6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/1

---

2012/C 303/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 295 z 29.9.2012.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 287 z 22.9.2012.

Dz.U. C 273 z 8.9.2012.

Dz.U. C 258 z 25.8.2012.

Dz.U. C 250 z 18.8.2012.

Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

Dz.U. C 235 z 4.8.2012.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/2

---

Wyznaczenie sędziego pełniącego w zastępstwie Prezesa Sądu funkcję sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych

2012/C 303/02

W dniu 19 września 2012 r., na podstawie art. 103 § 2 regulaminu postępowania, Sąd podjął decyzję, iż w okresie od dnia 1 października 2012 r. do dnia 30 września 2014 r. sędzia M. I. Rofes i Pujol zastępować będzie prezesa Sądu, w przypadku jego nieobecności lub wystąpienia innej przeszkody w wykonywaniu przez niego obowiązków, jako sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/3

---

Postanowienie Trybunału siódma izba) z dnia 7 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Benevento — Włochy) — Volturno Trasporti Sas di Santoro Nino e c. przeciwko Camera di Commercio di Benevento, Equitalia Polis SpA

(Sprawa C-21/11) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Oczywista niedopuszczalność)

2012/C 303/03

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Commissione tributaria provinciale di Benevento

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Volturno Trasporti Sas di Santoro Nino e c.

Strona pozwana: Camera di Commercio di Benevento, Equitalia Polis SpA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Commissione tributaria provinciale di Benevento — Wykładnia art. 10 lit. c) i art. 12 lit. e) dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U. L 249, s. 25) — Podatki pośrednie od gromadzenia kapitału — Nałożenie opłaty rocznej z tytułu wpisu do rejestru handlowego prowadzonego przez lokalne izby handlowe — Dopuszczalność

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Benevento (Włochy) postanowieniem z dnia 22 września 2010 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 95 z 26.3.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/3

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 11 maja 2012 r. — Lan Airlines SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) Air Nostrum, Líneas Aéreas del Mediterráneo SA

(Sprawa C-198/11 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 119 regulaminu postępowania - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Słowny wspólnotowy znak towarowy LÍNEAS AÉREAS DEL MEDITERRÁNEO LAM - Zgłoszenie do rejestracji - Sprzeciw właściciela wcześniejszych, słownego i graficznego, wspólnotowy znaków towarowych LAN - Oddalenie sprzeciwu - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Odwołanie oczywiście niedopuszczalne)

2012/C 303/04

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Lan Airlines SA (przedstawiciel: E. Armijo Chávarri, abogado)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Mondéjar Ortuño, pełnomocnik), Air Nostrum, Líneas Aéreas del Mediterráneo SA

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 8 lutego 2011 r. w sprawie T-194/09 Lan Airlines przeciwko OHIM — Air Nostrum, Líneas Aéreas del Mediterráneo, na mocy którego Sąd oddalił odwołanie od decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 lutego 2009 r. (sprawa R 107/2008-4) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Lan Airlines, SA a Air Nostrum, Líneas Aéreas del Mediterráneo, SA

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	LAN Airlines SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 186 z 25.6.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/4

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 3 maja 2012 r. — World Wide Tobacco España, SA przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-240/11 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek zakupu i pierwszego przetworzenia surowca tytoniowego - Ustalanie cen i podział rynku - Grzywny - Skutek odstraszający - Równość traktowania - Okoliczności łagodzące - Maksymalna granica 10 % obrotu - Współpraca)

2012/C 303/05

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: World Wide Tobacco España, SA (przedstawiciele: M. Odriozola i A. Vide, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Gippini Fournier i L. Malferrari, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 8 marca 2011 r. w sprawie T–37/05 World Wide Tobacco España przeciwko Komisji, którym Sąd częściowo oddalił żądanie obniżenia kwoty grzywny nałożonej na skarżącą w decyzji Komisji C(2004) 4030 wersja ostateczna z dnia 20 października 2004 r. w sprawie postępowania zgodnie z art. 81 ust. 1 (WE) (sprawa COMP/C.38.238/B.2 — Surowiec tytoniowy — Hiszpania)

Sentencja

1)	Odwołania główne i uboczne zostają oddalone.

2)	World Wide Tobacco España SA zostaje obciążona kosztami związanymi z odwołaniem głównym.

3)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem wzajemnym.

---

(1)  Dz.U. C 211 z 16.7.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/4

---

Postanowienie Trybunału z dnia 4 lipca 2012 r. — Région Nord-Pas-de-Calais przeciwko Communauté d’Agglomération du Douaisis i Komisji Europejskiej

(Sprawa C-389/11 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Produkcja pojazdów szynowych - Decyzje uznające pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i nakazujące jej odzyskanie)

2012/C 303/06

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Région Nord-Pas-de-Calais (przedstawiciele: adwokaci M. Cliquennois i F. Cavedon)

Druga strona postępowania: Communauté d’Agglomération du Douaisis, Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Giolito i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 12 maja 2011 r. w sprawach połączonych T-267/08 i T-279/08 Région Nord-Pas-de-Calais i Communauté d’agglomération du Douaisis przeciwko Komisji, oddalającemu skargi mające początkowo za przedmiot żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2008) 1089 wersja ostateczna z dnia 2 kwietnia 2008 r., a następnie żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2010) 4112 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie pomocy państwa C-38/2007 (ex NN 45/2007) przyznanej przez Francję na rzecz Arbel Fauvet Rail SA — Produkcja pojazdów szynowych — Odzyskanie pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem — Naruszenie prawa do obrony i zasady kontradyktoryjności

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Région Nord-Pas-de-Calais zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 290 z 1.10.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/4

---

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 14 maja 2012 r. — Timehouse GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-453/11 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Trójwymiarowy znak towarowy przedstawiający zegarek - Odmowa rejestracji - Brak charakteru odróżniającego)

2012/C 303/07

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Timehouse GmbH (przedstawiciel: V. Knies, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: K. Klüpfel, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie wniesione od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 6 lipca 2011 r. w sprawie T- 235/10 Timehouse przeciwko OHIM (Kształt zegarka z ząbkowanymi krawędziami), w którym Sąd oddalił skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 marca 2010 r. (sprawa R 0942/2009-1) dotyczącą rejestracji jako wspólnotowego znaku towarowego trójwymiarowego oznaczenia tworzonego przez kształt zegarka — Brak charakteru odróżniającego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Timehouse GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 340 z 19.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/5

---

Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Brescia — Włochy) — Gennaro Currà i in. przeciwko Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-466/11) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 92 ust. 1 regulaminu postępowania - Powództwo wytoczone przez ofiary zbrodni przeciwko państwu członkowskiemu ponoszącemu odpowiedzialność za działania podejmowane przez jego służby zbrojne podczas wojny - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Oczywisty brak właściwości Trybunału)

2012/C 303/08

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale ordinario di Brescia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Gennaro Currà, Nadia Orlandi spadkobiercy Aldo Orlandiego, Renzo Ciro Malago spadkobierca Federico Malago, Ruberto Ezecchia, Camillo Turchetti, Franco Forni, Ilva Morselli spadkobierca Ermenegildo Morselliego, Elisa Ghisolfi i Anna Ghisolfi spadkobierczynie Luci Ghisolfiego, Primo Zelioli, Francesco Perondi, Anna Furgeri spadkobierczyni Agide Furgeriego, Elena Penzani i Gian Luigi Penzani spadkobiercy Carlo Penzaniego, Renato Mortari, Ada Zaccaria spadkobierczyni Sigifredo Zaccarii, Erino Alberti, Gabriella Boccaletti spadkobierczyni Mario Boccalettiego, Rita Boccasanta spadkobierczyni Ernesto Boccasanty, Alberto Borelli, Pierantonio Foresti spadkobierca Franco Forestiego, Irmo Sancassiani, Ennio Mischi spadkobierca Aldo Mischiego, Graziano Broglia spadkobierca Rosolino Broglii, Alba Spinella i Maria Raffaella Spinella spadkobierczynie Vincenzo Rocco Spinelli, Giuseppe Ferri, Alessandra Fontanabona spadkobierczyni Giulio Fontanabony, Luciana, Mariuccia i Giulietta Pedratti spadkobierczynie Carlo Pedrattiego, Raffaele Colucci

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Przy udziale: Repubblica italiana

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunale ordinario di Brescia — Wykładnia art. 3, 4 ust. 3, 6 i 21 TUE a także art. 17, 47 i 52 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej — Zbrodnie przeciwko ludzkości — Powództwo wytoczone przez ofiary zbrodni przeciwko państwu członkowskiemu ponoszącemu odpowiedzialność za działania podejmowane przez jego służby zbrojne podczas wojny — Prawo ofiar do odszkodowania — Dopuszczalność zarzutu przedawnienia tego prawa — Dopuszczalność powołania się przez państwo członkowskie na immunitet jurysdykcyjny

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy, aby rozpatrzyć wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego przedstawiony przez Tribunale ordinario di Brescia (Włochy).

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/5

---

Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 lipca 2012 r. — Audi AG, Volkswagen AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-467/11 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Odwołanie, które stało się bezprzedmiotowe - Umorzenie postępowania)

2012/C 303/09

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Audi AG, Volkswagen AG (przedstawiciel: P. Kather, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 6 lipca 2011 r. w sprawie T-318/09 Audi i Volkswagen przeciwko OHIM (TDI), którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 maja 2009 r. (sprawa R 226/2007-1), dotyczącą wniosku o rejestrację oznaczenia słownego TDI jako wspólnotowego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 12 (pojazdy samochodowe i ich elementy konstrukcyjne) — Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) i ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1) — Charakter odróżniający oznaczenia słownego TDI

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie odwołania zostaje umorzone.

2)	Audi AG i Volkswagen AG zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/6

---

Postanowienie Trybunału z dnia 14 maja 2012 r. — Sepracor Pharmaceuticals (Ireland) Ltd przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-477/11 P) (1)

(Odwołanie - Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 - Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Substancja czynna eszopiklon - Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu - Procedura - Zajęcie stanowiska przez Komisję - Status nowej substancji czynnej - Pojęcie aktu podlegającego zaskarżeniu)

2012/C 303/10

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Sepracor Pharmaceuticals (Ireland) Ltd (przedstawiciele: I. Dodds-Smith, solicitor, D. Anderson QC, J. Stratford, barrister)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin i M. Šimerdová, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie wniesione od postanowienia Sądu (czwarta izba) z dnia 4 lipca 2011 r. w sprawie T-275/09 Sepracor Pharmaceuticals przeciwko Komisji odrzucającego jako niedopuszczalną skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 6 maja 2009 r. stwierdzającej, w ramach postępowania w przedmiocie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu wytwarzanego przez wnoszącą odwołanie, Lunivii, że zawarta w niej substancja czynna eszopiklon nie stanowi nowej substancji czynnej w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 136, s. 1) — Pojęcie aktu podlegającego zaskarżeniu

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Sepracor Pharmaceuticals (Ireland) Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/6

---

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 10 lipca 2012 r. — Rügen Fisch AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Schwaaner Fischwaren GmbH

(Sprawa C-582/11 P) (1)

(Odwołanie - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 7 ust. 1 i 2 - Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy SCOMBER MIX - Bezwzględna podstawa unieważnienia - Charakter opisowy)

2012/C 303/11

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Rügen Fisch AG (przedstawiciele: O. Spuhler i M. Geitz, Rechstanwälte)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik), Schwaaner Fischwaren GmbH (przedstawiciele: A. Jaeger-Lenz i T. Bösling, Rechstanwälte)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 21 września 2011 r. w sprawie T-201/09 Rügen Fisch AG przeciwko OHIM, na mocy którego Sąd oddalił skargę wnoszącej odwołanie na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 marca 2009 r. (sprawa R 230/2007-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Rügen Fisch AG a Schwaaner Fischwaren GmbH — Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) i art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1) — Charakter odróżniający oznaczenia słownego SCOMBER MIX

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Rügen Fisch AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 25 z 28.1.2012

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/6

---

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 28 czerwca 2012 r. — TofuTown.com GmbH, Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-599/11 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 119 regulaminu postępowania - Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego oznaczenia „TOFUKING” - Sprzeciw właściciela znaku towarowego Curry King - Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Stopień podobieństwa)

2012/C 303/12

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: TofuTown.com GmbH (przedstawiciel: B. Krause, Rechtsanwältin)

Druga strona postępowania: Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG (przedstawiciel: S. Russlies, Rechtsanwalt), Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) z dnia 20 września 2011 r. w sprawie T-99/10 Meica przeciwko OHIM (TOFUKING), którym stwierdzono nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 stycznia 2010 r. (sprawa R 63/2009-4) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG a TofuTown.com GmbH — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	TofuTown.com GmbH ponosi własne koszty postępowania oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co

3)	Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) ponosi własne koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 133 z 5.5.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/7

---

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 6 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gyulai Törvényszék — Węgry) — HERMES Hitel és Faktor Zrt przeciwko Nemzeti Földalapkezelő Szervezet

(Sprawa C-16/12) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zasady ogólne prawa Unii - Ustawa o lasach - Brak związku z prawem Unii - Oczywisty brak właściwości Trybunału)

2012/C 303/13

Język postępowania: węgierski

Sąd krajowy

Gyulai Törvényszék

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: HERMES Hitel és Faktor Zrt

Strona pozwana: Nemzeti Földalapkezelő Szervezet

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Gyulai Törvényszék — Wykładnia zasad ogólnych prawa Unii — Umowa pożyczki hipotecznej zawarta między instytucją finansową i instytucją publiczną — Zmiana przepisów ustawowych powodująca wyłączenie z obrotu niektórych obszarów leśnych znajdujących się wcześniej w obrocie handlowym — Zmiana uniemożliwiająca sprzedaż terenów obciążonych hipoteką w drodze licytacji publicznej w związku z postępowaniem sądowym zainicjowanym przez wierzyciela z powodu niewykonania umowy przez dłużnika

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na pierwsze pytanie prejudycjalne przedłożone przez Gyulai Törvényszék (Węgry) postanowieniem z dnia 4 stycznia 2012 r.

---

(1)  Dz.U. C 126 z 28.4.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/7

---

Postanowienie Trybunału z dnia 4 lipca 2012 r. — Gino Trevisanato przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-25/12 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 119 regulaminu postępowania - Żądanie nakazania Komisji, aby zajęła stanowisko w przedmiocie wykładni i transpozycji dyrektywy - Oczywista niedopuszczalność)

2012/C 303/14

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Gino Trevisanato (przedstawiciel: L. Sulfaro, avvocato)

Druga strona postępowania: Komisja

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie T-510/11 Trevisanato przeciwko Komisji, w którym odrzucił on skargę zmierzającą do nakazania Komisji, aby zajęła stanowisko w przedmiocie skargi złożonej przez wnoszącego odwołanie — Brak wydania przez Komisję wiążącej opinii w przedmiocie zakresu stosowania dyrektywy Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U L 225, s. 16) — Oczywisty brak właściwości Sądu — Warunki stosowania art. 111 regulaminu postępowania przed Sądem

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Pan Trevisanato pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/8

---

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 4 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di Pace di Revere — Włochy) — postępowanie karne przeciwko Ahmedowi Ettaghiemu

(Sprawa C-73/12) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Brak opisu sporu przed sądem krajowym - Oczywista niedopuszczalność)

2012/C 303/15

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Giudice di Pace di Revere

Strona w postępowaniu przed sądem krajowym

Ahmed Ettaghi

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Giudice di Pace di Revere — Wykładnia art. 2, 4, 6, 7, 8, 15 i 16 dyrektywy 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98) oraz art. 4 ust. 3 TUE — Przepisy krajowe przewidujące nałożenie grzywny na obcokrajowca, który nielegalnie wjechał na terytorium kraju lub nielegalnie na nim przebywał — Dopuszczalność uznania nielegalnego pobytu za występek — Możliwość zastąpienia grzywny natychmiastowym wydaleniem na okres co najmniej pięciu lat lub karą ograniczenia wolności („permanenza domiciliare”) — Zobowiązania państw członkowskich przed upływem terminu transpozycji dyrektywy

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di pace di Revere (Włochy) postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/8

---

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 4 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di Pace di Revere — Włochy) — postępowanie karne przeciwko Abdowi Azizowi Tamowi

(Sprawa C-74/12) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Brak opisu sporu przed sądem krajowym - Oczywista niedopuszczalność)

2012/C 303/16

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Giudice di Pace di Revere

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Abd Aziz Tam

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Giudice di Pace di Revere — Wykładnia art. 2, 4, 6, 7, 8, 15 i 16 dyrektywy 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98) oraz art. 4 ust. 3 TUE — Przepisy krajowe przewidujące nałożenie grzywny na obcokrajowca, który nielegalnie wjechał na terytorium kraju lub nielegalnie na nim przebywał — Dopuszczalność uznania nielegalnego pobytu za występek — Możliwość zastąpienia grzywny natychmiastowym wydaleniem na okres co najmniej pięciu lat lub karą ograniczenia wolności („permanenza domiciliare”) — Zobowiązania państw członkowskich przed upływem terminu transpozycji dyrektywy

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di pace di Revere (Włochy) postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/8

---

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 4 lipca 2012 r. — (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di Pace di Revere — Włochy) — postępowanie karne przeciwko Majaliemu Abdelowi

(Sprawa C-75/12) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Brak opisu sporu przed sądem krajowym - Oczywista niedopuszczalność)

2012/C 303/17

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Giudice di Pace di Revere

Strona w postępowaniu przed sądem krajowym

Majali Abdel

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Giudice di Pace di Revere — Wykładnia art. 2, 4, 6, 7, 8, 15 i 16 dyrektywy 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98) oraz art. 4 ust. 3 TUE — Przepisy krajowe przewidujące nałożenie grzywny na obcokrajowca, który nielegalnie wjechał na terytorium kraju lub nielegalnie na nim przebywał — Dopuszczalność uznania nielegalnego pobytu za występek — Możliwość zastąpienia grzywny natychmiastowym wydaleniem na okres co najmniej pięciu lat lub karą ograniczenia wolności („permanenza domiciliare”) — Zobowiązania państw członkowskich przed upływem terminu transpozycji dyrektywy

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di pace di Revere (Włochy) postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/9

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 10 maja 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanța — Rumunia) — Ministerul Administrației și Internelor, Inspectoratul General al Poliției Române, Inspectoratul de Poliție al Județului Tulcea przeciwko Corpul Național al Polițiștilor — Biroul Executiv Central

(Sprawa C-134/12) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności - Ważność przepisów krajowych przewidujących zmniejszenie płac kilku kategorii urzędników publicznych - Brak wykonania prawa Unii - Oczywisty brak właściwości Trybunału)

2012/C 303/18

Język postępowania: rumuński

Sąd krajowy

Curtea de Apel Constanța

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ministerul Administrației și Internelor, Inspectoratul General al Poliției Române, Inspectoratul de Poliție al Județului Tulcea

Strona pozwana: Corpul Național al Polițiștilor — Biroul Executiv Central

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Curtea de Apel Constanța — Wykładnia art. 17 ust. 1, art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej — Wykładnia art. 15 ust. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności — Dopuszczalność krajowych przepisów przewidujących zmniejszenie płac kilku kategorii urzędników publicznych — Naruszenie prawa własności oraz zasad równego traktowania i niedyskryminacji

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego przez Curtea de Apel Constanța (Rumunia) postanowieniem z dnia 8 lutego 2012 r.

---

(1)  Dz.U. C 138 z 12.5.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/9

---

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 13 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg — Austria) — GREP GmbH przeciwko Freitstaat Bayern

(Sprawa C-156/12) (1)

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu postępowania - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 47 i 51 ustęp 1 - Stosowanie prawa Unii - Odwołanie od orzeczenia stwierdzającego wykonalność orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim i zarządzającego zajęcia - Skuteczna ochrona sądowa - Prawo do sądu - Pomoc prawna - Przepisy krajowe odmawiające pomocy prawnej osobom prawnym)

2012/C 303/19

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Landesgericht Salzburg.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: GREP GmbH

Strona pozwana: Freitstaat Bayern

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landesgericht Salzburg — Wykładnia art. 51 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz pomocniczo art. 43 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1) oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności — Zakres stosowania karty praw podstawowych — Postępowanie w sprawie wykonania orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim — Prawo do pomocy sądowej — Dopuszczalność uregulowania krajowego odmawiającego przyznania tego prawa osobom prawnym

Sentencja

Skarga wniesiona na podstawie art. 43 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych w celu zaskarżenia orzeczenia stwierdzającego wykonalność zarządzenia o zajęciu zgodnie z art. 38–42 tego rozporządzenia i zarządzającego zajęcie tytułem środka zabezpieczającego stanowi stosowanie prawa Unii w rozumieniu art. 51 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Zasada skutecznej ochrony sądowej wyrażona w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej może obejmować prawo do uzyskania zwolnienia z obowiązku zapłaty kosztów postępowania lub wynagrodzenia należnego adwokatowi w celu skorzystania jego pomocy w związku z takim odwołaniem.

Do sądu krajowego należy natomiast zbadanie, czy przesłanki udzielenia pomocy prawnej stanowią ograniczenie prawa dostępu do sądu, naruszające to prawo w jego istocie, czy ich cel jest zgodny z prawem i czy istnieje rozsądny stosunek proporcjonalności pomiędzy stosowanymi środkami a zamierzonym celem.

W ramach takiej oceny sąd krajowy może uwzględnić przedmiot sporu, racjonalne szanse wygrania sprawy przez wnioskodawcę, znaczenie, jakie sprawa ma dla wnioskodawcy, złożoność przepisów materialnych i proceduralnych mających zastosowanie w sprawie, jak również zdolność wnioskodawcy do skutecznego poprowadzenia swojej sprawy. W celu dokonania oceny proporcjonalności sąd krajowy może również uwzględnić wysokość zaliczki na poczet kosztów postępowania oraz okoliczność, czy stanowi ona ewentualnie niemożliwą do pokonania przeszkodę w dostępie do sądu..

W odniesieniu konkretnie do osób prawnych, sąd krajowy może uwzględnić ich sytuację. Może zatem wziąć w szczególności pod uwagę formę i zarobkowy lub niezarobkowy charakter działalności danej osoby prawnej, jak również możliwości finansowe jej wspólników lub akcjonariuszy oraz możliwość uzyskania przez nich kwot koniecznych dla wytoczenia powództwa.

---

(1)  Dz.U. C 194 z 30.6.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/10

---

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 6 marca 2012 r. w sprawie T-65/06 FLSmidth & Co. A/S przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 16 maja 2012 r. przez FLSmidth & Co. A/S

(Sprawa C-238/12 P)

2012/C 303/20

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: FLSmidth & Co. A/S (przedstawiciel: M. Dittmer, advokat, J. Ratliff, Barrister, F. Louis, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Powołując się na art. 256 ust. 1 akapit drugi, art. 263 i art. 264 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 31 rozporządzenia Rady 1/2003 (1) i art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości, FLSmidth & Co. A/S wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

—	uchylenie wyroku z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie T-65/06,

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 30 listopada 2005 r. w sprawie COMP/F/38.354 dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, w zakresie, w jakim dotyczy ona FLS; lub tytułem żądania ewentualnego, obniżenie kwoty grzywny nałożonej na FLS w decyzji.

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu żądania głównego FLS podnosi dwa zarzuty, z których drugi opiera się na dwóch argumentach.

—

Sąd naruszył prawo, ponieważ nie zastosował prawidłowych kryteriów prawnych w celu przypisania odpowiedzialności (nadrzędnej) spółce dominującej. Sąd nie wysnuł ponadto prawidłowych wniosków prawnych z przedstawionych mu dowodów, w zakresie, w jakim nie orzekł, że FLS zdołał obalić domniemanie odpowiedzialności spółki dominującej.

—

Sąd nie zbadał, czy Komisja spełniła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia. — o Sama Komisja dopuściła się naruszenia, nie wywiązując się z ciążącego na niej obowiązku uzasadnienia, w zakresie, w jakim nie odniosła się w wystarczający sposób do argumentów i dowodów przedstawionych przez FLS w celu obalenia domniemania odpowiedzialności spółki dominującej. — o Ponadto Komisja nie wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku uzasadnienia, w zakresie, w jakim decyzja nie zawiera uzasadnienia, dlaczego FLS powinna ponieść odpowiedzialność za okres od grudnia 1990 r do grudnia 1991 r.

W uzasadnieniu żądania ewentualnego FLS podnosi cztery zarzuty.

—	Sąd naruszył prawo, w zakresie, w jakim nie zastosował zasady proporcjonalności i legalności przy kontroli odpowiedzialności, którą obciążono FLS, a zatem nie ograniczył odpowiednio rozpatrywanej odpowiedzialności.

—	Sąd naruszył prawo, w zakresie, w jakim nie położył kresu nierównemu traktowaniu przyjętemu przez Komisję, przyznając Trioplast Industrier AB — a nie FLS — 30 % obniżkę zgodnie z komunikatem w sprawie współpracy.

—

Sąd naruszył prawo poprzez niewłaściwe zastosowanie sekcji D tiret drugie komunikatu w sprawie współpracy, w zakresie, w jakim nie przyznał FLS obniżki ze względu na brak podważenia okoliczności faktycznych. Ponadto Sąd nie zastosował zasady równego traktowania, ponieważ nie uwzględnił okoliczności, że Bonar Technical Fabrics przyznano 10 % obniżkę za co najmniej takie samo zachowanie.

—	Sąd naruszył art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 6 ust. 1 europejskiej konwencji praw człowieka, ze względu na to, że nie wydał orzeczenia w rozsądnym terminie.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/11

---

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 28 marca 2012 r. w sprawie T-123/09 Ryanair Ltd przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 7 czerwca 2012 r. przez Ryanair Ltd

(Sprawa C-287/12 P)

2012/C 303/21

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Ryanair Ltd (przedstawiciele: E. Vahida, I.G. Metaxas-Maragkidis, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Włoska, Alitalia — Compagnia Aerea Italiana SpA

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 28 marca 2012 r., doręczonego wnoszącej odwołanie w dniu 29 marca 2012 r. w sprawie T-123/09 Ryanair Ltd przeciwko Komisji Europejskiej:

—

stwierdzenie zgodnie z art. 263 i 264 TFUE, że decyzja Komisji Europejskiej z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie pomocy państwa C26/2008 (pożyczka w wysokości 300 mln EUR dla Alitalia SpA) jest częściowo nieważna w zakresie, w jakim Komisja nie nakazuje odzyskania pomocy od następcy/następców Alitalia i przyznaje Włochom dodatkowy czas na wykonanie tej decyzji;

—	stwierdzenie zgodnie z art. 263 i 264 TFUE, że decyzja z dnia 12 listopada 2009 r. w sprawie pomocy państwa N510/2008 (sprzedaż aktywów Alitalia SpA) jest nieważna w całości,

—	obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Ryanair;

ewentualnie,

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; i

—	rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie twierdzi, że zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony z następujących powodów:

W odniesieniu do decyzji Komisji z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie pomocy państwa N510/2008 (sprzedaż aktywów Alitalia SpA): 1) naruszenie prawa i przepisów postępowania dotyczących dopuszczalności. Sąd odmówił uznania faktu zakwestionowania przez Ryanair istoty decyzji Komisji i zdefiniował na nowo przedmiot skargi jako działanie mające wyłącznie na celu ochronę jej praw proceduralnych; 2) naruszenie art. 4 i 7 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (1). Obowiązki i mechanizmy kontrolne dodane do środka, który został pierwotnie zgłoszony, stanowią zmiany i warunki takiego rodzaju, jakie towarzyszą decyzjom wydawanym na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 659/1999. Wnosząca odwołanie uważa, że Sąd naruszył prawo, kwalifikując błędnie obowiązki i mechanizmy kontrolne jako zobowiązania; 3) naruszenie art. 10 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 wskutek odmówienia przez Sąd ukarania tego, że Komisja nie zbadała wszystkich istotnych cech charakterystycznych środków w ich kontekście; 4) naruszenie art. 10 rozporządzenia (WE) nr 659/1999. Sąd uznał, że Komisja nie była zobowiązana zbadać innych opcji niż sprzedaż aktywów Alitalia, która została zgłoszona przez Włochy. Nie badając, czy inwestor prywatny wybrałby alternatywne rozwiązanie, Sąd naruszył prawo; 5) inne błędy w zastosowaniu zasady inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej; 6) niezidentyfikowanie podmiotu zobowiązanego do zwrotu pomocy. Wnosząca odwołanie uważa, że Sąd naruszył prawo, ignorując ciągłość gospodarczą między Alitalia a CAI.

W odniesieniu do decyzji Komisji z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 26/2008 (pożyczka w wysokości 300 mln EUR dla Alitalia SpA): brak uzasadnienia na poparcie stwierdzenia niedopuszczalności.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/12

---

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 29 marca 2012 r. w sprawie T-369/10 You-Q BV przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 11 czerwca 2012 r. przez You-Q BV

(Sprawa C-294/12 P)

2012/C 303/22

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: You-Q BV (przedstawiciel: adwokat G.S.C.M. van Roeyen)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Apple Corps Limited

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi o:

—	uchylenie wyroku Sądu z dnia 29 marca 2011 r. wydanego w sprawie T-369/10;

—	uwzględnienie skargi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	pomocniczo o przekazanie sprawy do Sądu celem ponownego jej rozpatrzenia;

—	obciążenie OHIM i Apple Corps Limited kosztami postępowania, włączając w to koszty poniesione w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach pierwszego zarzutu wnosząca odwołanie wskazuje, że niektóre elementy przytoczonych przez Sąd okoliczności powstania sporu, a konkretnie te wskazane w pkt 9, 12, 14, 17 i 53, zostały nieprawidłowo ustalone i są niezgodne z przepisami art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 (1). Po pierwsze, Sąd błędnie przyjął, że wśród wcześniejszych znaków towarowych, na które powołała się Apple Corps, znajduje się znak towarowy cieszący się renomą, skoro Sąd ani nie potwierdził tego statusu, ani też nie wskazał, który z wcześniejszych znaków towarowych powinien być uważany za cieszący się renomą. Takie ustalenia Sądu są nieprawidłowe i naruszają zasadę przejrzystości. Po drugie Sąd, nie wziął pod uwagę „charakteru towarów lub usług, dla których kolidujące ze sobą znaki zostały zarejestrowane, w tym stopnia pokrewności i różnic między tymi towarami lub usługami oraz danego kręgu odbiorców”, co należało uwzględnić zgodnie z wyrokiem wydanym przez Sąd w dniu 27 listopada 2008 r. w sprawie w sprawie C-252/07 Intel Corporation (Zb. Orz. s. I-8823).

W ramach drugiego zarzutu wnosząca odwołanie przedstawia dziewięć zastrzeżeń odnoszących się do zaskarżonego wyroku Sądu, wszystkie dotyczące naruszenia art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009. Po pierwsze, wnosząca odwołanie podnosi, że w pkt 24, 55, 56, 57 i 58 Sąd dokonał błędnych ustaleń w odniesieniu do braku podobieństwa towarów i usług oraz do charakteru odróżniającego wcześniejszych znaków towarowych. Po drugie, wnosząca odwołanie kwestionuje ustalenie Sądu zawarte w pkt 26 zaskarżonego wyroku, w którym Sąd — naruszając art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 — dokonał oddzielenia ochrony, jakiej przepis ten udziela towarom lub usługom, dla których został zarejestrowany wcześniejszy znak towarowy cieszący się renomą, od pozostałych wymogów ochrony wynikających z tego przepisu (działanie na szkodę charakteru odróżniającego znaku towarowego, działanie na szkodę renomy znaku towarowego oraz czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszego znaku towarowego). Po trzecie, wnosząca odwołanie kwestionuje ustalenie zawarte w pkt 31 i 54 zaskarżonego wyroku, zgodnie z którym charakter odróżniający oraz renomę wcześniejszych znaków towarowych należało zbadać w świetle sposobu, w jaki odbiorcy postrzegają zgłaszany znak towarowy, jako że w pkt 39 skargi wniesionej do Sądu przez You-Q wskazała ona, że „należy także zauważyć, iż Izba Odwoławcza popełniła błąd, nie definiując, co powinna była zrobić, odbiorców, których sposób postrzegania znaku towarowego powinien być wzięty pod uwagę przy określaniu charakteru odróżniającego i renomy wcześniejszego znaku towarowego. Według Intel krąg ten składa się z konsumentów towarów i usług, dla których wcześniejszy znak towarowy jest zarejestrowany”. Po czwarte, wnosząca odwołanie kwestionuje ustalenie Sądu, że Izba Odwoławcza uznała, iż właściwy krąg odbiorców zgłoszonego znaku towarowego, wśród którego wcześniejsze znaki towarowe cieszą się renomą, składa się z ogółu odbiorców. Po piąte, wnosząca odwołanie kwestionuje ustalenie Sądu, iż zgodnie z twierdzeniami You-Q, istnienie renomy musi zostać stwierdzone poprzez odwołanie się do kręgu odbiorców zainteresowanych zgłaszanym znakiem towarowym, a mianowicie odbiorców wyspecjalizowanych. Wnosząca odwołanie nie zgadza się również z rozważaniami Sądu odnoszącymi się do właściwego kręgu odbiorców, w szczególności zaś do zachodzenia na siebie różnych kręgów odbiorców, co nie może stanowić czynnika istotnego w ramach oceny renomy wcześniejszego znaku towarowego. Po szóste, wnosząca odwołanie kwestionuje ustalenia Sądu odnoszące się do przesłanek stwierdzenia znaczącej i uznanej renomy towarów i usług objętych zgłoszeniem. Po siódme, wnosząca odwołanie kwestionuje ustalenia Sądu odnoszące się do podobieństwa oznaczeń. Po ósme, wnosząca odwołanie kwestionuje zastosowanie przez Sąd w celu stwierdzenia wymaganego związku kryterium całościowej oceny i istotnych czynników zawartych w tym kryterium. Wreszcie wnosząca odwołanie nie zgadza się ze sposobem, w jaki Sąd zastosował i zinterpretował ustanowiony w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 wymóg, zgodnie z którym nienależna korzyść musi być czerpana z charakteru odróżniającego lub renomy znaku towarowego.

---

(1)  Rozporządzenie z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/12

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 29 czerwca 2012 r. — UPC Telekabel Wien GmbH przeciwko Constantin Film Verleih GmbH, Wega Filmproduktionsgesellschaft GmbH

(Sprawa C-314/12)

2012/C 303/23

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Obersten Gerichtshofes

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: UPC Telekabel Wien GmbH

Strona pozwana: Constantin Film Verleih GmbH, Wega Filmproduktionsgesellschaft GmbH

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/29/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że osoba, która udostępnia w Internecie przedmioty objęte ochroną bez zgody podmiotu praw autorskich (art. 3 ust. 2 dyrektywy 2001/29), wykorzystuje usługi dostawcy dostępu do Internetu osób, które szukają dostępu do tych przedmiotów objętych ochroną?

2)

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej: Czy zwielokrotnianie do prywatnego użytku (art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29) oraz przejściowe i dodatkowe zwielokrotnianie (art. 5 ust. 1 dyrektywy 2001/29) są dopuszczalne tylko wtedy, gdy oryginał poddany zwielokrotnieniu został zwielokrotniony, przetworzony lub publicznie udostępniony zgodnie z prawem?

3)

Gdyby na pytanie pierwsze lub pytanie drugie należało odpowiedzieć twierdząco i w konsekwencji wydać przeciwko dostawcy dostępu do Internetu użytkownika nakaz sądowy zgodnie z art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/29: Czy ogólne (bez zarządzenia żadnych konkretnych środków) zakazanie dostawcy dostępu do Internetu umożliwiania jego klientom dostępu do określonej strony internetowej, jeżeli dostępne na niej treści zostały zamieszczone wyłącznie lub w znacznej mierze bez zgody podmiotu praw, jest zgodne z prawem Unii, w szczególności w świetle wymaganego przez to prawo wyważenia między prawami podstawowymi wszystkich zaangażowanych podmiotów, jeżeli dostawca dostępu do Internetu może uniknąć grzywny za naruszenie tego zakazu, o ile przedstawi dowód, że podjął wszelkie odpowiednie kroki w celu zastosowania się do tego zakazu?

4)

W razie udzielenia na pytanie trzecie odpowiedzi przeczącej: Czy nakazanie dostawcy dostępu do Internetu podjęcia określonych środków w celu utrudnienia jego klientom dostępu do strony internetowej zawierającej treści udostępnione z naruszeniem prawa jest zgodne z prawem Unii, w szczególności w świetle wymaganego przez nie wyważenia między prawami podstawowymi wszystkich zaangażowanych podmiotów, jeżeli działania te wymagają istotnych nakładów, a mimo to mogą być łatwe do obejścia, nawet bez posiadania szczególnej wiedzy technicznej?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/13

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Handelsgericht Wien (Austria) w dniu 9 lipca 2012 r. — Novontech-Zala Kft przeciwko LOGICDATA Electronic & Software Entwicklungs GmbH

(Sprawa C-324/12)

2012/C 303/24

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Handelsgericht Wien

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona wnosząca odwołanie i pozwana: Novontech-Zala Kft

Druga strona postępowania odwoławczego i skarżąca: LOGICDATA Electronic & Software Entwicklungs GmbH

Pytania prejudycjalne

1)

Czy niedochowanie przez adwokata, któremu zlecono prowadzenie sprawy, terminu na wniesienie sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty stanowi zawinienie pozwanego w rozumieniu art. 20 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (zwanego dalej rozporządzeniem) (1)?

2)

Jeżeli błędne zachowanie adwokata nie stanowi zawinienia pozwanego, czy błędne zapisanie przez adwokata, któremu zlecono prowadzenie sprawy, daty upływu terminu na wniesienie sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty należy interpretować jako wyjątkową okoliczność zgodnie z art. 20 ust. 2 rozporządzenia nr 1896/2006?

---

(1)  Dz.U. L 399, s. 1.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/13

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 10 lipca 2012 r. — Rita van Caster, Patrick van Caster przeciwko Finanzamt Essen-Süd

(Sprawa C-326/12)

2012/C 303/25

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Rita van Caster, Patrick van Caster

Strona pozwana: Finanzamt Essen-Süd

Pytanie prejudycjalne

Czy ryczałtowe opodatkowanie zysków z tak zwanych „niejawnych” (krajowych i) zagranicznych funduszy inwestycyjnych na podstawie § 6 InvStG narusza europejskie prawo wspólnotowe (art. 56 WE), ponieważ opodatkowanie to stanowi ukryte ograniczenie swobodnego przepływu kapitału (art. 58 ust. 3 WE)?

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/14

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 11 lipca 2012 r. — Ralph Schmidt (syndyk masy upadłościowej Aletty Zimmermann) przeciwko Lilly Hertel

(Sprawa C-328/12)

2012/C 303/26

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ralph Schmidt (syndyk masy upadłościowej Aletty Zimmermann)

Strona pozwana: Lilly Hertel

Pytania prejudycjalne

Przedstawione zostaje następujące pytanie dotyczące wykładni art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (1):

Czy sądy państwa członkowskiego, na którego terytorium wszczęto postępowanie upadłościowe dotyczące majątku dłużnika, mają jurysdykcję do rozpoznania powództwa o unieważnienie czynności prawnej upadłego skierowanego przeciwko pozwanemu wierzycielowi, którego miejsce zamieszkania lub statutowa siedziba znajduje się poza obszarem państwa członkowskiego?

---

(1)  Dz.U. L 160, s. 1.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/14

---

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-335/12)

2012/C 303/27

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciel: A.Caeiros, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 10 WE, art. 254 Aktu Przystąpienia (1), art. 7 decyzji 85/257/EWG, Euratom (2), art. 4, 7 i 8 rozporządzenia (EWG) nr 579/86 (3), art. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1697/79 (4) oraz art. 2, 11 i 17 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89 (5), ze względu na odmowę władz portugalskich udostępnienia kwoty 785 078,50 EUR z tytułu opłat za niewywiezione nadwyżki cukru, w następstwie przystąpienia Portugalii do Wspólnoty Europejskiej.

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze portugalskie przedsiębiorstwo William Hinton & Sons nie przedstawiło dowodów wywozu posiadanej nadwyżki cukru. W dniu 3 grudnia 1990 r. rzeczone władze zawiadomiły przedsiębiorstwo, że powinno zapłacić dodatkową kwotę 785 078,50 EUR. Przedsiębiorstwo zaskarżyło tę decyzję do Supremo Tribunal Administrativo, który zwrócił się z szeregiem pytań do Trybunału Sprawiedliwości. Trybunał Sprawiedliwości wydał w dniu 11 października 2001 r. postanowienie w sprawie William Hinton & Sons (6), w którym wskazał, że omawiane kwestie „zostały już podniesione w sporze między William Hinton & Sons Lda i Fazenda Pública w przedmiocie poboru opłat wyrównawczych za nadwyżki cukru William Hinton”. W dniu 8 maja 2002 r. Supremo Tribunal Administrativo stwierdził nieważność rozliczenia dodatkowej kwoty, ze względu na to, że powiadomienia o niej dokonano w chwili, gdy nastąpiło już przedawnienie.

Z późniejszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości — wyroki: z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02 Koninklijke Coöperatie Cosun przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II-4237; z dnia 26 października 2006 r. w sprawie C-68/05 P Koninklijke Coöperatie Cosun przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. I-10367) — wydaje się wynikać, że wspomnianej kwoty 785 078,50 EUR nie można nadal uznawać za „opłatę wyrównawczą”, jak została ona określona w postanowieniu Trybunału Sprawiedliwości w sprawie William Hinton & Sons, lecz za „zasoby własne” Wspólnot.

Mimo że przytoczone orzecznictwo odnosi się bowiem do pobrania kwoty na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2670/81 (7), ze względu na brak wywozu ze Wspólnoty określonej ilości cukru C, to rzeczywiście transakcja podlegająca opodatkowaniu, za którą wymagana jest wskazana kwota, jest w istocie identyczna z transakcją określoną w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 579/86, o które chodzi w niniejszej sprawie, zgodnie z którym za ilości cukru przekraczające zapasy i które nie zostały wywiezione ze Wspólnoty pobiera się określoną kwotę, gdyż zgodnie z art. 5 ust. 2 omawianego rozporządzenia uznaje się je za wprowadzone do obrotu na rynku wewnętrznym Wspólnoty.

Zgodnie z art. 2 decyzji 85/257 wpływy z ceł i innych opłat ustanowionych w ramach wspólnej organizacji ryków w sektorze cukru stanowią zasoby własne.

Artykuł 254 Aktu Przystąpienia wskazuje na to, że powyższa kwota jest objęta zakresem wspólnej organizacji ryków w sektorze cukru. Wspomniany przepis stanowi, że zapasami produktów, które powinny zostać wyeliminowane przez Republikę Portugalską na jej koszt są zapasy przekraczające ilość, którą można uznać za zwykły zapas oraz że „(p)ojęcie zwykłego zapasu zostanie określone dla każdego produktu według specjalnych kryteriów i zgodnie z celem każdej wspólnej organizacji rynków”, tj. w przypadku cukru „pojęcie zwykłego zapasu” należy definiować zgodnie z kryteriami i celami właściwymi dla wspólnej organizacji ryków w sektorze cukru. Uregulowania wspólnotowe dotyczące usunięcia zapasów cukru mieszczą się zatem w zakresie omawianej wspólnej organizacji rynków.

Rozporządzenie (EWG) nr 3771/85 (8) określa, na podstawie art. 258 ust. 3 Aktu Przystąpienia „ogólne zasady stosowania art. 254 (Aktu) Przystąpienia”, definiuje pojęcie „produktów znajdujących się w swobodnym obrocie na terytorium Portugalii”, stanowi, że „szczegółowe zasady jego stosowania” zostaną przyjęte „zgodnie z procedurą określoną (…) w odpowiednich przepisach pozostałych rozporządzeń ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych” oraz wskazuje, że „szczegółowe zasady stosowania (…) obejmować będą w szczególności (…) zasady usuwania nadwyżek produktów” i że „może w nich zostać wprowadzone (…) pobieranie opłaty w razie nieprzestrzegania przez zainteresowanego zasad usuwania nadwyżek produktów”.

Rozporządzenie nr 579/86, które ustanowiło szczegółowe zasady dla zapasów produktów w sektorze cukru znajdujących się w Portugalii w dniu 1 marca 1986 r., zostało wydane przez Komisję na podstawie rozporządzenia nr 3771/85 i rozporządzenia nr 1785/81, które ustanowiło wspólną organizację rynków w sektorze cukru. Fakt, iż rozporządzenie ustanawiające wspólną organizację rynków w sektorze cukru stanowi jedną z podstaw prawnych rozporządzenia nr 579/86 świadczy o tym, że ustanowione w tym ostatnim rozporządzeniu przepisy, a tym samym wspomniana wyżej kwota, mieszczą się w zakresie omawianej wspólnej organizacji rynków.

Omawianą kwotę 785 078,50 EUR można zaliczyć do „zasobów własnych” Wspólnot w rozumieniu art. 2 akapit pierwszy, lit. a) decyzji 85/257, gdyż jest to wpływ „z innych opłat ustanowionych w ramach wspólnej organizacji ryków w sektorze cukru”, wynikający ze specjalnych zasad ustanowionych dla Republiki Portugalskiej w chwili przystąpienia tego państwa członkowskiego, tj. kwota, która władze portugalskie powinny były pobrać zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 579/86.

Rozporządzenie nr 3771/85 ustanawia, zgodnie z brzmieniem art. 1, „ogólne zasady dotyczące stosowania art. 254 (Aktu) Przystąpienia” i wskazuje w art. 3 ust. 1 lit. b) tiret drugie, że „za produkty znajdujące się w swobodnym obrocie na terytorium Portugalii uznaje się: (…) produkty przywiezione do Portugalii, dla których zostały dopełnione formalności związane z przywozem i pobrano w Portugalii wymagane cła i opłaty o skutku równoważnym, o ile nie korzystały one z częściowego lub całkowitego obniżenia tych ceł i opłat”. Artykuł 3 ust. 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia nr 3771/85 odnosi się do wszystkich produktów „przywiezionych do Portugalii”, włączając w to zatem produkty pochodzące z innych państw członkowskich.

Cukier pochodzący z Danii mógł i powinien był więc zostać uwzględniony przy obliczaniu zapasów cukru znajdującego się w swobodnym obrocie na terytorium Portugalii na dzień 1 marca 1986 r. Portugalskie władze uważają, że choć Danię uznaje się w okolicznościach niniejszej sprawy ze państwo trzecie, to cukru (796 821 kg) przywiezionego na podstawie „zgłoszenia przywozowego nr 246” nie powinno się uwzględniać przy obliczaniu tych zapasów, gdyż w opinii tych władz rzeczony cukier nie znajdował się w swobodnym obrocie w dniu 1 marca 1986 r.

Komisja nie podziela tego stanowiska, ze względu na to, że Tribunal Tributário de Segunda Instância stwierdził w swoim wyroku z dnia 26 marca 1996 r., iż zostało wykazane, że w dniu 27 lutego 1986 r. dokonano odprawy celnej omawianego cukru i w tym samym dniu zezwolono na dopuszczenie go do swobodnego obrotu i do konsumpcji.

Ani decyzja 85/257, ani decyzje, które ją później zastąpiły, ani też rozporządzenie nr 1552/89, ustanawiające warunki, na jakich „zasoby własne” przekazywane są do dyspozycji Komisji, nie uzależniają przekazania tych zasobów do dyspozycji Komisji od wpisania ich do budżetu wspólnotowego. Artykuły 371 i 372 Aktu Przystąpienia mają na celu dostosowanie stosowania decyzji 85/257 do konkretnej sytuacji wynikającej z przystąpienia Portugalii i nie stoją na przeszkodzie temu, by wpływy z przywozu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 579/86, tj. w niniejszym przypadku kwota 785 078,50 EUR, zostały zakwalifikowane jako zasoby własne.

Kwalifikacja danej kwoty jako zasobów własnych Wspólnot wynika z prawa wspólnotowego, a konkretnie z decyzji 85/257, przy czym jej kwalifikacja przez państwa członkowskie nie ma żadnego istotnego znaczenia.

Zgodnie z orzecznictwem wykazanie, że utrata zasobów własnych była spowodowana błędem tego czy innego organu krajowego nie jest niezbędne. Wystarczy, że na podstawie ostatecznego orzeczenia Supremo Tribunal Administrativo uznano, iż zobowiązany nie miał obowiązku uiszczenia opłat i że okoliczność ta ma bezpośredni związek z opieszałym działaniem władz portugalskich w 1990 r. Trybunał Sprawiedliwości potwierdził takie stanowisko Komisji w wyroku z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie C-392/02 Komisja przeciwko Danii, Rec. s. I-9811.

Wyrok Supremo Tribunal Administrativo z dnia 8 maja 2002 r. potwierdza, że stanowisko Komisji jest z prawnego punktu widzenia prawidłowe, tj. że zobowiązany nie został powiadomiony o kwocie długu w odpowiednim czasie (w terminie trzech lat), że przez to pobranie tej kwoty było niemożliwe i że w konsekwencji nie mogły zostać przekazane do dyspozycji Komisji odpowiednie zasoby własne.

---

(1)  Akt dotyczący warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej oraz dostosowań w traktatach (Dz.U. 1985, L 302, s. 23).

(2)  Decyzja Rady z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot (Dz.U. L 128, s. 15).

(3)  Rozporządzenie Komisji z dnia 28 lutego 1986 r. ustanawiające szczegółowe zasady dla zapasów produktów w sektorze cukru znajdujących się w Hiszpanii i Portugalii w dniu 1 marca 1986 r. (Dz.U. L 57, s. 21).

(4)  Rozporządzenie Rady z dnia 24 lipca 1979 r. w sprawie odzyskiwania, po dokonaniu odprawy celnej, należności celnych przywozowych lub wywozowych, które nie były wymagane od osoby odpowiedzialnej za zapłatę za towary zgłoszone do procedury celnej przewidującej obowiązek uiszczenia takich należności (Dz.U. L 197, s. 1).

(5)  Rozporządzenie Rady z dnia 29 maja 1989 r. wykonujące decyzję 88/376/EWG, Euratom w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 155, s. 1).

(6)  Sprawa C-30/00, Rec. s. I-7511.

(7)  Rozporządzenie Komisji z dnia 14 września 1981 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę (Dz.U. L 262, s. 14).

(8)  Rozporządzenie Rady z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie zapasów produktów rolnych znajdujących się w Portugalii (Dz.U. L 362, s. 21).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/16

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Koophandel te Gent (Belgia) w dniu 19 lipca 2012 r. — Euronics Belgium CVBA przeciwko Kamera Express BV i Kamera Express Belgium BVBA

(Sprawa C-343/12)

2012/C 303/28

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Koophandel te Gent

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Euronics Belgium CVBA

Strona pozwana: Kamera Express BV, Kamera Express Belgium BVBA

Pytania prejudycjalne

Czy art. 101 ustawy o praktykach rynkowych i ochronie konsumenta, który ma na celu między innymi ochronę konsumenta i brzmi następująco: „Art. 101 § 1. Zakazuje się przedsiębiorstwom oferowania i sprzedaży towarów ze stratą.

Za sprzedaż ze stratą uważa się każdą sprzedaż po cenie, która nie równa się co najmniej cenie, za którą przedsiębiorstwo zakupiło towar lub którą musiałoby zapłacić przy ponownym nabyciu, po odliczeniu ewentualnych obniżek, które zostały przyznane i ostatecznie uzyskane. W przypadku stwierdzenia sprzedaży ze stratą nie uwzględnia się obniżek, które są przyznawane — wyłącznie lub nie — za inne zobowiązania ze strony przedsiębiorstwa niż zakup towarów”, jest sprzeczny z dyrektywą 2005/29/WE (1), gdyż zabrania on sprzedaży ze stratą, podczas gdy dyrektywa ta, jak się wydaje, nie zakazuje tego rodzaju praktyki sprzedaży i ustawa belgijska może być bardziej wymagająca niż przepisy dyrektywy i niż zakaz, o którym mowa w art. 4 dyrektywy?

---

(1)  Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) (Dz.U. L 149, s. 22)

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/16

---

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 4 maja 2012 r. w sprawie T-529/09, Sophie in ’t Veld przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 24 lipca 2012 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-350/12 P)

2012/C 303/29

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: P. Berman, B. Driessen, Cs. Fekete, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Sophie in ’t Veld, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu;

—	wydanie ostatecznego orzeczenia w kwestiach będących przedmiotem niniejszego odwołania;

—	obciążenie strony skarżącej w sprawie T-529/09 kosztami poniesionymi w tej sprawie oraz w związku z niniejszym odwołaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie dotyczy wykładni wyjątków dotyczących ochrony interesu publicznego w dziedzinie stosunków międzynarodowych i ochrony porad prawnych. Te wyjątki od prawa publicznego dostępu do dokumentów są przewidziane w odpowiednio w postaci wyjątku bezwzględnego w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia (1) oraz w postaci wyjątku ograniczonego w art. 4 ust. 2 tiret drugie.

Rada twierdzi, że dokonując wykładni tych wyjątków, Sąd popełnił cztery błędy.

Po pierwsze Sąd błędnie uznał, że brak zgody co do podstawy prawnej nie mógł naruszyć interesów Unii w dziedzinie stosunków międzynarodowych (pierwsza część zarzutu pierwszego). Rozbieżność poglądów między instytucjami Unii i wybór podstawy prawnej są ściśle związane z treścią umów międzynarodowych. Ponadto rozbieżność poglądów między instytucjami dotycząca kompetencji może mieć wpływ na stanowisko negocjacyjne Unii Europejskiej, naruszyć jej wiarygodność jako partnera w negocjacjach oraz stanowić zagrożenie dla rezultatu negocjacji.

Po drugie Sąd zastosował nieprawidłowe kryterium badania i zastąpił ocenę Rady własną oceną znaczenia danego dokumentu dla stosunków międzynarodowych (druga część zarzutu pierwszego). Jeżeli chodzi o ochronę interesu publicznego w dziedzinie stosunków międzynarodowych, właściwym kryterium badania powinno być raczej to, które przyznaje „szeroki zakres uznania” zainteresowanej instytucji niż kryterium wymagające dowodu zaistnienia „rzeczywistej i konkretnej” szkody. Sąd naruszył prawo przeprowadzając pełną ocenę argumentów Rady przy zastosowaniu wymogu „rzeczywistej i konkretnej” szkody, zastępując w ten sposób własną oceną ocenę skutków ujawnienia dokumentu dla polityki zagranicznej dokonaną przez Radę.

Po trzecie Sąd naruszył prawo w ten sposób, że nie wziął pod uwagę sensytywnej treści zażądanej opinii prawnej oraz specyficznych okoliczności, które miały dominujące znaczenie w czasie, gdy żądano dostępu do dokumentu (pierwsza część zarzutu drugiego). Przedmiot opinii prawnej był związany z negocjacjami międzynarodowymi o sensytywnym charakterze, które w czasie, gdy został złożony wniosek o dostęp do dokumentu nadal trwały, przy czym negocjacje te dotyczyły podstawowych i fundamentalnych interesów w dziedzinie współpracy transatlantyckiej w zakresie zapobiegania terroryzmowi, zwalczania terroryzmu i jego finansowania, a kwestia wyboru podstawy prawnej, poruszana w opinii prawnej, była przedmiotem sporu między instytucjami. Sąd pominął charakterystyczne cechy opinii prawnej.

Na koniec — Sąd, w celu zastosowania kryterium nadrzędnego interesu publicznego, błędnie zrównał negocjacje i zawarcie umowy międzynarodowej z działalnością prawodawczą instytucji (druga część zarzutu drugiego). Czyniąc to, Sąd pominął istotne różnice między etapem negocjowania umów międzynarodowych, kiedy udział opinii publicznej w sposób konieczny jest ograniczony z uwagi wchodzące w grę interesy strategiczne i taktyczne, a etapem zawarcia i transpozycji takich umów.

---

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, Dz.U. L 145, s. 43.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/17

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Barcelona (Hiszpania) w dniu 1 sierpnia 2012 r. — Miguel Fradera Torredemer i in. przeciwko Corporación Uniland, S.A.

(Sprawa C-364/12)

2012/C 303/30

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Audiencia Provincial de Barcelona

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Miguel Fradera Torredemer, María Teresa Torredemer Marcet, Enrique Fradera Ohlsen y Alicia Fradera Torredemer

Strona pozwana: Corporación Uniland, S.A.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy z art. 101 TFUE (dawny art. 81 Traktatu WE, w związku z art. 10) i art. 4 ust. 3 TUE zgodne są takie regulacje, jak przepisy ustanowione przez rozporządzenie w sprawie stawek opłat za czynności pełnomocników procesowych, to jest Real Decreto 1373/2003 z dnia 7 listopada 2003 r., stanowiące, że w odniesieniu do wynagrodzenia pełnomocników procesowych obowiązują minimalna taryfa lub skala stawek minimalnych, które mogą być podwyższone lub zmniejszone jedynie o 12 %, w sytuacji gdy władze państwa członkowskiego, w tym jego sądy, nie są faktycznie uprawnione do odstąpienia od stosowania stawek minimalnych ustalonych w takiej określonej przepisami taryfie w przypadku gdy zachodzą nadzwyczajne okoliczności?

2)

Czy do celów stosowania wyżej przywołanej taryfy i niezastosowania stawek minimalnych ustanowionych przez tę taryfę za nadzwyczajne okoliczności można uznać występowanie istotnej dysproporcji między rzeczywistym wkładem pracy a wysokością zasądzonych honorariów ustalonych zgodnie z taryfą czy też skalą stawek minimalnych?

3)	Czy art. 56 TFUE (dawny art. 49) jest zgodny z rozporządzeniem w sprawie stawek opłat za czynności pełnomocników procesowych, tj. Real Decreto 1373/2003 z dnia 7 listopada 2003 r.?

4)	Czy przywołane wyżej uregulowanie spełnia wymogi konieczności i proporcjonalności, o których mowa w art. 15 ust. 3 dyrektywy 2006/123/WE (1)?

5)

Czy art. 6 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ustanawiający prawo do rzetelnego procesu sądowego, obejmuje prawo do skutecznej obrony w sytuacji, gdy ustalona kwota wynagrodzenia pełnomocnika procesowego jest nieproporcjonalnie duża i nie odpowiada rzeczywistemu wkładowi pracy?

6)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy z art. 6 europejskiej konwencji zgodne są przepisy hiszpańskiej Ley de Enjuiciamiento Civil (kodeksu postępowania cywilnego), które uniemożliwiają stronie, która została obciążona kosztami, zakwestionowanie wysokości wynagrodzenia pełnomocnika procesowego na tej podstawie, że uznaje je za nadmiernie wysokie i nieodpowiadające rzeczywistemu wkładowi pracy?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/18

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court (Irlandia) w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Thomas Pringle przeciwko Government of Ireland, Irlandii i Attorney General

(Sprawa C-370/12)

2012/C 303/31

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Supreme Court

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Thomas Pringle

Strona pozwana: Government of Ireland, Irlandia i Attorney General

Pytania prejudycjalne

1)

Czy decyzja Rady Europejskiej 2011/199/UE z dnia 25 marca 2011 r. (1) jest ważna: — mając na uwadze zastosowanie uproszczonej procedury zmiany zgodnie z art. 48 ust. 6 TUE, a w szczególności to, czy proponowana zmiana art. 136 TFUE spowodowała zwiększenie kompetencji przyznanych Unii w traktatach; — mając na uwadze treść proponowanej zmiany, a w szczególności to, czy prowadzi ona do naruszenia traktatów lub ogólnych zasad prawa Unii?

2)

Czy w świetle — art. 2 i 3 TUE oraz postanowień części trzeciej tytuł VIII TFUE, a w szczególności art. 119–123, 125, 126 i 127 TFUE, — wyłącznej kompetencji Unii w polityce pieniężnej, jak przewiduje art. 3 ust. 1 lit. c) TFUE, i w zawieraniu umów międzynarodowych objętych zakresem stosowania art. 3 ust. 2 TFUE, — kompetencji Unii w koordynowaniu polityki gospodarczej zgodnie z art. 2 ust. 3 TFUE i częścią trzecią tytuł VIII TFUE, — uprawnień i funkcje instytucji Unii zgodnie z zasadami określonymi w art. l3 TUE, — zasady lojalnej współpracy zapisanej w art. 4 ust. 3 TUE, — ogólnych zasad prawa Unii, w tym w szczególności ogólnej zasady skutecznej ochrony sądowej i prawa do skutecznego środka prawnego przewidzianego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz ogólnej zasady pewności prawa państwo członkowskie Unii Europejskiej, którego walutą jest euro, jest uprawnione do zawarcia i ratyfikowania umowy międzynarodowej takiej jak umowa o EMS?

3)	Jeżeli decyzja Rady Europejskiej zostanie uznana za ważną: czy uprawnienie państwa członkowskiego do przystąpienia i ratyfikacji umowy międzynarodowej takiej jak umowa o EMS jest uzależnione od wejścia w życie tej decyzji?

---

(1)  Decyzja Rady Europejskiej 2011/199/UE z dnia 25 marca 2011 r. w sprawie zmiany art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do mechanizmu stabilności dla państw członkowskich, których walutą jest euro (Dz.U. L 91, s. 1)

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/18

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, druga strona: M i S

(Sprawa C-372/12)

2012/C 303/32

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Raad van State

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Wnoszący odwołanie: Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel

Druga strona: M & S

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 12 lit. a) tiret drugie dyrektywy 95/46/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że istnieje prawo do otrzymania kopii dokumentów, w których przetworzone zostały dane osobowe, czy też wystarcza przekazanie kompletnego przeglądu w zrozumiałej formie danych osobowych, które są przedmiotem przetworzenia w danych dokumentach?

2)

Czy słowa „prawo dostępu” figurujące w art. 8 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (2) należy interpretować w ten sposób, że istnieje prawo do otrzymania kopii dokumentów, w których przetworzone zostały dane osobowe, czy też wystarcza przekazanie kompletnego przeglądu w zrozumiałej formie danych osobowych, które są przedmiotem przetworzenia w danych dokumentach, w rozumieniu art. 12 lit. a) tiret drugie dyrektywy 95/46/WE (…)?

3)	Czy art. 41 ust. 2 lit. b) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej jest skierowany także do państw członkowskich Unii w zakresie, w jakim stosują one prawo Unii w rozumieniu art. 51 ust. 1 tej karty?

4)

Czy okoliczność, że wskutek udzielania dostępu do „memorandów” nie figurują już w nich powody, dla których proponowana jest określona decyzja, co wpływa niekorzystnie na swobodną wymianę poglądów w obrębie danego organu administracji oraz na prawidłowy przebieg procesu podejmowania decyzji, stanowi uzasadniony interes w zachowaniu poufności w rozumieniu art. 41 ust. 2 lit. b) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej??

5)	Czy analizę prawną zawartą w „memorandum” należy uznać za zaliczającą się do danych osobowych w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE (…)?

6)

Czy interes w swobodnej wymianie poglądów w obrębie danego organu administracji jest także objęty ochroną praw i wolności innych osób w rozumieniu art. 13 ust. 1 lit. g) dyrektywy 95/46/WE (…)? W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na to pytanie, czy interes ten może zatem wchodzić w zakres stosowania art. 13 ust. 1 lit. d) lub f) tej dyrektywy?

---

(1)  Dz.U. L 281, s. 31.

(2)  Dz.U. 2000, C 64, s. 1.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/19

---

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 czerwca 2012 r. w sprawie T-557/10, H. EICH przeciwko OHIM — Arav (H. Eich), wniesione w dniu 7 sierpnia 2012 r. przez Arav Holding S.r.l.

(Sprawa C-379/12 P)

2012/C 303/33

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Arav Holding S.r.l. (przedstawiciel: R. Bocchini, adwokat)

Druga strona postępowania: H. Eich srl., OHIM (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

Uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 19 czerwca 2012 r. i w konsekwencji utrzymanie w mocy decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 września 2010 r., ponieważ została ona wydana na podstawie i z pełnym poszanowaniem rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1), w szczególności jego art. 8 ust. 1 lit. b)

Zarzuty i główne argumenty

W swoim odwołaniu Arav Holding S.r.l. skarży wyrok Sądu dwutorowo.

Po pierwsze kwestionuje fakt, że nie zostało uwzględnione podobieństwo graficzne, fonetyczne i konceptualne włoskiego krajowego graficznego znaku towarowego „H SILVIAN HEACH” i międzynarodowego graficznego znaku towarowego „H SILVIAN HEACH” z jednej strony oraz znaku towarowego „H.EICH” z drugiej strony. Uważa, że Sąd błędnie wskazał element stanowiący istotę znaku towarowego, to jest nazwisko a nie imię. Ponadto Sąd popełnił błąd, nie biorąc pod uwagę słabego waloru użycia kropki, bardzo małej w porównaniu z literami i nie rozważył „silnego” charakteru wcześniejszego znaku towarowego.

Po drugie spółka Arav Holding s.r.l. zarzuca Sądowi, iż ten nie wziął pod uwagę całościowego prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do znaków towarowych, wynikającego z podobieństwa znaków towarowych oraz podobieństwa w ich używaniu.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11 1994 r., s. 1).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/20

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niederlandy), w dniu 8 sierpnia 2012 r. — X BV przeciwko Minister van Financiën

(Sprawa C-380/12)

2012/C 303/34

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: X BV

Strona pozwana: Minister van Financiën

Pytania prejudycjalne

1)

Czy użyte w uwadze 1 do działu 25 HS wyrażenie „usuwanie zanieczyszczeń” obejmuje też usunięcie określonych składników chemicznych, które wskutek naturalnych procesów znajdują się w tym produkcie mineralnym w stanie pierwotnym, a które to usunięcie ma na celu wzmocnienie pewnych naturalnych cech (szczególnych) tego produktu mineralnego, które zostały wskutek tych naturalnych procesów osłabione?

2)

Jeśli z odpowiedzi na pytanie pierwsze wynika, że chodzi tu o usuwanie zanieczyszczeń w rozumieniu uwagi 1 HS do działu 25: za pomocą jakich kryteriów należy ustalać to, czy po przemyciu wydobytego produktu mineralnego takiego jak ziemia bieląca (odbarwiająca) kwasem siarkowym i wodą można, na podstawie ww. uwagi, zaklasyfikować go do pozycji taryfowej 2508 40 00 CN i nie trzeba uznawać go za „produkt chemiczny” w rozumieniu działu 38 HS?

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/20

---

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 28 czerwca 2012 r. w sprawie T-133/09 I Marchi Italiani i Basile przeciwko OHIM — Osra, wniesione w dniu 9 sierpnia 2012 r. przez I Marchi Italiani Srl

(Sprawa C-381/12 P)

2012/C 303/35

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: I Marchi Italiani Srl (przedstawiciele: adwokaci L. Militerni i G. Militerni)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Osra SA

Żądania wnoszącej odwołanie

—	częściowe uchylenie wyroku Sądu w zakresie, w jakim Sąd oddalił skargę wniesioną przez I Marchi Italiani s.r.l. i obciążył ją kosztami postępowania z wyjątkiem kosztów dotyczących cofnięcia skargi;

—

częściowe uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji i w rezultacie stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 stycznia 2009 r. — doręczonej wnoszącej odwołanie w dniu 30 stycznia 2009 r. — wydanej w postępowaniu R 502/2008 pomiędzy I Marchi Italiani Srl a Osra SA, w której utrzymano w mocy decyzję Wydziału Unieważnień uwzględniającą wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku towarowego „B Antonio Basile 1952” złożony przez Osra S.A. i unieważniającą to prawo;

—	obciążenie OHIM kosztami, opłatami i wydatkami zgodnie z prawem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie opiera je na trzech następujących podstawach:

1)

Naruszenie art. 135 § 4 regulaminu postępowania przed Sądem poprzez błędne uznanie przez Sąd, że należy odrzucić dokumenty przedstawione przez wnoszącą odwołanie bez potrzeby zbadania ich mocy dowodowej i że argumenty odnoszące się do renomy spornego znaku towarowego i naruszenia zasady dobrej wiary są niedopuszczalne.

2)

Naruszenie art. 53 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 (1) (obecnie art. 54 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (2)) poprzez błędne uznanie przez Sąd, że upłynęło mniej niż pięć lat pomiędzy dniem rejestracji spornego znaku towarowego a dniem złożenia wniosku o unieważnienie prawa do znaku i z tego powodu nie ma znaczenia data dokonania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

3)	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, gdyż Sąd błędnie ustalił, że istnieje podobieństwo między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, i w rezultacie błędnie zastosował ten przepis, stwierdzając, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd — Warna — Bułgaria) — „Dobrudżanska petrołna kompanija” AD przeciwko Direktor na direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” — gr. Warna, pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

(Sprawa C-298/11) (1)

2012/C 303/36

Język postępowania: bułgarski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 232 z 6.8.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 11 lipca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Czeskiej

(Sprawa C-353/11) (1)

2012/C 303/37

Język postępowania: czeski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 252 z 27.8.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 8 maja 2012 r. — ThyssenKrupp Elevator (CENE) GmbH, dawniej ThyssenKrupp Aufzüge GmbH, ThyssenKrupp Fahrtreppen GmbH przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-503/11 P) (1)

2012/C 303/38

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 8 maja 2012 r. — ThyssenKrupp Ascenseurs Luxembourg Sàrl przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-504/11 P) (1)

2012/C 303/39

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 8 maja 2012 r. — ThyssenKrupp Elevator AG przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-505/11 P) (1)

2012/C 303/40

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 8 maja 2012 r. — Thyssenkrupp AG przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-506/11 P) (1)

2012/C 303/41

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/21

---

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 18 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — postępowanie karne przeciwko Vu Thang Dang, przy udziale: Generalbundesanwalt beim Bundesgerichtshof

(Sprawa C-39/12) (1)

2012/C 303/42

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.4.2012.

---

6.10.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/22

---

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2012 r. — Soltau przeciwko Komisji

(Sprawa T-333/12)

2012/C 303/43

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Christoff Soltau (Adendorf, Niemcy) (przedstawiciel: T. Rosenkranz, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 14 maja 2012 r.;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi, że art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1) nie stoi na przeszkodzie żądaniu strony skarżącej o udzielenie jej dostępu do uwag Komisji przedstawionych austriackiemu Oberster Gerichtshof zgodnie z art. 15 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (2) w ramach sprawy z zakresu prawa konkurencji. Zdaniem strony skarżącej przepis ten nie ma zastosowania do wnioskowanego dokumentu, gdyż postępowanie przed sądem austriackim nie jest zasadniczo objęte przewidzianym przez ten przepis zakresem ochrony. Nawet gdyby tak miało być, rozpatrywany dokument nie jest jednak objęty tym przepisem, gdyż dokument ten nie został przedstawiony przez Komisję w charakterze strony. Ponadto decyzji Komisji nie może też uzasadniać ochrona postępowania w toczącej się przed europejskim Trybunałem Sprawiedliwości sprawie C-681/11 Schenker i in. Co prawda pytania prejudycjalne zostały przedłożone przez austriacki Oberster Gerichtshof w ramach przedmiotowej sprawy z zakresu prawa konkurencji, jednak rozpatrywany dokument ani nie został sporządzony przez Komisję w ramach postępowania prejudycjalnego, ani nie odnosi się pod względem treści do pytań prejudycjalnych.

---

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

(2)  Rozporządznie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. (101) i (102) (TFUE) (Dz.U. L 1, s. 1).

---