5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/1

---

2011/C 38/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 30 z 29.1.2011.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 13 z 15.1.2011.

Dz.U. C 346 z 18.12.2010.

Dz.U. C 328 z 4.12.2010.

Dz.U. C 317 z 20.11.2010.

Dz.U. C 301 z 6.11.2010.

Dz.U. C 288 z 23.10.2010.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/2

---

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 9 września 2010 r. w sprawie T-106/09 adp Gauselmann GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Archer Maclean, wniesione w dniu 16 listopada 2010 r. przez adp Gauselmann GmbH

(Sprawa C-532/10 P)

2011/C 38/02

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: adp Gauselmann GmbH (przedstawiciel: adwokat P. Koch Moreno)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Archer Maclean

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu (siódma izba) z dnia 9 września 2010 r. w sprawie T-106/09;

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w dniu 12 stycznia 2009 r. przez Pierwszą Izbę Odwoławczą OHIM lub, ewentualnie, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Unii Europejskiej;

—	obciążenie strony przeciwnej poniesionymi w obu instancjach kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie twierdzi, że wyrok Sądu nie jest zgodny z orzecznictwem odnoszącym się do wykładni art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1). Twierdzenia wnoszącej odwołanie opierają się na następujących argumentach.

—

Wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd — dochodząc do wniosku, że nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do będącego podstawą sprzeciwu znaku towarowego „MERKUR” — błędnie nadał słowom „Archer Macleans’s”, których przedstawienie posiada wyraźnie drugorzędne i marginalne znaczenie w całości zgłoszonego znaku towarowego i sprawia, że stają się prawie nieczytelne, taką samą wartość odróżniającą jak słowu „MERCURY”, które jest odróżniającym i dominującym elementem tego znaku.

—

Wnosząca odwołanie utrzymuje, że w swoim wyroku Sąd dokonał błędnej oceny obu znaków towarowych, ponieważ słowo „MERCURY”, które jest odróżniającym i dominującym elementem zgłoszonego znaku towarowego, nie tylko nie posiada żadnego znaczenia w języku rynku właściwego, to jest w Niemczech, lecz również jest bardzo podobne z fonetycznego i wizualnego punktu widzenia do będącego podstawą sprzeciwu znaku towarowego „MERKUR”.

—

Wreszcie wnosząca odwołanie utrzymuje, iż Sąd błędnie uznał, że minimalne różnice między słowem „MERCURY”, które jest odróżniającym i dominującym elementem zgłoszonego znaku towarowego, a słowem „MERKUR”, które stanowi symbol będącego podstawą sprzeciwu znaku towarowego, są wystarczające, aby uniemożliwić wprowadzenie odbiorców w błąd w przypadku tych dwóch znaków towarowych.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/2

---

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 13 września 2010 r. w sprawie T-135/08 Schniga przeciwko CPVO — Elaris i Brookfield New Zealand (Gala Schnitzer), wniesione w dniu 17 grudnia 2010 r. przez Brookfield New Zealand Ltd, Elaris SNC

(Sprawa C-534/10 P)

2011/C 38/03

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Brookfield New Zealand Ltd, Elaris SNC (przedstawiciel: M. Eller, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin, Schniga GmbH

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu;

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania bądź ewentualnie wyrokiem ostatecznym oddalenie skargi strony skarżącej Schniga GmbH i w rezultacie potwierdzenie decyzji Izby Odwoławczej CPVO z dnia 21 listopada 2007 r. w sprawach A-003/2007 i A-004/2007;

—	zasądzenie zwrotu kosztów.

Zarzuty i główne argumenty

Strona wnosząca odwołanie wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku na następujących podstawach:

I.   Niedopuszczalność trzeciego zarzutu wysuniętego przez stronę skarżącą Schniga GmbH. Niezgodne z prawem ponowne rozpatrzenie okoliczności faktycznych poddanych ocenie Izby Odwoławczej. Naruszenie art. 73 ust. 2 rozporządzenia nr 2100/94 (1) (zwanego dalej „rozporządzeniem”).

—

Trzeci zarzut wysunięty przez stronę skarżącą Schniga GmbH na poparcie jej skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej i uwzględniony w zaskarżonym wyroku powinien zostać uznany za niedopuszczalny, gdyż wymagał on ponownego rozpatrzenia okoliczności faktycznych, na co nie zezwala przepis art. 73 ust. 2 rozporządzenia.

—	Sąd naruszył art. 73 ust. 2 rozporządzenia poprzez niezgodne z prawem ponowne rozpatrzenie ustaleń faktycznych Izby Odwoławczej dotyczących rzeczywistej treści żądania w indywidualnej sprawie w rozumieniu art. 55 ust. 4 rozporządzenia i rozumienia ich przez stronę skarżącą.

II.   Naruszenie art. 55 ust. 4 w związku z art. 61 ust. 1 lit. b) i art. 80 rozporządzenia nr 2100/94 (zwanego dalej „rozporządzeniem”).

—

Sąd stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył) mylnie, że art. 55 ust. 4 rozporządzenia przyznaje Urzędowi uprawnienie do kierowania żądań w indywidualnych sprawach, których naruszenie powoduje odrzucenie wniosku na podstawie art. 61 ust. 1 lit. b) rozporządzenia, nie tylko w odniesieniu do jakości materiału, który ma zostać przedstawiony w pewnym terminie, ale także w odniesieniu do dokumentacji poświadczającej tę jakość.

—

Sąd stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył) mylnie, że art. 55 ust. 4 rozporządzenia przyznaje Urzędowi uprawnienie do dzielenia żądań w indywidualnych sprawach na dwa autonomiczne i niezależne żądania, jedno dotyczące samego materiału i jedno dotyczące dokumentacji poświadczającej jakość, których naruszenie powoduje odrzucenie wniosku na podstawie art. 61 ust. 1 lit. b) rozporządzenia.

—

Sąd stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył) mylnie, że art. 55 ust. 4 w związku z art. 61 ust. 1 lit. b) rozporządzenia przyznaje Urzędowi uprawnienie do zezwalania na ponowne dostarczenie materiału, w sytuacji gdy uprzednio wyznaczony termin na dostarczenie materiału pewnej jakości już upłynął, tylko ponieważ termin na przesłanie dokumentacji poświadczającej jakość takiego materiału jeszcze nie upłynął.

—

Sąd stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył) mylnie, że art. 55 ust. 4 w związku z art. 61 ust. 1 lit. b) rozporządzenia przyznaje Urzędowi uprawnienie do zezwalania na ponowne dostarczenie materiału wolnego od wirusów, gdy termin na dostarczenie wspomnianego materiału upłynął i gdy było już zupełnie jasne, że wspomniany materiał nie jest wolny od wirusów.

—

Sąd ponadto stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył) mylnie — przy uwzględnieniu, że dostarczony materiał był zakażony wirusem i z tego powodu świadectwo fitosanitarne dla tego materiału nie mogło zostać przesłane ani nigdy nie miało zostać przesłane — iż określenie „w możliwie najkrótszym czasie” w odniesieniu do wezwania do przesłania brakującego świadectwa fitosanitarnego dla dostarczonego już materiału nie może być interpretowane jako termin — a w każdym razie nie jako termin, który upłynął — w odniesieniu do żądania w indywidualnej sprawie w rozumieniu art. 55 ust. 4 prowadzący do odrzucenia wniosku na podstawie art. 61 ust. 1 lit. b) rozporządzenia.

—

Sąd ponadto stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył) mylnie, że art. 55 ust. 4 rozporządzenia przyznaje Urzędowi pełny zakres uznania w przedmiocie upewnienia się bez dalszej kontroli hierarchicznej lub sądowej co do prawnej precyzji i jasności jego żądań w indywidualnych sprawach, których naruszenie powoduje odrzucenie wniosku na podstawie art. 61 ust. 1 lit. b) rozporządzenia, i poza tym mylnie stwierdził (lub w sposób dorozumiany założył), że Urząd może przeprowadzić taką ocenę uznaniową: a) bez względu na to, czy wnioskodawca formalnie i terminowo zwrócił się o przywrócenie do stanu pierwotnego na podstawie art. 80 rozporządzenia, i b) bez wzięcia pod uwagę rzeczywistego zrozumienia przez wnioskodawcę takiego żądania lub jego dobrej bądź złej wiary odnośnie do interpretacji takiego żądania.

---

(1)  Dz.U. L 227, s. 1.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/4

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Liège (Belgia)w dniu 19 listopada 2010 r. — Richard Lebrun, Marcelle Howet przeciwko państwu belgijskiemu — SPF Finances

(Sprawa C-538/10)

2011/C 38/04

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal de première instance de Liège

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Richard Lebrun, Marcelle Howet

Strona pozwana: Państwo belgijskie — SPF Finances

Pytania prejudycjalne

Czy ustawa krajowa — taka jak ustawa z dnia 12 lipca 2009 r. zmieniająca art. 26 ustawy specjalnej z dnia 6 stycznia 1989 r. o Cour d’arbitrage (1) —, która sądowi krajowemu, który stwierdził, że obywatel będący podatnikiem pozbawiony jest — na mocy innej ustawy krajowej, to jest na mocy art. 2 ustawy z dnia 24 lipca 2008 r. — skutecznej ochrony sądowej gwarantowanej przez art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, włączonej do prawa wspólnotowego, nakazuje zwrócić się wpierw do Cour constitutionnelle, nie pozwalając by ten sąd mógł w sposób natychmiastowy zastosować prawo wspólnotowe do zawisłego przed nim sporu, ani też by mógł on w dalszym ciągu sprawować kontrolę zgodności z umowami międzynarodowymi, w sytuacji gdy Cour constitutionnelle stwierdzi zgodność ustawy krajowej z prawami podstawowymi gwarantowanymi na mocy tytułu II Konstytucji, jest zgodna — po pierwsze — z art. 6 tytułu I „Postanowienia wspólne” Traktatu z Lizbony z dnia 13 grudnia 2007 r. zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który wszedł w życie z dniem 1 grudnia 2009 r. (stanowiącym w znacznej mierze powtórzenie postanowień art. 6 tytułu I Traktatu o Unii Europejskiej podpisanego w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który z kolei wszedł w życie z dniem 1 listopada 1993 r.) i z art. 234 (dawniej 177) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (traktatu WE) z dnia 25 marca 1957 r. i/lub — po drugie — z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej z dnia 7 grudnia 2000 r.?

---

(1)  Moniteur belge z dnia 31 lipca 2009, s. 51617.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/4

---

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 8 września 2010 r. w sprawie T-369/09 Quinta do Portal, SA przeciwko OHIM, wniesione w dniu 22 listopada 2010 r. przez Quinta do Portal, SA

(Sprawa C-541/10 P)

2011/C 38/05

Język postępowania: portugalski

Strony

Wnoszący odwołanie: Quinta do Portal, SA (przedstawiciel: Bolota Belchior, advogado)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Vallegre–Vinhos do Porto, SA

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu w całości;

—

stwierdzenie, że należy uwzględnić podniesione w pierwszej instancji żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 18 czerwca 2009 r. (sprawa R 1012/2008-1), oddalającej odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień OHIM, na mocy której unieważniono zarejestrowany w dniu 16 maja 2006 r. wspólnotowy znak towarowy nr 004009908 PORTO ALEGRE, opublikowany w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 30/2005 z dnia 25 czerwca 2005 r.

—	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami obu instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Słowa „Porto Alegre” i „Vista Alegre” różnią się pod względem koncepcyjnym, jeżeli chodzi o dominujący element znaku jako całości, a także pod względem wizualnym i graficznym, ponieważ dwa słowa występujące w tych dwóch znakach są różne.

Charakter odróżniający zgłoszonego wspólnotowego znaku towarowego wynika z połączenia słów „Porto” i „Alegre”, które wspólnie tworzą logiczną i pojęciowo jednolitą jednostkę.

Słowo „Alegre” nie stanowi dominującego elementu wspólnotowego znaku towarowego. Kwestia ta nie ma żadnego znaczenia przy rozpatrywaniu podobieństwa oznaczeń w niniejszym przypadku.

W zaskarżonym wyroku dokonano nieprawidłowej wykładni art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 (1) i rozporządzenia nr 207/2009 (2) (brzmienie tego przepisu jest identyczne w obu tych rozporządzeniach), a w konsekwencji naruszono te przepisy.

W zaskarżonym wyroku nie uwzględniono argumentów podniesionych w skardze do Sądu.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/5

---

Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Czeskiej

(Sprawa C-545/10)

2011/C 38/06

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Šimerdová i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 3, art. 11 i art. 30 ust. 5 dyrektywy 2001/14/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa;

—	oraz na mocy art. 10 ust. 7 dyrektywy Rady 91/440/EWG (2) z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych;

—	obciążenie Republiki Czeskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Czeska naruszyła art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE poprzez ustalenie maksymalnej kwoty opłat za użytkowanie infrastruktury, której zarządca infrastruktury nie może przekroczyć. Zarządca infrastruktury jest zobowiązany do wyznaczania i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE. Państwa członkowskie uprawnione są tylko do ustalania ogólnych ram opłat za użytkowanie infrastruktury.

Republika Czeska naruszyła art. 6 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE nie przyjmując środków stwarzających zarządcom infrastruktury zachętę do zmniejszania kosztów zapewniania infrastruktury i wielkości opłat za dostęp.

Republika Czeska naruszyła art. 7 ust. 3 dyrektywy 2001/14/WE poprzez brak zapewnienia, że opłaty za minimalny pakiet dostępu i dostęp do torów w celu obsługi urządzeń są ustalane po koszcie, który jest bezpośrednio ponoszony jako rezultat wykonywania przewozów pociągami.

Republika Czeska naruszyła art. 11 dyrektywy 2001/14/WE nie ustanawiając planu wykonania zachęcającego przedsiębiorstwa kolejowe i zarządcę infrastruktury do minimalizowania zakłóceń i poprawy osiąganych wyników sieci kolejowej.

Republika Czeska naruszyła art. 30 ust. 5 dyrektywy 2001/14/WE dokonując jego nieprawidłowej transpozycji do krajowego porządku prawnego.

Republika Czeska naruszyła art. 10 ust. 7 dyrektywy 91/440/EWG nie zapewniając powołania w Republice Czeskiej podmiotu, który mógłby być uznany za podmiot w rozumieniu art. 10 ust. 7 i spełniał funkcje przewidziane w tym przepisie.

---

(1)  Dz.U. L 75, s. 29 — wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 7. t. 5, s. 404.

(2)  Dz.U. L 1991 L 237, s. 25 — wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 7. t. 1, s. 341.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/5

---

Skarga wniesiona w dniu 26 listopada 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-556/10)

2011/C 38/07

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Braun i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że przy wdrażaniu pierwszego pakietu kolejowego Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z — art. 6 ust. 3 i załącznika II do dyrektywy 91/440/EWG (1) oraz art. 4 ust. 2 i art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE (2), — art. 6 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE — art. 7 ust. 3 i art. 8 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE oraz — art. 30 ust. 4 dyrektywy 2001/14/WE w związku z art. 10 ust. 7 dyrektywy 91/440/EWG.

—	Obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Celem dyrektyw 91/440/EWG i 2001/14/WE był równy i niedyskryminujący dostęp do infrastruktury kolejowej dla wszystkich przedsiębiorstw i wspieranie konkurencyjnego, dynamicznego i przejrzystego rynku kolejowego w Europie. Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 91/440/EWG stanowi, że „istotne funkcje” zarządcy infrastruktury należy powierzyć organom lub firmom, „które same nie świadczą żadnych kolejowych usług transportowych”.

Zdaniem Komisji zapisana w dyrektywie niezależność zarządcy infrastruktury przy wykonywaniu istotnych funkcji nie jest w Niemczech zagwarantowana, gdyż wiele z tych „istotnych funkcji” przeniesione zostało na spółkę, która wprawdzie prawnie jest niezależna, ale stanowi część holdingu, do którego należą między innymi przedsiębiorstwa świadczące kolejowe usługi transportowe.

Niezależność unormowana w dyrektywie 200l/14/WE powinna mieć swój wyraz w postaci nie tylko prawnej, lecz również organizacyjnej i decyzyjnej. Wynika z tego, że przedsiębiorstwo, któremu powierzono istotne funkcje, może być zorganizowane w tym samym holdingu z innymi przedsiębiorstwami świadczącymi kolejowe usługi transportowe tylko wtedy, gdy jest od nich oddzielone nie tylko prawnie, lecz w sposób udokumentowany nie tworzy z nimi gospodarczo jednej całości, czyli jest od nich również niezależne gospodarczo. Jeżeli więc w ramach holdingu „istotne funkcje” świadczone byłyby przez spółkę zależną, należy zapewnić poprzez działania ochronne, aby spółka dominująca i zależna nie mogły działać w jedności gospodarczej a tym samym nie jako jedno przedsiębiorstwo. Te odpowiednie i wystarczające działania ochronne, które mogłyby również zagwarantować gospodarczą niezależność zarządcy infrastruktury od przedsiębiorstw świadczących usługi transportu kolejowego, w Niemczech nie zostały jednak podjęte. Działania ochronne przedstawione przez Niemcy nie wystarczyły, aby zagwarantować niezależność istotnych funkcji, zapobiec konfliktom interesów i pozbawić holdingu kontroli nad jednostką, której powierzono istotne funkcje.

Z jednej strony spełnienie wymogów niezależności nie jest nadzorowane przez niezależny organ a konkurenci nie mają dostępu do środków zaskarżenia w przypadku naruszeń nakazu niezależności. Z drugiej strony nie zapewniono niezależności pracowników względnie gremiów kierowniczych i personelu kierowniczego jednostki, której powierzono istotne funkcje, od spółki holdingowej z następujących powodów:

—	nie ma przeszkód dla tego, aby członkowie zarządu holdingu lub innych spółek należących do holdingu posiadali również miejsce w zarządzie jednostki, której powierzono istotne funkcje;

—

nie przewidziano, by członkowie gremium kierowniczego jednostki, której powierzono istotne funkcje, oraz jej personel kierowniczy, któremu powierzono istotne funkcje, po zakończeniu ich działalności na rzecz tej jednostki przez odpowiednią liczbę lat nie mogli piastować żadnej pozycji kierowniczej w holdingu lub innych jednostkach kontrolowanych przez holding;

—	gremium kierownicze jednostki, której powierzono istotne funkcje, nie jest mianowane na jasno zdefiniowanych warunkach i związane odpowiednimi zobowiązaniami prawnymi, tak aby zapewnić pełną niezależność przy podejmowaniu decyzji;

—

jednostka, której powierzono istotne funkcje, nie posiada własnego personelu, umieszczonego w odrębnych pomieszczeniach względnie pomieszczeniach o zabezpieczonym dostępie, którego kontakty ze spółką holdingową i innymi kontrolowanymi przez nią przedsiębiorstwami należy ograniczyć do oficjalnych komunikatów, które związane są z wykonywaniem istotnych funkcji;

—	dostęp do systemów informatycznych nie został zabezpieczony, przez co nie jest wykluczone, iż holding może wejść w posiadanie informacji, które dotyczą wykonywania istotnych funkcji.

Obok opisanego powyżej naruszenia wymogu niezależności zarządcy infrastruktury przy wykonywaniu istotnych funkcji Republika Federalna Niemiec naruszyła też jej zobowiązania wynikające z dyrektyw 91/440 i 2001/14 w ten sposób, że

—	nie dokonała wystarczająco jasnej transpozycji przepisów dyrektywy 2001/14/WE dotyczących opłat za infrastrukturę i nie określiła warunków błędnego stosowania zasady pełnych kosztów;

—	nie przyjęła środków niezbędnych do tego, aby zarządców infrastruktury zobligować do obniżenia kosztów infrastruktury i opłat za dostęp do sieci klejowej;

—	nie dokonała upoważnienia organu kontrolnego do tego, aby jego żądanie informacji skierowane do zarządcy infrastruktury mógł zrealizować również poprzez odpowiednie możliwości nałożenia kar.

---

(1)  Dyrektywa Rady 91/440/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych; Dz.U. L 237, s. 25.

(2)  Dyrektywa 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawanie świadectw bezpieczeństwa; Dz.U. L 75, s. 29.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/7

---

Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-557/10)

2011/C 38/08

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Støvlbæk i M. França, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że w odniesieniu do pierwszego pakietu kolejowego Republika Portugalska nie wykonała zobowiązań ciążących na niej na mocy art. 5 ust. 3 dyrektywy Rady 91/440/EWG (1) z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (w brzmieniu ustalonym przez dyrektywę 2001/12/WE (2)), na mocy art. 7 ust. 3 dyrektywy 91/440/EWG i art. 6 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE (3) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawanie świadectw bezpieczeństwa,

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niezależne zarządzanie

Artykuł 5 ust. 3 dyrektywy 91/440 zawiera wykaz decyzji, jakie przedsiębiorstwa transportu kolejowego powinny mieć możliwość podjęcia bez interwencji państwa. Wśród decyzji tych znajdują się decyzje dotyczące pracowników, majątku i własnych zamówień. Decyzje te powinny być ponadto podjęte w kontekście ogólnych wytycznych określonych przez państwo. Niemniej jednak w Portugalii w odniesieniu do przedsiębiorstwa publicznego CP, z jednej strony, nie dość że państwo ustanawia ogólne wytyczne strategiczne dotyczące nabywania lub zbywania udziałów w innych przedsiębiorstwach, to ponadto z drugiej strony wprowadza obowiązek, aby poszczególne decyzje dotyczące nabycie lub zbycia udziałów w spółkach uzależnione były od zgody rządu. Z tych względów Komisja uważa, że Portugalia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/440 (w zmienionym brzmieniu).

Opłaty za dostęp do infrastruktury kolejowej

Zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy 91/440 (w zmienionym brzmieniu) oraz zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2001/14, państwa członkowskie powinny określić warunki konieczne dla zapewnienia, że zestawienia rachunkowe zarządzającego infrastrukturą będą się bilansować. Niemniej jednak w Portugalii wpływy pochodzące z opłat za korzystanie z infrastruktury, finansowanie państwowej oraz inne przychody z działalności handlowej są niewystarczające dla zbilansowania zestawień rachunkowych zarządzającego infrastrukturą przedsiębiorstwa państwowego REFER E.P. Z tych to względów Komisja uważa, że Portugalia nie wykonała obowiązków ciążących na niej na mocy art. 7 ust. 3 dyrektywy 91/440 (w brzmieniu zmienionym) oraz art. 6 ust. 1 dyrektywy 2001/14.

---

(1)  Dz.U. L 237, s. 25.

(2)  Dz.U. L 75, s.1.

(3)  Dz.U. L 75, s. 29.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/7

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (Niemcy) w dniu 1 grudnia 2010 r. — Kashayar Khavand przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-563/10)

2011/C 38/09

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Kashayar Khavand

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Pytania prejudycjalne

1)	Czy homoseksualizm należy uważać za orientację seksualną w rozumieniu art. 10 ust. 1 lit. d) zdanie drugie dyrektywy 2004/83/WE (1) oraz czy może on być wystarczającym powodem prześladowania?

2)

W przypadku gdy na pytanie pierwsze należy udzielić odpowiedzi twierdzącej: a) W jakim zakresie chronione są zachowania homoseksualne? b) Czy można wymagać od osoby homoseksualnej, aby w państwie pochodzenia realizowała swoją orientację seksualną w ukryciu, nie ujawniając jej na zewnątrz? c) Czy przy wykładni i stosowaniu art. 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2004/83/WE należy przestrzegać szczególnych zakazów mających na celu ochronę porządku publicznego i moralności, czy też zachowania homoseksualne korzystają z tej samej ochrony co w przypadku osoby heteroseksualnej?

---

(1)  Dyrektywa Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony, oraz zawartości [zakresu] przyznawanej ochrony; Dz.U. L 304, s. 12.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/8

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret (Dania) w dniu 13 grudnia 2010 r. — Niels Møller przeciwko Haderslev Kommune

(Sprawa C-585/10)

2011/C 38/10

Język postępowania: duński

Sąd krajowy

Vestre Landsret

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Niels Møller

Strona pozwana: Haderslev Kommune

Pytanie prejudycjalne

Czy przepis pkt 6.6 lit. c) załącznika I dyrektywy Rady 96/6l/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli należy interpretować w ten sposób, że w jego zakres wchodzą miejsca dla loszek?

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/9

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Niderlandy przeciwko Komisji

(Sprawy połączone T-231/06 i T-237/06) (1)

(Pomoc państwa - Usługa publiczna rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych - Środki przyjęte przez władze niderlandzkie - Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną ze wspólnym rynkiem - Nowa pomoc lub istniejąca pomoc - Pojęcie pomocy państwa - Pojęcie przedsiębiorstwa - Nadmierna rekompensata kosztów misji świadczenia usługi publicznej - Proporcjonalność - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony)

2011/C 38/11

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: H. Sevenster i M. de Grave, pełnomocnicy) i Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (Hilversum, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci J. Feenstra i H. Speyart van Woerden)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Khan i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wnioski o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2008/136/WE z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie finansowania ad hoc holenderskich nadawców wypełniających misję służby publicznej [niderlandzkich nadawców świadczących usługę publiczną] C 2/2004 (ex NN 170/2003) (Dz.U. 2008, L 49, s. 1).

Sentencja

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	W sprawie T-231/06 Królestwo Niderlandów zostaje obciążone kosztami postępowania.

3)	W sprawie T-237/06 Nederlandse Omroep Stichting (NOS) zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 261 z 28.10.2006.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/9

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Systran i Systran Luxembourg przeciwko Komisji

(Sprawa T-19/07) (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna - Przetarg na realizację projektu dotyczącego obsługi i wzmocnienia językowego systemu zautomatyzowanego tłumaczenia w Komisji - Kody źródłowe sprzedawanego programu komputerowego - Naruszenie praw autorskich - Nieuprawnione ujawnienie know-how - Skarga o odszkodowanie - Spór o charakterze pozaumownym - Dopuszczalność - Rzeczywista i pewna szkoda - Związek przyczynowy - Ryczałtowy szacunek kwoty odszkodowania)

2011/C 38/12

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Systran SA (Paryż, Francja) i Systran Luxembourg SA (Luksmburg, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci J.-P. Spitzer i E. De Boissieu)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo pełnomocnicy E. Montaguti i M. F. Benyon, następnie pełnomocnicy E. Traversa i E. Montaguti, wspomagani przez adwokatów A. Berenbooma i M. Isgoura)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie w celu naprawienia rzekomo poniesionej przez skarżące szkody wskutek naruszenia prawa w następstwie ogłoszonego przez Komisję przetargu na obsługę i wzmocnienie językowego zautomatyzowanego systemu tłumaczeń w Komisji.

Sentencja

1)	Zasądza się od Komisji Europejskiej na rzecz Systran SA ryczałtowe odszkodowanie w kwocie 12 001 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 69 z 24.3.2007.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/10

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Martin przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-276/10) (1)

(Przepisy dotyczące zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego - Odzyskanie nienależnie wypłaconych kwot)

2011/C 38/13

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Hans-Peter Martin (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokaci É. Boigelot, T. Bontinck i S. Woog)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: początkowo H. Krück, D. Moore i C. Karamarcos, następnie H. Krück, D. Moore i M. Windisch, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Sekretariatu Generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 10 maja 2007 r. oraz, w razie potrzeby, noty debetowej dyrektora generalnego ds. finansów Parlamentu z dnia 13 czerwca 2007 r., wydanej celem wykonania decyzji z dnia 10 maja 2007 r., jak również w odpowiednim razie, jakiejkolwiek decyzji wykonującej ww. akty zapadłe w trakcie postępowania.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Hans-Peter Martin zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 211 z 8.9.2007.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/10

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — E.ON Energie przeciwko Komisji

(Sprawa T-141/08) (1)

(Konkurencja - Postępowanie administracyjne - Decyzja stwierdzająca złamanie pieczęci - Artykuł 23 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1/2003 - Ciężar dowodu - Domniemanie niewinności - Proporcjonalność - Obowiązek uzasadnienia)

2011/C 38/14

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: E.ON Energie AG (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo A. Röhling, C. Krohs, F. Dietrich i R. Pfromm, a następnie A. Röhling, F. Dietrich i R. Pfromm, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet, V. Bottka i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 377 wersja ostateczna z dnia 30 stycznia 2008 r. o nałożeniu na skarżącą grzywny na podstawie art. 23 ust. 1 lit. e) rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 za złamanie pieczęci (sprawa COMP/B-1/39.326 — E.ON Energie AG).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	E.ON Energie AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 158 z 21.6.2008.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/10

---

Wyrok Sądu z dnia 17 grudnia 2010 r. — EWRIA i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-369/08) (1)

(Dumping - Przywóz lin żelaznych i stalowych pochodzących z Chin, Indii, Afryki Południowej, Ukrainy i Rosji - Odmowa przeprowadzenia częściowego przeglądu okresowego nałożonych ceł antydumpingowych)

2011/C 38/15

Język postępowania: angielski

Strony

Strony skarżące: European Wire Rope Importers Association (EWRIA) (Hemer, Niemcy); Câbleries namuroises SA (Namur, Belgia); Ropenhagen A/S (Vallensbaek Strand, Dania); ESH Eisen- und Stahlhandelsgesellschaft mbH (Kaarst, Niemcy); Heko Industrieerzeugnisse (Hemer); Interkabel Internationale Seil- und Kabel-Handels GmbH (Solms, Niemcy); Jose Casañ Colomar, SA (Walencja, Hiszpania); oraz Denwire Ltd (Dudley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: T. Lieber, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Clyne i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 4 lipca 2008 r., którą oddaliła ona wniosek skarżących o wszczęcie częściowego przeglądu okresowego środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozów lin żelaznych i stalowych.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)

European Wire Rope Importers Association (EWRIA), Câbleries namuroises SA, Ropenhagen A/S, ESH Eisen- und Stahlhandelsgesellschaft mbH, Heko Industrieerzeugnisse GmbH, Interkabel Internationale Seil- und Kabel-Handels GmbH, Jose Casañ Colomar SA i Denwire Ltd zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 301 z 22.11.2008.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/11

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — CEAHR przeciwko Komisji

(Sprawa T-427/08) (1)

(Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Nadużycie pozycji dominującej - Decyzja w sprawie oddalenia skargi złożonej do Komisji - Odmowa dostarczania przez producentów zegarków szwajcarskich części zamiennych zegarmistrzom prowadzącym własne zakłady naprawy zegarków - Interes wspólnotowy - Właściwy rynek - Rynek pierwotny i rynek posprzedażowy - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie)

2011/C 38/16

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Confédération européenne des Associations d'horlogers-réparateurs (CEAHR) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: P. Mathijsen, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo X. Lewis oraz F. Ronkes Agerbeek, a następnie — F. Ronkes Agerbeek oraz F. Castilla Contreras, pełnomocnicy).

Interwenient popierający stronę pozwaną: Richemont International SA (Bellevue, Szwajcaria) (przedstawiciele: J. Ysewyn, adwokat, oraz H. Crossley, solicitor)

Przedmiot

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 3600 z dnia 10 lipca 2008 r. oddalającej skargę złożoną do Komisji przez skarżącą w sprawie COMP/E-1/39.097.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2008) 3600 z dnia 10 lipca 2008 r. w sprawie COMP/E-1/39.097.

2)	Richemont International SA pokrywa, poza własnymi kosztami, związane z interwencją koszty poniesione przez Confédération européenne des associations d’horlogers-réparateurs (CEAHR).

3)	Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, pozostałe koszty poniesione przez CEAHR.

---

(1)  Dz.U. C 313 z 6.12.2008.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/11

---

Wyrok Sądu z dnia 17 grudnia 2010 r. — Komisja przeciwko Acentro Turismo

(Sprawa T-460/08) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa o świadczenie usług dotycząca organizacji podróży służbowych - Niewykonanie umowy - Dopuszczalność - Zapłata należności głównej - Odsetki za zwłokę)

2011/C 38/17

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Aresu i A. Caeiros, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Acentro Turismo SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: A. Carta i G. Murdolo, adwokaci)

Przedmiot

Skarga wniesiona przez Komisję na podstawie art. 153 EWEA, zmierzająca do zasądzenia od strony pozwanej zwrotu kwot, które miałyby być należne wraz z odsetkami za zwłokę z tytułu wykonania umowy o świadczenie usług nr 349-90-04 TL ISP I dotyczącej organizacji podróży urzędników wysłanych w podróż służbową przez Wspólne Centrum Badawcze.

Sentencja

1)

Zasądza się od Acentro Turismo SpA zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej kwoty 13 497,46 EUR tytułem należności głównej, kwoty 2 278,55 EUR tytułem odsetek za zwłokę należnych w dniu wniesienia niniejszej skargi oraz odsetek za zwłokę od tych kwot obliczonych na podstawie obowiązującej stawki liczonych od dnia 10 października 2008 r. do dnia pełnej zapłaty kwoty należności głównej.

2)	Acentro Turismo zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 313 z 6.12.2008.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/12

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — Epcos przeciwko OHIM — Epco Sistemas (EPCOS)

(Sprawa T-132/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego EPCOS - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy epco SISTEMAS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009) - Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009))

2011/C 38/18

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Epcos AG (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci L. von Zumbusch i S. Schweyer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Schäffner, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Epco Sistemas, SL (Constanti, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 stycznia 2009 r. (sprawa R 1088/2008-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Epco Sistemas, SL a Epcos AG.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Epcos AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 129 z 6.6.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/12

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Komisja przeciwko Petrilli

(Sprawa T-143/09 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Członkowie personelu kontraktowego do zadań pomocniczych - Umowa na czas określony - Przepisy dotyczące maksymalnego czasu zatrudnienia niestałego personelu w służbie Komisji - Decyzja odmowna w sprawie przedłużenia umowy)

2011/C 38/19

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin i B. Eggers, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Nicole Petrilli (Woluwé-Saint-Étienne, Belgia) (przedstawiciele: początkowo adwokaci J.L. Lodomez i J. Lodomez, następnie adwokaci D. Dejehet i A. Depondt)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 29 stycznia 2009 r. w sprawie F-98/07 Petrilli przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego wyroku.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Komisja Europejska pokrywa swoje koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Nicole Petrilli w ramach niniejszej instancji.

---

(1)  Dz.U C 153 z 4.7.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/12

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Rada przeciwko Stolsowi

(Sprawa T-175/09 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Awans - Porównanie osiągnięć - Oczywisty błąd w ocenie - Przeinaczenie dowodów)

2011/C 38/20

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i G. Kimberley, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Willem Stols (Halsteren, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 17 lutego 2009 r. w sprawie F-51/08 Stols przeciwko Radzie, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego wyroku.

Sentencja

1)	Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 17 lutego 2009 r. w sprawie F-51/08 Stols przeciwko Radzie, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze zostaje uchylony.

2)	Sprawa zostaje przekazana Sądowi do spraw Służby Publicznej do ponownego rozpoznania.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

---

(1)  Dz.U C 167 z 18.7.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/13

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — HIT Trading i Berkman Forwarding przeciwko Komisji

(Sprawa T-191/09) (1)

(Unia celna - Przywóz fluorescencyjnych lamp ze zintegrowanym obciążeniem elektronicznym (CFL-i) pochodzących z Pakistanu - Retrospektywne pokrycie należności celnych - Wniosek o zwrot należności celnych - Artykuł 220 ust. 2 lit. b) oraz art. 239 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92)

2011/C 38/21

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: HIT Trading BV (Lelystad, Niderlandy) i Berkman Forwarding BV (Barendrecht, Niderlandy) (przedstawiciel: A.T.M. Jansen, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Bouyon i H. van Vliet, pełnomoccnicy, wspierani przez Y. van Gervena, adwokata)

Przedmiot

Stwierdzenie nieważności decyzji C(2009) 747 wersja ostateczna Komisji z dnia 12 lutego 2009 r. stwierdzającej, że zaksięgowanie a posteriori pewnych należności celnych było uzasadnione oraz że zwrot tych należności nie był zasadny (akta REC 01/08).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Hit Trading BV i Berkman Forwarding zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 180 z dnia 1.8.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/13

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Komisja przeciwko Arci Nuova associazione comitato di Cagliari i Gessie

(Sprawa T-259/09) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa zawarta w ramach wspierania europejskich projektów dotyczących dyskusji organizowanych przez organizacje pozarządowe w 2003 r. - Skarga skierowana przeciwko prezesowi stowarzyszenia - Brak właściwości - Niewykonanie umowy - Zwrot zaliczek)

2011/C 38/22

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A.M. Rouchaud-Joët oraz N. Bambara, pełnomocnicy, wspierani przez M. Moretta, adwokata)

Strona pozwana: Arci Nuova Associazione Comitato di Cagliari (przedstawiciele: początkowo S. Diana, następnie P. Aureli, adwokaci); oraz Alberto Gessa (Cagliari, Włochy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 238 WE, oparta na klauzuli arbitrażowej, dotycząca zasądzenia od Arci Nuova Associazione Comitato di Cagliari oraz tytułem osobistym i solidarnym od A. Gessy zwrotu zaliczki wypłaconej przez Komisję w ramach umowy nr 2003-1550/001-001, powiększonej o odsetki za zwłokę

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona, w zakresie w jakim jest skierowana przeciwko Albertowi Gessie.

2)	Zasądza się od Arci Nuova Associazione Comitato di Cagliari na rzecz Komisji Europejskiej zwrot kwoty 15 675 EUR jako należności głównej, powiększonej o odsetki za zwłokę w wysokości 7,32 % począwszy od dnia 20 maja 2007 r. aż do całkowitej zapłaty należnej kwoty.

3)	Arci Nuova Associazione Comitato di Cagliari zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 220 z 12.9.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/14

---

Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2010 r. — Komisja przeciwko Irish Electricity Generating

(Sprawa T-323/09) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa zawarta w ramach specjalnego programu badań i rozwoju technologicznego, obejmującego prezentację, w dziedzinie energii nienuklearnej (1994-1998) - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za zwłokę - Postępowanie zaoczne)

2011/C 38/23

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A.M. Rouchaud-Joët i F. Mirza, pełnomocnicy, wspierani przez U. O’Dwyer i A. Martin, solicitors)

Strona pozwana: Irish Electricity Generating Co. Ltd (Waterford, Irlandia)

Przedmiot

Skarga oparta na klauzuli arbitrażowej mająca na celu zasądzenie od Irish Electricity Generating Co. Ltd zwrotu kwoty 180 664,70 EUR odpowiadającej części kwot, które Komisja wypłaciła temu przedsiębiorstwu tytułem zaliczki w ramach umowy WE/178/97/IE/GB, wraz z odsetkami za zwłokę.

Sentencja

1)

Irish Electricity Generating Co. Ltd zwróci Komisji Europejskiej kwotę główną w wysokości 180 664,70 EUR, powiększoną o odsetki za zwłokę w wysokości: — 5,56 % rocznie począwszy od dnia 25 sierpnia 2003 r. do daty wydania niniejszego wyroku; — irlandzkiej ustawowej rocznej stopy oprocentowania, określonej obecnie w art. 26 Debtors (Ireland) Act, 1840 (irlandzkiej ustawy o dłużnikach), zmienionej, w granicach stopy wynoszącej 5,56 % rocznie, począwszy od daty wydania niniejszego wyroku aż do dnia całkowitej spłaty długu.

2)	Irish Electricity Generating zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 256 z 24.10.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/14

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — Novartis przeciwko OHIM — Sanochemia Pharmazeutika (TOLPOSAN)

(Sprawa T-331/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego TOLPOSAN - Wcześniejszy słowny międzynarodowy znak towarowy TONOPAN - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2011/C 38/24

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat N. Hebeis)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: B. Schmidt, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Sanochemia Pharmazeutika AG (Wiedeń, Austria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 czerwca 2009 r. (sprawa R 1601/2007-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Novartis AG a Sanochemia Pharmazeutika AG.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Novartis AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 267 z 7.11.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/14

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Lebedef przeciwko Komisji

(Sprawa T-364/09 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Urlop roczny - Oddelegowanie w połowie wymiaru czasu pracy do celów reprezentacji związkowej - Nieusprawiedliwiona nieobecność - Zmniejszenie prawa do urlopu rocznego - Artykuł 60 regulaminu)

2011/C 38/25

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Giorgio Lebedef (Senningerberg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciel: G. Berscheid, pełnomocnik, wspierany przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) wydanego w dniu 7 lipca 2009 r. w sprawie F-39/08 Lebedef przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, i zmierzające do uchylenia tego wyroku.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	G. Lebedef pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w ramach postępowania w niniejszej instancji.

---

(1)  Dz.U C 282 z 21.11.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/15

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — Bianchin przeciwko OHIM — Groto (GASOLINE)

(Sprawa T-380/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia - Słowny wspólnotowy znak towarowy GASOLINE - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy GAS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2011/C 38/26

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luciano Bianchin (Asolo, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Massa i P. Massa)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Montalto, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Grotto SpA (Chiuppano, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Jacobacci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 13 lipca 2009 r. (sprawa R 1455/2008-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia pomiędzy Grotto SpA et Lucianem Bianchinem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Luciano Bianchin zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 282 z 21.11.2009.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/15

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — Wind przeciwko OHIM — Sanyang Industry (Wind)

(Sprawa T-451/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Wind - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy Wind - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak podobieństwa towarów i usług)

2011/C 38/27

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Harry Wind (Selfkant, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Sroka)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Sanyang Industry Co., Ltd (Hsinchu, Tajwan)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 września 2009 r. (sprawa R 1470/2008-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Harrym Windem a Sanyang Industry Co., Ltd.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Harry Wind zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 24 z 30.1.2010.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/15

---

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. — Lebedef przeciwko Komisji

(Sprawa T-52/10 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Urlop coroczny - Oddelegowanie w połowie wymiaru czasu pracy celem pełnienia funkcji związkowych - Nieusprawiedliwiona nieobecność - Potrącenie dni z prawa do corocznego urlopu - Artykuł 60 regulaminu pracowniczego)

2011/C 38/28

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Giorgio Lebedef (Senningerberg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i G. Berscheid, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie F-54/09 Lebedef przeciwko Komisji, dotychczas niepublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego postanowienia.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Giorgio Lebedef pokryje własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w ramach niniejszej instancji.

---

(1)  Dz.U C 113 z 1.5.2010.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/16

---

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2010 r. — DTL przeciwko OHIM — Gestión de Recursos y Soluciones Empresariales (Solaria)

(Sprawa T-188/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Solaria - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy SOLARTIA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo usług - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2011/C 38/29

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: DTL Corporación, SL (Madryd, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci C. Rueda Pascual i A. Zuazo Araluze)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Gestión de Recursos y Soluciones Empresariales, SL (Pampelune, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci C. Gutiérrez Martínez, H. Granado Carpenter i M. Polo Carreño)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 lutego 2010 r. (sprawa R 767/2009-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Gestiόn de Recursos y Soluciones Empresariales, SL a DTL Corporación, SL.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	DTL Corporación, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 161 z 19.6.2010.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/16

---

Skarga wniesiona w dniu 7 grudnia 2010 r. — Laboratoire Garnier przeciwko OHIM (natural beauty)

(Sprawa T-559/10)

2011/C 38/30

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Laboratoire Garnier et Cie (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci R. Dissmann i A. Steegmann)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 23 września 2010 r. w sprawie R 971/2010-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „natural beauty” dla towarów z klasy 3 — zgłoszenie nr 8294233

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009, zgodnie z art. 65 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza doszła do błędnego wniosku, że wskazane w pierwszym z tych przepisów podstawy odmowy rejestracji znajdują zastosowanie w przypadku spornego znaku.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/17

---

Skarga wniesiona w dniu 10 grudnia 2010 r. — Nencini przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-560/10)

2011/C 38/31

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Riccardo Nencini (Florencja, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Bertini)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 7 października 2010 r., zaadresowanej do Riccardo Nenciniego oraz pisma dyrekcji generalnej ds. finansów Parlamentu Europejskiego nr 315653 z dnia 13 października 2010 r. dotyczącego „zwrotu nienależnie pobranych kwot z tytułu dodatku na zatrudnienie asystentów i podróże służbowe — nota obciążeniowa” a także następujących aktów, będących przedmiotem postępowania toczącego się przed Sądem (nr sprawy T-431/10): decyzji Sekretariatu Generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 16 lipca 2010 r. zaadresowanej do Riccardo Nenciniego i w razie potrzeby innych aktów z nią związanych oraz pisma dyrektora generalnego Dyrekcji generalnej ds. finansów Parlamentu Europejskiego nr 312331 z dnia 4 sierpnia 2010 r. zaadresowanego do Riccardo Nenciniego i w razie potrzeby innych aktów z nim związanych;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i nakazanie sekretarzowi generalnemu Parlamentu Europejskiego dokonania ponownego ustalenia zakwestionowanej kwoty;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący w niniejszej sprawie występuje w charakterze skarżącego również w sprawie T-431/10 Nencini przeciwko Parlamentowi (1).

Na poparcie skargi skarżący podnosi zarzuty i argumenty podobne do tych, które podniósł w ww. sprawie.

---

(1)  Dz. U. C 317, s. 40.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/17

---

Skarga wniesiona w dniu 8 grudnia 2010 r. — LG Electronics przeciwko OHIM (DIRECT DRIVE)

(Sprawa T-561/10)

2011/C 38/32

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: LG Electronics, Inc. (Seul, Republika Korei) (przedstawiciel: adwokat M. Graf)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 22 września 2010 r. w sprawie R 1027/2010-2;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „DIRECT DRIVE” dla towarów z klas 7 i 11 — zgłoszenie nr 8797052

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza nie uwzględniła wcześniejszych rejestracji wspólnotowych i krajowych znaków towarowych, jak również zgłoszenia krajowego znaku towarowego.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/18

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 14 grudnia 2010 r. — Bleser przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości

(Sprawa F-25/07) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Powołanie - zaszeregowanie do grupy na podstawie nowych, mniej korzystnych zasad - Artykuły 2 i 13 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego - Zasada przejrzystości - Zasada zgodności pomiędzy grupą zaszeregowania a stanowiskiem - Zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na wiek - Obowiązek staranności - Zasada dobrej administracji - Zasady pewności prawa i niedziałania prawa wstecz - Reguła zakazu reformatio in pejus - Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań - Zasada dobrej wiary - Zasada patere legem quam ipse fecisti)

2011/C 38/33

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Thomas Bleser (Nittel, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Goergen i M. Wehrheim)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo M. Schauss, pełnomocnik, następnie A. V. Placco i M. Glaeser, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Arpio Santacruz i M. Simm, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Sprawiedliwości dotyczącej zaszeregowania skarżącego, wpisanego na listę rezerwy kadrowej przed wejściem w życie nowego regulaminu pracowniczego, w oparciu o mniej korzystne jego postanowienia (art. 12 załącznika XIII do rozporządzenia (WE, Euratom) nr 723/2004 zmieniającego regulamin pracowniczy urzędników) — Wniosek o odszkodowanie.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron pokrywa własne koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 117 z 26.5.2007, s. 36.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/18

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 15 grudnia 2010 r. — Almeida Campos i in. przeciwko Radzie

(Sprawa F-14/09) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za 2008 r. - Porównanie osiągnięć administratorów zajmujących stanowiska lingwistyczne z osiągnięciami administratorów zajmujących stanowiska ogólne)

2011/C 38/34

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ana Maria Almeida Campos (Bruksela, Belgia) i inni (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.N. Louis i É. Marchal)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i G. Kimberley, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o nieawansowaniu skarżących do grupy zaszeregowania AD 12 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2008 r. oraz w razie potrzeby decyzji wydanych w ramach tego samego postępowania o awansowaniu do tej grupy urzędników, których nazwiska zamieszczone zostały na liście osób awansowanych, opublikowanej w drodze komunikatu do personelu nr 72/08 z dnia 21 kwietnia 2008 r.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji, mocą których Rada Unii Europejskiej odmówiła awansowania A.M. Almeidy Campos, R. Dariol, S. Morello i K. Verstreken do grupy zaszeregowania AD 12 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2008 r.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona.

3)	Rada Unii Europejskiej pokrywa całość kosztów postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 90 z 18.4.2009, s. 40.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/19

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 15 grudnia 2010 r. — Saracco przeciwko EBC

(Sprawa F-66/09) (1)

(Służba publiczna - Personel EBC - Urlop z przyczyn osobistych - Maksymalny okres urlopu - Odmowa przedłużenia)

2011/C 38/35

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Roberta Saracco (Arona, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Parrat)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (EBC) (przedstawiciele: F. Malfrère, G. Nuvoli, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji EBC odmawiającej skarżącej przedłużenia urlopu z przyczyn osobistych.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Roberta Saracco pokrywa całość kosztów postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 205 z 29.8.2009, s. 51.

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/19

---

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 15 grudnia 2010 r. — Angelo Sánchez przeciwko Radzie

(Sprawa F-67/09) (1)

(Służba publiczna - Urlop specjalny - Ciężka choroba wstępnego - Sposób obliczania dni urlopu w przypadku większej liczby ciężko chorych wstępnych)

2011/C 38/36

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Nicolás Angelo Sánchez (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.N. Louis i É. Marchal)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: K. Zieleśkiewicz, M. Bauer, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej odrzucających wnioski o urlop specjalny złożone przez skarżącego z uwagi na ciężką chorobę, na jaką cierpią jego rodzice.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Rady Unii Europejskiej z dnia 8 października 2008 r. i z dnia 8 grudnia 2008 r. odrzucających wnioski o urlop specjalny złożone przez N. Angula Sáncheza.

2)	Rada Unii Europejskiej pokrywa całość kosztów postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 220 z 12.9.2009, s. 43

---

5.2.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/19

---

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 16 grudnia 2010 r. — AG przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-25/10) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Zwolnienie po upływie okresu próbnego - Oczywista niedopuszczalność - Wniesienie skargi po upływie terminu - Doręczenie listem poleconym z potwierdzeniem odbioru)

2011/C 38/37

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: AG (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: S. Seyr i V. Montebello-Demogeot, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu skarżącej po upływie okresu próbnego i żądanie naprawienia poniesionej zdaniem skarżącej szkody i doznanej krzywdy.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	AG pokrywa całość kosztów postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 161 z 19.6.2010, s. 58.

---