26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/1

Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE

Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2010/C 321/01

Data przyjęcia decyzji

13.7.2010

Numer środka pomocy państwa

N 612/09

Państwo członkowskie

Niemcy

Region

Hamburg, Schleswig-Holstein

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Filmförderung Hamburg Schleswig-Holstein

Podstawa prawna

Landeshaushaltsordnungen der Freien und Hansestadt Hamburg und des Landes Schleswig-Holstein — Richtlinien für Filmförderung Hamburg Schleswig-Holstein GmbH — Gesetz zum Staatsvertrag über das Medienrecht in Hamburg und Schleswig-Holstein — Gesellschaftervertrag der Filmförderung Hamburg Schleswig-Holstein GmbH

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Promowanie kultury

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy 10,3 mln EUR

Intensywność pomocy

80 %

Czas trwania

Do 31.12.2015

Sektory gospodarki

Środki masowego przekazu

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Filmförderung Hamburg Schleswig-Holstein GmbH

Friedensallee 14-16

22765 Hamburg

DEUTSCHLAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

24.8.2010

Numer środka pomocy państwa

N 164/10

Państwo członkowskie

Niemcy

Region

Sachsen

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Leipziger Reit- und Rennverein Scheibenholz

Podstawa prawna

Gemeinsame Verwaltungsvorschrift des Sächsischen Staatsministeriums des Innern, des Sächsischen Staatsministeriums der Finanzen, des Sächsischen Staatsministeriums für Wirtschaft und Arbeit, des Sächsischen Staatsministeriums für Soziales, des Staatsministeriums für Kultus und des Sächsischen Staatsministeriums für Umwelt und Landwirtschaft zur Förderung von Infrastrukturmaßnahmen der Kommunen im Freistaat Sachsen; §§ 23, 44 der Haushaltsordnung des Freistaates Sachsen (SäHo)

Rodzaj środka pomocy

Pomoc indywidualna

Cel pomocy

Promowanie kultury

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy 2,11 mln EUR

Intensywność pomocy

80 %

Czas trwania

Do 31.12.2011

Sektory gospodarki

Budownictwo okrętowe

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Stadt Leipzig

Martin-Luther-Ring 4-6

04109 Leipzig

DEUTSCHLAND

SAB — Sächsische Aufbaubank

Pirnaische Straße 9

01069 Dresden

DEUTSCHLAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

30.8.2010

Numer środka pomocy państwa

N 318/10

Państwo członkowskie

Łotwa

Region

—

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Atbalsts kultūras pieminekļu privātīpašniekiem kultūras pieminekļu atjaunošanai un saglabāšanai

Podstawa prawna

Ministru kabineta 2009. gada 30. jūnija noteikumi Nr. 675 “Noteikumi par darbības programmas “Infrastruktūra un pakalpojumi” papildinājuma 3.4.3.3. aktivitāti “Atbalsts kultūras pieminekļu privātīpašniekiem kultūras pieminekļu saglabāšanā un to sociālekonomiskā potenciāla efektīvā izmantošanā” ”

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Promowanie kultury

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 3,9 mln LVL

Intensywność pomocy

50 %

Czas trwania

2009–2015

Sektory gospodarki

Działalność związana z kulturą, rekreacją i sportem

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Kultūras Ministrija

K. Valdemāra iela 11a

Rīga, LV-1364

LATVIJA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/4

Kursy walutowe euro (1)

25 listopada 2010 r.

2010/C 321/02

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3321
JPY	Jen	111,35
DKK	Korona duńska	7,4558
GBP	Funt szterling	0,84645
SEK	Korona szwedzka	9,2705
CHF	Frank szwajcarski	1,3326
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,1275
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,720
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	277,35
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7093
PLN	Złoty polski	3,9789
RON	Lej rumuński	4,2995
TRY	Lir turecki	1,9660
AUD	Dolar australijski	1,3595
CAD	Dolar kanadyjski	1,3454
HKD	Dolar hong kong	10,3369
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7547
SGD	Dolar singapurski	1,7428
KRW	Won	1 524,67
ZAR	Rand	9,3897
CNY	Yuan renminbi	8,8595
HRK	Kuna chorwacka	7,4150
IDR	Rupia indonezyjska	11 944,66
MYR	Ringgit malezyjski	4,1800
PHP	Peso filipińskie	58,708
RUB	Rubel rosyjski	41,6510
THB	Bat tajlandzki	40,036
BRL	Real	2,2902
MXN	Peso meksykańskie	16,4481
INR	Rupia indyjska	60,7000

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/5

Informacje przekazane przez państwa członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1857/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001

2010/C 321/03

Nr pomocy: XA 185/10

Państwo członkowskie: Francja

Region: Département de l'Isère

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Aides au pastoralisme en Isère, volet investissements

Podstawa prawna: Articles L 1511-1 et suivants et articles L 3231-1 et suivants du code général des collectivités territoriales.

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: 60 000 EUR

Maksymalna intensywność pomocy:

—	50 % inwestycji lub prac z zakresu wyposażenia w celu wsparcia pasterstwa w obszarach górskich.

—	dodatkowo 10 % dla młodych rolników,

—	dotacja państwa wynosi 20 000 EUR na beneficjenta.

Data realizacji: Od daty opublikowania numeru, pod którym zarejestrowany został wniosek o wyłączenie, na stronach internetowych Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komisji Europejskiej.

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: Do dnia 31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Program pomocy jest objęty art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r.

W celu promocji pasterskiego dziedzictwa naturalnego finansować będzie można konstrukcje zagród dla zwierząt, bramek automatycznych i zapór mostowych, a także konstrukcje ogrodzeń, poideł i bramek segregujących (specjalne wyposażenie dostosowane do terenów górskich).

Niniejsze wsparcie ekstensywnej gospodarki pasterskiej sprzyjać będzie różnorodności biologicznej i wielostronnemu wykorzystaniu obszarów przyrodniczych.

Ponadto pomoc będzie wypłacana jedynie:

gospodarstwom, których wielkość nie przekracza wielkości MŚP określonego w prawie wspólnotowym (zob. załącznik I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r., Dz.U. L 214 z 9.8.2008),

gospodarstwom prowadzącym działalność związaną z podstawową produkcją rolną,

gospodarstwom niebędącym przedsiębiorstwami zagrożonymi w rozumieniu wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.U. C 244 z 1.10.2004).

Sektor(-y) gospodarki: Organizacje pasterskie („groupement pastoraux”), pasterskie związki zawodowe, stowarzyszenia pasterskie w obszarach górskich (obszary pasterskie Alp Północnych w Isère)

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Monsieur le Président du Conseil général de l’Isère

Direction de l’aménagement des territoires

Service agriculture et forêt

7 rue Fantin Latour

BP 1096

38022 Grenoble Cedex 1

FRANCE

Adres internetowy: http://www.isere.fr/include/viewFile.php?idtf=969&path=51%2FWEB_CHEMIN_969_1284372519.pdf

Inne informacje: Program pomocy pozwoli na kontynuację programu pomocy XA 299/08, dysponując budżetem rocznym lepiej dostosowanym do potrzeb sektora rolnego w departamencie Isère.

Nr pomocy: XA 186/10

Państwo członkowskie: Francja

Region: Département de l'Isère

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Aides au pastoralisme en Isère, volet aménagement des espaces pastoraux

Podstawa prawna: Articles L 1511-1 et suivants et articles L 3231-1 et suivants du code général des collectivités territoriales.

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: 180 000 EUR

Maksymalna intensywność pomocy:

—	75 % inwestycji i prac mających na celu ochronę elementów dziedzictwa kulturowego związanych z pasterstwem na obszarze górskim,

—	pomoc państwa wynosi 20 000 EUR na beneficjenta.

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: Do dnia 31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Program pomocy jest objęty art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r.

Celem będzie promocja dziedzictwa przyrodniczego i krajobrazu górskiego departamentu poprzez pomoc na rzecz zagospodarowania i odtworzenia pastwisk (hale i tereny wypasu) oraz zachowania możliwości produkcji pasz tradycyjnej infrastruktury związanej z hodowlą.

W szczególności możliwe będzie finansowanie wyposażenia szałasów, chat i tradycyjnych schronisk.

Niniejsze wsparcie ekstensywnej gospodarki pasterskiej sprzyjać będzie różnorodności biologicznej i wielostronnemu wykorzystaniu obszarów przyrodniczych, bez zwiększania zdolności produkcyjnych gospodarstwa.

Ponadto pomoc będzie wypłacana jedynie:

gospodarstwom prowadzącym działalność związaną z podstawową produkcją rolną,

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Monsieur le Président du Conseil général de l’Isère

Direction de l’aménagement des territoires

Service agriculture et forêt

7 rue Fantin Latour

BP 1096

38022 Grenoble Cedex 1

FRANCE

Adres internetowy: http://www.isere.fr/include/viewFile.php?idtf=968&path=53%2FWEB_CHEMIN_968_1284372500.pdf

Inne informacje: Program pomocy pozwoli na kontynuację programu pomocy XA 300/08, dysponując rocznym budżetem lepiej dostosowanym do potrzeb sektora rolnego w departamencie Isère.

Nr pomocy: XA 188/10

Państwo członkowskie: Francja

Region: Region Rhône-Alpes

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Aide à l’agriculture biologique en région Rhône-Alpes: accompagnement individualisé à la conversion

Podstawa prawna: Articles L 1511-1 et suivants, article L 4211-1 du code général des collectivités territoriales

Délibération du Conseil régional Rhône-Alpes PRADR

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: 200 000 EUR

Maksymalna intensywność pomocy: 50 %

W wysokości 50 % wydatków, w maksymalnej kwocie 2 700 EUR na gospodarstwo rolne.

Data realizacji: Od dnia otrzymania potwierdzenia odbioru zawierającego numer identyfikacyjny środka oraz od opublikowania streszczenia programu środka na stronie internetowej Komisji.

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: Do dnia 31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Zgodnie z art. 15 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 celem pomocy jest zapewnienie wsparcia technicznego w sektorze rolnym w ramach planu przechodzenia na produkcję ekologiczną.

To wsparcie techniczne polega z jednej strony na ocenie możliwości technicznych i rentowności ekonomicznej zmiany części lub całości produkcji rolniczej na produkcję ekologiczną, a z drugiej strony – na zapewnianiu gospodarstwu doradztwa podczas zmiany produkcji na produkcję ekologiczną.

To indywidualne doradztwo w zakresie zmiany metod produkcji pozwoli na maksymalizację szans powodzenia zmiany metod produkcji, optymalnie dostosowując sposób przestawienia produkcji do sytuacji danego gospodarstwa rolnego.

Doradztwo proponowane rolnikom składa się z dwóch etapów:

pierwszy etap przed przejściem na produkcję ekologiczną: diagnoza i projekt zmian,

drugi etap w 1. lub 2. roku po przejściu na produkcję ekologiczną: działania następcze na wniosek rolnika.

Zgodnie z pkt 3 i 4 art. 15 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 środki pomocy nie będą wypłacane pojedynczym osobom prowadzącym gospodarstwo rolne. Kwalifikujący się wnioskodawcy będą mogli wziąć udział w działaniach prowadzonych przez struktury zbiorowe bez obowiązku przystąpienia do tych struktur.

Ponadto pomoc będzie wypłacana jedynie:

gospodarstwom prowadzącym działalność związaną z podstawową produkcją rolną,

oraz gospodarstwom niebędącym przedsiębiorstwami zagrożonymi w rozumieniu wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.U. C 244 z 1.10.2004).

Sektor(-y) gospodarki: Wszystkie gospodarstwa rolne na wszystkich obszarach regionu Rhône Alpes.

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Monsieur le Président du Conseil régional Rhône-Alpes

Direction de l’agriculture et du développement rural

Service Agriculture

78 route de Paris

69751 Charbonnières les Bains Cedex

FRANCE

Adres internetowy: http://www.rhonealpes.fr/TPL_CODE/TPL_AIDE/PAR_TPL_IDENTIFIANT/109/18-les-aides-de-la-region.htm

Inne informacje: —

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/8

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6015 – Banco Santander/Bank Zachodni WBK/BZWBK AIB Asset Management)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2010/C 321/04

W dniu 17 listopada 2010 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Banco Santander SA („Santander”, Hiszpania) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Bank Zachodni WBK SA („BZWBK”, Polska) w drodze oferty publicznej ogłoszonej dnia 10 września 2010 r. i przedsiębiorstwem BZWBK AIB Asset Management SA („BZWBK Asset Management”, Polska) w drodze zakupu akcji.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—	w przypadku przedsiębiorstwa Santander: międzynarodowa grupa bankowo-finansowa, zajmująca się bankowością detaliczną, zarządzaniem aktywami, bankowością korporacyjną i inwestycyjną, zarządzaniem środkami pieniężnymi i ubezpieczeniami, prowadząca działalność na rynku międzynarodowym,

—	w przypadku przedsiębiorstwa BZWBK: działający na terenie Polski bank świadczący pełny zakres usług na rzecz gospodarstw domowych, MŚP oraz dużych przedsiębiorstw w zakresie bankowości, usług maklerskich, funduszy wspólnego inwestowania, ubezpieczeń, leasingu i factoringu,

—	w przypadku przedsiębiorstwa for BZWBK Asset Management: spółka zależna BZWBK świadcząca w Polsce usługi w zakresie zarządzania aktywami.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6015 – Banco Santander/Bank Zachodni WBK/BZWBK AIB Asset Management, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

J-70

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2) Dz.U. C 56 z 5.3.2005, s. 32 („obwieszczenie Komisji w sprawie uproszczonej procedury”).

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/12

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.5961 – Bertrand Restauration/Inbev France/Bars&Co)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2010/C 321/07

W dniu 19 listopada 2010 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Groupe Bertrand Restauration („Bertrand Restauration”, Francja), kontrolowane przez Groupe Bertrand („Groupe Bertrand”, Francja) i Groupe LVMH („LVMH”, Francja) oraz przedsiębiorstwo AB Inbev France („Inbev France”, Francja), kontrolowane przez Anheuser-Bush Inbev („Groupe Inbev”, Belgia) przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Bars&Co za pośrednictwem nowoutworzonej spółki będącej wspólnym przedsiębiorcą o nazwie Bars&Co Développement Franchises („BCDF”, Francja).

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—	przedsiębiorstwo Bertrand Restauration działa w branży restauracyjnej (bary kanapkowe, kafeterie, restauracje szybkiej obsługi),

—	przedsiębiorstwo Groupe Bertrand, poza Bertrand Restauration, działa w sektorze wyrobów piekarniczych i dystrybucji napojów z przeznaczeniem dla branży hotelarsko-gastronomicznej,

—	przedsiębiorstwo LVMH jest jedną z głównych grup francuskich specjalizujących się w branży produktów luksusowych (wina, napoje alkoholowe, moda, wyroby skórzane, perfumy, biżuteria),

—	przedsiębiorstwo Groupe Anheuser-Busch Inbev działa w sektorach produkcji i dystrybucji piwa i napojów bezalkoholowych,

—	przedsiębiorstwo Bars&CO zarządza aktualnie na terytorium Francji, w ramach Inbev France, sieciami franczyzy w zakresie tematycznych piwiarni grupy Anheuser-Busch Inbev o nazwach handlowych „Au Bureau”, „Belgian Beer Café”, „Brussel's Café”, „Café Leffe” i „Irish Corner”,

—	przedsiębiorstwo BCDF jest nowoutworzonym przedsiębiorcą na potrzeby operacji, którego celem będzie rozwijanie sieci barów, piwiarni i restauracji w systemie franczyzy za pośrednictwem przedsiębiorstwa Bars&Co.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.5961 – Bertrand Restauration/Inbev France/Bars&Co, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

J-70

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2) Dz.U. C 56 z 5.3.2005, s. 32 („obwieszczenie Komisji w sprawie uproszczonej procedury”).

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/13

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 321/08

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„QUESO CASÍN”

NR WE: ES-PDO-0005-0718-04.09.2008

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa:

„Queso Casín”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Hiszpania

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.3 –

Sery

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Pełnotłusty, twardy lub półtwardy dojrzały ser wytwarzany z pełnego, niepasteryzowanego mleka krowiego w drodze koagulacji enzymatycznej i wyrabiania powstałej masy.

Mleko stosowane do wytwarzania tych serów z chronionym oznaczeniem geograficznym pochodzi od zdrowych krów ras Asturiana de la Montaña o Casina, Asturiana de los Valles oraz Frisona i ich krzyżówek.

Ser w postaci dojrzałej posiada następujące właściwości:

Właściwości fizyko-chemiczne:

minimalna zawartość suchej masy: 57 %

minimalna zawartość tłuszczu w suchej masie: 45 %

minimalna zawartość białka w suchej masie: 35 %

Właściwości fizyczne i organoleptyczne:

Rodzaj i wygląd: od twardego do półtwardego, dojrzały do stanu faktury suchej lub półsuchej.

Postać: kształt nieregularny, dyskoidalno-cylindryczny, z jednej strony zamieszczone oznaczenia przedstawiające motywy kwiatowe, figury geometryczne, symbole lub nazwę producenta. Średnica około 10–20 cm i wysokość 4–7 cm.

Waga: od 250 do 1 000 gramów.

Skórka: delikatna, cienka i prawie nieistniejąca, ponieważ po wielokrotnym wyrobieniu ser dojrzewa w sposób jednolity, w takim samym stopniu wewnątrz, jak i na zewnątrz. Zarówno jego część zewnętrzna, jak i wnętrze stanowią zwartą, związaną masę – czystą, suchą i lekko natłuszczoną. Ser ma barwę ciemno-kremowo-żółtą z odcieniem białej. Na górnej części ma naniesiony indywidualny znak producenta w formie płaskorzeźby.

Struktura: zwarta, krucha, od twardej do półtwardej, o żółtawej barwie, bez oczek, aczkolwiek mogą występować drobne rysy. Kruszy się przy krojeniu. Dla podniebienia daje takie samo odczucie jak masło. Konsystencja sera jest jednorodna i ser odkształca się plastycznie.

Zapach: wyrazisty i intensywny.

Smak: zależy od metody wytwarzania, zwłaszcza od liczby procesów wyrabiania w mieszarce: w przypadku intensywnego wyrabiania ser jest gorzki, pikantny, o wyrazistym smaku, do którego trzeba się przekonać, nacechowany przenikliwym prostym zapachem przyprawianego w miarę upływu czasu masła; w przypadku mniej intensywnego procesu wyrabiania smak sera jest taki sam, jedynie mniej wyrazisty. W każdym wypadku smak sera jest intensywny, wyraźny, utrzymujący się, pikantny, lekko gorzki w tylnej części jamy ustnej i pozostawiający silny posmak.

Właściwości mikrobiologiczne:

dostosowane do wymogów wynikających z obowiązujących przepisów.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Mleko krowie, fermenty mlekowe, chlorek wapniowy, chymozyna (podpuszczka) i sól.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

Pasza dla krów dających mleko stosowane jako surowiec do wytwarzania „queso Casín” opiera się bezpośrednio na naturalnych zasobach danego obszaru, gdzie bydło przebywa na pastwiskach praktycznie przez cały rok i dodatkowo podaje mu się siano oraz świeżą paszę z własnego gospodarstwa rolnego producenta, stosując cykl naprzemiennie z wypasem na pastwiskach. Stada są zasadniczo tradycyjne, nieliczne i przywiązane do danego obszaru, na którego pastwiskach można je zobaczyć niemalże przez cały rok.

Ich pasza pochodzi zatem z określonego obszaru geograficznego. W wyjątkowych sytuacjach, gdy pasza z własnego gospodarstwa rolnego producenta jest nieosiągalna, racje żywnościowe można uzupełniać niewielką ilością zbóż i roślin strączkowych produkowanych na zewnątrz.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

—

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

Pakowanie – aby zapewnić jakość produktu, pakuje się go w pomieszczeniach, w których został wytworzony lub dojrzewał przed udostępnieniem go w celu dystrybucji, ponieważ z uwagi na delikatną, cienką i prawie nieistniejącą skórkę ser jest bardziej podatny na zanieczyszczenie i zmianę wyglądu zewnętrznego.

Ponadto z tych samych przyczyn ser można spożywać w całości, w związku z czym musi być wcześniej pakowany.

Dozwolone materiały, z których może być wykonane opakowanie sera, to papier, karton, drewno lub tworzywo sztuczne dopuszczone do stosowania w przypadku środków spożywczych lub do innych zastosowań zatwierdzonych przez Radę Regulacyjną.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Etykietowanie zostanie dostosowane do ogólnych zasad regulujących kwestie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych. Oprócz indywidualnej etykiety każdego producenta sery z chronionym oznaczeniem będą opatrzone określoną, numerowaną etykietą drugorzędną w celu zapewnienia możliwości identyfikacji produktu.

Na etykiecie serów z chronionym oznaczeniem powinien być w sposób widoczny umieszczony napis „Denominación de Origen Protegida »Queso Casín«” – oraz logo, które będzie ujednolicone, ale wszystkie podmioty wprowadzające sery z ChNP do obrotu będą miały do wyboru cztery opcje kolorystyczne tego logo, które przedstawiono poniżej.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Określony obszar geograficzny do celów produkcji mleka oraz wytwarzania, dojrzewania i pakowania serów „Queso Casín” z ChNP znajduje się na południu Asturii, dokładnie w jej części środkowowschodniej. Miasta znajdujące się w tym obszarze geograficznym to Caso, Sobrescobio i Piloña.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Jest to obszar położony w środkowo-wschodniej części gór Asturii, których krajobraz charakteryzują wąskie doliny oddzielone skalistymi grzbietami górskimi. Górzysty charakter obszaru oznacza, że w większości dominują tam strome zbocza. Średnio wysokie wyniesienia zbiegają się w środkowej równinie położonej poniżej poziomu morza, stanowiącej część depresyjnego obszaru poprzedzającego strefę przybrzeżną, rozciągającą się od wschodu do zachodu i pełniącą rolę koryta rzeki Piloña. Rzeka ta oraz Alto Nalón to dwie największe rzeki na danym obszarze.

Oprócz najwyższych szczytów górskich obszar cechuje klimat oceaniczny z umiarkowanymi opadami deszczu utrzymującymi się przez cały rok oraz średnimi wahaniami temperatury.

Taki krajobraz nacechowany dolinami czy dorzeczami charakteryzują gęste i utrzymujące się mgły. Wszystkie te procesy skutkują znacznym ograniczeniem światła słonecznego w ciągu całego roku.

Krajobraz roślinny charakteryzuje się tam występowaniem licznych łąk wykorzystywanych celem pozyskania siana i w charakterze pastwisk, jak również rozległych lasów i zarośli oraz wystających skał na najbardziej stromych zboczach.

Najbardziej interesujące gatunki porastające łąki to te z rodzin traw i roślin strączkowych.

W takich właśnie warunkach opracowano technikę wytwarzania sera „Casín”, odpowiadając na konieczność znalezienia bezpiecznych i trwałych metod konserwowania żywności na obszarze, na którym przewaga deszczowych i pochmurnych dni skutkuje wysoką wilgotnością powietrza utrudniającą suszenie masy serowej wytwarzanej ze zsiadłego mleka.

„Wyrabianie” pojawiło się jako zwyczajowy i jedyny sposób związania różnych małych cząstek masy serowej w jednym kawałku. W wyniku wielokrotnego powtarzania tego procesu powstaje bardziej sucha i zwarta masa, z której można otrzymać produkt o dłuższej trwałości. Ponadto umożliwiło to dodanie soli do jednolitej masy oraz równo rozproszonych mikroorganizmów, które pojawiały się w trakcie fermentacji, ułatwiając tym samym konieczne dojrzewanie, natomiast to wszystko nadawało produktowi szczególne cechy organoleptyczne.

Wyrabianie odbywało się ręcznie do czasu opracowania do tego celu specjalnego mechanizmu, czyli mieszarki lub stołu, który najwyraźniej powstał przez dostosowanie narzędzia stosowanego do tradycyjnego wypieku chleba, znanego pod nazwą „bregadora” lub „bregadera”, i który wykorzystywano zbiorowo – „diis d'amasar” – tak, aby zapewnić rentowność trudno dostępnych materiałów oraz udoskonalić proces wytwarzania, pomimo że nadal był pracochłonny.

Praca polegała na przetwarzaniu półprzetworzonej masy serowej („gorollus”) i serów od różnych wytwórców, które musiały się od siebie różnić. Rozwiązaniem było umieszczenie na każdym kawałku charakterystycznego oznakowania, które umożliwiało szybką i łatwą identyfikację właściciela. Do znakowania półprzetworzonej masy serowej stosowano cylindryczne lub wrzecionowate drewniane narzędzie z prostymi symbolami umieszczonymi na końcach – znane pod nazwą „ochavau”, nanosząc jedno oznakowanie na każdej wytworzonej masie. Do znakowania gotowych serów używano „marcu” lub „cuñu”. Było to większe i bardziej złożone narzędzie drewniane z rozmaitymi ozdobnymi znakami stosowanymi w celu identyfikacji producenta. Obecnie „marcu” powszechnie zawiera nazwę producenta.

Prawdopodobnie z uwagi na złożoność tej metody wytwarzania – zwłaszcza na proces wyrabiania – stanowi ona wyłączną ochronę tej odmiany sera. Podstawowym czynnikiem, który przyczynił się do jej zachowania, była praca kobiet wytwarzających onegdaj ten ser do spożycia w domach, jak również zapał jedynej producentki, która obecnie wystawia i wprowadza ten produkt do obrotu na targach i rynkach w całej Asturii oraz w pozostałych regionach Hiszpanii. Innym ważnym czynnikiem była współpraca lokalnych grup działających na rzecz rozwoju obszarów wiejskich.

5.2. Specyfika produktu:

Ser „Casín” można rozpoznać po jego osobliwym wyglądzie, jaki nadaje mu oznakowanie z anagramem każdego producenta, naniesionym przy pomocy matrycy („marcu”) na całą górną powierzchnię każdego sera.

Szczególny charakter tego sera można opisać, jak następuje: nieregularny, dyskoidalno-cylindryczny kształt; delikatna, cienka i prawie nieistniejąca skórka, zwarta z masą wewnętrzną; wyrobiona struktura; wyrazisty i ostry smak oraz zapach, których intensywność rośnie przy każdym wyrabianiu masy serowej w mieszarce; skład, za sprawą którego jest to jeden z najbardziej suchych i bogatych w białko serów w Hiszpanii (i na świecie).

Ser ten całkowicie różni się od innych wytwarzanych odmian sera, również od tych wytwarzanych w sąsiednich gminach. Granicę Caso z gminą Pongo wytycza szereg pasm górskich, które wyznaczają również różnice między dwoma rodzajami klasycznych serów asturyjskich – „Casín” oraz serem z Los Beyos – i ten fakt ma w tym przypadku szczególne znaczenie.

Badania historyczne dostarczają pisemnych dowodów potwierdzających znaczenie sera „Casín”.

W wydaniu „En el país de los 100 quesos” („W krainie 100 serów”), Barcelona 2000 r., Enric Canut wyraża przekonanie, że „sposób wytwarzania sera Casín oraz stosowane do tego celu proste narzędzia mogą sprawiać, że jest to jeden z najstarszych serów w Hiszpanii”.

Pisemne relacje ludności z danego obszaru na temat tego sera sięgają XIV wieku. „Matka przełożona Doña Gontrodo za dzierżawę mansos w San salvador de Sobrecastiello w 1328 r. przez siedem lat płaciła 70 maravedís każdego pierwszego dnia września, natomiast za »wyrobione sery« uiszczała opłatę zawsze w dniu święta Świętego Marcina przypadającego w listopadzie.”

Zapiski z 1341 r. mówią o „dobrych wyrabianych serach.”

Wzmianki na temat tego sera znajdują się również w zapiskach Jovellanosa (z XVIII wieku); w „Diccionario Geográfico de Madoz” („słownik geograficzny Madoza”), opublikowanym na początku XIX wieku, jak również w „Curso de Agricultura Elemental” („Podręcznik o podstawach rolnictwa”) autorstwa Dionisio Martína Ayuso, opublikowanym pod koniec XIX wieku.

W „Asturias” autorstwa O. Bellmuta i Fermina Canella- (Gijón, 1900 r.) o serach z Caso pisze się, że są to jedne z najsłynniejszych serów, które wykroczyły poza granice Asturii. W tym samym duchu sery te pojawiają się w „Los Elementos de Agricultura y Técnica Agrícola e Industrial” autorstwa F. Requejo y M. Tortosa (Madryt, 1903 r.).

Eduardo Méndez Riestra w swojej książce „Comer en Asturias” („Jedząc w Asturii”) (Madryt, 1980 r.) umieszcza ser „Casín” wśród serów wytwarzanych w Asturii, tak samo jak Carlos Mero González w swojej pozycji „Guía Práctica de los quesos de España” („Praktyczny przewodnik po hiszpańskich serach”) (Madryt, 1983 r.) oraz Simone Ortega w „Tabla de quesos españoles” („Stół z hiszpańskimi serami”) (Madryt, 1983 r.).

W „El Gran Libro de la Cocina Asturiana” („Wielka książka kucharska potraw asturyjskich”) autorstwa chemika i pisarza J.A. Fidalgo Sáncheza (Gijón, 1986 r.) znajduje się stwierdzenie, że ser „Casín” jest najbardziej reprezentatywnym serem środkowo-południowego regionu Asturii.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Górzyste ukształtowanie terenu było podstawowym czynnikiem warunkującym produkcję sera z nadmiaru mleka z uwagi na ograniczenia spowodowane słabą komunikacją, które oznaczały, że mleko można było wykorzystywać wyłącznie do wytwarzania sera i masła.

U podłoża wytwarzania tego rodzaju sera leżały wszystkie naturalne uwarunkowania razem. Z jednej strony ukształtowanie terenu, za sprawą którego krajobraz jest nacechowany nisko położonymi łąkami i pastwiskami ze skrajnie zróżnicowaną roślinnością i wegetacją, które z kolei bezpośrednio wpływają na żywienie bydła mlecznego i umożliwiają wykorzystanie tych zasobów przy pomocy tradycyjnych metod.

Z drugiej strony klimat i częste łagodne opady przez cały rok, brak światła słonecznego i umiarkowane temperatury dają idealne warunki do lokalnej produkcji paszy i wypasu bydła na pastwiskach.

Mleko wykorzystywane do wytwarzania sera „Casín” w całości pochodzi od krów, które regularnie wypasa się na łąkach i pastwiskach pokrywających dany obszar przez cały rok.

Pierwszymi wytwórcami tego sera byli dawni rolnicy, którzy opracowali metodę wytwarzania, uwzględniając ograniczenia wynikające z uwarunkowań środowiskowych na danym obszarze, wymagających wydłużenia czasu, przez który można przechowywać łatwo psujący się produkt, dając tym samym początek jedynej w swym rodzaju odmianie sera, którego cechy charakterystyczne wynikają z połączenia uwarunkowań naturalnych ze szczególną metodą wytwarzania oraz są od tych czynników uzależnione.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

http://www.asturias.es/Asturias/descargas/PDF_TEMAS/Agricultura/pliego_condiciones_dop_queso_casin.pdf

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/18

Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 321/09

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„PIMIENTO ASADO DEL BIERZO”

NR WE: ES-PGI-0105-0262-30.06.2009

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana:

—		Nazwa produktu
—		Opis produktu
—		Obszar geograficzny
—		Dowód pochodzenia
—		Metoda produkcji
—		Związek z obszarem geograficznym
—		Etykietowanie
—		Wymogi krajowe
—		Inne (określić jakie)

2. Rodzaj zmian:

—		Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani streszczenia
—		Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
—		Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez organy publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3. Zmiany:

3.1. Obszar geograficzny:

W pierwotnej specyfikacji oraz w opublikowanym streszczeniu stwierdzono, że obszar produkcji rolnej i obszar obróbki i pieczenia papryki pokrywają się i obejmują 17 gmin regionu Bierzo. Zaproponowana zmiana polega na niestosowaniu ograniczeń geograficznych do obszaru obróbki, aby pieczenie papryki można było wykonywać w każdym regionie. Żadne bowiem aspekty naturalne związane z położeniem geograficznym nie wpływają na produkt podczas pieczenia papryki.

3.2. Etykietowanie:

Wprowadzono dodatkowe informacje dotyczące stosowania oznaczenia geograficznego w przypadku produktów przetworzonych, aby mogły one zostać poddane kontrolom.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„PIMIENTO ASADO DEL BIERZO”

NR WE: ES-PGI-0105-0262-30.06.2009

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Pimiento Asado del Bierzo”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Hiszpania

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.6.

Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Produkt, który ma być objęty ochroną, jest owocem papryki (Capsicum annuum L.) ekotypu Bierzo, przeznaczonym do spożycia przez ludzi w postaci suszonej lub konserwowej.

Papryka, która należy do ekotypu Bierzo, to owoce o cechach genetycznych identycznych z cechami odmiany, do której należy, dostosowane do warunków regionu Bierzo i prezentujące różnice morfologiczne i fizjologiczne związane ze środowiskiem, które dają im właśnie nazwę „pimiento del Bierzo”.

Cechy fizyczne i morfologiczne, które musi posiadać świeża papryka, są następujące:

— Powierzchnia: ścianki gładkie z nielicznymi i nieznacznymi bruzdami, bez zagłębienia szypułkowego. Skórka gładka i błyszcząca, bez chropowatości i części miękkich, o barwie od bladoczerwonej do ciemnoczerwonej. Papryka z zielonymi plamami podlega odrzuceniu.

— Liczba płatków: 3–4.

— Uformowanie: trójkątne i podłużne, długość powyżej 10 cm i szerokość powyżej 6 cm.

— Wierzchołek: łagodnie zakończony.

— Owocnia: twardy miąższ, nacisk dłoni nie powoduje uszkodzeń. Średnia grubość miąższu papryki nie przekracza 8 mm.

— Ciężar jednostkowy: powyżej 160 g.

Minimalne cechy jakościowe, które musi posiadać świeża papryka, są następujące:

—	Papryka cała, dobrze rozwinięta, z szypułką, czysta i sucha na zewnątrz, bez widocznych obcych materii i obcego zapachu.

—	Powierzchniowy defekt pochodzenia sanitarnego lub klimatycznego może zajmować łącznie powierzchnię do 1 cm2 na owoc.

—	Papryka musi zachować swój kształt i konsystencję, owoce nieprawidłowo uformowane lub zdeformowane uznaje się za wadliwe.

Cechy fizyko-chemiczne i organoleptyczne, które musi posiadać papryka świeża, są następujące:

— Barwa: od bladoczerwonej do ciemnoczerwonej.

— Zapach: typowy zapach suszonej papryki i wędzenia.

— Smak: podstawowy smak gorzkawy z posmakiem wędzenia o średniej lub niewielkiej intensywności, mało ostry.

— Powierzchnia: lekko popękana.

— Fragmenty pieczonej skóry: poniżej 1,5 cm2 na 100 g papryki.

— Obecność nasion: do 10 nasion na 100 g papryki.

— Sos z pieczenia: płynny, niezbyt gęsty.

— Konsystencja: delikatna lub miękka o średniej lub nieznacznej spoistości.

— Jednolitość: zawartość naczynia musi być jednolita co do koloru, formy, wielkości i konsystencji.

— Węglowodany: poniżej 5 %. Dają charakterystyczny smak delikatnej goryczy.

— Włókna spożywcze: poniżej 3 %. Dają charakterystyczną kruchość.

Konserwowana suszona papryka może występować w całości lub w kawałkach. Jeżeli są w całości, muszą należeć do kategorii handlowych Extra lub I, a jeżeli są w kawałkach, do kategorii I, zgodnie z normą jakości obowiązującą dla konserw roślinnych i mającą zastosowanie do konserw paprykowych.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

—

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Produkcja papryki musi odbywać się w wyznaczonym obszarze geograficznym, znajdującym się w środku regionu Bierzo.

Gleba działek musi mieć strukturę gliniastą, o pH między 5,0 a 7,0 oraz musi być przeznaczona do uprawy papryki ekotypu Bierzo. Jedynie nawadnianie w systemie liniowym lub miejscowe jest dozwolone celem uniknięcia kontaktu łodygi z wodą. Paprykę zbiera się ręcznie, warstwowo i wieloetapowo. Na każdym etapie zbiera się ręcznie paprykę posiadającą cechy najlepiej odpowiadające cechom określonym w specyfikacji.

Produkcja papryki ekotypu „El Bierzo” w tym obszarze stanowi warunek podstawowy, który nadaje produktowi końcowemu dane cechy, również jeżeli pieczenie nie miało miejsca w tym obszarze.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Zakłady przetwórstwa i pakowania zatwierdzone przez Radę Regulacyjną (Consejo Regulador) są zobowiązane do stosowania etykiet z informacją „Indicación Geográfica Protegida Pimiento Asado del Bierzo” i logo Consejo Regulador.

Każdy rodzaj naczynia, w którym sprzedaje się suszoną paprykę objętą chronionym oznaczeniem, jest opatrzony kodem liczbowym wydanym przez Consejo Regulador, umieszczonym przez zatwierdzony zakład pakowania.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Wyznaczony obszar geograficzny produkcji rolnej znajduje się w centrum regionu Bierzo, w północno-zachodniej części prowincji Léon, która stanowi część wspólnoty autonomicznej Kastylia i Leon i obejmuje następujące gminy:

Arganza, Bembibre, Borrenes, Cabañas Raras, Cacabelos, Camponaraya, Carracedelo, Carucedo, Castropodame, Congosto, Cubillos del Sil, Molinaseca, Ponferrada, Priaranza, Sobrado, Villadecanes-Toral de los Vados i Villafranca del Bierzo.

Nie stosuje się żadnego ograniczenia geograficznego do obszaru, w którym papryka jest suszona.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Wyznaczony obszar produkcji jest tektoniczną fosą otoczoną górami złożonymi z wielu pasm i wzniesień, a jedyne łatwe wyjście stanowi dolina rzeki Sil. Gminy, w których produkuje się paprykę, znajdują się na średniej wysokości około 550 metrów n.p.m.

Gleba przeznaczona pod uprawę papryki ma strukturę gliniastą, głęboką, lekką, porowatą i dość dobrze osuszoną. Jest ona uboga w substancje organiczne, wapń, fosfor, potas i sód; stosunek węgla do azotu wynosi między 8 a 10; odczyn pH lekko kwaśny między 5,5 a 7,0.

Region Bierzo cechuje klimat śródziemnomorski („índice de mediterraneidad” 5,28); nadaje się on do uprawy papryki, ponieważ uprawy są nasłonecznione przez wiele godzin; średnia roczna temperatura wynosi 12,5 °C, a średnie roczne opady – 800 mm.

Długi okres mrozów, występujący między dniem 11 listopada a dniem 4 kwietnia, umożliwia najczęściej sadzenie papryki na początku maja i jej zbiór od połowy sierpnia do początku listopada.

Liczba godzin nasłonecznienia, promieniowanie słoneczne i temperatura mają bezpośredni wpływ na niewielką zawartość węglowodanów spowodowaną procesem fotosyntezy rośliny (poniżej 5 %), która nadaje papryce smak delikatnej goryczy będący jedną z cech organoleptycznych produktu.

Zawartość włókien spożywczych – głównie celulozy – która zależy również od procesu fotosyntezy, jest niewielka (poniżej 3 %), co wpływa na kruchość papryki, wyróżniającą się wśród jej cech organoleptycznych.

5.2. Specyfika produktu:

Specyfika produktu wiąże się z pochodzeniem geograficznym produkcji, które daje papryce ekotypu Bierzo niewielką zawartość węglowodanów i włókien spożywczych wpływającą na kruchość i smak delikatnej goryczy suszonej papryki.

Niewielka zawartość węglowodanów spowodowana procesem fotosyntezy rośliny jest bezpośrednio związana z liczbą godzin nasłonecznienia, promieniowaniem słonecznym i temperaturą.

Zawartość włókien spożywczych – głównie celulozy – jest niewielka i również jest uzależniona od procesu fotosyntezy.

O renomie produktu świadczą ponadto historyczne źródła literackie, wywodzi się ona z tradycji uprawy papryki oraz z zasad jej pieczenia i pakowania.

Tradycyjna metoda pieczenia na ruszcie i w piecu, ogrzewanym drewnem lub gazem, nie wpływa negatywnie na jakość produktu. Metoda ta nadaje papryce smak i posmak wędzenia, który utrzymuje się po dodaniu niewielkiej ilości oliwy z oliwek, soli, soku cytrynowego lub kwasku cytrynowego.

Cały proces składający się z pieczenia, oczyszczania papryki z szypułki i obierania ze skóry odbywa się ręcznie bez użycia roztworów chemicznych, ani oczyszczania w wodzie. Powoduje to, że w suszonej papryce niekiedy pozostają nasiona i kawałki pieczonej skóry, które świadczą o ręcznej obróbce.

Z uwagi na to, że te czynności pieczenia można wykonać w takich samych warunkach w każdym innym regionie, postanowiono nie ograniczać obszaru obróbki.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

http://www.itacyl.es/opencms_wf/opencms/system/modules/es.jcyl.ita.extranet/elements/galleries/galeria_downloads/calidad/pliegos_IGP/IGP_Pimiento_Asado_Bierzo.pdf

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/23

2010/C 321/10

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„BRESAOLA DELLA VALTELLINA”

NR WE: IT-PGI-0217-1525-05.03.2009

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana:

—		Nazwa produktu
—		Opis produktu
—		Obszar geograficzny
—		Dowód pochodzenia
—		Metoda produkcji
—		Związek z obszarem geograficznym
—		Etykietowanie
—		Wymogi krajowe
—		Inne (określić jakie)

2. Rodzaj zmiany(zmian):

—		Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
—		Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez organy publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3. Zmiana (zmiany):

3.1. Opis produktu:

Różne rodzaje „Bresaola della Valtellina” powinny różnić się pod względem właściwości chemicznych i fizyko-chemicznych.

Proponuje się zmianę wartości określonych dla wilgotności i zawartości białka zgodnie ze specyfiką użytego mięsa i rodzaju opakowania. Maksymalne wartości wilgotności powinny być następujące: 63 % dla niepakowanej „Bresaola” produkowanej z kawałka punta d’anca (tj. zrazówka wołowa bez mięśnia przywodziciela); 62 % dla pakowanej próżniowo „Bresaola” z kawałka punta d’anca; 60 % dla pakowanej próżniowo „Bresaola” z magatello (mięsa zrazowego); 60 % dla „Bresaola” krojonej w plasterki, która jest pakowana w opakowania próżniowe lub w zmodyfikowanej atmosferze; i 65 % dla wszystkich innych części i opakowań.

Ponadto ze względu na zmiany limitów wilgotności minimalny poziom białka wynosi 33 % w przypadku produktu w plasterkach i 30 % w przypadku innych typów opakowania.

Ogólnie rzecz ujmując, zmniejszenie maksymalnego poziomu wilgotności poprawia zarówno charakterystykę produktu opisaną w pkt 3.2 jednolitego dokumentu, jak i długość okresu jego przechowywania. Badania przeprowadzone na produkcie końcowym wykazały, że określenie konkretnych wartości analitycznych dla wilgotności porcji punta d’anca i magatello poprawia konsystencję produktu końcowego, który jest odpowiednio jędrniejszy i bardziej elastyczny. „Bresaola della Valtellina” w siateczkach ma tendencję do naturalnego odwadniania i dlatego może charakteryzować się wyższym poziomem wilgotności niż w przypadku produktów pakowanych próżniowo, które z kolei są chronione materiałem opakowaniowym. Celem jest zapewnienie utrzymania właściwości określonych w pkt 3.2 jednolitego dokumentu. Produkty krojone w plasterki muszą mieć mniejszą zawartość wilgoci niż produkty pakowane próżniowo lub w siateczce, aby zapobiec skraplaniu i przez to pogorszeniu jakości produktu końcowego. W rezultacie zmniejszenia poziomu wilgotności poziom białka proporcjonalnie wzrasta bez niekorzystnego wpływu na organoleptyczne właściwości produktu końcowego.

Konieczne jest obniżenie minimalnej wagi z 2,5 kg do 2 kg, ale tylko w przypadku wędlin „Bresaola della Valtellina” produkowanych z porcji punta d’anca i przeznaczonych do paczkowania w plasterkach w opakowaniach próżniowych lub w zmodyfikowanej atmosferze. Jest to konieczne w celu zagwarantowania możliwie najlepszego paczkowania mięsa krojonego w plasterki, co wymaga nieco mniejszych kawałków „Bresaola” o jednolitym – cylindrycznym lub kwadratowym – kształcie na całej długości.

3.2. Metoda produkcji:

Niezbędne jest wykluczenie laktozy ze składników stosowanych w obróbce produktu, ponieważ zgodnie z prawem wspólnotowym jest ona klasyfikowana jako alergen. Wykluczenie jej w żaden sposób nie zmieni właściwości „Bresaola della Valtellina”.

Należy określić, że w czasie przetwarzania „graniczna ilość azotynu sodu lub potasu wprowadzana lub ewentualnie wchłaniana” do Bresaola wynosi „maksymalnie 195 ppm” – oczywiście nie naruszając obowiązujących przepisów prawnych w zakresie pozostałości w produkcie końcowym – tak aby nie stwarzać wrażenia, że wspomniany limit 195 ppm dotyczy ilości zawartych w roztworze używanym w czasie przetwarzania.

Temperaturę w pomieszczeniach do dojrzewania należy podać w formie przedziału, tj. średnio od 12 °C do 18 °C, zamiast 15 °C, jak podaje się obecnie.

Z technologicznego punktu widzenia zwiększenie zakresu temperatury w pomieszczeniach do dojrzewania stwarza większe możliwości dostosowania warunków otoczenia do faktycznego sposobu dojrzewania produktu, tak aby zapewnić powolne i stopniowe dojrzewanie przy jednoczesnym zachowaniu właściwości produktu końcowego.

Konieczne jest skrócenie minimalnego okresu dojrzewania do trzech tygodni, ale tylko w przypadku gdy produkt jest sprzedawany luzem, a nie pakowany próżniowo. Powodem jest fakt, że „Bresaola della Valtellina” nie posiada naturalnej ochrony, takiej jak skórka lub tłuszcz, i może nadmiernie twardnieć i zmieniać swój charakterystyczny kolor w przypadku przechowywania w innych miejscach niż pomieszczenia do dojrzewania. Ustalono, że skrócenie okresu dojrzewania do trzech tygodni w przypadku „Bresaola” sprzedawanej luzem (nie pakowanej próżniowo) w znacznym stopniu rozwiązuje ten problem.

3.3. Etykietowanie:

Należy zmienić zasady etykietowania produktu, tak aby zapewnić zgodność z obowiązującymi obecnie przepisami dotyczącymi etykietowania produktów spożywczych.

3.4. Inne – Surowce:

Wydaje się, że przedział wiekowy zwierząt podczas uboju powinien wynosić od 18 miesięcy do czterech lat, z nie jak teraz od dwóch do czterech lat. Najnowsze badania naukowe wykazały, że obniżenie wieku ubojowego nie powoduje zmiany właściwości surowca przeznaczonego do produkcji „Bresaola della Valtellina” ani właściwości produktu końcowego opisanych w pkt 3.2 i 5.2 jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„BRESAOLA DELLA VALTELLINA”

NR WE: IT-PGI-0217-1525-05.03.2009

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Bresaola della Valtellina”

2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2 –

Produkty wytworzone na bazie mięsa

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Wędlina „Bresaola della Valtellina” objęta chronionym oznaczeniem geograficznym (ChOG), jest solonym i naturalnie dojrzewającym produktem z wołowiny, spożywanym na surowo. Ma kształt mięśni, z których jest wytwarzana. Do celów handlowych jest przycinana i przybiera kształt cylindryczny. W szczególnych przypadkach może być wytłaczana w kształcie prostokątnym. „Bresaola della Valtellina” ChOG musi być umieszczana w osłonkach naturalnych lub sztucznych, suszona i poddana procesowi dojrzewania w warunkach klimatycznych wywołujących, w trakcie powolnego i stopniowego redukowania wilgotności, naturalną fermentację i procesy enzymatyczne, które wraz z upływem czasu prowadzą do zmian nadających produktowi charakterystyczne właściwości organoleptyczne i zapewniających utrzymanie jego dobrej jakości w normalnej temperaturze pokojowej. Jeżeli chodzi o właściwości organoleptyczne produktu, ma on jędrną i elastyczną konsystencję; jego wygląd po przecięciu ma zwartą formę bez szczelin; część chuda ma jednolity czerwony kolor z ledwo widocznym ciemniejszym obramowaniem, natomiast część tłusta jest koloru białego; zapach jest delikatny i nieco aromatyczny; smak jest przyjemny, umiarkowanie intensywny i nigdy nie jest kwaśny. Cechy handlowe: a) „Bresaola” z mięsa fesa: co najmniej 3,5 kg; b) „Bresaola” z punta d’anca: b)1) do sprzedaży w całości lub grubych plastrach: co najmniej 2,5 kg; b)2) do paczkowania w plasterkach w opakowania próżniowe lub do pakowania w zmodyfikowanej atmosferze: co najmniej 2,0 kg; c) „Bresaola” z sottofesa: co najmniej 1,8 kg; d) „Bresaola” z magatello: co najmniej 1,0 kg; i e) „Bresaola” z sottosso: co najmniej 0,8 kg.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

„Bresaola della Valtellina” jest wytwarzana z mięsa wołowego zwierząt w wieku od 18 miesięcy do czterech lat, uzyskiwanego jedynie z następujących grup mięśni górnych części nóg tylnich: Fesa (zrazówka wołowa): odcinek tylno-przyśrodkowy, obejmujący mięsień wewnętrzny prosty, mięsień przywodziciel i mięsień półbłoniasty; Punta d’anca: część fesa bez mięśnia przywodziciela; Sottofesa (zrazówka dolna): odcinek tylno-boczny, tj. mięsień dwugłowy uda; Magatello (mięso zrazowe): tylno-boczna część mięśni udźca, tj. mięsień półścięgnisty; i Sottosso (baweta duża): przód nogi złożony z przedniego mięśnia prostego i mięśni obszernych bocznych, obszernych przyśrodkowych i obszernych pośrednich.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Etapy produkcji „Bresaola della Valtellina” ChOG, które muszą odbywać się na typowym obszarze produkcji, obejmują: przycinanie, solenie na sucho, umieszczanie w osłonkach, suszenie, dojrzewanie, krojenie w plasterki, porcjowanie i pakowanie.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

„Bresaola della Valtellina” może być pakowana w opakowania próżniowe lub w zmodyfikowanej atmosferze w całości, w porcjach, grubych plastrach lub plasterkach. Pakowanie, krojenie w plastry i porcjowanie musi być przeprowadzane na obszarze produkcji określonym w pkt 4, aby uniknąć zmian temperatury i wilgotności w czasie transportu, które mogą mieć szkodliwy wpływ na specyfikę produktu i tym samym na końcowe właściwości jakościowe.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Etykiety dotyczące „Bresaola della Valtellina” muszą zawierać następuje elementy: nazwę „Bresaola della Valtellina”, której się nie tłumaczy i która musi być napisana na etykiecie wyraźnymi i nieścieralnymi znakami, które łatwo odróżnić od innych napisów; bezpośrednio po nazwie występuje skrót IGP (ChOG) i symbol chronionego oznaczenia geograficznego zapisane drukowanymi znakami o tej samej wielkości co nazwa; zapis musi być podany w języku, w którym produkt jest wprowadzony do obrotu, i w formie dozwolonej przez WE.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Zgodnie z wieloletnią tradycją obszar produkcji „Bresaola della Valtellina” obejmuje całe terytorium prowincji Sondrio. „Valtellina” to nazwa głównej doliny w tej prowincji.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Obszar produkcji „Bresaola della Valtellina” ChOG składa się z grupy alpejskich dolin zlokalizowanych między Alpami Retyckimi a Alpami Bergamskimi, gdzie temperatury są stosunkowo niskie nawet w lecie, wilgotność jest niska, wahania temperatury znad jeziora Como powodują powstawanie lekkich wiatrów, a powietrze jest suche. Wyjątkowe połączenie tych czynników klimatycznych i środowiskowych tworzy optymalne warunki dla powolnego i stopniowego dojrzewania omawianego produktu. Do szczególnych cech klimatu dochodzą pracowitość i umiejętności techniczne miejscowej ludności. Cechy te, doprowadzone do perfekcji i tradycyjnie przekazywane z pokolenia na pokolenie, mają zasadnicze znaczenie dla produkcji „Bresaola della Valtellina” ChOG.

5.2. Specyfika produktu:

W momencie przekazania do konsumpcji „Bresaola della Valtellina” ChOG ma następujące dokładne właściwości chemiczne i fizyko-chemiczne: białko: „Bresaola” w plasterkach, w opakowaniach próżniowych lub pakowana w modyfikowanej atmosferze: minimum 33 %; pozostałe rodzaje opakowań: minimum 30 %. Wilgotność (w stanie naturalnym): niepakowana „Bresaola” produkowana z mięsa punta d’anca: maksymalnie 63 %; pakowana próżniowo „Bresaola” z punta d’anca: maksymalnie 62 %; pakowana próżniowo „Bresaola” z magatello: maksymalnie 60 %; „Bresaola” krojona w plasterki, która jest pakowana w opakowania próżniowe lub w zmodyfikowanej atmosferze: maksymalnie 60 %; pozostałe rodzaje mięsa i opakowań: maksymalnie 65 %. Tłuszcz: maksymalnie 7 %. Popiół: minimum 4 %. Chlorek sodu: maksymalnie 5 %.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy obszarem geograficznym a jakością lub cechami charakterystycznymi produktu (w przypadku ChNP) lub określoną jakością, renomą lub inną cechą charakterystyczną produktu (w przypadku ChOG):

Właściwości jakościowe „Bresaola della Valtellina” ChOG są uzależnione od warunków środowiskowych oraz czynników przyrodniczych i ludzkich. Wyjątkowe warunki klimatyczne doliny Valtellina, która rozciąga się południkowo między Alpami Retyckimi a Alpami Bergamskimi, pozwoliły uzyskać, poprzez lekkie solenie, wędlinę z udźca wołowego, która ma delikatny smak i kruchość nadającą jej szczególnie apetyczne cechy. Nazwę i renomę zawdzięcza „Bresaola della Valtellina” ChOG obszarowi geograficznemu, w którym powstała ta wędlina. W dawnych czasach konserwowanie wszelkiego rodzaju mięsa poprzez solenie i suszenie było powszechną praktyką. Udoskonalone techniki produkcji żywności, większa dywersyfikacja oraz wykorzystywanie różnych metod konserwacji zastąpiły stosowanie suszonego i solonego mięsa. Pisma z XV wieku opisują proces solenia i suszenia udźców wołowych w dolinie Valtellina. Nazwa wywodzi się od wyrażenia w dialekcie Valtellina „salaa come brisa”. Z niego powstała „brisaola”, która następnie w języku włoskim uzyskała brzmienie „bresaola”. W słowniku Palazziego „Novissimo dizionario della lingua italiana” (edycja z 1974 r.) „bresaola” jest definiowana jako „suszona i solona wołowina charakterystyczna dla obszaru Valtellina”. Wreszcie pracowitość i umiejętności techniczne, dopracowane do perfekcji i tradycyjnie przekazywane sobie przez wytwórców, stanowią istotny czynnik w produkcji tego wyrobu, którego specyficzne właściwości są związane z czynnikami środowiskowymi i ludzkimi.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

Rząd wszczął krajową procedurę składania zastrzeżeń dotyczących wniosku o uznanie chronionego oznaczenia geograficznego „Bresaola della Valtellina”.

Pełny tekst specyfikacji produktu jest dostępny na stronie internetowej:

http://www.politicheagricole.it/DocumentiPubblicazioni/Search_Documenti_Elenco.htm?txtTipoDocumento=Disciplinare%20in%20esame%20UE&txtDocArgomento=Prodotti%20di%20Qualit%E0>Prodotti%20Dop,%20Igp%20e%20Stg

lub:

bezpośrednio na stronie głównej Ministerstwa (http://www.politicheagricole.it), po kliknięciu zakładki „Prodotti di Qualità” (z lewej strony ekranu), a następnie „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE [regolamento (CE) n. 510/2006]”.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

26.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 321/28

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 321/11

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„LIQUIRIZIA DI CALABRIA”

NR WE: IT-PDO-0005-0644-24.09.2007

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa:

„Liquirizia di Calabria”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.8.

Inne produkty wymienione w załączniku I do Traktatu (przyprawy, itp.)

Klasa 2.4.

Chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Chroniona nazwa pochodzenia „Liquirizia di Calabria” jest zarezerwowana wyłącznie dla lukrecji świeżej lub suszonej i do wyciągu z lukrecji. Lukrecja musi pochodzić z upraw i samosiewów lukrecji gładkiej (z rodziny motylkowatych) odmiany „typica” o nazwie „Cordara” w Kalabrii.

W momencie wprowadzenia do obrotu produkt objęty ChNP „Liquirizia di Calabria” przedstawia następujące właściwości:

Świeży korzeń:

—	barwa słomkowożółta,

—	smak łagodny, aromatyczny, intensywny i trwały,

—	wilgotność wynosząca 48–52 %,

—	zawartość kwasu lukrecjowego wynosząca 0,60–1,40 %.

Korzeń suszony:

—	barwa od słomkowożółtej do żółtej ochrowej,

—	smak łagodny, owocowy i lekko cierpki,

—	wilgotność wynosząca 6–12 %,

—	zawartość kwasu lukrecjowego wynosząca 1,2–2,4 %.

Wyciąg z korzenia:

—	barwa od ciemnokasztanowej do czarnej,

—	smak słodko-gorzki, aromatyczny, intensywny i trwały,

—	wilgotność wynosząca 9–15 %,

—	zawartość kwasu lukrecjowego wynosząca 3–6 %.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

—

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Wszystkie etapy produkcji „Liquirizia di Calabria”, od siewu po zbiory, jak również suszenie i przetwarzanie, muszą mieć miejsce na obszarze określonym w pkt 4.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

„Liquirizia di Calabria” wprowadza się do obrotu w opakowaniach kartonowych, szklanych, metalowych, ceramicznych, polipropylenowych lub z PEHD oraz we wszystkich materiałach dopuszczonych przez obowiązujące przepisy w zakresie pakowania produktów spożywczych. Opakowania mogą mieć masę 5–25 kg. W każdym przypadku każde opakowanie musi być pieczętowane w taki sposób, że otwarcie opakowania nie jest możliwe bez zerwania plomby.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Na etykiecie musi znajdować się logo nazwy, numer porządkowy przypisany przez organ kontrolny oraz datę pakowania produktu znajdującego się w każdym opakowaniu. Logo nazwy „Liquirizia di Calabria” to wystylizowany rysunek rombu o równych bokach i kątach 90°. Minimalna wielkość rysunku całego logo wynosi 0,5 cm wysokości i szerokości. Logo nazwy może być naniesione we wszystkich kolorach.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar produkcji „Liquirizia di Calabria” obejmuje wszystkie terytoria gminne wymienione szczegółowo w specyfikacji, na których zarejestrowano występowanie, w postaci samosiewów lub upraw odmiany „typica”, lukrecji gładkiej o nazwie „Cordara” aż do wysokości 650 metrów nad poziomem morza. Obszar ten ogranicza od północy masyw Pollino, który łagodnie opada w kierunku północnego wschodu aż do terytorium Rocca Imperiale, który stanowi granicę z regionem Basilicata. Obszar obejmuje terytoria doliny rzeki Crati ograniczające oba brzegi rzeki, która, płynąc z południa na północ i przepływając przez równinę Sibari, wpływa na północnym wschodzie do Morza Jońskiego. Na zboczach położonych od strony Morza Tyrreńskiego przedmiotowe obszary obejmują, od północy w kierunku południa, terytorium gminy Falconara Albanese i Nicotera. Na zboczach od strony Morza Jońskiego, począwszy od północy obszar obejmuje równinę Sibari, rozległą równinę Crotone aż do najdalej wysuniętego punktu Kalabrii.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Historycznym obszarem produkcji lukrecji był – z powodu naturalnej predyspozycji gleb krzemowych, o bogatej strukturze i neutralnym pH – obszar wybrzeża Kalabrii, w szczególności obszar obejmujący gminy Villa Piana, Cerchiara di Calabria, Cassano-Sibari, Corigliano Calabro i Rossano znajdujące się na równinie Sibari. Również z punktu widzenia klimatu równina Sibari, gdzie jeszcze dzisiaj koncentruje się zasadnicza część produkcji lukrecji, zapewnia warunki korzystne dla rozpowszechniania tej rośliny w związku z bliskością wyższych terenów i brakiem wiatrów, zatrzymywanych przez naturalną barierę, jaką stanowią masywy Pollino i Sila. Rośliny lukrecji rosną w postaci samosiewu lub upraw wzdłuż wybrzeża i rozprzestrzeniają się, począwszy od przybrzeżnych równin na zboczu od strony Morza Tyrreńskiego (Lamezia, Falerna, Nocera Tirenes itd.) i na zboczu od strony Morza Jońskiego (Crotone, Isola Capo Rizzuto, Chiaravalle, Badolato, Roccella Jonica itd.) po wewnętrzne obszary wzgórz, torując sobie drogę przez doliny najważniejszych rzek Kalabrii aż do wewnętrznych masywów, które ze względu na swoje szczególne ukształtowanie korzystają z dobroczynnego wpływu morza. W związku z tym lukrecja występuje, zachowując te same właściwości, nawet w odległości wielu kilometrów od wybrzeża. Klimat, wyraźnie śródziemnomorski, z długim, suchym i gorącym latem oraz łagodną zimą, sprzyja jednolitemu rozprzestrzenianiu się lukrecji gładkiej odmiany „typica” (zwanej Cordara) na całym przedmiotowym obszarze.

5.2. Specyfika produktu:

Produkty objęte ChNP „Liquirizia di Calabria” wyraźnie wyróżniają się z punktu widzenia chemiczno-fizycznego spośród podobnych odmian obecnością metabolitów wtórnych, wśród których znajduje się najważniejsza substancja czynna określająca cechy handlowe i farmaceutyczne produktu: kwas lukrecjowy. Chodzi o saponinę obecną w lukrecji z Kalabrii na poziomie zasadniczo niższym od poziomu obserwowanego w innych gatunkach i odmianach, co właśnie jest powodem jej powodzenia handlowego. Wyniki niedawnych badań dodatkowo uwydatniły różnicę między lukrecją z Kalabrii a innymi lukrecjami pochodzącymi z innych sąsiadujących obszarów pod względem zawartości kwasu lukrecjowego, znacznie niższej od zawartości w korzeniach pochodzących z innych obszarów, ale również pod względem mniejszej zawartości cukrów.

Inne badanie przeprowadzone na frakcji lotnej wykazało wyraźną różnicę między składem lukrecji z Kalabrii a lukrecjami pochodzącymi z innych terytoriów włoskich lub zagranicznych. Ponadto porównanie między wyciągami z lukrecji pochodzącej z innych krajów uwidoczniło szczególny skład lukrecji z Kalabrii pod względem zarówno jakości, jak i ilości związków fenolowych.

Likwirytygenina i izolikwirytygenina w rzeczywistości występują w bardzo małej ilości, w przeciwieństwie do likochalkonu A, obecnego w znacznych ilościach, podczas gdy nie występuje on w innych próbkach lub występuje w połączeniu z likochalkonem B.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

W związku ze swoim położeniem geograficznym i ukształtowaniem orograficznym Kalabria jest regionem o całkowicie wyjątkowych cechach w porównaniu z innymi włoskimi regionami.

Kalabria, najdalej położony punkt włoskiego buta, to długi i prosty półwysep otoczony morzem na długości 800 km. Pod pewnymi względami Kalabria jest podobna do Apulii, ale całkowicie różni się od innych regionów. Kalabria jest bowiem podzielona wzdłuż przez wysokie łańcuchy górskie Apeninów, element całkowicie wyjątkowy wśród włoskich regionów.

Położenie geograficzne i orografia Kalabrii tworzą wyjątkowe i bardzo szczególne warunki biologiczne, glebowe i klimatyczne w porównaniu z resztą półwyspu pod względem średnich temperatur, amplitudy termicznej, wilgotności, opadów, wiatrów, nasłonecznienia i promieniowania słonecznego i wynikającej z tych czynników temperatury gleby, czyli aspektów w dużym stopniu wykazanych przez liczne badania naukowe. Przez wieki to szczególne środowisko wywarło znaczny wpływ na przystosowanie, a zatem selekcję, tego gatunku i uwarunkowało jego skład, wartości odżywcze i aromat stanowiące podstawę szczególnego chemotypu: „Liquirizia di Calabria”.

Ten szczególny rodzaj lukrecji jest wyróżniającym się znakiem Kalabrii, znanym od XVII wieku, jak wynika z licznych dokumentów, wśród których znajduje się słynny „Tratato di terapeutica e farmacologia” (Traktat o terapii i farmakologii) t. I (1903), w którym stwierdza się, że „(…) Gatunek, z którego ona pochodzi, to lukrecja gładka (strączkowa motylkowata), która występuje w południowo-zachodniej Europie (…). W niektórych przypadkach ten korzeń leczniczy znany jest pod nazwą Liquirizia di Calabria, co ma go odróżniać od lukrecji rosyjskiej, jaśniejszej, pochodzącej od lukrecji gładkiej lub najeżonej, która rośnie w południowo-wschodniej Europie”.

Ponadto w czternastym wydaniu (1928) słynnej Encyclopaedia Britannica napisano, co następuje: „… The preparation of the juice is a widely extended industry along the Mediterranean coast: but the quality best appreciated in Great Britain is Made in Calabria …” (Produkcja soku z lukrecji jest działalnością szeroko rozpowszechnioną wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, ale gatunkiem najbardziej docenianym w Wielkiej Brytanii jest gatunek Wyprodukowany w Kalabrii (…)).

Opinię wyrażoną w Encyclopaedia Britannica potwierdza sprawozdanie Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych Ameryki zatytułowane „The licorice plant” (1985).

„Liquirizia di Calabria” oznacza złożony „produkt”, powstały w wyniku współdziałania natury i pracy człowieka, przekazywany przez stulecia i ucieleśniający tradycję regionu Kalabrii jak przedstawiono w następujących dokumentach: obraz Saint-Non z końca XVIII wieku; spis powszechny w Kalabrii; „Producenci lukrecji (»i concari«)” Vincenza Paduli (1864), „SVIMEZ rośliny lecznicze w Kalabrii: podstawy i perspektywy z 1951 r.”; „Żywica i lukrecja na obszarach rolnych prowincji Consenza w XVIII wieku: przemysł i siła robocza” Augusta Placaniki (1980); „Fabryki lukrecji (conci) i produkcja soku z lukrecji w Kalabrii” Gennara Mataceny opracowanym w 1986 r.; „Przemysł cukierniczy: fabryki lukrecji i lukrecja w prowincji Cosenza od XVIII do XX wieku” Vittoria Marziego i innych z 1991 r.; oraz w wielu innych materiałach opublikowanych w latach 1700–2000.

W Kalabrii w drugiej połowie XVIII w. uprawa lukrecji rozciągała się wzdłuż wybrzeża Morza Jońskiego, przede wszystkim na północnej granicy z Lukanią oraz na rozległej równinie Sibari i Crotone w Reggio Calabria, gdzie była szczególnie obfita. Występowała również w dużej ilości w dolinie rzeki Crati, która z Cosenzy wpływa na równinę Sibari, jak również na rozległych obszarach zbocza po stronie Morza Tyrreńskiego.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując wniosek o uznanie ChNP „Liquirizia di Calabria” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 180 z dnia 4 sierpnia 2007 r. Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu jest dostępny na następującej stronie internetowej:

lub

bezpośrednio na stronie głównej ministerstwa (http://www.politicheagricole.it), po kliknięciu zakładki „Prodotti di Qualità” (z lewej strony ekranu), a następnie „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE [regolamento (CE) n. 510/2006]”.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2010.321.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 321

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 53 26 listopada 2010

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 321/01	Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE – Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń ( 1 )	1

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 321/02	Kursy walutowe euro	4

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2010/C 321/03	Informacje przekazane przez państwa członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1857/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001	5

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2010/C 321/04	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6015 – Banco Santander/Bank Zachodni WBK/BZWBK AIB Asset Management) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	8

2010/C 321/05	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6065 – AXA Private Equity/CIR/KOS) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	10

2010/C 321/06	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6040 – Europcar/Daimler/car2go Hamburg JV) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	11

2010/C 321/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.5961 – Bertrand Restauration/Inbev France/Bars&Co) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	12

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2010/C 321/08	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	13

2010/C 321/09	Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	18

2010/C 321/10	Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	23

2010/C 321/11	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	28