10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/2

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) Zjednoczone Królestwo) — Dyson Ltd przeciwko Registrar of Trade Marks

(Sprawa C-321/03) (1)

(Znak towarowy - Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa 89/104/89 - Artykuł 2 - Pojęcie oznaczenia, z którego może składać się znak towarowy - Przezroczysty pojemnik lub zbiornik będący częścią zewnętrznej powierzchni odkurzacza)

(2007/C 56/02)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice, Chancery Division

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Dyson Ltd

Strona pozwana: Registrar of Trade Marks

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Justice (Chancery Division) — Wykładnia art. 3 ust. 3 dyrektywy 89/104/EWG — Pierwsza dyrektywa Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 40, str. 1) — Znak towarowy stanowiący właściwość funkcjonalną (przezroczysty plastikowy cylinder) będący częścią odkurzacza.

Sentencja

Artykuł 2 pierwszej dyrektywy Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że przedmiot zgłoszenia znaków towarowych, takiego jak rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, który obejmuje wszystkie możliwe do wyobrażenia kształty przezroczystego pojemnika lub zbiornika będącego częścią zewnętrznej powierzchni odkurzacza, nie stanowi „oznaczenia” w rozumieniu tego przepisu i w konsekwencji nie może stanowić znaku towarowego w jego rozumieniu.

(1) Dz.U. C 239 z 4.10.2003.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/2

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Sumitomo Metal Industries Ltd, Nippon Steel Corp./JFE Engineering Corp. dawna NKK Corp., JFE Steel Corp. dawna Kawasaki Steel Corp. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawy połączone C-403/04 P I C-405/04 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Kartel - Rynek rur stalowych bez szwu - Ochrona rynków krajowych - Ciężar dowodu i postępowanie dowodowe - Czas trwania postępowania przed Sądem)

(2007/C 56/03)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Sumitomo Metal Industries Ltd (przedstawiciele: C. Vajda, QC, G. Sproul i S. Szlezinger, Solicitors), Nippon Steel Corp. (przedstawiciele: adwokaci J.-F. Bellis i K. Van Hove)

Druga strona postępowania: JFE Engineering Corp. dawna NKK Corp., JFE Steel Corp. dawna Kawasaki Steel Corp., Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: N. Khan i A. Whelan, pełnomocnicy), Urząd Nadzoru EFTA

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego dnia 8 lipca 2004 r. w sprawach połączonych T-67/00, T-68/00, T-71/00 i T-78/00 JFE Engineering Corp. i in. przeciwko Komisji stwierdzającego w części nieważność decyzji Komisji z dnia 8 grudnia 1999 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE [sprawa IV/E-1/35.860-B rury i przewody stalowe bez szwu, notyfikowana pod numerem C(1999)4154] i obniżającego kwotę grzywny nałożonej na skarżących.

Sentencja

1)	Odwołania zostają oddalone.

2)	Sumitomo Metal Industries Ltd zostaje obciążona kosztami w sprawie C-403/04 P, a Nippon Steel Corp. w sprawie C-405/04 P.

(1) Dz.U. C 284 z 20.11.2004.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Dalmine SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-407/04 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Kartel - Rynek rur stalowych bez szwu - Ochrona rynków krajowych - Umowa o dostawy - Prawo do obrony - Samooskarżenie - Dowody z anonimowego źródła - Grzywna - Uzasadnienie - Równość traktowania - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien - Wielkość właściwego rynku i zainteresowanego przedsiębiorstwa - Okoliczności łagodzące)

(2007/C 56/04)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Dalmine SpA (przedstawiciele: adwokaci A. Sinagra, M. Siragusa i F. Moretti)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: pełnomocnicy A. Whelan i F. Amato)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-50/00 Dalmine SpA przeciwko Komisji stwierdzającego w części nieważność decyzji Komisji 2003/382/WE z dnia 8 grudnia 1999 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE (sprawa IV/E-1/35.860-B rury i przewody stalowe bez szwu) [notyfikowana pod numerem C(1999) 4154) i ustalającej kwotę grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Dalmine SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 300 z 4.12.2004.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Salzgitter Mannesmann GmbH, dawna Mannesmannröhren-Werke GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-411/04 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Kartel - Rynek rur stalowych bez szwu - Rzetelny proces sądowy - Dowody z anonimowego źródła - Grzywna - Współpraca - Równość traktowania)

(2007/C 56/05)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Salzgitter Mannesmann GmbH, dawna Mannesmannröhren-Werke GmbH (przedstawiciele: M. Klusmann i F. Wiemer, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: pełnomocnicy A. Whelan i H. Fading oraz H.-J. Freund, Rechtsanwalt)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie Mannesmannröhren-Werke przeciwko Komisji (T-44/00) w zakresie, w którym wyrok ten oddala skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/382/WE z dnia 8 grudnia 1999 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE (sprawa IV-1/35.860.B — Rury stalowe bez szwów) (Dz. U. L 140, str. 1) — Prawo do rzetelnego procesu — Stosowanie art. 81 WE — Zasada równego traktowania

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Salzgitter Mannesmann GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 273 z 6.11.2004.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/4

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Nürnberg- Fürth- Niemcy) — Adam Opel AG przeciwko Autec AG

(Sprawa C-48/05) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Znak towarowy - Artykuł 5 ust. 1 lit. a) i art. 5 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 lit. b) pierwszej dyrektywy 89/104/EWG - Prawo właściciela znaku towarowego do sprzeciwiania się używaniu przez osobę trzecią oznaczenia identycznego lub podobnego do znaku towarowego - Znak towarowy zarejestrowany dla pojazdów samochodowych i dla zabawek - Odtworzenie znaku towarowego przez osobę trzecią na redukcyjnych modelach pojazdów tej marki)

(2007/C 56/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Landgericht Nürnberg- Fürth

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Adam Opel AG

Strona pozwana: Autec AG

Interwenient: Deutscher Verband der Spielwaren — Industrie eV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landgericht Nürnberg- Fürth — Wykładnia art. 5 ust. 1 lit. a) oraz art. 6 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 40, str. 1) — Prawo właściciela znaku towarowego do sprzeciwiania się używaniu znaku towarowego przez osobę trzecią — Odtworzenie logo producenta pojazdów na redukcyjnych modelach samochodów.

Sentencja

W przypadku gdy znak towarowy jest zarejestrowany jednocześnie dla pojazdów samochodowych — w odniesieniu do których znak ten posiada renomę — jak i dla zabawek, umieszczenie przez osobę trzecią bez zgody właściciela znaku towarowego oznaczenia identycznego z tym znakiem towarowym na modelach redukcyjnych pojazdów tejże marki, celem wiernego odtworzenia tych pojazdów oraz wprowadzenie omawianych modeli redukcyjnych do obrotu handlowego:

—	stanowi w rozumieniu art. 5 ust. 1 lit. a) dyrektywy używanie, którego ma prawo zakazać właściciel znaku towarowego jeżeli naraża ono na szwank lub może narażać na szwank funkcje znaku towarowego jako znaku towarowego zarejestrowanego dla zabawek;

—

stanowi w rozumieniu art. 5 ust. 2 dyrektywy używanie, którego ma prawo zakazać właściciel znaku towarowego — w przypadku ustanowienia w prawie krajowym określonej w tym przepisie ochrony — jeżeli to używanie, bez uzasadnionej przyczyny, powoduje czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub renomy tego znaku jako znaku towarowego zarejestrowanego dla pojazdów samochodowych bądź też działa na ich szkodę.

W przypadku gdy znak towarowy jest zarejestrowany w szczególności dla pojazdów samochodowych, umieszczenie przez osobę trzecią bez zgody właściciela znaku towarowego oznaczenia identycznego z tym znakiem towarowym na modelach redukcyjnych pojazdów tej marki, celem wiernego odtworzenia tych pojazdów oraz wprowadzenie omawianych modeli redukcyjnych do obrotu, nie stanowi w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. b) dyrektywy 89/104 używania wskazówki dotyczącej cechy charakterystycznej owych modeli redukcyjnych.

(1) Dz.U. C 82 z 2.4.2005 r.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/4

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Lyon — Francja) — Jean Auroux, Marie-Hélène Riamon, Christian Avocat, Laure Deroche, Pascal Mirabel, Vladimir Serdeczny, Paul Perard, Dolorès Ponramon, Elisabeth Roche przeciwko Commune de Roanne

(Sprawa C-220/05) (1)

(Zamówienia publiczne - Dyrektywa 93/37/WE - Udzielenie zamówienia bez przetargu - Porozumienie w sprawie wykonania operacji zagospodarowania zawarte między dwoma instytucjami zamawiającymi - Pojęcie „zamówienia publicznego na roboty budowlane” i „obiektu budowlanego” - Sposób obliczania wartości zamówienia)

(2007/C 56/07)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal administratif de Lyon (Sąd Administracyjny w Lyonie)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Jean Auroux, Marie-Hélène Riamon, Christian Avocat, Laure Deroche, Pascal Mirabel, Vladimir Serdeczny, Paul Perard, Dolorès Ponramon, Elisabeth Roche

Strona pozwana: Commune de Roanne (gmina Roanne)

z udziałem: Société d'équipement du département de la Loire (SEDL)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal administratif de Lyon — Wykładnia art. 1 i 6 dyrektywy Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 199 z dnia 9.08.1993, str. 54) — Umowa prawa publicznego o zagospodarowanie zawarta między dwoma organami zamawiającymi dotycząca realizacji, w interesie ogólnym, projektu zagospodarowania, w ramach którego drugi z wymienionych organów zamawiających przekazuje pierwszemu z nich budowle przeznaczone do jego własnego użytku i po wygaśnięciu której pierwszy z organów zamawiających staje się automatycznie właścicielem tych z pozostałych terenów i budowli, które nie zostały zbyte na rzecz osób trzecich — Sposób obliczania wartości zamówienia z punktu widzenia progu, od jakiego znajdują zastosowania procedury udzielania zamówień — Budowa parku rozrywki i parkingu

Sentencja

Porozumienie, mocą którego pierwsza instytucja zamawiająca powierza drugiej instytucji zamawiającej realizację obiektu budowlanego, stanowi zamówienie na roboty publiczne w rozumieniu art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 199, str. 54) zmienionej przez dyrektywę Parlamentu europejskiego i Rady 97/52/WE z dnia 13 października 1997 r. bez względu na to, czy przewiduje ono, że pierwsza instytucja zamawiająca jest lub będzie właścicielem całości lub części tego obiektu czy też nie.

Przy ustalaniu wartości zamówienia publicznego dla celów art. 6 dyrektywy 93/37 zmienionej przez dyrektywę 97/52 należy wziąć pod uwagę całkowitą wartość zamówienia na roboty budowlane z punktu widzenia potencjalnego oferenta, co obejmuje nie tylko całość kwot, jakie będzie musiała zapłacić instytucja zamawiająca, ale również wszystkie inne kwoty pochodzące od osób trzecich.

Instytucja zamawiająca nie jest zwolniona z obowiązku stosowania przewidzianych w dyrektywie 93/37, zmienionej przez dyrektywę 97/52, procedur przetargowych udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane ze względu na to, że według prawa krajowego porozumienie to może zostać zawarte jedynie z niektórymi osobami prawnymi, które same również są instytucjami zamawiającymi i które będą z kolei zobowiązane do stosowania tych procedur celem udzielenia ewentualnych dalszych zamówień publicznych.

(1) Dz.U. C 193 z 6.8.2005

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. — Osman Ocalan w imieniu Kurdistan Workers' Party (PKK), Serif Vanly w imieniu Kurdistan National Congress (KNK) przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Komisja Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-229/05 P) (1)

(Odwołanie - Szczególne środki restrykcyjne skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom mające na celu zwalczanie terroryzmu - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność)

(2007/C 56/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Osman Ocalan w imieniu Kurdistan Workers' Party (PKK), Serif Vanly w imieniu Kurdistan National Congress (KNK) (przedstawiciele: M. Muller, QC, E. Grieves i P. Moser, barristers J. G. Peirce, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: E. Finnegan i M. Bishop, pełnomocnicy), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciel: R. Caudwell, pełnomocnik), Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 15 lutego 2005 r. w sprawie T-229/02 Kurdistan Worker's Party (PKK) i Kurdistan National Congress (KNK) przeciwko Radzie Unii Europejskiej, w którym Sąd odrzucił jako niedopuszczalną skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2002/334/WE z dnia 2 maja 2002 r., wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (Dz.U. L 116, str. 3) — Zdolność sądowa i legitymacja czynna

Sentencja

1)	Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 lutego 2005 r. w sprawie PKK i KNK przeciwko Radzie (T-229/02) zostaje uchylone w części odrzucającej skargę Osmana Ocalana w imieniu Kurdistan Worker's Party (PKK).

2)	W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

3)	Serif Vanly w imieniu Kurdistan Worker's Party (PKK) zostaje obciążony kosztami postępowania w części dotyczącej odwołania wniesionego przez niego.

Skarga Osmana Ocalana w imieniu PKK zostaje odrzucona jako niedopuszczalna w części dotyczącej decyzji Rady 2002/334/WE z dnia 2 maja 2002 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającej decyzję 2001/927/.

Skarga Osmana Ocalana w imieniu PKK jest dopuszczalna w części dotyczącej decyzji Rady 2002/460/WE z dnia 17 czerwca 2002 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającej decyzję 2002/334. Sprawa zostaje przekazana Sądowi celem rozpoznania co do istoty.

6)	Rozstrzygnięcie o kosztach Osmana Ocalana nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.

(1) Dz.U. C 86 z 8.4.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — Carol Marilyn Robins i in. przeciwko Secretary of State for Work and Pensions

(Sprawa C-278/05) (1)

(Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Dyrektywa 80/987/EWG - Transpozycja - Artykuł 8 - Dodatkowe zakładowe i międzyzakładowe systemy ubezpieczeń społecznych - Świadczenia emerytalne - Ochrona praw nabytych - Zakres ochrony - Odpowiedzialność państwa członkowskiego za niewłaściwą transpozycję dyrektywy - Przesłanki)

(2007/C 56/09)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (Chancery Division)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Carol Marilyn Robins i inni

Strona pozwana: Secretary of State for Work and Pensions

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Justice (Chancery Division) — Wykładnia art. 8 dyrektywy Rady 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. L 283, str. 23) — Zakres obowiązku ochrony praw nabytych lub w trakcie nabywania pracowników w odniesieniu do świadczeń emerytalnych

Sentencja

Wykładni art. 8 dyrektywy Rady 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy należy dokonywać w ten sposób, że w razie niewypłacalności pracodawcy i niedoboru środków zakładowych lub międzyzakładowych dodatkowych systemów ubezpieczeniowych finansowanie nabytych uprawnień do świadczeń emerytalnych powinno po pierwsze być dokonane przez same państwa członkowskie, a po drugie — być zapewniane w pełnej wysokości.

2)	System ochrony taki jak system rozpatrywany w sporze przed sądem krajowym jest sprzeczny z art. 8 dyrektywy 80/987.

3)	W przypadku niewłaściwej transpozycji art. 8 dyrektywy 80/987, odpowiedzialność danego państwa członkowskiego zależy od stwierdzenia oczywistego i poważnego naruszenia przez państwo członkowskie granic przysługującego mu zakresu uznania.

(1) Dz.U. C 243 z 1.10.2005 r.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/6

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie) — Maciej Brzeziński przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej w Warszawie

(Sprawa C-313/05) (1)

(Podatki wewnętrzne - Podatki od samochodów - Podatek akcyzowy - Pojazdy używane - Przywóz)

(2007/C 56/10)

Język postępowania: polski

Sąd krajowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Maciej Brzeziński

Strona pozwana: Dyrektor Izby Celnej w Warszawie

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (Polska) — Wykładnia art. 25, 28 i 90 traktatu WE oraz art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 92/12/WE z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.U. L 76, str. 1) — Podatek krajowy (akcyza) obciążający pojazdy z chwilą ich pierwszej rejestracji na terytorium kraju, przy czym stawka jest obliczana w zależności od wieku pojazdu — Wewnątrzwspólnotowe nabycie pojazdu używanego — Obowiązek złożenia deklaracji w terminie 5 dni od dnia nabycia

Sentencja

1)	Podatek akcyzowy, taki jak ustanowiony w Polsce ustawą z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, który nie jest nakładany na pojazdy osobowe w związku z przekroczeniem przez nie granicy, nie stanowi cła przywozowego ani opłaty o skutku równoważnym w rozumieniu art. 25 WE.

Artykuł 90 akapit pierwszy WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on podatkowi akcyzowemu w zakresie, w jakim kwota podatku nakładana na pojazdy używane starsze niż dwa lata, nabyte w państwie członkowskim innym niż to, które wprowadziło taki podatek, przewyższa rezydualną kwotę tego podatku zawartą w wartości rynkowej podobnych pojazdów, które zostały zarejestrowane wcześniej w państwie członkowskim, które nałożyło podatek. Do sądu krajowego należy zbadanie, czy uregulowanie sporne w postępowaniu przed sądem krajowym, a w szczególności stosowanie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego, ma takie skutki.

Artykuł 28 WE nie znajduje zastosowania do deklaracji uproszczonej, takiej jak przewidziana w art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, a art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania nie sprzeciwia się takiej deklaracji, jeżeli sporne uregulowanie można interpretować w ten sposób, że deklarację tę należy złożyć z chwilą nabycia prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, nie później jednak niż z chwilą jego rejestracji na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

(1) Dz.U. C 281 z 12.11.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Finanzamt Dinslaken przeciwko Geroldowi Meindlowi

(Sprawa C-329/05) (1)

(Swoboda przedsiębiorczości - Artykuł 52 traktatu WE (po zmianie art. 43 WE) - Osoba wykonująca działalność na własny rachunek - Podatek dochodowy - Małżonkowie, których pożycie nie uległo trwałemu rozkładowi - Odmowa wspólnego rozliczenia - Oddzielne miejsce zamieszkania małżonków - Świadczenia kompensujące utratę wynagrodzenia na rzecz małżonka niebędącego rezydentem - Dochody niepodlegające opodatkowaniu w państwie członkowskim miejsca zamieszkania małżonka)

(2007/C 56/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Finanzamt Dinslaken

Strona pozwana: Herold Meindl

Interwenient popierający stronę pozwaną: Christine Meindl-Berger

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 43 traktatu WE — Ustawodawstwo krajowe w dziedzinie podatku dochodowego — Odmowa wspólnego rozliczenia małżonków z uzasadnieniem, że dochody uzyskane w innym państwie członkowskim przekroczyły określone progi, mimo że dochody te nie podlegają opodatkowaniu

Sentencja

Artykuł 52 traktatu (obecnie, po zmianie, art. 43 WE) stoi na przeszkodzie temu, by podatnikowi, który jest rezydentem, państwo członkowskie, w którym ma on miejsce zamieszkania odmówiło wspólnego opodatkowania wraz z jego małżonkiem, z którym pożycie nie uległo trwałemu rozkładowi i który ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim, z uzasadnieniem, że małżonek ten uzyskał w tym innym państwie członkowskim zarówno więcej niż 10 % dochodów gospodarstwa domowego oraz ponad 24 000 DEM w sytuacji, gdy dochody uzyskane przez owego małżonka w tym innym państwie członkowskim nie podlegają tam opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

(1) Dz.U. C 271 z 29.10.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundessozialgericht — Niemcy) — Aldo Celozzi przeciwko Innungskrankenkasse Baden-Württemberg

(Sprawa C-332/05) (1)

(Swobodny przepływ pracowników - Obliczenie wysokości zasiłku chorobowego w zależności od dochodu netto, zależnego z kolei od grupy podatkowej - Zaliczenie pracownika migrującego, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim z urzędu do mniej korzystnej grupy podatkowej - Zmiana grupy podatkowej wyłącznie na wniosek pracownika migrującego - Nieuwzględnienie późniejszej zmiany grupy podatkowej uzasadnionej sytuacją rodzinną tego pracownika - Zasada równego traktowania - Naruszenie)

(2007/C 56/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundessozialgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Aldo Celozzi

Strona pozwana: Innungskrankenkasse Baden-Württemberg

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundessozialgericht — Wykładnia art. 39 traktatu WE, art. 3 ust. 1 i art. 23 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. U. L 149, str. 2) a także art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 257, str. 2) — Ustawodawstwo krajowe w dziedzinie zabezpieczenia społecznego — Dyskryminacja pośrednia — Obliczenie wysokości zasiłku chorobowego w zależności od dochodu netto, zależnego z kolei od grupy podatkowej — Omowa uwzględnienienia ze skutkiem wstecznym zmiany grupy podatkowej wynikającej z uwzględnienia sytuacji rodzinnej pracownika migrującego, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim.

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie zmienionego i uaktualnionego przez rozporządzenie Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. stoi na przeszkodzie stosowaniu wprowadzonego przez państwo członkowskie systemu zasiłku chorobowego, takiego jak ten będący przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym:

—

zgodnie z którym pracownik migrujący, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim z urzędu zaliczany jest do grupy podatkowej mniej korzystnej niż ta, do której należy pracownik krajowy pozostający w związku małżeńskim, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w tym kraju i nie wykonuje żadnej działalności zarobkowej, oraz

—

który, jeżeli chodzi o wysokość tego zasiłku obliczaną w zależności do dochodu netto, który sam z kolei zależy od grupy podatkowej, nie zezwala na uwzględnienie ze skutkiem wstecznym późniejszej zmiany tej grupy dokonanej na wyraźny wniosek pracownika migrującego uzasadniony jego faktyczną sytuacją rodzinną.

(1) Dz.U. C 281 z 12.11.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de grande instance de Brive-La-Gaillarde — Francja) — Estager SA przeciwko Receveur principal de la recette des douanes de Brive

(Sprawa C-359/05) (1)

(Polityka gospodarcza i pieniężna - Rozporządzenia (WE) nr 1103/97 i 974/98 - Wprowadzenie euro - Wymiana krajowych jednostek pieniężnych na jednostkę euro - Uregulowanie krajowe przewidujące dostosowanie wartości w euro niektórych kwot wyrażonych w walucie krajowej w tekstach prawnych w tym państwie)

(2007/C 56/13)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal de grande instance de Brive-La-Gaillarde

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Estager SA

Strona pozwana: Receveur principal de la recette des douanes de Brive

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal de grande instance de Brive-La-Gaillarde — Wykładnia art. 3 i 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro (Dz.U. L 162, str. 1), jak również art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro (Dz.U. L 139, str. 1) — Uregulowanie krajowe zaokrąglające podatek na fundusz celowy rolniczych świadczeń socjalnych (BAPSA) po jego zamianie na euro

Sentencja

Rozporządzenia Rady (WE) nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro oraz nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, które w ramach operacji wymiany na euro kwot opłaty od mąki, kaszy manny i drobnej kaszy pszenicznej dostarczanych lub wyrabianych w celu spożycia przez ludzi, takiej jak ta w sprawie przed sądem krajowym, podniosło ją do wyższej kwoty od tej, która wynikałaby ze stosowania zasad wymiany przewidzianych w tych rozporządzeniach, chyba że podniesienie to jest zgodne z wymogami pewności prawa i przejrzystości, które są zagwarantowane przez te rozporządzenia, co oznacza, iż sporne teksty ustawodawcze umożliwiają jasne odróżnienie decyzji władz państwa członkowskiego o podniesieniu tej kwoty od operacji jej wymiany na euro. Do sądu krajowego należy zbadanie, czy było tak w sprawie przed nim zawisłej.

(1) Dz.U. C 315 z 10.12.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret (Dania)] — postępowanie karne przeciwko Uwe Kayowi Festersenowi

(Sprawa C-370/05) (1)

(Swoboda przedsiębiorczości - Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 43 WE i 56 WE - Ograniczenia nabycia gospodarstw rolnych - Obowiązek nabywcy ustanowienia stałego miejsca zamieszkania na nieruchomości rolnej)

(2007/C 56/14)

Język postępowania: duński

Sąd krajowy

Vestre Landsret

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Uwe Kay Festersen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Vestre Landsret — Wykładnia art. 43 WE i 56 WE — Przepisy krajowe uzależniające nabycie gospodarstwa rolnego od ustanowienia w nim miejsca zamieszkania

Sentencja

1)	Artykuł 56 WE sprzeciwia się temu, aby przepisy krajowe takie jak te stanowiące przedmiot postępowania przed sądem krajowym uzależniały nabycie nieruchomości rolnej od spełnienia warunku polegającego na ustanowieniu przez nabywcę stałego miejsca zamieszkania na tej nieruchomości.

2)	Ta wykładnia art. 56 WE nie byłaby odmienna w przypadku, gdyby nabyta nieruchomość rolna nie stanowiła samodzielnego gospodarstwa rolnego i gdyby budynek mieszkalny znajdował się w strefie miejskiej.

(1) Dz.U. C 315 z 10.12.2005 r.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/9

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État — Francja) — Confédération générale du travail (CGT), Confédération française démocratique du travail (CFDT), Confédération française de l'encadrement (CFE-CGC), Confédération française des travailleurs chrétiens (CFTC), Confédération générale du travail — Force ouvrière (CGT-FO) przeciwko Premier minister, Ministre de l'Emploi, de la Cohésion sociale et du Logement

(Sprawa C-385/05) (1)

(Polityka społeczna - Dyrektywy 98/59/WE i 2002/14/WE - Zwolnienia grupowe - Informowanie i przeprowadzanie konsultacji z pracownikami - Obliczanie progów zatrudnienia - Uprawnienia państw członkowskich - Wyłączenie pracowników należących do określonej kategorii wiekowej)

(2007/C 56/15)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Conseil d'État

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Confédération générale du travail (CGT), Confédération française démocratique du travail (CFDT), Confédération française de l'encadrement (CFE-CGC), Confédération française des travailleurs chrétiens (CFTC), Confédération générale du travail — Force ouvrière (CGT-FO)

Strona pozwana: Premier minister, Ministre de l'Emploi, de la Cohésion sociale et du Logement

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d'État (Francja) — Wykładnia art. 3 ust. 1 dyrektywy 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej — Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady oraz Komisji na temat reprezentacji pracowników (Dz. U. L 80, str. 29), jak również art. 1 dyrektywy Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz. U. L 225, str. 16) — Obowiązek informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami spoczywający na przedsiębiorstwach, których liczba pracowników przekracza określony próg — Ustawodawstwo krajowe wyłączające ze sposobu obliczania stanu zatrudnienia pracowników, którzy jeszcze nie ukończyli 26 lat

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiającej ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, które wyłączają — choćby przejściowo — określoną kategorię pracowników z ustalania liczby pracowników zatrudnionych w rozumieniu tego przepisu.

Artykuł 1 ust. 1 lit a) dyrektywy Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych, należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniom krajowym wyłączającym choćby przejściowo określoną kategorię pracowników z ustalania liczby pracowników zatrudnionych w rozumieniu tego przepisu.

(1) Dz.U. C 330 z 24.12.2005 r.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/10

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-405/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/271/WE - Zanieczyszczenia i uciążliwości - Oczyszczanie ścieków komunalnych - Brak podjęcia działań w celu zapewnienia odpowiedniego oczyszczania ścieków komunalnych pochodzących z wielu aglomeracji)

(2007/C 56/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán, X. Lewis i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciel: C. White, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 4 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.U. L 135, str. 40) — Brak zapewnienia odpowiedniego oczyszczania ścieków komunalnych pochodzących z wielu aglomeracji

Sentencja

Nie podejmując działań w celu zapewnienia, by z dniem 31 grudnia 2000 r. ścieki komunalne pochodzące z aglomeracji Bangor, Brighton, Broadstairs, Carrickfergus, Coleraine, Donaghadee, Larne, Lerwick, Londonderry, Margate, Newtownabbey, Omagh i Portrush były poddawane odpowiedniemu oczyszczaniu, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 4 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych.

2)	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 48 z 25.2.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van koophandel Brussel — Belgia) — City Motors Groep NV przeciwko Citroën Belux NV

(Sprawa C-421/05) (1)

(Konkurencja - Porozumienie w sprawie dystrybucji pojazdów silnikowych - Zwolnienie grupowe - Rozporządzenie (WE) nr 1400/2002 - Artykuł 3 ust. 4 i 6 - Rozwiązanie przez dostawcę - Prawo zwrócenia się do eksperta lub arbitra oraz wystąpienia do sądu krajowego - Wyraźna klauzula rozwiązania - Zgodność ze zwolnieniem grupowym - Ważność przyczyn rozwiązania - Skuteczna kontrola)

(2007/C 56/17)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank van koophandel Brussel

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: City Motors Groep NV

Strona pozwana: Citroën Belux NV

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Rechtbank van koophandel Brussel — Wykładnia art. 3 ust. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1400/2002 z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 traktatu do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze motoryzacyjnym (Dz.U. L 203, str. 30) — Zakaz zawierania wyraźnej klauzuli rozwiązania w umowie koncesyjnej dotyczącej pojazdów silnikowych, która może być objęta zwolnieniem

Sentencja

Artykuł 3 ust. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1400/2002 z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 traktatu do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze motoryzacyjnym należy interpretować w ten sposób, że sam fakt, iż porozumienie objęte zakresem stosowania tego rozporządzenia przewiduje wyraźną klauzulę rozwiązania, taką jak klauzula będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, na podstawie której tego rodzaju porozumienie może zostać rozwiązane przez dostawcę na mocy prawa i bez wypowiedzenia w przypadku niewywiązania się przez dystrybutora z jednego z obowiązków umownych zawartych we wspomnianej klauzuli, nie powoduje braku zastosowania zwolnienia grupowego przewidzianego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia do tego porozumienia.

(1) Dz.U. C 36 z 11.2.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/11

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji

(Sprawa C-104/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Ustawodawstwo podatkowe - Zawieszenie poboru podatku od zysków kapitałowych ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej - Artykuły 18 WE, 39 WE i 43 WE - Artykuły 28 i 31 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym)

(2007/C 56/18)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Ström van Lier i R. Lyal, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Szwecji (przedstawiciel: A. Kruse, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 18 WE, 39 WE, 43 WE i 56 ust. 1 WE oraz art. 28, 31 i 40 porozumienia o EOG — Ustawodawstwo krajowe uzależniające zawieszenie poboru podatku od zysków kapitałowych ze sprzedaży nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkalne podatnika w przypadku nabycia nowej nieruchomości przeznaczonej na te same cele, od warunku, by obie nieruchomości położone były na terytorium Szwecji

Sentencja

Ustanawiając i utrzymując w mocy przepisy podatkowe, takie jak przepisy rozdziału 47 inkomstskattelagen (1999:1229) [ustawy o podatku dochodowym (1999:1229)], które uzależniają możliwość skorzystania z zawieszenia poboru podatku od zysków kapitałowych, które pochodzą ze zbycia prywatnej nieruchomości mieszkalnej lub spółdzielczego prawa do mieszkania, od warunku, by nowo nabyta nieruchomość znajdowała się również na terytorium Szwecji, Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 18 WE, 39 WE, 43 WE jak również art. 28 i 31 porozumienia o EOG.

2)	Królestwo Szwecji zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 96 z 22.4.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/11

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Czeskiej

(Sprawa C-204/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 78/686/EWG - Wzajemne uznawanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji - Środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2007/C 56/19)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: K. Walkerová i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska (Przedstawiciel: T. Boček, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie dyrektywy Rady 78/686/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji osób wykonujących zawód lekarza dentysty, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz.U. L 233, str. 1)

Sentencja

Nie przyjmując wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 78/686/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji osób wykonujących zawód lekarza dentysty, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 24 tej dyrektywy.

2)	Republika Czeska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 143 z 17.6.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/12

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 11 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresní soud v Českém Krumlově — Republika Czeska) — Jan Vorel przeciwko Nemocnice Český Krumlov

(Sprawa C-437/05) (1)

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu Trybunału Sprawiedliwości - Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywy 93/104/WE i 2003/88/WE - Pojęcie „czasu pracy” - Okres niewykonywania pracy podczas dyżuru zakładowego pełnionego przez lekarza w miejscu pracy - Kwalifikacja - Wpływ na wynagrodzenie pracownika)

(2007/C 56/20)

Język postępowania: czeski

Sąd krajowy

Okresní soud v Českém Krumlově (Republika Czeska)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Jan Vorel

Strona pozwana: Nemocnice Český Krumlov

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Okresní soud v Českém Krumlově — Wykładnia art. 2 pkt 1 i art. 18 dyrektywy Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 307, str. 18) — Pojęcie czasu pracy — Uregulowanie krajowe, zgodnie z którym okresy niewykonywania pracy podczas dyżuru pełnionego przez lekarza w miejscu pracy nie są uważane za czas pracy

Sentencja

Dyrektywę Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy, w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2000/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 2000 r., oraz dyrektywę 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy, należy interpretować w ten sposób, że:

—	sprzeciwiają się one uregulowaniu państwa członkowskiego, zgodnie z którym dyżur zakładowy pełniony przez lekarza w ramach systemu fizycznej obecności w miejscu pracy, podczas którego lekarz nie świadczy rzeczywistej pracy, nie jest uważany w całości za „czas pracy” w rozumieniu tych dyrektyw;

—

nie sprzeciwiają się stosowaniu przez państwo członkowskie uregulowania, które w odniesieniu do wynagrodzenia pracownika w przypadku dyżuru zakładowego pełnionego przez niego w miejscu pracy traktuje w inny sposób okresy rzeczywistego świadczenia pracy oraz okresy, w których nie następuje żadne rzeczywiste świadczenie pracy, pod warunkiem, że system ten zapewnia pełną skuteczność praw przyznanych pracownikom przez te dyrektywy w celu efektywnego zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników.

(1) Dz.U. C 36 z 11.2.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/12

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 9 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München — Niemcy) — Juers Pharma Import-Export GmbH przeciwko Oberfinanzdirektion Nürnberg

(Sprawa C-40/06) (1)

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu - Wspólna taryfa celna - Nomenklatura Scalona - Klasyfikacja taryfowa - Kapsułki zawierające głównie melatoninę - Produkty lecznicze)

(2007/C 56/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht München

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Juers Pharma Import-Export GmbH

Strona pozwana: Oberfinanzdirektion Nürnberg

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Finanzgericht München — Wykładnia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 281 str. 1) — Pozycje 3004 (leki) i 2106 (przetwory spożywcze) Nomenklatury Scalonej — Klasyfikacja kapsułek z melatoniną, opakowanych jako preparaty uzupełniające dietę, które jednakże mogą być importowane jedynie przez apteki na podstawie recepty — Twinlab Melatonin Caps

Sentencja

Nomenklaturę Scaloną zamieszczoną w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej zmienionym rozporządzeniem Komisji nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. należy interpretować w ten sposób, że kapsułki zawierające głównie melatoninę, takie jak stanowiące przedmiot niniejszego postępowania krajowego, są objęte pozycją taryfową 3004.

(1) Dz.U. C 86 z 8.4.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/13

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 13 września 2006 r. w sprawie T-191/04, MIP Group Intellectual Property GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 30 listopada 2006 r. przez Tesco Stores Ltd

(Sprawa C-493/06 P)

(2007/C 56/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Tesco Stores Ltd (przedstawiciele: E. Kelly, Solicitor, S. Malynicz, Barrister)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego i MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 września 2006 r. w sprawie T-191/04;

—	obciążenie strony przeciwnej poniesionymi przez Tesco kosztami niniejszego postępowania oraz postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Zdaniem wnoszącego odwołanie zaskarżony wyrok podlega uchyleniu z uwagi na to, że Sąd Pierwszej Instancji dopuścił się uchybień proceduralnych, które niekorzystnie wpłynęły na sytuację wnoszącego odwołanie, a także naruszył prawo wspólnotowe. Wnoszący odwołanie twierdzi w szczególności, że:

Z art. 8 i 42 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1) nie wynika, by wnoszący sprzeciw miał obowiązek wykazać spełnienie którejkolwiek z przesłanek dopuszczalności sprzeciwu według stanu na okres przypadający po dniu jego wniesienia. Według prawidłowej i zgodnej z zasadą pewności prawa wykładni tych przepisów, wnoszący sprzeciw tylko raz — wraz z wniesieniem sprzeciwu — ma obowiązek wykazać, że owe przesłanki (takie jak tytuł prawny do wcześniejszego znaku i fakt dalszego obowiązywania ochrony) zostały spełnione.

Zgodnie z zasadami 15, 16 i 20 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonującego rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (2), wnoszący sprzeciw nie miał obowiązku przedstawiania dowodów dotyczących znaku wcześniejszego, a w szczególności dowodu przedłużenia jego ochrony, dotyczących okresu następującego po dniu wniesienia sprzeciwu.

3.	Tesco mogło zasadnie oczekiwać, że nie będzie musiało przedstawiać dalszych dowodów na przysługiwanie mu wcześniejszego prawa, poza już dostarczonymi.

Nałożenie na Tesco obowiązku wykazania, iż rejestracja była przedłużona według stanu na dzień 28 stycznia 2000 r., 24 lutego 2000 r., 13 czerwca 2000 r., a nawet na dzień 23 października 2000 r., oznaczałoby nakazanie mu ze skutkiem wstecznym udowodnienia czegoś, czego według stanu na te dni nie było ono w stanie wykazać, ani też w świetle prawa krajowego nie miało takiego obowiązku.

W postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji doszło do uchybień proceduralnych, które niekorzystnie wpłynęły na sytuację wnoszącego odwołanie, polegających na tym, że OHIM a) powoływał się na wytyczne dotyczące postępowania w sprawie sprzeciwu w wersji, która nie była w odnośnym czasie wersją obowiązującą i b) przedstawiał argumenty wykraczające poza ramy sporu określone przez strony.

(1) Dz.U. L 11, str. 1.

(2) Dz.U. L 303, str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social Único de Algeciras (Hiszpania) w dniu 7 grudnia 2006 r. — Maira María Robledillo Núñez przeciwko Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)

(Sprawa C-498/06)

(2007/C 56/23)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Juzgado de lo Social Único de Algeciras (Hiszpania).

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Maira María Robledillo Núñez.

Strona pozwana: Fondo de Garantía Salarial (Fogasa).

Pytanie prejudycjalne

Czy z punktu widzenia powszechnej zasady równości i zakazu niedyskryminacji, odmienne traktowanie, które przewiduje art. 33 ust. 2 Estatuto de los Trabajadores [„ET” (statut pracowników)] (w brzmieniu obowiązującym i bezpośrednio wcześniejszym, które obowiązywało do dnia 14 czerwca 2006 r.), nie jest obiektywnie uzasadnione, w związku z czym odszkodowanie z tytułu rozwiązania uznane w ugodzie w pozasądowym postępowaniu pojednawczym należy włączyć do zakresu zastosowania dyrektywy Rady 80/987/EWG (1) z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy w brzmieniu nadanym dyrektywą 2002/74/WE (2) Parlamentu Europejskiego i Rady (z dnia 23 września 2002 r.), zważywszy na to, że art. 33 ust. 1 ET dopuszcza takie ugody dla wypłaty przez instytucje udzielające gwarancji salarios de tramitación [wynagrodzenie za czas trwania postępowania], które również stanowią konsekwencję rozwiązania stosunku pracy?

(1) Dz. U. L 283, str. 23.

(2) Dz. U. L 270, str. 10.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 14 grudnia 2006 r. — Sabine Mayr przeciwko Bäckerei und Konditorei Gerhard Flöckner OHG

(Sprawa C-506/06)

(2007/C 56/24)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberster Gerichtshof (Austria)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Sabine Mayr

Strona pozwana: Konditorei Gerhard Flöckner OHG

Pytania prejudycjalne

Czy pracownicę, która poddaje się zabiegowi zapłodnienia in vitro należy uważać za „pracownicę w ciąży” w rozumieniu art. 2 lit. a) pierwsze półzdanie dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (1), jeżeli w momencie wypowiedzenia jej komórki jajowe zostały już zapłodnione nasieniem partnera, to znaczy istnieją embriony „in-vitro”, ale nie zostały one jeszcze umieszczone w ciele kobiety?

(1) Dz. U. L 348, str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Innsbruck (Austria) w dniu 13 grudnia 2006 r. — Malina Klöppel przeciwko Tiroler Gebietskrankenkasse

(Sprawa C-507/06)

(2007/C 56/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Innsbruck

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Malina Klöppel

Strona pozwana: Tiroler Gebietskrankenkasse

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 72 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (1) w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1386/2001 z dnia 5 czerwca 2001 r. (2) w związku z art. 3 tego rozporządzenia oraz art. 10a rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (3) w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 410/2002 z dnia 27 lutego 2002 r. (4) należy interpretować w ten sposób, że okresy pobierania świadczeń rodzinnych w jednym państwie członkowskim (w tym przypadku zasiłku wychowawczego „Bundeserziehungsgeld” w Republice Federalnej Niemiec) należy traktować w taki sam sposób na potrzeby uzyskania uprawnienia do pobierania porównywalnego świadczenia w innym państwie członkowskim (w tym przypadku zasiłku z tytułu opieki nad dzieckiem „Kinderbetreuungsgeld” w Austrii) i w związku z tym, dokonując oceny uzyskania uprawnienia w drugim państwie członkowskim, należy je kwalifikować jako okresy jego pobierania w tym państwie, jeżeli w okresach pobierania świadczenia oboje rodzice mają przymiot pracownika w rozumieniu art. 1 lit a) pkt i) rozporządzenia nr 1408/71?

(1) Dz.U. L 149, str. 2.

(2) Dz.U. L 187, str. 11.

(3) Dz.U. L 74, str. 1.

(4) Dz.U. L 62, str. 17.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/15

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-330/01 Akzo Nobel NV przeciwko Komisji, wniesione w dniu 15 grudnia 2006 r. przez Akzo Nobel NV

(Sprawa C-509/06 P)

(2007/C 56/27)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Wnoszący odwołanie: Akzo Nobel NV (przedstawiciel: adwokat C. Swaak)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku wydanego przez Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-330/01;

—	stwierdzenie nieważności art. 3 i 4 decyzji Komisji C(2001) 2931 wersja ostateczna z dnia 2 października 2001 r. oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zastosował prawo, orzekając, iż nie można przypisać odpowiedzialności za naruszenie, jakiego dopuściło się przedsiębiorstwo wspólnotowe wyłącznie jego spółkom matkom, lecz również — oraz głównie — wiodącej spółce holdingowej posiadającej pośrednio udziały w jednej z dwóch spółek matek.

2.	Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zastosował prawo, uznając, że nie można powołać się przed tym sądem po raz pierwszy na argumenty, które nie zostały podniesione w toku postępowania administracyjnego przed Komisją.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/15

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-329/01 Archer Daniels Midland Company przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 15 grudnia 2006 r. przez Archer Daniels Midland Co.

(Sprawa C-510/06 P)

(2007/C 56/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Archer Daniels Midland Co. (przedstawiciele: C. Lenz, L. Alegi, E. Batchelor i M. Garcia, Solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku w zakresie, w jakim Sąd oddalił wniesioną przez ADM skargę na decyzję;

—	stwierdzenie nieważności art. 3 decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona ADM;

—	posiłkowo dla żądania stwierdzenia nieważności art. 3 decyzji, zmianę tego artykułu celem dalszego zmniejszenia lub uchylenia grzywny nałożonej na ADM;

—	posiłkowo dla żądania stwierdzenia nieważności lub zmiany art. 3 decyzji, przekazanie sprawy do Sądu po to, aby orzekł on co do prawa zgodnie z wyrokiem Trybunału;

—	w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania oraz zapłatą wydatków, jakie ADM poniosła zarówno w postępowaniu przez Sądem, jak i w postępowaniu przed Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Sąd naruszył obowiązek uzasadnienia:

a)	oddalając argumentację przedstawioną przez ADM, zgodnie z którą podwyższenie grzywien na podstawie wytycznych nie było konieczne dla zapewnienia wdrożenia wspólnotowej polityki konkurencji;

b)	nie udzielając odpowiedzi na argumentację przedstawioną przez ADM, zgodnie z którą na podstawie dowodów można byłoby stwierdzić brak oddziaływania naruszenia na rynek, gdyby rozmiar rynku był zwiększony.

2.	Sąd popełnił błąd stwierdzając, że Komisja zastosowała we właściwy sposób kryteria zawarte w wyroku w sprawie Pioneer (1) oraz że uzasadniła swoje dyskrecjonalne uprawnienia w zakresie podwyższenia grzywien, zarówno ogólnie, jak i w niniejszym przypadku.

3.	Sąd naruszył zasady prawne mające zastosowanie w przypadku obliczania grzywien, zezwalając Komisji na nieuwzględnianie jako właściwego punktu wyjścia obrotu zrealizowanego dzięki danemu produktowi w EOG będącym stosownym punktem wyjścia.

Sąd naruszył zasadę, zgodnie z którą Komisja powinna przestrzegać zasad, które nałożyła sama na siebie:

a)	uznając, że Komisja może wykazać istnienie oddziaływania na rynek bez potrzeby udzielania odpowiedzi na argumentację ADM, w myśl której nie wykazano istnienia żadnego właściwego rynku gospodarczego;

b)	zezwalając na to, aby Komisja nie uwzględniła zaprzestania naruszenia jako okoliczności łagodzącej.

5.	Sąd naruszył zasadę równego traktowania, uznając występowanie czynników pozwalających odróżnić znaczenie niższe grzywny nałożone w sprawie Fosforan cynku (2), którą można bezpośrednio porównać do niniejszego przypadku.

6.	Sąd odwrócił ciężar dowodu poprzez zażądanie wykazania przez ADM, iż ceny byłyby identyczne „nawet w braku kartelu”.

Sąd naruszył art. 81 traktatu WE:

a)	niewłaściwie stosując prawo dotyczące karteli;

b)	stwierdzając antykonkurencyjny charakter zachowania uczestników spotkania odbytego w Anaheim w czerwcu 1995 r.

Sąd wypaczył dowody:

a)	stwierdzając, iż wycofanie ADM nie zostało poparte dowodami przedstawionymi przez innych uczestników naruszenia;

b)	stwierdzając, iż dowodem na to, że w czerwcu 1995 r. odbyło się spotkanie, była pochodząca z tego okresu notatka sporządzona przez Roquette na spotkaniu.

(1) Sprawy połączone 100-103/80 SA Musique Diffusion Française i in. przeciwko Komisji, Rec. z 1983 r., str. 1825.

(2) Dz.U. L 153, str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/16

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-59/02 Archer Daniels Midland Company przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 15 grudnia 2006 r. przez Archer Daniels Midland Co.

(Sprawa C-511/06 P)

(2007/C 56/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Archer Daniels Midland Co. (przedstawiciele: Prof. Dr. C. Lenz, L. Martin Alegi, E. Batchelor i M. Garcia, Solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku, w zakresie, w jakim oddalono w nim skargę na decyzję wniesioną przez ADM;

—	stwierdzenie nieważności art. 3 decyzji, w zakresie, w jakim odnosi się on do ADM;

—	ewentualnie w stosunku do żądania drugiego zmianą art. 3 decyzji poprzez uchylenie lub obniżenie grzywny nałożonej na ADM,

—	ewentualnie w stosunku do żądania drugiego i trzeciego przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji, zgodnie z wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Trybunał Sprawiedliwości,

—	w każdym razie obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz kosztami ADM poniesionymi w postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji i Trybunałem Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

1.	Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zastosował przepisy o prawie do obrony ustalając, iż Archer Daniels Midland Company (ADM) została rzetelnie poinformowana o faktach, na których oparła się Komisja uznając ją za lidera.

2.	Sąd Pierwszej Instancji naruszył istotne wymogi proceduralne pozwalając Komisji oprzeć się na sporządzonym przez FBI streszczeniu wywiadu, przeprowadzonego z pracownikiem ADM jako dowodzie na okoliczność odgrywania przez nią roli „lidera”.

3.	Sąd Pierwszej Instancji wypaczył dowody, uznając za potwierdzone oświadczenie Cerestar dotyczące odgrywania przez ADM roli „lidera”.

4.	Sąd Pierwszej Instancji nie uzasadnił powodów oddalenia zarzutu ADM, że fakt, iż Cerestar nie udało się jednoznacznie określić lub przedstawić szczegółowych informacji na temat spotkań Sierpa, podważa oświadczenie Cerestar że, ADM przewodziła tym spotkaniom,

5.	Sąd Pierwszej Instancji błędnie stwierdził, iż ADM nie może podważać prawidłowości oświadczenia Cerestar, ponieważ nie dokonała tego w toku postępowania administracyjnego.

Sąd Pierwszej Instancji naruszył zasadę, w myśl której Komisja powinna przestrzegać reguł, które sama dla siebie ustanowiła:

(a)	zezwalając Komisji na nieuwzględnienie zakończenia naruszenia jako istotnej w tej sprawie okoliczności łagodzącej

(b)	utrzymując, że Komisja wykazała wpływ na rynek bez definicji rynku właściwego

7.	Stosując komunikat w sprawie współpracy Sąd Pierwszej Instancji naruszył zasadę uzasadnionych oczekiwań stwierdzając, że ADM odgrywała rolę lidera oraz, że nie mogła ona skorzystać ze stosowania części B komunikatu w sprawie współpracy,

8.	Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zastosował zasadę uzasadnionych oczekiwań uznając, że oświadczenia Komisji w toku postępowania administracyjnego nie wzbudziły uzasadnionych oczekiwań, co do tego, że kara ADM zostanie zmniejszona na podstawie części B komunikatu w sprawie współpracy.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/17

Odwołanie wniesione w dniu 18 grudnia 2006 r. przez Armacell Enterprise GmbH od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 10 października 2006 r. w sprawie T-172/05 Armacell Enterprise GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-514/06 P)

(2007/C 56/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Armacell Enterprise GmbH (przedstawiciel: O. Spuhler, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 października 2006 r. w sprawie T-172/05;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania przed Trybunałem;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie R 552/2004-1;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji oraz kosztami postępowania przed Urzędem Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok Sądu Pierwszej Instancji oparty jest na błędnej wykładni przesłanki podobieństwa znaku towarowego z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 (1) z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (zwanego dalej: „RWZT”). Wnosząca odwołanie podnosi również, że niezbadanie przez Sąd Pierwszej Instancji kwestii podobieństwa znaku towarowego z punktu widzenia anglojęzycznego kręgu odbiorców stanowi naruszenie istotnego wymogu proceduralnego w rozumieniu art. 63 ust. 2 RWZT.

(1) Dz.U. L 11, str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/18

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01, GlaxoSmithKline Services Unlimited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 19 grudnia 2006 r. przez European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC)

(Sprawa C-515/06 P)

(2007/C 56/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC) (przedstawiciele: M. Hartmann-Rüppel i W. Rehmann, adwokaci)

Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, Bundesverband der Arzneimittel-Importeure eV, Spain Pharma, SA, Asociación de exportadores españoles de productos farmacéuticos (Aseprofar), GlaxoSmithKline Services Unlimited, anciennement Glaxo Wellcome plc

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01, w zakresie, w jakim stwierdza on nieważność decyzji Komisji 2001/791/WE (1) z dnia 8 maja 2001 r.;

—	zasądzenie kosztów postępowania przed Trybunałem i Sądem Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok zawiera następujące naruszenia prawa wspólnotowego:

(a)	Błędne zastosowanie art. 81 ust. 3 WE — Sąd Pierwszej Instancji nie uwzględnił należycie roli i funkcji art. 83 ust. 3 twierdząc, że ocena dokonana przez Komisję była niewystarczająca.

(b)	Błędne zastosowanie art. 81 ust. 3 WE poprzez błędną ocenę ciężaru dowodu.

(c)	Błędne zastosowanie art. 81 ust. 3 WE wynikające z błędnej oceny lub z braku uwzględnienia dowodów zawartych w aktach, które wykazują, że skarżąca (GSK) nie uzasadniła w wystarczający sposób, poprzez przedstawienie odpowiednich dowodów, że spełnione zostały wymogi art. 81 ust. 3 WE.

(1) Dz.U. L 302, str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/18

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba, powiększony skład) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01 GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 20 grudnia 2006 r. przez Asociación de exportadores españoles de productos farmacéuticos (Aseprofar)

(Sprawa C-519/06 P)

(2007/C 56/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Asociación de exportadores españoles de productos farmacéuticos (Aseprofar) (przedstawiciele: M. Araujo Boyd, abogado, J. L. Buendía Sierra, członek służby prawnej)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC), Bundesverband der Arzneimittel-Importeure eV, Spain Pharma, SA, GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie pkt 1 wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01,

—	ostateczne rozstrzygnięcie sporu w sprawie T-168/01 poprzez oddalenie skargi GLAXO i potwierdzenie decyzji Komisji 2001/791/WE, oraz

—	uchylenie pkt 3, 4 i 5 wymienionego wyroku, które dotyczą kosztów, oraz obciążenie GLAXO wszystkimi kosztami postępowania w sprawie T-168/01 wraz z kosztami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony z następujących przyczyn:

Błędne zastosowanie art. 81 ust. 1 WE

Wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd Pierwszej Instancji (zwany dalej „SPI”) niesłusznie odrzucił twierdzenia Komisji, że podwójne ceny GLAXO miały na celu zapobieganie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji i podnosi, że podwójne ceny i zakazy wywozu mają z natury charakter antykonkurencyjny. Wnoszący odwołanie utrzymuje również, że SPI niewłaściwie zastosował art. 81 ust. 1 WE w kontekście sektora regulowanego, że w zaskarżonym wyroku nieprawidłowo przeprowadził analizę kontekstu prawnego i gospodarczego sprawy oraz, że popełnił oczywisty błąd co do prawa dokonując oceny celu reguł konkurencji zawartych w traktacie WE i analizy dobrobytu konsumenta wynikającego z handlu równoległego.

Błędne zastosowanie art. 81 ust. 3 WE

Zgodnie z zaskarżonym wyrokiem Komisja nieprawidłowo przeprowadziła ocenę związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy handlem równoległym a innowacją, a także pomiędzy art. 4 ogólnych warunków sprzedaży warunków innowacją. SPI orzekł również, że wnioski Komisji w zakresie wpływu wahań walutowych na handel równoległy między Hiszpanią a Zjednoczonym Królestwem były błędne. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że Komisja przeprowadziła w pełni prawidłową ocenę tych zagadnień oraz że nie popełniła żadnego oczywistego błędu w ocenie, a zatem że SPI niewłaściwie zinterpretował art. 81 ust. 3 WE.

Ostatecznie wnoszący odwołanie utrzymuje, że SPI przerzucił ciężar dowodu dotyczący art. 81 ust. 3 WE i nie dokonał prawidłowej analizy oceny przesłanki drugiej, trzeciej i czwartej tego artykułu, jaka została przeprowadzona przez Komisję. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że cztery przesłanki udzielenia zwolnienia na podstawie art. 81 ust. 3 muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie tylko jednej z nich jest dla Komisji wystarczającą podstawą do odrzucenia wniosku o zwolnienie. W konsekwencji SPI nie może stwierdzić nieważności odmownej decyzji, jeśli uprzednio nie dokonał on pełnej oceny analizy czterech przesłanek zawartych w art. 81 ust. 3, która została przeprowadzona przez Komisję i jeśli nie stwierdził, iż w odniesieniu do tych przesłanek Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez House of Lords (Zjednoczone Królestwo) w dniu 20 grudnia 2006 r. — Striger i in. Przeciwko Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-520/06)

(2007/C 56/33)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

House of Lords (Zjednoczone Królestwo)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Stringer i in.

Strona pozwana: Her Majesty's Revenue and Customs

Pytania prejudycjalne

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE (1) należy interpretować w taki sposób, iż pracownikowi przebywającemu na urlopie zdrowotnym, którego czas trwania jest nieokreślony przysługuje prawo do (i) wyznaczenia pewnego przyszłego okresu jako coroczny płatny urlop i do (ii) skorzystania z corocznego płatnego urlopu, w którymkolwiek z tych przypadków w trakcie okresu, który w przeciwnym razie zostałby zakwalifikowany jako urlop zdrowotny?

Jeżeli państwo członkowskie skorzysta z przysługujących mu uprawnień dyskrecjonalnych i zastąpi minimalny okres corocznego płatnego urlopu wypłatą ekwiwalentu pieniężnego przy ustaniu stosunku pracy na podstawie art. 7 ust. 2 dyrektywy 2003/88/WE w okolicznościach, kiedy pracownik przebywał na urlopie zdrowotnym w trakcie całego lub części roku urlopowego, w którym stosunek pracy ustał, to czy art. 7 ust. 2 nakłada jakiekolwiek wymogi lub określa jakiekolwiek kryteria co do tego, czy taki ekwiwalent ma zostać wypłacony lub też w jaki sposób należy go obliczyć?

(1) Dz.U. L 299, str. 9.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (Niemcy) w dniu 28 grudnia 2006 r. — Heinz Huber przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-524/06)

(2007/C 56/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Heinz Huber

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Pytanie prejudycjalne

Czy ogólne przetwarzanie danych osobowych dotyczących cudzoziemców będących zarazem obywatelami Unii w centralnym rejestrze cudzoziemców jest zgodne z:

a)	zakazem wszelkiej dyskryminacji obywateli Unii, którzy korzystają z przysługującego im prawa do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, ze względu na przynależność państwową (art. 12 akapit pierwszy WE w zw. z art. 17 i 18 ust. 1 WE),

b)	zakazem ograniczania swobody przedsiębiorczości obywateli jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 43 akapit pierwszy WE),

c)	wymogiem konieczności przewidzianym w art. 7 lit. e) dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (1)?

(1) Dz.U. L 281, str. 31.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 27 grudnia 2006 r. — R. H. H. Renneberg przeciwko Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-527/06)

(2007/C 56/35)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: R. H. H. Renneberg

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Pytania prejudycjalne

Czy art. 39 WE i art. 56 WE należy interpretować w ten sposób, że zgodnie z jednym z tych przepisów, bądź też obydwoma, niedopuszczalne jest, aby podatnik, który (per saldo) uzyskuje „ujemne przychody” z tytułu zamieszkiwanego przez niego mieszkania własnościowego położonego w państwie jego zamieszkania, a „dodatnie przychody”, w szczególności z tytułu wynagrodzenia za pracę, uzyskuje w całości w innym państwie członkowskim niż państwo jego zamieszkania, był pozbawiony przez to inne państwo członkowskie (państwo wykonywania pracy) możliwości odliczenia tych „ujemnych przychodów” od podlegającego opodatkowaniu dochodu z tytułu wynagrodzenia za pracę, podczas gdy państwo, w którym jest zatrudniony, przyznaje swoim rezydentom prawo do dokonania takiego odliczenia?

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Simvoulio tis Epiktrateias (Grecja) w dniu 29 grudnia 2006 r. — „Emm. G. Lianakis A.E.”, Sima Anonimi Techniki Etairia Meleton kai Epivlepseon, Nikolaos Vlachopoulos przeciwko gminie Alessandropoli, „Planitiki A.E.”, Aikaterini Georgoula, Dim. Vassios, „N. Loukatos & Sinergates Anonimi Etairia Meleton”, „Eratosthenis Meletitiki A.E.”, „A. Pantazis-Pan. Kyriopoulos & Sin/Tes os »Filon« O.E.”, Nikolaos Sideris

(Sprawa C-532/06)

(2007/C 56/36)

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Simvoulio tis Epiktrateias (Rada Stanu)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca:„Emm. G. Lianakis A.E.”, Sima Anonimi Techniki Etairia Meleton kai Epivlepseon, Nikolaos Vlachopoulos

Strona pozwana: gmina Alessandropoli, „Planitiki A.E.”, Aikaterini Georgoula, Dim. Vassios, „N. Loukatos & Sinergates Anonimi Etairia Meleton”, „Eratosthenis Meletitiki A.E.”, „A. Pantazis-Pan. Kyriopoulos & Sin/Tes os »Filon« O.E.”, Nikolaos Sideris

Pytania prejudycjalne

Czy w przypadku, gdy ogłoszenie o zamówieniu na świadczenie usług, udzielanym w trybie przetargu, przewiduje jedynie porządek ważności kryteriów udzielania zamówienia, bez ustalania współczynników znaczenia każdego z kryteriów, art. 36 dyrektywy 92/50/EWG (1) odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi zezwala na to, aby współczynniki znaczenia kryteriów udzielania zamówienia były ustalane w późniejszym terminie przez komisję przetargową, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, na jakich warunkach.

(1) Dz.U. L 209 z 24.7.1992, str. 1-24.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Zjednoczone Królestwo) w dniu 28 grudnia 2006 r. — 02 Holdings Limited & 02 (UK) Limited przeciwko Hutchinson 3G UK Limited

(Sprawa C-533/06)

(2007/C 56/37)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Court of Appeal

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona powodowa: 02 Holdings Limited & 02 (UK) Limited

Strona pozwana: Hutchinson 3G UK Limited

Pytania prejudycjalne

Czy jeśli przedsiębiorca posługuje się w reklamie jego własnych towarów lub usług znakiem towarowym konkurenta w celu porównania cech (a w szczególności ceny) towarów lub usług przezeń sprzedawanych z cechami (a w szczególności ceną) towarów lub usług sprzedawanych przez tego konkurenta pod wskazanym wyżej znakiem towarowym w taki sposób, że nie dochodzi do wprowadzenia w błąd, ani też innego osłabienia podstawowej funkcji znaku towarowego, jaką jest wskazywanie na pochodzenie, takie posłużenie się znakiem towarowym objęte jest zakresem normowania art. 5 [ust. 1] lit. a) lub b) dyrektywy 89/104 (1)?

2)	Czy w sytuacji, gdy przedsiębiorca używa w reklamie porównawczej znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz konkurenta, użycie to musi być „niezbędne”, aby mogło być zgodne z art. 3a dyrektywy 84/450 (2) z późn zm., a jeśli tak, to jakie są kryteria oceny tej niezbędności?

3)	Jeśli wymagana jest niezbędność użycia, czy wymóg ten oznacza, iż nie jest dozwolone użycie oznaczenia, które nie będąc identycznym z zarejestrowanym znakiem towarowym, jest do niego bardzo podobne?

(1) Dz.U. L 40, str. 1.

(2) Dz.U. L 250, str. 17.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/21

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-6/07)

(2007/C 56/38)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: J. Enegren i R. Vidal Puig, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2002/74/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r., zmieniającej dyrektywę Rady 80/987/EWG sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, a w każdym razie nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2002/74/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 8 października 2005 r.

(1) Dz.U. L 270, str. 10.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Beroep te Gent (Belgia), w dniu 18 stycznia 2007 r. — Hans Eckelkamp i in. przeciwko państwu belgijskiemu

(Sprawa C-11/07)

(2007/C 56/39)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hof van Beroep te Gent.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hans Eckelkamp i in.

Strona pozwana: Państwo belgijskie

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 12 WE w związku z art. 17 WE i 18 WE oraz art. 56 WE w związku z art. 58 WE sprzeciwia się przepisowi krajowemu państwa członkowskiego, zgodnie z którym w przypadku nabycia, w drodze spadkobrania, nieruchomości położonej w danym państwie członkowskim (państwie położenia nieruchomości), państwo to nakłada podatek od wartości tej nieruchomości, przy czym wprawdzie dopuszcza odliczenie wartości obciążeń tej nieruchomości (jak np. wierzytelność zabezpieczona poprzez hypothecaire volmacht [pełnomocnictwo hipoteczne] odnoszące się do tej nieruchomości) w przypadku, w którym spadkodawca w chwili śmierci zamieszkiwał w państwie położenia nieruchomości, jednakże nie dopuszcza takiego odliczenia w przypadku, w którym spadkodawca w chwili śmierci zamieszkiwał w innym państwie członkowskim (państwie zamieszkania)?

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/22

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-13/07)

(2007/C 56/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: pełnomocnicy P.J. Kuijper oraz M. Huttunen)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady i państw członkowskich określającej stanowisko Wspólnoty i państw członkowskich na forum Rady Ogólnej Światowej Organizacji Handlu w sprawie przystąpienia Socjalistycznej Republiki Wietnamu do Światowej Organizacji Handlu (COM/2005/0659 wersja ostateczna — ACC 2006/0215);

—	stwierdzenie, że skutki decyzji, co do której stwierdzono nieważność są ostateczne;

—	obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podstawą przedstawionego przez Komisję wniosku był art. 133 ust. 1 i 5 WE w związku z art. 300 ust. 2 akapit drugi WE. Rada dodała do podstawy prawnej art. 133 ust. 6 WE i w rezultacie został podjęta formalnie odrębna decyzja przedstawicieli rządów państw członkowskich w Radzie. Rada i państwa członkowskie przyjęły zatem „wspólnie” stanowisko Wspólnoty i państw członkowskich, zgodnie z art. 133 ust. 6 akapit drugi, ostatnie zdanie WE.

Komisja dokonała wyboru podstawy prawnej zgodnie z kryteriami określonymi w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, jakimi są cel i treść aktu. W szczególności Komisja dokonała tego wyboru uznawszy, że treść aktu objęta była zakresem art. 133 ust. 1 i 5, który ustanawia wyłączną kompetencje jak też że odwołanie się do art. 133 ust. 6 nie było w rezultacie konieczne. Komisja uznaje, że należy stwierdzić nieważność decyzji w odniesieniu do tego aspektu podstawy prawnej.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 22 stycznia 2007 r. — Ingenieurbüro Michael Weiss und Partner GbR przeciwko Industrie- und Handelskammer Berlin; interwenient uboczny: Nicholas Grimshaw & Partners Ltd.

(Sprawa C-14/07)

(2007/C 56/41)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ingenieurbüro Michael Weiss und Partner GbR

Strona pozwana: Industrie- und Handelskammer Berlin

Interwenient uboczny: Nicholas Grimshaw & Partners Ltd.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1348/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie doręczania w państwach członkowskich sądowych i pozasądowych dokumentów w sprawach cywilnych i handlowych (1) należy interpretować w ten sposób, że adresat dokumentu nie może odmówić jego odbioru na podstawie art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia, gdy jedynie załączniki do dokumentu, który ma zostać doręczony, nie zostały sporządzone w języku państwa, do którego dokument jest przekazywany albo w zrozumiałym dla adresata języku państwa, z którego dokument pochodzi?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1348/2000 należy interpretować w ten sposób, że uważa się, iż w rozumieniu tego rozporządzenia adresat „rozumie” język państwa, z którego pochodzi doręczany dokument, jeżeli w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej zawarł on z wnioskodawcą doręczenia umowę stanowiącą, że korespondencja będzie prowadzona w języku państwa, z którego pochodzi doręczany dokument?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie:

Czy art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1348/2000 należy interpretować w ten sposób, że w każdym bądź razie adresat dokumentu nie może odmówić na podstawie art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia odbioru załączników do dokumentu, które nie zostały sporządzone w języku państwa, do którego dokument jest przekazywany albo w zrozumiałym dla adresata języku państwa, z którego dokument pochodzi, jeżeli w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej zawarł on umowę, w której uzgodniono, że korespondencja będzie prowadzona w języku państwa, z którego pochodzą doręczane dokumenty, a przekazywane załączniki dotyczą tej korespondencji i zostały sporządzone w uzgodnionym języku?

(1) Dz.U. L 160, str. 37.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten w Jönköping w dniu 22 stycznia 2007 r. — Mattias Jalkhed przeciwko Jordbruksverket

(Sprawa C-18/07)

(2007/C 56/42)

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Kammarrätten i Jönköping

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Mattias Jalkhed

Strona pozwana: Jordbruksverket

Pytania prejudycjalne

Czy przepis krajowy zabraniający posiadania dzikich ptaków w charakterze zwierząt domowych lub w celach hobbistycznych stanowi ograniczenie ilościowe w przywozie lub środek o skutku równoważnym w rozumieniu art. 28 traktatu WE, jeśli przepis ten oznacza, że nie jest dozwolony przywóz okazu takiego ptaka do danego państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie: czy sporny przepis krajowy można mimo to uznać za zgodny z prawem wspólnotowym w związku z faktem, iż według właściwych organów państwowych powodem wprowadzenia tego przepisu są trudności w uwzględnieniu w niewoli naturalnego zachowania dzikich ptaków (a mianowicie społecznego zachowania ptaków, instynktu łowczego i ich potrzeby swobodnego poruszania się) oraz niemożność ich oswojenia, co powoduje strach i niepożądany stres w obchodzeniu się z nimi?

Jakie znaczenie może mieć fakt, że sporny przepis krajowy został notyfikowany Komisji jako projekt przepisu technicznego zgodnie z dyrektywą 98/43/WE (1) (zmienioną przez dyrektywę 98/48/WE) i nie był przedmiotem sprzeciwu ze strony Komisji (w porównaniu przede wszystkim z art. 8 ust. 5 akapit drugi tej dyrektywy)?

Jakie znaczenie może mieć fakt, że na poziomie wspólnotowym nie została przeprowadzona harmonizacja dotycząca przywozu i posiadania między innymi dzikich ptaków takich jak te, o których mowa w sprawie (w przeciwieństwie do sytuacji, która miała miejsce w sprawie stanowiącej przyczynę wydania przez Trybunał Sprawiedliwości wyroku z dnia 19 listopada 1998 r. w sprawie C-162/97 Nilsson i in.)?

(1) Dz.U. L 204, str. 37

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/23

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii

(Sprawa C-20/07)

(2007/C 56/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Hottiaux i D. Lawunmi, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Irlandia

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, iż nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2004/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 97/68/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Irlandia uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 3 tej dyrektywy;

—	obciążenie Irlandii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 20 maja 2005 r.

(1) Dz.U. L 146, str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/23

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii

(Sprawa C-21/07)

(2007/C 56/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Hottiaux i D. Lawunmi, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Irlandia

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, iż nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2002/88/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. zmieniającej dyrektywę 97/68/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach, a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Irlandia uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 2 tej dyrektywy.

—	obciążenie Irlandii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 11 sierpnia 2004 r.

(1) Dz.U. L 35, str. 28.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/24

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-22/07)

(2007/C 56/45)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: B. Stromsky i A. Alcover San Pedro, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2004/27/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, a w każdym razie nie powiadamiając Komisji o tych przepisach, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy,

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin dokonania transpozycji dyrektywy 2004/27/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 30 października 2005 r.

(1) Dz.U. 2004 L 136, str. 34.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/24

Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-26/07)

(2007/C 56/46)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Kontoú i A.-M. Rouchaud-Joët)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi o:

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2004/80/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. odnoszącej się do kompensaty dla ofiar przestępstw (1) lub w każdym razie nie powiadamiając Komisji o ich przyjęciu Republika Grecka uchybiła swoim zobowiązaniom, ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy 2004/80 do prawa krajowego upłynął w dniu 1 stycznia 2006 r.

(1) Dz.U. L 261 z 6.8.2004, str. 15.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/25

Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-29/07)

(2007/C 56/47)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: M. Condou-Durande)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych dla wykonania dyrektywy Rady 2003/110/WE (1) z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie pomocy w przypadkach tranzytu do celów deportacji drogą powietrzną, a w każdym razie nie powiadamiając Komisji o ich ustanowieniu, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy 2003/110/WE do wewnętrznego porządku prawnego upłynął w dniu 6 grudnia 2005 r.

(1) Dz.U. L 321 z 6.12.2003, str. 26.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/25

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-35/07)

(2007/C 56/49)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Caeiros oraz B. Stromsky, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie po pierwsze, że poprzez nieprzyjęcie wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych dla wykonania dyrektywy 2004/28/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/82/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 3 powołanej dyrektywy;

—	ewentualnie, stwierdzenie, że nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 3 rzeczonej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 30 października 2005 r.

(1) Dz.U. L 136, str. 58.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/26

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 stycznia 2007 r. — Republika Grecka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-231/04) (1)

(Wniosek o stwierdzenie nieważności - Wspólne przedstawicielstwo dyplomatyczne w Abudży (Nigeria) - Windykacja zadłużenia poprzez potrącenie - Rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 i 2342/2002 - Zasada dobrej wiary w prawie międzynarodowym publicznym)

(2007/C 56/50)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: P. Mylonopoulos i V. Kyriazopoulos, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: D. Triantafyllou i F. Dintilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 10 marca 2004 r., którą Komisja dokonała windykacji poprzez potrącenie kwot dłużnych od Republiki Greckiej w wyniku jej udziału w projektach dotyczących nieruchomości związanych z przedstawicielstwem dyplomatycznym Komisji i określonych państw członkowskich Unii Europejskiej w Abudży (Nigeria)

Sentencja wyroku

1)	Wycofuje się z akt opinię prawną Rady z dnia 26 czerwca 1998 r. przestawioną przez Republikę Grecką w załączniku 12 do skargi.

2)	Skarga zostaje oddalona.

3)	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 179 z dnia 10.7.2004 (wcześniej sprawa C-189/04).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/26

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 stycznia 2007 r. — Georgia-Pacific przeciwko OHIM (Wytłaczany wzór)

(Sprawa T-283/04) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Przestrzenny znak towarowy - Wytłaczany wzór - Odmowa rejestracji - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust.1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2007/C 56/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Georgia-Pacific Sàrl (przedstawiciel: R. Delorey, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Rassat, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 maja 2004 r. (sprawa R 493/2003-1), dotyczącą rejestracji przestrzennego znaku towarowego w postaci wytłaczanego wzoru.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca, Georgia-Pacific Sàrl, zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 262 z 23.10.2004.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/26

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 stycznia 2007 r. — Van Neyghem przeciwko Komitetowi Regionów

(Sprawa T-288/04) (1)

(Służba publiczna - Powołanie - Zaszeregowanie do grupy i określenie stopnia - Odcinki wynagrodzenia - Środek zaskarżenia wniesiony po terminie - Dopuszczalność)

(2007/C 56/52)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Kris Van Neyghem (Tirlement, Belgia) (przedstawiciel: D. Janssens, avocat)

Strona pozwana: Komitet Regionów Unii Europejskiej (przedstawiciele: P. Cervilla, pełnomicnik, wspierany przez B. Wägenbaura i R. Van der Houta, avocats

Przedmiot sprawy

Skarga o uchylenie decyzji Komitetu Regionów nr 87/03 z dnia 26 marca 2003 r. dokonującej definitywnego zaszeregowania skarżącego do grupy B5, stopień 4.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Komitet Regionów Unii Europejskiej zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

(1) Dz.U. C 251 z 9.10.2004.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/27

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 stycznia 2007 r. — Tsarnavas przeciwko Komisji

(Sprawa T-472/04) (1)

(Urzędnicy - Artykuł 45 regulaminu pracowniczego - Awans - Wyrok uchylający decyzję o nieawansowaniu skarżącego - Powtórne badanie zasług - Uzasadnienie)

(2007/C 56/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Vassilios Tsarnavas (Volos, Grecja) (przedstawiciel: N. Lhoëst, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Berardis-Kayser i D. Martin, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o uchylenie decyzji Komisji z dnia 23 grudnia 2003 r. w zakresie, w jakim nie włącza ona nazwiska skarżącego ani do listy urzędników przedstawionych do awansu w postępowaniu w sprawie awansu za 1999 r., ani do listy urzędników uznanych za najbardziej zasługujących na awans do grupy A4 w postępowaniu w sprawie awansu za 1998 i 1999 r., ani do listy urzędników awansowanych do grupy A4 w ww. postępowaniach w sprawie awansu.

Sentencja wyroku

Decyzja Komisji z dnia 23 grudnia 2003 r., w której nazwisko skarżącego nie zostało włączone do listy osób najbardziej zasługujących na awans do grupy A4 w postępowaniu w sprawie awansu za 1998 i 1999 r. oraz która nie awansowała skarżącego do grupy A4 w postępowaniu w sprawie awansu za te lata, zostaje uchylona.

2)	Skarga zostaje oddalona w pozostałym zakresie.

3)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 57 z 5.3.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/27

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 stycznia 2007 r. — Calavo Growers przeciwko OHIM — Calvo Sanz (Calvo)

(Sprawa T-53/05) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego znaku towarowego CALVO - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy CALAVO - Dopuszczalność sprzeciwu - Uzasadnienie sprzeciwu przedłożone w innym języku niż język postępowania - Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Zasada 20 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2868/95)

(2007/C 56/54)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Calavo Growers, Inc. (Santa Ana, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: E. Armijo Chávarri i A. Castán Pérez-Gómez, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. García Murillo, pełnomocnik)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Luis Calvo Sanz, SA (Carballo, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Rivas Zurdo i E. López Leiva, adwokaci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 listopada 2004 r. (sprawa R 159/2004-1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Calavo Growers, Inc. a Luis Calvo Sanz, SA.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 8 listopada 2004 r. (sprawa R 159/2004-1).

2)	OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżącą.

3)	Interwenient ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/28

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 6 grudnia 2006 r. — movingpeople.net przeciwko OHIM — Schäfer (moving people.net)

(Sprawa T-92/05) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Wspólnotowy graficzny znak towarowy movingpeople.net - Sprzeciw uprawnionego do krajowego słownego znaku towarowego MOVING PEOPLE - Częściowa odmowa rejestracji - Nabycie przez skarżącą praw do wcześniejszego znaku towarowego - Umorzenie postępowania)

(2007/C 56/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: movingpeople.net International BV (Helmond, Niderlandy) (przedstawiciele: G. van Roeyen i T. Berendsen, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Laitinen, pełnomocnik)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również interwenient przed Sądem: Groß Schlamin (Schashagen, Niemcy) (przedstawiciel: D. Rohmeyer, adwokat)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 grudnia 2004 r. (sprawa R 410/2004-1), dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Thomasem Schäferem a movingpeople.net International BV.

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Skarżąca ponosi własne koszty oraz koszty pozwanej.

3)	Interwenient ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 115 z 14.5.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/28

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 stycznia 2007 r. — Lootus Teine Osaühing przeciwko Radzie

(Sprawa T-127/05) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Rozporządzenia (WE) nr 2269/2004 i rozporządzenie (WE) nr 2270/2004 - Rybołówstwo - Możliwości połowowe gatunków głębinowych dla państw członkowskich, które przystąpiły do Unii w 2004 r. - Osoby, których akt dotyczy bezpośrednio i indywidualnie - Niedopuszczalność)

(2007/C 56/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Lootus Teine Osaühing (Lootus) (Tartu, Estonia) (przedstawiciele: T. Sild i K. Martin, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. de Gregorio Merino, F. Ruggeri Laderchi i A. Westerhof Lörefflerova, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Estonii (przedstawiciele: L. Uibo i H. Prieß, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: K. Banks, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Wniosek o stwierdzenie nieważności w części, po pierwsze, załącznika do rozporządzenia Rady (WE) nr 2269/2004 z dnia 20 grudnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 2340/2002 i (WE) nr 2347/2002 w sprawie możliwości połowowych gatunków głębinowych dla państw członkowskich, które przystąpiły w 2004 r. (Dz.U. L 396, str. 1), a po drugie części 2 załącznika do rozporządzenia Rady (WE) nr 2270/2004 z dnia 22 grudnia 2004 r. ustalającego możliwości połowowe wspólnotowych statków rybackich w odniesieniu do niektórych głębinowych zasobów rybnych na lata 2005 i 2006 (Dz.U. L 369, str. 4), w zakresie w jakim przepisy te dotyczą możliwości połowowych przyznanych Estonii.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Skarżąca pokryje własne koszty, jak i koszty poniesione przez Radę.

3)	Komisja pokryje własne koszty.

(1) Dz.U. C 115 z 14.5.2005.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/29

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 12 stycznia 2007 r. — SPM przeciwko Komisji

(Sprawa T-104/06) (1)

(Wspólna organizacja rynków - Banany - Uregulowania dotyczące przywozu do Unii Europejskiej bananów pochodzących z krajów AKP - Rozporządzenie (WE) nr 219/2006 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Legitymacja czynna - Niedopuszczalność)

(2007/C 56/57)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Société des plantations de Mbanga SA (Douala, Kamerun) (przedstawiciel: adwokat B. Doré)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: F. Clotuche-Duvieusart i L. Visaggio, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 219/2006 z dnia 8 lutego 2006 r. otwierającego kontyngent taryfowy na przywóz bananów objętych kodem CN 0803 00 19 pochodzących z krajów AKP i ustalającego zasady zarządzania nim w okresie od dnia 1 marca do dnia 31 grudnia 2006 r. (Dz.U. L 38, str. 22)

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Société des plantations de Mbanga SA (SPM) pokryje własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 131 z 3.6.2006.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/29

Skarga wniesiona w dniu 8 grudnia 2006 r. — Rath przeciwko OHIM — Sanorell Pharma (Immunocell)

(Sprawa T-368/06)

(2007/C 56/58)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Matthias Rath (Kapsztad, Republika Południowej Afryki) (przedstawiciele: adwokaci S. Ziegler, C. Kleiner i F. Dehn)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Sanorell Pharma GmbH & Co.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 3 października 2006 r.;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Immunocell” dla towarów i usług z klas 5, 16 i 41 (zgłoszenie nr 1 065 903)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Sanorell Pharma GmbH & Co.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „IMMUNORELL” dla towarów z klasy 5 (wspólnotowy znak towarowy nr 808 014), przy czym sprzeciw dotyczył wyłącznie towarów z klasy 5

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu i częściowe odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Zaskarżona decyzja narusza art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, ponieważ nie występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do występujących w sprawie znaków towarowych.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/30

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2006 r. — ZERO Industry przeciwko OHIM — zero International Holding (zerorh+)

(Sprawa T-400/06)

(2007/C 56/59)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZERO Industry Srl (Como, Włochy) (przedstawiciel: adwokat M. Rapisardi)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: zero International Holding GmbH & Co. KG (Brema, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Pierwszą Izbę Odwoławczą Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego w dniu 5 października 2006 r. w sprawie R0958/2005-1, doręczonej skarżącej w dniu 23 października 2006 r.;

—	definitywne odrzucenie sprzeciwu wniesionego przez pozwaną wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 2004547 w imieniu Zero Industry Srl;

—	nakazanie Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego rejestracji wspólnotowego znaku towarowego zgłoszonego przez Zero Industry Srl;

—

obciążenie solidarnie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego oraz jakiejkolwiek innej strony przegrywającej sprawę kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem oraz w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu i postępowaniem odwoławczym przed Urzędem Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „zerorh+” dla towarów z klas 9, 18 i 25 — zgłoszenie nr 2004547

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: zero International Holding GmbH & Co. KG

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: krajowy graficzny znak towarowy „zero” dla towarów z klas 18 i 25 oraz krajowy słowny znak towarowy „zero” dla towarów z klasy 9

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94

Skarżąca twierdzi, że Izba Odwoławcza nieprawidłowo zinterpretowała ten przepis, ponieważ nie uwzględniła wizualnych, fonetycznych i koncepcyjnych różnic między towarami objętymi występującymi w sprawie znakami.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/30

Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2007 r. — Apache Footwear and Apache II Footwear przeciwko Radzie

(Sprawa T-1/07)

(2007/C 56/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Apache Footwear Ltd (Guangzhou, Chiny) oraz Apache II Footwear Ltd (Qingyuan, Chiny) (przedstawiciele: adwokaci O. Prost oraz S. Ballschmiede)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1472/2006 (1) z dnia 5 października 2006 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe oraz stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Wietnamu, w zakresie w jakim nakłada ono 16.5 % cło na przywóz produkowanych przez skarżącą towarów;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżące dążą do częściowego stwierdzenia nieważności zaskarżonego rozporządzenia, na podstawie art. 230 akapit czwarty WE, w zakresie, w jakim nakłada ono ostateczne cło antydumpingowe na towary przywożone przez skarżące do Unii Europejskiej.

Na poparcie swojej skargi, skarżące podnoszą trzy zarzuty:

Po pierwsze, skarżące twierdzą, że badając czy spełniają one kryteria traktowania na zasadach rynkowych („MET”), na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 384/96 (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”), Rada naruszyła wskazane rozporządzenie jak również ciążący na niej obowiązek uzasadnienia w rozumieniu art. 253 WE, w zakresie w jakim nie zbadała ona, czy skarżące podlegały znacznej ingerencji ze strony państwa.

Po drugie, zdaniem skarżących nieuwzględniając niektórych dodatkowych zasadniczych informacji, Rada naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności i prawidłowej administracji, a w rezultacie popełniła oczywisty błąd w ocenie.

Po trzecie, skarżące podnoszą, że odmawiając wyłączenia dziecięcego obuwia spod zakresu zastosowania przepisów, na etapie ostatecznego rozporządzenia, Rada naruszyła art. 21 rozporządzenia podstawowego jak też ciążący na niej obowiązek uzasadnienia w rozumieniu art. 253 WE oraz popełniła oczywisty błąd w ocenie.

(1) Dz.U. L 275 str. 1.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/31

Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2007 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-2/07)

(2007/C 56/61)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: J. M. Rodríguez Cárcamo)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 5102 z dnia 20 października 2006 r. zmniejszającej wymiar pomocy przyznanej z Funduszu Spójności na rzecz grupy projektów 2001 ES 16 C PE 050 (rekultywacja dorzecza Júcar 2001 — grupa 2).

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga dotyczy decyzji Komisji C(2006) 5102 z dnia 20 października 2006 r. zmniejszającej wymiar pomocy przyznanej z Funduszu Spójności na rzecz grupy projektów nr 2001 ES 16 C PE 050 realizowanych w Hiszpanii pod nazwą „rekultywacja dorzecza Júcar 2001 — grupa 2”.

Skarga dotyczy grupy trzech różnych przedsięwzięć korzystających z całkowitej pomocy w wysokości 11 266 701 EUR, zmniejszonej na mocy zaskarżonej decyzji do kwoty 1 900 281 EUR.

Na poparcie swych żądań państwo skarżące powołuje błędną i niespójną interpretację dyrektywy 93/37/EWG (1) tak co do kryterium doświadczenia (art. 30, ust. 1 i 2) jak i zastosowania systemu cen średnich (art. 30 ust. 1).

Co się tyczy włączenia kryterium doświadczenia do kryteriów udzielania zamówień, nie określonych wyraźnie w znajdujących zastosowanie przepisach, Królestwo Hiszpanii twierdzi, że orzecznictwo wspólnotowe dopuszcza taką możliwość i że posłużenie się tym kryterium nie stanowi ciężkiego i oczywistego naruszenia wspólnotowego porządku prawnego, a co najwyżej stanowić może usprawiedliwiony błąd w stosowaniu prawa wynikający z braku jasności spornego przepisu.

Z drugiej strony państwo wnoszące skargę zaprzecza, by odwołanie do systemu cen średnich, użytego w trakcie analizy oferty najkorzystniejszej ekonomicznie w odniesieniu do projektów będących przedmiotem przetargu, naruszało zasadę równego traktowania, dyskryminując niskie oferty w stosunku do ofert droższych.

Dodatkowo państwo skarżące powołuje się na niezgodność z prawem art. H ust. 2 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1164/94 (2), jako że narusza on zasady uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa, a konkretnie w stosunku do umowy nr 2000/GV/2005 państwo to podnosi naruszenie zasady proporcjonalności, jak również art. 19 dyrektywy nr 93/37.

(1) Dyrektywa Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 1).

(2) Rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiające Fundusz Spójności (Dz.U. L 130 z dnia 25.5.1994, str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/31

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2006 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-3/07)

(2007/C 56/62)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: J. M. Rodríguez Cárcamo)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności całości decyzji Komisji C(2006) 5103 z dnia 20 października 2006 r. dokonującej korekty finansowej w odniesieniu do pięciu projektów realizowanych na terytorium Andaluzji:

—	uwzględnienie pierwszego z podniesionych zarzutów prowadzącego do stwierdzenia nieważności decyzji w części i zmniejszenie wymiaru korekty o 1.136.320 EUR,

—	uwzględnienie drugiego z podniesionych zarzutów prowadzącego do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w części i zmniejszenie wymiaru korekty o 267.746 EUR, a ewentualnie o 90.186 EUR z powodu błędu rachunkowego,

—	uwzględnienie trzeciego z podniesionych zarzutów prowadzącego do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w części i zmniejszenie wymiaru korekty o 76.369 EUR,

—	uwzględnienie czwartego z podniesionych zarzutów prowadzącego do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w części i zmniejszenie wymiaru korekty o 3.264.849 EUR.

—	Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga dotyczy decyzji Komisji C (2006) 5103 z dnia 25 października 2006 r. zmniejszającej wymiar pomocy z Funduszu Spójności na rzecz pięciu projektów realizowanych na terytorium regionu autonomicznego Andaluzji, mianowicie:

—	nr 2000.ES.16.C.PE.012 (planowane działania w zakresie zarządzania odpadami w regionie autonomicznym Andaluzji);

—	nr 2000.ES.16.C.PE.066 (działania w zakresie uzdatniania i oczyszczania wód w dorzeczu Guadalquivir);

—	nr 2000.ES.16.C.PE.004 (działania w zakresie uzdatniania i oczyszczania wód w dorzeczu Sur: etap I);

—	nr 2001.ES.16.C.PE.025 (rozbudowa oczyszczalni RSU w regionie autonomicznym Andaluzji — 2001);

—	nr 2000.ES.16.C.PE.0138 (planowane działania w zakresie zarządzania odpadami w regionie autonomicznym Andaluzji).

Sporną decyzją, której część zasadniczą stanowi analiza projektu 012, Komisja dokonała korekty w wysokości 4.745.284 EUR, na podstawie istotnych wątpliwości odnośnie dostatecznej kontroli kwalifikacji wydatków i przestrzegania norm w zakresie udzielania zamówień (w dwóch przypadkach bezpośrednie udzielanie zamówień, posługiwanie się doświadczeniem jako kryterium udzielania zamówień oraz rzekome nieprawidłowości przy publikacji ogłoszeń o zamówieniach).

Na poparcie swych żądań państwo skarżące powołuje się na:

—

naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i proporcjonalności w związku z kwalifikacją niektórych wydatków, z uwagi na fakt, iż sporna decyzja została wydana przed upływem odroczonego terminu na wycofanie wydatków niepodlegających kwalifikacji i zastąpienia ich wydatkami podlegającymi kwalifikacji;

—	błędną interpretację art. 11 ust. 3 lit. b) i e) dyrektywy 92/50/EWG (1) w związku z rzekomymi nieprawidłowościami dotyczącymi bezpośredniego udzielania zamówień na usługi; w ramach tego zarzutu strona skarżąca podnosi ewentualnie błąd rachunkowy;

—

naruszenie dyrektywy dotyczącej zamówień publicznych w zakresie włączenia „kryterium doświadczenia” do kryteriów udzielania zamówień; w tym względzie strona skarżąca twierdzi, iż mimo że kryterium to nie zostało wyraźnie przewidziane w znajdujących zastosowanie przepisach, orzecznictwo wspólnotowe dopuszcza taką możliwość, i że posłużenie się tym kryterium nie stanowi ciężkiego i oczywistego naruszenia wspólnotowego porządku prawnego, a co najwyżej usprawiedliwiony błąd w stosowaniu prawa wynikający z braku jasności normy;

—	brak ciężkiego i oczywistego uchybienia, a tym samym wystarczająco istotnego naruszenia prawa wspólnotowego w zakresie rzekomych nieprawidłowości wynikających z braku publikacji niektórych ogłoszeń o zamówieniach.

(1) Dyrektywa Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnosząca się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (Dz.U. L 209, z 24.7.1992. str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/32

Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2007 r. — Belgia przeciwko Komisji

(Sprawa T-5/07)

(2007/C 56/63)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Belgii (przedstawiciele: L. Van den Broeck, pełnomocnik, J.-P. Buyle i C. Steyaert, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 października 2006 r. w zakresie, w jakim uznaje ona, że „dawne wierzytelności EFS” — spłacone przez Królestwo Belgii w dniu 21 grudnia 2004 r. dobrowolnie, lecz z zastrzeżeniami — nie uległy przedawnieniu;

—

w konsekwencji orzeczenie, że wierzytelności te uległy przedawnieniu na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95/WE i tym samym nakazanie Komisji Europejskiej zwrotu Królestwu Belgii kwoty 631 177,60 EUR wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia 21 grudnia 2004 r. obliczonymi w oparciu o stopy bazowe EBC, powiększone o 3,5 pkt procentowego;

—

ewentualnie stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 października 2006 r. w zakresie, w jakim uznaje ona, że brak zapłaty dawnych spornych należności EFS powoduje naliczenie odsetek i w konsekwencji nakazanie Komisji Europejskiej zwrotu skarżącemu odsetek, które zapłacił on od spornych wierzytelności w wysokości 377 724,99 EUR wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia 21 grudnia 2004 r. obliczonymi w oparciu o stopy procentowe EBC, powiększone o 3,5 pkt procentowego;

—

w razie nieuwzględnienia żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 października 2006 r. w odniesieniu do kwoty żądanych odsetek. Orzeczenie tym samym, że wysokość odsetek zmieniała się w zależności od stóp procentowych stosowanych przez EBC do podstawowych operacji refinansowych publikowanych w Dzienniku Urzędowym i nakazanie tym samym Komisji zwrotu skarżącemu odsetek zapłaconych przezeń nienależnie w odniesieniu do spornych wierzytelności, powiększonych o odsetki za zwłokę liczone od dnia 21 grudnia 2004 r. obliczone w oparciu o stopy procentowe EBC, powiększone o 3,5 pkt procentowego;

—	w każdym przypadku obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 18 października 2006 r. odmawiającej zwrotu skarżącemu kwoty uiszczonej przez niego tytułem spłaty dawnych wierzytelności Europejskiego Funduszu Socjalnego, której zwrotu domaga się on z powodu przedawnienia tych wierzytelności, a ewentualnie podnosi brak podstawy prawnej w odniesieniu do wymagalności odsetek.

W okresie pomiędzy 1987 i 1992 r. decyzjami wydanymi w oparciu o rozporządzenie nr 2950/83/EWG (1) oraz decyzję 83/673/EWG (2), Komisja zażądała od skarżącego zwrotu kwot przyznanych tytułem pomocy różnym podmiotom belgijskim (promotorom), które nie zostały przez nie wykorzystane. Skarżący przekazał noty obciążające sporządzone przez Komisję promotorom, których dotyczyły. Niektórzy z nich dokonali zwrotów bezpośrednio Komisji, a inni rozpoczęli wymianę pism z Komisją w przedmiocie zasadności żądań zwrotu. Nowe wymiany pism rozpoczęły się z inicjatywy Komisji w 2002 r. W roku 2004 Komisja przystąpiła do potrącania kwot należnych z tytułu owych dawnych wierzytelności EFS (noty obciążające sporządzone między dniem 15 stycznia 1987 r. a dniem 31 grudnia 1991 r.) powiększonych o odsetki za zwłokę liczone od sporządzenia not obciążających skarżącego wierzytelnościami w stosunku do Komisji w ramach zarządu funduszami EFS. Potrącenia oraz naliczone przez Komisję odsetki zostały przez skarżącego zakwestionowane z uzasadnieniem, iż należność jest przedawniona, oraz iż brak jest podstawy prawnej dla stosowania odsetek za zwłokę. Jednakże dla wstrzymania ewentualnego naliczania odsetek Królestwo Belgii dokonało wpłaty kwoty stanowiącej różnicę kwot należnych z tytułu niepotrąconych wierzytelności EFS. Zaznaczyło ono jednocześnie, że nie rezygnuje z argumentów przedstawionych w swych pismach i że zastrzega sobie prawo domagania się zwrotu tych kwot w zależności od zasadności swych argumentów. Komisja odpowiedziała pismem z dnia 19 stycznia 2005 r., w którym wypowiedziała się w przedmiocie zarzutów podniesionych przez skarżącego. Pismo to stało się przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Królestwo Belgii do Sądu Pierwszej Instancji. Postanowieniem z dnia 2 maja 2006 r. Sąd Pierwszej Instancji odrzucił skargę jako niedopuszczalną z uzasadnieniem, że pismo to nie było aktem podlegającym zaskarżeniu w rozumieniu art. 230 WE. (3)

W dniu 29 czerwca 2006 r. skarżący przesłał do Komisji nowe pismo domagając się zwrotu kwoty — stanowiącej różnicę kwot należnych z tytułu niepotrąconych wierzytelności EFS — wypłaconej w celu wstrzymania ewentualnego naliczania odsetek, opierając się na wcześniej podniesionych argumentach dotyczących przedawnienia wierzytelności oraz braku podstawy prawnej, jeżeli chodzi o wymagalność odsetek. Pismem z dnia 18 października 2006 r. Komisja odmówiła takiego zwrotu. Jest to akt zaskarżony w niniejszej skardze.

Na poparcie żądania głównego skarżący podnosi, że jedynym uregulowaniem europejskim, które globalnie reguluje odzyskiwanie przez Komisję kwot niewykorzystanych zgodnie z dotyczącymi ich przepisami prawa wspólnotowego jest rozporządzenie nr 2988/95/WE (4). Według skarżącego art. 3 tego rozporządzenia, który przewiduje terminy przedawnienia roszczeń winien mieć w niniejszej sprawie zastosowanie. Podnosi ponadto, że jeżeli Sąd uzna, że nie może on skorzystać wobec Komisji z zarzutu przedawnienia, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia nr 2988/95/WE, konieczne będzie odwołanie się do art. 2 ust. 4 tego rozporządzenia i zastosowanie belgijskiego prawa dotyczącego terminów przedawnienia dotyczących roszczeń „osobistych”.

Na poparcie żądań ewentualnych dotyczących nieprawidłowości podstawy prawnej, na której oparła się Komisja żądając od skarżącego odsetek za zwłokę, Królestwo Belgii podnosi, że Komisja popełniła błąd stosując art. 86 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 2342/2002/WE ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia finansowego (5). Skarżący twierdzi, że istnieje uregulowanie szczególne uchylające to rozporządzenie i że w oparciu o to szczególne uregulowanie Komisja mogła dla ustalenia ewentualnych odsetek oprzeć się tylko na uregulowaniach dotyczących funkcjonowania EFS, istniejących w czasie powstania wierzytelności, których spłaty domaga się Komisja. W tej kwestii skarżący podnosi, że Komisja mogła domagać się odsetek tylko pod warunkiem, że były one przewidziane, co według niego nie miało w tym czasie miejsca.

W razie nieuwzględnienia żądania ewentualnego skarżący podnosi, że wbrew temu, co zadecydowała Komisja, stopa odsetek, których się ona domaga była zmienna. W konsekwencji wnosi o zasądzenie od Komisji nadpłaconych odsetek od spornych wierzytelności.

(1) Rozporządzenie Rady EWG nr 2950/83 z dnia 17 października 1983 r. w sprawie wykonania decyzji 83/516/EWG w sprawie zadań Europejskiego Funduszu Socjalnego, Dz.U. L 289, str. 1.

(2) Decyzja Komisji z dnia 22 grudnia 1983 r. w sprawie zarządzania Europejskim Funduszem Socjalnym (EFS), Dz.U. L 377, str. 1.

(3) Postanowienie Trybunału z dnia 2 maja 2006 r. w sprawie T-134/05, dotychczas nieopublikowane w Zbiorze.

(4) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) z dnia 18 grudnia 1995 r. sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, Dz.U. L 312, str. 1.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357, str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/34

Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2007 r. — Galderma przeciwko OHIM — Lelas (Nanolat)

(Sprawa T-6/07)

(2007/C 56/64)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Galderma SA (Cham, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat N. Hebeis)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Tihomir Lelas

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 25 października 2006 r. wydanej przez Czwartą Izbę Odwoławczą w sprawie R0146/2006-4, w zakresie, w jakim odrzucono w niej sprzeciw odnoszący się do „leków, produktów farmaceutycznych i weterynaryjnych, środków sanitarnych, mydeł, kosmetyków i płynów do pielęgnacji włosów”;

—	odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego „NANOLAT” (zgłoszenie nr 003088986) w odniesieniu do wyżej wymienionych towarów;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Tihomir Lelas

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Nanolat” dla towrów z klas 1, 3 i 5 (zgłoszenie nr 3 088 986)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny niemiecki znak towarowy „TANNOLACT” dla towarów z klasy 5

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1) z uwagi na prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odnośnie do występujących w sprawie znaków towarowych.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11, str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/34

Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2007 r. — TORRES przeciwko OHIM — Gala-Salvador Dalí (TG Torre Galatea)

(Sprawa T-8/07)

(2007/C 56/65)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Miguel Torres S.A. (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci Sres. E. Armijo Chávarri, M. A. Baz de San Ceferino i A. Castán Pérez-Gómez)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Fundación Gala-Salvador Dalí

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w dniu 24 października 2006 r. przez Drugą Izbę Odwoławczą Urzędu w sprawie R 168/2006-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: FUNDACIÓN GALA-SALVADOR DALÍ

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „TG Torre Galatea” dla towarów z klasy 33 (zgłoszenie nr 2730513)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny wspólnotowy znak towarowy „TORRES 10” dla towarów z klasy 33 (nr 466896), a także liczne inne wspólnotowe, krajowe i międzynarodowe znaki towarowe

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Uwzględnienie odwołania, uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie sprzeciwu

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), jako że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do występujących w sprawie znaków towarowych.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/35

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2007 r. — Grupo Promer Mon-Graphic przeciwko OHIM — PepsiCo (wzory)

(Sprawa T-9/07)

(2007/C 56/66)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Grupo Promer Mon-Graphic, SA (Sabadell, Hiszpania) (przedstawiciel: R. Almaraz Palmero, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: PepsiCo, Inc. (Nowy Jork, Stany Zjednoczone)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 października 2006 r. w sprawie R 1001/2005-3;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) oraz interwenienta PepsiCo Inc. kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji oraz kosztami postępowania przed Trzecią Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wzór wspólnotowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: zarejestrowany wzór wspólnotowy nr 74463-1 — „artykuł(y) promocyjny(-e) do gier”

Właściciel wzoru wspólnotowego: PepsiCo, Inc.

Strona wnosząca o unieważnienie wzoru wspólnotowego: skarżąca

Wzór należący do strony wnoszącej o unieważnienie: zarejestrowany wzór wspólnotowy nr 53186-001 — „metalowe płytki do gier”

Decyzja Wydziału Unieważnień: stwierdzenie nieważności wzoru wspólnotowego

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień i oddalenie wniosku o unieważnienie zarejestrowanego wzoru wspólnotowego

Podniesione zarzuty: zaskarżony wzór wspólnotowy nr 74463-1 pozbawiony jest cechy nowości i indywidualnego charakteru w zestawieniu z zarejestrowanym wzorem wspólnotowym nr 53186-1, który korzysta z prawa pierwszeństwa wcześniejszego hiszpańskiego wzoru.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/35

Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2007 r. — FVB przeciwko OHIM — FVD (FVB)

(Sprawa T-10/07)

(2007/C 56/67)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: FVB Gesellschaft für Finanz- und Versorgungsberatung mbH (Osnabrück, Niemcy) (Przedstawiciel: adwokat P. Koehler)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: FVD Gesellschaft für Finanzplanung und Vorsorgemanagement Deutschland mbH

Żądania strony skarżącej

—

zmiana decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) wydanej w dniu 6 listopada 2006 r. w postępowaniu odwoławczym w sprawie R 1343/2005-4 poprzez uchylenie decyzji z dnia 12 września 2005 r. w sprawie sprzeciwu nr B 549 362 wniesionego przez Finanz- und Versorgungsdienstgesellschaft für Finanzberatung und Vorsorgemanagement mbH wobec zgłoszenia nr 2 126 175 i odrzucenie sprzeciwu;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „FVB” dla usług z klas 35 i 36 (zgłoszenie nr 2 126 175)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: FVD Gesellschaft für Finanzplanung und Vorsorgemanagement Deutschland mbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Niemiecki słowny znak towarowy „FVD” dla usług z klasy 36, przy czym sprzeciw dotyczy klasy 36.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu i częściowe odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Zaskarżona decyzja narusza art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1) z uwagi na niewystępowanie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do występujących w sprawie znaków towarowych.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994 L 11, str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/36

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Frucona Košice przeciwko Komisji

(Sprawa T-11/07)

(2007/C 56/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Frucona Košice a.s. (Košice, Republika Słowacji) (przedstawiciele: B. Hartnett, O. Geiss, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006)2082 wersja ostateczna z dnia 7 czerwca 2006 r. w sprawie pomocy państwa nr C 25/2005;

—	stwierdzenie nieważności w całości lub w części art. 1 wskazanej decyzji;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 7 czerwca 2006 r. w sprawie pomocy państwa udzielonej skarżącej przez Republikę Słowacji (nr C 25/2005) w zakresie w jakim decyzją tą uznano skarżącą za otrzymującą bezprawną pomoc państwa i wzywającą ją do zwrotu na rzecz Republiki Słowacji w całości kwoty umorzonego zobowiązania podatkowego wraz z odsetkami.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi dziesięć zarzutów wskazanych poniżej.

Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła oczywisty błąd określając kwotę rzekomej pomocy państwa.

Po drugie, skarżąca podnosi, że zakwestionowana decyzja narusza istotny wymóg proceduralny i nie uwzględnia art. 33 WE. W istocie, skarżąca utrzymuje, że właściwą w zakresie prowadzenia postępowania wyjaśniającego oraz podjęcia kroków proceduralnych i formalnych prowadzących do wydania zakwestionowanej decyzji była Dyrekcja Generalna Rolnictwo a nie Dyrekcja Generalna Konkurencja.

Po trzecie, skarżąca podnosi ponadto, że zakwestionowana decyzja narusza sekcję 3, załącznika IV traktatu o przystąpieniu, art. 253 i 88 WE oraz rozporządzenie nr 659/1999, bowiem Komisja nie posiadała kompetencji do wydania zakwestionowanej decyzji.

Po czwarte, skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd co do faktów oraz co do prawa stosując art. 87 ust. 1 WE gdy uznała postępowanie upadłościowe za bardziej korzystne niż porozumienie podatkowe.

Po piąte, skarżąca utrzymuje, że Komisja popełniła ponadto błąd uznając, że postępowanie egzekucyjne byłoby bardziej korzystne niż porozumienie podatkowe.

Po szóste, skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd co do prawa oraz co do faktów nie wywiązując się z obowiązku przedstawienia dowodu i tym samym naruszając art. 87 ust. 1 WE oraz art. 253 WE. Ponadto skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła standardy prawne określone przez Trybunał w zakresie stosowania testu wierzyciela prywatnego.

Po siódme, skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd co do prawa i co do faktów nie dokonując właściwej oceny oraz uwzględnienia dostępnych dowodów.

Po ósme, skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd co do prawa oraz co do faktów uwzględniając dowody niemające związku ze sprawą, takie jak wewnętrzne różnice w ramach administracji podatkowej.

Po dziewiąte, skarżąca podnosi ponadto, że decyzja narusza art. 253 WE, bowiem nie zawiera wystarczającego uzasadnienia.

Wreszcie, po dziesiąte, skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd nie traktując porozumienia podatkowego jako pomocy na restrukturyzację oraz stosując z mocą wsteczną wytyczne w sprawie restrukturyzacji z 2004 r.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/37

Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2007 r. — Polimeri Europa przeciwko Komisji

(Sprawa T-12/07)

(2007/C 56/69)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Polimeri Europa SpA (Brindisi, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Siragusa, F.M. Moretti oraz L.Nascimbene)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji w całości i wszystkich aktów nierozdzielnie z nią związanych oraz w wyniku tego nakazanie Komisji podjęcia działań w celu odzyskania kopii jawnej wersji pisma w sprawie przedstawienia zarzutów przekazanej Michelin;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga skierowana jest przeciwko decyzji Komisji COMP/F2/D (2006) 1095, przyjętej w dniu 6 listopada 2006 r. w ramach postępowania ustanowionego na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/F38.638 BR/ESBR), na mocy której skarżąca przekazała spółce Manufacture Française des Pneumatiques Michelin (MFPM) kopię jawnej wersji nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów przyjętego w dniu 6 kwietnia 2006 r. MFPM została dopuszczona do postępowania administracyjnego w charakterze zainteresowanej strony trzeciej i poproszona o przedłożenie ewentualnych uwag.

Na poparcie swoich zarzutów skarżąca podnosi:

—

Naruszenie przysługującego skarżącej prawa do obrony. Skarżąca twierdzi w tym względzie, że Komisja zataiła, aż do dnia przyjęcia decyzji, rzeczywiste cele i charakter udziału Michelin w postępowaniu, ograniczając w ten sposób możliwości obrony skarżącej i wpływając w niekorzystny sposób na jej sytuację procesową.

—

Niezgodność z prawem decyzji, z uwagi na przyjętą dla niej podstawę prawną, w szczególności art. 6 rozporządzenia nr 773/2004 (1). Skarżąca zauważa w tej kwestii, że nie można uznać Michelin za składającego skargę do Komisji, ponieważ przedstawiony przez Michelin formularz C nie jest aktem inicjującym postępowanie wszczęte w wyniku skargi w rozumieniu art. 7 rozporządzenia nr 1/2003 (2). Wynika z tego, że decyzja jest wadliwa z uwagi na naruszenie wskazanego przepisu w związku z art. 7 rozporządzenia nr 773/2004.

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu WE (Dz. U. L 123, z 27.4.2004, str. 18).

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz. U. L 1, z 4.1.2003, str. 1).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/37

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Cemex UK Cement przeciwko Komisji

(Sprawa T-13/07)

(2007/C 56/70)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cemex UK Cement ((Thorpe, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: D. Wyatt QC, S. Taylor, Solicitor oraz adwokaci S. Tromans i C. Thomann)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 listopada 2006 r. dotyczącej krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE (1) w zakresie, w jakim:

—	decyzja ta nie sprzeciwiła się lub zatwierdziła przydział pozwoleń dla skarżącej, odnoszący się do jej zakładu w Rugby, który był nieodpowiedni i niezgodny z prawem w odniesieniu do 343 838 ton;

—	decyzja ta nie sprzeciwiła się lub zatwierdziła przydział pozwoleń producentom cementu konkurujących ze skarżącą, który był nieodpowiedni i niezgodny z prawem w odniesieniu do 343 838 ton, biorąc pod uwagę zaniżony przydział dla skarżącej;

—

decyzja ta nie sprzeciwiła się lub zatwierdziła metodę przydziału pozwoleń ustanowioną w art. 3 ust. 7 i 8 krajowego planu rozdzielania Zjednoczonego Królestwa i w pkt 28-30 załącznika C do tego planu, ponieważ traktuje ona cementownię jako rozpoczynającą działalność w roku, w którym cementowania ta uruchamiała działalność, i traktuje ten rok jako pierwszy rok działalności wspomnianej cementowni, kalkulując przydział pozwoleń na podstawie średnich emisji w okresie referencyjnym 2000-2003, wyłączając najniższe emisje roczne, niezależnie od rzeczywistego okresu działalności cementowni;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na art. 230 WE i zmierza do stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji z dnia 29 listopada 2006 r. dotyczącej krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

Powody stwierdzenia nieważności przywołane przez skarżących dotyczą głównie faktu, że Komisja rzekomo powstrzymała się od sprzeciwu (lub zatwierdzenia) w odniesieniu do zaniżonego przydziału pozwoleń dla należącego do skarżącej zakładu w Rugby, co zdaniem skarżącej:

—	stanowi bezprawną dyskryminację tego zakładu, ponieważ przydział ten nie uwzględnia odpowiednio okresu jego działalności i oparty jest na okresie emisji, o którym władze Zjednoczonego Królestwa wiedziały, że nie jest reprezentatywny;

—	ogranicza prawo spółki dominującej Cemex Espana do zakładania przedsiębiorstw, ponieważ utrudnia i czyni mniej atrakcyjnym korzystanie z jednej z podstawowych swobód przez tę spółkę dominującą i nie może być uzasadnione nadrzędnymi względami interesu publicznego;

—	w połączeniu z wynikającym z tego zawyżonym przydziałem na rzecz konkurentów skarżącej przydział ten stanowi pomoc państwa niezgodną z art. 87 i 88 WE.

(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, str. 32).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/38

Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2007 r. — US Steel Košice przeciwko Komisji

(Sprawa T-22/07)

(2007/C 56/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: US Steel Košice s.r.o. (Koszyce, Słowacja) (przedstawiciele: adwokaci E. Vermulst, S. Van Cutsem)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji D/59829 z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie stosowania limitu sprzedaży w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii;

—	obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W swej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji D/59829 z dnia 22 listopada 2006 r. rozszerzającej stosowanie do Bułgarii i Rumunii limitu sprzedaży, o którym mowa w Tytule IV, pkt 2(a)(i) Załącznika XIV do Aktu Przystąpienia. Sporna decyzja ustaliła, że limit sprzedaży na rok 2007 i kolejne lata musi być ponownie obliczony, biorąc pod uwagę dane dotyczące sprzedaży Bułgarii i Rumunii w roku 2001. W tym celu, ww. decyzja zobowiązała Republikę Słowacką do przedstawienia danych sprzedaży skarżącej 2001 r. w tych krajach.

Skarżąca jest beneficjentem pomocy w postaci ulgi podatkowej na podstawie środków przejściowych z zakresu pomocy państwa, którą Republika Słowacka ma prawo stosować w odniesieniu do jednego podmiotu w sektorze stali.

Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi, że sporna decyzja jest bezprawna w zakresie, w jakim wymaga od skarżącej dokonania zmiany w jej polityce sprzedaży i objęcia limitem sprzedaży niektórych produktów stalowych klientom z Bułgarii i Rumunii, aby móc korzystać z pomocy dozwolonej prawem wspólnotowym.

Skarżąca podnosi, że sporna decyzja nakłada dodatkowy warunek, którego nie było w momencie wejścia w życie Aktu przystąpienia, w związku z czym jest sprzeczna z treścią, duchem i ogólną strukturą Aktu przystąpienia. Według skarżącej „rozszerzona UE”, o której mowa w Załączniku XIV, Tytuł 4 pkt 2 (a)(i) nie obejmuje Rumunii i Bułgarii.

Ponadto skarżąca twierdzi, że należy stwierdzić nieważność spornej decyzji, ponieważ Komisja nie miała uprawnień do działania, naruszyła uzasadnione oczekiwania skarżącej i nie przestrzegała zasady proporcjonalności.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/40

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 lutego 2007 r. — Rossi Ferreras przeciwko Komisji

(Sprawa F-42/05) (1)

(Urzędnicy - Ocena - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Postępowanie w sprawie oceny za 2003 r. - Skarga o uchylenie - Skarga o odszkodowanie)

(2007/C 56/74)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Francisco Rossi Ferreras (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: G. Bounéou i F. Frabetti, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Lozano Palacios i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Uchylenie po pierwsze sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej skarżącego w postępowaniu w sprawie oceny za 2003 r. i po drugie wniosek o zasądzenie odszkodowania.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron ponosi koszty własne.

(1) Dz.U. C 217 z 3.9.2005 r. str. 45 (sprawa pierwotnie zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod sygnaturą T-222/05 i przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/40

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 23 stycznia 2007 r. — Chassagne przeciwko Komisji

(Sprawa F-43/05) (1)

(Służba publiczna - Wynagrodzenie - Koszty rocznych podróży - Przepisy znajdujące zastosowanie względem urzędników pochodzących z francuskich departamentów zamorskich - Artykuł 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego w brzmieniu zmienionym)

(2007/C 56/75)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Olivier Chassagne (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: S. Rodrigues i Y. Minatchy, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Berscheid i V. Joris, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze stwierdzenie, że art. 8 załącznika VII do nowego regulaminu pracowniczego jest niezgodny z prawem i w rezultacie nie znajduje zastosowania wobec skarżącego w odniesieniu do zwrotu kosztów corocznych podróży oraz po drugie żądanie odszkodowania.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 205 z 20.8.2005, str. 27 (sprawa wpisana pierwotnie do rejestru Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod numerem T-224/05 i następnie przekazana Sądowi do spraw Służby Publicznej postanowieniem z dnia 15 grudnia 2005 r.).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/41

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 lutego 2007 r. — Tsarnavas przeciwko Komisji

(Sprawa F-125/05) (1)

(Urzędnicy - Awans - Porównawcze badanie zasług urzędników różnych służb - Wniosek o odszkodowanie - Dopuszczalność - Rozsądny termin - Honorarium adwokata - Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi - Krzywda)

(2007/C 56/76)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Vassilios Tsarnavas (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat N. Lhoëst)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i D. Martin, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Skarżący wnosi po pierwsze o uchylenie decyzji Komisji z dnia 1 kwietnia 2005 r. i z dnia 7 października 2005 r. oddalających jego wnioski o naprawienie poniesionej szkody i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w ramach postępowania w sprawie awansu za lata 1998 i 1999 oraz po drugie zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania w wysokości 72 000 EUR za poniesioną przez skarżącego szkodę i doznaną krzywdę.

Sentencja wyroku

1)	Komisja Wspólnot Europejskich wypłaci V. Tsarnavasowi kwotę 3 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich pokryje własne koszty oraz jedną trzecią kosztów poniesionych przez V. Tsarnavasa.

4)	V. Tsarnavas pokryje dwie trzecie własnych kosztów.

(1) Dz.U. C 60 z 11.3.2006 r., str. 54.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/41

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — de Albuquerque przeciwko Komisji

(Sprawa F-55/06) (1)

(Służba publiczna - Przeniesienie - Artykuł 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego - Oczywisty błąd w ocenie - Zasada równego traktowania - Nadużycie władzy - Interes służby)

(2007/C 56/77)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Augusto de Albuquerque (Woluwé-St-Étienne, Belgia) (przedstawiciel: C. Mourato, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 2 lutego 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącego na decyzję dyrektora generalnego DG INFSO z dnia 23 września 2005 r. o przeniesieniu skarżącego w interesie służby na stanowisko kierownika wydziału INFSO.G.2. Mikro- i nanosystemy.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 154 z 1.7.2006, str. 28.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/41

Postanowienie prezesa Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 1 lutego 2007 r. — Bligny przeciwko Komisji

(Sprawa F-142/06 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Wniosek o zawieszenie wykonania - Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych - Pilny charakter - Brak)

(2007/C 56/78)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Francesco Bligny (Tassin-la-Demi-Lune, Francja) (przedstawiciel: P. Lebel-Nourissat, avocate)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Zawieszenie wykonania decyzji komisji konkursowej z dnia 23 listopada i 7 grudnia 2006 r. odrzucających kandydaturę skarżącego w konkursie otwartym EPSO/AD/26/05 oraz tytułem środka tymczasowego zarządzenie poprawienia jego egzaminu pisemnego na tym konkursie

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek w przedmiocie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/42

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2006 r. — Pascual García przeciwko Komisji

(Sprawa F-145/06)

(2007/C 56/79)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: César Pascual García (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: B. Cortese i C. Cortese, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

uchylenie decyzji dyrektora generalnego JRC-Joint Research Centre Komisji Wspólnot Europejskich (JRC) z dnia 7 kwietnia 2006 r., zakomunikowanej skarżącemu w dniu 17 kwietnia 2006 r. odrzucającej kandydaturę skarżącego na stanowisko objęte ogłoszeniem o wakacie COM/2005/2969 — B/3/B*11 — JRC.I.04 — IHCP — Iskra i wprowadzającej wzmiankę na liście rezerwowej laureatów konkursu EPSO/B/23/04 (1) informującą służby Komisji, że skarżący nie spełnia warunków kwalifikacyjnych konkursu;

—	w razie potrzeby uchylenie decyzji organu powołującego Komisji z dnia 22 września 2006 r., zakomunikowanej skarżącemu w dniu 13 listopada 2006 r., oddalającej wniesione przez skarżącego zażalenie nr R/400/06;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący, będący laureatem konkursu otwartego EPSO/B/23/04, nie został zatrudniony przez JRC, ponieważ dyrektor generalny JRC uznał, że skarżący nie spełnia warunków kwalifikacyjnych konkursu.

Wnosząc niniejszą skargę skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja i) została wydana z naruszeniem procedury, ponieważ w niedopuszczalny sposób zmienia ocenę zdolności i doświadczenia zawodowego skarżącego dokonaną przez komisje konkursową, mimo iż komisja nie popełniła żadnego oczywistego błędu w ocenie; ii) narusza ramy legalności określone przez ogłoszenie o konkursie; iii) zawiera oczywisty błąd w ocenie oraz poważny brak uzasadnienia, ponieważ jest ono nielogiczne; iv) narusza zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.

Ewentualnie skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja narusza zasadę równego traktowania. Jeżeli naruszenie tej zasady wynika z postanowień ogłoszenia o konkursie skarżący jest zdania, że należy stwierdzić jego niezgodność z prawem na podstawie art. 241 WE.

(1) Ogłoszenie o konkursie otwartym EPSO/B/23/04 mającym na celu utworzenie rezerwy pracowników służb technicznych (B 5/B 4) w dziedzinie nauki i techniki (Dz.U. C 81 A z 31.3.2004, str. 17).

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/42

Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2006 r. — Speiser przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-146/06)

(2007/C 56/80)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Michael Alexander Speiser (Neu-Isenburg, Niemcy) (przedstawiciel: F. Theumer)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji strony pozwanej nr 115521 z dnia 11 września 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącego z dnia 31 marca 2006 r. wniesione w oparciu o art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego w przedmiocie przyznania dodatku zagranicznego;

—	zobowiązanie strony pozwanej do wypłaty dodatku zagranicznego w oparciu o art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego ze skutkiem wstecznym od dnia 3 października 2005 r.;

—	obciążenie Parlamentu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący, który w dniu 3 października 2005 r. objął funkcję członka personelu tymczasowego w grupie politycznej PPE-ED, kwestionuje oddalenie jego wniosku o wypłatę dodatku zagranicznego. Jego zdaniem dostarczył on wymagane dowody i zaświadczenia dla przyznania mu tego dodatku i spełnił wszystkie ku temu przesłanki.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/43

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Matos Martins przeciwko Komisji

(Sprawa F-2/07)

(2007/C 56/81)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: José Carlos Matos Martins (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M.-A. Lucas, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Urzędu Doboru Kadr Wspólnot Europejskich (EPSO) z dnia 27 lutego 2006 r. określającej wyniki skarżącego z testów kwalifikacyjnych dla pracowników kontraktowych UE25;

—	uchylenie decyzji EPSO lub komisji konkursowej o nieumieszczeniu skarżącego w banku danych kandydatów, którzy zdali testy kwalifikacyjne;

—	stwierdzenie nieważności późniejszych czynności podjętych w ramach postępowania w sprawie naboru;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi dwa zarzuty.

W ramach pierwszej części zarzutu pierwszego skarżący podnosi, że poziom trudności testów kwalifikacyjnych i liczba osób, które go zdały, a w szczególności poziom trudności testu numerycznego dla kandydatów w grupie funkcyjnej IV, został określony ze względu na liczbę kandydatów tak, aby zdała go określona ich liczba, podczas gdy wybór tych kandydatów powinien był nastąpić wyłącznie w oparciu o wymogi dotyczące konkretnych wakujących stanowisk.

W ramach drugiej części zarzutu pierwszego skarżący podnosi, że treść testu kwalifikacyjnego dla każdej grupy funkcyjnej była określona przypadkowo: pytania pochodziły ze zbioru pytań o różnym stopniu trudności, mimo iż stopień trudności pytań dla wszystkich kandydatów należących do tej samej grupy funkcyjnej powinien być taki sam. Skarżący jest zdania, że pytania przydzielane losowo powinny przynajmniej pochodzić ze zbioru o tym samy stopniu trudności.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia obowiązku przejrzystości, obowiązku uzasadnienia niekorzystnej decyzji, uregulowania o publicznym dostępie do dokumentów Komisji oraz zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań. Skarżący podnosi, że pytania zadane mu w ramach konkursu nie zostały mu następnie udostępnione i względy, na które w uzasadnieniu odmowy powołał się EPSO, są oczywiście błędne i prawnie niedopuszczalne. W szczególności zastosowania nie znajduje załącznik III do regulaminu pracowniczego, który przewiduje, że postępowanie przeprowadzane przez komisję konkursową jest tajne, Ponadto w związku z wątpliwościami i zastrzeżeniami wyrażonymi przez EPSO oraz parytetową komisję konkursową w kwestii zgodności testów z prawem udostępnienie pytań stało się nieodzowne.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/43

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2007 r. — Moschonaki przeciwko Eurofound

(Sprawa F-3/07)

(2007/C 56/82)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Chrysanthe Moschonaki (Ballybrack, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal)

Strona pozwana: Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound)

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji dyrektora Eurofound o nieudzielaniu skarżącej zezwolenia na podróż służbową celem uczestniczenia w posiedzeniu w dniach 30 i 31 marca 2006 r. zgromadzenia komitetów personelu agencji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu swojej skargi skarżąca podnosi przede wszystkim, że w związku z oddaleniem wniosku o podróż służbową celem uczestniczenia w posiedzeniu w dniach 30 i 31 marca 2006 r. zgromadzenia komitetów personelu agencji, Eurofound naruszyła art. 24b i 9 ust. 3 regulaminu pracowniczego, jak również art. 1 akapit szósty załącznika 2 do regulaminu pracowniczego, ustanawiające swobodę zrzeszania i przedstawicielstwa związkowego, rolę konsultacji i zarządzania komitetu pracowniczego oraz zakaz niekorzystnego traktowania w związku z wypełnianiem przez członków komitetu pracowniczego ich zadań.

Skarżąca podnosi ponadto naruszenie art. 110 ust. 4 regulaminu pracowniczego oraz art. 126 warunków zatrudnienia innych pracowników. Z przepisów tych wynika, że komórki administracyjne instytucji oraz agencji powinny regularnie konsultować się z komitetem pracowniczym celem zapewnienia jednolitego stosowania regulaminu pracowniczego.

Zaskarżona decyzja naruszyła również zasadę dobrego zarządzania i dobrej administracji.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/44

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2007 r. — Skoulidi przeciwko Komisji

(Sprawa F-4/07)

(2007/C 56/83)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eleni-Eleftheria Skoulidi (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: G. Vandersanden)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	zasądzenie zadośćuczynienia na rzecz skarżącej za krzywdę doznaną w związku z decyzją organu powołującego z dnia 28 marca 2006 r. odmawiającą zgody na skorzystanie z umowy o wymianie personelu zawartej pomiędzy Komisją a rządem greckim;

—	oszacowanie krzywdy ex aequo et bono na 200 000 EUR;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca, po zakończeniu jej ośmiomiesięcznego okresu oddelegowania do greckiego ministerstwa edukacji narodowej i spraw wyznaniowych, zwróciła się z wnioskiem o umożliwienie jej skorzystania z systemu wymiany urzędników pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi celem zakończenia zadań przydzielonych jej podczas okresu oddelegowania. Po tym jak skarżąca otrzymała zgodę wielu służb Komisji oraz rządu greckiego, jej własna instytucja odmówiła jej takiej zgody, uzasadniając to tym, że wymiana byłaby sprzeczna z uregulowaniami dotyczącymi oddelegowania.

W swojej skardze skarżąca podnosi, że Komisja dopuściła się kilku błędów, a konkretnie:

—	uchybiła obowiązkowi dochowania staranności, spoczywającego na każdej administracji;

—	nie przestrzegała zobowiązań wynikających z umowy o wymianie, którą sama zawarła z rządem greckim; naruszyła w ten sposób uzasadnione oczekiwania skarżącej oraz ogólny interes wspólnotowy;

—	była winna formułowaniu niewłaściwych uwag pod adresem skarżącej;

—	potraktowała skarżącą w sposób dyskryminujący w porównaniu z innymi urzędnikami, którzy byli oddelegowani do administracji krajowych na dłuższy okres.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/44

Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2007 r. — Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa F-5/07)

(2007/C 56/84)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bart Nijs (Bereldange, Belgia) (przedstawiciel: F. Rollinger, avocat)

Strona pozwana: Europejski Trybunał Obrachunkowy

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji organu powołującego o powołaniu przełożonego skarżącego na jego obecne stanowisko;

—	stwierdzenie w odniesieniu do skarżącego nieważności wyniku konkursu CC/LA/1/99 i uchylenie decyzji z nim związanych lub wydanych w następstwie jego przeprowadzenia;

—	uchylenie decyzji komisji wyborczej Trybunału Obrachunkowego oddalającej zażalenie skarżącego na wyniki wyborów z dnia 2, 3 i 4 maja 2006 r.;

—	stwierdzenie nieważności wyniku wyborów do komitetu pracowniczego Trybunału Obrachunkowego, które zostały przeprowadzone w dniach 2, 3 i 4 maja 2006 r. i uchylenie decyzji z nimi związanych lub wydanych w następstwie ich przeprowadzenia;

—	uchylenie decyzji o nieawansowaniu skarżącego i awansowaniu pana X w roku 2006;

—	zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu szkód i krzywd poniesionych i doznanych przez skarżącego;

—	obciążenie Trybunału Obrachunkowego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi w szczególności, że: i) decyzje organu powołującego nie zawierają stosownego uzasadnienia; ii) sekretarz generalny Trybunału Obrachunkowego, działający w charakterze organu powołującego, naruszył prawo oddalając zażalenia skarżącego, ponieważ miał prywatny interes, który mógł wpłynąć na jego bezstronność; iii) organ powołujący sprawował swoje funkcje z naruszeniem prawa od 1984 r.; iv) przełożony skarżącego sprawował swoje funkcje z naruszeniem prawa; dopuszczając się w szczególności naruszenia art. 7 bis i art. 11 bis (stary art. 14) regulaminu pracowniczego; v) konkurs CC/LA/1/99 został przeprowadzony w oparciu o kilkakrotne naruszenia prawa, które można stwierdzić na podstawie pewnych nowych okoliczności; vi) wyboru do komitetu pracowniczego w 2006 r. były niezgodne z prawem z kilku powodów; vii) awans pana X jest przejawem prywatnego interesu przełożonego skarżącego polegającego na utrudnieniu kariery skarżącego.

10.3.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 56/45

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2007 r. — Suvikas przeciwko Radzie

(Sprawa F-6/07)

(2007/C 56/85)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Risto Suvikas (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciel: M.-A. Lucas, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji komitetu konsultacyjnego do spraw naboru o niewpisaniu skarżącego na listę najlepszych kandydatów w naborze dotyczącym ogłoszenia Rady o wakacie B/024;

—	uchylenie tej listy, a także decyzji Rady o zatrudnieniu na stanowiskach, które mają być obsadzone, kandydatów wpisanych na tę listę i o niezatrudnianiu skarżącego;

—	zasądzenie od Rady na rzecz skarżącego odszkodowania w wysokości sześcioletniej różnicy między wynagrodzeniem, które by otrzymywał gdyby był zatrudniony a wynagrodzeniem z innego tytułu oraz 25 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Rada opublikowała w dniu 14 października 2005 r. ogłoszenie o wakacie na 8 stanowiskach członka personelu tymczasowego „Duty oficer”. Skarżący, który pracował już jako oddelegowany ekspert krajowy, zgłosił swą kandydaturę. W dniu 20 lutego 2006 r. poinformowano go, że po przeprowadzeniu postępowania w sprawie naboru nie został wpisany na krótką listę.

Na poparcie swej skargi, skarżący podnosi trzy zarzuty.

W pierwszym z nich podnosi naruszenie pkt 4 ogłoszenia, a także zasady obiektywizmu, przejrzystości i równego traktowania. W szczególności, choć kandydaci zewnętrzni ocenieni zostali przez komitet konsultacyjny do spraw naboru na podstawie rozmów i badania świadectw posiadanych przez nich kwalifikacji, to kandydaci pracujący już w charakterze „Duty officers”, będący ekspertami krajowymi, oceniani byli na podstawie opinii przełożonych co do sposobu wywiązywania się przez nich ze swych obowiązków. Rada nie wykazała jego zdaniem, że ta zarzucana nieprawidłowość nie miała wpływu na wyniki naboru.

W drugim zarzucie skarżący podnosi naruszenie prawa do obrony z tej przyczyny, że kandydaci wewnętrzni, skoro oceniani byli zgodnie z wyżej opisaną procedurą, to powinno się ich powiadomić z wyprzedzeniem o opinii ich przełożonych, tak by mogli się bronić.

Trzeci zarzut dotyczący naruszenia art. 9 i 12 ust. 1 warunków zatrudnienia innych pracowników, a także zasady bezstronności, obiektywizmu i równego traktowania, podzielony jest na trzy części.

W pierwszej z nich skarżący podnosi, że niektórzy członkowie komitetu do spraw naboru znajdowali się w sytuacji konfliktu interesów w stosunku do niektórych kandydatów i że z tego powodu niektórzy kandydaci ocenieni zostali poza procesem naboru, o którym mowa w ogłoszeniu.

W drugiej części skarżący twierdzi, że komitet ocenił świadectwa posiadanych kwalifikacji z pominięciem poziomu, okresu i szczegółowości ich wykształcenia i doświadczenia zawodowego.

W trzeciej części skarżący podnosi, że zakładając nawet dopuszczalność co do zasady oceny kandydatów wewnętrznych w oparciu o opinię ich bezpośrednich przełożonych, to tym niemniej postępowanie to było nieprawidłowe w takim zakresie w jakim opinie te nie były w należyty sposób uwzględnione przy sporządzaniu listy laureatów, a to w szczególności z powodu wyżej opisanego konfliktu interesów.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 56

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 50 10 marca 2007

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości
2007/C 056/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 42 z 24.2.2007.	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2007/C 056/02	Sprawa C-321/03: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) Zjednoczone Królestwo) — Dyson Ltd przeciwko Registrar of Trade Marks (Znak towarowy — Zbliżanie ustawodawstw — Dyrektywa 89/104/89 — Artykuł 2 — Pojęcie oznaczenia, z którego może składać się znak towarowy — Przezroczysty pojemnik lub zbiornik będący częścią zewnętrznej powierzchni odkurzacza)	2

2007/C 056/03	Sprawy połączone C-403/04 P I C-405/04 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Sumitomo Metal Industries Ltd, Nippon Steel Corp./JFE Engineering Corp. dawna NKK Corp., JFE Steel Corp. dawna Kawasaki Steel Corp. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Konkurencja — Kartel — Rynek rur stalowych bez szwu — Ochrona rynków krajowych — Ciężar dowodu i postępowanie dowodowe — Czas trwania postępowania przed Sądem)	2

2007/C 056/04	Sprawa C-407/04 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Dalmine SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Konkurencja — Kartel — Rynek rur stalowych bez szwu — Ochrona rynków krajowych — Umowa o dostawy — Prawo do obrony — Samooskarżenie — Dowody z anonimowego źródła — Grzywna — Uzasadnienie — Równość traktowania — Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien — Wielkość właściwego rynku i zainteresowanego przedsiębiorstwa — Okoliczności łagodzące)	3

2007/C 056/05	Sprawa C-411/04 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Salzgitter Mannesmann GmbH, dawna Mannesmannröhren-Werke GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Konkurencja — Kartel — Rynek rur stalowych bez szwu — Rzetelny proces sądowy — Dowody z anonimowego źródła — Grzywna — Współpraca — Równość traktowania)	3

2007/C 056/06	Sprawa C-48/05: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Nürnberg- Fürth- Niemcy) — Adam Opel AG przeciwko Autec AG (Odesłanie prejudycjalne — Znak towarowy — Artykuł 5 ust. 1 lit. a) i art. 5 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 lit. b) pierwszej dyrektywy 89/104/EWG — Prawo właściciela znaku towarowego do sprzeciwiania się używaniu przez osobę trzecią oznaczenia identycznego lub podobnego do znaku towarowego — Znak towarowy zarejestrowany dla pojazdów samochodowych i dla zabawek — Odtworzenie znaku towarowego przez osobę trzecią na redukcyjnych modelach pojazdów tej marki)	4

2007/C 056/07	Sprawa C-220/05: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Lyon — Francja) — Jean Auroux, Marie-Hélène Riamon, Christian Avocat, Laure Deroche, Pascal Mirabel, Vladimir Serdeczny, Paul Perard, Dolorès Ponramon, Elisabeth Roche przeciwko Commune de Roanne (Zamówienia publiczne — Dyrektywa 93/37/WE — Udzielenie zamówienia bez przetargu — Porozumienie w sprawie wykonania operacji zagospodarowania zawarte między dwoma instytucjami zamawiającymi — Pojęcie zamówienia publicznego na roboty budowlane i obiektu budowlanego — Sposób obliczania wartości zamówienia)	4

2007/C 056/08	Sprawa C-229/05 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. — Osman Ocalan w imieniu Kurdistan Workers' Party (PKK), Serif Vanly w imieniu Kurdistan National Congress (KNK) przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Komisja Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Szczególne środki restrykcyjne skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom mające na celu zwalczanie terroryzmu — Skarga o stwierdzenie nieważności — Dopuszczalność)	5

2007/C 056/09	Sprawa C-278/05: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — Carol Marilyn Robins i in. przeciwko Secretary of State for Work and Pensions (Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy — Dyrektywa 80/987/EWG — Transpozycja — Artykuł 8 — Dodatkowe zakładowe i międzyzakładowe systemy ubezpieczeń społecznych — Świadczenia emerytalne — Ochrona praw nabytych — Zakres ochrony — Odpowiedzialność państwa członkowskiego za niewłaściwą transpozycję dyrektywy — Przesłanki)	6

2007/C 056/10	Sprawa C-313/05: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie) — Maciej Brzeziński przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej w Warszawie (Podatki wewnętrzne — Podatki od samochodów — Podatek akcyzowy — Pojazdy używane — Przywóz)	6

2007/C 056/11	Sprawa C-329/05: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Finanzamt Dinslaken przeciwko Geroldowi Meindlowi (Swoboda przedsiębiorczości — Artykuł 52 traktatu WE (po zmianie art. 43 WE) — Osoba wykonująca działalność na własny rachunek — Podatek dochodowy — Małżonkowie, których pożycie nie uległo trwałemu rozkładowi — Odmowa wspólnego rozliczenia — Oddzielne miejsce zamieszkania małżonków — Świadczenia kompensujące utratę wynagrodzenia na rzecz małżonka niebędącego rezydentem — Dochody niepodlegające opodatkowaniu w państwie członkowskim miejsca zamieszkania małżonka)	7

2007/C 056/12	Sprawa C-332/05: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundessozialgericht — Niemcy) — Aldo Celozzi przeciwko Innungskrankenkasse Baden-Württemberg (Swobodny przepływ pracowników — Obliczenie wysokości zasiłku chorobowego w zależności od dochodu netto, zależnego z kolei od grupy podatkowej — Zaliczenie pracownika migrującego, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim z urzędu do mniej korzystnej grupy podatkowej — Zmiana grupy podatkowej wyłącznie na wniosek pracownika migrującego — Nieuwzględnienie późniejszej zmiany grupy podatkowej uzasadnionej sytuacją rodzinną tego pracownika — Zasada równego traktowania — Naruszenie)	8

2007/C 056/13	Sprawa C-359/05: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de grande instance de Brive-La-Gaillarde — Francja) — Estager SA przeciwko Receveur principal de la recette des douanes de Brive (Polityka gospodarcza i pieniężna — Rozporządzenia (WE) nr 1103/97 i 974/98 — Wprowadzenie euro — Wymiana krajowych jednostek pieniężnych na jednostkę euro — Uregulowanie krajowe przewidujące dostosowanie wartości w euro niektórych kwot wyrażonych w walucie krajowej w tekstach prawnych w tym państwie)	8

2007/C 056/14	Sprawa C-370/05: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret (Dania)] — postępowanie karne przeciwko Uwe Kayowi Festersenowi (Swoboda przedsiębiorczości — Swobodny przepływ kapitału — Artykuły 43 WE i 56 WE — Ograniczenia nabycia gospodarstw rolnych — Obowiązek nabywcy ustanowienia stałego miejsca zamieszkania na nieruchomości rolnej)	9

2007/C 056/15	Sprawa C-385/05: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État — Francja) — Confédération générale du travail (CGT), Confédération française démocratique du travail (CFDT), Confédération française de l'encadrement (CFE-CGC), Confédération française des travailleurs chrétiens (CFTC), Confédération générale du travail — Force ouvrière (CGT-FO) przeciwko Premier minister, Ministre de l'Emploi, de la Cohésion sociale et du Logement (Polityka społeczna — Dyrektywy 98/59/WE i 2002/14/WE — Zwolnienia grupowe — Informowanie i przeprowadzanie konsultacji z pracownikami — Obliczanie progów zatrudnienia — Uprawnienia państw członkowskich — Wyłączenie pracowników należących do określonej kategorii wiekowej)	9

2007/C 056/16	Sprawa C-405/05: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 91/271/WE — Zanieczyszczenia i uciążliwości — Oczyszczanie ścieków komunalnych — Brak podjęcia działań w celu zapewnienia odpowiedniego oczyszczania ścieków komunalnych pochodzących z wielu aglomeracji)	10

2007/C 056/17	Sprawa C-421/05: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van koophandel Brussel — Belgia) — City Motors Groep NV przeciwko Citroën Belux NV (Konkurencja — Porozumienie w sprawie dystrybucji pojazdów silnikowych — Zwolnienie grupowe — Rozporządzenie (WE) nr 1400/2002 — Artykuł 3 ust. 4 i 6 — Rozwiązanie przez dostawcę — Prawo zwrócenia się do eksperta lub arbitra oraz wystąpienia do sądu krajowego — Wyraźna klauzula rozwiązania — Zgodność ze zwolnieniem grupowym — Ważność przyczyn rozwiązania — Skuteczna kontrola)	10

2007/C 056/18	Sprawa C-104/06: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Ustawodawstwo podatkowe — Zawieszenie poboru podatku od zysków kapitałowych ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej — Artykuły 18 WE, 39 WE i 43 WE — Artykuły 28 i 31 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym)	11

2007/C 056/19	Sprawa C-204/06: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 18 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Czeskiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 78/686/EWG — Wzajemne uznawanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji — Środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)	11

2007/C 056/20	Sprawa C-437/05: Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 11 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresní soud v Českém Krumlově — Republika Czeska) — Jan Vorel przeciwko Nemocnice Český Krumlov (Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu Trybunału Sprawiedliwości — Polityka społeczna — Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników — Dyrektywy 93/104/WE i 2003/88/WE — Pojęcie czasu pracy — Okres niewykonywania pracy podczas dyżuru zakładowego pełnionego przez lekarza w miejscu pracy — Kwalifikacja — Wpływ na wynagrodzenie pracownika)	12

2007/C 056/21	Sprawa C-40/06: Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 9 stycznia 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München — Niemcy) — Juers Pharma Import-Export GmbH przeciwko Oberfinanzdirektion Nürnberg (Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu — Wspólna taryfa celna — Nomenklatura Scalona — Klasyfikacja taryfowa — Kapsułki zawierające głównie melatoninę — Produkty lecznicze)	12

2007/C 056/22	Sprawa C-493/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 13 września 2006 r. w sprawie T-191/04, MIP Group Intellectual Property GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 30 listopada 2006 r. przez Tesco Stores Ltd	13

2007/C 056/23	Sprawa C-498/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social Único de Algeciras (Hiszpania) w dniu 7 grudnia 2006 r. — Maira María Robledillo Núñez przeciwko Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)	13

2007/C 056/24	Sprawa C-506/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 14 grudnia 2006 r. — Sabine Mayr przeciwko Bäckerei und Konditorei Gerhard Flöckner OHG	14

2007/C 056/25	Sprawa C-507/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Innsbruck (Austria) w dniu 13 grudnia 2006 r. — Malina Klöppel przeciwko Tiroler Gebietskrankenkasse	14

2007/C 056/26	Sprawa C-508/06: Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Malty	15

2007/C 056/27	Sprawa C-509/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-330/01 Akzo Nobel NV przeciwko Komisji, wniesione w dniu 15 grudnia 2006 r. przez Akzo Nobel NV	15

2007/C 056/28	Sprawa C-510/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-329/01 Archer Daniels Midland Company przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 15 grudnia 2006 r. przez Archer Daniels Midland Co.	15

2007/C 056/29	Sprawa C-511/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-59/02 Archer Daniels Midland Company przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 15 grudnia 2006 r. przez Archer Daniels Midland Co.	16

2007/C 056/30	Sprawa C-514/06 P: Odwołanie wniesione w dniu 18 grudnia 2006 r. przez Armacell Enterprise GmbH od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 10 października 2006 r. w sprawie T-172/05 Armacell Enterprise GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)	17

2007/C 056/31	Sprawa C-515/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01, GlaxoSmithKline Services Unlimited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 19 grudnia 2006 r. przez European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC)	18

2007/C 056/32	Sprawa C-519/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba, powiększony skład) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01 GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 20 grudnia 2006 r. przez Asociación de exportadores españoles de productos farmacéuticos (Aseprofar)	18

2007/C 056/33	Sprawa C-520/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez House of Lords (Zjednoczone Królestwo) w dniu 20 grudnia 2006 r. — Striger i in. Przeciwko Her Majesty's Revenue and Customs	19

2007/C 056/34	Sprawa C-524/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (Niemcy) w dniu 28 grudnia 2006 r. — Heinz Huber przeciwko Republice Federalnej Niemiec	19

2007/C 056/35	Sprawa C-527/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 27 grudnia 2006 r. — R. H. H. Renneberg przeciwko Staatssecretaris van Financiën	20

2007/C 056/36	Sprawa C-532/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Simvoulio tis Epiktrateias (Grecja) w dniu 29 grudnia 2006 r. — Emm. G. Lianakis A.E., Sima Anonimi Techniki Etairia Meleton kai Epivlepseon, Nikolaos Vlachopoulos przeciwko gminie Alessandropoli, Planitiki A.E., Aikaterini Georgoula, Dim. Vassios, N. Loukatos & Sinergates Anonimi Etairia Meleton, Eratosthenis Meletitiki A.E., A. Pantazis-Pan. Kyriopoulos & Sin/Tes os Filon O.E., Nikolaos Sideris	20

2007/C 056/37	Sprawa C-533/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Zjednoczone Królestwo) w dniu 28 grudnia 2006 r. — 02 Holdings Limited & 02 (UK) Limited przeciwko Hutchinson 3G UK Limited	20

2007/C 056/38	Sprawa C-6/07: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii	21

2007/C 056/39	Sprawa C-11/07: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Beroep te Gent (Belgia), w dniu 18 stycznia 2007 r. — Hans Eckelkamp i in. przeciwko państwu belgijskiemu	21

2007/C 056/40	Sprawa C-13/07: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Radzie Unii Europejskiej	22

2007/C 056/41	Sprawa C-14/07: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 22 stycznia 2007 r. — Ingenieurbüro Michael Weiss und Partner GbR przeciwko Industrie- und Handelskammer Berlin; interwenient uboczny: Nicholas Grimshaw & Partners Ltd.	22

2007/C 056/42	Sprawa C-18/07: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten w Jönköping w dniu 22 stycznia 2007 r. — Mattias Jalkhed przeciwko Jordbruksverket	23

2007/C 056/43	Sprawa C-20/07: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii	23

2007/C 056/44	Sprawa C-21/07: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii	23

2007/C 056/45	Sprawa C-22/07: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii	24

2007/C 056/46	Sprawa C-26/07: Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	24

2007/C 056/47	Sprawa C-29/07: Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej	25

2007/C 056/48	Sprawa C-31/07: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii	25

2007/C 056/49	Sprawa C-35/07: Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej	25

	Sąd Pierwszej Instancji
2007/C 056/50	Sprawa T-231/04: Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 stycznia 2007 r. — Republika Grecka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Wniosek o stwierdzenie nieważności — Wspólne przedstawicielstwo dyplomatyczne w Abudży (Nigeria) — Windykacja zadłużenia poprzez potrącenie — Rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 i 2342/2002 — Zasada dobrej wiary w prawie międzynarodowym publicznym)	26

2007/C 056/51	Sprawa T-283/04: Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 stycznia 2007 r. — Georgia-Pacific przeciwko OHIM (Wytłaczany wzór) (Wspólnotowy znak towarowy — Przestrzenny znak towarowy — Wytłaczany wzór — Odmowa rejestracji — Charakter odróżniający — Artykuł 7 ust.1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)	26

2007/C 056/52	Sprawa T-288/04: Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 stycznia 2007 r. — Van Neyghem przeciwko Komitetowi Regionów (Służba publiczna — Powołanie — Zaszeregowanie do grupy i określenie stopnia — Odcinki wynagrodzenia — Środek zaskarżenia wniesiony po terminie — Dopuszczalność)	26

2007/C 056/53	Sprawa T-472/04: Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 stycznia 2007 r. — Tsarnavas przeciwko Komisji (Urzędnicy — Artykuł 45 regulaminu pracowniczego — Awans — Wyrok uchylający decyzję o nieawansowaniu skarżącego — Powtórne badanie zasług — Uzasadnienie)	27

2007/C 056/54	Sprawa T-53/05: Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 stycznia 2007 r. — Calavo Growers przeciwko OHIM — Calvo Sanz (Calvo) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego znaku towarowego CALVO — Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy CALAVO — Dopuszczalność sprzeciwu — Uzasadnienie sprzeciwu przedłożone w innym języku niż język postępowania — Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Zasada 20 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2868/95)	27

2007/C 056/55	Sprawa T-92/05: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 6 grudnia 2006 r. — movingpeople.net przeciwko OHIM — Schäfer (moving people.net) (Wspólnotowy znak towarowy — Wspólnotowy graficzny znak towarowy movingpeople.net — Sprzeciw uprawnionego do krajowego słownego znaku towarowego MOVING PEOPLE — Częściowa odmowa rejestracji — Nabycie przez skarżącą praw do wcześniejszego znaku towarowego — Umorzenie postępowania)	28

2007/C 056/56	Sprawa T-127/05: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 stycznia 2007 r. — Lootus Teine Osaühing przeciwko Radzie (Skarga o stwierdzenie nieważności — Rozporządzenia (WE) nr 2269/2004 i rozporządzenie (WE) nr 2270/2004 — Rybołówstwo — Możliwości połowowe gatunków głębinowych dla państw członkowskich, które przystąpiły do Unii w 2004 r. — Osoby, których akt dotyczy bezpośrednio i indywidualnie — Niedopuszczalność)	28

2007/C 056/57	Sprawa T-104/06: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 12 stycznia 2007 r. — SPM przeciwko Komisji (Wspólna organizacja rynków — Banany — Uregulowania dotyczące przywozu do Unii Europejskiej bananów pochodzących z krajów AKP — Rozporządzenie (WE) nr 219/2006 — Skarga o stwierdzenie nieważności — Legitymacja czynna — Niedopuszczalność)	29

2007/C 056/58	Sprawa T-368/06: Skarga wniesiona w dniu 8 grudnia 2006 r. — Rath przeciwko OHIM — Sanorell Pharma (Immunocell)	29

2007/C 056/59	Sprawa T-400/06: Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2006 r. — ZERO Industry przeciwko OHIM — zero International Holding (zerorh+)	30

2007/C 056/60	Sprawa T-1/07: Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2007 r. — Apache Footwear and Apache II Footwear przeciwko Radzie	30

2007/C 056/61	Sprawa T-2/07: Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2007 r. — Hiszpania przeciwko Komisji	31

2007/C 056/62	Sprawa T-3/07: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2006 r. — Hiszpania przeciwko Komisji	31

2007/C 056/63	Sprawa T-5/07: Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2007 r. — Belgia przeciwko Komisji	32

2007/C 056/64	Sprawa T-6/07: Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2007 r. — Galderma przeciwko OHIM — Lelas (Nanolat)	34

2007/C 056/65	Sprawa T-8/07: Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2007 r. — TORRES przeciwko OHIM — Gala-Salvador Dalí (TG Torre Galatea)	34

2007/C 056/66	Sprawa T-9/07: Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2007 r. — Grupo Promer Mon-Graphic przeciwko OHIM — PepsiCo (wzory)	35

2007/C 056/67	Sprawa T-10/07: Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2007 r. — FVB przeciwko OHIM — FVD (FVB)	35

2007/C 056/68	Sprawa T-11/07: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Frucona Košice przeciwko Komisji	36

2007/C 056/69	Sprawa T-12/07: Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2007 r. — Polimeri Europa przeciwko Komisji	37

2007/C 056/70	Sprawa T-13/07: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Cemex UK Cement przeciwko Komisji	37

2007/C 056/71	Sprawa T-22/07: Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2007 r. — US Steel Košice przeciwko Komisji	38

2007/C 056/72	Sprawa T-163/06: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 22 stycznia 2007 r. — BA.LA. di Lanciotti Vittorio i.in. przeciwko Komisji	39

2007/C 056/73	Sprawa T-229/06: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 12 stycznia 2007 r. — Kretschmer przeciwko Parlamentowi	39

	Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej
2007/C 056/74	Sprawa F-42/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 lutego 2007 r. — Rossi Ferreras przeciwko Komisji (Urzędnicy — Ocena — Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej — Postępowanie w sprawie oceny za 2003 r. — Skarga o uchylenie — Skarga o odszkodowanie)	40

2007/C 056/75	Sprawa F-43/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 23 stycznia 2007 r. — Chassagne przeciwko Komisji (Służba publiczna — Wynagrodzenie — Koszty rocznych podróży — Przepisy znajdujące zastosowanie względem urzędników pochodzących z francuskich departamentów zamorskich — Artykuł 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego w brzmieniu zmienionym)	40

2007/C 056/76	Sprawa F-125/05: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 lutego 2007 r. — Tsarnavas przeciwko Komisji (Urzędnicy — Awans — Porównawcze badanie zasług urzędników różnych służb — Wniosek o odszkodowanie — Dopuszczalność — Rozsądny termin — Honorarium adwokata — Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi — Krzywda)	41

2007/C 056/77	Sprawa F-55/06: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 25 stycznia 2007 r. — de Albuquerque przeciwko Komisji (Służba publiczna — Przeniesienie — Artykuł 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego — Oczywisty błąd w ocenie — Zasada równego traktowania — Nadużycie władzy — Interes służby)	41

2007/C 056/78	Sprawa F-142/06 R: Postanowienie prezesa Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 1 lutego 2007 r. — Bligny przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Wniosek o zawieszenie wykonania — Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych — Pilny charakter — Brak)	41

2007/C 056/79	Sprawa F-145/06: Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2006 r. — Pascual García przeciwko Komisji	42

2007/C 056/80	Sprawa F-146/06: Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2006 r. — Speiser przeciwko Parlamentowi	42

2007/C 056/81	Sprawa F-2/07: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2007 r. — Matos Martins przeciwko Komisji	43

2007/C 056/82	Sprawa F-3/07: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2007 r. — Moschonaki przeciwko Eurofound	43

2007/C 056/83	Sprawa F-4/07: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2007 r. — Skoulidi przeciwko Komisji	44

2007/C 056/84	Sprawa F-5/07: Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2007 r. — Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu	44

2007/C 056/85	Sprawa F-6/07: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2007 r. — Suvikas przeciwko Radzie	45