9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/2

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Bruxelles — Belgia) — Postępowanie karne przeciwko Ioannisowi Doulamisowi

(Sprawa C-446/05) (1)

(Artykuł 81 WE w związku z art. 10 WE - Krajowe przepisy zakazujące reklamy w zakresie świadczenia usług dentystycznych)

(2008/C 116/03)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal de première instance de Bruxelles

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Ioannis Doulamis.

Przy udziale: Union des Dentistes et Stomatologistes de Belgique (UPR), Jean Totolidis

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal de première instance de Bruxelles — Wykładnia art. 81 WE, art. 10 akapit drugi WE oraz art. 3 ust. 1 lit. g) WE — Przepisy krajowe zakazujące jakiejkolwiek reklamy w zakresie opieki dentystycznej

Sentencja

Artykuł 81 WE w związku z art. 3 ust. 1 lit. g) WE i art. 10 akapit drugi WE nie stoi na przeszkodzie takim krajowym przepisom jak ustawa z dnia 15 kwietnia 1958 r. dotycząca reklamy w zakresie usług dentystycznych, zakazującym komukolwiek oraz podmiotom świadczącym usługi dentystyczne w ramach wolnego zawodu lub gabinetu dentystycznego uprawiania jakiejkolwiek reklamy w zakresie usług dentystycznych.

(1) Dz.U. C 48 z 25.2.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 kwietnia 2008 r. — Parlament Europejskie (C-14/06), Królestwo Danii (C-295/06) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-14/06 i C-295/06) (1)

(Dyrektywa 2002/95/WE - Sprzęt elektryczny i elektroniczny - Ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji - Dziesięciofenoksybenzen („deka-BDE’) - Decyzja Komisji 2005/717/WE - Zwolnienie deka-BDE z zakazu stosowania - Skarga o stwierdzenie nieważności - Kompetencje wykonawcze Komisji - Naruszenie przepisu przyznającego upoważnienie)

(2008/C 116/04)

Język postępowania: angielski i duński

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: K. Bradley, A. Neergaard i I. Klavina, pełnomocnicy) (C-14/06), Królestwo Danii (przedstawiciele: J. Molde, B. Weis Fogh i J. Bering Liisberg, pełnomocnicy) (C-295/06)

Interwenienci popierający żądania strony skarżącej: Królestwo Danii (sprawa C-14/06) (przedstawiciele: J. Molde, B. Weis Fogh i J. Bering Liisberg, pełnomocnicy), Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Fernandes i M. J. Lois, pełnomocnicy), Republika Finlandii (przedstawiciele: A. Guimaraes-Purokoski, pełnomocnik), Królestwo Szwecji (przedstawiciel: A. Kruse, pełnomocnik), Królestwo Norwegii (przedstawiciele: I. Djupvik i K. Waage, K. B. Moen, pełnomocnicy i E. Holmedal, advokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: X. Lewis, M. Konstantinidis i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: V. Jackson, pełnomocnik i J. Maurici, barrister)

Przedmiot

Stwierdzenie nieważności decyzji 2005/717/WE Komisji z dnia 13 października 2005 r. [notyfikowanej pod nr C(2005) 3754] zmieniającej w celu dostosowania do postępu technicznego załącznik do dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U. L 37, str. 19) — Zwolnienia dziesięciofenoksybenzen („deka-BDE”) z przewidzianego w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2002/95/WE zakazu wprowadzania do obrotu, z naruszeniem przesłanek wskazanych w art. 5 ust. 1 tej dyrektywy.

Sentencja

Punkt 2 załącznika do decyzji 2005/717/WE Komisji z dnia 13 października 2005 r. zmieniającej w celu dostosowania do postępu technicznego Załącznik do dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, jest nieważny.

2)	Skutki prawne punktu 2 załącznika do decyzji 2005/717 zostają utrzymane do dnia 30 czerwca 2008 r.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski i Królestwo Danii w sprawie C-295/06.

4)	Królestwo Danii w sprawie C-14/06, Republika Portugalska, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwo Norwegii ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 86 z 8.4.2006 r.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/3

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg — Niemcy) — Viamex Agrar Handels GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Sprawa C-96/06) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 615/98 - Dyrektywa 91/628/EWG - Refundacje wywozowe - Odmowa - Nieprzestrzeganie dyrektywy 91/628/EWG - Wpływ na dobrostan zwierząt - Ciężar dowodu - Brak elementów dowodu)

(2008/C 116/05)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht Hamburg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Viamex Agrar Handels GmbH

Strona pozwana: Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Finanzgericht Hamburg — Rozporządzenie Komisji (WE) nr 615/98 z dnia 18 marca 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące przyznania refundacji wywozowych związane z ochroną żywego bydła w czasie transportu (Dz.U. L 82, s. 19) — Możliwość odmowy wypłaty refundacji wywozowej przez właściwy organ, jeżeli dojdzie on do wniosku „na podstawie wszelkich innych dostępnych informacji”, że nie zachowano przepisów dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991or. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG i 91/496/EWG (Dz.U. L 340, s. 17) — Ciężar dowodu — Odmowa refundacji wywozowej z powodu wykorzystania statku znajdującego się na liście statków niespełniających wymogów dyrektywy 91/628/EWG („lista negatywna”) w sytuacji braku oznak pozwalających na stwierdzenie, że dobrostan zwierząt faktycznie został naruszony

Sentencja

Niezależnie od dokumentów przedłożonych przez eksportera zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 615/98 z dnia 18 marca 1998 r. ustanawiającego szczegółowe zasady dotyczące przyznania refundacji wywozowych w odniesieniu do ochrony żywego bydła podczas transportu, właściwy organ może uznać, na podstawie art. 5 ust. 3 tego rozporządzenia, że nie zastosowano się do dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu, zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG, zmienionej dyrektywą Rady 95/29/WE z dnia 29 czerwca 1995 r. Jednakże właściwy organ może dojść do tego wniosku wyłącznie w oparciu o dokumenty, o których mowa w art. 5 rozporządzenia nr 615/98, raporty z kontroli, o których mowa w art. 4 tego rozporządzenia dotyczące stanu zdrowia zwierząt lub o wszelkie inne okoliczności obiektywne mające wpływ na dobrostan tych zwierząt, które mogą poddać w wątpliwość dokumenty przedłożone przez eksportera, a ewentualnie do tego ostatniego należy wykazanie, w jakim zakresie okoliczności powołane przez właściwy organ nie są istotne dla stwierdzenia niezastosowania się do dyrektywy 91/628, zmienionej dyrektywą 95/29.

Na podstawie art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 615/98 właściwy organ może odmówić refundacji wywozowej z racji nieprzestrzegania przepisów dyrektywy 91/628, zmienionej dyrektywą 95/29, dotyczących zdrowia zwierząt, nawet jeśli żadna okoliczność nie pozwala na stwierdzenie, że dobrostan transportowanych zwierząt został konkretnie naruszony.

(1) Dz.U. C 96 z 22.4.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/4

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Infront WM AG, dawniej KirchMedia WM AG, Republice Francuskiej, Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-125/06 P) (1)

(Odwołanie - Dyrektywa 89/552/EWG - Telewizyjna działalność nadawcza - Skarga o stwierdzenie nieważności - Artykuł 230 akapit czwarty WE - Pojęcie decyzji dotyczącej „bezpośrednio i indywidualnie’ osoby fizycznej lub prawnej)

(2008/C 116/06)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: K. Banks i M. Huttunen, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Infront WM AG, dawniej KirchMedia WM AG, (przedstawiciel: M. Garcia, Solicitor), Republika Francuska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie T-33/01 Infront WM przeciwko Komisji, w którym Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji wydanej na podstawie art. 3a dyrektywy Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r., uznającej za zgodne ze wspólnym rynkiem określone przepisy wydane przez Zjednoczone Królestwo dotyczące ograniczeń w dziedzinie transmisji telewizyjnej szeregu wydarzeń sportowych i innych wydarzeń mających znaczenie na szczeblu krajowym — Pojęcie decyzji dotyczącej „bezpośrednio i indywidualnie” w rozumieniu art. 230 WE

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 108 z 6.5.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-227/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuły 28 WE i 30 WE - Środki o skutku równoważnym - Wyroby budowlane - Dyrektywa 89/106/EWG - brak norm zharmonizowanych - Krajowe znaki zgodności - Domniemanie zgodności)

(2008/C 116/07)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: B. Schima i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii (Przedstawiciele: M. Wimmer, A. Hubert, L. Van den Broeck, pełnomocnicy oraz F. de Montpellier i G. Block, adwokaci)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 28 i 30 WE — Krajowe przepisy nakładające de facto wymóg uzyskania belgijskich znaków zgodności przez podmioty gospodarcze pragnące sprzedawać w Belgii wyroby budowlane, legalnie wyprodukowane lub sprzedawane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w celu prowadzenia sprzedaży tych wyrobów w Belgii

Sentencja

1)	Nakłaniając podmioty gospodarcze pragnące sprzedawać w Belgii wyroby budowlane legalnie wyprodukowane lub sprzedawane w innym państwie członkowskim do uzyskiwania belgijskich znaków zgodności Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 28 WE i 30 WE.

2)	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 165 z 15.7.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-248/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Ograniczenia - Działalność badawcza i rozwojowa - System odliczeń kosztów poniesionych za granicą)

(2008/C 116/08)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: R. Lyal i L. Escobar Guerrero, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. Muñoz Pérez, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 43, 48 i 49 WE oraz art. 31 i 36 EOG — System odliczeń kosztów związanych z działalnością badawczą i rozwojową oraz innowacjami technologicznymi poniesionych za granicą mniej korzystny niż system znajdujący zastosowanie do kosztów poniesionych w Hiszpanii

Sentencja

Utrzymując w mocy system odliczeń kosztów związanych z działalnością badawczą i rozwojową oraz innowacjami technologicznymi mniej korzystny w odniesieniu do kosztów poniesionych za granicą niż do kosztów poniesionych w Hiszpanii — który to system został ustanowiony na mocy art. 35 ustawy o podatku od spółek, zmienionej przez królewski dekret ustawodawczy nr 4/2004 z dnia 5 marca 2004 r. — Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom w zakresie swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług, które na nim ciążą na mocy art. 43 i 49 traktatu WE oraz odpowiednich artykułów Porozumienia z dnia 2 maja 1992 r. o Europejskim Obszarze Gospodarczym, czyli art. 31 i 36.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 178 z 29.7.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy)) — Heinrich Stefan Schneider przeciwko Land Rheinland-Pfalz

(Sprawa C-285/06) (1)

(Rolnictwo - Rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i 753/2002 - Wspólna organizacja rynku wina - Opis, oznaczenie, prezentacja i ochrona określonych produktów sektora wina - Ochrona tradycyjnych terminów - Tłumaczenie na inny język - Zastosowanie do win pochodzących z innego państwa producenta)

(2008/C 116/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Heinrich Stefan Schneider

Strona pozwana: Land Rheinland-Pfalz

Przy udziale: Vertreterin des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesverwaltungsgericht — Wykładnia art. 47 ust. 2 lit. b) i c) oraz punktu B nr 1 lit. b) tiret piąte, punktu B ust. 3 załącznika do rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 179, s. 1) w brzmieniu ustalonym przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 1512/2005 z dnia 15 września 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 753/2002 ustanawiające niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 odnośnie opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina (Dz.U. L 241, s. 15) oraz art. 23 i 24 rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002 z dnia 29 kwietnia 2002 r. ustanawiającego niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina (Dz.U. L 118, s. 1) — Zakaz imitacji lub przywołania innych tradycyjnych terminów — Możliwość używania takiego terminu w innym języku niż język chronionego tradycyjnego terminu lub w przypadku win pochodzących z innego państwa członkowskiego niż państwo, w którym występuje chroniony tradycyjny termin — Używanie, w odniesieniu do win niemieckich, francuskojęzycznych oznaczeń „Réserve” lub „Grande Réserve” lub niemieckojęzycznych „Reserve” lub „Privat-Reserve”.

Sentencja

Artykuł 47 ust. 2 lit c) rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w związku z częścią B pkt 3 załącznika VII do tego rozporządzenia i art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002 z dnia 29 kwietnia 2002 r. ustanawiającego niektóre zasady stosowania rozporządzenia nr 1493/1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1512/2005 z dnia 15 września 2005 r., należy interpretować w ten sposób, iż stosowanie określenia odnoszącego się do metody produkcji, dojrzewania lub do jakości wina jest dopuszczalne na podstawie wspomnianych przepisów jedynie w sytuacji, gdy nie wiąże się z nim ryzyko wprowadzenia w błąd osób, do których informacja jest skierowana, wynikające z trudności w rozróżnieniu wspomnianego określenia i innych tradycyjnych terminów, o których mowa w części B pkt 1 lit. b) tiret piąte wspomnianego załącznika VII i art. 23 rozporządzenia nr 753/2002. Do sądu krajowego należy ocena, czy z terminami będącymi przedmiotem zawisłej przed nim sprawy wiąże się takie ryzyko.

Artykuł 24 ust. 2 lit a) rozporządzenia nr 753/2002, zmienionego rozporządzeniem nr 1512/2005, należy interpretować w ten sposób, że imitacja lub przywołanie tradycyjnego terminu w rozumieniu tego przepisu może mieć miejsce w sytuacji, gdy termin ten zostanie przetłumaczony na język inny od tego, w jakim został on wyrażony w załączniku III do tego rozporządzenia, jeśli tłumaczenie to może być mylące lub wprowadzać w błąd osoby, do których jest skierowane. Do sądu krajowego należy stwierdzenie, czy tego typu sytuacja ma miejsce w zawisłej przed nim sprawie.

Artykuł 24 ust. 2 rozporządzenia nr 753/2002, zmienionego rozporządzeniem nr 1512/2005, należy interpretować w ten sposób, że tradycyjne terminy wskazane w załączniku III do tego rozporządzenia są chronione zarówno w odniesieniu do win tej samej kategorii czy też tych samych kategorii, pochodzących z tego samego państwa członkowskiego producenta co chroniony termin tradycyjny, jak i do win tej samej kategorii czy też tych samych kategorii, pochodzących z innych państw członkowskich producentów.

(1) Dz.U. C 237 z dnia 30.9.2006 r.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State — Niderlandy) — Vereniging Nationaal Overlegorgaan Sociale Werkvoorziening (C-383/06), Gemeente Rotterdam (C-384/06) przeciwko Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid oraz Sociaal Economische Samenwerking West-Brabant (C-385/06) przeciwko Algemene Directie voor de Arbeidsvoorziening

(Sprawy połączone C-383/06 do C-385/06) (1)

(Fundusze strukturalne - Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 - Cofnięcie i odzyskanie wspólnotowej pomocy finansowej - Artykuł 249 WE - Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa)

(2008/C 116/10)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Raad van State

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vereniging Nationaal Overlegorgaan Sociale Werkvoorziening (C-383/06), Gemeente Rotterdam (C-384/06), Sociaal Economische Samenwerking West-Brabant (C-385/06)

Strona pozwana: Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Algemene Directie voor de Arbeidsvoorziening

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Nederlandse Raad van State — Wykładnia art. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi — Cofnięcie i odzyskanie wspólnotowej pomocy finansowej — Art. 10 i 249 WE — Zastosowanie zasad ogólnych prawa wspólnotowego

Sentencja

Art. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi, zmienionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2082/93 z dnia 20 lipca 1993 r., stwarza obowiązek odzyskania przez państwa członkowskie funduszy utraconych w następstwie nadużycia lub niedbalstwa bez konieczności upoważnienia wynikającego z prawa krajowego.

Odzyskania funduszy utraconych w następstwie nadużycia lub niedbalstwa należy dokonywać na podstawie art. 23 ust. 1 rozporządzenia nr 4253/88, zmienionego rozporządzeniem nr 2082/93 i według szczegółowych zasad wynikających z prawa krajowego, z zastrzeżeniem, że jego zastosowanie nie wpływa na zastosowanie i skuteczność prawa wspólnotowego i nie czyni odzyskania nienależnie przyznanych kwot faktycznie niemożliwym. Do sądu krajowego należy zapewnienie pełnego zastosowania prawa wspólnotowego, w razie konieczności poprzez niezastosowanie lub dokonanie interpretacji przepisów krajowych tego rodzaju jak zawarte w ogólnej ustawie administracyjnej (Algemene wet bestuursrecht), które stałyby temu na przeszkodzie. Sąd krajowy może wykonać wspólnotowe zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, oceniając zarówno zachowanie beneficjentów utraconych funduszy, jak i administracji, jednak pod warunkiem pełnego uwzględnienia interesu Wspólnoty Europejskiej. W tym względzie bez znaczenia jest okoliczność, że beneficjent funduszy jest podmiotem prawa publicznego.

(1) Dz.U. C 310 z 16.12.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Niedersächsisches Finanzgericht — Niemcy) — Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG przeciwko Finanzamt Göttingen

(Sprawa C-437/06) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Podatnik wykonujący jednocześnie działalność gospodarczą opodatkowaną lub zwolnioną z podatku oraz działalność niemającą charakteru gospodarczego - Prawo do odliczenia podatku naliczonego - Wydatki związane z emisją akcji i nietypowych udziałów - Podział podatku naliczonego w zależności od gospodarczego charakteru działalności - Obliczanie części podlegającej odliczeniu)

(2008/C 116/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Niedersächsisches Finanzgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG

Strona pozwana: Finanzamt Göttingen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Niedersächsisches Finanzgericht — Wykładnia art. 2 pkt 1 i art. 17 ust. 5 dyrektywy 77/388/EWG: Szósta dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Emisja akcji i cichych udziałów w spółce akcyjnej przy podwyższeniu kapitału — Świadczenie odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy — Możliwość odliczenia podatku VAT uzależniona od bezpośredniego i ścisłego związku z działalnością gospodarczą podatnika — Możliwość częściowego odliczenia w rozumieniu art. 17 ust. 5 dyrektywy

Sentencja

W przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, odliczenie podatku od wartości dodanej naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy.

Ustalenie metod i kryteriów podziału kwot podatku naliczonego pomiędzy działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego w rozumieniu szóstej dyrektywy 77/388 należy do swobodnego uznania państw członkowskich, które korzystając z tego uprawnienia powinny uwzględniać cel i strukturę tej dyrektywy i na tej podstawie określić sposób obliczania obiektywnie odzwierciedlający część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności.

(1) Dz.U. C 326 z 30.12.2006.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/7

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana — Włochy) — Ispettorato Provinciale dell'Agricoltura di Enna, Assessorato all'agricoltura e foreste della regione Sicilia, Regione Sicilia przeciwko Domenico Valvo

(Sprawa C-78/07) (1)

(Rolnictwo - Rozporządzenia (EWG) nr 2328/91 i rozporządzenie (WE) nr 950/97 - Artykuły 17 i 18 - Dodatek wyrównawczy z tytułu niekorzystnych warunków gospodarowania o charakterze stałym i naturalnym - Rolnicy uprawnieni do świadczenia z tytułu stażu pracy - Prawo do dodatku wyrównawczego - Granice)

(2008/C 116/12)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ispettorato Provinciale dell'Agricoltura di Enna, Assessorato all'agricoltura e foreste della regione Sicilia, Regione Sicilia

Strona pozwana: Domenico Valvo

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana — Wykładnia art. 17 i 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 950/97 z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie poprawy efektywności struktur rolniczych — Przepisy krajowe odmawiające przyznania dodatku wyrównawczego z tytułu niekorzystnych warunków gospodarowania o charakterze stałym i naturalnym rolnikom uprawnionym do świadczenia z tytułu stażu pracy

Sentencja

Artykuły 17 i 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 950/97 z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie poprawy efektywności struktur rolniczych powierzają państwom członkowskim prawo do przyznania dodatku wyrównawczego rolnikowi, który spełnia warunki określone w tych dwóch artykułach. Niemniej nie stanowią one przeszkody ku temu, aby państwo członkowskie odmówiło wypłaty takiego dodatku w przypadku pobierania przez tego rolnika świadczenia emerytalnego lub rentowego, a w szczególności świadczenia z tytułu stażu pracy.

(1) Dz.U. C 117 z 26.5.2007 r.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-81/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2000/59/WE - Plan odbioru i zagospodarowania odpadów ze statków)

(2008/C 116/13)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Zavvos i K. Simonsson, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciele: S. Chala i I. Pouli, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w wyznaczonym terminie wszelkich przepisów koniecznych w celu zastosowania się do dyrektywy 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku — Oświadczenie Komisji (Dz.U. L 332, s. 81)

Sentencja

Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 5 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 dyrektywy 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku, w zakresie w jakim nie utworzyła, nie zatwierdziła, ani nie wykonała planów odbioru i zagospodarowania odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku

2)	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 69 z 24.3.2007.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/8

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 1 kwietnia 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-417/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2004/36/WE) - Bezpieczeństwo statków powietrznych państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty - Niedokonanie transpozycji w przewidzianym terminie)

(2008/C 116/14)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: R Vidal Puig, pełnomocnik)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciel: C. Schiltz)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Nieustanowienie w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2004/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa statków powietrznych państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty (Dz.U. L 143, str. 76)

Sentencja

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2004/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa statków powietrznych państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 247 z 20.10.2007.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht de Linz (Austria) w dniu 19 lutego 2008 r. — Postępowanie karne przeciwko Ernstowi Engelmannowi

(Sprawa C-64/08)

(2008/C 116/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Landesgericht de Linz

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Ernst Engelmann

Pytania prejudycjalne

Czy art. 43 WE (Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w brzmieniu z dnia 2 października 1997 r., ostatnio zmienionego traktatem o przystąpieniu Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej z dnia 25 kwietnia 2005 r., Dz.U. L 157, s. 11) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa, zgodnie z którym gry losowe w kasynach mogą być organizowane wyłącznie przez spółki w formie spółek akcyjnych z siedzibą na terytorium danego państwa członkowskiego i w ten sposób wymaga utworzenia lub nabycia spółki kapitałowej mającej siedzibę w tym państwie członkowskim ?

Czy art. 43 WE i art. 49 WE należy interpretować w ten sposób, że zakazują one krajowego monopolu w zakresie określonych gier losowych, takich jak na przykład gry losowe w kasynach, jeżeli dane państwo członkowskie nie prowadzi spójnej i systematycznej polityki dotyczącej ograniczenia gier losowych, ponieważ organizatorzy będący posiadaczami koncesji krajowych zachęcają do udziału w grach losowych — takich jak państwowe zakłady sportowe i gry liczbowe — i prowadzą w tym zakresie działania reklamowe (telewizja, gazety, czasopisma), przy czym reklama polega nawet na tym, że na krótko przed losowaniem w zamian za kupon zakładu oferowana jest wypłata gotówki („TOI TOI TOI — uwierz w szczęście”)?

Czy art. 43 WE i art. 49 WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa, zgodnie z którym wszystkie przewidziane w krajowym prawie dotyczącym gier losowych koncesje na prowadzenie gier losowych i kasyn na okres 15 lat są udzielane na podstawie przepisu, który wyłącza z przetargu (niepochodzących z danego państwa członkowskiego) konkurentów z obszaru Wspólnoty?

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/9

Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-70/08)

(2008/C 116/16)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: G. Rozet et J. Enegren, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga

Żądania strony skarżącej

—

Orzeczenie, że nie wydając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Rady 2003/72/WE z dnia 22 lipca 2003 r. uzupełniającej statut spółdzielni europejskiej w odniesieniu do zaangażowania pracowników (1) lub nie zapewniając, że partnerzy społeczni wprowadzą wymagane przepisy w drodze porozumienia, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 16 ust. 1 tej dyrektywy

—	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2003/72/WE upłynął w dniu 18 sierpnia 2006 r.

(1) Dz.U. L 207, str. 25.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle (dawniej Cour d'arbitrage) (Belgia) w dniu 22 lutego 2008 r. — Nicolas Bressol i in., Céline Chaverot i in. przeciwko Gouvernement de la Communauté française

(Sprawa C-73/08)

(2008/C 116/17)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour constitutionnelle (trybunał konstytucyjny) [dawniej Cour d'arbitrage (sąd arbitrażowy)]

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Nicolas Bressol i in., Céline Chaverot i in.

Strona pozwana: Gouvernement de la Communauté française

Pytania prejudycjalne

Czy art. 12 akapit pierwszy i art. 18 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w związku z art. 149 ust. 1 i 2 tiret drugie oraz art. 150 ust. 2 tiret trzecie tego traktatu należy interpretować w taki sposób, że wymienione postanowienia zakazują autonomicznej wspólnocie państwa członkowskiego właściwej do spraw szkolnictwa wyższego, która musi sprostać napływowi studentów z sąsiedniego państwa członkowskiego pragnących studiować na kilku kierunkach o charakterze medycznym, finansowanych głównie ze środków publicznych, przy czym sytuacja ta wynika z restrykcyjnej polityki prowadzonej we wspomnianym państwie sąsiedzkim, podjęcia działań określonych w dekrecie Wspólnoty Francuskiej w dnia 16 czerwca 2006 r. regulującym liczbę studentów niektórych kierunków na pierwszym etapie kształcenia na poziomie wyższym, jeżeli ta Wspólnota powołuje się na ważne powody dla wykazania, że opisana sytuacja może nadwerężyć finanse publiczne i pogorszyć jakość kształcenia?

Czy odpowiedź na pytanie 1 będzie inna, jeżeli Wspólnota wykaże, że w wyniku opisanej sytuacji liczba studentów zamieszkujących we Wspólnocie i uzyskujących dyplom jest zbyt mała, aby zapewnić stałą i dostateczną liczbę wykwalifikowanych pracowników medycznych, a tym samym zagwarantować jakość systemu zdrowia publicznego we Wspólnocie?

Czy odpowiedź na pytanie 1 będzie inna, jeżeli ta Wspólnota, biorąc pod uwagę art. 149 akapit pierwszy traktatu i art. 13 ust. 2 lit. c) Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, który zawiera klauzulę standstill, wybierze rozwiązanie zachowania szerokiego i demokratycznego dostępu do wysokiej jakości kształcenia na poziomie wyższym dla mieszkańców Wspólnoty?

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nógrád Megyei Bíróság w dniu 30 stycznia 2008 r. — PARAT Automotive Cabrio Textiltetőket Gyártó Kft przeciwko Adó- és Pénzügyi Elenőrzési Hivatal Hatósági Főosztály Észak-magyarországi Kihelyezett Hatósági Osztály

(Sprawa C-74/08)

(2008/C 116/18)

Język postępowania: węgierski

Sąd krajowy

Nógrád Megyei Bíróság.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: PARAT Automotive Cabrio Textiltetőket Gyártó Kft.

Strona pozwana: Adó- és Pénzügyi Elenőrzési Hivatal Hatósági Főosztály Észak-magyarországi Kihelyezett Hatósági Osztály

Pytania prejudycjalne

Czy w dniu przystąpienia Republiki Węgierskiej do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. system ustanowiony w art. 38 ust. 1 lit. a) általános forgalmi adóról szóló 1992. évi LXXIV. Törvény (ustawy nr LXXIV z 1992 r. w sprawie podatku od wartości dodanej, zwanej dalej „Àfa.tv”) był zgodny z przepisami art. 17 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (1)?

2)	W przypadku odpowiedzi negatywnej, czy strona skarżąca może bezpośrednio powoływać się przy korzystaniu z prawa do odliczenia na art. 17 szóstej dyrektywy przeciwko systemowi ustanowionemu w art. 38 ust. 1 lit. a) Àfa.tv?

(1) Dz. U. L 145, s. 1.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 25 lutego 2008 r. — Amministrazione delle finanze, Agenzia delle Entrate przeciwko Paint Graphos scarl

(Sprawa C-78/08)

(2008/C 116/19)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Amministrazione delle finanze, Agenzia delle Entrate

Strona pozwana: Paint Graphos scarl

Pytania prejudycjalne

Czy środki przewidujące ulgi podatkowe dla spółdzielni na mocy art. 11, 12, 13 i 14 dekretu Prezydenta Republiki nr 601 z 1973 r. są zgodne z przepisami o ochronie konkurencji i czy, w niniejszej sprawie, stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 87 traktatu WE, w szczególności wobec istnienia nieodpowiedniego systemu kontroli i korygowania nadużyć, przewidzianego w dekrecie ustawodawczym prezydenta tymczasowego nr 1577 z 1947 r.;

w szczególności dla celów kwestii uznania spornych środków w postaci ulg podatkowych za pomoc państwa, czy środki te można uznać za proporcjonalne do celów wyznaczonych przedsiębiorstwom spółdzielczym; czy ocena proporcjonalności może dotyczyć — oprócz poszczególnych środków — przywileju ustanowionego przez ogół środków, z wynikającą z tego zmianą warunków konkurencji;

zważywszy, w celu odpowiedzi na poprzednie pytania, na okoliczność, że system kontroli został poważnie osłabiony przez późniejszą reformę prawa spółek, w szczególności w odniesieniu do spółdzielni opartych na przeważającej, a nie całkowitej wzajemności, w świetle ustawy nr 311 z 2004 r.;

niezależnie od możliwości uznania omawianych środków ustanawiających ulgi za pomoc państwa, czy wykorzystanie formy spółki spółdzielczej, również w braku oszustwa lub pozorności, może zostać uznane za nadużycie prawa, gdy zastosowanie tej formy ma wyłącznie lub głównie na celu uzyskanie oszczędności podatkowych?

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 25 lutego 2008 r. — Adige Carni scrl, in liquidazione przeciwko Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate

(Sprawa C-79/08)

(2008/C 116/20)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Adige Carni scrl, in liquidazione

Strona pozwana: Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate

Pytania prejudycjalne

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 25 lutego 2008 r. — Ministero delle Finanze przeciwko Michele Franchetto

(Sprawa C-80/08)

(2008/C 116/21)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ministero delle Finanze

Strona pozwana: Michele Franchetto

Pytania prejudycjalne

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/12

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 12 grudnia 2007 r. w sprawach połączonych T-50/06, T-56/06, T-60/06, T-62/06 i T-69/06 Irlandia i inni przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 lutego 2008 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-89/08 P)

(2008/C 116/22)

Języki postępowania: francuski, angielski i włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: V. Di Bucci i N. Khan, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Irlandia, Republika Francuska, Republika Włoska, Eurallumina SpA, Aughinish Alumina Ltd

Żądania

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 12 grudnia 2007 r., doręczonego Komisji w dniu 17 grudnia 2007 r., w sprawach połączonych T-50/06, T-56/06, T-60/06, T-62/06 i T-69/06 Irlandia i in. przeciwko Komisji;

—	przekazanie spraw Sądowi do ponownego rozpoznania;

—	orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania za dwie instancje nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie na poparcie swoich żądań podnosi sześć zarzutów opartych, po pierwsze, na braku właściwości Sądu i naruszeniach procedury wpływających niekorzystnie na interesy Komisji (dwa pierwsze zarzuty) oraz, po drugie, na naruszeniu prawa wspólnotowego w dziedzinie pomocy państwa (zarzuty od trzeciego do szóstego).

W ramach pierwszego zarzutu, który składa się z dwóch części, wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi naruszenie zasady dyspozycyjności i orzeczenie ultra petita, gdyż w pierwszej instancji żadna ze skarżących nie podnosiła zarzutu opartego na naruszeniu art. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. [88 WE] (1). Ponadto zarzut podniesiony z urzędu przez Sąd nie był zarzutem opartym na braku uzasadnienia, który może być odniesiony z urzędu, lecz zarzutem co do istoty sprawy, który nie znajdował oparcia w materiale dowodowym znajdującym się w aktach.

W ramach drugiego zarzutu wnosząca odwołanie powołuje się na naruszenie przez Sąd ogólnych zasad kontradyktoryjności i poszanowania prawa do obrony, jako że Sąd z urzędu podniósł zarzut, który nigdy nie był rozważany, czy nawet zgłaszany w toku postępowania w pierwszej instancji.

W ramach trzeciego zarzutu, który dzieli się na trzy części, wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 230 i 253 WE w związku z art. 88 WE i zasadami dotyczącymi przebiegu postępowania w sprawi pomocy państwa.

W tym zakresie wnosząca odwołanie podnosi po pierwsze, że uznanie spornych środków za „nową” pomoc nie może być już kwestionowane w skardze na końcową decyzję Komisji, ponieważ państwa członkowskie i inne zainteresowane strony mogły w tym zakresie zaskarżyć decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego. Skoro ta ostatnia decyzja nie została zaskarżona, to stała się ostateczna, a zatem końcowa decyzja stanowiła w tej kwestii akt jedynie potwierdzający, niepodlegający zaskarżeniu.

Wnosząca odwołanie twierdzi po drugie, że legalność aktu musi być oceniana w świetle okoliczności faktycznych i prawnych istniejących w dniu, w którym akt ten został wydany. Tymczasem w niniejszej sprawie żaden dokument znajdujący się w aktach nie pozwala na przyjęcie, że sporne środki krajowe nie stanowiły pomocy w chwili, gdy zostały one wprowadzone.

Po trzecie wnosząca odwołanie twierdzi wreszcie, że w każdym razie to nie Komisja, lecz państwa członkowskie i ewentualnie zainteresowane strony trzecie zobowiązane są do przedstawienia dowodu, że dana pomoc jest pomocą istniejącą. W razie braku tego rodzaju dowodu Komisji nie jest zobowiązana do przedstawienia uzasadnienia w tym zakresie.

W ramach czwartego zarzuty skarżąca podnosi naruszenie art. 253 WE w związku z art. 87 ust. 1 WE i art. 88 ust. 1 WE w zakresie, w jakim Sąd stwierdził brak uzasadnienia w odniesieniu do zastosowania art. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia nr 659/1999, podczas gdy przepis ten może stosować się tylko do środków, które nie stanowią pomocy w chwili ich wprowadzenia w życie, a Komisja w decyzji zaskarżonej w pierwszej instancji wykazała, że sporne środki zawsze stanowiły pomoc, od czasu, gdy zostały wprowadzone. Ponadto żadna ze stron nie wykazała zmian na wspólnym rynku, ze względu na które środki niestanowiące pomocy w chwili ich wprowadzenia w życie stały się pomocą później.

W ramach szóstego zarzutu wnosząca odwołanie powołuje się na naruszenie tych zasad oraz art. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia nr 659/199 w zakresie, w jakim Sąd nałożył na Komisję obowiązek szczególnego uzasadnienia odnoszącego się do stosowania tego przepisu ze względu na oświadczenia dokonane przez Radę i Komisję. Tymczasem wnosząca odwołanie wykazała w sposób jednoznaczny, że na mocy utrwalonego orzecznictwa Trybunału oświadczenia takie nie mogą mieć żadnego znaczenia przy badaniu krajowych środków pod względem wspólnotowych zasad pomocy państwa, ponieważ pojęcia pomocy i pomocy istniejącej mają charakter ściśle obiektywny

W ramach szóstego zarzutu skarżąca twierdzi wreszcie, że Sąd naruszył art. 88 ust. 1 i 2 oraz art. 253 WE oraz art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999, w zakresie, w jakim stwierdził nieważność decyzji Komisji w całości, włączając w to część decyzji dotyczącą przedłużenia formalnego postępowania wyjaśniającego na okres po dniu 31 grudnia 2003 r. Tymczasem Sąd w żaden sposób nie wyjaśnił, w jaki sposób rzekomy brak uzasadnienia dotyczący stosowania art. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia nr 659/1999 mógł wpłynąć na ważność tej części decyzji. Sąd ponadto naruszył zasadę, zgodnie z którą jeżeli państwo członkowskie nie dostarcza żadnego dowodu uzasadniające przyjęcie, iż sporne środki stanowią pomoc istniejącą, Komisja musi traktować te środki jako nową pomoc, w ramach procedury przewidzianej w art. 88 ust. 2 i 3 WE.

(1) Dz.U. L 83, s. 1.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/13

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-92/08)

(2008/C 116/23)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Rozet i J. Enegren, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii (przedstawiciel: D. Haven, pełnomocnik)

Żądania strony skarżącej

—

Orzeczenie, że nie wydając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Rady 2003/72/WE z dnia 22 lipca 2003 r. uzupełniającej statut spółdzielni europejskiej w odniesieniu do zaangażowania pracowników (1) lub nie zapewniając, że partnerzy społeczni wprowadzą wymagane przepisy w drodze porozumienia, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 16 ust. 1 tej dyrektywy

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 18 sierpnia 2006 r.

(1) Dz.U. L 207, str. 25.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/14

Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-95/08)

(2008/C 116/24)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: G. Rozet i P. Oliver, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając organów będących w stanie przeprowadzać kontroli wdrażania zasad dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL) Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 3 dyrektywy 2004/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie kontroli i weryfikacji dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL) (1),

—	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2004/9/WE upłynął w dniu 12 marca 2004 r. Strona pozwana wciąż nie dysponuje organami posiadającymi kompetencje do przeprowadzania kontroli laboratoriów i prowadzonych w nich badań, w celu oceny zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną.

(1) Dyrektywa 2004/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie kontroli i weryfikacji dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL) (Dz.U. L 50, s. 28).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Wielkie Księstwo Luksemburga) w dniu 5 marca 2008 r. — Audiolux SA, BIP Investment Partners SA, Jean-Paul Felten, Joseph Weyland, Luxiprivilège SA, Foyer SA, Investas ASBL, Claudie Stein-Lambert, Christiane Worre-Lambert, Baron Antoine de Schorlemer, Jacques Funck, Marc Meyer i Jean Petitdidier przeciwko Groupe Bruxelles Lambert SA (GBL), RTL Group SA, Juan Abello Gallo, Didier Bellens, André Desmarais, Gérald Frère, Jocelyn Lefebvre, Onno Ruding, Gilles Samyn, Martin Taylor, Bertelsmann AG, Siegfried Luther, Thomas Middelhoff, Ewald Wagenbach, Rolf Schmidt-Holz, Erich Schumann, WAZ Finanzierungs-GmbH, Westdeutsche Allgemeine Zeitungsverlagsgesellschaft E. Brost & J. Funke GmbH & Co (WAZ) — interwenienci: Dexia Luxpart SA i in.

(Sprawa C-101/08)

(2008/C 116/25)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Audiolux SA, BIP Investment Partners SA, Jean-Paul Felten, Joseph Weyland, Luxiprivilège SA, Foyer SA, Investas ASBL, Claudie Stein-Lambert, Christiane Worre-Lambert, Baron Antoine de Schorlemer, Jacques Funck, Marc Meyer i Jean Petitdidier

Strona pozwana: Groupe Bruxelles Lambert SA (GBL), RTL Group SA, Juan Abello Gallo, Didier Bellens, André Desmarais, Gérald Frère, Jocelyn Lefebvre, Onno Ruding, Gilles Samyn, Martin Taylor, Bertelsmann AG, Siegfried Luther, Thomas Middelhoff, Ewald Wagenbach, Rolf Schmidt-Holz, Erich Schumann, WAZ Finanzierungs-GmbH, Westdeutsche Allgemeine Zeitungsverlagsgesellschaft E. Brost & J. Funke GmbH & Co (WAZ)

Pytania prejudycjalne

Czy odniesienia do równości akcjonariuszy, a konkretnie do ochrony akcjonariuszy mniejszościowych zawarte

a)	w art. 20 i 42 drugiej dyrektywy 77/91/EWG (1) z dnia 13 grudnia 1976 r. dotyczącej spółek,

b)	w „trzeciej zasadzie ogólnej” oraz „siedemnastym przepisie dodatkowym” zalecenia Komisji z dnia 25 lipca 1977 r. ustanawiającego europejski kodeks postępowania dotyczący transakcji na papierach wartościowych (2),

c)	w schemacie C, pkt 2 lit. a) załącznika do dyrektywy 79/279/EWG (3) z dnia 5 marca 1979 r. koordynującej warunki dopuszczania papierów wartościowych do publicznego obrotu giełdowego, zachowanym w skonsolidowanej wersji dyrektywy z dnia 28 maja 2001 r.,

d)	w art. 3 ust. 1 lit. a) w świetle motywu ósmego dyrektywy 2004/25/WE (4) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia,

są wyrazem ogólnej zasady prawa wspólnotowego?

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej, czy ta zasada ogólna prawa wspólnotowego winna być stosowana wyłącznie w stosunkach między spółką a jej akcjonariuszami, czy też obowiązuje ona również w stosunkach między akcjonariuszami większościowymi sprawującymi lub przejmującymi kontrolę nad spółką a akcjonariuszami mniejszościowymi tej spółki, w szczególności w przypadku spółki, której akcje są notowane na giełdzie papierów wartościowych?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na oba poprzednie pytania, czy należy uznać, że ta zasada ogólna prawa wspólnotowego, mając na względzie temporalny rozwój odniesień, o których mowa w pytaniu pierwszym, istniała i obowiązywała w stosunkach między akcjonariuszami większościowymi i mniejszościowymi w rozumieniu pytania drugiego jeszcze przed wejściem w życie ww. dyrektywy 2004/25 WE, a jeśli tak, to czy należy uznać, że było tak jeszcze zanim wystąpiły okoliczności będące przedmiotem sporu, które miały miejsce w pierwszym kwartale 2001 r.?

(1) Druga dyrektywa Rady 77/91/EWG z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich w zakresie tworzenia spółki akcyjnej, jak również utrzymania i zmian jej kapitału (Dz.U. L 26, s. 1).

(2) Dz.U. L 212, s. 37.

(3) Dz.U. L 66, s. 21.

(4) Dz.U. L 142, s. 12.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/15

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-105/08)

(2008/C 116/26)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: R.Layl i M. Afonso, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, ze poprzez opodatkowanie spłaty zagranicznych odsetek w sposób wyższy niż spłatę odsetek pomiędzy podmiotami będącymi rezydentami portugalskimi, Republika Portugalska wprowadza ograniczenia w świadczeniu usług kredytu hipotecznego i innych rodzajów kredytu przez instytucje finansowe będące rezydentami innych państw członkowskich i państw będących członkami porozumienia EOG, przez co uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 49 i 56 WE oraz art. 36 — 40 porozumienia EOG.

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Código do Imposto sobre o Rendimento das Pessoas Colectivas (CIRC) (kodeks podatku dochodowego od osób prawnych) przewiduje odmienne traktowanie pod względem podatkowym dochodów związanych z zapłatą odsetek płaconych instytucjom finansowym, w zależności od tego czy instytucje te są rezydentami portugalskimi.

Podatek stosowany w Portugalii do odsetek płaconych instytucjom finansowym nie będących rezydentami stanowi rzeczywiste obciążenie finansowe o wiele wyższe niż obciążenie ponoszone przez podatników będących rezydentami w odniesieniu do podobnych dochodów. W ten sposób prawo krajowe zniechęca instytucje finansowe nie będące rezydentami do oferowania na rynku portugalskim usług, w szczególności usług kredytu hipotecznego i utrudnia rezydentom portugalskim dostęp do usług kredytowych, które mogłyby być im zaoferowane przez te instytucje. Takie przepisy stanowią w związku z tym ograniczenie podstawowych wolności przewidzianych w art. 49 i 56 WE i odpowiednich art. porozumienia EOG.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/15

Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-109/08)

(2008/C 116/27)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciel: Maria Patakia)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że nie przyjmując środków wymaganych do wykonania wyroku wydanego przez Trybunał w dniu 26 października 2006 r. w sprawie C-65/05 Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 28 WE, 43 WE, 49 WE i art. 8 dyrektywy 98/34/WE (1);

—	zasądzenie od Republiki Greckiej na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w kwocie 31 798,80 EUR za każdy dzień zwłoki w wykonaniu wyroku wydanego w sprawie C-65/05 licząc od dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie, aż do dnia wykonania wyroku w sprawie C-65/05;

—	zasądzenie od Republiki Greckiej na rzecz Komisji ryczałtu dziennego w kwocie 9 636 EUR licząc od dnia wydania wyroku w sprawie C-65/05 do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie lub do dnia wykonania wyroku w sprawie C-65/05, w razie, gdyby nastąpiło ono wcześniej;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wydał w dniu 26 października 2006 r. wyrok w sprawie C-65/05 przeciwko Republice Greckiej, zgodnie z którym:

Wprowadzając w art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy nr 3037/2002 zakaz — pod rygorem przewidzianych w art. 4 i art. 5 tej ustawy sankcji karnych i administracyjnych — instalowania i prowadzenia działalności w zakresie wszelkich gier elektrycznych, elektromechanicznych i elektronicznych w tym wszelkich gier komputerowych, we wszelkich miejscach publicznych i prywatnych z wyjątkiem kasyn, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 28 WE, 43 WE i 49 WE oraz art. 8 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r.

Wezwawszy Republikę Grecką do przekazania jej informacji o ewentualnych rozwiązaniach prawnych przyjętych w celu wykonania wspomnianego wyroku Trybunału, Komisja skierowała do Republiki Greckiej, na mocy art. 228 WE, wezwanie do usunięcia uchybienia i uzasadnioną opinię, na które Republika Grecka nie udzieliła odpowiedzi.

3.	W związku z tym Komisja stwierdziła, że Republika Grecka nie podjęła działań niezbędnych do zastosowania się do wspomnianego wyroku Trybunału i postanowiła wnieść przeciwko Grecji skargę do Trybunału na mocy art. 228 WE.

W tej skardze Komisja wnosi do Trybunału o stwierdzenie, po pierwsze, że Republika Grecka nie wykonała wyroku wydanego przez Trybunał w dniu 26 października 2006 r. w sprawie C-65/05 i że w związku z tym uchybiła ona zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 28 WE, 43 WE, 49 WE i art. 8 dyrektywy 98/34/WE; a po drugie, wnioskuje do Trybunału o zasądzenie od Republiki Greckiej na rzecz Komisji:

—	okresowej kary pieniężnej w kwocie 31 798,80 EUR za każdy dzień zwłoki w wykonaniu wyroku wydanego w sprawie C-65/05 licząc od dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie, aż do dnia wykonania wyroku w sprawie C-65/05;

—	ryczałtu dziennego w kwocie 9 636 EUR licząc od dnia wydania wyroku w sprawie C-65/05 do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie lub do dnia wykonania wyroku w sprawie C-65/05, w razie, gdyby nastąpiło ono wcześniej.

(1) Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz.U. L 204 z 21.7.1998, s. 37).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 12 marca 2008 r. — SCT Industri AB (w likwidacji) przeciwko Alpenblume AB

(Sprawa C-111/08)

(2008/C 116/28)

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Högsta domstolen (Szwecja).

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: SCT Industri AB (w likwidacji).

Strona pozwana: Alpenblume AB.

Pytanie prejudycjalne

Czy wyłączenie upadłości, układów i innych podobnych postępowań z zakresu stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12, s. 1), przewidziane w jego art. 1 ust. 2 lit. b) należy interpretować w ten sposób, że ma ono zastosowanie do orzeczenia wydanego przez sąd państwa członkowskiego A dotyczącego wpisania prawa własności udziałów w spółce mającej siedzibę w państwie członkowskim A, które to udziały zostały zbyte przez syndyka spółki mającej siedzibę w państwie członkowskim B, w sytuacji gdy sąd ten oparł swoje orzeczenie na okoliczności, iż w braku międzynarodowej konwencji o wzajemnym uznawaniu postępowania upadłościowego państwo członkowskie A nie uznaje uprawnień syndyka do rozporządzania majątkiem znajdującym się na jego terytorium?

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/17

Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-113/08)

(2008/C 116/29)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M.A. Rabanal Suárez i P. Dejmek)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że poprzez brak przyjęcia przepisów ustawowych wykonawczych i administracyjnych niezbędnych dla dostosowania się do dyrektywy 2006/49/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych, a w szczególności do art. 17, art. 22-25, art. 30, 33, 35, 40, 41, 43, 44, 50, załączników I i II, załącznika VII, a w każdym razie poprzez niedoinformowanie Komisji o przyjęciu takich przepisów, Hiszpania uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy.

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dostosowanie prawa krajowego do dyrektywy 2006/49/WE upłynął 31 grudnia 2006 r.

(1) Dz.U. L 177, str. 201.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/17

Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-117/08)

(2008/C 116/30)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Kontou-Durande i L. Pignataro)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Komisji 2005/62/WE (1) z dnia 30 września 2005 r. wykonującej dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie norm i specyfikacji wspólnotowych odnoszących się do systemu jakości obowiązującego w placówkach służby krwi, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy,

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin wyznaczony na dokonanie transpozycji dyrektywy 2005/62/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 31 sierpnia 2006 r.

(1) Dz.U. L 256 z 1.10.2005, s. 41.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/17

Skarga wniesiona w dniu 19 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-121/08)

(2008/C 116/31)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Kontou-Durande i L. Pignataro)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Komisji 2005/61/WE (1) z dnia 30 września 2005 r. wykonującej dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie wymogów dotyczących śledzenia losów krwi oraz powiadamiania o poważnych, niepożądanych reakcjach i zdarzeniach, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy,

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin wyznaczony na dokonanie transpozycji dyrektywy 2005/61/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 31 sierpnia 2006 r.

(1) Dz.U. L 256 z 1.10.2005, s. 32.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/18

Skarga wniesiona w dniu 19 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-122/08)

(2008/C 116/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciel: M. Wilderspin, pełnomocnik)

Strona pozwana: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nieprzyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich (1), a w każdym bądź razie nie informując o ich przyjęciu Komisji, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uchybiło zobowiązaniom, ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 30 kwietnia 2006 r.

(1) Dz.U. L 158, str. 77.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 21 marca 2008 r. — Postępowanie karne przeciwko D. Wolzenburgowi

(Sprawa C-123/08)

(2008/C 116/33)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

D. Wolzenburg

Pytania prejudycjalne

Czy do osób, które przebywają lub mają swoje miejsce zamieszkania w państwie członkowskim wykonania nakazu w rozumieniu art. 4 pkt 6 decyzji ramowej (1), należy zaliczyć osoby, które nie posiadają obywatelstwa państwa członkowskiego wykonania nakazu, lecz mają obywatelstwo innego państwa członkowskiego i na podstawie art. 18 ust. 1 WE przebywają legalnie w państwie członkowskim wykonania nakazu — niezależnie od okresu tego legalnego pobytu?

2.a.

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: czy pojęcia wymienione w pytaniu pierwszym należy interpretować w ten sposób, że odnoszą się one do osób, które nie posiadają obywatelstwa państwa członkowskiego wykonania nakazu, lecz mają obywatelstwo innego państwa członkowskiego i które przed ich aresztowaniem na podstawie europejskiego nakazu aresztowania przebywały legalnie zgodnie z art. 18 ust. 1 WE co najmniej przez określony czas w państwie członkowskim wykonania nakazu?

2.b.	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2.a.: jakie wymogi mogą być stawiane wobec okresu legalnego pobytu?

3.	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2.a.: czy państwo członkowskie wykonania nakazu może — poza wymogiem odnoszącym się do okresu legalnego pobytu — stawiać dodatkowe wymogi administracyjne, takie jak posiadanie zezwolenia na pobyt na czas nieokreślony?

4.	Czy środek krajowy określający przesłanki, w których organ sądowy państwa członkowskiego wykonania nakazu może odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania mającego na celu wykonanie kary pozbawienia wolności, jest objęty (przedmiotowym) zakresem stosowania traktatu WE?

Zważywszy,

—	że art. 6 ust. 2 i 5 OLW (2) zawiera uregulowanie, które stawia na równi z obywatelami niderlandzkimi osoby, które nie posiadają obywatelstwa niderlandzkiego, lecz które mają niderlandzkie zezwolenie na pobyt na czas nieokreślony oraz

—	że w przypadku tej grupy osób uregulowanie to prowadzi do tego, iż należy odmówić przekazania, gdy europejski nakaz aresztowania dotyczy wykonania nieodwołalnej kary pozbawienia wolności,

przepisy art. 6 ust. 2 i 5 OLW skutkują dyskryminacją zakazaną przez art. 12 WE, gdyż wspomniane postawienie na równi nie obowiązuje w odniesieniu do obywateli innych państw członkowskich, którym przysługuje prawo pobytu na podstawie art. 18 ust. 1 WE, którzy nie utracą tego prawa pobytu na skutek nałożonej na nich nieodwołalnej kary pozbawienia wolności, ale którzy nie dysponują niderlandzkim zezwoleniem na pobyt na czas nieokreślony?

(1) Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1).

(2) Overleveringswet (Staatsblad 2004, 195 z późn. zm.).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Ireland (Irlandia) w dniu 25 marca 2008 r. — Blaise Baheten Metock, Hanette Eugenie Ngo Ikeng, Christian Joel Baheten, Samuel Zion Ikeng Baheten, Hencheal Ikogho, Donna Ikogho, Roland Chinedu, Marlene Babucke Chinedu, Henry Igboanusi, Roksana Batkowska przeciwko Minister for Justice, Equality and Law Reform

(Sprawa C-127/08)

(2008/C 116/34)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Ireland

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Blaise Baheten Metock, Hanette Eugenie Ngo Ikeng, Christian Joel Baheten, Samuel Zion Ikeng Baheten, Hencheal Ikogho, Donna Ikogho, Roland Chinedu, Marlene Babucke Chinedu, Henry Igboanusi, Roksana Batkowska

Strona pozwana: Minister for Justice, Equality and Law Reform

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywa 2004/38/WE (1) zezwala państwu członkowskiemu na wprowadzenie ogólnego wymogu, zgodnie z którym małżonek obywatela Unii, będący obywatelem państwa trzeciego musi zgodnie z prawem zamieszkiwać w innym państwie członkowskim przed przybyciem do przyjmującego państwa członkowskiego, aby móc korzystać z uregulowań dyrektywy 2004/38/WE?

Czy art. 3 ust. 1 dyrektywy 2004/38/WE obejmuje swym zakresem stosowania obywatela państwa trzeciego, który:

(i)	jest małżonkiem obywatela Unii zamieszkującego w przyjmującym państwie członkowskim i spełniającego warunki wymienione w art. 7 ust. 1 lit. a), b) lub c) oraz

(ii)	przebywa wówczas w przyjmującym państwie członkowskim z obywatelem Unii jako swym małżonkiem, bez względu na to kiedy i gdzie małżeństwo zostało zawarte lub kiedy i jak obywatel państwa trzeciego przybył do przyjmującego państwa członkowskiego?

W przypadku odpowiedzi przeczącej na powyższe pytanie, czy art. 3 ust. 1 dyrektywy 2004/38/WE obejmuje swym zakresem stosowania małżonka obywatela Unii, będącego obywatelem państwa trzeciego, który:

(i)	jest małżonkiem obywatela Unii zamieszkującego w przyjmującym państwie członkowskim i spełniającego warunki wymienione w art. 7 ust. 1 lit. a), b) lub c) oraz

(ii)	przebywa w przyjmującym państwie członkowskim z obywatelem Unii jako swym małżonkiem

(iii)

przybył do przyjmującego państwa członkowskiego niezależnie od obywatela Unii

(iv)	następnie zawarł związek małżeński z obywatelem Unii w przyjmującym państwie członkowskim?

(1) Dz. U. L 158, str. 77.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/20

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 2 kwietnia 2008 r. — Eurocopter przeciwko OHIM (STEADYCONTROL)

(Sprawa T-181/07) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego STEADYCONTROL - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2008/C 116/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eurocopter SAS (Marignane, Francja) (przedstawiciele: początkowo adwokat E. Soler Borda, następnie adwokat R. Zeineh)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 marca 2007 r. (sprawa R 8/2006-4) dotyczącą wniosku o rejestrację słownego znaku towarowego STEADYCONTROL w charakterze wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Eurocopter SAS zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 170 z 21.7.2007.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/20

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 marca 2008 r. — Huta Buczek przeciwko Komisji

(Sprawa T-440/07 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Wniosek o zawieszenie wykonania - Dopuszczalność - Brak pilnego charakteru)

(2008/C 116/36)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Huta Buczek sp. z o.o. (Sosnowiec, Polska) (przedstawiciel D. Szlachetko-Reiter, radca prawny)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: K. Gross, M. Kaduczak oraz A. Stobiecka-Kuik, działający w charakterze pełnomocników)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji Komisji C(2007) 5087 wersja ostateczna z dnia 23 października 2007 r. w sprawie pomocy państwa nr C 23/2006 (ex NN 35/2006) udzielonej przez Polskę na rzecz producenta stali Grupy Technologie Buczek.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/20

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 marca 2008 r. — Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-467/07 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Dyrektywa 91/414/EWG - Wniosek o zawieszenie wykonania - Dopuszczalność - Brak pilnego charakteru)

(2008/C 116/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Du Pont de Nemours (France) SAS (Puteaux, Francja); Du Pont Portugal — Serviços, Sociedada Unipessoal, Lda (Lizbona, Portugalia); Du Pont Ibérica, SL (Barcelona, Hiszpania); E. I. du Pont de Nemours & Co. USA (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone); Du Pont de Nemours Italiana Srl (Mediolan, Włochy); Du Pont De Nemours (Nederland) BV (Dordrecht, Niderlandy); Du Pont de Nemours (Deutschland) GmbH (Bad Homburg von der Höhe, Niemcy); DuPont Poland sp. z o.o. (Warszawa, Polska); DuPont Romania Srl (Bukareszt, Rumunia); DuPont International Operations SARL (Grand-Saconnex, Szwajcaria); Du Pont de Nemours International SA (Grand-Saconnex); DuPont Solutions (France) SAS (Puteaux); Dy-Pont Agkro Ellas AE (Halandri, Grecja) (przedstawiciele: D. Waelbroeck i I. Antypas, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Parpala i B. Doherty, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji Komisji 2007/628/WE z dnia 19 września 2007 r. dotyczącej niewłączenia metomylu do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję (Dz.U. L 255, s. 40), do czasu ogłoszenia wyroku kończącego postępowanie w sprawie.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/21

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 marca 2008 r. — Buczek Automotive przeciwko Komisji

(Sprawa T-1/08 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Wniosek o zawieszenie wykonania - Dopuszczalność - Brak pilnego charakteru)

(2008/C 116/38)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Buczek Automotive sp. z o.o. (Sosnowiec, Polska) (przedstawiciele: początkowo T. Gackowski, radca prawny, a następnie D. Szlachetko-Reiter, radca prawny)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: K. Gross, M. Kaduczak oraz A. Stobiecka-Kuik, działający w charakterze pełnomocników)

Przedmiot sprawy

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/21

Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2008 r. — British Sky Broadcasting Group przeciwko OHIM — Vortex (SKY)

(Sprawa T-66/08)

(2008/C 116/39)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: British Sky Broadcasting Group plc (Isleworth, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: J. Barry, Solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Vortex SA (Paryż, Francja)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, z uwagi na to, że Pierwsza Izba Odwoławcza naruszyła rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 lub zasady prawa dotyczące jego stosowania, że:

—	decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej pozostaje w mocy co do ostatecznego rozstrzygnięcia Pierwszej Izby Odwoławczej o odrzuceniu sprzeciwu, lecz jest nieważna w tej części, w której odrzucono argumenty skarżącej dotyczące Umowy (w szczególności pkt 18 i 19 zaskarżonej decyzji);

—

zmianę zaskarżonej decyzji polegającą na: stwierdzeniu w niej, że Umowę stosuje się również do innych znaków towarowych niż zarejestrowane znaki wymienione w niej w sposób wyraźny oraz do przyszłych znaków towarowych; stwierdzeniu, że Umowa stoi na przeszkodzie sprzeciwianiu się przez wnoszącego sprzeciw w jakikolwiek sposób używaniu lub rejestracji przez BSkyB znaków towarowych zawierających element „SKY”, innych niż „SKYROCK” i „SKYZIN”, co do których wypowiedziały się sądy francuskie; stwierdzeniu, że umowa jest ostatecznym i wiążącym porozumieniem między BSkyB i wnoszącym sprzeciw, zgodnie z ustaleniem sądów francuskich (włączając w to najwyższą instancję we Francji);

—	zmianę zaskarżonej decyzji w ten sposób, by odnosiła się ona do wszystkich argumentów podniesionych przez BSkyB w odpowiedzi na sprzeciw;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez BSkyB.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „SKY” dla towarów i usług z klas 9, 16, 18, 25, 28, 35, 38, 41 i 42 — zgłoszenie nr 3 166 378.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Vortex SA.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowne wspólnotowe i krajowe znaki towarowe „SKYROCK” dla towarów i usług z klas 9, 16, 18, 25, 28, 35, 38, 41 i 42.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów i usług z klas 9, 38 i 41 oraz w odniesieniu do „reklamy” z klasy 35.

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie sprzeciwu w całości.

Podniesione zarzuty: Nie kwestionując rozstrzygnięcia zaskarżonej decyzji, skarżąca twierdzi, że rozumowanie Izby Odwoławczej narusza rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 oraz zasady prawa dotyczące jego stosowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/22

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2008 r. — E.I. du Pont de Nemours i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-76/08)

(2008/C 116/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: E.I. du Pont de Nemours and Company (Wilmington, Stany Zjednoczone), DuPont Performance Elastomers LLC (Wilmington, Stany Zjednoczone), DuPont Performance Elastomers SA (Genewa, Szwajcaria) (przedstawiciele: J. Boyce i A. Lyle-Smythe, Solicitors)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności art. 1 lit. b) decyzji, w zakresie w jakim stanowi on, że E.I. DuPont brała udział w naruszeniu;

—	stwierdzenie nieważności art. 2 lit. b) decyzji, w zakresie w jakim stanowi on, że E.I. DuPont jest zobowiązana do zapłaty grzywny;

—	obniżenie grzywien nałożonych na skarżące na mocy art. 2 lit. b) decyzji i

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące zmierzają do stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji C(2007) 5910 wersja ostateczna z dnia 5 grudnia 2007 r. (sprawa COMP/F/38.629 — kauczuk chloroprenowy), w której Komisja uznała, że skarżące naruszyły wspólnie z innymi przedsiębiorstwami art. 81 WE i art. 53 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uczestnicząc w jednolitym i ciągłym porozumieniu lub uzgodnionych praktykach w sektorze kauczuku chloroprenowego.

Na poparcie niniejszej skargi skarżące podnoszą, że Komisja dopuściła się oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych, naruszyła przepisy prawa i nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia swej decyzji, jako że:

—	uznała, iż skarżąca E.I. DuPont jest odpowiedzialna za udział przedsiębiorstwa joint venture DuPont Dow Elastomers w kartelu za okres, po tym jak skarżąca E.I. DuPont przeniosła całą swoją działalność w sektorze elastomerów, w tym również kauczuku chloroprenowego, na DuPont Dow Elastomers;

—	nałożyła grzywnę na E.I. DuPont za okres poprzedzający przeniesienie działalności w sektorze elastomerów na DuPont Dow Elastomers, podczas gdy Komisja nie powinna tego czynić ze względu na przedawnienie;

—	nie wykazała uzasadnionego interesu w wydaniu w niniejszej sprawie decyzji przeciwko E.I. DuPont;

—	nie wykazała, że Bayer i DuPont Dow Elastomers zawarły umowę lub porozumienie w sprawie zamknięcia fabryk;

—	użyła mnożnika 6,5 z tytułu czasu trwania, odpowiadającego sześciu latom i sześciu pełnym miesiącom, podczas gdy czas trwania udziału DuPont Dow Elastomers wyniósł jedynie sześć lat i jeden pełny miesiąc;

—	nie przyznała skarżącym maksymalnego, możliwego obniżenia grzywny wynoszącego 30 % i

—	uznała, że pracownik DuPont Dow Elastomers brał udział w kartelu.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/22

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. — Dow Chemical przeciwko Komisji

(Sprawa T-77/08)

(2008/C 116/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: The Dow Chemical Company (Midland, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci D. Schroeder i T. Graf)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie dotyczącym skarżącej;

—	ewentualnie, istotne obniżenie nałożonej na nią grzywny; oraz

—	zobowiązanie Komisji do zapłaty kosztów prawnych oraz pozostałych wydatków poniesionych przez skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji C(2007)5910 wersja ostateczna z dnia 5 grudnia 2007 r. (sprawa COMP/F/38.629 — Kauczuk chloroprenowy), w której Komisja uznała, że skarżąca wraz z innymi przedsiębiorstwami naruszyła art. 81 WE oraz art. 53 porozumienia o EOG poprzez uczestniczenie w jednym i ciągłym porozumieniu lub uzgodnionej praktyce w sektorze kauczuku chloroprenowego.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie okoliczności faktycznych oraz naruszyła prawo, uznając skarżącą za odpowiedzialną za naruszenie popełnione przez joint venture DuPont Dow Elastomers. Skarżąca dodaje, że Komisja nie wykazała, iż skarżąca miała decydujący wpływ na DuPont Dow Elastomers. Ponadto skarżąca podnosi, że nie stanowiła wraz z DuPont Dow Elastomers całości gospodarczej.

Skarżąca twierdzi dodatkowo, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych, naruszyła prawo oraz w niewystarczający sposób uzasadniła swoją decyzję poprzez:

—	zastosowanie mnożnika 6,5 z tytułu czasu trwania naruszenia, chociaż naruszenie trwało jedynie sześć lat i jeden miesiąc;

—	podwyższenie grzywny nałożonej na skarżącą o 10 % w celu osiągnięcia wystarczającego skutku odstraszającego; oraz

—	nieprzyznanie skarżącej maksymalnej dopuszczalnej obniżki grzywny z tytułu współpracy w wysokości 30 %.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/23

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. — Intesa Sanpaolo przeciwko OHIM — MIP Metro (COMIT)

(Sprawa T-84/08)

(2008/C 116/42)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Intesa Sanpaolo SpA (Turyn, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Perani i P. Pozzi)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG (Düsseldorf, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	całkowita zmiana decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM w sprawie R 138/2006-4 wydanej w dniu 19 grudnia 2007 r. i doręczonej w dniu 27 grudnia 2007 r.;

—	utrzymanie w mocy decyzji Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 12 stycznia 2006 r. wydanej w sprawie sprzeciwu nr B 675 803 w zakresie, w jakim uwzględniono w niej zgłoszenie nr 3 104 155 COMIT w odniesieniu do klas 35, 36, 41 i 42;

—	zmiana decyzji Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 12 stycznia 2006 r. wydanej w sprawie sprzeciwu nr B 675 803 w zakresie, w jakim uwzględniono w niej w części sprzeciw nr B 675 803 w odniesieniu do towarów z klasy 16;

—	w konsekwencji odrzucenie sprzeciwu nr B 675 803 w całości i uwzględnienie zgłoszenia nr 3 104 155 COMIT w odniesieniu do wszystkich towarów i usług z klas 16, 35, 36, 41 i 42;

—	obciążenie pozwanych kosztami niniejszego postępowania, a także kosztami postępowania w sprawie sprzeciwu i postępowania odwoławczego przed OHIM.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „COMIT” dla towarów i usług z klas 16, 35, 36, 41 i 42 — zgłoszenie nr 3 104 155

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: graficzny krajowy znak towarowy „Comet” dla towarów i usług z klas 9, 16, 35, 36, 41 i 42

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie zgłoszenia w całości

Podniesione zarzuty: Skarżąca twierdzi, że brak jest prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do kolidujących znaków towarowych.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/23

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — TNC Kazchrome i ENRC Marketing przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-107/08)

(2008/C 116/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: spółka akcyjna Transnational Company Kazchrome (TNC Kazchrome) (Actobe, Kazachstan), ENRC Marketing AG (Kloten, Szwajcaria) (przedstawiciele: L. Ruessmann i A. Willems, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności wydanego rozporządzenia w zakresie w jakim nakłada środki antydumpingowe na przywóz krzemomanganu produkowanego lub sprzedawanego przez skarżące,

—

zasądzenie od Rady i Komisji, solidarnie, odszkodowania, wraz z odsetkami, za szkody poniesione przez skarżące wskutek wszczęcia postępowania, błędnych ustaleń okoliczności faktycznych i błędnej oceny, oraz wskutek naruszenia przez Komisję podstawowych zasad prawa wspólnotowego i wyrządzającego szkodę ustanowienia rozporządzenia (WE) nr 1420/2007 przez Radę,

—	obciążenie Komisji i Rady kosztami postępowania,

—	obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz solidarnie kosztami poniesionymi przez skarżące, w zakresie w jakim nie zostaną one pokryte przez Radę.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące, które są odpowiednio producentami i eksporterami krzemomanganu wysyłanego do Unii Europejskiej, wnoszą o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 1420/2007 z dnia 4 grudnia 2007 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz krzemomanganu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i Kazachstanu i kończącego postępowanie w sprawie przywozu krzemomanganu pochodzącego z Ukrainy (1).

Na poparcie swej skargi podnoszą one, że pozwane dopuściły się rażących błędów w ocenie, naruszyły postanowienia rozporządzenia podstawowego (2) oraz nie przedstawiły uzasadnienia swych ustaleń zgodnie z wymaganiami art. 253 WE poprzez objęcie Kazachstanu i wyłączenie Indii z dochodzenia antydumpingowego oraz odrzucenie argumentu skarżących w świetle, którego działały jako jeden podmiot gospodarczy; ustalając cenę eksportową skarżących; dokonując oceny czy i w jakim zakresie przywóz krzemomanganu z Kazachstanu wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu; łącząc przywóz z Kazachstanu i Chin dla celów tej oceny i dla celu oceny interesu wspólnotowego.

Skarżące podnoszą ponadto, że instytucje Wspólnoty naruszyły prawo skarżących do zostania wysłuchanymi oraz zasady dobrej administracji, ochrony uzasadnionych oczekiwań, niedyskryminacji i proporcjonalności ponieważ, między innymi, skarżące nie miały dostępu do informacji istotnych w świetle ustaleń instytucji wspólnotowych i wobec okoliczności, że zobowiązanie przedstawione przez skarżące zostało odrzucone.

(1) Dz.U. 2007, L 317, str. 5.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996, L 56, str. 1).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/24

Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2008 r. — Zino Davidoff przeciwko OHIM — Clifarm i. Kleinakis & SIA (GOOD LIFE)

(Sprawa T-108/08)

(2008/C 116/44)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zino Davidoff SA (Fryburg, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci H. Kunz-Hallstein i R. Kunz-Hallstein)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Clifarm i. Kleinakis & SIA OE (Glyfada, Grecja)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM w sprawie R 298/2007-2;

—	obciążenie OHIM lub interwenienta kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „GOOD LIFE” dla towarów z klasy 3 — zgłoszenie nr 1 709 641

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Clifarm i. Kleinakis & SIA OE.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy i krajowy znak towarowy „GOOD LIFE” dla towarów z klas 3, 5 i 16

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: odrzucenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 43, 73 i 74 rozporządzenia Rady nr 40/94 oraz zasady 22 rozporządzenia Komisji nr 2868/95, polegające między innymi na tym, że Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę towary, w odniesieniu do których nie wnosi się o ochronę znaku towarowego i które nie stanowiły podstawy sprzeciwu, na tym, że Izba Odwoławcza nie powinna była uwzględniać dowodów przedstawionych przez Clifarm i. Kleinakis & SIA OE odnoszących się do używania jej znaków towarowych oraz na tym, że Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę dowody, których skarżąca nie mogła ocenić.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/25

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Freixenet przeciwko OHIM (kształt białej matowej wygładzanej butelki)

(Sprawa T-109/08)

(2008/C 116/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Freixenet, SA (Sant Sadurní d'Anoia, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci F. de Visscher, E. Cornu i D. Moreau)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—

tytułem żądania głównego: stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 30 października 2007 r. i stwierdzenie — co powinna była uczynić Izba Odwoławcza — że zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 32 532 spełnia wymogi publikacji w świetle art. 40 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego;

—	ewentualnie, stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 30 października 2007 r.;

—	w każdym przypadku obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: trójwymiarowy znak towarowy w kształcie białej matowej wygładzanej butelki dla towarów z klasy 33 (zgłoszenie nr 32 532)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania; decyzja wydana w następstwie wyroku Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-190/04 Freixenet przeciko OHIM (kształt białej matowej wygładzanej butelki)

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 73 rozporządzenia nr 40/94, a także naruszenie obowiązku uzasadnienia, jako że:

—	Izba Odwoławcza nie wysłuchała uwag skarżącej odnoszących się do faktycznie różnej oceny dokonanej przez Izbę Odwoławczą;

—	Izba Odwoławcza nie wskazała, na jakich dowodach oparła swoją decyzję;

—	sposób przedstawienia omawianej butelki jest nietypowy i wyróżnia się wśród pozostałych istniejących w dniu 1 kwietnia 1996 r.;

—	niezależnie od powyższego, omawiany znak towarowy uzyskał we Wspólnocie charakter odróżniający w następstwie używania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/25

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Freixenet przeciwko OHIM (kształt czarnej matowej wygładzanej butelki)

(Sprawa T-110/08)

(2008/C 116/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Freixenet, SA (Sant Sadurní d'Anoia, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci F. de Visscher, E. Cornu i D. Moreau)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—

tytułem żądania głównego: stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 20 listopada 2007 r. i stwierdzenie — co powinna była uczynić Izba Odwoławcza — że zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 32 540 spełnia wymogi publikacji w świetle art. 40 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego;

—	ewentualnie, stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 20 listopada 2007 r.;

—	w każdym przypadku obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: trójwymiarowy znak towarowy w kształcie czarnej matowej wygładzanej butelki dla towarów z klasy 33 (zgłoszenie nr 32 540)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania; decyzja wydana w następstwie wyroku Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-188/04 Freixenet przeciko OHIM (kształt czarnej matowej wygładzanej butelki)

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 73 rozporządzenia nr 40/94, a także naruszenie obowiązku uzasadnienia, jako że:

—	Izba Odwoławcza nie wysłuchała uwag skarżącej odnoszących się do faktycznie różnej oceny dokonanej przez Izbę Odwoławczą;

—	Izba Odwoławcza nie wskazała, na jakich dowodach oparła swoją decyzję;

—	sposób przedstawienia omawianej butelki jest nietypowy i wyróżnia się wśród pozostałych istniejących w dniu 1 kwietnia 1996 r.;

—	niezależnie od powyższego, omawiany znak towarowy uzyskał we Wspólnocie charakter odróżniający w następstwie używania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/26

Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2008 r. — MasterCard i inni przeciwko Komisji

(Sprawa T-111/08)

(2008/C 116/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: MasterCard Inc. (Purchase, Stany Zjednoczone), MasterCard International Inc. (Purchase, Stany Zjednoczone) i MasterCard Europe SPRL (Waterloo, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci B. Amory, V. Brophy i S. McInnes oraz T. Sharpe, QC)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;

—	stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub ewentualnie — stwierdzenie nieważności art. 3, 4, 5 i 7 tej decyzji;

—	obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007)6474 wersja ostateczna z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawach COMP/34.579 — MasterCard, COMP/36.518 — EuroCommerce, COMP/38.580 — Commercial Cards (MasterCard), a tytułem żądania subsydiarnego, o stwierdzenie nieważności wskazanych przepisów tej decyzji mających związek z nałożonymi w niej środkami, w związku z wadliwością tej decyzji wynikającą z naruszeń prawa, niewystarczającego uzasadnienia lub nawet jego braku oraz oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych. Skarga jest ponadto oparta na naruszeniu prawa do obrony skarżących w trakcie dochodzenia Komisji. Skarżące w szczególności podnoszą następujące zarzuty, oparte odpowiednio na art. 229 WE, 230 WE i 253 WE oraz na zasadach prawa wspólnotowego.

W pierwszej kolejności skarżące podnoszą, że Komisja popełniła błędy prawne i faktyczne, po pierwsze, poprzez zaniechanie należytego ustalenia ograniczenia konkurencji w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE oraz art. 53 ust. 1 EOG, a po drugie, poprzez niezastosowanie właściwego kryterium w celu dokonania oceny obiektywnej konieczności w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów.

W drugiej kolejności skarżące twierdzą, że Komisja popełniła błędy prawne i faktyczne, stwierdzając, że „organizacja płatnicza MasterCard” jest związkiem przedsiębiorstw w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE i art. 53 ust. 1 EOG oraz że prowizja interchange od transgranicznych transakcji wraz z zasadami jej pobierania stanowiły decyzję tego związku przedsiębiorstw.

W trzeciej kolejności skarżące twierdzą, że Komisja wielokrotnie naruszyła istotne wymogi proceduralne oraz że przepisane środki i sposób ich wykonania mają nieproporcjonalny charakter.

Skarżące podnoszą wreszcie, że Komisja niesłusznie zastosowała zbyt wysoki standard dowodowy w celu spełnienia przesłanek wynikających z art. 81 ust. 3 WE.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/26

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2008 r. — Włochy przeciwko Komisji oraz EKES

(Sprawa T-117/08)

(2008/C 116/48)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: P. Gentili, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny

Żądania strony skarżącej

—

Republika Włoska wniosła do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich skargę na następujące akty opublikowane przez EKES:

1)	ogłoszenie o wolnym stanowisku nr 73/07 dotyczące stanowiska sekretarza generalnego Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, opublikowane wyłącznie w wersji angielskiej, francuskiej i niemieckiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 28 grudnia 2007 r., C 316 A;

2)	zmianę w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, opublikowaną wyłącznie w wersji angielskiej, francuskiej i niemieckiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 30 stycznia 2008 r., C 25 A.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są identyczne z zarzutami i głównymi argumentami podnoszonymi w sprawie T-156/07 Hiszpania przeciwko Komisji (1).

Utrzymuje się między innymi, poza naruszeniem rozporządzenia nr 1/58 i art. 290 WE, pod kątem niekompetencji, naruszenie art. 12 WE, art. 22 Karty praw podstawowych, art. 6 UE oraz pewnych przepisów regulaminowych dotyczących europejskiej służby publicznej, jak również brak uzasadnienia i nadużycie władzy.

(1) Dz. U. C 140 z dnia 23 czerwca 2007 r., str. 42.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/27

Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2008 r. — PC-Ware Information Technologies BV przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-121/08)

(2008/C 116/49)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: PC-Ware Information Technologies BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: L. Devillé, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej, przekazanej skarżącej pismem z dnia 11 stycznia 2008 r., w której odrzucono ofertę skarżącej w zakresie zamówienia publicznego DIGIT/R2/2007/022 — LAR 2007 i udzielono zamówienie wybranemu oferentowi;

—	stwierdzenie, że działanie Komisji było bezprawne i prowadzi do powstania odpowiedzialności Wspólnoty;

—

ewentualnie, w razie wykonania zamówienia w okresie rozpatrywania sprawy przez Trybunał lub gdyby stwierdzenie nieważności decyzji było już niemożliwe, zasądzenie od Komisji zapłaty kwoty w wysokości 654 962,38 EUR tytułem odszkodowania za szkody wyrządzone skarżącej w ramach postępowania w zakresie zamówień publicznych

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania i innymi kosztami nawet w razie oddalenia skargi.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca uczestniczyła w postępowaniu w zakresie zamówienia publicznego DIGIT/R2/2007/022 — LAR 2007 — Hurtownik produktów Microsoft (LAR 2007) (Dz.U. 2007 S 183-223062), którego celem było zawarcie umowy ramowej dotyczącej jednego źródła zakupów, obejmującej nabycie oprogramowania Microsoft i licencji. Skarżąca nie zgadza się z decyzją Komisji o udzieleniu zamówienia innemu przedsiębiorstwu.

Na poparcie swej skargi podnosi ona po pierwsze, że uzasadnienie decyzji jest niewystarczające. Skarżąca stwierdza, że przedstawiając swą ofertę wyraźnie wskazała, iż udzieliła największej zniżki dopuszczalnej w świetle art. 40 ustawy belgijskiej z dnia 14 lipca 1991 r. w sprawie praktyk handlowych oraz ochrony i informowania konsumentów, który to przepis przewiduje zakaz sprzedaży ze stratą. Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia w zakresie stosowania tego zakazu i zachowania zasady równego traktowania.

Po drugie skarżąca podnosi, że jest oczywiste, iż wybrana oferta narusza art. 40 ustawy belgijskiej z dnia 14 lipca 1991 r. Zdaniem skarżącej Komisja powinna odrzucić wybraną ofertę na podstawie art. 55 dyrektywy 2004/18/WE (1), art. 139 ust. 1 i art. 146 ust. 4 rozporządzenia nr 2342/2002 (2)

(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114).

(2) Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. 2002, L 357, s. 1).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/27

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2008 r. — Spitzer przeciwko OHIM — Homeland Housewares (Magic Butler)

(Sprawa T-123/08)

(2008/C 116/50)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Harald Spitzer (Hörsching, Austria) (przedstawiciel: adwokat T. Schmitz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Homeland Housewares, LLC (Los Angeles, Stany Zjednoczone Ameryki)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 stycznia 2008 r. w sprawie R 1508/2006-1;

—	odrzucenie sprzeciwu wniesionego przez Homeland Housewares, LLC w odniesieniu do rejestracji zgłoszonego znaku towarowego „Magic Butler” (zgłoszenie nr 4 109 906);

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżący.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Magic Butler” dla towarów z klas 7 i 21 (zgłoszenie nr 4 109 906)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Homeland Housewares, LLC

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „MAGIC BULLET” dla towarów z klasy 7 (wspólnotowy znak towarowy nr 4 100 483) oraz słowny znak towarowy „THE MAGIC BULLET” dla towarów z klasy 7 (wspólnotowy znak towarowy nr 3 584 885)

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), jako że nie występuje w odniesieniu do kolidujących znaków towarowych prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/28

Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2008 r. — Atlantean przeciwko Komisji

(Sprawa T-125/08)

(2008/C 116/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Atlantean Ltd (Killybegs, Irlandia) (przedstawiciele: M. Fraser, solicitor, G. Hogan, E. Regan i C. Toland, barristers)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

nakazanie pozwanej naprawienia na rzecz powoda szkody wynikającej z decyzji Komisji 2003/245/WE z dnia 4 kwietnia 2003 r. w zakresie, w jakim w sposób bezprawny odrzucono wniosek Irlandii o zwiększenie pojemności statku MFV Atlantean, która to szkoda wynosi 7 419 522 EUR, z zastrzeżeniem aktualizacji w toku postępowania, wraz z odsetkami za zwłokę w płatności zasądzonej sumy po wydaniu wyroku;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie powód domaga się zasądzenia z tytułu pozaumownej odpowiedzialności za straty, jakie jego zdaniem poniósł w związku z decyzją Komisji 2003/245/WE z dnia 4 kwietnia 2003 r., która przewidywała odrzucenie wniosku Irlandii o zwiększenie pojemności należącego do powoda statku Atlantean w ramach wieloletniego programu orientacji (MAGP IV), znajdującą zastosowanie z przyczyn dotyczących poprawy warunków bezpieczeństwa, warunków żeglugi morskiej, warunków sanitarnych, jakości produktów oraz warunków pracy do statków o całkowitej długości większej niż dwanaście metrów (1). Wyrokiem Trybunału z dnia 13 czerwca 2006 r. stwierdzono nieważność tej decyzji w zakresie, w jakim miała ona zastosowanie do należącego do powoda statku Atlantean (2).

Na poparcie swych roszczeń powód podnosi, że wydając decyzję, której nieważność została następnie stwierdzona, Komisja naruszyła kilka nadrzędnych zasad prawnych: nie tylko nie miała ona kompetencji do wydanie takiej decyzji, co zostało stwierdzone przez Trybunał, ale również naruszyła zasadę pewności prawa, zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasadę niedziałania prawa wstecz, zasadę niedyskryminacji, zasadę proporcjonalności, obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 253 WE, prawo pozwanego do bycia wysłuchanym oraz dopuściła się nadużycia władzy. Powód uważa również, że Komisja w sposób oczywisty i poważny wykroczyła poza zakres przysługującego jej swobodnego uznania. Twierdzi on, że w tych okolicznościach jakiekolwiek naruszenie prawa wspólnotowego stanowi wystarczająco istotne naruszenie prawa.

Ponadto powód podnosi, że odniósł i wciąż ponosi istotne straty i szkodę będące bezpośrednią konsekwencją wydania przez Komisję decyzji, której nieważność została następnie stwierdzona, ponieważ wymagała ona nabycia dodatkowych poliwalentnych zbiorników zastępczych. W związku z tym powód utrzymuje że jego szkoda ma charakter rzeczywisty i pewny.

(1) Dz.U. 2003, L 90, s. 48.

(2) Sprawa T-192/03 Atlantean Ltd. przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II-42

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/28

Skarga wniesiona w dniu 20 marca 2008 r. — Okalux GmbH przeciwko OHIM — Ondex (ONDACELL)

(Sprawa T-126/08)

(2008/C 116/52)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Okalux GmbH (Marktheidenfeld, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Beckensträter)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Ondex S.A.S.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej z dnia 22 stycznia 2008 r., doręczonej w dniu 24 stycznia 2008 r., i stwierdzenie, że sprzeciw z dnia 29 sierpnia 2006 r. został wniesiony prawidłowo;

—	obciążenie strony pozwanej podlegającymi zwrotowi kosztami obejmującymi koszty poniesione w związku z postępowaniem przed OHIM, włączając w to koszty poniesione przez interwenienta.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Ondex S.A.S.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: znak towarowy „ONDACELL” dla towarów i usług z klas 6, 17 i 19 (zgłoszenie nr 4 755 971)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: strona skarżąca

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: sprzeciw uznany za niewniesiony

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 5 i 8 rozporządzenia (WE) nr 2869/95 (1) oraz decyzji nr EX-96-1 (2) i komunikatu nr 5/96 (3)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2869/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (Dz.U. L 303, s. 33).

(2) Decyzja prezesa Urzędu nr EX-96-1 z dnia 11 stycznia 1996 r. w sprawie warunków tworzenia kont bieżących w Urzędzie (Dz.U. OHIM 1996, 48).

(3) Komunikat prezesa Urzędu nr 5/96 z dnia 8 sierpnia 1996 r. w sprawie kont bieżących (Dz.U. OHIM 1996, 1460).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/29

Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2008 r. — Gres La Sagra przeciwko OHIM — Ceramicalcora (VENATTO MARBLE STONE)

(Sprawa T-130/08)

(2008/C 116/53)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Gres La Sagra, SL (Alameda de la Sagra, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci T. Villate Consonni i J. Calderón Chavero)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Ceramicalcora, SA (Alcora, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 30 stycznia 2008 r. w sprawie R-1609/2006-4;

—

w konsekwencji tego stwierdzenia nieważności, uwzględnienie zgłoszenia znaku towarowego nr 3 109 006 nie tylko w odniesieniu do usług z klasy 39 (w której to części zgłoszenie zostało uwzględnione w związku z odrzuceniem sprzeciwu B690695, co stanowi obecnie res iudicata), lecz także w odniesieniu do pozostałych objętych zgłoszeniem towarów i usług z klas 19, 21 i 40 oraz

—	obciążenie OHIM oraz pozostałych stron kosztami postępowania przed Sądem w razie ich zakwestionowania i oddalenie żądań OHIM i pozostałych stron podniesionych w postępowaniu przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Gres La Sagra, SL.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „VENATTO (marble stone)” (zgłoszenie nr 3 109 006) w odniesieniu do towarów i usług z klas 19, 21, 39 i 40

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Ceramicalcora, S.A.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: hiszpańskie znaki towarowe „VENETO (cerámicas)” (nr 2 115 543, nr 2 056 688, nr 2 056 689 i nr 2 056 699), odpowiednio dla towarów i usług z klas 27, 19, 21 i 39

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu. Wydział Sprzeciwów stwierdził, że na danym terytorium występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do towarów i usług z klas 19, 21 i 40, lecz brak jest tego prawdopodobieństwa w odniesieniu do usług z klasy 39

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: błędne zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/30

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Buendía Sierra przeciwko Komisji

(Sprawa F-97/05) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. - Przyznanie punktów pierwszeństwa - Zastosowanie przepisów nowego regulaminu pracowniczego w czasie)

(2008/C 116/55)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: José Luis Buendía Sierra, (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: M. van der Woude i V. Landes, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: Berscheid i V. Joris, pełnomocnicy, wspierani przez D. Slatera, avocat)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji o przyznaniu skarżącemu punktów pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansowania za 2004 r. oraz unieważnienie listy zasług urzędników grupy A*11 awansowanych do grupy A*12 w ramach postępowania w sprawie awansowania za 2004 r.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji ustalającej całkowitą liczbę punktów J. L. Buendíi Sierry w ramach postępowania w sprawie awansowania za 2004 r. oraz decyzji o nieawansowaniu go w ramach tego samego postępowania.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich pokryje wszystkie koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 10 z 14.1.2006 r. (skarga początkowo zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod nr T-380/05, a następnie przeniesiona do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/30

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Di Bucci przeciwko Komisji

(Sprawa F-98/05) (1)

(Urzędnicy - Służba publiczna - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za rok 2004 - Przyznanie punktów pierwszeństwa - Zakres czasowy zastosowania nowych przepisów regulaminu pracowniczego)

(2008/C 116/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Vittorio Di Bucci (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: M. van der Woude i V. Landes, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Berscheid i V. Joris, pełnomocnicy, wspierani przez D. Slatera, adwokat)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze stwierdzenie nieważności decyzji dotyczących przyznania skarżącemu punktów pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2004 i po drugie stwierdzenie nieważności listy zasług urzędników należących do grupy zaszeregowania A*11 awansowanych do grupy zaszeregowania A*12 w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2004

Sentencja wyroku

1)	Stwierdzona zostaje nieważność decyzji określającej ostateczną liczbę punktów uzyskanych przez V. Di Bucciego w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2004 i decyzji o jego nieawansowaniu w ramach tego postępowania.

2)	W pozostałym zakresie żądania skargi zostają oddalone.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 10 z 14.1.2006, str. 24 (sprawa początkowo wpisana do rejestru Sądu Pierwszej Instancji pod numerem T-381/05 i następnie przekazana Sądowi do spraw Służby Publicznej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/31

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Wilms przeciwko Komisji

(Sprawa F-99/05) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. - Przyznanie punktów pierwszeństwa - Stosowanie przepisów nowego regulaminu pracowniczego w czasie)

(2008/C 116/57)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Günter Wilms (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: M. van der Woude i V. Landes, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Berscheid i V. Joris, pełnomocnicy oraz D. Slater, avocat)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie przyznania punktów pierwszeństwa skarżącemu w postępowaniu w sprawie oceny za 2004 r., a także listy zasług urzędników grupy A*10 awansowanych do grupy A*11 w postępowaniu za 2004 r.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji ustalającej sumę punktów G. Wilmsa w postępowaniu w sprawie awansu za 2004 r. oraz decyzji o nieawansowaniu go w tym postępowaniu.

2)	Skarga w pozostałym zakresie zostaje oddalona.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona całością kosztów postępowania.

(1) Dz.U. C 10 z 14.1.2006, str. 25 (sprawa początkowo zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod sygnaturą T-386/05 i przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/31

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Valero Jordana przeciwko Komisji

(Sprawa F-104/05) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. - Przyznanie punktów pierwszeństwa - Stosowanie przepisów nowego regulaminu pracowniczego w czasie)

(2008/C 116/58)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Gregorio Valero Jordana (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: M. Merola i I. van Schendel, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Berscheid i V. Joris, pełnomocnicy oraz D. Slater, avocat)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie przyznania punktów pierwszeństwa skarżącemu w postępowaniu w sprawie oceny za 2004 r., a także decyzji o nieawansowaniu go do grupy A*12 w tym samym postępowaniu.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji ustalającej sumę punktów G. Valero Jordany w postępowaniu w sprawie awansu za 2004 r. oraz decyzji o nieawansowaniu go w tym postępowaniu.

2)	Skarga w pozostałym zakresie zostaje oddalona.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona całością kosztów postępowania.

(1) Dz.U. C 10 z 14.1.2006, str. 27 (sprawa początkowo zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod sygnaturą T-394/05 i przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.).

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/32

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 6 marca 2008 r. — Tiralongo przeciwko Komisji

(Sprawa F-55/07) (1)

(Służba publiczna - Były członek personelu tymczasowego - Skarga - Skarga o odszkodowanie - Nieprzedłużenie umowy na czas określony - Oczywista niedopuszczalność)

(2008/C 116/59)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Tiralongo (Ladispoli, Włochy) (przedstawiciele: F. i R. Sciaudone i S. Frazzani, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot sprawy

Zobowiązanie Komisji Wspólnot Europejskich do naprawienia szkód oraz krzywd poniesionych przez skarżącego spowodowanych przez bezprawne działania Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych dotyczące w szczególności przedłużenia ze skarżącym umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje oddalona jako oczywiście niedopuszczalna

2)	Każda ze stron poniesie swoje własne koszty

(1) Dz.U. C 183 z 4.8.2007, str. 43.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/32

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 marca 2008 r. — R bis przeciwko Komisji

(Sprawa F-105/07)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Skarga - Skarga o odszkodowanie - Warunki odbycia okresu próbnego - Przedłużenie okresu próbnego - Powołanie - Oczywista niedopuszczalność)

(2008/C 116/60)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: R bis (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: O. Martins, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 13 lutego 2007 r. oddalającej zażalenie i żądanie skarżącej z dnia 8 listopada 2006 r. dotyczące naprawienia szkody poniesionej przez nią jakoby w następstwie zawinionego zachowania Komisji, w szczególności w ramach okresu próbnego skarżącej — Żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	Każda ze stron pownosi własne koszty.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/32

Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2008 r. — Behmer przeciwko Komisji

(Sprawa F-16/08)

(2008/C 116/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Joachim Behmer (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, avocats)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego w sprawie przyznania skarżącemu dwóch punktów za zasługi za lata 2004 i 2006.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego przyznającej skarżącemu dwa punkty za zasługi za lata 2004 i 2006;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/33

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Gippini Fournier przeciwko Komisji

(Sprawa F-21/08)

(2008/C 116/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eric Gippini Fournier (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: F. Ruggeri Laderchi, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie nieprzyznania żadnego punktu pierwszeństwa skarżącemu w ramach postępowania w sprawie awansu za 2003 r., odmawiającej przyznania „punktów pierwszeństwa DG” i odmawiającej przyznania punktów pierwszeństwa za prace wykonane w interesie instytucji, zgodnie z art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego. Po drugie, zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania na rzecz skarżącego z tytułu poniesionej szkody materialnej oraz szkód, jakie poniesie w trakcie kariery zawodowej z powodu opóźnień w awansowaniu go, wynikających z zaskarżonej decyzji oraz obciążenie strony pozwanej wypłatą kwoty 2 500 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie nieprzyznania żadnego punktu pierwszeństwa skarżącemu w ramach postępowania w sprawie awansu za 2003 r., odmawiającej przyznania „punktów pierwszeństwa DG” oraz odmawiającej przyznania punktów pierwszeństwa za prace wykonane w interesie instytucji, zgodnie z art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego;

—	obciążenie strony pozwanej wypłatą odszkodowania na rzecz skarżącego z tytułu poniesionej szkody materialnej i szkód, jakie poniesie w trakcie kariery zawodowej z powodu opóźnień w awansowaniu go, wynikających z zaskarżonej decyzji;

—	zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 2 500 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/33

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Miguelez Herreras przeciwko Komisji

(Sprawa F-22/08)

(2008/C 116/63)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Benedicta Miguelez Herreras (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M. van der Woude, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim nie przyznaje ona skarżącej żadnego dodatkowego punkt pierwszeństwa i pozostaje zatem przy przyznaniu dwóch punktów pierwszeństwa i w sumie 23 punktów w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2003, i zasądzenie od pozwanej zapłaty odszkodowania.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim nie przyznaje ona skarżącej żadnego dodatkowego punkt pierwszeństwa i pozostaje zatem przy przyznaniu dwóch punktów pierwszeństwa i w sumie 23 punktów w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2003;

—	zasądzenie od pozwanej kwoty 5 000 EUR tytułem odszkodowania;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/33

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. — Di Bucci przeciwko Komisji

(Sprawa F-23/08)

(2008/C 116/64)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Vittorio Di Bucci (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M. van der Woude, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności z dnia 11 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim przyznaje ona skarżącemu tylko jeden dodatkowy punkt pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2003, na dwa punkty pierwszeństwa łącznie i w sumie 21 punktów, i zasądzenie od pozwanej zapłaty odszkodowania.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności z dnia 11 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim przyznaje ona skarżącemu tylko jeden dodatkowy punkt pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2003, na dwa punkty pierwszeństwa łącznie i w sumie 21 punktów, i zasądzenie od pozwanej zapłaty odszkodowania;

—	zasądzenie od pozwanej kwoty 5 000 EUR tytułem odszkodowania;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/34

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Wilms przeciwko Komisji

(Sprawa F-24/08)

(2008/C 116/65)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Günter Wilms (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M. van der Woude, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim nie przyznaje ona skarżącemu żadnego dodatkowego punktu pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansu za 2003 r., a przyznaje w sumie jeden punkt pierwszeństwa i ogółem 19 punktów oraz żądanie zasądzenia od strony pozwanej wypłaty odszkodowania.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim nie przyznaje skarżącemu żadnego dodatkowego punktu pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansu za 2003 r., a przyznaje w sumie jeden punkt pierwszeństwa i ogółem 19 punktów;

—	obciążenie strony pozwanej wypłatą odszkodowania w wysokości co najmniej 5 000 EUR;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/34

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Valero Jordana przeciwko Komisji

(Sprawa F-25/08)

(2008/C 116/66)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Valero Jordana (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M. van der Woude, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim nie przyznaje ona skarżącej żadnego punktu pierwszeństwa w postępowaniu w sprawie awansu za 2003 r.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim nie przyznaje ona skarżącej żadnego punktu pierwszeństwa w postępowaniu w sprawie awansu za 2003 r.;

—	zasądzenie od pozwanej odszkodowania w wysokości 5 000 EUR;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/34

Skarga wniesiona w dniu 25 lutego 2008 r. — Buendía Sierra przeciwko Komisji

(Sprawa F-26/08)

(2008/C 116/67)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: José Luis Buendía Sierra (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M. van der Woude, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim przyznaje ona skarżącemu tylko jeden dodatkowy punkt pierwszeństwa w postępowaniu w sprawie awansu za 2003 r. na dwa w sumie punkty pierwszeństwa i razem 21 punktów oraz odmawiającej w dorozumiany sposób jego awansowania w postępowaniu w sprawie awansu za 2003 r. oraz zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 kwietnia 2007 r. w zakresie, w jakim przyznaje ona skarżącemu tylko jeden dodatkowy punkt pierwszeństwa w postępowaniu w sprawie awansu za 2003 r. na dwa w sumie punkty pierwszeństwa i razem 21 punktów oraz odmawiającej w dorozumiany sposób jego awansowania w postępowaniu w sprawie awansu za 2003 r.;

—	zasądzenie od pozwanej odszkodowania w wysokości 5 000 EUR;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/35

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Pouzol przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa F-28/08)

(2008/C 116/68)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Michel Pouzol (Combaillaux, Francja) (przedstawiciele: D. Grisay, I. Andoulsi, D. Piccininno, adwokaci)

Strona pozwana: Trybunał Obrachunkowy

Przedmiot i opis sporu

Po pierwsze stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego z dnia 29 listopada 2007 r., jak również propozycji przedstawionych skarżącemu w dniu 10 maja 2007 r. dotyczących przeniesienia do systemu wspólnotowego uprawnień emerytalnych nabytych we Francji i w konsekwencji zaliczenie skarżącemu dodatkowo na poczet lat uprawniających do emerytury 6 lat, 10 miesięcy i 1 dnia, co się równa całkowitemu zaliczeniu 10 lat, 3 miesięcy i 24 dni na poczet lat uprawniających do emerytury. Po drugie zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania z tytułu szkód finansowych poniesionych przez skarżącego i zadośćuczynienia z tytułu krzywdy doznawanej przez skarżącego.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego z dnia 29 listopada 2007 r., jak również propozycji przedstawionych skarżącemu w dniu 10 maja 2007 r.;

—	zaliczenie skarżącemu dodatkowo na poczet lat uprawniających do emerytury 6 lat, 10 miesięcy i 1 dnia, co się równa całkowitemu zaliczeniu 10 lat, 3 miesięcy i 24 dni na poczet lat uprawniających do emerytury;

—	nakazanie Trybunałowi Obrachunkowemu zamiany tego zaliczenia lat uprawniających do emerytury na dodatek do emerytury skarżącego wynoszący 1 232,32 EUR miesięcznie;

—

zasądzenie od Trybunału Obrachunkowego odszkodowania z tytułu poniesionych przez skarżącego szkód finansowych, oszacowanych w dniu wniesienia niniejszej skargi na kwotę 32 040,32 EUR (utrata wynagrodzenia przez skarżącego w wysokości 1 232,32 EUR miesięcznie, począwszy od dnia przejścia przez niego na emeryturę w dniu 1 stycznia 2006 r. do dnia 1 marca 2008 r.);

—	zasądzenie od Trybunału Obrachunkowego zadośćuczynienia z tytułu krzywdy doznawanej przez skarżącego przez okres ponad 14 lat, przy czym wysokość zadośćuczynienia wymaga późniejszego określenia przez strony w ugodzie;

—	obciążenie Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/35

Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2008 r. — Y przeciwko Komisji

(Sprawa F-29/08)

(2008/C 116/69)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Y (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: N. Lhoëst, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 24 maja 2007 r. wydanej przez organ upoważniony do zawierania umów o pracę w sprawie rozwiązania stosunku pracy ze skarżącym,, zatrudnionym w charakterze pracownika kontraktowego z racji jego rzekomo niepoprawnego zachowania w pracy oraz wniosek o naprawienie szkody majątkowej i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów o pracę wydanej w dniu 24 maja 2007 r. dotyczącej rozwiązania stosunku pracy ze skarżącym zatrudnionym w charakterze pracownika kontraktowego;

—	o ile zaistnieje taka potrzeba, stwierdzenie nieważności wyraźnej decyzji Komisji z dnia 16 listopada 2007 r. oddalającej zażalenie wniesione przez skarżącego w oparciu o art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego z dnia 31 sierpnia 2007 r.;

—	zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącego wynagrodzenia jakie otrzymywałby, gdyby organ upoważniony do zawierania umów o pracę nie rozwiązał z nim przedwcześnie i z naruszeniem prawa umowy, wraz z wszelkimi dodatkowymi świadczeniami, o jakie może ubiegać się skarżący;

—	zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącego zadośćuczynienia oszacowanego na 500 000 EUR za doznaną krzywdę, z zastrzeżeniem zwiększenia tej kwoty w trakcie postępowania;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/36

Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2008 r. — Klein przeciwko Komisji

(Sprawa F-32/08)

(2008/C 116/70)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Marie-Claude Klein (Grasse, Francja) (przedstawiciele: S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 4 maja 2007 r. odmawiającej przyznania skarżącej kwoty płatnej w przypadku śmierci, zasiłku w związku ze śmiercią oraz renty sierocej.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przed dyrektora biura Gestion et Liquidation des droits individuelles Komisji Europejskiej z dnia 4 maja 2007 r.;

—	stwierdzenie nieważności, o ile okaże się to konieczne, decyzji organu powołującego oddalającej zażalenie skarżącej;

—	wskazanie organowi powołującemu skutków, jakie pociąga za sobą stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji, a w szczególności uznanie prawa skarżącej do zasiłku w związku ze śmiercią, do kwoty płatnej w przypadku śmierci i do renty sierocej (obliczonej w oparciu o rentę pierwszej sieroty);

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

9.5.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 116/36

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2008 r. — Simon przeciwko Komisji

(Sprawa F-34/08)

(2008/C 116/71)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Anne Simon (Nouackhott, Mauretania) (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr z dnia 25 października 2007 r. o niewpisaniu nazwiska skarżącej na listę laureatów i do bazy danych CAST 27/Relex.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr z dnia 25 października 2007 r. o niewpisaniu nazwiska skarżącej na listę laureatów i do bazy danych CAST 27/Relex;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 116

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 51 9 maja 2008

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości
2008/C 116/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 107 z 26.4.2008.	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2008/C 116/02	Wyznaczenie izby do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 104b regulaminu Trybunału Sprawiedliwości	2

2008/C 116/03	Sprawa C-446/05: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Bruxelles — Belgia) — Postępowanie karne przeciwko Ioannisowi Doulamisowi (Artykuł 81 WE w związku z art. 10 WE — Krajowe przepisy zakazujące reklamy w zakresie świadczenia usług dentystycznych)	2

2008/C 116/04	Sprawa C-14/06 i C-295/06: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 kwietnia 2008 r. — Parlament Europejskie (C-14/06), Królestwo Danii (C-295/06) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Dyrektywa 2002/95/WE — Sprzęt elektryczny i elektroniczny — Ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji — Dziesięciofenoksybenzen (deka-BDE) — Decyzja Komisji 2005/717/WE — Zwolnienie deka-BDE z zakazu stosowania — Skarga o stwierdzenie nieważności — Kompetencje wykonawcze Komisji — Naruszenie przepisu przyznającego upoważnienie)	2

2008/C 116/05	Sprawa C-96/06: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg — Niemcy) — Viamex Agrar Handels GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas (Rozporządzenie (WE) nr 615/98 — Dyrektywa 91/628/EWG — Refundacje wywozowe — Odmowa — Nieprzestrzeganie dyrektywy 91/628/EWG — Wpływ na dobrostan zwierząt — Ciężar dowodu — Brak elementów dowodu)	3

2008/C 116/06	Sprawa C-125/06 P: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Infront WM AG, dawniej KirchMedia WM AG, Republice Francuskiej, Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Unii Europejskiej (Odwołanie — Dyrektywa 89/552/EWG — Telewizyjna działalność nadawcza — Skarga o stwierdzenie nieważności — Artykuł 230 akapit czwarty WE — Pojęcie decyzji dotyczącej bezpośrednio i indywidualnie osoby fizycznej lub prawnej)	4

2008/C 116/07	Sprawa C-227/06: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuły 28 WE i 30 WE — Środki o skutku równoważnym — Wyroby budowlane — Dyrektywa 89/106/EWG — brak norm zharmonizowanych — Krajowe znaki zgodności — Domniemanie zgodności)	4

2008/C 116/08	Sprawa C-248/06: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swoboda przedsiębiorczości — Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Działalność badawcza i rozwojowa — System odliczeń kosztów poniesionych za granicą)	5

2008/C 116/09	Sprawa C-285/06: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy)) — Heinrich Stefan Schneider przeciwko Land Rheinland-Pfalz (Rolnictwo — Rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i 753/2002 — Wspólna organizacja rynku wina — Opis, oznaczenie, prezentacja i ochrona określonych produktów sektora wina — Ochrona tradycyjnych terminów — Tłumaczenie na inny język — Zastosowanie do win pochodzących z innego państwa producenta)	5

2008/C 116/10	Sprawy połączone C-383/06 do C-385/06: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State — Niderlandy) — Vereniging Nationaal Overlegorgaan Sociale Werkvoorziening (C-383/06), Gemeente Rotterdam (C-384/06) przeciwko Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid oraz Sociaal Economische Samenwerking West-Brabant (C-385/06) przeciwko Algemene Directie voor de Arbeidsvoorziening (Fundusze strukturalne — Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 — Cofnięcie i odzyskanie wspólnotowej pomocy finansowej — Artykuł 249 WE — Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa)	6

2008/C 116/11	Sprawa C-437/06: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Niedersächsisches Finanzgericht — Niemcy) — Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG przeciwko Finanzamt Göttingen (Szósta dyrektywa VAT — Podatnik wykonujący jednocześnie działalność gospodarczą opodatkowaną lub zwolnioną z podatku oraz działalność niemającą charakteru gospodarczego — Prawo do odliczenia podatku naliczonego — Wydatki związane z emisją akcji i nietypowych udziałów — Podział podatku naliczonego w zależności od gospodarczego charakteru działalności — Obliczanie części podlegającej odliczeniu)	7

2008/C 116/12	Sprawa C-78/07: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 marca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana — Włochy) — Ispettorato Provinciale dell'Agricoltura di Enna, Assessorato all'agricoltura e foreste della regione Sicilia, Regione Sicilia przeciwko Domenico Valvo (Rolnictwo — Rozporządzenia (EWG) nr 2328/91 i rozporządzenie (WE) nr 950/97 — Artykuły 17 i 18 — Dodatek wyrównawczy z tytułu niekorzystnych warunków gospodarowania o charakterze stałym i naturalnym — Rolnicy uprawnieni do świadczenia z tytułu stażu pracy — Prawo do dodatku wyrównawczego — Granice)	7

2008/C 116/13	Sprawa C-81/07: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Środowisko naturalne — Dyrektywa 2000/59/WE — Plan odbioru i zagospodarowania odpadów ze statków)	8

2008/C 116/14	Sprawa C-417/07: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 1 kwietnia 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 2004/36/WE) — Bezpieczeństwo statków powietrznych państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty — Niedokonanie transpozycji w przewidzianym terminie)	8

2008/C 116/15	Sprawa C-64/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht de Linz (Austria) w dniu 19 lutego 2008 r. — Postępowanie karne przeciwko Ernstowi Engelmannowi	9

2008/C 116/16	Sprawa C-70/08: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga	9

2008/C 116/17	Sprawa C-73/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle (dawniej Cour d'arbitrage) (Belgia) w dniu 22 lutego 2008 r. — Nicolas Bressol i in., Céline Chaverot i in. przeciwko Gouvernement de la Communauté française	10

2008/C 116/18	Sprawa C-74/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nógrád Megyei Bíróság w dniu 30 stycznia 2008 r. — PARAT Automotive Cabrio Textiltetőket Gyártó Kft przeciwko Adó- és Pénzügyi Elenőrzési Hivatal Hatósági Főosztály Észak-magyarországi Kihelyezett Hatósági Osztály	10

2008/C 116/19	Sprawa C-78/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 25 lutego 2008 r. — Amministrazione delle finanze, Agenzia delle Entrate przeciwko Paint Graphos scarl	11

2008/C 116/20	Sprawa C-79/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 25 lutego 2008 r. — Adige Carni scrl, in liquidazione przeciwko Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate	11

2008/C 116/21	Sprawa C-80/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 25 lutego 2008 r. — Ministero delle Finanze przeciwko Michele Franchetto	12

2008/C 116/22	Sprawa C-89/08 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 12 grudnia 2007 r. w sprawach połączonych T-50/06, T-56/06, T-60/06, T-62/06 i T-69/06 Irlandia i inni przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 lutego 2008 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich	12

2008/C 116/23	Sprawa C-92/08: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii	13

2008/C 116/24	Sprawa C-95/08: Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga	14

2008/C 116/25	Sprawa C-101/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Wielkie Księstwo Luksemburga) w dniu 5 marca 2008 r. — Audiolux SA, BIP Investment Partners SA, Jean-Paul Felten, Joseph Weyland, Luxiprivilège SA, Foyer SA, Investas ASBL, Claudie Stein-Lambert, Christiane Worre-Lambert, Baron Antoine de Schorlemer, Jacques Funck, Marc Meyer i Jean Petitdidier przeciwko Groupe Bruxelles Lambert SA (GBL), RTL Group SA, Juan Abello Gallo, Didier Bellens, André Desmarais, Gérald Frère, Jocelyn Lefebvre, Onno Ruding, Gilles Samyn, Martin Taylor, Bertelsmann AG, Siegfried Luther, Thomas Middelhoff, Ewald Wagenbach, Rolf Schmidt-Holz, Erich Schumann, WAZ Finanzierungs-GmbH, Westdeutsche Allgemeine Zeitungsverlagsgesellschaft E. Brost & J. Funke GmbH & Co (WAZ) — interwenienci: Dexia Luxpart SA i in.	14

2008/C 116/26	Sprawa C-105/08: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej	15

2008/C 116/27	Sprawa C-109/08: Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	15

2008/C 116/28	Sprawa C-111/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 12 marca 2008 r. — SCT Industri AB (w likwidacji) przeciwko Alpenblume AB	16

2008/C 116/29	Sprawa C-113/08: Skarga wniesiona w dniu 13 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii	17

2008/C 116/30	Sprawa C-117/08: Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	17

2008/C 116/31	Sprawa C-121/08: Skarga wniesiona w dniu 19 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	17

2008/C 116/32	Sprawa C-122/08: Skarga wniesiona w dniu 19 marca 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej	18

2008/C 116/33	Sprawa C-123/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 21 marca 2008 r. — Postępowanie karne przeciwko D. Wolzenburgowi	18

2008/C 116/34	Sprawa C-127/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Ireland (Irlandia) w dniu 25 marca 2008 r. — Blaise Baheten Metock, Hanette Eugenie Ngo Ikeng, Christian Joel Baheten, Samuel Zion Ikeng Baheten, Hencheal Ikogho, Donna Ikogho, Roland Chinedu, Marlene Babucke Chinedu, Henry Igboanusi, Roksana Batkowska przeciwko Minister for Justice, Equality and Law Reform	19

	Sąd Pierwszej Instancji
2008/C 116/35	Sprawa T-181/07: Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 2 kwietnia 2008 r. — Eurocopter przeciwko OHIM (STEADYCONTROL) (Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego STEADYCONTROL — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94)	20

2008/C 116/36	Sprawa T-440/07 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 marca 2008 r. — Huta Buczek przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Wniosek o zawieszenie wykonania — Dopuszczalność — Brak pilnego charakteru)	20

2008/C 116/37	Sprawa T-467/07 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 marca 2008 r. — Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Dyrektywa 91/414/EWG — Wniosek o zawieszenie wykonania — Dopuszczalność — Brak pilnego charakteru)	20

2008/C 116/38	Sprawa T-1/08 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 marca 2008 r. — Buczek Automotive przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Wniosek o zawieszenie wykonania — Dopuszczalność — Brak pilnego charakteru)	21

2008/C 116/39	Sprawa T-66/08: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2008 r. — British Sky Broadcasting Group przeciwko OHIM — Vortex (SKY)	21

2008/C 116/40	Sprawa T-76/08: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2008 r. — E.I. du Pont de Nemours i in. przeciwko Komisji	22

2008/C 116/41	Sprawa T-77/08: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. — Dow Chemical przeciwko Komisji	22

2008/C 116/42	Sprawa T-84/08: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. — Intesa Sanpaolo przeciwko OHIM — MIP Metro (COMIT)	23

2008/C 116/43	Sprawa T-107/08: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — TNC Kazchrome i ENRC Marketing przeciwko Radzie i Komisji	23

2008/C 116/44	Sprawa T-108/08: Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2008 r. — Zino Davidoff przeciwko OHIM — Clifarm i. Kleinakis & SIA (GOOD LIFE)	24

2008/C 116/45	Sprawa T-109/08: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Freixenet przeciwko OHIM (kształt białej matowej wygładzanej butelki)	25

2008/C 116/46	Sprawa T-110/08: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Freixenet przeciwko OHIM (kształt czarnej matowej wygładzanej butelki)	25

2008/C 116/47	Sprawa T-111/08: Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2008 r. — MasterCard i inni przeciwko Komisji	26

2008/C 116/48	Sprawa T-117/08: Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2008 r. — Włochy przeciwko Komisji oraz EKES	26

2008/C 116/49	Sprawa T-121/08: Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2008 r. — PC-Ware Information Technologies BV przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	27

2008/C 116/50	Sprawa T-123/08: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2008 r. — Spitzer przeciwko OHIM — Homeland Housewares (Magic Butler)	27

2008/C 116/51	Sprawa T-125/08: Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2008 r. — Atlantean przeciwko Komisji	28

2008/C 116/52	Sprawa T-126/08: Skarga wniesiona w dniu 20 marca 2008 r. — Okalux GmbH przeciwko OHIM — Ondex (ONDACELL)	28

2008/C 116/53	Sprawa T-130/08: Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2008 r. — Gres La Sagra przeciwko OHIM — Ceramicalcora (VENATTO MARBLE STONE)	29

2008/C 116/54	Sprawa T-409/05: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 marca 2008 r. — ASTER przeciwko Komisji	29

	Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej
2008/C 116/55	Sprawa F-97/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Buendía Sierra przeciwko Komisji (Służba publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. — Przyznanie punktów pierwszeństwa — Zastosowanie przepisów nowego regulaminu pracowniczego w czasie)	30

2008/C 116/56	Sprawa F-98/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Di Bucci przeciwko Komisji (Urzędnicy — Służba publiczna — Awans — Postępowanie w sprawie awansu za rok 2004 — Przyznanie punktów pierwszeństwa — Zakres czasowy zastosowania nowych przepisów regulaminu pracowniczego)	30

2008/C 116/57	Sprawa F-99/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Wilms przeciwko Komisji (Służba publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. — Przyznanie punktów pierwszeństwa — Stosowanie przepisów nowego regulaminu pracowniczego w czasie)	31

2008/C 116/58	Sprawa F-104/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. — Valero Jordana przeciwko Komisji (Służba publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. — Przyznanie punktów pierwszeństwa — Stosowanie przepisów nowego regulaminu pracowniczego w czasie)	31

2008/C 116/59	Sprawa F-55/07: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 6 marca 2008 r. — Tiralongo przeciwko Komisji (Służba publiczna — Były członek personelu tymczasowego — Skarga — Skarga o odszkodowanie — Nieprzedłużenie umowy na czas określony — Oczywista niedopuszczalność)	32

2008/C 116/60	Sprawa F-105/07: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 marca 2008 r. — R bis przeciwko Komisji (Służba publiczna — Urzędnicy — Skarga — Skarga o odszkodowanie — Warunki odbycia okresu próbnego — Przedłużenie okresu próbnego — Powołanie — Oczywista niedopuszczalność)	32

2008/C 116/61	Sprawa F-16/08: Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2008 r. — Behmer przeciwko Komisji	32

2008/C 116/62	Sprawa F-21/08: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Gippini Fournier przeciwko Komisji	33

2008/C 116/63	Sprawa F-22/08: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Miguelez Herreras przeciwko Komisji	33

2008/C 116/64	Sprawa F-23/08: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. — Di Bucci przeciwko Komisji	33

2008/C 116/65	Sprawa F-24/08: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Wilms przeciwko Komisji	34

2008/C 116/66	Sprawa F-25/08: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Valero Jordana przeciwko Komisji	34

2008/C 116/67	Sprawa F-26/08: Skarga wniesiona w dniu 25 lutego 2008 r. — Buendía Sierra przeciwko Komisji	34

2008/C 116/68	Sprawa F-28/08: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. — Pouzol przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu	35

2008/C 116/69	Sprawa F-29/08: Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2008 r. — Y przeciwko Komisji	35

2008/C 116/70	Sprawa F-32/08: Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2008 r. — Klein przeciwko Komisji	36

2008/C 116/71	Sprawa F-34/08: Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2008 r. — Simon przeciwko Komisji	36