8.6.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 149/2

Kursy walutowe euro (1)

7 czerwca 2010 r.

2010/C 149/03

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1959
JPY	Jen	109,86
DKK	Korona duńska	7,4377
GBP	Funt szterling	0,82460
SEK	Korona szwedzka	9,6449
CHF	Frank szwajcarski	1,3911
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,9370
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,898
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	285,70
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7083
PLN	Złoty polski	4,1503
RON	Lej rumuński	4,2359
TRY	Lir turecki	1,9110
AUD	Dolar australijski	1,4607
CAD	Dolar kanadyjski	1,2672
HKD	Dolar hong kong	9,3325
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7917
SGD	Dolar singapurski	1,6945
KRW	Won	1 477,54
ZAR	Rand	9,3031
CNY	Yuan renminbi	8,1706
HRK	Kuna chorwacka	7,2553
IDR	Rupia indonezyjska	11 126,46
MYR	Ringgit malezyjski	3,9853
PHP	Peso filipińskie	56,010
RUB	Rubel rosyjski	37,9690
THB	Bat tajlandzki	39,046
BRL	Real	2,2232
MXN	Peso meksykańskie	15,4749
INR	Rupia indyjska	56,3210

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

8.6.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 149/3

DECYZJA NR A3

z dnia 17 grudnia 2009 r.

dotycząca sumowania nieprzerwanych okresów delegowania przebytych na podstawie rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004

(Tekst mający znaczenie dla EOG oraz dla Umowy między WE a Szwajcarią)

2010/C 149/04

KOMISJA ADMINISTRACYJNA DS. KOORDYNACJI SYSTEMÓW ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO,

uwzględniając art. 72 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (1), zgodnie z którym Komisja Administracyjna odpowiada za rozpatrywanie wszelkich spraw administracyjnych lub dotyczących wykładni, wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 (2),

uwzględniając art. 12 rozporządzenia (WE) nr 883/2004,

uwzględniając art. 5 i art. 14 do 21 rozporządzenia (WE) nr 987/2009,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dla celów niniejszej decyzji „delegowanie” oznacza każdy okres przebyty przez osoby wykonujące pracę najemną lub prowadzące działalność na własny rachunek, podczas którego osoba zainteresowana wykonuje swoją działalność w państwie członkowskim innym niż właściwe państwo członkowskie zgodnie z przepisami art. 14 ust. 1, art. 14a ust. 1, art. 14b ust. 1 lub art. 14b ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 (3) oraz art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(2)

Celem przepisów art. 12 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, które wprowadzają wyjątek od ogólnej reguły ustanowionej w art. 11 ust. 3 lit. a) wspomnianego rozporządzenia, jest w szczególności ułatwienie korzystania ze swobody świadczenia usług z myślą o pracodawcach, którzy delegują pracowników do państw członkowskich innych niż te, w których mają siedzibę, jak również ułatwienie pracownikom korzystania ze swobody przemieszczania się do innych państw członkowskich. Przepisy te mają także na celu przezwyciężenie przeszkód, które mogłyby zakłócać swobodę przepływu pracowników, oraz stymulowanie wzajemnego przenikania gospodarczego, a jednocześnie uniknięcie utrudnień administracyjnych, zwłaszcza dla pracowników i przedsiębiorstw.

(3)

Warunkami decydującymi dla stosowania art. 12 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia jest istnienie bezpośredniego związku między pracodawcą i zatrudnionym przez niego pracownikiem oraz występowanie powiązań między pracodawcą i państwem członkowskim, w którym ma on swoją siedzibę. Warunkiem decydującym dla stosowania art. 12 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia jest zwykłe prowadzenie podobnej znacznej działalności w państwie członkowskim, w którym taka osoba ma swoją siedzibę.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1408/71 przewidywany okres delegowania nie może przekroczyć 12 miesięcy, z możliwością przedłużenia o kolejnych 12 miesięcy ze względu na nieprzewidziane okoliczności. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 883/2004 przewidywany okres delegowania nie może przekroczyć łącznie 24 miesięcy.

(5)	Każde przedłużenie nieprzerwanego okresu delegowania powyżej maksymalnego czasu trwania określonego w rozporządzeniach wymaga porozumienia zgodnie z art. 17 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 lub art. 16 rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 nie zawiera wyraźnego przepisu przejściowego dotyczącego sumowania okresów delegowania przebytych na podstawie rozporządzeń (EWG) nr 1408/71 i (WE) nr 883/2004. Zamiarem prawodawcy było przedłużenie maksymalnego możliwego i przewidywanego okresu delegowania z 12 do 24 miesięcy. Procedury i inne warunki delegowania znacznie się nie zmieniły.

(7)

Mając na względzie ciągłość prawną między starym i nowym rozporządzeniem oraz w celu zapewnienia jednolitego stosowania zasad delegowania w okresie przejściowym między rozporządzeniami (EWG) nr 1408/71 i (WE) nr 883/2004,

działając zgodnie z warunkami określonymi w art. 71 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 883/2004,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Wszystkie okresy delegowania przebyte na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 są uwzględniane przy obliczaniu nieprzerwanego okresu delegowania na podstawie rozporządzenia (WE) nr 883/2004, tak aby całkowity okres nieprzerwanego delegowania przebyty na podstawie obydwu rozporządzeń nie mógł przekroczyć 24 miesięcy.

2.	Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejszą decyzję stosuje się od dnia wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

Przewodniczący Komisji Administracyjnej

Lena MALMBERG

(1) Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(2) Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

(3) Dz.U. L 149 z 5.7.1971, s. 2.

8.6.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 149/5

DECYZJA NR H5

z dnia 18 marca 2010 r.

dotycząca współpracy w zwalczaniu nadużyć i błędów w ramach rozporządzenia Rady (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

(Tekst mający znaczenie dla EOG oraz dla Umowy między WE a Szwajcarią)

2010/C 149/05

KOMISJA ADMINISTRACYJNA DS. KOORDYNACJI SYSTEMÓW ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO,

uwzględniając art. 72 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (1), zgodnie z którym Komisja Administracyjna odpowiada za rozpatrywanie wszelkich spraw administracyjnych lub pytań dotyczących wykładni, wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 (2),

uwzględniając art. 76 rozporządzenia (WE) nr 883/2004,

uwzględniając art. 2 ust. 2, art. 20, art. 52 i art. 87 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 987/2009,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Przepisy art. 76 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 nakładają na właściwe władze i instytucje obowiązek współpracy w celu zapewnienia prawidłowego wykonania tego rozporządzenia.

(2)

Środki zwalczania nadużyć i błędów są ściśle związane z działami zabezpieczenia społecznego określonymi w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i mają na celu zagwarantowanie, aby składki były płacone we właściwym państwie członkowskim i nie dochodziło do nienależnego przyznawania lub nieuczciwego otrzymywania świadczeń.

(3)	Działania zwalczające nadużycia i błędy są zatem elementem właściwego wykonania rozporządzeń (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009.

(4)	Ściślejsza i bardziej skuteczna współpraca właściwych władz i instytucji jest kluczowym czynnikiem w podejmowaniu działań zwalczających nadużycia i błędy.

(5)	Identyfikacja osób ma podstawowe znaczenie dla stosowania przepisów tych rozporządzeń, zarówno jeśli chodzi o wyszukiwanie osób w bazie danych instytucji, jak i sprawdzanie, czy są osobami, za które się podają.

(6)

W art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 zaznaczono, że gromadząc, przekazując lub przetwarzając dane osobowe zgodnie ze swoim ustawodawstwem do celów wykonania rozporządzeń podstawowych, państwa członkowskie dopilnowują, aby zainteresowani mogli w pełni wykonywać swoje prawa w odniesieniu do ochrony danych osobowych, zgodnie z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych.

(7)	Przepisy art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 zezwalają właściwej instytucji, w razie pojawienia się wątpliwości, na wystąpienie do instytucji miejsca pobytu lub zamieszkania z wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji informacji dostarczonych przez daną osobę lub ważności dokumentu.

(8)	Skuteczna współpraca w zwalczaniu nadużyć i błędów zakłada wykorzystywanie mechanizmów informowania na temat zmian w obowiązujących przepisach oraz w art. 20 i 52 rozporządzenia (WE) nr 987/2009. Działając zgodnie z warunkami określonymi w art. 71 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 883/2004,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Kwestie ogólne

1.	Dla celów prawidłowego wykonania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia (WE) nr 987/2009 władze i instytucje państw członkowskich współpracują w zakresie zwalczania nadużyć i błędów.

Raz w roku Komisja Administracyjna przeprowadza dyskusję dotyczącą współpracy w kwestiach nadużyć i błędów. Podstawą dyskusji będą dobrowolnie składane sprawozdania państw członkowskich na temat ich doświadczeń i postępów w tej dziedzinie. Propozycję treści takich sprawozdań przedstawiono w załączniku 1.

Państwa członkowskie wyznaczają osoby odpowiedzialne za kontakty w sprawie nadużyć i błędów, którym właściwe władze lub instytucje mogą zgłaszać ryzyko oszustw i nadużyć lub systematyczne trudności powodujące opóźnienia i błędy. Lista osób wyznaczonych do kontaktów zostanie opublikowana przez Sekretariat Komisji Administracyjnej.

Błędy

W celu ograniczenia ryzyka błędów właściwe władze i instytucje podejmują działania zapewniające terminowe i prawidłowe dostarczanie informacji, w szczególności podczas stosowania Systemu Elektronicznej Wymiany Informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego. W tym celu właściwe władze i instytucje powinny:

a)	dopilnować, aby informacje przesyłane drogą elektroniczną w formie standardowych dokumentów elektronicznych do władz i instytucji innych państw członkowskich podlegały procesowi kontroli jakości, zwłaszcza w odniesieniu do identyfikacji osoby zainteresowanej oraz numeru PIN; oraz

b)	zgłaszać Komisji Technicznej i Komisji Administracyjnej jakiekolwiek systematyczne trudności, które powodują opóźnienia lub błędy w wymianie informacji do celów wspomnianych rozporządzeń.

Zgłaszanie przypadków śmierci

W odniesieniu do współpracy w zakresie zgłaszania przypadków śmierci:

a)	państwa członkowskie za pośrednictwem Komisji Administracyjnej dzielą się innowacyjnymi praktykami wprowadzonymi w tej dziedzinie lub zgłaszają przeszkody w zapewnieniu współpracy w tej kwestii;

b)	państwa członkowskie poddają przeglądowi swoje praktyki w zakresie przeciwdziałania niezgłaszaniu śmierci w przypadkach transgranicznych, aby działania te były możliwie jak najbardziej spójne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie. Listę zidentyfikowanych najlepszych praktyk zawiera załącznik 2.

c)	Strona otrzymująca odpowiada, możliwie jak najszybciej, na wnioski ze strony instytucji lub właściwych władz o udzielenie informacji w sprawie zgłaszania przypadków śmierci.

Wnioski o udzielenie informacji

Uwzględniając wymóg przestrzegania przepisów wspólnotowych dotyczących ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, właściwe władze i instytucje współpracują w odpowiedzi na wnioski ze strony innych państw członkowskich o udzielenie informacji w celu zwalczania nadużyć i zapewnienia prawidłowego wykonania wspomnianych rozporządzeń. Przeprowadzają staranną ocenę sytuacji prawnej przed udzieleniem odpowiedzi odmownej na taki wniosek z powodu ochrony danych.

Jeśli wniosek o udzielenie informacji w celu zwalczania nadużyć i błędów dotyczy danych związanych z wykonaniem rozporządzeń w sprawie koordynacji, ale nie zajmuje się nim bezpośrednio instytucja lub właściwy organ, wówczas ta instytucja lub właściwy organ pomagają instytucji lub organowi wnioskującemu w ustaleniu trzeciej strony, która jest właściwym źródłem informacji, oraz udzielają pomocy w prowadzeniu negocjacji z tą trzecią stroną.

Klauzula przeglądowa

8.	Niniejsza decyzja podlega przeglądowi przed upływem 2 lat od dnia jej wejścia w życie.

9.	Niniejszą decyzję publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejszą decyzję stosuje się od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po jej opublikowaniu.

Przewodniczący Komisji Administracyjnej

José Maria MARCO GARCÍA

(1) Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(2) Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK 1

Roczne sprawozdania państw członkowskich w sprawie nadużyć i błędów obejmują między innymi następujące kwestie

1.	Działania podjęte w ostatnim roku w celu zwalczania nadużyć i błędów w przypadkach określonych zgodnie z rozporządzeniami;

2.	Konkretne problemy z wdrażaniem zasad koordynacji, które mogą prowadzić, co najmniej, do ryzyka nadużyć i błędów;

3.	Umowy i dwustronne porozumienia o współpracy z innymi państwami członkowskimi UE zawarte w celu zwalczania nadużyć i błędów;

4.	Działania podjęte w dziedzinie świadczeń rzeczowych, aby upowszechniać przestrzeganie zasad koordynacji i informowanie obywateli przez instytucje i świadczeniodawców opieki zdrowotnej.

ZAŁĄCZNIK 2

Najlepsze praktyki w zakresie przeciwdziałania niezgłaszaniu transgranicznych przypadków śmierci (1)

Stworzenie systemu bezpośredniego zgłaszania przypadków śmierci przez państwo przyjmujące

Porównywanie danych (data-matching)

Występowanie do państwa przyjmującego z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli administracyjnej

Wzajemne udostępnianie zgłoszeń przypadków śmierci między instytucjami ochrony zdrowia

Poświadczenie życia

Bezpośrednia obecność fizyczna w państwie przyjmującym

(1) Pełniejszy opis powyższych najlepszych praktyk można znaleźć w sekcji 9.2 sprawozdania powołanej przez Komisję Administracyjną doraźnej grupy kontrolnej ds. zwalczania nadużyć i błędów z dnia 16 listopada 2009 r., opublikowanego jako nota CASSTM 560/09.

8.6.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 149/9

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 149/07

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„CARCIOFO SPINOSO DI SARDEGNA”

NR WE: IT-PDO-0005-0687-06.03.2008

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa:

„Carciofo Spinoso di Sardegna”

2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu (zgodnie z załącznikiem III):

Klasa 1.6:

Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone.

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

„Carciofo Spinoso di Sardegna” otrzymuje się z lokalnego ekotypu „Spinoso Sardo”, należącego do gatunku Cynara scolymus i charakteryzuje się on następującymi cechami: średniej wielkości roślina wieloletnia, posiadająca kłącze, rosnąca pionowo do góry, a jej główny kwiatostan znajduje się na wysokości od 45 do 70 cm, wytwarzająca liczne odrośla, kwiaty zbiera się stopniowo przez cały okres kwitnienia. Liście posiadają kolce, są koloru zielonego, średniej wielkości i cechują się znaczną heterofilią, która przejawia się w dużej liczbie liści z wewnętrznymi blaszkami i innych liści klapowanych lub częściej pierzastych. Kwiatostan jest stożkowy, wydłużony, średnio spójny, o wysokości co najmniej 6 cm i średnicy od 6 do 13 cm; zewnętrzne przysadki są barwy zielonej z licznymi pasmami fioletowo-brunatnymi, duże, wydłużone o szpiczastym wierzchołku zakończonym żółtym kolcem; wewnętrzne przysadki są barwy żółtej słomkowej z fioletowymi pasmami; szypułka ma długość od 10 do 40 cm (zgodnie z odstępstwem dopuszczonym w rozporządzeniu (WE) nr 1466/2003) i grubość średnio od 1 do 3,5 cm.

ChNP „Carciofo Spinoso di Sardegna” musi posiadać następujące cechy:

Fizyczne: kształt: kwiatostan stożkowy, wydłużony, średnio spójny; barwa: zielona z licznymi pasmami fioletowo-brunatnymi; kolce w przysadkach o barwie żółtej; struktura łodygi: część wewnętrzna mało włóknista, delikatna i jadalna; część jadalna: stanowi nie mniej niż 30 % wagi świeżego kwiatostanu.

Chemiczne: zawartość węglowodanów nie mniej niż 2,5 g na 100 g świeżego produktu; zawartość polifenoli nie mniej niż 50 mg na 100 g świeżego produktu; sód: nie więcej niż 0,125 g na 100 g świeżego produktu; żelazo: nie więcej niż 0,80 mg na 100 g świeżego produktu.

Organoleptyczne: zapach: intensywny ostowy i kwiatowy; konsystencja: przysadki mięsiste i jednocześnie delikatne i kruche u podstawy; smak: mięsisty o zrównoważonym połączeniu smaku gorzkiego i słodkiego dzięki obecności pochodnych polifenoli i cynaryny; cierpkość: zawartość taniny, naturalnego składnika karczochów, jest mało odczuwalna, ponieważ jest zrównoważona przeważającym słodkim smakiem, wynikającym z dużej zawartości węglowodanów. Tradycyjny sposób spożywania kwiatostanu i łodygi „Carciofo Spinoso di Sardegna” w stanie świeżym umożliwia lepsze wykorzystanie zawartych w nim składników odżywczych. Za ChNP „Carciofo Spinoso di Sardegna” może być uznany tylko produkt należący do kategorii handlowych „ekstra” lub „I”.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

—

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Wszystkie etapy produkcji „Carciofo Spinoso di Sardegna” są przeprowadzane na obszarze określonym w pkt 4.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

W celu umożliwienia tradycyjnego sposobu spożywania „Carciofo Spinoso di Sardegna” w stanie świeżym, zważywszy na fakt, że produkt ten łatwo się psuje, tj. traci cechy świeżości takie jak połysk i jędrność kwiatostanu, łodygi i liści, należy do niezbędnego minimum ograniczyć wszelki operacje i poddać produkt kondycjonowaniu natychmiast po zbiorze. Ten wymóg przynosi niewątpliwą korzyść dla zachowania świeżości dzięki ograniczeniu utleniania i odparowywania, którym ulegałby produkt i które zmieniłyby jego cechy fizyczne, organoleptyczne i chemiczne.

„Carciofo Spinoso di Sardegna” jest wprowadzany do sprzedaży w następujących, zamkniętych opakowaniach, na których umieszczone jest logo: tacki zawierające od 2 do 12 kwiatów całych lub porcjowanych; koszyki z materiału odpowiedniego do zastosowań spożywczych o pojemności od 500 g do 5 kg; skrzynki drewniane, kartonowe i plastikowe z materiału odpowiedniego do zastosowań spożywczych zawierające od 4 do 60 kwiatów.

Wyjątek czyni się dla materiałów uznawanych za odpowiednie do pakowania produktu w myśl obowiązujących w tym zakresie wspólnotowych przepisów prawa. Każde opakowanie musi zawierać „Carciofo Spinoso di Sardegna” należące do tej samej kategorii towarowej. Ponadto widoczna część zawartości każdego z opakowań musi odzwierciedlać stan pozostałej zawartości.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Na etykietach umieszczanych na opakowaniach muszą znajdować się następujące informacje: „Carciofo Spinoso di Sardegna” ChNP i logo wspólnotowe; określenie kategorii „ekstra” lub „I”; kaliber; liczba kwiatów; wszelkie inne informacje przewidziane w obowiązujących przepisach prawa; logo.

Logo nazwy to wystylizowany rysunek karczocha kolczastego, spersonifikowanego przez umieszczony w jego środku rysunek uśmiechu, dzięki czemu główka warzywa przypomina ludzką twarz, a liście otwarte ramiona, rozpostarte w przyjacielskim i serdecznym geście. Przekaz, jaki z tego rysunku wynika, to informacja o produkcie o łagodnym smaku mimo kolczastego wyglądu.

Chroniona nazwa pochodzenia musi być przedstawiona na etykiecie jasną, nieusuwalną czcionką w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem etykiety i taką, by wyraźnie odznaczała się od wszystkich innych informacji umieszczonych na etykiecie, których rozmiar musi być o połowę mniejszy w porównaniu z czcionką użytą do wykonania napisu ChNP. Zabrania się dodawania do chronionej nazwy pochodzenia jakiegokolwiek określenia wyraźnie nieprzewidzianego; dopuszcza się natomiast używanie nazw przedsiębiorstw i prywatnych znaków towarowych, pod warunkiem, że nie mają charakteru reklamującego i nie wprowadzają konsumenta w błąd.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

„Carciofo Spinoso di Sardegna” musi być uprawiany i pakowany na obszarach produkcji, które leżą na terenie następujących gmin:

Prowincja Cagliari: Assemini, Assemini Isola Amministrativa (I.A.), Barrali, Castiadas, Decimomannu, Decimoputzu, Donori, Elmas, Escolca (I.A.), Guasila, Mandas, Maracalagonis, Monastir, Muravera, Nuraminis, Serdiana, Pimentel, Pula, Quartu Sant’ Elena, Quartucciu, Samatzai, San Sperate, San Vito, Selargius, Selegas, Sestu, Sinnai (I.A.), Ussana, Uta, Villanovafranca, Villaputzu, Villasimius, Villasor, Villaspeciosa.

Prowincja Carbonia-Iglesias: Giba, Masainas, Piscinas, San Giovanni Suergiu, Santadi, Sant’Anna Arresi, Tratalias, Villaperuccio.

Prowincja Medio Campidano: Furtei, Gonnosfanadiga, Pabillonis, Pauli Arbarei, Samassi, San Gavino Monreale, Sanluri, Sardara, Segariu, Serramanna, Serrenti, Villacidro, Villamar.

Prowincja Oristano: Arborea, Baratili San Pietro, Bauladu, Bosa, Cabras, Cuglieri, Flussio, Magomadas, Marrubiu, Milis, Mogoro, Narbolia, Nurachi, Ollastra, Oristano, Palmas Arborea, Riola Sardo, San Nicolò Arcidano, Santa Giusta, San Vero, Siamaggiore, Seneghe, Sennariolo, Simaxis, Solarussa, Terralba, Tramatza, Tresnuraghes, Uras, Zeddiani, Zerfaliu.

Prowincja Nuoro: Dorgali, Galtellì, Irgoli, Loculi, Onifai, Orosei, Posada, Siniscola, Torpè.

Prowincja Ogliastra: Arzana (I.A.), Barisardo, Baunei, Cardedu, Girasole, Lanusei (I.A.), Loceri (I.A.), Lotzorai, Tertenia, Tortolì.

Prowincja Sassari: Alghero, Banari, Castelsardo, Florinas, Ittiri, Montresta, Olmedo, Ossi, Valledoria, Viddalba, Villanova Monteleone, Porto Torres, Putifigari, Uri, Santa Maria Coghinas, Sassari, Usini, Sedini, Sennori, Sorso, Tissi.

Prowincja Olbia-Tempio: Badesi, Budoni, San Teodoro.

Powyższy obszar produkcji pokrywa się z obszarem, na którym „Carciofo Spinoso di Sardegna” jest tradycyjnie uprawiany. Obszary te posiadają wszystkie cechy glebowo-klimatyczne odpowiednie dla upraw, a jednocześnie to tutaj powstało całe dziedzictwo doświadczeń, tradycji i umiejętności techniczno-uprawnych, które gwarantują nadanie produktowi charakterystycznych cech.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Wszystkie gleby położone na obszarze produkcji określonym w pkt. 4, na których uprawia się „Carciofo Spinoso di Sardegna”, są pochodzenia aluwialnego, są świeże, bogate w fosfor, żelazo, magnez, wapń, potas i substancje organiczne, na ogół mają odczyn obojętny lub lekko subalkaliczny.

Średnia temperatura zimą wynosi 11,3 °C, a latem około 24 °C. Przymrozki występują bardzo rzadko, opady śniegu stanowią wyjątek. Roczny rozkład opadów deszczu jest bardzo nieregularny: najwyższy ich poziom występuje zimą, a latem nie występują niemal w ogóle.

5.2. Specyfika produktu:

Specyficzne cechy „Carciofo Spinoso di Sardegna” to nieznaczna cierpkość, przyjemny smak, wynikający ze zrównoważonego połączenia smaku gorzkiego i słodkiego oraz delikatność miąższu, co umożliwia spożywanie produktu w stanie świeżym. Inne cechy to duża zawartość polifenoli i innych składników odżywczych oraz duża zawartość sodu i żelaza.

Ostatnia, ale nie mniej ważna cecha to specyficzny kształt kwiatu, który dzięki ściśle przylegającym do siebie przysadkom chroni roślinę przed przenikaniem z zewnątrz szkodliwych substancji, a przez to zapewnia jej dobry smak.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG).:

Cechy, które uzasadniają wniosek o uznanie „Carciofo Spinoso di Sardegna” za chronioną nazwę pochodzenia i które odróżniają go od innych produktów z tej samej kategorii handlowej, to: nieznaczna cierpkość, przyjemny smak, wynikający ze zrównoważonego połączenia smaku gorzkiego i słodkiego, delikatność miąższu, co umożliwia spożywanie rośliny w stanie świeżym, duża zawartość składników odżywczych o wyraźnym działaniu oczyszczającym na organizm (pobudzanie diurezy, oczyszczanie wątroby, obniżanie poziomu cholesterolu w krwi), znaczna zawartość węglowodanów, soli mineralnych, żelaza, potasu, fosforu i różnych witamin, w szczególności z grupy A.

Te specyficzne cechy mają swoje źródło w silnym związku z terytorium wyspy, który jest szczególnie odpowiedni dla karczocha, zarówno ze względu na tradycyjne techniki upraw, jak i sprzyjające warunki glebowo-klimatyczne i budowę terenu. Duża ilość wapnia, magnezu i potasu, występująca w przeważającej większości terenów, na których uprawiany jest karczoch, jest najważniejszą cechą, gwarantującą roślinie odporność na warunki stresowe związane z wysokimi temperaturami i niską wilgotnością względną. Również i gleby „świeże”, głębokie, pochodzenia głównie aluwialnego i pozbawione wód stojących, warunkują doskonałe zdolności wymiany, gwarantując całkowite wchłanianie przez roślinę fosforu, żelaza i potasu i innych soli mineralnych, które są składnikami wpływającymi na kształtowanie się cech opisanych w pkt 5.2.

Czynniki klimatyczne wpływają na jakość „Carciofo Spinoso di Sardegna”, ponieważ warunkują podstawowe funkcje rośliny, takie jak fotosynteza, wchłanianie wody i substancji odżywczych. Światło jest bardzo ważnym czynnikiem klimatycznym kształtującym cechy jakościowe „Carciofo Spinoso di Sardegna”, a intensywność nasłonecznienia, w szczególności w okresie zimowym, wpływa również na wytwarzanie substancji zapasowych, takich jak węglowodany, które wpływają na smak produktu i sprawiają, że karczochy te szczególnie nadają się do spożywania w stanie świeżym. Można ponadto zauważyć, że intensywne nasłonecznienie występujące na całym obszarze produkcji jest jednorodne, ponieważ różnice poziomów między terenami przeznaczonymi pod produkcję, zarówno północnymi, jak i południowymi, nie mają znaczenia dla prawidłowego rozwoju rośliny.

Poza tymi istotnymi dla upraw rośliny cechami obszaru produkcji również ludzie i ich tradycja, doświadczenie i umiejętności umożliwiają – poprzez ręcznie przeprowadzanie zbioru, sortowania i kalibrowania – wybranie najlepszych sztuk karczochów. Karczowanie i usuwanie kolców przeprowadzane przez miejscowych wysoko wyspecjalizowanych robotników gwarantują uzyskanie wyselekcjonowanego produktu. Optymalne połączenie czynników agronomicznych, takich jak okres wysadzania, gęstość upraw, umiejętne zastosowanie nawadniania, nawożenia i środków fitosanitarnych, mądrze wykorzystywanych przez człowieka, a także ograniczenie okresu uprawy karczocha na jednym terenie do 1–3 lat, dzięki czemu rośliny są jędrne, podkreślają naturalne przeznaczenie „Carciofo Spinoso di Sardegna” do spożywania w stanie świeżym.

Z historycznego punktu widzenia produkcja i uprawa karczocha, a szczególnie jego związek ze środowiskiem, mają swoje korzenie w epoce Fenicjan i przez wieki przetrwały do naszych czasów, a obecnie stanowią jedną z najważniejszych gałęzi gospodarki Sardynii i całego kraju. Pisemne świadectwa obecności karczochów na Sardynii pojawiły się już w drugiej połowie XVIII w. w traktacie szlachcica z Sassari – Andrei Manca dell’Arca, który w swoim dziele Agricoltura di Sardegna (Sardyńskie rolnictwo), opublikowanym w 1780 r., jeden z rozdziałów zatytułował: „Cardo e Carciofo. Propagazione. Varietà. Coltivazione. Uso.” (Oset i karczoch. Rozpowszechnienie. Odmiany. Uprawa. Wykorzystanie). Dowody istnienia „Carciofo Spinoso di Sardegna” w pierwszych dziesięcioleciach ubiegłego wieku znaleźć można również w dziele Maxa Leopolda Wagnera zatytułowanym La vita rustica della Sardegna riflessa nella lingua (Życie wiejskie na Sardynii odzwierciedlone w języku), wydanym w Heidelbergu w Niemczech w 1921 r. Od pierwszych dziesięcioleci XX w. rolnictwo na wyspie odrodziło się w dużym stopniu, ukierunkowując się – również w przypadku karczochów – z upraw przeznaczonych na własne potrzeby na wyspecjalizowaną produkcję przeznaczoną na rynki krajowe i międzynarodowe. W tym właśnie okresie znacznego rozwoju handlowego rozpowszechnił się „Carciofo Spinoso di Sardegna”: „na rynku Sardynii karczoch z pewnością nie był sprzedawany w sposób niezauważalny i anonimowy; od początku XX w. »sardyńskie pochodzenie« stanowiło w pewien sposób certyfikat jakości i pochodzenia pożądany i ceniony przez konsumentów”, jak wynika z licznych źródeł. Historyczne pochodzenie produktu sprawiło, że konsumenci od wielu lat identyfikują „Carciofo Spinoso di Sardegna” z samą Sardynią do tego stopnia, że „Carciofo Spinoso di Sardegna” powszechnie występuje w menu licznych restauracji, na etykietach licznych produktów i w dokumentach handlowych; stąd powstała konieczność sformalizowania już utrwalonego stosowania tej nazwy tak, by związek między cechami produktu a terytorium Sardynii stał się nierozerwalny i by chronić konsumentów i producentów przed ewentualnym nieprawidłowym lub nieuprawnionym jej stosowaniem.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując propozycję uznania chronionej nazwy pochodzenia „Carciofo Spinoso di Sardegna” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 25 z dnia 30 stycznia 2008 r.

Skonsolidowany tekst specyfikacji produkcji można znaleźć na stronie internetowej za pośrednictwem poniższego linku:

—	http://www.politicheagricole.it/DocumentiPubblicazioni/Search_Documenti_Elenco.htm?txtTipoDocumento=Disciplinare%20in%20esame%20UE&txtDocArgomento=Prodotti%20di%20Qualit%E0>Prodotti%20Dop,%20Igp%20e%20Stg lub

—	wchodząc na stronę internetową Ministerstwa (http://www.politicheagricole.it), otwierając zakładkę „Prodotti di Qualità” (po lewej stronie ekranu) a następnie zakładkę „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE [regolamento (CE) n. 510/2006]”.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2010.149.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 149

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 53 8 czerwca 2010

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 149/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5796 – ENI/Mobil Oil Austria) ( 1 )	1

2010/C 149/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5807 – ENI/Fox Energy) ( 1 )	1

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 149/03	Kursy walutowe euro	2

2010/C 149/04	Decyzja nr A3 z dnia 17 grudnia 2009 r. dotycząca sumowania nieprzerwanych okresów delegowania przebytych na podstawie rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 ( 2 )	3

2010/C 149/05	Decyzja nr H5 z dnia 18 marca 2010 r. dotycząca współpracy w zwalczaniu nadużyć i błędów w ramach rozporządzenia Rady (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( 2 )	5

	Trybunał Obrachunkowy
2010/C 149/06	Sprawozdanie specjalne nr 1/2010 pt. Czy kontrola uproszczonych procedur celnych dotyczących przywozu jest prowadzona skutecznie?	8

	V Ogłoszenia
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2010/C 149/07	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	9


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG
	(2) Tekst mający znaczenie dla EOG oraz dla Umowy między WE a Szwajcarią