10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/1

---

2013/C 233/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 226 z 3.8.2013.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 215 z 27.7.2013.

Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

Dz.U. C 189 z 29.6.2013.

Dz.U. C 178 z 22.6.2013.

Dz.U. C 171 z 15.6.2013.

Dz.U. C 164 z 8.6.2013.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/2

---

Skarga wniesiona w dniu 21 maja 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-277/13)

2013/C 233/02

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Guerra e Andrade i F.W. Bulst, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że poprzez brak przyjęcia niezbędnych środków w celu ustanowienia procedury selekcyjnej podmiotów upoważnionych do świadczenia usług obsługi naziemnej w zakresie obsługi bagażowej, obsługi ramp oraz ładunku i poczty na lotniskach w Lizbonie, Porto i Faro zgodnie z art. 11 dyrektywy 96/67/WE (1), państwo portugalskie uchybiło art. 11 dyrektywy Rady 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty.

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Poprzez brak przystąpienia do otwarcia rynku usług obsługi naziemnej w zakresie procedury selekcyjnej usługodawców, państwo portugalskie narusza prawo Unii.

Ponieważ państwo portugalskie ograniczyło liczbę podmiotów świadczących usługi obsługi naziemnej w zakresie obsługi bagażu, obsługi ramp, obsługi ładunku i poczty, powinno ono było zorganizować procedurę selekcyjną zgodnie z art. 11 dyrektywy 96/67/WE. Poza tym, owa procedura powinna była zostać zorganizowana po uprzednim skonsultowaniu komitetu użytkowników, a usługodawcy powinni być wybrani na maksymalny okres 7 lat zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. d) dyrektywy.

---

(1)  Dz.U. L 272, s. 36.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/2

---

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 kwietnia 2013 r. w sprawie T-336/11 Società Italiana Calzature SpA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 5 czerwca 2013 r. przez Società Italiana Calzature SpA

(Sprawa C-308/13 P)

2013/C 233/03

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Società Italiana Calzature SpA (przedstawiciele: adwokaci A. Rapisardi i C. Ginevra)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), VICINI SpA

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku nr 564397 wydanego przez Sąd Unii Europejskiej w sprawie T-336/11w dniu 9 kwietnia 2013 r., doręczonego w tym samym dniu, uwzględnienie żądań wysuniętych przez Società Italiana Calzature SpA w skardze wniesionej w pierwszej instancji, stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 8 kwietnia 2011 r. w sprawie R 634/2010-2 oraz zgodnie z decyzją Wydziału Sprzeciwów z dnia 5 marca 2010 r. w przedmiocie sprzeciwu B 1 350 711 stwierdzenie, że należało odmówić rejestracji należącego do VICINI wspólnotowego znaku towarowego nr 6513386 z powodu braku nowości w zakresie, w jakim znak ten jest — myląco — podobny do wcześniejszego oznaczenia „ZANOTTI” składającego się na wspólnotowy znak towarowy zarejestrowany pod numerem 244 277 i na znak towarowy zarejestrowany we Włoszech pod numerem 452 869, których właścicielem jest SIC;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania i opłatami w obu instancjach;

—	zobowiązanie VICINI S.p.A. do zwrotu na rzecz SIC całości kosztów postępowania we wcześniejszych fazach przed Wydziałem Sprzeciwów i Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Wyrok Sądu jest dotknięty brakiem niewystarczającego i sprzecznego uzasadnienia. Wizualna dominacja elementu graficznego nad elementem słownym w zgłoszonym znaku towarowym oraz dodanie do wyrazu „ZANOTTI” słów „Giuseppe” i „Design” nie wystarczą do wykluczenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą znaków, zważywszy na inherentne cechy omawianych elementów, a zwłaszcza na fakt, że nie wykazują one charakteru odróżniającego.

Sąd popełnił błąd, przyjmując, że słowo „ZANOTTI”, które stanowi element słowny zgłoszonego znaku towarowego, nie zajmuje niezależnej pozycji odróżniającej, wykluczając w konsekwencji, także z tego punktu widzenia, istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą znaków.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/3

---

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 kwietnia 2013 r. w sprawie T-337/11 Società Italiana Calzature SpA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 5 czerwca 2013 r. przez Società Italiana Calzature SpA

(Sprawa C-309/13 P)

2013/C 233/04

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Società Italiana Calzature SpA (przedstawiciele: adwokaci A. Rapisardi i C. Ginevra)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), VICINI SpA

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku nr 564400 wydanego przez Sąd Unii Europejskiej w sprawie T-337/11 w dniu 9 kwietnia 2013 r., doręczonego w tym samym dniu, uwzględnienie żądań wysuniętych przez Società Italiana Calzature SpA (zwanej dalej „SIC”) w skardze wniesionej w pierwszej instancji, stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 8 kwietnia 2011 r. w sprawie R 918/2010-2 oraz stwierdzenie, że należało odmówić rejestracji należącego do VICINI wspólnotowego znaku towarowego nr 4 337 754 z powodu braku nowości w zakresie, w jakim znak ten jest — myląco — podobny do wcześniejszego oznaczenia słownego „ZANOTTI” składającego się na wspólnotowy znak towarowy zarejestrowany pod numerem 244 277, którego właścicielem jest SIC;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania i opłatami w obu instancjach;

—	zobowiązanie VICINI S.p.A. do zwrotu na rzecz SIC całości kosztów postępowania we wcześniejszych fazach przed Wydziałem Sprzeciwów i Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Wyrok Sądu jest dotknięty brakiem niewystarczającego i sprzecznego uzasadnienia. Wizualna dominacja elementu graficznego nad elementem słownym w zgłoszonym znaku towarowym oraz dodanie do wyrazu „ZANOTTI” słów „By” i „Giuseppe” nie wystarczą do wykluczenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą znaków, zważywszy na inherentne cechy omawianych elementów, a zwłaszcza na fakt, że nie wykazują one charakteru odróżniającego.

Sąd popełnił błąd, przyjmując, że słowo „ZANOTTI”, które stanowi element słowny zgłoszonego znaku towarowego, nie zajmuje niezależnej pozycji odróżniającej, wykluczając w konsekwencji, także z tego punktu widzenia, istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą znaków.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/3

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 7 czerwca 2013 r. — Užsienio reikalų ministerija przeciwko Władimirowi Pieftiewowi, BelTechExport ZAO, Sport-pari ZAO, BT Telecommunications PUE

(Sprawa C-314/13)

2013/C 233/05

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Užsienio reikalų ministeria

Strony przeciwne: Władimir Pieftiew, BelTechExport ZAO, Sport-pari ZAO, BT Telecommunications PUE

Inny uczestnik postępowania: Finansinių nusikaltimų tyrimų tarnyba prie Vidaus reikalų ministerijos

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. (1) należy interpretować w ten sposób, że organowi odpowiedzialnemu za stosowanie zwolnienia określonego w art. 3 ust. 1 pkt b) tego rozporządzenia przysługuje nieograniczona władza dyskrecjonalna, gdy rozstrzyga on sprawę przyznania zwolnienia?

2)	W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pierwsze pytanie, jakimi kryteriami organ ten powinien się kierować i jakimi kryteriami jest on związany, gdy rozstrzyga sprawę przyznania zwolnienia określonego w art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r.?

3)

Czy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. należy interpretować w ten sposób, że rozpatrując sprawę przyznania żądanego zwolnienia, organ odpowiedzialny za przyznanie wyżej wymienionego zwolnienia jest uprawniony lub zobowiązany do uwzględnienia między innymi faktu, że skarżący będący wnioskodawcami dążą do urzeczywistnienia swoich podstawowych praw (w niniejszej sprawie, prawa do ochrony sądowej), jakkolwiek powinien on także zadbać o to, by jeżeli w szczególnym przypadku zwolnienie zostaje przyznane, nie zaprzeczyło to celowi przewidzianej sankcji oraz aby zwolnienia nie nadużyto (na przykład w przypadku, gdyby kwota przydzielona na zapewnienie środka prawnego była oczywiście nieproporcjonalna w stosunku do zakresu wyświadczonych usług prawniczych)?

4)

Czy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. należy interpretować w ten sposób, że jedną z racji uzasadniających nieprzyznanie zwolnienia określonego w tym przepisie może być niezgodny z prawem sposób pozyskania funduszy, przez których użycie ma zostać zrealizowane zwolnienie?

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko prezydentowi Aleksandrowi Łukaszence i niektórym urzędnikom z Białorusi (Dz.U. 2006, L 134, s. 1.).

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/4

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 11 czerwca 2013 r. — X

(Sprawa C-318/13)

2013/C 233/06

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 4 ust. 1 dyrektywy 79/7/EWG (1) (dyrektywa w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, na podstawie którego uwzględnia się różną średnią długość życia mężczyzn i kobiet jako kryterium aktuarialne dla obliczenia ustawowych świadczeń zabezpieczenia społecznego wypłacanych w wyniku wypadku przy pracy, jeżeli przy zastosowaniu tego kryterium jednorazowe świadczenie odszkodowawcze wypłacane mężczyźnie jest niższe niż odszkodowanie, które otrzymałaby kobieta w tym samym wieku, która poza tym znajduje się w porównywalnej sytuacji?

2)

W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy w niniejszej sprawie występuje wystarczająco istotne naruszenie prawa Unii jako przesłanka odpowiedzialności państwa członkowskiego, jeżeli uwzględnić w szczególności, że — Trybunał nie zajął w swoim orzecznictwie wyraźnie stanowiska co do tego, czy przy wymiarze świadczeń ustawowych systemów zabezpieczenia społecznego, które objęte są zakresem zastosowania dyrektywy 79/7/EWG, można uwzględniać czynniki aktuarialne związane z wiekiem; — w wyroku w sprawie C-236/09 Test-Achats Trybunał stwierdził nieważność art. 5 ust. 2 dyrektywy 2004/113/WE (2) (dyrektywa wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług), który dopuszcza uwzględnienie takich czynników, zastrzegając jednak, że nieważność ta następuje po upływie okresu przejściowego, i — w dyrektywach 2004/113/WE i 2006/54/WE (3) (dyrektywa w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy) prawodawca unijny dopuścił w pewnych warunkach uwzględnienie takich czynników przy obliczaniu świadczeń w rozumieniu tych dyrektyw, a ustawodawca krajowy przyjął na tej podstawie, że czynniki te można uwzględniać również w dziedzinie ustawowych systemów zabezpieczenia społecznego, których dotyczy niniejsza sprawa?

---

(1)  Dz.U. L 6, s. 24.

(2)  Dz.U. L 373, s. 37.

(3)  Dz.U. L 204, s. 23.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/4

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 20 czerwca 2013 r. — Marjan Noorzia

(Sprawa C-338/13)

2013/C 233/07

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Marjan Noorzia

Pozwany organ: Bundesministerin für Inneres

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 4 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/86/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia rodzin (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu, zgodnie z którym małżonek i zarejestrowany partner już w chwili złożenia wniosku muszą mieć ukończony 21. rok życia, aby mogli być uznani za członków rodziny uprawnionych do łączenia?

---

(1)  Dz.U. L 251, s. 12.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/5

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour d'appel de Bruxelles (Belgia) w dniu 21 czerwca 2013 r. — bpost SA przeciwko Institut belge des services postaux et des télécommunications (IBPT)

(Sprawa C-340/13)

2013/C 233/08

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: bpost SA

Strona pozwana: Institut belge des services postaux et des télécommunications (IBPT)

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 12 tiret piąte dyrektywy 1997/67/WE (1), zmienionej przez dyrektywy 2002/39/WE (2) i 2008/06/WE (3), należy interpretować w ten sposób, że nakłada on obowiązek niedyskryminacji, zwłaszcza w stosunkach pomiędzy operatorem świadczącym usługi powszechne a pośrednikami, w odniesieniu do rabatów funkcjonalnych przyznawanych przez tego operatora, przy czym rabaty o charakterze wyłącznie ilościowym objęte są stosowaniem art. 12 tiret czwarte?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy rabat o charakterze wyłącznie ilościowym jest zgodny z obowiązkiem niedyskryminacji przewidzianym w art. 12 tiret czwarte, jeśli zróżnicowanie cen, jakie wprowadza, opiera się na czynniku obiektywnym uwzględniającym właściwy rynek geograficzny i usług i nie prowadzi do efektu wykluczenia lub wzmocnienia lojalności?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy rabat ilościowy przyznany pośrednikowi narusza zasadę niedyskryminacji przewidzianą w art. 12 tiret piąte, jeśli jego wysokość nie jest równa rabatowi przyznawanemu nadawcy, który nadaje równoważną ilość przesyłek, ale jest równa wszystkim rabatom, które są przyznawane wszystkim nadawcom na podstawie liczby przesyłek każdego z tych nadawców, których przesyłki zebrał?

---

(1)  Dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (Dz.U. L 15 z 21.1.1998, s. 14).

(2)  Dyrektywa 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. zmieniająca dyrektywę 97/67/WE w zakresie dalszego otwarcia na konkurencję wspólnotowych usług pocztowych (Dz.U. L 176, s. 21).

(3)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/6/WE z dnia 20 lutego 2008 r. zmieniająca dyrektywę 97/67/WE w odniesieniu do pełnego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty (Dz.U. L 52, s. 3).

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/6

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — MB System przeciwko Komisji

(Sprawa T-209/11) (1)

(Pomoc państwa - Pomoc udzielona przez Niemcy na rzecz grupy Biria w formie cichego udziału spółki publiczno-prawnej - Decyzja o niezgodności pomocy ze wspólnym rynkiem - Decyzja wydana w następstwie stwierdzenia przez Sąd nieważności wcześniejszej decyzji dotyczącej tej samej procedury - Korzyść - Kryterium inwestora prywatnego - Pojęcie przedsiębiorstwa przezywającego trudności - Wartość elementu pomocowego - Oczywisty błąd w ocenie)

2013/C 233/09

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: MB System GmbH & Co. KG (Nordhausen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci G. Brüggen i C. Geiert)

Strona pozwana: Komisja Europejska (F. Erlbacher i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2011/471/UE z dnia 14 grudnia 2010 r. dotyczącej środków pomocy państwa C-38/2005 (ex NN 52/2004) udzielonej przez Niemcy na rzecz grupy Biria (Dz.U. 2011 L 195, s. 55)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	MB System GmbH & Co. KG pokrywa koszty postępowania, włącznie z kosztami związanymi z postepowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

---

(1)  Dz.U. C 186 z 25.6.2011

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/6

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — GRE przeciwko OHIM — Villiger Söhne (LIBERTE brunes)

(Sprawa T-78/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LIBERTE brunes - Wcześniejsze, słowny i graficzny, wspólnotowe znaki towarowe La LIBERTAD - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 233/10

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (Kloster Lehnin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci I. Memmler i S. Schulz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: G. Schneider i D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Villiger Söhne GmbH (Waldshut-Tiengen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. McKenzie i B. Pikolin)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 grudnia 2011 r. (sprawa R 2109/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Villiger Söhne GmbH a GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 109 z 14.4.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/7

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — Cytochroma Development przeciwko OHIM — Teva Pharmaceutical Industries (ALPHAREN)

(Sprawa T-106/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ALPHAREN - Wcześniejsze krajowe słowne znaki towarowe ALPHA D3 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Wykonanie przez OHIM wyroku stwierdzającego nieważność decyzji jego izb odwoławczych - Artykuł 65 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Skład izby odwoławczej - Artykuł 1d rozporządzenia (WE) nr 216/96)

2013/C 233/11

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cytochroma Development, Inc. (St. Michael, Barbados) (przedstawiciele: S. Malynicz, barrister, i A. Smith, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Teva Pharmaceutical Industries Ltd (Jerozolima, Izrael)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 grudnia 2011 r. (sprawa R 1235/2011-1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Teva Pharmaceutical Industries Ltd a Cytochroma Development, Inc.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 2 grudnia 2011 r. (sprawa R 1235/2011-1)

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 138 z 12.5.2012

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/7

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — GRE przeciwko OHIM — Villiger Söhne (LIBERTE american blend na niebieskim tle)

(Sprawa T-205/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LIBERTE american blend - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy La LIBERTAD - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 233/12

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (Kloster Lehnin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci I. Memmler i S. Schulz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Villiger Söhne GmbH (Waldshut-Tiengen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. McKenzie i B. Pikolin)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 marca 2012 r. (sprawa R 387/2011-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Villiger Söhne GmbH a GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 209 z 14.7.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/8

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — GRE przeciwko OHIM — Villiger Söhne (LIBERTE american blend na czerwonym tle)

(Sprawa T-206/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LIBERTE american blend - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy La LIBERTAD - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 233/13

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (Kloster Lehnin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci I. Memmler i S. Schulz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Villiger Söhne GmbH (Waldshut-Tiengen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci B. Pikolin i H. McKenzie)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 marca 2012 r. (sprawa R 411/2011-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Villiger Söhne GmbH a GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 209 z 14.7.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/8

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — Airbus przeciwko OHIM (NEO)

(Sprawa T-236/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego NEO - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą - Badanie co do istoty zależne od dopuszczalności odwołania - Artykuł 59 i art. 64 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Badanie stanu faktycznego z urzędu - Artykuł 76 rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 233/14

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Airbus SAS (Blagnac, Francja) (przedstawiciele: adwokaci G. Würtenberger i R. Kunze)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Mondéjar Ortuño, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 lutego 2012 r. (sprawa R 1387/2011-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego NEO jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 23 lutego 2012 r. (sprawa R 1387/2011–1) w zakresie dotyczącym usług należących do klasy 39 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/9

---

Wyrok Sądu z dnia 3 lipca 2013 r. — Warsteiner Brauerei Haus Cramer przeciwko OHIM — Stuffer (ALOHA 100 % NATURAL)

(Sprawa T-243/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego ALOHA 100 % NATURAL - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy ALOA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 233/15

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Warsteiner Brauerei Haus Cramer KG (dawniej International Brands Germany GmbH & Co. KG) (Warstein, Niemcy) (przedstawicie: adwokaci B. Hein i M.H. Hoffmann)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: G. Schneider, następnie A. Schifko, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Stuffer SpA (Bolzano, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Jacobacci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 marca 2012 r. (sprawa R 1058/2011-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Stuffer SpA a Warsteiner Brauerei Haus Cramer KG, dawniej International Brands Germany GmbH & Co. KG.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Warsteiner Brauerei Haus Cramer KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 217 z 21.7.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/9

---

Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2013 r. — Laboratoires CTRS przeciwko Komisji

(Sprawa T-301/12) (1)

(Produkty lecznicze stosowany u ludzi - Wniosek o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Orphacol - Decyzja odmowna Komisji - Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 - Dyrektywa 2001/83/WE - Ugruntowane zastosowanie medyczne - Wyjątkowe okoliczności)

2013/C 233/16

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Laboratoires CTRS (Boulogne-Billancourt, Francja) (przedstawiciele: K. Bacon, barrister, M. Utges Manley i M. Barnden, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White, M. Šimerdová i L. Banciella, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę skarżącą: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek i D. Hadroušek, pełnomocnicy); Królestwo Danii (przedstawiciele: V. Pasternak Jørgensen i C. Thorning, pełnomocnicy); Republika Francuska (przedstawiciele: D. Colas, F. Gloaguen i S. Menez, pełnomocnicy); Republika Austrii (przedstawiciele: C. Pesendorfer i A. Posch, pełnomocnicy); Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: początkowo S. Behzadi-Spencer, pełnomocnik, następnie C. Murrel i wreszcie L. Christie, pełnomocnicy, wspomagani przez J. Holmesa, barrister)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: początkowo B. Majczyna oraz M. Szpunar, a następnie M. Majczyna, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2012) 3306 wersja ostateczna z dnia 25 maja 2012 r. odmawiającej wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady sierocego produktu leczniczego stosowanego u ludzi „Orphacol — Kwas cholowy”

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji C(2012) 3306 wersja ostateczna z dnia 25 maja 2012 r. odmawiającej wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady stosowanego u ludzi sierocego produktu leczniczego „Orphacol — Kwas cholowy”.

2)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Laboratoires CTRS.

3)	Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Francuska, Republika Austrii, Rzeczpospolita Polska oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej pokrywają własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 250 z 18.8.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/10

---

Postanowienie Sądu z dnia 2 lipca 2013 r. — Mederer przeciwko OHIM — Katjes Fassin (SOCCER GUMS)

(Sprawa T-258/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

2013/C 233/17

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mederer GmbH (Fürth, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Ruhl i C. Sachs)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: G. Marten i R. Pethke, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Katjes Fassin GmbH & Co. KG (Emmerich s. Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Schmitz i C. Osterrieth)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 10 kwietnia 2012 r. (sprawa R 225/2011-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Mederer GmbH a Katjes Fassin GmbH & Co. KG.

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca i interwenient pokrywają własne koszty oraz każde z nich połowę kosztów strony pozwanej.

---

(1)  Dz.U. C 217 z 21.7.2012.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/10

---

Odwołanie wniesione w dniu 14 lutego 2013 r. przez Z od wyroku wydanego w dniu 5 grudnia 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawach połączonych F-88/09 i F-48/10, Z przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości

(Sprawa T-88/13 P)

2013/C 233/18

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Z (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Rollinger)

Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

—	uznanie odwołania za dopuszczalne

—	uznanie go za zasadne,

—	w konsekwencji uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 5 grudnia 2012 r., wydanego w sprawach połączonych F-88/09 i F-48/10 [Z] przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

—	wydanie orzeczenia uwzględniającego żądania zawarte w pismach wszczynających postępowanie w sprawach F-88/09 i F-48/10;

—	obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania za obie instancje;

—	zastrzeżenie dla strony wnoszącej odwołanie wszelkich pozostałych praw, roszczeń, żądań i środków prawnych.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi 11 zarzutów.

1)	Zarzut pierwszy, dotyczący braku bezstronności trzeciej izby SSP.

2)	Zarzut drugi, dotyczący braku skutecznego środka zaskarżenia, gdyż SSP w ograniczonym zakresie występuje przeciwko instytucjom;

3)	Zarzut trzeci, dotyczący braku właściwości sędzi M.I. Rofes i Pujol do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziego S. Van Raepenbuscha.

4)	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia prawa do rzetelnego procesu z powodu braku możliwości odwołania się od postanowienia SSP o nieuwzględnieniu wniosku o wyłączenie sędziego.

5)	Zarzut piąty, dotyczący naruszenia prawa do dowodu i obowiązku wykazania materialnej prawdziwości uzasadnień organu powołującego będących u podstaw decyzji o przeniesieniu z urzędu i decyzji o karze dyscyplinarnej.

6)	Zarzut szósty, dotyczący naruszenia prawa poprzez uznanie przez SSP, że decyzja o przeniesieniu z urzędu została przyjęta wyłącznie w interesie służby w rozumieniu art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.

7)	Zarzut siódmy, dotyczący naruszenia prawa poprzez uznanie przez SSP, że istnieje równoważność stanowisk w rozumieniu art. 7 rzeczonego regulaminu.

8)	Zarzut ósmy, dotyczący naruszenia prawa do obrony i prawa do bycia wysłuchanym.

9)

Zarzut dziewiąty, dotyczący naruszenia prawa poprzez uznanie przez SSP za niedopuszczalne żądania naprawienia szkody wynikającej z opublikowania wewnątrz instytucji decyzji o przeniesieniu z urzędu, mimo iż strona wnosząca odwołanie nie miała obowiązku zainicjowania postępowania administracyjnego poprzedzającego wniesienie skargi dla potrzeb zgłoszenia żądania zadośćuczynienia.

10)	Zarzut dziesiąty, dotyczący naruszenia prawa poprzez uznanie przez SSP, iż komitet rozpoznający zażalenia miał kompetencję do wydania decyzji w przedmiocie zażalenia strony wnoszącej odwołanie.

11)	Zarzut jedenasty, dotyczący naruszenia prawa poprzez nieorzeczenie przez SSP, że strona pozwana naruszyła art. 1 — 3 załącznika IX regulaminu pracowniczego, jak również prawo do obrony oraz zasadę kontradyktoryjności w postępowaniu dyscyplinarnym.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/11

---

Odwołanie wniesione w dniu 24 maja 2013 r. przez AK od wyroku wydanego w dniu 13 marca 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-91/10 AK przeciwko Komisji

(Sprawa T-288/13 P)

2013/C 233/19

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: AK (Esbo, Finlandia) (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i É. Marchal)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

—

orzeczenie: — uchylenia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie F-91/10 AK przeciwko Komisji Europejskiej; — zasądzenia od Komisji na rzecz wnoszącej odwołanie: — odszkodowania z tytułu utraty 95 % szansy na awans do grupy zaszeregowania A4 w ramach postępowania w sprawie awansu w roku 2003, 2005 a najpóźniej 2007, w wysokości, odpowiednio, 375 295 EUR, 204 996 EUR i 90 130 EUR, włącznie z ryczałtową kwotą 4 000 EUR, która została już wypłacona, poza uregulowaniem jej praw do emerytury poprzez uiszczenie odpowiednich składek; — kwoty 35 000 EUR, poza kwotą 15 000 EUR, która została już wypłacona, z tytułu doznanej krzywdy wynikającej z utrzymywania jej nieprawidłowej sytuacji administracyjnej mimo, w szczególności, wydania wyroków Sądu z dnia 20 kwietnia 2005 r. i z dnia 6 października 2009 r., wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 13 grudnia 2007 r. oraz decyzji organu powołującego z dnia 4 września 2006 r., uwzględniającej zażalenie wnoszącej odwołanie; — obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty.

1)	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa, jako że Sąd do spraw Służby Publicznej (SSP) oparł swój wyrok na sprawozdaniach z przebiegu kariery zawodowej, które sam uznał za niepodlegające uwzględnieniu (pkt 55, 56, 73 i 87 zaskarżonego wyroku).

2)

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa, jako że dokonując oceny krzywdy i naruszenia zasady proporcjonalności SSP ograniczył wysokość krzywdy do 15 000 EUR, biorąc pod uwagę jedynie szczególnie istotne opóźnienie w sporządzaniu różnych sprawozdań z przebiegu kariery zawodowej oraz ograniczył zakres krzywdy do okresu, w którym wnosząca odwołania pozostawała jest w służbie czynne, nie biorąc pod uwagę innych czynników, takich jak stan niepewności i zaniepokojenia wnoszącej odwołanie co do jej przyszłości zawodowej poza okresem w którym pozostawała jeszcze w służbie czynnej (pkt 63 i 83 oraz nast. zaskarżonego wyroku).

3)

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa, jako że, po pierwsze, w ramach oceny szkody wynikającej z utraty szansy na awans i naruszenia obowiązku uzasadnienia SSP nie mógł sformułować — jedynie na podstawie zasług i progów awansu — wniosku, iż prawdopodobieństwo awansu było niewielkie i, po drugie, że SSP ocenił szkodę związaną z utratą szansy na awans na kwotę 4 000 EUR w sposób ryczałtowy, bez podania żadnego uzasadnienia co do rozumowania, które doprowadziło go do tego wniosku (pkt 71-73 i 89 oraz następne zaskarżonego wyroku).

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/12

---

Skarga wniesiona w dniu 30 kwietnia 2013 r. — Kompas MTS przeciwko Parlamentowi i in.

(Sprawa T-315/13)

2013/C 233/20

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kompas mejni turistični servis d.d. (Kompas MTS d.d.) (Ljubljana, Słowenia) (przedstawiciel: J. Tischler, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Parlament Europejski, Komisja Europejska i Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Zasądzenie od Unii Europejskiej kwoty 846 000 EUR wraz z odsetkami w wysokości 8 %, ewentualnie stwierdzenie istnienia roszczenia o odszkodowanie względem Unii Europejskiej;

—	Obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca zasadniczo żąda odszkodowania w związku z wydaniem art. 5 ust. 6 lit. e) dyrektywy 2001/37/WE (1). Jest ona zdania, że jedynie w wyniku wydania tego przepisu mogło dojść do tego, że austriacki ustawodawca ograniczył przywóz dla wyrobów tytoniowych bez niemieckojęzycznej etykiety. Strona skarżąca podnosi, że owo ilościowe ograniczenie przywozu zostało spowodowane wydaniem dyrektywy 2001/37, w związku z czym strona pozwana naruszyła zasadę proporcjonalności, zakaz dyskryminacji, podstawowe prawo własności i swobodę przedsiębiorczości.

---

(1)  Dyrektywa 2001/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych (Dz.U. L 194, s. 26.).

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/12

---

Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2013 r. — Adorisio i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-321/13)

2013/C 233/21

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Adorisio i 367 innych (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci F. Sciaudone, L. Dezzani, D. Contini, R. Sciaudone i S. Frazzani)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 22 lutego 2013 r. (C(2013) 1053 wersja ostateczna) dotyczącej pomocy państwa SA. 35382 (2013/N) –Niderlandy (Rescue SNS REAAL 2013), (Dz.U. C 104, s. 3);

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE i oczywistego błędu w ocenie, jako że: — kwestionowana pomoc nie dotyczy nadzwyczajnych okoliczności, lecz raczej nieudolności zarządu SNS REAAL i jego słabych umiejętności w zakresie prowadzenia działalności; — podnoszone zaburzenie gospodarki w Niderlandach nie jest poważne. Władze niderlandzkie nie wykazały istnienia poważnych problemów społecznych i gospodarczych; — podnoszone zaburzenie nie dotyczy nawet jednego całego sektora gospodarki, tym bardziej całej gospodarki Niderlandów. Rząd niderlandzki nie wykazał bowiem, że upadłość SNS Bank miałaby skutki systemowe dla niderlandzkiego systemu finansowego oraz, ogólniej, dla całej niderlandzkiej gospodarki i w związku z tym nie przedstawił liczbowego oszacowania potencjalnych konsekwencji upadłości banku dla całej gospodarki.

2)

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/99 (1), jako że decyzja Komisji zawiera szereg warunków nałożonych przez Komisję, których celem jest zmiana zgłoszonych środków, co jest niezgodne z art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/99. Zgodnie z tym przepisem na etapie badania wstępnego Komisja nie ma kompetencji pozwalającej jej na interweniowanie w zgłoszony środek pomocy państwa i jego zmianę poprzez warunki lub inne żądania nakładane na państwa członkowskie.

3)

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/99, jako że istniały dowody i okoliczności uzasadniające poważne wątpliwości co do zgodności środka ze wspólnym rynkiem, takie jak niespójność pomiędzy stwierdzeniem Komisji „that Dutch banks performed well in the latest round of EBA (European Banking Authority) stress tests thanks to a favourable weighting of risk-weighted assets (including mortgage loans) and should be able to withstand a heightened level of defaults” [, że niderlandzkie banki dobrze wypadły w ostatniej rundzie testów odporności na kryzys, przeprowadzonych przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, dzięki korzystnemu wyważeniu aktywów obciążonych wysokim stopniem ryzyka (włącznie z kredytami hipotecznymi) i powinny być w stanie oprzeć się podwyższonemu poziomowi niedoborów] a pasywną akceptacją argumentu władz niderlandzkich, w myśl którego niderlandzki sektor bankowy jest słaby i wykorzystanie niderlandzkiego DGS (systemu gwarantowania depozytów) pogorszy sytuację sektora, czy też fakt, że zaskarżona decyzja zawiera warunki stanowiące kolejną oczywistą wskazówkę, iż wszczęcie formalnej procedury dochodzenia było niezbędne.

4)

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa skarżącego, jako że: — brak jest dowodów na to, że odwołanie strony skarżącej dotyczące środków pomocy państwa było przedmiotem jakiegokolwiek badania, czy analizy. Nie było to bowiem przywołane w zaskarżonej decyzji; — strona skarżąca nie została poinformowana w żaden sposób o zaskarżonej decyzji.

5)

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jako że: — stosowanie przepisów regulujących pomoc państwa nie może naruszać innych praw UE, takich jak prawo własności. W niniejszej sprawie Komisja nie mogła polegać na wywłaszczeniu inwestycji bez choćby poddania analizie, czy akt ten był wykonywany zgodnie z prawem. Wywłaszczenie jest per se naruszeniem prawa własności i Komisja nie mogła była zignorować tych okoliczności w dokonywanej przez siebie ocenie; — Komisja powinna była zweryfikować warunki takiego wywłaszczenia, tak aby móc zdecydować, czy był to aspekt, na którym mogła oprzeć dokonywaną ocenę pomocy.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) NR 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1.)

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/13

---

Skarga wniesiona w dniu 19 czerwca 2013 r. — CSF przeciwko Komisji

(Sprawa T-337/13)

2013/C 233/22

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: CSF Srl (Grumolo delle Abbadesse, Włochy) (przedstawiciele: R. Santoro, S. Armellini i R. Bugaro, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji UE nr 2013/173/UE opublikowanej w dniu 10 kwietnia 2013 r. i doręczonej skarżącej w dniu 16 kwietnia 2013 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga została wniesiona na decyzję z dnia 8 kwietnia 2013 r. w sprawie środka podjętego przez Danię zgodnie z art. 11 dyrektywy 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzającego zakaz użycia określonego typu wielozadaniowych maszyn do robót ziemnych. Decyzja ta uznaje za uzasadniony zakaz wprowadzony przez władze duńskie (Dz.U. L 101, s. 29).

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1)

Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu art. 5, art. 6 ust. 1, art. 7 i art. 11 cytowanej powyżej dyrektywy 2006/42/WE oraz pkt 1.1.2 i 3.4.4 załącznika I do tej dyrektywy. — Podniesione zostało w tym względzie, że zaskarżona decyzja pozostaje w sprzeczności z cytowanymi przepisami, gdyż nie uwzględniła, iż w rzeczywistości maszyny Multione S630 oferowane przez skarżącą obowiązkowo posiadają zabezpieczenie w postaci konstrukcji zabezpieczających przed spadającymi przedmiotami (FOPS) we wszystkich przypadkach, w których są wykorzystywane do celów, które narażają operatora maszyny na ryzyko związane ze spadającymi przedmiotami.

2)

Zarzut drugi oparty na naruszeniu zasady równego traktowania. — Podniesione zostało w tym względzie, że środek wprowadzony przez duńskie władze, który zaskarżona decyzja uznała za uzasadniony, ustanowił środki ograniczające przepływ wyłącznie w odniesieniu do wielozadaniowej maszyny typu Multione S630, podczas gdy w Dani jest sprzedawanych bez obowiązku posiadania konstrukcji zabezpieczających przed spadającymi przedmiotami (FOPS) wiele innych wielozadaniowych maszyn tego samego rodzaju i wykorzystywanych do takich samych celów jak maszyna Multione S630.

---

10.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/14

---

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2013 r. — ZZ przeciwko ESDZ

(Sprawa F-59/13)

2013/C 233/23

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. de Abreu Caldas, A. Coolen, É. Marchal i S. Orlandi)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej uwzględnienia wniosku skarżącego dotyczącego zmiany kwalifikacji jego następujących po sobie umów o pracę w charakterze pracownika kontraktowego do zadań pomocniczych na umowę o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego na czas nieokreślony oraz uznania okresu przepracowanego jako pracownik kontraktowy do zadań pomocniczych za okres służby ukończony w charakterze pracownika kontraktowego

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji o oddaleniu wniosku skarżącego;

—	zmiana kwalifikacji umowy o pracę w charakterze pracownika kontraktowego do zadań pomocniczych na umowę o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego na czas nieokreślony zgodnie z art. 3 bis warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (BBSB),

—	obciążenie ESDZ kosztami postępowania.

---