ISSN 1977-1002

doi:10.3000/19771002.C_2011.305.pol

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 305

European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Tom 54
15 października 2011


Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2011/C 305/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 298 z 8.10.2011.

1

 

Sąd

2011/C 305/02

Mianowanie sekretarza

2

2011/C 305/03

Przydział sędziów do izb

2

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2011/C 305/04

Sprawa C-387/11: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

4

2011/C 305/05

Sprawa C-391/11: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

4

 

Sąd

2011/C 305/06

Sprawa T-524/09: Wyrok Sądu z dnia 7 września 2011 r. — Meredith przeciwko OHIM (BETTER HOMES AND GARDENS) (Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BETTER HOMES AND GARDENS — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Częściowa odmowa rejestracji przez eksperta — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

6

2011/C 305/07

Sprawa T-525/09: Wyrok Sądu z dnia 8 września 2011 r. — MIP Metro przeciwko OHIM — Metronia (METRONIA) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego METRONIA — Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy METRO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

6

2011/C 305/08

Sprawa T-452/11: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Western Digital i Western Digital Ireland przeciwko Komisji

6

2011/C 305/09

Sprawa T-459/11: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2009 r. — Barloworld przeciwko Komisji

7

2011/C 305/10

Sprawa T-465/11: Skarga wniesiona w dniu 26 sierpnia 2011 r. — Globula przeciwko Komisji

8

2011/C 305/11

Sprawa T-471/11: Skarga wniesiona w dniu 5 września 2011 r. — Éditions Jacob przeciwko Komisji

9

2011/C 305/12

Sprawa T-177/11: Postanowienie Sądu z dnia 30 sierpnia 2011 r. — PASP i in. przeciwko Radzie

10

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2011/C 305/13

Sprawa F-75/11: Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2011 r. — ZZ przeciwko Radzie

11

PL

 


IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/1


2011/C 305/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 298 z 8.10.2011.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 282 z 1.10.2011.

Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

Dz.U. C 269 z 10.9.2011.

Dz.U. C 252 z 27.8.2011.

Dz.U. C 238 z 13.8.2011.

Dz.U. C 232 z 6.8.2011.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu


Sąd

15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/2


Mianowanie sekretarza

2011/C 305/02

Kadencja Emmanuela Coulona, sekretarza Sądu Unii Europejskiej, upłynęła w dniu 5 października 2011 r.

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 13 kwietnia 2011 r. Sąd postanowił mianować Emmanuela Coulona na kolejną kadencję, zgodnie z art. 20 i 7 § 3 regulaminu postępowania, trwającą od dnia 6 października 2011 r. do dnia 5 października 2017 r. włącznie.


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/2


Przydział sędziów do izb

2011/C 305/03

W związku z objęciem obowiązków przez sędzię M. Kanchevę, Sąd postanowił w dniu 20 września 2011 r. o jej przydziale do izb i o przedłużeniu przydziału innych sędziów do izb do dnia 31 sierpnia 2013 r.

W konsekwencji do decyzji Sądu z dnia 20 września 2010 r. o przydziale sędziów do izb zmienionej decyzjami z dnia 26 października 2010 r. (1) i z dnia 29 listopada 2010 r. (2) wprowadza się następujące zmiany:

„Na okres od dnia 20 września 2011 r. do dnia 31 sierpnia 2013 r. ustala się następujący przydział sędziów do izb:

Pierwsza izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

J. Azizi, prezes izby, E. Cremona, I. Labucka i S. Frimodt Nielsen, D. Gratsias sędziowie.

Pierwsza izba, w składzie trzech sędziów :

 

J. Azizi, prezes izby;

 

E. Cremona, sędzia;

 

S. Frimodt Nielsen, sędzia.

Druga izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

N.J. Forwood, prezes izby, F. Dehousse, I. Wiszniewska-Białecka, M. Prek, i J. Schwarcz, A. Popescu i M. Kancheva sędziowie.

Druga izba, w składzie trzech sędziów :

N.J. Forwood, prezes izby;

a)

F. Dehousse i A. Popescu, sędziowie;

b)

F. Dehousse i J. Schwarcz, sędziowie;

c)

J. Schwarcz i A. Popescu, sędziowie.

Trzecia izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

O. Czúcz, prezes izby, E. Cremona, I. Labucka i S. Frimodt Nielsen, D. Gratsias sędziowie.

Trzecia izba w składzie trzech sędziów :

 

O. Czúcz, prezes izby;

 

I. Labucka, sędzia;

 

D. Gratsias, sędzia.

Czwarta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

I. Pelikánová, prezes izby, V. Vadapalas, K. Jürimäe, K. O’Higgins i M. van der Woude, sędziowie

Czwarta izba w składzie trzech sędziów :

 

I Pelikánová, prezes izby;

 

K. Jürimäe, sędzia;

 

M. van der Woude, sędzia.

Piąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

S. Papasavvas, prezes izby, V. Vadapalas, K. Jürimäe, K. O’Higgins i M. van der Woude, sędziowie.

Piąta izba w składzie trzech sędziów :

 

S. Papasavvas, prezes izby;

 

V. Vadapalas, sędzia;

 

K. O’Higgins, sędzia.

Szósta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

E. Moavero Milanesi, prezes izby, M.E. Martins Ribeiro, N. Wahl, S. Soldevila Fragoso i H. Kanninen, sędziowie.

Szósta izba w składzie trzech sędziów :

 

E. Moavero Milanesi, prezes izby;

 

N. Wahl, sędzia;

 

S. Soldevila Fragoso, sędzia.

Siódma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

A. Dittrich, prezes izby, F. Dehousse, I. Wiszniewska-Białecka, M. Prek, J. Schwarcz, A. Popescu i M Kancheva, sędziowie.

Siódma izba w składzie trzech sędziów :

A. Dittrich, prezes izby ;

a)

I. Wiszniewska-Białecka i M. Prek, sędziowie;

b)

I. Wiszniewska-Białecka i M. Kancheva, sędziowie

c)

M. Prek i M. Kancheva, sędziowie.

Ósma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów :

L. Truchot, prezes izby, M.E. Martins Ribeiro, N. Wahl, S. Soldevila Fragoso i H. Kanninen, sędziowie.

Ósma izba w składzie trzech sędziów :

 

L. Truchot, prezes izby;

 

M.E. Martins Ribeiro, sędzia;

 

H. Kanninen, sędzia.

W drugiej i w siódmej izbach powiększonych w składzie pięciu sędziów, sędziami zasiadającymi wraz z prezesem izby, aby utworzyć skład pięciu sędziów będą dwaj pozostali sędziowie składu, przed którym rozpoczęło się rozpoznanie sprawy, czwarty sędzia tej izby oraz sędzia drugiej z izb złożonych z czterech sędziów. Sędzia ten, którym nie jest prezes izby, wyznaczany jest na okres jednego roku zgodnie z kolejnością w porządku przewidzianym w art. 6 regulaminu postępowania przed Sądem”.


(1)  Dz.U. C 317 z dnia 20.11.2010, s. 5.

(2)  Dz.U. C 346 z dnia 8.12.2010. s. 2.


V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/4


Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-387/11)

2011/C 305/04

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Mölls i C. Soulay, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie, że Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy art. 49 i 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz na mocy art. 31 i 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym w ten sposób, że utrzymywało odrębne zasady opodatkowania dochodów kapitałowych oraz dochodów z ruchomości w zależności od tego, czy dochody takie uzyskiwane są przez belgijskie czy zagraniczne spółki inwestycyjne;

obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Za pomocą niniejszej skargi Komisja krytykuje różnicę w traktowaniu krajowych i zagranicznych spółek inwestycyjnych w zakresie opodatkowania dochodów kapitałowych oraz dochodów z ruchomości. W odróżnieniu od krajowych spółek inwestycyjnych, zagraniczne spółki tego rodzaju, które nie mają stałego zakładu na terytorium Belgii nie mogą bowiem odzyskać kwot zapłaconych z tytułu zaliczek podatkowych na podatek od dochodów kapitałowych oraz dochodów z ruchomości. Tego rodzaju dyskryminacja jest nie do pogodzenia z postanowieniami traktatu o swobodzie przedsiębiorczości, gdyż czyni ona mniej atrakcyjnym tworzenie zagranicznych spółek inwestycyjnych, a ponadto jest ona niezgodna z postanowieniami traktatu o swobodzie przepływu kapitału, gdyż finansowanie spółki belgijskiej za pośrednictwem zagranicznej spółki inwestycyjnej jest bardziej kosztowne, niż finansowanie za pośrednictwem belgijskiej spółki inwestycyjnej.

Ponadto Komisja odrzuca uzasadnienia wskazywane przez władze belgijskie. Przede wszystkim, władze te nie dostarczyły obiektywnych danych pozwalających na przyjęcie, że istnieje różnica pomiędzy sytuacją krajowych i zagranicznych spółek inestycyjnych, istotna z punktu widzenia ich statusu podatkowego. Następnie sporny system podatkowy nie ma żadnego związku ze zrównoważonym podziałem władzy nakładania podatków pomiędzy zainteresowanymi państwami. Państwo członkowskie nie może w żadnym wypadku powoływać się na umowę dwustronną w celu uchylenia się od zobowiązań traktatowych. Gdy chodzi wreszcie o rzekome ryzyko oszustw podatkowych ze stronych spółek zagranicznych, w celu uzasadnienia nieprzestrzegania swobód gwarantowanych przez traktat władze belgijskie nie mogą powoływać się na przeszody utrudniające przeprowadzanie kontroli podatkowych, które wynikają z przepisów wydanych przez samą Belgię.


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/4


Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-391/11)

2011/C 305/05

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Patakia i A. Marghelis, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

Stwierdzenie, że Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (1) w ten sposób, że nie wydało przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zapewnienia, by przepisy art. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 5 ust. 1, 2 i 4 tej dyrektywy zostały prawidłowo wdrożone do krajowego porządku prawnego;

obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na wdrożenie dyrektywy 2000/53/WE upłynął z dniem 21 kwietnia 2002 r. Tymczasem według stanu na dzień złożenia niniejszej skargi pozwana nie wydała jeszcze wszystkich przepisów niezbędnych do wdrożenia tej dyrektywy, a w każdym razie nie zawiadomiła o nich Komisji.


(1)  Dz.U. L 269, s. 34.


Sąd

15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/6


Wyrok Sądu z dnia 7 września 2011 r. — Meredith przeciwko OHIM (BETTER HOMES AND GARDENS)

(Sprawa T-524/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BETTER HOMES AND GARDENS - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Częściowa odmowa rejestracji przez eksperta - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2011/C 305/06

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Meredith Corp. (Des Moines, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci R. Furneaux i E. Hardcastle)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 września 2009 r. (sprawa R 517/2009-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego BETTER HOMES AND GARDEN jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Meredith Corp. zostaje obciążona kosztami postępowania.


(1)  Dz.U. C 51 z 27.2.2010.


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/6


Wyrok Sądu z dnia 8 września 2011 r. — MIP Metro przeciwko OHIM — Metronia (METRONIA)

(Sprawa T-525/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego METRONIA - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy METRO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2011/C 305/07

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG (przedstawiciele: adwokaci J.C. Plate i R. Kaase)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Botis, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Metronia SA (Madryt, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 października 2009 r. (sprawa R 1315/2006-1) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG a Metronia S.A.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.


(1)  Dz.U. C 80 z 27.3.2010.


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/6


Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Western Digital i Western Digital Ireland przeciwko Komisji

(Sprawa T-452/11)

2011/C 305/08

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Western Digital Corp. (Dover, Delaware, Stany Zjednoczone) i Western Digital Ireland, Ltd (Grand Cayman, Wyspy Kajmańskie) (przedstawiciele: F. González Díaz, adwokat, i P. Stuart, Barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

nakazanie stronie pozwanej przedstawienia kwestionariuszy, jakie wysłała ona do osób trzecich w pierwszej i drugiej fazie dochodzenia w przedmiocie planowanego nabycia przez Western Digital Corporation spółki Viviti Technologies Ltd oraz planowanego przejęcia przez Seagate działalności Samsung Electronics Co. w dziedzinie produkcji twardych dysków;

nakazanie stronie pozwanej udzielenia dostępu do jej akt zgromadzonych w sprawie transakcji Seagate przed zgłoszeniem i po zgłoszeniu koncentracji, w tym w szczególności dostępu do nieobjętych klauzulą poufności wersji wszelkiej korespondencji i zapisów rozmów między Seagate, Samsungiem i Komisją, prowadzonych do dnia zgłoszenia, jak również wszelkiej wewnętrznej korespondencji Komisji – zarówno w sprawie Seagate/Samsung, jak i Western Digital Ireland/Viviti Technologies – dotyczącej kwestii pierwszeństwa obu tych transakcji;

stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie pierwszeństwa, zawartej w decyzji Komisji Europejskiej (2011/C 165/04) z dnia 30 maja 2011 r. w sprawie COMP/M.6203 – Western Digital Ireland/Viviti Technologies, o wszczęciu drugiej fazy dochodzenia w przedmiocie planowanej koncentracji, na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady nr 139/2004 (1) (Dz.U. 2011 C 165, s. 3); oraz

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1)

Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana nie posiada kompetencji do ustanowienia reguły pierwszeństwa w oparciu o datę zgłoszenia koncentracji.

2)

Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że strona pozwana naruszyła prawo oraz ogólne zasady słuszności i dobrej administracji, przez to że:

wybrana przez stronę pozwaną reguła pierwszeństwa nie znajduje podstawy w prawie UE, nie wynika z utrwalonego orzecznictwa, ani z systemu kontroli koncentracji;

wybrana przez stronę pozwaną reguła pierwszeństwa powoduje niekorzystne konsekwencje polityczne;

wybrana przez Komisję reguła pierwszeństwa narusza ogólne zasady prawa.

3)

Zarzut trzeci, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że strona pozwana naruszyła jej uzasadnione oczekiwania co do tego, że planowane przejęcie Viviti Technologies Ltd. przez Western Digital Corporation zostanie zbadane w kontekście struktury rynkowej, jaka istniała w czasie, gdy plan przejęcia został podpisany, ogłoszony i notyfikowany wstępnie Komisji.

4)

Zarzut czwarty, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła zasadę dobrej administracji, słuszności, proporcjonalności i niedyskryminacji, poprzez nałożenie na skarżące dodatkowych obciążeń oraz poprzez brak ujawnienia okoliczności, że istniała równoległa transakcja, która miała wpływ na te same badane rynki.


(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) (Dz.U. L 24, s. 1, polskie wydanie specjalne: rozdział 8, tom 3, s. 40–61).


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/7


Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2009 r. — Barloworld przeciwko Komisji

(Sprawa T-459/11)

2011/C 305/09

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Barloworld International, S.L. (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci F. Alcaraz Gutierrez i A. J. de la Cruz Martínez)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 zaskarżonej decyzji [Decyzja Komisji 2011/282/UE z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię] w zakresie w jakim stwierdza się w nim, iż art. 12 ust. 5 Texto Refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades („TRLIS”) [wersji skonsolidowanej ustawy o podatku od osób prawnych] spełnia przesłanki pomocy państwa określone w art. 107 ust. 1 TFUE i pozbawiony jest uzasadnienia wymaganego na mocy art. 296 TFUE;

ewentualnie, zgodnie z zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań, stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2 i 3 zaskarżonej decyzji, ze względu na to, że przepisy te nie zezwalają na stosowanie obniżek podatków na mocy art. 12 ust. 5 TRLIS przez cały okres amortyzacji w odniesieniu do operacji, które miały miejsce w okresie od dnia publikacji decyzji sprawie wszczęcia postępowania przez Komisję (dnia 21 grudnia 2007 r.) do dnia publikacji zaskarżonej decyzji (dnia 21 maja 2011 r.);

ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 4 i 5 zaskarżonej decyzji, ze względu na brak uzasadnienia dla ustanowienia systemu na podstawie rzekomego braku występowania barier prawnych dla transgranicznych połączeń jednostek gospodarczych oraz

obciążenie Komisji Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1)

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ze względu na to, że art. 12 ust. 5 TRLIS nie spełnia przesłanek do tego, by uznać go za pomoc państwa

Artykuł 12 ust. 5 TRLIS, rozpatrywany w świetle całości hiszpańskiego systemu podatkowego, nie stanowi korzyści ekonomicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Z drugiej strony, sporny przepis ma ogólny charakter, przez co nie można wnioskować, że jest on de facto selektywny, w znaczeniu nadawanym temu pojęciu w wykładani stosowanej przez samą Komisję oraz we wspólnotowym orzecznictwie.

2)

Zarzut drugi, dotyczący całkowitego braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji

Decyzja pozbawiona jest uzasadnienia wymaganego w art. 296 TFUE, ze względu na to, że Komisja nie zbadała w niej starannie i bezstronnie wszystkich istotnych kwestii, ani nie uzasadniła dostatecznie zawartych w decyzji wniosków. W szczególności uwagę zwraca niewystarczające uzasadnienie w zakresie analizy kwestii istnienia barier prawnych dla transgranicznych połączeń jednostek gospodarczych.

3)

Zarzut trzeci, dotyczący zgodności środka z art. 107 ust. 3 TFUE

Amortyzacja finansowej wartości firmy ma na celu, przy braku harmonizacji podatkowej na szczeblu UE, usunięcie barier dla inwestycji transgranicznych, ponieważ znosi negatywny wpływ barier dla transgranicznych połączeń jednostek gospodarczych i zrównuje w zakresie traktowania pod względem podatkowym transgraniczne i krajowe połączenia jednostek gospodarczych, co gwarantuje, że decyzje dotyczące tego rodzaju operacji nie są podejmowane ze względów podatkowych, a wyłącznie ekonomicznych.

4)

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ze względu na to, że system przejściowy wynikający z zastosowania wspomnianej zasady powinien mieć zastosowanie do dnia publikacji decyzji w Dz.U. UE, tj. do dnia 21 maja 2011 r.

Decyzja w sprawie pozaunijnego nabycia udziałów była utrzymana w mocy, jako że w pierwszej decyzji w sprawie wewnątrzunijnego nabycia udziałów wyraźnie wskazano, iż poza Wspólnotą mogą utrzymywać się bariery prawne dla transgranicznych połączeń jednostek gospodarczych, sprawiające, że prawna i faktyczna sytuacja tego rodzaju operacji będzie odmienna od operacji wewnątrzwspólnotowych. W związku z tym, pierwsza decyzja spowodowała powstanie po stronie określonych przedsiębiorstw uzasadnionych oczekiwań w odniesieniu do hiszpańskich uregulowań, tym bardziej przy świadomości faktycznego braku możliwości, w zdecydowanej większości jurysdykcji, dokonywania transgranicznych połączeń jednostek gospodarczych poza Unią Europejską.


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/8


Skarga wniesiona w dniu 26 sierpnia 2011 r. — Globula przeciwko Komisji

(Sprawa T-465/11)

2011/C 305/10

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Globula a.s. (Hodonín, Republika Czeska) (przedstawiciele: M. Petite, D. Paemen, A. Tomtsis, D. Koláček i P. Zákoucký, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 27 czerwca 2011 r. nakazującej Republice Czeskiej cofnięcie notyfikowanej decyzji czeskiego ministra przemysłu i handlu z dnia 26 października przyznającej skarżącej czasowe zwolnienie z obowiązku umożliwienia stronom trzecim dostępu na podstawie umowy do planowanego podziemnego składu gazu w miejscowości Dambořice [C(2011) 4509]; oraz

obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1)

Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana błędnie zastosowała art. 36 ust. 9 trzeciej dyrektywy gazowej (1), zamiast zastosować art. 22 ust. 4 drugiej dyrektywy gazowej (2). W rezultacie strona pozwana błędnie wydała zaskarżoną decyzję w formie decyzji wiążącej, zamiast w formie nieformalnego wniosku. Ponadto, mając na względzie termin przewidziany wart. 36 ust. 9 trzeciej dyrektywy gazowej, strona pozwana wydała zaskarżoną decyzję zbyt późno, gdyż zgodnie z drugą dyrektywą gazową pierwotny termin mógł zostać przedłużony tylko o jeden dodatkowy miesiąc. Wobec tego zaskarżona decyzja nie wywołuje żadnego skutku prawnego.

2)

Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła jej uzasadnione oczekiwania, gdyż najpierw udzieliła jej precyzyjnych, bezwarunkowych i spójnych zapewnień co do tego, kiedy i w jakich okolicznościach notyfikowana decyzja czeskiego ministra przemysłu i handlu stanie się ostateczna, jednoznacznie potwierdzając później to zapewnienie, po czym, nieoczekiwanie, wydała zaskarżoną decyzję, niezgodną ze swymi wcześniejszymi oświadczeniami.

3)

Zarzut trzeci, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że strona pozwana naruszyła traktaty oraz przepisy prawa odnoszące się do ich stosowania. W tym względzie twierdzi, że w zaskarżonej decyzji błędnie zastosowano prawo materialne. Strona skarżąca utrzymuje, że właściwe przepisy prawa materialnego, w świetle których Komisja powinna była przeprowadzić kontrolę notyfikowanej decyzji zawarte są w art. 22 drugiej dyrektywy gazowej. Komisja naruszyła zatem zasady pewności prawa oraz uzasadnione oczekiwania strony skarżącej.

4)

Zarzut czwarty, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych, gdyż niesłusznie oddaliła wyjaśnienia przedstawione przez czeskie ministerstwo przemysłu i handlu, w świetle których strona skarżąca nie mogła i nadal nie może pozyskać na długi okres wiarygodnego partnera zgodnie z czeskimi uregulowaniami dotyczącymi alokacji zdolności magazynowych, mającymi zastosowanie zarówno czasie gdy strona skarżąca składała w ministerstwie wniosek o zwolnienie, jak i w chwili obecnej.


(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE (Dz.U. L 211, s. 94)

(2)  Dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 98/30/WE (Dz.U. L 176, s. 57, polskie wydanie specjalne: rozdział 12, tom 2, s. 230 — 251)


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/9


Skarga wniesiona w dniu 5 września 2011 r. — Éditions Jacob przeciwko Komisji

(Sprawa T-471/11)

2011/C 305/11

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Éditions Odile Jacob SAS (Paryż, Francja) (przedstawiciele: O. Fréget, M. Struys i L. Eskenazi, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SG-Greffe(2011) D/C(2011) 3503 z dnia 13 maja 2011 r. wydanej w sprawie COMP/M.2978 Lagardère/Natexis/VUP po wydaniu przez Sąd w dniu 13 września 2010 r. wyroku w sprawie T-452/04 Éditions Odile Jacob przeciwko Komisji, w której to decyzji instytucja ta ponownie zatwierdziła status Wendel Investissement jako nabywcy aktywów zbywanych zgodnie ze zobowiązaniami zaciągniętymi w związku z decyzją Komisji z dnia 7 stycznia 2004 r. zezwalającą na przeprowadzenie koncentracji Lagardère/Natexis/VUP

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego braku możliwości wydania przez Komisję decyzji zatwierdzającej ex post, a ponadto z mocą wsteczną, nabycie przez Wendel w 2004 r. aktywów Editis. Skarżąca podnosi, że:

działając w ten sposób i nie wyciągając wszelkich konsekwencji ze stwierdzonej przez Sąd bezprawności związanej z brakiem niezależności pełnomocnika, któremu powierzono nadzór nad tym zbyciem aktywów, Komisja naruszyła art. 226 TFUE oraz

określając dzień 30 lipca 2004 r. jako datę wejścia w życie zaskarżonej decyzji Komisja naruszyła zasadę niedziałania prawa wstecz, wbrew orzecznictwu Trybunału, które dopuszcza taką możliwość jedynie wyjątkowo i pod warunkiem, po pierwsze, że wymagają tego względy interesu ogólnego, oraz, po drugie, że uwzględnione zostały uzasadnione oczekiwania zainteresowanych. Skarżąca podnosi, że żaden z tych warunków nie został spełniony w niniejszym przypadku.

2)

Zarzut drugi dotyczący braku podstawy prawnej dla wydania zaskarżonej decyzji spowodowanego tym, że decyzja Komisji z dnia 7 stycznia 2004 r. zezwalająca na przeprowadzenie koncentracji nie znajduje już zastosowania ze względu na stwierdzenie przez Sąd nieprzestrzegania przez Lagardère pewnych zaciągniętych przez nią zobowiązań.

3)

Zarzuty trzeci i czwarty dotyczące popełnionych przez Komisję naruszeń prawa oraz oczywistych błędów w ocenie kandydatury Wendel, zarówno w 2004 r., jak i w nowej decyzji zatwierdzającej, a także popełnionych przez nią błędów związanych, po pierwsze, z uwzględnieniem przy wydawaniu zaskarżonej decyzji danych dotyczących okresu po dniu 30 lipca 2004 r., oraz, po drugie, z wybiórczym i częściowym uwzględnieniem tych danych.

4)

Zarzut piąty dotyczący nadużycia władzy w szczególności ze względu na to, że wydając ex post decyzję zatwierdzającą z mocą wsteczną niezgodne z prawem zbycie aktywów oraz zatwierdzając nowego przedstawiciela, któremu powierzono zadanie polegające jedynie na sporządzeniu nowego raportu potwierdzającego status Wendel jako nabywcy zbywanych aktywów, Komisja obeszła cel art. 266 TFUE oraz rozporządzenia nr 4064/89 (1), które przewidywało m.in. możliwość cofnięcia decyzji zatwierdzającej oraz ukarania podmiotów odpowiedzialnych za bezprawność, do której doszło.

5)

Zarzut szósty dotyczący braku uzasadnienia ze względu na to, że zaskarżoną decyzję cechuje niewystarczający charakter uzasadnienia i jednocześnie jego wewnętrzna sprzeczność.


(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 395, s. 1; wersja scalona uwzględniająca sprostowania została opublikowana w Dz.U. 1990, L 257, s. 13; polskie wydanie specjalne: rozdział 08 Tom 01 s. 31 — 42).


15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/10


Postanowienie Sądu z dnia 30 sierpnia 2011 r. — PASP i in. przeciwko Radzie

(Sprawa T-177/11) (1)

2011/C 305/12

Język postępowania: francuski

Prezes piątej izby zarządził wykreślenie sprawy.


(1)  Dz.U. C 145 z 14.5.2011.


Sąd do spraw Służby Publicznej

15.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/11


Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2011 r. — ZZ przeciwko Radzie

(Sprawa F-75/11)

2011/C 305/13

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.N. Louis, E. Marchal i S. Orlandi)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AST 7 w ramach postępowania w sprawie awansów za 2007 r.

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 18 kwietnia 2011 r. o oddaleniu zażalenia skarżącego na decyzję o nieawansowaniu go do grupy zaszeregowania AST 7 w ramach postępowania w sprawie awansów za 2007 r.;

w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AST 7 w ramach postępowania w sprawie awansów za 2007 r.;

obciążenie Rady kosztami postępowania.