6.3.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/1

REZOLUCJA RADY

z dnia 1 marca 2010 r.

w sprawie poprawy egzekwowania praw własności intelektualnej na rynku wewnętrznym

2010/C 56/01

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

1.	Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJĄC komunikat Komisji z dnia 11 września 2009 r. w sprawie poprawy egzekwowania praw własności intelektualnej na rynku wewnętrznym (1);

2.	PRZYWOŁUJĄC swoją rezolucję z dnia 25 września 2008 r. w sprawie europejskiego globalnego planu dotyczącego walki z podrabianiem i piractwem (2);

3.	PRZYWOŁUJĄC komunikat Komisji z dnia 16 lipca 2008 r. w sprawie europejskiej strategii w zakresie praw własności przemysłowej (3);

UWZGLĘDNIAJĄC wspólnotowe akty prawne przyjęte po to, by zwalczać naruszanie praw własności intelektualnej, zwłaszcza dyrektywę 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (4), rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. dotyczące działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa (5), dyrektywę 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (6) oraz dyrektywę 2009/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (7);

5.	UWZGLĘDNIAJĄC swoje konkluzje z dnia 20 listopada 2008 r. dotyczące rozwoju legalnej oferty kulturalnych i kreatywnych treści w sieci oraz zapobiegania piractwu w środowisku cyfrowym i walki z tym piractwem (8);

6.	UWZGLĘDNIAJĄC swoje konkluzje z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie europejskiego podejścia do umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym (9) oraz swoje konkluzje z dnia 27 listopada 2009 r. w sprawie umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym (10);

7.	UWZGLĘDNIAJĄC dyrektywę 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) (11);

UWZGLĘDNIAJĄC dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniającą dyrektywy 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, 2002/19/WE w sprawie dostępu do sieci i usług łączności elektronicznej oraz wzajemnych połączeń oraz 2002/20/WE w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (12);

9.	PRZYWOŁUJĄC swoją rezolucję z dnia 23 października 2009 r. w sprawie wzmocnionej strategii na rzecz współpracy celnej (13);

10.	PRZYWOŁUJĄC swoją rezolucję z dnia 16 marca 2009 r. w sprawie unijnego planu działań przewidzianych do podjęcia przez organy celne w latach 2009–2012 w celu zwalczania naruszeń praw własności intelektualnej (14);

11.	PRZYWOŁUJĄC swoją decyzję 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiającą Europejski Urząd Policji (Europol) (15);

12.	PRZYWOŁUJĄC swoją decyzję 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiającą Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (16);

13.	PRZYWOŁUJĄC swoje konkluzje z dnia 24 września 2009 r. pt. „Poprawa funkcjonowania jednolitego rynku” (17);

14.	UWZGLĘDNIAJĄC zalecenie Komisji 2009/524/WE z dnia 29 czerwca 2009 r. w sprawie środków na rzecz poprawy funkcjonowania jednolitego rynku (18);

15.	UWZGLĘDNIAJĄC podejmowane na arenie międzynarodowej działania, których celem jest wspieranie walki z podrabianiem i piractwem, w tym w szczególności negocjacje w sprawie umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi (19);

16.

PODKREŚLAJĄC znaczenie ochrony praw własności intelektualnej, które są podstawą promowania kultury i różnorodności oraz umożliwiają czerpanie pełnych korzyści z badań, innowacji i kreatywności przedsiębiorstw europejskich, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw, w celu wspierania wzrostu gospodarczego i zatrudnienia w Unii Europejskiej i sprawienia, by Europa stała się bardziej konkurencyjna na arenie międzynarodowej;

17.	KŁADĄC NACISK na to, że w tym kontekście zaapelowano do Unii Europejskiej o dalsze działania na rzecz poprawy efektywności systemu ochrony praw własności intelektualnej z myślą o skuteczniejszym zwalczaniu naruszeń praw własności intelektualnej;

18.	PRZYPOMINAJĄC swoje dążenie do zapewnienia spójności i wysokiego poziomu egzekwowania przepisów na całym rynku wewnętrznym w sposób pozwalający zapobiec tworzeniu barier w legalnym handlu i zagwarantować pewność prawa, a jednocześnie chronić interesy konsumentów i użytkowników;

19.

PODKREŚLAJĄC, że w dziedzinie prawa autorskiego i praw pokrewnych piractwo produktów kreatywności i kultury w szybko rozwijającym się środowisku cyfrowym szkodzi legalnemu obrotowi ich nośnikami i utrudnia wprowadzanie konkurencyjnych modeli biznesowych legalnego dostarczania treści kulturalnych i kreatywnych, stawiając pod znakiem zapytania odpowiednie wynagradzanie podmiotów praw autorskich i spowalniając dynamikę europejskiego sektora kultury, który zapewnia legalny dostęp do kultury charakteryzującej się różnorodnością i wysoką jakością;

20.	UZNAJE, że Komisja i państwa członkowskie wspólnie ponoszą odpowiedzialność za to, by rynek wewnętrzny funkcjonował skuteczniej, w szczególności jeśli chodzi o ochronę własności intelektualnej;

21.

UZNAJE znaczenie wypracowania nowych konkurencyjnych modeli biznesowych rozszerzających legalną ofertę treści kulturalnych i kreatywnych, a jednocześnie przeciwdziałających piractwu i zwalczających je, gdyż jest to niezbędny środek wspierania wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i różnorodności kulturowej. W związku z tym należy zintensyfikować działania zachęcające do tego, by w Unii Europejskiej oferowano treści i usługi w Internecie oraz umożliwiano do nich dostęp on-line; konieczne jest w tym celu znalezienie skutecznych rozwiązań, które będą praktyczne, wyważone i atrakcyjne zarówno dla użytkowników, jak i dla podmiotów praw autorskich;

22.

POTWIERDZA znaczenie wypracowania wielopodmiotowej współpracy administracyjnej w dziedzinie egzekwowania praw własności intelektualnej i ZACHĘCA Komisję, by w ścisłej współpracy i koordynacji z właściwymi organami lub instytucjami państw członkowskich kontynuowała analizę istniejących na szczeblu krajowym rozwiązań administracyjnych;

23.	UZNAJE konieczność kształtowania polityki opartej na faktach i ukierunkowanej na wyniki i w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje niedawne utworzenie europejskiego obserwatorium zajmującego się zjawiskiem podrabiania oraz jego prace;

24.

ZACHĘCA Komisję, by dopracowała zakres kompetencji, zadań i rolę tego obserwatorium oraz by wspierała działalność obserwatorium za pośrednictwem istniejących struktur instytucjonalnych. Działalność obserwatorium będzie opierać się na zwoływanych ad hoc posiedzeniach plenarnych lub posiedzeniach grup roboczych i na pełnym wykorzystaniu dostępnej na poziomie krajowym wiedzy fachowej, w szczególności krajowych korespondentów wyznaczonych przez państwa członkowskie na mocy art. 19 dyrektywy 2004/48/WE;

25.	ZGADZA SIĘ z głównymi kierunkami działania przedstawionymi przez Komisję i zachęca organy krajowe, podmioty praw autorskich, organizacje konsumentów i inne zainteresowane strony z wszystkich sektorów do aktywnego angażowania się i wnoszenia wkładu w prace obserwatorium;

26.	APELUJE do państw członkowskich o opracowywanie krajowych strategii walki z podrabianiem i piractwem i o ustanowienie przejrzystych struktur koordynacyjnych w tej dziedzinie;

27.

UZNAJE znaczenie rzetelnych i porównywalnych danych dotyczących podrabiania i piractwa oraz ZACHĘCA Komisję, państwa członkowskie i przedstawicieli sektora do dostarczania obserwatorium dostępnych informacji i do wspólnego opracowania i uzgodnienia w kontekście tego obserwatorium planów gromadzenia dalszych informacji, a także do wypracowania wspólnych metod gromadzenia danych;

28.

ODNOTOWUJE znaczenie tego, by uświadamiać obywatelom, jaki jest wpływ podrabiania i piractwa na społeczeństwo i na gospodarkę, a zwłaszcza jakie potencjalne zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa, a także dla europejskiej konkurencyjności, kreatywności, innowacji i miejsc pracy wiążą się z podrabianymi i pirackimi produktami; zachęca także Komisję, państwa członkowskie i zainteresowane strony, w tym konsumentów, do rozważenia i wdrożenia skutecznych kampanii uświadamiających. Obserwatorium oszacuje we współpracy z Komisją skutki finansowe takich działań, po to by określić odpowiednią wysokość środków finansowych. Wspomniane kampanie skierowane będą do konkretnych grup odbiorców, takich jak konsumenci czy młodzież;

29.	KŁADZIE NACISK na to, jakie znaczenie – w kontekście ustanowienia i działania rynku wewnętrznego – ma wykorzystywanie wszystkich odpowiednich środków w celu zapewnienia sprawnego egzekwowania praw własności intelektualnej w całej Unii zgodnie z jej obowiązującym dorobkiem prawnym;

30.

ZACHĘCA Komisję, by zgodnie z art. 18 dyrektywy 2004/48/WE i w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi przeanalizowała stosowanie tej dyrektywy, w tym oceniła skuteczność podjętych środków i, w razie konieczności, zaproponowała odpowiednie zmiany, po to by zapewnić lepszą ochronę praw własności intelektualnej;

31.

ODNOTOWUJE znaczenie, jakie dla zapewnienia skutecznej ochrony praw własności intelektualnej ma uproszczenie transgranicznego wykonywania orzeczeń sądowych; w związku z tym zwraca się do Komisji i do państw członkowskich o zastanowienie się nad sposobami wsparcia przeglądu rozporządzenia Bruksela I (20).

32.

ZACHĘCA Komisję do przeanalizowania możliwości przedłożenia zmienionego wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie środków prawa karnego mających na celu zwalczanie podrabiania i piractwa. Ta analiza musi obejmować ocenę zakresu, w jakim konieczne są działania zapewniające skuteczną realizację polityki Unii w dziedzinie, która podlega środkom harmonizacji, a także zbadanie wpływu, kosztów i korzyści wszelkich nowych środków;

33.

ZWRACA SIĘ do obserwatorium o ułatwienie regularnych spotkań ekspertów z udziałem przedstawicieli organów publicznych, organów sektora prywatnego i organizacji konsumentów w celu propagowania dobrych i proporcjonalnych rozwiązań problemu podrabiania i piractwa. Obserwatorium poświęci szczególną uwagę opracowywaniu najlepszych wzorców w sektorze publicznym i prywatnym oraz kodeksom postępowania w sektorze prywatnym. W swoim sprawozdaniu rocznym obserwatorium powinno uwzględniać wnioski ze spotkań ekspertów i odnośnych posiedzeń okrągłego stołu;

34.

PROPAGUJE wykorzystywanie, w granicach prawa o ochronie danych, europejskiej sieci współpracy administracyjnej, o której mowa w rezolucji Rady z dnia 25 września 2008 r., w celu zapewnienia szybkiej wymiany informacji i świadczenia wzajemnej pomocy przez organy zajmujące się egzekwowaniem praw własności intelektualnej;

35.

ZACHĘCA obserwatorium do publikowania co roku kompleksowego sprawozdania rocznego obejmującego zakres, skalę i podstawową charakterystykę zjawisk podrabiania i piractwa, a także ich wpływ na rynek wewnętrzny. Sprawozdanie to będzie przygotowywane z wykorzystaniem odpowiednich informacji dostarczanych przez organy państw członkowskich, Komisję i sektor prywatny w granicach prawa o ochronie danych;

36.

ZACHĘCA obserwatorium do rozszerzenia zakresu badań nad przyczynami, konsekwencjami i skutkami łamania praw własności intelektualnej dla innowacji, konkurencyjności, rynku pracy, opieki zdrowotnej, bezpieczeństwa, kreatywności i różnorodności kulturowej na rynku wewnętrznym oraz do przeanalizowania potrzeby wdrożenia na poziomie Unii Europejskiej programów szkoleniowych skierowanych do podmiotów zajmujących się walką z podrabianiem i piractwem;

37.

ZACHĘCA Komisję, by w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi dokonała oceny najlepszych sposobów usprawnienia koordynacji, współpracy, wymiany informacji i świadczenia wzajemnej pomocy między wszystkimi organami krajowymi i europejskimi zajmującymi się walką z podrabianiem i piractwem we współdziałaniu z przedsiębiorcami;

38.

ZALECA państwom członkowskim i Komisji, by przeanalizowały najlepsze sposoby wykorzystywania łatwo dostępnych w Unii Europejskiej doświadczeń i wiedzy, a krajowym urzędom zajmującym się własnością intelektualną, by zbadały możliwości dostarczania informacji podmiotom praw autorskich, zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom, przez udoskonalanie istniejących i ewentualne tworzenie nowych portali lub punktów informacyjnych po to, by podmioty te mogły skutecznie i sprawnie chronić swoją własność intelektualną;

39.	Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE nowe i innowacyjne podejście Komisji zakładające ułatwianie dialogu między zainteresowanymi stronami, prowadzącego do wspólnego uzgodnienia dobrowolnych środków ograniczających zjawiska podrabiania i piractwa zgodnie z ramami prawnymi;

40.

ZACHĘCA Komisję, państwa członkowskie i odnośne zainteresowane strony, by kontynuowały prowadzone dialogi i by zdecydowanie dążyły do wypracowania porozumień w sprawie dobrowolnych środków praktycznych mających na celu ograniczenie zjawiska podrabiania i piractwa na rynku wewnętrznym w Internecie i poza nim;

41.

ZACHĘCA państwa członkowskie, by powiadamiały Komisję o wszelkich istniejących porozumieniach, o których mowa w poprzednim punkcie, i ZALECA Komisji przeanalizowanie we współpracy z państwami członkowskimi i przedsiębiorcami skuteczności tych porozumień w walce z podrabianiem na rynku wewnętrznym, tak by wskazać najlepsze istniejące wzorce;

42.

ZACHĘCA Komisję, by w przypadkach gdy dialog zainteresowanych podmiotów nie prowadzi do uzgodnienia rozwiązań, w ramach kompetencji Unii Europejskiej i we współpracy z państwami członkowskimi dokonała przeglądu sytuacji i przedstawiła propozycje dotyczące odpowiednich działań następczych, w tym, jeżeli jest to konieczne i właściwe, wnioski dotyczące aktów prawnych;

43.	ZACHĘCA państwa członkowskie i Komisję do działań na rzecz propagowania odpowiednich i skutecznych poziomów ochrony własności intelektualnej w ramach zarówno dwustronnych, jak i wielostronnych porozumień międzynarodowych, z należytym uwzględnieniem dorobku prawnego Unii.

(1) COM(2009) 467 wersja ostateczna z dnia 11 września 2009 r.

(2) Dz.U. C 253 z 4.10.2008, s. 1.

(3) COM(2008) 465 wersja ostateczna z dnia 16 lipca 2008 r.

(4) Dz.U. L 195 z 2.6.2004, s. 16.

(5) Dz.U. L 196 z 2.8.2003, s. 7.

(6) Dz.U. L 167 z 22.6.2001, s. 10.

(7) Dz.U. L 111 z 5.5.2009, s. 16.

(8) Dz.U. C 319 z 13.12.2008, s. 15.

(9) Dz.U. C 140 z 6.6.2008, s. 8.

(10) Dz.U. C 301 z 11.12.2009, s. 12.

(11) Dz.U. L 178 z 17.7.2000, s. 1.

(12) Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 37.

(13) Dz.U. C 260 z 30.10.2009, s. 1.

(14) Dz.U. C 71 z 25.3.2009, s. 1.

(15) Dz.U. L 121 z 15.5.2009, s. 37.

(16) Dz.U. L 63 z 6.3.2002, s. 1.

(17) Dok. Rady 13024/09.

(18) Dz.U. L 176 z 7.7.2009, s. 17.

(19) Komisja będzie nadal w zależności od potrzeb przekazywała informacje państwom członkowskim, Radzie, a także Parlamentowi Europejskiemu i odpowiednim zainteresowanym stronom.

(20) Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1).

6.3.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/10

POMOC PAŃSTWA – PORTUGALIA

Pomoc państwa C 33/09 (ex NN 57/09 ex CP 191/09) – Restrukturyzacja Banco Privado Português

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2010/C 56/08

Pismem z dnia 10 listopada 2009 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Portugalię o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:

European Commission

Directorate-General for Competition

State aid Greffe

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22961242

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom portugalskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

STRESZCZENIE

I. PROCEDURA

W dniu 13 marca 2009 r. Komisja zatwierdziła gwarancję rządową dla pożyczki w wysokości 450 milionów EUR udzielonej bankowi Banco Privado Português przez sześć banków portugalskich w dniu 5 grudnia 2008 r. Środek został zatwierdzony na podstawie art. 87 ust. 3 lit. b) Traktatu WE na okres sześciu miesięcy, pod warunkiem przedłożenia między innymi planu restrukturyzacji banku.

2.	W dniu 23 czerwca 2009 r. Portugalia poinformowała Komisję, że gwarancja rządowa została przedłużona na okres dalszych sześciu miesięcy.

W dniu 15 lipca 2009 r. Komisja wystąpiła do władz portugalskich z wnioskiem o przedłożenie w trybie pilnym planu restrukturyzacji banku BPP. W dniu 6 października 2009 r. Komisja, działając zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, wystosowała oficjalny monit, ponieważ wymagany plan restrukturyzacji nie został przedłożony.

II. OPIS ŚRODKA

Bank Banco Privado Português (zwany dalej „BPP”) jest instytucją finansową z siedzibą w Portugalii, oferującą usługi bankowości prywatnej, doradztwa dla firm oraz usługi w zakresie inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym. Klientami BPP są deponenci fizyczni i instytucjonalni, niektóre fundusze emerytalne i firmy ubezpieczeniowe i inne jednostki. BPP prowadzi działalność w Portugalii, Hiszpanii i w mniejszym zakresie w Brazylii oraz w Republice Południowej Afryki.

5.	Według władz portugalskich, BPP straciło płynność ze względu na pogorszenie się kondycji gospodarki światowej, które w znaczący sposób zmniejszyło zdolność banku do zarządzania swoją płynnością.

Komisja w swojej decyzji z dnia 13 marca 2009 r., zatwierdzającej gwarancje dla BPP, zauważyła, że odpłatność za gwarancje rządowe, ustalona na poziomie 20 punktów bazowych, znajduje się zdecydowanie poniżej poziomu ogólnie uznawanego za odpowiedni dla banków znajdujących się w trudnej sytuacji. Komisja uznała, że przedmiotowa niższa odpłatność może być w drodze wyjątku uznana za odpowiednią, aby utrzymać płynność banku, jednakże tylko krótkoterminowo na okres ratowania. Powyższy poziom odpłatności uzależniony był również od przedłożenia planu restrukturyzacji. Komisja uznała, że w dłuższej perspektywie czasowej koszty publicznej interwencji na rzecz BPP zostaną odzwierciedlone w działaniach restrukturyzacyjnych niezbędnych do przywrócenia rentowności, uwzględniających także wpływ udzielonej pomocy na konkurencję w ramach środków wyrównawczych.

W dniu 23 czerwca 2009 r. Portugalia poinformowała Komisję, że gwarancja rządowa została przedłużona na okres dalszych sześciu miesięcy. Jednakże Portugalia nie przedłożyła wniosku o przedłużenie ani nie wystąpiła z wnioskiem o jego zatwierdzenie przez Komisję. Ponadto plany restrukturyzacji BPP nadal nie zostały dostarczone.

III. OCENA ŚRODKA

Pierwszy środek, zatwierdzony przez Komisję w dniu 13 marca, uznany został za zgodny z zasadami wspólnego rynku, pod warunkiem ograniczenia go do sześciu miesięcy oraz pod warunkiem przedłożenia przez Portugalię planu restrukturyzacji banku po upływie tego okresu. Komisja uznała przedłożenie planu restrukturyzacji za warunek niezbędny ze względu na wyjątkowo niski poziom odpłatności.

9.	Ze względu na brak planu restrukturyzacji Komisja nie jest w stanie ocenić, czy gwarancja rządowa przyznana w dniu 5 grudnia 2008 r. oraz jej przedłużenie z dnia 5 czerwca 2009 r. są zgodne z zasadami wspólnego rynku, zarówno pod względem trwania, jak i odpłatności za gwarancje.

10.

Komisja podaje w związku z tym w wątpliwość zgodność gwarancji przyznanej bankowi BPP przez Portugalię z zasadami wspólnego rynku. Z tego względu Komisja podjęła decyzję o wszczęciu procedury ustanowionej na mocy art. 88 ust. 2 Traktatu WE oraz o nakazie przedłożenia planu restrukturyzacji przez Portugalię.

TEKST PISMA

„A Comissão vem informar Portugal que, na sequência do exame das informações fornecidas pelas Autoridades portuguesas relativamente à medida em epígrafe, decidiu dar início ao procedimento previsto no artigo 88.o, n.o 2, do Tratado CE no que se refere à garantia estatal a favor do Banco Privado Português (a seguir designado “BPP”).

A Comissão informa ainda as Autoridades portuguesas de que decidiu ordenar a Portugal, em conformidade com o artigo 10.o, n.o 3, do Regulamento (CE) n.o 659/1999 do Conselho, que lhe apresente o plano de reestruturação do Banco Privado Português.

1. PROCEDIMENTO

(1)

Em 13 de Março de 2009, a Comissão aprovou uma garantia estatal relativa a um empréstimo de 450 milhões de EUR concedido em 5 de Dezembro de 2008 ao BPP por seis bancos portugueses. A medida foi autorizada por um período de seis meses com base no artigo 83.o, n.o 3, alínea b), do Tratado CE, sob reserva, nomeadamente, da apresentação de um plano de reestruturação. Em 23 de Junho de 2009, Portugal informou a Comissão de que a garantia estatal havia sido prorrogada por um período adicional de seis meses.

(2)

Em 15 de Julho de 2009, a Comissão convidou as Autoridades portuguesas a apresentarem, de imediato, o plano de reestruturação do BPP. Uma vez que o plano solicitado não fora apresentado, em 6 de Outubro de 2009, a Comissão enviou uma carta de insistência oficial, em conformidade com o artigo 5.o, n.o 2, do Regulamento (CE) n.o 659/1999.

2. DESCRIÇÃO

2.1. O beneficiário

(3)

O BPP é uma instituição financeira com sede em Portugal, que presta serviços de private banking, corporate advisor e private equity. A clientela do BPP é constituída por depositantes particulares e institucionais, incluindo cinco caixas de crédito agrícola mútuo, uma caixa económica, vários fundos de pensões e companhias de seguros. O BPP desenvolve actividades em Portugal, Espanha e, em menor grau, no Brasil e na África do Sul.

(4)

As acções do BPP não estão cotadas na bolsa de valores e, por conseguinte, não é possível seguir o seu valor de mercado. Em 30 de Junho de 2008, o total dos activos do BPP elevavam-se a 2,9 mil milhões de EUR, o que representava menos de 1 % do total dos activos do sector bancário português. O BPP é detido a 100 % pelo grupo Privado Holding SGPS (sociedade gestora de participações sociais) S.A. Em 30 de Junho de 2008, a maioria das acções desta sociedade gestora de participações sociais (51,5 %) era detida por 12 accionistas.

2.2. Dificuldades financeiras do banco

(5)	Segundo as Autoridades portuguesas, o BPP começou a registar dificuldades financeiras devido à deterioração da situação económica mundial, que reduziu significativamente a sua capacidade em matéria de gestão da liquidez.

(6)

Em 24 de Novembro de 2008, o BPP informou o Banco Central de Portugal (“Banco de Portugal”) de que corria o risco de não estar em condições de satisfazer as suas obrigações em matéria de pagamentos. Em 5 de Dezembro de 2008, o BPP recebeu um empréstimo de 450 milhões de EUR, acompanhado de uma garantia do Estado, nas condições seguidamente descritas. O empréstimo e a garantia cobrem apenas as responsabilidades do passivo do BPP registadas no balanço à data de 24 de Novembro de 2008 e o empréstimo só será utilizado para reembolsar depositantes e outros credores e não poderá cobrir as responsabilidades de outras entidades do grupo.

2.3. A medida de auxílio de emergência

(7)

Em 5 de Dezembro de 2008, o BPP concluiu com seis importantes bancos portugueses (Banco Comercial Português, S.A., Caixa Geral de Depósitos, S.A., Banco Espírito Santo, S.A., Banco BPI, S.A., Banco Santander Totta, S.A., Caixa Central — Caixa Central de Crédito Agrícola Mútuo CRL) um contrato de empréstimo, acompanhado de uma garantia do Estado, num montante de 450 milhões de EUR. O empréstimo foi concedido por um período de seis meses, renovável até dois anos, com uma taxa de juro equivalente à taxa EURIBOR + 100 pontos de base. A remuneração do empréstimo foi calculada com base no custo do financiamento para os bancos credores, à data da operação.

(8)

Segundo as Autoridades portuguesas, sem uma garantia estatal nenhum mutuante estaria disposto a financiar o BPP a uma taxa razoável, dada a sua grave situação financeira. A garantia do Estado que acompanha o empréstimo foi concedida em conformidade com a Lei n.o 112/97, ou seja, fora do âmbito do regime português de garantias (Lei 60-A/2008), aprovado pela Comissão em 29 de Outubro de 2008 (1). Em especial, as Autoridades portuguesas afirmaram que o regime geral de garantias, reservado aos bancos solventes, não constituiria um quadro adequado para a intervenção estatal a favor do BPP, devido à crescente deterioração financeira do banco e aos riscos específicos relacionados com esta operação.

(9)

A remuneração da garantia do Estado foi estabelecida em 20 pontos de base, tendo em conta as contragarantias apresentadas pelo BPP. As contragarantias são as seguintes: i) Direito de garantia prioritária relativamente a diversos activos, especificados num contrato celebrado entre Portugal, o BPP e o Banco de Portugal; ii) Primeira hipoteca relativamente a activos imobiliários propriedade do BPP. Estas contragarantias têm um valor estimado de cerca de 672 milhões de EUR. A prestação de contragarantias é regida por um “acordo” celebrado entre a Direcção-Geral do Tesouro, o BPP e o Banco de Portugal, no qual este último foi nomeado entidade de custódia e gestão das contragarantias, em nome da Direcção-Geral do Tesouro.

(10)	Durante o período de vigência do empréstimo coberto pela garantia do Estado, o BPP compromete-se a não vender ou dar em garantia os seus activos actuais ou futuros ou ainda a deles dispor de outra forma.

(11)	A Comissão aprovou a medida por um período de seis meses a contar da data de concessão da garantia do Estado, ou seja, até 5 de Junho de 2009.

(12)	A fim de prorrogar a validade da garantia para além do período inicial de 6 meses (ou seja, para além de 5 de Junho de 2009), as Autoridades portuguesas comprometeram-se a apresentar uma notificação específica à Comissão.

2.4. Prorrogação da medida de auxílio de emergência

(13)

Por mensagem de correio electrónico de 23 de Junho de 2009, Portugal informou a Comissão de que tinha tomado a decisão de prorrogar a garantia do Estado por um período adicional de seis meses (Despacho n.o 13364-A/2009 do Ministério das Finanças, de 5 de Junho de 2009). Contudo, Portugal não notificou a prorrogação nem solicitou a aprovação da Comissão.

(14)	Uma vez que a decisão da Comissão apenas aprovara este auxílio por um período de seis meses (ou seja, até 5 de Junho de 2009), o auxílio de emergência tornou-se ilegal a partir de 6 de Junho de 2009.

2.5. Atraso na apresentação do plano de reestruturação

(15)

No contexto da análise, pela Comissão, da medida de auxílio de emergência, Portugal comprometeu-se a apresentar um plano de reestruturação do BPP no prazo de seis meses a contar da intervenção estatal (ou seja, até 5 de Junho de 2009). Na sua decisão de Março de 2009 em que aprovava a medida, a Comissão considerou que a apresentação do plano de reestruturação constituía um requisito incontornável, dado o nível de remuneração excepcionalmente baixo.

(16)	Portugal não respeitou o compromisso acima referido.

(17)	Em 24 de Abril de 2009, os administradores do BPP apresentaram um plano de reestruturação ao Banco de Portugal.

(18)	Por carta de 5 de Junho de 2009, as Autoridades portuguesas explicaram à Comissão que o atraso na apresentação do plano de reestruturação do BPP se devia ao facto de o Plano de Recuperação e Saneamento proposto pelo BPP não ter sido aceite pelo Banco de Portugal.

(19)

Em 9 de Junho de 2009, o Ministério das Finanças e da Administração Pública publicou um documento onde se afirmava que o Plano de Recuperação e Saneamento apresentado em 24 de Abril de 2009 pelo BPP ao Banco de Portugal propunha, nomeadamente, uma operação de capitalização com uma contribuição do Estado de 200 milhões de EUR sob a forma de acções ordinárias, acções preferenciais e prestações suplementares sem qualquer remuneração.

(20)

O Governo considerou a solução inviável. O documento acima referido referia igualmente que “O Banco Privado Português, pela sua dimensão, pela sua quota de mercado, bem como pelo modelo de negócios que tem desenvolvido — essencialmente assente na gestão de patrimónios — não apresenta, atentas também as actuais condições de funcionamento do sistema financeiro nacional e internacional, um risco sistémico relevante que fundamente a existência de um interesse público que justifique o envolvimento de dinheiros públicos tal como pretendido no referido plano. Acresce que o Plano de Recuperação e Saneamento proposto pelo BPP não se enquadra nas regras do regime de recapitalização, constantes da Lei 63-A/2008, nem nas orientações sobre a matéria definidas a nível da União Europeia, tendo em vista assegurar o respeito pelas regras comunitárias da concorrência, dado que estamos perante um cenário de ajudas de Estado”.

(21)

O documento do Governo referia ainda que um grande número de clientes do BPP colocou as suas poupanças sob a gestão do banco, que as aplicava na aquisição de instrumentos financeiros distribuídos por várias dezenas de sociedades veículos sedeadas em jurisdições “offshore”. Apesar dos riscos inerentes a estas aplicações, o BPP assegurava uma taxa de remuneração e garantia, na maturidade, a totalidade do capital investido por estes clientes (aplicação de “Retorno Absoluto”). A existência desta garantia nunca foi comunicada às autoridades de supervisão, nem foi sequer assumida e registada pelo banco no seu balanço. Ao esconder esta responsabilidade, evitou-se que os accionistas do banco tivessem de injectar mais capital, para cumprir as exigências legais e regulamentares aplicáveis. Além disso, a acção inspectiva da Comissão do Mercado de Valores Mobiliários portuguesa e do Banco de Portugal detectou irregularidades graves que consubstanciam a prática de crimes no âmbito do BPP.

(22)

A partir deste mesmo documento emitido em 9 de Junho, a Comissão tomou conhecimento de que o Governo português não é insensível às preocupações dos clientes do BPP detentores de aplicações de “Retorno Absoluto” que vêem em risco o seu investimento, tendo procurado, junto das autoridades de supervisão, identificar uma solução que minimizasse eventuais perdas. A solução prevista pelo Governo teria, nomeadamente, as seguintes características: 1. Criação de um novo instrumento financeiro, representativo da actual carteira de Retorno Absoluto indirecto, que substituiria as actuais posições dos investidores; 2. O instrumento financeiro seria emitido e gerido por uma entidade independente do BPP, gerida e detida por instituições bancárias nacionais.

(23)	Em 15 de Julho de 2009, a Comissão convidou as Autoridades portuguesas a apresentarem de imediato o plano de reestruturação do BPP, mesmo a título provisório, recordando que o auxílio de emergência se tornou ilegal a partir de 6 de Junho de 2009. Portugal não apresentou ainda o plano solicitado.

(24)	Por carta de 31 de Agosto de 2009, as Autoridades portuguesas informaram a Comissão de que seria constituído a curto prazo um fundo de investimento especial, a fim de salvaguardar os interesses dos clientes do BPP, e que tal solução não implicaria quaisquer recursos estatais.

3. APRECIAÇÃO DO AUXÍLIO

3.1. Existência de auxílio

(25)

Nos termos do artigo 87.o, n.o 1, do Tratado CE, são incompatíveis com o mercado comum, na medida em que afectem as trocas comerciais entre os Estados-Membros, os auxílios concedidos pelos Estados ou provenientes de recursos estatais, independentemente da forma que assumam, que falseiem ou ameacem falsear a concorrência, favorecendo certas empresas ou certas produções.

(26)

A Comissão recorda que tinha já concluído na decisão relativa ao auxílio de emergência que a garantia do Estado constitui um auxílio estatal. A Comissão considera, na presente fase, que a prorrogação da garantia constitui igualmente um auxílio estatal. O acordo de garantia permite que o BPP obtenha financiamento numa situação em que não lhe era possível encontrar um financiamento adequado no mercado. Esta medida proporciona uma vantagem económica ao BPP e reforça a sua posição em relação aos seus concorrentes em Portugal e noutros Estados-Membros, que não beneficiam de apoio público. Por conseguinte, deve continuar a considerar-se que a medida provoca uma distorção da concorrência e afecta o comércio entre Estados-Membros. A vantagem é concedida através de recursos estatais e é selectiva, uma vez que apenas beneficia um banco.

(27)	A Comissão salienta que uma vez que o BPP desenvolve actividades transfronteiras e internacionais, uma eventual vantagem proveniente de recursos estatais afectaria a concorrência no sector bancário e o comércio intracomunitário.

3.2. Compatibilidade do auxílio

3.2.1. Aplicação do artigo 87.o, n.o 3, alínea b), do Tratado CE

(28)

Portugal alega que o elemento de auxílio contido na garantia deve ser apreciado com base no artigo 87.o, n.o 3, alínea b), do Tratado CE. Nos termos desta disposição, a Comissão pode declarar compatíveis com o mercado comum os auxílios destinados a “sanar uma perturbação grave da economia de um Estado-Membro”. A Comissão recorda que o Tribunal de Primeira Instância salientou que o artigo 87.o, n.o 3, alínea b), do Tratado CE deve ser aplicado restritivamente e que a perturbação em questão deve afectar o conjunto da economia do Estado-Membro (2).

(29)

Em 13 de Outubro de 2008, a Comissão adoptou uma Comunicação relativa à aplicação das regras relativas aos auxílios estatais às medidas adoptadas em relação às instituições financeiras no contexto da actual crise financeira global (“Comunicação relativa ao sector bancário”) (3). Nessa Comunicação, a Comissão admite que, dada a gravidade da actual crise dos mercados financeiros e o seu impacto potencial na economia global dos Estados-Membros, o artigo 87.o, n.o 3, alínea b), do Tratado CE pode, nas presentes circunstâncias, servir de base jurídica para as medidas de auxílio adoptadas para combater esta crise sistémica.

(30)

No que se refere ao caso em apreço, a Comissão salienta igualmente que, na sua decisão de aprovação do auxílio de emergência, apreciou a aplicabilidade do artigo 87.o, n.o 3, alínea b), do Tratado CE tendo concluído que o auxílio poderia ser considerado compatível com base nesta disposição após 5 de Junho de 2009, sob reserva de uma nova notificação da medida e desde que Portugal apresentasse um plano de reestruturação do banco credível e fundamentado.

3.2.2. Compatibilidade nos termos do artigo 87.o n.o 3, alínea b), do Tratado CE

(31)	A medida inicial, aprovada pela Comissão em 13 de Março de 2009, foi considerada compatível, sob reserva da apresentação de um plano de reestruturação. Uma vez que tal plano não foi apresentado, a medida de auxílio tornou-se ilegal.

(32)	A renovação da garantia sem a aprovação da Comissão constitui claramente uma medida ilegal. Na presente fase, existem dúvidas quanto ao facto de a medida poder ou não ser considerada compatível.

(33)

Em primeiro lugar, na decisão de 13 de Março de 2009 que autorizava a concessão da garantia, a Comissão aceitou a argumentação apresentada pelo Banco de Portugal, segundo a qual, num país como Portugal, o incumprimento mesmo de um banco de dimensão média como o BPP poderia ter um efeito de dominó em diversas instituições financeiras, de que resultariam graves perturbações para a economia do país.

(34)

Existem dúvidas quanto ao facto de este argumento continuar a ser válido. Com efeito, no documento de 9 de Junho de 2009 acima referido (ver ponto 19), o Governo português afirmou que a situação do BPP não apresentava um risco sistémico relevante que fundamentasse a existência de um interesse público que justificasse o envolvimento de dinheiros públicos.

(35)	Em segundo lugar, no que se refere à remuneração da garantia, a Comissão salientou que um prémio de 20 pontos de base é inferior ao nível resultante da aplicação da recomendação do Banco Central Europeu de 20 de Outubro de 2008.

(36)

Na sua decisão de 13 de Março de 2009, de aprovação da medida de emergência inicial, a Comissão afirmou claramente que a aceitação deste nível de remuneração ficava condicionada à apresentação do plano de reestruturação e que os custos da intervenção pública a favor do BPP deviam, a longo prazo, reflectir-se no plano de reestruturação, que tomará em consideração o impacto concorrencial do apoio concedido através de medidas compensatórias.

(37)

O plano de reestruturação deve ser elaborado em conformidade com a Comunicação da Comissão sobre o regresso à viabilidade e avaliação das medidas de reestruturação (4), devendo nomeadamente abordar as seguintes questões:

—	apresentação e análise da estratégia e modelo de negócios do banco, a fim de considerar a sua viabilidade a longo prazo num futuro razoável para que possa continuar a satisfazer as necessidades em matéria de crédito da economia, sustentando desta forma a recuperação económica,

—	minimização dos auxílios estatais, incluindo a necessidade de garantir a contribuição do banco para eventuais custos de reestruturação,

—	minimização das distorções da concorrência resultantes do investimento do Estado;

—	alterações a nível da gestão,

—	restrições a nível do comportamento comercial, nomeadamente no que se refere aos seguintes aspectos: (i) redução do balanço do banco e (ii) restrições relativamente a novas actividades de concessão de empréstimos na pendência da reestruturação do banco,

—	compromisso no sentido de o banco se abster de actividades publicitárias ou promocionais que façam referência à medida de recapitalização enquanto vantagem em termos concorrenciais.

(38)

Em terceiro lugar, no que se refere à limitação temporal, a Comissão considerou positivo o facto de a medida de auxílio se limitar a seis meses, tendo afirmado inequivocamente que uma eventual prorrogação da garantia para além do período inicial de seis meses teria de ser notificada à Comissão para aprovação.

(39)

Tendo em conta o facto de a remuneração da garantia ser inferior ao nível normalmente exigido em conformidade com a Comunicação relativa ao sector bancário e considerando que a Comissão apenas autorizou este nível na condição de Portugal apresentar um plano de reestruturação que, a mais longo prazo, abordaria de forma adequada esta vantagem, na ausência de tal plano, a Comissão tem dúvidas quanto ao facto de a garantia concedida por Portugal em 5 de Dezembro de 2008, bem como a sua prorrogação após 5 de Junho de 2009, serem compatíveis com o mercado comum no que se refere tanto à duração como à remuneração da medida.

CONCLUSÃO

(40)	À luz do que precede, a Comissão tem, na presente fase, dúvidas quanto ao facto de a garantia estatal a favor do BPP poder ser considerada compatível com o mercado comum.

(41)	Além disso, a Comissão decide ordenar a Portugal, ao abrigo do artigo 10.o, n.o 3, do Regulamento (CE) n.o 659/99 do Conselho, que apresente o plano de reestruturação do BPP no prazo de 30 dias úteis.

(42)	O procedimento formal de investigação não prejudica as conclusões que possam vir a ser tiradas subsequentemente em relação ao novo instrumento financeiro que Portugal tenciona criar a fim de minimizar as perdas incorridas pelos clientes do BPP.

4. DECISÃO

À luz do que precede, a Comissão decidiu dar início ao procedimento previsto no artigo 88.o, n.o 2, do Tratado CE relativamente à garantia do Estado a favor do BPP.

Além disso, em conformidade com o artigo 10.o, n.o 3, do Regulamento (CE) n.o 659/1999, a Comissão decidiu emitir uma injunção para prestação de informações, a fim de ordenar a apresentação do plano de reestruturação no prazo de 30 dias úteis a contar da data de recepção da presente carta.

A Comissão deseja, em especial, receber observações sobre todos os pontos relativamente aos quais expressou dúvidas.

Solicita-se a Portugal que envie de imediato uma cópia da presente carta ao beneficiário do auxílio.

A Comissão recorda às Autoridades portuguesas o efeito suspensivo do artigo 88.o, n.o 3, do Tratado CE e remete para o artigo 14.o do Regulamento (CE) n.o 659/1999, segundo o qual qualquer auxílio concedido ilegalmente pode ser objecto de recuperação junto do beneficiário.

A Comissão comunica às Autoridades portuguesas que informará as partes interessadas através da publicação da presente carta e de um resumo da mesma no Jornal Oficial da União Europeia. As partes interessadas serão convidadas a apresentar as suas observações no prazo de um mês a contar da data da referida publicação.”.

(1) Decisão de 29.10.2008 no processo NN 60/08 — Regime de garantias a favor das instituições de crédito em Portugal.

(2) Ver, quanto aos princípios, os processos apensos T-132/96 e T-143/96, Freistaat Sachsen e Volkswagen AG/Comissão, n.o 167, Colectânea 1999, p. II-3663. Confirmado pelas decisões da Comissão nos processos C-47/1996, Crédit Lyonnais (JO L 221 de 1998, p. 28), ponto 10.1, C-28/2002, Bankgesellschaft Berlim (JO L 116 de 2005, p. 1), pontos 153 e segs. e C-50/2006, BAWAG, ainda não publicada, ponto 166. Ver decisões da Comissão de 5 de Dezembro de 2007 no processo NN 70/07, Northern Rock (JO C 43 de 16.2.2008, p. 1), de 30 de Abril de 2008, no processo NN 25/08, Auxílio de emergência ao WestLB (JO C 189 de 26.7.2008, p. 3) e de 4 de Junho de 2008, no processo C-9/2008 SachsenLB, ainda não publicada.

(3) Comunicação da Comissão — Aplicação das regras relativas aos auxílios estatais às medidas adoptadas em relação às instituições financeiras no contexto da actual crise financeira global (JO C 270 de 25.10.2008, p. 8).

(4) Comunicação da Comissão sobre o regresso à viabilidade e avaliação, em conformidade com as regras em matéria de auxílios estatais, das medidas de reestruturação tomadas no sector financeiro no contexto da actual crise (JO C 195 de 19.8.2009, p. 9).

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2010.056.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 56

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 53 6 marca 2010

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Rezolucje, zalecenia i opinie
	REZOLUCJE
	Rada
2010/C 056/01	Rezolucja Rady z dnia 1 marca 2010 r. w sprawie poprawy egzekwowania praw własności intelektualnej na rynku wewnętrznym	1

	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisji Europejskiej
2010/C 056/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5783 – Statoil/Svitzer/FTTS (JV)) ( 1 )	5

2010/C 056/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5773 – Qatar Petroleum/General Electric Company/PII Group) ( 1 )	5

2010/C 056/04	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5611 – Agilent/Varian) ( 1 )	6

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2010/C 056/05	Informacja dotycząca oświadczeń Republiki Cypryjskiej i Rumunii w sprawie uznania przez te kraje właściwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie wydawania orzeczeń w trybie prejudycjalnym w odniesieniu do aktów, o których mowa w art. 35 Traktatu o Unii Europejskiej	7

	Komisji Europejskiej
2010/C 056/06	Kursy walutowe euro	8

2010/C 056/07	Decyzja Komisji z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie mianowania członka Europejskiego Komitetu Doradczego ds. Statystyki ( 1 )	9

	V Ogłoszenia
	PROCEDURY ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisji Europejskiej
2010/C 056/08	Pomoc państwa – Portugalia – Pomoc państwa C 33/09 (ex NN 57/09 ex CP 191/09) – Restrukturyzacja Banco Privado Português – Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE ( 1 )	10

2010/C 056/09	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.5751 – Euroports/DP World/Trilogiport JV) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	16

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3582
JPY	Jen	121,48
DKK	Korona duńska	7,4421
GBP	Funt szterling	0,90250
SEK	Korona szwedzka	9,7178
CHF	Frank szwajcarski	1,4632
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,0490
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,771
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	266,78
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7089
PLN	Złoty polski	3,8755
RON	Lej rumuński	4,0910
TRY	Lir turecki	2,1001
AUD	Dolar australijski	1,5043
CAD	Dolar kanadyjski	1,4011
HKD	Dolar hong kong	10,5438
NZD	Dolar nowozelandzki	1,9708
SGD	Dolar singapurski	1,9004
KRW	Won	1 548,62
ZAR	Rand	10,1274
CNY	Yuan renminbi	9,2718
HRK	Kuna chorwacka	7,2653
IDR	Rupia indonezyjska	12 542,52
MYR	Ringgit malezyjski	4,5690
PHP	Peso filipińskie	62,541
RUB	Rubel rosyjski	40,5220
THB	Bat tajlandzki	44,311
BRL	Real	2,4215
MXN	Peso meksykańskie	17,2152
INR	Rupia indyjska	61,9260