8.8.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 229/1

PROJEKT ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR …/…

z dnia 17 lipca 2013 r.

w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 229/02

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. w sprawie stosowania art. 92 i 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (1),

po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia (2),

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Finansowanie publiczne spełniające kryteria art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktatu”) stanowi pomoc państwa i wymaga zgłoszenia do Komisji na mocy art. 108 ust. 3 Traktatu. Jednakże zgodnie z art. 109 Traktatu Rada może określić kategorie pomocy, które są zwolnione z wymogu zgłoszenia. Zgodnie z art. 108 ust. 4 Traktatu Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące tych kategorii pomocy państwa. Na mocy rozporządzenia (WE) nr 994/98 Rada zdecydowała, zgodnie z art. 109 Traktatu, że pomoc de minimis może stanowić jedną z takich kategorii. Na tej podstawie uznano, że pomoc de minimis przyznana temu samemu przedsiębiorstwu na dany okres, która nie przekracza pewnej określonej kwoty, nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu i w związku z tym nie podlega procedurze zgłoszenia.

(2)

Komisja w licznych decyzjach wyjaśniała pojęcie pomocy w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu. Komisja określiła również kierunki swoich działań w odniesieniu do pułapu de minimis, poniżej którego można uznać, że art. 107 ust. 1 nie ma zastosowania, najpierw w zawiadomieniu w sprawie stosowania zasady de minimis do pomocy państwa (3), a następnie w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 (4) i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 (5). W świetle doświadczenia zdobytego podczas stosowania rozporządzenia (WE) nr 1998/2006 właściwe wydaje się dokonanie przeglądu niektórych warunków ustanowionych w tym rozporządzeniu oraz zastąpienie go nowym.

(3)

Pułap pomocy de minimis, którą jedno przedsiębiorstwo może otrzymywać przez okres trzech lat od jednego państwa członkowskiego, należy utrzymać na wysokości 200 000 EUR. Pułap ten wciąż jest konieczny, aby zagwarantować, że żaden środek wchodzący w zakres niniejszego rozporządzenia nie wywiera wpływu na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi, nie zakłóca konkurencji ani nie grozi jej zakłóceniem.

(4)

Do celów reguł konkurencji określonych w Traktacie przedsiębiorstwem jest każda jednostka wykonująca działalność gospodarczą niezależnie od jej formy prawnej i sposobu finansowania (6). Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że wszystkie podmioty, które są kontrolowane (prawnie lub de facto) przez ten sam podmiot, należy traktować jako jedno przedsiębiorstwo (7). W trosce o pewność prawa oraz w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych w niniejszym rozporządzeniu należy zawrzeć wyczerpujący wykaz jasnych kryteriów określających, kiedy dwa podmioty lub więcej podmiotów uznaje się za jedno przedsiębiorstwo. Spośród utrwalonych kryteriów służących określeniu „powiązanych przedsiębiorstw” w definicji MŚP określonej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 800/2008 (8) Komisja wybrała te kryteria, które są właściwe do celów niniejszego rozporządzenia. Kryteria te są już znane organom publicznym i powinny być stosowane, wziąwszy pod uwagę zakres niniejszego rozporządzenia, do MŚP i do dużych przedsiębiorstw.

(5)

Aby uwzględnić niewielki rozmiar, jakim przeciętnie charakteryzują się przedsiębiorstwa działające w sektorze transportu drogowego towarów, w odniesieniu do przedsiębiorstw prowadzących działalność zarobkową w zakresie transportu drogowego towarów należy ustanowić pułap w wysokości 100 000 EUR. Świadczenia usług zintegrowanych, w których sam transport jest tylko jednym z elementów usługi, np. usług przeprowadzkowych, pocztowych lub kurierskich albo usług obejmujących zbieranie i przetwarzanie odpadów, nie uznaje się za usługi transportowe. W związku z nadwyżką mocy przewozowych w sektorze transportu drogowego towarów oraz z uwagi na cele polityki transportowej w zakresie natężenia ruchu i transportu towarowego, z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy wykluczyć pomoc na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność zarobkową w zakresie transportu drogowego towarów. Z uwagi na rozwój sektora drogowego transportu pasażerskiego nie należy już stosować obniżonego pułapu w odniesieniu do tego sektora.

(6)

Ze względu na specjalne zasady, które stosuje się w sektorze podstawowej produkcji produktów rolnych, produktów rybołówstwa i akwakultury, a także biorąc pod uwagę, że w sektorach tych kwoty pomocy niższe od pułapu określonego w niniejszym rozporządzeniu mogłyby mimo wszystko spełniać kryteria art. 107 ust. 1 Traktatu, niniejsze rozporządzenie nie powinno stosować się do tych sektorów.

(7)

Biorąc pod uwagę podobieństwa między przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych oraz produktów innych niż rolne, niniejsze rozporządzenie powinno stosować się do przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków. Za przetwarzanie lub wprowadzanie do obrotu nie można w tym względzie uznać czynności wykonywanych w gospodarstwach jako niezbędny element przygotowania produktu do pierwszej sprzedaży, takich jak zbiór, koszenie czy młócka zbóż, pakowanie jaj, ani też pierwszej sprzedaży na rzecz podmiotów zajmujących się odsprzedażą lub przetwórstwem. Trybunał Sprawiedliwości orzekł (9), że z dniem przyjęcia przez Unię aktów prawnych w celu ustanowienia wspólnej organizacji rynku w danym sektorze rolnictwa państwa członkowskie mają obowiązek powstrzymania się od wszelkich działań mogących zaszkodzić tej organizacji lub wprowadzających od niej odstępstwa. Z tego względu niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy, której wysokość ustalana jest na podstawie ceny lub ilości produktów nabytych lub wprowadzonych na rynek. Nie powinno też mieć zastosowania do wsparcia, które wiąże się z obowiązkiem dzielenia się środkami pomocy z producentami surowców.

(8)

Niniejszego rozporządzenia nie powinno stosować się do pomocy wywozowej ani pomocy faworyzującej produkty krajowe względem produktów przywożonych. Nie powinno mieć ono zwłaszcza zastosowania do pomocy na tworzenie i funkcjonowanie sieci dystrybucyjnej w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich. Pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek nie stanowi zwykle pomocy wywozowej.

(9)

Niniejszego rozporządzenia nie powinno stosować się w odniesieniu do przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, ponieważ nie należy przyznawać im wsparcia finansowego niewchodzącego w zakres planu restrukturyzacji. Istnieją ponadto trudności związane z ustaleniem ekwiwalentu dotacji brutto dla pomocy udzielanej przedsiębiorstwom tego typu. Aby zagwarantować pewność prawa, należy ustanowić wyraźne kryteria, które nie wymagają przeprowadzania oceny wszystkich szczegółowych aspektów sytuacji przedsiębiorstwa w celu określenia, czy dane przedsiębiorstwo należy uznać za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji do celów niniejszego rozporządzenia.

(10)	Okres trzech lat brany pod uwagę do celów niniejszego rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić łączną kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku obrotowego oraz dwóch poprzedzających lat obrotowych.

(11)

Jeżeli przedsiębiorstwa prowadzą działalność w sektorach wyłączonych z zakresu niniejszego rozporządzenia oraz w innych sektorach lub obszarach działalności, niniejsze rozporządzenie powinno stosować się do działalności w tych innych sektorach lub obszarach działalności, pod warunkiem że państwa członkowskie zagwarantują za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, że działalność w wyłączonych sektorach nie odniesie korzyści z pomocy de minimis. Ta sama zasada powinna mieć zastosowanie w przypadku przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorach, w których stosuje się niższe pułapy de minimis. Jeżeli nie ma możliwości zagwarantowania, że działalność w sektorach, w odniesieniu do których stosuje się niższe pułapy de minimis, jest objęta pomocą de minimis tylko do wysokości tych obniżonych pułapów, niższe pułapy należy stosować do całej działalności przedsiębiorstwa.

(12)	W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy uniemożliwiające obejście maksymalnych poziomów intensywności pomocy określonych w szczegółowych rozporządzeniach lub decyzjach Komisji. Należy również ustanowić jasne i łatwe do zastosowania zasady dotyczące kumulacji.

(13)

W niniejszym rozporządzeniu nie wyklucza się sytuacji, w której środka nie uznaje się za pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu na podstawie innych przesłanek niż te wymienione w tym rozporządzeniu, na przykład gdy środek spełnia warunki testu prywatnego inwestora lub nie wiąże się z przekazaniem zasobów państwowych.

(14)

W trosce o przejrzystość, równe traktowanie i możliwość skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie powinno się stosować jedynie do pomocy de minimis, w przypadku której możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”). Takiego dokładnego obliczenia można przykładowo dokonać w odniesieniu do dotacji, dopłat do oprocentowania, ograniczonych zwolnień podatkowych lub innych instrumentów, które przewidują pewien maksymalny poziom, gwarantujący nieprzekroczenie odpowiedniego pułapu. Określenie maksymalnego poziomu oznacza, że tak długo, jak dokładna wysokość pomocy jest nieznana lub jeszcze nieznana, państwo członkowskie musi przyjąć, że kwota ta jest równa maksymalnemu poziomowi, aby zagwarantować, że połączenie kilku środków pomocy nie przekroczy pułapu ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, oraz zastosować zasady dotyczące kumulacji pomocy.

(15)

W trosce o przejrzystość, równe traktowanie oraz prawidłowe stosowanie pułapu de minimis, wszystkie państwa członkowskie powinny stosować tę samą metodę obliczeń. Aby ułatwić obliczenia, kwota pomocy przyznanej w innej formie niż dotacje pieniężne powinna zostać przeliczona na ekwiwalent dotacji brutto. Przy obliczaniu ekwiwalentu dotacji brutto dla przejrzystych rodzajów pomocy innych niż dotacje oraz pomocy wypłacanej w kilku ratach należy stosować rynkowe stopy obowiązujące w chwili przyznawania takiej pomocy. Mając na względzie jednolite, przejrzyste i proste stosowanie zasad pomocy państwa, stopami rynkowymi stosowanymi do celów niniejszego rozporządzenia powinny być stopy referencyjne, określone w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (10).

(16)

Pomoc polegającą na udzielaniu pożyczek należy uznać za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto został obliczony na podstawie rynkowych stóp procentowych obowiązujących w chwili przyznania pomocy. W celu uproszczenia obsługi niewielkich pożyczek udzielanych na krótki okres w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jasną, łatwą do zastosowania zasadę uwzględniającą zarówno kwotę pożyczki, jak i czas jej trwania. Z doświadczenia Komisji wynika, że w przypadku pożyczek objętych zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % pożyczki i nieprzekraczających 1 000 000 EUR oraz udzielonych na okres nie dłuższy niż pięć lat albo nieprzekraczających 500 000 oraz udzielonych na okres nie dłuższy niż dziesięć lat można uznać, że ekwiwalent dotacji brutto jest równy pułapowi de minimis.

(17)

Pomocy polegającej na zastrzykach kapitałowych nie należy uznawać za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że łączna wartość dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza pułapu de minimis. Pomocy polegającej na zastosowaniu finansowania podwyższonego ryzyka w postaci inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych, o której mowa w (nowych wytycznych dotyczących finansowania podwyższonego ryzyka), nie należy uznawać za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że kapitał dostarczany każdemu z docelowych przedsiębiorstw w ramach środka nie przekracza pułapu de minimis.

(18)

Pomoc polegającą na udzieleniu gwarancji należy uznać za przejrzystą, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie „bezpiecznych stawek” określonych w zawiadomieniu Komisji w odniesieniu do rodzajów danych przedsiębiorstw. Na przykład w odniesieniu do małych i średnich przedsiębiorstw w obwieszczeniu Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji (11) określono wysokości rocznych stawek, powyżej których gwarancje państwa zostaną uznane za niestanowiące pomocy. W celu uproszczenia obsługi gwarancji udzielanych na krótki okres i zabezpieczających do 80 % stosunkowo niewielkich pożyczek w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jasną, łatwą do zastosowania zasadę uwzględniającą zarówno kwotę pożyczki bazowej, jak i czas trwania gwarancji. Zasady tej nie należy stosować w odniesieniu do gwarancji na transakcje bazowe niestanowiące pożyczki, np. gwarancji na transakcje kapitałowe. Jeżeli gwarancja nie przekracza 80 % pożyczki bazowej, gwarantowana kwota nie przekracza 1 500 000 EUR, a czas trwania gwarancji nie przekracza pięciu lat, można uznać, że ekwiwalent dotacji brutto gwarancji jest równy pułapowi de minimis. Tak samo jest w przypadku, gdy gwarancja nie przekracza 80 % pożyczki bazowej, gwarantowana kwota nie przekracza 750 000 EUR, a czas trwania gwarancji nie przekracza dziesięciu lat.

(19)

Jeżeli pożyczka lub gwarancja obejmują niższą kwotę lub krótszy czas trwania niż te określone w motywach 16 i 18, ekwiwalent dotacji brutto należy obliczyć poprzez przemnożenie ilorazu faktycznej kwoty i maksymalnej kwoty określonej w motywach 16 i 18 przez iloraz faktycznego czasu trwania i pięciu lat przez 200 000 EUR. Na przykład wyliczony w ten sposób ekwiwalent dotacji brutto pożyczki w wysokości 500 000 EUR udzielonej na 2,5 roku wynosi 50 000 EUR.

(20)

Bezpośrednio po zgłoszeniu danego środka pomocy przez państwo członkowskie Komisja może zbadać, czy środek ten – niebędący dotacją, pożyczką, gwarancją, zastrzykiem kapitałowym ani środkiem z zakresu finansowania podwyższonego ryzyka pod postacią inwestycji kapitałowej lub quasi-kapitałowej – prowadzi do powstania ekwiwalentu dotacji brutto o wartości mniejszej niż wysokość pułapu de minimis, przez co mógłby zostać objęty przepisami niniejszego rozporządzenia.

(21)

Komisja jest zobowiązana do dopilnowania, by przestrzegano zasad pomocy państwa; zgodnie z zasadą współpracy ustanowioną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej państwa członkowskie powinny ułatwiać wypełnianie tego zadania poprzez ustanowienie niezbędnych mechanizmów gwarantujących, że łączna kwota pomocy przyznanej zgodnie z zasadą de minimis jednemu przedsiębiorstwu nie przekroczy łącznego dopuszczalnego pułapu.

(22)	Przed przyznaniem wszelkiej pomocy de minimis państwa członkowskie powinny dokładnie przeanalizować na poziomie krajowym, czy w wyniku przyznania nowej pomocy de minimis pułap de minimis nie zostanie przekroczony oraz czy spełniono inne warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

(23)

Aby zapewnić posiadanie przez państwa członkowskie dokładnych, wiarygodnych i kompletnych danych, gwarantujących nieprzekroczenie pułapu obowiązującego w odniesieniu do danego przedsiębiorstwa podczas przyznawania nowej pomocy de minimis, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do ustanowienia centralnego rejestru pomocy de minimis, który zawiera dane dotyczące wszelkiej pomocy de minimis przyznanej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez dowolne organy w danym państwie członkowskim. Państwom członkowskim należy pozostawić swobodę w zakresie projektu rejestru oraz decyzji w sprawie właściwego mechanizmu ustanowienia rejestru zgodnie z krajową strukturą konstytucyjną i administracyjną, pod warunkiem że zagwarantują one, iż rejestr umożliwi wszystkim organom publicznym w państwie członkowskim sprawdzenie kwoty pomocy de minimis otrzymanej przez poszczególne przedsiębiorstwa. Państwom członkowskim należy zapewnić wystarczającą ilość czasu na ustanowienie takiego rejestru.

(24)

Do czasu posiadania przez państwo członkowskie centralnego rejestru obejmującego okres trzech lat, dane państwo członkowskie powinno informować zainteresowane przedsiębiorstwa o kwocie przyznanej pomocy de minimis, o tym, że ma ona charakter de minimis, oraz wyraźnie odesłać do niniejszego rozporządzenia. Ponadto przed przyznaniem takiej pomocy zainteresowane państwo członkowskie powinno uzyskać od przedsiębiorstwa oświadczenie o wszelkiej innej pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem lub innymi rozporządzeniami w sprawie de minimis, otrzymanej w danym roku obrotowym oraz w dwóch poprzednich latach obrotowych.

(25)

Aby Komisja mogła monitorować stosowanie niniejszego rozporządzenia i ustalać potencjalne zakłócenia konkurencji, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do corocznego dostarczania podstawowych informacji dotyczących kwot pomocy przyznanej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jeżeli państwo członkowskie poinformowało Komisję, że publicznie udostępnia wszystkie dane wymagane w ramach sprawozdań, państwo to nie powinno być zobowiązane do składania osobnego sprawozdania do Komisji.

(26)

Uwzględniając doświadczenie Komisji, a w szczególności konieczność systematycznego dokonywania przeglądu jej polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Na wypadek gdyby niniejsze rozporządzenie przestało obowiązywać i nie zostało przedłużone, państwa członkowskie powinny dysponować sześciomiesięcznym okresem dostosowawczym w odniesieniu do pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom we wszystkich sektorach, z wyjątkiem:

a)	pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w sektorach rybołówstwa i akwakultury, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/2000 (12);

b)	pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom zajmującym się produkcją podstawową produktów rolnych;

pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych w następujących przypadkach:

(i)	kiedy wysokość pomocy ustalana jest na podstawie ceny lub ilości takich produktów nabytych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez przedsiębiorstwa objęte pomocą;

(ii)	kiedy przyznanie pomocy zależy od faktu jej przekazania w części lub w całości producentom surowców;

d)	pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, tzn. pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;

e)	pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy;

f)	pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji w rozumieniu art. 2 lit. e).

2. W przypadku przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w sektorach, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) lub c), oraz w sektorach wchodzących w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pomocy przyznanej w związku z działalnością w sektorach wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia, pod warunkiem że państwa członkowskie zagwarantują za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, że działalność w wyłączonych sektorach nie odniesie korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

„produkty rolne” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do Traktatu, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i akwakultury wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr (jeszcze nie przyjęte; zob. wniosek Komisji COM(2011) 416) w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury;

b)	„przetwarzanie produktów rolnych” oznacza czynności wykonywane na produkcie rolnym, w wyniku których powstaje produkt będący również produktem rolnym, z wyjątkiem czynności wykonywanych w gospodarstwach, niezbędnych do przygotowania produktów zwierzęcych lub roślinnych do pierwszej sprzedaży;

„wprowadzanie do obrotu produktów rolnych” oznacza posiadanie lub wystawianie produktu w celu sprzedaży, oferowanie go na sprzedaż, dostawę lub każdy inny sposób wprowadzania produktu na rynek, z wyjątkiem jego pierwszej sprzedaży przez producenta surowców na rzecz podmiotów zajmujących się odsprzedażą lub przetwórstwem i czynności przygotowujących produkt do pierwszej sprzedaży; sprzedaż produktu przez producenta surowców konsumentowi końcowemu uznaje się za wprowadzanie do obrotu, jeśli następuje w odpowiednio wydzielonym do tego celu miejscu;

„jedno przedsiębiorstwo” do celów niniejszego rozporządzenia oznacza wszystkie podmioty, które są ze sobą powiązane co najmniej jednym z następujących stosunków:

(i)	jeden podmiot posiada w drugim podmiocie większość praw głosu akcjonariuszy lub udziałowców;

(ii)	jeden podmiot ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego podmiotu;

(iii)

jeden podmiot ma prawo wywierać dominujący wpływ na inny podmiot zgodnie z umową zawartą z tym podmiotem lub postanowieniami w jego akcie założycielskim lub umowie spółki;

(iv)	jeden podmiot, który jest akcjonariuszem lub udziałowcem innego podmiotu, samodzielnie kontroluje, zgodnie z porozumieniem z innymi akcjonariuszami lub udziałowcami tego podmiotu, większość praw głosu akcjonariuszy lub udziałowców tego podmiotu;

Podmioty pozostające w jakimkolwiek ze stosunków opisanych powyżej poprzez jeden inny podmiot lub kilka innych podmiotów również są uznawane za jedno przedsiębiorstwo;

„przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji” oznacza przedsiębiorstwo spełniające co najmniej jeden z następujących warunków:

(i)

w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością: więcej niż połowę subskrybowanego kapitału podstawowego utracono wskutek poniesionych strat; ma to miejsce w przypadku, gdy odliczenie poniesionych strat z rezerw (i z wszystkich innych elementów ogólnie uznawanych za część funduszy własnych spółki) prowadzi do ujemnego wyniku przekraczającego połowę subskrybowanego kapitału podstawowego;

(ii)	w przypadku spółki, w której przynajmniej niektórzy udziałowcy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za długi spółki: księgowość spółki wykazuje, że więcej niż połowę jej kapitału utracono wskutek poniesionych strat;

(iii)

przedsiębiorstwo jest przedmiotem zbiorowego postępowania upadłościowego lub zgodnie z prawem krajowym spełnia kryteria objęcia zbiorowym postępowaniem upadłościowym na wniosek wierzycieli;

(iv)	księgowy stosunek kapitału obcego do kapitału własnego przedsiębiorstwa jest większy niż 7,5;

(v)	stosunek zysku przedsiębiorstwa przed odliczeniem podatków i odsetek (EBIT) do wskaźnika pokrycia odsetek wynosił poniżej 1,0 przez ostatnie dwa lata;

(vi)	rating przedsiębiorstwa jest równorzędny CCC+ (zdolność do spłaty jest uzależniona od utrzymania korzystnych warunków) lub niższy w ocenie przynajmniej jednej agencji ratingowej zarejestrowanej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009 (13).

Do celów akapitu pierwszego lit. e) MŚP, które istnieje krócej niż trzy lata, nie jest uznawane za znajdujące się w trudnej sytuacji, chyba że spełnia warunek określony w ppkt (iii) tejże litery.

Artykuł 3

Pomoc de minimis

1. Uważa się, że środki pomocy nie spełniają wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu i dlatego są zwolnione z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełniają warunki określone w niniejszym artykule ust. 2-8 oraz w art. 4 i 5.

2. Całkowita wartość pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu w rozumieniu art. 2 lit. d) nie może przekroczyć 200 000 EUR w okresie trzech lat obrotowych.

Całkowita wartość pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu w rozumieniu art. 2 lit. d) prowadzącemu działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów nie może przekroczyć 100 000 EUR w okresie trzech lat obrotowych. Pomoc de minimis nie może zostać wykorzystana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów.

3. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów oraz inną działalność, w odniesieniu do której stosuje się pułap wynoszący 200 000 EUR, to w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa stosuje się pułap wynoszący 200 000 EUR, pod warunkiem że państwa członkowskie zagwarantują za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, że korzyść dotycząca działalności w zakresie drogowego transportu towarów nie przekracza 100 000 EUR oraz że pomoc de minimis nie jest wykorzystana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów.

4. Pomoc de minimis zostaje przyznana w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo przyjęcia takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym.

5. Pułapy określone w ust. 2 stosuje się bez względu na formę i cel pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana przez państwo członkowskie jest w całości lub częściowo finansowana z zasobów Unii. Okres trzech lat obrotowych ustala się poprzez odniesienie do lat obrotowych stosowanych przez przedsiębiorstwo w danym państwie członkowskim.

6. Pułapy określone w ust. 2 wyraża się jako dotację pieniężną. Wszystkie podane wartości są wartościami brutto, czyli nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków ani innych opłat. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

Pomoc wypłacana w kilku ratach jest dyskontowana do wartości w momencie przyznania pomocy. Stopą procentową stosowaną do dyskontowania jest stopa dyskontowa mająca zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

7. Jeżeli z powodu nowego przydziału pomocy de minimis pułap pomocy de minimis określony w ust. 2 zostałby przekroczony, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.

8. W przypadku połączenia lub przejęcia przedsiębiorstw, w celu ustalenia, czy nowa pomoc de minimis dla nowego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa przejmującego nie przekracza pułapu, uwzględnia się wszelką wcześniejszą pomoc de minimis przyznaną któremukolwiek z łączących się przedsiębiorstw, nie kwestionując pomocy de minimis przyznanej legalnie przed połączeniem lub przejęciem.

Jeżeli przedsiębiorstwo podzieli się na co najmniej dwa osobne przedsiębiorstwa, pomoc de minimis przyznaną przed podziałem należy przydzielić przedsiębiorstwu, które z niej skorzystało, co oznacza co do zasady przedsiębiorstwo, które przejmuje działalność, w odniesieniu do której pomoc de minimis została wykorzystana. Jeżeli taki przydział jest niemożliwy, pomoc de minimis należy przydzielić proporcjonalnie na podstawie wartości księgowej kapitału podstawowego nowych przedsiębiorstw.

Artykuł 4

Obliczanie ekwiwalentu dotacji brutto

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w przypadku której możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”). Za pomoc przejrzystą uznaje się w szczególności środki pomocy, o których mowa w ust. 2–6.

2. Pomoc polegającą na udzielaniu pożyczek uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli:

pożyczka jest objęta zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % pożyczki oraz nie przekracza 1 000 000 EUR (a w przypadku przedsiębiorstw zajmujących się transportem drogowym towarów: 500 000 EUR) i nie została udzielona na okres dłuższy niż pięć lat albo nie przekracza 500 000 EUR (a w przypadku przedsiębiorstw zajmujących się transportem drogowym towarów: 250 000 EUR) i nie została udzielona na okres dłuższy niż dziesięć lat. Jeżeli kwota pożyczki jest niższa niż te kwoty lub udzielono jej na okres krótszy niż odpowiednio pięć lub dziesięć lat, ekwiwalent dotacji brutto pożyczki oblicza się jako odpowiedni odsetek obowiązującego pułapu określonego w art. 3 ust. 2 lub

b)	ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie stopy referencyjnej mającej zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

3. Pomoc polegającą na zastrzykach kapitałowych uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis tylko jeżeli łączna kwota dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza pułapu de minimis.

4. Pomoc polegającą na zastosowaniu finansowania podwyższonego ryzyka w postaci inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych w odniesieniu do przedsiębiorstwa docelowego jest uznawana za przejrzystą pomoc de minimis wyłącznie wtedy, gdy kapitał dostarczany każdemu z docelowych przedsiębiorstw w ramach środka nie przekracza pułapu de minimis.

5. Pomoc polegającą na udzielaniu gwarancji uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli:

gwarancja nie przekracza 80 % wartości pożyczki bazowej oraz gwarantowana kwota nie przekracza 1 500 000 EUR (a w przypadku przedsiębiorstw zajmujących się transportem drogowym towarów: 750 000 EUR) i czas trwania gwarancji nie przekracza pięciu lat albo gwarantowana kwota nie przekracza 750 000 EUR (a w przypadku przedsiębiorstw zajmujących się transportem drogowym towarów: 375 000 EUR) i czas trwania gwarancji nie przekracza dziesięciu lat. Jeżeli gwarantowana kwota jest niższa niż te kwoty lub gwarancji udzielono na okres krótszy niż odpowiednio pięć lub dziesięć lat, ekwiwalent dotacji brutto gwarancji oblicza się jako odpowiedni odsetek obowiązującego pułapu określonego w art. 3 ust. 2 lub

b)	ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie „bezpiecznych stawek” określonych w obwieszczeniu Komisji (14) lub

przed jej wdrożeniem metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji została zatwierdzona w następstwie zgłoszenia ww. metody do Komisji na mocy rozporządzenia przyjętego przez Komisję w obszarze pomocy państwa obowiązującego w danym okresie, a zatwierdzona metoda wyraźnie odnosi się do przedmiotowego rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji bazowej w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia.

6. Pomoc polegającą na zastosowaniu innych instrumentów uznaje się przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli instrument określa poziom maksymalny, tak aby nie przekroczono obowiązującego pułapu.

Artykuł 5

Kumulacja

1. Pomoc de minimis przyznaną zgodnie z niniejszym rozporządzeniem można łączyć z pomocą de minimis przyznaną zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 360/2012 (15) do pułapów określonych w tym rozporządzeniu. Można ją łączyć z pomocą de minimis przyznaną zgodnie z innymi rozporządzeniami o pomocy de minimis do pułapu określonego w art. 3 ust. 2.

2. Pomocy de minimis nie można łączyć z pomocą państwa w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych lub z pomocą państwa dla tego samego środka finansowania podwyższonego ryzyka, w przypadku gdyby taka kumulacja miała przekroczyć maksymalny poziom intensywności pomocy lub kwotę pomocy ustaloną pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w rozporządzeniu o wyłączeniach grupowych lub decyzji Komisji.

Artykuł 6

Monitorowanie i sprawozdawczość

1. Państwa członkowskie do dnia 31 grudnia 2015 r. powołują centralny rejestr pomocy de minimis. Obejmuje on informacje dotyczące każdego beneficjenta (w tym informację, czy jest to małe, średnie czy duże przedsiębiorstwo, oraz sektor działalności gospodarczej (kod NACE na poziomie działu (16)) jego głównej działalności), datę przyznania pomocy oraz ekwiwalent dotacji brutto w odniesieniu do wszystkich środków pomocy de minimis przyznanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez dowolny organ danego państwa członkowskiego. Rejestr zawiera informacje dotyczące wszystkich środków pomocy de minimis przyznanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem od dnia 1 stycznia 2016 r.

2. Do czasu posiadania przez państwo członkowskie centralnego rejestru obejmującego okres trzech lat stosuje się ust. 3.

3. W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza przyznać przedsiębiorstwu pomoc de minimis na podstawie niniejszego rozporządzenia, pisemnie powiadamia to przedsiębiorstwo o przewidywanej kwocie pomocy (wyrażonej jako ekwiwalent dotacji brutto) oraz o jej charakterze de minimis, podając wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, a także podając tytuł niniejszego rozporządzenia oraz odniesienie do jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Jeśli pomoc de minimis przyznaje się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem różnym przedsiębiorstwom na podstawie programu pomocy, w ramach którego otrzymują one różne kwoty pomocy indywidualnej, zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję o wypełnieniu tego obowiązku poprzez poinformowanie tych przedsiębiorstw o wysokości stałej kwoty odpowiadającej maksymalnej kwocie pomocy, która ma być przyznana w ramach tego programu. W takim przypadku stała kwota służy do określenia, czy nie przekroczono pułapu określonego w art. 3 ust. 2. Przed przyznaniem pomocy państwo członkowskie uzyskuje także od zainteresowanego przedsiębiorstwa oświadczenie, w formie pisemnej lub elektronicznej, na temat wszelkiej innej pomocy de minimis, w odniesieniu do której stosuje się niniejsze rozporządzenie lub inne rozporządzenia dotyczące pomocy de minimis, otrzymanej w czasie dwóch poprzednich lat obrotowych oraz bieżącego roku obrotowego.

4. Państwo członkowskie przyznaje nową pomoc de minimis zgodnie z niniejszym rozporządzeniem dopiero po upewnieniu się, że nie podniesie ona łącznej kwoty pomocy de minimis przyznanej danemu przedsiębiorstwu do poziomu przekraczającego pułap określony w art. 3 ust. 2 oraz że wszystkie warunki określone w art. 1–5 są przestrzegane.

5. Państwa członkowskie rejestrują i gromadzą wszystkie informacje dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia. Informacje te zawierają wszelkie dane konieczne do wykazania, że warunki niniejszego rozporządzenia zostały spełnione. Dane dotyczące indywidualnej pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat obrotowych od daty przyznania pomocy. Dane dotyczące programu pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat od daty przyznania ostatniej indywidualnej pomocy w ramach takiego programu. Na pisemny wniosek państwo członkowskie przekazuje Komisji, w ciągu 20 dni roboczych lub w ciągu dłuższego okresu określonego we wniosku, wszelkie informacje, jakie Komisja uzna za niezbędne do oceny, czy spełnione zostały warunki niniejszego rozporządzenia, a w szczególności czy nie zostały przekroczone łączne kwoty pomocy de minimis otrzymanej przez przedsiębiorstwo zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub innymi rozporządzeniami dotyczącymi pomocy de minimis.

6. Państwa członkowskie co roku przedstawiają Komisji sprawozdania ze stosowania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdania obejmują:

a)	łączną kwotę pomocy de minimis przyznanej w danym państwie członkowskim zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w poprzednim roku kalendarzowym z podziałem na sektor gospodarki i wielkość (przedsiębiorstwo małe, średnie lub duże) beneficjentów;

b)	łączną liczbę beneficjentów pomocy de minimis przyznanej w danym państwie członkowskim zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w poprzednim roku kalendarzowym z podziałem na sektor gospodarki i wielkość (przedsiębiorstwo małe, średnie lub duże) beneficjentów;

c)	wszelkie inne informacje dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, których wymaga Komisja i które zostaną określone w stosownym czasie przed terminem przedłożenia sprawozdania.

Termin przedłożenia pierwszego sprawozdania, obejmującego rok kalendarzowy 2016, upływa w dniu 30 czerwca 2017 r. Jeżeli państwo członkowskie publicznie udostępnia wszystkie dane wymagane w ramach ww. sprawozdań, państwo to nie jest zobowiązane do składania osobnego sprawozdania do Komisji. Komisja co roku publikuje podsumowanie informacji zawartych w sprawozdaniach rocznych, w tym łączne kwoty pomocy de minimis przyznanej przez poszczególne państwa członkowskie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 7

Przepisy przejściowe

1. Uznaje się, że wszelka indywidualna pomoc de minimis spełniająca warunki rozporządzenia (WE) nr 69/2001 przyznana w dniach od 2 lutego 2001 r. do 30 czerwca 2007 r. nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu, w związku z czym nie podlega procedurze zgłoszenia przewidzianej w art. 108 ust. 3 Traktatu.

2. Uznaje się, że wszelka indywidualna pomoc de minimis spełniająca warunki rozporządzenia (WE) nr 1998/2006 przyznana w dniach od 1 stycznia 2007 r. do 30 czerwca 2014 r. nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu, w związku z czym nie podlega procedurze zgłoszenia przewidzianej w art. 108 ust. 3 Traktatu WE.

3. Po upływie okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelkie środki pomocy de minimis spełniające warunki określone w tym rozporządzeniu można wdrażać w sposób prawomocny przez kolejne sześć miesięcy.

Artykuł 8

Wejście w życie i okres obowiązywania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. i stosuje się w dniach od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lipca 2013 r.

W imieniu Komisji

[…] […]

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 142 z 14.5.1998, s. 1.

(2) Dz.U. C 229 z 8.8.2013, s. 1.

(3) Dz.U. C 68 z 6.3.1996, s. 9.

(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r., w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz.U. L 10 z 13.1.2001, s. 30).

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.U. L 379 z 28.12.2006, s. 5).

(6) Wyrok z 2006 r. w sprawie C-222/04 Ministero dell'Economia e delle Finanze przeciwko Cassa di Risparmio di Firenze SpA et al., Zb.Orz. s. I-289.

(7) Wyrok z 2002 r. w sprawie C-382/99 Niderlandy przeciwko Komisji, Rec. s. I-5163.

(8) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz.U. L 214 z 9.8.2008, s. 3).

(9) Wyrok z 2002 r. w sprawie C-456/00 Francja przeciwko Komisji, Rec. s. I-11949.

(10) Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6.

(11) Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22).

(13) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1).

(14) Na chwilę obecną w obwieszczeniu Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwowej w formie gwarancji (Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10).

(15) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 360/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.U. L 114 z 26.4.2012, s. 8).

(16) Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych. Tekst mający znaczenie dla EOG (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1).

8.8.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 229/12

Informacje przekazane przez państwa EFTA, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 1j załącznika XV do Porozumienia EOG (rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych))

2013/C 229/06

CZĘŚĆ I

Nr pomocy

GBER 8/13/REG

Państwo EFTA

Norwegia

Region

Wszystkie regiony w Rumunii

Status pomocy regionalnej

Organ przyznający pomoc

Nazwa

Innovation Norway

Adres

PO Box 448 Sentrum

0104 Oslo

NORWAY

Strona internetowa

http://www.innovationnorway.no

Nazwa środka pomocy

Norweski Mechanizm Finansowy 2009–2014

Program proekologicznych innowacji w przemyśle – RUMUNIA

Krajowa podstawa prawna (odesłanie do właściwego promulgatora krajowego)

Prop. 1 S (2012–2013) „The Ministry of Foreign Affairs”, s. 85–95

http://www.regjeringen.no/nb/dep/ud/dok/regpubl/prop/2012-2013/prop-1-s-20122013.html?id=703276

Adres internetowy pełnego tekstu środka pomocy

http://www.norwaygrants-greeninnovation.no

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Tak

Pomoc ad hoc

Nie dotyczy

Czas trwania

Program pomocy

12.3.2013–30.4.2016

Sektor(-y) gospodarki

Wszystkie sektory kwalifikujące się do pomocy

Wszystkie sektory gospodarki

Rodzaj beneficjenta

MŚP

Tak

Duże przedsiębiorstwa

Tak

Mikroprzedsiębiorstwa

Tak

Organizacje pozarządowe

Tak

Budżet

Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy

Łączna kwota (w latach 2013–2016): 21 768 200 EUR

Instrument pomocy (art. 5)

Dotacja

Tak

CZĘŚĆ II

Cele ogólne (lista)	Cele (lista)		Maksymalna intensywność pomocy w % lub maksymalna kwota pomocy w NOK	MŚP – premie w %
Regionalna pomoc inwestycyjna i pomoc na zatrudnienie (art. 13)	Program pomocy		Intensywność pomocy wyrażona w postaci ekwiwalentu dotacji brutto nie przekracza progu pomocy regionalnej obowiązującego w dniu przyznania pomocy w danym regionie objętym pomocą w Rumunii	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
Pomoc dla MŚP przeznaczona na cele inwestycyjne i na zatrudnienie (art. 15)			20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
Pomoc na ochronę środowiska (art. 17–25)	Pomoc inwestycyjna umożliwiająca przedsiębiorstwom zastosowanie norm surowszych niż normy wspólnotowe w zakresie ochrony środowiska lub podniesienie poziomu ochrony środowiska w przypadku braku norm wspólnotowych (art. 18) Proszę podać szczegółowe odniesienie do odpowiednich norm		35 %	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
	Pomoc na nabycie nowych środków transportu spełniających normy surowsze niż normy wspólnotowe lub podnoszących poziom ochrony środowiska w przypadku braku norm wspólnotowych (art. 19)		35 %	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
	Pomoc na wcześniejsze dostosowanie do przyszłych norm wspólnotowych dla MŚP (art. 20)		15 % dla małych przedsiębiorstw oraz 10 % dla średnich przedsiębiorstw, jeśli wdrożenie i zakończenie nastąpi powyżej trzech lat przed datą wejścia w życie normy (10 % dla małych przedsiębiorstw, jeśli poniżej trzech lat)
	Pomoc w obszarze ochrony środowiska na inwestycje zwiększające oszczędność energii (art. 21)		60 %	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
	Pomoc inwestycyjna w obszarze ochrony środowiska na układy kogeneracji o wysokiej sprawności (art. 22)		45 %	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
	Pomoc inwestycyjna w obszarze ochrony środowiska na propagowanie energii ze źródeł odnawialnych (art. 23)		45 %	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
	Pomoc na badania środowiska (art. 24)		50 %	20 % dla małych przedsiębiorstw 10 % dla średnich przedsiębiorstw
Pomoc na usługi doradcze dla MŚP oraz udział MŚP w targach (art. 26–27)	Pomoc na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw na usługi doradcze (art. 26)		50 %
	Pomoc na udział MŚP w targach (art. 27)		50 %
Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (art. 30–37)	Pomoc na projekty badawczo-rozwojowe (art. 31)	Badania podstawowe (art. 31 ust. 2 lit. a))	100 %
		Badania przemysłowe (art. 31 ust. 2 lit. b))	50 %	10 % dla średnich przedsiębiorstw 20 % dla małych przedsiębiorstw Premia w wysokości 15 % może zostać dodana do maksymalnej intensywności pomocy w wysokości 80 %, jeśli spełnione są warunki art. 31 ust. 4 lit. b)
		Eksperymentalne prace rozwojowe (art. 31 ust. 2 lit. c))	25 %	10 % dla średnich przedsiębiorstw 20 % dla małych przedsiębiorstw Premia w wysokości 15 % może zostać dodana do maksymalnej intensywności pomocy w wysokości 80 %, jeśli spełnione są warunki art. 31 ust. 4 lit. b)
	Pomoc na techniczne studia wykonalności (art. 32)		75 % (badania przemysłowe) i 50 % (eksperymentalne prace rozwojowe) dla MŚP 65 % (badania przemysłowe) i 40 % (eksperymentalne prace rozwojowe) dla MŚP
	Pomoc na pokrycie kosztów praw własności przemysłowej dla MŚP (art. 33)		Intensywność pomocy nie powinna przekraczać intensywności pomocy na projekty badawczo-rozwojowe (art. 31 ust. 3–4)
	Pomoc dla młodych innowacyjnych przedsiębiorstw (art. 35)		1 mln EUR
	Pomoc na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji (art. 36)		200 000 EUR na beneficjenta w dowolnym okresie trzech lat
	Pomoc na tymczasowe zatrudnienie wysoko wykwalifikowanego personelu (art. 37)
Pomoc szkoleniowa (art. 38–39)	Szkolenia specjalistyczne (art. 38 ust. 1)		25 %	10 % dla średnich przedsiębiorstw 20 % dla małych przedsiębiorstw
	Szkolenia ogólne (art. 38 ust. 2)		60 %	10 % dla średnich przedsiębiorstw 20 % dla małych przedsiębiorstw

8.8.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 229/18

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do finansowania sali koncertowej i centrum konferencyjnego Harpa

2013/C 229/09

Decyzją nr 128/13/COL z dnia 20 marca 2013 r., zamieszczoną w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Urząd Nadzoru EFTA wszczął postępowanie na mocy art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Władze Islandii otrzymały stosowną informację wraz z kopią wyżej wymienionej decyzji.

Urząd Nadzoru EFTA wzywa niniejszym państwa EFTA, państwa członkowskie UE oraz inne zainteresowane strony do zgłaszania uwag w sprawie omawianego środka w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego zaproszenia na poniższy adres Urzędu Nadzoru EFTA:

EFTA Surveillance Authority

Registry

Rue Belliard/Belliardstraat 35

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Uwagi zostaną przekazane władzom islandzkim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

STRESZCZENIE

Procedura

We wrześniu 2011 r. Urząd Nadzoru EFTA (zwany dalej „Urzędem”) otrzymał skargę dotyczącą domniemanego dotowania przez państwo islandzkie i miasto Reykjavík usług konferencyjnych oraz restauracyjno-cateringowych w sali koncertowej i centrum konferencyjnym Harpa (zwanym dalej „centrum Harpa”). Urząd przesłał władzom islandzkim dwa wnioski o udzielenie informacji, na które władze islandzkie udzieliły odpowiedzi.

Opis środka

W 2004 r. państwo islandzkie i miasto Reykjavík przedstawiło ofertę partnerstwa publiczno-prywatnego w zakresie budowy, projektu i eksploatacji sali koncertowej i centrum konferencyjnego o powierzchni 28 tys. metrów kwadratowych. Dnia 12 stycznia 2007 r., po wybraniu najkorzystniejszej oferty, rozpoczęła się budowa sali koncertowej i centrum konferencyjnego Harpa. W 2008 r. na skutek zapaści finansowej w Islandii wstrzymano budowę centrum Harpa. Niedługo później prezydent miasta Reykjavík oraz minister edukacji zawarli porozumienie, na mocy którego państwo oraz miasto miało kontynuować budowę projektu bez udziału partnera prywatnego. Formalne otwarcie budynku nastąpiło dnia 20 sierpnia 2011 r.

Centrum Harpa przeznaczone jest dla różnorodnych usług i operacji. Zarówno Islandzka Orkiestra Symfoniczna, jak i Islandzka Opera zawarły długoterminowe umowy o korzystanie z niektórych pomieszczeń centrum Harpa. Ponadto w centrum Harpa, posiadającym cztery sale konferencyjne różnej wielkości, organizowane są konferencje. W centrum Harpa odbywają się także inne wydarzenia, takie jak koncerty muzyki pop i rock zarówno islandzkich, jak i zagranicznych artystów. Inne rodzaje działalności w centrum Harpa, obejmujące catering, restauracje, sklep muzyczny czy sklep meblowy, są prowadzone przez prywatne firmy, które wynajmują w nim pomieszczenia. Pomieszczenia te są dzierżawione prywatnym podmiotom na warunkach rynkowych oraz były przedmiotem przetargów publicznych, w których zwyciężyły najkorzystniejsze oferty.

Centrum Harpa jest w całości własnością państwa islandzkiego (54 %) i miasta Reykjavík (46 %), które wnoszą wysoki wkład roczny w zależności od ich udziałów w projekcie. Eksploatacja centrum Harpa od początku otwarcia generuje znaczny roczny deficyt, który jest pokrywany z budżetu państwa islandzkiego i miasta Reykjavík.

Uwagi władz islandzkich

Władze Islandii uważają, że finansowanie centrum Harpa nie zawiera elementu pomocy państwa, gdyż odpowiednio zapewniły, by dla różnych rodzajów działalności w ramach sali koncertowej i centrum konferencyjnego istniały oddzielne rachunki. Na poparcie tego twierdzenia władze islandzkie przedstawiły sprawozdania przeprowadzone przez dwie firmy rachunkowe, dotyczące rozdzielenia rachunków firm zaangażowanych w obsługę centrum Harpa. Władze islandzkie przedstawiły także analizę cen, w której zestawiły ceny porównywalnych pod względem wielkości i przepustowości obiektów konferencyjnych w Reykjavíku. Ponadto władze islandzkie utrzymują, że działalność konferencyjna pozytywnie wpływa na inne rodzaje działalności w centrum Harpa, a bez niej koszty innych rodzajów działalności byłyby znacznie wyższe.

Istnienie pomocy państwa

Korzyści obejmujące przyznanie przedsiębiorstwu zasobów państwowych

Z uwagi na to, że państwo islandzkie i miasto Reykjavík pokrywają wspólnie roczny deficyt generowany przez eksploatację centrum Harpa, przekazując rocznie określoną kwotę pochodzącą z własnego budżetu, zaangażowane zostają zasoby państwowe w rozumieniu art. 61 Porozumienia EOG.

Urząd uważa, że zarówno budowa, jak i eksploatacja infrastruktury stanowią działalność gospodarczą samą w sobie, jeżeli owa infrastruktura jest lub będzie wykorzystywana w celu dostarczania na rynek towarów lub usług (1). Część działalności prowadzonej w centrum Harpa, głównie konferencje, spektakle teatralne, koncerty muzyki popularnej itp., mogą przyciągnąć znaczną liczbę klientów, konkurując jednocześnie z prywatnymi centrami konferencyjnymi, teatrami czy innymi salami koncertowymi. W związku z tym Urząd wstępnie przyjmuje, iż spółki zaangażowane w eksploatację centrum Harpa, o ile prowadzą działalność handlową, kwalifikują się jako przedsiębiorstwa.

Ponadto Urząd uważa, że finansowanie budowy centrum Harpa ze środków publicznych stanowi korzyść ekonomiczną, a tym samym pomoc, gdyż projekt nie zostałby zrealizowany bez udzielenia owego finansowania. Co więcej spółki zaangażowane w eksploatację centrum Harpa uzyskują korzyść w postaci wpływów utraconych przez państwo i miasto Reykjavik, gdyż te nie domagają się zwrotu swoich nakładów związanych z inwestycją w salę koncertową i centrum konferencyjne, o ile owe spółki zaangażowane są w działalność handlową, na przykład organizację konferencji lub wydarzeń artystycznych. Wstępna ocena Urzędu pokazuje, że nie można wykluczyć selektywnej korzyści gospodarczej na żadnym z poziomów (budowy, eksploatacji i wykorzystania).

Zakłócenie konkurencji oraz wpływ na wymianę handlową między umawiającymi się stronami

Jako że rynek organizacji imprez międzynarodowych, takich jak konferencje i inne wydarzenia, jest otwarty na konkurencję między zarządcami obiektów i organizatorami imprez, którzy na ogół prowadzą działalność podlegającą wymianie handlowej pomiędzy państwami EOG, istnieje zagrożenie, że udzielona pomoc mogłaby mieć wpływ na tę wymianę. W tym przypadku, ze względu na charakter branży konferencyjnej wpływ na wymianę handlową pomiędzy sąsiadującymi państwami EOG jest tym bardziej prawdopodobny (2). W związku z tym Urząd wstępnie stwierdził, że środek grozi zakłóceniem konkurencji i wpłynięciem na wymianę handlową w ramach EOG.

Zgodność pomocy

Na mocy art. 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG, zgodnie z wykładnią Urzędu i rozwinięciem przez Komisję Europejską zgodnie z dawnym art. 87 ust. 3 lit. d) TWE i obecnym art. 107 ust. 3 lit. d), pomoc przeznaczona na wspieranie kultury i zachowanie dziedzictwa kulturowego może zostać uznana za zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej i konkurencji w EOG w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Władze Islandii oświadczyły, że pierwotnym celem przedmiotowego środka była promocja kultury dzięki budowie sali koncertowej przeznaczonej zarówno dla Islandzkiej Orkiestry Symfonicznej, jak i Islandzkiej Opery. Urząd przyznał, że z uwagi na cel związany ze wspieraniem kultury budowa oraz eksploatacja obiektu wykorzystywanego przez Symfonię i Operę może być zakwalifikowana jako pomoc przeznaczona na promocję kultury.

Urząd przyznaje, że obiekt taki jak centrum Harpa może także mieścić różne rodzaje działalności handlowej, na przykład restauracje, kawiarnie, sklepy, konferencje i koncerty muzyki popularnej. Niemniej jednak w celu uniknięcia zakłócenia konkurencji należy wprowadzić odpowiednie zabezpieczenia zapewniające, by nie miało miejsca subsydiowanie skrośne pomiędzy działalnością handlową a dotowaną działalnością kulturalną. Urząd uważa, że władze Islandii nie wprowadziły odpowiednich zabezpieczeń pozwalających uniknąć ryzyka wystąpienia subsydiowania skrośnego. W związku z powyższym po wstępnej ocenie Urząd wyraża wątpliwości co do możliwości uznania budowy i eksploatacji centrum Harpa za zgodną z art. 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG.

Podsumowanie

W kontekście powyższych uwag Urząd podjął decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości w odniesieniu do finansowania sali koncertowej i centrum konferencyjnego Harpa. Zainteresowane strony zaprasza się do nadsyłania uwag w terminie jednego miesiąca od publikacji niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 14 protokołu 3 można wystąpić do beneficjenta o zwrot wszelkiej bezprawnie przyznanej pomocy.

EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY DECISION

No 128/13/COL

of 20 March 2013

to initiate the formal investigation procedure into potential State aid involved in the financing of the Harpa Concert Hall and Conference Centre

(Iceland)

THE EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY (‘THE AUTHORITY’),

HAVING REGARD to:

The Agreement on the European Economic Area (‘the EEA Agreement’), in particular to Article 61 and Protocol 26,

The Agreement between the EFTA States on the establishment of a Surveillance Authority and a Court of Justice (‘the Surveillance and Court Agreement’), in particular to Article 24,

Protocol 3 to the Surveillance and Court Agreement (‘Protocol 3’), in particular to Article 1 of Part I and Article 4(4) and Articles 6 and 13 of Part II,

Whereas:

I. FACTS

1. Procedure

(1)

On 19 September 2011, the Authority received a complaint, dated 13 September 2011 (Event No 608967), concerning the alleged subsidising by the Icelandic State and the City of Reykjavík (‘the City’) of conference services and restaurant/catering services in the Harpa Concert Hall and Conference Centre (‘Harpa’) (3).

(2)	By letter dated 14 October 2011, the Authority requested additional information from the Icelandic authorities (Event No 609736). By a letter dated 30 November 2011 (Event No 617042), the Icelandic authorities replied to the request and provided the Authority with the relevant information.

(3)

The case was the subject of discussions between the Authority and the Icelandic authorities as well as the lawyer representing the holding company responsible for Harpa’s operations, at the package meeting in Reykjavík on 5 June 2012. Shortly after the meeting, the Authority sent a follow up letter, dated 9 July 2012 (Event No 637627), to the Icelandic authorities inviting them to provide information on certain outstanding issues.

(4)

By letter dated 21 August 2012 (Event No 644771), the Icelandic authorities submitted additional information. By letter dated 27 September 2012 (Event No 648320), the Icelandic authorities submitted a memorandum concerning the separation of accounts as well as a statement from the accounting firm PWC.

(5)	Finally, the Icelandic authorities submitted information by e-mail dated 11 February 2013 (Event No 662444) and by letter dated 7 March 2013 (Event No 665434).

2. The complaint

(6)

The complainant has alleged that unlawful State aid is being provided by the Icelandic State and the City to the companies involved in the operation of Harpa. The complainant referred to the State budget for the year 2011 where the Ministry of Finance allocated ISK 419 400 000 to the operation of Harpa and additional ISK 44 200 000 for building costs and maintenance. The Municipality’s budget foresaw a substantial allocation of funds to the Harpa project for the year 2011 amounting to a total of ISK 391 526 000. Furthermore, the Municipality contributed a substantial amount to the project in the years 2009-2010.

(7)

The complainant claims that the contribution from both the Icelandic Government and the City is partly being used to subsidise the conference service and the restaurant/catering services in the music hall and conference centre. The contributions in question are fairly high and according to the complainant, there is no transparency in how they are being used. The complainant maintains that this State aid affects the market for the conference business in the European Economic Area (‘EEA’) as a whole and is not limited to competitors on the Icelandic market. It therefore constitutes an infringement of Article 61 of the EEA Agreement.

(8)

The complainant provided the Authority with extracts from the Icelandic State budget for the year 2011 as well as an extract from the City’s budget for the same year. Furthermore, the complainant provided a purchase agreement for Harpa and general information on the conference market in Iceland. However, the complainant noted that due to the lack of transparency it was difficult to gather detailed information on the obligations of the Icelandic State and the City to contribute funds to the companies involved in the operation of Harpa as well as information on Harpa’s business model and on the separation of accounts.

3. Harpa Concert Hall and Conference Centre

3.1. Background

(9)

In 1999, the Mayor of Reykjavík along with representatives of the Icelandic Government announced that a concert and conference centre would be constructed in the centre of Reykjavík. In late 2002, the Icelandic State and the City signed an agreement regarding the project and the following year the company Austurhöfn-TR ehf. was founded with the purpose of overseeing the project.

(10)

In 2004, the Icelandic State and the City initiated a public-private partnership (‘PPP’) bid concerning the construction, design and operation of the concert hall and conference centre. There were four companies that bid for the contract. In 2005, the evaluation committee of Austurhöfn-TR ehf. concluded that the offer from Portus ehf. was the most favourable one and subsequently the Icelandic State and the City entered into a contract with Portus ehf. for the construction and operation of a concert and conference centre (4). The construction of Harpa began on 12 January 2007.

(11)

Due to the financial collapse in Iceland in October 2008, the construction of Harpa was put on hold. However, shortly after the collapse, the Mayor of Reykjavík and the Minister for Education reached an agreement which entailed that the State and the City would continue with the construction of Harpa without the private partner. After an amended and restated project agreement was concluded, the construction project continued (hereinafter referred to as ‘the project agreement’) (5). On 20 August 2011, Harpa was formally opened. The building is 28 000 square meters and is located at Austurbakki 2, 101 Reykjavík.

(12)

Harpa is meant to accommodate various services and operations. Both the Icelandic Symphony Orchestra and the Icelandic Opera have entered into long-term contracts for the use of certain facilities within Harpa. Moreover, Harpa accommodates conferences and there are four conference halls of different sizes. Harpa also houses various other events such as pop and rock concerts with both Icelandic and foreign artists.

(13)

Other activities in Harpa such as catering, restaurants, a music shop and a furniture shop are operated by private companies who rent the facilities. According to the Icelandic authorities, these facilities are leased on market terms and were subject to public tenders, where the most favourable offers were accepted.

3.2. The ownership and corporate structure of Harpa

(14)

Harpa Concert Hall and Conference Centre is owned by the Icelandic State (54 %) and Reykjavík City (46 %) and therefore constitutes a public undertaking. The entire Harpa project has been overseen by Austurhöfn-TR ehf. which is a limited liability company, established by the Ministry of Finance on behalf of the Icelandic State and the City in order to take over the construction and running of the Harpa project (6).

(15)

Until recently there were several limited liability companies involved in Harpa's operations, namely: Portus ehf., which was responsible for Harpa real estate and operations, and Situs ehf., which was responsible for other buildings planned in the same area. Portus had two subsidiaries: Totus ehf., which owned the real estate itself, and Ago ehf., which was responsible for all operations in Harpa and leased the property from Totus. Situs also had two subsidies: Hospes ehf., which would have owned and operated a hotel which is to be constructed in the area, and Custos ehf., which was to own and operate any other buildings in the area.

(16)

However, in order to minimise operational costs and increase efficiency, the board of Austurhöfn-TR ehf. decided in December 2012 to simplify the operational structure of Harpa by merging most of the limited liability companies involved in its operations into one company. The State and the City therefore founded the company Harpa — tónlistar- og ráðstefnuhús ehf. which is to oversee all of Harpa's operations. Simplifying the infrastructure of Harpa is a part of a long-term plan to make Harpa’s operations sustainable.

(17)	The following chart explains in broad terms the organisational structure of Harpa after the changes to its corporate structure entered into effect (7):

3.3. The financing of Harpa’s operations

(18)

As previously noted, Harpa is fully owned by the Icelandic State and the City through Austurhöfn-TR ehf. The obligations of the State and the City are regulated by Article 13 of the project agreement from 2006 (8). The annual payments of the State and the City are covered by their respective budgets. According to the State budget for 2011, the annual State contribution was expected to amount to ISK 424,4 million. For the year 2012, the expected amount to be contributed by the State was ISK 553,6 million. In the year 2013, there is expected to be an increase in the public funding of Harpa as the City and the State have approved an additional ISK 160 million contribution. All public contributions to Harpa are borne in accordance with the participation in the project, i.e. the State pays 54 % and the City 46 %. The contributions are also indexed with the consumer price index.

(19)

In addition to the contribution provided for in the State and the City’s budgets, the Government and the City have undertaken an obligation to grant a short-term loan for the operation of Harpa until long-term financing necessary to fully cover the cost of the project is completed. As from 2013, the total amount of the loan was ISK 794 million with an interest rate of 5 % and a 200 bp premium. The Icelandic authorities have however announced their intention to convert the loan into share capital in the companies operating Harpa (9).

(20)

The State and the City allocate funds on a monthly basis in order pay off loan obligations in connection with Harpa. Since the project is meant to be self-sustainable, the profits must cover all operational costs. The funds from the owners are therefore, according to the Icelandic authorities, only meant to cover outstanding loans (10).

(21)	According to the project agreement, there is to be a financial separation between the different companies involved in the operation of Harpa and between the different operations and activities:

(22)

13.11.1

The private partner will at all times ensure that there is financial separation between the real estate company, the operation company, Hringur and the private partner. Each entity shall be managed and operated separately with regards to finances.

(23)

13.11.2

The private partner will at all times ensure that there is sufficient financial separation, i.e. separation in book-keeping, between the paid for work and other operations and activities within the CC. The private partner shall at all times during the term be able to demonstrate, upon request from the client, that such financial separation exists.

(24)

The operations of Harpa are divided into several categories: 1. the Icelandic Symphony Orchestra; 2. the Icelandic Opera; 3. other art events; 4. conference department; 5. operations; 6. ticket sales; 7. operating of facilities; 8. management cost. All these cost categories now fall under Harpa — tónlistar- og ráðstefnuhús ehf. and the revenue and costs attributed to each of these categories are included in the budget under the relevant category. Common operational costs such as salary, housing (heating and electricity) and administrative costs are divided among the categories according to a cost allocation model (11).

(25)

According to the projected annual account of Austurhöfn-TR ehf. for the year 2012, the company was expected to sustain a significant operating loss corresponding to a total negative EBITDA of ISK 406,5 million. The conference part of Harpa's operation was run at a negative EBITDA of ISK 120 million in 2012 and the same goes for ‘other art events’ (negative EBITDA of ISK 131 million). The projected annual accounts and earning analysis for the year 2013 also foresee a considerable operating loss, a total negative EBITDA of around ISK 348 million, with both the conference activities and ‘other art events’ operating at a loss (12).

(26)

As previously noted, the operation in Harpa is now overseen by a single company, Harpa — tónlistar- og ráðstefnuhús ehf., which is devoted to making the Harpa project as profitable as possible. According to the Icelandic authorities, the overall aim is to make the operations gradually sustainable. Nevertheless, Harpa has since its opening been operated with an annual deficit that has been covered over the budgets of the Icelandic State and Reykjavík City (13). According to projections submitted by the Icelandic authorities, the conference activities in Harpa are expected to become gradually sustainable and by the year 2016 the authorities project that Harpa’s conference operations will run at a positive EBITDA of ISK 3,5 million (14). However, by the year 2016 the ‘other art events’ are still expected to run at a negative EBITDA of around ISK 93 million.

4. Comments by the Icelandic authorities

(27)	The Icelandic authorities argue that the financing of the companies involved in the operation of Harpa does not involve State aid since they have properly ensured that the companies keep separate accounts for the different activities within the concert hall and the conference centre.

(28)

The Icelandic authorities have claimed that revenues from conference and concert activities have been accounted for separately from other activities, while costs had not been accounted for separately up until now. The Icelandic authorities have acknowledged the need for accounting for conference activities separately from concert activities, as well as costs associated with these activities, and they aimed at having such a separation functional in January 2012.

(29)

Furthermore, the Icelandic authorities claim that there is now a sufficient separation of accounts. In order to validate this claim, they have put forward statements from two accounting firms, PWC and KPMG. According to PWC, the separation of accounts for the companies involved in the operation of Harpa is sufficient. The profits are attributed to the relevant operational category and the common operational costs are divided between all operational categories. According to the report from KPMG, the property management team of Harpa has divided the building’s square meters based on function and usage and the related costs are allocated accordingly.

(30)

With regard to the conference operations, according to the Icelandic authorities, Harpa — tónlistar- og ráðstefnuhús ehf. is not itself active on the conference market. The company however leases conference rooms either to one-off conference organisers or to specialised conference businesses. Furthermore, the Icelandic authorities have noted that that there are no competing conference centres in Iceland capable of hosting large-scale conferences like Harpa. According to the Icelandic authorities, the conference business positively contributes to other activities in Harpa. If Harpa — tónlistar- og ráðstefnuhús ehf. would not operate the conference business, the costs other activities would have to carry would be considerably higher. In order to show that the conference aspect of Harpa is not being subsidised, the Icelandic authorities submitted a pricing analysis from KPMG where they compared the prices of comparable conference facilities, based on size and capacity. According to KPMG’s analysis, the price for a full day, the price per guest and the price per square meter are on average much higher for the facilities in Harpa than for comparable facilities offered in competing conference facilities.

(31)	Lastly, the Icelandic authorities maintain that the financial contributions from the State and the City are fully allocated for payment of outstanding loans and are not used in order to subsidise the conference hosting aspect.

II. ASSESSMENT

1. The presence of State aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement

(32)	Article 61(1) of the EEA Agreement reads as follows:

(33)

‘Save as otherwise provided in this Agreement, any aid granted by EC Member States, EFTA States or through State resources in any form whatsoever which distorts or threatens to distort competition by favouring certain undertakings or the production of certain goods shall, in so far as it affects trade between contracting parties, be incompatible with the functioning of this Agreement.’

(34)	In the following chapters the financing of the companies involved in the operation of Harpa Concert Hall and Conference Centre will be assessed with respect to these criteria.

1.1. State resources

(35)	According to Article 61(1) of the EEA Agreement, a measure must be granted by the State or through State resources in order to constitute State aid.

(36)

At the outset, the Authority notes that both local and regional authorities are considered to be equivalent to the State (15). Consequently, the state for the purpose of Article 61(1) covers all bodies of the State administration, from the central government to the City level or the lowest administrative level as well as public undertakings and bodies. Furthermore, municipal resources are considered to be State resources within the meaning of Article 61 of the EEA Agreement (16).

(37)

Since the Icelandic State and the City of Reykjavík cover jointly the annual deficit of the companies involved in the operation of Harpa by annually contributing a certain amount from their budgets, State resources are involved. Furthermore, the converting of loans into share capital also entails a transfer of State resources since the State and the City would forgo their entitlement to receive a full repayment of the outstanding loans. Therefore, the first criterion of Article 61(1) of the EEA Agreement is fulfilled.

1.2. Undertaking

(38)

In order to constitute State aid within the meaning of Article 61 of the EEA Agreement, the measure must confer an advantage upon an undertaking. Undertakings are entities engaged in an economic activity, regardless of their legal status and the way in which they are financed (17). Economic activities are activities consisting of offering goods or services on a market (18). Conversely, entities that are not commercially active in the sense that they are not offering goods and services on a given market do not constitute undertakings.

(39)

The Authority is of the opinion that both the construction and operation of an infrastructure constitute an economic activity in itself (and are thus subject to State aid rules) if that infrastructure is, or will be used, to provide goods or services on the market (19). In this case, the conference hall and concert centre is intended for e.g. hosting conferences as well as music, culture and ‘other art events’ on a commercial basis, i.e. for the provision of services on the market. This view has been confirmed by the Court of Justice of the European Union in the Leipzig/Halle case (20). Consequently, in infrastructure cases, aid may be granted at several levels: construction, operation and use of the facilities (21).

(40)

As previously noted, Harpa Concert Hall and Conference Centre hosts concerts by the Icelandic Symphony Orchestra, the Icelandic Opera, various other art events as well as conferences. In the view of the Icelandic authorities, only the conference aspect of Harpa’s operation constitutes an economic activity. All other activities should therefore be classified as non-economic. However, the Authority has certain doubts in this regard.

(41)

Some of the activities taking place in Harpa, notably conferences, theatre performances, popular music concerts etc., can attract significant numbers of customers while they are in competition with private conference centres, theatres or other music venues. Therefore, the Authority takes the view that the Harpa Concert Hall and Conference Centre and the companies involved in its operation, in so far as they engage in commercial activities, qualify as an undertaking (22). The companies involved in the operation of Harpa must be regarded as vehicles for pursuing the common interest of its owners, that is to support cultural activities in Iceland.

1.3. Advantage

(42)	In order to constitute State aid within the meaning of Article 6l of the EEA Agreement, the measure must confer an economic advantage on the recipient.

(43)

Regarding the financing of the construction of Harpa, State aid can only be excluded if it is in conformity with the market economy investor principle (‘MEIP’) (23). According to the Icelandic authorities, the State and the City had initially hoped that a private investor would finance the realisation of the project. However, due to the financial crisis, it became impossible to carry out the project without public funding. The direct grant by the State and the City is thus claimed to be necessary, as without it there were not enough funds to finance the project. The Authority therefore considers, at this stage, that the public financing of the construction of Harpa would constitute an economic advantage and thus aid, since the project would admittedly not have been realised in the absence of public funding and the participation by the State and the City was essential to the Harpa project as a whole.

(44)

It follows from the Authority’s decisional practice that when an entity carries out both commercial and non-commercial activities, a cost-accounting system that ensures that the commercial activities are not financed through State resources allocated to the non-profit making activities must be in place (24). This principle is also laid down in the Transparency Directive (25). The Directive does not apply directly to the case at hand. However, the Authority is of the opinion that the principles of operating economic activities on commercial terms with separate accounts, and a clear establishment of the cost accounting principles according to which separate accounts are maintained, still apply.

(45)

As described in Section I.3 above, the operations of Harpa are divided into several categories, e.g. hosting the Icelandic Symphony Orchestra and the Icelandic Opera as well as other art events and conferences, which can be divided into economic and non-economic activities (i.e. cultural activities). The Icelandic authorities have however not properly ensured, through either amending the organisational structure of Harpa or by other administrative action, that there is a clear and consistent separation of the accounts for the different activities of the concert hall and conference centre. Simply dividing the losses associated with the operation of the building and common administrative costs between the different activities of Harpa, both the economic and non-economic, based on estimated usage and other criteria cannot be seen as a clear separation of accounts under EEA law. This situation therefore may lead to cross-subsidisation between non-economic and economic activities.

(46)

Additionally, an advantage is conferred on the companies involved in the operation of Harpa in the form of foregone profits when the State and the City do not require a return on their investment in the concert hall and conference centre, in so far as those companies engage in commercial activities, such as the hosting of conferences or ‘other art events’. Any business owner or investor will normally require a return on its investment in a commercial undertaking. Such a requirement effectively represents an expense for the undertaking. If a State- and municipally-owned undertaking is not required to generate a normal rate of return for its owner this effectively means that the undertaking benefits from an advantage whenever the owner foregoes that profit (26).

(47)

The Authority considers that the announced conversion of loans, in the amount of ISK 904 million, could also constitute an advantage, should the conversion not be concluded on market terms. However, since the Authority has not received a detailed description of the loan conversion agreement it is not in the position to assess whether an advantage is present or not.

(48)	The preliminary assessment of the Authority thus shows that an economic advantage cannot be excluded at any level (construction, operation and use).

1.4. Selectivity

(49)	In order to constitute State aid within the meaning of Article 6l of the EEA Agreement, the measure must be selective.

(50)

The Icelandic authorities provide funding to the companies involved in the operation of Harpa. The funding is used to cover the losses stemming from the different activities within Harpa, including economic activities such as the hosting of conferences. This system of compensation, under which cross-subsidisation may occur, is not available to other companies that are active on the conference market in Iceland or elsewhere.

(51)	In light of the above, it is the Authority’s preliminary view that the companies involved in the operation of Harpa receive a selective economic advantage compared to their competitors on the market.

1.5. Distortion of competition and effect on trade between contracting parties

(52)	The measure must be liable to distort competition and affect trade between the contracting parties to the EEA Agreement to be considered State aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement.

(53)

According to settled case law, the mere fact that a measure strengthens the position of an undertaking compared with other undertakings competing in intra-EEA trade is considered to be sufficient in order to conclude that the measure is likely to affect trade between contracting parties and distort competition between undertakings established in other EEA States (27). The State resources allocated to the companies involved in the operation of Harpa, in order to cover their losses, constitute an advantage that strengthens Harpa’s position compared to that of other undertakings competing in the same market.

(54)

As the market for organising international events is open to competition between venue providers and event organisers, which generally engage in activities which are subject to trade between EEA States, the effect on trade can be assumed. In this case, the effect on trade between certain neighbouring EEA States is even more likely due to the nature of the conference industry. Moreover, the General Court has recently, in its Order concerning the Ahoy complex in the Netherlands, held that there was no reason to limit the market to the territory of that Member State (28).

(55)	Therefore, in the preliminary view of the Authority, the measure threatens to distort competition and affect trade within the EEA.

1.6. Conclusion with regard to the presence of State aid

(56)

With reference to the above considerations the Authority cannot, at this stage and based on its preliminary assessment, exclude that the measure under assessment includes elements of State aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement. Under the conditions referred to above, it is thus necessary to consider whether the measure can be found to be compatible with the internal market.

2. Compatibility assessment

(57)	The Icelandic authorities have not put forward any arguments demonstrating that the State aid involved in the financing of the companies involved in the operation of Harpa could be considered as compatible State aid.

(58)

Support measures caught by Article 61(1) of the EEA Agreement are generally incompatible with the functioning of the EEA Agreement, unless they qualify for a derogation under Article 61(2) or (3) or Article 59(2) of the EEA Agreement and are necessary, proportional and do not cause undue distortion of competition.

(59)

The derogation in Article 61(2) is not applicable to the aid in question, which is not designed to achieve any of the aims listed in this provision. Further, the aid under assessment in this case cannot be considered to qualify as public service compensation within the meaning of Article 59(2) of the EEA Agreement.

(60)	The EEA Agreement does not include a provision corresponding to Article 107(3)(d) of the Treaty on the Functioning of the European Union. The Authority nevertheless acknowledges that State aid measures may be approved on cultural grounds on the basis of Article 61(3)(c) of the EEA Agreement (29).

(61)

On the basis of Article 61(3)(c) of the EEA Agreement, aid to promote culture and heritage conservation may be considered compatible with the functioning of the EEA Agreement, where such aid does not affect trading conditions and competition in the EEA to the extent that is considered to be contrary to the common interest. The Authority must therefore assess whether granting aid to the various activities in Harpa can be justified as aid to promote culture on the grounds of Article 61(3)(c) of the EEA Agreement.

(62)

It should be noted that the principles laid down in Article 61(3)(c) of the EEA Agreement have been applied to cases somewhat similar to the case at stake (30). The Icelandic authorities have stated that the primary objective of the measure in question was to promote culture through the construction of a concert hall that could house both the Icelandic Symphony Orchestra and the Icelandic Opera. Similar multipurpose cultural centres already exist in most other European cities. Harpa is to be Iceland’s national concert hall, providing a necessary cultural infrastructure that was missing in Iceland and it will act as the focal point for the development and advancement of those performance arts in Iceland. The concert centre will therefore contribute to the development of cultural knowledge and bring access to cultural educational and recreational values to the public (31).

(63)

In view of the above, the Authority considers that, given its cultural purpose, the construction and operation of a Symphony and Opera facility would qualify as aid to promote culture within the meaning of Article 61(3)(c) of the EEA Agreement. However, the Authority has doubts as to whether aid granted to subsidise conference and other art events, on a commercial basis, can be justified under Article 61(3)(c) and this aid must therefore be assessed separately.

(64)

Concerning necessity, proportionality and whether the measure is likely to distort competition, the Authority has the following observations. As previously noted the main reason for constructing Harpa was the apparent need for a suitable concert hall to accommodate both the Icelandic Symphony Orchestra and the Icelandic Opera. Given the scale of the project it is understandable that an infrastructure such as Harpa would also be used to house various commercial activities such as restaurants, coffee shops, stores, conferences and popular concerts. However, in order not to distort competition, safeguards must be put in place to ensure that there is no cross subsidisation between the commercial activities and the heavily subsidised cultural activities. This can be achieved by either tendering out facilities for the commercial activities, thereby ensuring that the economic operator pays market price for the facilities and does not benefit from cross subsidisation, or by sufficiently separating the economic activities from the non-commercial activities by establishing a separate legal entity or a sufficient system of cost allocation and separate accounts that ensures a reasonable return on investment. The Icelandic authorities have already taken the former approach with regard to the restaurants, catering services and shops within Harpa. The same approach has however not been taken with regard to the hosting of conference and ‘other art events’ which are currently overseen by a company owned by the State and the City, Harpa — tónlistar- og ráðstefnuhús ehf., and run at a considerable negative EBITDA. The Authority therefore cannot see that the Icelandic authorities have put the necessary safeguards in place to ensure that cross subsidisation does not occur between the cultural and the purely commercial activities within Harpa.

(65)	Consequently, following its preliminary assessment, the Authority has doubts whether the proposed project could be deemed compatible under Article 61(3)(c) of the EEA Agreement, at this stage at all three levels of possible aid (construction, operation and use) in accordance with the above.

(66)	At this stage, the Authority has not carried out an assessment with respect to other possible derogations, under which the measure could be found compatible with the functioning of the EEA Agreement. In this respect, the Icelandic authorities have not brought forward any further specific arguments.

3. Procedural requirements

(67)

Pursuant to Article 1(3) of Part I of Protocol 3, ‘[t]he EFTA Surveillance Authority shall be informed, in sufficient time to enable it to submit its comments, of any plans to grant or alter aid. […] The State concerned shall not put its proposed measures into effect until th[e] procedure has resulted in a final decision.’

(68)

The Icelandic authorities did not notify the aid measures to the Authority. Moreover, the Icelandic authorities have, by constructing and operating Harpa, put those measures into effect before the Authority has adopted a final decision. The Authority therefore concludes that the Icelandic authorities have not respected their obligations pursuant to Article 1(3) of Part I of Protocol 3. The granting of any aid involved is therefore unlawful.

4. Opening of the formal investigation procedure

(69)

Based on the information submitted by the complainant and the Icelandic authorities, the Authority, after carrying out the preliminarily assessment, is of the opinion that the financing of the companies involved in the operation of the Harpa Concert Hall and Conference Centre — within the context of the project as outlined above — might constitute State aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement. Furthermore, as outlined above, the Authority has doubts as regards the compatibility of the potential State aid with the functioning of the EEA Agreement.

(70)	Given these doubts and the impact of potential State aid on the investments of private operators it appears necessary that the Authority opens the formal investigation procedure.

(71)

Consequently, and in accordance with Article 4(4) of Part II of Protocol 3, the Authority is obliged to initiate the formal investigation procedure provided for in Article 1(2) of Part I of Protocol 3. The decision to open a formal investigation procedure is without prejudice to the final decision of the Authority, which may conclude that the measures in question are compatible with the functioning of the EEA Agreement or that they do not constitute aid.

(72)	The opening of the procedure will also enable interested third parties to comment on the questions raised and on the impact of the Harpa project on relevant markets.

(73)

In light of the foregoing considerations, the Authority, acting under the procedure laid down in Article 1(2) of Part I of Protocol 3, hereby invites the Icelandic authorities to submit their comments and to provide all documents, information and data needed for the assessment of the compatibility of the measures within one month from the date of receipt of this Decision.

(74)	The Authority must remind the Icelandic authorities that, according to Article 14 of Part II of Protocol 3, any incompatible aid unlawfully granted already to the beneficiaries will have to be recovered, unless (exceptionally) this recovery would be contrary to a general principle of EEA law.

(75)

Attention is drawn to the fact that the Authority will inform interested parties by publishing this letter and a meaningful summary of it in the Official Journal of the European Union. It will also inform interested parties, by publication of a notice in the EEA Supplement to the Official Journal of the European. All interested parties will be invited to submit their comments within one month of the date of such publication,

HAS ADOPTED THIS DECISION:

Article 1

The financing and operation of the Harpa Concert Hall and Conference Centre constitutes State aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement. The Authority has doubts as regards the compatibility of the State aid with the functioning of the EEA Agreement.

Article 2

The formal investigation procedure provided for in Article 1(2) of Part I of Protocol 3 is initiated regarding the aid referred to in Article 1.

Article 3

The Icelandic authorities are invited, pursuant to Article 6(1) of Part II of Protocol 3, to submit their comments on the opening of the formal investigation procedure within one month from the notification of this Decision.

Article 4

The Icelandic authorities are requested to provide, within one month from notification of this Decision, all documents, information and data needed for assessment of the measures under the State aid rules of the EEA Agreement.

Article 5

This Decision is addressed to Iceland.

Article 6

Only the English language version of this Decision is authentic.

Done at Brussels, 20 March 2013.

For the EFTA Surveillance Authority

Oda Helen SLETNES

President

Sabine MONAUNI-TÖMÖRDY

College Member

(1) Zob. decyzja Komisji w sprawie SA.33618 (Szwecja) Finansowanie hali widowiskowo-sportowej w Uppsali (Dz.U. C 152 z 30.5.2012, s. 18), ust. 19.

(2) Zob. sprawa T-90/09 Mojo Concerts BV i Amsterdam Music Dome Exploitatie BV przeciwko Komisji, postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2012 r., punkt 45, Dz.U. C 89 z 24.3.2012, s. 22.

(3) For the purposes of this Decision, ‘Harpa’ will refer to the building itself and its facilities.

(4) Project agreement between Austurhofn-TR ehf. and Eignarhaldsfelagid Portus ehf, signed on 9 March 2006.

(5) Amended and restated project agreement between Austurhofn-TR ehf. and Eignarhaldsfelagid Portus ehf, signed on 19 January 2010.

(6) Further information on Austurhöfn-TR ehf. can be found on their website: http://www.austurhofn.is/

(7) Information available online at: http://en.harpa.is/media/english/skipur-1.jpg

(8) As amended and restated in 2010.

(9) The Icelandic authorities have not yet outlined the particulars of this arrangement.

(10) See memorandum issued by the Director of Harpa, dated 24 September 2012 (Event No 648320).

(11) See report by KPMG, dated 7 February 2013 (Event No 662444).

(12) Ibid.

(13) According to the Icelandic authorities, Harpa’s losses mostly stem from high real estate taxes.

(14) The key factor in this revenue growth is the expected increase in the conference business.

(15) See Article 2 of Commission Directive 2006/111/EC on the transparency of financial relations between Member States and public undertakings (OJ L 318, 17.11.2006, p. 17), incorporated at point 1a of Annex XV to the EEA Agreement.

(16) See the Authority’s Decision No 55/05/COL, Section II.3, p. 19 with further references, published in OJ L 324, 23.11.2006, p. 11 and EEA Supplement No 56, 23.11.2006, p. 1.

(17) Case C-41/90 Höfner and Elser v Macroton [1991] ECR I-1979, paragraphs 21-23 and Case E-5/07 Private Barnehagers Landsforbund v EFTA Surveillance Authority [2008] Ct. Rep. 61, paragraph 78.

(18) Case C-222/04 Ministero dell’Economica e delle Finanze v Cassa di Risparmio di Firenze SpA [2006] ECR I-289, paragraph 108.

(19) See the Commission Decision in Case SA.33618 (Sweden) Financing of the Uppsala arena (OJ C 152, 30.5.2012, p. 18), paragraph 19.

(20) Case C-288/11 P Mitteldeutsche Flughafen and Flughafen Leipzig-Halle v The European Commission, 19 December 2012, paragraphs 40-43, not yet published.

(21) See the Commission Decision in Case SA.33728 (Denmark) Financing of a new multiarena in Copenhagen (OJ C 152, 30.5.2012, p. 6), paragraph 24.

(22) See the Commission Decision in Case N 293/08 (Hungary) Cultural aid for multifunctional community cultural centres, museums, public libraries (OJ C 66, 20.3.2009, p. 22), paragraph 19.

(23) See the Commission Decision in Case SA.33728 (Denmark) Financing of a new multiarena in Copenhagen (OJ C 152, 30.5.2012, p. 6), paragraph 25.

(24) ESA Decision No 142/03/COL regarding reorganisation and transfer of public funds to the Work Research Institute (OJ C 248, 16.10.2003, p. 6, EEA Supplement No 52, 16.10.2003, p. 3), ESA Decision No 343/09/COL on the property transactions engaged in by the Municipality of Time concerning property numbers 1/152, 1/301, 1/630, 4/165, 2/70, 2/32 (OJ L 123, 12.5.2011, p. 72, EEA Supplement No 27, 12.5.2011, p. 1).

(25) Commission Directive 2006/111/EC of 16 November 2006 on the transparency of financial relations between Member States and public undertakings as well as on financial transparency within certain undertakings (OJ L 318, 17.11.2006, p. 17), incorporated at point 1a of Annex XV to the EEA Agreement.

(26) Case C-234/84 Belgium v Commission [1986] ECR I-2263, paragraph 14.

(27) Case E-6/98 The Government of Norway v EFTA Surveillance Authority [1999] Report of the EFTA Court p. 76, paragraph 59; Case 730/79 Philip Morris v Commission [1980] ECR 2671, paragraph 11.

(28) Case T-90/09 Mojo Concerts BV and Amsterdam Music Dome Exploitatie BV v The European Commission, Order of the General Court of 26 January 2012, paragraph 45, published in OJ C 89, 24.3.2012, p. 36.

(29) See for example paragraph 7 (with further references) of the Authority’s Guidelines on State aid to cinematographic and other audiovisual work, available at the Authority’s webpage at: http://www.eftasurv.int/state-aid/legal-framework/state-aid-guidelines/

(30) See Commission Decision in Case N 122/10 (Hungary) State aid to Danube Cultural Palace (OJ C 147, 18.5.2011, p. 3) and Commission Decision in Case N 293/08 (Hungary) Cultural aid for multifunctional community cultural centres, museums, public libraries (OJ C 66, 20.3.2009, p. 22).

(31) See Commission Decision in Case SA.33241 (Cyprus) State support to the Cyprus Cultural Centre (OJ C 377, 23.12.2011, p. 11), paragraphs 36-39.

8.8.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 229/31

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do potencjalnej pomocy na rzecz Nasjonal digital læringsarena (NDLA)

2013/C 229/10

Decyzją nr 136/13/COL z dnia 27 marca 2013 r., zamieszczoną w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Urząd Nadzoru EFTA wszczął postępowanie na mocy art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Władze norweskie otrzymały stosowną informację wraz z kopią wyżej wymienionej decyzji.

EFTA Surveillance Authority

Registry

Rue Belliard/Belliardstraat 35

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Uwagi zostaną przekazane władzom norweskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

STRESZCZENIE

Procedura

Kształcenie w Norwegii jest obowiązkowe dla wszystkich dzieci w wieku 6–16 lat i zapewnia je system nieodpłatnych szkół państwowych. W 2006 r. w ramach inicjatywy promowania wiedzy (Kunnskapsløftet) władze norweskie postanowiły, że wszystkie norweskie szkoły mają kłaść nacisk na zdolność do uczenia się dowolnego przedmiotu z wykorzystaniem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. W tym kontekście władze norweskie znowelizowały ustawę o kształceniu i zobowiązały władze okręgów do nieodpłatnego zapewnienia uczniom niezbędnych materiałów edukacyjnych w formie drukowanej i cyfrowej.

W maju 2006 r. norweski rząd udostępnił 50 mln NOK, przeznaczając je na opracowanie i wykorzystanie takich materiałów cyfrowych. W czerwcu 2006 r. Ministerstwo Edukacji skierowało do władz okręgowych zaproszenie do wspólnego ubiegania się o dostępne środki. W sierpniu 2006 r. osoby odpowiedzialne za edukację we władzach 18 z 19 okręgów zdecydowały o podjęciu współpracy międzyokręgowej i o ustanowieniu NDLA (National Digital Learning Arena) jako organu współpracy międzyokręgowej zgodnie z §27 ustawy o samorządzie lokalnym.

Uczestniczące w tej współpracy władze okręgowe zwróciły się następnie z wnioskiem o finansowanie do Ministerstwa Edukacji, które przyznało na ten projekt 30,5 mln NOK pod warunkiem, że odpowiedzialny podmiot prawny zajmie się wypełnieniem zobowiązań okręgów w ramach tej inicjatywy, że nie będzie prowadził działalności gospodarczej i że zakup materiałów edukacyjnych w formie cyfrowej oraz ich obsługa będą się odbywały zgodnie z przepisami dotyczącymi zamówień publicznych.

Następnie władze okręgowe przeznaczyły na ten projekt 21,1 mln NOK (w 2008 r.), 34,7 mln NOK (w 2009 r.), 58,8 mln NOK (w 2010 r.) i 57,7 mln NOK (w 2011 r.). Przydziały te zostały częściowo sfinansowane ze zwykłych funduszy władz okręgowych przeznaczonych na szkoły, a częściowo z wyżej wspomnianych środków dodatkowych, które Ministerstwo Edukacji przekazało tym władzom na omawiany projekt.

Decyzja i wyrok Trybunału

W dniu 12 października 2011 r. Urząd przyjął decyzję nr 311/11/COL, w której stwierdził, że omawiany środek nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG (dalej: „decyzja”). W dniu 9 stycznia 2012 r. wnioskodawca zaskarżył decyzję, a w wyroku z dnia 11 grudnia 2012 r. Trybunał EFTA ją uchylił (1).

Ocena środka

Istnienie pomocy państwa

W związku z wyrokiem Urząd ma wątpliwości co do tego, czy NDLA prowadzi działalność gospodarczą. Urząd oczekuje przede wszystkim bardziej szczegółowych informacji na temat przejścia w ramach inicjatywy od etapu projektowania do oficjalnego ustanowienia NDLA jako organu współpracy międzyokręgowej na podstawie §27 ustawy o samorządzie lokalnym.

Ponadto Urząd potrzebuje więcej informacji na temat tego, w jakim zakresie zmiana statusu prawnego wpłynęła na proces podejmowania decyzji. Urząd musi ustalić przede wszystkim, na ile NDLA może rozszerzyć swój zakres działalności bez zgody uczestniczących władz lub wręcz wbrew ich woli, i czy obecna sytuacja różni się od sytuacji sprzed oficjalnego ustanowienia.

Ponadto Urząd zbada bardziej szczegółowo finansowanie NDLA, zarówno na etapie projektowania, jak i po oficjalnym wejściu w życie.

Urząd musi również szczegółowo ustalić, w jaki sposób ustalane są parametry procedur udzielania zamówień publicznych, za pośrednictwem których NDLA dokonuje zakupu towarów i zatrudnia personel.

Co więcej, Urząd potrzebuje dokładniejszych informacji na temat wpływu środka pomocy na konkurencję i handel.

Zgodność pomocy

Na podstawie dostępnych informacji Urząd nie może na tym etapie ocenić zgodności środka pomocy ze wspólnym rynkiem. Urząd potrzebuje zatem dodatkowych informacji w tym zakresie.

Podsumowanie

W świetle powyższych zastrzeżeń Urząd podjął decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Zainteresowane strony zaprasza się do nadsyłania uwag w terminie jednego miesiąca od publikacji niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY DECISION

No 136/13/COL

of 27 March 2013

opening the formal investigation procedure into potential aid to the Nasjonal digital læringsarena (NDLA)

(Norway)

THE EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY (‘THE AUTHORITY’)

HAVING REGARD to:

The Agreement on the European Economic Area (‘the EEA Agreement’), in particular to Articles 61 to 63 and Protocol 26,

The Agreement between the EFTA States on the Establishment of a Surveillance Authority and a Court of Justice (‘SCA’), in particular to Article 24,

Protocol 3 to the SCA (‘Protocol 3’), in particular to Article 1 of Part I and Articles 4(4) and 6 of Part II,

Whereas:

I. FACTS

1. Procedure

(1)

By letter dated 15 April 2010 Den Norske Forleggerforening, the Norwegian Publishers Association (‘NPA’), sent a complaint alleging that illegal State aid has been granted to the Nasjonal digital læringsarena (‘NDLA’). The letter was received and registered by the Authority on 16 April 2010 (Event No 553723). Following a telephone conference on 15 July 2011 the complainant provided additional information by email on the same day (Event No 608593).

(2)

By letter dated 2 July 2010 (Event No 558201), the Authority requested additional information from the Norwegian authorities. By letter dated 9 August 2010 (Event No 566179), the Norwegian authorities requested an extension of the time limit for sending a response. The request for an extension was granted by the Authority by letter dated 12 August 2010 (Event No 566397). By letter dated 9 September 2010 (Event No 568942), the Norwegian authorities replied to the information request. In addition, discussions between the Authority and the Norwegian authorities regarding the case took place at a meeting in Norway on 13-14 October 2010. Additional information from the Norwegian authorities was sent to the Authority by letter dated 1 December 2010 (Event No 579405).

(3)

The Authority considered that further information was necessary and sent another request for information by letter dated 4 February 2011 (Event No 574762). The Norwegian authorities replied to the information request by letter dated 7 March 2011 (Event No 589528). Upon request the Norwegian authorities provided further clarifications by emails 2 May 2011 (Event No 596402) and 12 August 2011 (Event No 608596).

(4)

On 12 October 2011 the Authority adopted Decision No 311/11/COL deciding that the measure did not constitute State aid within the meaning of Article 61(1) EEA (hereafter: the Decision). On 9 January 2012 the applicant brought an action against the decision and by its judgment dated 11 December 2012 the EFTA Court annulled the decision (hereafter: the Judgment) (2).

2. The complaint

(5)

The complainant is the Norwegian Publishers Association, which represents i.a. companies which are or could be active in the development and distribution of digital learning material. The complaint concerns the Norwegian government’s and the county municipalities granting of funds as well as the transfer of a content management system to the NDLA. The NDLA is an entity which has been founded as an inter-county cooperation body by 18 Norwegian municipalities (3) in order to develop or purchase digital learning material with a view to publishing the material on the internet free of charge.

(6)

The complainant submits that the NDLA has four main areas of activity: firstly, the NDLA develops and supplies learning resources for the upper secondary school; secondly, the NDLA procures learning resources from third party suppliers; thirdly, the NDLA ensures the quality of learning resources; and fourthly, the NDLA develops and manages the content management system which operates the website through which the digital learning material is published (these activities are hereafter also referred to as ‘purchase, development and supply of digital learning materials’).

(7)

The complainant submits that the granting of funds to the NDLA for the purchase, development and supply of digital learning material constitutes illegal State aid to the NDLA. In that regard the complainant emphasises that — in his view — the NDLA is not an integrated part of the public administration but rather an undertaking within the meaning of State aid rules. The complainant recalls that according to established case law an undertaking is an entity which is engaged in economic activities. The complainant suggests that according to the ECJ case law an economic activity is an activity, which could, at least in principle, be carried out by a private undertaking in order to make profits. Then, the complainant argues that any entity, which carries out an activity which could be carried out to make profits, is engaged in an economic activity. The complainant further submits that there was a market for digital learning material prior to the activities of the NDLA and that the NDLA competes at present with private undertakings offering digital learning resources. The complainant claims that on this basis the development and supply of digital learning resources constitutes an economic activity. The complainant further suggests that the other activities of the NDLA are closely linked to the development and supply of digital learning resources and are therefore also to be considered as economic in nature.

(8)

Furthermore, the complainant argues that the funds offered by the Ministry of Education and from the county municipalities to the NDLA for the purchase of digital learning material from third party suppliers also constitute State aid. Finally, the complainant submits that the fact that the State also made its content management system available to the NDLA free of charge — according to the complainant — also amounts to State aid.

(9)	The complainant notes that the measure has not been notified. He continues to argue that Article 59(2) EEA is not applicable and concludes that — in the absence of a notification — the Norwegian State has granted State aid contrary to State aid rules.

3. Background

3.1. The educational system in Norway

(10)	Education in Norway is mandatory for all children aged from 6 to 16 and is provided through a system of free public schools. This system is divided into a compulsory elementary school (age 6 to 13), a compulsory lower secondary school (age 13 to 16), and the upper secondary school (age 16 to 19).

(11)

In 2006 the Norwegian authorities decided in the course of the ‘Knowledge Promotion Initiative’ (Kunnskapsløftet) that all Norwegian schools were to emphasise certain basic skills in all subjects. One of these skills is the ability to learn a given subject by using information and communication technology. This requirement was introduced in the national curricula for pupils in the 10-year compulsory school (i.e. school for grades 1 to 9) and for pupils in the first year of upper secondary education (i.e. school for grades 10 to 12) and apprenticeships. Under the Norwegian Education Act (4) the county municipalities are responsible for meeting these requirements. Furthermore, in 2007 the Norwegian authorities amended the Education Act and obliged the county municipalities to provide the pupils with the necessary printed and digital learning materials free of charge.

(12)

It should be noted that until that time, pupils in Norwegian upper secondary school (grades 10 to 12) had to purchase their learning material themselves based on the choice of learning material designated by the schools in compliance with the national curricula (5). Under the new Education Act, county municipalities are obliged to provide all learning material, i.e. digital learning material as well as physical learning material such as books, to pupils free of charge (6).

(13)

The obligation of providing digital and physical learning material for free constitutes a considerable financial burden for the Norwegian county municipalities. In view of these additional costs, the Norwegian government decided already in 2006 to provide additional funds. The provision of these funds is laid down in a revised State budget which was adopted in May 2006:

‘The Government aims to introduce free teaching material for secondary education. At the same time, it is desirable to encourage the use of digital learning materials in secondary education. As part of the efforts to bring down the cost for each student through increased access to and use of digital teaching aids, the Government proposes to allocate NOK 50 million as a commitment to the development and use of digital learning resources.

Counties are invited to apply for funding for the development and use of digital learning resources. Applications from counties may include one, several, or all secondary schools in the county, and may include one or more subjects. The objective of the grant is to encourage the development and use of digital learning resources, and to help reduce students' expenses for teaching aids.

The funds can be used for the provision or for local development of digital learning resources. The funds shall not be used for the preparation of digital infrastructure for learning. The intention is to give priority to applications that involve inter-county cooperation.’ (7)

(14)

In June 2006 the Ministry of Education submitted an invitation to the county municipalities to jointly apply for the available funds of NOK 50 million. The letter describes the objectives and the concept of the initiative as follows:

‘The Ministry of Education has the following objectives for the initiative:

—	To increase access to and use of digital learning materials in secondary education.

—	To develop secondary schools and school owners’ competence as developers and/or purchasers of digital learning materials.

—	To Increase the volume and diversity of digital teaching materials aimed at secondary schools.

—	Over time to reduce students' expenses for teaching aids.

[…]

The funds can be used to purchase digital learning resources and to locally develop digital learning resources.’ (8)

(15)

In August 2006 the heads of education of the 19 Norwegian county municipalities met to discuss the possibility of a joint application for the funds in question based on the requested inter-county cooperation. While the municipality of Oslo decided not to participate in a cooperative project, the other 18 municipalities decided to enter into the inter-county cooperation and to set up the NDLA to manage the process. Each of these municipalities subsequently adopted the following resolution:

‘The County Council passes a resolution for the following counties, Akershus, Aust-Agder, Buskerud, Finnmark, Hedmark, Hordaland, Nordland, Nord-Trondelag, More og Romsdal, Oppland, Rogaland, Sogn og Fjordane, Sor-Trondelag, Telemark, Troms, Vest-College, Vesold and Østfold, to establish an inter-county cooperation body, the NDLA, with its own Board in accordance with §27 of the Local Government Act. The purpose of this collaboration is to facilitate the purchase, development, deployment and organisation of digital learning resources for all subjects in upper secondary education. The result shall be free digital learning material that facilitates active learning and sharing…’ (9)

(16)

Subsequently, an application for the State funds was submitted to the Ministry of Education, which in April 2007 granted the funds under a number of conditions:

‘The Ministry requests further that the counties jointly identify a responsible legal entity that will take care of the counties’ responsibility for digital learning resources under this initiative. Such an entity can be e.g. a corporation, an inter (county) municipal corporation or a host (county) municipality but it cannot itself engage in economic activity.

[…]

The Ministry expects that the purchase of digital learning materials and development services are performed in accordance with the regulations for public procurement. The development of digital learning resources by county employees is to be regarded as an activity for its own account, provided that the counties do not gain any profits from this activity. The development by people who are not county employees must be regarded as the purchase of services and should be evaluated based on the rules and regulations for public procurement in the usual way.’ (10)

(17)	Following the approval of the funds the Ministry of Education transferred over a period of three years NOK 30,5 million (NOK 17 million in 2007, NOK 9 million in 2008 and NOK 4,5 million in 2009) to the participating municipalities for the NDLA project.

(18)

Besides, following the amendment of the Education Act in 2007, the county municipalities were compensated for the obligations to provide (physical and digital) learning material through an increase in the county municipal grant scheme. This compensation was based on the estimated costs of providing learning materials in all subjects. The compensation amounted to NOK 287 million in 2007, NOK 211 million in 2008, NOK 347 million in 2009 and NOK 308 million in 2010.

(19)	The participating municipalities decided to use part of these funds for the NDLA project. The county municipalities allocated NOK 21,1 million (2008), NOK 34,7 million (2009), NOK 58,8 million (2010) and NOK 57,7 million (2011) to the project.

(20)	The EFTA Court emphasised that it is apparent from the case file that the NDLA was active as an ad hoc cooperation before it was formally established as an inter-county cooperation body pursuant Article 27 of the Norwegian Local Government Act (11).

(21)	There are currently two other projects concerning digital learning in Norway. Firstly, the municipality of Oslo has applied for a similar grant for its own project (Real Digital). Secondly, the Ministry of Education itself is working on a similar project (Utdanning).

(22)

The municipality of Oslo does not participate in the NDLA project and has submitted an application for funding for its own project called Real Digital. The Norwegian government accepted the application from Oslo and granted NOK 13,5 million to the municipality of Oslo over a period of two years (NOK 8 million in 2007 and NOK 5,5 million in 2008). It should be noted that the funds provided to the municipality of Oslo are not subject to the complaint at hand.

(23)

The Ministry of Education has decided to provide its own system for access to digital learning material. In that regard the Ministry can both develop digital learning material and/or acquire such learning material from third party suppliers. The Ministry acknowledges that there might be areas where the activities of the Ministry of Education might overlap with the activities of the NDLA. In its letter stating the conditions of the grant the Ministry of Education reserved itself the right to reallocate funds originally earmarked for the NDLA to the Ministry’s own project. The relevant funds provided to the Ministry of Education are not subject to the complaint at hand.

3.2. National legal basis for the measure

(24)

The legal basis for the funds paid by the Ministry of Education to the NDLA is the State budget resolution of the Stortinget in combination with the delegation of competence to the Ministry of Education to approve applications for grants. The legal basis for the grants from the county municipalities to the NDLA is budget resolution of the participating county municipalities.

3.3. Recipient

(25)

The NDLA is organised as an inter-county cooperation body under Article 27 of the Local Government Act. This provision stipulates that municipalities or county municipalities may join forces to solve mutual tasks. The cooperation should take place through a board appointed by the relevant municipal or county municipal boards. The board may be empowered to adopt decisions concerning the operation and organisation of the inter municipal cooperation. Moreover, the provision stipulates that the articles of association of such cooperation shall determine the appointment and representation in the board, the area of activities, whether the participating municipalities shall make financial contributions, whether the board may enter into loan agreements or in other ways make the participating municipalities liable for financial obligations and, finally, how such cooperation shall be abolished.

(26)

Participation in such cooperation is only open for municipalities and county municipalities. Neither the State nor other State entities or private parties can participate. The cooperation must be sincere in the sense that the law prohibits that the competence to govern the cooperation is delegated to one municipality. This is so since municipal tasks and obligations shall remain the responsibility of each municipality (12).

3.4. Amount

(27)	As indicated above, so far the county municipalities have transferred NOK 21,1 million in 2008, NOK 34,7 million in 2009 and NOK 61,6 million in 2010 to the NDLA project. In 2010 the county municipalities allocated NOK 58,8 million to the project and in 2011 this amount was NOK 56,9 million.

3.5. Duration

(28)	The NDLA project is not subject to a limited duration.

4. The Decision

(29)	On 12 October 2011 the Authority adopted Decision No 311/11/COL holding that the measure did not constitute State aid within the meaning of Article 61(1) EEA. The Authority found that the NDLA was not to be considered as an undertaking because it did not carry out an economic activity.

(30)

In that regard the Authority, firstly, noted that, according to established case law and decision practice, in setting up and maintaining the national education system the State fulfils its duties towards its own population in the social, cultural and educational fields (13). The Authority observed that the purchase, development and supply of learning material is inextricably linked to the provision of teaching content and is thus an inherent part of the actual teaching itself. In that regard it noted that the learning material forms both the basis and the framework for teaching and that the development of learning material is closely linked to the curriculum which is also established by the public authorities.

(31)

Secondly, the Authority pointed out that, for a service to be considered as non-economic, it must be provided based on the principle of national solidarity, which means that the activity must be funded by the public purse and not through remuneration. In other words, there should be no connection between the actual costs of the service provided and the fee paid by those benefiting from the activity (14). In that regard the Authority concluded that this requirement was fulfilled because the NDLA is entirely funded by the State and distributes the developed or purchased learning material free of any charge.

(32)

Thirdly, the Authority noted that in cases in which the activity in question is carried out by entities other than the State itself, the recipient of the funds (public or private) must be subject to the control of the State to the extent that the recipient merely applies the law and cannot influence the statutory conditions of the service (i.e. the amount of the contributions, the use of assets and the fixing of the level of benefits) (15). In that regard the Authority noted that the participating municipalities have established the NDLA as an inter-county cooperation body in accordance with Article 27 of the local government act, referred to above. In view of the above, the Authority concluded in its Decision that the NDLA did not carry out an economic activity. Consequently, the NDLA did not act as an undertaking and the funds which the county municipalities transferred to it did not constitute State aid.

5. Judgment in Case E-1/12

(33)	On 11 December 2012 the EFTA Court annulled Decision No 311/11/COL. The EFTA Court concluded that the Authority did not carry out a sufficient examination into several issues and should have opened the formal investigation procedure.

(34)

Firstly, the EFTA Court noted that the NDLA was active as an ad hoc cooperation before it was formally established as an inter-county cooperation body pursuant to Article 27 of the Norwegian Local Government Act. According to the EFTA Court it remains unclear how this change in the legal and organisational status may have changed the decision-making process and the source of funding (16).

(35)

Secondly, the EFTA Court stated that it remains unclear whether the legislation imposes the obligation to provide the services free of charge on the counties or on the NDLA (17). According to the EFTA Court this circumstance raises serious difficulties with regard to the application of the principle of solidarity.

(36)

Thirdly, the EFTA Court stated that there are aspects related to the autonomy of the NDLA which remain unclear. First, the EFTA Court noted that it is unclear, how the decisions to expand the NDLA’s activities were taken and by whom (18). Furthermore, the EFTA Court pointed out that Article 8 of the Articles of Association of the NDLA states that ‘the board (of the NDLA) has the competence to impose financial obligations on the participants (19).’ Moreover, it follows from the judgment that the annulled decision lacked information as regards the autonomy of the the NDLA to set the parameters for the public procurement procedure through which it purchases goods on the market and hires staff (20).

II. ASSESSMENT

1. The presence of State aid

(37)

According to Article 61(1) EEA ‘[s]ave as otherwise provided in this Agreement, any aid granted by EC Member States, EFTA States or through State resources in any form whatsoever which distorts or threatens to distort competition by favouring certain undertakings or the production of certain goods shall, in so far as it affects trade between Contracting Parties, be incompatible with the functioning of this Agreement.’

1.1. State resources

(38)

A measure is financed by the State or through State resources, if it results in a burden on the budget of a public authority or on a public or private undertaking provided that the measure is imputable to the State (21). In the case at hand the financing of the project results in a burden on the budget of the counties and of the Ministry of Education and Research. Consequently, the measure is financed by the State within the meaning of Article 61(1) of the EEA.

1.2. Advantage to an undertaking

(39)

As mentioned above, the Authority concluded in its previous decision that the county municipalities’ provision of free, and in this case digital learning material for pupils in the national elementary and secondary school system to be a part of the State's fulfilment of its duty in the educational field and hence a non-economic activity provided under the principle of solidarity as such material is fully funded by the State.

(40)	However, in its judgment the EFTA Court addressed several aspects relating not to the nature of the activity as such but rather to organisational aspects of the NDLA, its financing and autonomy, which should have led the Authority to open a formal investigation procedure.

(41)

The EFTA Court noted that the Articles of Association of the NDLA foresaw that the formalised cooperation would enter into force on 1 July 2009 (22). At the same time, the EFTA Court noted that the county municipalities resolutions of August 2006 foresaw that the inter-county cooperation would enter into force on 1 January 2010 (23). In view of the above and taking into account that the NDLA was already active as an ad hoc cooperation before it was formally established, the EFTA Court found that the Authority should have investigated the effects of the organisational changes and legal status of the NDLA may have affected its decision making process and the sources of its funding and how it may have changed over time (24).

(42)

The Authority’s Decision described the project phase of the NDLA; the Authority thus acknowledges that the information in the case file does indeed suggest that the NDLA entered into force on 1 July 2009 and thus six months earlier than originally foreseen in the resolutions which the county-municipalities had adopted several years earlier.

(43)

The complainant has not alleged that the NDLA in its project phase, i.e. before its entry into force as a inter municipal cooperation under Article 27 of the local government act, did engage in any other activities than what it has done after its formal establishment Nevertheless, the EFTA Court points out that the lack of information about how the county municipalities organised their cooperation to comply with their obligations to provide learning material in the NDLA project phase may have an impact on the classification of the activities as non-economic. For that reason the Court emphasised that the Authority should have carried out an investigation on the effects of the change in legal status on the decision making process in the NDLA (25).

(44)	In that regard it is the Authority’s understanding that prior to the formal establishment the project was managed by the ‘forum for the county municipalities Heads of Education’ (hereafter: FFU) (26), which appointed board members to carry out delegated tasks in the project phase.

(45)

After the NDLA had been formally established and according to §7(2) of the Articles of Association the forum of the counties’ Heads of Education became the Supervisory Board which remains responsible for the overall management. The forum of the counties’ Heads of Education appoints the Management Board management board. According to §7(1) of the Articles of Association the Management Board is composed of five members with one member of the FFU and at least one representative of the training regions (i.e. Northern Region, South Western Region and Eastern Region. According to §8 of the Articles of Association, the task of the Management Board is to ensure that the NDLA is able to perform its duties under §2 of the Articles of Association, namely to ensure that (1) that digital educational materials are available to users free of charge, (2) that secondary school is characterised by collaboration and sharing (3) that students and teacher actively participate in teaching and learning, (4) that academic institutions and networks across the country are a driving force in the development of excellent digital learning material and (5) that the market provides content and services for students and teachers needs. Furthermore, the Management Board has the authority to incur financial obligations on the participants in that regard. However, §7(2) of the Articles of Association explicitly states that the Management Board only exercises its authority on the basis of delegation decisions of the Supervisory Board and that the Supervisory Board may instruct the Management Board and overrule its decisions.

(46)

The Authority requests the Norwegian government and any interested third parties to explain whether they consider the NDLA to be an undertaking within the meaning of Article 61(1) EEA. In particular they are asked to explain in more detail how the counties cooperated in the NDLA project phase and, in particular, to clarify at what time the NDLA entered into force and whether this entry into force of the municipal cooperation affected the decision making process and the sources of the NDLA’s funding. Moreover, the Norwegian authorities are invited to elaborate on the nature, practice and use of inter municipal cooperation under Article 27 of the local government act, including whether such cooperation is considered separate legal entities or not under Norwegian law.

(47)

The Authority moreover requests the Norwegian authorities to explain to what extent the change in legal status effected the decision making process, in particular, to what extent the NDLA can expand the scope of its activities without the consent of the participating municipalities or even against their will, and if the present situation differs from the situation prior to the formal establishment of the NDLA on 1 July 2009 (27). The Authority also invites the Norwegian authorities to explain in more detail the funding of the NDLA, both in its project phase and after the formal entry into force up to and including 2012 (28).

(48)

The EFTA Court also found that it was unclear from the Decision whether the obligation to provide digital learning material free of charge falls upon the county municipalities or upon the NDLA (29). The EFTA Court noted that in the annulled Decision, the Authority ‘refers to the Norwegian legislation and states that it obliged the counties to provide the pupils with the necessary printed and digital learning materials free of charge’ (emphasis added) (30). The EFTA Court further noted that in the assessment on the autonomy of the NDLA, the annulled decision states that the NDLA cannot decide on charging fees to the end consumer ‘… since the legal framework obliges the NDLA to provide its services free of charge’ (emphasis added) (31). The judgment also refers to that the Authority at the oral hearing explained that it is the counties which bear the statutory obligation to offer this service free of charge and that they had decided to offer this service jointly through the NDLA (32).

(49)

In the view of that the EFTA Court considered the above mentioned statements in the decision to represent an implicit contradiction (as it was not clear who was the client of the NDLA), the Authority notes that the notion of ‘legal framework’ is wider than that of ‘legislation’. The reference to the legal framework encompasses not only the statutory obligation in national law (such as the Education Act), but also resolutions (such as the resolutions passed by the county municipalities in August 2006), as well as administrative acts (such as the April 2007 award of funding by the Ministry of Education) and the Articles of Association of the NDLA. The Authority does therefore not consider the above mentioned statements to contain any implicit contradiction.

(50)

However, based on the EFTA Court’s judgment the Authority invites the Norwegian authorities to explain in more details how the obligation to provide free learning material has been imposed on the county municipalities in the Public Education Act, and how the county municipalities involved in the NDLA have fulfilled this obligation through the NDLA cooperation as set out in the Articles of Association.

(51)	Finally, the Court found that the decision did not contain sufficient information on the possibility of the NDLA to set the parameters for the public procurement procedures through which it purchases goods and hires staff (33).

(52)	The Authority therefore invites the Norwegian authorities to provide more detail on how the parameters for the public procurement procedures through which the NDLA purchases goods and hires staff are set.

(53)	Consequently the Authority expresses doubts as to whether the NDLA, wholly or partly, before or after its formal entry into force, may be considered as an undertaking under the EEA State aid rules.

1.3. Selectivity

(54)

It is established case law that a measure is selective if it derogates from the common regime inasmuch as it differentiates between economic operators who are otherwise in the same legal and factual situation (34). In that regard the Authority notes that if the NDLA were to be considered as an undertaking, the funding of it would be selective since other operators would not benefit from a similar funding.

1.4. Effect on competition and trade

(55)

It is established case law that a measure distorts or threatens to distort competition in a way that affects trade between Contracting Parties if it strengthens the position of the recipient compared with other companies (35) and if the recipient is active in a sector, in which trade between Contracting Parties takes place (36). In that regard the Norwegian authorities noted that the relevant geographic market for provision of learning materials made to fit the national Norwegian curricula should to a great extent be limited to Norway, so that the effects on cross-border trade are not significant. The Authority cannot at this stage and based on the information at hand conclude on the effects of the measure on competition and trade. The Authority therefore invites Norway to provide further information in that regard.

2. Compatibility

(56)

The Norwegian authorities submitted that if one were to view the funding of the NDLA as State aid, then it would qualify as a compensation for a service of general economic interest under Article 59(2) EEA. However, based on the information at hand the Authority cannot at this stage conclude on the compatibility of the measure. The Authority therefore invites Norway to provide further information in that regard.

3. Conclusion

(57)

Based on the information submitted by the complainant and by the Norwegian authorities, and taking into account the judgment of the EFTA Court, the Authority has doubts as to whether the grants to the NDLA constitute State aid within the meaning of Article 61(1) EEA. Furthermore, the Authority has doubts regarding the compatibility of the measure with the functioning of the EEA Agreement.

(58)

Given these doubts and the impact of potential State aid on the investments of private operators it appears necessary that the Authority opens the formal investigation procedure. Consequently, and in accordance with Article 4(4) of Part II of Protocol 3, the Authority is obliged to initiate the formal investigation procedure provided for in Article 1(2) of Part I of Protocol 3.

(59)	The decision to open a formal investigation procedure is without prejudice to the final decision of the Authority, which may conclude that the measures in question are compatible with the functioning of the EEA Agreement or that they do not constitute State aid.

(60)	The opening of the procedure will also enable interested third parties to comment on the questions raised and on the impact of the measure on the relevant markets.

(61)

In light of the foregoing considerations, the Authority, acting under the procedure laid down in Article 1(2) of Part I of Protocol 3, hereby invites the Norwegian authorities to submit their comments and to provide all documents, information and data needed for the assessment of the compatibility of the measures within one month from the date of receipt of this Decision.

(62)	Further, the Authority invites the Norwegian authorities to forward a copy of this Decision to the potential recipients of the aid immediately.

(63)

The Authority would like to remind the Norwegian authorities that, according to Article 14 of Part II of Protocol 3, any incompatible aid unlawfully put at the disposal of the beneficiaries will have to be recovered, unless this recovery would be contrary to a general principle of EEA law. Moreover, according to Article 15 Part II of Protocol 3, the powers of the Authority to order the recovery of aid are subject to a limitation period of 10 years. This period begins on the day on which the unlawful aid is awarded. Any action taken by the Authority with regard to this unlawful aid shall interrupt the limitation period.

(64)

Attention is drawn to the fact that the Authority will inform interested parties by publishing this letter and a meaningful summary of it in the EEA Supplement of the Official Journal of the European Union. It will also inform interested parties, by publication of a notice in the EEA Supplement to the Official Journal of the European. All interested parties will be invited to submit their comments within one month of the date of such publication,

HAS ADOPTED THIS DECISION:

Article 1

The formal investigation procedure, provided for in Article 1(2) of part I of Protocol 3 is initiated regarding the potential State aid to the NDLA.

Article 2

The Norwegian authorities are invited, pursuant to Article 6(1) of Part II of Protocol 3, to submit their comments on the opening of the formal investigation procedure within one month of the notification of this Decision.

Article 3

The Norwegian authorities are requested to provide within one month from notification of this Decision, all documents, information and data needed for assessment of the nature and compatibility of the aid measure.

Article 4

This Decision is addressed to the Kingdom of Norway.

Article 5

Only the English version of this Decision is authentic.

Done at Brussels, 27 March 2013.

For the EFTA Surveillance Authority

Oda Helen SLETNES

President

Sabine MONAUNI-TÖMÖRDY

College Member

(1) Sprawa E-1/12, Den norske Forleggerforening (dotychczas nieopublikowana).

(2) See footnote 1.

(3) Norway is divided into 19 municipalities, all of which participate in the NDLA project with the exception of the county municipality of Oslo. Participants are therefore the municipalities of Akershus, Aust-Agder, Buskerud, Finnmark, Hedmark, Hordaland, Nordland, Nord-Trøndelag, Møre og Romsdal, Oppland, Rogaland, Sogn og Fjordane, Sør-Trøndelag, Telemark, Troms, Vest-Agder, Vestfold and Østfold.

(4) Act of 17 July 1998 No 61 relating to Primary and Secondary Education and Training (The Education Act).

(5) As the national curricula set out the objectives for the learning outcome of all classes, the content of the learning material must respect the objectives of the national curricula.

(6) Sections 3-l and 4A-3 of the Education Act states that the county municipality is responsible for providing pupils with the necessary printed and digital teaching material as well as digital equipment free of charge.

(7) Translation made by the Authority.

(8) See footnote 7.

(9) See footnote 7.

(10) See footnote 7.

(11) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, para. 117 (not yet published).

(12) NOU 1996:5 pkt. 8.1.2.

(13) Case 263/86 Humbel [1988] ECR 5383, para. 18; Case E-05/7 Private Barnehagers Landsforbund [2008] EFTA Ct. Rep. 64, para. 82; Commission decision No 118/2000 France — Aide aux clubs sportifs professionels, OJ C 333, 28.11.2001, p. 6.

(14) Joined Cases C-264/01, C-306/01 and C-355/01 AOK Bundesverband and Others [2004] ECR I-2493, para. 47; Case C-160/91 Poucet [1993] ECR I-637, paras. 11 and 12.

(15) Case C-160/91 Poucet [1993] ECR I-637, para. 15 and 18; Joined Cases C-264/01, C-306/01 and C-355/01 AOK Bundesverband and Others [2004] ECR I-2493, paras. 46-57; Case C-218/00 Cisal die Battistello Venanzi [2002] ECR I-691, para. 31-46. These cases concern health and social insurances. However, the fact that the Commission explicitly refers to these cases in the context of professional services indicates that the assessment can be generally applied (see Commission Communication ‘Report on Competition in Professional Services’ of 9.2.2004 (COM(2004) 83 final, Fn. 22).

(16) See footnote 11.

(17) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, para. 123 (not yet published).

(18) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, para. 127 (not yet published).

(19) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, paras. 128-130 (not yet published).

(20) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, para. 131 (not yet published).

(21) Case C-482/99 France v Commission (Stardust) [2002] ECR I-4397, para. 52.

(22) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, para. 115 (not yet published).

(23) The EFTA Court refers to the submission from Norway dated 9 September 2010, p. 3.

(24) See footnote 11.

(25) See footnote 11.

(26) The Norwegian wording is: ‘Forum for fylkesutdanningssjefer’.

(27) See footnote 11.

(28) See footnote 11.

(29) Case E-1/12 Den norske Forleggerforening, paras. 121-123 (not yet published).

(30) The EFTA Court seems to refer to para. 12 and footnote 4 of the annulled decision according to which ‘Section 3-1 and 4A-3 of the Education Act states that the county municipality is responsible for providing pupils with the necessary printed and digital teaching material as well as digital equipment free of charge.’

(31) The EFTA Court refers to para. 45 of the annulled decision in para. 121 of the Judgment.

(32) See footnote 17.

(33) See footnote 20.

(34) Case C-143/99 Adria-Wien Pipeline [2001] ECR I-8365, para. 41; Cases C-106/09 P and C-107/09 P Commission and Spain v Gibraltar and UK (Gibraltar corporate tax) [2011] not yet published, para. 36.

(35) Case 730/79 Philip Morris Holland BV v Commission, [2005] ECR, 2671, para. 11.

(36) Case 102/87, France v Commission (SEB), [1988], 4067, Case C-310/99, Italian Republic v Commission, [2002] EC R I-289, para. 85, Case C-280/00, Altmark Trans GmbH and Regierungspräsidium Magdeburg v Nahverkehrsgesellschaft Altmark GmbH (Altmark), [2003] ECR, I-7747, para. 77; Case T-55/99, Confederación Espanola de Tranporte de Mercancias (CETM) v Commission, [2000] ECR II-3207, para. 86.

8.8.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 229/43

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2013/C 229/11

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2)

„ANTEP BAKLAVASI”/„GAZİANTEP BAKLAVASI”

NR WE: TR-PGI-0005-0781-10.07.2009

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa

„Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Turcja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 2.4.

Chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarskie

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

„Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” to słodkie ciasto z warstw ciasta filo przekładanych kremem z semoliny i pistacjami Antep, dosładzane syropem.

W zależności od typu handlowego (suche lub świeże) ciasto powinno zawierać składniki w podanych poniżej proporcjach (z marginesem tolerancji ± 3 %):

	Normalne (świeże)	Suche
Ciasto	25 %	30 %
Pistacje Antep (Antep fıstığı)	10–11 %	10–11 %
Krem z semoliny	12–13 %	—
Masło	15–20 %	20–25 %
Syrop	35–36 %	35–36 %

Różnica pomiędzy suchą i świeżą baklawą polega na tym, że do wypieku tej drugiej nie używa się kremu z semoliny.

„Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”:

zapach: zapach ciastu nadają pistacje Antep (Antep fıstığı) oraz masło;

kolor: wierzch „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” ma złotawożółty kolor, spód zaś, za sprawą pistacji Antep (Antep fıstığı), jest ciemnozielony;

konsystencja: ułożone warstwami ciasto nadaje górnej części półkruchą konsystencję, podczas gdy dolna część jest nasączona syropem;

kształt: produkt należy kroić przed upieczeniem. Kawałki ciasta mogą mieć różne kształty, jednak najczęściej kroi się je jednak na niewysokie, identyczne prostokąty, romby, trójkąty, kwadraty lub kawałki przypominające kształtem marchewkę (długie, trójkątne kawałki wykrajane od środka do krawędzi okrągłej tacy).

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

składniki „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”:

—

pistacje Antep (Antep fıstığı): obowiązkowy składnik „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”. Pistacje Antep, lokalna odmiana z prowincji Gaziantep, zostały zarejestrowane jako turecki produkt rolny. Orzechy mają ciemnozielony kolor i intensywny zapach. Zgodnie ze specyfikacją produktu wyróżnia się pięć odmian pistacji o podłużnym, owalnym lub okrągłym kształcie i ciemnozielonej barwie. Zawartość białka w pistacjach waha się pomiędzy 21,77 % a 23,77 %, zaś tłuszcz stanowi pomiędzy 56,27 % a 59,89 %. Pistacje Antep mogą być posiekane grubo lub drobno,

—	masło: 99,9-procentowe masło wytwarzane z mleka, nie zawierające soli ani innych substancji dodatkowych,

—	krem z semoliny (używany tylko w podstawowej (świeżej) wersji produktu): mleko gotuje się w temperaturze 105–108 °C, następnie dodaje się do niego semolinę (100 g semoliny na 1 kg mleka). Mieszankę tę podgrzewa się do 100 °C, aż stwardnieje, a następnie zostawia się ją do schłodzenia,

—	mąka: mąka z pszenicy durum,

—	skrobia: skrobia pszenna,

—	syrop: z dodatkiem cukru lub słodzika (dla chorych na cukrzycę). Do 1 kg mieszanki, z której wytwarza się baklawę, dodaje się ok. 350–360 g syropu. Nie należy używać miodu,

—	jaja: trzy jaja na 1 kg mąki (przygotowanie ciasta);

—	sól: 10 g soli kamiennej na 1 kg mąki (przygotowanie ciasta).

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Przygotowanie ciasta, formowanie baklawy i pieczenie.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

Ciasto „Antep Baklavası”/”Gaziantep Baklavası” może być sprzedawane na wagę lub w porcjach na tackach lub w opakowaniach. Jeśli produkt jest pakowany, dopuszcza się użycie kartonowych pudełek, muszą jednak być one zabezpieczone folią aluminiową lub innym wodoodpornym materiałem. Na opakowaniu może znajdować się uwaga dotycząca sugerowanej formy podania: Isıtarak servis yapınız („podgrzać przed podaniem”).

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

W przypadku sprzedaży „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” w wersji suchej na opakowaniu należy umieścić słowo kuru („suchy”).

Opakowanie musi być opatrzone etykietami z napisem „PGI” („ChOG”) i „Antep Baklavası” lub „Gaziantep Baklavası” umieszczonymi w widocznym miejscu oraz następującym logiem:

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar produkcji obejmuje całą prowincję Gaziantep, leżącą w południowo-wschodniej Anatolii. Prowincja ta na południu graniczy z Syrią, na wschodzie z miejscowościami Birecik i Halfeti, na północnym wschodzie z prowincją Adiyaman, na północy z prowincją Kahramanmaras, na zachodzie z prowincją Osmaniye, zaś na południowym zachodzie z prowincją Hatay.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Prowincja Gaziantep stanowi tureckie centrum uprawy pistacji. W Turcji pistacje nazywane są Antep fıstığı („pistacje Antep”), od nazwy miasta Gaziantep.

Produkty z pistacji Antep wytwarzane są i spożywane w Gaziantep od wieków.

Doświadczenie rzemieślników:

Przygotowanie ciasta na baklawę, jego wyrabianie i wałkowanie, spryskiwanie poszczególnych warstw skrobią, układanie ich na tacy, przekładanie kremem i pistacjami Antep, krojenie baklawy na identyczne kawałki, natłuszczanie masłem, pieczenie i dodawanie syropu – wszystkie te czynności wymagają dużych umiejętności. Ciasto „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” powinno być przygotowywane i wypiekane przez rzemieślników, którzy umiejętności te nabyli w okolicach Gaziantep.

5.2. Specyfika produktu

„Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” wyróżnia się spośród innych odmian baklawy złocistożółtą, jasną barwą, teksturą, konsystencją i ciemnozielonym spodem. Główne różnice kryją się jednak w smaku i aromacie pistacji Antep i masła.

Przygotowanie „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” wymaga dużych umiejętności.

Renoma „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” wynika z połączenia bogactwa składników i techniki ręcznego wypieku przez doświadczonych rzemieślników. Przed rozpoczęciem jedzenia uwagę zwraca przede wszystkim zapach masła. Odpowiednio przygotowana baklawa momentalnie rozpływa się w ustach. Wyżej wymienione właściwości stanowią najważniejsze cechy charakterystyczne „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

„Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” z Gaziantep od XIX w. cieszy się uznaniem ze względu na wyjątkowy proces produkcji, specjalne właściwości składników i ręczne wypiekanie przez doświadczonych rzemieślników. Wypiekiem „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” od pokoleń zajmowały się liczne znane rodziny, począwszy od lat 70. XIX w.

Najważniejszym surowcem są pistacje Antep (Antep fıstığı) – zarejestrowany turecki produkt rolny. Ich intensywny smak i aromat zostają zachowane w produkcie końcowym, nadają one także ciemnozieloną barwę podstawie „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”.

Wzmianki o „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” znaleźć można w książkach o Gaziantep i tureckiej kuchni oraz w ulotce o Gaziantep tureckiego ministerstwa kultury i turystyki.

W książce Gaziantep Folklorundan Notlar („Zapiski o folklorze Gaziantep”) z 1959 r. autorstwa Cemila Cahita Güzelbeya, wyspecjalizowanego badacza z Gaziantep, znajduje się wzmianka (s. 86) o „pistacjach używanych do produkcji baklawy”. W książce przytoczona zostaje także historia podróży tureckiego ministra zdrowia do Gaziantep (s. 87). Na kolacji, podczas której podano zupę z pistacjami, ryż z pistacjami, baklawę z pistacjami i w końcu lody pistacjowe, zażartował on: „Czy mógłbym poprosić o szklankę wody bez pistacji?”.

W wydaniu przewodnika Frommer’s Turkey (Lynn A. Levine, 2001, John Wiley & Sons) z 2001 r. nadmienia się, że Gaziantep słynie przede wszystkim z doskonałej baklawy. W mieście, w którym znajduje się ponad 500 cukierni wypiekających baklawę, „wycieczka szlakiem baklawy” to obowiązkowa atrakcja, szczególnie podczas wrześniowych zbiorów pistacji.

W książce Cooking the Turkish Way (Kari Cornell, 2004, s. 14) znajduje się następująca wzmianka: „leżące we wschodniej Anatolii miasto Gaziantep słynie z pistacji i słodkiej, nasączonej syropem baklawy”.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (3))

Turecka administracja rozpoczęła bieg krajowej procedury sprzeciwu, publikując wniosek w sprawie rejestracji chronionego oznaczenia geograficznego „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası” w Dzienniku Urzędowym Republiki Tureckiej nr 26505 z dnia 27 kwietnia 2007 r.

Pełny tekst specyfikacji produktu znajduje się na stronie internetowej Tureckiego Instytutu Patentowego:

http://www.turkpatent.gov.tr/portal/default_en.jsp?sayfa=172 (należy kliknąć napis „Antep Baklavası”/„Gaziantep Baklavası”).

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2) Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(3) Porównaj: przypis 2.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2013.229.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 229

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 56 8 sierpnia 2013

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2013/C 229/01	Zaproszenie do zgłaszania uwag na temat projektu rozporządzenia Komisji w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do pomocy de minimis	1

2013/C 229/02	Projekt rozporządzenie Komisji (UE) nr …/… z dnia 17 lipca 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis ( 1 )	1

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3305
JPY	Jen	129,21
DKK	Korona duńska	7,4571
GBP	Funt szterling	0,85955
SEK	Korona szwedzka	8,7261
CHF	Frank szwajcarski	1,2321
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,8995
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,978
HUF	Forint węgierski	299,52
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7025
PLN	Złoty polski	4,2170
RON	Lej rumuński	4,4330
TRY	Lir turecki	2,5713
AUD	Dolar australijski	1,4878
CAD	Dolar kanadyjski	1,3868
HKD	Dolar Hongkongu	10,3197
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6826
SGD	Dolar singapurski	1,6868
KRW	Won	1 486,17
ZAR	Rand	13,2109
CNY	Yuan renminbi	8,1416
HRK	Kuna chorwacka	7,4975
IDR	Rupia indonezyjska	13 683,68
MYR	Ringgit malezyjski	4,3301
PHP	Peso filipińskie	58,258
RUB	Rubel rosyjski	43,9480
THB	Bat tajlandzki	41,831
BRL	Real	3,0641
MXN	Peso meksykańskie	16,8685
INR	Rupia indyjska	81,4960

Data i godzina zamknięcia łowiska	4.7.2013
Czas trwania	4.7.2013–31.12.2013
Państwo członkowskie	Portugalia
Stado lub grupa stad	BFT/AE45WM
Gatunek	Tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus)
Obszar	Ocean Atlantycki na wschód od 45° W oraz Morze Śródziemne
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	16/TQ40

Data i godzina zamknięcia łowiska	4.7.2013
Czas trwania	4.7.2013–31.12.2013
Państwo członkowskie	Zjednoczone Królestwo
Stado lub grupa stad	SAN/2A3A4. oraz obszary zarządzania SAN/123_1, _2, _3, _4, _6
Gatunek	Dobijaki i powiązane przyłowy (Ammodytes spp.)
Obszar	Wody UE obszarów IIa, IIIa i IV oraz wody UE obszarów 1, 2, 3, 4 i 6 zarządzania dobijakami (z wyjątkiem wód w odległości 6 mil morskich od linii podstawowych Zjednoczonego Królestwa na Szetlandach, Fair Isle i Foula)
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	17/TQ40

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2013/C 229/03	Kursy walutowe euro	10

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2013/C 229/04	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	11

2013/C 229/05	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	11

	ZAWIADOMIENIA DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEGO OBSZARU GOSPODARCZEGO
	Urząd Nadzoru EFTA
2013/C 229/06	Informacje przekazane przez państwa EFTA, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 1j załącznika XV do Porozumienia EOG (rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych))	12

2013/C 229/07	Stwierdzenie braku pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG	16

2013/C 229/08	Stwierdzenie braku pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG	17

2013/C 229/09	Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do finansowania sali koncertowej i centrum konferencyjnego Harpa	18

2013/C 229/10	Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do potencjalnej pomocy na rzecz Nasjonal digital læringsarena (NDLA)	31

	V Ogłoszenia
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2013/C 229/11	Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	43

Data przyjęcia decyzji	:	10 kwietnia 2013 r.
Numer sprawy	:	70521
Numer decyzji	:	145/13/COL
Państwo EFTA	:	Islandia
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	:	Domniemana pomoc państwa na rzecz Landsbankinn poprzez rezygnację z oczekiwanego zysku z funduszy publicznych
Podstawa prawna	:	Artykuł 61 ust. 1 Porozumienia EOG
Rodzaj środka pomocy	:	Środek nie stanowi pomocy państwa
Sektory gospodarki	:	Usługi finansowe