31.1.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/2

Konkluzje Rady w sprawie globalnego wymiaru europejskiego szkolnictwa wyższego

2014/C 28/03

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

MAJĄC NA UWADZE, CO NASTĘPUJE:

Deklaracją bolońską z dnia 19 czerwca 1999 r. zainicjowano międzyrządowy proces – aktywnie wspierany przez Unię Europejską – mający prowadzić do utworzenia europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego; w kwietniu 2012 r. w Bukareszcie ministrowie odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe w państwach uczestniczących w tym procesie przyjęli strategię 2020 pt. „Mobilność na rzecz lepszego uczenia się”, która ma obowiązywać w europejskim obszarze szkolnictwa wyższego; jest to integralny element działań na rzecz internacjonalizacji szkolnictwa wyższego (1).

W dyrektywie Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie (2) uznano, że działania Wspólnoty w dziedzinie edukacji mają służyć między innymi promowaniu całej Europy jako światowego centrum doskonałości w zakresie studiów wyższych i szkolenia zawodowego.

Podobny cel ma dyrektywa Rady 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych (3), która ma uczynić ze Wspólnoty atrakcyjniejsze miejsce dla naukowców z całego świata oraz wzmocnić pozycję UE jako międzynarodowego centrum badań naukowych.

W międzynarodowej strategii (4) przyjętej w maju 2007 r. na posiedzeniu w Londynie przez ministrów z państw uczestniczących w procesie bolońskim podkreślono, że europejski obszar szkolnictwa wyższego musi być otwarty i atrakcyjny dla innych części świata oraz że należy zacieśnić współpracę i dialog polityczny w dziedzinie szkolnictwa wyższego z państwami spoza Europy.

W konkluzjach Rady z dnia 12 maja 2009 r. w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia podkreślono, że ważne jest, by wspierać państwa członkowskie w unowocześnianiu szkolnictwa wyższego poprzez ścisłą synergię działań z działaniami podejmowanymi w ramach procesu bolońskiego, zwłaszcza jeżeli chodzi o instrumenty służące zapewnianiu jakości, uznawaniu efektów uczenia się, mobilności i przejrzystości.

W strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (5) – przyjętej w czerwcu 2010 r. – jako konkretny cel wyznaczono podniesienie poziomu wykształcenia: przede wszystkim doprowadzenie do tego, by odsetek osób młodych z wykształceniem wyższym lub równoważnym wzrósł do 2020 r. do co najmniej 40 %.

W konkluzjach Rady z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie międzynarodowego wymiaru szkolnictwa wyższego (6) podkreślono, że programy współpracy międzynarodowej oraz dialog polityczny z państwami trzecimi w dziedzinie szkolnictwa wyższego nie tylko pozwalają na swobodniejszy przepływ wiedzy, lecz także przyczyniają się do podnoszenia jakości i pozycji europejskiego szkolnictwa wyższego na arenie międzynarodowej, do stymulowania badań naukowych i innowacji, do wspierania mobilności i dialogu międzykulturowego, a także do promowania rozwoju międzynarodowego zgodnie z celami unijnej polityki zewnętrznej.

W konkluzjach Rady z dnia 28–29 listopada 2011 r. na temat poziomu odniesienia w dziedzinie mobilności edukacyjnej (7) ustanowiono benchmark zakładający, że do 2020 r. w UE średnio co najmniej 20 % osób kończących studia wyższe powinno mieć za sobą okres nauki lub szkolenia za granicą związany ze studiami wyższymi (w tym praktyki zawodowej).

W konkluzjach Rady z dnia 28–29 listopada 2011 r. w sprawie modernizacji szkolnictwa wyższego z zadowoleniem przyjęto zamiar Komisji, by opracować unijną strategię nadającą międzynarodowy wymiar szkolnictwu wyższemu w celu poszerzania jego międzynarodowego zasięgu i promocji oraz by współdziałać z partnerami w celu zacieśniania powiązań i sprawniejszej budowy potencjału w sektorze szkolnictwa wyższego,

ORAZ W ŚWIETLE:

Konferencji pt. „European Higher Education in the World”, zorganizowanej przez prezydencję w Wilnie w dniach 5–6 września 2013 r., podczas której podkreślano, że państwa członkowskie i instytucje szkolnictwa wyższego muszą opracować kompleksowe strategie internacjonalizacji, które:

—	podniosą jakość i zwiększą konkurencyjność europejskiego szkolnictwa wyższego,

—	będą nie tylko służyć mobilności, lecz także w coraz większym stopniu nadawać globalny wymiar planowaniu i treściom programów nauczania oraz procesowi nauczania i uczenia się (tzw. internacjonalizacja na miejscu),

—	będą ukierunkowane na liczniejsze i bardziej zróżnicowane grono studentów dzięki połączeniu nowych zasobów cyfrowych z bardziej tradycyjnymi formami nauczania i uczenia się z przy jednoczesnym dbaniu o wysoką jakość,

—	usprawnią współpracę na rzecz rozwoju poprzez strategiczne partnerstwa i budowanie potencjału,

Z ZAINTERESOWANIEM PRZYJMUJE:

—	Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Europejskie szkolnictwo wyższe na świecie” (8), oraz

—	Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Działania na rzecz otwartej edukacji: innowacyjne nauczanie i uczenie się dla wszystkich dzięki nowym technologiom i otwartym zasobom edukacyjnym” (9),

JEST ŚWIADOMA, ŻE:

Szkolnictwo wyższe ma do odegrania kluczową rolę w formowaniu zaangażowanych, spełnionych i elokwentnych obywateli; jest też silnym czynnikiem kształtującym inteligentne, zrównoważone i inkluzywne społeczeństwa, indywidualny dobrobyt oraz wzrost gospodarczy. Międzynarodowa mobilność indywidualnych osób oraz nadanie globalnej perspektywy programom studiów wyższych mogą dodatkowo przyczynić się do tej roli.

Atutem europejskich systemów szkolnictwa wyższego jest wysokiej jakości oferta edukacyjno-badawcza, różnorodność instytucji oraz wspieranie przez Europę współpracy w dziedzinach, w których współpraca ta przynosi wartość dodaną, takich jak programy umożliwiające zdobycie wspólnego lub podwójnego dyplomu, studia doktoranckie, a także partnerstwa międzynarodowe.

W obecnej sytuacji gospodarczej szkolnictwo wyższe oraz kształcenie i szkolenie zawodowe na poziomie wyższym mają do odegrania kluczową rolę w zwiększaniu badawczo-innowacyjnego potencjału Europy oraz w zapewnianiu jej wysoko wykwalifikowanych zasobów ludzkich potrzebnych do zapełnienia miejsc pracy oraz zagwarantowania wzrostu gospodarczego i dobrobytu.

4.	Kompetencje absolwentów nie zawsze odpowiadają ewoluującym potrzebom rynku pracy i potrzebom społecznym, a pracodawcy publiczni i prywatni informują o problemach z doborem kadr i trudnościach w znajdowaniu kandydatów odpowiadających potrzebom gospodarki opartej na wiedzy.

5.	Starzenie się społeczeństw w UE najprawdopodobniej będzie mieć w najbliższych dekadach poważne skutki, a utrzymujący się niski wskaźnik urodzeń może grozić pogłębieniem się problemu niedoboru umiejętności wśród absolwentów, z którym borykają się europejscy pracodawcy.

6.	Instytucje szkolnictwa wyższego, jako źródła wiedzy i innowacji, mają także społeczny obowiązek przyczyniać się do rozwoju ludzi i do dobra wspólnego, zarówno w kontekście krajowym, jak i w świecie,

JEST ZDANIA, ŻE:

Aktywna obecność pracowników, naukowców i studentów z zagranicy w europejskich instytucjach szkolnictwa wyższego, wspieranie pod kątem finansowym i organizacyjnym międzynarodowej mobilności studentów i pracowników, a także większe wysiłki na rzecz internacjonalizacji programów nauczania mogą pomóc studentom nabywać kompetencji adekwatnych do potrzeb globalnego rynku pracy.

Państwa członkowskie oraz europejskie instytucje szkolnictwa wyższego poczyniły znaczne postępy – przy wsparciu UE – w tworzeniu mechanizmów służących transgranicznemu zapewnianiu jakości i uznawaniu kwalifikacji w ramach procesu bolońskiego poprzez sieci, takie jak ENIC-NARIC, oraz poprzez działania, takie jak programy Eramus Mundus i Tempus.

Globalne upowszechnianie się otwartych zasobów edukacyjnych, otwartego oprogramowania kursowego oraz masowych otwartych kursów on-line to międzynarodowe zjawisko, które może w istotny sposób wpłynąć na systemy szkolnictwa wyższego oraz stworzyć możliwości prowadzenia globalnej współpracy transgranicznej w innowacyjnych formach,

ZWRACA SIĘ WIĘC DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH – W STOSOWNYM PRZYPADKU – O WSPÓŁPRACĘ Z INSTYTUCJAMI SZKOLNICTWA WYŻSZEGO Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ICH AUTONOMII, PO TO BY:

Wdrożyć, we współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, wszechstronne strategiczne podejścia do internacjonalizacji obejmujące trzy główne dziedziny:

a)	mobilność studentów i pracowników;

b)	internacjonalizację programów nauczania oraz uczenie się cyfrowe;

c)	współpracę strategiczną, partnerstwa i budowanie potencjału.

Promować dwukierunkową międzynarodową mobilność studentów w celu uzyskania dyplomu i punktów oraz zapewnić możliwość mobilności pracowników między Europą a państwami trzecimi, m.in. w następujący sposób:

(i)	dopilnowując, by strategie internacjonalizacji zyskały znaczący komponent w postaci mobilności studentów, naukowców i pracowników, wspartej ramami jakości, mogącymi obejmować m.in. poradnictwo i doradztwo;

(ii)

ustanawiając z państwami trzecimi programy mobilności dwukierunkowej, które będą leżeć we wspólnym interesie, będą zapewniać równowagę między mobilnością fizyczną a mobilnością wirtualną oraz między mobilnością do danego państwa a mobilnością z danego państwa, będą miały szeroki zakres tematyczny, a także w stosownym przypadku będą ukierunkowane na dziedziny o niewystarczającej ilości wykwalifikowanych kadr;

(iii)

wspierając uznawanie punktów, dyplomów, kwalifikacji i kompetencji zdobytych za granicą przez mobilnych studentów, naukowców i pracowników, zgodnie z krajowym prawodawstwem i krajową praktyką;

(iv)	silniej skupiając się na efektach uczenia się oraz na spójności z europejskimi narzędziami przejrzystości, takimi jak europejski system transferu i akumulacji punktów, suplement do dyplomu oraz europejskie ramy kwalifikacji, a także z mechanizmami zapewniania jakości; oraz

(v)	przyspieszając prace nad proponowanym przekształceniem dyrektyw w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych i odbywania studiów.

Promować internacjonalizację na miejscu oraz uczenie się cyfrowe w celu zadbania, by zdecydowana większość europejskich studentów, która nie uczestniczy w działaniach z zakresu mobilności fizycznej, także mogła rozwijać umiejętności międzynarodowe, m.in. w następujący sposób:

(i)	zapewniając w ramach szkolnictwa wyższego dobre jakościowo udogodnienia i usługi dla studentów, odpowiadające ich potrzebom;

(ii)	skutecznie korzystając z międzynarodowych doświadczeń i kompetencji, którymi dysponują pracownicy instytucji szkolnictwa wyższego, oraz zachęcając ich, by pomagali tworzyć dobre jakościowo programy nauczania zorientowane międzynarodowo – z pożytkiem dla niemobilnych i mobilnych osób uczących się;

(iii)

zapewniając studentom, naukowcom i pracownikom większe możliwości rozwijania kompetencji językowych – zwłaszcza poprzez indywidualne nauczanie w języku kraju goszczącego przeznaczone dla osób, które uczestniczą w zajęciach prowadzonych w języku niebędącym ich językiem ojczystym – po to by zapewnić jak największe korzyści z europejskiej różnorodności językowej i jak największą integrację społeczną studentów, naukowców i pracowników w państwie goszczącym;

(iv)

oferując większe możliwości międzynarodowego wspólnego uczenia się on-line oraz badając możliwość wykorzystania technologii informacyjno-komunikacyjnych i otwartych zasobów edukacyjnych do tworzenia nowych sposobów działania w celu poszerzania dostępu, internacjonalizacji programów nauczania, a także stworzenia szans na nowe formy partnerstwa.

Promować tworzenie partnerstw zarówno w Europie, jak i poza nią, po to by wzmocnić instytucjonalny potencjał edukacji, badań naukowych i innowacji, m.in. w następujący sposób:

(i)	oferując programy nauczania stymulujące przedsiębiorczość i innowacyjność oraz promujące kształtowanie umiejętności transferowalnych, a także tworząc możliwości szkoleń międzynarodowych poprzez ścisłą współpracę z pracodawcami z UE i spoza UE;

(ii)	promując koncentrowanie się na konkretnych atutach i priorytetach każdej z instytucji szkolnictwa wyższego, po to by zapewnić wydajne i skuteczne wykorzystanie inwestycji publicznych;

(iii)

usuwając istniejące jeszcze przeszkody, które utrudniają tworzenie i realizację programów służących zdobyciu wspólnych, podwójnych i wielokrotnych dyplomów, oraz doskonaląc przepisy o zapewnianiu jakości i uznawaniu transgranicznym;

(iv)	działając na rzecz spójności między strategiami państw członkowskich w dziedzinie internacjonalizacji a unijnymi politykami współpracy na rzecz rozwoju poprzez uwzględnianie zasady równości i zasady odpowiedzialności państwa partnerskiego oraz potrzeb instytucji szkolnictwa wyższego;

(v)	korzystając z doświadczeń studentów, naukowców i pracowników z państw trzecich jako ambasadorów współpracy z instytucjami szkolnictwa wyższego w tych państwach;

(vi)

zachęcając instytucje szkolnictwa wyższego, by tworzyły własne kompleksowe strategie internacjonalizacji, oraz uznając przekrojowy charakter internacjonalizacji, obejmujący wszystkie dziedziny życia szkoły wyższej, w tym badania, dydaktykę, zarządzanie, administrację i usługi, a także wspierając te instytucje w ich wysiłkach,

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE FAKT, ŻE KOMISJA ZAMIERZA:

Wspierać państwa członkowskie i instytucje szkolnictwa wyższego we wdrażaniu wszechstronnych strategicznych podejść do internacjonalizacji oraz wykorzystywać możliwości międzynarodowej współpracy w dziedzinie szkolnictwa wyższego wynikające z programów Erasmus+ i „Horyzont 2020”, m.in. w następujący sposób:

(i)	w większym stopniu finansowo wspierając poprzez program Erasmus+ mobilność osób uczących się i pracowników do państw trzecich i z państw trzecich, a poprzez działania „Maria Skłodowska-Curie” w ramach programu „Horyzont 2020” mobilność naukowców do państw trzecich i z państw trzecich;

(ii)

wspierając, odpowiednio za pomocą programu Erasmus+ i działań „Maria Skłodowska-Curie”, międzynarodowe konsorcja instytucji szkolnictwa wyższego w celu tworzenia wspólnych tytułów magistra i stopni doktora oraz zapewniając studentom i doktorantom możliwość korzystania z dobrych jakościowo stypendiów i grantów;

(iii)

wspierając strategiczne partnerstwa na rzecz współpracy i innowacji w dziedzinie szkolnictwa wyższego, w tym partnerstwa między instytucjami szkolnictwa wyższego z UE i z państw trzecich na rzecz budowania potencjału.

We współpracy z państwami członkowskimi starać się uatrakcyjnić dla świata europejskie szkolnictwo wyższe oraz promować w całym świecie jego różnorodność, m.in. w następujący sposób:

(i)	zwiększając jakość i przejrzystość, promując transgraniczne mechanizmy zapewniania jakości oraz dbając o porównywalność kwalifikacji, punktów oraz systemów uznawania za pomocą współpracy międzynarodowej i dialogu międzynarodowego;

(ii)	podnosząc jakość mobilności akademickiej dzięki ulepszonej karcie szkolnictwa wyższego Erasmus, w tym za pomocą wytycznych dla instytucji szkolnictwa wyższego w zakresie samooceny i monitorowania;

(iii)

w stosownym przypadku i z poszanowaniem autonomii instytucji szkolnictwa wyższego promując wdrażanie U-Multirank, nowego międzynarodowego, wielofunkcyjnego narzędzia przejrzystości mającego zwiększyć porównywalność instytucji szkolnictwa wyższego;

(iv)

wspierając współpracę państw członkowskich oraz krajowych agencji promocji i stowarzyszeń absolwentów poprzez rozpowszechnianie informacji, inicjowanie i koordynowanie wspólnych działań promujących Europę jako bardzo dobre miejsce do podejmowania studiów i prowadzenia badań naukowych (np. na targach studenckich oraz opracowując wspólne narzędzia promocji).

Promować współpracę w dziedzinie szkolnictwa wyższego na rzecz innowacji i rozwoju między UE a jej globalnymi partnerami, m.in. w następujący sposób:

(i)	podejmując dwustronny i wielostronny dialog polityczny z kluczowymi partnerami międzynarodowymi, zgodnie z unijnymi politykami zewnętrznymi;

(ii)	promując Europejski Instytut Innowacji i Technologii oraz jego wspólnoty wiedzy i innowacji jako drogę do międzynarodowej współpracy w dziedzinie innowacji, badań i szkolnictwa wyższego w celu stawienia czoła wyzwaniom społecznym;

(iii)

wspierając i doskonaląc kształtowanie polityki w dziedzinie edukacji międzynarodowej na podstawie faktów: poprzez badania, gromadzenie i analizowanie danych statystycznych oraz dialog z ekspertami.

(1) Komunikat bukareszteński z dnia 27 kwietnia 2012 r., s. 3.

(2) Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s. 12.

(3) Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 15.

(4) The European Higher Education Area in a Global Setting („Europejski obszar szkolnictwa wyższego w środowisku globalnym”).

(5) Dok. EUCO 13/10.

(6) Dz.U. C 135 z 26.5.2010, s. 12.

(7) Dz.U. C 372 z 20.12.2011, s. 31.

(8) Dok. 12453/13.

(9) Dok. 14116/13 + ADD 1.

31.1.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/8

Kursy walutowe euro (1)

30 stycznia 2014 r.

2014/C 28/06

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3574
JPY	Jen	139,28
DKK	Korona duńska	7,4622
GBP	Funt szterling	0,82380
SEK	Korona szwedzka	8,8347
CHF	Frank szwajcarski	1,2233
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,4680
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,594
HUF	Forint węgierski	310,97
LTL	Lit litewski	3,4528
PLN	Złoty polski	4,2312
RON	Lej rumuński	4,5110
TRY	Lir turecki	3,0808
AUD	Dolar australijski	1,5459
CAD	Dolar kanadyjski	1,5176
HKD	Dolar Hongkongu	10,5421
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6624
SGD	Dolar singapurski	1,7323
KRW	Won	1 469,53
ZAR	Rand	15,2700
CNY	Yuan renminbi	8,2302
HRK	Kuna chorwacka	7,6605
IDR	Rupia indonezyjska	16 551,39
MYR	Ringgit malezyjski	4,5417
PHP	Peso filipińskie	61,527
RUB	Rubel rosyjski	47,8025
THB	Bat tajlandzki	44,745
BRL	Real	3,2955
MXN	Peso meksykańskie	18,1111
INR	Rupia indyjska	85,0840

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

31.1.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/11

Zawiadomienie o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu płytek ceramicznych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

2014/C 28/09

1. Wszczęcie przeglądu

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”). Wniosek został złożony przez Foshan Gani Ceramic Co., Ltd i Qingyang Gani Ceramic Co., Ltd, producentów eksportujących („Gani Group” lub „przedsiębiorstwo objęte postępowaniem”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”).

Zakres przeglądu ograniczony jest do badania struktury własności i, jeżeli jest to uzasadnione, badania marginesu dumpingu z urzędu w zakresie, w jakim dotyczy to Gani Group.

Równocześnie Komisja wszczyna z urzędu częściowy przegląd okresowy na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego w takim samym zakresie, ale w odniesieniu do przedsiębiorstw, których dotyczy wniosek i które rzekomo były kiedyś powiązane z Gani Group – Dongguan City Wonderful Ceramics Industrial Park Co., Ltd i Guangdong Jiamei Ceramics Co., Ltd („Wonderful Group” lub „przedsiębiorstwo objęte postępowaniem”).

2. Produkt objęty przeglądem

Niniejszy przegląd dotyczy szkliwionych i nieszkliwionych płyt chodnikowych, kafli lub płytek ściennych; szkliwionych i nieszkliwionych ceramicznych kostek mozaikowych i tym podobnych, nawet na podłożu („produkt objęty przeglądem”), obecnie objętych kodami CN 6907 10 00, 6907 90 20, 6907 90 80, 6908 10 00, 6908 90 11, 6908 90 20, 6908 90 31, 6908 90 51, 6908 90 91, 6908 90 93 i 6908 90 99.

3. Obowiązujące środki

Obecnie obowiązującym środkiem jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (UE) nr 917/2011 (2). Gani Group i Wonderful Group, jako strony powiązane, podlegają jednolitej stawce celnej wynoszącej 26,3 %.

4. Podstawy dokonania przeglądu

Wniosek opiera się na dowodach prima facie, dostarczonych przez Gani Group, wskazujących, jeśli chodzi o Gani Group, że okoliczności, na podstawie których wprowadzono obowiązujące środki, uległy zmianie i zmiany te mają charakter trwały.

Domniemywa się, że powiązania kapitałowe między Gani Group i Wonderful Group ustały. Z tego rzekomo wynika, że dalsze stosowanie środków na istniejącym poziomie, ustalonym na podstawie wcześniej określonego poziomu dumpingu dla grupy przedsiębiorstw jako całości obejmującej zarówno Gani Group, jak i Wonderful Group, wydaje się nie odzwierciedlać już obecnej sytuacji w celu zrównoważenia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę, jak ustalono wcześniej. W związku z tym domniemana zmiana okoliczności dotyczy także Wonderful Group i stanowi uzasadnienie wszczęcia przeglądu z urzędu dotyczącego tego przedsiębiorstwa.

Ustanie powiązań tych dwóch przedsiębiorstw objętych postępowaniem rzekomo wywarło gospodarczy wpływ na funkcjonowanie przedmiotowych przedsiębiorstw, a tym samym na ich marginesy dumpingu. W związku z tym, jeżeli jest to uzasadnione, marginesy dumpingu obu przedsiębiorstw objętych postępowaniem zostaną z urzędu poddane indywidualnemu przeglądowi.

O zmianie w strukturze organizacyjnej poinformowano Komisję po ujawnieniu stronom wstępnych ustaleń dochodzenia (patrz motyw 97 Rozporządzenie (UE) nr 917/2011).

5. Procedura

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia częściowego przeglądu okresowego ograniczonego do zbadania struktury własności i, jeżeli to uzasadnione, dumpingu Gani Group i Wonderful Group, Komisja niniejszym wszczyna przegląd zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

W dochodzeniu przeprowadzona zostanie także ocena konieczności utrzymania, zniesienia lub zmiany środków obowiązujących w odniesieniu do tych dwóch przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

5.1. Procedura dotycząca stwierdzenia dumpingu

5.1.1. Dochodzenie dotyczące producentów eksportujących

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do obu przedsiębiorstw objętych postępowaniem w Chińskiej Republice Ludowej.

Oba przedsiębiorstwa objęte postępowaniem muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie określono inaczej.

Kwestionariusz dotyczyć będzie informacji m.in. na temat struktury przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw producentów eksportujących, działalności tych przedsiębiorstw w związku z produktem objętym przeglądem, kosztów produkcji, sprzedaży produktu objętego przeglądem na rynku państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz sprzedaży produktu objętego przeglądem w Unii.

5.1.2. Dodatkowa procedura dotycząca producentów eksportujących w państwie nieposiadającym gospodarki rynkowej, którego dotyczy postępowanie

5.1.2.1. Wybór państwa trzeciego o gospodarce rynkowej

Z zastrzeżeniem przepisów poniższej sekcji 5.1.2.2 i zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, w przypadku przywozu z Chińskiej Republiki Ludowej wartość normalna jest ustalana na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej.

W poprzednim dochodzeniu w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej jako państwo trzecie o gospodarce rynkowej wykorzystano Stany Zjednoczone Ameryki. Do celów niniejszego dochodzenia Komisja przewiduje ponowne wykorzystanie Stanów Zjednoczonych Ameryki. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat stosowności wyboru tego państwa w terminie 10 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.1.2.2. Traktowanie producentów eksportujących w państwie nieposiadającym gospodarki rynkowej, którego dotyczy postępowanie

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego indywidualni producenci eksportujący w państwie nieposiadającym gospodarki rynkowej, którego dotyczy postępowanie, którzy uważają, że w odniesieniu do prowadzonej przez nich produkcji i sprzedaży produktu objętego przeglądem przeważają warunki gospodarki rynkowej, mogą przedstawić właściwie uzasadniony wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych („wniosek o MET”). MET zostanie przyznane, jeżeli z oceny wniosku o MET wynika, że spełnione są kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego (3). Margines dumpingu producentów eksportujących, którym zostanie przyznane traktowanie na zasadach rynkowych, zostanie obliczony, w możliwym zakresie i bez uszczerbku dla wykorzystania dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, przy użyciu wartości normalnej tych producentów oraz ich cen eksportowych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

Komisja wyśle formularze wniosku o MET do obu przedsiębiorstw. Jeśli występują one o traktowanie na zasadach rynkowych, muszą złożyć wypełniony wniosek o MET w terminie 21 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

5.2. Inne oświadczenia pisemne

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu, wszystkie zainteresowane strony wzywa się niniejszym do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające powinny wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.3. Możliwość przesłuchania przez służby Komisji prowadzące dochodzenie

Wszystkie zainteresowane strony mogą wystąpić o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie. Wszystkie wnioski o przesłuchanie należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

5.4. Instrukcje dotyczące składania oświadczeń pisemnych i przesyłania wypełnionych kwestionariuszy oraz korespondencji

Wszystkie pisemne zgłoszenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony, w odniesieniu do których wnioskuje się o ich traktowanie na zasadzie poufności, należy oznakować „Limited” (4).

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony przedstawiające informacje oznakowane „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „For inspection by interested parties”. Streszczenia muszą być wystarczająco szczegółowe, żeby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli zainteresowana strona przekazująca poufne informacje nie dostarczy ich niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, takie informacje mogą zostać pominięte.

Zainteresowane strony proszone są o składanie wszystkich oświadczeń i wniosków w formie elektronicznej (oświadczenia niepoufne – pocztą elektroniczną, poufne – na płytach CD-R/DVD) oraz o wskazanie swojej nazwy, adresu, adresu e-mail, numeru telefonu i faksu. Pełnomocnictwa, podpisane poświadczenia oraz ich aktualizacje towarzyszące formularzom wniosku o MET lub odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu należy jednak składać w formie papierowej, tj. pocztą lub osobiście, na adres podany poniżej. Zainteresowane strony mogą uzyskać dodatkowe informacje dotyczące korespondencji z Komisją na odpowiedniej stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfair-trade/trade-defence

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N105 08/020

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

E-mail: Trade-R586-Ceramic-Tiles@ec.europa.eu

6. Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń potwierdzających lub zaprzeczających na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

Nieudzielenie odpowiedzi w formie skomputeryzowanej nie będzie traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że udzielenie odpowiedzi w wymaganej formie powodowałoby dodatkowe obciążenia lub nieuzasadnione dodatkowe koszty. Strona ta powinna niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

7. Rzecznik praw stron

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

Wniosek o przesłuchanie z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron, pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów w kwestiach związanych, między innymi, z dumpingiem.

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych DG ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/commission_2010-2014/degucht/contact/hearing-officer/

8. Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 11 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w terminie 15 miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

9. Przetwarzanie danych osobowych

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (5).

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dz.U. L 238 z 15.9.2011, s. 1.

(3) Producenci eksportujący muszą w szczególności wykazać, że: (i) decyzje gospodarcze i koszty są odpowiedzią na warunki panujące na rynku i brak jest znacznej ingerencji ze strony państwa; (ii) przedsiębiorstwa posiadają jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz jest stosowana do wszystkich celów; (iii) nie występują znaczne zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej; (iv) prawo upadłościowe i prawo rzeczowe gwarantują stabilność i pewność prawa oraz (v) przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(4) Dokument oznakowany „Limited” jest uważany za dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 („porozumienie antydumpingowe”). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(5) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

31.1.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/16

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2014/C 28/11

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2)

„CHAROLAIS”

NR WE: FR-PDO-0005-0838-15.11.2010

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa

„Charolais”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 1.3.

Sery

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

Sery „Charolais” wytwarza się z mleka koziego surowego pełnego, delikatnie zaprawionego podpuszczką.

Ser otrzymany ze skrzepu mlecznego typu „mlekowego” ma kształt walca o wysokości większej niż średnica, lekko wypukłego; masa ma barwę kremową, jest gęsta i gładka. Powierzchnia sera pokryta jest głównie przerostem pleśni (Geotrichum). Podczas dojrzewania mogą pojawiać się niebieskie plamki, przeważnie pędzlaka (Penicillium).

Masa sera pod koniec minimalnego okresu dojrzewania (tj. co najmniej 16 dni po zaprawieniu mleka podpuszczką) mieści się w przedziale od 250 g do 310 g przy następujących wymiarach:

—	średnica w połowie wysokości walca: 60–70 mm,

—	wysokość walca: 70–85 mm.

„Charolais” zawiera co najmniej 45 g suchej masy w 100 g sera.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Nie dotyczy.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Żywienie kóz jest oparte na systemie pastwiskowym, w którym 100 % paszy pochodzi wyłącznie z określonego obszaru geograficznego.

Paszę stanowi trawa (z pastwiska lub zadawana do koryta) lub siano. Zakazana jest pasza pochodząca z jednogatunkowych użytków zielonych i upraw jednorocznych.

Powierzchnia pastwisk w gospodarstwie przeznaczona dla stad kóz składa się w co najmniej 60 % z trwałych lub przemiennych (ponad czteroletnich) użytków zielonych.

Okres wypasu lub zadawania paszy zielonej wynosi co najmniej 150 dni w roku, kolejnych lub nie, i obejmuje okres przejściowy.

Okres wypasu:

przez co najmniej 120 dni wypasu świeża trawa stanowi co najmniej jedną trzecią dziennej racji na kozę, przy czym waga partii siana nie przekracza 1,2 kg.

Okres zadawania paszy zielonej:

przez co najmniej 120 dni zadawania paszy zielonej świeża trawa zadawana z koryta stanowi co najmniej dwie trzecie dziennej racji zielonki na kozę, przy czym waga partii siana nie przekracza 1 kg. Trawa musi zostać skarmiona w ciągu 24 godzin. Wszelkie resztki paszy pozostałe po 24 godzinach są usuwane z koryta.

Uzupełniające mieszanki paszowe składają się z surowców uzupełniających pasze, określonych zgodnie z wykazem pozytywnym. Serwatka pochodząca z produkcji w gospodarstwie może być podawana kozom ale nie jest wliczana do obliczenia racji. Roczna ilość uzupełniających mieszanek paszowych nie może przekroczyć jednej trzeciej ilości paszy spożywanej rocznie przez kozę (w tym lucerny) określanej w kilogramach suchej masy i jako 600 g na litr mleka wyprodukowanego przez kozę w ciągu roku.

W żywieniu kóz dozwolone są jedynie rośliny, produkty uboczne i uzupełniające mieszanki paszowe pochodzące z produktów innych niż transgeniczne. Zabroniona jest uprawa roślin transgenicznych na wszystkich gruntach gospodarstwa produkującego mleko przeznaczone do przetworzenia w produkt o chronionej nazwie pochodzenia „Charolais”. Ten zakaz uprawy dotyczy wszelkich gatunków roślin, które mogą zostać podane zwierzętom w gospodarstwie jako pasza i wszystkich upraw gatunków, które mogą je zanieczyścić.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Produkcja mleka, wytwarzanie i dojrzewanie serów odbywają się na określonym obszarze geograficznym.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

Nie dotyczy.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

Niezależnie od informacji wymaganych na podstawie innych przepisów prawa, mających zastosowanie do wszystkich serów, każdy wprowadzany do obrotu ser „Charolais” posiada etykietę. Etykieta ta zawiera część zindywidualizowaną, zawierającą dane podmiotu oraz część wspólną dla wszystkich podmiotów, na której widnieje:

—	nazwa „Charolais” naniesiona za pomocą znaków o rozmiarze równym co najmniej dwóm trzecim największych znaków znajdujących się na etykiecie,

—	unijny symbol „ChNP”,

—	na etykiecie może dodatkowo być naniesione wyrażenie „Appellation d’origine protégée” („chroniona nazwa pochodzenia”).

W przypadku sprzedaży bezpośredniej prowadzonej przez producenta lub inną osobę, za którą jest on bezpośrednio odpowiedzialny, w gospodarstwie lub na targu, etykietowanie indywidualne nie jest jednak obowiązkowe, informacje te muszą być zawarte jedynie na szyldzie.

Wzory etykiety i szyldu są określane przez grupę, która zajmuje się ich dystrybucją.

Nazwa „Charolais” wraz z informacją „Appellation d'origine protégée” lub „AOP” muszą obowiązkowo widnieć na fakturach i dokumentacji handlowej od momentu zarejestrowania produktu w Unii Europejskiej.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Produkcja mleka, wytwarzanie i dojrzewanie serów odbywa się na obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następujących gmin:

departament Allier (03):

gminy lub części gmin w następujących kantonach:

—	Le Donjon: Avrilly, Chassenard, Le Bouchaud, Le Donjon, Lenax, Loddes, Luneau, Montaiguët-en-Forez, Neuilly-en-Donjon, Le Pin, Saint-Didier-en-Donjon, Saint-Léger-sur-Vouzance,

—	Dompierre-sur-Besbre: Coulanges, Molinet, Monétay-sur-Loire,

—	Jaligny-sur-Besbre: Liernolles;

departament Loire (42):

kantony Belmont-de-la-Loire, Charlieu;

gminy lub części gmin w następujących kantonach:

—	La Pacaudière: Changy, La Pacaudière, Sail-les-Bains, Urbise, Vivans,

—	Perreux: Coutouvre, Montagny, Perreux;

departament Rhône (69):

kanton Monsols;

gminy lub części gmin w następujących kantonach:

—	Beaujeu: Les Ardillats, Avenas, Saint-Didier-sur-Beaujeu, Vernay,

—	Lamure-sur-Azergues: Chenelette, Claveisolles, Poule-les-Echarmeaux, Saint-Nizier-d’Azergues;

departament Saône-et-Loire (71):

kantony Charolles, Chauffailles, Digoin, Gueugnon, Issy-l’Evêque, La Clayette, La Guiche, Le Creusot-Est, Marcigny, Matour, Montcenis, Montchanin, Palinges, Paray-le-Monial, Saint-Bonnet-de-Joux, Semur-en-Brionnais, Toulon-sur-Arroux;

gminy lub części gmin w następujących kantonach:

—	Bourbon-Lancy: Bourbon-Lancy, Chalmoux, Gilly-sur-Loire, Maltat, Mont, Perrigny-sur-Loire, Saint-Aubin-sur-Loire,

—	Buxy: Bissy-sur-Fley, Cersot, Chenôves, Culles-les-Roches, Fley, Germagny, Marcilly-lès-Buxy, Saint-Boil, Saint-Martin-d’Auxy, Saint-Martin-du-Tartre, Saint-Maurice-des-Champs, Saint-Privé, Saint-Vallerin, Saules, Savianges, Villeneuve-en-Montagne,

—	Cluny: Bergesserin, Buffières, Chérizet, Curtil-sous-Buffières, Donzy-le-National, Saint-André-le-Désert, Sainte-Cécile, Saint-Vincent-des-Prés,

—	Couches: Essertenne, Saint-Pierre-de-Varennes,

—	Mesvres: La Boulaye, La Chapelle-sous-Uchon, Charbonnat, Dettey, Saint-Eugène, Saint-Nizier-sur-Arroux, La Tagnière, Uchon,

—	Montceau-les-Mines: Montceau-les-Mines, Saint-Vallier,

—	Mont-Saint-Vincent: Genouilly, Gourdon, Marigny, Mary, Mont-Saint-Vincent, Le Puley, Saint-Micaud, Saint-Romain-sous-Gourdon,

—	Saint-Gengoux-Le-National: Sailly,

—	Saint-Léger-sous-Beuvray: Etang-sur-Arroux, Saint-Didier-sur-Arroux, Thil-sur-Arroux,

—	Tramayes: Clermain, Germolles-sur-Grosnes, Saint-Léger-sous-la-Bussière, Saint-Pierre-le-Vieux, Tramayes.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Położony wokół miasta Charolles obszar geograficzny produkcji sera „Charolais” jest regionem pagórkowatym łączącym góry Owernii na południu z masywem Morvan na północy. Ukształtowanie terenu jest pagórkowate, a wysokość waha się od 200 m do 900 m.

W regionie tym występuje klimat oceaniczny chłodny. Charakteryzuje się on poziomem opadów od 750 mm do 950 mm rocznie równomiernie rozłożonych w ciągu roku oraz umiarkowaną amplitudą temperatur. Na rozkład temperatur ma wpływ rzeźba terenu – najwyżej położone partie podlegają wpływom typu górskiego (niskie temperatury w okresie zimy).

Podglebie składa się z granitów i skał kwaśnych. Spiętrzenia skał osadowych, częściowo wapniowych, ale najczęściej gliniastych lub piaskowych, występują miejscowo na wschodnim i zachodnim brzegu masywu Charolles. Na wszystkich tych skałach, w których przeważa krzem (granity, glina, piasek) rozwinęły się gleby kwaśne, często wyługowane i głębokie.

Krajobraz jest głównie polno-leśny. Specyfika tego obszaru polega na tym, że powierzchnie użytków zielonych nie ustąpiły wielkim uprawom, w związku z czym niemal 90 % powierzchni terenów rolnych wykorzystywanych na określonym obszarze to pastwiska, przy czym w skali ogólnokrajowej wskaźnik ten wynosi mniej niż 50 %. Łąki charakteryzują się bogactwem flory i licznymi gatunkami kwasolubnymi; część wschodnia obszaru jest ponadto objęta programem Natura 2000 (teren mający znaczenie dla Wspólnoty „Bocage, forêts et milieux humides du bassin de la Grosne et du Clunysois”). Na przemiennych użytkach zielonych różnorodności flory sprzyja również zakaz upraw jednogatunkowych oraz wymóg, by pastwiska były co najmniej czteroletnie, co umożliwia kolonizację zróżnicowanych gatunków odpornych na wydeptywanie, gatunków murawowych i łąkowych.

Pod koniec XIX w. liczba hodowanych kóz w Saône-et-Loire była bardzo duża (40 tys. kóz w 1892 r.) a produkcja serów kozich dobrze rozwinięta. Ser stanowił „artykuł spożywczy bardzo ceniony przez wszystkich mieszkańców regionu Charolle” (La fortune agricole du Charolais (Bogactwo rolnicze rejonu Charolle), Raymond Boivin, 1924).

Z historycznego punktu widzenia produkcja sera „Charolais” jest silnie związana z hodowlą bydła jako działalność dodatkowa. Jakość sera była wówczas czynnikiem pozwalającym docenić pracę kobiet zajmujących się produkcją serów. Wykorzystywana technologia przetwórstwa była najlepiej dostosowana, by wykorzystać wartości mleka i umożliwiała osiąganie najwyższej wydajności. Warsztat serowarski znajdował się w pobliżu domu, między innymi po to, by dodawać kolejne porcje skrzepu (uzupełnianie) niezbędne w produkcji sera dużych rozmiarów.

Ser ten jest ceniony ze względu na swoją wielkość, konsystencję i łatwość przechowywania. W latach pięćdziesiątych XX w. na przykład sery te były bardzo cenione przez robotników zagłębia górniczego określonego obszaru, którzy wykonywali sezonowe prace rolnicze. Kupowali oni ser świeży i przechowywali go w spiżarniach lub specjalnych klatkach na ser, tzw. tsézires lub chazères, których w dalszym ciągu używają miłośnicy „Charolais”.

W latach sześćdziesiątych XX w. produkcja serów z czystego mleka koziego rozkwita dzięki powstaniu wyspecjalizowanych hodowli kóz, odrębnych od stad krów mamek czy bydła mlecznego.

Wprowadzenie sera „Charolais” na rynek rozwija się dzięki „dojrzewalniom” lub „hurtownikom”, którzy skupują sery od gospodarstw i odsprzedają je sklepom nabiałowym, mięsnym i spożywczym w sąsiednich miastach – Lyonie i Roanne. Wreszcie w latach siedemdziesiątych XX w. ser „Charolais”, którego renoma przez długi czas ograniczona była do Burgundii i północnej części regionu Rhône-Alpes, zyskuje popularność dzięki wprowadzeniu na rynek w stolicy. Ser ten z produktu wiejskiego staje się produktem oferowanym do sprzedaży w miastach.

Dzisiaj techniki produkcji są podobne do technik stosowanych w przeszłości. Enzymy stosowane w produkcji „Charolais” cechują się tym, że pochodzą na ogół z poprzednich produkcji tego sera. Ponadto mleko przeznaczone do produkcji sera jest surowe i pełne, niepoddawane obróbce fizycznej. Formowanie skrzepu serowego jest wykonywane przez nalewanie za pomocą warząchwi do wysokich naczyń do odsączania sera o dużej średnicy, typowych dla rejonu Charolle. Czynności solenia wszystkich powierzchni sera i obracania kręgów wykonywane są ręcznie. Dojrzewanie odbywa się w miejscu chłodnym i wilgotnym, co sprzyja rozwojowi przerostów pleśni (Geotrichum) i czasem też pędzlaka (Penicillium).

5.2. Specyfika produktu

Ser „Charolais” charakteryzuje się złożonością aromatów, gęstą masą o barwie kremowej i miękką konsystencją, delikatną i gładką. Ma wyraźny smak, z nutami roślinnymi (trawy, siana, świeżej słomy, grzybów itd.), suszonych owoców (orzech laskowy) i masła, które stają się wyraźniejsze podczas co najmniej 16-dniowego okresu produkcji i dojrzewania sera „Charolais”.

Podczas dojrzewania, które odbywa się w miejscu chłodnym i wilgotnym, na skórce, która w pierwszym etapie ma barwę beżową/kości słoniowej, co jest wynikiem przede wszystkim przerostu pleśni (Geotrichum), mogą pojawiać się niebieskie plamki, wynikające głównie z rozwoju pędzlaka (Penicillium). Ser ma duże wymiary, jak na ser kozi i kształt wysokiego walca, lekko wypukłego, przypominającego beczułkę.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

Ze względu na chłodny klimat oceaniczny, w którym nie występują letnie okresy suszy, łagodną rzeźbę terenu, głębokie gleby ukształtowane na podłożach kwarcowych określony obszar sprzyja rozwojowi pastwisk bogatych w różnorodną florę dobrej jakości. Regularne opady w połączeniu z żyznymi glebami sprzyjają jednorodnemu wzrostowi traw na łąkach od wiosny do jesieni. Zbiór siana (w niektórych częściach obszaru również z dwóch pokosów) stanowi obfite źródło paszy. Pejzaż rejonu Charolle to sieć działek o charakterze leśno-polnym i użytków zielonych w większości trwałych.

Użytki te stanowią zdecydowaną większość powierzchni, z których pochodzi pasza zadawana kozom w stanie świeżym lub po wysuszeniu. Ze względu na te cechy określony obszar jest regionem hodowlanym, w którym hodowla kóz uzupełnia pastwiskowy wypas stad bydła. Ser „Charolais” jest też produktem związanym z historią rolnictwa lokalnego, w którym gospodarstwa rolne powstawały na zasadzie opozycji między dużymi majątkami zajmującymi się hodowlą bydła (należącymi głównie do wiodących przemysłowców regionu) a licznymi małymi gospodarstwami, które musiały optymalnie wykorzystać swoją niewielką powierzchnię i wyspecjalizowały się w hodowli kóz.

Tradycyjne i rzemieślnicze techniki produkcji przetrwały dzięki wieloletniemu doświadczeniu wytwórców, potrafiących w optymalny sposób wykorzystać warunki naturalne jak i wartości surowca. W tym procesie bakterie używane do zaszczepienia mleka pochodzą na ogół z serwatki pozyskanej z poprzedniej koagulacji. Liczna mikroflora, która rozwija się naturalnie na powierzchni serów, rozkłada się w sposób równomierny dzięki różnorodnym czynnościom wykonywanym ręcznie w okresie dojrzewania sera. Czynności te przyczyniają się również do nadania typowego kształtu serowi „Charolais”, tj. kształtu beczułki.

Dzięki dużym rozmiarom ser „Charolais” może być przechowywany przez długi czas zachowując jakość. Długi jak na ser kozi okres dojrzewania pozwala na rozwój lekko żłobionej skórki, która chroni ser dużych rozmiarów przed wyschnięciem i nadaje mu delikatną i miękką konsystencję o wysokich walorach smakowych. Podczas dojrzewania, które odbywa się w miejscu chłodnym i wilgotnym, na skórce, która w pierwszym etapie ma barwę beżową/kości słoniowej, co jest wynikiem przede wszystkim przerostu pleśni (Geotrichum), pojawiają się niebieskie plamki, wynikające głównie z rozwoju pędzlaka (Penicillium).

Pożywienie kóz na bazie trawy i pokarmów pochodzących z pastwisk, charakteryzujących się dużą różnorodnością gatunków roślinnych na określonym obszarze, przyczynia się do bogactwa aromatów i nadaje masie sera „Charolais” typową barwę.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCCharolais.pdf

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2014.028.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 28

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 57 31 stycznia 2014

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2014/C 028/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.6857 – Crane Co./MEI Group) ( 1 )	1

2014/C 028/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.7021 – Swissport/Servisair) ( 1 )	1

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2014/C 028/03	Konkluzje Rady w sprawie globalnego wymiaru europejskiego szkolnictwa wyższego	2

2014/C 028/04	Decyzja Rady z dnia 28 stycznia 2014 r. w sprawie mianowania członka zarządu Europejskiej Agencji Chemikaliów	6

2014/C 028/05	Ogłoszenie skierowane do osób, do których mają zastosowanie środki przewidziane w decyzji Rady 2011/72/WPZiB zmienionej decyzją Rady 2014/49/WPZiB i w rozporządzeniu Rady (UE) nr 101/2011 wykonywanym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 81/2014, dotyczących środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji	7

	Komisja Europejska
2014/C 028/06	Kursy walutowe euro	8

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2014/C 028/07	Ogłoszenie Komisji na podstawie art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty – Uchylenie obowiązku użyteczności publicznej w zakresie wykonywania regularnych przewozów lotniczych ( 1 )	9

2014/C 028/08	Informacje przekazane Komisji przez władze francuskie zgodnie z art. 9 dyrektywy Rady 2009/119/WE nakładającej na państwa członkowskie obowiązek utrzymywania minimalnych zapasów ropy naftowej lub produktów ropopochodnych	10

Państwo członkowskie	Włochy
Trasa	Alghero–Bolonia i z powrotem Alghero–Turyn i z powrotem
Pierwotna data wejścia w życie obowiązku użyteczności publicznej	1 marca 2007 r.
Data uchylenia	13 stycznia 2014 r.
Adres, pod którym udostępnia się tekst lub wszelkie niezbędne informacje lub dokumentację dotyczące obowiązku użyteczności publicznej	Dokument źródłowy: Dz.U. C 93 z 21.4.2006. Dodatkowych informacji udziela: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti Direzione Generale per Aeroporti e il Trasporto Aereo Tel. +39 659084908 / 4041 / 4350 Faks +39 659083280 E-mail: segreteria_dgata@mit.gov.it Internet: http://www.mit.gov.it

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2014/C 028/09	Zawiadomienie o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu płytek ceramicznych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	11

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2014/C 028/10	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.7104 – Crown Holdings/Mivisa) ( 1 )	15

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2014/C 028/11	Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	16