30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/1

Przydział sędziów do izb

(2006/C 326/04)

Podczas posiedzenia w dniu 11 i 13 października 2006 r. Trybunał postanowił dokonać następującego przydziału sędziów do izb:

Pierwsza izba

P. Jann, prezes,

R. Schintgen, A. Tizzano, A. Borg Barthet, M. Ilešič i E. Levits, sędziowie

Druga izba

C. W. A. Timmermans, prezes,

P. Kūris, K. Schiemann, J. Makarczyk, L. Bay Larsen i J.-C. Bonichot, sędziowie

Trzecia izba

A. Rosas, prezes,

J. Klučka, J. N. Cunha Rodrigues, U. Lõhmus, A. Ó Caoimh i P. Lindh, sędziowie

Czwarta izba

K. Lenaerts, prezes,

E. Juhász, R. Silva de Lapuerta, G. Arestis, J. Malenovský i T. von Danwitz, sędziowie

Piąta izba

R. Schintgen, prezes,

A. Tizzano, A. Borg Barthet, M. Ilešič i E. Levits, sędziowie

Szósta izba

P. Kūris, prezes,

K. Schiemann, J. Makarczyk, L. Bay Larsen i J.-C. Bonichot, sędziowie

Siódma izba

J. Klučka, prezes,

J. N. Cunha Rodrigues, U. Lõhmus, A. Ó Caoimh i P. Lindh, sędziowie

Ósma izba

E. Juhász, prezes,

R. Silva de Lapuerta, G. Arestis, J. Malenovský i T. von Danwitz, sędziowie

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/2

Listy służące ustaleniu składów orzekających

(2006/C 326/05)

Podczas posiedzenia w dniu 11 października 2006 r. Trybunał sporządził listę sędziów, o której mowa w art. 11b § 2 regulaminu, do celów ustalenia składu wielkiej izby w sposób następujący:

R. Schintgen

T. von Danwitz

A. Tizzano

J.-C. Bonichot

J. N. Cunha Rodrigues

P. Lindh

R. Silva de Lapuerta

L. Bay Larsen

K. Schiemann

A. O'Caoimh

J. Makarczyk

E. Levits

P. Kūris

U. Lõhmus

E. Juhász

J. Klučka

G. Arestis

J. Malenovský

A. Borg Barthet

M. Ilešič

Podczas posiedzenia w dniu 11 października 2006 r. Trybunał sporządził listy sędziów, o których mowa w art. 11c § 2 akapit pierwszy regulaminu, do celów ustalenia składu izb złożonych z pięciu sędziów w sposób następujący:

Pierwsza izba

R. Schintgen

E. Levits

A. Tizzano

M. Ilešič

A. Borg Barthet

Druga izba

K. Schiemann

J.-C. Bonichot

J. Makarczyk

L. Bay Larsen

P. Kūris

Trzecia izba

J. N. Cunha Rodrigues

P. Lindh

J. Klučka

A. O'Caoimh

U. Lõhmus

Czwarta izba

R. Silva de Lapuerta

T. von Danwitz

E. Juhász

J. Malenovský

G. Arestis

Podczas posiedzenia w dniu 13 października 2006 r. Trybunał sporządził listy sędziów, o których mowa w art. 11c § 2 akapit drugi regulaminu, do celów ustalenia składu izb złożonych z trzech sędziów w sposób następujący:

Piąta izba

A. Tizzano

A. Borg Barthet

M. Ilešič

E. Levits

Szósta izba

K. Schiemann

J. Makarczyk

L. Bay Larsen

J.-C. Bonichot

Siódma izba

J. N. Cunha Rodrigues

U. Lõhmus

A. O'Caoimh

P. Lindh

Ósma izba

R. Silva de Lapuerta

G. Arestis

J. Malenovský

T. von Danwitz

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/4

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-239/04) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Artykuł 6 ust. 4 - Specjalny obszar ochrony Castro Verde - Brak rozwiązań alternatywnych)

(2006/C 326/08)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. van Beek i A. Caeiros, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Fernandes, pełnomocnik, J. F. Ganderez i R. Gomes da Silva, advogados)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Art. 6 ust. 4 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, str. 7) — Budowa autostrady, której trasa przebiega przez specjalny obszar ochrony dzikiego ptactwa — Ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko naturalne, która wykazała negatywne skutki trasy — Alternatywy wobec trasy wytyczonej

Sentencja

Realizując przedsięwzięcie polegające na budowie autostrady, której trasa przebiega przez specjalny obszar ochrony Castro Verde, mimo negatywnej oceny jego oddziaływania na środowisko i nie wykazując braku rozwiązań alternatywnych w stosunku do wspomnianej trasy, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 6 ust. 4 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, zmienionej dyrektywą Rady 97/62/WE z dnia 27 października 1997 r.

2)	Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 228 z 11.9.2004.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/4

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven — Niderlandy) — Koninklijke Coöperatie Cosun UA przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

(Sprawa C-248/04) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Cukier - Artykuł 26 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 i art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2670/81 - Opłata należna od cukru C zbytego na rynku wewnętrznym - Brak zastosowania art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 1430/79 - Brak możliwości zwrotu lub umorzenia ze względów słuszności - Ważność rozporządzeń (EWG) nr 1785/81 i 2670/81 - Zasada równości i pewności prawa - Zasada słuszności)

(2006/C 326/09)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Koninklijke Coöperatie Cosun UA

Strona pozwana: Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — College van Beroep voor het bedrijfsleven — Ważność rozporządzenia Rady (EWG) nr 1785/81 z dnia 30 czerwca 1981 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 177, str. 4) i rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2670/81 z dnia 14 września 1981 r. ustanawiającego szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę (Dz.U. L 262, str. 14) wobec braku procedury umorzenia opłat dodatkowych podobnej do procedury przewidzianej w art. 13 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1430/79 z dnia 2 lipca 1979 r. w sprawie zwrotu lub umarzania należności celnych przywozowych lub wywozowych (Dz.U. L 175, str. 1) — Umorzenie ze względów słuszności — Producent cukru przewyższającego kwotę (cukru C), który nie miał związku z oszustwem stwierdzonym przez władze krajowe i nie został o nim poinformowany bezzwłocznie dla dobra dochodzenia

Sentencja

Analiza pierwszego pytania nie wykazała niczego, co mogłoby naruszać ważność rozporządzenia Rady (EWG) nr 1785/81 z dnia 30 czerwca 1981 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, zmienionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 305/91 z dnia 4 lutego 1991 r., oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2670/81 z dnia 14 września 1981 r. ustanawiającego szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę, zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 3559/91 z dnia 6 grudnia 1991 r.

(1) Dz.U. C 217 z 28.08.2004 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-371/04) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swobodny przepływ pracowników - Zatrudnienie w służbie publicznej - Nieuwzględnienie doświadczeń zawodowych i stażu pracy zdobytych w innych państwach członkowskich - Artykuły 10 WE i 39 WE - Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68)

(2006/C 326/10)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: G. Rozet, pełnomocnik, A. Aresu, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Włoska (Przedstawiciele: I. M. Braguglia, pełnomocnik, G. Albenzio, avocat)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuły 10 i 39 WE oraz art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 257, str. 2) — Osoby świadczące pracę na rzecz włoskiej służby publicznej — Nieuwzględnienie doświadczeń zawodowych i stażu pracy zdobytych w innym państwie członkowskim

Sentencja

Nie uwzględniając doświadczenia zawodowego i stażu pracy zdobytych przy wykonywaniu działalności porównywalnej w ramach administracji publicznej innego państwa członkowskiego przez pracownika wspólnotowego zatrudnionego we włoskiej służbie publicznej, Republika Włoska uchybiła swoim zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 39 WE oraz art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 273 z 06.11.2004 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-433/04) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 49 WE oraz art. 50 WE - Swobodne świadczenie usług - Działalność w sektorze budownictwa - Zwalczanie oszustw podatkowych w sektorze budownictwa - Uregulowanie krajowe zobowiązujące do pobrania 15 % kwoty należnej niezarejestrowanym w Belgii kontrahentom - Uregulowanie krajowe ustanawiające odpowiedzialność solidarną za zobowiązania podatkowe niezarejestrowanych w Belgii kontrahentów)

(2006/C 326/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: D. Triantafyllou, pełnomocnik)

Strona pozwana: Królestwo Belgii (przedstawiciele: E. Dominkovits, pełnomocnik, B. van de Walle de Ghelcke, avocat)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 49 WE i art. 50 WE — Uregulowanie krajowe zobowiązujące zleceniodawców i przedsiębiorców, pod karą grzywny, do pobrania 15 % kwoty należnej ich niezarejestrowanym w Belgii kontrahentom oraz do wpłaty pobranej kwoty na rzecz władz belgijskich w celu zagwarantowania zapłaty zobowiązań podatkowych tych kontrahentów — Odpowiedzialność solidarna zleceniodawców i przedsiębiorców za zobowiązania podatkowe ich niezarejestrowanych w Belgii kontrahentów

Sentencja

Zobowiązując zleceniodawców i przedsiębiorców korzystających z usług niezarejestrowanych w Belgii zagranicznych kontrahentów do pobrania 15 % kwoty należnej za wykonane roboty oraz ustanawiając odpowiedzialność solidarną tychże zleceniodawców i przedsiębiorców za zobowiązania podatkowe takich kontrahentów Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 49 WE oraz 50 WE.

2)	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 300 z 04.12.2004.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/6

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 listopada 2006 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Gent (Belgia)] — Mark Kerckhaert, Bernadette Morres przeciwko Belgische Staat

(Sprawa C-513/04) (1)

(Podatek dochodowy - Dywidendy - Podatek od dywidendy z tytułu udziałów w spółkach z siedzibą w innym państwie członkowskim - Brak możliwości zaliczenia w państwie miejsca zamieszkania lub siedziby podatku dochodowego zapłaconego u źródła w innym państwie członkowskim)

(2006/C 326/12)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank van eerste aanleg te Gent (Belgia)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Mark Kerckhaert, Bernadette Morres

Strona pozwana: Belgische Staat

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Rechtbank van eerste Aanleg te Gent — Wykładnia art. 56 ust. 1 WE — Ograniczenie wynikające z przepisu prawa krajowego w dziedzinie podatku dochodowego — Dywidendy krajowe i zagraniczne — Jednolita stawka opodatkowania — Większy ciężar podatkowy w przypadku dywidend pochodzących z udziałów w spółkach mających siedzibę w innym państwie członkowskim — Podatek u źródła — Brak zaliczenia — Swobodny przepływ kapitału — Dyskryminacja

Sentencja

Artykuł 73 B ust. 1 traktatu WE (obecnie art. 56 ust. 1 WE) nie sprzeciwia się ustawodawstwu państwa członkowskiego, które tak jak belgijskie ustawodawstwo podatkowe, w ramach podatku dochodowego opodatkowuje tą samą, jednolitą stawką opodatkowania dywidendy z tytułu akcji posiadanych w spółkach mających siedzibę w tym państwie oraz dywidendy z tytułu akcji posiadanych w spółkach mających siedzibę w innym państwie członkowskim, bez możliwości zaliczenia podatku zapłaconego tytułem podatku u źródła w tym innym państwie członkowskim.

(1) Dz.U. C 57 z 05.03.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/6

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — Pirkko Marjatta

(Sprawa C-520/04) (1)

(Swobodny przepływ osób - Podatek dochodowy - Emerytura - Wyższe opodatkowanie emerytów zamieszkałych w innym państwie członkowskim)

(2006/C 326/13)

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Pirkko Marjatta Turpeinen.

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Wykładnia art. 12 WE i art. 39 WE oraz dyrektywy 90/365/EWG Rady z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie prawa pobytu pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową (Dz.U. L 180 z 13.7.1990, str. 28) — Przepisy krajowe, mocą których od dochodów obywateli zamieszkałych za granicą pobierana jest w formie ryczałtu zaliczka u źródła przychodu –Opodatkowanie świadczeń emerytalnych wypłacanych emerytowi zamieszkałemu w innym państwie członkowskim wyżej niż gdyby mieszkał w danym Państwie Członkowskim

Sentencja

Wykładni art. 18 WE należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisów krajowych, zgodnie z którymi podatek od świadczenia emerytalnego wypłacanego w jednym państwie członkowskim osobie mającej miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim przekracza niekiedy wysokość podatku, jaki byłby należny w sytuacji, gdyby osoba ta miała miejsce zamieszkania w pierwszym z tych państw członkowskich, o ile świadczenie to stanowi całość lub niemal całość dochodów tej osoby

(1) Dz.U. C 57 z 05.03.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Aachen — Niemcy) — Hasan Güzeli przeciwko Oberbürgermeister der Stadt Aachen

(Sprawa C-4/05) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Stowarzyszenie EWG-Turcja - Swobodny przepływ pracowników - Artykuł 10 ust. 1 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Odmowa przedłużenia pozwolenia na pobyt pracownika tureckiego)

(2006/C 326/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Aachen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hasan Güzeli

Strona pozwana: Oberbürgermeister der Stadt Aachen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgericht Aachen — Wykładnia art. 10 ust. 1 decyzji 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja — Niedyskryminacja pracownika tureckiego legalnie zatrudnionego na rynku pracy państwa członkowskiego odnośnie do warunków pracy — Odmowa przedłużenia pozwolenia na pobyt kończącego zatrudnienie sezonowego pracownika tureckiego posiadającego zezwolenie na pracę bez ograniczenia czasowego

Sentencja

Wykładni art. 6 ust. 1 tiret pierwsze decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia należy dokonywać w ten sposób, że pracownik turecki może powoływać się na prawa, jakie przyznaje mu ten przepis, gdy praca najemna wykonywana na rzecz drugiego pracodawcy jest zgodna z uregulowaniami prawnymi przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie wjazdu na jego terytorium, jak również zatrudnienia. Do sądu krajowego należy dokonanie koniecznych ustaleń w celu określenia, czy ma to miejsce w przypadku pracownika tureckiego, który zmienił pracodawcę przed upływem trzyletniego okresu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 tiret drugie tej samej decyzji.

Wykładni art. 6 ust. 2 zdanie drugie decyzji nr 1/80 należy dokonywać w ten sposób, że ma on na celu zagwarantowanie, by okresy przerw w legalnym zatrudnieniu z powodu niezawinionego bezrobocia lub długotrwałej choroby nie naruszały praw, jakie pracownik turecki nabył już z tytułu poprzedniego zatrudnienia, którego okresy zostały ustalone odpowiednio w art. 6 ust. 1.

(1) Dz.U. C 57 z 05.04.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/7

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-36/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/100/EWG - Prawo autorskie - Prawo najmu i użyczenia - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/15)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J.R. Vidal Puig i W. Wils, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: I. del Cuvillo Contreras, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 1 i 5 dyrektywy Rady 92/100/EWG z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (Dz.U. L 346, str. 61)

Sentencja

Wyłączając obowiązek zapłaty wynagrodzenia należnego twórcom z tytułu użyczenia dokonywanego przez niemal wszystkie, jeśli nie wszystkie kategorie instytucji oddających w publiczne użyczenie utwory chronione prawem autorskim, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom państwa członkowskiego ciążącym na nim na mocy art. 1 i 5 dyrektywy Rady 92/100/EWG z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 69 z 19.3.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-65/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 28 WE i 30 WE - Swobodny przepływ towarów - Artykuł 43 WE - Swoboda przedsiębiorczości - Artykuł 49 WE - Swobodne świadczenie usług - Zakaz instalowania i prowadzenia działalności w zakresie gier elektrycznych, elektromechanicznych i elektronicznych pod rygorem sankcji karnych i administracyjnych - Dyrektywa 98/34/WE - Normy i przepisy techniczne - Krajowe przepisy mające zastosowanie do gier elektrycznych, elektromechanicznych i elektronicznych)

(2006/C 326/16)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: M. Patakia, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciele: A. Samoni-Rantou i N. Dafniou, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuł 28 WE, 43 WE i 49 WE oraz art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz.U. L 204, str. 37) — Krajowe przepisy mające zastosowanie do komputerowych gier elektronicznych

Sentencja

Wprowadzając w art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy nr 3037/2002 zakaz — pod rygorem przewidzianych w art. 4 i art. 5 tej ustawy sankcji karnych i administracyjnych — instalowania i prowadzenia działalności w zakresie wszelkich gier elektrycznych, elektromechanicznych i elektronicznych w tym wszelkich gier komputerowych, we wszelkich miejscach publicznych i prywatnych z wyjątkiem kasyn, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 28 WE, 43 WE i 49 WE oraz art. 8 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r.

2)	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 października 2006 r. — Koninklijke Coöperatie Cosun UA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-68/05 P) (1)

(Odwołanie - Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Cukier - Artykuł 26 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 i art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2670/81 - Opłata należna od cukru C zbytego na rynku wewnętrznym - Wniosek o umorzenie - Klauzula słuszności przewidziana w art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 1430/79 - Pojęcie „należności celnych przywozowych i wywozowych” - Zasada równości i pewności prawa - Zasada słuszności)

(2006/C 326/17)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Wnoszący odwołanie: Koninklijke Coöperatie Cosun UA (przedstawiciele: adwokaci M. Slotboom i N. J. Helder)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: X. Lewis, pełnomocnik, F. Tuytschaever, adwokat)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02 Koninklijke Coöperatie Cosun przeciwko Komisji, którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji REM 19/01 z dnia 2 maja 2002 r. stwierdzającej niedopuszczalność wniosku o umorzenie należności celnych przywozowych złożonego przez Królestwo Niderlandów na rzecz skarżącego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Koninklijke Coöperatie Cosun UA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 82 z 02.04.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 listopada 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg — Niemcy) — Heinrich Schulze GmbH & Co. KG i.L. przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Sprawa C-120/05) (1)

(Refundacje wywozowe - Przesłanki przyznania - Zgłoszenie wywozowe - Brak dowodów z dokumentu - Zastosowanie innych środków dowodowych)

(2006/C 326/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht Hamburg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Heinrich Schulze GmbH & Co. KG i.L.

Strona pozwana: Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Finanzgericht Hamburg — Wykładnia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1222/94 z dnia 30 maja 1994 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nie objęte załącznikiem II do Traktatu oraz kryteria ustalania kwoty takich refundacji (Dz.U. L 136, str. 5) — Niemożność zadośćuczynienia przez eksportera obowiązkowi dostarczenia na poparcie swego zgłoszenia wszelkich dokumentów i informacji, które właściwe władze uznają za stosowne — Siła wyższa, której działanie doprowadziło do zniszczenia dokumentów — Możliwość zastosowania innych środków dowodowych

Sentencja

Wykładni art. 7 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia Komisji (WE) nr 1222/94 z dnia 30 maja 1994 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nie objęte załącznikiem II do Traktatu oraz kryteria ustalania kwoty takich refundacji w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 229/96 z dnia 7 lutego 1996 r., należy dokonywać w ten sposób, że przepis ten nie sprzeciwia się, by eksporter, w sytuacji, gdy nie jest on w stanie, choćby z powodu siły wyższej, przedstawić na poparcie swego zgłoszenia wywozowego dowodów z dokumentu dotyczących ilości produktów faktycznie wykorzystanych do wytworzenia wywożonego towaru, wykazał tę okoliczność za pomocą innych środków dowodowych. Władze krajowe dokonują oceny tych innych środków dowodowych zgodnie ze szczegółowymi uregulowaniami przewidzianymi w prawie krajowym, o ile jednakże przepisy te nie naruszają zakresu ani skuteczności prawa wspólnotowego. W tym celu władze krajowe uwzględniają również dokumenty, które wymieniono z eksporterem, jeżeli wniosek złożono w ramach procedury uproszczonej przewidzianej w art. 3 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 143 z 11.6.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/9

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Madrid — Hiszpania) — Elisa María Mostaza Claro przeciwko Centro Móvil Milenium SL

(Sprawa C-168/05) (1)

(Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Niepodniesienie zarzutu nieuczciwości postanowienia umownego w toku postępowania arbitrażowego - Możliwość podniesienia tego zarzutu w toku postępowania w sprawie skargi o uchylenie orzeczenia sądu polubownego)

(2006/C 326/19)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Audiencia Provincial de Madrid

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Elisa María Mostaza Claro

Strona pozwana: Centro Móvil Milenium SL

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Audiencia Provincial de Madrid — Wykładnia art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, str. 29) oraz pkt 1 lit. q) załącznika do tej dyrektywy — Stosowne i skuteczne środki mające położyć kres stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach — Nieważność zapisu na sąd polubowny, która nie została podniesiona przez konsumenta w toku postępowania arbitrażowego

Sentencja

Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy rozumieć w ten sposób, że nakłada ona na sąd krajowy, przed którym toczy się postępowanie o uchylenie orzeczenia sądu polubownego, obowiązek zbadania ewentualnej nieważności zapisu na sąd polubowny i uchylenia tego orzeczenia, jeśli stwierdzi, że zapis ten zawiera nieuczciwy warunek umowy, nawet gdy konsument nie podniósł zarzutu nieważności tego zapisu w postępowaniu arbitrażowym, lecz uczynił to dopiero w skardze o uchylenie orzeczenia.

(1) Dz.U. C 155 z 25.6.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/10

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 września 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Areios Pagos — Grecja) — G. Agorastoudis przeciwko Goodyear Hellas ABEE

(Sprawy połączone C-187/05 do C-190/05) (1)

(Zwolnienia grupowe - Dyrektywa 75/129/EWG - Artykuł 1 ust. 2 lit. d) - Zaprzestanie działalności zakładu w wyniku decyzji sądowej - Zaprzestanie działalności zakładu z woli samego pracodawcy)

(2006/C 326/20)

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Areios Pagos

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Georgios Agorastoudis i in. (C-187/05), Ioannis Pannou i in. (C-188/05), Kostandinos Kotsabougioukis i in. (C-189/05), Georgios Akritopoulos i in. (C-190/05)

Strona pozwana: Goodyear Hellas ABEE

Przy udziale: Geniki Synomospondia Ergaton Elladas (GSEE), Ergatoypalliliko kentro Thessalonikis (C-187/05 i C-189/05)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Areios Pagos — Wykładnia art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 75/129/EWG z dnia 17 lutego 1975 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 48, z 1975, str. 29) — Niestosowanie dyrektywy do pracowników dotkniętych zaprzestaniem działalności zakładu wskutek orzeczenia sądowego — Zakres

Sentencja

Wykładni dyrektywy Rady 75/129/EWG z dnia 17 lutego 1975 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych należy dokonywać w ten sposób, że ma ona zastosowanie w przypadku zwolnień grupowych wynikających z definitywnego zakończenia funkcjonowania przedsiębiorstwa lub zakładu z woli samego pracodawcy, przy braku uprzedniego orzeczenia sądowego, i takiego zastosowania dyrektywy nie wyklucza odstępstwo, o którym stanowi art. 1 ust. 2 lit. d) tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 171 z 9.7.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/10

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep (Niderlandy)) — K. Tas-Hagen, R. A. Tas przeciwko Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad

(Sprawa C-192/05) (1)

(Świadczenia przyznawane cywilnym ofiarom wojennym przez państwo członkowskie - Przesłanka zamieszkiwania na terytorium tego państwa członkowskiego w chwili złożenia wniosku o przyznanie świadczenia - Artykuł 18 ust. 1 WE)

(2006/C 326/21)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Centrale Raad van Beroep (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: K. Tas-Hagen, R. A. Tas

Strona pozwana: Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Centrale Raad van Beroep — Przyznawanie, przez państwo członkowskie, świadczenia na rzecz cywilnych ofiar wojennych — Świadczenie zastrzeżone dla obywateli odnośnego państwa członkowskiego, zamieszkujących na terytorium tego państwa w chwili złożenia wniosku — Zgodność z art. 18 WE

Sentencja

Artykuł 18 ust. 1 WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, zgodnie z którym to państwo członkowskie odmawia przyznania swojemu obywatelowi świadczenia na rzecz cywilnych ofiar wojennych z tego tylko powodu, że w chwili złożenia wniosku wnioskodawca nie zamieszkiwał na terytorium tego państwa członkowskiego, lecz na terytorium innego państwa członkowskiego.

(1) Dz.U. C 182 z 23.07.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/11

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-198/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/100/EWG - Prawa pokrewne prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej - Prawo publicznego użyczenia - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/22)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: W. Wils i L. Pignataro, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (Przedstawiciele: I. M. Braguglia, pełnomocnik, M. Massella Ducci Teri, adwokat)

Przedmiot

Sentencja

Wyłączając wszystkie kategorie instytucji oddających w publiczne użyczenie w rozumieniu dyrektywy Rady 92/100/EWG z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 1 i 5 tej dyrektywy.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 182 z 23.07.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/11

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles — Belgia) — Wspólnota Europejska przeciwko państwu belgijskiemu

(Sprawa C-199/05) (1)

(Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich - Artykuł 3 - Podatki pośrednie - Orzeczenia sądów krajowych - Opłaty skarbowe)

(2006/C 326/23)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour d'appel de Bruxelles — Belgia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Wspólnota Europejska

Strona pozwana: państwo belgijskie

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour d'appel de Bruxelles — Wykładnia art. 3 akapit drugi i trzeci Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r. — Przepisy krajowe ustanawiające opłatę z tytułu wydanych przez trybunały i sądy wyroków i orzeczeń dotyczących zasądzenia zapłaty lub rozliczenia kwot pieniężnych lub papierów wartościowych

Sentencja

Opłaty takie jak opłaty skarbowe, które powinny zostać uiszczone w następstwie orzeczeń sądów krajowych zasądzających kwoty pieniężne lub rozliczających papiery wartościowe, nie stanowią jedynie wynagrodzenia za skorzystanie z usługi użyteczności publicznej w rozumieniu art. 3 akapit trzeci Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

2)	Wykładni art. 3 akapit drugi protokołu należy dokonywać w ten sposób, że nie wchodzą w zakres stosowania tego postanowienia opłaty takie jak opłaty skarbowe, które powinny zostać uiszczone w następstwie orzeczeń sądów krajowych zasądzających kwoty pieniężne lub rozliczających papiery wartościowe

(1) Dz.U. C 182 z 23.7.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/12

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 listopada 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal des affaires de sécurité sociale de Longwy — Francja) — Fabien Nemec przeciwko Caisse régionale d'assurance maladie du Nord-Est

(Sprawa C-205/05) (1)

(Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Artykuł 42 WE - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 58 - Świadczenie dla pracowników narażonych na azbest - Ustalanie wysokości świadczeń pieniężnych - Odmowa uwzględnienia wynagrodzeń pobranych w innym państwie członkowskim)

(2006/C 326/24)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal des affaires de sécurité sociale de Longwy

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Fabien Nemec

Strona pozwana: Caisse régionale d'assurance maladie du Nord-Est

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal des affaires de sécurité sociale de Longwy — Wykładnia art. 39 traktatu WE, rozporządzenia nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (tekst mający znaczenie dla EOG i dla Szwajcarii) (Dz.U. 166, str. 1) oraz art. 15 rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 074, str. 1) — Nieuwzględnienie dla celów ustalenia wysokości świadczenia przewidzianego dla pracowników narażonych na azbest wynagrodzeń pobranych podczas działalności zarobkowej na terytorium innego państwa członkowskiego, jeśli nie została od nich potrącona składka na ubezpieczenie społeczne do systemu krajowego

Sentencja

Artykuł 58 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., interpretowany zgodnie z celem przewidzianym w art. 42 WE, wymaga, by w sytuacji takiej jak sytuacja będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym ustalenia wysokości „przeciętnego wynagrodzenia” w rozumieniu pierwszego z tych dwóch przepisów dokonywano uwzględniając wynagrodzenie, jakie zainteresowany mógłby pobierać, biorąc pod uwagę przebieg jego kariery zawodowej, gdyby kontynuował swoją działalność zawodową w rozpatrywanym państwie członkowskim, na którego terytorium znajduje się instytucja właściwa.

(1) Dz.U. C 182 z 23.07.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/12

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji

(Sprawa C-206/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 90/427/EWG - Handel wewnątrzwspólnotowy koniowatymi - Obowiązek poddania w Szwecji ogierów reproduktorów ocenie wartości genetycznej)

(2006/C 326/25)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: F. Erlbacher i K. Simonsson, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Szwecji (przedstawiciel: K. Norman, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 28 WE i art. 3 dyrektywy Rady 90/427/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi (Dz.U. L 224, str. 55) — Obowiązek poddania ocenie wartości genetycznej ogierów reproduktorów w Szwecji

Sentencja

Przewidując w wewnętrznym systemie prawnym obowiązek poddawania w Szwecji ogierów reproduktorów ocenie wartości genetycznej w celu dopuszczenia ich do krycia klaczy poza gospodarstwem właściciela, Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 3 dyrektywy Rady 90/427/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi.

2)	Królestwo Szwecji zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 229 z 17.9.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/13

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii

(Sprawa C-216/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Ocena skutków niektórych przedsięwzięć dla środowiska - Dyrektywy 85/337/EWG i 97/11/WE - Ustawodawstwo krajowe - Udział ludności w niektórych procedurach oceny za opłatą)

(2006/C 326/26)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: X. Lewis, pełnomocnik)

Strona pozwana: Irlandia (przedstawiciele: D. O'Hagan, pełnomocnik, B. Murray, BL, G. Simons, barrister)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 6 i 8 dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz.U. L 175, str. 40), zmienionej dyrektywą Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r. (Dz.U. L 73, str. 5) — Ustawodawstwo krajowe wprowadzające opłaty za pełny i rzeczywisty udział ludności w niektórych procedurach oceny

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 193 z 06.08.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/13

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-236/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 - System kontroli w sektorze rybołówstwa - Przekazanie wymaganych danych po terminie)

(2006/C 326/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: K. Banks, pełnomocnik)

Strona pozwana: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: S. Nwaokolo, pełnomocnik, D.J. Rhee, Barrister)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 19i rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 261, str. 1) — Nieprzekazanie wymaganych danych w przepisanym terminie

Sentencja

Przekazując po terminie dane wymagane na podstawie art. 19i tiret pierwsze i trzecie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa, zmienionego po raz ostatni rozporządzeniem Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r., Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tego rozporządzenia.

2)	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zostaje obciążone kosztami.

(1) Dz.U. C 193 z 6.8.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/13

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2006 r. — Agraz, SA i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-243/05 P) (1)

(Wspólna organizacja rynków przetworów owocowych i warzywnych - Pomoc z tytułu produkcji przetworów z pomidorów - Metoda obliczania kwoty pomocy - Pozaumowna odpowiedzialność - Wspólnoty - Bezsprzeczna szkoda)

(2006/C 326/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Agraz, SA, z siedzibą w Madrycie (Hiszpania), Agrícola Conservera de Malpica, SA, z siedzibą w Toledo (Hiszpania), Agridoro Soc. coop. arl, z siedzibą w Pontenure (Włochy), Alfonso Sellitto SpA, z siedzibą w Mercato San Severino (Włochy), Alimentos Españoles, Alsat, SL, z siedzibą w Don Benito, Badajoz (Hiszpania), AR Industrie Alimentari SpA, z siedzibą w Angri (Włochy), Argo Food — Packaging & Innovation Co. SA, z siedzibą w Serres (Grecja), Asteris SA, z siedzibą w Atenach (Grecja), Attianese Srl, z siedzibą w Nocera Superiore (Włochy), Audecoop Distillerie Arzens — Techniques séparatives (AUDIA), z siedzibą w Bram (Francja), Benincasa Srl, z siedzibą w Angri, Boschi Luigi e Figli SpA, z siedzibą w Fontanellato (Włochy), CAS SpA, z siedzibą w Castagnaro (Włochy), Calispa SpA, z siedzibą w Castel San Giorgio (Włochy), Campil — Agro Industrial do Campo do Tejo, Lda, z siedzibą w Cartaxo (Portugalia), Campoverde Srl, z siedzibą w Nocelleto di Carinola (Włochy), Carlo Manzella & C. Sas, z siedzibą w Castel San Giovanni (Włochy), Carnes y Conservas Españolas SA, z siedzibą w Mérida (Hiszpania), CO.TRA.PO Soc. coop. arl., spółka w upadłości, z siedzibą w Adria (Włochy), Columbus Srl, z siedzibą w Parmie (Włochy), Compal — Companhia Produtora de Conservas Alimentares, SA, z siedzibą w Almeirim (Portugalia), Conditalia Srl, z siedzibą w Nocera Superiore, Conservas El Cidacos, SA, z siedzibą w Autol (Hiszpania), Conservas Elagón, SA, z siedzibą w Coria (Hiszpania), Conservas Martinete, SA, z siedzibą w Puebla de la Calzada (Hiszpania), Conservas Vegetales de Extremadura, SA, z siedzibą w Villafranco del Guadiana (Hiszpania), Conserve Italia Soc. coop. arl, z siedzibą w San Lazzaro di Savena (Włochy), Conserves France SA, z siedzibą w Nîmes (Francja), Conserves Guintrand SA, z siedzibą w Carpentras (Francja), Conservificio Cooperativo Valbiferno Soc. coop. arl, z siedzibą w Guglionesi (Włochy), Consorzio Casalasco del Pomodoro Soc. coop. arl, z siedzibą w Rivarolo del Re ed Uniti (Włochy), Consorzio Padano Ortofrutticolo (Copador) Soc. coop. arl, z siedzibą w Collecchio (Włochy), Copais Food and Beverage Company SA, z siedzibą w Nea Ionia (Grecja), Tin Industry D. Nomikos SA, z siedzibą w Marousi (Grecja), Davia Srl, z siedzibą w Gragnano (Grecja), De Clemente Conserve Srl, z siedzibą w Fisciano (Włochy), De.Con Srl, z siedzibą w Scafati (Włochy), Desco SpA, z siedzibą w Terracina (Włochy), Di Leo Nobile SpA — Industria Conserve Alimentari, z siedzibą w Castel San Giorgio, Ditta Emilio Marotta, z siedzibą w Sant'Antonio Abate (Włochy), E. & O. von Felten SpA, z siedzibą w Fontanini (Włochy), Elais SA, z siedzibą w Atenach, Emiliana Conserve Srl, z siedzibą w Busseto (Włochy), Enrico Perano & Figli Spa, z siedzibą w San Valentino Torio (Włochy), FIT — Fomento da Indústria do Tomate, SA, z siedzibą w Águas de Moura (Portugalia), Faiella & C. Srl, z siedzibą w Scafati, Feger di Gerardo Ferraioli SpA, z siedzibą w Angri, Fratelli D'Acunzi Srl, z siedzibą w Nocera Superiore, Fruttagel Soc. coop. arl, z siedzibą w Alfonsine (Włochy), Giaguaro SpA, z siedzibą w Sarno (Włochy), Giulio Franzese Srl, z siedzibą w Carbonara di Nola (Włochy), Greci Geremia & Figli SpA, z siedzibą w Parmie, Greci — Industria Alimentare SpA, z siedzibą w Parmie, Greek Canning Co. SA „Kyknos”, z siedzibą w Nauplie (Grecja), „Grilli Paolo & Figli Sas” di Grilli Enzo e Togni Selvino, z siedzibą w Gambettola (Włochy), Heinz Iberica, SA, z siedzibą w Alfaro (Hiszpania), IAN — Industrias Alimentarias de Navarra, SA, z siedzibą w Vilafranca (Hiszpania), Indústrias de Alimentação Idal, Lda., z siedzibą w Benavente (Portugalia), Industrie Rolli Alimentari SpA, z siedzibą w Roseto degli Abruzzi (Włochy), Italagro — Indústria de Transformação de Produtos Alimentares, SA, z siedzibą w Castanheira do Ribatejo (Portugalia), La Cesenate Conserve Alimentari SpA, z siedzibą w Cesena (Włochy), La Doria SpA, z siedzibą w Angri, La Dorotea di Giuseppe Alfano & C. Srl, z siedzibą w Sant'Antonio Abate, La Rosina Srl, z siedzibą w Angri, Le Quattro Stelle Srl, z siedzibą w Angri, Louis Martin Production SAS, z siedzibą w Monteux (Francja), Menu Srl, z siedzibą w Medolla (Włochy), Mutti SpA, z siedzibą w Montechiarugolo (Włochy), National Conserve Srl, z siedzibą w Sant'Egidio del Monte Albino (Włochy), Nestlé España SA, z siedzibą w Miajadas (Hiszpania), Nuova Agricast Srl, z siedzibą w Verignola (Włochy), Pancrazio SpA, z siedzibą w Cava De' Tirreni (Włochy), Pecos SpA, z siedzibą w Castel San Giorgio, Pomagro Srl, z siedzibą w Fisciano (Włochy), Raffaele Viscardi Srl, z siedzibą w Scafati, Rodolfi Mansueto SpA, z siedzibą w Ozzano Taro, Salvati Mario & C. SpA, z siedzibą w Mercato San Severino, Sefa Srl, z siedzibą w Nocera Superiore, Serraiki Konservopia Oporokipeftikon Serko SA, z siedzibą w Serres, A.R.P. — Agricoltori Riuniti Piacentini Soc. coop. arl, z siedzibą w Gariga di Podenzano (Włochy), Sociedade de Industrialização de Produtos Agrícolas — Sopragol, SA, z siedzibą w Mora (Portugalia), Spineta SpA, z siedzibą w Pontecagnano Faiano (Włochy), Star Stabilimento Alimentare SpA, z siedzibą w Agrate Brianza (Włochy), Sugal Alimentos SA, z siedzibą w Azambuja (Portugalia), Sutol — Indústrias Alimentares, Lda, z siedzibą w Alcácer do Sal (Portugalia), Tomsil — Sociedade Industrial de Concentrado de Tomate, SA, z siedzibą w Ferreira do Alentejo (Portugal), Zanae — Nicoglou levures de boulangerie, Industrie commerce alimentaire SA, z siedzibą w Salonikach (Grecja), (przedstawiciele: J.L. da Cruz Vilaça i D. Choussy, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Nolin, F. Clotuche-Duvieusart i L. Visaggio, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 17 marca 2005 r. w sprawie Agraz i in. przeciwko Komisji (T-285/03), w którym Sąd oddalił skargę o odszkodowawczą wnoszących odwołanie zmierzającą do naprawienia szkody jaką rzekomo ponieśli oni z powodu przyjętej metody obliczania kwoty pomocy z tytułu produkcji przewidzianej rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1519/2000 z dnia 12 lipca 2000 r. określającym cenę minimalną oraz wartość pomocy z tytułu produkcji przetworów z pomidorów w roku gospodarczym 2000/2001 (Dz.U. L 174, str. 29)

Sentencja

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 17 marca 2005 r. w sprawie Agraz i in. przeciwko Komisji zostaje uchylony w zakresie, w jakim oddala on skargi wnoszących niniejsze odwołanie z powodu braku bezsprzecznego charakteru poniesionej przez nich szkody oraz w zakresie, w jakim, w konsekwencji, obciąża ich pięcioma szóstymi własnych kosztów a Komisję kosztami własnymi oraz jedną szóstą kosztów skarżących.

2)	Sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich.

3)	Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1) Dz.U. C 193 z 6.8.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/15

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hessisches Finanzgericht, Kassel — Niemcy) — Turbon International GmbH, będąca następcą prawnym Kores Nordic Deutschland GmbH pod tytułem ogólnym przeciwko Oberfinanzdirektion Koblenz

(Sprawa C-250/05) (1)

(Wspólna taryfa celna - Pozycje taryfowe - Klasyfikacja w ramach Nomenklatury Scalonej wkładów atramentowych do drukarki marki Epson Stylus Color - Atramenty (pozycja 3215) - Części i akcesoria do maszyn z pozycji 8471 (pozycji 8473)

(2006/C 326/29)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Hessisches Finanzgericht, Kassel

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Turbon International GmbH, będąca następcą prawnym Kores Nordic Deutschland GmbH pod tytułem ogólnym

Strona pozwana: Oberfinanzdirektion Koblenz

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hessisches Finanzgericht, Kassel — Wykładnia rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256, str. 1) — Pozycja 3215 90 80„Atramenty i tusze inne niż farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski” i pozycja 8473 „Części i akcesoria do maszyn objętych pozycją 8471” to jest maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn — Wkłady atramentowe

Sentencja

Interpretacji załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1734/96 z dnia 9 września 1996 r., należy dokonywać w ten sposób, że wkład atramentowy niezintegrowany z głowicą drukującą, składający się z obudowy plastikowej, tworzywa piankowego, sita metalowego, uszczelek, folii zgrzewanej, naklejki, atramentu i materiału opakowaniowego, który zarówno gdy chodzi o nabój, jak też atrament może być zastosowany wyłącznie w drukarce posiadającej takie same właściwości jak drukarka atramentowa marki Epson Stylus Color, należy zaklasyfikować do podpozycji 3215 90 80 Nomenklatury Scalonej.

(1) Dz.U. C 217 z 3.9.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Sigmaringen — Niemcy) — Alois Kibler jun. przeciwko Land Baden-Württemberg

(Sprawa C-275/05) (1)

(Mleko i przetwory mleczne - Artykuł 5c rozporządzenia (EWG) nr 804/68 - Opłata wyrównawcza w sektorze mleka i przetworów mlecznych - Rozporządzenia (EWG) nr 857/84, 590/85 i 1546/88 - Przeniesienie ilości referencyjnej wskutek zwrotu części gospodarstwa - Wydzierżawiający niebędący producentem mleka i przetworów mlecznych - Dobrowolne rozwiązanie umowy dzierżawy gruntów)

(2006/C 326/30)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Sigmaringen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Alois Kibler jun.

Strona pozwana: Land Baden-Württemberg

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgericht Sigmaringen — Wykładnia art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 857/84 z dnia 31 marca 1984 r. w sprawie ogólnych zasad stosowania opłaty, o której mowa w art. 5c rozporządzenia (EWG) nr 804/68 w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 90, str. 13), zmienionego rozporządzeniem Rady nr 590/85 z dnia 26 lutego 1985 r. (Dz.U. L 68, str. 1, zwanego dalej „rozporządzeniem nr 857/84”), oraz art. 7 akapit pierwszy pkt 2, 3 i 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1546/88 z dnia 3 czerwca 1988 r. w sprawie zasad stosowania opłaty dodatkowej, o której mowa w art. 5c rozporządzenia (EWG) nr 804/68 (Dz.U. L 139, str. 12) — Przejęcie części przedsiębiorstwa produkcji mlecznej przez właściciela, który sam nie jest producentem — Przeniesienie związanej z tym przedsiębiorstwem ilości referencyjnej

Sentencja

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 857/84 z dnia 31 marca 1984 r. w sprawie ogólnych zasad stosowania opłaty, o której mowa w art. 5c rozporządzenia (EWG) nr 804/68 w sektorze mleka i przetworów mlecznych, zmienionego rozporządzeniem Rady nr 590/85 z dnia 26 lutego 1985 r., i art. 7 akapit pierwszy pkt 2, 3 i 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1546/88 z dnia 3 czerwca 1988 r. w sprawie zasad stosowania opłaty dodatkowej, o której mowa w art. 5c rozporządzenia (EWG) nr 804/68 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zwrotu wydzierżawionej części gospodarstwa odpowiadająca tej części ilość referencyjna nie może zostać przeniesiona na rzecz wydzierżawiającego, jeżeli nie jest on już producentem mleka, nie zamierza podjąć takiej działalności, ani nie ma zamiaru ponownie wydzierżawić przedsiębiorstwa producentowi mleka.

2)	Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia nr 857/84, zmienionego rozporządzeniem nr 590/85, i art. 7 akapit pierwszy pkt 4 rozporządzenia nr 1546/88 stoją na przeszkodzie pozostaniu ilości referencyjnej w rękach dzierżawcy po wygaśnięciu umowy dzierżawy, jeżeli została ona rozwiązana dobrowolnie.

(1) Dz.U. C 229 z 17.09.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/16

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 listopada 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Montex Holdings Ltd przeciwko Diesel SpA

(Sprawa C-281/05) (1)

(Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Prawo przysługujące uprawnionemu z rejestracji znaku towarowego do zakazania tranzytu towarów opatrzonych identycznym oznaczeniem przez terytorium państwa członkowskiego, na którym znak ten jest chroniony - Niezgodne z prawem wytworzenie towaru - Państwo stowarzyszone)

(2006/C 326/31)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Montex Holdings Ltd

Strona pozwana: Diesel SpA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesgerichtshof — Wykładnia art. 28, 29 i 30 traktatu WE oraz art. 5 ust. 1 i 3 dyrektywy 89/104/EWG: Pierwszej dyrektywy Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 40, str. 1) — Prawo przysługujące uprawnionemu z rejestracji znaku towarowego do zakazania tranzytu towarów opatrzonych identycznym oznaczeniem przez terytorium państwa członkowskiego, na którym znak ten jest chroniony — Brak ochrony w kraju przeznaczenia

Sentencja

Artykuł 5 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy rozumieć w ten sposób, że uprawniony z rejestracji znaku towarowego może zakazać tranzytu przez państwo członkowskie, w którym znak towarowy objęty jest ochroną (w omawianym przypadku państwem tym jest Republika Federalna Niemiec), towarów opatrzonych tym znakiem towarowym, objętych procedurą tranzytu zewnętrznego i skierowanych do innego państwa członkowskiego, w którym ochrona taka nie istnieje (w danym przypadku — Irlandii), tylko wówczas, gdy towary te są przedmiotem działań osoby trzeciej podejmowanych w czasie, gdy są one objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, których niezbędnym elementem jest wprowadzanie tych towarów do obrotu w wymienionym wyżej państwie członkowskim tranzytu.

Pod tym względem nie ma co do zasady znaczenia to, czy dany towar przeznaczony na rynek państwa członkowskiego pochodzi z państwa stowarzyszonego czy z państwa trzeciego, podobnie jak nie ma znaczenia, czy towar ten wytworzony został w państwie pochodzenia zgodnie z prawem czy z naruszeniem praw do znaku towarowego przysługujących w tym państwie uprawnionemu z rejestracji tego znaku towarowego.

(1) Dz.U. C 243 z 01.10.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/16

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-302/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 200/35/WE - Artykuł 4 ust. 1 - Zastrzeżenie własności - Skuteczność)

(2006/C 326/32)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: B. Schima i D. Recchia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (Przedstawiciele: I. M. Braguglia, pełnomocnik, M. Massella Ducci Teri, adwokat)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/35/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U. L 200, str. 35) — Zastrzeżenie własności — Przepisy krajowe przewidujące, że zastrzeżenie własności jest skuteczne względem wierzycieli kupującego, jeżeli zostanie potwierdzone na każdej fakturze dotyczącej kolejnych dostaw z datą wcześniejszą niż egzekucja

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 229 z 17.09.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/17

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 26 października 2006 r.(wniosek Sozialgericht Köln — Niemcy o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) — G. Pohl-Boskamp GmbH & Co. KG przeciwko Gemeinsamer Bundesausschuss

(Sprawa C-317/05) (1)

(Dyrektywa 89/105/EWG - Artykuł 6 pkt 1 i 2 - Wyczerpujący wykaz - Obowiązek uzasadnienia i wskazania środków zaskarżenia decyzji)

(2006/C 326/33)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Sozialgericht Köln

Strony postępowania przed sądem krajowym

Strona skarżąca: G. Pohl-Boskamp GmbH & Co. KG

Strona pozwana: Gemeinsamer Bundesausschuss

Przy udziale: AOK-Bundesverband KdöR, IKK-Bundesverband, Bundesverband der Betriebskrankenkassen (BKK), Bundesverband der landwirtschaftlichen Krankenkassen, Verband der Angestellten-Krankenkassen eV, AEV-Arbeiter-Ersatzkassen-Verband eV, Bundesknappschaft, Seekrankenkasse, Bundesrepublik Deutschland

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Sozialgericht Köln — Wykładnia art. 6 dyrektywy Rady 89/105/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. dotyczącej przejrzystości środków regulujących ustalanie cen na produkty lecznicze przeznaczone do użytku przez człowieka oraz włączenia ich w zakres krajowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych (Dz.U. 1989, L 40, str. 8) — Pojęcie „wyczerpującego wykazu” — Uregulowania krajowe przewidujące określenie listy produktów leczniczych wydawanych bez recepty i nie podlegających finansowaniu, które mogą w drodze wyjątku zostać objęte krajowym systemem ubezpieczenia zdrowotnego, jeżeli są zwykle stosowane w leczeniu groźnych chorób — Obowiązek wydania decyzji w sprawie wpisu na listę w określonym terminie, uzasadnienia odmowy, a także wskazania wnioskodawcy dostępnych mu środków zaskarżenia

Sentencja

Dyrektywę Rady 89/105/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. dotyczącą przejrzystości środków regulujących ustalanie cen na produkty lecznicze przeznaczone do użytku przez człowieka oraz włączenia ich w zakres krajowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych należy interpretować w taki sposób, że stoi ona na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów prawa państwa członkowskiego, które, wykluczywszy produkty lecznicze wydawane bez recepty z finansowania z państwowego systemu opieki zdrowotnej, upoważniają organ zarządzający tym systemem do wydania uregulowań dopuszczających finansowanie określonych produktów leczniczych mimo tego wykluczenia, nie ustanawiając przy tym procedury zgodnej z art. 6 pkt 1 i 2 tej dyrektywy.

Artykuł 6 pkt 2 dyrektywy 89/105 należy interpretować w ten sposób, że stanowi on dla producentów produktów farmaceutycznych, których dotyczy decyzja mająca za skutek dopuszczenie do finansowania określonych produktów leczniczych zawierających pewne substancje aktywne, źródło prawa do uzasadnienia decyzji i do wskazania środków zaskarżenia, nawet w sytuacji gdy prawo państwo członkowskiego nie przewiduje stosownej procedury ani środków zaskarżenia.

(1) Dz.U. C 281 z 12.11.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/17

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Joëlowi De Bry

(Sprawa C-344/05 P) (1)

(Odwołanie - Urzędnik - Ocena - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Postępowanie za lata 2001/2002 - Prawo do obrony - Artykuł 26 akapit drugi regulaminu pracowniczego)

(2006/C 326/34)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Lozano Palacios i H. Kraemer, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Joël De Bry (przedstawiciel: S. Orlandi, avocat)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (skład jednoosobowy) z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawie T-157/04 De Bry przeciwko Komisji, uchylającego decyzję Komisji z dnia 26 maja 2003 r. dotyczącą sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej wnoszącego odwołanie za okres od dnia 1 lipca 2001 r. do dnia 31 grudnia 2002 r.

Sentencja

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawie T-157/04 De Bry przeciwko Komisji zostaje częściowo uchylony, w zakresie w jakim uchylił on decyzję Komisji z dnia 26 maja 2003 r. potwierdzającą ostatecznie sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej J. De Bry'ego dotyczące okresu od dnia 1 lipca 2001 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. z uwagi na naruszenie prawa do obrony, o którym mowa w art. 26 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich, a w konsekwencji z uwagi na niezgodność między określonymi komentarzami o charakterze opisowym a odpowiadającą im oceną ogólną, w odniesieniu do upomnienia o nieprzestrzeganiu czasu pracy.

2)	Skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa koszty własne w ramach niniejszego postępowania oraz postępowania w pierwszej instancji.

(1) Dz.U. C 281 z 12.11.2005 r.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/18

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-345/05) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Ustawodawstwo podatkowe - Przesłanki zwolnienia przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości - Artykuły 18 WE, 39 WE i 43 WE - Artykuły 28 i 31 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym - Spójność systemu podatkowego - Polityka mieszkaniowa)

(2006/C 326/35)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: R. Lyal i M. Afonso, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Fernandes i J. Menezes Leitão, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 18 WE, 39 WE, 43 WE i 56 ust. 1 WE oraz art. 28, 31 i 40 porozumienia o EOG — Przepisy krajowe uzależniające zwolnienie od opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego od warunku, by uzyskane korzyści zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium kraju

Sentencja

Utrzymując w mocy przepisy podatkowe, takie jak art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które uzależniają skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako własne i stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego od warunku, by uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium Portugalii, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 18 WE, 39 WE i 43 WE jak również art. 28 i 31 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r.

2)	Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 281 z 12.11.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/18

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Liège -Belgia) — Monique Chateignier przeciwko Office national de l'emploi (ONEM)

(Sprawa C-346/05) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Artykuł 39 WE, art. 3 i 67 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 - Uzależnienie nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych od spełnienia okresu zatrudnienia w państwie członkowskim właściwym w sprawie przyznania świadczenia)

(2006/C 326/36)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour du travail de Liège (Belgia)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Monique Chateignier

Strona pozwana: Office national de l'emploi (ONEM)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour du travail de Liège — Wykładnia art. 39 ust. 2 WE oraz art. 3 ust. 1 i art. 67 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 149, str. 2) — Przepis rozporządzenia uzależniający nabycie prawa do zasiłku dla bezrobotnych przez obywatela państwa członkowskiego od spełnienia okresu zatrudnienia w państwie członkowskim miejsca zamieszkania, podczas gdy przepisy krajowe nie ustanawiają takiego wymogu ani w stosunku do obywateli państw członkowskich, ani w stosunku do obywateli państw trzecich

Sentencja

Artykuły 39 ust. 2 WE oraz art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu nadanym przez rozporządzenie Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym właściwa instytucja państwa członkowskiego, na którego terytorium zamieszkuje wnioskodawca, odmawia przyznania obywatelowi innego państwa członkowskiego zasiłku dla bezrobotnych w oparciu o uzasadnienie, że w dniu złożenia wniosku o przyznanie prawa do zasiłku zainteresowany nie spełnił na terytorium państwa członkowskiego miejsca zamieszkania określonego okresu zatrudnienia, podczas gdy wymóg ten nie obowiązuje względem obywateli tego państwa członkowskiego.

(1) Dz.U. C 315 z 10.12.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/19

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 26 października 2006 r.– Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-77/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2001/42/WE - Ocena wpływu niektórych planów i programów na środowisko - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Hottiaux i F. Simonetti, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciel: S. Schreiner, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w wyznaczonym terminie przepisów koniecznych w celu zastosowania się do dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, str. 30)

Sentencja

Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 74 z 25.3.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/19

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-94/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Brak transpozycji - Dyrektywa 2002/49/WE)

(2006/C 326/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Alcover San Pedro i B. Schima, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Austrii (przedstawiciel: E. Riedl, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Nieustanowienie w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku — Oświadczenie Komisji złożone w komitecie pojednawczym do spraw dyrektywy odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku (Dz.U. L 189, str. 12)

Sentencja

Nie ustanowiwszy wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu transpozycji do prawa krajowego dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku, w odniesieniu do landów Burgenland, Karyntia, Górna Austria, Salzbourg, Styria i Tyrol, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 14 ust. 1 tej dyrektywy.

2)	Republika Austrii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 86 z 08.04.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/20

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-102/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2003/9/WE - Minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl w państwach członkowskich - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/39)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: C. O'Reilly et W. Bogensberger, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Austrii (Przedstawiciel: C. Pesendorfer, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak wprowadzenia w życie w wyznaczonym terminie wszystkich przepisów niezbędnych dla zastosowania się do dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (Dz.U. L 31 str.18)

Sentencja

Nie wprowadzając w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy

2)	Republika Austrii zostaje obciążona kosztami postępowania

(1) Dz.U. C 96 z 22.04.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/20

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 października 2006 r.– Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-152/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2002/95/WE - Substancje niebezpieczne - Sprzęt elektryczny i elektroniczny - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/40)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Konstantinidis i K. Nyberg, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Finlandii (przedstawiciel: E. Bygglin, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Niezapewnienie w odniesieniu do prowincji autonomicznej Åland w wyznaczonym terminie transpozycji dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U. L 37, str. 19)

Sentencja

Nie ustanawiając w odniesieniu do Wysp Alandzkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu dokonania transpozycji dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, Republika Finlandii uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Finlandii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 131 z 3.6.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/21

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-154/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2003/108/WE - Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/41)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Konstantinidis i Nyberg, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Finlandii (Przedstawiciel: E. Bygglin)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Niezapewnienie w odniesieniu do autonomicznej prowincji Åland transpozycji w wyznaczonym terminie dyrektywy 2003/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz.U. L 345, str. 106)

Sentencja

Nie ustanawiając w odniesieniu do autonomicznej prowincji Åland przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu transpozycji dyrektywy 2003/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE), Republika Finlandii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Finlandii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 131 z 03.06.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/21

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-159/06) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2001/42/WE - Ocena wpływu niektórych planów i programów na środowisko - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 326/42)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: U. Wölker, F. Simonetti i K. Nyberg, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Finlandii (przedstawiciel: E. Bygglin, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Niezapewnienie w odniesieniu do prowincji autonomicznej Åland w wyznaczonym terminie transpozycji dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, str. 30)

Sentencja

Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko, Republika Finlandii, w odniesieniu do regionu autonomicznego Wysp Alandzkich, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Finlandii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 131 z 3.6.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/22

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 14 września 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Provinciale di Pordenone — Włochy) — Banca Popolare FriulAdria SpA przeciwko Agenzia delle Entrate, Ufficio Pordenone

(Sprawa C-336/04) (1)

(Pomoc państwa - Decyzja 2002/581/WE - Ulgi podatkowe przyznane bankom - Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu - Pytanie prejudycjalne identyczne z pytaniem, w przedmiocie którego Trybunał już orzekał)

(2006/C 326/43)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Commissione Tributaria Provinciale di Pordenone

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Banca Popolare FriulAdria SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Entrate, Ufficio Pordenone

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Commissione Tributaria Provinciale di Pordenone — Ważność decyzji Komisji 2002/581/WE z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie systemu pomocy państwa wprowadzonego przez Włochy na rzecz banków [notyfikowanej jako dokument nr C(2001) 3955] (Dz.U. L 184, str. 27)

Sentencja

1)	Analiza postawionych pytań nie wykazała elementów mogących wpłynąć na ważność decyzji Komisji 2002/581/WE z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie systemu pomocy państwa wprowadzonego przez Włochy na rzecz banków.

Artykuł 87 WE i następne, art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE, jak również zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i proporcjonalności nie mogą sprzeciwiać się środkowi krajowemu zawierającemu nakaz zwrotu pomocy, wydanemu w wykonaniu decyzji Komisji, w której uznała ona tę pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i której analiza w świetle tych samych postanowień i zasad ogólnych nie wykazała elementów mogących wpłynąć na jej ważność.

(1) Dz.U. C 251 z 09.10.2004.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/22

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 28 września 2006 r. — El Corte Inglés, SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa C-104/05 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Graficzny znak towarowy „EMILIO PUCCI” - Sprzeciw wniesiony przez uprawnionego z rejestracji graficznych krajowych znaków towarowych „EMIDIO TUCCI” - Podobieństwo towarów)

(2006/C 326/44)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: El Corte Inglés, SA (przedstawiciel: adwokat J.L. Rivas Zurdo)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: O. Montalto i P. Bullock, pełnomocnicy) oraz Emilio Pucci Srl (przedstawiciele: adwokaci P. L. Roncaglia, G. Lazzeretti, M. Boletto i E. Gavuzzi)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie T-8/03 El Corte Inglés przeciwko OHIM — Pucci, w którym oddalono skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 3 października 2002 r., oddalającej wniesione przez stronę wnoszącą odwołanie w sprawie niniejszej odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów, w której odrzucono częściowo sprzeciw wobec zgłoszenia graficznego wspólnotowego znaku towarowego „EMILIO PUCCI” dla towarów należących do klas 3, 18, 24 i 25.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	El Corte Inglés, SA zostaje obciążona 80 % kosztów postępowania.

3)	OHIM zostaje obciążona 20 % kosztów postępowania.

(1) Dz.U. C 115 z 14.5.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/23

Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 28 września 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias — Grecja) — Enosi Efopliston Aktoploïas, ANEK, Minoikes grammes, N.E. Lésvou, Blue Star Ferries przeciwko Ypourgos Emporikis Naftilías, Ypourgos Aigaíou

(Sprawa C-285/05) (1)

(Artykuł 104§ 3 regulaminu - Rozporządzenie (EWG) nr 3577/92 - Kabotaż morski - Okres przejściowy - Bezpośrednie stosowanie - Dyrektywa 98/18/WE - Reguły i normy bezpieczeństwa statków pasażerskich - Zgodność z prawem wspólnotowym przepisów krajowych zakazujących świadczenia usług transportu morskiego przez statki, które osiągnęły określony wiek)

(2006/C 326/45)

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Symvoulio tis Epikrateias

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Enosi Efopliston Aktoploïas, ANEK, Minoikes grammes, N.E. Lésvou, Blue Star Ferries

Strona pozwana: Ypourgos Emporikis Naftilías, Ypourgos Aigaíou

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Symvoulio tis Epikrateias — Wykładnia art. 1 ust. 2, art. 4 i art. 6 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczącego stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski) (Dz.U. L 364, str. 7) — Możliwość powołania się na rozporządzenie przez podmioty prywatne w celu zakwestionowania ważności przepisów krajowych, które zostały przyjęte przed upływem terminu obowiązywania zawartego w tym rozporządzeniu odstępstwa — Wykładnia art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 3 lit. a), b), c), f) i g) dyrektywy Rady 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz.U. L 144, str. 1) — Zgodność z prawem wspólnotowym przepisów krajowych zakazujących świadczenia usług transportu morskiego przez statki, które osiągnęły określony wiek

Sentencja

Mając na uwadze przepisy art. 6 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczącego stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski), to ostatnie winno być interpretowane w taki sposób, iż nie może przyznawać uprawnień podmiotom prywatnym, przed dniem 1 stycznia 2004 r., w zakresie kabotażu dotyczącego wysp greckich dla regularnych usług pasażerskich oraz promowych, jak również usług świadczonych przez statki o pojemności mniejszej niż 650 gt.

Artykuły 5 ust. 2 i art. 6 ust. 3 lit. a) — c), f) i g) dyrektywy Rady 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwiają się one przepisom krajowym, o których mowa w postępowaniu przed sądem krajowym, zakazujących w sposób bezwzględny wykorzystania w transporcie krajowym statków, które osiągnęły określony wiek, jeśli dane państwo członkowskie nie podjęło działań w celu polepszenia wymogów bezpieczeństwa zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 7 ust. 4 tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 243 z 1.10.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/23

Postanowienie Trybunału z dnia 28 września 2006 r. — (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht München (Niemcy)) — postępowanie karne przeciwko Stefanowi Kremerowi

(Sprawa C-340/05) (1)

(Artykuł 104 § 3 ust. 1 regulaminu Trybunału Sprawiedliwości - Dyrektywa 91/439/EWG - Wzajemne uznawanie praw jazdy - Cofnięcie prawa jazdy w jednym państwie członkowskim - Prawo jazdy wydane w innym państwie członkowskim - Odmowa uznania prawa jazdy w pierwszym państwie członkowskim - Wymóg spełnienia krajowym wymogów wydania prawa jazdy po tym jak prawo jazdy zostało w tym państwie wcześniej cofnięte)

(2006/C 326/46)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht München (Niemcy)

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Stefan Kremer

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht München — Wykładnia art. 1 ust. 2, art. 8 ust. 2 i 4 dyrektywy Rady 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (Dz.U. L 237, str. 1) — Odmowa uznania ważności prawa jazdy wydanego przez inne państwo członkowskie osobie, której z powodu wielokrotnych wykroczeń drogowych cofnięto prawo jazdy bez orzeczenia zakazu uzyskania nowego prawa jazdy — Wymóg, zgodnie z którym wnioskodawca zobowiązany jest wykazać swoją zdolność do prowadzenia pojazdów na podstawie opinii medyczno-psychologicznej

Sentencja

Artykuł 1 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 2 i 4 dyrektywy Rady 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy w brzmieniu nadanym przez dyrektywę Rady 97/26/WE z dnia 2 czerwca 1997 r. zakazuje państwom członkowskim nieuznawania prawa do prowadzenia pojazdów na podstawie prawa jazdy wydanego w innym państwie członkowskim a zatem odmawiania uznania ważności prawa jazdy wydanego w innym państwie członkowskim o ile posiadacz prawa jazdy, wobec którego pierwsze państwo członkowskie zastosowało środek w postaci cofnięcia wcześniej wydanego prawa jazdy bez orzeczenia zakazu uzyskania nowego prawa jazdy, nie spełnia wymogów określonych w przepisach prawnych tego państwa dotyczących ponownego uzyskania prawa jazdy, po tym jak prawo jazdy zostało cofnięte, włącznie z oceną zdolności do prowadzenia pojazdów, która potwierdza, że przyczyny, które doprowadziły do cofnięcia prawa jazdy już nie występują.

(1) Dz.U. C 296 z 26.11.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/24

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 6 października 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Antwerpen — Belgia) — Lucien De Graaf, Gudula Daniels przeciwko Belgische Staat

(Sprawa C-436/05) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Niedopuszczalność)

(2006/C 326/47)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hof van beroep te Antwerpen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Lucien De Graaf, Gudula Daniels

Strona pozwana: Belgische Staat

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hof van beroep te Antwerpen — Wykładnia rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. (Dz.U. L 28, str. 1) — Przedmiotowy zakres stosowania — Włączenie uzupełniającej składki na wypadek kryzysu pobieranej przez państwo członkowskie w celu finansowania systemu zabezpieczenia społecznego — Obowiązek opłacania składki nawet w przypadku podlegania innemu systemowi zabezpieczenia społecznego niż system państwa miejsca zamieszkania — Zgodność z art. 39 WE

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez hof van beroep te Antwerpen postanowieniem z dnia 29 listopada 2005 r. jest niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 36 z 11.02.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sozialgericht Berlin (Niemcy) w dniu 24 lutego 2006 r. — Irene Werich przeciwko Deutsche Rentenversicherung Bund

(Sprawa C-111/06)

(2006/C 326/48)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Sozialgericht Berlin (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Irene Werich

Strona pozwana: Deutsche Rentenversicherung Bund

Pytanie prejudycjalne

Czy przepis pkt 1 części D (dawniej C) „Niemcy” załącznika VI do rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin, przemieszczających się we Wspólnocie (1) jest zgodny z prawem wspólnotowym wyższej rangi, w szczególności z zasadą swobodnego przepływu osób i nakazem przenoszenia świadczeń określonymi w art. 42 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) w zakresie, w jakim wyklucza on również świadczenia emerytalne za okresy składkowe, w których zgodnie z ustawodawstwem Rzeszy Niemieckiej dotyczącym zabezpieczenia społecznego opłacanie składek było obowiązkowe?

(1) Dz.U. L 149, str. 2.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 14 września 2006 r. — BATIG Gesellschaft für Beteiligungen mbH przeciwko Hauptzollamt Bielefeld

(Sprawa C-374/06)

(2006/C 326/49)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: BATIG Gesellschaft für Beteiligungen mbH

Strona pozwana: Hauptzollamt Bielefeld

Pytanie prejudycjalne

Czy dyrektywę Rady 92/12/EWG (1) z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie, które pobrało podatek od wyrobów tytoniowych poprzez wydanie znaków akcyzy jest zobowiązane do dokonania zwrotu zapłaconego podatku na rzecz podmiotu, któremu wydane zostały znaki akcyzy, jeżeli w innym państwie członkowskim opatrzone tymi znakami akcyzy wyroby tytoniowe zostają niezgodnie z prawem wyłączone z systemu zawieszenia podatku akcyzowego, z tym skutkiem, że to państwo członkowskie pobiera podatek akcyzowy od wyrobów tytoniowych od mającego w tym państwie siedzibę przedsiębiorcy, który dokonał ich przemieszczenia w ramach wewnątrzwspólnotowego systemu zawieszenia podatku akcyzowego?

(1) Dz. U. L 76, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Köln (Niemcy) w dniu 9 października 2006 r. — Winner Wetten GmbH przeciwko Bürgermeisterin der Stadt Bergheim

(Sprawa C-409/06)

(2006/C 326/50)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Köln

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Winner Wetten GmbH

Strona pozwana: Bürgermeisterin der Stadt Bergheim

Pytania prejudycjalne

Czy art. 43 oraz 49 TWE należy interpretować w ten sposób, że przepisy prawa krajowego dotyczące państwowego monopolu w zakresie urządzania zakładów wzajemnych, które w sposób niedopuszczalny ograniczają zagwarantowaną w art. 43 oraz 49 TWE swobodę przedsiębiorczości oraz swobodę świadczenia usług, bowiem w sposób sprzeczny z orzecznictwem Trybunału (wyrok z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie C-243/01) nie przyczyniają się w sposób systematyczny i spójny do ograniczenia działalności w zakresie urządzania zakładów wzajemnych, mogą być w drodze wyjątku nadal stosowane w czasie trwania okresu przejściowego, mimo pierwszeństwa stosowania prawa wspólnotowego bezpośrednio obowiązującego?

2.	W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie: Od spełnienia jakich wymogów należy uzależnić przyjęcie wyjątku od zasady pierwszeństwa stosowania oraz w jaki sposób należy wyznaczyć długość trwania okresu przejściowego?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/25

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 13 lipca 2006 r. w sprawie T-464/04 Independent Music Publishers and Labels Association (Impala, international association) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 10 października 2006 r. przez Bertelsmann AG, Sony Corporation of America

(Sprawa C-413/06 P)

(2006/C 326/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Bertelsmann AG, Sony Corporation of America (Przedstawiciele: P. Chappatte, J. Boyce, Solicitors, N. Levy, Barrister, adwokat R. Snelders oraz T. Graf, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, Independent Music Publishers and Labels Association (Impala, international association), Sony BMG Music Entertainment BV

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 lipca 2006 r. w sprawie T-464/04;

—	oddalenie skargi Impala o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji lub ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji oraz

—	obciążenie Impala kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą siedem zarzutów:

Po pierwsze, zdaniem wnoszących odwołanie, Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo, opierając się na piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów Komisji w celu oceny decyzji.

Po drugie, Sąd Pierwszej Instancji miał naruszyć prawo, nakazując Komisji przeprowadzenie badania rynku po doręczeniu odpowiedzi stron dokonujących zgłoszenia na pismo w sprawie przedstawienia zarzutów.

Wnoszący odwołanie twierdzą po trzecie, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez zastosowanie niewłaściwych i zbyt surowych wymogów dowodowych w odniesieniu do decyzji zezwalających na koncentrację.

Po czwarte, zdaniem wnoszących odwołanie, Sąd Pierwszej Instancji przekroczył zakres sądowej kontroli poprzez zastąpienie własnej oceny oceną Komisji, przez co sam popełnił oczywiste błędy i w istotnych aspektach dokonał nieprawidłowej interpretacji okoliczności dowodowych.

Po piąte, Sąd Pierwszej Instancji miał naruszyć prawo poprzez niewłaściwe zastosowanie kryteriów określonych w wyroku w sprawie Airtours dla oceny możliwości zawarcia tajnego porozumienia.

Wnoszący odwołanie podnoszą po szóste, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez zastosowanie niewłaściwych i zbyt surowych wymogów uzasadnienia w odniesieniu do decyzji zezwalających na koncentrację.

Po siódme, wnoszący odwołanie stwierdzają, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez oparcie się na dowodach, które nie zostały ujawnione stronom wnoszącym odwołanie i które nie były przedstawione Komisji w chwili wydania przez nią decyzji.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 11października 2006 r. — Stahlwerk Ergste Westig GmbH przeciwko Finanzamt Düsseldorf-Mettmann

(Sprawa C-415/06)

(2006/C 326/53)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Stahlwerk Ergste Westig GmbH

Strona pozwana: Finanzamt Düsseldorf-Mettmann

Pytania prejudycjalne

Czy pozostaje w zgodzie z art. 56 oraz 58 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską okoliczność, że niemieckie przedsiębiorstwo uzyskujące dochody z działalności gospodarczej nie może przy obliczaniu zysku odliczyć strat powstałych z tytułu prowadzenia zakładu w państwie trzecim (tutaj: w Stanach Zjednoczonych Ameryki) ze względu na fakt, że zgodnie z mającą zastosowanie umową o unikaniu podwójnego opodatkowania odpowiednie dochody z tytułu prowadzenia zakładu nie podlegają opodatkowaniu w Niemczech?

Czy, w kontekście klauzuli zastrzeżenia wynikającej z art. 57 ust. 1 pierwsze zdanie Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, pozostaje w zgodzie z prawem wspólnotowym przytoczony powyżej przepis umowy o wskazanej treści, gdy znajdujące zastosowanie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania istniały już w dniu 31 grudnia 1993 r., jednakże wynikające z nich wykluczenie możliwości uwzględnienia strat było przez niemieckiego ustawodawcę uchylone aż do roku 1998?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/27

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2006 — Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-416/06)

(2006/C 326/54)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Shotter i K. Mojzesowicz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania

—

stwierdzenie, że nie zapewniwszy rzeczywistej dostępności przynajmniej jednego pełnego spisu abonentów i usługi pełnozakresowej informacji o numerach telefonicznych, zgodnie z wymogami określonymi w art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 25 ust. 1 i 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności praw użytkowników (1), Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy wspomnianej dyrektywy,

—	obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2002/22/WE upłynął w dniu 30 kwietnia 2004.

(1) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 51.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 16 października 2006 r. — Fratelli Martini & C. SpA, Cargill Srl przeciwko Ministero delle Politiche Agricole e Forestali, Ministero della Salute, Ministero delle Attività Produttive

(Sprawa C-421/06)

(2006/C 326/56)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Fratelli Martini & C. SpA, Cargill Srl

Strona pozwana: Ministero delle Politiche Agricole e Forestali, Ministero della Salute, Ministero delle Attività Produttive

Pytania prejudycjalne

czy w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 2005 r. w sprawach połączonych 453/04, 11/04, 12/04, 194/04, w którym stwierdzono częściową nieważność dyrektywy 2002/2 (1), instytucje europejskie, które przyjęły tę dyrektywę są, w świetle art. 233 traktatu WE (dotyczącego aktów co do których stwierdzono nieważność), „zobowiązane do podjęcia środków, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości”;

w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy środki jakie instytucje europejskie są zobowiązane podjąć w celu dostosowania dyrektywy 2002/2 do wspomnianego wyroku Trybunału, powinny wejść w życie najpierw we wspólnotowym porządku prawnym, tak aby umożliwić państwom członkowskim transponowanie ich do własnego porządku prawnego;

3)	czy środki, o których mowa w pytaniu drugim, powinny być przyjęte przez instytucje wspólnotowe i transponowane przez państwa członkowskie z uwzględnieniem rozporządzenia nr 183/2005 (2);

4)	czy rozporządzenie nr 183/2005 w zw. z art. 8 i 16 rozporządzenia nr 178/2002 (3), należy interpretować w ten sposób, że zakazuje ono producentom pasz umieszczania na ich produktach etykiet, które mogą wprowadzić konsumentów w błąd;

5)	czy należy uznać, że etykiety umieszczane na paszach, na których podany przez producentów procentowy udział składników może w zamierzony sposób różnić się o 15 % w odniesieniu do każdego z zawartych w produkcie składników, są dla konsumentów mylące.

(1) Dz. U. L 63, str. 23.

(2) Dz. U. L 35, str. 1.

(3) Dz. U. L 31, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/28

Skarga wniesiona w dniu 16 października 2006 — Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-422/06)

(2006/C 326/57)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: H. Støvlbæk i K. Mojzesowicz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania

—

stwierdzenie, że nie przyjmując wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych do zapewnienia zgodności z dyrektywą Rady 74/557/EWG z dnia 4 czerwca 1974 r. w sprawie osiągnięcia swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności osób pracujących na własny rachunek oraz pośredników zajmujących się handlem i dystrybucją produktów toksycznych (1), lub, w każdym razie, nie przekazując Komisji informacji o wspomnianych przepisach, Rzeczpospolita Polska nie dopełniła obowiązków spoczywających na niej w mocy art. 8 tej dyrektywy,

—	obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 74/557/EWG upłynął w dniu 30 kwietnia 2004.

(1) Dz.U. L 307 z 18.11.1974, str. 5.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/28

Skarga wniesiona w dniu 16 października 2006 — Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-423/06)

(2006/C 326/58)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: H. Støvlbæk i K. Mojzesowicz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania

—

stwierdzenie, że nie przyjmując wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych do zapewnienia zgodności z dyrektywą Rady 74/556/EWG z dnia 4 czerwca 1974 r. ustanawiającą szczegółowe przepisy dotyczące środków przejściowych odnoszących się do handlu i dystrybucji produktów toksycznych i działalności w tym zakresie, związanych z profesjonalnym wykorzystaniem tych produktów, z działalnością pośredników włącznie (1), lub, w każdym razie, nie przekazując Komisji informacji o wspomnianych przepisach, Rzeczpospolita Polska nie dopełniła obowiązków spoczywających na niej w mocy art. 7 tej dyrektywy,

—	obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 74/556/EWG upłynął w dniu 30 kwietnia 2004.

(1) Dz.U. L 307 z 18.11.1974, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 16 października 2006 r. — Ministero dell'Economia e delle Finanze przeciwko Part Service Srl, w likwidacji

(Sprawa C-425/06)

(2006/C 326/59)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte suprema di cassazione

Strony w sprawie przed sądem krajowym

Skarżąca: Ministero dell'Economia e delle Finanze

Pozwana: Part Service Srl, in liquidazione

Pytania prejudycjalne

czy pojęcie nadużycia prawa, zdefiniowane w wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-255/02 jako transakcja dokonana zasadniczo w celu uzyskania korzyści podatkowej jest równoznaczne, węższe czy też szersze od pojęcia transakcji niemającej żadnego innego celu gospodarczego niż uzyskanie korzyści podatkowej;

czy dla celów stosowania podatku VAT można uznać za nadużycie prawa (bądź form prawnych) — z wynikającą stąd utratą przez Wspólnotę zasobów własnych pochodzących z poboru podatku od wartości dodanej — oddzielne zawarcie umów najmu finansowego (leasing), udostępnienia środków finansowych, ubezpieczenia i pośrednictwa, czego skutkiem jest objęcie podatkiem VAT jedynie świadczenia wzajemnego z tytułu oddania rzeczy w używanie, podczas gdy zgodnie z praktyką i wykładnią sądów krajowych przedmiotem jednej jedynej umowy leasingu byłoby również udostępnienie środków finansowych, co prowadziłoby do objęcia podatkiem VAT całości świadczeń wzajemnych.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/29

Skarga wniesiona w dniu 17 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-426/06)

(2006/C 326/60)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i M. Konstantinidis)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, iż nie ustanawiając przepisów niezbędnych w celu pełniej i prawidłowej transpozycji art. 2 (pkt 27, 28, 31, 32, 34 i 36), art. 4, 5 i 6 ust. 2, art. 7, art. 8 ust. 1 i 2, art. 9, art. 10, ust. 2, art. 11 ust. 2-6, art.13 ust. 4 i art. 14 jak również załączników II-VIII do dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (1), Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 24 ust. 1 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Władze greckie dokonały transpozycji dyrektywy 2000/60/WE do prawa greckiego ustawą nr 3199/2003, ogłoszoną w organie publikacyjnym rządu (FEK/A/280/ z dnia 9 grudnia 2003 r.), podaną do wiadomości Komisji jako krajowe przepisy dokonujące transpozycji. Kontrola zgodności tego aktu legislacyjnego z dyrektywą 2000/60/WE wykazała, że ustawa ta winna zostać uszczegółowiona poprzez ustanowienie aktów wykonawczych, które dokonałyby pełnej transpozycji.

W opinii Komisji właściwa transpozycja dyrektywy do prawa greckiego ma szczególne znaczenie w niniejszej sprawie, ponieważ dyrektywa 2000/60/WE ze względu na jej przedmiot jaki i szeroki zakres zastosowania stanowi akt legislacyjny o fundamentalnym znaczeniu w dziedzinie zrównoważonej ochrony wód i gospodarki wodnej.

Co więcej, władze greckie zgadzają się z faktem, że nie dokonano pełnej transpozycji dyrektywy, oraz że konieczne jest ustanowienie przepisów dodatkowych, co do których procedura legislacyjna została rozpoczęta jednak nie zakończona.

(1) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 18 października 2006 r. — Birgit Bartsch przeciwko Bosch und Siemens Hausgeräte (BSH) Altersfürsorge GmbH

(Sprawa C-427/06)

(2006/C 326/61)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Birgit Bartsch

Strona pozwana: Bosch und Siemens Hausgeräte (BSH) Altersfürsorge GmbH

Pytania prejudycjalne

a)	Czy prawo pierwotne WE zawiera zasadę niedyskryminacji za względu na wiek, której przestrzeganie sądy krajowe muszą zagwarantować także wtedy, gdy ewentualnie dyskryminujące traktowanie nie ma związku z prawem wspólnotowym?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie a):

Czy taki związek z prawem wspólnotowym powstanie na mocy art. 13 WE lub — także przed upływem terminu transpozycji — na mocy dyrektywy Rady 2000/78/WE ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (1)?

Czy wspólnotową zasadę niedyskryminacji ze względu na wiek, wynikającą z udzielenia odpowiedzi w przedmiocie pytania pierwszego, należy stosować także w stosunkach między prywatnymi pracodawcami z jednej strony, a ich pracownikami lub emerytami w ramach pracowniczych programów emerytalnych oraz osobami najbliższymi zmarłym pracownikom z drugiej strony?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na drugie pytanie:

Czy taką zasadę niedyskryminacji ze względu na wiek stosuje się w stosunku do przepisu pracowniczego programu emerytalnego, zgodnie z którym małżonkowi zmarłego pracownika nie zapewnia się zaopatrzenia przysługującego osobie najbliższej zmarłemu pracownikowi, jeżeli jest on co najmniej piętnaście lat młodszy od zmarłego byłego pracownika?

b)	W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie a): Czy okoliczność, że pracodawca ma interes w ograniczeniu ryzyk wywodzących się z pracowniczego programu emerytalnego, może być czynnikiem uzasadniającym taki przepis?

c)	W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie 3 b): Czy ewentualna zasada niedyskryminacji ze względu na wiek działa wstecz w sposób nieograniczony w prawie pracowniczych programów emerytalnych, czy też jej działanie wstecz jest ograniczone i jeżeli tak, to w jaki sposób?

(1) Dz.U. L 303, str. 16.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Unión General de Trabajadores de la Rioja UGT-RIOJA przeciwko Juntas Generales del Territorio Histórico de Vizcaya, Diputación Foral de Vizcaya, Cámara de Comercio, Industria y Navegación de Bilbao, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-428/06)

(2006/C 326/62)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Unión General de Trabajadores de la Rioja (UGT-RIOJA)

Strona pozwana: Juntas Generales del Territorio Histórico de Vizcaya, Diputación Foral de Vizcaya, Cámara de Comercio, Industria y Navegación de Bilbao, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni art. 87 ust. 1 WE należy dokonywać w ten sposób, że przepisy podatkowe wydane przez Juntas Generales Territorio Histórico de Vizcaya, zmieniające art. 29 ust. 1 lit. a), art. 37 i art. 39 uregulowania o podatku od osób prawnych, powinny — z tego powodu, że ustanawiają stopy podatkowe i odliczenia od podatku nieistniejące w państwowym porządku prawnym dotyczącym podatków, a obowiązujące na obszarze właściwości tej posiadającej autonomię jednostki niższego niż państwo rzędu — zostać uznane za selektywne w świetle definicji pomocy państwa w rozumieniu tego postanowienia, a w konsekwencji podlegać zgłoszeniu Komisji na podstawie art. 88 ust. 3 traktatu?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Comunidad Autónoma de la Rioja przeciwko Juntas Generales del Territorio Histórico de Vizcaya, Diputación Foral de Vizcaya, Cámara de Comercio, Industria y Navegación de Bilbao, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-429/06)

(2006/C 326/63)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Comunidad Autónoma de la Rioja

Strona pozwana: Juntas Generales del Territorio Histórico de Vizcaya, Diputación Foral de Vizcaya, Cámara de Comercio, Industria y Navegación de Bilbao, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Comunidad Autónoma de la Rioja przeciwko Diputación Foral de Álava, Juntas Generales del Territorio Histórico de Álava, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-430/06)

(2006/C 326/64)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Comunidad Autónoma de la Rioja

Strona pozwana: Diputación Foral de Álava, Juntas Generales del Territorio Histórico de Álava, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni art. 87 ust. 1 WE należy dokonywać w ten sposób, że przepisy podatkowe wydane przez Diputación Foral i Juntas Generales Territorio Histórico de Álava, zmieniające art. 29 ust. 1 lit. a) i art. 37 uregulowania o podatku od osób prawnych, powinny — z tego powodu, że ustanawiają stopy podatkowe i odliczenie od podatku nieistniejące w państwowym porządku prawnym dotyczącym podatków, a obowiązujące na obszarze właściwości tej posiadającej autonomię jednostki niższego niż państwo rzędu — zostać uznane za selektywne w świetle definicji pomocy państwa w rozumieniu tego postanowienia, a w konsekwencji podlegać zgłoszeniu Komisji na podstawie art. 88 ust. 3 traktatu?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Comunidad Autónoma de la Rioja przeciwko Diputación Foral de Guipúzcoa, Juntas Generales de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-431/06)

(2006/C 326/65)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Comunidad Autónoma de la Rioja

Strona pozwana: Diputación Foral de Guipúzcoa, Juntas Generales de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni art. 87 ust. 1 WE należy dokonywać w ten sposób, że przepisy podatkowe wydane przez Diputación Foral i Juntas Generales Territorio Histórico de Guipúzcoa, zmieniające art. 29 ust. 1 lit. a) i art. 37 uregulowania o podatku od osób prawnych, powinny — z tego powodu, że ustanawiają stopy podatkowe i odliczenie od podatku nieistniejące w państwowym porządku prawnym dotyczącym podatków, a obowiązujące na obszarze właściwości tej posiadającej autonomię jednostki niższego niż państwo rzędu — zostać uznane za selektywne w świetle definicji pomocy państwa w rozumieniu tego postanowienia, a w konsekwencji podlegać zgłoszeniu Komisji na podstawie art. 88 ust. 3 traktatu?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Comunidad Autónoma de Castilla y León przeciwko Juntas Generales de Guipúzcoa, Diputación Foral de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-432/06)

(2006/C 326/66)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Comunidad Autónoma de Castilla y León

Strona pozwana: Juntas Generales de Guipúzcoa, Diputación Foral de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Comunidad Autónoma de Castilla y León przeciwko Juntas Generales del Territorio Histórico de Álava, Diputación Foral de Álava, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-433/06)

(2006/C 326/67)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Comunidad Autónoma de Castilla y León

Strona pozwana: Juntas Generales del Territorio Histórico de Álava, Diputación Foral de Álava, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 18 października 2006 r. — Comunidad Autónoma de Castilla y León przeciwko Diputación Foral de Vizcaya, Juntas Generales del Territorio Histórico de Vizcaya, Cámara de Comercio, Industria y Navegación de Bilbao, Confederación Empresarial Vasca

(Sprawa C-434/06)

(2006/C 326/68)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Comunidad Autónoma de Castilla y León

Strona pozwana: Diputación Foral de Vizcaya, Juntas Generales del Territorio Histórico de Vizcaya, Cámara de Comercio, Industria y Navegación de Bilbao, Confederación Empresarial Vasca

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni art. 87 ust. 1 WE należy dokonywać w ten sposób, że przepisy podatkowe wydane przez Juntas Generales Territorio Histórico de Vizcaya, zmieniające art. 29 ust. 1 lit. a) i art. 37 uregulowania o podatku od osób prawnych, powinny — z tego powodu, że ustanawiają stopy podatkowe i odliczenie od podatku nieistniejące w państwowym porządku prawnym dotyczącym podatków, a obowiązujące na obszarze właściwości tej posiadającej autonomię jednostki niższego niż państwo rzędu — zostać uznane za selektywne w świetle definicji pomocy państwa w rozumieniu tego postanowienia, a w konsekwencji podlegać zgłoszeniu Komisji na podstawie art. 88 ust. 3 traktatu?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/33

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 17 października 2006 r. — C

(Sprawa C-435/06)

(2006/C 326/69)

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus (Finlandia)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: C.

Pytania prejudycjalne

Czy rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 (1) z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 stosuje się do wszystkich części orzeczenia, jak to stanowiące przedmiot niniejszego postępowania, jeżeli stanowi ono publicznoprawny środek ochrony dziecka i zostało wydane w formie jednego tylko orzeczenia o natychmiastowym objęciu dziecka opieką i umieszczeniu go w celu sprawowania opieki poza jego rodziną w rodzinie zastępczej?

b)	Czy też w świetle art. 1 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 2201/2003 rozporządzenie to stosuje się jedynie do części tego orzeczenia, która dotyczy umieszczenia dziecka poza jego rodziną w rodzinie zastępczej?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze b) czy rozporządzenie nr 2201/2003 stosuje się do orzeczenia o umieszczeniu dziecka poza jego rodziną, które stanowi część orzeczenia o objęciu dziecka opieką, również wtedy, gdy orzeczenie o objęciu dziecka opieką, które stanowi warunek wydania orzeczenia o umieszczenia dziecka poza jego rodziną, podlega przepisom prawnym państw członkowskich o wzajemnym uznawaniu i wykonywaniu decyzji administracyjnych i orzeczeń sądów administracyjnych zharmonizowanym w ramach współpracy między tymi państwami?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze a) czy w świetle okoliczności, iż przepisy o wzajemnym uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń o objęciu dziecka opieką, należących do środków prawa publicznego, zharmonizowane w ramach Rady Nordyckiej, nie zostały uwzględnione w rozporządzeniu nr 2201/2003, podczas gdy uwzględnione zostały jedynie analogiczne konwencje dotyczące środków prywatno-prawnych, możliwe jest stosowanie tych zharmonizowanych przepisów, ustanawiających bezpośrednie wykonywanie i uznawanie orzeczeń sądów administracyjnych w formie współpracy organów administracyjnych, do orzeczenia o objęciu dziecka opieką?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze a) i odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie czy, biorąc pod uwagę art. 72 i art. 64 ust. 2 rozporządzenia oraz przywoływane zharmonizowane przepisy państw nordyckich dotyczące orzeczeń o umieszczeniu dziecka poza jego rodziną, należących do środków prawa publicznego, sprawa należy do czasowego zakresu zastosowania rozporządzenia nr 2201/2003, jeżeli szwedzkie organy administracyjne wydały decyzję zarówno o natychmiastowym objęciu dziecka opieką jak i umieszczeniu go poza jego rodziną w rodzinie zastępczej w dniu 23 lutego 2005 r. i przedłożyły decyzję o natychmiastowym objęciu opieką do zatwierdzenia Länsrätt w dniu 25 lutego 2005 r. i sąd ten zatwierdził tę decyzję w dniu 3 marca 2005 r.?

(1) Dz.U. L 338, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/34

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Niedersächsisches Finanzgericht (Niemcy) w dniu 24 października 2006 r. — SECURENTA Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG jako następca prawny Göttinger Vermögensanlagen AG przeciwko Finanzamt Göttingen

(Sprawa C-437/06)

(2006/C 326/71)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Niedersächsisches Finanzgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: SECURENTA Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG jako następca prawny Göttinger Vermögensanlagen AG

Strona pozwana: Finanzamt Göttingen

Pytania prejudycjalne

Czy w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność zawodową i niezawodową, prawo do odliczenia podatku naliczonego ustala się według stosunku czynności podlegających opodatkowaniu i opodatkowanych z jednej strony do czynności podlegających opodatkowaniu i zwolnionych z podatku z drugiej strony (pogląd strony skarżącej), czy też odliczenie podatku naliczonego jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy należy doliczyć koszty działalności gospodarczej strony skarżącej w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (1), związane z emisją akcji i ukrytym dokapitalizowaniem?

W przypadku, gdy odliczenie podatku naliczonego jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy należy doliczyć koszty działalności gospodarczej strony skarżącej, związane z emisją akcji i ukrytym dokapitalizowaniem: Czy podział kwot podatku naliczonego na obszar działalności zawodowej oraz działalności niezawodowej należy przeprowadzić według tak zwanego „klucza inwestycyjnego”, czy też prawidłowy jest — zgodnie z argumentacją strony skarżącej — „klucz transakcji” w odpowiednim zastosowaniu art. 17 ust. 5 szóstej dyrektywy 77/388/EWG?

(1) Dz.U. L 145, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/34

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Dresden (Niemcy) w dniu 24 października 2006 r. — citiworks AG przeciwko Sächsisches Staatsministerium für Wirtschaft und Arbeit

(Sprawa C-439/06)

(2006/C 326/73)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Dresden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: citiworks AG

Strona pozwana: Sächsisches Staatsministerium für Wirtschaft und Arbeit

Pozostali uczestnicy postępowania: 1) Flughafen Leipzig/Halle GmbH, 2) Bundesnetzagentur

Pytanie prejudycjalne

Czy § 110 ust. 1 pkt 1 Gesetz über de Elektrizitäts- und Gasversorgung (ustawy o zaopatrywaniu w energię i gaz), zwanej również Energiewirtschaftsgesetz — EnWG (prawo energetyczne) z dnia 7 lipca 2005 r. (BGBl. I 2005, 1970) jest zgodny z art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. (1), w zakresie w jakim w wymogach określonych w § 110 ust. 1 pkt 1 EnWG wyłącza się stosowanie ogólnych przepisów dotyczących dostępu do sieci (§ 20–28a EnWG) w odniesieniu do tak zwanej sieci zakładowej również wówczas, gdy wolny dostęp do sieci nie powoduje nadmiernych utrudnień?

(1) Dz.U. L 176, str. 37.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/35

Skarga wniesiona w dniu 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-442/06)

(2006/C 326/74)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: D. Recchia i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez wydanie i utrzymanie w mocy dekretu ustawodawczego nr 36 z dnia 13 stycznia 2003 r. z późn. zm., który transponuje do krajowego porządku prawnego przepisy dyrektywy 1999/31/WE (1) w sposób niezgodny z tą dyrektywą, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie przepisów art. 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 i 14 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Po otrzymaniu skargi Komisja zbadała zgodność uregulowań krajowych z dyrektywą 1999/31/WE. Stwierdzony przez Komisję brak zgodności jest wynikiem spóźnionej transpozycji dyrektywy przez Republikę Włoską. Dyrektywa ustanawia dwa różne reżimy prawne, w zależności od tego, czy chodzi o odpady nowe, czy wcześniejsze. W wyniku spóźnionej transpozycji przy pomocy wskazanego dekretu ustawodawczego niektóre odpady, które powinny były być poddane reżimowi ustanowionemu dla odpadów nowych, poddane zostały reżimowi przewidzianemu dla odpadów wcześniejszych.

(1) Dz.U. L 182, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/36

Skarga wniesiona w dniu 26 października 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-444/06)

(2006/C 326/76)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: X. Lewis, pełnomocnik, oraz adwokaci C. Fernandez Vicién i I. Moreno-Tapia Rivas)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając w przepisach krajowych terminu, w którym instytucja zamawiająca ma obowiązek powiadomić o decyzji w sprawie udzielenia zamówienia wszystkich oferentów, nie ustanawiając w przepisach krajowych obowiązkowego terminu oczekiwania między udzieleniem zamówienia a zawarciem umowy, i pozwalając na to, by umowa uznana za nieważną wywoływała nadal skutki prawne, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 2 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (1), i

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja jest zdania, że uregulowania hiszpańskie w przedmiocie odwołań w zakresie udzielania zamówień publicznych są niezgodne z dyrektywą 89/665 w wykładni nadanej jej przez Trybunał w wyroku z dnia 28 października 1999 r. w sprawie C-81/98 Alcatel Austria i in., Rec. str. I-7671.

W szczególności w uregulowaniach hiszpańskich:

brak jest oznaczenia terminu, w którym instytucja zamawiająca ma obowiązek powiadomić o decyzji w sprawie udzielenia zamówienia wszystkich oferentów,

brak jest oznaczenia obowiązkowego terminu oczekiwania między udzieleniem zamówienia a zawarciem umowy, i

możliwa jest sytuacja, w której umowa uznana za nieważną wywołuje nadal skutki prawne.

(1) Dz.U. L 395, str. 33.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/36

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 6 listopada 2006 r. — Danske Slagterier przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-445/06)

(2006/C 326/77)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof (Niemcy).

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Danske Slagterier.

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec.

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy art. 5 ust. 1 lit. o) oraz art. 6 ust. 1 lit. b) pkt iii) dyrektywy Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (1) w brzmieniu nadanym przez dyrektywę Rady 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (2) w związku z art. 5 ust. 1, art. 7 i art. 8 dyrektywy Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (3) przyznają producentom mięsa wieprzowego i podmiotom wprowadzającym je do obrotu prawa, które w przypadku błędnej transpozycji lub błędnego stosowania [dyrektywy] mogą prowadzić do powstania odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego?

Niezależnie od treści odpowiedzi udzielonej na pytanie pierwsze — czy w przypadku transpozycji i stosowania przywołanych dyrektyw, naruszających prawo wspólnotowe, producenci mięsa wieprzowego i podmioty wprowadzające je do obrotu mogą powoływać się na naruszenie art. 30 TWE (obecnie art. 28 WE) w uzasadnieniu roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego?

Czy prawo wspólnotowe wymaga, aby bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego został przerwany w związku z wszczęciem postępowania o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 226 WE lub przynajmniej zawieszony do czasu jego zakończenia, jeżeli prawo krajowe nie przewiduje skutecznego środka prawnego mogącego zmusić państwo członkowskie do dokonania transpozycji dyrektywy?

Czy bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego, opartego na niewłaściwej transpozycji dyrektywy i wynikającym z tego (faktycznym) zakazie przywozu, rozpoczyna się, niezależnie od dyspozycji przepisów prawa właściwego, dopiero po dokonaniu właściwej transpozycji [dyrektywy], czy też bieg terminu przedawnienia może rozpocząć się zgodnie z przepisami prawa krajowego już wtedy, gdy wystąpią pierwsze szkody i można się spodziewać wystąpienia kolejnych? Jeżeli dokonanie właściwej transpozycji miałoby mieć wpływ na bieg terminu przedawnienia, to czy jest tak co do zasady, czy też tylko wtedy, gdy dyrektywa przyznaje prawa jednostkom?

Czy w świetle okoliczności, iż państwa członkowskie nie mogą uregulować przesłanek roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego mniej korzystnie aniżeli w przypadku podobnych krajowych środków prawnych, oraz że otrzymanie odszkodowania nie może zostać uniemożliwione lub nadmiernie utrudnione, istnieją ogólnie względy, które przemawiają przeciwko uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym obowiązek naprawienia szkody nie powstaje, jeżeli poszkodowany umyślnie lub nieumyślnie zaniechał ograniczenia zakresu szkody za pomocą środka prawnego? Czy względy przemawiające przeciwko takiemu „wyłączeniu ochrony prawnej w związku z nieskorzystaniem z pierwszego dostępnego środka ochrony prawnej” występują również wtedy, gdy wykluczenie ochrony prawnej jest uzależnione od tego, aby od poszkodowanego można było oczekiwać skorzystania z tego środka prawnego? Czy w świetle prawa wspólnotowego od poszkodowanego nie można tego oczekiwać, gdy właściwy sąd krajowy prawdopodobnie nie mógłby rozstrzygnąć przedmiotowych kwestii dotyczących prawa wspólnotowego bez wystąpienia z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, bądź, gdy wszczęte już zostało postępowanie o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 226 WE?

(1) Dz.U. L 121, str. 2012.

(2) Dz.U. L 268, str. 69.

(3) Dz.U. L 395, str. 13.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/37

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 31 października 2006 r. — A. G. Winkel przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

(Sprawa C-446/06)

(2006/C 326/78)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: A. G. Winkel

Strona pozwana: Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Pytania prejudycjalne

Czy uregulowanie, zgodnie z którym w związku z powszechną praktyką przyjętą dla hodowli bydła, uzyskanie prawa do premii za krowy mamki jest uzależnione od tego, aby krowa, której dotyczy wniosek, w okresie rozpoczynającym się 20 miesięcy przed rozpoczęciem terminu na złożenie wniosku i kończącym się 4 miesiące po upływie tego terminu ocieliła się przynajmniej raz i aby jej cielak został odłączony od stada nie wcześniej niż przed upływem 4 miesięcy od jego urodzenia, jest zgodne z art. 3 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 (1)?

2)	W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej, według jakich kryteriów należy ustalić, czy w stadzie hodowane są cielaki na produkcję mięsa i które krowy należą do tego stada?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 160, str. 21).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/37

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Bíróság (Republika Węgierska) w dniu 2 listopada 2006 r. — Vodafone Magyarország Mobil Távközlési Zrt. i Innomed Medical Orvostechnikai Rt. przeciwko Magyar Állam (państwo węgierskie), Budapest Főváros Képvisélő-testülete i Esztergom Város Képvisélő-testülete

(Sprawa C-447/06)

(2006/C 326/79)

Język postępowania: węgierski

Sąd krajowy

Fővárosi Bíróság (Republika Węgierska)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vodafone Magyarország Mobil Távközlési Zrt. i Innomed Medical Orvostechnikai Rt

Strona pozwana: Magyar Állam (państwo węgierskie), Budapest Főváros Képvisélő-testülete i Esztergom Város Képvisélő-testülete

Pytania prejudycjalne

Czy pkt. 3 lit. a) rozdziału czwartego załącznika X (1) do aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (zwanym dalej „aktem o przystąpieniu”), znajdującego zastosowanie na podstawie art. 24 powołanego aktu o przystąpieniu, zgodnie z którym nie naruszając artykułów 87 i 88 traktatu WE, Węgry mogą stosować do 31 grudnia 2007 roku włącznie obniżenie należnych podatków lokalnych dla przedsiębiorców [helyi iparüzesi adó], czytaj podatków od działalności gospodarczej] do 2 % przychodów netto, przyznawanych przez samorządy terytorialne w ograniczonym czasie na podstawie art. 6 i 7 ustawy C z 1990 roku w sprawie podatków lokalnych, należy interpretować w ten sposób, że chodzi o wyjątek o charakterze przejściowym, który umożliwia Węgrom utrzymanie takiego podatku od działalności gospodarczej, do czasu upływu tego terminu?

W świetle odpowiedzi udzielonej na pytanie pierwsze, czy art. 33 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG (2), należy interpretować w ten sposób, że zakazuje on utrzymywania lub wprowadzania podatku od działalności gospodarczej prowadzonej w celu osiągnięcia zysku, w którym podstawą opodatkowania są dochody netto, po odjęciu kosztów nabycia towarów sprzedawanych i usług świadczonych przez osoby trzecie oraz kosztów materiałowych?

W zależności od odpowiedzi udzielonej na pytania poprzedzające oraz w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, czy należy przyjąć, że aktualna praktyka sądów węgierskich pierwszej i drugiej instancji, które unikają oceny zgodności podatku od działalności gospodarczej z prawem wspólnotowym i proponują podatnikom, aby prostowali swoje deklaracje podatkowe w drodze dodatkowych deklaracji, stanowi przeszkodę i utrudnienie dla skuteczności prawa wspólnotowego, ponieważ zmusza podatników do uczestnictwa w postępowaniu podatkowym o niepewnym rezultacie, uniemożliwiając im wykonywanie przysługujących im praw, a tym samym, że Republika Węgierska nie wykonuje zobowiązań wynikających z art. 10 traktatu WE?

(1) Dz.U. L 236, str. 846.

(2) Dz.U. L 145, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/38

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichts Köln (Niemcy) w dniu 2 listopada 2006 r. — Firma cp-Pharma Handels GmbH przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-448/06)

(2006/C 326/80)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Köln

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Firma cp-Pharma Handels GmbH

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Pytanie prejudycjalne

Czy rozporządzenie Komisji (WE) nr 1873/2003 z dnia 24 października 2003 r. (1) zmieniające załącznik II do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 ustanawiającego wspólnotową procedurę określania maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (2) jest nieważne z powodu naruszenia normy wyższego rzędu prawa wspólnotowego [art. 1 pkt 1 i art. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 w związku z art. 4 pkt 1 dyrektywy Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. (3)] w zakresie, w jakim w uzupełnieniu oznaczonym (*) w sprawie zamieszczenia progesteronu w załączniku II do rozporządzenia Rady nr 2377/90 zostaje wyłączone zastosowanie formy podawania w postaci roztworu do iniekcji?

(1) Dz.U. L 224, str. 1.

(2) Dz.U. L 224, str. 1.

(3) Dz.U. L 125, str. 3.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/38

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Bruxelles (Belgia) w dniu 6 listopada 2006 r. — Sophiane Gysen przeciwko Groupe S — Caisse d'Assurances sociales pour indépendants

(Sprawa C-449/06)

(2006/C 326/81)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal du travail de Bruxelles

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Sophiane Gysen

Strona pozwana: Groupe S — Caisse d'Assurances sociales pour indépendants

Pytanie prejudycjalne

Czy [art. 67 ust. 1] rozporządzenia [Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich oraz Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot] (1) oraz załącznik VII do tego rozporządzenia zatytułowany „Wynagrodzenia […]”, sekcja 1 Dodatki rodzinne, […] (które) obejmują:

a)	dodatek na gospodarstwo domowe,

b)	dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu,

c)	dodatek edukacyjny,

mogą lub muszą być uznane za „konwencję międzynarodową z zakresu zabezpieczenia społecznego, obowiązującą w Belgii”, jak zostało to określone w tekście spornych przepisów krajowych?

(1) Dz. U. L 56, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/39

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Belgia) w dniu 6 listopada 2006 r. — Varec SA przeciwko Belgii

(Sprawa C-450/06)

(2006/C 326/82)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Conseil d'État (Belgia)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Varec SA

Strona pozwana: Belgia

Interwenient: Diehl Remscheid GmbH & Co

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 1 ust. 1 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (1), w związku z art. 15 ust. 2 dyrektywy 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy (2) i w związku z art. 6 dyrektywy 2004/18/WE z dnia 31 marca 2004 w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (3), należy rozumieć w ten sposób, iż organ odpowiedzialny za postępowanie odwoławcze, o którym mowa w tym przepisie, ma obowiązek zagwarantowania poufności i prawa do poszanowania tajemnic handlowych zawartych w aktach sprawy, które zostały mu przedłożone przez uczestników postępowania, w tym również przez instytucję zamawiającą, mając jednocześnie prawo samemu do zapoznawania się i brania pod uwagę tego typu informacji?

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 33.

(2) Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 1.

(3) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, str. 114.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/39

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängiger Finanzsenat (Austria) w dniu 6 listopada 2006 r. — Gabriele Walderdorff przeciwko Finanzamt Waldviertel

(Sprawa C-451/06)

(2006/C 326/83)

Język postępowania: niemiecki

Oznaczenie sądu krajowego

Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Wien

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Gabriele Walderdorff

Strona pozwana: Finanzamt Waldviertel

Pytania prejudycjalne

Czy art. 13 część B lit. b) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (1) (ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 2006/69/WE z dnia 24 lipca 2006 r. (2)), zwanej dalej „szóstą dyrektywą”, należy interpretować w ten sposób, że odpłatna cesja prawa do wykonywania połowu ryb w formie umowy dzierżawy zawartej na okres 10 lat

1.	przez właściciela nieruchomości, na której znajduje się obszar wód, którego dotyczy przyznane uprawnienie,

2.	przez właściciela prawa do połowu ryb dotyczącego obszaru wód należącego do majątku publicznego

stanowi „najem lub dzierżawę nieruchomości”?

(1) Dz.U. L 145 z, str. 1.

(2) Dz.U. L 221 z, str. 9.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/40

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England and Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczne Królestwo) w dniu 9 listopada 2006 r. — The Queen on the application of Synthon BV przeciwko Licensing Authority, przy udziale Smithkline Beecham PLC

(Sprawa C-452/06)

(2006/C 326/84)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (England and Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Powód: Synthon BV

Pozwany: Licensing Authority

Uczestnik postępowania: Smithkline Beecham PLC

Pytania prejudycjalne

W sytuacji, gdy:

—

państwo członkowskie (zwane dalej „zainteresowanym państwem członkowskim”) otrzymuje wniosek, na podstawie art. 28 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (1) (zwanej dalej„dyrektywą”), o uznanie na jego terytorium przyznanego przez inne państwo członkowskie (zwane dalej „państwem członkowskim odniesienia”) pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego (zwanego dalej „produktem”);

—

pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zostało udzielone przez państwo członkowskie odniesienia zgodnie z procedurą uproszczoną przewidzianą w art. 10 ust. 1 lit. a) ppkt iii) dyrektywy na tej podstawie, że produkt jest zasadniczo podobny do innego produktu leczniczego, który został już wprowadzony do obrotu na terenie UE i był przedmiotem tego obrotu przez wymagany okres (zwanego dalej „produktem odniesienia”);

—

zainteresowane państwo członkowskie przeprowadza procedurę zatwierdzenia wniosku, w trakcie której sprawdza czy wniosek zawiera dane i dokumenty wymagane zgodnie z art. 8, art. 10 ust. 1 lit. a) ppkt iii) oraz art. 28 dyrektywy, w tym czy przedstawione dane są zgodne z podstawą prawną, w oparciu o którą złożony został wniosek;

czy jest zgodne z dyrektywą, a w szczególności z jej art. 28, aby zainteresowane państwo członkowskie dokonywało sprawdzenia czy produkt jest zasadniczo podobny do produktu odniesienia (bez przeprowadzania jakiejkolwiek oceny merytorycznej), odmawiało uwzględnienia i rozpatrzenia wniosku oraz odmawiało uznania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu udzielonego przez państwo członkowskie odniesienia, na tej podstawie, że w jego ocenie produkt nie jest zasadniczo podobny do produktu odniesienia? lub

czy zainteresowane państwo członkowskie jest zobowiązane do uznania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu udzielonego przez państwo członkowskie odniesienia w terminie 90 dni od otrzymania wniosku i sprawozdania oceniającego, zgodnie z art. 28 ust. 4 dyrektywy, o ile zainteresowane państwo członkowskie nie odwoła się do procedury przewidzianej w art. 29 — 34 dyrektywy (która znajduje zastosowanie gdy są podstawy do przypuszczenia, że pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu może stwarzać zagrożenie dla zdrowia publicznego w rozumieniu art. 29 dyrektywy)?

Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 a) będzie przecząca, a odpowiedź na pytanie 1 b) będzie twierdząca — w sytuacji, gdy zainteresowane państwo członkowskie odrzuci wniosek na etapie jego zatwierdzania na tej podstawie, że produkt nie jest zasadniczo podobny do produktu odniesienia, przez co nie uzna pozwolenia na dopuszczenie do obrotu udzielonego przez państwo członkowskie odniesienia lub nie odwoła się do procedury przewidzianej w art. 29 — 34 dyrektywy, czy brak uznania przez zainteresowane państwo członkowskie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu udzielonego przez państwo członkowskie odniesienia w okolicznościach wskazanych powyżej stanowi wyczerpanie znamion naruszenia prawa wspólnotowego w rozumieniu drugiej przesłanki sformułowanej w wyroku wydanym w sprawach połączonych C-46/93 i C-48/98 Brasserie du Pêcheur i Factorame? Tytułem pytania ewentualnego — jakie czynniki powinny być wzięte pod uwagę przez sąd krajowy, gdy chodzi o ustalenie czy taki brak uznania stanowi wyczerpanie znamion naruszenia?

W sytuacji, gdy brak uznania przez zainteresowane państwo członkowskie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu udzielonego przez państwo członkowskie odniesienia, o której mowa powyżej w pytaniu 1, uzasadniony jest ogólną polityką stosowaną przez zainteresowane państwo członkowskie, zgodnie z którą różne sole o tej samej czynnej części cząsteczki mogą być według prawa uważane za zasadniczo podobne, czy brak uznania przez zainteresowane państwo członkowskie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu udzielonego przez państwo członkowskie odniesienia w okolicznościach, o których mowa powyżej, stanowi wyczerpanie znamion naruszenia prawa wspólnotowego w rozumieniu drugiej przesłanki sformułowanej w wyroku wydanym w sprawach połączonych C-46/93 i C-48/98 Brasserie du Pêcheur i Factorame? Tytułem pytania ewentualnego — jakie czynniki powinny być wzięte pod uwagę przez sąd krajowy, gdy chodzi o ustalenie czy taki brak uznania stanowi wyczerpanie znamion naruszenia?

(1) Dz.U. L 311, str. 67.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/41

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 13 listopada 2006 r. — 01051 Telecom GmbH przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-453/06)

(2006/C 326/85)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: 01051 Telecom GmbH

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Interwenient: Vodafone D2 GmbH

Pytanie prejudycjalne

Czy przejściowe utrzymanie w mocy obowiązującego poprzednio w prawie krajowym ustawowego wymogu ustalania cen wzajemnych połączeń na podstawie kosztów skutecznego świadczenia usług — mimo że nie jest wymagane prawem wspólnotowym — jest zgodne z art. 27 zdanie pierwsze dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego [i Rady] z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (1) oraz z art. 7 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady [z dnia 7 marca 2002 r.] w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) (2)?

(1) Dz.U. L 108, str. 33.

(2) Dz.U. L 108, str. 7.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/41

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesvergabeamt (Austria) w dniu 13 listopada 2006 r. — pressetext Nachrichtenagentur GmbH przeciwko 1. Republice Austrii (Federacja), 2. APA-OTS Originaltext-Service GmbH, 3. APA AUSTRIA PRESSE AGENTUR registrierte Genossenschaft mit beschränkter Haftung

(Sprawa C-454/06)

(2006/C 326/86)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesvergabeamt

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: pressetext Nachrichtenagentur GmbH

Strona pozwana: 1. Republika Austrii (Federacja), 2. APA-OTS Originaltext-Service GmbH, 3. APA AUSTRIA PRESSE AGENTUR registrierte Genossenschaft mit beschränkter Haftung

Pytania prejudycjalne

Czy pojęcie „udzielając” zawarte w art. 3 ust. 1 dyrektywy 92/50/EWG i pojęcie „udziela się” zawarte w art. 8 i 9 dyrektywy Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (1) należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również stany faktyczne, w których instytucja zamawiająca zamierza w przyszłości pozyskiwać usługi od usługodawcy w formie spółki kapitałowej, jeżeli usługi te były wcześniej świadczone przez innego usługodawcę, który jest jedynym udziałowcem przyszłego usługodawcy, i który posiada jednocześnie nad przyszłym usługodawcą władztwo w zakresie poleceń? Czy w takiej sytuacji ma znaczenie okoliczność, że dla instytucji zamawiającej nie ma pewności, czy w czasie całego okresu trwania pierwotnej umowy, udziały w spółce będącej przyszłym usługodawcą nie zostaną w całości lub w części zbyte na rzecz osób trzecich i nie ma również pewności, czy w czasie całego okresu trwania pierwotnej umowy nie zmieni się skład członkowski pierwotnego usługodawcy, działającego w formie spółdzielni?

Czy pojęcie „udzielając” zawarte w art. 3 ust. 1 dyrektywy 92/50/EWG i pojęcie „udziela się” zawarte w art. 8 i 9 dyrektywy 92/50/EWG należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również stany faktyczne, w których instytucja zamawiająca uzgadnia z usługodawcami — w czasie obowiązywania umowy o wspólne świadczenie usług zawartej z nimi na czas nieokreślony — zmianę wynagrodzenia za pewne usługi umowne i redaguje na nowo klauzulę waloryzacyjną, jeżeli zmiany te prowadzą do zmienionego wynagrodzenia i są dokonywane ze względu na wprowadzenie euro?

Czy pojęcie „udzielając” zawarte w art. 3 ust. 1 dyrektywy 92/50/EWG i pojęcie „udziela się” zawarte w art. 8 i 9 dyrektywy 92/50/EWG należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również stany faktyczne, w których instytucja zamawiająca uzgadnia z usługodawcami — w czasie obowiązywania umowy o wspólne świadczenie usług zawartej z nimi na czas nieokreślony — poprzez zmianę umowy, z jednej strony ponownie postanowienie o braku wypowiedzenia umowy przez trzy lata, które w chwili dokonywania nowych uzgodnień już nie obowiązywało, przy czym z drugiej strony, przy tej zmianie umowy ustanowiono ponadto wyższy niż poprzednio rabat w odniesieniu do pewnych wynagrodzeń zależnych od ilości w zakresie określonego zakresu usług?

W przypadku potwierdzenia, że zaistniało udzielenie zamówienia publicznego w rozumieniu jednego z pierwszych trzech pytań:

Czy art. 11 ust. 3 lit. b) dyrektywy 92/50/EWG lub inne przepisy prawa wspólnotowego, a w szczególności zasadę przejrzystości należy interpretować w ten sposób, że pozwalają one instytucji zamawiającej na udzielenie zamówienia na usługi w pojedynczej umowie o świadczenie usług w drodze procedury negocjacyjnej bez uprzedniej publikacji ogłoszenia o zamówieniu, gdy części usług są objęte prawami wyłącznymi, o jakich mowa w art. 11 ust. 3 lit b) dyrektywy 92/50/EWG; lub czy zasada przejrzystości lub inne przepisy prawa wspólnotowego nakazują przy udzielaniu zamówienia na usługi, które w przeważającej mierze nie są objęte prawem pierwszeństwa, aby w takim przypadku, przed udzieleniem zamówienia opublikować jednak ogłoszenie w celu umożliwienia dokonania przez zainteresowane przedsiębiorstwa weryfikacji, czy przedmiotem zamówienia są rzeczywiście usługi objęte prawem wyłącznym; lub czy przepisy prawa wspólnotowego dotyczące udzielania zamówień publicznych nakazują, aby w takim przypadku zamówienie na usługi mogło być udzielone jedynie w osobnych procedurach udzielania zamówień — w zależności od tego, czy istnieje prawo wyłączne, aby przynajmniej w części umożliwić konkurencję przy udzielaniu zamówień?

W przypadku udzielenia odpowiedzi na pytanie czwarte w ten sposób, że instytucja zamawiająca może udzielić zamówienia łącznie na usługi nie objęte prawami wyłącznymi i na usługi objęte prawami wyłącznymi w pojedynczej procedurze udzielania zamówień:

Czy przedsiębiorca nie mający prawa do korzystania z danych objętych wyłącznym prawem przedsiębiorstwa mającego pozycję dominującą na rynku może w tym zakresie wykazać swoją zdolność do pełnego wykonania usług objętych zamówieniem na rzecz instytucji zamawiającej w ten sposób, że powoła się na art. 82 WE i wynikający z tego przepisu obowiązek przedsiębiorstwa mającego pozycję dominującą na rynku państwa członkowskiego WE, które ma prawo do korzystania z danych, do udostępnienia tych danych na stosownych warunkach?

W przypadku udzielenia odpowiedzi na pytania pierwsze, drugie i trzecie w ten sposób, że w wyniku częściowego przejęcia umowy w roku 2000 lub w wyniku jednej lub obydwu wskazanych zmian w umowie miało miejsce udzielenie nowego zamówienia i ponadto w przypadku udzielenia odpowiedzi na pytanie czwarte w ten sposób, że przy udzielaniu zamówienia w drodze osobnej procedury na usługi nie objęte prawami wyłącznymi lub przy udzielaniu zamówienia obejmującego pełny zakres usług (tu: komunikaty prasowe, usługi podstawowe i prawa do używania APADok) instytucja zamawiająca miała obowiązek publikacji ogłoszenia w celu zachowania przejrzystości lub możliwości weryfikacji planowanego zamówienia:

Czy pojęcia „uszczerbku” zawarte w art. 1 ust. 3 dyrektywy 89/665/EWG lub słowa „doznały uszczerbku” zawarte w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (89/665/EWG) (2) należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak niniejsza, przedsiębiorca doznał uszczerbku w rozumieniu wskazanych przepisów dyrektywy 89/665/EWG, gdy została mu odebrana możliwość wzięcia udziału w procedurze udzielenia zamówienia z tego względu, że przed udzieleniem zamówienia instytucja zamawiająca nie opublikowała ogłoszenia o zamówieniu, na podstawie którego przedsiębiorca mógłby złożyć wniosek lub ofertę lub przedłożyć do weryfikacji przez właściwy urząd kontroli zamówień publicznych twierdzenie o istnieniu praw wyłącznych?

Czy wspólnotową zasadę równoważności, wspólnotowy obowiązek zagwarantowania skutecznej ochrony prawnej lub zasadę skuteczności należy przy uwzględnieniu pozostałych przepisów prawa wspólnotowego interpretować w ten sposób, że przedsiębiorcy zostaje na tej podstawie przyznane względem państwa członkowskiego bezwarunkowe prawo podmiotowe do podjęcia przed właściwym organem krajowym środków prawnych zmierzających do uzyskania odszkodowania po udzieleniu zamówienia ze względu na naruszenie wspólnotowych przepisów z zakresu prawa zamówień publicznych w terminie co najmniej 6-u miesięcy od możliwości powzięcia wiadomości o udzieleniu zamówienia niezgodnie z prawem zamówień publicznych, przy czym przedsiębiorca powinien dodatkowo dysponować okresem, w którym podjęcie takich środków prawnych nie było możliwe ze względu na brak krajowych podstaw prawnych, jeżeli w przypadku roszczeń odszkodowawczych wynikających z krajowych naruszeń prawa przewidziane są w prawie krajowym terminy wynoszące zwykle trzy lata od uzyskania wiadomości o sprawcy szkody i o szkodzie, a w razie braku ochrony prawnej w danej dziedzinie przedawnienie nie biegnie?

(1) Dz.U. L 209, str. 1.

(2) Dz.U. L 395, str. 33.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/43

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 16 listopada 2006 r. — Peek & Cloppenburg KG przeciwko Cassina SpA

(Sprawa C-456/06)

(2006/C 326/87)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG

Strona pozwana: Cassina SpA

Pytania prejudycjalne

Czy w przypadku umożliwienia osobom trzecim korzystania z utworów chronionych prawem autorskim, jeżeli z odstąpieniem korzystania nie jest związane przeniesienie rzeczywistej możności rozporządzania utworami, można mówić o jakiejkolwiek formie publicznego rozpowszechniania w inny sposób w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (1) (zwanej dalej „dyrektywą o społeczeństwie informacyjnym”)?

b)	Czy rozpowszechnianie zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy o społeczeństwie informacyjnym występuje również, jeżeli utwory chronione prawem autorskim są pokazywane publicznie, bez przyznania osobom trzecim możliwości korzystania z tych utworów?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej: Czy w powyższych przypadkach ochrona swobodnego przepływu towarów może stać na przeszkodzie korzystaniu z prawa do rozpowszechniania, jeżeli przedstawiane utwory nie są chronione prawem autorskim w państwie członkowskim, w którym zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu?

(1) Dz.U. L 167, str. 10.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/43

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T-350/05 Republika Finlandii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 16 listopada 2006 r. przez Republikę Finlandii

(Sprawa C-457/06 P)

(2006/C 326/88)

Język postępowania: fiński

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Finlandii (przedstawiciel: E. Bygglin)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 5 września 2006 r. w sprawie T-350/05 Republika Finlandii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, uznanie dopuszczalności skargi wniesionej przez Republikę Finlandii na podstawie art. 230 WE i przekazanie sprawy Sądowi, w celu rozpoznania i zasądzenia od Komisji również zwrotu kosztów poniesionych przez Republikę Finlandii w ramach postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Finlandii uważa, że postanowienie Sądu Pierwszej Instancji narusza prawo wspólnotowe w rozumieniu art. 58 Statutu Trybunału Sprawiedliwości.

Republika Finlandii uważa, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo uznając, że sporna decyzja Komisji nie podlega zaskarżeniu na podstawie art. 230 WE.

Zdaniem Republiki Finlandii sporna decyzja jest decyzją podlegającą zaskarżeniu w rozumieniu art. 230 WE. W wyniku tej decyzji Komisja pozbawiła Finlandię w rzeczywistości możliwości dokonania warunkowej płatności w rozumieniu orzecznictwa Trybunału.

Zgodnie z orzecznictwem dotyczącym stosowania art. 230 WE, sporna decyzja wywołuje więc wiążące skutki prawne, mające wpływ na interesy Finlandii i wyraźnie pogarsza jej sytuację prawną. Ponadto sporna decyzja skutkowała utratą przez Finlandię pewnych praw, a więc w oczywisty sposób wywiera dla niej niekorzystne skutki.

Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo rozpoznając rzeczoną sprawę, a zatem wydał rozstrzygnięcie sprzeczne z prawem wspólnotowym.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/44

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Bruxelles (Belgia) w dniu 17 listopada 2006 r. — Nadine Paquay przeciwko Société d'architectes Hoet + Minne SPRL

(Sprawa C-460/06)

(2006/C 326/90)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal du travail de Bruxelles

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Nadine Paquay

Strona pozwana: Société d'architectes Hoet + Minne SPRL

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 10 dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (1) należy dokonywać w ten sposób, że zakazuje on jedynie doręczenia decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy podczas okresu ochrony, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu, czy też zakazuje również podjęcia decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy i o ostatecznym zastąpieniu pracownicy przed upływem okresu ochrony?

czy rozwiązanie stosunku pracy po okresie ochrony przewidzianym w art. 10 dyrektywy 92/85, lecz w związku z macierzyństwem lub urodzeniem dziecka, jest sprzeczne z art. 2 ust. 1 (lub art. 5 ust. 1) dyrektywy Rady z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy (2) i czy w tej sytuacji sankcja powinna być co najmniej równoważna sankcji, jaką przewiduje prawo krajowe za naruszenie art. 10 dyrektywy 92/85?

(1) Dz. U L 348, str. 1.

(2) Dz. U. L 39, str. 40.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/45

Odwołanie od wyroku wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T- 242/05, Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI) przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 listopada 2006 r. przez Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI)

(Sprawa C-461/06 P)

(2006/C 326/91)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI) (przedstawiciel: adwokat Theodoros Asprogerakas-Grivas)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	stwierdzenie dopuszczalności odwołania;

—	uchylenie i stwierdzenie nieważności w całości zaskarżonego postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) nr 303852, wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T-242/05;

—	dopuszczenie skargi z dnia 4 czerwca 2005 r. i przekazanie jej (zgodnie z art. 230 WE) do rozpoznania Sądowi Pierwszej Instancji, Trybunałowi, albo sądowi, który wydał zaskarżone postanowienie, tak aby zawarte w niej żądania zostały uwzględnione;

—	obciążenie drugiej strony postępowania odwoławczego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W odwołaniu podniesiono, że:

postanowieniem, od którego wniesiono odwołanie, oddalono skargę i dopuszczono wniesiony przez Komisję Wspólnot Europejskich zarzut niedopuszczalności, nie uwzględniając przy tym indywidualnego prawa do ochrony prawnej, które stawia wymóg, by we wszystkich przypadkach, w których osoba wnosi skargę do sądu, jej sprawa została rozpatrzona całości i w pełnym zakresie oraz by decyzja sądu, która zostanie wydana, zawierała należyte uzasadnienie prawne;

chociaż w postanowieniu przyznano, że Komisji przysługują — w dziedzinie naruszeń reguł konkurencji — uprawnienia dyskrecjonalne, w zaskarżonym postanowieniu nie zbadano, w jakim zakresie Komisja działała w granicach przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych lub czy je przekroczyła, ponieważ żadnej służbie w ramach administracji nie wolno przekraczać granic przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych;

w zaskarżonym postanowieniu stwierdzono w sposób, którego nie można w żadnym razie zaakceptować, że w dziedzinie naruszeń reguł konkurencji Komisja Wspólnot Europejskich działa poza kontrolą, a gdy zostanie zapytana o uzasadnienie, to ma możliwość uniknięcia tej kontroli poprzez zwykłe podniesienie zarzutu niedopuszczalności.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/45

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 20 listopada 2006 r. — Glaxosmithkline i Laboratoires Glaxosmithkline przeciwko Jean-Pierre Rouardowi

(Sprawa C-462/06)

(2006/C 326/92)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Glaxosmithkline i Laboratoires Glaxosmithkline

Strona pozwana: Jean-Pierre Rouard

Pytanie prejudycjalne

Czy w przypadku sprawy wniesionej do sądu państwa członkowskiego przez pracownika przeciwko dwóm spółkom należącym do tej samej grupy, z których jedna, to jest ta, która zatrudniła tego pracownika w grupie, a następnie odmówiła jego ponownego przyjęcia, ma siedzibę w tym państwie członkowskim, a druga, dla której zainteresowany pracował ostatnio w państwach trzecich i która go zwolniła, ma siedzibę w innym państwie członkowskim, podczas gdy skarżący powołuje się na zapis umowy o pracę, aby wykazać, że te dwie pozwane były jego współpracodawcami, od których żąda on odszkodowania z tytułu jego zwolnienia, ma zastosowanie zasada jurysdykcji szczególnej zawarta w art. 6 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1), na mocy której osoba mająca miejsca zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego może być pozwana „jeżeli pozywa się łącznie kilka osób — przed sąd miejsca, w którym ma miejsce zamieszkania jeden z pozwanych, o ile między sprawami istnieje tak ścisła więź, że pożądane jest ich łączne rozpoznanie i rozstrzygnięcie w celu uniknięcia wydania w oddzielnych postępowaniach sprzecznych ze sobą orzeczeń”, czy też zastosowanie art. 6 pkt 1 wyłącza norma art. 18 pkt 1 rozporządzenia, na mocy której w dziedzinie indywidualnych umów o pracę jurysdykcję określa się według sekcji V rozdział II, w związku z czym każda z tych dwóch spółek winna być pozwana przed sąd państwa członkowskiego miejsca jej siedziby?

(1) Dz.U. L 12, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/46

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 20 listopada 2006 r. — Avena Nordic Grain Oy

(Sprawa C-464/06)

(2006/C 326/94)

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Avena Nordic Grain Oy

Strona pozwana: Maa- ja metsätalousministeriö

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (1) w związku z zasadami proporcjonalności i prawidłowej administracji należy interpretować w ten sposób, że właściwy organ krajowy może przyjąć zgłoszenie wywozowe przesłane faksem przed dokonaniem załadunku, jeżeli uważa, że nie ma najmniejszego podejrzenia nieuczciwych działań, błąd dotyczący sposobu złożenia zgłoszenia wywozowego wynikał z pomyłki i jeżeli organ mógł stwierdzić, że złożone później w oryginale podpisane zgłoszenie wywozowe było identyczne ze zgłoszeniem przesłanym faksem?

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz.U. L 102, str. 11).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/47

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de grande instance w Nanterre (Francja) w dniu 21 listopada 2006 r. — Société Roquette Frères SA przeciwko Direction générale des douanes et des droits indirects et Recette principale de Gennevilliers de la Direction générale des douanes et des droits indirects

(Sprawa C-466/06)

(2006/C 326/96)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal de grande instance de Nanterre

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Société Roquette Frères SA

Strona pozwana: Direction générale des douanes et des droits indirects et Recette principale de Gennevilliers de la Direction générale des douanes et des droits indirects

Pytania prejudycjalne

Tytułem pytania głównego

Czy art. 24 pkt 2 rozporządzenia 1785/81 (1), art. 27 pkt 3 rozporządzenia 2038/1999 (2), art. 1 rozporządzenia 2073/2000 (3), art. 1 pkt 2 rozporządzenia 1745/2002 (4) oraz art. 1 rozporządzenia 1739/2003 (5) są ważne, w zakresie w jakim określają podstawową ilość maksymalną produkcji izoglukozy we Francji metropolitalnej nie biorąc pod uwagę izoglukozy wyprodukowanej w tym państwie członkowskim między 1 listopada 1978 r. a 30 kwietnia 1979 r. jako półproduktu służącego do wytwarzania innych produktów przeznaczonych do sprzedaży?

Tytułem pytania ewentualnego, na wypadek odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie:

Czy rozporządzenia Komisji 1443/82 (6) i 314/2002 (7) są nieważne w związku z, odpowiednio, art. 33 rozporządzenia Rady 2038/1999 i art. 15 rozporządzenia Rady 1260/2001 w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (8) oraz ze względu na zasadę proporcjonalności i niedyskryminacji, w zakresie, w jakim nie przewidują wyłączenia z koniecznego finansowania ilości cukru zawartych w produktach przetworzonych wyeksportowanych bez dopłat wywozowych przy obliczaniu wysokości opłat produkcyjnych?

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1785/81 z dnia 30 czerwca 1981 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 177, str. 4).

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2038/1999 z dnia 13 września 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 252, str. 1).

(3) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2073/2000 z dnia 29 września 2000 r. w sprawie ograniczenia w sektorze cukru ilości gwarantowanej w ramach systemu kwot produkcyjnych oraz maksymalnych przewidywanych potrzeb rafinerii w ramach systemu przywozu preferencyjnego na rok gospodarczy 2000/2001 (Dz.U. L 246, str. 38).

(4) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1745/2002 z dnia 30 września 2002 r. w sprawie ograniczenia w sektorze cukru ilości gwarantowanej w ramach systemu kwot produkcyjnych oraz maksymalnych przewidywanych potrzeb rafinerii w ramach systemu przywozu preferencyjnego na rok gospodarczy 2002/2003 (Dz.U. L 263, str. 31).

(5) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1739/2003 z dnia 30 września 2003 r. w sprawie ograniczenia w sektorze cukru ilości gwarantowanej w ramach systemu kwot produkcyjnych oraz maksymalnych przewidywanych potrzeb rafinerii w ramach systemu przywozu preferencyjnego na rok gospodarczy 2003/2004 (Dz.U. L 249, str. 38).

(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1443/82 z dnia 8 czerwca 1982 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru (Dz.U. L 158, str. 17).

(7) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 314/2002 z dnia 20 lutego 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru (Dz.U. L 50, str. 40).

(8) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 178, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/48

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale civile di Genova (Włochy) w dniu 21 listopada 2006 r. — Consel Gi. Emme Srl przeciwko Sistema Logistico dell'Arco Ligure e Alessandrino Srl (SLALA)

(Sprawa C-467/06)

(2006/C 326/97)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale civile di Genova (Włochy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Consel Gi. Emme Srl

Strona pozwana: Sistema Logistico dell'Arco Ligure e Alessandrino Srl (SLALA)

Pytania prejudycjalne

Czy prawo wspólnotowe (w szczególności art. 43, 49, 82, 86 i 87 WE) sprzeciwia się przydzieleniu umów w zakresie usług publicznych oraz przeniesieniu zarządzania infrastrukturą publiczną przez państwo członkowskie — na podstawie odpowiednich przepisów, posiadających cechy podobne do tych, które do prawa włoskiego wprowadził art. 12 Decreto Legge nr 262 z dnia 3 października 2006 r.- na rzecz przedsiębiorstw prawa prywatnego (w niniejszym przypadku ANAS SpA), które pełnią na danym rynku jednocześnie funkcje regulacyjne i kontrolne (takie jak funkcje powierzone ANAS SpA na podstawie tych przepisów) i w ten sposób mogą ustalać treść, wykonanie i potencjalne zakończenie stosunków koncesyjnych, które istnieją pomiędzy państwem a konkurentami podmiotu, który sprawuje wspomnianą funkcję kontrolną?

Czy w świetle przepisów wspólnotowych, a w każdym razie w świetle przepisów mających znaczenie z punktu widzenia prawa wspólnotowego, dotyczących swobodnego wykonywania działalności handlowej, oraz w świetle odnoszącego się do tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości), system (taki jak ten, które państwo włoskie wprowadziło na mocy art. 12 Decreto Legge nr 262/06 z dnia 3 października 2006 r.), który uzupełnia, a nawet zmienia (w szczególności poprzez zastąpienie ich jednolitą umową, która została narzucona przez władzę) już istniejące umowy, powodując tym samym znaczące zachwiane równowagi w zakresie usług, jest zgodny z prawem wspólnotowym?

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/48

Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-479/06)

(2006/C 326/98)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Patakia i D. Lawunmi)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2004/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 97/68/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach (1), Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy do wewnętrznego porządku prawnego upłynął w dniu 20 maja 2005 r.

(1) Dz.U. L 146 z 30.4.2004, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/48

Skarga wniesiona w dniu 24 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-481/06)

(2006/C 326/99)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Patakia i Ch. Lewis)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez utrzymanie w mocy art. 7 ust. 2 ustawy nr 2955/2001 i poprzez przepisy wykonawcze zawarte we wspólnych rozporządzeniach ministrów (DY6a/oik. 38644 i DY6a/oik. 38609 z 12 kwietnia 2005 r.), Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy Rady 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy (1), a także obowiązkowi zapewnienia efektywnej i uczciwej konkurencji, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja otrzymała skargę dotyczącą greckiego przepisu ustawowego, przy pomocy którego wszystkie substancje wykorzystywane w medycynie zostały podzielone na poszczególne kategorie i dla każdej z tych kategorii ustalona została cena maksymalna. Przepis ten oraz przepisy wykonawcze wspólnych rozporządzeń ministrów stanowią ramy prawne umożliwiające skorzystanie z procedury negocjacyjnej przy udzielaniu zamówień publicznych na dostawy całych grup tego rodzaju towarów, które uznaje się za niedające się porównać.

Komisja jest zdania, że w świetle orzecznictwa Trybunału te ramy prawne są niezgodne z art. 6 ust. 3 dyrektywy Rady 93/36 z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy i z obowiązkiem zapewnienia efektywnej i uczciwej konkurencji. Ponieważ przepis ten stanowi wyjątek od reguły, podlega on ścisłej wykładni i nie upoważnia do skorzystania z procedury negocjacyjnej w odniesieniu do całych kategorii towarów. Ponadto instytucje zamawiające mają obowiązek zapewnić efektywną konkurencję i przejrzystość w sektorze zamówień publicznych na usługi, co nie jest możliwe w przypadku korzystania z procedury negocjacyjnej poza wyjątkami przewidzianymi w treści art. 6 ust. 3 wskazanej dyrektywy.

Władze greckie nie zakwestionowały stwierdzeń Komisji, ani też nie zaprzeczyły, że do zarzucanego im naruszenia doszło, i wyraziły gotowość zmiany spornego przepisu ustawowego. Jednak według stanu na dzień wniesienia skargi, nie powiadomiono o żadnych tego rodzaju zmianach.

W związku z tym Komisja uważa, że Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 6 ust. 3 dyrektywy 93/36/EWG, a także obowiązkowi zapewnienia efektywnej i uczciwej konkurencji.

(1) Dz.U. L 199, z 9.8.1993, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/50

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-489/06)

(2006/C 326/102)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Patakia i X. Lewis)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że odrzucając oferty w zakresie wyrobów medycznych opatrzonych oznakowaniem zgodności CE, a w każdym razie czyniąc to bez przeprowadzenia, przez właściwe dla szpitali greckich instytucje zamawiające, postępowania przewidzianego w dyrektywie 93/42/EWG, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. (1) koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy, oraz na mocy art. 17 i 18 dyrektywy Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. (2) dotyczącej wyrobów medycznych,

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja wskazała na przypadki odrzucania, w ramach postępowań przetargowych na dostawy do szpitali publicznych w Grecji, wyrobów medycznych ze względów „ogólnej zgodności i bezpieczeństwa użytkowania”, pomimo ich certyfikacji za pomocą oznakowania CE, a w każdym razie bez przeprowadzenia postępowania przewidzianego dla wyrobów medycznych w dyrektywie 93/42/EWG.

Zgodnie z dyrektywą 93/36/EWG koordynującą procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy, takie postępowania przetargowe przeprowadzane są w oparciu o krajowe normy techniczne wdrażające normy europejskie, europejskie aprobaty techniczne lub wspólne specyfikacje techniczne. Komisja twierdzi, że decydując w niniejszych przypadkach, iż oznaczenie CE nie stanowi odpowiedniej i wiążącej gwarancji zgodności produktów objętych ofertą, przy braku wystąpienia przesłanek umożliwiających wyłączenie stosowania przepisów dyrektywy, greckie instytucje zamawiające uchybiły zobowiązaniom, które na nich ciążą w tej dziedzinie na mocy art. 8 ust. 2.

Jednocześnie Komisja wskazuje na naruszenie przepisów dyrektywy 93/42/EWG dotyczącej wyrobów medycznych, które przewidują szczególne i wyłączne procedury certyfikacji i wprowadzania do obrotu, jak też kwestionowania zgodności omawianych produktów. W świetle dowodów, którymi dysponuje Komisja doszło do uporczywego naruszania procedur prawnych w zakresie kontroli zgodności wyrobów medycznych, przez właściwe władze greckie, które odrzuciły oferty. W celu podważenia zasadności umieszczenia oznakowania CE, w rozumieniu art. 17 dyrektywy 93/42/EWG, nie zastosowano żadnego z etapów postępowania przewidzianego w art. 18 tej dyrektywy.

Ponadto zdaniem Komisji powołany przez władze greckie wystarczający charakter środków zastosowanych przez nie w celu wyeliminowania wskazanych powyżej przypadków, nie znajduje potwierdzenia w okolicznościach faktycznych, a w każdym razie, zgodnie z orzecznictwem Trybunału, istnienie procedur krajowych mających na celu rozstrzygnięcie każdego przypadku naruszeń w dziedzinie zamówień publicznych nie uzasadnia naruszenia przez państwo członkowskie przepisów wspólnotowych w tym zakresie.

Zatem Komisja stwierdza, że Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy dyrektywy 93/36/EWG, w szczególności na mocy art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, oraz na mocy art. 17 i 18 dyrektywy 93/42/EWG.

(1) Dz.U. L 199 z dnia 9 sierpnia 1993 r, str. 1-53.

(2) Dz.U. L 169 z dnia 12 lipca 1993 r., str. 1-43.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/51

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-490/06)

(2006/C 326/103)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Patakia i D. Lawunmi)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, iż nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2002/88/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. zmieniającej dyrektywę 97/68/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach, a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2002/88/WE do prawa wewnętrznego upłynął w dniu 11 sierpnia 2004 r.

(1) Dz.U. L 35 z 11.2.2003, str. 28.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/51

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret (Dania) w dniu 28 listopada 2006 r. — Danske svineproducenter przeciwko Justitsministeriet

(Sprawa C-491/06)

(2006/C 326/104)

Język postępowania: duński

Sąd krajowy

Vestre Landsret

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Danske svineproducenter

Strona pozwana: Justitsministeriet

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy rozdziału I część A pkt 2 lit. b) i rozdziału VII pkt 48 ppkt 3 tiret trzecie w załączniku do dyrektywy Rady 91/628/EWG w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu (1), zmienionej dyrektywą Rady 95/29/WE (2), należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie nie jest uprawnione do wprowadzenia krajowych przepisów tymczasowych, zgodnie z którymi podczas transportu świń o wadze od 40 kg do 110 kg, jeżeli czas transportu przekracza 8 godzin, wysokość wewnętrzna każdego pokładu — mierzona od najwyższego miejsca podłogi do najniższego miejsca sufitu — przy zastosowaniu mechanicznego systemu wentylacyjnego powinna wynosić co najmniej 100 cm?

Czy przepisy rozdziału I część A pkt 2 lit. b) i rozdziału VII pkt 48 ppkt 3 tiret trzecie w załączniku do dyrektywy Rady 91/628/EWG w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu, zmienionej dyrektywą Rady 95/29/WE, należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie nie jest uprawnione do wprowadzenia krajowych przepisów tymczasowych, zgodnie z którymi do transportu świń o wadze od 40 kg, jeżeli całkowity czas transportu przekracza 8 godzin, należy zastosować środki transportu, które — przykładowo poprzez dach o regulowanej wysokości w połączeniu z regulowanymi pokładami lub podobnej konstrukcji — zapewnią w każdej chwili, że na każdym pokładzie będzie można uzyskać w celu przeprowadzenia kontroli minimalną wysokość wynoszącą 140 cm — mierzoną od najwyższego miejsca podłogi do najniższego miejsca sufitu — w sytuacji, gdy podczas transportu zwierząt na kilku pokładach wysokość wewnętrzna na pozostałych pokładach wynosi stale co najmniej 92 cm, transportowane świnie mają przeciętną wagę 100 kg i stosowany jest mechaniczny system wentylacyjny?

Czy przepisy rozdziału VI pkt 47 część D „Świnie” w załączniku do dyrektywy Rady 91/628/EWG w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu, zmienionej dyrektywą Rady 95/29/WE, należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie nie jest uprawnione do wprowadzenia krajowych przepisów tymczasowych, zgodnie z którymi w przypadku transportu trwającego więcej niż 8 godzin należy zapewnić powierzchnię minimalną 0,5 m2 na 100 kg świni?

(1) Dyrektywa Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniająca dyrektywy 90/425/EWG i 91/496/EWG (Dz.U. L 340, str. 17).

(2) Dyrektywa Rady 95/29/WE z dnia 29 czerwca 1995 r. zmieniająca dyrektywę 91/628/EWG dotyczącą ochrony zwierząt podczas transportu (Dz.U. L 148, str. 52).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/54

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 listopada 2006 r. — Nanjing Metalink przeciwko Radzie

(Sprawa T-138/02) (1)

(Dumping - Przywóz żelazomolibdenu pochodzącego z Chin - Uchylenie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i c) oraz art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 384/96)

(2006/C 326/115)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nanjing Metalink International Co. Ltd (Nanjing, Chiny)(przedstawiciel: P. Waer, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciel: S. Marquardt, wspierany przez adwokata G. Berrischa)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: T. Scharf i S. Meany, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 215/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe na przywóz żelazomolibdenu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 35, str. 1) w zakresie, w jakim ustanawia cło antydumpingowe na przywóz żelazomolibdenu produkowanego przez skarżącą.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę.

3)	Komisja pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 169 z 13.7.2002.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/54

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 listopada 2006 r. — Masdar (UK) przeciwko Komisji

(Sprawa T-333/03) (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna Wspólnoty - Program TACIS - Usługi świadczone w ramach podwykonawstwa - Odmowa zapłaty - Bezpodstawne wzbogacenie - Prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia - Zwrot nienależnego świadczenia - Uzasadnione oczekiwania - Obowiązek staranności)

(2006/C 326/116)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Masdar (UK) Ltd (Eversley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: A. Bentley, QC i P. Green, barrister)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Enegren i M. Wilderspin, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga w trybie art. 235 i 288 akapit drugi WE mającą na celu uzyskanie zapłaty za usługi świadczone przez skarżącą w ramach umów TACIS MO.94.01/01.01/B002 i RU 96/5276/00, naprawienie szkody poniesionej przez skarżącą z powodu braku zapłaty za te usługi oraz zapłaty odsetek.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 289 z 29.11.2003.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/55

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 listopada 2006 r. — Lichtwer Pharma przeciwko OHIM — Laboratoire Lafon (Lyco-A)

(Sprawa T-32/04) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Lyco-A - Dopuszczalność odwołania do izby odwoławczej - Koszty postępowania - Podział)

(2006/C 326/117)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lichtwer Pharma AG (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Kunz-Hallstein i R. Kunz-Hallstein)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Weberndörfer, pełnomocnik)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą było również, interwenient przed Sądem: Laboratoire L. Lafon SA (Maisons-Alfort, Francja)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 13 listopada 2003 r. (sprawa R 1007/2002-4) w części orzekającej o podziale kosztów poniesionych w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu i postępowaniem odwoławczym.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność pkt 2 sentencji decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 13 listopada 2003 r. (sprawa R 1007/2002-4).

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 106 z 30.4.2004.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/55

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 listopada 2006 r. — Peróxidos Orgánicos przeciwko Komisji

(Sprawa T-120/04) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Nadtlenki organiczne - Grzywny - Artykuł 81 WE - Rozporządzenie (EWG) nr 2988/74 - Przedawnienie - Czas trwania naruszenia - Rozkład ciężaru dowodu - Równe traktowanie)

(2006/C 326/118)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Peróxidos Orgánicos, SA (San Cugat del Vallés, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci A. Creus Carreras i B. Uriarte Valiente)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Bouquet i F. Castillo de la Torre, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2005/349/WE z dnia 10 grudnia 2003 r. dotyczącej postępowania na mocy art. 81 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz art. 53 Porozumienia EOG (Sprawa COMP/E-2/37.857 — Nadtlenki organiczne) (Dz.U. 2005, L 110, str. 44).

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 118 z 30.4.2004.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/55

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 listopada 2006 r. — Jabones Pardo przeciwko OHIM — Quimi Romar (YUKI)

(Sprawa T-278/04) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy YUPI - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego YUKI - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Żądania OHIM - Dopuszczalność)

(2006/C 326/119)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Jabones Pardo, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo adwokat J. Astiz Suárez, a następnie adwokat A. Tarí Lázaro)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Laporta Insa, pełnomocnik)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również, interwenient przed Sądem: Quimi Romar, SL (Moncada, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci A. Sanz-Bermell y Martínez i J. Carlos Heder)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 kwietnia 2004 r. (sprawy połączone R 547/2003-1 i R 604/2003-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Jabones Pardo, SA a Quimi Romar, SL.

Sentencja wyroku

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 23 kwietnia 2004 r. (sprawy połączone R 547/2003-1 i R 604/2003-1) w zakresie, w jakim uwzględnione w niej zostało odwołanie interwenienta odnośnie „mydeł, środków perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, płynów do pielęgnacji włosów i środków do czyszczenia zębów” należących do klasy 3 oraz „środków sanitarnych” należących do klasy 5, wymienionych w zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego.

2)	OHIM ponosi koszty własne oraz połowę kosztów poniesionych przez Jabones Pardo, S.A.

3)	Quimi Romar, SL ponosi koszty własne.

(1) Dz.U. C 251 z 09.10.2004.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/56

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 listopada 2006 r. — Neirinck przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-494/04) (1)

(Urzędnicy - Pracownik kontraktowy - Stanowisko prawnika w Biurze Infrastruktury i Logistyki w Brukseli (OIB) - Odrzucenie kandydatury - Skarga o uchylenie decyzji - Skarga o odszkodowanie)

(2006/C 326/121)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Wineke Neirinck (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: początkowo G. Vandersanden, L. Levi i A. Finchelstein, następnie G. Vandersanden i L. Levi, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall, D. Martin i L. Lozano Palacios, pełnomocnicy, wspierani przez de F. Herberta i L. Eskenazi'ego, avocats)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze żądanie uchylenia decyzji Komisji w sprawie odrzucenia kandydatury skarżącej na stanowisko prawnika w dziedzinie polityki dotyczącej nieruchomości w ramach Biura Infrastruktury i Logistyki w Brukseli (OIB) i powołania innego kandydata na to stanowisko oraz po drugie żądanie odszkodowania.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja zostaje obciążona całością kosztów postępowania, włącznie z kosztami poniesionymi przez skarżącą.

(1) Dz.U. C 57 z 5.3.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/57

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 października 2006 r. — Staelen przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-32/05) (1)

(Urzędnicy - Wykonanie wyroku Sądu - Skarga o uchylenie - Umorzenie - Skarga o odszkodowanie - Brak postępowania poprzedzającego wniesienie skargi - Brak bezpośredniego związku - Oczywista niedopuszczalność)

(2006/C 326/122)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Claire Staelen (Bridel, Luksemburg) (przedstawiciel: J. Choucroun, avocat)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: J. de Wachter i M. Mustapha-Pacha, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o uchylenie decyzji komisji konkursowej konkursu EUR/A/151/98, rozpoczętego ponownie w związku z wyrokiem Sądu z dnia 5 marca 2003 r. w sprawie T-24/01 Staelen przeciwko Parlamentowi (RecFP str. I-A-79 i II-423), o niewpisaniu skarżącej na listę rezerwową laureatów tego konkursu oraz wniosek o odszkodowanie

Sentencja postanowienia

1)	Postępowanie w sprawie wniosku o uchylenie zostaje umorzone.

2)	Wnioski o odszkodowanie zostają oddalone.

3)	Parlament poniesie własne koszty, jak również dwie trzecie kosztów poniesionych przez skarżącą.

(1) Dz.U. C 115 z 14.5.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/57

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 września 2006 r. — Athinaïki Techniki przeciwko Komisji

(Sprawa T-94/05) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Skarga do Komisji - Umorzenie postępowania w sprawie skargi do Komisji - Niedopuszczalność)

(2006/C 326/123)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Athinaïki Techniki (Ateny, Grecja) (Przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciel: D. Triantafyllou, pełnomocnik)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Athens Resort Casino AE Symmetochon (Marrousi, Grecja) (Przedstawiciele: F. Carlin, barrister oraz adwokaci N. Niejahr, J. Dryllerakis, F. Spyropoulos i N. Korogiannakis)

Przedmiot sprawy

Skarga o stwierdzenie nieważności pisma Komisji z dnia 2 grudnia 2004 r. informującego skarżącą o umorzeniu postępowania w sprawie złożonej przez nią do Komisji skargi dotyczącej pomocy państwa rzekomo udzielonej przez Republikę Grecką na rzecz koncernu Hyatt Regency w ramach zamówienia publicznego Casino Mont Parnès.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Athinaïki Techniki AE zostaje obciążona całością kosztów postępowania.

(1) Dz.U. C 106 z 30.4.2005.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/57

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 października 2006 r. — Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-106/05) (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa dotycząca pomocy technicznej w celu ulepszenia systemu informacyjno-komunikacyjnego w Państwowym Instytucie Statystycznym Republiki Turcji - Odrzucenie wniosku - Akt utrzymujący decyzję w mocy - Niedopuszczalność)

(2006/C 326/124)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: N. Korogiannakis, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Tufvesson i K. Kańska, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji, mocą której Komisja nie umieściła na liście zakwalifikowanych kandydatów wniosku skarżącej w ramach procedury przetargowej dotyczącej świadczenia pomocy technicznej w celu ulepszenia systemu informacyjno-komunikacyjnego (ICT) w Państwowym Instytucie Statystycznym Republiki Turcji oraz wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej wniosek skarżącej o ponowne rozpatrzenie decyzji o nie umieszczeniu jej wniosku na liście.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 115 z 14.5.2005

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/58

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 października 2006 r. — Harry's Morato przeciwko OHIM — Ferrero Deutschland (MORATO)

(Sprawa T-52/06) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Wykreślenie wcześniejszego znaku towarowego - Umorzenie postępowania)

(2006/C 326/126)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Harry's Morato SpA (Altavilla Vicentina, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci N. Ferretti, G. Casacci i F. Trevisan)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: C. Negro i O. Montaldo, pełnomocnicy)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również, interwenient przed Sądem: Ferrero Deutschland GmbH (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Kefferpütz)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 grudnia 2005 r. (sprawa R 600/2005-1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między spółkami Harry's Morato SpA i Ferrero Deutschland GmbH

Sentencja postanowienia

1)	Umarza się postępowania w sprawie skargi.

2)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 96 z 22.4.2006.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/59

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 października 2006 r. — European Association of Im- and Exporters of Birds and live Animals i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-209/06 R)

(Postępowanie w sprawie zastosowania środka tymczasowego - Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego i zawieszenie wykonania - Dopuszczalność - Okoliczności niecierpiące zwłoki - Brak)

(2006/C 326/127)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: European Association of Im- and Exporters of Birds and live Animals (West Maas en Waal, Niderlandy), Vereniging van Im- en Exporteurs van Vogels en Hobbydieren (West Maas en Waal), Plomps Vogelhandel (Woerden, Niderlandy) i Borgstein Birds & Zoofood Trading (West Maas en Waal) (przedstawiciel: J. Wouters, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: F. Erlbacher i M. van Heezik, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek zmierzający po pierwsze do zawieszenia wykonania decyzji Komisji 2006/522/WE z dnia 25 lipca 2006 r. zmieniającej decyzje 2005/759/WE i 2005/760/WE dotyczące niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków oraz przemieszczania niektórych żywych ptaków do Wspólnoty (Dz.U. L 205, str. 28), a po drugie do zarządzenia wszelkich innych koniecznych środków tymczasowych.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/59

Skarga wniesiona w dniu 25 października 2006 r. — Leclercq przeciwko Komisji

(Sprawa T-299/06)

(2006/C 326/128)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Sylvie Leclercq (przedstawiciele: S. Rodrigues, C. Bernard-Glanz, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną;

—	uchylenie decyzji Komisji z dnia 27 lipca 2006 r. odmawiającej skarżącej żądanego dostępu do dokumentów Komisji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania;

—	zasądzenie od strony pozwanej, tytułem jej odpowiedzialności pozaumownej, na rzecz skarżącej 50 EUR dziennie począwszy od dnia wydania spornej decyzji.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejszą skargą skarżąca wnosi uchylenie decyzji z dnia 27 lipca 2006 r. wydanej przez Sekretariat Generalny Komisji, oddalającej jej potwierdzający wniosek o dostęp do wyciągu z bazy danych, zawierającego informacje dotyczące pracowników Komisji. Przyczyny odmowy przedstawione przez Komisję sprowadzały się do tego, że wniosek wykraczał poza zakres stosowania rozporządzenia nr 1049/2001 (1), gdyż w niniejszym przypadku nie chodziło o wniosek o dostęp do istniejącego dokumentu przechowywanego przez instytucję w rozumieniu tego rozporządzenia.

W uzasadnieniu swojej skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty. Pierwszy dotyczy naruszenia art. 3 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 w zakresie, w jakim Komisja w zaskarżonej decyzji wyłączyła bazę danych z pojęcia dokumentu. Skarżąca twierdzi, że dokonując takiego nieprzewidzianego przez rozporządzenie wyłączenia, które jest sprzeczne z szeroką wykładnią, jaką należałoby nadać według niej pojęciu dokumentu w rozumieniu rozporządzenia nr 1049/2001, Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie.

Drugi zarzut dotyczy naruszenia art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 oraz obowiązku uzasadnienia, gdyż Komisja nie wskazała w zaskarżonej decyzji, dlaczego ujawnienie żądanego dokumentu naruszałoby interes publiczny lub prywatny, aby można było tego ujawnienia odmówić na podstawie wyjątków przewidzianych w art. 4 rozporządzenia.

Skarżąca twierdzi, że jakoby bezprawne, bo sprzeczne z rozporządzeniem nr 1049/2001, działanie Komisji może powodować powstanie po stronie Komisji odpowiedzialności pozaumownej na podstawie art. 288 akapit drugi WE. Skarżąca wnosi zatem o odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie doznanej krzywdy, spowodowane zachowaniem Komisji.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz. U. L 145, str. 43).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/60

Skarga wniesiona w dniu 27 października 2006 r. — Lemaître Sécurité przeciwko Komisji

(Sprawa T-301/06)

(2006/C 326/129)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Lemaître Sécurité SAS (La Walck, Francja), (przedstawiciel: adwokat D. Bollecker)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie dopuszczalności wniesionej przez spółkę Lemaître Sécurité skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 sierpnia 2006 r. o zakończeniu postępowania antydumpingowego;

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 28 sierpnia 2006 r. o zakończeniu postępowania antydumpingowego zgodnie z postanowieniami art. 231 akapit pierwszy WE;

—	nakazanie rewizji zamknięcia postępowania antydumpingowego w odniesieniu do obuwia ochronnego;

—	zagwarantowanie wykonania wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich zgodnie z art. 233 WE;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na mocy decyzji 2006/582/WE z dnia 28 sierpnia 2006 r. (1) Komisja zakończyła postępowania antydumpingowe dotyczące przywozu obuwia z noskiem ochronnym pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i Indii, w następstwie cofnięcia przez głównego zawiadamiającego o naruszeniu jego zawiadomienia, co było konsekwencją pisma Komisji z dnia 5 lipca 2006 r., w którym stwierdziła ona — po przeprowadzeniu dochodzenia — istnienie dumpingu w odniesieniu do obuwia ochronnego, odmawiając jednak nałożenia ceł antydumpingowych ze względu na brak interesu po stronie Wspólnoty Europejskiej w ich nałożeniu. Skarżąca spółka, europejski producent obuwia ochronnego, utrzymuje, że wskutek przywozu obuwia pochodzącego z Chin i Indii i w braku środków podjętych w celu przywrócenia uczciwej konkurencji ponosi ona szkodę o charakterze ekonomicznym i strategicznym.

Na poparcie skargi skarżąca spółka podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy niedostatecznego uzasadnienia polegającego na tym, że jej zdaniem Komisja nie przedstawiła w sposób jasny i jednoznaczny powodów, dla których odmówiła przyjęcia środków antydumpingowych.

Zarzut drugi jest oparty na naruszeniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 384/96 (2) w związku z art. 2, 3 ust. 1 lit. m), art. 127 akapit drugi i 157 akapit pierwszy WE polegającym na tym, że Komisja nie dokonała w niniejszym przypadku prawidłowej oceny istnienia wspólnotowego interesu w przyjęciu środków antydumpingowych.

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca spółka twierdzi, że Komisja — uznając wyraźnie istnienie dumpingu w odniesieniu do obuwia ochronnego i odmawiając podjęcia środków w celu jego usunięcia — naruszyła zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.

(1) Dz.U. 2006, L 234, str. 33.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, Dz.U. 1996, L 56, str. 1, zmienione po raz ostatni rozporządzeniem (WE) nr 2117/2005, Dz.U. L 340, str. 17.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/60

Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2006 r. — UniCredito Italiano przeciwko OHIM — Union Investment Privatfonds (Uniweb)

(Sprawa T-303/06)

(2006/C 326/130)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: UniCredito Italiano S.p.A (Genua, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Floridia i R. Floridia)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Union Investment Privatfonds GmbH

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 5 września 2006 r. w sprawach połączonych R 196/2005-2 i R 211/2005-2, dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu nr B490971 wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 2.236.164

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „UNIWEB” (zgłoszenie nr 2.236.164), dla usług z klas 35, 36 i 42.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Union Investment Privatfonds GmbH, dawniej Union Investment Gesellschaft GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Niemieckie słowne znaki towarowe „UNIFONDS” (nr 991.995) i „UNIRAK” (nr 991.997) oraz niemiecki graficzny znak towarowy „UNIZINS” (n. 2.016.954) służące do oznaczania usług inwestycji w fundusze należących do klasy 36.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w zakresie, w jakim stwierdza się występowanie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd „wyłącznie w odniesieniu do usług uznanych za podobne”.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: W zaskarżonej decyzji nieprawidłowo zastosowano doktrynę rozszerzonego zakresu ochrony tak zwanych seryjnych znaków towarowych przyjętą przez Sąd Pierwszej Instancji w wyroku z dnia 23 lutego 2006 r. w sprawie T-194/03 Bainbridge, ponieważ nie zostały spełnione dwie niezbędne przesłanki: a) odróżniający charakter wspólnego elementu serii wcześniejszych znaków towarowych oraz b) używanie wcześniejszych znaków towarowych i postrzeganie ich przez miarodajny krąg odbiorców jako oznaczające wiele towarów lub usług.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/61

Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2006 r. — Reber przeciwko OHIM (Mozart)

(Sprawa T-304/06)

(2006/C 326/131)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Paul Reber GmbH & Co. KG (Bad Reichenall, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat O. Spuhler)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Chocoladenfabriken Lindt & Sprüngli AG (Kilchberg, Szwajcaria)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 8 września 2006 r. w sprawie R 97/2005-2,

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: Słowny znak towarowy „Mozart” dla towarów z klasy 30 (wspólnotowy znak towarowy nr 21 071)

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Skarżący

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: Chocoladenfabriken Lindt & Sprüngli AG

Decyzja Wydziału Unieważnień: Stwierdzenie nieważności tego wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 73 rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), naruszenie zasady badania z urzędu ustanowionej w art. 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94, naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań oraz naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/61

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2006 r. — Air Products and Chemicals przeciwko OHIM — Messer Group (FERROMIX)

(Sprawa T-305/06)

(2006/C 326/132)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Air Products and Chemicals Inc. (Allentown, USA) (przedstawiciel: adwokat S. Heurung)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Messer Group GmbH (Sulzbach, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 12 września 2006 r. wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą OHIM w sprawach połączonych R 1270/2005-2 i R 1408/2005-2;

—	odrzucenie zakwestionowanego zgłoszenia znaku towarowego „FERROMIX” (zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego 3 190 063) w całości;

—	doręczenie orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji OHIM;

—	obciążenie Messer Group kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Messer Group GmbH.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „FERROMIX” dla towarów z klas 1 i 4 — zgłoszenie nr 3 190 063.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny wspólnotowy znak towarowy „FERROMAXX” dla towarów należących do klasy 1.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 1; odrzucenie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 4.

Decyzja Izby Odwoławczej: Odwołanie wniesione przez skarżącą (R 1270/2005-2) oddalone; odwołanie wniesione przez Messer Group GmbH (R 1408/2005-2) uwzględnione.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 polegające na tym, że Izba Odwoławcza dopuściła się między innymi następujących uchybień:

—	przeceniła wiedzę i świadomość niebędących profesjonalistami konsumentów gazu spawalniczego;

—	niesłusznie założyła, że słowny znak towarowy „FERROMAXX” ma niewielki samoistny charakter odróżniający;

—	niedostatecznie uwzględniła fakt, że porównywane towary są częściowo identyczne a częściowo bardzo podobne; i

—	nie uwzględniła ogólnego wrażenia wywieranego przez znaki jako całość.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/62

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2006 r. — Air Products and Chemicals przeciwko OHIM — Messer Group (INOMIX)

(Sprawa T-306/06)

(2006/C 326/133)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Air Products and Chemicals Inc. (Allentown, USA) (przedstawiciel: adwokat S. Heurung)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Messer Group GmbH (Sulzbach, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 12 września 2006 r. wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą OHIM w sprawach połączonych R 1226/2005-2 i R 1398/2005-2;

—	odrzucenie zakwestionowanego zgłoszenia znaku towarowego „INOMIX” (zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego 3 190 031) w całości;

—	doręczenie orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji OHIM;

—	obciążenie Messer Group kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Messer Group GmbH.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „INOMIX” dla towarów z klas 1 i 4 — zgłoszenie nr 3 190 031.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny wspólnotowy znak towarowy „INOMAXX” dla towarów należących do klasy 1.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 1; odrzucenie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 4.

Decyzja Izby Odwoławczej: Odwołanie wniesione przez skarżącą (R 1226/2005-2) oddalone; odwołanie wniesione przez Messer Group GmbH (R 1398/2005-2) uwzględnione.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 polegające na tym, że Izba Odwoławcza dopuściła się między innymi następujących uchybień:

—	przeceniła wiedzę i świadomość niebędących profesjonalistami konsumentów gazu spawalniczego;

—	niesłusznie założyła, że słowny znak towarowy „INOMAXX” ma niewielki samoistny charakter odróżniający;

—	niedostatecznie uwzględniła fakt, że porównywane towary są częściowo identyczne a częściowo bardzo podobne; i

—	nie uwzględniła ogólnego wrażenia wywieranego przez znaki jako całość.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/63

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2006 r. — Air Products and Chemicals przeciwko OHIM — Messer Group (ALUMIX)

(Sprawa T-307/06)

(2006/C 326/134)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Air Products and Chemicals Inc. (Allentown, USA) (przedstawiciel: adwokat S. Heurung)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Messer Group GmbH (Sulzbach, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 12 września 2006 r. wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą OHIM w sprawach połączonych R 1225/2005-2 i R 1397/2005-2;

—	odrzucenie zakwestionowanego zgłoszenia znaku towarowego „ALUMIX” (zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego 3190022) w całości;

—	doręczenie orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji OHIM;

—	obciążenie Messer Group kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Messer Group GmbH.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „ALUMIX” dla towarów z klas 1 i 4 — zgłoszenie nr 3 190 022.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny wspólnotowy znak towarowy „ALUMAXX” dla towarów należących do klasy 1.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 1; odrzucenie sprzeciwu w odniesieniu do wszystkich towarów z klasy 4.

Decyzja Izby Odwoławczej: Odwołanie wniesione przez skarżącą (R 1225/2005-2) oddalone; odwołanie wniesione przez Messer Group GmbH (R 1397/2005-2) uwzględnione.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 polegające na tym, że Izba Odwoławcza dopuściła się między innymi następujących uchybień:

—	przeceniła wiedzę i świadomość niebędących profesjonalistami konsumentów gazu spawalniczego;

—	niesłusznie założyła, że słowny znak towarowy „ALUMAXX” ma niewielki samoistny charakter odróżniający;

—	niedostatecznie uwzględniła fakt, że porównywane towary są częściowo identyczne a częściowo bardzo podobne; i

—	nie uwzględniła ogólnego wrażenia wywieranego przez znaki jako całość.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/63

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2006 r. — Buffalo Milke Automotive Polishing Products przeciwko OHIM — Werner & Mertz (Buffalo Milke Automotive Polishing Products)

(Sprawa T-308/06)

(2006/C 326/135)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Buffalo Milke Automotive Polishing Products, Inc. (Pleasanton, USA) (przedstawiciele: adwokaci F. de Visscher, E. Cornu i D. Moreau)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Werner & Mertz GmbH (Moguncja, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 8 września 2006 r. w sprawie R 1094/2005-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „BUFFALO MILKE Automotive Polishing Products” dla towarów i usług z klas 3, 18 i 25 — zgłoszenie nr 2 099 018

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Werner & Mertz GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Krajowy graficzny znak towarowy „BÚFALO” dla towarów z klasy 3

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 43 rozporządzenia Rady nr 40/94 oraz zasady 22 rozporządzenia Komisji nr 2868/95 polegające na tym, że Izba Odwoławcza nie powinna była dopuścić dowodu używania przedstawionego po raz pierwszy w postępowaniu przed ta Izbą z przekroczeniem terminu wyznaczonego przez Wydział Sprzeciwów.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/64

Skarga wniesiona w dniu 14 listopada 2006 r. — Budějovický Budvar przeciwko OHIM — Anheuser-Busch (BUD)

(Sprawa T-309/06)

(2006/C 326/136)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Budějovický Budvar, národní podnik (České Budějovice, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat F. Fajgenbaum)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Anheuser-Busch, Inc.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji R 305/2005-2, wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą OHIM w dniu 1 września 2006 r.;

—	odrzucenie zgłoszenia słownego znaku towarowego „BUD” (zgłoszenie nr 24 711) dla towarów z klasy 32;

—	doręczenie orzeczenia wydanego przez Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich OHIM;

—	obciążenie spółki Anheuser-Busch całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Anheuser-Busch, Inc.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „BUD” dla towarów należących do klasy 32 — zgłoszenie nr 24 711.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Prawo do chronionej nazwy pochodzenia „BUD” do oznaczania piwa.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 62 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 (1) oraz art. 20 rozporządzenia wykonawczego nr 2868/95 (2), polegające na tym, że Izba Odwoławcza nie jest organem właściwym do orzekania w przedmiocie ważności nazwy pochodzenia, na którą skarżąca powołała się w sprzeciwie. Wskazuje ona także, że oznaczenie „BUD” jest nazwą pochodzenia chronioną we Francji oraz w Austrii. Skarżąca wskazuje ponadto na nieprawidłowe zastosowanie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 polegające jej zdaniem na tym, że nazwa pochodzenia „BUD” jest oznaczeniem używanym w działalności handlowej.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1995, L 303, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/64

Skarga wniesiona w dniu 17 listopada 2006 r. — Republika Węgierska przeciwko Komisji

(Sprawa T-310/06)

(2006/C 326/137)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Republika Węgierska (przedstawiciel: J. Fazekas)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	przydzielenie sprawy wielkiej izbie Sądu Pierwszej Instancji na podstawie art. 14 ust. 1 i art. 51 ust. 1 regulaminu

—

stwierdzenie nieważności niżej wymienionych przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1572/2006 z dnia 18 października 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 824/2000 ustanawiające procedury przejęcia zbóż przez agencje interwencyjne oraz metody analizy do oznaczania jakości zbóż (1) (zwanego dalej rozporządzeniem):

—	art. 1 pkt 1 w części dotyczącej kukurydzy;

—	art. 1 pkt 3 zmieniający art.9 lit. b) rozporządzenia podstawowego, w części dotyczącej kukurydzy;

—	wartość dotycząca ciężaru właściwego wymaganego dla kukurydzy, zawarta w pozycji E tabeli figurującej w pkt 1 załącznika;

—	tabela z pkt 2 załącznika, w części dotyczącej kukurydzy.

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca domaga się stwierdzenia częściowej nieważności art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1572/2006 oraz załącznika do niego, gdyż uważa je za sprzeczne z prawem.

Swoją skargę opiera na następujących zarzutach:

—

Komisja, wprowadzając w trakcie roku gospodarczego kryterium dotyczące ciężaru właściwego kukurydzy, naruszyła uzasadnione oczekiwania producentów, a przewidując wyjątkowo krótki okres na przygotowanie pomiędzy datą publikacji a datą wejścia w życie bez uwzględnienia potrzeby stopniowego przystosowania, naruszyła zasadę pewności prawnej.

—	Komisja nie miała kompetencji do ustalenia kryterium dotyczącego ciężaru właściwego kukurydzy.

—	Na wypadek uznania, że Komisja była upoważniona do ustalenia tego kryterium, skarżąca podnosi, że pozwana przekroczyła granice swoich kompetencji, ponieważ pod pretekstem zmiany parametrów jakościowych przy interwencji w rzeczywistości zasadniczo zmieniła system interwencji w zakresie kukurydzy.

—

Nawet w razie uznania, że Komisja była upoważniona do ustalenia dotyczącego ciężaru właściwego kukurydzy, wymieniona instytucja popełniła oczywisty błąd w ocenie, ponieważ przy ustalaniu tego kryterium, które powinno opierać się na przeciętnych cechach jakościowych kukurydzy, nie uwzględniła faktu, że we Wspólnocie kukurydza przeznaczana jest głównie na paszę.

—	Komisja nie dopełniła ciążącego na niej na mocy art. 253 WE obowiązku odpowiedniego uzasadnienia aktów prawnych.

—	Komisja naruszyła regulamin wewnętrzny Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż nie przestrzegając terminu przewidzianego w tym regulaminie.

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1572/2006 z dnia 18 października 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 824/2000 ustanawiające procedury przejęcia zbóż przez agencje interwencyjne oraz metody analizy do oznaczania jakości zbóż (Dz.U. L 290 z 20.10.2006, str.29).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/65

Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2006 r. — FMC Chemical and Arysta Lifesciences przeciwko EFSA

(Sprawa T-311/06)

(2006/C 326/138)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: FMC Chemical SPRL (Bruksela, Belgia) Arysta Lifesciences SAS (Nogueres, Francja) (przedstawiciele: C. Mereu, K. Van Maldegem, adwokaci)

Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—	stwierdzenie nieważności sprawozdania końcowego EFSA zatytułowanego „Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance Carbofuran”;

—

nakazanie EFSA lub Komisji Europejskiej tytułem środka organizacji postępowania, zgodnie z art. 63 i 64 regulaminu Sądu, przedstawienia projektu dotyczącego (nie)włączenia karbofuranu do załącznika I do dyrektywy nr 91/414/EWG, który ma zostać poddany pod głosowanie na posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt w dniach 22-24 listopada 2006 r. lub podczas innego posiedzenia;

—	stwierdzenie bezprawności i braku zastosowania w odniesieniu do skarżących oraz przeglądu ich dokumentacji dotyczącej karbofuranu art. 20 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1490/2002;

—

nakazanie stronie pozwanej naprawienia szkód poniesionych przez skarżących w skutek zaskarżonych środków i orzeczenie na tym etapie postępowania, w drodze wyroku wstępnego, że strona pozwana jest zobowiązana naprawić szkody poniesione przez skarżących, pozostawiając określenie kwoty odszkodowania porozumieniu stron lub w razie braku takiego porozumienia rozstrzygnięciu Sądu;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga wniesiona na podstawie art. 230 WE zmierza do stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z dnia 28 lipca 2006 r., będącej końcową oceną substancji aktywnej karbofuran zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG (1), w zakresie w jakim nie włącza ona lub nie uznaje za rozstrzygające przedłożonych przez skarżących wyznaczonemu państwu członkowskiemu sprawozdawcy — Belgii nowych dowodów dotyczących karbofuranu oraz wprowadza nowe wymogi co do danych oparte na zastosowaniu z mocą wsteczną nowych dokumenty w sprawie wytycznych, których wprowadzenia skarżący nie mogli przewidzieć, i w odniesieniu do których nie było naukowych możliwości przeprowadzenia i przedstawienia w terminie wyników nowych badań.

W szczególności skarżący twierdzą, że sporna decyzja stanowi końcowy etap procedury oceny administracyjnej substancji, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 451/2000 (2) z dnia 28 lutego 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji drugiego i trzeciego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG, zmienionej rozporządzeniem Komisji 1491/2002 (3), w ramach którego, jak twierdzą skarżący, są oni jedynymi powiadamiającymi i głównym źródłem danych.

Skarżący podnoszą również zarzut bezprawności art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1490/2002, który stanowi, iż udział EFSA w przeglądzie substancji aktywnej na drugim etapie przeglądu jest obowiązkowy i wymaga, by EFSA dokonał oceny, czy badana substancja może spełniać wymogi bezpieczeństwa ustanowione dyrektywą 91/414/WE i czy może zostać włączona do jej załącznika I. W szczególności skarżący utrzymują, że wspomniane rozporządzenia, które weszło w życie po fakcie sporządzenia przez skarżących kompletnej dokumentacji, nie może mieć zastosowania z mocą wsteczną do toczącego się przeglądu karbofuranu, a w konsekwencji sporna decyzja nie może stanowić podstawy projektu Komisji w przedmiocie włączenia karbofuranu do załącznika I do dyrektywy 91/414/WE.

Co więcej skarżący żądają naprawienia szkód, które ponieśli w rezultacie postępowania strony pozwanej w trakcie procesie oceny karbofuranu i wydania spornej decyzji.

(1) Dz.U. 1991 L 230, str. 1.

(2) Dz.U. 2000 L 55, str. 25.

(3) Dz.U. 2002 L 224, str. 23.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/66

Skarga wniesiona w dniu 17 listopada 2006 r. — FMC Chemical przeciwko EFSA

(Sprawa T-312/06)

(2006/C 326/139)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: FMC Chemical SPRL (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: C. Mereu, K. Van Maldegem, adwokaci)

Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—	stwierdzenie nieważności sprawozdania końcowego EFSA zatytułowanego „Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance Carbosuflan”;

—

nakazanie EFSA lub Komisji Europejskiej tytułem środka organizacji postępowania, zgodnie z art. 63 i 64 regulaminu Sądu, przedstawienia projektu dotyczącego (nie)włączenia karbosulfanu do załącznika I do dyrektywy nr 91/414/EWG, który ma zostać poddany pod głosowanie na posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt w dniach 22-24 listopada 2006 r. lub podczas innego posiedzenia;

—	stwierdzenie bezprawności i braku zastosowania w odniesieniu do skarżących oraz przeglądu ich dokumentacji dotyczącej karbosulfanu art. 20 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1490/2002;

—

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty podniesione przez stronę skarżącą są identyczne jak w sprawie T-311/06, FMC Chemical and Arysta Lifesciences przeciwko Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/67

Skarga wniesiona w dniu 18 listopada 2006 r. — FMC Chemical and Arysta Lifesciences przeciwko EFSA

(Sprawa T-313/06)

(2006/C 326/140)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Otsuka Chemical Co, Ltd (Osaka, Japonia) (przedstawiciele: K. Van Maldegem, C. Mereu, adwokaci)

Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—	stwierdzenie nieważności sprawozdania końcowego EFSA zatytułowanego „Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance Benfuracarb”;

—

nakazanie EFSA lub Komisji Europejskiej tytułem środka organizacji postępowania, zgodnie z art. 63 i 64 regulaminu Sądu, przedstawienia projektu dotyczącego (nie)włączenia benfurakarbu do załącznika I do dyrektywy nr 91/414/EWG, który ma zostać poddany pod głosowanie na posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt w dniach 22-24 listopada 2006 r. lub podczas innego posiedzenia;

—	stwierdzenie bezprawności i braku zastosowania w odniesieniu do skarżących oraz przeglądu ich dokumentacji dotyczącej benfurakarbu art. 20 rozporządzenia Komisji WE nr 1490/2002;

—

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty podniesione przez skarżącą są identyczne jak w sprawie T-311/06 FMC Chemical i Arysta Lifesciences przeciwko Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/67

Skarga wniesiona w dniu 17 listopada 2006 r. — Whirlpool Europe Srl przeciwko Radzie

(Sprawa T-314/06)

(2006/C 326/141)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Whirlpool Europe Srl (Comerio, Włochy) (przedstawiciele: M. Bronckers i F. Louis, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności ostatecznego rozporządzenia z uwagi na to, że definicja produktów objętych rozporządzeniem i produktów podobnych nie obejmuje wszystkich chłodziarko-zamrażarek mających co najmniej dwoje drzwi umieszczone jedne koło drugich side-by-side;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca, będąca europejskim producentem elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego w tym chłodziarko-zamrażarek, wnosi o stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 1289/2006 z dnia 25 sierpnia 2006 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych lodówek side-by-side pochodzących z Republiki Korei (1).

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi, że instytucje wspólnotowe naruszyły art. 253 WE nie podając uzasadnienia lub uzasadniając w niewystarczający sposób wykluczenie trzydrzwiowych chłodziarko-zamrażarek „side-by-side” z definicji produktów, mając w szczególności na względzie okoliczności niniejszej sprawy.

Skarżąca twierdzi następnie, że instytucje wspólnotowe naruszyły prawo skarżącej do bycia wysłuchanym, jeśli chodzi o wykluczenie w ostatniej chwili trzydrzwiowych chłodziarko-zamrażarek „side-by-side” z definicji produktów objętych rozporządzeniem.

Ponadto skarżąca zarzuca, że instytucje wspólnotowe naruszyły art. 15 ust. 2 rozporządzenia podstawowego (2) nie przeprowadzając konsultacji w przewidzianym terminie w ramach komitetu doradczego w odniesieniu do wykluczenia trzydrzwiowych chłodziarko-zamrażarek „side-by-side” z definicji produktów objętych rozporządzeniem.

Skarżąca twierdzi wreszcie, że instytucje wspólnotowe naruszyły rozporządzenie podstawowe poprzez ustalenie definicji produktu na podstawie właściwości fizycznych, bez uwzględnienia sposobu postrzegania przez krąg odbiorców.

(1) Dz.U 2006 L 236, str. 11.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz: U. 1996 L 56, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/68

Skarga wniesiona w dniu 17 listopada 2006 r. — Ercros przeciwko OHIM — Degussa (TAI CROS)

(Sprawa T-315/06)

(2006/C 326/142)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Ercros, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat R. Thierie)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Degussa AG (Düsseldorf, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	„zwykła zmiana” zaskarżonej decyzji (decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 września 2006 r. w postępowaniu odwoławczym R 29/2006-1),

—	uwzględnienie sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia graficznego znaku towarowego nr 2 768 851„TAICROS”,

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Degussa AG

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „TAI CROS” dla towarów z klasy 1 (zgłoszenie nr 2 768 851)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Hiszpańskie słowne znaki towarowe „CROS”, hiszpański słowny znak towarowy „SOCIEDAD ANONIMA CROS”, hiszpańskie graficzne znaki towarowe „CROS” oraz hiszpański słowny znak towarowy „ERCROS” dla towarów z klasy 1

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ w odniesieniu do spornych znaków towarowych istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/68

Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2006 r. — Komisja przeciwko Premium

(Sprawa T-316/06)

(2006/C 326/143)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: E. Montaguti, pełnomocnik, wspierany przez J.-L. Fagnarta i F. Longfilsa, adwokatów)

Strona pozwana: Premium SA

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi, a w związku z tym;

—	zasądzenie od Premium SA zapłaty kwoty głównej 88 594,493 euro, to jest 57 605,74 euro z tytułu umowy ISAR A 2052 i 30 988,74 euro z tytułu umowy KAVAS-2 A2019;

—	zasądzenie od Premium SA zapłaty wymagalnych odsetek za zwłokę w kwocie 57 605,74 euro z tytułu umowy ISAR [według stawki ustalonej zgodnie z przepisami prawa francuskiego, mającego zastosowanie do umowy];

—	zasądzenie od Premium SA zapłaty wymagalnych odsetek za zwłokę w kwocie 30 988,74 euro z tytułu umowy KAVAS-2 [według stawki ustalonej zgodnie z przepisami prawa duńskiego, mającego zastosowanie do umowy];

—	obciążenie Premium SA kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wspólnota Europejska, reprezentowana przez Komisję Europejską, zawarła w dniach 11 marca 1992 r. i 29 grudnia 1993 r. dwie umowy z konsorcjum, do którego należała spółka, której pozwana była współprzystępującym do umowy, dotyczące projektów KAVAS-2, A2019 („Knowledge acquisition visualization and assessment system”) i ISAR-AIM, A2052 („Integration System ARchitecture”), realizowanych w ramach programu badań i rozwoju technologicznego w dziedzinie technologii informacyjnych (1990-1994) ustanowionego na mocy decyzji Rady 91/394/WE (1).

Umowy określały wysokość kwalifikowanych kosztów projektów, na których podstawie wyliczono udział finansowy Wspólnoty. Zgodnie z postanowieniami umów wszelkie wypłaty dokonywane przez Komisję należało uznawać za zaliczki do czasu przyjęcia ostatecznego sprawozdania. W przypadku gdyby całkowity udział finansowy, jaki winna wypłacić Komisja okazał się niższy od dokonanych już wypłat, kontrahenci zobowiązali się niezwłocznie zwrócić Komisji różnicę. Umowy stanowiły ponadto, że kontrahenci są wspólnie i solidarnie odpowiedzialni za wszelkie uchybienia zobowiązaniom umownym, z wyjątkiem przypadku braku informacji finansowych ze strony jednego z nich lub podania przez niego informacji nieprawdziwych lub niekompletnych. W takim przypadku kontrahent ten samodzielnie ponosiłby odpowiedzialność.

Zgodnie z postanowieniami umów konsorcjum zobowiązane było przedstawiać okresowo zestawienie kosztów oraz okresowe sprawozdania z postępu prac.

Kontrola finansowa przeprowadzona przez Komisję w 1996 r. wykazała, że liczne wydatki nie podlegające zakwalifikowaniu zostały przez Premium SA przedstawione do zwrotu. W komentarzach do protokołu z kontroli pozwana wskazała, że nie akceptuje wykluczenia w tym sprawozdaniu licznych wydatków. Po wymianie korespondencji między pozwaną a Komisją, ta ostatnia wystawiła Premium SA wezwania do zapłaty, które ta oprotestowała. Ponieważ niektóre zaliczki uwzględnione przez Komisję w pierwszych wezwaniach do zapłaty nie zostały przekazane Premium SA przez koordynatora projektu, Komisja wystawiła kolejne wezwania na kwoty rzeczywiście nadpłacone, ponawiając jednak stwierdzenia zawarte w protokole z kontroli w odniesieniu do nie podlegających kwalifikacji wydatków przedstawionych przez pozwaną do zwrotu. Wezwania te również zostały zakwestionowane przez Premium SA.

Komisja wielokrotnie ponawiała wezwania do zapłaty, do których pozwana się nie zastosowała. W związku z tym, na podstawie klauzul arbitrażowych zawartych w umowach, Komisja wniosła skargę w niniejszej sprawie, mającą na celu zasądzenie od Premium SA zwrotu części zaliczki wypłaconej przez Wspólnotę wraz z odsetkami za zwłokę, z tego względu że pozwana nie przedstawiła żadnego powodu mogącego uzasadniać jej sprzeciw co do słuszności twierdzeń Komisji w kwestii wydatków uznanych w protokole z kontroli za nie podlegające kwalifikacji.

(1) Dz.U. 1991, L 218, str. 22.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/69

Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2006 r. — Panrico przeciwko OHIM — HDN Development („Krispy Kreme DOUGHNUTS”)

(Sprawa T-317/06)

(2006/C 326/144)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Panrico, S.L (Unipersonal) (Sant Perpètua de Mogola, Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: D. Pellisé Irquiza, abodago)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: HDN Development Corp.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 sierpnia 2006 r. wydanej w postępowaniu odwoławczym R 0194/2005-1 i dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu nr B 303 992 wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego 1.298.785,

—	obciążenie OHIM i zgłaszającą wspólnotowy znak towarowy 1.298.785, HDN Development Corp. kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: HDN Development Corporation

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzno-słowny znak towarowy „KRISPY KREME DOUGHNUTS” (zgłoszenie nr 1.298.785) dla towarów z klas 25 i 30 oraz usług z klasy 42

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Hiszpańskie słowne znaki towarowe „DOUGHNUTS” (nr 1.288.926) i „DONUT” (nr 399.563) dla towarów z klasy 30 oraz graficzny znak towarowy „donuts” dla towarów z klasy 25 i usług z klasy 42

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Błędne zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 5 rozporządzenia (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. W tym zakresie skarżąca podnosi, że wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem niniejszego postępowania posiada jako główny element wyraz „DOUGHNUTS”, który powoduje pomylenie go ze wskazanymi w sprzeciwie znakami z rodziny DONUT-DONUTS-DOGHNUTS odnoszącymi się do tych samych towarów i usług, stwarzając duże prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd hiszpańskich odbiorców.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/70

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Moreira da Fonseca przeciwko OHIM — General Óptica (GENERAL OPTICA)

(Sprawa T-318/06)

(2006/C 326/145)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alberto Jorge Moreira da Fonseca Lda (Santo Tirso, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat Oehen Mendes)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: General Óptica SA (Barcelona, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 sierpnia 2006 r., doręczonej skarżącej w dniu 4 października 2006 r., wydanej w postępowaniu w sprawie unieważnienia nr 827C (Sprawa nr R 947/2005-1) i w konsekwencji stwierdzenie nieważności lub — ewentualnie — wygaśnięcia wspólnotowego znaku towarowego nr 573 592„GENERAL OPTICA”, zgłoszonego w dniu 10 lipca 1997 r. i zarejestrowanego w dniu 13 września 1999 r.

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: graficzny znak towarowy „GENERAL OPTICA” dla usług z klasy 42 (usługi optyczne) — wspólnotowy znak towarowy nr 573 592.

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: General Óptica SA.

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca.

Prawo ze znaku towarowego przysługujące stronie wnoszącej o unieważnienie: wcześniejsza krajowa nazwa handlowa „Generalóptica” dla przywozu i sprzedaży detalicznej aparatów optycznych, precyzyjnych i fotograficznych.

Decyzja Wydziału Unieważnień: odrzucenie wniosku o unieważnienie.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie między innymi art. 8 ust. 1 i 4 rozporządzenia Rady nr 40/94, ponieważ prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odnośnie do dwóch znaków towarowych występuje, a oznaczenie skarżącej chronione jest na poziomie krajowym.

Naruszenie zasady 22 rozporządzenia Komisji nr 2868/95 polegające na tym, że OHIM nie zastosował się do obowiązku wezwania skarżącej do przedstawienia dowodu wcześniejszego używania, na które się ona powołuje.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/70

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Moreira da Fonseca przeciwko OHIM — General Óptica (GENERAL OPTICA)

(Sprawa T-319/06)

(2006/C 326/146)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alberto Jorge Moreira da Fonseca Lda (Santo Tirso, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat Oehen Mendes)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: General Óptica SA (Barcelona, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 sierpnia 2006 r., doręczonej skarżącej w dniu 27 września 2006 r., wydanej w postępowaniu w sprawie unieważnienia nr 828C (Sprawa nr R 944/2005-1) i w konsekwencji stwierdzenie nieważności lub — ewentualnie — wygaśnięcia wspólnotowego znaku towarowego nr 2 436 798„GENERAL OPTICA”, zgłoszonego w dniu 5 listopada 2001 r. i zarejestrowanego w dniu 20 listopada 2002 r.

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: General Óptica SA.

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca.

Decyzja Wydziału Unieważnień: odrzucenie wniosku o unieważnienie.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/71

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Moreira da Fonseca przeciwko OHIM — General Óptica (GENERAL OPTICA)

(Sprawa T-320/06)

(2006/C 326/147)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alberto Jorge Moreira da Fonseca Lda (Santo Tirso, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat Oehen Mendes)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: General Óptica SA (Barcelona, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 sierpnia 2006 r., doręczonej skarżącej w dniu 27 września 2006 r., wydanej w postępowaniu w sprawie unieważnienia nr 829C (Sprawa nr R 946/2005-1) i w konsekwencji stwierdzenie nieważności lub — ewentualnie — wygaśnięcia wspólnotowego znaku towarowego nr 2 436 723„GENERAL OPTICA”, zgłoszonego w dniu 5 listopada 2001 r. i zarejestrowanego w dniu 31 stycznia 2003 r.

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: General Óptica SA.

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca.

Decyzja Wydziału Unieważnień: odrzucenie wniosku o unieważnienie.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/71

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Moreira da Fonseca przeciwko OHIM — General Óptica (GENERAL OPTICA)

(Sprawa T-321/06)

(2006/C 326/148)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alberto Jorge Moreira da Fonseca Lda (Santo Tirso, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat Oehen Mendes)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: General Óptica SA (Barcelona, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 sierpnia 2006 r., doręczonej skarżącej w dniu 27 września 2006 r., wydanej w postępowaniu w sprawie unieważnienia nr 830C (Sprawa nr R 945/2005-1) i w konsekwencji stwierdzenie nieważności lub — ewentualnie — wygaśnięcia wspólnotowego znaku towarowego nr 573 774„GENERAL OPTICA”, zgłoszonego w dniu 10 lipca 1997 r. i zarejestrowanego w dniu 10 września 1999 r.

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: General Óptica SA.

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca.

Decyzja Wydziału Unieważnień: odrzucenie wniosku o unieważnienie.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/72

Wniosek wniesiony w dniu 21 listopada 2006 r. — Manuel Espinosa Labella i in. (Almería, Hiszpania) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-322/06)

(2006/C 326/149)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Manuel Espinosa Labella i in. (Almería, Hiszpania) (przedstawiciel: Ma .J. Rovira, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności włączenia TZW ES 611 0014 „Artos de El Ejido” do decyzji Komisji dotyczącej regionu śródziemnomorskiego i nakazana wyłączenia tego terenu z wykazu „terenów mających znaczenie dla Wspólnoty”, zawartego w tej decyzji;

—

ewentualnie, obok wcześniejszego wniosku, stwierdzenie nieważności włączenia posiadłości położonych w miejscowości El Ejido na północ od Santa María del Águila we wspomnianej TZW, lub co będzie miało ten sam skutek, stwierdzenie nieważności włączenia posiadłości rolnych położonych pomiędzy szklarniami na północ od Santa María del Águila;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejszy wniosek został wniesiony przeciwko decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty (1) w zakresie, w jakim uznaje za teren mający znaczenie dla Wspólnoty teren ES 6110014 „Artos de El Ejido”, w całości, lub ewentualnie w zakresie, w jakim włączone zostały do tego wykazu określone posiadłości należące do skarżących.

Na poparcie swojego wniosku, skarżące podnoszą, że:

—

Strona pozwana nie dokonała, sprzecznie z postanowieniami art. 4 dyrektywy 94/43/WE, odpowiedniej oceny propozycji Królestwa Hiszpanii dotyczącej włączenia „Artos de El Ejido” do wykazu terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty. Twierdzą w tym zakresie, że od chwili, gdy dowiedziały się o tej propozycji, wielokrotnie zwracały się do zajmujących się nim osób w Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Ochrony Środowiska, dowodząc:

—	duże zaludnienie tego terenu, które powoduje jego bezużyteczność jako odpowiedniego siedliska dzikich gatunków;

—	brak wyznaczenia granic terenu, który zamierza się uznać za TZW, czy też, alternatywnie, nieprawidłowe wyznaczenie jego granic według granic prywatnych posiadłości, a nie według naturalnych cech charakterystycznych terenu;

—	brak podstaw naukowych ochrony określonych gatunkach w posiadłościach rolnych położonych w obszarach przemysłowego i intensywnego rolnictwa szklarniowego.

W przypadku spornego TZW, dany obszar nie został wybrany prawidłowo, ponieważ administracja krajowa nie przedstawiła pełnego dowodu naukowego, do którego była zobowiązana. Tymczasem, nawet jeżeli administracja hiszpańska nie uczyniła tego, Komisja powinna była tego zażądać. W tym zakresie podkreśla się, że uzasadnienie decyzji, którą uznaje się dany obszar za obszar godny ochrony, wiąże się ze znacznym dowodem naukowym, który powinien spełniać kryteria ustanowione w załączniku III do ww. dyrektywy.

—	Nie zarządzając rozprawy w postępowaniu w sprawie włączenia „Artos de El Ejido” do wykazu TZW i nie udzielając odpowiedzi na pisma skarżących, strona pozwana naruszyła podstawowe zasady postępowania, powodując wyraźną sytuację braku prawa do obrony.

(1) Dz.U. L 259 z 21.9.2006, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/73

Wniosek wniesiony w dniu 21 listopada 2006 r. — FRESYGA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-323/06)

(2006/C 326/150)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: FRESYGA, S.A. (Almería, Hiszpania) (przedstawiciel: Ma J. Rovira Daudí, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie dopuszczalności niniejszego wniosku stwierdzenie nieważności i stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty, w zakresie, w jakim dotyczy ona TZW ES 6110006, wyłączając ów TZW z zakresu jej stosowania;

—

ewentualnie, obok wcześniejszego wniosku, stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty, w takim zakresie, aby wyłączyć posiadłość „Coto de Padilla” położoną w miejscowości Níjar, o powierzchni 8.500.000 m2 TZW ES 6110006;

—	obciążenie kosztami Komisji.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejszy wniosek został wniesiony przeciwko decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty (1) w zakresie, w jakim uznaje za teren mający znaczenie dla Wspólnoty teren ES 6110014 obszar „Ramblas de Jergal, Tabernas y Sur de Sierra Alhamilla”, w całości, lub ewentualnie, w zakresie, w jakim włącza do tego wykazu posiadłość należącą do strony skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych, które zostały powołane w sprawie T-322/06 Manuel Espinosa i in. przeciwko Komisji.

Strona skarżąca twierdzi w szczególności, że w czasie, który upłynął pomiędzy propozycją a przyjęciem TZW ES 6110006, Komisja nie przystąpiła do oceny czynników społecznych i ekonomicznych obszaru, ani też stanu ochrony terenów, pomimo, iż zarząd miasta Níjar występował z wnioskiem w tym kierunku, a jedynie przyjęła propozycję Junta da Andalucía, bez oceny jej zasadności.

(1) Dz.U. L 259 z 21.9.2006, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/73

Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2006 r. — Município de Gondomar przeciwko Komisji

(Sprawa T-324/06)

(2006/C 326/151)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Município de Gondomar (Gondomar, Portugalia) (przedstawiciele: J. L. da Cruz Vilaça, D. Choussy i L. Pinto Monteiro, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że decyzja Komisji Wspólnot Europejskich C(2006) 3782 z dnia 16 sierpnia 2006 r. dotycząca cofnięcia pomocy finansowej przyznanej z Funduszu Spójności na rzecz projektu nr 95/10/61/07 — Rewaloryzacja Grande Porto/Sul — Subsistema de Gondomar (Portugalia) decyzją Komisji C (95) 3281 z dnia 18 grudnia 1995 r., cofająca w całości przyznaną pomoc w kwocie 7 778 535 EUR przekazanych na realizację projektu i nakazująca skarżącej zwrot kwoty 6 222 828 EUR, jest obarczona oczywiście błędną oceną, jest sprzeczna z rozporządzeniem nr 1164/94 (1) oraz zasadami proporcjonalności i pewności prawa, a w konsekwencji,

—	stwierdzenie, tytułem żądania głównego, nieważności zaskarżonej decyzji,

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części i potwierdzenie prawa skarżącej do całości pomocy z Funduszu Spójności, za wyjątkiem kwoty 537 863 EUR;

—	obciążenie Komisji jej własnymi kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez skarżąca.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga zmierza do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji n podstawie art. 230 WE, w zakresie w jakim decyzja ta cofa całkowitą pomoc w kwocie 7 778 535 EUR przyznaną na rzecz projektu nr 95/10/61/07 i nakazuje skarżącej zwrot kwoty 6 222 828 EUR.

W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdza, że skarżąca dopuściła się nieprawidłowości w świetle rozporządzenia nr 1164//94 oraz decyzji Komisji C (95) 3281, mocą której udzielono projektowi wsparcia ze Wspólnoty Europejskiej. Nieprawidłowości te dotyczą co do zasady wypłat dokonanych poza okresem kwalifikacji, nieuzasadnionych wydatków oraz faktu, że skarżąca nie ukończyła prac przed końcem ustalonego terminu.

Po pierwsze skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja nie została oparta na wystarczających podstawach i narusza zasadę pewności prawa. Wynika to z faktu, iż Komisja w wielu miejscach oparła zaskarżaną decyzję na niejasnych kryteriach i odrzuciła niektóre argumenty skarżącej bez wskazania przesłanek swoich rozstrzygnięć.

Po drugie skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest obarczona oczywiście błędną oceną stanu faktycznego, ponieważ:

—	wszystkie przedstawione przez skarżąca wydatki zostały prawidłowo uzasadnione;

—	Komisja niejasno określiła kwoty wymagające uzasadnienia oraz nie dokonała analizy przedstawionych przez skarżącą dowodów na uzasadnienie wydatków;

—	Komisja odrzuciła wyjaśnienia skarżącej nie podając konkretnej podstawy prawnej;

—	Komisja dokonała błędnej interpretacji przedstawionych jej faktów i dokumentów, wyłączenie w celu wykazania zamiaru defraudacji po stronie skarżącej, podczas gdy zamiar taki nigdy nie istniał.

Po trzecie skarżąca uważa, że cofnięcie pomocy w tych okolicznościach stanowi naruszenie rozporządzenia nr 1164/94, ponieważ: (i) cele rzeczonego rozporządzenia i decyzji Komisji C (95) 3281 zostały osiągnięte (ii) został naruszony art. H załącznika II.

Wreszcie skarżąca twierdzi, że biorąc pod uwagę fakt ukończenia projektu i brak jakiegokolwiek zamiaru defraudacji, zaskarżona decyzja jest sprzeczna z zasadą proporcjonalności oraz art. 11 WE.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1164/1994 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiające Fundusz Spójności.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/74

Skarga wniesiona w dniu 24 listopada 2006 r. — Boston Scientific przeciwko OHIM — Terumo (CAPIO)

(Sprawa T-325/06)

(2006/C 326/152)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Boston Scientific Ltd (Christ Church, Barbados) (przedstawiciele: adwokaci P. Rath i W. Festl-Wietek)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Terumo Kabushiki Kaisha (Tokio, Japonia)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 września 2006 r. w sprawie R 61/2006-2, doręczonej pełnomocnikom strony skarżącej w dniu 18 września 2006 r.,

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania przed Sądem i przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „CAPIO” dla towarów z klasy 10 — zgłoszenie nr 2 554 434

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Terumo Kabushiki Kaisha

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Wspólnotowe i krajowe słowne znaki towarowe „CAPIOX” i „CAPIOX PULSE” dla towarów z klasy 10

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 43 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 oraz zasady 22 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95, gdyż Terumo nie wykazała używania jej znaku towarowego na wystarczającą skalę; naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady, ponieważ sporne znaki towarowe nie mogą zostać pomylone.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/75

Skarga wniesiona w dniu 21 listopada 2006 r. — Total przeciwko OHIM — Peterson (Beverly Hills Formula TOTAL PROTECTION)

(Sprawa T-326/06)

(2006/C 326/153)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Total SA (Courbevoie, Francja) (przedstawiciel: S. Aldred, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Eric Peterson (Londyn, Zjednoczone Królestwo)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej z dnia 5 września 2006 r.,

—	nakazanie przez Sąd Izbie Odwoławczej lub Urzędowi odrzucenie dokonanego przez E. Petersona zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 2 988 228 lub według uznania Sądu przekazanie sprawy Izbie Odwoławczej celem ponownego rozpoznania,

—	nakazanie zwrotu stronie skarżącej kosztów poniesionych w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu, uchylenie postanowienia o kosztach zawartego w decyzji Izby Odwoławczej oraz obciążenie Urzędu kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Eric Peterson

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „Beverly Hills Formula TOTAL PROTECTION” dla towarów z klasy 3 — zgłoszenie nr 2 988 228

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Krajowy słowny znak towarowy „TOTAL” dla towarów z klas 3, 10 i 21

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94, ponieważ Izba Odwoławcza stwierdziła brak podobieństwa między dwoma rozpatrywanymi znakami towarowymi, oraz naruszenie art. 63 ust. 2 tego rozporządzenia, ponieważ Izba Odwoławcza nie przekazała stronie skarżącej żadnych z uwag przedstawionych przez Erica Petersona.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/75

Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2006 r. — Altana Pharma przeciwko OHIM — Avensa (PNEUMO UPDATE)

(Sprawa T-327/06)

(2006/C 326/154)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Altana Pharma AG (Konstancja, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Becker)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Avensa AG (Zug, Szwajcaria)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 września 2006 r. (sprawa R 668/2005-2),

—	nakazanie Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) odrzucenie sprzeciwu nr B 575 524 wnoszącego sprzeciw,

—	posiłkowo nakazanie Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) ponowne rozstrzygnięcie w przedmiocie sprzeciwu nr B 575 524 wnoszącego sprzeciw z uwzględnieniem rozstrzygnięcia Sądu.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „PNEUMO UPDATE” dla towarów i usług z klas 5, 9, 16, 35, 38 i 41 (zgłoszenie nr 2 462 049).

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Avensa AG

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Niemiecki słowny znak towarowy „Pneumo” dla towarów z klasy 5, przy czym sprzeciw został wniesiony tylko w odniesieniu do rejestracji dotyczącej klasy 5

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Zaskarżona decyzja nie została właściwie uzasadniona i narusza art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ w odniesieniu do spornych znaków nie występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Ponadto skarżąca podnosi, że znak towarowy, na który powołano się w sprzeciwie, nie jest używany.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/76

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Enercon przeciwko OHIM (E)

(Sprawa T-329/06)

(2006/C 326/155)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Enercon GmbH (Aurich, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat R. Böhm)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 września 2006 r. w sprawie R 0394/2006-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „E” dla towarów z klas 7, 9 i 19 (zgłoszenie nr 3 817 566).

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), polegające na uznaniu, że zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru odróżniającego i że należy zachować jego dostępność.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994 L 11, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/76

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Novartis przeciwko OHIM (BLUE SOFT)

(Sprawa T-330/06)

(2006/C 326/156)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat N. Hebeis)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 14 września 2006 r. w sprawie R 270/2006-1;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „BLUE SOFT” dla towarów z klasy 9 (zgłoszenie nr 3 007 846)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia.

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: Brak jest bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji i w związku z tym zgłoszony znak towarowy nadaje się do udzielenia mu ochrony. Oznaczenie jako całość nie jest wyłącznie opisowe, lecz ma także charakter odróżniający.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/77

Skarga wniesiona w dniu 24 listopada 2006 r. — Evropaïki Dynamiki przeciwko EEA

(Sprawa T-331/06)

(2006/C 326/157)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: N. Korogiannakis i N. Keramidas, prawnicy)

Strona pozwana: Europejska Agencja Środowiska

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji EEA w przedmiocie odrzucenia oferty strony skarżącej i udzielenia zamówienia wybranemu oferentowi;

—	obciążenie EEA kosztami postępowania, nawet gdyby niniejsza skarga miała zostać oddalona.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi strona skarżąca podnosi, że w decyzji podjętej w ramach procedury udzielenia zamówienia EEA/IDS/06/002 na „świadczenie informatycznych usług konsultacyjnych” (Dz.U. 2006 S 118-125101), o której zawiadomiono stronę skarżącą pismem z dnia 14 września 2006 r., Europejska Agencja Środowiska (zwana dalej EEA) uchybiła zobowiązaniom przewidzianym w dyrektywie 2004/18/WE i w przepisach transponujących oraz naruszyła zasadę przejrzystości poprzez nieujawnienie uczestnikom wagi podkryteriów, które zostały następnie zastosowane podczas procedury udzielenia zamówienia.

Ponadto, strona skarżąca podnosi, że EEA popełniła poważne błędy w ocenie, co doprowadziło do odrzucenia oferty.

Strona skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji EEA w przedmiocie odrzucenia jej oferty i udzielenia zamówienia trzem innym uczestnikom i obciążenia strony pozwanej kosztami postępowania nawet gdyby niniejsza skarga miała zostać oddalona.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/77

Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2006 r. — Alcoa Trasformazioni przeciwko Komisji

(Sprawa T-332/06)

(2006/C 326/158)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alcoa Trasformazioni Srl (Portoscuso, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Siragusa, T. Müller-Ibord, F. M. Salerno i T. Graf)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. (1) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącego i taryf opłat za energię elektryczną należnych od skarżącego w Portovesme i Fusina lub, ewentualnie, stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim uznaje ona te taryfy opłat za nową pomoc przyznaną bezprawnie;

—	obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga, wniesiona na podstawie art. 230 WE, ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 lipca 2006 r. (zwanej dalej „decyzją z 2006 r.”), kwalifikującej taryfy opłat za energię elektryczną stosowane do zakładów produkcji aluminium będących własnością skarżącej, które znajdują się w Portovesme na Sardynii i w Fusina w regionie Wenecji, jako nową pomoc przyznaną bezprawnie i na mocy art. 88 ust. 2 WE wszczynającej formalne postępowanie w sprawie tych taryf opłat.

Skarżąca utrzymuje, że decyzja z 2006 r. jest błędna i niezgodna z prawem, ponieważ zawiera ona odstępstwa od wcześniejszej decyzji Komisji, ponieważ utrzymuje ona, iż omawiane taryfy opłat nie stanowią pomocy państwa i narusza procedurę, która powinna zostać zastosowana w tym wypadku przez Komisję. Skarżąca podnosi w szczególności trzy zarzuty:

Po pierwsze, skarżąca utrzymuje, że wszczynając formalne postępowanie w sprawie omawianych taryf opłat i uznając je za nową pomoc przyznaną bezprawnie, Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie i naruszyła art. 88 ust. 2, ponieważ po pierwsze, nie było podstawy ku temu, aby uznać, że taryfy opłat stanowią korzyść powodującą powstanie pomocy państwa i po drugie, Komisja nie oceniła w sposób konstruktywny tego, czy taryfy opłat rzeczywiście stanowią dla skarżącej taką korzyść. Ponadto, skarżąca utrzymuje, co też potwierdza „decyzja z 1996 r.”, że taryfy opłat odpowiadają cenom, które zgodnie z oczekiwaniami rozsądny podmiot rynkowy mógłby nałożyć w normalnych warunkach rynkowych, a zatem nie stanowią one dla skarżącej korzyści mogącej przybrać formę pomocy. Z kolei, decyzja z 2006 r., która nie dokonuje takiej oceny, ogranicza się jedynie do stwierdzenia, że taką korzyść ustanawiają taryfy opłat. W ten sposób Komisja miała odrzucić ustalenia przedstawione w poprzedniej decyzji oraz zawarte w obecnej decyzji uwagi o charakterze faktycznym, potwierdzające brak występowania takiej korzyści. Ponadto, skarżąca utrzymuje naruszenie przez Komisję spoczywającego na niej obowiązku właściwego uzasadnienia, który wynika z art. 253 WE.

Po drugie, skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła zasady pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań, skutecznie uchylając „decyzję z 1996 r.” i kwalifikując taryfy opłat jako nową pomoc państwa, co jest wyraźnie sprzeczne z jej wcześniejszymi twierdzeniami. Skarżąca stoi na stanowisku, że wnioski wstępnie wysunięte przez Komisję obowiązują do momentu, w którym względy, stanowiące podstawę dla pierwotnej decyzji Komisji chwili, nie ulegną istotnej zmianie.

Po trzecie, skarżąca utrzymuje naruszenie przez Komisję art. 88 WE oraz ram proceduralnych, jakie przepis ten przewiduje dla istniejącej pomocy, jak również art. 1 lit. b) v) oraz art. 17-19 rozporządzenia (WE) nr 659/99 (2) oraz podstawowych zasad prawa wspólnotowego.

(1) Dz. U. C 214 z 2006 r., str. 5.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. (Dz.U. L 83 z 1999 r., str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/78

Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2006 r. — Komisja przeciwko Northumbrian Water

(Sprawa T-334/06)

(2006/C 326/159)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: R. Lyal, pełnomocnik)

Strona pozwana: Northumbrian Water Ltd (Durham, Zjednoczone Królestwo)

Żądania strony skarżącej

—

Nakazanie pozwanej, Northumbrian Water Ltd.:

—

zapłaty na rzecz Komisji kwoty 561 732,65 EUR, obejmującej kwotę główną 443 307,67 EUR, wraz z kwotą 10 922,84 EUR tytułem odsetek za zwłokę obliczonych wg stawki 4,75 % od pierwotnie należnej kwoty (456 159,71 EUR) za okres od dnia 1 lipca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r., kwotą 99 795,87 EUR tytułem odsetek za zwłokę obliczonych od tej pierwotnie należnej kwoty wg stawki 6,75 % za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 28 marca 2006 r. oraz kwotą 17 790,00 EUR tytułem odsetek za zwłokę obliczonych od nowej kwoty głównej wg stawki 6,75 % za okres od dnia 29 marca 2006 r. do dnia 31 października 2006 r.;

—	zapłaty kwoty 81,98 EUR dzienne tytułem odsetek za okres od dnia 1 listopada 2006 r. do dnia całkowitej spłaty długu;

—	zapłaty kosztów niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W 1997 r. Wspólnota Europejska reprezentowana przez Komisję zawarła, między innymi z pozwaną, umowę mającą na celu wdrożenie projektu „Wytwarzanie energii elektrycznej w drodze gazyfikacji niskokalorycznej suchych nieprzefermentowanych osadów ściekowych” w ramach działań Wspólnoty w dziedzinie energii nieatomowej (1).

W 2000 r. pozwana powiadomiła Komisję, że podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy ze względu na znaczne koszty. Komisja dokonała oceny wykonanych prac i uznała, że odpowiadają one etapowi projektowemu określonemu w umowie. W związku z tym Komisja bezskutecznie próbowała odzyskać zaliczki wypłacone pozwanej, w zakresie przekraczającym przewidywaną kwotę za wykonanie etapu projektowego, tj. za pierwszy etap wykonania umowy.

Na poparcie swojej skargi Komisja podnosi, że ogólne warunki umowy nie zobowiązują jej do zapłaty za wykonanie etapu projektowego kwoty większej niż przewidziana w umowie oraz, że przesunięcie środków budżetowych pomiędzy poszczególnymi kategoriami wydatków nie jest możliwe pomiędzy różnymi etapami wykonania umowy.

(1) Decyzja Rady 94/806/WE z dnia 23 listopada 1994 r. przyjmująca program szczegółowy badań, rozwoju technologicznego i demonstracji w dziedzinie energii nieatomowej (1994 — 1998) (Dz.U. L 334, str. 87).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/79

Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2006 r. — Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-335/06)

(2006/C 326/160)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: G. Aiello, Avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie bezczynności Komisji, która po formalnym wezwaniu do działania, w rozumieniu art. 232 WE, niezgodnie z prawem powstrzymała się od przyjęcia nadzwyczajnych środków wsparcia włoskiego rynku mięsa drobiowego, o których mowa w art. 14 rozporządzenia EWG nr 2777/75, w odniesieniu do piskląt ubitych z uwagi na niemożność ich chowu w wylęgarniach na obszarach dotkniętych grypą ptaków i objętych środkami weterynaryjnymi ograniczającymi obrót w okresie między grudniem 1999 r. a wrześniem 2003 r.

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Rząd Republiki Włoskiej wniósł do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich skargę na bezczynność z uwagi na niepodjęcie przez Komisję Europejską nadzwyczajnych środków wsparcia włoskiego rynku jaj w odniesieniu do rynku mięsa drobiowego.

Na poparcie swej skargi rząd włoski powołuje się na:

naruszenie zasady niedyskryminacji w odniesieniu do towarów wspólnotowych, ustanowionej w art. 34 ust. 2 WE, jako że Włochom przyznane zostały nadzwyczajne środki wsparcia rynku jedynie w odniesieniu do rynku jaj, natomiast odmówiono im analogicznych środków w odniesieniu do rynku mięsa drobiowego, co doprowadziło do dyskryminacji między włoskimi producentami drobiu względem producentów holenderskich, niezgodnie z art. 34 ust. 2 Traktatu WE;

nadużycie władzy i oczywisty błąd w ocenie Komisji, która, odmawiając przyjęcia nadzwyczajnych środków wsparcia rynku również w odniesieniu do jednodniowych kurcząt ubitych z uwagi na niemożność ich chowu w wylęgarniach na obszarach dotkniętych grypą ptaków, przekroczyła uprawnienia przyznane jej przez rozporządzenie podstawowe w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa drobiowego i dopuściła się błędu zarówno w ocenie sytuacji włoskiego rynku drobiowego, jak i pozostających w jej dyspozycji danych dotyczących struktury produkcji;

naruszenie i niewłaściwą wykładnię art. 14 rozporządzenia nr 2777/75, gdyż nieuzasadniona odmowa Komisji w zakresie przyznania nadzwyczajnych środków wsparcia rynku również w odniesieniu do jednodniowych kurcząt ubitych z uwagi na niemożność ich chowu w wylęgarniach jest skutkiem błędnej wykładni art. 14 rozporządzenia nr 2777/75;

4)	naruszenie zasady dobrej administracji, bezstronności, słuszności oraz przejrzystości.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/79

Skarga wniesiona w dniu 28 listopada 2006 r. — UniCredito Italiano przeciwko OHIM — Union Investment Privatfonds (UniCredit Wealth Management)

(Sprawa T-337/06)

(2006/C 326/161)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: UniCredito Italiano SpA (Genua, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Floridia i R. Floridia)

Strona pozwana:Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Union Investment Privatfonds GmbH

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „UniCredit Wealth Management” (zgłoszenie nr 2.330.066) dla towarów i usług z klas 16, 35, 36, 41 i 42.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Union Investment Privatfonds GmbH.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowne niemieckie znaki towarowe „UNIFONDS” (nr 991.995) i „UNIRAK” (nr 991.997) oraz graficzny znak towarowy „UNIZINS” (nr 2.016.954) dla usług z klasy 36 (inwestycje kapitałowe).

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w zakresie, w jakim stwierdzono występowanie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd odnośnie do inwestycji kapitałowych.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: Niewłaściwe zastosowanie doktryny rozszerzonego zakresu ochrony tak zwanych seryjnych znaków towarowych przyjętej przez Sąd Pierwszej Instancji w wyroku z dnia 23 lutego 2006 r. w sprawie T-194/03 Bainbridge.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/80

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2006 r. — Grecja przeciwko Komisji

(Sprawa T-339/06)

(2006/C 326/162)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Khalkias i S. Papaïoannou)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności lub dokonanie zmiany decyzji Komisji w zakresie w jakim dotyczy ona przydziałów finansowych przeznaczonych na restrukturyzację i konwersję winnic w Grecji, w celu uwzględnienia prawidłowych informacji statystycznych przekazanych Komisji przez skarżącą w dniu 22 września 2006 r. oraz przydzielenia Grecji odpowiednich kwot.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Grecka zaskarża decyzję Komisji C(2006) 4348 końcowa z dnia 4 października 2006 r. (Dz.U. 2006 L 275, str. 62) ustalającą ostateczne przydziały finansowe dla państw członkowskich w odniesieniu do liczby hektarów przeznaczonych na restrukturyzację i konwersję winnic na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 na rok budżetowy 2006. Republika Grecka wnosi o stwierdzenie nieważności lub dokonanie zmiany decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona Grecji, jako że Komisja dopuściła się:

a)	naruszenia obowiązku współpracy mającego zastosowanie do stosunków pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi, wskutek nieuwzględnienia przekazanych jej przez skarżącą informacji,

b)	naruszenia zasady dobrej wiary i dobrej administracji poprzez odmowę uznania, że doszło do oczywistej omyłki komputerowej, wskazanej jej w stosownym czasie w późniejszym sprostowaniu,

c)	naruszenie zasady słuszności i proporcjonalności, jako że utrata przez Grecję funduszy (1 129 012 EUR) jest nieproporcjonalna do zarzutu zwłoki w dokonaniu sprostowania komputerowej omyłki w przekazanych pierwotnie informacjach,

naruszenie zasady korzystnego wpływu, jako że restrukturyzacja i konwersja winnic (art. 11, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 (1) i art. 16 oraz art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1227/2000 (2)) stanowią istotne środki służące jakościowemu ulepszeniu wspólnotowych winnic a bezzasadna redukcja finansowych przydziałów dla Grecji uchybia temu — wskazanemu przez Wspólnotę — celowi.

(1) Dz.U. 1999 L 179, str. 1.

(2) Dz.U. 2000 L 143, str. 1.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/80

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2006 r. — Stradivarius España S.A. przeciwko OHIM — Cristina Ricci (Stradivari 1715)

(Sprawa T-340/06)

(2006/C 326/163)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Stradivarius España, S.A. (Arteixo, La Coruña, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci G. Marín Raigal i P. López Ronda)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Cristina Ricci

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 października 2006 r. (sprawa R 1024/2005-1) i uwzględnienie odwołania od decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 22 czerwca 2005 r. nr 2205/2005, a związku z tym odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 2 269 256 (graficzny znak towarowy Stradivari 1715) wraz z obciążeniem zgłaszającej znak kosztami postępowania przed obiema instancjami OHIM;

—	obciążenie OHIM kosztami własnymi oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu;

—	ewentualnie, obciążenie uczestnika postępowania przed Izbą Odwoławczą kosztami własnymi oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu;

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Cristina Ricci

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „Stradivari 1715” (zgłoszenie nr 2.269.256) dla towarów z klas 14, 16 i 18

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Graficzny znak towarowy „Stradivarius” dla towarów z klas 14, 16 (nr 1.246.164) i 18 (nr 506.469)

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Nieprawidłowe zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) i ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/81

Skarga wniesiona w dniu 1 grudnia 2006 r. — Compagnie générale de Diététique przeciwko OHIM (GARUM)

(Sprawa T-341/06)

(2006/C 326/164)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Compagnie générale de Diététique SAS (Caen, Francja) (przedstawiciele: adwokaci J.-J. Evrard i T. de Haan)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „GARUM” dla towarów należących do klasy 29 (zgłoszenie nr 3501939)

Decyzja eksperta: Odmowa rejestracji

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 (1), jako że wbrew stanowisku Izby Odwoławczej OHIM zawartym w zaskarżonej decyzji, dla właściwego kręgu odbiorców znak towarowy nie ma charakteru opisowego w stosunku do zgłoszonych towarów.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/81

Skarga wniesiona w dniu 1 grudnia 2006 r. — Angiotech Pharmaceuticals przeciwko OHIM

(Sprawa T-342/06)

(2006/C 326/165)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Angiotech Pharmaceuticals, Inc. (Vancouver, Kanada) (przedstawiciel: T. Clark, barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji R 751/2006-2 Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 20 września 2006 r. i przekazanie sprawy OHIM celem dalszego prowadzenia postępowania w sprawie rejestracji; lub

—

posiłkowo, w przypadku gdyby Sąd orzekł, że dalsze postępowanie winno być prowadzone jedynie dla niektórych towarów będących przedmiotem zgłoszenia, stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej w części dotyczącej tylko tych towarów i przekazanie sprawy OHIM celem dalszego prowadzenia postępowania w sprawie rejestracji w zakresie objętym tym żądaniem,

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „VASCULAR WRAP” dla towarów i usług z klas 5 i 10 (plastry, bandaże, materiały opatrunkowe, materiały i instrumenty do celów chirurgicznych) — zgłoszenie nr 4220811

Decyzja eksperta: Odmowa rejestracji

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 40/94.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/83

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 14 listopada 2006 r. — Chatziioannidou przeciwko Komisji

(Sprawa F-100/05) (1)

(Urzędnicy - Emerytury - Prawa emerytalne nabyte przed wstąpieniem do służby we Wspólnotach - Przeniesienie do systemu wspólnotowego - Obliczenie lat służby - Artykuł 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego - Brak stosowania, z uwagi na wprowadzenie euro, przepisów dotyczących zmiany waluty kwoty podlegającej transferowi)

(2006/C 326/167)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eleni Chatziioannidou (Auderghem, Belgia) (przedstawiciel: S. A. Pappas)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: D. Martin i K Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Uchylenie decyzji Komisji dotyczącej przeniesienia do systemu wspólnotowego uprawnień emerytalnych nabytych w Grecji.

Sentencja wyroku

Decyzje Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 30 listopada 2004 r. i z dnia 20 lutego 2005 r. w sprawie obliczenia lat służby dla potrzeb emerytalnych skarżącej w następstwie przeniesienia do systemu wspólnotowego aktuarialnego ekwiwalentu uprawnień emerytalnych nabytych przez nią w Grecji zostają uchylone.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 10 z 14.01.2006, str. 25 (sprawa pierwotnie zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod sygnaturą T-387/05 i przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.).

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/83

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 14 listopada 2006 r. — Villa i in. przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-4/06) (1)

(Emerytura - Przeniesienie uprawnień emerytalnych - Obliczenie już uzyskanego zaliczenia)

(2006/C 326/168)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Renata Villa (Senningerberg, Luksemburg) i inni (przedstawiciele: G: Bouneou, F. Frabetti, avocats)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: J. F. De Wachter i M. Mustapha-Pacha, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Uchylenie decyzji z dnia 8 lutego 2005 r., na podstawie których organ powołujący Parlamentu Europejskiego odmówił skarżącym zwrotu nadwyżki, wynikającej z różnicy pomiędzy uprawnieniami nabytymi podczas okresu przynależności do systemu włoskiego a liczbą lat służby uprawniających do emerytury przeniesionych do systemu wspólnotowego w związku z nowym sposobem obliczania przeniesienia uprawnień emerytalnych.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 74 z 25.03.2006 r., str. 34.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/84

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2006 r. — Spee przeciwko Europolowi

(Sprawa F-121/06)

(2006/C 326/169)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: David Spee (Rijswijk, Niderlandy) (przedstawiciel: D. C. Coppens, avocat)

Strona pozwana: Europejski Urząd Policji (Europol)

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Europolu z dnia 5 lipca 2006 r.;

—	nakazanie Europolowi przyznania skarżącemu dwóch stopni począwszy od dnia 1 listopada 2005 r.;

—	obciążenie Europolu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący kwestionuje decyzję przyznającą mu podwyższenie wynagrodzenia odpowiadające jednemu stopniowi na podstawie art. 29 regulaminu pracowniczego Europolu, podczas gdy jego zdaniem miał prawo do podwyżki odpowiadającej dwóm stopniom.

Podnosi on, że Europol uwzględnił nie tylko ocenę przewidzianą w art. 29 regulaminu pracowniczego Europolu, lecz również ocenę przewidzianą w art. 28 tego regulaminu. Czyniąc w ten sposób, administracja zastosowała ze skutkiem wstecznym dokument z dnia 24 marca 2006 r. zatytułowany „Policy on the Determination of Salary Scale and Incremental Points of Europol Staff” z naruszeniem zasady pewności prawa.

Ponadto skarżący twierdzi, że nawet przy założeniu, że administracja uwzględniła zgodnie z prawem obie oceny, to zastosowana metoda była arytmetycznie niewłaściwa i niekorzystna dla pracownika

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/84

Skarga wniesiona w dniu 23 października 2006 r. — Timmer przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa F-123/06)

(2006/C 326/170)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Marianne Timmer (Saint Sauves d'Auvergne, Francja) (przedstawiciel: F. Rollinger, avocat)

Strona pozwana: Trybunał Obrachunkowy

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie wszystkich sprawozdań z oceny skarżącej sporządzonych przez M.L.;

—	uchylenie decyzji mających związek z lub następujących po decyzji o powołaniu M.L., jak i samej tej decyzji;

—	zasądzenie odszkodowania równego utracie dochodów jaka wystąpiła w stosunku do sytuacji, w której skarżąca byłaby awansowana za każdym razem kiedy teoretycznie było to możliwe w okresie jej pracy pod kierownictwem M.L.;

—	zasądzenie zadośćuczynienia w wysokości 250 000 EUR za krzywdę i uszczerbek na zdrowiu skarżącej spowodowane przez ww. naruszenia prawa;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi przede wszystkim, że jej kariera była utrudniana, aż do wydalenia jej ze służby po to by pozwolić jej przełożonej na kontynuację bezprawnego pełnienia funkcji. Opóźnienie w złożeniu skargi spowodowane jest tym, że skarżąca dowiedziała się o tym, że decyzje dotyczące jej kariery były niezgodne z prawem dopiero wtedy, gdy ujawnione zostały nowe okoliczności faktyczne, które mają wpływ na zgodność z prawem jej sprawozdań z oceny tj. w szczególności: i) podwójne naruszenie art. 11 a regulaminu pracowniczego przez jej przełożoną, ii) niewystarczający staż pracy przełożonego przy jego powołaniu, iii) niezgodne z prawem działania w ramach konkursu CC/LA/18/82; iv) bezprawne zajmowanie stanowiska, które mogła zajmować skarżąca, v) interes osobisty przełożonych, vi) pominięcie postępowania dyscyplinarnego.

Skarżąca podnosi ponadto całkowity brak uzasadnienia decyzji jej dotyczących wydanych przez sekretariat generalny Trybunału Obrachunkowego oraz naruszenia prawa w prowadzonych przez ten ostatni postępowaniach prowadzących do wydania decyzji.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/85

Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2006 r. — H przeciwko Radzie

(Sprawa F-127/06)

(2006/C 326/171)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: H (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal, avocats)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Rady z dnia 15 marca 2006 r. o przeniesieniu skarżącej na emeryturę z dniem 31 marca 2006 r. w zakresie w jakim przyznaje ona uprawnienie do renty inwalidzkiej na podstawie art. 78 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca z racji swego inwalidztwa przebywająca na emeryturze od dnia 30 kwietnia 2003 r. powróciła do pracy w dniu 1 listopada 2004 r. Po szeregu nieobecności z powodu choroby Rada przeniosła skarżącą ponownie na emeryturę i przyznała jej począwszy od dnia 1 kwietnia 2006 r. rentę inwalidzką, o której mowa w art. 78 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi, że komisja ds. inwalidztwa nie wypowiedziała się o przyczynie jej choroby czy też o ewentualnym związku pogorszenia stanu jej zdrowia z warunkami pracy. W tych okolicznościach Rada nie miała dostatecznej wiedzy by stwierdzić czy skarżąca miała prawo do renty inwalidzkiej, o której mowa w art. 78 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego czy do renty, o której mowa w akapicie piątym tego artykułu. Jej zdaniem wybór Rady, mniej korzystny dla skarżącej, jest niezgodny z prawem.

Ponadto według skarżącej zaskarżona decyzja dotknięta jest oczywistym błędem w ocenie jeżeli chodzi o charakter jej choroby, która jej zdaniem znacznie się pogorszyła wskutek ponownego podjęcia pracy i stresu związanego z obowiązkami służbowymi.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/85

Skarga wniesiona w dniu 16 listopada 2006 r. — Salvador Roldán przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa F-129/06)

(2006/C 326/172)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Salvador Roldán (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: F. Tuyschaever i H. Burez, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 18 sierpnia 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącej (R/320/06);

—	zobowiązanie Komisji do zapłaty kwoty odpowiadającej dodatkowi zagranicznemu za rozłąkę, do którego skarżąca jest uprawniona od dnia 1 kwietnia 2006 r., podwyższonej o odsetki za zwłokę w wysokości 7 %, naliczanych od dnia, w którym poszczególne płatności stały się wymagalne;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Skarżąca kwestionuje rozstrzygnięcie Komisji w zakresie, w jakim stwierdziła ona, iż skarżąca nie spełnia wymogów przyznania dodatku zagranicznego za rozłąkę określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego. Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o błędne stwierdzenie, iż w odnośnym okresie skarżąca miała zwykłe miejsce zamieszkania na terytorium Belgii. W szczególności skarżąca uważa, iż okoliczność, że pracowała w międzynarodowej kancelarii prawniczej, mającej siedzibę w Belgii nie oznacza, że jest trwale związana z tym państwem członkowskim.

Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja powinna zostać uchylona, ponieważ narusza zasadę niedyskryminacji. Po pierwsze skarżąca podnosi zarzut niezgodności z prawem dotyczący art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego. Skarżąca argumentuje, że przepis ten niesłusznie dokonuje rozróżnienia pomiędzy urzędnikami, którzy w tym samym państwie członkowskim, w którym zostali zatrudnieni przez instytucje europejskie, wykonywali wcześniej pracę dla innego państwa lub dla organizacji międzynarodowej a urzędnikami, którzy jak skarżąca, nie byli trwale związani z państwem członkowskim, w którym pracowali zanim zostali zatrudnieni przez instytucje. Po drugie skarżąca podnosi, że Komisja zastosowała powoływany przepis w dyskryminujący sposób, nie uwzględniając okoliczności osobistych dotyczących skarżącej i świadczących o tym, iż skarżąca nie zamierzała związać się na trwałe z Belgią.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/86

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2006 r. — Sotgia przeciwko Komisji

(Sprawa F-130/06)

(2006/C 326/173)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Stefano Sotgia (Dublin, Irlandia) [przedstawiciele: T. Bontinck i J. Feld, avocats]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie doręczonej w dniu 2 maja 2006 r. decyzji indywidualnej dotyczącej zmiany statusu z członka personelu tymczasowego na urzędnika ze skutkiem od dnia 16 kwietnia 2006 r.

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Po przepracowaniu kilku lat w Komisji w charakterze członka personelu tymczasowego w grupie zaszeregowania A5, a następnie A*11, skarżący został laureatem konkursu otwartego EPSO/A/18/04, mającego na celu utworzenie listy rezerwowej odnośnie do zatrudnienia administratorów w grupie zaszeregowania A7/A6. Z tego względu został powołany na urzędnika i zatrudniony na tym samym stanowisku, które zajmował jako członek personelu tymczasowego oraz zaszeregowany do grupy A*6 stopień 2 na podstawie załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi naruszenie art. 31 i 62 regulaminu pracowniczego, jak również art. 5 i 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.

Skarżący podnosi ponadto naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań, zasady zachowania praw nabytych oraz zasady równego traktowania.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/86

Skarga wniesiona w dniu 24 listopada 2006 r. — Steinmetz przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa F-131/06)

(2006/C 326/174)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Robert Steinmetz (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: J. Choucroun, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Komisji z dnia 21 lutego 2006 r. odmawiającej w całości wykonania ugody zawartej przez strony;

—	zobowiązanie Komisji do zapłacenia symbolicznej kwoty 1 EUR tytułem naprawienia krzywd doznanych przez skarżącego w następstwie zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący zawarł z Komisją ugodę mającą na celu polubowne zakończenie sporu zawisłego przed Sądem Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (sprawa T-155/05) (1).

Skarżący zarzuca Komisji częściowe wykonanie postanowień ugody.

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi w szczególności naruszenie przez Komisję zasady legalności, zasady pacta sunt servanda, obowiązku ochrony uzasadnionych oczekiwań, obowiązku starannego działania oraz zasady dobrej administracji.

(1) Dz.U. C 155 z 25.6.2006, str. 26.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/87

Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2006 r. — Bordini przeciwko Komisji

(Sprawa F-134/06)

(2006/C 326/175)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Giovanni Bordini (Dover, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: L. Levi, C. Ronzi, I. Perego, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji z dnia 25 stycznia 2006 r., na podstawie której organ powołujący odmówił uznania, że skarżący zamieszkuje na terytorium Zjednoczonego Królestwa i w rezultacie odmówił zastosowania współczynnika korygującego dla Zjednoczonego Królestwa do jego emerytury;

—

zasądzenie od pozwanej kwot należnych z tytułu zastosowania ze skutkiem wstecznym współczynnika korygującego dla Zjednoczonego Królestwa do emerytury skarżącego począwszy od 1 kwietnia 2004 r. wraz z odsetkami w wysokości określonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, podwyższonej o dwa punkty;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja narusza zasadę obowiązku uzasadnienia, gdyż jej treść została zredagowana w sposób tak niejasny, że nie było możliwe zrozumienie rozumowania, na którym się opiera.

Skarżący podnosi ponadto naruszenie art. 82 dawnego regulaminu pracowniczego, naruszenie art. 20 załącznika XIII do nowego regulaminu pracowniczego, oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych, który doprowadził do naruszenia prawa, naruszenie zasady proporcjonalności, jak również naruszenie prawa do życia prywatnego.

Skarżący podnosi wreszcie, że Komisja naruszyła obowiązek staranności i zasadę dobrej administracji.

30.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 326/87

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2006 r. — Lafleur-Tighe przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa F-135/06)

(2006/C 326/176)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Virgine Lafleur-Tighe (Makati, Filipiny) (przedstawiciele: S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji organu powołującego zaszeregowującej skarżącą do grupy zaszeregowania 13, stopień 1 w związku z zatrudnieniem jej jako pracownika kontraktowego, wynikającej z umowy o pracę zawartej w dniu 22 grudnia 2005 r.;

—

pouczenie organu powołującego o konsekwencjach uchylenia zaskarżonej decyzji i w szczególności o uwzględnieniu doświadczenia zawodowego uzyskanego przez skarżącą od 1993r., w którym uzyskała dyplom bachelor, oraz zaszeregowanie jej do grupy zaszeregowania 14 z mocą wsteczną od dnia 22 grudnia 2005 r.;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze skarżąca podnosi, że ustanawiając wymóg przedstawienia zaświadczenia o równoważności dyplomu bachelor, mającego analogiczny charakter normatywny jak decyzja, wydana skarżącej przez rząd Wspólnoty Francuskiej w Belgii (Communauté française de Belgique) w odniesieniu do uzyskanego przez nią diplôme de maîtrise, organ powołujący popełnił oczywisty błąd w ocenie.

Po drugie skarżąca twierdzi, że organ powołujący naruszył zasadę równego traktowania i niedyskryminacji, w zakresie, w jakim odmówił uznania zaświadczenia o równoważności tego dyplomu wydanego przez National Qualifications Authority of Ireland.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 326

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 49 30 grudnia 2006

	III Powiadomienia
2006/C 326/9	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 310 z 16.12.2006.	89