1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/1

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/4

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/5

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32013M6975 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/6

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/7

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/8

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszona transakcja stanowi koncentrację w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

2.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszona transakcja ma wymiar unijny zgodnie z art. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z podanymi przez Komisję definicjami właściwych rynków produktowych zawartymi w projekcie decyzji.

W szczególności w odniesieniu do definicji rynku produktowego Komitet Doradczy zgadza się, że należy ocenić wpływ zgłoszonej transakcji na następujące rynki:

4.

Komitet Doradczy zgadza się z podanymi przez Komisję definicjami właściwych rynków geograficznych zawartymi w projekcie decyzji.

W szczególności w odniesieniu do definicji rynku geograficznego Komitet Doradczy zgadza się, że należy ocenić wpływ zgłoszonej transakcji na następujące rynki:

5.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną Komisji, że zgłoszona transakcja prawdopodobnie nie wywoła skutków skoordynowanych, które doprowadziłyby do istotnego zakłócenia skutecznej konkurencji na rynku hurtowego handlu muzyką na nośnikach fizycznych na szczeblu krajowym oraz na rynku hurtowego handlu muzyką cyfrową na szczeblu EOG oraz na szczeblu krajowym.

6.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną Komisji, że zgłoszona transakcja prawdopodobnie nie doprowadzi do istotnego zakłócenia konkurencji ze względu na antykonkurencyjne skutki wertykalne lub konglomeracyjne, które mogą doprowadzić do zamknięcia dostępu klientom lub konkurentom podmiotu powstałego w wyniku połączenia do odpowiednich rynków określonych w projekcie decyzji.

7.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszona transakcja prawdopodobnie doprowadzi do znaczącego zakłócenia skutecznej konkurencji na następujących rynkach:

8.

Komitet Doradczy zgadza się z dokonaną przez Komisję analizą dotyczącą: (i) piractwa; (ii) siły nabywczej oraz (iii) wchodzenia na rynek, a także z wnioskiem, że ich charakter nie przeciwdziała znaczącemu zakłóceniu skutecznej konkurencji, które prawdopodobnie będzie skutkiem zgłoszonej transakcji.

9.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że ostateczne zobowiązania zaproponowane przez stronę zgłaszającą w dniu 25 sierpnia 2012 r. („ostateczne zobowiązania”) w pełni odnoszą się do problemów w dziedzinie konkurencji, jakie Komisja stwierdziła na rynku hurtowego handlu cyfrowymi nagraniami muzycznymi, zarówno na szczeblu EOG, jak i krajowym.

Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

10.

Komitet Doradczy zgadza się z wnioskiem Komisji, że pod warunkiem wypełnienia końcowych zobowiązań zgłoszona transakcja prawdopodobnie nie zakłóci w istotny sposób skutecznej konkurencji na rynku wewnętrznym ani na znacznej jego części.

Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

11.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że w związku z powyższym należy uznać zgłoszoną transakcję za zgodną z zasadami rynku wewnętrznego oraz funkcjonowaniem Porozumienia EOG, zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz art. 57 Porozumienia EOG.

Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/10

(1)

W dniu 17 lutego 2012 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), Komisja Europejska otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Universal Music Holdings Limited („Universal”) przejęłoby, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad aktywami związanymi z nagraniami muzycznymi przedsiębiorstwa EMI Group Global Limited („EMI”) w drodze zakupu akcji (Universal i EMI zwane są dalej „stronami”).

(2)

W dniu 23 marca 2012 r. Komisja wszczęła postępowanie zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Następnie w dniu 19 czerwca 2012 r. do przedsiębiorstwa Universal wysłano pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, w którym przewidziano dwutygodniowy termin na udzielenie odpowiedzi; na wniosek przedsiębiorstwa Universal DG ds. Konkurencji przedłużyła ten termin o dwa dni.

(3)

Z wstępnych ustaleń Komisji zawartych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń wynikało, że zgłoszona koncentracja znacząco zakłóciłaby skuteczną konkurencję na rynku hurtowej sprzedaży muzyki cyfrowej zarówno na poziomie EOG, jak i w 25 państwach członkowskich (3) oraz na rynku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych zarejestrowanych na nośnikach fizycznych w 22 państwach członkowskich (4).

(4)

Przedsiębiorstwo Universal odpowiedziało na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w terminie, ale nie przedstawiło wniosku o złożenie ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym.

(5)

Główną cechą proceduralną przedmiotowej sprawy jest pojawienie się szeregu kwestii związanych z dostępem do akt w odniesieniu do korzystania z pomieszczenia do udostępniania danych.

(6)

Jeszcze przed wydaniem pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń przedsiębiorstwo Universal przedstawiło wniosek o dostęp do danych stron trzecich gromadzonych przez DG ds. Konkurencji i wykorzystywanych w badaniu analiz zespołu głównego ekonomisty. Przedsiębiorstwo Universal argumentowało, że uzyskanie takiego dostępu jest niezbędne do uniknięcia naruszenia przysługującego mu prawa do obrony oraz do zidentyfikowania możliwości zaproponowania zobowiązań.

(7)

DG ds. Konkurencji odrzuciła ten wniosek, ponieważ informacje, których dotyczył wniosek, stanowiły część akt, do których dostęp miał zostać udzielony dopiero po przekazaniu pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (5). Jeżeli chodzi o argument przedsiębiorstwa Universal dotyczący zobowiązań, DG ds. Konkurencji odpowiedziała, że żadne prace związane z danymi prowadzone przez Komisję nie mają wpływu na zdolność przedsiębiorstwa do przedstawienia odpowiednich środków zaradczych przed wydaniem pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń.

(8)

Następnie, zanim pisemne zgłoszenie zastrzeżeń zostało wysłane, przedsiębiorstwo Universal zwróciło się do mnie z wnioskiem o przeprowadzenie przeglądu regulaminu pomieszczenia do udostępniania danych, który DG ds. Konkurencji sporządziła na potrzeby przedmiotowego postępowania („regulamin”). Przedsiębiorstwo Universal przedstawiło następujące trzy główne argumenty na poparcie twierdzenia, że jego prawo do obrony zostałoby naruszone. Po pierwsze, planowany zakres ujawnienia był zbyt wąski, ponieważ przedsiębiorstwo Universal nie miałoby dostępu do danych surowych i odpowiednich kodów używanych do tworzenia ostatecznych zbiorów danych, na podstawie których zespół głównego ekonomisty przeprowadził analizę. Zdaniem przedsiębiorstwa Universal informacje takie były niezbędne jego zewnętrznym doradcom ekonomicznym do zweryfikowania prawidłowości analizy zespołu głównego ekonomisty i wiarygodności danych. Po drugie, utrzymywano, że szczegółowe przepisy regulaminu ograniczające wykorzystanie danych uniemożliwiłyby zewnętrznym doradcom ekonomicznym przedsiębiorstwa Universal prawidłowe zweryfikowanie i zbadanie analizy zespołu głównego ekonomisty. Ponadto przedsiębiorstwo Universal twierdziło, że anonimizacja danych zespołu głównego ekonomisty jest niepotrzebna, nieproporcjonalna i nieuzasadniona. Argumentowano, że anonimizacja uniemożliwiłaby zewnętrznym doradcom ekonomicznym przedsiębiorstwa Universal zrozumienie szczególnego kontekstu faktycznego, w którym wygenerowano dane.

(9)

DG ds. Konkurencji uzasadniła przedmiotowe ograniczenia tym, że zgodnie z orzecznictwem w sprawie Tetra/Laval dane pochodzące od klientów i konkurentów mają charakter szczególnie chronionych informacji handlowych (6).

(10)

Mając na względzie pilny charakter spraw dotyczących połączeń, dokonałem przeglądu regulaminu, stosując następujące zasady. Adresatowi pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń należy udzielić pełnego dostępu do wszystkich dowodów obciążających. Jeżeli dowody takie mają charakter poufny, należy udzielić dostępu w zakresie niezbędnym do wyegzekwowania prawa adresata do obrony. W odniesieniu do dowodów ilościowych, stanowiących przedmiot wniosków przedsiębiorstwa Universal, oznacza to, że adresat musi z zasady mieć możliwość przeprowadzenia trzech procesów. Po pierwsze, adresat musi być w stanie odtworzyć analizę zespołu głównego ekonomisty (tj. należy udzielić dostępu do wykorzystanych danych i zastosowanej metodyki). Po drugie, adresat musi mieć możliwość zbadania analizy Komisji (tj. należy udzielić dostępu do danych odrzuconych, alternatywnych zmiennych i informacji wyjaśniających obserwacje nietypowe itp.). Po trzecie, adresat musi mieć możliwość zweryfikowania wiarygodności danych, przynajmniej na podstawie kontroli wyrywkowych. W odniesieniu do ostatniego punktu, jeżeli zewnętrzni doradcy adresata są w stanie wskazać konkretne i szczególne błędy wynikające z kontroli wyrywkowych, można udzielić dalszego dostępu w zależności od zakresu błędów i zakresu danych faktycznie zawartych w aktach. W tym kontekście oraz w świetle często poufnego charakteru danych uzasadnione wydawałoby się nałożenie ograniczeń, szczególnie w postaci wymogu, aby adresat a) wyjaśnił Komisji zamiary jego zewnętrznych doradców oraz b) przeprowadził takie obliczenia pod nadzorem urzędników Komisji.

(11)

W odpowiedzi przesłanej pismem z dnia 18 czerwca 2012 r. poinformowałem przedsiębiorstwo Universal, że po konsultacji z DG ds. Konkurencji regulamin został zmieniony w celu uwzględnienia powyższych zasad. Jeżeli chodzi o zakres ujawnienia, regulamin został doprecyzowany w celu potwierdzenia, że wszystkie dane surowe i kody zostaną umieszczone w pomieszczeniu do udostępniania danych. Zawarte w regulaminie ograniczenia dotyczące stosowania danych zostały złagodzone, aby umożliwić zewnętrznym doradcom ekonomicznym przedsiębiorstwa Universal przeprowadzenie badań i weryfikacji analizy zespołu głównego ekonomisty wskazanej w piśmie. Jeżeli chodzi o anonimizację danych, podkreśliłem, że Komisja uznała dane za szczególnie chronione tajemnice handlowe, których ujawnienie naruszyłoby pozycję konkurencyjną niektórych podmiotów przekazujących dane. W świetle dodatkowego dostępu przewidzianego obecnie w zmienionym regulaminie oraz wyjaśnień technicznych udzielonych przez DG ds. Konkurencji uznałem, że zewnętrzni doradcy ekonomiczni przedsiębiorstwa Universal byli w stanie przeprowadzić obliczenia, które w wystarczającym stopniu określili w swoim wniosku, a zatem zniesienie anonimizacji nie było konieczne. Poinformowałem ponadto przedsiębiorstwo Universal o możliwości kierowania do mnie dalszych uzasadnionych wniosków, w przypadku gdyby zewnętrzni doradcy ekonomiczni przedsiębiorstwa natrafili na szczególne i konkretne przykłady niewytłumaczalnych wzorów danych oraz mieli powód sądzić, że dalszy dostęp jest nadal niezbędny do należytego skorzystania z prawa do złożenia wyjaśnień.

(12)

Pismem z dnia 19 czerwca 2012 r. przedsiębiorstwo Universal zwróciło się do mnie z wnioskiem o dalszą zmianę regulaminu, który nadal zawierał ograniczenia dotyczące stosowania danych zespołu głównego ekonomisty, naruszające prawo przedsiębiorstwa Universal do obrony. W szczególności przedsiębiorstwo Universal twierdziło, odnosząc się do szczegółowych obliczeń, że jego zewnętrzni doradcy ekonomiczni nie mieliby możliwości zweryfikowania wiarygodności i dokładności niektórych danych i obliczeń. W odpowiedzi na dodatkowe wnioski przedsiębiorstwa Universal, które były wystarczająco sprecyzowane, dokonano dalszych zmian w regulaminie, tak aby zapewnić zewnętrznym doradcom ekonomicznym przedsiębiorstwa Universal więcej możliwości przeprowadzenia weryfikacji wiarygodności i wykonania dalszych obliczeń.

(13)

Przedsiębiorstwo Universal uzyskało dostęp do akt w dniu 20 czerwca 2012 r.

(14)

W drodze uzasadnionego wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. przedsiębiorstwo Universal po pierwsze formalnie powtórzyło swój wcześniejszy wniosek o uzyskanie pełnego dostępu do obciążającej je analizy ilościowej, a także ponowiło swoje trzy skargi dotyczące ograniczenia zakresu dostępu, ograniczenia stosowania danych zespołu głównego ekonomisty oraz anonimizacji. Po drugie, przedsiębiorstwo Universal zwróciło się z wnioskiem o udzielenie jego zewnętrznym doradcom prawnym dostępu do pomieszczenia do udostępniania danych. Przedsiębiorstwo Universal twierdziło, że udzielenie takiego dostępu jest niezbędne, by przedsiębiorstwo mogło należycie skorzystać z przysługującego mu prawa do obrony, ponieważ zewnętrzni doradcy prawni muszą (i) być w stanie dokonać przeglądu informacji umieszczonych w pomieszczeniu do udostępniania danych oraz wszelkich poufnych analiz przeprowadzonych przez zewnętrznych doradców ekonomicznych, (ii) zapoznać się z poufną treścią sprawozdania z pomieszczenia do udostępniania danych, ponieważ przedsiębiorstwu Universal przekazano by jedynie niepoufną wersję tego sprawozdania oraz (iii) udzielić porady w sprawie zgodności procedury dotyczącej pomieszczenia do udostępniania danych z regulaminem.

(15)

Decyzją przyjętą w dniu 29 czerwca 2012 r. na mocy art. 7 zakresu uprawnień odrzuciłem obie części wniosku przedsiębiorstwa Universal. Z informacji technicznych, które uzyskałem od DG ds. Konkurencji, wynika, że w odniesieniu do tych obliczeń, które zostały wystarczająco sprecyzowane, regulamin umożliwia zewnętrznym konsultantom ekonomicznym przedsiębiorstwa Universal przeprowadzenie, w określonych przypadkach, wszelkich wymaganych obliczeń. W pozostałych przypadkach zewnętrzni doradcy ekonomiczni mogą zaproponować obliczenia, które mają zostać przeprowadzone, oraz omówić takie wnioski z Komisją. Ponadto niektórych obliczeń nie można przeprowadzić ze względu na brak niezbędnych danych w aktach sprawy. W odniesieniu do wniosku o ujawnienie zanonimizowanych danych przedsiębiorstwo Universal nie przedstawiło konkretnych i szczególnych dowodów, jakoby takie ujawnienie było niezbędne do skorzystania z przysługującego mu prawa do obrony.

(16)

Odrzuciłem także drugą część wniosku przedsiębiorstwa Universal, tj. w sprawie udostępnienia zewnętrznym doradcom prawnym przedsiębiorstwa pomieszczenia do udostępniania danych. Tego rodzaju dostęp wykraczałby poza zasadniczy cel pomieszczenia do udostępniania danych, którym jest udzielenie zewnętrznym doradcom ekonomicznym stron dostępu do danych ilościowych zgromadzonych przez Komisję. W zakresie, w jakim w pomieszczeniu do udostępniania danych znajdują się tajemnice handlowe stron trzecich, procedura ta stanowi wyjątek od ogólnego zobowiązania Komisji do nieujawniania informacji poufnych. Ponieważ procedura ta stanowi wyjątek, stosowanie rygorystycznych zabezpieczeń jest niezbędne w celu uniknięcia nawet przypadkowego ujawnienia danych. Ustaliłem, że skorzystanie przez Universal z przysługującego mu prawa do obrony nie wymagało bezpośredniego dostępu jego zewnętrznych doradców prawnych do pomieszczenia do udostępniania danych, ponieważ wystarczy, aby w tych trzech sytuacjach wyszczególnionych przez przedsiębiorstwo Universal zewnętrzni prawnicy mogli komunikować się z zewnętrznymi doradcami ekonomicznymi poza pomieszczeniem do udostępniania danych.

(17)

W dniu przyjęcia decyzji odmownej przedsiębiorstwo Universal, które otrzymało kopię mojej decyzji z wyprzedzeniem, zwróciło się do mnie z wnioskiem o dokonanie przeglądu tej decyzji, powołując się ponownie przede wszystkim na wcześniejsze argumenty dotyczące ograniczeń nałożonych na zewnętrznych doradców ekonomicznych i niemożności przeprowadzenia przez nich określonych analiz. Przedsiębiorstwo stwierdziło również ponownie, że jego zewnętrznym doradcom prawnym należy udzielić bezpośredniego dostępu do zbioru danych zespołu głównego ekonomisty w niezredagowanej formie, ponieważ jest to konieczne do zagwarantowania, że przysługujące przedsiębiorstwu Universal prawo do przedstawicielstwa i doradztwa prawnego nie jest poważnie ograniczone.

(18)

Po ponownym dokładnym rozpatrzeniu argumentów przedsiębiorstwa Universal, w dniu 12 lipca 2012 r. podjąłem decyzję o podtrzymaniu mojej pierwotnej decyzji. Po pierwsze, wbrew twierdzeniu przedsiębiorstwa Universal, regulamin umożliwia jego zewnętrznym doradcom ekonomicznym przeprowadzenie analizy, której dotyczy wniosek, w pomieszczeniu do udostępniania danych. Fakt, że zewnętrzni doradcy ekonomiczni nie skorzystali z tej możliwości, nie jest dla mnie żadną podstawą do dokonania przeglądu mojej wcześniejszej decyzji lub regulaminu w tej kwestii. Po drugie, chociaż prawdą jest, że strona postępowania powinna dysponować skutecznym przedstawicielstwem i doradztwem prawnym w ramach przysługującego jej prawa do obrony, nie zmienia to faktu, że konieczne jest wykazanie, iż dostęp do informacji poufnych jest niezbędny do skorzystania z takiego prawa.

(19)

W świetle potencjalnego niewłaściwego zrozumienia lub błędnej interpretacji regulaminu przez strony zachęciłem przedsiębiorstwo Universal do skontaktowania się z DG ds. Konkurencji w celu omówienia wszelkich wniosków w sprawie dalszych analiz regresji, które zewnętrzni doradcy ekonomiczni przedsiębiorstwa Universal mogliby chcieć przeprowadzić. Pomieszczenie do udostępniania danych miało zostać udostępnione w tym konkretnym celu. Ponadto DG ds. Konkurencji zwróciła się, w moim imieniu, do podmiotów przekazujących dane w celu uzyskania zgody na umożliwienie jednemu z zewnętrznych doradców prawnych przedsiębiorstwa Universal wejścia do pomieszczenia do udostępniania danych, tak aby mógł on na miejscu służyć pomocą zewnętrznym doradcom ekonomicznym w interpretacji regulaminu. Przedsiębiorstwo Universal zdecydowało się jednak nie skorzystać z tej wyjątkowej oferty dostępu.

(20)

W dniach 26 i 27 czerwca 2012 r. przedsiębiorstwo Universal poinformowało, że DG ds. Konkurencji niesłusznie odrzuciła jego wniosek, aby jego zewnętrzni doradcy ekonomiczni mogli udostępnić poufną wersję jednego ze sprawozdań z pomieszczenia do udostępniania danych zewnętrznym doradcom prawnym przedsiębiorstwa Universal i (w zredagowanej formie) przedsiębiorstwu Universal. Informacje, których dotyczył wniosek, odnosiły się do udziałów stron w opłatach licencyjnych na jedną platformę oferującą konsumentom końcowym nagrania muzyczne w formie cyfrowej, które zewnętrzni doradcy ekonomiczni obliczyli na podstawie danych znajdujących się w pomieszczeniu do udostępniania danych. Przedsiębiorstwo Universal utrzymywało, że odmawiając ujawnienia przedmiotowych informacji, DG ds. Konkurencji odmówiłaby udzielenia dostępu zarówno do dowodów obciążających, jak i odciążających, ponieważ zdaniem przedsiębiorstwa Universal przedmiotowe informacje można by wykorzystać do obalenia wstępnego stanowiska Komisji, zgodnie z którym udziały w rynku według IFPI (7) były bardziej wiarygodne od udziałów w rynku obliczonych przez strony. Po przeprowadzeniu rozmów i odbyciu spotkań z udziałem zewnętrznych doradców prawnych i ekonomicznych przedsiębiorstwa Universal, DG ds. Konkurencji i pracowników mojego biura uzgodniono, że przedsiębiorstwu Universal można ujawnić następujące informacje: (i) dokładne wartości tych udziałów w opłatach licencyjnych, w przypadku których uznano, że ich przekazanie nie spowoduje ujawnienia informacji poufnych; (ii) zakresy udziałów w przypadku innych bardziej poufnych informacji dotyczących udziałów oraz potwierdzenie, czy udziały w opłatach licencyjnych nie przekraczają 40 % oraz (iii) opisy tekstowe wszystkich udziałów w opłatach licencyjnych.

(21)

Decyzją z dnia 4 lipca 2012 r., podjętą zgodnie z art. 7 zakresu uprawnień, odrzuciłem wniosek przedsiębiorstwa Universal o uzyskanie dostępu do informacji poufnych zawartych w sprawozdaniu zewnętrznych doradców ekonomicznych z pomieszczenia do udostępniania danych. Ponieważ istniała realna możliwość, że przedsiębiorstwo Universal oraz w pewnym stopniu również jego zewnętrzni doradcy prawni byliby w stanie odtworzyć niektóre dane szczególnie chronione, gdyby uzyskali dostęp do pozostałych poufnych udziałów w opłatach licencyjnych (tj. tych nienależących do kategorii (i) powyżej), oraz uwzględniając dodatkowy dostęp udzielony na mocy pkt (ii) i (iii) powyżej, stwierdziłem, że udzielenie dalszego dostępu nie jest konieczne do zabezpieczenia prawa do obrony przysługującego przedsiębiorstwo Universal. Ponadto doradcy przedsiębiorstwa Universal zdecydowali się nie skorzystać z dodatkowego dostępu udzielonego na mocy pkt (iii) powyżej. Nie doszło do naruszenia praw przysługujących przedsiębiorstwu Universal, ponieważ jego zewnętrzni doradcy prawni byli w stanie skorzystać z informacji przedstawionych jako dowody odciążające lub obalić dowody obciążające.

(22)

Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego przyjąłem wnioski o złożenie wyjaśnień w charakterze stron trzecich ze strony przedsiębiorstw Impala, Merlin BV, Warner Music Group, Sony Music, the Beggars Group Ltd., brytyjskich organizacji zbiorowego zarządzania MCPS i PRS, a także od firm fonograficznych Naïve i Because Music.

(23)

W dniu 25 lipca 2012 r. Komisja przesłała stronom opis stanu faktycznego zawierający dodatkowe elementy, tj. dalsze dane dotyczące względnej pozycji na rynku głównych podmiotów, na poparcie swoich zastrzeżeń zawartych w ostatecznej decyzji. Stronom wyznaczono termin do dnia 1 sierpnia 2012 r. na przedstawienie pisemnych uwag. W odpowiedzi z dnia 1 sierpnia 2012 r. strony stwierdziły, że w opisie stanu faktycznego zmieniono teorię szkody określoną w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń, tym samym „zmieniając podstawowy charakter wstępnych zastrzeżeń”.

(24)

W dniu 3 sierpnia 2012 r. DG ds. Konkurencji odpowiedziała na powyższe pismo, zauważając, że przedmiotowe nowe dane faktograficzne stanowiły potwierdzenie wstępnych ustaleń Komisji zawartych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń, zgodnie z którymi w szeregu państw przedsiębiorstwo Universal było większe od każdego innego głównego podmiotu. DG ds. Konkurencji wskazała również, że w opisie stanu faktycznego przedstawiono jedynie informacje czysto faktograficzne na poparcie istniejących teorii szkody opisanych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń, a nie tworzono nowej teorii szkody opartej wyłącznie na względnej wielkości głównych podmiotów. Strony miały możliwość przedstawienia dalszych uwag, lecz postanowiły z niej nie skorzystać. W związku z tym uznaję przedmiotową sprawę za zamkniętą.

(25)

Aby rozwiązać problemy w zakresie konkurencji zidentyfikowane przez Komisję w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń, w dniu 27 lipca 2012 r. strony przedstawiły zobowiązania zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Tego samego dnia rozpoczęto badanie rynku w związku z przedmiotowym zestawem zobowiązań w celu zgromadzenia opinii uczestników odnośnego rynku na temat skuteczności tych zobowiązań i możliwości przywrócenia dzięki nim skutecznej konkurencji na rynkach, na których zidentyfikowano problemy w zakresie konkurencji.

(26)

W świetle wyników badania rynku w dniu 13 sierpnia 2012 r. strony przedstawiły zmieniony zestaw zobowiązań, który następnie zmieniono w dniu 17 sierpnia 2012 r. Ostateczne zobowiązania przedstawiono w dniu 25 sierpnia 2012 r. Komisja stwierdziła, że zobowiązania zaproponowane przez strony w dniu 25 sierpnia 2012 r. w wystarczającym stopniu rozwiązywały wszystkie pozostałe problemy dotyczące zgodności proponowanej transakcji z rynkiem wewnętrznym.

(27)

Zgodnie z art. 16 zakresu uprawnień sprawdziłem, czy projekt decyzji dotyczy jedynie zastrzeżeń, co do których strony miały możliwość przedstawienia swoich stanowisk, i stwierdziłem, że tak właśnie było.

(28)

Ogółem rzecz biorąc, stwierdzam, że wszyscy uczestnicy postępowania mieli możliwość skutecznego skorzystania z przysługujących im praw procesowych w przedmiotowej sprawie.

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/15

(1)

Universal Music Holdings Limited („UMHL”) jest spółką zależną należącą w całości do przedsiębiorstwa Universal International Music BV, które jest spółką dominującą Universal Music Group („Universal” lub „strona zgłaszająca”, Zjednoczone Królestwo). Przedsiębiorstwo Universal jest czołową światową firmą fonograficzną. Jego działalność polega na odkrywaniu, rozwoju i promocji artystów (tzw. „artyści i repertuar” lub „A&R”) oraz hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych. Prowadzi ono również działalność w innych dziedzinach, takich jak detaliczna sprzedaż nagrań muzycznych online, wydawanie utworów muzycznych, usługi managerskie dla artystów, sprzedaż produktów pochodnych, zarządzanie imprezami muzycznymi oraz obsługa imprez. Universal należy do przedsiębiorstwa Vivendi SA.

(2)

Vivendi SA („Vivendi”, Francja) jest ostateczną spółką dominującą przedsiębiorstwa Universal. Vivendi jest międzynarodowym przedsiębiorstwem działającym w branży środków masowego przekazu, którego działalność obejmuje telekomunikację, tworzenie i rozpowszechnianie treści i kanałów telewizyjnych, detaliczną sprzedaż cyfrowych nagrań muzycznych i gier wideo.

(3)

Działalność przedsiębiorstwa EMI Group Global Limited („EMI Group”, Zjednoczone Królestwo) polega na odkrywaniu, rozwoju i promocji artystów oraz hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych. EMI Group prowadzi również działalność w innych dziedzinach, takich jak detaliczna sprzedaż nagrań muzycznych, wydawanie utworów muzycznych, usługi managerskie dla artystów i sprzedaż produktów pochodnych.

(4)

W dniu 17 lutego 2012 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo UMHL przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad aktywami związanymi z nagraniami muzycznymi przedsiębiorstwa EMI Group w drodze zakupu akcji.

(5)

W dniu 11 listopada 2011 r. Vivendi i Universal z jednej strony oraz EMI Group z drugiej strony zawarły umowę nabycia udziałów, na mocy której Universal przejmie dział A&R i dział hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych EMI Group, a także dział detalicznej sprzedaży nagrań muzycznych, niektóre ograniczone prawa wydawnicze (głównie prawa należące do EMI Christian Music Group) oraz działy usług managerskich dla artystów i sprzedaży produktów pochodnych EMI Group. Do celów wydania decyzji Komisji aktywa będące przedmiotem planowanej transakcji zwane są łącznie „EMI”.

(6)

W wyniku planowanej transakcji EMI będzie podlegać wyłącznej kontroli przedsiębiorstwa Universal. Transakcja stanowi zatem koncentrację w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Transakcja ma wymiar unijny na podstawie art. 1 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

(7)

Dnia 23 marca 2012 r., po zbadaniu zgłoszenia, Komisja przyjęła decyzję, w której uznała, że zgłoszona transakcja wchodzi w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz wzbudza poważne wątpliwości co do zgodności z rynkiem wewnętrznym i z funkcjonowaniem Porozumienia EOG. W związku z tym Komisja zdecydowała o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

(8)

Dnia 19 czerwca 2012 r., zgodnie z art. 18 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wystosowano do strony zgłaszającej pisemne zgłoszenie zastrzeżeń. Przedsiębiorstwo Universal odpowiedziało na nie pismem z dnia 6 lipca 2012 r.

(9)

W celu rozwiązania problemów w zakresie konkurencji, określonych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń, w dniu 27 lipca 2012 r. strona zgłaszająca przedstawiła zobowiązania. Termin przyjęcia decyzji zgodnie z art. 8 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw został zatem przedłużony o 15 dni roboczych na mocy art. 10 ust. 3 tego rozporządzenia. W dniu 13 sierpnia 2012 r. strona zgłaszająca przedstawiła nowy pakiet zobowiązań, które następnie zostały zmienione dnia 25 sierpnia 2012 r.

(10)

Planowana transakcja koncentruje się na sektorze fonograficznym, ponieważ to jego dotyczy podstawowa działalność zarówno przedsiębiorstwa Universal, jak i EMI. Obecną cechą charakterystyczną sektora fonograficznego w EOG jest obecność czterech światowych firm fonograficznych (Universal, Sony, EMI i Warner; zwanych łącznie „głównymi firmami”) i wielu znacznie mniejszych firm fonograficznych (tzw. „niezależnych” lub „indies”).

(11)

W ostatnim dziesięcioleciu w całej branży fonograficznej nastąpił znaczny spadek sprzedaży nagrań muzycznych, zarówno w skali światowej, jak w EOG, czego przyczyną jest dostępność nagrań muzycznych dzięki legalnym usługom cyfrowym i piractwu cyfrowemu. Pomimo tego spadku, który w najpoważniejszym stopniu dotyczy sprzedaży fizycznej, sprzedaż nagrań muzycznych na nośnikach fizycznych nadal stanowi około 80 % całkowitej sprzedaży nagrań muzycznych w EOG. Oczekuje się, że w następnych latach sprzedaż cyfrowych nagrań muzycznych znacznie wzrośnie i osiągnie punkt przełomowy, w którym przekroczy sprzedaż nagrań muzycznych zarejestrowanych na nośnikach fizycznych.

(12)

Łańcuch wartości w sektorze fonograficznym rozpoczyna się w momencie odkrycia i rozwoju artystów, a następnie nagrania ich utworów muzycznych z myślą o wykorzystaniu praw autorskich do dokonanych w ten sposób nagrań dźwiękowych – działalność ta jest znana jako A&R. Powodzenie lub niepowodzenie działalności A&R jest czynnikiem warunkującym powodzenie na rynkach nagrań muzycznych.

(13)

Następne ogniwo łańcucha wartości nagrań muzycznych obejmuje sprzedaż przez firmy fonograficzne ich repertuaru lub udzielanie na niego licencji hurtownikom i detalistom oraz określonym kategoriom użytkowników końcowych (mianowicie nadawcom telewizyjnym i radiowym).

(14)

Do nagrań muzycznych należy wiele różnorodnych produktów fizycznych (takich jak płyty kompaktowe – single, albumy/kompilacje – oraz DVD – nagrania audiowizualne) oraz produktów cyfrowych, sprzedawanych przez firmy fonograficzne detalistom, którzy z kolei odsprzedają je użytkownikom końcowym. Ponadto firmy fonograficzne mogą również udzielać licencji na swój repertuar dostawcom cyfrowych usług strumieniowej transmisji audio lub wideo.

(15)

Istnieją różne kategorie detalistów fizycznych (oprócz hurtowników, którzy działają jako pośrednicy między firmami fonograficznymi a detalistami), a ich głównymi rodzajami są hipermarkety/supermarkety (tzw. „duzi detaliści”), detaliści internetowi i detaliści wyspecjalizowani.

(16)

Jeśli chodzi o cyfrowe kanały sprzedaży detalicznej, głównymi sposobami rozpowszechniania nagrań muzycznych online są pliki do pobrania i transmisja strumieniowa. Obecnie znaczna większość przychodów generowanych online pochodzi ze sprzedaży plików do pobrania. Rozwijają się jednak usługi transmisji strumieniowej i wielu uczestników rynku oczekuje, że w przyszłości znacznie wzrosną przychody z tego rodzaju transmisji.

(17)

Technologia transmisji strumieniowej umożliwiła również rozwój nowych platform i modeli biznesowych w ciągu ostatnich kilku lat. Dostawcy usług internetowych i operatorzy sieci komórkowych coraz częściej oferują usługi strumieniowej transmisji nagrań muzycznych, albo dzięki rozwojowi usług pod własną marką handlową (często połączonych z abonamentami telekomunikacyjnymi), albo dzięki partnerstwom z istniejącymi platformami transmisji strumieniowej. Niektóre usługi transmisji strumieniowej są również świadczone w ramach partnerstw z serwisami społecznościowymi. Pojawiły się wreszcie muzyczne usługi w chmurze, które umożliwiają użytkownikom przechowywanie nabytych przez nich nagrań muzycznych na serwerach zdalnych.

(18)

We wcześniejszych decyzjach dotyczących sektora fonograficznego (2) Komisja nie określiła rynku wyższego szczebla w przypadku działalności A&R. Usługi A&R są jednak świadczone na rzecz różnych podmiotów rynkowych (artystów) i wiążą się z inną organizacją w ramach firm fonograficznych w porównaniu z działalnością polegającą na sprzedaży hurtowej na rynku niższego szczebla. Charakterystyczną cechą działalności A&R jest również określona dynamika konkurencyjności.

(19)

Komisja uznała, że nie ma konieczności rozstrzygania kwestii, czy działalność A&R należy traktować i analizować jako oddzielny rynek produktowy, ani czy rynek nagrań muzycznych należy uważać za rynek dwustronny, na którym siła firmy fonograficznej po jednej stronie rynku (A&R) ma pozytywny wpływ na jej pozycję rynkową po drugiej stronie rynku (hurtowa sprzedaż nagrań muzycznych) i odwrotnie. W ocenie planowanej transakcji z punktu widzenia konkurencji jako jeden z głównych czynników wpływających na pozycję rynkową firm fonograficznych na rynku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych i odwrotnie Komisja uwzględniła siłę firm fonograficznych w sektorze A&R.

(20)

W przeszłości Komisja określiła oddzielne rynki produktowe w przypadku hurtowej sprzedaży muzyki zarejestrowanej na nośnikach fizycznych i w formacie cyfrowym (3). Jeśli chodzi o rynek cyfrowych nagrań muzycznych, Komisja nie rozstrzygnęła kwestii, czy istnieją oddzielne rynki produktowe w przypadku cyfrowych nagrań muzycznych dostarczanych dla aplikacji online i aplikacji mobilnych oraz w przypadku plików do pobrania i transmisji strumieniowej. Komisja nie określiła również oddzielnych rynków produktowych na podstawie gatunku (np. muzyka popularna, klasyczna, jazzowa) ani w przypadku albumów pojedynczych artystów i kompilacji. Badanie rynku w tym przypadku nie wykazało żadnych nowych istotnych elementów, które uzasadniałyby zmianę tego stanowiska.

(21)

Komisja uznała, że nagrania muzyczne audio i wideo należą do tego samego rynku produktowego w przypadku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych (niezależnie od tego, czy są one zarejestrowane na nośnikach fizycznych, czy w formacie cyfrowym).

(22)

Komisja uznała, że oddzielny rynek produktowy należy określić w przypadku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych użytkownikom końcowym uzyskującym licencję na nagrania muzyczne od producentów udzielających licencji na nagrania muzyczne. Jeśli chodzi o detaliczną sprzedaż nagrań muzycznych, Komisja nie uznała, że rozstrzygnięcie kwestii definicji właściwego rynku produktowego jest konieczne.

(23)

Podobnie jak poprzednio, Komisja uznała, że działalność produkcyjna i logistyczna nie wchodzi w zakres jej oceny. Ponadto Komisja nie rozstrzygnęła kwestii definicji właściwego rynku produktowego w przypadku innych usług „pomocniczych” (takich jak usługi managerskie dla artystów, sprzedaż produktów pochodnych oraz usługi z zakresu zarządzania występami na żywo i imprezami). Wreszcie, Komisja uznała, że prawa do wydawania utworów muzycznych online należy uznać za oddzielny rynek produktowy.

(24)

Komisja uznała, że rynek hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych zarejestrowanych na nośnikach fizycznych to rynek krajowy.

(25)

Jeśli chodzi o hurtową sprzedaż cyfrowych nagrań muzycznych, Komisja uznała, że rozstrzyganie kwestii dokładnej definicji rynku geograficznego nie jest konieczne, biorąc pod uwagę, że transakcja była powodem do obaw zarówno na szczeblu EOG, jak i na szczeblu krajowym.

(26)

Komisja uznała, że nie jest konieczne rozstrzyganie kwestii definicji właściwego rynku geograficznego w przypadku działalności A&R, detalicznej sprzedaży nagrań muzycznych, usług pomocniczych i wydawania utworów muzycznych.

(27)

Strona zgłaszająca stwierdziła, że powinien istnieć jednolity rynek hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych zarówno w formatach fizycznych, jak i cyfrowych, obejmujący zarówno legalne, jak i nielegalne dostarczanie nagrań muzycznych (czyli piractwo). Na poparcie tego twierdzenia strona zgłaszająca przedstawiła argumenty, że istnieją przekonujące dowody świadczące o tym, że konsumenci substytucyjnie traktują te formaty i źródła nagrań muzycznych, a także muzykę piracką i legalną.

(28)

We wcześniejszych decyzjach Komisja nigdy nie uznała, że legalne i nielegalne nagrania muzyczne należą do tego samego rynku produktowego. Badanie rynku w sprawie Sony/BMG  (4) wykazało jednak, że piractwo wywiera presję konkurencyjną na firmy fonograficzne na niektórych terytoriach.

(29)

Komisja uznała, że ocena stopnia substytucyjności między legalnymi i nielegalnymi nagraniami muzycznymi oraz zakresu, w jakim konsumenci łączą i dobierają legalne i nielegalne nagrania muzyczne, nie jest istotna dla ustalenia, czy nielegalne nagrania muzyczne należy uważać za część rynku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych. Świadczy to o tym, że niezależnie od uznania legalnych i nielegalnych nagrań muzycznych za substytuty z punktu widzenia użytkowników końcowych, nie wydają się one substytutami z punktu widzenia bezpośrednich klientów firm fonograficznych – detalicznych sprzedawców nagrań muzycznych zarejestrowanych na nośnikach fizycznych i w formacie cyfrowym. Usługi pirackie nie stanowią zatem konkurencji dla firm fonograficznych. Nie funkcjonują one w sektorze A&R ani w sektorze hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych klientom fizycznym i klientom w sektorze cyfrowym.

(30)

W związku z tym Komisja doszła do wniosku, że – z punktu widzenia popytu lub podaży – legalnych i nielegalnych nagrań muzycznych nie należy uznawać za część tego samego właściwego rynku produktowego w przypadku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych. Wniosek ten nie wpływa jednak na przeprowadzoną przez Komisję analizę piractwa jako możliwej pozarynkowej presji na decyzje firm fonograficznych dotyczące cen i produktów w kontekście oceny planowanej transakcji z punktu widzenia konkurencji.

(31)

W tym przypadku teoria Komisji dotycząca szkód nie wynika z przekroczenia konkretnego progu udziału w rynku. W rzeczywistości Komisja jednoznacznie stwierdza, że udziały w rynku są jedynie wstępnym wyznacznikiem władzy rynkowej i muszą być osadzone w ogólnym kontekście właściwych rynków. Zgodnie z wytycznymi w sprawie oceny horyzontalnego połączenia przedsiębiorstw na mocy rozporządzenia Rady w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (5) („wytyczne w sprawie oceny horyzontalnego połączenia przedsiębiorstw”) do znaczącego utrudnienia efektywnej konkurencji może dojść w niektórych przypadkach, w których powstały w wyniku połączenia podmiot miałby znacznie większy udział w rynku niż kolejny konkurent. Oznacza to zatem, że udziały w rynku stanowią o ogólnej pozycji powstałego w wyniku połączenia podmiotu i jego pozycji względem konkurentów po połączeniu, co stanowi w tym przypadku podstawę oceny Komisji z punktu widzenia konkurencyjności.

(32)

W tym przypadku ramy analityczne mają jeszcze większe znaczenie, ponieważ żadne źródło branżowe nie podaje całkowicie rzetelnego obrazu pozycji podmiotu powstałego w wyniku połączenia. W poprzednich decyzjach dotyczących branży fonograficznej Komisja korzystała z danych IFPI, lecz w tym przypadku strona zgłaszająca zdecydowanie zakwestionowała wykorzystanie danych IFPI i stwierdziła, że są one nierzetelne oraz przedstawiła alternatywne dane dotyczące „udziału w rynku” oparte na sprzedaży iTunes i Spotify, a także dane dotyczące sprzedaży detalicznej zgromadzone przez GfK i OCC.

(33)

Komisja ostatecznie wzięła pod uwagę wszystkie źródła danych, w tym dane dotyczące sprzedaży hurtowej zgromadzone od różnych dostawców usług cyfrowych. Ponadto Komisja przeprowadziła badanie względnej pozycji rynkowej czterech głównych firm fonograficznych na hipotetycznym rynku, na którym funkcjonowałyby jedynie te firmy, w celu oceny pozycji rynkowej przedsiębiorstw Universal i EMI wobec pozostałych głównych firm fonograficznych (chociaż firmy niezależne wspólnie posiadają znaczną pozycję rynkową, nie można ich uznać za pojedynczy podmiot). Wreszcie, Komisja wzięła również pod uwagę dane dotyczące list przebojów i radiowego czasu antenowego, chociaż dane te nie przekładają się bezpośrednio na udziały w rynku.

(34)

Na podstawie analizy wszystkich źródeł danych Komisja uznała, że planowana transakcja spowodowałaby utworzenie głównej firmy dominującej o rozmiarach przewyższających dwukrotnie (a nawet trzykrotnie lub jeszcze bardziej w niektórych państwach członkowskich) jej kolejnego największego konkurenta na szczeblu EOG oraz w kilku państwach członkowskich, a także w Islandii i Norwegii. W szczególności, jeśli chodzi o nagrania muzyczne zarejestrowane na nośnikach fizycznych, powstały w wyniku połączenia podmiot byłby ponad dwa razy większy niż kolejny największy konkurent w co najmniej ośmiu państwach członkowskich – na Cyprze, w Irlandii, Luksemburgu, Niderlandach, Republice Czeskiej, Rumunii, Szwecji i Zjednoczonym Królestwie, a także w Islandii, trzy lub więcej razy większy niż kolejny największy konkurent w co najmniej pięciu innych państwach członkowskich – w Belgii, Francji, Grecji, Polsce i na Słowacji, a także w Norwegii, oraz ponad cztery razy większy niż kolejny największy konkurent w Bułgarii, Estonii i na Litwie. W Słowenii powstały w wyniku połączenia podmiot stałby się jednoznacznym liderem wśród głównych firm. Jeśli chodzi o cyfrowe nagrania muzyczne, powstały w wyniku połączenia podmiot byłby dwa lub więcej razy większy niż kolejny największy konkurent na szczeblu EOG i w co najmniej szesnastu państwach członkowskich – w Austrii, Belgii, Bułgarii, Estonii, Francji, Grecji, Irlandii, na Litwie, w Luksemburgu, na Malcie, w Niderlandach, Polsce, Portugalii, Rumunii, Szwecji i Zjednoczonym Królestwie, a także w Islandii i Norwegii.

(35)

Podsumowując, po połączeniu powstały w jego wyniku podmiot byłby niezaprzeczalnym liderem rynku. Ze strukturalnego punktu widzenia i na podstawie wstępnej oceny udziałów w rynku oraz danych dotyczących list przebojów i radiowego czasu antenowego wydaje się, że obecna dynamika konkurencyjności, która opiera się na określonej równowadze sił przynajmniej między głównymi firmami (pomimo że Universal jest już liderem rynku), uległaby całkowitej zmianie na skutek planowanej transakcji na korzyść podmiotu powstałego w wyniku połączenia.

(36)

Komisja uznała, że EMI jest jedną z czterech głównych firm prowadzących obecnie światową działalność w sektorze fonograficznym, która dysponuje szeroką listą artystów i repertuarem muzycznym obejmującym imponujący katalog starych nagrań i znaczące nowości. EMI może być również najbliższym konkurentem przedsiębiorstwa Universal, przynajmniej w odniesieniu do muzyki klasycznej. Planowana transakcja spowodowałaby zatem wyeliminowanie ważnej siły konkurencyjnej z właściwych rynków.

(37)

Komisja uznała, że po transakcji repertuar powstałego w wyniku połączenia podmiotu będzie (nadal) produktem niezbędnym, w związku z czym klienci będą prawdopodobnie mieć ograniczoną (jeśli jakąkolwiek) możliwość zmiany dostawcy, a możliwość wykorzystania klientów przez podmiot powstały w wyniku połączenia prawdopodobnie znacznie wzrośnie.

(38)

Z badania przeprowadzonego przez Komisję wynika, że przedsiębiorstwo Universal już przed planowaną transakcją ma możliwość oraz motywację do uzyskania od klientów w sektorze cyfrowym warunków licencyjnych, które są dla niego bardziej korzystne niż warunki uzyskane przez jego konkurentów. Wnioski te opierają się na trzech źródłach dowodów: (i) porównaniu odpowiednich umów przedsiębiorstw Universal i EMI z platformami internetowymi; (ii) dowodach wynikających z przeprowadzonego przez Komisję badania rynku oraz (iii) dowodach przedstawionych przez łączące się strony. Dowody pochodzące z każdego z tych trzech źródeł dodatkowo potwierdza przeprowadzona przez Komisję analiza ilościowa.

(39)

W pierwszej kolejności Komisja dokonała przeglądu umów handlowych przedsiębiorstw Universal i EMI z wybranymi najważniejszymi klientami w sektorze cyfrowym, z naciskiem na główne warunki handlowe (w tym wynagrodzenie, wysokość zaliczek, które muszą uiścić klienci w sektorze cyfrowym, zobowiązania w odniesieniu do promocji i reklamy oraz klauzule najwyższego uprzywilejowania). Na podstawie głównych parametrów negocjacji z platformami cyfrowymi analiza ta wykazała, że Universal ogólnie uzyskuje lepsze warunki w porównaniu z EMI oraz że różnica ta jest szczególnie wyraźna w przypadku mniejszych platform (pliki do pobrania i transmisja strumieniowa).

(40)

Komisja uznała, że różnice w warunkach umownych, które obecnie uzyskują przedsiębiorstwo Universal, będące już największą firmą fonograficzną w EOG, i EMI, świadczą o potencjalnych negatywnych skutkach planowanej transakcji dla konkurencji. W istocie znaczny wzrost wielkości przedsiębiorstwa Universal po połączeniu mógłby dodatkowo polepszyć jego pozycję przetargową, co mogłoby spowodować nie tylko rozszerzenie obecnych warunków przedsiębiorstwa Universal na repertuar EMI, lecz również ogólne polepszenie warunków w przypadku połączonego repertuaru.

(41)

Komisja przeprowadziła również analizę ilościową, aby ocenić, czy ze względu na większe rozmiary powstałego w wyniku połączenia podmiotu planowana transakcja może zwiększyć jego siłę przetargową wobec klientów w sektorze cyfrowym i w związku z tym spowodować wyższe ceny dla tych klientów.

(42)

W tym celu Komisja zgromadziła dane dotyczące sprzedaży cyfrowych nagrań muzycznych pochodzące od sześciu głównych klientów w sektorze cyfrowym oraz od sześciu firm fonograficznych w kilku państwach członkowskich. Komisja następnie przeprowadziła ilościową analizę tych danych, zasadniczo polegającą na sprawdzeniu, za pomocą narzędzi statystycznych i ekonometrycznych, czy istnieje związek między wielkością firmy fonograficznej a jej zdolnością do uzyskania lepszych warunków od klientów w sektorze cyfrowym.

(43)

Analiza ta wykazała, że: (i) cena wynajmu, którą firmy fonograficzne mogą uzyskać, zwiększa się wraz z ich wielkością (mierzoną pod względem części przychodów, którą repertuar firmy fonograficznej wnosi do platformy internetowej); (ii) skutek ten jest szczególnie wyraźny w przypadku stosunkowo niewielkich platform internetowych, lecz występuje również w przypadku platform mających znaczną siłę przetargową oraz (iii) istnieje związek pomiędzy wielkością repertuaru firmy fonograficznej a ceną hurtową, którą negocjuje ona z platformami internetowymi.

(44)

Wnioski Komisji oparte na analizie warunków handlowych, które wiążą łączące się strony z różnymi klientami w sektorze cyfrowym, i na analizie ilościowej zostały potwierdzone oświadczeniami złożonymi przez klientów w sektorze cyfrowym i przez inne podmioty trzecie podczas przeprowadzonego przez Komisję postępowania, a także niektórymi dokumentami wewnętrznymi przedsiębiorstwa Universal.

(45)

W związku z tym Komisja uznała, że ze względu na swoje większe rozmiary na rynku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych dla klientów w sektorze cyfrowym podmiot powstały w wyniku połączenia mógłby stosować gorsze warunki handlowe, w tym wyższe ceny, wobec klientów w sektorze cyfrowym, jeżeli planowana transakcja miałaby dojść do skutku w pierwotnie zgłoszonej formie.

(46)

Komisja stwierdziła, że w celu oceny władzy rynkowej, którą po planowanej transakcji miałby podmiot powstały w wyniku połączenia wobec detalicznych sprzedawców cyfrowych nagrań muzycznych, konieczne jest również uwzględnienie łącznej pozycji rynkowej podmiotu powstałego w wyniku połączenia w sektorach fonograficznym i wydawania utworów muzycznych. Komisja uznała udziały kontrolne za „czynnik pogłębiający” antykonkurencyjne skutki planowanej transakcji, wynikające z połączenia działalności łączących się stron w sektorze fonograficznym (które same w sobie i oddzielnie stwarzają już problemy w zakresie konkurencji). Przeprowadzona przez Komisję analiza udziału kontrolnego potwierdziła jej ustalenia, że planowana transakcja mogłaby spowodować znaczące utrudnienie skutecznej konkurencji.

(47)

Komisja uznała, że planowana transakcja mogłaby zmniejszyć innowacyjność i wybór konsumentów na dwa sposoby: (i) planowana transakcja mogłaby zwiększyć siłę przetargową przedsiębiorstwa Universal oraz jego zdolność do narzucania platformom cyfrowym uciążliwych warunków licencyjnych, w szczególności w przypadku niewielkich i rozwijających się innowacyjnych platform muzycznych. Takie uciążliwe warunki licencyjne mogą wywierać negatywny wpływ na rozwój tych klientów i ich zdolność do ekspansji geograficznej na różne rynki cyfrowe; oraz (ii) powstały w wyniku połączenia podmiot mógłby mieć większą możliwość i motywację do wywierania wpływu na model biznesowy i cechy nowych cyfrowych usług muzycznych oraz narzucania wyższych cen na rynku(-ach) detalicznym(-ch). W związku z tym planowana transakcja wywrze również negatywny wpływ na różnorodność kulturową. Komisja uznała zatem, że planowana transakcja mogłaby zmniejszyć innowacyjność i wybór konsumentów.

(48)

Komisja uznała, że ustalenia te dotyczą również rynku hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych na szczeblu EOG, a także w Austrii, Belgii, Bułgarii, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, na Litwie, w Luksemburgu, na Łotwie, Malcie, w Niemczech, Niderlandach, Polsce, Portugalii, Republice Czeskiej, Rumunii, na Słowacji, w Szwecji, we Włoszech i w Zjednoczonym Królestwie oraz w Islandii i Norwegii.

(49)

Komisja zbadała również, czy planowana transakcja mogłaby dać powstałemu w wyniku połączenia podmiotowi możliwość i motywację do częściowego wyeliminowania jego konkurentów z rynków hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych zarejestrowanych na nośnikach fizycznych i w formacie cyfrowym oraz z sektora A&R ze szkodą dla konkurencji, a ostatecznie konsumentów i różnorodności kulturowej.

(50)

Eliminacja taka mogłaby nastąpić ze względu na możliwość i motywację przedsiębiorstwa Universal – wynikającą z jego większych rozmiarów po połączeniu – do zagwarantowania swoim artystom znacznie lepszego dostępu do możliwości promocji (np. reklamy u dużych detalistów i klientów w sektorze cyfrowym, dostępu do kompilacji i radiowego czasu antenowego) niż jego konkurenci, w tym także na skalę większą niż jego faktyczny udział w rynku.

(51)

Większy dostęp do wszystkich tych możliwości promocji mógłby spowodować, że powstały w wyniku połączenia podmiot miałby możliwość zawierania umów z najlepszymi artystami, także na lepszych warunkach niż inne firmy fonograficzne, poprzez oferowanie im większego dostępu do promocji. Konkurenci mogliby mieć coraz większe trudności w konkurowaniu z podmiotem powstałym w wyniku połączenia w zakresie zawierania umów z nowymi artystami, co z kolei mogłoby osłabić pozycję tych konkurentów wobec klientów ze względu na obniżenie atrakcyjności ich repertuaru i jednocześnie wzmocnić pozycję nowego podmiotu, powodując samonapędzające się błędne koło.

(52)

Ostatecznie Komisja stwierdziła jednak brak wystarczających elementów umożliwiających wykazanie w wymagany prawem sposób, że transakcja mogłaby skutkować eliminacją konkurentów. W każdym razie zobowiązania zaproponowane przez stronę zgłaszającą rozwiązują kwestię opisanych powyżej antykonkurencyjnych skutków w odniesieniu do warunków handlowych z klientami w sektorze cyfrowym i jednocześnie rozwiązują problemy związane z efektem zamknięcia.

(53)

Komisja uznała, że istnienie piractwa nie pozbawiłoby powstałego w wyniku połączenia podmiotu możliwości i motywacji do korzystania z siły przetargowej wobec detalistów po planowanej transakcji. Chociaż piractwo może zmniejszać rozmiary całego rynku, Komisja uznała, że nie ma dowodów świadczących o tym, że ograniczyłoby ono zachowania handlowe firm fonograficznych obecnie lub po połączeniu.

(54)

Komisja uznała, że klienci nie mieliby możliwości wykorzystania siły nabywczej jako czynnika wyrównującego wzrost władzy rynkowej podmiotu powstałego w wyniku połączenia.

(55)

Komisja uznała, iż mało prawdopodobne jest, że odbywające się w odpowiednim czasie i wystarczające wejście konkurentów na właściwe rynki nagrań muzycznych będzie przeciwdziałać skutkom antykonkurencyjnym wynikającym z planowanej transakcji.

(56)

Komisja uznała, że rynki hurtowej sprzedaży nagrań muzycznych nie są skłonne do łatwego osiągnięcia porozumienia w sprawie warunków koordynacji, biorąc pod uwagę stopień ich złożoności. Ocena ta nie zmieniła się w kontekście zmiany wynikającej z planowanej transakcji.

(57)

Komisja uznała, że transakcja nie budzi obaw o charakterze niehoryzontalnym związanych z działalnością przedsiębiorstw Universal i EMI w zakresie detalicznej dystrybucji nagrań cyfrowych, detalicznej dystrybucji nagrań na nośnikach fizycznych, muzycznych usług audiowizualnych, łączności elektronicznej, dystrybucji i produkcji filmowej i telewizyjnej, gier oraz rozrywki interaktywnej i sprzedaży biletów na imprezy.

(58)

Komisja uznała, że planowana transakcja w zgłoszonej formie spowodowałaby znaczące utrudnienie skutecznej konkurencji, zwłaszcza na skutek powstania dominującej pozycji na rynkach hurtowej sprzedaży cyfrowych nagrań muzycznych na szczeblu EOG, jak również w 24 państwach członkowskich, a mianowicie w Austrii, Belgii, Bułgarii, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, na Litwie, w Luksemburgu, na Łotwie, na Malcie, w Niemczech, Niderlandach, Polsce, Portugalii, Republice Czeskiej, Rumunii, na Słowacji, w Szwecji, we Włoszech i w Zjednoczonym Królestwie, a także w Islandii i Norwegii.

(59)

W dniu 27 lipca 2012 r. strona zgłaszająca przedstawiła oficjalne zobowiązania, które tego samego dnia poddano testowi rynkowemu. Zasadniczo test rynkowy wykazał, że w zobowiązaniach z dnia 27 lipca 2012 r. występuje szereg znaczących niedociągnięć, które należałoby usunąć.

(60)

Komisja poinformowała stronę zgłaszającą o wynikach testu rynkowego w dniu 9 sierpnia 2012 r. w czasie spotkania na temat stanu prac. W celu usunięcia stwierdzonych przez Komisję niedociągnięć, z uwzględnieniem wyników testu rynkowego oraz dodatkowych informacji przedstawionych przez stronę zgłaszającą na temat zobowiązań, w dniu 13 sierpnia 2012 r. strona zgłaszająca przedstawiła nowy pakiet zobowiązań, które następnie zostały zmienione dnia 25 sierpnia 2012 r.

(61)

Główne ulepszenia pakietu z dnia 27 lipca 2012 r. polegały na: (i) dodaniu posiadanych treści (repertuaru angielskiego oraz repertuaru duńskiego i hiszpańskiego); (ii) dodaniu udziału EMI w wyodrębnionym wcześniej podmiocie francuskim Play.on; (iii) zbyciu światowych praw (w przeciwieństwie do praw obejmujących EOG, uwzględnionych w zobowiązaniach z dnia 27 lipca 2012 r.); (iv) zobowiązaniu do sprzedaży co najmniej dwóch trzecich pakietu (EMIRL, Pink Floyd i podmioty lokalne) jednemu nabywcy; (v) określeniu wymogu, że nabywcą powinna być spółka należąca do grupy, która albo obecnie działa, albo działała wcześniej w branży fonograficznej lub branży wydawania utworów muzycznych; (vi) zobowiązaniu do niezawierania ponownych umów z artystami, których repertuar znajduje się w pakiecie, przez okres 10 lat oraz (vii) zastąpieniu zobowiązań dotyczących zachowań z dnia 27 lipca 2012 r., które uznano za zbyt skomplikowane i niejednoznaczne, prostym zobowiązaniem do niewłączania klauzul najwyższego uprzywilejowania na korzyść przedsiębiorstwa Universal do umów z legalnymi dostawcami usług cyfrowych, jeżeli umowy takie mają zastosowanie do EOG. Zobowiązanie to zostało podjęte na okres 10 lat. Na wniosek Komisji strona zgłaszająca usunęła również zobowiązanie do odstąpienia od dwóch umów licencyjnych/dystrybucyjnych z podmiotami trzecimi.

(62)

Zobowiązania z dnia 25 sierpnia 2012 r. polegają zatem na: (i) zbyciu światowych praw do określonych aktywów przedsiębiorstw EMI i Universal, w skład których wchodzi repertuar zarówno anglojęzyczny, jak i lokalny; (ii) odstąpieniu od jednej umowy licencyjnej/dystrybucyjnej oraz (iii) zobowiązaniu do postępowania polegającego na niewłączaniu klauzul najwyższego uprzywilejowania do przyszłych umów powstałego w wyniku połączenia podmiotu z dostawcami usług cyfrowych.

(63)

Zaproponowany pakiet zobowiązań obejmuje zbycie następujących podmiotów prawnych/aktywów:

(64)

Ogółem ostateczne zobowiązania (które obejmują głównie aktywa EMI i niektóre aktywa przedsiębiorstwa Universal) odpowiadają około dwóm trzecim działalności EMI w EOG.

(65)

Jeśli chodzi o wpływ ostatecznych zobowiązań na udział w rynku, Komisja powtórzyła, że udziały w rynku są jedynie wstępnym wyznacznikiem władzy rynkowej i same z siebie nie rozstrzygają o tym, czy transakcja skutkuje znaczącym utrudnieniem skutecznej konkurencji. Z tego względu nie ma konieczności określania konkretnego poziomu udziału w rynku, poniżej którego musi pozostać podmiot powstały w wyniku połączenia w celu usunięcia znaczącego utrudnienia efektywnej konkurencji.

(66)

Komisja zauważa przy tym, że po zbyciu aktywów nastąpi znaczne ograniczenie wzrostu ogólnego udziału podmiotu powstałego w wyniku połączenia w rynku (zarówno fizycznym, jak i cyfrowym) na szczeblu EOG – pakiet zbywanych aktywów stanowi udział w rynku wynoszący około (5–10) % na rynku hurtowej sprzedaży cyfrowych nagrań muzycznych, co oznacza, że przedsiębiorstwo Universal zyskałoby dodatkowy udział w rynku wynoszący około (0–5) %, a zatem zwiększyłoby swój udział w rynku w EOG z (30–40) % do (30–40) %.

(67)

Jeśli chodzi o udział w rynku na szczeblu krajowym, zbycie aktywów skutecznie ogranicza jego wzrost spowodowany dodaniem EMI do przedsiębiorstwa Universal w każdym państwie członkowskim oraz w Islandii i Norwegii. Pakiet obejmuje znaczny repertuar anglojęzyczny, który jest wykorzystywany we wszystkich państwach członkowskich oraz w Islandii i Norwegii. Ponadto repertuar lokalny zbywany w Belgii, Danii, Francji, Hiszpanii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Republice Czeskiej i Szwecji dodatkowo ogranicza udziały powstałego w wyniku połączenia podmiotu w rynku po transakcji do poziomów, które nie oznaczają już znacznego wzrostu obecnej władzy rynkowej przedsiębiorstwa Universal.

(68)

Oprócz zbycia aktywów w postaci nagrań muzycznych, strona zgłaszająca zobowiązała się do odstąpienia od umowy dystrybucyjnej z zewnętrzną firmą fonograficzną Ministry of Sound i do niezawierania umów licencyjnych/dystrybucyjnych z Ministry of Sound w EOG przez okres dziesięciu lat od przyjęcia decyzji.

(69)

Wreszcie, strona zgłaszająca zobowiązała się, że przez okres dziesięciu lat powstrzyma się od włączania do umów przedsiębiorstwa Universal z klientami w sektorze cyfrowym – o ile mają one zastosowanie do EOG – postanowień, które wymagałyby od tych klientów zagwarantowania przedsiębiorstwu Universal lepszych, równoważnych lub co najmniej tak dobrych warunków handlowych jak warunki uzgodnione z inną firmą fonograficzną (zobowiązanie dotyczące najwyższego uprzywilejowania).

(70)

Przeprowadzona przez Komisję ocena zobowiązań opiera się na wszystkich dostępnych dowodach, w tym wynikach testu rynkowego i szczegółowych informacjach przedstawionych przez stronę zgłaszającą na temat pakietu środków zaradczych, zwłaszcza szczegółów dotyczących umów z artystami (przyszłych zobowiązań do wykonania nagrań, czasu trwania umów, okresu przechowywania katalogów i zmiany postanowień dotyczących kontroli/cesji). Komisja przeprowadziła analizę na podstawie kryteriów dotyczących dopuszczalnych środków zaradczych w przypadkach łączenia przedsiębiorstw, zawartych w zawiadomieniu w sprawie środków zaradczych dopuszczalnych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 802/2004 (6).

(71)

Komisja uznała, że ostateczne zobowiązania przedstawione przez stronę zgłaszającą mają taką skalę i taki charakter, że trwale zmniejszą władzę rynkową przedsiębiorstwa Universal, tak aby na skutek planowanej transakcji nie doszło do znaczącego utrudnienia skutecznej konkurencji. Wynika to z tego, że aktywa zawarte w pakiecie odpowiadają znaczącej części pokrywającej się działalności, obejmują odpowiednie połączenie aktywów własnych, umów dystrybucyjnych/licencyjnych i kompilacji oraz charakteryzują się dobrą jakością (tj. w przyszłości mogą nadal generować przychody). Ponadto mająca nastąpić sprzedaż dwóch trzecich pakietu jednemu nabywcy, który ma już doświadczenie w branży, wzmocni efekty równoważące spowodowane zbyciem aktywów. Artyści będą mogli zawrzeć umowy ze wzmocnionym konkurentem, a zdolność przedsiębiorstwa Universal do narzucania bardziej uciążliwych warunków handlowych dostawcom usług cyfrowych nie zwiększy się.

(72)

W związku z tym Komisja uznała, że ostateczne zobowiązania z dnia 25 sierpnia 2012 r. eliminują znaczące utrudnienie skutecznej konkurencji.

(73)

Zobowiązania rozwiałyby również wszelkie obawy związane z możliwością marginalizacji konkurentów (zarówno w przestrzeni cyfrowej, jak i fizycznej) na skutek znacznego zmniejszenia ich zdolności do uzyskiwania dochodów z ich repertuaru oraz zawierania umów z artystami i ich utrzymania, co ostatecznie działałoby na szkodę konsumentów pod względem cen i wyboru.

(74)

Ze względów wymienionych powyżej w decyzji stwierdza się ostatecznie, że proponowana koncentracja nie utrudni znacząco efektywnej konkurencji na rynku wewnętrznym lub na znacznej jego części.

(75)

W związku z powyższym koncentrację należy uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG, zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz art. 57 Porozumienia EOG.

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/23

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/23

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/24

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/24

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/25

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/26

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/28

„Dni niezdolności do pracy”,

„Status zatrudnienia poszkodowanego” oraz

„Zmienne fazy III dotyczące przyczyn i okoliczności”.

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/29

1.

W dniu 25 lipca 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo RWA Raiffeisen Ware Austria AG („RWA”, Austria), kontrolowane wspólnie przez BayWa Aktiengesellschaft („BayWa”, Niemcy) oraz RWA Raiffeisen Ware Austria Handel und Vermögensverwaltung eGen, Wiedeń („RWA Genossenschaft”, Austria), przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem GENOL Gesellschaft m.b.H & Co KG („GENOL”, Austria) w drodze umowy o zarządzanie.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6903 – RWA/GENOL, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/31

1.

W dniu 25 lipca 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo SPIE SA („SPIE”, Francja) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem Hochtief Service Solutions („HSS”, Niemcy) w drodze zakupu udziałów.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6999 – SPIE/HSS, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

1.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/32

1.

W dniu 25 lipca 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa Warburg Pincus & Co („Warburg Pincus”, Stany Zjednoczone), General Atlantic Company LLC („General Atlantic”, Stany Zjednoczone) oraz Banco Santander („Santander”, Hiszpania) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Santander Asset Management („SAM”, Jersey) w drodze zakupu udziałów.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6971 – Warburg Pincus/General Atlantic/Santander/Santander Asset Management, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: