14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/1

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/2

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/3

Põllumajanduse Registrite ja Informatsiooni Amet

Narva mnt. 3

EE-51009 Tartu

Põllumajanduse Registrite ja Informatsiooni Amet

Narva mnt. 3

EE-51009 Tartu

Maa- ja metsätalousministeriö

Kala- ja riistaosasto

PL 30

FIN-00023 Valtioneuvosto

Maa- ja metsätalousministeriö

Kala- ja riistaosasto

PL 30

FIN-00023 Valtioneuvosto

Maa- ja metsätalousministeriö

Kala- ja riistaosasto

PL 30

FIN-00023 Valtioneuvosto

Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Directie Visserij

Postbus 20401

2500 EK 's Gravenhage

Nederland

Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Directie Visserij

Postbus 20401

2500 EK 's Gravenhage

Nederland

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/8

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/13

Pantelleria — Palermo i z powrotem;

Lampedusa — Palermo i z powrotem;

Lampedusa — Katania i z powrotem;

Lampedusa — Rzym i z powrotem;

Pantelleria — Rzym i z powrotem;

1.1.

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 793/2004, właściwe organy mogą zarezerwować niektóre przydziały czasu na wykonywanie usług zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym dokumencie.

1.2.

Podane połączenia stanowią jeden pakiet, który musi być przyjęty przez zainteresowanych przewoźników w całości i w niezmienionym stanie.

1.3.

Mając na względzie realizację celów określonych obowiązkiem użyteczności publicznej, włoski Krajowy Urząd Lotnictwa Cywilnego (ENAC) zweryfikuje, czy przewoźnicy dysponują właściwą strukturą i czy jest ona zgodna z minimalnymi wymogami dotyczącymi dostępu do obsługi połączenia.

—

przynajmniej 1 lot dziennie tam i z powrotem przez cały rok przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 44;

—

przynajmniej 1 lot dziennie tam i z powrotem przez cały rok przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 120;

—

w okresie od 1 maja do 30 października, oprócz 2 lotów dziennie, o których mowa powyżej, 3 loty tygodniowo tam i z powrotem w piątki, soboty i niedziele, przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 44.

—

przynajmniej 1 lot dziennie tam i z powrotem przez cały rok przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 44;

—

przynajmniej 1 lot dziennie tam i z powrotem przez cały rok przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 120;

—

w okresie od 1 maja do 30 października, oprócz 2 lotów dziennie, o których mowa powyżej, 3 loty tygodniowo tam i z powrotem w piątki, soboty i niedziele, przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 44.

—

w okresie od 31 października do 30 kwietnia przynajmniej 3 loty tygodniowo tam i z powrotem przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 44;

—

w okresie od 1 maja do 30 października przynajmniej 1 lot dziennie tam i z powrotem przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 44.

—

w okresie od 1 października do 31 maja przynajmniej 2 loty tygodniowo tam i z powrotem przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 120.

—

w okresie od 1 października do 31 maja przynajmniej 1 lot tygodniowo tam i z powrotem przy użyciu statku powietrznego o liczbie miejsc 120.

—

1 lot odlatujący w godzinach 08.00-10:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 15.00-17:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 08.00-10:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 15.00-17:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 07.00-10:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 18.00-21:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 07.00-10:00

—

1 lot odlatujący w godzinach 18.00-21:00

a)

maksymalne dopuszczalne taryfy na każdej trasie wynoszą:

Wszystkie podane taryfy nie zawierają podatku VAT i opłat lotniskowych oraz nie mogą być objęte żadną dodatkową opłatą.

Wszyscy pasażerowie podróżujący podanych trasach mają prawo do korzystania z wymienionych wyżej taryf.

Należy zapewnić przynajmniej jeden system całkowicie bezpłatnej dystrybucji i sprzedaży biletów, nienarażający pasażerów na dodatkowe koszty.

b)

Każdego roku właściwe organy dokonują korekty maksymalnych taryf zgodnie ze wskaźnikiem inflacji z poprzedniego roku obliczonym na podstawie ogólnego wskaźnika cen towarów konsumpcyjnych ISTAT/FOI. O zmianach powiadamiani są wszyscy przewoźnicy obsługujący połączenia lotnicze na wspomnianych trasach oraz Komisja Europejska w celu opublikowania ich w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

c)

W przypadku, gdy odnotowany dla każdego półrocza średni kurs walutowy EUR/USD i/lub koszt paliwa lotniczego ulegnie zmianie na poziomie wyższym niż 5 %, taryfy będą musiały być skorygowane proporcjonalnie do odnotowanej zmiany, w zakresie w jakim koszt paliwa wpływa na koszt przelotu.

—

zagwarantować usługi przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy, nie zawieszając ich bez uprzedniego sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia;

—

ujednolicić zasady postępowania wobec pasażerów z zasadami zawartymi w Karcie Praw Pasażera, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi przepisami krajowymi, wspólnotowymi i międzynarodowymi;

—

złożyć kaucję eksploatacyjną gwarantującą prawidłową realizację i ciągłość usług. Powyższa kaucja musi wynosić 800 000,00 EUR w formie poręczenia ubezpieczeniowego, wystawionego na rzecz włoskiego Krajowego Urzędu Lotnictwa Cywilnego (ENAC), który wykorzysta je dla zabezpieczenia przyjętego przez przewoźnika obowiązku użyteczności publicznej;

—

wykonywać w każdym roku przynajmniej 98 % przewidzianych lotów z dopuszczalnym limitem 2 % odwołanych lotów z przyczyn bezpośrednio zależnych od przewoźnika, za wyjątkiem przypadków działania siły wyższej;

—

przekazać do urzędu nadzorującego tytułem kary, kwotę 3 000,00 EUR za każdy odwołany lot ponad dopuszczalny limit 2 %. Pozyskane w ten sposób środki posłużą finansowaniu ciągłości terytorialnej Sycylii.

—

zapewnić wykonanie lotów z dokładnością do 30 minut w stosunku do ustalonego rozkładu lotów (współczynnik punktualności lotów);

—

w przypadku opóźnienia ponad 30 minut w stosunku do podanych w rozkładzie godzin, udzielić każdemu pasażerowi rabatu w wysokości 15,00 EUR na zakup kolejnego biletu.

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/16

1)

Celem zastosowania wyżej wspomnianych kontyngentów taryfowych o numerach 09.0752, 09.0754, 09.0760, 09.0763, 09.0778 i 09.0792, pojęcie „do produkcji przemysłowej” należy rozumieć w następujący sposób:

„Wymienione kontyngenty taryfowe stosuje się do towarów przeznaczonych do poddania wszelkim czynnościom, z wyłączeniem sytuacji, gdy będą one poddane wyłącznie jednej lub więcej z poniższych czynności: czyszczenie, patroszenie, ogonowanie, odgławianie, porcjowanie, pobieranie próbek, sortowanie, etykietowanie, pakowanie, chłodzenie, zamrażanie, głębokie zamrażanie, rozmrażanie, rozdzielanie.

Jednakże kontyngenty taryfowe powinny mieć zastosowanie do towarów przeznaczonych do poddania następującym operacjom cięcia: kostkowanie, filetowanie, produkcja płatów, cięcie zamrożonych bloków lub rozszczepianie zamrożonych przekładanych bloków filetowych.

Kontyngenty taryfowe nie mają zastosowania do produktów, które są przeznaczone do poddania czynnościom kwalifikującym do korzystania z kontyngentów taryfowych w przypadkach, gdy tego rodzaju czynności prowadzone są na poziomie handlu detalicznego lub gastronomii.

Przyznanie ulgi celnej w ramach kontyngentów taryfowych stosuje się wyłącznie do ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi.”

2)

Celem zastosowania wyżej wspomnianego kontyngentu taryfowego o numerze 09.0756, pojęcie „do produkcji przemysłowej” należy rozumieć w następujący sposób:

„Wymieniony kontyngent taryfowy stosuje się do towarów przeznaczonych do poddania wszelkim czynnościom, z wyłączeniem sytuacji kiedy będą one poddane wyłącznie jednej lub więcej z poniższych operacji: czyszczenie, patroszenie, ogonowanie, odgławianie, porcjowanie, pobieranie próbek, sortowanie, etykietowanie, pakowanie, chłodzenie, zamrażanie, głębokie zamrażanie, rozmrażanie, rozdzielanie.

Jednakże kontyngent taryfowy powinien mieć zastosowanie do towarów przeznaczonych do poddania następującym operacjom cięcia: kostkowanie, filetowanie, cięcie zamrożonych bloków lub rozszczepianie zamrożonych przekładanych bloków filetowych.

Kontyngent taryfowy nie ma zastosowania do produktów, które są przeznaczone do poddania czynnościom kwalifikującym do korzystania z kontyngentu taryfowego w przypadkach, gdy tego rodzaju czynności prowadzone są na poziomie handlu detalicznego lub gastronomii.

Przyznanie ulgi celnej w ramach kontyngentu taryfowego stosuje się wyłącznie do ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi.”

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/17

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32006M4455. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/17

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32006M4449. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/18

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32006M4239. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/19

A.

Niniejsze obwieszczenie wydaje się zgodnie z przepisami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwanego dalej „Porozumieniem EOG”) i Porozumienia pomiędzy Państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (zwanego dalej „Porozumieniem o Nadzorze i Trybunale”).

B.

Komisja Europejska (zwana dalej „Komisją”) wydała obwieszczenie w sprawie współpracy między Komisją a sądami Państw Członkowskich UE w ramach stosowania art. 81 i 82 TWE (1). Ten niewiążący akt prawny zawiera zasady i przepisy przestrzegane przez Komisję w sferze konkurencji. Objaśnia on także przewidywane metody współpracy Komisji z sądami Państw Członkowskich UE.

C.

Urząd Nadzoru EFTA uznaje wymieniony powyżej akt za mający znaczenie dla EOG. Aby zapewnić równorzędne warunki konkurencji i jednolite stosowanie przepisów EOG w dziedzinie konkurencji w całym Europejskim Obszarze Gospodarczym, Urząd przyjmuje niniejsze obwieszczenie na mocy uprawnień nadanych mu art. 5 ust. 2 lit. b) Porozumienia o Nadzorze i Trybunale.

D.

W szczególności celem niniejszego obwieszczenia jest określenie, w jaki sposób Urząd Nadzoru EFTA zamierza współpracować z sądami krajowymi Państw EFTA (2) w zakresie stosowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG w indywidualnych przypadkach (3); zawsze z uwzględnieniem niezawisłości sądów krajowych.

1.

Niniejsze obwieszczenie omawia współpracę między Urzędem Nadzoru EFTA a sądami Państw EFTA, gdy sądy te stosują art. 53 i 54 Porozumienia EOG. Dla celów niniejszego obwieszczenia, „sądy Państw EFTA” (zwane dalej „sądami krajowymi”) to sądy i trybunały w Państwie EFTA, które stosują art. 53 i 54 Porozumienia EOG i które są uprawnione, zgodnie z art. 34 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale, do zwracania się o uzyskanie opinii doradczej Trybunału EFTA dotyczącej wykładni Porozumienia EOG i Porozumienia o Nadzorze i Trybunale. (4)

2.

Sądy krajowe mogą zostać wezwane do stosowania art. 53 lub 54 Porozumienia EOG w sprawach sądowych pomiędzy stronami prywatnymi, takich jak skargi odnoszące się do umów lub skargi o odszkodowanie. Mogą także działać jako organ stosujący prawo w interesie publicznym lub jako sąd rewizyjny. Sąd krajowy może istotnie zostać wyznaczony jako organ ochrony konkurencji Państwa EFTA (dalej zwany „krajowym organem ochrony konkurencji”) zgodnie z art. 40 ust. 1 rozdziału II Protokołu 4 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale (zwanego dalej „rozdziałem II”) w sprawie wprowadzenia przepisów o konkurencji ustanowionych art. 53 i 54 Porozumienia EOG (5). W takim przypadku współpraca między sądami krajowymi a Urzędem Nadzoru EFTA jest objęta nie tylko postanowieniami niniejszego obwieszczenia, lecz także w obwieszczenia o współpracy w ramach sieci organów ochrony konkurencji EFTA (6).

3.

Według Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, jeśli z mocy prawa krajowego sądy krajowe muszą podnosić z urzędu kwestie prawne w oparciu o wiążące przepisy krajowe, które nie zostały podniesione przez strony, zobowiązanie takie istnieje także w przypadku wiążących przepisów wspólnotowych, jak przepisy o konkurencji. Stanowisko jest takie same, jeśli prawo krajowe pozostawia sądom krajowym prawo decydowania o stosowaniu z urzędu wiążących przepisów prawa: sądy krajowe muszą stosować przepisy o konkurencji, nawet jeśli strona zainteresowana stosowaniem tych postanowień nie opierała się na nich, jeśli prawo krajowe dopuszcza takie stosowanie przez sąd krajowy. Prawo wspólnotowe nie wymaga jednak od sądów krajowych podnoszenia z urzędu kwestii pogwałcenia postanowień prawa wspólnotowego, gdyby zbadanie takiej sprawy zobowiązywało je do rezygnacji z przypisanej im biernej roli wskutek przekroczenia zakresu sporu zdefiniowanego przez same strony i opierania się na faktach i okolicznościach innych niż te, na których strony zainteresowane stosowaniem tych przepisów opierają swoje roszczenie (10). Urząd Nadzoru EFTA uznaje, że sądy krajowe Państw EFTA mają podobne obowiązki w przypadkach, w których stosuje się takie przepisy EOG (11).

4.

W zależności od funkcji przypisywanych im zgodnie z prawem krajowym, sądy krajowe mogą być zobowiązane do stosowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG w postępowaniach administracyjnych, cywilnych lub karnych (12). W szczególności, jeśli osoba fizyczna lub prawna zwraca się do sądu krajowego o ochronę swych praw osobistych, sądy krajowe odgrywają specyficzną rolę w egzekucji art. 53 i 54 Porozumienia EOG, która różni się od egzekucji w interesie publicznym dokonywanej przez Urząd Nadzoru EFTA lub krajowe organy ochrony konkurencji (13). Istotnie sądy mogą stosować art. 53 i 54 Porozumienia EOG stwierdzając nieważność umów lub przyznając odszkodowania.

5.

Sądy krajowe mogą stosować art. 53 i 54 Porozumienia EOG, bez konieczności równoległego stosowania krajowych przepisów o konkurencji. Jeśli jednak sąd krajowy stosuje krajowe przepisy o konkurencji do porozumień, decyzji stowarzyszeń przedsiębiorstw lub uzgodnionych praktyk, które mogą mieć wpływ na handel między Umawiającymi się Stronami Porozumienia EOG w rozumieniu art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG (14) lub do jakiegokolwiek nadużycia zakazanego przez art. 54 Porozumienia EOG, muszą także stosować przepisy EOG o konkurencji do tych porozumień, decyzji czy praktyk (15).

6.

Rozdział II nie tylko upoważnia sądy krajowe do stosowania przepisów EOG o konkurencji. Równoległe stosowanie krajowych przepisów o konkurencji do porozumień, decyzji stowarzyszeń przedsiębiorstw czy uzgodnionych praktyk, które mają wpływ na handel między Umawiającymi się Stronami Porozumienia EOG nie może prowadzić do skutków różnych od skutków, jakie wywołuje stosowanie przepisów EOG o konkurencji. Artykuł 3 ust. 2 rozdziału II stanowi, że porozumienia, decyzje czy praktyki uzgodnione, które nie naruszają art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG lub które spełniają warunki art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG także nie mogą być zakazane na mocy krajowych przepisów o konkurencji (16). Z drugiej strony, Porozumienie EOG przewiduje, że wszelkie konflikty, jakie mogą powstać w przypadku równoczesnego stosowania przepisów prawa krajowego i przepisów EOG, mają być rozstrzygane, tak by prawo EOG miało charakter nadrzędny. Porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione, które łamią postanowienia art. 53 ust. 1 i nie spełniają warunków art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG, nie mogą zatem zostać utrzymane w mocy zgodnie z prawem krajowym (17). Odnośnie do równoległego stosowania krajowych przepisów o konkurencji i art. 54 Porozumienia EOG w przypadku jednostronnej praktyki, art. 3 rozdziału II nie przewiduje analogicznego obowiązku zbieżności. Jednakże w przypadku sprzecznych postanowień sądy krajowe winny mieć obowiązek zaprzestania stosowania jakichkolwiek przepisów prawa krajowego, które są sprzeczne z wdrożonym przepisem EOG, niezależnie od tego, czy przepis krajowy został wprowadzony przed, czy po wprowadzeniu przepisu EOG (18).

7.

Poza stosowaniem art. 53 i 54 Porozumienia EOG, sądy krajowe mają także prawo stosować akty włączone do Porozumienia EOG, orzeczenia Trybunału EFTA i decyzje Urzędu Nadzoru EFTA. Sądy krajowe mogą zatem stanąć w obliczu konieczności egzekwowania decyzji Urzędu (19) lub aktów włączonych do Porozumienia EOG stosując art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG wobec pewnych kategorii porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk, jak również decyzji Komisji. Przy stosowaniu przepisów EOG o konkurencji, sądy krajowe działają w ramach prawa EOG i postępując tak powinny także uwzględniać ogólne zasady prawa EOG (20).

8.

Stosowanie art. 53 i 54 Porozumienia EOG przez sądy krajowe zależy często od złożonych ocen ekonomicznych i prawnych (21). Przy stosowaniu przepisów EOG o konkurencji, sądy krajowe powinny także postępować zgodnie z ustalonymi zasadami prawa EOG (22), jak również aktami włączonymi do Porozumienia EOG, przy stosowaniu art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG wobec pewnych kategorii porozumień, decyzji czy uzgodnionych praktyk (23). Ponadto stosowanie art. 53 i 54 Porozumienia EOG przez Urząd Nadzoru EFTA w indywidualnym przypadku jest wiążące dla sądów krajowych, jeśli stosują przepisy EOG o konkurencji w tej samej sprawie równolegle z lub po stosowaniu ich przez Urząd (24). Analogicznie, sądy krajowe powinny przestrzegać stosowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG przez Komisję w indywidualnym przypadku, jeśli stosują przepisy EOG o konkurencji w tej samej sprawie równolegle z lub po stosowaniu ich przez Komisję. I wreszcie, bez naruszenia ostatecznej wykładni Porozumienia EOG przeprowadzonej przez Trybunał EFTA i sądy wspólnotowe, sądy krajowe mogą znaleźć wytyczne w decyzjach Urzędu lub Komisji oraz aktach włączonych do Porozumienia EOG, które wykazują elementy analogiczne z rozpatrywanym przypadkiem, jak również w obwieszczeniach Urzędu i wytycznych odnoszących się do stosowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG (25).

9.

Warunki proceduralne egzekucji przepisów o EOG o konkurencji przez sądy krajowe i sankcje, jakie mogą one nakładać w przypadku naruszenia tych przepisów, w dużym stopniu rządzą się prawem krajowym. Jednakże, w takim stopniu prawo EOG określa także warunki, w którym wprowadzane są w życie przepisy EOG o konkurencji. Porozumienie o Nadzorze i Trybunale umożliwia sądom krajowym odwoływanie się do pewnych instrumentów, np. występowanie do Urzędu Nadzoru EFTA o opinię na temat pytań dotyczących stosowania przepisów EOG o konkurencji (26). Mogą także tworzyć przepisy mające obligatoryjny wpływ na poprzedzające je postępowania, tj. umożliwiające Urzędowi i krajowym urzędom ds. konkurencji przedkładanie pisemnych uwag (27). Takie przepisy prawa EOG powinny mieć znaczenie rozstrzygające w stosunku do przepisów krajowych (28).

10.

W razie braku przepisów prawa EOG dotyczących procedur i sankcji związanych z egzekwowaniem przepisów EOG o konkurencji przez sądy krajowe, sądy te stosują krajowe prawo proceduralne oraz — w zakresie, w jakim mają takie uprawnienia — nakładają sankcje przewidziane prawem krajowym. Jednakże stosowanie takich przepisów krajowych musi być zgodne z ogólnymi zasadami prawa EOG. W tym przypadku użyteczne jest przywoływanie prawa precedensowego Trybunału EFTA i Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, zgodnie z którym:

11.

Sąd krajowy może stosować przepisy EOG o konkurencji do porozumienia, decyzji, uzgodnionej praktyki czy jednostronnego zachowania mającego wpływ na transakcje między Umawiającymi się Stronami w tym samym czasie, co Urząd Nadzoru EFTA (34) lub później niż Urząd (35). Poniższe punkty opisują niektóre ze zobowiązań sądów krajowych w odniesieniu do takich okoliczności.

12.

Jeśli sąd krajowy podejmie decyzję przed Urzędem Nadzoru EFTA, musi on unikać podejmowania decyzji, która mogłaby być sprzeczna z decyzją rozpatrywaną przez Urząd` (36). Aby to osiągnąć, sąd krajowy może zwrócić się do Urzędu z zapytaniem, czy wszczął postępowanie dotyczące tych samych porozumień, decyzji lub praktyk (37), a jeśli tak, zwrócić się z zapytaniem o prawdopodobieństwo podjęcia decyzji w tej sprawie (38). Sąd krajowy może, jeśli uzna to za niezbędne ze względu na pewność prawną, rozpatrzyć także wstrzymanie postępowania do chwili podjęcia decyzji przez Urząd (39). Urząd, ze swej strony, zobowiąże się do nadania priorytetu sprawom, w przypadku których podjął decyzję o wszczęciu postępowania w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozdziału III Porozumienia o Nadzorze i Trybunale (zwanego dalej „rozdziałem III”), a które jest przedmiotem wstrzymanego w ten sposób postępowania krajowego, w szczególności, jeśli zależy od nich wynik sporu cywilnego. Jednakże, jeśli sąd krajowy nie może wyrazić uzasadnionych wątpliwości odnośnie rozpatrywanej decyzji Urzędu lub jeśli Urząd już podjął decyzję w podobnym przypadku, sąd krajowy może podjąć decyzję o wstrzymanej wcześniej sprawie zgodnie z przewidywaną lub wcześniejszą decyzją, a zwracanie się do Urzędu o wspomniane powyżej informacje lub oczekiwanie na decyzję Urzędu nie jest konieczne.

13.

Jeśli Urząd Nadzoru EFTA podejmie decyzję w określonej sprawie zanim zrobi to sąd krajowy, sąd krajowy nie może podjąć decyzji sprzecznej z decyzją Urzędu. Skutek wiążący decyzji Urzędu nie ma oczywiście wpływu na interpretację prawa EOG przez Trybunał EFTA. Jeśli zatem sąd krajowy podda w wątpliwość legalność decyzji Urzędu, nie może uniknąć skutków wiążących tej decyzji bez wydania odmiennej decyzji przez Trybunał EFTA (40). Dlatego też, jeśli sąd krajowy zamierza powziąć decyzję sprzeciwiającą się decyzji Urzędu, musi zwrócić się do Trybunału EFTA o opinię doradczą (art. 34 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale). Trybunał podejmie wówczas decyzję o zgodności decyzji Urzędu z prawem EOG. Jednakże, jeśli decyzja Urzędu zostanie zakwestionowana przed Trybunałem zgodnie z art. 36 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale, a wynik sporu przed sądem krajowym zależy od ważności decyzji Urzędu, sąd krajowy może zawiesić postępowanie w oczekiwaniu na ostateczne orzeczenie w ramach skargi o unieważnienie przez Trybunał EFTA, chyba że uzna, iż w okolicznościach danej sprawy, uzasadnione jest odwołanie się do Trybunału EFTA z prośbą o opinię na temat ważności decyzji Urzędu (art. 34 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale (41).

14.

Jeśli sąd krajowy wstrzyma postępowanie, np. w oczekiwaniu na decyzję Urzędu (sytuacja opisana w punkcie 12 niniejszego obwieszczenia) lub w oczekiwaniu na ostateczne orzeczenie Trybunału EFTA w ramach skargi o unieważnienie lub w ramach prośby o opinię doradczą (sytuacja opisana w punkcie 13), spoczywa na nim obowiązek zbadania, czy konieczne jest wprowadzenie środków przejściowych w celu zabezpieczenia interesów stron (42).

15.

Poza mechanizmem współpracy między sądami krajowymi a Trybunałem EFTA zgodnie z art. 34 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale, główny tekst Porozumienia EOG i Porozumienia o Nadzorze i Trybunale nie przewiduje jednoznacznie współpracy między sądami krajowymi a Urzędem Nadzoru EFTA. Jednakże art. 3 Porozumienia EOG, który jest oparty na i w dużym stopniu odzwierciedla treść art. 10 Traktatu WE, zobowiązuje Umawiające się Strony do podjęcia wszelkich niezbędnych kroków mających na celu ułatwienie realizacji zobowiązań wynikłych z Porozumienia EOG. Sądy wspólnotowe uznały, że art. 10 Traktatu WE nakłada na instytucje europejskie wzajemny obowiązek lojalnej współpracy zmierzającej do realizacji celów Traktatu WE. Art. 10 WE implikuje zatem, że Komisja musi zapewnić sądom krajowym pomoc w stosowaniu prawa wspólnotowego (43). Urząd uznaje, że ciąży na nim analogiczny obowiązek lojalnej współpracy z sądami krajowymi Państw EFTA, na mocy odpowiedniego art. 3 Porozumienia EOG i art. 2 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale. Sądy krajowe mogą być w równym stopniu zobowiązane do zapewnienia Urzędowi pomocy w realizacji jego zadań (44).

16.

Właściwe jest także przywoływanie współpracy między sądami krajowymi a organami krajowymi, w szczególności krajowymi organami ochrony konkurencji, w przypadku stosowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG. Jeśli współpraca między organami krajowymi opiera się głównie na przepisach krajowych, art. 15 ust. 3 rozdziału II przewiduje możliwość składania przez krajowe organy ochrony konkurencji uwag przed krajowymi sądami ich Państw EFTA. Punkty 31 i 33 do 35 niniejszego obwieszczenia stosuje się mutatis mutandis do powyższych uwag.

17.

Aby zapewnić sądom krajowym pomoc w stosowaniu przepisów EOG o konkurencji, Urząd Nadzoru EFTA jest zobowiązany do udzielenia pomocy sądom krajowym tam, gdzie uznają one, że pomoc taka jest niezbędna dla rozstrzygnięcia sprawy. Art. 15 rozdziału II odnosi się do najczęstszych rodzajów takiej pomocy: przekazanie informacji (punkty 21 do 26 poniżej) i opinii Urzędu (punkty 27 do 30 poniżej), oba na wniosek sądu krajowego, i możliwość składania uwag przez Urząd (punkty 31 do 35 poniżej). Ponieważ rozdział II opisuje rodzaje wspomnianej pomocy, nie może ona być ograniczona żadnymi przepisami Państw EFTA. Jednakże, w razie braku przepisów proceduralnych EOG w tej kwestii i w zakresie, w jakim są one niezbędne do ułatwienia tych form pomocy, Państwa EFTA muszą przyjąć odpowiednie przepisy proceduralne umożliwiające zarówno sądom krajowym, jak i Urzędowi pełne wykorzystanie możliwości przedstawionych w rozdziale II (45).

18.

Sądy krajowe mogą przesyłać pisemne prośby o pomoc na następujący adres:

lub przesyłać je w formie elektronicznej na adres:

registry@eftasurv.int

19.

Należy wspomnieć o tym, że bez względu na to, jaką formę przybierze współpraca z sądami krajowymi, Urząd Nadzoru EFTA będzie respektował niezawisłość sądów krajowych. Dlatego też pomoc oferowana przez Urząd nie jest wiążąca dla sądu krajowego. Urząd winien także zapewnić, że przestrzega obowiązku tajemnicy zawodowej i chroni własne funkcjonowanie oraz niezawisłość (46). Zapewniając wypełnienie obowiązku zgodnie z art. 3 Porozumienia EOG i art. 2 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale, dotyczącego zapewnienia sądom krajowym pomocy w stosowaniu przepisów EOG o konkurencji, Urząd ma obowiązek zachować neutralność i obiektywność podczas udzielania pomocy. W istocie pomoc Urzędu udzielana sądom krajowym stanowi element jego obowiązku ochrony interesu publicznego. Nie ma on zatem intencji służenia prywatnym interesom stron zaangażowanych w sprawę przed sądem krajowym. Dlatego też Urząd nie będzie wysłuchiwał jakichkolwiek stron w związku z pomocą udzielaną sądowi krajowemu. Jeśli którakolwiek ze stron sprawy toczącej się przed sądem, skontaktuje się z Urzędem w sprawie kwestii podnoszonych przez sądem krajowym, poinformuje on o tym sąd, niezależnie od tego, czy kontakty takie miały miejsce przed czy po złożeniu przez sąd krajowy prośby o współpracę.

20.

Urząd Nadzoru EFTA opublikuje podsumowanie dotyczące jego współpracy z sądami krajowymi zgodnie z niniejszym obwieszczeniem w swoim sprawozdaniu rocznym. Może także opublikować opinie i uwagi na swojej stronie internetowej.

21.

Obowiązek Urzędu Nadzoru EFTA do zapewnienia pomocy sądom krajowym w stosowaniu przepisów EOG o konkurencji odzwierciedla głównie zobowiązanie Urzędu do przekazywania posiadanych przez niego informacji sądom krajowym. Sąd krajowy może na przykład zwrócić się do Urzędu o udostępnienie posiadanych przez niego dokumentów lub o informacji o charakterze proceduralnym w celu ustalenia, czy dane postępowanie toczy się przed Urzędem, czy Urząd wszczął postępowanie lub czy już zajął stanowisko w danej sprawie. Sąd krajowy może także zwrócić się do Urzędu z zapytaniem, kiedy decyzja może zostać podjęta, aby być w stanie określić warunki dla jakiejkolwiek decyzji w celu wstrzymania postępowania lub konieczność wprowadzenia środków pośrednich (47).

22.

Aby zapewnić skuteczność współpracy z sądami krajowymi, Urząd Nadzoru EFTA zobowiąże się do dostarczenia sądowi krajowemu żądanych informacji w ciągu miesiąca od daty otrzymania wniosku. Jeśli Urząd będzie musiał zwrócić się do sądu krajowego o dalsze objaśnienia związane z wnioskiem lub jeśli Urząd będzie musiał konsultować się z podmiotami, których przekazanie informacji bezpośrednio dotyczy, okres ten biegnie od chwili otrzymania niezbędnych informacji.

23.

Przekazując informacje sądom krajowym Urząd Nadzoru EFTA musi utrzymać w mocy gwarancje udzielone osobom fizycznym i prawnym zgodnie z art. 122 Porozumienia EOG i art. 14 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale (48). Art. 14 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale zabrania członkom, urzędnikom i funkcjonariuszom Urzędu przekazywania informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Art. 122 Porozumienia EOG nakłada na przedstawicieli, delegatów i rzeczoznawców Umawiających się Stron, jak również urzędników i innych funkcjonariuszy, nawet po zaprzestaniu pełnienia funkcji, obowiązek nieujawniania informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej, w szczególności informacji o przedsiębiorstwach, ich relacjach handlowych i ich składnikach kosztów. Ten obowiązek został także ujęty w art. 28 rozdziału II. Informacje objęte tajemnicą zawodową mogą stanowić zarówno informacje poufne, jak i tajemnice handlowe. Informacje handlowe to takie, które nie tylko nie są publicznie ujawniane, ale także te, których przekazanie osobie innej niż ta, która informacji dostarczyła, może poważnie naruszyć interes tej ostatniej (49).

24.

Łączona treść art. 3 i 122 Porozumienia EOG i art. 14 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale nie prowadzi do absolutnego zakazu przekazywania przez Urząd Nadzoru EFTA informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej sądom krajowym. Jak potwierdza prawo precedensowe sądów wspólnotowych w odniesieniu do obowiązku lojalnej współpracy ze strony Komisji, Urząd analogicznie uważa, że obowiązek lojalnej współpracy nakłada na Urząd obowiązek dostarczania sądowi krajowemu wszelkich informacji, o jakie ten sąd się zwróci, także informacji objętych tajemnicą zawodową. Jednakże oferując współpracę sądom krajowym Urząd nie może w żadnym razie naruszać gwarancji ustanowionych w art. 122 Porozumienia EOG i art. 14 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale.

25.

Dlatego też, przed przekazaniem informacji objętych tajemnicą zawodową sądowi krajowemu, Urząd Nadzoru EFTA przypomni sądowi o przewidzianym przepisami EOG obowiązku utrzymania w mocy praw, jakie art. 122 Porozumienia EOG i art. 14 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale przyznaje osobom fizycznym i prawnym i zwróci się do sądu z zapytaniem czy może zagwarantować i zagwarantuje on ochronę informacji poufnych i tajemnic handlowych. Jeśli sąd krajowy nie może zaoferować takiej gwarancji, Urząd nie przekaże sądowi krajowemu informacji objętych tajemnicą zawodową (50). Tylko wówczas, gdy sąd krajowy zaoferował gwarancję, która będzie chronić informacje poufne i tajemnice handlowe, Urząd przekaże żądane informacje, wskazując, które części są objęte tajemnicą zawodową, a które mogą zostać ujawniane.

26.

Istnieją jeszcze inne wyjątki od zasad dotyczących ujawniania informacji przez Urząd Nadzoru EFTA sądom krajowym. W szczególności, Urząd może odmówić przekazywania informacji sądom krajowym z powodów nadrzędnych odnoszących się do potrzeby chronienia interesów EOG lub unikania zakłóceń w związku z jego funkcjonowaniem i niezawisłością, w szczególności, jeśli wiązałoby się to z zagrożeniem dla realizacji zadań, jakie mu powierzono (51). A zatem Urząd nie będzie przekazywał sądom krajowym informacji dobrowolnie dostarczonych przez wnioskującego o pobłażliwość bez zgody wnioskującego.

27.

Wezwany do stosowania przepisów EOG o konkurencji w toczącej się przed nim sprawie sąd krajowy może najpierw szukać wytycznych w prawie precedensowym Trybunału EFTA, w ustawodawstwie EOG, decyzjach Urzędu Nadzoru EFTA, obwieszczeniach i wytycznych odwołujących się do art. 53 i 54 Porozumienia EOG (52), jak również w odpowiednim orzecznictwie i decyzjach sądów wspólnotowych i Komisji stosujących prawo EOG i odpowiednie prawo wspólnotowe. Jeśli narzędzia te nie zapewniają wystarczających wytycznych, sąd krajowy może zwrócić się do Urzędu o opinię w sprawie kwestii dotyczących stosowania przepisów EOG o konkurencji. Sąd krajowy może zwrócić się do Urzędu lub odwołać się do jego opinii w kwestiach gospodarczych, rzeczowych lub prawnych (53). Ta ostatnia możliwość oczywiście nie narusza uprawnienia czy zobowiązania sądu krajowego do zwracania się do Trybunału EFTA o opinię doradczą dotyczącą wykładni czy ważności prawa EOG zgodnie z art. 34 Porozumienia o Nadzorze i Trybunale.

28.

Aby umożliwić Urzędowi Nadzoru EFTA dostarczenie sądowi krajowemu użytecznej opinii, Urząd może zwrócić się do sądu krajowego o dalsze informacje (54). Aby zapewnić skuteczność współpracy z sądami krajowymi, Urząd zobowiąże się do zapewnienia sądowi krajowemu żądanej opinii w ciągu czterech miesięcy od daty otrzymania wniosku. Jeśli Urząd zwróci się do sądu krajowego o dalsze informacje, które umożliwiłyby sformułowanie opinii, okres ten biegnie od chwili otrzymania przez Urząd informacji dodatkowych.

29.

Przy udzielaniu opinii Urząd Nadzoru EFTA ograniczy się do przedstawienia sądowi krajowemu informacji rzeczowych lub objaśnień gospodarczych czy prawnych, bez rozpatrywania kwestii merytorycznych sprawy toczącej się przed sądem krajowym. Ponadto opinia Urzędu nie jest prawnie wiążąca dla sądu krajowego.

30.

Zgodnie z tym, co zostało powiedziane w punkcie 19 niniejszego obwieszczenia, Urząd Nadzoru EFTA nie będzie wysłuchiwać stron przed sformułowaniem opinii dla sądu krajowego. Sąd krajowy będzie musiał skorzystać z opinii Urzędu zgodnie z odpowiednimi krajowymi przepisami proceduralnymi, które muszą uwzględniać ogólne zasady prawa EOG.

31.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 rozdziału II, krajowe organy ochrony konkurencji i Urząd Nadzoru EFTA mogą przedkładać uwagi dotyczące kwestii związanych ze stosowaniem art. 53 lub 54 Porozumienia EOG sądowi krajowemu, którego obowiązkiem jest stosowanie tych przepisów. Rozdział II wprowadza rozróżnienie między uwagami na piśmie, które krajowe organy ochrony konkurencji i Urząd mogą składać z własnej inicjatywy, i uwagami ustnymi, które mogą być przedkładane wyłącznie za zgodą sądu krajowego (55).

32.

Rozdział II określa, że Urząd Nadzoru EFTA będzie przedkładał uwagi tylko wtedy, gdy wymaga tego spójne stosowanie art. 53 lub 54 Porozumienia EOG. Ponieważ taki jest cel przedkładania uwag, Urząd ograniczy swoje uwagi do ekonomicznej i prawnej analizy faktów leżących u podstaw sprawy toczącej się przed sądem krajowym.

33.

Aby umożliwić Urzędowi Nadzoru EFTA przedkładanie użytecznych uwag, sądy krajowe mogą przyjmować wnioski o przekazanie lub zapewnienie przekazania Urzędowi kopii wszystkich dokumentów niezbędnych do oceny sprawy. Zgodnie z art. 15 ust. 3, ppkt 2 rozdziału II, Urząd Nadzoru EFTA użyje tych dokumentów wyłącznie do przygotowania własnych uwag (56).

34.

Ponieważ rozdział II nie zapewnia ram proceduralnych, w obrębie których powinny być przedkładane uwagi, ramy proceduralne i praktyki Państw EFTA określają odpowiednie ramy proceduralne. Jeśli Państwo EFTA jeszcze nie stworzyło odpowiednich ram proceduralnych, sąd krajowy musi określić, które przepisy proceduralne są odpowiednie dla składania uwag w toczącej się przed nim sprawie.

35.

Ramy proceduralne powinny uwzględniać zasady ustanowione w punkcie 10 niniejszego obwieszczenia. Oznacza to, między innymi, że ramy proceduralne dla przedkładania uwag dotyczących lub kwestii związanych ze stosowaniem art. 53 lub 54 Porozumienia EOG

36.

Ponieważ obowiązek lojalnej współpracy implikuje także, że organy Państw EFTA zapewnią pomoc Urzędowi Nadzoru EFTA przy realizacji celów Porozumienia EOG (58), rozdział II podaje trzy przykłady takiej współpracy: (1) przekazanie dokumentów niezbędnych do oceny sprawy, w przypadku której Urząd pragnie przedłożyć uwagi (zob. punkt 33), (2) przekazanie orzeczeń stosujących art. 53 lub 54 Porozumienia EOG oraz (3) rola sądów krajowych w kontekście inspekcji Urzędu.

37.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 rozdziału II, Państwa EFTA przekazują Urzędowi Nadzoru EFTA kopię wszelkich pisemnych orzeczeń sądów krajowych, stosujących art. 53 lub 54 Porozumienia EOG, bezzwłocznie po przekazaniu stronom na piśmie pełnego orzeczenia. Przekazanie orzeczeń krajowych dotyczących stosowania art. 53 lub 54 Porozumienia EOG i wynikłych zeń informacji o postępowaniach przed sądami przede wszystkim umożliwiają Urzędowi pozyskanie w odpowiednim czasie informacji o sprawach, w których właściwe może być przedłożenie uwag, jeśli jedna ze stron odwoła się od wyroku.

38.

I wreszcie, sądy krajowe mogą odgrywać rolę w kontekście przeprowadzania przez Urząd Nadzoru EFTA inspekcji przedsiębiorstw i stowarzyszeń przedsiębiorstw. Rola sądów krajowych zależy od tego, czy inspekcje są prowadzone w siedzibie przedsiębiorstwa czy też poza nim.

39.

W przypadku inspekcji prowadzonej w siedzibie przedsiębiorstwa, przepisy krajowe mogą wymagać od sądu krajowego udzielenia zgody na umożliwienie krajowemu organowi egzekucyjnemu udzielenia pomocy Urzędowi Nadzoru EFTA w razie sprzeciwu ze strony rzeczonego przedsiębiorstwa. O zgodę taką można także ubiegać się jako o środek prewencyjny. Przy rozpatrywaniu wniosku sąd krajowy ma prawo określania, czy decyzja Urzędu o inspekcji jest wiarygodna oraz czy przewidziane środki przymusu nie są arbitralne, ani nadmierne w odniesieniu do przedmiotu inspekcji. Mając możliwość decydowania o współmierności środków przymusu, sąd krajowy może zwrócić się do Urzędu, bezpośrednio lub za pośrednictwem krajowego urzędu ds. konkurencji, o szczegółowe objaśnienia, w szczególności na temat podstaw domniemania przez Urząd naruszenia art. 53 i 54 Porozumienia EOG, jak również wagi domniemanego naruszenia i charakteru udziału, jaki miało w nim dane przedsiębiorstwo (59).

40.

W przypadku inspekcji odbywającej się poza związanymi z działalnością gospodarczą pomieszczeniami firmy, rozdział II wymaga zgody sądu krajowego przed wykonaniem decyzji Urzędu Nadzoru EFTA o takiej inspekcji. W takim wypadku sąd krajowy może uznać, że decyzja Urzędu o inspekcji jest wiarygodna, a przewidywane środki przymusu nie są ani arbitralne, ani nadmierne w odniesieniu, w szczególności, do wagi domniemanego naruszenia, do znaczenia poszukiwanych dowodów, do zaangażowania danego przedsiębiorstwa oraz do uzasadnionego prawdopodobieństwa, że księgi handlowe i zapisy związane z przedmiotem inspekcji są przechowywane w pomieszczeniach, w przypadku których konieczna jest zgoda. Sąd krajowy może zwrócić się do Urzędu, bezpośrednio lub za pośrednictwem krajowego organu ochrony konkurencji, o szczegółowe objaśnienia dotyczące elementów koniecznych dla ustalenia współmierności planowanych środków przymusu (60).

41.

W obu przypadkach wymienionych w punktach 39 i 40, sąd krajowy nie może kwestionować legalności decyzji Urzędu Nadzoru EFTA ani konieczności przeprowadzenia inspekcji, nie może też domagać się dostarczenia informacji z archiwum Urzędu (61). Ponadto obowiązek lojalnej współpracy wymaga od sądu krajowego podejmowania decyzji w odpowiednim okresie czasu, który umożliwia Urzędowi skuteczne przeprowadzenie inspekcji (62).

42.

Niniejsze obwieszczenie publikuje się celem zapewnienia pomocy sądom krajowym w stosowaniu art. 53 i 54 Porozumienia EOG. Nie jest ono wiążące dla sądów krajowych, nie ma ono też wpływu na prawa i obowiązki Państw EFTA oraz osób fizycznych i prawnych w ramach prawa EOG.

43.

Niniejsze obwieszczenie zastępuje obwieszczenie z roku 1995 o współpracy między sądami krajowymi a Urzędem Nadzoru EOG w stosowaniu art. 53 i 54 Porozumienia EOG (63).

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/32

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/33

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/34

A.

Niniejsze obwieszczenie opublikowano zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwanym dalej „Porozumieniem EOG”) oraz w Porozumieniu pomiędzy Państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (zwanym dalej „Porozumieniem o Nadzorze i Trybunale”).

B.

Komisja Europejska (zwana dalej „Komisją”) opublikowała obwieszczenie zatytułowane „Obwieszczenie Komisji w sprawie nieformalnych wskazówek dotyczących nowych kwestii związanych ze stosowaniem art. 81 i 82 Traktatu WE, które występują w indywidualnych przypadkach (wskazówki pisemne)” (1). Ten niewiążący akt określa zasady, których przestrzega Komisja w dziedzinie konkurencji. Wyjaśnia również, w jaki sposób Komisja zamierza przekazywać przedsiębiorstwom nieformalne wytyczne.

C.

Zdaniem Urzędu Nadzoru EFTA wyżej wymieniony akt ma znaczenie dla EOG. W celu utrzymania równych warunków konkurencji oraz zapewnienia jednolitego stosowania zasad konkurencji w Europejskim Obszarze Gospodarczym Urząd Nadzoru przyjmuje niniejsze obwieszczenie na mocy uprawnień przyznanych mu przez art. 5 ust. 2 lit. b) Porozumienia o Nadzorze i Trybunale. Urząd Nadzoru zamierza przestrzegać zasad i reguł określonych w niniejszym obwieszczeniu, stosując odpowiednie zasady EOG w poszczególnych przypadkach (2).

D.

Celem niniejszego obwieszczenia jest w szczególności określenie, w jaki sposób Urząd Nadzoru EFTA zamierza przekazywać nieformalne wytyczne dotyczące stosowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG w poszczególnych przypadkach.

E.

Niniejsze obwieszczenie ma zastosowanie w przypadkach, gdy Urząd Nadzoru EFTA jest właściwym organem nadzoru na mocy art. 56 Porozumienia EOG.

1.

Rozdział II części I protokołu 4 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale (3) (zwany dalej „Rozdziałem II”) ustanawia nowy system egzekwowania art. 53 i 54 Porozumienia EOG w filarze EFTA. Rozdział II miał przede wszystkim służyć ponownemu skoncentrowaniu uwagi na zasadniczym zadaniu, jakim jest skuteczne stosowanie zasad konkurencji, ale jednocześnie zwiększa on pewność prawną w zakresie, w jakim stanowi, że porozumienia (4), które objęte są art. 53 ust. 1, lecz spełniają warunki określone w art. 53 ust. 3, są ważne i w pełni wykonalne z mocy prawa od momentu ich zawarcia bez konieczności podejmowania w tym celu uprzedniej decyzji przez organ ochrony konkurencji (art. 1 Rozdziału II).

2.

Wprawdzie Rozdział II wprowadza system, na mocy którego Urząd Nadzoru EFTA, organy ochrony konkurencji Państw EFTA oraz sądy Państw EFTA mogą stosować w całości art. 53 i 54, ale jednocześnie przy pomocy szeregu środków ogranicza on ryzyko niekonsekwentnego stosowania tych postanowień, spełniając w ten sposób podstawowe kryterium pewności prawnej dla przedsiębiorstw, jakim jest zagwarantowanie konsekwentnego stosowania reguł konkurencji na całym terenie objętym Porozumieniem EOG.

3.

Przedsiębiorstwa mają zazwyczaj możliwość oceny zgodności z prawem swoich działań w stopniu umożliwiającym im podjęcie świadomej decyzji o tym, czy dalej realizować porozumienie lub kontynuować praktykę i w jakiej formie. Przedsiębiorstwa dobrze znają fakty i dysponują ramami prawnymi w postaci aktów odpowiadających wspólnotowym rozporządzeniom o wyłączeniach grupowych, o których mowa w załączniku XIV do Porozumienia EOG (zwane dalej „przepisami o wyłączeniach grupowych”), orzecznictwa, praktyki procesowej oraz obszernych wskazówek zawartych w wytycznych i obwieszczeniach Urzędu Nadzoru EFTA (5).

4.

Oprócz reformy zasad stosowania art. 53 i 54 wprowadzonej na podstawie Rozdziału II oraz obowiązujących przepisów o wyłączeniach grupowych Urząd Nadzoru EFTA dokonał przeglądu obwieszczeń i wytycznych, by ułatwić samoocenę podmiotom gospodarczym. Urząd Nadzoru opracował także wytyczne w sprawie stosowania art. 53 ust. 3 (6). W znacznej większości przypadków pozwala to przedsiębiorstwom na dokonanie rzetelnej oceny zawieranych przez nie porozumień pod kątem art. 53. Ponadto praktyką Urzędu Nadzoru jest nakładanie grzywien wyższych niż grzywna symboliczna (7) wyłącznie wówczas, gdy ustalenia dokonane na podstawie instrumentów horyzontalnych bądź orzecznictwa czy stosowanej praktyki wskazują, że określone działanie stanowi naruszenie prawa.

5.

W sprawach, które mimo to budzą rzeczywistą niepewność, stanowiąc nowość lub dotycząc kwestii dotąd nierozstrzygniętych w odniesieniu do stosowania art. 53 i 54, poszczególne przedsiębiorstwa mogą zwrócić się do Urzędu Nadzoru EFTA o wydanie nieformalnych wskazówek. W sytuacji, w której Urząd Nadzoru uzna to za stosowne oraz zgodne z przyjętymi priorytetami w zakresie wykonania prawa, Urząd Nadzoru może udzielić takich wskazówek w odniesieniu do nowych zagadnień dotyczących wykładni art. 53 i/lub 54 w postaci pisemnego oświadczenia (wskazówki pisemne). Niniejsze obwieszczenie zawiera szczegółowe informacje dotyczące tego instrumentu.

6.

Na mocy Rozdziału II Urząd Nadzoru EFTA uprawniony został do prowadzenia postępowań wyjaśniających w przypadkach naruszenia art. 53 i 54 oraz do nakładania sankcji (8). Jednym z najważniejszych celów Rozdziału II było zagwarantowanie skutecznego stosowania przepisów ochrony konkurencji EOG poprzez zniesienie poprzedniego systemu zgłoszeń, co miało pozwolić Urzędowi Nadzoru na skoncentrowanie swojej polityki w zakresie wykonania przepisów na najpoważniejszych przypadkach naruszenia prawa konkurencji.

7.

Rozdział II nie narusza uprawnienia Urzędu Nadzoru EFTA do wydawania nieformalnych wskazówek poszczególnym przedsiębiorstwomzgodnie z niniejszym obwieszczeniem, jednak uprawnienie to nie powinno być sprzeczne z głównym celem Rozdziału II, jakim jest zagwarantowanie skutecznego stosowania prawa. Dlatego też Urząd Nadzoru może wydawać nieformalne wskazówki poszczególnym przedsiębiorstwom wyłącznie w zakresie, w jakim jest to zgodne z jego priorytetami w dziedzinie wykonania prawa.

8.

Z zastrzeżeniem pkt 7 Urząd Nadzoru EFTA po otrzymaniu wniosku o wydanie wskazówek pisemnych stwierdza, czy stosowne jest jego rozpatrzenie. Wydanie wskazówek pisemnych można rozważyć tylko wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

9.

Poza tym Urząd Nadzoru EFTA nie rozważa wniosku o wskazówki pisemne w żadnym z poniższych przypadków:

10.

Urząd Nadzoru EFTA nie rozważa kwestii hipotetycznych i nie wydaje wskazówek pisemnych w sprawie porozumień lub praktyk, które przestały być realizowane przez strony. Przedsiębiorstwa mogą jednak wystąpić do Urzędu Nadzoru z wnioskiem o wydanie wskazówek pisemnych w odniesieniu do kwestii wynikających z danego planowanego porozumienia lub planowanej praktyki, tj. przed przystąpieniem do ich realizacji. W takim przypadku, aby wniosek mógł zostać rozpatrzony, transakcja musi być odpowiednio zaawansowana.

11.

Wniosek o wydanie wskazówek pisemnych nie narusza uprawnień Urzędu Nadzoru EFTA do wszczęcia postępowania zgodnie z Rozdziałem II w odniesieniu do faktów przedstawionych we wniosku.

12.

Wniosek może zostać złożony przez przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa, które zawarły bądź zamierzają zawrzeć porozumienie lub przystąpić do praktyki, które to porozumienie lub praktyka mogłyby wchodzić w zakres art. 53 i/lub 54 Porozumienia EOG, i dotyczyć kwestii natury interpretacyjnej wynikających z takiego porozumienia lub takiej praktyki.

13.

Wniosek o wydanie wskazówek pisemnych należy przesłać na następujący adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Urzędu Nadzoru EFTA:

14.

Nie istnieje specjalny formularz wniosku. Należy przedstawić oświadczenie, w którym wyraźnie określa się:

15.

Oceniając wniosek, Urząd Nadzoru EFTA zasadniczo opiera się na przekazanych informacjach. Bez uszczerbku dla pkt 8 lit. c) Urząd Nadzoru może wykorzystać dodatkowe informacje ze źródeł publicznych, wcześniejszych postępowań lub wszelkich innych źródeł, którymi dysponuje, oraz zażądać od wnioskodawcy udzielenia informacji uzupełniających. Do informacji przedstawionych przez wnioskodawców zastosowanie mają standardowe zasady dotyczące tajemnicy służbowej.

16.

Urząd Nadzoru EFTA może udostępniać otrzymane informacje Komisji oraz organom ochrony konkurencji Państw EFTA, a także przyjmować informacje od tych organów. Przed wydaniem wskazówek pisemnych Urząd Nadzoru może omówić kwestie merytoryczne zawarte we wniosku z Komisją lub z organami ochrony konkurencji danego Państwa EFTA.

17.

Jeżeli Urząd Nadzoru EFTA postanawia nie wydawać wskazówek pisemnych, powiadamia o tym wnioskodawcę(-ów).

18.

Przedsiębiorstwo może w każdej chwili wycofać swój wniosek. W każdym razie informacje przekazane w związku z wnioskiem o wydanie wskazówek pozostają w Urzędzie Nadzoru EFTA i mogą zostać wykorzystane w późniejszych postępowaniach na podstawie Rozdziału II (por. pkt 11 powyżej).

19.

Wskazówki pisemne zawierają:

20.

Wskazówki pisemne mogą ograniczać się do niektórych spośród kwestii poruszonych we wniosku. Mogą także zawierać aspekty wykraczające poza kwestie poruszone we wniosku.

21.

Wskazówki pisemne publikowane są na stronie internetowej Urzędu Nadzoru EFTA z uwzględnieniem uzasadnionych interesów przedsiębiorstw w zakresie ochrony ich tajemnic handlowych. Przed wydaniem wskazówek pisemnych Urząd Nadzoru uzgadnia z wnioskodawcą wersję ogólnodostępną.

22.

Wskazówki pisemne mają przede wszystkim pomóc przedsiębiorstwom w dokonaniu samodzielnej, rzetelnej oceny porozumień i praktyk, w których uczestniczą.

23.

Wskazówki pisemne nie mogą przesądzać o ocenie tej samej kwestii przez Trybunał EFTA lub sądy wspólnotowe.

24.

W przypadkach, gdy porozumienie lub praktyka stanowiły rzeczową podstawę wskazówek pisemnych, nie wyklucza się późniejszego zbadania przez Urząd Nadzoru EFTA tego samego porozumienia lub praktyki w ramach procedury na mocy Rozdziału II, w szczególności w odpowiedzi na zgłoszony wniosek. W takim przypadku Urząd Nadzoru bierze pod uwagę poprzednie wskazówki pisemne ze szczególnym zastrzeżeniem zmian podstawowych faktów, wszelkich nowych aspektów wynikających z wniosku, zmian w orzecznictwie Trybunału EFTA, sądów wspólnotowych czy szerszych zmian w polityce Urzędu Nadzoru.

25.

Wskazówki pisemne nie stanowią decyzji Urzędu Nadzoru EFTA i nie są wiążące dla organów ochrony konkurencji oraz sądów Państw EFTA, które uprawnione są do stosowania art. 53 i 54. Jednak decyzja o ewentualnym uwzględnieniu wskazówek pisemnych Urzędu Nadzoru należy do organów ochrony konkurencji oraz sądów Państw EFTA stosownie do kontekstu sprawy.

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/38

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/39

EFTA Surveillance Authority

Registry

35, Rue Belliard

B-1040 Brussels

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/52

1.

Niniejszym Komisja zaprasza niezależnych ekspertów do przesyłania zgłoszeń w celu utworzenia bazy danych niezależnych ekspertów, którzy będą mogli zostać wezwani w związku z:

(zwanymi łącznie „siódmym programem ramowym”).

2.

Program ramowy WE obejmie pięć programów szczegółowych dotyczących:

Program ramowy Euratom obejmie dwa programy szczegółowe dotyczące:

3.

Z zastrzeżeniem mających zastosowanie kryteriów i procedur określonych przepisami w zakresie udziału przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uniwersytetów w działaniach związanych z siódmym programem ramowym WE oraz upowszechniania wyników badań (2007 — 2013), a także przepisami w zakresie udziału przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uniwersytetów w działaniach związanych z siódmym programem ramowym Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz upowszechniania wyników (2007 — 2011) (zwanych łącznie„przepisami”), Komisja powoła niezależnych ekspertów do:

4.

W tym celu Komisja niniejszym zaprasza niezależnych ekspertów do przesyłania wniosków o wpisanie do bazy danych ekspertów siódmego programu ramowego.

[Należy jednak podkreślić, że Komisja nie będzie zobowiązana do wyznaczenia ekspertów zarejestrowanych w bazie danych. Komisja będzie mogła wyznaczyć ekspertów z zewnątrz, zgodnie z procedurami dotyczącymi wyznaczania ekspertów określonymi właściwymi przepisami.]

5.

Od przyszłych niezależnych ekspertów wymaga się umiejętności i wiedzy fachowej w dziedzinie, w której zostaną poproszeni o ocenę.

Od przyszłych niezależnych ekspertów wymaga się również odpowiedniego doświadczenia zawodowego w sektorze publicznym lub prywatnym w jednej lub kilku z poniższych dziedzin:

Od przyszłych niezależnych ekspertów wymaga się także odpowiedniej znajomości języków obcych.

6.

Dla zapewnienia niezależności oceny wniosków i bezstronnego monitorowania projektów oraz ewentualnych innych zadań, wyznaczeni niezależni eksperci będą musieli podpisać oświadczenie potwierdzające brak konfliktu interesów w momencie ich powołania oraz zobowiązanie do informowania Komisji o konflikcie interesów, gdyby taki pojawił się w trakcie przygotowywania opinii lub wykonywania zadań. W swojej pracy eksperci muszą wykazać się pełnym zaangażowaniem w powierzone zadania i w pełni przestrzegać tajemnicy służbowej w zakresie informacji i dokumentacji, które zostaną im powierzone.

7.

Zgłoszenia należy przesyłać wyłącznie w formie elektronicznej przy pomocy formularza znajdującego się na stronie internetowej: http://cordis.europa.eu/emmfp7.

Zgłoszenie należy przesłać w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej. Zachęca się do jak najszybszego przesyłania zgłoszeń, co pozwoli Komisji na wykorzystanie bazy danych niezależnych ekspertów już w trakcie pierwszej tury oceny wniosków w ramach siódmego programu ramowego, przewidzianej na marzec 2007 r. Zgłoszenia nadesłane po 31 lipca 2013 r. nie będą przyjmowane.

Eksperci już zarejestrowani w bazie danych niezależnych ekspertów stworzonej na potrzeby szóstego programu ramowego, którzy pragną zgłosić się do siódmego programu ramowego, proszeni są o ponowną rejestrację na stronie internetowej Cordis:

http://cordis.europa.eu/research_openings/home.html.

Na stronie tej zostaną oni poproszeni o przeniesienie swoich danych do bazy danych siódmego programu ramowego oraz zaktualizowanie zasadniczych danych i informacji na temat posiadanego doświadczenia zawodowego.

Wszystkie wprowadzone uzupełniająco dane zostaną przeniesione do bazy danych niezależnych ekspertów stworzonej przez Komisję na potrzeby siódmego programu ramowego. Dane osobowe zebrane w związku z niniejszym wezwaniem będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych.

8.

W trosce o zapewnienie przejrzystości i zgodnie z celami Europejskiej Przestrzeni Badawczej Komisja może udostępnić swoją bazę danych niezależnych ekspertów publicznym instytucjom finansującym badania w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych z programami ramowymi oraz pozostałymi programami wspólnotowymi, pod warunkiem uzyskania od zainteresowanych ekspertów uprzedniej zgody.

Ponadto, zgodnie z procedurami ustalonymi w przepisach, wykazy niezależnych ekspertów powołanych do oceny wniosków będą publikowane w internecie w regularnych odstępach czasu.

9.

Komisja Europejska prowadzi politykę równych szans dla kobiet i mężczyzn. W związku z tym Komisja postawiła sobie za cel stworzenie paneli ekspertów ds. oceny składających się, jeśli to możliwe, w 40 % z kobiet. Dlatego też zgłoszenia od kobiet posiadających odpowiednie kwalifikacje będą szczególnie mile widziane.

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/54

1.

Niniejszym Komisja zaprasza instytuty naukowe, zawodowe, przemysłowe i prowadzące badania o charakterze ogólnym, a także stowarzyszenia akademickie oraz inne organizacje bezpośrednio zaangażowane w badania i rozwój technologiczny, do przesłania wykazów proponowanych niezależnych ekspertów, którzy mogliby zostać wezwani w związku z:

(zwanymi łącznie „siódmym programem ramowym”).

2.

Program ramowy WE obejmie pięć programów szczegółowych dotyczących:

Program ramowy Euratom obejmie dwa programy szczegółowe dotyczące:

3.

Z zastrzeżeniem mających zastosowanie kryteriów i procedur określonych przepisami w zakresie udziału przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uniwersytetów w działaniach związanych z siódmym programem ramowym WE oraz upowszechniania wyników badań (2007 — 2013), a także przepisami w zakresie udziału przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uniwersytetów w działaniach związanych z siódmym programem ramowym Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz upowszechniania wyników (2007 — 2011) (zwanych łącznie„przepisami”), Komisja powoła niezależnych ekspertów do:

4.

W tym celu Komisja niniejszym zaprasza instytuty naukowe, zawodowe, przemysłowe i prowadzące badania o charakterze ogólnym, a także stowarzyszenia akademickie oraz inne organizacje bezpośrednio zaangażowane w badania i rozwój technologiczny, do przesłania wykazów proponowanych niezależnych ekspertów, którzy zostaną włączeni do bazy danych ekspertów siódmego programu ramowego. Propozycje dotyczące ekspertów wywodzących się z instytucji, organizacji lub krajów innych niż instytut lub organizacja przekazujące propozycję są szczególnie mile widziane.

[Należy jednak podkreślić, że Komisja nie będzie zobowiązana do wyznaczenia ekspertów zarejestrowanych w bazie danych. Komisja będzie mogła wyznaczyć ekspertów z zewnątrz, zgodnie z procedurami dotyczącymi wyznaczania ekspertów określonymi właściwymi przepisami.]

5.

Od przyszłych niezależnych ekspertów wymaga się umiejętności i wiedzy fachowej w dziedzinie, w której zostaną poproszeni o ocenę.

Od przyszłych niezależnych ekspertów wymaga się również odpowiedniego doświadczenia zawodowego w sektorze publicznym lub prywatnym w jednej lub kilku z poniższych dziedzin:

Od przyszłych niezależnych ekspertów wymaga się także odpowiedniej znajomości języków obcych.

6.

Dla zapewnienia niezależności oceny wniosków i bezstronnego monitorowania projektów oraz ewentualnych innych zadań, wyznaczeni niezależni eksperci będą musieli podpisać oświadczenie potwierdzające brak konfliktu interesów w momencie ich powołania oraz zobowiązanie do informowania Komisji o konflikcie interesów, gdyby taki pojawił się w trakcie przygotowywania opinii lub wykonywania zadań. W swojej pracy eksperci muszą wykazać się pełnym zaangażowaniem w powierzone zadania i w pełni przestrzegać tajemnicy służbowej w zakresie informacji i dokumentacji, które zostaną im powierzone.

7.

Określone powyżej organizacje są proszone o zgłaszanie zainteresowania za pośrednictwem strony internetowej Cordis (http://cordis.europa.eu/emmfp7) specjalnie utworzonej do tego celu. Na stronie tej można się zalogować w celu przesłania wykazów ekspertów, których organizacja pragnie zarekomendować. Zachęca się do jak najszybszego przesyłania zgłoszeń, co pozwoli Komisji na wykorzystanie wykazów przyszłych ekspertów już w trakcie pierwszej tury oceny wniosków w ramach siódmego programu ramowego, przewidzianej na marzec 2007 r.

Ostateczny termin przesyłania wykazów upływa dnia 31 lipca 2013 r.

Każdy wykaz proponowanych ekspertów musi zawierać:

Wykazy proponowanych przyszłych niezależnych ekspertów należy przesyłać w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej.

Po otrzymaniu wykazów Komisja skontaktuje się z zaproponowanymi niezależnymi ekspertami, poinformuje ich o przesłanej rekomendacji i poprosi o zarejestrowanie się i wpisanie swoich danych do bazy danych przyszłych niezależnych ekspertów stworzonej na potrzeby siódmego programu ramowego.

Dane osobowe zebrane w związku z niniejszym wezwaniem będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych.

8.

W trosce o zapewnienie przejrzystości i zgodnie z celami Europejskiej Przestrzeni Badawczej Komisja może udostępnić swoją bazę danych niezależnych ekspertów publicznym instytucjom finansującym badania w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych z programami ramowymi oraz pozostałymi programami wspólnotowymi, pod warunkiem uzyskania od przyszłych niezależnych ekspertów uprzedniej zgody.

Ponadto, zgodnie z procedurami ustalonymi w przepisach, wykazy niezależnych ekspertów powołanych do oceny wniosków będą publikowane w internecie w regularnych odstępach czasu.

9.

Komisja Europejska prowadzi politykę równych szans dla kobiet i mężczyzn. W związku z tym Komisja postawiła sobie za cel stworzenie paneli ekspertów ds. oceny składających się, jeśli to możliwe, w 40 % z kobiet. Dla realizacji tego celu niniejszym prosi się organizacje proponujące wykazy przyszłych niezależnych ekspertów o zapewnienie zrównoważonego udziału kobiet i mężczyzn w przesyłanych wykazach.