(1)

Wiosną 2005 roku Rada Europejska przyjęła podczas swego szczytu Europejski pakt na rzecz młodzieży — jeden z instrumentów przyczyniających się do realizacji odnowionej strategii lizbońskiej, z myślą o polepszeniu — poprzez strategie międzysektorowe — możliwości zatrudnienia oraz integracji społecznej młodych ludzi, ich kształcenia, szkolenia i mobilności, przyznając priorytet młodym ludziom o mniejszych szansach.

(2)

W rezolucji z dnia 7 grudnia 2006 r. (1) Rada zaproponowała, by państwa członkowskie wspierały tworzenie dla wszystkich młodych ludzi różnorodnych i równych szans uczestnictwa w życiu obywatelskim oraz aby usystematyzowany dialog z młodymi ludźmi obejmował osoby zaangażowane w różnorodne i innowacyjne formy aktywnego obywatelstwa, młodzież niezrzeszoną oraz młodych ludzi o mniejszych szansach, stwarzając w ten sposób warunki umożliwiające wszystkim młodym ludziom uczestnictwo na równych zasadach.

(3)

W Rezolucji z dnia 25 maja 2007 r. (2) Rada zwróciła się do państw członkowskich i Komisji o zwiększenie spójności środków służących wdrożeniu Europejskiego paktu na rzecz młodzieży i o zadbanie o to, by „środki te faktycznie dotarły do grup docelowych — zwłaszcza do młodych ludzi mających mniejsze szanse — poprzez uwzględnienie ich potrzeb, pochodzenia i motywacji”.

(4)

W Komunikacie z dnia 5 września 2007 r. zatytułowanym „Działania na rzecz pełnego udziału młodych ludzi w edukacji, zatrudnieniu i społeczeństwie” (3) Komisja podkreśliła, że pełne wykorzystanie potencjału wszystkich młodych ludzi leży w społecznym i gospodarczym interesie Europy; odniesiono się zatem do znaczenia osiągnięcia integracji społecznej i wyrównywania szans wszystkich młodych ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem osób o mniejszych szansach.

(5)

Rada Europejska podczas posiedzenia wiosną 2008 roku podkreśliła znaczenie wzmocnienia społecznego wymiaru strategii lizbońskiej, zwalczania ubóstwa i wykluczenia społecznego, promowania aktywnej integracji i zwiększania możliwości zatrudnienia wśród tych osób, które są najbardziej oddalone od rynku pracy, w tym młodych ludzi, oraz wezwała państwa członkowskie do podjęcia konkretnych działań mających na celu podniesienie poziomu wykształcenia osób uczących się pochodzących ze środowisk migrantów lub z grup defaworyzowanych,

1)

podczas prezydencji niemieckiej prace skupiły się na wyrównywaniu szans i uczestnictwie w życiu społecznym wszystkich dzieci i młodzieży w ramach programu prezydencji zespołowej dotyczącego integracji społecznej i zawodowej młodych ludzi;

2)

wyniki działań w zakresie kształcenia partnerskiego dotyczącego integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach pokazały, że tacy młodzi ludzie wymagają szczególnej uwagi we wszystkich państwach członkowskich, i że niezbędne jest zwłaszcza, by władze publiczne na szczeblu lokalnym i regionalnym, społeczeństwo obywatelskie, osoby pracujące z młodzieżą, organizacje młodzieżowe i sami młodzi ludzie pracowali wspólnie na rzecz polepszenia sytuacji tej grupy;

3)

w ramach usystematyzowanego dialogu młodzi ludzie i przedstawiciele organizacji młodzieżowych zebrali się w dniach 18–21 kwietnia 2008 r. na zorganizowanym przez prezydencję słoweńską spotkaniu młodzieży i sformułowali wnioski dotyczące mobilności, zatrudnienia, uczenia się pozaformalnego i budowania kompetencji, integracji i uczestnictwa w życiu politycznym młodych ludzi o mniejszych szansach oraz roli młodych ludzi w dialogu międzykulturowym.

1)

nawet przy uwzględnieniu różnic między państwami członkowskimi, sytuacja młodych osób o mniejszych szansach (jak np. młode kobiety i mężczyźni ze środowisk mniej uprzywilejowanych pod względem edukacyjnym, społeczno-gospodarczym lub geograficznym lub młodzież niepełnosprawna) jest zagadnieniem budzącym niepokój w wielu krajach europejskich;

2)

mimo postępującej obecnie globalizacji i ruchów migracyjnych, które stwarzają nowe możliwości oraz wzbogacają europejską różnorodność, wielu młodych ludzi o mniejszych szansach wciąż stoi w obliczu trudności gospodarczych i społecznych;

3)

poprzez fakt, że znaczna liczba młodych osób w Europie nie ma możliwości aktywnego uczestnictwa w kształceniu, zatrudnieniu i w społeczeństwie zagrożona jest sama istota spójności naszych społeczeństw; dlatego też wzmacnianie możliwości każdego młodego człowieka w zakresie realizacji swojego potencjału i aktywnego uczestnictwa w życiu obywatelskim jest niezbędne do prawidłowego i zrównoważonego rozwoju społeczeństw i przyczynia się do ogólnej spójności społecznej przez budowanie opartych na wzajemnym zaufaniu stosunków z innymi grupami społecznymi, w tym ze starszymi pokoleniami;

4)

bezrobocie, ubóstwo, słaba kondycja zdrowotna, wykluczenie z uczestnictwa w kulturze, wykluczenie społeczne i gospodarcze oraz wszelkie rodzaje dyskryminacji stanowią przeszkody dla jakości życia młodych ludzi i mogą utrudnić ich aktywne uczestnictwo w społeczeństwie;

5)

indywidualnie opracowane środki skierowane do młodych ludzi o mniejszych szansach powinny być oparte na multidyscyplinarnych badaniach dotyczących młodych ludzi i ich warunków życia. Taki podejście oparte na wiedzy jest szczególnie przydatne do rozwiązywania problemów związanych z młodymi ludźmi o mniejszych szansach;

6)

przejście z systemu szkolenia i edukacji na rynek pracy oraz związana z tym mobilność mają wielkie znaczenie dla zapobiegania bezrobociu i wykluczeniu społecznemu młodych ludzi;

7)

w kontekście wspólnotowych ram współpracy w dziedzinie kształcenia poważnym wyzwaniem jest uporanie się z problemem osób przedwcześnie kończących naukę szkolną i osób z nierównym dostępem do edukacji; istnieją dowody na to, że osiągnięcie wykształcenia w większości państw członkowskich wciąż zależy od statusu społeczno-gospodarczego; konieczne są zatem dodatkowe wysiłki i strategie, aby uporać się z tą nierównością strukturalną;

8)

uczenie się pozaformalne i nieformalne mają do odegrania kluczową rolę jako instrument wspierający społeczną i gospodarczą integrację młodych ludzi o mniejszych szansach; w tym kontekście szczególne znaczenie ma praca z tymi młodymi ludźmi osób pracujących z młodzieżą i organizacji młodzieżowych;

9)

na szczeblu europejskim program „Młodzież w działaniu” jest kluczowym instrumentem promowania aktywnego uczestnictwa i integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach;

10)

kultura, praca z młodzieżą i zajęcia sportowe odgrywają ważną rolę w zwiększaniu integracji i jakości życia młodych ludzi o mniejszych szansach.

aby młodzi ludzie o mniejszych szansach mogli lepiej zintegrować się ze społeczeństwem, należy im poświęcać szczególną uwagę na wczesnym etapie. Należy im również zaoferować (poprzez zapewnienie specjalnego wsparcia lub doradztwa) wszelkie możliwości uczestniczenia w działaniach otwartych dla wszystkich młodych ludzi.

1)

przyznania — podczas realizacji celów strategii lizbońskiej i Europejskiego paktu na rzecz młodzieży — wysokiego priorytetu młodym ludziom znajdującym się w szczególnie trudnej sytuacji, a także zwrócenia na te osoby szczególnej uwagi podczas opracowywania krajowych strategii elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego;

2)

dalszego rozwijania międzysektorowego podejścia do kwestii młodzieżowych i stworzenia polityk międzysektorowych, co jest szczególnie istotne w odniesieniu do młodych ludzi o mniejszych szansach;

3)

przeciwdziałania stereotypom związanym z płcią i promowania równości płci we wszelkich działaniach podejmowanych z myślą o wzmocnieniu pozycji młodzieży o mniejszych szansach;

4)

wspierania młodych ludzi w przyjmowaniu zdrowego stylu życia i do ujęcia tego szczególnego celu w swoich politykach w dziedzinie zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem młodych ludzi o mniejszych szansach;

5)

przeciwdziałania dziedziczeniu bezrobocia i bezczynności gospodarczej z pokolenia na pokolenie poprzez, między innymi, inicjatywy służące stwarzaniu młodym ludziom dobrych możliwości zatrudnienia;

6)

priorytetowego zwiększenia integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach, w szczególności przez promowanie wyrównywania szans dzieci i młodych ludzi w kontekście europejskiej ochrony socjalnej i integracji społecznej;

7)

wspierania rozwoju istniejących form uczestnictwa oraz zachęcenia do stworzenia nowych form obejmujących młodych ludzi o mniejszych szansach, a także do wspierania rozwoju innowacyjnych i ukierunkowanych środków służących zwiększeniu ich dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych, mediów i informacji, w szczególności na szczeblu lokalnym i regionalnym, w ramach otwartej metody koordynacji w dziedzinie młodzieży;

8)

zwrócenia odpowiedniej uwagi na uczestnictwo młodych ludzi o mniejszych szansach jako grupy samej w sobie, a także na społeczne korzyści takiego uczestnictwa, podczas opracowywania i oceny programów nakierowanych na młodych ludzi;

9)

pracy z organizacjami młodzieżowymi w celu opracowania integracyjnego podejścia w usystematyzowanym dialogu na wszystkich szczeblach z młodymi ludźmi o mniejszych szansach, oraz do dostosowania w razie konieczności formatu takich spotkań;

10)

zwiększenia świadomości oraz wiedzy ogólnej i specjalistycznej na temat czynników społecznych, gospodarczych i innych czynników determinujących jakość życia młodych ludzi oraz sytuację młodych ludzi o mniejszych szansach;

11)

zwiększenia rozpowszechniania dobrych wzorców na wszystkich szczeblach przez wymianę danych, doświadczeń oraz tworzenie sieci kontaktów.

1)

ułatwiania opracowywania zrównoważonych strategii lub zintegrowanych działań w krajowych, regionalnych i lokalnych planach polityki, służących poprawie warunków do zaangażowania i integracji ze społeczeństwem młodych ludzi o mniejszych szansach.

Należy zwrócić szczególną uwagę na interdyscyplinarne i międzysektorowe środki wczesnej interwencji służące zapobieganiu zagrożeniu dzieci i młodych ludzi wykluczeniem społecznym lub łagodzeniu tego zagrożenia;

2)

udostępnienia finansowania z UE (programy i fundusze strukturalne UE) z myślą o wspieraniu integracji społecznej i aktywnej integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach;

3)

zapewnienia większego wsparcia osobom pracującym z młodzieżą i przywódcom młodzieżowym pracującym z młodymi ludźmi o mniejszych szansach, między innymi przez zwiększenie dalszego szkolenia i polepszenie uznawania ich umiejętności;

4)

zachęcenia i wspierania organizacji młodzieżowych i społecznych prowadzących działania na rzecz młodych ludzi o mniejszych szansach;

5)

promowania zindywidualizowanej informacji i ułatwiania dostępu do takiej informacji młodym ludziom o mniejszych szansach;

6)

rozwinięcia i polepszenia — tam gdzie jest to stosowne — metod doradztwa i poradnictwa zawodowego, aby umożliwić młodym ludziom o mniejszych szansach znalezienie pracy;

7)

określenia przeszkód dla integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach, poszukiwania sposobów przezwyciężenia tych przeszkód oraz zachęcenia w szczególności do integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach ze szczebla lokalnego jak krajowego zarówno w demokratycznych ciałach przedstawicielskich, jak w strukturach młodzieżowych; zapewnienia większego wsparcia uczeniu się takiego uczestnictwa.

1)

rozważenia możliwych scenariuszy działań na szczeblu europejskim opartych na dobrych wzorcach określonych we współpracy z państwami członkowskimi, aby ułatwić integrację młodych ludzi o mniejszych szansach i ich uczestnictwo w społeczeństwie;

2)

uwzględnienia celów obecnej rezolucji podczas proponowania priorytetów przyszłych ram współpracy w dziedzinie młodzieży.

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5050. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M4994. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5127. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5101. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5088. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

1)

odwołując się do przepisów decyzji nr 1983/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego (2008) (1);

2)

odwołując się do konwencji Unesco w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego;

3)

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 maja 2007 r. dotyczący europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji świata (2) i rezolucję Rady z dnia 16 listopada 2007 r. dotyczącą europejskiego planu działań na rzecz kultury (3);

4)

przypominając zalecenie 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (4);

5)

przypominając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 15 listopada 2007 r. na temat poprawy jakości kształcenia nauczycieli.

—

dialog międzykulturowy jest zasadniczym narzędziem pozwalającym zareagować na niektóre z najważniejszych wyzwań, przed którymi stoi obecnie Europa, i że stanowi on jeden z trzech strategicznych celów europejskiego planu działań na rzecz kultury wdrażanego na podstawie trzyletnich planów prac,

—

aby możliwe było wspieranie otwartych i zintegrowanych społeczeństw opierających się na podstawowych wartościach europejskich oraz promowanie aktywnych postaw obywatelskich, obywatele Europy muszą dysponować kompetencjami międzykulturowymi, które są zasadniczym czynnikiem wzmacniania dialogu międzykulturowego,

—

wiedza, umiejętności i postawy szczególnie istotne z punktu widzenia kompetencji międzykulturowych wiążą się z następującymi kompetencjami kluczowymi: porozumiewaniem się w językach obcych, kompetencjami społecznymi i obywatelskimi oraz świadomością i ekspresją kulturalną (5).

A.

KULTURA, w szczególności zgodnie z tym, co przewidziano w planie prac Rady na lata 2008–2010:

B.

KSZTAŁCENIE:

C.

MŁODZIEŻ:

D.

PROBLEMATYKA AUDIOWIZUALNA:

—

propagowały kompetencje międzykulturowe, wykorzystując istniejące instrumenty i inicjatywy w dziedzinie polityki kulturalnej, edukacyjnej, młodzieżowej i audiowizualnej, w szczególności przez rozważenie, w jaki sposób środki te można by pogłębić i usprawnić, tak by wspierały dialog międzykulturowy,

—

zwiększały — z myślą o rozwijaniu kompetencji międzykulturowych — synergie między wspomnianymi dziedzinami, np. przez planowanie wspólnych inicjatyw, uwzględniając przy tym potrzebę rozumienia i szanowania własnej kultury przez obywateli, rozumienia i szanowania kultury innych oraz różnorodności kulturowej w ogóle, potrzebę komunikowania się w środowisku zróżnicowanym kulturowo, a także określania wspólnych wartości, jakimi są demokracja i prawa człowieka, oraz aktywnego uczestniczenia w ich propagowaniu i rozwijaniu,

—

stwarzały okazje do prowadzenia dialogu na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i na szczeblu UE przez zwiększenie wsparcia na rzecz rozwijania kompetencji międzykulturowych za pośrednictwem istniejących programów w zakresie polityki kulturalnej, edukacyjnej, młodzieżowej i audiowizualnej,

—

dbały o środowisko sprzyjające kreatywności i innowacyjności, tak by wnieść swój pełny wkład w kształtowanie kompetencji międzykulturowych i pogłębianie dialogu międzykulturowego,

—

wskazywały i udostępniały sobie wzajemnie dobre wzorce w zakresie rozwijania kompetencji międzykulturowych, biorąc po uwagę w szczególności — w ramach działań następczych — inicjatywy podejmowane w ramach Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego na szczeblu krajowym i na szczeblu UE,

—

wzmacniały i propagowały koncepcję dialogu międzykulturowego we wszystkich innych stosownych dziedzinach polityki, zarówno w UE, jak i w stosunkach zewnętrznych.

1)

choć pełna odpowiedzialność za organizację krajowych systemów kształcenia i szkolenia oraz za treści edukacyjne spoczywa na państwach członkowskich, to promowanie kreatywności i innowacji jest dziedziną, w której na jakość i skuteczność na szczeblu krajowym i regionalnym mogłaby korzystnie wpłynąć współpraca na szczeblu europejskim;

2)

wspólne cele europejskie, którymi są jakość, dostępność i szersze otwarcie na świat, zostały w ramach obecnego programu prac „Edukacja i szkolenie 2010” uzupełnione o element, którym jest dążenie do skuteczności i równości szans. Ponieważ kreatywność i innowacyjność mają podstawowe znaczenie także dla trwałego gospodarczego i społecznego rozwoju Europy, zasługują na wyraźniejsze wyeksponowanie w kontekście przyszłej współpracy europejskiej w dziedzinie edukacji;

3)

w perspektywie uczenia się przez całe życie na kreatywność i innowacje mogą wpływać wszystkie poziomy kształcenia i szkolenia: wczesne etapy kształcenia skupiające się na motywacji, rozwijaniu umiejętności uczenia się i na innych kompetencjach kluczowych oraz kolejne etapy koncentrujące się na bardziej specyficznych umiejętnościach oraz na tworzeniu, rozwijaniu i stosowaniu nowej wiedzy i pomysłów.

1)

kreatywność jest podstawowym źródłem innowacji, które z kolei uznaje się za główną siłę napędową wzrostu i dobrobytu, ponieważ są kluczem do zmian na lepsze w sferze społecznej i stanowią ważne narzędzie pozwalające zmierzyć się z globalnymi wyzwaniami, takimi jak zmiany klimatu, ochrona zdrowia i zrównoważony rozwój;

2)

jeśli szkoły mają odpowiednio przygotować uczniów do stawienia czoła poważnym wyzwaniom i problemom szybko zmieniającego się świata, rośnie potrzeba podjęcia działań na szczeblu krajowym i współpracy na szczeblu UE, by dokonać niezbędnych, ambitnych zmian;

3)

systemy kształcenia i szkolenia — oprócz swoich zasadniczych zadań, którymi są doprowadzenie do opanowania kompetencji kluczowych i stworzenie dla trójkąta wiedzy solidnej podstawy w postaci umiejętności — mogą odegrać podstawową rolę w rozwijaniu kreatywności i innowacyjności, które mają kluczowe znaczenie dla zwiększania przyszłej konkurencyjności gospodarczej oraz promowania spójności społecznej i pomyślności jednostki;

4)

systemy kształcenia już od etapów szkolnych muszą pozwalać na jednoczesne zdobycie konkretnej wiedzy i umiejętności i rozwijanie ogólnych zdolności związanych z kreatywnością, takich jak: ciekawość, intuicja, myślenie krytyczne i lateralne, umiejętność rozwiązywania problemów, eksperymentowanie, podejmowanie ryzyka i umiejętność uczenia się na błędach, wykorzystywanie wyobraźni i myślenia hipotetycznego oraz zmysł przedsiębiorczości;

5)

osiem kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie zdefiniowanych w zaleceniu UE z 2006 roku (1) odnosi się do umiejętności, które mają szczególne znaczenie dla kreatywności i innowacyjności. W szczególności potrzebne są umiejętności i kompetencje, które pozwalają ludziom postrzegać zmiany jako możliwości, pozwalają otwierać się na nowe pomysły oraz szanować i cenić wartości, jakimi kierują się inne osoby;

6)

dowiedziono, że do kreatywności mogą się przyczyniać różnorodność i środowisko wielokulturowe, a zatem za pomocą integrujących polityk edukacyjnych ukierunkowanych na tolerancję i wzajemne zrozumienie można ukierunkować rosnącą wielokulturowość społeczeństw europejskich na korzyść kreatywności, innowacji i wzrostu gospodarczego;

7)

uczestnictwo w nowych i zróżnicowanych sieciach, zwłaszcza tych, które działają w społecznościach lokalnych, może pomóc szkołom w realizacji celów kształcenia, a także przyczynić się do promowania kreatywności i innowacji. Partnerskie kontakty pomiędzy środowiskami edukacyjnymi, pracowniczymi i ogółem społeczeństwa obywatelskiego mają ogromne znaczenie dla przewidywania zmieniających się potrzeb życia zawodowego i społecznego oraz dla dostosowywania się do nich — praktyki, wspólne projekty, partnerskie uczenie się i prowadzenie zajęć przez osoby spoza środowiska edukacyjnego mogą poddawać nauczycielom i uczniom nowe pomysły;

8)

podstawową rolę w tworzeniu i wspieraniu potencjału twórczego każdego dziecka odgrywają nauczyciele, którzy ucząc w sposób kreatywny, mogą przyczyniać się przez przykład do rozwoju tej cechy u uczniów.

W tym względzie szczególnie sprzyjające kreatywności oraz zwiększaniu motywacji i pewności siebie uczniów o uzdolnieniach bardziej praktycznych lub artystycznych wydają się bardziej zindywidualizowane podejścia edukacyjne zorientowane na osobę uczącą się i dostosowane do potrzeb i możliwości różnych uczniów, także tych szczególnie utalentowanych, pomimo konsekwencji w zakresie zasobów i organizacji wewnętrznej, jakie podejścia te za sobą pociągają;

9)

także instytucje kształcące nauczycieli mają ważne zadanie dostarczania kadrze nauczycielskiej wiedzy i kompetencji wymaganych w związku ze zmianami, takich jak umiejętności potrzebne do promowania podejść zorientowanych na osobę uczącą się, metody pracy oparte na współdziałaniu oraz wykorzystanie nowoczesnych narzędzi nauczania, zwłaszcza opartych na technologiach informacyjno-komunikacyjnych. Wspieranie kreatywności i kreatywnych postaw w szkołach wymaga także kultury organizacyjnej otwartej na kreatywność oraz stworzenia środowiska ogólnie sprzyjającego innowacjom, a także kierowania działaniami na wszystkich szczeblach z zaangażowaniem i dalekowzrocznością;

10)

ponieważ nauka w coraz większym stopniu odbywa się w miejscu pracy, w strukturach pozaformalnych i w czasie wolnym od pracy — często za pomocą nowych narzędzi i metod nauczania opartych na technologiach informacyjno-komunikacyjnych — rozwój kreatywności i innowacyjności ma znaczenie dla wszystkich aspektów uczenia się przez całe życie;

11)

należy prowadzić więcej badań nad metodami ustalania, definiowania, mierzenia i rejestrowania efektów uczenia się w zakresie miękkich umiejętności ogólnych, takich jak kreatywność i innowacyjność; należy przy tym korzystać z wzajemnej wymiany danych. Istnieje także potrzeba stworzenia solidniejszej bazy informacji, na której będą mogły się oprzeć osoby formułujące polityki edukacyjne przy promowaniu kreatywności i innowacyjności w uczeniu się przez całe życie; należy również zbadać, jaki wkład mogłaby wnieść w ten proces UE.

1)

zastanowiły się, w jaki sposób można zwiększyć synergie między wiedzą i umiejętnościami z jednej strony a kreatywnością z drugiej strony oraz jak najlepiej promować, monitorować i oceniać kreatywność i innowacyjność na wszystkich poziomach kształcenia i szkolenia;

2)

zachęcały nauczycieli do rozwijania swojej zawodowej roli jako osób wspomagających proces uczenia się i promotorów kreatywności oraz by pomagały instytucjom kształcącym nauczycieli w sprostaniu nowym wymogom zawodu nauczyciela, na przykład przez wspieranie podejść opartych na współpracy i zorientowanych na osobę uczącą się, wspieranie innowacyjnych środowisk nauczania oraz wykorzystania otwartych zasobów edukacyjnych;

3)

promowały kulturę uczenia się przez tworzenie szerszych społeczności uczących się za pomocą zapewniania warunków do tworzenia i wspierania sieci i partnerstw obejmujących edukację i dziedziny z nią związane, takie jak kultura z jednej strony i świat pracy z drugiej strony, a także angażujących społeczeństwo obywatelskie i inne zainteresowane strony.

1)

rozważyły możliwość umieszczenia promocji kreatywności i innowacyjności wśród celów obecnej i przyszłej współpracy europejskiej w dziedzinie kształcenia i szkolenia, co byłoby elementem uzupełniającym propagowanie i wspieranie realizacji zalecenia z 2006 roku w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie; a także by zbadały właściwe i skuteczne środki na szczeblu europejskim, takie jak partnerskie uczenie się, służące realizacji tych celów na wszystkich poziomach kształcenia i szkolenia oraz w perspektywie uczenia się przez całe życie;

2)

promowały twórczość kulturalną, dialog międzykulturowy i współpracę na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym z myślą o stworzeniu środowisk szczególnie sprzyjających kreatywności i innowacjom;

3)

tworzyły synergię wspierającą promowanie kreatywności i innowacji poprzez aktywną współpracę z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, w szczególności z Radą Europy, Unesco i OECD, w dziedzinach takich, jak edukacja międzykulturowa, demokracja, tolerancja i prawa człowieka; (Należy zapewnić wszystkim państwom członkowskim prawo uczestnictwa w takich pracach);

4)

zachęcały do opracowywania, wymiany i rozpowszechniania dobrych wzorców w zakresie polityki edukacyjnej opartej na dowodach i dotyczącej promowania zdolności kreatywnych i innowacyjnych w Europie i by wspierały te działania;

5)

odpowiednio wykorzystywały programy i instrumenty UE do promowania i wspierania kreatywności i innowacyjności na wszystkich etapach uczenia się przez całe życie, a także w trakcie samego procesu edukacyjnego.

1)

we współpracy z europejskimi i międzynarodowymi instytucjami badawczymi wspierała odnośne badania oraz prowadziła analizy i wymianę danych — zarówno na szczeblu UE, jak i między państwami członkowskimi — dotyczących promowania i rozwijania zdolności kreatywnych i innowacyjnych przez kształcenie i szkolenie;

2)

w procesie opracowywania nowych strategicznych ram europejskiej współpracy w zakresie kształcenia i szkolenia po roku 2010 podejmowała dalsze działania na rzecz lepszego zrozumienia kwestii związanych z rozwojem kreatywności i innowacyjności przez kształcenie i szkolenie w ogólnym kontekście szeroko zakrojonej strategii innowacyjnej dla UE.

2007 r.: 4 000 EUR

2008 r.: 4 000 EUR

2009 r.: 4 000 EUR

2010 r.: 4 500 EUR

2011 r.: 4 500 EUR

2012 r.: 5 000 EUR

2013 r.: 6 000 EUR

—

do 50 % kwalifikowalnych kosztów na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania i do 40 % kwalifikowalnych kosztów inwestycji na pozostałych obszarach.

—

do 50 % kwalifikowalnych kosztów w przypadku inwestycji służących ochronie obiektów produkcyjnych stanowiących dziedzictwo kulturowe (budynki gospodarskie), pod warunkiem, że inwestycja nie prowadzi do zwiększenia zdolności produkcyjnych gospodarstwa,

—

do 50 % kwalifikowalnych kosztów inwestycji w ochronę historycznych obiektów nieprodukcyjnych znajdujących się w gospodarstwach rolnych (zabytki archeologiczne i historyczne),

—

do 50 % dodatkowej pomocy na pokrycie dodatkowych kosztów poniesionych w związku z zastosowaniem tradycyjnych materiałów niezbędnych do zachowania historycznego charakteru budynków.

—

maksymalna kwota wsparcia udzielanego przez gminę równa się różnicy między kwotą współfinansowania składek ubezpieczeniowych z budżetu państwa a kwotą wynoszącą 50 % kosztów kwalifikowalnych składek ubezpieczeniowych z tytułu ubezpieczenia zbiorów i plonów oraz ubezpieczenia zwierząt hodowlanych na wypadek choroby.

—

do 100 % rzeczywiście poniesionych kosztów postępowań prawnych i administracyjnych.

—

pomoc w wysokości do 50 % kosztów przyznaje się w formie usług dotowanych i nie może ona obejmować bezpośrednich wypłat pieniężnych dla producentów.

—

do 100 % kosztów ponoszonych na edukację i szkolenia rolników, kosztów usług doradczych, organizacji forów, konkursów, wystaw i targów, kosztów publikacji, katalogów i stron internetowych. Pomoc należy przyznać w formie rzeczowej za pośrednictwem usług dotowanych i nie może ona obejmować bezpośrednich wypłat pieniężnych dla producentów

—

artykuł 4: Inwestycje w gospodarstwach rolnych,

—

artykuł 5: Zachowanie tradycyjnych krajobrazów i budynków,

—

artykuł 12: Pomoc z tytułu opłat składek ubezpieczeniowych,

—

artykuł 13: Pomoc przeznaczona na scalanie gruntów,

—

artykuł 14: Pomoc na rzecz zachęty do produkcji produktów rolnych wysokiej jakości,

—

artykuł 15: Zapewnienie wsparcia technicznego w sektorze rolnym

2007 r.: 30 000 EUR

2008 r.: 50 000 EUR

2009 r.: 50 000 EUR

2010 r.: 50 000 EUR

2011 r.: 60 000 EUR

2012 r.: 60 000 EUR

2013 r.: 60 000 EUR

—

do 50 % kwalifikowalnych kosztów na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania i do 40 % kwalifikowalnych kosztów na pozostałych obszarach.

—

artykuł 4: Inwestycje w gospodarstwach rolnych

2007 r.: 48 000 EUR

2008 r.: 50 000 EUR

2009 r.: 55 000 EUR

2010 r.: 58 000 EUR

2011 r.: 60 000 EUR

2012 r.: 60 000 EUR

2013 r.: 63 000 EUR

—

do 50 % kwalifikowalnych kosztów na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania,

—

do 40 % kwalifikowalnych kosztów na pozostałych obszarach.

—

do 100 % faktycznie poniesionych kosztów inwestycji w obiekty niezwiązane z produkcją,

—

do 60 % faktycznie poniesionych kosztów lub do 75 % w obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania w przypadku inwestycji w obiekty produkcyjne w gospodarstwie pod warunkiem, że inwestycja ta nie powoduje wzrostu zdolności produkcyjnych gospodarstwa,

—

dodatkowa pomoc o stawce w wysokości do 100 % może zostać przyznana w celu pokrycia dodatkowych kosztów poniesionych w wyniku zastosowania materiałów tradycyjnych niezbędnych do zachowania obiektów dziedzictwa kulturalnego.

—

kwota współfinansowania przez gminę jest równa różnicy między kwotą współfinansowania składek ubezpieczeniowych z budżetu państwa a kwotą odpowiadającą 50 % kwalifikowalnych kosztów składek z tytułu ubezpieczenia zbiorów i plonów oraz ubezpieczenia zwierząt hodowlanych na wypadek choroby.

—

do 100 % rzeczywiście poniesionych kosztów postępowań prawnych i administracyjnych.

—

do 100 % rzeczywiście poniesionych kosztów; pomoc musi być udzielana w formie dotowanych usług i nie może wiązać się z żadnymi bezpośrednimi wypłatami pieniędzy na rzecz producentów.

—

pomoc może obejmować do 100 % kosztów kształcenia i szkolenia rolników, usług doradczych świadczonych przez osoby trzecie oraz organizacji forów, konkursów, wystaw i targów, a także kosztów publikacji i stron internetowych oraz usług zastępstwa. Pomoc należy przyznać w formie rzeczowej za pośrednictwem usług dotowanych i nie może ona obejmować bezpośrednich wypłat pieniężnych dla producentów

—

artykuł 4: Inwestycje w gospodarstwach rolnych,

—

artykuł 5: Zachowanie tradycyjnych krajobrazów i budynków,

—

artykuł 12: Pomoc z tytułu opłat składek ubezpieczeniowych,

—

artykuł 13: Pomoc przeznaczona na scalanie gruntów,

—

artykuł 14: Pomoc na rzecz wsparcia produkcji produktów rolnych wysokiej jakości,

—

artykuł 15: Zapewnienie wsparcia technicznego w sektorze rolnym

Ministrstvo za kmetijstvo, gozdarstvo in prehrano RS

Dunajska 58

SLO-1000 Ljubljana

—

wspieraniu ponadnarodowej mobilności osób pracujących w sektorze kultury,

—

wspieraniu ponadnarodowego obiegu dzieł oraz wyrobów artystycznych i kulturalnych,

—

promowaniu dialogu między kulturami.

1)

Wspieranie projektów w zakresie kultury (część 1)

Organizacje działające w dziedzinie kultury otrzymują wsparcie na projekty współpracy ponad granicami oraz na tworzenie i realizację działań kulturalnych i artystycznych.

W ramach tej części nacisk położony jest na pomoc w nawiązywaniu współpracy przez takie organizacje uczestniczące w programie Kultura, jak teatry, muzea, stowarzyszenia zawodowe, centra badawcze, wyższe uczelnie, instytuty kultury i organy władzy publicznej z różnych krajów. Dzięki wspólnemu działaniu różne sektory mogą rozwijać prowadzoną działalność kulturalną i artystyczną ponad granicami krajów.

Część 1 dzieli się na cztery kategorie wymienione poniżej.

Część 1.1: Wieloletnie projekty współpracy (trwające od trzech do pięciu lat)

Celem działań w ramach pierwszej kategorii jest ułatwianie nawiązywania wieloletnich, międzynarodowych kontaktów w dziedzinie kultury, przez zachęcanie co najmniej sześciu organizatorów działalności kulturalnej z co najmniej sześciu kwalifikujących się krajów do współpracy i działań, zarówno sektorowych, jak i międzysektorowych, mających rozwijać wspólną działalność kulturalną, w okresie od trzech do pięciu lat. Na ten cel przeznaczone są środki w wysokości minimalnie 200 000 EUR i maksymalnie 500 000 EUR rocznie, ale wsparcie UE ogranicza się do maksymalnie 50 % całkowitych kwalifikujących się kosztów. Środki te mają pomóc w zaplanowaniu lub rozszerzeniu zasięgu geograficznego danego projektu i stworzyć warunki dla jego kontynuacji po zakończeniu okresu finansowania.

Część 1.2.1: Projekty współpracy (trwające maksymalnie 24 miesiące)

Druga kategoria obejmuje działania prowadzone zarówno w ramach sektorów, jak i ponadsektorowo, przez co najmniej trzech organizatorów działalności kulturalnej z co najmniej trzech kwalifikujących się krajów przez maksymalny okres dwóch lat. Specjalną uwagę poświęcono działaniom, w ramach których poszukiwane są środki umożliwiające wieloletnią współpracę. Na ten cel przeznaczono fundusze w wysokości od 50 000 EUR do 200 000 EUR, ale wsparcie udzielane przez UE ogranicza się do maksymalnie 50 % całkowitych kwalifikujących się kosztów.

Część 1.2.2: Projekty tłumaczeń literackich (trwające maksymalnie 24 miesiące)

Trzecia kategoria obejmuje wspieranie projektów tłumaczeniowych. Wsparcie UE dla tłumaczeń literackich ma na celu poszerzenie wiedzy na temat literatury i dziedzictwa literackiego Europejczyków przez promowanie przepływu dzieł literackich między krajami. Wydawnictwa mogą ubiegać się o dotacje na tłumaczenia dzieł literackich z jednego języka europejskiego na inny język europejski oraz na publikację dzieł literackich. Na ten cel przeznaczono dofinansowanie w wysokości od 2 000 EUR do 60 000 EUR, ale wsparcie udzielane przez UE ogranicza się do maksymalnie 50 % całkowitych kwalifikujących się kosztów.

Część 1.3: Projekty współpracy z krajami trzecimi (trwające maksymalnie 24 miesiące)

Czwarta kategoria obejmuje wsparcie dla projektów współpracy ukierunkowanych na wymianę kulturalną między krajami uczestniczącymi w programie i krajami trzecimi, które zawarły z UE porozumienia o stowarzyszeniu lub współpracy, pod warunkiem że porozumienia o współpracy zawierają klauzulę dotyczącą kultury. W każdym roku dokonywany jest wybór jednego lub większej liczby krajów trzecich na dany rok. Lista wybranych krajów ogłaszana jest co roku w witrynie internetowej Agencji, przed upływem terminu składania wniosków.

Proponowane działania muszą prowadzić do nawiązania współpracy międzynarodowej o określonym wymiarze. W projektach współpracy powinno uczestniczyć co najmniej trzech organizatorów działalności kulturalnej z co najmniej trzech kwalifikujących się krajów, współpracujących w dziedzinie kultury z co najmniej jedną organizacją z wybranego kraju trzeciego, i/lub projekty powinny dotyczyć działalności kulturalnej prowadzonej w wybranym kraju trzecim. Na ten cel przeznaczono dofinansowanie w kwocie od 50 000 EUR do 200 000 EUR, ale wsparcie udzielane przez UE ogranicza się do maksymalnie 50 % całkowitych kwalifikujących się kosztów.

2)

Wspieranie podmiotów działających na szczeblu europejskim w dziedzinie kultury (część 2)

Organizacje kulturalne działające lub zamierzające podjąć działalność w dziedzinie kultury na poziomie europejskim mogą otrzymać dotację na pokrycie kosztów operacyjnych. Ta część programu odnosi się do organizacji promujących poczucie wspólnych doświadczeń kulturowych o prawdziwie europejskim wymiarze.

W ramach tej części przyznawane są dotacje na dofinansowanie kosztów operacyjnych ponoszonych przez beneficjentów z tytułu prowadzenia działalności o trwałym charakterze. Jest to zasadnicza różnica w porównaniu z innymi dotacjami przyznawanymi w ramach pozostałych części programu.

Poniżej wymieniono cztery kategorie organizacji, które kwalifikują się do otrzymania dotacji w ramach tej części:

Maksymalna wysokość dostępnej dotacji zależy od kategorii składanego wniosku, ale wsparcie UE nie może przekroczyć 80 % całkowitych kwalifikujących się kosztów.

—

być publiczną (4) lub prywatną organizacją posiadającą status prawny, której podstawowa działalność należy do sfery kultury (sektor kulturalny i twórczy), oraz

—

ich siedziba wpisana do rejestru znajduje się w jednym z kwalifikujących się krajów.

—

państwa członkowskie UE (5),

—

kraje należące do EOG (6) (Islandia, Liechtenstein, Norwegia),

—

kraje kandydujące do członkostwa w UE (Chorwacja, Turcja i Była Jugosłowiańska Republika Macedonii) oraz Serbia.

1)

zakres, w jakim projekt może generować rzeczywistą europejską wartość dodaną (łącznie 0–5 pkt);

2)

adekwatność podejmowanych działań do celów szczegółowych programu (łącznie 0–5 pkt);

3)

stopień, w jakim proponowane działania zaplanowano i można pomyślnie wykonać, osiągając przy tym odpowiednio wysoki poziom doskonałości (łącznie 0–5 pkt);

4)

jakość partnerstwa (dotyczy tylko części 1.1, 1.2.1 i 1.3) (łącznie 0–5 pkt);

5)

zakres, w jakim podejmowane działania mogą prowadzić do wyników zgodnych z celami programu (łącznie 0–5 pkt);

6)

zakres, w jakim wyniki proponowanych działań można odpowiednio rozpowszechniać i promować (łącznie 0–5 pkt);

7)

oddziaływanie długoterminowe — trwałość (nie dotyczy części 1.2.2) (łącznie 0–5 pkt);

8)

wymiar współpracy międzynarodowej (tylko w odniesieniu do części 1.3: projekty współpracy kulturalnej z krajami trzecimi) (łącznie 0–5 pkt).

Dyrekcja Generalna ds. Edukacji i Kultury

http://ec.europa.eu/culture/index_en.htm

Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego

http://eacea.ec.europa.eu/culture/index_en.htm

1)

w przypadku produktów objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 510/2006:

2)

w przypadku produktów objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 110/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (2):