13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/1

---

Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE

Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2012/C 384/01

Data przyjęcia decyzji	6.2.2012
Numer środka pomocy państwa	SA.33880 (11/N)
Państwo członkowskie	Francja
Region	—
Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)	Aides aux cinémas du monde (aide sélective à la production cinématographique)
Podstawa prawna	Article L 111-2, 2o d) et e) du code du cinéma et de l’image animée; loi 2010-873 du 27 juillet 2010 relative à l’action extérieure de l’État; décret 1998-66 du 4 février 1998 portant création du comité interministériel de la coopération internationale et du développement; article 7, 10 et 68 à 71 du décret 1999-130 du 24 février 1999 modifié relatif au soutien financier de l’industrie cinématographique; décret 2006-672 du 8 juin 2006 modifié relatif à la création, à la composition et au fonctionnement de commissions administratives à caractère consultatif; décret 2010-654 du 11 juin 2010 relatif au Centre national du cinéma et de l’image animée; décret 2010-1695 du 30 décembre 2010 relatif à l’Institut français
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy
Cel pomocy	Promowanie kultury
Forma pomocy	Dotacje bezpośrednie
Budżet	Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy: 6,5 mln EUR   Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu: 39 mln EUR
Intensywność pomocy	80 %
Czas trwania	Do 31.12.2017
Sektory gospodarki	Środki masowego przekazu
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Centre national du cinéma et de l'image animée 12 rue de Lübeck 75784 Paris Cedex 16 FRANCE
Inne informacje	—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/competition/elojade/isef/index.cfm

Data przyjęcia decyzji	20.11.2012
Numer środka pomocy państwa	SA.34736 (12/N)
Państwo członkowskie	Hiszpania
Region	—
Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)	Sistema de amortización anticipada aplicable a determinados elementos patrimoniales arrendados del inmovilizado material
Podstawa prawna	Apartado 11 del artículo 115 del texto refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy
Cel pomocy	—
Forma pomocy	Odroczenie podatku
Budżet	—
Intensywność pomocy	Środek nie stanowi pomocy
Czas trwania	—
Sektory gospodarki	Wszystkie sektory
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Ministerio de Hacienda y Administraciones Públicas
Inne informacje	—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/competition/elojade/isef/index.cfm

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/3

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa COMP/M.6715 – CNOOC/Nexen)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2012/C 384/02

W dniu 7 grudnia 2012 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną ze wspólnym rynkiem. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004. Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32012M6715 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/4

---

Wszczęcie postępowania

(Sprawa COMP/M.6576 – Munksjö/Ahlstrom)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2012/C 384/03

W dniu 7 grudnia 2012 r., Komisja podjęła decyzję o wszczęciu postępowania w powyższej sprawie, po wcześniejszym stwierdzeniu, iż zgłoszona sprawa wzbudza poważne wątpliwości co do jej zgodności ze wspólnym rynkiem. Niniejsze wszczęcie postępowania otwiera drugą fazę dochodzenia w stosunku do zgłoszonej koncentracji i nie determinuje końcowej decyzji w tej sprawie. Obecna decyzja jest oparta na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004.

Komisja zaprasza zainteresowane strony trzecie do przedłożenia jej ewentualnych uwag o planowanej koncentracji.

Spostrzeżenia te muszą dotrzeć do Komisji nie później niż w ciągu 15 dni od daty niniejszej publikacji, aby mogły zostać w pełni wzięte po uwagę podczas procedury. Mogą one zostać nadesłane Komisji za pomocą faksu (+32 22964301 / 2967244) lub listownie, z zaznaczonym numerem referencyjnym: COMP/M.6576 – Munksjö/Ahlstrom, na adres:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

J-70

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/5

---

Kursy walutowe euro (1)

12 grudnia 2012 r.

2012/C 384/04

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3040
JPY	Jen	108,12
DKK	Korona duńska	7,4604
GBP	Funt szterling	0,80775
SEK	Korona szwedzka	8,6275
CHF	Frank szwajcarski	1,2109
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,3295
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,265
HUF	Forint węgierski	282,33
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6961
PLN	Złoty polski	4,0969
RON	Lej rumuński	4,5268
TRY	Lir turecki	2,3198
AUD	Dolar australijski	1,2358
CAD	Dolar kanadyjski	1,2850
HKD	Dolar Hongkongu	10,1061
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5504
SGD	Dolar singapurski	1,5926
KRW	Won	1 400,12
ZAR	Rand	11,3109
CNY	Yuan renminbi	8,1480
HRK	Kuna chorwacka	7,5225
IDR	Rupia indonezyjska	12 558,82
MYR	Ringgit malezyjski	3,9792
PHP	Peso filipińskie	53,502
RUB	Rubel rosyjski	39,9645
THB	Bat tajlandzki	39,928
BRL	Real	2,7112
MXN	Peso meksykańskie	16,6319
INR	Rupia indyjska	70,7490

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/6

---

Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie

2012/C 384/05

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	21.11.2012
Czas trwania	21.11.2012–31.12.2012
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado lub grupa stad	HER/1/2-
Gatunek	Śledź (Clupea harengus)
Obszar	Wody UE, Norwegii i wody międzynarodowe obszaru I oraz II
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	FS55TQ44

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/7

---

Stwierdzenie braku pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG

2012/C 384/06

Urząd Nadzoru EFTA uznaje, że środek pomocy opisany poniżej nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG:

Data przyjęcia decyzji	:	11 lipca 2012 r.
Numer sprawy	:	70645
Numer decyzji	:	289/12/COL
Państwo EFTA	:	Norwegia
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	:	Gmina Oslo Rådhuset 0037 Oslo NORWAY
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	:	Umowy najmu i dzierżawy między Gminą Oslo a Oslo Cancer Cluster Innovasjonspark AS
Forma pomocy	:	n.d.
Budżet	:	n.d.
Czas trwania pomocy	:	n.d.

Tekst decyzji w autentycznej wersji językowej, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, można znaleźć na stronie Urzędu Nadzoru EFTA:

http://www.eftasurv.int/state-aid/state-aid-register/

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/8

---

Pomoc państwa – decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń

2012/C 384/07

Urząd Nadzoru EFTA uznaje, że następujący środek stanowi pomoc państwa zgodną z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 61 Porozumienia EOG:

Data przyjęcia decyzji	:	11 lipca 2012 r.
Numer sprawy	:	68972
Numer decyzji	:	292/12/COL
Państwo EFTA	:	Islandia
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	:	Decyzja dotycząca pomocy państwa przyznanej przez państwo islandzkie poprzez New Glitnir, New Landsbankinn i New Kaupþing podczas likwidacji niektórych funduszy inwestycyjnych
Podstawa prawna	:	Artykuł 61 ust. 1 i ust. 3 lit. b) Porozumienia EOG
Rodzaj środków	:	Środki dla zaradzenia poważnym zaburzeniom w gospodarce
Sektory gospodarki	:	Sektor finansowy

Tekst decyzji w autentycznej wersji językowej, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, można znaleźć na stronie Urzędu Nadzoru EFTA:

http://www.eftasurv.int/state-aid/state-aid-register/

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/9

---

Informacje przekazane przez państwa EFTA, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 1j załącznika XV do Porozumienia EOG (rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych))

2012/C 384/08

CZĘŚĆ I

Nr pomocy	GBER 10/12/R&D
Państwo EFTA	Norwegia
Organ przyznający pomoc	Nazwa	Innovation Norway
	Adres	PO Box 448, Sentrum 0104 Oslo NORWAY
	Strona internetowa	http://www.innovationnorway.com
Nazwa środka pomocy	Program innowacji produktów drewnopochodnych (Wood-based Innovation Scheme)
Krajowa podstawa prawna (odesłanie do właściwego promulgatora krajowego)	Budżet państwa (2011–2012), rozdział 1149, pozycja 71
Adres internetowy pełnego tekstu środka pomocy	http://www.innovasjonnorge.no/Satsinger/Landbruk/Trebasert-innovasjonsprogram/
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy	X
Czas trwania pomocy	Program pomocy	Od 1.8.2012 do 31.12.2013
Sektor(-y) gospodarki	Wszystkie sektory kwalifikujące się do pomocy	Wszystkie sektory mogą otrzymać pomoc pod warunkiem, że beneficjenci przyczynią się do realizacji celu programu, tj. zwiększenia wykorzystania drewna
Rodzaj beneficjenta	MŚP	X
	Duże przedsiębiorstwo	X
Budżet	Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy	26 mln NOK
	Całkowita kwota pomocy ad hoc przyznanej przedsiębiorstwu	… mln NOK
	Przeznaczony na gwarancje	… mln NOK
Instrument pomocy (art. 5)	Dotacja	X

CZĘŚĆ II

Cele ogólne (lista)	Cele (lista)		Maksymalna intensywność pomocy w % lub maksymalna kwota pomocy w NOK	MŚP – premie w %
Pomoc na usługi doradcze dla MŚP oraz udział MŚP w targach (art. 26–27)	Pomoc na rzecz MŚP na usługi doradcze (art. 26)		50 %
	Pomoc na udział MŚP w targach (art. 27)		50 %
Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (art. 30–37)	Pomoc na projekty badawczo-rozwojowe (art. 31)	Badania podstawowe (art. 31 ust. 2 lit. a))	… %
		Badania przemysłowe (art. 31 ust. 2 lit. b))	50 %	10/20 %
		Eksperymentalne prace rozwojowe (art. 31 ust. 2 lit. c))	25 %	10/20 %
	Pomoc na techniczne studia wykonalności (art. 32)		40/65 %	10 %
	Pomoc na pokrycie kosztów praw własności przemysłowej dla MŚP (art. 33)		50 %
	Pomoc na działalność badawczo-rozwojową w sektorach rolnictwa i rybołówstwa (art. 34)
	Pomoc dla młodych innowacyjnych przedsiębiorstw (art. 35)		8 mln NOK
	Pomoc na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji (art. 36)		1,6 mln NOK
	Pomoc na tymczasowe zatrudnienie wysoko wykwalifikowanego personelu (art. 37)		50 %
Pomoc szkoleniowa (art. 38–39)	Szkolenia specjalistyczne (art. 38 pkt 1)		25 %	10/20 %
	Szkolenia ogólne (art. 38 pkt 2)		60 %	10/20 %

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/11

---

Informacje przekazane przez państwa EFTA, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 1j załącznika XV do Porozumienia EOG (rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych))

2012/C 384/09

CZĘŚĆ I

Nr pomocy	GBER 11/12/EMP
Państwo EFTA	Norwegia
Region	Nazwa regionu (NUTS) Poziom 3 – Troms	Status pomocy regionalnej art. 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG
Organ przyznający pomoc	Nazwa	Troms fylkeskommune
	Adres	Postbox 6600 9296 Tromsø NORWAY
	Strona internetowa	http://www.tromsfylke.no
Nazwa środka pomocy	Program rozwoju regionalnego na rzecz okręgu Troms 2010–2013
Krajowa podstawa prawna (odesłanie do właściwego promulgatora krajowego)	Fundusz Rozwoju Okręgu Troms został ustanowiony decyzją rady okręgu Troms z dnia 12 marca 1985 r.
Adres internetowy pełnego tekstu środka pomocy	http://www.tromsfylke.no/LinkClick.aspx?fileticket=qah_PB73Oyc%3d&tabid=332
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy	X
Zmiany istniejącego środka pomocy		Numer pomocy nadany przez Urząd Nadzoru EFTA: Numer referencyjny ESA 2/2005
	Przedłużenie	2010–2013
Czas trwania pomocy	Program pomocy	Od 1.1.2010 do 31.12.2013
Sektor(-y) gospodarki	Wszystkie sektory kwalifikujące się do pomocy	X
Rodzaj beneficjenta	MŚP	X
Budżet	Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy	8 mln NOK
Instrument pomocy (art. 5)	Dotacja	X
	Dotacja na spłatę odsetek
	Pożyczka	X

CZĘŚĆ II

Cele ogólne (lista)	Cele (lista)	Maksymalna intensywność pomocy w % lub maksymalna kwota pomocy w NOK	MŚP – premie w %
Pomoc inwestycyjna i pomoc na zatrudnienie dla MŚP (art. 15)		50 %	0 %

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/12

---

Zawiadomienie Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących trzy państwa EFTA od dnia 1 sierpnia 2012 r.

(Opublikowane zgodnie z art. 10 decyzji Urzędu nr 195/04/COL z dnia 14 lipca 2004 r.  (1) )

2012/C 384/10

Stopy bazowe obliczane są zgodnie z przepisami rozdziału Wytycznych Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie pomocy państwa, dotyczącego metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych (wytyczne zmienione decyzją Urzędu nr 788/08/COL z dnia 17 grudnia 2008 r. (2)). Zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa właściwą stopę referencyjną otrzymuje się poprzez dodanie odpowiednich marż. W przypadku stopy dyskontowej oznacza to dodanie do stopy bazowej odpowiedniej marży w wysokości 100 punktów bazowych. Stopa procentowa od zwracanej pomocy również będzie zasadniczo obliczana poprzez dodanie 100 punktów bazowych do stopy bazowej określonej w decyzji Urzędu nr 789/08/COL z dnia 17 grudnia 2008 r. (3) zmieniającej decyzję Urzędu nr 195/04/COL z dnia 14 lipca 2004 r. (4).

	Islandia	Liechtenstein	Norwegia
1.1.2012–31.5.2012	4,70	0,31	3,57
1.6.2012–31.7.2012	4,70	0,38	3,57
1.8.2012–	5,90	0,38	3,57

---

(1)  Dz.U. L 139 z 25.5.2006, s. 37 oraz Suplement EOG nr 26 z 25.5.2006, s. 1.

(2)  Dz.U. L 105 z 21.4.2011, s. 32 oraz Suplement EOG nr 23 z 21.4.2011, s. 1.

(3)  Dz.U. L 340 z 22.12.2010, s. 1 oraz Suplement EOG nr 72 z 22.12.2010, s. 1.

(4)  Zob. wersja skonsolidowana: http://www.eftasurv.int/media/decisions/195-04-COL.pdf

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/13

---

Zawiadomienie Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących trzy państwa EFTA od dnia 1 września 2012 r.

(Opublikowane zgodnie z art. 10 decyzji Urzędu nr 195/04/COL z dnia 14 lipca 2004 r.  (1) )

2012/C 384/11

Stopy bazowe obliczane są zgodnie z przepisami rozdziału Wytycznych Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie pomocy państwa, dotyczącego metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych (wytyczne zmienione decyzją Urzędu nr 788/08/COL z dnia 17 grudnia 2008 r. (2). Zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa właściwą stopę referencyjną otrzymuje się poprzez dodanie odpowiednich marż. W przypadku stopy dyskontowej oznacza to dodanie do stopy bazowej odpowiedniej marży w wysokości 100 punktów bazowych. Stopa procentowa od zwracanej pomocy również będzie zasadniczo obliczana poprzez dodanie 100 punktów bazowych do stopy bazowej określonej w decyzji Urzędu nr 789/08/COL z dnia 17 grudnia 2008 r. (3) zmieniającej decyzję Urzędu nr 195/04/COL z dnia 14 lipca 2004 r. (4).

	Islandia	Liechtenstein	Norwegia
1.1.2012–31.5.2012	4,70	0,31	3,57
1.6.2012–31.7.2012	4,70	0,38	3,57
1.8.2012–31.8.2012	5,90	0,38	3,57
1.9.2012–	5,90	0,38	2,95

---

(1)  Dz.U. L 139 z 25.5.2006, s. 37 oraz Suplement EOG nr 26 z 25.5.2006, s. 1.

(2)  Dz.U. L 105 z 21.4.2011, s. 32 oraz Suplement EOG nr 23 z 21.4.2011, s. 1.

(3)  Dz.U. L 340 z 22.12.2010, s. 1 oraz Suplement EOG nr 72 z 22.12.2010, s. 1.

(4)  Zob. wersja skonsolidowana: http://www.eftasurv.int/media/decisions/195-04-COL.pdf

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/14

---

OGŁOSZENIE O KONKURSIE OTWARTYM

2012/C 384/12

Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) ogłasza konkurs otwarty:

EPSO/AST/125/12 – Asystenci (AST 3) w następujących dziedzinach:

1.

Audyt

2.	Finanse/Księgowość

3.	Ekonomia/Statystyka

Ogłoszenie o konkursie zostanie opublikowane w 23 językach w Dzienniku Urzędowym C 384 A z dnia 6 grudnia 2012 r.

Dodatkowe informacje można znaleźć na stronie internetowej EPSO: http://blogs.ec.europa.eu/eu-careers.info/

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/15

---

Skład Trybunału EFTA

Mianowanie Sekretarza Trybunału EFTA

2012/C 384/13

Zgodnie z art. 9 protokołu 5 do porozumienia o nadzorze i Trybunale Sekretarzem Trybunału EFTA na okres od dnia 1 września 2012 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r. został mianowany Gunnar Selvik, przejmujący to stanowisko po Skúlim Magnússonie.

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/16

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6747 – Energie Steiermark/Steweag-Steg)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2012/C 384/14

1.

W dniu 6 grudnia 2012 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Energie Steiermark AG („Energie Steiermark”, Austria), kontrolowane wspólnie przez kraj związkowy Styrię i grupę EDF, przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Steweag-Steg GmbH („SSG”, Austria) w drodze zakupu udziałów.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku przedsiębiorstwa Energie Steiermark: wytwarzanie i dystrybucja energii elektrycznej, dystrybucja gazu i ciepłownictwo, głównie w Austrii, — w przypadku przedsiębiorstwa SSG: obrót energią elektryczną i jej dystrybucja, głównie w Austrii.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6747 – Energie Steiermark/Steweag-Steg, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry J-70 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, s. 32 („obwieszczenie Komisji w sprawie uproszczonej procedury”).

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/17

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2012/C 384/15

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„FAL OYSTER”

NR WE: UK-PDO-0005-0885-22.07.2011

ChOG ( ) ChNP ( X )

1.   Nazwa:

„Fal Oyster”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Zjednoczone Królestwo

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.7.

Świeże ryby, małże i skorupiaki oraz produkty wytwarzane z nich

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Nazwą „Fal Oyster” określa się ostrygi poławiane na wyznaczonym obszarze przy użyciu tradycyjnych statków żaglowych i wiosłowych w okresie od dnia 1 października do dnia 31 marca.

„Fal Oyster” należy do gatunku ostryg Ostrea edulis, zwanego „flat oyster” lub „native oyster” (ostryga jadalna). Ma ona niemal okrągłą lub nierówną, owalną muszlę o chropawej, łuszczącej się powierzchni. Muszla jest brązowa lub kremowa, z jasnobrązowymi lub niebieskawymi koncentrycznymi pasmami na zewnętrznych powierzchniach. Powierzchnia wewnętrzna jest bardzo gładka, perłowa, biała lub niebieskawoszara, często z ciemniejszymi niebieskimi plamkami.

Dwie połówki muszli mają różny kształt. Lewa połówka jest wklęsła i przytwierdzona do podłoża, natomiast prawa jest płaska i ściśle przykrywa lewą połówkę. Ostryga może osiągnąć długość ok. 110 mm. Ostrygi „Fal Oyster” poławia się wyłącznie w okresie od dnia 1 października do dnia 31 marca przy użyciu tradycyjnych metod stosowanych tylko w tym regionie.

Shellfish Association of Great Britain scharakteryzowało cechy organoleptyczne „Fal Oyster” w następujący sposób:

Nos: jod

Ciało: soczyste, z posmakiem melona, sałaty i ogórka

Finisz: utrzymujący w ustach lekko cynowy i miedziany posmak

Tekstura: jędrna i słona

Mięso ostrygi ma kolor kremowy, podczas gdy obrzeża są mętnoszare.

Po połowie i oczyszczeniu ostrygi sprzedaje się w muszlach do punktów sprzedaży detalicznej, dostarcza do restauracji w Zjednoczonym Królestwie lub wywozi za granicę. Okres przydatności żywych ostryg do spożycia wynosi około 5 dni.

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

—

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Ostrygi „Fal Oyster” hoduje się i poławia wyłącznie w okresie od dnia 1 października do dnia 31 marca na określonym obszarze przy użyciu tradycyjnych statków bezsilnikowych.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

—

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar produkcji „Fal Oyster” znajduje się w obrębie łowiska Truro Port Fishery. Granice tego łowiska zostały wyznaczone w zarządzeniu w sprawie łowiska (z 1936 r., zmienionym w 1975 r.). Obejmuje ono części portów Truro i Falmouth oraz koryta rzek Truro, Fal i Tresillian o łącznej powierzchni 2 721 akrów (1,101 ha).

Obszar ten jest położony na północ od linii łączącej Trefusis Point i St Mawes Castle z linią średniej niskiej wody zwykłego pływu. Granicą łowiska jest linia średniej niskiej wody, zbiegająca się z linią brzegową z wyjątkiem wejścia do wszystkich zatok, które wyznaczają górne granice łowiska w Mylor, St Just i Malpas.

Obszar ten jest jedynym prawnie uregulowanym łowiskiem ostryg jadalnych w południowo-zachodniej Anglii.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

Fal jest naturalnym i dzikim łowiskiem, w którym nie prowadzi się chowu ani hodowli ostryg. W niewielkim zakresie dochodzi do „gospodarowania” dzikim, naturalnym dnem, gdyż w trakcie połowu podłoże ostryg jest przesuwane dragą. Utrzymuje to łowisko w dobrym stanie, a dodatkowe dragowanie dna od czasu do czasu poza połowami („harrowing”) w dalszym stopniu poprawia jakość podłoża ostryg i sprzyja osiedlaniu się młodych ostryg.

Rzeki w regionie Fal, zasilane wodą z dolin o stromych zboczach, są zasobne w składniki mineralne i biologiczne. Ponadto estuarium jest bardzo głębokie, dzięki czemu woda krąży i jest wymieniana podczas każdego odpływu. W tych wyjątkowych warunkach powstaje plankton, którym żywią się ostrygi.

Ponadto wykazano, że we wszystkich kopalniach w Kornwalii jest dużo wody, która musi być wypompowywana lub jest w sposób naturalny odprowadzana do Carnon Valley, prowadzącej do estuarium i dorzecza Fal. Woda ta zawiera wiele minerałów właściwych dla tego obszaru. Minerały te, a w szczególności miedź i cynk, odpowiadają za szczególny metaliczny posmak „Fal Oyster”. Dzięki temu „Fal Oyster” różni się pod względem cech organoleptycznych od innych ostryg z tego regionu.

Ścisły związek obszaru połowów z produktem jasno wynika z danych archiwalnych dotyczących rybołówstwa, w których opisuje się połowy i hodowlę „Fal Oyster” w rzece Fal i przyległych rzekach, a także sprzedaż tych ostryg. W dokumentach historycznych opisywano połowy na statkach żaglowych i wiosłowych przy użyciu drag. Opisywane metody i sprzęt są bardzo podobne do tych, których używa się dzisiaj. Istnieją liczne zapisy dotyczące historycznych i współczesnych metod połowu, stosowanych wyłącznie na tym obszarze.

Zgodnie z historycznymi i tradycyjnymi metodami dragi ciągnięte są przez statki żaglowe lub wiosłowe, a do połowu ostryg nie używa się silników. Podstawą tej długiej tradycji rybackiej jest wiedza i sprzęt przekazywane wśród rybaków z pokolenia na pokolenia. Dowiedziono, że statki używane do połowów były przekazywane z pokolenia na pokolenie, a niektóre z nich mają ponad 100 lat. Do tradycyjnych umiejętności rybaków należy wyszukiwanie ostryg, ostrożne obchodzenie się z połowem oraz metody dragowania podłoża ostryg w zależności od pływów i wiatru.

W zapisach historycznych z XIX w. mowa jest o handlu ostrygami, ich zbieraniu i hodowli w rejonie portu Falmouth, w tym o połowie, hodowli, sortowaniu i sprzedaży ostryg.

W XX w. przyjęto przepisy wewnętrzne, zgodnie z którymi połów może być prowadzony tylko tradycyjnymi metodami, w szczególności tylko przy użyciu statków żaglowych i wiosłowych. Przepisy te miały także na celu ochronę łowiska w dłuższej perspektywie. Flota licząca około 100 statków została jednak drastycznie zmniejszona w latach 80., kiedy to choroba ostryg znacznie ograniczyła ich populację, a ich połów stał się nieopłacalny. Powrót do stanu sprzed choroby następował powoli, jednak flota stopniowo zwiększała liczebność. Powstała grupa zwana Oyster Fishery Management Group (grupa ds. zarządzania łowiskiem ostryg), w ramach której rybacy, przetwórcy i regulator wspólnie zarządzają łowiskiem.

5.2.   Specyfika produktu:

Cechy „Fal Oyster” związane są z tym obszarem i lokalną tradycją połowu ostryg, według metody stosowanej tylko w tym regionie. Metoda połowu polega na użyciu drag ciągniętych po dnie morza przez statki żaglowe i wiosłowe. Nadal używa się drag i statków tego samego rodzaju, jak przed laty. Najstarsze opisy takiego sprzętu pochodzą z 1750 r.

Mięso ostryg jest jędrne i jedwabiste, o gładkiej powierzchni. Jest ono koloru kremowego, podczas gdy obrzeża są mętnoszare. Mięso to ma słony i słodki smak, z soczystym posmakiem melona, sałaty i ogórka. Ma także utrzymujący w ustach lekko cynowy i miedziany posmak.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Smak ostrygi zależy od środowiska, w którym żyła. Łowisko Fal zasilane jest wodą z otaczających je dolin, bogatych w składniki mineralne i biologiczne. Ponadto dzięki głębokości estuarium Fal woda krąży i jest wymieniana przy każdym odpływie. Zapewnia to wyjątkowy poziom słonej wody morskiej i słodkiej wody rzecznej. W tym środowisku powstaje plankton, którym żywią się ostrygi. Środowisko to kształtuje cechy ostryg „Fal Oyster”, opisywanych jako bardziej słone, metaliczne, kremowe i słodsze w smaku niż inne gatunki z innych rejonów.

Cechy „Fal Oyster” związane są z tym obszarem i lokalną tradycją zbioru ostryg, według metody stosowanej tylko w tym regionie, oraz z tradycyjnymi umiejętnościami przekazywanymi z pokolenia na pokolenia, do których należy wyszukiwanie ostryg, ostrożne obchodzenie się ze złowionymi ostrygami oraz metody dragowania podłoża ostryg w zależności od pływów i wiatru.

Zarówno użycie nazwy „Fal Oyster”, jak i reputacja tych ostryg ze względu na ich doskonały smak i jakość wzrosły dzięki wysiłkom przetwórców i członków Oyster Fishery Management Group. Wszyscy członkowie grupy używają nazwy „Fal Oyster” i oferują produkt wysokiej jakości w sprzedaży hurtowej oraz na dalszych etapach łańcucha dostaw, gdyż ostrygi te są bardzo poszukiwane przez restauracje zarówno w Zjednoczonym Królestwie, jak i poza nim.

Od 1996 r. na początku sezonu dragowania organizowany jest festiwal „Fal Oyster”, który pokazuje różnorodność i jakość kornwalijskich owoców morza, a także jest okazją do zaprezentowania jednego z ostatnich pozostałych tradycyjnych łowisk ostryg, dragowanych przy użyciu kryp żaglowych i wiosłowych.

Festiwal ten wspiera znany kucharz Rick Stein, który w mieście Falmouth otworzył swoją restaurację. Działa w niej bar z owocami morza, w którym podaje się „Fal Oyster”. Ostrygi „Fal Oyster” pojawiają się także w filmach i książkach kucharskich, piszą o nich dziennikarze kulinarni.

Ruch Slow Food włączył „Fal Oyster” do swojej „Arki Smaku”. Ostrygi te opisuje się jako jedną z niewielu populacji ostryg jadalnych pozostałych w Zjednoczonym Królestwie.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

http://archive.defra.gov.uk/foodfarm/food/industry/regional/foodname/products/documents/fal-oyster-pdo-120912.pdf

---

(1)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

---

13.12.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 384/21

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2012/C 384/16

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„SAINT MARCELLIN”

NR WE: FR-PGI-0005-0832-08.10.2010

ChOG ( X ) ChNP ( )

1.   Nazwa:

„Saint Marcellin”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Francja

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.3:

Sery

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

„Saint Marcellin” jest serem wytwarzanym z pełnotłustego mleka krowiego, nieznormalizowanego jeśli chodzi o zawartość tłuszczu i białka, surowego lub poddanego obróbce termicznej. Ser ma kształt cylindryczny i zaokrąglone brzegi, średnicę 65–80 mm, wysokość 20–25 mm i masę co najmniej 80 gr. Jest to ser miękki; masa serowa nie jest wymieszana ani odciśnięta, jest lekko słona, bez dodatku przypraw i aromatów; flora bakteryjna na powierzchni sera może być barwy białej, beżowej do szaroniebieskiej. Masa serowa jest jednolita w przekroju.

„Saint-Marcellin” zawiera 40–65 gr tłuszczu na 100 gr masy po całkowitym osuszeniu.

Obróbka „Saint-Marcellin” podczas suszenia umożliwia uzyskanie dwóch różnych typów prezentacji:

—	„Saint-Marcellin”„twardy” (sec) to ser o zawartości suchego ekstraktu równej co najmniej 44 % masy, odpowiadający lokalnej tradycji. Ser ten jest poddawany procesowi dojrzewania służącemu uzyskaniu lepszych zdolności przechowywania dzięki ograniczeniu proteolizy.

—

„Saint-Marcellin”„miękki” (moelleux), w którym wskutek mniej intensywnego suszenia zawartość suchego ekstraktu jest równa co najmniej 40 % masy, jest poddawany procesowi dojrzewania pozwalającemu na rozwinięcie intensywnych aromatów i osiągnięcie miękkiej lub nawet śmietankowej konsystencji. Ten typ sera, o zasięgu tradycyjnie bardziej regionalnym, jest często poddawany dłuższemu dojrzewaniu.

Od zaprawienia mleka podpuszczką do wprowadzenia sera „Saint-Marcellin” do obrotu musi upłynąć co najmniej 10 dni.

W celu wprowadzenia do obrotu „Saint-Marcellin” może, ale nie musi, być pakowany.

Z wizualnego punktu widzenia skórka sera, czasem lekko pomarszczona, musi być prawie w całości lub całkowicie pokryta pleśnią o następującej barwie: biała, beżowa do szaroniebieskiej. Kremowa w kolorze masa serowa jest w przekroju gładka i jednorodna, choć może zawierać kilka dziurek. W smaku skórka jest ledwie wyczuwalna. „Saint-Marcellin”„miękki” rozpływa się w ustach, podczas gdy odmiana „twarda” charakteryzuje się zwartą konsystencją. Wyraźny smak „Saint-Marcellin” wiąże się z dobrze wyważonym bogactwem aromatów (smak owocowy, miodowy itp.) charakterystycznym dla tego sera, w którym przeważa smak mleczny i średnio słony.

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Pełnotłuste mleko krowie, nieznormalizowane jeśli chodzi o zawartość tłuszczu i białka, pochodzące z wyznaczonego obszaru geograficznego.

Mleko musi być surowe lub poddane obróbce termicznej, co wyklucza pasteryzację. „Saint-Marcellin” jest serem o tradycji lokalnej, którego produkcja rozwinęła się w obszarze specjalizującym się w chowie bydła mlecznego. Mleko wykorzystywane w produkcji tego sera pochodziło zawsze z gospodarstw znajdujących się w wyznaczonym obszarze geograficznym. Renoma tego sera została zbudowana dzięki spójności sektora skupiającego producentów mleka o wysokiej jakości, umiejętnie wykorzystujących swój obszar i jego potencjał, oraz przetwórców dbających o zachowanie lokalnych umiejętności.

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

Znaczną część powierzchni obszaru geograficznego produkcji zajmują pastwiska. Dla lokalnych hodowców oczywiste było wykorzystanie przede wszystkim lokalnych zasobów, co przyczyniło się do uzyskania przez „Saint-Marcellin” jego charakterystycznych cech. Trawa, a w szczególności siano, stanowią zasadniczy składnik w żywieniu zwierząt; hodowcy ograniczają paszę uzupełniającą, by nie odchodzić od tradycyjnego sposobu chowu.

Kryteria, które musi zatem spełniać pasza dla krów mlecznych, są następujące:

—	samowystarczalność żywnościowa: co najmniej 80 % suchej masy całkowitej rocznej dawki pokarmowej musi pochodzić z wyznaczonego obszaru geograficznego,

—	trawa we wszelkich możliwych postaciach stanowi co najmniej 50 % suchej masy rocznej pokarmowej dawki podstawowej,

—	podczas czterech miesięcy zimowych (grudzień, styczeń, luty, marzec) siano stanowi 15 % suchej masy pokarmowej dawki podstawowej,

—

dozwolone pasze uzupełniające stanowią najwyżej 30 % suchej masy całkowitej rocznej dawki pokarmowej. W związku z tym dozwolone pasze uzupełniające to: ziarno i zbożowe produkty uboczne, rośliny oleiste i wysokobiałkowe, makuchy z orzechów oraz suszone rośliny strączkowe. W granicach 10 % zezwala się na stosowanie następujących dodatków do produktów wymienionych powyżej: serwatka, ziemniaki i inne bulwy, suszone wysłodki buraczane, melasa, dodatki żywnościowe: minerały, witaminy, pierwiastki śladowe, soda oczyszczona, sól.

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Wszystkie etapy produkcji mleka, przetwarzania i dojrzewania sera „Saint-Marcellin” muszą odbywać się w wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

Brak informacji

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Poza obowiązkowymi zapisami przewidzianymi w przepisach dotyczących etykietowania serów, etykieta każdego sera zawiera:

—	nazwę „Saint Marcellin”,

—	identyfikację zakładu przetwórczego,

—	logo ChOG (IGP) Unii Europejskiej lub zapis „Chronione Oznaczenie Geograficzne” („Indication Géographique Protégée”).

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar geograficzny produkcji „Saint Marcellin” znajduje się na wschodnim brzegu Rodanu i obejmuje tereny aż do masywu Vercors. Jego centrum jest gmina Saint Marcellin (w departamencie Isère), od której nazwy pochodzi nazwa sera i która była początkowo ośrodkiem jego sprzedaży. Obszar ten jest wyznaczony zgodnie z kryteriami historycznymi (kolebka produkcji i sprzedaży „Saint Marcellin”) i geograficznymi (spójność między krajobrazem a zagospodarowaniem środowiska).

W skład obszaru geograficznego wchodzą następujące kantony:

w departamencie Drôme: — w całości kantony: (La) Chapelle-en-Vercors, Romans-sur-Isère kanton pierwszy i drugi, Saint-Donat-sur-l’Herbasse, Saint-Jean-en-Royans, — kanton Bourg-de-Péage, z wyjątkiem gmin Alixan, Bourg-de-Péage, Châteauneuf-sur-Isère, — Canton de Chabeuil: wyłącznie gminy (Le) Chaffal, Chateaudouble, Peyrus, — kanton Crest-Nord: wyłącznie gminy Omblèze, Plan-de-Baix, — kanton (Le) Grand-Serre: wyłącznie gminy Le Grand-Serre, Hauterives, Montrigaud, Saint-Christophe-et-le-Laris, Tersanne, — kanton Saint-Vallier: wyłącznie gminy Châteauneuf-de-Galaure, Claveyson, Fay-le-Clos, La-Motte-de-Galaure, Mureils, Ratières, Saint-Avit, Saint-Barthélémy-de-Vals, Saint-Martin-D'Août, Saint-Uze;

w departamencie Isère: — w całości kantony: (La) Côte-Saint-André, (Le) Grand-Lemps, (Le) Pont-Beauvoisin, Pont-en-Royans, Rives, Roybon, Saint-Etienne-de-Saint-Geoirs, Saint-Geoire-en-Valdaine, Saint-Marcellin, Tullins, Vinay, Virieu, — kanton Saint-Jean-de-Bournay: wyłącznie gminy Chatonnay, Eclose, Lieudieu, Meyssies, Saint-Anne-sur-Gervonde, Saint-Jean-de-Bournay, Tramole, Villeneuve-de-Marc, — kanton Saint-Laurent-du-Pont, z wyjątkiem gmin Saint-Pierre-d’Entremont, Saint-Pierre-de-Chartreuse, — kanton Fontaine-Sassenage: wyłącznie gmina Veurey-Voroize, — kanton (La) Tour-du-Pin: wyłącznie gminy Montagnieu, Sainte-Blandine, Saint-Victor-de-Cessieu, Torchefelon, — kanton Villard-de-Lans, z wyjątkiem gmin Engins, Saint-Nizier-du-Moucherotte, — kanton Voiron: z wyjątkiem gminy Voreppe;

w departamencie Savoie: — kanton (Le) Pont-de-Beauvoisin: wyłącznie gminy Belmont-Tramonet, (La) Bridoire, Domessin, (Le) Pont-de-Beauvoisin, Saint-Beron, Verel-de-Montbel, — kanton Saint-Genix-sur-Guiers, z wyjątkiem gmin Gerbaix, Marcieux, Novalaise.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

Czynniki przyrodnicze

Obszar produkcji „Saint Marcellin” należy do regionu Dolnego Delfinatu (Bas Dauphiné) leżącego między równinami liońskimi a wapiennymi pasmami górskimi Chartreuse i zachodniego Vercors. Tworzą go wzgórza i wyżyny trzeciorzędowe poprzecinane szerokimi dolinami i otoczone na wschodzie górami. Obszar ten stanowi łagodne przejście pomiędzy górami a nizinami, a dokładniej pomiędzy Alpami a Prowansją.

Klimat jest w większości umiarkowany, charakterystyczny dla wyżyn, ze średnią temperaturą od 9 °C do 11 °C i opadami od 800 mm do 1 100 mm.

Obszar ten charakteryzuje się obecnością wiatrów, głównie północno-południowych, których istnienie naznaczyło historię i kulturę produkcji i przetwórstwa. Dzięki obecności wiatrów możliwe było suszenie orzechów, tytoniu i sera; miały one również wpływ na kształt lokalnej architektury. Sprzyjało to pojawieniu się produkcji serów i zakładaniu zakładów serowarskich na całym omawianym terytorium. Sytuacja ta nie zmieniła się na przestrzeni lat.

Czynnik ludzki

Obszar produkcji „Saint Marcellin” jest obszarem o charakterze wyraźnie wiejskim, o przeznaczeniu rolnym i wysokim odsetku powierzchni użytków zielonych (pastwiska stanowią od 40 % do 80 % gruntów rolnych). Charakteryzuje się on zarówno występowaniem upraw mieszanych, jak i chowem, wśród których główne miejsce zajmuje uprawa drzew (w szczególności orzecha włoskiego, w tym chronionej nazwy pochodzenia orzecha włoskiego z Grenoble/noix de Grenoble) oraz produkcja mleka.

Ser nazywany początkowo „tomme” i wytwarzany w gospodarstwach rolnych bez trudu zaczął być utożsamiany z gminą „Saint Marcellin”, na terenie której już od XV wieku odbywał się najważniejszy targ w regionie.

Suszeniu serów, orzechów i tytoniu sprzyjało występowanie wiatrów tak często obecnych na tym obszarze, co przyczyniało się do budowania tam powszechnie suszarni orzechów. Suszarnie orzechów mogły również służyć do suszenia serów, układanych w zawieszonych wysoko koszach, zwanych „tommiers”.

Od 1870 r. osoby zbierające, zwane „coquetiers” prowadziły regularnie obchód gospodarstw. Zbieracze stali się następnie dostawcami serów w sąsiednich dużych ośrodkach miejskich, takich jak Romans, Grenoble, Lyon, Saint-Étienne, Avignon, które od tego czasu pozostają ważnymi konsumentami. Zachęciło to rolników do coraz intensywniejszej produkcji serów, co przyczyniło się do rozwoju sprzedaży „Saint Marcellin”.

W latach 20. zeszłego stulecia byli zbieracze zajęli się produkcją serów, stosując technologię wytwarzania wzorowaną na metodach gospodarskich (skrzep mleczny, stosowanie takich samych foremek cedzakowych itp.). Tak powstały pierwsze zakłady serowarskie w regionie „Saint Marcellin”, po czym opracowano pierwszą oficjalną definicję tego sera.

Branża producentów „Saint Marcellin” bardzo wcześnie starała się przyjąć zorganizowaną formę i objąć produkt ochroną. W 1971 r. powstało najpierw stowarzyszenie producentów sera „Saint Marcellin” (Union des Fabricants du „Saint-Marcellin”), a następnie, w 1994 r., międzybranżowy komitet „Saint Marcellin” skupiający również producentów mleka i producentów rolnych. Cała branża była odtąd zaangażowana w promowanie sera „Saint Marcellin”, udoskonalanie jego jakości oraz procedurę objęcia go nazwą chronioną.

5.2.   Specyfika produktu:

Szczególne właściwości sera

„Saint Marcellin” jest serem małym, o charakterystycznym kształcie krążka o zaokrąglonych brzegach, średnicy ok. 7 cm, masie minimum 80 g i ok. 2 cm wysokości.

Z wizualnego punktu widzenia skórka sera, czasem lekko pomarszczona, musi być prawie w całości lub całkowicie pokryta pleśnią o barwie białej lub beżowej do szaroniebieskiej.

Kremowa w kolorze masa serowa jest w przekroju gładka i jednorodna. W smaku skórka jest ledwie wyczuwalna. „Saint-Marcellin”„miękki” rozpływa się w ustach, podczas gdy odmiana „twarda” charakteryzuje się zwartą konsystencją.

Wyraźny smak „Saint-Marcellin” wiąże się z dobrze wyważonym bogactwem aromatów (smak owocowy, miodowy itp.) charakterystycznym dla tego sera, w którym przeważa smak mleczny i średnio słony.

Tradycyjne umiejętności

W żywieniu bydła mlecznego ważną rolę odgrywa lokalna pasza, w szczególności trawa, przede wszystkim dzięki minimalnej długości wypasu: 180 dni rocznie na pastwiskach o dużej powierzchni (obsada gospodarstwa ograniczona do 1,4 dużej jednostki przeliczeniowej inwentarza na hektar). Zasady te mają na celu zagwarantowanie wysokiej jakości wykorzystywanego w produkcji mleka.

Mleko poddawane jest ograniczonej obróbce cieplnej (zakaz pasteryzacji) i nie jest znormalizowane, co pozwala zachować wszystkie jego pierwotne zalety i wydobyć całe bogactwo smaków sera „Saint Marcellin”.

„Saint Marcellin” posiada własną tożsamość i właściwości dzięki szczególnej technologii przetwórczej będącej kontynuacją starych metod wytwarzania. Dzięki skrzepowi mlecznemu typu „mlekowego”, niepoddawanemu ani odciśnięciu, ani mieszaniu, lekko posolemu, a następnie suszonemu i przechodzącemu etap dojrzewania, otrzymuje się cechy ogranoleptyczne właściwe dla sera „Saint Marcellin”.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

U zarania historii „Saint Marcellin” związek ten polega jednocześnie na renomie, szczególnych właściwościach tego sera i tradycyjnych umiejętnościach.

Produkcja sera „Saint Marcellin” opiera się tradycyjnych praktykach hodowlanych (uprawy mieszane – chów) i przetwórstwie, ściśle związanych z naturalnym otoczeniem:

—	znaczenie pastwisk i pasz lokalnych w żywieniu bydła, dzięki istnieniu dużych powierzchni upraw paszowych w wyznaczonym obszarze geograficznym,

—	silna obecność wiatrów w wyznaczonym obszarze geograficznym, która ukształtowała tradycję konserwacji serów przy pomocy suszenia i dojrzewania.

Wszystkie te warunki sprzyjały rozwojowi produkcji serów o małym rozmiarze, którym bardzo wcześnie (już w XV wieku) nadano nazwę „Saint Marcellin”, pochodzącą od nazwy najważniejszego w tamtej epoce targu. Pierwsze wzmianki o serze „Saint Marcellin” można znaleźć w księgach rachunkowych administratora Ludwika XI (XV wiek).

Począwszy od 1935 r., na prośbę działających w tym regionie podmiotów gospodarczych, ser „Saint Marcellin” zyskuje oficjalny opis we Francji. Opis ten staje się uregulowany prawnie w 1942 r., po czym ulega wielu zmianom. Od 1980 r. jest on zgodny z obecną specyfikacją: „średnica ok. 70 mm, wysokość od 20 mm do 25 mm, masa od 80 g, wytworzony z mleka krowiego podpuszczkowego, masa serowa miękka, niemieszana, nieodciśnięta, lekko słona, bez dodatków przypraw i aromatów, …”. Specyfikacja pozwoliła na bardziej uregulowaną produkcję sera „Saint Marcellin”.

Święto „Saint Marcellin”, jak również muzeum tego sera oraz udział komitetu sera „Saint Marcellin” w imprezach rolniczych lokalnych i krajowych, przyczyniły się do utrzymania renomy tego produktu.

O obecnej randze tej renomy zaświadcza obecność sera w wielu menu wysoko cenionych restauracji w Delfinacie i sąsiednich aglomeracjach (Lyon, Grenoble, Saint-Étienne): może on wchodzić w skład tzw. deski serów lub być podawany na ciepło w sałatkach, cieście francuskim lub też być zapiekany. Spis francuskiego dziedzictwa kulinarnego (wydanie Rhône-Alpes) z 1995 r. potwierdza tę renomę, poświęcając serowi „Saint Marcellin” cały rozdział.

Obecnie nazwa „Saint Marcellin” jest powszechnie używana przez siedem zakładów serowarskich w wyznaczonym obszarze produkcji, czego dowodzą przedstawione etykiety, oraz cieszy się znaczną, wychodzącą poza granice regionu sławą. W 2008 r. produkcja sera opatrzonego etykietą z nazwą „Saint Marcellin” wyniosła 35,5 mln sztuk.

Długa historia tego sera i ustanowiona na wczesnym etapie definicja umożliwiły rozwój jego produkcji bez utraty tożsamości. Dzisiaj, dzięki spójności branży i utożsamianiu tego sera z konkretnym obszarem i lokalnymi umiejętnościami, jego pozycja na scenie krajowej jest bardzo silna, mimo iż produkcja pozostała ograniczona głównie do regionu będącego kolebką tego sera.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCIGPSaint-MarcellinV2.pdf

---

(1)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

---