20.4.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 86/1

OPINIA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 13 kwietnia 2007 r.

w sprawie projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk kwartalnych w zakresie wolnych miejsc pracy we Wspólnocie

(CON/2007/9)

(2007/C 86/01)

Wprowadzenie i podstawa prawna

W dniu 12 kwietnia 2007 r. Europejski Bank Centralny (EBC) otrzymał wniosek Rady Unii Europejskiej o wydanie opinii w sprawie projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk kwartalnych w zakresie wolnych miejsc pracy we Wspólnocie (1) (zwanego dalej „projektowanym rozporządzeniem”).

Kompetencja EBC do wydania opinii wynika z pierwszego akapitu art. 105 ust. 4 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego, Rada Prezesów wydała niniejszą opinię.

1. Uwagi ogólne

1.1

Celem projektowanego rozporządzenia jest ustanowienie podstawy prawnej dla gromadzenia, przekazywania oraz oceny kwartalnych danych o wolnych miejscach pracy we Wspólnocie (2). Dane dotyczące wolnych miejsc pracy, które wchodzą w skład podstawowych europejskich wskaźników gospodarczych (PEWG) (3), są niezbędne do śledzenia krótkookresowych zmian liczby wolnych miejsc pracy z podziałem na rodzaje działalności gospodarczej.

1.2

EBC z zadowoleniem przyjmuje projektowane rozporządzenie. Dostarczanie porównywalnych danych o wolnych miejscach pracy poszerza zakres informacji służących analizie i ocenie ryzyk dla stabilności cen w strefie euro, co ma znaczenie dla realizacji polityki pieniężnej Eurosystemu. Dane dotyczące wolnych miejsc pracy stanowią ponadto wiodący wskaźnik przy ustalaniu niektórych zmiennych opisujących rynek pracy, w szczególności takich jak zatrudnienie i bezrobocie. Dostępne obecnie dane zagregowane dla strefy euro, opierające się o dane dostarczane dobrowolnie Komisji Wspólnot Europejskich (Eurostatowi) przez krajowe organy statystyczne, ujawniają jednakże istotne zróżnicowanie w zakresie definicji serii krajowych używanych dla obliczenia serii dla strefy euro.

1.3

Z zastrzeżeniem uwag technicznych zawartych w drugiej części niniejszej opinii, EBC uważa iż obecna treść projektowanego rozporządzenia stanowi zrównoważony kompromis pomiędzy wymogami użytkowników danych a potrzebą uproszczenia przekazywanych sprawozdań statystycznych, co wzięto odpowiednio pod uwagę w celu zmniejszenia obciążeń związanych z dostarczaniem danych. EBC zdecydowanie popiera wprowadzenie projektowanego rozporządzenia, zachęcając jednocześnie Komisję i państwa członkowskie do potraktowania w sposób priorytetowy również kwestii terminowego przyjęcia niezbędnego rozporządzenia implementującego Komisji.

2. Uwagi techniczne

2.1

EBC podkreśla, iż ważnym elementem projektowanego rozporządzenia jest proponowany podział danych na poziomie sekcji w ramach wszystkich rodzajów działalności gospodarczej wskazanych we wspólnej statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnotach Europejskich (Nomenclature générale des activités économiquese dans les Communautés Européennes, NACE), w tym także w odniesieniu do sektora usług — rozwiązanie takie jest istotne zwłaszcza ze względu na rosnący procentowy udział usług w gospodarce. Ponadto, proponowany podział danych będzie miał również znaczenie dla wyjaśniania zachodzących zmian ogólnej liczby wolnych miejsc pracy. Należy jednocześnie uznać, iż kolejnymi ważnymi krokami umożliwiającymi poprawę jakości danych będą efektywne zebranie i późniejsza publikacja danych w zakresach podlegających analizom wykonalności przewidzianym przez projektowane rozporządzenie, w tym analizie wykonalności objęcia obowiązkiem sprawozdawczym podmiotów zatrudniających mniej niż 10 pracowników.

2.2

Kluczowe znacznie ma wreszcie dostępność odpowiednich zestawów danych retrospektywnych, a to ze względu na rolę jaką w pracach analitycznych odgrywa możliwość oceny zmian zachodzących w czasie w odniesieniu do liczby wolnych miejsc pracy. EBC rozumie jednak, iż dostarczanie pełnych zestawów danych retrospektywnych wiązałoby się z określonymi obciążeniami ponoszonymi przez podmioty składające sprawozdania — w związku z tym EBC akceptuje ograniczony obowiązek przekazywania danych określony w art. 6 projektowanego rozporządzenia, zachęcając przy tym do sporządzania szacunków dotyczących dłuższych okresów w przypadkach, w których jest to możliwe.

2.3

W odniesieniu do kwestii lepszej jakości danych niezbędnej dla osiągnięcia wiarygodnych agregatów statystycznych dla strefy euro, istotnym aspektem ogólnej oceny jakościowej w tym zakresie będzie zapewnienie wysokiego stopnia porównywalności danych krajowych używanych w celu obliczania agregatów dla strefy euro. Byłoby użyteczne, aby kryteria jakościowe jakie mają być zdefiniowane zgodnie z procedurami implementującymi wskazanymi w art. 7 projektowanego rozporządzenia obejmowały okresową ocenę skutków braku porównywalności pomiędzy określonymi elementami danych dostarczanych przez państwa członkowskie.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem, dnia 13 kwietnia 2007 r.

Wiceprezes EBC

Lucas D. PAPADEMOS

(1) KOM(2007) 76 wersja ostateczna.

(2) Potrzeby EBC w zakresie gromadzenia kwartalnych danych o wolnych miejscach pracy w okresie 45 dni po zakończeniu kwartalnego okresu referencyjnego zostały określone w dokumencie „Wymogi statystyczne Europejskiego Banku Centralnego w zakresie ogólnej statystyki gospodarczej ”(Statistical requirements of the European Central Bank in the field of general economic statistics) w sierpniu 2000 r. a następnie powtórzone w „Zrewidowanych wymogach w zakresie ogólnej statystyki gospodarczej ”(Review of the requirements in the field of general economic statistics) w grudniu 2004 r.

(3) PEWG zostały zdefiniowane w wyniku „Planu działania w zakresie wymagań statystycznych dla unii gospodarczej i walutowej (UGW) ”(Action Plan on Economic and Monetary Union (EMU) Statistical Requirements, zwanego dalej „Planem działania dla UGW”), przyjętego na wniosek Rady Ecofin przez Komisję (Eurostat) w ścisłej współpracy z EBC. Przyjęcie Planu działania dla UGW stanowiło reakcję na sprawozdanie Komitetu Monetarnego o wymogach informacyjnych w UGW, zaaprobowanego przez Radę Ecofin w dniu 18 stycznia 1999 r. Rada Ecofin otrzymała ostatni raport aktualizujący w tym zakresie w listopadzie 2006 r.

20.4.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 86/3

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 86/02)

Niniejsza publikacja daje prawo do wyrażenia sprzeciwu zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie powinny być wniesione do Komisji w terminie 6 miesięcy od niniejszej publikacji.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„GARBANZO DE FUENTESAÚCO”

Nr WE: ES/PGI/005/0264/19.11.2002

CHNP ( ) CHOG (X)

Niniejsze stwierdzenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1. Właściwy departament w państwie członkowskim:

Nazwa:

Subdirección General de Calidad y Promoción Agroalimentaria — Dirección General de Industria Agroalimentaria y Alimentación — Secretaría General de Agricultura y Alimentación — Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación de España

Adres:

Paseo Infanta Isabel, no 1

E-28071 Madrid

Telefon:

(34) 913 47 53 94

Faks:

(34) 913 47 54 10

e-mail:

sgcaproagro@mapya.es

2. Grupa:

Nazwa:

Asociación Garbanzo de Fuentesaúco

Adres:

Camino Valparaíso s/n

E-49400 Fuentesaúco (Zamora)

Telefon:

(34) 980 60 09 13

Faks:

(34) 980 60 11 36

e-mail:

—

Skład:

producenci/przetwórcy (X) inni ( )

3. Rodzaj produktu:

Klasa 1.6 — Ciecierzyca (Świeże lub przetworzone owoce, warzywa i zboża)

4. Specyfikacja:

(streszczenie wymogów art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1. Nazwa: „Garbanzo de Fuentesaúco”

4.2. Opis: Nasiona ciecierzycy pospolitej „Cicer arietinum L.”, odmiana macrocaprum, odmiany lokalnej z Fuentesaúco wprowadzane do obrotu w opakowaniach jako suche warzywa strączkowe.

Nasiona mają wyraźnie widoczny zakrzywiony czubek, są w kolorze kremowym lub w bladych odcieniach żółto-biało-brązowych, ich skórka jest średnio chropowata, pozbawiona plam.

Waga ciecierzycy po jej przygotowaniu wynosi między 40 i 50 gram.

Zdolność pochłaniania wody destylowanej w temperaturze 25 °C w ciągu 10 godzin przekracza 100 %.

Po ugotowaniu ciecierzyca charakteryzuje się maślanym białkiem o nieznacznej ziarnistości i miękką skórką. Co najmniej 85 % ciecierzycy zarówno pozostaje w całości jak i zachowuje skórkę.

Smak zawsze przyjemny.

4.3. Obszar geograficzny: Ciecierzyca jest produkowana wyłącznie w następujących okręgach miejskich w prowincji Zamora: Argujillo, La Bóveda de Toro, Cañizal, Castrillo de la Guareña, El Cubo de Tierra del Vino, Cuelgamures, Fuentelapeña, Fuentesaúco, Fuentespreadas, Gema, Guarrate, El Maderal, El Pego, El Piñero, San Miguel de la Ribera, Santa Clara de Avedillo, Sanzoles, Vadillo de la Guareña, Vallesa, Villabuena del Puente, Villaescusa y Villamor de los Escuderos.

Przedstawiony obszar produkcji rolnej obejmuje powierzchnię 687 km2.

4.4. Dowód pochodzenia: Pochodzenie produktu gwarantowane jest poprzez procedurę kontroli i certyfikacji.

Elementy, które należy uwzględnić:

Ciecierzyca może pochodzić wyłącznie z zarejestrowanych działek znajdujących się na obszarze produkcji rolnej, na których stosowane są metody uprawy przedstawione w pkt 4.5.

Ciecierzycę przygotowuje się w magazynach i przedsiębiorstwach zajmujących się pakowaniem, uprzednio wpisanych do rejestrów rady regulacyjnej.

Partie ciecierzycy wysyłane między poszczególnymi przedsiębiorstwami muszą być zaopatrzona w dokument transportowy wydany uprzednio przez radę regulacyjną.

Rada regulacyjna przeprowadza kontrole i okresowe oceny oparte na inspekcjach przeprowadzanych na działkach rolnych, w magazynach i przedsiębiorstwach zajmujących się pakowaniem. Mają one na celu weryfikację zgodności metody otrzymywania produktu, pobieranie próbek, przeprowadzanie prób, a także kontrolę dokumentacji.

Wyłącznie ciecierzyca pochodząca z przedsiębiorstw zajmujących się pakowaniem, które pozytywnie przeszły wszystkie kontrole procesu, zostaje dopuszczona do obrotu z gwarancją pochodzenia potwierdzoną etykietą organu regulacyjnego.

Liczba etykiet i etykiet dodatkowych przyznawanych przez radę regulacyjną przedsiębiorstwom zajmującym się pakowaniem zależy od ilości dostarczonej do nich ciecierzycy pochodzącej od rolnika lub z magazynów oraz od objętości opakowań, w których ciecierzyca będzie wprowadzana do obrotu.

4.5. Metoda produkcji: Ciecierzyca uprawiana jest na działkach wpisanych do rejestru rady regulacyjnej. Działki te charakteryzują się glebą gliniastą lub gliniasto-piaszczystą o dużej głębokości i dużej zdolności zatrzymywania wody, kwaśnym lub lekko zasadowym odczynem pH, niskim lub średnim poziomem przyswajalnego wapnia, niskim stosunkiem węgla do azotu oraz zerowym lub bardzo niskim zasoleniem. Ciecierzyca uprawiana jest w systemie płodozmianowym bez powtarzania jej upraw w następujących po sobie sezonach. Podczas sezonu uprawy ciecierzycy nie stosuje się nawozów naturalnych. Plony zbiera się kiedy rośliny uprawne i chwasty są zupełnie suche. Zbiory przechowuje się w suchym, oddalonym od bezpośredniego promieniowania słonecznego miejscu. Zawsze unika się mieszania ciecierzycy o różnych cechach.

W zarejestrowanych przedsiębiorstwach zajmujących się pakowaniem ciecierzyca poddawana jest oczyszczaniu, usuwaniu ciał obcych, selekcji, klasyfikacji i jest pakowana.

Sucha ciecierzyca wprowadzana jest do obrotu w terminie do września drugiego z kolei roku, w opakowaniach zaopatrzonych w etykietę dodatkową przyznawaną przez radę regulacyjną.

4.6. Związek: Wzmianki w źródłach historycznych dotyczące ciecierzycy z Fuentesaúco

Zarządzenia miejskie z Fuentesaúco z 1569 r.

Hrabia de la Fuente de Saúco podarował ciecierzycę Francisco de Quevedo y Villegas.

Ciecierzyca uzyskała nagrodę na wystawie rolniczej w Madrycie w 1857 r. oraz otrzymała dyplom honorowy na wystawie ogólnej w Sewilli na początku XX wieku.

Wzmianki w literaturze dotyczące ciecierzycy z Fuentesaúco

„Catastro”, Marqués de la Ensenada, 1752 r.

„Diccionario estadístico”, Madoz, 1845 r.

„Episodios Nacionales”, Benito Pérez Galdós

„Judíos, moros y cristianos”, Camilo José Cela

Czynniki naturalne:

Cechy ciecierzycy z Fuentesaúco związane są z cechami gleby i warunkami klimatycznymi charakterystycznymi dla obszaru produkcji, jak również z cechami uprawianej odmiany lokalnej.

Na obszarze produkcji zimy są długie i zimne z często występującymi przymrozkami, co umożliwia naturalną kontrolę szkodników i chorób zagrażających ciecierzycy. W okresie wzrostu upraw i dojrzewania ziaren występują niewielkie opady, co powoduje, że roślina wykorzystuje zapasy wody zgromadzone w glebie.

Gleba charakteryzuje dużą głębokością i dużą zdolnością zatrzymywania wody, kwaśnym lub lekko zasadowym odczynem pH, niskim lub średnim poziomem przyswajalnego wapnia, niskim stosunkiem węgla do azotu oraz zerowym lub bardzo niskim zasoleniem. Przedstawione cechy gleby, przede wszystkim niski poziom wapnia, związane są z cienką skórką ciecierzycy i jej wysoką zdolnością pochłaniania wody.

Wiele pokoleń rolników dokonało selekcji ciecierzycy o najcieńszej skórce, co doprowadziło do stworzenia odmiany lokalnej Fuentesaúco będącej rośliną doskonale przystosowaną do tego terenu.

Czynniki ludzkie:

W swoich metodach uprawy rolnicy dążą do uzyskania ciecierzycy o określonych cechach organoleptycznych. Unika się mieszania ciecierzycy o zróżnicowanych cechach, co prowadzi do jednorodności otrzymywanej ciecierzycy.

4.7. Organ kontrolny:

Nazwa:

Consejo Regulador de la Indicación Geográfica Protegida (IGP) „Garbanzo de Fuentesaúco”

Adres:

Paseo del Cementerio s/n

Convento Monjas

E-49400 Fuentesaúco (Zamora)

Telefon:

(34) 923 22 83 45

Faks:

(34) 923 22 83 45

e-mail:

info@legumbresdecalidad.com

Rada regulacyjna spełnia wymogi określone w normie EN-45011, wersja z 1998 r.

4.8. Etykietowanie: Napisy, naklejki i etykiety umieszczone na opakowaniach „Garbanzo de Fuentesaúco ”obowiązkowo zawierają oznaczenie „Chronione oznaczenie geograficzne ”wraz z logo rady regulacyjnej. Oprócz wymienionych napisów, naklejek i etykiet umieszczonych przez przedsiębiorstwo zajmujące się pakowaniem, na opakowaniu musi znajdować się jeszcze dodatkowa etykieta identyfikacyjna przyznana przez radę regulacyjną.

Etykiety dodatkowe zawierają alfanumeryczny kod umożliwiający zapewnienie identyfikowalności i należy je umieszczać w miejscu opakowania określonym przez radę regulacyjną w jej podręczniku jakości w sposób uniemożliwiający ich ponowne wykorzystanie.

Produkty wytwarzane z ciecierzycy objętej chronionym oznaczeniem geograficznym „Garbanzo de Fuentesaúco”, nawet jeżeli poddane zostały procesowi obróbki lub przetworzenia, mogą być wprowadzane do obrotu w opakowaniach opatrzonych oznakowaniem chronionego oznaczenia geograficznego „Elaborado con Indicacion Geografica Protegida Garbanzo de Fuentesauco ”(„Produkt objęty chronionym oznaczeniem geograficznym Garbanzo de Fuentesauco”) bez umieszczania logo wspólnotowego, pod warunkiem że:

Ciecierzyca „Garbanzo de Fuentesaúco ”objęta chronionym oznaczeniem geograficznym i posiadająca odpowiedni certyfikat stanowi wyłączny składnik tego rodzaju produktów.

Przedsiębiorstwa przetwórcze lub wykonujące obróbkę posiadają upoważnienie rady regulacyjnej, która dokonuje ich wpisu do rejestru do celów przeprowadzania kontroli oraz dba o odpowiednie stosowanie chronionego oznaczenia.

Jeśli ciecierzyca „Garbanzo de Fuentesaúco ”objęta chronionym oznaczeniem geograficznym nie jest wyłącznym składnikiem produktu, możliwe jest jedynie wymienienie jej wśród składników produktu, który ją zawiera lub jest wynikiem jej obróbki lub przetworzenia.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, str. 12.

20.4.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 86/7

Publikacja wniosku o zmianę w myśl art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 86/03)

Niniejsza publikacja daje prawo wniesienia sprzeciwu wobec wniosku o zmianę w myśl art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Sprzeciw winien być wniesiony do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK O ZMIANĘ

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

Wniosek o zmianę w myśl art. 9 i art. 17 ust. 2

„PROSCIUTTO DI PARMA”

NR WE: IT/PDO/117/0067/09.06.1998

CHNP (X) CHOG ( )

Wnioskowane zmiany

Pozycja(-e) specyfikacji:

	Nazwa produktu
	Opis produktu
	Obszar geograficzny
	Dowód pochodzenia
X	Metoda otrzymywania
	Związek
	Etykietowanie
X	Wymogi krajowe

Zmiana/Zmiany:

Metoda produkcji

Minimalny czas dojrzewania, jakiemu winna podlegać szynka parmeńska przed przekazaniem do obrotu, zostaje ujednolicony dla wszystkich formatów i wynosi 12 miesięcy.

Wymogi krajowe

Usunięto wszelkie odniesienia do norm i procedur, istniejących przed ukazaniem się rozporządzenia Rady (EWG) nr 2081/92 (2), które stały się niezgodne z prawem w świetle obecnie obowiązujących przepisów wspólnotowych.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„PROSCIUTTO DI PARMA”

NR WE: IT/PDO/117/0067/09.06.1998

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze stwierdzenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1. Właściwy departament w państwie członkowskim:

Nazwa:

Ministero Politiche Agricole e Forestali

Adres:

Via XX Settembre, 20

I–00187 Roma

Tel.:

(39) 06 481 99 68

Faks:

(39) 06 42 01 31 26

Email:

QTC3@politicheagricole.it

2. Grupa:

Nazwa:

Consorzio del Prosciutto di Parma

Adres:

Via Marco dell'Arpa, 8/b

I–43100 Parma

Tel.:

(39) 0521 24 39 87

Faks:

(39) 0521 24 39 83

Email:

—

Skład:

Producenci/przetwórcy (X) inni ( )

3. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2: Produkt mięsny

4. Specyficacja

(streszczenie wymogów aart. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1 Nazwa produktu: „Prosciutto di Parma”

4.2 Opis produktu:

—	Szynka surowa dojrzewająca.

—	Oznaczona znakiem identyfikacyjnym wypalanym na skórze wieprzowej.

—	Kształt zewnętrzny zaokrąglony: pozbawiony części końcowej (stopki), bez zewnętrznych niedoskonałości, które mogłyby ujemnie wpłynąć na wizerunek produktu, odsłonięta część mięśniowa ponad główką kości udowej (kostką) jest ograniczona i ma nie więcej niż 6 centymetrów (krótkie obcięcie).

—	Waga: zwykle od ośmiu do dziesięciu kilogramów, a w każdym razie nie mniej niż siedem.

—	Kolor po nacięciu: jednorodny między różem a czerwienią, przedzielany bielą tkanki tłuszczowej.

—	Zapach i smak: mięso o delikatnym i łagodnym smaku, lekko solone o mocnym i charakterystycznym zapachu.

—	Charakteryzuje się spełnieniem określonych parametrów analitycznych, dotyczących wilgotności, słoności i proteolizy.

—	Szynka parmeńska, opatrzona odpowiednim znakiem identyfikacyjnym, może być sprzedawana w całości lub bez kości, pocięta na kawałki lub plastry o różnym kształcie i wadze oraz odpowiednio zapakowana.

4.3 Obszar geograficzny: Produkcja szynki parmeńskiej odbywa się na obszarze ograniczonym do prowincji Parma, który obejmuje teren prowincji Parma (region Emilia Romagna — Włochy), położony na południe od via Emilia, w odległości od tejże nie mniejszej niż 5 kilometrów i na terenach położonych na wysokości nie większej niż 900 metrów, ograniczony na wschodzie korytem rzeki Enza a na zachodzie — rzeki Stirone.

Surowiec pochodzi z obszaru geograficznego rozleglejszego niż obszar przetwórstwa i obejmuje obszar administracyjny następujących regionów: Emilia Romagna, Veneto, Lombardia, Piemont, Molise, Umbria, Toskania, Marche, Abruzja i Lacjum (Włochy).

4.4 Dowód pochodzenia: W odniesieniu do produkcji surowca istnieją szczególne wymagania dotyczące ras, sposobu żywienia i kryteriów hodowli; spełnienie tych wymagań gwarantuje specjalny system kontroli, którym podlegają hodowcy, rzeźnicy i producenci, uprzednio uznani i posiadający odpowiednie uprawnienia oraz poddawani procedurom kontroli, systemom identyfikacji, przyznawania uprawnień i certyfikacji.

Uznany hodowca umieszcza na tylnych udźcach każdej świni, w ciągu trzydziestu dni od urodzenia danej sztuki, nieusuwalny odcisk stempla ze swoim kodem identyfikacyjnym. Hodowca zobowiązany jest do wystawienia dla świń przeznaczonych do uboju zaświadczenia o ich zgodności z wymaganiami dotyczącymi hodowli.

Ubojnia zobowiązana jest do naniesienia na świeżych udźcach przeznaczonych do produkcji szynki parmeńskiej nieusuwalnego stempla, odciskanego na gorąco na skórze, w sposób widoczny i zgodnie z wytycznymi ustalonymi przez organ kontrolny. Specjalista dokonujący uboju odciska nieusuwalny stempel na świeżych udźcach otrzymanych ze świń, posiadających zaświadczenie, o którym mowa w poprzednim akapicie, oraz po upewnieniu się co do spełnienia przez nie wymagań określonych przepisami prawa. Stempel zawiera kod identyfikacyjny ubojni, która dokonuje uboju. Ubojnia zobowiązana jest do załączenia do każdego udźca, na którym odciska stempel, o którym mowa powyżej, oryginału lub kopii zaświadczenia wystawionego przez hodowcę w formie przewidzianej w poprzednim akapicie.

Tylko świeże udźce, pochodzące z uprawnionych ubojni, opatrzone nieusuwalnym stemplem i posiadające wymaganą dokumentację mogą być przekazane do chronionej produkcji szynki parmeńskiej. Podczas każdej operacji wprowadzania świeżych udźców przeznaczonych do produkcji szynki parmeńskiej do upoważnionego zakładu, właściwy organ kontrolny sprawdza obecność stempli identyfikujących i wyżej opisanej dokumentacji.

Podczas przygotowania do peklowania świeżych udźców należy opatrzyć je metalową plombą, poświadczającą datę rozpoczęcia przetwórstwa. Założenie tej plomby leży w gestii producenta i winno być wykonane przed rozpoczęciem peklowania oraz w taki sposób, by plomba pozostawała stale widoczna. Na plombie widnieje oznaczenie miesiąca i roku rozpoczęcia procesu przetwórczego.

Po zakończeniu peklowania odpowiednie organy kontrolne są obecne przy wypalaniu znaku (który ma kształt pięcioramiennej korony wieńczącej elipsę, w środku której widnieje toponim PARMA), sprawdziwszy uprzednio zgodność przedmiotowych szynek z wymaganiami. Ww. oznakowanie zawiera również kod alfanumeryczny, który identyfikuje zakład wytwórczy.

W związku z powyższym na gotowym produkcie widnieją: tatuaż, identyfikujący hodowlę, z której pochodzi świnia; nieusuwalny stempel, identyfikujący ubojnię, w której przygotowano świeży udziec; metalowa plomba, określająca początek procesu przetwórczego, zakładana przez zakład przetwórstwa oraz wypalany przez tenże zakład po zakończeniu dojrzewania znak, za pomocą którego można zidentyfikować zakład, w którym miało miejsce przetworzenie.

4.5 Metoda otrzymywania: Specyfikacja produktu przewiduje między innymi, że, jeśli chodzi o surowiec, szynka parmeńska może być wytworzona tylko ze świń tradycyjnych ras, czystych lub pochodnych, bazujących na Large White i Landrace, zgodnie z uszlachetnieniem wg Libro Genealogico Italiano (Włoskiej Księgi Genealogicznej); ze świń pochodzących od rasy Duroc, zgodnie z uszlachetnieniem wg Włoskiej Księgi Genealogicznej; ze świń innych ras, mieszanych i łączonych, pod warunkiem, że pochodzą one ze schematów selekcji lub krzyżówek opracowanych w celach nie sprzecznych z Włoską Księgą Genealogiczną dla produkcji wieprzowiny tłustej, mających co najmniej 9 miesięcy, masę 160 kg (dopuszczalne odchylenie o 10 %) oraz żywionych według specjalnej diety określonej w sposób analityczny.

Surowiec (świeże udźce) używany do produkcji szynki parmeńskiej charakteryzuje się następującymi cechami:

Zawartość tłuszczu: jest szacowana poprzez ustalenie ilości jodu i/lub zawartości kwasu linolowego w wewnętrznej i zewnętrznej warstwie tłuszczu podskórnej podściółki tłuszczowej udźca. Dla każdej pojedynczej sztuki ilość jodu nie powinna przekraczać 70, a zawartość kwasu linolowego nie powinna przekraczać 15 %;

Pokrycie tłuszczem: grubość warstwy tłuszczu zewnętrznej części świeżego udźca, mierzona w pionie względem głowy kości udowej (pod kostką), winna wynosić około 20 milimetrów w udźcach świeżych stosowanych do produkcji szynki parmeńskiej o wadze między 7 a 9 kilogramów oraz 30 milimetrów w udźcach świeżych stosowanych do produkcji szynki parmeńskiej o wadze większej niż 9 kilogramów.

Grubość tej warstwy nie może w każdym razie być mniejsza niż odpowiednio 15 milimetrów i 20 milimetrów dla obu kategorii obrobionych świeżych udźców, wraz ze skórą. W każdym razie w „koronie ”winno być takie pokrycie, by uniemożliwić oderwanie się skóry od znajdującej się pod spodem tkanki mięśniowej.

Zalecana waga świeżych obrobionych udźców wynosi między 12 a 14 kilogramów, a w każdym razie nie mniej niż 10 kilogramów.

Świeże udźce nie mogą być poddawane, poza chłodzeniem, żadnej obróbce, w tym zamrażaniu; przez chłodzenie rozumie się przechowywanie udźców w fazie składowania i transportu w temperaturze między -1 °C a +4 °C; nie wolno używać udźców ze świń, których ubój nastąpił mniej niż 24 godziny lub ponad 120 godzin wcześniej.

Świeży udziec pochodzący z uboju poddawany jest precyzyjnie określonym fazom obróbki, przy czym jedynym dodatkiem jest sól morska. Okres obróbki jest nie krótszy niż 12 miesięcy i obejmuje następujące fazy: wydzielenie; chłodzenie; trybowanie; peklowanie; spoczynek; mycie i suszenie; dojrzewanie wstępne; szczotkowanie; sugnatura [smarowanie tłuszczem wieprzowym]; dojrzewanie; krojenie i pakowanie.

Na obszarze geograficznym określonym w pkt 4.3 winny znajdować się zakłady produkcyjne (tzw. prosciuttifici) wykonujące krojenie i pakowanie, a więc tu winny odbywać się wszystkie fazy obróbki surowca. Na obszarze pochodzenia surowca, który określono w pkt 4.3, znajdują się wszystkie hodowle świń, których udźce są przeznaczone do produkcji szynki parmeńskiej, ubojnie uprawnione do odpowiedniego przygotowania jak i zakłady wykonujące krojenie, ewentualnie należące do sieci produkcji chronionej.

Odpowiednio oznakowana szynka parmeńska może być sprzedawana w całości, bez kości pakowana w kawałkach lub w plastrach o różnym kształcie i wadze odpowiednio zapakowanych; w tym ostatnim przypadku operacje krojenia na plastry i pakowania winny odbywać się wyłącznie na obszarze produkcji, a znak identyfikacyjny ChNP musi być nanoszony na opakowanie w sposób nieusuwalny, określony w pkt 4.8 poniżej; przepis ten jest konieczny, by zagwarantować jakość charakterystyczną dla szynki parmeńskiej oraz pełną identyfikowalność wyrobu.

4.6 Związek: Szczególne cechy szynki parmeńskiej oraz gwarancja zachowania wysokich standardów jakości, higieny i bezpieczeństwa spożywczego są ściśle uzależnione od warunków środowiskowych oraz od czynników naturalnych i ludzkich. Surowiec oraz szynka o chronionej nazwie pochodzenia są ściśle związane między sobą oraz wspólnie z rozwojem produkcyjnym, gospodarczym i społecznym obszaru geograficznego, który tworzy ich niepowtarzalny charakter, ponieważ cechy surowca są specyficzne dla geograficznego makro-obszaru o określonych granicach. W środkowo-północnych Włoszech hodowla świń tłustych, których ubój następuje w wieku zawansowanym, jest tradycją, która rozpoczęła się w epoce Etrusków i trwa do dzisiaj. Narodziła się ona jako hodowla ras lokalnych i tubylczych i rozwijała w zależności od uwarunkowań środowiskowych, społecznych, gospodarczych — w szczególności od uprawy zbóż i przetwórstwa mleka, które są charakterystyczne dla sposobów odżywiania — a następnie znalazła w produkcie o chronionej nazwie pochodzenia, jakim jest szynka, swój naturalny i jednoznaczny cel produkcyjny.

W ramach określonego makro obszaru geograficznego istnieją nieliczne, niewielkie obszary, które — w zależności od specyficznych i niepowtarzalnych warunków oraz dzięki szczególnemu powołaniu czynnika ludzkiego — rozwinęły się jako obszary produkcji szynki o chronionej nazwie pochodzenia.

Jeden z tych niewielkich obszarów stanowi obszar produkcji szynki parmeńskiej — mała część prowincji Parma, opisana w art. C specyfikacji wyrobu. Ten mikro-obszar charakteryzuje się, w zależności od konkretnego miejsca położenia, wyjątkowymi warunkami ekologicznymi, klimatycznymi, środowiskowymi, wynikającymi z właściwości powietrza, które napływa znad morza Versilia, a następnie łagodnieje wśród gajów oliwnych i lasków piniowych Val di Magra, osusza się, przechodząc przez Apeniny i wzbogaca o zapach kasztanów, by na koniec osuszyć szynki parmeńskie i nadać im wyjątkową łagodność.

To właśnie dzięki wyjątkowym i niepowtarzalnym warunkom środowiskowym i szczególnemu powołaniu społeczności żyjącej na tym obszarze narodził się produkt o wysokiej jakości, jakim jest szynka parmeńska.

4.7 Organ kontrolny:

Nazwa

Istituto Parma Qualità

Adres

via Roma, 82/b-c

Langhirano (Parma) (Italia)

Tel.

(39) 0521 86 40 77

Faks

(39) 0521 86 46 45

ipqsegretaria@libero.it

4.8 Etykietowanie: Najważniejszym elementem rozpoznawczym szynki parmeńskiej, który, choć nie dotyczy etykietowania, wyróżnia go na rynku, jest „korona książęca ”(znak wypalany, przedstawiający pięcioramienną koronę wieńczącą elipsę, w środku której widnieje toponim „Parma”), który ma wartość znaku zarówno identyfikującego szynkę parmeńską, jak i świadczącego o jej jakości, to znaczy ma podwójną funkcję wyróżniania wyrobu pośród innych szynek surowych, gwarantując jego autentyczność oraz zapewniając, że produkt poddany został wszystkim przewidzianym etapom produkcyjnym oraz że wszystkie te etapy zostały poświadczone przez odpowiednie podmioty.

Wyłącznie obecność tego znaku pozwala na zgodne z prawem stosowanie nazwy pochodzenia: bez „korony książęcej ”wyrób nie może być opatrywany tą nazwą ani na etykietach czy opakowaniach, ani na dokumentach sprzedaży, ani na dokumentach transakcji handlowych (dotyczących sprzedaży w całości, w kawałkach, wstępnie pakowanych lub przy sprzedaży częściowej detalicznej).

Jeśli chodzi o elementy, które wyróżniają etykietowanie szynki parmeńskiej, obowiązkowo należy użyć następujących sformułowań:

Dla szynki parmeńskiej całej z kością:

—	„prosciutto di Parma ”a następnie „denominazione di origine protetta ”(„chroniona nazwa pochodzenia”);

—	adres zakładu produkcyjnego.

Dla szynki parmeńskiej pakowanej, całej, bez kości lub w kawałkach:

—	„prosciutto di Parma ”a następnie „denominazione di origine protetta ”(„chroniona nazwa pochodzenia”);

—	adres zakładu pakującego;

—	data produkcji, jeśli odcisk pieczęci jest niewidoczny.

Dla szynki parmeńskiej w plastrach wstępnie pakowanej:

—

Opakowania mają wspólną część, stanowiącą 25 % górnej powierzchni opakowań, w kształcie trójkąta w lewym górnym rogu, na którego czarnym tle znajduje się znak „korony książęcej ”oraz napisy:

—	prosciutto di Parma denominazione di origine protetta ai sensi della legge 13 Febbraio 1990, no 26 e del Reg. (CE) n. 1107/96 (szynka parmeńska chroniona nazwą pochodzenia w myśl Ustawy nr 26 z dnia 13 lutego 1990 r. i rozporządzenia (WE) nr 1107/96);

—	confezionato sotto il controllo dell'Organismo autorizzato (pakowano pod kontrolą upoważnionego organu);

—	siedziba zakładu pakującego;

—	data produkcji (data rozpoczęcia dojrzewania podana na pieczęci).

Zabrania się stosowania takich określeń, jak „classico ”(tradycyjna), „autentico ”(autentyczna), „extra ”(extra), „super ”(super) i innych określeń, wzmianek i atrybutów, dotyczących nazwy handlowej, za wyjątkiem „disossato ”(bez kości) i „affettato ”(w plastrach) oraz innych oznaczeń, nieprzewidzianych wyraźnie w specyfikacji wyrobu.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, str. 12.

(2) Dz.U. L 193 z 31.7.1993, str. 5.

20.4.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 86/12

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 86/04)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu do wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Komisja musi otrzymać oświadczenia o sprzeciwie w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„SZEGEDI SZALÁMI ”lub „SZEGEDI TÉLISZALÁMI”

NR WE: HU/PDO/005/0392/21.10.2004

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze stwierdzenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1. Właściwy departament w państwie członkowskim:

Nazwa:

Földművelésügyi és Vidékfejlesztési Minisztérium — Élelmiszerlánc-biztonsági, Állat- és Növényegészségügyi Főosztály

Adres:

Kossuth Lajos tér 11.

H-1055 Budapest

Tel.:

(36-1) 301-4486 ou (36-1) 301-4419

Faks:

(36-1) 301-4808

e-mail:

ZoborE@fvm.hu

2. Grupa:

Nazwa:

Pick Szeged Szalámigyár és Húsüzem ZRt. (zgodnie z art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2037/93 wniosek o rejestrację nie został złożony przez grupę producentów, lecz przez osobę prawną)

Adres:

Szabadkai út 18.

H-6726 Szeged

Tel.:

(36-62) 567-000

Fax:

(36-62) 567-313

e-mail:

varrone@pick.hu

Skład:

Producenci/ przetwórcy (X) Inne ( )

3. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2: produkty mięsne.

4. specyfikacja:

(streszczenie wymogów art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1. Nazwa: „Szegedi szalámi ”lub „Szegedi téliszalámi”

4.2. Opis: Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi jest to produkt mięsny z rozdrobnionej (drobinki mięsa o śr. 2-4 mm) i równomiernie wymieszanej wieprzowiny i z drobinek słoniny wieprzowej, solony i przyprawiony (pieprz biały, ziele angielskie, papryka wyborowa w proszku), którym wypełnia się jelito naturalne lub identyczne z naturalnym jelito sztuczne, którego powierzchnia po wędzeniu z użyciem polan bukowych i dojrzewaniu połączonym z podsuszaniem otoczona jest białoszarą pleśnią szlachetną.

Salami ma kształt podłużny o równej grubości, i o okrągłym przekroju, na końcu, na którym jest zawieszone, zawęża się, a na drugim końcu zaokrągla się. Długość sztuki odpowiada rozmiarowi napełnienia: 54 cm — „zwykłe”, 36 cm — „midi”, 19 cm — „turystyczne ”i 16 cm — „mini”. Otoczka jest pozbawiona braków ciągłości, pokryta równomiernie białoszarą pleśnią szlachetną, delikatnie zmarszczona i o charakterystycznym zapachu. Jest dobrze przyklejona do farszu. Konsystencja jest zwarta, sprężysta, gęsta, łatwa do krojenia, dojrzała do krojenia i niezbyt twarda. Na skroju widoczne są brązowoczerwone drobinki wieprzowiny i białe drobinki słoniny o równomiernym podziale, o rozmiarze 2-4 mm. Skrój ma zapach przyjemnie wędzony i przyprawiony, smak zawdzięcza przyprawom, dymowi, mięsu poddanemu procesowi dojrzewania, substancjom zapachowym i smakowym powstałym podczas długiego, 90-dniowego dojrzewania w wyniku poddania go procesom chemicznym, mikrobiologicznym, fizycznym i biochemicznym, oraz bukietowi i harmonii pleśni szlachetnej, powstałej podczas dojrzewania.

4.3. Obszar geograficzny: Produkcja Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi odbywa się na obszarze administracyjnym miasta Szeged.

Do produkcji wykorzystuje się półtusze wieprzowe pochodzące ze zwierząt hodowanych w komitatach Bács-Kiskun, Csongrád, Békés, Hajdú-Bihar i Baranya specjalnie do produkcji salami i tam ubitych.

Dane potwierdzające spełnienie wymogów zawartych w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006:

W wyżej wymienionych nizinnych i południowo-węgierskich komitatach jest dużo więcej (1 968) godzin nasłoniecznienia w ciągu roku niż przeciętnie na Węgrzech (1 903 godzin/rok). Wskutek długiej jesieni i umiarkowanej zimy powstają tu gospodarstwa domowe i małe gospodarstwa rolnicze oraz całe rejony odgrywające znaczną rolę w uprawie zbóż, dzięki czemu zgodnie z tradycją cały czas zapewnione było zaopatrzenie w trzodę chlewną tuczoną karmą ziarnistą i produktami ubocznymi karm.

Do produkcji salami można wykorzystać tylko wieprze żywe — knury wykastrowane albo maciory wycofane z hodowli, starsze niż rok i o dużej wadze, tj. o wadze przynajmniej 150 kg, urodzone i chowane w rejonach hodowlanych w/w komitatów.

Regulamin karmienia trzody chlewnej hodowanej i chowanej w gospodarstwach domowych oraz małych gospodarstwach rolniczych: Prosięta ssące odstawia się najwcześniej w wieku 6 tygodni. Od chwili odstawienia do osiągnięcia wagi 40 kg otrzymują one karmę początkową, tj. karmę ziarnistą wzbogaconą w soję i ziarno słonecznika bogate w białko. Powyżej 40 kg główne karmy ziarniste okresu tuczenia (pszenica, kukurydza, jęczmień) uzupełnia się odpowiednią do pory roku karmą soczystą uprawianą na terenie gospodarstw (zielona lucerna, dynia pastewna, buraki pastewne, ziemniaki). Proporcja zbóż tworzących mieszankę zmienia się z początkowej 30-40 % jeczmienia/pszenicy: 70-60 % kukurydzy na 10 % jęczmienia/pszenicy: 90 % kukurydzy na koniec tuczenia.

Wymogi dotyczące karmienia zostają sformułowane na karcie jakości karmienia. Skupujący kotrolują przestrzeganie zasad widniejących na karcie jakości osobiście, przeprowadzając kontrolę osobistą gospodarstw. Przestrzeganie wymogów jakościowych dotyczących zwierząt żywych oraz warunków chowu i karmienia kontrolują weterynarze rejonowi poprzez kontrolowanie dokumentacji prowadzonej przez hodowców, i przed sprzedażą zwierząt na ubój spisują protokół przeglądu hodowlanego. Protokół ten dokumentuje spełnienie wymogów jakościowych stawianych zwierzętom żywym oraz warunków chowu, karmienia i warunków weterynaryjnych.

4.4. Dowód pochodzenia: Pochodzenie z obszaru geograficznego i odtworzenie historii produktu zostaną sprawdzone i zapewnione w następujący sposób:

Żywe wieprze skupione przez Pick Szeged ZRt. identyfikuje się za pomocą zatwierdzonych kolczyków IRZ umiszczonych w prawym uchu (świnie muszą być oznakowane numerem IRZ — Systemu Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt). Numer IRZ umożliwia identyfikację miejsca pochodzenia oraz identyfikację wyodrębnionego obszaru geograficznego chowu. System IRZ łączy się z ewidencją stad hodowlanych (Rejestr Posiadaczy i Siedzib Stad), co zapewnia nieprzerwaną kontrolę ruchu zwierząt od ferm do rzeźni (do uboju).

Spełnienie wymogów IRZ kontroluje koordynator IRZ, na rzeźni zaś inspektor IRZ.

Kolczyki IRZ towarzyszą zwierzętom aż do procesu uboju, w którym otrzymują one osobny numer identyfikacyjny na nogach podczas badań weterynaryjnych. Numer na nogach półtusz wieprzowych można identyfikować z numerem IRZ z kolczyków żywych wieprzy. Na podstawie numeru na nogach można więc identyfikować miejsce chowu.

Numery oraz daty przekazu (uboju) półtuszy wieprzowych z rzeźni położonych na rejonach hodowlanych do zakładu produkcji salami są znane, a więc znane jest i to, z jakich hodowli pochodzą świnie, które pełnią rolę surowca mięsnego do produkcji Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi.

Odbywające się w oddzielnym miejscu filetowanie oraz nadany podczas napełnienia jelit numer pozycji (numer farszu) zapewnia ciągłość identyfikacji. Za pomocą identyikującego pozycje numeru farszu zaś można identyfikować każdą sztukę salami, co potwierdza, iż produkcja odbywa się na terenie administracyjnym Szegedu.

4.5. Metoda produkcji: Produkt powstaje z łopatki, szynki, schabu i karkówki oraz twardej słoniny bezgruczołowej z brzucha i podgardla, uzyskanych po wyłącznie ręcznym rozdrobnieniu półtusz wieprzowych bez głów i nóg, pochodzących ze skrzyżowania ras mangalica, cornwall, berkshire, wielki biały węgierski wieprz mięsny, węgierski lapály [dosł. „nizinny ”— przyp. tłum.], duroc, hampshire i pietrain.

Podsuszone w temperaturze 0 °C, a potem zamrożone w temperaturze -4 do -6 °C kawałki mięsa i słoniny waży się razem, i za pomocą maszyn rozdrabnia na drobinki o średnicy 2-4 mm. Podczas rozdrabniania połączonego z mieszaniem dodaje się przypraw i soli peklowej. Tak powstały farsz o maksymalnej dozwolonej zawartości wody 50-52 %, wypełnia się automatycznie, drogą próżniową jelita. Końcówki sztuk zamyka się, zawiązuje, a sztuki wiesza na ramie. Do napełnienia salami używa się jelit naturalnych lub sztucznych przepuszczających parę wodną, których średnica wynosi co najmniej 65 mm.

Po fazie napełnienia następuje wędzenie. Odbywa się ono w temperaturze maksymalnie 12 °C, z użyciem polan bukowych przez 12-14 dni.

Następny etap to dojrzewanie — podsuszanie produktów wędzonych, w czasie czego sztuki salami przedostają się do dojrzewalnio-suszarni, w której znajduje się naturalna mikroflora osadzająca się potem na powierzchni salami. W celu powstania otoczki pleśniowej zapewnia się takie warunki termiczne i wilgotnościowe (16-17 °C, wilgotność względna powyżej 86 %), które umożliwiają bądź wspomagają rozmnażanie pleśni i powstanie równomiernej otoczki na powierzchni salami. Dojrzewanie–podsuszanie wymaga dużej ostrożności, ponieważ wartość pH produktu Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi jest wysoka: ponad 5,6, dlatego tylko powoli można go podsuszać. Podczas dojrzewania–podsuszania nastawia się wilgotność względną powietrza tak, aby dyfuzyjna siła napędu (tj. różnica pomiędzy wilgotnością względną a zrównoważoną) nie przekroczyła 4-5 %. Do tego potrzebna jest kombinacja zewnętrznego ruchu powietrza oraz takiego, który można tworzyć za pomocą klimatyzacji.

Podsuszanie-dojrzewanie to proces trwający 2-3 miesiące, dlatego cały okres produkcji salami od napełnienia do osiagnięcia dojrzałości konsumpcyjnej wynosi co najmniej 90 dni.

Salami trafia do dystrybucji w całości jako towar na sztuki albo pokrojone i opakowane w miejscu pochodzenia. Towar na sztuki oznakowuje się plombą i pakuje w celofan. Jego rozmiary to 54 cm — salami „zwykłe”, 36 cm — „midi”, 19 cm — „turystyczne ”i 16 cm — „mini”. Towar krojony pakowany jest próżniowo lub w środowisku gazów ochronnych na tackach.

Procesy krojenia i pakowania mogą się odbywać wyłącznie na obszarze geograficznym produkcji, ponieważ tylko w ten sposób można zapewniać ustawiczny nadzór oraz kontrolę pochodzenia, co gwarantuje pochodzenie produktu z określonego obszaru geograficznego oraz brak zmian w jego właściwościach smakowych i mikrobiologicznych.

4.6. Związek: Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi produkuje się od przeszło 130 lat w Szegedzie, gdzie jedyny pozostały producent stosuje lokalne metody bez zmian, i gdzie mikroklimat powstały dzięki bliskości rzeki Cisy zapewnia produkcje salami „zimowego ”cechującego się właściwościami odrębnymi od podobnych produktów.

Warunki naturalne i klimatyczne komitatów nizinnych, południowo-węgierskich położonych w pobliżu Szegedu (Baranya, Bács-Kiskun, Békés, Csongrád i Hajdú-Bihar) zapewniają doskonałe warunki hodowli świń odpowiednich do produkcji salami. W południowej części kraju bowiem jest dużo więcej (1 968) godzin nasłoniecznienia w ciągu roku niż przeciętnie na Węgrzech (1 903 godzin/rok); a po długim, suchym lecie następuje długa jesień i umiarkowana zima. Dzięki tym sprzyjającym warunkom na terenie określanym jako „spiżarnia kraju węgierskiego ”powstają gospodarstwa domowe i małe gospodarstwa rolne oraz całe rejony odgrywające znaczną rolę w uprawianiu zbóż, dzięki czemu zgodnie z tradycją cały czas zapewnione było zaopatrzenie w trzodę chlewną tuczoną karmą ziarnistą i produktami ubocznymi karm.

Miasto Szeged położone jest nad rzeką Cisą w południowej części Wielkiej Równiny Węgierskiej. Dzięki bliskości Cisy, czyli wyższej wilgotności względnej spowodowanej nieustannym parowaniem dużej powierzchni wody powstaje charakterystyczna „domowa flora pleśni”, której produkt Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi zawdzięcza swoje właściwości.

Do utrzymania oryginalnego składu „domowej flory pleśniowej ”oraz do jej rozmnażania konieczne jest wilgotne powietrze zapewnione przez dużą powierzchnię wody. W produkcji salami, podczas zapleśniania nie używa się bowiem żadnego zaczynu i jedynie „domowa flora pleśniowa ”wytwarza powierzchowną otoczkę pleśniową. Flora od chwili powstania do dziś jest cały czas żywa i zachowuje swój skład, co zapewnia również rozmnażanie zarodników rozrzucanych po „klimatach”.

Liczba szczepów pleśni, w których skład wchodzą głównie (ale nie tylko) gatunki Penicillium, to przynajmniej 10, ale nawet na gotowym produkcie znajduje się przynajmniej 10 różnych gatunków pleśni, tworząc białoszarą otoczkę pleśniową. Niezmienność „domowej flory pleśniowej ”powoduje również, iż na każdej nowej pozycji salami podczas następującego po składowaniu dojrzewania rozmnaża się podobna flora pleśniowa, zapewniając charakterystyczny zapach, smak i wygląd produktu Szegedi szalámi lub Szegedi téliszalámi. Ponadto warstwa pleśniowa odgrywa znaczną rolę w procesie podsuszenia, ponieważ zapobiega szybkiemu wysuszeniu, równomierne tempo odwadniania sprzyja żywotności powierzchownej flory pleśniowej i tworząc nieprzejrzystą warstwę zapobiega szybkiemu zjełczeniu.

Należy ponadto podkreślić, iż flora pleśniowa tworząca otoczkę pleśniową Szegedi szalámi vagy Szegedi téliszalámi, produkowanego tą samą technologią i o tym samym składzie od przeszło 130 lat, składa się z takich pleśni, których zdolności do życia nie ogranicza wędzenie, a więc dobrze się przyklejają do powierzchni sztuk i dobrze się na nich rozmnażają, czego nie można osiągnąć używając zaczynów wrażliwych na dym.

Marek Pick otworzył swoją fabrykę w Szegedzie w r. 1869 i stopniowo ją rozwijał oraz rozszerzał. Produkcję salami oddzielono od innych branży firmy w 1883 r. Marek Pick rozpoczął wielkozakładową produkcję salami w 1885 r. z pomocą robotników przywiezionych z Włoch. Salami zostało głównym produktem firmy założonej przez Marka Picka w pierwszej dekadzie XX wieku. Po śmierci założyciela firma przeszła w własność jego wdowy oraz jej brata Michała Weisza. Najstarszy syn, Eugeniusz (Jenő) Pick przystąpił do firmy w r. 1906. Wtedy rozpoczęła się nowa epoka w jej historii. Eugeniusz Pick znacznie podniósł wartość sprzętu technicznego i od 1934 r. sam już prowadził produkcję salami pod nazwą firmową Pick Márk (Marek Pick).

4.7. Organ kontrolny:

Nazwa:

Csongrád megyei Állategészségügyi és Élelmiszer-ellenőrző Állomás

Adres:

Vasas Szent Péter u. 9.

H-6724 Szeged

Tel.:

(36-62) 551-850

Faks:

(36-62) 426-183

e-mail:

szigetis@OAI.hu

4.8. Etykietowanie: Nazwa produktu:

„SZEGEDI SZALÁMI ”lub

„SZEGEDI TÉLISZALÁMI”.

Złożenia można używać w szyku odwrotnym, a wyrazy można pisać oddzielnie. W przypadku produktów eksportowanych zamiast nazwy „SZALÁMI ”lub „TÉLISZALÁMI ”można używać również nazwy „SALAMI”.

Oznakowanie ochrony: nazwa pochodzenia zastrzeżona.

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, str. 12.

20.4.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 86/17

Kursy walutowe euro (1)

19 kwietnia 2007 r.

(2007/C 86/05)

1 euro=

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3601
JPY	Jen	160,13
DKK	Korona duńska	7,4527
GBP	Funt szterling	0,67930
SEK	Korona szwedzka	9,2195
CHF	Frank szwajcarski	1,6343
ISK	Korona islandzka	88,41
NOK	Korona norweska	8,1075
BGN	Lew	1,9558
CYP	Funt cypryjski	0,5813
CZK	Korona czeska	28,020
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	247,02
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7042
MTL	Lir maltański	0,4293
PLN	Złoty polski	3,8097
RON	Lej rumuński	3,3370
SKK	Korona słowacka	33,566
TRY	Lir turecki	1,8460
AUD	Dolar australijski	1,6336
CAD	Dolar kanadyjski	1,5312
HKD	Dolar hong kong	10,6268
NZD	Dolar nowozelandzki	1,8367
SGD	Dolar singapurski	2,0554
KRW	Won	1 263,87
ZAR	Rand	9,6564
CNY	Juan renminbi	10,4952
HRK	Kuna chorwacka	7,4106
IDR	Rupia indonezyjska	12 380,31
MYR	Ringgit malezyjski	4,6617
PHP	Peso filipińskie	64,666
RUB	Rubel rosyjski	35,0180
THB	Bat tajlandzki	44,200

(1)

Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

20.4.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 86/18

WYKAZ PORTÓW, W KTÓRYCH DOZWOLONE SĄ WYŁADUNKI I PRZEŁADUNKI RYB MROŻONYCH ZŁOWIONYCH PRZEZ STATKI RYBACKIE PAŃSTW TRZECICH W OBSZARZE KONWENCJI RYBOŁÓWSTWA PÓŁNOCNO-WSCHODNIEGO ATLANTYKU

(2007/C 86/06)

Niniejszy wykaz (1) publikuje się na mocy art. 50 rozporządzenia Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalającego wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2).

Państwo członkowskie	Wyznaczone porty
Dania	Esbjerg
	Fredericia
	Hanstholm
	Hirtshals
	København
	Rønne
	Skagen
	Ålborg
	Århus
Niemcy	Hamburg
	Cuxhaven
	Bremerhaven
	Sassnitz
	Rostock
	Kiel
Hiszpania	Vigo
Hiszpania	Marin
Francja	Boulogne sur Mer
	Brest
	Douarnenez
	Concarneau
	Nantes-St Nazaire
	La Rochelle
Irlandia	Killybegs
Łotwa	Riga
	Liepaja
	Ventspils
Litwa	Klaipeda
Niderlandy	Eemshaven
	IJmuiden
	Harlingen
	Scheveningen
	Velsen-Noord
	Vlissingen
Polska	Gdańsk
	Świnoujście
	Szczecin
Portugalia	Aveiro
	Setubal
	Azores
	Ponta Delgada
	Praia da Vitória
	Horta
Szwecja	Göteborg
Zjednoczone Królestwo	Immingham
	Grimsby
	Hull
	Aberdeen
	Peterhead
	Fraserburgh
	Lerwick
	Scrabster
	Kinlochbervie
	Lochinver
	Ullapool

(1) Wykaz ten wraz z bardziej szczegółowymi informacjami jest również dostępny na stronach internetowych Komisji i NEAFC.

(2) Dz.U. L 15 z 20.1.2007, str. 1.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 86

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 50 20 kwietnia 2007

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Rezolucje, zalecenia, stanowiska i opinie
	OPINIE
	Europejski Bank Centralny
2007/C 086/01	Opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 13 kwietnia 2007 r. w sprawie projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk kwartalnych w zakresie wolnych miejsc pracy we Wspólnocie (CON/2007/9)	1

	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja
2007/C 086/05	Kursy walutowe euro	17

	ZAWIADOMIENIA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2007/C 086/06	Wykaz portów, w których dozwolone są wyładunki i przeładunki ryb mrożonych złowionych przez statki rybackie państw trzecich w obszarze konwencji rybołówstwa północno-wschodniego Atlantyku	18

2007/C 086/07	Zestawienie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, dotyczących pomocy państwa przyznanej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 70/2001 w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rolnymi	20

	V Ogłoszenia
	PROCEDURY ADMINISTRACYJNE
	Komisja
2007/C 086/08	Zaproszenie do składania wniosków o finansowanie działań w obszarze energii w ramach programu Inteligentna Energia dla Europy (Decyzja Rady i Parlamentu Europejskiego (WE) nr 1639/2006 (Dz.U. L 310 z 9.11.2006, str. 15))	21

	PROCEDURY ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja
2007/C 086/09	Uprzednie zgłoszenie koncentracji (Sprawa nr COMP/M.4655 — Gilde/Parcom/Nedschroef) — Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	22

	II Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja
2007/C 086/02	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	3

2007/C 086/03	Publikacja wniosku o zmianę w myśl art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	7

2007/C 086/04	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	12


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG