21.12.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 373/4

Opinia Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych

2011/C 373/03

EUROPEJSKI INSPEKTOR OCHRONY DANYCH,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 16,

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 7 i 8,

uwzględniając dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (1),

uwzględniając wniosek o wydanie opinii zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (2),

PRZYJMUJE NASTĘPUJĄCĄ OPINIĘ:

I. WPROWADZENIE

1.	Dnia 25 lipca 2011 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym (dalej zwany „nakazem”) w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych (3).

W dniu przyjęcia wniosku przesłano go do EIOD zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001. Przed przyjęciem wniosku przeprowadzono nieformalne konsultacje z EIOD. EIOD przyjął te nieformalne konsultacje z zadowoleniem i cieszy go, że w wersji ostatecznej wniosku uwzględniono prawie wszystkie jego uwagi.

3.	W niniejszej opinii EIOD krótko wyjaśni i przeanalizuje aspekty wniosku dotyczące ochrony danych.

II. ASPEKTY WNIOSKU DOTYCZĄCE OCHRONY DANYCH

II.1. Działania związane z przetwarzaniem danych na mocy proponowanego rozporządzenia

W proponowanym rozporządzeniu ustanawia się europejskie postępowanie dotyczące środka zabezpieczającego umożliwiającego wierzycielowi („powód”) uzyskanie europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym (dalej zwanego „nakazem”) zapobiegającego wycofaniu lub przelaniu środków przechowywanych przez dłużnika („pozwany”) na rachunku bankowym na terenie UE. Wniosek ma na celu poprawę obecnej sytuacji, w której ze względu na „uciążliwe, długotrwałe i kosztowne” procedury dłużnicy mogą łatwo uniknąć egzekucji, przenosząc środki pieniężne przechowywane na rachunku bankowym z jednego państwa członkowskiego do innego (4).

Na mocy proponowanego rozporządzenia dane osobowe są przetwarzane na różne sposoby i przekazywane między różnymi podmiotami. Wprowadza się istotne rozróżnienie między dwiema sytuacjami. Pierwsza z nich to sytuacja, w której wniosek o nakaz składa się przed rozpoczęciem postępowania sądowego lub w której w państwie członkowskim wykonania nie uznano jeszcze za egzekwowalne orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego (5). Druga z nich to sytuacja, w której wniosek o nakaz składa się po uzyskaniu egzekwowalnego orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego.

W pierwszej sytuacji powód przekazuje dane osobowe swoje i pozwanego (dane umożliwiające identyfikację, informacje dotyczące rachunku bankowego pozwanego, opis istotnych okoliczności i dowody potwierdzające postępowanie) sądowi kraju, w którym zgodnie z obowiązującymi przepisami o jurysdykcji musi zostać wniesione postępowanie w sprawie głównej. Wniosek składa się za pomocą formularza przedstawionego w załączniku I wniosku (zob. art. 8 wniosku).

W drugiej sytuacji powód przesyła dane osobowe pozwanego (dane umożliwiające identyfikację, informacje dotyczące rachunku bankowego pozwanego oraz kopię orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego) sądowi, który wydał orzeczenie lub przed którym zawarto ugodę sądową bądź też, w przypadku dokumentu urzędowego, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym sporządzono dokument urzędowy lub bezpośrednio właściwemu organowi państwa członkowskiego wykonania. Wniosek składa się za pomocą formularza przedstawionego w załączniku I wniosku (zob. art. 15).

W obu sytuacjach powód musi przedstawić wszystkie informacje odnoszące się do pozwanego oraz do rachunku bankowego (rachunków bankowych) pozwanego, niezbędne dla umożliwienia bankowi (bankom) zidentyfikowania pozwanego i jego rachunku (rachunków) (zob. art. 16 wniosku). W przypadku osób fizycznych takie informacje obejmują imię i nazwisko pozwanego, nazwę banku, numer rachunku (numery rachunków), pełny adres pozwanego i jego datę urodzenia lub krajowy numer identyfikacyjny bądź numer paszportu. Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w formularzu przedstawionym w załączniku I (zob. pkt 4.7 załącznika I). Nieobowiązkowe rubryki formularza obejmują numer telefonu i adres e-mail pozwanego (zob. pkt 3 załącznika I).

Jeśli powód nie dysponuje informacjami o rachunku pozwanego, może zwrócić się do właściwego organu państwa członkowskiego wykonania o uzyskanie niezbędnych informacji zgodnie z art. 17 wniosku. Taka prośba musi znaleźć się we wniosku o wydanie nakazu oraz zawierać „wszystkie informacje, którymi dysponuje powód” dotyczące pozwanego i jego rachunków bankowych (zob. art. 17 ust. 1 i 2). Sąd lub organ wydający wydaje nakaz i przekazuje go właściwemu organowi państwa członkowskiego wykonania, który wykorzystuje „wszystkie stosowne i uzasadnione środki dostępne w państwie członkowskim wykonania w celu uzyskania informacji” (art. 17 ust. 3 i 4). Informacje uzyskuje się jedną z następujących metod: zobowiązanie wszystkich banków na terytorium danego państwa do ujawnienia, czy prowadzą rachunek na zlecenie pozwanego bądź dostęp właściwego organu do informacji, jeśli są przechowywane przez organy władz publicznych lub organy administracji w rejestrach lub w innej formie (art. 17 ust. 5).

10.

W art. 17 ust. 6 podkreśla się, że informacje, o których mowa w art. 17 ust. 4 muszą być „odpowiednie i potrzebne do celów identyfikacji rachunku lub rachunków pozwanego, ich zakres nie wykracza poza powyższe cele i ograniczają się one do: a) adresu pozwanego; b) nazwy banku lub banków prowadzących rachunek lub rachunki pozwanego; c) numeru rachunku (numerów rachunków) pozwanego”.

11.

Niektóre przepisy wniosku wiążą się z transgraniczną wymianą informacji, w tym danych osobowych. Przekazanie nakazu z sądu lub organu wydającego do właściwego organu w państwie członkowskim wykonania odbywa się przy wykorzystaniu formularza przedstawionego w załączniku II do wniosku (zob. art. 21 i 24 wniosku). Wspomniany formularz zawiera mniej danych pozwanego, gdyż nie podaje się w nim jego daty urodzenia, krajowego numeru identyfikacyjnego bądź numeru paszportu ani jego numeru telefonu bądź adresu e-mail. Jak wydaje się wynikać z opisu różnych etapów przedstawionych w proponowanym rozporządzeniu, ma to związek z faktem, że numer rachunku (numery rachunków) pozwanego ustalono już w sposób niepozostawiający wątpliwości lub że takie informacje muszą dopiero zostać zgromadzone przez właściwy organ państwa członkowskiego wykonania na podstawie art. 17 wniosku.

12.	Artykuł 20 dotyczy komunikacji i współpracy między sądami. Informacje dotyczące wszystkich istotnych okoliczności mogą być udzielane bezpośrednio lub przez punkty kontaktowe europejskiej sieci sądowej w sprawach cywilnych i handlowych, ustanowionej decyzją 2001/470/WE (6).

13.

W ciągu trzech dni roboczych po otrzymaniu nakazu bank przekazuje informacje właściwemu organowi w państwie członkowskim wykonania oraz powodowi przy wykorzystaniu formularza przedstawionego w załączniku III do wniosku (zob. art. 27). Ten formularz wymaga podania tych samych informacji dotyczących pozwanego, co formularz przedstawiony w załączniku II. W art. 27 ust. 3 stwierdza się, że bank może przekazać oświadczenie zabezpieczonym kanałem komunikacji elektronicznej.

II.2. Wymogi w zakresie ochrony danych

14.

Różne działania związane z przetwarzaniem danych osobowych, objęte proponowanym rozporządzeniem, muszą być prowadzone z należytym poszanowaniem zasad ochrony danych określonych w dyrektywie 95/46/WE oraz we wdrażających ją przepisach krajowych. EIOD z zadowoleniem stwierdza, że na ten aspekt położono nacisk w motywie 21 oraz art. 46 ust. 3 wniosku. EIOD wyraża również zadowolenie z faktu, że w motywie 20 wniosku zawarto odniesienie do art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

15.

Dla prawidłowego funkcjonowania nakazu niezbędne są niektóre informacje dotyczące powoda i pozwanego. Zasady ochrony danych wymagają wykorzystania informacji tylko w proporcjonalnym zakresie i tylko wówczas, kiedy są naprawdę konieczne. EIOD z zadowoleniem stwierdza, że Komisja poważnie potraktowała aspekty proporcjonalności i konieczności w przetwarzaniu danych osobowych do celów przedmiotowego wniosku.

16.

Ilustruje to przede wszystkim ograniczony wykaz wymaganych danych osobowych w art. 8, 15 i 16, a także w załącznikach do wniosku. EIOD z satysfakcją zauważa, że ilość danych osobowych maleje w różnych załącznikach odnoszących się do kolejnych etapów procedury zastosowania nakazu. Ogólnie rzecz biorąc, EIOD nie ma powodów, aby uważać, że wymagane dane wykraczają poza to, co jest niezbędne do celów proponowanego rozporządzenia. Pod tym względem EIOD ma tylko dwie dodatkowe uwagi.

17.

Pierwsza dotyczy danych adresowych powoda w załącznikach do proponowanego rozporządzenia. Zgodnie z art. 25 wniosku, nakaz oraz wszystkie dokumenty przekazane sądowi lub właściwemu organowi w celu uzyskania nakazu zostają doręczone pozwanemu, przy czym wydaje się, że przekazane mają zostać również informacje podane zgodnie z załącznikami I, II i III. Nie wspomina się o możliwości wnioskowania przez powoda o usunięcie jego danych adresowych z różnych dokumentów przed doręczeniem ich pozwanemu. Ponieważ w niektórych okolicznościach ujawnienie pozwanemu danych adresowych powoda może powodować ryzyko wystawienia powoda na pozasądowe naciski ze strony pozwanego, EIOD sugeruje ustawodawcy włączenie do art. 25 możliwości wnioskowania przez powoda o usunięcie takich danych z informacji przekazywanych pozwanemu.

18.

Druga uwaga dotyczy nieobowiązkowych rubryk w załączniku I, w których podaje się numer telefonu i adres e-mail. Jeśli te rubryki traktuje się jako miejsca wpisania danych, które można wykorzystać, gdy brakuje innych informacji kontaktowych pozwanego, wówczas należy to wyjaśnić. Wydaje się, że w przeciwnym razie nie ma powodów, aby zachowywać te rubryki.

19.

Kolejny przykład ilustrujący, jak poważnie Komisja potraktowała aspekty proporcjonalności i konieczności przetwarzania danych osobowych do celów przedmiotowego wniosku to wyraźne odniesienie do zasady konieczności w art. 16, art. 17 ust. 1 i art. 17 ust. 6 wniosku. W art. 16 wspomina się o wszystkich informacjach „niezbędnych” do zidentyfikowania pozwanego, w art. 17 ust. 1 o „niezbędnych” informacjach, natomiast w art. 17 ust. 6 odzwierciedlenie znajdują sformułowania art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 95/46/WE, stanowiącego, że dane powinny być prawidłowe, stosowne oraz nienadmierne. EIOD przyjmuje te przepisy z zadowoleniem, gdyż podkreśla się w nich, że gromadzenie danych osobowych powinno odbywać się zgodnie z zasadą konieczności. Nasuwają się jednak pewne pytania dotyczące art. 17.

20.

Artykuł 17 ust. 2 wymaga od powoda przedstawienia „wszystkich informacji, którymi dysponuje powód” dotyczącymi pozwanego i jego rachunku bankowego (rachunków bankowych). Jest to ogólne sformułowanie, które może skutkować przekazaniem każdego rodzaju informacji o pozwanym. Przepis nie precyzuje, że takie informacje powinny być ograniczone do informacji niezbędnych do zidentyfikowania pozwanego i ustalenia numeru (numerów) jego rachunku bankowego (rachunków bankowych). EIOD zaleca włączenie tego ograniczenia do art. 17 ust. 2.

21.

Odniesienie w art. 17 ust. 4 do „wszystkich stosownych i uzasadnionych środków” może sugerować metody dochodzenia wiążące się z poważną ingerencją w życie prywatne pozwanego. Przy odczytaniu tego przepisu w związku z art. 17 ust. 5 staje się jednak jasne, że takie środki są ograniczone do dwóch metod, opisanych w pkt 9 niniejszej opinii. W celu zapobiegania wszelkim nieporozumieniom dotyczącym zakresu środków dostępnych właściwemu organowi, ustawodawca może jednak rozważyć zastąpienie odniesienia do „wszystkich stosownych i uzasadnionych środków” odniesieniem do „jednej z dwóch metod, o których mowa w ust. 5”.

22.

EIOD ma także uwagi dotyczące drugiej z dwóch metod wspomnianych w art. 17 ust. 5 lit. b). Ta metoda przewiduje dostęp właściwego organu do informacji, w przypadku gdy informacje te są przechowywane przez organy władz publicznych lub organy administracji w rejestrach lub w innej formie. W załączniku I do wniosku wspomina się „istniejące rejestry publiczne” (zob. pkt 4 załącznika I). Ze względu na jasność należy wyjaśnić, jakie jest właściwie znaczenie art. 17 ust. 5 lit. b) wniosku. Należy podkreślić, że nie tylko gromadzone informacje powinny być niezbędne do celów proponowanego rozporządzenia; także metody gromadzenia informacji powinny być zgodne z zasadami konieczności i proporcjonalności.

23.

W odniesieniu do transgranicznego przekazywania danych między różnymi zaangażowanymi podmiotami, EIOD nie dostrzega szczególnych problemów z punktu widzenia ochrony danych. Tylko art. 27 ust. 3 wniosku skłania do pewnych dalszych refleksji. Stanowi on, że banki mogą przekazywać oświadczenia (korzystając z formularza przedstawionego w załączniku III) zabezpieczonym kanałem komunikacji elektronicznej. Użyto słowa „mogą”, gdyż wykorzystanie kanału komunikacji elektronicznej stanowi alternatywę dla wysłania oświadczenia pocztą tradycyjną. Wynika to z załącznika III. Artykuł 27 ust. 3 ma na celu umożliwienie bankom korzystania z kanału komunikacji elektronicznej, jednakże tylko wówczas, gdy jest to kanał zabezpieczony. EIOD zaleca ustawodawcy doprecyzowanie tego przepisu, gdyż w obecnym brzmieniu można go zinterpretować jako stanowiący, że korzystanie z zabezpieczonego kanału nie jest obowiązkowe. Artykuł 27 ust. 3 może otrzymać następujące brzmienie: „Bank może przekazać oświadczenie kanałem komunikacji elektronicznej, jeśli taki kanał jest zabezpieczony zgodnie z art. 16 i 17 dyrektywy 95/46/WE”.

III. WNIOSEK

24.

EIOD z zadowoleniem obserwuje wysiłki podejmowane w celu uwzględnienia różnych aspektów ochrony danych, związanych z proponowanym instrumentem, którym jest nakaz. Dokładniej rzecz biorąc, docenia zastosowanie zasady konieczności i odniesienia do niej. EIOD uważa jednak, że proponowany wniosek wymaga pewnych dodatkowych udoskonaleń i wyjaśnień. EIOD zaleca:

—	uwzględnienie w art. 25 możliwości wnioskowania przez powoda o usunięcie jego danych adresowych z informacji przekazywanym pozwanemu,

—	usunięcie nieobowiązkowych rubryk z załącznika I (numer telefonu i adres e-mail pozwanego), jeśli nie zostanie wykazane, że są rzeczywiście potrzebne,

—	ograniczenie informacji przekazywanych przez powoda na mocy art. 17 ust. 2 do informacji niezbędnych do zidentyfikowania pozwanego i ustalenia numeru (numerów) jego rachunku bankowego (rachunków bankowych),

—	wzięcie pod uwagę zastąpienia odniesienia w art. 17 ust. 4 do „wszystkich stosownych i uzasadnionych środków” odniesieniem do „jednej z dwóch metod, o których mowa w ust. 5”,

—	wyjaśnienie, co oznaczają „istniejące rejestry publiczne”, o których mowa w art. 17 ust. 5 lit. b),

—	nadanie art. 27 ust. 3 następującego brzmienia: „Bank może przekazać oświadczenie kanałem komunikacji elektronicznej, jeśli taki kanał jest zabezpieczony zgodnie z art. 16 i 17 dyrektywy 95/46/WE”.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 października 2011 r.

Giovanni BUTTARELLI

Zastępca Europejskiego Inspektora Ochrony Danych

(1) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(2) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(3) Zob. COM(2011) 445 wersja ostateczna.

(4) Zob. uzasadnienie wniosku, s. 4.

(5) „Dokument urzędowy” zdefiniowano w art. 4 ust. 11 wniosku, gdzie oznacza „dokument, który został formalnie sporządzony lub zarejestrowany jako dokument urzędowy w państwie członkowskim i którego urzędowy charakter: a) wynika z podpisu i treści dokumentu oraz b) został stwierdzony przez organ publiczny lub inny organ do tego uprawniony”.

(6) Dz.U. L 174 z 27.6.2001, s. 25.

21.12.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 373/13

Uzupełnienie zaproszenia do składania wniosków 2012 – EAC/27/11

Program „Uczenie się przez całe życie” (LLP)

2011/C 373/09

Niniejszy dokument uzupełnia zaproszenie do składania wniosków 2011/C 233/06 w następujący sposób.

1. Cele i opis

Podstawą prawną niniejszego zaproszenia do składania wniosków jest decyzja ustanawiająca program „Uczenie się przez całe życie”, przyjęta przez Parlament Europejski i Radę dnia 15 listopada 2006 r. (decyzja nr 1720/2006/WE) (1). Program obejmuje okres od 2007 do 2013 r. Szczegółowe cele programu „Uczenie się przez całe życie” są wymienione w art. 1 ust. 3 wspomnianej decyzji.

2. Kwalifikowalność

Program „Uczenie się przez całe życie” obejmuje wszystkie rodzaje i poziomy kształcenia i szkolenia oraz kształcenia i szkolenia zawodowego, a uczestniczyć w nim mogą wszystkie podmioty wymienione w art. 4 wspomnianej decyzji.

Wnioskodawcy muszą mieć swoją siedzibę w jednym z następujących państw (2):

—	27 państw członkowskich Unii Europejskiej,

—	państwa EOG/EFTA: Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Szwajcaria,

—	kraje kandydujące: Chorwacja i Turcja.

Ponadto wnioskodawcy z byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii i Republiki Serbii kwalifikują się do wszystkich działań objętych programem wymienionych w pkt A.2 załącznika do decyzji nr 1720/2006/WE (3).

Ponadto wnioskodawcy z byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii kwalifikują się do następujących działań (4):

—	wizyty przygotowawcze w ramach programów Comenius, Grundtvig, Erasmus i Leonardo da Vinci,

—	doskonalenie zawodowe w ramach programów Comenius i Grundtvig,

—	wizyty i wymiany w ramach programu Grundtvig,

—	mobilność studentów chcących studiować za granicą w ramach programu Erasmus,

—	mobilność pracowników uczelni w ramach programu Erasmus – działalność dydaktyczna,

—	wizyty studyjne w ramach pierwszego działania kluczowego programu międzysektorowego,

—	mobilność w ramach programu Leonardo da Vinci.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 decyzji ustanawiającej program „Uczenie się przez całe życie” z wielostronnych projektów i sieci w ramach programów Comenius, Erasmus, Leonardo da Vinci, Grundtvig oraz kluczowych działań w ramach programu międzysektorowego mogą również korzystać partnerzy z innych państw trzecich. Szczegółowe informacje na temat takich działań oraz warunki uczestnictwa znajdują się w przewodniku po programie „Uczenie się przez całe życie” na rok 2012.

3. Budżet i czas trwania projektów

Całkowity budżet przeznaczony na ten program szacuje się na 1 141 484 000 EUR.

Poziom przyznanych dotacji oraz czas trwania projektów różnią się zależnie od czynników takich jak rodzaj projektu czy liczba zaangażowanych państw.

4. Termin składania wniosków

Główne terminy są następujące:

Indywidualna mobilność uczniów w ramach programu Comenius	1 grudnia 2011 r.
Comenius, Grundtvig: Doskonalenie zawodowe
pierwszy nieprzekraczalny termin:	16 stycznia 2012 r.
kolejne terminy:	30 kwietnia 2012 r. 17 września 2012 r.
Praktyki w ramach programu Comenius	31 stycznia 2012 r.
Comenius, Erasmus, Leonardo da Vinci, Grundtvig: Projekty wielostronne, sieci i środki towarzyszące	2 lutego 2012 r.
Leonardo da Vinci: Wielostronne projekty w dziedzinie transferu innowacji	2 lutego 2012 r.
Leonardo da Vinci: Mobilność (w tym świadectwo mobilności Leonardo da Vinci – the Leonardo da Vinci mobility certificate); Erasmus: Intensywne kursy językowe (EILC)	3 lutego 2012 r.
Program Jean Monnet	15 lutego 2012 r.
Comenius, Leonardo da Vinci, Grundtvig: Partnerstwa; Comenius: Partnerstwa Comenius Regio; Grundtvig: Warsztaty	21 lutego 2012 r.
Erasmus: Programy intensywne (IP), mobilność studentów chcących studiować lub odbywać praktyki za granicą w ramach programu Erasmus (w tym zaświadczenie dla konsorcjów dotyczące organizowania staży w ramach programu Erasmus – Erasmus consortium placement certificate) oraz mobilność pracowników uczelni w ramach programu Erasmus (działalność dydaktyczna i szkolenie pracowników)	9 marca 2012 r.
Grundtvig: Praktyki, projekty w ramach wolontariatu seniorów	30 marca 2012 r.
Program międzysektorowy: Działanie kluczowe 1 – wizyty studyjne
pierwszy nieprzekraczalny termin:	30 marca 2012 r.
drugi termin:	12 października 2012 r.
Program międzysektorowy: Wszystkie pozostałe działania	1 marca 2012 r.

Dla wizyt i wymian w ramach programu Grundtvig oraz wizyt przygotowawczych w ramach wszystkich programów sektorowych wyznaczono kilka terminów w zależności od państwa. Więcej informacji na stronie internetowej agencji krajowej danego państwa.

5. Szczegółowe informacje

Pełny tekst „Ogólnego zaproszenia do składania wniosków dot. LLP 2011-2013 – Priorytety strategiczne na 2012 rok” wraz przewodnikiem po programie „Uczenie się przez całe życie” na 2012 rok oraz informacjami o dostępności formularzy wniosków można znaleźć pod następującym adresem internetowym: http://ec.europa.eu/education/llp/doc848_en.htm

Wnioski muszą spełniać wszystkie warunki określone w pełnym tekście zaproszenia do składania wniosków i w przewodniku po programie „Uczenie się przez całe życie” oraz muszą być składane na udostępnionych właściwych formularzach.

(1) Decyzja nr 1720/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiająca program działań w zakresie uczenia się przez całe życie: http://eur-lex.europa.eu/lex/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:327:0045:0068:PL:PDF oraz decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1357/2008/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. zmieniająca decyzję nr 1720/2006/WE: http://eur-lex.europa.eu/lex/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2008:350:0056:0057:PL:PDF

(2) Z wyjątkiem programu Jean Monnet, który jest otwarty dla instytucji szkolnictwa wyższego na całym świecie.

(3) Pod warunkiem podpisania protokołu ustaleń między Komisją a właściwymi władzami każdego z tych państw. Jeżeli do pierwszego dnia miesiąca wydania decyzji o przyznaniu dotacji nie podpisano protokołu ustaleń, uczestnicy z danego państwa nie otrzymają finansowania i nie będą brani pod uwagę w odniesieniu do minimalnej wielkości konsorcjów lub partnerstw.

(4) Na podstawie porozumienia finansowego pomiędzy rządem byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii a Komisją Europejską podpisanego w dniu 21 grudnia 2010 r., dotyczącego programu krajowego w ramach komponentu I stanowiącego część instrumentu pomocy przedakcesyjnej – zarządzanie scentralizowane, na 2009 r., przewidującego wsparcie finansowe UE dla projektu 4.3 Środki przygotowawcze do programów „Uczenie się przez całe życie” oraz „Młodzież w działaniu”.

21.12.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 373/16

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

2011/C 373/10

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), zawierającą zarzut istnienia dumpingu w przywozie niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, który powoduje istotną szkodę dla przemysłu unijnego.

1. Skarga

Skarga została złożona w dniu 7 listopada 2011 r. przez EUROFER („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 70 %, ogólnej produkcji unijnej niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali.

2. Produkt objęty dochodzeniem

Niniejsze dochodzenie dotyczy niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali, tj. produktów walcowanych płaskich ze stali stopowej i niestopowej (w tym ze stali nierdzewnej), malowanych, lakierowanych lub powlekanych tworzywem sztucznym co najmniej z jednej strony, z wyłączeniem tzw. „płyt warstwowych” w rodzaju stosowanych w budownictwie i składających się z dwóch zewnętrznych blach i wypełniającego je stabilizującego trzonu w postaci materiału izolującego, a także z wyłączeniem produktów pokrytych końcową powłoką pyłu cynkowego (bogatą w cynk farbą zawierającą cynk w ilości co najmniej 70 % wagowo) („produkt objęty dochodzeniem”).

3. Zarzut dumpingu (2)

Produktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest produkt objęty dochodzeniem, pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”), obecnie objęty kodami CN ex 7210 70 80, ex 7212 40 80, ex 7225 99 00 i ex 7226 99 70. Powyższe kody CN podane są jedynie w celach informacyjnych.

W związku z tym, że zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego państwem, którego dotyczy postępowanie, uznaje się państwo, którego gospodarka nie jest gospodarką rynkową, skarżący ustalił wartość normalną dla przywozu z Chińskiej Republiki Ludowej na podstawie cen w dwóch państwach trzecich o gospodarce rynkowej, tj. Kanadzie i Afryce Południowej. Zarzut dumpingu jest oparty na porównaniu ustalonej w ten sposób wartości normalnej z cenami eksportowymi (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Obliczone na tej podstawie marginesy dumpingu są znaczne w odniesieniu do państwa, którego dotyczy postępowanie.

4. Zarzut spowodowania szkody

Skarżący przedstawił dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł w ujęciu bezwzględnym oraz wzrósł pod względem udziału w rynku.

Dowody prima facie przedstawione przez skarżącego wskazują, że ilość i ceny przywożonego produktu objętego dochodzeniem mają, oprócz innych skutków, negatywny wpływ na ilości sprzedawane przez przemysł unijny, jego poziom cen i jego udziały w rynku, co wywiera znaczący niekorzystny wpływ na ogólne wyniki, sytuację finansową i zatrudnienie w przemyśle unijnym.

5. Procedura

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i ustaleniu, że skarga została złożona przez przemysł unijny lub w jego imieniu oraz że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania, Komisja niniejszym wszczyna dochodzenie zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego.

W dochodzeniu zostanie ustalone, czy produkt objęty dochodzeniem pochodzący z państwa, którego dotyczy postępowanie, jest sprzedawany po cenach dumpingowych i czy dumping ten spowodował szkodę dla przemysłu unijnego. W przypadku ustalenia wspomnianych faktów w dochodzeniu zostanie zbadane, czy wprowadzenie środków leży w interesie Unii.

5.1. Procedura dotycząca stwierdzenia dumpingu

Wzywa się producentów eksportujących (3) produktu objętego dochodzeniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, do udziału w dochodzeniu Komisji.

5.1.1. Dochodzenie dotyczące producentów eksportujących

5.1.1.1. Procedura wyboru producentów eksportujących, którzy zostaną objęci dochodzeniem w państwie, którego dotyczy postępowanie

a) Kontrola wyrywkowa

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, uczestniczących w postępowaniu, oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem, Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę producentów eksportujących, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy producenci eksportujący lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji następujące informacje na temat ich przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw:

—	nazwa, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu oraz dane osoby wyznaczonej do kontaktów,

—	obroty, w walucie lokalnej, oraz wielkość sprzedaży produktu objętego dochodzeniem na wywóz do Unii, w tonach, w okresie objętym dochodzeniem („OD”) od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r. w odniesieniu do każdego z 27 państw członkowskich (4) w ujęciu osobnym i łącznym,

—	obroty w walucie lokalnej oraz wielkość sprzedaży produktu objętego dochodzeniem na rynku krajowym, w tonach, w okresie objętym dochodzeniem („OD”) od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r.,

—	dokładne określenie działalności przedsiębiorstwa na całym świecie w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem,

—	nazwy i dokładne określenie rodzaju działalności wszystkich przedsiębiorstw powiązanych (5) uczestniczących w produkcji lub sprzedaży (przeznaczonej na wywóz lub krajowej) produktu objętego dochodzeniem,

—	wszelkie inne istotne informacje, które mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

Producenci eksportujący powinni także zaznaczyć, czy, w razie gdy nie zostaną włączeni do próby, chcieliby otrzymać kwestionariusz i inne formularze wniosków w celu ich wypełnienia i złożenia wniosku o indywidualny margines dumpingu zgodnie z poniższą sekcją b).

Poprzez przekazanie wyżej wspomnianych informacji przedsiębiorstwo wyraża zgodę na ewentualne włączenie go do próby. Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie włączone do próby, będzie to dla niego oznaczać konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz wyrażenie zgody na wizytę na jego terenie w celu weryfikacji udzielonych odpowiedzi („weryfikacja na miejscu”). W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie wyrazi zgody na ewentualne włączenie go do próby, zostanie uznane za podmiot niewspółpracujący w dochodzeniu. Ustalenia Komisji dotyczące niewspółpracujących producentów eksportujących opierają się na dostępnych faktach, a ich wynik może być dla takiej strony mniej korzystny niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

Ponadto w celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby producentów eksportujących Komisja skontaktuje się z władzami państwa, którego dotyczy postępowanie, i może się też skontaktować ze znanymi jej zrzeszeniami producentów eksportujących.

Inne istotne informacje dotyczące doboru próby, poza informacjami, do których przedłożenia wzywa się powyżej, muszą zostać zgłoszone przez zainteresowane strony w terminie 21 dni od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby producentów eksportujących może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi, w razie potrzeby za pośrednictwem władz państwa, którego dotyczy postępowanie, o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych producentów eksportujących, władze państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz zrzeszenia producentów eksportujących.

Wszyscy producenci eksportujący wybrani do próby będą musieli przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty powiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

Wypełniony kwestionariusz będzie zawierał informacje m.in. na temat struktury przedsiębiorstw(-a) producenta eksportującego, działalności przedsiębiorstw(-a) w związku z produktem objętym dochodzeniem, kosztów produkcji, sprzedaży produktu objętego dochodzeniem na rynku państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w Unii.

Przedsiębiorstwa, które zgodziły się na ewentualne włączenie ich do próby, lecz nie zostały do niej wybrane, zostaną uznane za współpracujące („nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący”). Bez uszczerbku dla poniższej sekcji b), cła antydumpingowe, które mogą być zastosowane do przywozu pochodzącego od nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących, nie przekroczą średniego ważonego marginesu dumpingu ustalonego dla producentów eksportujących objętych próbą (6).

b) Indywidualny margines dumpingu dla przedsiębiorstw niewłączonych do próby

Nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący mogą wystąpić z wnioskiem, zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, o ustalenie przez Komisję ich indywidualnych marginesów dumpingu („indywidualny margines dumpingu”). Producenci eksportujący, którzy chcą wystąpić z wnioskiem o indywidualny margines dumpingu, muszą zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza i innych formularzy wniosków zgodnie z powyższą sekcją a) oraz zwrócić je należycie wypełnione w terminach określonych w zdaniu poniżej oraz w sekcji 5.1.2.2. Wypełniony kwestionariusz musi wpłynąć w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej. Należy podkreślić, że aby Komisja mogła ustalić indywidualne marginesy dumpingu dla producentów eksportujących w państwie, którego gospodarka nie jest gospodarką rynkową, musi zostać dowiedzione, że producenci ci spełniają kryteria przyznania statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub przynajmniej indywidualnego traktowania („IT”), określone w poniższej sekcji 5.1.2.2.

Producenci eksportujący wnioskujący o indywidualny margines dumpingu powinni mieć jednak świadomość, że Komisja może mimo wszystko podjąć decyzję o nieustalaniu dla nich indywidualnego marginesu dumpingu, jeżeli, na przykład, liczba producentów eksportujących będzie tak duża, że ustalenie takie byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiałoby zakończenie dochodzenia na czas.

5.1.2. Procedura dodatkowa dotycząca producentów eksportujących w państwie o gospodarce nierynkowej, którego dotyczy postępowanie

5.1.2.1. Wybór państwa trzeciego o gospodarce rynkowej

Z zastrzeżeniem przepisów poniższej sekcji 5.1.2.2 i zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w przypadku przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wartość normalna jest ustalana na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej. Komisja wybiera w tym celu odpowiednie państwo trzecie o gospodarce rynkowej. Komisja rozważa wybór Kanady lub Afryki Południowej. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat zasadności wyboru tych państw w terminie 10 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.1.2.2. Traktowanie producentów eksportujących w państwie o gospodarce nierynkowej, którego dotyczy postępowanie (7)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego indywidualni producenci eksportujący w państwie, którego dotyczy postępowanie, którzy uważają, że w odniesieniu do prowadzonej przez nich produkcji i sprzedaży produktu objętego dochodzeniem przeważają warunki gospodarki rynkowej, mogą przedstawić właściwie uzasadniony wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych („wniosek o MET”). Status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych zostanie przyznany, jeżeli z oceny wniosku o MET wynika, że spełnione są kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego (8). Margines dumpingu producentów eksportujących, którym przyznano traktowanie na zasadach rynkowych, zostanie obliczony, w możliwym zakresie i bez uszczerbku dla wykorzystania dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, przy użyciu wartości normalnej tych producentów oraz ich cen eksportowych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

Indywidualni producenci eksportujący w państwie, którego dotyczy postępowanie, mogą dodatkowo, lub zamiast wniosku o MET, złożyć wniosek o indywidualne traktowanie („IT”). Aby otrzymać IT, producenci eksportujący muszą przedstawić dowody spełnienia kryteriów określonych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego (9). Margines dumpingu producentów eksportujących, którym przyznano IT, zostanie obliczony na podstawie ich własnych cen eksportowych. Wartość normalna dla producentów eksportujących, którzy otrzymali IT, będzie oparta, jak wskazano powyżej, na wartościach ustalonych dla państwa trzeciego o gospodarce rynkowej.

a) Traktowanie na zasadach rynkowych („MET”)

Komisja prześle formularze wniosku o MET wszystkim wybranym do próby producentom eksportującym w państwie, którego dotyczy postępowanie, oraz nieobjętym próbą współpracującym producentom eksportującym, którzy chcieliby wystąpić o indywidualny margines dumpingu, wszystkim znanym zrzeszeniom producentów eksportujących oraz organom państwa, którego dotyczy postępowanie.

Wszyscy producenci eksportujący występujący o MET powinni złożyć wypełniony wniosek o MET w terminie 21 dni od daty powiadomienia o doborze próby lub o decyzji o niewybieraniu próby, o ile nie wskazano inaczej.

b) Indywidualne traktowanie („IT”)

Aby wystąpić o IT, producenci eksportujący w państwie, którego dotyczy postępowanie, wybrani do próby, oraz nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący, którzy chcieliby wystąpić o indywidualny margines dumpingu, powinni przedstawić wniosek o MET z należycie wypełnionymi częściami dotyczącymi IT w terminie 21 dni od daty powiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

5.1.3. Dochodzenie dotyczące importerów niepowiązanych (10) (11)

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę importerów niepowiązanych uczestniczących w postępowaniu oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę importerów niepowiązanych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy importerzy niepowiązani lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji następujące informacje na temat ich przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw:

—	nazwa, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu oraz dane osoby wyznaczonej do kontaktów,

—	dokładne określenie działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem,

—	łączny obrót w okresie od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r.,

—	wielkość w tonach i wartość w euro przywozu do Unii i odsprzedaży dokonanej na rynku unijnym w okresie od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r. w odniesieniu do przywożonego produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie,

—	nazwy i dokładne określenie działalności wszystkich przedsiębiorstw powiązanych (12) uczestniczących w produkcji lub sprzedaży produktu objętego dochodzeniem,

—	wszelkie inne istotne informacje, które mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

Poprzez przekazanie wyżej wspomnianych informacji przedsiębiorstwo wyraża zgodę na ewentualne włączenie go do próby. Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie włączone do próby, będzie to dla niego oznaczać konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz wyrażenie zgody na wizytę na jego terenie w celu weryfikacji udzielonych odpowiedzi („weryfikacja na miejscu”). W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie wyrazi zgody na ewentualne włączenie go do próby, zostanie uznane za podmiot niewspółpracujący w dochodzeniu. Ustalenia Komisji dotyczące niewspółpracujących importerów opierają się na dostępnych faktach, a ich wynik może być dla takiej strony mniej korzystny niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

W celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby importerów niepowiązanych Komisja może ponadto skontaktować się z wszystkimi znanymi zrzeszeniami importerów.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby importerów może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży w Unii produktu objętego dochodzeniem, którą to sprzedaż można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych importerów niepowiązanych i zrzeszenia importerów.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do importerów niepowiązanych włączonych do próby oraz do wszelkich znanych zrzeszeń importerów. Strony muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej. Wypełniony kwestionariusz będzie zawierał informacje m.in. o strukturze ich przedsiębiorstw(-a), rodzaju działalności przedsiębiorstw(-a) w związku z produktem objętym dochodzeniem oraz o sprzedaży produktu objętego dochodzeniem.

5.2. Procedura dotycząca ustalenia szkody

Przez szkodę rozumie się istotną szkodę dla przemysłu unijnego lub zagrożenie wystąpieniem istotnej szkody dla przemysłu lub znaczne opóźnienie powstawania takiego przemysłu. Ustalenie szkody odbywa się na podstawie zebranych dowodów, po dokonaniu obiektywnej oceny wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i jego wpływu na ceny na rynku Unii oraz wpływu tego przywozu na przemysł unijny. W celu ustalenia, czy przemysł unijny doznał istotnej szkody, wzywa się producentów unijnych produktu objętego dochodzeniem do udziału w dochodzeniu Komisji.

5.2.1. Dochodzenie dotyczące producentów unijnych

Ze względu na dużą liczbę producentów unijnych uczestniczących w postępowaniu oraz w celu zakończenia dochodzenia w określonym terminie Komisja zdecydowała się objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę producentów unijnych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa jest prowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Komisja dokonała wstępnego doboru próby producentów unijnych. Szczegółowe informacje na ten temat są dostępne w dokumentacji do wglądu zainteresowanych stron. Niniejszym wzywa się zainteresowane strony do zapoznania się z dokumentacją (w tym celu należy skontaktować się z Komisją, korzystając z danych kontaktowych wskazanych w sekcji 5.6 poniżej). Pozostali producenci unijni lub przedstawiciele działający w ich imieniu, którzy uważają, że istnieją powody do włączenia ich do próby, powinni zgłosić się do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Inne istotne informacje dotyczące doboru próby muszą zostać zgłoszone przez zainteresowane strony w terminie 21 dni od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach ostatecznie wybranych do próby wszystkich znanych producentów unijnych i/albo zrzeszenia producentów unijnych.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do producentów unijnych włączonych do próby oraz do wszelkich znanych zrzeszeń producentów unijnych. Strony muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej. Wypełniony kwestionariusz będzie zawierał informacje m.in. o strukturze ich przedsiębiorstw(-a), sytuacji finansowej przedsiębiorstw(-a), rodzaju działalności przedsiębiorstw(-a) w związku z produktem objętym dochodzeniem, kosztach produkcji oraz o sprzedaży produktu objętego dochodzeniem.

5.3. Procedura oceny interesu Unii

W przypadku stwierdzenia dumpingu i ustalenia, że spowodował on szkodę, zapadnie decyzja, na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego, co do tego, czy wprowadzenie środków antydumpingowych byłoby sprzeczne z interesem Unii. Producenci unijni, importerzy i reprezentujące ich zrzeszenia, użytkownicy i reprezentujące ich zrzeszenia oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie są proszeni o zgłoszenie się do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Aby wziąć udział w dochodzeniu, reprezentatywne organizacje konsumenckie muszą udowodnić, w tym samym terminie, istnienie obiektywnego związku pomiędzy swoją działalnością a produktem objętym dochodzeniem.

Strony, które zgłosiły się w powyższym terminie, mogą przekazać Komisji informacje dotyczące interesu Unii w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Informacje mogą być dostarczane w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie opracowanego przez Komisję kwestionariusza. W każdym przypadku informacje przedstawione zgodnie z art. 21 zostaną uwzględnione wyłącznie wtedy, gdy będą poparte udokumentowanymi informacjami w momencie ich przedstawienia.

5.4. Inne oświadczenia pisemne

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii, a także informacji, oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające powinny wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.5. Możliwość przesłuchania przez służby Komisji prowadzące dochodzenie

Wszystkie zainteresowane strony mogą wystąpić o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie. Wszystkie wnioski o przesłuchanie należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie powinny być składane w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

5.6. Instrukcje dotyczące składania oświadczeń pisemnych i przesyłania wypełnionych kwestionariuszy oraz korespondencji

Wszystkie oświadczenia pisemne, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony należy oznakować „Limited”, jeżeli wnioskowano o traktowanie tych dokumentów na zasadzie poufności (13).

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony przedstawiające informacje „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „Do wglądu zainteresowanych stron”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, żeby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli zainteresowana strona przekazująca poufne informacje nie dostarczy ich niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, takie poufne informacje mogą zostać pominięte.

Zainteresowane strony proszone są o składanie wszystkich oświadczeń i wniosków w formie elektronicznej (oświadczenia niepoufne pocztą elektroniczną, poufne na płytach CD-R/DVD) oraz obowiązkowo o wskazanie swojej nazwy, adresu, adresu e-mail, numeru telefonu i faksu. Jednakże pełnomocnictwa, podpisane zaświadczenia oraz ich aktualizacje, towarzyszące formularzom wniosku o MET i IT lub odpowiedziom na pytania zawarte w kwestionariuszu, należy składać w formie papierowej, tj. pocztą lub osobiście, na adres podany poniżej. Zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, jeżeli zainteresowana strona nie może przekazać oświadczeń i wniosków w formie elektronicznej, musi niezwłocznie poinformować o tym Komisję. Zainteresowane strony mogą znaleźć dodatkowe informacje dotyczące korespondencji z Komisją na odpowiedniej stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfair-trade/trade-defence

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N105 04/092

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

E-mail: TRADE-OCS-DUMPING@ec.europa.eu

6. Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń tymczasowych lub końcowych, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

7. Rzecznik praw stron

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję urzędnika Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

Wniosek o przesłuchanie przez rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie powinny być składane w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron, pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów w kwestiach związanych z dochodzeniem, takich jak dumping, szkoda, związek przyczynowy oraz interes Unii. Przesłuchanie takie może odbyć się, co do zasady, najpóźniej w końcu czwartego tygodnia następującego po ujawnieniu tymczasowych ustaleń.

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfair-trade/hearing-officer/index_en.htm

8. Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, w terminie 15 miesięcy począwszy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia podstawowego środki tymczasowe mogą zostać wprowadzone nie później niż 9 miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

9. Przetwarzanie danych osobowych

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (14).

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dumping polega na sprzedaży produktu na wywóz („produktu objętego postępowaniem”) po cenie poniżej jego „wartości normalnej”. Jako wartość normalną zwykle przyjmuje się porównywalną cenę produktu „podobnego” na rynku krajowym państwa, którego dotyczy postępowanie. Przez „produkt podobny” rozumie się produkt, który przypomina pod wszystkimi względami produkt objęty postępowaniem lub, przy braku takiego produktu, produkt zbliżony do produktu objętego postępowaniem.

(3) Producentem eksportującym jest każde przedsiębiorstwo w państwie, którego dotyczy postępowanie, które to przedsiębiorstwo produkuje i wywozi produkt objęty dochodzeniem na rynek Unii, bezpośrednio lub za pośrednictwem strony trzeciej, w tym każde z powiązanych z nim przedsiębiorstw uczestniczących w produkcji, sprzedaży krajowej lub wywozie produktu objętego postępowaniem.

(4) 27 państw członkowskich Unii Europejskiej to: Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Niderlandy, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo.

(5) Zgodnie z art. 143 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 dotyczącego wykonania Wspólnotowego kodeksu celnego za powiązane uznaje się osoby tylko, gdy: a) jedna jest urzędnikiem lub dyrektorem w firmie drugiej osoby; b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej; c) są one pracodawcą i pracobiorcą; d) dowolna osoba, bezpośrednio lub pośrednio, jest właścicielem co najmniej 5 % akcji lub udziałów z prawem głosu obu osób lub co najmniej tyle takich akcji lub udziałów kontroluje bądź posiada; e) jedna z osób bezpośrednio bądź pośrednio kontroluje drugą; f) obie znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby; g) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, trzecią osobę lub h) są członkami rodziny. Za członków rodziny uważa się wyłącznie osoby pozostające ze sobą w którymkolwiek z wymienionych poniżej stosunków: (i) mąż i żona; (ii) rodzice i dzieci; (iii) bracia i siostry (rodzeni lub przyrodni); (iv) dziadkowie i wnuki; (v) wuj lub ciotka i bratanek lub siostrzeniec oraz bratanica lub siostrzenica; (vi) teściowie i zięć lub synowa, (vii) szwagier i szwagierka (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1). W tym kontekście „osoba” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną.

(6) Zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego marginesy zerowe i de minimis oraz marginesy ustalone zgodnie z warunkami określonymi w art. 18 rozporządzenia podstawowego są pomijane.

(7) Niezależnie od faktu, że w niniejszym akapicie wymieniona jest tylko możliwość ubiegania się o MET lub IT, Komisja wzywa wszystkich producentów eksportujących do pełnej współpracy oraz do uczestnictwa w dochodzeniu w celu uzyskania indywidualnego marginesu dumpingu oraz indywidualnego cła antydumpingowego, nawet jeżeli producenci eksportujący uważają, że nie spełniają kryteriów przyznania MET lub IT. W takich sytuacjach Komisja zgromadzi informacje w świetle uwag wyrażonych przez Organ Apelacyjny Światowej Organizacji Handlu w jego sprawozdaniu DS 397 (EC-Fasteners), w szczególności w pkt 371–384 (zob. http://www.wto.org). Jednak fakt, że Komisja gromadzi te informacje, nie przesądza o tym, czy i jaką wagę Unia Europejska przywiąże do wymienionego orzeczenia w ramach niniejszego dochodzenia.

(8) Producenci eksportujący muszą w szczególności wykazać, że: (i) decyzje gospodarcze i koszty są odpowiedzią na warunki panujące na rynku i brak jest znacznej ingerencji ze strony państwa; (ii) przedsiębiorstwa posiadają jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz jest stosowana do wszystkich celów; (iii) nie występują znaczne zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej; (iv) prawo upadłościowe i prawo własności gwarantuje stabilność i pewność prawną oraz (v) przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(9) Producenci eksportujący muszą w szczególności wykazać, że: (i) w przypadku przedsiębiorstw będących całkowicie lub częściowo własnością spółek zagranicznych lub wspólnych przedsiębiorstw, eksporterzy mają swobodę wycofywania do kraju kapitału i zysków; (ii) ceny eksportowe i wywożone ilości oraz warunki sprzedaży są swobodnie ustalane; (iii) większość udziałów znajduje się w posiadaniu osób prywatnych. Urzędnicy państwowi znajdujący się w zarządzie lub zajmujący kluczowe stanowiska kierownicze są w mniejszości lub że spółka jest wystarczająco niezależna od interwencji państwa; (iv) przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym oraz (v) interwencja państwa nie pozwala na obejście środków antydumpingowych, jeżeli indywidualni eksporterzy korzystają z różnych stawek celnych.

(10) Do próby mogą zostać włączeni tylko importerzy niepowiązani z producentami eksportującymi. Importerzy powiązani z producentami eksportującymi muszą wypełnić załącznik I do kwestionariusza dla tych producentów eksportujących. Definicja strony powiązanej znajduje się w przypisie 5.

(11) Dane przekazane przez niepowiązanych importerów mogą być wykorzystane także w związku z innymi aspektami niniejszego dochodzenia niż stwierdzenie dumpingu.

(12) Definicja strony powiązanej znajduje się w przypisie 5.

(13) Dokument taki jest dokumentem poufnym zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(14) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2011.373.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 373

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 54 21 grudnia 2011

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Rezolucje, zalecenia i opinie
	OPINIE
	Komisja Europejska
2011/C 373/01	Opinia Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. dotycząca planu usuwania odpadów promieniotwórczych powstałych w związku z pierwszym etapem likwidacji reaktora A3 na terenie elektrowni jądrowej Chinon położonej na terytorium Francji, przedłożonego zgodnie z art. 37 Traktatu Euratom	1

2011/C 373/02	Opinia Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. dotycząca planu usuwania odpadów promieniotwórczych pochodzących ze składowiska bardzo niskoaktywnych odpadów promieniotwórczych, położonego w pobliżu elektrowni jądrowej Ignalina na Litwie, przedłożonego zgodnie z art. 37 Traktatu Euratom	3

	Europejski Inspektor Ochrony Danych
2011/C 373/03	Opinia Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych	4

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2011/C 373/04	Ogłoszenie dla osób i podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady 2010/800/WPZiB, zmienionej decyzją Rady 2011/860/WPZiB, w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej	8

	Komisja Europejska
2011/C 373/05	Kursy walutowe euro	9

2011/C 373/06	Nowa strona narodowa obiegowych monet euro	10

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2011/C 373/07	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	11

2011/C 373/08	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	12

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3074
JPY	Jen	101,88
DKK	Korona duńska	7,4338
GBP	Funt szterling	0,83680
SEK	Korona szwedzka	8,9780
CHF	Frank szwajcarski	1,2192
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,7080
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,491
HUF	Forint węgierski	300,56
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6969
PLN	Złoty polski	4,4590
RON	Lej rumuński	4,3165
TRY	Lir turecki	2,4760
AUD	Dolar australijski	1,3082
CAD	Dolar kanadyjski	1,3508
HKD	Dolar Hongkongu	10,1751
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7139
SGD	Dolar singapurski	1,7033
KRW	Won	1 519,17
ZAR	Rand	10,8132
CNY	Yuan renminbi	8,2914
HRK	Kuna chorwacka	7,5198
IDR	Rupia indonezyjska	11 878,68
MYR	Ringgit malezyjski	4,1569
PHP	Peso filipińskie	57,256
RUB	Rubel rosyjski	41,9600
THB	Bat tajlandzki	40,922
BRL	Real	2,4303
MXN	Peso meksykańskie	18,0685
INR	Rupia indyjska	69,2600

Data i godzina zamknięcia łowiska	26.11.2011
Czas trwania	26.11.2011–31.12.2011
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado lub grupa stad	HER/5B6ANB
Gatunek	Śledź (Clupea harengus)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszarów Vb, VIb oraz VIaN
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	—

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Komisja Europejska
2011/C 373/09	Uzupełnienie zaproszenia do składania wniosków 2012 – EAC/27/11 – Program Uczenie się przez całe życie (LLP)	13

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2011/C 373/10	Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	16

2011/C 373/11	Zawiadomienie o wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych	23

Data i godzina zamknięcia łowiska	13.11.2011
Czas trwania	13.11.2011–31.12.2011
Państwo członkowskie	Zjednoczone Królestwo/GBR
Stado lub grupa stad	BOR/678-
Gatunek	Kaprosz (Caproidae)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszarów VI, VII oraz VIII
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	—