8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/2

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 września 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) — Zjednoczone Królestwo) — Teleos plc, Unique Distribution Ltd, Synectiv Ltd, New Communications Ltd, Quest Trading Company Ltd, Phones International Ltd, AGM Associates Ltd, DVD Components Ltd, Fonecomp Ltd, Bulk GSM Ltd, Libratech Ltd, Rapid Marketing Services Ltd, Earthshine Ltd, Stardex (UK) Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise

(Sprawa C-409/04) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 28a ust. 3 akapit pierwszy i art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy - Nabycie wewnątrzwspólnotowe - Dostawa wewnątrzwspólnotowa - Zwolnienie - Towary wysłane lub transportowane do innego państwa członkowskiego - Dowody - Przepisy krajowe mające na celu zwalczanie oszustw podatkowych)

(2007/C 297/02)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Teleos plc, Unique Distribution Ltd, Synectiv Ltd, New Communications Ltd, Quest Trading Company Ltd, Phones International Ltd, AGM Associates Ltd, DVD Components Ltd, Fonecomp Ltd, Bulk GSM Ltd, Libratech Ltd, Rapid Marketing Services Ltd, Earthshine Ltd, Stardex (UK) Ltd

Strona pozwana: Commissioners of Customs & Excise

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) — Wykładnia art. 28a ust. 3 i art. 28c część A lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, str. 1) — Umowa pomiędzy sprzedającym a kupującym zawierająca klauzulę przewidującą odpowiedzialność tego ostatniego za zapewnienie transportu towarów z magazynu znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego dostawy do innego państwa członkowskiego

Sentencja

Artykuły 28a ust. 3 akapit pierwszy i 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 2000/65/EWG z dnia 17 października 2000 r., ze względu na określenie „wysyłane” użyte w obu tych przepisach należy interpretować w ten sposób, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy.

Artykuł 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą 2000/65, należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by właściwe organy państwa członkowskiego dostawy zobowiązały dostawcę, który działał w dobrej wierze i przedstawił dowody wykazujące prima facie przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do późniejszego rozliczenia podatku od wartości dodanej od tych towarów, w przypadku gdy powyższe dowody okazują się fałszywe, lecz jednak uczestnictwo dostawcy w oszustwie podatkowym nie zostało ustalone, o ile dostawca ten przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy w celu zagwarantowania, że dokonywana przez niego czynność nie prowadzi do udziału w tego rodzaju oszustwie.

Okoliczność, że nabywca złożył deklarację podatkową do organów podatkowych państwa członkowskiego przeznaczenia dotyczącą nabycia wewnątrzwspólnotowego, tak jak w sprawie przed sądem krajowym, może stanowić dodatkowy dowód zmierzający do ustalenia, że towary rzeczywiście opuściły terytorium państwa członkowskiego dostawy, lecz nie stanowi przesądzającego dowodu dla celów zwolnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej od podatku od wartości dodanej.

(1) Dz.U. C 300 z 4.12.2004.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/3

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 września 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Albert Collée, będący ogólnym następcą prawnym Collée KG, przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn

(Sprawa C-146/05) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 28c część A lit. a) akapit pierwszy - Dostawa wewnątrzwspólnotowa - Odmowa zwolnienia - Spóźniony dowód dokonania dostawy)

(2007/C 297/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Albert Collée, będący ogólnym następcą prawnym Collée KG

Strona pozwana: Finanzamt Limburg an der Lahn

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 28c część A lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, str. 1), w zmienionym brzmieniu — Odmowa zwolnienia od podatku obrotowego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów — Spóźnione przedstawienie faktury dowodzącej wewnątrzwspólnotowego charakteru transakcji

Sentencja

Artykuł 28c cześć A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 91/680/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by organy podatkowe państwa członkowskiego odmawiały zwolnienia od podatku od wartości dodanej dostawy wewnątrzwspólnotowej, która rzeczywiście miała miejsce, jedynie na tej podstawie, że dowód na dokonanie tej dostawy nie został przedstawiony we właściwym czasie.

Przy badaniu prawa do zwolnienia od podatku od wartości dodanej związanego z tego rodzaju dostawą sąd krajowy powinien uwzględnić okoliczność, że podatnik uprzednio świadomie zataił dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej tylko wówczas, gdy istnieje zagrożenie utraty wpływów podatkowych i jeżeli zagrożenie to nie zostało całkowicie wyeliminowane przez podatnika.

(1) Dz.U. C 143 z 11.6.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/3

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 września 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — Twoh International BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-184/05) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 28c część A lit. a) akapit pierwszy - Dostawy wewnątrzwspólnotowe - Zwolnienie - Brak obowiązku gromadzenia dowodów przez organy podatkowe - Dyrektywa 77/799/EWG - Wzajemna pomoc właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich - Rozporządzenie (EWG) nr 218/92 - Współpraca administracyjna w dziedzinie podatków pośrednich)

(2007/C 297/04)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Twoh International BV

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden — Wykładnia art. 28c część A lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, str. 1), w związku z dyrektywą Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącą wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich (Dz.U. L 336, str. 15), zmienioną dyrektywą Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. (Dz.U. L 76, str. 1) oraz w związku z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 218/92 z dnia 27 stycznia 1992 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków pośrednich (VAT) (Dz.U. L 24, str. 1) — Sprzedaż i przewóz towarów do innego państwa członkowskiego na rachunek kupującego — Nieprzekazanie istotnych informacji przez właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia — Obowiązek lub brak obowiązku organów państwa członkowskiego wysyłki wystąpienia o udzielenie informacji do właściwych organów państwa członkowskiego przeznaczenia i ewentualnie obowiązek ich uwzględnienia

Sentencja

Artykuł 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/EWG z dnia 10 kwietnia 1995 r., w związku z dyrektywą Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącą wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich, zmienioną dyrektywą Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r., oraz w związku z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 218/92 z dnia 27 stycznia 1992 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków pośrednich (VAT), należy interpretować w ten sposób, że organy podatkowe państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej nie są zobowiązane do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie informacji do organów państwa członkowskiego, które dostawca wskazuje jako państwo przeznaczenia.

(1) Dz.U. C 217 z 3.9.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/4

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 4 października 2007 r. w sprawie Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji

(Sprawa C-186/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Krajowy monopol sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych - Zakaz przywozu przez osoby prywatne)

(2007/C 297/05)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Ström van Lier i S. Pardo Quintillán, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Szwecji (przedstawiciel: K. Wistrand, pełnomocnik)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Republika Finlandii (przedstawiciel: E. Bygglin, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 28 WE i 30 WE — Krajowe ustawodawstwo dotyczące krajowego monopolu sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych zakazujące przywozu takich napojów bezpośrednio przez osoby prywatne

Sentencja

Zakazując przywozu napojów alkoholowych przez osoby prywatne działające za pośrednictwem przedsiębiorców lub wyznaczonych przez nie zawodowych przewoźników, Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 28 WE, przy czym zakazu tego nie można uznać za uzasadniony na podstawie art. 30 WE.

2)	Królestwo Szwecji zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 171 z 9.7.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-237/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/50/EWG - Zamówienia publiczne na usługi - Świadczenie producentom rolnych usług doradczych w roku 2001 - Rozporządzenie (EWG) nr 3508/92 - Wdrażanie w Grecji Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli (IACS) - Brak przetargu - Niedopuszczalność skargi)

(2007/C 297/06)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Patakia i X. Lewis)

Strona pozwana: Republika Grecka (Przedstawiciele: G. Kanellopoulos i S. Charitaki)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 3 ust. 2, 7, 11, ust. 1 i 15 oraz ust. 2 dyrektywy Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (Dz.U. L 209, str. 1)

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 193 z 6.8.2005 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 października 2007 r. — Naipes Heraclio Fournier, SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), France Cartes SAS

(Sprawa T-311/05 P) (1)

(Odwołanie - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Wspólnotowy znak towarowy - Graficzne znaki towarowe zawierające wyobrażenie „miecza’, „rycerza buław’ oraz „króla mieczy’ do gry w karty - Unieważnienie znaku towarowego)

(2007/C 297/07)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Naipes Heraclio Fournier, SA (przedstawiciele: E. Armijo Chávarri i A. Castán Pérez-Gómez, abogados)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: O. Montalto, I. de Medrano Caballero i O. Mondéjar, pełnomocnicy), France Cartes SAS (przedstawiciel: adwokat C. de Haas)

Przedmiot sprawy

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 11 maja 2005 r. w sprawach połączonych T-160/02 do T-162/02 Naipes Heraclio Fourier przeciwko OHIM (interwenient: France Cartes SAS), w którym Sąd oddalił skargę na trzy decyzje Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 28 lutego 2002 r. uwzględniające wnioski o unieważnienie trzech graficznych znaków towarowych, do których uprawniona jest skarżąca, złożone przez spółkę France Cartes SAS

Sentencja wyroku

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Naipes Heraclio Fournier, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 243 z 1.10.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht — Niemcy) — Erhard Geuting przeciwko Direktor der Landwirtschaftskammer Nordrhein-Westfalen

(Sprawa C-375/05) (1)

(Wołowina i cielęcina - Premia na hodowlę krów mamek)

(2007/C 297/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Erhard Geuting

Strona pozwana: Direktor der Landwirtschaftskammer Nordrhein-Westfalen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesverwaltungsgericht — Wykładnia art. art. 4a tiret trzecie lit. ii) rozporządzenia Rady (EWG) nr 805/68 z dnia 27 czerwca 1968 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 148, str. 24), zmienionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2066/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. uchylającym rozporządzenie (EWG nr 468/87 ustanawiającym ogólne zasady stosowania systemu premii specjalnej na rzecz producentów wołowiny oraz rozporządzeniem (EWG) nr 1357/80 ustanawiającym system premii na hodowlę krów mamek (Dz.U. L 215, str. 49) — Wykładnia art. 33 ust. 2 i 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3886/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu premii przewidzianego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 805/68 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1244/82 oraz (EWG) nr 714/89 (Dz.U. L 391, str. 20), zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2311/96 z dnia 2 grudnia 1996 r. (Dz.U. L 313, str. 9 — Premia na hodowlę krów mamek — Pojęcie „krowy mamki” oraz „wykorzystania uprawnienia” — Zwrot wypłaconych zaliczek — Zmniejszenie indywidualnego pułapu uprawnienia do premii wskutek odmowy uwzględnienia, dla celów przyznania premii, cielnych jałówek, gdyż nie zastępują one krów mamek, których dotyczył wniosek

Sentencja

Artykuł 4a tiret trzecie lit. ii) rozporządzenia Rady (EWG) nr 805/68 z dnia 27 czerwca 1968 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 148, str. 24), zmienionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2222/96 z dnia 18 listopada 1996 r., należy interpretować w ten sposób, że cielna jałówka może być uznana za krowę mamkę w rozumieniu rozdziału 1 tego rozporządzenia jednie wówczas, gdy zastąpiła krowę mamkę, której dotyczył wniosek o przyznanie premii za dany rok rozliczeniowy, dopiero po jego złożeniu.

Cielna jałówka, która zastępowała w jednym roku rozliczeniowym krowę mamkę, której dotyczy złożony wniosek o przyznanie premii, a która została uznana za spełniająca warunki uzyskania premii, może być uznana za krowę mamkę w rozumieniu art. 4a tiret trzecie lit. ii) rozporządzenia nr 805/68, zmienionego rozporządzeniem nr 2222/96, jeżeli tylko spełnia ona wszelkie warunki, by w roku następnym ponownie zastępować krowę mamkę.

Artykuł 4a tiret trzecie lit. ii) rozporządzenia nr 805/68, zmienionego rozporządzeniem nr 2222/96, należy interpretować w ten sposób, że cielna jałówka, której dotyczy złożony wiosek o przyznanie premii, nie spełnia warunków jej uzyskania, jeżeli ocieli się przed upływem terminu na złożenie rzeczonego wniosku.

Artykuł 33 ust. 2 i 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3886/92 z dnia 23 grudnia 1992 r., ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu premii przewidzianego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 805/68 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1244/82 oraz (EWG) nr 714/89, zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2311/96 z dnia 2 grudnia 1996 r., należy interpretować w taki sposób, że można przyjąć, iż producent nie wykorzystał przysługującego mu w danym roku rozliczeniowym uprawnienia do premii, jeżeli złożył on wniosek o przyznanie premii, lecz wniosek ten został odrzucony, ponieważ zwierzęta, których wniosek dotyczył, nie spełniały warunków jej uzyskania, również jeżeli w związku ze złożeniem wniosku nie miały miejsca żadne nadużycia. Tego rodzaju wykładnia nie jest sprzeczna z zasadą proporcjonalności.

Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie, czy w świetle ogółu odpowiednio uzasadnionych okoliczności charakteryzujących sytuację skarżącego w postępowaniu głównym zachodzi szczególny przypadek, który wymaga zastosowania stanowiącego odstępstwo art. 33 ust. 2 tiret czwarte rozporządzenia nr 3886/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2311/96, uwzględniając przy tym zawsze konieczność zawężającej wykładni tego przepisu.

Artykuł 33 ust. 4 rozporządzenia 3886/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2311/96, w związku z art. 4f ust. 4 rozporządzenia nr 805/68, zmienionego rozporządzeniem nr 2222/96, winien być interpretowany w ten sposób, że państwa członkowskie mogą po upływie dwuletniego okresu zawieszenia przekazać producentowi na zasadach preferencyjnych uprawnienie do premii, którego został pozbawiony, gdyż wykorzystał w roku rozliczeniowym 1998 swe uprawnienie do premii w części większej niż 70 %, lecz mniejszej niż 90 %.

(1) Dz.U. C 330 z 24.12.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/6

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social de Madrid — Hiszpania) — Félix Palacios de la Villa przeciwko Cortefiel Servicios SA

(Sprawa C-411/05) (1)

(Dyrektywa 2000/78/WE - Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy - Zakres - Układ zbiorowy pracy przewidujący rozwiązanie z mocy prawa stosunku pracy, gdy pracownik kończy 65 lat i nabywa uprawnienia emerytalne - Dyskryminacja związana z wiekiem - Uzasadnienie)

(2007/C 297/09)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Juzgado de lo Social de Madrid

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Félix Palacios de la Villa

Strona pozwana: Cortefiel Servicios SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Juzgado de lo Social de Madrid — Wykładnia art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303, str. 16) — Uregulowania krajowe o charakterze transponującym zawierające przepisy przejściowe uznające za zgodne z prawem zawarte w porozumieniach zbiorowych klauzule obowiązkowego przejścia na emeryturę, nieuzasadnione celami polityki zatrudnienia

Sentencja

Wykładni zakazu wszelkiej dyskryminacji ze względu na wiek, o którym stanowi dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy dokonać w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu takiemu jak to, będące przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym, w oparciu o które za ważne uznaje się klauzule o obowiązkowym przejściu na emeryturę, zawarte w układach zbiorowych pracy i stawiające jako jedyne wymogi ukończenie przez pracownika określonego wieku umożliwiającego nabycie uprawnień emerytalnych, ustalonego przez uregulowanie krajowe na 65 lat, i spełnienie pozostałych kryteriów z zakresu zabezpieczenia społecznego umożliwiających nabycie uprawnień do emerytury z systemu składkowego, gdy

—	przepis ten, wprawdzie oparty na wieku, jest obiektywnie i racjonalnie uzasadniony, w ramach prawa krajowego, słusznym celem związanym z polityką zatrudnienia i z rynkiem pracy, oraz

—	środki podjęte dla realizacji tego celu interesu ogólnego nie wydają się być w związku z tym niewłaściwe i niekonieczne.

(1) Dz.U. C 36 z 11.2.2006 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance de Saintes — Francja) — Max Rampion, Marie-Jeanne Godard, po mężu Rampion przeciwko Franfinance SA, K par K SAS

(Sprawa C-429/05) (1)

(Dyrektywa 87/102/EWG - Kredyt konsumencki - Prawo konsumenta do pojęcia środków prawnych przeciwko kredytodawcy w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy dotyczącej towarów lub usług finansowanych z kredytu - Przesłanki - Wzmianka o finansowanych towarach lub usługach w ofercie kredytu - Otwarcie kredytu umożliwiające wielokrotne korzystanie z kredytu - Możliwość powołania z urzędu przez sąd krajowy prawa konsumenta do pojęcia środków prawnych przeciwko kredytodawcy)

(2007/C 297/10)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal d'instance de Saintes

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Max Rampion, Marie-Jeanne Godard, po mężu Rampion

Strona pozwana: Franfinance SA, K par K SAS

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal d'instance de Saintes — Wykładnia art. 11 i 14 dyrektywy Rady z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego (Dz.U. L 42, str. 48) — Przepisy krajowe uzależniające stosowanie zasad współzależności między umową kredytu a umową sprzedaży od wzmianki o towarze objętym finansowaniem — Otwarcie kredytu bez wzmianki o towarze objętym finansowaniem, ale ewidentnie związane z umową sprzedaży — Możliwość powołania z urzędu przez sąd krajowy środków prawnych przysługujących na podstawie przypisów regulujących kredyt konsumencki

Sentencja

Wykładni art. 11 i 14 dyrektywy Rady z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego, zmienionej przez dyrektywę 98/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r., należy dokonywać w ten sposób, iż sprzeciwiają się one temu, aby przewidziane w art. 11 ust. 2 tej dyrektywy prawo do podjęcia środków prawnych, które przysługuje konsumentowi wobec kredytodawcy, było obwarowane przesłanką, by wcześniejsza oferta kredytu zawierała wzmiankę o finansowanych towarze lub usłudze.

2)	Wykładni dyrektywy 87/102, zmienionej przez dyrektywę 98/7, należy dokonywać w ten sposób, iż pozwala ona sędziemu na zastosowanie z urzędu przepisów transponujących do prawa krajowego art. 11 ust. 2 tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 36 z 11.2.2006 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/8

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation — Francja) — Européenne et Luxembourgeoise d'investissements SA (Elisa) przeciwko Directeur général des impôts, Ministère public

(Sprawa C-451/05) (1)

(Podatki bezpośrednie - Podatek od wartości rynkowej nieruchomości posiadanych we Francji przez osoby prawne - Spółki holdingowe prawa luksemburskiego - Odmowa zwolnienia - Dyrektywa 77/799/EWG - Niewyczerpujące wyliczenie wymienianych podatków i opłat - Podatek o podobnym charakterze - Ograniczenia wymiany informacji - Dwustronna konwencja - Artykuł 73B traktatu WE (obecnie art. 56 WE) - Swobodny przepływ kapitału - Zwalczanie oszustw podatkowych)

(2007/C 297/11)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation — Francja

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Européenne et Luxembourgeoise d'investissements SA (Elisa)

Strona pozwana: Directeur général des impôts, Ministère public

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour de cassation — Wykładnia art. 43 i nast. oraz 56 i nast. traktatu WE, a także art. 1 dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich (Dz.U. L 336, str. 15) — Podatek od wartości rynkowej nieruchomości położonych we Francji — Zwolnienie na rzecz osób prawnych mających swoją siedzibę w państwie lub terytorium, które zawarło z Francją konwencję o pomocy administracyjnej w celu zwalczania oszustw i unikania opodatkowania — Odmowa zwolnienia na rzecz luksemburskiej spółki holdingowej

Sentencja

Podatek od wartości rynkowej nieruchomości posiadanych we Francji przez osoby prawne jest podatkiem mającym charakter podobny do podatków przewidzianych w art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich, zmienionej przez dyrektywę Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r., który jest pobierany od składników majątku w rozumieniu art. 1 ust. 2 tej dyrektywy.

Dyrektywa 77/799, zmieniona dyrektywą 92/12, a w szczególności jej art. 8 ust. 1 nie sprzeciwiają się temu, aby dwa państwa członkowskie były związane konwencją międzynarodową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustanowienia zasad wzajemnej pomocy administracyjnej w dziedzinie podatku dochodowego i majątkowego, która wyłącza ze swojego zakresu zastosowania w stosunku do jednego państwa członkowskiego jedną kategorię podatników podlegającą podatkowi należącemu do zakresu tej dyrektywy, o ile przepisy lub praktyka administracyjna państwa członkowskiego, które powinno udzielić informacji, nie zezwala właściwemu organowi na uzyskanie lub wykorzystanie tych informacji na własne potrzeby tego państwa członkowskiego, co powinien zbadać sad krajowy.

Artykuł 73B traktatu (obecnie art. 56 WE) powinien być interpretowany w ten sposób, iż sprzeciwia się on obowiązywaniu przepisów krajowych takich jak sporne przepisy w postępowaniu przed sądem krajowym, które zwalniają z podatku od wartości rynkowej nieruchomości posiadanych we Francji przez osoby prawne spółki mające siedzibę we Francji, podczas gdy uzależniają owo zwolnienie w przypadku spółek mających siedzibę w innym państwie członkowskim od istnienia konwencji o pomocy administracyjnej zawartej pomiędzy Republiką Francuską a tym państwem w celu zwalczania oszustw podatkowych i unikania opodatkowania lub od okoliczności, że na podstawie traktatu zawierającego klauzulę o niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową spółki te nie powinny podlegać wyższemu opodatkowaniu niż opodatkowanie, któremu podlegają spółki mające siedzibę we Francji, i nie zezwalają spółkom mającym siedzibę w innym państwie członkowskim na przedstawienie dowodów umożliwiających ustalenie tożsamości ich akcjonariuszy będących osobami fizycznymi.

(1) Dz.U. C 60 z 11.3.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen — Szwecja) — Freeport plc przeciwko Ollemu Arnoldssonowi

(Sprawa C-98/06) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 6 pkt 1 - Jurysdykcja szczególna - Wielość pozwanych - Podstawy prawne żądań - Nadużycie - Prawdopodobieństwo uwzględnienia powództwa wytoczonego przed sądem państwa zamieszkania jednego z pozwanych)

(2007/C 297/12)

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Freeport plc

Strona pozwana: Olle Arnoldsson

Przedmiot

Wykładnia art. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12 z 16.1.2001, str. 1) — Jurysdykcja szczególna — Pozwanie łączne kilku osób — Powództwa wytoczone jednocześnie przed sądem państwa członkowskiego, na którego terytorium osoba prawna ma swoją statutową siedzibę przeciwko tej osobie prawnej z tytułu zobowiązania do zapłaty oraz przeciwko podmiotowi mającemu siedzibę w innym państwie członkowskim, który zaciągnął to zobowiązanie nie będąc pełnomocnikiem ani przedstawicielem wspominanej osoby prawnej — Powództwo oparte na odpowiedzialności umownej

Sentencja

Wykładni art. 6 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy dokonywać w ten sposób, iż fakt, że postępowania wszczęte przeciwko różnym pozwanym mają odmienne podstawy prawne nie stanowi przeszkody w stosowaniu tego przepisu.

Artykuł 6 pkt 1 rozporządzenia nr 44/2001 ma zastosowanie, gdy powództwa wniesione przeciwko różnym pozwanym są ze sobą powiązane w chwili ich wniesienia, a zatem gdy istnieje interes prawny w łącznym ich rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu celem uniknięcia wydania w oddzielnych postępowaniach orzeczeń, które byłyby ze sobą sprzeczne, przy czym nie ma potrzeby dodatkowego ustalania, czy powództwa te nie zostały wniesione jedynie w celu wyłączenia jednego z pozwanych spod jurysdykcji sądów państwa członkowskiego, w którym ma on miejsce zamieszkania.

(1) Dz.U. C 86 z 8.4.2006 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/9

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammergericht Berlin — Niemcy) — Postępowanie ze skargi Gerdy Möllendorf, Christiane Möllendorf-Niehuus

(Sprawa C-117/06) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami - Zamrożenie funduszy i środków gospodarczych - Rozporządzenie nr 881/2002 - Artykuł 2 ust. 3 i art. 4 ust. 1 - Zakaz udostępniania środków gospodarczych osobom wymienionym w załączniku I do tego rozporządzenia - Zakres - Sprzedaż nieruchomości - Umowa zawarta przed umieszczeniem nabywcy w wykazie znajdującym w załączniku I - Wniosek o dokonanie wpisu przeniesienia własności nieruchomości do księgi wieczystej po tym umieszczeniu)

(2007/C 297/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Kammergericht Berlin

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Gerda Möllendorf, Christiane Möllendorf-Niehuus.

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 2 ust. 3 i art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 zakazujące wywozu niektórych towarów i usług do Afganistanu, wzmacniające zakaz lotów i rozszerzające zamrożenie funduszy i innych środków finansowych w odniesieniu do talibów w Afganistanie (Dz. U. L 139, str. 9) — Zakaz udostępniania zasobów gospodarczych osobom wymienionym w załączniku I — Odmowa dokonania wpisu w księdze wieczystej niezbędnego do przeniesienia własności nieruchomości w następstwie umowy kupna zawartej przed wpisaniem kupującego do załącznika I

Sentencja

Wykładni rozporządzenia Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 zakazujące wywozu niektórych towarów i usług do Afganistanu, wzmacniające zakaz lotów i rozszerzające zamrożenie funduszy i innych środków finansowych w odniesieniu do talibów w Afganistanie należy dokonywać w ten sposób, że w sytuacji, gdy zarówno umowa sprzedaży nieruchomości, jak i porozumienie o przeniesieniu własności zostały zawarte przed dniem umieszczenia nabywcy w wykazie figurującym w załączniku I do tego rozporządzenia oraz cena sprzedaży również została uiszczona przed tą datą, przepis ten zabrania dokonania po tym dniu, na podstawie tej umowy, ostatecznego wpisu przeniesienia własności do księgi wieczystej.

(1) Dz.U. C 108 z 6.5.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/10

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 4 października 2007 r. — Henkel KGaA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-144/06 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) - Odmowa rejestracji - Graficzny znak towarowy - Przedstawienie prostokątnej tabletki w kolorze czerwono-białym z niebieskim środkiem o owalnym kształcie - Charakter odróżniający)

(2007/C 297/14)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Henkel KGaA (przedstawiciel: C. Osterrieth, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie T-398/04 Henkel KgaA przeciwko OHIM, w którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności przeciwko decyzji odmawiającej rejestracji trójwymiarowego znaku towarowego dla towarów detergentowych przedstawiającego się w kształcie prostokątnej tabletki w kolorze czerwono-białym z niebieskim środkiem o owalnym kształcie — Trójwymiarowy znak towarowy składający się z kształtu produktu — Charakter odróżniający znaku towarowego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Henkel KGaA zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 121 z 20.5.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/11

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 4 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-179/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Ocena skutków dla środowiska)

(2007/C 297/15)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: D. Recchia, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: I Braguglia, pełnomocnik i G. Fiengo, adwokat)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 6 ust. 3 i art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, str. 7) — Brak przeprowadzenia oceny oddziaływania szeregu prac budowlanych o charakterze przemysłowym na specjalną strefę ochrony IT 9120007 Murgia Alta.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 143 z dnia 17 czerwca 2006 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/11

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht — Niemcy) — Matthias Kruck przeciwko Landkreis Potsdam-Mittelmark

(Sprawa C-192/06) (1)

(Struktury rolne - Systemy pomocy wspólnotowej - Artykuł 7 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 1765/92 - Artykuł 9 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 3887/92 - Odłogowanie gruntów - Obniżenie rekompensat)

(2007/C 297/16)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Matthias Kruck

Strona pozwana: Landkreis Potsdam-Mittelmark

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesverwaltungsgericht — Wykładnia art. 9 ust. 2-4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3887/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy (Dz.U. L 391, str. 36) zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1648/95 z dnia 6 lipca 1995 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (EWG) nr 3887/92 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy (Dz.U. L 156, str. 27) oraz art. 7 ust. 6 zdanie drugie i czwarte rozporządzenia Rady (WE) nr 1765/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. ustanawiającego system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych (Dz.U. L 181, str. 12) zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (EWG) nr 1765/92 ustanawiającego system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych (Dz.U. L 312, str. 5) — Obliczenie maksymalnej powierzchni, którą uwzględnia się przy rekompensatach z tytułu odłogowania ziemi, dokonane na podstawie faktycznie ustalonej powierzchni uprawy, a nie powierzchni wskazanej we wniosku

Sentencja

Artykuł 9 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3887/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1648/95 z dnia 6 lipca 1995 r. należy interpretować w ten sposób, że obliczenia maksymalnej powierzchni obszaru, który uwzględnia się przy rekompensatach z tytułu odłogowania ziemi na podstawie art. 7 ust. 6 akapit pierwszy zdania drugie i czwarte rozporządzenia Rady (EWG) nr 1765/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. ustanawiającego system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 2989/95 z dnia 19 grudnia 1995 r., dokonuje się na podstawie wskazanego we wniosku obszaru uprawnego, pod warunkiem że obszar ten jest faktycznie przeznaczony pod rośliny uprawne i nie uwzględnia gruntów, w odniesieniu do których została wykluczona możliwość ubiegania się o wypłatę rekompensat na mocy art. 9 rozporządzenia nr 1765/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2989/95.

(1) Dz.U. C 154 z 1.7.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/12

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-217/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa - Zamówienia publiczne na roboty budowlane - Dyrektywa 71/305/EWG - Pojęcie i zakres zamówienia publicznego na roboty budowlane - Uchybienie zobowiązaniom państwa wywołujące wszelkie skutki)

(2007/C 297/17)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: X. Lewis, pełnomocnik i M. Mollica, avocat)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: I. Braguglia i S. Fiorentino, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa — Naruszenie art. 3 i 12 dyrektywy Rady 71/305/EWG dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 185, str. 5) — Bezpośrednie udzielenie zamówienia na roboty budowlane określone w uchwale nr 48 rady gminy Stintino z dnia 14 grudnia 1989 r., obejmujące w szczególności „projektowanie i konstrukcję urządzeń dla technologicznej i strukturalnej adaptacji, uporządkowania i uzupełnienia instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej, sieci dróg, miejskich budynków i urządzeń służebności publicznej, ośrodków turystycznych zarówno zewnętrznych jak i należących do gminy Stintino, łącznie z oczyszczeniem wybrzeża i centrów turystycznych oraz usunięciem zanieczyszczeń”, bez opublikowania ogłoszenia o zamówieniu

Sentencja

Zezwalając na wykonanie co najmniej jednej z czynności powierzonych przez gminę Stintino spółce Maresar Soc. Cos. arl na podstawie umowy nr 7/91 z dnia 2 października 1991 r. i aktów dodatkowych zawartych później przez te same strony, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy dyrektywy Rady 71/305/EWG dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, a w szczególności na mocy art. 3 i 12 tej dyrektywy.

2)	Republika włoska pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 178 z 29.7.2006 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/12

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hanseatisches Oberlandesgericht — Niemcy) — Lämmerzahl GmbH przeciwko Freie Hansestadt Bremen

(Sprawa C-241/06) (1)

(Zamówienia publiczne - Dyrektywa 89/665/EWG - Postępowanie odwoławcze w zakresie postępowań przetargowych - Termin - Zasada skuteczności)

(2007/C 297/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Hanseatisches Oberlandesgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Lämmerzahl GmbH

Strona pozwana: Freie Hansestadt Bremen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hanseatisches Oberlandesgericht — Wykładnia art. 1 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395, str. 33) w brzmieniu dyrektywy Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (Dz.U. L 209, str. 1) — Brak środka odwoławczego od decyzji instytucji zamawiającej dotyczącej udzielenia zamówienia, którego wartość została określona na nieprzekaraczającą 200 000 EUR — Prekluzja wszelkich środków prawnych ze względu na błędne określenie wartości progowej zamówienia w chwil publikacji ogłoszenia o zamówieniu

Sentencja

Zgodnie z art. 9 ust. 4 i załącznikiem IV do dyrektywy Rady 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy, zmienionej dyrektywą Komisji 2001/78/WE z dnia 13 września 2001 r. w ogłoszeniu o zamówieniu dotyczącym zamówienia podlegającego zakresowi tej dyrektywy należy podać całkowitą wielkość lub całkowity zakres tego zamówienia. W przypadku braku podania tej informacji powinna istnieć możliwość odwołania na mocy art. 1 ust. 1 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącą się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi.

Dyrektywa 89/665, zmieniona dyrektywą 92/50, a w szczególności art. 1 ust. 1 i 3, stoi na przeszkodzie temu, by termin nałożony przepisem prawa krajowego był stosowany w taki sposób, że odmawia się oferentowi dostępu do środka odwoławczego w przedmiocie wyboru procedury przetargowej lub oszacowania wartości zamówienia, jeżeli instytucja zamawiająca nie wskazała zainteresowanemu jasno całkowitej wielkości lub całkowitego zakresu tego zamówienia. Wspomniane przepisy tej dyrektywy stoją również na przeszkodzie temu, by podobny przepis został rozciągnięty w sposób ogólny na środki odwoławcze dotyczące decyzji instytucji zamawiającej, w tym decyzji wydanych na etapach postępowania przetargowego następujących po upływie wyznaczonego terminu.

(1) Dz.U. C 212 z 2.9.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/13

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 października 2007 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez Zala Megyei Bíróság i Legfelsőbb Bíróság — Republika Węgierska) — KÖGÁZ rt, E-ON IS Hungary kft, E-ON DÉDÁSZ rt, Schneider Electric Hungária rt, TESCO Áruházak rt, OTP Garancia Biztosító Rt., OTP Bank rt, ERSTE Bank Hungary rt, Vodafon Magyarország Mobil Távközlési rt (C-283/06) przeciwko Zala Megyei Közigazgatási Hivatal Vezetője oraz OTP Garancia Biztosító rt przeciwko Vas Megyei Közigazgatási Hivatal (C-312/06)

(Sprawy połączone C-283/06 i C-312/06) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 33 ust. 1 - Pojęcie „podatku obrotowego’ - Podatek lokalny od działalności gospodarczej)

(2007/C 297/19)

Język postępowania: węgierski

Sądy krajowe

Zala Megyei Bíróság, Legfelsőbb Bíróság

Strony w postępowaniach przed sądami krajowymi

Strona skarżąca: KÖGÁZ rt, E-ON IS Hungary kft, E-ON DÉDÁSZ rt, Schneider Electric Hungária rt, TESCO Áruházak rt, OTP Garancia Biztosító Rt., OTP Bank rt, ERSTE Bank Hungary rt, Vodafon Magyarország Mobil Távközlési rt (C-283/06), OTP Garancia Biztosító rt (C-312/06)

Strona pozwana: Zala Megyei Közigazgatási Hivatal Vezetője (C-283/06), Vas Megyei Közigazgatási Hivatal (C-312/06)

Przedmiot

Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Zala Megyei Bíróság i Legfelsőbb Bíróság — Wykładnia załącznika X (Wykaz, o którym mowa w art. 24 aktu przystąpienia: Węgry), rozdział 4 (Polityka konkurencji), pkt 3 lit. a) do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U. L 236 z dnia 23 września 2003 r., str. 846) oraz art. 33 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145 z dnia 13 czerwca 1977 r., str. 1) — Zakaz podatków o charakterze podatków obrotowych — Ustawodawstwo krajowe umożliwiające władzom lokalnym wprowadzenie podatku od działalności gospodarczej — Przyznana w akcie przystąpienia możliwość stosowania przez państwo członkowskie obniżek tego podatku w okresie przejściowym

Sentencja

Artykuł 33 szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 91/680/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG w celu zniesienia granic fiskalnych, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on utrzymywaniu obciążenia podatkowego o takich cechach, jak cechy podatku w sprawie przed sądem krajowym.

(1) Dz.U. C 212 z 2.9.2006.

Dz.U. C 237 z 30.9.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/13

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 11 października 2007 r. — Republika Grecka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-332/06 P) (1)

(Odwołanie - EFOGR - Wydatki wyłączone z finansowania ze względu na niezgodność z przepisami prawa wspólnotowego)

(2007/C 297/20)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: V. Kontolaimos i I. Chalkias, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Condou-Durande i H. Tserepa-Lacombe, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 20 czerwca 2006 r. w sprawie T-251/04 Grecja przeciwko Komisji, którym Sąd oddalił skargę zmierzającą do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2004/457/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. wyłączającej z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (notyfikowana jako dokument nr C(2004) 1706) (Dz.U. L 156, str. 48)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 224 z 16.9.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/14

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt — Niemcy) — Murat Polat przeciwko Stadt Rüsselsheim

(Sprawa C-349/06) (1)

(Układ stowarzyszeniowy EWG-Turcja - Artykuł 59 protokołu dodatkowego - Artykuł 7 akapit pierwszy i art. 14 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Dyrektywa 2004/38/WE - Prawo pobytu dziecka pracownika tureckiego - Pełnoletnie dziecko, które nie pozostaje już na utrzymaniu rodziców - Liczne wyroki karne - Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu)

(2007/C 297/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Darmstadt — Niemcy

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Murat Polat

Strona pozwana: Stadt Rüsselsheim

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgericht Darmstadt — Wykładnia art. 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG-Turcja oraz art. 59 protokołu dodatkowego dotyczącego etapu przejściowego określonego w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. (Dz.U. 293, str. 4) oraz art. 28 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, str. 77) — Prawo pobytu obywatela tureckiego, który wjechał na terytorium krajowe jako małoletni w ramach łączenia rodzin, i który po uzyskaniu pełnoletniości sam się utrzymywał — Powrót na terytorium krajowe w sytuacji uzależnienia od pomocy finansowej swoich rodziców — Nabycie prawa pobytu przez osoby pełnoletnie pozostające na utrzymaniu rodziców — Warunki utraty prawa pobytu — Wyroki karne — Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu

Sentencja

Obywatel turecki, który jako dziecko uzyskał zgodę na przyjazd na terytorium państwa członkowskiego w ramach łączenia rodzin i który nabył prawo swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej na podstawie art. 7 akapit pierwszy tiret drugie decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r., traci wynikające z prawa dostępu do zatrudnienia prawo pobytu w przyjmującym państwie członkowskim tylko w dwóch przypadkach, mianowicie:

—	w przypadku określonym w art. 14 ust. 1 tej decyzji lub

—	gdy opuści terytorium danego państwa członkowskiego na znaczny okres i bez uzasadnionych powodów,

nawet jeżeli ukończył już 21 rok życia, nie pozostaje już na utrzymaniu na rodziców, lecz prowadzi samodzielne życie w danym państwie członkowskim i nie był aktywny na rynku pracy przez okres kilku lat w związku z odbywaniem w tym okresie kary pozbawienia wolności, której wykonanie nie zostało zawieszone.

W sytuacji takiej jak sytuacja skarżącego w postępowaniu przed sądem krajowym wykładnia ta nie jest niezgodna z wymogami określonymi w art. 59 protokołu dodatkowego, podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. w Brukseli oraz zawartego, zatwierdzonego i ratyfikowanego w imieniu Wspólnoty rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2760/72 z dnia 19 grudnia 1972 r.

Artykuł 14 ust. 1 decyzji nr 1/80 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie wydaniu decyzji o wydaleniu obywatela tureckiego, wobec którego wydane zostały liczne wyroki karne, jeżeli jego indywidualne zachowanie stanowi rzeczywiste i dostatecznie poważne zagrożenie podstawowego interesu społeczeństwa. Do sądu krajowego należy dokonanie oceny, czy taka sytuacja zachodzi w zawisłej przed nim sprawie.

(1) Dz.U. C 281 z 18.11.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/15

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-354/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Ochrona środowiska - Dostęp do wymiaru sprawiedliwości)

(2007/C 297/22)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Hottiaux i F. Simonetti, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciel: C. Schiltz, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych w celu dostosowania się do dyrektywy 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidującej udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniającej w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/61/WE (Dz.U. L 156, str. 17)

Sentencja

Nie ustanawiając wszelkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidującej udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniającej w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/61/WE Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy

2)	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 249 z 14.10.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/15

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo — Portugalia) — Erika Hollmann przeciwko Fazenda Pública

(Sprawa C-443/06) (1)

(Podatki bezpośrednie - Opodatkowanie zysków kapitałowych z nieruchomości - Swobodny przepływ kapitału - Podstawa opodatkowania - Dyskryminacja - Spójność systemu podatkowego)

(2007/C 297/23)

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Erika Hollmann

Strona pozwana: Fazenda Pública

Interwenient: Ministério Público

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Supremo Tribunal Administrativo — Wykładnia art. 12, 18, 39, 43 i 56 WE — Opodatkowanie zysków kapitałowych uzyskanych w związku z przeniesieniem własności nieruchomości pod tytułem odpłatnym — Wyłączenie zwolnienia częściowego, przewidzianego dla osób mających miejsce zamieszkania na terytorium kraju, w odniesieniu do zysków uzyskanych z przeniesienia własności przez osoby mające miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim

Sentencja

Artykuł 56 WE powinien być interpretowany w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak to będące przedmiotem postępowania głównego, które poddaje zyski kapitałowe wynikające ze zbycia nieruchomości położonej w państwie członkowskim, w niniejszym przypadku w Portugalii, gdy zbycie to zostanie dokonane przez rezydenta innego państwa członkowskiego, obciążeniu podatkowemu wyższemu niż to, które znalazłoby zastosowanie do zysków, wynikających z transakcji takiego samego rodzaju, osiągniętych przez rezydenta państwa, w którym położona jest ta nieruchomość.

(1) Dz.U. C 326 z 30.12.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/16

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Bruxelles — Belgia) — Nadine Paquay przeciwko Société d'architectes Hoet + Minne SPRL

(Sprawa C-460/06) (1)

(Polityka społeczna - Ochrona kobiet ciężarnych - Dyrektywa 92/85/EWG - Artykuł 10 - Zakaz zwolnienia z pracy od początku ciąży do końca urlopu macierzyńskiego - Okres ochronny - Decyzja o zwolnieniu pracownicy w trakcie takiego okresu ochronnego - Doręczenie i wykonanie decyzji o zwolnieniu po zakończeniu tego okresu - Równe traktowanie pracowników płci męskiej i pracowników płci żeńskiej - Dyrektywa 76/207/EWG - Artykuł 2 ust. 1, art. 5 ust. 1 i art. 6 - Dyskryminacja bezpośrednia ze względu na płeć - Sankcje)

(2007/C 297/24)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal du travail de Bruxelles

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Nadane Paquay

Strona pozwana: Société d'architectes Hoet + Minne SPRL

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal du travail de Bruxelles — Wykładnia art. 2 ust. 1, art. 5 ust. 1 i art. 6 dyrektywy Rady 76/207/EWG z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy (Dz.U. L 39, str. 40), jak również art. 10 dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (Dz.U. L 348, str. 1) — Zakaz rozwiązywania stosunku pracy — Podjęcie decyzji o wypowiedzeniu pracownicy umowy o pracę, z uwagi na ciążę lub urodzenie dziecka, podczas okresu ochrony przewidzianego w dyrektywie, ale jej doręczenie i wykonanie po upływie tego okresu.

Sentencja

Wykładni art. 10 dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) należy dokonać w ten sposób, że zakazuje on nie tylko doręczenia w okresie ochronnym, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu decyzji o zwolnieniu z powodu ciąży lub urodzenia dziecka, ale także rozpoczęcia działań przygotowawczych do takiej decyzji przed końcem tego okresu

Decyzja o zwolnieniu z powodu ciąży lub urodzenia dziecka jest sprzeczna z art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 76/207/EWG z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy, niezależnie od momentu, w którym owa decyzja o zwolnieniu została doręczona i nawet wtedy, gdy doręczona została po zakończeniu okresu ochronnego, o którym stanowi art. 10 dyrektywy 92/85. Ponieważ decyzja o zwolnieniu jest sprzeczna zarówno z art. 10 dyrektywy 92/85 jak i z art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 dyrektywy 76/207, środek wybrany przez państwo członkowskie w oparciu o art. 6 tej ostatniej dyrektywy dla ukarania naruszenia jej postanowień winien być przynajmniej równoważny środkowi, wprowadzonemu przez prawo krajowe w wykonaniu art. 10 i 12 dyrektywy 92/85.

(1) Dz.U. C 326 z 31.12.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/16

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 27 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-465/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2003/98/WE - Ponownego wykorzystywanie informacji sektora publicznego - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2007/C 297/25)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: E. Montaguti et R. Vidal Puig, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (Przedstawiciel: M. Muñoz Pérez, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 345, str. 90)

Sentencja

Nie ustanawiając przepisów niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 326 z 30.12.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/17

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 4 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-523/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2000/59/WE - Portowe urządzenia do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku - Brak utworzenia i wykonania planów odbioru i zagospodarowania odpadów dla wszystkich portów)

(2007/C 297/26)

Język postępowania: fiński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Huttunen i K. Simonsson, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Finlandii (przedstawiciel: J. Heliskoski, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuł 5 ust. 1 i art. 16 ust. 1 dyrektywy 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku (Dz.U. L 332, str. 81) — Brak utworzenia i wykonania planów odbioru i zagospodarowania odpadów dla wszystkich portów w Finlandii

Sentencja

Nie stwarzając i nie wykonując planów odbioru i zagospodarowania odpadów dla wszystkich swych portów, Republika Finlandii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 5 ust. 1 i art. 16 ust. 1 dyrektywy 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku.

2)	Republika Finlandii pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 42 z dnia 24 lutego 2007 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/17

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 27 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-529/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2003/98/WE - Ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2007/C 297/27)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: E. Montaguti, pełnomocnik)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciel: C. Schiltz, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 345, str. 90)

Sentencja

Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy.

2)	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 42 z 24.2.2007 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/18

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 27 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-9/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2002/74/WE - Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2007/C 297/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Enegren i G. Rozet, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues i O. Christmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2002/74/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. zmieniającej dyrektywę Rady 80/987/EWG w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. L 270, str. 10)

Sentencja

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2002/74/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. zmieniającej dyrektywę Rady 80/987/EWG w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 69 z 24.3.2007 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/18

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 27 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-35/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2004/28/WE - Weterynaryjne produkty lecznicze - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2007/C 297/29)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Caeiros oraz B. Stromsky, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Fernandes oraz F. Fraústo de Azevedo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w wyznaczonym terminie wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych dla wykonania dyrektywy 2004/28/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/82/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz. U. L 136, str. 58)

Sentencja

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2004/28/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/82/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej z mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz. U. C 56 z 10.3.2007.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/19

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 27 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii

(Sprawa C-66/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2004/27/WE - Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Brak transpozycji w przewidzianym terminie)

(2007/C 297/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: B. Stromsky i D. Lawunmi, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Irlandia (Przedstawiciel: D. O'Hagan, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w przewidzianym terminie przepisów niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2004/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 136, str. 34)

Sentencja

Nie przyjmując w przewidzianym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2004/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, Irlandia uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Irlandia zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 69 z 24.3.2007.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/19

Postanowienie Trybunału z dnia 5 lipca 2007 r. — Yedaș Tarim ve Otomotiv Sanayi ve Ticaret AȘ przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-255/06 P) (1)

(Odwołanie - Umowy międzynarodowe - Układ stowarzyszeniowy EWG-Turcja - Unia celna między Unią Europejską i Turcją - Kompensacyjna pomoc finansowa)

(2007/C 297/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Yedaș Tarim ve Otomotiv Sanayi ve Ticaret AȘ (przedstawiciel: R. Sinner, adwokat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop oraz D. Canga Fano, pełnomocnicy) oraz Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: X. Lewis oraz J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 30 marca 2006 r. w sprawie T-367/03 Yedas Tarim ve Otomotiv Sanayi ve Ticaret AS przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich, którym Sąd oddalił jako bezzasadną skargę o odszkodowanie, mającą na celu uzyskanie odszkodowania za szkodę jaką miała ponieść skarżąca wskutek naruszenia przez pozwane instytucje wspólnotowe zobowiązań przewidzianych w przepisach dotyczących unii celnej pomiędzy Unią Europejską a Turcją a w szczególności wskutek naruszenia obowiązku przekazania pomocy finansowej mającej na celu wyrównanie negatywnych skutków unii celnej dla gospodarki tureckiej

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Yedaș Tarim ve Otomotiv Sanayi ve Ticaret AȘ zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 212 z 2.9.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/19

Postanowienie Trybunału z dnia 10 lipca 2007 r. — AEPI Elliniki Etaireia pros Prostasian tis Pnevmatikis Idioktisias AE przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-461/06 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Odmowa przez Komisję wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Niedopuszczalność)

(2007/C 297/32)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: AEPI Elliniki Etaireia pros Prostasian tis Pnevmatikis Idioktisias AE (przedstawiciel: T. Asprogerakas-Grivas, Δικηγόρος)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: T. Christoforou i F. Castillo de la Torre, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 5 września 2006 r. w sprawie T-242/05 AEPI przeciwko Komisji — Niedopuszczalność żądania stwierdzenia nieważności decyzji Komisji odmawiającej wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Republice Greckiej

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	AEPI Elliniki Etaireia pros Prostasian tis Pnevmatikis Idioktisias AE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 356 z 30.12.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/20

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato — Włochy) — Consorzio Elisoccorso San Raffaele przeciwko Elilombarda s.r.l., Azienda Ospedaliera Ospedale Niguarda Ca' Granda di Milano

(Sprawa C-492/06) (1)

(Zamówienia publiczne - Dyrektywa 89/665/EWG - Procedura odwoławcza w zakresie udzielania zamówień publicznych - Osoby, którym powinny być dostępne procedury odwoławcze - Spółka powołana dla osiągnięcia określonego celu (konsorcjum) będąca oferentem - Prawo każdego członka konsorcjum do wnoszenia indywidualnej skargi)

(2007/C 297/33)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Consorzio Elisoccorso San Raffaele

Strona pozwana: Elilombarda s.r.l., Azienda Ospedaliera Ospedale Niguarda Ca' Granda di Milano

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Consiglio di Stato — Wykładnia art. 1 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395, str. 33) — Orzecznictwo krajowe uznające istnienie uprawnienia do indywidualnego wniesienia odwołania od decyzji udzielenia zamówienia przez zaledwie jednego z członków konsorcjum będącego oferentem

Sentencja

Wykładni art. 1 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane zmienionej dyrektywą Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. należy dokonywać w ten sposób, że przepis ten nie sprzeciwia się temu, aby zgodnie z prawem krajowym, jeden z członków spółki powołanej dla osiągnięcia określonego celu (konsorcjum), nieposiadającej osobowości prawnej, która uczestniczyła jako taka w postępowaniu udzielenia zamówienia publicznego i nie uzyskała tego zamówienia, mógł indywidualnie wnieść skargę na decyzję o udzieleniu tego zamówienia.

(1) Dz. U. C 20 z 27.1.2007.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Civil Division) (England and Wales) w dniu 13 września 2007 r. — Meletis Apostolides przeciwko David Charles Orams, Linda Elizabeth Orams

(Sprawa C-420/07)

(2007/C 297/34)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Court of Appeal (Civil Division) (England and Wales).

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Meletis Apostolides.

Strona pozwana: David Charles Orams, Linda Elizabeth Orams.

Pytania prejudycjalne

W niniejszym pytaniu:

—	pojęcie „obszar kontrolowany przez rząd” oznacza obszar Republiki Cypru, nad którym rząd Republiki Cypru sprawuje rzeczywistą kontrolę; oraz

—	pojęcie „obszar północny” oznacza obszar Republiki Cypru, nad którym rząd Republiki Cypru nie sprawuje rzeczywistej kontroli.

Czy zawieszenie stosowania acquis communautaire na obszarze północnym na mocy art. 1 ust. 1 dziesiątego protokołu do traktatu akcesyjnego z 2003 r. dotyczącego przystąpienia Cypru do Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie uznaniu i wykonaniu przez sąd państwa członkowskiego orzeczenia wydanego przez sąd Republiki Cypru mający siedzibę na obszarze kontrolowanym przez rząd, dotyczącego nieruchomości gruntowej położonej na obszarze północnym, gdy o uznanie i wykonanie tego orzeczenia wniesiono na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 44/2001”), które stanowi część acquis communautaire?

Czy art. 35 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 uprawnia bądź zobowiązuje sąd państwa członkowskiego do odmowy uznania i wykonania orzeczenia wydanego przez sądy innego państwa członkowskiego, dotyczącego nieruchomości gruntowej położonej na obszarze tego drugiego państwa członkowskiego, nad którym rząd tego państwa członkowskiego nie sprawuje rzeczywistej kontroli? W szczególności, czy takie orzeczenie jest niezgodne z art. 22 rozporządzenia nr 44/2001?

Czy orzeczenie wydane przez sąd państwa członkowskiego mający siedzibę na obszarze tego państwa, nad którym rząd tego państwa sprawuje rzeczywistą kontrolę, dotyczące nieruchomości gruntowej położonej w tym państwie, na obszarze, nad którym rząd tego państwa nie sprawuje rzeczywistej kontroli, może być przedmiotem odmowy uznania i wykonania na podstawie art. 34 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 na tej podstawie, że ze względów praktycznych orzeczenie to nie może zostać wykonane tam, gdzie nieruchomość jest położona, mimo iż orzeczenie to jest wykonalne na obszarze kontrolowanym przez rząd tego państwa członkowskiego?

Czy w sytuacji, gdy:

—	przeciwko pozwanemu wydany został wyrok zaoczny;

—	pozwany wszczął następnie przed sądem pochodzenia postępowanie w przedmiocie zaskarżenia wyroku zaocznego; lecz

—	środek zaskarżenia został oddalony po przeprowadzeniu pełnej i sprawiedliwej rozprawy, w oparciu o uzasadnienie, że pozwany nie przedstawił żadnych przekonywujących zarzutów (co w świetle prawa krajowego jest konieczne, aby wyrok mógł zostać uchylony);

pozwany ten może sprzeciwiać się wykonaniu pierwotnego wyroku zaocznego lub wyroku wydanego w przedmiocie sprzeciwu od tego wyroku na podstawie art. 34 ust. 2 rozporządzenia nr 44/2001, ze względu na okoliczność, że nie doręczono mu dokumentu wszczynającego postępowanie w czasie i w sposób umożliwiający mu przygotowanie obrony przed wydaniem pierwotnego wyroku zaocznego? Czy sytuacja ta wyglądałaby inaczej, gdyby przedmiotem rozprawy była jedynie analiza zarzutów podniesionych przez pozwanego przeciwko żądaniom pozwu?

Jakie okoliczności są istotne dla oceny, czy spełniona została przesłanka określona w art. 34 ust. 2 rozporządzenia nr 44/2001, tj. czy pozwanemu „doręczono dokument wszczynający postępowanie lub dokument równorzędny w czasie i w sposób umożliwiający mu przygotowanie obrony”? W szczególności:

a)	czy w sytuacji, gdy pozwany rzeczywiście powziął wiedzę o dokumencie, znaczenie mają działania (lub zaniechania) pozwanego lub jego prawników, które miały miejsce po doręczeniu?

b)	czy miałyby znaczenie, a jeżeli tak to jakie, określone zachowania pozwanego lub jego prawników lub napotkane przez nich trudności?

c)	czy ma jakieś znaczenie okoliczność, że prawnik pozwanego mógł zgłosić uczestnictwo w postępowaniu przed wydaniem wyroku zaocznego?

(1) Dz.U. 2001 r., L 12, str. 1.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/21

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-423/07)

(2007/C 297/35)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: D. Kukovec, pełnomocnik oraz M. Canal Fontcuberta, abogada)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie włączając do robót budowlanych, które stanowią przedmiot koncesji w ogłoszeniu o zamówieniu i specyfikacji zamówienia dotyczących przyznania koncesji na budowę, utrzymanie i zarządzanie przyłączeniami autostrady A-6 z Segowią i Avilą oraz budowę, utrzymanie i zarządzanie odcinkiem tej autostrady Villalba-Adanero, robót na które zostało następnie udzielone zamówienie, Królestwo Hiszpanii nie wypełniło zobowiązań, które ciążą na nim na mocy art. 3 i art. 11 ust. 3, 6, 7, 11 i 12 dyrektywy 93/37/EWG (1) oraz na podstawie zasad traktatu WE, w szczególności zasad równego traktowania i niedyskryminacji;

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na mocy dekretu królewskiego nr 1724/1999 z dnia 5 listopada 1999 r. Ministerio de Fomento (ministerstwo infrastruktury i transportu) przyznało koncesję na budowę, utrzymanie i zarządzanie następującymi odcinkami płatnej autostrady: przyłączenie płatnej autostrady A-6 z Segowią oraz przyłączenie płatnej autostrady A-6 z Avilą oraz koncesję na utrzymanie i zarządzanie od 2018 r. płatną autostradą A-6 na odcinku Villalba-Adanero. Przy przyznawaniu tej koncesji udzielone zostało zamówienie na różne inne roboty budowlane, które nie były przedmiotem ogłoszenia, a których wartość przewyższała całkowitą wartość prac, będących przedmiotem ogłoszenia i które znajdowały się częściowo poza obszarem objętym koncesją.

Po pierwsze, Komisja twierdzi, że Królestwo Hiszpanii udzielając zamówienia na roboty budowlane bez uprzedniego ogłoszenia naruszyło art. 3 dyrektywy 93/37 i w rezultacie art. 11 ust. 3, 6, 7, 11 i 12 tej dyrektywy. Komisja zauważa, że wszystkie roboty budowlane, na które udziela się zamówienia powinny być przedmiotem publikacji w Dzienniku Urzędowym zgodnie z dyrektywą 93/37.

Po drugie, Komisja uważa, że zarówno w ogłoszeniu o zamówieniu jak i specyfikacji zamówienia nie było jakiejkolwiek informacji, która umożliwiłaby oferentom ubieganie się o roboty budowlane na odcinkach poza przyłączeniami do płatnej autostrady A-6 z Avilą i Segowią, na które udzielono następnie zamówienia. Komisja uznaje zatem, że władze hiszpańskie naruszyły zasadę równego traktowania akceptując ofertę, która w oczywisty sposób nie odpowiadała istotnym warunkom ustanowionym w opublikowanym ogłoszeniu o zamówieniu i specyfikacji zamówienia.

(1) Dyrektywa Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 199, str. 54).

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England and Wales), Queen's Bench Division, Administrative Court w dniu 14 września 2007 r. — Mark Horvath przeciwko Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs

(Sprawa C-428/07)

(2007/C 297/36)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (England and Wales), Queen's Bench Division, Administrative Court.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Mark Horvath.

Strona pozwana: Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs.

Pytania prejudycjalne

W przypadku gdy państwo członkowskie ustanowiło zdecentralizowany system rządów, w którym państwowe organy centralne zatrzymują kompetencje do działania w stosunku do całego obszaru państwa członkowskiego w celu zapewnienia przestrzegania zobowiązań państwa członkowskiego na mocy prawa wspólnotowego, w zakresie rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94,(WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (1) („rozporządzenie Rady”):

a)	Czy państwo członkowskie może włączyć wymogi dotyczące utrzymania widocznych dróg, na których obowiązuje prawo przejścia/przejazdu do swoich standardów w zakresie zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska na podstawie art. 5 i załącznika IV do rozporządzenia Rady 1782/2003?

Jeśli wewnętrzne uregulowania konstytucyjne przewidują, że różnym administracjom zdecentralizowanym przysługują kompetencje ustawodawcze w stosunku do różnych konstytutywnych części tego państwa członkowskiego, czy okoliczność, że konstytutywne części posiadają różne standardy w zakresie zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska na podstawie art. 5 i załącznika IV do rozporządzenia Rady może prowadzić do niedozwolonej dyskryminacji?

(1) Dz.U. L 270, str. 1.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 17 września 2007 r. — Inspecteur van de Belastingdienst/P/kantoor P przeciwko X BV

(Sprawa C-429/07)

(2007/C 297/37)

Język postępowania: niderlandzki.

Sąd krajowy

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Inspecteur van de Belastingdienst

Strona pozwana: X B.V.

Pytania prejudycjalne

Czy na podstawie art. 15 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1) Komisja jest uprawniona do przedstawienia z urzędu pisemnych uwag w postępowaniu, które dotyczy możliwości odliczenia od (opodatkowanego) dochodu uzyskanego przez stronę zainteresowaną w 2002 r. grzywny, którą Komisja nałożyła za naruszenie europejskiego prawa konkurencji na X KG i którą ta spółka (częściowo) przerzuciła na stronę zainteresowaną?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1).

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 17 września 2007 r. — Exportslachterij J. Gosschalk & Zoon BV przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

(Sprawa C-430/07)

(2007/C 297/38)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Raad van State (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Exportslachterij J. Gosschalk & Zoon BV

Strona pozwana: Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Pytania prejudycjalne

Czy testy BSE, które z dniem 1 stycznia 2001 r. stały się obowiązkowe na podstawie Regeling uitvoer vers vlees en vleesbereidingen 1985 (Staatscourant 2001, no 218), wydanego w wykonaniu art. 1 ust. 3 decyzji 2000/764 w sprawie badania bydła na obecność gąbczastej encefalopatii bydła (1), stanowią testy w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 2777/2000 przyjmującego wyjątkowe środki wsparcia dla rynku wołowiny (2)?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 2777/2000 należy uznać za interwencję mającą na celu ustabilizowanie rynku w sektorze wołowiny (środek wspierania rynku) w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 1258/1999 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (3) czy za szczególny środek weterynaryjny w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia, lub też czy stanowi on jednocześnie taką interwencję i taki środek?

Jeżeli mamy tutaj (również) do czynienia ze środkiem wspierania rynku, to czy w świetle wyroku Trybunału z dnia 30 września 2003 r. w sprawie C-239/01 Niemcy przeciwko Komisji (4), należy stwierdzić, że przeprowadzone testy winny być finansowane wyłącznie przez Wspólnotę, a w konsekwencji art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 2777/2000, w zakresie w jakim przewiduje, że Wspólnota finansuje jedynie część kosztów przeprowadzenia testów BSE, jest nieważny z uwagi na niezgodność z rozporządzeniem nr 1254/1999 (5)?

4)	Przy założeniu, że art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 2777/2000 jest ważny, czy rozporządzenie to stoi na przeszkodzie temu, by państwa członkowskie przenosiły na uczestników rynku koszty przeprowadzonych testów BSE?

Czy art. 5 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 85/73/EWG (6) w sprawie finansowania inspekcji i kontroli weterynaryjnych objętych dyrektywami 89/662/EWG (7), 90/425/EWG (8), 90/675/EWG (9) i 91/496/EWG (10), zmienionej i skonsolidowanej dyrektywą 96/43/WE (11) należy interpretować w ten sposób, że dyrektywa ta nie stoi na przeszkodzie, by państwo członkowskie pobierało opłatę z tytułu wydatków poniesionych w związku z przeprowadzeniem testów BSE? Jeżeli tak, to jakie wymogi winna spełniać opłata z tytułu przeprowadzenia testów BSE?

(1) Decyzja Komisji z dnia 29 listopada 2000 r. (Dz.U. L 305, str. 35).

(2) Rozporządzenie Komisji z dnia 18 grudnia 2000 r. (Dz.U. L 321, str. 47).

(3) Rozporządzenie Rady z dnia 17 maja 1999 r. (Dz.U. L 160, str. 103).

(4) Rec. str. I-10333.

(5) Rozporządzenie Rady z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 160, str. 21).

(6) Dyrektywa Rady z dnia 29 stycznia 1985 r. w sprawie finansowania inspekcji i kontroli weterynaryjnych świeżego mięsa, w tym drobiowego (Dz.U. L 32, str. 14).

(7) Dyrektywa Rady z dnia 11 grudnia 1989 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz.U. L 395, str. 13).

(8) Dyrektywa Rady z dnia 26 czerwca 1990 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz.U. L 224, str. 29).

(9) Dyrektywa Rady z dnia 10 grudnia 1990 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (Dz.U. L 373, str. 1).

(10) Dyrektywa Rady z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniająca dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (Dz.U. L 268, str. 56).

(11) Dyrektywa Rady 96/43/WE z dnia 26 czerwca 1996 r. zmieniająca i konsolidująca dyrektywę 85/73/EWG w celu zapewnienia finansowania inspekcji i kontroli weterynaryjnych żywych zwierząt i niektórych produktów zwierzęcych oraz zmieniająca dyrektywy 90/675/EWG i 91/496/EWG (Dz.U. L 162, str. 1).

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/24

Skarga wniesiona w dniu 19 września 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-437/07)

(2007/C 297/39)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Zadra oraz D. Kukovec, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że z uwagi na przyznanie przez gminę Aquila zamówienia na roboty budowlane, których przedmiotem był projekt i wykonanie tramwaju jednoszynowego dla celów transportu publicznego w mieście Aquila zgodnie z procedurą jaką jest „finansowanie projektu” polegającą na przyznaniu koncesji na roboty publiczne oraz ze względu na dokonanie zmiany wcześniejszego projektu będącego podstawą przetargu po publikacji ogłoszenia o zamówieniu, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy dyrektywy Rady 93/37/EWG (1) z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, a w szczególności na mocy art. 7 i 11 tej dyrektywy oraz art. 43 i art. 49 WE jak też zasad przejrzystości i niedyskryminacji, które są nierozerwalnie z nimi związane.

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Gmina Aquila udzieliła zamówienie na roboty budowlane, których przedmiotem był projekt i wykonanie tramwaju jednoszynowego dla celów transportu publicznego w mieście Aquila wykorzystując procedurę „finansowania projektu” polegającą na przyznaniu koncesji a nie udzieleniu zamówienia na roboty budowlane. Rzeczona gmina dokonała ponadto zmiany wcześniejszego projektu będącego podstawą przetargu po publikacji ogłoszenia o zamówieniu.

Zdaniem Komisji umowa zawarta między gminą Aquila i zrzeszeniem promotorów robót budowlanych w tym zakresie stanowi zamówienie publiczne na roboty budowlane w rozumieniu prawa wspólnotowego. W rezultacie udzielenie takiego zamówienia w wyniku procedury jaką jest „finansowanie projektu”, polegającej na przyznaniu koncesji na roboty budowlane, jest sprzeczne z przepisami dyrektywy 93/37, a w szczególności z art. 7 i art. 11 tej dyrektywy. Ponadto zmiana wcześniejszego projektu będącego podstawą przetargu po opublikowaniu ogłoszenia o zamówieniu jest niezgodna z zasadami przejrzystości i niedyskryminacji, na których oparte są swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług, o których mowa w art. 43 i 49 WE.

(1) Dz. U. L 199, str. 54.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/25

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 18 lipca 2007 r. w sprawie T-189/02 Ente per le Ville vesuviane przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 28 września 2007 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-445/07 P)

(2007/C 297/40)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Flynn, wspierany przez A. Dal Ferro, avvocato)

Druga strona postępowania: Ente per le Ville vesuviane

Żądania wnoszącego odwołanie

—	Uchylenie wyroku Sądu z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie T-189/02 w części, w której stwierdza dopuszczalność skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Ente per le Ville vesuviane;

—	Stwierdzenie niedopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Ente per le Ville vesuviane przeciwko decyzji Komisji z dnia 13 marca 2002 r. D (2002) 810111;

—	Obciążenie Ente per le Ville vesuviane kosztami niniejszego postępowania i postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja uważa, że jej odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji jest dopuszczalne, ponieważ — chociaż wygrała w pierwszej instancji co do istoty — przegrała ona w odniesieniu do zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez nią przeciwko Ente per le Ville vesuviane.

Zdaniem wnoszącej odwołanie zaskarżony wyrok jest wadliwy z powodu naruszenia prawa wspólnotowego w części, w której stwierdził dopuszczalność skargi wniesionej przez Ente per le Ville vesuviane, uznając bezpośrednie oddziaływanie na ten podmiot w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE. Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem wspólnotowym w przypadku takim jak niniejszy — w którym chodzi o działanie skierowane wobec państwa członkowskiego, w którego uznaniu pozostaje zastosowanie skutków tego orzecznictwa w odniesieniu do skarżącego — niezależnie od faktu, że jest on „beneficjentem” funduszy wspólnotowych, nie można uznać, że wspomniana decyzja dotyczy skarżącego bezpośrednio.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/25

Skarga wniesiona w dniu 1 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-447/07)

(2007/C 297/41)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: G. Rozet i L. Pignataro-Nolin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że poprzez ustanowienie w swoim prawodawstwie wymogu obywatelstwa włoskiego dla pełnienia funkcji kapitana i starszego oficera (zastępcy kapitana) na wszystkich statkach pływających pod włoską banderą Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 39 WE;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, że uregulowania włoskie uzależniające wykonywanie obowiązków kapitana i zastępcy kapitana na wszystkich statkach pływających pod włoską banderą od spełnienia wymogu posiadania obywatelstwa włoskiego są niezgodne z art. 39 WE, który wyraża zasadę swobody przepływu pracowników, w wykładni nadanej mu przez Trybunał.

Trybunał wyraził swój sposób interpretacji art. 39 WE w dwóch wyrokach z dnia 30 września 2003 r. w sprawach dotyczących, odpowiednio, stanowisk kapitana i zastępcy kapitana statków handlowych pływających pod banderą hiszpańską (sprawa C-405/01) i stanowiska kapitana statków przeznaczonych do „małej nawigacji” (Kleine Seeschifffahrt) — w tym konkretnym przypadku chodziło o statki rybackie dokonujące niewielkich połowów morskich (sprawa C-47/02).

Komisja zauważa, że w ramach niniejszego postępowania władze włoskie nie przedstawiły innych argumentów niż przedstawione przez nie w swoim czasie w sprawie C-405/01, w której Republika Włoska interweniowała. Argumenty te były podtrzymywane przez władze francuskie w sprawie C-47/02 i zostały przez Trybunał oddalone w wydanych przezeń wyrokach z dnia 30 września 2003 r.

Komisja ogranicza się do stwierdzenia, że w odpowiedzi na uzasadnioną opinię z dnia 22 maja 2007 r. władze włoskie nie kwestionują faktu wystąpienia uchybienia. Wskazują one na intencję rezygnacji z uzależnienia dostępu do stanowisk kapitana i starszego oficera (zastępcy kapitana) od spełnienia wymogu posiadania obywatelstwa włoskiego, zobowiązując się poinformować Komisje o ewentualnym wyniku konsultacji między zainteresowanymi ministerstwami.

Komisja nie otrzymała żadnych informacji na temat kalendarza zmian uregulowań włoskich. W konsekwencji twierdzi ona, że uregulowania włoskie uzależniające wykonywanie obowiązków kapitana i zastępcy kapitana na wszystkich statkach pływających pod włoską banderą od spełnienia wymogu posiadania obywatelstwa włoskiego są niezgodne z art. 39 WE, który wyraża zasadę swobody przepływu pracowników, w wykładni nadanej mu przez Trybunał.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio (Włochy) w dniu 3 października 2007 r. — Roche SpA przeciwko Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute

(Sprawa C-450/07)

(2007/C 297/42)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Roche SpA

Strona pozwana: Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute

Pytania prejudycjalne

W dalszej części, po przepisach zawartych w art. 2 i 3, które dotyczą relacji między władzami państwa członkowskiego i przedsiębiorstwami farmaceutycznymi — przewidując określenie ceny produktu leczniczego lub podjęcie decyzji co do jej podniesienia na wniosek tych [ostatnich], ale pod warunkiem zatwierdzenia przez właściwe władze, czyli w wyniku dialogu między samym przedsiębiorstwem a władzami właściwymi w zakresie kontroli wydatków na produkty lecznicze — art. 4 ust. 1 reguluje sytuację, „gdy ceny na wszystkie produkty lecznicze lub na pewne ich grupy zostały zamrożone”, określając takie zamrożenie cen jako ogólny środek, którego utrzymanie uzależnione jest od kontroli, przeprowadzanej co najmniej raz do roku, w świetle kryteriów makroekonomicznych występujących w państwie członkowskim. Przepis przyznaje właściwym władzom 90-dniowy terminy na podjęcie decyzji, stanowiąc, że po jego upływie ogłaszają one czy i jakie obniżki lub podwyżki cen zostaną wprowadzone. Należy rozstrzygnąć kwestie, czy przepis ten w części, która odnosi się do „[ewentualnych obniżek cen]”, należy rozumieć w ten sposób, że oprócz ogólnego środka w postaci zamrożenia cen na wszystkie produkty lecznicze lub niektóre ich grupy, można zastosować inny ogólny środek w postaci obniżenia cen na wszystkie produkty lecznicze lub niektóre ich grupy, czy też „[ewentualne obniżenie cen]” odnosi się wyłącznie do produktów leczniczych, których ceny zostały zamrożone;

czy art. 4 ust. 1, w części w której zobowiązuje właściwe władze państwa członkowskiego do sprawdzenia co najmniej raz do roku, w przypadku zamrożenia cen, czy warunki makroekonomiczne usprawiedliwiają utrzymanie niezmienionych zamrożonych cen, należy interpretować w ten sposób, że jeżeli w odpowiedzi na pytanie pierwsze zostanie uznane, że dopuszcza się obniżenie cen, możliwe jest odwołanie się do takiego środka wielokrotnie w ciągu roku oraz wielokrotnie w ciągu kilku la (od 2002 r. do 2010 r.);

czy w rozumieniu wspomnianego art. 4, interpretowanego w świetle założeń przyjętych zgodnie z głównym celem środków kontroli cen produktów leczniczych, jakim jest „wspieranie zdrowia publicznego poprzez zapewnienie odpowiedniego zaopatrzenia w produkty lecznicze dostępne po umiarkowanych cenach oraz unikanie różnic we wspomnianych środkach mogących wpływać na handel produktami leczniczymi wewnątrz Wspólnoty lub zakłócać go” — można uznać, że przyjęcie środków, które odwołują się do „przewidywanej” a nie „ustalonej” kwoty wydatków jest zgodne z prawem wspólnotowym (pytanie obejmuje obydwa przypadki);

czy wymogi dotyczące przestrzegania progów wydatków na produkty lecznicze, które każde państwo członkowskie jest uprawnione ustalić, powinny być szczególnie związane z samymi wydatkami na produkty lecznicze czy też państwo członkowskie jest uprawnione do uwzględnienia również danych dotyczących innych wydatków związanych ze zdrowiem;

czy wynikające z dyrektywy zasady przejrzystości i uczestnictwa przedsiębiorstw zainteresowanych zamrożeniem lub ogólnym obniżeniem cen produktów leczniczych należy interpretować w ten sposób, że powinno się przewidzieć w każdej sytuacji możliwości odstępstwa od narzuconej ceny (art. 4 ust. 2) oraz rzeczywisty udział przedsiębiorstwa przedstawiającego wniosek, w wyniku czego władze administracyjne w przypadku ewentualnej odmowy są zobowiązane taką odmowę uzasadnić.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio (Włochy) w dniu 3 października 2007 r. — Federfarma przeciwko Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute

(Sprawa C-451/07)

(2007/C 297/43)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Federfarma

Strona pozwana: Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute

Pytania prejudycjalne

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 4 października 2007 r. — Health Research Inc.

(Sprawa C-452/07)

(2007/C 297/44)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Health Research Inc.

Pytania prejudycjalne

Czy pojęcie „daty, w której wydane zostało zezwolenie na obrót [produktem leczniczym], określone w art. 3 lit. b)” zawarte w art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącego stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (1) należy określać na podstawie prawa wspólnotowego czy też uregulowanie to stanowi odesłanie do momentu, w którym zezwolenie to stało się skuteczne zgodnie z prawem danego państwa członkowskiego?

2)	W przypadku gdyby odpowiedź Trybunału potwierdzała określenie daty, o której mowa w pytaniu pierwszym, na podstawie prawa wspólnotowego: jaki moment należy brać pod uwagę w tym celu?

(1) Dz.U. L 182, str. 1.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Giessen (Niemcy) w dniu 4 października 2007 r. — Hakan Er przeciwko Wetteraukreis

(Sprawa C-453/07)

(2007/C 297/45)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Giessen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hakan Er

Strona pozwana: Wetteraukreis

Pytanie prejudycjalne

Czy obywatel turecki, któremu jako członkowi rodziny pozwolono na dołączenie do zamieszkującego w Niemczech i zatrudnionego w tym państwie legalnie jako pracownika tureckiego ojca, i który po pięciu latach zgodnego z prawem zamieszkiwania w gospodarstwie domowym ojca nabył prawo przysługujące na podstawie art. 7 akapit pierwszy tiret drugie decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG-Turcja z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia traci prawo powoływania się na ten przepis z tego powodu, że nie wykonywał żadnej działalności zawodowej przez ponad siedem lat od zakończenia edukacji, za wyjątkiem rzekomo jednodniowego zatrudnienia, a ponadto przerywał udział w państwowych programach pomocy w poszukiwaniu zatrudnienia i nie podejmuje poważnych działań celem znalezienia pracy, natomiast utrzymuje się zamiennie z publicznych świadczeń socjalnych, pomocy swojej matki zamieszkującej w Niemczech oraz dochodów nieznanego pochodzenia?

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/28

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 18 lipca 2007 r. w sprawie T-189/02 Ente per le Ville vesuviane przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 9 października 2007 r. przez Ente per le Ville vesuviane

(Sprawa C-455/07 P)

(2007/C 297/46)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Ente per le Ville vesuviane (przedstawiciel: E. Soprano, avvocato)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie w części zaskarżonego wyroku z podanych poniżej powodów i w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej Komisji Europejskiej nr D (2002) 810111, prot. 102504, z dnia 13 marca 2002 r., oraz — o ile będzie to konieczne i uzasadnione — noty Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej Komisji Europejskiej nr Gt/SF/MF D (01) 810542, prot. 109720, z dnia 12 października 2001 r.;

—	W drugiej kolejności uchylenie w części zaskarżonego wyroku z podanych poniżej powodów i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji z uwzględnieniem wskazówek, których udzieli mu Trybunał;

—	Obciążenie Komisji Europejskiej kosztami niniejszego postępowania i postępowania w pierwszej instancji w sprawie T-189/02.

Zarzuty i główne argumenty

1) Naruszenie prawa, błąd w dochodzeniu i brak uzasadnienia w odniesieniu do zmienionego art. 12 rozporządzenia nr 4254/88 (1)

Działanie realizowane przez wnoszącego odwołanie i finansowane przez EFRR miało charakter jednolity, jak wynika z decyzji Komisji z dnia 18 grudnia 1986 r., którą przyznana została dotacja będąca przedmiotem sporu, jak również z art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4254/88, zmienionego przez art. 1 rozporządzenia Rady nr 2083/93 (2).

Wynika z tego, że rzeczone działanie nie mogło — jak błędnie uznał Sąd — zostać podzielone na szereg części funkcjonalnych i że w konsekwencji zawieszenie ze względów prawnych także tylko jednej części tego działania, które miało wpływ na moment zakończenia tego działania, wymagało rozszerzenia zwolnienia wprowadzonego we wspomnianym art. 12 na całość projektu finansowanego na mocy decyzji z dnia 18 grudnia 1986 r.

2) Naruszenie prawa, błąd w dochodzeniu i naruszenie prawa do obrony w odniesieniu do art. 4 decyzji Komisji z dnia 18 grudnia 1986 r.

Wbrew temu, co zostało stwierdzone w zaskarżonym wyroku w pierwszej instancji, Ente per le Ville vesuviane udokumentował, że prace realizowane w Villa Ruggiero (jedna z trzech willi będących przedmiotem działania finansowanego na mocy decyzji z dnia 18 grudnia 1986 r.) zostały zawieszone ze względów prawnych od 1989 do końca 1996 r., nie zostały więc zakończone w 1992 r., jak twierdzą władze włoskie.

W tej sytuacji zatem, jak już podniesiono przed Sądem, udział wnoszącego odwołanie w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji zaskarżonej w pierwszej instancji miał znaczenie decydujące, gdyż zgodnie ze wspomnianymi dokumentami, które zostały przedstawione przez wnoszącego odwołanie, i ze względu na podniesiony jednolity charakter realizowanego przez niego działania, Komisja powinna była uznać zastosowanie odstępstwa przewidzianego w zmienionym art. 12 rozporządzenia nr 4254/88 do rzeczonego działania, nie pozostawiając możliwości wcześniejszego zakończenia finansowania przyznanego w 1986 r.

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4254/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (Dz.U. L 374, str. 15).

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2083/93 z dnia 20 lipca 1993 r. zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 4254/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (Dz.U. L 193, str. 34).

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/29

Skarga wniesiona w dniu 9 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-457/07)

(2007/C 297/47)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i P. Andrade, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej:

Komisja wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

—	stwierdzenie, że Republika Portugalska nie wykonała wyroku Trybunału Sprawiedliwości (izba pierwsza) z dnia 10 listopada 2005 r. wydanego w sprawie C-432/03 Komisja przeciwko Republice Portugalskiej;

—	nakazać Republice Portugalskiej zapłatę okresowej kary pieniężnej w wysokości 37 400,00 euro dziennie do dnia wykonania wyroku Trybunału;

—

nakazanie Republice Portugalskiej zapłaty grzywny dziennej w wysokości 5 280,00 euro od dnia 10 listopada 2005 r., to jest od dnia, w którym wydany został wyrok stwierdzający naruszenie do dnia, w którym państwo portugalskie wykona wyrok, lub do dnia, w którym Trybunał wyda wyrok na podstawie art. 228 WE.

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, że Republika Portugalska w dalszym ciągu ogranicza dostęp do rynku wymagając uprzedniej homologacji nowych wyrobów konstrukcyjnych, w odniesieniu do których nie istnieje specyfikacja techniczna ani też nie podlegają one uznaniu na zasadach wzajemności, w celu poświadczenia, iż nadają się one do określonego użytku. Republika Portugalska w dalszym ciągu również ogranicza dostęp do rynku nie uznając równoważności certyfikatów wydanych w innych państwach członkowskich dotyczących nowych wyrobów, odnośnie do których brak jest specyfikacji technicznych, jeżeli o takie uznanie wystąpiły pomioty gospodarcze nie będące producentem lub jego przedstawicielem.

Przepisy portugalskie nadal nie określają kryteriów, jakie powinny stosować organy administracji przy ocenie wniosków o homologację w taki sposób, aby ocena ta nie była dokonywana w arbitralny sposób. W przypadku braku specyfikacji technicznych, ustawa portugalska przewiduje nieobiektywne i dyskryminacyjne kryteria stosowane przy wydawaniu decyzji o uznaniu.

Republika Portugalska w dalszym ciągu nie podjęła środków, które powinna była podjąć odnośnie do podmiotów gospodarczych, do których zastosowała ustawę sprzeczną z ar. 28 i 30 traktatu WE.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/30

Skarga wniesiona w dniu 10 października 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-458/07)

(2007/C 297/48)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: P. Andrade i G. Braun, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie zapewniając w praktyce, by udostępniono użytkownikom końcowym co najmniej jednego pełnego spisu abonentów telefonicznych i co najmniej jednego pełno zakresowego biura numerów, zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 25 ust. 1 i 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (1) Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy,

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W Portugalii nazwiska abonentów Vodafone, którzy zgłosili chęć, by znalazły się one w spisie abonentów usługi powszechnej nadal nie zostały w nim umieszczone.

Organ regulacyjny, ANATOM, wciąż nie wydał decyzji w przedmiocie formatu i szczegółowych zasad podawania tych informacji. Za obecny stan prawny odpowiedzialne jest państwo portugalskie.

(1) Dz.U. L 108, str. 51.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz (Austria) w dniu 5 października 2007 r. — Veli Elshani przeciwko Hauptzollamt Linz

(Sprawa C-459/07)

(2007/C 297/49)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Veli Elshani.

Strona pozwana: Hauptzollamt Linz.

Pytania prejudycjalne

Przesłanka wygaśnięcia na mocy art. 233 akapit 1 lit. d) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (1) ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (kodeks celny) nie opiera się na momencie powstania długu celnego, lecz na okresie po powstaniu długu celnego, gdyż odnosi się do długu celnego, który „powstał” w przypadkach określonych w art. 202 kodeksu celnego.

Czy wyrażenie „przy nielegalnym wprowadzaniu” w rozumieniu art. 233 akapit 1 lit. d) kodeksu celnego należy interpretować w taki sposób,

—

że wprowadzanie towaru na obszar celny Wspólnoty, wobec którego powstał dług celny na podstawie art. 202 kodeksu celnego, kończy się już z chwilą jego wprowadzenia do granicznego urzędu celnego lub na inne, wskazane przez urząd celny miejsce, najpóźniej jednak z chwilą opuszczenia granicznego urzędu celnego lub innego wskazanego miejsca, ponieważ towar znalazł się tym samym wewnątrz obszaru celnego, tak że zajęcie i przepadek towarów dokonane po tym okresie nie prowadzą już do wygaśnięcia długu celnego

lub tak interpretować,

—

że wprowadzanie towaru na obszar celny Wspólnoty, w stosunku do którego powstał dług celny na podstawie art. 202 kodeksu celnego, z gospodarczego punktu widzenia trwa tak długo, jak długo jest on transportowany w ramach jednolitego procesu związanego z wprowadzaniem towaru na obszar celny, a więc dopóki towar będący na obszarze celnym nie dotarł jeszcze do pierwszego miejsca przeznaczenia i nie został tam złożony, w związku z czym zajęcie i przepadek towarów dokonane do tego czasu prowadzą do wygaśnięcia długu celnego?

W przypadku nielegalnego zachowania w rozumieniu art. 202 kodeksu celnego, które zostało ujawnione przy wprowadzaniu, dług celny obligatoryjnie wygasa. Natomiast zajęcie towarów bezpośrednio podczas usuwania spod dozoru celnego, jako zachowanie nielegalne w rozumieniu art. 203 kodeksu celnego, nie prowadzi do natychmiastowego wygaśnięcia długu celnego.

Czy art. 233 akapit 1 lit. d) kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że wygaśnięcie długu celnego wyraźnie ograniczone do przypadków powstania długu celnego na mocy art. 202 kodeksu celnego jest mimo to zgodne z nakazem równego traktowania nielegalnego zachowania?

(1) Dz.U. L 302, str. 1.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/31

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 12 września 2007 r. w sprawie T-36/05 Coats Holdings Ltd and J&P. Coats Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 12 września 2007 r. przez Coats Holdings Ltd, J&P Coats Ltd

(Sprawa C-468/07 P)

(2007/C 297/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Coats Holdings Ltd, J&P Coats Ltd (przedstawiciele: W. Sibree i C. Jeffs, Solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	obniżenie grzywny nałożonej na Coats, tak by odzwierciedlała ona zasadę równego traktowania oraz uwzględniała istotne ustalenia Komisji, które zostały odrzucone przez Sąd Pierwszej Instancji, a które zmniejszały wagę naruszenia i wzmacniały okoliczności łagodzące.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie stwierdza, że odrzucając niemal wszystkie ustalenia faktyczne Komisji dotyczące naruszenia art. 81 WE z wyjątkiem jednego i mało znaczącego ustalenia, a w szczególności odrzucając istotne ustalenie Komisji, zgodnie z którym Coats była jednakowo aktywnym członkiem trójstronnego porozumienia, Sąd Pierwszej Instancji nie zastosował zasady równego traktowania w związku z dostosowaniem podstawowej kwoty grzywny nałożonej na Coats poprzez jej obniżenie jedynie o 20 %.

Tytułem żądania ewentualnego wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd Pierwszej Instancji nie uwzględnił wszystkich elementów decyzji, której nieważność stwierdził, w związku z obniżeniem grzywny z tytułu okoliczności łagodzących.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/31

Skarga wniesiona w dniu 25 października 2007 r. — Parlament Europejski przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-474/07)

(2007/C 297/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: K. Bradley i U. Rosslein, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 915/2007 (1) z dnia 31 lipca 2007 r. zmieniającego rozporządzenie Komisji (WE) nr 622/2003 ustanawiające środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Parlament Europejski działając wraz z Radą jako współprawodawca zadecydował w 2002 r., że pewne środki wykonawcze dotyczące bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego nie powinny zostać opublikowane. Skarżący twierdzi, iż Komisja zastosowała tę regułę w sposób nieprawidłowy nie publikując systematycznie środków wykonawczych co do których nie istniał wymóg zachowania ich charakteru poufnego. Przyjmując rozporządzenie nr 915/207 Komisja dokonała w sposób nieprawidłowy wykładni przysługujących jej na podstawie rozporządzenia nr 2320/2002 kompetencji, naruszyła art. 254 WE, zasady demokracji, otwartości i jawności aktów prawodawczych, stworzyła sytuację braku pewności prawa i nie dostarczyła prawidłowego uzasadnienia.

(1) Dz.U. L 200, str. 3.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/32

Skarga wniesiona w dniu 26 października 2007 r. — Republika Francuska przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-479/07)

(2007/C 297/52)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: E. Belliard, G. de Bergues i A.-L. During, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. de Gregorio Merino i M.-M. Joséphidès, pełnomocnicy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 809/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 894/97, (WE) nr 812/2004 oraz (WE) nr 2187/2005 w odniesieniu do pławnic (1);

—	obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu swej skargi, wniesionej do Sekretariatu Sądu Pierwszej Instancji w dniu 10 października 2007 r. (otrzymanej za pośrednictwem faksu w dniu 5 października 2007 r.) i przekazanej Trybunałowi Sprawiedliwości na mocy postanowienia Sądu (ósma izba) z dnia 26 października 2007 r. na podstawie art. 51 i art. 54 akapit drugi Statutu Trybunału Sprawiedliwości, skarżąca kwestionuje definicję „pławnicy” dokonaną przez Radę w rozporządzeniu nr 809/2007 r., w zakresie w jakim zaliczałaby ona do pławnic także sieci ustabilizowane, takie jak sieć zwana „thonaille”. Według skarżącej, rozszerzając zakaz używania pławnic ustanowiony w rozporządzeniach nr 894/2007, 812/2004 oraz 2187/2005 na te ostatnie sieci, niniejsze rozporządzenie naruszyło zarówno obowiązek uzasadnienia jak i zasady proporcjonalności i niedyskryminacji.

W ramach pierwszego zarzutu skarżąca podnosi, że nie podając w zaskarżonym rozporządzeniu — po pierwsze — powodów, które doprowadziły Radę do zaliczenia sieci ustabilizowanych do pławnic a zatem do rozszerzenia na ten typ sieci materialnego zakresu obowiązujących restrykcji i — po drugie — opinii o charakterze naukowym i technicznym, na których oparła się w celu przyjęcia tego środka, Rada uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi uzasadnienia.

W ramach drugiego zarzutu skarżąca krytykuje rażąco niewłaściwy charakter zakazu sieci ustabilizowanych, takich jak sieć „thonaille,” w świetle celów, do osiągnięcia których zmierzają wspomniane rozporządzenia, a mianowicie celu polegającego na ograniczeniu niekontrolowanej ekspansji połowów za pomocą pławnic skrzelowych a także celu polegającego na ograniczeniu przyłowów. Według skarżącej, dokonywane na bardzo małą skalę i przez ograniczoną liczbę niewielkich statków połowy za pomocą sieci „thonaille” są bowiem działalnością o charakterze rzemieślniczym, praktykowaną na małej części wybrzeża śródziemnomorskiego, która nie przedstawia żadnego zagrożenia niekontrolowaną ekspansją. Poza tym, sieci „thonaille” poddawane są adaptacjom technicznym tak, aby jak najbardziej zmniejszyć ryzyko przyłowów, a zwłaszcza przyłowów gatunków chronionych.

W ramach trzeciego zarzutu skarżąca podnosi wreszcie naruszenie zasady niedyskryminacji, ponieważ zaskarżone rozporządzenie traktuje sieć „thonaille” w taki sam sposób jak pławnice skrzelowe, podczas gdy sytuacje jednej i drugiej kategorii sieci są odmienne, zarówno pod względem specyficznych charakterystyk technicznych sieci „thonaille” jak i ze względu na małą liczbę odnośnych statków oraz małą skalę działalności połowowej.

(1) Dz.U. L 182, str. 1.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/36

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2007 r. — SP i in. przeciwko Komisji

(Sprawy połączone T-27/03, T-46/03, T-58/03, T-79/03, T-80/03, T-97/03 i T-98/03) (1)

(Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Producenci prętów zbrojeniowych do betonu - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 65 EWWiS - Decyzja wydana na podstawie traktatu EWWiS po wygaśnięciu tego traktatu - Brak kompetencji Komisji)

(2007/C 297/73)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca w sprawie T-27/03: SP SpA (Brescia, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Belotti i N. Pisani)

Strona skarżąca w sprawie T-46/03: Leali SpA (Odolo, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Vezzoli i G. Belotti)

Strona skarżąca w sprawie T-58/03: Acciaierie e Ferriere Leali Luigi SpA (Brescia) (przedstawiciele: adwokaci G. Vezzoli, G. Belotti, E. Piromalli i C. Carmignani)

Strona skarżąca w sprawie T-79/03: Industrie Riunite Odolesi SpA (IRO) (Odolo) (przedstawiciel: adwokat A. Giardina)

Strona skarżąca w sprawie T-80/03: Lucchini SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: początkowo A. Santa Maria i C. Biscaretti di Ruffia, a następnie adwokaci M. Delfino, M. van der Woude, S. Fontanelli i P. Sorvillo)

Strona skarżąca w sprawie T-97/03: Ferriera Valsabbia SpA (Odolo) i Valsabbia Investimenti SpA (Odolo) (przedstawiciele: adwokaci D. Fosselard i P. Fattori,)

Skarżące w sprawie T-98/03: Alfa Acciai SpA (Brescia) (przedstawiciele: adwokaci D. Fosselard, P. Fattori i G. d'Andria)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin oraz A. Whelan, pełnomocnicy, wspierani, w sprawach T-27/03 i T-58/03, przez adwokata M. Moretta oraz, w sprawach T-79/03, T-97/03 i T-98/03, przez adwokata P. Manziniego)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciel: I. Braguglia, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Skargi o stwierdzenie nieistnienia i skargi o stwierdzenie nieważności w całości lub w części decyzji Komisji C (2002) 5087 wersja ostateczna z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania na podstawie art 65 traktatu EWWiS (COMP/37.956 — Pręty zbrojeniowe do betonu),

Sentencja wyroku

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C (2002) 5087 wersja ostateczna z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania na podstawie art 65 traktatu EWWiS (COMP/37.956 — Pręty zbrojeniowe do betonu) w stosunku do SP SpA, Leali SpA, Acciaierie e Ferriere Leali Luigi SpA, Industrie Riunite Odolesi SpA (IRO), Lucchini SpA, Ferriera Valsabbia SpA, Valsabbia Investimenti SpA i Alfa Acciai SpA.

Komisja zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez SP, Leali, Acciaierie e Ferriere Leali Luigi, IRO, Lucchini, Ferriera Valsabbia, Valsabbia Investimenti i Alfa Acciai, w tym również kosztami wynikającymi z postępowań w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych w sprawach T-46/03 i T-79/03.

3)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

(1) JO C 70 z 22.3.2003.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/36

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2007 r. — Riva Acciaio SpA przeciwko Komisji

(Sprawa T-45/03) (1)

(2007/C 297/74)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Riva Acciaio SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Pappalardo, M. Merola, M. Pappalardo i F. Martin)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin i A. Whelan, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata P. Manziniego)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciele: I. Braguglia i M. Fiorilli, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2002) 5087 wersja ostateczna z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania na podstawie art 65 traktatu EWWiS (COMP/37.956 — Pręty zbrojeniowe do betonu).

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C (2002) 5087 wersja ostateczna z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania na podstawie art 65 traktatu EWWiS (COMP/37.956 — Pręty zbrojeniowe do betonu) w stosunku do Riva Acciaio SpA.

2)	Komisja zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Riva Acciaio.

3)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 101 z 26.4.2003.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/37

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2007 r. — Feralpi Siderurgica przeciwko Komisji

(Sprawa T-77/03) (1)

(2007/C 297/75)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Feralpi Siderurgica SpA (Brescia, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G.M. Roberti, A. Franchi i I. Perego)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin i A. Whelan, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata P. Manziniego)

Interwenient(-ci) popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciel: I. Braguglia, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C (2002) 5087 wersja ostateczna z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania na podstawie art 65 traktatu EWWiS (COMP/37.956 — Pręty zbrojeniowe do betonu) w stosunku do Feralpi Siderurgica SpA.

2)	Komisja zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Feralpi Siderurgica.

3)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 112 z 10.5.2003.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/37

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2007 r. — Ferriere Nord przeciwko Komisji

(Sprawa T-94/03) (1)

(2007/C 297/76)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Ferriere Nord SpA (Osoppo, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci W. Viscardini, G. Donà i E. Perricone,)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin i A. Whelan, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata M. Moretta)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciel: I. Braguglia, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C (2002) 5087 wersja ostateczna z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania na podstawie art 65 traktatu EWWiS (COMP/37.956 — Pręty zbrojeniowe do betonu) w stosunku do Ferriere Nord SpA.

2)	Komisja zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Ferriere Nord.

3)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 112 z 10.5.2003.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/38

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 października 2007 r. — AMS przeciwko OHIM — American Medical Systems (AMS Advanced Medical Services)

(Sprawa T-425/03) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego AMS Advanced Medical Services - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy AMS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Żądanie przedstawienia dowodu używania podniesione po raz pierwszy w postępowaniu przed izbą odwoławczą - Artykuł 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94)

(2007/C 297/77)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: AMS Advanced Medical Services GmbH (Mannheim, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo adwokat G. Lindhofer, następnie adwokaci G. Lindhofer i S. Schäffler)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również, interwenient przed Sądem: American Medical Systems, Inc. (Minnetonka, Minnesota, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci H. Kunz-Hallstein i R. Kunz-Hallstein)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 września 2003 r. (sprawa R 671/2002-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między AMS Advanced Medical Services GmbH a American Medical Systems, Inc.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	AMS Advanced Medical Services GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 71 z 20.3.2004.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/38

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 października 2007 r. — Borco-Marken-Import Matthiesen przeciwko OHIM (Caipi)

(Sprawa T-405/04) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Caipi - Względna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2007/C 297/78)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Borco-Marken-Import Matthiesen GmbH & Co. KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Wolter)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 sierpnia 2004 r. (sprawa R 912/2002-2) dotyczącą wniosku o rejestrację oznaczenia słownego Caipi jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Strona skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 314 z 18.12.2004.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/39

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2007 r. — Lo Giudice przeciwko Komisji

(Sprawa T-27/05) (1)

(Urzędnicy - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Postępowanie w sprawie oceny za 2003 r. - Nieprawidłowości proceduralne - Artykuł 43 regulaminu pracowniczego - Prawo do bycia wysłuchanym - Zwolnienie lekarskie - Zaświadczenie lekarskie)

(2007/C 297/79)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Carmela Lo Giudice (Grimbergen, Belgia) (przedstawiciele: początkowo F. Frabetti i G. Bounéou, następnie F. Frabetti, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i H. Kraemer, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania w sprawie oceny za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. oraz, alternatywnie, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie ostatecznego sporządzenia sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej skarżącej w ww. okresie.

Sentencja wyroku

1)	Zostaje stwierdzona nieważność decyzji z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie ostatecznego sporządzenia sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej skarżącej w postępowaniu w sprawie oceny za 2003 r.

2)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 82 z 2.4.2005 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/39

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 października 2007 r. — Ekabe International przeciwko OHIM — Ebro Puleva (OMEGA 3)

(Sprawa T-28/05) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego OMEGA 3 - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy PULEVA-OMEGA 3 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia WE nr 40/94)

(2007/C 297/80)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ekabe International SCA (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: C. de Haas, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Uczestnik postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Ebro Puleva, S.A. (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: P. Casamitjana Lleonart, adwokat)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 października 2004 r. (R 117/2001-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Puleva SA (następnie Ebro Puleva S.A.) a Ekabe International SCA.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Ekabe International SCA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/40

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 października 2007 r. — Komisja przeciwko Impetus

(Sprawa T-138/05) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Programy ramowe ds. badań i rozwoju technologicznego - Umowy dotyczące projektów w dziedzinie systemów telematycznych, będących przedmiotem wspólnego zainteresowania - Brak dowodów oraz niezgodność części zadeklarowanych wydatków z postanowieniami umownymi - Zwrot wypłaconych kwot)

(2007/C 297/81)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: D. Triantafyllou, pełnomocnik, wspierany przez adwokata N. Kostikasa)

Strona pozwana: Impetus Symvouloi Michanikoi — Kainotomia kai Technologia EPE Ateny, Grecja) (przedstawiciel: P. Miliarakis, adwokat)

Przedmiot sprawy

Skarga oparta na klauzuli arbitrażowej w rozumieniu art. 238 WE, zmierzająca do nakazania firmie Impetus Symvouloi Michanikoi — Kainotomia kai Technologia EPE zwrotu części kwoty wypłaconej przez Komisję Europejską z tytułu kontraktu Invite (Iland Navigation Telematics) o numerze referencyjnym COP 493 oraz z tytułu kontraktu Ausias (Att in Urban Sites with Integration and Standardisation) o numerze refenecyjnym TR 1006, zawartych w ramach decyzji nr 1110/94/CE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 kwietnia 1994 w sprawie czwartego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej ds. badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (1994-1998) (Dz.U. L 126, str. 1) a także części kwoty wypłaconej z tytułu kontraktu Artis (Advanced Road Transport Informatics in Spain) o numerze referencyjnym V 2043, zawartego w ramach decyzji Rady 90/221/Euroatom, EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie programu ramowego ds. badań wspólnotowych i rozwoju technologicznego (1990-1994) (Dz.U. 117, str. 28).

Sentencja wyroku

1)	Wniosek Komisji dotyczący zwrotu kwoty 136 037,30 EUR z tytułu kontraktu Invite (Inland Navigation Telematics) o numerze referencyjnym COP 493 jest oddalony.

Zasądza się zapłatę przez firmę Impetus Symvouloi Michanikoi — Kainotomia kai Technologia EPE na rzecz Komisji tytułem głównym kwoty 14 678,41 EUR z tytułu kontraktu Ausias (Att in Urban Sites with Integration and Standardisation) o numerze referencyjnym TR 1006, powiększonej o odsetki za zwłokę według rocznej stopy ustawowej obowiązującej w Hiszpanii, za okres od dnia 15 listopada 2002 r do dnia całkowitej zapłaty długu.

Zasądza się zapłatę przez firmę Impetus Symvouloi Michanikoi — Kainotomia kai Technologia EPE na rzecz Komisji tytułem głównym kwoty 9 230,77 EUR, z tytułu kontraktu Artis (Advanced Road Transport Informatics in Spain) o numerze referencyjnym V 2043, powiększonej o odsetki za zwłokę według rocznej stopy ustawowej obowiązującej w Hiszpanii, za okres od dnia 29 stycznia 2003 r. do dnia całkowitej zapłaty długu.

4)	Strony pokrywają swoje własne koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 182 z dnia 23 lipca 2005 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/40

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 października 2007 r. — Lo Giudice przeciwko Komisji

(Sprawa T-154/05) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Mobbing - Skarga o stwierdzenie nieważności - Obowiązek wspomagania - Obowiązek uzasadnienia - Uzasadnione oczekiwania - Artykuł 24 regulaminu pracowniczego - Obowiązek staranności - Dopuszczalność - Wniosek o odszkodowanie)

(2007/C 297/82)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Carmela Lo Giudice (Grimbergen, Belgia) (przedstawiciele: początkowo F. Frabetti i G. Bounéou, następnie F. Frabetti, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i H. Kraemer, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze, wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji stwierdzającej brak mobbingu oraz po drugie, wniosek o zadośćuczynienie za rzekomo doznaną krzywdę.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron pokryje własne koszty.

(1) Dz.U. C 155 z 25.6.2005 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/41

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 października 2007 r. — InterVideo przeciwko OHIM (WinDVD Creator)

(Sprawa T-105/06) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego WinDVD Creator - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Artykuł 4 i artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2007/C 297/83)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: InterVideo Inc. (Fremont, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat K. Manhaeve)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Mondéjar, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 31 stycznia 2006 r. (sprawa R 987/2005-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego WinDVD Creator w charakterze wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	InterVideo Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 121 z 20.5.2006.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/41

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 1 października 2007 r. — US Steel Košice przeciwko Komisji

(Sprawa T-489/04) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych - Krajowy plan rozdzielenia przydziałów emisji gazów dla Słowacji w latach 2005-2007 - Decyzja Komisji sugerująca brak intencji wycofania zastrzeżeń - Akt, na który nie przysługuje skarga - Niedopuszczalność)

(2007/C 297/84)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: US Steel Košice s.r.o. (Košice, Słowacja) (przedstawiciele: E. Vermulst, adwokat, C. Thomas, solicitor, oraz D. Hueting, barrister)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: Ü. Wölker i D. Lawunmi, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 20 października 2004 r. dotyczącej krajowego planu rozdzielania przydziałów emisji gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Republikę Słowacką na lata 2005-2007 na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, str. 32)

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Kosztami postępowania zostaje obciążona US Steel Košice s.r.o.

(1) Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/42

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 1 października 2007 r. — US Steel Košice przeciwko Komisji

(Sprawa T-27/07) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych - Krajowy plan rozdziału uprawnień do emisji Słowacji na lata 2008-2012 - Decyzja odrzucająca Komisji - Brak indywidualnego oddziaływania - Niedopuszczalność)

(2007/C 297/85)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: US Steel Košice s.r.o. (przedstawiciele: adwokat E. Vermulst i C. Thomas, solicitor)

Strona pozwana: Komisja (przedstawiciele: D. Lawunmi i Ü. Wölker)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 listopada 2006 r. w sprawie krajowego planu rozdziału uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na lata 2008-2012 przekazanego przez Republikę Słowacką zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, str. 32)

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	US Steel Košice s.r.o. zostaje obciążona kosztami.

(1) Dz.U. C 69 z 24.3.2007 r.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/42

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2007 r. — Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-376/07)

(2007/C 297/86)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumma i J. Möller)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2007) 3226 wersja ostateczna z dnia 18 lipca 2007 r. dotyczącej żądania przedstawienia informacji w odniesieniu do MX 19/2006 — Kontrola systemu pomocy państwa XS 24/2002 — Finansowanie powstawania i wzrostu przedsiębiorczości („GuW”) — Niemcy i MX 9/2006 — Kontrola systemu pomocy państwa XS 29/2002 — Wytyczne w sprawie wdrożenia regionalnego systemu pomocy dla przemysłu i handlu w Bawarii — Niemcy;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2007) 3226 wersja ostateczna z dnia 18 lipca 2007 r. dotyczącej żądania przedstawienia informacji na podstawie art. 9 rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 (1) w odniesieniu do programów pomocy państwa XS 24/2002 i XS 29/2002.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi po pierwsze, że zaskarżona decyzja narusza rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 (2). Skarżąca stwierdza w tym względzie, że Komisja, żądając tych informacji, przeprowadziła bez powodu kontrolę ex-post spornej pomocy. Według skarżącej, kontrola ta wykracza poza zakres uprawnień przyznanych pozwanej w rozporządzeniu nr 994/98, które przewiduje, że Komisja może żądać informacji jedynie w przypadku gdy ma poważne wątpliwości dotyczące prawidłowego wykonania wyłączenia grupowego.

Dodatkowo skarżąca twierdzi, że naruszona została zasada venire contra factum proprium nemini licet, ponieważ kilka dokumentów Komisji wskazuje na to, że Komisja sama uznaje, że nie może przeprowadzać takiej kontroli ex-post bez powodu.

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 10, str. 33).

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. dotyczące stosowania art. 92 i 93 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (Dz.U. L 142, str. 1).

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/43

Skarga wniesiona w dniu 24 września 2007 r. — Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-377/07)

(2007/C 297/87)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (przedstawiciel: N. Korogiannakis, lawyer)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji, Dyrekcji Generalnej ds. Informatyki o odrzuceniu oferty skarżącej złożonej w odpowiedzi na zaproszenie do składania ofert w ramach otwartej procedury ENTR/05/86 — Technologie interoperatywności treści dla europejskich usług e-administracji (Dz.U. S 128, 8/7/2006), doręczonej skarżącej pismem z dnia 13 lipca 2007 r. i o udzieleniu zamówienia zakwalifikowanemu oferentowi;

—	obciążenie Komisji (DIGIT) całością kosztów postępowania związanych z niniejszą skargą, nawet w przypadku jej oddalenia;

—	zasądzenie od Komisji (DIGIT), tytułem naprawienia szkody poniesionej przez skarżącą w związku z przedmiotową procedurą przetargową, kwoty 3,5 miliona EUR za część 2.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca złożyła ofertę w odpowiedzi na opublikowane przez pozwaną zaproszenie do składania ofert w ramach otwartej procedury dotyczącej „technologii interoperatywności treści dla europejskich usług e-administracji”(Dz.U. 2006/S 128-136080). Skarżąca kwestionuje zasadność decyzji o odrzuceniu jej oferty i zawarciu umowy z innym oferentem.

Zarzuty i główne argumenty podniesione prze skarżącą są takie sam jak te przedstawione w sprawie T-300/07 Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji (1).

(1) Dz.U. C 235, str. 22.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/43

Skarga wniesiona w dniu 2 października 2007 r. — CNH Global przeciwko OHIM (Graficzny znak towarowy przedstawiający traktor w kolorach czerwonym, czarnym i szarym)

(Sprawa T-378/07)

(2007/C 297/88)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CNH Global NV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: M. Edenborough, Barrister i R. Harrison, Solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej (sprawa R 1642/2006-1) w całości;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy przedstawiający traktor w kolorach czerwonym, czarnym i szarym dla towarów z klasy 12 — zgłoszenie nr 3 944 139

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) oraz art. 7 ust. 3 rozporządzenia Rady nr 40/94, jako że zgłoszony graficzny znak towarowy nabył charakter odróżniający w drodze używania.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/44

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2007 r. — Peek & Cloppenburg przeciwko OHIM — Redfil (Agile)

(Sprawa T-386/07)

(2007/C 297/89)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg (KG) (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Dolde, A. Renck i V. von Bomhard)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Redfil SL (Barcelona, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 26 lipca 2007 r. w sprawie R 1324/2006-2;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Redfil SL

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „Agile” dla towarów z klas 18, 25 i 28 — zgłoszenie nr 2 659 456

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy i krajowy znak towarowy „Aygill's” dla towarów z klas 3, 6, 8, 9, 11, 14, 16, 18, 20, 21, 24, 25, 26, 27 i 28

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie sprzeciwu w całości

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/44

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2007 r. — Republika Portugalska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-387/07)

(2007/C 297/90)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Republika Portugalska (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciele: L. Inês Fernandes, S. Rodrigues i A. Gattini pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(20007) 3772 z dnia 31 lipca 2007 r. zmniejszającej wymiar pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego przyznanej na rzecz „SGAIA” na podstawie decyzji Komisji C(95) 1769 z dnia 28 lipca 1995 r.;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Brak przejrzystości w uzasadnieniu. Posługując się sformułowaniem „zgodnie z powyższymi uwagami” pozwana odsyła w sposób ogólny do podsumowującej analizy zawartej w zaskarżonej decyzji. W rozdziale 6, zatytułowanym „Wnioski” skarżąca nie określa w jasny sposób norm lub przepisów, które jakoby naruszyła Republika Portugalska.

Nieistnienie wykrytych nieprawidłowości i naruszenie przez służby Komisji w zaskarżonej decyzji postanowień umowy zawartej w dniu 15 listopada 1995 r. pomiędzy Komisją a Caixa Geral de Depósitos. Powołany przez Komisję w zaskarżonej decyzji zarzut dopuszczenia się nieprawidłowości jest bezpodstawny, w rzeczywistości bowiem Komisja nie uwzględniła postanowień art. 8 ust. 5 i 6 umowy, które dopuszczają zaksięgowanie na dzień 31 grudnia 2001 r. pozostających do uiszczenia przyszłych wpływów.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/45

Skarga wniesiona w dniu 15 października 2007 r. — Earth Products przeciwko OHIM — Meynard Designs (EARTH)

(Sprawa T-389/07)

(2007/C 297/91)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Earth Products, Inc. (Carlsbad, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat M. Graf)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Meynard Designs, Inc. (Waltham, Stany Zjednoczone)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 9 sierpnia 2007 r. utrzymującej w mocy decyzję Wydziału Sprzeciwów;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „EARTH” dla towarów z klasy 25 — zgłoszenie nr 2 907 608

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Meynard Designs, Inc.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: graficzny wspólnotowy i krajowy znak towarowy „EARTH” dla towarów z klas 3, 14, 18, 25 i 35

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94, jako że kolidujące znaki towarowe nie są do siebie podobne ani od strony wizualnej ani fonetycznej.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/45

Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 10 września 2007 r. w sprawie F-146/06 Speiser przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 11 października 2007 r. przez Michaela Alexandra Speisera

(Sprawa T-390/07 P)

(2007/C 297/92)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Michael Alexander Speiser (Ixelles, Belgia) (przedstawiciel: F. Theumer, avocat)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie w całości pkt 1 i 2 sentencji postanowienia Sądu;

—	uchylenie pkt 3 postanowienia Sądu wyłącznie w takim zakresie, w jakim nie obciąża ono strony przeciwnej całością kosztów poniesionych przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie dotyczy postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 10 października 2007 r. w sprawie F-146/06 Speiser przeciwko Parlamentowi, w którym skargę wnoszącego obecnie odwołanie uznano za oczywiście niedopuszczalną.

Na poparcie swego odwołania wnoszący odwołanie podnosi przede wszystkim, że środki dowodowe przedstawione przez obie strony, mające znaczenia dla wydania rozstrzygnięcia, ocenione zostały w sposób sprzeczny z prawem lub w sposób niedostateczny z punktu widzenia prawa. Ponadto wnoszący odwołanie zarzuca, że Sąd do spraw służby Publicznej nie zastosował w swym orzeczeniu zasady dobrej wiary, a także zasady dobrej administracji. Wreszcie wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd do spraw Służby Publicznej zmienił linię orzecznictwa zarysowaną w wyroku z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie F-101/05 Grünheid przeciwko Komisji.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/46

Skarga wniesiona w dniu 12 października 2007 r. — Strack przeciwko Komisji

(Sprawa T-392/07)

(2007/C 297/93)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Guido Strack (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji wydanych przez Komisję bezpośrednio lub jako przewidziana w art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 odmowa dorozumiana i dotyczących wstępnego przetwarzania wniosku skarżącego o uzyskanie dostępu do dokumentów z dnia 20 czerwca 2007 r. oraz jego wniosku potwierdzającego z dnia 23 lipca 2007 r., a także, pomocniczo, jego wniosku potwierdzającego z dnia 15 sierpnia 2007 r.;

—	nakazanie Komisji zapłaty skarżącemu odpowiedniej wysokości odszkodowania za poniesioną przez w związku ze wstępnym przetwarzaniem jego wniosku szkodę niemajątkową, co najmniej jednak w symbolicznej wysokości 1 EUR;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący zwrócił się, po pierwsze, o uzyskanie dostępu do pewnych dokumentów w związku z nieuwzględnionymi przez Komisję w całości lub w części jego wnioskami potwierdzającymi o dostęp do dokumentów w rozumieniu rozporządzenia nr 1049/2001, (1) oraz, po drugie, o uzyskanie dostępu do dokumentów dotyczących sprawy T-110/04. Dostępu do tych dokumentów albo mu odmówiono, albo nie udzielono go w wyznaczonym w tym celu terminie.

Na poparcie swej skargi skarżący podnosi, że pozwana naruszyła art. 255 WE oraz art. 2, ust. 1, 4 i 6 rozporządzenia nr 1049/2001. Skarżący zarzuca także naruszenie zasady dobrej administracji oraz art. 41 i art. 42 Karty praw podstawowych.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, str. 43).

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/47

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 25 października 2007 r. — Milella i Campanella przeciwko Komisji

(Sprawa F-71/05) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wybory - Przedstawiciele sekcji lokalnej komitetu pracowniczego Komisji, reprezentującej pracowników zatrudnionych w Luksemburgu, do centralnego komitetu pracowniczego Komisji - Zasada całościowego proporcjonalnego podziału wyników wyborów - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność)

(2007/C 297/94)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Arcangelo Milella (Niederanven, Luksemburg i Delfina Campanella (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: M.-A. Lucas)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i H. Kraemer)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie wyznaczenia przedstawicieli lokalnego komitetu pracowniczego w Luksemburgu (CLPL) do centralnego komitetu pracowniczego (CCP), a także stwierdzenie niezgodności z prawem decyzji CLPL.

Sentencja wyroku

Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej „Personel i Administracja” Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 18 kwietnia 2005 r. w części, w jakiej formalnie wzywa sekcję lokalną komitetu pracowniczego Komisji, reprezentującą pracowników zatrudnionych w Luksemburgu, do przestrzegania „wskazówek zawartych w niniejszcej decyzji”.

2)	Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej „Personel i Administracja” Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 11 maja 2005 r.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona.

4)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 229 z 17.9.2005, str. 36.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/47

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 18 października 2007 r. — Krcova przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości

(Sprawa F-112/06) (1)

(Służba publiczna - Urzędnik w okresie próbnym - Artykuł 34 regulaminu pracowniczego - Zwolnienie urzędnika w okresie próbnym - Uprawnienia dyskrecjonalne - Obowiązek uzasadnienia - Obowiązek staranności - Zasada dobrej administracji)

(2007/C 297/95)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Erika Krcova (Trnava, Słowacja) (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal, avocats)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: M. Schauss)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 października 2005 r. w sprawie zwolnienia skarżącej z upływem okresu próbnego.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 281 z 18.11.2006, str. 49.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/48

Skarga wniesiona w dniu 3 października 2007 r. — Petrilli przeciwko Komisji

(Sprawa F-98/07)

(2007/C 297/96)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Nicole Petrilli (Sint Stevens Woluwe, Belgia) (przedstawiciel: J. L. Lodomez, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie dopuszczalności i zasadności niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności;

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 20 lipca 2007 r., którą organ powołujący oddalił żądanie skarżącej, na podstawie art. 90 ust. 1 Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego „regulaminem pracowniczym”), odnowienia jej umowy o pracę z DG „Badania” Komisji;

—	stwierdzenie nieważności ewentualnej decyzji, którą Komisja mogła wydać w przedmiocie zażalenia wniesionego przez skarżącą równolegle z niniejszą skargą i ze skargą o zawieszenie skutków prawnych decyzji organu powołującego z dnia 20 lipca 2007 r.;

—	stwierdzenie dopuszczalności i zasadności niniejszej skargi o odszkodowanie i zadośćuczynienie;

—	nakazanie Komisji umożliwienia skarżącej powrotu na zajmowane dotychczas stanowisko pracownika kontraktowego wydziału „T2” DG „Badania” na okres 18 miesięcy; przy jednoczesnym wyznaczeniu Komisji kary w wysokości 1 000 EUR za każdy dzień zwłoki;

—

zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącej, tytułem naprawienia szkody spowodowanej przez utratę wynagrodzenia będącą konsekwencją odmowy przedłużenia jej umowę o pracę, kwoty odpowiadającej wynagrodzeniu, które skarżąca otrzymałaby gdyby mogła była kontynuować wykonywanie umowy o pracę w charakterze pracownika kontraktowego do czasu upływu 3 lat;

—

zobowiązanie Komisji do naprawienia dodatkowej szkody poniesionej przez skarżącą w następstwie utraty szansy uzyskania umowy na czas nieokreślony z przyszłą Agencją Wykonawczą ds. Badań (REA), będącej konsekwencją braku odnowienia ww. umowy, odmowy możliwości zakończenia przez skarżącą jej misji w Komisji oraz pogłębienia jej doświadczenia zawodowego w ramach kontynuowania tej misji;

—	zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącej, tytułem naprawienia krzywdy spowodowanej przez decyzję odmawiającą odnowienia jej umowy o pracę, kwoty według uznania Sądu, prowizorycznie określonej na 1 EUR, z wyraźnym zastrzeżeniem podwyższenia jej wysokości w trakcie postępowania;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty, z których pierwszy dotyczy naruszenia zasady legalności i art. 88 Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (WZIP). Skarżąca twierdzi, że decyzja o odmowie odnowienia jej umowy o pracę w charakterze pracownika kontraktowego, wydana na podstawie decyzji Komisji z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie maksymalnego czasu zatrudnienia niestałego personelu w służbie Komisji, uniemożliwia wywołanie przez art. 88 WZIP skutku polegającego na umożliwieniu odnowienia jej umowy o pracę na kolejnych 18 miesięcy. Decyzja z dnia 28 kwietnia 2004 r. jest jej zdaniem niezgodna z prawem w zakresie, w jakim ustanawia ona ograniczenia praw przyznanych przez przepisy regulaminu pracowniczego.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji, obowiązku starannego działania administracji i interesu służby. Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja nie uwzględnia ani jej sytuacji osobistej, ani interesu służby, ani interesu przyszłej Agencji.

Zarzut trzeci dotyczy braku dostatecznego uzasadnienia i naruszenia art. 3 b) WZIP. Skarżąca podnosi w szczególności, że automatyczna odmowa odnowienia jej umowy o pracę, jako że osiągnęła ona limit 6 lat określony w decyzji z dnia 28 kwietnia 2004 r., jest niezgodna z filozofią art. 3 b) WZIP, która jest oparta na woli zatrudniania osób na podstawie umowy o pracę na czas określony w celu wykonania zadań w wyspecjalizowanych dziedzinach, na czas niezbędny dla wykonania specyficznego zadania.

Zarzut czwarty dotyczy tego, że decyzja z dnia 28 kwietnia 2004 r. narusza dyrektywę Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. (Dz.U. L 175, str. 43), ogólne zasady europejskiego prawa pracy, prawa socjalne pracowników, a w szczególności zasadę stabilności zatrudnienia, jak również zasadę niedyskryminacji. Jeżeli chodzi o niedyskryminację skarżąca podkreśla, że limit 6 lat znajduje zastosowanie wyłącznie do pracowników kontraktowych objętych zakresem art. 3 b) ZIP, podczas gdy pracownicy objęci zakresem art. 3 a) WZIP mają możliwość uzyskania umowy na czas nieokreślony.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/49

Skarga wniesiona w dniu 28 września 2007 r. — Kerstens przeciwko Komisji

(Sprawa F-102/07)

(2007/C 297/97)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Petrus J.F. Kerstens (Overijse, Belgia) (przedstawiciel: C. Mourato, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie przyznania skarżącemu 3 punktów pierwszeństwa dyrekcji generalnej w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2004, opublikowanej w Informacjach administracyjnych 85/2005 z dnia 23 listopada 2005 r.;

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie przyznania skarżącemu 0 punktów pierwszeństwa dyrekcji generalnej w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2005, opublikowanej w Informacjach administracyjnych 85/2005 z dnia 23 listopada 2005 r.;

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 17 listopada 2006 r. w sprawie przyznania skarżącemu 0 punktów pierwszeństwa w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2006, opublikowanej w Informacjach administracyjnych 55/2006;

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 17 listopada 2006 r. w sprawie przyznania skarżącemu 0 punktów pierwszeństwa w interesie instytucji w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2006, opublikowanej w Informacjach administracyjnych 55/2006;

—	stwierdzenie nieważności wyraźnej decyzji organu powołującego z dnia 15 czerwca 2007 r. oddalającej zażalenia R/142/07 i R/183/07, wniesione przez skarżącego odpowiednio w dniach 16 i 22 lutego 2007 r.;

—	przyjęcie do wiadomości, że skarżący zastrzega sobie prawo do powołania się na zaistnienie nadużycia władzy i naruszenie przepisów regulujących postępowanie dyscyplinarne oraz prawo podniesienia przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich roszczenia odszkodowawczego;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi, skarżący, będący funkcjonariuszem w grupie zaszeregowania A*12, powołuje pięć zarzutów, z których pierwszy dotyczy zasady wykorzystania kontyngentu punktów pierwszeństwa wynikającej z art. 5 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego (DGE 45) i oczywistego błędu w ocenie, jeżeli chodzi o przyznanie punktów pierwszeństwa przez dyrektora generalnego w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2004.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 4-6 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego oraz oczywistego błędu w ocenie, jeżeli chodzi o przyznanie punktów pierwszeństwa przez dyrektora generalnego w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2005 i 2006.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego oraz oczywistego błędu w ocenie, jeżeli chodzi o przyznanie punktów pierwszeństwa uwzględniających pracę wykonaną w interesie instytucji. Pomocniczo zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady niedziałania prawa wstecz i pewności prawa.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady równego traktowania, jeżeli chodzi o przyznanie punktów pierwszeństwa przez dyrektora generalnego za lata 2004, 2005 i 2006 oraz punktów pierwszeństwa uwzględniających pracę wykonaną w interesie instytucji za rok 2006.

Zarzut piąty dotyczy naruszenia obowiązku uzasadnienia, jeżeli chodzi o przyznanie punktów pierwszeństwa przez dyrektora generalnego za lata 2004, 2005 i 2006.

W końcu skarżący zastrzega sobie prawo do powołania się na zaistnienie nadużycia władzy i naruszenie przepisów regulujących postępowanie dyscyplinarne oraz prawo podniesienia przeciwko Komisji roszczenia odszkodowawczego.

8.12.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 297/49

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2007 r. — Giaprakis przeciwko Komitetowi Regionów

(Sprawa F-106/07)

(2007/C 297/98)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Stavros Giaprakis (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M.-A. Lucas)

Strona pozwana: Komitet Regionów Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 21 listopada 2006 r. dyrektora administracyjnego Komitetu Regionów w sprawie zwrotu kwot wypłaconych skarżącemu z tytułu współczynnika korygującego w odniesieniu do części wynagrodzenia przekazanego do Francji od kwietnia 2004 r. do czerwca 2005 r. w wysokości 1 246,06 EUR,

—	zasądzenie od Komitetu Regionów kwoty 1 246,06 EUR potrąconych z jego wynagrodzenia, powiększonej o odsetki za zwłokę w wysokości 8 % rocznie od dnia 1 grudnia 2006 r., dnia potrącenia aż do pełnej zapłaty,

—	zasądzenie od Komitetu Regionów na jego rzecz kwoty 1 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną mu zaskarżoną decyzją,

—	obciążenie Komitetu Regionów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi skarżący podnosi podobne zarzuty to zarzutów podniesionych w sprawie F-59/07 (1).

(1) Dz.U. C 199 z 25.9.2007, str. 51.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 297

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 50 8 grudnia 2007

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości
2007/C 297/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 283 z 24.11.2007.	1