29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/1

(1)

W dniu 27 lutego 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Słowację i obejmujący lata 2006–2009.

(2)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że realny PKB wzrośnie z poziomu 6,6 % w 2006 r. do 7,1 % w 2007 r., a następnie spadnie do 5,5 % w 2008 r. i 5,1 % w 2009 r. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten oparty jest na ostrożnych założeniach dotyczących wzrostu w 2006 r. oraz realnych założeniach dotyczących pozostałej części okresu objętego programem. Przedstawione w programie prognozy dotyczące inflacji również wydają się realistyczne.

(3)

W odniesieniu do 2006 r. w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych (general government) oszacowano na 3,4 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu konwergencji zakładano, że osiągnie on 4,2 % PKB. Ten lepszy wynik osiągnięto dzięki znacznie wyższemu wzrostowi PKB i wzrostowi zatrudnienia, jak również niższym niż oczekiwano wydatkom z tytułu odsetek oraz niższym kosztom reformy emerytalnej. Część dodatkowych dochodów uzyskanych dzięki nadspodziewanie wysokiemu wzrostowi gospodarczemu spożytkowano jednak na inne cele niż szybsza redukcja deficytu.

(4)

Podobnie jak w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu głównym celem średniookresowej strategii budżetowej zawartej w nowym programie jest osiągnięcie w 2010 r. długoterminowej stabilności finansów publicznych, głównie dzięki realizacji średniookresowego celu w zakresie sytuacji budżetowej, który zakłada saldo strukturalne (tj. saldo dostosowane cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych) na poziomie -0,9 % PKB. W programie przewidziano, że deficyt zasadniczy powinien stopniowo się zmniejszać począwszy od wartości 3,7 % PKB w 2006 r. do 1,9 % PKB w 2009 r., a deficyt pierwotny z 1,9 % PKB w 2006 r. do 0,2 % PKB w 2009 r. Planowana konsolidacja fiskalna opiera się na ograniczeniu wydatków — zarówno bieżących, jak i kapitałowych (obniżenie wskaźnika wydatków o około 3,25 punktu procentowego PKB), które nie zostanie w pełni zbilansowane przez spadek wskaźnika dochodów (1,5 punktu procentowego). W porównaniu z poprzednią zaktualizowaną wersją programu, jego najnowsza wersja potwierdza planowaną korektę, przy czym zakłada bardziej korzystny scenariusz makroekonomiczny.

(5)

Saldo strukturalne obliczane zgodnie z powszechnie przyjętą metodą ma wzrosnąć z poziomu zbliżonego do -3,5 % PKB w 2006 r. do około -2,5 % PKB w 2009 r. Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji określony w programie cel średniookresowy dla sytuacji budżetowej zakłada deficyt strukturalny wynoszący nieco poniżej 1 % PKB, przy czym nie jest planowane osiągnięcie tego celu w okresie objętym programem, lecz do roku 2010. Ponieważ cel ten jest bardziej ambitny niż wymaga tego minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 2 % PKB), jego osiągnięcie powinno zapewnić margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem wystąpienia nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy mieści się w zakresie określonym dla strefy euro i dla państw członkowskich grupy ERM II w pakcie na rzecz stabilności i wzrostu oraz w kodeksie postępowania, a także odpowiednio uwzględnia wskaźnik zadłużenia i średni wzrost produktu potencjalnego w perspektywie długoterminowej.

(6)

Ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowymi wydaje się zasadniczo zrównoważone. Zagrożenia wynikające ze scenariusza makroekonomicznego mają zasadniczo charakter neutralny, podczas gdy prognozy podatkowe generalnie oparte są na ostrożnych założeniach. Konsolidacja fiskalna przewidziana w programie polega w dużym stopniu na ograniczeniu wydatków, lecz program nie zawiera wystarczających informacji na temat środków, które mają być w tym celu wprowadzone (po roku 2007), ani też nie przedstawiono w nim wiążącego średniookresowego planu wydatków. Z drugiej strony w ostatnich latach Słowacja osiągała dobre wyniki, chociaż osiągnięcie celów budżetowych ułatwił nadspodziewanie wysoki wzrost gospodarczy i niższe niż oczekiwano wykorzystanie środków unijnych.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka kurs polityki budżetowej przyjęty w programie wydaje się zasadniczo zgodny z zaleconą przez Radę korektą nadmiernego deficytu do roku 2007. W okresie korekty należy jednak ugruntować ścieżkę dostosowawczą w ujęciu strukturalnym ze względu na skorygowanie w górę prognoz wzrostu oraz panującą dobrą koniunkturę gospodarczą. Wydaje się, że w kolejnych latach, przy normalnych wahaniach makroekonomicznych, przyjęty w programie kurs polityki budżetowej nie zapewni dostatecznego marginesu bezpieczeństwa chroniącego przed naruszeniem 3-procentowego progu deficytu. Ponadto wydaje się, że nie umożliwi on osiągnięcia w 2010 r. przewidzianego w programie celu średniookresowego. W latach następujących po korekcie nadmiernego deficytu należy zwiększyć tempo działań dostosowawczych zmierzających do osiągnięcia przyjętego w programie celu średniookresowego, tak by było ono zgodne z paktem na rzecz stabilności i wzrostu, który stanowi, że dla strefy euro i dla państw członkowskich grupy ERM II roczna poprawa salda strukturalnego, rozumiana jako punkt odniesienia, powinna wynieść 0,5 % PKB oraz że dostosowanie powinno być większe w okresach dobrej koniunktury gospodarczej. Zwłaszcza że w latach 2007–2009, czyli w okresie, w którym spodziewana jest dobra koniunktura, przewiduje się poprawę salda strukturalnego jedynie o 0,75 % PKB.

(8)

Szacuje się, że w 2006 r. dług publiczny brutto osiągnął 33,1 % PKB, a więc znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia wynoszącej 60 %. Program przewiduje obniżenie się wskaźnika zadłużenia o 3,4 punktu procentowego w okresie objętym programem.

(9)

Wpływ, jaki w ujęciu długoterminowym wywiera na budżet starzenie się społeczeństwa, jest na Słowacji mniejszy niż wynosi średnia UE, przy czym dzięki niedawnej reformie systemu emerytalnego wydatki na emerytury rosną wolniej niż w wielu innych krajach. Wyjściowa sytuacja budżetowa stanowi zagrożenie dla stabilności finansów publicznych nawet bez uwzględnienia długoterminowego wpływu, jaki starzenie się społeczeństwa wywiera na budżet. Konsolidacja finansów publicznych przyczyniłaby się zatem do ograniczenia zagrożenia dla ich stabilności. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Słowacji kształtują się na średnim poziomie.

(10)

Program konwergencji nie zawiera jakościowej oceny ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2006 r. sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii budżetowej. Jednak podano w nim pewne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie, a przedstawione prognozy budżetowe wydają się uwzględniać skutki działań nakreślonych w krajowym programie reform dla finansów publicznych. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych nie wydają się być w pełni zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. Zwłaszcza że, oprócz sektora szkolnictwa, zawarte w programie priorytety w zakresie wydatków różnią się od głównych wyzwań określonych w krajowym programie reform. Ponadto z budżetu na 2007 r. ani z programu konwergencji nie wynika w sposób oczywisty istotne wsparcie dla sektora edukacji, jakie wskazano w krajowym programie reform.

(11)

Strategia budżetowa określona w programie jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania związane z danymi określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, odnotowano, że w programie przedstawiono wszystkie dane obowiązkowe i większość danych opcjonalnych. (2)

i)

wykorzystania przewidywanego intensywnego wzrostu gospodarczego na dostosowania strukturalne zmierzające do zapewnienia większego marginesu korekty nadmiernego deficytu w 2007 r. oraz do osiągania szybszych postępów na drodze do realizacji celu średniookresowego; oraz

ii)

nadania wiążącego charakteru średniookresowym pułapom wydatków na szczeblu centralnym.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/5

(1)

W dniu 27 lutego 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Estonię i obejmujący lata 2006–2010.

(2)

Scenariusz makroekonomiczny, na którym opiera się program, przewiduje spadek tempa wzrostu realnego PKB z 11 % w 2006 r. do 8,25 % w 2007 r. oraz 7,5 % w kolejnych latach objętych programem. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na ostrożnych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Zakładana w perspektywie średnioterminowej ścieżka rozwoju gospodarczego, która przewiduje stopniowe wyhamowanie obecnego, bliskiego przegrzaniu gospodarki tempa wzrostu, jest jednak związana z wieloma zagrożeniami. Przedstawione w programie prognozy dotyczące inflacji wydają się realistyczne.

(3)

W prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. nadwyżkę sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2006 r. oszacowano na 2,5 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu konwergencji zakładano, że wyniesie ona 0,3 % PKB. Ten dużo lepszy wynik, zawarty również w najnowszej wersji programu, wynika z przeniesienia niespodziewanie korzystnego wyniku za 2005 r. oraz z zaskakującej dynamiki wzrostu w roku 2006. Poziom wydatków budżetowych był niższy od zaplanowanego.

(4)

Główne cele przedstawionej w programie średniookresowej strategii budżetowej to utrzymanie co najmniej równowagi finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz zapewnienie długookresowej stabilności finansów publicznych w obliczu wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet. Strategia budżetowa zakłada spadek nadwyżki zasadniczej sektora instytucji rządowych i samorządowych z 2,5 % PKB w 2006 r. do około 1,25 % w latach 2007–2008, a następnie jej wzrost do około 1,5 % PKB. Biorąc pod uwagę pomijalne wydatki z tytułu odsetek, saldo pierwotne będzie wykazywało podobny rozwój. Przyczyną spadku nadwyżki w 2007 r. jest wzrost wskaźnika wydatków względem PKB, podczas gdy wskaźnik dochodów będzie się nadal zmniejszał. Począwszy od 2008 r. ogólne wskaźniki dochodów i wydatków będą się zmniejszać w jednakowym tempie, głównie na skutek obniżenia podatku dochodowego oraz wzrostu wydatków, który będzie pozostawał w tyle za dynamicznym wzrostem nominalnego PKB. W zaktualizowanym programie zrezygnowano z dotychczasowej praktyki dążenia do w pełni zrównoważonego salda sektora instytucji rządowych i samorządowych, które w ostatnich latach z reguły wykazywało nadwyżkę. W zamian planuje się uzyskiwanie znacznych nadwyżek przez cały okres objęty programem, co stanowi ważny krok naprzód pod względem uwzględniania cyklu koniunkturalnego gospodarki. W świetle bardziej korzystnego (i bardziej realistycznego) scenariusza makroekonomicznego wartości docelowe zostały w porównaniu z poprzednim programem skorygowane w górę o co najmniej jeden punkt procentowy PKB począwszy od roku 2007.

(5)

Saldo strukturalne (tj. saldo dostosowane cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych oraz innych środków tymczasowych), obliczone zgodnie z powszechnie przyjętą metodyką, ma ulec pogorszeniu w przybliżeniu o jeden punkt procentowy i osiągnąć 0,5 % PKB w 2007 r., a następnie wzrosnąć do ponad 1 % PKB w 2008 r. i do ponad 1,5 % PKB w latach 2009–2010. Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji programu konwergencji, przedstawionym w programie średniookresowym celem budżetowym jest zrównoważenie budżetu w skategoriach strukturalnych, przy czym jest to założenie dotyczące całego okresu objętego programem. Ponieważ cel ten jest bardziej ambitny, niż wymaga tego minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 2 % PKB), jego osiągnięcie powinno zapewnić margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem wystąpienia nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy mieści się w zakresie wyznaczonym dla strefy euro i państw członkowskich grupy ERM II w pakcie na rzecz stabilności i wzrostu oraz w kodeksie postępowania i jest znacznie bardziej ambitny, niż nakazywałby wskaźnik zadłużenia i długoterminowy średni wzrost produktu potencjalnego.

(6)

Ryzyko związane z celami budżetowymi określonymi w programie wydaje się zasadniczo zrównoważone. Założenia makroekonomiczne dla całego okresu objętego programem można uznać za ostrożne. Prognozy dotyczące wpływów podatkowych wydają się ogólnie wiarygodne. Zakładane ograniczenie wzrostu wydatków byłoby jednak łatwiej osiągnąć, gdyby średniookresowe ramy planowania budżetowego miały bardziej wiążący charakter.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej wydaje się wystarczający do osiągnięcia celu średniookresowego w całym okresie objętym programem z dużym marginesem bezpieczeństwa, tak jak przewidziano to w programie. Zapewnia on również wystarczający margines bezpieczeństwa chroniący przed przekroczeniem 3-procentowego progu deficytu przy normalnych wahaniach makroekonomicznych w okresie objętym programem. Nakreślony w programie kurs polityki fiskalnej jest nie do końca zgodny z paktem na rzecz stabilności i wzrostu, gdyż działa procyklicznie w przypadku dobrej koniunktury w roku 2007, kiedy to saldo strukturalne ma zmniejszyć się o około 1 % PKB.

(8)

Szacuje się, że w 2006 r. dług publiczny brutto spadł do 3,7 % PKB, czyli znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia wynoszącej 60 % PKB. W programie przewidziano obniżenie się wskaźnika zadłużenia o kolejne dwa punkty procentowe w okresie objętym programem.

(9)

Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet należy w Estonii do najniższych w UE, a według przewidywań poziom związanych z tym wydatków jako udział w PKB ma w najbliższych dziesięcioleciach spadać, na co wpłynie znaczne ograniczenie wydatków w następstwie reformy systemu emerytalnego. Obecny poziom zadłużenia brutto jest w Estonii bardzo niski i utrzymanie zdrowych finansów publicznych — zgodnie z planami budżetowymi na okres objęty programem — przyczyniłoby się do zmniejszenia zagrożeń dla długoterminowej stabilności finansów publicznych. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla finansów publicznych Estonii kształtują się na niskim poziomie.

(10)

Program konwergencji zawiera jakościową ocenę ogólnego wpływu sprawozdania — przedstawionego w październiku 2006 r. — dotyczącego realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii budżetowej. Podano w nim również pewne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie, a w przedstawionych prognozach budżetowych bezpośrednio uwzględniono skutki, jakie dla finansów publicznych mają działania nakreślone w krajowym programie reform. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się spójne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W szczególności w obu programach położono nacisk na rozsądną politykę fiskalną jako zasadniczy element stabilizacji makroekonomicznej.

(11)

Strategia budżetowa określona w programie jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania związane z danymi określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie przedstawiono wszystkie dane obowiązkowe i większość opcjonalnych (2).

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/9

(1)

W dniu 27 lutego 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Maltę i obejmujący lata 2006–2009.

(2)

Scenariusz makroekonomiczny, na którym opiera się program, przewiduje, że wzrost realnego PKB będzie przez okres objęty programem wynosił około 3 %. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na optymistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego w 2007 r. oraz bardzo optymistycznych założeniach na lata kolejne, zwłaszcza z uwagi na optymistyczne założenia dotyczące zmian w sektorze zagranicznym w ujęciu średniookresowym. Mniej korzystny eksport netto w perspektywie średnioterminowej mógłby doprowadzić do wzrostu odnotowywanej już w ubiegłych latach nierównowagi zewnętrznej. Prognozy dotyczące inflacji wydają się być trafne.

(3)

W odniesieniu do 2006 r. w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych (general government) oszacowano na 2,9 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu konwergencji zakładano, że osiągnie on 2,7 % PKB. Zakładany w najnowszej aktualizacji wynik za 2006 r. (2,6 % PKB) jest niższy niż szacowano w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. i w świetle najnowszych informacji na temat wzrostu PKB i danych na temat finansów publicznych w ujęciu kasowym wydaje się być prawdopodobny.

(4)

Strategia budżetowa przedstawiona w zaktualizowanej wersji programu ma na celu zmniejszenie deficytu w 2006 r. poniżej wartości odniesienia wynoszącej 3 % PKB oraz kontynuowanie konsolidacji fiskalnej w kolejnych latach. W aktualizacji przewiduje się stopniową redukcję deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych, która pozwoli na zasadnicze zrównoważenie budżetu do 2009 r. Przy zakładanym spadku obciążenia odsetkami nadwyżka pierwotna ma do 2009 r. osiągnąć 3,25 % PKB. Korekta nastąpi poprzez obniżenie wskaźnika wydatków pierwotnych o prawie 5,75 punktu procentowego PKB, co z nawiązką skompensuje spadek wskaźnika dochodów o prawie 3,75 punktu procentowego PKB. Mimo sukcesów w zakresie ograniczania całości wydatków, w ubiegłych latach wydatki na opiekę zdrowotną miały tendencję wzrostową. Jednorazowe środki zmniejszające deficyt będą stosowane rzadziej niż w ostatnich latach. Program zasadniczo potwierdza nominalną korektę budżetową określoną w poprzedniej aktualizacji, przy czym zakłada znacznie bardziej korzystny scenariusz makroekonomiczny.

(5)

Przewiduje się poprawę deficytu strukturalnego (tj. deficytu dostosowanego cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych), obliczanego zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką, który z poziomu około 3 % PKB w 2006 r. zmniejszy się do poziomu 0,5 % PKB na koniec okresu objętego programem. Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji programu konwergencji, przedstawionym w programie średniookresowym celem budżetowym jest zrównoważenie budżetu w kategoriach strukturalnych, przy czym w nowym programie nie zakłada się osiągnięcia tego celu w okresie nim objętym. Jako że cel średniookresowy jest bardziej ambitny niż minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 1,75 % PKB), jego osiągnięcie powinno stworzyć margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem pojawienia się nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy mieści się w zakresie określonym dla strefy euro i dla państw członkowskich grupy ERM II w pakcie na rzecz stabilności i wzrostu oraz w kodeksie postępowania, a także odpowiednio uwzględnia wskaźnik zadłużenia i średni wzrost produktu potencjalnego w perspektywie długoterminowej.

(6)

Ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowym wydaje się zasadniczo zrównoważone na rok 2007, ale wyniki budżetowe po tym okresie mogą okazać się gorsze od zakładanych w programie. Wiąże się to z optymistycznymi założeniami dotyczącymi wzrostu PKB w 2007 r. oraz bardzo optymistycznym scenariuszem makroekonomicznym na lata 2008–2009, na którym oparto szacunki zawarte w zaktualizowanej wersji programu (choć prognozy podatkowe na te lata wydają się ostrożne). Ponadto brak szczegółowych informacji na temat strategii korekty budżetowej po roku 2007, co zwiększa ryzyko związane z planowaną konsolidacją fiskalną.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka nakreślony w programie kurs polityki budżetowej wydaje się zgodny z zaleconą przez Radę korektą nadmiernego deficytu do roku 2006. Wydaje się ponadto, że począwszy od 2008 r. zapewnia on, przy normalnych wahaniach makroekonomicznych, wystarczający margines bezpieczeństwa chroniący przed przekroczeniem progu deficytu wynoszącego 3 % PKB. W latach następujących po korekcie nadmiernego deficytu zakładane w programie tempo działań dostosowawczych zmierzających do osiągnięcia celu średniookresowego jest zasadniczo zgodne z paktem na rzecz stabilności i wzrostu, który stanowi, że dla strefy euro i dla państw członkowskich grupy ERM II roczna poprawa salda strukturalnego, rozumiana jako punkt odniesienia, powinna wynieść 0,5 % PKB, przy czym dostosowanie powinno być większe w okresach dobrej koniunktury gospodarczej, natomiast w okresach gorszej koniunktury może być mniejsze.

(8)

Szacuje się, że w 2006 r. dług publiczny brutto osiągnął 68,25 % PKB, a więc przekroczył przewidzianą w Traktacie wartość odniesienia wynoszącą 60 %. Program przewiduje obniżenie wskaźnika zadłużenia o 8,75 punktu procentowego PKB w okresie objętym programem. Zmiany wskaźnika zadłużenia mogą kształtować się mniej korzystnie niż przewidziano w programie, zważywszy na wspomniane wyżej zagrożenia dotyczące osiągnięcia celów budżetowych. W świetle powyższej oceny ryzyka wydaje się, że w okresie objętym programem wskaźnik zadłużenia będzie się wystarczająco obniżał ku wartości odniesienia.

(9)

Malta przyjęła ostatnio reformę systemu emerytalnego, której celem jest podwyższenie efektywnego wieku emerytalnego przy jednoczesnym podniesieniu poziomu emerytur. Z wartości podanych w programie wynika, że w związku z tym wzrosną wydatki emerytalne, co doprowadzi do większego wzrostu wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa, do poziomu zbliżonego do średniej wartości w UE. Choć wzrost wydatków na opiekę zdrowotną nastąpi w tempie nieco mniejszym niż w przeszłości, według prognoz wyniesie on około 1,75 punktu procentowego PKB w perspektywie długoterminowej, przy założeniu, że bieżące tendencje się utrzymają. Obecna sytuacja budżetowa nie zapewni stałej redukcji zadłużenia do poziomu poniżej wartości odniesienia określonej w Traktacie. Dlatego zakładana w programie poprawa sytuacji budżetowej przyczyniłaby się do ograniczenia zagrożeń dla stabilności finansów publicznych. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Malty kształtują się na średnim poziomie.

(10)

Program konwergencji nie zawiera jakościowej oceny ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2006 r. sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii fiskalnej. Podano w nim jednak systematyczne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie, a w przedstawionych prognozach budżetowych bezpośrednio uwzględniono skutki działań nakreślonych w krajowym programie reform dla finansów publicznych. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W obu programach zapowiedziano realizację reformy systemu emerytalnego; jednocześnie program konwergencji zawiera szczegóły reformy podatkowej, którą zapowiedziano w krajowym programie reform.

(11)

Strategia budżetowa określona w programie jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania odnośnie do danych, określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, odnotowano, że w programie brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (2).

i)

osiągania odpowiednich postępów w realizacji celu średniookresowego, tak jak to założono w programie, oraz zapewnienia odpowiedniej redukcji wskaźnika zadłużenia względem PKB przy jednoczesnym określeniu długoterminowej strategii budżetowej, zwłaszcza w zakresie wydatków;

ii)

poprawy długoterminowej stabilności finansów publicznych poprzez osiągnięcie celu średniookresowego oraz dalsze postępy w opracowywaniu i realizacji reformy systemu opieki zdrowotnej — z uwagi na poziom zadłużenia oraz przewidywany wzrost wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/13

(1)

W dniu 27 lutego 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Polskę i obejmujący lata 2006–2009.

(2)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że w 2006 r. tempo wzrostu realnego PKB osiągnie 5,4 %, zaś w pozostałym okresie realizacji programu zasadniczo ustabilizuje się na poziomie wynoszącym średnio około 5,25 %. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na ostrożnych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego w roku 2007, natomiast założenia dotyczące kolejnych lat wydają się dość optymistyczne, zwłaszcza ze względu na fakt, że poprawa sytuacji na rynku pracy może nie następować tak szybko, jak przewidziano w programie. Przedstawione w programie prognozy dotyczące inflacji wydają się realistyczne z tendencją do niedoszacowania pod koniec okresu objętego programem, w szczególności ze względu na rosnącą presję na wzrost płac w związku z zacieśniającym się rynkiem pracy.

(3)

W programie konwergencji ze stycznia 2006 r. docelową wartość salda sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2006 r. określono na poziomie – 2,6 % PKB, w jesiennej prognozie służb Komisji jest mowa o – 2,2 % PKB, natomiast w aktualizacji programu konwergencji z listopada 2006 r. wynik za 2006 r. oszacowano na – 1,9 % PKB. Lepszy niż przewidywano wynik jest przede wszystkim następstwem niepełnego wykonania planu wydatków (zwłaszcza w zakresie wydatków socjalnych i inwestycji publicznych), natomiast główną przyczyną wzrostu dochodów jest szybszy niż oczekiwano wzrost gospodarczy. Podane wyżej wartości deficytu nie uwzględniają kosztów reformy systemu emerytalnego, szacowanych na około 2 % PKB w 2006 r., w odniesieniu do których obowiązuje okres przejściowy na wykonanie decyzji Eurostatu z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie sektorowej klasyfikacji kapitałowych systemów emerytalnych (2), upływający wiosną 2007 r. Głównym celem strategii budżetowej przedstawionej w aktualizacji programu z listopada 2006 r. jest skorygowanie nadmiernego deficytu do 2007 r. poprzez skorzystanie z postanowienia zreformowanego paktu, które pozwala na odliczenie części kosztów reformy emerytalnej. W kolejnych latach planuje się stopniowe zmniejszanie deficytu i osiągnięcie wartości odniesienia wynoszącej 3 % PKB w roku 2009.

(4)

Planuje się obniżanie deficytu o 0,4 punktu procentowego PKB rocznie (0,3 punktu procentowego przy uwzględnieniu kosztów reformy emerytalnej), od poziomu 1,9 % PKB w 2006 r. do 0,6 % PKB w 2009 r. Nadwyżka pierwotna ma wzrosnąć z 0,5 % PKB w 2006 r. do 1,7 % w 2009 r. Uwzględniając skutki wspomnianej powyżej decyzji Eurostatu, przewidywany w zaktualizowanym programie deficyt zmniejszyłby się z 3,9 % PKB w 2006 r. do 2,9 % w 2009 r. Planowana korekta ma być w 2007 r. oparta na dochodach (wzrost wskaźnika dochodów o 0,6 punktu procentowego PKB przy niemal niezmienionym wskaźniku wydatków), a w latach 2008–2009 oparta w dużej mierze na wydatkach, aby z nadwyżką skompensować znaczny spadek wskaźnika dochodów (średni roczny spadek wskaźnika wydatków o 1,6 punktu procentowego, zwłaszcza w zakresie spożycia i wydatków socjalnych, przy średnim spadku wskaźnika dochodów o 1,2 punktu procentowego, wynikającym głównie z obniżek składek na ubezpieczenia społeczne, zmian w systemie podatku dochodowego od osób fizycznych i innych zmian nie zawsze dokładnie wyjaśnionych w systemie podatkowym). W porównaniu z poprzednim programem docelowe wartości deficytu skorygowano w dół w związku ze znacznie szybszym wzrostem i lepszym niż oczekiwano wynikiem za rok 2006.

(5)

Przewiduje się poprawę salda strukturalnego (tj. salda dostosowanego cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych), obliczanego zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką, od około – 2 % PKB w 2006 r. do – 0,75 % PKB w 2009 r., na koniec okresu objętego programem (bez uwzględnienia kosztów reformy emerytalnej). Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji programu konwergencji, przedstawionym w programie średniookresowym celem budżetowym jest deficyt strukturalny wynoszący 1 % PKB, przy czym nie zakłada się osiągnięcia tego celu w okresie objętym programem. Ponieważ cel ten jest bardziej ambitny niż minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 1,5 % PKB), jego osiągnięcie powinno zapewnić margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem wystąpienia nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy odpowiednio odzwierciedla wskaźnik zadłużenia i długookresowy średni wzrost produktu potencjalnego.

(6)

Wyniki budżetowe mogą być gorsze niż zakłada program, w szczególności w ostatnich latach okresu objętego programem. Nie ma pewności co do skutecznej realizacji planowanych reform, jako że nie towarzyszą im konkretne środki zapewniające wsparcie dla przewidywanego ograniczenia wydatków. Ponadto istnieje ryzyko wynikające z dość korzystnego scenariusza makroekonomicznego na ostatnie lata okresu objętego programem. W związku z tym podjęte dotąd działania nie wydają się wystarczające do osiągnięcia tego celu, dlatego należy wzmocnić planowane środki.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka, kurs polityki budżetowej przyjęty w programie wydaje się niezgodny z zaleconą przez Radę korektą nadmiernego deficytu do roku 2007. Cele budżetowe nie zapewniają wystarczającego marginesu bezpieczeństwa, pozwalającego na utrzymanie deficytu poniżej 3-procentowego progu PKB przy normalnych wahaniach makroekonomicznych w okresie objętym programem. W latach następujących po przeprowadzeniu korekty nadmiernego deficytu należy zwiększyć tempo dostosowania strukturalnego zmierzającego do osiągnięcia przyjętego w programie celu średniookresowego, korzystając z okresu dobrej koniunktury gospodarczej, przy wsparciu odpowiednimi środkami.

(8)

Szacuje się, że w 2006 r. wskaźnik długu publicznego brutto osiągnął 42,0 % PKB, czyli znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia, która wynosi 60 %. Program przewiduje obniżenie wskaźnika zadłużenia o 1,4 punktu procentowego w okresie objętym programem. Uwzględniając skutki wspomnianej powyżej decyzji Eurostatu, dług publiczny brutto zwiększyłby się z 48,9 % w 2006 r. do 50,2 % w 2009 r.

(9)

Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet jest w Polsce najniższy w UE, a według przewidywań poziom związanych z tym wydatków ma spadać, co wynika częściowo ze znacznego ograniczenia wydatków w następstwie reformy systemu emerytalnego, pod warunkiem pełnej jej realizacji. Mimo poprawy w stosunku do roku 2005 wyjściowa sytuacja budżetowa nadal stanowi zagrożenie dla stabilności finansów publicznych, nawet bez uwzględnienia długoterminowego wpływu na budżet związanego ze starzeniem się społeczeństwa. Do zmniejszenia tych zagrożeń przyczyniłaby się przewidziana w programie dalsza konsolidacja budżetowa. Generalnie wydaje się, że zagrożenie dla stabilności finansów publicznych Polski kształtuje się na niskim poziomie.

(10)

Program konwergencji zawiera jakościową ocenę ogólnego wpływu reform wymienionych w przedstawionym w październiku 2006 r. sprawozdaniu z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii fiskalnej. Podano w nim również pewne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie reform, a w przedstawionych prognozach budżetowych uwzględniono skutki działań nakreślonych w krajowym programie reform dla finansów publicznych. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne ze środkami przewidzianymi w krajowym programie reform. W szczególności w obu programach przewiduje się pewną harmonizację systemu rolniczych ubezpieczeń społecznych z powszechnym systemem krajowym, stopniową harmonizację rent inwalidzkich ze zreformowanym systemem emerytalnym oraz wprowadzenie koszyka gwarantowanych świadczeń zdrowotnych.

(11)

Przedstawiona w programie strategia budżetowa jest częściowo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008. W szczególności działania podejmowane na rzecz korekty nadmiernego deficytu wydają się niewystarczające.

(12)

Jeżeli chodzi o wymagania odnośnie do danych, określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie przestawiono wszystkie dane obowiązkowe i większość opcjonalnych (3).

i)

zapewnienia korekty nadmiernego deficytu do roku 2007, zgodnie z nowym zaleceniem na mocy art. 104 ust. 7;

ii)

wykorzystania okresu dobrej koniunktury, w tym wszelkich dodatkowych dochodów w celu obniżenia deficytu, i zwiększenia tempa działań dostosowawczych zmierzających do osiągnięcia przyjętego w programie celu średniookresowego po przeprowadzeniu korekty nadmiernego deficytu, poprzez przygotowanie i realizację dodatkowych środków (zwłaszcza po stronie wydatków) niezbędnych do osiągnięcia przewidywanego dostosowania.

iii)

utrzymania wyników reformy systemu emerytalnego;

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/17

(1)

Dnia 27 lutego 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Szwecję i obejmujący lata 2006–2009.

(2)

Scenariusz makroekonomiczny, na którym opiera się program, zakłada zmniejszenie tempa wzrostu realnego PKB z 4,0 % w 2006 r. do średnio 3,0 % rocznie w pozostałym okresie objętym programem, aczkolwiek pozostanie on nadal na poziomie bliskim wzrostowi potencjalnemu. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego, przy czym wzrost w roku 2006 mógł być nawet nieco wyższy. Przedstawione w programie przewidywania dotyczące inflacji również wydają się realistyczne.

(3)

W prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. nadwyżkę sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2006 r. oszacowano na 2,8 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu konwergencji zakładano, że wyniesie ona 0,9 % PKB; różnica ta odzwierciedla głównie lepszą pozycję wyjściową wynikającą z wyższej niż przewidywano nadwyżki w roku 2005. Z dostępnych danych w ujęciu kasowym wynika, że w związku z niższymi wydatkami pierwotnymi oraz wyższymi dochodami podatkowymi nadwyżka w roku 2006 będzie prawdopodobnie wyższa od prognozowanej przez Komisję.

(4)

W zaktualizowanym programie konwergencji potwierdzono, że zasadniczym założeniem polityki fiskalnej pozostaje nadwyżka budżetowa w wysokości średnio 2 % PKB w ciągu całego cyklu koniunkturalnego, której osiągnięciu służą m.in. wieloletnie limity wydatków. Wiosną 2007 r. w ustawie dotyczącej polityki fiskalnej rząd dokona weryfikacji obecnej docelowej wartości nadwyżki sektora instytucji rządowych i samorządowych, tak by uwzględnić decyzję Eurostatu w sprawie klasyfikacji kapitałowych systemów emerytalnych drugiego filara (2).Po upływie wiosną 2007 r. okresu przejściowego na wykonanie tej decyzji nadwyżka budżetowa będzie niższa w przybliżeniu o 1 % PKB rocznie, a wskaźnik zadłużenia brutto względem PKB wzrośnie o około 0,5 % PKB. Przedstawiona w zaktualizowanym programie konwergencji strategia budżetowa zakłada spadek nadwyżki w 2007 r. (z 3,0 % PKB w roku 2006 do 2,4 %), a następnie stopniowy jej wzrost (aż do 3,1 % w roku 2009); w przypadku nadwyżki pierwotnej oczekiwany jest podobny rozwój. Zarówno wskaźnik wydatków, jak i wskaźnik dochodów względem PKB mają stopniowo obniżać się w okresie objętym programem. Strategia ukierunkowana jest na końcowe lata objęte programem, a znaczna obniżka podatków w roku 2007 ma tylko częściowe pokrycie finansowe. Prognozowana ścieżka zmian dotyczących nadwyżki (początkowy spadek, a następnie stopniowy wzrost) jest podobna do przedstawionej w poprzedniej aktualizacji programu, lecz przez cały okres objęty programem towarzyszy jej wyższe zadłużenie netto.

(5)

Przewiduje się, że nadwyżka strukturalna (tj. nadwyżka dostosowana cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych), obliczana zgodnie z powszechnie przyjętą metodyką, utrzyma się na poziomie powyżej 2 % PKB przez cały okres objęty programem, w związku z potrzebą zapewnienia długoterminowej stabilności finansów publicznych. Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji programu konwergencji przedstawiony w programie średniookresowy cel budżetowy odpowiada wspomnianej powyżej wartości docelowej, czyli nadwyżce budżetowej w wysokości średnio 2 % PKB w ciągu całego cyklu koniunkturalnego (tj. w kategoriach strukturalnych), przy czym zakłada się, że cel ten zostanie utrzymany w całym okresie objętym programem. Ponieważ cel ten jest dużo bardziej ambitny, niż wymaga tego minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 1 % PKB), jego osiągnięcie powinno zapewnić margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem wystąpienia nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy jest również dużo bardziej ambitny niż, nakazywałyby wskaźnik zadłużenia i długookresowy średni wzrost produktu potencjalnego.

(6)

Ryzyko związane z prognozami budżetowymi zawartymi w programie wydaje się zasadniczo zrównoważone od roku 2007. Perspektywy makroekonomiczne oraz prognozy dotyczące dochodów podatkowych wydają się oparte na realistycznych założeniach, mimo niepewności co do przyszłych wpływów z podatku od zysków kapitałowych. Założenia dotyczące docelowych poziomów wydatków znajdują potwierdzenie w dotychczas skutecznej ich realizacji osiągniętej przy udziale wspomnianych wyżej limitów wydatków.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej wydaje się wystarczający do utrzymania celu średniookresowego przez okres objęty programem, tak jak przewidziano w programie. Dodatkowo zapewnia on dostateczny margines bezpieczeństwa chroniący przed naruszeniem 3-procentowego progu deficytu przy normalnych wahaniach makroekonomicznych w okresie objętym programem. Istnieje jednak ryzyko, że wynikający z programu kurs polityki fiskalnej może mieć charakter procykliczny w 2007 r., w którym zgodnie z przewidywaniami ma utrzymywać się dobra koniunktura gospodarcza. Byłoby to niezgodne z paktem na rzecz stabilności i wzrostu.

(8)

Szacuje się, że w 2006 r. dług publiczny brutto obniżył się do 46,5 % PKB, czyli znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia wynoszącej 60 %. W programie przewiduje się kontynuację tendencji spadkowej wskaźnika zadłużenia, który powinien obniżyć się o 13,5 punktów procentowych w okresie objętym programem.

(9)

Długoterminowy wpływ na budżet związany ze starzeniem się społeczeństwa jest w Szwecji niższy niż średnia UE, a według przewidywań poziom wydatków na emerytury jako udział w PKB ma pozostać stosunkowo stabilny w długim okresie, co wynika ze znacznego ograniczenia wydatków w następstwie reformy systemu emerytalnego. Wyjściowa sytuacja budżetowa charakteryzująca się wysoką nadwyżką pierwotną przyczynia się ponadto do redukcji długu publicznego brutto oraz akumulacji aktywów. Utrzymanie solidnych finansów publicznych, w tym osiąganie planowanych nadwyżek, przyczyniłoby się do ograniczenia zagrożeń dla ich stabilności. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla finansów publicznych Szwecji kształtują się na niskim poziomie.

(10)

Program konwergencji zawiera jakościową ocenę ogólnego wpływu sprawozdania — przedstawionego w listopadzie 2006 r. — dotyczącego realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii fiskalnej. Podano w nim również systematyczne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie reform, a w przedstawionych prognozach budżetowych uwzględniono skutki, jakie dla finansów publicznych niosą działania nakreślone w krajowym programie reform dla finansów publicznych. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W szczególności w obu programach zaplanowano wdrożenie środków służących zwiększeniu podaży siły roboczej.

(11)

Strategia budżetowa określona w programie jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania w zakresie danych, określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie zanotowano brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (3).

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/20

(1)

W dniu 27 lutego 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji przedstawiony przez Zjednoczone Królestwo i obejmujący okres od roku budżetowego 2006/2007 do roku 2011/2012 (2).

(2)

Program zawiera dwa różne scenariusze makroekonomiczne: scenariusz podstawowy oraz scenariusz alternatywny, oparty na założonym wzroście niższym o 0,25 punktu procentowego niż w scenariuszu podstawowym. Zawarte w aktualizacji programu konwergencji prognozy dotyczące finansów publicznych oparte są na tym drugim scenariuszu, którego założenia są ostrożniejsze niż założenia scenariusza podstawowego i który na potrzeby niniejszej oceny przyjęto za scenariusz odniesienia. Przewiduje on, że wzrost realnego PKB wyniesie 2,75 % w latach 2006 i 2007, a przez resztę okresu objętego programem zmniejszy się nieznacznie i wyniesie średnio 2,5 %. Jeśli wziąć pod uwagę obecnie dostępne informacje, program wydaje się oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Prognozy dotyczące inflacji, przewidujące jej spadek z poziomu 2,5 % w 2006 r. do 2 % począwszy od 2007 r., w kontekście ostatnio opublikowanych wyników wydają się zaniżone w perspektywie krótkoterminowej, lecz poza tym realistyczne.

(3)

W prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych w roku 2006/2007 oszacowano na 3 % PKB. W obecnej aktualizacji programu konwergencji deficyt na ten sam rok szacowany jest na 2,8 % PKB, co sugeruje utrzymanie się najnowszych tendencji związanych z szybkim wzrostem dochodów i wolniejszym wzrostem wydatków przez pozostałe miesiące roku budżetowego.

(4)

W zaktualizowanym programie konwergencji za najważniejsze cele polityki fiskalnej uznano zapewnienie długoterminowej stabilności finansów publicznych oraz solidarność wewnątrzpokoleniową i międzypokoleniową, a także — przy nadrzędności powyższych celów — wspieranie polityki monetarnej, w szczególności poprzez wykorzystanie automatycznych stabilizatorów do łagodzenia wahań rozwoju gospodarczego. Program przewiduje obniżenie deficytu poniżej 3 % PKB do roku 2006/2007 (2,8 %) oraz do poziomu 1,4 % PKB do końca okresu objętego programem (rok 2011/2012). Przewiduje się zrównoważenie salda pierwotnego do roku 2008/2009 i osiągnięcie nadwyżki w wysokości 0,7 % PKB do roku 2011/2012 wobec szacowanego w roku 2005/2006 deficytu na poziomie 0,6 % PKB. Korekta budżetowa w okresie objętym programem jest równo rozłożona na dochody i wydatki. W pierwszych dwóch latach tego okresu przewiduje się wzrost wskaźnika dochodów, częściowo za sprawą środków uznaniowych, natomiast na okres począwszy od roku 2008/2009 planuje się znaczną korektę po stronie wydatków poprzez ograniczenie ich obecnego wzrostu. Przewiduje się ustabilizowanie inwestycji publicznych, w rozumieniu definicji przyjętej w programie konwergencji (3), na poziomie 2,25 % PKB od roku 2006/2007, dzięki czemu od roku 2007/2008 deficyt ma być wykorzystywany w całości na finansowanie inwestycji publicznych. Ścieżka dostosowania jest zasadniczo zgodna z przyjętą w zaktualizowanym programie z 2005 r. w sytuacji lepszych krótkoterminowych perspektyw makroekonomicznych.

(5)

Przewiduje się poprawę salda strukturalnego (tj. salda dostosowanego cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych), obliczanego zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką, od deficytu w wysokości 2,5 % PKB w roku 2006/2007 do deficytu na poziomie około 1,25 % PKB w ostatnim roku objętym programem (2011/2012). Jak wynika z powyższych szacunków, korekta ta jest wyraźniejsza w latach od 2006/2007 do 2008/2009, a mniej wyraźna w kolejnych latach. Podobnie jak w zaktualizowanym programie z roku 2005 nie określono ilościowo celu średniookresowego dla salda strukturalnego. Program odnosi się do określonych zgodnie z przepisami krajowymi celów fiskalnych, które zakładają zgodność ze stabilizacją wskaźnika zadłużenia względem PKB na stosunkowo niskim poziomie, ale tylko w określonych okolicznościach zapewniałyby margines bezpieczeństwa chroniący przed przekroczeniem progu deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych, wynoszącego 3 % PKB.

(6)

Ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowym wydaje się zasadniczo zrównoważone do roku 2007/2008, ale wyniki budżetowe po tym okresie mogą okazać się gorsze od zakładanych w programie w zależności od stopnia kontroli wydatków. Zakładany wzrost wskaźnika udziału podatków w PKB opiera się częściowo na względnie niestabilnych czynnikach, takich jak zyski branży finansowej i przemysłu naftowego. Jednocześnie aktualne dane ekonomiczne, w tym wysoka rentowność, wydają się przemawiać za stosunkowo dobrymi perspektywami dotyczącymi dochodów. Jednak począwszy od roku 2008/2009 realizacja zakładanej w programie ścieżki deficytu uzależniona będzie od wprowadzenia w życie planowanego ograniczenia wzrostu wydatków oraz od aktywnego monitorowania, czy ograniczenia te są egzekwowane. Od tego, czy ograniczenia wzrostu wydatków przewidziane w kompleksowej prognozie wydatków (Comprehensive Spending Review) zostaną w pełni wdrożone, zależy osiągnięcie celów programu. Władze Zjednoczonego Królestwa wstępnie zapowiedziały ograniczenie środków budżetowych dla szeregu mniejszych ministerstw oraz zobowiązały się do rocznej 5-procentowej realnej redukcji budżetów całej administracji rządowej i do efektywnych oszczędności. Większość ograniczeń we wzroście wydatków, które to ograniczenia mają wchodzić w życie od roku 2008/2009, nie znalazła jednak jeszcze przełożenia na konkretne środki budżetowe, lecz wymaga zatwierdzenia w kompleksowej prognozie wydatków; władze planują opublikować ją latem 2007 roku i ogłosić w niej wiążące plany wydatków do roku 2010/2011. Aktywne monitorowanie służące egzekwowaniu ograniczeń realizowane jest do tej pory z powodzeniem.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka nakreślony w programie kurs polityki budżetowej wydaje się zasadniczo zgodny z zaleconą przez Radę korektą nadmiernego deficytu do roku 2006/2007. Zapewnia on wystarczający margines bezpieczeństwa chroniący przed naruszeniem 3-procentowego progu deficytu przy normalnych wahaniach makroekonomicznych dopiero około roku 2009/2010, czyli w okresie, dla którego prognozy są uzależnione od wyników kompleksowej prognozy wydatków. W latach następujących po przeprowadzeniu korekty nadmiernego deficytu należy zatem zwiększyć tempo konsolidacji fiskalnej.

(8)

Przewiduje się, że wskaźnik zadłużenia brutto, który w roku 2005/2006 wyniósł 42,1 % PKB, pozostanie znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia, wynoszącej 60 % PKB, lecz w okresie objętym prognozą będzie powoli rósł i osiągnie poziom nieco powyżej 44 % PKB w roku 2008/2009. W kolejnych latach wskaźnik zadłużenia ma się ustabilizować, a następnie zacząć spadać pod koniec okresu objętego programem.

(9)

Długoterminowy wpływ na budżet związany ze starzeniem się społeczeństwa jest w Zjednoczonym Królestwie zbliżony do średniej UE, jednak wydatki na emerytury rosną nieco wolniej niż średnia unijna, co jest częściowo wynikiem historycznie większej roli prywatnych systemów emerytalnych w tym kraju niż w innych państwach UE. Proponowane reformy systemu emerytalnego wychodzą naprzeciw obawom o niedostateczną wysokość świadczeń w przyszłości poprzez wzmocnienie motywacji do oszczędzania w prywatnych funduszach emerytalnych i zwiększenie świadczeń z systemów obowiązkowych, co wiąże się z nieco większym niż wcześniej prognozowano wzrostem wydatków na publiczne świadczenia emerytalne. Reforma obejmuje także plany stopniowego podwyższania ustawowego wieku emerytalnego. Mimo poprawy w stosunku do roku 2005, wyjściowa sytuacja budżetowa nadal będzie stanowić zagrożenie dla stabilności finansów publicznych — nawet bez uwzględnienia długoterminowego wpływu na budżet związanego ze starzeniem się społeczeństwa — jeśli w średnim okresie nie nastąpi znaczne ograniczenie deficytu. Konsolidacja finansów publicznych poprzez poprawę sytuacji budżetowej w stopniu większym niż przewidziano w zaktualizowanym programie konwergencji przyczyniłaby się do zmniejszenia w dłuższym okresie zagrożeń dla stabilności finansów publicznych. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Zjednoczonego Królestwa kształtują się na średnim poziomie.

(10)

Program konwergencji zawiera jakościową ocenę ogólnego wpływu sprawozdania — przedstawionego w październiku 2006 r. — dotyczącego realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii budżetowej. Podano w nim również systematyczne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie, a w przedstawionych prognozach budżetowych bezpośrednio uwzględniono skutki, jakie dla finansów publicznych niosą działania nakreślone w krajowym programie reform. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W obu programach przewiduje się m.in. stopniową realizację rządowych zamierzeń poprawy wydajności i jakości usług publicznych, natomiast w długoterminowych prognozach dotyczących finansów publicznych uwzględniono szacunkowe koszty proponowanej reformy emerytalnej.

(11)

Strategia budżetowa określona w programie jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania związane z danymi określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, odnotowano, że w programie brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (4).

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/24

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/27

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4585. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/27

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4554. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/28

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4503. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/28

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4502. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/29

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4547. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/29

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4571. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/30

(1)

Artykuł 1 ust. 8 protokołu zmienia art. 16 konwencji o Europolu, który stanowi, że Europol ustanawia właściwe mechanizmy kontrolne w celu sprawdzenia legalności danych wyszukiwanych w komputerowym systemie gromadzonych informacji, o którym mowa w art. 6 i 6a konwencji o Europolu, zgodnie ze zmianami wniesionymi przez protokół,

(2)

Dane przekazywane przez państwa członkowskie i strony trzecie w celu włączenia ich do analitycznych plików roboczych i systemu informacyjnego, przetwarzane zgodnie z art. 3 aktu Rady z dnia 3 listopada 1998 r. przyjmującego zasady stosujące się do plików analitycznych Europolu (4) i zgodnie z art. 6a konwencji o Europolu, zgodnie ze zmianami wprowadzonymi przez protokół, podlegają również mechanizmowi kontrolnemu, o którym mowa w zmienionym art. 16 konwencji o Europolu,

1)

jeden numer referencyjny odnoszący się do wyszukiwania lub próby wyszukiwania

2)

do których składników komputerowego systemu gromadzonych danych, o którym mowa w art. 6 i 6a konwencji o Europolu, uzyskano dostęp lub przeprowadzono konsultacje,

3)

identyfikacja użytkownika,

4)

data i czas wyszukiwania lub konsultacji, w tym prób wyszukiwania,

5)

gdy stosowne, odpowiedni(e) analityczny/e plik(i) roboczy/e

6)

tożsamość danej osoby lub osób, których dane były celem wyszukiwania lub uzyskania dostępu, a następnie zostały pokazane, lub identyfikacja uzyskanego wpisu.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/32

a)

„grupa analityczna ”oznacza grupę obejmującą uczestników projektu analitycznego w myśl art. 10 ust. 2 Konwencji o Europolu;

b)

„porozumienie ”oznacza umowę zawartą między Europolem a stroną trzecią regulującą zasady jej włączenia do działań grupy analitycznej;

c)

„włączenie ”ekspertów strony trzeciej do działań grupy analitycznej oznacza upoważnienie tych ekspertów do uczestniczenia w spotkaniach grupy analitycznej, w razie potrzeby możliwość zwracania się do Europolu o informacje na temat rozwoju określonego analitycznego pliku roboczego i do otrzymywania oraz dalszego rozpowszechniania, zgodnie z odpowiednimi wymogami prawnymi, wyników analizy dotyczących strony trzeciej przez nich reprezentowanej.

d)

„strona trzecia ”oznacza państwo trzecie lub organ trzeci, o których mowa w art. 10 ust. 4 Konwencji o Europolu.

a)

uczestniczenia w spotkaniach grup analitycznych; i

b)

do zasięgania informacji od Europolu na temat rozwoju określonego analitycznego pliku roboczego; i

c)

otrzymywania wyników analizy dotyczącej reprezentowanej przez nich strony trzeciej; takie rozpowszechnianie odbywać się będzie zgodnie z art. 17 ust. 2 i art. 18 ust. 4 Konwencji o Europolu z zastosowaniem odpowiednich postanowień umów o współpracy i zachowaniu poufności, z art. 5 ust. 5 aktu Rady z dnia 12 marca 1999 r. przyjmującego zasady regulujące przekazywanie przez Europol danych osobowych państwom i instytucjom trzecim (2) oraz za wcześniejszą zgodą państwa członkowskiego, które przekazało powyższe dane; i

d)

dalszego rozpowszechniania wyników analizy, wyłącznie po uzyskaniu uprzedniej zgody zainteresowanych uczestników oraz zgodnie z odpowiednimi postanowieniami umów o współpracy i zachowaniu poufności.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/35

a)

„wspólne zespoły dochodzeniowe ”oznaczają wspólne zespoły dochodzeniowe, o których mowa w art. 3a Konwencji o Europolu;

b)

„jednostka krajowa ”oznacza jedyny organ łącznikowy pomiędzy właściwymi władzami krajowymi a Europolem, o którym mowa w art. 4 Konwencji o Europolu;

c)

„właściwe władze ”oznaczają wszelkie organy publiczne istniejące w państwach członkowskich, które zgodnie z prawem krajowym są odpowiedzialne za zapobieganie przestępstwom i ich zwalczanie, zgodnie z art. 2 ust. 4 Konwencji o Europolu.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/37

(1)

Zgodnie z art. 32a Konwencji o Europolu, na wniosek dyrektora Europolu Zarząd, działając większością dwóch trzecich głosów swoich członków, przyjmuje zasady dotyczące dostępu obywateli Unii Europejskiej, osób fizycznych oraz prawnych zamieszkałych lub mających siedzibę w państwie członkowskim do dokumentów Europolu, uwzględniając zasady i ograniczenia ustanowione w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętego na podstawie art. 255 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

(2)

W art. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej (dalej zwanego „traktatem UE”) ustanawia się koncepcję przejrzystości, głosząc, że traktat wyznacza nowy etap w procesie tworzenia coraz ściślejszego związku między narodami Europy, w którym decyzje podejmowane są z możliwie najwyższym poszanowaniem zasady otwartości i jak najbliżej obywateli.

(3)

Przejrzystość gwarantuje, że administracja cieszy się większą wiarygodnością, jest bardziej skuteczna i odpowiedzialna wobec obywateli w systemie demokratycznym. Przejrzystość przyczynia się do wzmocnienia zasad demokracji i poszanowania praw podstawowych określonych w art. 6 traktatu UE, w art. 255 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej zwanego „traktatem WE”) oraz w art. 42 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(4)

Zgodnie z art. 41 ust. 1 traktatu UE prawo dostępu stosuje się również do dokumentów dotyczących współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (1) (dalej zwane „rozporządzeniem 1049/2001”) ustanawia ogólne zasady i ograniczenia regulujące prawo dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Art. 32a Konwencji o Europolu odnosi się do zasad i ograniczeń określonych w tym rozporządzeniu.

(6)

Zasadniczo wszelkie dokumenty powinny być publicznie dostępne. Jednakże należy chronić interes prywatny i publiczny w drodze wyjątków. Europol powinien być uprawniony, w razie potrzeby, do ochrony posiadanych możliwości w zakresie wykonywania powierzonych mu zadań.

(7)

W celu zagwarantowania pełnego poszanowania prawa dostępu należy zastosować dwustopniową procedurę administracyjną z dodatkową możliwością kierowania skarg do Rzecznika Praw Obywatelskich.

(8)

Niniejszy regulamin nie narusza art. 19 Konwencji o Europolu dotyczącego prawa dostępu.

a)

„dokument Europolu ”lub „dokument ”oznacza wszelkie treści bez względu na nośnik (zapisane na papierze, przechowywane w formie elektronicznej czy jako nagranie dźwiękowe, wizualne czy audiowizualne) dotyczące kwestii związanych z działalnością, polityką i decyzjami Europolu;

b)

„strona trzecia ”oznacza każda osobę fizyczną lub prawną lub każdy podmiot spoza Europolu, w tym państwa członkowskie, inne instytucje, organy i agencje Unii Europejskiej, organizacje międzynarodowe i państwa trzecie;

c)

„niejawne dokumenty Europolu ”oznaczają dokumenty zawierające informacje wymagające dodatkowych środków bezpieczeństwa i posiadające oznakowanie poziomu klasyfikacji „Europol ZASTRZEŻONE”, „Europol POUFNE”, „Europol TAJNE ”lub „Europol ŚCIŚLE TAJNE ”zgodnie z zasadami dotyczącymi poufności informacji Europolu.

a)

określenie zasad, warunków i ograniczeń ze względu na publiczny lub prywatny interes regulujący prawo dostępu do dokumentów Europolu w sposób zapewniający jak największy dostęp do dokumentów.

b)

ustalenie zasad zapewniających możliwie najłatwiejsze wykonanie tego prawa, i

c)

promowanie dobrych praktyk administracyjnych odnoszących się do dostępu do dokumentów.

a)

interesu publicznego w odniesieniu do:

b)

prywatności i integralności osoby fizycznej.

—

interesów handlowych osoby fizycznej lub prawnej, w tym własności intelektualnej,

—

postępowania sądowego i porady prawnej,

—

celu kontroli, śledztwa czy audytu, innego niż wymienione w ust. 1 lit. a),

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/41

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/42

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszone działanie stanowi koncentrację w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 132/2004 (1).

2.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianego działania właściwymi rynkami produktowymi, jeśli chodzi o sektor gazowy w Belgii, są:

3.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianego działania właściwymi rynkami geograficznymi, jeśli chodzi o sektor gazowy w Belgii, są:

Większość państw członkowskich zgadza się z opinią Komisji, mniejszość nie zgadza co do pkt f).

4.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianego działania właściwymi rynkami produktowymi, jeśli chodzi o sektor gazowy we Francji, są:

5.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianego działania, jeśli chodzi o sektor gazowy we Francji, właściwe rynki geograficzne są oparte na regionalnych strefach bilansowania i każda z tych stref stanowi właściwy rynek geograficzny dla wszystkich kategorii rynków produktowych wyszczególnionych w punkcie 4.

6.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianego działania właściwymi rynkami produktowymi, jeśli chodzi o sektor energii elektrycznej w Belgii, są:

7.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianego działania właściwymi rynkami geograficznymi, jeśli chodzi o sektor energii elektrycznej w Belgii, są:

8.

Komitet Doradczy zgadza się ze stanowiskiem Komisji, że dla celów dokonania oceny omawianego działania właściwym rynkiem produktowym, jeśli chodzi o ciepłownictwo komunalne we Francji, jest:

9.

10.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że proponowana koncentracja prawdopodobnie przeszkodzi znacząco efektywnej konkurencji na wspólnym rynku lub znacznej jego części, a także w Europejskim Obszarze Gospodarczym, na następujących rynkach:

Belgia:

Francja:

11.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że złożone zobowiązania są wystarczające do wyeliminowania znaczących przeszkód dla swobody konkurencji na rynkach wyszczególnionych w punkcie 10. Większość państw członkowskich zgadza się z opinią Komisji, mniejszość nie zgadza się.

12.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, iż — pod warunkiem dotrzymania zobowiązań zaproponowanych przez strony i uwzględniając wszystkie zobowiązania — planowana koncentracja nie utrudnia znacząco efektywnej konkurencji na obszarze wspólnego rynku lub znacznej jego części, w szczególności poprzez stworzenie pozycji dominującej, w rozumieniu art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz art. 57 Porozumienia EOG. Większość państw członkowskich zgadza się z opinią Komisji, mniejszość nie zgadza się.

13.

Komitet doradczy zwraca się do Komisji o uwzględnienie wszystkich pozostałych kwestii poruszonych podczas dyskusji.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/45

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/46

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszone działanie stanowi koncentrację w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) 139/2004 (1) oraz że posiada ono wymiar wspólnotowy.

2.

Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że do celów dokonania oceny omawianej operacji właściwe rynki produktowe to:

Mniejszość nie zgadza się co do a) oraz mniejszość wstrzymuje się od głosu w odniesieniu do c).

3.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że dla celów dokonania oceny omawianej operacji właściwe rynki geograficzne to rynki krajowe.

4.

Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że zgłoszona operacja mogłaby przyczynić się do wystąpienia nieskoordynowanych efektów na austriackim rynku dostaw usług telefonii komórkowej do klientów docelowych i tym samym przeszkodziłaby znacząco skutecznej konkurencji na omawianym rynku. Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

5.

Komitet Doradczy podziela zdanie Komisji, że w następstwie koncentracji bardzo prawdopodobne jest wystąpienie korzyści ekonomicznych zgłoszonych przez T-Mobile.

6.

Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że zobowiązania zaproponowane przez strony wystarczą by wyeliminować zgłoszone obawy o konkurencję i że w następstwie tego koncentrację należy uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem. Mniejszość członków nie zgadza się z tą opinią.

3.

Komitet Doradczy zwraca się do Komisji o uwzględnienie wszystkich pozostałych kwestii poruszonych podczas dyskusji.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/47

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/48

1.

orzec, że stosując wymóg dotyczący posiadania miejsca zamieszkania w Liechtensteinie w odniesieniu do uprawnienia do zasiłku pielęgnacyjnego, Księstwo Liechtensteinu nie wypełniło swoich zobowiązań wynikających z art. 19 ust. 1 i 2, z art. 25 ust. 1 oraz z art. 28 ust. 1 aktu prawnego przywołanego w pkt 1 załącznika VI do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, oraz

2.

obciążyć Księstwo Liechtensteinu kosztami postępowania.

—

niniejsza sprawa dotyczy zasiłku pielęgnacyjnego (Hilflosenentschädigung) w Liechtensteinie przyznawanego osobom, które stale wymagają daleko idącej pomocy osoby trzeciej lub osobistego nadzoru przy wykonywaniu codziennych czynności; zasiłek nie jest uzupełnieniem żadnego innego świadczenia z tytułu ubezpieczeń społecznych i jest przyznawany niezależnie od wysokości dochodów; zasiłek nie jest powiązany ze składkami uiszczonymi na rzecz państwa, a osoba otrzymująca zasiłek nie musi być osobą chorą;

—

zgodnie z prawem obowiązującym w Liechtensteinie, miejscem zamieszkania osoby otrzymującej zasiłek musi być Liechtenstein;

—

zasiłek pielęgnacyjny w Liechtensteinie jest wymieniony w załączniku IIa do rozporządzenia 1408/71 (porównaj art. 4 ust. 2a lit. c) oraz art. 10a rozporządzenia) jako specjalne świadczenie pieniężne o charakterze nieskładkowym, które tym samym zgodnie z rozporządzeniem nie jest świadczeniem podlegającym przenoszeniu;

—

Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że prawidłowo zasiłek pielęgnacyjny należałoby sklasyfikować jako świadczenie pieniężne w razie choroby (porównaj art. 4 ust. 1 rozporządzenia), podlegające przenoszeniu zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2, art. 25 ust. 1 i art. 28 ust. 1 rozporządzenia;

—

poprawne zakwalifikowanie zasiłku jest decydujące dla rozstrzygnięcia kwestii, czy Księstwo Liechtensteinu jest zobowiązane do przyznawania świadczenia wnioskodawcom mającym miejsce zamieszkania poza Liechtensteinem, a którzy poza tym spełniają odnośne kryteria wymienione w rozporządzeniu.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/49

1.

orzec, że nie przyjmując w wyznaczonym terminie środków niezbędnych do wdrożenia przepisów aktu prawnego przywołanego w pkt 32g załącznika XX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnosząca się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, lub nie powiadamiając Urzędu w wyznaczonym terminie o przyjęciu takich środków, Księstwo Liechtensteinu nie wypełniło swoich zobowiązań wynikających z art. 14 tego aktu i art. 7 Porozumienia EOG, oraz

2.

obciążyć Księstwo Liechtensteinu kosztami postępowania.

—

sprawa dotyczy braku wdrożenia dyrektywy odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku;

—

na wstępnym etapie postępowania Liechtenstein nie zaprzecza, że nie podjął środków niezbędnych do wdrożenia przepisów wymienionej dyrektywy przed upływem wyznaczonego terminu.

29.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/50

1.

W dniu 19 marca 2007 r. zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa China Shipbuilding Industry Corporation group („China Shipbuilding”, Chiny) za pośrednictwem Quingdao Qiyao Linshan Power Development Company Ltd („Quingdao Qiyao Linshan”, Chiny), Wärtsilä Corporation („Wärtsilä ”Finlandia) i Mitsubishi Heavy Industries Ltd („Mitsubishi”, Japonia) przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady wspólną kontrolę w drodze zakupu udziałów nad nowo utworzoną spółką joint venture pod nazwą Quingdao Qiyao Wärtsilä MHI Linshan Marine Diesel Company („JV”, Chiny).

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie jednak zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.4286 — China Shipbuilding/Mitsubishi/Wärtsilä/JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: