9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/1

---

2013/C 38/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 32 z 2.2.2013.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

Dz.U. C 9 z 12.1.2013.

Dz.U. C 399 z 22.12.2012.

Dz.U. C 389 z 15.12.2012.

Dz.U. C 379 z 8.12.2012.

Dz.U. C 373 z 1.12.2012.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/2

---

DECYZJA TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ

z dnia 11 grudnia 2012 r.

w sprawie publicznego dostępu do dokumentów znajdujących się w posiadaniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w ramach jego działalności administracyjnej

(2013/000/)

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając art. 15 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając stanowisko Komitetu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2012 r.,

zważywszy, że należy określić zasady publicznego dostępu do dokumentów znajdujących się w posiadaniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w ramach jego działalności administracyjnej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zakres zastosowania

1.   Niniejsza decyzja znajduje zastosowanie do wszelkich dokumentów znajdujących się w posiadaniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, to znaczy sporządzonych lub otrzymanych i przechowywanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w ramach jego działalności administracyjnej.

2.   Niniejsza decyzja nie narusza prawa do publicznego dostępu do dokumentów Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jakie może wynikać z aktów prawa międzynarodowego lub z aktów wydanych w celu ich wykonania.

Artykuł 2

Uprawnieni

1.   Każdy obywatel Unii Europejskiej oraz każda osoba fizyczna i prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę statutową w jednym z państw członkowskich ma prawo dostępu do dokumentów Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 ust. 1, na zasadach określonych w niniejszej decyzji.

2.   Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może na tych samych zasadach udostępnić te dokumenty osobie fizycznej lub prawnej niemającej miejsca zamieszkania lub statutowej siedziby na terytorium państwa członkowskiego.

Artykuł 3

Wyjątki

1.   Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odmawia dostępu do dokumentu, jeżeli jego ujawnieniu stoi na przeszkodzie potrzeba zabezpieczenia:

a)	interesu publicznego w zakresie: — bezpieczeństwa publicznego, — obrony i spraw wojskowych, — stosunków międzynarodowych, — polityki finansowej, walutowej lub gospodarczej Unii albo jednego z państw członkowskich;

b)	prywatności i nienaruszalności jednostki, w szczególności w zakresie zastosowania przepisów prawa Unii dotyczących ochrony danych osobowych.

2.   Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odmawia dostępu do dokumentu, jeżeli jego ujawnieniu stoi na przeszkodzie potrzeba zabezpieczenia:

—	interesów gospodarczych określonej osoby fizycznej lub prawnej, w tym w odniesieniu do własności intelektualnej,

—	postępowań sądowych lub opinii prawnych,

—	skuteczności kontroli, śledztwa lub audytu.

3.   Odmawia się dostępu do dokumentu sporządzonego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na użytek wewnętrzny lub otrzymanego, jeżeli dotyczy on kwestii, w której Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jeszcze nie rozstrzygnął, a jego ujawnienie naruszyłoby w istotny sposób proces decyzyjny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Dostępu do dokumentu zawierającego opinie przeznaczone do użytku wewnętrznego w ramach wstępnych dyskusji i konsultacji wewnątrz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odmawia się również po podjęciu decyzji, jeżeli ujawnienie tego dokumentu naruszyłoby w istotny sposób proces decyzyjny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

4.   Wyjątki określone w ust. 2 i 3 nie znajdują zastosowania, jeżeli nadrzędny interes publiczny przemawia za ujawnieniem dokumentu.

5.   Jeżeli wyjątek lub wyjątki określone w ust. 1, 2 lub 3 dotyczą tylko części żądanego dokumentu, pozostałe jego części ujawnia się.

6.   Wyjątki określone w ust. 1, 2 i 3 znajdują zastosowanie wyłącznie przez czas, przez jaki ochrona jest uzasadniona, zważywszy na treść dokumentu. Wyjątki te mogą znajdować zastosowanie przez maksymalny okres trzydziestu lat. W odniesieniu do dokumentów podlegających wyjątkom dotyczącym życia prywatnego lub interesów gospodarczych, wyjątki te mogą w razie konieczności znajdować zastosowanie po upływie wspomnianego okresu.

7.   Niniejszy artykuł nie narusza przepisów art. 9.

Artykuł 4

Złożenie wniosku wstępnego

1.   Wniosek o udostępnienie dokumentu znajdującego się w posiadaniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej składa się w jednym z języków oficjalnych Unii, na formularzu dostępnym na stronie internetowej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Wniosek należy wysłać pocztą, faksem lub drogą elektroniczną, zgodnie ze wskazówkami zawartymi na wspomnianej stronie internetowej.

2.   Wniosek powinien być wystarczająco precyzyjny i powinien zawierać w szczególności informacje pozwalające zidentyfikować żądany dokument lub dokumenty, a także nazwisko i adres wnioskodawcy.

3.   Jeżeli wniosek nie jest wystarczająco precyzyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wzywa wnioskodawcę do jego sprecyzowania i udziela mu w tym celu wskazówek.

4.   W wypadku wniosków o udostępnienie bardzo obszernych dokumentów albo bardzo dużej liczby dokumentów Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może skontaktować się z wnioskodawcą w sposób nieformalny w celu znalezienia właściwego rozwiązania.

5.   Wniosek nie musi być uzasadniony.

Artykuł 5

Rozpatrzenie wniosku wstępnego

1.   Z chwilą zarejestrowania formularza wniosku wnioskodawca otrzymuje (pocztą, faksem lub drogą elektroniczną) pisemne potwierdzenie odbioru.

2.   W terminie miesiąca od zarejestrowania wniosku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej udostępnia wnioskodawcy żądany dokument, przekazując mu go.

3.   Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie może udostępnić żądanego dokumentu, informuje wnioskodawcę w terminie określonym w ust. 2, na piśmie, o powodach częściowej lub całkowitej odmowy oraz o prawie wnioskodawcy do złożenia wniosku potwierdzającego w terminie miesiąca od otrzymania odpowiedzi.

4.   W wyjątkowych wypadkach, na przykład gdy wniosek dotyczy bardzo obszernego dokumentu lub bardzo dużej liczby dokumentów, termin określony w ust. 2 może zostać przedłużony o kolejny miesiąc, po poinformowaniu o tym wnioskodawcy i szczegółowym uzasadnieniu.

5.   W sytuacji określonej w art. 4 ust. 3 bieg terminu na udzielenie odpowiedzi rozpoczyna się dopiero z chwilą, gdy Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej otrzyma dodatkowe informacje precyzujące w wystarczającym stopniu wniosek.

Artykuł 6

Złożenie wniosku potwierdzającego

1.   W razie całkowicie lub częściowo odmownej odpowiedzi na wniosek wnioskodawca może złożyć wniosek potwierdzający.

2.   Brak odpowiedzi Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej na wniosek wstępny w wyznaczonym terminie uprawnia wnioskodawcę do złożenia wniosku potwierdzającego.

3.   Wniosek potwierdzający składa się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w terminie miesiąca od otrzymania całkowitej lub częściowej odmowy dostępu, a w razie braku odpowiedzi na wniosek wstępny – w terminie miesiąca od upływu terminu na udzielenie tej odpowiedzi.

4.   Wniosek potwierdzający podlega warunkom formalnym określonym w art. 4.

Artykuł 7

Rozpatrzenie wniosku potwierdzającego

1.   Wniosek potwierdzający rozpatruje się na zasadach określonych w art. 5, z wyjątkiem informacji o prawie do złożenia wniosku potwierdzającego.

2.   W razie całkowicie lub częściowo odmownej odpowiedzi na wniosek potwierdzający Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej informuje wnioskodawcę o przysługujących mu środkach prawnych, to jest o możliwości wniesienia skargi lub zwrócenia się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w trybie określonym, odpowiednio, w art. 263 lub 228 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

3.   Brak odpowiedzi na wniosek potwierdzający w wyznaczonym terminie uznaje się za odpowiedź odmowną. Uprawnia to wnioskodawcę do skorzystania ze środków prawnych, o których mowa w ust. 2.

Artykuł 8

Właściwe podmioty

1.   Podmiotem właściwym do udzielenia odpowiedzi na wstępny wniosek o udostępnienie dokumentu jest dyrektor generalny, któremu podlega jednostka organizacyjna będąca w posiadaniu żądanego dokumentu. Jeżeli jednostka ta podlega bezpośrednio prezesowi lub sekretarzowi Trybunału Sprawiedliwości, właściwy jest kierujący tą jednostką.

Dyrektor generalny może upoważnić do udzielenia odpowiedzi na wniosek wstępny dyrektora nadzorującego jednostkę organizacyjną będącą w posiadaniu żądanego dokumentu.

2.   Jeżeli żądany dokument znajduje się w posiadaniu sekretariatu Trybunału Sprawiedliwości, sekretariatu Sądu lub sekretariatu Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej, właściwymi podmiotami są, odpowiednio, zastępca sekretarza Trybunału Sprawiedliwości, zastępca sekretarza Sądu i administrator w sekretariacie Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej najstarszy stażem.

Zastępca sekretarza Trybunału Sprawiedliwości i zastępca sekretarza Sądu mogą upoważnić do udzielenia odpowiedzi na wniosek wstępny jednego z administratorów w odpowiednim sekretariacie.

3.   Podmiotem właściwym do udzielenia odpowiedzi na wniosek potwierdzający jest sekretarz Trybunału Sprawiedliwości, a jeżeli wniosek dotyczy dokumentu znajdującego się w posiadaniu sekretariatu Sądu lub sekretariatu Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej – właściwy sekretarz.

4.   W wypadku gdy państwo członkowskie, do którego wpłynął wniosek o udostępnienie dokumentu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej mieszczącego się w ramach jego działalności administracyjnej, zwraca się o opinię, odpowiedzi udziela podmiot, który byłby właściwy zgodnie z ust. 3 do udzielenia odpowiedzi na wniosek potwierdzający dotyczący tego samego dokumentu skierowany bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Artykuł 9

Dokumenty osób trzecich

1.   Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej udostępnia dokumenty osób trzecich znajdujące się w jego posiadaniu wyłącznie po uzyskaniu zgody zainteresowanej osoby trzeciej.

2.   Do celów niniejszego artykułu za „osoby trzecie” uznaje się wszelkie osoby fizyczne i prawne oraz podmioty zewnętrzne w stosunku do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w tym państwa członkowskie, pozostałe instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii Europejskiej oraz państwa trzecie.

3.   W razie złożenia do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wniosku o udostępnienie dokumentu osoby trzeciej właściwy podmiot zasięga u zainteresowanej osoby trzeciej informacji, czy sprzeciwia się ona udostępnieniu dokumentu, chyba że podmiot ten postanowi z urzędu odmówić dostępu na podstawie jednego z wyjątków określonych w art. 3.

Artykuł 10

Zasady dostępu

1.   Dokument udostępnia się w wersji i formie istniejącej. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest zobowiązany na podstawie niniejszej decyzji do tworzenia nowych dokumentów lub zbierania informacji na żądanie wnioskodawcy.

Udostępniony egzemplarz może mieć formę papierową lub elektroniczną. Uwzględnia się preferencje wnioskodawcy w tej kwestii.

W wypadku dokumentów bardzo obszernych lub trudnych do przetworzenia wnioskodawca może zostać wezwany do zapoznania się z nimi na miejscu.

2.   Jeżeli dokument został już ujawniony przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub przez inną instytucję i jest z łatwością dostępny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może się ograniczyć do poinformowania wnioskodawcy o możliwościach jego uzyskania.

Artykuł 11

Koszty dostępu

1.   Od wnioskodawcy można żądać opłaty za wykonanie kopii dokumentów i ich przesyłkę.

2.   Dostęp jest co do zasady bezpłatny, jeżeli wnioskodawca zapoznaje się z dokumentem na miejscu lub jeżeli liczba kopii nie przekracza dwudziestu stron formatu A4.

3.   Opłatę za wykonanie kopii i ich przesyłkę oblicza się na podstawie cennika określonego w drodze decyzji sekretarza Trybunału Sprawiedliwości. Wysokość opłaty nie przekracza rzeczywistych kosztów.

4.   Dokumenty publikowane podlegają odrębnemu cennikowi.

Artykuł 12

Kopiowanie dokumentów

1.   Niniejsza decyzja nie narusza obowiązujących przepisów w zakresie praw autorskich, które mogą ograniczać prawo adresata do kopiowania lub wykorzystywania udostępnionych dokumentów.

2.   Dokumentów objętych prawami autorskimi, których podmiotem jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, udostępnionych na podstawie niniejszej decyzji, nie wolno kopiować i wykorzystywać do celów gospodarczych bez uprzedniej pisemnej zgody Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Artykuł 13

Przepisy wykonawcze

Sekretarz Trybunału Sprawiedliwości wydaje przepisy niezbędne w celu wykonania niniejszej decyzji. Przepisy te podlegają publikacji na stronie internetowej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/5

---

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 11 grudnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-610/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Pomoc państwa - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Zarzut niedopuszczalności - Artykuł 228 ust. 2 WE i art. 260 ust. 2 TFUE - Niewykonanie - Kary pieniężne)

2013/C 38/03

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: N. Díaz Abad, pełnomocnik)

popierana przez: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, D. Hadroušek i J. Očková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Art. 260 TFUE — Niewykonanie wyroku Trybunału z dnia 2 lipca 2002 r. w sprawie C-499/99 (Zb.Orz. s. I-6031) — Żądanie nałożenia okresowej kary pieniężnej

Sentencja

1)

Nie podejmując do dnia, w którym upłynął termin wyznaczony w uzupełniającym wezwaniu do usunięcia uchybienia wydanym w dniu 18 marca 2010 r. przez Komisję Europejską w zastosowaniu art. 260 ust. 2 TFUE, wszelkich środków koniecznych do wykonania wyroku Trybunału z dnia 2 lipca 2002 r. w sprawie C-499/99 Komisja przeciwko Hiszpanii dotyczącego odzyskania pomocy, która na mocy decyzji Komisji 91/1/EWG z dnia 20 grudnia 1989 r. w sprawie pomocy przyznanej w Hiszpanii przez rząd centralny i szereg autonomicznych rządów regionalnych na rzecz MAGEFESA, producenta przyborów kuchennych ze stali nierdzewnej i małych urządzeń elektrycznych (Dz.U. L 5, s. 18) została uznana za przyznaną bezprawnie, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy ust. 1 tego postanowienia traktatowego.

2)

Królestwo Hiszpanii zostaje zobowiązane do zapłacenia na rzecz Komisji Europejskiej na rachunek „Zasoby wspólne Unii Europejskiej” okresowej kary pieniężnej w kwocie 50 000 EUR za każdy dzień zwłoki w podjęciu środków koniecznych do zastosowania się do tego wyroku w sprawie Komisja przeciwko Hiszpanii, począwszy od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku do dnia wykonania tego wyroku w sprawie Komisja przeciwko Hiszpanii.

3)	Królestwo Hiszpanii zostaje zobowiązane do wpłacenia na rzecz Komisji Europejskiej na rachunek „Zasoby wspólne Unii Europejskiej” ryczałtowej kwoty 20 milionów EUR.

4)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

5)	Republika Czeska pokrywa swoje koszty.

---

(1)  Dz.U. C 72 z 5.3.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/5

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu — Polska) — Iwona Szyrocka przeciwko Siger Technologie GmbH

(Sprawa C-215/11) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 - Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty - Pozew o wydanie nakazu niespełniający wymogów formalnych przewidzianych przez uregulowanie krajowe - Charakter wyczerpujący wymogów, jakim powinien odpowiadać pozew - Możliwość żądania odsetek narosłych do dnia zapłaty roszczenia głównego)

2013/C 38/04

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy we Wrocławiu

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Iwona Szyrocka

Strona pozwana: Siger Technologie GmbH

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Sąd Okręgowy we Wrocławiu — Wykładnia art. 4, 7, 8, 9 i 26 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (Dz.U. L 399, s. 1) — Pozew o wydanie europejskiego nakazu zapłaty, który nie spełnia wymogów formalnych przewidzianych, po pierwsze, przez rozporządzenie i, po drugie, przez uregulowanie krajowe — Prawo mające zastosowanie do postępowania mającego na celu uzupełnienie braków pozwu bądź jego sprostowanie — Możliwość żądania odsetek w odniesieniu do wierzytelności od daty ich wymagalności do daty zapłaty

Sentencja

1)

Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty należy interpretować w ten sposób, że reguluje on wyczerpująco wymogi, jakim powinien odpowiadać pozew o wydanie europejskiego nakazu zapłaty. Sąd krajowy zachowuje na mocy art. 25 wspomnianego rozporządzenia i z zastrzeżeniem warunków określonych w tym artykule swobodę określenia kwoty opłat sądowych według sposobów przewidzianych przez prawo krajowe, pod warunkiem że sposoby te nie są mniej korzystne niż w wypadku podobnych sytuacji podlegających prawu wewnętrznemu oraz że nie uniemożliwiają w praktyce ani nie czynią nadmiernie utrudnionym wykonywania praw przyznanych przez prawo Unii.

2)	Artykuł 4 i art. 7 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 1896/2006 należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by powód w pozwie o wydanie europejskiego nakazu zapłaty żądał odsetek za okres od dnia ich wymagalności do dnia zapłaty roszczenia głównego.

3)

W razie gdy sąd krajowy nakazuje pozwanemu zapłacić powodowi odsetki narosłe do dnia zapłaty roszczenia głównego, sąd ten zachowuje swobodę wyboru konkretnych sposobów wypełniania formularza europejskiego nakazu zapłaty ujętego w załączniku V do rozporządzenia nr 1896/2006, o ile formularz w ten sposób wypełniony pozwala pozwanemu, po pierwsze, stwierdzić bez żadnych wątpliwości, że zgodnie z rozstrzygnięciem sądu powinien on zapłacić powodowi odsetki narosłe do dnia zapłaty roszczenia głównego, a po drugie, ustalić jednoznacznie stawkę odsetek oraz datę, począwszy od której żądane są odsetki.

---

(1)  Dz.U. C 219 z 23.7.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/6

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation — Francja) — Expedia Inc. przeciwko Autorité de la concurrence i in.

(Sprawa C-226/11) (1)

(Konkurencja - Artykuł 101 ust. 1 TFUE - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Odczuwalne ograniczenie konkurencji - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 3 ust. 2 - Krajowy organ ochrony konkurencji - Praktyka mogąca wpłynąć na handel między państwami członkowskimi - Ściganie i sankcje - Brak przekroczenia progów udziałów rynkowych określonych w komunikacie de minimis - Ograniczenia ze względu na cel)

2013/C 38/05

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Expedia Inc.

Strona pozwana: Autorité de la concurrence, Ministre de l'Économie, de l’Industrie et de l’Emploi, Société nationale des chemins de fer français (SNCF), Voyages-SNCF.Com, Agence Voyages-SNCF.Com, VFE Commerce, IDTGV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour de cassation (Francja) — Wykładnia art. 101 ust. 1 TFUE i art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L, s. 1) — Stosunek pomiędzy art. 101 i 102 TFUE a krajowymi prawami konkurencji — Możliwość ścigania i karania przez sądy i krajowe organy ochrony konkurencji porozumień, które mogą wpłynąć na handel pomiędzy państwami członkowskimi, ale nie przekraczają progów udziału w rynku określonych przez Komisję — Porozumienie mające cel antykonkurencyjny

Sentencja

Artykuł 101 ust. 1 TFUE i art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 (WE) i 82 (WE) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, aby krajowy organ ochrony konkurencji stosował art. 101 ust. 1 TFUE do porozumienia przedsiębiorstw, które może mieć wpływ na handel między państwami członkowskimi, ale które nie osiąga progów ustalonych przez Komisję w komunikacie Komisji w sprawie porozumień o mniejszym znaczeniu, które nie ograniczają odczuwalnie konkurencji na mocy art. 81 ust. 1 (WE) (de minimis), pod warunkiem że porozumienie to skutkuje odczuwalnym ograniczeniem konkurencji w rozumieniu wskazanego postanowienia.

---

(1)  Dz.U. C 211 z 16.7.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/7

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. — Republika Francuska przeciwko Parlamentowi Europejskiemu

(Sprawy połączone C-237/11 i C-238/11) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Prawo instytucjonalne - Terminarz posiedzeń plenarnych Parlamentu Europejskiego na lata 2012 i 2013 - Protokoły w sprawie ustalenia siedzib instytucji i niektórych organów, jednostek organizacyjnych i służb Unii Europejskiej)

2013/C 38/06

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: E. Belliard, G. de Bergues i A. Adam, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: C. Pennera, N. Lorenz i E. Waldherr, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciel: C. Schiltz, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności — Uchwała Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie terminów posiedzeń Parlamentu na rok 2012 — Terminarz przewidujący przeprowadzenie dwóch z dwunastu posiedzeń plenarnych w ciągu jednego tygodnia w październiku — Naruszenie protokołów nr 3 i 6 w sprawie ustalenia siedzib instytucji i niektórych organów, jednostek organizacyjnych i służb Unii Europejskiej — Miejsce posiedzeń Parlamentu Europejskiego

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność uchwał z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie terminarza posiedzeń Parlamentu na lata 2012 i 2013 w zakresie, w jakim nie wyznaczają one w latach 2012 i 2013 dwunastu comiesięcznych posiedzeń plenarnych w Strasburgu.

2)	Parlament Europejski zostaje obciążony kosztami postępowania.

3)	Wielkie Księstwo Luksemburga pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 226 z 30.7.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/7

---

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative — Luksemburg) — Caves Krier Frères SARL przeciwko Directeur de l'Administration de l'emploi

(Sprawa C-379/11) (1)

(Swobodny przepływ pracowników - Artykuł 45 TFUE - Pomoc na zatrudnienie bezrobotnych w starszym wieku i długotrwale bezrobotnych - Warunek zarejestrowania w biurze pośrednictwa pracy krajowego urzędu pracy - Warunek miejsca zamieszkania - Ograniczenie - Względy uzasadniające)

2013/C 38/07

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour administrative

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Caves Krier Frères SARL

Strona pozwana: Directeur de l'Administration de l'emploi

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour administrative — Wykładnia art. 21 i 45 TFUE — Uregulowanie krajowe uzależniające zwrot składek na zabezpieczenie społeczne pracodawcom sektora prywatnego zatrudniającym osoby bezrobotne w wieku powyżej 45 lat od faktu, by osoby te były zarejestrowane w biurze pośrednictwa pracy krajowego urzędu pracy od co najmniej miesiąca — Warunek miejsca zamieszkania jako warunek tej rejestracji — Utrudnienie swobody przepływu pracowników — Naruszenie zasady równego traktowania

Sentencja

Artykuł 45 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które uzależnia przyznanie pracodawcom pomocy na zatrudnienie bezrobotnych w wieku powyżej 45 lat od spełnienia warunku, by zatrudniony bezrobotny był zarejestrowany w tym samym państwie członkowskim jako osoba poszukująca pracy, jeżeli takie zarejestrowanie jest uzależnione — czego ustalenie należy do sądu odsyłającego — od spełnienia warunku posiadania miejsca zamieszkania na terytorium krajowym.

---

(1)  Dz.U. C 298 z 8.10.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/8

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — BLV Wohn- und Gewerbebau GmbH przeciwko Finanzamt Lüdenscheid

(Sprawa C-395/11) (1)

(Podatki - Szósta dyrektywa VAT - Decyzja 2004/290/WE - Stosowanie przez państwo członkowskie środka stanowiącego odstępstwo - Upoważnienie - Artykuł 2 pkt 1 - Pojęcie robót budowlanych - Wykładnia - Włączenie dostaw towarów - Możliwość częściowego stosowania tego odstępstwa - Ograniczenia)

2013/C 38/08

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: BLV Wohn- und Gewerbebau GmbH

Strona pozwana: Finanzamt Lüdenscheid

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 2 pkt 1 decyzji Rady 2004/290/WE z dnia 30 marca 2004 r. upoważniającej Niemcy do zastosowania odstępstwa od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (Dz.U. L 94, s. 59) — Uprawnienie upoważnionego państwa członkowskiego do stosowania tego odstępstwa jedynie częściowo — Pojęcie robót budowlanych zawarte w tym przepisie — Ewentualne włączenie dostaw towarów

Sentencja

1)

Artykuł 2 pkt 1 decyzji 2004/290/WE Rady z dnia 30 marca 2004 r. upoważniającej Niemcy do zastosowania odstępstwa od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, iż pojęcie robót budowlanych występujące w tym przepisie obejmuje — oprócz transakcji uważanych za świadczenie usług, takich jak zdefiniowane art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 2004/7/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. — również transakcje stanowiące dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 tejże dyrektywy.

2)

Decyzję 2004/290 należy interpretować w ten sposób, iż Republika Federalna Niemiec może poprzestać na wykonywaniu przyznanego jej przez tę decyzję upoważnienia częściowo w stosunku do określonych podkategorii, takich jak poszczególne rodzaje robót budowlanych i do transakcji dotyczących określonych odbiorców. Przy tworzeniu takich podkategorii owo państwo członkowskie jest zobowiązane przestrzegać zasady neutralności podatkowej oraz ogólnych zasad prawa Unii, w tym w szczególności zasad proporcjonalności i pewności prawa. Do sądu odsyłającego należy ustalenie — z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności prawnych i faktycznych — czy ma to miejsce w postępowaniu głównym, i w razie potrzeby podjęcie wszelkich koniecznych środków w celu skorygowania szkodliwych konsekwencji stosowania omawianych przepisów w sposób, który jest sprzeczny z zasadami proporcjonalności lub pewności prawa.

---

(1)  Dz.U. C 311 z 22.10.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/8

---

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajową Izbę Odwoławczą — Polska) — Forposta S.A., ABC Direct Contact Sp. z o.o. przeciwko Poczcie Polskiej S.A.

(Sprawa C-465/11) (1)

(Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 45 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) - Dyrektywa 2004/17/WE - Artykuł 53 ust. 3, art. 54 ust. 4 - Zamówienia publiczne - Sektor usług pocztowych - Kryteria wykluczenia z postępowania w sprawie udzielenia zamówienia - Poważne wykroczenie zawodowe - Ochrona interesu publicznego - Zachowanie uczciwej konkurencji)

2013/C 38/09

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Krajowa Izba Odwoławcza

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Forposta SA, ABC Direct Contact Sp. z o.o.

Strona pozwana: Poczta Polska S.A.

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Krajowa Izba Odwoławcza — Wykładnia art. 45 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114) oraz art. 53 ust. 3 i art. 54 ust. 4 dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. L 134, s. 1) — Podstawy uzasadniające wykluczenie podmiotu gospodarczego z przetargu — Pojęcie „poważne wykroczenie zawodowe” — Przepisy krajowe zobowiązujące instytucję zamawiającą do wykluczenia oferenta, któremu w ciągu trzech lat poprzedzających przetarg udzieliła ona zamówienia, a następnie rozwiązała umowę ze względu na niezrealizowanie zamówienia w co najmniej 5 % wartości umowy.

Sentencja

1)

Artykuł 45 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie obowiązywaniu uregulowań krajowych stanowiących, że poważne wykroczenie zawodowe, powodujące automatyczne wykluczenie danego wykonawcy z trwającego postępowania w sprawie udzielenia zamówienia publicznego, zachodzi, gdy z powodu okoliczności, za które wykonawca ten ponosi odpowiedzialność, instytucja zamawiająca rozwiązała albo wypowiedziała wcześniejszą umowę w sprawie zamówienia publicznego, albo odstąpiła od umowy w sprawie zamówienia publicznego z danym wykonawcą, jeżeli rozwiązanie albo wypowiedzenie umowy, albo odstąpienie od niej nastąpiło w okresie trzech lat przed wszczęciem postępowania w toku, a wartość niezrealizowanego zamówienia wyniosła co najmniej 5 % wartości umowy.

2)

Zasady i normy prawa Unii z zakresu zamówień publicznych nie uzasadniają tego, by w imię ochrony interesu publicznego oraz słusznych interesów instytucji zamawiających, jak również zachowania uczciwej konkurencji między wykonawcami, uregulowania krajowe, takie jak uregulowania będące przedmiotem postępowania głównego, zobowiązywały instytucję zamawiającą do automatycznego wykluczenia z postępowania w sprawie udzielenia zamówienia publicznego wykonawcy w sytuacji takiej, o jakiej jest mowa w odpowiedzi na pierwsze pytanie.

---

(1)  Dz.U. C 13 z 14.1.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/9

---

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État — Francja) — Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer) przeciwko Société Vinifrance SA

(Sprawa C-670/11) (1)

(Ochrona interesów finansowych Unii - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Artykuły 4 i 5 - Kara administracyjna - Środek administracyjny - Rozporządzenie (EWG) nr 822/87 - Pomoc na prywatne składowanie zagęszczonego moszczu gronowego - Pochodzenie wspólnotowe - Rozporządzenie (EWG) nr 1059/83 - Umowa długoterminowego składowania - Artykuł 2 ust. 2 - Artykuł 17 ust. 1 lit. b) - Zmniejszenie pomocy z uwzględnieniem charakteru naruszenia)

2013/C 38/10

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

Strona pozwana: Société Vinifrance SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d’État — Wykładnia art. 2 ust. 2 i art. 17 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1059/83 z dnia 29 kwietnia 1983 r. w sprawie umów składowania wina stołowego, moszczu gronowego, zagęszczonego moszczu gronowego i rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego (Dz.U. L 116, s. 77), przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 822/87 z dnia 16 marca 1987 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 84, s. 1) oraz przepisów rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312, s. 1) — Wspólnotowa pomoc na składowanie zagęszczonego moszczu gronowego przyznawana w zamian za zawarcie z krajową agencją interwencyjną umowy składowania — Nabycie przez producenta moszczów gronowych od fikcyjnego lub nieistniejącego przedsiębiorstwa — Pojęcie „właściciel” w rozumieniu tego rozporządzenia — Rozporządzenie ustanawiające program pomocy unijnej i nieprzewidujące w przypadku uchybienia jego przepisom systemu środków i kar — Określenie tego systemu w przypadku naruszenia interesów finansowych Unii

Sentencja

1)

W sytuacji takiej jak będąca przedmiotem postępowania głównego, gdy nieistnienie spółki, co do której uważano, iż sprzedała moszcze gronowe, skutkuje tym, że nie może zostać ustalone wspólnotowe pochodzenie tych moszczów, producent, który nabył owe moszcze od tej spółki, nie może w każdym razie otrzymać pomocy w odniesieniu do składowania na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 822/87 z dnia 16 marca 1987 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmienionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2253/88 z dnia 19 lipca 1988 r.

2)

W okolicznościach takich jak będące przedmiotem postępowania głównego: — art. 17 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1059/83 z dnia 29 kwietnia 1983 r. w sprawie umów składowania wina stołowego, moszczu gronowego, zagęszczonego moszczu gronowego i rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego, zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2646/1999 z dnia 15 grudnia 1999 r., nie może stanowić podstawy prawnej w celu wymierzenia kary za naruszenie przez producenta obowiązku, przewidzianego w rozporządzeniu nr 822/87, zmienionego rozporządzeniem nr 2253/88, zgodnie z którym moszcze gronowe mogące uprawnić do otrzymania pomocy w odniesieniu do składowania powinny być pochodzenia wspólnotowego; — w braku zarówno w przepisach sektorowych, jak i w przepisach krajowych przepisu przewidującego stosowanie kary, sporne nieprawidłowości nie mogą podlegać „karze” w rozumieniu art. 5 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich; oraz — władze krajowe są zobowiązane do stosowania środka administracyjnego w rozumieniu art. 4 ust. 1 tiret pierwsze rozporządzenia nr 2988/95, polegającego na żądaniu zwrotu tej nienależnie uzyskanej pomocy, pod warunkiem że zostanie ustalone, co podlega zbadaniu przez sąd odsyłający, iż obie umowy składowania będące przedmiotem postępowania głównego dotyczyły w części lub w całości moszczów gronowych, których nie można uznać za będące pochodzenia wspólnotowego i które zostały zmieszane w ramach czynności zagęszczania i składowania z moszczami gronowymi pochodzenia wspólnotowego.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/10

---

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven — Niderlandy) — Maatschap L.A. en D.A.B. Langestraat en P. Langestraat-Troost przeciwko Staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie

(Sprawa C-11/12) (1)

(Wspólna polityka rolna - Zintegrowany system zarządzania i kontroli - Zmniejszenia lub wykluczenia z płatności w przypadku nieprzestrzegania przepisów dotyczących zasady wzajemnej zgodności - Odpowiedzialność za cudze czyny)

2013/C 38/11

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Maatschap L.A. en D.A.B. Langestraat en P. Langestraat-Troost

Strona pozwana: Staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — College van Beroep voor het Bedrijfsleven — Wykładnia art. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30, s. 16) — Zintegrowany system zarządzania i kontroli — Zmniejszenia lub wykluczenia z płatności w przypadku nieprzestrzegania przepisów dotyczących zasady wzajemnej zgodności — Rolnik dzierżawiący od osoby trzeciej grunty rolne, który wyraził zgodę na rozrzucanie nawozów na tych gruntach przez tę osobę trzecią — Nieprzestrzeganie przez tę osobę trzecią wymogów podstawowych w zakresie zarządzania

Sentencja

Wykładni art. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 należy dokonywać w ten sposób, że nieprzestrzeganie przepisów dotyczących zasady wzajemnej zgodności przez osobę, której przekazano grunt lub która takiego przekazania dokonała, prowadzące do zmniejszenia całkowitej kwoty płatności bezpośrednich lub wykluczenia z nich, należy w całości przypisać rolnikowi składającemu wniosek o pomoc.

---

(1)  Dz.U. C 98 z 31.3.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/10

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 19 listopada 2012 r. — Luigi Marcuccio przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-1/11 SA) (1)

(Wniosek o upoważnienie do dokonania zajęcia na mieniu Unii Europejskiej)

2013/C 38/12

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (przedstawiciel: G. Cipressa, avvocato)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy, wspierani przez A. Dal Ferro, avvocato)

Przedmiot

Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów — Wniosek o upoważnienie do dokonania zajęcia na mieniu Komisji w odniesieniu do kwot należnych Unii od Republiki Włoskiej i posiłkowo do ruchomości należących do Unii na terytorium Republiki Włoskiej — Uchylenie immunitetu Komisji — Artykuł 1 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej

Sentencja

1)	Wniosek o dokonanie zajęcia zostaje oddalony.

2)	Luigi Marcuccio i Komisja Europejska ponoszą swoje własne koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/11

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 22 listopada 2012 r. — Andrea Lange przeciwko ERGO Lebensversicherung AG

(Sprawa C-529/12)

2013/C 38/13

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Andrea Lange

Strona pozwana: ERGO Lebensversicherung AG

Pytania prejudycjalne

Czy art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze drugiej dyrektywy Rady 90/619/EWG z dnia 8 listopada 1990 r. (1), przy uwzględnieniu art. 31 ust. 1 dyrektywy 92/96/EWG z dnia 10 listopada 1992 r. (2), należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi takiemu jak § 5a ust. 2 zdanie czwarte Versicherungsvertragsgesetz (ustawy o umowach ubezpieczenia) w brzmieniu ustalonym Drittes Gesetz zur Durchführung versicherungsrechtlicher Richtlinien des Rates der Europäischen Gemeinschaften (trzecią ustawą wprowadzającą w życie dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich w dziedzinie prawa ubezpieczeń) z dnia 21 lipca 1994 r., który stanowi, że prawo odstąpienia lub sprzeciwu wygasa najpóźniej rok po dokonaniu zapłaty pierwszej składki ubezpieczeniowej, nawet w sytuacji, gdy ubezpieczający nie został pouczony o prawie do odstąpienia lub sprzeciwu?

---

(1)  Druga dyrektywa Rady 90/619/EWG z dnia 8 listopada 1990 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie i ustanowienia przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie ze swobody świadczenia usług oraz zmieniająca dyrektywę 79/267/EWG (Dz.U. L 330, s. 50).

(2)  Dyrektywa Rady 92/96/EWG z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie oraz zmieniająca dyrektywy 79/267/EWG i 90/619/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń na życie) (Dz.U. L 360, s. 1).

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/11

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 1 de Catarroja (Hiszpania) w dniu 26 listopada 2012 r. — Banco Popular Español S.A. przeciwko Maria Teodolinda Rivas Quichimbo i Wilmar Edgar Cun Pérez

(Sprawa C-537/12)

2013/C 38/14

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 1 de Catarroja

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca/powodowa/wnosząca odwołanie: Banco Popular Español S.A.

Strona pozwana, Druga strona postępowania: Maria Teodolinda Rivas Quichimbo y Wilmar Edgar Cun Pérez

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywę 93/13(EWG) (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie istnieniu przepisów państwa członkowskiego, które nie zezwalają sądowi prowadzącemu postępowanie egzekucyjne z hipoteki, takie jak postępowanie uregulowane w art. 681-695 Ley de Enjuiciamiento Civil de España 1/2000 (hiszpańskiego kodeksu postępowania cywilnego), na zbadanie z urzędu lub na wniosek strony nieuczciwego charakteru warunku zawartego w umowie między przedsiębiorcą a konsumentem, niezależnie od tego, czy konsument wniósł w tym względzie zarzut?

2)

W przypadku gdy odpowiedź na powyższe pytania będzie twierdząca, jak i w przypadku gdy będzie ona przecząca, czy dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie istnieniu przepisów państwa członkowskiego, które nie zezwalają sądowi prowadzącemu postępowanie egzekucyjne z hipoteki, takie jak postępowanie uregulowane w art. 681-695 Ley de Enjuiciamiento Civil de España 1/2000, na zawieszenie rzeczonego postępowania w przypadku późniejszego wszczęcia postępowania rozpoznawczego, którego przedmiotem jest żądanie uznania nieuczciwego charakteru warunku zawartego w umowie między przedsiębiorcą a konsumentem, a która to umowa stanowiła podstawę do wszczęcia przywołanego postępowania egzekucyjnego?

---

(1)  Dyrektywą Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29).

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/12

---

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 18 września 2012 r. w sprawach połączonych T-133/08, T-134/08, T-177/08 i T-242/09, Ralf Schräder przeciwko Wspólnotowemu Urzędowi Odmiany Roślin, wniesione w dniu 28 listopada 2012 r. przez Ralfa Schrädera

(Sprawa C-546/12 P)

2013/C 38/15

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Ralf Schräder (przedstawiciele: T. Leidereiter, W.A. Schmidt avocats)

Druga strona postępowania: Wspólnotowy Urząd Odmiany Roślin (CPVO)

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu (druga izba) z dnia 18 września 2012 r. w zakresie dotyczącym sprawy T-242/09 oraz rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów;

—	uwzględnienie przedstawionego w pierwszej instancji żądania stwierdzenia nieważności decyzji Izby Odwoławczej CPVO z dnia 23 stycznia 2009 r. (sprawa nr A 010/2007)

—	obciążenie CPVO wszystkimi kosztami postępowania przedstawionymi przez wnoszącego odwołanie w niniejszym postępowaniu, w postępowaniu w sprawach połączonych T-133/08, T-134/08, T-177/08 i T-242/09 oraz w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą CPVO.

Zarzuty i główne argumenty

I.

W ramach swojego zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd założył z naruszeniem prawa, że stan faktyczny w ramach postępowania odwoławczego przed CPVO w przedmiocie odmowy unieważnienia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin nie podlega ustaleniu z urzędu. Wnoszący odwołanie upatruje w tym naruszenie zasad w zakresie rozkładu ciężaru dowodu oraz postępowania dowodowego stosowanych w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą oraz naruszenie wynikającego stąd obowiązku Sądu do dokonania sądowej kontroli, jak również naruszenie jego prawa do sprawiedliwego procesu, sprawności postępowania oraz do skutecznego środka zaskarżenia.

II.

W ramach swojego zarzutu drugiego wnoszący odwołanie kwestionuje stwierdzenie Sądu, zgodnie z którym w ramach postępowania przed CPVO prawo do środków organizacji postępowania istnieje wyłącznie gdy strona przedstawiła dowód początkowy na poparcie danej argumentacji. W tym względzie wnoszący odwołanie podnosi naruszenie zasad w zakresie rozkładu ciężaru dowodu oraz przedstawienia dowodu, naruszenie prawa do bycia wysłuchanym oraz przeinaczenie faktów i dowodów nawet przy domniemaniu ciężaru dowodu spoczywającego na wnoszącym odwołanie.

III.

W ramach swojego zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd z naruszeniem prawa przyjął za „powszechnie znany”„nieprawdziwy fakt” według wnoszącego odwołanie, czyli fakt nieistniejący jako taki. W tym względzie podnosi ona, że naruszenie przez Sąd obowiązku kontroli zgodności z prawem i wnioskuje o przeinaczeniu faktów i dowodów.

IV.

W ramach swojego zarzutu czwartego wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd dokonał błędnych ustaleń co do prawa w zakresie dotyczącym ciężaru przedstawienia i ciężaru dowodu w zakresie, w jakim zarzucał wnoszącemu odwołanie nieprzedstawienie żadnego dowodu na poparcie swoich twierdzeń dotyczących skutków regulatorów wzrostu. W tym względzie wnoszący odwołanie podnosi sprzeczny charakter wyroku, brak kontroli zgodności z prawem dokonanej przez Sąd oraz brak uzasadnienia.

V.

W ramach swojego zarzutu piątego wnoszący odwołanie kwestionuje stwierdzenie Sądu, według którego właściwość „postury pędów” odmiany Osteospermum nie została włączona albo została włączona w sposób nieprawidłowy do badania odrębności odmiany. Stanowi to naruszenie art. 7 i 20 rozporządzenia (1), niedopuszczalne rozszerzenie przedmiotu sporu oraz orzeczenie stanowi naruszenie zakazu rozstrzygnięcia przez zaskoczenie. Ponadto podniesiono naruszenie prawa do bycia wysłuchanym.

VI.

W ramach swojego zarzutu szóstego wnoszący odwołanie kwestionuje stwierdzenie Sądu, zgodnie z którym „posturę pędów” odmiany rośliny należy określić w odniesieniu do jej względnych cech, czyli określić w odniesieniu do innych roślin poddanych danemu badaniu. Zdaniem wnoszącego odwołanie stanowi to przeinaczenie okoliczności faktycznych, naruszenie rozporządzenia, niedozwolone rozszerzenie zakresu przedmiotu sporu oraz naruszenie przez Sąd obowiązku dokonania w pełnym zakresie kontroli zgodności z prawem. Decyzja jest zatem sprzeczna.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin (Dz.U. L 227, s. 1)

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/13

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret (Dania) w dniu 3 grudnia 2012 r. — TDC A/S przeciwko Teleklagenævnet

(Sprawa C-556/12)

2013/C 38/16

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: TDC A/S

Strona pozwana: Teleklagenævnet

Pytania prejudycjalne

1)

Czy zawarta w art. 2 lit. a) dyrektywy o dostępie (1) definicja pojęcia „dostęp” obejmuje dostęp w postaci instalacji przyłączy kablowych między znajdującym się w sieci dostępowej punktem rozdzielczym a znajdującym się u użytkownika końcowego segmentem końcowym sieci? Czy na odpowiedź ma wpływ to, że długość takiego przyłącza nie może przekraczać 30 metrów?

2)

Czy instalacja mających co najwyżej 30 metrów przyłączy kablowych między znajdującym się w sieci dostępowej punktem rozdzielczym a znajdującym się u użytkownika końcowego segmentem końcowym sieci wchodzi w zakres zawartego w art. 12 dyrektywy o dostępie w związku z jej art. 2 i 8 pojęcia „dostęp (do) i użytkowanie specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących”?

3)

Czy na odpowiedź na pytania 1 i 2 dotyczące obowiązku zapewnienia dostępu w postaci instalacji przyłączy kablowych między znajdującym się w sieci dostępowej punktem rozdzielczym a znajdującym się u użytkownika końcowego segmentem końcowym sieci ma wpływ okoliczność, że właściciel sieci komunikacji elektronicznej musi dokonać inwestycji, która znacznie przekracza koszty nabycia sieci komunikacji elektronicznej, do której ma zostać zapewniony dostęp?

4)	Czy na odpowiedź na pytanie 3 ma wpływ to, że ten właściciel może, dzięki ustanowionemu mechanizmowi służącemu regulacji cen, odzyskać poniesione koszty instalacji przyłączy kablowych?

---

(1)  Dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) (Dz.U. L 108, s. 7)

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/13

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus (Estonia) w dniu 5 grudnia 2012 r. — Nordecon AS, Ramboll Eesti AS przeciwko Rahandusministeerium

(Sprawa C-561/12)

2013/C 38/17

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Riigikohus

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące i wnoszące kasację: Nordecon AS, Ramboll Eesti AS

Strona pozwana, Druga strona postępowania kasacyjnego: Rahandusministeerium (ministerstwo finansów)

Inny uczestnik postępowania: Maanteeamet (urząd dróg krajowych)

Pytania prejudycjalne

a)

Czy art. 30 ust. 2 dyrektywy 2004/18/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi należy interpretować w ten sposób, że zezwala on instytucji zamawiającej na negocjowanie z oferentami takich ofert, które nie odpowiadają wiążącym wymaganiom ustanowionym w specyfikacjach technicznych zamówienia?

b)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie a): czy wówczas art. 30 ust. 2 dyrektywy 2004/18 należy interpretować w ten sposób, że zezwala on instytucji zamawiającej w toku negocjacji po otwarciu ofert na zmianę wiążących wymagań specyfikacji technicznych pod warunkiem, że nie zostanie zmieniony przedmiot zamówienia i zagwarantowane będzie równe traktowanie wszystkich oferentów?

c)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie b): czy wówczas art. 30 ust. 2 dyrektywy 2004/18 należy interpretować w ten sposób, że sprzeczne z nim jest uregulowanie, na którego podstawie wykluczona jest zmiana wiążących wymagań specyfikacji technicznych w toku negocjacji po otwarciu ofert?

d)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie a): czy wówczas art. 30 ust. 2 dyrektywy 2004/18 należy interpretować w ten sposób, że zakazuje się instytucji zamawiającej zakwalifikowania jako najlepszej takiej oferty, która pod koniec negocjacji nie jest zgodna z wiążącymi wymaganiami specyfikacji technicznych?

---

(1)  Dz.U. L 134, s. 114.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/14

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tartu Ringkonnakohus (Estonia) w dniu 5 grudnia 2012 r. — MTÜ Liivimaa Lihaveis przeciwko Eesti-Läti programmi 2007-2013 Seirekomitee

(Sprawa C-562/12)

2013/C 38/18

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Tartu Ringkonnakohus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: MTÜ Liivimaa Lihaveis

Strona pozwana: Eesti-Läti programmi 2007-2013 Seirekomitee

Pozostały uczestnik postępowania: Eesti Vabariigi Siseministeerium (ministerstwo spraw wewnętrznych Republiki Estońskiej)

Pytania prejudycjalne

a)

Czy regulamin wewnętrzny powołanego wspólnie przez dwa państwa członkowskie komitetu monitorującego — taki jak przewodnik uchwalony przez komitet monitorujący estońsko-łotewskiego programu 2007-2013 —, który przewiduje, że decyzje komitetu monitorującego nie podlegają zaskarżeniu na drodze sądowej (pkt 6.6 ust. 4 przewodnika: „The decisions of the Monitoring Committee are not appealable at any place of jurisdiction.”) jest zgodny z art. 63 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 (1) w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

b)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie a): czy art. 267 akapit pierwszy lit. a) traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że pkt 6.6 ust. 4 przewodnika uchwalonego przez komitet monitorujący estońsko-łotewskiego programu 2007-2013 stanowi podlegający stwierdzeniu nieważności akt przyjęty przez instytucję, organ lub jednostkę organizacyjną Unii?

c)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie b): czy art. 263 akapit pierwszy zdanie drugie w związku z art. 256 ust. oraz art. 274 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że w przedmiocie skarg na decyzje komitetu monitorującego estońsko-łotewskiego programu 2007-2013 właściwy jest Sąd Unii Europejskiej albo sąd właściwy dla tego typu spraw według prawa krajowego?

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210, s 25).

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/14

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d’instance d’Orléans (Francja) w dniu 6 grudnia 2012 r. — BNP Paribas Personal Finance SA, Facet SA przeciwko Guillaume’owi Delmattiemu

(Sprawa C-564/12)

2013/C 38/19

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal d’instance d’Orléans

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: BNP Paribas Personal Finance SA, Facet SA

Strona pozwana: Guillaume Delmatti

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 22 dyrektywy 2008/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki (1), interpretowany w świetle dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (2), zakazuje istnienia i stosowania w umowach o kredyt klauzuli standardowych, dotyczących potwierdzenia przez konsumenta wykonania przez kredytodawcę jego obowiązków?

2)

Czy zasada ogólna skuteczności prawa wspólnotowego oraz art. 22 i 23 dyrektywy 2008/48/WE stoją na przeszkodzie możliwości wykazania przez kredytodawcę wykonania jego obowiązków przedumownych i umownych poprzez same klauzule standardowe zawarte w umowach o kredyt, dotyczące potwierdzenia przez konsumenta ich wykonania, bez przedstawiania sądowi dokumentów wydanych przez kredytodawcę i przekazanych kredytobiorcy?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U. L 133, s. 66).

(2)  Dz.U. L 95, s. 29.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/15

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal d’instance d’Orléans (Francja) w dniu 6 grudnia 2012 r. — LCL Le Crédit Lyonnais, SA przeciwko Fesihowi Kalhanowi

(Sprawa C-565/12)

2013/C 38/20

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal d’instance d’Orléans

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: LCL Le Crédit Lyonnais, SA

Strona pozwana: Fesih Kalhan

Pytanie prejudycjalne

Czy wymóg sankcji skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających, ustanowiony w art. 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki (1), w przypadku uchybienia przez kredytodawców obowiązkom nałożonym na nich przez dyrektywę, sprzeciwia się istnieniu przepisów umożliwiających kredytodawcy, wobec którego orzeczona została sankcja pozbawienia prawa do odsetek przewidziana ustawodawstwem francuskim, skorzystanie, po orzeczeniu sankcji, z odsetek wymagalnych z mocy prawa, których stopa jest podwyższona o pięć punktów w stosunku do stopy odsetek ustawowych po upływie dwóch miesięcy od uzyskania wykonalności wyroku, od kwot pozostałych do spłacenia przez konsumenta?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U. L 133, s. 66).

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/15

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts (Łotwa) w dniu 6 grudnia 2012 r. — SIA Greencarrier Freight Services Latvia przeciwko Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-571/12)

2013/C 38/21

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākās tiesas Senāts

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SIA Greencarrier Freight Services Latvia

Strona pozwana: Valsts ieņēmumu dienests

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 70 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (1) można interpretować w ten sposób, że wyniki rewizji części towarów objętych jednym zgłoszeniem mogą zostać rozciągnięte na towary objęte wcześniejszymi zgłoszeniami, w przypadku których nie przeprowadzono rewizji częściowej, które to towary zostały jednak oznaczone w zgłoszeniu tym samym kodem Nomenklatury Scalonej, pochodzą od tego samego producenta i zgodnie z informacjami zawartymi w świadectwach dostarczonych przez tego producenta mają taką samą nazwę i skład co towary objęte zgłoszeniem, w przypadku którego pobrano ich próbki celem przeprowadzenia częściowej rewizji? Innymi słowy: Czy pojęcie zgłoszenia w rozumieniu art. 70 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 obejmuje także zgłoszenia, w przypadku których nie pobrano próbek towarów, w których jednak zadeklarowano identyczne towary (oznaczone tym samym kodem Nomenklatury Scalonej, pochodzące od tego samego producenta, mające w świadectwach dostarczonych przez producenta tę samą nazwę i skład)?

2)

W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej: czy dopuszczalne jest rozciągnięcie wyników rewizji częściowej przewidzianej w art. 70 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 na zgłoszenia, w odniesieniu do których zgłaszający z przyczyn obiektywnych nie jest w stanie wystąpić o przeprowadzenie dodatkowej rewizji na podstawie art. 70 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia i nie ma możliwości przedstawienia towarów do kontroli na podstawie art. 78 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia?

---

(1)  Rozporządzenie Rady z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1).

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/15

---

Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-572/12)

2013/C 38/22

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Hetsch, E. Manhaeve, A. Tokár, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi o:

—

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/81/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi przez instytucje lub podmioty zamawiające w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa i zmieniającej dyrektywy 2004/17/WE i 2004/18/WE, a w każdym razie nie informując o tych przepisach Komisji, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 72 ust. 1 tej dyrektywy;

—	zasądzenie od Królestwa Niderlandów, na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE, dziennej okresowej kary pieniężnej w wysokości 57 324,80 EUR począwszy od dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie;

—	obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy do prawa krajowego upłynął w dniu 21 sierpnia 2011 r.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/16

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping (Szwecja) w dniu 6 grudnia 2012 r. — Ålands Vindkraft AB przeciwko Energimyndigheten

(Sprawa C-573/12)

2013/C 38/23

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Förvaltningsrätten i Linköping

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ålands Vindkraft AB

Strona pozwana: Energimyndigheten

Pytania prejudycjalne

1)

Szwedzki system certyfikatów energii elektrycznej jest krajowym systemem wsparcia, który wymaga, by dostawcy energii elektrycznej i niektórzy jej użytkownicy w tym państwie członkowskim nabywali certyfikaty energii elektrycznej odpowiadające pewnemu udziałowi swojej sprzedaży lub zużycia, przy czym brak jest szczególnego wymogu dotyczącego także nabywania energii elektrycznej z tego samego źródła. Certyfikat energii elektrycznej wydawany jest przez państwo szwedzkie i stanowi dowód wyprodukowania pewnej ilości odnawialnej energii elektrycznej. Producenci energii elektrycznej uzyskiwanej ze źródeł odnawialnych otrzymują poprzez sprzedaż certyfikatów energii elektrycznej dodatkowe wpływy uzupełniające dochody z produkcji energii elektrycznej. Czy art. (2 lit. k)) i art. 3 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że pozwalają one państwu członkowskiemu na stosowanie krajowego systemu wsparcia takiego jak powyższy, w którym mogą uczestniczyć tylko producenci zlokalizowani na jego terytorium i który skutkuje tym, że owi producenci uzyskują przewagę ekonomiczną nad producentami, którym nie można wydać certyfikatów energii elektrycznej?

2)	Czy system taki jak opisany w pytaniu pierwszym — w świetle art. 34 (TFUE) — może być uznawany za stanowiący ograniczenie ilościowe w przywozie lub środek o skutku równoważnym?

3)	W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie, czy system taki może być zgodny z art. 34 (TFUE) w odniesieniu do celu promowania produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii?

4)	Jak na odpowiedzi na powyższe pytania wpływa okoliczność, że ograniczenie systemu wsparcia wyłącznie do producentów krajowych nie jest wyraźnie uregulowane w ustawie krajowej?

---

(1)  Dz.U. L 140, s. 16.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/16

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā apgabaltiesa (Łotwa) w dniu 7 grudnia 2012 r. — AS „Air Baltic Corporation” przeciwko Valsts robežsardze

(Sprawa C-575/12)

2013/C 38/24

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Administratīvā apgabaltiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AS „Air Baltic Corporation”

Strona pozwana: Valsts robežsardze

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 562/2006 z dnia 15 marca 2006 r. (1) ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) należy interpretować w ten sposób, że istnienie ważnej wizy umieszczonej w ważnym dokumencie podróży stanowi niezbędny uprzedni wymóg w celu wjazdu obywateli państw trzecich?

2)

Czy zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. (2) ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) unieważnienie dokumentu podróży, w którym umieszczona jest naklejka wizowa, oznacza, że unieważniona zostaje również wydana (danej) osobie wiza?

3)

Czy przepisy krajowe przewidujące do celów wjazdu obywateli państw trzecich niezbędny uprzedni wymóg istnienia ważnej wizy umieszczonej w ważnym dokumencie podróży są zgodne z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 562/2006 z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy)?

---

(1)  Dz.U. L 105, s. 1.

(2)  Dz.U. L 243, s. 1.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/17

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 listopada 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Schutzverband der Spirituosen-Industrie eV przeciwko Sonnthurn Vertriebs GmbH

(Sprawa C-51/11) (1)

2013/C 38/25

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 139 z 7.5.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/17

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 listopada 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék, Szabolcs Szatmár-Bereg Megyei Bíróság — Węgry) — Körös-vidéki Környezetvédelmi és Vízügyi Igazgatóság (C-33/12), Felső-Tisza-vidéki Környezetvédelmi és Vízügyi Igazgatóság (C-38/12) przeciwko Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal Központi Szerve

(Sprawy połączone C-33/12 i C-38/12) (1)

2013/C 38/26

Język postępowania: węgierski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie spraw.

---

(1)  Dz.U. C 126 z 28.4.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/17

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 27 listopada 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Wim JJ Slot przeciwko 3 H Camping-Center Heinsberg GmbH

(Sprawa C-98/12) (1)

2013/C 38/27

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 126 z 28.4.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/18

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Versalis i Eni przeciwko Komisji

(Sprawa T-103/08) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek kauczuku chloroprenowego - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE - Ustalanie cen i podział rynku - Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Dowód uczestnictwa w kartelu - Jednolite i ciągłe naruszenie - Grzywny - Waga i czas trwania naruszenia - Powrót do naruszenia - Skutek odstraszający - Okoliczności łagodzące - Maksymalna granica 10 % obrotu - Współpraca - Komunikat w sprawie współpracy z 2002 r. - Równość traktowania - Proporcjonalność)

2013/C 38/28

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Versalis SpA, dawniej Polimeri Europa SpA (Brindisi, Włochy); i Eni SpA (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: początkowo adwokaci M. Siragusa, G.M. Roberti, F. Moretti, I. Perego, F. Cannizzaro, V. Ruotolo, V. Larocca i D. Durante, następnie adwokaci M. Siragusa, G.M. Roberti, F. Moretti, I. Perego, F. Cannizzaro, V. Larocca i D. Durante)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, G. Conte i V. Bottka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Tytułem głównym, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2007) 5910 wersja ostateczna z dnia 5 grudnia 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 (WE) i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/F/38.629 — kauczuk chloroprenowy) w części, w jakiej dotyczy ona skarżących, a tytułem ewentualnym, żądanie uchylenia lub obniżenia kwoty nałożonej w tej decyzji grzywny, za której zapłatę skarżące są odpowiedzialne solidarnie.

Sentencja

1)

Kwota grzywny nałożonej solidarnie na Eni SpA i na Versalis SpA za naruszenie stwierdzone w art. 1 lit. d) decyzji Komisji C(2007) 5910 wersja ostateczna z dnia 5 grudnia 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 (WE) i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/F/38.629 — kauczuk chloroprenowy) zostaje ustalona na 106 200 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Spółki Eni i Versalis pokrywają cztery piąte własnych kosztów oraz cztery piąte kosztów poniesionych przez Komisję Europejską. Komisja pokrywa jedną piątą własnych kosztów oraz jedną piątą kosztów poniesionych przez spółki Eni i Versalis.

---

(1)  Dz.U. C 92 z 12.4.2008.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/18

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Hairdreams przeciwko OHIM — Bartmann (MAGIC LIGHT)

(Sprawa T-34/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego MAGIC LIGHT - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy MAGIC LIFE - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 38/29

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hairdreams HaarhandelsgmbH (Graz, Austria) (przedstawiciel: adwokat G. Kresbach)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Schäffner, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM by również: Rüdiger Bartmann (Gladbeck, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 listopada 2009 r. (sprawa R 656/2008-4) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Rüdigerem Bartmannem a Hairdreams HaarhandelsgmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Hairdreams HaarhandelsgmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 100 z 17.4.2010.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/18

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Grecja przeciwko Komisji

(Sprawa T-588/10) (1)

(EFOGR - Sekcja Gwarancji - Wydatki wyłączone z finansowania - Rośliny uprawne - Suszone winogrona - Surowiec tytoniowy - Specjalne środki dotyczące niektórych produktów rolnych na rzecz mniejszych wysp Morza Egejskiego - Mięso baranie i kozie - Zasady wzajemnej zgodności - Proporcjonalność)

2013/C 38/30

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias, E. Leftheriotou i X. Basakou, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou, H. Tserepa-Lacombe i A. Markoulli, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2010/668/UE z dnia 4 listopada 2010 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 288, s. 24) w zakresie, w jakim Komisja wyklucza w tej decyzji niektóre wydatki dokonane przez Republikę Grecką.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 89 z 19.3.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/19

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — pelicantravel.com przeciwko OHIM — Pelikan (pelikan)

(Sprawa T-136/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny wspólnotowy znak towarowy pelikan - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak złej wiary zgłaszającego - Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 38/31

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: pelicantravel.com s.r.o. (Bratysława, Słowacja) (przedstawiciel: adwokat M. Chlipala)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG (Hanower, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Nordemann)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 grudnia 2010 r. (sprawa R 1428/2009-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienie prawa do znaku między pelicantravel.com s.r.o. a Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	pelicantravel.com s.r.o. zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 139 z 7.5.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/19

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Komisja przeciwko Strackowi

(Sprawy połączone T-197/11 P i T-198/11 P) (1)

(Odwołanie - Służba Publiczna - Urzędnicy - Dostęp do dokumentów - Artykuły 26 i 26 a regulaminu pracowniczego - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Właściwość Sądu do spraw Służby Publicznej - Niedopuszczalność skargi w pierwszej instancji - Brak niekorzystnego aktu - Artykuł 90 lit. a) regulaminu postępowania przed Sądem)

2013/C 38/32

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira i B. Eggers, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Guido Strack (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Przedmiot

Dwa odwołania mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie F-121/07 Strack przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze

Sentencja

1)	Sprawy T-197/11 P i T-198/11 P zostają połączone dla celów wydania niniejszego wyroku.

2)

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie F-121/07 Strack przeciwko Komisji, dotychczas nieopulikowany w Zbiorze, zostaje uchylony w zakresie, w jakim Sąd ten uznał się za właściwy dla rozpoznania skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej na podstawie rozporządzenia nr 1049/2001.

3)	Odwołanie wniesione w sprawie T-198/11 P zostaje oddalone.

4)	G. Strack ponosi własne koszty w sprawach T-197/11 P i T-198/11 P oraz pokrywa koszty poniesione przez Komisję Europejską w sprawie T-198/11 P.

5)	Komisja ponosi własne koszty w sprawie T-197/11 P.

6)	G. Strack zapłaci na rzecz Sądu kwotę 2 000 EUR celem zwrotu części kosztów, które Sąd ten musiał był ponieść.

---

(1)  Dz.U C 186 z 25.6.2011

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/20

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Strack przeciwko Komisji

(Sprawa T-199/11 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Artykuły 17, 17a, 19 i 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego - Wniosek o zezwolenie na ujawnienie dokumentów - Wniosek o zgodę na opublikowanie tekstu - Wniosek o zezwolenie na wykorzystanie ustaleń przed krajowymi organami sądowymi - Niedopuszczalność skargi w pierwszej instancji - Brak aktu niekorzystnego - Artykuł 90 lit. a) regulaminu postępowania)

2013/C 38/33

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Guido Strack (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i B. Eggers, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie F-132/07 Strack przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Guido Strack zostaje obciążony własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

3)	Zasądza się od G. Stracka na rzecz Sądu kwotę 2 000 EUR w celu pokrycia części kosztów, które Sąd musiał ponieść.

---

(1)  Dz.U C 232 z 6.8.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/20

---

Wyrok Sądu z dnia 14 grudnia 2012 r. — Bimbo przeciwko OHIM — Grupo Bimbo (GRUPO BIMBO)

(Sprawa T-357/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego GRUPO BIMBO - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy BIMBO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy cieszący się renomą - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 38/34

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Bimbo, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Carbonell Callicó)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Grupo Bimbo, SAB de CV (Meksyk, Meksyk)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 kwietnia 2011 r. (sprawa R 1272/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Bimbo, SA a Grupo Bimbo, SAB de CV.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność pkt 1, 2 i 4 sentencji decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 14 kwietnia 2011 r. (sprawa R 1272/2010-1) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Bimbo, SA a Grupo Bimbo, SAB de CV.

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 252 z 27.8.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/20

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Natura Selection przeciwko OHIM — Ménard (natura)

(Sprawa T-461/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego natura - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy NATURA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 38/35

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Natura Selection, SL (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. Sugrañes Coca)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: J. García Murillo i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Ernest Ménard SA (Bourseul, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 czerwca 2011 r. (sprawa R 2454/2010-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Ernest Ménard SA et Natura Selection, SL.

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona i w pozostałym zakresie oddalona.

2)	Natura Selection, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 340 z 19.11.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/21

---

Wyrok Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — A przeciwko Komisji

(Sprawa T-595/11 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Zabezpieczenie społeczne - Choroba zawodowa - Trwała całkowita niezdolność do pracy - Dostęp do akt osobowych - Zwrot kosztów podróży - Wniosek o odszkodowanie)

2013/C 38/36

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: A (P., Francja) (przedstawiciele: adwokaci B. Cambier, A. Paternostre i L. Levi)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 14 września 2011 r. w sprawie F-12/09 A przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Sentencja

1)

Umarza się postępowanie w sprawie odwołania w zakresie, w jakim dotyczy ono wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 14 września 2011 r. w sprawie F-12/09A przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, w zakresie, w jakim wyrok ten dotyczy żądania stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 28 kwietnia 2008 r. w zakresie, w jakim zawiera ona odmowę wypłaty świadczenia tymczasowego, o którym mowa w art. 19 ust. 4 wspólnych zasad oraz zastosowania przepisów art. 73 ust. 2 lit. b) regulaminu pracowniczego, a także żądania zasądzenia od Komisji wypłaty, o której mowa we wskazanym przepisie.

2)	W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U C 49 z 18.2.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/21

---

Postanowienie Sądu z dnia 12 grudnia 2012 r. — Adriatica di Navigazione i Comitato „Venezia Vuole Vivere” przeciwko Komisji

(Sprawa T-231/00) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Obniżenie wysokości składek na zabezpieczenie społeczne przyznane na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecja i Chioggia - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny ze wspólnym rynkiem i nakazująca odzyskanie wypłaconej pomocy - Skarga częściowo oczywiście niedopuszczalna i częściowo oczywiście pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej)

2013/C 38/37

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Adriatica di Navigazione SpA (Wenecja, Włochy); i Comitato „Venezia Vuole Vivere” (Wenecja) (przedstawiciele: M. Siragusa i F. Moretti, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, pełnomocnik, wspierany przez adwokata A. Dal Ferra)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciele: początkowo U. Leanza, następnie I. Braguglia, następnie R. Adam i wreszcie I. Bruni, pełnomocnicy, wspierani przez G. Aiella i P. Gentilego, avvocati dello Stato)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie pomocy na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecji i Chioggii w formie obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne na mocy ustaw nr 30/1997 i 206/1995 (Dz.U. 2000, L 150, s. 50).

Sentencja

1)	Podniesiony przez Komisję zarzut niedopuszczalności zostaje pozostawiony do rozstrzygnięcia w wyroku.

2)	Skarga w części zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w pozostałej części zostaje oddalona jako w sposób oczywisty pozbawiona podstawy prawnej.

3)	Adriatica di Navigazione SpA i Comitato „Venezia Vuole Vivere” pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

4)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 316 z 4.11.2000.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/22

---

Postanowienie Sądu z dnia 12 grudnia 2012 r. — Bauer przeciwko Komisji

(Sprawa T-253/00) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Obniżenie wysokości składek na zabezpieczenie społeczne przyznane na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecja i Chioggia - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny ze wspólnym rynkiem i nakazująca obowiązek odzyskania wypłaconej pomocy - Skarga częściowo oczywiście niedopuszczalna i częściowo oczywiście pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej)

2013/C 38/38

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Bauer SpA (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: G.M. Roberti, F. Sciaudone i A. Bortoluzzi, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, pełnomocnik, wspierany przez adwokata A. Dal Ferra)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciele: początkowo U. Leanza, następnie I. Braguglia, następnie R. Adam i wreszcie I. Bruni, pełnomocnicy, wspierani przez G. Aiella i P. Gentilego, avvocati dello Stato)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie pomocy na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecji i Chioggii w formie obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne na mocy ustaw nr 30/1997 i nr 206/1995 (Dz.U. 2000, L 150, s. 50).

Sentencja

1)	Podniesiony przez Komisję zarzut niedopuszczalności zostaje pozostawiony do rozstrzygnięcia w wyroku.

2)	Skarga w części zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w pozostałej części zostaje oddalona jako w sposób oczywisty pozbawiona podstawy prawnej.

3)	Bauer SpA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

4)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 355 z 9.12.2000.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/22

---

Postanowienie Sądu z dnia 12 grudnia 2012 r. — Cooperativa San Marco fra Lavoratori della Piccola Pesca i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-260/00) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Obniżenie wysokości składek na zabezpieczenie społeczne przyznane na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecja i Chioggia - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny ze wspólnym rynkiem i nakazująca odzyskanie wypłaconej pomocy - Skarga częściowo oczywiście niedopuszczalna i częściowo oczywiście pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej)

2013/C 38/39

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Cooperativa San Marco fra Lavoratori della Piccola Pesca — Burano Soc. coop. rl (Wenecja, Włochy); Cooperativa Coopesca — Organizzazione tra Produttori e Lavoratori della Pesca — Chioggia Soc. coop. rl (Chioggia, Włochy); Cooperativa tra i Lavoratori della Piccola Pesca di Pellestrina Soc. coop. rl (Wenecja) Cooperativa Pescatori di San Pietro in Volta Soc. coop. rl (Wenecja); Murazzo — Piccola Società Cooperativa rl (Chioggia); RAM — Società Cooperativa fra Lavoratori della Pesca, Raccoglitori ed Allevatori di Molluschi (Chioggia); Confcooperative — Unione Provinciale di Venezia (Mestre, Włochy); i Comitato „Venezia Vuole Vivere” (Marghera, Włochy) (przedstawiciel: A. Vianello, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, pełnomocnik, wspierany przez adwokata A. Dal Ferra)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciele: początkowo U. Leanza, następnie I. Braguglia, następnie R. Adam i wreszcie I. Bruni, pełnomocnicy, wspierani przez G. Aiella i P. Gentilego, avvocati dello Stato)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie pomocy na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecji i Chioggii w formie obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne na mocy ustaw nr 30/1997 i 206/1995 (Dz.U. 2000, L 150, s. 50).

Sentencja

1)	Podniesiony przez Komisję zarzut niedopuszczalności zostaje pozostawiony do rozstrzygnięcia w wyroku.

2)	Skarga w części zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w pozostałej części zostaje oddalona jako w sposób oczywisty pozbawiona podstawy prawnej.

3)

Cooperativa San Marco fra Lavoratori della Piccola Pesca — Burano Soc. coop. rl, Cooperativa Coopesca — Organizzazione tra Produttori e Lavoratori della Pesca — Chioggia Soc. coop. rl, Cooperativa tra i Lavoratori della Piccola Pesca di Pellestrina Soc. coop. rl, Cooperativa Pescatori di San Pietro in Volta Soc. coop. rl, Murazzo — Piccola Società Cooperativa rl, RAM — Società Cooperativa fra Lavoratori della Pesca, Raccoglitori ed Allevatori di Molluschi, Confcooperative — Unione Provinciale di Venezia i Comitato „Venezia Vuole Vivere” pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

4)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 355 z 9.12.2000.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/23

---

Postanowienie Sądu z dnia 12 grudnia 2012 r. — Sacaim i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-261/00) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Obniżenie wysokości składek na zabezpieczenie społeczne przyznane na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecja i Chioggia - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny ze wspólnym rynkiem i nakazująca odzyskanie wypłaconej pomocy - Skarga częściowo oczywiście niedopuszczalna i częściowo oczywiście pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej)

2013/C 38/40

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Sacaim SpA (Wenecja, Włochy); Alfier Costruzioni Srl (Wenecja); Azin Asfalti Srl (Wenecja); Barbato Srl (Wenecja); Camata Costruzioni Sas (Wenecja); Dal Carlo Mario & C. Srl (Wenecja); Impresa Costruzioni Civili e Montaggi Srl (ICCEM) (Marghera, Włochy); Rossi Renzo Costruzioni Srl (Marcon, Włochy); Vettore Costruzioni Srl (Wenecja); ACEA — Associazione dei Costruttori Edili ed Affini di Venezia e Provincia (Wenecja); i Comitato „Venezia vuole vivere” (Marghera) (przedstawiciele: A. Vianello, M. Merola, A. Sodano i M. Pappalardo, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, pełnomocnik, wspierany przez adwokata A. Dal Ferra)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciele: początkowo U. Leanza, następnie I. Braguglia, następnie R. Adam i wreszcie I. Bruni, pełnomocnicy, wspierani przez G. Aiella i P. Gentilego, avvocati dello Stato)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie pomocy na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecji i Chioggii w formie obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne na mocy ustaw nr 30/1997 i 206/1995 (Dz.U. 2000, L 150, s. 50).

Sentencja

1)	Podniesiony przez Komisję zarzut niedopuszczalności zostaje pozostawiony do rozstrzygnięcia w wyroku.

2)	Skarga w części zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w pozostałej części zostaje oddalona jako w sposób oczywisty pozbawiona podstawy prawnej.

3)

Sacaim SpA, Alfier Costruzioni Srl, Azin Asfalti Srl, Barbato Srl, Camata Costruzioni Sas, Dal Carlo Mario & C. Srl, Impresa Costruzioni Civili e Montaggi Srl (ICCEM), Rossi Renzo Costruzioni Srl, Vettore Costruzioni Srl, ACEA — Associazione dei Costruttori Edili ed Affini di Venezia e Provincia i Comitato „Venezia vuole vivere” pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

4)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 355 z 9.12.2000.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/23

---

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2012 r. — Dectane przeciwko OHIM — Hella (DAYLINE)

(Sprawa T-463/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

2013/C 38/41

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Dectane GmbH (Lipsk, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Ehrlinger i T. Hagen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo K. Klüpfel, następnie K. Klüpfel i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Hella KGaA Hueck & Co. (Lippstadt, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat R. Schnekenbühl)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 czerwca 2011 r. (sprawa R 1231/2010-1) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Hella KGaA Hueck & Co. a Dectane GmbH.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca i interwenient pokrywają własne koszty oraz każde z nich połowę kosztów poniesionych przez stronę pozwaną.

---

(1)  Dz.U. C 298 z 8.10.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/24

---

Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2012 r. — Atlas Transport przeciwko OHIM — Hartmann (ATLAS TRANSPORT)

(Sprawa T-584/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Wycofanie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku - Umorzenie postępowania)

2013/C 38/42

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Atlas Transport GmbH (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci U. Hildebrandt, K. Schmidt-Hern i B. Weichhaus)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również: Alfred Hartmann (Leer, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 września 2011 r. (sprawa R 2262/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Alfredem Hartmannem a Atlas Transport GmbH

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 32 z 4.2.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/24

---

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Mische przeciwko Komisji

(Sprawa T-641/11 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Powołanie - Zaszeregowanie do grupy i stopnia - Konkurs opublikowany przed wejściem w życie nowego regulaminu pracowniczego - Zatrudnienie przez Parlament i jednoczesne przeniesienie do Komisji - Częściowe umorzenie postępowania - Odwołanie w części oczywiście bezpodstawne)

2013/C 38/43

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Harald Mische (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci R. Holland, J. Mische i M. Velardo)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciel: J. Currall, pełnomocnik) i Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. F. Jensen i J. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 29 września 2011 r. w sprawie F-70/05 Mische przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie odwołania zostaje umorzone w zakresie, w jakim ma ono na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 29 września 2011 r. w sprawie F-70/05 Mische przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, w zakresie, w jakim wyrok ten oddala żądania stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 11 listopada 2004 r. zaszeregowującej H. Mischa do grupy A *6.

2)	W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

3)	H. Mische pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w ramach postępowania w niniejszej instancji.

4)	Rada Unii Europejskiej poniesie własne koszty.

---

(1)  Dz.U C 49 z 18.2.2012

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/25

---

Postanowienie Sadu z dnia 3 grudnia 2012 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-464/12 P (R)) (1)

(Odwołanie - Wydane w pierwszej instancji postanowienie w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego oddalające wniosek o zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji - Odmowa Komisji zwrócenia wnoszącemu odwołanie kwot, które jego zdaniem zostały mu niesłusznie potrącone z renty)

2013/C 38/44

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia prezesa Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 3 sierpnia 2012 r. w sprawie F-57/12 R Marcuccio przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

---

(1)  Dz.U C 379 z 8.12.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/25

---

Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2012 r. — Refrigue-confecções para o frio przeciwko OHIM — Fronsac SW i Sixty International (Refrigue for cold)

(Sprawa T-511/12)

2013/C 38/45

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Refrigue-confecções para o frio, Lda (Pinhal Novo, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci C. Bacchini i M. Mazzitelli)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą były również: Fronsac SW i Sixty International SA (Luksemburg, Luksemburg)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności części decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 sierpnia 2012 r. w sprawie R 2353/2010-2, w zakresie, w jakim uwzględnia ona sprzeciw wobec rejestracji spornego znaku towarowego Refrigue for Cold dla wszystkich objętych sprzeciwem towarów należących do klas 18 i 25;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający elementy słowne „Refrigue for cold” dla towarów należących do klas 18, 24 i 25 — zgłoszenie nr 5 486 725

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Fronsac SW i Sixty International SA

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowne i graficzne, krajowe i wspólnotowe znaki towarowe zawierające element słowny „Refrigi wear” oraz graficzny krajowy znak towarowy zawierający elementy słowne „This Refrigi wear” dla towarów należących do klas 3, 9, 14, 18 i 25

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i częściowe odrzucenie zgłoszenia

Podniesione zarzuty:

—	naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

—	naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009

—	naruszenie art. 76 rozporządzenia nr 207/2009

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/25

---

Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2012 r. — Aroa Bodegas przeciwko OHIM — Bodegas Muga (aroa)

(Sprawa T-536/12)

2013/C 38/46

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Aroa Bodegas, SL (Zurukoain, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat S. Alonso Maruri)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Bodegas Muga, SL (Haro, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 października 2012 r. w sprawie R 1845/2010-4;

—	uchylenie i tym samym pozbawienie skutków decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 2 sierpnia 2010 r. (sprzeciw B 1509499);

—	nakazanie Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) pokrycia kosztów poniesionych przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „aroa” dla towarów z klas 29, 32 i 33 — zgłoszenie nr 8 276 297

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Bodegas Muga, SL

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Graficzny krajowy znak towarowy zawierający element słowny „aro” dla towarów z klasy 33

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe uwzględnienie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/26

---

Skarga wniesiona w dniu 13 grudnia 2012 r. — Optilingua przeciwko OHIM — Esposito (ALPHATRAD)

(Sprawa T-538/12)

2013/C 38/47

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Optilingua holding SA (Epalinges, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat S. Rizzo)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Michele Esposito (Cava de’ Tirreni SA, Włochy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 października 2012 r. w sprawie R 444/2011-1;

—	obciążenie Urzędu i Michelego Esposita kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „ALPHATRAD” dla usług z klas 35, 38, 41 i 42 — wspólnotowy znak towarowy nr 617 316

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Strona skarżąca

Strona wnosząca o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Michele Esposito

Decyzja Wydziału Unieważnień: Uwzględnienie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 15 ust. 1 akapit drugi lit. a) w związku z art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/26

---

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2012 r. — Cementos Molins przeciwko Komisji

(Sprawa T-424/11) (1)

2013/C 38/48

Język postępowania: hiszpański

Prezes ósmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/27

---

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2012 r. — Vardar przeciwko OHIM — Joker (pingulina)

(Sprawa T-32/12) (1)

2013/C 38/49

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 109 z 14.4.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/27

---

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2012 r. — Elegant Target Development i in. przeciwko Radzie

(Sprawa T-90/12) (1)

2013/C 38/50

Język postępowania: angielski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/28

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 2 października 2012 r. — Q przeciwko Komisji

(Sprawa F-52/05 RENV)

(Słuzba publiczna - Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia - obowiązek wspomagania - Mobbing - Tymczasowe odseparowanie od siebie stron konfliktu - Zadośćuczynienie za krzywdę - Sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej - Usprawiedliwione nieobecności z powodu choroby - Brak uwzględnienia)

2013/C 38/51

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Q (Domsjö, Szwecja) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i Y. Minatchy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo D. Martin, B. Eggers i V. Joris, następnie V. Joris i G. Berscheid, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Służba publiczna — Po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji oddalającej wniosek o udzielenie wsparcia złożony przez skarżącą na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego w związku z mobbingiem, jakiego miała ona doznać oraz wniosek o odszkodowanie i zadośćuczynienie, a po drugie, stwierdzenie nieważności sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej skarżącej za 2003 r. (dawna T-252/05) — Sprawa T-80/09 P przekazana do ponownego rozpoznania.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność sprawozdań z przebiegu kariery zawodowej sporządzonych odpowiednio za okresy od dnia 1 stycznia do dnia 31 października oraz od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia 2003 r.

2)	Zasądza się od Komisji Europejskiej na rzecz Q kwotę 10 000 EUR.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty postępowania przed Sądem Unii Europejskiej i dwóch postępowań przed Sądem oraz zostaje obciążona trzema czwartymi kosztów poniesionych przez Q w dwóch postępowaniach przez Sądem.

4)	Q pokrywa własne koszty postępowania przed Sądem Unii Europejskiej i jedną czwartą własnych kosztów dwóch postępowań przed Sądem.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/28

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 listopada 2012 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-41/06 RENV) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia - Niezdolność do pracy - Przeniesienie w stan spoczynku z powodu niezdolności do pracy - Skład komitetu ds. inwalidztwa - Prawidłowość - Warunki)

2013/C 38/52

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot sprawy

Przekazanie sprawy po uchyleniu rozstrzygnięcia — Służba publiczna — Po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o przeniesieniu skarżącego w stan spoczynku z powodu niezdolności do pracy, jak również szeregu aktów związanych z tą decyzją i, po drugie, żądanie odszkodowania.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską w sprawach F-41/06, F-41/06 RENV i T-20/09 P.

---

(1)  Dz.U. C 131 z 3.6.2006, s. 54.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/29

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 5 grudnia 2012 r. — Z przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości

(Sprawy połączone F-88/09 i F-48/10) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Przeniesienie z urzędu - Interes służby - Zasada zgodności pomiędzy grupą zaszeregowania a stanowiskiem - Prawo do obrony - Mobbing - Artykuł 12 regulaminu pracowniczego - Obowiązek staranności - Zasada dobrej administracji - Postępowanie dyscyplinarne - Kara dyscyplinarna - Pisemne upomnienie - Prawo do obrony i zasada kontradyktoryjności)

2013/C 38/53

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Z (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: początkowo adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche, następnie adwokat F. Rollinger)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciel: A. V. Placco, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przeniesienia skarżącej w interesie służby do innej dyrekcji oraz zasądzenia od pozwanej kwoty pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę.

Sentencja wyroku

1)	Skargi w sprawach połączonych F-88/09 i F-48/10 zostają oddalone.

2)	W sprawie F-88/09 Z pokrywa trzy czwarte własnych kosztów, a w sprawie F-48/10 Z pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

3)	W sprawie F-88/09 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pokrywa własne koszty i zostaje obciążony jedną czwartą kosztów poniesionych przez Z.

---

(1)  Dz.U. C 24 z 30.1.2010, s. 80.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/29

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 12 grudnia 2012 r. — Cerafogli przeciwko EBC

(Sprawa F-43/10) (1)

(Służba publiczna - Personel EBC - Skarga na mobbing - Dochodzenie administracyjne - Dostęp do akt dochodzenia - Sprawozdanie z dochodzenia - Oczywisty błąd w ocenie)

2013/C 38/54

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Maria Concetta Cerafogli (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: P. Embley i F. Feyerbacher, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji EBC oddalającej skargi skarżącej dotyczące dyskryminacji i naruszenia jej godności ze względu na zachowanie jej kierownictwa oraz żądanie odszkodowania.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	M.C. Cerafogli pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Centralny.

---

(1)  Dz.U. C 209 z 31.7.2010, s. 56.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/29

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 11 grudnia 2012 r. — Trentea przeciwko FRA

(Sprawa F-112/10) (1)

(Służba publiczna - Personel FRA - Personel tymczasowy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o naborze - Odrzucenie kandydatury)

2013/C 38/55

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cornelia Trentea (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Kjærum, pełnomocnik, wspierany przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot sprawy

Służba publiczna — Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji strony pozwanej o nieuwzględnieniu kandydatury skarżącej na stanowisko asystentki administracyjnej w dziedzinie „Finance and Procurement” oraz decyzji o powołaniu na to stanowisko innego kandydata. Po drugie, żądanie naprawienia szkody poniesionej przez skarżącą i zadośćuczynienia za doznaną przez nią krzywdę.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Cornelia Trentea pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. C 13 z 15.1.2011, s. 43.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/30

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 2 października 2012 r. — Psarras przeciwko ENISA

(Sprawa F-118/10) (1)

(Służba publiczna - Obsadzenie stanowiska - Przeniesienie na inne stanowisko - Interes służby - Urlop z przyczyn osobistych)

2013/C 38/56

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Aristidis Psarras (Heraklion, Grecja) (przedstawiciele: początkowo adwokaci É. Boigelot i S. Woog, następnie adwokat É. Boigelot)

Strona pozwana: Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (przedstawiciele: E. Maurage, pełnomocnik, wspierany przez adwokatów D. Waelbroecka i A. Durona)

Przedmiot sprawy

Służba publiczna — Po pierwsze żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o złożeniu skarżącego z urzędu księgowego w Agencji i powołaniu innej osoby na to samo stanowisko. Po drugie żądanie zasądzenia na rzecz skarżącego pewnej kwoty tytułem naprawienia szkody spowodowanej przez zaskarżone akty oraz nękanie, którego ofiarą twierdzi być skarżący

Sentencja wyroku

1)

Stwierdzona zostaje nieważność decyzji zarządu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji z dnia 7 lutego 2010 r. o złożeniu A. Psarrasa z urzędu księgowego ze skutkiem natychmiastowym i powołaniu pana X, pracownika wydziału ds. budżetu, na stanowisko księgowego na czas nieokreślony oraz decyzji z dnia 1 marca 2010 r., przyjętej w konsekwencji przez dyrektora wykonawczego i dotyczącej przeniesienia A. Psarrasa na inne stanowisko.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez A. Psarrasa.

---

(1)  Dz.U. C 63 z 26.2.2011, s. 34

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/30

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. — BW przeciwko Komisji

(Sprawa F-2/11) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie - Urzędnik na okresie próbnym - Brak powołania na czas nieokreślony po okresie próbnym - Uzasadnienie decyzji w sprawie zwolnienia urzędnika na okresie próbnym - Prawo do obrony)

2013/C 38/57

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: BW (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi, S. Bonté i A. Blot, następnie adwokat H. Soland)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz Gruz P. Pecho, pełnomocnicy, następnie J. Baquero Cruz, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwolnienia skarżącego po okresie próbnym oraz naprawienia wyrządzonej mu tą decyzją szkody.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BW pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

---

(1)  Dz.U. C 72 z 5.3.2011, s. 36.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/31

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 5 grudnia 2012 r. — Grazyte przeciwko Komisji

(Sprawa F-76/11) (1)

(Służba publiczna - Wynagrodzenie - Dodatek zagraniczny - Warunek określony w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego - Dziesięcioletni okres odniesienia - Rozpoczęcie biegu - Chwila upływu - Niewliczanie okresów pracy na rzecz organizacji międzynarodowej - Stosowanie w drodze analogii przepisów art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego)

2013/C 38/58

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Diana Grazyte (Utena, Litwa) (przedstawiciel: adwokat R. Guarino)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin, pełnomocnik, wspomagany przez adwokata A. Dal Ferra, następnie V. Joris, pełnomocnik, wspomagany przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności odmownej decyzji organu powołującego w sprawie wniosku skarżącej o przyznanie dodatku zagranicznego.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	D. Grazyte pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejska.

---

(1)  Dz.U. C 319 z 29.10.2011, s. 29.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/31

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 12 grudnia 2012 r. — Van Neyghem przeciwko Radzie

(Sprawa F-77/11) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za 2007 r. - Odmowa awansu - Stwierdzenie nieważności - Działania zapewniające wykonanie wyroku - Nowe porównanie osiągnięć)

2013/C 38/59

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Kris Van Neyghem (Tienen, Belgia) (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i J. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej w celu wykonania wyroku w sprawie F-53/08, nieprzyznającej stronie skarżącej awansu do grupy zaszeregowania AST 7 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2007 r., oraz żądanie naprawienia szkody, jaką miał ponieść skarżący.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty i zostaje obciążona jedną czwartą kosztów poniesionych przez Krisa Van Neyghema.

3)	Kris Van Neyghem pokrywa trzy czwarte własnych kosztów.

---

(1)  Dz.U. C 340 z 19.11.2011, s. 40.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/31

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 5 grudnia 2012 r. — Lebedef i in. przeciwko Komisji

(Sprawa F-110/11) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Artykuł 64 regulaminu pracowniczego - Artykuł 3 ust. 5 akapit pierwszy załącznika XI do regulaminu pracowniczego - Współczynnik korygujący - Akt niekorzystny - Równość traktowania)

2013/C 38/60

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Giorgio Lebedef i in. (Senningerberg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i D. Martin, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności odcinków wynagrodzenia skarżących za grudzień 2010 r. oraz odcinków wynagrodzenia za kolejne miesiące, w zakresie w jakim w odcinkach tych nie skorygowano dostosowania wynagrodzeń w oparciu o odrębny współczynnik korygujący dla ich miejsca zatrudnienia.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	G.Lebedef, T. Jones, J. Gonzales Gonzales i M. Lebedef-Caponi pokrywają własne koszty oraz zostają obciążeni kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

3)	Rada Unii Europejskiej, występująca w charakterze interwenienta, pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 6 z 7.1.2012, s. 26.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/32

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 5 grudnia 2012 r. — Bourtembourg przeciwko Komisji

(Sprawa F-6/12) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Dodatek zagraniczny - Pojęcie zwykłego miejsca zamieszkania - Stały lub zwykły ośrodek interesów życiowych - Pobyt czasowy w celu ukończenia nauki - Miejsce wykonywania działalności zawodowej - Stosunki pracy nawiązywane na czas określony)

2013/C 38/61

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Julien Bourtembourg (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat C. Dony)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin i V. Joris, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o stwierdzenie nieważności odmownej decyzji Komisji w sprawie przyznania skarżącemu dodatku zagranicznego.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność odmownej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie przyznania J. Bourtembourgowi dodatku zagranicznego.

2)	Komisja Europejska pokrywa własnej koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez J. Bourtembourga.

---

(1)  Dz.U. C 184 z 23.6.2012, s. 22.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/32

---

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 12 grudnia 2012 r. — Lebedef przeciwko Komisji

(Sprawa F-70/11) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Postępowanie w sprawie oceny za 2008 r. - Zwolnienie z pełnienia obowiązków w połowie wymiaru czasu pracy do celów związkowej działalności przedstawicielskiej - Sprawozdanie z oceny obejmujące zadania wykonywane w zatrudniającej jednostce organizacyjnej - Zasięgnięcie opinii grupy ad hoc - Wyznaczenie do organów przedstawicielskich określonych w regulaminie pracowniczym - Wyznaczenie do związkowych organizacji przedstawicielskich - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)

2013/C 38/62

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Giorgio Lebedef (Senningerberg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Berscheid, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny skarżącego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	G. Lebedef pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

---

(1)  Dz.U. C 282 z 24.9.2011, s. 52.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/32

---

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 12 grudnia 2012 r. — Lebedef przeciwko Komisji

(Sprawa F-109/11) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Postępowanie w sprawie oceny za 2009 r. - Zwolnienie z pełnienia obowiązków w połowie wymiaru czasu pracy do celów związkowej działalności przedstawicielskiej - Sprawozdanie z oceny obejmujące zadania wykonywane w zatrudniającej jednostce organizacyjnej - Wyznaczenie do organów przedstawicielskich określonych w regulaminie pracowniczym - Wyznaczenie do związkowych organizacji przedstawicielskich - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)

2013/C 38/63

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Giorgio Lebedef (Senningerberg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Berscheid, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności części sprawozdania z oceny skarżącego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2009 r.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	G. Lebedef pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

---

(1)  Dz.U. C 6 z 7.1.2012, s. 26.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/33

---

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 12 grudnia 2012 r. — Ghigna przeciwko Komisji

(Sprawa F-27/12) (1)

2013/C 38/64

Język postępowania: włoski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 184 z 23.6.2012, s. 22.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/33

---

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 8 listopada 2012 r. — Dekker przeciwko Europolowi

(Sprawa F-69/12) (1)

2013/C 38/65

Język postępowania: niderlandzki

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 319 z 20.10.2012, s. 17.

---

9.2.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/33

---

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 13 grudnia 2012 r. — Parrika przeciwko ESDZ

(Sprawa F-70/12) (1)

2013/C 38/66

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 258 z 25.8.2012, s. 29.

---