16.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 311/1

Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE

Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2010/C 311/01

Data przyjęcia decyzji

20.7.2010

Numer środka pomocy państwa

N 285/09

Państwo członkowskie

Hiszpania

Region

Castilla-La Mancha

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Ayuda a Silicio Solar

Podstawa prawna

CR/329/P03 Incentivos Económicos Regionales

IRMC 2007/0354, Ayudas dirigidas a proyectos empresariales generadores de empleo, que promuevan el desarrollo alternativo de las zonas mineras, para el período 2007-2012

Rodzaj środka pomocy

Pomoc indywidualna

Cel pomocy

Rozwój regionalny

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie, Transakcje na warunkach pozarynkowych

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 29 mln EUR

Intensywność pomocy

30 %

Czas trwania

31.12.2008–31.12.2011

Sektory gospodarki

Energia

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Ministerio de Economía y Hacienda

Paseo de la Castellana, 162

28071 Madrid

ESPAÑA

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

21.10.2010

Numer środka pomocy państwa

N 294/10

Państwo członkowskie

Niemcy

Region

Sachsen

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Tornadohilfe 2010 Sachsen

Podstawa prawna

Haushaltsordnung des Freistaates Sachsen; Verwaltungsvorschriften des Sächsischen Staatsministeriums der Finanzen zur Sächsischen Haushaltsordnung

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Odszkodowanie za szkody powstałe wskutek klęsk żywiołowych lub zdarzeń nadzwyczajnych

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie, Pożyczka uprzywilejowana

Budżet

Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy 10 mln EUR

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 10 mln EUR

Intensywność pomocy

100 %

Czas trwania

Do 31.12.2010

Sektory gospodarki

Wszystkie sektory

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Sächsische Aufbaubank

Pirnaische Straße 9

01069 Dresden

DEUTSCHLAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

12.10.2010

Numer środka pomocy państwa

N 320/10

Państwo członkowskie

Polska

Region

Jeleniogórsko-walbrzyski

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Pomoc na ratowanie dla Jeleniogórskiej Przędzalni Czesankowej „ANILUX” SA

Podstawa prawna

1)	Ustawa z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji – art. 56 ust. 2;

2)	Ustawa z dnia 29 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych – art. 5;

3)	Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa – art. 2b;

4)	Rozporządzenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 6 kwietnia 2007 r. w sprawie pomocy publicznej na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorców.

Rodzaj środka pomocy

Pomoc indywidualna

Cel pomocy

Ratowanie przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji

Forma pomocy

Pożyczka udzielona w ramach pomocy na ratowanie

Budżet

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 0,4 mln PLN

Intensywność pomocy

—

Czas trwania

15.10.2010–15.4.2011

Sektory gospodarki

Sektory związane z produkcją

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Minister Skarbu Państwa

ul. Krucza 36/Wspólna 6

00-522 Warszawa

POLSKA/POLAND

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

Data przyjęcia decyzji

5.10.2010

Numer środka pomocy państwa

N 397/10

Państwo członkowskie

Portugalia

Region

PT200 – Região Autónoma da Madeira

Nazwa (i/lub nazwa beneficjenta)

Sistema de Incentivos ao Funcionamento das Empresas da Região Autónoma da Madeira (SI-Funcionamento II)

Podstawa prawna

Decreto Legislativo Regional n.o 22/2007/M, de 7 de Dezembro de 2007

Rodzaj środka pomocy

Program pomocy

Cel pomocy

Rozwój regionalny

Forma pomocy

Dotacje bezpośrednie

Budżet

Roczne wydatki planowane w ramach programu pomocy 15 mln EUR

Całkowita kwota pomocy przewidziana w ramach programu 60 mln EUR

Intensywność pomocy

—

Czas trwania

Do 31.12.2013

Sektory gospodarki

Wszystkie sektory

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

Instituto de Desenvolvimento Empresarial da Região Autónoma da Madeira

Avenida Arriaga

Edifício Golden Gate 21-A, 3.o andar

9004-528 Funchal

PORTUGAL

Inne informacje

—

Oryginalny tekst decyzji, z którego usunięto wszystkie informacje poufne, znajduje się na stronie:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/state_aids_texts_pl.htm

16.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 311/6

KARTA EURES

2010/C 311/05

EUROPEJSKI URZĄD KOORDYNACJI, zwany dalej Urzędem Koordynacji EURES, ustanowiony na warunkach określonych w art. 21 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68,

uwzględniając decyzję Komisji (2003/8/WE) z dnia 23 grudnia 2002 r. wykonującą rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 w zakresie zestawiania wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie (1), zwaną dalej decyzją, a w szczególności jej art. 8,

uwzględniając opinię Komitetu Doradczego ds. Swobodnego Przepływu Pracowników i Komitetu Technicznego ds. Swobodnego Przepływu Pracowników, oraz po konsultacji z Grupą Strategiczną Wysokiego Szczebla EURES,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ KARTĘ EURES,

której członkowie EURES (specjalistyczne służby powołane przez państwa członkowskie) oraz partnerzy EURES (wszystkie inne organizacje uczestniczące, w tym organizacje partnerów społecznych), zgodnie z art. 3 decyzji, przestrzegają jej postanowień w trakcie prowadzenia działalności w ramach współpracy EURES.

CZĘŚĆ I

OPIS DZIAŁALNOŚCI EURES

Działania EURES stanowią integralną część oferty usług świadczonych przez członków EURES, dostępnej w każdym z ich biur lokalnych. Członkowie EURES, określając swoje cele i wskaźniki wydajności, biorą pod uwagę wymiar europejski, a w szczególności europejską strategię zatrudnienia. Członkowie i partnerzy EURES współpracują w celu wzmocnienia tej integracji.

Należy wspierać mobilność przy jednoczesnym przestrzeganiu koncepcji „sprawiedliwej mobilności”, w szczególności zwalczaniu zjawiska pracy nierejestrowanej i dumpingu socjalnego, z czym wiąże się zapewnienie pełnego przestrzegania standardów pracy i wymogów prawnych.

1.1. Usługi pośrednictwa pracy

Członkowie i partnerzy EURES aktywnie przyczyniają się do zwiększenia mobilności na europejskim rynku pracy poprzez wzajemną wymianę informacji na temat wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie. Informacje o wolnych miejscach pracy są aktualne, dokładne i wystarczające tak, aby umożliwić osobom poszukującym zatrudnienia podjęcie świadomej decyzji dotyczącej ubiegania się o pracę. Należy zawrócić szczególną uwagę na wolne miejsca pracy, na które pracodawca chce zatrudnić pracowników z innych państw europejskich. Wymiana informacji na temat wolnych miejsc pracy odbywa się według jednolitego systemu, o którym mowa w części III.

Członkowie i partnerzy EURES świadczą usługi informacyjne oraz usługi poradnictwa i doradztwa na rzecz osób poszukujących pracy i pracowników mobilnych (pracowników z obszarów transgranicznych, pracowników migrujących (2) i pracowników delegowanych) oraz pracodawców, a także osób o szczególnych potrzebach w zakresie informacji, takich jak osoby młode, starsze, niepełnosprawne i kobiety oraz członkowie rodzin pracowników mobilnych UE. Usługi te obejmują:

—

Wolne miejsca pracy i wnioski o zatrudnienie

Członkowie i partnerzy EURES pomagają i doradzają osobom poszukującym pracy, zainteresowanym pracą za granicą, w wyborze odpowiednich ofert pracy oraz udzielają pomocy i wsparcia w pisaniu wniosków i życiorysów zgodnie z zalecanym formatem europejskiego CV. Osobom poszukującym pracy stwarza się możliwość zarejestrowania swoich życiorysów w należącej do EURES bazie danych CV.

—

Pomoc w rekrutacji z innego państwa europejskiego

Członkowie i partnerzy EURES świadczą usługi informacyjne i rekrutacyjne dla pracodawców, którzy pragną zatrudnić pracowników z innych państw, w tym usługi doradztwa i pomocy w określeniu profilu kandydatów. Promują oni należącą do EURES bazę danych CV jako narzędzie dające pracodawcom dostęp do banku osób zainteresowanych pracą za granicą.

—	Informowanie o warunkach życia i pracy Członkowie i partnerzy EURES udzielają aktualnych, dokładnych i wyczerpujących informacji oraz porad na temat warunków życia i pracy w państwach EURES.

—	Informowanie o rynkach pracy Członkowie i partnerzy EURES udzielają informacji na temat obecnych tendencji na europejskim rynku pracy, w tym informacji o dostępności siły roboczej, jej brakach i nadwyżkach.

Usługi EURES są zazwyczaj nieodpłatne. Jeżeli członkowie i partnerzy EURES pobierają jakiekolwiek opłaty, wysokość opłat za dostęp do usług EURES nie powinna różnić się od wysokości opłat za podobne usługi krajowe.

1.2. Współpraca transnarodowa, sektorowa i transgraniczna

Członkowie i partnerzy EURES przyczyniają się do zacieśniania współpracy w obrębie sieci. Członkowie i partnerzy EURES, specjalizujący się w niektórych zawodach albo konkretnych kategoriach osób, takich jak kadra kierownicza lub badawcza, wspierają rozwój współpracy transnarodowej w tych sektorach zarówno w ramach sieci EURES, jak i innych stosownych inicjatyw i struktur na szczeblu europejskim.

Ponadto członkowie EURES wspierają rozwój współpracy transgranicznej wspólnie z lokalnymi partnerami społecznymi, władzami lokalnymi i innymi właściwymi organizacjami lokalnymi i regionalnymi, znajdującymi się na obszarach transgranicznych, w celu poprawy lokalnego rynku pracy i ułatwienia mobilności pracowników na tych terenach tak, aby przyczyniać się do społeczno-gospodarczego rozwoju danego obszaru.

1.3. Monitorowanie, ocena i przezwyciężanie przeszkód w mobilności

Aby stworzyć skoordynowany system monitorowania przeszkód w mobilności i wspierać ich eliminowanie, członkowie EURES, we współpracy z odpowiednimi partnerami EURES lub innymi właściwymi źródłami, regularnie monitorują występowanie określonych nadwyżek lub niedoborów pracowników wykwalifikowanych, jak również wszelkich szczególnych przeszkód w mobilności, które zidentyfikują, w tym różnic w ustawodawstwie i procedurach administracyjnych. Powinni oni określać odpowiedni poziom eliminowania tych przeszkód.

CZĘŚĆ II

CELE OPERACYJNE, NORMY I OBOWIĄZKI CZŁONKÓW I PARTNERÓW EURES W ZAKRESIE JAKOŚCI

2.1. Integracja baz danych o wolnych miejscach pracy

Wszystkie wolne miejsca pracy, które zostały opublikowane przez członka lub partnera EURES, należy udostępniać wszystkim pozostałym członkom i partnerom za pośrednictwem jednolitego systemu i przy użyciu wspólnych wzorów (o których mowa w części III), pozwalających na dalsze ich rozpowszechnianie z zastosowaniem nowoczesnej technologii.

Ponadto członkowie i partnerzy EURES gwarantują, że informacje o wolnych miejscach pracy, w odniesieniu do których pracodawca wyraził chęć zatrudnienia pracownika w drodze rekrutacji międzynarodowej lub które w przeciwnym razie zostaną obsadzone obywatelami innych państw członkowskich, będą niezwłocznie udostępniane innym członkom i partnerom EURES.

2.2. Wymiana informacji

2.2.1. Wymiana informacji o wolnych miejscach pracy

Członkowie i partnerzy EURES dopilnowują, aby informacje o wszystkich wolnych miejscach pracy, pochodzące od innych członków i partnerów, były niezwłocznie przetwarzane i ogłaszane w systemach, za które są oni odpowiedzialni, oraz udostępniane społeczeństwu.

Zapewniają oni, by informacje na temat wolnych miejsc pracy były wystarczająco dobrej jakości tak, aby umożliwić osobom poszukującym pracy podjęcie świadomej decyzji dotyczącej ubiegania się o stosowne stanowisko, oraz pracodawcom otrzymywanie wniosków o zatrudnienie od najbardziej odpowiednich kandydatów.

Członkowie EURES muszą zagwarantować, by informacje o wolnych miejscach pracy były ogłaszane wyłącznie wówczas, gdy są jeszcze aktualne.

—	Dostępność wolnych miejsc pracy należy niezwłocznie zawiesić lub zlikwidować, jeżeli pracodawca ma wystarczającą liczbę kandydatów do wyboru lub gdy zatrudnił pracownika na wolne stanowisko.

—	Członkowie EURES monitorują wszystkie wolne miejsca pracy przez określoną liczbę tygodni i gwarantują, że wcześniej ogłoszone wolne miejsca pracy są sprawdzone i uznane za nadal dostępne lub likwidują te, które zostały już obsadzone.

2.2.2. Wymiana wniosków o zatrudnienie

Członkowie i partnerzy EURES zapewniają wymianę wniosków o zatrudnienie i życiorysów otrzymanych od osób poszukujących pracy zarówno w swoich państwach, jak i poza nimi.

Członkowie EURES starannie przetwarzają wnioski o zatrudnienie, a osoby poszukujące pracy otrzymują wyczerpujące informacje:

—	w przypadku składania wniosków o zatrudnienie bezpośrednio u pracodawcy, odpowiedzialne służby w miarę możliwości sprawdzają u pracodawcy reakcję na ogłoszenie o wolnym miejscu pracy i podejmują stosowne działania zachęcające do składania wniosków,

—	w przypadku gdy wniosek składany jest za pośrednictwem lokalnego urzędu zatrudnienia lub doradcy EURES, wówczas należy poinformować osoby składające wniosek, czy ich wniosek przekazano pracodawcy.

Urząd Koordynacji EURES będzie korzystał z praktycznego doświadczenia członków i partnerów EURES w celu stworzenia europejskich norm dotyczących wniosków o zatrudnienie, mających na celu poprawę ich przejrzystości, przydatności i porównywalności.

2.2.3. Informowanie o warunkach życia i pracy oraz informowanie o rynku pracy

Członkowie EURES regularnie wymieniają informacje na temat warunków życia i pracy w ich państwach członkowskich, zgodnie z jednolitym wzorem, o którym mowa w części III, umożliwiającym łatwą wymianę informacji pomiędzy członkami a partnerami. Ponadto ułatwiają oni dostęp do informacji na temat prawa pracy, umów o pracę i ustawodawstwa socjalnego.

Oprócz regularnego monitorowania i oceny przeszkód w mobilności, o których mowa w części I, członkowie EURES regularnie wymieniają informacje o stanie rynku pracy i tendencjach panujących na nim, z rozbiciem na regiony, sektory działalności oraz, jeśli to możliwe, z podziałem według rodzajów kwalifikacji pracowników.

Informacje muszą być aktualne, poprawne i łatwo dostępne. W celu zapewnienia dostępności wszystkie informacje należy podawać w odpowiednich językach narodowych, jak również w języku niemieckim, angielskim i francuskim.

Członkowie EURES regularnie uaktualniają bazę danych o warunkach życia i pracy oraz bazę danych na temat rynku pracy zgodnie z przyjętymi wzorami i strukturami i w ustalonym terminie.

2.2.4. Wszelkie dodatkowe informacje niezbędne do utworzenia i prowadzenia wspólnej platformy informacyjnej UE na temat miejsc pracy i mobilności

Wymiana informacji dotyczących zagadnień wymienionych powyżej stanowi część zintegrowanej europejskiej platformy informacyjnej związanej z tematami umiejętności i mobilności.

W celu dalszego rozwoju świadczonych usług i udzielania informacji Urząd Koordynacji EURES może zwrócić się do członków i partnerów EURES z prośbą o dostarczenie dodatkowych informacji przydatnych osobom poszukującym pracy lub pracodawcom. Powinno to również przyczynić się do usprawnienia działania baz danych na temat stanowisk pracy i możliwości kształcenia na szczeblu krajowym lub na innych szczeblach, które będą wzajemnie połączone na szczeblu europejskim, a następnie włączone do strony internetowej EURES.

Udostępnione zostaną również informacje zebrane przez inne sieci działające na szczeblu europejskim.

2.2.5. Dostęp do wymienianych informacji

W celu zagwarantowania doradcom EURES oraz społeczeństwu pełnego dostępu do wymienianych informacji członkowie EURES muszą zapewnić niezbędne urządzenia techniczne i usługi, takie jak ogólnie dostępne terminale komputerowe.

2.2.6. Ochrona danych osobowych

Członkowie i partnerzy EURES przestrzegają wszystkich stosownych przepisów dotyczących ochrony danych osobowych w trakcie wymiany informacji i udzielania dostępu do nich.

2.3. Kadra EURES, kwalifikacje i szkolenie

Sukces EURES zależy zarówno od sprawnej sieci technicznej, jak i od wykwalifikowanej kadry gotowej do współpracy międzynarodowej.

2.3.1. Kierownicy, doradcy i pozostała kadra EURES

Każdy spośród członków EURES wyznacza kierownika EURES w organizacji. Kierownik EURES:

—	promuje integrację mobilności w Europie w wymiarze ogólnym oraz współpracę w ramach EURES, szczególnie w organizacjach członkowskich,

—	koordynuje działania EURES oraz przygotowuje plan działań EURES w danym państwie członkowskim i nadzoruje jego realizację,

—	zapewnia realizację celów i wykonywanie obowiązków przez członka EURES w wyznaczonym terminie,

—	przekazuje informacje doradcom EURES i innym właściwym zainteresowanym stronom,

—	reprezentuje członka EURES w Grupie Roboczej EURES,

—	przekazuje informacje zwrotne Urzędowi Koordynacji EURES i Grupie Roboczej EURES,

—	doradza w zakresie typowania kandydatów (przyszłych lub już działających doradców EURES lub innych) do udziału w szkoleniu wprowadzającym, szkoleniu dla zaawansowanych lub w innego rodzaju szkoleniach.

Każdy członek EURES gwarantuje właściwe przygotowanie i przeszkolenie podlegającej mu kadry tak, aby osiągnąć cele operacyjne oraz spełnić normy i obowiązki, o których mowa powyżej.

Ponadto członkowie i partnerzy EURES muszą wyznaczyć doradców EURES, którzy pracują w ramach jednej z organizacji będącej członkiem lub partnerem EURES. Osoby kwalifikujące się na doradców EURES muszą oprócz języka ojczystego posługiwać się językiem angielskim lub francuskim lub niemieckim. Do doradcy EURES należą następujące zadania:

—	dostarczanie lub koordynacja dostarczania informacji, poradnictwo zawodowe, udzielanie pomocy pracodawcom i osobom poszukującym pracy w pośrednictwie w charakterze ekspertów w zakresie mobilności,

—	wspomaganie wprowadzania usług EURES do swoich organizacji oraz zapewnianie szkoleń i wsparcia dla pozostałej kadry,

—	wspieranie współpracy w ramach sieci EURES,

—	przyczynianie się do kreowania pozytywnego wizerunku sieci EURES poprzez zachowywanie postawy profesjonalnej, uprzejmej i zorientowanej na klienta.

Od doradców EURES oczekuje się wykonywania różnorodnych zadań, przy czym niektóre z nich mogą wymagać określonego stopnia specjalizacji.

Kierownicy EURES i partnerzy EURES zatrudniający doradców EURES określają konkretne funkcje doradców oraz czas przeznaczony na realizację działań EURES.

Dla każdego wyznaczonego doradcy EURES należy opracować odrębny opis stanowiska pracy i regularnie go aktualizować. Musi on być uzgodniony przez wszystkie zainteresowane strony (doradcę EURES, kierownika EURES, kierownika liniowego, organizacje partnerów społecznych w przypadku doradców EURES należących do takich organizacji). Każdy opis stanowiska pracy powinien stanowić podstawę do identyfikacji potrzeb szkoleniowych i określania ścieżki uczenia się dla doradców EURES różnego rodzaju.

Partnerzy lub członkowie EURES udostępniają swoim doradcom EURES środki niezbędne do realizacji ich zadań. Dotyczy to w szczególności:

—	zgody na realizację zadań w ramach EURES, najlepiej w pełnym wymiarze godzin, lub przynajmniej w połowie zwykłego wymiaru czasu pracy,

—	wyposażenia miejsca pracy,

—	narzędzi niezbędnych do udzielania informacji i porad,

—	udziału w szkoleniach wprowadzających i dla zaawansowanych (na podstawie zidentyfikowanych potrzeb szkoleniowych i uzgodnionej ścieżki uczenia się).

2.3.2. Szkolenia

Członkowie i partnerzy EURES dopilnowują, by kierownicy EURES, doradcy EURES oraz pozostali członkowie kadry, którzy mogą być zaangażowani w świadczenie usług EURES, byli odpowiednio wykwalifikowani i przeszkoleni.

Wszystkie osoby, które mają zostać doradcami EURES, powinny uczestniczyć w programie szkoleń wprowadzających, organizowanych na poziomie europejskim, po odbyciu szkolenia przygotowawczego w ramach programu dla członków EURES. Szkolenia transgraniczne będą w głównej mierze koncentrować się na konkretnych zagadnieniach, być może dotyczących transgranicznych rynków pracy.

Zaleca się również, by wszyscy kierownicy EURES, doradcy EURES oraz pozostali członkowie kadry, zajmujący się świadczeniem usług EURES, regularnie uczestniczyli w sesjach szkoleniowych (stacjonarnych lub wirtualnych) dla zaawansowanych, odpowiadających ich zidentyfikowanym potrzebom szkoleniowym i zgodnych z ustaloną ścieżką uczenia się.

Członkowie i partnerzy EURES aktywnie wspierają prowadzenie wszelkiego rodzaju szkoleń dla sieci, np. poprzez współpracę z Urzędem Koordynacji EURES w organizacji wizyt i misji dla urzędników z innych państw członkowskich, takich jak seminaria i konferencje, jak również dodatkowych programów dla specjalistów.

2.4. Wytyczne i plany działań EURES

2.4.1. Wytyczne EURES

Urząd Koordynacji EURES, po konsultacji z Grupą Strategiczną Wysokiego Szczebla EURES, co trzy lata przyjmuje wytyczne dotyczące działalności EURES – zwane dalej wytycznymi EURES – obejmujące okres następnych trzech lat.

Wytyczne zawierają opis ogólnych celów operacyjnych na dany okres i warunki dotyczące wszelkiej pomocy finansowej, której może udzielić Wspólnota Europejska.

2.4.2. Plany działań

Co trzy lata członkowie EURES przedstawiają plany działań na następne trzy lata.

Plany działań powstają na podstawie wytycznych EURES i zawierają:

—

elementy, o których mowa w art. 9 decyzji, a mianowicie:

a)	główne działania, które zamierzają podjąć członkowie EURES w ramach sieci, włącznie z działaniami transnarodowymi, transgranicznymi i sektorowymi, przewidzianymi w art. 17 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68;

b)	zasoby ludzkie i finansowe przydzielone na wykonanie części II rozporządzenia (EWG) nr 1612/68;

c)	uzgodnienia dotyczące monitorowania i oceny planowanych działań, włącznie z informacjami przesyłanymi corocznie do Komisji;

plany działań obejmują również ocenę działań i postęp osiągnięty w poprzednim okresie,

—	opis i ocenę rozwoju strategicznego niezbędnego do realizacji wytycznych w całym okresie objętym wytycznymi EURES.

Tam, gdzie ma to zastosowanie, wyżej wymienione elementy powinny obejmować również współpracę z partnerami EURES.

2.4.3. Szczególne zasady dotyczące działań transgraniczych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. a) pkt (ii) decyzji, członkowie i partnerzy EURES wspólnie rozwijają współpracę transgraniczną, którą należy zorganizować w ramach partnerstw transgranicznych i/lub współpracy transgranicznej.

Głównymi celami partnerstwa transgranicznego są:

oferowanie, za pośrednictwem doradców EURES i innych członków personelu organizacji członkowskich partnerstwa, osobom obecnie i ewentualnie w przyszłości dojeżdżającym do pracy w obszarze przygranicznym i ich pracodawcom, usług w zakresie dostarczania i wymiany informacji i porad na temat wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie, a także informacji o warunkach życia i pracy oraz innych istotnych informacji związanych z rynkiem pracy w regionie transgranicznym, na przykład dotyczących zabezpieczenia społecznego, podatków i prawa pracy itp.;

2)	ułatwianie procesu pośrednictwa pracy na transgranicznym rynku pracy i rozwijanie wspólnych działań w zakresie pośrednictwa pracy i projektów, jak również wskazywanie źródeł informacji o możliwościach szkolenia zawodowego i kształcenia;

3)	zapewnianie stałego przepływu informacji poprzez bezpośrednie i regularne kontakty między doradcami EURES w regionie transgranicznym;

4)	monitorowanie przeszkód w mobilności w regionie transgranicznym i proponowanie odpowiednich rozwiązań mających na celu ich eliminowanie osobom uczestniczącym w procesie decyzyjnym na poziomie regionalnym, krajowym i europejskim;

5)	koordynowanie, wspieranie i opracowywanie projektów służących poprawie funkcjonowania rynku pracy w regionach transgranicznych, w tym współpraca z innymi odpowiednimi programami w celu zapewnienia transgranicznym strukturom koordynacji partnerstwa możliwości samodzielnego utrzymania.

Zadania te mogą być uzupełnione o dodatkowe zadania w zależności od sytuacji lokalnej i uwarunkowań ekonomicznych.

2.4.3.1. Organizacja partnerstw transgranicznych i działalności EURES

Partnerstwo transgraniczne obejmuje publiczne służby ds. zatrudnienia ze wszystkich zaangażowanych regionów oraz związki zawodowe i organizacje pracodawców, wyznaczone przez członków EURES zgodnie ze stosownymi krajowymi zasadami i praktykami. Innymi partnerami mogą być:

—	regionalne lub lokalne organy władzy lub ich stowarzyszenia,

—	organizacje zajmujące się szkoleniem zawodowym, wyższe uczelnie i instytucje szkolnictwa wyższego,

—	inne stosowne podmioty działające na transgranicznym rynku pracy.

Wszyscy partnerzy są zobowiązani do realizacji celów partnerstwa i wnoszenia wkładu na rzecz finansowania jego działalności. Partnerstwa transgraniczne są uważane za stałe sieci o jasno zdefiniowanych celach.

Partnerstwa transgraniczne EURES są usługodawcami działającymi na szczególnym obszarze transgranicznym w obrębie EOG i w Szwajcarii. Działają pod strategicznymi przywództwem jednego członka EURES, którego wyznaczają na własną odpowiedzialność. Uczestniczący kierownicy członków EURES (3) są również członkami Komitetu Sterującego partnerstwa transgranicznego i mają prawo do głosowania.

2.4.3.2. Wewnętrzna organizacja partnerstw transgranicznych EURES

Wszystkie partnerstwa mogą swobodnie decydować o swojej organizacji wewnętrznej, przestrzegając zasad prawidłowego i efektywnego zarządzania finansami. Należy utworzyć Komitet Sterujący, w którym są reprezentowane wszystkie organizacje uczestniczące. Powinien się w nim znaleźć członek EURES, który został wybrany w celu sprawowania strategicznego przewodnictwa w partnerstwie. Powinien to być główny organ decyzyjny partnerstwa, który zapewnia ogólną spójność partnerstwa i określa jego strategię zgodnie z wytycznymi EURES. W szczególności:

—	opracowuje propozycje działań, które zostaną uwzględnione w trzyletnich i rocznych planach działalności partnerstwa transgranicznego, oraz sporządza szacunkową kalkulację środków budżetowych niezbędnych do podejmowania tych działań,

—	zapewnia skuteczną realizację, monitorowanie i ocenę działań, również ich finansowanie, i przeprowadza regularne oceny wyników,

—	powołuje koordynatora, który zapewnia prawidłowe funkcjonowanie partnerstwa.

2.5. Promowanie sieci EURES

Sukces działania sieci EURES zależy w dużym stopniu od pełnego uświadomienia potencjalnym klientom i osobom aktywnie działającym w organizacjach będących członkami i partnerami EURES, co sieć może zaoferować.

2.5.1. Strategia i plany komunikacji

Urząd Koordynacji EURES wspólnie z członkami i partnerami EURES angażuje się w ogólną strategię komunikacji mającą na celu zagwarantowanie zgodności i spójności sieci wobec jej użytkowników.

Członkowie EURES, zgodnie z ogólną strategią, tworzą własne plany działań promocyjnych i uwzględniają je w swoim odpowiednim trzyletnim i rocznym krajowym planie działań EURES.

Partnerzy EURES wezmą udział w działaniach informacyjnych i promocyjnych opracowanych przez odpowiednich członków EURES i przez Urząd Koordynacji EURES.

Członkowie i partnerzy EURES zapewniają, by dostarczane przez nich materiały informacyjne i promocyjne były spójne z ogólną strategią komunikacji i z informacjami pochodzącymi z Urzędu Koordynacji EURES.

2.5.2. Logo EURES

Znak usługowy EURES, jak również charakteryzujące je logo, stanowią własność Komisji. Członkowie i partnerzy EURES posługują się logo EURES we wszystkich swoich działaniach zawiązanych z EURES.

Informacje podane z użyciem logo EURES są zgodne z polityką i interesami Unii Europejskiej i celami EURES.

Pozwolenia stronom trzecim na stosowanie logo EURES może udzielić wyłącznie Urząd Koordynacji EURES i o ich udzieleniu informuje on zainteresowanych członków i partnerów EURES. Członkowie i partnerzy EURES niezwłocznie powiadamiają Urząd Koordynacji EURES o wszelkich naruszeniach stosowania logo przez strony trzecie.

2.6. Zasady monitorowania i oceny działań EURES

W celu poprawy jakości i efektywności usług EURES członkowie i partnerzy EURES zobowiązują się w ramach swoich obowiązków monitorować i oceniać wszystkie działania EURES pod względem ilości, jakości i wpływu.

Członkowie i partnerzy EURES regularnie przedstawiają Urzędowi Koordynacji EURES dane liczbowe dotyczące liczby wolnych miejsc pracy, obsługiwanych wniosków o zatrudnienie oraz liczby obsadzonych stanowisk, zgodnie ze wspólnymi wzorami sprawozdań przyjętymi w ramach sieci. Ponadto przedstawiają oni dane dotyczące liczby klientów poszukujących innych rodzajów poradnictwa. Obejmuje to informacje na temat wykorzystania usług dostosowanych do indywidualnych potrzeb oraz narzędzi informatycznych.

Wszystkie działania i projekty członków i partnerów EURES zawierają wyraźne określenie celów i wskaźników umożliwiających ocenę, czy cele osiągnięto zgodnie z wytycznymi EURES. Te cele i wskaźniki stosuje się w regularnych sprawozdaniach składanych Urzędowi Koordynacji EURES.

Trzyletnie plany działań każdego członka EURES zawierają ogólną ocenę stanu EURES w danym kraju, w tym ocenę jakości działań i usług EURES, zadowolenie klientów i ocenę skutków.

Urząd Koordynacji EURES zapoczątkowuje zewnętrzną ocenę działań EURES przynajmniej co trzy lata po przyjęciu decyzji Komisji.

CZĘŚĆ III

JEDNOLITY SYSTEM I WSPÓLNY WZÓR WYMIANY INFORMACJI

Systemy i procedury wymiany informacji mają zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania sieci EURES. Członkowie i partnerzy stosują jednolity system i wspólne wzory w wymianie informacji związanych z rynkiem pracy i mobilnością, ustalone przez Urząd Koordynacji EURES w ścisłej współpracy z członkami i partnerami EURES.

Jednolity system określa ogólne ramy wymiany danych, takie jak:

—	rodzaj wymienianych informacji,

—	częstotliwość wymiany danych,

—	środki udostępniania ich pozostałym członkom i partnerom EURES.

Wspólne wzory określają treść danych i formę w jakiej są one przekazywane.

Członkowie EURES współpracują z odpowiednimi służbami w swoim państwie członkowskim w celu zapewnienia komplementarności i jednolitości przekazywanych informacji.

Członkowie i partnerzy EURES współpracują w celu tworzenia narzędzi i metod ulepszania swoich usług i systemów informacyjnych, m.in. poprzez wykorzystanie nowoczesnych technologii informacyjnych.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 października 2010 r.

W imieniu Urzędu Koordynacji EURES

Robert VERRUE

Dyrektor Generalny

(1) Dz.U. L 5 z 10.1.2003, s. 16.

(2) Obywatele państw trzecich mogą być objęci pod warunkiem, że mają oni prawo do pracy w innym państwie UE/EOG (i w Szwajcarii).

(3) Zgodnie z art. 3 lit. a) decyzji Komisji 2003/8/WE członkowie EURES są centralnymi biurami krajowych publicznych służb zatrudnienia.

16.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 311/18

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 311/09

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„PORC D’AUVERGNE”

NR WE: FR-PGI-0005-0697-02.06.2008

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Porc d’Auvergne”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.1.

Mięso świeże (i podroby)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Zwierzęta objęte nazwą „Porc d’Auvergne” są to świnie hodowane na wolnym wybiegu, których mięso jest zwarte, o jednorodnym czerwonym kolorze, ani jasnym, ani ciemnym, a tłuszcz resztkowy ze słoniny jest biały i zwarty. Po ugotowaniu mięso „Porc d’Auvergne” jest miękkie i soczyste, ma przyjemny smak typowy dla dobrej wieprzowiny. Uboju świń „Porc d’Auvergne” dokonuje się w wieku co najmniej 26 tygodni. Masa tusz bezpośrednio po uboju wynosi co najmniej 75 kg. Zawartość mięsa w tuszy wynosi 53–64 %. „Porc d’Auvergne” wprowadza się do obrotu w postaci całych tusz, półtusz, w ilościach półhurtowych po rozbiorze zasadniczym lub dodatkowym oraz w porcjach przeznaczonych dla konsumentów. Może być sprzedawane świeże lub mrożone.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

—

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

Od 12 tygodnia życia pasza składa się w co najmniej 75 % ze zbóż lub produktów pochodnych zbóż i zawiera poniżej 1,7 % kwasu linolowego.

Zakazane jest stosowanie manioku i słodkich ziemniaków.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Rozród, chów po odsadzeniu i tucz zwierząt „Porc d’Auvergne” odbywają się na obszarze geograficznym objętym ChOG „Porc d’Auvergne”, w którego skład wchodzi 1 808 gmin (zob. pkt 4).

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

W momencie sprzedaży „Porc d’Auvergne” w sklepie w stanie świeżym lub mrożonym konsument musi być w stanie stwierdzić pochodzenie zwierzęcia. W tym celu przeznaczona dla konsumenta etykieta musi zawierać informację o produkcie „Porc d’Auvergne” ChOG.

Etykieta musi zawierać między innymi następujące informacje:

—	oznaczenie „Porc d’Auvergne”; w odpowiednim przypadku oznaczenie to może stanowić część wspólnej marki,

—	logotyp wspólnej marki,

—	logotyp znaku identyfikującego jakość i pochodzenie.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar geograficzny objęty ChOG „Porc d’Auvergne” składa się z następujących kantonów i gmin:

—	w departamencie Allier (03): wszystkie kantony,

—

w departamencie Puy-de-Dôme (63): wszystkie kantony, z wyłączeniem gmin Aigueperse, Aubiat, Aulnat, Bas-et-Lezat, La Bourboule, Bussières-et-Pruns, Cellule, Chappes, Chastreix, Chavaroux, Le Cheix, Clerlande, Effiat, Égliseneuve-d’Entraigues, Ennezat, Entraigues, Espinchal, Gerzat, La Godivelle, La Tour-d’Auvergne, Lussat, Malintrat, Les Martres-d’Artière, Les Martres-sur-Morge, Mont-Dore, Montpensier, La Moutade, Murat-le-Quaire, Pessat-Villeneuve, Picherande, Pont-du-Château, Saint-André-le-Coq, Saint-Beauzire, Saint-Clément-de-Régnat, Saint-Donat, Saint-Genès-Champespe, Saint-Ignat, Saint-Laure, Sardon, Surat, Thuret, Varennes-sur-Morge, Villeneuve-les-Cerfs,

—	w departamencie Haute-Loire (43): wszystkie kantony,

—

w departamencie Cantal (15): wszystkie kantony, z wyłączeniem gmin Anglards-de-Salers, Apchon, Badailhac, Brezons, Cheylade, Le Claux, Collandres, Dienne, Le Falgoux, Le Fau, Fontanges, Giou-de-Mamou, Girgols, Jou-sous-Monjou, Lacapelle-Barres, Laroquevieille, Lascelle, Laveissière, Lavigerie, Malbo, Mandailles-Saint-Julien, Marmanhac, Pailherols, Polminhac, Raulhac, Saint-Bonnet-de-Salers, Saint-Cernin, Saint-Chamant, Saint-Cirgues-de-Jordanne, Saint-Clément, Saint-Étienne-de-Carlat, Saint-Hippolyte, Saint-Jacques-des-Blats, Saint-Martin-Valmeroux, Saint-Paul-de-Salers, Saint-Projet-de-Salers, Saint-Simon, Saint-Vincent-de-Salers, Salers, Thiézac, Tournemire, Trizac, Le Vaulmier, Velzic, Vic-sur-Cère, Yolet,

—

w departamencie Nièvre (58):

—	kanton Dornes: gminy Dornes, Toury-sur-Jour,

—	kanton Fours: gminy Charrin, Montambert, Saint-Hilaire-Fontaine,

—

w departamencie Saône-et-Loire (71):

—	kantony Bourbon-Lancy, Digoin, Gueugnon, Issy-l’Evêque: wszystkie gminy,

—	kanton Marcigny: gminy Artaix, Bourg-le-Comte, Céron, Chambilly, Chenay-le-Châtel, Melay, Montceaux-l’Étoile, Vindecy,

—	kanton Paray-le-Monial: gmina l’Hôpital-le-Mercier,

—

w departamencie Loire (42):

—	kantony Noirétable, La Pacaudière, Saint-Bonnet-le-Château, Saint-Georges-en-Couzan, Saint-Haon-le-Châtel, Saint-Jean-Soleymieux, Saint-Just-en-Chevalet: wszystkie gminy,

—	kanton Boën: gminy Ailleux, Boën, Cezay, Débats-Rivière-d’Orpra, L’Hôpital-sous-Rochefort, Leigneux, Marcilly-le-Châtel, Marcoux, Pralong, Saint-Laurent-Rochefort, Saint-Sixte, Trelins,

—	kanton Firminy: gmina Caloire,

—	kanton Montbrison: gmina Bard, Écotay-l’Olme, Essertines-en-Châtelneuf, Lérigneux, Lézigneux, Roche, Saint-Thomas-la-Garde, Verrières-en-Forez,

—	kanton Roanne-Nord: gminy La Bénisson-Dieu, Briennon, Mably,

—	kanton Roanne-Sud: gminy Lentigny, Ouches, Pouilly-les-Nonains, Riorges, Saint-Jean-Saint-Maurice-sur-Loire, Saint-Léger-sur-Roanne, Villemontais, Villerest,

—	kanton Saint-Germain-Laval: gminy Amions, Bully, Dancé, Grézolles, Luré, Nollieux, Saint-Germain-Laval, Saint-Georges-de-Baroille, Saint-Julien-d’Oddes, Saint-Martin-la-Sauveté, Saint-Paul-de-Vézelin, Saint-Polgues, Souternon,

—	kanton Saint-Just-Saint-Rambert: gmina Chambles,

—

w departamencie Ardèche (07):

—	kanton Annonay-Sud: gmina Saint-Julien-Vocance,

—	kanton Coucouron: gminy Coucouron, Issarlès, Lachapelle-Graillouse, Lespéron,

—	kanton Montpezat-sous-Bauzon: gmina Le Béage,

—	kanton Saint-Agrève: gminy Devesset, Mars, Saint-Agrève, Saint-André-en-Vivarais,

—	kanton Saint-Martin-de-Valamas: gminy Borée, La Rochette, Saint-Clément,

—	kanton Satillieu: gmina Saint-Pierre-sur-Doux,

—

w departamencie Lozère (48):

—	kantony Aumont-Aubrac, Châteauneuf-de-Randon, Fournels, Grandrieu, Langogne, Le Malzieu-Ville, Nasbinals, Saint-Amans, Saint-Alban-sur-Limagnole, Saint-Chély-d’Apcher: wszystkie gminy,

—	kanton Marvejols: gminy Antrenas, Le Buisson, Gabrias, Recoules-de-Fumas, Saint-Laurent-de-Muret, Saint-Léger-de-Peyre,

—	kanton Mende-Nord: gminy Le Born, Chastel-Nouvel, Pelouse,

—	kanton Saint-Germain-du Teil: gminy Les Hermaux, Les Salces, Trélans,

—	kanton Villefort: gmina La Bastide-Puylaurent,

—

w departamencie Aveyron (12):

—	kantony Aubin, Decazeville, Entraygues-sur-Tuyère, Espalion, Mur-de-Barrez, Saint-Amans-des-Cots: wszystkie gminy,

—	kanton Capdenac-Gare: gmina Bouillac,

—	kanton Conques: gminy Conques, Grand-Vabre, Noailhac, Saint-Félix-de-Lunel, Sénergues,

—	kanton Estaing: gminy Campuac, Coubisou, Estaing, Le Nayrac, Sébrazac,

—	kanton Laguiole: gminy Montpeyroux, Soulages-Bonneval,

—	kanton Saint-Germain-d’Olt: gminy Aurelle-Verlac, Pierrefiche, Pomayrols, Sainte-Eulalie-d’Olt, Saint-Geniez-d’Olt,

—	kanton Sainte-Geneviève-sur-Argence: gminy Cantoin, Graissac, Sainte-Geneviève-sur-Argence, Vitrac-en-Viadène,

—

w departamencie Lot (46):

—	kantony Figeac-Est, Sousceyrac, La Tronquière: wszystkie gminy,

—	kanton Bretenoux: gminy Belmont-Bretenoux, Cahus, Cornac, Estal, Gagnac-sur-Cère, Glanes, Laval-de-Cère, Teyssieu,

—	kanton Figeac-Ouest: gmina Figeac-Ouest,

—	kanton Lacapelle-Marival: gminy Labathude, Molières, Saint-Maurice-en-Quercy, Sainte-Colombe,

—	kanton Saint-Céré: gminy Bannes, Frayssinhes, Latouille-Lentillac, Saint-Céré, Saint-Laurent-les-Tours, Saint-Paul-de-Vern,

—

w departamencie Corrèze (19):

—	kantony Mercoeur, Saint-Privat: wszystkie gminy,

—	kanton Bort-les-Orgues: gmina Bort-les-Orgues,

—

w departamencie Creuse (23):

—	kantony Ahun, Aubusson, Auzances, Bellegarde-en-Marche, Bonnat, Boussac, Chambon-sur-Voueize, Châtelus-Malvaleix, Chénérailles, Evaux-les-Bains, Jarnages, Saint-Sulpice-les-Champs: wszystkie gminy,

—	kanton Crocq: gminy Basville, Crocq, La Mazière-aux-Bons-Hommes, Mérinchal, Pontcharraud, Saint-Agnant-près-Crocq, Saint-Bard, Saint-Georges-Nigremont, Saint-Maurice-près-Crocq, Saint-Oradoux-près-Crocq, Saint-Pardoux-d’Arnet, La Villeneuve, La Villetelle,

—	kanton Felletin: gminy Felletin, Moutier-Rozeille, Sainte-Feyre-la-Montagne, Saint-Frion, Saint-Quentin-la-Chabanne, Vallière,

—	kanton Guéret-Nord: gminy Ladapeyre, Ajain, Glénic, Jouillat, Saint-Fiel,

—	kanton Guéret-Sud-Est: gminy Saint-Laurent, Sainte-Feyre, La Saunière,

—

w departamencie Cher (18):

—	kanton Charenton-du-Cher: gmina Coust,

—	kantony Chateaumeillant, Le Chatelet, Saulzais-le-Potier: wszystkie gminy,

—	kanton Charenton-du-Cher: gminy Chambon, Saint-Symphorien, Vallenay,

—	kanton Lignières: gminy La Celle-Condé, Ineuil, Lignières, Saint-Hilaire-en-Lignières, Touchay,

—	kanton Saint-Amand-Montrond: gminy Bouzais, Colombiers, Drevant, Farges-Allichamps, La Groutte, Marçais, Nozières, Orcennais, Orval, Saint-Amand-Montrond,

—

w departamencie Indre (36):

—	kantony Aigurande, Sainte-Sévère-sur-Indre: wszystkie gminy,

—	kanton La Châtre: gminy La Berthenoux, Briantes, Champillet, Chassignoles, La Châtre, Lacs, Lourouer-Saint-Laurent, Le Magny, Montgivray, Montlevicq, La Motte-Feuilly, Néret, Nohant-Vic, Saint-Chartier, Saint-Christophe-en-Boucherie, Thevet-Saint-Julien, Verneuil-sur-Igneraie, Vicq-Exemplet,

—	kanton Neuvy-Saint-Sépulchre: gminy Fougerolles, Sarzay.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Świnia jest zwierzęciem, które natura wyposażyła w ryj umożliwiający mu przeszukiwanie podłoża. Rodzaj podłoża powinien pozwalać świni na przemieszczanie się w warunkach zapewniających odpowiedni dobrostan i środowisko. Świnia to również zwierzę wrażliwe na stałe przebywanie w wilgotnym otoczeniu. Chów trzody na wolnym wybiegu powinien odbywać się na terenie zdrowym i w środowisku o niewysokim poziomie wilgotności.

Obszar produkcji „Porc d’Auvergne” odpowiadający ogólnie Owernii i jej granicom charakteryzują:

—	pagórki i doliny o charakterystycznym klimacie, chronione przed wiatrem i wpływem oceanu dzięki Masywowi Centralnemu stanowiącemu barierę północ – południe, a w konsekwencji poziom opadów korzystny dla chowu trzody na wolnym wybiegu,

—

gleby nieprzepuszczalne w przypadku większości gruntów powierzchniowych na wyższych wysokościach, andosole i gleby pochodzenia wulkanicznego o dobrym potencjale przepuszczania i w niewielkiej części gleby hydromorficzne z pasami lub działkami drenującymi. Gleby nieprzepuszczalne to przede wszystkim gleby o niskim potencjale agronomicznym, a tym samym dobre do prowadzenia produkcji trzody na wolnym wybiegu jako uzupełnienie dochodów.

Wybieg, a w szczególności podłoże, musi być wystarczająco zdrowe, o dobrym poziomie przepuszczania i odprowadzania wody deszczowej.

Takie połączenie gleby i opadów tworzy środowisko idealnie dostosowane do sposobu chowu trzody na wolnym wybiegu.

5.2. Specyfika produktu:

Specyfika produktu wynika:

—	z jego renomy,

—	jakości uwarunkowanej sposobem chowu na wolnym wybiegu, opartym na know-how hodowców

a) Renoma

Owernia ma wielowiekowe tradycje chowu trzody. Już za czasów rzymskich wieprzowina była przedmiotem transakcji. Do początku XX wieku Owernia tradycyjnie była jednym z bastionów produkcji trzody we Francji. Wieprzowina była podstawą żywienia mieszkańców regionu. Jak podają liczne dokumenty od XIV wieku, w regionie rozwinął się chów na wolnym wybiegu: świnie swobodnie przemieszczały się po polach lub zagajnikach w poszukiwaniu pożywienia, a jako uzupełnienie karmiono je mokrą paszą zbożową. Ta tradycja chowu trzody na wolnym wybiegu, pozwalająca na wykorzystanie lokalnych zasobów, utrzymała się do początku XX wieku. Istniała wówczas rasa świń dostosowana do chowu na wolnym wybiegu, obecnie zanikła. Tradycyjny chów zaczął powracać od 1965 r. Pod koniec lat 80-tych XX wieku sektor produkcji „Porc d'Auvergne” zorganizował się, aby doprowadzić do uznania produktu.

Obecnie „Porc d’Auvergne” jest obecny podczas wydarzeń branżowych oraz targów otwartych dla ogółu społeczeństwa, takich jak szczyt hodowlany w Clermont-Ferrand, targi SIRHA w Lyonie czy Międzynarodowe Targi Rolnicze w Paryżu. Pojawia się również w licznych czasopismach i mediach, lokalnych oraz specjalistycznych o zasięgu krajowym. W 2008 r. został uhonorowany podczas pierwszej krajowej edycji „miesiąca pochodzenia i jakości”, podczas którego nagrodzono jednego z producentów wędlin obecnego w branży od 19 lat. W 2009 r. inny producent wędlin z regionu paryskiego sprzedający „Porc d’Auvergne” od 10 lat został nagrodzony podczas drugiej edycji konkursu ogólnokrajowego. Jakość „Porc d’Auvergne” jest również regularnie wykorzystywana przez restauratorów, zarówno na obszarze Owernii (należących do stowarzyszenia Les Toques d’Auvergne), jak i we wszystkich innych regionach Francji (Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, Alzacja, Paryż…).

b) jakość uwarunkowana sposobem chowu na wolnym wybiegu, opartym na know-how hodowców

„Porc d’Auvergne” to świnie hodowane na wolnym wybiegu. W rzeczywistości zwierzęta mają dostęp do zewnętrznego wybiegu o powierzchni 83 m2 na jedną świnię podczas tuczu przed ubojem (w wieku co najmniej 182 dni). Dla dobrostanu, zdrowia i właściwego rozwoju zwierzęcia wybór wybiegu ma kluczowe znaczenie. Wyboru dokonuje hodowca, który opiera się na znajomości gleb w swoim gospodarstwie i na wskaźnikach takich jak rodzaj roślinności i rodzaj podłoża skalnego. Hodowca musi również umieć zarządzać zewnętrznym wybiegiem. Wybieg wykorzystuje się z przerwami pomiędzy poszczególnymi partiami zwierząt, a w razie potrzeby dosiewa się na nim trawę.

Otrzymywany produkt ma jednorodny czerwony kolor dzięki większej zawartości żelaza hemowego (ilości mioglobiny). Kolor ten wynika ze sposobu chowu świń „Porc d’Auvergne” i z wieku ubojowego. Chów na świeżym powietrzu na zewnętrznych wybiegach umożliwia większą aktywność fizyczną niż produkcja bez dostępu do wybiegu, a poziom mioglobiny wzrasta z wiekiem i aktywnością fizyczną zwierząt. Ponadto ubój w późniejszym wieku sprawia, że mięso jest bardziej dojrzałe z fizjologicznego punktu widzenia, co daje więcej smaku i lepsze wiązanie przy produkcji wędlin i mięsa peklowanego.

Produkt charakteryzuje się również odrobinę grubszą warstwą tłuszczu na zewnątrz, co wynika z dostosowania do warunków życia na wolnym wybiegu. Ponadto pasza bogata w zboża lub pochodne zbóż w okresie tuczu przyczynia się do otrzymania produktu o wyższym niż standardowy poziomie kwasów tłuszczowych wielonienasyconych w słoninie.

Jak dowodzą wyniki badania przeprowadzonego wśród rzeźników, producentów wędlin i restauratorów, „Porc d’Auvergne” docenia się za kruche i soczyste mięso, zwartą i białą słoninę, bardziej intensywny kolor mięsa, wysoką wydajność w gotowaniu, możliwość przechowywania i bardziej charakterystyczny smak.

Tę ocenę potwierdza podsumowanie analiz organoleptycznych przeprowadzanych w okresie 10 lat, zgodnie z którym „Porc d’Auvergne” charakteryzuje się tłustością i intensywnym kolorem mięsa, równie intensywnym zapachem i soczystością, kruchością mięsa i charakterystycznym smakiem.

Dlatego od 20 lat „Porc d’Auvergne” wciąż się rozwija. Jego naturalne cechy oraz charakterystyczny sposób produkcji sprawiają, że jest to produkt doceniany przez rzemieślników i konsumentów. Pod koniec 2008 r. „Porc d’Auvergne” był sprzedawany przez 190 rzeźników, producentów wędlin i restauratorów na terenie całego kraju.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Ludzie wykorzystali swój know-how w dziedzinie produkcji trzody chlewnej, aby wprowadzić innowacje, nawiązując jednocześnie do tradycji Owernii, oraz skorzystali ze sprzyjających warunków klimatycznych i glebowych w celu rozwinięcia produkcji „Porc d’Auvergne” na wolnym wybiegu.

Obszar geograficzny, dzięki warunkom klimatycznym i glebowym, doskonale nadaje się do chowu na wolnym wybiegu, który był na nim prowadzony od dawna. Hodowcy wykazują się know-how w doborze wybiegów i zarządzaniu nimi dzięki szczegółowej znajomości środowiska geograficznego.

Dlatego sposób produkcji na wolnym wybiegu wynikający z know-how hodowców, możliwy dzięki warunkom klimatycznym i glebowym obszaru, nadaje charakterystyczną jakość mięsu, w szczególności dzięki jego czerwonej barwie, potwierdzonej wysoką zawartością żelaza hemowego oraz odrobinę grubszą warstwą słoniny. Te elementy świadczą o bardziej dojrzałym mięsie o charakterystycznym smaku, w powiązaniu z chowem na wolnym wybiegu i późniejszym wiekiem ubojowym zwierząt.

„Porc d’Auvergne”, wynik wielowiekowej tradycji chowu trzody, jest od wielu dziesięcioleci systematycznie kojarzony z obszarem, z którego się wywodzi. Udział w targach, uzyskiwane nagrody oraz wykorzystanie kulinarne potwierdzają, że produkt cieszy się uznaniem wśród rzemieślników i konsumentów.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artikuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCPorcDAuvergne.pdf

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

16.11.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 311/24

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na mocy art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 311/10

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„COPPA PIACENTINA”

NR WE: IT-PDO-0117-1498-31.10.2001

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana:

	Nazwa produktu
	Opis produktu
	Obszar geograficzny
	Dowód pochodzenia
	Metoda produkcji
	Związek z obszarem geograficznym
	Etykietowanie
	Wymogi krajowe
	Inne – System kontroli

2. Rodzaj zmian:

	Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia
	Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani streszczenia specyfikacji
	Zmiana specyfikacji niepociągająca za sobą żadnych zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
	Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez władze publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3. Zmiany:

W art. 2 ust. 4 zamiast:

„Masa świń musi być nie mniejsza niż 160 kg, z dopuszczalnym odchyleniem 10 %,”,

powinno być:

„Masa świń musi wynosić 160 kg, z dopuszczalnym odchyleniem 10 %,”.

Zmiana ta koryguje błąd we wcześniejszej specyfikacji produktu dotyczący minimalnej masy świń. Ta minimalna masa była bowiem jednocześnie „co najmniej równa” dwóm wartościom. Dzięki tej zmianie masa świń zawiera się w przedziale określonym w odniesieniu do konkretnej wartości (160 kg).

2)	W art. 2 ust. 5 zamiast: „Certyfikat rzeźni,”, powinno być: „Deklaracja pochodzenia mięsa dostarczona przez rzeźnię,”. Chodzi wyłącznie o zastąpienie terminu „certyfikat”, użytego w poprzedniej specyfikacji produktu, bardziej odpowiednim terminem „deklaracja pochodzenia mięsa”.

W art. 3 ust. 2 zamiast:

„o długości 35–40 cm”,

powinno być:

„o masie co najmniej równej 2,5 kg”.

Zmiana ta jest konieczna w celu lepszego scharakteryzowania surowca, ponieważ parametr „masa” można łatwiej i dokładniej określić niż parametr „długość”. Mięsień może rozszerzać się i kurczyć, przez co jego długość może tym samym budzić wątpliwości. Propozycja zmiany wynika z doświadczenia zdobytego przez producentów i ze spoczywającego na nich wymogu określania najpewniejszych wartości do celów kontroli.

W art. 3 ust. 3 zamiast:

„Ewentualny przewóz masy mięśniowej do zakładu przetwórczego musi nastąpić za pomocą urządzeń chłodniczych w ciągu 24 godzin po uboju.”,

powinno być:

„Przewóz masy mięśniowej do zakładu przetwórczego musi nastąpić za pomocą urządzeń chłodniczych w ciągu 72 godzin po uboju.”.

W ramach tej zmiany skreślono słowo „ewentualny”, ponieważ przewóz kawałków coppa do zakładu przetwórczego jest obecnie powszechnienie stosowany wśród producentów. Okres, w którym części mięsa należy przewieźć do zakładu przetwórczego, wydłużono ze względu na wymogi o charakterze technicznym i logistycznym; wydłużenie to jest również związane z okresem przygotowania masy mięśniowej, okresem chłodzenia w chłodniach przy rzeźni oraz z dostosowaniem się do godzin otwarcia zakładów przetwórczych.

Skreśla się następujący art. 3 ust. 4:

„Kawałki coppa są niezwłocznie poddawane procesowi chłodzenia w urządzeniach chłodniczych przez 24 godziny do momentu osiągnięcia temperatury wewnętrznej 0–1 °C”.

Skreślenie to jest związane z poprzednią zmianą, ponieważ niezwłocznie chłodzenie surowca w szafach chłodniczych przez 24 godziny nie jest już obowiązkowe. Ważne jest przede wszystkim, aby kawałki coppa dotarły do zakładu przetwórczego w odpowiedniej temperaturze, bez przerwania łańcucha chłodniczego.

W art. 4 ust. 1 zamiast:

„Chlorek sodu = 2,5 kg

Saletra potasowa = 150 p.p.m.

Grubo mielony pieprz = 25/30 g

Mieszanka przypraw:

Zmielony cynamon = 10/15 g

Goździki = 20/25 g

Jagody laurowe = 10 g

Zmielona gałka muszkatołowa = 7/8 g

UWAGA: ILOŚCI PODANE NA CETNAR ŚWIEŻEGO MIĘSA.”,

powinno być:

„Ilości na 100 kg świeżego mięsa

chlorek sodu = min. 1,5 kg maks. 3,5 kg

saletra sodowa lub potasowa = maks. 15 g

cały lub mielony pieprz czarny lub biały = min. 15 g maks. 30 g

Mieszanka przypraw:

zmielony cynamon = maks. 15 g

goździki = maks. 25 g

liść laurowy = maks. 10 g

zmielona gałka muszkatołowa = maks. 10 g.”.

Jeśli chodzi o mieszankę soli i naturalnych aromatów, wprowadzono lub bardziej precyzyjne określono minimalne lub maksymalne ilości poszczególnych składników w celu umożliwienia każdemu producentowi indywidualnego podejścia do przepisu, uznając jednocześnie, że w każdym przypadku mamy do czynienia z produktem tradycyjnym.

W art. 4 ust. 3 zamiast:

„Kawałki coppa są przechowywane w urządzeniach chłodniczych przez co najmniej 7 dni. Następnie są ugniatanie ręcznie i zawijane w przeponę świńską.”,

powinno być:

„Solone kawałki coppa są przechowywane w urządzeniach chłodniczych przez co najmniej 7 dni. W tym okresie są »ugniatane« ręcznie, a następnie zawijane w przeponę świńską.”.

Zmiana ta jest konieczna w celu doprecyzowania kolejności etapów wytwarzania kawałków coppa. W niniejszym przypadku doprecyzowano, że kawałki coppa ugniata się ręcznie w okresie przechowywania ich w chłodniach, a dopiero potem zawija się je w przeponę świńską.

W art. 4 ust. 5 zamiast:

„Późniejszy etap suszenia ma miejsce w odpowiednich suszarniach, w warunkach atmosfery kontrolowanej, które charakteryzują się temperaturą 17–20 °C, wilgotnością 75–80 % i przepływem powietrza 1–7 m/s, przez minimalny okres 7 dni i do momentu charakterystycznego »rozkwitu«, który następuje wraz ze zmianą barwy na typowo różową.”,

powinno być:

„Późniejszy etap suszenia ma miejsce w odpowiednich suszarniach, w warunkach atmosfery kontrolowanej, które charakteryzują się temperaturą 15–25 °C, wilgotnością 40–90 % i przepływem powietrza, przez minimalny okres 7 dni i do momentu charakterystycznego »rozkwitu«, który następuje wraz ze zmianą barwy na typowo różową.”.

Zmiana ta ma na celu skorygowanie nieprecyzyjnego sformułowania w specyfikacji produktu, które określało mniejszy przedział dla wskaźnika wilgotności i temperatury, ponieważ rozumiano je jako wartości średnie. Konieczność określenia przez producentów bardziej szczegółowych procedur w specyfikacji produktu wiązała się ze skorygowaniem przedziału wilgotności i temperatury w celu lepszej kontroli przebiegu procesu dojrzewania. Ponadto na pierwszym etapie suszenia kawałek coppa musi tracić swoją wilgotność powoli, aby jego powierzchnia nie uległa nadmiernemu wysuszeniu, co groziłoby zaburzeniem późniejszych etapów produkcji. Ten stopniowy proces suszenia nie mógłby mieć miejsca w warunkach wilgotności i temperatury określonych w poprzedniej specyfikacji produktu. Poszerzenie widełek dla wilgotności i temperatury stanowi więc doprecyzowanie warunków produkcji, odzwierciedlając zwykły cykl produkcyjny stosowany od zawsze. Ponadto skreślono odniesienie do prędkości przepływu powietrza, ponieważ uznano ją za zbyteczną, określenie widełek dla temperatury i wilgotności jest bowiem wystarczające. Dlatego zdecydowano się na odniesienie wyłącznie do „przepływu powietrza”.

W art. 5 ust. 1 zamiast:

„Dojrzewanie kawałków coppa ma miejsce w pomieszczeniach, w których temperatura wynosi 10–14 °C, a wskaźnik wilgotności względniej mieści się w przedziale od 70 do 80 %.”,

powinno być:

„Dojrzewanie kawałków coppa ma miejsce w pomieszczeniach, w których temperatura wynosi 10–20 °C, a wskaźnik wilgotności względniej mieści się w przedziale 70–90 %.”.

Zaproponowana zmiana jest podyktowaną troską producentów o lepszą kontrolę etapu dojrzewania. Z tych względów zaproponowano zwiększenie rozpiętości widełek temperatury i wilgotności, włączając wartości nieprzewidziane w pierwszej wersji dokumentu. Nowe widełki uwzględniają wahania parametrów klimatycznych w prowincji Piacenza, wpływające na warunki środowiskowe panujące w naturalnych dojrzewalniach, w których przebiega proces dojrzewania kawałków coppa.

10)

W art. 6 ust. 1 zamiast:

„W chwili wprowadzenia do obrotu »Coppa Piacentina« posiada następujące cechy organoleptyczne, chemiczne, fizykochemiczne i mikrobiologiczne:”,

powinno być:

„W chwili wprowadzenia do obrotu »Coppa Piacentina« posiada następujące cechy organoleptyczne i fizykochemiczne:”.

Zmiana ta, o charakterze formalnym, polega na skreśleniu wyrażenia „cechy mikrobiologiczne” ze względów, o których mowa w pkt 12 poniżej, oraz wyrażenia „cechy chemiczne”, które okazuje się zbyteczne, ponieważ cechy te mieszczą się w „cechach fizykochemicznych”.

11)

W art. 6 ust. 1 akapit drugi zamiast:

„Wygląd zewnętrzny: kształt cylindryczny, z delikatnymi przewężeniami na końcach (…)”,

powinno być:

„Wygląd zewnętrzny: kształt cylindryczny, z delikatnym przewężeniem na jednym końcu (…); masa: co najmniej 1,5 kg;”.

Zmiana ta stanowi korektę błędu redakcyjnego. Produkt tradycyjny zwęża się bowiem tylko na jednym końcu, a nie na obu. Ponadto będzie określona masa minimalna produktu końcowego: musi być ona co najmniej równa 1,5 kg w celu umożliwienia późniejszej kwalifikacji produktu.

12)

W art. 6 ust. 1 skreśla się następujący akapit trzeci:

„CECHY MIKROBIOLOGICZNE

Całkowite obciążenie mikrobiologiczne	= 1,3107	1,8108
Micrococcaceae	= 1,2105	6,0107
Gronkowce koagulazo-dodatnie	< 30	< 30
Bakterie mlekowe	= 30	270
Pałeczki jelitowe	< 3	< 3
Salmonella w 25 g	= brak (przeciętna próbka)”.

Cechy mikrobiologiczne skreślono, ponieważ ich opis jest zbyteczny, a odpowiadające im parametry i limity są określone równolegle w obowiązujących normach sanitarnych.

13)

W art. 6 ust. 1 akapit czwarty zamiast:

„CECHY FIZYKOCHEMICZNE:

Wilgotność %	= 34,84	38,47
Białko (N × 6,25)	= 25,65	25,74
Tłuszcz %	= 31,86	28,70
Popiół %	= 7,21	6,98
Laktoza (metoda enzymatyczna) w %	= 0,03	0,03
Glukoza (metoda enzymatyczna) w %	= 0,13	0,7
Fruktoza (metoda enzymatyczna) w %	= 0,03	brak
Sacharoza (metoda enzymatyczna) w %	= 0,04	brak
Cholesterol, mg/100 g	= 5,90	—
pH	= 5,90	5,92”,

powinno być:

„CECHY FIZYKOCHEMICZNE

	MINIMUM	MAKSIMUM
Wilgotność %	= 27	43
Białko (N × 6,25)	= 19	34
Tłuszcz %	= 19	43
Popiół %	= 4	7,5
pH	= 5,5	6,5”.

Zmiana dotycząca cech fizykochemicznych stała się konieczna, by skorygować niektóre błędy zawarte we wcześniejszej specyfikacji produktu, ale także by umożliwić urzeczywistnienie woli producentów lepszego opisania cech charakterystycznych „Coppa Piacentina”. W niniejszym przypadku widełki dla wskaźnika wilgotności, białka, tłuszczu, popiołu i pH zostały zmienione, ponieważ nie odzwierciedlają cech charakterystycznych dojrzałego produktu. Są one bowiem różne w zależności od okresu dojrzewania; ponieważ dojrzewanie „Coppa Piacentina” może postępować w okresie dłuższym niż wyznaczony w specyfikacji produktu minimalny okres (sześć miesięcy), jasne jest, że wartości fizykochemiczne zmieniają się wraz z postępującym dojrzewaniem. Ponadto parametry odnoszące się do laktozy, glukozy, fruktozy i sacharozy oraz cholesterolu zostały skreślone, ponieważ nie są niezbędne w celu stwierdzenia odpowiedniości produktu.

14)

W art. 7 zamiast:

„Nie naruszając uprawnień przydzielonych ustawowo urzędowemu lekarzowi weterynarii nadzorującemu zakład, który w rozumieniu rozdziału IV »Kontrola produkcji« rozporządzenia z mocą ustawy nr 537 z dnia 30 grudnia 1992 r. sprawdza i na podstawie odpowiednich czynności inspekcyjnych kontroluje, czy produkty na bazie mięsa spełniają kryteria produkcyjne ustalone przez producenta, a w szczególności czy rzeczywisty skład odpowiada informacjom zawartym na etykiecie; wykonuje on te funkcje w szczególności na mocy rozporządzenia (EWG) nr 2081/92.”,

powinno być:

„Kontrolę stosowania wymagań niniejszej specyfikacji produkcji przeprowadza instytucja prywatna zatwierdzona zgodnie z przepisami art. 10 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r.”.

Ta zmiana dotycząca kontroli jest niezbędna, ponieważ istniejące przepisy art. 7 specyfikacji produktu były sprzeczne z wymogami art. 10 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 i z odpowiadającymi mu krajowymi przepisami wykonawczymi.

15)	W art. 8 ust. 1 zamiast: „(…) Denominazione di Origine Controllata”, powinno być: „(…) Denominazione di Origine Protetta”. Istniejące wyrażenie „Denominazione di Origine Controllata” jest błędne i należy je w związku z tym zastąpić wyrażeniem „Denominazione di Origine Protetta”.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„COPPA PIACENTINA”

NR WE: IT-PDO-0117-1498-31.10.2001

ChNP ( X ) ChOG ( )

Niniejsze streszczenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu i jest przeznaczone do celów informacyjnych.

1. Właściwy organ państwa członkowskiego:

Nazwa:

Ministero delle politiche agricole alimentari e forestali

Adres:

Via XX Settembre 20

00187 Roma RM

ITALIA

Tel.

+39 064819968

Faks

+39 0642013126

E-mail:

saco7@politicheagricole.it

2. Grupa składająca wniosek:

Nazwa:

Consorzio della Coppa Piacentina, del Salame Piacentino, della Pancetta Piacentina a Denominazione di Origine Protetta

Adres:

Via Colombo 35

23122 Piacenza PC

ITALIA

Tel.

+39 0523591260

Faks

+39 0523608714

E-mail:

salumi.piacentini@libero.it

Skład:

producenci/przetwórcy ( X ) inni ( )

3. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2 –

Produkty wytworzone na bazie mięsa

4. Specyfikacja produktu:

(Podsumowanie wymogów określonych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1. Nazwa:

„Coppa Piacentina”

4.2. Opis produktu:

„Coppa Piacentina” jest produktem wytworzonym na bazie mięsa wieprzowego, solonym i naturalnie suszonym, przechowywanym w stanie surowym, owiniętym w przeponę świńską. Uzyskuje się go z mięśni z górnego segmentu karkowego. Produkt końcowy ma kształt cylindryczny, nieznacznie cieńszy na jednym końcu, ma zwartą nieelastyczną strukturę; w przekroju poprzecznym plaster ma jednolity wygląd, o czerwonej barwie z białoróżowymi żyłkami w częściach poprzecinanych tłuszczem.

Jeśli chodzi o surowiec, stosuje się świeże udźce wieprzowe pochodzące od świń urodzonych, wyhodowanych i poddanych ubojowi w regionach Emilia Romania i Lombardia.

4.3. Obszar geograficzny:

Obszar produkcji „Coppa Piacentina” obejmuje całe terytorium prowincji Piacenza, ograniczając się jednak do obszarów położonych na wysokości poniżej 900 m n.p.m. ze względu na szczególne warunki klimatyczne.

4.4. Dowód pochodzenia:

Każdy etap procesu produkcji jest kontrolowany przez dokumentowanie produktów wchodzących i wychodzących. W ten sposób oraz dzięki prowadzonym w tym celu przez organ kontrolny odpowiednim wykazom hodowców, ubojni, producentów i dojrzewalni, jak również dzięki systemowi zgłaszania w odpowiednim czasie organowi kontrolnemu wyprodukowanych ilości, zapewniona jest identyfikowalność produktu. Wszystkie osoby fizyczne i prawne figurujące w poszczególnych wykazach podlegają kontroli prowadzonej przez organ kontrolny.

4.5. Metoda produkcji:

Produkcja „Coppa Piacentina” obejmuje następujące etapy: solenie na sucho, ugniatanie, owijanie w przeponę świńską, wiązanie, suszenie i dojrzewanie.

4.6. Związek z obszarem geograficznym:

Wymagane cechy jakościowe „Coppa Piacentina” zależą od warunków środowiskowych oraz od czynników naturalnych i ludzkich. W szczególności cechy surowca są ściśle związane z geograficznym makroobszarem zaopatrzenia w surowiec określonym w pkt 4.2, podczas gdy produkcja „Coppa” ma swoje uzasadnienie w mikroobszarze wyznaczonym w pkt 4.3. Na obszarze zaopatrzenia w surowiec rozwój hodowli związany jest z powszechnością upraw zbożowych i szczególnie wyspecjalizowanego przetwórstwa serowarskiego, co wpłynęło na kierunek produkcji miejscowego chowu świń. Lokalne wytwarzanie „Coppa Piacentina” ma swoje uzasadnienie w warunkach mikroobszaru określonego w pkt 4.3. Czynniki środowiskowe są ściśle związane z cechami obszaru produkcji, na którym przeważają chłodne, mocno nawodnione doliny oraz tereny pagórkowate porośnięte lasami, co w decydujący sposób wpływa na klimat, który z kolei ma ogromne znaczenie dla kształtowania się szczególnych właściwości produktu końcowego.

Połączenie elementów „surowiec – produkt – nazwa” wiąże się z rozwojem społeczno-gospodarczym charakterystycznym dla przedmiotowego obszaru, którego cechy są niemożliwe do odtworzenia gdzie indziej.

4.7. Organ kontrolny:

Nazwa:

E.CE.PA. — Ente Certificazione Prodotti Agroalimentari

Adres:

Strada dell’Anselma 5

23122 Piacenza PC

ITALIA

Tel.

+39 0523609662

Faks

+39 0523644447

E-mail:

amministrazione@ecepa.it

4.8. Etykietowanie:

Nazwę „Coppa Piacentina” należy umieścić na etykiecie czcionką wyraźną i nieusuwalną, wyraźnie odróżniającą się od jakiegokolwiek innego napisu umieszczonego na etykiecie, a bezpośrednio po nazwie należy umieścić informację „Denominazione di Origine Protetta” (chroniona nazwa pochodzenia).

Zabrania się dodawania jakichkolwiek określeń innych niż wyraźnie przewidziane w specyfikacji produktu, w tym słów takich jak: typ, smak, stosowanie, wyselekcjonowany, wyborny itp.

Dopuszcza się jednak umieszczenie informacji odnoszących się do nazwisk lub nazw przedsiębiorstw lub prywatnych znaków towarowych pod warunkiem, że nie mają charakteru zachwalającego i mogącego wprowadzić konsumenta w błąd, a także ewentualnie nazw gospodarstw prowadzących chów świń, z których pochodzą zwierzęta wykorzystane do wytworzenia produktu.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2010.311.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 311

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 53 16 listopada 2010

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 311/01	Zatwierdzenie pomocy państwa zgodnie z art. 107 i 108 TFUE – Sprawy, w których Komisja nie wnosi zastrzeżeń ( 1 )	1

2010/C 311/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5879 – Alstom/RZD/Cypriot Companies/TMH) ( 1 )	4

2010/C 311/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5990 – Investor/Molnlycke) ( 1 )	4

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 311/04	Kursy walutowe euro	5

2010/C 311/05	Karta EURES	6

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Parlament Europejski
2010/C 311/06	Ogłoszenie o naborze na stanowisko PE/125/S	15

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2010/C 311/07	Zawiadomienie o wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych	16

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2010/C 311/08	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6036 – Barclays/BPCE/Hexagone France 3) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	17

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2010/C 311/09	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	18

2010/C 311/10	Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na mocy art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	24

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3626
JPY	Jen	113,31
DKK	Korona duńska	7,4541
GBP	Funt szterling	0,84790
SEK	Korona szwedzka	9,3690
CHF	Frank szwajcarski	1,3428
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,1355
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,627
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	276,48
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7092
PLN	Złoty polski	3,9300
RON	Lej rumuński	4,2940
TRY	Lir turecki	1,9726
AUD	Dolar australijski	1,3822
CAD	Dolar kanadyjski	1,3749
HKD	Dolar hong kong	10,5636
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7601
SGD	Dolar singapurski	1,7753
KRW	Won	1 547,22
ZAR	Rand	9,5393
CNY	Yuan renminbi	9,0530
HRK	Kuna chorwacka	7,3960
IDR	Rupia indonezyjska	12 212,30
MYR	Ringgit malezyjski	4,2779
PHP	Peso filipińskie	59,565
RUB	Rubel rosyjski	42,1962
THB	Bat tajlandzki	40,803
BRL	Real	2,3466
MXN	Peso meksykańskie	16,7797
INR	Rupia indyjska	61,5420

Produkt	Kraj pochodzenia lub wywozu	Środki	Odnośny akt prawny	Data wygaśnięcia
Stalowe liny i kable	Indie	Cło antydumpingowe	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1858/2005 (Dz.U. L 299 z 16.11.2005, s. 1) ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 283/2009 (Dz.U. L 94 z 8.4.2009, s. 5)	17.11.2010