27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/2

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 marca 2013 r. — Konfederacja Szwajcarska przeciwko Komisji Europejskiej, Republice Federalnej Niemiec, Landkreis Waldshut

(Sprawa C-547/10 P) (1)

(Odwołanie - Stosunki zewnętrzne - Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego - Rozporządzenie (EWG) nr 2408/92 - Dostęp wspólnotowych przewoźników lotniczych do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych - Artykuły 8, 9 - Zakres stosowania - Wykonywanie prawa do przewozu - Decyzja 2004/12/WE - Przepisy niemieckie dotyczące podejścia do lotniska w Zurychu - Obowiązek uzasadnienia - Niedyskryminacja - Proporcjonalność - Ciężar dowodu)

2013/C 123/02

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Konfederacja Szwajcarska (przedstawiciel: S. Hirsbrunner, Rechtsanwalt)

Pozostałe strony postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. van Rijn, K. Simonsson i K.-P. Wojcik, pełnomocnicy); Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze, pełnomocnik i T. Masing, Rechtsanwalt); Landkreis Waldshut (przedstawiciel: M. Núñez Müller, Rechtsanwalt)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 9 września 2010 r. w sprawie T-319/05 Szwajcaria przeciwko Komisji, w którym to wyroku Sąd oddalił skargę wniesioną przez Konfederację Szwajcarską mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2004/12/WE z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie stosowania art. 18 ust. 2 zdanie pierwsze Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 2408/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych (Dz.U. 1993, L 15, s. 33) — Przepisy wydane przez Niemcy dotyczące podejścia do lotniska w Zurychu — Błędna ocena możliwości zastosowania art. 9 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2408/92 do spornych przepisów — Naruszenie zakresu obowiązku uzasadnienia ciążącego na Komisji — Nieuwzględnienie praw podmiotów zarządzających portem lotniczym i osób zamieszkałych w jego pobliżu — Naruszenie zasad niedyskryminacji i proporcjonalności

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Konfederacja Szwajcarska pokrywa oprócz własnych kosztów także wszystkie koszty poniesione przez Komisję Europejską tak w pierwszej instancji, jak i w trakcie postępowania odwoławczego.

3)	Republika Federalna Niemiec i Landkreis Waldshut pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/2

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeidshof te Antwerpen — Belgia) — Aldegonda van den Booren przeciwko Rijksdienst voor Pensioenen

(Sprawa C-127/11) (1)

(Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Artykuł 46a rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 - Krajowe przepisy zapobiegające kumulacji - Emerytura - Podwyższenie kwoty wypłacanej przez państwo członkowskie - Renta rodzinna - Obniżenie kwoty wypłacanej przez inne państwo członkowskie)

2013/C 123/03

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Arbeidshof te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Aldegonda van den Booren

Strona pozwana: Rijksdienst voor Pensioenen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Arbeidshof te Antwerpen — Wykładnia art. 10 WE, 39 WE i 42 WE (obecnie, odpowiednio, art. 4 ust. 3 TUE, art. 45 TFUE i 48 TFUE) i art. 46a ust. 3 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. Dz 149, s. 2) — Świadczenia — Krajowe przepisy zapobiegające kumulacji — Obniżenie kwoty renty rodzinnej wypłacanej przez państwo członkowskie w związku z podwyższeniem emerytury wypłacanej przez inne państwo członkowskie

Sentencja

Artykuł 46a rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, zmienionego i zaktualizowanego rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1386/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie stosowaniu przepisów państwa członkowskiego, zgodnie z którymi renta rodzinna pobierana w tym państwie podlega obniżeniu w następstwie podwyższenia emerytury pobieranej na podstawie ustawodawstwa innego państwa członkowskiego, z zastrzeżeniem poszanowania wymogów określonych w art. 46a ust. 3 lit. d) tego rozporządzenia.

Artykuł 45 TFUE należy interpretować w ten sposób, że również on nie stoi na przeszkodzie stosowaniu takich przepisów krajowych, pod warunkiem że nie prowadzą one do tego, iż zainteresowany będzie znajdował się w gorszym położeniu niż osoba, której sytuacja nie wykazuje żadnych elementów transgranicznych, i — w przypadku stwierdzenia takiego niekorzystnego skutku — pod warunkiem że przepisy te są uzasadnione obiektywnymi względami i są proporcjonalne do uzasadnionego celu realizowanego przez prawo krajowe, czego weryfikacja leży w gestii sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 152 z 21.5.2011.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — GfBk Gesellschaft für Börsenkommunikation mbH przeciwko Finanzamt Bayreuth

(Sprawa C-275/11) (1)

(Podatki - Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 77/388/EWG - Zwolnienie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi - Zakres)

2013/C 123/04

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: GfBk Gesellschaft für Börsenkommunikation mbH

Strona pozwana: Finanzamt Bayreuth

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Zwolnienie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi — Zakres

Sentencja

Artykuł 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że usługi doradztwa inwestycyjnego w zakresie inwestowania w zbywalne papiery wartościowe świadczone przez osobę trzecią na rzecz spółki inwestycyjnej zarządzającej specjalnym funduszem inwestycyjnym mieszczą się w zakresie pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi” do celów zwolnienia ustanowionego we wskazanym przepisie, nawet gdyby osoba trzecia nie działała na podstawie upoważnienia w rozumieniu art. 5g dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), zmienionej dyrektywą 2001/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 stycznia 2002 r.

(1) Dz.U. C 269 z 10.9.2011.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/4

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — Lapin elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskuksen liikenne ja infrastruktuuri -vastuualue

(Sprawa C-358/11) (1)

(Środowisko naturalne - Odpady - Odpady niebezpieczne - Dyrektywa 2008/98/WE - Użycie starych masztów telefonicznych zabezpieczonych roztworami CCA (zawierającymi miedź, chrom i arsen) - Rejestracja, ocena, udzielanie zezwoleń i stosowane ograniczenia w zakresie chemikaliów - Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (rozporządzenie REACH) - Wykaz zastosowań drewna zabezpieczonego zawarty w załączniku XVII do rozporządzenia REACH - Wykorzystanie starych masztów telefonicznych jako materiału do budowy ścieżek)

2013/C 123/05

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lapin elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskuksen liikenne ja infrastruktuuri -vastuualue

Inne strony zainteresowane: Lapin luonnonsuojelupiiri ry et Lapin elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskuksen ympäristö ja luonnonvarat -vastuualue

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Korkein hallinto-oikeus — Wykładnia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312, s. 3) i rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE — Rejestracja, ocena i udzielanie zezwoleń w zakresie chemikaliów — Substancja objęta ograniczeniem na podstawie załącznika XVII do tego rozporządzenia — Wykorzystanie starych masztów telefonicznych zabezpieczonych roztworem CCA (miedź-chrom-arsen) do podbudowy ścieżki

Sentencja

Prawo Unii nie wyklucza co do zasady tego, aby odpad uznany za niebezpieczny mógł przestać być odpadem w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy, jeśli proces odzysku powala uczynić go zdatnym do użytku bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia człowieka i bez wyrządzania szkody środowisku naturalnemu, a ponadto jeżeli nie stwierdzono, że posiadacz tego przedmiotu pozbywa się go, zamierza się go pozbyć lub został zobowiązany do pozbycia się go w rozumieniu art. 3 pkt 1 tej dyrektywy, przy czym okoliczności te powinien zbadać sąd odsyłający.

Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 552/2009 z dnia 22 czerwca 2009 r., a w szczególności jego załącznik XVII — w zakresie, w jakim dopuszcza on pod pewnymi warunkami stosowanie drewna zabezpieczonego roztworem zwanym „CCA” (zawierającym miedź, chrom i arsen) — ma w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym znaczenie dla ustalenia, czy drewno takie może przestać być odpadem dlatego, że jego posiadacz, w razie spełnienia tych warunków, nie jest zobowiązany do pozbycia się go w rozumieniu art. 3 pkt 1 dyrektywy 2008/98.

Artykuły 67 i 128 rozporządzenia nr 1907/2006 w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 552/2009 należy interpretować w ten sposób, że w prawie Unii zharmonizowane zostały wymogi dotyczące produkcji, wprowadzania do obrotu i stosowania substancji takiej jak substancja zawierająca związki arsenu, która jest objęta ograniczeniem na podstawie załącznika XVII do tego rozporządzenia.

Punkt 19 ust. 4 lit. b) załącznika XVII do rozporządzenia nr 1907/2006 w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 552/2009, wymieniający sposoby, w jakie — tytułem odstępstwa — może być używane drewno zabezpieczone roztworem zwanym „CCA” (zawierającym miedź, chrom i arsen), należy interpretować w ten sposób, że zawarte w tym przepisie wyliczenie ma charakter wyczerpujący, wobec czego rzeczonego odstępstwa nie można stosować do sytuacji innych niż te, które zostały w nim przewidziane. Zadaniem sądu odsyłającego jest zbadanie, czy w okolicznościach takich jak te zachodzące w postępowaniu głównym wykorzystanie masztów telefonicznych jako podbudowy ścieżek mieści się w ramach wymienionych w tym przepisie zastosowań.

Uregulowania zawarte w pkt 19 ust. 4 lit. d) tiret drugie załącznika XVII do rozporządzenia nr 1907/2006 w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 552/2009, w myśl których drewno zabezpieczone roztworem zwanym „CCA” (zawierającym miedź, chrom i arsen) nie może być stosowane, gdy tylko powstaje ryzyko wielokrotnego kontaktu ze skórą, należy interpretować w ten sposób, że analizowany zakaz powinien mieć zastosowanie w każdej sytuacji, w której wedle wszelkiego prawdopodobieństwa może dojść do wielokrotnego kontaktu skóry z tak zabezpieczonym drewnem, przy czym owo prawdopodobieństwo należy określić na podstawie konkretnych warunków, w jakich zwykle używane ma być zastosowane drewno. Dokonanie oceny tych warunków jest zadaniem sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 269 z 10.9.2011

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) — Zjednoczone Królestwo) — Wheels Common Investment Fund Trustees Ltd i in. przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-424/11) (1)

(Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 77/388/EWG - Zwolnienie usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi - Zakres - Pracownicze programy emerytalne)

2013/C 123/06

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Wheels Common Investment Fund Trustees Ltd, National Association of Pension Funds Ltd, Ford Pension Fund Trustees Ltd, Ford Salaried Pension Fund Trustees Ltd, Ford Pension Scheme for Senior Staff Trustee Ltd

Strona pozwana: Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — First-tier Tribunal (Tax Chamber) — Wykładnia art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Wykładnia art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Zwolnienia — Zakres zwolnienia usługi zarządzania funduszem inwestycyjnym — Włączenie pracowniczych programów emerytalnych

Sentencja

Artykuł 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku oraz art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że fundusz inwestycyjny, w którym zgromadzono aktywa programu emerytalnego, nie mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia „specjalnych funduszy inwestycyjnych” w rozumieniu wymienionych przepisów, którymi zarządzanie podlega zwolnieniu z podatku od wartości dodanej w świetle celów wymienionych dyrektyw i zasady neutralności podatkowej, jeżeli uczestnicy nie ponoszą ryzyka zarządzania tym funduszem, a składki wpłacane przez pracodawcę do owego programu emerytalnego są dla niego sposobem wykonania jego ustawowych zobowiązań wobec pracowników.

(1) Dz.U. C 311 z 22.10.2011.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour d’appel de Bruxelles — Belgia) — DKV Belgium przeciwko Association belge des consommateurs test-achats ASBL

(Sprawa C-577/11) (1)

(Swoboda świadczenia usług - Swoboda przedsiębiorczości - Dyrektywy 73/239/EWG i 92/49/EWG - Ubezpieczenie bezpośrednie inne niż ubezpieczenie na życie - Swoboda ustalania taryf składek - Umowy ubezpieczenia zdrowotnego niezwiązane z działalnością zawodową - Ograniczenia - Nadrzędne względy interesu ogólnego)

2013/C 123/07

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DKV Belgium

Strona pozwana: Association belge des consommateurs test-achats ASBL

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour d’appel de Bruxelles — Wykładnia art. 49 i 56 TFUE, art. 29 akapit drugi i art. 39 ust. 3 dyrektywy Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (Dz.U. L 228, s. 1), a także art. 8 ust. 3 dyrektywy Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (Dz.U. L 228, s. 3) — Przepisy krajowe zezwalające w ramach umów ubezpieczenia zdrowotnego niezwiązanych z działalnością zawodową na wyłącznie coroczne dostosowanie składki, franszyzy i świadczeń i jedynie na podstawie szczególnych kryteriów — System uprzedniego zatwierdzania taryf — Ograniczenie zasad swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług — Nadrzędne względy interesu ogólnego

Sentencja

Wykładni art. 29 i art. 39 ust. 2 i 3 dyrektywy Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzeciej dyrektywy w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) oraz art. 8 ust. 3 pierwszej dyrektywy Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie, zmienionej dyrektywą 92/49, należy dokonywać w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniom państwa członkowskiego, które przewidują — w odniesieniu do umów ubezpieczenia zdrowotnego niezwiązanych z działalnością zawodową — przepisy, zgodnie z którymi możliwe jest dostosowanie składki, franszyzy i świadczeń, corocznie w dniu upływu terminu wymagalności składki, wyłącznie:

—	na podstawie wskaźnika cen dóbr konsumpcyjnych, lub

—	na podstawie tzw. „wskaźnika medycznego”, o ile i w zakresie w jakim zmiana tego wskaźnika przewyższa zmianę wskaźnika cen dóbr konsumpcyjnych, lub

—

po uzyskaniu zezwolenia organu administracyjnego, właściwego w zakresie nadzoru nad zakładami ubezpieczeń, o wydanie którego zwrócił się dany zakład ubezpieczeń, jeżeli organ ten stwierdzi, że stosowanie stawek składek tego zakładu, pomimo dostosowania obliczonego na podstawie owych dwóch rodzajów wskaźników, przynosi straty lub może przynieść straty.

Wykładni art. 49 TFUE i 56 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one takim przepisom, o ile nie istnieje środek mniej ograniczający pozwalający na osiągnięcie, w tych samych warunkach, celu ochrony konsumenta przed znacznymi i nieuzasadnionymi podwyżkami składek ubezpieczeniowych, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 32 z 4.2.2012.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — ITV Broadcasting limitem i in. przeciwko TV Catch Up Limited

(Sprawa C-607/11) (1)

(Dyrektywa 2001/29/WE - Artykuł 3 ust. 1 - Nadawanie przez osobę trzecią za pośrednictwem Internetu programów komercyjnych nadawców telewizyjnych - „Live streaming” - Publiczne udostępnianie)

2013/C 123/08

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice (Chancery Division)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ITV Broadcasting Limited, ITV 2 Ltd, ITV Digital Channels Ltd, Channel 4 Television Corporation, 4 Ventures Ltd, Channel 5 Broadcasting Ltd, ITV Studios Ltd

Strona pozwana: TV Catch Up Limited

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Justice (Chancery Division) — Wykładnia art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10) — Pojęcie publicznego udostępniania — Zgoda właścicieli praw na rozpowszechnianie drogą telewizyjną ich utworów, w ramach darmowej sieci naziemnej, na całości terytorium państwa członkowskiego bądź na ograniczonym obszarze geograficznym tego państwa — Usługa przekazu ciągłego świadczona przez nadawcę będącego osobą trzecią na rzecz odbiorców indywidualnych opłacających abonament radiowo-telewizyjny, a tym samym mogących bezpośrednio odbierać treść przekazu za pomocą sieci internetowej

Sentencja

Pojęcie publicznego udostępniania w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono retransmisję utworów zawartych w naziemnym przekazie telewizyjnym:

—	dokonywaną przez podmiot inny niż pierwotny nadawca,

—	za pomocą przekazu internetowego udostępnionego abonentom tego podmiotu, którzy mogą odbierać tę retransmisję poprzez połączenie się z jego serwerem,

—	pomimo że owi abonenci znajdują się w obszarze odbioru tego naziemnego przekazu telewizyjnego i mogą zgodnie z prawem odbierać ten przekaz w swoich odbiornikach telewizyjnych.

2)	Na odpowiedź na pytanie pierwsze nie ma wpływu okoliczność, że retransmisja taka jak retransmisja sporna w postępowaniu głównym jest finansowana z reklam, a zatem ma charakter zarobkowy.

3)	Na odpowiedź na pytanie pierwsze nie ma wpływu okoliczność, że retransmisja taka jak retransmisja sporna w postępowaniu głównym jest dokonywana przez podmiot bezpośrednio konkurujący z pierwotnym nadawcą.

(1) Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/7

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrhowen administratiwen syd — Bułgaria) — Efir OOD przeciwko Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” Płowdiw

(Sprawa C-19/12) (1)

(Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuły 62, 63, 65, 73 i 80 - Ustanowienie przez osoby fizyczne na rzecz spółki prawa zabudowy w zamian za usługi budowlane świadczone przez tę spółkę na rzecz owych osób fizycznych - Umowa zamiany - Podatek VAT od usług budowlanych - Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego - Wymagalność - Włączenie do pojęcia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego zarówno czynności opodatkowanych, jak i do czynności zwolnionych - Zapłata z wyprzedzeniem całości wynagrodzenia - Zaliczka - Podstawa opodatkowania transakcji w wypadku wynagrodzenia w formie towarów lub usług - Bezpośrednia skuteczność)

2013/C 123/09

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Wyrhowen administratiwen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Efir OOD

Strona pozwana: Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” Płowdiw

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Wyrhowen administratiwen syd — Wykładnia art. 62 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Wystąpienie zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego — Przepisy krajowe przewidujące stosowanie pojęcia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności zwolnionych — Ustanowienie przez osoby fizyczne na rzecz spółki prawa zabudowy w zamian za usługi budowlane świadczone przez tę spółkę na rzecz owych osób fizycznych

Sentencja

Artykuły 63 i 65 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w sprawie głównej, w sytuacji ustanowienia na rzecz spółki prawa zabudowy w celu wzniesienia budynków w zamian za usługi budowlane polegające na wybudowaniu określonych nieruchomości, które spółka ta zobowiązuje się wydać wykończone pod klucz osobom, które ustanowiły to prawo zabudowy, nie sprzeciwiają się one temu, aby podatek od wartości dodanej od tych usług budowlanych stał się wymagalny z chwilą ustanowienia prawa zabudowy, to jest przed wykonaniem owych usług, jeżeli w chwili ustanowienia prawa zabudowy znane są wszystkie istotne elementy przyszłego świadczenia, a w szczególności jeżeli usługi, jakie mają zostać wykonane, zostały precyzyjnie określone, zaś wartość owego prawa można wyrazić w pieniądzu, co ustalić winien sąd odsyłający.

W okolicznościach takich jak w sprawie głównej, w których transakcje nie miały miejsca między osobami powiązanymi w rozumieniu art. 80 dyrektywy 2006/112, co jednakże winien ustalić sąd odsyłający, art. 73 i 80 owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak przepis mający zastosowanie w sprawie głównej, w myśl którego podstawą opodatkowania transakcji, w ramach której całość wynagrodzenia stanowią towary lub usługi, jest wartość rynkowa tych towarów lub usług.

2)	Artykuły 63, 65 i 73 dyrektywy 2006/112 są bezpośrednio skuteczne.

(1) Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/7

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Székesfehérvári Törvényszék — Węgry) — Gábor Fekete przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Közép-dunántúli Regionális Vám- és Pénzügyőri Főigazgatósága

(Sprawa C-182/12) (1)

(Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 137 - Rozporządzenie wykonawcze do kodeksu celnego - Artykuł 561 ust. 2 - Warunki całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych - Przywóz do państwa członkowskiego pojazdu, którego właściciel ma siedzibę w państwie trzecim - Użytek do celów prywatnych przez osobę upoważnioną przez właściciela w inny sposób niż w umowie o pracę zawartej z użytkownikiem - Brak zwolnienia)

2013/C 123/10

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Székesfehérvári Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gábor Fekete

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Közép-dunántúli Regionális Vám- és Pénzügyőri Főigazgatósága

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Székesfehérvári Törvényszék — Wykładnia art. 561 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 253, s. 1) — Warunki całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych — Użytkowanie środka transportu do celów prywatnych — Pojęcie stosunku pracy –Przywóz do państwa członkowskiego pojazdu należącego do fundacji mającej siedzibę w państwie trzecim przez prezesa tej fundacji — Upoważnienie udzielone prezesowi przez fundację do użytku i prowadzenia omawianego pojazdu

Sentencja

Artykuł 561 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 993/2001 z dnia 4 maja 2001 r. należy interpretować w ten sposób, że całkowite zwolnienie z należności celnych przywozowych ustanowione w tym przepisie w odniesieniu do środków transportu użytkowanych do celów prywatnych przez osobę fizyczną zamieszkałą na terytorium celnym Unii Europejskiej przysługuje tylko pod warunkiem, iż użytkowanie takie zostało przewidziane w umowie o pracę zawartej między tą osobą a właścicielem pojazdu mającym siedzibę poza owym terytorium.

(1) Dz.U. C 217 z 21.7.2012.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 stycznia 2013 r. — Inspecteur van de Belastingdienst Noord/kantoor Groningen przeciwko SCA Group Holding BV

(Sprawa C-39/13)

2013/C 123/11

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Inspecteur van de Belastingdienst Noord/kantoor Groningen

Strona pozwana: SCA Group Holding BV

Pytania prejudycjalne

Czy wówczas, gdy dłużnikowi podatkowemu odmawia się zastosowania niderlandzkiej regulacji dotyczącej jednego podmiotu podatkowego w odniesieniu do czynności i majątku mających siedzibę w Niderlandach spółek zależnych niższego rzędu Alphabet Holding, HP Holding i Alpha Holding ma miejsce ograniczenie swobody przedsiębiorczości w rozumieniu art. 43 WE w związku z art. 48 WE?

Czy w tym zakresie i w świetle celów zamierzonych przez niderlandzką regulację dotyczącą jednego podmiotu podatkowego […] sytuacja spółek zależnych niższego rzędu Alphabet Holding, HP Holding i Alpha Holding jest obiektywnie porównywalna z […] sytuacją spółek mających siedzibę w Niderlandach będących spółkami zależnymi niższego rzędu lub spółkami zależnymi pierwszego rzędu spółki holdingowej pośredniej mającej siedzibę w Niderlandach, która nie dokonała wyboru włączenia do jednego podmiotu podatkowego ze swą spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach i w związku z tym jako spółki zależne niższego rzędu, podobnie jak Alphabet Holding, HP Holding i Alpha Holding, nie korzystają z regulacji dotyczącej jednego podmiotu podatkowego w powiązaniu z — wyłącznie — ich spółką dominująca wyższego rzędu lub z […] sytuacją mających siedzibę w Niderlandach spółek zależnych niższego rzędu, które wraz z ich spółką dominującą/holdingową pośrednią mającą siedzibę w Niderlandach wybrały utworzenie jednego podmiotu podatkowego z ich spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach, i których czynności oraz majątek są zatem — odmiennie, niż czynności i majątek Alphabet Holding, HP Holding i Alpha Holding — skonsolidowane do celów podatkowych?

Czy przy udzielaniu odpowiedzi na pytanie pierwsze zdanie pierwsze ma znaczenie […], czy dane spółki krajowe pozostają w posiadaniu jednej spółki holdingowej pośredniej (na kolejnym stopniu struktury koncernu) w innym państwie członkowskim lub — jak w przypadku Alphabet Holding, HP Holding i Alpha Holding — pozostają w posiadaniu dwóch (lub więcej) spółek holdingowych pośrednich (na dwóch lub większej ilości poziomów struktury koncernu) w owym innym państwie członkowskim?

Jeśli należy udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze zdanie pierwsze: czy tego rodzaju ograniczenie może zostać w tym przypadku uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, w szczególności w oparciu o konieczność utrzymania spójności podatkowej włącznie z zapobieganiem jednostronnego i dwustronnego podwójnego uwzględniania strat […]?

Czy jest w tym zakresie istotne, że w konkretnym przypadku zostało stwierdzone, że nie ma miejsca podwójne uwzględnienie strat […]?

4)	Jeśli na pytanie trzecie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, czy ograniczenie należy w tym przypadku uznać za proporcjonalne […]?

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 stycznia 2013 r. — X AG i in. przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Amsterdam

(Sprawa C-40/13)

2013/C 123/12

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X AG, X1 Holding, X2 Holding GmbH, X3 Holding BV, D1 BV, D2 BV, D3 BV

Strona pozwana: Inspecteur van de Belastingdienst Amsterdam

Pytania prejudycjalne

Czy wówczas, gdy dłużnikowi podatkowemu odmawia się zastosowania niderlandzkiej regulacji dotyczącej jednego podmiotu podatkowego w odniesieniu do czynności i majątku mających siedzibę w Niderlandach spółek siostrzanych [X3 Holding], [D1] i [D2] ma miejsce ograniczenie swobody przedsiębiorczości w rozumieniu art. 43 WE w związku z art. 48 WE?

Czy w tym zakresie i w świetle celów zamierzonych przez niderlandzką regulację dotyczącą jednego podmiotu podatkowego (zob. pkt 4.13.7 –4.13.9) sytuacja spółek [X3 Holding], [D1] i [D2] jest obiektywnie porównywalna z (i) sytuacją mających siedzibę w Niderlandach spółek siostrzanych, które nie dokonały wyboru włączenia do jednego podmiotu podatkowego ze swą spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach i w związku z tym jako spółki siostrzane, podobnie jak dłużniczki podatkowe, nie korzystają z regulacji dotyczącej jednego podmiotu podatkowego lub z (ii) sytuacją mających siedzibę w Niderlandach spółek siostrzanych, które wraz z ich wspólną spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach wybrały utworzenie jednego podmiotu podatkowego z ową spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach, i których czynności oraz majątek są zatem — odmiennie, niż czynności i majątek dłużniczek podatkowych — skonsolidowane do celów podatkowych (zob. pkt 4.13.11–4.13.13)?

Czy przy udzielaniu odpowiedzi na pytanie pierwsze zdanie pierwsze ma znaczenie (zob. pkt 4.13.13), czy dane spółki (i) pozostają — jak w przypadku [D1] i [D2] — w posiadaniu wspólnej (bezpośredniej) spółki dominującej w innym państwie członkowskim lub (ii) — jak w przypadku [X3 Holding] z jednej strony oraz [D1] i [D2] z drugiej strony — pozostają w posiadaniu różnych (bezpośrednich) spółek dominujących w innym państwie członkowskim, w związku z czym wspólna (pośrednia) spółka dominująca owych różnych spółek istnieje dopiero na wyższym poziomie struktury koncernu, występującym w owym innym państwie członkowskim?

4)	Jeśli na pytanie trzecie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, czy ograniczenie należy w tym przypadku uznać za proporcjonalne […]?

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 stycznia 2013 r. — Inspecteur van de Belastingdienst Holland-Noord/Kantoor Zaandam przeciwko MSA International Holdings BV, MSA Nederland BV

(Sprawa C-41/13)

2013/C 123/13

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Inspecteur van de Belastingdienst Holland-Noord/Kantoor Zaandam

Strona pozwana: MSA International Holdings BV, MSA Nederland BV

Pytania prejudycjalne

Czy wówczas, gdy dłużniczkom podatkowym odmawia się zastosowania niderlandzkiej regulacji dotyczącej jednego podmiotu podatkowego w odniesieniu do czynności i majątku mających siedzibę w Niderlandach spółek zależnych niższego rzędu/dłużniczek podatkowych ma miejsce ograniczenie swobody przedsiębiorczości w rozumieniu art. 43 WE w związku z art. 48 WE?

Czy w tym zakresie i w świetle celów zamierzonych przez niderlandzką regulację dotyczącą jednego podmiotu podatkowego […] sytuacja spółek zależnych niższego rzędu/dłużniczek podatkowych jest obiektywnie porównywalna z (i) sytuacją spółki mającej siedzibę w Niderlandach będącej spółką zależną spółki holdingowej pośredniej mającej siedzibę w Niderlandach, która nie dokonała wyboru włączenia do jednego podmiotu podatkowego ze swą spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach, i w związku z tym jako spółka zależna niższego rzędu, podobnie jak dłużniczka 2 nie korzysta z regulacji dotyczącej jednego podmiotu podatkowego w powiązaniu z — wyłącznie — jej spółką dominująca wyższego rzędu lub z (ii) sytuacją mającej siedzibę w Niderlandach spółki zależnej niższego rzędu, która wraz z jej spółką dominującą/holdingową pośrednią mającą siedzibę w Niderlandach wybrała utworzenie jednego podmiotu podatkowego z jej spółką dominującą (wyższego rzędu) mającą siedzibę w Niderlandach, i których czynności oraz majątek są zatem — odmiennie, niż czynności dłużniczki podatkowej 2 — skonsolidowane do celów podatkowych […]?

Czy przy udzielaniu odpowiedzi na pytanie pierwsze zdanie pierwsze ma znaczenie […], czy dana zagraniczna spółka holdingowa pośrednia — gdyby prowadziła w Niderlandach działalność nie poprzez spółkę zależną, lecz poprzez zakład — mogłaby wybrać utworzenie jednego podmiotu podatkowego wraz z jej spółką dominującą mającą siedzibę w Niderlandach w odniesieniu do majątku i czynności owego niderlandzkiego zakładu.

4)	Jeśli na pytanie trzecie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, czy ograniczenie należy w tym przypadku uznać za proporcjonalne […]?

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 28 stycznia 2013 r. — Hauptzollamt Köln przeciwko Kronos Titan GmbH

(Sprawa C-43/13)

2013/C 123/14

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona pozwana i wnosząca kasację: Hauptzollamt Köln

Strona skarżąca i strona przeciwna w postępowaniu kasacyjnym: Kronos Titan GmbH

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 2 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (1) wymaga przy opodatkowaniu produktów energetycznych innych niż produkty, dla których w dyrektywie tej ustalono stawkę podatku, zastosowania stawki podatku, która ustalona jest w prawie krajowym dla wykorzystania produktu energetycznego jako paliwa do ogrzewania, jeżeli ów inny produkt energetyczny jest również wykorzystywany jako paliwo do ogrzewania? Czy też, w przypadku gdy inny produkt energetyczny wykorzystywany jako paliwo do ogrzewania jest równoważny określonemu produktowi energetycznemu, można zastosować stawkę podatku ustaloną w prawie krajowym dla tego produktu energetycznego, nawet jeżeli jest to stawka jednolita, która nie uwzględnia wykorzystania jako paliwo silnikowe albo paliwo do ogrzewania?

(1) Dz.U. L 283, s. 51.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 28 stycznia 2013 r. — Hauptzollamt Krefeld przeciwko Rhein-Ruhr Beschichtungs-Service GmbH

(Sprawa C-44/13)

2013/C 123/15

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona pozwana i wnosząca kasację: Hauptzollamt Krefeld

Strona skarżąca i strona przeciwna w postępowaniu kasacyjnym: Rhein-Ruhr Beschichtungs-Service GmbH

Pytanie prejudycjalne

(1) Dz.U. L 283, s. 51.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 31 stycznia 2013 r. — Posteshop SpA — Divisione Franchising Kipoint przeciwko Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Presidenza del Consiglio dei Ministri

(Sprawa C-52/13)

2013/C 123/16

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Posteshop SpA — Divisione Franchising Kipoint

Druga strona postępowania: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywę 2006/114/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do ochrony przedsiębiorców dotyczy ona reklamy będącej jednocześnie reklamą wprowadzającą w błąd i niedozwoloną reklamą porównawczą, czy też dwóch odrębnych niezgodnych z prawem zachowań, mających również samodzielne znaczenie, polegających, odpowiednio, na reklamie wprowadzającej w błąd i niedozwolonej reklamie porównawczej?

(1) Dyrektywa 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (Dz.U. L 376, s. 21).

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/11

Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-76/13)

2013/C 123/17

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Guerra e Andrade, G. Braun i L. Nicolae, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

—	Stwierdzenie, że Republika Portugalska nie podjęła środków zapewniających wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 października 2010 r. wydanego w sprawie C-154/09 (1) Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej;

—	Zobowiązanie Republiki Portugalskiej do zapłaty na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w wysokości 43 264,64 EUR za każdy dzień zwłoki w wykonaniu wyroku w sprawie wykonania, począwszy od daty ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do daty pełnego wykonania wyroku z dnia 7 października 2010 r.

—

Zobowiązanie Republiki Portugalskiej do zapłaty na rzecz Komisji ryczałtowej kary pieniężnej w wysokości 5 277,30 EUR za każdy dzień zwłoki od daty ogłoszenia wyroku z dnia 7 października 2010 r., i

—	do daty wykonania wyroku z dnia 7 października 2010 r., jeżeli Trybunał Sprawiedliwości ustaliłby, że Republika Portugalska wykonała wyrok z dnia 7 października 2010 r. przed datą wydania wyroku w niniejszej sprawie;

—	do daty wydania wyroku w niniejszej sprawie, jeżeli wyrok z dnia 7 października nie został rzeczywiście wykonany do daty wydania wyroku w niniejszej sprawie;

—	Obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Do chwili obecnej nie zostały wyznaczone przedsiębiorstwa odpowiedzialne za świadczenie usługi powszechnej w postępowaniu zgodnym z art. 3 ust. 2 i art. 8 ust. 2 dyrektywy o usłudze powszechnej. (2) Z drugiej strony portugalska ustawa o komunikacji elektronicznej nadal przewiduje utrzymanie wszystkich zobowiązań wynikających z podstaw przyznania koncesji na świadczenie publicznej usługi telekomunikacyjnej przyjętych przez Decreto-Lei nr 31/2003, zgodnie z którymi świadczenie usługi powszechnej zostało przyznane PT Comunicações w drodze umowy koncesyjnej, która obowiązuje do 2025 r. W celu stwierdzenia powagi naruszenia Komisja proponuje Trybunałowi współczynnik powagi naruszenia 7 w skali od 1 do 20.

Sporne uchybienie zagraża osiągnięciu istotnych celów w dziedzinie prawa konkurencji związanych z liberalizacją rynku telekomunikacyjnego, poza tym że narusza ono podstawowe zasady prawa Unii, takie jak zasada niedyskryminacji. Poza tym naruszenie zagraża skuteczności usługi powszechnej, co jest jednym z istotnym celów prawa telekomunikacyjnego. Obecnie udzielono koncesji Portugal Telcom, bez żadnego postępowania przetargowego, tak ograniczonego jak i nieograniczonego, a tym samym nie zagwarantowano, że usługa publiczna będzie świadczona na najlepszym warunkach po rzeczywistej cenie, i bez zagwarantowania warunków konkurencji ograniczając zakazane zakłócenia rynku.

(1) Zb. Orz. s. I-127.

(2) Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) (Dz.U. L 108, s. 51).

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance de Quimper (Francja) w dniu 14 lutego 2013 r. — CA Consumer Finance przeciwko Francine Crouan z domu Weber, Tualowi Crouanowi

(Sprawa C-77/13)

2013/C 123/18

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal d'instance de Quimper.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: CA Consumer Finance.

Strony pozwane: Francine Crouan z domu Weber, Tual Crouan

Pytanie prejudycjalne

Czy dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1) stoi na przeszkodzie wykładni prawa krajowego zatwierdzającej postanowienia o jednostronnej zmianie stopy oprocentowania umów kredytowych, pozostawiając ocenie kredytodawcy, w braku uzasadnionych powodów wyszczególnionych w umowie, motywy zmiany stopy oprocentowania i sposoby jej obliczania w sytuacji, w której te postanowienia są zgodne ze wzorem określonym w przepisach wykonawczych i jeżeli kredytodawca przestrzegał ustawowych wymogów dotyczących informowania kredytobiorcy w trakcie wykonywania umowy?

(1) Dz.U. L 95, s. 29.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/12

Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-86/13)

2013/C 123/19

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall, D. Martin, J.-P. Keppenne, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. o nieprzyjęciu wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Rady dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2012 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur.

—	obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi Komisja podnosi trzy zarzuty:

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 65 regulaminu pracowniczego oraz art. 1, 3 i 10 załącznika XI do tego regulaminu polegającego na tym, że wobec braku wniosku Komisji o zastosowanie klauzuli wyjątkowej z art. 10 załącznika XI Rada była zobowiązana do przyjęcia przed dniem 31 grudnia 2012 r. wniosku dotyczącego rocznego dostosowania wynagrodzeń i emerytur urzędników i pracowników Unii przedłożonego przez Komisję na podstawie art. 3 załącznika XI. Zdaniem Komisji Rada nie miała kompetencji do przyjęcia decyzji stosującej — zasadniczo — art. 10 bez stosownego wniosku Komisji i bez włączenia Parlamentu, będącego współprawodawcą w rozumieniu art. 10.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 64 regulaminu oraz art. 1 3 załącznika XI polegającego na tym, że mimo ciążącego na niej obowiązku Rada nie przyjęła nowych współczynników korygujących stosowanych do wynagrodzeń i emerytur, które to współczynniki zostały zawnioskowane przez Komisję w celu zapewnienia równego traktowania urzędników i emerytów niezależnie ich miejsca zatrudnienia lub, w zależności od przypadku, zamieszkania.

Zarzut trzeci dotyczy całkowitego braku uzasadnienia, gdyż Rada stwierdziła jedynie brak większości kwalifikowanej do przyjęcia wniosku Komisji zgodnie z art. 3 załącznika XI, nie wyjaśniając, dlaczego się z tym wnioskiem nie zgodziła. Zarzut ten dotyczy zarówno dostosowania wynagrodzeń i emerytur, jak i przyjęcia nowych współczynników korygujących.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts (Łotwa) w dniu 4 marca 2013 r. — AS „Olainfarm” przeciwko Latvijas Republikas Veselības ministrija, Zāļu valsts aģentūra

(Sprawa C-104/13)

2013/C 123/20

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākās tiesas Senāts

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AS „Olainfarm”.

Strona pozwana: Latvijas Republikas Veselības ministrija, Zāļu valsts aģentūra

Interwenient: AS „Grindeks”

Pytania prejudycjalne

Czy art. 10 lub inny przepis dyrektywy 2001/83/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi należy interpretować w ten sposób, że producentowi referencyjnego produktu leczniczego przysługuje prawo podmiotowe do zaskarżenia decyzji właściwego organu o rejestracji generycznego produktu leczniczego innego producenta, przy której to rejestracji wykorzystano — jako referencyjny produkt leczniczy –zarejestrowany produkt leczniczy producenta referencyjnego produktu leczniczego ? Innymi słowy, czy z wymienionej dyrektywy wynika prawo producenta referencyjnego produktu leczniczego do ochrony sądowej mającej na celu ustalenie, czy producent generycznego produktu leczniczego w sposób zgodny z prawem i uzasadniony powołał się na produkt leczniczy zarejestrowany przez producenta referencyjnego produktu leczniczego, w oparciu o art. 10 dyrektywy?

W wypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy przepisy art. 10 i art. 10a dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że produkt leczniczy zarejestrowany jako produkt o ugruntowanym zastosowaniu leczniczym zgodnie z art. 10a wymienionej dyrektywy może być wykorzystany jako referencyjny produkt leczniczy w rozumieniu art. 10 ust. 2 lit. a)?

(1) Dz.U. L 311, s. 67.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/13

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-109/13)

2013/C 123/21

Język postępowania: fiński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Hetsch, O. Beynet i I. Koskinen)

Strona pozwana: Republika Finlandii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że Republika Finlandii naruszyła swoje zobowiązania z art. 49 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE (1) w ten sposób, że dla fińskiego obszaru kontynentalnego nie przyjęła wszystkich przepisów ustawowych i wykonawczych koniecznych do transpozycji art. 2 pkt 1, 2, 5, 7, 8, 9, 11, 13, 14, 17, 18, 19, 21, 22, 24, 28-35, art. 3 ust. 5 lit. a) i ust. 9 lit. c), art. 9 ust. 1, 2, 3, 7, 9, 10 i 12, art. 10 i 11, art. 12 lit. d) i h), art. 13 i 14, art. 16 ust. 1 zdania drugie i trzecie, ust. 2 i 3, art. 17-23, art. 25 ust. 1, art. 26 ust. 2 lit. c) zdania trzecie i czwarte, lit. d) zdania drugie i czwarte oraz ust. 3, art. 29, art. 35 ust. 4 i 5, art. 36 lit. a)-e), g) i h), art. 37 ust. 1 lit. b)-u), ust. 3, ust. 4 lit. b) i d), ust. 5 i 9, art. 38 ust. 1, art. 39 ust. 1, 4 i 8, art. 40 ust. 1, 2, 3, 6 i 7 oraz załącznik I ust. 1 lit. a) tiret szóste i ósme, lit. d), f) i j) tej dyrektywy, a w każdym razie nie zawiadomiła o tym Komisji,

—	nałożenie Republikę Finlandii, na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE, okresowej kary pieniężnej w wysokości 32 140,80 EUR za każdy dzień od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie,

—	obciążenie Republiki Finlandii kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 3 marca 2011 r.

(1) Dz.U. L 211, s. 55.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/14

Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-111/13)

2013/C 123/22

Język postępowania: fiński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Hetsch, O. Beynet i I. Koskinen)

Strona pozwana: Republika Finlandii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że Republika Finlandii naruszyła swoje zobowiązania z art. 54 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE (1) w ten sposób, że dla fińskiego obszaru kontynentalnego nie przyjęła przepisów ustawowych i wykonawczych koniecznych do transpozycji art. 2 pkt 1, 2, 4-18, 20, 22-36, art. 3 ust. 3 zdania od pierwszego do trzeciego i ust. 6 lit. b), art. 12, art. 13 ust. 1, 2 i 5, art. 15 ust. 1 i 2, art. 16 ust. 1 zdanie drugie, ust. 2 i 3, art. 25 ust. 1, art. 33, art. 36 ust. 4 akapit drugi i czwarty, ust. 6 i 8, ust. 9 akapit trzeci, art. 39 ust. 4 lit. a) i b), ust. 5 akapit pierwszy lit. a) i b) oraz akapit drugi zdanie drugie, art. 40 lit. a)-e), g) i h), art. 41 ust. 1 lit. b), c)-f), h)-q) i s)-u), ust. 4 lit. b) i d), ust. 6 lit. a), ust. 7, 9, 10, 11 i 12, art. 42 ust. 1, art. 43 ust. 1, 4 i 8, art. 44 ust. 1, 2, 3, 6 i 7 oraz załącznik I ust. 1 lit. a) tiret szóste i ósme, lit. b), d), f) i h) oraz ust. 2 tej dyrektywy, a w każdym razie nie zawiadomiła o tym Komisji,

—	nałożenie Republikę Finlandii, na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE, okresowej kary pieniężnej w wysokości 28 569,60 EUR za każdy dzień od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie,

—	obciążenie Republiki Finlandii kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 3 marca 2011 r.

(1) Dz.U. L 211, s. 94.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/15

Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2013 r. — Fresh del Monte Produce przeciwko Komisji

(Sprawa T-587/08) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek bananów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE - System wymiany informacji - Pojęcie uzgodnionej praktyki mającej cel antykonkurencyjny - Związek przyczynowy pomiędzy koncentracją i zachowaniem przedsiębiorstw na rynku - Jednolite naruszenie - Przypisanie naruszenia - Prawo do obrony - Grzywny - Współpraca - Okoliczności łagodzące)

2013/C 123/24

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Fresh del Monte Produce, Inc. (George Town, Kajmany, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: początkowo B. Meyring, avocat, i E. Verghese, solicitor, następnie B. Meyring)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo M. Kellerbauer, A. Biolan i X. Lewis, następnie M. Kellerbauer, A. Biolan, i P. Van Nuffel, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Internationale Fruchtimport Gesellschaft Weichert GmbH & Co. KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: A. Rinne, avocat, C. Humpe i S. Kon, solicitors oraz C. Vajda, QC)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2008) 5955 z dnia 15 października 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 [WE] (sprawa COMP/39.188 — Banany) oraz, pomocniczo, żądanie obniżenia kwoty grzywny.

Sentencja

1)	Kwotę grzywny nałożonej na podstawie art. 2 lit. c) decyzji Komisji C(2008) 5955 z dnia 15 października 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 [WE] (sprawa COMP/39.188 — Banany) ustala się w wysokości 8,82 mln EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Fresh Del Monte Produce, Inc. ponosi własne koszty oraz pokrywa trzy czwarte kosztów Komisji Europejskiej. Komisja ponosi jedną czwartą własnych kosztów.

4)	Internationale Fruchtimport Gesellschaft Weichert GmbH & Co. KG ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 44 z 21.2.2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/15

Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2013 r. — Dole Food i Dole Germany przeciwko Komisji

(Sprawa T-588/08) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek bananów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE - Pojęcie uzgodnionej praktyki mającej cel antykonkurencyjny - System wymiany informacji - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Wytyczne w sprawie metody ustalania kwoty grzywien - Waga naruszenia)

2013/C 123/25

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dole Food Company, Inc. (Westlake Village, Kalifornia, Stany Zjednoczone) i Dole Germany OHG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J.F. Bellois)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo X. Lewis i M. Kellerbauer, następnie M. Kellerbauer i P. Van Nuffel, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2008) 5955 wersja ostateczna z dnia 15 października 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/39.188 — Banany)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Dole Food Company, Inc. i Dole Germany OHG zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 44 z 21.2.2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/16

Wyrok Sądu z dnia 13 marca 2013 r. — Biodes przeciwko OHMI — Manasul Internacional (FARMASUL)

(Sprawa T-553/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego FARMASUL - Wcześniejszy graficzny hiszpański znak towarowy MANASUL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 123/26

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Biodes, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Manasul Internacional, SL (Ponferrada, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokat M. I. Escudero Pérez)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 września 2010 r. (sprawa R 1034/2009-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Manasul Internacional, SL a Biodes, SL.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Biodes, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/16

Wyrok Sądu z dnia 13 marca 2013 r. — Inglewood i in. przeciwko Parlamentowi

(Sprawy połączone T-229/11 i T-276/11) (1)

(Przepisy dotyczące zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego - Uzupełniający system emerytalny - Decyzje o odmownym rozpoznaniu wniosków o możliwość skorzystania z przepisów obowiązujących przed zmianą uzupełniającego systemu emerytalnego w 2009 r. - Zarzut niezgodności z prawem - Prawa nabyte - Uzasadnione oczekiwania - Proporcjonalność - Równość traktowania)

2013/C 123/27

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Lord Inglewood (Penrith, Zjednoczone Królestwo) oraz dziesięcioro innych skarżących, których nazwiska figurują w załączniku do wyroku (sprawa T-229/11), a także Marie-Arlette Carlotti (Marsylia, Francja) (sprawa T-276/11) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal i D. Abreu Caldas)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Lorenz, M. Windisch i K. Pocheć, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądania stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego o odmowie umożliwienia skarżącym skorzystania z dobrowolnej emerytury uzupełniającej bądź w trybie wcześniejszym, bądź w wieku 60 lat, bądź częściowo w formie kapitału.

Sentencja

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	Lord Inglewood oraz dziesięcioro pozostałych skarżących, których nazwiska figurują w załączniku, a także Marie-Arlette Carlotti zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 211 z 16.7.2011.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/17

Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2013 r. — K-Swiss przeciwko OHIM — Künzli SwissSchuh (But sportowy z pięcioma paskami)

(Sprawa T-85/13)

2013/C 123/28

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: K-Swiss, Inc. (Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci R. Niebel i K. Tasma)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Künzli SwissSchuh AG (Windisch, Szwajcaria)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 30 października 2012 r. w sprawie R 174/2011-2; oraz

—	obciążenie strony pozwanej, oraz w razie potrzeby, interwenienta kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: graficzny znak towarowy przedstawiający but sportowy z pięcioma paskami — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 4 771 978

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Künzli SwissSchuh AG

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: podstawą wniosku o unieważnienie prawa do znaku są art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: unieważnienie prawa do spornego wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/17

Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2013 r. — Herdade de S. Tiago II przeciwko OHIM — Polo/Lauren (V)

(Sprawa T-90/13)

2013/C 123/29

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Herdade de S. Tiago II-Sociedade Agrícola, SA (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci I. de Carvalho Simões i J. Pimenta)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: The Polo/Lauren Company, LP (Nowy Jork, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uwzględnienie skargi i stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie R 1436/2010-2;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania przed Sądem, w tym kosztami strony skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy przedstawiający gracza polo na koniu i zawierający element słowny „V” dla towarów i usług z klas 3, 18, 25, 28, 41 i 43 — zgłoszenie nr 5791835

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: The Polo/Lauren Company, LP

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Graficzny wspólnotowy znak towarowy oraz zarejestrowany w Zjednoczonym Królestwie i w Beneluksie graficzny znak towarowy przedstawiające gracza polo dla towarów z klas 9, 18, 20, 21, 24, 25 i 28

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 81 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/18

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2013 r. — Rot Front. przeciwko OHIM — Rakhat (Macka)

(Sprawa T-96/13)

2013/C 123/30

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rot Front OAO (Moskwa, Rosja) (przedstawiciel: adwokat B. Térauda)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Rakhat AO (Almaty, Kazachstan)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Rakhat AO

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy zawierający element słowny „Macka” dla towarów z klas 29 i 30 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9 556 135

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: niezarejestrowany graficzny znak towarowy będący przedstawieniem torebki z elementem słownym „Macka” dla wyrobów „cukierniczych” w Grecji i Niemczech

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/18

Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2013 r. — Heli-Flight przeciwko EASA

(Sprawa T-102/13)

2013/C 123/31

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Heli-Flight GmbH & Co. KG (Reichelsheim, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Kittner)

Strona pozwana: Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 13 stycznia 2012 r. oddalającej wniosek skarżącej o zatwierdzenie warunków lotu dotyczących helikoptera Robinson R66 (nr seryjny 0034);

—	stwierdzenie, że w zakresie dotyczącym wniosków skarżącej o zatwierdzenie warunków lotu dotyczących helikoptera Robinson R66 (nr seryjny 0034) z dni 11 lipca 2011 r. i 10 stycznia 2012 r. strona pozwana dopuściła się nieuzasadnionego zaniechania;

—

stwierdzenie, że strona pozwana jest zobowiązana do naprawienia skarżącej wszelkiej szkody wynikłej w związku z oddaleniem wniosków o zatwierdzenie warunków lotu dotyczących helikoptera Robinson R66 (nr seryjny 0034) z dni 11 lipca 2011 r. i 10 stycznia 2012 r. lub w związku z jej nieuzasadnionym zaniechaniem w zakresie decyzji w przedmiocie zatwierdzenia warunków lotu dotyczących owego helikoptera;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi zasadniczo, co następuje.

Zdaniem skarżącej decyzja w przedmiocie zatwierdzenia warunków lotu nie stanowi decyzji uznaniowej. W tym kontekście podniesiono między innymi, że to strona pozwana, a nie skarżąca ponosi ciężar dowodu na okoliczność, że dany statek powietrzny jest zdolny do bezpiecznego lotu w zdefiniowanych warunkach.

Ponadto skarżąca podnosi, że gdyby decyzja strony pozwanej w przedmiocie zatwierdzenia warunków lotu stanowiła decyzję uznaniową, wówczas strona pozwana nie wykonała swych uprawnień uznaniowych, a w każdym razie uczyniła to w sposób błędny. Zdaniem skarżącej powołanie się przez stronę pozwaną na wiedzę dotyczącą bezpieczeństwa powziętą na podstawie procesu certyfikacji typu, w którym skarżąca nie była stroną stanowi błąd przy podejmowaniu decyzji uznaniowej. Ponadto skarżąca podnosi, że w niniejszym postępowaniu strona pozwana nie skonkretyzowała w wystarczający sposób podniesionych wątpliwości co do bezpieczeństwa. W tym kontekście skarżąca podnosi, że nie umożliwiono jej ustosunkowania się w przedmiocie konkretnych źródeł niebezpieczeństwa. Ponadto skarżąca podnosi, że argumentacja strony pozwanej jest w sposób oczywisty wewnętrznie sprzeczna.

3)	Pomocniczo skarżąca podnosi, że przedstawiła dowód na okoliczność zdolności do bezpiecznego lotu omawianego statku powietrznego w zdefiniowanych warunkach.

Wreszcie, w odniesieniu do wniosku o stwierdzenie nieważności skarżąca podnosi naruszenia przez stronę pozwaną obowiązku prawidłowej administracji. Zdaniem skarżącej strona pozwana nie dochowała obowiązku przeprowadzenia badań, nieprawidłowo powołała się na poufność w zakresie procesu certyfikacji typu, naruszyła prawo skarżącej do bycia wysłuchanym oraz naruszyła obowiązek uzasadnienia.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/19

Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2013 r. — Cadbury Holdings przeciwko OHIM — Société des produits Nestlé (Kształt czterosztabkowej tabliczki czekolady)

(Sprawa T-112/13)

2013/C 123/32

Język skargi:angielski

Strony

Strona skarżąca: Cadbury Holdings Ltd (Uxbridge, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: T. Mitcheson, Barrister, P. Walsh i S. Dunstan, Solicitors)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Société des produits Nestlé SA (Vevey, Szwajcaria)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej wydanej w sprawie R 513/2011-2 w dniu 11 grudnia 2012 r. z wyjątkiem zakresu, w jakim Izba Odwoławcza stwierdziła, że znak ten jest pozbawiony samoistnego charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b); oraz

—	obciążenie OHIM kosztami niniejszego postępowania a interwenienta kosztami postępowaniu przed Wydziałem Unieważnień i Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: trójwymiarowy znak towarowy przedstawiający kształt czterosztabkowej tabliczki czekolady dla towarów z klasy 30 — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 2 632 529

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Société des produits Nestlé SA

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: podstawą wniosku o unieważnienie prawa do znaku są art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b), lit. c), lit. d) i lit. e) ppkt ii) rozporządzenia Rady nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie spornej decyzji

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b), lit. c), lit. d) i lit. e) ppkt ii) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/20

Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2013 r. — Laboratoires Polive przeciwko OHIM — Arbora & Ausonia (dodie)

(Sprawa T-122/13)

2013/C 123/33

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Laboratoires Polive (Levallois Perret, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Sion)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Arbora & Ausonia, SL (Barcelona, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą w dniu 28 listopada 2012 r.;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy (kolorowy) „dodie” dla towarów z klas 3, 5, 8, 9, 10, 11, 16, 18, 21, 25 i 28 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9 037 821

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Arbora & Ausonia, SL

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „DODOT” zarejestrowany w Hiszpanii i Portugalii dla towarów z klas 3, 5, 10, 12, 16, 18, 20, 21, 24, 25, 28, 44

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie zaskarżonej decyzji, uwzględnienie sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia znaku towarowego w odniesieniu do niektórych towarów z klas 3, 5, 8, 10, 11, 16, 18, 21, 25 i 28

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/20

Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2013 r. — Laboratoires Polive przeciwko OHIM — Arbora & Ausonia (dodie)

(Sprawa T-123/13)

2013/C 123/34

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Laboratoires Polive (Levallois Perret, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Sion)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Arbora & Ausonia, SL (Barcelona, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą w dniu 28 listopada 2012 r.;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „dodie” dla towarów z klas 3, 5, 8, 9, 10, 11, 16, 18, 21, 25 i 28 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9 037 821

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Arbora & Ausonia, SL

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „DODOT” zarejestrowany w Hiszpanii i Portugalii dla towarów z klas 3, 5, 10, 12, 16, 18, 20, 21, 24, 25, 28, 44

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/21

Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2013 r. — Vicente Gandia Pla przeciwko OHIM — Tesco Stores (MARQUES DE CHIVÉ)

(Sprawa T-128/13)

2013/C 123/35

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Vicente Gandia Pla, SA (Chiva, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat I. Temiño Ceniceros)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Tesco Stores Ltd (Cheshunt, Zjednoczone Królestwo)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi wraz z załącznikami;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej;

—	obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „MARQUES DE CHIVÉ” dla towarów z klas 29, 32 i 33 — zgłoszenie nr 9571415

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Tesco Stores Ltd

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Zarejestrowany w Zjednoczonym Królestwie słowny znak towarowy nr 1 520 720„MARQUES DE CHIVE” dla towarów z klasy 33

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu wobec rejestracji dla towarów z klasy 33 ze względu na brak rzeczywistego używania

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie zaskarżonej decyzji i odrzucenie zgłoszenia dla towarów z klasy 33

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/21

Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. — Deweerdt i in. przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa T-132/13)

2013/C 123/36

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Sonja Deweerdt (Rulles, Belgia); Didier Lebrun (Luksemburg, Luksemburg) i Margot Lietz (Mensdorf, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci A. Coolen, J.N. Louis, E. Marchal i D. Abreu Caldas)

Strona pozwana: Trybunał Obrachunkowy

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—

stwierdzenie i orzeczenie,

—	niezgodności z prawem art. 4 regulaminu Trybunału Obrachunkowego ze względu na to, że skutkuje on bezkarnością członka, który dopuścił się mobbingu;

—

nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego z dnia 13 grudnia 2012 r. o braku skierowania sprawy do Trybunału Sprawiedliwości w celu zwrócenia się o zbadanie, czy p. S., będąca ówcześnie członkiem Trybunału Obrachunkowego, przestała odpowiadać wymaganym warunkom lub czynić zadość zobowiązaniom wynikającym z jej urzędu, a w sytuacji gdy jej kadencja dobiegła już końca, o stwierdzenie, że zostaje pozbawiona prawa do emerytury;

—	obciążenia Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą cztery zarzuty.

1)	Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem art. 4 regulaminu Trybunału Obrachunkowego ze względu na to, że zapewnia on bezkarność członkowi, który dopuścił się mobbingu.

2)	Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja dotknięta jest wewnętrzną sprzecznością, ze względu na to, że Trybunał Obrachunkowy wyraźnie przyznał zaistnienie naruszeń popełnionych przez p. S., a jednak odmówił postawienia jej przed Trybunałem Sprawiedliwości.

3)	Zarzut trzeci dotyczący całkowitego braku istotnego uzasadnienia, pozwalającego skarżącym ocenić zasadność zaskarżonej decyzji.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań, a także nadużycia prawa, ze względu na to, że Trybunał Obrachunkowy zbadał, czy p. S. należało postawić przed Trybunałem Sprawiedliwości dopiero po upływie roku i jednego dnia od złożenia sprawozdania przez zewnętrznego prowadzącego dochodzenie.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/22

Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. — Pro-Aqua International przeciwko OHIM — Rexair (WET DUST CAN’T FLY)

(Sprawa T-133/13)

2013/C 123/37

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pro-Aqua International GmbH (Ansbach, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Raible)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Rexair LLC (Troy, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 17 grudnia 2012 r. (w sprawie R 211/2012-2);

—	obciążenie OHIM kosztami, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniach przed OHIM i Izbą Odwoławczą OHIM.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „WET DUST CAN’T FLY” dla towarów i usług z klas 3, 7 i 37 (rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 6 668 073)

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Rexair LLC

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: wniosek o unieważnienie prawa do znaku został oparty na podstawach określonych w art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/22

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2013 r. — Hanwha SolarOne przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i in.

(Sprawa T-136/13)

2013/C 123/38

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hanwha SolarOne (Qidong) Co. Ltd (Qidong, Chiny); Hanwha SolarOne Technology Co. Ltd (Lianyungang, Chiny); Hanwha SolarOne Solar Technology (Shanghai) Co. Ltd (Shanghai, Chiny); et Hanwha Solar Electric Power Engineering Co. Ltd (Qidong) (reprezentowani przez: F. Graafsma, lawyer)

Strona pozwana: Parlament Europejski, Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1168/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, w zakresie, w jakim ma ono zastosowanie do skarżących;

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 3 stycznia 2013 r., którą odmówiono rozpatrzenia wniosku skarżących o traktowanie na zasadach rynkowych; i

—	Obciążenie pozwanych kosztami poniesionymi przez skarżące.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut.

—

Skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności rozporządzenia (UE) nr 1168/2012 w zakresie, w jakim ma ono zastosowanie do skarżących i ich wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych złożonych do Komisji Europejskiej na podstawie art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego w postępowaniu antydumpingowym dotyczącym przywozu modułów fotowoltanicznych z krzemu krystalicznego i głównych ich komponentów, (tj. ogniw i płytek) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Zawiadomienie o wszczęciu opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 6 września 2012 r. Dz.U. C 269/5). Skarżące wnoszą również o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r., w której Komisja odmówiła rozpatrzenia wniosków skarżących o traktowanie na zasadach rynkowych złożonych w trakcie ww. dochodzenia.

Skarżąca podnosi, że rozporządzenia (UE) nr 1168/2012 zastosowane do skarżących w decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r. oraz decyzja z dnia 3 stycznia 2013 r. o nierozpatrywaniu przez Komisję wniosku skarżących o traktowanie na zasadach rynkowych, naruszają uzasadnione oczekiwania skarżących i są stosowane z mocą wsteczną na szkodę skarżących bez ważnego uzasadnienia. W związku z tym rozporządzenie (UE) nr 1168/2012 zastosowane przez Komisję do skarżących w decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r. i decyzja z dnia 3 stycznia 2013 r. w sposób oczywisty naruszają podstawowe zasady pewności prawa i dobrej wiary.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/23

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Jinko Solar i in. przeciwko Parlamentowi i in.

(Sprawa T-142/13)

2013/C 123/39

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jinko Solar Co. Ltd (Shangrao, Chiny); Zhejiang Jinko Solar Co. Ltd (Haining City, Chiny); Jiangxi Jinko Photovoltaic Materials Co. Ltd (Shangrao); Jinko Solar Import and Export Co. Ltd (Shangrao, Chiny); and Zhejiang Jinko Trading Co. Ltd (Haining City) (przedstawiciele: K. Adamantopoulos and J. Cornelis, lawyers)

Strona pozwana: Parlament Europejski, Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1168/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 2012 L 334, s. 1), w zakresie, w jakim ma ono zastosowanie do skarżących;

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 3 stycznia 2013 r., którą odmówiono rozpatrzenia wniosku skarżących o traktowanie na zasadach rynkowych; i

—	Obciążenie pozwanych kosztami poniesionymi przez skarżące.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut twierdząc, że rozporządzenia (UE) nr 1168/2012 zastosowane do skarżących w decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r. oraz decyzja z dnia 3 stycznia 2013 r. o nierozpatrywaniu przez Komisję wniosku skarżących o traktowanie na zasadach rynkowych, naruszają uzasadnione oczekiwania skarżących i są stosowane z mocą wsteczną na szkodę skarżących bez ważnego uzasadnienia. W związku z tym rozporządzenie (UE) nr 1168/2012 zastosowane przez Komisję do skarżących w decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r. i decyzja z dnia 3 stycznia 2013 r. w sposób oczywisty naruszają podstawowe zasady pewności prawa i dobrej wiary.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/23

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Zhejiang Heda Solar Technology przeciwko Komisji

(Sprawa T-143/13)

2013/C 123/40

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Zhejiang Heda Solar Technology (Fuyang, Chiny) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, na podstawie art. 263 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, nieważności decyzji Komisji Europejskiej doręczonej pismem z dnia 3 stycznia 2013 r., o numerze H4/JN/Ref.t13.000011, w którym Komisja informuje skarżącą, że nie rozpatrzy jej wniosku o uznanie za przedsiębiorstwo działające w warunkach gospodarki rynkowej, złożonego na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia Rady nr 1225/2009 w ramach postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu ogniw fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i ich głównych komponentów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, wszczętego w dniu 6 września 2012 r. (AD 590);

—

stwierdzenie, że do skarżącej w postępowaniu w przedmiocie skargi nie ma zastosowania zgodnie z art. 277 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1168/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 344, s. 1);

—	w związku z powyższym obciążenie Komisji i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący naruszenia zasad pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i proporcjonalności, z tego względu że na mocy zaskarżonej decyzji skarżącą pozbawiono ze skutkiem retroaktywnym nabytego już prawa do rozpatrzenia przez Komisję wniosku o uznanie za przedsiębiorstwo działające w warunkach gospodarki rynkowej, czego nie uzasadnia żaden nadrzędny interes.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/24

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Hangzhou Zhejiang University Sunny Energy Science and Technology przeciwko Komisji

(Sprawa T-144/13)

2013/C 123/41

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Hangzhou Zhejiang University Sunny Energy Science and Technology Co. Ltd (Hangzhou, Chiny) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	w związku z powyższym obciążenie Komisji i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, identyczny z zarzutem podniesionym w sprawie T-143/13 Zhejiang Heda Solar Technology przeciwko Komisji.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/24

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Ningbo Qixin Solar Electrical Appliance przeciwko Komisji

(Sprawa T-145/13)

2013/C 123/42

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ningbo Qixin Solar Electrical Appliance Co. Ltd (Zhejiang, Chiny) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	w związku z powyższym obciążenie Komisji i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, identyczny z zarzutem podniesionym w sprawie T-143/13 Zhejiang Heda Solar Technology przeciwko Komisji.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/25

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Zhejiang Sunflower Light Energy Science & Technology przeciwko Komisji

(Sprawa T-146/13)

2013/C 123/43

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Zhejiang Sunflower Light Energy Science & Technology LLC (Shaoxing, Chiny) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	w związku z powyższym obciążenie Komisji i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, identyczny z zarzutem podniesionym w sprawie T-143/13 Zhejiang Heda Solar Technology przeciwko Komisji.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/25

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Zhejiang Yuhui Solar Energy Source przeciwko Komisji

(Sprawa T-147/13)

2013/C 123/44

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Zhejiang Yuhui Solar Energy Source Co. Ltd (Jiashan, Chiny) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	w związku z powyższym obciążenie Komisji i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, identyczny z zarzutem podniesionym w sprawie T-143/13 Zhejiang Heda Solar Technology przeciwko Komisji.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/26

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-148/13)

2013/C 123/45

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: S. Centeno Huerta)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie nieważności ogłoszenia o konkursie otwartym EPSO/AST/125/12-Asystenci (AST 3) oraz

—	Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Hiszpania wnosi skargę na powyższe ogłoszenie o konkursie na podstawie art. 263 TFUE ze względu na naruszenie art. 22 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 342 TFUE oraz art. 1 i 6 rozporządzenia nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz.U. 43, s. 650), art. 1d i 27 regulaminu pracowniczego oraz na niezgodność z orzecznictwem ustanowionym w wyroku w sprawie C-566/10 P Włochy przeciwko Komisji.

Na poparcie skargi skarżące państwo podnosi, że zaskarżone ogłoszenie:

—	Dyskryminuje kandydatów, których pierwszym językiem nie jest angielski, francuski lub niemiecki.

—	Nie podaje obiektywnego i konkretnego uzasadnienia ograniczenia liczby języków zważywszy na stanowiska, których dotyczy ogłoszenie. W tym względzie nie jest wystarczające ogólne powołanie się na interes służby.

—	Nie gwarantuje realizacji celu polegającego na pozyskania do służby urzędników spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji, wydajności i uczciwości.

—	Narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ nie zapewnia równowagi między skutecznością działania służby a poszanowaniem zasady wielojęzyczności Unii.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/26

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-149/13)

2013/C 123/46

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: S. Centeno Huerta)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie nieważności ogłoszenia o konkursie otwartym EPSO/AST/126/12-Asystenci (AST 3), sektor badań naukowych oraz

—	Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty podniesione zostały w sprawie T-148/13 Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/27

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Et Solar Industry i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-153/13)

2013/C 123/47

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Et Solar Industry Ltd (Taizhou, Chiny); Et Energy Co. Ltd (Taizhou) i Dotec Electric Co. Ltd (Taizhou) (przedstawiciel: R. MacLean, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 3 stycznia 2013 r., stwierdzającej, że wniosek skarżącej o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej („MET”) nie będzie dalej rozpatrywany;

—	Obciążenie pozwanej i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że nieważność spornej decyzji należy stwierdzić ze względu na to, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie naruszając prawa skarżącej do ochrony uzasadnionych oczekiwań i zasadę proporcjonalności oraz nieprzestrzegając ich, wskutek czego niezgodnie z prawem bezzasadnie nie uwzględniła wniosku skarżącej o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej w ramach dochodzenia antydumpingowego.

Zarzut drugi dotyczący tego, że nieważność spornej decyzji należy stwierdzić ze względu na to, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie naruszając zasady pewności prawa i niedziałania prawa Unii Europejskiej wstecz, niezgodnie z prawem bezzasadnie nieuwzględniając wniosku skarżącej o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej w ramach dochodzenia antydumpingowego.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/27

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Jiangsu Jiasheng Photovoltaic Technology przeciwko Komisji

(Sprawa T-154/13)

2013/C 123/48

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jiangsu Jiasheng Photovoltaic Technology Co., Ltd (Yixing, Chiny) (przedstawiciel: R. MacLean, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 3 stycznia 2013 r., stwierdzającej, że wniosek skarżącej o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej („MET”) nie będzie dalej rozpatrywany;

—	Obciążenie pozwanej i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/28

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 13 marca 2013 r. — Mendes przeciwko Komisji

(Sprawa F-125/11) (1)

(Służba publiczna - Konkurs otwarty - Niedopuszczenie do etapu oceny zintegrowanej - Obowiązek administracji polegający na interpretowaniu zażaleń w duchu otwartości - Modyfikacja ogłoszenia o naborze po przeprowadzeniu testów wstępnych - Zasada uzasadnionych oczekiwań - Pewność prawa)

2013/C 123/49

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Isabel Mendes (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i A. Blot)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: J. Currall, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o niedopuszczeniu strony skarżącej do etapu oceny zintegrowanej w ramach konkursu ESPO/AST/111/10

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji komisji konkursu otwartego ESPO/AST/111/10 z dnia 7 kwietnia 2011 r. o niedopuszczeniu skarżącej do etapu oceny zintegrowanej.

2)	Zasądza się od Komisji Europejskiej na rzecz skarżącej kwotę 2 000 EUR.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 65 z 3.3.2012, s. 21.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/28

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 14 marca 2013 r. — Christoph i in. przeciwko Komisji

(Sprawa F-63/08) (1)

(Służba publiczna - Personel niestały - Artykuły 2, 3a i 3b WZIP - Personel tymczasowy - Personel kontraktowy - Personel kontraktowy do zadań pomocniczych - Czas trwania umowy - Artykuły 8 i 88 WZIP - Decyzja Komisji z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie maksymalnego czasu zatrudnienia niestałego personelu w służbach Komisji - Dyrektywa 1999/70 - Zastosowanie względem instytucji)

2013/C 123/50

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eugen Christoph i in. (Leggiuno, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i É. Marchal)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i D. Martin, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo M. Bauer i K. Zieleśkiewicz, pełnomocnicy, następnie M. Bauer i J. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji ustalających warunki zatrudnienia skarżących w części wprowadzającej ograniczenie w postaci określonego czasu trwania umowy lub jej przedłużenia

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje oddalona jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej

2)	Skarżący pokrywają swoje własne koszty oraz zostają obciążeni kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

3)	Rada Unii Europejskiej pokrywa swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 247 z 27.9.2008, s. 25.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/29

Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-5/13)

2013/C 123/51

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci J. Grayston, G. Pandey, M. Gambardella)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie nieumieszczenia nazwiska skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/205/10.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej i Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (zwanego dalej „EPSO”) z dnia 9 marca 2012 r., doręczonej poprzez zamieszczenie na koncie EPSO, potwierdzającej nieumieszczenie nazwiska skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu [konkurs EPSO EPSO/AD/205/10 (dziedzina „cła”)] i stanowiącej odpowiedź na „Wniosek o ponowne sprawdzenie testów na zdolność rozumowania” złożony przez skarżącego;

—

stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej i EPSO z dnia 23 grudnia 2011 r., doręczonej poprzez zamieszczenie na koncie EPSO, za pośrednictwem której powiadomiono skarżącego, że jego nazwisko nie zostało umieszczone na „liście rezerwy kadrowej” (baza danych zawierająca listę laureatów), jako że nie uzyskał ocen wystarczających do uzyskania pozytywnego wyniku w testach rozumienia tekstu pisanego;

—	stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji EPSO i komisji konkursowej, nigdy niedoręczonej skarżącemu, o nieprzyznaniu mu wglądu do dokumentów, o który wnosił w piśmie z dnia 31 grudnia 2011 r. (wniosek o ponowne sprawdzenie);

—	stwierdzenie nieważności dorozumianego oddalenia zażalenia skarżącego złożonego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej;

—	stwierdzenie nieważności ogłoszenia o konkursie otwartym EPSO/AD/205/10 (dziedzina „cła”) opublikowanego w Dz.U. C 292 A/1 z dnia 28 października 2010 r.;

—	stwierdzenie nieważności w całości „listy rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/205/10 (dziedzina »cła«)” opublikowanej w Dz.U. C 22 A/1 z dnia 27 stycznia 2012 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/29

Skarga wniesiona w dniu 4 lutego 2013 r. — ZZ przeciwko ESDZ

(Sprawa F-11/13)

2013/C 123/52

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen i E. Marchal)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o przeniesieniu skarżącego na stanowisko w siedzibie ESDZ i o zakończeniu jego zatrudnienia w jednej z delegatur UE.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 8 marca 2012 r. o przeniesieniu skarżącego na stanowisko w siedzibie ESDZ i o wcześniejszym zakończeniu jego zatrudnienia w dotychczasowym miejscu ze skutkiem na dzień 1 września 2012 r.;

—

nakazanie ESDZ zapłaty kwoty stanowiącej różnicę między kwotą wynagrodzenia, które skarżący otrzymuje od czasu przywrócenia go do siedziby w dniu 1 września 2012 r. a jego dawnym wynagrodzeniem, aż do dnia 1 września 2013 r., kiedy to mógł zostać ponownie zatrudniony w siedzibie w ramach programu rotacji na stanowiskach szefów delegatur;

—	w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej jego zażalenie z dnia 24 października 2012 r.;

—	obciążenie ESDZ kosztami postępowania.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/30

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-17/13)

2013/C 123/53

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci A. Salerno, B. Cortese)

Strona pozwana: Komisja

Przedmiot i opis sporu

Skarga o stwierdzenie nieważności odmownej decyzji Komisji w sprawie wniosku o zatrudnienie skarżącej przedstawionego przez OIL.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zasądzenie od pozwanej odszkodowania za szkodę materialną wyrządzoną skarżącej poprzez zaskarżoną decyzję, którą należy szacować w wysokości odpowiadającej różnicy, począwszy od października 2011 r. do chwili, w której zostanie zatrudniona w grupie funkcyjnej III, miedzy uposażeniem otrzymywanym w grupie funkcyjnej III a tym, które otrzymywała jako członek personelu kontraktowego w grupie funkcyjnej II, podwyższonej o odpowiednie odsetki liczone od dnia wymagalności każdej z miesięcznych płatności z tytułu wynagrodzenia aż do dnia ich spłaty;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

27.4.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/30

Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-19/13)

2013/C 123/54

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal)

Strona pozwana: Komisja

Przedmiot i opis sporu

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji o obliczeniu dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury nabytych przed rozpoczęciem służby na podstawie nowych ogólnych przepisów wykonawczych.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 2 lipca 2012 r. o obliczeniu dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury nabytych przed rozpoczęciem służby w Komisji;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji o oddaleniu zażalenia z dnia 7 grudnia 2012 r. zmierzającego do zastosowania ogólnych przepisów wykonawczych i współczynników aktuarialnych obowiązujących w chwili złożenia wniosku o przeniesienie uprawnień emerytalnych;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2013.123.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 123

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 56 27 kwietnia 2013

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2013/C 123/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 114 z 20.4.2013.	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2013/C 123/02	Sprawa C-547/10 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 marca 2013 r. — Konfederacja Szwajcarska przeciwko Komisji Europejskiej, Republice Federalnej Niemiec, Landkreis Waldshut (Odwołanie — Stosunki zewnętrzne — Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego — Rozporządzenie (EWG) nr 2408/92 — Dostęp wspólnotowych przewoźników lotniczych do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych — Artykuły 8, 9 — Zakres stosowania — Wykonywanie prawa do przewozu — Decyzja 2004/12/WE — Przepisy niemieckie dotyczące podejścia do lotniska w Zurychu — Obowiązek uzasadnienia — Niedyskryminacja — Proporcjonalność — Ciężar dowodu)	2

2013/C 123/03	Sprawa C-127/11: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeidshof te Antwerpen — Belgia) — Aldegonda van den Booren przeciwko Rijksdienst voor Pensioenen (Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących — Artykuł 46a rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 — Krajowe przepisy zapobiegające kumulacji — Emerytura — Podwyższenie kwoty wypłacanej przez państwo członkowskie — Renta rodzinna — Obniżenie kwoty wypłacanej przez inne państwo członkowskie)	2

2013/C 123/04	Sprawa C-275/11: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — GfBk Gesellschaft für Börsenkommunikation mbH przeciwko Finanzamt Bayreuth (Podatki — Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 77/388/EWG — Zwolnienie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi — Zakres)	3

2013/C 123/05	Sprawa C-358/11: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — Lapin elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskuksen liikenne ja infrastruktuuri -vastuualue (Środowisko naturalne — Odpady — Odpady niebezpieczne — Dyrektywa 2008/98/WE — Użycie starych masztów telefonicznych zabezpieczonych roztworami CCA (zawierającymi miedź, chrom i arsen) — Rejestracja, ocena, udzielanie zezwoleń i stosowane ograniczenia w zakresie chemikaliów — Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (rozporządzenie REACH) — Wykaz zastosowań drewna zabezpieczonego zawarty w załączniku XVII do rozporządzenia REACH — Wykorzystanie starych masztów telefonicznych jako materiału do budowy ścieżek)	4

2013/C 123/06	Sprawa C-424/11: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) — Zjednoczone Królestwo) — Wheels Common Investment Fund Trustees Ltd i in. przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs (Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 77/388/EWG — Zwolnienie usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi — Zakres — Pracownicze programy emerytalne)	5

2013/C 123/07	Sprawa C-577/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour d’appel de Bruxelles — Belgia) — DKV Belgium przeciwko Association belge des consommateurs test-achats ASBL (Swoboda świadczenia usług — Swoboda przedsiębiorczości — Dyrektywy 73/239/EWG i 92/49/EWG — Ubezpieczenie bezpośrednie inne niż ubezpieczenie na życie — Swoboda ustalania taryf składek — Umowy ubezpieczenia zdrowotnego niezwiązane z działalnością zawodową — Ograniczenia — Nadrzędne względy interesu ogólnego)	5

2013/C 123/08	Sprawa C-607/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — ITV Broadcasting limitem i in. przeciwko TV Catch Up Limited (Dyrektywa 2001/29/WE — Artykuł 3 ust. 1 — Nadawanie przez osobę trzecią za pośrednictwem Internetu programów komercyjnych nadawców telewizyjnych — Live streaming — Publiczne udostępnianie)	6

2013/C 123/09	Sprawa C-19/12: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrhowen administratiwen syd — Bułgaria) — Efir OOD przeciwko Direktor na Direkcija Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto Płowdiw (Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuły 62, 63, 65, 73 i 80 — Ustanowienie przez osoby fizyczne na rzecz spółki prawa zabudowy w zamian za usługi budowlane świadczone przez tę spółkę na rzecz owych osób fizycznych — Umowa zamiany — Podatek VAT od usług budowlanych — Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego — Wymagalność — Włączenie do pojęcia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego zarówno czynności opodatkowanych, jak i do czynności zwolnionych — Zapłata z wyprzedzeniem całości wynagrodzenia — Zaliczka — Podstawa opodatkowania transakcji w wypadku wynagrodzenia w formie towarów lub usług — Bezpośrednia skuteczność)	7

2013/C 123/10	Sprawa C-182/12: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Székesfehérvári Törvényszék — Węgry) — Gábor Fekete przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Közép-dunántúli Regionális Vám- és Pénzügyőri Főigazgatósága (Wspólnotowy kodeks celny — Artykuł 137 — Rozporządzenie wykonawcze do kodeksu celnego — Artykuł 561 ust. 2 — Warunki całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych — Przywóz do państwa członkowskiego pojazdu, którego właściciel ma siedzibę w państwie trzecim — Użytek do celów prywatnych przez osobę upoważnioną przez właściciela w inny sposób niż w umowie o pracę zawartej z użytkownikiem — Brak zwolnienia)	7

2013/C 123/11	Sprawa C-39/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 stycznia 2013 r. — Inspecteur van de Belastingdienst Noord/kantoor Groningen przeciwko SCA Group Holding BV	8

2013/C 123/12	Sprawa C-40/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 stycznia 2013 r. — X AG i in. przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Amsterdam	9

2013/C 123/13	Sprawa C-41/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 stycznia 2013 r. — Inspecteur van de Belastingdienst Holland-Noord/Kantoor Zaandam przeciwko MSA International Holdings BV, MSA Nederland BV	9

2013/C 123/14	Sprawa C-43/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 28 stycznia 2013 r. — Hauptzollamt Köln przeciwko Kronos Titan GmbH	10

2013/C 123/15	Sprawa C-44/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 28 stycznia 2013 r. — Hauptzollamt Krefeld przeciwko Rhein-Ruhr Beschichtungs-Service GmbH	10

2013/C 123/16	Sprawa C-52/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 31 stycznia 2013 r. — Posteshop SpA — Divisione Franchising Kipoint przeciwko Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Presidenza del Consiglio dei Ministri	11

2013/C 123/17	Sprawa C-76/13: Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej	11

2013/C 123/18	Sprawa C-77/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance de Quimper (Francja) w dniu 14 lutego 2013 r. — CA Consumer Finance przeciwko Francine Crouan z domu Weber, Tualowi Crouanowi	12

2013/C 123/19	Sprawa C-86/13: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej	12

2013/C 123/20	Sprawa C-104/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts (Łotwa) w dniu 4 marca 2013 r. — AS Olainfarm przeciwko Latvijas Republikas Veselības ministrija, Zāļu valsts aģentūra	13

2013/C 123/21	Sprawa C-109/13: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Finlandii	13

2013/C 123/22	Sprawa C-111/13: Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Finlandii	14

2013/C 123/23	Opinia 1/12: Wniosek o opinię przedstawiony przez Komisję Europejską w trybie art. 218 ust. 11 TFUE	14

	Sąd
2013/C 123/24	Sprawa T-587/08: Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2013 r. — Fresh del Monte Produce przeciwko Komisji (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Rynek bananów — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE — System wymiany informacji — Pojęcie uzgodnionej praktyki mającej cel antykonkurencyjny — Związek przyczynowy pomiędzy koncentracją i zachowaniem przedsiębiorstw na rynku — Jednolite naruszenie — Przypisanie naruszenia — Prawo do obrony — Grzywny — Współpraca — Okoliczności łagodzące)	15

2013/C 123/25	Sprawa T-588/08: Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2013 r. — Dole Food i Dole Germany przeciwko Komisji (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Rynek bananów — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE — Pojęcie uzgodnionej praktyki mającej cel antykonkurencyjny — System wymiany informacji — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do obrony — Wytyczne w sprawie metody ustalania kwoty grzywien — Waga naruszenia)	15

2013/C 123/26	Sprawa T-553/10: Wyrok Sądu z dnia 13 marca 2013 r. — Biodes przeciwko OHMI — Manasul Internacional (FARMASUL) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego FARMASUL — Wcześniejszy graficzny hiszpański znak towarowy MANASUL — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)	16

2013/C 123/27	Sprawy połączone T-229/11 i T-276/11: Wyrok Sądu z dnia 13 marca 2013 r. — Inglewood i in. przeciwko Parlamentowi (Przepisy dotyczące zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego — Uzupełniający system emerytalny — Decyzje o odmownym rozpoznaniu wniosków o możliwość skorzystania z przepisów obowiązujących przed zmianą uzupełniającego systemu emerytalnego w 2009 r. — Zarzut niezgodności z prawem — Prawa nabyte — Uzasadnione oczekiwania — Proporcjonalność — Równość traktowania)	16

2013/C 123/28	Sprawa T-85/13: Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2013 r. — K-Swiss przeciwko OHIM — Künzli SwissSchuh (But sportowy z pięcioma paskami)	17

2013/C 123/29	Sprawa T-90/13: Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2013 r. — Herdade de S. Tiago II przeciwko OHIM — Polo/Lauren (V)	17

2013/C 123/30	Sprawa T-96/13: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2013 r. — Rot Front. przeciwko OHIM — Rakhat (Macka)	18

2013/C 123/31	Sprawa T-102/13: Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2013 r. — Heli-Flight przeciwko EASA	18

2013/C 123/32	Sprawa T-112/13: Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2013 r. — Cadbury Holdings przeciwko OHIM — Société des produits Nestlé (Kształt czterosztabkowej tabliczki czekolady)	19

2013/C 123/33	Sprawa T-122/13: Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2013 r. — Laboratoires Polive przeciwko OHIM — Arbora & Ausonia (dodie)	20

2013/C 123/34	Sprawa T-123/13: Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2013 r. — Laboratoires Polive przeciwko OHIM — Arbora & Ausonia (dodie)	20

2013/C 123/35	Sprawa T-128/13: Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2013 r. — Vicente Gandia Pla przeciwko OHIM — Tesco Stores (MARQUES DE CHIVÉ)	21

2013/C 123/36	Sprawa T-132/13: Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. — Deweerdt i in. przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu	21

2013/C 123/37	Sprawa T-133/13: Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2013 r. — Pro-Aqua International przeciwko OHIM — Rexair (WET DUST CAN’T FLY)	22

2013/C 123/38	Sprawa T-136/13: Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2013 r. — Hanwha SolarOne przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i in.	22

2013/C 123/39	Sprawa T-142/13: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Jinko Solar i in. przeciwko Parlamentowi i in.	23

2013/C 123/40	Sprawa T-143/13: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Zhejiang Heda Solar Technology przeciwko Komisji	23

2013/C 123/41	Sprawa T-144/13: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Hangzhou Zhejiang University Sunny Energy Science and Technology przeciwko Komisji	24

2013/C 123/42	Sprawa T-145/13: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Ningbo Qixin Solar Electrical Appliance przeciwko Komisji	24

2013/C 123/43	Sprawa T-146/13: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Zhejiang Sunflower Light Energy Science & Technology przeciwko Komisji	25

2013/C 123/44	Sprawa T-147/13: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2013 r. — Zhejiang Yuhui Solar Energy Source przeciwko Komisji	25

2013/C 123/45	Sprawa T-148/13: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Hiszpania przeciwko Komisji	26

2013/C 123/46	Sprawa T-149/13: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Hiszpania przeciwko Komisji	26

2013/C 123/47	Sprawa T-153/13: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Et Solar Industry i in. przeciwko Komisji	27

2013/C 123/48	Sprawa T-154/13: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. — Jiangsu Jiasheng Photovoltaic Technology przeciwko Komisji	27

	Sąd do spraw Służby Publicznej
2013/C 123/49	Sprawa F-125/11: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 13 marca 2013 r. — Mendes przeciwko Komisji (Służba publiczna — Konkurs otwarty — Niedopuszczenie do etapu oceny zintegrowanej — Obowiązek administracji polegający na interpretowaniu zażaleń w duchu otwartości — Modyfikacja ogłoszenia o naborze po przeprowadzeniu testów wstępnych — Zasada uzasadnionych oczekiwań — Pewność prawa)	28

2013/C 123/50	Sprawa F-63/08: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 14 marca 2013 r. — Christoph i in. przeciwko Komisji (Służba publiczna — Personel niestały — Artykuły 2, 3a i 3b WZIP — Personel tymczasowy — Personel kontraktowy — Personel kontraktowy do zadań pomocniczych — Czas trwania umowy — Artykuły 8 i 88 WZIP — Decyzja Komisji z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie maksymalnego czasu zatrudnienia niestałego personelu w służbach Komisji — Dyrektywa 1999/70 — Zastosowanie względem instytucji)	28

2013/C 123/51	Sprawa F-5/13: Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji	29

2013/C 123/52	Sprawa F-11/13: Skarga wniesiona w dniu 4 lutego 2013 r. — ZZ przeciwko ESDZ	29

2013/C 123/53	Sprawa F-17/13: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji	30

2013/C 123/54	Sprawa F-19/13: Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji	30