1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/1

---

2014/C 61/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 52 z 22.2.2014.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 45 z 15.2.2014.

Dz.U. C 39 z 8.2.2014.

Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

Dz.U. C 15 z 18.1.2014.

Dz.U. C 9 z 11.1.2014.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/2

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 20 listopada 2013 r. — Presidenza del Consiglio dei Ministri i in. przeciwko Rina Services SpA i in.

(Sprawa C-593/13)

2014/C 61/02

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato.

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Presidenza del Consiglio dei Ministri i in.

Druga strona postępowania: Rina Services SpA i in.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy zasady traktatu dotyczące swobody przedsiębiorczości (art. 49 TFUE) i swobody świadczenia usług (art. 56 TFUE) oraz zasady zawarte w dyrektywie 2006/123/WE (1) stoją na przeszkodzie przyjęciu i stosowaniu przepisu krajowego, który stanowi, że w odniesieniu do jednostek akredytujących utworzonych w formie spółek akcyjnych ich siedziba statutowa musi znajdować się na terytorium Republiki?

2)

Czy odstępstwo zawarte w art. 51 TFUE powinno być interpretowane w taki sposób, że obejmuje ono działalność akredytacyjną prowadzoną przez podmioty prawa prywatnego, które z jednej strony muszą być utworzone w formie spółek akcyjnych i działają na rynku konkurencyjnym, a z drugiej strony uczestniczą w wykonywaniu władzy publicznej i w związku z tym podlegają zezwoleniom i ścisłej kontroli prowadzonej przez organ nadzoru?

---

(1)  Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U L 376, s. 36).

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/2

---

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 6 września 2013 r. w sprawie T-465/11, Globula przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 21 listopada 2013 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-596/13 P)

2014/C 61/03

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann, L. Armati, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Globula a.s., Republika Czeska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 6 września 2013 r., doręczonego Komisji w dniu 11 września 2013 r., w sprawie T-465/11 Globula przeciwko Komisji Europejskiej;

—	stwierdzenie, że podniesiony w pierwszej instancji zarzut pierwszy nie jest zasadny i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania podniesionych w pierwszej instancji zarzutów drugiego i trzeciego oraz

—	rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja utrzymuje, że zaskarżony wyrok należy uchylić z następujących względów:

Po pierwsze, Sąd naruszył art. 288 i art. 297 ust. 1 TFUE, uznając, że przepisy drugiej dyrektywy gazowej (1) znajdują zastosowanie w przedmiotowej sprawie: ta pierwsza grupa podniesionych przez Komisję argumentów będzie dotyczyła kwestii, czy Sąd słusznie orzekł (w dorozumiany sposób), że Komisja zastosowała trzecią dyrektywę gazową (2) ze skutkiem wstecznym.

Po drugie, Sąd popełnił błąd w zakresie kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych i nie zastosował prawidłowo kryterium prawnego, które sam wskazał: zakładając, że Sąd słusznie uznał, że stosowanie przepisów materialnych trzeciej dyrektywy gazowej miało miejsce ze skutkiem wstecznym (quod non), kwestia, czy przepisy przewidziane w art. 36 trzeciej dyrektywy gazowej stanowią niepodzielną całość z punktu widzenia ich skuteczności zostanie zbadana w celu dokonania oceny, czy Sąd również słusznie orzekł, że stosowanie ze skutkiem wstecznym przepisów proceduralnych przewidzianych w tej dyrektywie jest podobnie zabronione.

Komisja twierdzi, że ocena przedmiotowej zgłoszonej decyzji o zwolnieniu na podstawie przepisów proceduralnych i materialnych i ustanowionych w trzeciej dyrektywie gazowej nie oznacza stosowania tego aktu ze skutkiem wstecznym, lecz jest zgodna z zasadą bezpośredniego stosowania, zgodnie z którą postanowienie prawa Unii obowiązuje od momentu swego wejścia w życie do przyszłych skutków sytuacji zaistniałej pod rządami dawnego przepisu.

---

(1)  Dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 98/30/WE (Dz.U. L 176, s. 57 — wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 12, t. 2, s. 230).

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE (Dz.U. L 211, s. 94).

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/3

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte Suprema di Cassazione (Włochy) w dniu 25 listopada 2013 r. — Ministero dell’Economia e delle Finanze i in. przeciwko Francesco Cimmino i in.

(Sprawa C-607/13)

2014/C 61/04

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte Suprema di Cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ministero dell’Economia e delle Finanze i in.

Druga strona postępowania: Francesco Cimmino i in.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2362/98 (1), który nakłada na państwa członkowskie obowiązek upewnienia się, że podmioty gospodarcze prowadzą działalność przywozową na własny rachunek jako niezależna jednostka gospodarcza pod względem zarządzania, personelu i funkcjonowania, powinien być interpretowany w ten sposób, że z przyznanych ulg celnych jest wyłączona wszelka działalność prowadzona na rachunek tradycyjnego podmiotu gospodarczego, jeżeli działalność ta jest wykonywana przez podmioty, które tylko formalnie spełniają wymogi przewidziane dla „nowych podmiotów gospodarczych” w tym rozporządzeniu?

2)

Czy rozporządzenie (WE) nr 2362/98 zezwala tradycyjnemu podmiotowi gospodarczemu sprzedawać banany pochodzące spoza Unii nowemu podmiotowi gospodarczemu i uzgodnić z nim, że wprowadzi banany na obszar Unii z zastosowaniem obniżonej stawki należności celnych i odsprzeda je temu samemu tradycyjnemu podmiotowi gospodarczemu po cenie uzgodnionej przed całą transakcją, nie ponosząc rzeczywistego ryzyka przedsiębiorczego i nie zapewniając organizacji środków dla takiej transakcji?

3)

Czy porozumienie, o którym mowa w pytaniu drugim, stanowi naruszenie zakazu przenoszenia praw nowych podmiotów gospodarczych na tradycyjne podmioty gospodarcze przewidzianego w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2362/98, w związku z czym dokonane przeniesienie jest nieskuteczne i należności celne pozostają należne w pełnej, a nie w obniżonej wysokości zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 2988/95 (2)?

---

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2362/98 z dnia 28 października 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 404/93 w odniesieniu do uregulowań dotyczących przywozu bananów do Wspólnoty, Dz.U. L 293, s. 32.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, Dz.U. L 312, s. 1.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/3

---

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-226/09, British Telecommunications plc przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 listopada 2013 r. przez British Telecommunications plc

(Sprawa C-620/13 P)

2014/C 61/05

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: British Telecommunications plc (przedstawiciele: J. Holmes, Barrister i H. Legge QC)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska i BT Pension Scheme Trustees Ltd

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim dotyczy on podniesionych przez wnoszącego odwołanie w skardze do Sądu zarzutów pierwszego i drugiego;

—	uwzględnienie tych zarzutów jako zasadnych;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2009/703/WE z dnia 11 lutego 2009 r. (1) oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi trzy zarzuty na poparcie odwołania.

W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnosi, że w zaskarżonym wyroku Sąd przedstawił własne argumenty, których nie zawiera decyzja Komisji, dla odrzucenia niektórych dodatkowych zobowiązań przy ocenie selektywności. Sąd tym samym starał się w niedopuszczalny sposób zastąpić rozumowanie Komisji swym własnym rozumowaniem przy dokonywaniu oceny istnienia selektywnej korzyści na rzecz wnoszącego odwołanie.

W ramach zarzutu drugiego wnoszący odwołanie podnosi, że w każdym razie własne argumenty Sądu naruszają prawo, ponieważ, odrzucając dodatkowe zobowiązania Sąd zastosował nieprawidłowe kryterium prawne; ponadto argumenty, na których Sąd się oparł, były albo nieistotne pod względem prawnym, albo przeinaczały dowody.

W ramach zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył prawo przy badaniu argumentów przyjętych przez Komisję dla odrzucenia niektórych dodatkowych zobowiązań, uznając te argumenty za istotne z prawnego punktu widzenia i wystarczające do potwierdzenia decyzji Komisji. Badanie dokonane przez Sąd jest niewystarczające. W niektórych kwestiach nie jest jasne, czy Sąd podziela tok rozumowania Komisji, a jeśli ma to miejsce, to na jakiej podstawie. W pozostałych kwestiach Sąd uwzględnia czynniki, które są nieistotne pod względem prawnym i zastępuje rozumowanie Komisji swym własnym rozumowaniem.

---

(1)  Decyzja Komisji z dnia 11 lutego 2009 r. w sprawie pomocy państwa C 55/07 (ex NN 63/07, CP 106/06) udzielonej przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej — Gwarancja publiczna udzielona BT (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 685) (Dz.U. L 242, s. 21).

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/4

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Patent- und Markensenat (Austria) w dniu 2 grudnia 2013 r. — Arne Forsgren przeciwko Österreichisches Patentamt

(Sprawa C-631/13)

2014/C 61/06

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Patent- und Markensenat

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Arne Forsgren

Druga strona postępowania: Österreichisches Patentamt

Pytania prejudycjalne

1)

Czy na podstawie art. 1 lit. b) i art. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 469/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (1) przy spełnieniu pozostałych wymogów można wydać świadectwo ochronne dla chronionego patentem podstawowym składnika aktywnego (w niniejszym przypadku białka D), gdy ten składnik aktywny jest zawarty w produkcie leczniczym (w niniejszym przypadku Synflorixie) w wiązaniu kowalencyjnym (cząsteczkowym) z innymi składnikami aktywnymi, przy czym jednak zachowuje swoje własne działanie?

2)

W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1: 2.1. Czy na podstawie art. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 469/2009 można wydać świadectwo ochronne dla chronionej patentem podstawowym substancji (w niniejszym przypadku białka D), gdy substancja ta ma własne działanie terapeutyczne (w niniejszym przypadku jako szczepionka przeciwko bakteriom Haemophilus influenzae), jednakże zezwolenie na produkt leczniczy nie odnosi się do tego działania? 2.2. Czy na podstawie art. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 469/2009 można wydać świadectwo ochronne dla chronionej patentem podstawowym substancji (w niniejszym przypadku białka D), gdy w zezwoleniu określono tę substancję jako „nośnik” właściwych składników aktywnych (w niniejszym przypadku polisacharydów pneumokokowych), wzmacnia ona jako „adiuwant” działanie tych składników, jednak działanie to nie zostało wyraźnie wymienione w zezwoleniu na produkt leczniczy?

---

(1)  Dz.U. L 152, s. 1.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/5

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour du travail de Bruxelles (Belgia) w dniu 6 grudnia 2013 r. — Office national de l'emploi przeciwko Marie-Rose Melchior

(Sprawa C-647/13)

2014/C 61/07

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour du travail de Bruxelles.

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Office national de l'emploi.

Druga strona postępowania: Marie-Rose Melchior.

Pytania prejudycjalne

Czy zasada lojalnej współpracy i art. 4 ust. 3 TUE, z jednej strony, oraz art. 34 ust. 1 Karty praw podstawowych, z drugiej strony, stoją na przeszkodzie temu, by w kontekście prawa do zasiłku dla bezrobotnych państwo członkowskie odmówiło:

a)

uwzględnienia okresów zatrudnienia w charakterze pracownika kontraktowego w służbie instytucji Unii Europejskiej z siedzibą w tym państwie członkowskim, w szczególności gdy zarówno przed jak i po okresie zatrudnienia w charakterze pracownika kontraktowego dana osoba świadczyła pracę w charakterze pracownika najemnego na mocy uregulowań tego państwa członkowskiego;

b)	traktowania jako dni pracy dni bezrobocia z prawem do zasiłku w ramach „Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich”, podczas gdy dni bezrobocia z prawem do zasiłku na podstawie uregulowań tego państwa członkowskiego są uznawane za dni pracy?

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/5

---

Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-678/13)

2014/C 61/08

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: L. Lozano Palacios i D. Milanowska, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, na podstawie art. 258 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, że poprzez zastosowanie obniżonej stawki VAT m.in. do dostaw: — sprzętu medycznego, sprzętu pomocniczego oraz pozostałych urządzeń, które nie są przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne i/lub które nie są zwykle przeznaczone do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności; — produktów takich jak m.in. środki odkażające, produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego oraz produkty uzdrowisk, które nie są produktami farmaceutycznymi zwykle stosowanymi dla ochrony zdrowia, zapobiegania chorobom oraz do celów medycznych i weterynaryjnych lub produktami używanymi do celów antykoncepcyjnych oraz higieny osobistej; wymienionych w załączniku nr 3 do polskiej ustawy o podatku VAT w odniesieniu do urządzeń medycznych, towarów medycznych i produktów farmaceutycznych, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 96 — 98 dyrektywy w sprawie VAT (1) w związku z załącznikiem III do tej dyrektywy;

—	obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi Komisja podnosi, że Rzeczpospolita Polska stosuje obniżoną stawkę VAT do towarów, które nie mieszczą się w żadnej z kategorii towarów wymienionych w załączniku III do dyrektywy VAT. Towary te powinny zaś być opodatkowane stawką podstawową, ponieważ nie mogą zostać objęte wyjątkiem przewidzianym przez art. 98 ust 2 dyrektywy.

Zdaniem Komisji, sporne towary nie mogą być zakwalifikowane ani jako produkty farmaceutyczne zwykle stosowane do ochrony zdrowia, zapobiegania chorobom oraz do celów medycznych i weterynaryjnych, ani jako sprzęt zwykle przeznaczony do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności przeznaczony wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne. Ponadto wiele kategorii towarów objętych obniżoną stawką VAT na podstawie polskich przepisów jest niejasnych lub sformułowanych nieprecyzyjnie, co uniemożliwia stwierdzenie, o jakie produkty faktycznie chodzi.

---

(1)  Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/6

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Liège (Belgia) w dniu 27 grudnia 2013 r. — Belgacom SA przeciwko Commune de Fléron

(Sprawa C-685/13)

2014/C 61/09

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de première instance de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Belgacom SA

Strona pozwana: Commune de Fléron

Pytanie prejudycjalne

Czy postanowienia dyrektywy o zezwoleniach (1), a w szczególności jej art. 13 dotyczący rodzajów opłat za prawo użytkowania częstotliwości radiowych oraz prawo instalowania urządzeń na dobrach prywatnych lub publicznych, sprzeciwiają się nakładaniu przez gminne władze administracyjne państwa członkowskiego, w drodze rozporządzenia komunalnego, na operatorów telekomunikacji ruchomej, opłaty podatkowej będącej jednorazową zryczałtowaną opłatą w wysokości 2 500 EUR za wieżę lub maszt, której przesłanką powstania jest obecność na terenie gminy w dniu 1 stycznia danego roku rozliczeniowego i która nie ma charakteru wynagrodzenia, a jest uzasadniona względami budżetowymi i dotyczącymi środowiska naturalnego?

---

(1)  Dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach) (Dz.U. L 108, s. 21).

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/6

---

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 12 listopada 2013 r. w sprawie T-499/10, MOL Magyar Olaj- és Gázipari Nyrt. przeciwko Komisji Europejskiej wniesione w dniu 15 stycznia 2014 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-15/14 P)

2014/C 61/10

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: MOL Magyar Olaj- és Gázipari Nyrt.

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 12 listopada 2013 r. w sprawie T-499/10 MOL Magyar Olaj- és Gázipari Nyrt. przeciwko Komisji Europejskiej oraz

—	oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 3553 wersja ostateczna z dnia 9 czerwca 2010 r. w sprawie pomocy państwa C 1/09 (ex NN 69/08) udzielonej przez Węgry na rzecz MOL Nyrt (1).;

—	obciążenie skarżącej w pierwszej instancji kosztami postępowania; tytułem ewentualnym,

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—	rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja podnosi, że zaskarżony wyrok powinien być uchylony, ponieważ Sąd w szeregu fragmentów tego orzeczenia dokonuje błędnej wykładni pojęcia selektywności bądź nieprawidłowo je stosuje.

Po pierwsze, Sąd w wyroku nieprawidłowo stosuje orzecznictwo dotyczące selektywności w przypadku do środków, w odniesieniu do których organy krajowe dysponują uprawnieniami dyskrecjonalnymi dotyczącymi traktowania przez nie przedsiębiorstw.

Po drugie, Sąd opisał w nieprecyzyjny sposób obowiązujące prawo, uznając, że spełnienie obiektywnych kryteriów koniecznie wyklucza selektywność.

Po trzecie, Sąd w wyroku w błędny sposób wiąże selektywność z zamiarem państwa członkowskiego, by chronić jeden podmiot lub kilka podmiotów przed nowym systemem opłat, a tym samym Sąd nie uwzględnił wymogu, że istnienie pomocy państwa opiera się na skutkach badanego środka.

Po czwarte, przedstawione w wyroku rozważania dotyczące „późniejsz(ej) zmian(y) warunków zewnętrznych wobec (umowy utrzymującej określony poziom opłat)” nie miały znaczenia w niniejszej sprawie, ponieważ późniejsza zmiana warunków zewnętrznych wobec umowy badanej przez Komisję była zmianą w systemie prawnym.

---

(1)  Dz.U. L 34, s. 55.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/7

---

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 5 listopada 2013 r. w sprawie T-512/09 Rusal Armenal ZAO przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 16 stycznia 2014 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-21/14 P)

2014/C 61/11

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Brakeland, M. França i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Rusal Armenal ZAO, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

—	Uchylenie wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 5 listopada 2013 r., doręczonego w dniu 6 listopada 2013 r., w sprawie T-512/09 Rusal Armenal ZAO przeciwko Radzie;

—	Oddalenie pierwszego żądania skargi w pierwszej instancji jako bezzasadnego;

—	W pozostałym zakresie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

—	Pozostawienie kwestii kosztów postępowania w pierwszej instancji i w odwołaniu do rozstrzygnięcia w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja podnosi, że zaskarżony wyrok należy uchylić z następujących powodów:

Po pierwsze, Sąd orzekał ultra petita.

Po drugie, Sąd dokonał niewłaściwej wykładni art. 2 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) w brzmieniu obowiązującym w chwili wydania spornego rozporządzenia, oraz błędnie zinterpretował zamiar prawodawcy Wspólnoty w rozumieniu orzecznictwa Nakajima (2) przy przyjmowaniu tego przepisu.

Po trzecie, Sąd naruszył ogólną zasadę prawa wspólnotowego równowagi instytucjonalnej.

---

(1)  Dz.U. 1996 L 56, s. 1.

(2)  Wyrok z dnia 7 maja 1989 r. w sprawie C-69/89 Nakajima All Precision przeciwo Radzie Rec. 1991 s. I-2069, pkt 28-32; powtórzony w wyroku z dnia 23 listopada 1999 r. w sprawie C-149/96 Portugalia przeciwko Radzie, Rec. 1999 s. I-8395, pkt 49; zob. także wyrok z dnia 9 stycznia 2003 r. w sprawie C-76/00 P Petrotub i Republica przeciwko Radzie, Rec. 2003 s. I-79, pkt 53-56.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/8

---

Wyrok Sądu z dnia 21 stycznia 2014 r. — Klein przeciwko Komisji

(Sprawa T-309/10) (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna - Wyroby medyczne - Artykuły 8 i 18 dyrektywy 93/42/EWG - Bezczynność Komisji po zgłoszeniu dotyczącym decyzji o zakazie wprowadzania do obrotu - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom)

2014/C 61/12

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Christoph Klein (Groβgmain, Austria) (przedstawiciel: adwokat D. Schneider-Addae-Mensah)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Sipos i G. von Rintelen, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata C. Winklera)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo T. Henze i N. Graf Vitzthum, następnie T. Henze i J. Möller, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie na podstawie art. 268 TFUE w związku z art. 340 akapit drugi TFUE, zmierzająca do uzyskania naprawienia szkody, jaką miał ponieść skarżący w następstwie naruszenia przez Komisję zobowiązań ciążących na niej na podstawie art. 8 dyrektywy Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej wyrobów medycznych (Dz.U. L 169, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Christoph Klein zostaje obciążony własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

3)	Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/8

---

Wyrok Sądu z dnia 21 stycznia 2014 r. — Bial-Portela przeciwko OHIM — Probiotical (PROBIAL)

(Sprawa T-113/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego PROBIAL - Wcześniejsze słowne i graficzne, krajowe, międzynarodowy i wspólnotowy, znaki towarowe, szyld, nazwa handlowa i logo Bial - Względne podstawy odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009)

2014/C 61/13

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bial-Portela & Ca, SA (São Mamede do Coronado, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci B. Braga da Cruz i J. Pimenta)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P. Geroulakos, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Probiotical SpA (Novara, Włochy) (przedstawiciel: adwokat I. Kuschel)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 grudnia 2011 r. (sprawa R 1925/2010-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Portela & Ca, SA a Probiotical SpA.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Bial-Portela & Ca, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 165 z 9.6.2012.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/9

---

Wyrok Sądu z dnia 21 stycznia 2014 r. — Wilmar Trading przeciwko OHIM — Agroekola (ULTRA CHOCO)

(Sprawa T-232/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ULTRA CHOCO - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy ultra choco - Wcześniejszy niezarejestrowany znak towarowy używany w obrocie w Unii Europejskiej i w Bułgarii ULTRA CHOCO - Artykuł 60 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Niedochowanie obowiązku uiszczenia opłaty za wniesienie odwołania w terminie - Decyzja izby odwoławczej uznająca odwołanie za niewniesione)

2014/C 61/14

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Wilmar Trading Pte Ltd (Singapur, Singapur) (przedstawiciel: adwokat E. Miller)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: C. Negro i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Agroekola EOOD (Sofia, Bułgaria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 marca 2012 r. (sprawa R 87/2012-1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Wilmar Trading Pte Ltd a Agroekola EOOD.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Wilmar Trading Pte Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/9

---

Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2013 r. — Nezi przeciwko OHIM

(Sprawa T-645/13)

2014/C 61/15

Język skargi: grecki

Strony

Strona skarżąca: Evcharis Nezi (Mykonos, Grecja) (przedstawiciel: adwokat Salkitzoglou)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Etam SAS (Clichy, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 października 2013 r. wydanej w sprawie R 329/2013-4;

—	zmianę spornej decyzji i rejestrację znaku towarowego strony skarżącej w odniesieniu do wszystkich towarów i usług wskazanych we wniosku;

—	obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania strony skarżącej, w tym wszystkimi kosztami ewentualnych interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „E” dla towarów i usług należących do klas 14, 16, 18, 25, 26, 35 i 40 — wniosek o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego nr 8701138.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Graficzny wspólnotowy znak towarowy „E” dla towarów należących do klas 3, 18, 25.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu.

Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów.

Podniesione zarzuty:

—	Naruszenie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

—	Naruszenie art. 4 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 76 rozporządzenia nr 207/2009; oraz

—	Naruszenie art. 15 i 42 rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/10

---

Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2013 r. — IOIP Holdings przeciwko OHIM (GLISTEN)

(Sprawa T-648/13)

2014/C 61/16

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: IOIP Holdings LLC (Fort Wayne, Stany Zjednoczone Ameryki) (przedstawiciele: adwokaci H. Dhondt i S. Kinart)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 września 2013 r. w sprawie R 1028/2013-2;

—	nakazanie Urzędowi zarejestrowania zgłoszonego wspólnotowego znaku towarowego;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „GLISTEN” dla towarów z klasy 3 — zgłoszenie nr 11 305 273.

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/10

---

Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2013 r. — Time przeciwko OHIM (InStyle)

(Sprawa T-651/13)

2014/C 61/17

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Time Inc. (Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: D. Cañadas Arcas, avocat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 20 września 2013 r. w sprawie R 827/2013-2;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Urzędem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy dla towarów i usług z klas 9, 16 i 41 — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego 11 264 223

Decyzja eksperta: Częściowe odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/10

---

Skarga wniesiona w dniu 10 grudnia 2013 r. — The Smiley Company przeciwko OHIM (kształt herbatnika)

(Sprawa T-656/13)

2014/C 61/18

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: The Smiley Company SPRL (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: A. Freitag, avocat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 października 2013 r. wydanej w sprawie R 997/2013-4;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Trójwymiarowy znak towarowy przedstawiający kształt herbatnika z wizerunkiem uśmiechniętej twarzy dla towarów i usług z klas 29 i 30 — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 11 133 683.

Decyzja eksperta: Częściowe odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/11

---

Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2013 r. — BH przeciwko OHIM — Alex Toys (ALEX)

(Sprawa T-657/13)

2014/C 61/19

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: BH Stores BV (Curaçao) (przedstawiciele: T. Dolde i M. Hawkins, lawyers)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Alex Toys LLC (Greenwich, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 16 grudnia 2013 r. wydanej w sprawie R 1950/2012-2

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy ALEX zarejestrowany dla towarów z klas 16, 20 i 28 — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 6 540 173

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: niemieckie rejestracje znaków towarowych nr 1 049 274 i 648 968 dla słownego znaku towarowego ALEX oraz niemiecka rejestracja znaku towarowego nr 39 925 705 dla graficznego znaku towarowego zawierającego element słowny ALEX dla towarów z klasy 28

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 75 i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/11

---

Odwołanie wniesione w dniu 10 grudnia 2013 r. przez BP od wyroku wydanego w dniu 30 września 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-38/12 BP przeciwko FRA

(Sprawa T-658/13 P)

2014/C 61/20

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: BP (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Druga strona postępowania: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

—	Uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 30 września 2013 r. w sprawie F-38/12;

—

w rezultacie, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 27 lutego 2012 r. o niezawarciu z wnoszącą odwołanie kolejnej umowy o pracę i o przeniesieniu jej do innego wydziału; zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania na rzecz wnoszącej odwołanie w wysokości 1 320 EUR miesięcznie od września 2012 r., wraz z odsetkami w stawce ustalonej przez Europejski Bank Centralny, powiększonej o dwa punkty procentowe; zasądzenie od strony pozwanej zadośćuczynienia na rzecz wnoszącej odwołanie w wysokości oszacowanej ex aequo et bono na 50 000 EUR; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego;

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty.

1)

Odnośnie do decyzji o niezawarciu z wnoszącą odwołanie kolejnej umowy o pracę. — Po pierwsze, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył określoną w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zasadę prawa do obrony i prawa do bycia wysłuchanym oraz dostępu do właściwych informacji, a także dopuścił się wypaczenia dowodów; — Po drugie, wnosząca odwołanie twierdzi, że w związku z odmową zezwolenia na drugą wymianę pism i przedstawienie właściwych dowodów w odpowiedzi na uwagi strony pozwanej oraz podczas rozprawy, Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo wnoszącej odwołanie do obrony, dopuścił się oczywistego błędu w ocenie i pozbawił wnoszącą odwołanie prawa do rzetelnego procesu; — Po trzecie, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd do spraw Służby Publicznej dopuścił się oczywistego błędu w ocenie zarzutu pierwszego dotyczącego oczywistego błędu w ocenie w decyzji strony pozwanej, jak również przeinaczenia faktów i wypaczenia dowodów; — Po czwarte, wnosząca odwołanie powołuje się na oczywisty błąd w ocenie zarzutów dotyczących represji i nadużycia władzy, jak również przeinaczenia faktów i wypaczenia dowodów.

2)

Odnośnie do decyzji o przeniesieniu. — Po pierwsze, wnosząca odwołanie utrzymuje niezgodność z prawem dokonanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej oceny zarzutu drugiego, dotyczącego nieprawidłowej i jednostronnej zmiany istotnego elementu umowy o pracę oraz braku zgodności pomiędzy stanowiskiem a grupą zaszeregowania oraz wypaczenie dowodów; — Po drugie, wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo co do oceny argumentu wnoszącej odwołanie dotyczącego niewysłuchania jej przez stronę pozwaną przed podjęciem decyzji o przeniesieniu oraz dotyczącego naruszenia prawa do obrony.

3)	Wnosząca odwołanie podnosi naruszenie art. 87 § 2 i art. 88 regulaminu postepowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej odnośnie do kosztów oraz naruszenie obowiązku uzasadnienia.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/12

---

Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2013 r. — dm-drogerie markt przeciwko OHIM — Diseños Mireia (D and M)

(Sprawa T-662/13)

2014/C 61/21

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: dm-drogerie markt GmbH & Co. KG (Karlsruhe, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Bludovsky i C. Mellein)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Diseños Mireia, SL (Barcelona, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 września 2013 r. wydanej w sprawie R 911/2012-1 i unieważnienie spornego znaku towarowego;

—	ewentualnie, stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 września 2013 r. wydanej w sprawie R 911/2012-1 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

—	ewentualnie, stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 września 2013 r. wydanej w sprawie R 911/2012-1.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Oznaczenie graficzne zawierające litery „D” i „M” dla towarów z klasy 14 — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9 737 917.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Strona skarżąca.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 3 984 044 dla oznaczenia słownego „dm” dla towarów z klasy 14

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie znaku towarowego.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/13

---

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2013 r. — Zitro IP przeciwko OHIM — Gamepoint (SPIN BINGO)

(Sprawa T-665/13)

2014/C 61/22

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zitro IP Sàrl. (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat A. Canela Giménez)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Gamepoint BV (Haga, Niderlandy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 października 2013 r. w sprawie R 1388/2012-4;

—	obciążenie strony pozwanej i Gamepoint BV, w wypadku gdy wstąpi do sprawy w charakterze interwenienta, kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Gamepoint BV

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny kolorowy znak towarowy zawierający element słowny „SPIN BINGO” dla towarów i usług z klas 9, 41 i 42 — zgłoszenie nr 9 545 658

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „ZITRO SPIN BINGO” dla towarów i usług z klas 9, 28 i 41– rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 9 058 868

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie zaskarżonej decyzji i oddalenie sprzeciwu

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/13

---

Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2013 r. — Gugler France przeciwko OHIM — Gugler (GUGLER)

(Sprawa T-674/13)

2014/C 61/23

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gugler France SA (Besançon, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Grolée)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Alexander Gugler (Maxdorf, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 16 października 2013 r. w sprawie R 356/2012-4;

—	unieważnienie prawa do spornego znaku towarowego;

—	obciążenie strony pozwanej i Alexandra Guglera, w wypadku gdy wstąpi do sprawy w charakterze interwenienta, kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Graficzny znak towarowy „GUGLER” dla towarów i usług z klas 6, 17, 19, 22, 37, 39 i 42 — zgłoszenie nr 3 324 902

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Alexander Gugler

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Podstawa unieważnienia prawa do znaku określona w art. 52 ust. 1 lit. b) i art. 53 ust. 1 lit. c) w związku z art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: Unieważnienie prawa do spornego wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie zaskarżonej decyzji i oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 52 ust. 1 lit. b) i art. 53 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/14

---

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2013 r. — Brammer przeciwko OHIM — Office Ernest T. Freylinger SA (EUROMARKER)

(Sprawa T-683/13)

2014/C 61/24

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Brammer GmbH (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat R. Kornfeld)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Office Ernest T. Freylinger SA (Strassen, Luksemburg)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu:

w zakresie, w jakim Pierwsza Izba Odwoławcza Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) utrzymała w mocy decyzję Wydziału Sprzeciwów z dnia 4 lipca 2012 r. również w tym zakresie, że sprzeciw został uwzględniony również w odniesieniu do usług z klas 38 i 42

—	stwierdzenie, że Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) popełnił błąd;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 października 2013 r. w sprawie R 1653/2012-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „EUROMARKER” dla usług z klas 38, 42, 45 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9 852 849.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Office Ernest T. Freylinger SA.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „EURIMARK” dla usług z klas 35, 41, 42 i 45 — wspólnotowy znak towarowy nr 5 850 111.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/14

---

Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2013 r. — TUI Deutschland przeciwko OHIM Infinity Real Estate & Project Development (Sensimar)

(Sprawa T-706/13)

2014/C 61/25

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: TUI Deutschland GmbH (Hannover, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat D. von Schultz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Infinity Real Estate & Project Development GmbH (Rantum/Sylt, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 17 października 2013 r. w sprawie R 1476/2012-1;

—	oddalenie sprzeciwu wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 7 212 889 dokonanego przez skarżącą;

—	obciążenie pozwanego urzędu kosztami postępowania w sprawie wykreślenia z rejestru, postępowania odwoławczego oraz kosztami związanymi z niniejszą skargą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Sensimar” dla towarów i usług z klas 16, 25, 35 i 44 — zgłoszenie nr 7 212 889

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Infinity Real Estate & Project Development GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowne krajowe znaki towarowe „SANSIBAR” dla towarów i usług z klas 16, 25, 35 i 44

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/15

---

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2013 r. — Steinbeck przeciwko OHIM — Alfred Sternjakob (BE HAPPY)

(Sprawa T-707/13)

2014/C 61/26

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Steinbeck GmbH (Fulda, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Heinrich i M. Fischer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Alfred Sternjakob GmbH & Co.KG

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 17 października 2013 r. w sprawie R 31/2013-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania włącznie z kosztami powstałymi na etapie postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „BE HAPPY” dla towarów z klas 9, 11 i 18 — wspólnotowy znak towarowy nr 8 666 083

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Alfred Sternjakob GmbH & Co.KG.

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: bezwzględne podstawy unieważnienia prawa do znaku przewidziane w art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

Decyzja Wydziału Unieważnień: uwzględnienie wniosku o unieważnienie.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/15

---

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2013 r. — Steinbeck przeciwko OHIM — Alfred Sternjakob (BE HAPPY)

(Sprawa T-709/13)

2014/C 61/27

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Steinbeck GmbH (Fulda, Niemcy) (przedstawiciel: adwokaci M. Heinrich i M. Fischer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Alfred Sternjakob GmbH & Co. KG (Frankenthal, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 17 października 2013 r. w sprawie R 32/2013-1;

—	obciążenie pozwanego urzędu kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Słowny znak towarowy „BE HAPPY”, zarejestrowany dla towarów z klas 16, 21, 28 i 30 — wspólnotowy znak towarowy nr 5 310 057

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Alfred Sternjakob GmbH & Co. KG

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji określone w art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: Uwzględnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/16

---

Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2013 r. — Bundesverband Deutsche Tafel przeciwko OHIM — Tiertafel Deutschland (Tafel)

(Sprawa T-710/13)

2014/C 61/28

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Bundesverband Deutsche Tafel eV (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Koerl, E. Celenk i S. Vollmer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Tiertafel Deutschland eV (Rathenow, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 17 października 2013 r. wydanej w sprawie R 1074/2012-4;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Słowny znak towarowy „Tafel” dla usług z klas 39 i 45 — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 8 985 541.

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Strona skarżąca.

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Tiertafel Deutschland e.V.

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Bezwzględne podstawy unieważnienia, zgodnie z przepisami art. 52 ust. 1 lit. a), art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009, oraz zła wiara przy składaniu zgłoszenia znaku towarowego, zgodnie z art. 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

Decyzja Wydziału Unieważnień: Odrzucenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku.

Decyzja Izby Odwoławczej: Uwzględnienie odwołania i unieważnienie prawa do znaku.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/16

---

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2013 r. — Monster Energy przeciwko OHIM (REHABILITATE)

(Sprawa T-712/13)

2014/C 61/29

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Monster Energy Company (Corona, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat P. Brownlow)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 17 października 2013 r. wydanej w sprawie R 609/2013-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „REHABILITATE” dla towarów z klas 5, 30 i 32 — zgłoszenie nr 10 834 802

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) i art. 4 rozporządzenia nr 207/2009

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/17

---

Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2013 r. — 9Flats przeciwko OHIM — Tibesoca (9flats.com)

(Sprawa T-713/13)

2014/C 61/30

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: 9Flats GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Stoffregen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Tibesoca, SL (Walencja, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 25 października 2013 r. w sprawie R 1671/2012-2;

—	uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu z dnia 13 lipca 2012 r. w sprawie B 1 898 686;

—	oddalenie sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego „9flats.com” –zgłoszenie nr 9 832 635;

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „9flats.com” dla usług z klas 36, 38, 39 i 43 — zgłoszenie nr 9 832 635

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Tibesoca, SL

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Zarejestrowany w Hiszpanii graficzny znak towarowy zawierający cyfry i elementy słowne „40 flats apartments” dla usług z klasy 43, zarejestrowany w Hiszpanii graficzny znak towarowy zawierający cyfry i elementy słowne „11 flats apartments” dla usług z klasy 43 oraz zarejestrowany w Hiszpanii graficzny znak towarowy zawierający cyfry i element słowny „50 flats” dla usług z klasy 43

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/17

---

Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2013 r. — Gold Crest przeciwko OHIM (MIGHTY BRIGHT)

(Sprawa T-714/13)

2014/C 61/31

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gold Crest LLC (Santa Barbara, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci P. Rath i W. Festl-Wietek)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 października 2013 r. wydanej w sprawie R 2038/2012-2;

—	stwierdzenie, że zgłoszony wspólnotowy znak towarowy kwalifikuje się do rejestracji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „MIGHTY BRIGHT” dla towarów i usług z klasy 11 — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 10 853 141.

Decyzja eksperta: Odrzucenie wniosku.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 65 ust. 2 rozporządzenia w sprawie znaku towarowego.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/18

---

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2014 r. — Banco Mare Nostrum przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-16/14)

2014/C 61/32

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Banco Mare Nostrum SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero, A. Lamadrid de Pablo i A. Biondi, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja zakwalifikowała w niej w niej całokształt środków, której jej zdaniem stanowią hiszpański system leasingu podatkowego, jako niezgodną z rynkiem wewnętrznym nową pomoc państwa;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1 i 4 zaskarżonej decyzji, w których Komisja wskazała inwestorów AIE jako beneficjentów ww. rzekomej pomocy i jedynych adresatów nakazu jej zwrotu;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zawiera on nakaz odzyskania rzekomej pomocy;

—	stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zawiera ono rozstrzygnięcie w przedmiocie legalności prywatnoprawnych umów zawieranych między inwestorami a innymi podmiotami, oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty skargi są identyczne z podniesionymi przez skarżącą w sprawie T-700/13 Bankia przeciwko Komisji.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/18

---

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2014 r. — Aguas de Valencia przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-18/14)

2014/C 61/33

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Aguas de Valencia, SA (Walencja, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja zakwalifikowała w niej w niej całokształt środków, której jej zdaniem stanowią hiszpański system leasingu podatkowego, jako niezgodną z rynkiem wewnętrznym nową pomoc państwa;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1 i 4 zaskarżonej decyzji, w których Komisja wskazała inwestorów AIE jako beneficjentów ww. rzekomej pomocy i jedynych adresatów nakazu jej zwrotu;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zawiera on nakaz odzyskania rzekomej pomocy;

—	stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zawiera ono rozstrzygnięcie w przedmiocie legalności prywatnoprawnych umów zawieranych między inwestorami a innymi podmiotami, oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty skargi są identyczne z podniesionymi przez skarżącą w sprawie T-700/13 Bankia przeciwko Komisji.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/19

---

Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2014 r. — NetMed przeciwko OHIM — Sander chemisch-pharmazeutische Fabrik (SANDTER 1953)

(Sprawa T-21/14)

2014/C 61/34

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: NetMed Sàrl (Wasserbillig, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat S. Schafhaus)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Sander chemisch-pharmazeutische Fabrik GmbH (Baden-Baden, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 24 października 2013 r. w sprawie R 1846/2012-1;

—	obciążenie pozwanego urzędu kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym i postępowaniem w sprawie sprzeciwu.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „SANDTER 1953” dla towarów z klas 3, 5 i 10 — zgłoszenie nr 9 448 887

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Sander chemisch-pharmazeutische Fabrik GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Zarejestrowany w Niemczech słowny znak towarowy „Sander” dla towarów z klas 5, 10 i 25; międzynarodowy graficzny znak towarowy wywołujący skutki w Beneluksie, Austrii i Francji, zawierający słowny element „SANDER”, zarejestrowany dla towarów z klas 5, 10 i 25

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 oraz art. 8 ust. 1lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/19

---

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2014 r. — NCG Banco przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-24/14)

2014/C 61/35

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: NCG Banco, SA (La Coruña, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja zakwalifikowała w niej w niej całokształt środków, której jej zdaniem stanowią hiszpański system leasingu podatkowego, jako niezgodną z rynkiem wewnętrznym nową pomoc państwa;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1 i 4 zaskarżonej decyzji, w których Komisja wskazała inwestorów AIE jako beneficjentów ww. rzekomej pomocy i jedynych adresatów nakazu jej zwrotu;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zawiera on nakaz odzyskania rzekomej pomocy;

—	stwierdzenie nieważności art. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zawiera ono rozstrzygnięcie w przedmiocie legalności prywatnoprawnych umów zawieranych między inwestorami a innymi podmiotami, oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty skargi są identyczne z podniesionymi przez skarżącą w sprawie T-700/13 Bankia przeciwko Komisji.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/20

---

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2014 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-25/14)

2014/C 61/36

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. García-Valdecasas Dorrego, Abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 października 2013 r. w sprawie ustalenia zgodności stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 na podstawie art. 17 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 391/2013, w odniesieniu do ustalenia stawki dla Hiszpanii w kwocie 71,69 EUR (Hiszpania kontynentalna) i 58,36 EUR (Hiszpania, Wyspy Kanaryjskie) oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy decyzji Komisji z dnia 29 października 2013 r. w sprawie ustalenia zgodności stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 na podstawie art. 17 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013, w odniesieniu do ustalenia stawki dla Hiszpanii w kwocie 71,69 EUR (Hiszpania kontynentalna) i 58,36 EUR (Hiszpania, Wyspy Kanaryjskie).

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

1)

Naruszenie art. 2 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (UE) nr 1191/2010 z dnia 16 grudnia 2010 r. w związku z art. 11a rozporządzenia (WE) nr 1794/2006 z dnia 6 grudnia 2006 r. ustanawiającego wspólny schemat opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej, ze względu na to, że przepisy te przewidują, że instytucje zapewniające służby ruchu lotniczego nie muszą pokrywać, w pierwszym okresie odniesienia 2012–2014, odchyleń od prognozy ruchu, które nie przekraczają prognozy ruchu lub znajdują się poniżej tej prognozy o ponad 2 %, w przypadku państw członkowskich, których przepisy krajowe, obowiązujące przed dniem 8 lipca 2010 r., przewidują zmniejszenie stawki jednostkowej wykraczające poza ogólnounijne cele.

2)	Naruszenie zasady hierarchii norm ze względu na to, że decyzja nie można zmienić rozporządzenia Unii ani nie można w niej zdecydować, że podział ryzyka „należy stosować już” od progu 0 % różnicy zamiast 2 % różnicy, w przypadku gdy nie przewidziano tego wyraźnie w rozporządzeniu wykonawczym.

3)

Nadużycie proceduralne, ze względu na to, że Komisja ustalając ex novo przesłankę podziału ryzyka w schemacie opłat, nie postąpiła zdaniem skarżącej zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiającego ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej, do którego odsyła art. 15 ust. 4 nr 550/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie zapewniania służb żeglugi powietrznej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej. Skarżąca twierdzi, że przepisy te stanowią, iż Komisja, wspierana przez Komitet ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej, przyjmuje przepisy wykonawcze w celu ustalenia schematu opłat i ponadto należy zastosować procedurę określoną w art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję. Tytułem ewentualnym skarżąca podnosi również, że Komisja nie dopełniła obowiązku uzasadnienia aktów, a także naruszyła art. 16 rozporządzenia (WE) nr 550/2004, ze względu na to, że nie przeprowadziła ona wcześniejszej konsultacji z Komitetem ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej w przedmiocie kwestii, czy stanowisko Hiszpanii jest zgodne z zasadami i przepisami dotyczącymi opłat.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/20

---

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2014 r. — Taetel przeciwko Komisji

(Sprawa T-29/14)

2014/C 61/37

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Taetel, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: E. Navarro Varona, P. Vidal Martínez, J. López-Quiroga Teijero i G. Canalejo Lasarte, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja stwierdziła w niej istnienie pomocy państwa i nakazała jej zwrot od inwestorów;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 4 ust. 1 tej decyzji w zakresie, w którym Komisja wskazała inwestorów jako beneficjentów rzekomej pomocy, którzy powinni ją zwrócić;

—

tytułem żądania ewentualnego, odstąpienie od wykonania ustanowionego w art. 4 ust. 1 tej decyzji nakazu odzyskania pomocy od inwestorów ze względu na to, że narusza on zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań ze względu na to, iż nie można było nakazać odzyskania pomocy przed publikacją decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2 zaskarżonej decyzji i uznanie za niezgodną z prawem metodologii ustalania wartości rzekomej korzyści, którą mają zwrócić inwestorzy;

—

stwierdzenie w całości lub w części nieważności art. 4 ust. 1 zaskarżonej decyzji dotyczącego zakazu „przenoszenia ciężaru odzyskania na inne podmioty” w zakresie, w jakim zawiera on rozstrzygnięcie w przedmiocie zakazu stosowania lub też rzekomej nieważności postanowień umownych przewidujących możliwość żądania od podmiotów trzecich kwot, jakie inwestorzy winni zwrócić państwu hiszpańskiemu, oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza sprawa dotyczy tej samej decyzji, w przedmiocie której zostały wniesione skargi w sprawach T-700/13 Bankia przeciwko Komisji, T-719/13 Lico Leasing i Pequeños y Medianos Astilleros de Reconversión przeciwko Komisji oraz T-3/14 Anudal Industrial przeciwko Komisji.

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w ww. sprawach.

Skarżąca podnosi w szczególności zarzut naruszenia art. 107 TFUE ze względu na uznanie zaskarżonej decyzji, że rozpatrywany w niej system podatkowy mający zastosowanie do niektórych umów leasingu finansowego nowowybudowanych statków stanowi jako całość pomoc państwa.

Zdaniem skarżącej decyzja ta narusza również art. 107 TFUE w zakresie, w jakim uznano w niej, że zgodne z ww. systemem podatkowym środki stanowią „nową” pomoc państwa.

W dalszej kolejności skarżąca podnosi naruszenie zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz art. 107, 108 i 206 TFUE ze względu na błędne określenie beneficjentów pomocy i podlegających odzyskaniu kwot, a także art. 108 ust. 3 TFUE, art. 19 rozporządzenia nr 659/1999, art. 3 ust. 6 traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 16 i 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ze względu na to, że w art. 4 ust. 1 zaskarżonej decyzji Komisja ustanowiła zakaz stosowania postanowień umownych przewidujących możliwość żądania od podmiotów trzecich kwot, jakie inwestorzy winni byli zwrócić władzom hiszpańskim czy też uznała te postanowienia umowne za nieważne.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/21

---

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2014 r. — Banco Popular Español przeciwko Komisji

(Sprawa T-31/14)

2014/C 61/38

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Banco Popular Español, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: E. Navarro Varona, P. Vidal Martínez, J. López-Quiroga Teijero i G. Canalejo Lasarte, abogados)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja stwierdziła w niej istnienie pomocy państwa i nakazała jej zwrot od inwestorów;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 4 ust. 1 tej decyzji w zakresie, w którym Komisja wskazała inwestorów jako beneficjentów rzekomej pomocy, którzy powinni ją zwrócić;

—

tytułem żądania ewentualnego, odstąpienie od wykonania ustanowionego w art. 4 ust. 1 tej decyzji nakazu odzyskania pomocy od inwestorów ze względu na to, że narusza on zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, gdyż nie można było nakazać odzyskania pomocy przed publikacją decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2 zaskarżonej decyzji i uznanie za niezgodną z prawem metodologii ustalania wartości rzekomej korzyści, którą mają zwrócić inwestorzy;

—

stwierdzenie w całości lub w części nieważności art. 4 ust. 1 zaskarżonej decyzji dotyczącego zakazu „przenoszenia ciężaru odzyskania na inne podmioty” w zakresie, w jakim zawiera on rozstrzygnięcie w przedmiocie zakazu stosowania lub też rzekomej nieważności postanowień umownych przewidujących możliwość żądania od podmiotów trzecich kwot, jakie inwestorzy winni zwrócić państwu hiszpańskiemu, oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie zaskarżona zostaje ta sama decyzja, która była przedmiotem skargi wniesionej w sprawie T-29/14 Taetel przeciwko Komisji.

Zarzuty i główne argumenty są tożsame z zarzutami i głównymi argumentami podniesionymi w tamtej sprawie.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/22

---

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2014 r. — ZZ i ZZ przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa F-2/14)

2014/C 61/39

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. de Abreu Caldas i J.N. Louis)

Strona pozwana: Europejski Trybunał Obrachunkowy

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego w sprawie nierozpatrzenia kwestii, jakie działania należy podjąć w związku ze skargą złożoną przez skarżących na dwóch współpracowników w następstwie ich wspólnego oszczerczego oświadczenia oraz w sprawie uznania, że nie należy podejmować działań wymaganych na podstawie ciążącego na nim obowiązku wspomagania.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie zamknięcia bez nadania biegu sprawy wniosku skarżących z art. 24 przeciwko ich dwóch współpracownikom;

—	Zasądzenie od Trybunału Obrachunkowego na rzecz skarżących tytułem zadośćuczynienia tymczasowego jednego euro na poczet szkody szacowanej na 100 000 EUR;

—	obciążenie Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

---

1.3.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 61/22

---

Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2014 r. — ZZ przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-4/14)

2014/C 61/40

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci A. Salerno i B. Cortese)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie zwolnienia skarżącego po okresie próbnym.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 26 lutego 2013 r. w sprawie jego zwolnienia;

—	Ustalenie na kwotę 35 000 EUR wraz z odsetkami sumę, którą Parlament Europejski będzie musiał mu zapłacić w razie gdyby przywrócenie go na stanowisko napotkało niemożliwe do przezwyciężenia przeszkody prawne,

—	obciążenie Parlamentu kosztami postępowania.

---