ISSN 1977-1002

doi:10.3000/19771002.C_2012.295.pol

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 295
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Tom 55
29 września 2012

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2012/C 295/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 287 z 22.9.2012.

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2012/C 295/02

Sprawa C-337/09 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Rada Unii Europejskiej przeciwko Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd, Komisji Europejskiej, Stowarzyszeniu Użytkowników i Dystrybutorów Chemikaliów Rolniczych w Europie (Audace) (Odwołanie — Polityka handlowa — Dumping — Przywóz glifosatu pochodzącego z Chin — Rozporządzenie (WE) nr 384/96 — Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i c) — Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach rynkowych — Pojęcie poważnej ingerencji ze strony państwa w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. c) tiret pierwsze — Akcjonariusz publiczny kontrolujący de facto walne zgromadzenie akcjonariuszy producenta — Zrównanie takiej kontroli z poważną ingerencją — Ocena mechanizmu wizowania umów wywozu — Granice kontroli sądowej — Ocena przedstawionych dowodów)

2

2012/C 295/03

Sprawa C-130/10: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Rozporządzenie (WE) nr 881/2002 — Rozporządzenie (UE) nr 1286/2009 — Środki ograniczające skierowane przeciwko osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami — Zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych — Wybór podstawy prawnej — Artykuły 75 TFUE i 215 TFUE — Wejście w życie traktatu z Lizbony — Przepisy przejściowe — Wspólne stanowiska i decyzje WPZiB — Wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji)

2

2012/C 295/04

Sprawa C-334/10: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — X przeciwko Staatssecretaris van Financiën (Szósta dyrektywa VAT — Artykuł 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), art. 11 część A ust. 1 lit. c) i art. 17 ust. 2 — Część dobra inwestycyjnego należącego do przedsiębiorstwa — Tymczasowe wykorzystanie dla celów prywatnych — Dokonanie trwałych przekształceń wskazanego dobra — Zapłacenie podatku VAT w związku z trwałym przekształceniem — Prawo do odliczenia)

3

2012/C 295/05

Sprawa C-522/10: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sozialgericht Würzburg — Niemcy) — Doris Reichel-Albert przeciwko Deutsche Rentenversicherung Nordbayern (Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących — Rozporządzenie (WE) nr 987/2009 — Artykuł 44 ust. 2 — Badanie prawa do emerytury — Uwzględnienie okresów przeznaczonych na wychowywanie dzieci, ukończonych w innym państwie członkowskim — Zastosowanie — Artykuł 21 TFUE — Swoboda przemieszczenia się obywateli)

3

2012/C 295/06

Sprawa C-565/10: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 91/271/EWG — Oczyszczanie ścieków komunalnych — Artykuły 3, 4 i 10 — Systemy zbierania — Wtórne oczyszczanie lub inne równie skuteczne oczyszczanie — Oczyszczalnie ścieków — Próbki reprezentatywne)

4

2012/C 295/07

Sprawa C-591/10: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — Littlewoods Retail Ltd i inni przeciwko Her Majesty's Commissioners of Revenue and Customs (Druga i szósta dyrektywa VAT — Podatek naliczony — Zwrot nadpłaty — Zapłata odsetek — Tryby postępowania)

5

2012/C 295/08

Sprawy połączone C-628/10 P i C-14/11 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Alliance One International, Inc., Standard Commercial Tobacco Company, Inc. przeciwko Komisji Europejskiej przy udziale Trans-Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd i Komisja Europejska przeciwko Alliance One International, Inc., Standard Commercial Tobacco Company, Inc., Trans-Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd (Odwołanie — Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Hiszpański rynek zakupu i pierwszego przetworzenia surowca tytoniowego — Ustalanie cen i podział rynku — Naruszenie art. 81 WE — Możliwość przypisania spółce dominującej noszącego znamiona naruszenia zachowania jej spółek zależnych — Domniemanie niewinności — Prawo do obrony — Obowiązek uzasadnienia — Równość traktowania)

6

2012/C 295/09

Sprawa C-31/11: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Marianne Scheunemann przeciwko Finanzamt Bremerhaven (Swoboda przedsiębiorczości — Swobodny przepływ kapitału — Podatki bezpośrednie — Podatek od spadków — Sposób ustalania wymiaru podatku — Nabycie w drodze dziedziczenia udziałów w charakterze jedynego udziałowca w spółce kapitałowej z siedzibą w państwie trzecim — Uregulowania krajowe wyłączające korzyści podatkowe z tytułu udziału w tego rodzaju spółce)

6

2012/C 295/10

Sprawa C-33/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — postępowanie wszczęte przez A Oy (Szósta dyrektywa — Zwolnienia — Artykuł 15 pkt 6 — Zwolnienia dostaw statków powietrznych używanych przez towarzystwa lotnicze, wykorzystywanych odpłatnie w ruchu międzynarodowym (przedsiębiorstwa lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych) — Dostawa statków powietrznych na rzecz podmiotu gospodarczego, który udostępnia te statki na rzecz takiego przedsiębiorstwa — Pojęcie odpłatny ruch międzynarodowy (odpłatny przewóz na trasach międzynarodowych) — Loty czarterowe)

7

2012/C 295/11

Sprawa C-44/11: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Finanzamt Frankfurt am Main V — Höchst przeciwko Deutsche Bank AG (Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 56 ust. 1 lit. e) — Artykuł 135 ust. 1 lit. f) i g) — Zwolnienie czynności z zakresu zarządzania majątkiem za pomocą papierów wartościowych (zarządzanie portfelem inwestycji))

7

2012/C 295/12

Sprawa C-48/11: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö przeciwko A Oy (Podatki bezpośrednie — Swoboda przedsiębiorczości — Swobodny przepływ kapitału — Porozumienie EOG — Artykuły 31 i 40 — Dyrektywa 2009/133/WE — Zakres stosowania — Wymiana akcji między spółką z siedzibą w państwie członkowskim a spółką z siedzibą w państwie trzecim będącym stroną porozumienia EOG — Odmowa przyznania korzyści podatkowej — Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych)

8

2012/C 295/13

Sprawa C-62/11: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hessisches Landessozialgericht, Darmstadt — Niemcy) — Land Hessen przeciwko Florence Feyerbacher (Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i EBC — Artykuł 36 — Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich — Artykuły 13, 15, 23 — Porozumienie w sprawie siedziby EBC — Artykuł 15 — Możliwość stosowania do pracowników EBC przepisów niemieckiego prawa socjalnego przewidujących zasiłek rodzicielski)

8

2012/C 295/14

Sprawa C-112/11: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Köln — Niemcy) — ebookers.com Deutschland GmbH przeciwko Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV (Transport — Transport lotniczy — Wspólne zasady wykonywania przewozów lotniczych na terenie Unii — Rozporządzenie (WE) nr 1008/2008 — Obowiązek zapewnienia przez sprzedawcę przewozu lotniczego, że akceptacja przez klienta opcjonalnych dopłat do ceny wynika z działania na zasadzie opcjonalnej — Pojecie opcjonalnych dopłat do ceny — Cena oferowanego przez niezależne towarzystwo ubezpieczeniowe ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z lotu, stanowiąca część ceny ogólnej)

9

2012/C 295/15

Sprawa C-130/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Zjednoczone Królestwo) — Neurim Pharmaceuticals (1991) Ltd przeciwko Comptroller-General of Patents (Produkty lecznicze stosowane u ludzi — Dodatkowe świadectwo ochronne — Rozporządzenie (WE) nr 469/2009 — Artykuł 3 — Warunki uzyskania — Produkt leczniczy, dla którego wydano ważne zezwolenie na obrót — Pierwsze zezwolenie — Produkt dopuszczony kolejno jako weterynaryjny produkt leczniczy i jako produkt leczniczy stosowany u ludzi)

9

2012/C 295/16

Sprawa C-145/11: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 2001/82/WE — Weterynaryjne produkty lecznicze — Zdecentralizowana procedura w celu wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego w różnych państwach członkowskich — Generyczne produkty lecznicze podobne do referencyjnych produktów leczniczych, na które wydano już pozwolenie — Odmowa zatwierdzenia wniosku przez państwo członkowskie — Skład i postać produktu leczniczego)

10

2012/C 295/17

Sprawa C-154/11: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesarbeitsgericht Berlin — Niemcy) — Ahmed Mahamdia przeciwko Algierskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Jurysdykcja sądowa w sprawach dotyczących indywidualnych umów o pracę — Umowa zawarta z ambasadą państwa trzeciego — Immunitet państwa pracodawcy — Pojęcie filii, agencji lub innego oddziału w rozumieniu art. 18 ust. 2 — Zgodność umowy przyznającej właściwość sądom państwa trzeciego z art. 21)

11

2012/C 295/18

Sprawa C-160/11: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — Bawaria Motors sp. z o.o. przeciwko Ministrowi Finansów (Dyrektywa 2006/112WE — Podatek VAT — Artykuł 136 — Zwolnienia — Artykuły 313-315 — Szczególna procedura opodatkowania marży — Dostawa używanych pojazdów dokonywana przez podatnika pośrednika — Pojazdy nabywane przez podatnika pośrednika ze zwolnieniem z podatku VAT od sprzedawcy, który skorzystał z częściowego odliczenia naliczonego podatku)

11

2012/C 295/19

Sprawy połączone C-231/11, C-214/11 i C-217/11: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku — Polska) — Fortuna sp. z o.o. (C-213/11), Grand sp. z o.o. (C-214/11), Forta sp. z o.o. (C-217/11) przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej w Gdyni (Rynek wewnętrzny — Dyrektywa 98/34/WE — Normy i przepisy techniczne — Procedura udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych — Automaty do gier o niskich wygranych — Zakaz zmiany, przedłużania i wydawania zezwoleń na użytkowanie — Pojęcie przepisów technicznych)

12

2012/C 295/20

Sprawa C-250/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės — Litwa) — AB Lietuvos geležinkeliai przeciwko Vilniaus teritorinė muitinė, Muitinės departamentas prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos (Zwolnienie z należności celnych oraz podatku VAT od przywozu towarów — Paliwo znajdujące się w standardowych zbiornikach pojazdów silnikowych — Pojęcie drogowy pojazd silnikowy — Lokomotywa — Transport drogowy i transport kolejowy — Zasada równego traktowania — Zasada neutralności)

12

2012/C 295/21

Sprawa C-263/11: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts — Łotwa) — Ainārs Rēdlihs przeciwko Valsts ieņēmumu dienests (Szósta dyrektywa VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Pojęcie działalności gospodarczej — Dostawy drewna w celu złagodzenia szkód spowodowanych wichurą — System odwrotnego obciążenia — Brak wpisania do rejestru podatników podatku — Grzywna — Zasada proporcjonalności)

13

2012/C 295/22

Sprawa C-264/11 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Kaimer GmbH & Co. Holding KG, Sanha Kaimer GmbH & Co. KG, Sanha Italia Srl przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie — Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Sektor złączy miedzianych i ze stopów miedzi — Wartość dowodowa oświadczeń złożonych w ramach polityki łagodzenia sankcji)

14

2012/C 295/23

Sprawa C-336/11: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Lyon — Francja) — Receveur principal des douanes de Roissy Sud, Receveur principal de la recette des douanes de Lyon Aéroport, Direction régionale des douanes et droits indirects de Lyon, Administration des douanes et droits indirects przeciwko Société Rohm & Haas Electronic Materials CMP Europe GmbH, Rohm & Haas Europe s.à.r.l., Société Rohm & Haas Europe Trading APS-UK Branch (Wspólna taryfa celna — Klasyfikacja taryfowa — Nomenklatura scalona — Tarcze polerskie przeznaczone wyłącznie do maszyn do obróbki płytek półprzewodnikowych — Pozycje taryfowe 3919 i 8466 (lub 8486) — Pojęcia części lub akcesoria)

14

2012/C 295/24

Sprawa C-376/11: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Bruxelles — Belgia) — Pie Optiek przeciwko Bureau Gevers, European Registry for Internet Domains (Internet — Domena najwyższego poziomu.eu — Rozporządzenie (WE) nr 874/2004 — Nazwy domeny — Rejestracja stopniowa — Artykuł 12 ust. 2 — Pojęcie licencjobiorca wcześniejszych praw — Osoba upoważniona przez właściciela znaku towarowego do zarejestrowania we własnym imieniu, lecz na rzecz tego właściciela, nazwy domeny tożsamej ze znakiem towarowym lub podobnej do znaku towarowego — Brak zezwolenia na inne używanie oznaczenia jako znaku towarowego)

15

2012/C 295/25

Sprawa C-377/11: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluñ — Hiszpania) — International Bingo Technology, S.A. przeciwko Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC) (Szósta dyrektywa VAT — Artykuł 11 część A ust. 1 lit. a), art. 17 ust. 5 i art. 19 ust. 1 — Prowadzenie gier w bingo — Prawny obowiązek przekazania graczom części ceny sprzedaży plansz w postaci wygranych — Obliczanie podstawy opodatkowania)

15

2012/C 295/26

Sprawa C-451/11: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Giessen — Niemcy) — Natthaya Dülger przeciwko Wetteraukreis (Układ stowarzyszeniowy EWG — Turcja — Decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia — Artykuł 7 akapit pierwszy — Prawo pobytu członków rodziny tureckiego pracownika należącego do legalnego rynku pracy państwa członkowskiego — Obywatelka tajlandzka, która była małżonką pracownika tureckiego i zamieszkiwała z nim przez okres przekraczający trzy lata)

16

2012/C 295/27

Sprawa C-470/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts — Łotwa) — SIA Garkalns przeciwko Rīgas Dome (Artykuł 49 WE — Ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług — Równe traktowanie — Obowiązek przejrzystości — Gry hazardowe — Kasyna, salony gier i salony gier bingo — Obowiązek uzyskania wcześniejszej zgody gminy miejsca położenia salonu — Swobodne uznanie — Istotne zagrożenie dla interesów państwa i mieszkańców danego obszaru administracyjnego — Uzasadnienie — Proporcjonalność)

16

2012/C 295/28

Sprawa C-307/12: Skarga wniesiona w dniu 25 czerwca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Bułgarii

17

2012/C 295/29

Sprawa C-313/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte dei Conti — Sezione Giurisdizionale per la Regione Siciliana (Włochy) w dniu 28 czerwca 2012 r. — Giuseppa Romeo przeciwko Regione Siciliana

17

2012/C 295/30

Sprawa C-316/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 29 czerwca 2012 r. — J. Sebastian Guevara Kamm przeciwko TAM Airlines S.A./TAM Linhas Aereas S.A.

18

2012/C 295/31

Sprawa C-323/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel București (Rumunia) w dniu 5 lipca 2012 r. — E.On Energy Trading SE przeciwko Agenția Națională de Administrare Fiscală, Direcția Generală a Finanțelor Publice a Municipiului București — Serviciul de administrare a contribuabililor nerezidenți

18

2012/C 295/32

Sprawa C-327/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 10 lipca 2012 r. — Ministero dello Sviluppo Economico i Autorità per la Vigilanza sui Contratti Pubblici di lavori, servizi e forniture przeciwko Soa Nazionale Costruttori

19

2012/C 295/33

Sprawa C-337/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-331/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Pi-Design AG, Bodum France i Bodum Logistics A/S

19

2012/C 295/34

Sprawa C-338/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-331/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

19

2012/C 295/35

Sprawa C-339/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-416/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Pi-Design AG, Bodum France i Bodum Logistics A/S

20

2012/C 295/36

Sprawa C-340/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-416/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

20

2012/C 295/37

Sprawa C-342/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal do Trabalho de Viseu (Niemcy) w dniu 18 lipca 2012 r. — Worten — Equipamentos para o Lar, SA przeciwko ACT — Autoridade para as Condições de Trabalho

21

2012/C 295/38

Sprawa C-351/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Plzni (Republika Czeska) w dniu 24 lipca 2012 r. — Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním, o.s. (OSA) przeciwko Léčebné lázně Mariánské Lázně, a.s

21

2012/C 295/39

Sprawa C-352/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per l’Abruzzo (Włochy) w dniu 25 lipca 2012 r. — Consiglio Nazionale degli Ingegneri przeciwko Comune di Castelvecchio Subequo, Comune di Barisciano

22

2012/C 295/40

Sprawa C-354/12 P: Odwołanie wniesione w dniu 25 lipca 2012 r. przez Asa Sp. z o.o. od wyroku Sądu (trzeciej izby) z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie T-110/11, Asa przeciwko OHMI — Merck (FEMIFERAL)

22

2012/C 295/41

Sprawa C-355/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Milano (Włochy) w dniu 26 lipca 2012 r. — Nintendo Co., Ltd i in. przeciwko PC Box Srl i 9Net Srl

23

2012/C 295/42

Sprawa C-361/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli (Włochy) w dniu 31 lipca 2012 r. — Carratù przeciwko Poste Italiane SpA

23

2012/C 295/43

Sprawa C-368/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d'appel de Nantes (Francja) w dniu 2 sierpnia 2012 r. — Adiamix przeciwko Ministre de l'Économie et des Finances

24

2012/C 295/44

Sprawa C-371/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Tivoli (Włochy) w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Enrico Petillo i Carlo Petillo przeciwko Unipol

24

2012/C 295/45

Sprawa C-378/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London (Zjednoczone Królestwo) w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Nnamdi Onuekwere przeciwko Secretary of State for the Home Department

25

 

Sąd

2012/C 295/46

Sprawa T-323/12: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2012 r. — Knauf Insulation Technology przeciwko OHIM — Saint Gobain Cristaleria (ECOSE)

26

2012/C 295/47

Sprawa T-324/12: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2012 r. — Knauf Insulation Technology przeciwko OHIM — Saint Gobain Cristaleria (ECOSE TECHNOLOGY)

26

2012/C 295/48

Sprawa T-330/12: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2012 r. — Hut.com przeciwko OHIM — Intersport France (THE HUT)

27

2012/C 295/49

Sprawa T-338/12: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2012 r. — Rocket Dog Brands przeciwko OHIM — Julius-K9 (K9 PRODUCTS)

27

2012/C 295/50

Sprawa T-339/12: Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2012 r. — Gandia Blasco przeciwko OHIM — Sachi Premium — Outdoor Furniture (Fotele)

28

2012/C 295/51

Sprawa T-342/12: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — Fuchs przeciwko OHIM — Les Complices (Star)

28

2012/C 295/52

Sprawa T-344/12: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — Virgin Atlantic Airways przeciwko Komisji

29

2012/C 295/53

Sprawa T-345/12: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Akzo Nobel i in. przeciwko Komisji

29

2012/C 295/54

Sprawa T-354/12: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Afepadi i in. przeciwko Komisji

30

2012/C 295/55

Sprawa T-358/12 P: Odwołanie wniesione w dniu 8 sierpnia 2012 r. przez Rosellę Conticchio od postanowienia wydanego w dniu 12 lipca 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-22/11 Conticchio przeciwko Komisji

31

2012/C 295/56

Sprawa T-82/12: Postanowienie Sądu z dnia 6 sierpnia 2012 r. — Makhlouf przeciwko Radzie

32

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2012/C 295/57

Sprawa F-58/12: Skarga wniesiona w dniu 28 maja 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji

33

2012/C 295/58

Sprawa F-73/12: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2012 r. — ZZ i in. przeciwko EBI

33

2012/C 295/59

Sprawa F-78/12: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2012 r. — ZZ przeciwko Radzie

34

2012/C 295/60

Sprawa F-81/12: Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2012 r. — ZZ przeciwko Radzie

34

2012/C 295/61

Sprawa F-83/12: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — ZZ i in. przeciwko EBI

34

2012/C 295/62

Sprawa F-84/12: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — ZZ przeciwko Radzie

35

2012/C 295/63

Sprawa F-85/12: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji

35

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/1

2012/C 295/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 287 z 22.9.2012.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 273 z 8.9.2012.

Dz.U. C 258 z 25.8.2012.

Dz.U. C 250 z 18.8.2012.

Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

Dz.U. C 235 z 4.8.2012.

Dz.U. C 227 z 28.7.2012.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Rada Unii Europejskiej przeciwko Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd, Komisji Europejskiej, Stowarzyszeniu Użytkowników i Dystrybutorów Chemikaliów Rolniczych w Europie (Audace)

(Sprawa C-337/09 P) (1)

(Odwołanie - Polityka handlowa - Dumping - Przywóz glifosatu pochodzącego z Chin - Rozporządzenie (WE) nr 384/96 - Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i c) - Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach rynkowych - Pojęcie „poważnej ingerencji ze strony państwa” w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. c) tiret pierwsze - Akcjonariusz publiczny kontrolujący de facto walne zgromadzenie akcjonariuszy producenta - Zrównanie takiej kontroli z „poważną ingerencją” - Ocena mechanizmu wizowania umów wywozu - Granice kontroli sądowej - Ocena przedstawionych dowodów)

2012/C 295/02

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, pełnomocnik oraz G. Berrisch, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd (przedstawiciele: początkowo D. Horovitz, adwokat, następnie F. Graafsma, J. Cornelis oraz A. Woolich, advocaten, a także K. Adamantopoulos, dikigoros, oraz D. Moulis, barrister), Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Scharf oraz N. Khan, a także K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy), Stowarzyszenie Użytkowników i Dystrybutorów Chemikaliów Rolniczych w Europie (Audace) (przedstawiciel: J. Flynn, QC)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 17 czerwca 2009 r. w sprawie T-498/04 Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group przeciwko Radzie, w którym Sąd stwierdził nieważność art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/2004 z dnia 24 września 2004 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz glifosatu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 303 s. 1), w zakresie w jakim dotyczy ono Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd. — Wykładnia art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 56, s. 1) — Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym także kosztami postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 282 z 21.11.2009.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-130/10) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Rozporządzenie (WE) nr 881/2002 - Rozporządzenie (UE) nr 1286/2009 - Środki ograniczające skierowane przeciwko osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami - Zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych - Wybór podstawy prawnej - Artykuły 75 TFUE i 215 TFUE - Wejście w życie traktatu z Lizbony - Przepisy przejściowe - Wspólne stanowiska i decyzje WPZiB - Wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji)

2012/C 295/03

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Perillo, K. Bradley, A. Auersperger Matić i U. Rösslein, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i R. Szostak, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, E. Ruffer i K. Najmanová, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues i A. Adam, pełnomocnicy), Królestwo Szwecji (przedstawiciele: A. Falk i C. Meyer-Seitz, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Boelaert i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności — Stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 1286/2009 z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al Kaida i talibami (Dz.U. L 346, s. 42) — Wybór podstawy prawnej

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Parlament Europejski zostaje obciążony kosztami postępowania.

3)

Republika Czeska, Republika Francuska, Królestwo Szwecji i Komisja Europejska ponoszą własne koszty.

(1)  Dz.U. C 134 z 22.5.2010.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — X przeciwko Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-334/10) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), art. 11 część A ust. 1 lit. c) i art. 17 ust. 2 - Część dobra inwestycyjnego należącego do przedsiębiorstwa - Tymczasowe wykorzystanie dla celów prywatnych - Dokonanie trwałych przekształceń wskazanego dobra - Zapłacenie podatku VAT w związku z trwałym przekształceniem - Prawo do odliczenia)

2012/C 295/04

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: X

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden — Wykładnia art. 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), art. 11 część A ust. 1 lit. c) oraz art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Odliczenie naliczonego podatku — Podatnik, który tymczasowo i dla celów prywatnych korzystał z części dobra inwestycyjnego należącego do jego przedsiębiorstwa i który w tych celach dokonał trwałego przekształcenia tej części dobra inwestycyjnego — Prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego w związku z trwałymi przekształceniami

Sentencja

Wykładni art. 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), art. 11 część A ust. 1 lit. c) oraz art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r., należy dokonywać w ten sposób, że po pierwsze, podatnik, który tymczasowo korzysta dla celów prywatnych z części dobra inwestycyjnego należącego do jego przedsiębiorstwa, posiada, na podstawie tych przepisów, prawo do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej z tytułu wydatków poniesionych w celu dokonania trwałych przekształceń wskazanego dobra, nawet jeżeli przekształcenia te zostały wykonane w celu takiego przejściowego korzystania dla potrzeb prywatnych, a po drugie, owo prawo do odliczenia istnieje niezależnie od okoliczności, czy przy nabyciu dobra inwestycyjnego, które zostało poddane rzeczonym przekształceniom, względem podatnika został naliczony podatek od wartości dodanej i czy został on przez niego następnie odliczony.

(1)  Dz.U. C 246 z 11.9.2010.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/3

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sozialgericht Würzburg — Niemcy) — Doris Reichel-Albert przeciwko Deutsche Rentenversicherung Nordbayern

(Sprawa C-522/10) (1)

(Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Rozporządzenie (WE) nr 987/2009 - Artykuł 44 ust. 2 - Badanie prawa do emerytury - Uwzględnienie okresów przeznaczonych na wychowywanie dzieci, ukończonych w innym państwie członkowskim - Zastosowanie - Artykuł 21 TFUE - Swoboda przemieszczenia się obywateli)

2012/C 295/05

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Sozialgericht Würzburg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Doris Reichel-Albert

Strona pozwana: Deutsche Rentenversicherung Nordbayern

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Sozialgericht Würzburg — Wykładnia art. 44 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 284, s. 1) — Warunki uwzględniania okresów sprawowania opieki nad dzieckiem, ukończonych w innym państwie członkowskim w ramach badania prawa do emerytury — Uregulowanie krajowe, uzależniające uwzględnienie tych okresów od warunku, aby zainteresowana osoba, w okresie sprawowania opieki nad dzieckiem albo bezpośrednio przed urodzeniem dziecka, wykonywała w tym państwie pracę najemną albo działalność na własny rachunek i ukończyła obowiązkowe okresy składkowe, który to warunek może w konsekwencji prowadzić do tego, że okres sprawowania opieki nad dzieckiem nie zostanie uwzględniony ani w państwie członkowskim miejsca zamieszkania w okresie sprawowania opieki nad dzieckiem, ani we właściwym państwie członkowskim

Sentencja

W sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu przed sądem krajowym art. 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na właściwą instytucję pierwszego państwa członkowskiego obowiązek uwzględnienia, dla celów przyznania emerytury, okresów przeznaczonych na wychowywanie dzieci, ukończonych w drugim państwie członkowskim, tak jak gdyby okresy te zostały ukończone na jego terytorium krajowym, w przypadku osoby, która wykonywała działalność zawodową wyłącznie w tym pierwszym państwie członkowskim i która w chwili narodzin dzieci tymczasowo przestała pracować i ze względów czysto rodzinnych przeniosła miejsce pobytu do drugiego państwa członkowskiego.

(1)  Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/4

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-565/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/271/EWG - Oczyszczanie ścieków komunalnych - Artykuły 3, 4 i 10 - Systemy zbierania - Wtórne oczyszczanie lub inne równie skuteczne oczyszczanie - Oczyszczalnie ścieków - Próbki reprezentatywne)

2012/C 295/06

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i D. Recchia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik i M. Russo, avvocato dello Stato)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Naruszenie art. 3, 4 i 10 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.U. L 135, s. 40)

Sentencja

1)

Nie wydając przepisów koniecznych w celu zapewnienia:

—

by aglomeracje Acri, Siderno, Bagnara Calabra, Bianco, Castrovillari, Crotone, Santa Maria del Cedro, Lamezia Terme, Mesoraca, Montebello Ionico, Motta San Giovanni, Reggio Calabria, Rende, Rossano, Scalea, Sellia Marina, Soverato, Strongoli (Kalabria), Cervignano del Friuli (Friuli-Wenecja Julijska), Frascati (Lacjum), Porto Cesareo, Supersano, Taviano (Apulia), Misterbianco i inne, Aci Catena, Adrano, Catania i inne, Giarre-Mascali-Riposto i inne, Caltagirone, Aci Castello, Acireale i inne, Belpasso, Gravina di Catania, Tremestieri Etneo, San Giovanni La Punta, Agrigento i jej przedmieścia, Porto Empedocle, Sciacca, Cefalù, Carini i ASI Palermo, Palermo i sąsiednich obszarów, Santa Flavia, Augusta, Priolo Gargallo, Carlentini, Scoglitti, Marsala, Messina 1, Messina i Messina 6 (Sycylia), których równoważna liczba mieszkańców wynosi ponad 15 000 i które odprowadzają ścieki do wód nieuznawanych za „obszary wrażliwe” w rozumieniu art. 5 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, zmienionej rozporządzeniem (WE) nr 1137/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 października 2008 r., były wyposażone w systemy zbierania ścieków komunalnych zgodnie z art. 3 tej dyrektywy,

—

by w aglomeracjach Lanciano-Castel Frentano (Abruzja), Acri, Siderno, Bagnara Calabra, Castrovillari, Crotone, Montebello Ionico, Motta San Giovanni, Reggio Calabria, Rossano (Kalabria), Battipaglia, Benevento, Capaccio, Capri, Ischia, Casamicciola Terme, Forio, Massa Lubrense, Napoli Est, Vico Equense (Kampania), Trieste-Muggia-San Dorligo (Friuli-Wenecja Julijska), Albenga, Borghetto Santo Spirito, Finale Ligure, Imperia, Santa Margherita Ligure, Quinto, Rapallo, Recco, Riva Ligure (Liguria), Casamassima, Casarano, Porto Cesareo, San Vito dei Normanni, Supersano (Pulia), Misterbianco i innych, Scordia-Militello Val di Catania, Palagonia, Aci Catena, Giarre-Mascali-Riposto i innych, Caltagirone, Aci Castello, Acireale i innych, Belpasso, Gravina di Catania, Tremestieri Etneo, San Giovanni La Punta, Macchitella, Niscemi, Riesi, Agrigento i jej przedmieściach, Favara, Palma di Montechiaro, Menfi, Porto Empedocle, Ribera, Sciacca, Bagheria, Cefalù, Carini i ASI Palermo, Misilmeri, Monreale, Santa Flavia, Termini Imerese, Trabia, Augusta, Avola, Carlentini, Ragusa, Scicli, Scoglitti, Campobello di Mazara, Castelvetrano 1, Triscina Marinella, Marsala, Mazara del Vallo, Barcellona Pozzo di Gotto, Capo d’Orlando, Furnari, Giardini Naxos, Consortile Letojanni, Pace del Mela, Piraino, Roccalumera, Consortile Sant’Agata Militello, Consortile Torregrotta, Gioiosa Marea, Messina 1, Messina 6, Milazzo, Patti i de Rometta (Sycylia), których równoważna liczba mieszkańców wynosi ponad 15 000 i które odprowadzają ścieki do wód nieuznawanych za „obszary wrażliwe” w rozumieniu art. 5 dyrektywy 91/271, zmienionej rozporządzeniem nr 1137/2008, ścieki komunalne odprowadzane do systemów zbierania były poddawane oczyszczaniu zgodnemu z przepisami art. 4 ust. 1 i 3 tej dyrektywy, i

—

by oczyszczalnie ścieków komunalnych budowane w celu spełnienia wymogów przewidzianych w art. 4–7 dyrektywy 91/271, zmienionej rozporządzeniem nr 1137/2008, były projektowane, budowane, wykorzystywane i utrzymywane w sposób zapewniający wystarczającą wydajność we wszystkich normalnych warunkach klimatycznych miejsca, w jakim są one położone, oraz by oczyszczalnie ścieków były projektowane w sposób uwzględniający sezonowe zmiany obciążenia w aglomeracjach Lanciano-Castel Frentano (Abruzja), Acri, Siderno, Bagnara Calabra, Castrovillari, Crotone, Montebello Ionico, Motta San Giovanni, Reggio Calabria, Rossano (Kalabria), Battipaglia, Benevento, Capaccio, Capri, Ischia, Casamicciola Terme, Forio, Massa Lubrense, Napoli Est, Vico Equense (Kampania), Trieste-Muggia-San Dorligo (Friuli-Wenecja Julijska), Albenga, Borghetto Santo Spirito, Finale Ligure, Imperia, Santa Margherita Ligure, Quinto, Rapallo, Recco, Riva Ligure (Liguria), Casamassima, Casarano, Porto Cesareo, San Vito dei Normanni, Supersano (Pulia), Misterbianco i innych, Scordia-Militello Val di Catania, Palagonia, Aci Catena, Giarre-Mascali-Riposto i innych, Caltagirone, Aci Castello, Acireale i innych, Belpasso, Gravina di Catania, Tremestieri Etneo, San Giovanni La Punta, Macchitella, Niscemi, Riesi, Agrigento i jej przedmieściach, Favara, Palma di Montechiaro, Menfi, Porto Empedocle, Ribera, Sciacca, Bagheria, Cefalù, Carini i ASI Palermo, Misilmeri, Monreale, Santa Flavia, Termini Imerese, Trabia, Augusta, Avola, Carlentini, Ragusa, Scicli, Scoglitti, Campobello di Mazara, Castelvetrano 1, Triscina Marinella, Marsala, Mazara del Vallo, Barcellona Pozzo di Gotto, Capo d’Orlando, Furnari, Giardini Naxos, Consortile Letojanni, Pace del Mela, Piraino, Roccalumera, Consortile Sant’Agata Militello, Consortile Torregrotta, Gioiosa Marea, Messina 1, Messina 6, Milazzo, Patti i Rometta (Sycylia),

Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 3, art. 4 ust. 1 i 3 oraz art. 10 dyrektywy 91/271, zmienionej rozporządzeniem nr 1137/2008.

2)

Condenar en costas a la República Italiana.

(1)  Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/5

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — Littlewoods Retail Ltd i inni przeciwko Her Majesty's Commissioners of Revenue and Customs

(Sprawa C-591/10) (1)

(Druga i szósta dyrektywa VAT - Podatek naliczony - Zwrot nadpłaty - Zapłata odsetek - Tryby postępowania)

2012/C 295/07

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (Chancery Division)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Littlewoods Retail Ltd i inni

Strona pozwana: Her Majesty's Commissioners of Revenue and Customs

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Justice (Chancery Division) — Wykładnia art. 8 i załącznika A pkt 13 do dyrektywy Rady 67/228/EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych — struktury i sposoby stosowania wspólnego systemu podatku VAT (Dz.U. 71, s. 1303) — Wykładnia art. 11 część A ust. 3 lit. b) i art. 11 część C ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG: szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Zwrot nadpłaty podatku naliczonego — Właściwa stopa odsetkowa

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że wymaga ono, aby podatnik, który nadpłacił podatek od wartości dodanej, pobrany przez dane państwo członkowskie z naruszeniem przepisów prawa Unii w dziedzinie podatku od wartości dodanej, miał prawo do zwrotu podatku pobranego z naruszeniem prawa Unii oraz do wypłaty odsetek przysługujących od kwoty tego podatku. Ustalenie, z poszanowaniem zasad skuteczności i równoważności, czy od kwoty głównej należne są odsetki proste, odsetki składane czy odsetki obliczane według innej metody, jest kwestią prawa krajowego.

(1)  Dz.U. C 89 z 19.3.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/6

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Alliance One International, Inc., Standard Commercial Tobacco Company, Inc. przeciwko Komisji Europejskiej przy udziale Trans-Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd i Komisja Europejska przeciwko Alliance One International, Inc., Standard Commercial Tobacco Company, Inc., Trans-Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd

(Sprawy połączone C-628/10 P i C-14/11 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek zakupu i pierwszego przetworzenia surowca tytoniowego - Ustalanie cen i podział rynku - Naruszenie art. 81 WE - Możliwość przypisania spółce dominującej noszącego znamiona naruszenia zachowania jej spółek zależnych - Domniemanie niewinności - Prawo do obrony - Obowiązek uzasadnienia - Równość traktowania)

2012/C 295/08

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Alliance One International, Inc., Standard Commercial Tobacco Company, Inc. (przedstawiciele: M. Odriozola Alén i A. João Vide, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, E. Gippini Fournier i R. Sauer, pełnomocnicy), przy udziale Trans-Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd

i

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, E. Gippini Fournier i R. Sauer, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Alliance One International, Inc., Standard Commercial Tobacco Company, Inc., Trans-Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd (przedstawiciele: M. Odriozola Alén i A. João Vide, abogados)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 27 października 2010 r. w sprawie T-24/05 Alliance One International i in. przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił w zakresie dotyczącym Alliance One International, Inc. i Standard Commercial Tobacco Co. Inc. skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2004) 4030 wersja ostateczna z dnia 20 października 2004 r. w sprawie postępowania zgodnie z art. 81 ust. 1 [WE] (sprawa COMP/C.38.238/B.2 — Surowiec tytoniowy — Hiszpania) w przedmiocie kartelu mającego na celu ustalanie na hiszpańskim rynku surowca tytoniowego cen płaconych producentom oraz kupowanych od nich ilości.

Sentencja

1)

Odwołania zostają oddalone.

2)

Alliance One International Inc. i Standard Commercial Tobacco Co. Inc. pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w związku z odwołaniem w sprawie C-628/10 P.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty i koszty poniesione przez Alliance One International Inc., Standard Commercial Tobacco Co. Inc. i Trans Continental Leaf Tobacco Corp. Ltd w związku z odwołaniem w sprawie C-14/11 P.

(1)  Dz.U. C 72 z 5.3.2011.

Dz.U. C 80 z 12.3.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Marianne Scheunemann przeciwko Finanzamt Bremerhaven

(Sprawa C-31/11) (1)

(Swoboda przedsiębiorczości - Swobodny przepływ kapitału - Podatki bezpośrednie - Podatek od spadków - Sposób ustalania wymiaru podatku - Nabycie w drodze dziedziczenia udziałów w charakterze jedynego udziałowca w spółce kapitałowej z siedzibą w państwie trzecim - Uregulowania krajowe wyłączające korzyści podatkowe z tytułu udziału w tego rodzaju spółce)

2012/C 295/09

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Marianne Scheunemann

Strona pozwana: Finanzamt Bremerhaven

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 56 WE i 58 WE — Nabycie w spadku udziału, jako jedyny wspólnik, w spółce kapitałowej z siedzibą w państwie trzecim, należącego do majątku prywatnego zmarłego — Podatek od spadków — Przepisy krajowe przewidujące przywileje podatkowe dla spółek mających siedzibę lub zarząd na terytorium krajowym

Sentencja

Przepisy prawa państwa członkowskiego wyłączające przy ustalaniu wymiaru podatku od spadków prawo do określonych korzyści podatkowych w odniesieniu do dziedziczenia udziałów w spółce kapitałowej z siedzibą w państwie trzecim, podczas gdy korzyści te przysługują w przypadku dziedziczenia udziałów w spółce z siedzibą w państwie członkowskim, dotyczą w przeważającej mierze wykonywania swobody prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 49 TFUE i następnych, jako że udział ten pozwala udziałowcy wywierać wpływ na decyzje i działalność spółki. Postanowienia te nie znajdują zastosowania w sytuacji związanej z udziałami w spółce z siedzibą w państwie trzecim.

(1)  Dz.U. C 113 z 9.4.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — postępowanie wszczęte przez A Oy

(Sprawa C-33/11) (1)

(Szósta dyrektywa - Zwolnienia - Artykuł 15 pkt 6 - Zwolnienia dostaw statków powietrznych używanych przez towarzystwa lotnicze, wykorzystywanych odpłatnie w ruchu międzynarodowym (przedsiębiorstwa lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych) - Dostawa statków powietrznych na rzecz podmiotu gospodarczego, który udostępnia te statki na rzecz takiego przedsiębiorstwa - Pojęcie „odpłatny ruch międzynarodowy (odpłatny przewóz na trasach międzynarodowych)” - Loty czarterowe)

2012/C 295/10

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

A Oy

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Korkein hallinto-oikeus — Wykładnia art. 15 pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Zwolnienie niektórych czynności dotyczących statków powietrznych używanych przez przedsiębiorstwa lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych — Włączenie lub nie czynności przedsiębiorstw lotniczych zajmujących się głównie odpłatnym przewozem czarterowym na trasach międzynarodowych w celu zaspokojenia potrzeb przedsiębiorstw i osób prywatnych — Dostawa statków powietrznych podmiotowi gospodarczemu, który sam nie zajmuje się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych, lecz udostępnia statek powietrzny podmiotowi gospodarczemu zajmującemu się takim przewozem.

Sentencja

1)

Pojęcie „odpłatny ruch międzynarodowy [odpłatny przewóz na trasach międzynarodowych]” w rozumieniu art. 15 pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., powinno być interpretowane w ten sposób, że obejmuje ono również międzynarodowe loty czarterowe służące zaspokajaniu potrzeb przedsiębiorstw lub osób prywatnych.

2)

Artykuł 15 pkt 6 dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą 92/111, powinien być interpretowany w ten sposób, iż przewidziane w nim zwolnienie ma zastosowanie również do dostawy statku powietrznego na rzecz podmiotu, który sam nie jest „przedsiębiorstwem lotniczym zajmującym się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych” w rozumieniu tego przepisu, lecz nabywa ten statek powietrzny w celu jego wyłącznego wykorzystania przez takie przedsiębiorstwo.

3)

Okoliczności wymienione przez sąd krajowy, to znaczy fakt, że nabywca statku powietrznego przerzuca następnie koszty związane z wykorzystaniem tego statku na osobę prywatną, która jest jego akcjonariuszem i która używa tego statku powietrznego zasadniczo do swoich własnych celów handlowych i prywatnych, a przedsiębiorstwo lotnicze ma również możliwość wykorzystania go do innych lotów, nie mogą zmienić odpowiedzi na pytanie drugie.

(1)  Dz.U. C 89 z 19.3.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/7

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Finanzamt Frankfurt am Main V — Höchst przeciwko Deutsche Bank AG

(Sprawa C-44/11) (1)

(Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 56 ust. 1 lit. e) - Artykuł 135 ust. 1 lit. f) i g) - Zwolnienie czynności z zakresu zarządzania majątkiem za pomocą papierów wartościowych (zarządzanie portfelem inwestycji))

2012/C 295/11

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Finanzamt Frankfurt am Main V — Höchst

Strona pozwana: Deutsche Bank AG

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 56 ust. 1 lit. e) i art. 135 ust. 1 lit. f) i g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Zwolnienie operacji zarządu majątkiem w postaci papierów wartościowych dokonywanych na rzecz klientów indywidualnych

Sentencja

1)

Usługa zarządzania portfelem inwestycji, taka jak będąca przedmiotem sporu przed sądami krajowymi, a mianowicie taka, w ramach której podatnik w zamian za wynagrodzenie oraz wedle własnego uznania podejmuje decyzje w przedmiocie nabywania i zbywania papierów wartościowych oraz decyzje te realizuje poprzez nabywanie i zbywanie tych papierów wartościowych, składa się z dwóch elementów, które są tak ściśle ze sobą powiązane, że stanowią one obiektywnie jednolite świadczenie gospodarcze.

2)

Artykuł 135 ust. 1 lit. f) lub g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zarządzanie portfelem inwestycji, takie jak będące przedmiotem sporu przed sądem krajowym, nie jest objęte zwolnieniem z podatku VAT przewidzianym w tym przepisie.

3)

Artykuł 56 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że przepis ten obejmuje swym zakresem nie tylko usługi wymienione w art. 135 ust. 1 lit. a)–g) tej dyrektywy, ale także usługi zarządzania portfelem.

(1)  Dz.U. C 145 z 14.5.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö przeciwko A Oy

(Sprawa C-48/11) (1)

(Podatki bezpośrednie - Swoboda przedsiębiorczości - Swobodny przepływ kapitału - Porozumienie EOG - Artykuły 31 i 40 - Dyrektywa 2009/133/WE - Zakres stosowania - Wymiana akcji między spółką z siedzibą w państwie członkowskim a spółką z siedzibą w państwie trzecim będącym stroną porozumienia EOG - Odmowa przyznania korzyści podatkowej - Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych)

2012/C 295/12

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö

Strona pozwana: A Oy

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Korkein hallinto-oikeus — Artykuły 31 i 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. (Dz.U. L 1, s. 3) — Wykładnia dyrektywy Rady 2009/133/WE z dnia 19 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (Dz.U. L 310, s. 34) — Zakres stosowania rzeczonej dyrektywy — Wymiana akcji między spółką z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej a spółką z siedzibą w państwie trzecim będącym członkiem EOG (Norwegii) — Zrównanie tych czynności lub jego brak na płaszczyźnie podatkowej z wymianą akcji między spółkami krajowymi lub między spółkami z siedzibą w państwach członkowskich

Sentencja

Artykuł 31 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. sprzeciwia się przepisom państwa członkowskiego, które zrównują z opodatkowanym przeniesieniem akcji wymianę akcji między spółką z siedzibą na terytorium rzeczonego państwa członkowskiego a spółką z siedzibą na terytorium państwa trzeciego będącego stroną tego porozumienia, podczas gdy taka czynność byłaby neutralna na płaszczyźnie podatkowej, gdyby dotyczyła wyłącznie spółek krajowych lub mających siedzibę w innych państwach członkowskich, jeżeli między tym państwem członkowskim a tym państwem trzecim istnieje konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, która przewiduje wymianę informacji między organami krajowymi równie skuteczną jak przewidziana przez przepisy dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich oraz dyrektywy Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylającej dyrektywę 77/799/EWG, czego zbadanie należy do sądu krajowego.

(1)  Dz.U. C 103 z 2.4.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/8

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hessisches Landessozialgericht, Darmstadt — Niemcy) — Land Hessen przeciwko Florence Feyerbacher

(Sprawa C-62/11) (1)

(Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i EBC - Artykuł 36 - Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich - Artykuły 13, 15, 23 - Porozumienie w sprawie siedziby EBC - Artykuł 15 - Możliwość stosowania do pracowników EBC przepisów niemieckiego prawa socjalnego przewidujących zasiłek rodzicielski)

2012/C 295/13

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Hessisches Landessozialgericht, Darmstadt

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Land Hessen

Strona pozwana: Florence Feyerbacher

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hessisches Landessozialgericht, Darmstadt — Wykładnia art. 15 porozumienia z dnia 18 września 1998 r. zawartego pomiędzy rządem Republiki Federalnej Niemiec a Europejskim Bankiem Centralnym w sprawie siedziby tej instytucji w związku z art. 36 Protokołu w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego — Prawo urzędnika Europejskiego Banku Centralnego posiadającego obywatelstwo niemieckie do zasiłku rodzicielskiego na podstawie prawa niemieckiego — Kwalifikacja porozumienia w sprawie siedziby Europejskiego Banku Centralnego jako części prawa Unii lub umowy prawa międzynarodowego — Możliwość zastosowania przepisów niemieckiego prawa socjalnego przewidujących zasiłek rodzicielski względem pracowników Europejskiego Banku Centralnego

Sentencja

Artykuł 15 porozumienia z dnia 18 września 1998 r. zawartego pomiędzy rządem niemieckim a Europejskim Bankiem Centralnym w sprawie siedziby Europejskiego Banku Centralnego w związku z art. 36 Protokołu w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego w brzmieniu załączonym do traktatu WE nie wyklucza możliwości przyznania przez Republikę Federalną Niemiec zasiłku takiego, jaki jest przedmiotem sporu przed sądem krajowym.

(1)  Dz.U. C 145 z 14.5.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Köln — Niemcy) — ebookers.com Deutschland GmbH przeciwko Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV

(Sprawa C-112/11) (1)

(Transport - Transport lotniczy - Wspólne zasady wykonywania przewozów lotniczych na terenie Unii - Rozporządzenie (WE) nr 1008/2008 - Obowiązek zapewnienia przez sprzedawcę przewozu lotniczego, że akceptacja przez klienta opcjonalnych dopłat do ceny wynika z działania na zasadzie opcjonalnej - Pojecie „opcjonalnych dopłat do ceny” - Cena oferowanego przez niezależne towarzystwo ubezpieczeniowe ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z lotu, stanowiąca część ceny ogólnej)

2012/C 295/14

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Köln

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: ebookers.com Deutschland GmbH

Strona pozwana: Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband eV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht Köln — Wykładnia art. 23 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. L 293, s. 3) — Obowiązek zapewnienia przez sprzedawcę przewozu lotniczego, że akceptacja przez klienta kosztów opcjonalnych odbywa się wyraźnie w drodze działania „opt-in” — Pojęcie „opcjonalne dopłaty do ceny” — Cena ubezpieczenia od kosztów rezygnacji oferowanego przez niezależne towarzystwo ubezpieczeniowe, stanowiąca część ogólnej ceny i naliczana pasażerowi jednocześnie z ceną przelotu.

Sentencja

Pojęcie „opcjonalnych dopłat do ceny”, o którym mowa w art. 23 ust. 1 zdanie ostatnie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty, należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono koszty związane z przewozem lotniczym usług takich jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym ubezpieczenie od kosztów rezygnacji z danego lotu, świadczonych przez podmiot inny niż przewoźnik lotniczy i pobieranych od pasażera przez sprzedawcę przewozu lotniczego w cenie ogółem razem z ceną przelotu.

(1)  Dz.U. C 173 z 11.6.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/9

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Zjednoczone Królestwo) — Neurim Pharmaceuticals (1991) Ltd przeciwko Comptroller-General of Patents

(Sprawa C-130/11) (1)

(Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Dodatkowe świadectwo ochronne - Rozporządzenie (WE) nr 469/2009 - Artykuł 3 - Warunki uzyskania - Produkt leczniczy, dla którego wydano ważne zezwolenie na obrót - Pierwsze zezwolenie - Produkt dopuszczony kolejno jako weterynaryjny produkt leczniczy i jako produkt leczniczy stosowany u ludzi)

2012/C 295/15

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Neurim Pharmaceuticals (1991) Ltd

Strona pozwana: Comptroller-General of Patents

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Wykładnia art. 3 i art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącego stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz.U. L 182, s. 1) — Wykładnia art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311, s. 67) — Warunki uzyskania dodatkowego świadectwa ochronnego — Data pierwszego dopuszczenia do obrotu, którą należy uwzględnić dla celów wydania świadectwa — Produkty zawierające ten sam aktywny składnik, z których każdy jest objęty zezwoleniem na obrót — pierwsze na weterynaryjny produkt leczniczy ze szczególnym wskazaniem, drugie na produkt leczniczy stosowany u ludzi z innym wskazaniem

Sentencja

1)

Przepisy art. 3 i 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych powinny być interpretowane w ten sposób, że w przypadku takim jak przed sądem krajowym samo istnienie wcześniejszego zezwolenia na obrót uzyskanego dla weterynaryjnego produktu leczniczego nie sprzeciwia się wydaniu dodatkowego świadectwa ochronnego na odmienne stosowanie tego samego produktu, dla którego wydano zezwolenie na obrót, pod warunkiem że zastosowanie to jest objęte zakresem ochrony patentu podstawowego powołanego na poparcie wniosku o wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego.

2)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia nr 469/2009 powinien być interpretowany w ten sposób, że odnosi się on również do zezwolenia na obrót produktem objętym zakresem ochrony patentu podstawowego powołanego na poparcie wniosku o wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego.

3)

Odpowiedzi na poprzednie pytania prejudycjalne nie byłyby odmienne, gdyby — w sytuacji takiej jak w sprawie przed sądem krajowym, w której ten sam składnik aktywny jest zawarty w dwóch produktach leczniczych, które kolejno uzyskały zezwolenia na obrót — drugie zezwolenie na obrót wymagało złożenia kompletnego wniosku zgodnie z art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego do produktów leczniczych stosowanych u ludzi lub gdyby produkt objęty pierwszym zezwoleniem na obrót odpowiednim produktem leczniczym był objęty zakresem ochrony innego patentu należącego do innego podmiotu niż podmiot składający wniosek o dodatkowe świadectwo ochronne.

(1)  Dz.U. C 179 z 18.6.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-145/11) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2001/82/WE - Weterynaryjne produkty lecznicze - Zdecentralizowana procedura w celu wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego w różnych państwach członkowskich - Generyczne produkty lecznicze podobne do referencyjnych produktów leczniczych, na które wydano już pozwolenie - Odmowa zatwierdzenia wniosku przez państwo członkowskie - Skład i postać produktu leczniczego)

2012/C 295/16

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Šimerdová, A. Marghelis i O. Beynet, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues, S. Menez i R. Loosli-Surrans, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 32 i 33 dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz.U. L 311, s. 1) — Zdecentralizowana procedura w celu wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w więcej niż jednym państwie członkowskim — Generyczne produkty lecznicze podobne do referencyjnych produktów leczniczych, na które wydano już pozwolenie — Odmowa zatwierdzenia przez państwo członkowskie wynikająca ze względów naukowych związanych ze składem produktu leczniczego i wyborem postaci farmaceutycznej — Zasada wzajemnego uznawania

Sentencja

1)

Odmawiając zatwierdzenia dwóch wniosków o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnych produktów leczniczych CT-Line 15 % Premix oraz CT-Line 15 % Oral Powder w ramach zdecentralizowanej procedury przewidzianej w dyrektywie 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych, zmienionej dyrektywą 2004/28/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r., Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 32 i 33 tej dyrektywy.

2)

Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 160 z 28.5.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/11

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesarbeitsgericht Berlin — Niemcy) — Ahmed Mahamdia przeciwko Algierskiej Republice Ludowo-Demokratycznej

(Sprawa C-154/11) (1)

(Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Jurysdykcja sądowa w sprawach dotyczących indywidualnych umów o pracę - Umowa zawarta z ambasadą państwa trzeciego - Immunitet państwa pracodawcy - Pojęcie filii, agencji lub innego oddziału w rozumieniu art. 18 ust. 2 - Zgodność umowy przyznającej właściwość sądom państwa trzeciego z art. 21)

2012/C 295/17

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Landesarbeitsgericht Berlin

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ahmed Mahamdia

Strona pozwana: Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landesarbeitsgericht Berlin — Wykładnia art. 18, 19 i 21 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1) — Określenie jurysdykcji w celu rozpoznania sporu dotyczącego ważności rozwiązania stosunku pracy skarżącego, obywatela państwa członkowskiego i państwa trzeciego, zatrudnionego jako kierowca w państwie członkowskim, którego obywatelstwo posiada, w ambasadzie państwa trzeciego, którego obywatelstwo również posiada, na podstawie umowy o pracę przewidującej jurysdykcję sądów tego ostatniego państwa

Sentencja

1)

Artykuł 18 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że ambasada państwa trzeciego położona na terytorium państwa członkowskiego jest „oddziałem” w rozumieniu tego przepisu dla potrzeb sporu wynikłego na tle umowy o pracę zawartej przez tę ambasadę w imieniu państwa wysyłającego, jeżeli obowiązki wykonywane przez pracownika nie obejmują wykonywania władzy publicznej. Zadaniem sądu krajowego rozpoznającego sprawę jest ustalenie dokładnego charakteru obowiązków wykonywanych przez pracownika.

2)

Artykuł 21 pkt 2 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że umowa o udzielenie jurysdykcji zawarta przed powstaniem sporu objęta jest tym przepisem, o ile daje ona pracownikowi możliwość wytoczenia powództwa zarówno przed sądy mające zazwyczaj jurysdykcję na mocy przepisów szczególnych zawartych w art. 18 i 19 rozporządzenia, jak i przed inne sądy, w tym — w odpowiednim wypadku — sądy położone poza Unią Europejską.

(1)  Dz.U. C 173 z 11.6.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — Bawaria Motors sp. z o.o. przeciwko Ministrowi Finansów

(Sprawa C-160/11) (1)

(Dyrektywa 2006/112WE - Podatek VAT - Artykuł 136 - Zwolnienia - Artykuły 313-315 - Szczególna procedura opodatkowania marży - Dostawa używanych pojazdów dokonywana przez podatnika pośrednika - Pojazdy nabywane przez podatnika pośrednika ze zwolnieniem z podatku VAT od sprzedawcy, który skorzystał z częściowego odliczenia naliczonego podatku)

2012/C 295/18

Język postępowania: polski

Sąd krajowy

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Bawaria Motors sp. z o.o.

Strona pozwana: Minister Finansów

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Naczelny Sąd Administracyjny — Wykładnia art. 136, art. 313 ust.1 i art. 315 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Szczególne zasady dotyczące podatników pośredników — Sprzedaż konsumentom pojazdów używanych — Zastosowanie procedury marży w sytuacji, gdy pośrednik nabył pojazd ze zwolnieniem z podatku od osoby, która skorzystała z częściowego odliczenia podatku naliczonego

Sentencja

Artykuł 313 ust. 1 i art. 314 w związku z art. 136 i 315 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podatnik pośrednik nie ma prawa do stosowania procedury opodatkowania marży przy dostawie pojazdów uznawanych za towary używane w rozumieniu art. 311 ust. 1 pkt 1 dyrektywy, nabytych uprzednio ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej od innego podatnika, który skorzystał z prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od ceny tych pojazdów na wcześniejszym etapie obrotu.

(1)  Dz.U. C 204 z 9.7.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/12

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku — Polska) — Fortuna sp. z o.o. (C-213/11), Grand sp. z o.o. (C-214/11), Forta sp. z o.o. (C-217/11) przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej w Gdyni

(Sprawy połączone C-231/11, C-214/11 i C-217/11) (1)

(Rynek wewnętrzny - Dyrektywa 98/34/WE - Normy i przepisy techniczne - Procedura udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych - Automaty do gier o niskich wygranych - Zakaz zmiany, przedłużania i wydawania zezwoleń na użytkowanie - Pojęcie przepisów technicznych)

2012/C 295/19

Język postępowania: polski

Sąd krajowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku

Strony w postępowaniach przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Fortuna sp. z o.o. (C-213/11), Grand sp. z o.o. (C-214/11), Forta sp. z o.o. (C-217/11)

Strona pozwana: Dyrektor Izby Celnej w Gdyni

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku — Wykładnia art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych zmienionej dyrektywą Rady 2006/96/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U. L 204, s. 37) — Pojęcie „przepisów technicznych” — Przepisy krajowe zakazujące zmiany pozwolenia na eksploatację automatów do gry o niskich wygranych w zakresie miejsca prowadzenia działalności

Sentencja

Artykuł 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego, ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 2006/96/WE z dnia 20 listopada 2006 r., należy interpretować w ten sposób, że przepisy krajowe tego rodzaju jak przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, które mogą powodować ograniczenie, a nawet stopniowe uniemożliwienie prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią potencjalnie „przepisy techniczne” w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym ich projekt powinien zostać przekazany Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit pierwszy wskazanej dyrektywy, w wypadku ustalenia, iż przepisy te wprowadzają warunki mogące mieć istotny wpływ na właściwości lub sprzedaż produktów. Dokonanie tego ustalenia należy do sądu krajowego.

(1)  Dz.U. C 219 z 23.7.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/12

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės — Litwa) — AB Lietuvos geležinkeliai przeciwko Vilniaus teritorinė muitinė, Muitinės departamentas prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

(Sprawa C-250/11) (1)

(Zwolnienie z należności celnych oraz podatku VAT od przywozu towarów - Paliwo znajdujące się w standardowych zbiornikach pojazdów silnikowych - Pojęcie „drogowy pojazd silnikowy” - Lokomotywa - Transport drogowy i transport kolejowy - Zasada równego traktowania - Zasada neutralności)

2012/C 295/20

Język postępowania: litewski

Sąd krajowy

Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: AB Lietuvos geležinkeliai

Strona pozwana: Vilniaus teritorinė muitinė, Muitinės departamentas prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos vyriausybės — Wykładnia art. 112 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz.U. L 105, s. 1) oraz art. 107 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz.U. L 234, s. 23) — Wykładania art. 82 ust. 1 dyrektywy Rady 83/181/EWG z dnia 28 marca 1983 r. określającej zakres art. 14 ust. 1 lit. d) dyrektywy 77/388/EWG w odniesieniu do zwolnienia z podatku od wartości dodanej na przywóz finalny niektórych towarów (Dz.U. L 105, s. 38) oraz art. 84 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2009/132/WE z dnia 19 października 2009 r. określającej zakres stosowania art. 143 lit. b) i c) dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do zwolnienia z podatku od wartości dodanej przy ostatecznym imporcie niektórych towarów (Dz.U. L 292, s. 5) — Wolny od należności celnych i zwolniony z podatku VAT wwóz paliwa znajdującego się w standardowych zbiornikach drogowych pojazdów mechanicznych — Spółka, która na obszarze państwa trzeciego napełniała olejem napędowym standardowe zbiorniki paliwa należących do niej lokomotyw — Pojęcie drogowego pojazdu mechanicznego

Sentencja

Artykuł 112 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, zmienionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1315/88 z dnia 3 maja 1988 r., art. 107 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, art. 82 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady z dnia 28 marca 1983 r. określającej zakres art. 14 ust. 1 lit. d) dyrektywy 77/388/EWG w odniesieniu do zwolnienia z podatku od wartości dodanej na przywóz finalny niektórych towarów, zmienionej dyrektywą Rady 88/331/EWG z dnia 13 czerwca 1988 r. oraz art. 84 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2009/132/WE z dnia 19 października 2009 r. określającej zakres stosowania art. 143 lit. b) i c) dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do zwolnienia z podatku od wartości dodanej przy ostatecznym imporcie niektórych towarów należy interpretować w ten sposób, że nie znajdują one zastosowania do lokomotyw.

(1)  Dz.U. C 226 z 30.7.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/13

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts — Łotwa) — Ainārs Rēdlihs przeciwko Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-263/11) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Pojęcie działalności gospodarczej - Dostawy drewna w celu złagodzenia szkód spowodowanych wichurą - System odwrotnego obciążenia - Brak wpisania do rejestru podatników podatku - Grzywna - Zasada proporcjonalności)

2012/C 295/21

Język postępowania: łotewski

Sąd krajowy

Augstākās tiesas Senāts

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ainārs Rēdlihs

Strona pozwana: Valsts ieņēmumu dienests

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Augstākās tiesas Senāts — Wykładnia art. 4 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) i art. 9 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Pojęcia podatnika i działalności gospodarczej — Dostawa drewna przez osobę fizyczną będącą właścicielem lasu przeznaczonego na własne potrzeby w celu złagodzenia szkód wyrządzonych wichurą — Zgodność z zasadą proporcjonalności przepisu krajowego nakładającego karę grzywny w wysokości kwoty podatku zwykle należnego od wartości dostarczonych towarów za brak wpisania do rejestru podatników podatku od wartości dodanej, mimo iż osoba ta nie miałaby obowiązku zapłaty podatku, nawet gdyby została wpisana do rzeczonego rejestru

Sentencja

1)

Wykładni art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. należy dokonywać w ten sposób, że dostawy drewna dokonywane przez osobę fizyczną w celu złagodzenia konsekwencji działania siły wyższej mieszczą się w ramach wykorzystywania majątku rzeczowego, które to wykorzystywanie należy kwalifikować jako „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, jeżeli rzeczone dostawy dokonywane są w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Do sądu krajowego należy przeprowadzenie oceny ogółu okoliczności sprawy dla ustalenia, czy wykorzystywanie majątku rzeczowego takiego jak las jest dokonywane w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

2)

Wykładni prawa Unii należy dokonywać w ten sposób, iż nie można wykluczyć, że sprzeczny z zasadą proporcjonalności jest przepis prawa krajowego, umożliwiający nałożenie grzywny w wysokości równej zwykłej stawce podatku od wartości dodanej stosowanej według wartości dostarczonych towarów, na osobę, która uchybiła swemu obowiązkowi wystąpienia o wpisanie jej do rejestru podatników podatku od wartości dodanej i która nie była zobowiązana do zapłaty tego podatku. Do sądu krajowego należy sprawdzenie, czy kwota sankcji nie wykracza poza to co konieczne do osiągnięcia celów polegających na zapewnieniu prawidłowego pobierania podatku i uniknięcia oszustw z uwzględnieniem okoliczności sprawy, a w szczególności kwoty, jaka została faktycznie nałożona, i ewentualnego istnienia możliwego do przypisania podatnikowi, któremu wymierzono sankcję za brak wpisu do rejestru, oszustwa lub obejścia mających zastosowanie przepisów.

(1)  Dz.U. C 226 z 30.7.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/14

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 lipca 2012 r. — Kaimer GmbH & Co. Holding KG, Sanha Kaimer GmbH & Co. KG, Sanha Italia Srl przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-264/11 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Sektor złączy miedzianych i ze stopów miedzi - Wartość dowodowa oświadczeń złożonych w ramach polityki łagodzenia sankcji)

2012/C 295/22

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Kaimer GmbH & Co. Holding KG, Sanha Kaimer GmbH & Co. KG, Sanha Italia Srl (przedstawiciel: J. Brück, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Bottka i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 marca 2011 r. w sprawie T-379/06 Kaimer i in. przeciwko Komisji, mocą którego Sąd częściowo oddalił skargę skarżących mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG w sprawie kartelu w sektorze złączy miedzianych i ze stopów miedzi lub, tytułem żądania ewentualnego, obniżenie grzywny nałożonej na skarżących — Przeinaczenie dowodów — Błędna ocena wartości dowodowej oświadczeń złożonych w ramach polityki łagodzenia sankcji — Naruszenie art. 6 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone

2)

Kaimer GmbH & Co. Holding KG, Sanha Kaimer GmbH & Co. KG i Sanha Italia Srl zostają obciążone kosztami postępowania

(1)  Dz.U. C 269 z 10.9.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/14

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Lyon — Francja) — Receveur principal des douanes de Roissy Sud, Receveur principal de la recette des douanes de Lyon Aéroport, Direction régionale des douanes et droits indirects de Lyon, Administration des douanes et droits indirects przeciwko Société Rohm & Haas Electronic Materials CMP Europe GmbH, Rohm & Haas Europe s.à.r.l., Société Rohm & Haas Europe Trading APS-UK Branch

(Sprawa C-336/11) (1)

(Wspólna taryfa celna - Klasyfikacja taryfowa - Nomenklatura scalona - Tarcze polerskie przeznaczone wyłącznie do maszyn do obróbki płytek półprzewodnikowych - Pozycje taryfowe 3919 i 8466 (lub 8486) - Pojęcia „części” lub „akcesoria”)

2012/C 295/23

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour d'appel de Lyon

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Receveur principal des douanes de Roissy Sud, Receveur principal de la recette des douanes de Lyon Aéroport, Direction régionale des douanes et droits indirects de Lyon, Administration des douanes et droits indirects

Strona pozwana: Société Rohm & Haas Electronic Materials CMP Europe GmbH, Rohm & Haas Europe s.à.r.l., Société Rohm & Haas Europe Trading APS-UK Branch

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour d'appel de Lyon — Wykładnia załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej (Dz.U. L 256, s. 1), zmienionego rozporządzeniami Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r. (Dz.U. L 301, s. 1) i nr 1214/2007 z dnia 20 września 2007 r. (Dz.U. L 286, s. 1) — Tarcze polerskie przeznaczone wyłącznie do maszyn do obróbki płytek półprzewodnikowych — Pozycje taryfowe 3919 i 8466 — Pojęcia „części” lub „narzędzi wymiennych” — Zwolnienie — Zwrot należności celnych

Sentencja

Wykładni Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej w jej wersjach wynikających kolejno z rozporządzeń Komisji (WE): nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r., nr 1810/2004 z dnia 7 września 2004 r., nr 1719/2005 z dnia 27 października 2005 r. i nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r., zmieniających załącznik I do rozporządzenia nr 2658/87, należy dokonywać w ten sposób, że tarcze polerskie przeznaczone do maszyny do obróbki materiałów półprzewodnikowych — która to maszyna jako taka należy do pozycji taryfowej 8464 (lub do pozycji 8486 od dnia 1 stycznia 2007 r.) — przywożone bez rzeczonej maszyny, w formie krążków z otworem w środku, składających się z twardej warstwy poliuretanu, warstwy pianki poliuretanowej, warstwy kleju oraz z plastikowej warstwy ochronnej, które nie zawierają żadnej części metalowej ani żadnej substancji ściernej i są używane do polerowania płytek (wafers) za pomocą płynu ściernego, i muszą być wymieniane z częstotliwością zależną od stopnia ich zużycia, należą do podpozycji 3919 90 10 jako samoprzylepne, płaskie kształty, inne niż kwadratowe lub prostokątne, z tworzyw sztucznych.

(1)  Dz.U. C 269 z 10.9.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/15

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Bruxelles — Belgia) — Pie Optiek przeciwko Bureau Gevers, European Registry for Internet Domains

(Sprawa C-376/11) (1)

(Internet - Domena najwyższego poziomu.eu - Rozporządzenie (WE) nr 874/2004 - Nazwy domeny - Rejestracja stopniowa - Artykuł 12 ust. 2 - Pojęcie „licencjobiorca wcześniejszych praw” - Osoba upoważniona przez właściciela znaku towarowego do zarejestrowania we własnym imieniu, lecz na rzecz tego właściciela, nazwy domeny tożsamej ze znakiem towarowym lub podobnej do znaku towarowego - Brak zezwolenia na inne używanie oznaczenia jako znaku towarowego)

2012/C 295/24

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour d’appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Pie Optiek

Strona pozwana: Bureau Gevers, European Registry for Internet Domains

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour d’appel de Bruxelles — Wykładnia art. 12 ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 874/2004 z dnia 28 kwietnia 2004 r. ustanawiającego reguły porządku publicznego [polityki prowadzonej w interesie ogólnym] dotyczące wprowadzenia w życie i funkcji domeny najwyższego poziomu.eu oraz zasady regulujące rejestrację (Dz.U. L 162, s. 40) — Wykładnia art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 733/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie wprowadzania w życie domeny najwyższego poziomu.eu (Dz.U. L 113, s. 1) — Rejestracje o charakterze spekulacyjnym i stanowiące nadużycie — Pojęcie „licencjobiorca wcześniejszych praw” — Osoba upoważniona przez właściciela znaku towarowego do zarejestrowania we własnym imieniu, lecz na rzecz licencjodawcy, nazwy domeny tożsamej ze znakiem towarowym lub podobnej do znaku towarowego, lecz nieupoważniona do innego używania tego oznaczenia jako znaku towarowego — Nazwa zarejestrowana pomimo braku „prawa lub uzasadnionego interesu”

Sentencja

Artykuł 12 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia Komisji (WE) nr 874/2004 z dnia 28 kwietnia 2004 r. ustanawiającego reguły porządku publicznego [polityki prowadzonej w interesie ogólnym] dotyczące wprowadzenia w życie i funkcji domeny najwyższego poziomu.eu oraz zasady regulujące rejestrację należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy dane wcześniejsze prawo jest prawem, którego przedmiotem jest znak towarowy, wyrażenie „licencjobiorcy wcześniejszych praw” nie obejmuje osoby, która została upoważniona przez właściciela znaku towarowego wyłącznie do dokonania rejestracji we własnym imieniu, lecz na rzecz tego właściciela, nazwy domeny tożsamej ze znakiem towarowym lub podobnej do tego znaku towarowego, nie będąc przy tym uprawnioną do jego komercyjnego wykorzystywania zgodnie z jego swoistymi funkcjami.

(1)  Dz.U. C 298 z 8.10.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluñ — Hiszpania) — International Bingo Technology, S.A. przeciwko Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC)

(Sprawa C-377/11) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 11 część A ust. 1 lit. a), art. 17 ust. 5 i art. 19 ust. 1 - Prowadzenie gier w bingo - Prawny obowiązek przekazania graczom części ceny sprzedaży plansz w postaci wygranych - Obliczanie podstawy opodatkowania)

2012/C 295/25

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: International Bingo Technology, S.A.

Strona pozwana: Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal Superior de Justicia de Cataluña — Wykładnia art. 11 część A ust. 1 lit. a), art. 17 ust. 5 i art. 19 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Podstawa opodatkowania — Prowadzenie gier w bingo — Sprzedaż plansz pozwalających graczom na udział w grze — Wykorzystanie części pobranych w ten sposób sum na wypłaty wygranych dla wygrywających graczy.

Sentencja

1)

Artykuł 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 98/80/WE z dnia 12 października 1998 r., należy interpretować w ten sposób, iż w przypadku sprzedaży plansz do gry w bingo, takich jak te, których dotyczy spór przed sądem krajowym, podstawa opodatkowania podatkiem od wartości dodanej nie zawiera ustalonej z góry przepisami prawa części ceny tych plansz przeznaczonej na wypłatę wygranych dla graczy.

2)

Artykuł 17 ust. 5 i art. 19 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388 w brzmieniu zmienionym dyrektywą 98/80 należy interpretować w ten sposób, iż państwa członkowskie nie mogą określić, że do celów obliczania części podatku VAT podlegającej odliczeniu ustalona z góry w przepisach prawa część ceny sprzedaży plansz do gry w bingo, która musi zostać przekazana graczom w postaci wygranych, stanowi część składową obrotu, który należy umieścić w mianowniku ułamka, o którym mowa w art. 19 ust. 1.

(1)  Dz.U. C 290 z 1.10.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/16

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Giessen — Niemcy) — Natthaya Dülger przeciwko Wetteraukreis

(Sprawa C-451/11) (1)

(Układ stowarzyszeniowy EWG - Turcja - Decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Artykuł 7 akapit pierwszy - Prawo pobytu członków rodziny tureckiego pracownika należącego do legalnego rynku pracy państwa członkowskiego - Obywatelka tajlandzka, która była małżonką pracownika tureckiego i zamieszkiwała z nim przez okres przekraczający trzy lata)

2012/C 295/26

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Giessen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Natthaya Dülger

Strona pozwana: Wetteraukreis

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgericht Gießen — Wykładnia art. 7 akapit pierwszy tiret pierwsze decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia, wydanej przez Radę Stowarzyszenia powołaną na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją — Prawo pobytu członków rodziny pracownika tureckiego należącego do legalnego rynku pracy państwa członkowskiego — Obywatelka tajlandzka zamieszkująca z małżonkiem tureckim przez okres przekraczający trzy lata do czasu rozwodu

Sentencja

Artykuł 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia, wydanej przez Radę Stowarzyszenia powołaną na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w dniu 12 września 1963 r. w Ankarze przez Republikę Turcji z jednej strony i przez państwa członkowskie EWG oraz Wspólnotę z drugiej strony, który został zawarty, zatwierdzony i ratyfikowany w imieniu tej ostatniej decyzją Rady 64/732/EWG z dnia 23 grudnia 1963 r., należy interpretować w ten sposób, że członek rodziny pracownika tureckiego będący obywatelem państwa trzeciego innego niż Turcja może powoływać się w przyjmującym państwie członkowskim na prawa wypływające z tego przepisu, jeżeli wszystkie inne przewidziane w nim przesłanki są spełnione.

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/16

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 lipca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts — Łotwa) — SIA Garkalns przeciwko Rīgas Dome

(Sprawa C-470/11) (1)

(Artykuł 49 WE - Ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług - Równe traktowanie - Obowiązek przejrzystości - Gry hazardowe - Kasyna, salony gier i salony gier bingo - Obowiązek uzyskania wcześniejszej zgody gminy miejsca położenia salonu - Swobodne uznanie - Istotne zagrożenie dla interesów państwa i mieszkańców danego obszaru administracyjnego - Uzasadnienie - Proporcjonalność)

2012/C 295/27

Język postępowania: łotewski

Sąd krajowy

Augstākās tiesas Senāts SIA

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: SIA Garkalns

Strona pozwana: Rīgas Dome

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Augstākās tiesas Senāts — Wykładnia art. 56 TFUE (art. 49 WE) — Przepisy krajowe przewidujące w celu ograniczenia gier hazardowych system zezwoleń na tworzenie kasyn, salonów gier i salonów gier bingo — Odmowa wydania zezwolenia na prowadzenie salonu gier z tego powodu, iż organizacja gier hazardowych w zamierzonym miejscu w istotny sposób narusza interesy mieszkańców i społeczności lokalnej

Sentencja

Artykuł 49 WE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu jednego z państw członkowskich takiemu jak sporne w postępowaniu przed sądem krajowym, które przyznaje organom samorządu terytorialnego szeroki zakres swobodnego uznania poprzez zezwolenie im na odmowę zezwolenia na otwarcie kasyna, salonu gier lub salonu gier bingo na podstawie „istotnego zagrożenia dla interesów państwa i mieszkańców danego obszaru administracyjnego”, o ile owo uregulowanie rzeczywiście ma na celu zmniejszenie możliwości uczestniczenia w grach i ograniczenie działalności w tej dziedzinie w sposób spójny i systematyczny lub zapewnienie porządku społecznego oraz o ile wykonywanie swobodnego uznania przez właściwe organy następuje w sposób przejrzysty, umożliwiając kontrolę bezstronności postępowań w sprawie zezwolenia, co należy do oceny sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 331 z 12.11.2011.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/17

Skarga wniesiona w dniu 25 czerwca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Bułgarii

(Sprawa C-307/12)

2012/C 295/28

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Hetsch, D. Düsterhaus, S. Petrova)

Strona pozwana: Republika Bułgarii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że Republika Bułgarii uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 40 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (1), nie przyjmując przepisów prawnych i administracyjnych niezbędnych do tego, by doprowadzić jej prawo krajowe do zgodności z dyrektywą, lub w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji;

—

nałożenie na Republikę Bułgarii na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE grzywny w wysokości 15 200,80 EUR dziennie liczonej od dnia ogłoszenia rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu z powodu niewypełnienia obowiązku powiadomienia o środkach podjętych w celu doprowadzenia do zgodności jej prawa krajowego z dyrektywą 2008/98/WE;

—

obciążenie Republiki Bułgarii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin przyjęcia środków transponujących dyrektywę upłynął w dniu 12 grudnia 2010 r.

(1)  Dz.U. L 312, s. 3.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte dei Conti — Sezione Giurisdizionale per la Regione Siciliana (Włochy) w dniu 28 czerwca 2012 r. — Giuseppa Romeo przeciwko Regione Siciliana

(Sprawa C-313/12)

2012/C 295/29

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte dei Conti — Sezione Giurisdizionale per la Regione Siciliana

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Giuseppa Romeo

Strona pozwana: Regione Siciliana

Pytania prejudycjalne

1)

Czy na mocy krajowego uregulowania, które w odniesieniu do wyłącznie wewnętrznych sytuacji odsyła do prawa europejskiego, sąd krajowy może interpretować i stosować przepisy i zasady tego prawa odstępując od nich lub stosując je nieprawidłowo w świetle ich wykładni przyjętej w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości?

2)

Czy w świetle art. 3. ustawy 241/1990 oraz art. 3 sycylijskiej ustawy regionalnej 10/1991, w związku z art. 1 ustawy 241/90, który zobowiązuje władze włoskie do stosowania zasad prawa Unii Europejskiej, zgodnie z obowiązkiem uzasadnienia aktów prawnych wydawanych przez administrację publiczną wynikającym z art. 296 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, interpretacja i stosowanie wyżej wymienionych przepisów krajowych, które wskazują, że prywatnoprawne akty administracji w dziedzinie świadczeń emerytalnych, czyli akty dotyczące praw podmiotowych, lecz związane, nie muszą być uzasadniane, jest zgodna z prawem Unii Europejskiej i czy taki przypadek stanowi naruszenie podstawowych wymogów proceduralnych decyzji administracyjnej?

3)

Czy art. 21g ust. 2 akapit pierwszy ustawy 241/1990, w świetle jego wykładni dokonanej w orzecznictwie administracyjnym, w odniesieniu do obowiązku uzasadnienia aktu administracyjnego, o którym mowa w art. 3 tej ustawy i sycylijskiej ustawy regionalnej 10/1991, w związku z obowiązkiem uzasadnienia aktów organów publicznych wskazanym w art. 296 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jest zgodny z art. 1 ustawy 241/1999, który zobowiązuje organy administracji do stosowania zasad prawa Unii Europejskiej, a w konsekwencji czy dopuszczalne i zgodne z prawem jest interpretowanie i stosowanie możliwości uzupełnienia przez organy administracji uzasadnienia decyzji administracyjnej w toku postępowania sądowego?

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 29 czerwca 2012 r. — J. Sebastian Guevara Kamm przeciwko TAM Airlines S.A./TAM Linhas Aereas S.A.

(Sprawa C-316/12)

2012/C 295/30

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Landgericht Frankfurt am Main

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: J. Sebastian Guevara Kamm

Strona pozwana: TAM Airlines S.A./TAM Linhas Aereas S.A.

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 2 lit. j) rozporządzenia nr 261/2004 (1), mając na uwadze wymienione tam wyrażenie „racjonalnie uzasadniona”, należy interpretować w ten sposób, że „racjonalnie uzasadnione” mogą być tylko przyczyny związane z osobą pasażera, które stwarzają zagrożenie dla ruchu lotniczego lub bezpieczeństwa innych pasażerów lub naruszają inne, publiczne lub prywatne interesy, czy też „racjonalnie uzasadnione” mogą być również inne przyczyny niezwiązane z osobą pasażera, jak przykładowo w szczególności przypadki siły wyższej?

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91, Dz.U. L 46, s. 1

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel București (Rumunia) w dniu 5 lipca 2012 r. — E.On Energy Trading SE przeciwko Agenția Națională de Administrare Fiscală, Direcția Generală a Finanțelor Publice a Municipiului București — Serviciul de administrare a contribuabililor nerezidenți

(Sprawa C-323/12)

2012/C 295/31

Język postępowania: rumuński

Sąd krajowy

Curtea de Apel București

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: E.On Energy Trading SE

Strona pozwana: Agenția Națională de Administrare Fiscală, Direcția Generală a Finanțelor Publice a Municipiului București – Serviciul de administrare a contribuabililor nerezidenți

Pytania prejudycjalne

1)

Czy podatnik, który ma siedzibę główną w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rumunia i który ustanowił do celów VAT przedstawiciela podatkowego w Rumunii na podstawie przepisów prawa krajowego obowiązującego przed przystąpieniem Rumunii do Unii Europejskiej, może być uznawany za „podatnika niemającego siedziby na terytorium danego kraju” w rozumieniu art. 1 ósmej dyrektywy Rady 79/1072/EWG z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych – warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju? (1)

2)

Czy przesłanka, że osoba prawna nie jest zarejestrowana do celów VAT, przewidziana w art. 147 ust. 1 lit. a) ustawy nr 571/2003 o cod fiscal, która transponuje przepisy dyrektywy, stanowi dodatkową przesłankę w stosunku do przesłanek uregulowanych wprost w art. 3 i 4 [ósmej dyrektywy] oraz czy, w przypadku odpowiedzi twierdzącej, taka przesłanka jest dopuszczalna w świetle art. 6 dyrektywy?

3)

Czy przepisy art. 3 i 4 [ósmej dyrektywy] mogą mieć bezpośrednią skuteczność, to znaczy czy spełnienie przesłanek uregulowanych wprost w tych przepisach przyznaje osobie prawnej, która nie ma siedziby na terytorium Rumunii w rozumieniu art. 1, prawo do zwrotu VAT, niezależnie od formy przetransponowania tych przepisów do prawa krajowego?

(1)  Dz.U. L 331, s. 11.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 10 lipca 2012 r. — Ministero dello Sviluppo Economico i Autorità per la Vigilanza sui Contratti Pubblici di lavori, servizi e forniture przeciwko Soa Nazionale Costruttori

(Sprawa C-327/12)

2012/C 295/32

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ministero dello Sviluppo Economico i Autorità per la Vigilanza sui Contratti Pubblici di lavori, servizi e forniture

Strona pozwana: Soa Nazionale Costruttori — Organismo di Attestazione Spa

Pytania prejudycjalne

Czy wspólnotowe zasady w dziedzinie konkurencji oraz art. 101, 102 i 106 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stoją na przeszkodzie stosowaniu stawek przewidzianych w dekrecie prezydenta republiki nr 34 z dnia 25 stycznia 2000 r. i w dekrecie prezydenta republiki nr 207 z dnia 5 października 2010 r. w ramach działalności polegającej na wystawaniu zaświadczeń prowadzonej przez Società Organismi di Attestazione (SOA)?

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/19

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-331/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Pi-Design AG, Bodum France i Bodum Logistics A/S

(Sprawa C-337/12 P)

2012/C 295/33

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Pi-Design AG, Bodum France i Bodum Logistics A/S (przedstawiciel: H. Pernez, adwokat)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Yoshida Metal Industry Co. Ltd

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu

—

unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego 1 371 244

Pomocniczo

—

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania i zobowiązanie go do przekazania sprawy Izbie Odwoławczej do ponownego rozpoznania w przypadku stwierdzenia nieważności jej decyzji

—

obciążenie YOSHIDA METAL INDUSTRY CO. LTD. kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie wnoszą o uchylenie zaskarżonego wyroku na tej podstawie, że Sąd naruszył art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego ze względu na zastosowanie błędnych kryteriów przy ustalaniu zasadniczych właściwości spornego oznaczenia oraz przeinaczenie dowodów.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/19

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-331/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-338/12 P)

2012/C 295/34

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Yoshida Metal Industry Co. Ltd i Pi-Design AG, Bodum France, Bodum Logistics A/S

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uwzględnienie odwołania w całości

—

uchylenie zaskarżonego wyroku

—

obciążenie Yoshida Metal Industry Co. Ltd kosztami poniesionymi przez Urząd

Zarzuty i główne argumenty

—

Wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd nie uzasadnił zaskarżonego wyroku, jako że nie ustosunkował się do argumentu Urzędu przytoczonego w pkt 18 zaskarżonego wyroku.

—

Wnoszący odwołanie podnosi też, że Sąd naruszył art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Sąd powinien był zauważyć, że dwuwymiarowe oznaczenie może być nie tylko stosowane w obiektach trójwymiarowych, ale także stanowić część takich obiektów. Zastosowanie art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wymaga więc uwzględnienia wszystkich możliwych do wyobrażenia sposobów, na dzień zgłoszenia, włączenia danego oznaczenia w trójwymiarowy obiekt. Sąd zniekształcił dowody, orzekając, że podstawą badania Izby Odwoławczej były wyłącznie towary rzeczywiście obecne na rynku. Izba Odwoławcza jasno stwierdziła, że jej ustalenia opierają się na patentach zgłoszonych przez Pi-Design. W każdym razie odwołanie się do innych materiałów, w tym patentów i innych towarów rzeczywiście obecnych na rynku, nie powinno być zakazane, jeżeli materiały owe potwierdzają wniosek, że ujawnione w zgłoszeniu cechy spornego oznaczenia w następstwie włączenia go do trójwymiarowego obiektu mogą przyczynić się do uzyskania efektu technicznego. Jest to jedyne prawidłowe rozwiązanie chroniące bezpieczeństwo prawne i interes publiczny, które leżą u podstaw art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/20

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-416/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Pi-Design AG, Bodum France i Bodum Logistics A/S

(Sprawa C-339/12 P)

2012/C 295/35

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Pi-Design AG, Bodum France i Bodum Logistics A/S, (przedstawiciel: H. Pernez, adwokat)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Yoshida Metal Industry Co. Ltd

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu

—

unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego 1 372 580

Pomocniczo

—

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania i zobowiązanie go do przekazania sprawy Izbie Odwoławczej do ponownego rozpoznania w przypadku stwierdzenia nieważności jej decyzji

—

obciążenie YOSHIDA METAL INDUSTRY CO. LTD. kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie wnoszą o uchylenie zaskarżonego wyroku na tej podstawie, że Sąd naruszył art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego ze względu na zastosowanie błędnych kryteriów przy ustalaniu zasadniczych właściwości spornego oznaczenia oraz przeinaczenie dowodów.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/20

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 maja 2012 r. w sprawie T-416/10 Yoshida Metal Industry Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 lipca 2012 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-340/12 P)

2012/C 295/36

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Yoshida Metal Industry Co. Ltd i Pi-Design AG, Bodum France, Bodum Logistics A/S

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uwzględnienie odwołania w całości;

—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

zasądzenie od Yoshida Metal Industry Co. Ltd kosztów poniesionych przez Urząd.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył w zaskarżonym wyroku obowiązek uzasadnienia, ponieważ nie ustosunkował się do argumentu Urzędu wspomnianego w pkt 18 zaskarżonego wyroku.

Wnoszący odwołanie podnosi także, że Sąd naruszył art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia nr 207/2009. Sąd powinien był zauważyć, że dwuwymiarowe oznaczenie nie tylko zastosowane w trójwymiarowym przedmiocie, ale także do niego włączone. Zastosowanie art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia nr 207/2009 wymaga zatem uwzględnienia wszystkich możliwych sposobów, w jakie w momencie zgłoszenia takie oznaczenie może zostać włączone do trójwymiarowego przedmiotu. Sąd wypaczył dowody, orzekając, że Izba Odwoławcza ograniczyła swoje badanie wyłącznie do towarów faktycznie znajdujących się w sprzedaży. Izba Odwoławcza wskazała bowiem wyraźnie, że jej wnioski opierały się głównie na dokonanych przez Pi-Design zgłoszeniach patentów. Niezależnie od tego odniesienie się do innych elementów materiału dowodowego, w tym do patentów i towarów faktycznie znajdujacych się w sprzedaży, nie powinno być zakazane, jeżeli elementy te potwierdzają wniosek, zgodnie z którym właściwości spornego oznaczenia, takiego jak zgłoszone, mogą w przypadku włączenia go do trójwymiarowego przedmiotu służyć do uzyskania efektu technicznego. Takie podejście jest jedynie właściwe, aby zachować pewność prawa i uchronić interes publiczny leżący u podstaw art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia nr 207/2009.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal do Trabalho de Viseu (Niemcy) w dniu 18 lipca 2012 r. — Worten — Equipamentos para o Lar, SA przeciwko ACT — Autoridade para as Condições de Trabalho

(Sprawa C-342/12)

2012/C 295/37

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Tribunal do Trabalho de Viseu.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Worten — Equipamentos para o Lar, SA.

Strona pozwana: ACT — Autoridade para as Condições de Trabalho.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 2 dyrektywy 95/46/WE (1) powinien być interpretowany w ten sposób, że rejestr czasu pracy, to znaczy rejestr wskazujący w odniesieniu do każdego pracownika godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy, jak również przerw lub okresy spoczynku, które nie wliczane są do czasu pracy, jest objęty pojęciem danych osobowych?

2)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy państwo portugalskie jest zobowiązane na podstawie art. 17 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE do ustanowienia środków technicznych i organizacyjnych w celu ochrony danych osobowych przed przypadkowym lub nielegalnym zniszczeniem lub przypadkową utratą, zmianą, niedozwolonym ujawnieniem lub dostępem, szczególnie wówczas, gdy przetwarzanie danych obejmuje transmisję danych w sieci?

3)

Ponownie, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na poprzedzające pytanie, czy wówczas gdy państwo członkowskie nie przyjmie żadnego środka w celu wykonania art. 17 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE i jeżeli pracodawca odpowiedzialny za przetwarzanie tych danych przyjmie system ograniczonego dostępu do tych danych, który nie pozwala na automatyczny dostęp do tych danych dla organu krajowego uprawnionego do kontroli warunków pracy, zasada pierwszeństwa prawa Unii Europejskiej powinna być interpretowana w ten sposób, że państwo członkowskie nie może ukarać owego pracodawcy za takie zachowanie?

(1)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281, s. 31).

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Plzni (Republika Czeska) w dniu 24 lipca 2012 r. — Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním, o.s. (OSA) przeciwko Léčebné lázně Mariánské Lázně, a.s

(Sprawa C-351/12)

2012/C 295/38

Język postępowania: czeski

Sąd krajowy

Krajský soud v Plzni

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním, o.s. (OSA)

Strona pozwana: Léčebné lázně Mariánské Lázně, a.s.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywę 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (1) należy interpretować w ten sposób, iż odstępstwo niedopuszczające wynagrodzenia dla autorów za udostępnianie ich utworów w drodze transmisji telewizyjnej lub radiowej za pośrednictwem odbiorników telewizyjnych lub radiowych pacjentom w pokojach zakładu uzdrowiskowego, który jest przedsiębiorstwem, jest sprzeczne z art. 3 i 5 [art. 5 ust. 2 lit. e), art. 5 ust. 4 lit. b), art. 5 ust. 5]?

2)

Czy treść tych przepisów dyrektywy dotyczących powyższego korzystania z utworu jest bezwarunkowa i wystarczająco precyzyjna, aby organizacje zajmujące się zbiorowym zarządzaniem prawami autorskimi mogły powoływać się na nie przed sądami krajowymi w sporze pomiędzy osobami fizycznymi, w przypadku gdy państwo nie dokonało właściwej transpozycji tej dyrektywy do prawa krajowego?

3)

Czy art. 56 i nast. oraz art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (lub, w odpowiednim przypadku, art. 16 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym (2)) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie stosowaniu przepisów prawa krajowego, które zastrzegają wykonywanie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi na terytorium państwa tylko jednej (monopolistycznej) organizacji zajmującej się zbiorowym zarządzaniem prawami autorskimi, a tym samym nie zezwalają usługobiorcom na swobodny wybór organizacji zajmującej się zbiorowym zarządzaniem z innego państwa Unii Europejskiej?

(1)  Dz.U. L 167, s. 10.

(2)  Dz.U. L 376, s. 36.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per l’Abruzzo (Włochy) w dniu 25 lipca 2012 r. — Consiglio Nazionale degli Ingegneri przeciwko Comune di Castelvecchio Subequo, Comune di Barisciano

(Sprawa C-352/12)

2012/C 295/39

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per l’Abruzzo

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Consiglio Nazionale degli Ingegneri

Strona pozwana: Comune di Castelvecchio Subequo, Comune di Barisciano

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepisy prawa krajowego, które zezwalają na zawieranie pomiędzy dwoma instytucjami zamawiającymi pisemnych umów dotyczących wsparcia dla gmin w zakresie badania, analizy i projektu odbudowy centrów historycznych gmin Barisciano i Castelvecchio Subequo, określonego szczegółowo w warunkach technicznych załączonych do umowy i zgodnie z przepisami krajowymi i regionalnymi obowiązującymi w tym sektorze, za wynagrodzeniem, które nie stanowi w oczywisty sposób zapłaty, jeżeli podmiot publiczny wykonujący zamówienie może działać w charakterze podmiotu gospodarczego, są sprzeczne z dyrektywą 2004/18/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, a w szczególności z jej art. 1 ust. 2 lit. a) i d), art. 2, art. 28 i załącznikiem [II], kategorie nr 8 i 12;

2)

Czy przepisy prawa krajowego, które zezwalają na zawieranie pomiędzy dwoma instytucjami zamawiającymi pisemnych umów dotyczących wsparcia dla gmin w zakresie badania, analizy i projektu odbudowy centrów historycznych gmin Barisciano i Castelvecchio Subequo, określonego szczegółowo w warunkach technicznych załączonych do umowy oraz zgodnie z przepisami krajowymi i regionalnymi obowiązującymi w tym sektorze, za wynagrodzeniem, które nie stanowi w oczywisty sposób zapłaty, jeżeli bezpośrednie powierzenie zamówienia jest wyraźnie uzasadnione w świetle pierwotnych i wtórnych przepisów regulujących następstwa stanu nadzwyczajnego i uwzględniając określony szczególny interes publiczny, są sprzeczne w szczególności z dyrektywą 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, a w szczególności z jej art. 1 ust. 2 lit. a) i d), art. 2, art. 28 i załącznikiem [II], kategorie nr 8 i 12.

(1)  Dz.U. L 134, s. 114.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/22

Odwołanie wniesione w dniu 25 lipca 2012 r. przez Asa Sp. z o.o. od wyroku Sądu (trzeciej izby) z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie T-110/11, Asa przeciwko OHMI — Merck (FEMIFERAL)

(Sprawa C-354/12 P)

2012/C 295/40

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Asa Sp. z o.o. (Przedstawiciel: M. Chimiak, adwokat)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie T-110/11;

—

przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Unii Europejskiej;

—

obciążenie Urzędu kosztami postępowania przed Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca zarzuca Sądowi Unii Europejskiej naruszenie art. 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Wersja ujednolicona) (1) poprzez nieuwzględnienie kryteriów prawnych mających istotne znaczenie dla zastosowania tego przepisu, a także popełnienie oczywistych błędów w ocenie tych kryteriów w okolicznościach niniejszej sprawy.

I tak, Skarżąca zarzuca Sądowi, iż nie zastosował w sposób właściwy wykładni odnoszącej się do kryterium przeciętnego odbiorcy, z którym mamy do czynienia w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy. Skarżąca zarzuca także Sądowi, iż dokonał błędnej oceny samoistnego charakteru odróżniającego wcześniejszych oznaczeń FEMINATAL, choć Skarżąca podniosła w złożonej do Sądu skardze, że Izba Odwoławcza OHIM nie zbadała w sposób rzetelny i wyczerpujący tej kwestii. Skarżąca jest również zdania, że Sąd dokonał błędnej oceny wizualnego oraz konceptualnego podobieństwa znaków. Wreszcie, Skarżąca zarzuca Sądowi błędną ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia przeciętnych odbiorców w błąd.

Ponadto, skarżąca zarzuca Sądowi Unii Europejskiej naruszenie art. 9 Traktatu o Unii Europejskiej poprzez zastosowanie innych kryteriów prawnych w analogicznych sprawach.

(1)  Dz.U. L 78, s. 1

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Milano (Włochy) w dniu 26 lipca 2012 r. — Nintendo Co., Ltd i in. przeciwko PC Box Srl i 9Net Srl

(Sprawa C-355/12)

2012/C 295/41

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale di Milano

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Nintendo Co., Ltd, Nintendo of America Inc., Nintendo of Europe GmbH

Strona pozwana: PC Box Srl, 9Net Srl

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wykładni art. 6 dyrektywy 2001/29/WE (1) w związku z motywem 48 tej dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że ochrona technologicznych środków zabezpieczających związanych z utworami lub przedmiotami objętymi ochroną prawa autorskiego może rozciągać się również na system produkowany i sprzedawany przez to samo przedsiębiorstwo, w ramach którego na sprzęcie (hardware) zostało zainstalowane urządzenie mające rozpoznawać na odrębnym nośniku zawierającym podlegający ochronie utwór (grę wideo produkowaną przez to samo przedsiębiorstwo, jak też przez podmioty trzecie, będące właścicielami podlegających ochronie utworów) kod dostępu, w braku którego rzeczony utwór nie może być odtwarzany i używany w ramach tego systemu, co oznacza, że wskazane urządzenie stanowi część systemu, który nie zapewnia interoperacyjności z komplementarnymi urządzeniami i produktami, które nie pochodzą od przedsiębiorstwa produkującego sam system

2)

Czy wykładni art. 6 dyrektywy 2001/29/WE w związku z motywem 48 tej dyrektywy — w razie konieczności dokonania oceny, czy wykorzystanie produktu lub części, których celem jest obejście technologicznego środka zabezpieczającego przeważa bądź nie względem innych celów i wykorzystania, które są istotne z handlowego punktu widzenia — można dokonywać w ten sposób, że sąd krajowy powinien odwołać się do kryteriów oceny obejmujących przede wszystkim szczególne przeznaczenie przypisane przez właściciela praw do produktu, w którym została umieszczona treść objęta ochroną czy też raczej lub w ramach uzupełnienia sąd ten powinien odwołać się do kryteriów ilościowych związanych z zakresem porównywanego wykorzystania lub kryteriów jakościowych, to jest odnoszących się do charakteru i znaczenia takiego wykorzystania.

(1)  Dz.U. L 167, s. 10

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli (Włochy) w dniu 31 lipca 2012 r. — Carratù przeciwko Poste Italiane SpA

(Sprawa C-361/12)

2012/C 295/42

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale di Napoli

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Carmela Carratù

Strona pozwana: Poste Italiane SpA

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepis prawa wewnętrznego, który w zastosowaniu dyrektywy 1999/70/WE (1) przewiduje dla przypadku niezgodnego z prawem zawieszenia wykonania umowy o pracę zawierającej nieważną klauzulę określającą termin jej trwania odmienne i zdecydowanie mniej daleko idące konsekwencje ekonomiczne niż w przypadku niezgodnego z prawem zawieszenia wykonania umowy o pracę ogólnego prawa cywilnego zawierającej nieważną klauzulę określającą termin jej trwania jest sprzeczny z zasadą równoważności?

2)

Czy okoliczność, że w zakresie stosowania sankcji jej skuteczność przynosi korzyść nadużywającemu pracodawcy, ze szkodą dla pracownika dotkniętego nadużyciem, w ten sposób, że czas trwania postępowania działa bezpośrednio na szkodę pracownika z korzyścią dla pracodawcy oraz okoliczność, że z trwaniem postępowania zmniejsza się proporcjonalnie skuteczność przywrócenia, do takiego stopnia, iż zostaje prawie wyeliminowana są zgodne z prawem UE?

3)

Czy w zakresie stosowania prawa UE w rozumieniu art. 51 Karty Nicejskiej (Praw Podstawowych) to, że czas trwania postępowania działa bezpośrednio na szkodę pracownika z korzyścią dla pracodawcy oraz to, że z trwaniem postępowania zmniejsza się proporcjonalnie skuteczność przywrócenia, do takiego stopnia, iż zostaje prawie wyeliminowana jest zgodne z art. 47 Karty i art. 6 EKPC (Europejskiej Konwencji Praw Człowieka)?

4)

Czy mając na uwadze informacje zawarte w art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/78/WE (2) i w art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/54/WE (3) pojęcie warunków pracy ujęte w klauzuli 4 dyrektywy 1999/70/WE obejmuje także konsekwencje niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy?

5)

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie czy różnica w zakresie zwykłych konsekwencji przewidzianych w wewnętrznym porządku prawnym w odniesieniu do niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy na czas nieokreślony i na czas określony jest uzasadniona w rozumieniu klauzuli 4?

6)

Czy ogólne zasady obowiązującego prawa Unii, pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań, równości broni w postępowaniu, skutecznej ochrony sądowej, dostępu do niezależnego sądu i bardziej ogólnie sprawiedliwego procesu, zagwarantowane w art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (ze zmianami wynikającymi z art. 1 ust. 8 traktatu lizbońskiego, do którego odsyła art. 46 Traktatu o Unii Europejskiej) w związku z art. 6 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, podpisanej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. oraz z art. 46, 47 i 52 ust. 3 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, przyjętej w Nicei dnia 7 grudnia 2000 r., włączonej do traktatu lizbońskiego należy interpretować w ten sposób, iż stoją na przeszkodzie ustanowieniu przez [Republikę Włoską] po istotnym upływie czasu (dziewięć lat) przepisu formułującego wykładnię autentyczną, odmienną od brzmienia interpretowanego przepisu takiego jak art. 32 ust. 7 ustawy nr 183/10, który zmienia konsekwencje toczących się postępowań działając bezpośrednio na szkodę pracownika z korzyścią dla pracodawcy oraz temu, że z trwaniem postępowania zmniejsza się proporcjonalnie skuteczność przywrócenia, do takiego stopnia, iż zostaje prawie wyeliminowana?

7)

W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że przytoczone zasady nie mają rangi podstawowych zasad porządku prawnego Unii Europejskiej dla celów ich horyzontalnego i ogólnego zastosowania a więc stwierdzenia jedynie niezgodności przepisu takiego jak art. 32 ust. 5-7 ustawy nr 183/10 z obowiązkami ustanowionymi w dyrektywie 1999/70/WE i Karcie Nicejskiej czy spółkę, taką jak pozwana należy uznać za organ państwowy dla celów bezpośredniego wertykalnego zastosowania prawa UE a w szczególności klauzuli 4 dyrektywy 1999/70/WE i Karty Nicejskiej?

(1)  Dz.U. L 175, s. 43.

(2)  Dz.U. L 303, s. 16.

(3)  Dz.U. L 204, s. 23.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d'appel de Nantes (Francja) w dniu 2 sierpnia 2012 r. — Adiamix przeciwko Ministre de l'Économie et des Finances

(Sprawa C-368/12)

2012/C 295/43

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour administrative d'appel de Nantes

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Adiamix

Strona pozwana: Ministre de l'Économie et des Finances

Pytanie prejudycjalne

Czy decyzja 2004/343/WE Komisji z dnia 16 grudnia 2003 r. (1), od której w sposób konieczny zależy zgodność z prawem spornej decyzji w przedmiocie poboru, jest ważna?

(1)  2004/343/WE: Decyzja Komisji z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie systemu pomocy wprowadzonego przez Francję w zakresie przejmowania przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji (Dz.U. L 108, s. 38).

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Tivoli (Włochy) w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Enrico Petillo i Carlo Petillo przeciwko Unipol

(Sprawa C-371/12)

2012/C 295/44

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale di Tivoli

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Enrico Petillo, Carlo Petillo

Strona pozwana: Unipol

Pytanie prejudycjalne

Czy w świetle dyrektyw 72/166/EWG (1), 84/5/EWG (2), 90/232/EWG (3) i 2009/103/WE (4), które regulują obowiązkowe ubezpieczenie w sprawie odpowiedzialności cywilnej wynikającej z ruchu pojazdów mechanicznych, dozwolone jest przewidzenie w wewnętrznych przepisach prawnych państwa członkowskiego — w drodze obowiązkowej kwantyfikacji ex lege wyłącznie szkód powstałych w związku z wypadkami drogowymi — ograniczenia faktycznego (pod względem kwantyfikacji) odpowiedzialności za szkody niemajątkowe, których naprawienia dochodzi się od osób (towarzystw ubezpieczeniowych) zobowiązanych zgodnie z tymi dyrektywami do zapewnienia obowiązkowego ubezpieczenia szkód związanych z ruchem pojazdów mechanicznych?

(1)  Dyrektywa Rady z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (Dz.U. L 103, s. 1).

(2)  Druga dyrektywa Rady z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych (Dz.U. 1984, L 8, s. 17).

(3)  Trzecia dyrektywa Rady z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 129, s. 33).

(4)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (Dz.U. L 263, s. 11).

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London (Zjednoczone Królestwo) w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Nnamdi Onuekwere przeciwko Secretary of State for the Home Department

(Sprawa C-378/12)

2012/C 295/45

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Nnamdi Onuekwere

Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department

Pytania prejudycjalne

1)

1W jakich okolicznościach, o ile w ogóle, okres pozbawienia wolności stanowi legalny pobyt dla celów związanych z nabyciem prawa stałego pobytu na mocy art. 16 dyrektywy o obywatelstwie 2004/38 (1)?

2)

Czy jeżeli okres pozbawienia wolności nie może być uznany za legalny pobyt, to osoba, która odbywała karę pozbawienia wolności, jest uprawniona do zsumowania okresów pobytu przed i po odbyciu tej kary dla celów obliczenia pięcioletniego okresu zamieszkiwania wymaganego do nabycia prawa stałego pobytu na mocy wspomnianej dyrektywy?

(1)  Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Tekst mający znaczenie dla EOG)

Dz.U. L 158, s. 77

Sąd

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/26

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2012 r. — Knauf Insulation Technology przeciwko OHIM — Saint Gobain Cristaleria (ECOSE)

(Sprawa T-323/12)

2012/C 295/46

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Knauf Insulation Technology (Visé, Belgia) (przedstawiciel: adwokat K. Manhaeve)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Saint Gobain Cristaleria, SL (Madryt, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 17 kwietnia 2012 r. w sprawie R 259/2011-5 w zakresie, w jakim uwzględniono w niej sprzeciw wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego dla części towarów i usług objętych zgłoszeniem;

—

solidarne obciążenie OHIM — i w razie potrzeby — wnoszącego sprzeciw wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „ECOSE” dla towarów i usług z klas 1, 2, 3, 16, 17, 19, 20 i 40 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr W00993849

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Saint Gobain Cristaleria, SL

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: zarejestrowany w Hiszpanii słowny znak towarowy nr 2556409 „ECOSEC FACHADAS” dla towarów z klas 17 i 19

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu dla części zakwestionowanych towarów

Decyzja Izby Odwoławczej: częściowe uchylenie zakwestionowanej decyzji i oddalenie odwołania oraz utrzymanie w mocy zakwestionowanej decyzji w pozostałej części

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/26

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2012 r. — Knauf Insulation Technology przeciwko OHIM — Saint Gobain Cristaleria (ECOSE TECHNOLOGY)

(Sprawa T-324/12)

2012/C 295/47

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Knauf Insulation Technology (Visé, Belgia) (przedstawiciel: adwokat K. Manhaeve)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Saint Gobain Cristaleria, SL (Madryt, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 4 maja 2012 r. w sprawach połączonych R 1193/2011-5 i R 1426/201-5 w zakresie, w jakim uwzględniono w nich sprzeciw wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego dla części towarów i usług objętych zgłoszeniem;

—

solidarne obciążenie OHIM — i w razie potrzeby — wnoszącego sprzeciw wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „ECOSE TECHNOLOGY” dla towarów i usług z klas 1, 2, 3, 16, 17, 19, 20 i 40 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr W 998610

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Saint Gobain Cristaleria, SL

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: zarejestrowany w Hiszpanii słowny znak towarowy nr 2556409 „ECOSEC FACHADAS” dla towarów z klas 17 i 19

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu dla części zakwestionowanych towarów

Decyzja Izby Odwoławczej: częściowe uchylenie zakwestionowanej decyzji i oddalenie odwołania oraz utrzymanie w mocy zakwestionowanej decyzji w pozostałej części

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/27

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2012 r. — Hut.com przeciwko OHIM — Intersport France (THE HUT)

(Sprawa T-330/12)

2012/C 295/48

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: The Hut.com Ltd (Northwich, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: S. Malynicz, Barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Intersport France (Longjumeau, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 27 kwietnia 2012 r. w sprawie R 814/2011-2;

—

obciążenie całością kosztów strony pozwanej i drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „THE HUT” dla m.in. usług należących do klasy 35 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 8394091

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „LA HUTTE” zarejestrowany we Francji pod numerem 33228708 dla towarów należących do klas 3, 5, 18, 22, 25 i 28

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe uchylenie zaskarżonej decyzji

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/27

Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2012 r. — Rocket Dog Brands przeciwko OHIM — Julius-K9 (K9 PRODUCTS)

(Sprawa T-338/12)

2012/C 295/49

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rocket Dog Brands LLC (Hayward, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: J. Reid, Barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Julius-K9 bt (Szigetszentmiklós, Węgry)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 21 maja 2012 r. (R 1961/2011-4) w zakresie w jakim oddala odwołanie w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 25 oraz następujących towarów z klasy 25, tj. wyroby z tych materiałów, nie ujęte w innych klasach; portfele, portmonetki, portmonetki nie z metali szlachetnych

—

obciążenie właściciela kosztami poniesionymi przez skarżącego

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Graficzny znak towarowy „K9 PRODUCTS” w kolorach czarnym i białym dla towarów m.in. z klas 18 i 25 — Wspólnotowy znak towarowy nr 5.966.031

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Julius-K9 bt

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Wspólnotowy graficzny znak towarowy „K9” w kolorach czarnym i białym dla towarów z klasy 25, zarejestrowany pod nr 3.933.256

Decyzja Wydziału Unieważnień: Częściowe unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie zaskarżonej decyzji w części unieważniającej wspólnotowy znak towarowy i oddalenie wniosku o unieważnienie — w całości

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/28

Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2012 r. — Gandia Blasco przeciwko OHIM — Sachi Premium — Outdoor Furniture (Fotele)

(Sprawa T-339/12)

2012/C 295/50

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gandia Blasco, SA (Walencja, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat I. Sempere Massa)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Sachi Premium — Outdoor Furniture, Lda (Estarreja, Portugalia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 25 maja 2012 r. (R 970/2011-3); unieważnienie prawa do spornego wzoru wspólnotowego nr 1512633-000; i

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wzór wspólnotowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do wzoru: wzór dla „foteli, kanap” — zarejestrowany wzór wspólnotowy nr 1512633-0001

Właściciel wzoru wspólnotowego: Sachi Premium — Outdoor Furniture, Lda

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wzoru wspólnotowego: strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do wzoru: strona skarżąca wniosła o unieważnienia prawa do zarejestrowanego wzoru wspólnotowego na podstawie art. 4–9 rozporządzenia Rady nr 6/2002; wzór wspólnotowy nr 52113-0001 dla „foteli”

Decyzja Wydziału Unieważnień: oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do wzoru

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 4–9 rozporządzenia Rady nr 6/2002

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/28

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — Fuchs przeciwko OHIM — Les Complices (Star)

(Sprawa T-342/12)

2012/C 295/51

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Max Fuchs (Freyung, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Onken)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Les Complices SA (Montreuil-sous-Bois, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 maja 2012 r. w sprawie R 2040/2011-5;

—

oddalenie sprzeciwu nr 1299967 w całości; oraz

—

obciążenie OHIM i Les Complices SA kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy przedstawiający czarną gwiazdę dla towarów z klas 18, 24 i 25 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 1934868

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Les Complices SA

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 632232 przedstawiający białą gwiazdę w czarnym okręgu dla towarów z klas 3, 14, 16, 18, 20, 24 i 28; graficzny znak towarowy przedstawiający białą gwiazdę w czarnym okręgu zarejestrowany we Francji pod nr. 157955 dla towarów z klasy 25

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w stosunku do części spornych towarów

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/29

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — Virgin Atlantic Airways przeciwko Komisji

(Sprawa T-344/12)

2012/C 295/52

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Virgin Atlantic Airways Ltd (Crawley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: N. Green, QC oraz K. Dietzel, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 30 marca 2012 r. w sprawie COMP/M.6447 (IAG/bmi); i

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1)

Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu prawa przez pozwaną poprzez nieuwzględnienie istotnych informacji dotyczących warunków konkurencji, które by panowały, gdyby nabycie nie miało miejsca, co pozwoliło Komisji ocenić nabycie w świetle mniej korzystnej sytuacji konkurencyjnej niż ta, która by rzeczywiście istniała. W szczególności Komisja popełniła błąd w ocenie: (i) pakietu czasów na start lub lądowanie (slots) sprzedanych IAG/British Airways przez bmi we wrześniu 2011 r.; oraz (ii) czasów bmi na start lub lądowanie, na których zostało ustanowione zabezpieczenie na rzecz IAG/British Airways w zamian za przedpłatę w wysokości 60 mln GPB na poczet ceny kupna dla bmi.

2)

Zarzut drugi oparty na popełnieniu przez pozwaną szeregu błędów rzeczowych i nieuwzględnieniu istotnych informacji w związku z oceną wpływu nabycia na stopniowy wzrost czasów na start lub lądowanie (i siły rynkowej) przysługujących IAG bądź wywieranej przez IAG w Londynie Heathrow po nabyciu.

3)

Zarzut trzeci oparty na popełnieniu przez pozwaną szeregu błędów i nieuwzględnieniu istotnych informacji w celu zidentyfikowania lub wykluczenia innych horyzontalnych rynków oddziaływania.

4)

Zarzut czwarty oparty na naruszeniu przez Komisję prawa poprzez: (i) niepodjęcie II fazy dochodzenia; oraz (ii) zaakceptowanie zobowiązań, które nie pozwalają rozwiać poważnych wątpliwości stwierdzonych przez Komisję.

5)

Zarzut piąty oparty na naruszeniu przez pozwaną prawa poprzez nieprawidłowe stwierdzenie, że stosunki prawne między IAG a, odpowiednio, Iberia i British Airways wchodzą w zakres stosowania art. 5 ust. 4 rozporządzenia UE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (1), co pozwoliło Komisji dojść do wniosku, że nabycie stanowi koncentrację „o wymiarze wspólnotowym” dla celów art. 1 tegoż rozporządzenia i że jest ona właściwa do kontroli nabycia. Decyzja jest zatem ultra vires.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 24, s. 1).

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/29

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Akzo Nobel i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-345/12)

2012/C 295/53

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Akzo Nobel NV (Amsterdam, Niderlandy) Akzo Nobel Chemicals Holding AB (Nacka, Szwecja) i Eka Chemicals AB (Bohus, Szwecja) (przedstawiciele: adwokaci C. Swaak i R. Wesseling)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, decyzji Komisji C(2012) 3533 wersja ostateczna z dnia 24 maja 2012 r. oddalającej wniosek o zachowanie poufności w odniesieniu do sprawy COMP/38.620 — Nadtlenek wodoru i nadboran sodu;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty tytułem żądania głównego i dwa zarzuty tytułem żądania ewentualnego.

1)

W zarzucie pierwszym strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia i prawo skarżących do dobrej administracji, wynikające z art. 296 TFUE i art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2)

W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca twierdzi, że opublikowanie rozszerzonej, niepoufnej wersji decyzji w sprawie nadtlenku wodoru i nadboranu sodu stanowi naruszenie ciążącego na Komisji obowiązku zachowania poufności, wynikającego z art. 339 TFUE i rozwiniętego w rozporządzeniu nr 1/2003 (1), rozporządzeniu nr 773/2004 (2) oraz obwieszczeń Komisji w sprawie współpracy z 2002 r. i 2006 r. (3).

3)

W zarzucie trzecim strona skarżąca utrzymuje, że opublikowanie rozszerzonej, niepoufnej wersji decyzji w sprawie nadtlenku wodoru i nadboranu sodu, która zawiera informacje pochodzące ze złożonego przez skarżące wniosku o złagodzenie sankcji, narusza zasadę pewności prawa, zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań skarżących oraz prawo do dobrej administracji wynikające z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

4)

W zarzucie czwartym, który ma zastosowanie o tyle, o ile można uznać, że decyzja Komisji zawiera dorozumianą decyzję o udzieleniu dostępu do pewnych informacji na podstawie rozporządzenia w sprawie przejrzystości (4), strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia i prawo do dobrej administracji, wynikające z art. 296 TFUE i art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

5)

W zarzucie piątym, który ma zastosowanie o tyle, o ile można uznać, że decyzja Komisji zawiera dorozumianą decyzję o udzieleniu dostępu do pewnych informacji na podstawie rozporządzenia w sprawie przejrzystości, strona skarżąca utrzymuje, że opublikowanie rozszerzonej, niepoufnej wersji decyzji w sprawie nadtlenku wodoru i nadboranu sodu narusza rzeczone rozporządzenie.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu (Dz.U. L 123, s. 18).

(3)  Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, s. 3) oraz obwieszczenie Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (Dz.U. 2006, C 298, s. 17).

(4)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/30

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2012 r. — Afepadi i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-354/12)

2012/C 295/54

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Asociación Española de Fabricantes de Preparados alimenticios especiales, dietéticos y plantas medicinales (Afepadi) (Barcelona, Hiszpania), Elaborados Dietéticos, SA (Hiszpania), Nova Diet, SA (Burgos, Hiszpania), Laboratorios Vendrell, SA (Hiszpania), Ynsadiet, SA (Madrid, Hiszpania) (przedstawiciel: P. Velázquez González, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności motywów 11, 14 i 17 rozporządzenia Komisji (UE) nr 432/2012 ze względu na to, że wywołują poważną szkodę dla interesów skarżących;

—

ze względu na potrzebę pewności prawa, orzeczenie, że odrzucenie przewidzianych w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady oświadczeń dotyczących właściwości zdrowotnych winno być dokonywane w drodze aktu normatywnego;

—

obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W dniu 16 maja 2012 r. Komisja Europejska przyjęła rozporządzenie (UE) nr 432/2012 ustanawiające wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci. (1) Jest to rozporządzenie wykonawcze rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności. (2)

Skarżące podnoszą na poparcie swej skargi naruszenie zasady pewności prawa.

Twierdzą one w tym względzie, że, pomimo przeprowadzonych prac, określone w art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 uprawnienie Komisji do sporządzenia wspólnotowego wykazu dozwolonych oświadczeń nie zostało wykonane w całości ze względu na to, iż nie wszystkie z poddanych ocenie EFSA oświadczeń zdrowotnych stały się przedmiotem decyzji zatwierdzających. Istnieje zatem cały szereg oświadczeń, które należy poddać pierwszej lub też kolejnej, pogłębionej, ocenie; należą do nich m. in. oświadczenia dotyczące substancji pochodzenia roślinnego, używanych zazwyczaj przez skarżące do wytwarzania produktów żywnościowych.

W ten sposób podmioty działające na rynku spożywczym i użytkownicy substancji pochodzenia roślinnego mają pewność co do tego, jakie są oparte na ogólnie przyjętych dowodach naukowych właściwości zdrowotne (zatwierdzone zostały już 222 oświadczenia zdrowotne) substancji, które mogą oni wykorzystywać w swych produktach, lecz nie zostali oni poinformowani w jednakowy sposób (za pośrednictwem rozporządzenie) o tym, co się stało z oświadczeniami, które nie zostały umieszczone na wykazie: czy są one jeszcze poddawane ocenie, czy wymagają one przeprowadzenia jeszcze bardziej pogłębionej oceny, czy zostały one odrzucone czy też zatwierdzone, a jeśli tak, to kiedy i w jakich terminach.

(1)  Dz.U. L 136, s. 1

(2)  Dz.U. L 404, s. 9

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/31

Odwołanie wniesione w dniu 8 sierpnia 2012 r. przez Rosellę Conticchio od postanowienia wydanego w dniu 12 lipca 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-22/11 Conticchio przeciwko Komisji

(Sprawa T-358/12 P)

2012/C 295/55

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rosella Conticchio (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci R. Giuffrida i A. Tortora)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnosząca odwołanie wnosi do Sądu o:

—

uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie F-22/11 Conticchio przeciwko Komisji;

—

uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji;

—

ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi do spraw Służby Publicznej w celu ponownego rozpoznania żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji;

—

stwierdzenie, że skarga, w odniesieniu do której wydano zaskarżone postanowienie była w całości dopuszczalna i zasadna;

—

obciążenie drugiej strony postępowania całością kosztów poniesionych przez wnoszącą odwołanie.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie dotyczy postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie F-22/11, którym skarga mająca zasadniczo na celu stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej wypłaty emerytury wnoszącej odwołanie została w części odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w części oddalona jako oczywiście bezpodstawna.

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi 3 zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy: „Naruszenie zasady dobrej wiary, prawidłowości i bezstronności — z uwagi na brak jasnego przedstawienia zakresu normatywnego niektórych przepisów i praktyk stosowanych prze Komisję w stosunkach z członkami jej personelu”.

W tym względzie zostało podniesione, że w zaskarżonym postanowieniu uznano, iż argumenty wnoszącej odwołanie są oczywiście bezzasadne w związku z zaskarżalnością odcinku wynagrodzenia za styczeń 2010 r., od którego to miesiąca wnosząca odwołanie powzięła wiadomość o swojej sytuacji. Wspomniany odcinek wynagrodzenia nie jest jednak aktem decydującym i nie można go odrębnie zaskarżyć, ponieważ nie określa w sposób wyczerpujący sytuacji zainteresowanej osoby w chwili nabycia uprawnień emerytalnych. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem odcinek wynagrodzenia, będący decyzją administracyjną o charakterze księgowym, jako taki nie jest aktem mogącym wywoływać niekorzyść a zatem w braku innych elementów nie może zostać zaskarżony. W tej kwestii zostało przypomniane, że system SysPer 2 nie pozwala na wyliczenie kwoty przyszłych praw emerytalnych, który tak jak „kalkulator emerytury” zawiera jedynie parametry o charakterze wyłącznie niewiążącym i niezaskarżalnym. R. Conticchio mogła zaskarżyć jedynie ostateczną decyzję pisemną, jej doręczoną, a dotyczącą przyznania i wypłaty uprawnień emerytalnych, ponieważ dopiero od tego momentu posiadała wiedzę na temat dokładnej miesięcznej kwoty je emerytury.

2.

Zarzut drugi: „Naruszenie prawa do ochrony sądowej i prawa do jawności postępowania”.

Sąd do spraw Służby Publicznej, uznając, że znajduje wystarczające oparcie w aktach sprawy rozstrzygnął w drodze uzasadnionego postanowienia nie kontynuując postępowania. Takie rozstrzygnięcie naruszyło prawo wnoszącej odwołanie do pełnej ochrony sądowej. Nie uznano bowiem prawa R. Conticchio do przedstawienia jej argumentów ani nie pozwolono jej na przedstawienie dalszych wyjaśnień również w przedmiocie ewentualnych powodów niedopuszczalności tudzież bezzasadności skargi, naruszając w ten sposób zasadę sprawiedliwego procesu. W tym względzie zostało przypomniane, że w art. 41 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej ustanowiono prawo do dobrej administracji, rozumiane jako prawo każdej osoby do tego aby dotyczące jej kwestie były rozpatrywane przez instytucje i organy UE w sposób bezstronny, sprawiedliwy i w rozsądnym terminie. Prawo to obejmuje m.in. prawo każdej osoby do bycia wysłuchaną przed wydaniem w jej sprawie niekorzystnej decyzji indywidualnej.

3.

Zarzut trzeci: „W przedmiocie bezpodstawnego wzbogacenia — naruszenie prawidłowości postępowania”.

W tym względzie skargi nie można uznać za wniesioną po upływie terminu, ponieważ w oparciu o odcinek wynagrodzenia nie można było w żaden sposób sprawdzić obecności elementów odnoszących się do rozpatrywanego zarzutu. Wnosząca odwołanie mogła zarzucić Komisji bezpodstawne wzbogacenie dopiero w chwili otrzymania przez nią decyzji o wypłacie emerytury, czyli w dniu 26 maja 2010 r. Wnosząca odwołanie nie posiadała bowiem nigdy pełnej wiedzy na temat wpłaconych składek, gdyż nigdy nie otrzymała od właściwych służb Komisji odnośnych informacji. Zostało ponadto przypomniane, że Komisja otrzymała odpowiednik aktuarialny składek emerytalnych wpłaconych uprzednio do INPS we Włoszech, poprzez przeniesienie odnośnych praw do wspólnotowego systemu emerytalnego, co skutkuje w przypadku wnoszącej odwołanie brakiem równowagi między otrzymywaną emeryturą a składkami wpłaconymi w trakcie jej kariery. W ten sposób organy Komisji najpierw przyjęły określoną wysokość składki a następnie uznały, że liczba lat jest niższa niż ta, która odnosi się do rzeczywistej kariery wnoszącej odwołanie, prowadząc do powstania bezpodstawnego wzbogacenia Komisji kosztem swoich urzędników.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/32

Postanowienie Sądu z dnia 6 sierpnia 2012 r. — Makhlouf przeciwko Radzie

(Sprawa T-82/12) (1)

2012/C 295/56

Język postępowania: francuski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 109 z 14.4.2012.

Sąd do spraw Służby Publicznej

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/33

Skarga wniesiona w dniu 28 maja 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-58/12)

2012/C 295/57

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji o oddaleniu wniosku skarżącego dotyczącego wykonania przez pozwaną wyroku SSP z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie F-41/06 Marcuccio przeciwko Komisji oraz naprawienie szkody jaką miał ponieść skarżący.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji, przyjętej przez Komisję lub w każdym razie jej przypisywalnej, o oddaleniu, bez względu na to jaką przybrało ono formę i czy ma charakter całkowity czy częściowy, żądań przedstawionych we wniosku skarżącego z dnia 25 marca 2011 r.;

—

stwierdzenie nieważności decyzji, przyjętej przez Komisję lub w każdym razie jej przypisywalnej, o oddaleniu, bez względu na to jaką przybrało ono formę i czy ma charakter całkowity czy częściowy, żądań przedstawionych w zażaleniu skarżącego z dnia 17 października 2011 r.;

—

w razie potrzeby stwierdzenie, że poprzez zaniechanie, przynajmniej częściowe, przyjęcia w rozsądnym terminie środków wykonania wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie F-41/06 Marcuccio przeciwko Komisji, Komisja zachowała się niezgodnie z prawem;

—

zasądzenie od Komisji zapłaty na rzecz skarżącego kwoty 70000 EUR tytułem naprawienia szkody niesłusznie przez niego poniesionej w związku z niezgodnym z prawem zaniechaniem przyjęcia przez Komisję środków wykonania wyroku z dnia 4 listopada 2008 r.;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/33

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2012 r. — ZZ i in. przeciwko EBI

(Sprawa F-73/12)

2012/C 295/58

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Przedmiot i opis sporu

Po pierwsze, stwierdzenie nieważności zawartych w rozliczeniach wynagrodzenia decyzji o zastosowaniu ogólnej decyzji Europejskiego Banku Inwestycyjnego w sprawie ustalenia awansu płacowego z ograniczeniem do 2,8 % dla całego personelu oraz decyzji określającej siatkę osiągnięć wiążącą się z utratą 1 % wynagrodzenia, a po drugie, zasądzenie od pozwanej wypłaty różnicy w wynagrodzeniu z odsetkami za zwłokę oraz odszkodowania.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji o zastosowaniu w stosunku do skarżących decyzji Rady Dyrektorów EBI z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie ustalenia awansu płacowego z ograniczeniem do 2,8 % oraz decyzji Komitetu Zarządzającego EBI z dnia 14 lutego 2012 r. określającej siatkę osiągnięć powodującą utratę 1 % wynagrodzenia, które to decyzję zawarte są w rozliczeniach wynagrodzenia z kwietnia 2012 r. oraz stwierdzenie nieważności, w tym samym zakresie, wszystkich decyzji zawartych w kolejnych rozliczeniach wynagrodzenia;

—

Zasądzenie od strony pozwanej zapłaty kwoty wynikającej z różnicy w wynagrodzeniu wypłacanym na podstawie ww. decyzji Rady Dyrektorów EBI z dnia 13 grudnia 2011 r. i decyzji Komitetu Zarządzającego EBI z dnia 14 lutego 2012 r. w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego na podstawie poprzedniego systemu płac; powyższą różnicę w wynagrodzeniu należy powiększyć o odsetki za zwłokę liczone od dnia 12 kwietnia 2012 r., a następnie naliczane 12. dnia każdego miesiąca, do czasu pełnej spłaty. Wysokość odsetek powinna być ustalona na poziomie stawki procentowej EBC powiększonej o 3 punkty;

—

Zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania za szkodę poniesioną ze względu na utratę siły nabywczej, którą szacuje się ex aequo et bono tymczasowo na 1,5 % miesięcznego wynagrodzenia poszczególnych skarżących;

—

Obciążenie EBI kosztami postępowania.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/34

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2012 r. — ZZ przeciwko Radzie

(Sprawa F-78/12)

2012/C 295/59

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokat M. Velardo)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Rady o niewpisaniu skarżącej na listę urzędników uprawnionych do ubiegania się o awans za rok 2011.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Sekretariatu Generalnego Rady z dnia 12 września 2011 r. oraz decyzji organu powołującego z dnia 18 kwietnia 2012 r. o niewpisaniu skarżącej na listę urzędników uprawnionych do ubiegania się o awans;

—

Zasądzenie od Rady odszkodowania i zadośćuczynienia szacowanych wstępnie na 40 000 EUR, których wysokość powinna zostać dokładniej określona w toku postępowania, wraz z odsetkami wyrównawczymi i za zwłokę w wysokości 6,75 %;

—

Obciążenie Rady kosztami postępowania.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/34

Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2012 r. — ZZ przeciwko Radzie

(Sprawa F-81/12)

2012/C 295/60

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniach w sprawie awansu za lata 2010 i 2011.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu w sprawie awansu za 2010 r.;

—

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu w sprawie awansu za 2011 r.;

—

W razie potrzeby stwierdzenie decyzji z dnia 18 kwietnia 2012 r. oddalającej zażalenia na powyższe decyzje o nieawansowaniu do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniach w sprawie awansu za lata 2010 i 2011;

—

Obciążenie Rady kosztami postępowania.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/34

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — ZZ i in. przeciwko EBI

(Sprawa F-83/12)

2012/C 295/61

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Przedmiot i opis sporu

Po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji o zastosowaniu w stosunku do skarżących premii zgodnie z nowym systemem wyników pracy, w kształcie wynikającym z decyzji Rady Dyrektorów z dnia 14 grudnia 2010 r. oraz decyzji Komitetu Zarządzającego z dni 9 listopada 2010 r. i 16 listopada 2011 r., a po drugie, zasądzenie od pozwanej wypłaty różnicy w wynagrodzeniu oraz odszkodowania.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji o zastosowaniu w stosunku do skarżących premii zgodnie z nowym systemem wyników pracy, w kształcie wynikającym z decyzji Rady Dyrektorów z dnia 14 grudnia 2010 r. oraz decyzji Komitetu Zarządzającego z dni 9 listopada 2010 r. i 16 listopada 2011 r., przy czym decyzja indywidualna o zastosowaniu ww. decyzji zawarta jest w rozliczeniu wynagrodzenia z kwietnia 2012 r. a do wiadomości zainteresowanych została podana najwcześniej dnia 22 kwietnia 2012 r.;

—

w związku z powyższym,

—

zasądzenie od strony pozwanej zapłaty kwoty wynikającej z różnicy w wynagrodzeniu wypłaconym na podstawie decyzji Rady Dyrektorów z dnia 14 grudnia 2010 r. oraz decyzji z dni 9 listopada 2010 r. i 16 listopada 2011 r. w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego na podstawie poprzedniego systemu premii; powyższą różnicę w wynagrodzeniu należy powiększyć o odsetki za zwłokę liczone od dnia 22 kwietnia 2012 r. do czasu pełnej spłaty. Wysokość odsetek powinna być ustalona na poziomie stawki procentowej EBC powiększonej o 3 punkty;

—

zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania za szkodę poniesioną ze względu na utratę siły nabywczej, którą szacuje się ex aequo et bono tymczasowo na 1,5% miesięcznego wynagrodzenia poszczególnych skarżących;

—

obciążenie EBI kosztami postępowania.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/35

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2012 r. — ZZ przeciwko Radzie

(Sprawa F-84/12)

2012/C 295/62

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej udzielenia skarżącemu bezpośredniego dostępu do sprawozdania końcowego obejmującego opinię komitetu ds. inwalidztwa oraz dostępu do diagnozy trzeciego lekarza tego komitetu.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 października 2011 r. odmawiającej skarżącemu udzielania bezpośredniego dostępu do sprawozdania końcowego obejmującego opinię komitetu ds. inwalidztwa oraz dostępu do diagnozy trzeciego lekarza;

—

stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 24 marca 2012 r. stanowiącej odpowiedź na zażalenie wniesione na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego;

—

zasądzenie od strony pozwanej zadośćuczynienia i odszkodowania wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 6,75% za doznaną krzywdę i poniesioną szkodę;

—

obciążenie Rady kosztami postępowania.

29.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 295/35

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-85/12)

2012/C 295/63

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.N. Louis, E. Marchal i S. Orlandi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej obliczenia dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury w odniesieniu do uprawnień emerytalnych uzyskanych przed rozpoczęciem służby na podstawie nowych ogólnych przepisów wykonawczych.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 27 stycznia 2012 r. o obliczeniu dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury w odniesieniu do uprawnień emerytalnych uzyskanych przed rozpoczęciem służby w Komisji na podstawie art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego;

—

w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji o oddaleniu zażalenia z dnia 2 maja 2012 r. na decyzję ustalającą dodatkowe lata zaliczane do okresu uprawniającego do emerytury w odniesieniu do uprawnień emerytalnych uzyskanych przed rozpoczęciem służby w systemie emerytalnym Unii;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.