3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/1

---

2013/C 225/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 215 z 27.7.2013.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

Dz.U. C 189 z 29.6.2013.

Dz.U. C 178 z 22.6.2013.

Dz.U. C 171 z 15.6.2013.

Dz.U. C 164 z 8.6.2013.

Dz.U. C 156 z 1.6.2013.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/2

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 6 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-383/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuły 56 TFUE i 63 TFUE - Artykuły 36 i 40 porozumienia EOG - Przepisy podatkowe - Zwolnienie podatkowe zastrzeżone dla odsetek wypłacanych przez banki będące rezydentami, z wyłączeniem odsetek wypłacanych przez banki mające siedzibę za granicą)

2013/C 225/02

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i F. Dintilhac, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii (przedstawiciele: J.C. Halleux i M. Jacobs, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 56 TFUE i 63 TFUE — Naruszenie art. 36 i 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym — Ograniczenia swobody świadczenia usług i swobody przepływu kapitału — Przepisy krajowe ustanawiające zwolnienie podatkowe mające zastosowanie jedynie do odsetek wypłacanych przez banki belgijskie, z wyłączeniem odsetek wypłacanych przez banki niebędące rezydentami — Dyskryminacyjne opodatkowanie

Sentencja

1)

Ustanawiając i utrzymując w mocy dyskryminacyjne zasady opodatkowania odsetek wypłacanych przez banki niebędące rezydentami w wyniku zastrzeżenia zwolnienia podatkowego jedynie dla odsetek wypłacanych przez banki będące rezydentami, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 56 TFUE oraz art. 36 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r.

2)	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 274 z 9.10.2010.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/2

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 maja 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-512/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Transport - Dyrektywa 91/440/EWG - Rozwój kolei wspólnotowych - Dyrektywa 2001/14/WE - Alokacja zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej - Artykuł 6 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/14 - Utrzymujący się brak równowagi finansowej - Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 3 i 4 dyrektywy 91/440 - Brak zachęt dla zarządcy infrastruktury - Artykuł 7 ust. 3 i art. 8 ust. 1 dyrektywy 2001/14 - Obliczanie opłat za minimalny dostęp)

2013/C 225/03

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Støvlbæk i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: M. Szpunar, K. Bożekowska-Zawisza oraz M. Laszuk, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek i T. Müller oraz J. Očková, pełnomocnicy), Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierana przez S. Fiorentina, avvocato dello Stato)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w przewidzianym terminie wszelkich koniecznych przepisów w celu dostosowania się do art. 6 ust. 3 dyrektywy Rady z dnia 29 lipca 1991 r. 91/440/EWG w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz.U. L 237, s. 25) i załącznika II do niej, a także art. 4 ust. 2, art. 6 ust. 1–3, art. 7 ust. 3, art. 8 ust. 1 i art. 14 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. 2001/14/WE w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29)

Sentencja

1)

Nie przyjmując środków zachęcających zarządcę infrastruktury kolejowej do zmniejszenia kosztów zapewnienia infrastruktury i wielkości opłat za dostęp do niej, a także umożliwiając, przy obliczaniu opłaty za minimalny pakiet dostępu i dostęp do urządzeń związanych z obsługą pociągów, uwzględnienie kosztów, które nie mogą być uznane za bezpośrednio ponoszone jako rezultat wykonywania przewozów pociągami, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą odpowiednio na mocy art. 6 ust. 2 i art. 7 ust. 3 dyrektywy 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa, zmienionej dyrektywą 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska, Rzeczpospolita Polska, Republika Czeska i Republika Włoska pokrywają własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/3

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-569/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 94/22/WE - Warunki udzielania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów oraz korzystania z nich - Niedyskryminujący dostęp)

2013/C 225/04

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann i M. Owsiany-Hornung, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: M. Szpunar, M. Drwięcki i B. Majczyna, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Nieprawidłowa lub niekompletna transpozycja art. 2 ust. 2, art. 3 ust. 1 oraz art. 5 pkt 1 i 2 dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (Dz.U. L 164, s. 3.) — Niedyskryminujący dostęp do podejmowania takiej działalności i do jej prowadzenia

Sentencja

1)

Poprzez niepodjęcie środków niezbędnych do zapewnienia, aby dostęp do działalności polegającej na poszukiwaniu, badaniu i produkcji węglowodorów był pozbawiony wszelkiej dyskryminacji zainteresowanych podmiotów oraz aby zezwolenia na prowadzenie owej działalności udzielane były według procedury, zgodnie z którą wszystkie zainteresowane podmioty mogą składać wnioski według kryteriów, które zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed rozpoczęciem okresu składania wniosków, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 2 ust. 2 oraz art. 5 pkt 1 i 2 dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska i Rzeczpospolita Polska ponoszą swoje własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 46 z 12.2.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/3

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 16 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Apelacyjny — Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku — Polska) — Janina Wencel przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku

(Sprawa C-589/10) (1)

(Artykuł 45 TFUE - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 10 - Świadczenia emerytalne - Zwykłe miejsce zamieszkania w dwóch różnych państwach członkowskich - Korzystanie z renty rodzinnej w jednym, a z emerytury w drugim z tych państw - Odebranie jednego z tych świadczeń - Żądanie zwrotu rzekomo nienależnych świadczeń)

2013/C 225/05

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Apelacyjny — Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Janina Wencel

Strona pozwana: Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Sąd Apelacyjny w Białymstoku — Wykładnia art. 20 ust. 2 i art. 21 TFUE oraz art. 10 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 149, s. 2) — Świadczenia pieniężne z tytułu starości — Uchylenie klauzul miejsca zamieszkania — Zakaz odebrania świadczenia z tego powodu, że uprawniony zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego aniżeli to, w którym znajduje się instytucja zobowiązana do wypłaty świadczenia — Obywatel Unii Europejskiej zamieszkujący jednocześnie w dwóch państwach członkowskich, który nie dokonał wyboru jedynego miejsca zamieszkania i który otrzymuje rentę rodzinną w jednym państwie członkowskim i emeryturę w drugim państwie członkowskim — Uregulowanie krajowe dopuszczające w takim przypadku ponowne rozpoznanie w przedmiocie powstania prawa do emerytury i nakazanie zwrotu emerytury wypłaconej w okresie trzech ostatnich lat

Sentencja

Artykuł 10 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionego ostatnio rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 592/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. należy interpretować w ten sposób, że na potrzeby stosowania omawianego rozporządzenia jedna osoba nie może mieć jednocześnie dwóch zwykłych miejsc zamieszkania na terytorium dwóch różnych państw członkowskich.

Zgodnie z przepisami wskazanego rozporządzenia nr 1408/71, a w szczególności art. 12 ust. 2 i art. 46a, właściwa instytucja państwa członkowskiego nie może zgodnie z prawem, w okolicznościach takich jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, odebrać z mocą wsteczną prawa do emerytury korzystającej z niego osobie i żądać zwrotu rzekomo nienależnie wypłaconej emerytury z tego powodu, że pobiera ona rentę rodzinną w innym państwie członkowskim, na którego terytorium również miała miejsce zamieszkania. Niemniej wysokość emerytury otrzymywanej w pierwszym z państw członkowskich może zostać zmniejszona w granicach kwoty świadczeń pobieranych w drugim państwie członkowskim na podstawie ewentualnego krajowego unormowania zapobiegającego kumulacji świadczeń.

Artykuł 45 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie, w okolicznościach takich jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, wydaniu decyzji w sprawie zmniejszenia kwoty emerytury pobieranej w pierwszym państwie członkowskim w granicach kwoty świadczeń pobieranych w drugim państwie członkowskim na podstawie ewentualnego krajowego unormowania zapobiegającego kumulacji świadczeń, o ile wskazana decyzja nie prowadzi do postawienia osoby korzystającej z tych świadczeń w sytuacji mniej korzystnej niż osoby, której sytuacja nie zawiera żadnego elementu transgranicznego, a w razie stwierdzenia zaistnienia takiej mniej korzystnej sytuacji, o ile decyzja ta jest uzasadniona obiektywnymi względami i proporcjonalna względem zamierzonego przez prawo krajowe uzasadnionego celu. Sprawdzenie tego jest zadaniem sądu odsyłającego.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 19.3.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/4

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 8 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle — Belgia) — Eric Libert, Christian Van Eycken, Max Bleeckx, Syndicat national des propriétaires et copropriétaires (ASBL), Olivier de Clippele przeciwko Gouvernement flamand (C-197/11), All Projects & Developments NV i in. przeciwko Vlaamse Regering (C-203/11)

(Sprawy połączone C-197/11 i C-203/11) (1)

(Swobody podstawowe - Ograniczenia - Względy uzasadniające - Pomoc państwa - Pojęcie „zamówienie publiczne na roboty budowlane” - Grunty i budynki znajdujące się na terenie określonych gmin - Uregulowania regionalne uzależniające przeniesie prawa do tych gruntów i budynków od „wystarczającego związku” potencjalnego nabywcy lub najemcy z właściwą gminą - Zobowiązanie socjalne nałożone na inwestorów i deweloperów - Zachęty podatkowe i mechanizmy subwencjonowania)

2013/C 225/06

Język postępowania: francuski i niderlandzki

Sąd odsyłający

Cour constitutionnelle

Strony w postępowaniu głównym

(sprawa C-197/11)

Strona skarżąca: Eric Libert, Christian Van Eycken, Max Bleeckx, Syndicat national des propriétaires et copropriétaires (ASBL), Olivier de Clippele

Strona pozwana: Gouvernement flamand

przy udziale: Collège de la Commission communautaire française, Gouvernement de la Communauté française, Conseil des ministres

(sprawa C-203/11)

Strona skarżąca: All Projects & Developments NV i in.

Strona pozwana: Vlaamse Regering

przy udziale: College van de Franse Gemeenschapscommissie, Franse Gemeenschapsregering, Ministerraad, Immo Vilvo NV, PSR Brownfield Developers NV

Przedmiot

(sprawa C-197/11)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour constitutionnelle — Wykładnia art. 21, 45, 49, 56 i 63 TFUE, jak również art. 22 i 24 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77) — Zgodność z tymi przepisami uregulowania regionalnego uzależniającego przeniesienie prawa do gruntów i wzniesionych na nich budynków w określonych gminach od istnienia wystarczającego związku kupującego lub najemcy z właściwą gminą — Naruszenie prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich — Cel interesu ogólnego — Zasada proporcjonalności

(sprawa C-203/11)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Grondwettelijk Hof — Wykładnia art. 21, 45, 49, 56, 63, 107 i 108 TFUE oraz art. 86 ust. 2 WE — Wykładnia art. 1 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114), art. 22 i 24 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77) oraz art. 2 ust. 2 lit. a) i j), art. 4 pkt 6, art. 9, art. 14 i art. 15 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36) — Pomoc przyznana przez państwa członkowskie — Uregulowanie regionalne w dziedzinie polityki dotyczącej gruntów i nieruchomości — Mieszkalnictwo socjalne — Zamówienia publiczne na roboty budowlane — Swoboda przedsiębiorczości — Swobodne świadczenie usług — Ograniczenia

Sentencja

1)

Artykuły 21 TFUE, 45 TFUE, 49 TFUE, 56 TFUE i 63 TFUE oraz art. 22 i 24 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, stoją na przeszkodzie obowiązywaniu tego rodzaju uregulowania jak wynikające z księgi 5 décret de la Région flamande du 27 mars 2009, relatif à la politique foncière et immobilière, uzależniającego przeniesienie prawa do nieruchomości znajdującej się na terytorium niektórych gmin wskazanych przez Vlaamse Regering od sprawdzenia przez lokalną komisję „wystarczającego związku” potencjalnego nabywcy owego prawa z tą gminą.

2)

Artykuł 63 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie obowiązywaniu tego rodzaju uregulowań jak ustanowione w księdze 4 wskazanego rozporządzenia władz flamandzkich, zgodnie z którymi na niektóre podmioty gospodarcze nakłada się „zobowiązanie socjalne” przy udzielaniu pozwolenia na budowę lub na parcelację, pod warunkiem stwierdzenia przez sąd odsyłający, iż uregulowanie to jest niezbędne i właściwe do osiągnięcia celu w postaci zapewnienia osobom o niskich dochodach i innym niezamożnym kategoriom miejscowej ludności wystarczającej oferty mieszkaniowej.

3)

Zachęty podatkowe i mechanizmy subwencjonowania przewidziane we wskazanym rozporządzeniu władz flamandzkich mogą zostać uznane za pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Zadaniem sądu odsyłającego jest ocena, czy spełnione zostały przesłanki istnienia pomocy państwa, a jeżeli tak, ustalenie w odniesieniu do udogodnień przewidzianych w księdze 4 wymienionego rozporządzenia władz flamandzkich, mających na celu rekompensatę z tytułu zobowiązania socjalnego ciążącego na inwestorach i deweloperach, czy do środków tych znajduje zastosowanie decyzja Komisji 2005/842/WE z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie stosowania art. 86 ust. 2 [WE] do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym.

4)

Budowa mieszkań socjalnych sprzedawanych następnie po ograniczonych z góry cenach instytucjom mieszkalnictwa socjalnego lub za ich pośrednictwem mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia „zamówienie publiczne na roboty budowalne” zdefiniowanego w art. 1 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r., jeżeli spełnione są kryteria określone w tym przepisie, co ustalić powinien sąd odsyłający.

---

(1)  Dz.U. C 211 z 16.7.2011.

Dz.U. C 219 z 23.7.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/5

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 16 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf — Niemcy) — Melzer przeciwko MF Global UK Ltd

(Sprawa C-228/11) (1)

(Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Jurysdykcja szczególna w sytuacji, gdy przedmiotem postępowania jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego - Transgraniczny udział większej liczby osób w popełnieniu czynu niedozwolonego - Możliwość ustalenia właściwości miejscowej w oparciu o miejsce popełnienia czynu przez sprawcę szkody innego niż pozwany („wechselseitige Handlungsortzurechnung”))

2013/C 225/07

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Melzer

Strona pozwana: MF Global UK Ltd

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landgericht Düsseldorf — Wykładnia art. 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1, polskie wydanie specjalne: rozdział 19, tom 4, s. 42) — Jurysdykcja specjalna w przypadku odpowiedzialności z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego — Ustalenie właściwości miejscowej dla wniesienia pozwu odszkodowawczego w przypadku, gdy w popełnieniu danego transgranicznego czynu niedozwolonego uczestniczyło więcej osób — Możliwość ustalenia tej właściwości w oparciu o miejsce popełnienia czynu wywołującego szkodę przez sprawcę innego niż pozwany.

Sentencja

Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on na uznanie, z tytułu miejsca wystąpienia zdarzenia wywołującego szkodę, przypisywanego jednemu z domniemanych sprawców szkody niebędącemu stroną w sporze, jurysdykcji wobec innego domniemanego sprawcy tej szkody, który nie działał na obszarze właściwości sądu, przed którym zawisł spór.

---

(1)  Dz.U. C 211 z 16.7.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/6

---

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Czeskiej

(Sprawa C-241/11) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2003/41/WE - Działalność instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzór nad takimi instytucjami - Częściowy brak transpozycji w wyznaczonym terminie - Wyrok Trybunału stwierdzający istnienie uchybienia - Niewykonanie - Artykuł 260 ust. 2 TFUE - Kary pieniężne - Ryczałt)

2013/C 225/08

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: Z. Malůšková, N. Yerrell i K.P. Wojcik, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek i J. Očková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Art. 260 TFUE — Niewykonanie wyroku Trybunału z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie C-343/08 Komisja przeciwko Republice Czeskiej — Brak wydania w przewidzianym terminie przepisów niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz.U. L 235, s. 10) — Zasądzenie ryczałtu i okresowej kary pieniężnej

Sentencja

1)

Nie podejmując do dnia, w którym upływał termin wyznaczony w wezwaniu do usunięcia uchybienia skierowanym do Republiki Czeskiej przez Komisję Europejską na mocy art. 260 ust. 2 TFUE, wszelkich środków zapewniających wykonanie wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie C-343/08 Komisja przeciwko Republice Czeskiej, Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom, jakie na niej ciążą na mocy art. 260 ust. 1 TFUE.

2)	Republice Czeskiej nakazuje się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej, na rachunek „Środki własne Unii Europejskiej”, ryczałtu w wysokości 250 000 EUR.

3)	Republika Czeska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 232 z 6.8.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/6

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 30 maja 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Szwecji

(Sprawa C-270/11) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2006/24/WE - Zatrzymywanie generowanych lub przetwarzanych danych w związku ze świadczeniem usług łączności elektronicznej - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Niewykonanie - Artykuł 260 TFUE - Sankcje pieniężne - Nałożenie ryczałtu)

2013/C 225/09

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Tufvesson, D. Maidani i F. Coudert, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Szwecji (przedstawiciele: A. Falk i C. Meyer-Seitz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuł 260 TFUE — Niewykonanie wyroku Trybunału z dnia 4 lutego 2010 r. w sprawie C-185/09 Komisja przeciwko Szwecji — Żądanie nałożenia okresowej kary pieniężnej

Sentencja

1)

Nie podejmując wszelkich środków koniecznych do wykonania wyroku z dnia 4 lutego 2010 r. w sprawie C-185/09 Komisja przeciwko Szwecji, dotyczącego niedokonania transpozycji przepisów dyrektywy 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności elektronicznej lub udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej dyrektywę 2002/58/WE, oraz nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do wspomnianej dyrektywy, Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 260 TFUE.

2)	Królestwu Szwecji nakazuje się zapłatę na rzecz Komisji, na konto „Środki własne Unii Europejskiej”, ryczałtu w wysokości 3 mln EUR.

3)	Królestwo Szwecji zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 226 z 30.7.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/7

---

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 4 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Zjednoczone Królestwo) — ZZ przeciwko Secretary of State for the Home Department

(Sprawa C-300/11) (1)

(Swobodny przepływ osób - Dyrektywa 2004/38/WE - Decyzja zakazująca obywatelowi Unii Europejskiej wjazdu na terytorium państwa członkowskiego ze względów bezpieczeństwa publicznego - Artykuł 30 ust. 2 tej dyrektywy - Obowiązek powiadomienia zainteresowanego obywatela o powodach tej decyzji - Ujawnienie sprzeczne z interesem bezpieczeństwa państwa - Prawo podstawowe do skutecznej ochrony sądowej)

2013/C 225/10

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ZZ

Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Wykładnia art. 30 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77) w świetle art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE — Prawo do skutecznej ochrony sądowej — Decyzja o wydaleniu obywatela państwa członkowskiego z terytorium innego państwa członkowskiego ze względów bezpieczeństwa publicznego — Obowiązek poinformowania zainteresowanego obywatela o powodach wydalenia go pomimo faktu, że właściwe organy uważają takie ujawnienie za sprzeczne ze względami bezpieczeństwa narodowego

Sentencja

Artykuł 30 ust. 2 oraz art. 31 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, należy w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej interpretować w ten sposób, że wymagają one od sądu krajowego zapewnienia, by nieujawnienie zainteresowanemu przez właściwy organ krajowy, w sposób pełny i dokładny, względów leżących u podstaw decyzji wydanej na podstawie art. 27 tej dyrektywy, jak również odnośnych dowodów było ograniczone do ścisłej konieczności, oraz zapewnienia, by w każdym razie zainteresowany został powiadomiony o zasadniczej treści tych względów w sposób uwzględniający należycie konieczną niejawność dowodów.

---

(1)  Dz.U. C 252 z 27.8.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/7

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf — Niemcy) — Piepenbrock Dienstleistungen GmbH & Co KG przeciwko Kreis Düren

(Sprawa C-386/11) (1)

(Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2004/18/WE - Pojęcie „zamówienie publiczne” - Artykuł 1ust.2 lit. a) - Umowa zawarta między dwiema jednostkami samorządu terytorialnego - Przekazanie przez jedną jednostkę obowiązku utrzymania w czystości niektórych ze swoich lokali innej jednostce w zamian za rekompensatę finansową)

2013/C 225/11

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Piepenbrock Dienstleistungen GmbH & Co KG

Strona pozwana: Kreis Düren

przy udziale: Stadt Düren

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht Düsseldorf — Wykładnia art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114) — Umowa, na podstawie której jednostka samorządu terytorialnego przenosi, w zamian za zwrot przedstawionych kosztów, zarząd utrzymania w czystości budynków publicznych, których jest właścicielem, na inną jednostkę samorządu terytorialnego, na terytorium której znajdują się te budynki — Kwalifikacja tej umowy jako zamówienie publiczne na usługi lub współpraca międzygminna nie podlegająca przepisom prawa Unii w dziedzinie zamówień publicznych

Sentencja

Umowa, taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, mocą której — bez ustanawiania współpracy mającej na celu realizację wspólnej misji publicznej między umawiającymi się jednostkami publicznymi — jednostka publiczna powierza innej jednostce publicznej zadanie utrzymania w czystości określonych budynków wykorzystywanych na cele biurowe, pomieszczeń administracyjnych oraz szkół, zastrzegając sobie prawo kontroli odpowiedniego wykonania tego zadania, w zamian za rekompensatę finansową mającą odpowiadać poniesionym kosztom przy realizacji tego zadania, przy czym druga jednostka ponadto jest uprawniona do skorzystania z podmiotów trzecich, ewentualnie posiadających zdolność funkcjonowania na rynku, w celu realizacji tego zadania, stanowi zamówienie publiczne na usługi w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.

---

(1)  Dz.U. C 311 z 22.10.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/8

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék — Węgry) — Erika Jőrös przeciwko Aegon Magyarország Hitel Zrt.

(Sprawa C-397/11) (1)

(Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki umowne w umowach konsumenckich - Badanie z urzędu przez sąd krajowy nieuczciwego charakteru warunku umownego - Konsekwencje, jakie powinien wyciągnąć sąd krajowy ze stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku)

2013/C 225/12

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék (dawny Fővárosi Bíróság)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Erika Jőrös

Strona pozwana: Aegon Magyarország Hitel Zrt.

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Fővárosi Bíróság — Wykładnia art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29) — Ustawodawstwo krajowe przewidujące, że sąd krajowy jest ograniczony w badaniu nieuczciwego charakteru tak zwanych umów przez przystąpienie, gdy strony nie żądają wyraźnie stwierdzenia tego nieuczciwego charakteru — Możliwość zbadania z urzędu przez sąd krajowy orzekający w drugiej instancji nieuczciwego charakteru warunku znajdującego się w poddanej jego ocenie umowie w sytuacji, gdy kwestia ta nie została podniesiona w postępowaniu w pierwszej instancji i, zgodnie z krajowymi uregulowaniami, nie można co do zasady w postępowaniu odwoławczym uwzględniać nowych okoliczności faktycznych ani nowych dowodów

Sentencja

1)

Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że o ile sąd krajowy rozpoznający w postępowaniu odwoławczym spór dotyczący ważności warunków znajdujących się w umowie zawartej pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem na podstawie formularza wcześniej przygotowanego przez owego przedsiębiorcę ma prawo zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi do oceny wszystkich podstaw nieważności wynikających w sposób oczywisty z dowodów przedstawionych w pierwszej instancji i, w odpowiednim przypadku, na podstawie ustalonych okoliczności do zmiany kwalifikacji podstawy prawnej podniesionej w celu ustalenia nieważności tych warunków, to powinien on oceniać z urzędu lub poprzez zmianę kwalifikacji podstawy prawnej pozwu, nieuczciwy charakter rzeczonych warunków w świetle kryteriów owej dyrektywy.

2)

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy, który stwierdza nieuczciwy charakter warunku umownego, ma obowiązek, po pierwsze, wyciągnięcia wszystkich konsekwencji wynikających na podstawie prawa krajowego z takiego stwierdzenia bez oczekiwania na wniosek konsumenta w tym zakresie w celu zapewnienia, iż konsument nie będzie związany takim warunkiem, oraz po drugie, oceny co do zasady na podstawie obiektywnych kryteriów, czy dana umowa może dalej istnieć bez takiego warunku.

3)

Dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy, który z urzędu stwierdza nieuczciwy charakter warunku umownego, powinien w miarę możliwości zastosować krajowe przepisy proceduralne w taki sposób, aby wyciągnąć wszystkie konsekwencje, które na podstawie prawa krajowego wynikają ze stwierdzenia nieuczciwego charakteru danego warunku, w celu zapewnienia, że konsument nie będzie nim związany.

---

(1)  Dz.U. C 331 z 12.11.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/9

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Verwertungsgesellschaft Wort (VG Wort) przeciwko Kyocera, dawniej Kyocera Mita Deutschland GmbH, Epson Deutschland GmbH, Xerox GmbH (C-457/11), Canon Deutschland GmbH (C-458/11) i Fujitsu Technology Solutions GmbH (C-459/11), Hewlett-Packard GmbH (C-460/11) przeciwko Verwertungsgesellschaft Wort (VG Wort)

(Sprawy połączone od C-457/11 do C-460/11) (1)

(Własność intelektualna i przemysłowa - Prawo autorskie i prawa pokrewne w społeczeństwie informacyjnym - Dyrektywa 2001/29/WE - Prawo do zwielokrotniania - Godziwa rekompensata - Pojęcie „zwielokrotniania na papierze lub podobnym nośniku przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek” - Konsekwencje niezastosowania dostępnych środków technologicznych mających na celu zapobieganie nieuprawnionemu pozyskiwaniu kopii lub jego ograniczenie - Konsekwencje wyraźnego lub dorozumianego udzielenia zgody na zwielokrotnienie)

2013/C 225/13

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strony powodowe: Verwertungsgesellschaft Wort (VG Wort), Fujitsu Technology Solutions GmbH (C-459/11), Hewlett-Packard GmbH (C-460/11)

Strony pozwane: Kyocera, dawniej Kyocera Mita Deutschland GmbH, Epson Deutschland GmbH, Xerox GmbH (C-457/11), Canon Deutschland GmbH (C-458/11), Verwertungsgesellschaft Wort (VG Wort)

Przedmiot

Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesgerichtshof — Wykładnia dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10) — Prawo do zwielokrotniania — Pojęcie „zwielokrotniania na papierze lub podobnym nośniku przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek” zawarte w art. 5 ust. 2 lit. a) wskazanej dyrektywy — Ewentualne włączenie zwielokrotniania wykonywanego przy pomocy drukarek i ploterów

Sentencja

1)

Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym nie znajduje zastosowania do aktów korzystania z utworów i z innych przedmiotów objętych ochroną, które miały miejsce w okresie od 22 czerwca 2001 r., dnia wejścia w życie omawianej dyrektywy, do 22 grudnia 2002 r., dnia upływu terminu do dokonania jej transpozycji.

2)

W ramach wyjątku lub ograniczenia przewidzianego w art. 5 ust. 2 lub 3 dyrektywy 2001/29 ewentualne wyrażenie zgody przez podmiot praw autorskich na zwielokrotnienie jego utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną nie ma żadnego wpływu na godziwą rekompensatę, niezależnie od tego, czy ta ostatnia została przewidziana obligatoryjnie, czy fakultatywnie przez właściwy przepis tej dyrektywy.

3)	Możliwość zastosowania środków technologicznych, o których mowa w art. 6 dyrektywy 2001/29, nie może spowodować wygaśnięcia przewidzianego w art. 5 ust. 2 lit. b) tej dyrektywy wymogu zapewnienia godziwej rekompensaty.

4)

Pojęcie „zwielokrotniania przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek” w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono zwielokrotnienie dokonane za pomocą drukarki i komputera osobistego, w przypadku gdy urządzenia te są ze sobą połączone. W takim wypadku państwa członkowskie są uprawnione do ustanowienia systemu, w ramach którego godziwa rekompensata jest uiszczana przez osoby, które dysponują urządzeniem wykorzystywanym w sposób niesamodzielny w jednolitym procesie zwielokrotnienia utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną na danym nośniku, ponieważ mają one możliwość przeniesienia kosztów opłaty na swoich klientów, przy czym całkowita kwota godziwej rekompensaty należnej jako wynagrodzenie szkody poniesionej przez autora w wyniku takiego jednolitego procesu nie może zasadniczo różnić się od rekompensaty ustalonej za zwielokrotnienie dokonane przy użyciu jednego tylko urządzenia.

---

(1)  Dz.U. C 362 z 10.12.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/9

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-485/11) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/20/WE - Artykuł 12 - Opłaty administracyjne od przedsiębiorstw posiadających zezwolenie ogólne - Uregulowania krajowe - Operatorzy świadczący usługi łączności elektronicznej - Obowiązek zapłaty opłaty dodatkowej)

2013/C 225/14

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bordes i G. Braun, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues i J.-S. Pilczer, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: N. Díaz Abad, pełnomocnik), Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér, K. Szíjjártó, K. Molnár i A. Szilágyi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 12 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (Dz.U. L 108, s. 21) — Opłaty i należności od przedsiębiorstw posiadających zezwolenie ogólne — Zgodność uregulowań krajowych nakładających dodatkowa opłatę od operatorów świadczących usługi łączności elektronicznej

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)	Królestwo Hiszpanii i Węgry pokrywają własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 355 z 3.12.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/10

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof te Amsterdam — Niderlandy) — Dirk Frederik Asbeek Brusse, Katarina de Man Garabito przeciwko Jahani BV

(Sprawa C-488/11) (1)

(Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Umowa najmu mieszkania zawarta pomiędzy wynajmującym prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze wynajmu a nieprowadzącym takiej działalności najemcą - Badanie przez sąd krajowy z urzędu nieuczciwego charakteru warunku umownego - Postanowienie dotyczące kary umownej - Stwierdzenie nieważności tego postanowienia)

2013/C 225/15

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof te Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: Dirk Frederik Asbeek Brusse, Katarina de Man Garabito

Strona pozwana: Jahani BV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Gerechtshof te Amsterdam — Wykładnia art. 6 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29) — Umowa najmu pomiędzy wynajmującym prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze wynajmu a nieprowadzącym takiej działalności najemcą — Kwalifikacja wynajmującego jako sprzedawcy towarów bądź usługodawcy — Podstawowe zasady porządku prawnego

Sentencja

1)

Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że — z zastrzeżeniem warunków umownych odzwierciedlających bezwzględnie obowiązujące przepisy ustawowe lub wykonawcze prawa krajowego, czego zbadanie jest zadaniem sądu krajowego — ma ona zastosowanie do umowy najmu na cele mieszkalne, zawartej między wynajmującym prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze wynajmu a najemcą działającym w celach, które nie wchodzą w zakres jego działalności gospodarczej.

2)

Dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że: — jeżeli sąd krajowy rozpatrujący skargę wniesioną przez przedsiębiorcę przeciwko konsumentowi, dotyczącą wykonania umowy, zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi ma kompetencję do zbadania z urzędu sprzeczności między warunkiem służącym za podstawę wniosku a krajowymi zasadami porządku publicznego, w ten sam sposób powinien, gdy stwierdził, że rzeczony warunek wchodzi w zakres stosowania tej dyrektywy, ocenić z urzędu ewentualnie nieuczciwy charakter tego warunku w świetle kryteriów ustanowionych przez omawianą dyrektywę; — jeżeli sąd krajowy zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi ma kompetencję do stwierdzenia z urzędu nieważności warunku sprzecznego z porządkiem publicznym lub bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa, którego znaczenie uzasadnia tę sankcję, co do zasady powinien — po udzieleniu stronom możliwości kontradyktoryjnego przedyskutowania tej okoliczności — z urzędu stwierdzić nieważność warunku umownego, który uznał za nieuczciwy w świetle kryteriów ustanowionych przez omawianą dyrektywę.

3)

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie pozwala on sądowi krajowemu, jeżeli stwierdził on nieuczciwy charakter postanowienia dotyczącego kary umownej w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, na ograniczenie się, do czego upoważnia go prawo krajowe, do obniżenia przewidzianej przez nie kwoty kary umownej obciążającej tego konsumenta, lecz zobowiązuje go do zwykłego niestosowania rzeczonego postanowienia wobec konsumenta.

---

(1)  Dz.U. C 13 z 14.1.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/11

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di Pace di Mercato San Severino — Włochy) — Ciro Di Donna przeciwko Società imballaggi metallici Salerno Srl (SIMSA)

(Sprawa C-492/11) (1)

(Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Mediacja w sprawach cywilnych i handlowych - Dyrektywa 2008/52/WE - Uregulowanie krajowe przewidujące obowiązkowe postępowanie mediacyjne - Umorzenie postępowania)

2013/C 225/16

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Giudice di Pace di Mercato San Severino

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ciro Di Donna

Strona pozwana: Società imballaggi metallici Salerno Srl (SIMSA)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Giudice di Pace di Mercato San Severino — Wykładnia art. 6 ust. 1 i art. 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także dyrektywy 2008/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 136, s. 3) — Krajowe uregulowania wymagające podjęcia próby zawarcia ugody przed wytoczeniem powództwa sądowego, które mogą mieć wpływ na jego wytoczenie, jak też na czas trwania i wynik postępowania dotyczącego takiego powództwa

Sentencja

Nie ma już konieczności udzielania odpowiedzi na pytania przedłożone w trybie prejudycjalnym przez Giudice di pace di Mercato San Severino (Włochy) postanowieniem z dnia 21 września 2011 r. w sprawie C-492/11.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/11

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 8 maja 2013 r. — ENI SpA przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-508/11 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek kauczuku butadienowego i kauczuku butadienowo-styrenowego wytwarzanego metodą polimeryzacji emulsyjnej - Możliwość przypisania noszącego znamiona naruszenia zachowania spółek zależnych ich spółkom dominującym - Domniemanie faktycznego wywierania decydującego wpływu - Obowiązek uzasadnienia - Waga naruszenia - Mnożnik dla celów działania odstraszającego - Rzeczywisty wpływ na rynek - Okoliczności obciążające - Powrót do naruszenia)

2013/C 225/17

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: ENI SpA (przedstawiciele: G.M. Roberti i I. Perego, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, G. Conte i L. Malferrari, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 lipca 2011 r. w sprawie T-39/07 ENI przeciwko Komisji, w którym Sąd częściowo oddalił żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2006) 5700 wersja ostateczna z dnia 29 listopada 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 [WE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/F/38.638 — Kauczuk butadienowy i emulsyjny kauczuk butadienowo-sterynowy) w zakresie dotyczącym ENI SpA, lub posiłkowo uchylenia albo obniżenia grzywny nałożonej na ENI — Dowód naruszenia — Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia — Brak uzasadnienia

Sentencja

1)	Odwołanie główne i odwołanie wzajemne zostają oddalone.

2)	Eni SpA zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem głównym.

3)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem wzajemnym.

---

(1)  Dz.U. C 340 z 19.11.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/12

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. — Versalis SpA, dawniej Polimeri Europa SpA przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-511/11 P) (1)

(Odwołanie - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek kauczuku butadienowego i kauczuku butadienowo-styrenowego wytwarzanego metodą polimeryzacji emulsyjnej - Ustalanie cen docelowych, podział klientów w drodze porozumień o nieagresji i wymiana informacji handlowych - Dowód - Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia - Kwota grzywny - Waga i czas trwania naruszenia - Okoliczność obciążająca - Powrót do naruszenia)

2013/C 225/18

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Versalis SpA, dawniej Polimeri Europa SpA (przedstawiciele: M. Siragusa, F. Moretti i L. Nascimbene, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, L. Malferrari i G. Conte, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) z dnia 13 lipca 2011 r. w sprawie T-59/07 Polimeri Europa przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2006) 5700 wersja ostateczna z dnia 29 listopada 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 [WE] i art. 53 EOG (sprawa COMP/F/38.638 — Kauczuk butadienowy i emulsyjny kauczuk butadienowo-sterynowy), lub, tytułem żądania ewentualnego, żądanie uchylenia albo obniżenia grzywny nałożonej na Polimeri Europa SpA — Naruszenie prawa do obrony — Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia — Brak uzasadnienia

Sentencja

1)	Odwołanie główne i odwołanie wzajemne zostają oddalone.

2)	Versalis SpA zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem głównym.

3)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem wzajemnym.

---

(1)  Dz.U. C 340 z 19.11.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/12

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofia-grad — Bułgaria) — Zuheyr Frayeh Halaf przeciwko Darzhavna agentsia za bezhantsite pri Ministerskia savet

(Sprawa C-528/11) (1)

(Azyl - Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 - Określanie państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego - Artykuł 3 ust. 2 - Uprawnienia dyskrecjonalne państw członkowskich - Rola Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców - Obowiązek zwrócenia się przez państwa członkowskie do tej instytucji o przedstawienie opinii - Brak)

2013/C 225/19

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd Sofia-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Zuheyr Frayeh Halaf

Strona pozwana: Darzhavna agentsia za bezhantsite pri Ministerskia savet

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administratiwen sad Sofia-grad — Wykładnia art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1) — Wniosek o azyl złożony już w innym państwie członkowskim — Obowiązek państwa członkowskiego, do którego się zwrócono, przejęcia odpowiedzialności za rozpatrzenie wniosku o azyl na podstawie klauzuli suwerenności przewidzianej w art. 3 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia w przypadku niezgodności z międzynarodowymi normami praw człowieka i art. 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ustawodawstwa i praktyki dotyczącej azylu w odpowiedzialnym państwie członkowskim — Ustawodawstwo państwa członkowskiego, do którego się zwrócono, nieprzewidujące kryteriów ani reguł postępowania w celu zastosowania klauzuli suwerenności — Dopuszczalne dowody niezgodności z prawem Unii w dziedzinie azylu w przypadku braku wyroku Trybunału Sprawiedliwości stwierdzającego uchybienie w wyniku tych naruszeń państwa członkowskiego odpowiedzialnego w dziedzinie azylu

Sentencja

1)

Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego należy interpretować w ten sposób, że pozwala państwu członkowskiemu, którego kryteria wymienione w rozdziale III rozporządzenia nie wskazują jako odpowiedzialnego, na rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu, nawet jeżeli nie występuje żadna okoliczność uzasadniająca zastosowanie klauzuli humanitarnej z art. 15 tego rozporządzenia. Możliwość ta nie jest uzależniona od okoliczności, że państwo członkowskie odpowiedzialne na podstawie tych kryteriów nie udzieliło odpowiedzi na wniosek o przyjęcie z powrotem danej osoby ubiegającej się o azyl

2)

Państwo członkowskie, w którym przebywa osoba ubiegająca się o azyl, nie jest w trakcie procesu określania odpowiedzialnego państwa członkowskiego zobowiązane do zwrócenia się o opinię do Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców, w sytuacji gdy z dokumentów tej organizacji wynika, że państwo członkowskie, które kryteria wymienione w rozdziale III rozporządzenia nr 343/2003 wskazują jako odpowiedzialne, narusza prawo Unii w dziedzinie azylu

---

(1)  Dz.U. C 370 z 17.12.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/13

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 8 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber)) London — Zjednoczone Królestwo — Olaitan Ajoke Alarape, Olukayode Azeez Tijani przeciwko Secretary of State for the Home Department

(Sprawa C-529/11) (1)

(Swobodny przepływ osób - Rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 - Artykuł 12 - Rozwiedziony małżonek obywatela państwa członkowskiego, który pracował w innym państwie członkowskim - Pełnoletnie dziecko kontynuujące naukę w przyjmującym państwie członkowskim - Prawo pobytu dla rodzica będącego obywatelem państwa trzeciego - Dyrektywa 2004/38/WE - Artykuły 16–18 - Prawo stałego pobytu przysługujące członkom rodziny obywatela Unii, którzy nie są obywatelami jednego z państw członkowskich - Legalny pobyt - Pobyt oparty na wspomnianym art. 12)

2013/C 225/20

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Olaitan Ajoke Alarape, Olukayode Azeez Tijani

Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department

przy udziale: AIRE Centre

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London — Wykładania art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 257, s. 2) — Prawo pobytu przysługujące po rozwodzie z obywatelem innego państwa członkowskiego, który skorzystał ze swojego prawa do swobodnego przemieszczania się, obywatelowi państwa trzeciego sprawującemu pieczę nad dzieckiem mającym ponad 21 lat i kontynuującym naukę w przyjmującym państwie członkowskim — Pojęcie rodzica sprawującego faktycznie pieczę nad dzieckiem — Kryteria oceny

Sentencja

1)

Rodzic dziecka, które osiągnęło pełnoletność i które uzyskało dostęp do kształcenia na podstawie art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty, zmienionego dyrektywą 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r., może nadal korzystać z pochodnego prawa pobytu na podstawie tegoż artykułu, jeśli jego obecność i piecza są wciąż niezbędne, aby dziecko to mogło kontynuować i ukończyć naukę, czego ocena należy do sądu odsyłającego przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności rozpatrywanej przez niego sprawy.

2)

Okresy pobytu w przyjmującym państwie członkowskim ukończone przez członków rodziny obywatela Unii, którzy nie są obywatelami jednego z państw członkowskich, wyłącznie w oparciu o art. 12 rozporządzenia nr 1612/68, zmienionego dyrektywą 2004/38, i przy niespełnieniu warunków wymaganych do korzystania z prawa pobytu na podstawie tej dyrektywy nie mogą być wzięte pod uwagę dla celów nabycia przez tych członków rodziny prawa stałego pobytu w rozumieniu tej dyrektywy.

---

(1)  Dz.U. C 370 z 17.12.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/13

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší správní soud — Republika Czeska) — Mehmet Arslan przeciwko Policie ČR, Krajské ředitelství policie Ústeckého kraje, odbor cizinecké policie

(Sprawa C-534/11) (1)

(Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Dyrektywa 2008/115/WE - Wspólne normy i procedury stosowane przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich - Zastosowanie względem osób ubiegających się o azyl - Możliwość dalszego stosowania środka detencyjnego względem obywatela państwa trzeciego po złożeniu przez niego wniosku o udzielenie azylu)

2013/C 225/21

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší správní soud

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mehmet Arslan

Strona pozwana: Policie ČR, Krajské ředitelství policie Ústeckého kraje, odbor cizinecké policie

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Nejvyšší správní soud (Republika Czeska) — Wykładnia art. 2 ust. 1 w związku z motywem 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98) — Zakres zastosowania — Stosowanie środka detencyjnego wobec obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na terytorium państwa członkowskiego w celu jego wydalenia w sytuacji, gdy obywatel ten złożył wniosek o udzielenie azylu w rozumieniu dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz.U. L 326, s. 13)

Sentencja

1)

Artykuł 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich w związku z motywem 9 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że dyrektywa ta nie ma zastosowania do obywatela państwa trzeciego, który złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej w rozumieniu dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich, i to w okresie pomiędzy złożeniem tego wniosku a wydaniem w pierwszej instancji decyzji w przedmiocie tego wniosku bądź, w danym wypadku, do czasu wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie środka odwoławczego wniesionego od tej decyzji.

2)

Dyrektywa Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiająca minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl i dyrektywa 2005/85 nie stoją na przeszkodzie utrzymaniu na podstawie przepisów prawa krajowego w mocy środka detencyjnego względem obywatela państwa trzeciego, który złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej w rozumieniu dyrektywy 2005/85, po tym jak względem niego został zastosowany środek detencyjny zgodnie z art. 15 dyrektywy 2008/115, gdy w następstwie przeprowadzenia indywidualnej oceny wszystkich istotnych okoliczności okazuje się, że osoba ta złożyła ów wniosek jedynie w celu opóźnienia lub uniemożliwienia wykonania decyzji o powrocie i że utrzymanie w mocy środka detencyjnego jest obiektywnie niezbędne i proporcjonalne, aby uniknąć sytuacji, w której zainteresowany uniknie definitywnie powrotu.

---

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/14

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — Staatssecretaris van Financiën przeciwko Codirex Expeditie BV

(Sprawa C-542/11) (1)

(Wspólnotowy kodeks celny - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Towary składowane czasowo - Towary niewspólnotowe - Procedura celna wspólnotowego tranzytu zewnętrznego - Chwila nadania przeznaczenia celnego - Przyjęcie zgłoszenia celnego - Zwolnienie towarów - Dług celny)

2013/C 225/22

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Staatssecretaris van Financiën

Strona pozwana: Codirex Expeditie BV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden — Wykładnia art. 50 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1) — Towary składowane czasowo, które zostały zgłoszone w celu objęcia procedurą wspólnotowego tranzytu zewnętrznego — Chwila nadania przeznaczenia celnego

Sentencja

Artykuły 50, 67 i 73 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. należy interpretować w ten sposób, że towary niewspólnotowe, które były przedmiotem zgłoszenia celnego przyjętego przez organy celne w celu objęcia ich procedurą celną wspólnotowego tranzytu zewnętrznego i mające status towarów składowanych czasowo, zostają objęte tą procedurą celną i tym samym zostaje nadane im przeznaczenie celne, w chwili udzielenia zwolnienia tychże towarów.

---

(1)  Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/15

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret — Dania) — Agroferm A/S przeciwko Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri

(Sprawa C-568/11) (1)

(Klasyfikacja taryfowa - Nomenklatura scalona - Produkt na bazie cukru, składający się w 65 % z siarczanu lizyny i w 35 % z zanieczyszczeń pochodzących z procesu produkcyjnego - Rozporządzenie (WE) nr 1719/2005 - Rozporządzenie (WE) nr 1265/2001 - Refundacje produkcyjne w odniesieniu do niektórych produktów wykorzystywanych przez przemysł chemiczny - Nienależnie wypłacona pomoc wspólnotowa - Zwrot - Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań)

2013/C 225/23

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Vestre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Agroferm A/S

Strona pozwana: Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Vestre Landsret — Wykładnia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1719/2005 z dnia 27 października 2005 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie wspólnej taryfy celnej (Dz.U. L 286, s. 1) oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1265/2001 z dnia 27 czerwca 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 w odniesieniu do przyznawania refundacji produkcyjnych do niektórych produktów cukrowych stosowanych w przemyśle chemicznym (Dz.U. L 178, s. 63) — Klasyfikacja taryfowa dla potrzeb przyznania refundacji produkcyjnych w odniesieniu do niektórych wyrobów branży cukrowniczej wykorzystywanych przez przemysł chemiczny — Produkt na bazie cukru, wytwarzany poprzez fermentację z udziałem bakterii szczepu Corynebacterium glutamicum i składający się w 65 % z siarczanu lizynu, a w pozostałym zakresie z zanieczyszczeń pochodzących z procesu produkcyjnego — Klasyfikacja do podpozycji 2309, 2922 lub 3824 nomenklatury scalonej — Niesłusznie wypłacona pomoc wspólnotowa

Sentencja

1)

Nomenklatura scalona zawarta w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1719/2005 z dnia 27 października 2005 r. powinna być interpretowana w ten sposób, że produkt składający się z siarczanu lizyny i zanieczyszczeń pochodzących z procesu produkcyjnego należy klasyfikować do pozycji CN 2309 jako produkt stosowany do żywienia zwierząt.

2)

Zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona temu, by w sytuacji tego rodzaju, jaka wystąpiła w postępowaniu głównym krajowe organy celne po pierwsze żądały zwrotu nienależnie wypłaconych kwot refundacji produkcyjnych za siarczan lizyny, jakie producent już otrzymał oraz, po drugie, by odmówiły producentowi wypłacenia refundacji produkcyjnych za ten produkt, do czego organy te zobowiązały się względem niego.

---

(1)  Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/15

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias — Grecja) — Eleftherios-Themistoklis Nasiopoulos przeciwko Ypourgos Ygeias & Pronoias

(Sprawa C-575/11) (1)

(Uznawanie dyplomów i tytułów zawodowych - Dyrektywa 2005/36/WE - Zawód fizjoterapeuty - Częściowe i ograniczone uznawanie kwalifikacji zawodowych - Artykuł 49 TFUE)

2013/C 225/24

Język postępowania: grecki

Sąd odsyłający

Symvoulio tis Epikrateia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eleftherios-Themistoklis Nasiopoulos

Strona pozwana: Ypourgos Ygeias & Pronoias

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Symvoulio tis Epikrateias — Wykładnia art. 49 TFUE i dyrektywy Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata (Dz.U. L 19, s. 16) oraz dyrektywy Rady 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG (Dz.U. L 209, s. 25) — Odmowa udzielenia dostępu do regulowanego zawodu fizjoterapeuty w przyjmującym państwie członkowskim jednemu z jego obywateli, który nie dysponuje dyplomem w tym zakresie zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy 92/51/EWG, lecz posiada kwalifikacje do wykonywania podobnego zawodu uznanego w innym państwie członkowskim — Możliwość dostępu częściowego, ograniczonego do niektórych działalności wchodzących w zakres zawodu

Sentencja

Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które wyklucza częściowy dostęp do zawodu fizjoterapeuty, będącego zawodem regulowanym w przyjmującym państwie członkowskim, obywatelowi tego właśnie państwa, który uzyskał w innym państwie członkowskim tytuł taki jak tytuł masażysty — hydroterapeuty medycznego, upoważniający go do wykonywania w tym drugim państwie członkowskim niektórych z działalności składających się na zawód fizjoterapeuty, jeżeli różnice pomiędzy dziedzinami działalności są tak poważne, że w rzeczywistości należałoby odbyć pełne kształcenie, by uzyskać dostęp do zawodu fizjoterapeuty. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy jest tak w tym wypadku.

---

(1)  Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/16

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 12 de Madrid — Hiszpania) — Genil 48, S.L., Comercial Hostelera de Grandes Vinos, S.L. przeciwko Bankinter SA, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA

(Sprawa C-604/11) (1)

(Dyrektywa 2004/39/WE - Rynki instrumentów finansowych - Artykuł 19 - Zobowiązania dotyczące prowadzenia działalności w przypadku świadczenia usług inwestycyjnych na rzecz klientów - Doradztwo inwestycyjne - Inne usługi inwestycyjne - Obowiązek dokonania oceny adekwatności i przydatności świadczonych usług - Umowne skutki braku poszanowania owego obowiązku - Usługa inwestycyjna oferowana jako część produktu finansowego - Umowy swapowe zawarte w celu zabezpieczenia się przed wahaniem stóp procentowych produktów finansowych)

2013/C 225/25

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia no 12 de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Genil 48, S.L., Comercial Hostelera de Grandes Vinos, S.L.

Strona pozwana: Bankinter SA, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Juzgado de Primera Instancia Madrid — Wykładnia art. 4 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19 ust. 4, 5 i 9 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniającej dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. L 145, s. 1.) — Umowy swapowe na stopy procentowe zawarte w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem wahań stóp procentowych innych produktów finansowych — Ocena adekwatności

Sentencja

1)

Artykuł 19 ust. 9 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniającej dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/22/EWG powinien być interpretowany w ten sposób, że, po pierwsze, usługa inwestycyjna jest oferowana jako część produktu finansowego jedynie wówczas, gdy w chwili oferowania omawianego produktu finansowego na rzecz klienta stanowi ona jego integralną część i, po drugie, przepisy prawodawstwa unijnego i wspólne europejskie normy, do których odwołuje się ów przepis powinny pozwalać na ocenę ryzyka klientów lub zawierać wymogi w dziedzinie informacji, obejmujące również usługę inwestycyjną stanowiącą integralną część omawianego produktu finansowego, aby owa usługa nie podlegała już obowiązkom określonym w art. 19 dyrektywy 2004/39.

2)

Artykuł 4 ust. 1 pkt 4 dyrektywy 2004/39 powinien być interpretowany w ten sposób, że oferowanie klientowi umowy swapowej w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem wahań stóp procentowych produktu finansowego nabytego przez owego klienta stanowi usługę doradztwa inwestycyjnego zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, jeżeli polecenie odnoszące się do zawarcia tego rodzaju umowy swapowej jest skierowane do owego klienta jako inwestora, jest przedstawione jako odpowiednie dla owego klienta lub oparte na analizie jego indywidualnej sytuacji i nie jest wydane wyłącznie poprzez kanały dystrybucyjne lub przeznaczone dla ogółu społeczeństwa.

3)

Do wewnętrznego porządku prawnego każdego z państw członkowskich należy uregulowanie skutków umownych braku dochowania przez przedsiębiorstwo inwestycyjne oferujące usługę inwestycyjną wymogów związanych z oceną, przewidzianych w art. 19 ust. 4 i 5 dyrektywy 2004/39 z zastrzeżeniem poszanowania zasad równoważności i skuteczności.

---

(1)  Dz.U. C 32 z 4.2.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/16

---

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 maja 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Ryanair Ltd, Air One SpA.

(Sprawa C-615/11 P) (1)

(Odwołanie - Skarga na bezczynność - Artykuł 232 CE - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 - Artykuł 20 ust. 2 - Rzekoma pomoc państwa na rzecz włoskich przedsiębiorstw lotniczych - Skarga do Komisji - Brak decyzji Komisji)

2013/C 225/26

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, D. Grespan i S. Noë, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Ryanair Ltd (przedstawiciele: E. Vahida, adwokat, I.-G. Metaxas-Maragkidis, dikigoros), Air One SpA (przedstawiciele: M. Merola, M.C. Santacroce i G. Belotti, avvocati)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 29 września 2011 r. w sprawie T-442/07 Ryanair przeciwko Komisji uwzględniającego częściowo skargę na bezczynność mającą na celu stwierdzenie, że Komisja bezprawnie nie zajęła stanowiska w przedmiocie złożonych do niej przez skarżącą w pierwszej instancji skarg dotyczących rzekomo przyznanej przez Republikę Włoską Alitalii, Air One i Meridianie pomocy w postaci różnego rodzaju przysparzających korzyści tym przedsiębiorstwom środków

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/17

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. — HGA Srl i in. przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawy połączone od C-630/11 P do C-633/11 P) (1)

(Odwołanie - Regionalna pomoc państwa - Pomoc na rzecz przemysłu hotelarskiego na Sardynii - Nowa pomoc - Zmiana istniejącego systemu pomocy - Decyzja korygująca - Możliwość wydania takiej decyzji - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 - Artykuł 4 ust. 5, art. 7 ust. 6, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 2, art. 16 i art. 20 ust. 1 - Wywierany przez pomoc efekt zachęty - Ochrona uzasadnionych oczekiwań)

2013/C 225/27

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: HGA Srl, Gimar Srl, Coghene Costruzioni Srl, Camping Pini e Mare di Cogoni Franco & C. Sas, Immobiliare 92 Srl, Gardena Srl, Hotel Stella 2000 Srl, Vadis Srl, Macpep Srl, San Marco Srl, Due lune SpA, Hotel Mistral di Bruno Madeddu & C.Sas, L'Esagono di Mario Azara & Co. Snc, Le Buganville Srl (dawniej Le Buganville di Cogoni Giuseppe & C. Snc), Le Dune Srl (dawniej Le Dune di Stefanelli Vincenzo & C. Snc) [przedstawiciele: adwokaci G. Dore, F. Ciulli i A. Vinci (C-630/11 P)], Regione autonoma della Sardegna [przedstawiciele: A. Fantozzi i G. Mameli (C-631/11 P)], Timsas srl [przedstawiciele: adwokaci D. Dodaro i S. Pinna (C-632/11 P)], Grand Hotel Abi d’Oru SpA [przedstawiciele: adwokaci D. Dodaro i R. Masuri (C-633/11 P)]

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Grespan, C. Urraca Caviedes i G. Conte, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 20 września 2011 r. w sprawie T-394/08 Regione autonoma della Sardegna i in. przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił żądania stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2008/854/WE z dnia 2 lipca 2008 r. dotyczącej programu pomocy „Ustawa regionalna nr 9 z 1998 r. — nadużycia w stosowaniu programu pomocy N 272/98” (Dz.U. L 302, s. 9), w ramach którego Regione autonoma della Sardegna przyznała subwencje na rzecz pierwotnych inwestycji w przemyśle hotelarskim na Sardynii — Obowiązek uzasadnienia — Zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań

Sentencja

1)	Odwołania zostają oddalone.

2)	Wnoszące odwołanie zostają obciążone solidarnie kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/17

---

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-635/11) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2005/56/WE - Połączenia transgraniczne spółek kapitałowych - Artykuł 16 ust. 2 lit. a) i b) - Spółka powstała w wyniku połączenia transgranicznego - Pracownicy zatrudnieni w państwie członkowskim statutowej siedziby spółki, bądź w innych państwach członkowskich - Prawo uczestnictwa - Brak identyczności praw)

2013/C 225/28

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Enegren i M. van Beek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C.S. Schillemans i C. Wissels, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w określonym terminie środków niezbędnych dla wykonania art. 16 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2005/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie transgranicznego łączenia się spółek kapitałowych (Dz.U. L 310, s. 1) — Przysługujące pracownikom prawa uczestnictwa

Sentencja

1)

Nie przyjmując wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych dla zagwarantowania, żeby w przypadku spółki powstałej w wyniku połączenia transgranicznego, mającej statutową siedzibę w Niderlandach, pracownicy zakładów tej spółki, które znajdują się w innych państwach członkowskich, mieli takie same prawa uczestnictwa jak pracownicy zatrudnieni w Niderlandach, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniu ciążącemu na nim na mocy art. 16 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2005/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie transgranicznego łączenia się spółek kapitałowych.

2)	Królestwo Niderlandów pokrywa koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 58 z 25.2.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/18

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Zjednoczone Królestwo) — The Queen, na wniosek: MA, BT, DA przeciwko Secretary of State for the Home Department

(Sprawa C-648/11) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 - Określenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego - Osoba małoletnia pozbawiona opieki - Wnioski o azyl wniesione kolejno w dwóch państwach członkowskich - Brak posiadania przez małoletniego członka rodziny na terenie państwa członkowskiego - Artykuł 6 akapit drugi rozporządzenia nr 343/2003 - Przekazanie małoletniego do państwa innego niż to, w którym złożył on swój pierwszy wniosek - Zgodność - Nadrzędny interes dziecka - Artykuł 24 ust. 2 karty)

2013/C 225/29

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: The Queen, na wniosek: MA, BT, DA

Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department

przy udziale: The AIRE Centre (Advice on Individual Rights in Europe) (UK)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Wykładnia art. 6 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s.1) — Procedura określania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosków o azyl złożonych przez pozbawionych opieki małoletnich obywateli państw trzecich

Sentencja

Artykuł 6 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy małoletni pozbawiony opieki, którego żaden z członków rodziny nie przebywa zgodnie z prawem w państwie członkowskim, złożył wnioski o udzielenie azylu w więcej niż jednym państwie członkowskim, przepis ten wskazuje jako „państwo członkowskie odpowiedzialne” za rozpatrzenie tego wniosku to państwo członkowskie, w którym ów małoletni znajduje się po złożeniu w nim wniosku o azyl.

---

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/18

---

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — Staatssecretaris van Financiën przeciwko X BV

(Sprawa C-651/11) (1)

(Podatek VAT - Szósta dyrektywa 77/388/WE - Artykuł 5 ust. 8 - Pojęcie przekazania całości lub części aktywów - Zbycie 30 % udziałów w spółce, na rzecz której podmiot zbywający udziały świadczy usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT)

2013/C 225/30

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Staatssecretaris van Financiën

Strona pozwana: X BV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden — Wykładnia art. 5 ust. 8 i art. 6 ust. 5 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Transakcje podlegające opodatkowaniu — Przekazanie całości lub części towarów lub usług — Zbycie przez udziałowca 30 % udziałów w spółce, na rzecz której świadczył on, do chwili przekazania, usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT

Sentencja

Artykuł 5 ust. 8 lub art. 6 ust. 5 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że zbycie 30 % udziałów w spółce — na rzecz której podmiot zbywający udziały świadczy usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej — nie stanowi przekazania całości lub części towarów lub usług w rozumieniu powyższych przepisów, niezależnie od okoliczności, iż pozostali udziałowcy praktycznie równocześnie dokonują przekazania wszystkich pozostałych udziałów we wspomnianej spółce na rzecz tego samego podmiotu, a przekazanie to ma ścisły związek z wykonywaniem funkcji zarządu dla tej samej spółki.

---

(1)  Dz.U. C 73 z 10.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/19

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) — Zjednoczone Królestwo) — Her Majesty's Commissioners of Revenue and Customs przeciwko Paulowi Neweyowi, działającemu pod nazwą handlową Ocean Finance

(Sprawa C-653/11) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 2 pkt 1 i art. 6 ust. 1 - Pojęcie świadczenia usług - Świadczenie usług reklamowych i usług pośrednictwa kredytowego - Zwolnienia - Istota gospodarcza i handlowa transakcji - Praktyki stanowiące nadużycie - Transakcje mające na celu wyłącznie uzyskanie korzyści podatkowych)

2013/C 225/31

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Her Majesty’s Commissioners of Revenue and Customs

Strona pozwana: Paul Newey, działający pod nazwą handlową Ocean Finance

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) — Wykładnia art. 9 ust. 2 lit. e) i art. 13 część B lit. d) dyrektywy 77/388/EWG: szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Zwolnienie usług pośrednictwa kredytowego — Działalność związana z pośrednictwem kredytowym skierowana do Zjednoczonego Królestwa prowadzona przez spółkę z siedzibą na wyspie Jersey korzystającą z usług osoby z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie — Przypisanie działalności spółce z siedzibą na wyspie Jersey lub osobie z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie

Sentencja

Warunki umowne, jakkolwiek stanowią one czynnik, który należy brać pod uwagę, nie są decydujące do celów ustalenia, kto jest usługodawcą i usługobiorcą w transakcji „świadczenia usług” w rozumieniu art. 2 pkt 1 i art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej przez dyrektywę Rady 2000/65/WE z dnia 17 października 2000 r. Można je w szczególności pominąć, jeżeli okaże się, że nie odzwierciedlają one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i handlowych, lecz stanowią całkowicie sztuczną konstrukcję oderwaną od rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, stworzoną wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowych. Zadanie dokonania takiej oceny spoczywa na sądzie krajowym.

---

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/19

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Oradea — Rumunia) — Scandic Distilleries SA przeciwko Direcția Generală de Administrare a Marilor Contribuabili

(Sprawa C-663/11) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 92/12/EWG - Podatek akcyzowy - Produkty dopuszczone do konsumpcji w państwie członkowskim, w którym podatek akcyzowy został zapłacony - Te same produkty wwiezione do innego państwa członkowskiego, w którym również zapłacono podatek akcyzowy - Wniosek o zwrot podatku akcyzowego zapłaconego w pierwszym państwie członkowskim - Odmowa z uwagi na niezłożenie wniosku przed wysłaniem towarów - Zgodność z prawem Unii)

2013/C 225/32

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Oradea

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Scandic Distilleries SA

Strona pozwana: Direcția Generală de Administrare a Marilor Contribuabili

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Curtea de Apel Oradea — Wykładnia art. 7 i art. 22 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.U. L 76, s. 1) — Odmowa ze strony organów krajowych dokonania zwrotu podatku akcyzowego pobranego względem produktów dopuszczonych do konsumpcji w innym państwie członkowskim — Niezachowanie obowiązku ciążącego na wysyłającym w zakresie złożenia przed wysłaniem towarów wniosku o zwrot do właściwych organów własnego państwa członkowskiego — Przepisy krajowe wymagające przedstawienia szeregu dokumentów, które mogą być przedłożone wyłącznie po dostarczeniu towarów — Kryteria legalności bardziej restrykcyjne niż ogólny 5-letni termin obowiązujący w przypadku wszystkich wniosków o zwrot — Wygaśnięcie prawa przedsiębiorcy do uzyskania zwrotu — Zgodność z zasadami neutralności podatkowej, równoważności i skuteczności

Sentencja

Artykuł 22 ust. 1–3 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania, zmienionej dyrektywą Rady 92/108/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r. należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy produkty objęte podatkiem akcyzowym i dopuszczone do konsumpcji w państwie członkowskim, w którym został zapłacony podatek akcyzowy, zostały wwiezione do innego państwa członkowskiego, w którym te produkty są objęte podatkiem akcyzowym i w którym podatek ten również został zapłacony, wniosek o zwrot podatku akcyzowego zapłaconego w państwie członkowskim wysyłki nie może być oddalony wyłącznie z uwagi na fakt, że wniosek ten nie został złożony przed wysłaniem rzeczonych produktów, lecz powinien być rozpatrzony na podstawie ust. 3 tego artykułu. Natomiast, jeżeli podatek akcyzowy nie został zapłacony w państwie członkowskim przeznaczenia, można nie uwzględnić takiego wniosku na podstawie ust. 1 i 2 wskazanego artykułu.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/20

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 6 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd — Warna — Bułgaria) — Paltrade EOOD przeciwko Naczałnik na mitniczeski punkt — pristaniszte Warna, pri mitnica Warna

(Sprawa C-667/11) (1)

(Polityka handlowa - Rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 - Artykuły 13 i 14 - Przywóz produktów pochodzących z Chin - Cło antydumpingowe - Obejście środków - Ponowny wywóz towarów do Malezji - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 723/2011 - Rejestracja przywozu - Pobór ceł antydumpingowych - Moc wsteczna)

2013/C 225/33

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd — Warna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Paltrade EOOD

Strona pozwana: Naczałnik na mitniczeski punkt — pristaniszte Warna, pri mitnica Warna

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administrativen sad — Warna — Wykładnia art. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 723/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji (Dz.U. L 194, s. 6) oraz rozporządzenia Komisji (UE) nr 966/2010 z dnia 27 października 2010 r. wszczynającego dochodzenie dotyczące możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w drodze przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, i poddającego ten przywóz rejestracji (Dz.U. L 282, s. 29) — Pobranie z mocą wsteczną cła antydumpingowego — Brak wprowadzenia w bułgarskim systemie celnym rejestracji przywiezionych towarów poza rejestracją jednolitego dokumentu administracyjnego — Określenie odpowiedniej wysokości cła antydumpingowego pobieranego z mocą wsteczną.

Sentencja

Artykuł 14 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, do którego odsyła art. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 966/2010 z dnia 27 października 2010 r. wszczynającego dochodzenie dotyczące możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w drodze przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, i poddającego ten przywóz rejestracji powinien być interpretowany w ten sposób, że warunki rejestracji tego rodzaju co sporne w postępowaniu głównym są zgodne z owym przepisem i są w związku z tym wystarczające do celów poboru z mocą wsteczną cła antydumpingowego w zastosowaniu art. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 723/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, po przeprowadzeniu dochodzenia stwierdzającego zaistnienie obejścia ostatecznych ceł antydumpingowych nałożonych przez rozporządzenie Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 91/2009 stawka rozszerzonego cła antydumpingowego pobieranego z mocą wsteczną od przywozów dokonanych przed wejściem w życie rozporządzenia wykonawczego nr 723/2011 wynosi 85 % dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/21

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État — Francja) — Etablissement national des produits de l'agriculture et de la mer (FranceAgriMer), który wstąpił w prawa Office national interprofessionnel des fruits, des légumes, des vins et de l'horticulture (Viniflhor) przeciwko Société anonyme d'intérêt collectif agricole Unanimes (C-671/11 i C-672/11), Organisation de producteurs Les Cimes (C-673/11), Société Agroprovence (C-674/11), Regalp SA (C-675/11), Coopérative des producteurs d’asperges de Montcalm (COPAM) (C-676/11)

(Sprawy połączone od C-671/11 do C-676/11) (1)

(Rolnictwo - Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej - Pojęcie okresu objętego kontrolą - Możliwość rozszerzenia okresu objętego kontrolą i jego umiejscowienie w czasie - Cel skuteczności kontroli - Pewność prawa)

2013/C 225/34

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Etablissement national des produits de l'agriculture et de la mer (FranceAgriMer), który wstąpił w prawa Office national interprofessionnel des fruits, des légumes, des vins et de l'horticulture (Viniflhor)

Strona pozwana: Société anonyme d'intérêt collectif agricole Unanimes (sprawy C-671/11 i C-672/11), Organisation de producteurs Les Cimes (sprawa C-673/11), Société Agroprovence (sprawa C-674/11), Regalp SA (sprawa C-675/11), Coopérative des producteurs d’asperges de Montcalm (COPAM) (sprawa C-676/11)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d'État — Wykładnia art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4045/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli przez państwa członkowskie transakcji stanowiących część systemu finansowania przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i uchylającego dyrektywę 77/435/EWG (Dz.U. L 388, s. 18) — Pojęcie okresu kontroli — Możliwość rozszerzenia przez państwo członkowskie okresu kontroli ze względu na wymóg ochrony interesów finansowych Unii — Obowiązek ograniczenia okresu kontroli — Zwrot części otrzymanej pomocy

Sentencja

Artykuł 2 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia Rady (EWG) nr 4045/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli przez państwa członkowskie transakcji stanowiących część systemu finansowania przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i uchylającego dyrektywę 77/435/EWG, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 3094/94 z dnia 12 grudnia 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że w wypadku skorzystania przez państwo członkowskie z możliwości rozszerzenia okresu objętego kontrolą rzeczony okres niekoniecznie musi kończyć się w trakcie poprzedzającego go okresu kontroli, lecz może również kończyć się po tym okresie. Przepis ten należy jednak interpretować również w ten sposób, iż nie przyznaje on podmiotom gospodarczym prawa pozwalającego im sprzeciwiać się kontrolom innym lub mającym zakres szerszy aniżeli kontrole, o których jest w nim mowa. W konsekwencji sama okoliczność, iż kontrola dotyczy jedynie okresu kończącego się przed rozpoczęciem poprzedzającego go okresu kontroli, nie może spowodować wadliwości tejże kontroli w stosunku do kontrolowanych podmiotów.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/21

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État — Francja) — Doux Élevage SNC, Coopérative agricole UKL-ARREE przeciwko Ministère de l’Agriculture, de l’alimentation, de la pêche, de la ruralité et de l’aménagement du territoire, Comité interprofessionnel de la dinde française (CIDEF)

(Sprawa C-677/11) (1)

(Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Pomoc państwa - Pojęcie zasobów państwowych - Pojęcie możliwości przypisania środka państwu - Organizacje międzybranżowe sektora rolnego - Uznane organizacje - Działania wspólne uchwalane przez organizacje w interesie danego sektora - Finansowanie w drodze składek dobrowolnie ustanowionych przez wspomniane organizacje - Akt administracyjny, z tytułu którego składki te stały się obowiązkowe dla wszystkich przedsiębiorstw działających w danym sektorze rolnym)

2013/C 225/35

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Doux Élevage SNC, Coopérative agricole UKL-ARREE

Strona pozwana: Ministère de l’Agriculture, de l’alimentation, de la pêche, de la ruralité et de l’aménagement du territoire, Comité interprofessionnel de la dinde française (CIDEF)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d’État — Wykładnia art. 107 TFUE w świetle wyroku z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-345/02 Pearle BV i in. — Wydana przez organ władzy krajowej decyzja rozszerzająca na wszystkie należące do danej branży przedsiębiorstwa zakres stosowania porozumienia ustanawiającego składkę w ramach uznanej przez organ władzy krajowej organizacji międzybranżowej, która to składka stała się obowiązkowa — Prowadzenie działań informacyjnych, promocyjnych, z zakresu stosunków zewnętrznych oraz mających na celu obronę interesów sektora — Finansowanie działań sprzecznych z interesem Unii — Pojęcie pomocy

Sentencja

Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, iż ze względu na charakter rozpatrywanych działań, sposób ich finansowania oraz warunki ich przeprowadzania nie dotyczy pomocy państwa decyzja organu władzy krajowej rozszerzająca na wszystkie należące do branży rolnej przedsiębiorstwa zakres stosowania porozumienia, które, tak jak ma to miejsce w przypadku będącego przedmiotem postępowania głównego porozumienia międzybranżowego, ustanawia składkę w ramach uznanej przez organ władzy krajowej organizacji międzybranżowej, która to składka stała się w ten sposób obowiązkowa, a której celem jest umożliwienie prowadzenia działań informacyjnych, promocyjnych, z zakresu stosunków zewnętrznych, zapewnienie jakości i badań oraz działań mających na celu obronę interesów danego sektora.

---

(1)  Dz.U C 89 z dnia 24.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/22

---

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof — Austria) — Bundeswettbewerbsbehörde, Bundeskartellanwalt przeciwko Schenker und Co AG i in.

(Sprawa C-681/11) (1)

(Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Artykuł 101 TFUE - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 5 i art. 23 ust. 2 - Subiektywne warunki nałożenia grzywny - Wpływ opinii prawnej lub decyzji wydanej przez krajowy organ ochrony konkurencji - Uprawnienie krajowego organu ochrony konkurencji do stwierdzenia naruszenia prawa konkurencji Unii Europejskiej bez nałożenia grzywny)

2013/C 225/36

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bundeswettbewerbsbehörde, Bundeskartellanwalt

Strona pozwana: Schenker und Co AG, ABX Logistics (Austria) GmbH, Logwin Invest Austria GmbH, Logwin Road + Rail Austria GmbH, Alpentrans Spedition und Transport GmbH, Kapeller Internationale Spedition GmbH, Johann Strauss GmbH, Wildenhofer Spedition und Transport GmbH, DHL Express (Austria) GmbH, G. Englmayer Spedition GmbH, Internationale Spedition Schneckenreither Gesellschaft mbH, Leopold Schöffl GmbH & Co KG, Express-Interfracht Internationale Spedition GmbH, Rail Cargo, A. Ferstl Speditionsgesellschaft mbH, Spedition, Lagerei und Beförderung von Gütern mit Kraftfahrzeugen Alois Herbst GmbH & Co KG, Johann Huber Spedition und Transportgesellschaft mbH, Keimelmayr Speditions- u. Transport GmbH, „Spedpack”-Speditions- und Verpackungsgessellschaft mbH, Thomas Spedition GmbH, Koch Spedition GmbH, Maximilian Schludermann, działający w charakterze syndyka masy upadłościowej Kubicargo Speditions GmbH, Kühne + Nagel GmbH, Lagermax Internationale Spedition Gesellschaft mbH, Morawa Transport GmbH, Johann Ogris Internationale Transport- und Speditions GmbH, Traussnig Spedition GmbH, Treu SpeditionsgesmbH, Spedition Anton Wagner GmbH, Gebrüder Weiss GmbH, Marehard u. Wuger Internat. Speditions- u. Logistik GmbH

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberster Gerichtshof (Wiedeń) — Wykładnia przepisów prawa Unii dotyczącego karteli, a w szczególności art. 101 TFUE — Grzywna nałożona na przedsiębiorstwa transportowe uczestniczące w kartelu cenowym — Popełniony przez te przedsiębiorstwa błąd co do zgodności kartelu z prawem

Sentencja

1)

Wykładni art. 101 TFUE należy dokonywać w taki sposób, że przedsiębiorstwo, które dopuściło się jego naruszenia, nie może uniknąć obciążenia grzywną, jeśli naruszenie to wynika z błędu w ocenie zgodności z prawem danego zachowania popełnionego przez to przedsiębiorstwo ze względu na treść opinii prawnej sporządzonej przez adwokata lub też decyzji wydanej przez krajowy organ ochrony konkurencji.

2)

Wykładni art. 101 TFUE oraz art. 5 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE] należy dokonywać w taki sposób, iż w przypadku ustalenia, że doszło do naruszenia art. 101 TFUE, krajowe organy ochrony konkurencji mogą wyjątkowo ograniczyć się do stwierdzenia naruszenia, nie nakładając jednocześnie grzywny, w przypadku gdy dane przedsiębiorstwo wzięło udział w krajowym programie współpracy.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/23

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État — Francja) — Syndicat OP 84 przeciwko Établissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgrimer), który wstąpił w prawa Office national interprofessionnel des fruits, des légumes, des vins et de l’horticulture (VINIFLHOR), które z kolei wstąpiło w prawa Office national interprofessionnel des fruits, des légumes et de l’horticulture (ONIFLHOR)

(Sprawa C-3/12) (1)

(Rolnictwo - Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej - Pojęcie okresu kontroli - Możliwość rozszerzenia przez państwo członkowskie okresu kontroli w przypadku praktycznej niemożności przeprowadzenia kontroli w wyznaczonym terminie - Zwrot pobranej pomocy - Kary)

2013/C 225/37

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Syndicat OP 84

Strona pozwana: Établissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer), który wstąpił w prawa Office national interprofessionnel des fruits, des légumes, des vins et de l’horticulture (VINIFLHOR), które z kolei wstąpiło w prawa Office national interprofessionnel des fruits, des légumes et de l’horticulture (ONIFLHOR)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d’État — Wykładnia art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4045/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli przez państwa członkowskie transakcji stanowiących część systemu finansowania przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i uchylającego dyrektywę 77/435/EWG (Dz.U. L 388, s. 18) — Pojęcie okresu kontroli — Możliwość rozszerzenia przez państwo członkowskie okresu kontroli w przypadku praktycznej niemożności przeprowadzenia kontroli ze względu na zachowanie beneficjentów pomocy — Zwrot pobranej pomocy — Kary

Sentencja

Artykuł 2 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (EWG) nr 4045/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli przez państwa członkowskie transakcji stanowiących część systemu finansowania przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i uchylającego dyrektywę 77/435/EWG, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 3094/94 z dnia 12 grudnia 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że organ administracji może w razie potrzeby kontynuować czynności kontrolne zapowiedziane w okresie kontroli biegnącym od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca następnego roku poza tym okresem, nie wywołując nieprawidłowości proceduralnych, na które kontrolowany podmiot mógłby powołać się w stosunku do decyzji wydanej na podstawie wyników tej kontroli.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/23

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts — Łotwa) — Nadežda Riežniece przeciwko Latvijas Republikas Zemkopības ministrija, Lauku atbalsta dienests.

(Sprawa C-7/12) (1)

(Polityka społeczna - Dyrektywa 76/207/EWG - Równość traktowania pracowników płci żeńskiej i męskiej - Dyrektywa 96/34/WE - Porozumienie ramowe dotyczące urlopu rodzicielskiego - Likwidacja stanowisk urzędniczych ze względu na problemy gospodarcze kraju - Ocena pracownicy przebywającej na urlopie rodzicielskim w porównaniu z pracownikami pozostającymi w czynnym zatrudnieniu - Zwolnienie po zakończeniu urlopu rodzicielskiego - Dyskryminacja pośrednia)

2013/C 225/38

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākās tiesas Senāts

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nadežda Riežniece

Strona pozwana: Latvijas Republikas Zemkopības ministrija, Lauku atbalsta dienests

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Augstākās tiesas Senāts — Wykładnia dyrektywy Rady 76/207/EWG w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy (Dz.U. L 39, s. 40.) oraz dyrektywy Rady 96/34/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC (Dz.U. L 145, s. 4.) — Zwolnienie kobiety przebywającej na urlopie rodzicielskim po jej powrocie na poprzednie stanowisko — Środki podjęte w celu optymalizacji liczby urzędników w związku z problemami gospodarczymi kraju — Ocena kwalifikacji kobiety przebywającej na urlopie rodzicielskim uwzględniająca jej ostatnią roczną ocenę pracy sprzed urlopu rodzicielskiego i porównanie jej z ocenami innych urzędników, którzy nadal wykonywali swoje obowiązki

Sentencja

Dyrektywę Rady 76/207/EWG z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy, zmienioną dyrektywą 2002/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r., przy założeniu, że znacznie większa liczba kobiet niż mężczyzn korzysta z urlopu rodzicielskiego, czego sprawdzenie jest zadaniem sądu krajowego, oraz porozumienie ramowe dotyczące urlopu rodzicielskiego zawarte w dniu 14 grudnia 1995 r., zawarte w załączniku do dyrektywy Rady 96/34/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie Porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC, zmienionej dyrektywą Rady 97/75/WE z dnia 15 grudnia 1997 r., należy interpretować w ten sposób, że nie zezwalają one na to, by:

—

w celu poddania pracowników ocenie w związku z likwidacją stanowisk urzędniczych ze względu na problemy gospodarcze kraju — pracownika przebywającego na urlopie rodzicielskim oceniano pod jego nieobecność na podstawie zasad i kryteriów oceny, które stawiają go w sytuacji mniej korzystnej niż pracowników nieprzebywających na takim urlopie; w celu sprawdzenia, że taka sytuacja nie ma miejsca, sąd krajowy powinien w szczególności upewnić się, że ocenie podlegają wszyscy pracownicy, których może dotyczyć likwidacja stanowiska, że ocena opiera się na kryteriach ściśle identycznych z kryteriami stosowanymi do pracowników czynnych zawodowo i że zastosowanie tych kryteriów nie wymaga fizycznej obecności pracowników przebywających na urlopie rodzicielskim oraz

—

pracownica, która została przeniesiona na inne stanowisko po powrocie z urlopu rodzicielskiego, w następstwie opisanej oceny, została zwolniona z powodu likwidacji jej nowego stanowiska, jeżeli pracodawca był w stanie przywrócić ją na jej poprzednie stanowisko lub jeżeli praca, do jakiej ją przydzielono, nie była równoważna lub podobna i zgodna z jej umową o pracę lub stosunkiem zatrudnienia, w szczególności jeżeli w chwili przeniesienia pracodawca wiedział, iż to nowe stanowisko ma zostać zlikwidowane, czego sprawdzenie jest zadaniem sądu krajowego.

---

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/24

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif — Luksemburg) — Elodie Giersch, Benjamin Marco Stemper, Julien Taminiaux, Xavier Renaud Hodin, Joëlle Hodin przeciwko État du Grand-duché de Luxembourg

(Sprawa C-20/12) (1)

(Swobodny przepływ osób - Równość traktowania - Przywileje socjalne - Rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 - Artykuł 7 ust. 2 - Pomoc finansowa na pobieranie nauki w ramach szkolnictwa wyższego - Warunek zamieszkania w państwie członkowskim przyznającym pomoc - Odmowa przyznania pomocy studentom będącym obywatelami Unii niezamieszkującymi w danym państwie członkowskim, których ojciec lub matka, będący pracownikiem przygranicznym, pracuje w rzeczonym państwie członkowskim - Dyskryminacja pośrednia - Względy uzasadniające - Cel polegający na proporcjonalnym zwiększeniu liczby osób posiadających dyplom ukończenia szkoły wyższej - Właściwy charakter - Proporcjonalność)

2013/C 225/39

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal administratif

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Elodie Giersch, Benjamin Marco Stemper, Julien Taminiaux, Xavier Renaud Hodin, Joëlle Hodin

Strona pozwana: État du Grand-duché de Luxembourg

przy udziale: Didiera Taminiaux

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal administratif (Luksemburg) — Wykładnia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 257, s. 2) — Dopuszczalność przepisów krajowych ustanawiających, dla celów uzyskania pomocy na pobieranie nauki w ramach szkolnictwa wyższego, warunek zamieszkania stosujący się zarówno wobec studentów będących obywatelami krajowymi jak i do studentów będących obywatelami innych państw członkowskich — Przywilej socjalny w rozumieniu wspomnianego rozporządzenia — Różnica w traktowaniu dzieci pracowników krajowych i dzieci pracowników migrujących — Uzasadnienia

Sentencja

Artykuł 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r., należy interpretować w ten sposób, że co do zasady stoi on na przeszkodzie istnieniu uregulowania państwa członkowskiego takiego jak to, którego dotyczy postępowanie główne, które uzależnia przyznanie pomocy finansowej na pobieranie nauki w ramach szkolnictwa wyższego od spełnienia przez studenta warunku zamieszkania w tym państwie członkowskim oraz wprowadza stanowiące dyskryminację pośrednią odmienne traktowanie osób zamieszkałych w tym państwie członkowskim oraz osób, które — nie mieszkając w tym państwie członkowskim — są dziećmi pracowników przygranicznych wykonujących działalność w tymże państwie członkowskim.

O ile cel polegający na zwiększeniu liczby rezydentów posiadających dyplom ukończenia szkoły wyższej dla potrzeb wspierania rozwoju gospodarki tego państwa członkowskiego stanowi prawnie uzasadniony cel mogący uzasadnić takie odmienne traktowanie oraz o ile warunek zamieszkania, taki jaki został przewidziany w przepisach krajowych, których dotyczy postępowanie główne, jest właściwy dla zapewnienia realizacji tego celu, o tyle warunek taki wykracza jednak poza to, co konieczne dla osiągnięcia zamierzonego celu, w zakresie w jakim stanowi przeszkodę w uwzględnieniu innych elementów potencjalnie reprezentatywnych dla rzeczywistego stopnia powiązania osoby składającej wniosek o pomoc ze społeczeństwem lub rynkiem pracy danego państwa członkowskiego, takich jak fakt, że jedno z rodziców, które nadal przyczynia się do utrzymania studenta, ma trwałe zatrudnienie w tym państwie członkowskim oraz pracowało już w tym państwie przez długi czas.

---

(1)  Dz.U. C 98 z 31.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/25

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Bruxelles — Belgia) — Office national d'allocations familiales pour travailleurs salariés (ONAFTS) przeciwko Radii Hadj Ahmed

(Sprawa C-45/12) (1)

(Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Podmiotowy zakres stosowania - Przyznanie świadczeń rodzinnych obywatelce państwa trzeciego, której przysługuje prawo pobytu w państwie członkowskim - Rozporządzenie (WE) nr 859/2003 - Dyrektywa 2004/38/WE - Rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 - Warunek wymaganego okresu zamieszkania)

2013/C 225/40

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour du travail de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Office national d'allocations familiales pour travailleurs salariés (ONAFTS)

Strona pozwana: Radia Hadj Ahmed

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour du travail de Bruxelles — Wykładnia art. 1 lit. f) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 149, s. 2) — Wykładnia art. 13 ust. 2 i art. 14 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77) — Wykładnia art. 18 TFUE oraz art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej — Przyznanie świadczeń rodzinnych obywatelce państwa trzeciego, która uzyskała dokument pobytowy w jednym z państw członkowskich w celu dołączenia, poza ramami małżeństwa lub zarejestrowanego związku partnerskiego, do obywatela innego państwa członkowskiego — Obecność innego dziecka mającego obywatelstwo państwa trzeciego — Podmiotowy zakres zastosowania rozporządzenia nr 1408/71 — Pojęcie „członek rodziny” — Uregulowania krajowe nakładające warunek określonego czasu pobytu w celu uzyskania świadczeń rodzinnych — Równe traktowanie

Sentencja

1)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1992/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r., należy interpretować w taki sposób, że obywatelka państwa trzeciego lub jej córka, która również jest obywatelką państwa trzeciego, których sytuacja przedstawia się następująco: — obywatelka państwa trzeciego uzyskała w okresie krótszym niż pięć lat dokument pobytowy w państwie członkowskim, aby dołączyć — poza ramami małżeństwa lub zarejestrowanego związku partnerskiego — do obywatela innego państwa członkowskiego, z którym ma dziecko posiadające obywatelstwo tego innego państwa członkowskiego; — jedynie obywatel innego państwa członkowskiego posiada status pracownika; — w międzyczasie ustało wspólne zamieszkiwanie obywatelki państwa trzeciego z obywatelem innego państwa członkowskiego; oraz — dwoje dzieci jest członkami gospodarstwa domowego swojej matki, nie są objęte podmiotowym zakresem stosowania tego rozporządzenia, chyba że w rozumieniu prawa krajowego i dla potrzeb jego stosowania można uznać je za „członków rodziny” obywatela innego państwa członkowskiego, a jeżeli nie, to można je uważać za pozostające „głównie na utrzymaniu” tego obywatela.

2)

Artykuł 13 ust. 2 i art. 14 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, w związku z art. 18 TFUE należy interpretować w taki sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniom państwa członkowskiego, w drodze których państwo to nakłada na matkę, która znajduje się w sytuacji takiej jak opisana w pkt 1 sentencji niniejszego wyroku, obowiązek spełnienia warunku pięcioletniego okresu zamieszkania dla przyznania gwarantowanych świadczeń rodzinnych, podczas gdy takiego wymogu nie nakłada na własnych obywateli.

---

(1)  Dz.U. C 109 z 14.4.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/26

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd — Warna — Bułgaria) — Galin Kostow przeciwko Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” — grad Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

(Sprawa C-62/12) (1)

(Wspólny system podatku od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 9 ust. 1 - Pojęcie „podatnika” - Osoba fizyczna - Świadczenie usług podlegające opodatkowaniu - Świadczenie okazjonalne - Brak związku z zarejestrowaną i podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT działalnością gospodarczą - Komornik sądowy działający na zasadzie prywatnej działalności gospodarczej)

2013/C 225/41

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd — Warna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Galin Kostow

Strona pozwana: Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” — grad Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administratiwen syd — Warna — Wykładnia art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Pojęcie podatnika — Podleganie podatkowi VAT przez osobę fizyczną w związku z wykonaniem usługi podlegającej opodatkowaniu, którą świadczyła okazjonalnie i bez związku z wykonywaną przez nią działalnością prywatnego komornika sądowego

Sentencja

Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że osoba fizyczna, która już jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w związku ze swoją działalnością prywatnego komornika, powinna zostać uznana za „podatnika” względem każdej innej działalności gospodarczej wykonywanej w sposób okazjonalny, pod warunkiem że działalność ta stanowi działalność w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/26

---

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 30 maja 2013 r. — Quinn Barlo Ltd, Quinn Plastics NV, Quinn Plastics GmbH przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-70/12 P) (1)

(Odwołanie - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Europejski rynek metakrylanów - Czas trwania naruszenia - Domniemanie niewinności - Uzasadnienie - Nieograniczone prawo orzekania - Zasady ogólne ochrony uzasadnionych oczekiwań i równości traktowania - Proporcjonalność grzywny)

2013/C 225/42

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Quinn Barlo Ltd, Quinn Plastics NV, Quinn Plastics GmbH (przedstawiciele: F. Wijckmans i M. Visser, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Khan i V. Bottka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie T-208/06 Quinn Barlo i in. przeciwko Komisji, mocą którego Sąd stwierdził nieważność części decyzji Komisji C(2006) 2098 wersja ostateczna z dnia 31 maja 2006 r. odnoszącej się do postępowania na podstawie art. 81 WE oraz art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/F/38.645 — Metakrylany), dotyczącej szeregu porozumień i uzgodnionych praktyk na europejskim rynku metakrylanów, polegających na zawieraniu, wdrażaniu i kontrolowaniu stosowania porozumień w sprawie cen, wymianie informacji, a także utrzymywaniu kontaktów mających na celu sprzyjanie naruszeniu

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Quinn Barlo Ltd, Quinn Plastics NV i Quinn Plastics GmbH zostają obciążone kosztami niniejszego postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 165 z 9.6.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/27

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Qorti Kostituzzjonali — Malta) — Vodafone Malta Limited, Mobisle Communications Limited przeciwko L-Avukat Ġenerali, Il-Kontrollur tad-Dwana, Il-Ministru tal-Finanzi, L-Awtorita' ta' Malta dwar il-Komunikazzjoni

(Sprawa C-71/12) (1)

(Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/20/WE - Artykuły 12 i 13 - Opłaty administracyjne i opłaty za prawo użytkowania - Opłata nałożona na operatorów sieci telefonii ruchomej - Ustawodawstwo krajowe - Metoda obliczania opłaty - Odsetek od opłat uiszczanych przez użytkowników)

2013/C 225/43

Język postepowania: maltański

Sąd odsyłający

Qorti Kostituzzjonali

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vodafone Malta Limited, Mobisle Communications Limited

Strona pozwana: L-Avukat Ġenerali, Il-Kontrollur tad-Dwana, Il-Ministru tal-Finanzi, L-Awtorita' ta' Malta dwar il-Komunikazzjoni

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Qorti Kostituzzjonali — Wykładnia art. 12 i 13 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (Dz.U. L 108, s. 21) — Uregulowania krajowe nakładające opłatę na operatorów sieci telefonii ruchomej — Opłata należna wyłącznie od operatorów sieci telefonii ruchomej, a nie od innych przedsiębiorstw oferujących usługi łączności elektronicznej

Sentencja

Artykuł 12 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się przepisom państwa członkowskiego, takim jak w postępowaniu głównym, na mocy których operatorzy świadczący usługi telefonii ruchomej obciążeni są podatkiem zwanym „akcyzą”, który stanowi odsetek opłat, pobieranych przez nich od użytkowników tych usług pod warunkiem, że obowiązek jego zapłaty powstaje nie w związku z procedurą wydawania ogólnego zezwolenia umożliwiającego dostęp do rynku usług łączności elektronicznej, lecz w związku z wykorzystywaniem usług telefonii ruchomej świadczonych przez operatorów i że podatek ten obciąża ostatecznie użytkownika tych usług, zbadanie czego należy do sądu odsyłającego.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/27

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 8 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative — Luksemburg) — Kreshnik Ymeraga, Kasim Ymeraga, Afijete Ymeraga-Tafarshiku, Kushtrim Ymeraga, Labinot Ymeraga przeciwko Ministre du Travail, de l'Emploi et de l'Immigration

(Sprawa C-87/12) (1)

(Obywatelstwo Unii - Artykuł 20 TFUE - Prawo pobytu obywateli państw trzecich będących członkami rodziny obywatela Unii, który nie skorzystał ze swojego prawa do swobodnego przemieszczania się - Prawa podstawowe)

2013/C 225/44

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour administrative

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kreshnik Ymeraga, Kasim Ymeraga, Afijete Ymeraga-Tafarshiku, Kushtrim Ymeraga, Labinot Ymeraga

Strona pozwana: Ministre du Travail, de l'Emploi et de l'Immigration

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour administrative — Wykładnia art. 20 TFUE oraz art. 20, 21, 24, 33 i 34 Karty praw podstawowych — Obywatelstwo Unii — Prawo do łączenia rodzin przysługujące obywatelowi europejskiemu w odniesieniu do członków jego rodziny będących obywatelami państwa trzeciego, w sytuacji gdy faktycznie nie skorzystał on z prawa do swobodnego przemieszczania się i z prawa pobytu w innym państwie członkowskim niż państwo, którego obywatelstwo posiada

Sentencja

Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie odmówiło obywatelowi państwa trzeciego pobytu na swoim terytorium, chociaż obywatel ten pragnie zamieszkać z członkiem swojej rodziny będącym obywatelem Unii Europejskiej zamieszkałym w tym państwie członkowskim i posiadającym jego obywatelstwo, w sytuacji gdy ten obywatel Unii nigdy nie skorzystał ze swego prawa do swobodnego przemieszczania się, o ile taka odmowa nie oznacza pozbawienia tego obywatela Unii rzeczywistej możliwości skorzystania z istoty praw wynikających ze statusu obywatela Unii.

---

(1)  Dz.U. C 138 z 12.5.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/28

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad — Bułgaria) — ET Agrokonsulting-04-Wełko Stojanow przeciwko Izpylnitelen direktor na Dyrżawen fond „Zemedelie” Razplasztatelna agencija

(Sprawa C-93/12) (1)

(Rolnictwo - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Wspólna polityka rolna - Pomoc - Rozpatrywanie sporów administracyjnych - Określenie sądu właściwego - Kryterium krajowe - Sąd administracyjny, w którego okręgu ma siedzibę organ, który wydał zaskarżony akt - Zasada równoważności - Zasada skuteczności - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)

2013/C 225/45

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd Sofija-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ET Agrokonsulting-04-Wełko Stojanow

Strona pozwana: Izpylnitelen direktor na Dyrżawen fond „Zemedelie” Razplasztatelna agencija

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administratiwen syd Sofija-grad — Wykładnia zasady skuteczności i prawa do skutecznego środka prawnego oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak też zasady równoważności — System pomocy wspólnej polityki rolnej — Krajowy przepis procesowy przewidujący, że spory administracyjne powstałe w wykonaniu wspólnej polityki rolnej podlegają wyłącznie właściwości sądu administracyjnego, w którego okręgu znajduje się siedziba organu administracyjnego, który wydał zaskarżony akt administracyjny, natomiast podobne spory o charakterze wewnętrznym podlegają właściwości sądu, w którego okręgu znajduje się dany grunt rolny

Sentencja

Prawo Unii, a w szczególności zasady równoważności i skuteczności, jak też art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, nie sprzeciwia się krajowej regule jurysdykcyjnej, takiej jak określona w art. 133 ust. 1 Administratiwnoprocesualen kodeks, prowadzącej do powierzenia tylko jednemu sądowi wszelkich sporów dotyczących decyzji organu krajowego, któremu powierzono wypłatę pomocy rolnej z tytułu stosowania wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej, o ile skargi mające na celu zapewnienie ochrony praw, które jednostki wywodzą z prawa Unii, nie są wykonywane w warunkach mniej korzystnych niż warunki przewidziane dla skarg mających na celu ochronę praw wynikających z ewentualnych systemów pomocy dla rolników ustanowionych w prawie krajowym i o ile taka reguła jurysdykcyjna nie powoduje dla jednostek niedogodności proceduralnych, w szczególności pod względem długości postępowania, które mogłyby uczynić nadmiernie utrudnionym wykonywanie praw wynikających z prawa Unii, co powinien zweryfikować sąd odsyłający.

---

(1)  Dz.U. C 133 z 5.5.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/28

---

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 1 de Granada — Hiszpania) — Promociones y Construcciones BJ 200 SL

(Sprawa C-125/12) (1)

(Podatek VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 199 ust. 1 lit. g) - Dobrowolne postępowanie upadłościowe - Osoba odpowiedzialna za zapłatę podatku - Podatnik będący odbiorcą określonych transakcji - Pojęcie „procedura przymusowej licytacji (sprzedaży)”)

2013/C 225/46

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 1 de Granada

Strony w postępowaniu głównym

Promociones y Construcciones BJ 200 SL

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Juzgado de lo Mercantil de Granada — Wykładnia art. 199 ust. 1 lit. g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Osoby zobowiązane do zapłaty podatku — Podatnik będący odbiorcą danych transakcji — Pojęcie „dostawy nieruchomości zbywanych przez dłużnika z tytułu wyroku w ramach procedury przymusowej licytacji [sprzedaży]”

Sentencja

Artykuł 199 ust. 1 lit. g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej powinien być interpretowany w ten sposób, że pojęcie procedury przymusowej sprzedaży obejmuje każdą sprzedaż nieruchomości dokonaną przez dłużnika z tytułu wyroku nie tylko w ramach procedury likwidacji jego majątku, lecz również w ramach postępowania upadłościowego zachodzącego przed tego rodzaju procedurą likwidacji, o ile sprzedaż ta jest konieczna dla celów zaspokojenia wierzycieli lub ponownego podjęcia przez dłużnika działalności gospodarczej lub zawodowej.

---

(1)  Dz.U. C 174 z 16.6.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/29

---

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 8 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd — Warna — Bułgaria) — Christomir Marinow, działający w imieniu Łampatow — H — Christomir Marinow przeciwko Direktor na direkcija „Obżałwane i uprawlene na izpyłnenieto” — grad Warna pri Centrałno uprawlene na Nacionałnata agencija za prichodite

(Sprawa C-142/12) (1)

(Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 18 lit. c), art. 74 i 80 - Zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu - Wykreślenie podatnika z rejestru VAT przez organ podatkowy - Posiadanie towarów, które były podstawą odliczenia podatku VAT - Podstawa opodatkowania - Wartość rynkowa lub cena nabycia - Określenie w momencie dostawy - Bezpośrednia skuteczność art. 74)

2013/C 225/47

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd — Warna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Christomir Marinow, działający w imieniu Łampatow — H — Christomir Marinow

Strona pozwana: Direktor na direkcija „Obżałwane i uprawlene na izpyłnenieto” — grad Warna pri Centrałno uprawlene na Nacionałnata agencija za prichodite

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administratiwen syd — Warna — Wykładnia 18 lit. c), art. 74 i 80 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Transakcje zrównane z odpłatną dostawą towarów — Zaprzestanie podlegającej opodatkowaniu działalności gospodarczej podatnika wynikające z faktu, że z powodu wykreślenia z rejestru podatników VAT podatnik jest pozbawiony możliwości fakturowania i odliczania VAT — Metoda ustalania podstawy opodatkowania składników majątkowych posiadanych w chwili wykreślenia

Sentencja

1)

Artykuł 18 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w taki sposób, że obejmuje on również przypadki, w których zaprzestanie działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu jest spowodowane wykreśleniem podatnika z rejestru podatku od wartości dodanej.

2)

Artykuł 74 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwia się on przepisowi prawa krajowego, zgodnie z którym w przypadku zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podstawą opodatkowania czynności jest wartość rynkowa towarów istniejących w dniu tego zaprzestania, chyba że ta wartość odpowiadała w praktyce pozostałej wartości rzeczonych towarów w tamtym momencie i tym samym uwzględnione są zmiany wartości tych towarów między datą ich nabycia a datą zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu.

3)	Artykuł 74 dyrektywy 2006/112 ma bezpośrednią skuteczność.

---

(1)  Dz.U. C 151 z 26.5.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/29

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof — Austria) — Goldbet Sportwetten GmbH przeciwko Massimowi Sperindeo

(Sprawa C-144/12) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 - Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty - Artykuły 6 i 17 - Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty bez podniesienia zarzutu braku jurysdykcji państwa członkowskiego wydania nakazu - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Jurysdykcja, uznawanie oraz wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych - Artykuł 24 - Wdanie się pozwanego w spór przed sądem rozpoznającym sprawę - Zastosowanie w ramach postępowania w sprawie europejskiego nakazu zapłaty)

2013/C 225/48

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Goldbet Sportwetten GmbH

Strona pozwana: Massimo Sperindeo

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberster Gerichtshof — Wykładnia art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (Dz.U. L 399, s. 1) oraz art. 17 owego rozporządzenia w związku z art. 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1) — Jurysdykcja sądu uzasadniona wdaniem się pozwanego w spór, wobec braku podniesienia zarzutu braku jurysdykcji, i podjęciem obrony co do istoty sprawy — Możliwość zastosowania w przypadku postępowania w sprawie europejskiego nakazu zapłaty — W przypadku odpowiedzi twierdzącej: możliwość zakwestionowania przez pozwanego jurysdykcji sądu państwa członkowskiego po wdaniu się przez niego w spór w tej samej sprawie przed innym sądem tego państwa, do którego wniósł on sprzeciw od nakazu zapłaty i przed którym podniósł argumenty co do istoty sprawy

Sentencja

Artykuł 6 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty w związku z art. 17 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty, który nie zawiera zarzutu braku jurysdykcji państwa członkowskiego wydania, nie może być uważany za wdanie się w spór w rozumieniu art. 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, a okoliczność, iż pozwany przedstawił w ramach wnoszonego przez siebie sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty argumenty co do istoty sprawy, jest w tym kontekście pozbawiona znaczenia.

---

(1)  Dz.U. C 184 z 23.6.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/30

---

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. — Xeda International SA i Pace International LLC przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-149/12 P) (1)

(Odwołanie - Środki ochrony roślin - Difenyloamina - Niewłączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG - Procedura oceny substancji czynnych - Cofnięcie przez zgłaszającego poparcia dla włączenia substancji czynnej do tego załącznika - Rozporządzenia (WE) nr 1490/2002 i 1095/2007)

2013/C 225/49

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszące odwołanie: Xeda International SA, Pace International LLC (przedstawiciele: K. Van Maldegem, C. Mereu i N. Knight, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. von Rintelen i P. Ondrůšek, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata J. Stuycka)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 19 stycznia 2012 r. w sprawie T-71/10 Xeda International SA i Pace International LLC przeciwko Komisji Europejskiej, którym Sąd oddalił skargę zmierzającą do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2009/859/WE z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczącej niewłączenia difenyloaminy do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję [notyfikowanej jako dokument C(2009)9262] (Dz.U. L 314, s. 79)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Xeda International SA i Pace International LLC zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 165 z 9.6.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/30

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — Minister Finansów przeciwko RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland Sp. z o.o.

(Sprawa C-155/12) (1)

(Podatek VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuły 44 i 47 - Miejsce uznawane za miejsce dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu - Miejsce opodatkowania - Pojęcie „usług związanych z nieruchomościami” - Transgraniczne, kompleksowe usługi w zakresie magazynowania towarów)

2013/C 225/50

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Minister Finansów

Strona pozwana: RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland Sp. z o.o.

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Naczelny Sąd Administracyjny — Wykładnia art. 44 i 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) w zmienionym brzmieniu — Określenie miejsca opodatkowania — Pojęcie usług związanych z nieruchomościami — Transgraniczne, kompleksowe usługi magazynowania towarów świadczone na rzecz kontrahentów mających siedzibę w innych państwach członkowskich lub w państwach trzecich obejmujące przyjmowanie towarów do magazynów w Polsce, umieszczanie ich na półkach, przechowywanie, załadunek i rozładunek, przepakowywanie i odesłanie do klienta

Sentencja

Artykuł 47 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

---

(1)  Dz.U. C 184 z 23.6.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/31

---

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — TNT Express Worldwide (Poland) sp. z o.o. przeciwko Ministrowi Finansów

(Sprawa C-169/12) (1)

(Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 66 lit. a)–c) - Świadczenie usług transportowych i spedycyjnych - Wymagalność - Dzień otrzymania zapłaty, nie później niż 30. dnia po wykonaniu usługi - Wcześniejsze wystawienie faktury)

2013/C 225/51

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: TNT Express Worldwide (Poland) sp. z o.o.

Strona pozwana: Minister Finansów

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) — Wykładnia art. 66 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1), ze zmianami — Uregulowania krajowe określające moment wymagalności podatku VAT od usług transportowych na dzień otrzymania zapłaty, najpóźniej 30 dni po wykonaniu usługi, nawet w razie wcześniejszego wystawienia faktury

Sentencja

Artykuł 66 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/117/WE z dnia 16 grudnia 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie unormowaniu prawa krajowego, zgodnie z którym podatek od wartości dodanej w odniesieniu do usług transportowych i spedycyjnych staje się wymagalny w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, lecz nie później niż po upływie 30 dni od dnia świadczenia usługi, nawet jeżeli faktura została wystawiona wcześniej i przewiduje późniejszy termin zapłaty.

---

(1)  Dz.U. C 209 z 14.7.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/31

---

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 6 czerwca 2013 r. — Chafiq Ayadi przeciwko Komisji Europejskiej, Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-183/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) - Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami - Rozporządzenie (WE) nr 881/2002 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Wykreślenie zainteresowanego z wykazu osób i podmiotów - Interes prawny)

2013/C 225/52

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Chafiq Ayadi (przedstawiciele: P. Moser, QC, E. Grieves, barrister, upoważnieni przez H. Millera, solicitor)

Druga strona postępowania: Komisjs Europejska (przedstawiciele: M. Konstantinidis, T. Scharf i E. Paasivirta, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: E. Finnegan et G. Étienne, pełnomocnicy)

Interwenient popierający Komisję: Irlandia (przedstawiciele: E. Creedon, pełnomocnik, wspierana przez E. Regana, SC, i N. Travers, BL)

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) z dnia 31 stycznia 2012 r. w sprawie T-527/09 Chafiq Ayadi przeciwko Komisji Europejskiej, którym Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie skargi mającej na celu stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 954/2009 z dnia 13 października 2009 r. zmieniającego po raz 114. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami (Dz.U. L 269, s. 20) — Wykreślenie zainteresowanego z wykazu osób i podmiotów

Sentencja

1)	Postanowienie Sądu Unii Europejskiej z dnia 31 stycznia 2012 r. w sprawie T-527/09 Chafiq Ayadi przeciwko Komisji zostaje uchylone w zakresie, w jakim postanowiono w nim o umorzeniu postępowania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej do Sądu przez Chafiqa Ayadiego

2)	Sprawa zostaje przekazana do Sądu Unii Europejskiej w celu ponownego rozpoznania skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Chafiqa Ayadiego.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie

---

(1)  Dz.U. C 194 z 30.6.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/32

---

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial de Braga — Portugalia) — Impacto Azul, Lda przeciwko BPSA 9 — Promoção e Desenvolvimento de Investimentos Imobiliários, SA, Bouygues Imobiliária, SGPS, Lda, Bouygues Immobilier SA, Aniceto Fernandes Viegas, Óscar Cabanez Rodriguez

(Sprawa C-186/12) (1)

(Swoboda przedsiębiorczości - Ograniczenia - Odpowiedzialność solidarna spółek dominujących wobec wierzycieli ich spółek zależnych - Wyłączenie spółek dominujących mających siedzibę w innym państwie członkowskim - Ograniczenie - Brak)

2013/C 225/53

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial de Braga

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Impacto Azul, Lda

Strony pozwane: BPSA 9 — Promoção e Desenvolvimento de Investimentos Imobiliários, SA, Bouygues Imobiliária, SGPS, Lda, Bouygues Immobilier SA, Aniceto Fernandes Viegas, Óscar Cabanez Rodriguez

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal Judicial de Braga — Wykładnia art. 49 TFUE — Ograniczenia swobody przedsiębiorczości — Przepisy krajowe wyłączające odpowiedzialność solidarną spółek dominujących wobec wierzycieli ich spółek zależnych w odniesieniu do spółek dominujących mających siedzibę w innym państwie członkowskim

Sentencja

Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, iż nie sprzeciwia się on przepisom krajowym tego rodzaju, jak te sporne w postępowaniu głównym, które wyłączają zastosowanie zasady odpowiedzialności solidarnej spółek dominujących wobec wierzycieli ich spółek zależnych do spółek dominujących mających siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego.

---

(1)  Dz.U. C 217 z 21.7.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/32

---

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 16 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria — Węgry) — Alakor Gabonatermelő és Forgalmazó Kft przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága

(Sprawa C-191/12) (1)

(Brak zwrotu całego nienależnie zapłaconego podatku od wartości dodanej - Prawo krajowe wyłączające zwrot podatku VAT z powodu jego przerzucenia na osobę trzecią - Kompensata w formie pomocy pokrywającej część niepodlegającego odliczeniu podatku VAT - Bezpodstawne wzbogacenie)

2013/C 225/54

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: — Alakor Gabonatermelő és Forgalmazó Kft

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Kúria Budapest — Wykładnia prawa Unii dotyczącego wspólnego systemu podatku od wartości dodanej — Odliczenie naliczonego podatku VAT — Subwencje z funduszy publicznych na nabycie towarów finansujące również podatek VAT niepodlegający odliczeniu przy nabyciu — Prawo krajowe wyłączające możliwość zwrotu podatku z powodu jego przerzucenia na osoby trzecie

Sentencja

Zasada zwrotu podatków pobranych w państwie członkowskim z naruszeniem zasad prawa Unii powinna być interpretowana w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie odmawiało zwrotu części podatku od wartości dodanej, którego odliczenia zakazywał przepis krajowy sprzeczny z prawem Unii Europejskiej, na tej podstawie, że owa część podatku była subwencjonowana przez pomoc przyznaną podatnikowi i finansowaną zarówno przez Unię, jak i przez rzeczone państwo, pod warunkiem że ciężar ekonomiczny związany z odmową odliczenia podatku od wartości dodanej został w całości zneutralizowany, czego weryfikacja należy do sądu krajowego.

---

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/33

---

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-193/12) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/676/EWG - Ochrona wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego - Wyznaczenie stref zagrożenia - Nadmierna zawartość azotanów - Eutrofizacja - Obowiązek przeprowadzania co cztery lata przeglądu)

2013/C 225/55

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Hottiaux i B. Simon, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues i S. Menez, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 3 ust. 1 i 4 oraz załącznika I do dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz.U. L 375, s. 1) — Niekompletne wskazanie stref zagrożenia — Nadmierna zawartość azotanów — Eutrofizacja — Odbywający się co cztery lata nieprawidłowy przegląd

Sentencja

1)

Nie wyznaczając szeregu stref charakteryzujących się obecnością zbiorników wód powierzchniowych i gruntowych dotkniętych nadmierną zawartością azotanów lub zjawiskiem eutrofizacji lub zagrożeniem ich wystąpienia jako stref zagrożenia, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 3 ust. 1 i 4 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego oraz załącznika I do tej dyrektywy.

2)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 217 z 21.7.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/33

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof — Austria) — Finanzamt Freistadt Rohrbach Urfahr przeciwko Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz

(Sprawa C-219/12) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 4 ust. 1 i 2 - Pojęcie „działalności gospodarczej” - Odliczenie podatku naliczonego - Eksploatacja modułu fotowoltaicznego zainstalowanego na dachu domu mieszkalnego - Dostawa do sieci - Wynagrodzenie - Produkcja energii elektrycznej niższa od jej zużycia)

2013/C 225/56

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Finanzamt Freistadt Rohrbach Urfahr

Strona pozwana: Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz

przy udziale: Thomasa Fuchsa

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgerichtshof — Wykładnia art. 4 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Pojęcie „działalności gospodarczej” — Moduł fotowoltaiczny wytwarzający energię elektryczną bez własnego systemu magazynowania energii elektrycznej zainstalowany w pobliżu mieszkania prywatnego — Sprzedaż wytworzonej energii elektrycznej spółce, która następnie dostarcza do wspomnianego mieszkania potrzebną energię — Wytwarzanie w perspektywie długoterminowej mniejszej ilości energii niż energia zużyta

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że eksploatacja zainstalowanego na służącym prywatnym celom domu mieszkalnym lub obok niego modułu fotowoltaicznego, skonstruowanego w ten sposób, że po pierwsze ilość wytworzonej energii elektrycznej jest zawsze niższa od ilości energii elektrycznej ogółem zużytej przez użytkownika modułu do celów prywatnych, a po drugie energia ta jest dostarczana do sieci za wynagrodzeniem o charakterze stałym, stanowi „działalność gospodarczą” w rozumieniu tych przepisów.

---

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/34

---

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 28 maja 2013 r. — Abdulbasit Abdulrahim przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej

(Sprawa C-239/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) - Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami - Rozporządzenie (WE) nr 881/2002 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Wykreślenie zainteresowanego z wykazu osób i podmiotów - Interes prawny)

2013/C 225/57

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Abdulbasit Abdulrahim (przedstawiciele: P. Moser, QC, i E. Grieves, barrister, upoważnieni przez H. Millera, solicitor)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: E. Finnegan i G. Étienne, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Paasivirta i G. Valero Jordana, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie T-127/09 Abdulrahim przeciwko Radzie i Komisji, którym Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie skargi mającej na celu stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1330/2008 z dnia 22 grudnia 2008 r. zmieniającego po raz 103. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami (Dz.U. L 345, s. 60) — Wykreślenie zainteresowanego z wykazu osób i podmiotów.

Sentencja

1)	Postanowienie Sądu Unii Europejskiej z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie T-127/09 Abdulrahim przeciwko Radzie i Komisji zostaje uchylone w zakresie, w jakim postanowiono w nim o umorzeniu postępowania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej do Sądu przez Abdulbasita Abdulrahima.

2)	Sprawa zostaje przekazana do Sądu Unii Europejskiej w celu ponownego rozpoznania skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Abdulbasita Abdulrahima.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

---

(1)  Dz.U. C 200 z 7.7.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/34

---

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Płowdiwski administratiwen syd — Bułgaria) — Teritoriałna direkcija na NAP — Płowdiw przeciwko Rodopi-M 91 OOD

(Sprawa C-259/12) (1)

(Podatki - Podatek VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Zasada neutralności podatkowej i zasada proporcjonalności - Nieterminowe zaksięgowanie i zadeklarowanie anulowanej faktury - Naprawnienie uchybienia - Zapłata podatku - Skarb państwa - Brak szkody - Sankcja administracyjna)

2013/C 225/58

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Płowdiwski administratiwen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Teritoriałna direkcija na NAP — Płowdiw

Strona pozwana: Rodopi-M 91 OOD

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Płowdiwski administratiwen syd — Wykładnia art. 242 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Sankcja administracyjna z powodu nieterminowego zadeklarowania anulowanej faktury pomimo tego, że anulowanie zostało następnie zaksięgowane, a zainteresowana osoba uiściła podatek związany z anulowaną fakturą, która nie została ujęta w rejestrze zakupów i w deklaracji podatkowej za odnośny okres podatkowy — Sankcja pieniężna w wysokości odpowiadającej pełnej kwocie niezapłaconego w należytym terminie podatku — Zasada neutralności podatkowej

Sentencja

Zasada neutralności podatkowej nie stoi na przeszkodzie temu, aby organ podatkowy państwa członkowskiego nałożył na podatnika, który nie wywiązał się w przewidzianym przez przepisy krajowe terminie z obowiązku zaksięgowania i zadeklarowania okoliczności mających znaczenie dla ustalenia należnego od niego podatku od wartości dodanej, kary pieniężnej w wysokości niezapłaconego we wskazanym terminie podatku, jeżeli podatnik ten naprawił następnie to uchybienie i zapłacił należny podatek w pełnej wysokości wraz z odsetkami. Obowiązkiem sądu krajowego jest dokonanie oceny, przy uwzględnieniu art. 242 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, czy w świetle okoliczności występujących w postępowaniu głównym, w szczególności terminu skorygowania nieprawidłowości, wagi tej nieprawidłowości i ewentualnego występowania oszustwa po stronie podatnika lub obejścia przez niego obowiązujących przepisów, kwota nałożonej sankcji nie wykracza poza to co konieczne do osiągnięcia celów polegających na zapewnieniu prawidłowego poboru podatku i zapobieganiu oszustwom podatkowym.

---

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/35

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. — Guillermo Cañas przeciwko Komisji Europejskiej, Światowej Agencji Antydopingowej i ATP Tour, Inc.

(Sprawa C-269/12 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Przepisy antydopingowe - Umorzenie postępowania w przedmiocie złożonej do Komisji skargi - Pojęcie interesu prawnego - Dalsze trwanie tego interesu prawnego po zaprzestaniu działalności zawodowej)

2013/C 225/59

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Guillermo Cañas (przedstawiciele: adwokaci Y. Bonnard i C. Aguet)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Van Nuffel i F. Ronkes Agerbeek, pełnomocnicy), Światowa Agencja Antydopingowa (przedstawiciele: G. Berrisch, Rechtsanwalt, D. Cooper, solicitor, N. Chesaites, barrister) i ATP Tour, Inc.

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) z dnia 26 marca 2012 r. w sprawie T-508/09 Cañas przeciwko Komisji, w którym Sąd odrzucił żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 7809 z dnia 12 października 2009 r. wydanej w sprawie COMP/39.471 i odrzucającej z uwagi na brak wystarczającego interesu wspólnotowego wniesioną do Komisji skargę dotyczącą naruszeń art. 81 WE i art. 82 WE popełnionych jakoby przez Światową Agencję Antydopingową (ang. World Anti-Doping Agency, WADA), ATP Tour Inc. i Międzynarodową Radę Arbitrażową do spraw Sportu (ang. International Council of Arbitration for Sport, ICAS) — Konkurencja — Przepisy antydopingowe — Naruszenie prawa przy dokonywaniu wykładni pojęcia interesu prawnego — Utrata interesu prawnego w toku postępowania

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Guillermo Cañas zostaje obciążony kosztami postępowania.

3)	Światowa Agencja Antydopingowa ponosi swoje własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 235 z 4.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/35

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 8 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Mons — Belgia) — Petroma Transports SA, Martens Energie SA, Martens Immo SA, Martens SA, Fabian Martens, Geoffroy Martens, Thibault Martens przeciwko État belge

(Sprawa C-271/12) (1)

(Podatki - Podatek od wartości dodanej - Szósta dyrektywa 77/388/EWG - Prawo do odliczenia podatku naliczonego - Obowiązki podatnika - Posiadanie nieprawidłowych lub niedokładnych faktur - Brak obowiązkowych wzmianek - Odmowa prawa do odliczenia - Wykazanie a posteriori prawdziwości transakcji wykazanych na fakturach - Faktury korygujące - Prawo do zwrotu podatku VAT - Zasada neutralności)

2013/C 225/60

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Mons

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Petroma Transports SA, Martens Energie SA, Martens Immo SA, Martens SA, Fabian Martens, Geoffroy Martens, Thibault Martens

Strona pozwana: État belge

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour d’appel de Mons -Belgia — Wykładnia przepisów odnoszących się do podatku od wartości dodanej — Odliczenie podatku naliczonego — Obowiązek podatnika — Uzależnienie uprawnienia do odliczenia podatku VAT od posiadania faktury obowiązkowo zawierającej określone wzmianki — Pojęcie istotnej wzmianki — Odmowa uznania prawa do odliczenia — Przedstawienie informacji a posteriori celem wykazania prawdziwości, charakteru i kwoty wykonanych usług — Zgodność z prawem Unii orzecznictwa krajowego odmawiającego prawa do odliczenia w razie braku obowiązkowych wzmianek na fakturze — Wykładnia zasady neutralności — Wpływ nieścisłości w fakturach na obowiązek państwa w zakresie zwrotu pobranego podatku VAT

Sentencja

1)

Przepisy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniom krajowym takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, na mocy których można odmówić prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej podatnikom będącym usługobiorcami, którzy posiadają faktury zawierające braki, nawet jeśli zostają one uzupełnione poprzez przedstawienie informacji mających na celu wykazanie prawdziwości, charakteru i kwoty zafakturowanych transakcji po wydaniu takiej decyzji odmownej.

2)

Zasada neutralności podatkowej nie sprzeciwia się temu, aby administracja podatkowa odmówiła zwrotu podatku od wartości dodanej zapłaconego przez spółkę będącą usługodawcą, podczas gdy odmówiono wykonania prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej obciążającego rzeczone usługi spółkom będącym usługobiorcami ze względu na nieprawidłowości stwierdzone na fakturach wystawionych przez rzeczoną spółkę będącą usługodawcą.

---

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/36

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. — Ryanair Ltd przeciwko Komisji Europejskiej, Republice Włoskiej i Alitalia — Compagnia Aerea Italiana SpA

(Sprawa C-287/12 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Pożyczka udzielona przez Republikę Włoską przedsiębiorstwu lotniczemu Alitalia - Decyzja uznająca pomoc za bezprawnie przyznaną i niezgodną ze wspólnym rynkiem - Sprzedaż aktywów Alitalii - Decyzja stwierdzająca brak pomocy w chwili zakończenia wstępnego etapu jej badania - Skarga o stwierdzenie nieważności - Legitymacja procesowa - Strona zainteresowana - Dopuszczalność - Poważne trudności - Właściwość - Obowiązek uzasadnienia)

2013/C 225/61

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Ryanair Ltd (przedstawiciele: E. Vahida, adwokat, I.-G. Metaxas-Maragkidis, dikigoros)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn i D. Grespan, pełnomocnicy), Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik i P. Gentili, avvocato dello Stato), Alitalia — Compagnia Aerea Italiana SpA (przedstawiciel: G. Bellitti, avvocato)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 28 marca 2012 r. w sprawie T-123/09 Ryanair przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 6743 z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie pożyczki w kwocie 300 mln EUR udzielonej przez Włochy spółce Alitalia [pomoc C 26/08 (ex NN 31/08)] (Dz.U. 2009, L 52, s. 3) ze względu na to, że instytucja ta nie nakazała w niej odzyskania pomocy od następców Alitalii, a także o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 6745 wersja ostateczna z dnia 12 listopada 2008 r. uznającej, że postępowanie w sprawie sprzedaży aktywów Alitalii przeprowadzone w ramach nadzwyczajnej procedury administracyjnej, która powinna była doprowadzić do likwidacji tego przedsiębiorstwa lotniczego, nie stanowi pomocy państwa pod warunkiem, że władze włoskie wywiążą się z przyjętych zobowiązań mających na celu zapewnienie, iż transakcje zostaną przeprowadzone po cenach rynkowych (pomoc N 510/2008, Dz.U. C 46, s. 6.)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Ryanair Ltd pokrywa, poza własnymi kosztami postępowania, także koszty poniesione przez Komisję Europejską i Alitalię — Compagnia Aerea Italiana SpA.

3)	Republika Włoska pokrywa swe koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 303 z 6.10.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/36

---

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Højesteret — Dania) — Malaysia Dairy Industries Pte. Ltd przeciwko Ankenævnet for Patenter og Varemærker

(Sprawa C-320/12) (1)

(Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 4 ust. 4 lit. g) - Znaki towarowe - Warunki uzyskania i utrzymania prawa do znaku towarowego - Odmowa lub unieważnienie rejestracji - Pojęcie złej wiary zgłaszającego - Wiedza zgłaszającego o istnieniu zagranicznego znaku towarowego)

2013/C 225/62

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Højesteret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Malaysia Dairy Industries Pte. Ltd

Strona pozwana: Ankenævnet for Patenter og Varemærker

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Højesteret — Artykuł 4 ust. 4 lit. g) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 299, s. 25) — Odmowa zarejestrowania albo nieważność znaku towarowego — Pojęcie złej wiary — Wnioskodawca, który miał świadomość istnienia zagranicznego znaku towarowego w chwili składania wniosku — Unieważnienie rejestracji plastikowej butelki na mleko w charakterze znaku towarowego z tego względu, iż wnioskodawca w chwili składania wniosku był świadom istnienia podobnego wcześniejszego znaku towarowego, którym za granicą posługiwała się spółką będąca konkurentem wnioskodawcy

Sentencja

1)

Wykładni art. 4 ust. 4 lit. g) dyrektywy 2008/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy dokonywać w ten sposób, że pojęcie złej wiary w rozumieniu tego przepisu jest autonomicznym pojęciem prawa Unii, które powinno być interpretowane w sposób jednolity w Unii Europejskiej.

2)

Wykładni art. 4 ust. 4 lit. g) dyrektywy 2008/95 należy dokonywać w ten sposób, że aby wykazać istnienie złej wiary dokonującego zgłoszenie do rejestracji znaku towarowego w rozumieniu tego przepisu, należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki występujące w danej sprawie i istniejące w chwili dokonywania zgłoszenia do rejestracji. Okoliczność, że dokonujący takiego zgłoszenia wie lub powinien wiedzieć, że osoba trzecia używa znaku towarowego za granicą w chwili dokonywania zgłoszenia, nie wystarcza sama w sobie do tego, aby wykazać istnienie w rozumieniu tego przepisu złej wiary dokonującego takie zgłoszenie.

3)

Wykładni art. 4 ust. 4 lit. g) dyrektywy 2008/95 należy dokonywać w ten sposób, że nie pozwala on państwom członkowskim na ustanowienie szczególnego systemu ochrony zagranicznych znaków towarowych, który różni się od tego ustanowionego w tym przypisie i oparty jest na fakcie, że dokonujący zgłoszenia do rejestracji znaku towarowego wiedział lub powinien był wiedzieć o zagranicznym znaku towarowym.

---

(1)  Dz.U. C 258 z 25.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/37

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal do Trabalho de Viseu — Portugalia) — Worten — Equipamentos para o Lar, SA przeciwko Autoridade para as Condições de Trabalho (ACT)

(Sprawa C-342/12) (1)

(Przetwarzanie danych osobowych - Dyrektywa 95/46/WE - Artykuł 2 - Pojęcie danych osobowych - Artykuły 6 i 7 - Zasady dotyczące charakteru danych i legalności przetwarzania danych - Artykuł 17 - Bezpieczeństwo przetwarzania danych - Czas pracy pracowników - Ewidencja czasu pracy - Dostęp organu krajowego właściwego w sprawach nadzoru nad warunkami pracy - Spoczywający na pracodawcy obowiązek udostępnienia ewidencji czasu pracy w sposób umożliwiający natychmiastowy wgląd do tej ewidencji)

2013/C 225/63

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal do Trabalho de Viseu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Worten — Equipamentos para o Lar, SA

Strona pozwana: Autoridade para as Condições de Trabalho (ACT)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal do Trabalho de Viseu — Wykładnia art. 2 i 17 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281, s. 31) — Pojęcie danych osobowych — Dane rejestrowane w systemie rejestracji czasu pracy pracowników spółki

Sentencja

1)

Artykuł 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że ewidencja czasu pracy, taka jak ta, której dotyczy postępowanie główne, zawierająca w odniesieniu do każdego pracownika wskazanie godzin rozpoczęcia i zakończenia pracy, jak również odnośnych przerw lub odpoczynków, wchodzi w zakres pojęcia „danych osobowych” w rozumieniu tego przepisu.

2)

Artykuł 6 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 lit. c) i e) dyrektywy 95/46 należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak to, którego dotyczy postępowanie główne, które nakłada na pracodawcę obowiązek udostępnienia krajowemu organowi właściwemu w sprawach nadzoru nad warunkami pracy ewidencji czasu pracy w sposób umożliwiający natychmiastowy wgląd do tej ewidencji, o ile obowiązek ten jest konieczny dla potrzeb sprawowania przez ten organ nadzoru nad stosowaniem przepisów dotyczących warunków pracy, w szczególności z zakresu czasu pracy.

---

(1)  Dz.U. C 295 z 29.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/38

---

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-345/12) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2002/91/WE - Charakterystyka energetyczna budynków - Artykuł 7 ust. 1 i 2, art. 9, art. 10 oraz art. 15 ust. 1 - Nieprawidłowa transpozycja - Brak transpozycji w przewidzianym terminie - Dyrektywa 2010/31/UE - Artykuł 29)

2013/C 225/64

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Montaguti i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik wspierany przez A. De Stefana, avvocato dello Stato)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w przewidzianym terminie wszystkich przepisów niezbędnych do zastosowania się do art. 7 ust. 1 i 2, art. 10 oraz art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.U. L 1, s. 65) w związku z art. 29 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.U. L 153, s. 13)

Sentencja

1)

Nie ustanawiając obowiązku dostarczenia świadectwa charakterystyki energetycznej w wypadku sprzedaży lub wynajmu budynku zgodnie z art. 7 i 10 dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i nie notyfikując Komisji Europejskiej środków transpozycji art. 9 dyrektywy 2002/91, Republika Włoska uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 7 ust. 1 i 2, art. 10, a także art. 15 ust. 1 tej dyrektywy w związku z art. 29 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 287 z 22.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/38

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil Constitutionnel — Francja) — Jeremy F. przeciwko Premier ministre

(Sprawa C-168/13 PPU) (1)

(Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Artykuł 27 ust. 4 i art. 28 ust. 3 lit. c) - Europejski nakaz aresztowania i procedura wydawania osób między państwami członkowskimi - Zasada specjalności - Wniosek o rozszerzenie europejskiego nakazu aresztowania uzasadniającego przekazanie lub dalsze przekazanie innemu państwu członkowskiemu - Orzeczenie organu sądowego wykonującego nakaz państwa członkowskiego o wyrażeniu zgody - Środek zaskarżenia o charakterze zawieszającym - Dopuszczalność)

2013/C 225/65

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil Constitutionnel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Jeremy F.

Strona pozwana: Premier ministre

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil Constitutionnel — Wykładnia art. 27 i art. 28 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1) — Rozszerzenie skutków europejskiego nakazu aresztowania — Istnienie w wykonującym państwie członkowskim środka zaskarżenia (odwołania) od wykonującego organu sądowego, w tym przypadku chambre d'instruction (izby śledczej) cour d'appel (sądu apelacyjnego) — Termin 30-dniowy

Sentencja

Artykuł 27 ust. 4 i art. 28 ust. 3 lit. c) decyzji ramowej decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie wprowadzeniu przez państwa członkowskie środka zaskarżenia zawieszającego wykonanie orzeczenia organu sądowego, który w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania wniosku rozstrzyga o wyrażeniu zgody bądź na ściganie, skazanie lub aresztowanie osoby w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka zapobiegawczego związanego z pozbawieniem wolności za przestępstwo popełnione przed jej przekazaniem na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, inne niż to, które uzasadniało jej przekazanie, bądź na przekazanie osoby państwu członkowskiemu innemu niż wykonujące nakaz państwo członkowskie na podstawie europejskiego nakazu aresztowania wydanego w związku z przestępstwem popełnionym przed jej przekazaniem, o ile ostateczne orzeczenie zapadnie w terminach określonych w art. 17 decyzji ramowej.

---

(1)  Dz.U. C 156 z 1.6.2013.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/39

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Cível da Comarca do Porto — Portugalia) — Maria Alice Pendão Lapa Costa Ferreira, Alexandra Pendão Lapa Ferreira przeciwko Companhia de Seguros Tranquilidade SA

(Sprawa C-229/10) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w wyniku ruchu pojazdów mechanicznych - Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG i 90/232/EWG - Prawo do odszkodowania z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w wyniku ruchu pojazdów mechanicznych - Odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego - Przyczynienie się ofiary do szkody - Wyłączenie lub ograniczenie prawa do odszkodowania)

2013/C 225/66

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Cível da Comarca do Porto

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: Maria Alice Pendão Lapa Costa Ferreira, Alexandra Pendão Lapa Ferreira

Strona pozwana: Companhia de Seguros Tranquilidade SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal Cível da Comarca do Porto — Wykładnia dyrektyw: Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (Dz.U. L 103, s. 1), Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych (Dz.U. 1984, L 8, s. 17), Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 129, s. 33, a w szczególności jej art. 1a, Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/26/WE z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i zmieniającej dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwartej dyrektywy w sprawie ubezpieczenia pojazdów mechanicznych) (Dz.U. L 181, s. 65) i Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/14/WE z dnia 11 maja 2005 r. zmieniającej dyrektywy Rady 72/166/EWG, 84/5/EWG, 88/357/EWG i 90/232/EWG oraz dyrektywę 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 149, s. 14) — Przepisy krajowe wyłączające odpowiedzialność na zasadzie ryzyka wynikającą z ruchu pojazdów mechanicznych w razie wypadku ze względu na wyłączną odpowiedzialność pieszego będącego ofiarą rzeczonego wypadku i pozwalające na wyłączenie lub zmniejszenie prawa do odszkodowania ofiar wypadku w przypadku zbiegu winy, ze względu na przyczynienie się ofiary do powstania szkody.

Sentencja

Dyrektywa Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, druga dyrektywa Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych i trzecia dyrektywa Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych powinny być interpretowane w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym należącym do prawa odpowiedzialności cywilnej, które pozwalają na wyłączenie lub ograniczenie prawa ofiary wypadku do dochodzenia odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za ruch pojazdu mechanicznego biorącego udział w wypadku na podstawie indywidualnej oceny wyłącznego lub częściowego przyczynienia się tej ofiary do jej szkody.

---

(1)  Dz.U. C 195 z 17.7.2010.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/39

---

Postanowienie Trybunału z dnia 16 maja 2013 r. — Caixa Geral de Depósitos, SA przeciwko Komisji Europejskiej, Republice Portugalskiej

(Sprawa C-242/11 P) (1)

(Odwołanie - Artykuły 149 i 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) - Dotacja globalna na pomoc w zakresie inwestycji lokalnych w Portugalii - Zmniejszenie pomocy finansowej - Umorzenie postępowania - Oczywista niedopuszczalność)

2013/C 225/67

Język postępowania: portugalski

Strony

Wnoszący odwołanie: Caixa Geral de Depósitos, SA (przedstawiciel: N. Ruiz, advogado)

Druga strona postępowania: Komisja Europejskiej (przedstawiciele: A. Steiblytė, L. Flynn i P. Guerra e Andrade, pełnomocnicy), Republika Portugalska (przedstawiciel: L. Inez Fernandes, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (ósmej izby) wydanego w dniu 3 marca 2011 r. w sprawie T-401/07 Caixa Geral de Depósitos przeciwko Komisji, którym Sąd odrzucił jako niedopuszczalną skargę o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji C(2007) 3772 z dnia 31 lipca 2007 r. w sprawie zmniejszenia pomocy finansowej Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) dotyczącej dotacji globalnej na pomoc w zakresie inwestycji lokalnych w Portugalii na podstawie decyzji Komisji C(95) 1769 z dnia 28 lipca 1995 r. oraz żądanie nakazania Komisji wypłaty salda pomocy na podstawie art. 238 WE

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Caixa Geral de Depósitos, SA oraz Komisja Europejska pokrywają własne koszty związane z niniejszym odwołaniem.

3)	Republika Portugalska pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 219 z 23.7.2011 r.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/40

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial de Santa Maria da Feira — Portugalia) — Serafim Gomes Oliveira przeciwko Lusitânia — Companhia de Seguros, SA

(Sprawa C-362/11) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG, 90/232/EWG i 2005/14/WE - Prawo do odszkodowania z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego - Przyczynienie się ofiary do powstania szkody - Ograniczenie prawa do odszkodowania)

2013/C 225/68

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial de Santa Maria da Feira.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Serafim Gomes Oliveira

Strona pozwana: Lusitânia — Companhia de Seguros, SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal Judicial de Santa Maria da Feira — Wykładnia dyrektyw: Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (Dz.U. L 103, s. 1), Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych (Dz.U. 1984, L 8, s. 17), Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 129, s. 33, a w szczególności jej art. 1a), 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i zmieniającej dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwartej dyrektywy w sprawie ubezpieczenia pojazdów mechanicznych) (Dz.U. L 181, s. 65), i dyrektywy 2005/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. zmieniającej dyrektywy Rady 72/166/EWG, 84/5/EWG, 88/357/EWG i 90/232/EWG oraz dyrektywę 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 149, s. 14) — Wypadek pomiędzy samochodem osobowym a rowerem — Część winy, jaką można przypisać kierowcy roweru, niższa niż 20 % — Proporcjonalne obniżenie prawa do odszkodowania — Dopuszczalność

Sentencja

Dyrektywa Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, druga dyrektywa Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych i trzecia dyrektywa Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych powinny być interpretowane w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym należącym z zakresu prawa odpowiedzialności cywilnej, które pozwalają na ograniczenie prawa ofiary wypadku do dochodzenia odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu biorącego udział w wypadku na podstawie indywidualnej oceny częściowego przyczynienia się tej ofiary do powstania poniesionej przez nią szkody.

---

(1)  Dz.U. C 282 z 24.9.2011 .

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/41

---

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 18 kwietnia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln — Niemcy) — Germanwings GmbH przeciwko Thomas Amend

(Sprawa C-413/11) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Prawo pasażerów do odszkodowania w przypadku znacznego opóźnienia lotu - Zasada podziału władz w Unii)

2013/C 225/69

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Germanwings GmbH

Strona pozwana: Thomas Amend

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landgericht Köln — Wykładnia art. 5, art. 6, art. 7, art. 8 ust. 1 lit. a) i art. 9 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. L 46, s. 1) — Prawo do odszkodowania w przypadku opóźnienia — Granice kompetencji Trybunału — Zakres wykładni wynikającej z wyroku Trybunału w sprawie z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawach połączonych C-402/07 i C-432/07 Sturgeon i in., rozszerzającej w drodze analogii prawo do odszkodowania na przypadek opóźnienia lotu

Sentencja

Wykładnia rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 dokonywana przez Trybunał Sprawiedliwości w ten sposób, że pasażerowie opóźnionych lotów mają prawo do odszkodowania, gdy dotrą do końcowego celu podróży trzy godziny lub później po planowej godzinie przybycia, mimo że art. 6 owego rozporządzenia dotyczący opóźnień przewiduje jedynie świadczenia w zakresie zapewnienia pomocy i prawa do opieki oraz do art. 7 owego rozporządzenia, dotyczącego prawa do odszkodowania, odsyła się jedynie w sytuacji odmowy przyjęcia na pokład lub odwołania lotu nie narusza zasady podziału władz w Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. C 319 z 29.10.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/41

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação de Guimarães — Portugalia) — Jonathan Rodrigues Esteves przeciwko Companhia de Seguros Allianz Portugal SA

(Sprawa C-486/11) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w wyniku ruchu pojazdów mechanicznych - Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG, 90/232/EWG i 2005/14/WE - Prawo do odszkodowania z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w wyniku ruchu pojazdów mechanicznych - Odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego - Przyczynienie się ofiary do szkody - Wyłączenie lub ograniczenie prawa do odszkodowania)

2013/C 225/70

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal da Relação de Guimarães

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Jonathan Rodrigues Esteves

Strona pozwana: Companhia de Seguros Allianz Portugal SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal da Relação de Guimarães — Wykładnia art. 1a dyrektywy Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 129, s. 33) — Przepisy krajowe pozwalające na wyłączenie lub ograniczenie prawa ofiary do odszkodowania w razie wypadku na podstawie indywidualnej oceny jej przyczynienia się do tego wypadku

Sentencja

Dyrektywa Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, druga dyrektywa Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych i trzecia dyrektywa Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych powinny być interpretowane w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym należącym do prawa odpowiedzialności cywilnej, które pozwalają na wyłączenie lub ograniczenie prawa ofiary wypadku do dochodzenia odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za ruch pojazdu mechanicznego biorącego udział w wypadku na podstawie indywidualnej oceny wyłącznego lub częściowego przyczynienia się tej ofiary do jej szkody.

---

(1)  Dz.U. C 355 z 3.12.2011.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/42

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 maja 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato — Włochy) — Consulta Regionale Ordine Ingegneri della Lombardia i in. przeciwko Comune di Pavia

(Sprawa C-564/11) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 1 ust. 2 lit. a) i d) - Usługi - Badania i doradztwo techniczno-naukowe zmierzające do sporządzenia aktów stanowiących plan zagospodarowania terytorium gminy - Umowa zawarta między dwoma podmiotami publicznymi, z których jeden jest uniwersytetem - Podmiot publiczny, który może być uznany za wykonawcę)

2013/C 225/71

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Consulta Regionale Ordine Ingegneri della Lombardia, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Brescia, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Como, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Cremona, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Lecco, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Lodi, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Milano, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Pavia, Ordine degli Ingegneri della Provincia di Varese

Strona pozwana: Comune di Pavia

przy udziale: Università degli Studi di Pavia

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Consiglio di Stato — Wykładnia art. 1 ust. 2 lit. a) i d), art. 2 i art. 28 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114) oraz załącznika II do niej, kategorie nr 8 i 12 — Udzielenie zamówienia z pominięciem procedur udzielenia zamówienia publicznego przewidzianych w dyrektywie — Umowa zawarta pomiędzy dwoma organami administracji publicznej, w ramach której usługodawcą jest uniwersytet i w której świadczenie wzajemne nie ma charakteru wynagrodzenia

Sentencja

Prawo Unii w dziedzinie zamówień publicznych sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają, bez odwołania się do zasad dotyczących udzielania zamówień publicznych, zawarcie umowy, na mocy której podmioty publiczne ustanawiają między sobą współpracę, jeżeli — czego zbadanie należy do sądu odsyłającego — przedmiotem takiej umowy nie jest zapewnienie wykonania misji publicznej wspólnej dla tych podmiotów, umowa ta nie jest wyłącznie dyktowana względami i wymogami związanymi z realizacją celów leżących w publicznym interesie lub może ona prowadzić do uprzywilejowania prywatnego usługodawcy względem jego konkurentów.

---

(1)  Dz.U. C 73 z 10.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/42

---

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 7 maja 2013 r. — Dow AgroSciences Ltd, Dow AgroSciences LLC, Dow AgroSciences, Dow AgroSciences Export, Dow Agrosciences BV, Dow AgroSciences Hungary kft, Dow AgroSciences Italia Srl, Dow AgroSciences Polska sp. z o.o., Dow AgroSciences Iberica, SA, Dow AgroSciences s.r.o., Dow AgroSciences Danmark A/S, Dow AgroSciences GmbH przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-584/11 P) (1)

(Odwołanie - Środki ochrony roślin - Substancja czynna trifluralina - Odmowa wpisu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG - Decyzja 1999/468/WE - Artykuł 5)

2013/C 225/72

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Dow AgroSciences Ltd, Dow AgroSciences LLC, Dow AgroSciences, Dow AgroSciences Export, Dow Agrosciences BV, Dow AgroSciences Hungary kft, Dow AgroSciences Italia Srl, Dow AgroSciences Polska sp. z o.o., Dow AgroSciences Iberica, SA, Dow AgroSciences s.r.o., Dow AgroSciences Danmark A/S, Dow AgroSciences GmbH (przedstawiciele: K. Van Maldegem i C. Mereu, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. von Rintelen i P. Ondrůšek, pełnomocnicy, wspierani przez J. Stuycka, advocaat)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) z dnia 9 września 2011 r. w sprawie C-475/07 Dow AgroSciences i in. przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2007/629/CE z dnia 20 września 2007 r. dotyczącej niewłączenia trifluraliny do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję [notyfikowana jako dokument nr C(2007) 4282] (Dz.U. L 255, s.42)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Dow AgroSciences Ltd, Dow AgroSciences LLC, Dow AgroSciences SAS, Dow AgroSciences Export SAS, Dow Agrosciences BV, Dow AgroSciences Hungary kft, Dow AgroSciences Italia Srl, Dow AgroSciences Polska sp. z o.o., Dow AgroSciences Iberica SA, Dow AgroSciences s.r.o., Dow AgroSciences Danmark A/S et Dow AgroSciences GmbH zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/43

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 30 maja 2013 r. — Sheilesh Shah, Akhil Shah przeciwko Three-N-Products Private Ltd, Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-14/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego AYUURI NATURAL - Sprzeciw właściciela wcześniejszych, słownego i graficznego, wspólnotowych znaków towarowych AYUR - Odwołanie oczywiście niedopuszczalne i oczywiście bezzasadne)

2013/C 225/73

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sheilesh Shah, Akhil Shah (przedstawiciel: M. Chapple, barrister)

Pozostali uczestnicy postępowania: Three-N-Products Private Ltd (przedstawiciel: C. Jäger, Rechtsanwältin), Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Botis i D. Walicka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie T-313/10 THREE-N-PRODUCTS PRIVATE przeciwko OHIM — SHAH (AYUURI NATURAL), na mocy którego Sąd stwierdził nieważność decyzji R 1005/2009-4 Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 1 czerwca 2010 r. stwierdzającej nieważność decyzji Wydziału Sprzeciwów, którą odrzucono zgłoszenie do rejestracji słownego znaku towarowego „AYUURI NATURAL” dla towarów należących do klas 3 i 5 w ramach sprzeciwu wniesionego przez właściciela wspólnotowych, graficznego i słownego, znaków towarowych zawierających element słowny „AYUR”, zarejestrowanego dla towarów należących do klas 3 i 5 — Wykładnia i stosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo oznaczeń

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Sheilesh Shah i Akhil Shah zostają obciążeni kosztami postępowania.

3)	Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 73 z 10.3.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/43

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação de Guimarães — Portugalia) — Domingos Freitas, Maria Adília Monteiro Pinto. przeciwko Companhia de Seguros Allianz Portugal SA

(Sprawa C-96/12) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG i 90/232/EWG - Prawo do odszkodowania z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego - Przyczynienie się ofiary do powstania szkody - Wyłączenie lub ograniczenie prawa do odszkodowania)

2013/C 225/74

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal da Relação de Guimarães

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Domingos Freitas, Maria Adília Monteiro Pinto

Strona pozwana: Companhia de Seguros Allianz Portugal SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal da Relação de Guimarães — Wykładnia dyrektyw: Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (Dz.U. L 103, s. 1), Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych (Dz.U. 1984, L 8, s. 17), Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 129, s. 33, a w szczególności jej art. 1 a), 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i zmieniającej dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwartej dyrektywy w sprawie ubezpieczenia pojazdów mechanicznych) (Dz.U. L 181, s. 65) i dyrektywy 2005/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. zmieniającej dyrektywy Rady 72/166/EWG, 84/5/EWG, 88/357/EWG i 90/232/EWG oraz dyrektywę 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 149, d. 14) — Przepisy krajowe pozwalające na wyłączenie lub ograniczenie prawa ofiary do odszkodowania wypadkowego na podstawie oceny jej przyczynienia się do powstania poniesionej przez nią szkody — Wypadek pomiędzy pojazdem samochodowym a rowerzystą spowodowany przez tego rowerzystę

Sentencja

Dyrektywa Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, druga dyrektywa Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych i trzecia dyrektywa Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych powinny być interpretowane w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym z zakresu prawa odpowiedzialności cywilnej, które pozwalają na wyłączenie lub ograniczenie prawa ofiary wypadku do dochodzenia odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu mechanicznego biorącego udział w wypadku na podstawie indywidualnej oceny wyłącznego lub częściowego przyczynienia się tej ofiary do powstania poniesionej przez nią szkody.

---

(1)  Dz.U. C 138 z 12.5.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/44

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 16 maja 2013 r. — Volkswagen AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Suzuki Motor Corp.

(Sprawa C-260/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy Swift GTi - Sprzeciw właściciela słownych, międzynarodowego i krajowego, znaków towarowych GTI - Wycofanie sprzeciwu - Odwołanie, które stało się bezprzedmiotowe - Umorzenie postępowania)

2013/C 225/75

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Volkswagen AG (przedstawiciel: S. Risthaus, Rechtsanwalt)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik); Suzuki Motor Corp.

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) z dnia 21 marca 2012 r. w sprawie T-63/09 VOLKSWAGEN przeciwko OHIM — SUZUKI MOTOR (SWIFT GTi), na mocy którego Sąd oddalił skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 grudnia 2008 r. (sprawa R 749/2007-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Volkswagen AG a Suzuki Motor Corp. — Oznaczenie słowne SWIFT GTi — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd przez pomylenie ze słownym znakiem towarowym GTI — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Volkswagen AG zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 227 z 28.7.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/44

---

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 8 maja 2013 r. — Cadila Healthcare Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Novartis AG

(Sprawa C-268/12 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Słowny znak towarowy ZYDUS - Sprzeciw właściciela wspólnotowego znaku towarowego ZIMBUS - Częściowa odmowa rejestracji dokonana przez izbę odwoławczą OHIM)

2013/C 225/76

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cadila Healthcare Ltd (przedstawiciel: S. Malynicz, barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik), Novartis AG (przedstawiciel: N. Hebeis, Rechtsanwalt)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 15 marca 2012 r. w sprawie T-288/08 Cadila Healthcare przeciwko OHIM — Novartis (ZYDUS), w którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności wniesioną przez zgłaszającego słowny znak towarowy „ZYDUS” dla towarów należących do klas 3, 5 i 10 na decyzję R 1092/2007-2 Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 7 maja 2008 r. oddalającą częściowo odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów, którą odmówiono częściowo rejestracji tego znaku towarowego w wyniku sprzeciwu wniesionego przez właściciela wspólnotowego znaku towarowego „ZIMBUS”, zarejestrowanego dla towarów należących do klasy 5 — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo towarów i oznaczeń — Artykuł 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009].

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Cadila Healthcare Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 258 z 25.8.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/45

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 14 maja 2013 r. — You-Q BV przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Apple Corps Ltd

(Sprawa C-294/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „BEATLE” - Sprzeciw właściciela graficznych i słownych wspólnotowych i krajowych znaków towarowych zawierających elementy słowne „BEATLES” i „THE BEATLES” - Odmowa rejestracji dokonana przez izbę odwoławczą - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 40/94)

2013/C 225/77

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: You-Q BV (przedstawiciel: G.S.C.M. van Roeyen, advocaat)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Botis i I. Harrington, pełnomocnicy), Apple Corps Ltd (przedstawiciele: A Terry, solicitor, i F. Clark, barrister)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie T-369/10 You-Q BV przeciwko OHIM — Apple Corps (Beatle), którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności wniesioną przez zgłaszającego graficzny znak towarowy zawierający element słowny „BEATLE” dla towarów należących do klasy 12 na decyzję R 1276/2009-2 Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 31 maja 2010 r., uchylającą decyzję Wydziału Sprzeciwów, który oddalił sprzeciw wniesiony przez właściciela słownych i graficznych wspólnotowych i krajowych znaków towarowych zawierających elementy słowne „BEATLES” i „THE BEATLES”, zarejestrowanych dla towarów należących do klas 6, 9, 14, 15, 16, 18, 20, 21, 24, 25, 26, 27, 28, 34 i 41.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	You-Q BV zostaje obciążona koszami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 303 z 6.10.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/45

---

Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Handelsgericht Wien — Austria) — Novontech-Zala kft przeciwko LOGICDATA Electronic & Software Entwicklungs GmbH

(Sprawa C-324/12) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 - Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty - Sprzeciw wniesiony po terminie - Artykuł 20 - Ponowne badanie w wyjątkowych przypadkach - Brak „nadzwyczajnych” lub „wyjątkowych” okoliczności)

2013/C 225/78

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Handelsgericht Wien

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca zażalenie: Novontech-Zala kft

Druga strona postępowania: LOGICDATA Electronic & Software Entwicklungs GmbH

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Handelsgericht Wien — Wykładnia art. 20 ust. 1 lit. b) i art. 20 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (Dz.U. L 399, s. 1) — Sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty wysłany po upływie terminu w związku z niedopatrzeniem pełnomocnika zainteresowanej strony — Ewentualne wystąpienie przypadku siły wyższej lub wyjątkowych okoliczności

Sentencja

Niedochowanie terminu na wniesienie sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty ze względu na błędne zachowanie przedstawiciela pozwanego nie może uzasadniać ponownego zbadania tego nakazu zapłaty, gdyż takie niedochowanie nie jest objęte ani nadzwyczajnymi okolicznościami w rozumieniu art. 20 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty, ani wyjątkowymi okolicznościami w rozumieniu art. 20 ust. 2 tego rozporządzenia.

---

(1)  Dz.U. C 303 z 6.10.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/46

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 marca 2013 r. — Mizuno KK przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-341/12 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Wspólnotowy znak towarowy - Graficzny znak towarowy zawierający literę „G” i dwa symbole oznaczające płeć - Sprzeciw właściciela graficznego znaku towarowego zawierającego literę „G” i symbol „+” - Odmowa rejestracji dokonana przez izbę odwoławczą)

2013/C 225/79

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mizuno KK (przedstawiciele: T. Raab i H. Lauf, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 8 maja 2012 r. w sprawie T-101/11 MIZUNO przeciwko OHIM — GOLFINO (G), na mocy którego Sąd oddalił skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 grudnia 2010 r. (sprawa R 821/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Mizuno KK a Golfino AG — Oznaczenie graficzne zawierające literę „G” i dwa symbole oznaczające płeć — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do graficznego znaku towarowego zawierającego literę „G” i symbol „+” — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Mizuno KK zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 287 z 22.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/46

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. — DMK Deutsches Milchkontor GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Lactimilk SA

(Sprawa C-346/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Słowny wspólnotowy znak towarowy MILRAM - Sprzeciw właściciela wcześniejszych, graficznego i słownego, krajowych znaków towarowych RAM)

2013/C 225/80

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: DMK Deutsches Milchkontor GmbH (przedstawiciel: W. Berlit, Rechtsanwalt)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: A. Pohlmann, pełnomocnik), Lactimilk SA (przedstawiciel: P. Casamitjana Lleonart, abogado)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie T-546/10 NORDMILCH przeciwko OHIM — LACTIMILK (MILRAM), na mocy którego Sąd oddalił skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 września 2010 r. (sprawy połączone R 1041/2009-4 i R 1053/2009-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Lactimilk SA a Nordmilch AG — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Błędna ocena podobieństwa spornych znaków towarowych — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1.)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	DMK Deutsches Milchkontor GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 287 z 22.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/47

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 20 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per l’Abruzzo — Włochy) — Consiglio Nazionale degli Ingegneri przeciwko Comune di Castelvecchio Subequo, Comune di Barisciano

(Sprawa C-352/12) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 1 ust. 2 lit. a) i d) - Usługi - Wsparcie przy opracowaniu planu odbudowy niektórych części terytorium gminy zniszczonych w wyniku trzęsienia ziemi - Umowa zawarta między dwoma podmiotami publicznymi, z których jeden jest uniwersytetem - Podmiot publiczny, który może być uznany za wykonawcę - Nadzwyczajne okoliczności)

2013/C 225/81

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per l’Abruzzo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Consiglio Nazionale degli Ingegneri

Strona pozwana: Comune di Castelvecchio Subequo i Comune di Barisciano

przy udziale: Università degli Studi Chieti Pescara — Dipartirnento Scienze e Storia den' Architettura i Scuola di Architettura e Design Vittoria (SAD) dell'Università degli Studi di Camerino

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunale Amministrativo Regionale per l’Abruzzo — Wykładnia art. 1 ust. 2 lit. a) i d) oraz art. 2 i 28 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114), a także załącznika II, kategorie nr 8 i 12 do tej dyrektywy — Udzielenie zamówienia z pominięciem postępowań przetargowych przewidzianych w dyrektywie — Umowa zawarta między dwoma organami administracji publicznej, w ramach której usługodawcą jest uniwersytet, a świadczenie wzajemne nie stanowi w oczywisty sposób zapłaty — Świadczenie usług obejmujące wykonanie badań, analiz i planu w zakresie odbudowy centrum historycznego dwóch gmin zniszczonych w wyniku trzęsienia ziemi — Zasady udzielenia zamówienia uzasadnione szczególnym interesem publicznym związanym z trzęsieniem ziemi

Sentencja

Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1177/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają, bez odwołania się do zasad dotyczących udzielania zamówień publicznych, zawarcie umowy, na mocy której podmioty publiczne ustanawiają między sobą współpracę, jeżeli — czego zbadanie należy do sądu odsyłającego — przedmiotem takiej umowy nie jest zapewnienie wykonania misji publicznej wspólnej dla tych podmiotów, umowa ta nie jest wyłącznie dyktowana względami i wymogami związanymi z realizacją celów leżących w publicznym interesie lub może ona prowadzić do uprzywilejowania prywatnego usługodawcy względem jego konkurentów. Okoliczność, że taka umowa zostaje zawarta w nadzwyczajnej sytuacji może zostać uwzględniona wyłącznie w zakresie w jakim instytucja zamawiająca ustali, że spełnione są przesłanki stosowania art. 31 pkt 1 lit. c) tej dyrektywy.

---

(1)  Dz.U. C 295 z 29.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/47

---

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 11 kwietnia 2013 r. — Asa sp. z o.o. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-354/12 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania - Wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Słowny znak towarowy FEMIFERAL - Sprzeciw właściciela wcześniejszego słowno-graficznego znaku towarowego feminatal)

2013/C 225/82

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Asa sp. z o.o. (przedstawiciel: M. Chimiak, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (izba trzecia) z dnia 25 maja 2012 r. w sprawie T-110/11 Asa przeciwko OHIM — Merck (FEMIFERAL), na mocy którego Sąd oddalił jako bezzasadną skargę Asa sp. z o.o., zgłaszającej słowny znak towarowy „FEMIFERAL”, mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji R 0182/2010-1 Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 19 listopada 2010 r. uchylającej decyzję Wydziału Sprzeciwów, którą oddalono sprzeciw wniesiony przez właściciela słownego krajowego znaku towarowego „Feminatal” i graficznego krajowego znaku towarowego zawierającego element słowny „feminatal”, zarejestrowanych dla towarów należących do klasy 5 — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (wersja ujednolicona) (Dz.U. L 78, s. 1)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Asa sp. z o.o. zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 295 z 29.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/48

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 30 maja 2013 r. — Harald Wohlfahrt przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Ferrero SpA

(Sprawa C-357/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 43 ust. 2 - Oznaczenie słowne „Kindertraum” - Sprzeciw właściciela wcześniejszego słownego krajowego znaku towarowego Kinder)

2013/C 225/83

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Harald Wohlfahrt (przedstawiciele: M. Loschelder i V. Schoene, Rechtsanwälte)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik), Ferrero SpA (przedstawiciele: F. Jacobacci i L. Ghedina, avvocati)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 16 maja 2012 r. w sprawie T-580/10 Wohlfahrt przeciwko OHIM — Ferrero (Kindertraum), na mocy którego Sąd oddalił skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 października 2010 r. (sprawa R 815/2009-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Ferrero SpA a Haraldem Wohlfahrtem — Rejestracja oznaczenia słownego „Kindertraum” dla towarów należących do klas 16 i 28 — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego słownego znaku towarowego „Kinder” — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b), art. 42 ust. 2 oraz art. 75 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Harald Wohlfahrt zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 287 z 22.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/48

---

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 18 kwietnia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour administrative d'appel de Nantes — Francja) — Adiamix przeciwko Ministre de l'Économie et des Finances

(Sprawa C-368/12) (1)

(Artykuł 53 ust.2 regulaminu postępowania - Odesłanie prejudycjalne - Pomoc państwa - Decyzja Komisji uznająca system pomocy za niezgodny ze wspólnym rynkiem - Zwrot pomocy - Ocena ważności aktu Unii - Brak wskazania powodów uzasadniających konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne - Oczywista niedopuszczalność)

2013/C 225/84

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour administrative d'appel de Nantes

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Adiamix

Strona pozwana: Ministre de l'Économie et des Finances

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour administrative d'appel de Nantes — Ważność decyzji Komisji 2004/343/WE z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie systemu pomocy wprowadzonego przez Francję w zakresie przejmowania przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji (Dz.U. L 108, s. 38)

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour administrative d’appel de Nantes (Francja) postanowieniem z dnia 26 lipca 2012 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 295 z 29.9.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/48

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 16 maja 2013 r. — Arav Holding Srl przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-379/12) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy H.EICH - Sprzeciw właściciela wcześniejszego graficznego znaku towarowego H- SILVIAN HEACH - Odmowa rejestracji)

2013/C 225/85

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Arav Holding Srl (przedstawiciel: R. Bocchini, avvocato)

Druga strona postępowania: H.Eich Srl (przedstawiciele: D. Mainini, T. Rubin, A. Masetti Zannini de Concina, M. Bucarelli i G. Petrocchi, avvocati), Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) z dnia 19 czerwca 2012 r. w sprawie T-557/10 H.Eich przeciwko OHIM — Arav, którym Sąd stwierdził nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 września 2010 wydanej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu między Arav Holding Srl i H.Eich Srl (sprawa R 1411/2009-1) — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Błąd w ocenie podobieństwa spornych znaków towarowych — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11 z 1994, s. 1)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Arav Holding Srl zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 303 z 6.10.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/49

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 czerwca 2013 r. — I Marchi Italiani Srl przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Osra SA

(Sprawa C-381/12 P) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Wspólnotowy znak towarowy B. Antonio Basile 1952 - Wcześniejszy krajowy znak towarowy BASILE - Wniosek o unieważnienie prawa do znaku - Utrata roszczenia w wyniku tolerowania - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 53 ust. 2 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 tego rozporządzenia - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd)

2013/C 225/86

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: I Marchi Italiani Srl (przedstawiciele: L. Militerni i G. Militerni, avvocati)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P. Bullock, pełnomocnik), Osra SA

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) z dnia 28 czerwca 2012 r. w sprawie T-133/09 I Marchi Italiani i Basile przeciwko OHIM — Osra (B. Antonio Basile 1952), w którym Sąd oddalił skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 stycznia 2009 r. (sprawa R 502/2008-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Osra SA a I Marchi Italiani Srl — Błędne zastosowanie art. 135 regulaminu postępowania przed Sądem — Naruszenie zasady dobrej wiary — Utrata roszczenia w wyniku tolerowania — Przesłanki niezbędne do rozpoczęcia biegu terminu utraty roszczenia — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Błędna ocena podobieństwa między spornymi znakami towarowymi

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	I Marchi Italiani Srl zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 303 z 6.10.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/49

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 21 marca 2013 r. — Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-393/12 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy HELLIM - Sprzeciw właściciela słownego wspólnotowego znaku towarowego HALLOUMI - Oddalenie sprzeciwu)

2013/C 225/87

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi (przedstawiciele: C. Milbradt i A. Schwarz, Rechtsanwältinnen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie T-534/10 Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias przeciwko OHIM, na mocy którego Sąd oddalił skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 września 2010 r. dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias a Garmo AG — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 343 z 10.11.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/50

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 czerwca 2013 r. — Transports Schiocchet — Excursions SARL przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej

(Sprawa C-397/12 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Odwołanie oczywiście bezzasadne i oczywiście niedopuszczalne - Bezzasadność zarzutu braku uzasadnienia - Nieprecyzyjne zarzuty - Zarzut zmierzający do ponownego rozpoznania skargi wniesionej w pierwszej instancji)

2013/C 225/88

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Transports Schiocchet — Excursions SARL (przedstawiciel: E. Deshoulières, avocat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: E. Karlsson i E. Dumitriu-Segnana, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Yerrell i J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) z dnia 18 czerwca 2012 r. w sprawie T-203/11 Schiocchet przeciwko Radzie i Komisji, w którym Sąd oddalił jako oczywiście pozbawioną wszelkich podstaw prawnych skargę o odszkodowanie z tytułu szkody poniesionej rzekomo w związku z zastosowaniem przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 r. w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem (Dz.U. L 74, s. 1) — Przesłanki wniesienia skargi odszkodowawczej — Zawinione działanie instytucji

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Transports Schiocchet — Excursions SARL zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 331 z 27.10.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/50

---

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 13 czerwca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Nienburg — Niemcy) — Bianca Brandes przeciwko Land Niedersachsen

(Sprawa C-415/12) (1)

(Polityka społeczna - Dyrektywa 2003/88/WE - Prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego - Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin - Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, który nie mógł skorzystać ze swojego prawa do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego w okresie odniesienia - Przejście tego pracownika na system zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy - Przepis krajowy lub praktyka przewidujące zmniejszenie liczby dni nabytego wcześniej płatnego urlopu proporcjonalnie do liczby dni roboczych w tygodniu w niepełnym wymiarze)

2013/C 225/89

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Arbeitsgericht Nienburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bianca Brandes

Strona pozwana: Land Niedersachsen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Arbeitsgericht Nienburg — Wykładnia klauzuli 4 pkt 1 i 2 załącznika do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 14, s. 9), zmienionego dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. (Dz.U. L 131, s. 10) — Pracownik przechodzący z zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy na zatrudnienie w niepełnym wymiarze — Przepisy państwa członkowskiego umożliwiające w takim wypadku przeliczenie prawa do corocznego urlopu wypoczynkowego nabytego — ale niewykorzystanego — podczas pracy w pełnym wymiarze, które skutkuje zmniejszeniem liczby dni urlopu

Sentencja

Właściwe prawo Unii, w szczególności art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy oraz klauzulę 4 pkt 2 Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zmienionej dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ono krajowym przepisom lub praktyce, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, według których liczba dni corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego, których pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy nie mógł wykorzystać w okresie odniesienia, zostaje ze względu na okoliczność, iż pracownik ten zmienił wymiar czasu pracy na niepełny, zmniejszona proporcjonalnie do różnicy istniejącej między liczbą dni roboczych w tygodniu przepracowanych przez tego pracownika przed zmianą wymiaru czasu pracy na niepełny i po tej zmianie.

---

(1)  Dz.U. C 366 z 24.11.2012.

---

3.8.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 225/51

---

Postanowienie Trybunału z dnia 7 maja 2013 r. — TME SpA — Termomeccanica Ecologia przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-418/12 P) (1)

(Odwołanie - Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe dotyczące renowacji oczyszczalni ścieków w Bukareszcie współfinansowane z wykorzystaniem funduszy strukturalnych ISPA - Rzekomo nieprawidłowa decyzja rumuńskich organów o odrzuceniu oferty złożonej przez wnoszącego odwołanie - Odmowa wszczęcia przez Komisję procedury w sprawie naruszenia lub procedury korekty finansowej w stosunku do Rumunii)

2013/C 225/90

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: TME SpA — Termomeccanica Ecologia (przedstawiciele: C. Malinconico i A. Gigoglia, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Aresu i P. van Nuffel, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie T-329/11 TME przeciwko Komisji Europejskiej, w którym Sąd odrzucił jako oczywiście niedopuszczalne, po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności pisma Komisji z dnia 20 kwietnia 2011 r. mającego za przedmiot skargę spółki TME SpA odnoszącą się do naruszeń prawa Unii Europejskiej przez Rumunię w ramach projektu „Bucharest Wastewater Treatment Plant Rehabilitation: Stage I ISPA 2004/R0/16/P/PE/003 03” dotyczącego renowacji oczyszczalni ścieków w Bukareszcie, a po drugie, żądanie odszkodowania — Niewłaściwa ocena przedmiotu skargi — Praktyczny przewodnik dotyczący procedur udzielania zamówień w ramach działań zewnętrznych UE — Spoczywający na Komisji obowiązek wydania uzasadnionej opinii w razie nieprawidłowości lub naruszeń podczas postępowania przetargowego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	TME SpA — Termomeccanica Ecologia zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 373 z 1.12.2012.

---