23.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 377/1

1.

Rezolucję: „Globalne wyzwania: pełne wykorzystanie europejskich systemów kosmicznych” przyjętą na siódmym posiedzeniu Rady ds. Przestrzeni Kosmicznej w dniu 25 listopada 2010 r.;

2.

Konkluzje Rady UE w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie przestrzeni kosmicznej w służbie obywateli z dnia 31 maja 2011 r.; oraz komunikat Komisji zatytułowany „Ku strategii Unii Europejskiej w zakresie przestrzeni kosmicznej w służbie obywateli” przyjęty w dniu 4 kwietnia 2011 r.;

3.

Rezolucję Rady Europejskiej Agencji Kosmicznej na szczeblu ministerialnym „Rola przestrzeni kosmicznej w urzeczywistnianiu globalnych celów Europy” z dnia 26 listopada 2008 r.;

4.

Komunikat Komisji pt. „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” przyjęty w dniu 3 marca 2010 r. (1);

5.

Umowę ramową między Wspólnotą Europejską, której następcą prawnym stała się Unia Europejska, a Europejską Agencją Kosmiczną (dalej zwaną „umową ramową”), która to umowa weszła w życie w dniu 28 maja 2004 r., oraz coraz ściślejszą współpracę między tymi stronami;

6.

UZNAJĄC, że uzyskanie przez UE – wraz z wejściem w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – kompetencji do prowadzenia działań w dziedzinie przestrzeni kosmicznej wzmacnia polityczny wymiar przestrzeni kosmicznej w Europie (2);

7.

PODKREŚLA rolę, jaką odgrywają systemy kosmiczne w zakresie dostarczania informacji i praktycznych narzędzi rozwoju i realizacji polityk europejskich w dziedzinach środowiska, zmiany klimatu, pomocy humanitarnej, ochrony ludności i zarządzania kryzysowego, aby zapewnić lepszą ochronę osób, mienia, środowiska i dziedzictwa kulturowego w przypadku poważnych katastrof naturalnych i spowodowanych przez człowieka;

8.

PODKREŚLA, że aktywa kosmiczne mogą znacznie przyczynić się do osiągnięcia celów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB); oraz ODNOTOWUJE w tym kontekście fakt podpisania porozumienia administracyjnego między Europejską Agencją Obrony (EAO) a Europejską Agencją Kosmiczną (ESA) w dniu 20 czerwca 2011 r. (3);

9.

UZNAJĄC, że ukończenie i eksploatacja globalnych systemów nawigacji Galileo i EGNOS oraz europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) da decydentom i innym użytkownikom zaawansowane i niezawodne narzędzia, które będą służyły zaspokojeniu potrzeb obywateli Europy i innych części świata w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, w szczególności poprzez interoperacyjność i zintegrowane użytkowanie aplikacji kosmicznych w zarządzaniu kryzysowym, ochronie ludności i pomocy humanitarnej;

10.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJĄC wystrzelenie pierwszych dwu satelitów w ramach programu Galileo przy okazji pierwszego wystrzelenia rakiety Sojuz z „Centrum Kosmicznego Guyanais”, Europejskiego Portu Kosmicznego, co stanowi istotny nowy krok w europejskich działaniach kosmicznych;

11.

PRZYPOMINAJĄC, że infrastruktura kosmiczna, która ma krytyczne znaczenie z wyżej wymienionych powodów, musi być chroniona przed zagrożeniami, zarówno naturalnymi – w tym potencjalnymi skutkami burz słonecznych – jak i wynikającymi z działalności człowieka (np. śmieci kosmiczne);

12.

UWZGLĘDNIAJĄC komunikat Komisji „Budżet z perspektywy »Europy 2020«” (4), w którym zawarte są propozycje dotyczące wieloletnich ram finansowych (WRF) UE na lata 2014–2020;

13.

UZNAJĄC, że niniejsze wytyczne Rady ds. Przestrzeni Kosmicznej nie przesądzają o decyzjach odnośnie do przyszłych WRF;

14.

PRZYPOMINA, że GMES, a także Galileo/EGNOS, są inicjatywami przewodnimi Unii Europejskiej, będącymi w gestii Komisji Europejskiej i przez nią zarządzanymi, oraz że GMES jest ponadto oparty na partnerstwie z ESA i jej państwami członkowskimi, z udziałem innych odnośnych organów europejskich; PONOWNIE POTWIERDZA, że UE nadaje priorytet zapewnieniu rozwoju i eksploatacji zrównoważonych usług i infrastruktury GMES w średniej i dłuższej perspektywie. WZYWA Komisję Europejską, aby podjęła niezbędne i terminowe działania, by zapewnić ciągłość programu oraz upewnić użytkowników GMES i zainteresowane strony co do jej zaangażowania w program GMES;

15.

UZNAJE, że GMES ma do odegrania ważną rolę w zakresie zapewnienia niezależnego dostępu Europy do strategicznych informacji wspierających wiele polityk UE zapisanych w Traktacie – w takich dziedzinach jak: rolnictwo, środowisko, transport, energia, zdrowie, ochrona ludności, pomoc humanitarna i bezpieczeństwo; i dlatego PODKREŚLA potrzebę zapewnienia ciągłości i dostępności infrastruktury i usług również po roku 2013;

16.

ODNOTOWUJE, że zmiana klimatu ma poważne konsekwencje zarówno dla społeczeństwa, jak i dla gospodarki, a także dla naturalnych i zarządzanych ekosystemów, UZNAJE, że GMES stanowi ważny wkład Europy w światowe dążenie do zrozumienia zmiany klimatu oraz zarówno do monitorowania jej skutków, jak i ich łagodzenia, i PODKREŚLA, że wdrożenie stanowiących część GMES dedykowanych usług związanych ze zmianą klimatu powinno uzupełniać się i zazębiać z innymi istniejącymi usługami i działaniami, aby odpowiedzieć na to wyzwanie;

17.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE fakt, że w ramach programu GMES były skutecznie dostarczane informacje pochodzące z satelitów wspierające operacje kryzysowe podczas katastrof, które ostatnio występowały na całym świecie; UWAŻA, że GMES ma istotną rolę do odegrania jako podstawa zwiększonej europejskiej zdolności reagowania w sytuacjach nagłych – w synergii z istniejącymi mechanizmami; i ZWRACA SIĘ do Komisji Europejskiej, aby kontynuowała działania na rzecz lepszego dostępu do odnośnych danych i informacji dostarczanych w sytuacjach kryzysowych przez programy krajowe;

18.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE osiągnięte przez Komisję Europejską wyniki w rozwoju zdolności przedoperacyjnych usług GMES związanych z bezpieczeństwem i ZALECA Komisji Europejskiej, aby w ścisłej współpracy z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ), państwami członkowskimi i odpowiednimi agencjami UE, takimi jak FRONTEX, EUSC i EMSA, ukończyły definiowanie i przyspieszyły przejście do całkowicie operacyjnych usług GMES związanych z bezpieczeństwem, które będą wspierały działania zewnętrzne UE oraz nadzór graniczny i morski, w zależności od zapotrzebowania ze strony użytkowników;

19.

WZYWA Komisję Europejską, aby – w ścisłej współpracy ze wszystkimi odnośnymi zainteresowanymi stronami – zaproponowała ramy organizacyjne, w tym ramy zarządzania, oraz uruchomiła zaplanowane usługi operacyjne; w szczególności WZYWA Komisję Europejską, by w porozumieniu z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami ukończyła określanie odpowiedniej polityki dotyczącej danych GMES w oparciu o pełny i otwarty dostęp do informacji wygenerowanych w ramach usług GMES oraz danych zgromadzonych poprzez infrastrukturę GMES, z zastrzeżeniem postanowień stosownych umów międzynarodowych, ograniczeń uwarunkowanych względami bezpieczeństwa oraz warunków udzielania licencji, w tym rejestracji i zatwierdzania licencji użytkowników; polityka ta ma służyć maksymalizowaniu korzystania z GMES i opierać się na podejściu, które odpowiednio wyważa nieodpłatny dostęp do pewnych danych i usług publicznych z potrzebą wzmocnienia w Europie rynków obserwacji Ziemi oraz rozwoju istniejących i powstających europejskich przedsiębiorstw działających w dziedzinie danych i usług udostępniania danych, a także zarządzanie bezpieczeństwem składników i informacji GMES;

20.

UWAŻA, że kwestia własności infrastruktury kosmicznej GMES ma zasadnicze znaczenie dla przyszłości GMES, oraz WZYWA Komisję Europejską i ESA do jak najszybszego ukończenia prowadzonej przez nie oceny tej kwestii;

21.

ODNOTOWUJE decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącą zasad dostępu do usługi publicznej o regulowanym dostępie (PRS) realizowanej przez globalne systemy nawigacji satelitarnej utworzone w ramach programu Galileo (5); i WZYWA Komisję Europejską, by – przy wsparciu ze strony ESDZ i w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi oraz odnośnymi społecznościami użytkowników – zdefiniowała właściwe środki zapewniające sprawne uruchomienie PRS i powiązanych z nią systemów, w pełni uwzględniając infrastrukturę krajową, ponieważ przyczyni się to do poprawy zdolności UE w dziedzinie zarządzania kryzysowego;

22.

UZNAJE, że łączność satelitarna stanowi podstawowy element każdej operacji reagowania i zarządzania kryzysowego, będąc przy tym absolutnie niezbędnym i rzadkim zasobem, w szczególności w przypadku uszkodzenia lub zniszczenia infrastruktury naziemnej, i ZALECA, by Komisja Europejska, ESDZ i państwa członkowskie – przy wsparciu EAO, działały w kierunku bezpiecznego i gwarantowanego dostępu podmiotów uczestniczących w działaniach reagowania i zarządzania kryzysowego do komercyjnej i rządowej łączności satelitarnej;

23.

PODKREŚLA, że skuteczne zarządzanie sytuacjami kryzysowymi wymaga mobilizacji odpowiednich zasobów, jak i właściwych informacji umożliwiających ich optymalne wykorzystanie, i dlatego wymaga integracji różnych aplikacji kosmicznych i naziemnych wspierających koordynację działań prowadzonych przez wielorakie podmioty uczestniczące w operacjach ochrony ludności i operacjach humanitarnych;

24.

Biorąc powyższe pod uwagę, WZYWA Komisję Europejską, wspieraną przez ESDZ, ESA i państwa członkowskie, w odpowiednich przypadkach, przy wsparciu EAO, aby:

25.

ODNOTOWUJE, że występują poważne zagrożenia dla aktywów kosmicznych oraz powiązanej infrastruktury naziemnej, obejmujące potencjalnie ryzyko kolizji oraz wpływ pogody kosmicznej; UZNAJE znaczenie ochrony tych aktywów i usług kosmicznych, ponieważ mają one podstawowe znaczenie dla gospodarki i polityki europejskiej; oraz UZNAJE potrzebę utworzenia – w formie działania na szczeblu europejskim – skutecznej zdolności w zakresie orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej (SSA), m.in. po to, aby w większym stopniu zabezpieczyć europejskie aktywa kosmiczne i obiekty, które będą wystrzeliwane w przyszłości, przed śmieciami kosmicznymi i innymi obiektami znajdującymi się w przestrzeni kosmicznej, a także przed oddziaływaniem zjawisk wchodzących w zakres pogody kosmicznej; w tym celu Unia Europejska powinna w maksymalnym stopniu wykorzystać te aktywa, kompetencje i umiejętności, które już istnieją lub są wypracowywane w państwach członkowskich i na szczeblu europejskim oraz, w odpowiednich przypadkach, na szczeblu międzynarodowym;

26.

UZNAJE istotny wkład prowadzonego przez ESA programu przygotowawczego w zakresie orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej; Uznając podwójny charakter takiego systemu i uwzględniając jego szczególny aspekt związany z bezpieczeństwem, WZYWA Komisję Europejską we współpracy z Wysokim Przedstawicielem, by w ścisłej współpracy z ESA i państwami członkowskimi posiadającymi odnośne aktywa i dysponującymi możliwościami, a także w porozumieniu z wszystkimi zaangażowanymi podmiotami, przedstawiła wnioski dotyczące pełnego wykorzystania tych aktywów i możliwości oraz rozwoju w oparciu o nie w celu opracowania systemu zdolności w zakresie orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej (SSA) – w formie działania na szczeblu europejskim – i aby określiła w tym kontekście odpowiednią politykę w zakresie zarządzania oraz postępowania z danymi, należycie uwzględniającą fakt, że dane dotyczące SSA wymagają szczególnej ochrony;

27.

ODNOTOWUJE, że przyszła zdolność operacyjna w dziedzinie orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej na szczeblu europejskim powinna obejmować trzy segmenty: nadzorowanie i śledzenie obiektów orbitalnych, przewidywanie i monitorowanie zjawisk pogody kosmicznej i ich oddziaływania w szczególności na krytyczną infrastrukturę oraz monitorowanie obiektów bliskich Ziemi (NEO), w ramach definicji zdolności orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej, oparte na zatwierdzonym połączeniu (6) cywilnych i wojskowych użytkowników orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej;

28.

UZNAJE, że ochrona aktywów kosmicznych będzie wymagała dalszych działań badawczych w takich dziedzinach jak oddziaływanie pogody kosmicznej, śledzenie i przewidywanie ruchów NEO i śmieci kosmicznych oraz ich usuwanie i łagodzenie wywołanych przez nie skutków; i WZYWA Komisję Europejską, ESA i państwa członkowskie, aby dokonały oceny właściwych działań, które w odpowiedni sposób rozwiązałyby powyższe kwestie;

29.

UZNAJE potrzebę podniesienia poziomu ochrony, bezpieczeństwa i zrównoważoności wszystkich działań w przestrzeni kosmicznej. W tym kontekście POWTARZA, jak ważne jest kontynuowanie wielostronnych dyskusji na temat projektu międzynarodowego kodeksu postępowania dotyczącego działalności w przestrzeni kosmicznej, aby zapewnić przystąpienie do tego kodeksu jak największej liczby państw. Ponadto UWAŻA, że szerszy dostęp do odpowiednich i rzetelnych informacji o działalności w przestrzeni kosmicznej będzie stanowił jeden ze środków budowy zaufania i fundament zwiększonej ufności w kontekście pokojowego wykorzystywania przestrzeni kosmicznej;

30.

UWAŻA, że polityka przemysłowa dotycząca przestrzeni kosmicznej powinna uwzględniać specyficzne cechy sektora kosmicznego oraz fakt, że inwestowanie w potencjał kosmiczny leży w interesie wszystkich państw członkowskich, i zmierzać do następujących wspólnych celów: wspieranie europejskich zdolności w zakresie projektowania, rozwijania, uruchamiania, eksploatacji i wykorzystywania systemów kosmicznych; wzmacnianie konkurencyjności europejskiego przemysłu, zarówno na rynku wewnętrznym, jak i na rynkach eksportowych; oraz promowanie konkurencji i zrównoważonego rozwijania i angażowania zdolności w Europie; PODKREŚLA potrzebę przeanalizowania, czy na szczeblu europejskim lub międzynarodowym potrzebne są odpowiednie środki gwarantujące zrównoważoność i ekonomiczny rozwój działalności w przestrzeni kosmicznej, w tym działalności europejskiego sektora komercyjnego;

31.

W kontekście zrównoważoności działań w przestrzeni kosmicznej PRZYPOMINA (7) o swoim zaproszeniu skierowanym do wszystkich europejskich podmiotów instytucjonalnych, aby – z myślą o utrzymaniu niezależnego, niezawodnego i racjonalnego pod względem kosztów dostępu do przestrzeni kosmicznej na przystępnych warunkach – nadały wysoki priorytet kwestii wykorzystywania wyrzutni opracowanych w Europie i aby zbadały kwestie dotyczące możliwości własnego uczestnictwa w działaniach związanych z użytkowaniem wyrzutni;

32.

PRZYWOŁUJE dyskusje na szczeblu politycznym między partnerami europejskimi i międzynarodowymi podczas trzeciej konferencji na temat badań przestrzeni kosmicznej oraz pierwszego posiedzenia międzynarodowej platformy wysokiego szczebla dotyczącej badań przestrzeni kosmicznej, które odbyły się w Lukce we Włoszech w dniu 10 listopada 2011 r., oraz wydane tam oświadczenie, w którym uznaje się zalety dalszego usystematyzowanego dialogu politycznego na wysokim szczeblu dotyczącego przyszłych badań przestrzeni kosmicznej, który mógłby pomóc w określeniu potencjalnych obszarów współpracy międzynarodowej; Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE ofertę Stanów Zjednoczonych, które zaproponowały, że będą gospodarzem kolejnego dialogu;

33.

UZNAJE, że badania przestrzeni kosmicznej przez roboty i ludzi na niskiej orbicie okołoziemskiej i poza nią, poparte międzynarodowym dialogiem politycznym na szczeblu rządowym, mogą potencjalnie zaowocować postępem społecznym, intelektualnym i gospodarczym, a także korzyściami dla obywateli. Powyższe obejmuje: tworzenie partnerstw globalnych poprzez wspólne przyjmowanie ambitnych i pokojowych celów; stwarzanie warunków do rozwoju nauki; stymulowanie przyszłych odkryć; podejmowanie globalnych wyzwań w przestrzeni kosmicznej i na Ziemi poprzez stosowanie innowacyjnej technologii; inspirowanie społeczeństwa, w szczególności młodszych pokoleń, poprzez zbiorowe i indywidualne wysiłki; oraz umożliwianie ekspansji gospodarczej i stwarzanie nowych możliwości biznesowych;

34.

ZACHĘCA Komisję Europejską, ESA i państwa członkowskie, by kontynuowały dyskusje na szczeblu europejskim i z partnerami międzynarodowymi w celu określenia strategii na okres po roku 2020, w tym udziału w niej Europy, przygotowując następne posiedzenie w ramach dialogu, które powinno brać pod uwagę europejskie aspiracje, priorytety i zasoby.

23.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 377/5

1.

Dnia 31 marca 2011 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi (zwany dalej „wnioskiem”)

2.

Wniosek został przesłany przez Komisję do EIOD dnia 31 marca 2011 r. EIOD uznaje to pismo za prośbę o konsultację dla instytucji i organów wspólnotowych zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) nr 45/2001”). Uprzednio (3), przed przyjęciem wniosku, Komisja umożliwiła EIOD przedstawienie nieformalnych uwag. EIOD z zadowoleniem przyjmuje otwartość tego procesu, która pomogła poprawić dokument z punktu widzenia ochrony danych na wczesnym etapie. Niektóre ze wspomnianych uwag zostały uwzględnione we wniosku. EIOD z zadowoleniem przyjmuje odniesienie do obecnych konsultacji w preambule wniosku.

3.

Odpowiedzialne udzielanie kredytów określa się we wniosku jako troskę kredytodawców i pośredników o to, by konsumenci byli w stanie spłacić pożyczone kwoty oraz aby odpowiadały one ich potrzebom i warunkom. Koncepcja odpowiedzialnego zaciągania kredytów oznacza, że konsumenci powinni udzielać adekwatnych, pełnych i dokładnych informacji o swojej sytuacji finansowej; zachęca się ich także do podejmowania świadomych i wyważonych decyzji.

4.

We wniosku wymienia się czynniki wpływające na decyzję o udzieleniu określonego kredytu hipotecznego, na wybór produktu hipotecznego przez kredytobiorcę oraz na zdolność kredytobiorcy do spłaty kredytu. Czynniki te obejmują sytuację gospodarczą, asymetrie informacyjne i konflikty interesów, luki i niespójności regulacyjne, a także inne czynniki, takie jak poziom wiedzy finansowej kredytobiorców i struktury finansowania hipotecznego. Z punktu widzenia autorów wniosku nieodpowiedzialne zachowanie niektórych podmiotów rynkowych było jednym ze źródeł kryzysu finansowego, w związku z czym należy przedstawić inicjatywę ustawodawczą dotyczącą nieodpowiedzialnego udzielania i zaciągania kredytów, aby uniknąć powtórzenia kryzysu finansowego.

5.

Dlatego też we wniosku wprowadzono wymagania ostrożnościowe i nadzorcze wobec kredytodawców oraz obowiązki i prawa dla kredytobiorców, aby ustanowić przejrzyste ramy prawne, które powinny zabezpieczyć rynek hipoteczny UE przed wstrząsami, jakie wystąpiły podczas kryzysu finansowego.

6.

Wniosek obejmuje niektóre rodzaje czynności, które mają związek z zasadami ochrony danych w UE. Odnosi się to głównie do dostępu kredytodawców i pośredników kredytowych do tak zwanej „bazy danych o kredytach” w celu oceny zdolności kredytowej konsumentów oraz do przekazywania przez konsumentów informacji kredytodawcom lub pośrednikom kredytowym.

7.

EIOD stwierdza z zadowoleniem, że w obecnej wersji wniosku zamieszczono ważne odniesienia do stosownych zasad ochrony danych. Pragnie jednak wskazać potrzebę zamieszczenia kilku wyjaśnień. Z jednej strony we wniosku nie należy zamieszczać zbyt szczegółowych przepisów dotyczących zasad ochrony danych, która jest zagwarantowana możliwością zastosowania krajowych przepisów wdrażających dyrektywę 95/46/WE do każdej z operacji przetwarzania. Z drugiej strony EIOD sugeruje pewne poprawki do tekstu służące jego wyjaśnieniu oraz uniknięciu przeniesienia kryteriów określających prawa dostępu do bazy danych o kredytach do delegowanych aktów prawnych.

8.

EIOD stwierdza z zadowoleniem, że we wniosku (w preambule do dyrektywy) zamieszczono odniesienie do dyrektywy 95/46/WE. W motywie 30 mowa jest o ogólnym zastosowaniu dyrektywy 95/46/WE do czynności przetwarzania danych wykonywanych w kontekście oceny zdolności kredytowej konsumentów.

9.

Aby jednak podkreślić to, że wszelkie operacje przetwarzania danych muszą odbywać się w zgodzie z przepisami wykonawczymi oraz że właściwymi punktami odniesienia są poszczególne przepisy krajowe wdrażające tę dyrektywę, we wniosku można by zamieścić ogólny artykuł o następującej treści: „Wszelkie przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszej dyrektywy odbywa się zgodnie ze stosownymi przepisami krajowymi wdrażającymi dyrektywę 95/46/WE”. Dzięki wprowadzeniu tego artykułu można byłoby usunąć szczegółowe odniesienia do dyrektywy w art. 15 ust. 3 i art. 16 ust. 4.

10.

W art. 14 wniosku wprowadzono obowiązek przeprowadzenia przez kredytodawców gruntownej oceny zdolności kredytowej konsumentów. Ocena ta powinna opierać się na pewnych kryteriach, takich jak dochody, oszczędności, długi i inne zobowiązania finansowe konsumenta. Taki obowiązek może mieć znaczące skutki dla prywatności osób ubiegających się o kredyt, gdyż zakres informacji, do których może uzyskać dostęp kredytodawca, jest potencjalnie bardzo obszerny. W związku z tym EIOD z zadowoleniem przyjmuje obecne w tekście uszczegółowienie, ograniczające badania przeprowadzane przez kredytodawcę do „niezbędnych” informacji przez niego uzyskanych. W omawianym artykule stwierdza się ogólnie, że informacje te można uzyskać jedynie z „właściwych źródeł wewnętrznych i zewnętrznych”. EIOD z zadowoleniem przyjmuje wyraźne odniesienie do zasad konieczności i proporcjonalności zawartych w art. 6 dyrektywy 95/46/WE, pragnie jednak równocześnie zasugerować, aby źródła, z których można uzyskiwać informacje, określono w miarę możliwości w bardziej szczegółowy sposób.

11.

O bazie danych o kredytach wspomina się po raz pierwszy w motywie 27, gdzie podkreśla się jej przydatność w kontekście oceny zdolności kredytowej oraz przez cały okres kredytowania. W motywie tym stwierdza się również, że zgodnie z dyrektywą 95/46/WE konsument powinien zostać poinformowany o przeprowadzeniu kwerendy w bazie danych, jak też powinien mieć prawo dostępu do danych przechowywanych w takiej bazie, ich sprostowania, zablokowania lub usunięcia. W art. 14 określono szczegółowe obowiązki kredytodawcy związane z możliwością odrzucenia wniosku o kredyt, zwłaszcza gdy ma ono związek z danymi uzyskanymi z bazy danych o kredytach.

12.

Bardziej ogólne przepisy określające kryteria dostępu do baz danych zawarto w art. 16. Artykuł 16 sformułowano w sposób bardzo ogólny („Każde państwo członkowskie zapewnia wszystkim kredytodawcom niedyskryminujący dostęp do baz danych wykorzystywanych w danym państwie członkowskim na potrzeby przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej […] i na potrzeby monitorowania przestrzegania przez konsumentów zobowiązań kredytowych […]”). W tekście nie określono, czy bazy danych powinny zostać zaprojektowane konkretnie pod kątem takich kontroli zdolności kredytowej, kto jest odpowiedzialny za bazę danych, jaki rodzaj informacji może ona zawierać, z czym wiąże się „monitorowanie” przestrzegania przez konsumentów zobowiązań itp. EIOD zdaje sobie sprawę, że bazy danych o kredytach mają różne struktury i są tworzone w różnych kontekstach prawnych w poszczególnych państwach członkowskich, a pełna harmonizacja powyższych kryteriów wychodziłaby poza zakres dyrektywy. Celem wniosku byłoby jednak wprowadzenie zharmonizowanych warunków dostępu do bazy danych, aby na przykład kredytodawca w Belgii mógł uzyskać dostęp do historii kredytowej konsumenta we Włoszech (mimo tego, że belgijskie i włoskie bazy danych mogą się różnić) na takich samych warunkach, jak kredytodawcy włoscy, jeżeli konsument ubiega się o kredyt hipoteczny w Belgii. Szczegółowe kryteria zharmonizowanego dostępu zostaną dodatkowo określone w aktach delegowanych Komisji (zob. art. 16 ust. 2). EIOD odnotowuje też odniesienie do dyrektywy 95/46/WE w art. 16 ust. 4 (4).

13.

EIOD wyraził już pogląd, że środków, które mają istotne skutki dla prywatności obywateli, nie należy wprowadzać delegowanymi aktami prawnymi. Takie prawodawstwo może oczywiście określać szczegóły, ale najważniejsze implikacje dla obywateli powinny być jasne i uzgodnione w prawodawstwie przyjętym w ramach zwykłej procedury ustawodawczej. Z punktu widzenia ochrony danych EIOD wyraża szczególnie obawy związane ze sprzecznością, jaką dostrzega między ogólną możliwością uzyskiwania dostępu do bazy danych przez pewną (niemożliwą jeszcze do określenia) liczbę podmiotów udzielających kredytu na mocy art. 16, a „lekkim” obowiązkiem wskazanym jedynie w motywie 27, a mianowicie: „przed przeprowadzeniem kwerendy w bazie danych […] powinien poinformować konsumenta o tym fakcie” a „konsument powinien mieć prawo dostępu do dotyczących go danych osobowych […] sprostowania, usunięcia lub zablokowania dotyczących go danych osobowych”. Zdaniem EIOD konkretna możliwość skorzystania z praw osób, których dane dotyczą, na podstawie dyrektywy 95/46/WE wiąże się z możliwością identyfikacji potencjalnych odbiorców danych osobowych zawartych w bazie danych o kredytach. Skuteczność odniesienia do praw określonych w dyrektywie 95/46/WE może zatem zostać zneutralizowana przez niezdolność osoby, której dane dotyczą, do jasnego i uprzedniego zidentyfikowania osób fizycznych lub prawnych, które mogą uzyskać dostęp do bazy danych.

14.

W związku z tym EIOD sugeruje pewne modyfikacje brzmienia dyrektywy w celu usunięcia wskazanych powyżej niedociągnięć. Każdy (5) dostęp do bazy danych powinien podlegać następującym warunkom, które należy zawrzeć w treści art. 16: (i) określeniu kryteriów, na podstawie których kredytodawcy lub pośrednicy kredytowi mogą uzyskać dostęp do bazy danych, a w szczególności wyjaśnieniu, czy tylko ci kredytodawcy lub pośrednicy kredytowi, którzy zawarli umowę z konsumentem lub których konsument zobowiązuje do podjęcia działań na rzecz wejścia z nim w stosunek umowny (6), mogą mieć dostęp do jego danych; (ii) obowiązkowi poinformowania konsumenta z wyprzedzeniem, że dany kredytodawca lub pośrednik kredytowy ma zamiar uzyskać dostęp do jego danych osobowych w bazie danych; (iii) obowiązkowi równoczesnego poinformowania konsumenta o jego prawie do dostępu do danych zawartych w bazie danych oraz ich sprostowania, zablokowania lub usunięcia zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie 95/46/WE.

15.

Po uwzględnieniu w akcie prawnym tak ogólnych kryteriów i obowiązków z jego treści można usunąć szczegółowe przepisy art. 14 ust. 2 lit. c) oraz motywu 29 dotyczące obowiązku informowania konsumenta o dostępie do bazy danych w przypadku odrzucenia wniosku o kredyt.

16.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje odniesienie do dyrektywy 95/46/WE we wniosku. Sugeruje jednak niewielkie modyfikacje jego brzmienia służące jednoznacznemu określeniu zastosowania zasad ochrony danych do operacji przetwarzania objętych wnioskiem. W szczególności:

23.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 377/8

23.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 377/13

23.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 377/17

Council of the European Union

(Attn: CP 931 designations)

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

23.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 377/19