21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/1

1)

Węgry zgłosiły wprowadzenie następującego dodatkowego tytułu architekta (pkt 5.7.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE):

2)

Włochy zgłosiły wprowadzenie następującego dodatkowego tytułu architekta (pkt 5.7.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE):

3)

Polska zgłosiła wprowadzenie następującego dodatkowego tytułu architekta (pkt 5.7.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE):

4)

Austria zgłosiła wprowadzenie następującego dodatkowego tytułu architekta (pkt 5.7.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE):

5)

Zjednoczone Królestwo zgłosiło wprowadzenie następujących zmian w tytułach architekta (pkt 5.7.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE):

6)

Hiszpania zgłosiła wprowadzenie następujących zmian w tytułach architekta (pkt 5.7.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE):

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/8

1.

o art. 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który stanowi, że przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii należy zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego. Działanie Unii, uzupełniając polityki krajowe, ukierunkowane jest na poprawę zdrowia publicznego, jak również na zapobieganie chorobom i dolegliwościom ludzkim oraz usuwanie źródeł zagrożeń dla zdrowia fizycznego i umysłowego. Unia i państwa członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi właściwymi w dziedzinie zdrowia publicznego;

2.

o konkluzjach Rady w sprawie: kwestii zdrowotnych we wszystkich dziedzinach polityki (30 listopada i 1 grudnia 2006 r.) (1); zdrowego i godnego starzenia się (30 listopada 2009 r.); równości i zdrowia we wszystkich obszarach polityki: solidarność w zdrowiu (8 czerwca 2010 r.); nowatorskich podejść do chorób przewlekłych w ramach zdrowia publicznego i systemów opieki zdrowotnej (7 grudnia 2010 r.); prac przygotowawczych do pilotażowego europejskiego partnerstwa na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu (9 marca 2011 r.); zmniejszania różnic zdrowotnych w UE poprzez zorganizowane działania na rzecz promowania zdrowego stylu życia (1 i 2 grudnia 2011 r.) (2);

3.

o rezolucji Biura Regionalnego WHO dla Europy zatytułowanej (3): „Strategia i plan działania w sprawie zdrowego starzenia się w Europie na lata 2012–2020”;

4.

o komunikatach Komisji zatytułowanych: „Sprostanie wyzwaniom związanym ze skutkami starzenia się społeczeństwa w UE” (Sprawozdanie na temat starzenia się społeczeństwa, 2009); „Europa 2020: strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (5 marca 2010 r.); „Działania w ramach Strategicznego planu realizacji Europejskiego partnerstwa na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu” (29 lutego 2012 r.);

5.

o celach strategii „UE 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu;

6.

o sprawozdaniu europejskiego projektu współpracy „Zdrowe starzenie się”: „Zdrowe starzenie się – wyzwanie dla Europy” (2007 r.);

7.

o białej księdze Komisji zatytułowanej „Razem na rzecz zdrowia: strategiczne podejście dla UE na lata 2008–2013”, w której podkreślono potrzebę promowania dobrego zdrowia na przestrzeni całego cyklu życia ludzkiego w starzejącej się Europie;

8.

o opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie skutków starzenia się społeczeństwa dla systemów ochrony zdrowia i opieki społecznej (15 lipca 2010 r.); oraz opinii Komitetu Regionów pt. „Aktywne starzenie się: inteligentna opieka zdrowotna – lepsze życie” (27 lipca 2012 r.);

9.

o oświadczeniu Rady w sprawie Europejskiego Roku Aktywności Osób Starszych i Solidarności Międzypokoleniowej (2012): dalsze działania,

10.

zdrowe starzenie się jest procesem ciągłym, zachodzącym na przestrzeni całego cyklu życia. Bardzo ważne jest wspieranie takiego podejścia wśród obywateli poprzez podejmowanie wielodyscyplinarnych działań na rzecz promocji zdrowia, zapobiegania chorobom oraz działań w dziedzinie opieki zdrowotnej i społecznej. Wiąże się to z pracą z całym społeczeństwem i we wszystkich dziedzinach polityki, w tym z organami publicznymi i, zgodnie z priorytetami państw członkowskich, stronami zainteresowanymi na wszystkich szczeblach, w tym z pracownikami służby zdrowia i pacjentami, partnerami społecznymi i społeczeństwem obywatelskim, mediami i podmiotami gospodarczymi;

11.

innowacyjne podejścia do promocji zdrowia i zapobiegania chorobom mogłyby pomóc osobom starszym w utrzymaniu niezależności przez dłuższy czas i poprawić ich jakość życia,

12.

dobre zdrowie osób w wieku produkcyjnym przyczynia się do wyższej produktywności i przynosi inne korzyści obywatelom i społeczeństwu, pomagając realizować cele strategii „UE 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu;

13.

w obliczu obecnego kryzysu gospodarczego i zmian demograficznych istnieje potrzeba, by przemyśleć strukturę usług, które sprzyjałyby bardziej sprawnemu działaniu i zrównoważonemu charakterowi sektora zdrowotnego, a tym samym społeczeństwu bardziej przyjaznemu dla osób starszych,

14.

wyniki konferencji wysokiego szczebla pod hasłem „Zdrowe starzenie się w ciągu całego cyklu życia”, którą zorganizowała prezydencja cypryjska w dniach 5–6 września 2012 r.; konferencja ta stanowiła okazję do zaprezentowania działań w dziedzinie zdrowego starzenia się, dostarczając dowodów na to, że zdrowe starzenie się jest ściśle związane z realizacją skutecznych programów dotyczących promocji zdrowia i zapobiegania chorobom od najwcześniejszych lat życia i w ciągu całego cyklu życia;

15.

promocję sprzyjającej zdrowiu aktywności fizycznej w ramach planu prac Unii Europejskiej w dziedzinie sportu na lata 2011–2014 (4) oraz opracowane w tym kontekście zasady dotyczące dobroczynnego wpływu aktywności fizycznej na aktywne starzenie się;

16.

podjętą przez Komisję Europejską inicjatywę uruchomienia i realizacji Europejskiego partnerstwa na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu oraz oczekuje oceny tej pilotażowej inicjatywy w roku 2013;

17.

strategie UE dotyczące uwarunkowań zdrowia i częstych czynników ryzyka, w tym nową strategię UE przewidującą wspieranie państw członkowskich w ograniczaniu szkodliwych skutków spożywania alkoholu;

18.

„Oświadczenie Rady w sprawie Europejskiego Roku Aktywności Osób Starszych i Solidarności Międzypokoleniowej (2012): dalsze działania”, które zwiększy tempo działań w najbliższych latach;

19.

prace nad optymalizacją działań podejmowanych w odpowiedzi na wyzwania wiążące się z chorobami przewlekłymi; prace te są prowadzone na podstawie procesu refleksji, który rozpoczęły państwa członkowskie i Komisja (5).

20.

znaczenie promocji zdrowia, zapobiegania chorobom i programów wczesnej diagnostyki od początkowych lat życia i w całym jego cyklu;

21.

mające dalekosiężne skutki obciążenie związane z zachorowalnością i niepełnosprawnością, występującymi w społeczeństwie na skutek chorób przewlekłych takich jak: choroby nowotworowe choroby układu oddechowego, choroby układu krążenia i choroby naczyniowe układu nerwowego, cukrzyca i choroby psychiczne, zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, problemy związane z wadami słuchu i wzroku;

22.

że lepszy sposób postępowania z chorobami długotrwałymi może pomóc pacjentom w utrzymaniu aktywności i niezależności w starszym wieku;

23.

że administracja publiczna i, w odpowiednich przypadkach, udział społeczeństwa obywatelskiego, odgrywają kluczową rolę w poprawie warunków związanych ze zdrowym starzeniem się;

24.

że warunki gospodarcze, społeczne i związane ze środowiskiem naturalnym, a także style życia, składają się na uwarunkowania zdrowia, a objęcie ich działaniami międzysektorowymi pozostaje jednym z istotnych wyzwań, któremu należałoby sprostać, by zapewnić wszystkim możliwość aktywnego i zdrowego starzenia się,

25.

by kwestię zdrowego starzenia się w ciągu całego cyklu życia uczyniły jednym ze swoich priorytetów w nadchodzących latach, przyjmując podejście społeczne i opierające się na zasadach równości;

26.

by przyjęły podejście, które główny nacisk przenosi na promocję zdrowia, zapobieganie chorobom, wczesną diagnostykę i lepszy sposób postępowania z chorobami od początkowych lat życia i w ciągu całego jego cyklu, co stanowić będzie strategię ukierunkowaną na poprawę jakości życia i zmniejszenie obciążeń związanych z chorobami przewlekłymi, osłabieniem zdrowia i niepełnosprawnością poprzez:

27.

by pogłębiały i zacieśniały koordynację i współpracę między wszystkimi odpowiednimi stronami zainteresowanymi oraz między państwami członkowskimi, wspierając działania międzysektorowe, angażujące społeczeństwo obywatelskie i uwzględniające zasadę „zdrowie we wszystkich obszarach polityki”;

28.

by w promocji zdrowia i zapobieganiu chorobom wykorzystywały podejścia innowacyjne, sprzyjające aktywnemu udziałowi jednostek, rodzin i społeczności;

29.

by wspierały Europejskie partnerstwo na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu poprzez doraźne angażowanie się państw członkowskich w realizację konkretnych działań partnerstwa oraz w uzyskiwanie widocznych wyników, a także w popularyzowanie partnerstwa i informowanie o jego wartości dodanej na szczeblu organów regionalnych i lokalnych, z uwzględnieniem wyników oceny przewidzianej na rok 2013;

30.

by wydajnie wykorzystywały finansowanie UE (np. fundusze strukturalne, wspólne ramy strategiczne na lata 2014–2020, 7. program ramowy/program „Horyzont 2020”, program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji) do wspierania priorytetów w dziedzinie aktywnego i zdrowego starzenia się;

31.

by wspierały inicjatywy miast i gmin zmierzające do promowania otoczenia przyjaznego osobom starszym i sprzyjającego zdrowiu oraz by utworzyły struktury służące realizacji wspólnych wytycznych;

32.

by poprawiły komunikację w zakresie promowania zdrowia, zapobiegania chorobom, wczesnej diagnostyki i lepszego sposobu postępowania z chorobami, stosując innowacyjne podejścia do działań uświadamiających (np. odpowiedzialne wykorzystywanie mediów społecznościowych),

33.

wspierała przyszłe działania i inicjatywy dotyczące uwarunkowań zdrowia i czynników ryzyka, a także promowała zdrowe starzenie się w ciągu całego cyklu życia na szczeblach: unijnym, regionalnym i lokalnym, nie naruszając kompetencji państw członkowskich;

34.

przyczyniała się do opracowywania polityk prowadzących do działań w dziedzinie promocji zdrowia, ukierunkowanych na dokonywanie zdrowych wyborów i prowadzenie zdrowego życia;

35.

wspierała lepsze wykorzystanie przez państwa członkowskie wytycznych UE dotyczących aktywności fizycznej, które z zadowoleniem przyjęto w opracowanych przez prezydencję konkluzjach ministrów sportu UE, którzy spotkali się nieformalnie w listopadzie 2008 r. (6);

36.

wspierała dobrowolną współpracę państw członkowskich w celu dalszego rozwijania zarówno ogólnych środków zapobiegawczych, jak i wybiórczych środków zapobiegawczych ukierunkowanych na specyficzne potrzeby konkretnych grup docelowych;

37.

pomagała państwom członkowskim, a szczególnie regionom, w wydajniejszym korzystaniu ze środków pochodzących z funduszy strukturalnych i innych instrumentów finansowania UE przeznaczanych na priorytety związane ze zdrowym starzeniem się;

38.

by właściwie oceniła pilotażowe partnerstwo europejskie na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu, co pozwoli zainteresowanym państwom członkowskim uczestniczyć w zarządzaniu tym partnerstwem oraz dostarczy państwom członkowskim informacji na temat tego, w jaki sposób Komisja uwzględnia zalecenia partnerstwa przy wdrażaniu programów UE,

39.

promowania strategii ukierunkowanych na zwalczanie czynników ryzyka, takich jak używanie tytoniu, szkodliwe skutki spożywania alkoholu, narkotyki, niezdrowa dieta i brak aktywności fizycznej, a także czynników związanych ze środowiskiem naturalnym, prowadzących do większej zapadalności na przewlekłe choroby niezakaźne, takie jak choroby nowotworowe, choroby układu oddechowego, choroby układu krążenia i choroby naczyniowe układu nerwowego, cukrzyca, choroby psychiczne i zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego;

40.

wspierania działań zmierzających do określenia i rozpowszechnienia dobrych wzorców postępowania, jeśli chodzi o choroby przewlekłe i ich czynniki ryzyka, w tym wzmocnienia pozycji pacjentów;

41.

rozważenia sposobów wzmocnienia współpracy i poprawy wymiany dobrych wzorców na szczeblu europejskim, by promować podejście oparte na zdrowym starzeniu się w ciągu całego cyklu życia, z wykorzystaniem innowacyjnych narzędzi;

42.

dalszego wdrażania strategii zdrowia (7) i jej celu, jakim jest propagowanie zdrowia w starzejącej się Europie z jednoczesnym wykorzystaniem podejścia międzysektorowego obejmującego sektor socjalny i sektor zdrowia, przy wsparciu ze strony grupy roboczej wysokiego szczebla ds. zdrowia publicznego we współpracy z Komitetem Ochrony Socjalnej;

43.

dalszego prowadzenia i intensyfikacji prac zmierzających do lepszego zrozumienia powiązań między przeżyciami w początkowych latach życia a zdrowym starzeniem się, z wykorzystaniem m.in. badań obserwacyjnych;

44.

wspierania, w odpowiednich sytuacjach, w ramach Europejskiego Systemu Informacji Zdrowotnej, zbierania i wymiany danych i informacji o zapadalności na choroby przewlekłe, chorobowości, czynnikach ryzyka i wynikach – takich jak lata zdrowego życia – a także na temat polityk i działań w zakresie promocji zdrowia, w tym systemów informowania w państwach UE, z uwzględnieniem istniejących mechanizmów i prac prowadzonych w ramach Europejskiego Systemu Statystycznego oraz przez inne odpowiednie strony zainteresowane (takie jak WHO, WHO Euro i OECD);

45.

upowszechniania Europejskiego partnerstwa na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu jako odpowiedniej platformy współpracy wielu stron zainteresowanych – reprezentujących sektor publiczny i prywatny, organizacje pozarządowe i środowiska akademickie, działających na szczeblu UE, regionalnym i lokalnym – nawiązanej w oparciu o konsensus i porozumienie tych stron, z zaangażowaniem działających na rzecz osiągnięcia swoich uzgodnionych celów i zamierzeń, zgodnie z wynikami oceny w roku 2013;

46.

prowadzenia współpracy ze Światową Organizacja Zdrowia (WHO), w szczególności z jej biurem regionalnym, by działania obu stron w dziedzinie zdrowego starzenia się wzajemnie się uzupełniały.

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/12

—

komunikacie Komisji „Plan działania dotyczący dawstwa i przeszczepiania narządów (2009–2015): zacieśnianie współpracy między państwami członkowskimi” (1), w którym nakreślono dziesięć działań priorytetowych mających pomóc państwom członkowskim zmierzyć się z trzema głównymi wyzwaniami w dziedzinie dawstwa i przeszczepiania narządów, a mianowicie: 1) zwiększaniem dostępności narządów, 2) zwiększaniem skuteczności i dostępności systemów transplantacyjnych oraz 3) podnoszeniem poziomu jakości i bezpieczeństwa,

—

rozwój krajowych programów poprawiających skuteczność poszczególnych etapów procesu pobierania narządów od zmarłych dawców (począwszy od wskazania dawcy i opieki nad nim po pobieranie i transport),

—

opracowanie europejskiego podręcznika postępowania w przypadku dawstwa od żywych dawców dotyczącego przeszczepów nerek i wątroby,

—

rozpowszechnianie najlepszych praktyk, np. poprzez europejski podręcznik tworzenia i utrzymywania systemów koordynacji dawców narządów w przypadku pobierania narządów od zmarłych dawców,

—

planowane opracowanie przekrojowego przeglądu krajowych systemów oświadczeń woli dawców, jak również działań prowadzonych w zakresie włączenia specjalistów intensywnej opieki medycznej w proces pobierania narządów od zmarłych dawców,

—

rolę stowarzyszeń zawodowych, takich jak Europejskie Towarzystwo Transplantacji Narządów (ESOT) i jego sekcja – Europejska Organizacja Koordynatorów Transplantacyjnych i Europejski Komitet Dawstwa (ETCO–EDC),

—

działania podejmowane przez państwa członkowskie w zakresie dalszego rozwoju programów pobierania narządów od dawców żywych, przy jednoczesnym zapewnieniu całościowej ochrony żywego dawcy, które były omawiane na nieformalnym posiedzeniu ministrów zdrowia w dniach 10–11 lipca 2012 r.,

—

organizację krajowych kampanii uświadamiających i inicjatyw europejskich, takich jak Europejski Dzień Dawstwa Narządów i warsztaty dziennikarskie poświęcone dawstwu narządów i transplantacji zorganizowane, odpowiednio, przez Radę Europy i Komisję Europejską,

—

rozwój najlepszych praktyk i programów szkoleniowych na szczeblu krajowym i europejskim wspieranych z programu działania UE w dziedzinie zdrowia;

—

o znaczeniu, jakie ma zachęcanie ludzi do podjęcia decyzji o zostaniu dawcą po śmierci,

—

o znaczeniu, jakie ma nadanie priorytetu pobieraniu organów od zmarłych dawców,

—

o lepszej jakości życia pacjentów i wysokiej efektywności kosztowej, jakie ma przeszczep nerki w porównaniu z dializowaniem w schyłkowej niewydolności nerek, co zostało przeanalizowane na przykład przez władze Wielkiej Brytanii (Department of Health 2009) lub Francji (Haute Autorité de Santé, 2010),

—

o braku alternatyw medycznych dla pacjentów oczekujących na przeszczep ratujący życie w przypadku innych narządów,

—

o tym, że wprawdzie jest to kwestia kompetencji krajowych, jednak zachodzi potrzeba, by każde państwo członkowskie wyraźnie określiło i zorganizowało systemy oświadczeń woli dawców i w przejrzysty sposób zarządzało listami oczekujących na szczeblu krajowym,

—

o wymogu, by państwa członkowskie chroniły żywych dawców przed potencjalnymi zagrożeniami, niedogodnościami fizycznymi i finansowymi związanymi z dawstwem, jak również zagwarantowały, że dawstwo jest dobrowolne i bezpłatne, jak określono w dyrektywie 2010/53/UE,

—

o znaczeniu przejrzystej i wszechstronnej komunikacji, by wzmocnić publiczne zaufanie do wartości systemów transplantacyjnych opartych na pobieraniu narządów od zmarłych dawców, jak również od dawców żywych,

—

o konieczności zwrócenia uwagi na odpowiedzialność specjalistów w dziedzinie intensywnej opieki medycznej i ratownictwa medycznego oraz uwzględnienie dawstwa jako jednej z decyzji, które należy podjąć w opiece u schyłku życia,

—

że pobranie organów od żywego dawcy do celów transplantacji musi być w każdym przypadku dokładnie analizowane z uwzględnieniem odpowiednich kryteriów, w szczególności zasady, że ciało ludzkie nie powinno być wykorzystywane do osiągania korzyści finansowych;

1.

kontynuowały dzielenie się wiedzą fachową we wszystkich najważniejszych aspektach programów dawstwa narządów i transplantacji, aby umożliwić wzajemne uczenie się i zwiększenie liczby dostępnych narządów;

2.

dbały o ustawiczne szkolenie specjalistów, w tym zarówno koordynatorów transplantacyjnych, jak i pracowników oddziałów intensywnej opieki medycznej i oddziałów ratunkowych, którzy uczestniczą w procesie pobierania i przeszczepiania narządów od zmarłych dawców;

3.

dzieliły się informacjami na temat swoich krajowych systemów oświadczeń woli dawców;

4.

ustanowiły wszechstronne mechanizmy ochrony żywych dawców, łącznie z utworzeniem rejestrów lub ewidencji dalszych obserwacji, zgodnie z wymogami dyrektywy 2010/53/UE;

5.

utworzyły przejrzyste i oficjalne mechanizmy zwracania żywym dawcom poniesionych przez nich kosztów oraz – jeśli ma to zastosowanie – rekompensaty dochodów utraconych w bezpośrednim związku z udziałem w procedurze przyżyciowego pobierania narządów;

6.

podnosiły wśród pacjentów i ich rodzin świadomość różnych opcji przeszczepów, w tym przeszczepów od zmarłych i żywych dawców, jak również świadomość innych alternatywnych terapii odtworzeniowych. Poprawiały informacje na temat dawstwa i przeszczepów w ogóle oraz by angażowały pracowników opieki zdrowotnej w przekazywanie odpowiednich informacji na temat dawstwa narządów;

7.

wymieniały informacje na temat swoich strategii komunikacyjnych i proaktywnie komunikowały je ogółowi społeczeństwa, wykorzystując przy tym media społeczne;

8.

rozwijały i ulepszały – w zależności od potrzeb – programy współpracy ze specjalistami w dziedzinie intensywnej opieki medycznej i ratownictwa medycznego, wspólnie z krajowymi i międzynarodowymi stowarzyszeniami zawodowymi, aby zoptymalizować wskazywanie potencjalnych dawców i realizację procesu pobierania narządów od zmarłych dawców;

—

ustanowienie i wdrożenie dwustronnych i wielostronnych umów między państwami członkowskimi dotyczących wymiany narządów i pacjentów, które są zgodne z zasadą samowystarczalności w transplantacji, jak określono w rezolucji z Madrytu (2),

—

ustanowienie umów o współpracy między krajowymi organizacjami transplantacyjnymi, takich jak South Transplant Alliance,

—

dzielenie się wiedzą fachową na temat systemów transplantacyjnych między właściwymi organami państw członkowskich i europejskimi organizacjami wymiany narządów, w szczególności Eurotransplant i Scandiatransplant;

—

o istotnych istniejących możliwościach leczenia większej liczby pacjentów i efektywnego wykorzystywania większej liczby dostępnych narządów w państwach członkowskich dzięki zawieraniu i wdrażaniu dwustronnych i wielostronnych umów między państwami członkowskimi,

—

o potrzebie wystarczających zdolności administracyjnych w ramach ustanawiania organów krajowych zgodnie z dyrektywą 2010/53/UE,

—

że handel narządami jest pogwałceniem podstawowych praw człowieka, takich jak ludzka godność i nienaruszalność, oraz wpływa negatywnie na publiczne zaufanie i gotowość potencjalnych dawców do dawstwa narządów,

—

że ograniczona wiedza i badania niektórych naukowych i organizacyjnych aspektów przeszczepiania narządów, a także brak niezbędnej wiedzy fachowej w niektórych obszarach hamują dalszy rozwój działalności w dziedzinie przeszczepów w UE;

1.

aktywnie zaangażowały się umowy o partnerstwie, jeśli mają mniej niż dziesięciu zmarłych dawców na milion mieszkańców, lub jeśli w ich granicach brak jest konkretnych programów transplantacyjnych;

2.

wykorzystywały instrumenty wspólnotowe do budowania w stosownych przypadkach krajowych zdolności w dziedzinie przeszczepów;

3.

nadal dzieliły się informacjami na temat organizacji i finansowania działalności w dziedzinie przeszczepów i ich nadzoru;

4.

uczestniczyły w operacyjnej transgranicznej wymianie narządów, w tym poprzez udział w rozpoczynającym się w 2013 r. wspólnym działaniu dotyczącym transgranicznych umów o wymianie;

5.

wspierały w odpowiednich przypadkach krajową i międzynarodową współpracę między organami ds. przeszczepiania narządów a policją i organami celnymi, aby wykrywać i uniemożliwiać handel narządami;

1.

włączyła przeszczepy narządów do zakresu inicjatyw UE w dziedzinie zwalczania handlu ludźmi (3) zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia i Rady Europy;

2.

w europejskim programie w zakresie badań naukowych „Horyzont 2020” uwzględniła badania nad technicznymi i organizacyjnymi aspektami transplantacji;

—

że w dyrektywie 2010/53/UE ustalono minimalne normy jakości i bezpieczeństwa narządów ludzkich przeznaczonych do przeszczepów.

—

o konieczności podnoszenia wiedzy na temat konsekwencji dla stanu zdrowia u pacjentów po przeszczepach, aby dalej optymalizować działalność w dziedzinie transplantacji, z uwzględnieniem niedoboru narządów;

1.

wymieniały się krajowymi procedurami udzielania zezwoleń instytucjom pobierającym narządy i ośrodkom transplantacyjnym;

2.

dzieliły się wiedzą fachową na temat przeszczepiania narządów od dawców zakwalifikowanych na podstawie rozszerzonych kryteriów (na przykład od starszych dawców), aby zwiększyć liczbę dostępnych narządów, przy jednoczesnym wyznaczeniu granic jakości i bezpieczeństwa takich działań;

3.

zaangażowały się w gromadzenie i udostępnianie wiedzy na temat jakości i bezpieczeństwa oraz w tworzenie znormalizowanych rejestrów lub ewidencji dalszej obserwacji pacjentów, w oparciu o wspólnie opracowane i uzgodnione modele.

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/15

United Nations — Focal point for delisting

Security Council Subsidiary Organs Branch

Room S-3055 E

New York, NY 10017

UNITED STATES OF AMERICA

Council of the European Union

DG C Coordination

General Secretariat

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/16

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/17

(1)

Decyzję Komisji z dnia 30 lipca 2010 r. ustanawiającą Forum Wysokiego Szczebla do spraw Poprawy Funkcjonowania Łańcucha Dostaw Żywności (1) stosuje się do dnia 31 grudnia 2012 r.

(2)

Forum przyczyniło się do poprawy konkurencyjności łańcucha wartości UE związanego z produkcją rolno-spożywczą poprzez monitorowanie wdrażania zaleceń Grupy Wysokiego Szczebla ds. Konkurencyjności Europejskiego Przemysłu Rolno-Spożywczego oraz inicjatyw zaproponowanych przez Komisję w komunikacie „Poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności w Europie” (2). Forum zaleciło przeprowadzenie dalszych ukierunkowanych działań. Inicjatywy te należy kontynuować. Prace Forum Wysokiego Szczebla do spraw Poprawy Funkcjonowania Łańcucha Dostaw Żywności powinny zatem być kontynuowane po 31 grudnia 2012 r.

(3)

Aby ułatwić wymianę dobrych praktyk i rozszerzyć zasięg Forum, członkostwo w nim należy rozszerzyć na organy krajowe ze wszystkich państw członkowskich. Należy poddać przeglądowi reprezentację organizacji prywatnych na podstawie publicznego zaproszenia do składania wniosków, aby zapewnić zrównoważoną reprezentację zainteresowanych stron,

1)

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

2)

artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Stosowanie

Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 grudnia 2014 r.”.

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/18

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/20

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/21

1.

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (1) Komisja może zdecydować – w przypadkach, w których zamierza przyjąć decyzję nakazującą zaprzestanie naruszania prawa i gdy zainteresowane strony zaproponują zobowiązania, aby uwzględnić zastrzeżenia wyrażone przez Komisję we wstępnej ocenie – o nadaniu tym zobowiązaniom mocy wiążącej dla przedsiębiorstw. Decyzja taka może zostać przyjęta na czas określony i oznacza, że nie ma już dalszych podstaw do podejmowania działań przez Komisję. Zgodnie z art. 27 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia Komisja publikuje zwięzłe streszczenie sprawy i zasadniczą treść zobowiązań. Zainteresowane strony mogą przedłożyć swoje uwagi w terminie wyznaczonym przez Komisję.

2.

W dniu 19 lipca 2008 r. przedsiębiorstwa Air Canada („AC”), United Airlines („UA”), Continental Airlines („CO”) i Lufthansa („LH”), zwane dalej łącznie „stronami”, ogłosiły zamiar zawarcia porozumienia dotyczącego utworzenia spółki joint venture działającej w zakresie wszystkich świadczonych przez nie usług pasażerskiego transportu lotniczego na rynkach transatlantyckich („porozumienie A++”). W ramach spółki joint venture przedsiębiorstwa AC, UA, CO i LH współpracują w zakresie kluczowych parametrów dotyczących konkurencji, takich jak polityka cenowa, zdolność przewozowa, rozkłady lotów i marketing. W dniu 25 lipca 2008 r. Komisja wszczęła z urzędu postępowanie wyjaśniające w sprawie współpracy stron w ramach porozumienia A++.

3.

W dniu 10 października 2012 r. Komisja przyjęła wstępną ocenę w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, uznając tymczasowo, że porozumienie A++ między stronami dotyczące spółki joint venture może naruszać art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

4.

Komisja uznała, że w przypadku braku współpracy, przedsiębiorstwa LH i CO byłyby rzeczywistymi konkurentami w zakresie lotów bez międzylądowania na trasie Frankfurt–Nowy Jork i obsługiwałyby swoje własne loty bez międzylądowania w sposób niezależny, jak to miało miejsce przed wdrożeniem porozumienia A++.

5.

W ramach oceny wstępnej Komisja wyraziła obawy, że współpraca między przedsiębiorstwami AC, UA, CO i LH w ramach porozumienia A++ może ograniczać konkurencję ze względu na cel na trasie Frankfurt–Nowy Jork w zakresie pasażerów z segmentu premium.

6.

Z uwagi na łączną pozycję stron na rynku na trasie Frankfurt–Nowy Jork i bliskość konkurencji między przedsiębiorstwami LH i CO, współpraca mogłaby mieć istotny antykonkurencyjny wpływ względem pasażerów z segmentu premium. Komisja wzięła pod uwagę fakt, że klienci podróżujący na trasie Frankfurt–Nowy Jork są stosunkowo nieelastyczni pod względem cenowym i w przeważającej mierze nie dysponują znaczną siłą nabywczą.

7.

Komisja stwierdziła dalej tymczasowo, iż doszło do wyeliminowania konkurencji, która istniała przed rozpoczęciem współpracy między przedsiębiorstwami LH i CO. Ze względu na znaczne bariery dla ekspansji i wejścia na rynek jest mało prawdopodobne, że konkurencję tę zastąpi konkurencja ze strony istniejących konkurentów lub potencjalnych nowych podmiotów wchodzących na rynek. Te bariery dla ekspansji i wejścia na rynek obejmują ograniczenia w dostępie do okienek czasowych, przewagę pod względem węzłów lotniczych zarówno na lotnisku we Frankfurcie, jak i na lotniskach New York JFK i Newark Liberty, a także przewagę stron wynikającą z częstotliwości wykonywanych lotów.

8.

Ograniczenia w dostępie do okienek czasowych są aktualnie obecne na lotniskach New York JFK i Newark Liberty, a w perspektywie średnio - i długoterminowej mogą się pojawić na lotnisku we Frankfurcie. Z uwagi na przewagę pod względem węzłów na lotniskach we Frankfurcie i Nowym Jorku strony mogą czerpać większy pożytek z korzyści skali, rozpoznawalności marki, skuteczności swojego programu lojalnościowego (frequent flyer programme (FFP)), możliwości wiązania lotów z lotami dowożącymi pasażerów z mniejszych lotnisk regionalnych oraz możliwości zawierania umów z przedsiębiorstwami niż ich obecni albo potencjalni konkurenci niedysponujący taką przewagą w węzłach lotniczych. Dzięki większej częstotliwości lotów wykonywanych na trasie Frankfurt–Nowy Jork strony mogą dysponować wyższą jakością usług niż ich obecni lub potencjalni konkurenci, w wyniku czego klienci mogą godzić się na wyższe ceny.

9.

Strony objęte niniejszym postępowaniem, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 zaproponowały zobowiązania, które mogą podjąć, aby uwzględnić zastrzeżenia Komisji dotyczące konkurencji. Strony podkreśliły, że powyższego faktu nie należy interpretować jako przyznania się do naruszenia reguł konkurencji UE, ani do tego, że porozumienie A++ jest niezgodne z art. 101 TFUE.

10.

Zobowiązania zostały streszczone poniżej i w całości opublikowane w angielskiej wersji językowej na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji:

http://ec.europa.eu/competition/index_en.html

11.

Na trasie Frankfurt–Nowy Jork strony proponują:

12.

Strony proponują powierzyć odpowiedzialność za monitorowanie przestrzegania tych zobowiązań powołanemu w tym celu pełnomocnikowi. W razie sporów dotyczących zobowiązań pomiędzy nowym podmiotem wchodzącym na rynek a stronami, strony proponują zastosowanie procedury rozstrzygania sporów, w ramach której trybunał arbitrażowy podejmie ostateczną decyzję w danej kwestii.

13.

Po zbadaniu rynku Komisja zamierza przyjąć na podstawie art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 decyzję uznającą za wiążące zobowiązania streszczone powyżej i opublikowane na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji.

14.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 Komisja wzywa zainteresowane strony trzecie do zgłaszania uwag na temat zaproponowanych zobowiązań. Komisja musi otrzymać wspomniane uwagi nie później niż w terminie jednego miesiąca od daty niniejszej publikacji. Zainteresowane osoby trzecie są również proszone o przedłożenie nieopatrzonej klauzulą poufności wersji swoich uwag, z której usunięto tajemnice handlowe oraz pozostałe informacje poufne oraz zastąpiono je nieopatrzonym klauzulą poufności streszczeniem lub słowami „tajemnica handlowa” lub „poufne”.

15.

Prosimy o przesyłanie uzasadnionych odpowiedzi i uwag, przedstawiających istotne fakty. Jeśli stwierdzą Państwo istnienie problemu dotyczącego dowolnej części proponowanych zobowiązań, prosimy o zasugerowanie możliwego rozwiązania.

16.

Uwagi z dopiskiem zawierającym numer referencyjny – case COMP/39.595 – Continental/United/Lufthansa/Air Canada – można przesyłać do Komisji pocztą elektroniczną (na adres: COMP-GREFFE-ANTITRUST@ec.europa.eu), faksem (+32 22950128) lub listownie na poniższy adres:

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/24

Klasa 1.5.

Oleje i tłuszcze (masło, margaryna, oleje, itp.)

Właściwości fizyczno-chemiczne:

Właściwości organoleptyczne:

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/28

1.

We wspólnym stanowisku 2008/369/WPZiB (1) wzywa się Unię do zamrożenia funduszy oraz innych zasobów gospodarczych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów naruszających embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga, zgodnie z wykazem sporządzonym na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr ONZ 1533(2004), 1596(2005), 1807(2008) oraz 1857(2008) systematycznie aktualizowanym przez komitet ONZ powołany na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1533(2004).

Wykaz sporządzony przez komitet ONZ obejmuje:

2.

Dnia 12 listopada 2012 r. Komitet ONZ ds. Sankcji zdecydował o wpisaniu jednej osoby fizycznej, a dnia 30 listopada 2012 r. o wpisaniu dwóch osób fizycznych do właściwego wykazu. Zainteresowane osoby fizyczne mogą w każdym momencie złożyć w Komitecie ONZ wniosek o ponowną weryfikację decyzji o wpisaniu ich do wymienionego wyżej wykazu ONZ wraz z dokumentami uzupełniającymi. Taki wniosek należy przesłać na poniższy adres biura ONZ odpowiedzialnego za skreślanie z wykazu:

Więcej informacji można znaleźć na stronie: http://www.un.org/sc/committees/dfp.shtml

3.

W następstwie decyzji ONZ wymienionych w ust. 2 Komisja przyjęła rozporządzenie (UE) nr 1251/2012 (2), które zmienia załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1183/2005 wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga (3).

Do osób fizycznych, których dotyczy powyższe, mają w związku z tym zastosowanie następujące środki zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 1183/2005:

4.

Osoby fizyczne umieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1183/2005 na mocy rozporządzenia (UE) nr 1251/2012 oraz w następstwie decyzji ONZ z dnia 12 i 30 listopada 2012 r. mogą przedstawić Komisji swoje opinie dotyczące umieszczenia ich w wykazie. Takie opinie należy przesłać na poniższy adres Komisji Europejskiej:

5.

Ponadto zwraca się uwagę zainteresowanych osób fizycznych na fakt, że istnieje możliwość zaskarżenia rozporządzenia (UE) nr 1251/2012 do Sądu Unii Europejskiej, zgodnie z przepisami zawartymi w art. 263 ust. 4 i 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

6.

Dane osobowe osób fizycznych, których dotyczy wykaz sporządzony na mocy rozporządzenia (UE) nr 1251/2012, będą przetwarzane zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (4). Wszelkie wnioski np. z prośbą o dodatkowe informacje lub niezbędne dla skorzystania z praw przysługujących na mocy rozporządzenia nr 45/2001 (np. dostęp do danych osobowych lub ich korygowanie) należy przesłać do Komisji, na adres wymieniony w punkcie 4 powyżej.

7.

Dla zachowania należytego porządku zwraca się uwagę osób fizycznych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik I, że istnieje możliwość zwrócenia się z wnioskiem do właściwych władz odpowiedniego państwa członkowskiego (państw członkowskich), zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005, w celu uzyskania zezwolenia na wykorzystanie zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych na podstawowe potrzeby lub szczególne płatności zgodnie z art. 3 tego rozporządzenia.

21.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 396/30