5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/1

Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE

Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2011/C 37/01

Data przyjęcia decyzji

17.12.2010

Numer środka pomocy państwa

N 629/09

Państwo członkowskie

Rumunia

Region

Cele 8 Regiuni de Dezvoltare ale României

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

„Sprijinirea investițiilor în extinderea și modernizarea rețelelor de transport al energiei electrice și gazelor naturale”

Podstawa prawna

1.	Proiect de Ordin al ministrului economiei pentru aprobarea Schemei de ajutor de stat privind „Sprijinirea investițiilor în extinderea și modernizarea rețelelor de transport al energiei electrice și gazelor naturale”;

2.	Programul Operațional Sectorial „Creșterea Competitivității Economice” (POS CCE), aprobat prin Decizia Comisiei Europene C(2007) 3472/2007;

Ghidul solicitantului pentru operațiunea 4.1(b) „Sprijinirea investițiilor în extinderea și modernizarea rețelelor de transport al energiei electrice, gazelor naturale și petrolului, în scopul reducerii pierderilor în rețea și realizării în condiții de siguranță și continuitate a serviciului de transport” – partea de transport din POS CCE, Axa Prioritară 4, Domeniul Major de Intervenție 1

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Rozwój sektorowy, Rozwój regionalny, Ochrona środowiska

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 57,7 mln EUR

Intensywność pomocy

85 %

Czas trwania

Do 31.12.2013

Sektory gospodarki

Zaopatrzenie w energię elektryczną, gaz i wodę, Transport

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Ministerul Economiei, prin Autoritatea de Management a POS CCE

Calea Victoriei nr. 152, sector 1

București

ROMÂNIA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji	14.12.2010
Numer środka pomocy państwa	N 26/A/10
Państwo członkowskie	Łotwa
Region	—
Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)	Grozījumi biodegvielas atbalsta shēmā (tiešais atbalsts)
Podstawa prawna	Ministru kabineta 2008. gada 15. aprīļa noteikumi Nr. 280 “Noteikumi par finansiāli atbalstāmajām kvotām biodegvielai” Ministru kabineta 2006. gada 18. aprīļa noteikumi Nr. 303 “Kārtība kāda uzrauga un administrē tiešo valsts atbalstu ikgadējā minimāli nepieciešamā biodegvielas daudzuma ražošanai” Biodegvielas likums, Likums “Par akcīzes nodokli”
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy
Cel pomocy	Ochrona środowiska
Forma pomocy	Dotacje bezpośrednie
Budżet	Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 64,77 mln LVL
Intensywność pomocy	—
Czas trwania	Do 31.12.2010
Sektory gospodarki	Sektory związane z produkcją
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Lauku atbalsta dienests, Republikas laukums 2
Inne informacje	—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

8.7.2010

Numer środka pomocy państwa

N 205/10

Państwo członkowskie

Hiszpania

Region

Madrid

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Producción de cortometrajes — subvencionada por la Comunidad de Madrid

Podstawa prawna

Ley 2/95, de 8 de marzo, de Subvenciones de la Comunidad de Madrid; Ley 38/2003 de 17 de noviembre, General de Subvenciones (Ley Estatal); Orden por la que se establecen las bases reguladores para la concesión de ayudas a empresas privadas dedicadas al sector audiovisual y cinematográfico; Proyecto de orden de la Consejería de Cultura y Turismo, por la que se convocan ayudas a la producción cinematográfica para el año 2010

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Promowanie kultury

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy 0,4 mln EUR

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 0,4 mln EUR

Intensywność pomocy

100 %

Czas trwania

28.11.2009–26.11.2010

Sektory gospodarki

Działalność związana z kulturą, rekreacją i sportem

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Consejeria de Cultura y Turismo de Madrid

Calle Caballero de Gracia, 132

28013 Madrid

ESPAÑA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

3.8.2010

Numer środka pomocy państwa

N 331/10

Państwo członkowskie

Irlandia

Region

—

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Transfer of the first tranche of assets to NAMA

Podstawa prawna

National Asset Management Agency Act 2009

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Pomoc na zaradzenie poważnym zaburzeniom gospodarki

Forma pomocy

Inne formy pozyskiwania kapitału

Budżet

[…] (1)

Intensywność pomocy

—

Czas trwania

26.2.2010–26.2.2011

Sektory gospodarki

Pośrednictwo finansowe

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Department of Finance

Government Building

Upper Merrion Street

Dublin 2

IRELAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

21.9.2010

Numer środka pomocy państwa

N 347/10

Państwo członkowskie

Irlandia

Region

—

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Prolongation of the guarantee for certain short-term liabilities and interbank deposits

Podstawa prawna

The Credit Institutions (Financial Support) Act 2008 as amended

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Pomoc na zaradzenie poważnym zaburzeniom gospodarki

Forma pomocy

Gwarancja

Budżet

[…] (2)

Intensywność pomocy

—

Czas trwania

30.9.2010–31.12.2010

Sektory gospodarki

Pośrednictwo finansowe

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

The Minister, acting on behalf of the Government, in accordance with the Act

Department of Finance

Government Building

Upper Merrion Street

Dublin 2

IRELAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

(1) Informacje poufne.

(2) Informacje poufne.

5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/7

Kursy walutowe euro (1)

4 lutego 2011 r.

2011/C 37/05

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3631
JPY	Jen	111,42
DKK	Korona duńska	7,4544
GBP	Funt szterling	0,84720
SEK	Korona szwedzka	8,8185
CHF	Frank szwajcarski	1,2954
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,8075
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,018
HUF	Forint węgierski	270,35
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7015
PLN	Złoty polski	3,9008
RON	Lej rumuński	4,2640
TRY	Lir turecki	2,1736
AUD	Dolar australijski	1,3406
CAD	Dolar kanadyjski	1,3448
HKD	Dolar hong kong	10,6124
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7685
SGD	Dolar singapurski	1,7362
KRW	Won	1 505,75
ZAR	Rand	9,9353
CNY	Yuan renminbi	8,9760
HRK	Kuna chorwacka	7,4220
IDR	Rupia indonezyjska	12 210,64
MYR	Ringgit malezyjski	4,1302
PHP	Peso filipińskie	59,575
RUB	Rubel rosyjski	40,0029
THB	Bat tajlandzki	41,997
BRL	Real	2,2718
MXN	Peso meksykańskie	16,3538
INR	Rupia indyjska	62,1540

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/8

DECYZJA ZARZĄDU EUROPOLU

zmieniająca decyzję Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r. w sprawie opodatkowania poborów i wynagrodzeń wypłacanych pracownikom Europolu na rzecz Europolu oraz w sprawie przyjęcia warunków i procedur określonych przez Europol w celu waloryzacji kwot, o których mowa w załączniku do niej

2011/C 37/06

ZARZĄD EUROPOLU,

uwzględniając decyzję Rady z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiającą Europejski Urząd Policji (zwany dalej „Europolem”) na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b), art. 30 ust. 2 oraz art. 34 ust. 2 lit. c) Traktatu o Unii Europejskiej (1) (zwaną dalej „decyzją o Europolu”), w szczególności jej art. 57 ust. 5, art. 62 oraz art. 63;

uwzględniając protokół sporządzony na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 41 ust. 3 Konwencji o Europolu w sprawie przywilejów i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców dyrektorów oraz pracowników Europolu (2) (zwany dalej „protokołem”), a w szczególności jego art. 10;

uwzględniając decyzję Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r. w sprawie przyjęcia warunków i procedur określonych przez Europol w odniesieniu do opodatkowania poborów i wynagrodzeń wypłacanych pracownikom Europolu na rzecz Europolu (3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z art. 57 ust. 5 decyzji o Europolu, regulamin pracowniczy Europolu (4) i inne stosowne akty prawne nadal mają zastosowanie do pracowników, którzy nie zostali zatrudnieni zgodnie z art. 57 ust. 2 decyzji o Europolu.

(2)

Do 2009 r. roczne dostosowanie wysokości wynagrodzeń przeprowadzano zgodnie z art. 44 regulaminu pracowniczego Europolu z zastosowaniem wzoru ustalonego przez Zarząd z uwzględnieniem dwóch elementów:

—	zmiany kosztów utrzymania w Niderlandach,

—	zmian wysokości wynagrodzeń w służbie publicznej państw członkowskich UE.

(3)

Artykuł 57 ust. 5 decyzji o Europolu stanowi, że w drodze odstępstwa od przepisów rozdziału 5 regulaminu pracowniczego Europolu do pracowników Europolu ma zastosowanie wskaźnik procentowy rocznego dostosowania wysokości wynagrodzeń ustalony przez Radę zgodnie z art. 65 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (5).

(4)

Artykuł 57 ust. 5 decyzji o Europolu dotyczy jedynie tych elementów wynagrodzenia pracowników, o których mowa w rozdz. 5 (art. 43–55) regulaminu pracowniczego Europolu, i nie obejmuje opodatkowania poborów i wynagrodzeń wypłacanych pracownikom Europolu podlegających regulaminowi pracowniczemu Europolu na rzecz Europolu.

(5)

W świetle zmienionej procedury, o której mowa w art. 57 ust. 5 decyzji o Europolu, dotyczącej dostosowania wysokości wynagrodzeń, pożądane jest dostosowanie warunków i procedury opodatkowania poborów i wynagrodzeń wypłacanych przez Europol pracownikom Europolu podlegającym regulaminowi pracowniczemu Europolu, z wyłączeniem personelu miejscowego, zgodnie z wyżej wymienionym art. 10 protokołu.

(6)

Roczne dostosowanie wysokości wynagrodzeń, o którym mowa w art. 57 ust. 5 decyzji o Europolu, zostało po raz pierwszy zastosowane przez Europol z mocą wsteczną od dnia 1 lipca 2009 r. zgodnie z danymi liczbowymi określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1296/2009 z dnia 23 grudnia 2009 r. dostosowującym wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur. Metoda obliczania tego rocznego dostosowania dla wynagrodzeń dla pracowników Europolu podlegających regulaminowi pracowniczemu Europolu została przedstawiona Zarządowi na posiedzeniu Zarządu w dniu 24 marca 2010 r. (jak odzwierciedlono w załączniku do niniejszej decyzji).

(7)	Stawka opodatkowania mająca zastosowanie do pracowników Europolu podlegających regulaminowi pracowniczemu Europolu powinna być zmieniona, aby odzwierciedlić dostosowanie wysokości wynagrodzeń zgodnie z art. 57 ust. 5 decyzji o Europolu.

(8)	Dostosowanie wartości wymienionych w art. 4 załącznika do decyzji Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r. ogranicza się do dostosowania technicznego zgodnie z oprocentowaniem zastosowanym w celu dostosowania wysokości wynagrodzeń zgodnie z art. 57 ust. 5 decyzji o Europolu.

(9)	Dyrektor Europolu powinien być uprawniony do dostosowywania, co roku, wartości wymienionych w art. 4 załącznika do decyzji Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r.,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Z mocą od dnia 1 lipca 2009 r.:

—	Wartość, o której mowa w pierwszym zdaniu art. 4 załącznika do decyzji Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r., zastępuje się kwotą 119,16 EUR.

—

Wartości w walucie euro podane w tabeli zawartej w art. 4 załącznika do decyzji Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r. zastępuje się następująco:

—	8 % dla kwot od 119,16 EUR do 2 099,02 EUR

—	10 % dla kwot od 2 099,03 EUR do 2 891,07 EUR

—	12,5 % dla kwot od 2 891,08 EUR do 3 313,31 EUR

—	15 % dla kwot od 3 313,32 EUR do 3 762,78 EUR

—	17,5 % dla kwot od 3 762,79 EUR do 4 185,06 EUR

—	20 % dla kwot od 4 185,07 EUR do 4 594,36 EUR

—	22,5 % dla kwot od 4 594,37 EUR do 5 016,62 EUR

—	25 % dla kwot od 5 016,63 EUR do 5 425,94 EUR

—	27,5 % dla kwot od 5 425,95 EUR do 5 848,19 EUR

—	30 % dla kwot od 5 848,20 EUR do 6 257,50 EUR

—	32,5 % dla kwot od 6 257,51 EUR do 6 679,76 EUR

—	35 % dla kwot od 6 679,77 EUR do 7 089,72 EUR

—	40 % dla kwot od 7 089,73 EUR do 7 512,00 EUR

—	45 % dla kwot powyżej 7 512,01 EUR.

Artykuł 2

W decyzji Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r. wprowadza się następujące zmiany:

Po art. 3 dodaje się następujący art. 3a:

„W następstwie dostosowania wysokości wynagrodzeń uzgadnianego co roku przez Radę zgodnie z art. 65 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej dyrektor Europolu, po raz pierwszy ze skutkiem od dnia 1 lipca 2010 r., a następnie co roku, dostosowuje kwoty podane w art. 4 załącznika do niniejszej decyzji o taki sam procent, jaki zastosowano zgodnie z art. 57 ust. 5 decyzji Rady z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiającej Europejski Urząd Policji (6). Wartości określone zgodnie z niniejszym artykułem publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej przyjęciu przez Zarząd.

Sporządzono w Hadze dnia 14 października 2010 r.

Francisco José ARANDA

W imieniu Zarządu

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 121 z 15.5.2009, s. 37.

(2) Dz.U. C 221 z 19.7.1997, s. 2.

(3) Dz.U. C 65 z 28.2.2001, s. 6.

(4) Akt Rady z dnia 3 grudnia 1998 r. ustanawiający regulamin pracowniczy mający zastosowanie do pracowników Europolu (Dz.U. C 26 z 30.1.1999, s. 23).

(5) Rozporządzenie Rady (EOG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1).

(6) Porównaj: przypis 1.”

ZAŁĄCZNIK

Dostosowanie wynagrodzeń podstawowych i dodatków pracowników Europolu podlegających regulaminowi pracowniczemu Europolu zgodnie z art. 57 ust. 5 decyzji Rady ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r.

Zgodnie z art. 57 ust. 5 decyzji o Europolu, w drodze odstępstwa od przepisów rozdziału 5 regulaminu pracowniczego Europolu, do pracowników Europolu ma zastosowanie wskaźnik procentowy rocznego dostosowania wysokości wynagrodzeń ustalony przez Radę zgodnie z art. 65 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (1); dlatego też ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. w odniesieniu do pracowników Europolu podlegających regulaminowi pracowniczemu Europolu:

art. 45 regulaminu pracowniczego Europolu, tabelę miesięcznych wynagrodzeń podstawowych zastępuje się poniższą tabelą (wzrost o 1,85 %):

	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
1	15 867,20
2	14 248,07
3	9 779,37	10 031,95	10 284,54	10 556,55	10 828,56	11 113,50	11 397,15	11 696,39	11 997,54	12 314,90	12 628,98
4	8 516,46	8 743,14	8 966,59	9 202,97	9 439,37	9 688,70	9 934,80	10 197,11	10 459,38	10 734,65	11 009,89
5	7 017,19	7 201,76	7 383,10	7 577,40	7 771,69	7 978,93	8 182,93	8 399,90	8 613,62	8 840,28	9 066,97
6	6 013,37	6 172,00	6 330,69	6 499,08	6 664,22	6 839,08	7 013,95	7 198,53	7 383,10	7 577,40	7 771,69
7	5 012,73	5 145,51	5 275,03	5 414,27	5 553,50	5 699,24	5 844,95	6 000,39	6 152,59	6 314,51	6 476,41
8	4 261,48	4 374,81	4 484,89	4 604,73	4 721,29	4 844,35	4 967,40	5 100,18	5 229,70	5 368,94	5 504,93
9	3 756,32	3 856,69	3 957,10	4 060,69	4 164,33	4 274,42	4 384,53	4 501,10	4 614,48	4 737,50	4 857,31
10	3 257,64	3 345,08	3 429,25	3 519,91	3 607,36	3 704,51	3 801,64	3 902,03	3 999,17	4 106,04	4 209,66
11	3 157,26	3 241,46	3 322,39	3 409,84	3 497,25	3 591,16	3 681,85	3 778,99	3 876,14	3 979,77	4 080,11
12	2 506,40	2 574,35	2 639,12	2 707,14	2 775,15	2 849,61	2 924,09	3 001,81	3 076,29	3 157,26	3 238,21
13	2 153,39	2 211,69	2 266,74	2 328,28	2 386,57	2 451,32	2 512,85	2 580,85	2 645,64	2 716,86	2 784,84

b)	art. 59 ust. 3 regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „1 049,20 EUR” zastępuje się kwotą „1 068,61 EUR”;

c)	art. 59 ust. 3 regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „2 098,39 EUR” zastępuje się kwotą „2 137,21 EUR”;

d)	art. 60 ust. 1 regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „279,80 EUR” zastępuje się kwotą „284,98 EUR”;

e)	art. 2 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „292,50 EUR” zastępuje się kwotą „297,91 EUR”;

f)	art. 3 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „12 717,53 EUR” zastępuje się kwotą „12 952,80 EUR”;

g)	art. 3 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „2 861,45 EUR” zastępuje się kwotą „2 914,39 EUR”;

h)	art. 3 ust. 2 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „17 168,67 EUR” zastępuje się kwotą „17 486,29 EUR”;

i)	art. 4 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „1 271,76 EUR” zastępuje się kwotą „1 295,29 EUR”;

j)	art. 4 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „953,84 EUR” zastępuje się kwotą „971,49 EUR”;

k)	art. 4 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „635,87 EUR” zastępuje się kwotą „647,63 EUR”;

l)	art. 4 ust. 1 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „508,69 EUR” zastępuje się kwotą „518,10 EUR”;

m)	art. 5 ust. 3 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „1 794,70 EUR” zastępuje się kwotą „1 827,90 EUR”;

n)	art. 5 ust. 3 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „2 392,94 EUR” zastępuje się kwotą „2 437,21 EUR”;

o)	art. 5 ust. 3 dodatku 5 do regulaminu pracowniczego Europolu, kwotę „2 991,17 EUR” zastępuje się kwotą „3 046,51 EUR”.

Współczynnik korygujący określony w art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1296/2009 dla Niderlandów (109,3) nie ma zastosowania w pełni do wynagrodzeń pracowników podlegających regulaminowi pracowniczemu Europolu. Zamiast tego stosowany jest jedynie stosunek pomiędzy tym współczynnikiem korygującym a współczynnikiem ustalonym dla poprzedniego roku (109,1) w celu odzwierciedlenia zmiany kosztów utrzymania w Niderlandach.

W celu ustalenia współczynnika korygującego dla Francji i Stanów Zjednoczonych (Waszyngton) oblicza się różnicę między wagą z dnia 1 lipca 2009 r. określoną w rozporządzeniu Rady (115,8 dla Francji oraz 87,4 dla Stanów Zjednoczonych (Waszyngton) (2)) a wagą dla Niderlandów w dniu 1 lipca 2007 r. (109,1). Dlatego też od dnia 1 lipca 2009 r. współczynniki korygujące dla poszczególnych państw przedstawiają się następująco:

—	Niderlandy – 100,18

—	Francja – 106,14

—	Stany Zjednoczone (Waszyngton) – 80,11.

Wynik zastosowania współczynnika korygującego podlega opodatkowaniu, jak określono w art. 1 niniejszej decyzji.

(1) Rozporządzenie Rady (EOG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1).

(2) Rozporządzenia Rady (WE) nr 613/2009 (Dz.U. L 181 z 14.7.2009, s. 1) oraz (UE) nr 768/2010 (Dz.U. L 228 z 31.8.2010, s. 1).

5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/13

Zestawienie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001

2011/C 37/08

Nr pomocy: XA 69/10

Państwo członkowskie: Królestwo Hiszpanii

Region: Comunidad Autónoma de Canarias

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Ayudas urgentes y de carácter excepcional para reparar los daños producidos por las lluvias en el Archipiélago los días 31 de enero y 1 y 2 de febrero de 2010, previstas en el artículo 6, del Decreto no 12/2010, a excepción de las relativas a la reparación de daños en infraestructuras de industrialización y comercialización de productos agrícolas de las entidades comercializadoras (apartado 4 del artículo 6) que se acogen al Reglamento (CE) no 1998/2006, «de mínimis»

Podstawa prawna: Artículo 6 del Decreto Territorial no 12/2010, de 4 de febrero, de ayudas y medidas urgentes y de carácter excepcional para reparar los daños producidos por las lluvias en el Archipiélago los días 31 de enero y 1 y 2 de febrero de 2010 (B.O.C. no 26 de 9 de febrero de 2010), a excepción de las destinadas a la reparación de daños en infraestructuras de industrialización y comercialización de productos agrícolas de las entidades comercializadoras que se acogen como ya se ha señalado al Reglamento (CE) no 1998/2006, «de mínimis».

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: Czterysta tysięcy EUR (400 000 EUR)

Maksymalna intensywność pomocy: Zgodnie z art. 6 wyżej wspomnianego dekretu nr 12/2010 z dnia 4 lutego 2010 r., kwota pomocy wynosi do 90 % poniesionych strat. Wielkość strat zostanie ustalona, zgodnie z art. 6 ust. 6 lit. d) dekretu, w ramach sprawozdania w sprawie szkód sporządzonego przez odpowiednie służby właściwego Cabildo Insular. Jednakże w żadnym przypadku pomoc nie może przekroczyć różnicy między wartością poniesionej straty a kwotą innych środków pomocowych lub rekompensat, równorzędnych lub komplementarnych, która może zostać wypłacona z tych samych powodów przez inne jednostki administracji, organy publiczne (krajowe lub międzynarodowe) lub wszelkie inne podmioty finansowe ze środków publicznych lub prywatnych, lub kwotą wypłaconą na mocy polis ubezpieczeniowych.

W przypadku pomocy z tytułu szkód w urządzeniach produkcyjnych i infrastrukturze produkcyjnej w sektorze rolnym, przewidzianej w art. 6 ust. 4 dekretu nr 12/2010 z dnia 4 lutego 2010 r., szkody zostaną oszacowane poprzez zestawienie wielkości procentowej oszacowanej szkody ze wskaźnikiem kosztowym zatwierdzonym przez Dyrekcję Generalną ds. Rolnictwa, z wykorzystaniem modeli stworzonych do tego celu.

Jednakże zaproponowana rekompensata zostanie pomniejszona o 50 % w przypadku rolników, którzy nie dokonali ubezpieczenia pokrywającego co najmniej 50 % ich średniej rocznej produkcji, zgodnie z art. 11 ust. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych.

Podobnie, jeżeli kwota środków pomocowych nie wystarczy do pokrycia roszczeń wszystkich wnioskodawców, odsetek finansowania może ulec zmniejszeniu, w odniesieniu do wszystkich wnioskodawców, aż do rozdysponowania całości dostępnych środków.

Data realizacji: Od momentu spełnienia wymogów art. 20 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006, zgodnie z treścią dodatkowego dziewiątego przepisu dekretu nr 12/2010 z dnia 4 lutego 2010 r. ustanawiającego warunkowy wymóg w zakresie pomocy podlegającej art. 6 dekretu, z wyłączeniem pomocy przeznaczonej na naprawę szkód w infrastrukturze służącej do przetwarzania lub wprowadzania do obrotu produktów rolnych przez podmioty wprowadzające je do obrotu (art. 6 ust. 5 dekretu nr 167/2009), która kwalifikuje się na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis.

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: Do 31 grudnia 2010 r. lub do wyczerpania środków przeznaczonych na przedmiotową pomoc (400 000 EUR).

Cel pomocy: Przewidziane cele są wymienione w dekrecie nr 12/2010 i są one zgodne z przepisami art. 11 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006;

Intensywność pomocy brutto nie może przekroczyć 80 % i 90 % na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania lub na obszarach, o których mowa w art. 36 lit. a) ppkt i), ii) oraz iii) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, określonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 50 i 94 tego rozporządzenia, obniżenia dochodu ze sprzedaży produktu w wyniku niekorzystnego zjawiska klimatycznego. Obniżenie dochodu wylicza się przez odjęcie:

Maksymalna kwota strat kwalifikowanych do pomocy na mocy ust. 1 musi być obniżona o:

Zgodnie z art. 6 dekretu nr 12/2010 z dnia 25 lutego 2010 r. pomoc jest udzielana na:

a)	w gospodarstwach hodowlanych straty powstałe w wyniku szkód odnotowanych na obszarach hodowli bydła, pod warunkiem że zwierzęta z tych gospodarstw są ubezpieczone w ramach dowolnego systemu ubezpieczeń objętego planem zbiorowych ubezpieczeń rolnych;

b)	straty odnotowane w produkcji roślinnej i produkcji zwierzęcej, w przypadku których w momencie zdarzenia nie rozpoczął się jeszcze okres obowiązywania umowy ubezpieczenia, pod warunkiem że ubezpieczenia dokonano w poprzednim roku gospodarczym;

c)	w produkcji roślinnej i produkcji zwierzęcej, w przypadku których w momencie wystąpienia szkody gospodarstwa były zabezpieczone ważną polisą ubezpieczeniową w ramach systemu zbiorowych ubezpieczeń rolnych. Rekompensata przysługuje za szkody nieobjęte tym systemem;

d)	szkody powstały w produkcji roślinnej i zwierzęcej, która nie jest objęta obowiązującym planem zbiorowych ubezpieczeń rolnych, chyba że jest zabezpieczona inną formą ubezpieczenia.

W przypadku strat w gospodarstwach hodowlanych wynikających ze szkód powstałych na obszarach hodowli zwierząt, odszkodowania udziela się w formie płatności w celu pokrycia dodatkowych wydatków związanych z żywieniem zwierząt.

Rekompensata z tytułu produkcji roślinnej zostanie wyliczona na podstawie wyceny strat w odniesieniu do wielkości produkcji przewidzianej w danym roku gospodarczym. W tym celu, w stosownych przypadkach należy wziąć pod uwagę warunki i procedury określone w ramach systemu ubezpieczeń rolnych.

Pomoc udzielona na produkcję roślinną i produkcję zwierzęcą jest przewidziana dla właścicieli gospodarstw rolnych, którzy ponieśli straty w wysokości co najmniej 30 % wielkości produkcji.

Sektor(-y) gospodarki:

—	w przypadku produkcji zwierzęcej: kozy, króliki, drób i pszczoły,

—	w przypadku produkcji roślinnej: owoce z klimatu umiarkowanego, owoce subtropikalne (banany, papaja, awokado itp.), winogrona, warzywa (ziemniaki) i rośliny ozdobne.

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Consejería de Agricultura, Ganadería, Pesca y Alimentación (Dirección General de Agricultura)

Avda. José Manuel Guimerá, 10

Edificio de Servicios Múltiples II, Planta 3a

38071 Santa Cruz de Tenerife

ESPAÑA

Adres internetowy: http://www.gobcan.es/agricultura/otros/reglamento_CE_pynes.htm

Inne informacje: —

Nr pomocy: XA 150/10

Państwo członkowskie: Francja

Region: Département de l’Ain

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Appui technique à l’amélioration des performances des filières (Ain)

Podstawa prawna: Articles L 1511-2, L 3231-2 et 3232-1 du code général des collectivités territoriales; délibération du Conseil général de l’Ain

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: 440 000 EUR

Maksymalna intensywność pomocy: 80 %

Wysokość pomocy będzie zależała od rodzaju działania:

50 % jeśli chodzi o kartę najlepszych praktyk oraz wsparcie techniczne na rzecz producentów mleka,

70 % jeśli chodzi o wsparcie techniczne na cele udoskonalenia norm produkcyjnych (art. 15),

80 % jeśli chodzi o wsparcie techniczne na cele poprawy jakości produkcji (art. 14).

Data realizacji: Od daty opublikowania numeru, pod którym zarejestrowany został wniosek o wyłączenie, na stronach internetowych Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komisji Europejskiej.

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: Do dnia 31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Środek pomocy wchodzi w zakres art. 14 i 15 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006 dotyczącego „wsparcia technicznego w sektorze rolnym”.

Celem programu pomocy jest poprawa produkcji rolnej w departamencie Ain, dzięki wsparciu udzielanemu na opracowanie karty najlepszych praktyk oraz wsparciu technicznemu. Departament przyznaje dotacje na rzecz gospodarstw hodowlanych, na wspieranie przechodzenia na system ChNP lub na wprowadzenie nowych norm w skali departamentu.

Wsparcie na opracowanie karty najlepszych praktyk

Działania stymulujące oraz wsparcie techniczne odgrywają ważną rolę w zachęcaniu hodowców do przyjmowania krajowej karty najlepszych praktyk hodowlanych. Pomoc ma na celu wspomaganie działań uwrażliwiających hodowców, szkoleń i zajęć z technikami lub inspektorami mleczarstwa oraz regionalnych i krajowych grup roboczych ds. adaptacji, jak również wspieranie skutecznego zarządzania informatycznego kontrolami zatwierdzającymi.

Wsparcie techniczne na rzecz poprawy wyników: wsparcie polegające na wspomaganiu inicjatyw może przybrać różnorodne formy:

wsparcie dla rolników zainteresowanych wytwarzaniem produktów ChNP lub produktów markowych podlegających specyfikacji, w zależności od określonych dziedzin,

wsparcie na rzecz opracowania ogólnych systemów referencji technicznych (i genetycznych w odniesieniu do chowu), dostarczanie danych techniczno-ekonomicznych w ramach sesji szkoleniowych adresowanych do rolników, tak aby mogli zapoznać się z nowinkami technicznymi ze swojego sektora (chów bydła, owiec, kóz, chów drobiu, trzody chlewnej, hodowla koni, ogrodnictwo, uprawy ekologiczne itp.),

wsparcie na rzecz opracowania systemów referencji w dziedzinie żywienia, którego celem będzie waloryzacja potencjału zielonki oraz ograniczenie zanieczyszczenia środowiska nawozami azotowymi, dzięki wiarygodnym badaniom mocznika i analizie podczerwienią. Ich wyniki pozwolą zaproponować doradztwo techniczne dostosowane do wydajnego i zrównoważonego żywienia zwierząt, które zoptymalizuje funkcje trawienne przeżuwaczy i produkcję mleka,

specjalne wsparcie hodowców polegające na działaniach, których celem jest: opracowanie prostej metody monitorowania pozwalającej na skrócenie chowu jałówek do 2 lat (tablica referencyjna); określenie zawartości kwasu omega-3 w zależności od metody żywienia, zbadanej przy pomocy pomiarów i analizy podczerwienią oraz opracowanie systemów referencyjnych dla nich; optymalizacja zarządzaniem pastwiskami celem obniżenia kosztów produkcji mleka (szkolenia praktyczne na pastwiskach, przeznaczone dla hodowców i mające na celu rozpowszechnienie wśród nich interesujących praktyk).

Proponowane usługi kierowane są wyłącznie do:

gospodarstw, których wielkość nie przekracza wielkości MŚP określonego w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r.,

rolników prowadzących działalność związaną z produkcją podstawową,

gospodarstw niebędących przedsiębiorstwami zagrożonymi w rozumieniu wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.U. C 244 z 1.10.2004).

Sektor(-y) gospodarki: Cały sektor rolnictwa w departamencie (gospodarstwa rolne będące MŚP)

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Monsieur le Président du Conseil général de l’Ain

Direction de l’aménagement du territoire et de l’économie

45 avenue Alsace-Lorraine

01000 Bourg en Bresse

FRANCE

Adres internetowy: http://www.ain.fr

http://www.ain.fr/jcms/int_50667/formulaires

http://www.ain.fr/upload/docs/application/msword/2010-07/b_ain_bue_a.t._ameliorperf_b2.doc

Inne informacje: —

Nr pomocy: XA 210/10

Państwo członkowskie: Włochy

Region: Cały kraj

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Concessione di un contributo per la partecipazione del giovane imprenditore agricolo (o di un proprio collaboratore) a forum per lo scambio di conoscenze tra imprese, a concorsi, mostre e fiere.

Podstawa prawna: Legge 15 dicembre 1998, n. 441, recante «Norme per la diffusione e la valorizzazione dell’imprenditoria in agricoltura».

Legge 27 dicembre 2006, n. 296 (legge finanziaria 2007), articolo 1, comma 1068 e comma 1074.

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: Planowane wydatki ogółem: 400 000,00 EUR

Maksymalna intensywność pomocy: 100 % kosztów kwalifikowalnych

Data realizacji: Od dnia publikacji numeru ewidencyjnego wniosku o wyłączenie na stronie internetowej Komisji Europejskiej – Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: Pomoc będzie przyznawana do dnia 31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Wspieranie udziału rolników i pracowników gospodarstw w forach w celu wymiany wiedzy między przedsiębiorstwami oraz w konkursach, wystawach i targach, zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001 (Dz.U. L 358 z 16.12.2006, s. 3).

Sektor(-y) gospodarki: Przedsiębiorczość młodych rolników

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Ministero delle politiche agricole alimentari e forestali

Dipartimento delle politiche competitive del mondo rurale e della qualità

Direzione generale della competitività per lo sviluppo rurale

Via XX Settembre 20

00187 Roma RM

ITALIA

Adres internetowy: http://www.politicheagricole.gov.it/SviluppoRurale/GiovaniAgricoltura/default.htm

Inne informacje: —

5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/17

ZAPROSZENIE OTWARTE

Europejski program współpracy w dziedzinie badań naukowo-technicznych (COST)

2011/C 37/09

COST łączy badaczy i ekspertów z różnych krajów, którzy pracują nad konkretnymi zagadnieniami. COST NIE finansuje samych badań, ale wspiera działania sieciowe, takie jak organizacja spotkań, konferencji i krótkoterminowych wymian naukowych oraz kontakty zewnętrzne. Obecnie COST wspiera ponad 280 sieci naukowych (działań).

W ramach programu COST ogłoszone zostaje zaproszenie do składania wniosków w sprawie działań, które przyczynią się do naukowego, technologicznego, gospodarczego, kulturalnego lub społecznego rozwoju Europy. Szczególnie mile widziane są wnioski, które w stosunku do innych programów europejskich będą miały nowatorski charakter, lub wnioski wychodzące od badaczy o krótkim stażu.

Nawiązywanie bliższych kontaktów pomiędzy badaczami europejskimi ma ogromne znaczenie dla stworzenia europejskiej przestrzeni badań i innowacji (EPB). COST zachęca do tworzenia nowych, innowacyjnych, interdyscyplinarnych i mających szeroki zasięg sieci badawczych w Europie. Zespoły badaczy prowadzą w ramach programu COST działania, które przyczyniają się do zapewniania najwyższej jakości prac naukowych w Europie.

Struktura COST obejmuje dziewięć szeroko pojętych dziedzin (biomedycyna i biologia molekularna; chemia oraz nauki i technologie molekularne; nauka o Ziemi i zarządzanie środowiskiem; żywienie i rolnictwo; leśnictwo, produkty leśne i funkcje lasów; człowiek, społeczeństwo, kultura i zdrowie; technologie informacyjno-komunikacyjne; nauka o materiałach, nauki fizyczne i nanonauki; transport i urbanistyka). Zagadnienia wchodzące w zakres każdej z tych dziedzin opisano na stronie internetowej http://www.cost.eu

Wnioskodawcy proszeni są o przyporządkowanie swojego zagadnienia do jednej z tych dziedzin. Szczególnie mile widziane są jednak również wnioski interdyscyplinarne, niemieszczące się w jednej dziedzinie, które zostaną poddane odrębnej ocenie.

Wnioski powinny być składane przez badaczy pochodzących z co najmniej pięciu krajów uczestniczących w COST. Wysokość pomocy finansowej – zazwyczaj przyznawanej na okres czterech lat – wynosi około 100 000 EUR rocznie, w zależności od dostępnych środków budżetowych.

Ocena wniosków zostanie przeprowadzona w dwóch etapach. Wnioski wstępne (do 1 500 słów/3 stron), składane przy użyciu odpowiedniego szablonu na stronie internetowej http://www.cost.eu/opencall, powinny zawierać krótkie streszczenie i opisywać spodziewany efekt działań. Wnioski, które nie będą spełniać kryteriów kwalifikacyjnych COST (np. wnioski o finansowanie badań), zostaną odrzucone. Kwalifikujące się wnioski zostaną ocenione – zgodnie z kryteriami opublikowanymi na stronie internetowej http://www.cost.eu – przez komitety zajmujące się poszczególnymi dziedzinami. Autorzy wyselekcjonowanych wniosków wstępnych zostaną zaproszeni do złożenia pełnych wniosków. Pełne wnioski będą podlegać ocenie ekspertów zgodnie z kryteriami oceny przedstawionymi na stronie internetowej http://www.cost.eu/opencall. Decyzja jest zwykle podejmowana w ciągu 6 miesięcy od terminu zgłoszenia wniosków, a działania powinny rozpocząć się w ciągu kolejnych 3 miesięcy.

Termin zgłaszania wniosków wstępnych upływa 25 marca 2011 r. o godzinie 17:00 czasu brukselskiego. Spośród maksymalnej liczby 80 pełnych wniosków przekazanych do ostatecznej selekcji wybranych zostanie do 30 nowych działań, w zależności od dostępnych środków budżetowych. Zaproszenie do składania pełnych wniosków zostanie wystosowane do 13 maja 2011 r., a termin ich zgłaszania upływa 29 lipca 2011 r.; decyzje zapadną najprawdopodobniej w grudniu 2011 roku. Kolejny termin zgłaszania wniosków przewidziany jest na 30 września 2011 r.

Wnioskodawcy mogą skontaktować się z krajowymi koordynatorami COST (CNC) w celu uzyskania informacji i wskazówek – zob. http://www.cost.eu/cnc

Wnioski należy składać przez Internet na stronie internetowej biura COST.

Wsparcie finansowe przeznaczone dla COST na działalność koordynacyjną pochodzi z programu ramowego UE w zakresie badań i rozwoju technologicznego. Biuro COST, zarządzane przez Europejską Fundację Naukową, działa jako jednostka odpowiedzialna za realizację programu COST i zapewnia prowadzenie sekretariatu administracyjnego, naukowego i technicznego obsługującego program COST, komitety zajmujące się poszczególnymi dziedzinami programu oraz działania COST.

5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/20

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2011/C 37/11

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„ ” (JINXIANG DA SUAN)

NR WE: CN-PGI-0005-0622-16.07.2007

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„” (Jinxiang Da Suan)

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Chiny

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.6:

Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Jinxiang Da Suan to jedna z odmian białego czosnku uprawianego w okręgu Jinxing. Charakteryzuje się czystą bielą skórki oraz regularnym kształtem spłaszczonej kuli. W warstwie zewnętrznej kryje od 8 do 11 ząbków. Ma od 5 do 7 cm średnicy i waży 40–80 g. Odznacza się lekko ostrym smakiem.

3.3. Surowce:

—

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

3.5.1. Przygotowanie gleby

Najpierw należy zaorać glebę na głębokość 20–25 cm dla zapewnienia odpowiedniej głębokości sadzenia oraz by gleba była odpowiednio spulchniona, przepuszczalna, spoista i płaska. Następnie należy przygotować bruzdę o szerokości 150–400 cm, której brzeg powinien mieć 10–30 cm wysokości i 25–40 cm szerokości.

3.5.2. Wybór i przygotowanie cebulek

Do sadzenia wybierane są wyłącznie cebulki o czystym kolorze, ważące nie mniej niż 5 g, bez zachodzących na siebie ząbków oraz wolne od oznak gnicia, pasożytów, pęknięć, chorób i kiełków. Cebulki wystawiane są na działanie słońca na 2–3 dni przed zasadzeniem.

3.5.3. Sadzenie cebulek

Okres sadzenia trwa od dnia 8 do 15 października. Na jednym hektarze można posadzić nie więcej niż 350 000 cebulek. Po umieszczeniu cebulki w ziemi należy ją przykryć warstwą gleby o grubości 1–1,5 cm.

3.5.4. Dbanie o uprawę

3.5.4.1. Nawożenie

Ilość nawozu organicznego powinna wynosić co najmniej 67 500 kg na hektar pola.

3.5.4.2. Okrywanie plastikową folią

Po zasadzeniu cebulek bruzdy okrywa się folią plastikową, którą rolnik następnie zdejmuje, gdy kiełki osiągną wysokość 1–2 cm.

3.5.4.3. Nawadnianie

W kolejnym roku w okresie wzrostu cebulki można podlewać o określonych porach, w tym w drugiej połowie marca, gdy na nowo wypuszczają kiełki, w drugiej połowie kwietnia, kiedy zaczynają rosnąć pędy kwiatostanowe oraz na początku maja, gdy po zebraniu pędów kwiatostanowych zaczynają się formować główki czosnku.

3.5.5. Zbiór i składowanie

Czosnek zbiera się w połowie maja, gdy dolna część łodygi usycha, zielonych pozostaje tylko od 2 do 4 liści w jej górnej części, a sama łodyga staje się miękka. Między dniem 10 a 30 lipca zebrany czosnek przechowuje się w warunkach chłodniczych, w temperaturze – 2 °C ~ – 4 °C. Całkowity okres składowania nie powinien przekroczyć 300 dni.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

Sortowanie – Usuwanie wierzchołków pędów – Obieranie – Usuwanie pędów – Kontrola jakości półproduktu – Ważenie – Pakowanie – Drukowanie kodu roboczego – Kontrola jakości produktu końcowego powinny odbywać się na określonym obszarze geograficznym.

Czosnek Jinxiang pakowany jest w bezpieczne i degradowalne tekturowe pudełka lub bezpieczne, degradowalne siatki umieszczane w tekturowych pudełkach. Na potrzeby pakowania dobiera się główki o rozmiarze od 4,5–5 cm, 5–5,5 cm, 6–6,5 cm do 6,5 cm lub większe; waga opakowania czosnku waha się od 5 kg, 10 kg, 13 kg do 20 kg.

Czosnek przeznaczony na eksport pakowany jest w pudełka z tektury falistej o rozmiarach 40 × 30 × 20 cm lub 38 × 27 × 21 cm wraz z dołączoną specyfikacją.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Oprócz właściwej etykiety ChOG na opakowaniu przeznaczonym do sprzedaży powinny widnieć również: nazwa regionów, w których produkt jest uprawiany (okręg Jinxiang, prowincja Szantung), nazwa produktu (czosnek Jinxiang), informacje dotyczące opakowania i jego rozmiaru, numer pozwolenia producenta, znak towarowy firmy, masa brutto, masa netto, data produkcji i okres przydatności do spożycia.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Miejsce pochodzenia Jinxiang Da Suan obejmuje zasadniczo następujące miejscowości: Jinxiang, Gaohe, Puji, Huji, Yangshan, Yushan, Mamiao, Jishu, Xinglong, Wangpi, Huayu, Sima oraz Xiaoyun, które łącznie zajmują obszar o powierzchni 885 km2.

Podany obszar został wyznaczony na podstawie występujących na nim warunków glebowych. Warunki glebowe miejsca pochodzenia są następujące:

1)	górna warstwa gleby to gleba rzeczna lekko i średnio gliniasta;

2)	wartość pH gleby, której grubość to 0–20 cm gruntów ornych, wynosi 7,0–8,0;

3)	zawartość materii organicznej w glebie wynosi co najmniej 1,2 %.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

W miejscu pochodzenia czosnku Jinxing występują głównie dwie formy ukształtowania terenu – nieznacznie nachylony i łagodnie pofałdowany oraz miejscami teren nizinny. Gleby na tym obszarze to gleby rzeczne stanowiące część równiny aluwialnej powstałej w wyniku działalności Rzeki Żółtej. Okręg Jinxiang może pochwalić się dobrymi warunkami dla produkcji rolnej, a jakość powietrza, gleby i wody jest zgodna z normą NY/T744-2003 dotyczącą wymagań w zakresie produkcji niezanieczyszczającej środowiska.

5.2. Specyfika produktu:

Główka czosnku Jinxiang Da Suan jest duża, tzn. ma średnicę od 5–7 cm, waży 40–80 g i w warstwie zewnętrznej ma od 8 do 11 ząbków. Czosnek ma regularny, spłaszczony kształt, jest w kolorze czystej bieli i ma lekko ostry smak. Zawartość celulozy nie przekracza 0,7 %, całkowita zawartość siarki wynosi co najmniej 0,9 %, a wody – nie mniej niż 60 %.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a szczególnymi cechami jakościowymi, renomą lub innymi właściwościami produktu:

5.3.1. Warunki glebowe

Grunty orne w okręgu Jinxiang to przede wszystkim gleby rzeczne. Górna warstwa gleby ma lekko lub średnio gliniastą konsystencję, która charakteryzuje się niską zwięzłością, dobrą przepuszczalnością, znakomitą zdolnością zatrzymywania wody i nawozu oraz wysoką zawartością materii organicznej. Dzięki wymienionym cechom ziemia ta jest odpowiednia dla upraw o płytkim systemie korzeniowym, w tym dla czosnku, który w tego rodzaju glebie może się dobrze rozwijać i osiągać regularny kształt.

5.3.2. Charakterystyka klimatu

Okręg Jinxiang znajduje się na obszarze o umiarkowanym, kontynentalno-monsunowym klimacie, który waha się od półwilgotnego do półsuchego. Charakteryzuje się występowaniem czterech pór roku oraz wystarczającym nasłonecznieniem, przy czym zimy są suche i mroźne, lato gorące i deszczowe, jesień jest sucha i chłodna, a wiosna – wietrzna. Krytycznym czasem dla upraw czosnku jest okres między marcem a majem, kiedy dzienna amplituda temperatur osiąga nawet 11–15 °C. Szczególnie ważny jest maj, w którym średnia temperatura przekracza 20 °C, dzień trwa średnio 8,4 godzin, a poziom nasłonecznienia sięga 60 %. Ponadto natężenie promieniowania słonecznego w momencie szczytowym potrafi osiągnąć średnio 14,88 kcal/cm2.

Od dnia 10 grudnia do dnia 10 lutego następnego roku średnia temperatura wynosi ok. 0,4 °C, a minimalna temperatura nie spada poniżej – 7 °C, dzięki czemu czosnek może bezpiecznie przetrwać zimę. Ponadto dłuższy okres jarowizacji sprzyja rozwojowi większej liczby ząbków w główce czosnku.

5.3.3. Czynnik ludzki

Uprawa czosnku w okręgu Jinxiang ma długą historię. Kroniki okręgu odnotowują, że biały czosnek Jinxiang uprawiany jest od czasów Wschodniej Dynastii Han, tj. od 2000 lat. Na początku ubiegłego wieku obszar, na którym sadzono czosnek, liczył 200 hektarów, w jego połowie – od 330 do 700 hektarów, a w tym wieku – 40 000 hektarów.

W oparciu o bogate doświadczenia w zakresie sadzenia, suszenia i przetwarzania czosnku, zdobyte na przestrzeni lat, opracowano zaawansowaną metodę sadzenia czosnku, która polega na wybieraniu cebulek jedynie najwyższej jakości, sadzeniu ich płytko w glebie, nawożeniu gleby nawozem organicznym przed nasadzeniem, częstym podlewaniu i wczesnym zbiorze, uzależnionym od pogody. W celu zachowania oryginalnego, czysto białego koloru czosnku, do jego suszenia używa się bambusowych tac, które pozwalają na pełne i równomierne suszenie czosnku. Ponadto, aby podnieść jakość czosnku w trakcie jego przetwarzania, wynaleziono nóż z zakrzywionym ostrzem.

5.3.4. Reputacja produktu

Jinxiang Da Suan zdobył srebrny medal na pierwszych chińskich targach rolniczych „China Agricultural Expo” w 1992 r., co stanowi najwyższą nagrodę przyznaną kiedykolwiek chińskiemu białemu czosnkowi. W październiku 1996 r. otrzymał także certyfikat klasy „A”, przyznawany żywności ekologicznej przez Ministerstwo Rolnictwa. Baza produkcyjna czosnku w okręgu Jinxiang, licząca 20 000 hektarów, w 2006 r. została określona przez Ministerstwo Rolnictwa mianem „bazy produkcyjnej dla żywności ekologicznej spełniającej normy krajowe” (National Standard Production Base for origins of green food), a rynek handlu czosnkiem Jinxiang otrzymał miano „centralnego rynku hurtowego świeżych produktów rolnych zatwierdzonego przez Ministerstwo Rolnictwa” (Central Wholesale Market of Fresh Agricultural Products designated by Ministry of Agricultural). Bazy produkcyjne 20 okręgowych korporacji importujących i eksportujących czosnek, obejmujące 700 hektarów, otrzymały certyfikaty Eurepgap i Globalgap. Roczna produkcja czosnku z 40 000 hektarów, która wynosi 700 000 ton, stanowi ok. ¼ całkowitej produkcji czosnku w Chinach.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

—

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

5.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 37/24

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2011/C 37/12

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„COPPA DI PARMA”

NR WE: IT-PGI-0005-0602-04.05.2007

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Coppa di Parma”

2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2.

Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

W chwili wprowadzenia do obrotu produkt objęty ChOG „Coppa di Parma” ma kształt cylindryczny, niespłaszczony. Produkt ma 25–40 cm długości i musi ważyć co najmniej 1,3 kg. Po odkrojeniu plaster nie może zawierać cząsteczek tłuszczu w kolorze żółtym ani miękkich części wskazujących na nieprawidłowy proces dojrzewania; musi być wolny od pleśni. Ponadto produkt objęty ChOG „Coppa di Parma” posiada następujące właściwości:

Organoleptyczne cechy charakterystyczne: produkt ma smak charakterystyczny dla wyrobów mięsnych; dzięki właściwemu dojrzewaniu chuda część produktu jest w wystarczającym stopniu poddana rozkładowi proteolitycznemu, a część tłusta – lipolitycznemu; nie występują obce smaki kwasu karbolowego, mączki rybnej lub innych substancji; poziom intensywności smaku jest właściwy; charakterystyczną cechą produktu jest przyjemny zapach i aromat dzięki nakłuciu części tłustych (nie chudych) w okolicach żyły głównej szpilą z końskiej kości; konsystencja jest średnio twarda, zarówno z zewnątrz, jak i po przekrojeniu; osłonka łatwo odchodzi; powierzchnia nie jest mazista ani pokryta nalotem; część zewnętrzna i część wewnętrzna produktu są jednolite, co wskazuje na poddanie produktu stopniowemu suszeniu i dojrzewaniu; kolor plastra jest jednolity, bez plam; część chuda ma kolor czerwony, a tłusta – lekko różowy. „Coppa di Parma” musi dojrzewać przez co najmniej 60 dni.

Właściwości chemiczne i chemiczno-fizyczne:

Sól	< 5 %
Całkowita zawartość białek	min. 22 %
Stosunek woda/białko	maks. 2,00
pH	> 5,7

Parametry mikrobiologiczne:

Całkowita zawartość enterobakterii	CFU/g < 10
E. Coli	CFU/g < 10
Stafilococcus Aureus	CFU/g < 100

Do produkcji „Coppa di Parma” używa się następujących składników: soli (2,6–3,5 %), aromatów naturalnych lub pieprzu, lub ewentualnie innych przypraw. Można również użyć następujących składników: wina, dekstrozy lub fruktozy, lub sacharozy, zgodnie z przepisami prawa, enzymów bakteryjnych, zgodnie z dobrymi praktykami, azotanu(III) sodu/potasu, azotanu(V) sodu/potasu, kwasu askorbinowego i jego soli, zgodnie z przepisami prawa.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Do produkcji „Coppa di Parma” niezbędne jest, zgodnie z tradycją, użycie mięsa pochodzącego od włoskich tuczników ciężkich. Świnie tej odmiany, charakterystycznej dla obszarów położonych w centralnych i północnych Włoszech i posiadającej szczególne cechy genetyczne, przez dziewięć miesięcy hoduje się w specjalnych warunkach umożliwiających osiągnięcie wysokiej wagi oraz uzyskanie mięsa o wysokiej zawartości tłuszczu wewnątrzmięśniowego i enzymów, w szczególności katepsyn, które mają zasadnicze znaczenie w procesie dojrzewania „Coppa di Parma”.

Produkt objęty ChOG „Coppa di Parma” otrzymuje się z mięsa wieprzowego, którego właściwości opisano poniżej:

—	dopuszcza się użycie mięsa świń tradycyjnych ras, czystych lub pochodnych, bazujących na Large White i Landrace, oraz typów uszlachetnionych, określonych we włoskiej księdze hodowlanej (Libro Genealogico Italiano),

—	dopuszcza się użycie mięsa świń ras pochodzących od rasy Duroc oraz typów uszlachetnionych, określonych w włoskiej księdze hodowlanej,

—

ponadto dopuszcza się użycie mięsa świń innych ras, mieszanych i hybrydowych, pod warunkiem, że uzyskano je na podstawie schematów selekcji lub krzyżówek, opracowanych w celach zgodnych z celami określonymi we włoskiej księdze hodowlanej w odniesieniu do produkcji wieprzowiny z włoskich tuczników ciężkich,

—	zgodnie z tradycją, w żadnym razie nie dopuszcza się użycia mięsa zwierząt posiadających cechy niepożądane, w szczególności jeżeli chodzi o syndrom stresowy (PSS), których nasilenie można obecnie obiektywnie zmierzyć poprzez badanie poubojowe zwierząt lub badanie produktów suszonych,

—	w żadnym razie nie dopuszcza się użycia mięsa zwierząt czystych ras Landrace Belga, Hampshire, Pietrain, Duroc i Spotted Poland,

—	typy genetyczne świń, których mięso wykorzystuje się do produkcji wyrobu, muszą gwarantować osiągnięcie odpowiednio dużej masy i odpowiedniej wydajności; w każdym przypadku średnia masa jednej partii (waga żywa) musi wynosić 160 kg plus/minus 10 %,

—	minimalny wiek ubojowy wynosi dziewięć miesięcy,

—	użycie mięsa knurów i macior jest zabronione,

—	świnie poddawane ubojowi muszą wykazywać bardzo dobry stan zdrowia, a po uboju należy je poddać całkowitemu wykrwawieniu.

Kawałki mięsa wykorzystywane do produkcji wyrobu objętego ChOG „Coppa di Parma” pochodzą z umięśnionej części karku, przylegającej do kręgów szyjnych, oraz z części kręgów piersiowych (masy mięśniowej zawartej w bruździe utworzonej przez wyrostki kolczyste, trzony kręgowe i wyrostki poprzeczne).

Mięso użyte do produkcji wyrobu nie może być poddawane żadnemu procesowi zamrażania.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

W odniesieniu do zastosowania i składu dawek żywnościowych należy przestrzegać szczegółowo określonych zasad. Żywienie świń dzieli się na dwa etapy i opiera się zasadniczo na produktach zbożowych oraz na serowarskich produktach ubocznych. Zgodnie z tradycją paszę zbożową podaje się najlepiej w postaci płynnej (papki lub masy ciastowatej) z dodatkiem serwatki. Skład paszy jest następujący:

—

do 80 kg żywej wagi: można stosować paszę przewidzianą na późniejszy etap opasu oraz pasze wymienione poniżej w kolejności przydatności do stosowania; mączka z koncentratu sojowego; kiszonka kukurydziana; gluten kukurydziany lub pasza z glutenu kukurydzianego; szarańczyn bez ziaren, odpady destylacyjne; tłuszcze o temperaturze topnienia powyżej 36 °C; mączka rybna, lizaty białkowe; maślanka; masa sucha zbóż musi wynosić co najmniej 45 % masy całkowitej;

—

etap opasu: dozwolone pasze wymieniono w kolejności przydatności do stosowania: kukurydza, masa ciastowata z ziaren lub kolb kukurydzy; sorgo, jęczmień, pszenica, pszenżyto, owies, inne gatunki zbóż o mniejszym znaczeniu; otręby i inne produkty uboczne pochodzące z przetwórstwa zbóż; ziemniaki suszone, kiszonka z prasowanych wysłodków buraczanych, mączka z koncentratu sojowego; mączka słonecznikowa; maniok, melasa, mączka z koncentratu kokosowego, mączka z koncentratu z ziaren kukurydzy, groszek zielony lub inne nasiona roślin strączkowych; suszone prasowane wysłodki buraczane; mączka sezamowa; makuchy lniane, wytłoki z jabłek i gruszek, skórki winogron i pomidorów regulujące tranzyt jelitowy, suszona mąka z lucerny, drożdże piwne lub drożdże torula, tłuszcze o temperaturze topnienia powyżej 40 °C; serwatka; maślanka; podczas etapu opasu masa sucha zbóż musi wynosić co najmniej 55 % masy całkowitej.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Poniższe etapy produkcji „Coppa di Parma” muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym:

—	przygotowanie mięsa służącego do wyrobu produktu,

—	peklowanie, zarówno ręczne, jak i mechaniczne, które może trwać 6–14 dni,

—

umieszczanie w osłonkach, naturalnych w przypadku produktu przeznaczonego do sprzedaży w całości lub w postaci krojonej lub odtworzonych z naturalnych, w których umieszcza się również mięso pochodzące z różnych struktur anatomicznych, w przypadku produktu przeznaczonego do obrotu w postaci krojonej,

—	wiązanie za pomocą sznurka w przypadku produktu przeznaczonego do sprzedaży w całości lub w postaci krojonej lub za pomocą siatki z włókna elastycznego w przypadku produktu przeznaczonego do obrotu w postaci krojonej,

—	parzenie przez 8–10 godzin,

—	suszenie, którego całkowity czas wynosi co najmniej 15 dni,

—	dojrzewanie przez co najmniej 60–90 dni w zależności od masy produktu.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

Czynności związane z krojeniem i pakowaniem produktu objętego ChOG „Coppa di Parma” można wykonywać jedynie w zakładach znajdujących się na obszarze produkcji określonym w pkt 4 poniżej pod kontrolą upoważnionego organu, zgodnie z zasadami określonymi w planie kontroli.

Jeżeli chodzi o produkt objęty ChOG „Coppa di Parma” wprowadzany do obrotu w całości, krojenie może wykonywać sprzedawca danego stoiska w sklepie i w obecności konsumenta końcowego.

Ze względu na delikatny charakter produktu, który jest bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe i zawiera niewielkie ilości konserwantów, oraz mając na uwadze potencjalnie inwazyjny charakter procesu krojenia i pakowania, konieczne jest wykonywanie tych czynności przez pracowników posiadających szczegółową wiedzę na temat produktu. W szczególności konieczne jest, aby czas kontaktu plastra z powietrzem był jak najkrótszy, aby zapobiec brązowieniu produktu.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Produkt objęty ChOG „Coppa di Parma” można wprowadzać do obrotu w całości, jedynie z etykietą; w postaci pojedynczego kawałka, w opakowaniu próżniowym lub wykonanym w atmosferze ochronnej; w postaci krojonej, w opakowaniu próżniowym lub wykonanym w atmosferze ochronnej.

Na etykiecie należy umieścić nazwę „Coppa di Parma”, po której następuje informacja „Indicazione Geografica Protetta” („Chronione Oznaczenie Geograficzne”) lub skrót „IGP” („ChOG”) przetłumaczone na język państwa, w którym produkt wprowadza się do obrotu, pisane wyraźnymi, nieścieralnymi znakami, które można łatwo odróżnić od wszelkich innych napisów figurujących na etykiecie; po nich występuje wspólnotowy symbol graficzny i znak handlowy przedsiębiorstwa.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar produkcji wyrobu objętego ChOG „Coppa di Parma” obejmuje całe terytorium administracyjne prowincji Parma, Modena, Reggio Emilia, Mantova, Pavia oraz gmin położonych wzdłuż pasa rzeki Pad, będących częścią terytorium administracyjnego następujących prowincji:

—

Lodi: Senna Lodigiano, Ospedaletto Lodigiano, Orio Litta, Livraga, Borghetto Lodigiano, Brembio, Segugnago, Somaglia, Casalpusterlengo, Cotogno, Gardamiglio, San Rocco al Porto, San Fiorano, S. Stefano Lodigiano, Cavacurta, Maleo, Corno Giovine, Corno Vecchio, Maccastorna, Meleti, Castelnuovo B. D’Adda, Caselle Landi,

—	Milano: San Colombano al Lambro,

—

Cremona: Pizzighettone, Crotta d’Adda, Spinadesco, Acquanegra Cremonese, Sesto ed Uniti, Cremona, Gerre de Caprioli, Stagno Lombardo, Pieve d’Olmi, San Daniele Po, Motta Baluffi, Torricella del Pizzo, Gussola, Casalmaggiore, Martignana Po, Rivarolo del Re, Scandolara Bovara, Casteldidone, Solarolo Rainerio, S. Giovanni in Croce, San Martino del Lago, Cingia de’ Botti, Cella Dati, Tornata, Calvatone, Piadina, Voltino, Derovere, Ca’ d’Andrea, Sospiro, Bonemerse, Malagnino, Pieve S. Giacomo, Torre de’ Picenardi, Drizzona, Isola Dovarese.

Z geograficznego punktu widzenia obszar charakteryzuje się występowaniem terenów pagórkowatych obniżających się w kierunku równiny i rozciągających do północnej części pasa rzeki Pad.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Obszar produkcji wyrobu objętego ChOG „Coppa di Parma” charakteryzuje się jednoczesnym występowaniem terenów pagórkowatych i równin, oraz jezior i kopalń soli. Na parmeńskich wzgórzach od zawsze możliwe było łączenie technik wykorzystywanych na terenach równinnych i wydobycia soli w Salsomaggiore. W związku z występowaniem kopalń soli od XIV wieku peklowanie i obróbka mięsa wieprzowego umożliwiły produkcję wyrobów cieszących się uznaniem zarówno w kraju, jak i na świecie. „Coppa di Parma” wpisuje się dokładnie w ten kontekst z uwagi na kwalifikacje miejscowych pracowników, specjalizujących się w tego rodzaju produkcji, którzy przez stulecia przyczyniali się do rozpowszechniania receptury poza granicami prowincji Parmy, również na terytorium prowincji określonych w pkt 4.

5.2. Specyfika produktu:

Produkt objęty ChOG „Coppa di Parma” odróżnia się od innych produktów należących do tej samej kategorii handlowej poprzez swój charakterystyczny smak o optymalnej intensywności, średnio twardą konsystencję, jednolitość, niską zawartość tłuszczu oraz jednolity kolor, czerwony w częściach chudych i lekko różowy w częściach tłustych.

Pozostałymi charakterystycznymi cechami produktu „Coppa di Parma”, odróżniającymi go od innych podobnych wyrobów wytwarzanych na terytoriach sąsiadujących, są aksamitna konsystencja mięsa i niewielka ilość przypraw użytych do macerowania. Cechy te wynikają z krótkiego okresu dojrzewania i braku szczegółowych regulacji dotyczących stosowania przypraw, dzięki czemu możliwe jest zachowanie smaku i zapachu charakterystycznych dla mięsa wieprzowego oraz wyjątkowo aksamitnej konsystencji mięsa „Coppa di Parma”.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

O renomie produktu objętego ChOG „Coppa di Parma” świadczy bogata literatura, zawierająca odwołania do produktu oraz cytaty na jego temat.

Już pod koniec XVII wieku wzmiankowano o „Coppa di Parma”, używając takich terminów jak bondiola lub salame investito, czyli „nakładane do jelit”. Na początku XVIII wieku podróżnicy pisali w swoich wspomnieniach o produkcie „Coppa di Parma” jako o typowym wyrobie regionalnym. W spisie sporządzonym w 1723 r. pisano, że aby stać się członkiem stowarzyszenia masarskiego lardaroli, należy posiadać określoną ilość salami i bondiole. W ocenie przedstawicieli stowarzyszenia lardaroli (1750 r.) oraz w zakazie z dnia 21 kwietnia 1764 r. również jest mowa o produkcie „Coppa di Parma”. Z tego samego okresu pochodzą umowy zawarte przez zarządców dworu królewskiego na dostawy żywności do królewskich kuchni. Dostępne są wiarygodne zapiski dotyczące spożycia coppe i bondiole na dworze księcia Ferdynanda Burbona. Dokumenty z XIX wieku zawierają informacje o ilościach coppe sprzedawanych na lokalnych rynkach. W 1940 r. ilość coppe wywiezionych z prowincji Parmy wynosiła około 200 sztuk.

Szczególne właściwości produktu objętego ChOG „Coppa di Parma” wynikają z szeregu konkretnych związków ze środowiskiem, w szerokim rozumieniu tego słowa, uwzględniającym czynniki geograficzne naturalne i związane z działalnością człowieka, które dotyczą jakości wieprzowiny, z technik przygotowania produktu i warunków dojrzewania, a w szczególności ze związków między nimi. Proces produkcji wyrobu objętego ChOG „Coppa di Parma” od samych jej początków aż do dnia dzisiejszego charakteryzuje się całkowitą ciągłością. Przemysłowa produkcja wyrobu objętego ChOG „Coppa di Parma” nastąpiła po etapie produkcji rzemieślniczej, dzięki któremu możliwe było zachowanie tradycyjnych cech produktu. Klimat oraz cechy otoczenia (temperatura i poziom wilgotności) są charakterystyczne dla obszaru Niziny Padańskiej, w którym narodziła się tradycja wytwarzania produktu objętego ChOG „Coppa di Parma”. Obszar pochodzenia surowców oraz produkcji odpowiada obszarowi określonemu i zachowanemu z biegiem czasu, z poszanowaniem tradycji, którym produkt zawdzięcza swoją renomę.

„Coppa di Parma” zalicza się do najpopularniejszych produktów peklowanych na omawianym obszarze geograficznym i niezmiennie figuruje na liście produktów oferowanych klientom przez największe masarnie tego obszaru geograficznego. W reklamach producenci „Coppa di Parma” zazwyczaj kładą nacisk na miękką konsystencję plastrów produktu, które po odkrojeniu muszą być aksamitne i nie mogą być suche; spełnienie tych warunków świadczy o tym, że proces dojrzewania był krótki i zapewnia charakterystyczny zapach produktu. Z uwagi na swoją miękkość „Coppa di Parma” wykorzystuje się jako składnik w słonych tartach (torte salate) i nadziewanych pizzach (pizze ripiene), o czym świadczą liczne przepisy, w których w wyraźny i oczywisty sposób wymienia się produkt o tej nazwie. Ponadto należy zauważyć, że „Coppa di Parma” niezmiennie zajmuje ważne miejsce na stoiskach producentów biorących udział w najważniejszych lokalnych targach rolno-spożywczych.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując wniosek o uznanie chronionego oznaczenia geograficznego „Coppa di Parma” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej.

Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu jest dostępny

—	na stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/DocumentiPubblicazioni/Search_Documenti_Elenco.htm?txtTipoDocumento=Disciplinare%20in%20esame%20UE&txtDocArgomento=Prodotti%20di%20Qualit%E0>Prodotti%20Dop,%20Igp%20e%20Stg lub

—	bezpośrednio na stronie głównej Ministerstwa Rolnictwa i Leśnictwa (http://www.politicheagricole.it), po kliknięciu w zakładkę Prodotti di Qualità (z lewej strony ekranu), a następnie Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE [regolamento (CE) n. 510/2006].

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2011.037.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 37

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 54 5 lutego 2011

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2011/C 037/01	Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE – Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń ( 1 )	1

2011/C 037/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5932 – News Corp/BSkyB) ( 1 )	5

2011/C 037/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.6100 – Gilde/Parcom/Gamma) ( 1 )	5

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2011/C 037/04	Informacja do wiadomości osób i podmiotów, przeciw którym skierowane są środki na mocy decyzji Rady 2011/72/WPZiB i rozporządzenia Rady (UE) nr 101/2011 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji	6

	Komisja Europejska
2011/C 037/05	Kursy walutowe euro	7

	Europol
2011/C 037/06	Decyzja Zarządu Europolu zmieniająca decyzję Zarządu Europolu z dnia 16 listopada 1999 r. w sprawie opodatkowania poborów i wynagrodzeń wypłacanych pracownikom Europolu na rzecz Europolu oraz w sprawie przyjęcia warunków i procedur określonych przez Europol w celu waloryzacji kwot, o których mowa w załączniku do niej	8

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2011/C 037/07	Aktualizacja wykazu przejść granicznych, o których mowa w art. 2 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. C 316 z 28.12.2007, s. 1; Dz.U. C 134 z 31.5.2008, s. 16; Dz.U. C 177 z 12.7.2008, s. 9; Dz.U. C 200 z 6.8.2008, s. 10; Dz.U. C 331 z 31.12.2008, s. 13; Dz.U. C 3 z 8.1.2009, s. 10; Dz.U. C 37 z 14.2.2009, s. 10; Dz.U. C 64 z 19.3.2009, s. 20; Dz.U. C 99 z 30.4.2009, s. 7; Dz.U. C 229 z 23.9.2009, s. 28; Dz.U. C 263 z 5.11.2009, s. 22; Dz.U. C 298 z 8.12.2009, s. 17; Dz.U. C 74 z 24.3.2010, s. 13; Dz.U. C 326 z 3.12.2010, s. 17; Dz.U. C 355 z 29.12.2010, s. 34; Dz.U. C 22 z 22.1.2011, s. 22)	12

2011/C 037/08	Zestawienie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001	13

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Rada
2011/C 037/09	Zaproszenie otwarte – Europejski program współpracy w dziedzinie badań naukowo-technicznych (COST)	17

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2011/C 037/10	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6101 – UPM/Myllykoski i Rhein Papier) ( 1 )	19

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2011/C 037/11	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	20

2011/C 037/12	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	24