28.9.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 284/1

---

2013/C 284/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 274 z 21.9.2013.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

Dz.U. C 252 z 31.8.2013.

Dz.U. C 245 z 24.8.2013.

Dz.U. C 233 z 10.8.2013.

Dz.U. C 226 z 3.8.2013.

Dz.U. C 215 z 27.7.2013.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

28.9.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 284/2

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas (Litwa) w dniu 22 lipca 2013 r. — Baltlanta UAB przeciwko Lietuvos valstybė reprezentowanemu przez Žemės ūkio ministerija

(Sprawa C-410/13)

2013/C 284/02

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Vilniaus apygardos administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Baltlanta UAB

Druga strona postępowania: Lietuvos valstybė reprezentowany przez Žemės ūkio ministerija

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 38 rozporządzenia nr 1260/1999 (1), nakładający na państwo członkowskie obowiązek informowania Komisji Europejskiej o postępie postępowań administracyjnych i sądowych oraz obowiązek współpracy z Komisją Europejską, należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on państwo członkowskie do informowania Komisji Europejskiej o wszelkich sporach sądowych dotyczących działań lub zaniechań organów wdrażających, pośredniczących, zarządzających lub wypłacających, związanych z oceną wniosku, wyborem, wydaniem decyzji o przyznaniu pomocy lub z wdrażaniem projektu?

2)

Czy art. 19 rozporządzenia nr 2792/1999 (2) należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on państwo członkowskie do ustanowienia programów pomocowych i zapewnienia środków finansowych, w porozumieniu z Komisją Europejską, dla przypadków sporów sądowych dotyczących działań lub zaniechań organów wdrażających, pośredniczących, zarządzających lub wypłacających, związanych z oceną wniosku, wyborem, wydaniem decyzji o przyznaniu pomocy lub z wdrażaniem projektu?

3)

Czy pkt 6 i 7 decyzji Komisji COM(2006)3424 ustanawiającej wytyczne dotyczące zamknięcia pomocy (2000-2006) finansowanej z funduszy strukturalnych należy interpretować w ten sposób, że zobowiązują one państwo członkowskie do informowania Komisji Europejskiej o wszelkich sporach sądowych dotyczących działań lub zaniechań organów wdrażających, pośredniczących, zarządzających lub wypłacających, związanych z oceną wniosku, wyborem, wydaniem decyzji o przyznaniu pomocy lub z wdrażaniem projektu oraz do podjęcia decyzji, czy projekt powinien zostać w całości lub w części wyłączony z programu i (lub) zastąpiony innym projektem i tak dalej, czy też powinien on pozostać w programie, lub do podjęcia innej czynności w celu zapewnienia właściwego wykonania decyzji o przyznaniu pomocy po zakończeniu postępowania sądowego?

4)

Czy fakt, że w sprawie rozpatrywanej przez sąd krajowy nie zostały przyjęte przepisy szczególne przewidujące zadania właściwych organów państwa w przypadku sporów sądowych dotyczących działań lub zaniechań organów wdrażających, pośredniczących, zarządzających lub wypłacających, związanych z oceną wniosku, wyborem, wydaniem decyzji o przyznaniu pomocy lub z wdrażaniem projektu, to znaczy fakt, że brak jest przepisu, który zobowiązywałby właściwe organy państwa do informowania Komisji Europejskiej o toczących się postępowaniach sądowych i do podjęcia kroków, aby dla pomocy będącej przedmiotem sporu środki finansowe zostały zarezerwowane do chwili ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy przyznania pomocy, jest zgodny z ciążącym na państwie członkowskim stosownie do art. 38 rozporządzenia nr 1260/1999 obowiązkiem informowania Komisji Europejskiej o postępie postępowań administracyjnych i sądowych oraz współpracy z Komisją Europejską, z art. 19 rozporządzenia nr 2792/1999 oraz wymogami pkt 6 i 7 decyzji Komisji COM(2006)3424 ustanawiającej wytyczne dotyczące zamknięcia pomocy (2000-2006) finansowanej z funduszy strukturalnych?

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz.U. 1999, L 161, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2792/1999 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa (Dz.U. 1999, L 337, s. 10).

---

28.9.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 284/3

---

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2013 r. — Republika Litewska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-365/13)

2013/C 284/03

Język postępowania: litewski

Strony

Strona skarżąca: Republika Litewska (przedstawiciele: D. Kriaučiūnas i R. Krasuckaitė)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej nr C(2013) 2436 wersja ostateczna z dnia 2 maja 2013 r. w zakresie, w jakim ma ona zastosowanie wobec Republiki Litewskiej oraz w jakim instytucja ta odmawia w niej finansowania poniesionych przez Republikę Litewską konkretnych wydatków objętych EFRROW, oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

W swym pierwszym zarzucie skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła w zaskarżonej decyzji art. 10 i 15 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 (1) oraz art. 48 rozporządzenia (WE) nr 1974/2006 (2) ze względu na to, iż, ustanawiając w przypadku odpowiedniego charakteru kryterium (obsada zwierząt) wymóg przeprowadzenia zbytecznej kontroli (kontroli na miejscu) w odniesieniu do środka wspierającego stosowanego z tytułu naturalnych utrudnień, instytucja ta nie uwzględniła przysługujących państwom członkowskim potwierdzonych w ww. przepisach uprawnień dyskrecjonalnych do samodzielnego określenia metod przeprowadzania kontroli i stosowanych w ich ramach kryteriów; nie wzięła ona również pod uwagę oświadczeń złożonych przez władze litewskie w przedmiocie skuteczności wybranej metody kontroli.

W ramach drugiego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 (3) oraz zasadę proporcjonalności ze względu na to, iż, pomimo tego, że nie dowiodła ona istnienia jakiegokolwiek istotnego ryzyka dla Funduszu, zastosowała ona w bezzasadny sposób wynoszącą 5 % korektę finansową opierając się na ewidentnie niewłaściwym kryterium obsady zwierząt. Zgodnie z wymogami określonym w art. 31 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1290/2005 Komisja winna była zastosować korekty finansowe proporcjonalnie do wykazanych naruszeń i zaistniałego ryzyka dla budżetu Unii Europejskiej. Zdaniem skarżącej korekta zastosowana w zaskarżonej decyzji wychodzi poza to, co jest właściwe i konieczne do tego, aby chronić interes budżetowy Unii Europejskiej.

W trzecim zarzucie skarżąca wskazuje, że Komisja, przyjmując błędną wykładnię art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 i art. 48 ust.1 rozporządzenia (WE) nr 1974/2006 oraz naruszając art. 29 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 (4), zastosowała w bezzasadny sposób wynoszącą 2 % korektę finansową opierając się na tym, iż podczas kontroli na miejscu mającej na celu sprawdzenie tego, czy spełnione zostały wszystkie wymogi, nie sprawdzono 100 % wszystkich działek.

W czwartym zarzucie skarżąca twierdzi, że przyjmując zaskarżoną decyzję Komisja naruszyła art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 ze względu na to, iż, proponując zastosowanie nieskutecznej kontroli użycia nawozów (kontroli administracyjnej), instytucja ta nie uwzględniła przysługujących państwom członkowskim i potwierdzonych w ww. przepisie uprawnień dyskrecjonalnych do samodzielnego określenia metod przeprowadzania kontroli i stosowanych w ich ramach kryteriów; nie wzięła ona również pod uwagę oświadczeń złożonych przez władze litewskie w przedmiocie skuteczności wybranej metody kontroli (metody wizualnej).

W piątym motywie skarżąca wskazuje, że Komisja naruszyła art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 oraz zasadę proporcjonalności ze względu na to, iż, pomimo tego, że nie dowiodła ona istnienia jakiegokolwiek istotnego ryzyka dla Funduszu, zastosowała ona w bezzasadny sposób wynoszącą 5 % korektę finansową opierając się na ewidentnie niewłaściwym kryterium użycia nawozów. Zgodnie z wymogami określonym w art. 31 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1290/2005 Komisja winna była zastosować korekty finansowe proporcjonalnie do wykazanych naruszeń i zaistniałego ryzyka dla budżetu Unii Europejskiej. Zdaniem skarżącej korekta zastosowana w zaskarżonej decyzji wychodzi poza to, co jest właściwe i konieczne do tego, aby chronić interes budżetowy Unii Europejskiej.

---

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1975/2006 z dnia 7 grudnia 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. 2006 L 368, s. 74)

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1974/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2006 L 368, s. 15).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. 2005 L 209, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz.U. 2004 L 141, s. 18).

---

28.9.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 284/4

---

Odwołanie wniesione w dniu 25 lipca 2013 r. przez Luigiego Marcuccia od postanowienia wydanego w dniu 14 maja 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-4/12 Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-385/13 P)

2013/C 284/04

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

—	Uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

—	Przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same jak te podniesione w sprawie T-203/13 P Marcuccio przeciwko Komisji.

---

28.9.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 284/4

---

Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2013 r. — KO-Invest przeciwko OHIM — Kraft Foods Schweiz (Milkoshake For Active People)

(Sprawa T-399/13)

2013/C 284/05

Język skargi: Polski

Strony

Strona skarżąca: KO-Invest Sp. z o.o. (Łódź, Polska) (przedstawiciel: R. Rumpel, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był/była(byli) również: Kraft Foods Schweiz Holding GmbH (Zug, Szwajcaria)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 27 maja 2013 r. (sprawa R 720/2012-4) w części dotyczącej odmowy rejestracji wspólnotowego znaku towarowego „Milkoshake For Active People” dla towarów w klasach 5, 29, 30 oraz 32;

—	Zmianę zaskarżonej decyzji poprzez rejestrację znaku dla wszystkich zgłoszonych towarów;

—	Obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy zawierający element słowny „Milkoshake For Active People” dla towarów w klasach 5, 29, 30 oraz 32

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: druga strona postępowania przed Izba Odwoławczą

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: wspólnotowe znaki towarowe nr 31 369 oraz nr 31 344, międzynarodowa rejestracja (IR) No 163 135 oraz powszechnie znany znak towarowy „MILKA” dla towarów w klasach 5, 29, 30 i 32

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie artykułu 8 ust. 1 b) Rozporządzenia nr 207/2009 (1)

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 78 z 24.3.2009, str. 1

---

28.9.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 284/4

---

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2013 r. — Comptoir d'Épicure przeciwko OHIM — A-Rosa Akademie (da rosa)

(Sprawa T-405/13)

2013/C 284/06

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Le Comptoir d'Épicure (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat S. Arnaud)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: A-Rosa Akademie GmbH (Rostock, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie R 1195/2012-5;

—	obciążenie OHIM i A-Rosa Akademie GmbH kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego zawierającego elementy słowne „da rosa” dla towarów i usług z klas 29, 30 i 43 — rejestracja międzynarodowa nr 1 047 095 wskazująca Unię Europejską

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: A-Rosa Akademie GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowne, wspólnotowy, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe „aROSA” oraz graficzne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe zawierające elementy słowne „aROSA Lust auf Schiff”

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty:

—	zarzut pierwszy dotyczący sprzeczności uzasadnienia lub ewentualnie nadużycia władzy;

—	zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 5, art. 34 ust. 1 i art. 35 rozporządzenia nr 207/2009;

—	zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 42 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, zasady 22 rozporządzenia nr 2868/95 i art. 78 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009;

—	zarzut czwarty dotyczący naruszenia ogólnych zasad prawa, hierarchii norm i oczywistego błędu w ocenie;

—	zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 6 europejskiej Konwencji praw człowieka oraz art. 75 rozporządzenia nr 207/2009 i zasady 22 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 2868/95;

—	zarzut siódmy dotyczący oczywistego błędu w ustaleniu właściwego kręgu odbiorców i w ocenie oznaczeń;

—	zarzut ósmy dotyczący charakteru odróżniającego wcześniejszego znaku towarowego dla usług z klas 39, 43 i 44.

---