21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/1

2012/C 217/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 209 z 14.7.2012.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 200 z 7.7.2012.

Dz.U. C 194 z 30.6.2012.

Dz.U. C 184 z 23.6.2012.

Dz.U. C 174 z 16.6.2012.

Dz.U. C 165 z 9.6.2012.

Dz.U. C 157 z 2.6.2012.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 czerwca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Électricité de France (EDF), Republice Francuskiej i Iberdrola SA

(Sprawa C-124/10 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Zrzeczenie się wierzytelności podatkowej - Zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych - Podwyższenie kapitału zakładowego - Zachowanie państwa jako rozważnego inwestora prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Kryteria umożliwiające odróżnienie państwa działającego w charakterze akcjonariusza od państwa wykonującego prerogatywy władzy publicznej - Określenie inwestora prywatnego służącego za punkt odniesienia - Zasada równego traktowania - Ciężar dowodu)

2012/C 217/02

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Gippini Fournier, B. Stromsky i D. Grespan, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Électricité de France (EDF) (przedstawiciel: M. Debroux, adwokat), Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues i J. Gstalter, pełnomocnicy), Iberdrola SA (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado i É. Barbier de La Serre, adwokaci)

Interwenient popierający wnoszącą odwołanie: Urząd Nadzoru EFTA (przedstawiciele: X. Lewis i B. Alterskjær, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie wniesione od wyroku Sądu (trzecia izba) z dnia 15 grudnia 2009 r., którym Sąd stwierdził nieważność art. 3 i 4 decyzji Komisji z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Francję przedsiębiorstwu EDF oraz sektorowi elektrycznemu i gazowemu (C 68/2002, N 504/2003 i C 25/2003) — Pomoc przyznana w postaci selektywnego zwolnienia podatkowego związanego z podwyższeniem kapitału zakładowego podczas dokapitalizowania przedsiębiorstwa — Zachowanie państwa jako rozważnego inwestora prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej — Kryteria odróżnienia państwa działającego w charakterze akcjonariusza od państwa wykonującego prerogatywy władzy publicznej — Zasada równego traktowania podatkowego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)	Urząd Nadzoru EFTA, Republika Francuska i Iberdrola SA pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 161 z 19.6.2010.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy — Polska) — postępowanie karne przeciwko Łukaszowi Marcinowi Bondzie

(Sprawa C-489/10) (1)

(Wspólna polityka rolna - System płatności jednolitych - Rozporządzenie nr 1973/2004 - Artykuł 138 ust. 1 - Wykluczenie z pomocy w wypadku zgłoszenia nieprawdziwego areału - Charakter administracyjny lub karny tej sankcji - Zasada niekumulowania sankcji karnych - Zasada ne bis in idem)

2012/C 217/03

Język postępowania: polski

Sąd krajowy

Sąd Najwyższy

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Łukasz Marcin Bonda

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Sąd Najwyższy — Wykładnia art. 138 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004 z dnia 29 października 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 w sprawie systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania gruntów zarezerwowanych do produkcji surowców (Dz.U. L 345, s. 1) — Jednolita płatność obszarowa — Wykluczenie z pomocy w wypadku zgłoszenia nieprawdziwego areału — Charakter administracyjny lub karny tej sankcji

Sentencja

Artykuł 138 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004 z dnia 29 października 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 w sprawie systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania gruntów zarezerwowanych do produkcji surowców należy interpretować w ten sposób, że środki przewidziane w akapitach drugim i trzecim tego przepisu, polegające na wykluczeniu rolnika z pomocy w roku, w którym złożył nieprawdziwe oświadczenie co do wielkości kwalifikującego się areału, i na obniżeniu pomocy, do której byłby uprawniony w trzech kolejnych latach kalendarzowych, do kwoty, która odpowiada różnicy między areałem zadeklarowanym a wyznaczonym, nie stanowią sankcji o charakterze karnym

(1) Dz.U. C 13 z 15.1.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/3

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — Postępowanie wszczęte przez Insinööritoimisto InsTiimi Oy

(Sprawa C-615/10) (1)

(Dyrektywa 2004/18/WE - Zamówienia publiczne w dziedzinie obronności - Artykuł 10 - Artykuł 296 ust. 1 lit. b) WE - Ochrona podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa członkowskiego - Handel bronią, amunicją i materiałami wojennymi - Produkt nabyty przez instytucję zamawiającą wyłącznie do celów wojskowych - Istnienie, w zakresie dotyczącym owego produktu, możliwości w dużej mierze podobnego zastosowania w sektorze cywilnym - Stół obrotowy („tiltable turntable”) służący do pomiarów elektromagnetycznych - Brak postępowania przetargowego wedle procedur przewidzianych w dyrektywie 2004/18)

2012/C 217/04

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Insinööritoimisto InsTiimi Oy,

przy udziale: Puolustusvoimat

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Korkein hallinto-oikeus –Wykładnia art. 10 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114) i art. 346 TFUE — Wykaz broni, amunicji i materiałów wojennych ustanowiony w decyzji Rady nr 255/58 z dnia 15 kwietnia 1958 r. — Zakres stosowania dyrektywy — Sprzęt przeznaczony do celów wyłącznie wojskowych — Stół obrotowy przeznaczony do wykonywania pomiarów elektromagnetycznych

Sentencja

Artykuł 10 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi w związku z art. 296 ust. 1 lit. b) WE powinien być interpretowany w ten sposób, że uprawnia on państwo członkowskie do odstąpienia od procedur przewidzianych we wskazanej dyrektywie w przypadku zamówienia publicznego udzielanego przez instytucję zamawiającą w dziedzinie obronności, dotyczącego nabycia sprzętu, który choć wprawdzie przeznaczony do wyłącznie wojskowych celów, może również zasadniczo znajdować podobne zastosowanie w sektorze cywilnym, jedynie wówczas, gdy ów sprzęt, ze względu na właściwe mu cechy — w tym wskutek istotnych modyfikacji — może zostać uznany za zaprojektowany i opracowany wyłącznie do tego rodzaju celów, co podlega ocenie sądu krajowego.

(1) Dz.U. C 72 z 5.3.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/3

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad — Bułgaria) — Anton Winkow przeciwko Naczalnik Administratiwno-nakazatełna dejnost

(Sprawa C-27/11) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Nieuznanie w przepisach krajowych prawa do zaskarżenia przed sądem decyzji nakładających karę pieniężną, a także odebranie punktów prawa jazdy z tytułu określonych naruszeń zasad ruchu drogowego - Sytuacja czysto krajowa - Niedopuszczalność wniosku)

2012/C 217/05

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Administratiwen syd Sofija-grad

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Anton Winkow

Strona pozwana: Naczalnik Administratiwno-nakazatełna dejnost

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administratiwen syd Sofija-grad — Wykładnia art. 82 ust. 1 akapit drugi lit. a) TFUE, art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE oraz decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (Dz.U. L 76, s. 16) — Wykładnia art. 47, 48 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej — Zgodność z prawem Unii przepisów krajowych wykluczających prawo do zaskarżenia przed sądem decyzji dotyczących kar pieniężnych w wysokości do 50 BGN nałożonych w następstwie naruszenia przepisów o ruchu drogowym

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad (Bułgaria) postanowieniem z dnia 27 grudnia 2010 r. (sprawa C-27/11) jest niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 145 z 14.5.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof — Austria) — VBV — Vorsorgekasse AG przeciwko Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA)

(Sprawa C-39/11) (1)

(Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE - Zakładowe fundusze prewencyjne - Inwestycje kapitałowe - Fundusze powiernicze mające siedzibę w innym państwie członkowskim - Dopuszczenie inwestycji w tego rodzaju funduszach jedynie wówczas, gdy posiadają one zezwolenie na sprzedaż swych jednostek uczestnictwa na terytorium krajowym)

2012/C 217/06

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: VBV — Vorsorgekasse AG

Strona pozwana: Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgerichtshof — Wykładnia art. 63 TFUE i nast. — Swobodny przepływ kapitału — Fundusze prewencyjne inwestujące obowiązkowe składki pracowników najemnych i osób pracujących na własny rachunek przeznaczone na finansowanie odpraw — Uregulowanie państwa członkowskiego ograniczające możliwości dokonywania inwestycji do funduszy posiadających zezwolenie na sprzedaż na terytorium tego państwa.

Sentencja

Artykuł 63 ust. 1 TFUE powinien być interpretowany w ten sposób, że sprzeciwia się on obowiązywaniu przepisów krajowych, które zezwalają zakładowemu funduszowi prewencyjnemu lub przedsiębiorstwu zbiorowego inwestowania utworzonemu przez ów fundusz prewencyjny celem zarządzania jego aktywami na inwestowanie tych aktywów w jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych mających siedzibę w innym państwie członkowskim jedynie wówczas, gdy ów fundusz powierniczy uzyskał zezwolenie na sprzedaż swych jednostek uczestnictwa na terytorium krajowym.

(1) Dz.U. C 130 z 30.4.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/4

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — J. Bakker przeciwko Minister van Financiën

(Sprawa C-106/11) (1)

(Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Właściwe ustawodawstwo - Pracownik mający obywatelstwo niderlandzkie, pracujący na pokładzie statków-pogłębiarek pływających poza terytorium Unii Europejskiej pod niderlandzką banderą dla pracodawcy mającego siedzibę w Niderlandach - Miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego - Objęcie niderlandzkim systemem zabezpieczenia społecznego)

2012/C 217/07

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: J. Bakker

Strona pozwana: Minister van Financiën

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden — Wykładnia art. 1 lit. a), art. 2 i art. 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 149, s. 2) — Pracownik mający obywatelstwo niderlandzkie pracujący na pokładzie statków-pogłębiarek, pływających poza terytorium Unii Europejskiej pod niderlandzką banderą, dla pracodawcy mającego siedzibę w Niderlandach — Pracownik zamieszkujący na terytorium innego państwa członkowskiego — Brak objęcia niderlandzkim systemem zabezpieczenia społecznego

Sentencja

Artykuł 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., ze zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem Rady (WE) nr 307/1999 z dnia 8 lutego 1999 r., należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by przepis ustawowy państwa członkowskiego wykluczał z przynależności do systemu zabezpieczenia społecznego tego państwa członkowskiego osobę znajdującą się w sytuacji takiej jak skarżący w postępowaniu głównym, która posiada obywatelstwo wspomnianego państwa członkowskiego, choć w nim nie zamieszkuje, i która jest zatrudniona na statku-pogłębiarce pływającym pod banderą tego państwa członkowskiego i wykonującym prace poza terytorium Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. C 160 z 28.5.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 czerwca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Innsbruck. — Austria) — Tyrolean Airways Tiroler Luftfahrt Gesellschaft mbH przeciwko Betriebsrat Bord der Tyrolean Airways Tiroler Luftfahrt Gesellschaft mbH.

(Sprawa C-132/11) (1)

(Dyrektywa 2000/78/WE - Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy - Odmienne traktowanie ze względu na wiek - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Zasady ogólne prawa Unii - Układ zbiorowy - Brak uwzględnienia przy zaszeregowywaniu stewardów i stewardes przewoźnika lotniczego w tabeli wynagrodzeń doświadczenia uzyskanego u innego przewoźnika lotniczego należącego do tego samego koncernu - Postanowienie umowne)

2012/C 217/08

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Innsbruck

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Tyrolean Airways Tiroler Luftfahrt Gesellschaft mbH

Strona pozwana: Betriebsrat Bord der Tyrolean Airways Tiroler Luftfahrt Gesellschaft mbH

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht Innsbruck — Wykładnia art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 6 ust. 1 i 3 TUE, a także art. 1, 2 i 6 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303, s. 16) — Odmienne traktowanie ze względu na wiek — Układ zbiorowy przewidujący, dla celów zaszeregowania stewardów i stewardes w tabeli wynagrodzeń, uwzględnienie doświadczenia zawodowego i umiejętności nabytych jedynie u danego przewoźnika lotniczego, z wyłączeniem tych, które zostały nabyte u innego przewoźnika należącego do tego samego koncernu — Brak możliwości zastosowania postanowienia zawartego w umowie o pracę ze względu na bezpośrednią skuteczność horyzontalną praw podstawowych

Sentencja

Wykładni art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy dokonywać w ten sposób, że przepis ten nie stoi na przeszkodzie istnieniu postanowienia układu zbiorowego, które do celów zaszeregowania do kategorii zatrudnienia przewidzianych w tym układzie, a tym samym do celów ustalania wysokości wynagrodzenia, uwzględnia jedynie doświadczenie zawodowe nabyte w charakterze stewarda lub stewardesy określonego przewoźnika lotniczego, wyłączając doświadczenie identyczne pod względem merytorycznym, lecz uzyskane u innego przewoźnika należącego do tego samego koncernu.

(1) Dz.U. C 186 z 25.6.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 3 kwietnia 2012 r. — DMC Beteiligungsgesellschaft mbH przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte

(Sprawa C-164/12)

2012/C 217/09

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht Hamburg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: DMC Beteiligungsgesellschaft mbH

Strona pozwana: Finanzamt Hamburg-Mitte.

Pytania prejudycjalne

Czy jest zgodna z art. 43 WE (wzgl. art. 49 TFUE) sytuacja, gdy przepisy krajowe w przypadku wniesienia do spółki kapitałowej udziałów w spółce osobowej przewidują, że wniesiony majątek zakładowy podlega obligatoryjnie oszacowaniu według wartości cząstkowej (i w ten sposób poprzez ujawnienie cichych rezerw powstaje dla podmiotu dokonującego wkładu zysk z tytułu zbycia), o ile stosowanie prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec jest wykluczone w chwili dokonania wkładu rzeczowego względem zysków z tytułu zbycia nowych udziałów w spółce, przyznanych podmiotowi dokonującemu wniesienia wkładu w zamian za ten wkład?

Na wypadek, gdyby na pytanie pierwsze należało udzielić odpowiedzi przeczącej: Czy są zgodne z art. 43 WE (wzgl. art. 49 TFUE) przepisy krajowe w sytuacji, gdy podmiotowi dokonującemu wkładu przyznaje się prawo do wystąpienia o bezodsetkowe odroczenie płatności podatku powstałego wskutek ujawnienia cichych rezerw w tym sensie, że podatek przypadający na zysk z tytułu zbycia może być uiszczony w rocznych ratach w wysokości minimum piątej części kwoty podatku przy założeniu, że uiszczenie tych rat jest zagwarantowane?

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Székesfehérvári Törvényszék (Węgry) w dniu 19 kwietnia 2012 r. — Gábor Fekete przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Középdunántúli Regionális Vám- és Pénzügyőri Főigazgatósága

(Sprawa C-182/12)

2012/C 217/10

Język postępowania: węgierski

Sąd krajowy

Székesfehérvári Törvényszék.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Gábor Fekete.

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Középdunántúli Regionális Vám- és Pénzügyőri Főigazgatósága.

Pytania prejudycjalne

Czy zgodnie z art. 561 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (1) z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (zwanego dalej rozporządzeniem wykonawczym), dla uznania za używanie do celów prywatnych środka transportu wystarczające jest upoważnienie udzielone przez właściciela środka transportu mającego siedzibę poza terytorium [celnym], czy też uznanie za używanie do celów prywatnych środka transportu jest możliwe tylko w ramach stosunku pracy, a dokładniej, jeżeli (właściciel) przewidzi to w umowie o pracę?

(1) Dz.U. L 253, s. 1.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial de Braga (Portugalia) w dniu 23 kwietnia 2012 r. — Impacto Azul, Lda przeciwko BPSA 9 — Promoção e Desenvolvimento de Investimentos Imobiliários, SA i in.

(Sprawa C-186/12)

2012/C 217/11

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Tribunal Judicial de Braga

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Impacto Azul, Lda

Strona pozwana: BPSA 9 — Promoção e Desenvolvimento de Investimentos Imobiliários, SA, Bouygues Imobiliária, SGPS, Lda, Bouygues Immobilier SA, Aniceto Fernandes Viegas, Óscar Cabanez Rodriguez

Pytania prejudycjalne

Czy sprzeczne z prawem wspólnotowym, a dokładniej z art. 49 TFUE w świetle wykładni nadanej temu przepisowi przez Trybunał Sprawiedliwości [Unii Europejskiej], jest wyłączenie stosowania systemu przewidzianego w art. 501 CSC [Código das Sociedades Comericias] do spółek z siedzibą w innym państwie członkowskim na podstawie systemu przewidzianego w art. 481 ust. 2, CSC?

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/6

Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-193/12)

2012/C 217/12

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Simon i J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez niewyznaczenie szeregu stref charakteryzujących się obecnością zbiorników wód powierzchniowych i gruntowych dotkniętych nadmierną zawartością azotanów lub zjawiskiem eutrofizacji lub zagrożeniem ich wystąpienia jako stref zagrożenia, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 3 ust. 1 i 4 i załącznika I do dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (1),

—	obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja zarzuca stronie pozwanej, że nie wyznaczyła w pełni w ramach przeglądu stref zagrożenia przeprowadzonego w 2007 r tych stref, czego powinna dokonać zgodnie z art. 3 ust. 1 i 4 oraz z załącznikiem I do dyrektywy Rady 91/676/EWG.

Komisja zarzuca w szczególności władzom francuskim, że nie wyznaczyły 10 dodatkowych stref zagrożenia i nie przedstawiły żadnych szczegółowych informacji, które mogłyby uzasadnić tę bezczynność.

(1) Dz.U. L 375, s. 1.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/7

Skarga wniesiona w dniu 26 kwietnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-197/12)

2012/C 217/13

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Dintilhac i C. Soulay, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie uzależniając zwolnienia do podatku VAT dotyczącego transakcji, o których mowa w art. 262, II, pkt 2, 3, 6 i 7 ogólnego kodeksu podatkowego od wymogu przeznaczenia do żeglugi na pełnym morzu w odniesieniu do jednostek pływających przewożących odpłatnie pasażerów i używanych do celów handlowych, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy dyrektywy VAT (1), a w szczególności na mocy art. 148 pkt a), c) i d) tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze Komisja podnosi, że zwolnienie od podatku VAT transakcji, o których mowa w art. 262 II pkt 2, 3, 6 i 7 code général des impôts [ogólnego kodeksu podatkowego (CGI)] nie było uzależnione od wymogu przeznaczenia do żeglugi na pełnym morzu w odniesieniu do jednostek pływających przewożących odpłatnie pasażerów i używanych do celów handlowych. Ta przesłanka obejmująca przeznaczenie do żeglugi na pełnym morzu została bowiem dodana w przepisach ustawowych regulujących podatek VAT we Francji w odpowiedzi na uzasadnioną opinię skierowaną do władz krajowych przez Komisję. Jednakże dostosowanie art. 262 II pkt 2 CGI do dyrektywy VAT zostało pozbawione skuteczności w wyniku interpretacji, na którą można powołać się względem organów administracyjnych, opublikowanej po wprowadzaniu zmian w przepisach, która nie wymienia przesłanki dotyczącej przeznaczenia do żeglugi na pełnym morzu, przewidzianej jednak w ustawie.

Zdaniem Komisji żaden z argumentów podniesionych przez stronę pozwaną w toku postępowania poprzedzającego wniesienie skargi dotyczących w szczególności zawężającej wykładni art. 148 pkt a) dyrektywy VAT oraz nadmiernie zawężającej wykładni przesłanki odnoszącej się do przeznaczenia do żeglugi na pełnym morzu, nie może uzasadniać nie zachowania przepisów wskazanej dyrektywy. Ponadto co się tyczy art. 131 dyrektywy 2006/112/WE, na który powołały się władze francuskie, nie może on uzasadniać odstępstwa od zasady ścisłej wykładni w zakresie zwolnień.

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 27 kwietnia 2012 r. — Minister voor Immigratie en Asiel, inny uczestnik postępowania: X

(Sprawa C-199/12)

2012/C 217/14

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Raad van State

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Minister voor Immigratie en Asiel

Inny uczestnik postępowania: X.

Pytania prejudycjalne

Czy cudzoziemcy z orientacją homoseksualną tworzą szczególną grupę społeczną w rozumieniu dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. 2004 L 304, s. 12, zwanej dalej „dyrektywą”)?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1: jakie czynności homoseksualne podlegają pod stosowanie dyrektywy oraz czy to może, gdy w związku z tymi czynnościami ma miejsce prześladowanie i są spełnione pozostałe przesłanki, prowadzić do przyznania statusu uchodźcy? To pytanie składa się z następujących pytań częściowych:

a)	Czy od homoseksualnych cudzoziemców można się spodziewać, że będą w swojej ojczyźnie trzymali w tajemnicy przed każdym swoją orientację seksualną w celu uniknięcia prześladowania?

W przypadku odpowiedzi negatywnej na poprzednie pytanie częściowe: czy od homoseksualnego cudzoziemca można się spodziewać, że przy uzewnętrznianiu swojej orientacji seksualnej w swojej ojczyźnie zachowa powściągliwość w celu uniknięcia prześladowania, a jeśli tak to w jakiej mierze? Czy można o tyle od osób homoseksualnych spodziewać się więcej powściągliwości niż od osób heteroseksualnych?

c)	Jeżeli w tym kontekście można dokonać rozróżnienia między zachowaniami dotyczącymi istoty orientacji seksualnej i takim, u których taki przypadek nie występuje: co należy rozumieć poprzez istotę orientacji seksualnej i jak można tę istotę określić?

Czy okoliczność faktyczna, że czynności homoseksualne na podstawie Offences against the Person Act 1861 r. podlegają karze w Sierra Leone i są zagrożone karą pozbawienia wolności stanowi akt prześladowania w rozumieniu art. 9 ust. 1 lit. a) w związku z ust. 2 lit. c) dyrektywy? W razie zaprzeczenia: przy spełnieniu jakich okoliczności zachodzi taki przypadek?

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 27 kwietnia 2012 r. — Minister voor Immigratie en Asiel, inny uczestnik postępowania: Y

(Sprawa C-200/12)

2012/C 217/15

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Raad van State

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Minister voor Immigratie en Asiel

Inny uczestnik postępowania: Y

Pytania prejudycjalne

Czy obcokrajowcy o orientacji homoseksualnej tworzą szczególną grupę społeczną w rozumieniu art. 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 12, dalej zwanej „dyrektywą”)?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: jakie czynności homoseksualne wchodzą w zakres obowiązywania dyrektywy oraz czy może to, gdy w związku z tymi czynnościami ma miejsce prześladowanie i są spełnione pozostałe przesłanki, prowadzić do przyznania statusu uchodźcy? To pytanie składa się z następujących pytań częściowych:

a)	Czy można oczekiwać od homoseksualnych cudzoziemców, że w swojej ojczyźnie będą ukrywać przed każdym swoją orientację seksualną w celu uniknięcia prześladowania?

W przypadku odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie częściowe: czy można oczekiwać od homoseksualnego cudzoziemca, że przy uzewnętrznianiu swojej orientacji seksualnej w swojej ojczyźnie zachowa powściągliwość w celu uniknięcia prześladowania, a jeśli tak, to w jakiej mierze? Czy można w tym zakresie oczekiwać od osób homoseksualnych większej powściągliwości niż od osób heteroseksualnych?

c)	Jeżeli w tym kontekście można dokonać rozróżnienia między zachowaniami dotyczącymi istoty orientacji seksualnej i takimi, które jej nie dotyczą: co należy rozumieć poprzez istotę orientacji homoseksualnej i w jaki sposób można ją określić?

Czy sama okoliczność faktyczna, że czynności homoseksualne na podstawie Penal Code Act podlegają karze w Ugandzie i są zagrożone karą pozbawienia wolności, stanowi akt prześladowania w rozumieniu art. 9 ust. 1 lit. a) w związku z ust. 2 lit. c) dyrektywy? W przypadku odpowiedzi przeczącej: przy spełnieniu jakich okoliczności zachodzi zatem taki przypadek?

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 27 kwietnia 2012 r. — Z, druga strona postępowania: Minister voor Immigratie en Asiel

(Sprawa C-201/12)

2012/C 217/16

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Raad van State

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Z

Druga strona postępowania: Minister voor Immigratie en Asiel

Pytania prejudycjalne

Czy cudzoziemcy o orientacji homoseksualnej tworzą szczególną grupę społeczną w rozumieniu dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości [treści] przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, zwanej dalej „dyrektywą”)?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1: jakie czynności homoseksualne wchodzą w zakres obowiązywania dyrektywy oraz czy może to, gdy w związku z tymi czynnościami ma miejsce prześladowanie i są spełnione pozostałe przesłanki, prowadzić do przyznania statusu uchodźcy? To pytanie składa się z następujących pytań częściowych:

a)	Czy można oczekiwać od homoseksualnych cudzoziemców, że w swojej ojczyźnie będą ukrywać przed każdym swoją orientację seksualną w celu uniknięcia prześladowania?

W przypadku odpowiedzi negatywnej na poprzednie pytanie częściowe: czy można oczekiwać od homoseksualnego cudzoziemca, że przy uzewnętrznianiu swojej orientacji seksualnej w swojej ojczyźnie zachowa powściągliwość w celu uniknięcia prześladowania, a jeśli tak to w jakiej mierze? Czy można w tym zakresie od osób homoseksualnych spodziewać się więcej powściągliwości niż od osób heteroseksualnych?

c)	Jeżeli w tym kontekście można dokonać rozróżnienia między zachowaniami dotyczącymi istoty orientacji seksualnej i takim, u których taki przypadek nie występuje: co należy rozumieć poprzez istotę orientacji seksualnej i jak można ją określić?

Czy już sama okoliczność faktyczna, że czynności homoseksualne na podstawie Code Pénal w Senegalu podlegają w dyskryminujący sposób karze i są zagrożone karą pozbawienia wolności, stanowi akt prześladowania w rozumieniu art. 9 ust. 1 lit. a) w związku z ust. 2 lit. c) dyrektywy? W razie zaprzeczenia: przy spełnieniu jakich okoliczności zachodzi taki przypadek?

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 14 maja 2012 r. — Vodafone Omnitel Nv przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri

(Sprawa C-228/12)

2012/C 217/17

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vodafone Omnitel Nv

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni wspólnotowych przepisów sektorowych, w szczególności przepisów dyrektywy 2002/20/WE (1) należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwiają się one przywołanym przepisom krajowym, a zwłaszcza ustawie nr 266 z 2005 r., w szczególności z uwagi na to jak te przepisy krajowe są stosowane in concreto na szczeblu wykonawczym.

(1) Dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach); Dz.U. L 108, s. 21.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 14 maja 2012 r. — Fastweb SpA przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni i in.

(Sprawa C-229/12)

2012/C 217/18

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Fastweb SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni i in.

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 14 maja 2012 r. — WIND Telecomunicazioni SpA przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni i in.

(Sprawa C-230/12)

2012/C 217/19

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: WIND Telecomunicazioni SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni i in.

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/10

(Sprawa C-231/12)

2012/C 217/20

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vodafone Omnitel Nv

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/10

(Sprawa C-232/12)

2012/C 217/21

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Fastweb SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni i in.

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di La Spezia (Włochy) w dniu 14 maja 2012 r. — Simone Gardella przeciwko Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)

(Sprawa C-233/12)

2012/C 217/22

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale di La Spezia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Simone Gardella

Strona pozwana: Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 20, 45, 48 i art. 145-147 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 15 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym lub krajowej praktyce administracyjnej, które uniemożliwiają pracownikowi z jednego państwa członkowskiego przenoszenie do systemu emerytalnego podmiotu międzynarodowego znajdującego się w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym pracuje on i jest ubezpieczony, składek emerytalnych uiszczonych w ramach systemu zabezpieczenia społecznego jego własnego państwa, w którym wcześniej był ubezpieczony?

2)	Czy w następstwie sytuacji opisanej w pierwszym pytaniu, prawo do przeniesienia składek powinno być zapewnione również w braku szczególnego porozumienia pomiędzy z jednej strony państwem członkowskim pochodzenia pracownika lub jego zakładu emerytalnego a z drugiej strony podmiotem międzynarodowym?

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 14 maja 2012 r. — Sky Italia Srl przeciwko AGCOM

(Sprawa C-234/12)

2012/C 217/23

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Sky Italia Srl

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni (AGCOM)

Pytania prejudycjalne

Czy art. 4 dyrektywy 2010/13/UE (1), ogólną zasadę równości i postanowienia Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczące swobodnego przepływu usług, swobody przedsiębiorczości i swobodnego przepływu kapitału należy interpretować w ten sposób, że stoją na przeszkodzie art. 38 ust 5 dekretu ustawodawczego nr 177/2005, który wprowadza mniejsze ograniczenia czasu reklamowego dla nadawców telewizji kodowanej niż dla nadawców telewizji niekodowanej?

Czy art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, interpretowany w świetle art. 10 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, a w szczególności zasada pluralizmu mediów, stoją na przeszkodzie art. 38 ust. 5 dekretu ustawodawczego nr 177/2005, który wprowadza mniejsze ograniczenia czasu reklamowego dla nadawców telewizji kodowanych w porównaniu z ograniczeniami dla nadawców telewizji niekodowanych, powodując zakłócenie konkurencji i sprzyjając powstaniu lub umocnieniu dominujących pozycji na rynku reklamy telewizyjnej?

(1) Dz.U. L 95, s. 1.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/11

Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-237/12)

2012/C 217/24

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Simon i J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez brak zapewnienia prawidłowego i pełnego wdrożenia wszystkich wymogów ustanowionych w załącznikach II i III do dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (1), Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 5 ust. 4 i załączników II (A.1, A.2, A.3 i A.5) i III (1.1, 1.2, 1.3 i 2) do tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja zarzuca stronie pozwanej, że nie wdrożyła w sposób prawidłowy i pełny wszystkich wymogów ustanowionych w art. 5 ust. 4 i w załącznikach II (A.1, A.2, A.3 i A.5) i III (1.1, 1.2, 1.3 i 2) do dyrektywy 91/676/EWG. Komisja wyraża wątpliwości co do zgodności przepisów krajowych z prawem Unii dotyczące:

—	okresów, kiedy rolnicze wykorzystanie nawozu jest niewłaściwe lub wręcz zakazane;

—	pojemności zbiorników do przechowywania odchodów zwierzęcych;

—	metody obliczania ilości azotu do zastosowania przy zrównoważonym nawożeniu;

—	ilościowego ograniczenia rolniczego wykorzystania odchodów zwierzęcych;

—	uregulowań dotyczących rolniczego wykorzystania w terenie o dużym nachyleniu;

—	uregulowań dotyczących rolniczego wykorzystania na gruntach nasyconych wodą, zatopionych, przemarzniętych lub pokrytych śniegiem.

(1) Dz.U. L 375, s. 1.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 24 maja 2012 r. — WIND Telecomunicazioni SpA przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

(Sprawa C-254/12)

2012/C 217/25

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: WIND Telecomunicazioni SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni wspólnotowych przepisów sektorowych, w szczególności przepisów dyrektywy 2002/20/WE (1) należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwiają się one przywołanym przepisom krajowym, a zwłaszcza ustawie nr 266 z 2005 r., w szczególności z uwagi na to, jak te przepisy krajowe są stosowane in concreto na szczeblu wykonawczym.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 24 maja 2012 r. — Telecom Italia SpA przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri

(Sprawa C-255/12)

2012/C 217/26

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Telecom Italia SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/12

(Sprawa C-256/12)

2012/C 217/27

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Telecom Italia SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 24 maja 2012 r. — Sky Italia Srl przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Commissione di Garanzia dell’Attuazione della Legge sullo Sciopero nei Servizi Pubblici Essenziali

(Sprawa C-257/12)

2012/C 217/28

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Sky Italia Srl

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Commissione di Garanzia dell’Attuazione della Legge sullo Sciopero nei Servizi Pubblici Essenziali

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 24 maja 2012 r. — Vodafone Omnitel Nv przeciwko Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

(Sprawa C-258/12)

2012/C 217/29

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vodafone Omnitel Nv

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni

Pytanie prejudycjalne

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/13

Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-263/12)

2012/C 217/30

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Patakia i B. Stromsky)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że nie podjąwszy w wyznaczonym terminie wszystkich działań koniecznych do odzyskania pomocy państwa przyznanej przez Grecję Ellinikos Chrysos SA [C 48/08 (ex NN 61/2008)], uznanej za przyznaną niezgodnie z prawem i za niezgodną z rynkiem wewnętrznym zgodnie z art. 1 decyzji Komisji z dnia 23 lutego 2011 r. [notyfikowanej jako dokument nr C(2011) 1006 wersja ostateczna], a w każdym razie nie informując w wystarczający sposób Komisji o działaniach podjętych na podstawie tego artykułu, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 2, 3 i 4 wspomnianej decyzji i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W dniu 23 lutego 2011 r. Komisja stwierdziła, że pomoc państwa w kwocie 15,34 mln EUR, którą Grecja przyznała niezgodnie z prawem i z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej na rzecz Ellinikos Chrysos SA w formie sprzedaży aktywów i gruntów poniżej ich wartości oraz zwolnienia z obowiązku uiszczenia należnych podatków w celu ochrony miejsc pracy i środowiska, a także zapewnienia zachęty dla potencjalnych nabywców kopalni Kassandra, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym (1). W tej samej decyzji Komisja zażądała od Republiki Greckiej odzyskania od beneficjenta wskazanej powyżej pomocy wraz z odsetkami. Republika Grecka została także zobowiązana do informowania Komisji o działaniach podejmowanych w celu wykonania powyższej decyzji.

2)	Republika Grecka poprosiła o przedłużenie dwumiesięcznego terminu wyznaczonego w celu przekazania informacji, na co Komisja się nie zgodziła z powodu braku powodów uzasadniających takie przedłużenie.

3)	Mimo pism upominających z dnia 19 maja 2011 r. i z dnia 14 lipca 2011 r. wystosowanych przez Komisję do Republiki Greckiej Komisji nie została przekazana w wyznaczonym terminie żadna informacja na temat podjęcia działań w celu wykonania decyzji Komisji.

W dniu 8 maja 2012 r. władze greckie notyfikowały Komisji swoje pismo z dnia 25 kwietnia 2012 r., w którym zażądały od spółki Ellinikos Chrysos S.A. zwrotu wskazanej powyżej pomocy państwa w terminie 30 dni. Komisja podkreśla jednak, że w owym piśmie nie ma mowy o kwocie podlegającej odzyskaniu. Należy zauważyć, że choć Komisja obliczyła główną kwotę pomocy państwa we wspomnianej decyzji, władze greckie nie obliczyły kwoty odsetek, jak powinny to uczynić, ani nie wspominają o tym w swoim żądaniu skierowanym do spółki. W każdym wypadku ta pierwsza reakcja władz greckich miała miejsce dopiero 14 miesięcy po wydaniu decyzji Komisji i od tamtej chwili Komisja nie otrzymała żadnej innej informacji na temat odzyskania spornej pomocy państwa.

(1) Artykuł 1 decyzji Komisji z dnia 23 lutego 2011 r. w sprawie pomocy państwa C 48/08 (ex NN 61/08) udzielonej przez Grecję na rzecz Ellinikos Chrysos SA.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/14

Skarga wniesiona w dniu 7 czerwca 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Węgrom

(Sprawa C-286/12)

2012/C 217/31

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Enegren i K. Talabér-Ritz pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Węgierska

Żądania strony skarżącej

—

Orzeczenie, że Węgry uchybiły swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 2 i 6 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (1) w ten sposób, że przyjęły uregulowanie krajowe, na mocy którego stosunki służbowe sędziów, prokuratorów i notariuszy ustają obligatoryjnie z osiągnięciem przez nich wieku 62 lat, co powoduje odmienne traktowanie ze względu na wiek, które nie ma uzasadnienia w postaci zgodnego z prawem celu, a w każdym razie nie jest właściwe ani konieczne dla osiągnięcia zamierzonego celu.

—	obciążenie Węgier kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z węgierskim uregulowaniem dotyczącym obligatoryjnego wieku maksymalnego sędziów, prokuratorów i notariuszy, stosunek służbowy osób wykonujących te zawody ustaje z chwilą osiągnięcia określonego wieku — obecnie 62 lat — podczas gdy wcześniej mogli wykonywać swoje obowiązki do ukończenia 70 lat. Zgodnie ze spornym uregulowaniem stosunek służbowy sędziów i prokuratorów, którzy osiągnęli nowy wiek maksymalny przed dniem 1 stycznia 2012 r., ustanie z dniem 30 czerwca 2012 r., a stosunek służbowy sędziów i prokuratorów, którzy osiągną nowy wiek maksymalny między dniem 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2012 r., ustanie z dniem 31 grudnia 2012 r. W przypadku notariuszy obniżenie obligatoryjnego wieku maksymalnego z 70 do 62 lat wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Komisja na poparcie skargi przytacza następujące zarzuty i argumenty:

Po pierwsze uważa, że sporne uregulowanie krajowe wprowadza odmienne traktowanie ze względu na wiek w rozumieniu art. 2 dyrektywy, ponieważ sędziów, prokuratorów i notariuszy, którzy osiągnęli nowy obligatoryjny wiek maksymalny, traktuje w sposób mniej korzystny niż wszystkie pozostałe osoby aktywne zawodowo, które osiągnęły nie osiągnęły takiego wieku.

Uregulowanie, które wprowadza odmienne traktowanie ze względu na wiek, powinno — by mogło pozostać poza zakresem zakazu dyskryminacji — spełniać wymogi ustanowione w art. 6 dyrektywy. Na podstawie tego przepisu z jednej strony uregulowanie takie powinno być obiektywnie uzasadnione zgodnym z prawem celem, a z drugiej strony środki do osiągnięcia tego celu powinny być właściwe i konieczne (zasada proporcjonalności).

W tej kwestii Komisja podnosi, że ani sporne uregulowanie nie określa wyraźnie zgodnego z prawem celu, ani nie można takiego celu wywnioskować z kontekstu. Sytuacja taka sama w sobie stanowi naruszenie dyrektywy, gdyż jest to okoliczność utrudniająca kontrolę sądową zgodności z prawem i proporcjonalności uregulowania krajowego. Jeżeli chodzi o zgodność z prawem celów wskazywanych w toku postępowania w sprawie uchybienia, Komisja twierdzi, że jedynie cele z zakresu polityki społecznej można uznać za cele mogące uzasadnić odstępstwo od zakazu dyskryminacji ze względu na wiek.

Wreszcie w opinii Komisji sporne uregulowanie krajowe nie jest właściwe ani konieczne do osiągnięcia wskazanych jako zgodne z prawem celów, ponieważ: i) okres przejściowy wynoszący najwyżej rok i sześć miesięcy jest nadzwyczaj krótki, jeżeli wziąć pod uwagę drastyczne obniżenie obligatoryjnego wieku maksymalnego z 70 do 62 lat w przypadku stosunku służbowego oraz ii) okres przejściowy nie jest spójny z punktu widzenia powszechnej reformy systemu emerytalnego, która podnosi powszechny wiek emerytalny z 62 do 65 lat przez okres ośmiu lat zawarty między rokiem 2014 a 2022, co spowoduje — już po upływie dwóch lat — ponowne podwyższenie obligatoryjnego wieku maksymalnego dla stosunku służbowego. W konsekwencji Komisja uważa, że sporne uregulowanie krajowe w sposób nieproporcjonalny narusza uzasadnione interesy sędziów, prokuratorów i notariuszy, których obejmuje, a nadto wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia zamierzonego celu.

(1) Dz.U. L 303, s. 16, zwanej dalej „dyrektywą”

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/16

Wyrok Sądu z dnia 14 czerwca 2012 r. — Stichting Natuur en Milieu i Pesticide Action Network Europe przeciwko Komisji

(Sprawa T-338/08) (1)

(Środowisko naturalne - Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 - Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów - Wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej - Odmowa - Środek o charakterze indywidualnym - Ważność - Konwencja z Aarhus)

2012/C 217/32

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Stichting Natuur en Milieu (Utrecht, Niderlandy) i Pesticide Action Network Europe (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: B. Kloostra i A. van den Biesen, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo B. Burggraaf i S. Schønberg, następnie B. Burggraaf i P. Oliver, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: początkowo M. Dowgielewicz, następnie M. Szpunar, pełnomocnicy) i Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: K. Michoel i B. Driessen, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 1 lipca 2008 r. odrzucających jako niedopuszczalne wnioski skarżących o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej rozporządzenia Komisji (WE) nr 149/2008 z dnia 29 stycznia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady poprzez ustanowienie załączników II, III i IV ustalających najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla produktów wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia (Dz.U. L 58, s. 1).

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 1 lipca 2008 r. odrzucających jako niedopuszczalne wnioski Stichting Natuur en Milieu oraz Pesticide Action Network Europe o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej rozporządzenia Komisji (WE) nr 149/2008 z dnia 29 stycznia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady poprzez ustanowienie załączników II, III i IV ustalających najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla produktów wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia.

2)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Stichting Natuur en Milieu oraz Pesticide Action Network Europe.

3)	Rzeczpospolita Polska i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 301 z 22.11.2008.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/16

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Insula przeciwko Komisji

(Sprawa T-246/09) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowy w sprawie finansowania projektów w zakresie badań i rozwoju - Umowy MEDIS i Dias.Nets - Brak udokumentowania i niezgodność z postanowieniami umownymi części zadeklarowanych wydatków - Zatrzymanie kwoty przeznaczonej dla innego kontrahenta - Zwrot wypłaconych kwot - Niedopuszczalność części skargi - Powództwo wzajemne Komisji - Umorzenie części postępowania dotyczącej powództwa wzajemnego)

2012/C 217/33

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci P. Marsal i J.-D. Simonet)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A. M. Rouchaud-Joët i F. Mirza, następnie A. M. Rouchaud-Joët i D. Calciu, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów L. Defalque i S. Woog)

Przedmiot

Skarga zmierzająca po pierwsze do stwierdzenia, że wierzytelność Komisji w kwocie 189 241,64 EUR jest bezzasadna, po drugie, do zobowiązania Komisji do wydania „noty korygującej” na tę kwotę, a wreszcie do zasądzenia od Komisji na rzecz skarżącej odszkodowania w wysokości 212 597 EUR — tytułem żądania głównego — i w wysokości 230 025 EUR — tytułem żądania ewentualnego.

Sentencja

1)	Skarga wniesiona przez Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) zostaje oddalona.

2)	Postępowanie w przedmiocie żądań wzajemnych przedstawionych przez Komisję, w zakresie w jakim zmierzają one do zasądzenia od Insuli zapłaty wynikającej z umowy Dias.Net kwoty głównej wraz z odsetkami, zostaje umorzone.

3)	Insula zostaje zobowiązana do zapłaty na rzecz Komisji należności głównej wynoszącej 157 983,11 EUR, powiększonej o odsetki za zwłokę według stopy 2,75 % rocznie od dnia 16 maja 2009 r. do dnia całkowitej zapłaty wskazanej należności głównej.

4)	Insula pokrywa własne koszty, a także koszty poniesione przez Komisję, w tym koszty związane z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

(1) Dz.U. C 193 z 15.8.2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/17

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Insula przeciwko Komisji

(Sprawa T-366/09) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowy w sprawie finansowania projektów w zakresie badań i rozwoju - Umowy Ecres, El Hierro, Islands 2010, Opet I, Opet II, Opet Ola, Respire, Sustainable Communities i Virtual Campus - Brak udokumentowania i niezgodność z postanowieniami umownymi części zadeklarowanych wydatków - Zwrot zaliczek lub wypłaconych kwot - Niedopuszczalność części skargi - Powództwo wzajemne Komisji)

2012/C 217/34

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci J.-D. Simonet i P. Marsal)

Przedmiot

Skarga zmierzająca do tego, aby Sąd — na podstawie art. 238 WE — po pierwsze, orzekł, że wierzytelność Komisji w kwocie 114 996,82 EUR jest bezzasadna, a po drugie, uznał za w części zasadną wierzytelność Komisji w kwocie 253 617,08 EUR oraz zasądził od Komisji na rzecz skarżącej odszkodowanie w wysokości 146 261,06 EUR — tytułem żądania głównego — i w wysokości 573 273,42 EUR — tytułem żądania ewentualnego.

Sentencja

1)	Skarga wniesiona przez Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) zostaje oddalona.

2)	Insula zostaje zobowiązana do zapłaty na rzecz Komisji Europejskiej należności głównej wynoszącej 114 996,82 EUR, powiększonej o odsetki za zwłokę według stopy 2,5 % rocznie od dnia 16 sierpnia 2009 r. do dnia całkowitej zapłaty wskazanej należności głównej.

3)	Insula zostaje zobowiązana do zapłaty na rzecz Komisji należności głównej wynoszącej 253 617,08 EUR, powiększonej o odsetki za zwłokę według stopy 2,5 % rocznie od dnia 8 września 2009 r. do dnia całkowitej zapłaty wskazanej należności głównej.

4)	W pozostałym zakresie powództwo wzajemne Komisji zostaje oddalone.

5)	Insula pokrywa własne koszty, a także koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 282 z 21.11.2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/17

Wyrok Sądu z dnia 14 czerwca 2012 r. — Vereniging Milieudefensie i Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht przeciwko Komisji

(Sprawa T-396/09) (1)

(Środowisko naturalne - Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 - Obowiązek ochrony i poprawy jakości powietrza przez państwa członkowskie - Czasowe odstępstwo przyznane państwu członkowskiemu - Wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej - Odmowa - Środek o charakterze indywidualnym - Ważność - Konwencja z Aarhus)

2012/C 217/35

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Vereniging Milieudefensie (Amsterdam, Niderlandy) i Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht (Utrecht, Niderlandy) (przedstawiciel: A. van den Biesen, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo P. Oliver, W. Roels i A. Alcover San Pedro, następnie P. Oliver, A. Alcover San Pedro i E. Manhaeve, a w końcu P. Oliver, A. Alcover San Pedro i B. Burggraaf, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C. Wissels, Y. de Vries, J. Langer i M. de Ree, pełnomocnicy); Parlament Europejski (przedstawiciele: początkowo L. Visaggio i A. Baas, następnie L. Visaggio i G. Corstens, pełnomocnicy) i Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Moore i F. Naert, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 6121 z dnia 28 lipca 2009 r. odrzucającej jako niedopuszczalny wniosek skarżących o wszczęcie przez Komisję wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej jej decyzji C(2009) 2560 wersja ostateczna z dnia 7 kwietnia 2009 r., przyznającej Królestwu Niderlandów czasowe odstępstwo od obowiązków przewidzianych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz.U. L 152, s. 1).

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2009) 6121 z dnia 28 lipca 2009 r.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona obok własnych kosztów kosztami poniesionymi przez Vereniging Milieudefensie i Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht, w tym kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego.

3)	Królestwo Niderlandów, Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 297 z 5.12.2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/18

Wyrok Sądu z dnia 7 czerwca 2012 — Meda Pharma przeciwko OHIM — Nycomed (ALLERNIL)

(Sprawy połączone T-492/09 i T-147/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską - Słowny znak towarowy ALLERNIL - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ALLERNIL - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy ALLERGODIL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Uzasadnienie - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009)

2012/C 217/36

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Meda Pharma GmbH & Co. KG (Bad Homburg vor der Höhe, Niemcy) (przedstawiciele: G. Würtenberger i R. Kunze, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo B. Schmidt, następnie D. Walicka i ostatecznie G. Schneider, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Nycomed GmbH (Konstancja, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo A. Ferchland, następnie A. Ferchland i K. Trautmann, adwokaci)

Przedmiot

Dwie skargi wniesione na dwie decyzje Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 września 2009 r. (sprawy R 1386/2007-4 i R 697/2007-4), dotyczące postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Meda Pharma GmbH & Co. KG a Nycomed GmbH.

Sentencja

1)	Skargi zostają oddalone

2)	Meda Pharma GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania w sprawach T-492/09 i T-147/10

(1) Dz.U. C 37 z 13.2.2010.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/18

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Insula przeciwko Komisji

(Sprawa T-110/10) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa o finansowanie projektów badawczo–rozwojowych - Umowa El Hierro - Brak dowodów oraz niezgodność zadeklarowanych wydatków z postanowieniami umownymi - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Żądanie wzajemne Komisji)

2012/C 217/37

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci J.D. Simonet i P. Marsal)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A.M. Rouchaud-Joët i F. Mirza, następnie A.M. Rouchaud-Joët i D. Calciu, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów L. Defalque i S. Woog)

Przedmiot

Żądanie przedstawione na podstawie art. 272 TFUE zmierzające z jednej strony do stwierdzenia, że wniosek Komisji o uzyskanie zwrotu kwoty 84 120 EUR nie jest zasadny, a z drugiej strony do nakazania Komisji wydania noty kredytowej opiewającej na kwotę 84 120 EUR.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Zasądza się od Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) na rzecz Komisji Europejskiej kwotę główną w wysokości 84 120 EUR wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 2,5 % rocznie od dnia 26 stycznia 2010 r. do całkowitej zapłaty rzeczonej kwoty głównej.

3)	W pozostałym zakresie żądanie wzajemne Komisji zostaje oddalone.

4)	Insula pokrywa własne koszty i koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 134 z 22.5.2010.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/18

Wyrok Sądu z dnia 14 czerwca 2012 r. — Seven Towns przeciwko OHIM (siedem różnokolorowych kwadratów)

(Sprawa T-293/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego siedem różnokolorowych kwadratów - Oznaczenie mogące stanowić wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/38

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Seven Towns Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat E. Schäfer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Botis, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 kwietnia 2010 r. (sprawa 1475/2009-1) dotyczącą zgłoszenia oznaczenia przedstawiającego siedem różnokolorowych kwadratów jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron pokrywa własne koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 260 z 25.9.2010.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/19

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Hartmann przeciwko OHIM — Mölnlycke Health Care (MESILETTE)

(Sprawa T-342/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego MESILETTE - Wcześniejsze słowne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe MEDINETTE - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/39

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Paul Hartmann AG (Heidenheim an der Brenz, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat N. Aicher)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard — Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Mölnlycke Health Care AB (Göteborg, Szwecja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 maja 2010 r. (sprawa R 1222/2009-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Hartmann AG a Mölnlycke Health Care AB.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 20 maja 2010 r. (sprawa R 1222/2009-2).

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz. U. C 288 z 23.10.2010.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/19

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Seikoh Giken przeciwko OHIM — Seiko Holdings (SG SEIKOH GIKEN)

(Sprawa T-519/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa - Wniosek o rozszerzenie terytorialne ochrony - Graficzny znak towarowy SG SEIKOH GIKEN - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy SEIKO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/40

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kabushiki Kaisha Seikoh Giken (Matsudo-shi Chiba, Japonia) (przedstawiciele: G. Marín Raigal, P. López Ronda i G. Macias Bonilla, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel. J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Seiko Holdings Kabushiki Kaisha (Tokio, Japonia) (przedstawiciele: J. Fish, R. Miller, solicitors i A. Bryson, barrister)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 sierpnia 2010 r. (sprawa R 1553/2009-1) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Seiko Holdings Kabushiki Kaisha a Kabushiki Kaisha Seikoh Giken.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Kabushiki Kaisha Seikoh Giken zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 13 z 15.1.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/20

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 — Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias przeciwko OHIM — Garmo (HELLIM)

(Sprawa T-534/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego HELLIM - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak wspólny HALLOUMI - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 63 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009)

2012/C 217/41

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias (Nikozja, Cypr) (przedstawiciele: początkowo adwokaci C. Milbradt i H. Van Volxem, następnie adwokaci C. Milbradt i A. Schwarz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Garmo AG (Stuttgart, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 września 2010 r. (sprawa R 794/2010-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias a Garmo AG.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/20

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias przeciwko OHIM — Garmo (GAZI Hellim)

(Sprawa T-535/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego GAZI Hellim - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak wspólny HALLOUMI - Względna podstawa odmowy rejestracji - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/42

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias (Nikozja, Cypr) (przedstawiciele: początkowo adwokaci C. Milbradt i H. Van Volxem, następnie adwokaci C. Milbradt i A. Schwarz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Garmo AG (Stuttgart, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 września 2010 r. (sprawa R 1497/2009-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias a Garmo AG.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 20 września 2010 r. (sprawa R 1497/2009-4).

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.

(1) Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/20

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — XXXLutz Marken przeciwko OHIM — Meyer Manufacturing (CIRCON)

(Sprawa T-542/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego CIRCON - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy CIRCULON - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Charakter wysoce odróżniający - Renoma - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Postępowanie przed izbą odwoławczą - Prawo do obrony - Artykuły 75 i 76 rozporządzenia nr 207/2009)

2012/C 217/43

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: XXXLutz Marken GmbH (Wels, Austria) (przedstawiciel: adwokat H. Pannen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo R. Manea, następnie K. Klüpfel, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Meyer Manufacturing Co. Ltd (Kowloon, Hong-Kong) (przedstawiciel: adwokat M. Fiedler)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 września 2010 r. (sprawa R 40/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Meyer Manufacturing Co. Ltd a XXXLutz Marken GmbH.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 września 2010 r. (sprawa R 40/2010-1).

2)	OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez XXXLutz Marken GmbH.

3)	Meyer Manufacturing Co. Ltd pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/21

Wyrok Sądu z dnia 12 czerwca 2012 r. — Stichting Regionaal Opleidingencentrum van Amsterdam przeciwko OHIM — Investimust (COLLEGE)

(Sprawa T-165/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy COLLEGE - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru opisowego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/44

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Regionaal Opleidingencentrum van Amsterdam (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat R. van Leeuwen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Investimust SA (Genewa, Szwajcaria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 stycznia 2011 r. (sprawa R 508/2010-4) dotycząca postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Stichting Regionaal Opleidingencentrum van Amsterdam a Investimust SA.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Stichting Regionaal Opleidingencentrum van Amsterdam zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 152 z 21.5.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/21

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. — Hotel Reservation Service Robert Ragge przeciwko OHIM — Promotora Imperial (iHotel)

(Sprawa T-277/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego iHotel - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy i-hotel - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/45

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hotel Reservation Service Robert Ragge GmbH (przedstawiciele: adwokaci M. Koch i D. Hötte)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Promotora Imperial, SA (Pozuelo de Alarcón, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 24 lutego 2011 r. (sprawa R 832/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Promotora Imperial, SA a Hotel Reservation Service Robert Ragge GmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Hotel Reservation Service Robert Ragge GmbH pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez OHIM.

(1) Dz.U. C 238 z 13.8.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/22

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2012 r. Süd-Chemie przeciwko OHIM — Byk-Cera BV (CERATIX)

(Sprawa T-312/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego CERATIX - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy CERATOFIX - Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2012/C 217/46

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Süd-Chemie AG (przedstawiciele: Baron W. von der Osten-Sacken i A. Wenninger-Lenz, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Byk-Cera BV (Deventer, Nidrlandy) (przedstawiciele: J. Kroher, A. Hettenkofer, adwokaci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 kwietnia 2011 r. (sprawa R 1585/2010-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Süd-Chemie AG i Byk-Cera BV

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Süd-Chemie AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 238 z 13.8.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/22

Postanowienie Sądu z dnia 4 czerwca 2012 r. — Azienda Agricola Bracesco przeciwko Komisji

(Sprawa T-440/09) (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna - Rolnictwo - Ptasia grypa - Wyjątkowe środki wsparcia rynku jaj i drobiu - Niewłączenie przepiórek do gatunków drobiu uprawniających do rekompensaty - Zasady równości traktowania i niedyskryminacji - Brak związku przyczynowego - Skarga w oczywisty sposób pozbawiona podstawy prawnej)

2012/C 217/47

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Azienda Agricola Bracesco Srl — in liquidazione (Orgiano, Włochy) (przedstawiciele: F. Tosello, S. Rizzioli i C. Pauly, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawciele: F. Jimeno Fernández i D. Nardi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie zmierzająca do uzyskania wyrównania domniemanej szkody poniesionej przez skarżącą wskutek przyjęcia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1010/2006 z dnia 3 lipca 2006 r. dotyczącego niektórych nadzwyczajnych środków wsparcia rynku w sektorze jaj i drobiu w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 180, s. 3) ze względu na to, że rozporządzenie to nie przewiduje takich środków wsparcia hodowców zajmujących się hodowlą i sprzedażą przepiórek.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej.

2)	Azienda Agricola Bracesco Srl — in liquidazione pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 312 z 19.12.2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/22

Postanowienie Sądu z dnia 4 czerwca 2012 r. — Ezzedine i in. przeciwko Radzie

(Sprawy T-131/11, T-132/11, T-137/11, od T-139/11 do T-141/11, od T-144/11 do T-148/11 i T-182/11) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające stosowane w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej - Skreślenie z wykazu osób i podmiotów - Śmierć strony skarżącej - Skarga o stwierdzenie nieważności - Umorzenie postępowania)

2012/C 217/48

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ibrahim Ezzedine (Abidżan, Wybrzeże Kości Słoniowej) (sprawa T-131/11); Feh Lambert Kessé (Abidżan) (sprawa T-132/11); Georges Guiai Bi Poin (Abidżan) (sprawa T-137/11); Loba Emmanuel Patrice Gnango (Abidżan) (sprawa T-139/11); Badia Brice Guei (Abidżan) (sprawa T-140/11); Blé Brunot Dogbo (Abidżan) (sprawa T-141/11); Tiapé Edouard Kassarate (Abidżan) (sprawa T-144/11); Gagbei Faussignaux Vagba (Abidżan) (sprawa T-145/11); Claude Yoro (Abidżan) (sprawa T-146/11); Gogo Joachim Robe (Abidżan) (sprawa T-147/11); Philippe Mangou (Abidżan) (sprawa T-148/11); i Philippe Henry Dacoury-Tabley (Abidżan) (sprawa T-182/11) (przedstawiciele: w sprawach T-132/11, T-137/11, T-139/11, T-140/11, T-141/11, T-146/11, T-147/11 i T-182/11 G. Collard; w sprawie T-131/11 początkowo G. Collard, następnie F. Dressen i J.Y. Dupeux; oraz w sprawach T-144/11, T-145/11 i T-148/11 G. Collard i L. Aliot, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: B. Driessen oraz w sprawach T-131/11, T-132/11 i T-182/11 G. Étienne, w sprawach od T-139/11 do T-141/11 C. Fekete i w sprawach od T-144/11 do T-148/11 E. Dumitriu-Segnana, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Wybrzeża Kości Słoniowej (przedstawiciele: J.P. Mignard i J.P. Benoit, adwokaci, w sprawach T-132/11, T-137/11, T-140/11, T-141/11 i od T-144/11 do T-148/11); i Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bordes i M. Konstantinidis oraz w sprawach T-137/11, od T-139/11 do T-141/11 i od T-144/11 do T-148/11 początkowo E. Cujo, pełnomocnicy)

Przedmiot

W sprawach T-132/11, T-137/11, od T-139/11 do T-141/11 i od T-144/11 do T-148/11 żądania stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2011/18/WPZiB z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie zmiany decyzji Rady 2010/656/WPZiB przedłużającej obowiązywanie środków ograniczających wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej (Dz.U. L 11, s. 36) i, po drugie, rozporządzenia Rady (UE) nr 25/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 560/2005 nakładającego określone szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej (Dz.U. L 11, s. 1), w sprawie T-131/11 żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2011/71/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r. zmieniającej decyzję 2010/656/WPZiB przedłużającą obowiązywanie środków ograniczających wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej (Dz.U. L 28, s. 60) oraz w sprawie T-182/11 żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2011/71 i, po drugie, rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 85/2011 z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 560/2005 nakładającego określone szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej (Dz.U. L 28, s. 32).

Sentencja

1)	Sprawy T-132/11, T-137/11, od T-139/11 do T-141/11 i od T-144/11 do T-148/11 zostają połączone w celu wydania postanowienia.

2)	Postępowanie w przedmiocie skarg zostaje umorzone.

Rada Unii Europejskiej pokrywa, poza własnymi kosztami postępowania, koszty, które ponieśli Ibrahim Ezzedine, Feh Lambert Kessé, Georges Guiai Bi Poin, Loba Emmanuel Patrice Gnango, Badia Brice Guei, Blé Brunot Dogbo, Tiapé Edouard Kassarate, Gagbei Faussignaux Vagba, Claude Yoro, Gogo Joachim Robe, Philippe Mangou i Philippe Henry Dacoury-Tabley.

4)	Republika Wybrzeża Kości Słoniowej i Komisja Europejska pokrywają własne koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 130 z 30.4.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/23

Postanowienie Sądu z dnia 4 czerwca 2012 r. — Hüttenwerke Krupp Mannesmann i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-379/11) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - Przydział bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych od 2013 r. - Decyzja Komisji ustanawiająca wskaźniki emisyjności dla produktów, które należy zastosować przy obliczaniu przydziału uprawnień do emisji gazów cieplarnianych - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Brak bezpośredniego i indywidualnego oddziaływania - Akt prawny obejmujący środki wykonawcze - Niedopuszczalność)

2012/C 217/49

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hüttenwerke Krupp Mannesmann GmbH (Duisburg, Niemcy); Rogesa — Roheisengesellschaft Saar mbH (Dillingen, Niemcy); Salzgitter Flachstahl GmbH (Salzgitter, Niemcy); ThyssenKrupp Steel Europe AG (Duisburg); i voestalpine Stahl GmbH (Linz, Austria) (przedstawiciele: adwokaci S. Altenschmidt i C. Dittrich)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Wilms, K. Herrmann i K. Mifsud-Bonnici, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 130, s. 1)

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Hüttenwerke Krupp Mannesmann GmbH, Rogesa — Roheisengesellschaft Saar mbH, Salzgitter Flachstahl GmbH, ThyssenKrupp Steel Europe AG i voestalpine Stahl GmbH zostają obciążone kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

(1) Dz.U. C 269 z 10.9.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/24

Postanowienie Sądu z dnia 4 czerwca 2012 r. — Eurofer przeciwko Komisji

(Sprawa T-381/11) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - Przydział bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych od 2013 r. - Decyzja Komisji ustalająca wskaźniki emisyjności dla produktów stosowane przy obliczaniu przydziału uprawnień do emisji - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Niedopuszczalność)

2012/C 217/50

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Europäischer Wirtschaftsverband der Eisen- und Stahlindustrie (Eurofer) ASBL (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: S. Altenschmidt i C. Dittrich, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Wilms, K. Herrmann i K. Mifsud-Bonnici, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie wniosku Euroalliages o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

3)	Europäischer Wirtschaftsverband der Eisen- und Stahlindustrie (Eurofer) ASBL zostaje obciążony kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego

(1) Dz.U. C 269 z 10.9.2011.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/24

Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2012 r. — Al Assad przeciwko Radzie

(Sprawa T-202/12)

2012/C 217/51

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bouchra Al Assad (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: G. Karoumi, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady 2012/172/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. dotyczącej wykonania decyzji 2011/782/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii w zakresie w jakim dotyczy Bouchry (zwanej Bushrą) Al Assad;

—	obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania na podstawie art. 87 i 91 regulaminu postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów, które są do zasady identyczne z zarzutami w sprawie T-383/11 Makhlouf przeciwko Radzie lub do nich podobne (1).

(1) Dz.U. C 282, s. 30.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/24

Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2012 r. — Alchaar przeciwko Radzie

(Sprawa T-203/12)

2012/C 217/52

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Mohamad Nedal Alchaar (Alep, Syria) (przedstawiciel: A. Korkmaz, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności następujących aktów w zakresie, w jakim dotyczą skarżącego:

—	rozporządzenia wykonawczego 1244/1011 z dnia 1 grudnia 2011 r.;

—	decyzji 2011/782/WPZiB, ze zmianami i uzupełnieniami wprowadzonymi do chwili obecnej, mianowicie decyzją wykonawczą 2012/37/WPZiB, decyzją 2012/122/WPZiB, decyzją wykonawczą 2012/172/WPZiB i decyzją 2012/206/WPZiB;

—	rozporządzenia Rady 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r., ze zmianami i uzupełnieniami wprowadzonymi do chwili obecnej, mianowicie rozporządzeniem wykonawczym 55/2012, rozporządzeniem 168/2012 i rozporządzeniem wykonawczym 266/2012;

—	każdego przyszłego aktu zmieniającego lub uzupełniającego decyzję 2011/782/WPZiB lub rozporządzenie Rady 36/2012;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Rady zawartej w skierowanej do skarżącego informacji z dnia 16 marca 2012, w zakresie w jakim pozostawiono wpis dotyczący skarżącego w spornych wykazach;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia praw podstawowych i gwarancji procesowych, w szczególności praw do obrony, obowiązku uzasadnienia i zasady skutecznej ochrony sądowej w zakresie w jakim strona skarżąca nie została formalnie powiadomiona o umieszczeniu jej w wykazie osób objętych sankcjami oraz w zakresie w jakim powody jej wpisania wskazane w zaskarżonych aktach nie są wystarczające dla uzasadnienia sankcji.

2)	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa własności i wolności gospodarczej.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/25

Skarga wniesiona w dniu 15 maja 2012 r. — Vila Vita Hotel und Touristik przeciwko OHIM — Viavita (VIAVITA)

(Sprawa T-204/12)

2012/C 217/53

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Vila Vita Hotel und Touristik GmbH (Frankfurt, Niemcy) (przedstawiciele: G. Schoenen i V. Töbelmann, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Viavita SASU (Paryż, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 marca 2012 r. w sprawie R 419/2011-1;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą; oraz

—	obciążenie Viavita SASU jej własnymi kosztami postępowania, w przypadku gdy przystąpi do sprawy w charakterze interwenienta.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Viavita SASU

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „VIAVITA” zarejestrowany dla usług należących do klas 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44 i 45 — zgłoszenie nr 52201504

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: austriacki słowny znak towarowy nr 154631 „VILA VITA PARC” zarejestrowany dla usług należących do klas 39 i 42; niemiecki graficzny znak towarowy nr 2097301 „VILA VITA TOURISTIK GMBH” zarejestrowany dla towarów i usług należących do klas 3, 35, 37, 39 i 41

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie zaskarżonej decyzji i oddalenie sprzeciwu

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady nr 207/2009

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/25

Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2012 r. — Shark przeciwko OHIM — Monster Energy (UNLEASH THE BEAST!)

(Sprawa T-217/12)

2012/C 217/54

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Shark AG (Innsbruck, Austria) (przedstawiciele: D. Campbell, barrister, i P. Strickland, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Monster Energy Company (Corona, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 marca 2012 r. w sprawie R 360/2011-1; i

—	obciążenie OHIM i Monster Energy Company własnymi kosztami i kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „UNLEASH THE BEAST!” dla towarów należących do klasy 32 — wspólnotowy znak towarowy nr 5093174

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Monster Energy Company

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny wspólnotowy znak towarowy nr 2729366 „BRING OUT THE BEAST” dla towarów z klasy 32; graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 2730133 „COOL BITE BRING OUT THE BEAST”

Decyzja Wydziału Unieważnień: unieważnienie prawa do zakwestionowanego wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylnie spornej decyzji i oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 57 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/26

Skarga wniesiona w dniu 22 maja 2012 r. — Micrus Endovascular przeciwko OHIM — Laboratorios Delta (DELTA)

(Sprawa T-218/12)

2012/C 217/55

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Micrus Endovascular LLC (Wilmington, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: B. Brandreth, Barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Laboratorios Delta Lda (Queluz, Portugalia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie R 244/2011-2;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą i Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „DELTA” dla towarów należących do klasy 10 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 6655906

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Międzynarodowa rejestracja graficznego znaku towarowego „DELTA PORTUGAL” nr 131374 dla towarów należących do klasy 5; graficzny znak towarowy „DELTA PORTUGAL” zarejestrowany w Portugalii pod nr 140578 dla towarów należących do klasy 5; zarejestrowana pod nr 23113 nazwa handlowa „LABORATORIOS DELTA”

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/26

Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2012 r. — Sunrider przeciwko OHIM — Nannerl (SUN FRESH)

(Sprawa T-221/12)

2012/C 217/56

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: The Sunrider Corp. (Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: N. Dontas i E. Markakis, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Nannerl GmbH & Co. KG (Anthering bei Salzburg, Austria)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 26 marca 2012 r. w sprawie R 2401/2010-4;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu przed Sądem; oraz

—	obciążenie OHIM niezbędnymi kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą we wcześniejszym postępowaniu przed Czwartą Izbą Odwoławczą

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Nannerl GmbH & Co. KG

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „SUN FRESH” dla towarów należących do klasy 32 — zgłoszenie nr 6171433

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny wspólnotowy znak towarowy nr 605014 „SUNNY FRESH” dla towarów należących do klasy 5; graficzny znak towarowy w kolorach czarnym i białym „SUNRIDER SUNNY FRESH” zarejestrowany w Zjednoczonym Królestwie pod nr. 2016689 dla towarów należących do klasy 32; graficzny znak towarowy w kolorach czarnym i białym „SUNRIDER SUNNY FRESH” zarejestrowany w Irlandii pod nr. 169766 dla towarów należących do klasy 32; słowny znak towarowy „SUNNYFRESH” zarejestrowany na Węgrzech pod nr. 144500 dla towarów należących do klasy 5; graficzny znak towarowy w kolorach czarnym i białym „SUNRIDER SUNNY FRESH” zarejestrowany jako znak towarowy w Beneluksie pod nr. 574389 dla towarów należących do klas 5, 29 i 32.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i oddalenie sprzeciwu

Podniesione zarzuty:

—	Naruszenie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady nr 207/2009

—	Naruszenie art. 75 zdanie drugie oraz art. 76 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia Rady nr 207/2009

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/27

Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2012 r. — Eni przeciwko Komisji

(Sprawa T-240/12)

2012/C 217/57

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Eni SpA (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Roberti i I. Perego)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie skargi za dopuszczalną;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga dotyczy pisma (D/2012/042026) z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie COMP/F/38.638 — Kauczuk butadienowy i emulsyjny kauczuk butadienowo styrenowy — Ponowne wydanie, w którym Komisja Europejska powiadomiła ENI o swoim postanowieniu dotyczącym wznowienia postępowania BR-ESBR w następstwie wyroku Sądu z dnia 13 lipca 2011 r. w sprawie T-39/07 Eni przeciwko Komisji, w którym została stwierdzona częściowa nieważność decyzji C(2006) 5700 z dnia 29 listopada 2006 r. wydanej w sprawie COMP/F/38.638 — Kauczuk butadienowy i emulsyjny kauczuk butadienowo styrenowy i obniżona została kwota nałożonej grzywny.

Na poparcie skargi ENI podnosi wyłącznie jeden zarzut, oparty na braku właściwości, ponieważ Komisja nie może wznowić dochodzenia w sprawie BR-ESBR w celu wydania nowej decyzji nakładającej karę.

ENI podnosi, że w wyroku z dnia 13 lipca 2011 r. Sąd nie tylko stwierdził częściową nieważność decyzji BR-ESBR z 2006 r. za względu na nieprawidłową ocenę przez Komisję okoliczności obciążającej, jaką jest powrót do naruszenia, ale skorzystał też z prawa nieograniczonego orzekania przysługującego mu na mocy art. 261 TFUE i na mocy rozporządzenia nr 1/2003, zmieniając kwotę grzywny i zastępując ocenę dokonaną przez Komisję własną oceną. Z tej perspektywy postanowienie o wznowieniu postępowania BR-ESBR, oprócz tego, że narusza zasadę kompetencji powierzonych i równowagi pomiędzy instytucjami, o której mowa w art. 13 TFUE, jest również niezgodne z podstawowymi zasadami sprawiedliwego postępowania sądowego określonymi w art. 6 EKPC i art. 47 karty praw podstawowych, a także z zasadą ne bis in idem, o której mowa w art. 7 EKPC.

Ponadto ENI podnosi, że wbrew temu, co zostało stwierdzone w zaskarżonym akcie, Sąd nie stwierdził zaledwie uchybienia proceduralnego w sposobie, w jaki Komisja zastosowała w decyzji BR-ESBR z 2009 r. przesłankę powrotu do naruszenia; Komisja nie może zatem powoływać się na orzeczenie PVC II (1) w celu uzasadnienia swojego działania, które również z tej perspektywy jest niezgodnie z art. 7 EKPC.

Wreszcie, ENI wskazuje, że świetle właściwego orzecznictwa w niniejszym przypadku wykluczona jest możliwość ponownego wydania decyzji w sprawie nałożenia kary uwzględniającej na nowo powrót do naruszenia.

(1) Wyrok z dnia 15 października 2002 r. w sprawach połączonych C-238/99 P, C-245/99 P, C-247/99 P, od C-250/99 P do C-252/99 P i C-254/99 P Limburgse Vinyl Maatschappij NV (LVM) i in. przeciwko Komisji (PVC II), Rec. s. I-8375

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/28

Skarga wniesiona w dniu 29 maja 2012 r. — International Brands Germany przeciwko OHIM — Stuffer (ALOHA 100 % NATURAL)

(Sprawa T-243/12)

2012/C 217/58

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: International Brands Germany GmbH & Co. KG (Paderborn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci B. Hein i M. Hoffmann)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Stuffer SpA (Bolzano, Włochy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie R 1058/2011-1 i oddalenie sprzeciwu;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, włącznie z kosztami poniesionymi w toku postępowania w sprawie odwołania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „ALOHA 100 % NATURAL” dla towarów należących do klasy 32 — zgłoszenie nr 7050701

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Stuffer SpA

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny krajowy znak towarowy „ALOA” dla towarów należących do klasy 32

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/28

Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2012 r. — Unister przeciwko OHIM (fluege.de)

(Sprawa T-244/12)

2012/C 217/59

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Unister GmbH (Lipsk, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Hug i A. Kessler-Jensch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie R 2149/2011-1;

—	obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „fluege.de” dla towarów z klas 25, 28, 35, 39, 41 i 43

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009, naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/28

Skarga wniesiona w dniu 12 czerwca 2012 r. — Mederer przeciwko OHIM — Katjes Fassin (SOCCER GUMS)

(Sprawa T-258/12)

2012/C 217/60

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mederer GmbH (Fürth, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Ruhl i C. Sachs)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Katjes Fassin GmbH & Co. KG (Emmerich am Rhein, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie R 225/2011-4;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Katjes Fassin GmbH & Co. KG kosztami postępowania w sprawie sprzeciwu, postępowania odwoławczego oraz postępowania przed sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „SOCCER GUMS” dla towarów z klasy 30 — zgłoszenie nr 8 629 446

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Katjes Fassin GmbH & Co. KG

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny krajowy znak towarowy „SOCCER STAR” dla towarów z klasy 30

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009, naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/30

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 16 maja 2012 r. — Skareby przeciwko Komisji

(Sprawa F-42/10) (1)

(Służba publiczna - Obowiązek wspomagania - Artykuły 12a i 24 regulaminu pracowniczego - Mobbing ze strony przełożonego)

2012/C 217/62

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Carina Skareby (Leuven, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie mające na celu stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej oddalającej wniosek skarżącej o udzielenie wsparcia dotyczący mobbingu, którego swoim zdaniem była ofiarą.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	C. Skareby pokrywa, poza własnymi kosztami postępowania, trzy czwarte kosztów poniesionych przez Komisję Europejską.

3)	Komisja Europejska pokrywa jedną czwartą własnych kosztów.

(1) Dz.U. C 209 z 31.7.2010, s. 55.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/30

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 5 czerwca 2012 r. — Cantisani przeciwko Komisji

(Sprawa F-71/10) (1)

(Służba publiczna - Personel kontraktowy - Tłumacz konferencyjny - Artykuły 12a i 24 regulaminu pracowniczego - Mobbing - Konflikt interesów - Żądanie odszkodowawcze)

2012/C 217/63

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Nicola Cantisani (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: S. de Lannoy, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji strony pozwanej o oddaleniu wniosku o udzielenie wsparcia złożonego przez stronę skarżącą w związku z mobingiem oraz żądanie naprawienia szkody i zadośćuczynienia za krzywdę.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Nicola Cantisani pokryje swoje własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 317 z 20.11.10., s. 49.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/30

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 5 czerwca 2012 r. — Giannakouris przeciwko Komisji

(Sprawa F-83/10) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Dodatki rodzinne - Dodatek edukacyjny - Warunki przyznania - Odliczenie dodatku tego samego rodzaju uzyskanego z innych źródeł)

2012/C 217/64

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Konstantinos Giannakouris (Roodt-sur-Syre, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin, pełnomocnik, wspierany przez adwokatów E. Bourtzalasa i E. Antypas)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o obniżeniu dodatku edukacyjnego przyznanego skarżącemu, ze względu na otrzymywanie przez jego córkę pomocy finansowej przyznanej przez państwo członkowskie w formie stypendium i pożyczki.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	K. Giannakouris zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 13 z 15.01.2011, s. 38.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/31

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 5 czerwca 2012 r. — Chatzidoukakis przeciwko Komisji

(Sprawa F-84/10) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Dodatki rodzinne - Dodatek edukacyjny - Warunki przyznawania - Potrącenie dodatku tego samego rodzaju otrzymywanego gdzie indziej)

2012/C 217/65

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Efstratios Chatzidoukakis (Schrassig, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin, pełnomocnik, wspierany przez E. Bourtzalasa i E. Antypas, adwokatów)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o obniżeniu przyznanego skarżącemu dodatku edukacyjnego na tej podstawie, że jego syn otrzymuje pomoc finansową przyznaną przez państwo członkowskie w postaci stypendium i pożyczki

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Efstratios Chatzidoukakis pokryje koszty Komisji Europejskiej.

(1) Dz.U. C 13 z 15.1.11, s. 39.

21.7.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/31

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 24 maja 2012 r. — Alionescu przeciwko Komisji

(Sprawa F-91/11)

(Służba publiczna - Zatrudnienie - Konkurs otwarty - Decyzja w sprawie przedłużenia terminu do składania zgłoszeń - Brak zażalenia - Oczywista niedopuszczalność)

2012/C 217/66

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ciprian-Calin Alionescu (Etterbeek, Belgia) (przedstawiciel: adwokat M. Stănculescu)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenie nieważności decyzji EPSO w sprawie przedłużenia o sześć godzin terminu do składania kandydatur w konkursie otwartym EPSO/AD/206-207/11.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	Ciprian-Calin Alionescu pokrywa własne koszty.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2012.217.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 217

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 55 21 lipca 2012

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2012/C 217/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 209 z 14.7.2012.	1