19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/1

(1)

W dniu 8 lipca 2008 r. roku Rada zbadała zaktualizowany program stabilności Belgii na lata 2007–2011 (2).

(2)

W okresie ostatnich 10 lat realny PKB Belgii rósł średnio w tempie 2,25 %, czyli niewiele powyżej średniej stopy wzrostu w strefie euro. Ten względnie wysoki wzrost PKB spowodował zmniejszenie stopy bezrobocia, podczas gdy stopa zatrudnienia (w szczególności pracowników młodszych i starszych) oraz wskaźnik przepracowanych godzin pozostają na niskim poziomie, co jest spowodowane wysokim opodatkowaniem pracy oraz niską elastycznością rynku pracy, niskimi wymaganiami dotyczącymi poszukiwania pracy oraz niskim efektywnym wiekiem emerytalnym.

Od roku 2000 (z wyjątkiem roku 2005) budżet oscylował wokół stanu równowagi, a relacja długu do PKB, która spadła ze 134 % PKB w 1993 roku do 108 % PKB w 2000 roku, nadal obniżała się w sposób imponujący i obecnie kształtuje się na poziomie 85 % PKB. Zwiększenie stopy zatrudnienia przy jednoczesnym osiąganiu ambitnych celów budżetowych przyczyniłoby się do długoterminowej stabilności finansów publicznych.

(3)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że nastąpi spadek wzrostu realnego PKB z 2,8 % w 2007 roku do 1,9 % w 2008 roku, a w kolejnych latach jego stabilizacja na poziomie około 2 %. W świetle dostępnych obecnie informacji (3), scenariusz na lata 2008–2009 wydaje się oparty na optymistycznych założeniach dotyczących wzrostu, biorąc pod uwagę pogorszenie warunków zewnętrznych i zwiększenie inflacji od momentu zakończenia prac nad prognozami zawartymi w programie. Założenia dotyczące wzrostu w latach 2010–2011 są zasadniczo wiarygodne. W aktualizacji programu przewiduje się, że inflacja wzrośnie do 3 % w 2008 roku, a w okresie 2009–2011 spadnie do 1,75 %. W świetle wyraźnego w ostatnich miesiącach wzrostu cen surowców i żywności przetworzonej, prognozy dotyczące inflacji na lata 2008–2009 zawarte w programie wydają się zaniżone. Co więcej, prognozy dotyczące wzrostu zatrudnienia na poziomie około 1 % rocznie, zawarte w aktualizacji programu, wydają się dosyć optymistyczne w kontekście wzrostu kształtującego się poniżej wielkości potencjalnej w okresie objętym programem. Podczas gdy prognozy programu dotyczące wzrostu płac w 2008 roku są zaniżone, wydają się one zawyżone dla pozostałych lat (3,25–3,5 %), w szczególności w porównaniu z przewidywaną niską stopą inflacji.

(4)

Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniósł w 2007 roku 0,2 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu stabilności zakładano nadwyżkę w wysokości 0,3 % PKB. Gorszy wynik w 2007 roku był spowodowany głównie wyższym niż planowano wzrostem wydatków i nastąpił pomimo nieoczekiwanego wzrostu. Wyższe niż planowano wydatki były w szczególności odzwierciedleniem silnego wzrostu dotacji wypłacanych przedsiębiorstwom w ramach systemu bonów usługowych oraz mniejszego niż przewidywano wpływu działań jednorazowych wynikającego głównie z braku wdrożenia planowanych działań jednorazowych obniżających wydatki. Składki na ubezpieczenia społeczne były wyższe niż planowano, ale nadmiar ten został w dużej mierze zniwelowany poprzez brak wdrożenia kilku planowanych działań jednorazowych mających na celu zwiększenie dochodów.

Realizacja budżetu w 2007 roku nie była więc w pełni zgodna z wezwaniem zawartym w opinii Rady z dnia 27 marca 2007 r. dotyczącej poprzedniej aktualizacji programu stabilności (4) oraz z kierunkami polityki budżetowej przyjętymi przez eurogrupę w kwietniu 2007 roku, jako że nieoczekiwane nadwyżki dochodów zostały przeznaczone na wyższe niż przewidziano w budżecie wydatki.

(5)

Podstawowym celem przedstawionej w programie średniookresowej strategii budżetowej jest zapewnienie stałego ograniczania wciąż wysokiej relacji długu do PKB z poziomu bliskiego 85 % PKB w 2007 roku do około 71 % PKB w 2011 roku przez stopniowe zwiększanie — wychodząc od zrównoważonego budżetu w 2008 roku — zasadniczej nadwyżki budżetowej do 1 % PKB w 2011 roku. Przewiduje się, że zmniejszająca się od 2001 roku równolegle do spadku zadłużenia nadwyżka pierwotna (z 7 % do 3,7 % PKB w 2007 roku), wzrośnie do 2011 roku do poziomu 4,4 % PKB. Wskutek gorszego niż przewidywano wyniku w 2007 roku, cele budżetowe (zarówno w ujęciu nominalnym, jak i strukturalnym) kształtują się w okresie objętym programem poniżej celów wyznaczonych w poprzedniej aktualizacji. Wynik strukturalny, obliczany zgodnie z powszechnie przyjętą metodą, ma wzrosnąć ze stanu deficytu na poziomie 0,25 % PKB w 2007 r. do nadwyżki w wysokości prawie 1,5 % PKB w 2011 roku. W porównaniu z przewidywaniami poprzedniej aktualizacji programu stabilności, osiągnięcie średniookresowego celu budżetowego, którym jest nadwyżka budżetowa na poziomie 0,5 % PKB w kategoriach strukturalnych (tj. wyniku w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe), opóźni się o rok czyli do 2009 roku. Dostosowanie ma nastąpić zarówno po stronie wydatków, jak i dochodów. Planowane zmniejszenie wydatków o 0,7 punktu procentowego PKB w ujęciu nominalnym może być głównie przypisane spadkowi wydatków z tytułu odsetek, związanemu z przewidywanym zmniejszeniem relacji długu do PKB. Wzrost dochodów jest równy 0,5 % PKB i jest związany z przewidywanym zwiększeniem podstawy opodatkowania. W odróżnieniu od poprzedniej aktualizacji, program wyraźnie przewiduje zakończenie korzystania ze środków jednorazowych po 2008 roku.

(6)

Wyniki budżetowe mogą okazać się gorsze niż przewidziano w programie. Po pierwsze, otoczenie makroekonomiczne może być gorsze od prognozowanego w aktualizacji programu, zwłaszcza w latach 2008 i 2009. W szczególności optymistyczne założenia dotyczące wzrostu zatrudnienia, płac oraz spożycia mogły doprowadzić do przeszacowania dochodów z podatków. Ogólnie optymistyczne wydają się również przewidywania dotyczące elastyczności podatku w 2008 roku. Odnośnie do wydatków pierwotnych, program nie uwzględnia środków, które wydają się konieczne do osiągnięcia planowanej korekty w kontekście rosnących kosztów związanych ze starzeniem się społeczeństwa oraz przewidywanego, względnie silnego wzrostu płac. Ponadto, z wyjątkiem zmniejszenia wydatków z tytułu odsetek, korekta odbywa się głównie po stronie dochodów, co może zmniejszyć jej trwały charakter. Ostatecznie, mimo że na przestrzeni ostatnich lat budżet pozostawał zasadniczo zrównoważony, przesunięto w czasie osiągnięcie planowanej nadwyżki budżetowej. Pomimo dobrych warunków makroekonomicznych w 2007 roku, cel budżetowy nie został osiągnięty w sytuacji braku w pełni umocowanego rządu w następstwie czerwcowych wyborów do parlamentu krajowego. Aby go osiągnąć, konieczne wydaje się zastosowanie dalszych środków w 2008 roku. W świetle wspomnianych powyżej zagrożeń dotyczących sytuacji makroekonomicznej oraz celów budżetowych, zmiana relacji długu do PKB może okazać się nieznacznie mniej korzystna niż ta przewidywana w programie, mimo iż zadłużenie wykazuje stałe tempo spadkowe.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej może okazać się niewystarczający, aby osiągnąć średniookresowy cel budżetowy do 2009 roku, tak jak to przewidziano w programie. Jednakże w okresie objętym programem zostanie zapewniony wystarczający margines bezpieczeństwa chroniący przed naruszeniem progu deficytu wynoszącego 3 % PKB przy zwykłych wahaniach cyklicznych. Aby wzmocnić ścieżkę dostosowania prowadzącą do średniookresowego celu budżetowego należy w kontekście planowanej kontroli wykonania budżetu zastosować w 2008 roku dodatkowe strukturalne środki budżetowe.

Przy braku wzrostu negatywnego zapewni to w 2008 roku osiągnięcie celu równowagi budżetowej. W 2009 roku powinien on być wsparty środkami, w szczególności po stronie wydatków, umożliwiającymi spełnienie kryterium wartości odniesienia 0,5 % PKB, określonego w Pakcie na rzecz stabilności i wzrostu, oraz osiągnięcie średniookresowego celu budżetowego zgodnie z planem. Rada stwierdza również, że plany budżetowe na rok 2008 nie są w pełni zgodne z kierunkami polityki budżetowej przyjętymi przez eurogrupę w kwietniu 2007 roku. Nawet jeśli relacja długu do PKB miałaby się obniżać w mniejszym stopniu niż zostało to przewidziane w programie, wydaje się, że jej obniżka jest wystarczająca by osiągnąć wartość odniesienia w okresie objętym programem.

(8)

Wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Belgii kształtują się na średnim poziomie. Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet kształtuje się powyżej średniej w UE-27, co wynika głównie ze stosunkowo dużego wzrostu wydatków na emerytury w relacji do PKB w nadchodzących dekadach. Efektywny wiek emerytalny w Belgii jest jednym z najniższych w UE, a podniesienie go jest celem paktu pokoleń, wprowadzającego szereg zmian w systemie emerytalnym. Mimo iż pakt jest krokiem we właściwym kierunku, prognozy krajowe pokazują, że reforma ta nie zmniejszy niestabilności systemu emerytalnego. Zgodnie z oceną zamieszczoną w programie, sytuacja budżetowa w 2007 r., choć nieznacznie gorsza niż sytuacja wyjściowa w poprzednim programie, przyczynia się do zrównoważenia przewidywanego długoterminowego wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet, ale nie jest wystarczająca do pełnego skompensowania przyszłej presji wydatkowej. Do zmniejszenia zagrożeń dla stabilności finansów publicznych przyczyniłoby się utrzymanie wysokiej nadwyżki pierwotnej w perspektywie średniookresowej, sprowadzenie relacji długu do PKB poniżej wartości odniesienia określonej w Traktacie oraz przyjęcie kolejnych środków służących ograniczeniu znacznego wzrostu wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa.

(9)

Program stabilności wydaje się być do pewnego stopnia spójny z przedstawionym w październiku 2007 roku sprawozdaniem z realizacji krajowego programu reform. W szczególności w obydwu sprawozdaniach za kluczowe wyzwanie dla gospodarki Belgii uważa się utrzymanie stabilności finansów publicznych w świetle starzenia się społeczeństwa. Program stabilności nie zawiera jednak jakościowej oceny ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2007 roku sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii budżetowej ani systematycznych informacji o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie reform. Z drugiej strony, prognozy budżetowe programu biorą pod uwagę skutki dla finansów publicznych wynikające z wdrożonych już działań podjętych na podstawie krajowego programu reform.

(10)

Przewidziana w programie strategia budżetowa jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej dla Belgii, zawartymi w zintegrowanych wytycznych, oraz z wytycznymi dla państw członkowskich strefy euro w dziedzinie polityki budżetowej, wydanymi w kontekście strategii lizbońskiej.

(11)

Co do wymagań odnośnie do danych, określonych w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie odnotowano brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (5).

(i)

wdrożenia dodatkowych strukturalnych środków budżetowych mających na celu zapewnienie w 2008 roku osiągnięcia celu równowagi budżetowej przy braku wzrostu negatywnego oraz do zagwarantowania, że średniookresowy cel budżetowy zostanie osiągnięty w 2009 roku poprzez dostosowanie w kategoriach strukturalnych o wartość odniesienia wynoszącą 0,5 % PKB, między innymi dzięki wdrożeniu dodatkowych środków strukturalnych, w szczególności po stronie wydatków;

(ii)

wobec nadal wysokiego poziomu długu oraz prognozowanego wzrostu wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa — do dalszych wysiłków na rzecz zapewnienia długookresowej stabilności finansów publicznych poprzez osiąganie wysokich nadwyżek strukturalnych salda pierwotnego, a także wdrożenie reform służących zwiększeniu wskaźnika zatrudnienia i wzrostu potencjalnego oraz zahamowaniu wzrostu kosztów dla budżetu wynikających ze starzenia się społeczeństwa.

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/6

(1)

W dniu 8 lipca 2008 r. Rada zbadała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Polskę na lata 2007–2010 (2).

(2)

W związku z przyspieszeniem tempa wzrostu realnego PKB ze średnio 4,5 % w latach 2003–2005 do ponad 6 % w latach 2006–2007 Polska szybko zmniejszała w ostatnich latach dystans dzielący ją od średniego dla UE poziomu dochodu. Wzrost produkcji pracochłonnej przyczynił się do znacznej poprawy sytuacji na rynku pracy — stopa bezrobocia obniżyła się z niemal 20 % w roku 2003 do 9,5 % w 2007 roku. Spadek bezrobocia odzwierciedla nie tylko nadzwyczaj wysoki wzrost zatrudnienia, ale również mniejszą na skutek migracji liczbę ludności w wieku aktywności zawodowej. Zwiększone w wyniku dużej emigracji zakłócenia w zakresie zachęt do podejmowania pracy prowadzą ponadto do braku pracowników w wielu sektorach gospodarki. Coraz bardziej napięta sytuacja na rynku pracy prowadzi do presji płacowej, co, wraz z wyższymi cenami żywności i paliwa, ma negatywny wpływ na inflację HICP, która — po okresie umiarkowanego spadku od roku 2005 do pierwszej polowy 2007 roku — znacznie wzrosła pod koniec 2007 roku. Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych, który w roku 2003 osiągnął rekordowy poziom 6,25 % PKB, zmniejszał się następnie corocznie o średnio ponad 1 punkt procentowy i w 2007 roku wyniósł 2 %. W ostatnich latach wyniki budżetowe były na ogół lepsze niż oczekiwano dzięki niespodziewanie wysokiemu wzrostowi gospodarczemu, który prowadził do dodatkowych dochodów budżetowych, a także ze względu na niepełne wykonanie planów wydatków. Dalsza konsolidacja budżetowa będzie w dużym stopniu zależeć od reformy systemu świadczeń socjalnych (głównie wcześniejszych emerytur oraz rent inwalidzkich) oraz wzrostu liczby ludności aktywnej zawodowo.

(3)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że wzrost realnego PKB zmniejszy się stopniowo z 6,5 % w 2007 r. do średnio 5,2 % w pozostałym okresie objętym programem. Z dostępnych obecnie informacji (3) wynika, że scenariusz ten jest oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Prognozy programu dotyczące inflacji wydają się być zaniżone, ponieważ są oparte na nieco optymistycznych założeniach dotyczących cen importu oraz stosunkowo niskim wzroście płac nominalnych na zatrudnionego.

(4)

W 2007 roku deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniósł 2 % PKB, w porównaniu z prognozą 3,4 % PKB zawartą w programie konwergencji z listopada 2006 roku. Główną tego przyczyną był dużo wyższy niż zakładano w listopadzie 2006 roku realny i nominalny wzrost PKB, ale również ograniczenie wydatków. W szczególności wysoka rentowność przedsiębiorstw pozwoliła ograniczyć wzrost dotacji, a znaczny spadek bezrobocia oraz wymuszony planem Hausnera (4) brak indeksacji umożliwiły zahamowanie wzrostu świadczeń socjalnych. Również wynagrodzenia pracowników sektora publicznego były niższe od planowanych. Podobna sytuacja wystąpiła w przypadku inwestycji publicznych, co było wynikiem niższego niż zakładano wykorzystania funduszy UE. W sumie wskaźnik wydatków względem PKB był o 1,5 punktu procentowego niższy niż prognozowano w listopadzie 2006 roku. Po stronie dochodów wpływy z podatków pośrednich i składek na zabezpieczenia społeczne okazały się wyższe niż zakładano w listopadzie 2006 roku, głównie na skutek dużo wyższego wzrostu zatrudnienia i płac. Te niespodziewane pozytywne wyniki zostały zneutralizowane gorszymi rezultatami w przypadku innych pozycji dochodów (np. podatków bezpośrednich na skutek podwyższenia progów podatkowych). W sumie wskaźnik dochodów był nieznacznie niższy od prognozowanego. Uwzględniając poprawę wskaźnika wyniku strukturalnego o około 1,5 punktu procentowego, wykonanie budżetu w 2007 roku oznaczało realizację z nadwyżką zaleceń zawartych w opinii Rady z dnia 27 lutego 2007 roku w sprawie poprzedniej aktualizacji programu konwergencji (5).

(5)

Głównym celem strategii budżetowej jest trwała redukcja strukturalnego deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych (deficytu w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe), służąca osiągnięciu średniookresowego celu budżetowego dla pozycji budżetowej, jakim jest deficyt strukturalny w wysokości 1 % PKB, w roku 2011, czyli rok po zakończeniu okresu objętego programem. Odpowiada to poprzedniemu programowi konwergencji, który przewidywał osiągnięcie średniookresowego celu budżetowego „po roku 2010”. Po wzroście o 0,5 punktu procentowego do 2,5 % PKB w roku 2008, deficyt nominalny powinien zmniejszyć się do 2010 roku do 1,5 %. Scenariusz w przypadku wyniku pierwotnego jest podobny — wzrośnie ono z – 0,2 % PKB w 2008 roku do 0,8 % PKB w roku 2010. W kontekście spowolnienia wzrostu gospodarczego przewiduje się bardziej wyraźne zmiany wyniku strukturalnego obliczanego zgodnie z powszechnie przyjętą metodą — deficyt strukturalny powinien zmniejszyć się z około 2,75 % PKB w 2008 roku do nieznacznie powyżej 1 % w 2010 roku. Korekta budżetowa ma nastąpić po stronie wydatków, głównie w latach 2009–2010. W roku 2008 zwiększenie deficytu wynika głównie ze znacznego wzrostu wskaźnika inwestycji, a także wyraźnego obniżenia składek na zabezpieczenia społeczne (które częściowo zostanie zrównoważone wzrostem innych dochodów). W latach 2009–2010 konsolidacja nastąpi zasadniczo przez ograniczenia wynagrodzeń pracowników, świadczeń socjalnych oraz spożycia pośredniego. W latach 2007–2009 zakładane jest wprawdzie wolniejsze tempo zmniejszenia deficytu niż w poprzedniej aktualizacji programu, lepsza jest jednak sytuacja wyjściowa (2007 rok), a nowe wartości docelowe określone w zaktualizowanym programie konwergencji z marca 2008 roku są bardziej ambitne niż te przestawione w aktualizacji z listopada 2006 roku.

(6)

Ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowym wydaje się być zasadniczo zrównoważone na rok 2008, ale wyniki budżetowe po tym okresie mogą okazać się gorsze od zakładanych w programie. Określona w programie docelowa wartość deficytu w 2008 roku pokrywa się z wiosenną prognozą służb Komisji z 2008 roku (2,5 % PKB). Dane w ujęciu kasowym dla budżetu centralnego w pierwszym kwartale 2008 roku wskazują na dochody wyższe od prognoz budżetowych, ale program zakłada nieco wyższy wzrost w 2008 roku niż wiosenna prognoza Komisji, a rosnąca presja płacowa w sektorze publicznym stanowi zagrożenie dla finansów publicznych.

Z drugiej zaś strony wyższa niż zakładano w programie inflacja doprowadzi w 2008 roku do zmniejszenia wskaźnika wydatków, ponieważ są one w większości określone w wartościach nominalnych. Wyższa inflacja w roku 2008 mogłaby jednak prowadzić w 2009 roku do wzrostu płac w sektorze publicznym oraz wyższych niż założono w programie emerytur i świadczeń socjalnych; takiemu rozwojowi sytuacji sprzyjałaby ponadto reforma mechanizmu indeksacji, który od 2008 roku wiąże poziom świadczeń nie tylko z cenami konsumenckimi, ale częściowo również z płacami. Podczas gdy obniżki podatków zostały już przyjęte przez sejm, nie określono jeszcze ani nie wdrożono środków kompensujących. Jeśli — w przeciwieństwie do założeń rządu — nie uda się utrzymać wysokiego wzrostu zatrudnienia, kontynuacja konsolidacji budżetowej opartej jak w latach 2006–2007 na wzroście gospodarczym wynikającym ze wzrostu zatrudnienia może okazać się trudna. Z drugiej jednak strony odnotować należy sukcesy osiągane w przypadku wyniku sektora instytucji rządowych i samorządowych: dochody często okazywały się wyższe niż zakładano, a plany wydatków były nie w pełni wykonywane.

(7)

W świetle oceny tego ryzyka, kurs polityki budżetowej przyjęty w programie wydaje się zgodny z zaleconą przez Radę korektą nadmiernego deficytu do roku 2007. W okresie objętym programem nie zostanie jednak zapewniony margines bezpieczeństwa chroniący przed naruszeniem progu deficytu w wysokości 3 % PKB. Ponadto przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej może okazać się niewystarczający do zapewnienia osiągnięcia średniookresowego celu budżetowego do 2011 roku, tak jak to przewidziano w programie. W obliczu korzystnych warunków dla wzrostu gospodarki określone w programie tempo działań dostosowawczych prowadzących do osiągnięcia średniookresowego celu budżetowego jest niewystarczające i musi zostać zwiększone w 2008 roku, tak by spełnić wymogi Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. Następnie dotychczasowe osiągnięcia powinny zostać wsparte odpowiednimi środkami. W przypadku urzeczywistnienia się presji inflacyjnej i płacowej może być także konieczne prowadzenie bardziej restrykcyjnej polityki budżetowej niż przewidziana w programie, tak by uniknąć przegrzania gospodarki.

(8)

Wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Polski kształtują się na niskim poziomie. Chociaż pozycja budżetowa w 2007 roku zawiera niewielki strukturalny deficyt pierwotny oparty na programie konwergencji, zgodnie z prognozami dokonanymi w 2005 roku na podstawie wspólnej metody, długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet należy do najniższych w UE. Począwszy od 2008 roku świadczenia socjalne będą jednak indeksowane przy pomocy mechanizmu uwzględniającego nie tylko ceny konsumenckie, ale częściowo również płace, co w dłuższej perspektywie będzie prowadzić do wzrostu wydatków. Dalsza konsolidacja finansów publicznych, w tym zapowiedziana w programie konwergencji reforma systemu wcześniejszych emerytur (wprowadzenie „emerytur pomostowych”, aby ograniczyć wcześniejsze przechodzenie na emeryturę do osób wykonujących określone zawody), przyczyniłaby się zarówno do pobudzenia aktywności zawodowej, jak i do zmniejszenia zagrożeń dla stabilności finansów publicznych.

(9)

Program konwergencji wydaje się być spójny z przedstawionym w październiku 2007 roku sprawozdaniem z realizacji krajowego programu reform. W szczególności w obu programach przedstawiono plany reform obejmujące systemy wcześniejszych emerytur i rent inwalidzkich, system ubezpieczeń społecznych dla rolników, system opieki zdrowotnej, reorganizację i decentralizację finansów publicznych oraz wieloletnie planowanie budżetowe. Program konwergencji nie zawiera jednak jakościowej oceny ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2007 roku sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii budżetowej (np. omówienia wpływu na potencjalny wzrost i zatrudnienie). Znajdują się w nim natomiast systematyczne informacje o bezpośrednich kosztach budżetowych związanych z głównymi reformami przewidzianymi w krajowym programie reform.

(10)

Przewidziana w programie konwergencji strategia budżetowa jest częściowo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej dla Polski zawartymi w zintegrowanych wytycznych w dziedzinie polityki budżetowej, wydanych w kontekście strategii lizbońskiej. W programie założono wprawdzie kontynuację konsolidacji budżetowej, nie wymieniono jednak żadnych dodatkowych mechanizmów służących polepszeniu kontroli nadmiernych wydatków.

(11)

Co do wymagań odnośnie do danych, określonych w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie odnotowano brak pewnych danych opcjonalnych.

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/10

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/13

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/15

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5182. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/15

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5134. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/16

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/17

1.

Niniejszy komunikat zawiera informacje ogólne dotyczące rozporządzenia (WE) nr 715/2007 (Euro 5 i Euro 6) oraz przepisów wykonawczych do niego. W rozporządzeniu tym określono wymogi dla homologacji typu pojazdów lekkich w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów. Wymogi techniczne wdrażane są w dwóch etapach; wartości graniczne emisji Euro 5 wchodzą w życie od dnia 1 września 2009 r., a wartości graniczne emisji Euro 6 od dnia 1 września 2014 r.

2.

Celem tego komunikatu jest przedstawienie zamiarów Komisji w odniesieniu do wspomnianych przepisów. Rozporządzenie i środki wykonawcze do niego zawierają szczegółowe warunki techniczne konieczne do wdrożenia głównych wymogów. Istnieje jednakże szereg obszarów, co do których Komisja uważa, że konieczna będzie w przyszłości dodatkowa zmiana prawodawstwa.

3.

Obecne rozporządzenie zawiera pełen zestaw wymogów niezbędnych do homologacji typu pierwszych pojazdów zgodnych ze specyfikacją Euro 5. W przyszłości Komisja zamierza bardziej doprecyzować właściwe wymogi, aby można je było zacząć stosować już podczas okresu obowiązywania normy Euro 5, bądź też gdy zacznie obowiązywać norma Euro 6. Obszary, które powinny stać się przedmiotem dalszego przeglądu, zostały omówione w niniejszym komunikacie.

4.

Ustalanie zmienionych metod badania dotyczących mierzenia masy cząstek stałych i liczby cząstek stałych dobiega obecnie końca w celu ich włączenia do regulaminu nr 83 EKG ONZ. Po ostatecznym ustaleniu tych metod badania konieczna będzie możliwie najszybsza aktualizacja przepisów wykonawczych dla norm Euro 5 i 6.

5.

W rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 uprawniono Komisję do wprowadzenia wartości granicznych emisji dotyczących liczby cząstek stałych dla samochodów benzynowych. Podczas tworzenia przepisów wykonawczych zdecydowano, że wskazane jest uzyskanie dodatkowych informacji dotyczących emisji zanieczyszczeń z tych pojazdów, zanim zostanie ustalona norma. Dlatego też nie ustalono wartości granicznej dla pojazdów Euro 5. Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 zawiera wymóg, aby wartość graniczna została ustalona najpóźniej do rozpoczęcia etapu Euro 6. W związku z powyższym Komisja zamierza dokonać przeglądu emisji cząstek stałych pochodzących z pojazdów z zapłonem iskrowym i przedstawić wniosek w sprawie wartości granicznej liczby cząstek stałych dla pojazdów zgodnych ze specyfikacją Euro 6 przed wejściem w życie wymogów Euro 6.

6.

Wstępna wersja przepisów wykonawczych nie zawiera specyfikacji paliwa wzorcowego dla etanolu (E75) stosowanego w pojazdach z zasilaniem flex fuel w celu przeprowadzenia badania emisji zanieczyszczeń w niskiej temperaturze (badanie typu 6). Komisja zamierza wkrótce ustalić specyfikację etanolu (E75) jako paliwa wzorcowego do badania emisji zanieczyszczeń w niskiej temperaturze. Proces ten powinien się zakończyć w terminach określonych w art. 10 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 715/2007, jako że spełniające wymogi Euro 5 pojazdy z zasilaniem flex fuel zatwierdzone po upływie tych terminów podlegają badaniu w niskiej temperaturze dla uzyskania homologacji typu.

7.

Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 zawiera wymóg, aby Komisja dokonała przeglądu wartości granicznych emisji określonych dla samochodów benzynowych w ramach badania w niskiej temperaturze przy – 7 °C. Obawę budzi fakt, że obecne wartości graniczne emisji, przeniesione z norm Euro 3 i 4, nie są już odpowiednie dla pojazdów spełniających normy emisji zanieczyszczeń Euro 5 i 6.

8.

Ponadto istnieje zamiar dokonania przeglądu wymogów dotyczących informacji dostarczanych przez producentów organom udzielającym homologacji typu w sprawie zachowania pojazdów z silnikiem wysokoprężnym w niskich temperaturach. Ma to związek z ryzykiem podwyższonych emisji tlenków azotu (NOx) w niskich temperaturach pochodzących z pojazdów z silnikiem wysokoprężnym z układami EGR i układami oczyszczania spalin z NOx. W ramach tego przeglądu należy rozważyć, czy trzeba objąć badaniem emisji zanieczyszczeń w niskiej temperaturze pojazdy Euro 6 z silnikiem wysokoprężnym, oraz czy należy w przyszłości wprowadzić wartość graniczną.

9.

W związku z coraz szerszym wprowadzaniem biopaliw Komisja zamierza dokonać przeglądu metod badania emisji par. W ramach tego przeglądu należy rozważyć, czy wskazana jest szersza globalna harmonizacja poprzez dostosowanie europejskich metod badania do metod stosowanych w Stanach Zjednoczonych. W takim przypadku można rozważyć wprowadzenie eksploatacyjnych wymogów zgodności lub trwałości w celu kontroli wpływu długotrwałego stosowania paliw zawierających etanol na emisję par.

10.

Emisje zanieczyszczeń i zużycie paliwa w pojazdach lekkich są mierzone przy zastosowaniu standardowej metody badania opartej na tak zwanym nowym europejskim cyklu jazdy (NECJ). Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 zawiera wymóg, aby Komisja poddawała to stałej kontroli i proponowała zmiany, jeśli metody nie są już odpowiednie lub nie odwzorowują rzeczywistych emisji. Komisja uważa, że metoda wymaga uaktualnienia i dlatego zamierza poddać przeglądowi cykl testowania, tak aby odpowiednio odwzorowywał emisje powstające podczas jazdy w rzeczywistych warunkach drogowych. Ten przegląd może wnieść wkład do toczących się w EKG ONZ dyskusji nad stworzeniem globalnie zharmonizowanego cyklu testowania dla pojazdów lekkich; niemniej jednak nie jest on uzależniony od postępów poczynionych na szczeblu EKG ONZ. Można również rozważyć wprowadzenie wymogu badania emisji poza cyklem testowania, uzupełniającego standardową metodę badania.

11.

Przepisy dotyczące Euro 5 i 6 rozdzieliły w znacznie bardziej przejrzysty i prosty sposób zakres przepisów dotyczących emisji zanieczyszczeń, mających zastosowanie do pojazdów lekkich i pojazdów ciężarowych. Przepisy opierają się obecnie na masie odniesienia, w wyniku czego wszystkie pojazdy o masie poniżej 2 610 kg uważa się za pojazdy lekkie. Ta masa odniesienia opiera się na obecnych wartościach granicznych odnoszących się do laboratoryjnego badania emisji zanieczyszczeń. Komisja uważa, że ta wartość graniczna masy może być zbyt niska i powinna zostać poddana przeglądowi. Uwzględniając obecne masy pojazdów, wyższa wartość graniczna masy odniesienia może okazać się konieczna w przyszłym prawodawstwie.

12.

W rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 przewidziano, że w odniesieniu do przyszłych wartości granicznych emisji należy rozważyć wprowadzenie norm emisji zanieczyszczeń niezależnych od masy. Jest to podejście obecnie przyjęte w ustawodawstwie Stanów Zjednoczonych, a ostatnio zostało również przyjęte w prawodawstwie dotyczącym ruchomych układów klimatyzacji. Jego zastosowanie spowodowałoby zlikwidowanie obecnego podziału pojazdów według kategorii N1, klas I, II i III, który został stworzony wyłącznie dla celów prawodawstwa dotyczącego emisji zanieczyszczeń. Na obecnym etapie takie podejście niezależne od masy wydaje się jak najbardziej wykonalne dla pojazdów benzynowych, biorąc pod uwagę istotę układu kontroli emisji zanieczyszczeń. Odnośnie pojazdów z silnikiem wysokoprężnym, wprowadzenie układów oczyszczania spalin z NOx zapewni większą kontrolę emisji z układu wylotowego, co usuwa pierwotną przyczynę, dla której cięższe pojazdy miałyby mieć wyższe wartości graniczne emisji. Przed przedstawieniem jakiegokolwiek wniosku w tym zakresie Komisja musi ocenić wykonalność i efektywność pod względem kosztów takiego podejścia.

13.

W rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 przewidziano, że Komisja rozważy zmianę podejścia w odniesieniu do obliczania emisji CO2 z pojazdów w celu objęcia badaniem emisji innych gazów cieplarnianych, takich jak emisje metanu. Zmiana taka prawdopodobnie miałaby bardzo mały wpływ na wartości emisji w odniesieniu do pojazdów benzynowych i pojazdów z silnikiem wysokoprężnym, chociaż mogłaby mieć trochę większe znaczenie dla pojazdów na gaz. W związku z małą ilością pojazdów, których taka zmiana mogłaby dotyczyć, nie wydaje się ona najważniejsza na obecnym etapie. Komisja może zatem zbadać, czy wskazane jest podejście oparte na szerszym zakresie gazów cieplarnianych.

14.

Przepisy wykonawcze zawierają jedynie współczynniki pogorszenia jakości wyznaczone dla samochodów Euro 5 z silnikiem wysokoprężnym. Nie określono współczynników dla samochodów Euro 6 z silnikiem wysokoprężnym z powodu niepewności dotyczącej charakterystyk trwałości przyszłych silników wysokoprężnych i układów oczyszczania spalin. Aby wprowadzić współczynniki pogorszenia jakości wyznaczone dla samochodów Euro 6 z silnikiem wysokoprężnym, Komisja będzie musiała ocenić trwałość samochodów z silnikiem wysokoprężnym spełniających warunki określone przez wartości graniczne emisji Euro 6.

15.

Komisja zamierza dokonać przeglądu wymogów dotyczących homologacji typu urządzeń kontrolujących emisję przeznaczonych na części zamienne, aby uwzględnić zmienione wymogi dotyczące OBD, jak również wprowadzenie nowych technologii w zakresie urządzeń kontrolujących emisję. Ponadto być może będą musiały zostać poddane przeglądowi wymogi trwałości dotyczące wymiany urządzeń wymagających okresowej regeneracji.

16.

Przepisy wykonawcze nie zawierają progów dotyczących OBD dla pojazdów Euro 6, z wyjątkiem progów tymczasowych opracowanych w celu szybkiego wprowadzenia pojazdów Euro 6 z silnikiem wysokoprężnym. Definitywne progi Euro 6 muszą zostać zatwierdzone przez Komisję, zanim takie pojazdy będą mogły uzyskać homologację typu.

17.

Wstępna propozycja Komisji w sprawie progów Euro 6 dla OBD znajduje się w tabeli 1. Tabela ta zawiera progi, które zdaniem Komisji należy wprowadzić dla pojazdów Euro 6.

18.

Te dotyczące OBD progi generalnie odpowiadają progom stosowanym w odniesieniu do większości pojazdów lekkich w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie, gdzie większość układów OBD pojazdów jest zgodna z przepisami ustanowionymi przez Kalifornijską Radę ds. Zasobów Powietrza CARB (Californian Air Resources Board). CARB ustaliła progi będące wynikiem pomnożenia wartości granicznej emisji przez współczynniki wynoszące 1,5 bądź 1,75. Na tej podstawie ustalono wartości w tabeli 1, jednak dla wartości granicznych dotyczących cząstek stałych zastosowano wyższy współczynnik wynoszący 2, co odzwierciedla niskie stężenia w emitowanych spalinach. Obecnie CARB zezwala na stosowanie łagodniejszych progów dla układów OBD w samochodach z silnikiem wysokoprężnym do końca 2012 r. Progi Euro 6 weszłyby w życie około 2 lata później.

19.

Przemysł przedstawił propozycje progów dla układów OBD na etapie Euro 6, które są wielokrotnością wartości granicznych uzyskaną poprzez zastosowanie współczynników wynoszących od 1,9 do 5,5 dla samochodów benzynowych i od 2,6 do 5,5 dla samochodów z silnikiem wysokoprężnym.

20.

Komisja uważa, że w odniesieniu do wartości granicznych emisji na etapie Euro 6 nie ma powodu, aby wymogi europejskie dotyczące OBD istotnie różniły się od wymogów obowiązujących w Ameryce Północnej. W szczególności opracowane w USA zasady diagnostyczne dla samochodów benzynowych są dobrze znane, a zatem można je z łatwością wprowadzić w UE. Ponadto z ustaleń poczynionych przez konsultanta w ramach przeglądu progów dotyczących OBD wynika, że niższe progi OBD dla samochodów benzynowych mogą przynieść korzyści dla środowiska naturalnego i być efektywne pod względem kosztów.

21.

Komisja zdaje sobie sprawę, że progi dla samochodów z silnikiem wysokoprężnym mogą wymusić rozwój technologii, zwłaszcza w odniesieniu do cząstek stałych. Uważa się, że takie progi są potrzebne, ponieważ wskazane jest wykrywanie częściowych uszkodzeń urządzeń służących do oczyszczania spalin, takich jak filtry cząstek stałych, gdzie w przypadku ich zatkania mogłoby dojść do manipulowania przy nich przez osoby niepowołane. Ponadto dobre metody diagnostyczne dla silników wysokoprężnych mają podstawowe znaczenie dla długoterminowej konkurencyjności tej technologii w innych częściach świata. Przyjęcie proponowanych progów dotyczących OBD na etapie Euro 6 powinno zatem wspierać przyszłą konkurencyjność technologii silników wysokoprężnych.

22.

Przegląd, który Komisja powinna przeprowadzić w odniesieniu do możliwości wprowadzenia progów dotyczących OBD na etapie Euro 6, powinien skupiać się na technicznej możliwości wprowadzenia progów proponowanych dla pojazdów z zapłonem samoczynnym oraz progów OBD dotyczących cząstek stałych dla pojazdów z zapłonem wymuszonym. Przegląd ten powinien uwzględniać stopień rozwoju nowej technologii w zakresie czujników spalin, takich jak czujniki wskazujące masę i liczbę cząstek stałych, jak również rozwój technik pomiaru i modelowania ciśnienia pozwalających przewidywać poziom zatykania sadzą filtrów cząstek stałych.

23.

Ponadto Komisja zamierza zbadać, czy w odniesieniu do progów OBD konieczne jest uwzględnianie zarówno masy, jak i liczby cząstek stałych na etapie Euro 6. Na tym etapie trudno przewidzieć, czy progi dotyczące liczby cząstek stałych będą technicznie możliwe do wprowadzenia.

24.

Komisja pragnie, aby przegląd progów dotyczących OBD odbył się do dnia 1 września 2010 r.

25.

W uzupełnieniu progów dotyczących OBD Komisja zamierza śledzić funkcjonowanie wymogów odnoszących się do współczynnika rzeczywistego działania OBD. Obejmie to publikację wskazówek tam, gdzie okaże się to potrzebne, a w szczególności w odniesieniu do:

26.

Komisja rozważy również wprowadzenie światowych zharmonizowanych wymogów dotyczących klasyfikacji nieprawidłowych działań OBD od chwili, gdy wartości graniczne Euro 6 zaczną być obowiązkowo stosowane.

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/21

1)

cofnięciu licencji przyznanej instytucji JSC OGRES KOMERCBANKA (adres siedziby: 12 E. Birznieka-Upisa St., LV-1050 Riga; numer rejestrowy 40003150023);

2)

złożeniu wniosku o likwidację instytucji JSC OGRES KOMERCBANKA do Sądu Rejonowego w Rydze.

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/22

1.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) Komisja zawiadamia, iż o ile nie zostanie wszczęty przegląd zgodnie z przedstawioną poniżej procedurą, wymienione poniżej środki antydumpingowe wygasną w terminie podanym w poniższej tabeli.

4.

Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96.

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/23

19.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 182/25

1.

W dniu 14 lipca 2008 r. zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Kenwood Corporation („Kenwood”, Japonia) łączy się w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady z przedsiębiorstwem Victor Company of Japan Ltd („JVC”, Japonia) w drodze przeniesienia akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji są:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.5221 — Kenwood/JVC/Holdco, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: