9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/1

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa COMP/M.6832 – Goldman Sachs/TPG Lundy/Ainscough)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 102/01

W dniu 14 marca 2013 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną ze wspólnym rynkiem. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004. Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32013M6832 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/2

---

Kursy walutowe euro (1)

8 kwietnia 2013 r.

2013/C 102/02

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3023
JPY	Jen	128,46
DKK	Korona duńska	7,4543
GBP	Funt szterling	0,85095
SEK	Korona szwedzka	8,3591
CHF	Frank szwajcarski	1,2168
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,4540
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,727
HUF	Forint węgierski	297,75
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7010
PLN	Złoty polski	4,1283
RON	Lej rumuński	4,4075
TRY	Lir turecki	2,3292
AUD	Dolar australijski	1,2503
CAD	Dolar kanadyjski	1,3244
HKD	Dolar Hongkongu	10,1107
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5405
SGD	Dolar singapurski	1,6158
KRW	Won	1 489,21
ZAR	Rand	11,7647
CNY	Yuan renminbi	8,0786
HRK	Kuna chorwacka	7,6104
IDR	Rupia indonezyjska	12 693,68
MYR	Ringgit malezyjski	3,9818
PHP	Peso filipińskie	53,787
RUB	Rubel rosyjski	40,7450
THB	Bat tajlandzki	38,066
BRL	Real	2,5773
MXN	Peso meksykańskie	15,8076
INR	Rupia indyjska	71,0240

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/3

---

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

2013/C 102/03

Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro emitowanej przez Włochy

Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro (1). Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. (2) państwom członkowskim należącym do strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny ze Wspólnotą przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.

Państwo emitujące: Włochy

Upamiętniane wydarzenie: Setna rocznica śmierci Giovanniego PASCOLI

Opis motywu: Na pierwszym planie znajduje się portret Giovanniego PASCOLI, poety z Romanii będącego jednym z głównych przedstawicieli literatury włoskiej końca XIX wieku. Po prawej stronie widnieje oznaczenie roku wybicia „2012” oraz monogram Republiki Włoskiej „RI”; po lewej stronie widnieje rok śmierci poety „1912”, znak mennicy „R” oraz inicjały autorki projektu Marii Carmeli Colaneri „MCC”. Na dole znajduje się napis w kształcie łuku „G. PASCOLI”.

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład: 15 milionów

Data emisji: Kwiecień 2012 r.

---

(1)  Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

(2)  Zob. konkluzje Rady ds. Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/4

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6848 – Aegon/Santander/Santander Vida/Santander Generales)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 102/04

1.

W dniu 27 marca 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa Aegon Spain Holding BV („Aegon Spain”), ostatecznie kontrolowane przez Aegon NV („Aegon Group”, Nederlandy), oraz Santander Seguros y Reaseguros, Compania Aseguradora, SA („Santander Seguros”, Hiszpania), ostatecznie kontrolowane przez Banco Santander SA („Banco Santander”, Hiszpania), przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwami Santander Vida i Santander Generales („spółki joint venture”, Hiszpania) w drodze zakupu udziałów.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku Aegon Group: sprzedaż produktów ubezpieczeniowych i emerytalnych na skalę międzynarodową, — w przypadku przedsiębiorstwa Banco Santander: sprzedaż produktów bankowych i ubezpieczeniowych na skalę międzynarodową, — w przypadku przedsiębiorstwa Santander Vida: sprzedaż ubezpieczeń na życie w Hiszpanii, — w przypadku przedsiębiorstwa Santander Generales: sprzedaż ubezpieczeń innych niż na życie w Hiszpanii.

3.	Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6848 – Aegon/Santander/Santander Vida/Santander Generales, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/5

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6890 – SCPE/Pemgrofund/Carlyle/ETC Group)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 102/05

1.

W dniu 2 kwietnia 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa ETC Holdings (Mauritius) Limited („ETC Holdings”, Mauritius), Standard Chartered Private Equity (Mauritius) III Limited („SCPE”, Mauritius), PRIF AfriVest Limited („Pemgrofund”, Mauritius) oraz CSSAF Consumer I („CSSAF”, Mauritius) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Export Trading Company Group („ETCG”, Mauritius) w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku ETCG i ETC Holdings: zintegrowana wertykalnie działalność w sektorze rolnym na kontynencie afrykańskim, m.in. dostawy, przetwórstwo, magazynowanie, transport, dystrybucja i sprzedaż towarów rolnych, — w przypadku Pemgrofund: fundusz długoterminowy, inwestycje w infrastrukturę i inwestycje powiązane w całej Afryce, — w przypadku CSSAF: globalne zarządzanie aktywami alternatywnymi, — w przypadku SCPE: finansowanie kapitałowe na potrzeby rozwoju, przejęć, wykupów kredytowanych i wykupów menadżerskich (MBO) w szeregu branż.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6890 – SCPE/Pemgrofund/Carlyle/ETC Group, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, s. 32 („obwieszczenie Komisji w sprawie uproszczonej procedury”).

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/6

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6813 – McCain Foods Group/Lutosa Business)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 102/06

1.

W dniu 3 kwietnia 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) i po odesłaniu sprawy zgodnie z art. 4 tego rozporządzenia, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo McCain Foods Group Inc. („McCain”, Kanada), za pośrednictwem swojej spółki zależnej McCain Foods Belgium N.V. („McCain Foods”, Belgia), przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwami G&L Van den Broeke-Olsene N.V. (Belgia), Vanelo N.V.(Belgia) oraz Lutosa France SARL (razem „Lutosa Business”) w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku przedsiębiorstwa McCain i jego spółek zależnych: produkcja i sprzedaż mrożonych, chłodzonych i suszonych produktów ziemniaczanych (frytek, specjalności z ziemniaków i chipsów ziemniaczanych), pizzy, przekąsek, dań gotowych, soków i deserów, — w przypadku Lutosa Business: produkcja i sprzedaż mrożonych, chłodzonych i suszonych wyrobów ziemniaczanych.

3.	Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6813 – McCain Foods Group/Lutosa Business, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/7

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6898 – RAG Stiftung/Evonik Industries)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 102/07

1.

W dniu 2 kwietnia 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo RAG Stiftung (Niemcy) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem Evonik Industries AG (Niemcy). Koncentracja jest konsekwencją zmiany porozumienia regulującego stosunki pomiędzy udziałowcami, RAG Stiftung oraz spółką private equity CVC Capital Partners, które sprawują obecnie wspólną kontrolę nad Evonik Industries AG.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — RAG Stiftung jest całościowym właścicielem spółki RAG AG, zajmującej się wydobyciem węgla kamiennego w Niemczech, przywozem węgla kamiennego, opracowywaniem koncepcji zagospodarowania terenów poprzemysłowych oraz świadczeniem usług laboratoryjnych w zakresie paliw stałych, — Evonik Industries AG działa na międzynarodowym rynku produkcji i wprowadzania do obrotu specjalistycznych produktów chemicznych, jest właścicielem i zarządcą nieruchomości mieszkaniowych w Niemczech. Jest także mniejszościowym udziałowcem niemieckiego dostawcy energii Steag.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6898 – RAG Stiftung/Evonik Industries, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, s. 32 („obwieszczenie Komisji w sprawie uproszczonej procedury”).

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/8

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2013/C 102/08

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych  (2)

„WESTFÄLISCHER KNOCHENSCHINKEN”

NR WE: DE-PGI-0005-0854-01.02.2011

ChOG ( X ) ChNP ( )

1.   Nazwa:

„Westfälischer Knochenschinken”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Niemcy

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.2.

Produkty wytworzone na bazie mięsa (gotowane, solone, wędzone itp.)

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Ogólny opis produktu:

Solona i suszona tylna szynka wieprzowa z kością.

Barwa: intensywnie ciemnoróżowa do ciemnoczerwonej z żółtą słoniną.

Smak: pikantny, ale łagodny lub z delikatnym posmakiem wędzonki, ze względu na pozostającą w szynce kość lekko orzechowy. Szczególnie łagodny i delikatny smak posiada rodzaj szynki „Westfälischer Knochenschinken” suszonej powietrzem. Z wyjątkiem etapu wędzenia wszystkie etapy produkcji obydwu rodzajów szynki są identyczne.

Zawartość soli: maksymalnie 6,5 %.

Zawartość wody: maksymalnie 65 % w przypadku szynki wędzonej i maksymalnie 62 % w przypadku szynki suszonej powietrzem.

Po zakończeniu etapu dojrzewania szynka w przekroju ma intensywnie czerwoną barwę z delikatnym wzorem przypominającym marmur.

Produkcja:

Wszystkie etapy produkcji, począwszy od dostarczenia surowca (cały udziec z kością) do zakładu produkcyjnego, a skończywszy na etapie pełnego dojrzewania szynki, muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym. Minimalny czas dojrzewania wynosi sześć miesięcy. Minimalny czas peklowania wynosi trzy tygodnie.

Solenie: solenie wyłącznie ręczne. Dopuszczalne jest wyłącznie peklowanie na sucho w zalewie własnej. Nie zezwala się na wstrzykiwanie soli lub zalewy ziołowej. Każda powierzchnia szynki jest solona ręcznie. Po zakończeniu solenia szynki zostają przełożone do pojemników. Między poszczególne warstwy sypie się sól. Czas solenia wynosi w sumie 3–6 tygodni. W tym czasie w odstępach tygodniowych szynki są zanurzane we własnej zalewie. Po zakończeniu etapu solenia szynki są wyjmowane z zalewy i przekładane do pojemnika w celu tzw. skruszenia (Nachbrennen).

Nasączanie wodą: po etapie kruszenia szynki zostają ewentualnie nasączone wodą, następnie oskrobane, a później powieszone.

Suszenie, ewentualnie wędzenie: po etapie wiszenia szynki są wstępnie suszone lub wędzone, w zależności od rodzaju. Jeśli szynka ma być wędzona, to wykorzystuje się w tym celu wyłącznie drewno bukowe.

Pielęgnacja: szynka jest od czasu do czasu myta i suszona do osiągnięcia oczekiwanego stopnia dojrzałości.

Dojrzewanie: minimalny czas dojrzewania wynosi sześć miesięcy. Dopiero po w pełni zakończonym etapie dojrzewania szynki mogą być sprzedawane, rozpakowywane, krojone (konfekcjonowane) i pakowane próżniowo.

Nie stosuje się fosfatów ani laktonu kwasu glutonowego.

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Cała szynka tylna wieprzowa z kością. Przy dostawie szynki do zakładu produkcyjnego samochodem ciężarowym temperatura w ładowni samochodu nie może przekraczać 4 °C, zaś temperatura szynki musi być < 7 °C. Wartość pH powinna wynosić od 5,4 do 5,8.

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Wszystkie etapy produkcji, począwszy od dostarczenia surowca (cały udziec z kością) do zakładu produkcyjnego, a skończywszy na etapie pełnego dojrzewania szynki, muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Jeśli stosowana jest etykieta, powinna ona zawierać – oprócz informacji wymaganych na mocy prawa – następujące elementy:

„Westfälischer Knochenschinken” g.g.A. („Westfälischer Knochenschinken” ChOG);

unijne logo ChOG.

Zabrania się umieszczania na etykiecie innych informacji niż te wymienione w niniejszej specyfikacji. Zabrania się ponadto umieszczania informacji mogących wprowadzać konsumenta w błąd.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Związek samorządowy prawa publicznego (Landschaftsverband) Westfalen-Lippe (okręgi administracyjne Münster, Detmold i Arnsberg), dolnosaksońskie miejscowości 48465 Schüttorf, 48455 Bad Bentheim, 48499 Salzbergen.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

W Westfalii zrodziła się utrzymywana do dnia dzisiejszego szczególna tradycja produkcji szynki. Tradycja ta jest charakterystyczna dla obszaru geograficznego i wynika z jego szczególnych uwarunkowań.

Łagodny, przeważająco wilgotno-chłodny klimat nadmorski doskonale odpowiada potrzebom hodowli świń, która do dziś jest powszechnie praktykowana w Westfalii. We wcześniejszych stuleciach świnie były hodowane w Westfalii w specjalny sposób. Zwierzęta te miały swobodny wybieg w lasach dębowych, w których mogły się naturalnie i zdrowo rozwijać. Taka metoda hodowli umożliwiała praktycznie każdemu posiadanie co najmniej jednej świni, a tym samym produkcję szynki. Jednocześnie metoda ta sprawiała, że świnie były duże, dorodne i niezbyt tłuste.

Ta przynosząca doskonałe rezultaty forma hodowli – nawet jeśli obecnie nie jest możliwa ze względu na ochronę środowiska i gęstość zaludnienia – sprzyjała zrodzeniu się szczególnej tradycji i kunsztu przetwarzania mięsa i wytwarzania z niego szynki przez miejscową ludność.

Klimat sprzyja w szczególności wytwarzaniu szynki wędzonej, jednak również szynka suszona powietrzem była i jest w dalszym ciągu produkowana. Zgodnie z tradycją produkcja szynki rozpoczynała się w chłodnych miesiącach zimowych. Wynikało to po pierwsze z tego, że zwłaszcza pierwsze etapy produkcji wymagają niskich temperatur, a po drugie z tego, że na początku maja, kiedy rozpoczynał się sezon na szparagi, gotowa szynka mogła być rozkrojona. Pomimo że obecnie dzięki nowoczesnym urządzeniom produkcja szynki może odbywać się przez cały rok, utrzymały się przekazywane z pokolenia na pokolenie tradycyjne metody produkcji i dziś jeszcze przyczyniają się do wyjątkowej jakości westfalskiej szynki. Również obecnie w dalszym ciągu przywiązuje się dużą wagę do zapewnienia wysokiej jakości mięsa: solenie – tak jak kiedyś – jest wykonywane wyłącznie ręcznie, a tradycyjny czas dojrzewania – również ze względu na miejscową tradycję wytwarzania szynki – przekracza znacznie czas dojrzewania innych szynek na rynku.

5.2.   Specyfika produktu:

Westfalska szynka jest od wieków znana ze swojej wyjątkowej jakości i ceniona wśród lokalnych konsumentów, a także poza regionem.

Westfalska szynka z kością jest pierwotnym rodzajem szynki westfalskiej charakteryzującym się najwyższą jakością. Jej wysoka jakość wynika z tego, że w procesie produkcji wykorzystywane są całe udźce z kością. W związku z tym, że nie zezwala się na wstrzykiwanie zalewy, szynka z kością wymaga dłuższego czasu peklowania wynoszącego co najmniej trzy tygodnie. Sól musi bowiem wniknąć do szynki i kości w sposób naturalny. Również czas dojrzewania przedłuża się w wyniku solenia bez usunięcia kości, gdyż szynka wolniej schnie. Czas ten wynosi co najmniej sześć miesięcy i jest znacznie dłuższy niż w przypadku szynek innych znanych marek. Dzięki pozostawionej na czas dojrzewania kości szynka uzyskuje specyficzny, orzechowy posmak.

Historia szynki: już starożytni Rzymianie wiedzieli, że najlepszą szynkę produkuje się w Westfalii. Nie szczędzili zatem sił, by uszlachetnioną szynkę wieprzową wraz z kością przetransportować konno lub pieszo wzdłuż Renu przez Alpy aż do Włoch. W XII wieku na targu w Kolonii był duży popyt na sprzedawaną tam westfalską szynkę. Miasto Dortmund podarowało cesarzowi Zygmuntowi Luksemburskiemu (1368–1437, wybrany królem po raz pierwszy w 1410 r.) dwanaście szynek. Cesarz cieszył się z tego bardziej niż ze złotej misy podarowanej przez miasto Kolonia. Wysokie uznanie dla westfalskiej szynki znajduje również wyraz w witrażu w północnym oknie (powstało około 1500 r.) zbudowanego około 1400 r. kościoła Maria zur Wiese w mieście Soest. Przedstawiono tam „westfalską ostatnią wieczerzę” (westfälische Abendmahl), podczas której zamiast chleba i wina spożywa się piwo i westfalską szynkę. Poeta Heinrich Heine nazywał Westfalię „ojczyzną szynki”.

W niderlandzko-niemiecko-francuskim konflikcie w latach 1674-1678 możliwe było zapobieżenie plądrowaniu i zakwaterowaniu dzięki przetransportowaniu szeregu ładunków szynki z westfalskiego regionu Sauerland do Wiednia.

Długa tradycja „westfalskiej szynki” odzwierciedla się również w języku. W westfalskich domach wiejskich nad otwartym paleniskiem znajdowało się miejsce zwane „westfalskim niebem” (westfälischer Himmel), gdzie wieszano szynkę w celu uwędzenia.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Uznanie dla produktu wynika z jego geograficznego pochodzenia. Obecna od wieków i podtrzymywana dzięki naturalnym warunkom tradycja produkcji szynki w Westfalii, a także związane z nią know-how miejscowych producentów, przyczyniły się do tego, że westfalska szynka z kością jest wysokiej jakości produktem o charakterystycznym smaku, znanym daleko poza regionem jako specjalność regionalna i cieszącym się dużym uznaniem w znacznej mierze ze względu na pochodzenie geograficzne. Uznanie to wynika z tradycji produkcji szynki, która to tradycja wyróżnia się w szczególności tym, że przewiduje dłuższy czas dojrzewania niż w przypadku zwykłej szynki.

Typowa dla regionu metoda produkcji prowadzi również do tego, że obiektywne właściwości szynki wywodzą się z jej pochodzenia geograficznego. W szczególności typowy dla regionu dłuższy czas dojrzewania i peklowania szynki sprawiają, że ze względu na mniejszą zawartość wody właściwości fizyczne (konsystencja, zwartość, specyficzna waga szynki), chemiczne (zwłaszcza mniejsza zawartość wody i zależna od niej stosunkowo wyższa zawartość innych substancji, takich jak tłuszcze i białka), a także zależne od nich właściwości organoleptyczne produktu różnią się od tych właściwości typowych dla innych szynek.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (3))

http://register.dpma.de/DPMAregister/geo/detail.pdfdownload/17403

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(3)  Porównaj: przypis 2.

---

9.4.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 102/12

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2013/C 102/09

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych  (2)

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„VOLAILLE DE BRESSE”/„POULET DE BRESSE”/„POULARDE DE BRESSE”/„CHAPON DE BRESSE”

NR WE: FR-PDO-0117-0145-17.11.2010

ChOG ( ) ChNP ( X )

1.   Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana:

—	☒	Nazwa produktu
—	☒	Opis produktu
—	☒	Obszar geograficzny
—	☒	Dowód pochodzenia
—	☒	Metoda produkcji
—	☒	Związek z obszarem geograficznym
—	☒	Etykietowanie
—	☒	Wymogi krajowe
—	☒	Inne (aktualizacja danych kontaktowych grupy, właściwych organów i struktur kontroli)

2.   Rodzaj zmiany (zmian):

—		Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia
—	☒	Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
—		Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez organy publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3.   Zmiana (zmiany):

3.1.   Nagłówek „Nazwa produktu”:

Nazwa zarejestrowana na mocy rozporządzenia (WE) nr 1107/96 z dnia 12 czerwca 1996 r. obejmuje tylko część nazwy, o której zarejestrowanie wystąpiono w pierwotnym wniosku. Chodzi zatem o korektę błędu powstałego podczas rejestracji. Zarejestrowana nazwa brzmi: „Volaille de Bresse”/„Poulet de Bresse”/„Poularde de Bresse”/„Chapon de Bresse”.

3.2.   Nagłówek „Opis produktu”:

Połączono okres chowu ze wszystkich okresów chowu i każdorazowo wyrażono w „dniach” w celu uzyskania większej czytelności minimalnego wieku ubojowego i ułatwienia kontroli.

Okres chowu kurcząt zmieniono ze 106 na 108 dni. Zmiana wynika z przedłużenia tuczu końcowego w klatkach z przegrodami. Podobnie minimalna masa kurcząt wzrosła z 1,2 kg do 1,3 kg po częściowym wypatroszeniu. Zmiany te przyczyniają się do poprawy końcowej jakości produktu (drób o większej ilości mięsa).

Wprowadzono ponadto definicję pulard: „samice, które osiągnęły dojrzałość seksualną i które wytworzyły swój jajowód, ale nie osiągnęły zdolności do składania jaj”.

W przypadku kapłonów określono okres wprowadzania do obrotu w celu uściślenia tradycyjnej praktyki sprzedaży wyłącznie przy okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Ponadto zmieniono treść akapitu dotyczącego możliwości zawijania pulard, ale także kurcząt, opisując dokładniej tradycyjne praktyki i mając na celu uściślenie, że drób można wprowadzać do obrotu w płótnie do zawijania lub bez niego.

3.3.   Nagłówek „Obszar geograficzny”:

W celu usunięcia wszelkich niejasności określono wykaz czynności odbywających się na wyznaczonym obszarze geograficznym: selekcja, rozmnażanie, wylęg, chów, ubój, przygotowanie drobiu i w stosownym przypadku jego głębokie mrożenie. Wykaz ten stanowi powtórzenie przepisów krajowych zawartych w dekrecie dotyczącym nazw pochodzenia.

3.4.   Nagłówek „Dowód pochodzenia”:

Uwzględniając zmiany krajowych przepisów ustawodawczych i wykonawczych, ujednolicono nagłówek „Dowody potwierdzające, że produkt pochodzi z określonego obszaru geograficznego”; obejmuje on w szczególności obowiązki w zakresie deklaracji i prowadzenia rejestrów dotyczących identyfikowalności produktu i monitorowania warunków produkcji.

Zmiany te wiążą się z reformą systemu kontroli nazw pochodzenia wprowadzoną na mocy rozporządzenia nr 2006-1547 z dnia 7 grudnia 2006 r. dotyczącego wykorzystania produktów rolnych, leśnych lub spożywczych oraz owoców morza. Przewidziano w szczególności wydawanie podmiotom gospodarczym upoważnień, w których uznaje się ich zdolność do spełnienia wymogów określonych w specyfikacji oznaczenia, z którego chcą korzystać. Kontrolę specyfikacji ChNP „Volaille de Bresse” organizuje się na podstawie planu kontroli opracowanego przez organ kontrolny.

Ponadto w części tej dodano i uzupełniono szereg przepisów dotyczących rejestrów i deklaracji umożliwiających zapewnienie identyfikowalności drobiu.

3.5.   Nagłówek „Metoda produkcji”:

3.5.1.   Selekcja, rozmnażanie i wylęg

Wprowadzono dodatkowe wymogi dotyczące selekcji, których celem jest zapewnienie zachowania rasy. Dodano dokładniejsze informacje dotyczące jaj i piskląt, w szczególności minimalną masę (50 g w przypadku jaj i 32 g w przypadku piskląt).

3.5.2.   Prowadzenie chowu

Zmiana umożliwia producentom włączenie do partii drobiu niewielkiej liczby perlic, które dzięki swojemu zachowaniu mają odstraszać drapieżniki. Jest to tradycyjna praktyka w Bresse. Drób ten utrzymuje się w tych samych warunkach chowu i oczywiście uwzględnia się przy obliczaniu gęstości obsady w celu zapewnienia dobrostanu i jakości warunków chowu.

Pierwotne przepisy (1957 r.) regulujące chów drobiu z Bresse nie określają gęstości obsady. Gęstość w okresie początkowym i dokładniejsze wymogi dotyczące niezbędnego na tym etapie wyposażenia (koryto, urządzenie do pojenia) umożliwiają poprawę zarządzania gospodarstwami hodowlanymi pod względem sanitarnym. Przyczyniają się do poprawy dobrostanu zwierząt i w ten sposób wpływają na końcową jakość produktu.

Zwiększono gęstość obsady w okresie wzrostu (maksymalnie 12 zwierząt na metr kwadratowy budynku dla kurcząt i pulard), aby uwzględnić wszystkie zwierzęta przez cały okres chowu. Gęstość ta odpowiada praktyce. Jeżeli chodzi o kapłony, gęstość pozostaje niezmieniona: ustalono, że ma ona zastosowanie od dnia 15 lipca, czyli od momentu kastracji.

Okres tuczu końcowego kurcząt w klatkach z przegrodami zwiększono z 8 do 10 dni ze względów jakościowych. Okres tuczu końcowego pulard w klatkach z przegrodami skrócono do co najmniej 21 dni przy jednoczesnym utrzymaniu całkowitego czasu chowu (co najmniej 140 dni). Postanowienie to pozwala uwzględnić różnice w długości dni i nocy, w zależności od pór roku, a tym samym uniknąć osiągnięcia przez pulardy zdolności do składania jaj, kiedy wydłużają się dni.

Określono szczegółowo warunki tuczu końcowego w klatkach z przegrodami dotyczące urządzenia pomieszczenia, gęstości obsady w klatkach z przegrodami, całkowitej liczby drobiu w pomieszczeniu, jak również rodzaju samych klatek, które nie zawsze są drewniane.

3.5.3.   Warunki chowu zwierząt i zarządzania wybiegiem

W przypadku drobiu z Bresse wybieg zapewnia ważne źródło zasobów żywieniowych zawartych w trawie i organizmów żywych (mięczaki, owady itd.), które rozwijają się w szczególności w glebie i w wilgotnym klimacie Bresse (gleby gliniaste, nieprzepuszczające wód z występujących często opadów). Wprowadzenie postanowień dotyczących praktyk w zakresie zarządzania wybiegami trawiastymi ma na celu zapewnienie jakości tego zasobu i jednocześnie dobrostanu zwierząt.

Propozycje dotyczą w szczególności następujących punktów:

—	określenie pojęcia grupy i partii drobiu w celu zwiększenia identyfikowalności produkcji,

—	dokładniejsze informacje dotyczące produkcji rocznej ograniczonej do 1 500 ptaków grzebiących na hektar wybiegu w celu zachowania dobrego stanu obsiania wybiegu trawą,

—	dokładniejsze informacje dotyczące nieużywania wybiegu ze względów sanitarnych przez co najmniej dwa tygodnie przed wyjściem drobiu na wybieg,

—	dokładniejsze informacje dotyczące tworzenia użytków zielonych (trwałe lub tymczasowe użytki zielone tworzone na czas przekraczający rok) i ich utrzymania,

—	wprowadzenie obowiązku istnienia żywopłotów o minimalnej długości 25 m na hektar,

—	zmniejszenie dozwolonej odległości między budynkami inwentarskimi,

—	kontrolowanie obornika na wybiegach.

Inne zmiany mają na celu wzmocnienie związku z obszarem objętym chronioną nazwą pochodzenia „Volaille de Bresse”, a także poprawę jakości i identyfikowalności drobiu objętego chronioną nazwą pochodzenia:

—

dokładniejsze informacje dotyczące etapów realizowanych w tym samym gospodarstwie. Grupa chciała określić tradycyjną praktykę polegającą na chowie drobiu w tym samym gospodarstwie w następujących po sobie okresach wzrostu i tuczu końcowego. Pozwala ona bowiem na uniknięcie stresu u zwierząt, jak również zagrożeń dla zdrowia, które mogłaby spowodować zmiana miejsca chowu (transport, zmiana budynków i środowiska, zmiana organizacji „społecznej” partii itd.) i które mogłyby mieć wpływ na jakość końcową produktu,

—	wprowadzenie maksymalnej wielkości grup piskląt na budynek, jak również maksymalnej gęstości obsady w przypadku piskląt,

—	zwiększenie maksymalnej całkowitej liczby drobiu w partii, którą podwyższono do 700 sztuk,

—	wprowadzenie przepisu dotyczącego wolnego dostępu do koryt i urządzeń do pojenia w różnych okresach chowu drobiu,

—	dokładniejsze informacje dotyczące środków profilaktycznych dla drobiu i środków dotyczących czyszczenia, dezynfekcji i nieużywania ze względów sanitarnych w odniesieniu do budynków.

3.5.4.   Żywienie

Sprecyzowano sposoby żywienia „Volaille de Bresse”, a w szczególności:

—

w okresie początkowym wprowadza się pozytywną listę elementów stanowiących paszę początkową, jak również maksymalny poziom tłuszczu (6 %) w celu kontrolowania żywienia w tym okresie. Określono, że zboża, które stanowią co najmniej 50 % dawki pokarmowej, pochodzą z wyznaczonego obszaru geograficznego,

—

w odniesieniu do okresu wzrostu zaproponowane zmiany wnoszą dodatkowe informacje dotyczące praktyk żywieniowych. Pasza składa się zasadniczo z zasobów znajdujących się na wybiegach, do których dochodzą zboża pochodzące z wyznaczonego obszaru geograficznego i produkty mleczne. Zmiany mają na celu uniknięcie występowania niedoborów u drobiu, przy jednoczesnej dokładniejszej kontroli uzupełniania ich żywienia. Podczas okresów wzrostu i tuczu końcowego w dawce pokarmowej wprowadzono zatem minimalną zawartość kukurydzy wynoszącą zgodnie z tradycją z Bresse 40 %. Określono szczegółowo rodzaj zbóż i produktów mlecznych podawanych w tych okresach, jak również ich ilości. Sprecyzowano, że zasoby lokalne można uzupełniać u drobiu białkami roślinnymi, składnikami mineralnymi i witaminami. Uzupełnianie jest ograniczone pod względem ilości i jakości (zawartość ograniczona do 15 % białek). Ma ono na celu zrównoważenie dawki pokarmowej przy jednoczesnym zapewnieniu ograniczenia zawartości białek, co zmusza drób z Bresse do przeszukiwania wybiegu w celu znalezienia głównych elementów paszy (trawa, owady, małe mięczaki itp.), a tym samym pozwala zagwarantować utrzymanie typowych właściwości, które są wyrazem związku z obszarem,

—	wprowadzono zakaz stosowania GMO w żywieniu „Volaille de Bresse”, w tym w paszy podawanej w okresie początkowym, jak również zakaz wprowadzania genetycznie modyfikowanych gatunków roślin w gospodarstwach.

3.5.5.   Ubój, przygotowanie i pakowanie

Usunięto wymóg minimalnej masy w momencie dostawy lub odbioru, ponieważ postanowienie to prowadziło do podwójnej kontroli między masą w relacji pełnej szacowanej w momencie odebrania lub dostawy i masą drobiu częściowo wypatroszonego w rzeźni. Istotniejsze okazało się utrzymanie kontroli masy częściowo wypatroszonego drobiu, który odpowiada produktowi wprowadzanemu do obrotu.

Wprowadzone zmiany mają na celu zwiększenie górnej granicy temperatury parzenia w celu dostosowania tego postanowienia w przypadku kurcząt, pulard i kapłonów o różnej masie i różnych stopniach otłuszczenia.

Wykrwawianie, częściowe patroszenie lub wytrzewianie, kończenie oskubywania i czyszczenie kryz nadal wykonywane są ręcznie. Określono jednak, że okrężnego nacięcia kloaki drobiu można dokonać przy pomocy noża do kloaki lub „nacinaka kloaki”, który jest narzędziem półmanualnym.

Zdefiniowano pojęcie „przygotowania” drobiu: polega ono na dokończeniu oskubywania i czyszczeniu kryz. Jest to etap manualny, który pozwala również dokonać oceny produktu tuż przed naniesieniem oznakowań, które zagwarantują identyfikowalność produktu.

Bardziej szczegółowo opisano obwiązywanie.

Ponadto mrożenie zastąpiono głębokim mrożeniem. Wprowadzenie postanowień dotyczących głębokiego mrożenia (maksymalny termin mrożenia, temperatury, końcowa data użycia) pozwala zagwarantować optymalną jakość produktu.

3.6.   Nagłówek „Związek z obszarem geograficznym”:

Część ta została napisana ponownie, aby pokazać specyfikę obszaru geograficznego, specyfikę produktu i związek z obszarem geograficznym. Nagłówek ten dodano zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

3.7.   Nagłówek „Etykietowanie”:

Wprowadzono dokładniejsze informacje dotyczące zasad wydawania oznakowań, używania nazwy „Bresse” na dokumentach towarzyszących i na fakturach oraz informacji znajdujących się na oznakowaniu i na etykiecie.

3.8.   Nagłówek „Wymogi krajowe”:

Biorąc pod uwagę zmiany krajowych przepisów ustawodawczych i wykonawczych, nagłówek „Wymogi krajowe” przedstawiono w formie tabeli zawierającej podstawowe punkty kontroli, ich wartości referencyjne i ich metodę oceny.

3.9.   Dane kontaktowe właściwych organów, grupy i organów kontrolnych:

Zaktualizowano dane kontaktowe organu certyfikującego odpowiedzialnego za kontrolę w zakresie ChNP, jak również właściwych organów i grupy.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

„VOLAILLE DE BRESSE”/„POULET DE BRESSE”/„POULARDE DE BRESSE”/„CHAPON DE BRESSE”

NR WE: FR-PDO-0117-0145-17.11.2010

ChOG ( ) ChNP ( X )

1.   Nazwa:

„Volaille de Bresse”/„Poulet de Bresse”/„Poularde de Bresse”/„Chapon de Bresse”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Francja

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.1.

Mięso świeże (i podroby)

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

„Volaille de Bresse”/„Poulet de Bresse”/„Poularde de Bresse”/„Chapon de Bresse” należą do gatunku Gallus i do rasy galijskiej lub rasy drobiu z Bresse odmiany białej. Po osiągnięciu dojrzałości zwierzęta posiadają właściwe sobie cechy zewnętrzne.

„Poulet de Bresse” jest kurczęciem płci męskiej lub żeńskiej w wieku co najmniej 108 dni, które częściowo wypatroszone waży co najmniej 1,3 kg (czyli 1 kg w prezentacji „gotowe do przyrządzenia”). „Poularde de Bresse” jest samicą w wieku co najmniej 140 dni, która osiągnęła dojrzałość seksualną, wytworzyła swój jajowód, ale nie osiągnęła zdolności do składania jaj i która częściowo wypatroszona waży co najmniej 1,8 kg. Kurczęta i pulardy można zawijać i obwiązywać zgodnie ze zwyczajem.

„Chapon de Bresse” jest wykastrowanym samcem w wieku co najmniej 224 dni, który częściowo wypatroszony waży co najmniej 3 kg. Wprowadza się go do obrotu wyłącznie przy okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku w dniach 1 listopada–31 stycznia. Zgodnie ze zwyczajem musi on obowiązkowo zostać zawinięty w płótno pochodzenia roślinnego (len, konopie, bawełna) i obwiązany w taki sposób, aby drób był całkowicie „owinięty” z wyjątkiem szyi, której górny odcinek w jednej trzeciej pozostawia się opierzony.

Drób poddany ubojowi musi mieć dużą ilość mięsa i rozwinięte filety; jego skóra musi być gładka, bez końcówek piór, bez pęknięć, uszkodzeń lub anormalnych zabarwień; tuczenie ma spowodować, że kości grzbietowe będą niewidoczne; nie należy zmieniać naturalnego kształtu grzebienia. Na kończynach nie może być złamań. Kryza z piór zachowana na jednej trzeciej górnego odcinka szyi musi być czysta. Z nóg należy usunąć wszelkie zabrudzenia.

Drób wprowadza się do obrotu w prezentacji „częściowo wypatroszonej”. Prezentację „gotową do przyrządzenia” i „głęboko mrożoną” dopuszcza się tylko w przypadku kurcząt, pod warunkiem że członki, z wyjątkiem pazurów, nie są obcięte.

Drób, który zawinięto lub obwiązano, można wprowadzać do obrotu zawinięty lub odwinięty. Ma on wówczas podłużny kształt. Skrzydła i nogi dociska się do korpusu, tak aby nie wystawały na zewnątrz. Mięso musi być jędrne, twarde i zwarte.

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

—

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

Chów drobiu odbywa się w trzech następujących po sobie etapach, którymi są etap początkowy, etap wzrostu i etap tuczu końcowego. Podczas tych etapów w paszach dozwolone jest stosowanie jedynie:

—	zbóż pochodzących wyłącznie z wyznaczonego obszaru geograficznego objętego nazwą pochodzenia i wyprodukowanych w miarę możliwości w gospodarstwie,

—	roślin, produktów ubocznych i mieszanek paszowych uzupełniających pochodzących z produktów nietransgenicznych.

Podczas okresu „początkowego”, który trwa maksymalnie 35 dni, dawka pokarmowa składa się w co najmniej 50 % ze zbóż, do których można dodać suplement diety składający się z materiałów roślinnych, produktów mlecznych, witamin i składników mineralnych.

Chów drobiu po okresie zwanym „początkowym” odbywa się na trawiastym wybiegu. Pasza składa się wówczas głównie z zasobów znajdujących się na wybiegu (trawa, owady, małe mięczaki itp.), do których dochodzą zboża: kukurydza, gryka, pszenica, owies, pszenżyto, jęczmień, jak również mleko i jego produkty uboczne. Zboża, wśród których kukurydza stanowi co najmniej 40 % dawki pokarmowej, mogą być gotowane, kiełkujące, rozdrobnione lub mielone, z wyłączeniem każdego innego sposobu przetworzenia. Między 36. i 84. dniem chowu, czyli okresem, w którym tworzy się szkielet, zasoby lokalne można uzupełniać białkami, składnikami mineralnymi i witaminami.

Poziom białka w dziennej dawce pokarmowej wynosi maksymalnie 15 %.

Po wspomnianym okresie „wzrostu” następuje okres „tuczu końcowego” trwający minimum dziesięć dni w przypadku kurcząt, trzy tygodnie w przypadku pulard i cztery tygodnie w przypadku kapłonów, prowadzony w klatkach z przegrodami w ciemnym, cichym i wietrzonym pomieszczeniu. Podczas tego okresu dawka pokarmowa drobiu jest taka sama jak podczas okresu wzrostu; można dodać do niej ryż.

Pasza drobiu (wybiegi i zboża) pochodzi w prawie 90 % z wyznaczonego obszaru geograficznego.

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Selekcja, rozmnażanie i wylęg, jak również chów i ubój drobiu odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

Przygotowanie drobiu (kończenie oskubywania i czyszczenie kryz), jego pakowanie i w razie potrzeby, jedynie w przypadku kurcząt, głębokie mrożenie odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym i obejmują następujące rodzaje prezentacji:

—	prezentacja „częściowo wypatroszona”,

—

prezentacja „zawinięta i obwiązana”. Zawijanie i obwiązywanie, obowiązkowe w przypadku kapłona, odpowiadają tradycyjnej prezentacji drobiu z Bresse w bardzo ściśle tkanym płótnie pochodzenia roślinnego (len, bawełna lub konopie) zaszytym ręcznie (co najmniej 15–20 szwów w zależności od tego, czy chodzi o kurczę, pulardę czy kapłona),

—	prezentacja „gotowa do przyrządzenia” lub „głęboko mrożona” jedynie w przypadku kurcząt. Kończyny drobiu są zachowane (z wyjątkiem pazurów).

Obowiązek przeprowadzenia tych etapów na wyznaczonym obszarze geograficznym jest uzasadniony wykorzystywaniem bardzo szczególnych i tradycyjnych umiejętności. Zawijanie i obwiązywanie drobiu są tego najlepszym przykładem. Wspomniana technika, stosowana w szczególności przy okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku, pozwala na lepsze nasycenie mięśni tłuszczami i przyczynia się w ten sposób do większej wyrazistości organoleptycznej produktów. Podmioty gospodarcze wchodzące w skład łańcucha produkcji „Volaille de Bresse” utrzymały te praktyki pomimo czasu i pracy, których wymaga uzyskanie tych prezentacji. Prezentacja „gotowa do przyrządzenia” lub „głęboko mrożona” są również specyficzne dla ChNP „Volaille de Bresse” w zakresie, w jakim nie należy obcinać członków (z wyjątkiem pazurów).

Bardzo delikatna skóra drobiu z Bresse wymaga ponadto szczególnej uwagi, aby nie rozerwać jej podczas oskubywania, składania i pakowania. Należy zatem w jak największym stopniu ograniczyć manipulacje, które mogłyby zostawić ślady na skórze lub ją uszkodzić (pęknięcia, uszkodzenia lub anormalne zabarwienia są powodami obniżania klasy drobiu zgodnie z opisem produktu).

Ponadto realizacja tych czynności na wyznaczonym obszarze geograficznym jest konieczna, ponieważ przeprowadza się je równocześnie z klasyfikowaniem drobiu w ramach ChNP. Począwszy od tego ostatniego etapu, etapu klasyfikacji, możliwe jest wprowadzenie drobiu objętego znakiem ChNP do obrotu. Klasyfikacja odbywa się poprzez nanoszenie elementów identyfikacyjnych, w szczególności znaków w formie zacisków (i okrągłych znaków w przypadku pulard i kapłonów). Oznakowania te są pomocne przy identyfikacji produktów, ale służą również zagwarantowaniu identyfikowalności.

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

„Volaille de Bresse”/„Poulet de Bresse”/„Poularde de Bresse”/„Chapon de Bresse” opatrzone są równocześnie obrączką hodowcy, oznaczeniem rzeźni, specjalną etykietą, jak również okrągłym znakiem identyfikacyjnym w przypadku pulard i kapłonów.

Etykietę umieszcza się na grzbiecie drobiu w prezentacji częściowo wypatroszonej lub na kościach grzbietowych w prezentacji „gotowej do przyrządzenia” podczas klasyfikacji drobiu w ramach nazwy pochodzenia przed wysyłką. Na etykiecie znajduje się logo ChNP Unii Europejskiej.

Wzory oznakowań:

Niezbywalna obrączka ma postać nienaruszalnego pierścienia, na którym znajdują się dane kontaktowe hodowcy. Niezbywalne oznaczenie ma postać zacisku opatrzonego napisem „Bresse”. W przypadku rzeźni umieszcza się dane kontaktowe rzeźni. W przypadku uboju w gospodarstwie dokonywanego przez hodowcę na oznaczeniu znajduje się informacja „Abattage à la ferme” („ubój w gospodarstwie”).

Znak identyfikacyjny „kapłonów” i „pulard” ma postać okrągłego znaku, na którym znajduje się napis „Poularde de Bresse roulée”, „Poularde de Bresse” lub „Chapon de Bresse” i napis „appellation d’origine contrôlée” lub „appellation d’origine protégée” („chroniona nazwa pochodzenia”).

Warunki nanoszenia oznakowań:

Hodowca zakłada ptakowi obrączkę na lewą nogę przed opuszczeniem gospodarstwa. Oznaczenie w formie zacisku umieszcza się u podstawy szyi podczas klasyfikacji drobiu w ramach nazwy pochodzenia przed wysyłką. Obrączka i oznaczenie mogą służyć tylko raz i należy je umieszczać starannie, tak aby nie mogły być naruszone. Okrągłe znaki umieszcza się u podstawy szyi i podtrzymuje przy pomocy oznaczenia w formie zacisku.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar geograficzny nazwy pochodzenia „Volaille de Bresse” obejmuje terytoria następujących gmin lub ich części:

Departament Ain (01): kantony Bâgé-le-Châtel, Bourg-en-Bresse-Est, Bourg-en-Bresse-Nord-Centre, Bourg-en-Bresse-Sud, Montrevel-en-Bresse, Péronnas, Pont-de-Vaux, Pont-de-Veyle, Saint-Trivier-de-Courtes i Viriat.

Gminy lub części gmin w kantonach:   Ceyzériat: Ceyzériat (część zachodnia D52), Jasseron (część zachodnia D52);   Châtillon-sur-Chalaronne: l’Abergement-Clémenciat (część północna Châtillon), Biziat, Chanoz-Châtenay, Châtillon-sur-Chalaronne (północny zachód), Chaveyriat, Condeissiat, Dompierre-sur-Chalaronne (część północna Chalaronne), Mézériat, Neuville-les-Dames, Saint-Julien-sur-Veyle, Sulignat, Vonnas;   Coligny: Beaupont, Bény, Coligny (część zachodnia N83/D52), Domsure, Marboz, Pirajoux, Salavre (część zachodnia N83), Verjon (część zachodnia N83), Villemotier;   Pont-d’Ain: Certines, Dompierre-sur-Veyle (część), Druillat (część), Saint-Martin-du-Mont (część zachodnia D52), Tossiat (część zachodnia D52), La Tranclière;   Thoissey: Garnerans, Illiat, Saint-Didier-sur-Chalaronne (część północna Chalaronne), Saint-Etienne-sur-Chalaronne (część północna Chalaronne), Thoissey;   Treffort-Cuisiat: Courmangoux (część zachodnia D52), Meillonnas (część zachodnia D52), Pressiat (część zachodnia D52), Saint-Etienne-du-Bois, Treffort-Cuisiat (część zachodnia D52).

Departament Jura (39): Gminy lub części gmin w kantonach:   Beaufort: Augea (zachód N83), Beaufort (zachód N83), Bonnaud, Cezancey (zachód N83), Cousance (zachód N83), Cuisia (zachód N83), Mallerey, Maynal (zachód N83), Orbagnia (zachód N83), Sainte-Agnès (zachód N83), Vercia (zachód N83), Vincelles (zachód N83);   Bletterans: Bletterans, Chapelle-Voland, Cosges, Desnes (zachód), Fontainebrux, Larnaud, Nance, Relans, Les Repôts, Ruffey-sur-Seille (część), Villevieux;   Chaumergy: Bois-de-Gand (zachód), La Chassagne (południe D468), Chaumergy (część), La Chaux-en-Bresse (zachód D95), Chêne-Sec, Commenailles, Foulenay (część), Francheville (zachód D95 + południe D468), Froideville (część), Rye (zachód D468), Vincent (zachód D95);   Chaussin: Asnans-Beauvoisin (zachód D468), Chaînée-des-Coupis (południowy zachód), Chaussin (południe D468), Les Essards-Taignevaux (zachód D468), Les Hays, Neublans-Abergement;   Chemins: Annoire (na południe od Doubs), Longwy-sur-le-Doubs (część), Petit-Noir (na zachód od Doubs);   Lons-le-Saunier Nord: Chilly-le-Vignoble, Condamine, Courlans, Courlaoux, Montmorot (południe N78 + zachód N83);   Lons-le-Saunier-Sud: Frébuans, Gevingey (zachód N83), Messia-sur-Sorne (północ N83), Trenal;   Saint-Amour: Balanod (zachód N83), Chazelles, Digna (zachód N83), Nanc-lès-Saint-Amour (zachód N83), Saint-Amour (zachód N83), Saint-Jean-d’Etreux (zachód N83).

Departament Saône-et-Loire (71): kantony Beaurepaire-en-Bresse, Cuisery, Louhans, Montpont-en-Bresse, Montret, Saint-Germain-du-Bois, Saint-Germain-du-Plain, Saint-Martin-en-Bresse.

Gminy lub części gmin w kantonach:   Chalon-sur-Saône-Sud: Chalon-sur-Saône (lewy brzeg), Châtenoy-en-Bresse, Epervans, Lans, Oslon, Saint-Marcel;   Cuiseaux: Champagnat (zachód N83), Condal, Cuiseaux (część), Dommartin-les-Cuiseaux, Flacey-en-Bresse, Frontenaud, Joudes (zachód N83), Le Miroir, Varennes-Saint-Sauveur;   Pierre-de-Bresse: Authumes, Beauvernois, Bellevesvre, La Chapelle-Saint-Sauveur, Charrette-Varennes (część), La Chaux, Dampierre-en-Bresse, Fretterans (część), Frontenard, Lays-sur-le-Doubs (część), Montjay, Mouthier-en-Bresse, Pierre-de-Bresse, La Racineuse, Saint-Bonnet-en-Bresse, Torpes;   Tournus: Lacrost, Préty, Ratenelle, Romenay, Tournus (część), La Truchère;   Verdun-sur-le-Doubs: Ciel, Longepierre (południe), Navilly (na południe od Doubs), Pontoux, Sermesse, Toutenant, Verdun-sur-le-Doubs, Verjux.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

—   Czynniki naturalne

Obszar produkcji drobiu z Bresse znajduje się na lekko pofałdowanej lesistej równinie zbudowanej z peryglacjalnych narzutów geologicznych z plioczwartorzędu, z których wywodzą się bardzo bogate w glinę i nieprzepuszczalne gleby. Klimat będący pod silnym wpływem oceanicznym charakteryzuje się dużą wilgotnością i częstym występowaniem mgły.

Kukurydza, która pojawiła się w Bresse na początku XVII wieku (czyli zaledwie nieco ponad wiek po tym, jak dotarła do wybrzeży Andaluzji), odegrała główną rolę w systemie rolnym w Bresse, służąc równocześnie jako podstawa żywności dla ludzi i paszy dla drobiu gospodarskiego. W tym kontekście na przestrzeni wieków wprowadzono tradycyjną produkcję mieszaną opartą na uprawie użytków zielonych i zbóż oraz chowie drobiu i bydła (mlecznego, a następnie krów mamek), która utrzymuje się do dzisiaj.

—   Czynniki ludzkie

Od 1591 r. rejestry miejskie Bourg-en-Bresse wspominają „Volailles de Bresse”, a w szczególności „tłuste kapłony”. Od XVII wieku powstaje coraz więcej opłat uiszczanych w postaci kapłonów i pulard, a na koniec XVIII wieku figurują one przy wszystkich przedmiotach najmu. Soczystość mięsa podkreślił później gastronom Brillat-Savarin, który w swojej Fizjologii smaku pisze w 1825 r.: „W przypadku pulardy należy uznać wyższość pulardy z Bresse.”.

Do rozwoju produkcji przyczynia się ułatwienie wprowadzania do obrotu dzięki wprowadzeniu kolei na linii Paryż–Lyon–Marsylia (PLM). Bliskość dużej aglomeracji, takiej jak aglomeracja Lyonu, jest również znaczącym czynnikiem rozwoju.

Lokalna rasa uznana za jedyną, która może uzyskać nazwę pochodzenia, charakteryzuje się dużą wytrzymałością i jest bardzo dobrze przystosowana do środowiska i do wilgotnych gleb Bresse. W przeszłości każdy hodowca sam wybierał reproduktorów w swoim stadzie. Później, dzięki zbiorowemu zaangażowaniu sektora, w 1955 r. stworzono centrum selekcji. Prowadzi ono selekcję genealogiczną pozwalającą na zachowanie rasy.

Praktyki w zakresie chowu opierają się na dawnej diecie pokarmowej opartej na samodzielnym żywieniu się drobiu na trawiastych wybiegach (dżdżownice, trawa itp.), uzupełnianej zbożami i produktami mlecznymi (rozcieńczone mleko, serwatka, mleko w proszku, maślanka itp.). Końcowy tucz zwierząt odbywa się w klatkach z przegrodami, w spokojnym i ciemnym miejscu pozwalającym uniknąć wszelkiego niepokoju. Po uboju drób przedstawia się na ogół w bardzo oryginalny sposób z kryzą z piór u nasady szyi.

Hodowca zwraca szczególną uwagę na szlachetne rodzaje drobiu, do których zalicza się kapłon, samiec urodzony na początku wiosny i wykastrowany do dnia 15 lipca, a także pularda, samica starsza od kurczęcia, która nie osiągnęła zdolności do składania jaj. Tucz końcowy w klatkach z przegrodami jest dłuższy w przypadku szlachetnych rodzajów drobiu niż w przypadku kurcząt; rodzajom tym podaje się najczęściej rozdrobnioną na miazgę paszę pobudzającą apetyt. Szlachetne rodzaje drobiu są również przedmiotem szczególnej dbałości podczas uboju, a oskubywanie odbywa się bardzo starannie, tak aby nie uszkodzić skóry. Jeżeli drób ten jest „przygotowany” na sposób stosowany w Bresse, co jest obowiązkowe w przypadku kapłona, nogi i skrzydła drobiu przyciska się do ciała. Drób składa się następnie w mocnej tkaninie pochodzenia roślinnego, którą zaszywa się ręcznie bardzo ściśle przy pomocy cienkiego sznurka, zaczynając od środka i kończąc przy głowie i przy kuprze, tak że drób jest całkowicie „owinięty”, z wyjątkiem szyi, na której na górnym odcinku w jednej trzeciej zostawia się pióra. Po odwinięciu drób ma charakterystyczny cylindryczny kształt, przy którym można wyodrębnić jedynie szyję i głowę.

5.2.   Specyfika produktu:

Zwierzęta charakteryzują się delikatnym szkieletem i ziarnistością skóry, która wskazuje na zdolność do rozrostu mięsa i tłuszczu. Liczba filetów zależy od długości grzbietu.

„Volaille de Bresse” kwalifikuje się jako „drób tłusty”, podługowaty i o bardzo dużej wysmukłości, co świadczy o tym, że zwierzęta te są przeznaczone do tuczu. Drób ten odróżnia się z łatwością od innego rodzaju kurczaków karmionych wyłącznie ziarnem, które są szersze, bardziej zwarte i mają mniej wyraźne cechy anemiczne.

Po obróbce termicznej, którą należy kontrolować, aby zachować wszystkie właściwości organoleptyczne drobiu, charakteryzuje się on w szczególności wysoką wydajnością mięsną, dużą miękkością, intensywnym smakiem i dużą soczystością mięsa.

Jeżeli chodzi o wydajność mięsną, drób z Bresse wyróżnia się wielkością wybranych kawałków, długością i szerokością filetów lub okrągłymi udkami. Wszystkie kości są bardzo cienkie, głowa i szyja są wątłe, ponieważ części nienadające się do spożycia są ograniczone do minimum. Po wykrwawieniu i oskubaniu z piór drób charakteryzuje się regularnością mięsa i tłuszczu, dzięki którym nie ma wystających części.

Mięso jest miękkie, a nawet rozpływające się w ustach, dzięki czemu w Halach paryskich nazywano je „aksamitnym”. Mięso samo odchodzi od kości, a inne mięśnie oddzielają się od siebie z wielką łatwością. Włókna mięśniowe są tak cienkie, że nie można ich praktycznie rozróżnić. Ścięgna i powięzie są prawie niewidoczne i łączą się z mięsem. Oprócz tłuszczu powierzchniowego, który różni się w zależności od stopnia otłuszczenia, tłuszcz przenika do mięśni drobiu. Każde z drobnych włókien mięśniowych jest w pewnym sensie „otoczone” delikatną pokrywą tłuszczu, która, po obróbce termicznej, nadaje mięsu wyjątkową miękkość.

Pularda jest bardziej okrągła i cięższa niż kurczę; ma wyjątkowe właściwości smakowe związane z jej bardziej zaawansowanym stopniem otłuszczenia. Kapłon, z powodu kastracji i znacznej długości życia, która sprzyja długiemu i regularnemu przenikaniu tłuszczu do mięśni, jest drobiem o bardzo wysokiej jakości gastronomicznej wprowadzanym do obrotu wyłącznie przy okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku.

Ponadto doświadczeni degustatorzy przyznają, że mięso drobiu posiada specjalny zapach, który sprawia, że poszukują go najbardziej wytrawni smakosze.

Omawiana produkcja, mocno zakorzeniona w lokalnej gastronomii, jest wykorzystywana i promowana przez największych szefów kuchni zarówno we Francji, jak i za granicą.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Uprawa mieszana, związana bezpośrednio z właściwościami środowiska naturalnego, w szczególności jego charakteru sprzyjającego występowaniu użytków zielonych i uprawy kukurydzy, które wymagają deszczowego klimatu i gleb o dużych zapasach wody, jest decydującym czynnikiem, który stanowi punkt wyjścia dla chowu drobiu w Bresse. Kukurydza w uzupełnieniu innych zbóż z uwagi na jej właściwości odżywcze umożliwiła produkcję tłustego drobiu, stanowiącego źródło renomy drobiu z Bresse.

Producentom udało się zachować rasę w czystym stanie w celu rozwijania produkcji drobiu z Bresse. Jego wytrzymałość pozwoliła mu bowiem na przeżycie w tym trudnym środowisku, w którym ptaki żywią się częściowo fauną naturalnie występującą na tym obszarze uzupełnianą w znacznej mierze produktami pochodzącymi z wyznaczonego obszaru geograficznego (kukurydza, mleko), które hodowca wprowadza w trakcie chowu i tuczu.

Chów opiera się zatem na utrwalonej tradycji, która łączy dietę pokarmową znacznie ograniczającą białka, specjalne metody tuczenia i późny wiek podczas uboju, co pozwala zwierzętom osiągnąć pełną dojrzałość fizjologiczną.

Metoda chowu, zabiegi i tucz nadają drobiowi po obróbce termicznej wyjątkowe właściwości organoleptyczne. Tradycyjna praktyka polegająca na zawijaniu szlachetnego drobiu w ściśle tkany materiał sprzyja w szczególności nasyceniu mięśni tłuszczami. Etery absorbowane przez tłuszcz i uwalniane podczas obróbki termicznej reagują ze sobą i, nasycając całą masę, nadają drobiowi jego delikatny zapach.

Wiele ptaków sprzedaje się podczas czterech specjalnych konkursów nazywanych „Les glorieuses de Bresse”, z których pierwszy odbył się w Bourg-en-Bresse w dniu 23 grudnia 1862 r. Trzy pozostałe wydarzenia odbywają się w tygodniu poprzedzającym Boże Narodzenie, w Pont-de-Vaux, Montrevel-en-Bresse i Louhans; można podczas nich zobaczyć ponad 1 000 przewiązanych wstążką zwierząt, z których najpiękniejsze sztuki przedstawia się jury do oceny. Drób uczestniczy w konkursie o główne nagrody w kategorii kapłonów i pulard, którym odpowiadają najwyższe ceny, a najlepsze sztuki ozdobią najpiękniejsze witryny i wielkie stoły wigilijne. Konkursy te pokazują, do jakiego stopnia hodowcy są dumni ze swoich produktów i wykazują głębokie przywiązanie do swojej działalności.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (3))

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCVolailleDeBresse2011.pdf

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(3)  Porównaj: przypis 2.

---