21.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 309/3

Ogłoszenie skierowane do osób i podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady 2010/788/WPZiB wykonywanej decyzją wykonawczą 2011/699/WPZiB

2011/C 309/04

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

Poniższe informacje kieruje się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku do decyzji Rady 2010/788/WPZiB wykonywanej decyzją wykonawczą 2011/699/WPZiB (1).

Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych określiła osoby i podmioty, które powinny zostać wpisane do wykazu osób i podmiotów objętych środkami, które nałożono postanowieniami pkt 13 i 15 rezolucji 1596 (2005) i przedłużono postanowieniami pkt 3 rezolucji 1952 (2010).

Zainteresowane osoby i podmioty mogą w każdej chwili złożyć w Komitecie ONZ, ustanowionym zgodnie z pkt 8 rezolucji RB ONZ 1533 (2004), wniosek – wraz z wszelkimi dokumentami uzupełniającymi – o to, by decyzja o wpisaniu ich do wyżej wspomnianego wykazu ONZ została ponownie rozpatrzona. Wniosek taki należy przesłać na poniższy adres:

United Nations — Focal point for delisting

Security Council Subsidiary Organs Branch

Room S-3055 E

New York, NY 10017

UNITED STATES OF AMERICA

Więcej informacji można znaleźć na stronie: http://www.un.org/sc/committees/751/comguide.shtml

Nawiązując do decyzji ONZ, Rada Unii Europejskiej ustaliła, że osoby i podmioty, które figurują we wspomnianym wyżej załączniku, powinny znaleźć się w wykazie osób i podmiotów, wobec których stosuje się środki ograniczające przewidziane decyzją Rady 2010/788/WPZiB wykonywaną decyzją wykonawczą Rady 2011/699/WPZiB. Powody umieszczenia zainteresowanych osób i podmiotów w wykazie wyszczególnione zostały w odpowiednich wpisach w załączniku do decyzji Rady.

Zwraca się uwagę zainteresowanych osób i podmiotów na możliwość złożenia wniosku do właściwych organów w odpowiednim państwie członkowskim lub w odpowiednich państwach członkowskich, które to organy wskazano na stronach internetowych wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005, o uzyskanie zezwolenia na użycie zamrożonych środków finansowych w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb lub dokonania określonych płatności (por. art. 3 rozporządzenia).

Zainteresowane osoby i podmioty – pisząc na powyższy adres – mogą także złożyć do Rady wniosek wraz z dokumentami uzupełniającymi o to, by decyzja o umieszczeniu ich w wyżej wspomnianych wykazach została ponownie rozpatrzona.

Zwraca się także uwagę zainteresowanych osób i podmiotów na fakt, że mają one możliwość zaskarżenia decyzji Rady do Sądu Unii Europejskiej, zgodnie z warunkami określonymi w art. 275 akapit drugi i art. 263 akapity czwarty i szósty Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. L 276 z 21.10.2011, s. 50.

21.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 309/5

Zawiadomienie skierowane do osoby, do której mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady 2011/486/WPZiB, wykonywanej decyzją wykonawczą Rady 2011/698/WPZiB, i w rozporządzeniu Rady (UE) nr 753/2011, wykonywanym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1049/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Afganistanie

2011/C 309/05

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

Osoby wyszczególnione w załączniku do decyzji Rady 2011/486/WPZiB, wykonywanej decyzją wykonawczą Rady 2011/698/WPZiB (1), i w załączniku I do rozporządzenia Rady (UE) nr 753/2011, wykonywanym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1049/2011 (2) w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Afganistanie są proszone o zwrócenie uwagi na poniższe informacje.

Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję 1988 (2011) nakładającą środki ograniczające na osoby i podmioty uznane za talibów przed dniem przyjęcia tej rezolucji oraz na inne osoby, grupy, przedsiębiorstwa i podmioty z nimi powiązane i określone w sekcji A („Osoby powiązane z talibami”) oraz w sekcji B („Podmioty i inne grupy oraz przedsiębiorstwa powiązane z talibami”) ujednoliconego wykazu sporządzonego przez komitet utworzony na mocy rezolucji 1267 (1999) i 1333 (2000), jak również na inne osoby, grupy, przedsiębiorstwa i podmioty powiązane z talibami.

Zainteresowane osoby mogą w każdym momencie złożyć do komitetu ONZ utworzonego na mocy punktu 30 rezolucji RB ONZ nr 1988 (2011) wniosek, wraz z dokumentami uzupełniającymi, o ponowne rozpatrzenie decyzji o wpisaniu ich do wykazu ONZ. W tej sprawie należy pisać na następujący adres:

United Nations — Focal point for delisting

Security Council Subsidiary Organs Branch

Room S-3055 E

New York, NY 10017

UNITED STATES OF AMERICA

Więcej informacji na stronie internetowej: http://www.un.org/sc/committees/751/comguide.shtml

Nawiązując do decyzji ONZ, Rada Unii Europejskiej postanowiła, że osoba określona w wyżej wymienionej rezolucji powinna zostać wpisana do wykazów osób, grup, przedsiębiorstw i podmiotów, wobec których stosuje się środki ograniczające przewidziane w decyzji 2011/486/WPZiB i w rozporządzeniu (UE) nr 753/2011. Podstawy do umieszczenia odnośnych osób w wykazie znajdują się w stosownych wpisach w załączniku do decyzji Rady i w załączniku I do rozporządzenia Rady.

Zwraca się uwagę zainteresowanych osób na możliwość złożenia wniosku do właściwych organów w odpowiednim państwie członkowskim lub w odpowiednich państwach członkowskich – wskazanych na stronach internetowych wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 753/2011 – po to by otrzymać zezwolenie na użycie zamrożonych środków finansowych w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb lub dokonania określonych płatności (por. art. 5 rozporządzenia).

Zainteresowane osoby mogą także złożyć do Rady wniosek, wraz z dokumentami uzupełniającymi, o ponowne rozpatrzenie decyzji o wpisaniu ich do wyżej wspomnianego wykazu; w tej sprawie należy pisać na następujący adres:

Council of the European Union

General Secretariat

DG K Coordination

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Zwraca się również uwagę zainteresowanych osób na możliwość zaskarżenia decyzji Rady do Sądu Unii Europejskiej zgodnie z warunkami określonymi w art. 275 akapit drugi oraz w art. 263 akapity czwarty i szósty Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. L 276 z 21.10.2011, s. 47.

(2) Dz.U. L 276 z 21.10.2011, s. 2.

21.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 309/7

Kursy walutowe euro (1)

20 października 2011 r.

2011/C 309/06

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3807
JPY	Jen	106,07
DKK	Korona duńska	7,4450
GBP	Funt szterling	0,87500
SEK	Korona szwedzka	9,0978
CHF	Frank szwajcarski	1,2362
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,7085
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,903
HUF	Forint węgierski	296,24
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7053
PLN	Złoty polski	4,3515
RON	Lej rumuński	4,3331
TRY	Lir turecki	2,5696
AUD	Dolar australijski	1,3449
CAD	Dolar kanadyjski	1,4015
HKD	Dolar Hongkongu	10,7412
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7310
SGD	Dolar singapurski	1,7499
KRW	Won	1 577,16
ZAR	Rand	11,1584
CNY	Yuan renminbi	8,8147
HRK	Kuna chorwacka	7,4738
IDR	Rupia indonezyjska	12 181,59
MYR	Ringgit malezyjski	4,3130
PHP	Peso filipińskie	59,852
RUB	Rubel rosyjski	43,1730
THB	Bat tajlandzki	42,760
BRL	Real	2,4417
MXN	Peso meksykańskie	18,5178
INR	Rupia indyjska	68,7690

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

21.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 309/8

Zgłoszenie na podstawie art. 114 ust. 5 TFUE – Wniosek o upoważnienie do wprowadzenia przepisów krajowych bardziej rygorystycznych niż przepisy określone w środku harmonizującym UE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2011/C 309/07

W dniu 17 maja 2011 r. Królestwo Szwecji wystąpiło z wnioskiem dotyczącym wprowadzenia przepisów krajowych dotyczących wprowadzania do obrotu nawozów zawierających kadm. Królestwo Szwecji korzysta już z odstępstwa od przepisów rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 w sprawie nawozów (1), które umożliwia władzom Szwecji zakazanie wprowadzania do obrotu nawozów zawierających kadm w stężeniu przekraczającym 100 gramów na tonę fosforu. Celem zgłoszenia przekazanego przez władze Szwecji jest uzyskanie zezwolenia na wprowadzenie środków krajowych, które obniżyłyby dopuszczalną zawartość kadmu w nawozach fosforowych do maksymalnego poziomu wynoszącego 46 gramów na tonę fosforu.

Kiedy Królestwo Szwecji przystąpiło do Unii Europejskiej na początku 1995 r., obowiązywały w nim prawnie wiążące dopuszczalne poziomy stężenia kadmu w nawozach mineralnych. Artykuł 112 i pkt 4 załącznika XII do Aktu przystąpienia Królestwa Szwecji stanowią, że art. 7 dyrektywy 76/116/EWG (2), w zakresie, w jakim dotyczy on zawartości kadmu w nawozach, nie ma zastosowania w stosunku do Królestwa Szwecji przed dniem 1 stycznia 1999 r. Dyrektywa 76/116/EWG została zmieniona dyrektywą 98/97/WE (3) w odniesieniu do wprowadzania do obrotu w Austrii, Finlandii oraz Szwecji nawozów zawierających kadm: umożliwiono, między innymi Królestwu Szwecji, zakazanie wprowadzania do obrotu na swoim terytorium nawozów zawierających kadm w stężeniach przekraczających stężenia obowiązujące na poziomie krajowym w dniu przystąpienia. Odstępstwo to obowiązywało w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2001 r.

W dniu 7 grudnia 2001 r. Królestwo Szwecji zgłosiło istnienie prawa krajowego odbiegającego od przepisów dyrektywy 76/116/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów. Po dogłębnej analizie, decyzją Komisji 2002/399/WE z dnia 24 maja 2002 r. (4) w sprawie przepisów krajowych zgłoszonych przez Królestwo Szwecji na podstawie art. 95 ust. 4 Traktatu WE, dotyczących maksymalnej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach, odstępstwo od dyrektywy 76/116/EWG przedłużono do dnia 31 grudnia 2005 r.

W dniu 29 czerwca 2005 r. Królestwo Szwecji po raz kolejny zwróciło się o utrzymanie w mocy prawa krajowego odbiegającego od przepisów rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 w sprawie nawozów. Decyzją Komisji 2006/347/WE z dnia 3 stycznia 2006 r. (5) zezwolono władzom Szwecji na utrzymanie środków krajowych w mocy do czasu, aż zharmonizowane środki dotyczące kadmu w nawozach będą stosowane na poziomie UE. Chociaż prace trwają, nastąpiły opóźnienia w przyjęciu prawodawstwa na poziomie UE.

Prawo krajowe zabrania na terytorium Królestwa Szwecji wprowadzania do obrotu i przepływu nawozów objętych taryfami celnymi o numerach 25.10, 28.09, 28.35, 31.03 i 31.05, zawierających kadm w stężeniu przekraczającym 100 gramów na tonę fosforu. Szwecja występuje o obniżenie tych stężeń do poziomu wynoszącego 46 gramów na tonę fosforu (co odpowiada 20 mg Cd/kg P2O5).

Artykuł 114 ust. 5 TFUE stanowi, że jeżeli po przyjęciu środka harmonizującego przez Radę lub przez Komisję, państwo członkowskie uzna za niezbędne wprowadzenie przepisów krajowych opartych na nowych dowodach naukowych dotyczących ochrony środowiska lub środowiska pracy ze względu na specyficzny problem tego państwa, który pojawił się po przyjęciu środka harmonizującego, notyfikuje ono Komisji projektowane środki oraz powody ich wprowadzenia.

W terminie sześciu miesięcy od notyfikacji Komisja zatwierdza lub odrzuca przepisy krajowe, o których mowa, po sprawdzeniu, czy są one środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu między państwami członkowskimi i czy stanowią one przeszkodę w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

Władze Szwecji uzasadniają swój wniosek, odnosząc się do nowej oceny ryzyka przeprowadzonej przez Szwecję. Ocena ta uwzględnia ogólną unijną ocenę ryzyka stwarzanego przez kadm i tlenek kadmu opracowaną zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 (6), jak również opinię naukową Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na temat kadmu w żywności (7). Szwedzką ocenę ryzyka opublikowano w Internecie pod następującym adresem: http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/chemicals/documents/specific-chemicals/fertilisers/cadmium/risk-assessment_en.htm

Według władz nowa ocena ryzyka wskazuje na potrzebę zmniejszenia narażenia na kadm w celu ochrony zdrowia ludności Szwecji. Narażenie zależy od pobrania kadmu z żywnością, głównie z roślin, a zatem konieczne jest zmniejszenie ryzyka wysokich poziomów kadmu w uprawach. Gleby uprawne w Szwecji są na ogół bardziej kwaśne niż w Europie Środkowej, co powoduje, że kadm jest łatwiej dostępny dla roślin.

10.	Obniżenie dopuszczalnego poziomu krajowego wynoszącego 100 gramów kadmu na tonę fosforu do 46 gramów kadmu na tonę fosforu jest środkiem mającym na celu zmniejszenie akumulacji kadmu w glebie i jego absorpcji przez uprawy, a co za tym idzie ryzyka narażenia ludzi w wyniku spożycia z żywnością.

11.	W związku z tym Królestwo Szwecji uznaje za konieczne, zgodnie z art. 114 ust. 5 TFUE, wprowadzenie środków krajowych obniżających zawartość kadmu w nawozach.

12.

Niniejsze zgłoszenie będzie oceniane w świetle rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 oraz zgodnie z art. 114 ust. 5 TFUE. Komisja ma sześć miesięcy na zatwierdzenie lub odrzucenie zgłoszonych środków, w czasie których sprawdzi, czy nie są one środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu i czy nie stanowią one niepotrzebnej i nieproporcjonalnej przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

13.	Ewentualne uwagi dotyczące niniejszego zgłoszenia powinny zostać przesłane do Komisji w ciągu 30 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia. Wszelkie komentarze nadesłane po upływie owych 30 dni nie będą brane pod uwagę.

14.

Dodatkowych informacji na temat przedłożonego przez Szwecję zgłoszenia udziela:

European Commission

Directorate-General for Enterprise and Industry

DG ENTR G/2 — Chemicals — Classification and Labelling, Specific Products, Competitiveness

Mr Vincent Delvaux

Tel. +32 22958196

Faks +32 22950281

E-mail: Entr-Chemicals@ec.europa.eu

(1) Dz.U. L 304 z 21.11.2003, s. 1.

(2) Zastąpiony artykułem 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003

(3) Dz.U. L 18 z 23.1.1999, s. 60.

(4) Dz.U. L 138 z 28.5.2002, s. 24.

(5) Dz.U. L 129 z 17.5.2006, s. 24.

(6) EU RAR, ECB 2007: sprawozdanie Unii Europejskiej w sprawie oceny ryzyka stwarzanego przez tlenek kadmu i kadm metaliczny, tom 72, Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze, Instytut Zdrowia i Ochrony Konsumentów.

(7) EFSA 2009: „Scientific Opinion of the Panel on Contaminants in the Food Chain on a request from the European Commission on cadmium in food” (Opinia panelu naukowego ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym w sprawie kadmu w żywności, wydana na wniosek Komisji Europejskiej). Dziennik EFSA (2009) 980, 1–139.

21.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 309/13

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2011/C 309/10

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„KRAŠKI ZAŠINK”

NR WE: SI-PGI-0005-0824-29.09.2010

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Kraški zašink”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Słowenia

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2.

Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

„Kraški zašink” jest to tradycyjny suszony produkt mięsny wytwarzany z karkówki wieprzowej w regionie Kras. Ma charakterystyczny kształt walca z naturalną osłonką pokrytą elastyczną siatką. Minimalna masa produktu końcowego wynosi 0,90 kg. Powierzchnia produktu „Kraški zašink” jest jędrna i elastyczna, lekko pomarszczona na końcach. Pełny aromat mięsa i otaczającego go tłuszczu powstaje w procesie suszenia i dojrzewania. „Kraški zašink” ma charakterystyczny, słonawy smak. Zawartość soli musi być mniejsza niż 6 %, uzyskany stopień wysuszenia musi wynosić co najmniej 36 %, wartość wskaźnika aw musi być poniżej 0,92, a zawartość białka musi wynosić co najmniej 24 %.

Plasterki produktu „Kraški zašink” mają czerwonawo-różowy kolor z nieco ciemniejszymi brzegami. Tłuszcz ma biały kolor. Mięso i tłuszcz mają delikatną konsystencję i szybko rozpływają się w ustach.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

„Kraški zašink” jest produkowany z karkówki pochodzącej ze świń ras mięsnych. Wykorzystywana część karkówki obejmuje wszystkie kręgi szyjne aż do piątego kręgu grzbietowego. Mięso nie zawiera słoniny, kości ani chrząstek, jest dobrze wykrwawione, bez nacięć i krwiaków. Minimalna masa świeżej karkówki wynosi 1,5 kg.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

—	Temperatura świeżej karkówki wieprzowej, zmierzona tuż przed soleniem, wynosi od + 1 °C do + 4 °C.

—	Oznaczenie rozpoczęcia solenia i etykietowanie partii – dzień, miesiąc i rok.

—	Solenie solą morską. Ilość soli dostosowana do masy. Dodaje się cukier, pieprz i czosnek.

—	Solenie trwa 7–12 dni w temperaturze od + 1 °C do + 6 °C.

—	Usunięcie pozostałej soli i umieszczenie karkówki w osłonce z naturalnych włókien, a następnie owinięcie elastyczną siatką.

—	Suszenie na zimno w temperaturze od + 1 °C do + 6 °C trwa 7 dni.

—	Suszenie w temperaturze od 20 °C do 22 °C trwa co najmniej 12 godzin.

—	Suszenie/dojrzewanie w temperaturze od 10 °C do 16 °C; cały proces produkcji trwa co najmniej 12 tygodni i zostaje wydłużony w przypadku karkówek o większej masie.

—	Dokonuje się pomiarów uzyskanego stopnia wysuszenia, który musi wynosić co najmniej 36 %; wartość wskaźnika aw musi być poniżej 0,92, zawartość soli musi być mniejsza niż 6 %, a minimalna masa produktu końcowego wynosi 0,90 kg.

—	Organoleptyczna ocena produktu, analiza zawartości soli i wartości wskaźnika aw.

—	Dojrzałe produkty są przechowywane w temperaturze + 8 °C.

—	Identyfikowalność, kontrola dokumentacji, przechowywanie dokumentacji, towarzyszące dokumenty weterynaryjne, rejestr producenta (karta techniczna).

—	„Kraški zašink” może być wprowadzany do obrotu w całości wraz z siatką w postaci pakowanych próżniowo kawałków bądź plastrów pakowanych próżniowo lub w atmosferze modyfikowanej.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

W celu zapewnienia autentyczności produktu, zachowania jego charakterystycznych cech i właściwości organoleptycznych oraz zapewnienia bezpieczeństwa mikrobiologicznego proces pakowania próżniowego lub w atmosferze modyfikowanej musi odbywać się wyłącznie w zakładach zatwierdzonych do produkcji produktu „Kraški zašink”. Zasadnicze znaczenie dla tych procedur ma uwzględnienie wyjątkowych umiejętności, doświadczenia i specjalistycznej wiedzy zdobytej przez producentów produktu „Kraški zašink” na przestrzeni wielu lat produkcji tego produktu. Niewłaściwy sprzęt, wystawianie produktu na działanie powietrza, nieprawidłowa temperatura lub wilgotność mogą doprowadzić do szybkiego pogorszenia jego charakterystycznych właściwości, co może również spowodować, że produkt nie będzie nadawał się do spożycia ze względów mikrobiologicznych. Wszystkie wspomniane powyżej etapy są monitorowane przez wykwalifikowanych pracowników, którzy znają wszystkie cechy produktu „Kraški zašink”. System ten zapewnia bieżący nadzór, pełną identyfikowalność i ochronę charakterystycznych właściwości produktu „Kraški zašink”, cenionych i poszukiwanych przez konsumentów.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Na produkcie „Kraški zašink”, który jest produkowany zgodnie ze specyfikacją i na który przyznano certyfikat, można umieszczać etykietę z nazwą „Kraški zašink”, logo „Kraški zašink”, informacją „chronione oznaczenie geograficzne” i krajowym symbolem jakości. Logo zawiera stylizowaną karkówkę z napisem „Kraški zašink” i jest takie same dla wszystkich producentów. Numer rejestracyjny producenta umieszcza się obok logo. Wykorzystanie logo jest obowiązkowe dla wszystkich wprowadzanych do obrotu form produktu „Kraški zašink”.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Granicę obszaru produkcji produktu „Kraški zašink” wyznacza linia biegnąca z miejscowości Kostanjevica na Krasu do miejscowości Opatje selo, stamtąd do granicy słoweńsko-włoskiej i wzdłuż tej granicy do przejścia granicznego Lipica, następnie wzdłuż drogi do miejscowości Lokev, następnie wzdłuż drogi do miejscowości Divača, a stamtąd w linii prostej do wsi Vrabče i dalej do wsi Štjak, Selo, Krtinovica, Kobdilj, następnie w linii prostej przez Mali Dol do Škrbiny, dalej do Lipy i Temnicy i z powrotem do miejscowości Kostanjevica na Krasu. Wszystkie wyżej wspomniane miejscowości należą do wyznaczonego obszaru geograficznego.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Kras to jeden z najrozleglejszych obszarów krajobrazowych w Słowenii, który wyraźnie odróżnia się od sąsiadujących z nim krajobrazów. Jest to pofałdowany płaskowyż wapienny z typowym terenem krasowym, którego wysokość obniża się z południowego wschodu na północny zachód. Słynna terra rossa regionu Kras ukształtowała się na podłożu wapiennym. Na powierzchni, w większości skalistej, jest niewiele gleby, choć w niektórych miejscach występują trawy, krzewy i rzadkie lasy. Największy wpływ na klimat w regionie Kras ma bliskość morza. Tutaj umiarkowany klimat śródziemnomorski spotyka się z zimnym kontynentalnym powietrzem. Gwałtowne wahania temperatury w regionie Kras, w którym obserwuje się napływ zimnego kontynentalnego powietrza do obszaru śródziemnomorskiego w postaci wiatru bora regionu Kras, występują z dużą częstotliwością. Bliskość morza wiąże się z częstymi nagłymi wzrostami temperatury w środku zimy po dniach lodowatych wiatrów bora. Ilekroć spadnie śnieg, szybko się topi. Bliskość morza ma znaczący wpływ latem, kiedy przeważa ciepła, piękna pogoda. Zróżnicowanie płaskowyżu Kras i bezpośrednie sąsiedztwo morza wiąże się ze stałą obecnością wiatru lub bryzy, co sprzyja stosunkowo niskiemu poziomowi wilgotności względnej. Warunki naturalne obszaru geograficznego sprzyjają powstaniu mikroklimatu korzystnego dla suszenia mięsa, z czego lokalna ludność korzysta od niepamiętnych czasów. Mieszkańcy odpowiednio dobierają temperaturę i wilgotność, korzystając z różnych pomieszczeń w domach o grubych ścianach występujących w regionie Kras. Rolnicy przenoszą pršut (szynki), panceta (tłusty bekon), vratovina (karkówki), kiełbasy i inne produkty z jednego pomieszczenia do drugiego, nieustannie poszukując odpowiednich warunków wilgotności i temperatury dla poszczególnych technologicznych etapów procesu dojrzewania. W ten sposób techniczne umiejętności i wiedza praktyczna rozwijały się wraz ze zdobywanym doświadczeniem i utrwaliły się wśród lokalnej ludności.

5.2. Specyfika produktu:

„Kraški zašink” jest to tradycyjny suszony produkt mięsny z regionu Kras.

Jedną z cech charakterystycznych produktu „Kraški zašink” jest staranny dobór surowca (karków), który obejmuje wszystkie kręgi szyjne do piątego kręgu grzbietowego i nie zawiera słoniny, kości ani chrząstek. „Kraški zašink” odróżnia się również od innych podobnych produktów swoim technologicznym procesem produkcji, w którym stosuje się wyłącznie tradycyjną ręczną procedurę solenia na sucho, wymagającą zastosowania umiarkowanej ilości soli morskiej, którą wciera się w każdą karkówkę ręcznie. Inną cechą charakterystyczną jest proces suszenia/dojrzewania, który nie wiąże się z żadną obróbką termiczną i odbywa się w temperaturze poniżej 16 °C. Oznacza to, że nie następuje obniżenie zawartości białka w wyniku podgrzewania i zachowana zostaje jędrność tkanki tłuszczowej.

Proces solenia na sucho i odpowiednio długi proces dojrzewania w niskich temperaturach mają znaczący wpływ na charakterystyczne właściwości organoleptyczne produktu „Kraški zašink”. Subtelną jędrność dojrzałego mięsa i tłuszczu można poczuć w ustach. Charakterystyczny jest silny zapach i smak bez posmaku przypraw. Plasterek „Kraški zašink” ma charakterystyczny, równy, różowawo-czerwony kolor mięsa i biały kolor tłuszczu międzymięśniowego.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Sukces związany z obecną renomą i rozwojem produkcji karkówki w Krasie wynika z tradycyjnych i indywidualnych technik stosowanych przez rolników.

Zróżnicowanie płaskowyżu Kras i bezpośrednie sąsiedztwo morza oznacza, że zawsze jest tam wiatr lub bryza, a względna wilgotność w tym obszarze geograficznym jest stosunkowo niska, co od najdawniejszych czasów zapewnia miejscowej ludności korzystne warunki mikroklimatyczne do suszenia produktów mięsnych. Suszenie kawałków mięsa najprawdopodobniej sięga czasów, kiedy Kras był zasiedlany przez ludzi. Według zapisów dotyczących diety ludności regionu Kras, pochodzących z 1820 r., typowa dieta rolników obejmowała suszone produkty mięsne. Między innymi Anton Melik pisał w swojej książce „Slovensko Primorje” (1960) o wysokim poziomie rozwoju hodowli świń w regionie Kras. Kilku różnych autorów szeroko rozpisywało się o renomie produktu „Kraški zašink”, w tym dr Stanko Renčelj w swoich książkach „Suhe mesnine narodne posebnosti” („Suszone produkty mięsne – krajowe specjalności”) (1991), „Kraška kuhinja” („Kuchnia Krasu”) (1999), „Suhe mesnine na Slovenskem” („Słoweńskie suszone produkty mięsne”) (2009), „Okusi Krasa” („Smaki Krasu”) (2009) oraz „Kras, zvestoba tradiciji” („Kras, wierny tradycji”) (Anny Rechberger Pečar, Umberto Pillizon, 2006), a także w przewodnikach turystycznych, takich jak „Dobrote Krasa in Brkinov” („Przysmaki regionów Kras i Brkini”) (TIC Sežana, 2010).

Z czasem lokalna ludność zdobyła bezcenne doświadczenie i wiedzę praktyczną, które wykorzystała do stworzenia tradycyjnej technologii produkcji produktu „Kraški zašink”. W przeciwieństwie do innych regionów w Słowenii ludność Krasu zawsze stosowała wyłącznie solenie na sucho z wykorzystaniem umiarkowanej ilości soli przy produkcji suszonych produktów mięsnych. Na innych obszarach Słowenii używa się solanki albo łączy solenie na sucho z soleniem na mokro. Solenie odbywa się ręcznie, raczej niedużą ilością soli, którą wciera się w każdą karkówkę ręcznie. Lokalna ludność regionu Kras jest również dumna z tradycji suszenia karkówki. Początkowo karkówka była suszona razem w jednym kawałku wraz z kośćmi szyjnymi, ale produkt zbyt mocno się wysuszał, a powierzchnia była stwardniała, sucha i często popękana. Ze względu na wady procesu suszenia karkówki wraz z kośćmi szyjnymi lokalna ludność porzuciła tę metodę i opracowała proces suszenia karkówki bez kości w naturalnych osłonkach. Mieszkańcy umieszczali solone karkówki w naturalnych osłonkach przed suszeniem. Początkowo rolę tej osłonki pełnił pęcherz świński, następnie zaczęto używać jelita prostego. Produkt zazwyczaj owijano sznurkiem, co zapewniało mu wyjątkowo atrakcyjny wygląd. Do utrwalonej tradycji należy przeprowadzanie całego etapu suszenia/dojrzewania bez obróbki termicznej. Dzięki dość niskim temperaturom nie następuje ubytek białka powodowany podgrzewaniem. Proces solenia na sucho i odpowiednio długi proces dojrzewania w dość niskich temperaturach mają znaczący wpływ na charakterystyczne właściwości organoleptyczne produktu „Kraški zašink”.

Bogate doświadczenie było przekazywane z pokolenia na pokolenie i doprowadziło do powstania tradycji. Technologia produkcji produktu „Kraški zašink” obejmuje wysoki poziom wiedzy praktycznej i rzemieślniczej oraz doświadczenie, które nadają produktowi charakterystyczne właściwości organoleptyczne, czyniąc z niego uznany specjał gastronomiczny i kulinarny.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

http://www.mkgp.gov.si/fileadmin/mkgp.gov.si/pageuploads/Varna_hrana/KRASKI_ZASINK_splet_10611.pdf

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2011.309.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 309

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 54 21 października 2011

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2011/C 309/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.6141 – China National Agrochemical Corporation/Koor Industries/Makhteshim Agan Industries) ( 1 )	1

2011/C 309/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.6296 – Triton/Compo) ( 1 )	1

2011/C 309/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.6373 – Sungwoo/Mitsubishi/Sungwoo CZ/Sungwoo SK) ( 1 )	2

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Parlament Europejski
2011/C 309/08	Ogłoszenie o naborze na stanowisko PE/141/S	11

	Komisja Europejska
2011/C 309/09	Zaproszenie do składania wniosków o finansowanie działań zmierzających do zamiany na inne formy transportu, działań katalitycznych, działań związanych z autostradami morskimi, działań związanych z unikaniem ruchu oraz wspólnych działań dokształcających w ramach drugiego programu Marco Polo (Rozporządzenie (WE) nr 1692/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady – Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 1)	12

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2011/C 309/10	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	13

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2011/C 309/04	Ogłoszenie skierowane do osób i podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady 2010/788/WPZiB wykonywanej decyzją wykonawczą 2011/699/WPZiB	3

2011/C 309/05	Zawiadomienie skierowane do osoby, do której mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady 2011/486/WPZiB, wykonywanej decyzją wykonawczą Rady 2011/698/WPZiB, i w rozporządzeniu Rady (UE) nr 753/2011, wykonywanym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1049/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Afganistanie	5

	Komisja Europejska
2011/C 309/06	Kursy walutowe euro	7

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2011/C 309/07	Zgłoszenie na podstawie art. 114 ust. 5 TFUE – Wniosek o upoważnienie do wprowadzenia przepisów krajowych bardziej rygorystycznych niż przepisy określone w środku harmonizującym UE ( 1 )	8