27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/1

(2008/C 247/01)

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 236 z 13.9.2008.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 223 z 30.8.2008.

Dz.U. C 209 z 15.8.2008.

Dz.U. C 197 z 2.8.2008.

Dz.U. C 183 z 19.7.2008.

Dz.U. C 171 z 5.7.2008.

Dz.U. C 158 z 21.6.2008.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Thüringer Oberlandesgericht (Niemcy) w dniu 19 maja 2008 r. — Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha) przeciwko Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH

(Sprawa C-206/08)

(2008/C 247/02)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Thüringer Oberlandesgericht (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha)

Strona pozwana: Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH

Pytania prejudycjalne

Czy umowę dotyczącą usług (w niniejszym przypadku usług z zakresu gospodarki wodno-ściekowej), z treści której nie wynika, że instytucja zamawiająca wypłacała wynagrodzenie bezpośrednio dostawcy, lecz, że dostawca ten ma prawo pobierania opłat prywatnoprawnych od osób trzecich, należy z tej tylko przyczyny uznać za koncesję na usługi w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. b) dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (1), w odróżnieniu od odpłatnego zamówienia na usługi w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. a) i d) tej dyrektywy?

W przypadku udzielenia na pierwsze pytanie prejudycjalne odpowiedzi przeczącej: czy umowy tego rodzaju, który opisano w pierwszym pytaniu, można uznać za koncesje na usługi, gdy, na podstawie publicznoprawnego uregulowania przedmiotowej usługi (nałożenie obowiązku przyłączenia i korzystania; kalkulacja cen według zasady pokrycia poniesionych kosztów), ryzyko powiązane z prowadzeniem działalności jest wprawdzie od samego początku — a zatem także wtedy, gdy instytucja zamawiająca sama świadczyłaby usługę — znacznie ograniczone, lecz ponosi je całkowicie lub przynajmniej w przeważającym stopniu dostawca?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej również na drugie pytanie prejudycjalne: czy wykładni art. 1 ust. 3 lit. b) dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że ryzyko powiązane ze świadczeniem usługi, w szczególności ryzyko handlowe, musi jakościowo niemal odpowiadać ryzyku występującemu zwykle w warunkach wolnego rynku, na którym prowadzi działalność wielu konkurencyjnych dostawców?

(1) Dz.U. L 134, s. 1.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budaörsi Városi Bíróság (Węgry) w dniu 2 czerwca 2008 r. — Pannon GSM Zrt przeciwko Erzsébet Sustikné Győrfi

(Sprawa C-243/08)

(2008/C 247/03)

Język postępowania: węgierski

Sąd krajowy

Budaörsi Városi Bíróság

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Pannon GSM Zrt.

Strona pozwana: Erzsébet Sustikné Győrfi

Pytania prejudycjalne

Czy art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. (1) w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich — zgodnie z którą państwa członkowskie stanowią, że w warunkach określonych w prawie krajowym nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta — należy rozumieć w ten sposób, że brak związania konsumenta nieuczciwym warunkiem umownym ustalonym przez sprzedawcę lub dostawcę nie działa ipso iure, lecz jedynie wówczas, gdy konsument skutecznie zaskarży taki zapis wniesioną w tym celu skargą?

Czy ochrona konsumentów gwarantowana w dyrektywie 93/13/EWG wymaga, by — niezależnie od rodzaju postępowania oraz jego kontradyktoryjności lub braku kontradyktoryjności — sąd krajowy oceniał z urzędu, nawet jeżeli nie została złożona skarga podnosząca nieuczciwy charakter warunku umownego, że przedłożona mu umowa zawiera nieuczciwe warunki umowne, a tym samym z urzędu dokonywał oceny, w ramach kontroli swojej właściwości, zapisów umownych ustalonych przez sprzedawcę lub dostawcę?

3.	W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie drugie, jakie kryteria powinien uwzględniać i rozważać sąd krajowy w ramach tej kontroli?

(1) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 18 czerwca 2008 r. — HEKO Industrieerzeugnisse GmbH przeciwko Bundesfinanzdirektion West

(Sprawa C-260/08)

(2008/C 247/04)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: HEKO Industrieerzeugnisse GmbH

Strona pozwana: Bundesfinanzdirektion West

Pytanie prejudycjalne

Czy istotnymi obróbkami lub przetworzeniem towarów o niepreferencyjnym pochodzeniu sklasyfikowanych w pozycji 7312 Nomenklatury Scalonej zgodnie z art. 24 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (1) są jedynie takie, w wyniku których towar powstały po obróbce lub przetworzeniu podlega zaklasyfikowaniu do innej pozycji Nomenklatury Scalonej?

(1) Dz.U. L 302, s. 1.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie van België w dniu 19 czerwca 2008 r. — Państwo belgijskie przeciwko Direct Parcel Distribution Belgium

(Sprawa C-264/08)

(2008/C 247/05)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hof van Cassatie van België

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Państwo belgijskie

Strona pozwana: Direct Parcel Distribution Belgium

Pytania prejudycjalne

1.	Czy zaksięgowanie w rozumieniu art. 221 Wspólnotowego Kodeksu Celnego (1) stanowi zaksięgowanie w rozumieniu art. 217, polegające na tym, że kwota należności jest wpisywana przez organy celne do rejestru lub zaewidencjonowana w inny równoważny sposób?

W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej, w jaki sposób należy wykonać obowiązek określony w art. 217 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, zgodnie z którym kwota należności powinna zostać „wpisana do rejestru lub zaewidencjonowana w inny równoważny sposób”? Czy wiążą się z tym minimalne wymogi techniczne lub formalne, czy też art. 217 pozostawia w pełni państwom członkowskim wydanie szczegółowych przepisów regulujących sposób zaksięgowania kwot należności nie określając przy tym minimalnych wymogów? Czy należy odróżnić zaksięgowanie od wpisu do rachunków tytułu do środków własnych w rozumieniu art. 6 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 (2) z dnia 22 maja 2000 r. wykonującego decyzję 94/728/WE Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot?

Czy art. 221 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego należy interpretować w ten sposób, że powiadomienie dłużnika o kwocie należności przez organy celne zgodnie z odpowiednią procedurą jedynie wówczas będzie postrzegane jako powiadomienie dłużnika o kwocie należności w rozumieniu art. 221 ust. 1, gdy kwota należności została przez organy celne zaksięgowana przed powiadomieniem dłużnika? Co należy rozumieć pod pojęciem „zgodnie z odpowiednią procedurą” zawartym w art. 221 ust. 1?

Czy, w przypadku udzielenia na pytanie trzecie odpowiedzi twierdzącej, istnieje domniemanie na korzyść państwa, że zaksięgowanie kwoty należności nastąpiło przed powiadomieniem dłużnika? Czy sąd krajowy może przyjąć domniemanie prawidłowości wyjaśnień organów celnych, że kwota należności została zaksięgowana przez powiadomieniem dłużnika, czy też organy te powinny co do zasady przedłożyć sądowi krajowemu pisemny dowód dokonania zaksięgowania kwoty należności?

Czy określone w art. 221 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego zaksięgowanie kwoty należności przed powiadomieniem o niej dłużnika powinno zostać dokonane, aby uniknąć nieważności lub wygaśnięcia prawa do pobrania długu celnego? Czy, innymi słowy, art. 221 ust. 1 należy interpretować w ten sposób, że kwota należności, jeśli dłużnik został o niej powiadomiony przez organy celne zgodnie z odpowiednią procedurą, lecz gdy kwota ta nie została przed powiadomieniem zaksięgowana, nie może zostać pobrana, tak iż organy celne w celu późniejszego pobrania tej kwoty powinny ponownie powiadomić dłużnika o kwocie należności zgodnie z odpowiednią procedurą, po dokonaniu jej zaksięgowania i czy powinno to nastąpić przed upływem określonego w art. 221 Wspólnotowego Kodeksu Celnego terminu przedawnienia?

6.	W przypadku udzielenia na pytanie piąte odpowiedzi twierdzącej: jaki jest skutek uiszczenia przez dłużnika kwoty należności, o której został on powiadomiony, mimo że nie została ona przedtem zaksięgowana? Czy kwotę tą należy uznać za nienależną i dłużnik może żądać jej zwrotu przez państwo?

(1) Dz.U. 1992, L 302, s. 1.

(2) Dz.U. L 130, s. 1.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Klagenfurt (Austria) w dniu 20 czerwca 2008 r. — SPÖ Landesorganisation Kärtnen przeciwko Finanzamt Klagenfurt

(Sprawa C-267/08)

(2008/C 247/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzsenat, Außenstelle Klagenfurt

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: SPÖ Landesorganisation Kärnten

Strona pozwana: Finanzamt Klagenfurt

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (1) (zwanej dalej „szóstą dyrektywą”) należy dokonywać w ten sposób, że - w sytuacji, w której będący samodzielną osobą prawną krajowy (kraju związkowego) oddział partii politycznej osiąga przychody z (częściowego) rozliczenia wydatków poniesionych na „reklamę zewnętrzną” także będących samodzielnymi osobami prawnymi komórek tej partii (oddziałów rejonowych itp.) oraz ze sprzedaży wejściówek na imprezę balową - za działalność gospodarczą uznać należy prowadzenie przez ten krajowy oddział partii politycznej „reklamy zewnętrznej” w postaci prac nad wizerunkiem zewnętrznym (PR), działalności informacyjnej, prowadzenia spotkań partyjnych, dostarczania materiałów reklamowych oddziałom rejonowym, a także urządzania i organizacji odbywającego się corocznie balu SPÖ?

Czy dla oceny pojęcia „działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy może mieć znaczenie to, że określone w pytaniu pierwszym rodzaje działalności wywierają wpływ także na oddział krajowy, który zatem także z nich korzysta? Charakterystyczne dla niniejszej sprawy jest to, że, w ramach prowadzenia tych rodzajów działalności, zarówno partia, jak i jej polityczne cele i poglądy - jeśli nawet nie z definicji, to jako nieunikniony efekt uboczny - są ciągle reklamowane?

3)	Czy o „działalności gospodarczej” w powyższym rozumieniu można jeszcze mówić wtedy, gdy wydatki poniesione na „reklamę zewnętrzną” stale wielokrotnie przekraczają osiągnięte z tej działalności przychody z rozliczenia wydatków oraz organizacji balu?

Czy „działalność gospodarcza” ma miejsce wtedy, gdy wydatki nie są rozliczane według możliwych do bezpośredniego zidentyfikowania kryteriów ekonomicznych (np. przypisania kosztów w zależności od tego, kto je poniósł lub tego, kto odniósł z nich korzyść), lecz, przede wszystkim, oddziały podległe same decydują czy i w jakim zakresie chcą partycypować w poniesionych przez oddział krajowy nakładach?

Czy „działalność gospodarcza” ma miejsce także wtedy, gdy świadczone oddziałom podległym usługi reklamowe są rozliczane w drodze nałożenia opłat na poszczególne oddziały, a wysokość przypadającej na oddział podległy opłaty jest zależna, po pierwsze, od ilości członków tego oddziału, oraz, po drugie, od ilości wydelegowanych przez niego posłów?

6)	Czy przy rozważaniu kwestii istnienia działalności gospodarczej należy uwzględnić jako korzyści gospodarcze dotacje publiczne (takie jak finansowanie partii przewidziane w karynckiej ustawie o finansowaniu partii politycznych), które nie zaliczają się do wpływów opodatkowanych podatkiem obrotowym?

W przypadku, gdy tak zwana „reklama zewnętrzna” sama w sobie powinna stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy: czy okoliczność, że prace nad wizerunkiem zewnętrznym (PR) i prowadzenie kampanii wyborczej należą do podstawowej działalności partii politycznych oraz stanowią warunek sine qua non realizacji celów i treści politycznych, stoi na przeszkodzie uznaniu tej działalność za działalność gospodarczą?

Czy wskazane przez wnoszącą odwołanie i określone jako „reklama zewnętrzna” rodzaje działalności są tego rodzaju, że można je porównać z działalnością prowadzoną przez podmioty zajmujące się reklamą handlową w rozumieniu załącznika D, pkt 10 szóstej dyrektywy lub też odpowiadają im przedmiotowo? W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi twierdzącej, czy - biorąc pod uwagę istniejący w niniejszym przypadku w okresie, którego dotyczy odwołanie, bilans księgowy - można uznać zakres prowadzonych rodzajów działalności za „nieznaczny”?

(1) Dz. U. L 145, s. 1.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/5

Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Czeskiej

(Sprawa C-294/08)

(2008/C 247/07)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: B. Schima oraz M. Šimerdová, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że

—	wymagając, przy rejestracji przywożonych pojazdów posiadających świadectwo przydatności do ruchu drogowego wystawione w innym państwie członkowskim, aby pojazd spełniał również wymogi techniczne obowiązujące w Republice Czeskiej w chwili wystawienia tego świadectwa, oraz

—	wymagając, w przypadku niespełniania tych wymogów, aby przeprowadzone zostały badania sprawdzające, czy pojazd spełnia wymogi techniczne obowiązujące w Republice Czeskiej dla danej kategorii pojazdów w chwili jego wyprodukowania,

Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 28 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;

—	obciążenie Republiki Czeskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W prawie czeskim warunki rejestracji pojazdów używanych przywożonych do Republiki Czeskiej z innych państw członkowskich, w których były uprzednio zarejestrowane są przewidziane w ustawie nr 56/2001 Sb. (1). Paragraf 35 ust. 1 i 2 ustawy nr 56/2001 Sb. ustanawia warunki rejestracji indywidualnie przywożonych pojazdów używanych posiadających świadectwo przydatności do ruchu drogowego wystawione w innym państwie członkowskim.

Władze czeskie uznają badania techniczne takiego pojazdu, jeżeli pojazd ten, jego systemy mechaniczne, części konstrukcyjne lub niezależne zespoły techniczne spełniają w chwili wystawienia świadectwa przydatności do ruchu drogowego wymogi techniczne obowiązujące w tym czasie w Republice Czeskiej i ustanowione w przepisach wykonawczych (§ 35 ust. 1 ustawy nr 56/2001 Sb.).

Jeżeli w chwili wystawienia świadectwa przydatności do ruchu drogowego w innym państwie członkowskim, pojazd, jego systemy mechaniczne, części konstrukcyjne lub niezależne zespoły techniczne nie spełniają wymogów obowiązujących w tym czasie w Republice Czeskiej i ustanowionych w przepisach wykonawczych, właściwy organ podejmuje decyzję o uznaniu przydatności do ruchu drogowego pojazdu na podstawie protokołu technicznego sporządzonego przez stację kontroli pojazdów. Stacja kontroli pojazdów sporządza protokół techniczny, jeżeli pojazd spełnia warunki techniczne obowiązujące w Republice Czeskiej w stosunku do danej kategorii pojazdu w chwili wyprodukowania pojazdu (§ 35 ust. 2 ustawy nr 56/2001 Sb.).

Z art. 35 ust. 1 i 2 ustawy nr 56/2001 wynika, że pojazdy używane posiadające świadectwo przydatności do ruchu drogowego wystawione w innym państwie członkowskim, są zawsze poddawane badaniom technicznym w zakresie przydatności do ruchu drogowego w świetle prawa czeskiego. Zdaniem Komisji takie podejście stanowi naruszenie zasady swobodnego przepływu towarów, zgodnie z którą towary dopuszczone do obrotu na podstawie przepisów jednego państwa członkowskiego muszą być dopuszczone do obrotu we wszystkich państwach członkowskich. Czeskie przepisy nie uwzględniają w ogóle wyników badań przydatności do ruchu drogowego, którym poddano omawiane pojazdy w innym państwie członkowskim, co stanowi naruszenie art. 3 ust. 2 dyrektywy Rady 96/96/WE.

W świetle powyższego Komisja uważa, że czeskie przepisy stanowią środek o skutku równoważnym z ograniczeniami ilościowymi w rozumieniu art. 28 WE. Środek ten nie służy zapewnieniu ochrony zdrowia i życia ludzi, ochrony środowiska lub bezpieczeństwa ruchu drogowego i nie jest zatem uzasadniony na podstawie art. 30 traktatu WE lub orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości.

(1) Ustawa nr 56/2001 Sb. [Sbirka zakonu, Dziennik Ustaw] w sprawie warunków dopuszczenia pojazdów do ruchu i zmieniająca ustawę nr 168/1999 Sb. w sprawie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wynikłe z ruchu pojazdu i zmian w niektórych ustawach („ustawę w sprawie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdu”), zmienioną ustawą nr 307/1999 Sb.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München w dniu 8 lipca 2008 r. — Zino Davidoff SA przeciwko Bundesfinanzdirektion Südost

(Sprawa C-302/08)

(2008/C 247/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht München

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Zino Davidoff SA

Strona pozwana: Bundesfinanzdirektion Südost

Pytania prejudycjalne

Czy w świetle przystąpienia przez Wspólnotę Europejską do protokołu madryckiego art. 5 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1383/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. dotyczącego działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej (1) oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa należy interpretować w ten sposób, że mimo użycia pojęcia „wspólnotowego znaku towarowego” odnosi się on również do międzynarodowych rejestracji znaków towarowych w rozumieniu art. 146 i nast. rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, zmienionego przez rozporządzenie Rady (WE) nr 1992/2003 z dnia 27 października 2003 r.?

(1) Dz.U. L 196, str. 7.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 8 lipca 2008 r. — Metin Bozkurt przeciwko Land Baden-Württemberg

(Sprawa C-303/08)

(2008/C 247/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Metin Bozkurt

Strona pozwana: Land Baden-Württemberg

Przy udziale: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht

Pytania prejudycjalne

Czy prawo dostępu do zatrudnienia i prawo pobytu nabyte w charakterze członka rodziny zgodnie z art. 7 zdanie pierwsze tiret drugie decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja („decyzji nr 1/80”) przez małżonka pracownika tureckiego legalnie zatrudnionego na rynku pracy państwa członkowskiego zostają zachowane po rozwodzie?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Czy żądanie prawa pobytu wywiedzionego ze statusu, jaki posiada była żona zgodnie z art. 7 zdanie pierwsze tiret drugie decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja („decyzji nr 1/80”), w przypadku, gdy obywatel turecki po uzyskaniu statusu prawnego zgwałcił ją i zranił, a za czyn ten został skazany na dwa lata pozbawienia wolności, stanowi nadużycie prawa?

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 9 lipca 2008 r. — Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV przeciwko Plus Warenhandelsgesellschaft mbH

(Sprawa C-304/08)

(2008/C 247/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV

Strona pozwana: Plus Warenhandelsgesellschaft mbH

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 5 ust 2 dyrektywy 2005/29/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisowi krajowemu, zgodnie z którym zasadniczo niedopuszczalna jest praktyka handlowa, w ramach której udział konsumentów w konkursie z nagrodami lub grze losowej jest uzależniony od nabycia towaru lub usługi, niezależnie od tego, czy w konkretnym przypadku reklama narusza interesy konsumentów?

(1) Dz.U. L 149, s. 22.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 4 lipca 2008 r. — CoNISMa (Consorzio Nazionale Interuniversitario per le Scienze del Mare) przeciwko Regione Marche

(Sprawa C-305/08)

(2008/C 247/11)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: CoNISMa (Consorzio Nazionale Interuniversitario per le Scienze del Mare)

Strona pozwana: Regione Marche

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy 2004/18/WE (1) w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, wskazane w pkt 1, należy interpretować w ten sposób, że zakazują one konsorcjom utworzonym wyłącznie przez włoskie uniwersytety i organy administracji państwowej, w formie opisanej w pkt 8, udziału w zamówieniach publicznych na usługi w zakresie sporządzenia opracowania geofizycznego i pobrania próbek morskich;

Czy art. 3 ust. 22 i 19 oraz art. 34 kodeksu zamówień publicznych, o którym mowa w dekrecie ustawodawczym nr 163/2006 — zgodnie z którymi, odpowiednio, „pojęcie »podmiot gospodarczy« obejmuje przedsiębiorcę, dostawcę i usługodawcę lub ich grupę bądź konsorcjum”, a „pojęcia »przedsiębiorca«, »dostawca« i »usługodawca« oznaczają osobę fizyczną lub osobę prawną bądź podmiot nie posiadający osobowości prawnej, w tym europejskie zgrupowanie interesów gospodarczych (EZIG), utworzone na mocy dekretu ustawodawczego nr 240 z dnia 23 lipca 1991 r., które »oferują na rynku« odpowiednio, wykonanie robót lub obiektu budowlanego, produkty lub usługi” — są sprzeczne z dyrektywą 2004/18/WE, jeśli ich wykładni dokonuje się w ten sposób, że zastrzegają udział w zamówieniach publicznych usługodawcom zawodowo zajmującym się daną działalnością, z wyłączeniem podmiotów działających w celach naukowych, które nie są celami zarobkowymi.

(1) Dz.U. L 134, s. 114.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/7

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-309/08)

(2008/C 247/12)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: A. Nijenhuis i K. Mojzesowicz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania

—

stwierdzenie, że nie zapewniając właściwego włączenia do prawa krajowego dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (1), a w szczególności art. 3 ust. 2 i 3 w odniesieniu do wymogu dotyczącego niezależności krajowych organów regulacyjnych oraz bezstronnego i jawnego wykonania przez nie swoich uprawnień, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom na niej ciążącym na mocy wspomnianej dyrektywy,

—	obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Polska nie zapewniła skutecznego rozdziału funkcji regulacyjnych od działalności związanej z wykonywaniem prawa własności lub kontroli.

Państwo polskie posiada znaczne udziały w licznych przedsiębiorstwach telekomunikacyjnych. Jednocześnie krajowy organ regulacyjny jest w Polsce powoływany przez Prezesa Rady Ministrów, który ma prawo do swobodnego odwołania go w każdej chwili bez podania przyczyny i od którego w pełni zależą również Minister Skarbu i Minister Infrastruktury.

Brak przepisów określających długość kadencji krajowego organu regulacyjnego oraz zamkniętej listy przesłanek pozwalających na odwołanie go powoduje jego wysoki stopień zależności od Prezesa Rady Ministrów oraz nie gwarantuje, że ci uczestnicy rynku, w których ma udziały państwo, będą traktowani równo z pozostałymi uczestnikami.

(1) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 33–50; Polskie wydanie specjalne Rozdział 13 Tom 29 P. 349–366.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Civil Division) w dniu 11 lipca 2008 r. — London Borough of Harrow przeciwko Nimco Hassan Ibrahim and Secretary of State for the Home Department

(Sprawa C-310/08)

(2008/C 247/13)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Court of Appeal (Civil Division).

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: London Borough of Harrow.

Strona pozwana: Nimco Hassan Ibrahim and Secretary of State for the Home Department.

Pytania prejudycjalne

Czy w następujących okolicznościach: i) małżonka niebędaca obywatelem UE i jej dzieci będące obywatelami UE towarzyszyły obywatelowi UE, który przybył do Zjednoczonego Królestwa ii) obywatel UE przebywał w Zjednoczonym Królestwie jako pracownik iii) później obywatel UE przestał być pracownikiem i następnie opuścił Zjednoczone Królestwo iv) obywatel UE, małżonka niebędąca obywatelem UE oraz dzieci nie są samowystarczalne finansowo i korzystają z pomocy socjalnej w Zjednoczonym Królestwie v) dzieci rozpoczęły naukę na poziomie szkoły podstawowej w Zjednoczonym Królestwie tuż po swoim przybyciu do tego kraju, w czasie gdy obywatel UE był pracownikiem:

1)	małżonce i dzieciom tylko wtedy przysługuje prawo pobytu na terytorium Zjednoczonego Królestwa, jeżeli spełniają oni przesłanki ustanowione w Dyrektywie 2004/38/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.? czy też

korzystają oni z prawa do zamieszkiwania wynikającego z art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 (2) z dnia 15 października 1968 r., zgodnie z wykładnią Trybunału Sprawiedliwości, bez konieczności spełniania przesłanek ustanowionych w dyrektywie 2004/38 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.

ii)	w takim przypadku muszą posiadać wystarczające środki utrzymania, aby nie stanowić obciążenia dla systemu pomocy społecznej przyjmującego państwa członkowskiego podczas planowanego okresu ich pobytu oraz być objętym pełnym ubezpieczeniem zdrowotnym w przyjmującym państwie członkowskim?

w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, to czy należy przyjąć odmienne stanowisko w okolicznościach takich, jak w niniejszej sprawie, kiedy to dzieci rozpoczęły naukę na poziomie szkoły podstawowej, a pracownik będący obywatelem UE przestał pracować przed datą, w której dyrektywa 2004/38 Parlamentu Europejskiego i Rady miała zostać transponowana przez państwa członkowskie?

(1) Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, str. 77).

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 257, str. 2).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (Rzeczpospolita Polska) w dniu 14 lipca 2008 r. — Krzysztof Filipiak/Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu

(Sprawa C-314/08)

(2008/C 247/14)

Język postępowania: polski

Sąd krajowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Krzysztof Filipiak

Strona pozwana: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Pytania prejudycjalne

Czy unormowania wynikające z art. 43 ust.1 i 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwiają się one polskim przepisom krajowym przyjętym w art. 26 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity w Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) ograniczającym prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym wyłącznie o kwotę składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zapłaconą na podstawie przepisów prawa krajowego oraz art. 27b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ograniczającym prawo do obniżenia podatku dochodowego o kwotę składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej wyłącznie na podstawie przepisów prawa krajowego w sytuacji, gdy obywatel polski podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów opodatkowanych w Polsce — odprowadza także składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w innym państwie członkowskim z tytułu prowadzonej tam działalności gospodarczej, a składki te nie zostały odliczone w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej od dochodu i od podatku?

Czy zasadę pierwszeństwa prawa wspólnotowego unormowania wynikające z art. 43 ust. 1 i 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejska należy interpretować w ten sposób, iż wyprzedzają one przepisy krajowe przyjęte w art. 91 ust. 2 i 3 i art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) w zakresie jakim na ich podstawie nastąpiło odroczenie wejścia w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego?

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 17 lipca 2008 r. — Société Olympique lyonnais przeciwko Olivier Bernard, Société Newcastle UFC

(Sprawa C-325/08)

(2008/C 247/15)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Société Olympique lyonnais

Strona pozwana: Olivier Bernard, Société Newcastle UFC

Pytania prejudycjalne

Czy zasada swobody przepływu pracowników ustanowiona w [art. 39 WE] stoi na przeszkodzie obowiązywaniu przepisu prawa krajowego, zgodnie z którym zawodnik klasy „junior starszy”, który po zakończeniu okresu szkoleniowego podpisuje umowę w charakterze zawodowego piłkarza z klubem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej może być zobowiązany do zapłacenia odszkodowania?

2)	W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy konieczność wspierania naboru i szkolenia młodych piłkarzy zawodowych stanowi uzasadniony cel lub zalicza się do nadrzędnych względów interesu ogólnego mogących uzasadnić takie ograniczenie?

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/9

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Litewskiej

(Sprawa C-350/08)

(2008/C 247/16)

Język postępowania: litewski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Steiblytė i M. Šimerdová, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Litewska

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że poprzez utrzymanie w mocy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na jej terytorium produktu leczniczego „Grasalva” Republika Litewska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 6 ust. 1 i pkt 4 części 2 załącznika I do dyrektywy 2001/83/WE (1), zmienionej dyrektywą 2003/63/WE (2), art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2309/93 (3) oraz art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 (4);

—	obciążenie Republiki Litewskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

(i)

Na podstawie art. 6 ust. 1 dyrektywy 2001/83/WE Republika Litewska zobowiązana jest ustalić, czy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wydane przed jej przystąpieniem do Unii Europejskiej spełniają warunki ustanowione aktami prawa wspólnotowego dotyczącymi produktów farmaceutycznych, które obowiązywały w momencie przystąpienia i zapewnić, by od dnia 1 maja 2004 r. tylko produkty lecznicze korzystające z pozwoleń spełniających te warunki były dopuszczone do obrotu.

(ii)

Produkt leczniczy „Grasalva” nie został zawarty w dodatku A do załącznika IX do aktu przystąpienia z 2003 r. i dlatego też przepisy odnoszące się do okresu przejściowego nie mogą w jego przypadku znaleźć zastosowania. Zatem od dnia 1 maja 2004 r. ten produkt leczniczy może być dopuszczony do obrotu jedynie, jeśli spełnia wszystkie warunki dotyczące jakości, bezpieczeństwa i skuteczności ustanowione dla podobnych biologicznych produktów leczniczych, a w szczególności warunki zawarte w pkt 4 części 2 załącznika I do dyrektywy 2001/83/WE, zmienionej dyrektywą 2003/63/WE.

(iii)

Właściwe instytucje Republiki Litewskiej ustaliły, że dokumentacja odnosząca się do produktu leczniczego „Grasalva” nie zawiera informacji na temat badań przedklinicznych i klinicznych wymaganych na podstawie pkt 4 części 2 załącznika I do dyrektywy 2001/83/WE, zmienionej dyrektywą 2003/63/WE, w celu ustalenia spełnienia przez produkt leczniczy „Grasalva” warunków ustanowionych dla podobnych biologicznych produktów leczniczych w przedmiocie ich bezpieczeństwa i skuteczności.

(iv)

Pozwolenie na dopuszczenie produktu leczniczego „Grasalva” do obrotu na terenie Republiki Litewskiej nie czyni zadość warunkom ustanowionym w pkt 4 części 2 załącznika I do dyrektywy 2001/83/WE, zmienionej dyrektywą 2003/63/WE, a zatem od daty przystąpienia do Unii Europejskiej wspomniany produkt leczniczy mógłby zostać dopuszczony do obrotu jedynie gdyby pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zostało wydane przez Wspólnotę na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2309/93 (znajdującego zastosowanie do dnia 20 listopada 2005 r.) albo art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 (znajdującego zastosowanie od dnia 21 listopada 2005 r.).

(1) Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 2001 r., s. 67).

(2) Dyrektywa Komisji 2003/63/WE z dnia 25 czerwca 2003 r. zmieniająca dyrektywę 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 159 z 2003 r., s. 46).

(3) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2309/93 z dnia 22 lipca 1993 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję ds. Oceny Produktów Leczniczych (Dz.U. L 214 z 1993 r., s. 1).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (Dz.U. L 136 z 2004 r., s. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/10

Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-356/08)

(2008/C 247/17)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Traversa, A. Böhlke, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Austrii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, iż poprzez wprowadzenie obowiązku otwarcia przez każdego lekarza, który zamierza prowadzić działalność w Landzie Oberösterreich (Górna Austria) konta bankowego w banku Oberösterreichische Landesbank, na które powinno być wpłacane przez kasy chorych wynagrodzenie za świadczenia rzeczowe, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom z art. 43, 49 i 56 Traktatu WE

—	obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wprowadzenie obowiązku otwarcia konta, na które dodatkowo ma być przelewane przez kasy chorych całe wynagrodzenie za udzielone świadczenia, jest nieproporcjonalne do celu polegającego na zagwarantowaniu, iż składki przysługujące izbom lekarskim będą należycie obliczone i zapłacone przez lekarzy. mających siedzibę w Górnej Austrii. Zakwestionowane przepisy stanowią nieuzasadnione ograniczenie trzech podstawowych swobód przysługujących na podstawie traktatu, a mianowicie swobody prowadzenia działalności przez lekarzy mających swoją siedzibę w innym państwie członkowskim, swobody świadczenia usług oraz swobody przepływu kapitału.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/10

Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-357/08)

(2008/C 247/18)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: G. Zavvos, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2005/14/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. zmieniającej dyrektywy Rady 72/166/EWG, 84/5/EWG, 88/357/EWG i 90/232/EWG oraz dyrektywę 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy,

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2005/14/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 11 czerwca 2007 r.

(1) Dz.U. L 149, z 11.6.2005, s. 14.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/11

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-368/08)

(2008/C 247/19)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: U. Wölker oraz I. Dimitriou)

Strona skarżąca: Republika grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2004/35/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 19 ust. 1 tej dyrektywy,

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2004/35/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 30 kwietnia 2007 r.

(1) Dz.U. L 143, z 30.4.2004, s. 56.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/12

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 czerwca 2008 r. — Dow AgroSciences przeciwko Komisji

(Sprawa T-475/07 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Dyrektywa 91/414/EWG - Wniosek o zawieszenie wykonania - Dopuszczalność - Brak pilnego charakteru)

(2008/C 247/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dow AgroSciences Ltd (Hitchin, Hertfordshire, Zjednoczone Królestwo); Dow AgroSciences LLC (Indianapolis, Indiana, Stany Zjednoczone); Dow AgroSciences (Mougins, Francja); Dow AgroSciences Export (Mougins); Dow AgroSciences BV (Hoek, Niderlandy); Dow AgroSciences Hungary kft (Budapeszt, Węgry); Dow AgroSciences Italia Srl (Mediolan, Włochy); Dow AgroSciences Polska sp. z o.o. (Warszawa, Polska); Dow AgroSciences Iberica, SA (Madryd, Hiszpania); Dow AgroSciences s.r.o. (Praga, Republika Czeska); Dow AgroSciences Danmark A/S (Kongens Lyngby, Dania); Dow AgroSciences GmbH (Monachium, Niemcy); Dintec Agroquímica — Produtos Químicos, Lda (Funchal, Madera, Portugalia); Finchimica SpA (Brescia, Włochy); (przedsstawiciel: adwokaci C. Mereu i K. Van Maldegem)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: B. Doherty i L. Parpala, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji Komisji 2007/629/WE z dnia 20 września 2007 r. dotyczącej niewłączenia trifluraliny do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję (Dz.U L 255, s. 42) do momentu wydania wyroku w sprawie w postępowaniu głównym

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/12

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 lipca 2008 r. — Antwerpse Bouwwerken przeciwko Komisji

(Sprawa T-195/08 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Zamówienia publiczne - Wspólnotowa procedura przetargowa - Odrzucenie oferty - Wniosek o zawieszenie wykonania i zastosowanie środków tymczasowych - Dopuszczalność - Interes prawny - Utrata szansy - Brak poważnej i nieodwracalnej szkody - Brak pilnego charakteru)

(2008/C 247/23)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Antwerpse Bouwwerken NV (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciele: J. Verbist i D. de Keuster, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Manhaeve, pełnomocnik, wspierany przez M. Geldersa)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych złożony w ramach wszczętego przez Komisję postępowania przetargowego na budowę budynku.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/12

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 lipca 2008 r. — CLL Centres de langues przeciwko Komisji

(Sprawa T-202/08 R)

(Postanowienie w przedmiocie środka tymczasowego - Zamówienia publiczne - Wspólnotowa procedura przetargowa - Odrzucenie wniosku o dopuszczenie do udziału w przetargu - Wniosek o zawieszenie wykonania i o zastosowanie środków tymczasowych - Brak fumus boni iuris - Utrata okazji - Brak poważnej i nieodwracalnej szkody - Brak pilnego charakteru)

(2008/C 247/24)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Centre de langues à Louvain-la-Neuve et –en-Woluwe (CLL Centres de langues) (Louvain-la-Neuve, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci F. Tulkens i V. Ost)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: N. Bambara i E. Manhaeve, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokata P. Wytincka)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych, mający zasadniczo na celu umożliwienie Centre de langues à Louvain-la-Neuve et –en-Woluwe (CLL Centres de langues) udziału w przetargu ADMIN/D1/PR/2008/004 dotyczącym zamówienia „Kursy językowe dla pracowników instytucji, organów i agencji Unii Europejskiej (UE) z siedzibą w Brukseli” oraz zawieszenie wykonania decyzji Komisji o odrzuceniu, do czasu wydania przez Sąd orzeczenia w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej na tę decyzję.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje odrzucony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/13

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 8 maja 2008 r. w sprawie F-119/06 Kerstens przeciwko Komisji wniesione w dniu 9 lipca 2008 r. przez Petrusa Kerstensa

(Sprawa T-266/08 P)

(2008/C 247/25)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Petrus Kerstens (Overijse, Belgia) (przedstawiciel: C. Mourato, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszym odwołaniu skarżący wnosi o uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 8 maja 2008 r. wydanego w sprawie F-119/06 Kerstens przeciwko Komisji oddalającego jego skargę o, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji dyrekcji urzędu ds. administracji i zaspokajania roszczeń indywidualnych z dnia 8 grudnia 2005 r. zmieniającej organigram tego urzędu w zakresie w jakim skutkiem wyżej wskazanej decyzji było objęcie przez skarżącego, wcześniej szefa działu „Zasoby” — stanowiska o charakterze badawczym i po drugie zasądzenie odszkodowania tytułem naprawienia szkody, którą jego zdaniem poniósł.

Na poparcie swojej skargi skarżący powołuje zarzut przeinaczenia faktów i dowodów jak również naruszenie prawa przez Sąd do spraw Służby Publicznej poprzez błędne zastosowanie art. 7 regulaminu pracowniczego i przepisów regulaminowych dotyczących kar dyscyplinarnych oraz zarzut nadużycia władzy polegającego na tym, że SSP stwierdził brak naruszenia ww. art. 7 w oparciu o błędne ustalenia stanu faktycznego.

Skarżący twierdzi ponadto, że SSP nie uzasadnił w wystarczający sposób zaskarżonego wyroku w zakresie oceny interesu służby dokonanej przez dyrekcję urzędu ds. administracji i zaspokajania roszczeń indywidualnych i utworzenia dodatkowego urzędu ds. badań z powodu ciągłego braku kadr w ww. urzędzie.

Po trzecie skarżący twierdzi, że jego prawa do obrony zostały naruszone w zakresie w jakim SSP w kilku kwestiach oparł swoje rozumowanie na sprawozdaniu z przebiegu kariery zawodowej skarżącego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2006 r. przedstawiony po raz pierwszy przez Komisję w trakcie rozprawy nie dając skarżącemu możliwości wypowiedzenia się w przedmiocie tego rozumowania.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/13

Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2008 r. — Région Nord-Pas-de-Calais przeciwko Komisji

(Sprawa T-267/08)

(2008/C 247/26)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Région Nord-Pas-de-Calais (przedstawiciele: M. Cliquennois i F. Cavedon, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich C (2008) 1089 wersja ostateczna z dnia 2 kwietnia 2008 r. dotyczącej pomocy państwa nr C 38/2007 (ex NN 45/2007) przyznanej przez Francję na rzecz Arbel Fauvet Rail SA;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich C (2008) 1089 wersja ostateczna z dnia 2 kwietnia 2008 r., w której Komisja uznała za niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa przyznaną przez skarżącą i Communauté d'agglomération du Douaisis na rzecz Arbel Fauvet Rail SA w formie pożyczek podlegających zwrotowi według rocznej stopy oprocentowania wynoszącej 4,08 % odpowiadającej wspólnotowej stopie referencyjnej obowiązującej w momencie udzielenia pożyczki. Komisja uznała, że ze względu na sytuację finansową Arbel Fauvet Rail SA spółka ta nie mogłaby zapewnić sobie środków na rynku finansowym na równie korzystnych warunkach.

Skarżąca podnosi po pierwsze, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia, jako że uznała ona, iż środki pochodzą w części od gmin w Communauté d'agglomération du Douaisis, nie uwzględniwszy specyfiki prawnej communauté d'agglomération, która jest jednostką publiczną działającą na rzecz współpracy międzygminnej, posiadającą autonomię administracyjną i budżetową w stosunku do gmin, które są jej członkami. Skarżąca uważa, że przyznana pomoc nie może w związku z tym być przypisana państwu.

Następnie skarżąca podnosi, że Komisja popełniła błędy w ocenie, i) uznając, że Arbel Fauvet Rail SA jest przedsiębiorstwem przeżywającym trudności ii) i stwierdzając, że Arbel Fauvet Rail SA nie mogłaby uzyskać stopy oprocentowania stosowanej w normalnych warunkach rynkowych.

Skarżąca twierdzi ponadto, że Komisja nie zbadała akt sprawy z należytą starannością, ponieważ nie określiła ani wysokości pomocy polegającej odzyskaniu, ani wartości pomocy i nie przedstawiła żadnej okoliczności uzasadniającej podwyższenie stopy mającej zastosowanie do pożyczek podlegających zwrotowi ze względu na sytuację szczególnego ryzyka w przypadku Arbel Fauvet Rail SA.

Skarżąca podnosi wreszcie naruszenie zasady kontradyktoryjności, ponieważ skarżąca nie przedstawiła swojego stanowiska w toku postępowania administracyjnego.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/14

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2008 r. — Land Burgenland przeciwko Komisji

(Sprawa T-268/08)

(2008/C 247/27)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Land Burgenland (przedstawiciele: U. Soltész i C. Herbst, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie na podstawie art. 231 ust. 1 WE nieważności decyzji Komisji C(2008) 1625 końcowy z dnia 30 kwietnia 2008 r. (C 56/06, ex NN 77/06 — Prywatyzacja Banku Burgenland) w całości;

—	obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącego, zgodnie z art. 87 § 1 regulaminu Sądu.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący zwraca się przeciwko decyzji Komisji C(2008) 1625 końcowy z dnia 30 kwietnia 2008 r. (C 56/06, ex NN 77/06 — Prywatyzacja Banku Burgenland), na mocy której Komisja stwierdziła, że pomoc państwa, udzielona przez Austrię spółce ubezpieczeniowej Grazer Wechselseitige Versicherung AG i GW Beteiligungserwerbs- und -verwaltungs-GmbH z naruszeniem art. 88 ust. 3 WE w związku z prywatyzacją HYPO Bank Burgenland AG, nie jest zgodna ze wspólnym rynkiem.

Skarżący podnosi w uzasadnieniu skargi następujące zarzuty:

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE przy ustalaniu ceny rynkowej, ponieważ nie istniał żaden obowiązek przeprowadzenia przetargu;

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE z uwagi na naruszenie dotychczasowej praktyki Komisji;

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE, ponieważ również prywatny sprzedawca byłby zmuszony przewidzieć, że austriacki organ ds. rynku finansowego odrzuci ofertę uczestnika oferującego najwyższą cenę;

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE, ponieważ stronie skarżącej powinno było umożliwić się uwzględnienie gwarancji prawnej („Ausfallhaftung”) z tytułu niektórych zobowiązań prywatyzowanego banku przy udzieleniu pomocy;

—	błędne zastosowanie przez Komisję zasady „private vendor” przy ocenie wpływu gwarancji prawnej na decyzję o sprzedaży;

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE poprzez naruszenie zasady ciężaru dowodu tudzież obowiązku dowiedzenia w postępowaniu przetargowym;

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE, ponieważ oferta uczestnika przetargu oferującego najwyższą cenę nie może służyć za podstawę ustalenia ceny rynkowej;

—	dokonanie przez Komisję nieprawidłowej oceny gospodarczej wartości emisji akcji prywatyzowanego banku oraz

—	błędne zastosowanie przez Komisję art. 87 ust. 1 WE w związku ze ustaleniem elementów pomocy prawa.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/15

Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2008 r. — Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-270/08)

(2008/C 247/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumpa, pełnomocnik wspierany przez adwokata i C. von Donat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 1615 z dnia 29 kwietnia 2008 r. dotyczącej zmniejszenia kwoty pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) na rzecz programu operacyjnego w regionie celu 1 Berlin (wschodni) (1994–1999) w Republice Federalnej Niemiec;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Mocą zaskarżonej decyzji Komisja obniżyła wymiar pomocy finansowej przyznanej z EFRR na rzecz programu operacyjnego w regionie celu 1 — kraju związkowym Berlin w Republice Federalnej Niemiec (1994–1999).

Strona skarżąca po pierwsze, zarzuca Komisji, że błędnie zinterpretowała okoliczności faktyczne, wskazując szczególności na pominięcie niektórych wyników analiz i założenie istnienia powtarzających się błędów w zakresie zarządzania i kontroli.

Po drugie, skarżąca potwierdza, iż brak podstawy prawnej dla zastosowania ogólnej korekty finansowej i ekstrapolacji w odniesieniu do spornego programu operacyjnego za okres, którego pomoc dotyczy tj. w latach 1994-1999, ponieważ w okresie tym nie obowiązywały przepisy porównywalne z art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1260/99 (1). Ponadto ani przepis art. 24 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 (2), ani wewnętrzne wytyczne Komisji z dnia 15 października 1997 r. dotyczące korekt finansowych netto w ramach stosowania art. 24 rozporządzenia nr 4253/88, ani zasada rentowności rządząca wykonywaniem budżetu, zgodnie z art. 274 WE nie stanowi dostatecznie precyzyjnej podstawy prawnej. Nie sposób również, zdaniem skarżącej, powoływać się w tym przypadku na długotrwałą i ogólnie przyjętą praktykę administracyjną.

Skarżąca twierdzi ponadto, że zaskarżona decyzja narusza art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88, ponieważ nie miała miejsca żadna nieprawidłowość w rozumieniu tego przepisu. Podnosi ona również w tym kontekście, że nawet jeśli zostały spełnione warunki zmniejszenia pomocy finansowej, zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 4253/88, Komisja winna była skorzystać z służącego jej zakresu uznania i ocenić, czy przywołane zmniejszenie było proporcjonalne.

Skarżąca twierdzi tytułem uzupełnienia, że korekta ogólna miała niewspółmierny charakter, oraz że Komisja była zmuszona do przeprowadzenia ekstrapolacji bazując na niepełnych danych.

Skarżąca zarzuca przede wszystkim Komisji, że uchybiła obowiązkowi dostatecznego uzasadnienia decyzji.

Wreszcie skarżąca argumentuje, że Komisja naruszyła zasadę partnerstwa, ponieważ mimo licznych kontroli finansowych przeprowadzonych w okresie obowiązywania pomocy tj. w latach 1994/1999, Komisja nie rozważała zastosowania konsekwencji finansowych ewentualnych niedociągnięć systemowych.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (DZ.U. L 161, s. 1).

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/15

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2008 r. — Communauté d'Agglomération du Douaisis przeciwko Komisji

(Sprawa T-279/08)

(2008/C 247/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Communauté d'Agglomération du Douaisis (przedstawiciel: M.-Y. Benjamin, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr C 38/2007 z dnia 2 kwietnia 2008 r.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich C (2008) 1089 wersja ostateczna z dnia 2 kwietnia 2008 r., w której Komisja uznała za niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa przyznaną przez skarżącą i Région Nord-Pas-de-Calais na rzecz Arbel Fauvet Rail SA w formie pożyczek podlegających zwrotowi według rocznej stopy oprocentowania wynoszącej 4,08 % odpowiadającej wspólnotowej stopie referencyjnej obowiązującej w momencie udzielenia pożyczki. Komisja uznała, że ze względu na sytuację finansową Arbel Fauvet Rail SA spółka ta nie mogłaby zapewnić sobie środków na rynku finansowym na równie korzystnych warunkach.

Zarzuty i główne argumenty skarżącej są podobne do tych, jakie podniesiono w sprawie T-267/08 Région Nord-Pas-de-Calais przeciwko Komisji.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/16

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2008 r. — Republika Austrii przeciwko Komisji

(Sprawa T-281/08)

(2008/C 247/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Austrii (przedstawiciel: C. Pesendorfer)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 1625 końcowy z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 56/06 (ex NN 77/06) udzielonej przez Austrię na prywatyzację Banku Burgenland;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca zwraca się przeciwko decyzji Komisji C(2008) 1625 końcowy z dnia 30 kwietnia 2008 r. (C 56/06, ex NN 77/06 — Prywatyzacja Banku Burgenland), na mocy której Komisja stwierdziła, że pomoc państwa, udzielona przez Austrię spółce ubezpieczeniowej Grazer Wechselseitige Versicherung AG i GW Beteiligungserwerbs- und -verwaltungs-GmbH z naruszeniem art. 88 ust. 3 WE w związku z prywatyzacją HYPO Bank Burgenland AG, nie jest zgodna ze wspólnym rynkiem.

Jeżeli chodzi o uzasadnienie skargi, proszę zapoznać się ze skrótowym przedstawieniem zarzutów w sprawie T-268/08 Land Burgenland przeciwko Komisji.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/16

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2008 r. — Grazer Wechselseitige Versicherung przeciwko Komisji

(Sprawa T-282/08)

(2008/C 247/31)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Grazer Wechselseitige Versicherung (Graz, Austria) (przedstawiciel: H. Wollmann, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie na podstawie art. 231 ust. 1 WE nieważności decyzji Komisji C(2008) 1625 końcowy z dnia 30 kwietnia 2008 r. (C 56/06, ex NN 77/06 — Prywatyzacja Banku Burgenland) w całości;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca podnosi w uzasadnieniu skargi przede wszystkim, że Komisja wielokrotnie błędnie zastosowała art. 87 ust. 1 WE. W tym zakresie zwraca ona w szczególności uwagę na to, że liczne wskaźniki przemawiały za tym, że wartość rynkowa prywatyzowanego banku w chwili sprzedaży wynosiła znacznie poniżej oferowanej przez skarżącą ceny, w związku z tym przy sprzedaży nie traktowano jej w sposób uprzywilejowany.

Ponadto zarzuca ona, że pozwana błędnie zastosowała zasadę „private vendor”. W tym zakresie skarżąca wskazuje, że teza Komisji, zgodnie z którą gwarancja prawna kraju związkowego Burgenland z tytułu niektórych zobowiązań prywatyzowanego banku nie powinna była zostać uwzględniona, jest błędna. Skarżąca podnosi również w tym kontekście, że Komisja nie działa zgodnie z punktem widzenia prywatnego inwestora, ale przyjmuje za wzorzec fikcję sprzedawcy gotowego ponieść 100 % ryzyka.

Dalej skarżąca zwraca uwagę na to, że Komisja nie dowiodła, by oferta skarżącej, po przeprowadzeniu wszystkich koniecznych dostosowań, wciąż była nominalnie niższa niż oferta konkurencyjnego uczestnika przetargu.

Posiłkowo skarżąca podnosi, że Komisja nie zbadała — przy założeniu, że pomoc państwa faktycznie miała miejsce — jej zgodności ze wspólnym rynkiem w świetle art. 87 ust. 3 lit. c) WE.

Wreszcie skarżąca wskazuje, że zaskarżona decyzja wykazuje szereg braków w zakresie uzasadnienia.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/17

Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2008 r. — Securvita przeciwko OHIM (Natur-Aktien-Index)

(Sprawa T-285/08)

(2008/C 247/32)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Securvita Gesellschaft zur Entwicklung alternativer Versicherungskonzepte mbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: M. van Eendenburg, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—

zmiana decyzji Czwartej Izby Odwoławczej wydanej w dniu 26 maja 2008 r. w sprawie R525/2007-4, a w jej konsekwencji nakazanie rejestracji jako wspólnotowego znaku towarowego słownego znaku towarowego „Natur-Aktien-Index” przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM); obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Natur-Aktien-Index” dla towarów i usług z klas 16, 36 i 42 (zgłoszenie nr 4 861 175)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1) z uwagi na to, iż zgłoszony znak towarowy nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/17

Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2008 r. — Fidelio KG przeciwko OHIM (Hallux)

(Sprawa T-286/08)

(2008/C 247/33)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Fidelio KG (Linz, Austria) (przedstawiciel: M. Gail, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 21 maja 2008 r. (sprawa R 632/2007-4);

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) własnymi kosztami postępowania jak i kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Hallux” dla towarów z klas 10, 18 i 25 (zgłoszenie nr 5 245 147)

Decyzja eksperta: częściowe odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: częściowe uwzględnienie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), jako że zarejestrowane znaki towarowe odnoszące się do towarów „artykuł ortopedyczny” i „obuwie” nie stanowią bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/17

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2008 r. — Cadila Healthcare przeciwko OHIM — Laboratorios Inibsa (ZYDUS)

(Sprawa T-287/08)

(2008/C 247/34)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cadila Healthcare Ltd (Ahmedabad, Indie) (przedstawiciele: S. Bailey, A. Juaristi i F. Potin, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Laboratorios Inibsa, SA (Llissa de Vall, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 5 maja 2008 r. w sprawie R 1322/2007-2; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „ZYDUS” dla towarów z klas 3, 5 i 10 — zgłoszenie nr 3 277 662

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Laboratorios Inibsa, SA

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: hiszpańska rejestracja nr 2 360 938 znaku towarowego „CIBUS” dla towarów z klasy 5; hiszpańska rejestracja nr 2 360 939 znaku towarowego „CIBUS” dla towarów z klasy 3;

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w stosunku do wszystkich spornych towarów

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Izba Odwoławcza nieprawidłowo uznała, że Wydział Sprzeciwów uzasadnił swoją decyzję i że w konsekwencji nie naruszono art. 73 rozporządzenia Rady nr 40/94; Izba Odwoławcza nieprawidłowo uznała, że istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszych znaków towarowych i zgłoszonego znaku towarowego, naruszając ogólne zasady prawa o znakach towarowych, a w szczególności art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/18

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2008 r. — Cadila Healthcare przeciwko OHIM — Novartis (ZYDUS)

(Sprawa T-288/08)

(2008/C 247/35)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cadila Healthcare Ltd (Ahmedabad, Indie) (przedstawiciele: S. Bailey, A. Juaristi i F. Potin, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) w dniu 7 maja 2008 r. w sprawie R 1092/2007-2, oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „ZYDUS” dla towarów z klas 3, 5 et 10 — zgłoszenie nr 3 277 662

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Novartis AG

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 2 356 964 w odniesieniu do znaku „ZIMBUS” dla towarów z klasy 5.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w stosunku do części spornych towarów

Decyzja Izby Odwoławczej: częściowe oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Izba Odwoławcza nieprawidłowo uznała, iż nie istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego i zgłoszonego znaku towarowego, naruszając ogólne zasady prawa o znakach towarowych, a w szczególności art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/18

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Deutsche BKK przeciwko OHIM (Deutsche BKK)

(Sprawa T-289/08)

(2008/C 247/36)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Deutsche BKK (Wolfsburg, Niemcy) (przedstawiciele: H.-P. Schrammek, C. Drzymalla i S. Risthaus, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 29 maja 2008 r. w sprawie R 318/2008-4, doręczonej w dniu 2 czerwca 2008 r.;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Deutsche BKK” dla usług z klas 36, 41 i 44 (zgłoszenie nr 4 724 894)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty:

—	naruszenie art. 73 rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), z uwagi na to, iż Urząd odrzucił dokumenty bez uprzedniego umożliwienia stronie skarżącej przedstawienia jej uwag w tym względzie;

—	naruszenie art. 74 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94, z uwagi na niewłaściwe zbadanie stanu faktycznego przez Urząd;

—	naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 40/94 z uwagi na to, iż Urząd odmówił objęcia ochroną znaku towarowego „Deutsche BKK” opierając się na bezwzględnych podstawach odmowy rejestracji;

—	naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 z uwagi na to, że Urząd nie uznał, iż nastąpiło uzyskanie charakteru odróżniającego w następstwie używania.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/19

Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2008 r. — CPS Color Group przeciwko OHIM — Fema Farben und Putze (TEMACOLOR)

(Sprawa T-295/08)

(2008/C 247/37)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: CPS Color Group Oy (Vantaa, Finlandia) (przedstawiciel: P. Hagman, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Fema Farben und Putze GmbH (Ettlingen, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie R 808/2007-1; oraz

—	obciążenie OHIM i Fema Farben und Putze GmbH kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „TEMACOLOR” dla towarów należących do klasy 2

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Fema Farben und Putze GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „FEMA-Color” zarejestrowany w Niemczech pod nr 2 104 061 dla towarów należących do klasy 2; słowny międzynarodowy znak towarowy „FEMA-Color” zarejestrowany pod nr 691 406 dla towarów należących do grupy 2

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej:oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Izba Odwoławcza naruszyła prawo uznając, że kolidujące ze sobą znaki towarowe są podobne w stopniu umożliwiającym ich pomylenie ze sobą, naruszając w ten sposób art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/19

Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2008 r. — Berliner Institut für Vergleichende Sozialforschung przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-296/08)

(2008/C 247/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Berliner Institut für Vergleichende Sozialforschung eV (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: U. Claus, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 23 maja 2008 r. potwierdzającej akceptację wypłaty w kontekście projektu „Wskaźniki integracji i zmiana pokoleniowa” na podstawie porozumienia o finansowaniu JLS/2004/INTI/077 w zakresie w jakim oddalono wniosek strony skarżącej o akceptację wypłaty końcowej w kwocie 59 592,77 EUR, przewyższającej przyznaną kwotę

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W maju 2005 r. strona skarżąca i Komisja podpisały porozumienie w sprawie wsparcia projektu w kontekście programu INTI. Pismem z dnia 23 maja 2008 r. strona pozwana zaakceptowała wypłatę końcową w kwocie niższej niż ubiegała się o to strona skarżąca. Strona skarżąca wnosi niniejszą skargę na odmowę realizacji jej wniosku dotyczącego wypłaty kwoty pokrywającej poniesione przez nią koszty i przekraczającej zaakceptowaną kwotę.

W celu poparcia skargi strona skarżąca utrzymuje, że stanowisko przyjęte przez Komisję, zgodnie z którym zmiana uczestników projektu po zawarciu porozumienia o finansowaniu możliwa jest jedynie wtedy, jeśli zawarte zostanie odpowiednie porozumienie modyfikujące, jest nietrafne, gdyż porozumienie o finansowaniu nie zawiera postanowień potwierdzających to stanowisko. Ponadto Komisja odmówiła uznania kosztów kierując się względami, które są sprzeczne z porozumieniem o finansowaniu i z dotychczasową praktyką administracyjną.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/20

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Mepos Electronics Ltd przeciwko OHIM

(Sprawa T-297/08)

(2008/C 247/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Mepos Electronics Ltd (Kaohsiung, Tajwan) (przedstawiciel: M. Wirtz, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 28 maja 2008 r. w sprawie R 437/2008-2;

—	uwzględnienie wniosku o przywrócenie do stanu poprzedniego; oraz

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „MEPOS” dla towarów z klasy 9 (zgłoszenie nr 5 770 383)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 36, art. 77 lit a) i art. 79 rozporządzenia Rady nr 40/94 jak również art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka oraz art. 6 ust. 2 traktatu o Unii Europejskiej, jako że Izba Odwoławcza mylnie uznała, że ekspert przestrzegał właściwych reguł postępowania przy rozpatrywaniu wniosku; naruszenie art. 78 rozporządzenia Rady nr 40/94, z uwagi na to, że Izba Odwoławcza podjęła nieprawidłową decyzję nie uwzględniając wniosku o przywrócenie do stanu poprzedniego z powodu niedotrzymania terminu do wniesienia odwołania.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/20

Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2008 r. — Aldi przeciwko OHIM — Catalana de Telecommunications Societat Operadora de Xarxes (ALDI)

(Sprawa T-298/08)

(2008/C 247/40)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aldi (Mülheim an der Ruhr, Niemcy) (przedstawiciele: N. Lützenrath, U. Rademacher, L. Kolks i C. Fürsen, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Catalana de Telecomunicacions Societat Operadora de Xarxes (Barcelona, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory ) z dnia 14 maja 2008 r. w sprawie R 1301/2007-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Aldi

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „ALDI” dla towarów i usług z klas 35, 38 i 39 (zgłoszenie nr 3 360 914)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Catalana de Telecomunicacions Societat Operadora de Xarxes

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: hiszpański słowny znak towarowy „ALPI” dla usług z klasy 38 (znak towarowy nr 2 262 920), hiszpański słowny znak towarowy „ALPI” dla usług z klasy 39 (znak towarowy nr 2 262 921) i międzynarodowy słowny znak towarowy „ALPI” dla usług z klas 37, 38, 39 i 42 (znak towarowy nr 789 344), przy czym sprzeciw został wniesiony wobec rejestracji dla usług należących do klasy 38.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1) z uwagi na fakt, iż nie istnieje żadne prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do kolidujących ze sobą znaków towarowych.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/21

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2008 r. — Hoo Hing przeciwko OHIM — Tresplain Investments (Golden Elephant Brand)

(Sprawa T-300/08)

(2008/C 247/41)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hoo Hing Holding Ltd (Romford, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: M. Edenborough, barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Tresplain Investments Ltd (Hong Kong, Chiny)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 7 maja 2008 r. wydanej w sprawie R 889/2007-1 z uwagi na to, iż na jej mocy stwierdzono, że zarzut oparty na podstawie unieważnienia przewidzianej w art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 jest niedopuszczalny;

—	ewentualnie zmiana decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 7 maja 2008 r. wydanej w sprawie R 889/2007-1 i stwierdzenie, że zarzut oparty na podstawie unieważnienia przewidzianej w art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 jest dopuszczalny i zasadny;

—	zmiana decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 7 maja 2008 r. wydanej w sprawie R 889/2007-1 i stwierdzenie, że zarzut oparty na podstawie unieważnienia przewidzianej w art. 51 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 jest dopuszczalny i zasadny;

—

o ile zgodnie z żądaniem strony skarżącej nastąpi zmiana decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 7 maja 2008 r. wydanej w sprawie R 889/2007-1, o tyle zmiana ta winna polegać na unieważnieniu wspólnotowego znaku towarowego nr 241 810 na, odpowiednio, jednej podstawie bądź obydwu wymienionych powyżej podstawach unieważnienia.

—	obciążenie OHIM lub Tresplain Investments Ltd kosztami postępowania. Ewentualnie obciążenie OHIM i Tresplain Investments Ltd solidarnie kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: graficzny znak towarowy „Golden Elephant Brand” dla towarów z klasy 30 — wspólnotowy znak towarowy nr 241 810

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Tresplain Investments Ltd

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Prawo ze znaku towarowego przysługujące stronie wnoszącej o unieważnienie: używany w Zjednoczonym Królestwie niezarejestrowany graficzny znak towarowy „Golden Elephant”;

Decyzja Wydziału Unieważnień: odrzucenie wniosku o unieważnienie

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień

Podniesione zarzuty: Izba Odwoławcza podjęła nieprawidłową decyzję, uznając, iż zarzut oparty na art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 był niedopuszczalny oraz nie stwierdzając, iż oparty na art. 51 ust 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 sprzeciw wobec rejestracji był dopuszczalny i zasadny.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/21

Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2008 r. Laura Ashley przeciwko OHIM — Tiziana Bucci (LAURA ASHLEY)

(Sprawa T-301/08)

(2008/C 247/42)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Laura Ashley Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: J. Guise, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Tiziana Bucci (Viareggio, Włochy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wydanej w dniu 28 maja 2008 r. w sprawie R 1237/2007-1 i odrzucenie sprzeciwu;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „LAURA ASHLEY” dla towarów z klas 3, 18, 24 i 25

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Tiziana Bucci

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: międzynarodowa rejestracja pod nr 311 675 graficznego znaku towarowego „Ashley” dla towarów z klasy 25; graficzny znak towarowy „Ashley” dla towarów z klas 3, 18, 24 i 25 zarejestrowany we Włoszech pod nr 517 151; międzynarodowa rejestracja pod nr 646 926 graficznego znaku towarowego „Ashley's il primo Cashmere Italiano” dla towarów z klasy 25

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: odrzucenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94, jako że Izba Odwoławcza nie ustaliła czy skarżąca używała zgłoszonego wspólnotowego znaku towarowego bez uzasadnionej przyczyny.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/22

Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07 Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 1 sierpnia 2008 r. przez Kurta-Wolfganga Brauna-Neumanna

(Sprawa T-306/08 P)

(2008/C 247/43)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Kurt-Wolfgang Braun-Neumann (Lohr am Main, Niemcy) (przedstawiciel: P. Ames, adwokat)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07,

—

orzeczenie co do istoty sprawy i uwzględnienie żądań wnoszącego odwołanie, a jednocześnie nakazanie Parlamentowi wypłacenia mu ze skutkiem wstecznym od dnia 1 sierpnia 2004 r. drugiej połowy renty wdowiej po jego małżonce G. Mandt w wysokości 1 670,84 EUR miesięcznie wraz z odsetkami ustalonymi zgodnie ze stopą procentową wyznaczoną przez Europejski Bank Centralny dla kredytów marginalnych, powiększoną o 3 %

—	ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia przez Sąd do spraw Służby Publicznej.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem odwołania jest postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07 Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, w drodze którego skarga wnoszącego odwołanie została odrzucona jako niedopuszczalna.

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi, iż Sąd do spraw Służby Publicznej, dokonując wykładni art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich naruszył prawo, gdyż wykładnia ta jest sprzeczna z ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego. Zdaniem wnoszącego odwołanie wykładnia Sądu, zgodnie z którą uznał on pismo za akt niekorzystny jest błędna. Ponadto wymogi zasady pewności prawa byłyby spełnione jedynie wtedy, jeśli brak pouczenia o przysługujących środkach odwoławczych traktowano by jako przeszkodę w ustaleniu początku biegu terminu, gdyż w przeciwnym razie prawa przysługujące podmiotom w tym zakresie byłyby nieskuteczne. Wreszcie, w kontekście skutków, jakie wykładnia Sądu wywołuje wobec wnoszącego odwołanie, należy ją uznać za nieproporcjonalną.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/22

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2008 r. — BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH przeciwko OHIM (executive edition)

(Sprawa T-310/08)

(2008/C 247/44)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: S. Biagosch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 5 czerwca 2008 r. (sprawa R 845/2007-1);

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „executive edition” dla towarów z klas 7, 9 i 11 (rejestracja nr 4 908 182).

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1) z uwagi na to, iż zgłoszony do rejestracji znak towarowy posiada charakter odróżniający w stopniu minimalnym, jaki wymagany jest do jego rejestracji.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/23

Skarga wniesiona w dniu 15 sierpnia 2008 r. — Melli Bank przeciwko Radzie

(Sprawa T-332/08)

(2008/C 247/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Melli Bank plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: R. Gordon, QC, M. Hoskins, Barrister, i T. Din, Solicitors)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności sekcji B pkt 4 załącznika do decyzji Rady 2008/475/WE dotyczącej środków ograniczających wobec Iranu w zakresie, w jakim dotyczy on Melli Bank plc;

—	w wypadku, gdy Sąd stwierdzi, że art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia ma moc bezwzględnie obowiązującą, stwierdzenie, iż art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) Rady nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu jest przepisem, którego nie można wykonać;

—	obciążenia Rady poniesionymi przez skarżącą kosztami postępowania w sprawie niniejszej skargi.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca w niniejszej sprawie wnosi o stwierdzenie nieważności części decyzji Rady 2008/475/WE z dnia 23 czerwca 2008 r. (1) w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu w zakresie, w jakim skarżąca została dołączona do wykazu osób fizycznych i prawnych, podmiotów oraz organów, których środki i zasoby gospodarcze zostały na podstawie tego przepisu zamrożone. Skarżąca zaskarża te samą decyzję w sprawie T-246/08 Melli Bank przeciwko Radzie. (2)

Na poparcie skargi w niniejszej sprawie skarżąca podnosi, że Rada nie wykonała swojego obowiązku w zakresie uzasadnienia, ponieważ nie podała żadnej indywidualnej i szczególnej przyczyny, dla której zamieściła w wykazie skarżącą. Skarżąca twierdzi, że została zamieszczona w wykazie, nie dlatego że sama była zaangażowana we wspieraniu działalności jądrowej Iranu, lecz tylko dlatego, ze jest spółką zależną spółki dominującej, co do której przypuszcza się, że jest ona zaangażowana w takiego rodzaju działalność.

Skarżąca podnosi następnie, żart. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 (3) miałby być interpretowany jako nakładający na Radę obowiązek zamieszczenia w wykazie wszystkich spółek zależnych posiadanych lub kontrolowanych przez spółkę dominującą, która sama została zamieszczona w wykazie osób fizycznych i prawnych, podmiotów oraz organów, których środki i zasoby gospodarcze zostały zamrożone, należałoby stwierdzić, że przepisu tego nie można wykonać, ponieważ narusza on zasadę proporcjonalności.

Skarżąca twierdzi, że obowiązkowe zamieszczenie spółki zależnej nie jest konieczne i jest nieodpowiednie dla osiągnięcia celów rozporządzenia, ponieważ zamieszczenie spółki dominującej zakazuje spółce zależnej z siedzibą w Unii Europejskiej, otrzymywania poleceń od spółki dominującej, które mogłyby bezpośrednio lub pośrednio obchodzić skutki zamieszczenia w wykazie spółki dominującej.

Skarżąca twierdzi wreszcie, iż art. 7 ust. 2 lit. d) rzeczonego rozporządzenia Rady powinien być interpretowany jako dający Radzie uprawnienie dyskrecjonalne do zamieszczenia w wykazie spółki zależnej zamieszczonej spółki dominującej, nie zaś jako nakładający na Radę obowiązek w tym zakresie.

(1) Dz.U. L 163, s. 29.

(2) Dz.U. 2008 C 197, s. 34.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 423/2007 z dnia 19 kwietnia 2007 r. dotyczące środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 103, s. 1).

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/25

Skarga wniesiona w dniu 24 lipca 2008 r. — Sevenier przeciwko Komisji

(Sprawa F-62/08)

(2008/C 247/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Roberto Sevenier (Paryż, Francja) (przedstawiciel: E. Boigelot, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Uchylenie decyzji Komisji, w której odrzucony został wniosek skarżącego mający na celu po pierwsze cofnięcie jego rezygnacji, po drugie zwołanie komisji lekarskiej i w konsekwencji żądanie przywrócenia skarżącego do pracy w Komisji Europejskiej odtwarzając jednocześnie ścieżkę jego kariery od dnia złożenia przez niego rezygnacji.

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Komisji z dnia 24 września 2007 r. w zakresie w jakim odrzuca ona wniosek skarżącego mający na celu po pierwsze cofnięcie jego rezygnacji z dnia 19 października 1983 r. i po drugie zwołanie komisji lekarskiej;

—	w konsekwencji przywrócenie skarżącego do pracy w Komisji Europejskiej odtwarzając jednocześnie ścieżkę jego kariery od dnia 19 października 1983 r.;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/25

Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2008 r. — Christoph i in. przeciwko Komisji

(Sprawa F-63/08)

(2008/C 247/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eugen Christoph (Liggiano, Włochy) i inni (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji określających warunki zatrudnienia skarżących, w zakresie w jakim czas trwania umów o pracę lub ich przedłużenia jest ograniczony do określonego okresu.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji określających warunki zatrudnienia skarżących w charakterze pracowników kontraktowych w rozumieniu WZIPW, a konkretnie w zakresie w jakim ograniczają one umowy skarżących do określonego okresu;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/25

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa F-64/08)

(2008/C 247/52)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bart Nijs (Bereldange, Luksemburg) (przedstawiciele: F. Rollinger i A. Hertzog, adwokaci)

Strona pozwana: Europejski Trybunał Obrachunkowy

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego o wyznaczeniu osoby oceniającej oraz osoby sprawdzającej ocenę a także żądanie odszkodowania z tytułu poniesionych strat spowodowanych wydaniem tej decyzji.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Sekretarza Generalnego Trybunału Obrachunkowego o wyznaczeniu Dyrektora Tłumaczeń jako osoby oceniającą skarżącego oraz siebie jako osoby sprawdzającej ocenę;

—	zasądzenie od Trybunału Obrachunkowego na rzecz skarżącego kwoty 25 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

—	obciążenie Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/26

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2008 r. — De Smedt i in. przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-66/08)

(2008/C 247/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Emile De Smedt (Bruksela, Belgia) i inni (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, avocats)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności indywidualnych decyzji organu powołującego odmawiających przyznania skarżącym dodatków za pracę zmianową przewidzianych w art. 56a regulaminu pracowniczego zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 1873/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenie nr 300/76 określające kategorie urzędników uprawnionych do pobierania dodatków za pracę zmianową oraz stawki i warunki ich przyznawania, a także odmawiających przyznania dodatków przewidzianych w art. 56b regulaminu pracowniczego zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 1945/2006 z dnia 11 grudnia 2006or. zmieniającym rozporządzenie nr 495/77 określające kategorie uprawnionych urzędników, warunki i stawki dodatków za regularne pozostawanie w gotowości do pracy.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności indywidualnych decyzji organu powołującego odmawiających przyznania skarżącym dodatków za pracę zmianową przewidzianych w art. 56a regulaminu pracowniczego zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 1873/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenie nr 300/76 określające kategorie urzędników uprawnionych do pobierania dodatków za pracę zmianową oraz stawki i warunki ich przyznawania;

—

stwierdzenie nieważności indywidualnych decyzji organu powołującego odmawiających przyznania skarżącym dodatków przewidzianych w art. 56b regulaminu pracowniczego zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 1945/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenie nr 495/77 określające kategorie uprawnionych urzędników, warunki i stawki dodatków za regularne pozostawanie w gotowości do pracy;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

27.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 247/26

Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2008 r. — Ziliene przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-70/08)

(2008/C 247/54)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Veronika Ziliene (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, adwokaci)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot i opis sporu

Po pierwsze stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 17 lipca 2007 r., w której nie została przyznana skarżącej dieta dzienna na podstawie art. 10 załącznika VII regulaminu pracowniczego i po drugie obciążenie strony pozwanej zapłatą diet dziennych powiększonych o odsetki począwszy od dnia rozpoczęcia pracy w charakterze urzędnika a także zapłatą kwoty jednego euro zadośćuczynienia za krzywdę moralną.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 17 lipca 2007 r., w której nie została przyznana skarżącej dieta dzienna na podstawie art. 10 załącznika VII regulaminu pracowniczego;

—

obciążenie strony pozwanej zapłatą diet dziennych począwszy od dnia rozpoczęcia pracy w charakterze urzędnika, powiększonych o odsetki naliczane w oparciu o stawkę procentową ustaloną przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, obowiązującą podczas tego okresu, powiększoną o dwa punkty aż do dnia całkowitej spłaty;

—	zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącej symbolicznej kwoty jednego euro tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę moralną;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 247

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 51 27 września 2008

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości
2008/C 247/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 236 z 13.9.2008.	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2008/C 247/02	Sprawa C-206/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Thüringer Oberlandesgericht (Niemcy) w dniu 19 maja 2008 r. — Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha) przeciwko Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH	2

2008/C 247/03	Sprawa C-243/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budaörsi Városi Bíróság (Węgry) w dniu 2 czerwca 2008 r. — Pannon GSM Zrt przeciwko Erzsébet Sustikné Győrfi	2

2008/C 247/04	Sprawa C-260/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 18 czerwca 2008 r. — HEKO Industrieerzeugnisse GmbH przeciwko Bundesfinanzdirektion West	3

2008/C 247/05	Sprawa C-264/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie van België w dniu 19 czerwca 2008 r. — Państwo belgijskie przeciwko Direct Parcel Distribution Belgium	3

2008/C 247/06	Sprawa C-267/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Klagenfurt (Austria) w dniu 20 czerwca 2008 r. — SPÖ Landesorganisation Kärtnen przeciwko Finanzamt Klagenfurt	4

2008/C 247/07	Sprawa C-294/08: Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Czeskiej	5

2008/C 247/08	Sprawa C-302/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München w dniu 8 lipca 2008 r. — Zino Davidoff SA przeciwko Bundesfinanzdirektion Südost	6

2008/C 247/09	Sprawa C-303/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 8 lipca 2008 r. — Metin Bozkurt przeciwko Land Baden-Württemberg	6

2008/C 247/10	Sprawa C-304/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 9 lipca 2008 r. — Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV przeciwko Plus Warenhandelsgesellschaft mbH	6

2008/C 247/11	Sprawa C-305/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 4 lipca 2008 r. — CoNISMa (Consorzio Nazionale Interuniversitario per le Scienze del Mare) przeciwko Regione Marche	7

2008/C 247/12	Sprawa C-309/08: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczypospolitej Polskiej	7

2008/C 247/13	Sprawa C-310/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Civil Division) w dniu 11 lipca 2008 r. — London Borough of Harrow przeciwko Nimco Hassan Ibrahim and Secretary of State for the Home Department	8

2008/C 247/14	Sprawa C-314/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (Rzeczpospolita Polska) w dniu 14 lipca 2008 r. — Krzysztof Filipiak/Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu	8

2008/C 247/15	Sprawa C-325/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 17 lipca 2008 r. — Société Olympique lyonnais przeciwko Olivier Bernard, Société Newcastle UFC	9

2008/C 247/16	Sprawa C-350/08: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Litewskiej	9

2008/C 247/17	Sprawa C-356/08: Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii	10

2008/C 247/18	Sprawa C-357/08: Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	10

2008/C 247/19	Sprawa C-368/08: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	11

2008/C 247/20	Sprawa C-315/07: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 30 maja 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Klagenfurt — Austria) — A-Punkt Schmuckhandels GmbH przeciwko Claudii Schmidt	11

2008/C 247/21	Sprawa C-476/07: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 3 czerwca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Berlin — Niemcy) — M.C.O. Kongres przeciwko Suxess	11

	Sąd Pierwszej Instancji
2008/C 247/22	Sprawa T-475/07 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 czerwca 2008 r. — Dow AgroSciences przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Dyrektywa 91/414/EWG — Wniosek o zawieszenie wykonania — Dopuszczalność — Brak pilnego charakteru)	12

2008/C 247/23	Sprawa T-195/08 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 lipca 2008 r. — Antwerpse Bouwwerken przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Zamówienia publiczne — Wspólnotowa procedura przetargowa — Odrzucenie oferty — Wniosek o zawieszenie wykonania i zastosowanie środków tymczasowych — Dopuszczalność — Interes prawny — Utrata szansy — Brak poważnej i nieodwracalnej szkody — Brak pilnego charakteru)	12

2008/C 247/24	Sprawa T-202/08 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 lipca 2008 r. — CLL Centres de langues przeciwko Komisji (Postanowienie w przedmiocie środka tymczasowego — Zamówienia publiczne — Wspólnotowa procedura przetargowa — Odrzucenie wniosku o dopuszczenie do udziału w przetargu — Wniosek o zawieszenie wykonania i o zastosowanie środków tymczasowych — Brak fumus boni iuris — Utrata okazji — Brak poważnej i nieodwracalnej szkody — Brak pilnego charakteru)	12

2008/C 247/25	Sprawa T-266/08 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 8 maja 2008 r. w sprawie F-119/06 Kerstens przeciwko Komisji wniesione w dniu 9 lipca 2008 r. przez Petrusa Kerstensa	13

2008/C 247/26	Sprawa T-267/08: Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2008 r. — Région Nord-Pas-de-Calais przeciwko Komisji	13

2008/C 247/27	Sprawa T-268/08: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2008 r. — Land Burgenland przeciwko Komisji	14

2008/C 247/28	Sprawa T-270/08: Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2008 r. — Niemcy przeciwko Komisji	15

2008/C 247/29	Sprawa T-279/08: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2008 r. — Communauté d'Agglomération du Douaisis przeciwko Komisji	15

2008/C 247/30	Sprawa T-281/08: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2008 r. — Republika Austrii przeciwko Komisji	16

2008/C 247/31	Sprawa T-282/08: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2008 r. — Grazer Wechselseitige Versicherung przeciwko Komisji	16

2008/C 247/32	Sprawa T-285/08: Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2008 r. — Securvita przeciwko OHIM (Natur-Aktien-Index)	17

2008/C 247/33	Sprawa T-286/08: Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2008 r. — Fidelio KG przeciwko OHIM (Hallux)	17

2008/C 247/34	Sprawa T-287/08: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2008 r. — Cadila Healthcare przeciwko OHIM — Laboratorios Inibsa (ZYDUS)	17

2008/C 247/35	Sprawa T-288/08: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2008 r. — Cadila Healthcare przeciwko OHIM — Novartis (ZYDUS)	18

2008/C 247/36	Sprawa T-289/08: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Deutsche BKK przeciwko OHIM (Deutsche BKK)	18

2008/C 247/37	Sprawa T-295/08: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2008 r. — CPS Color Group przeciwko OHIM — Fema Farben und Putze (TEMACOLOR)	19

2008/C 247/38	Sprawa T-296/08: Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2008 r. — Berliner Institut für Vergleichende Sozialforschung przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	19

2008/C 247/39	Sprawa T-297/08: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Mepos Electronics Ltd przeciwko OHIM	20

2008/C 247/40	Sprawa T-298/08: Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2008 r. — Aldi przeciwko OHIM — Catalana de Telecommunications Societat Operadora de Xarxes (ALDI)	20

2008/C 247/41	Sprawa T-300/08: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2008 r. — Hoo Hing przeciwko OHIM — Tresplain Investments (Golden Elephant Brand)	21

2008/C 247/42	Sprawa T-301/08: Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2008 r. Laura Ashley przeciwko OHIM — Tiziana Bucci (LAURA ASHLEY)	21

2008/C 247/43	Sprawa T-306/08 P: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07 Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 1 sierpnia 2008 r. przez Kurta-Wolfganga Brauna-Neumanna	22

2008/C 247/44	Sprawa T-310/08: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2008 r. — BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH przeciwko OHIM (executive edition)	22

2008/C 247/45	Sprawa T-332/08: Skarga wniesiona w dniu 15 sierpnia 2008 r. — Melli Bank przeciwko Radzie	23

2008/C 247/46	Sprawa T-254/00 R: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 lipca 2008 r. — Hôtel Cipriani przeciwko Komisji	23

2008/C 247/47	Sprawa T-102/04: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 lipca 2008 r. — Cornwell przeciwko Komisji	23

2008/C 247/48	Sprawa T-172/06: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 czerwca 2008 r. — Expasa przeciwko OHIM — Gallardo Blanco (H)	24

2008/C 247/49	Sprawa T-480/07: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 lipca 2008 r. — SIMSA przeciwko Komisji	24

	Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej
2008/C 247/50	Sprawa F-62/08: Skarga wniesiona w dniu 24 lipca 2008 r. — Sevenier przeciwko Komisji	25

2008/C 247/51	Sprawa F-63/08: Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2008 r. — Christoph i in. przeciwko Komisji	25

2008/C 247/52	Sprawa F-64/08: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2008 r. — Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu	25

2008/C 247/53	Sprawa F-66/08: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2008 r. — De Smedt i in. przeciwko Parlamentowi	26

2008/C 247/54	Sprawa F-70/08: Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2008 r. — Ziliene przeciwko Parlamentowi	26


2008/C 247/55	Nota do czytelnika(patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)	s3