30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/1

Zmieniony kodeks postępowania wspierającego skuteczne wprowadzanie w życie Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych

2009/C 322/01

RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, ZEBRANI W RADZIE,

UWZGLĘDNIAJĄC Konwencję z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (zwaną dalej „konwencją arbitrażową”),

UZNAJĄC potrzebę zarówno państw członkowskich, jako Umawiających się Państw konwencji arbitrażowej, jak i podatników posiadania bardziej szczegółowych zasad skutecznego wprowadzania w życie konwencji arbitrażowej,

PRZYJMUJĄC DO WIADOMOŚCI komunikat Komisji z dnia 14 września 2009 r. w sprawie prac Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych (ang. „Joint Transfer Pricing Forum”, JTPF) w okresie od marca 2007 roku do marca 2009 roku, oparty na sprawozdaniach JTPF na temat kar i cen transferowych oraz na temat interpretacji niektórych postanowień konwencji arbitrażowej,

PODKREŚLAJĄC, że niniejszy kodeks postępowania stanowi polityczne zobowiązanie i nie wpływa na prawa i zobowiązania państw członkowskich, ani na odpowiednie zakresy kompetencji państw członkowskich i Unii Europejskiej wynikające z Traktatu o Unii Europejskie i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

UZNAJĄC, że wprowadzenie w życie niniejszego kodeksu postępowania nie powinno stanowić przeszkody dla poszukiwania rozwiązań na poziomie bardziej globalnym,

PRZYJMUJĄC DO WIADOMOŚCI wnioski zamieszczone w sprawozdaniu JTPF na temat kar,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZYM NASTĘPUJĄCY ZMIENIONY KODEKS POSTĘPOWANIA:

Bez uszczerbku dla odpowiednich zakresów kompetencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, niniejszy zmieniony kodeks postępowania dotyczy wprowadzenia w życie konwencji arbitrażowej oraz niektórych powiązanych zagadnień dotyczących procedur wzajemnego porozumienia w ramach umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy państwami członkowskimi.

1. Zakres konwencji arbitrażowej

1.1. Ceny transferowe w sprawach trójstronnych w UE

Do celów niniejszego kodeksu postępowania sprawa trójstronna w UE ma miejsce, kiedy na pierwszym etapie procedury przewidzianej w konwencji arbitrażowej dwa właściwe organy UE nie są w stanie w pełni rozwiązać żadnego problemu podwójnego opodatkowania pojawiającego się w sprawie cen transferowych przy użyciu zasady ceny rynkowej, ponieważ przedsiębiorstwo powiązane mające siedzibę w innym państwie członkowskim (innych państwach członkowskich) i wskazane przez oba właściwe organy UE (w oparciu o dowody uzyskane w wyniku analizy porównawczej obejmującej analizę funkcjonalną i inne powiązane elementy faktyczne) w znaczny sposób przyczyniło się do osiągnięcia wyniku będącego skutkiem złamania zasady ceny rynkowej podczas serii odnośnych transakcji lub w ramach powiązań handlowych/finansowych oraz jest postrzegane jako takie przez podatnika, który podlega podwójnemu opodatkowaniu i który wnosi o zastosowanie postanowień konwencji arbitrażowej.

b)	Zakres konwencji arbitrażowej obejmuje wszystkie transakcje w UE związane ze sprawami trójstronnymi między państwami członkowskimi.

1.2. Niedostateczna kapitalizacja (1)

W konwencji arbitrażowej dokonano wyraźnego odniesienia do zysków pochodzących z powiązań handlowych i finansowych, ale nie uwzględniono w niej rozróżnienia na różne rodzaje zysku. Należy zatem uznać, że korekty zysków wynikające z powiązań finansowych, w tym pożyczek i ich warunków, oparte na zasadzie ceny rynkowej, wchodzą w zakres konwencji arbitrażowej.

2. Dopuszczalność sprawy

Na podstawie art. 18 konwencji arbitrażowej zaleca się, by państwa członkowskie uznawały, że sprawa jest objęta konwencją arbitrażową, jeżeli wniosek złożony jest w odpowiednim terminie po dacie wejścia w życie decyzji o przystąpieniu nowych państw członkowskich do konwencji arbitrażowej, nawet jeśli korekta odnosi się do wcześniejszych lat podatkowych.

3. Surowe kary

Z racji tego, że art. 8 ust. 1 przewiduje możliwość odmowy dostępu do konwencji arbitrażowej z uwagi na nałożenie surowej kary, oraz uwzględniając praktyczne doświadczenia zdobyte od 1995 roku, zaleca się, by państwa członkowskie sprecyzowały lub zmieniły swoje jednostronne deklaracje zamieszczone w załączniku do konwencji arbitrażowej, aby lepiej odzwierciedlić fakt, że surową karę należy stosować tylko w wyjątkowych przypadkach, takich jak np. oszustwa podatkowe.

4. Początek biegu trzyletniego okresu (termin przedłożenia sprawy zgodnie z art. 6 ust. 1 konwencji arbitrażowej)

Termin „pierwszego zawiadomienia o ustaleniu wysokości podatku lub równoważnego dokumentu, których skutkiem lub prawdopodobnym skutkiem jest podwójne opodatkowanie w rozumieniu art. 1 konwencji arbitrażowej, np. z powodu korekty cen transferowych” (2) uznaje się za początek biegu trzyletniego okresu.

Jeśli chodzi o przypadki stosowania cen transferowych, zaleca się, by państwa członkowskie stosowały tę definicję również dla określania okresu trzyletniego przewidzianego w art. 25 ust. 1 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, wprowadzonym w życie w umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy państwami członkowskimi.

5. Początek biegu okresu dwuletniego (art. 7 ust. 1 konwencji arbitrażowej)

Do celów art. 7 ust. 1 konwencji arbitrażowej, sprawa będzie uważana za wniesioną zgodnie z art. 6 ust. 1, jeżeli podatnik przedstawi:

(i)	dane identyfikacyjne (takie jak nazwa, adres, numer identyfikacji podatkowej) składającego wniosek przedsiębiorstwa państwa członkowskiego oraz innych stron, których te transakcje dotyczą;

(ii)	szczegółowe informacje dotyczące istotnych faktów i okoliczności sprawy (wraz ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi powiązań pomiędzy tym przedsiębiorstwem a innymi stronami, których te transakcje dotyczą);

(iii)

dane identyfikujące odpowiednie okresy rozliczeniowe;

(iv)	kopie zawiadomień o ustaleniu wysokości podatku, sprawozdania z audytu podatkowego lub równoważnego dokumentu wskazującego na domniemane podwójne opodatkowanie;

(v)	szczegółowe informacje dotyczące wszelkich procedur odwoławczych i sądowych wszczętych przez przedsiębiorstwo lub przez inne strony, których te transakcje dotyczą, oraz wszelkich decyzji sądowych w tej sprawie;

(vi)	wyjaśnienie przedsiębiorstwa, dlaczego uważa ono, że zasady określone w art. 4 konwencji arbitrażowej nie zostały zastosowane;

(vii)

zobowiązanie, że przedsiębiorstwo odpowie w możliwie najpełniejszym zakresie i możliwie najszybciej na wszelkie rozsądne i stosowne żądania właściwego organu oraz udostępni odpowiednią dokumentację właściwym organom; oraz

(viii)

wszelkie szczególne informacje dodatkowe, których właściwy organ zażąda w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania wniosku podatnika.

Okres dwuletni rozpoczyna się z najpóźniejszą z poniższych dat:

(i)	z datą zawiadomienia o ustaleniu wysokości podatku, tzn. ostatecznej decyzji administracji podatkowej w sprawie dodatkowego dochodu lub decyzji równoważnej;

(ii)	z datą otrzymania przez właściwy organ wniosku i podstawowych informacji, o których mowa w lit. a).

6. Procedury wzajemnego porozumienia zgodnie z konwencją arbitrażową

6.1. Przepisy ogólne

a)	Zasada ceny rynkowej będzie stosowana, zgodnie z zaleceniami OECD, bez względu na bezpośrednie konsekwencje podatkowe dla któregokolwiek państwa członkowskiego.

b)	Sprawy będą rozstrzygane jak najszybciej z uwzględnieniem złożoności poszczególnych przypadków.

c)	Pod uwagę brane będą wszelkie odpowiednie środki osiągnięcia wzajemnego porozumienia w możliwie najkrótszym czasie, włącznie z bezpośrednimi spotkaniami. W stosownych przypadkach, przedsiębiorstwo zostanie wezwane do przedstawienia sprawy swojemu właściwemu organowi.

Biorąc pod uwagę przepisy niniejszego kodeksu postępowania, wzajemne porozumienie powinno zostać osiągnięte w ciągu dwóch lat od daty, gdy sprawa została po raz pierwszy przedłożona jednemu z właściwych organów zgodnie z pkt 5 lit. b) niniejszego kodeksu postępowania. Uznaje się jednak, że w niektórych sytuacjach (np. kiedy sprawa jest bliska rozwiązania, w przypadku wyjątkowo skomplikowanych transakcji lub w przypadku spraw trójstronnych) odpowiednie może być zastosowanie art. 7 ust. 4 konwencji arbitrażowej (w którym przewidziano możliwość przedłużenia terminów) w celu uzgodnienia krótkoterminowego przedłużenia.

e)	Procedura wzajemnego porozumienia nie powinna wiązać się z żadnymi nieodpowiednimi lub nadmiernymi kosztami przestrzegania przepisów dla osoby, która o nią występuje, ani dla żadnej innej osoby zaangażowanej w tę sprawę.

6.2. Ceny transferowe w sprawach trójstronnych w UE

Z chwilą uzgodnienia przez właściwe organy państw członkowskich, że rozpatrywaną sprawę należy uznać za sprawę trójstronną w UE, organy te powinny natychmiast zaprosić inny właściwy organ (inne właściwe organy) w UE do wzięcia udziału w postępowaniu i rozmowach w charakterze obserwatora (obserwatorów) lub aktywnego podmiotu (aktywnych podmiotów) oraz wspólnego uzgodnienia preferowanego podejścia. Należy więc udostępnić wszystkie informacje innemu właściwemu organowi (innym właściwym organom) w UE, na przykład w drodze wymiany informacji. Należy zwrócić się do innego właściwego organu (innych właściwych organów) o potwierdzenie rzeczywistego lub ewentualnego udziału „ich” podatnika (podatników).

Zainteresowane właściwe organy mogą przyjąć jedno z następujących podejść w celu rozwiązania – w ramach konwencji arbitrażowej – kwestii dotyczących podwójnego opodatkowania w sprawach trójstronnych w UE:

(i)	właściwe organy mogą podjąć decyzję o przyjęciu podejścia wielostronnego (natychmiastowy i pełen udział wszystkich zaangażowanych właściwych organów); lub

(ii)

właściwe organy mogą podjąć decyzję o rozpoczęciu procedury dwustronnej, gdzie dwiema stronami są właściwe organy, które wskazały (w oparciu o analizę porównawczą obejmującą analizę funkcjonalną i inne powiązane elementy faktyczne) przedsiębiorstwo powiązane mające siedzibę w innym państwie członkowskim, które w znaczny sposób przyczyniło się do osiągnięcia wyniku będącego skutkiem złamania zasady ceny rynkowej podczas serii odnośnych transakcji lub w ramach powiązań handlowych/finansowych, i które powinny zwrócić się do innego właściwego organu (innych właściwych organów) w UE o wzięcie udziału w rozmowach dotyczących procedury wzajemnego porozumienia w charakterze obserwatora (obserwatorów); lub

(iii)

właściwe organy mogą podjąć decyzję o rozpoczęciu więcej niż jednej procedury dwustronnej jednocześnie i powinny zwrócić się do innego właściwego organu (innych właściwych organów) w UE o wzięcie udziału w odnośnych rozmowach dotyczących procedury wzajemnego porozumienia w charakterze obserwatora (obserwatorów).

Zaleca się, by w celu rozwiązywania tego rodzaju przypadków podwójnego opodatkowania państwa członkowskie stosowały procedurę wielostronną. Powinno to jednak zawsze zostać uzgodnione przez wszystkie właściwe organy, w oparciu o konkretne fakty i okoliczności dotyczące danej sprawy. Jeżeli podejście wielostronne nie jest możliwe i rozpoczęto dwie lub więcej równoległych procedur dwustronnych, wszystkie odpowiednie właściwe organy powinny wziąć udział w pierwszym etapie procedury przewidzianej w konwencji arbitrażowej jako Umawiające się Państwa na wstępnym etapie stosowania konwencji arbitrażowej albo jako obserwatorzy.

Status obserwatora może się zmienić na status zainteresowanego podmiotu w zależności od przebiegu rozmów i od przedstawionego materiału dowodowego. Jeżeli inny właściwy organ (inne właściwe organy) pragnie (pragną) wziąć udział w drugim etapie (arbitraż), musi (muszą) przyjąć status zainteresowanego podmiotu (zainteresowanych podmiotów).

Fakt, że inny właściwy organ (inne właściwe organy) w UE pozostaje (pozostają) w trakcie rozmów tylko obserwatorem (obserwatorami), nie ma to żadnych skutków dla stosowania postanowień konwencji arbitrażowej (np. kwestie terminów i kwestie proceduralne).

Udział w charakterze obserwatora (obserwatorów) nie wiąże innego właściwego organu (innych właściwych organów) ostatecznym wynikiem procedury przewidzianej w konwencji arbitrażowej.

W trakcie trwania procedury wszelka wymiana informacji musi być zgodna ze standardowymi wymogami i procedurami prawnymi i administracyjnymi.

Podatnik (podatnicy) powinien (powinni) jak najszybciej poinformować odnośną administrację podatkową (odnośne administracje podatkowe) o tym, że w sprawę zaangażowana może być inna strona (inne strony) z innego państwa członkowskiego (innych państw członkowskich). Po złożeniu takiego powiadomienia należy w odpowiednim terminie przedstawić wszystkie stosowne fakty i towarzyszącą dokumentację. Przyjęcie takiego podejścia nie tylko zapewni szybsze rozstrzygnięcie, lecz zapobiegnie również sytuacji, w której nie można rozwiązać kwestii związanych z podwójnym opodatkowaniem ze względu na różne terminy proceduralne obwiązujące w państwach członkowskich.

6.3. Praktyczne działanie i przejrzystość

W celu zminimalizowania kosztów i opóźnień spowodowanych tłumaczeniem, procedura wzajemnego porozumienia, w szczególności wymiana stanowisk, powinna być prowadzona we wspólnym języku roboczym lub w inny sposób mający ten sam skutek, jeżeli właściwe organy mogą osiągnąć porozumienie w trybie dwustronnym (lub wielostronnym).

b)	Przedsiębiorstwo występujące o zastosowanie procedury wzajemnego porozumienia będzie informowane przez właściwy organ, do którego zwróciło się z takim wnioskiem, o wszelkich istotnych zmianach, które mają na niego wpływ w czasie trwania tej procedury.

c)	Zapewniona zostanie poufność informacji dotyczących każdej osoby, która jest chroniona na mocy dwustronnych umów podatkowych lub na mocy prawa państwa członkowskiego.

Właściwy organ potwierdzi otrzymanie wniosku podatnika o rozpoczęcie procedury wzajemnego porozumienia w ciągu jednego miesiąca od otrzymania tego wniosku i jednocześnie poinformuje właściwy organ (właściwe organy) drugiego państwa członkowskiego (pozostałych państw członkowskich) zaangażowanego (zaangażowanych) w tę sprawę, poprzez załączenie kopii wniosku podatnika.

Jeżeli właściwy organ uważa, że przedsiębiorstwo nie przedstawiło podstawowych informacji niezbędnych do rozpoczęcia procedury wzajemnego porozumienia zgodnie z pkt 5 lit. a), zwróci się do przedsiębiorstwa, w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania wniosku, o przedstawienie szczególnych informacji dodatkowych, jakie są mu potrzebne.

Państwa członkowskie zobowiązują się do tego, że właściwy organ udzieli odpowiedzi przedsiębiorstwu składającemu wniosek w jednej z następujących form:

(i)	jeżeli właściwy organ nie daje wiary temu, że zyski przedsiębiorstwa zostały lub prawdopodobnie zostaną włączone do zysków przedsiębiorstwa w innym państwie członkowskim, poinformuje to przedsiębiorstwo o swoich wątpliwościach i wezwie je do złożenia dalszych wyjaśnień;

(ii)	jeżeli właściwy organ uzna wniosek za uzasadniony i sam może zaproponować satysfakcjonujące rozwiązanie, poinformuje o tym przedsiębiorstwo i dokona możliwie szybko niezbędnych korekt lub zezwoli na odpowiednio uzasadnione ulgi;

(iii)

jeżeli właściwy organ uzna wniosek za uzasadniony, ale nie jest w stanie samodzielnie znaleźć satysfakcjonującego rozwiązania, poinformuje przedsiębiorstwo o tym, że będzie poszukiwać rozwiązania sprawy w drodze wzajemnego porozumienia z właściwym organem dowolnego innego zainteresowanego państwa członkowskiego.

Jeżeli właściwy organ jest zdania, że wniosek jest uzasadniony, powinien rozpocząć procedurę wzajemnego porozumienia, informując właściwy organ (właściwe organy) drugiego państwa członkowskiego (pozostałych państw członkowskich) o swojej decyzji i załączając kopie dokumentów z informacjami określonymi w pkt 5 lit. a) niniejszego kodeksu postępowania. Jednocześnie poinformuje on osobę, która powołała się na konwencję arbitrażową o tym, że wszczął procedurę wzajemnego porozumienia. Właściwy organ wszczynający procedurę wzajemnego porozumienia informuje również – na podstawie dostępnych mu informacji – właściwy organ (właściwe organy) drugiego państwa członkowskiego (pozostałych państw członkowskich) oraz osobę, która złożyła wniosek, o tym, czy sprawa została wniesiona w terminie określonym w art. 6 ust. 1 konwencji arbitrażowej oraz o początku okresu dwuletniego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 konwencji arbitrażowej.

6.4. Wymiana stanowisk

W przypadku wszczęcia procedury wzajemnego porozumienia państwa członkowskie zobowiązują się do tego, by właściwy organ kraju, w którym dokonano ustalenia wysokości podatku, tzn. w którym administracja podatkowa podjęła lub zamierza podjąć ostateczną decyzję w sprawie dochodu lub decyzję jej równoważną, która zawiera korektę prowadzącą lub mogącą prowadzić do podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1 konwencji arbitrażowej, przekazał swoje stanowisko właściwemu organowi (właściwym organom) drugiego państwa członkowskiego (pozostałych państw członkowskich) zaangażowanego (zaangażowanych) w daną sprawę, określając:

(i)	sprawę wniesioną przez osobę, która złożyła wniosek;

(ii)	swoją opinię na temat istoty sprawy, np. uzasadnienie dlaczego uważa, że doszło lub może dojść do podwójnego opodatkowania;

(iii)

w jaki sposób sprawa może zostać rozwiązana w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania, włącznie z pełnym wyjaśnieniem zaproponowanego rozwiązania.

b)	Stanowisko będzie zawierało pełne uzasadnienie naliczenia lub korekty; będzie mu towarzyszyć podstawowa dokumentacja potwierdzająca stanowisko właściwego organu oraz wykaz wszystkich innych dokumentów wykorzystanych do celów korekty.

Stanowisko zostanie przesłane właściwemu organowi (właściwym organom) drugiego państwa członkowskiego (pozostałych państw członkowskich) zaangażowanego (zaangażowanych) w daną sprawę jak najszybciej, z uwzględnieniem złożoności danej sprawy i nie później niż cztery miesiące od najpóźniejszej z poniższych dat:

(i)	daty zawiadomienia o ustaleniu wysokości podatku, tzn. ostatecznej decyzji administracji podatkowej w sprawie dodatkowego dochodu lub decyzji jej równoważnej;

(ii)	daty otrzymania przez właściwy organ wniosku i podstawowych informacji, o których mowa w pkt 5 lit. a).

W przypadku gdy właściwy organ kraju, w którym nie dokonano ustalenia wysokości podatku lub nie podjęto równoważnej decyzji ani nie zamierza się tego uczynić, co prowadzi lub może prowadzić do podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1 konwencji arbitrażowej, np. z powodu korekty cen transferowych, otrzyma stanowisko od innego właściwego organu, państwa członkowskie zobowiązują się do tego, by organ ten udzielił odpowiedzi jak najszybciej, z uwzględnieniem złożoności konkretnej sprawy, i nie później niż sześć miesięcy po otrzymaniu tego stanowiska.

Odpowiedź powinna zostać sporządzona w jednej z dwóch form:

(i)	jeżeli właściwy organ uważa, że miało lub może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, i jeżeli zgadza się z rozwiązaniem zaproponowanym w stanowisku, poinformuje o tym właściwy organ (właściwe organy) drugiej strony oraz jak najszybciej dokona odpowiednich korekt lub udzieli odpowiednich ulg;

(ii)

jeżeli właściwy organ nie uważa, że miało lub może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, lub nie zgadza się z rozwiązaniem zaproponowanym w stanowisku, przekaże swoje stanowisko właściwemu organowi (właściwym organom) drugiej strony, wyjaśniając powody i proponując orientacyjny termin rozpatrzenia sprawy przy uwzględnieniu stopnia jej złożoności. Propozycja taka będzie zawierała, w stosownych przypadkach, datę bezpośredniego spotkania, które powinno się odbyć nie później niż 18 miesięcy od najpóźniejszej z poniższych dat:

aa)	daty zawiadomienia o ustaleniu wysokości podatku, tzn. ostatecznej decyzji administracji podatkowej w sprawie dodatkowego dochodu lub decyzji jej równoważnej;

bb)	daty otrzymania przez właściwy organ wniosku i podstawowych informacji, o których mowa w pkt 5 lit. a).

Państwa członkowskie podejmą przy tym wszelkie stosowne działania, aby w miarę możliwości przyspieszyć wszystkie procedury. W tym celu państwa członkowskie powinny przewidzieć organizowanie regularnych, odbywających się co najmniej raz w roku, bezpośrednich spotkań z udziałem ich właściwych organów w celu przedyskutowania toczących się procedur wzajemnego porozumienia (przy założeniu, że liczba spraw uzasadnia takie regularne spotkania).

6.5. Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy państwami członkowskimi

W przypadkach stosowania cen transferowych zaleca się, aby państwa członkowskie stosowały przepisy pkt 1, 2 i 3 również do procedur wzajemnego porozumienia wszczętych zgodnie z art. 25 ust. 1 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, wprowadzonym w życie w umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy państwami członkowskimi.

7. Postępowanie w trakcie drugiej fazy konwencji arbitrażowej

7.1. Wykaz niezależnych ekspertów

Państwa członkowskie zobowiązują się do bezzwłocznego przekazania Sekretarzowi Generalnemu Rady nazwisk pięciu niezależnych ekspertów, którzy mogą zostać członkami komisji doradczej przewidzianej w art. 7 ust. 1 konwencji arbitrażowej, oraz do informowania, na tych samych warunkach, o wszelkich zmianach w tym wykazie.

Przekazując nazwiska niezależnych ekspertów Sekretarzowi Generalnemu Rady, państwa członkowskie załączą życiorysy zawodowe tych osób, które powinny między innymi zawierać opis ich doświadczenia w dziedzinie prawa i podatków, a w szczególności w dziedzinie spraw związanych ze stosowaniem cen transferowych.

c)	Państwa członkowskie mogą również wskazać w swoim wykazie tych niezależnych ekspertów, którzy spełniają wymagania do wybrania ich na stanowisko przewodniczącego.

d)	Sekretarz Generalny Rady będzie się co roku zwracał do państw członkowskich o potwierdzenie przekazanych przez nich nazwisk niezależnych ekspertów lub podanie nazwisk osób, które mają ich zastąpić.

e)	Zbiorczy wykaz wszystkich niezależnych ekspertów zostanie opublikowany na stronie internetowej Rady.

f)	Niezależni eksperci nie muszą być obywatelami wyznaczającego ich państwa ani nie muszą w nim mieszkać, ale muszą być obywatelami jednego z państw członkowskich i muszą mieszkać na terytorium, na którym ma zastosowanie konwencja arbitrażowa.

g)	Zaleca się, by właściwe organy przygotowały uzgodnioną deklarację przyjęcia nominacji oraz zaświadczenie o niezależności w kontekście rozpatrywanej sprawy, które wybrani niezależni eksperci powinni podpisać.

7.2. Powołanie komisji doradczej

O ile zainteresowane państwa członkowskie nie uzgodniły inaczej, państwo członkowskie, które pierwsze wydało zawiadomienie o ustaleniu wysokości podatku, tzn. ostateczną decyzję administracji podatkowej w sprawie dodatkowego dochodu lub decyzję jej równoważną, która doprowadziła lub może doprowadzić do podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1 konwencji arbitrażowej, podejmuje inicjatywę powołania komisji doradczej i przygotowuje jej posiedzenia, w porozumieniu z drugim państwem członkowskim (pozostałymi państwami członkowskimi).

b)	Właściwe organy powinny powołać komisję doradczą nie później niż sześć miesięcy po upływie terminu, o którym mowa w art. 7 konwencji arbitrażowej. Jeżeli nie dokona tego jeden właściwy organ, drugi ma prawo przejąć inicjatywę.

Poza przewodniczącym i przedstawicielami właściwych organów w skład komisji doradczej wejdzie zwykle dwóch niezależnych ekspertów. W przypadku spraw trójstronnych, kiedy komisja doradcza jest powoływana w ramach podejścia wielostronnego, państwa członkowskie uwzględnią wymogi określone w art. 11 ust. 2 konwencji arbitrażowej, wprowadzając w razie potrzeby dodatkowy regulamin wewnętrzny, aby umożliwić komisji doradczej, włącznie z jej przewodniczącym, przyjmowanie opinii zwykłą większością głosów jej członków.

Komisję doradczą wspomagać będzie sekretariat, którego obsługę zapewni państwo członkowskie, które zainicjowało powołanie komisji doradczej, o ile zainteresowane państwa członkowskie nie uzgodniły inaczej. W celu zachowania niezależności sekretariat będzie działał pod nadzorem przewodniczącego komisji doradczej. Zgodnie z art. 9 ust. 6 konwencji arbitrażowej członkowie sekretariatu zobowiązani będą do zachowania tajemnicy.

e)	Miejsce, w którym spotyka się komisja doradcza, oraz miejsce wydania opinii mogą zostać z góry określone przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich.

f)	Państwa członkowskie przekażą komisji doradczej przed jej pierwszym posiedzeniem wszystkie odpowiednie dokumenty i informacje, w szczególności wszystkie dokumenty, sprawozdania, korespondencję i wnioski wykorzystane w procedurze wzajemnego porozumienia.

7.3. Działanie komisji doradczej

a)	Sprawa zostaje uznana za przedłożoną komisji doradczej w dniu, w którym przewodniczący potwierdzi, że jej członkowie otrzymali wszystkie odpowiednie dokumenty i informacje określone w pkt 7.2 lit. f).

b)	Postępowanie przed komisją doradczą będzie prowadzone w języku urzędowym lub językach urzędowych zainteresowanych państw członkowskich, o ile właściwe organy nie zdecydują inaczej w drodze wzajemnego porozumienia, uwzględniając propozycje komisji doradczej.

c)	Komisja doradcza może zwrócić się do strony, która wystosowała oświadczenie lub dokument, aby zorganizowała tłumaczenie na język lub języki, w których prowadzone jest postępowanie.

Przestrzegając art. 10 konwencji arbitrażowej, komisja doradcza może zwrócić się z wnioskiem do państw członkowskich, a zwłaszcza do państwa członkowskiego, które pierwsze wydało zawiadomienie o ustaleniu wysokości podatku tzn. ostateczną decyzję administracji podatkowej w sprawie dodatkowego dochodu lub decyzję jej równoważną, która doprowadziła lub może doprowadzić do podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1 konwencji arbitrażowej, do stawienia się przed komisją doradczą.

e)	Koszty związane z procedurą komisji doradczej, które zostaną równo podzielone pomiędzy zainteresowane państwa członkowskie, obejmą koszty administracyjne komisji doradczej oraz honoraria i wydatki niezależnych ekspertów.

O ile właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich nie uzgodnią inaczej:

(i)	zwrot wydatków niezależnych ekspertów ograniczy się do zwrotu, jaki zwyczajowo otrzymują wysokiej rangi urzędnicy państwowi państwa członkowskiego, które zainicjowało powołanie komisji doradczej;

(ii)	honoraria niezależnych ekspertów ustali się w wysokości 1 000 EUR na osobę za dzień posiedzenia komisji doradczej, przy czym przewodniczący otrzyma honorarium o 10 % wyższe niż honorarium pozostałych niezależnych ekspertów.

g)	Faktyczny zwrot kosztów związanych z procedurą komisji doradczej zostanie dokonany przez państwo członkowskie, z inicjatywy którego powołano komisję doradczą, o ile właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich nie postanowią inaczej.

7.4. Opinia komisji doradczej

Państwa członkowskie mogą oczekiwać, że opinia będzie zawierała:

a)	nazwiska członków komisji doradczej;

wniosek; wniosek zawiera:

(i)	nazwy i adresy zainteresowanych przedsiębiorstw;

(ii)	zainteresowane właściwe organy;

(iii)

opis faktów i okoliczności sporu;

(iv)	wyraźne oświadczenie dotyczące roszczeń;

c)	krótkie streszczenie postępowania;

d)	argumenty i metody, na których opiera się decyzja zawarta w opinii;

opinię;

f)	miejsce wydania opinii;

g)	datę wydania opinii;

h)	podpisy członków komisji doradczej.

Decyzja właściwych organów i opinia komisji doradczej zostaną ogłoszone w następujący sposób:

(i)	Po podjęciu decyzji właściwy organ, któremu sprawa została przedłożona, wyśle kopię decyzji właściwych organów i opinię komisji doradczej do każdego z zainteresowanych przedsiębiorstw.

(ii)

Właściwe organy państw członkowskich mogą uzgodnić, że decyzja i opinia mogą zostać opublikowane w całości. Mogą również uzgodnić opublikowanie decyzji i opinii bez wymieniania nazw zainteresowanych przedsiębiorstw oraz pod warunkiem usunięcia wszelkich innych szczegółowych danych, które mogą ujawnić tożsamość zainteresowanych przedsiębiorstw. W obydwu przypadkach wymagana jest zgoda przedsiębiorstw, a przed każdą publikacją zainteresowane przedsiębiorstwa muszą poinformować na piśmie właściwy organ, któremu sprawa została przedłożona, o tym, że nie zgłaszają sprzeciwu wobec opublikowania decyzji i opinii.

(iii)

Opinia komisji doradczej zostanie sporządzana w trzech (lub więcej w przypadku spraw trójstronnych) oryginalnych egzemplarzach, z których po jednym przesyła się każdemu właściwemu organowi zainteresowanych państw członkowskich, a jeden przekazuje Sekretariatowi Generalnemu Rady do archiwum. Jeżeli zostanie osiągnięte porozumienie w sprawie opublikowania opinii, zostanie ona podana do publicznej wiadomości w języku oryginalnym (językach oryginalnych) na stronie internetowej Komisji.

8. Pobieranie podatku i naliczanie odsetek w trakcie trwania procedur rozwiązywania sporów transgranicznych

Zaleca się, by państwa członkowskie podjęły wszystkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że w stosunku do przedsiębiorstw zaangażowanych w procedury rozwiązywania sporów transgranicznych zgodnie z konwencją arbitrażową możliwe jest zawieszenie pobierania podatków w trakcie trwania tych procedur, na takich samych warunkach jak w przypadku przedsiębiorstw zaangażowanych w krajową procedurę odwoławczą lub sądową, mimo że takie środki mogą wymagać zmian w prawie w niektórych państwach członkowskich. Byłoby wskazane, by państwa członkowskie rozszerzyły te środki na procedury rozwiązywania sporów transgranicznych w ramach umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy państwami członkowskimi.

Z uwagi na fakt, że podczas negocjacji w ramach procedury wzajemnego porozumienia podatnik nie powinien odczuwać negatywnych skutków istnienia różnych podejść w zakresie naliczania odsetek i zwrotów w okresie, kiedy przeprowadzana jest procedura wzajemnego porozumienia, zaleca się, by państwa członkowskie przyjęły jedno z następujących podejść:

(i)	podatek jest pobierany i zwracany bez naliczania odsetek; lub

(ii)	podatek jest pobierany i zwracany z naliczeniem odsetek; lub

(iii)

każdy przypadek analizowany jest indywidualnie pod względem naliczania lub zwrotu odsetek (w miarę możliwości w trakcie procedury wzajemnego porozumienia).

9. Przystąpienie nowych państw członkowskich do konwencji arbitrażowej

Państwa członkowskie podejmą starania mające na celu podpisanie i ratyfikowanie konwencji o przystąpieniu nowych państw członkowskich do konwencji arbitrażowej w jak najkrótszym terminie, nie później jednak niż w ciągu dwóch lat od ich przystąpienia do UE.

10. Przepisy końcowe

W celu zapewnienia jednakowego i skutecznego stosowania niniejszego kodeksu postępowania wzywa się państwa członkowskie do składania Komisji co dwa lata sprawozdań w sprawie jego praktycznego stosowania. Na podstawie tych sprawozdań Komisja zamierza złożyć sprawozdanie Radzie i może zaproponować przegląd przepisów niniejszego kodeksu postępowania.

(1) Zastrzeżenia: Bułgaria jest zdania, że korekty zysków wynikające z korekty ceny pożyczki (tzn. stopy oprocentowania) są objęte zakresem konwencji arbitrażowej. Bułgaria uważa jednak, że konwencja arbitrażowa nie obejmuje przypadków korekty zysku w oparciu o korekty do kwoty finansowania. Zasadniczo przyczyny takich korekt wynikają z przepisów krajowych państw członkowskich. Różnorodność przepisów krajowych i brak uznanych na poziomie międzynarodowym wytycznych dotyczących zasad ceny rynkowej mających zastosowanie do struktury kapitałowej przedsiębiorstwa, w dużej mierze kwestionują zasadność zastosowania zasad ceny rynkowej do korekt zysków w oparciu o korekty wysokości pożyczki.

Republika Czeska nie stosuje procedury wzajemnego porozumienia na mocy konwencji arbitrażowej w przypadkach podlegających krajowym przepisom w zakresie zwalczania nadużyć.

Niderlandy potwierdzają opinię, że korekta stopy oprocentowania (ceny pożyczki) oparta na przepisach krajowych kierujących się zasadą ceny rynkowej mieści się w zakresie konwencji arbitrażowej. Uznaje się, że korekty wysokości pożyczki oraz korekty możliwości odliczenia oprocentowania w oparciu o podejście polegające na niedostatecznej kapitalizacji zgodnie z zasadą ceny rynkowej lub korekty dokonywane na podstawie przepisów w zakresie zwalczania nadużyć w oparciu o zasady ceny rynkowej wykraczają poza zakres konwencji arbitrażowej. Niderlandy podtrzymują swoje zastrzeżenie do czasu uzyskania od OECD wytycznych dotyczących stosowania zasady ceny rynkowej w przypadku niedostatecznej kapitalizacji przedsiębiorstw powiązanych.

Grecja uważa, że korekty stopy oprocentowania pożyczki wchodzą w zakres konwencji arbitrażowej. Korekty wysokości pożyczki i możliwości odliczenia narosłych odsetek związanych z pożyczką nie powinny mieć zastosowania w przypadku konwencji arbitrażowej, ze względu na ograniczenia w obowiązujących przepisach krajowych.

Węgry są zdania, że zakresem konwencji arbitrażowej są objęte tylko te przypadki, w których podwójne opodatkowanie wynika z korekty stopy oprocentowania pożyczki, a korekty dokonuje się zgodnie z zasadą ceny rynkowej.

Włochy uważają, że na konwencję arbitrażową można się powoływać w przypadku podwójnego opodatkowania wynikającego z korekty ceny transakcji finansowej niezgodnej z zasadą ceny rynkowej. Nie można się jednak powoływać na tę konwencję, by rozwiązać kwestię podwójnego opodatkowania wynikającą z korekty wysokości pożyczek lub gdy przypadek podwójnego opodatkowania wystąpił w związku z różnicami w przepisach krajowych w zakresie dopuszczalnej kwoty finansowania lub możliwości odliczenia odsetek.

Zgodnie z interpretacją Łotwy, nie można powoływać się na konwencję arbitrażową w przypadku podwójnego opodatkowania wynikającego ze stosowania ogólnych przepisów krajowych w zakresie korekty wysokości pożyczki lub możliwości odliczenia odsetek, którego podstawy nie stanowi zasada ceny rynkowej przewidziana w art. 4 konwencji arbitrażowej.

W związku z tym Łotwa jest zdania, że zakresem konwencji arbitrażowej są objęte tylko korekty odliczenia odsetek dokonywane zgodnie z przepisami krajowymi w oparciu o zasadę ceny rynkowej.

Polska uważa, że procedura przewidziana w konwencji arbitrażowej może mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku korekty odsetek. Korekty wysokości pożyczki nie powinny natomiast wchodzić w zakres konwencji. Naszym zdaniem praktycznie niemożliwe jest zdefiniowanie jak struktura kapitału powinna wyglądać w praktyce żeby być zgodną z zasadą ceny rynkowej.

Portugalia uważa, że nie można powoływać się na konwencję arbitrażową, by rozwiązać sprawy dotyczące podwójnego opodatkowania wynikające z korekty zysków pochodzących z korekty wysokości pożyczki uzgodnionej między przedsiębiorstwami powiązanymi lub korekty odsetek w oparciu o krajowe środki w zakresie zwalczania nadużyć. Portugalia zamierza jednak zweryfikować swoje stanowisko, jak tylko na poziomie międzynarodowym zostanie osiągnięty kompromis, zwłaszcza dzięki wytycznym OECD, w sprawie zastosowania zasady ceny rynkowej do wysokości zadłużenia (w tym przypadków niedostatecznej kapitalizacji) między przedsiębiorstwami powiązanymi.

Słowacja uważa, że korekta stopy procentowej oparta na krajowych przepisach stosujących zasadę ceny rynkowej powinna być objęta zakresem konwencji arbitrażowej, ale korekty zysków wynikających ze stosowania przepisów w zakresie zwalczania nadużyć na mocy przepisów krajowych nie powinny być objęte zakresem konwencji arbitrażowej.

(2) Zastrzeżenie: Członek organów podatkowych z Włoch uważa „datę pierwszego zawiadomienia o ustaleniu wysokości podatku lub równoważnego dokumentu, którego skutkiem lub prawdopodobnym skutkiem jest podwójne opodatkowanie w rozumieniu art. 1” za punkt wyjścia dla okresu trzyletniego, ponieważ stosowanie istniejącej konwencji arbitrażowej, powinno ograniczać się do tych przypadków, w których występuje „korekta” cen transferowych.

30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/14

Konferencja komisji wyspecjalizowanych w sprawach wspólnotowych parlamentów narodowych Unii Europejskiej (COSAC)

Wkład XLII COSAC

Sztokholm, 4–6 października 2009 r.

2009/C 322/04

1. Kwestie instytucjonalne a Traktat z Lizbony

1.1.

Nawiązując do swojej 20. rocznicy, COSAC wyraża zadowolenie ze wzrostu swej roli jako forum współpracy parlamentarnej i miejsca uprawiania demokracji deliberatywnej w Unii Europejskiej, dzięki któremu parlamenty narodowe mają większe możliwości prowadzenia dialogu z instytucjami UE oraz kierowania odpowiednich wkładów do Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

1.2.	Odnotowując postępy osiągnięte w ciągu ostatnich 5 lat w rozwijaniu współpracy między parlamentami narodowymi a instytucjami Unii Europejskiej, COSAC pragnie podziękować pani Margot Wallström, wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, za jej pełną zaangażowania pracę w tym zakresie.

1.3.

Zważywszy na zatwierdzenie Traktatu z Lizbony przez wszystkie izby parlamentów narodowych Unii Europejskiej po przeprowadzeniu stosownych dyskusji i debat, mimo oczekiwania na formalne zatwierdzenie traktatu przez izby irlandzkiego parlamentu po referendum z dnia 2 października 2009 r., COSAC stwierdza, że nie można kwestionować demokratycznej legitymizacji tego procesu i że powinny ją uznać wszystkie podmioty. Szanując wymogi konstytucyjne wszystkich państw członkowskich, COSAC wzywa do jak najszybszego wprowadzenia w życie Traktatu z Lizbony.

COSAC oczekuje współpracy ze zreformowanymi na mocy traktatu instytucjami Unii Europejskiej. COSAC z zadowoleniem przyjmuje zwiększoną rolę parlamentów narodowych, określoną w traktacie i podkreśla znaczenie pełnego, natychmiastowego i sprawnego wdrożenia postanowień nowego traktatu po jego wejściu w życie, z uwzględnieniem okresu przewidzianego w traktatach celem umożliwienia parlamentom narodowym i Parlamentowi Europejskiemu przeprowadzenia pełnej i skutecznej kontroli.

1.4.

COSAC podkreśla znaczenie ustanowienia dobrze funkcjonujących procedur między instytucjami Unii Europejskiej a parlamentami narodowymi dotyczących kontroli parlamentarnej oraz nadzoru parlamentarnego nad Europolem i oceny Eurojustu. W związku z tym COSAC ponownie powołuje się na wkład XLI COSAC w Pradze.

1.5.	COSAC podkreśla, że jawność i dostępność mają zasadnicze znaczenie dla poczucia uczestnictwa obywateli Europy. Zwiększona przejrzystość w instytucjach Unii Europejskiej oraz parlamentach narodowych jest ważnym elementem przy uzyskiwaniu społecznej akceptacji dla działań Unii Europejskiej.

2. Kryzys gospodarczy i finansowy

2.1.

COSAC odnotowuje, że pomimo obiecujących oznak ożywienia, nadal konieczna jest walka z kryzysem finansowym i gospodarczym, jak również zapewnienie trwałego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Należy łagodzić skutki obecnego spowolnienia i promować rozwiązania ułatwiające szybkie, lecz zrównoważone ożywienie gospodarki. Konieczne są dalsze działania w celu usprawnienia funkcjonowania rynków kredytowych i kapitałowych. W dłuższej perspektywie Europa potrzebuje nowej strategii zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia – odnowionej strategii lizbońskiej, która przekształci Unię w gospodarkę gotową do czerpania korzyści z globalizacji, a jednocześnie do sprostania wynikającym z niej wyzwaniom społecznym i środowiskowym. Wysiłki na rzecz zapobiegania utracie miejsc pracy i ograniczania tego zjawiska powinny przybierać formę takich działań, które będą miały trwały, pozytywny wpływ na zatrudnienie.

2.2.	COSAC popiera sposób, w jaki Rada Europejska zareagowała na kryzys w konkluzjach ze spotkania w czerwcu 2009 roku i z zadowoleniem przyjmuje kompleksowe przygotowania, w tym dodatkowy, nieformalny szczyt z dnia 17 września 2009 r., przed spotkaniem G20 w Pittsburghu w dniu 24 września 2009 r.

2.3.

COSAC z zadowoleniem odnotowuje fakt, że staranne przygotowania umożliwiły Unii Europejskiej odegranie czynnej roli w Pittsburghu. Unia wiosła swój wkład do ustaleń szczytu, stanowiących kolejny krok naprzód w procesie kształtowania wspólnych cech jednolitych ram prawny i bardziej zrównoważonego systemu finansowego, łącznie ze środkami przeciwdziałającymi niezdrowemu systemowi premii dla bankowców.

2.4.	COSAC z zadowoleniem przyjmuje ostatnie propozycje Komisji dotyczące nowej architektury europejskiego nadzoru finansowego i podkreśla, że zamierzone szybkie zakończenie negocjacji nie powinno utrudniać koniecznej kontroli parlamentarnej.

2.5.

Z myślą o najbliższym spotkaniu Rady Europejskiej w dniach 29–30 października 2009 r. COSAC ponownie ostrzega przed próbami stosowania wszelkiego rodzaju protekcjonizmu gospodarczego. Otwarcie rynków światowych i pomyślne zakończenie rundy w Doha mają kluczowe znaczenie dla przezwyciężenia globalnego kryzysu.

3. Wyzwania związane ze zmianami klimatu – droga do Kopenhagi

3.1.

COSAC ponownie wyraża przekonanie, że sytuacja gospodarcza nie musi prowadzić do zmniejszenia ambicji Unii Europejskiej w zakresie zrównoważonego rozwoju i strategii klimatycznej przyjętej przez Radę Europejską. Chodzi o gotowość UE, by w stosownym wymiarze wspierać najmniej rozwinięte kraje w działaniach na rzecz ograniczania emisji dwutlenku węgla oraz wkład w walkę ze zmianami klimatu. Konieczne jest stworzenie skutecznego i trwałego systemu finansowania walki ze zmianami klimatu.

3.2.

Negocjacje związane z konferencją klimatyczną ONZ – COP15 w Kopenhadze w grudniu 2009 roku są niezwykle skomplikowane. COSAC z zadowoleniem przyjmuje wzmocnienie Unii Europejskiej jako globalnego gracza i odnotowuje z zadowoleniem, że Unia wyróżnia się jako ambitna, zdecydowana i wpływowa strona negocjacji klimatycznych. Ustalenia szczytu w Pittsburghu podkreślają konieczność utrzymywania przez Unię Europejską wiodącej roli w przygotowaniach do szczytu klimatycznego i w czasie jego trwania. COSAC zachęca wszystkie instytucje i państwa członkowskie Unii Europejskiej, by przyczyniały się do stworzenia silnej bazy, która pozwoli UE w dalszym ciągu odgrywać wiodącą rolę.

4. Program sztokholmski

4.1.

COSAC odnotowuje, że Eurobarometr i inne badania opinii publicznej wskazują, że obywatele oczekują europejskich inicjatyw w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Dotyczy to polityki azylowej i imigracyjnej, jak również walki z handlem ludźmi i innymi formami przestępczości transgranicznej. Podkreślając, że obywatele powinni pozostawać głównym przedmiotem zainteresowania nowego programu wieloletniego, COSAC podkreśla potrzebę zachowania równowagi pomiędzy środkami egzekwowania prawa a środkami ochrony praw jednostki i praworządności.

4.2.

COSAC zauważa, że te obszary o zasadniczym znaczeniu dla obywateli Europy leżą u podstaw odpowiedzialności parlamentów. COSAC podkreśla znaczenie kontroli parlamentarnej i czynnego udziału w negocjowaniu programu sztokholmskiego, oraz wszystkich jego części i elementów, w sprawie których będą następnie podejmowane decyzje, zauważając, że przyjęcie tego szerokiego programu przez Radę Europejską zaplanowano na dni 10–11 grudnia 2009 r.

5. Strategie regionalne i polityka sąsiedztwa

5.1.

Proponowana strategia dla regionu Morza Bałtyckiego ma na celu nie tylko rozwiązywanie ekologicznych i innych konkretnych problemów regionu, lecz ma również służyć jako pilotażowy projekt dla strategii makroregionalnych. Model ten mógłby być w przyszłości stosowany w innych regionach, mających swoje specyficzne problemy, jak region Dunaju. COSAC oczekuje, że Rada Europejska przyjmie Strategię dla Regionu Morza Bałtyckiego zgodnie z planem w dniach 29–30 października 2009 r.

5.2.

COSAC ponownie wyraża swoje stałe poparcie dla europejskiej polityki sąsiedztwa, w tym wymiaru wschodniego. COSAC wyraża zadowolenie z zamiaru zorganizowania przez Komisję do Spraw Unii Europejskiej szwedzkiego Riksdagu spotkania w dniu 21 października 2009 r. na temat kształtowania parlamentarnego wymiaru partnerstwa wschodniego.

5.3.	Ponadto COSAC ponownie wyraża swoje poparcie dla utworzenia Unii na rzecz regionu Morza Śródziemnego, jako niezbędnego instrumentu, zapewniającego pokój, stabilizację i bezpieczeństwo na obszarze śródziemnomorskim i na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w sprawach imigracji i energii.

6. Rozszerzenie Unii

6.1.

COSAC podkreśla strategiczne znaczenie kontynuowania procesu rozszerzania Unii Europejskiej i z zadowoleniem przyjmuje wniosek Islandii o członkostwo. Uznając, że jasna perspektywa członkostwa jest ważnym bodźcem do reform, COSAC podkreśla potrzebę przestrzegania przez Unię Europejską swych zobowiązań i ustalonych zasad w tym zakresie, zwłaszcza wymogu spełnienia kryteriów kopenhaskich. COSAC z zadowoleniem odnotowuje poczynione ostatnio konkretne postępy w toczących się już negocjacjach związanych z rozszerzeniem Unii.

30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/19

Zaproszenie do składania wniosków 2009 – Program Europa dla Obywateli (2007–2013)

Wdrożenie działań programu: Aktywni obywatele dla Europy, Aktywne społeczeństwo obywatelskie w Europie, Aktywna pamięć europejska

2009/C 322/07

WSTĘP

Niniejsze zaproszenie do składania wniosków jest oparte na decyzji nr 1904/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej program „Europa dla Obywateli” na rzecz promowania aktywnego obywatelstwa europejskiego (1) na lata 2007–2013. Szczegółowe warunki niniejszego zaproszenia do składania wniosków znajdują się w Przewodniku programowym programu Europa dla Obywateli opublikowanym na stronie internetowej Unii Europejskiej (zob. pkt VIII). Podręcznik programowy stanowi integralną część niniejszego zaproszenia do składania wniosków.

I. Cele

Program Europa dla Obywateli ma następujące szczegółowe cele:

—	gromadzenie członków społeczności lokalnych z całej Europy w celu wymiany doświadczeń, opinii i wartości, wyciągania wniosków z historii i budowania potencjału na przyszłość,

—	wspieranie działań, debat i refleksji związanych z obywatelstwem europejskim i demokracją, wspólnymi wartościami, wspólną historią i kulturą dzięki współpracy w organizacjach społeczeństwa obywatelskiego na poziomie europejskim,

—	przybliżanie Europy obywatelom poprzez propagowanie europejskich wartości i osiągnięć z zachowaniem pamięci o jej historii,

—

zachęcanie obywateli i organizacji społeczeństwa obywatelskiego ze wszystkich krajów uczestniczących do wzajemnych kontaktów umacniających dialog międzykulturowy oraz eksponujących zarówno różnorodność, jak i jedność Europy. Należy położyć szczególny nacisk na zacieśnianie więzi między obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej w składzie z dnia 30 kwietnia 2004 r. i państw członkowskich, które przystąpiły do UE po tej dacie.

II. Kwalifikujący się wnioskodawcy

Program jest otwarty dla wszystkich projektodawców zarejestrowanych w jednym z krajów uczestniczących w programie i będących:

—	organem publicznym, lub

—	organizacją o celach niezarobkowych posiadającą status prawny (osobowość prawną).

Każde działanie programu jest jednak skierowane do ograniczonej grupy organizacji. W związku z tym w przewodniku programowym określono kryteria kwalifikacji dla organizacji występujących o dotację w poszczególnych działaniach głównych i pomocniczych.

Kraje kwalifikujące się do tego programu to:

—	państwa członkowskie UE (2),

—	Chorwacja,

—

Albania,

—	Była Jugosłowiańska Republika Macedonii (FYROM).

III. Kwalifikujące się działania

Program Europa dla Obywateli wspiera projekty promujące aktywne obywatelstwo europejskie.

Niniejsze zaproszenie obejmuje następujące działania programu Europa dla Obywateli:

Działanie 1: Aktywni obywatele dla Europy

Działanie 1: Partnerstwo miast

Polega ono na promowaniu lub prowadzeniu bezpośredniej wymiany między obywatelami Europy którzy uczestniczą w działaniach w ramach partnerstwa miast.

Podziałanie 1.1.: Spotkania mieszkańców miast partnerskich

Polega ono na promowaniu lub prowadzeniu bezpośredniej wymiany między obywatelami Europy którzy uczestniczą w działaniach w ramach partnerstwa miast. W projekcie muszą brać udział władze miasta z co najmniej 2 krajów uczestniczących, z których co najmniej jedno jest państwem członkowskim UE. W projekcie musi uczestniczyć co najmniej 25 uczestników zagranicznych z zaproszonych miast, przy czym co najmniej 5 z każdego zaproszonego miasta. Maksymalny dopuszczalny czas trwania spotkania wynosi 21 dni. Maksymalna kwota dotacji na projekt wynosi 22 000 EUR. Jeżeli jednak w spotkaniu uczestniczy co najmniej 10 miast, maksymalna kwota dotacji wynosi 40 000 EUR. Minimalna kwota dotacji wynosi 2 500 EUR.

Dotacje przyznawane na spotkania mieszkańców miast partnerskich mają na celu dofinansowanie kosztów organizacyjnych miasta przyjmującego i kosztów podróży zaproszonych delegacji. Kwoty dotacji oblicza się według kwot ryczałtowych.

Poddziałanie 1.2.: Sieci miast partnerskich

Niniejsze działanie wspiera rozwój sieci stworzonych na bazie kontaktów partnerskich między miastami, które mają znaczenie w kontekście zapewniania usystematyzowanej, intensywnej i wielowymiarowej współpracy między miastami partnerskimi, a tym samym pomaga poszerzyć oddziaływanie programu. Projekt musi przewidywać co najmniej 3 imprezy. W projekcie muszą brać udział władze miasta z co najmniej 4 krajów uczestniczących, z których co najmniej jedno jest państwem członkowskim UE. W projekcie musi uczestniczyć co najmniej 30 uczestników zagranicznych z zaproszonych miast. Maksymalny czas trwania projektu to 24 miesiące; maksymalny czas trwania każdej imprezy to 21 dni.

Maksymalna kwalifikowalna kwota na jeden projekt w ramach tego poddziałania wynosi 150 000 EUR. Minimalna kwalifikowalna kwota wynosi 10 000 EUR. Kwoty dotacji oblicza się według kwot ryczałtowych.

Działanie 2: „Projekty obywatelskie” i „Środki wsparcia”

Poddziałanie 2.1.: Projekty obywatelskie

Działanie to zajmuje się największym wyzwaniem, przed jakim staje obecnie Unia Europejska: w jaki sposób zmniejszyć różnice dzielące obywateli Unii. Celem tego działania jest poszukiwanie oryginalnych i innowacyjnych metod promujących uczestnictwo obywateli oraz pobudzających dialog między obywatelami Europy a instytucjami Unii Europejskiej.

Projekt musi obejmować co najmniej 5 krajów uczestniczących, w tym co najmniej jedno państwo członkowskie UE. W projekcie musi brać udział co najmniej 200 uczestników. Maksymalny czas trwania projektu wynosi 12 miesięcy.

Kwota dotacji zostanie obliczona na podstawie zrównoważonej, szczegółowej prognozy budżetu wyrażonej w euro. Przyznana kwota dotacji nie może przekraczać 60 % całkowitych kwalifikowalnych kosztów projektu. Minimalna kwota dotacji będzie wynosić 100 000 EUR. Maksymalna kwalifikowalna kwota dotacji na jeden projekt w ramach tego poddziałania wynosi 250 000 EUR.

Poddziałanie 2.2.: Środki wsparcia

Poddziałanie to stanowi narzędzie na rzecz zwiększania jakości projektów przedstawionych w ramach działania 1 „Aktywni obywatele dla Europy”. Wspiera ono wymianę doświadczeń, specjalistycznej wiedzy i dobrych praktyk, a także działania, które mogą prowadzić do nawiązania trwałego partnerstwa i ustanowienia trwałych sieci.

Projekt musi obejmować co najmniej 2 kraje uczestniczące, w tym co najmniej jedno państwo członkowskie UE. Maksymalny czas trwania projektu wynosi 12 miesięcy. Należy przewidzieć co najmniej 2 imprezy na jeden projekt.

Kwota dotacji zostanie obliczona na podstawie zrównoważonej, szczegółowej prognozy budżetu wyrażonej w euro. Kwota dotacji nie może przekroczyć maksymalnej stawki wynoszącej 80 % kwalifikowalnych kosztów danego działania. Minimalna kwalifikowalna kwota dotacji wynosi 30 000 EUR. Maksymalna kwalifikowalna kwota dotacji na jeden projekt w ramach tego poddziałania wynosi 100 000 EUR.

Działanie 2: Aktywne społeczeństwo obywatelskie w Europie

Działanie 3: Wsparcie dla projektów inicjowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego

Działanie to ma na celu wspieranie konkretnych projektów promowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego z różnych krajów. Projekty te powinny przyczynić się do poszerzenia wiedzy w dziedzinach stanowiących przedmiot zainteresowania europejskiego, a także do promowania wzajemnego zrozumienia różnych kultur i określenia wspólnych wartości poprzez współpracę na poziomie europejskim.

Projekt musi obejmować co najmniej 2 kraje uczestniczące, w tym co najmniej jedno państwo członkowskie UE. Maksymalny czas trwania projektów wynosi 12 miesięcy.

Kwotę dotacji można obliczyć według dwóch różnych metod, odpowiadających dwóm różnym podejściom. W tym celu stosuje się specjalne zasady:

a)	budżet oparty na zryczałtowanych stawkach dla „projektów imprez”;

b)	budżet oparty na rzeczywistych kosztach „projektów produkcji i realizacji”: w tym przypadku wnioskowana kwota dotacji nie może przekraczać 60 % kwalifikowalnych kosztów danego działania. Maksymalna kwota dotacji wynosi 55 000 EUR. Minimalna kwalifikowalna kwota dotacji wynosi 10 000 EUR.

Działanie 4: Aktywna pamięć europejska

Projekty wspierane w ramach tego działania mają na celu zachowanie pamięci o ofiarach nazizmu i stalinizmu, a także pomoc dla obecnych i przyszłych pokoleń w lepszym poznaniu i zrozumieniu istoty oraz przyczyn tego, co działo się w obozach i innych miejscach masowej zagłady ludności cywilnej.

Maksymalny czas trwania projektu wynosi 12 miesięcy.

Kwotę dotacji można obliczyć według dwóch różnych metod:

a)	budżet opary na zryczałtowanych stawkach i kwotach ryczałtowych dla „projektów imprez”;

b)	budżet oparty na rzeczywistych kosztach „projektów produkcji i realizacji”: w tym przypadku wnioskowana kwota dotacji nie może przekraczać 60 % kwalifikowalnych kosztów danego działania. Maksymalna kwota dotacji wynosi 55 000 EUR. Minimalna kwalifikowalna kwota dotacji wynosi 10 000 EUR.

IV. Kryteria przyznania dotacji

Kryteria jakościowe (80 % możliwych do zdobycia punktów):

—	związek projektu z celami i priorytetami programu (25 %),

—	znaczenie projektu i proponowanych metod (25 %),

—	wpływ (15 %),

—	widoczność i działania uzupełniające (15 %).

Kryteria ilościowe (20 % możliwych do zdobycia punktów):

—	wpływ geograficzny (10 %),

—	grupa docelowa (10 %).

V. Budżet

Przewidywany budżet na 2010 r. na realizację następujących działań

Działanie 1 Poddziałanie 1.1.	Spotkania mieszkańców miast partnerskich	7 000 000 EUR
Działanie 1 Poddziałanie 1.2.	Tworzenie tematycznych sieci miast partnerskich	5 165 000 EUR
Działanie 1 Poddziałanie 2.1.	Projekty obywatelskie	1 500 000 EUR
Działanie 1 Poddziałanie 2.2.	Środki wsparcia	1 535 000 EUR
Działanie 2 Poddziałanie 3	Wsparcie dla projektów inicjowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego	3 400 000 EUR
Działanie 4	Aktywna pamięć europejska	1 800 000 EUR

VI. Terminy składania wniosków

Działania		Termin składania wniosków
Działanie 1 Poddziałanie 1.1.	Spotkania mieszkańców miast partnerskich	1 lutego 1 czerwca 1 września
Działanie 1 Poddziałanie 1.2.	Tworzenie tematycznych sieci miast partnerskich	1 lutego 1 września
Działanie 1 Poddziałanie 2.1.	Projekty obywatelskie	1 czerwca
Działanie 1 Poddziałanie 2.2.	Środki wsparcia	1 czerwca
Działanie 2 Poddziałanie 3	Wsparcie dla projektów inicjowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego	15 lutego
Działanie 4	Aktywna pamięć europejska	30 kwietnia

Termin przypadający w sobotę, niedzielę lub dzień ustawowo wolny od pracy w kraju wnioskodawcy nie zostanie przedłużony i wnioskodawcy muszą to uwzględnić przy planowaniu składania swoich wniosków.

Wnioski należy przesyłać na następujący adres:

EACEA

Unit P7 Citizenship

Applications — ‘Town Twinning Citizens’ Meetings’

Avenue du Bourget 1 (BOUR 01/17)

1140 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Rozpatrywane będą wyłącznie wnioski złożone na oficjalnym formularzu, prawidłowo wypełnionym i podpisanym przez osobę uprawnioną do podejmowania zobowiązań prawnych w imieniu wnioskodawcy.

Wnioski wysyłane faksem lub bezpośrednio pocztą elektroniczną nie będą rozpatrywane.

VII. Dodatkowe informacje

Szczegółowe warunki składania propozycji projektów oraz formularze wniosków można znaleźć w przewodniku programowym programu Europa dla Obywateli na następujących stronach internetowych:

Dyrekcja Generalna ds. Edukacji i Kultury:

http://ec.europa.eu/citizenship/index_en.html

Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego:

http://eacea.ec.europa.eu/citizenship/index_en.htm

(1) Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 32.

(2) 27 państw członkowskich: Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.

30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/23

Zawiadomienie o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu węglika wolframu i stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

2009/C 322/08

Po opublikowaniu zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (1) środków antydumpingowych obowiązujących względem przywozu węglika wolframu, węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego i stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („kraj, którego dotyczy postępowanie”), Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu tych środków, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (2) („rozporządzenie podstawowe”).

1. Wniosek o dokonanie przeglądu

Wniosek został złożony w dniu 30 września 2009 r. przez Europejskie stowarzyszenie przemysłu metali nieżelaznych (Eurometaux) („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących znaczącą część, w tym przypadku ponad 50 %, produkcji wspólnotowej węglika wolframu, węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego i stapianego węglika wolframu.

2. Produkt

Produktem objętym przeglądem jest węglik wolframu, węglik wolframu z domieszką proszku metalicznego i stapiany węglik wolframu pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”), obecnie objęte kodami CN ex 2849 90 30 i ex 3824 30 00.

3. Obowiązujące środki

Obecnie obowiązującym środkiem jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 2268/2004 (3), zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1275/2005 (4).

4. Podstawy dokonania przeglądu

W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponowienia dumpingu i ponownego zaistnienia szkody dla przemysłu wspólnotowego.

Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego wnioskodawca ustalił wartość normalną dla Chińskiej Republiki Ludowej na podstawie cen sprzedaży w odpowiednim kraju o gospodarce rynkowej wymienionym w pkt 5.1 lit. d) niniejszego zawiadomienia. Zarzut kontynuacji dumpingu jest oparty na porównaniu wartości normalnej, jak określono w poprzednim zdaniu, z cenami eksportowymi produktu objętego postępowaniem sprzedawanego na wywóz do Wspólnoty.

Obliczony na tej podstawie margines dumpingu jest znaczny.

Wnioskodawca zwraca również uwagę na możliwość dalszego stosowania dumpingu wyrządzającego szkodę. W tym zakresie wnioskodawca przedstawia dowody, iż w przypadku wygaśnięcia środków obecny poziom przywozu produktu objętego postępowaniem prawdopodobnie wzrośnie z powodu niewykorzystanych mocy produkcyjnych w kraju, którego dotyczy postępowanie.

Ponadto wnioskodawca twierdzi, iż usunięcie szkody jest wynikiem głównie obowiązywania środków oraz iż jakiekolwiek ponowne wystąpienie znacznego przywozu po cenach dumpingowych z kraju, którego dotyczy postępowanie, prawdopodobnie doprowadziłoby, w przypadku wygaśnięcia środków, do ponownego powstania szkody dla przemysłu wspólnotowego.

5. Procedura

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia środków, Komisja niniejszym wszczyna przegląd zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

5.1. Procedura dotycząca stwierdzenia dumpingu i ustalenia szkody

W toku dochodzenia zostanie ustalone, czy wygaśnięcie środków może doprowadzić do kontynuacji lub ponowienia dumpingu i ponownego zaistnienia szkody.

a) Kontrola wyrywkowa

Ze względu na dużą liczbę stron uczestniczących w postępowaniu Komisja może podjąć decyzję o zastosowaniu kontroli wyrywkowej, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(i) Kontrola wyrywkowa eksporterów/producentów w Chińskiej Republice Ludowej

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy eksporterzy/producenci lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie, w terminie określonym w pkt 6 lit. b) ppkt (i) i w formie wskazanej w pkt 7, następujących informacji na temat swojego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw:

—	nazwa, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu oraz dane osoby wyznaczonej do kontaktów,

—	obroty, w walucie lokalnej, oraz wielkość sprzedaży na wywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, w tonach, w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r., w odniesieniu do każdego z 27 państw członkowskich osobno jak i łącznie,

—	obroty, w walucie lokalnej oraz wielkość sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rynku krajowym, w tonach, w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.,

—	obroty, w walucie lokalnej, oraz wielkość sprzedaży na wywóz do innych krajów trzecich produktu objętego postępowaniem, w tonach, w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.,

—	dokładne określenie działalności przedsiębiorstwa w skali światowej w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem,

—	nazwy i dokładne określenie rodzaju działalności wszystkich przedsiębiorstw powiązanych (5) uczestniczących w produkcji lub sprzedaży (przeznaczonej na wywóz lub krajowej) produktu objętego postępowaniem,

—	wszelkie inne istotne informacje, które mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

Poprzez przekazanie wyżej wspomnianych informacji przedsiębiorstwo wyraża zgodę na ewentualne włączenie go do próby. Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie włączone do próby, będzie to dla niego oznaczać konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz wyrażenie zgody na przeprowadzenie dochodzenia na miejscu w zakresie udzielonych odpowiedzi. W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie wyrazi zgody na ewentualne włączenie go do próby, zostanie uznane za podmiot niewspółpracujący w dochodzeniu. Konsekwencje braku współpracy określono w pkt 8 poniżej.

Ponadto w celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby eksporterów/producentów Komisja skontaktuje się z władzami Chińskiej Republiki Ludowej i wszystkimi znanymi sobie zrzeszeniami eksporterów/producentów.

(ii) Kontrola wyrywkowa importerów

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy importerzy lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie, w terminie ustalonym w pkt 6 lit. b) ppkt (i) i w formie wskazanej w pkt 7, następujących informacji na temat swojego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw:

—	nazwa, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu oraz dane osoby wyznaczonej do kontaktów,

—	dokładne określenie działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem,

—	wielkość w tonach i wartość w EUR przywozu do Wspólnoty i odsprzedaży dokonanej na rynku wspólnotowym w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. w odniesieniu do przywożonego produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej,

—	nazwy i dokładne określenie działalności wszystkich przedsiębiorstw powiązanych (6) uczestniczących w produkcji lub sprzedaży produktu objętego postępowaniem,

—	wszelkie inne istotne informacje, które mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

Ponadto, w celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby importerów, Komisja skontaktuje się ze wszystkimi znanymi jej zrzeszeniami importerów.

(iii) Ostateczny dobór prób

Wszystkie zainteresowane strony pragnące przedstawić jakiekolwiek istotne informacje dotyczące doboru próby zobowiązane są uczynić to w terminie ustalonym w pkt 6 lit. b) ppkt (ii).

Komisja zamierza dokonać ostatecznego doboru próby po konsultacji z zainteresowanymi stronami, które wyraziły gotowość włączenia ich do próby.

Przedsiębiorstwa włączone do próby muszą udzielić odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu w terminie ustalonym w pkt 6 lit. b) ppkt (iii) niniejszego zawiadomienia i muszą współpracować w trakcie dochodzenia.

W przypadku braku wystarczającej współpracy Komisja może oprzeć swoje ustalenia, zgodnie z art. 17 ust. 4 i art. 18 rozporządzenia podstawowego, na dostępnych faktach. Ustalenia oparte na dostępnych faktach mogą być mniej korzystne dla zainteresowanej strony, zgodnie z wyjaśnieniami w pkt 8.

b) Kwestionariusze

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do producentów przemysłu wspólnotowego oraz do wszystkich znanych sobie zrzeszeń producentów we Wspólnocie, do eksporterów/producentów w Chińskiej Republice Ludowej objętych próbą, do znanych jej zrzeszeń eksporterów/producentów, do importerów objętych próbą, do wszystkich znanych sobie zrzeszeń importerów oraz do władz kraju wywozu, którego dotyczy postępowanie.

c) Gromadzenie informacji i przeprowadzanie przesłuchań

Wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii, a także informacji innych niż odpowiedzi udzielone na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Wymienione informacje i dowody je potwierdzające powinny wpłynąć do Komisji w terminie określonym w pkt 6 lit. a) ppkt (ii).

Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpiły one z wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane. Wniosek ten należy złożyć w terminie określonym w pkt 6 lit. a) ppkt (iii) niniejszego zawiadomienia.

d) Wybór kraju o gospodarce rynkowej

W poprzednim dochodzeniu w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej jako odpowiedni kraj o gospodarce rynkowej wykorzystano Stany Zjednoczone Ameryki. Komisja przewiduje ponowne wykorzystanie Stanów Zjednoczonych Ameryki w tym celu. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat stosowności wyboru tego kraju w szczególnym terminie określonym w pkt 6 lit. c).

5.2. Procedura oceny interesu Wspólnoty

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego i w przypadku potwierdzenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponowienia dumpingu i ponownego zaistnienia szkody, ustalone zostanie, czy utrzymanie środków antydumpingowych nie będzie sprzeczne z interesem Wspólnoty. Dlatego też Komisja może przesłać kwestionariusze do znanych sobie przedstawicieli przemysłu wspólnotowego, do importerów i reprezentujących ich zrzeszeń, do reprezentatywnych użytkowników oraz do reprezentatywnych organizacji konsumentów. Wspomniane strony, w tym strony dotychczas nieznane Komisji, mogą, w ogólnych terminach ustalonych w pkt 6 lit. a) ppkt (ii), zgłosić się do Komisji i przekazać jej stosowne informacje, pod warunkiem że udowodnią istnienie obiektywnego związku pomiędzy swoją działalnością a produktem objętym postępowaniem. Strony, które postąpiły zgodnie z wymogiem określonym w poprzednim zdaniu, mogą wystąpić z wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, w terminie ustalonym w pkt 6 lit. a) ppkt (iii). Należy zauważyć, iż każda informacja przedstawiona zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zostanie uwzględniona wyłącznie wtedy, gdy będzie poparta udokumentowanymi informacjami w momencie jej przedstawienia.

6. Terminy

a) Terminy ogólne

(i) Dla stron zwracających się z wnioskiem o przesłanie kwestionariusza

Wszystkie zainteresowane strony, które nie współpracowały podczas dochodzenia, w wyniku którego wprowadzono środki będące przedmiotem niniejszego przeglądu, powinny zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza lub innych formularzy w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 15 dni po opublikowaniu niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(ii) Dla stron zgłaszających się, udzielających odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i przedkładających inne informacje

Wszystkie zainteresowane strony, jeżeli ich wnioski mają być uwzględnione podczas dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu lub przedstawić wszystkie inne informacje w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w wyżej wymienionym terminie.

Przedsiębiorstwa wybrane do próby muszą przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu w terminie wskazanym w pkt 6 lit. b) ppkt (iii).

(iii) Przesłuchania

Wszystkie zainteresowane strony mogą składać wnioski o przesłuchanie przez Komisję w takim samym terminie 37 dni.

b) Szczególny termin w odniesieniu do kontroli wyrywkowych

(i)

Informacje, o których mowa w pkt 5.1 lit. a) ppkt (i) i pkt 5.1 lit. a) ppkt (ii) powinny wpłynąć do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę, iż Komisja zamierza przeprowadzić konsultacje na temat ostatecznego doboru próby z zainteresowanymi stronami, które wyraziły gotowość włączenia ich do próby, w terminie 21 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(ii)	Wszystkie inne informacje istotne dla doboru próby, o których mowa w pkt 5.1 lit. a) ppkt (iii), muszą wpłynąć do Komisji w terminie 21 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(iii)

Kwestionariusze wypełnione przez strony objęte próbą muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty powiadomienia ich o włączeniu do próby.

c) Szczególny termin dotyczący wyboru kraju o gospodarce rynkowej

Strony dochodzenia mogą chcieć wypowiedzieć się na temat stosowności wyboru Stanów Zjednoczonych Ameryki, które, jak wskazano w pkt 5.1 lit. d), mają być wykorzystane jako kraj o gospodarce rynkowej w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej. Uwagi muszą wpłynąć do Komisji w terminie 10 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7. Oświadczenia pisemne, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i korespondencja

Wszelkie oświadczenia i wnioski przedkładane przez zainteresowane strony należy składać na piśmie (nie w formie elektronicznej, chyba że ustalono inaczej); należy w nich wskazać nazwę, adres, adres e-mail, numery telefonu i faksu zainteresowanej strony. Wszelkie oświadczenia pisemne, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i korespondencję dostarczaną przez zainteresowane strony na zasadzie poufności należy oznakować „Limited” (7) oraz, zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, dołączyć do nich wersję bez klauzuli poufności, oznakowaną „Do wglądu zainteresowanych stron”.

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N-105 04/92

1049 Bruxelles/Brussels

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

8. Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń potwierdzających lub zaprzeczających na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

9. Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 11 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w terminie 15 miesięcy począwszy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

10. Możliwość złożenia wniosku o dokonanie przeglądu na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego

Ponieważ niniejszy przegląd wygaśnięcia jest wszczynany zgodnie z przepisami art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, wynikające z niego ustalenia nie będą prowadzić do zmiany poziomu obowiązujących środków, lecz do podjęcia decyzji o uchyleniu lub utrzymaniu środków zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

Jeżeli którakolwiek ze stron postępowania uzna, że przegląd poziomu marginesu dumpingu stwierdzonego w ramach dochodzenia pierwotnego jest uzasadniony w celu umożliwienia zmiany (tj. podniesienia lub obniżenia) poziomu środków, to strona ta może złożyć wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

Strony, które zamierzają złożyć wniosek o dokonanie takiego przeglądu, przeprowadzanego niezależnie od przeglądu wygaśnięcia, o którym mowa w niniejszym zawiadomieniu, mogą skontaktować się z Komisją, używając w tym celu podanego powyżej adresu.

11. Przetwarzanie danych osobowych

Należy zauważyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (8).

12. Rzecznik praw stron

Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu (http://ec.europa.eu/trade).

(1) Dz.U. C 115 z 20.5.2009, s. 18.

(2) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1.

(3) Dz.U. L 395 z 31.12.2004, s. 56.

(4) Dz.U. L 202 z 3.8.2005, s. 1.

(5) W celu uzyskania objaśnień dotyczących pojęcia przedsiębiorstw powiązanych należy odnieść się do art. 143 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1).

(6) Zob. przypis 5.

(7) Oznacza to, że dokument przeznaczony jest jedynie do użytku wewnętrznego. Jest on chroniony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz. U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Jest to dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe).

(8) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/28

POMOC PAŃSTWA – WŁOCHY

Pomoc państwa C 35/09 (ex NN 77/B/01) – Środki na rzecz zatrudnienia w sektorze rybołówstwa i akwakultury

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2009/C 322/09

Pismem z dnia 19 listopada 2009 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Włochy o swojej decyzji wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącego wyżej wymienionej pomocy.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować na następujący adres lub numer faksu:

European Commission

Directorate General for Fisheries

DG MARE/F4 ‘Legal Issues’

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22951942

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom włoskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

STRESZCZENIE

W roku 2001 Włochy zgłosiły Komisji regionalny program pomocy realizowany na Sardynii. Ustawa regionalna, stanowiąca podstawę prawną tego programu pomocy, zastąpiła w rzeczywistości ustawę z 1984 r., na mocy której ustanowiono poprzedni program pomocy regionalnej. Ponieważ wspomniana ustawa nie została nigdy zgłoszona Komisji, pomoc przyznaną na jej podstawie należy uznać za pomoc niezgodną z prawem w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (1) (obecnie art. 88).

Do celów zbadania pomocy udzielanej na rzecz sektorów rybołówstwa i rolnictwa stosuje się inne przepisy niż te, które mają zastosowanie w odniesieniu do pozostałych sektorów. Z tego względu należy dokonać odrębnej analizy.

Pomoc przyznawana w ramach tego programu mogła być udzielana począwszy od roku 1984. Mając jednak na uwadze, że okres, w którym można żądać zwrotu pomocy, jest ograniczony do 10 lat, Komisja uważa za bezcelowe przeprowadzanie oceny pomocy udzielonej wcześniej niż 10 lat przed podjęciem przez nią jakiegokolwiek działania w odniesieniu do tego programu. Na tej podstawie program ocenia się w zakresie, w jakim dotyczy on pomocy udzielonej w okresie od roku 1991 do zakończenia realizacji programu w roku 1999.

Program miał na celu przyznanie pomocy na rzecz zatrudnienia na Sardynii. W praktyce jednak udzielano pomocy na budowę statków rybackich oraz zakładanie przedsiębiorstw zajmujących się akwakulturą.

Przyznana została następująca pomoc:

—	pomoc bezpośrednia w wysokości 60 % w przypadku statków rybackich bądź 80 % w przypadku przedsiębiorstw zajmujących się akwakulturą,

—	pokrycie kosztów odsetek od pożyczek zaciągniętych w celu spłaty salda,

—	częściowe pokrycie kosztów operacyjnych ponoszonych w pierwszych latach.

Pomoc ocenia się w świetle wytycznych dotyczących oceny pomocy państwa dla sektorów rybołówstwa i akwakultury, które obowiązywały w momencie jej udzielania. Z tego względu zastosowanie mają wytyczne z 1988, 1992, 1994 i 1997 r. Biorąc pod uwagę wspomniane wytyczne, które odnoszą się do rozporządzenia Rady w sprawie interwencji strukturalnych Wspólnoty w sektorze rybołówstwa obowiązującego w tamtym okresie, Komisja ma poważne wątpliwości co do zgodności przedmiotowej pomocy w zakresie, w jakim dotyczy ona pomocy na wspieranie inwestycji w wysokości przekraczającej 60 % ich kosztów oraz pomocy na pokrycie kosztów operacyjnych.

Jeżeli na końcu procedury, Komisja podejmie negatywną decyzję, powinna – stosując art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 – postanowić, że Włochy powinny dokonać windykacji przedmiotowej pomocy. Komisja zaprasza jednak Włochy oraz zainteresowane strony do zgłaszania wszelkich uwag, które mogą być przydatne, w świetle orzecznictwa ETS, do celów oceny możliwych skutków opóźnienia w badaniu przedmiotowego programu pomocy dla ewentualnego zwrotu niedozwolonej pomocy.

TEKST PISMA

„La Commissione, dopo aver esaminato le informazioni fornite dalle autorità italiane sulle misure in oggetto, comunica al governo dell'Italia la propria decisione di avviare il procedimento d'indagine formale previsto all'articolo 93 (ora articolo 88), paragrafo 2, del trattato CE e al regolamento (CE) n. 659/1999 del Consiglio, del 22 marzo 1999, recante modalità di applicazione dell'articolo 93 del trattato CE (2).

1. PROCEDIMENTO

Con lettera del 10 agosto 2001, l'Italia ha notificato alla Commissione un progetto di regime di aiuti a finalità regionale da attuare nella regione Sardegna. Questo regime di aiuti era stato protocollato come nuovo aiuto con il numero N 569/01.

Esaminando il regime di aiuti di cui sopra, la Commissione ha constatato che la legge n. 201/2001 del 7 agosto 2001 della regione Sardegna, che istituiva questo regime di aiuti, ha abrogato la legge regionale n. 28 del 7 giugno 1984; la legge del 1984, tuttavia, non è mai stata notificata alla Commissione. Gli aiuti concessi in applicazione della suddetta legge regionale dovevano quindi essere considerati aiuti illegali ai sensi dell'articolo 1, lettera f), del regolamento (CE) n. 659/1999. La Commissione li ha protocollati come tali il 16 agosto 2001.

La Commissione ha effettuato l'esame di questo regime di aiuti illegale protocollato con il numero NN 77/01. La Commissione, considerate le caratteristiche del regime di aiuti in questione e dato che le disposizioni applicabili all'analisi degli aiuti concessi al settore dell'agricoltura, così come al settore della pesca e dell'acquacoltura, sono diverse da quelle degli aiuti concessi alle imprese degli altri settori di attività economica, ha quindi ritenuto necessario effettuare un esame specifico per questi due settori particolari. Per tale motivo la Commissione ha infine protocollato questo regime di aiuti con tre numeri distinti, in base ai settori di attività economica cui si applica il regime: n. 77/B/01 per il settore della pesca e dell'acquacoltura, n. 77/C/01 per il settore dell'agricoltura e n. 77/A/01 per tutti gli altri settori d'attività.

Con lettera C(2001) 3464 def. del 13 novembre 2001, la Commissione ha informato l'Italia che il regime di aiuti NN 77/A/01 era compatibile con il mercato comune per gli aiuti concessi alle imprese dei settori economici diversi da quello dell'agricoltura o della pesca e dell'acquacoltura (regime di aiuti analizzato infine con il numero NN 77/B/01).

Quanto all'applicazione del suddetto regime di aiuti al settore della pesca e dell'acquacoltura, è stato protocollato con il numero NN 77/B/01: questo regime di aiuti costituisce l'oggetto della presente lettera.

Con lettera del 10 dicembre 2001 la Commissione ha chiesto informazioni supplementari all'Italia, la quale ha trasmesso le sue risposte con lettera del 4 giugno 2003. Successivamente, il 6 novembre 2003, presso gli uffici della Commissione si è tenuta una riunione di lavoro con le autorità regionali della Sardegna, su richiesta di queste ultime, per esaminare le informazioni che le stesse dovevano trasmettere alla Commissione.

Nel mese di maggio 2004 le autorità della Sardegna hanno allora trasmesso direttamente e in modo informale alcune informazioni complementari alla Commissione. Poiché queste informazioni non sono state oggetto di trasmissione formale da parte dell'Italia, la Commissione ha invitato l'Italia a notificare in tempi brevi la sua autorizzazione a inserire tali informazioni nel fascicolo, comunicandole che, in assenza di risposta nei tempi stabiliti, avrebbe provveduto a farlo. Dal momento che l'Italia non ha risposto alla lettera, la Commissione ha inserito queste informazioni nel fascicolo.

Le autorità italiane hanno successivamente trasmesso ulteriori informazioni complementari con lettere del 12 gennaio e del 28 febbraio 2005.

2. DESCRIZIONE

Periodo di esame degli aiuti

Dal momento che la legge regionale che istituisce questi aiuti è del 1984, gli aiuti concessi in applicazione della legge in questione possono risalire fino al 1984. Questo regime di aiuti è stato in vigore fino al 31 dicembre 1999.

Il regolamento (CE) n. 659/1999 del Consiglio recante modalità di applicazione dell'articolo 93 del trattato CE (3) non indica un termine per l'esame degli aiuti illegali ai sensi dell'articolo 1, lettera f), ovvero gli aiuti cui è stata data esecuzione senza che la Commissione abbia potuto pronunciarsi sulla compatibilità con il mercato comune. Tuttavia l'articolo 15 del suddetto regolamento stabilisce che i poteri della Commissione per quanto riguarda il recupero degli aiuti sono soggetti ad un periodo limite di dieci anni e che questo periodo limite inizia il giorno in cui l'aiuto illegale viene concesso al beneficiario ed è interrotto da qualsiasi azione intrapresa dalla Commissione. La Commissione non ritiene quindi opportuno esaminare gli aiuti che beneficiano di questa prescrizione, vale a dire concessi oltre dieci anni prima di qualsiasi azione intrapresa al riguardo dalla Commissione.

La Commissione considera che questo periodo sia stato interrotto il 16 agosto 2001, quando la Commissione ha accertato l'esistenza degli aiuti illegali concessi in applicazione della legge del 7 giugno 1984 e li ha protocollati. Di conseguenza, la prescrizione si applica agli aiuti concessi ai beneficiari prima del 16 agosto 1991. Nel suo esame la Commissione prende quindi in considerazione gli aiuti concessi a decorrere da questa data fino al 31 dicembre 1999, termine di attuazione del regime di aiuti.

Oggetto degli aiuti

Questo regime di aiuti aveva per oggetto gli aiuti a favore delle piccole e medie imprese (4) della Sardegna. L'obiettivo dichiarato di questo regime era promuovere la creazione e lo sviluppo dell'occupazione a favore dei giovani tra i 18 e i 35 anni, delle donne e delle categorie sociali svantaggiate attraverso misure di sviluppo regionale. In pratica, per il settore della pesca e dell'acquacoltura, questi aiuti sono stati concessi sotto forma di aiuti agli investimenti, accompagnati da aiuti al funzionamento connessi agli investimenti effettuati.

L'Italia ha fornito informazioni dettagliate sugli aiuti che sono stati concessi in applicazione del suddetto regime nel periodo 1991-1999 a favore della pesca e dell'acquacoltura. In totale sono state adottate 32 decisioni di concessione di aiuti: 13 a favore della pesca e 19 a favore dell'acquacoltura.

Aiuti a favore della pesca

Gli aiuti concessi a favore della pesca sono legati in pratica alla costruzione di pescherecci.

Tali aiuti sono stati concessi nelle seguenti forme:

—	aiuto diretto agli investimenti, compreso lo studio di fattibilità del progetto, corrispondente al 60 % del costo;

—	aiuto corrispondente all'assunzione a carico degli interessi sui prestiti effettuati per il pagamento del saldo; questi interessi sono stati calcolati a partire da un periodo uniforme di preammortamento di 18 mesi, seguito da 18 rate semestrali di ammortamento a un tasso di interesse del 7,5 %;

—	aiuto per l'assunzione parziale dei costi operativi durante i primi anni.

L'importo complessivo di questi aiuti, che ammonta a 11 111 999 035 ITL, pari a circa 5,7 milioni EUR, può essere così ripartito: 9 786 117 284 ITL, pari a circa 5 milioni EUR, per aiuti agli investimenti e l'assunzione a carico degli interessi e 1 325 881 751 ITL, ossia circa 0,7 milioni EUR, per l'assunzione dei costi operativi durante i primi anni.

Aiuti a favore dell'acquacoltura

Gli aiuti concessi a favore dell'acquacoltura sono connessi alla costruzione di impianti di acquacoltura.

Tali aiuti sono stati concessi nelle stesse forme di quelli destinati al settore della pesca, ossia:

—	aiuto diretto agli investimenti, compreso lo studio di fattibilità del progetto, corrispondente all'80 % del costo;

—	aiuto corrispondente all'assunzione a carico degli interessi sui prestiti effettuati per il pagamento del saldo; questi interessi sono stati calcolati a partire da un periodo uniforme di preammortamento di 18 mesi, seguito da 18 rate semestrali di ammortamento;

—	aiuto per l'assunzione parziale dei costi operativi durante i primi anni.

L'importo complessivo di questi aiuti, che ammonta a 30 379 121 874 ITL, pari a circa 15,7 milioni EUR, può essere così ripartito: 28 330 582 621 ITL, pari a circa 14,6 milioni EUR, per aiuti agli investimenti e l'assunzione a carico degli interessi e 2 048 539 253 ITL, ossia circa 1,1 milioni EUR, per l'assunzione dei costi operativi durante i primi anni.

3. VALUTAZIONE

Esistenza di aiuti di Stato

L'articolo 87, paragrafo 1, del trattato CE prevede che “salvo deroghe contemplate dal presente trattato, sono incompatibili con il mercato comune, nella misura in cui incidano sugli scambi tra Stati membri, gli aiuti concessi dagli Stati, ovvero mediante risorse statali, sotto qualsiasi forma che, favorendo talune imprese o talune produzioni, falsino o minaccino di falsare la concorrenza”.

Gli aiuti esaminati nella presente decisione sono stati concessi mediante fondi pubblici messi a disposizione dalla regione Sardegna. Si tratta pertanto di risorse statali.

Questi aiuti hanno conferito un vantaggio finanziario a imprese operanti nel settore della pesca e dell'acquacoltura e hanno rafforzato la loro posizione sul mercato comunitario rispetto alle imprese degli altri Stati membri. Poiché il commercio intracomunitario dei prodotti della pesca e dell'acquacoltura è significativo, questo vantaggio finanziario ha inciso sugli scambi tra gli Stati membri e ha falsato o minacciato di falsare la concorrenza sul mercato interno tra le imprese di pesca e di acquacoltura.

Questi aiuti costituiscono pertanto aiuti di Stato ai sensi dell'articolo 87 del trattato. Dal momento che gli aiuti sono stati concessi senza che la Commissione abbia potuto pronunciarsi sulla loro compatibilità con il mercato comune, si tratta di aiuti illegali ai sensi dell'articolo 1, lettera f), del regolamento (CE) n. 659/1999.

Tale regime di aiuti può essere ritenuto compatibile con il mercato comune solo se beneficia di una delle deroghe previste dal trattato.

Compatibilità con il mercato comune

Poiché questi aiuti favoriscono alcune imprese del settore della pesca e dell'acquacoltura, la loro compatibilità con il mercato comune deve essere valutata alla luce degli orientamenti per l'esame degli aiuti di Stato nel settore della pesca e dell'acquacoltura.

Conformemente al paragrafo 5.3 degli orientamenti adottati nel 2008 e applicabili a decorrere dal 1o aprile 2008 (5), gli aiuti illegali sono valutati alla luce degli orientamenti applicabili al momento dell'entrata in vigore dell'atto amministrativo che istituisce l'aiuto. Poiché gli aiuti esaminati sono stati concessi tra il 1991 e il 1999, è opportuno valutarli alla luce degli orientamenti applicabili al momento della loro concessione. Sono quindi gli orientamenti di seguito indicati ad essere applicabili: orientamenti 1988 (6) applicabili agli aiuti concessi fino al 17 giugno 1992, orientamenti 1992 (7) applicabili agli aiuti concessi fino al 17 settembre 1994, orientamenti 1994 (8) per gli aiuti concessi fino al 27 marzo 1997 e orientamenti 1997 (9) per quelli concessi fino al 1999.

Tutti questi orientamenti contengono disposizioni costanti in merito agli aiuti del presente regime:

—	gli aiuti agli investimenti per la costruzione di pescherecci o per la costruzione di impianti di acquacoltura sono compatibili con il mercato comune solo se viene rispettata la percentuale di aiuto definita dai regolamenti relativi alle azioni strutturali della Comunità nel settore della pesca;

—	gli aiuti al funzionamento sono di norma incompatibili con il mercato comune; possono essere considerati compatibili solo se legati a un piano di ristrutturazione ritenuto compatibile con il mercato comune.

Aiuti agli investimenti per la costruzione di pescherecci

I regolamenti relativi alle azioni strutturali prevedevano una percentuale massima di aiuto del 60 %: regolamento (CEE) n. 4028/86 modificato dal regolamento (CEE) n. 3944/90 del 20 dicembre 1990 (10) nell'allegato II, paragrafo 1; regolamento (CE) n. 3699/93 del 21 dicembre 1993 (11) nell'allegato IV, paragrafo 2.1 e regolamento (CE) n. 2468/98 del 3 novembre 1998 (12) nell'allegato III, paragrafo 2.1. La percentuale di aiuto diretto concessa dall'Italia al settore della pesca per questi investimenti, pari al 60 % del costo, è quindi conforme a quanto era possibile concedere in applicazione dei suddetti regolamenti.

Tuttavia a questo 60 % si aggiunge l'aiuto corrispondente all'assunzione a carico degli interessi sui prestiti effettuati per il pagamento del saldo. L'aiuto concesso per questi investimenti ha quindi superato la percentuale massima del 60 % ed è pertanto incompatibile con il mercato comune.

L'aiuto in questione potrebbe indubbiamente anche essere considerato un aiuto autonomo, ovvero non legato a questo investimento ma in tal caso dovrebbe, per natura, essere esaminato come aiuto al funzionamento. L'aiuto in questione non è però connesso a un piano di ristrutturazione e non può quindi essere giustificato dall'esistenza di un piano del genere. Per questo motivo se fosse valutato come aiuto autonomo, dovrebbe essere considerato incompatibile.

Ne consegue che l'aiuto concesso dalla regione Sardegna per la costruzione di pescherecci sembra non poter essere ritenuto compatibile con il mercato comune per quanto riguarda l'assunzione a carico degli interessi che determinano un'intensità di aiuto superiore al 60 %.

Aiuti agli investimenti per la costruzione di impianti di acquacoltura

I medesimi regolamenti, negli stessi allegati e paragrafi, prevedevano una percentuale massima di aiuto del 60 % anche per gli investimenti nel settore dell'acquacoltura.

Poiché l'aiuto diretto concesso dalla regione Sardegna ha rappresentato l'80 % del costo dell'investimento, sembra che non possa essere ritenuto compatibile con il mercato comune per la parte che supera il 60 %.

D'altra parte, il ragionamento precedentemente espresso in merito alla compatibilità dell'assunzione a carico degli interessi per quanto riguarda l'investimento nei pescherecci può essere applicato in termini identici agli investimenti nel settore dell'acquacoltura.

Ne consegue che l'aiuto concesso dalla regione Sardegna per la costruzione di impianti di acquacoltura sembra non poter essere ritenuto compatibile con il mercato comune per quanto riguarda la parte dell'aiuto diretto superiore al massimale del 60 % e l'assunzione a carico degli interessi.

Aiuti per l'assunzione dei costi operativi

Conformemente a quanto precede, in base al principio definito dagli orientamenti successivi applicabili, secondo cui gli aiuti al funzionamento sono di norma incompatibili e che possono essere considerati compatibili con il mercato comune solo nella misura in cui sono legati a un piano di ristrutturazione anch'esso ritenuto compatibile con il mercato comune, questo aiuto sembra, ad un primo esame, incompatibile con il mercato comune. Non sembra che ci siano state circostanze particolari tali da giustificare la concessione di simili aiuti.

4. CONCLUSIONI

In questa fase della valutazione preliminare prevista all'articolo 6 del regolamento (CE) n. 659/1999, esistono seri dubbi circa la compatibilità di queste misure di aiuto con il mercato comune, sia per quanto riguarda gli aiuti agli investimenti per la parte dell'aiuto superiore al massimale del 60 % del costo dell'investimento, sia per quanto riguarda l'aiuto per l'assunzione dei costi operativi.

Alla luce delle considerazioni che precedono, la Commissione, nell'ambito del procedimento previsto all'articolo 88, paragrafo 2, del trattato CE, invita l'Italia a presentarle le sue osservazioni e a fornirle tutte le informazioni utili e necessarie per valutare l'aiuto in questione nel termine di un mese a decorrere dal ricevimento della presente lettera. La Commissione invita le autorità italiane a trasmettere immediatamente una copia della presente lettera ai potenziali beneficiari dell'aiuto. La Commissione chiede inoltre informazioni relative all'importo dell'aiuto concesso ai beneficiari del regime.

La Commissione ha altresì invitato l'Italia e i terzi interessati a presentare osservazioni e a fornire qualsiasi elemento utile per stabilire, alla luce dell'articolo 14, paragrafo 1, del regolamento (CE) n. 659/1999 e della giurisprudenza della Corte di giustizia (13), le potenziali implicazioni del ritardo accumulato nell'esame di questo regime di aiuti in merito all'eventuale recupero degli aiuti incompatibili.

Con la presente la Commissione comunica al governo italiano che informerà gli interessati mediante pubblicazione della presente lettera e di una sintesi della stessa nella Gazzetta ufficiale delle Comunità europee. Informerà inoltre gli interessati nei paesi EFTA firmatari dell'accordo SEE tramite pubblicazione di una comunicazione nel supplemento SEE della Gazzetta ufficiale delle Comunità europee e l'Autorità di vigilanza EFTA mediante invio di una copia della presente. Tutti i summenzionati interessati saranno invitati a trasmettere le loro osservazioni entro il termine di un mese a decorrere dalla data di detta pubblicazione.”

(1) Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1.

(2) GU L 83 del 27.3.1999, pag. 1.

(3) GU L 83 del 27.3.1999, pag. 1.

(4) Si tratta di piccole e medie imprese definite secondo i criteri del fatturato e del numero di posti di lavoro. Le autorità italiane hanno dichiarato che questo regime è sempre stato destinato a imprese molto piccole nei confronti delle quali la definizione di cui alla raccomandazione della Commissione del 3 aprile 1996 (GU L 107 del 30.4.1996, pag. 4) è sempre stata rispettata.

(5) GU C 84 del 3.4.2008, pag. 10.

(6) GU C 313 dell'8.12.1988, pag. 21.

(7) GU C 152 del 17.6.1992, pag. 2.

(8) GU C 260 del 17.9.1994, pag. 3.

(9) GU C 100 del 27.3.1997, pag. 12.

(10) GU L 380 del 31.12.1990, pag. 1.

(11) GU L 346 del 31.12.1993, pag. 1.

(12) GU L 312 del 20.11.1998, pag. 19.

(13) In particolare la sentenza della Corte del 24 settembre 2002 pronunciata nelle cause riunite C-74/00P e C-75/00P, Falck e Acciaierie di Bolzano/Commissione, Racc. 2002, pag. I-7869.

30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/33

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na mocy art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2009/C 322/10

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006. Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

Wniosek w sprawie zmian składany na podstawie art. 9

„PROSCIUTTO TOSCANO”

NR WE: IT-PDO-0217-1494-10.06.2005

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana:

—		Nazwa produktu
—		Opis produktu
—		Obszar geograficzny
—		Dowód pochodzenia
—		Metoda produkcji
—		Związek
—		Etykietowanie
—		Wymogi krajowe
—		Inne (określić jakie)

2. Rodzaj zmian:

—		Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu ani streszczenia
—		Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
—		Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez władze publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3. Zmiana (zmiany):

3.1. Opis produktu:

Zmiany mają na celu dokładniejsze wskazanie właściwości chemicznych i fizykochemicznych produktu końcowego oraz określenie zasad dotyczących pakowania produktu w świetle rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

Właściwości surowca są opisane bardziej szczegółowo w celu wyraźnego ujęcia elementów, które będą podlegały kontroli przeprowadzanej przez organ kontrolny.

W ramach zmian przewiduje się stosowanie metalowego znaku na udźcach przed rozpoczęciem obróbki, co ma na celu zagwarantowanie identyfikacji i na tej podstawie identyfikowalności produktu.

W odniesieniu do wykrawania celem zmiany jest bardziej precyzyjne ustalenie maksymalnej warstwy mięsa znajdującej się ponad głową kości udowej, tak aby można było produkować szynki, których końcowy kształt będzie harmonijny i jednolity oraz które będą łatwe do zidentyfikowania przez konsumenta.

W celu późniejszego zagwarantowania pochodzenia i identyfikowalności produktu przewiduje się wypalanie oznakowania na produkcie końcowym.

3.2. Metoda produkcji:

Uznano za właściwe uściślenie, że czynności krojenia w plastry i pakowania muszą odbywać się na obszarze produkcji w celu zachowania renomy nazwy poprzez zagwarantowanie nie tylko autentyczności produktu, lecz także zachowanie jego cech jakościowych i właściwości. Konsumenci cenią szynkę „Prosciutto Toscano” za jej „dojrzały” charakter, za to, że jest zwarta, a warstwy mięśni nie są oddzielone oraz że posiada określony poziom wilgotności, co daje zwarte i niezwiotczałe plastry. W przypadku konsumentów końcowych właściwości te muszą występować we wszystkich produktach typu „Prosciutto Toscano” wprowadzonych do obrotu, co oznacza, że produkt przeznaczony do spożycia po pokrojeniu w plastry i opakowaniu musi posiadać takie same właściwości jak produkty otrzymane w wyniku krojenia całej szynki. Zatem w celu zagwarantowania przestrzegania tych samych wymogów metoda produkcji „Prosciutto Toscano” przewiduje dwa dodatkowe miesiące dojrzewania w przypadku udźców przeznaczonych do krojenia w plastry i pakowania.

Możliwość przechowywania udźców przeznaczonych do krojenia w plastry lub kawałki bez kości przez czas nieokreślony w warunkach otoczenia innych niż przewidziane mogłaby spowodować rozwój właściwości niezgodnych z właściwościami uznanymi w odniesieniu do „Prosciutto Toscano”, takich jak powstanie zazwyczaj niewystępującego osadu pleśniowego, anormalny rozpad białek i w rezultacie wahania wskaźnika proteolizy lub też zjełczenie tłuszczu, które mogą spowodować powstanie zapachów i smaków innych niż zapach i smak tradycyjnie cenione przez konsumentów. Zjełczenie bowiem, któremu sprzyja współwystępowanie pewnych czynników związanych z otoczeniem i przechowywaniem, takich jak wystawienie na wysokie temperatury oraz prędkość krążenia powietrza w komorach dojrzewania, powoduje poważne zmiany części tłuszczowej, która może zżółknąć i której konsystencja może się pogorszyć, a w wyniku tych zmian mogą powstać w niej lotne związki organiczne, które są przyczyną zjełczałego zapachu. Zmiany te powodują z kolei poważne zmiany właściwości „Prosciutto Toscano” związane z barwą tłuszczu, jego zwartością i przyleganiem do powierzchni mięśniowych. Ponadto wystawienie kawałka mięsa i plastra na działanie powietrza przed opakowaniem może spowodować silne utlenienie powierzchni jadalnych połączone z brązowieniem mięsa, wysuszenie wystawionej części zewnętrznej masy mięśniowej lub zwiotczenie mięsa w przypadku nadmiaru wilgotności.

3.3. Etykietowanie:

Przewiduje się dodanie części dotyczącej umieszczania znaku wyróżniającego na surowcach i szynkach zgodnych z właściwościami ustalonymi w specyfikacji produktu w celu zapewnienia identyfikowalności i kontroli produktu całym łańcuchu dostaw.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„PROSCIUTTO TOSCANO”

NR WE: IT-PDO-0217-1494-10.06.2005

ChOG ( ) ChNP ( X )

Niniejsze streszczenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu i jest przeznaczone do celów informacyjnych.

1. Właściwy organ państwa członkowskiego:

Nazwa:

Ministero delle politiche agricole e forestali

Adres:

Via XX Settembre 20

00187 Roma RM

ITALIA

Tel.

+39 0646655104

Faks

+39 0646655306

E-mail:

saco7@politicheagricole.gov.it

2. Grupa składająca wniosek:

Nazwa:

Consorzio del Prosciutto Toscano

Adres:

Via G. Marignolli 21/23

50127 Firenze FI

ITALIA

Tel.

+39 0553215115

Faks

+39 0553215115

E-mail:

—

Skład:

producenci/przetwórcy ( X ) inni ( )

3. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2. –

Produkty wytworzone na bazie mięsa

4. Specyfikacja produktu:

(podsumowanie wymogów określonych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1. Nazwa produktu:

„Prosciutto Toscano”

4.2. Opis produktu:

W momencie wprowadzenia do obrotu „Prosciutto Toscano” posiada następujące właściwości fizyczne, organoleptyczne, chemiczne i fizykochemiczne: na wierzchu szynka ta ma kształt łuku z powodu warstwy mięsa znajdującej się ponad głową kości udowej o grubości maksymalnie 8 cm; jej masa wynosi ok. 8–9 kg i nigdy poniżej 7,5 kg; przy krojeniu mięso ma kolor od krwistoczerwonego po jasnoczerwony z niewielką ilością tłuszczu międzymięśniowego; tłuszcz podskórny jest czystego białego koloru z delikatnymi różowymi żyłkami, zwarty, pozbawiony linii oddzielających warstwy i dobrze przylegający do powierzchni mięśnia.

„Prosciutto Toscano” posiada delikatny typowy smak oraz aromatyczny i charakterystyczny zapach, które wynikają z tradycyjnej metody obróbki i dojrzewania.

Właściwości chemiczne i fizykochemiczne są następujące:

Sól (wyrażona w NaCl)	%	maksymalnie 8,3
Wilgotność mięśnia	%	maksymalnie 61,0
Wskaźnik proteolizy	%	maksymalnie 30,0
Dodane azotany i azotyny	maksymalnie 95 ppm

4.3. Obszar geograficzny:

Gospodarstwa hodowlane tuczników przeznaczonych do produkcji „Prosciutto Toscano” muszą znajdować się na obszarze następujących regionów: Lombardia, Emilia-Romania, Marche, Umbria, Lacjum i Toskania.

Obróbka, krojenie w plastry i pakowanie „Prosciutto Toscano” odbywają się na tradycyjnym obszarze produkcji, który obejmuje cały obszar regionu Toskanii.

4.4. Dowód pochodzenia:

Identyfikowalność jest zagwarantowana dzięki kontroli przeprowadzanej przez organ kontrolny w całym łańcuchu dostaw zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 510/2006.

4.5. Metoda produkcji:

Metoda produkcji przewiduje w szczególności, że tuczniki urodzone, wyhodowane i poddane ubojowi w regionach określonych w punkcie 4.3 muszą ważyć co najmniej 160 kg z tolerancją 10 % i mieć co najmniej dziewięć miesięcy. „Prosciutto Toscano” otrzymuje się ze świeżych udźców tuczników ciężkich czystej rasy lub pochodzących z tradycyjnych ras podstawowych, tj. wielkiej białej i Landrace.

Natychmiast po uboju udźce oddziela się od tuszy i chłodzi przez co najmniej 24 godziny w temperaturze od – 2 do + 2 °C. Udźce są następnie trybowane. Masa świeżego trybowanego udźca nie może być mniejsza niż 11,8 kg.

Przed rozpoczęciem obróbki producent – po upewnieniu się, że udźce spełniają przewidziane warunki – nakłada na każdy udziec metalowy znak. Znak ten składa się z okrągłej nierdzewnej płytki, na której widnieje wypukły skrót „P.T.” oraz data rozpoczęcia obróbki wyrażona miesiącem (cyframi rzymskimi) i rokiem (cyframi arabskimi z podaniem jedynie dwóch ostatnich cyfr ). Znak nakładany za pomocą przewidzianego w tym celu narzędzia jest zaprojektowany w sposób uniemożliwiający jego usunięcie.

Obróbka udźców rozpoczyna się peklowaniem, które powinno zostać przeprowadzone w ciągu 120 godzin od uboju. Peklowanie przeprowadza się „na sucho” przy użyciu soli, pieprzu i aromatów naturalnych pochodzenia roślinnego. Po peklowaniu udźce leżakują przez okres wystarczający, aby zagwarantować optymalne i jednolite wysuszenie przed płukaniem, które wykonuje się z użyciem letniej wody bez środka dezynfekującego. Następnie udźce poddaje się suszeniu w odpowiednich pomieszczeniach, w których temperatura i wilgotność muszą być kontrolowane. Obróbka kończy się smarowaniem tłuszczem, które polega na pokryciu powierzchni odkrytej części mięsa mieszanką składającą się wyłącznie z tłuszczu, mąki zbożowej lub ryżowej, soli, pieprzu i aromatów naturalnych pochodzenia roślinnego. Etap dojrzewania odbywa się w specjalnie wyposażonych pomieszczeniach w celu umożliwienia odpowiedniej wymiany powietrza w temperaturze mieszczącej się w przedziale 12–25 °C. W tym okresie dopuszcza się wentylacje i wystawienie na światło i naturalną wilgotność przy uwzględnieniu czynników klimatycznych istniejących na obszarze produkcji. Dojrzewanie, od peklowania do wprowadzenia do obrotu, nie może trwać krócej niż 10 miesięcy w przypadku szynki o końcowej masie 7,5–8,5 kg i krócej niż 12 miesięcy w przypadku szynki o masie powyżej 8,5 kg.

Szynka „Prosciutto Toscano” przeznaczona do krojenia w plastry musi dojrzewać o dwa miesiące dłużej w porównaniu z powyższymi zaleceniami, tj. co najmniej 12 miesięcy, jeżeli jej masa wynosi 7,5–8,5 kg, i co najmniej 14 miesięcy, jeżeli jej masa wynosi powyżej 8,5 kg.

Pod koniec dojrzewania producent, w obecności przedstawiciela organu kontrolnego, wypala na szynkach zgodnych z przewidzianymi właściwościami oznakowanie, na którym widnieje napis „PROSCIUTTO TOSCANO DOP”. W celu monitorowania różnych etapów produkcji, oznakowanie można uzupełnić dwoma innymi cyframi mającymi na celu identyfikację innych podmiotów, które ewentualnie mogły uczestniczyć w łańcuchu produkcji.

Krojenie w plastry i pakowanie „Prosciutto Toscano” należy przeprowadzić na koniec procesu dojrzewania na obszarze produkcji określonym w punkcie 4.3 w celu zapewnienia przestrzegania różnych okresów dojrzewania przewidzianych w przypadku produktu krojonego w plastry oraz zachowania właściwości związanych z wilgotnością oraz wyglądem części mięśniowej i tłuszczowej plastra określonym w punkcie 4.2. Możliwość przechowywania udźców przeznaczonych do krojenia w plastry lub kawałki bez kości przez czas nieokreślony w warunkach otoczenia innych niż przewidziane mogłaby spowodować rozwój właściwości niezgodnych z właściwościami uznanymi w odniesieniu do „Prosciutto Toscano”, takich jak powstanie zazwyczaj niewystępującego osadu pleśniowego, anormalny rozpad białek i w rezultacie wahania wskaźnika proteolizy lub też zjełczenie tłuszczu, które mogą spowodować powstanie zapachów i smaków innych niż zapach i smak tradycyjnie cenione przez konsumentów. Ponadto wystawienie kawałka mięsa i plastra na działanie powietrza przed pakowaniem może spowodować silne utlenienie powierzchni jadalnych połączone z brązowieniem mięsa, wysuszeniem wystawionej części zewnętrznej masy mięśniowej lub zwiotczenie mięsa w przypadku nadmiaru wilgotności.

4.6. Związek z obszarem geograficznym:

Cechy jakościowe produktu o chronionej nazwie pochodzenia zależą od warunków środowiskowych oraz od czynników naturalnych i ludzkich. Właściwości surowca są w szczególności właściwe dla wyznaczonego makroobszaru geograficznego. Na obszarze zaopatrzenia w surowiec rozwój zootechniki jest związany ze znacznym występowaniem upraw zbóż oraz z systemami przetwórstwa, które miały decydujący wpływ na szczególne ukierunkowanie produkcji na hodowlę trzody chlewnej.

Umiejscowioną na tym obszarze produkcję „Prosciutto Toscano” uzasadniają warunki mikroobszaru wyznaczonego w punkcie 4.3. Region Toskanii, ze względu na swoje ukształtowanie i cechy geograficzne, jest odpowiedni dla produkcji szynki wysokiej jakości. Nawet klimat, bardzo odmienny od klimatu regionów sąsiedzkich, okazuje się szczególnie dostosowany do optymalnego dojrzewania produktu. Jest to zatem klimat sprzyjający powstaniu korzystnego związku między środowiskiem a produktami typowymi dla regionu, który umożliwia powolne i zdrowe dojrzewanie tych produktów (wino, oliwa, ser i oczywiście szynka są dowodami na istnienie tego wyjątkowego związku).

Czynniki środowiskowe są bezpośrednio związane z cechami obszaru produkcji, na którym przeważają zielone doliny bogate w wodę oraz zadrzewione wzgórza, które mają decydujący wpływ na klimat i na właściwości produktu końcowego. Cały proces, od surowca przez produkt po chronioną nazwę, jest związany z rozwojem społeczno-gospodarczym właściwym dla przedmiotowego obszaru.

4.7. Organ kontrolny:

Nazwa:

INEQ — Istituto Nord Est Qualità

Adres:

Via Rodeano 71

33038 S. Daniele del Friuli UD

ITALIA

Tel.

+39 0432940349

Faks

+39 0432943357

e-mail:

info@ineq.it

4.8. Etykietowanie:

Chroniona nazwa pochodzenia „Prosciutto Toscano” musi być umieszczona na etykiecie wyraźną i nieusuwalną czcionką, jednoznacznie odróżniającą się od każdego innego napisu. Bezpośrednio po niej należy umieścić napis „Denominazione di Origine Protetta” (Chroniona Nazwa Pochodzenia) lub skrót „D.O.P.”. Zabronione jest dodawanie jakichkolwiek określeń, które nie zostały wyraźnie przewidziane. Można jednak dodać informacje, które odnoszą się do nazwisk, nazw przedsiębiorstw i prywatnych znaków towarowych, o ile nie mają one charakteru zachwalającego i nie mogą wprowadzić konsumenta w błąd. Na udźcu może znajdować się również nazwa gospodarstwa, w którym wyhodowano tuczniki, z których powstały produkty, pod warunkiem że surowiec pochodzi w całości z danego gospodarstwa. Szynka „Prosciutto Toscano” może zostać wprowadzona do obrotu w maksymalnym terminie 30 miesięcy od rozpoczęcia obróbki świeżych udźców. Można ją również wprowadzić do obrotu w postaci pozbawionej kości, w porcjach, to znaczy pokrojoną w kawałki o różnym kształcie i masie lub w plastry. Wszystkie wyżej wymienione rodzaje produktów należy wprowadzić do obrotu po opakowaniu w pojemniki lub w torebki na żywność dostosowane i prawidłowo zapieczętowane. Podczas przygotowywania całej szynki bez kości wypalone oznakowanie musi pozostać widoczne. Jeżeli szynkę pokrojono w kawałki, każdy z nich musi posiadać wyraźne wypalone oznakowanie. Jeżeli nie stało się to na koniec etapu dojrzewania, producent jest zobowiązany do wypalenia oznakowania przed rozpoczęciem krojenia w porcje w obecności przedstawiciela organu kontrolnego.

30.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 322/39

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2009/C 322/11

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006. Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„GENISSE FLEUR D’AUBRAC”

NR WE: FR-PGI-005-0257-15.10.2002

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Génisse Fleur d’Aubrac”

2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:

Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.1.

Mięso świeże (i podroby)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Jałówka Génisse Fleur d’Aubrac to samica bydła przed pierwszym wycieleniem, pochodząca od matki rasy Aubrac i ojca rasy Charolais, poddawana ubojowi w wieku od 24 do 42 miesięcy.

Główne cechy tuszy są następujące:

—	minimalna masa 280 kg,

—	uformowanie: E, U i R w skali EUROP,

—	stopień otłuszczenia: klasy 2 i 3 w skali EUROP,

—	pH ≤ 6 w ciągu 24 godzin od uboju, w oku polędwicy, na poziomie 13 kręgu lędźwiowego,

—	minimalny okres dojrzewania: 7 dni od chwili uboju,

—	brak wad powierzchniowych: śladów po usuwaniu tłuszczu zewnętrznego, śladów po obecności gzów, krwiaków.

Mięso jałówki Génisse Fleur d’Aubrac charakteryzuje się naturalną czerwoną barwą. Jest dość chude, z nieznaczną marmurkowatością.

Mięso jest sprzedawane w całych tuszach lub półtuszach (świeże), w kawałkach do sprzedaży półhurtowej (świeże), w wyrębach (świeże lub mrożone), w elementach rozbioru (mrożone) i jako porcjowane (świeże lub mrożone).

3.3. Surowce:

Nie dotyczy.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

Od chwili narodzin do chwili odsadzenia

Cielęta ssą matkę w oborze lub na pastwisku. Od chwili wypuszczania na pastwisko pasą się bez ograniczeń. Odsadzenie odbywa się naturalnie i nie może nastąpić przed upływem 6 miesięcy od chwili narodzin. Zakazane jest podawanie paszy mlekozastępczej. Jeśli warunki klimatyczne tego wymagają, hodowca może podać na kilka miesięcy przed odsadzeniem uzupełniający koncentrat paszowy.

Od chwili odsadzenia do końcowego okresu opasania

Większość żywności musi pochodzić z zasobów paszowych gospodarstwa, z wyjątkiem zaistnienia nadzwyczajnych warunków klimatycznych (susza itp.). Pasza składa się z:

—	dziko rosnących roślin, jednorocznych lub wieloletnich,

—	przemiennych użytków zielonych, na których przeważają trawy, rośliny strączkowe lub rośliny obu tych rodzin,

—	trwałych użytków zielonych.

Pasza może być spożywana w stanie świeżym (trawa), suchym (siano) lub przechowywana w wilgotnej formie (kiszonka). Uzupełniająca mieszanka paszowa jest dodawana do racji, której podstawą pozostaje pasza z gospodarstwa.

Uzupełniający koncentrat paszowy, dostarczany przez producenta pasz lub wyprodukowany w gospodarstwie, składa się wyłącznie z: ziaren zbóż/odpadów młynarskich lub produktów ubocznych przemysłu młynarskiego/nasion oleistych/produktów lub produktów ubocznych z nasion oleistych (makuchy)/produktów i produktów ubocznych z ziaren roślin strączkowych/miąższu pochodzącego z bulw, korzeni lub owoców/melasy/suszonej lucerny/przetworów mlecznych/olejów i tłuszczów pochodzenia roślinnego/minerałów (węglany, fosforany, sól, magnezyt)/drożdży i ich produktów ubocznych. Stosowane są jedynie dodatki paszowe dopuszczone przez przepisy.

Karmienie kukurydzą we wszystkich jej formach jest zakazane począwszy od 18 miesiąca życia.

Końcowy okres opasania

Chów kończy się okresem opasania w gospodarstwie lub na pastwisku przez co najmniej 4 miesiące. Jałówki mają do dyspozycji uzupełniającą mieszankę paszową dodawaną do racji, której podstawą pozostaje pasza z gospodarstwa. Ten koncentrat paszowy, dostarczany przez producenta pasz lub produkowany w gospodarstwie, składa się wyłącznie ze składników wymienionych na pozytywnej liście podanej w opisie etapu od chwili odsadzenia do okresu końcowego opasania i nie może przekroczyć 400 kg na zwierzę. Karmienie kukurydzą we wszystkich jej formach jest zakazane począwszy od 18 miesiąca życia.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Jałówki Génisse Fleur d’Aubrac rodzą się, są hodowane i tuczone na obszarze ChOG „Génisse Fleur d’Aubrac”. Siedziba gospodarstwa hodowlanego oraz ogół budynków i pastwisk, w tym także tych mieszczących się na terenach sezonowego przepędzania stada na letnie pastwiska (wykorzystywanych do produkcji Génisse Fleur d’Aubrac), muszą znajdować się na obszarze ChOG.

Jałówki Génisse Fleur d’Aubrac pozostają u jednego hodowcy od chwili narodzin do chwili uboju lub też mogą być przedmiotem jednorazowego zbytu. Ostatni hodowca musi trzymać zwierzę przez co najmniej 4 miesiące.

Jałówki Génisse Fleur d’Aubrac są poddawane ubojowi na obszarze ChOG. Przewóz jałówek (nie licząc ewentualnych postojów) nie powinien przekraczać 4 godzin. Za tym wymogiem kryje się chęć uwzględnienia dobrostanu jałówek podczas przewozu i nienarażania ich na długie trasy, które są stresogenne. Stres wpływa bowiem na produkcję tuszy i jakość mięsa. Przewoźnicy muszą postarać się ograniczyć go do minimum, by nie niweczyć wysiłków hodowców na etapie produkcji.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

Nie dotyczy.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Certyfikaty Gwarancji Pochodzenia (Certificat de Garantie de l’Origine, CGO) oraz etykiety muszą zawierać następujące informacje:

—	kategoria: jałówka,

—	nazwa, pod którą produkt jest sprzedawany „Génisse Fleur d’Aubrac”,

—	dane kontaktowe organu kontrolnego,

—	logo ChOG,

—	„Génisse née de mère de race Aubrac et de père de race Charolaise” („Jałówka z matki rasy Aubrac i ojca rasy Charolais”),

—	„Elevage alternant pâturage et étable” („Chów naprzemienny na pastwisku i w oborze”),

—	„Génisse née et élevée en Pays de l'Aubrac” („Jałówka urodzona i hodowana w regionie Aubrac”),

—	krajowy numer identyfikacyjny zwierzęcia.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar ChOG „Génisse Fleur d’Aubrac” obejmuje 313 gmin położonych w 4 departamentach: Aveyron, Cantal, Haute-Loire i Lozère.

Departament Aveyron

Kantony Bozouls, Campagnac, Entraygues-sur-Truyère, Espalion, Estaing, Laguiole, Laissac, Mur-de-Barrez, Pont-de-Salars, Rodez-Nord, Saint-Amans-des-Côts, Saint-Chely-d’Aubrac, Saint-Geniez-d’Olt, Sainte-Geneviève-sur-Argence, Salles-Curan, Sévérac-le-Château: wszystkie gminy.

Kanton Conques: gminy Conques, Saint-Félix-de-Lunel i Sénergues.

Kanton Marcillac-Vallon: gminy Muret-le-Château i Salles-la-Source.

Kanton Rodez-Est: gminy Rodez-Est i Sainte-Radegonde.

Kanton Rodez-Ouest: gmina Rodez-Ouest,

Kanton Vézins-de-Lévezou: gminy Saint-Laurent-de-Lévézou, Ségur i Vézins-de-Lévézou.

Departament Cantal

Kantony Chaudes-Aigues, Pierrefort, Ruynes-en-Margeride, Saint-Flour-Nord, Saint-Flour-Sud: wszystkie gminy.

Kanton Massiac: gminy Bonnac, La Chapelle-Laurent, Ferrières-Saint-Mary, Saint-Mary-le-Plain, Saint-Poncy i Valjouze.

Kanton Murat: gmina Neussargues-Moissac.

Departament Haute-Loire

Kanton Pinols: gminy Auvers, La Besseyre-Saint-Mary, Desges i Pinols.

Kanton Saugues: gminy Chanaleilles, Croisances, Esplantas, Grèzes, Saint-Christophe-d’Allier, Saint-Vénérand, Saugues, Thoras, Vazeilles-Près-Saugues i Venteuges.

Departament Lozère

Kantony Aumont-Aubrac, Le Bleymard, Chanac, Châteauneuf-de-Randon, Fournels, Grandrieu, Langogne, Le Malzieu-Ville, Marvejols, Mende-Nord, Mende-Sud, Nasbinals, Saint-Alban-sur-Limagnole, Saint-Amans, Saint-Chély-d’Apcher et Saint-Germain-du-Teil: wszystkie gminy.

Kanton Canourgue: gminy Banassac, Canilhac, La Canourgue, Saint-Saturnin i La Tieule.

Kanton Florac: gmina Bondons.

Kanton Massegros: gmina Recoux.

Kanton Pont-de-Montvert: gminy Fraissinet-de-Lozère, Le Pont-de-Montvert i Saint-Maurice-de-Ventalon.

Kanton Villefort: gminy Altier i La Bastide-Puylaurent.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Region Aubrac skupia kilka pomniejszych naturalnych regionów górskich na południu Masywu Centralnego. Jest to klasyczny przykład środowiska naturalnego składającego się w większości z masywów paleozoicznych i wulkanicznych. W całości jest usytuowany powyżej 600 metrów wysokości i charakteryzują go długie i srogie zimy oraz dość obfite opady roczne. Znajdują się na nim głównie tereny pasterskie: trwałe użytki zielone (zwane w lokalnym języku „devèzes”), nieużytki i porzucone pastwiska, leśne pastwiska, góry, bazaltowe, granitowe lub łupkowe łąki górskie.

Wysokość i rzeźba terenu skłoniły ludność żyjącą na wszystkich tych terenach do rozwijania „działalności pasterskiej” z wykorzystaniem górskiej trawy.

5.2. Specyfika produktu:

Génisse Fleur d’Aubrac, od matki rasy Aubrac i ojca rasy Charolais, jest oryginalnym i niepowtarzalnym produktem łączącym najlepszą z ras odpornych z rasą o dobrze znanym mięsie. Produkcję w najwyższym stopniu opanowali hodowcy z regionu Aubrac, którzy prowadzą ją od długiego czasu. Krzyżówka ta zaświadcza o dobrych wynikach chowu i tuczenia jałówek o szybkim przyroście i doskonałym uformowaniu tusz.

Chów jałówek Génisse Fleur d’Aubrac charakteryzuje się naprzemiennym wykorzystaniem pastwiska i obory, związanym ze specyficznymi warunkami klimatycznymi regionu Aubrac, które wyznaczają dwa główne etapy w działalności związanej z chowem:

—	okres letni (kwiecień/maj–listopad/grudzień), w którym zwierzęta pasą się bez ograniczeń,

—	okres zimowy (listopad/grudzień–kwiecień/maj), w którym zwierzęta znajdują się w oborze i karmione są paszą z zapasów.

Jałówka Génisse Fleur d’Aubrac daje mięso o naturalnej czerwonej barwie, dość chude, z niewielką marmurkowatością.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) albo szczególnymi cechami jakościowymi, renomą lub innymi właściwościami produktu (w przypadku ChOG):

ChOG „Génisse Fleur d’Aubrac” jest oparte na umiejętnościach hodowców i renomie, jaką cieszy się ten produkt.

Umiejętności doskonalone przez hodowców Génisse Fleur d’Aubrac pozwoliły stworzyć szczególny system chowu w regionie Aubrac, charakteryzujący się stosowaniem naturalnych roślin przeznaczonych pod wypas, ekstensywnym chowem stad krów mamek, oparciem chowu na odpornej rasie Aubrac oraz dążeniem do wytwarzania produktów Génisse Fleur d’Aubrac o dużej wartości dodanej.

Podstawą systemu chowu w regionie Aubrac jest wykorzystanie trawy. W zależności od geograficznego umiejscowienia gospodarstw prowadzenie hodowli obejmuje pewne charakterystyczne elementy:

—

na wysokości (około 1 000 metrów) głównie wulkaniczne gleby oraz obfite i regularne opady zapewniają ciągły wzrost trawy w całym okresie wypasania. Tereny gospodarstwa składają się w przeważającej części z trwałych użytków zielonych, na których pasą się zwierzęta. Jest to również ważna strefa łąk górskich,

—	na średniej wysokości (800/1 200 metrów), w strefie zwanej „granitową”, która jest najszersza (prawie połowa regionu Aubrac), gleby są uformowane na piasku granitowym i są wrażliwe na letnie susze. Jednak liczne porzucone pastwiska i użytki typu „devèzes” umożliwiają wypas zwierząt w lecie,

—	na niskiej wysokości (poniżej 800 metrów), na zboczach strefy granitowej gleby łatwo wysychają, co prowadzi do znacznego niedoboru trawy w lecie, stąd konieczność wypasania stad na wysokości w tym okresie.

Jałówki Génisse Fleur d’Aubrac są obowiązkowo wypasane na przemian na pastwisku i w oborze w trakcie cyklu produkcji. Większość ich żywności pochodzi z zasobów paszowych gospodarstwa.

Dzięki gospodarce paszowej o charakterze ekstensywnym, ukierunkowanej na wypas, liczebność zwierząt nie jest zbyt duża, odpowiada natomiast w pewnym sensie naturalnemu bogactwu wykorzystywanych terenów. Zasadniczo, bez innych dodatków niż środki wapnujące (niskie pH szczególnie kwaśnych gleb), ale z doskonałym zarządzaniem organicznymi nawozami (gnojowica i obornik), osiąga ona 1 DJP/ha w strefach bazaltowych (o największym bogactwie) i jest rzędu 0,6–0,8 DJP/ha w strefach granitowych, łupkowych lub piaskowca czerwonego (mniejszy naturalny potencjał ilościowy, ale takie samo bogactwo jakościowe terenów pod wiosenny wypas).

Matki rasy Aubrac są najlepiej dostosowane do optymalnego wykorzystania naturalnych utrudnień środowiska, dzięki swojej odporności, tzn. zdolności do mobilizacji rezerw w organizmie w trudnym okresie (na przestrzeni zimy) i ich odbudowania w korzystnym okresie (wypas wiosenny i letni). Dostarczają regularnie jedno cielę rocznie bez ryzyka poronienia. Ich zwierzęta pochodzące z krzyżówki z bykami Charolais, od prawie pół wieku, całkowicie uzasadniają ekonomicznie produkcję wołowiny i cielęciny w regionie Aubrac. Dążenie do wyższej wartości dodanej z najlepszych zwierząt (często wybranych w wyniku surowej segregacji) skłania coraz większą liczbę hodowców do produkcji jałówek Génisse Fleur d’Aubrac, które charakteryzują się najlepszym uformowaniem przy jednoczesnym zachowaniu delikatnych kości i smaku mięsa rasy Aubrac.

Od niepamiętnych czasów świadectwa potwierdzają ogromne znaczenie systemu hodowli regionu Aubrac, w którym górskie łąki odgrywają najważniejszą rolę. Najpierw skupione na produkcji serów, na przestrzeni XX wieku tereny górskie zaczęły być stopniowo wykorzystywane do ekstensywnej produkcji mięsa wraz z szybkim rozpowszechnianiem się krzyżówki lokalnej rasy Aubrac z rasą Charolais, począwszy od lat sześćdziesiątych, prowadzącym krok po kroku do stworzenia Génisse Fleur d’Aubrac.

Génisse Fleur d’Aubrac została po raz pierwszy wspomniana w prasie w 1991 r., z okazji poświęconego jej święta. Pierwsze zwierzęta zostały wprowadzone do obrotu pod nazwą Génisse Fleur d’Aubrac w październiku 1991 r. Odtąd wiele odniesień do Génisse Fleur d’Aubrac pojawia się regularnie w wyspecjalizowanej prasie, ale także w prasie ogólnej. W 1997 r. „Przewodnik po produktach terroir” („Guide des Produits du Terroir” (wyd. Seuil)) przyznał „Label Excellence Terroir” za jałówkę Aubrac Fleur d’Aubrac Stowarzyszeniu Produktów Aubrac i hodowcom. W dniu 27 maja 2002 r. ponad 200 osób, przedstawicieli branży i lokalnych organów władzy, zebrało się, by uczcić sprzedanie dziesięciotysięcznej Génisse Fleur d’Aubrac, o czym pisano w regionalnej prasie. Przedstawiciele branży uczestniczą w różnych targach: Międzynarodowych Targach Rolnych (Salon International de l’Agriculture) w Paryżu w marcu 2004 r., Targach sztuki rzeźniczej i smaku (Salon de la boucherie et du goût) w Marsylii w listopadzie 2005 r., Targach produktów i sektorów wysokiej jakości (Salon des produits et des filières de qualité) w Marvejols w kwietniu 2006 r. Informują również o Génisse Fleur d’Aubrac konsumentów poprzez plakaty (w sklepach mięsnych), ulotki reklamowe i listy punktów sprzedaży (rozdawane na jarmarkach, podczas targów, imprez okolicznościowych itp.). Génisse Fleur d’Aubrac jest również doceniana od kilku lat na konkursach i innych dorocznych wydarzeniach: Święcie Sezonowego Przepędzania Stada na Letnie Pastwiska (Fête de la Transhumance), Wielkanocnym Festiwalu Tłustego Byka (Festival du bœuf gras de Pâques) w Laguiole (Aveyron).

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCAnnexesGenisseFleurdAubrac.doc

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2009.322.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 322

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 52 30 grudnia 2009

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2009/C 322/01	Zmieniony kodeks postępowania wspierającego skuteczne wprowadzanie w życie Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych	1

	Komisja
2009/C 322/02	Noty wyjaśniające do Nomenklatury Scalonej Wspólnot Europejskich	11

2009/C 322/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5421 – Panasonic/Sanyo) ( 1 )	13

	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Parlament Europejski
2009/C 322/04	Konferencja komisji wyspecjalizowanych w sprawach wspólnotowych parlamentów narodowych Unii Europejskiej (COSAC) – Wkład XLII COSAC – Sztokholm, 4–6 października 2009 r.	14

	Komisja
2009/C 322/05	Kursy walutowe euro	17

2009/C 322/06	Komunikat Komisji w sprawie implementacji dyrektywy Komisji 96/60/WE z dnia 19 września 1996 r. wykonującej dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej pralko-suszarek bębnowych typu domowego(Wykaz tytułów i numerów norm zharmonizowanych z dyrektywą) ( 1 )	18

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,4433
JPY	Jen	132,44
DKK	Korona duńska	7,4415
GBP	Funt szterling	0,90270
SEK	Korona szwedzka	10,3550
CHF	Frank szwajcarski	1,4882
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,3285
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	26,413
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	272,54
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7092
PLN	Złoty polski	4,1463
RON	Lej rumuński	4,2157
TRY	Lir turecki	2,1758
AUD	Dolar australijski	1,6069
CAD	Dolar kanadyjski	1,4999
HKD	Dolar hong kong	11,1938
NZD	Dolar nowozelandzki	2,0057
SGD	Dolar singapurski	2,0245
KRW	Won	1 690,93
ZAR	Rand	10,6927
CNY	Yuan renminbi	9,8569
HRK	Kuna chorwacka	7,3050
IDR	Rupia indonezyjska	13 624,39
MYR	Ringgit malezyjski	4,9541
PHP	Peso filipińskie	66,700
RUB	Rubel rosyjski	43,3316
THB	Bat tajlandzki	48,120
BRL	Real	2,5034
MXN	Peso meksykańskie	18,8058
INR	Rupia indyjska	67,3800

	V Ogłoszenia
	PROCEDURY ADMINISTRACYJNE
	Komisja
2009/C 322/07	Zaproszenie do składania wniosków 2009 – Program Europa dla Obywateli (2007–2013) – Wdrożenie działań programu: Aktywni obywatele dla Europy, Aktywne społeczeństwo obywatelskie w Europie, Aktywna pamięć europejska	19

	PROCEDURY ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja
2009/C 322/08	Zawiadomienie o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu węglika wolframu i stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	23

	PROCEDURY ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja
2009/C 322/09	Pomoc państwa – Włochy – Pomoc państwa C 35/09 (ex NN 77/B/01) – Środki na rzecz zatrudnienia w sektorze rybołówstwa i akwakultury – Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE ( 1 )	28

	INNE AKTY
	Komisja
2009/C 322/10	Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na mocy art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	33

2009/C 322/11	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	39