30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/1

1.

W dniu 31 marca 2010 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie inicjatywy obywatelskiej (3). Wniosek poprzedziły konsultacje społeczne w tej materii, które trwały od dnia 11 listopada 2009 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. (4).

2.

Inicjatywa obywatelska to jedna z innowacji w prawodawstwie UE wprowadzonych Traktatem z Lizbony. Daje ona obywatelom w liczbie nie mniejszej niż milion, mającym obywatelstwo znacznej liczby państw członkowskich, możliwość zwrócenia się do Komisji o przedłożenie wniosku ustawodawczego. Proponowane rozporządzenie oparte jest na art. 11 ust. 4 Traktatu UE i art. 24 ust. 1 TFUE, które stanowią, że procedury i warunki wymagane do przedstawienia inicjatywy obywatelskiej są określane zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.

3.

Wniosek przesłano EIOD zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 tego samego dnia, w którym został przyjęty. Przyjęcie wniosku poprzedziły nieformalne konsultacje z EIOD. EIOD z zadowoleniem przyjął te konsultacje, a teraz z satysfakcją odnotowuje, że większość jego uwag została uwzględniona w ostatecznej wersji wniosku.

4.

Zasadniczo EIOD jest usatysfakcjonowany sposobem, w jaki kwestia ochrony danych została potraktowana w proponowanym rozporządzeniu. Na poziomie szczegółowym EIOD ma kilka sugestii w odniesieniu do dostosowania. Są one omówione w rozdziale II niniejszej opinii.

5.

Na wstępie EIOD pragnie podkreślić, że pełne poszanowanie zasad ochrony danych znacznie przyczyni się do wiarygodności, wagi i powodzenia tego ważnego nowego instrumentu.

6.

Zgodnie z art. 11 ust. 4 Traktatu UE i art. 24 ust. 1 TFUE wniosek określa procedury i warunki zgłoszenia inicjatywy obywatelskiej. Proponowane rozporządzenie określa minimalną liczbę państw członkowskich, minimalną liczbę obywateli z każdego państwa członkowskiego oraz minimalny wiek obywateli uprawnionych do udziału w inicjatywie. Ponadto wniosek określa merytoryczne i proceduralne warunki badania inicjatywy przez Komisję.

7.

Niniejsza opinia skupia się wyłącznie na przepisach, które są istotne z perspektywy ochrony danych. Są to zasady dotyczące rejestracji inicjatywy obywatelskiej (art. 4), procedur zbierania deklaracji poparcia (art. 5 i 6) oraz wymogi w zakresie kontroli i potwierdzania autentyczności deklaracji poparcia (art. 9). Szczególną uwagę ochronie danych poświęca się w art. 12 wniosku. Ponadto art. 13 dotyczy odpowiedzialności organizatorów inicjatywy obywatelskiej. Wspomniane przepisy zostaną szczegółowo przeanalizowane.

8.

Przed rozpoczęciem zbierania od sygnatariuszy deklaracji poparcia organizator musi dokonać rejestracji inicjatywy w rejestrze Komisji za pośrednictwem rejestru on-line. Musi podać informacje określone w załączniku II do proponowanego rozporządzenia. Informacje te obejmują dane osobowe organizatora, a mianowicie pełną nazwę, adres pocztowy oraz adres e-mail. Zgodnie z art. 4 ust. 5 wniosku proponowana inicjatywa obywatelska zostanie upubliczniona w rejestrze. Mimo że nie wynika to jednoznacznie z tekstu wniosku, EIOD zakłada, że adres pocztowy i adres e-mail organizatora z zasady nie będą dostępne publicznie w rejestrze. Jeżeli jest inaczej, EIOD prosi prawodawcę o ocenę i wyjaśnienie konieczności upublicznienia oraz o wyjaśnienie treści art. 4 w odniesieniu do tego zagadnienia.

9.

Organizator jest odpowiedzialny za zbieranie od sygnatariuszy niezbędnych deklaracji poparcia dla proponowanej inicjatywy obywatelskiej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 formularze deklaracji poparcia muszą być zgodne ze wzorem przedstawionym w załączniku III do proponowanego rozporządzenia. Wzór ten wymaga od sygnatariusza podania pewnych (oczywistych) danych osobowych, takich jak imię i nazwisko, oraz, w przypadku formularza w formie papierowej, podpisu. W celu potwierdzenia autentyczności deklaracji poparcia przez właściwy organ obowiązkowe jest podanie również innych określonych danych: miasta i państwa zamieszkania sygnatariusza, daty i miejsca urodzenia, obywatelstwa, osobistego numeru identyfikacyjnego, rodzaju numeru identyfikacyjnego/dokumentu tożsamości oraz państwa członkowskiego, które wydało ten numer/dokument. Pozostałymi, nieobowiązkowymi, polami wskazanymi we wzorze formularza są ulica zamieszkania sygnatariusza i jego adres e-mail.

10.

Zdaniem EIOD wszystkie obowiązkowe pola danych we wzorze formularza są konieczne dla celów zorganizowania inicjatywy obywatelskiej i zapewnienia autentyczności deklaracji poparcia, z wyjątkiem osobistego numeru identyfikacyjnego. Między państwami członkowskimi istnieją różnice odnośnie do sposobu regulowania stosowania takich niepowtarzalnych numerów identyfikacyjnych tam, gdzie takie numery istnieją. W każdym wypadku EIOD nie widzi wartości dodanej osobistego numeru identyfikacyjnego dla celów potwierdzenia autentyczności deklaracji poparcia. Pozostałe wymagane dane już można uznać za wystarczające do osiągnięcia tego celu. Z tego względu EIOD zaleca usunięcie tego pola danych ze wzoru formularza przedstawionego w załączniku III.

11.

EIOD kwestionuje również konieczność uwzględnienia nieobowiązkowych pól danych w formularzu standardowym i zaleca usunięcie tych pól ze wzoru formularza przedstawionego w załączniku III, jeżeli taka konieczność nie zostanie wykazana.

12.

Ponadto EIOD zaleca dodanie na dole wzoru standardowego oświadczenia o ochronie prywatności, wskazującego tożsamość administratora danych, cel ich gromadzenia, innych odbiorców danych oraz okres zatrzymywania danych. Przedstawienie takich informacji osobie, której dane dotyczą, jest wymagane na mocy art. 10 dyrektywy 95/46/WE.

13.

Artykuł 6 proponowanego rozporządzenia dotyczy zbierania deklaracji poparcia z wykorzystaniem systemów on-line. Artykuł 6 wymaga od organizatora zagwarantowania przed rozpoczęciem zbierania deklaracji, że systemy zbierania deklaracji on-line są wyposażone w odpowiednie zabezpieczenia, a ich właściwości techniczne zapewniają m.in., że dane przekazane on-line są przechowywane w sposób bezpieczny i że „nie zostaną one zmienione ani wykorzystane do celów innych niż wyrażone poparcie dla danej inicjatywy obywatelskiej, oraz w celu ochrony danych osobowych przed ich przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą, zmianą, nieupoważnionym ujawnieniem lub dostępem do nich” (5).

14.

Ponadto art. 6 ust. 2 stanowi, że organizator może w dowolnym momencie zwrócić się do właściwego organu o potwierdzenie, że system zbierania deklaracji on-line jest zgodny z tymi wymogami. W każdym wypadku organizator ma obowiązek złożyć wniosek o takie potwierdzenie przed przedłożeniem deklaracji poparcia do weryfikacji (zob. art. 9 poniżej).

15.

Ponadto art. 6 ust. 5 zobowiązuje Komisję do przyjęcia specyfikacji technicznej na potrzeby wykonania tych zasad bezpieczeństwa zgodnie z procedurą regulacyjną przewidzianą w art. 19 ust. 2 wniosku.

16.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje nacisk na bezpieczeństwo systemów zbierania deklaracji on-line, jaki położony jest w art. 6 wniosku. Obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa przetwarzania danych jest jednym z wymogów ochrony danych, który można znaleźć w art. 17 dyrektywy 95/46/WE. EIOD z zadowoleniem przyjmuje to, że w następstwie nieformalnych uwag EIOD Komisja dostosowała tekst art. 6 ust. 4 wniosku do tekstu art. 17 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE. Ponadto EIOD z zadowoleniem przyjmuje włączenie do art. 6 ust. 4 obowiązku zagwarantowania, że dane nie zostaną wykorzystane do celów innych niż wyrażone poparcie dla danej inicjatywy obywatelskiej. Jednakże EIOD zachęca prawodawcę do włączenia porównywalnego zobowiązania o ogólnym zakresie do art. 12 (zob. pkt 27 poniżej).

17.

EIOD ma wątpliwości odnośnie do momentu udzielania potwierdzenia przez właściwy organ. Organizator jest zobowiązany wyłącznie do złożenia wniosku o takie potwierdzenie bezpośrednio przed przedłożeniem deklaracji poparcia do weryfikacji temu organowi. Może to zrobić na wcześniejszym etapie. Zakładając, że potwierdzenie dotyczące systemu on-line stanowi wartość dodaną, EIOD jest zdania, iż potwierdzenie to powinno odbywać się przed zbieraniem deklaracji, aby zapobiec gromadzeniu danych osobowych co najmniej miliona obywateli za pośrednictwem systemu, który później okazałby się niewystarczająco zabezpieczony. Dlatego też EIOD wzywa prawodawcę o włączenie tego obowiązku do treści art. 6 ust. 2. Oczywiście tym samym należy zagwarantować, że procedura uzyskiwania potwierdzenia nie stanowi zbędnego administracyjnego obciążenia dla organizatora.

18.

W odniesieniu do tego EIOD pragnie wskazać art. 18 dyrektywy 95/46/WE, który zobowiązuje administratorów danych do zawiadomienia krajowego organu ochrony danych o przetwarzaniu danych przed przeprowadzeniem tego przetwarzania, chyba że zastosowanie mają określone wyłączenia. Nie jest jasne, jak to zobowiązanie do zawiadomienia, z zastrzeżeniem wyłączenia, odnosi się do potwierdzenia wydawanego przez właściwy organ krajowy zgodnie z proponowanym rozporządzeniem. Mając na uwadze zapobieganie obciążeniom administracyjnym w największym możliwym stopniu, EIOD prosi prawodawcę o wyjaśnienie związku między procedurą zawiadamiania przewidzianą w art. 18 dyrektywy 95/46/WE i procedurą potwierdzania na mocy art. 6 proponowanego rozporządzenia.

19.

W odniesieniu do przepisów wykonawczych dla specyfikacji technicznej EIOD oczekuje, że zostanie poproszony o opinię przed przyjęciem tych przepisów, szczególnie z uwagi na fakt, iż w dokumencie roboczym służb Komisji dotyczącym wyników konsultacji w sprawie zielonej księgi wymieniono kilka systemów proponowanych w trakcie konsultacji społecznych w celu zapewnienia autentyczności podpisów on-line, przy czym jeden z pomysłów dotyczył europejskiej obywatelskiej karty elektronicznej umożliwiającej składanie e-podpisów. Taki system oczywiście wiąże się z nowymi kwestiami ochrony danych (6).

20.

Zgromadziwszy niezbędne deklaracje poparcia złożone przez sygnatariuszy, organizator przedkłada te deklaracje właściwym organom do celów kontroli i potwierdzenia autentyczności. Organizator przesyła dane osobowe sygnatariuszy właściwym organom w tych państwach członkowskich, które wydały dokumenty tożsamości sygnatariuszy wskazane w deklaracjach poparcia. W ciągu trzech miesięcy właściwe organy weryfikują deklaracje poparcia na podstawie „odpowiednich kontroli” oraz dostarczają organizatorowi certyfikat (7). Certyfikat jest wykorzystywany, gdy inicjatywa jest faktycznie przedkładana Komisji.

21.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje ten zdecentralizowany system, dzięki któremu Komisja nie będzie w posiadaniu danych osobowych sygnatariuszy, a jedynie certyfikatów wydanych przez właściwe organy krajowe. Taki system zmniejsza ryzyko niewłaściwego przetwarzania danych osobowych, ponieważ minimalizuje liczbę odbiorców tych danych.

22.

Z tekstu nie wynika jednoznacznie, co oznaczają „odpowiednie kontrole” przeprowadzane przez właściwe organy. Również odpowiedni motyw 15 nie zapewnia żadnej jasności w tej kwestii. EIOD zastanawia się, jak autentyczność deklaracji poparcia będzie kontrolowana przez właściwe organy. Szczególnie chciałby dowiedzieć się, czy właściwe organy będą mogły kontrolować deklaracje w stosunku do danych dotyczących tożsamości obywateli, które dostępne są z innych źródeł, takich jak rejestry krajowe lub regionalne. EIOD zwraca się do prawodawcy o określenie tej kwestii.

23.

Artykuł 12 proponowanego rozporządzenia jest poświęcony wyłącznie ochronie danych osobowych. Przepisy podkreślają, że zarówno organizator, jak i właściwe organy muszą przestrzegać przepisów dyrektywy 95/46/WE oraz przepisów krajowych przyjętych na mocy tej dyrektywy. W motywie 20 wspomina się również o stosowaniu rozporządzenia (WE) nr 45/2001 w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych prowadzonego przez Komisję poprzez rejestrację organizatora inicjatywy. EIOD z zadowoleniem przyjmuje te stwierdzenia.

24.

Ponadto przepis ten wyjaśnia, że organizatora i właściwe organy trzeba uznawać za administratorów danych do celów właściwego im przetwarzania danych osobowych. EIOD jest zadowolony z tego wymogu. Administrator danych ponosi główną odpowiedzialność za zgodność z zasadami ochrony danych. Artykuł 12 wniosku unika wszelkich wątpliwości co do tego, kogo należy uznawać za administratora.

25.

Artykuł 12 przewiduje również maksymalne okresy zatrzymywania zgromadzonych danych osobowych. W przypadku organizatora termin ustalono na miesiąc od przedłożenia inicjatywy Komisji lub co najmniej 18 miesięcy od daty zarejestrowania proponowanej inicjatywy. Właściwe organy muszą zniszczyć dane w ciągu miesiąca od momentu wydania certyfikatu. EIOD z zadowoleniem przyjmuje te ograniczenia, ponieważ zapewniają zgodność z wymogami określonymi w art. 6 ust. 1 lit. e) dyrektywy 95/46/WE.

26.

Ponadto EIOD jest usatysfakcjonowany powtórzeniem w art. 12 tekstu zaczerpniętego z art. 17 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE dotyczącego bezpieczeństwa przetwarzania danych. Tym samym wyjaśniono, że te zobowiązania mają zastosowanie nie tylko w przypadku korzystania z systemu zbierania on-line (zob. pkt 13 i wyżej), ale także do wszystkich sytuacji objętych proponowanym rozporządzeniem.

27.

Jak stwierdzono w pkt 16 powyżej, EIOD zaleca prawodawcy dodanie kolejnego ustępu do art. 12, gwarantującego, że dane osobowe zgromadzone przez organizatora (poprzez system gromadzenia danych on-line lub w każdy inny sposób) nie są wykorzystywane w żadnym innym celu niż wyrażone poparcie dla danej inicjatywy obywatelskiej oraz że dane otrzymane przez właściwy organ są wykorzystywane wyłącznie dla celów potwierdzenia autentyczności deklaracji poparcia inicjatywy obywatelskiej.

28.

Artykuł 13 stanowi, że państwa członkowskie muszą zapewnić, że organizatorzy mający swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę na ich terytorium ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia, zgodnie z przepisami prawa cywilnego lub karnego tych państw, w szczególności za m.in. niezgodność z wymogami dotyczącymi systemów zbierania deklaracji on-line lub bezprawne wykorzystywanie danych. W motywie 19 znajduje się odwołanie do rozdziału III dyrektywy 95/46/WE, który dotyczy środków sądowych, odpowiedzialności i sankcji oraz stwierdza, że rozdział ten w pełni stosuje się w odniesieniu do przetwarzania danych prowadzonego na mocy proponowanego rozporządzenia. Artykuł 13 wniosku musi być postrzegany jako jego uzupełnienie, odnoszące się wyraźnie, w przeciwieństwie do rozdziału III dyrektywy 95/46/WE, do przepisów prawa cywilnego i karnego państw członkowskich. Oczywiście EIOD z zadowoleniem przyjmuje ten przepis.

29.

Jak już podkreślono we wprowadzeniu oraz co wyraźnie wynika z analizy zawartej w rozdziale II niniejszej opinii, EIOD jest zasadniczo usatysfakcjonowany sposobem, w jaki kwestia ochrony danych została potraktowana w proponowanym rozporządzeniu w sprawie inicjatywy obywatelskiej. Ochrona danych została wyraźnie uwzględniona, a wniosek jest opracowany w sposób zapewniający zgodność z zasadami ochrony danych. EIOD jest szczególnie usatysfakcjonowany art. 12, który jest poświęcony wyłącznie ochronie danych i który wyraźnie określa odpowiedzialność i okresy zatrzymywania danych. EIOD pragnie podkreślić, że pełne poszanowanie zasad ochrony danych znacznie przyczynia się do wiarygodności, siły i powodzenia tego ważnego nowego instrumentu. Mimo ogólnego zadowolenia z wniosku EIOD, nadal widzi możliwość wprowadzenia dalszych poprawek.

30.

EIOD zaleca, aby prawodawca uzupełnił art. 6 w sposób, który zobowiąże organizatora do wnioskowania o potwierdzenie bezpieczeństwa systemu zbierania deklaracji on-line przed rozpoczęciem zbierania deklaracji poparcia. Ponadto ta procedura uzyskiwania potwierdzenia nie powinna stanowić zbędnego administracyjnego obciążenia dla organizatora. EIOD zaleca również wyjaśnienie związku między procedurą zawiadamiania przewidzianą w art. 18 dyrektywy 95/46/WE i procedurą potwierdzania na mocy art. 6 proponowanego rozporządzenia.

31.

W celu dalszego ulepszenia wniosku EIOD zaleca prawodawcy:

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/6

1.

W dniu 29 marca 2010 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, uchylającej decyzję ramową 2004/68/WSiSW (3) (zwany dalej wnioskiem).

2.

Celem wniosku jest uchylenie dyrektywy ramowej przyjętej w dniu 22 grudnia 2003 r. ze względu na pewne niedociągnięcia poprzedniego aktu prawnego. Nowy dokument poprawi skuteczność walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w odniesieniu do takich aspektów jak: kryminalizacja drastycznych form niegodziwego traktowania dzieci, np. seksualnej turystyki dziecięcej, ochrona dzieci pozbawionych opieki, dochodzenie i koordynowanie ścigania, nowe przestępstwa w środowisku IT, ochrona ofiar, zapobieganie wykroczeniom.

3.

W odniesieniu do celu obejmującego zapobieganie wykroczeniom, jednym z narzędzi byłoby ograniczenie dostępu do pornografii dziecięcej w Internecie.

4.

EIOD wziął pod uwagę główny cel wniosku. Jego zamiarem nie jest kwestionowanie potrzeby wprowadzenia lepszych ram prawnych, które zapewnią właściwe środki ochrony dzieci przed niegodziwym traktowaniem. Tym niemniej EIOD pragnie podkreślić wpływ niektórych przewidzianych we wniosku środków, takich jak blokowanie stron internetowych i zakładanie linii interwencyjnych, na podstawowe prawa do prywatności i ochrony danych różnych osób, których one dotyczą. Z tego względu z własnej inicjatywy EIOD podjął decyzję o przedłożeniu niniejszej zwięzłej opinii.

5.

Kwestie ochrony danych dotyczą dwóch aspektów wniosku, które nie ograniczają się jedynie do zwalczania niegodziwego traktowania dzieci, ale odnoszą się do wszystkich inicjatyw mających na celu współpracę z sektorem prywatnym w celu egzekwowania prawa. EIOD poddał już te kwestie analizie w różnych kontekstach, szczególnie w zakresie zwalczania nielegalnych treści w Internecie (4).

6.

Szersze omówienie dwóch wiążących się z wnioskiem powodów do obaw zamieszczono w motywie 13 i art. 21. Ich opis podano poniżej.

7.

We wniosku przewidziano dwie możliwości blokowania z obszaru Unii dostępu do stron internetowych, co do których ustalono, że zawierają pornografię dziecięcą lub służą do jej rozpowszechniania: mechanizmy ułatwiające blokowanie na podstawie nakazu właściwych organów sądowych lub organów policji, lub dobrowolne działania podejmowane przez dostawców usług internetowych w celu zablokowania stron internetowych w oparciu o kodeksy postępowania lub wytyczne.

8.

EIOD kwestionuje kryteria i warunki prowadzące do podjęcia decyzji o zablokowaniu: o ile mógłby wspierać działania podejmowane przez organy policji lub sądowe w ściśle określonych ramach prawnych, o tyle ma wątpliwości co do bezpieczeństwa prawnego blokad zakładanych przez podmioty prywatne.

9.

Przede wszystkim EIOD kwestionuje ewentualne monitorowanie Internetu, które mogłoby prowadzić do blokowania stron. Monitorowanie i blokowanie może wiązać się z różnymi działaniami, w tym z przeszukiwaniem Internetu, identyfikacją nielegalnych lub podejrzanych stron internetowych i blokowaniem użytkownikom końcowym dostępu do nich, ale także z monitorowaniem zachowania w sieci tych użytkowników, którzy próbują uzyskać dostęp do tego rodzaju treści lub je pobrać. Działania te wymagają użycia różnych narzędzi i wiążą się z różnymi stopniami inwazyjności, ale prowadzą do stawiania podobnych pytań dotyczących roli dostawców usług internetowych w odniesieniu do przetwarzania informacji o treści.

10.

Te związane z nadzorem działania wywołują określone skutki z punktu widzenia ochrony danych, gdyż przewidują przetwarzanie danych osobowych różnych osób, w tym informacji o ofiarach, świadkach, użytkownikach lub dostawcach treści. W poprzednich opiniach EIOD przedstawił swoje obawy dotyczące monitorowania osób fizycznych przez podmioty z sektora prywatnego (np. przez dostawców usług internetowych lub właścicieli praw autorskich) w obszarach, które zasadniczo wchodzą w zakres kompetencji organów ochrony porządku publicznego (5).

11.

EIOD wspominał już kilkakrotnie, że „monitorowanie zachowania użytkowników Internetu i gromadzenie ich adresów IP stanowi naruszenie ich praw do poszanowania życia prywatnego i korespondencji (…). Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (7)”. W związku z tym naruszeniem konieczne jest wprowadzenie lepszych zabezpieczeń dla zapewnienia, że monitorowanie i/lub blokowanie będzie stosowane wyłącznie w ściśle określonym celu i pod kontrolą sądową, a środki bezpieczeństwa będą wystarczające do zapobiegania niewłaściwemu użyciu tego mechanizmu.

12.

Sieć linii interwencyjnych, o której mowa w motywie 13 wniosku, przewidziano w programie „Bezpieczniejszy Internet”. EIOD wydał o tym programie wyżej wspomnianą opinię. Jedna z uwag EIOD odnosi się szczegółowo do warunków gromadzenia, centralizowania i wymiany informacji: konieczny jest precyzyjny opis treści, jakie należy uznać za nielegalne lub szkodliwe, oraz określenie podmiotów, które mogą gromadzić i przechowywać informacje, i zabezpieczeń.

13.

Jest to szczególnie istotne, jeżeli uwzględnić skutki zgłoszenia: obok informacji dotyczących dzieci zagrożone mogą być dane osobowe wszystkich osób w jakikolwiek sposób powiązanych z informacjami krążącymi w sieci; dotyczy to np. informacji o osobie podejrzanej o niewłaściwe zachowanie, niezależnie od tego, czy jest to użytkownik Internetu, czy dostawca treści, ale również informacji o osobie zgłaszającej podejrzaną treść lub ofierze niegodziwego traktowania. Nie można pominąć praw tych osób przy opracowywaniu procedur zgłaszania: należy je uwzględnić zgodnie z istniejącymi ramami prawnymi dotyczącymi ochrony danych.

14.

Informacje zebrane za pośrednictwem linii interwencyjnych prawdopodobnie będą również wykorzystane w dochodzeniu na etapie postępowania sądowego. Z punktu widzenia wymogów dotyczących jakości i integralności należy wprowadzić dodatkowe zabezpieczenia w celu zagwarantowania, że informacje te, uznane za dowód cyfrowy, zostały zebrane i będą przechowywane w prawidłowy sposób i mogą być dopuszczone przez sąd.

15.

Gwarancje nadzoru nad systemem – zasadniczo ze strony organów ochrony porządku publicznego – decydują o zgodności z przepisami. Inne zasadnicze elementy, jakie należy uwzględnić w programie, to przejrzystość i dostępne dla osób indywidualnych niezależne możliwości uzyskania zadośćuczynienia.

16.

O ile EIOD nie widzi powodu do kwestionowania opracowania odpowiednich i skutecznych ram prawnych w celu zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, nalega na potrzebę zagwarantowania pewności prawnej w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych stron, łącznie z dostawcami usług internetowych i indywidualnymi użytkownikami sieci.

17.

Umieszczenie we wniosku informacji o potrzebie uwzględnienia praw podstawowych użytkowników końcowych jest mile widziane, ale niewystarczające: wymaga uzupełnienia o nałożenie na państwa członkowskie obowiązku zapewnienia zharmonizowanych, przejrzystych i szczegółowych procedur zwalczania niezgodnych z prawem treści pod nadzorem niezależnych organów publicznych.

—

Opinia EIOD z dnia 23 czerwca 2008 r. na temat wniosku dotyczącego decyzji w sprawie ustanowienia wieloletniego wspólnotowego programu ochrony dzieci korzystających z Internetu i z innych technologii komunikacyjnych, (Dz.U. C 2 z 7.1.2009, s. 2).

—

Opinia EIOD z dnia 22 lutego 2010 r. dotycząca bieżących negocjacji prowadzonych przez Unię Europejską w sprawie umowy handlowej w zakresie walki z podrabianiem (ACTA).

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/9

1.

W dniu 12 lipca 2010 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie systemów gwarancji depozytów (wersja przekształcona) (3).

2.

Wniosek został przesłany do EIOD zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 w dniu jego przyjęcia. Przed przyjęciem wniosku prowadzono nieoficjalne konsultacje z EIOD. EIOD przyjął te nieoficjalne konsultacje z zadowoleniem i cieszy go, że wszystkie jego uwagi zostały uwzględnione w ostatecznej wersji wniosku.

3.

W niniejszej opinii EIOD krótko wyjaśni i przeanalizuje aspekty wniosku dotyczące ochrony danych.

4.

Systemy gwarancji depozytów spłacają deponentów do wysokości pewnej kwoty w przypadku konieczności zamknięcia instytucji kredytowej. Dyrektywa 94/19/WE, obligująca państwa członkowskie do utworzenia na swoim terytorium co najmniej jednego systemu gwarancji depozytów, przyjęta została przez Parlament Europejski i Radę dnia 30 maja 1994 r. Tuż po wybuchu kryzysu finansowego w 2008 r. Rada zwróciła się do Komisji o przedłożenie odpowiedniego wniosku w celu promowania konwergencji systemów gwarancji depozytów, co miało przyczynić się do przywrócenia zaufania do sektora finansowego. W dniu 11 marca 2009 r. przyjęto w charakterze środka awaryjnego dyrektywę 2009/14/WE zmieniającą dyrektywę 94/19/WE. Najbardziej wyraźną zmianą było podniesienie poziomu gwarancji z 20 000 EUR do 100 000 EUR w odniesieniu do deponentów w przypadku konieczności zamknięcia banku. Na strona 5 uzasadnienia do aktualnego wniosku Komisja wskazuje, że ponieważ dyrektywa 2009/14/WE nie została jeszcze w pełni wdrożona, uważa za niezbędne skonsolidowanie i zmianę dyrektyw 94/19/WE i 2009/14/WE w drodze przekształcenia.

5.

Wniosek ma na celu uproszczenie i harmonizację odpowiednich przepisów krajowych, w szczególności w odniesieniu do zakresu gwarancji i warunków wypłat. Przepisy zmieniane są w celu dalszego zmniejszania limitu czasu spłaty deponentów oraz zagwarantowania lepszego dostępu systemów gwarancji depozytów do informacji na temat ich członków (instytucji kredytowych, takich jak banki). Dokonano również kilku korekt przewidujących zapewnienie solidnych i wiarygodnych systemów gwarancji depozytów, finansowanych w odpowiedni sposób (4).

6.

Ulepszona procedura spłaty deponentów przewiduje wzrost przetwarzania danych osobowych deponentów w ramach państwa członkowskiego, ale również pomiędzy państwami członkowskimi. W art. 3 ust. 7 stwierdza się, iż „państwa członkowskie zapewniają systemom gwarancji depozytów prawo do uzyskania, w dowolnym momencie i na ich żądanie, od swoich członków wszystkich informacji niezbędnych do przygotowania spłaty deponentów”. Jak wynika z art. 12 ust. 4 informacje takie mogą być również przekazywane pomiędzy systemami gwarancji depozytów w różnych państwach członkowskich.

7.

Jeśli deponent jest osobą fizyczną, informacje na jego temat stanowią dane osobowe w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE. Przekazywanie takich informacji pomiędzy instytucjami kredytowymi a systemem gwarancji depozytów lub pomiędzy systemami gwarancji depozytów stanowi przetwarzanie danych osobowych w rozumieniu art. 2 lit. b) dyrektywy 95/46/WE. Przepisy dyrektywy 95/46/WE, wdrożone w odpowiednim prawodawstwie krajowym, mają zatem zastosowanie do tych operacji przetwarzania danych. EIOD z zadowoleniem odnotowuje, że zostało to potwierdzone i podkreślone w motywie 29 wniosku.

8.

Ponadto EIOD odnotowuje z zadowoleniem, że we wniosku poświęcono dużo uwagi pewnym elementom przetwarzania danych osobowych. W art. 3 ust. 7 przewidziano, że informacje uzyskane na potrzeby przygotowania spłaty deponentów mogą być wykorzystane wyłącznie do tego celu i nie mogą być przechowywane dłużej, niż jest to konieczne do tych celów. Jest to doprecyzowanie zasady celowości zawartej w art. 6 ust. 1 lit. b) dyrektywy 95/46/WE oraz obowiązku przechowywania danych nie dłużej niż jest to konieczne dla celu, dla którego zostały zgromadzone lub są dalej przetwarzane, jak przewiduje to art. 6 ust. 1 lit. e) dyrektywy 95/46/WE.

9.

W art. 3 ust. 7 wskazano jasno, że informacje niezbędne do przygotowania spłaty deponentów obejmują również oznaczenia zgodnie z art. 4 ust. 2. Artykuł ten przewiduje, że instytucje kredytowe zobowiązane są do oznaczania depozytów, jeśli z jakichś powodów nie kwalifikują się one do spłaty, na przykład dlatego, że depozyty te powstały w związku z transakcjami, na podstawie których osoby objęte postępowaniem karnym zostały skazane z powodu prania pieniędzy w rozumieniu art. 1 lit. c) dyrektywy Rady 91/308/EWG (zob. art. 4 ust. 1 wniosku). Ponieważ celem wymiany informacji jest właśnie spłata depozytu, przekazanie takich oznaczeń można uznać za środek konieczny. EIOD jest zatem zdania, że przekazywanie takich oznaczeń, kiedy uznaje się je za dane osobowe, jest zgodne z zasadami ochrony danych jeśli same oznaczenia nie zawierają większej ilości informacji niż jest to konieczne. Warunek taki spełnia proste oznaczenie wskazujące, że depozyt nie kwalifikuje się do spłaty. Dlatego też aby zawarty w art. 4 ust. 2 obowiązek spełniał zasady wynikające z dyrektywy 95/46/WE, powinien być stosowany w taki właśnie sposób.

10.

Artykuł 3 ust. 7 wniosku dotyczy również gromadzenia przez systemy gwarancji depozytów informacji niezbędnych do przeprowadzenia regularnych testów warunków skrajnych systemów. Informacje te są przekazywane na bieżąco systemom gwarancji depozytów przez instytucje kredytowe. W trakcie nieoficjalnych konsultacji EIOD wyraził zaniepokojenie, czy informacje te będą również zawierać dane osobowe. EIOD miał wątpliwość, czy przetwarzanie danych osobowych jest rzeczywiście niezbędne dla przeprowadzania testów warunków skrajnych. Komisja skorygowała wniosek w tym miejscu i dodała przepis mówiący, że informacje takie są anonimizowane. W odniesieniu do ochrony danych oznacza to, że po uwzględnieniu wszelkich możliwych do zastosowania sposobów informacje nie mogą zostać powiązane z możliwą do zidentyfikowania osoba fizyczną (5). EIOD jest usatysfakcjonowany zastosowanym rozwiązaniem.

11.

Również w odniesieniu do informacji uzyskiwanych na potrzeby testów warunków skrajnych stwierdza się w art. 3 ust. 7, że informacje te mogą zostać wykorzystane wyłącznie do tego celu i że mogą być przechowywane tylko tak długo, jak jest to do tych celów konieczne. EIOD pragnie wskazać, że jeśli informacji nadano charakter anonimowy, nie ma już do niej zastosowania definicja danych osobowych, co do których obowiązują przepisy dyrektywy 95/46/WE. Mogą istnieć uzasadnione powody do ograniczenia wykorzystania takich informacji. EIOD pragnie jednakże wskazać, że zasady ochrony danych tego nie wymagają.

12.

W celu ułatwienia efektywnej współpracy pomiędzy systemami gwarancji depozytów, w tym w odniesieniu do przewidzianej w art. 3 ust. 7 wymiany informacji, w art. 12 ust. 5 zawarto przepis, że systemy gwarancji depozytów lub, tam gdzie to stosowne, właściwe organy zawierają pisemne umowy dotyczące współpracy. W takich umowach należy zawrzeć bardziej szczegółowe ustalenia dotyczące zastosowania zasad ochrony danych. EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że do art. 12 ust. 5 dodano dodatkowe zdanie podkreślające, że „umowy takie uwzględniają wymogi określone w dyrektywie 95/46/WE”.

13.

EIOD jest zadowolony ze sposobu, w jaki we wniosku w sprawie dyrektywy zajęto się kwestiami ochrony danych i pragnie jedynie zwrócić uwagę na uwagi zawarte w pkt 9 i 11 niniejszej opinii.

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/11

1.

Doskonalenie umiejętności czytania to jeden z trzynastu celów wyznaczonych w 2002 roku w programie prac „Edukacja i szkolenie 2010”. To także jeden z pięciu ustalonych przez Radę w 2003 roku referencyjnych poziomów wyznaczających średni europejski wynik (europejskich poziomów odniesienia): do 2010 roku odsetek 15-latków osiągających słabe wyniki w czytaniu miał w Unii Europejskiej zmniejszyć się o co najmniej 20 % w porównaniu z rokiem 2000. Jeżeli chodzi o kierunki matematyczne, przyrodnicze i techniczne, osobny wskaźnik przewidywał zwiększenie do 2010 roku o co najmniej 15 % całkowitej liczby ich absolwentów.

2.

W marcu 2008 roku Rada Europejska ponownie zaapelowała do państw członkowskich o znaczne zmniejszenie liczby młodych ludzi, którzy nie umieją poprawnie czytać, i o dopilnowanie, by uczące się osoby ze środowisk migracyjnych lub defaworyzowanych osiągały lepsze wyniki w nauce (3).

3.

W konkluzjach z listopada 2008 roku Rada i przedstawiciele rządów państw członkowskich zebrani w Radzie (4) ustalili program europejskiej współpracy w dziedzinie szkolnictwa i ponownie zwrócili uwagę na fakt, że realizacja celu, którym jest doskonalenie umiejętności czytania, nie przebiega zadowalająco. Rada była zgodna, że należy zadbać o nabywanie umiejętności czytania i podstawowych umiejętności matematycznych oraz o nabywanie ich w większym stopniu, gdyż stanowią one zasadniczy element kompetencji kluczowych. Poproszono państwa członkowskie, by współpracując, skupiły się na zwiększaniu umiejętności czytania i podstawowych umiejętności matematycznych oraz na rozbudzaniu zainteresowania naukami matematycznymi, przyrodniczymi i technicznymi.

4.

W konkluzjach Rady z maja 2009 roku w sprawie strategicznych ram współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (5) ponownie zwrócono uwagę na to, jak ważne są umiejętność czytania oraz podstawowe umiejętności matematyczne (będące podstawowym elementem kompetencji kluczowych) oraz zwiększanie atrakcyjności nauk matematycznych, przyrodniczych i technicznych. Zadbaniu o odpowiedni stopień opanowania podstawowych umiejętności w zakresie czytania, matematyki i nauk przyrodniczych ma służyć nowy poziom odniesienia przyjęty przez Radę w kontekście wspomnianych ram współpracy: do 2020 roku odsetek osób osiągających słabe wyniki w czytaniu, matematyce i naukach przyrodniczych miałby spaść do poziomu poniżej 15 %.

5.

We wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z 2010 roku z postępów w realizacji programu prac „Edukacja i szkolenie 2010” (6) zwrócono uwagę na fakt, że ważnym sposobem pomagającym podnosić kompetencje i zdobywać doświadczenie zawodowe mogą być partnerstwa między instytucjami edukacyjnymi a światem pracy. Eksperci są zdania, że programy współpracy między szkołami, uczelniami i sferą przedsiębiorstw pozytywnie wpływają na opanowywanie nauk matematycznych, przyrodniczych i technicznych.

6.

Całkiem niedawno, na posiedzeniu Rady Europejskiej w czerwcu 2010 roku, państwa członkowskie wyznaczyły sobie za cel podnoszenie poziomu wykształcenia w kontekście strategii „Europa 2020” na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia (7); w strategii tej kwestia podstawowych umiejętności stanowi nieodłączny element zarówno programu „inteligentnego wzrostu”, jak i „wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu” oraz ma się przyczynić do realizacji takich projektów przewodnich, jak program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia oraz agenda cyfrowa,

1.

Choć przez ostatnich dziesięć lat wyniki w kształceniu i szkoleniu w UE ogólnie się poprawiły, nie wystarczyło to, by osiągnąć założone na 2010 rok poziomy odniesienia. Umiejętność czytania i umiejętności matematyczne wśród europejskich 15-latków statystycznie wręcz się pogorszyły. Odsetek osób osiągających słabe wyniki w czytaniu wzrósł z 21,3 % w 2000 roku do 24,1 % w 2006 roku (8), a w matematyce – z 20,2 % do 24 % (9). Odsetek osób osiągających słabe wyniki w naukach przyrodniczych wyniósł w państwach członkowskich w 2006 roku przeciętnie 20,2 % (10).

2.

Ponadto istnieją dowody na to, że stopień opanowania podstawowych umiejętności przez uczniów zależy od środowiska społeczno-ekonomicznego, z którego się wywodzą, oraz od poziomu wykształcenia ich rodziców. We wszystkich państwach członkowskich, dla których dostępne są porównywalne dane, wyniki w czytaniu, matematyce i naukach przyrodniczych uzyskiwane przez uczniów ze środowisk migracyjnych są słabsze niż wyniki uczniów pochodzących z danego państwa (11).

3.

Od kilkudziesięciu lat Europa odnotowuje rosnące zapotrzebowanie na wykwalifikowanych absolwentów kierunków matematycznych, przyrodniczych i technicznych. Choć stosowny europejski poziom odniesienia wyznaczony na 2010 rok został osiągnięty, potrzeby, do których się odnosił, są wciąż aktualne. Ogólny odsetek absolwentów wzrósł – w dużej mierze za sprawą informatyki i rozszerzenia – jednak w przypadku matematyki, statystyki i inżynierii wzrost ten był bardzo mały, a w przypadku fizyki odnotowano nawet spadek. Ponadto na kierunkach tych studiuje zdecydowanie więcej mężczyzn niż kobiet (12).

4.

W państwach członkowskich podejmuje się wiele inicjatyw, które mają udoskonalić umiejętność czytania, oraz wiele działań krajowych, regionalnych i lokalnych, które mają zmienić na lepsze stosunek do matematyki i nauk przyrodniczych i poprawić osiągnięcia w tych dziedzinach. Ponadto w ostatnich latach wiele państw członkowskich włączyło problem stosunku do matematyki i nauk przyrodniczych oraz osiągnięć w tych dziedzinach do swoich założeń politycznych. Państwa przeznaczyły też znaczne środki na poprawę szkolnej edukacji w zakresie nauk przyrodniczych. Coraz widoczniejszą strategią w większości krajów stają się programy służące wczesnemu przekazywaniu podstawowych umiejętności oraz zindywidualizowane sposoby podejścia do nauczania (13),

1.

Jak wykazały prace nad naukami matematycznymi, przyrodniczymi i technicznymi podejmowane w ramach otwartej metody koordynacji, nowatorskie podejście pedagogiczne i wykwalifikowani nauczyciele mogą zmienić na lepsze stosunek uczniów do wspomnianych dziedzin nauki i poprawić stosowne wyniki. To z kolei może sprawić, że coraz więcej uczniów będzie podejmować studia w tych dziedzinach, a w efekcie – że wzrośnie liczba absolwentów kierunków matematycznych, przyrodniczych i technicznych.

2.

W sprawozdaniu Komisji z 2007 roku pt. Edukacja w zakresie nauk przyrodniczych: nowa metodyka na rzecz przyszłości Europy (Science education now: a renewed pedagogy for the future of Europe) (14) zalecono, by w edukacji tej częściej korzystać z kształcenia opartego na samodzielnych poszukiwaniach, przeciwdziałać izolacji nauczycieli przedmiotów przyrodniczych przez tworzenie sieci współpracy, szczególną uwagę zwracać na stosunek dziewcząt do nauk matematycznych, przyrodniczych i technicznych oraz otwierać szkoły na świat zewnętrzny,

1.

Nabywanie podstawowych umiejętności, będących fundamentem późniejszych – kształtowanych przez całe życie – kompetencji kluczowych, zasadniczo wpłynie na szanse obywateli na rynku pracy, ich włączenie społeczne i samorealizację. Potrzeba więc działań, które zaradzą niezadowalającym wynikom edukacyjnym i wykluczeniu społecznemu.

2.

Dobra umiejętność czytania, posiadanie podstawowych umiejętności matematycznych oraz solidna znajomość podstawowych zasad rządzących przyrodą i elementarnych pojęć naukowych to punkt wyjścia do późniejszego nabywania kompetencji kluczowych potrzebnych w procesie uczenia się przez całe życie, a zatem należy poświęcać im uwagę od wczesnych lat.

3.

Podstawowe umiejętności: czytanie i matematyka, są także składową kompetencji określanej jako „umiejętność uczenia się”: pomagają dotrzeć do nowej wiedzy i nowych umiejętności, zdobyć je, przetworzyć, przyswoić i zaprezentować oraz zyskać samodzielność w nauce.

4.

Jak wynika z międzynarodowych danych, w tym z badań PISA i TIMSS, osiągnięcia w czytaniu, matematyce i naukach przyrodniczych są uwarunkowane kwestiami systemowymi, takimi jak różnice między szkołami czy pochodzeniem uczniów (np. uwarunkowania społeczno-ekonomiczne, wykształcenie rodziców, dostępność sprzętu komputerowego w domu itp.).

5.

Czynnikiem przesądzającym o dobrych wynikach edukacyjnych są kwalifikacje, kompetencje i zaangażowanie nauczycieli, kadry kierowniczej szkół oraz osób kształcących nauczycieli. Dlatego ważne jest, by zadbać o jak najlepsze kształcenie, staże i doskonalenie zawodowe nauczycieli i dyrektorów i uzupełnić je niezbędnymi usługami wsparcia edukacyjnego i zawodowego.

6.

Osiągnięcie nowego ambitnego poziomu odniesienia wyznaczonego w kontekście strategicznych ram współpracy ET 2020 będzie zależeć od skuteczniejszych inicjatyw krajowych. Pogorszenie koniunktury gospodarczej połączone z problemami natury demograficznej pokazuje, że obecnym i przyszłym wyzwaniom społeczno-gospodarczym będzie można sprostać tylko wtedy, gdy szybko zwiększone zostaną – w jak najszerszym zakresie – efektywność szkolnictwa i równy dostęp do niego, a jednocześnie nie ustaną skuteczne inwestycje w kształcenie i szkolenie,

1.

Opracowały lub rozwinęły krajowe strategie mające poprawić osiągnięcia uczniów w czytaniu, matematyce i przedmiotach przyrodniczych i zwróciły szczególną uwagę na uczniów z defaworyzowanych środowisk społeczno-ekonomicznych.

2.

Przeanalizowały i oceniły skuteczność dotychczasowych działań na szczeblu krajowym, po to by rozwinąć bazę danych niezbędną do kształtowania polityki,

1.

Utworzyła grupę ekspertów wysokiego szczebla, której zadaniem będzie przeanalizować – pod kątem problemów nakreślonych w niniejszych konkluzjach – istniejące badania, opracowania i międzynarodowe sprawozdania na temat umiejętności czytania. Grupa ta powinna się zastanowić, jak najskuteczniej wspierać umiejętność czytania w trakcie całego procesu uczenia się przez całe życie, na podstawie przykładów dobrych rozwiązań wyciągnąć wnioski i do połowy 2012 roku opracować propozycje mające wspomóc politykę państw członkowskich.

2.

W uzupełnieniu prac zespołu ds. nauk matematycznych, przyrodniczych i technicznych w ramach otwartej metody koordynacji utworzyła tematyczną grupę roboczą ekspertów i osób odpowiedzialnych za kształtowanie polityki z państw członkowskich; grupa ta miałaby wpierać dążenia do osiągnięcia nowego poziomu odniesienia wyznaczonego w kontekście ram współpracy ET 2020.

3.

Pomagała państwom członkowskim uczyć się od siebie nawzajem oraz identyfikować i rozpowszechniać sprawdzone rozwiązania z zakresu nauczania podstawowych umiejętności oraz obserwowała i relacjonowała postępy w dążeniu do osiągnięcia poziomu odniesienia ET 2020,

1.

Zadbały w stosownym przypadku o spotkania dyrektorów generalnych odpowiedzialnych za edukację szkolną, tak by mogli oni zapoznawać się ze stanem europejskiej współpracy w dziedzinie szkolnictwa, zyskiwać informacje pomocne w kształtowaniu polityki krajowej oraz omawiać priorytety przyszłych prac na szczeblu UE w przedmiotowej dziedzinie; zadbały także o to, by rezultaty tych dyskusji były szeroko upowszechniane wśród wszystkich zainteresowanych stron, a w stosownym przypadku omawiane na szczeblu ministrów.

2.

Sprzyjały możliwości organizowania przez państwa członkowskie wspólnych projektów pilotażowych mających – dzięki nowatorskiemu podejściu – udoskonalić podstawowe umiejętności wśród wszystkich młodych ludzi. Projekty takie byłyby organizowane na zasadzie dobrowolnej w myśl wspólnie uzgodnionych kryteriów, podlegałyby wspólnej ocenie i zakładałyby wykorzystanie istniejących instrumentów UE.

3.

Z myślą o promowaniu wyżej wymienionych celów wykorzystały wszystkie stosowne instrumenty, takie jak otwarta metoda koordynacji, program „Uczenie się przez całe życie”, siódmy program ramowy na rzecz badań i rozwoju technologicznego oraz – zgodnie z priorytetami krajowymi – europejskie fundusze strukturalne.

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/15

—

dokument roboczy służb Komisji z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie wyzwań stojących przed europejskim dziedzictwem filmowym ery analogowej i cyfrowej (drugie sprawozdanie z wykonania zalecenia w sprawie dziedzictwa filmowego) (1),

—

komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Europejska agenda cyfrowa” (2), a zwłaszcza stwierdzenie, zgodnie z którym „wsparcie cyfryzacji kin jest niezbędne do ochrony różnorodności kulturowej”,

—

zieloną księgę Komisji z dnia 27 kwietnia 2010 r. zatytułowaną „Uwalnianie potencjału sektora kulturalnego i kreatywnego” (3),

—

konwencję UNESCO z dnia 20 października 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego (4).

—

komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie szans i wyzwań stojących przed kinem europejskim w erze cyfrowej (5).

—

technologie cyfrowe dają nowe możliwości dystrybucji filmów, między innymi do kin, które wyświetlają produkcje artystyczne lub są zlokalizowane na obszarach o mniejszym zaludnieniu; technologie te przyczyniają się w ten sposób do realizacji europejskich i krajowych celów związanych z promowaniem i udostępnianiem dzieł europejskich, promocją różnorodności kulturowej i językowej oraz spójnością społeczną,

—

europejski rynek kinowy jest rozdrobniony i wynika z tego szereg wyzwań, które mogą mieć wpływ na proces tworzenia i wprowadzania w życie ogólnokrajowych i ogólnoeuropejskich planów przechodzenia na kino cyfrowe,

—

cyfryzacja kin generuje znaczne koszty, które ponieść muszą właściciele sal kinowych, dystrybutorzy natomiast mogą dokonać oszczędności dzięki niższym kosztom kopii cyfrowych. Aby przezwyciężyć tę asymetrię, rynek ustanowił modele finansowania cyfryzacji kin ze środków prywatnych, zwane między innymi „modelami VPF” (Virtual Print Fee – opłaty od wirtualnej kopii) (6). Modele te jednak nie zawsze pasują do małych – zwłaszcza jednosalowych – kin wyświetlających produkcje artystyczne, arcydzieła sztuki filmowej lub retrospekcje. Dlatego też kina te mogą stanąć przed większymi problemami finansowymi przy uzyskiwaniu sprzętu do projekcji cyfrowych, mimo że pełnią ważną rolę społeczną i kulturalną, na przykład na obszarach o mniejszym zaludnieniu, gdzie liczba wydarzeń kulturalnych jest ograniczona.

—

projekcja cyfrowa pozwala na korzystanie w sposób elastyczniejszy i mniej kosztowny z wersji w różnych językach (również opatrzonych napisami lub dubbingowanych) oraz z technik audiodeskrypcji, co przyczynia się do lepszego obiegu i dostępu do dzieł pochodzących między innymi z krajów lub regionów, których języki są mniej rozpowszechnione,

—

cyfryzacja kin stwarza bezprecedensowe szanse dla kina europejskiego, ale może wymagać restrukturyzacji rynku, która będzie miała nieproporcjonalny wpływ na wyżej wspomniane kina; w konsekwencji utrudnione może być utrzymanie różnorodności filmów wchodzących na ekrany, a dostęp do produkcji filmowej – ograniczony dla niektórych grup ludności. Zmiana ta mogłaby także zagrozić spójności społecznej, ponieważ w niektórych regionach kina odgrywają ważną rolę jako miejsca spotkań i wymiany poglądów. Konsekwencją tej restrukturyzacji mogłyby być koszty społeczne, zwłaszcza jeżeli chodzi o zatrudnienie w sektorach technicznych i w sektorze pokazów kinowych,

—

cyfryzacja kin stwarza również szanse na promowanie europejskiego dziedzictwa filmowego oraz na umożliwianie kontaktu z nim. Dla zwiększenia tych szans, z myślą między innymi o celach edukacyjnych, konieczne są zatem stosowne działania na różnych szczeblach,

—

aby w jak największym zakresie ułatwić przejście na projekcję cyfrową, źródła finansowania – przez podmioty prywatne czy też państwowe szczebla lokalnego, krajowego czy europejskiego – muszą być zagregowane i elastyczne, co pozwoli różnym rodzajom kin otrzymać wsparcie dopasowane do konkretnej sytuacji, w której się znajdują.

—

oprócz zapewnienia samego sprzętu do projekcji cyfryzacja kina wymaga również dodatkowego sprzętu i narzędzi (np. serwera, sprzętu audio, ekranu, dostosowania sali projekcyjnej itp.),

—

trwałość tego sprzętu jest jeszcze nieznana, co rodzi pytania o koszty jego konserwacji i o finansowe aspekty jego unowocześniania lub zastępowania go nowym w perspektywie średnio- i długoterminowej, także w związku z ewentualną migracją produkcji cyfrowych do nowych formatów.

—

przejście na kino cyfrowe jest niezbędne i pilne. W ramach polityk publicznych należy wspierać to przejście, biorąc pod uwagę następujące cele leżące w interesie ogólnym:

—

wprowadzić w życie plan działań dotyczący przejścia kin europejskich na cyfrowe projekcje kinowe, czego dotyczył komunikat w sprawie szans i wyzwań stojących przed kinem europejskim w erze cyfrowej, a zwłaszcza:

—

rozważyły potrzebę wspierania cyfryzacji kin, biorąc pod uwagę wspomniane powyżej cele leżące w interesie ogólnym,

—

rozważyły w tym kontekście i w zgodności z europejskimi przepisami dotyczącymi konkurencji wdrożenie systemów wsparcia cyfryzacji kin, które będą uzupełnieniem finansowania prywatnego. Plany te powinny uwzględniać specyficzne uwarunkowania każdego państwa członkowskiego. Wśród opcji można by zawrzeć:

—

rozważyły opcję, która przewidywałaby uzależnienie pomocy państwa przeznaczonej na filmy od wytworzenia cyfrowej kopii matki, po to by zwiększyć ogólną ofertę cyfrowych filmów europejskich,

—

przeanalizowały możliwość wykorzystania oferowanych przez Unię Europejską funduszy strukturalnych do finansowania projektów związanych z cyfryzacją i – w stosownych przypadkach – inicjatyw szkoleniowych.

—

uwzględniając obowiązujące normy ISO dla cyfrowych projekcji kinowych, dogłębniej rozważyły sposoby osiągnięcia koniecznych i odpowiednich wyników dotyczących jakości projekcji i obiegu filmów, które odpowiadałyby konkretnemu popytowi; należy tego dokonać zgodnie z zasadą neutralności technologicznej,

—

wzięły pod uwagę fakt, że technologie nieustannie ewoluują i unowocześniają się, a kwestie dotyczące finansowania projekcji cyfrowych nie ograniczą się do obecnego okresu przejściowego,

—

w odniesieniu do przepisów dotyczących konkurencji dołożyły wszelkich starań, by wprowadzanie w życie mechanizmów finansowania (zarówno prywatnego, jak i publicznego) służących cyfryzacji kin nie krępowało swobody właścicieli w wyborze wyświetlanych filmów,

—

zachęcały do ustanowienia programów – skierowanych przede wszystkim do właścicieli kin i dystrybutorów – służących przekwalifikowaniu i szkoleniom w zakresie technologii cyfrowej, zwłaszcza dotyczących projekcji, nowych modeli biznesowych dla kina cyfrowego, reklamy repertuaru alternatywnego i konserwacji technicznej,

—

zbadały możliwości ułatwienia właścicielom kin i innym firmom zaangażowanym w przechodzenie na projekcję cyfrową dostępu do kredytowania, zwłaszcza za pośrednictwem Europejskiego Banku Inwestycyjnego, gdy takie rozwiązanie stanie się możliwe.

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/18

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/19

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/20

W przypadku projektów „Transatlantyckich partnerstw w zakresie wymiany”(TEP) zapewnione jest wsparcie dla konsorcjów instytucji akademickich, instytucji kształcenia oraz szkolenia z UE i Kanady, w celu realizacji wspólnych badań i programów szkoleniowych oraz urzeczywistniania mobilności studentów i wykładowców. Pomoc obejmuje wsparcie dla administracji, stypendia dla studentów, pracowników akademickich i administracyjnych („wydział”). Maksymalny czas trwania projektów TEP wynosi 36 miesięcy.

Szczegółowy opis działań znajduje się w przewodniku programowym w sekcji 5.

W przypadku „Partnerstw w zakresie studiów transatlantyckich”(TDP) pomoc przeznaczona jest na opracowanie i wdrożenie podwójnych lub wspólnych programów akademickich. Wsparcie obejmuje pomoc dla prac badawczo-rozwojowych i administracji oraz dotacje dla studentów, pracowników naukowych i administracyjnych („wydział”). Maksymalny czas trwania projektów TDP wynosi 48 miesięcy.

Szczegółowy opis działań znajduje się w przewodniku programowym w sekcji 6.

The Education, Audiovisual and Culture Executive Agency

EU-CANADA Call 2011

Avenue du Bourget/Bourgetlaan 1 — BOUR 02/17

1140 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Canada-EU Programme for Co-operation in Higher Education, Training and Youth

International Academic Mobility

Learning Branch

Human Resources and Skills Development Canada

200 Montcalm Street, Tower 2, Ground Floor

Gatineau, Québec

K1A OJ9

CANADA

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/23

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/24

—

nazwa, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu oraz dane osoby wyznaczonej do kontaktów,

—

łączny obrót w okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2010 r.,

—

dokładne określenie działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem,

—

wielkość, w tonach, i wartość, w euro, przywozu do Unii i odsprzedaży dokonanej na rynku unijnym przywożonego produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z Białorusi i Rosji, w okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2010 r.,

—

nazwy i dokładne określenie działalności wszystkich przedsiębiorstw (3) powiązanych uczestniczących w produkcji lub sprzedaży produktu objętego postępowaniem,

—

wszelkie inne istotne informacje, które mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

(i)

Informacje, o których mowa w pkt 5 lit. a) ppkt (i), powinny wpłynąć do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę, iż Komisja zamierza przeprowadzić konsultacje na temat ostatecznego doboru próby z zainteresowanymi stronami, które wyraziły gotowość włączenia ich do próby, w terminie 21 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(ii)

Wszystkie inne informacje istotne dla doboru próby, o których mowa w pkt 5 lit. a) ppkt (ii), muszą wpłynąć do Komisji w terminie 21 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(iii)

Kwestionariusze wypełnione przez strony objęte próbą muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty powiadomienia ich o włączeniu do próby.

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N-105 4/92

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/28

1.

W dniu 18 listopada 2010 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa Shell Brazil Holding BV (Zjednoczone Królestwo), należące do grupy Shell („Shell”), oraz Cosan SA Indústria e Comércio (Brazylia), należące do grupy Cosan („Cosan”), przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem JV CO (Brazylia), w drodze zakupu akcji/udziałów w nowo utworzonej spółce będącej wspólnym przedsiębiorcą.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.5846 – Shell/Cosan/JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/29

1.

W dniu 17 listopada 2010 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Mitsui Renewable Energy Europe Limited („Mitsui Renewable”, Zjednoczone Królestwo), kontrolowane przez Mitsui Group („Mitsui”, Japonia), oraz przedsiębiorstwo FCC Energia, SA („FCCE”, Hiszpania), kontrolowane przez przedsiębiorstwo Fomento de Construcciones y Contratas, SA („FCC Group”, Hiszpania), przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Guzman Energia, SL, („Guzman”, Hiszpania), w drodze zakupu akcji w nowo utworzonej spółce będącej wspólnym przedsiębiorcą.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Przedsiębiorstwo Guzman będzie prowadzić działalność w zakresie wytwarzania energii cieplnej w Hiszpanii.

4.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

5.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6069 – Mitsui Renewable/FCCE/Guzman, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/30

1.

W dniu 23 listopada 2010 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Brose Fahrzeugteile GmbH & Co. KG („Brose”, Niemcy), należące do grupy Brose, i przedsiębiorstwo SEW-Eurodrive GmbH & Co KG („SEW”, Niemcy), przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad nowo utworzoną spółką będącą wspólnym przedsiębiorcą.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6042 – Brose/SEW/JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

30.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 323/31

Klasa 1.1.

Mięso świeże (i podroby)

a)

waga: waga musi być niższa niż 16 kg w przypadku tusz samców i niższa niż 14 kg w przypadku tusz samic;

b)

stopień wykształcenia okrywy tłuszczowej: od klasy małej (2) do średniej (3) (rozporządzenie (WE) nr 1249/2008);

c)

kolor od różowego do jasnoróżowego;

d)

uformowanie: klasa „O” (dostateczna) i wyższe (rozporządzenie (WE) nr 1249/2008);

e)

bez żadnych defektów spowodowanych podczas obróbki oraz bez stłuczeń;

f)

cechy charakterystyczne tłuszczu:

—

jest to mięso w kolorze od różowego do jasnoróżowego,

—

cechy organoleptyczne: doskonała faktura o bardzo przyjemnym smaku i umiarkowanym stopniu poprzerastania tłuszczem śródmięśniowym. Mięso jest bardzo kruche i ma niską zawartość tłuszczu. Dzięki rozmieszczeniu i jakości tłuszczu mięso ma wyśmienity zapach, smak i soczystość.

a)

System hodowli:

W ekstensywnym systemie wypasu jagnięta pozostają przy matkach i żywią się ich mlekiem. Do czasu odsadzenia mogą oprócz mleka otrzymywać koncentraty złożone przede wszystkim ze zbóż i nasion roślin strączkowych.

Końcowy okres hodowli zwierząt rzeźnych odbywa się wyłącznie w pomieszczeniach, z zastosowaniem koncentratów i słomy zbożowej.

Wiek jagniąt w chwili uboju nigdy nie przekracza 100 dni.

b)

Zwierzęta hodowlane będące rodzicami jagniąt objętych ChOG „Cordero de Extremadura” mają następujące cechy charakterystyczne:

—

w Historia Universal de la Primitiva y Milagrosa Imagen de Ntra. Sra. de Guadalupe (Powszechna historia prymitywnego i cudownego obrazu Matki Boskiej z Guadalupe) z 1743 r. można znaleźć odniesienia do upodobań kulinarnych cesarza Karola V:

„Wycofawszy się do naszego klasztoru w Yuste, co miesiąc odwiedzał przeora ze względu na silną sympatię, jaką zawsze żywił dla tego domu, a także dlatego, że Jego Cesarska Wysokość miał słabość do baraniny, która była tu tuczona (…)”.

—

w Guía del buen comer español (Hiszpański poradnik dobrego odżywiania) (1952) Dionisio Péreza słynny doktor Thebusse definiuje kuchnię Estremadury i zwraca uwagę na dwa dania, które opisuje jako „królewskie”: caldereta de los pastores i pollo caminero.

—

Caracterización de la calidad de la canal de los corderos con D. E.„Cordero de Extremadura” y „Cordero Manchego” (Charakterystyka jakości tusz jagnięcych posiadających specjalne oznaczenia „Cordero de Extremadura” i „Cordero Manchego”) (Alonso, I., Sánchez, C., Pardos, J. F., Pardos, J. J., Delfa, R., Sierrra, I., Fisher, A., (1999)),

—

Identificación y adecuación de la calidad y la composición de la carne de diferentes tipos ovinos europeos. Adaptación a las preferencias de los consumidores. Proyecto FAIR3-CT96-1768„OVAX” (Określanie i poprawa jakości i składu mięsa różnych europejskich ras owiec. Dostosowanie do preferencji konsumenta. Projekt FAIR3-CT96-1768„OVAX”) (Sañudo, C. i in. (1999)),

—

Evaluación de los caracteres cuantitativos y cualitativos de las canales de corderos obtenidas en distintos sistemas de explotación. (Ocena ilościowych i jakościowych cech charakterystycznych tusz jagnięcych produkowanych w różnych systemach hodowli) (María de la Montaña López Parra (2006)).