25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/1

(1)

W dniu (2 grudnia 2009 r.) Rada zbadała uzupełnienie do aktualizacji programu stabilności Belgii z kwietnia 2009 roku (zwane dalej „uzupełnieniem”) na lata 2008–2012 (2), przedstawione przez władze belgijskie w odpowiedzi na wezwanie Rady zawarte w jej opinii z dnia 7 lipca 2009 r. w sprawie programu z kwietnia 2009 roku. Niniejsza opinia aktualizuje opinię z lipca, uwzględniając informacje zawarte w uzupełnieniu do programu z kwietnia 2009 roku.

(2)

Załamanie się światowej wymiany handlowej, a także spadek zaufania i zamożności społeczeństwa oraz zaostrzenie warunków udzielania kredytów doprowadziły do gwałtownego skurczenia się gospodarki w ostatnim kwartale 2008 roku i w pierwszym kwartale roku 2009. W drugim kwartale gospodarka kurczyła się w mniejszym stopniu, a w drugim półroczu, w związku z poprawą otoczenia międzynarodowego, przewidywany jest nieznacznie dodatni kwartalny wzrost. Zgodnie z prognozą służb Komisji z jesieni 2009 roku przewidywany jest spadek rocznego PKB o ok. 3 % w 2009 roku, a następnie powrót do dodatniego wzrostu (0,6 %) w 2010 roku. W 2011 roku przewidywane jest zwiększenie się wzrostu do 1,5 %, który tym samym nieco wyprzedzi wzrost potencjalny, ograniczony na skutek spadku inwestycji i wzrostu stopy bezrobocia w związku z kryzysem. Pogorszenie koniunktury będzie miało również poważny negatywny wpływ na stan finansów publicznych; zgodnie z prognozą służb Komisji z jesieni 2009 roku deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych ma się pogorszyć z 1,2 % PKB w 2008 roku do ok. 6 % PKB w 2009 roku. W latach 2010 i 2011 przewidywane jest ustabilizowanie się deficytu w związku z: (i) utrzymaniem się wpływu na budżet środków stymulacyjnych przyjętych pod koniec 2008 roku w odpowiedzi na Europejski plan naprawy gospodarczej, odpowiadającemu w 2010 roku 0,5 % PKB, co wynika z faktu, że pakiet zawiera środki o charakterze trwałym oraz (ii) środkami konsolidacyjnymi przyjętymi przez poszczególne szczeble administracji w kontekście ich budżetów na 2010 rok (0,75 % PKB) i na 2011 rok (0,25 % PKB). Przewiduje się jednak, że niekorzystna struktura wzrostu gospodarczego w 2010 roku w połączeniu z dalszym wysokim wzrostem bezrobocia, wyższymi wydatkami z tytułu odsetek oraz wzrostem wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa (odzwierciedlających również podjęte w ostatnich latach działania zwiększające świadczenia społeczne, w tym świadczenia emerytalne), całkowicie zniwelują wpływ działań konsolidacyjnych na saldo nominalne.

(3)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą uzupełnienia przewiduje, że po wzroście o 1,1 % w 2008 roku realny PKB spadnie o 3,1 % w roku 2009, a następnie powróci na ścieżkę wzrostu w 2010 roku (0,4 %). Przewiduje się, że wzrost PKB wyniesie następnie 1,9 % w 2011 roku i 2,4 % w 2012 roku. W porównaniu z aktualizacją programu z kwietnia 2009 roku wzrost został skorygowany w dół, zwłaszcza w odniesieniu do 2009 roku. W oparciu o ocenę dokonaną na podstawie dostępnych obecnie informacji (3) ten nowy scenariusz wydaje się być zasadniczo wiarygodny – może być cokolwiek ostrożny w odniesieniu do lat 2009–2010, ale także nieco optymistyczny w odniesieniu do końcowych lat, w zestawieniu z najnowszymi szacunkami dotyczącymi produktu potencjalnego. Chociaż prognoza służb Komisji z jesieni 2009 roku również przewiduje stopniowe domykanie luki produktowej po ustąpieniu pogorszenia koniunktury, to jednak tempo domykania luki prognozowane w uzupełnieniu wydaje się dosyć optymistyczne. Struktura wzrostu jest zasadniczo prawdopodobna w całym okresie objętym uzupełnieniem. Prognozę dotyczącą inflacji zawartą w uzupełnieniu można uznać za realistyczną. Z drugiej strony, przewidywany wzrost wynagrodzeń wydaje się zawyżony w przypadku całego okresu, ponieważ mniejszy wzrost kosztów pracy za granicą może wywierać większą presję na spadek wynagrodzeń w Belgii w kontekście wysokiego bezrobocia w tym kraju. Prognozowany w uzupełnieniu wzrost zatrudnienia w 2011 roku może być również nieco optymistyczny.

(4)

W uzupełnieniu przyjęto docelową wartość deficytu w 2009 roku na poziomie 5,9 % PKB (zgodnie z prognozą służb Komisji z jesieni 2009 roku). Wzrost deficytu w 2009 roku w porównaniu z 1,2 % PKB w 2008 roku odzwierciedla głównie wpływ automatycznych stabilizatorów. Wpływ ten jest znacznie większy niż wynikałoby z zastosowania standardowych elastyczności i obejmuje w szczególności ostry spadek dochodów z tytułu podatku od przedsiębiorstw. Środki o charakterze ekspansywnym zawarte w budżecie na 2009 rok (0,5 % PKB) i pakiety budżetowych środków stymulacyjnych przyjęte przez rząd federalny i rządy regionalne (0,5 % PKB) były stosunkowo ograniczone w związku z zawężonym polem manewru wynikającym z wysokiego poziomu zadłużenia. Pogorszenie sytuacji budżetowej jest ponadto związane z działaniami jednorazowymi mającymi ujemny wpływ na budżet, odpowiadającymi ok. 0,5 % PKB, wynikającymi głównie z dwóch wyroków sądowych (4). Na skutek tych działań jednorazowych i większego niż przewidywanego wpływu automatycznych stabilizatorów obecny docelowy deficyt na 2009 rok jest o 2,5 % PKB wyższy niż deficyt zawarty w aktualizacji programu stabilności z kwietnia 2009 roku, chociaż nie zostały podjęte żadne dodatkowe środki o charakterze ekspansywnym. Na podstawie informacji przedstawionych w uzupełnieniu oraz ponownych obliczeń wykonanych przez służby Komisji zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką przewiduje się, że deficyt strukturalny (tj. saldo w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe) wzrośnie do 4,7 % PKB w 2009 roku z 2,3 % PKB w roku 2008. W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 roku przewidywany jest nieco mniejszy wzrost deficytu strukturalnego w 2009 roku (o 2 punkty procentowe, a nie o 2,4 punktu procentowego), głównie dlatego, że w uzupełnieniu nie uwzględniono w 2009 roku wpływu decyzji sądowych odpowiadających 0,5 % PKB jako działań jednorazowych.

(5)

Głównym celem średniookresowej strategii budżetowej zawartej w uzupełnieniu jest zapewnienie stopniowego powrotu do zrównoważonego budżetu do 2015 roku. W uzupełnieniu nie jest wyraźnie wskazany średniookresowy cel budżetowy, ani nie jest uwzględniony pierwotny średniookresowy cel budżetowy Belgii (tj. nadwyżka w wysokości 0,5 % PKB w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe), który należałoby osiągnąć w okresie objętym uzupełnieniem. Deficyt nominalny ma ustabilizować się w 2010 roku na poziomie ok. 6 % PKB dzięki środkom korygującym odpowiadającym 0,5 % PKB, a następnie stopniowo zmniejszać się, osiągając 4,4 % PKB do 2012 roku (za sprawą działań konsolidacyjnych odpowiadających 1 % PKB w 2011 roku i 1,25 % w 2012 roku). W uzupełnieniu wskazany jest rok 2013 jako termin docelowy sprowadzenia deficytu do poziomu poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB, ale brakuje w nim szczegółowo opracowanego scenariusza odnoszącego się do tego roku (5). Wskazany w uzupełnieniu deficyt strukturalny, ponownie obliczony zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką, ma poprawić się o ok. 0,25 punktu procentowego zarówno w 2010 roku, jak i w 2011 roku oraz o 0,5 punktu procentowego w 2012 roku. Ponieważ w uzupełnieniu nie uwzględniono w 2009 roku wpływu decyzji sądowych odpowiadających 0,5 % PKB jako działań jednorazowych, saldo strukturalne w 2010 roku pogorszy się w rzeczywistości o 0,25 % PKB (z – 4,2 % PKB w 2009 roku do – 4,4 % PKB w 2010 roku). Dostosowania strukturalne przewidziane w uzupełnieniu są znacznie mniejsze niż wysokość planowanych środków, o których mowa powyżej. Jest to odzwierciedleniem faktu, że przy założeniu kontynuacji dotychczasowej polityki saldo strukturalne pogorszy się automatycznie średnio o 0,5 % PKB rocznie w wyniku niekorzystnej struktury wzrostu gospodarczego w 2010 roku, wyższych wydatków z tytułu odsetek oraz wyższych wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa (odzwierciedlających również podjęte w ostatnich latach działania zwiększające świadczenia społeczne, w tym świadczenia emerytalne). Zgodnie z uzupełnieniem, planowane działania konsolidacyjne opierają się w równym stopniu na wzroście dochodów podatkowych (w szczególności podatków dochodowych i majątkowych) oraz na ograniczeniu wydatków (w szczególności na spożycie pośrednie, wynagrodzenia pracowników i rzeczowe transfery socjalne). W uzupełnieniu oszacowano dług sektora instytucji rządowych i samorządowych na 89,6 % PKB w 2008 roku, w porównaniu z 84 % PKB w 2007 roku; wzrost ten jest spowodowany głównie znacznym dostosowaniem stan-przepływy wynikającym z operacji ratowania banków (6 % PKB). W uzupełnieniu przewiduje się, że dług w relacji do PKB dalej wzrośnie do poziomu ok. 104 % w 2011 roku, na którym to poziomie zasadniczo ustabilizuje się. Wartość ta jest znacznie wyższa niż w aktualizacji z kwietnia (głównie z powodu wyższych deficytów). W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 roku przewiduje się porównywalny wzrost wskaźnika zadłużenia.

(6)

Istnieją zagrożenia dla realizacji celów budżetowych, głównie po 2011 roku. Po pierwsze, otoczenie makroekonomiczne jest niepewne i nie można wykluczyć, że wyniki w latach 2011 i 2012 będą gorsze niż przewidziano w uzupełnieniu. Po drugie, wymienione w uzupełnieniu działania konsolidacyjne, które mają wesprzeć te cele, nie są w dostatecznym stopniu sprecyzowane. W przypadku roku 2010 z projektów budżetu poszczególnych szczebli administracji na 2010 rok uzgodnionych po przedłożeniu uzupełnienia wynika, że wartość środków korygujących przekracza 0,5 % PKB przewidziane w uzupełnieniu, ponieważ środki, które zostały w dostatecznym stopniu opisane, odpowiadają obecnie ok. 0,75 % PKB, natomiast w odniesieniu do lat późniejszych dostępnych jest niewiele informacji na temat charakteru planowanych działań. Rząd zaoferował także duże gwarancje dla sektora bankowego, które w przypadku ich wykorzystania mogą przyczynić się w przyszłości do wzrostu deficytu i długu, chociaż część kosztów wsparcia rządowego na rzecz sektora finansowego mogłaby także zostać odzyskana w przyszłości. Z drugiej strony, biorąc pod uwagę większy niż przewidywano spadek dochodów w 2009 roku, nie można wykluczyć, że dochody podatkowe mogą zmieniać się bardziej dynamicznie niż wynikałoby to z elastyczności standardowych. W świetle zagrożeń dla realizacji celów budżetowych wskaźnik zadłużenia może również kształtować się mniej korzystnie niż przewidziano w uzupełnieniu.

(7)

Na podstawie ponownie obliczonej zmiany salda strukturalnego wskazanej w uzupełnieniu i biorąc pod uwagę powyższe zagrożenia, kurs polityki budżetowej w 2009 roku ma charakter ekspansywny – zgodnie z Europejskim planem naprawy gospodarczej – i zasadniczo neutralny w pozostałych latach okresu objętego programem. Biorąc pod uwagę zagrożenia związane z długookresową stabilnością finansów publicznych, w tym wysoki poziom długu sektora instytucji rządowych i samorządowych, który w dodatku nie obniża się w wystarczającym tempie do wartości referencyjnej w okresie objętym programem, oraz znaczne zobowiązania warunkowe związane ze środkami na rzecz stabilizacji systemu finansowego, od 2011 roku należy wyraźnie wzmocnić ścieżkę konsolidacyjną.

(8)

Jeżeli chodzi o wymagania w zakresie danych określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, chociaż w uzupełnieniu poprawiono zgodność z wymogami kodeksu postępowania, to jednak odnotowano dalszy brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (6).

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/6

1.

W dniu 16 grudnia 2008 r. Komisja przyjęła komunikat określający plan działania na rzecz wdrażania inteligentnych systemów transportowych w Europie („komunikat”) (1). Komunikatowi towarzyszy wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy wdrażania inteligentnych systemów transportowych w dziedzinie transportu drogowego oraz ich interfejsów z innymi rodzajami transportu („wniosek”) (2). Komunikat wraz z towarzyszącym wnioskiem zostały przesłane przez Komisję do Inspektora do konsultacji zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 (3).

2.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt przeprowadzania z nim konsultacji i zaleca, aby odniesienia do tych konsultacji zamieścić w motywach tego wniosku, podobnie jak włączono je do kilku innych tekstów ustawodawczych, w sprawie których konsultowano się z Inspektorem zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

3.

„Inteligentne systemy transportowe” („ITS”) to zaawansowane aplikacje używające technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT), które są wbudowane w różnych środkach transportu z myślą o wzajemnych powiązaniach między nimi. W dziedzinie transportu drogowego ITS zapewnią innowacyjne usługi w zakresie środków transportu i zarządzania ruchem podróżnym, użytkownikom i operatorów infrastruktury transportu drogowego, osobom zarządzającym flotą oraz podmiotom służb ratowniczych.

4.

Stwierdzając rosnące rozpowszechnienie ITS w różnych środkach transportu (4) w Unii Europejskiej, Komisja przyjęła plan działania, aby przyspieszyć wprowadzenie i stosowanie aplikacji i usług ITS w dziedzinie transportu drogowego. Plan ten służy również zapewnieniu ich interakcji z innymi środkami transportu, co ułatwi świadczenie usług multimodalnych. Spójne rozmieszczenie ITS w Europie będzie służyć różnym celom wspólnotowym, w tym efektywności, ekologiczności oraz ochronie i bezpieczeństwu transportu, przy jednoczesnym wsparciu wewnętrznego rynku i konkurencyjności UE. W związku z różnorodnością celów rozmieszczenia ITS komunikat wymienia sześć priorytetowych obszarów działań na okres 2009–2014. Aby zrealizować ten plan, Komisja proponuje, aby na szczeblu UE określić ramy prawne za pomocą dyrektywy, w której określone zostaną pewne środki w wybranych obszarach priorytetowych.

5.

Wniosek zawiera ramy transnarodowego wdrażania aplikacji ITS, którego celem jest ułatwienie świadczenia zharmonizowanych usług transgranicznych, zwłaszcza w zakresie informacji o ruchu i podróży oraz zarządzania ruchem. Wymaga od państw członkowskich podjęcia pewnych środków technicznych służących ułatwieniu wymiany danych między użytkownikami, organami publicznymi, odpowiednimi zainteresowanymi stronami i dostawcami usług ITS, a także wprowadzenia w pojazdach i infrastrukturze drogowej systemów ITS, które są związane z ochroną i bezpieczeństwem. Techniczne specyfikacje aplikacji i systemów ITS w czterech obszarach priorytetowych (5) wymienionych w planie działania zostaną określone w drodze procedury komitetowej (6); główne elementy tych specyfikacji sformułowano w załączniku II. Konkretne cele stosowania ITS w tych obszarach nie są jednak jasne. Ponadto wdrażanie ITS może być rozszerzone na o wiele więcej obszarów niż cztery początkowo wybrane obszary rozwoju zharmonizowanych technicznych specyfikacji. Wniosek dotyczy głównie wdrożenia przyszłych aplikacji i systemów ITS, ale w miarę możliwości powinien on także objąć istniejące lub obecnie rozwijające się technologie w tej dziedzinie (takie jak eCall, eToll itd.).

6.

Wniosek został przesłany do Parlamentu Europejskiego, który przyjął swoje stanowisko w pierwszym czytaniu (7) w dniu 23 kwietnia 2009 r. W następstwie wniosku o przeprowadzenie konsultacji zgłoszonego przez Radę w dniu 29 stycznia 2009 r. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny przyjął opinię w sprawie wniosku w dniu 13 maja 2009 r. (8)

7.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że skonsultowano się z nim w sprawie proponowanego planu wdrożenia ITS opracowanego przez Komisję. Nie jest to pierwszy raz, kiedy EIOD zajmuje się kwestiami, których dotyczy plan działania w sprawie ITS. EIOD wydał opinię na temat wniosku Komisji wprowadzającego ułatwienia w transgranicznym egzekwowaniu prawa dotyczącego bezpieczeństwa drogowego (9) oraz wziął udział w pracach grupy roboczej art. 29 nad dokumentem dotyczącym eCall (10).

8.

Inteligentne systemy transportowe opierają się na gromadzeniu, przetwarzaniu i wymianie szerokiego wachlarza danych pochodzących z publicznych i prywatnych źródeł; stanowią zatem obszar dużego skupienia danych. Wdrażanie ITS będzie polegać w dużej mierze na technologiach geolokalizacyjnych, takich jak nawigacja satelitarna i technologie bezstykowe, takie jak RFID, które ułatwią świadczenie różnych publicznych lub komercyjnych usług lokalizacyjnych (np. informacje na temat ruchu w czasie rzeczywistym, eFreight, eCall, eToll, rezerwacje parkingów itd.). Niektóre informacje, które będą przetwarzane za pośrednictwem ITS, są zagregowane – np. informacje dotyczące ruchu, wypadków i możliwości – i nie dotyczą żadnych konkretnych osób, natomiast inne informacje są związane z zidentyfikowanymi lub dającymi się zidentyfikować osobami i dlatego można je określić jako dane osobowe w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE.

9.

EIOD uważa za ważne, by planowane działania w związku z wdrażaniem ITS były spójne z istniejącymi ramami prawnymi przytoczonymi we wniosku, w szczególności z dyrektywą 95/46/WE w sprawie ochrony danych (11) i dyrektywą 2002/58/WE o e-prywatności (12).

10.

Komisja określiła nierozstrzygnięte kwestie prywatności i ochrony danych jako jedną z głównych przeszkód w promowaniu ITS. Kwestie te omówiono w niniejszej opinii w następujący sposób:

11.

Wniosek Komisji w sprawie dyrektywy zawiera dwa przepisy (motyw 9 i artykuł 6) dotyczące prywatności, ochrony i ponownego wykorzystania informacji. Artykuł 6 ust. 1 wniosku Komisji wymaga, aby działanie ITS było prowadzone zgodnie z zasadami ochrony danych zawartymi między innymi w dyrektywie 95/46/WE i dyrektywie 2002/58/WE. We wniosku Komisji art. 6 ust. 2 przewiduje konkretne środki ochrony danych głównie z punktu widzenia bezpieczeństwa: art. 6 ust. 2 wniosku stwierdza, że „państwa członkowskie zapewniają ochronę danych i zapisów ITS przeciwko nadużyciom, w tym bezprawnemu dostępowi, zmianom i utracie”. Na koniec, art. 6 ust. 3 wniosku Komisji przewiduje, że „zastosowanie ma dyrektywa 2003/98/WE”.

12.

Parlament Europejski zaproponował w pierwszym czytaniu zmiany art. 6. W szczególności w art. 6 ust. 1 zostały dodane trzy nowe akapity, które odnoszą się do użycia w stosownych przypadkach danych anonimowych do przetwarzania szczególnie chronionych danych wyłącznie za wyraźną i świadomą zgodą osoby, której dane dotyczą, oraz do zapewnienia, by dane osobowe były przetwarzane tylko „w zakresie, w którym przetwarzanie to jest konieczne do korzystania z aplikacji lub usług ITS”. Ponadto art. 6 ust. 2 został zmieniony przez dodanie stwierdzenia, że dane i zapisy ITS „nie mogą być wykorzystywane do celów innych niż określone w niniejszej dyrektywie”.

13.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że podczas opracowywania wniosku uwzględniono ochronę danych i że określono ją jako ogólny warunek właściwego wdrażania ITS w Europie. EIOD uznaje, że potrzebna jest spójna harmonizacja przetwarzania danych na szczeblu UE, tak aby zapewnić możliwość działania aplikacji i usług ITS w całej Europie.

14.

EIOD odnotowuje jednak, że proponowane ramy prawne są zbyt szerokie i ogólne, aby w odpowiedni sposób rozwiązać problemy związane z prywatnością i ochroną danych wiążące się z wdrażaniem ITS w państwach członkowskich. Nie jest jasne, kiedy świadczenie usług ITS będzie prowadzić do gromadzenia i przetwarzania danych osobowych, jakie są konkretne cele przetwarzania danych ani to, jaka jest podstawa prawna uzasadniająca takie przetwarzanie. Ponadto stosowanie technologii lokalizacyjnych do celów wdrażania ITS zwiększa ryzyko rozwoju usług, które ingerują w prywatność, jeżeli wiążą się z gromadzeniem i wymianą danych osobowych. Ponadto wniosek nie określa jasno ról i zadań różnych operatorów działających w obrębie łańcucha wdrażania ITS i w związku z tym trudno jest określić, którzy operatorzy będą administratorami danych i będą dlatego odpowiedzialni (13) za zgodność z obowiązkami w zakresie ochrony danych. Operatorzy ITS natkną się na znaczne problemy, jeżeli wszystkie te kwestie nie zostaną wyjaśnione w przepisach prawnych, ponieważ to oni będą odpowiadać za stosowanie środków zawartych w proponowanej dyrektywie.

15.

Istnieje zatem ryzyko, że brak jasności proponowanych ram prawnych spowoduje rozbieżności we wprowadzaniu ITS w Europie i że zamiast zmniejszania różnic między państwami członkowskimi doprowadzi, przeciwnie, do znacznej niepewności, fragmentacji i niespójności z powodu różnych poziomów ochrony danych w Europie. Może także doprowadzić do niespełnienia podstawowych gwarancji ochrony danych. EIOD podkreśla potrzebę dalszej harmonizacji w tych kwestiach na szczeblu UE. EIOD zaproponuje przy tym zmiany do proponowanych ram prawnych z punktu widzenia ochrony danych. Z naciskiem zaleca, aby Parlament i Rada wprowadziły do wniosku proponowane zmiany, a także, jeżeli jest to wykonalne, dodatkowe przepisy wyjaśniające nierozstrzygnięte kwestie (takie jak definicja i zadania podmiotów ITS, opracowanie zharmonizowanych umów o świadczenie usług ITS itd.). Podkreśla ponadto, że państwa członkowskie będą również odpowiedzialne za wykonanie dyrektywy w odpowiedni sposób, tak aby operatorzy mogli opracować systemy i usługi, które zapewniają odpowiedni poziom ochrony danych osobowych w całej Europie.

16.

Nie wiadomo, kiedy rozpocznie się przetwarzanie danych, gdy sprzęt ITS zostanie zintegrowany z pojazdem, i na jakiej podstawie prawnej odbywać się będzie to przetwarzanie. Do celów przetwarzania danych operatorzy mogą opierać się na różnych podstawach prawnych, między innymi na jednoznacznej zgodzie użytkowników, umowie lub prawnym zobowiązaniu, które musi wypełnić administrator. Konieczne jest zharmonizowanie podstawy prawnej, według której przeprowadzane będzie przetwarzanie danych za pośrednictwem ITS, tak aby dopilnować, by systemy działały w całej Europie i by różnice w sposobach przetwarzania stosowanych w poszczególnych krajach UE nie szkodziły użytkownikom.

17.

W wielu przypadkach systemy ITS będą z założenia zintegrowane z pojazdami. Tak jest zwłaszcza w przypadku systemów ITS związanych z ochroną i bezpieczeństwem, które muszą być wbudowane w pojazdach na mocy przedmiotowego wniosku. Wniosek nie definiuje jednak, co należy rozumieć przez „systemy związane z ochroną i bezpieczeństwem”, dlatego należy doprecyzować, jakie konkretne aplikacje i systemy ITS muszą być wbudowane w pojazdach. Ponadto należy wyjaśnić, czy użytkownicy będą aktywować i stosować urządzenie na zasadzie dobrowolności czy też obowiązku. Decyzja, aby dokonywać przetwarzania danych na zasadzie obowiązku, powinna zostać podjęta jedynie do konkretnych, należycie uzasadnionych celów (np. śledzenie towarów w zarządzaniu transportem towarowym) i z zachowaniem odpowiednich gwarancji w zakresie przetwarzania danych dotyczących poszczególnych osób. Jeżeli stosowanie ITS następuje na zasadzie dobrowolności, należy wprowadzić odpowiednie gwarancje, aby zapobiec sytuacji, w której z samej obecności systemu w pojeździe wynika zgoda użytkowników na ich stosowanie.

18.

EIOD opowiada się za tym, by usługi ITS były świadczone na zasadzie dobrowolności. Wiąże się to z tym, że użytkownicy muszą mieć swobodę wyrażenia zgody na stosowanie systemu i na szczególne cele, do których będzie on używany. Jeżeli świadczona usługa opiera się na danych dotyczących lokalizacji, należy przekazać odpowiednie informacje użytkownikowi (zgodnie zwłaszcza z art. 9 dyrektywy 2002/58/WE), który musi mieć możliwość wycofania tej zgody. Od strony praktycznej wymaga to wprowadzenia łatwego – bez technicznych lub finansowych ograniczeń dla użytkownika (14) – sposobu dezaktywacji urządzenia lub funkcji, gdy użytkownik nie zgadza się już na użycie systemu lub danej funkcji. Należy wprowadzić dalsze gwarancje, tak aby użytkownicy nie byli dyskryminowani, w przypadku gdy odmówią korzystania z usługi.

19.

W przypadkach gdy pewne działania związane z przetwarzaniem są obowiązkowe, a inne podlegają zgodzie użytkownika, należy zapewnić przejrzystość odnośnie do różnych wykonywanych operacji przetwarzania danych poprzez przekazanie odpowiednich informacji użytkownikom na temat obowiązkowego lub dobrowolnego charakteru każdej konkretnej operacji przetwarzania oraz zakresu tego przetwarzania. Ponadto kluczowe znaczenie będzie mieć wprowadzenie odpowiednich gwarancji bezpieczeństwa, tak aby żadne dane nie były gromadzone i przetwarzane poza zakresem tego, co zostało prawnie zdefiniowane lub na co dobrowolnie wyrażono zgodę.

20.

Rozważając transnarodowy skutek usług ITS, EIOD zaleca ponadto opracowanie paneuropejskich standardowych umów, aby usługi świadczone za pośrednictwem ITS oferowały te same gwarancje ochrony danych w całej Europie i w szczególności aby użytkownikom przekazywane były wystarczająco jasne informacje na temat konkretnych używanych funkcji, wpływu używania konkretnych technologii na ochronę ich danych oraz tego, jak użytkownicy mogą korzystać ze swoich praw. Gdy dodawane są nowe funkcje, dostawcy usług powinni podjąć dalsze kroki, aby zapewnić użytkownikom jasne i konkretne informacje dotyczące tych dodatkowych funkcji oraz aby uzyskać ich wymaganą zgodę na użycie tych nowych funkcji.

21.

EIOD odnotowuje, że wniosek nie definiuje dokładnie konkretnych usług i celów, dla których aplikacje ITS mogłyby być używane, jest to więc kwestia otwarta. Pozwala to w praktyce na elastyczność, ale oznacza też, że nierozstrzygnięte kwestie prywatności i ochrony danych – określone przez Komisję jako jedna z przeszkód w promowaniu ITS (zob. pkt 10) – mogą pozostać nierozwiązane i mogą zaszkodzić zrównoważonej realizacji proponowanych środków.

22.

EIOD podkreśla, że szczególnie ważne jest, aby operacje przetwarzania do celów świadczenia konkretnych usług ITS dokonywane były nie tylko na mocy odpowiedniej podstawy prawnej, ale również do konkretnych, wyraźnych i uzasadnionych celów, oraz by przewidziane przetwarzanie było proporcjonalne i konieczne do tych celów (art. 6 dyrektywy 95/46/WE). Należy zatem rozważyć ewentualną konieczność dalszego uregulowania na szczeblu UE w odniesieniu do konkretnych użyć ITS, tak aby zapewnić zharmonizowaną i adekwatną podstawę prawną działań związanych z przetwarzaniem, które należy podjąć, oraz aby uniknąć różnic między państwami członkowskimi we wdrażaniu usług ITS.

23.

W proponowanych ramach nie ma jeszcze decyzji o warunkach przetwarzania danych i wymiany danych do celów używania ITS. Wiele parametrów technicznych, których wybór będzie miał różne skutki dla prywatności i ochrony danych, zostanie wybranych na późniejszym etapie drogą procedury komitetowej. Biorąc pod uwagę szczególną ochronę przyznaną prywatności i ochronie danych jako podstawowym prawom chronionym w art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz w art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, można się zastanawiać, czy i w jakim zakresie definicja operacji przetwarzania danych powinna zostać określona drogą procedury komitetowej.

24.

W społeczeństwie demokratycznym decyzje dotyczące podstawowych zasad i warunków, które mają wpływ na prawa podstawowe, powinny być podejmowane drogą pełnej procedury ustawodawczej, która obejmuje odpowiednie kontrole i oceny. W tym przypadku oznacza to, że decyzje, które mają duży wpływ na prywatność i ochronę danych osób, takie jak cele i warunki obowiązkowych działań związanych z przetwarzaniem danych oraz definicja warunków wdrażania ITS w nowych obszarach, powinny być podejmowane przez Parlament Europejski i Radę, a nie drogą procedury komitetowej.

25.

W tej perspektywie EIOD z naciskiem zaleca, aby w stosownych przypadkach włączyć grupę roboczą art. 29 i EIOD do prac komitetu stworzonego na mocy art. 8 wniosku i do przyszłych podejmowanych działań dotyczących wdrażania ITS na zasadzie konsultacji na dostatecznie wczesnym etapie przed opracowaniem odpowiednich środków.

26.

Ponadto EIOD odnotowuje zmiany przyjęte przez Parlament Europejski w związku z art. 6 wniosku. EIOD odnotowuje najpierw, że zmiana związana z zachęcaniem do wykorzystania w stosownych przypadkach danych anonimowych, choć co do zasady jest słuszna, nie rozwiąże wszystkich problemów związanych z ochroną danych, ponieważ wiele danych gromadzonych i wymienianych za pośrednictwem ITS może się kwalifikować jako dane osobowe. Aby przetwarzanie danych następowało w sposób anonimowy, nikt nie może na żadnym etapie przetwarzania – uwzględniając wszystkie środki, które mogą być rozsądnie używane albo przez administratora, albo przez jakąkolwiek inną osobę – połączyć danych z danymi dotyczącymi zidentyfikowanej osoby, w przeciwnym wypadku dane te stanowią dane osobowe w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE (15). Ponadto na podstawie poprawek zaproponowanych przez Parlament Europejski EIOD zaleca, aby art. 6 wniosku został zmieniony następująco:

27.

Szczególnie ważne jest, aby role różnych podmiotów zaangażowanych w ITS były sprecyzowane, tak aby określić, kto ponosi odpowiedzialność za zapewnienie właściwego działania systemów z punktu widzenia ochrony danych. Należy zatem doprecyzować, kto powinien być odpowiedzialny za realizację aplikacji i systemów, których budowa zostanie określona w drodze procedury komitetowej, oraz kto spośród łańcucha podmiotów będzie odpowiedzialny za zgodność przetwarzania danych z prawem dotyczącym ochrony danych (tj. administratorzy danych). EIOD zwróci poniżej uwagę na pewne obawy związane z prywatnością i ochroną danych, którymi należy się zająć w drodze procedury komitetowej i które powinni uwzględnić administratorzy danych podczas projektowania architektury aplikacji i systemów. Ponadto poruszy on niektóre kwestie dotyczące ochrony danych, którymi muszą się zająć ustawodawca i administratorzy danych w związku ze świadczeniem usług ITS.

28.

Właściwe stosowanie zasad ochrony danych zawartych w dyrektywie 95/46/WE jest podstawowym warunkiem powodzenia wdrażania ITS we Wspólnocie. Zasady te mają konsekwencje dla budowy architektury systemów i aplikacji. EIOD zaleca, aby na wczesnym etapie projektowania ITS przyjąć podejście „poszanowania prywatności od samego początku”, aby określić architekturę oraz działanie aplikacji i systemów oraz zarządzanie nimi. Podejście to zostało zwłaszcza podkreślone w dyrektywie 1999/5/WE (18) w odniesieniu do urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych.

29.

Projekt aplikacji i systemów ITS będzie opracowywany w kilku etapach przez różne podmioty, z których wszystkie powinny uwzględnić kwestie prywatności i ochrony danych. Komisja i komitet ds. ITS będą w pierwszym etapie ponosić szczególną odpowiedzialność za zdefiniowanie – w drodze procedury komitetowej – środków, inicjatyw standaryzacyjnych, procedur i najlepszych praktyk, które powinny promować „poszanowanie prywatności od samego początku”.

30.

Na wszystkich etapach procesów i we wszystkich formach procesów należy wspierać „poszanowanie prywatności od samego początku”:

31.

EIOD przedstawia poniżej niektóre kwestie, które należy uwzględnić przy projektowaniu aplikacji i architektury systemów. Odnoszą się one do zgromadzonych danych, interoperacyjności systemów oraz do bezpieczeństwa danych.

32.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 95/46/WE jedynie dane osobowe, które są niezbędne i właściwe dla konkretnych celów, mogą być gromadzone i przetwarzane.

33.

EIOD podkreśla znaczenie przyjęcia odpowiedniej klasyfikacji informacji i danych, które mają być przetwarzane za pośrednictwem ITS przed zaprojektowaniem aplikacji i systemów, tak aby uniknąć masowego i nieodpowiedniego gromadzenia danych osobowych. W związku z tym należy wziąć pod uwagę:

34.

Poszczególne funkcje należy uważnie przeanalizować zgodnie z realizowanymi celami, tak aby ocenić konieczność gromadzenia danych osobowych. EIOD podkreśla znaczenie zachowania właściwej równowagi między prawami podstawowymi osób, których dane dotyczą, i interesami różnych zaangażowanych podmiotów, co zakłada, że przetwarzanych jest jak najmniej danych osobowych. W jak największym zakresie architektura aplikacji i systemów powinna być zaprojektowana w taki sposób, aby gromadzone były jedynie te dane osobowe, które są ściśle potrzebne do realizacji celów, które należy osiągnąć.

35.

Jeżeli dane osobowe nie są konieczne lub są konieczne jedynie na wstępnym etapie przetwarzania, nie powinny być gromadzone lub powinno się je jak najszybciej uczynić anonimowymi. Jest zatem szczególnie ważne, aby nie tylko ocenić konieczność gromadzenia danych, ale także konieczność ich zatrzymywania w różnych systemach. Należy dla poszczególnych podmiotów w łańcuchu usług określić konkretne limity czasowe przechowywania danych osobowych; powinny one być zróżnicowane stosownie do rodzaju danych i celu, dla którego zostały zgromadzone (20). W rezultacie, jeżeli przechowywanie danych nie jest już potrzebne do osiągnięcia celów, dla których zostały zgromadzone lub następnie przetworzone, powinny one stać się anonimowe, tj. nie powinny więcej wiązać się z zidentyfikowaną lub dającą się zidentyfikować osobą.

36.

Projekt architektury systemów i procedury wymiany danych powinien wspierać przetwarzanie jak najmniejszych ilości danych osobowych. W tym względzie należy uwzględnić wszystkie etapy przetwarzania i wszystkie podmioty w łańcuchu świadczenia usług ITS. Niektóre dane mogą być wymieniane i przetwarzane na zasadzie anonimowości, natomiast inne dane, nawet jeżeli są wymieniane jako niezidentyfikowane, mogą być połączone z danymi dotyczącymi zidentyfikowanych osób i dlatego stanowią dane osobowe w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 95/46/WE (21). W związku z celami, dla których ITS będą używane, trudne wydaje się zapewnienie przetwarzania dużych ilości danych zgromadzonych za pośrednictwem ITS na zasadzie anonimowości, skoro w pewnym momencie do konkretnych celów, takich jak fakturowanie, potrzebna będzie tożsamość danej osoby. Skutkowałoby to co najmniej koniecznością podjęcia specjalnych – technicznych, organizacyjnych i prawnych – środków, aby zapewnić anonimowość w niektórych dziedzinach.

37.

Interoperacyjność aplikacji i systemów jest kluczowym elementem udanego wdrożenia ITS. Przeprowadzone zostaną prace na rzecz harmonizacji, dzięki którym określone zostaną techniczne specyfikacje interfejsów, które należy włączyć do aplikacji i systemów, tak aby mogły one działać wspólnie z innymi aplikacjami wbudowanymi w innych środkach lub systemach transportu. Interoperacyjność systemów pomoże ułatwić świadczenie różnych usług i przyczyni się do zapewnienia ich ciągłości w całej Europie, stwarza jednakże pewną liczbę zagrożeń z perspektywy ochrony danych, takich jak ryzyko niewłaściwego użycia lub nadużycia danych. Każde wzajemne połączenie baz danych powinno nastąpić z właściwym poszanowaniem zasad ochrony danych (22) i praktycznych gwarancji w zakresie bezpieczeństwa (zob. również sekcja III.1.c).

38.

Zasada jakości danych przytoczona w art. 6 lit. d) dyrektywy 95/46/WE jest szczególnie istotna w kontekście interoperacyjności aplikacji i systemów. Techniczne specyfikacje, które należy zdefiniować do celów budowy interfejsów, powinny zapewniać dokładność danych, które zostaną uzyskane w wyniku wzajemnego połączenia aplikacji i systemów.

39.

W związku z tym, że interoperacyjność systemów ułatwi wzajemne połączenie baz danych i powiązanie danych do dalszych celów, EIOD podkreśla, że każde wzajemne połączenie powinno być nawiązywane ze szczególnym uwzględnieniem zasady ograniczenia do celu zawartej w art. 6 ust. 1 lit. b) dyrektywy 95/46/WE. Szczególnie ważne jest, aby projekt architektury systemów ITS zapobiegał jakiemukolwiek dalszemu użyciu danych do innych celów niż te, dla których zostały zgromadzone. W systemie muszą być wbudowane odpowiednie zabezpieczenia, tak aby zapobiegać niewłaściwemu użyciu, niedozwolonemu ujawnieniu lub dostępowi, jak również skutkom ubocznym działania urządzeń. Na przykład, należy wprowadzić wystarczające zabezpieczenia, tak aby nieuprawnione strony trzecie nie miały dostępu do urządzeń przenośnych i aby urządzenia te nie były używane do identyfikowania i śledzenia ludzi do celów innych niż cele systemu.

40.

Jeżeli chodzi o zasadność samego wzajemnego połączenia, będzie ono musiało być oceniane w poszczególnych przypadkach przy uwzględnieniu charakteru danych, które są udostępniane i wymieniane za pośrednictwem systemów, oraz celów, dla których są pierwotnie używane.

41.

Bezpieczeństwo danych osobowych jest kluczowym elementem wdrażania ITS. EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że bezpieczeństwo jest wyraźnie wspomniane w planie działania i we wniosku dotyczącym dyrektywy. Bezpieczeństwo powinno być przewidziane nie tylko podczas działania urządzeń ITS (w systemach zainstalowanych w pojazdach i w komunikacyjnym protokole transportowym), ale również poza czasem działania tych urządzeń – w bazach danych, w których dane są przetwarzane lub przechowywane. Na wszystkich etapach przetwarzania należy zdefiniować odpowiednie techniczne, administracyjne i organizacyjne wymogi, które zapewnią odpowiedni poziom bezpieczeństwa zgodnie z art. 16 i 17 dyrektywy 95/46/WE (jak również art. 4 i 5 dyrektywy 2002/58/WE, w stosownych przypadkach).

42.

Definicja odpowiednich środków bezpieczeństwa powinna być sporządzana wyłącznie po uważnej ocenie szczególnych celów, dla których ITS będą używane, i warunków przetwarzania. W tym względzie EIOD zaleca, aby ocenę skutków dla prywatności i ochrony danych przeprowadzić w związku z konkretnymi sektorami lub celami użycia (np. systemy ITS związane z bezpieczeństwem, systemy zarządzania transportem towarowym itd.). Przeprowadzenie oceny skutków dla prywatności i ochrony danych oraz użycie najlepszych dostępnych technik w odniesieniu do prywatności i ochrony danych przyczyni się do zdefiniowania najodpowiedniejszych środków bezpieczeństwa właściwych dla konkretnego przetwarzania.

43.

Dalsza harmonizacja warunków wdrażania usług ITS jest konieczna na szczeblu UE, aby zapobiegać rozbieżnościom we wdrażaniu tych usług. W tym względzie EIOD chciałby poniżej zwrócić uwagę na dwie kwestie, które szczególnie wymagają dalszych rozważań z perspektywy prywatności i ochrony danych:

44.

Wdrażanie ITS będzie wspierać rozwój aplikacji służących śledzeniu ruchu i pochodzenia towarów i pozwoli na wdrażanie komercyjnych i publicznych usług dotyczących lokalizowania. Usługi te będą polegać na użyciu technologii takich jak nawigacja satelitarna i identyfikatory RFID (23). Nawigacja, systemy śledzenia ruchu i pochodzenia mają być w zamierzeniu używane do różnych celów, takich jak zdalne monitorowanie pojazdów i ładunku na trasie (np. w przypadku transportu towarów niebezpiecznych lub żywych zwierząt), fakturowanie pojazdów w oparciu o różne parametry, w tym przebyta odległość i pora dnia (np. opłaty drogowe, elektroniczne systemy opłat drogowych) oraz monitoring kierowców do celów egzekwowania, na przykład przez sprawdzanie czasu jazdy (za pomocą cyfrowych tachografów) i nakładanie kar (za pomocą elektronicznej identyfikacji pojazdów).

45.

Użycie technologii lokalizacyjnych w szczególny sposób ingeruje w prywatność, ponieważ pozwala na śledzenie kierowców i gromadzenie różnych danych związanych z nawykami w zakresie kierowania pojazdami. Jak podkreślono na forum grupy roboczej art. 29 (24), przetwarzanie danych lokalizacyjnych jest szczególnie wrażliwą kwestią obejmującą główny problem związany ze swobodą anonimowego przemieszczania się i wymaga wdrożenia szczególnych gwarancji, tak aby zapobiegać nadzorowi osób i niewłaściwemu użyciu danych.

46.

EIOD podkreśla, że użycie narzędzi lokalizacyjnych musi być prawomocne, tj. oparte na właściwej podstawie prawnej do jasnych i uprawnionych celów, i proporcjonalne do celów, które mają być osiągnięte. Prawne uzasadnienie podejmowanego przetwarzania danych będzie w dużej mierze zależeć od sposobu i celów używania narzędzi lokalizacyjnych. Jak grupa robocza art. 29 podkreśliła w opinii w sprawie eCall, „z perspektywy ochrony danych nie byłoby do przyjęcia, by urządzenia te były na stałe połączone i w związku z tym pojazdy były na stałe możliwe do wyśledzenia z myślą o ewentualnej aktywacji urządzeń eCall” (25). Dlatego ważne jest, aby doprecyzować konkretne okoliczności, w których pojazd będzie śledzony, oraz wpływ na użytkownika. W każdym wypadku użycie urządzeń lokalizacyjnych powinno być uzasadnione uprawnioną potrzebą (np. monitorowaniem transportu towarów) i ściśle ograniczone do tego, co jest potrzebne do tego celu. Dlatego ważne jest, aby dokładnie określić, jakie dane lokalizacyjne będą gromadzone, gdzie będą przechowywane i jak długo będą trzymane, z kim i do jakich celów będą wymieniane, oraz aby podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu uniknięcia niewłaściwego użycia lub nadużycia danych.

47.

Ponadto przetwarzanie danych lokalizacyjnych odnoszących się do użytkowników publicznych sieci komunikacyjnych lub publicznie dostępnych elektronicznych usług komunikacyjnych jest ściśle regulowane w art. 9 dyrektywy 2002/58/WE. Wymaga to zwłaszcza, aby przetwarzanie danych dotyczących lokalizacji było przeprowadzane na zasadzie anonimowości lub za zgodą użytkownika. Oznacza to, że użytkownicy, zanim zgodzą się na użycie narzędzia lokalizacyjnego, muszą otrzymać odpowiednie informacje, w tym dotyczące rodzaju przetwarzanych danych dotyczących lokalizacji, celów i czasu trwania przetwarzania oraz tego, czy dane zostaną przekazane stronie trzeciej do celu świadczenia usługi stanowiącej wartość dodaną. Użytkownicy muszą mieć możliwość, w prosty sposób i bezpłatnie, tymczasowej odmowy przetwarzania danych dotyczących lokalizacji w odniesieniu do każdego połączenia do sieci lub każdej transmisji komunikatu. Przetwarzanie danych dotyczących lokalizacji powinno być ściśle ograniczone do osób działających z upoważnienia dostawcy publicznej sieci komunikacyjnej lub publicznie dostępnej usługi komunikacyjnej lub trzeciej strony świadczącej usługę stanowiącą wartość dodaną.

48.

Należy przyjąć dodatkowe gwarancje, gdy dane dotyczące lokalizacji są zbierane z pojazdów, które są używane podczas działalności zawodowej, aby zapobiec używaniu technologii lokalizacyjnej do niewłaściwego monitorowania pracowników. W każdym przypadku przetwarzanie powinno być ograniczone do zbierania danych dotyczących lokalizacji podczas czasu pracy – pracownicy powinni mieć zatem możliwość wyłączenia funkcji lokalizacyjnej poza godzinami pracy lub w momencie używania pojazdu do prywatnych celów.

49.

Istnieje ryzyko, że strony trzecie (takie jak przedsiębiorstwa ubezpieczeniowe, pracodawcy i organy ścigania) będą wymagać dostępu do danych zebranych za pośrednictwem systemów nawigacji i śledzenia do uprawnionych i określonych celów (takich jak śledzenie towarów, elektroniczne uiszczanie opłat itd.), aby wykorzystać je do drugorzędnych celów, takich jak sprawdzanie czasu jazdy i okresów odpoczynku lub weryfikacja zgodności z przepisami drogowymi i nakładanie kar. Co do zasady dostęp do danych do celów drugorzędnych nie jest dozwolony, jeżeli dostęp ten służy celom, które są niekompatybilne z celami, dla których dane zostały zgromadzone. Dostęp może być dozwolony na zasadzie odstępstwa od tej zasady, jedynie jeżeli warunki tego dostępu spełniają ścisłe wymogi art. 13 dyrektywy 95/46/WE. W rezultacie każdy dostęp do danych dotyczących lokalizacji dla stron trzecich powinien być udzielany zgodnie z prawem i w sposób przejrzysty na podstawie środka prawnego, który określa odpowiednie procedury i warunki dostępu do danych do konkretnych celów oraz który przewiduje odpowiednie gwarancje osobom zgodnie z dalszymi celami, dla których ich dane mogłyby być użyte.

50.

Nie jest jeszcze jasne, kto będzie administratorem danych na każdym etapie przetwarzania. W wielu wypadkach dostawcy usług ITS będą prawdopodobnie administratorami danych sami w odniesieniu do danych osobowych przetwarzanych do celów świadczenia ich własnych usług ITS albo wspólnie, w przypadku gdy przetwarzanie jest przeprowadzane wraz z innymi administratorami danych. Rola i zadania wypełniane przez operatorów zaangażowanych w ITS w różnym charakterze, jako administratorzy danych lub przetwórcy danych, są jasno określone w odniesieniu do każdego etapu przetwarzania (np. operatorzy komunikacyjni dostarczający usługi komunikacyjne, a także usługi ITS).

51.

Osoby te działające jako administratorzy danych są odpowiedzialne (26) za zapewnienie zgodności systemów i usług ze wszystkimi obowiązkami dotyczącymi ochrony danych, w szczególności za wdrażanie systemów, które zakładają „poszanowanie prywatności od samego początku”, które przestrzegają jakości danych i zasad ograniczenia do celu oraz gwarantują odpowiedni poziom bezpieczeństwa danych, jak opisano w III.1.

52.

Administratorzy danych będą musieli dopilnować, aby obowiązywały odpowiednie gwarancje na wszystkich szczeblach łańcucha podmiotów zaangażowanych we wdrażanie ITS. Będzie to zwłaszcza wymagać, aby zawarli oni odpowiednie umowy ze wszystkimi podmiotami zaangażowanymi w wymianę i przetwarzanie danych, co powinno zapewnić odpowiednie gwarancje ochrony danych (w szczególności w odniesieniu do art. 16 i 17 dyrektywy 95/46/WE oraz art. 4 i 5 dyrektywy 2002/58/WE). Ważne jest, aby odnotować, że podczas gdy z perspektywy ochrony danych administratorzy danych muszą zapewniać ochronę danych na wszystkich etapach przetwarzania, to pozostają oni odpowiedzialni za przetwarzanie i nie mogą wyłączyć tej odpowiedzialności umową.

53.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje zaproponowany plan wdrażania ITS przekazany przez Komisję, którego celem jest zharmonizowanie przetwarzania danych w całej Europie, tak aby ułatwić świadczenie usług ITS, i w którym ochrona danych jest określona jako podstawowy warunek właściwego wdrażania ITS w Europie.

54.

EIOD odnotowuje fakt, że proponowana dyrektywa wyznacza ogólne ramy, które przywołują pewne problemy związane z prywatnością i ochroną danych, którymi należy się dalej zająć na szczeblu UE i krajowym:

55.

EIOD zaleca, aby zmienić art. 6 wniosku zgodnie z dyrektywą 95/46/WE, w sposób następujący:

56.

EIOD zaleca ponadto, by w motywach wniosku zawrzeć odniesienie do niniejszej konsultacji.

57.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, EIOD zaleca, aby organy ochrony danych, w szczególności za pośrednictwem grupy roboczej art. 29, oraz EIOD byli ściśle zaangażowani w inicjatywy związane z wdrażaniem ITS oraz by konsultowano się z nimi na dostatecznie wczesnym etapie rozwoju odpowiednich środków.

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/16

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/20

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32010M5768 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/20

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32010M5771 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/21

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/22

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/23

Data przyjęcia decyzji

:

7 października 2009 r.

Numer sprawy

:

55120

Państwo EFTA

:

Norwegia

Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)

:

Domniemana pomoc przyznana w związku ze sprzedażą udziałów w przedsiębiorstwie Youngstorget 2 AS.

Rodzaj środka pomocy

:

Środek nie stanowi pomocy państwa

Sektory gospodarki

:

Zarządzanie własnością handlową

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc

:

Inne informacje

:

—

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/24

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N105 04/92

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/27

1.

W dniu 17 lutego 2010 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo HAVI Global Logistics GmbH („HAVI”, Niemcy), należące do HAVI Group LP (Stany Zjednoczone), oraz przedsiębiorstwo McKey Luxembourg S.à.r.l („KeyLux”, Luksemburg), należące do Keystone Group (Stany Zjednoczone), przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem STI Freight Management GmbH („STI Freight”, Niemcy) w drodze zakupu udziałów w nowo utworzonej spółce będącej wspólnym przedsiębiorcą.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.5554 – HAVI/KeyLux/STI Freight JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

25.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/28