4.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/1

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie na temat pracy z młodzieżą

2010/C 327/01

RADA I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH ZEBRANI W RADZIE:

MAJĄC NA UWADZE POLITYCZNE TŁO PRZEDMIOTOWEJ KWESTII PRZEDSTAWIONE W ZAŁĄCZNIKU, A ZWŁASZCZA FAKT, ŻE:

(1)	W myśl Traktatu działania UE mają sprzyjać rozwijaniu programów wymiany młodzieży i instruktorów społeczno-oświatowych (zwanych dalej „liderami młodzieżowymi i osobami pracującymi z młodzieżą”) oraz zachęcać młodzież do uczestnictwa w życiu demokratycznym.

(2)

Decyzją nr 1719/2006/WE (1) Parlament Europejski i Rada przyjęły program „Młodzież w działaniu”. W programie tym, cieszącym się coraz większym powodzeniem we wszystkich państwach członkowskich, znalazł się ważny element, który ma pomóc podnosić jakość systemów wspierających działania młodzieży oraz sprzyjać rozwijaniu przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego zdolności zajmowania się problematyką młodzieżową.

(3)	W dniu 29 listopada 2009 r. Rada przyjęła rezolucję w sprawie odnowionych ram europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (2010–2018). W ich myśl wspieranie i rozwijanie pracy z młodzieżą należy traktować jako zagadnienie przekrojowe.

(4)	W konkluzjach z dnia 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska stwierdziła, że oczekuje przedstawienia innych projektów przewodnich przed końcem bieżącego roku (2).

W ŚWIETLE:

Pierwszej Europejskiej Konwencji w sprawie Pracy z Młodzieżą, którą zorganizowano w dniach 7–10 lipca 2010 r. w Gandawie (Belgia) i podczas której zwrócono uwagę na znaczenie pracy z młodzieżą.

ORAZ UWZGLĘDNIAJĄC FAKT, ŻE:

—

Jak zaznaczono w odnowionych ramach europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (2010–2018) (zwanych dalej „odnowionymi ramami współpracy”), cele współpracy na rzecz młodzieży są następujące:

—	stwarzanie większych, a przy tym równych szans w dziedzinie edukacji i na rynku pracy, oraz

—	promowanie aktywności obywatelskiej, włączenia społecznego i solidarności wszystkich młodych ludzi.

—

W odnowionych ramach współpracy wyznaczono osiem obszarów (3), w których należy podjąć przekrojowe inicjatywy związane z problematyką młodzieżową i w których przydatna może być praca z młodzieżą. Innymi ważnymi obszarami działań w tym względzie są: prawa człowieka i demokracja, różnorodność kulturowa oraz mobilność.

—

Rada ustaliła, że w myśl odnowionych ram współpracy „praca z młodzieżą” będzie terminem szerokim, obejmującym wiele działań – podejmowanych przez młodzież, z jej udziałem i na jej rzecz – o charakterze socjalnym, kulturalnym, edukacyjnym lub politycznym. Do działań tych coraz częściej zalicza się także sport i usługi dla młodzieży.

—

We wszystkich strategiach i działaniach dotyczących pracy z młodzieżą należy uwzględniać określone zasady przewodnie, a mianowicie wagę propagowania równości płci, zwalczania wszelkich form dyskryminacji, a także poszanowania praw i przestrzegania zasad uznanych m.in. w art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; należy przy tym pamiętać o ewentualnym – uwarunkowanym wieloma czynnikami – zróżnicowaniu warunków życia, potrzeb, ambicji, zainteresowań i postaw młodzieży oraz traktować wszystkich młodych ludzi jako bogactwo społeczne.

—

Jednym z głównych założeń Unii Europejskiej i jej państw członkowskich jest walka z ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Wykluczenie społeczne zagraża pomyślności obywateli oraz ogranicza możliwość wyrażania przez nich poglądów i aktywnego uczestniczenia w życiu społecznym. Walkę z ubóstwem i wykluczeniem społecznym należy prowadzić zarówno w Unii Europejskiej, jak i poza jej granicami – zgodnie z milenijnymi celami rozwoju ONZ.

STWIERDZAJĄ, ŻE:

—

We wszystkich państwach członkowskich ogromna liczba dzieci, młodych ludzi, osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych z różnych środowisk uczestniczy w wielu różnorodnych działaniach związanych z pracą z młodzieżą, korzysta z nich lub je podejmuje. Działania te są prowadzone w wielu kontekstach i dotyczą różnych kwestii mających wpływ na życie tych osób i otaczającą je rzeczywistość.

—

Praca z młodzieżą jest działaniem wykraczającym poza program nauczania i może być realizowana jako specjalne zajęcia rekreacyjne; opiera się ona na procesach uczenia się pozaformalnego i nieformalnego i na dobrowolnym udziale. Tymi działaniami i procesami kierują w sposób samodzielny, zbiorowy lub z pomocą nauczycieli i pedagogów osoby pracujące z młodzieżą oraz liderzy młodzieżowi – profesjonaliści lub wolontariusze; działania i procesy te mogą się rozwijać i podlegać zmianom w zależności od różnych czynników.

—

Praca z młodzieżą jest ustrukturyzowana i realizowana różnorako (przez organizacje, którym przewodniczy młodzież, organizacje działające na rzecz młodzieży, grupy nieformalne, usługodawców nastawionych na młodzież, a także przez władze publiczne), a kształt nadaje się jej na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym lub europejskim, w zależności np. od następujących czynników:

—	środowiskowego, historycznego, społecznego i politycznego kontekstu prowadzenia takiej pracy,

—	celu, jakim jest angażowanie wszystkich dzieci i młodych ludzi, zwłaszcza osób o mniejszych szansach, oraz wzmacnianie ich pozycji,

—	uczestnictwa w niej osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych,

—	organizacji, usług lub usługodawców: rządowych, pozarządowych, młodzieżowych lub innych,

—	stosowanego podejścia lub metody uwzględniających potrzeby młodych ludzi.

—	W wielu państwach członkowskich ważną rolę we wspieraniu i rozwijaniu lokalnej i regionalnej pracy z młodzieżą odgrywają także władze lokalne i regionalne.

UZNAJĄ, ŻE:

—	Młodzież jest integralną częścią coraz bardziej złożonej tkanki społecznej. Młodych ludzi kształtują różne wpływy i środowiska: dom, szkoła, miejsce pracy, rówieśnicy i media. W tym kontekście ogromną rolę rozwojową może odegrać praca z młodzieżą.

—	Praca z młodzieżą – będąca uzupełnieniem kształcenia w środowisku formalnym – może przynieść dzieciom i młodzieży znaczne korzyści, gdyż daje mnóstwo różnorodnych okazji do uczenia się pozaformalnego i nieformalnego i jest odpowiednio ukierunkowana.

—

W takiej pracy zachęca się młodzież – aktywnie włączając ją w jej rozwijanie i realizowanie – do brania odpowiedzialności za swoje działania i do rozliczania się z nich. Dzięki takiej pracy można tworzyć dogodne, bezpieczne, inspirujące i przyjemne warunki, w których wszystkie dzieci i wszyscy młodzi ludzie – czy to indywidualnie, czy w ramach grupy – mogą się wypowiadać, uczyć od siebie nawzajem, spotykać, bawić, odkrywać świat i eksperymentować.

—

Praca z młodzieżą powinna ponadto dawać młodym ludziom możliwość rozwinięcia – w sposób wolny od stereotypów – wielu różnych umiejętności osobistych i zawodowych oraz zdobycia kompetencji kluczowych, które mogą pomóc tworzyć nowoczesne społeczeństwo. Jest zatem ogromnie ważna dla rozwijania niezależności młodych ludzi, wzmacniania ich pozycji i kształtowania w nich ducha przedsiębiorczości.

—

Praca z młodzieżą – pozwalająca przekazywać uniwersalne wartości, takie jak prawa człowieka, demokracja, pokój, antyrasizm, różnorodność kulturowa, solidarność, równość oraz zrównoważony rozwój – niesie dodatkową wartość społeczną, ponieważ może:

—	propagować udział w życiu społecznym, odpowiedzialność społeczną, wolontariat i aktywność obywatelską,

—	pomóc budować społeczność i wzmacniać społeczeństwo obywatelskie na wszystkich szczeblach (np. dialog międzypokoleniowy i międzykulturowy),

—	pomóc młodzieży rozwijać kreatywność, świadomość kulturową i społeczną, przedsiębiorczość i innowacyjność,

—	dać wszystkim dzieciom i młodym ludziom szansę włączenia społecznego,

—	stać się dostępna dla młodzieży o mniejszych szansach, gdyż wykorzystuje różne elastyczne metody, które można szybko modyfikować.

—	Praca z młodzieżą ma zatem w społeczeństwie wieloraką funkcję i może sprzyjać strategiom związanym z problematyką młodzieżową, np. uczeniu się przez całe życie, włączeniu społecznemu czy zatrudnieniu.

—

Praca z młodzieżą – niezależnie od tego, czy podejmują ją ochotnicy czy profesjonaliści – daje istotne możliwości społeczno-ekonomiczne, gdyż może generować działalność gospodarczą, zapewnia infrastrukturę, przynosi korzyści gospodarcze oraz zwiększa zatrudnienie (młodzieży). Rynek pracy może korzystać z osobistych i zawodowych umiejętności i kompetencji nabywanych w ramach pracy z młodzieżą przez uczestników, osoby zaangażowane czy liderów młodzieżowych. Takie umiejętności i kompetencje powinny być odpowiednio cenione i faktycznie uznawane.

—

Program „Młodzież w działaniu” znacznie pomaga podnosić jakość pracy z młodzieżą na wszystkich szczeblach, rozwijać kompetencje osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych oraz uznawać uczenie się pozaformalne mające miejsce w pracy z młodzieżą, zapewniając osobom pracującym z młodzieżą i liderom młodzieżowym możliwość zdobywania doświadczeń w ramach mobilności edukacyjnej i tworzenia sieci kontaktów.

W ZWIĄZKU Z POWYŻSZYM ZGADZAJĄ SIĘ, ŻE:

Wykonując niniejszą rezolucję, należy uwzględnić następujące zasady:

—

w przygotowywaniu, wykonywaniu i ocenie konkretnych inicjatyw dotyczących pracy z młodzieżą powinni – na wszystkich szczeblach – uczestniczyć: młodzież, organizacje młodzieżowe, osoby pracujące z młodzieżą i liderzy młodzieżowi, badacze problematyki młodzieżowej, decydenci oraz inni eksperci do spraw młodzieży,

—	należy respektować role i zadania wszystkich zaangażowanych podmiotów działających w ramach swoich kompetencji,

—	należy gromadzić i rozpowszechniać gruntową wiedzę o potrzebach z zakresu pracy z młodzieżą,

—	do uwzględniania pracy z młodzieżą w innych kierunkach polityki i do realizacji konkretnych inicjatyw dotyczących tej pracy należy w pełni wykorzystać instrumenty wymienione w odnowionych ramach współpracy,

—	podczas pracy z młodzieżą należy zwracać szczególną uwagę na włączanie w tę pracę dzieci i młodych ludzi dotkniętych ubóstwem lub zagrożonych wykluczeniem społecznym.

I DLATEGO ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:

—

Sprzyjały różnego rodzaju trwałemu wsparciu na rzecz pracy z młodzieżą, np. zapewnianiu wystarczających środków finansowych, zasobów lub infrastruktury. Oznacza to również usuwanie przeszkód utrudniających podejmowanie pracy z młodzieżą, a w stosownych przypadkach tworzenie strategii na rzecz pracy z młodzieżą.

—	Wspierały i zwiększały udział pracy z młodzieżą we wdrażaniu odnowionych ram współpracy, co dotyczy zwłaszcza wkładu pracy z młodzieżą w realizację celów wyznaczonych we wspomnianych wcześniej obszarach działania.

—	Doprowadziły, w stosownych przypadkach, do sytuacji, w której ważną rolę w rozwijaniu, wspieraniu i realizacji pracy z młodzieżą będą odgrywać władze i podmioty lokalne i regionalne.

ZWRACAJĄ SIĘ DO KOMISJI, BY:

—	Przygotowała studium mające uwidocznić różnorodność, zakres i skutki pracy z młodzieżą w UE i by uwzględniła pracę z młodzieżą w sprawozdaniu UE na temat młodzieży.

—	Wspierała inicjatywy europejskich pozarządowych organizacji młodzieżowych oraz inicjatywy mniejsze w celu kształtowania silnego europejskiego społeczeństwa obywatelskiego i większego angażowania młodych ludzi w życie demokratyczne.

—

Podnosiła jakość pracy z młodzieżą, wzmacniała budowanie potencjału i rozwijanie kompetencji osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych oraz dbała o uznawanie uczenia się pozaformalnego, jakie ma miejsce podczas pracy z młodzieżą, dając osobom pracującym z młodzieżą i liderom młodzieżowym możliwość zdobywania doświadczeń w ramach mobilności edukacyjnej.

—

Rozwijała i wspierała tworzenie przyjaznych dla użytkownika narzędzi europejskich (takich jak Youthpass), przydatnych w niezależnym ocenianiu i w samoocenie, oraz instrumentów dokumentujących kompetencje osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych, które pomogłyby w uznawaniu pracy z młodzieżą w Europie i ocenianiu jej jakości.

—	Zapewniła na szczeblu europejskim wystarczające i właściwe możliwości stałej wymiany nowatorskich badań, strategii, sposobów podejścia, praktyk i metod, takie jak: bazy danych, działania w zakresie partnerskiego uczenia się oraz konferencje.

WZYWAJĄ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE I KOMISJĘ, ABY W RAMACH SWOICH KOMPETENCJI:

—	Tworzyły lepsze warunki i większe możliwości rozwijania, wspierania i realizowania pracy z młodzieżą na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim.

—	W pełni uznały i zwiększyły rolę pracy z młodzieżą w społeczeństwie oraz szerzyły wiedzę na jej temat.

—	Umożliwiły podniesienie jakości pracy z młodzieżą.

—

Wspierały opracowywanie nowych strategii – lub doskonalenie istniejących – na rzecz budowania potencjału osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych oraz by wpierały społeczeństwo obywatelskie we wdrażaniu odpowiednich form szkolenia dla osób pracujących z młodzieżą i dla liderów młodzieżowych.

—	Określiły rodzaje pracy z młodzieżą, kompetencje i metody, które stosują osoby pracujące z młodzieżą i liderzy młodzieżowi, co pozwoli opracować strategie podnoszenia jakości tej pracy oraz powszechniejszego jej uznawania.

—	Zwiększały szanse na zatrudnienie i mobilność osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych poprzez lepsze informowanie o ich kwalifikacjach i uznawanie umiejętności, które posiadają dzięki zdobytemu doświadczeniu.

—	Propagowały i wspierały badania nad pracą z młodzieżą i polityką młodzieżową, w tym ich historyczny wymiar i ich adekwatność względem dzisiejszych strategii pracy z młodzieżą.

—

Udostępniały dostatecznie dużo informacji o pracy z młodzieżą i umożliwiały dotarcie do nich dzięki takim mechanizmom, jak europejskie i krajowe kampanie na temat tej pracy, oraz by zwiększały efekt synergii i uzupełnianie się inicjatyw Unii Europejskiej, Rady Europy innych podmiotów szczebla lokalnego, regionalnego, krajowego i europejskiego.

—	Promowały możliwości wymiany, współpracy i tworzenia sieci kontaktów osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych, decydentów i naukowców na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym, europejskim i międzynarodowym.

—	W kontekście pracy z młodzieżą promowały, w stosownych przypadkach, rozwijanie systematycznych ocen umiejętności i kompetencji na potrzeby wszelkich form szkolenia mających służyć nabyciu wiedzy i uaktualnieniu umiejętności.

ZACHĘCAJĄ PRZEDSTAWICIELI SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO ZAJMUJĄCYCH SIĘ PROBLEMATYKĄ MŁODZIEŻOWĄ, BY:

—	Zwiększali dostępność pracy z młodzieżą dla wszystkich dzieci i młodych ludzi, zwłaszcza dla osób o mniejszych szansach.

—	Propagowali różne formy szkolenia osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych zajmujących się w społeczeństwie obywatelskim problematyką młodzieżową, po to by zagwarantować dobrą jakość tej pracy.

—

Ocenili istniejące sposoby podejścia do pracy z młodzieżą oraz praktyki i metody w tym zakresie, a także stale inwestowali w ich nowatorski rozwój, przygotowując nowe inicjatywy i działania oparte na rzeczywistych życiowych doświadczeniach dzieci, młodzieży oraz osób pracujących z młodzieżą i liderów młodzieżowych.

—	Dokonywali wymiany informacji i wzorcowych rozwiązań, współpracowali ze sobą i tworzyli sieci kontaktów na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim.

PODKREŚLAJĄ, ŻE WAŻNE JEST, BY:

W kontekście realizacji strategii „Europa 2020” na rzecz konkurencyjnej, zrównoważonej Europy sprzyjającej włączeniu społecznemu:

—	uznać zasadniczą rolę pracy z młodzieżą jako narzędzia oferującego wszystkim młodym ludziom możliwość uczenia się pozaformalnego,

—

zadbać o pełne uwzględnienie pracy z młodzieżą w inicjatywie „Mobilna młodzież” oraz w innych programach/politykach mających wyposażyć wszystkich młodych ludzi – szczególnie tych o mniejszych szansach – w stosowne umiejętności i kompetencje kluczowe, które będą niezbędne w życiu społecznym i gospodarczym od roku 2020.

(1) Dz.U. L 327 z 24.11.2006, s. 30.

(2) Dok. EUCO 13/10.

(3) Obszary te to: kształcenie i szkolenie, zatrudnienie i przedsiębiorczość, zdrowie i dobra kondycja, zaangażowanie, wolontariat, włączenie społeczne, młodzież i świat oraz kreatywność i kultura.

ZAŁĄCZNIK

Tło polityczne

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 14 grudnia 2000 r. w sprawie włączenia społecznego młodzieży (1).

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 14 lutego 2002 r. w sprawie wartości dodanej wolontariatu młodzieży w kontekście rozwijania działania Wspólnoty na rzecz młodzieży (2).

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie społecznej integracji młodzieży (3).

Rezolucja Rady i zgromadzonych w Radzie przedstawicieli rządów państw członkowskich dotycząca uznawania wartości kształcenia nieformalnego i incydentalnego wśród młodzieży europejskiej (4).

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach.

Zalecenie Rady z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie mobilności młodych wolontariuszy w Unii Europejskiej (5).

Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1098/2008/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie Europejskiego Roku Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym (2010) (6).

Decyzja Rady 2010/37/WE z dnia 27 listopada 2009 r. w sprawie Europejskiego Roku Wolontariatu Propagującego Aktywność Obywatelską (rok 2011) (7).

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie pt. „Aktywne włączanie młodzieży: walka z bezrobociem i ubóstwem” (8).

Konkluzje Rady z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie kompetencji pomagających uczyć się przez całe życie i sprzyjających nowym umiejętnościom w nowych miejscach pracy (9).

Komunikat Komisji pt. „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (10).

Rezolucja Rady Europy w sprawie polityki młodzieżowej (11).

(1) Dz.U. C 374 z 28.12.2000, s. 5.

(2) Dz.U. C 50 z 23.2.2002, s. 3.

(3) Dok. 9601/04.

(4) Dz.U. C 168 z 20.7.2006, s. 1.

(5) Dz.U. C 319 z 13.12.2008, s. 8.

(6) Dz.U. L 298 z 7.11.2008, s. 20.

(7) Dz.U. L 17 z 22.1.2010, s. 43.

(8) Dz.U. C 137 z 27.5.2010, s. 1.

(9) Dz.U. C 135 z 26.5.2010, s. 8.

(10) COM(2010) 2020 wersja ostateczna.

(11) Rezolucja CM/Res (2008)23. Przyjęta przez Komitet Ministrów w dniu 25 listopada 2008 r. na 1042. posiedzeniu wiceministrów.

4.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/6

Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE

Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2010/C 327/02

Data przyjęcia decyzji

26.5.2010

Numer środka pomocy państwa

N 726/09

Państwo członkowskie

Belgia

Region

—

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Projet d’aide à la restructuration des activités fret de la SNCB

Voorgenomen herstructureringssteun ten behoeve van de goederenactiviteiten van de NMBS

Podstawa prawna

Décisions des conseils d’administration de la SNCB Holding et de la SNCB

Beslissingen van de raad van bestuur van NMBS-holding en NMBS

Rodzaj środka pomocy

Pomoc indywidualna

Cel pomocy

Restrukturyzacja przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji

Forma pomocy

Inne formy pozyskiwania kapitału

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 355 mln EUR

Intensywność pomocy

—

Czas trwania

30.6.2010–31.12.2014

Sektory gospodarki

Transport kolejowy

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Ministère de la Fonction publique et des entreprises publiques

Rue Royale 180

1000 Bruxelles

BELGIQUE

Ministerie van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven

Koningstraat 180

1000 Brussel

BELGÏE

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

30.9.2010

Numer środka pomocy państwa

N 67/10

Państwo członkowskie

Litwa

Region

—

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

JSC Toksika

Podstawa prawna

2007–2013 m. Sanglaudos skatinimo veiksmų programa – Lietuvos Respublikos Vyriausybes 2008 m. liepos 23 d. nutarimas Nr. 787

„Dėl Sanglaudos skatinimo veiksmų programos priedo partvirtinimo“ – Aplinkos ministro įsakymo projektas dėl finansavimo sąlygų aprašo

patvirtinimo priemonei „Atliekų tvarkymo sistemos sukūrimas“

Rodzaj środka pomocy

Pomoc indywidualna

Cel pomocy

Rozwój regionalny

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 5,711 mln LTL

Intensywność pomocy

50 %

Czas trwania

1.12.2010–31.12.2011

Sektory gospodarki

Działalność usługowa

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Lietuvos Respublikos Aplinkos ministerija

A. Jakšto g. 4/9

LT-01105 Vilnius

LIETUVA/LITHUANIA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

21.10.2010

Numer środka pomocy państwa

N 120/10

Państwo członkowskie

Hiszpania

Region

Andalucia

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Ayudas para la promoción del tejido profesional del Flamenco en Andalucía

Podstawa prawna

Proyecto de Orden por la que se establecen las bases reguladoras de la convocatoria de concesión por la Empresa Pública de Gestión de Programas Culturales, de subvenciones en el año … para la promoción del tejido profesional del Flamenco en Andalucía

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Promowanie kultury

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy 0,6 mln EUR

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 3,6 mln EUR

Intensywność pomocy

100 %

Czas trwania

2010–2015

Sektory gospodarki

Działalność związana z kulturą, rekreacją i sportem

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Junta de Andalucía

Plaza de la Contratación, 3

41071 Sevilla

ESPAÑA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

19.10.2010

Numer środka pomocy państwa

N 286/10

Państwo członkowskie

Finlandia

Region

Pohjois-Pohjanmaa

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Finavia Oyj/Abp (Oulun lentoasema/Uleåborgs flygplats)

Podstawa prawna

Valtionavustuslaki 27.7.2001/688/Statsunderstödslag 27.7.2001/688

Rodzaj środka pomocy

Pomoc indywidualna

Cel pomocy

Rozwój sektorowy, Rozwój regionalny

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 12 mln EUR

Intensywność pomocy

57 %

Czas trwania

1.9.2010–31.12.2011

Sektory gospodarki

Transport lotniczy

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Liikenne- ja viestintäministeriö

PL 31

FI-00023 Valtioneuvosto

SUOMI/FINLAND

Kommunikationsministeriet

PB 31

FI-00023 Statsrådet

SUOMI/FINLAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

10.11.2010

Numer środka pomocy państwa

N 420/10

Państwo członkowskie

Hiszpania

Region

País Vasco

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Ayudas para la realización, durante el ejercicio 2010, de programas o actividades culturales particulares de ámbito supramunicipal

Podstawa prawna

Orden de 10 de Diciembre de 2009, de la Consejera de Cultura, por la que se regula el régimen de concesión de subvenciones para la realización, durante el ejercicio 2010, de programas o actividades culturales particulares de ámbito supramunicipal

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Promowanie kultury

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu: 664 500 EUR

Intensywność pomocy

60 %

Czas trwania

Do 31.12.2010

Sektory gospodarki

Działalność związana z kulturą, rekreacją i sportem

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Departamento de Cultura del Gobierno Vasco

C/ Donostia, 1

01010 Vitoria-Gasteiz

Álava — País Vasco

ESPAÑA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

4.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/11

Konkluzje Rady z dnia 19 listopada 2010 r. w sprawie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju

2010/C 327/05

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

MAJĄC NA UWADZE:

Strategię UE na rzecz zrównoważonego rozwoju, pierwotnie przyjętą w Göteborgu w 2001 roku (1), a następnie zweryfikowaną w roku 2006 i 2009 (2), pozwalającą realizować długofalową wizję zrównoważonego rozwoju (który łączy w sobie wzrost gospodarczy, spójność społeczną i ochronę środowiska) i eksponującą rolę edukacji w propagowaniu zmiany zachowań i zapewnianiu wszystkim obywatelom kompetencji kluczowych potrzebnych do wypracowania zrównoważonego rozwoju.

Fakt ustanowienia przez ONZ dekady edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju (2005–2014), kiedy to starano by się uwzględniać we wszelkiego rodzaju edukacji i uczeniu się zasady, wartości i wzorcowe zachowania z dziedziny zrównoważonego rozwoju (3), oraz światową konferencję UNESCO w Berlinie w 2009 roku w sprawie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, kiedy to w deklaracji końcowej przyznano, że inwestowanie w tego typu edukację jest inwestycją przyszłościową, a w niektórych przypadkach nawet ratującą życie (4).

Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (5), w którym to zaleceniu zaapelowano do państw członkowskich o dopilnowanie, by każdy obywatel posiadał kompetencje kluczowe pozwalające mu łatwo dostosowywać się do ewoluującego świata o licznych wzajemnych powiązaniach. Osiem przedstawionych tam kompetencji kluczowych wzajemnie się uzupełnia i opiera na umiejętnościach takich jak krytyczne myślenie, rozwiązywanie problemów, kreatywność, podejmowanie inicjatywy oraz decyzyjność – z których wszystkie są niezbędne do osiągnięcia celów z dziedziny zrównoważonego rozwoju. Szczególne znaczenie w tym kontekście mają podstawowe kompetencje z zakresu nauk przyrodniczych i technicznych oraz kompetencje społeczne i obywatelskie.

Strategiczne ramy europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (6), w których podkreślono, że kształcenie i szkolenie mogą w zasadniczy sposób pomóc Europie i jej obywatelom sprostać wielu obecnym i przyszłym wyzwaniom społeczno-gospodarczym, demograficznym, ekologicznym i technologicznym.

Strategię „Europa 2020” na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego (7), która jest próbą przekształcenia UE w inteligentną i zrównoważoną gospodarkę – sprzyjającą włączeniu społecznemu i zdolną zapewnić wysoki poziom zatrudnienia, wydajności i spójności społecznej – i która eksponuje kształcenie i szkolenie jako dziedzinę mogącą mieć w tym duży udział.

STWIERDZA, ŻE:

Na progu XXI wieku Unia Europejska stoi przed licznymi przenikającymi się wyzwaniami, do których należą: gospodarcze i społeczne skutki globalnego kryzysu finansowego, zmiana klimatu, kurczenie się zasobów wody i energii, zanik bioróżnorodności, a także zagrożenia w dziedzinie bezpieczeństwa żywnościowego i zdrowia.

W stale ewoluującym świecie wszyscy obywatele UE powinni posiadać wiedzę, umiejętności i nastawienie potrzebne, by zrozumieć i pokonać wyzwania i zawiłości dzisiejszego życia, by zdawać sobie sprawę z ich efektów środowiskowych, społecznych, kulturowych i gospodarczych oraz by móc sprostać obowiązkom wobec świata.

W sprawozdaniu z roku 2010 pt. Skills for Green Jobs (Umiejętności potrzebne w ekologicznych miejscach pracy) (8) podkreślono, że w przyszłości każde stanowisko pracy będzie musiało sprzyjać coraz efektywniejszemu gospodarowaniu zasobami oraz że rozwój gospodarki niskoemisyjnej będzie wymagał raczej doskonalenia obecnych umiejętności i włączania problematyki zrównoważonego rozwoju do istniejących obszarów nauki niż rozwijania specjalnych umiejętności ekologicznych.

Aby ukształtować społeczeństwo zorientowane na zrównoważony rozwój, niezbędna jest edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju realizowana w kontekście uczenia się przez całe życie; wskazane byłoby, aby odbywała się ona na wszystkich szczeblach kształcenia i szkolenia formalnego oraz uczenia się pozaformalnego i nieformalnego.

PODKREŚLA, ŻE:

1.	Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju może w istotny sposób pomóc w pomyślnym wdrożeniu zarówno strategii UE na rzecz zrównoważonego rozwoju, jak i nowej strategii „Europa 2020”.

Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju ma przede wszystkim wyposażyć poszczególne osoby i grupy w wiedzę, umiejętności i postawy potrzebne do świadomego podejmowania decyzji, które pozwolą ukształtować i zachować świat tak, by obecne pokolenie i pokolenia przyszłe chciały w nim żyć i pracować. Kluczowa rola w rozwijaniu i stymulowaniu takich kompetencji przypada instytucjom edukacyjnym, społecznościom lokalnym, społeczeństwu obywatelskiemu i pracodawcom.

Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju zasadniczo ma kształtować nasze myślenie o dzisiejszym złożonym świecie i nasze zachowanie. Ma propagować wartości, zasady i wzorce zachowań, które pomogą ludziom skutecznie i śmiało reagować na obecne i nowe wyzwania. Dotyczy więc wszystkich szczebli kształcenia i szkolenia – i to w sposób, który czasem wykracza poza proste włączenie nowego przedmiotu „zrównoważony rozwój” do programu nauczania.

4.	Zrównoważony rozwój może odegrać ważną rolę w krajowych strategiach uczenia się przez całe życie i może sprzyjać podnoszeniu jakości kształcenia i szkolenia na wszystkich szczeblach.

UWAŻA, ŻE:

Aby Europa i świat mogły się rozwijać w sposób bardziej zrównoważony, potrzeba edukacji. Edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju należy uznać za kluczową w procesie uczenia się przez całe życie i w stosownym przypadku uwzględnić ją na wszystkich szczeblach i we wszystkich kontekstach kształcenia i szkolenia, tak by obywatele umieli lepiej radzić sobie z nadchodzącymi, nieprzewidywalnymi problemami i potrafili w wielu różnych sytuacjach życiowych znajdować dla tych problemów długofalowe rozwiązania.

2.	Należy w sposób wyważony i zintegrowany poświęcić uwagę wszystkim trzem elementom zrównoważonego rozwoju: gospodarczemu, społecznemu i ekologicznemu.

W wielu państwach członkowskich elementy edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju już pojawiają się w ramach edukacji ekologicznej, ogólnej, zdrowotnej, na rzecz pokoju, obywatelskiej, dotyczącej praw człowieka, konsumenckiej, finansowej oraz na rzecz rozwoju, co stanowi punkt wyjścia do włączania zrównoważonego rozwoju w kontekst uczenia się przez całe życie.

4.	Zasadniczą sprawą jest to, aby społeczeństwo wiedziało o zrównoważonym rozwoju i o stosownej edukacji oraz aby rozumiało ich sens.

Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju powinna bazować na interdyscyplinarnym uczeniu się, opartym na wartościach, promującym myślenie i nauczanie systemowe oraz rozwijającym nową wiedzę, nowe umiejętności i nowe postawy. Powinna zwracać uwagę na kreatywne myślenie, innowacyjność i dalekosiężne patrzenie, a zwłaszcza na naszą odpowiedzialność wobec przyszłych pokoleń. Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju to nie samodzielny przedmiot, ale ogół podstawowych zasad i wartości, takich jak sprawiedliwość, równość, tolerancja, samowystarczalność i odpowiedzialność (9), które należy przekazywać horyzontalnie. Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju może także pomóc w rozwijaniu kompetencji zwiększających szanse na zatrudnienie. Ponieważ umiejętności związane ze zrównoważonym rozwojem najskuteczniej nabywa się poprzez doświadczenie, proces uczenia się powinien być jak najbardziej nakierowany na inkluzywne uczenie się, działanie i motywację.

6.	Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju – ze względu na swoją złożoność i szeroki zasięg – może być szczególnie użyteczna w kształtowaniu przekrojowych kompetencji kluczowych […].

Nauczając o zrównoważonym rozwoju, uwzględnić należy szczebel kształcenia i mieć na względzie konkretny kontekst. W przedszkolu można zacząć od rozwijania u dzieci podstawowych wartości, postaw i wiedzy, które posłużą później za podstawę do dalszej nauki w tej dziedzinie. Na poziomie szkoły podstawowej i średniej I stopnia można skupić się na poszerzaniu świadomości i rozwijaniu kompetencji kluczowych i dostosować edukację do konkretnego kontekstu i dalszych etapów nauki. W ramach kształcenia i szkolenia zawodowego oraz szkolnictwa wyższego należy położyć większy nacisk na tę edukację i skoncentrować się na rozwijaniu konkretniejszych umiejętności i kompetencji potrzebnych w różnych zawodach oraz na problemach takich jak odpowiedzialne podejmowanie decyzji indywidualnych i grupowych czy społeczna odpowiedzialność biznesu.

Kluczową rolę w kształtowaniu zapatrywań na edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju i w określaniu, jak konkretnie wdrażać ją w szkołach, w instytucjach kształcenia i szkolenia zawodowego oraz w instytucjach szkolnictwa wyższego, powinno odegrać kształcenie i doskonalenie zawodowe nauczycieli. Zależnie od przedmiotu nauczyciele i szkoleniowcy wszystkich szczebli kształcenia i szkolenia napotkają różne specyficzne wyzwania pedagogiczne w nauczaniu tak przekrojowego przedmiotu, jakim jest edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju, i dlatego będą potrzebować odpowiednich szkoleń.

Podejście do edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, które będzie zorientowane na „szkołę jako całość”, może pomóc ukierunkowywać motywację i zaangażowanie wszystkich uczących się, rozwijać krytyczne myślenie i ogólnie podnosić wyniki w nauce. Instytucje edukacyjne wszystkich szczebli same powinny starać się ucieleśniać idee zrównoważonego rozwoju i służyć za wzór: wcielać w życie – w strategii i praktyce – zasady zrównoważonego rozwoju, np. oszczędzać energię, budować i pracować z użyciem zasobów naturalnych oraz stosować zrównoważoną politykę zakupową i konsumencką. W kontekście szkolnym wymaga to aktywnego udziału wszystkich zainteresowanych stron: kadry kierowniczej, nauczycieli, uczniów, rady szkoły, personelu administracyjnego i pomocniczego, rodziców, organizacji pozarządowych, społeczności lokalnej i lokalnych przedsiębiorstw.

ZWRACA SIĘ ZATEM DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:

Zastosowały odpowiednie środki na właściwym szczeblu odpowiedzialności – lokalnym, regionalnym lub krajowym – by zachęcić do dalszego opracowania i wdrożenia edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju i do uwzględnienia jej w systemie kształcenia i szkolenia wszystkich szczebli: zarówno w uczeniu się formalnym, jak i pozaformalnym i nieformalnym. Środki te mogą polegać zwłaszcza na:

dopilnowywaniu, by edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju otrzymała wsparcie polityczne, prawne, instytucjonalne i operacyjne, a zwłaszcza by:

—	stała się ona elementem krajowych strategii uczenia się przez całe życie, nakierowanym na osobisty, społeczny i zawodowy rozwój obywateli,

—	w stosownym przypadku była włączana do programów nauczania,

—	na wszystkich szczeblach edukacji wypracowane zostało i było stosowane interdyscyplinarne i ogólnoprogramowe podejście do problemów zrównoważonego rozwoju,

—	aktywnie promowano i wspierano podejście typu „szkoła jako całość” do edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, m.in. usuwając bariery wobec instytucji, które w zrównoważony sposób korzystają ze swoich zasobów.

dbaniu, by nauczyciele, szkoleniowcy, personel i kadra kierownicza szkół mieli świadomość, wiedzę i kompetencje pozwalające im w ramach stosowanego podejścia do nauczania i zarządzania promować i wprowadzać w życie zasady, na których opiera się edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju – zwłaszcza poprzez:

—

dopilnowywanie, by nauczyciele, szkoleniowcy i członkowie kadry kierowniczej szkół wszystkich szczebli kształcenia i szkolenia byli bardziej świadomi znaczenia edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju oraz korzyści ze stosowania jej jako narzędzia szczególnie użytecznego w promowaniu przekrojowych kompetencji kluczowych,

—	dopilnowywanie, by podczas kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczyciele i szkoleniowcy byli odpowiednio przygotowywani do przekazywania złożonych kwestii związanych z edukacją na rzecz zrównoważonego rozwoju, oraz zapewnianie im stosownych i nowoczesnych narzędzi i materiałów dydaktycznych,

—	zachęcanie nauczycieli z tej samej placówki do współpracy multi- i interdyscyplinarnej mającej promować nauczanie i uczenie się przekrojowej problematyki związanej ze zrównoważonym rozwojem,

—	zachęcanie nauczycieli z różnych placówek do tworzenia sieci, w tym sieci internetowych, po to by zapewnić stałe rozwijanie i wymianę nowych pomysłów w dziedzinie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju,

—	dbanie o współpracę z rodzicami, społecznością lokalną i ze wszystkimi innymi stosownymi stronami oraz o ich większe zaangażowanie.

ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, BY W RAMACH SWOICH KOMPETENCJI:

Wspierały edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju i promowały niniejsze konkluzje Rady:

i)	upowszechniając tę edukację w ramach strategii UE na rzecz zrównoważonego rozwoju i strategii „Europa 2020”;

ii)	promując badania nad edukacją na rzecz zrównoważonego rozwoju i wiedzę o niej, zwłaszcza w dziedzinach, w których brakuje doświadczeń czy dowodów, np. w kształceniu i szkoleniu zawodowym i szkolnictwie wyższym;

iii)

promując tworzenie sieci między instytucjami edukacyjnymi w kwestiach edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, optymalnie wykorzystując istniejące sieci i pogłębiając współpracę w przedmiotowej sprawie na wszystkich szczeblach poprzez tworzenie partnerstw, w tym zachęcając do:

—	krajowej i transgranicznej współpracy szkół,

—	partnerstw między instytucjami edukacyjnymi, przedsiębiorstwami i/lub organizacjami pozarządowymi,

—	tworzenia sieci naukowców zajmujących się edukacją na rzecz zrównoważonego rozwoju;

iv)	identyfikując i rejestrując sprawdzone rozwiązania w specjalnym kompendium na stronie internetowej „Knowledge System for Lifelong Learning” (Źródło wiedzy o uczeniu się przez całe życie) (10);

v)	ujmując edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju wśród priorytetów programu „Uczenie się przez całe życie” i innych stosownych obecnych i przyszłych programów;

vi)

optymalnie korzystając z Europejskiego Roku Wolontariatu (2011) i skupiając się przy tym na edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju i na partnerstwach między instytucjami edukacyjnymi, przedsiębiorstwami a organizacjami pozarządowymi oraz na większym eksponowaniu sprawdzonych rozwiązań wolontariackich na tym polu;

vii)	biorąc pod uwagę możliwość uznania edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju za jeden z priorytetów następnego cyklu roboczego w kontekście strategicznych ram współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020).

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY:

Pomogła państwom członkowskim wspierać edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju oraz promowała niniejsze konkluzje Rady:

organizując partnerską wymianę doświadczeń na temat konkretnych aspektów edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju (np. na temat szkolenia nauczycieli, podejścia typu „szkoła jako całość” oraz partnerstw na rzecz tej edukacji), po to by można było opracować przewodnik i wytyczne dla placówek edukacyjnych i nauczycieli;

ii)	zacieśniając współpracę w dziedzinie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju z innymi instytucjami międzynarodowymi, zwłaszcza z UNESCO i Europejską Komisją Gospodarczą ONZ.

(1) Konkluzje Rady Europejskiej z 15–16 czerwca 2001 r. (SN 200/01).

(2) Odpowiednio dok. 10917/06 i 16818/09.

(3) www.unesco.org/eu/esd

(4) www.esd-world-conference-2009.org

(5) Dz.U. L 394 z 30.12.2006.

(6) Dz.U. C 119 z 28.5.2009.

(7) Konkluzje Rady Europejskiej z 25–26 marca 2010 r. (EUCO 7/1/10 REV 1).

(8) Cedefop: Skills for Green Jobs, Luksemburg: Urząd Publikacji Unii Europejskiej 2010.

(9) Zob. deklaracja bońska, pkt 8 (http://www.esd-world-conference-2009.org/fileadmin/download/ESD2009_BonnDeclaration080409.pdf).

(10) www.kslll.net

4.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/15

Kursy walutowe euro (1)

3 grudnia 2010 r.

2010/C 327/06

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3246
JPY	Jen	110,86
DKK	Korona duńska	7,4529
GBP	Funt szterling	0,84800
SEK	Korona szwedzka	9,1265
CHF	Frank szwajcarski	1,3143
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,0050
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,018
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	278,03
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7097
PLN	Złoty polski	3,9952
RON	Lej rumuński	4,3073
TRY	Lir turecki	1,9813
AUD	Dolar australijski	1,3508
CAD	Dolar kanadyjski	1,3269
HKD	Dolar hong kong	10,2846
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7519
SGD	Dolar singapurski	1,7315
KRW	Won	1 503,92
ZAR	Rand	9,1605
CNY	Yuan renminbi	8,8262
HRK	Kuna chorwacka	7,3775
IDR	Rupia indonezyjska	11 924,57
MYR	Ringgit malezyjski	4,1698
PHP	Peso filipińskie	58,062
RUB	Rubel rosyjski	41,4745
THB	Bat tajlandzki	39,811
BRL	Real	2,2530
MXN	Peso meksykańskie	16,3389
INR	Rupia indyjska	59,7360

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

4.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/23

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu octanu winylu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki

2010/C 327/14

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), zawierającą zarzut istnienia dumpingu w przywozie octanu winylu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, który powoduje istotną szkodę dla przemysłu unijnego.

1. Skarga

Skarga została złożona w dniu 22 października 2010 r. przez Ineos Oxide Ltd („skarżący”), producenta unijnego reprezentującego znaczną część, w tym przypadku ponad 25 %, ogólnej produkcji unijnej octanu winylu.

2. Produkt objęty dochodzeniem

Niniejsze dochodzenie dotyczy octanu winylu („produkt objęty dochodzeniem”).

3. Zarzut dumpingu (2)

Produktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest produkt objęty dochodzeniem pochodzący ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („państwo, którego dotyczy postępowanie”) obecnie objęty kodami CN 2915 32 00. Powyższy kod CN podany jest jedynie w celach informacyjnych.

Zarzut dumpingu jest oparty na porównaniu cen krajowych z cenami eksportowymi (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Obliczony na tej podstawie margines dumpingu jest znaczny w odniesieniu do kraju wywozu, którego dotyczy postępowanie.

4. Zarzut spowodowania szkody

Skarżący przedstawił dowody świadczące o tym, że przywóz produktu objętego dochodzeniem z kraju, którego dotyczy postępowanie, ogólnie wzrósł w wartościach bezwzględnych i wzrósł jego udział w rynku.

Dowody prima facie przedstawione przez skarżącego wskazują, że ilość i ceny przywożonego produktu objętego dochodzeniem mają, oprócz innych skutków, negatywny wpływ na ilości sprzedawane przez przemysł unijny oraz na jego udział w rynku, co ma znaczące niekorzystne skutki dla ogólnych wyników, sytuacji finansowej i zatrudnienia w przemyśle unijnym.

5. Procedura

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i ustaleniu, że skarga została złożona przez przemysł unijny lub w jego imieniu oraz że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania, Komisja niniejszym wszczyna dochodzenie zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego.

W dochodzeniu zostanie ustalone, czy produkt objęty dochodzeniem pochodzący z państwa, którego dotyczy postępowanie, jest sprzedawany po cenach dumpingowych i czy dumping ten spowodował szkodę dla przemysłu unijnego. W przypadku ustalenia wspomnianych faktów w dochodzeniu zostanie zbadane, czy wprowadzenie środków leży w interesie Unii.

5.1. Procedura dotycząca stwierdzenia dumpingu

Wzywa się producentów eksportujących (3) produktu objętego dochodzeniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, do udziału w dochodzeniu Komisji.

5.1.1. Dochodzenie dotyczące producentów eksportujących

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, Komisja prześle kwestionariusze do znanych producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, do wszystkich znanych zrzeszeń producentów eksportujących oraz do władz państwa, którego dotyczy postępowanie. Wszystkich producentów eksportujących oraz ich zrzeszenia wzywa się do nawiązania kontaktu z Komisją, za pośrednictwem faksu lub poczty elektronicznej, w celu zgłoszenia się i złożenia wniosku o kwestionariusz, w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 15 dni po opublikowaniu niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie określono inaczej.

Producenci eksportujący oraz ich zrzeszenia muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie określono inaczej.

Wypełniony kwestionariusz zawiera informacje m.in. na temat struktury przedsiębiorstw(-a) producenta eksportującego, działalności przedsiębiorstw(-a) w związku z produktem objętym dochodzeniem, kosztów produkcji, sprzedaży produktu objętego dochodzeniem na rynku państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w Unii.

5.1.2. Dochodzenie dotyczące importerów niepowiązanych (4), (5)

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę importerów niepowiązanych uczestniczących w postępowaniu oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem, Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę importerów niepowiązanych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy importerzy niepowiązani lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji następujące informacje na temat ich przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw:

—	nazwa, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu oraz dane osoby wyznaczonej do kontaktów,

—	dokładne określenie działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem,

—	łączne obroty w okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2010 r., który to okres będzie okresem objętym dochodzeniem dotyczącym produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie,

—	wielkość w tonach i wartość w euro przywozu do Unii i odsprzedaży dokonanej na rynku unijnym w okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2010 r.,

—	nazwy i dokładne określenie działalności wszystkich przedsiębiorstw powiązanych (6) uczestniczących w produkcji lub sprzedaży produktu objętego dochodzeniem,

—	wszelkie inne istotne informacje, które mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

Poprzez przekazanie wyżej wspomnianych informacji przedsiębiorstwo wyraża zgodę na ewentualne włączenie go do próby. Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie włączone do próby, będzie to dla niego oznaczać konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz wyrażenie zgody na wizytę na jego terenie w celu weryfikacji udzielonych odpowiedzi („weryfikacja na miejscu”). W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie wyrazi zgody na ewentualne włączenie go do próby, zostanie uznane za podmiot niewspółpracujący w dochodzeniu. Ustalenia Komisji dotyczące niewspółpracujących importerów opierają się na dostępnych faktach, a ich wynik może być dla takiej strony mniej korzystny niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

W celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby importerów niepowiązanych Komisja może ponadto skontaktować się z wszystkimi znanymi zrzeszeniami importerów.

Inne istotne informacje dotyczące doboru próby, poza informacjami, do których przedłożenia wzywa się powyżej, muszą zostać zgłoszone przez zainteresowane strony w terminie 21 dni od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby importerów może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży w Unii, którą to sprzedaż można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych importerów niepowiązanych i zrzeszenia importerów.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do importerów niepowiązanych włączonych do próby oraz do wszelkich znanych zrzeszeń importerów. Strony muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej. Wypełniony kwestionariusz będzie zawierał informacje m.in. o strukturze ich przedsiębiorstw(-a), rodzaju działalności przedsiębiorstw(-a) w związku z produktem objętym dochodzeniem oraz o sprzedaży produktu objętego dochodzeniem.

5.2. Procedura dotycząca ustalenia szkody

Przez szkodę rozumie się istotną szkodę dla przemysłu unijnego lub zagrożenie wystąpieniem istotnej szkody dla przemysłu lub znaczne opóźnienie powstawania takiego przemysłu. Ustalenie szkody odbywa się na podstawie zebranych dowodów, po dokonaniu obiektywnej oceny wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i jego wpływu na ceny na rynku Unii oraz wpływu tego przywozu na przemysł unijny. W celu ustalenia, czy przemysł unijny doznał istotnej szkody, wzywa się producentów unijnych produktu objętego dochodzeniem do udziału w dochodzeniu Komisji

5.2.1. Dochodzenie dotyczące producentów unijnych

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia w odniesieniu do producentów unijnych Komisja prześle kwestionariusze do znanych producentów unijnych oraz do wszelkich znanych zrzeszeń tych producentów. Wszystkich producentów unijnych oraz ich zrzeszenia wzywa się do nawiązania kontaktu z Komisją, za pośrednictwem faksu lub poczty elektronicznej, w celu zgłoszenia się oraz aby zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza, w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 15 dni po opublikowaniu niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie określono inaczej.

Producenci unijni oraz ich zrzeszenia muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie określono inaczej. Wypełniony kwestionariusz będzie zawierał informacje m.in. o strukturze ich przedsiębiorstw(-a), sytuacji finansowej przedsiębiorstw(-a), rodzaju działalności przedsiębiorstw(-a) w związku z produktem objętym dochodzeniem oraz o kosztach produkcji i o sprzedaży produktu objętego dochodzeniem.

5.3. Procedura oceny interesu Unii

W przypadku stwierdzenia dumpingu i ustalenia, że spowodował on szkodę, zapadnie decyzja co do tego, czy przyjęcie środków antydumpingowych byłoby sprzeczne z interesem Unii na gruncie art. 21 rozporządzenia podstawowego. Producenci unijni, importerzy, reprezentujące ich zrzeszenia, użytkownicy i ich reprezentatywne organizacje użytkowników oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie są proszeni o zgłoszenie się do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Aby wziąć udział w dochodzeniu, reprezentatywne organizacje konsumenckie muszą udowodnić, w tym samym terminie, istnienie obiektywnego związku pomiędzy swoją działalnością a produktem objętym dochodzeniem.

Strony, które zgłosiły się w powyższym terminie mogą przekazać Komisji informacje dotyczące zgodności wprowadzenia środków z interesem Unii w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Informacje mogą być dostarczane w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie opracowanego przez Komisję kwestionariusza. W każdym przypadku informacje przedstawione zgodnie z art. 21 zostaną uwzględnione wyłącznie wtedy, gdy będą poparte udokumentowanymi informacjami w momencie ich przedstawienia.

5.4. Inne oświadczenia pisemne

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu, wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii, a także informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające powinny wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.5. Możliwość przesłuchania przez służby Komisji prowadzące dochodzenie

Wszystkie zainteresowane strony mogą wystąpić o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie. Wszystkie wnioski o przesłuchanie należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie powinny być składane w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

5.6. Procedura składania oświadczeń pisemnych i przesyłania wypełnionych kwestionariuszy oraz korespondencji

Wszelkie oświadczenia, w tym informacje przedstawiane w związku z doborem próby, wypełnione kwestionariusze i aktualizacje zawartych w nich informacji, składane przez zainteresowane strony, należy składać na piśmie, zarówno na papierze, jak i w formie elektronicznej, oraz należy w nich wskazać nazwę, adres, adres e-mail, numery telefonu i faksu zainteresowanej strony. Jeżeli zainteresowana strona ze względów technicznych nie może złożyć swoich oświadczeń i wniosków w formie elektronicznej, musi niezwłocznie powiadomić o tym Komisję.

Wszystkie pisemne oświadczenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony należy oznakować „Limited” (7), jeżeli wnioskowano o traktowanie tych dokumentów na zasadzie poufności.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony przedstawiające informacje „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „Do wglądu zainteresowanych stron”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, żeby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli zainteresowana strona przekazująca poufne informacje nie dostarczy ich niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, takie poufne informacje mogą zostać pominięte.

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N-105 04/092

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

6. Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń tymczasowych lub końcowych, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

7. Rzecznik praw stron

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

Wniosek o przesłuchanie przez rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie powinny być składane w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron, pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów w kwestiach związanych z dochodzeniem, takich jak dumping, szkoda, związek przyczynowy oraz interes Unii. Przesłuchanie takie może odbyć się, co do zasady, najpóźniej w końcu czwartego tygodnia następującego po ujawnieniu tymczasowych ustaleń.

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu: (http://ec.europa.eu/trade/issues/respectrules/ho/index_en.htm).

8. Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, w terminie 15 miesięcy począwszy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, tymczasowe środki mogą zostać wprowadzone nie później niż 9 miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

9. Przetwarzanie danych osobowych

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (8).

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dumping polega na sprzedaży produktu na wywóz („produktu objętego postępowaniem”) po cenie poniżej jego „wartości normalnej”. Jako wartość normalną zwykle przyjmuje się porównywalną cenę produktu „podobnego” na rynku krajowym państwa wywozu. Przez „produkt podobny” rozumie się produkt, który przypomina pod wszystkimi względami produkt objęty postępowaniem lub, przy braku takiego produktu, produkt zbliżony do produktu objętego postępowaniem.

(3) Producentem eksportującym jest każde przedsiębiorstwo w państwach, których dotyczy postępowanie, które to przedsiębiorstwo produkuje i wywozi produkt objęty dochodzeniem na rynek Unii, pośrednio lub za pośrednictwem strony trzeciej, w tym każde z powiązanych z nim przedsiębiorstw uczestniczących w produkcji, sprzedaży krajowej lub wywozie produktu objętego postępowaniem. Nieprodukujący eksporterzy nie są zwykle uprawnieni do indywidualnej stawki cła.

(4) Do próby mogą zostać włączeni tylko importerzy niepowiązani z producentami eksportującymi. Importerzy powiązani z producentami eksportującymi muszą wypełnić załącznik 1 do kwestionariusza dla tych producentów eksportujących. Definicja strony powiązanej znajduje się w przypisie 6.

(5) Dane przekazane przez niepowiązanych importerów mogą być wykorzystane także w związku z innymi aspektami niniejszego dochodzenia niż stwierdzenie dumpingu.

(6) Zgodnie z art. 143 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 dotyczącego wykonania Wspólnotowego kodeksu celnego, za powiązane uznaje się osoby tylko, gdy: a) jedna jest urzędnikiem lub dyrektorem w firmie drugiej osoby; b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej; c) są one pracodawcą i pracobiorcą; d) dowolna osoba, bezpośrednio lub pośrednio, jest właścicielem co najmniej 5 % akcji lub udziałów z prawem głosu obu osób lub co najmniej 5 % takich akcji lub udziałów kontroluje bądź posiada; e) jedna z osób bezpośrednio bądź pośrednio kontroluje drugą; f) obie znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby; g) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, trzecią osobę; lub h) są członkami rodziny. Za członków rodziny uważa się wyłącznie osoby pozostające ze sobą w którymkolwiek z wymienionych poniżej stosunków: (i) mąż i żona; (ii) rodzice i dzieci; (iii) bracia i siostry (rodzeni lub przyrodni); (iv) dziadkowie i wnuki; (v) wujek lub ciotka i bratanek lub siostrzeniec oraz bratanica lub siostrzenica; (iv) teściowie i zięć lub synowa; (vii) szwagier i szwagierka (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1). W tym kontekście „osoba” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną.

(7) Niniejszy dokument jest poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(8) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2010.327.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 327

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 53 4 grudnia 2010

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Rezolucje, zalecenia i opinie
	REZOLUCJE
	Rada
2010/C 327/01	Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie na temat pracy z młodzieżą	1

	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 327/02	Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE – Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń ( 1 )	6

2010/C 327/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.6011 – ATP/PFA/Folksam Sak/Folksam LIV/CPD/FIH Group) ( 1 )	10

2010/C 327/04	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5880 – Shell/Topaz/JV) ( 1 )	10

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2010/C 327/05	Konkluzje Rady z dnia 19 listopada 2010 r. w sprawie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju	11

	Komisja Europejska
2010/C 327/06	Kursy walutowe euro	15

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2010/C 327/07	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	16

2010/C 327/08	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	17

2010/C 327/09	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	18

2010/C 327/10	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	19

2010/C 327/11	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	20

2010/C 327/12	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	21

2010/C 327/13	Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie	22

Data i godzina zamknięcia łowiska	2.7.2010
Czas trwania	2.7.2010–31.12.2010
Państwo członkowskie	Niderlandy
Stado lub grupa stad	HKE/571214
Gatunek	Morszczuk (Merluccius merluccius)
Obszar	Obszary VI oraz VII; wody międzynarodowe obszaru Vb; wody międzynarodowe obszarów XII oraz XIV
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	—

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2010/C 327/14	Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu octanu winylu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki	23

Data i godzina zamknięcia łowiska	20.8.2010
Czas trwania	20.8.2010–31.12.2010
Państwo członkowskie	Hiszpania
Stado lub grupa stad	GFB/89-
Gatunek	Widlaki (Phycis blennoides)
Obszar	Wody Wspólnoty oraz wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji państw trzecich obszarów VIII oraz IX
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	532287

Data i godzina zamknięcia łowiska	1.9.2010
Czas trwania	1.9.2010–31.12.2010
Państwo członkowskie	Francja
Stado lub grupa stad	GHL/2A-C46
Gatunek	Halibut niebieski (Reinhardtius hippoglossoides)
Obszar	Wody UE obszarów IIa oraz IV; wody UE i wody międzynarodowe obszarów Vb oraz VI
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	573093

Data i godzina zamknięcia łowiska	30.8.2010
Czas trwania	30.8.2010–31.12.2010
Państwo członkowskie	Szwecja
Stado lub grupa stad	COD/2A3AX4
Gatunek	Dorsz (Gadus morhua)
Obszar	Wody UE obszarów IIa oraz IV; część obszaru IIIa poza cieśninami Skagerrak i Kattegat
Rodzaj-(e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	541780

Data i godzina zamknięcia łowiska	24.2.2010
Czas trwania	24.2.2010–31.12.2010
Państwo członkowskie	Dania
Stado lub grupa stad	DGS/2AC4-C
Gatunek	Koleń (Squalus acanthias)
Obszar	Wody UE obszarów IIa oraz IV
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	605704

Data i godzina zamknięcia łowiska	22.9.2010
Czas trwania	22.9.2010–31.12.2010
Państwo członkowskie	Finlandia
Stado lub grupa stad	COD/3B23.; COD/3C22.; COD/3D24.
Gatunek	Dorsz (Gadus morhua)
Obszar	Wody UE podrejonów 22–24
Rodzaj(-e) statków rybackich	—
Numer referencyjny	608986