8.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/3

Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zgromadzonych w Radzie w sprawie skuteczności edukacji i szkoleń i równego dostępu do nich

(2006/C 298/03)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH ZGROMADZENI W RADZIE,

UWZGLĘDNIAJĄC:

że na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie w dniach 23-24 marca 2000 r. przed Unią Europejską postawiono strategiczny cel, „by gospodarka unijna stała się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną gospodarką świata opartą na wiedzy, zdolną do utrzymania trwałego wzrostu gospodarczego z większą liczbą miejsc pracy i lepszymi miejscami pracy oraz większą spójnością społeczną”, a także zwrócono się do Rady ds. Edukacji o podjęcie„ogólnych rozważań na temat konkretnych przyszłych celów systemów edukacji, skupiając się na wspólnych problemach i priorytetach z jednoczesnym uwzględnieniem narodowej różnorodności” (1);

2.	sprawozdanie Rady ds. Edukacji z dnia 12 lutego 2001 r. dotyczące „Konkretnych przyszłych celów systemów edukacji i szkoleń” przedłożone Radzie Europejskiej w Sztokholmie w dniach 23 i 24 marca 2001 r. określające trzy cele strategiczne i trzynaście celów powiązanych (2);

pierwszy i drugi cel strategiczny programu prac „Edukacja i szkolenia 2010” — „Poprawa jakości i skuteczności systemów edukacji i szkoleń w UE” oraz jego cel powiązany „Jak najlepsze wykorzystywanie zasobów” (3) — jak również „Ułatwianie wszystkim dostępu do systemów edukacji i szkoleń” oraz jego cele powiązane: „Otwarte środowisko nauki” i „Wspieranie aktywnego obywatelstwa, równości szans i spójności społecznej”;

4.	komunikat Komisji z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie „Sprawnego inwestowania w edukację i szkolenia: imperatyw dla Europy”, który wzywa do „znacznego zwiększenia inwestowania w zasoby ludzkie” oraz do „sprawniejszego wydatkowania istniejących zasobów” (4);

konkluzje Rady z dnia 5 maja 2003 r. w sprawie poziomów referencyjnych średnich europejskich wyników w dziedzinie edukacji i szkoleń (poziomy odniesienia), w których podkreślono, że „Rada uzgodniła ustanowienie serii poziomów odniesienia średnich europejskich wyników… które zostaną wykorzystane jako jedno z narzędzi monitorowania realizacji” programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”; (5).

wspólne sprawozdanie okresowe Rady i Komisji z dnia 26 lutego 2004 r. dotyczące realizacji programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”, które podkreśla „pilną potrzebę większych oraz sprawniejszych i skuteczniejszych inwestycji w zasoby ludzkie” i wzywa do „wyższego poziomu inwestowania przez sektor publiczny … oraz, w stosownych przypadkach, wyższego poziomu inwestowania przez sektor prywatny, w szczególności w szkolnictwo wyższe, kształcenie dorosłych oraz ustawiczne kształcenie zawodowe” (6);

wspólne sprawozdanie okresowe Rady i Komisji z dnia 23 lutego 2006 r. na temat realizacji programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”, które podkreśla, że równe traktowanie kwestii skuteczności, jakości i równego dostępu będących celami systemów edukacji i szkoleń jest „warunkiem sine qua non osiągnięcia celów strategii lizbońskiej przy równoczesnym wzmocnieniu europejskiego modelu społecznego” oraz że „nie można dążyć do poprawy skuteczności naruszając zasadę sprawiedliwości”, a także „w szczególności kapitalne znaczenie mają inwestycje w obszarze edukacji przedszkolnej, ponieważ zapobiega ona niepowodzeniom w szkole i wykluczeniu społecznemu” (7);

konkluzje z wiosennego posiedzenia Rady Europejskiej z 23-24 marca 2006 r., które podkreślają, że „kształcenie i szkolenia są nieodzowne, aby zwiększać długoterminowy potencjał UE w zakresie konkurencyjności oraz spójności społecznej”, że „należy … przyspieszyć reformy gwarantujące wysoką jakość systemów edukacyjnych, ich sprawność i bezstronność” oraz że „inwestycje w kształcenie i szkolenia przynoszą wysokie zyski, które zdecydowanie przewyższają poniesione koszty i będą odczuwane jeszcze długo po roku 2010” (8).

komunikat Komisji „Skuteczność i równy dostęp do europejskich systemów kształcenia i szkolenia” (9), w którym zachęca się państwa członkowskie do opracowania kultury oceniania i który, przygotowany we współpracy z sieciami badawczymi, stanowi znaczący krok w kierunku dalszego rozwoju polityki edukacji i szkoleń opartej na dowodach naukowych,

ODNOTOWUJĄ, że

edukacja i szkolenia pozostają w gestii odpowiednich organów poszczególnych państw członkowskich, które mogą podejmować decyzje dotyczące organizacji i zasobów w tej dziedzinie zgodnie z krajowym ustawodawstwem, priorytetami i praktyką. Jednocześnie istnieje jednak potrzeba współpracy na szczeblu europejskim w celu wyciągania wniosków z wzajemnych doświadczeń i wzorców oraz opracowania wskaźników i poziomów odniesienia umożliwiających śledzenie postępów. Udana polityka edukacji i szkoleń w kontekście uczenia się przez całe życie wymaga podejścia wielosektorowego powiązanego z innymi odpowiednimi politykami, w szczególności w dziedzinach badań naukowych i innowacji, zatrudnienia, spraw gospodarczych, opieki zdrowotnej i socjalnej, młodzieży i kultury;

OŚWIADCZAJĄ, że

edukacja i szkolenia, jako podstawowe czynniki demokracji, spójności społecznej i trwałego wzrostu gospodarczego, powinny być postrzegane jako priorytetowe inwestycje na przyszłość. Wyzwanie zawarte w strategiach uczenia się przez całe życie, przed którym stoją państwa członkowskie, polega na rozpoznaniu tych priorytetów dla inwestycji edukacyjnych, które będą miały najkorzystniejszy wpływ na jakość i sprawiedliwość wyników kształcenia;

poprawa skuteczności edukacji i szkoleń oraz równego dostępu do nich jest niezwykle ważna w obliczu wyzwań stawianych przez globalizację, zmiany demograficzne, gwałtowny rozwój technologiczny i rosnące obciążenie budżetów publicznych. Pomimo ostrych ograniczeń wydatków publicznych istnieje szerokie uznanie potrzeby zapewnienia — a w razie potrzeby zwiększenia — odpowiedniego finansowania zasobów ludzkich, a co za tym idzie rozważenia, w jaki sposób zwiększyć lub najlepiej wykorzystać wkłady z sektora prywatnego;

brak równego dostępu do systemów edukacji i szkoleń, czego wynikiem jest m.in. niski poziom wyników w nauce, porzucanie szkoły i wczesne kończenie edukacji powodują wysokie ukryte koszty społeczne na przyszłość, mogące znacznie przewyższyć dokonane inwestycje. Opracowanie dobrych jakościowo, skutecznych i dostępnych dla wszystkich systemów edukacji i szkoleń w istotny sposób przyczynia się do zmniejszania ryzyka bezrobocia, wykluczenia społecznego i marnotrawienia potencjału ludzkiego w nowoczesnej gospodarce opartej na wiedzy;

jakość jest wspólnym celem wszystkich rodzajów edukacji i szkoleń w Unii Europejskiej i powinna być ona regularnie monitorowana oraz oceniana. Jakość to nie tylko kwestia wyników nauki czy metod nauczania, lecz także tego, w jakim stopniu systemy edukacji i szkoleń zaspokajają potrzeby indywidualne, społeczne i gospodarcze, jest to również kwestia wyrównania dostępu i polepszenia dobrobytu;

motywacja, umiejętności i kompetencje nauczycieli, szkoleniowców, pozostałego personelu nauczającego oraz poradnictwo i pomoc społeczna, a także jakość zarządzania szkołami, są kluczowymi czynnikami przyczyniającymi się do osiągania wysokiej jakości wyników w nauce. Starania personelu nauczającego powinny być wspierane przez ciągłe doskonalenie umiejętności zawodowych oraz przez dobrą współpracę z rodzicami, służbami wspomagającymi uczniów i z szerszą społecznością. Wysokiej jakości środowisko nauczania i nauki zapewnia ponadto dobre warunki dla uczenia się i przyczynia się do pozytywnych wyników w nauce;

badania naukowe wykazały, że w perspektywie długoterminowej edukacja przedszkolna i ukierunkowane programy wczesnej interwencji mogą przynieść największe zyski w całym procesie uczenia się przez całe życie, w szczególności dla osób znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji. Wytwarzają one pozytywne rezultaty — zarówno w sferze ludzkiej jak i społeczno-gospodarczej — które przenoszone są na dalszą edukację i w życie dorosłe. Nie umniejszając odpowiedzialności państw członkowskich za organizację swojego systemu edukacji i szkoleń, należy wspomnieć, iż istnieją poparte badaniami dowody sugerujące, że w pewnych przypadkach kierowanie uczniów w zbyt młodym wieku do odrębnych typów szkół według ich zdolności może mieć negatywny wpływ na osiągnięcia uczniów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji;

jako społeczności nauki instytucje edukacyjne powinny skupić się na szerzej pojętym środowisku nauki w celu propagowania i podtrzymywania skuteczności, równego dostępu i ogólnego dobrostanu. Specjalne środki są potrzebne do rozpoznania i wspierania uczniów mających specjalne potrzeby edukacyjne. Środki te obejmują odpowiednią liczbę specjalnie wyszkolonego personelu nauczającego i doradzającego wraz z wysokim standardem pomocy uczniom i odpowiednimi zasobami. Chociaż współpraca wielosektorowa potrzebna do wczesnej interwencji oraz inne środki specjalne mające na celu zapewnianie bezstronności w edukacji i szkoleniach pociągają za sobą nieuniknione dodatkowe koszty, w dłuższej perspektywie są one opłacalne, ponieważ pomagają uniknąć przyszłych kosztów wynikających z wykluczenia;

poprawa dostępu do wykształcenia średniego i obniżanie liczby osób przedwcześnie opuszczających szkołę są niezbędne do zwiększenia możliwości zatrudnienia poszczególnych osób w nowoczesnym społeczeństwie opartym na wiedzy i do promowania integracji społecznej i aktywnego obywatelstwa, a także do wzmocnienia europejskiego modelu społecznego. W miarę jak zwiększa się zapotrzebowanie rynku pracy na wykwalifikowanych pracowników, coraz ważniejsze staje się zapewnienie młodszemu pokoleniu dostępu do kwalifikacji i umiejętności, tym samym zwiększając perspektywy jego zatrudnienia i integracji społecznej;

potrzeba modernizacji uniwersytetów w Europie, biorąc pod uwagę ich powiązane role w dziedzinie edukacji, badań naukowych i innowacji, została uznana nie tylko jako warunek wstępny powodzenia szeroko pojętej strategii lizbońskiej, ale także jako część ogólnego przechodzenia do coraz bardziej zglobalizowanej, opartej na wiedzy gospodarki. Wzrost liczby studentów i coraz większe koszty dobrej jakościowo edukacji i badań naukowych będą wymagać zwiększenia lub skuteczniejszego wykorzystania zarówno środków publicznych, jak i prywatnych. Dobre jakościowo szkolnictwo wyższe ma także do odegrania kluczową rolę w edukacji i szkoleniach jako całości, poprzez kształcenie przyszłych nauczycieli oraz aktualizację i odnawianie całej wiedzy leżącej u podstaw edukacji;

10.

kształcenie i szkolenie zawodowe ma znaczący wpływ na zatrudnienie i integrację społeczną. Zapewnianie młodym ludziom odpowiednich kwalifikacji o wysokiej jakości oraz podwyższanie umiejętności i kompetencji grup nisko wykwalifikowanych i znajdujących się w niekorzystnej sytuacji przynosi znaczące korzyści gospodarcze, nawet w krótkiej perspektywie. Ramy kwalifikacji oparte na kompetencjach i inne mechanizmy uznawania nabytych doświadczeń propagują skuteczność i równy dostęp poprzez uwzględnianie, oprócz formalnych kwalifikacji, wyników kształcenia nieformalnego i kształcenia incydentalnego. Zachęcanie do tworzenia partnerstw pomiędzy uczestnikami — włączając w to partnerów społecznych i organizacje sektorowe — może również wzmóc skuteczność oraz atrakcyjność programów kształcenia i szkolenia zawodowego;

11.

szybki rozwój technologiczny wraz ze zmianami struktury demograficznej Europy stwarzają potrzebę większych inwestycji w aktualizację i podwyższanie umiejętności, kwalifikacji i kluczowych kompetencji dorosłych, zwłaszcza osób nisko wykwalifikowanych. Ukierunkowanie inwestycji na aktualizację i podwyższanie obecnych umiejętności i kwalifikacji pracowników jest, w krótkim terminie, szybkim sposobem przyczyniania się do wzrostu gospodarczego i konkurencyjności oraz zniechęcania starzejących się pracowników do przechodzenia na wcześniejszą emeryturę. Kształcenie dorosłych odgrywa także kluczową rolę w przekazywaniu nowych, ważnych umiejętności takich jak znajomość technologii cyfrowych, tym samym przyczyniając się do większej integracji społecznej i czynnego uczestnictwa w społeczności i społeczeństwie, również po przejściu na emeryturę;

ZACHĘCAJĄ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE do:

dalszego rozważenia, czy obecne ustalenia dotyczące finansowania systemów edukacji i szkoleń oraz ich regulowania i zarządzania nimi należycie odzwierciedlają potrzebę zapewnienia skuteczności i równego dostępu oraz czy zasoby są optymalnie wykorzystywane. W związku z tym zachęca się je do przeanalizowania ewentualnych sposobów ulepszenia obecnych ustaleń w celu uniknięcia ukrytych, ale wysokich kosztów braku równego dostępu do edukacji;

zapewnienia sprawnego ukierunkowania reform i inwestycji w dziedzinie edukacji i szkoleń, zarówno w dłuższym jak i w krótszym okresie w celu zaspokojenia potrzeb społeczeństwa opartego na wiedzy poprzez lepszą jakość i równy dostęp, w szczególności poprzez skupienie się na edukacji przedszkolnej, ukierunkowanych programach wczesnej interwencji i równym dostępie do systemów edukacji i szkoleń mających na celu zapewnienie możliwości, dostępu, traktowania i wyników niezależnych od statusu społeczno-ekonomicznego i innych czynników, które mogą prowadzić do nierówności w wykształceniu. Ponadto należy szczególnie promować zapewnianie nauczania o wysokiej jakości na obszarach mniej uprzywilejowanych;

zapewnienia odpowiedniego finansowania zasobów ludzkich i — w stosownych przypadkach — zwiększenia finansowania publicznego oraz zachęcania do uzupełniających wkładów z sektora prywatnego w celu zapewnienia sprawiedliwszego dostępu do wyższego wykształcenia. Także modernizacja sektora kształcenia wyższego i badań naukowych jest istotna dla zwiększenia ich skuteczności. Należy również wziąć pod uwagę wzmacnianie wspólnych powiązań z podmiotami gospodarczymi w dziedzinie badań naukowych i rozwoju;

4.	zapewnienia odpowiedniego finansowania kształcenia dorosłych oraz ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego oraz zachęcania do aktywnej współpracy z pracodawcami w celu skupienia się na zapotrzebowaniu gospodarki na konkretne umiejętności, w tym na szczeblu regionalnym i lokalnym;

popierania badań naukowych nad wynikami reform i inwestycji w dziedzinie edukacji oraz nad korzyściami społecznymi z nich wynikającymi. Spójne, odpowiednie, rzetelne i oparte na dowodach informacje stanowią podstawę odpowiedzialności oraz podejmowania działań potrzebnych do osiągnięcia jakości, równego dostępu i skuteczności w całym systemie edukacji i szkoleń. Jednocześnie bieżący nadzór, ocena i kontrola jakości powinny zapewniać obiektywne i przejrzyste informacje zwrotne oraz wsparcie dla rozwoju metod i praktyk nauczania i nauki;

WZYWAJĄ KOMISJĘ I PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE do:

współpracy z odpowiednimi sieciami badawczymi w celu dostarczania bardziej wszechstronnych i zintegrowanych analiz wspierających reformy edukacji i szkoleń oraz, w stosownych przypadkach, opracowania porównywalnych w skali międzynarodowej wskaźników skuteczności systemów edukacji i szkoleń oraz równego dostępu do nich;

zachęcania do prowadzenia i popierania badań nad społecznym i ekonomicznym wpływem reform edukacji i szkoleń oraz inwestycji w tym zakresie na poziomie krajowym i międzynarodowym. Istnieje potrzeba większej ilości badań, w szczególności w sektorach, w których obecnie nie prowadzi się ich w wystarczającej ilości, takich jak edukacja przedszkolna, szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie oraz ekonomika edukacji, w szczególności wpływ wkładu prywatnego;

korzystania z odpowiednich wyników badań naukowych oraz istniejących danych w celu połączenia jakości, równego dostępu i skuteczności zarówno przy opracowywaniu krajowych sprawozdań w ramach programu „Edukacja i szkolenia 2010” oraz wspólnego sprawozdania okresowego 2008, jak i w związku z ewentualnym wnioskiem dotyczącym wspólnych celów dla europejskich systemów edukacji i szkoleń oraz propagowania ich po roku 2010;

4.	opracowania i realizacji działań w zakresie kształcenia partnerskiego dotyczących skuteczności i równego dostępu w ramach programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”;

5.	odpowiedniego korzystania z programu uczenia się przez całe życie, funduszy strukturalnych oraz siódmego programu ramowego badań w celu wspierania skuteczności systemów edukacji i szkoleń i równego dostępu do nich.

(1) Konkluzje prezydencji na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie w dniach 23-24 marca 2000 r. (dok. SN 100/1/00 REV 1).

(2) „Konkretne przyszłe cele systemów edukacji i szkoleń” — sprawozdanie Rady ds. Edukacji dla Rady Europejskiej (dok. 5980/01).

(3) Szczegółowy program prac dotyczący dalszych działań związanych z celami systemów edukacji i szkolenia w Europie, (Dz.U. C 142 z 14.6.2002).

(4) Komunikat Komisji „Skuteczne inwestowanie w edukację i szkolenia: imperatyw dla Europy” (dok. 5269/03).

(5) Dz.U. C 134 z 7.6.2003, str. 3.

(6) „Edukacja i szkolenia 2010:” powodzenie strategii lizbońskiej zależy od pilnych reform — wspólne sprawozdanie okresowe Rady i Komisji na temat realizacji szczegółowego programu prac dotyczącego dalszych działań związanych z celami systemów edukacji i szkoleń w Europie (doc. 6905/04).

(7) „Modernizacja systemów edukacji i szkoleń: ważny wkład na rzecz dobrobytu i spójności społecznej w Europie” — wspólne sprawozdanie okresowe Rady i Komisji z -2006 r. z postępów w realizacji programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”, (Dz.U. C 79 z 1.4.2006, str. 1).

(8) Konkluzje prezydencji, Rada Europejska w Brukseli, 23-24 marca 2006 r. (dok. 7775/06).

(9) „Skuteczność i równy dostęp do europejskich systemów kształcenia i szkolenia” — komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego (dok. 12677/06).

8.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/8

Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zgromadzonych w Radzie w sprawie przyszłych priorytetów ściślejszej europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego (VET)

(Przegląd konkluzji Rady z 15 listopada 2004 r.)

(2006/C 298/05)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH ZGROMADZENI W RADZIE,

ŚWIADOMI, że

12 listopada 2002 r. Rada przyjęła rezolucję (1) w sprawie promowania ściślejszej europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego. Rezolucja ta stała się podstawą deklaracji przyjętej przez ministrów odpowiedzialnych za kształcenie zawodowe i szkolenia w państwach członkowskich UE, krajach EFTA/EOG i krajach kandydujących, przez Komisję i przez europejskich partnerów społecznych na spotkaniu w Kopenhadze 29-30 listopada 2002 r. jako strategia poprawy wyników, jakości i atrakcyjności kształcenia zawodowego i szkoleń (proces kopenhaski).

Podczas pierwszego przeglądu, któremu poddano proces 14 grudnia 2004 r. (2) w Maastricht, na podstawie konkluzji Rady z 15 listopada 2004 r., uznano, że kwestie VET są na szczeblu europejskim bardziej widoczne i odgrywają istotniejszą rolę oraz że poczyniono znaczne postępy. Objęły one wiele wspólnych narzędzi i zasad (3). Komunikat z Maastricht określa priorytety na szczeblach krajowym i europejskim oraz ściślej wiąże proces kopenhaski z programem prac „Edukacja i szkolenia 2010”.

Od czasu przyjęcia komunikatu z Maastricht przyjęto także ujednolicone ramy EUROPASS, pozwalające na porównywanie kwalifikacji i kompetencji oraz konkluzje Rady w sprawie roli rozwoju umiejętności i kompetencji (4). Sukcesem zakończyły się konsultacje w sprawie europejskich ram kwalifikacji; trwają też dalsze prace nad rozwojem systemu punktów w dziedzinie VET (ECVET), który jest obecnie poddawany konsultacjom społecznym.

Poprawiona strategia lizbońska i zintegrowane wytyczne dotyczące wzrostu i zatrudnienia na lata 2005-2008 (5) podkreślają centralną rolę edukacji i szkoleń w agendzie Unii Europejskiej. Strategia wzywa państwa członkowskie do rozszerzenia zakresu inwestycji w kapitał ludzki oraz ich udoskonalania, a także do przystosowania systemów kształcenia i szkolenia zawodowego w odpowiedzi na wyzwania stawiane przez globalizację, zmiany demograficzne oraz innowacje techniczne.

Zgodnie ze wspólnym sprawozdaniem okresowym z 2006 r. z postępów w realizacji programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”. (6) „Do największych wyzwań w przyszłości należeć będzie poprawa jakości i zwiększenie atrakcyjności kształcenia i szkolenia zawodowego”. Podaje ono również, że: „dążenie do doskonałości … powinno iść w parze z dążeniem do większej dostępności i integracji społecznej.”

PODKREŚLAJĄ, że

Kształcenie i szkolenie zawodowe powinny zwiększać solidne podstawy w zakresie wiedzy i umiejętności koniecznych w życiu zawodowym, podkreślając jednocześnie wybitne osiągnięcia na wszystkich poziomach. W strategiach i wzorcach działania należy uwzględniać skutki inwestowania w różne poziomy umiejętności i kompetencji. Nauczanie umiejętności na poziomie średnim oraz umiejętności technicznych, a także umiejętności wysoce specjalistycznych powinno odbywać się na większą skalę, tak by zaradzić brakom i wspierać innowacje i rozwój społeczeństwa opartego na wiedzy.

VET odgrywa podwójną rolę: wspiera konkurencyjność i zwiększa spójność społeczną. (7) Strategie związane z VET powinny dotyczyć wszystkich grup społecznych i oferować osobom zdolniejszym atrakcyjne i wymagające ścieżki kariery, ale nie zapominać jednocześnie o tych, którzy mają gorsze warunki zdobywania wykształcenia i są zagrożeni wykluczeniem z rynku pracy — w szczególności o tych, którzy przedwcześnie opuszczają szkoły, o tych, którzy mają niskie kwalifikacje lub nie mają ich wcale, osobach o specjalnych potrzebach edukacyjnych, osobach ze środowisk imigrantów oraz o starszych pracownikach;

Edukacja podstawowa powinna zapewnić młodym ludziom wiedzę, umiejętności, wartości i postawy konieczne do dalszego uczenia się, zatrudnienia oraz przedsiębiorczości, a także przygotować uczniów do realizacji ścieżki kształcenia ogólnego, ścieżki kształcenia i szkolenia zawodowego lub połączenia obu ścieżek;

W trakcie kształcenia i szkolenia zawodowego młodzi ludzie powinni nabywać umiejętności i kompetencje istotne dla wymogów rynku pracy i uczenia się przez całe życie. Wymaga to strategii służących zmniejszaniu liczby osób opuszczających szkoły i kursy zawodowe przed ich ukończeniem, oraz ułatwiających przechodzenie ze szkół na rynek pracy, na przykład przez łączenie edukacji i szkoleń z pracą dzięki stażom i nauczaniu związanym z pracą.

Umiejętności i kompetencje dorosłych pracowników powinny być promowane przez zachęcanie do uznawania umiejętności nabytych uprzednio dzięki szkoleniom i doświadczeniu zawodowemu. Osobom pracującym należy zapewnić możliwość szkolenia i ocenić jednocześnie możliwości i korzyści wynikające ze zrównoważonego podziału obciążeń finansowych. Możliwości szkolenia powinny również być dostępne osobom i grupom mniej uprzywilejowanym, w szczególności tym mniej wykształconym;

Różnorodność europejskich systemów VET jest wartością, która stanowi podstawę wzajemnego uczenia się i która inspiruje do reform. Równocześnie różnorodność sprawia, że konieczna jest większa przejrzystość i wspólne podejście do kwestii jakości, czyli wzajemna wiarygodność systemów i wzorców dotyczących VET. Celem powinno być promowanie europejskiego obszaru VET, w którym kwalifikacje i umiejętności nabyte w jednym kraju są uznawane w całej Europie, co wspiera mobilność młodzieży i osób dorosłych.

UZNAJĄ, że

proces kopenhaski odegrał zasadniczą rolę w uświadamianiu osobom odpowiedzialnym za decyzje polityczne znaczenia VET. Przyczynił się do zwiększenia znaczenia VET jako części strategii lizbońskiej. Proces ułatwia uzgadnianie wspólnych europejskich celów, omawianie modeli i inicjatyw krajowych oraz wymianę dobrych wzorów na szczeblu europejskim. Na szczeblu krajowym proces przyczynił się do zwiększenia zainteresowania VET i zainspirował do reform krajowych.

PODKREŚLAJĄ, że

W przyszłości należy poszerzyć specjalne działania dotyczące VET. Proces kopenhaski powinien być kontynuowany w ramach programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”. Należy zapewnić ukierunkowane i całościowe podejście, w ramach którego różne inicjatywy i narzędzia łączą się i wzmacniają i w ramach którego VET jest rozwijane na wszystkich poziomach jako istotna część uczenia się przez całe życie i jest ściśle powiązane z wykształceniem ogólnym. Należy położyć nacisk na włączenie partnerów społecznych i organizacji sektorowych we wszystkie etapy prac i na przekazywanie krajowych doświadczeń, tak by zostały wykorzystane w pracy na rzecz rozwoju na szczeblu europejskim.

2.	Środki są dobrowolne i powinny być przyjmowane w ramach współpracy opierającej się na inicjatywie oddolnej.

ZGADZAJĄ SIĘ, że

Priorytety z Kopenhagi i Maastricht pozostają w mocy i powinny w czasie następnej fazy zostać udoskonalone w następujący sposób:

1. Polityka skoncentrowana na poprawie atrakcyjności i jakości VET

Państwa członkowskie powinny przywiązywać większą wagę do wizerunku, statusu i atrakcyjności VET. Wymaga to:

—	ulepszonego poradnictwa przez całe życie służącego lepszemu uwzględnieniu możliwości i wymogów VET oraz możliwości i wymogów życia zawodowego, w tym zwiększonego poradnictwa zawodowego, informacji i doradztwa w szkołach;

—	otwartych systemów VET, oferujących dostęp do elastycznych, zindywidualizowanych ścieżek i tworzących lepsze warunki do podjęcia pracy, przejścia do dalszych etapów edukacji i szkoleń, w tym kształcenia wyższego, i wspierających nabywanie umiejętności przez dorosłych na rynku pracy;

—	ścisłych związków z życiem zawodowym, zarówno w przypadku wstępnego, jak i ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego, a także zwiększenia możliwości uczenia się w miejscu pracy;

—	promowania uznania kształcenia nieformalnego i kształcenia incydentalnego w celu wspierania rozwoju kariery i uczenia się przez całe życie;

—	środków w celu zwiększenia zainteresowania i uczestnictwa mężczyzn lub kobiet w tych obszarach VET, w których są oni/one niedostatecznie reprezentowani/reprezentowane, na przykład kobiety w dziedzinie techniki;

—	rozwijania i podkreślania doskonałości w nabywaniu umiejętności, na przykład przez stosowanie norm na poziomie światowym lub organizowanie konkursów umiejętności. (8)

Poprawiając atrakcyjność i jakość VET, należy położyć większy nacisk na lepsze zarządzanie systemami VET i dostarczycielami programów VET (9). Oznacza to:

—	reagowanie na potrzeby poszczególnych osób i na potrzeby rynku pracy, łącznie z przewidywaniem potrzeb w zakresie kwalifikacji. Należy zwracać szczególną uwagę na potrzeby małych i średnich przedsiębiorstw;

—	zapewnianie jakości na poziomie kraju i poprawę jakości zgodnie z konkluzjami Rady w sprawie zapewniania jakości w VET […]; (10)

—	zwiększanie publicznych i prywatnych inwestycji w VET poprzez rozwój zrównoważonych i wspólnych mechanizmów finansowania oraz zrównoważonych i wspólnych mechanizmów inwestycyjnych;

—	zwiększoną przejrzystość systemów VET;

—	większą rolę przywódczą odgrywaną w strategiach krajowych przez instytucje lub dostarczycieli szkoleń;

—	wysoko wykwalifikowanych nauczycieli i szkoleniowców, którzy ustawicznie doskonalą swoje umiejętności zawodowe;

—	aktywne partnerstwo różnych osób odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji i uczestników, w szczególności partnerów społecznych i organizacji sektorowych na szczeblach krajowym, regionalnym i lokalnym.

2. Rozwój i wdrożenie wspólnych narzędzi VET

Należy dalej rozwijać wspólne europejskie narzędzia, tak aby zmierzać do utworzenia europejskiego obszaru VET i wspierać konkurencyjność europejskiego rynku pracy. Celem powinno być udostępnienie uzgodnionych narzędzi do 2010 r.

Dalsze rozwijanie:

wspólnych europejskich narzędzi specjalnie przygotowanych dla VET, poprzez:

—	rozwijanie i testowanie europejskiego systemu punktów w dziedzinie VET (ECVET) jako narzędzia kumulowania i transferu punktów, z uwzględnieniem specyfiki VET i doświadczeń zdobytych w czasie stosowania europejskiego systemu transferu i kumulowania punktów (ECTS) w szkolnictwie wyższym;

—	zwiększenie współpracy w dziedzinie poprawy jakości przez stosowanie europejskiej sieci zapewniania jakości VET (ENQA-VET) w celu wypracowania wspólnego podejścia do zapewniania jakości oraz budowania wzajemnego zaufania. Należy kontynuować współpracę ze szkołami wyższymi;

wspólnych europejskich narzędzi, w których VET odgrywa znaczącą rolę, poprzez:

—	rozwijanie i testowanie europejskich ram kwalifikacji (EQF) opartych na wynikach nauczania, zapewniając równe traktowanie i lepsze powiązania pomiędzy sektorem VET a sektorem szkolnictwa wyższego oraz uwzględniając międzynarodowe kwalifikacje sektorowe;

—	dalsze rozwijanie EUROPASS jako jednolitych europejskich ram przejrzystości i narzędzia uznawania kształcenia nieformalnego i kształcenia incydentalnego, tak aby wesprzeć i uzupełnić wprowadzanie europejskich ram kwalifikacji i ECVET.

Wdrożenie:

wspólnych europejskich narzędzi specjalnie przygotowanych dla VET, poprzez:

—	uczestnictwo w testowaniu ECVET i ułatwianie jego wdrożenia;

—	korzystanie z zasad leżących u podstaw wspólnych ram zapewniania jakości, o których mowa w konkluzjach Rady w sprawie zapewniania jakości w VET z maja 2004 r., w celu propagowania poprawy jakości i szerszego uczestnictwa w sieci ENQA–VET;

wspólnych europejskich narzędzi, w których VET odgrywa znaczącą rolę, poprzez:

—	powiązanie krajowych systemów lub ram kwalifikacji z systemem EQF;

—	wspieranie krajowych systemów kwalifikacji przy wprowadzaniu międzynarodowych kwalifikacji sektorowych, wykorzystując EQF jako punkt referencyjny;

—	propagowanie szerokiego stosowania EUROPASS.

3. Doskonalenie wzajemnego uczenia się

Konieczne jest bardziej systematyczne podejście do wzajemnego uczenia się, współpracy i dzielenia się doświadczeniami i know-how. Należy to ułatwiać przez:

—	wspólne pojęcia i definicje uzgodnione na szczeblu europejskim, tak aby uczynić krajowe rozwiązania, modele i normy bardziej zrozumiałymi;

—	fundusze Komisji na badania i przeglądy dotyczące konkretnych tematów, tak aby pogłębić zrozumienie europejskich systemów i wzorów działań związanych z VET oraz ich powiązania z rynkiem pracy i innymi sektorami edukacji;

—	monitorowanie przez Komisję sieci, wymiany przykładowych wzorców i rozwój mechanizmów, które można wykorzystać do propagowania wiedzy i kompetencji;

—	systematyczne i elastyczne ramy wspierania działań w zakresie kształcenia partnerskiego w dziedzinie VET. Ramy powinny również wspierać zdecentralizowane kształcenie partnerskie.

Odpowiednie i spójne dane i wskaźniki mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia, co dzieje się w ramach VET, dla wzmocnienia wzajemnego uczenia się i dla stworzenia podstaw polityki szkoleń opartej na dowodach naukowych.

Do czasu następnej ministerialnej konferencji poświęconej tej kwestii, która odbędzie się w 2008 r., Komisja powinna:

—	zwracać szczególną uwagę na poprawę zakresu, precyzji i wiarygodności statystyk dotyczących VET, tak aby możliwe było szacowanie postępów w rozwoju VET;

—	zwracać uwagę na rozwój elementu VET w spójnych ramach wskaźników i wzorców; (11)

—	zwracać szczególną uwagę na rozwój informacji statystycznych dotyczących inwestowania w VET i jego finansowania.

Najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu byłoby wykorzystanie i łączenie w najkorzystniejszy sposób istniejących danych przy zagwarantowaniu odpowiednich danych krajowych/regionalnych na temat VET oraz spójności i porównywalności z innymi danymi dotyczącymi edukacji i szkolenia.

4. Włączenie wszystkich zainteresowanych stron

Sukces procesu kopenhaskiego zależy od aktywnego zaangażowania wszystkich stron zainteresowanych VET, w tym w szczególności partnerów społecznych na szczeblu europejskim i krajowym, organizacji sektorowych i dostawców VET. Wymaga to:

—	spójnych i zrozumiałych informacji o procesie, jego podstawach, priorytetach i działaniach oraz skutecznego transferu wyników;

—	aktywnego uczestnictwa zainteresowanych stron we wszystkich etapach procesu, na szczeblu europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym;

—	nacisku na zaangażowanie dostawców VET, nauczycieli i szkoleniowców w testowanie i wdrażanie wyników procesu;

—	zaangażowania, w odpowiednich przypadkach, uczących się i ich organizacji na szczeblu krajowym i europejskim.

WZYWAJĄ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE I KOMISJĘ W RAMACH ICH KOMPETENCJI

do wdrożenia procesu kopenhaskiego przez:

—	efektywne wykorzystanie funduszy strukturalnych w celu wspierania reform VET na szczeblu krajowym;

—	planowe wykorzystanie nowego programu uczenia się przez całe życie, tak aby wspierać ten proces, w szczególności przez innowacje, testowanie, eksperymenty i wdrażanie;

—	aktywne uczestnictwo właściwych agencji, organów i komitetów wspólnotowych;

—	ścisłą współpracę z Eurostatem, OECD, CEDEFOP i ETF w dziedzinie statystyki, wskaźników i wzorców;

—	wymianę informacji, wiedzy i wyników z państwami trzecimi, szczególnie z państwami objętymi rozszerzoną europejską polityka sąsiedztwa. Należy pogłębić współpracę z dobrze radzącymi sobie krajami i z organizacjami międzynarodowymi, takimi jak OECD.

Należy zapewnić wszystkim państwom członkowskim prawo uczestnictwa w tych pracach.

Przygotowując roczne sprawozdanie z wykonania krajowych programów reform w ramach strategii lizbońskiej, należy zwrócić szczególną uwagę na postępy w dziedzinie VET.

Zintegrowane sprawozdanie z dwóch lat na temat wykonania programu prac „Edukacja i szkolenia 2010” powinno zawierać oddzielną część dotyczącą VET, pozwalającą na monitorowanie postępów i określanie najważniejszych wyników, które należy przedstawić Radzie Europejskiej.

(1) Dz.U. L 13 z 18.1.2003, str. 2.

(2) Dok. 13832/04.

(3) Rezolucja w sprawie poradnictwa przez całe życie (dok. 9286/04);

Konkluzje w sprawie identyfikacji i zatwierdzania kształcenia nieformalnego oraz incydentalnego (Dok. 9600/04);

Konkluzje w sprawie zapewniania jakości w VET (dok. 9599/04).

(4) Europass (Dz.U. L 390 z 31.12.2004, str. 6);

Konkluzje w sprawie umiejętności i kompetencji (Dz.U. C 292 z 24.11.2005, str. 3).

(5) Dok. 9341/2/05.

(6) „Modernizacja systemów edukacji i szkoleń: ważny wkład na rzecz dobrobytu i spójności społecznej w Europie”, wspólne sprawozdanie okresowe Rady i Komisji na 2006 r. z postępów w realizacji programu prac „Kształcenie i szkolenie 2010” (Dz.U. C 79 z 1.4.2006, str. 1).

(7) Konkluzje prezydencji, Rada Europejska w Brukseli, 23-24 marca 2006 r. (dok. 7775/06).

(8) Takich jak europejski konkurs umiejętności, który zostanie zorganizowany w Holandii w roku 2008 oraz światowe konkursy umiejętności organizowane co dwa lata.

(9) Główne postulaty na wiosenne posiedzenie Rady Europejskiej (dok. 7620/06).

(10) Konkluzje w sprawie zapewniania jakości w VET (dok. 9599/04).

(11) Konkluzje Rady z dnia 24 maja 2005 r. dotyczące nowych wskaźników w dziedzinie kształcenia i szkoleń (Dz.U. C 141 z 10.6.2005, str. 7).

8.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/15

Obwieszczenie Komisji w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy publicznej i stóp referencyjnych/dyskontowych dla 25 Państw Członkowskich obowiązujących od 1 września 2006 r.

Obwieszczenie opublikowane zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 roku (Dz.U. L 140 z dnia 30 kwietnia 2004 r., str. 1) oraz obwieszczeniem Komisji w sprawie metod określania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 273 z dnia 9 września 1997 r., str. 3)

(2006/C 298/09)

Od	Do	AT	BE	CY	CZ	DE	DK	EE	EL	ES	FI	FR	HU	IE	IT	LT	LU	LV	MT	NL	PL	PT	SE	SI	SK	UK
1.9.2006	…	4,36	4,36	6,34	4,34	4,36	4,49	5,50	4,36	4,36	4,36	4,36	8,12	4,36	4,36	6,49	4,36	6,64	7,00	4,36	5,56	4,36	4,31	4,43	5,62	5,33
1.6.2006	31.8.2006	4,36	4,36	6,34	3,72	4,36	4,49	5,50	4,36	4,36	4,36	4,36	7,04	4,36	4,36	6,49	4,36	6,64	7,00	4,36	5,56	4,36	4,31	4,43	4,77	5,33
1.3.2006	31.5.2006	3,70	3,70	6,34	3,72	3,70	3,74	5,50	3,70	3,70	3,70	3,70	7,04	3,70	3,70	6,49	3,70	6,64	7,00	3,70	5,56	3,70	3,74	4,43	3,98	5,33
1.1.2006	28.2.2006	3,70	3,70	6,34	3,72	3,70	3,74	5,50	3,70	3,70	3,70	3,70	7,04	3,70	3,70	6,49	3,70	6,64	7,00	3,70	5,56	3,70	3,74	5,10	3,98	5,33
1.12.2005	31.12.2005	4,08	4,08	6,34	3,40	4,08	3,54	5,50	4,08	4,08	4,08	4,08	8,59	4,08	4,08	6,49	4,08	6,64	7,00	4,08	6,24	4,08	3,96	5,10	7,55	5,81
1.9.2005	30.11.2005	4,08	4,08	7,53	3,40	4,08	3,54	5,50	4,08	4,08	4,08	4,08	8,59	4,08	4,08	6,49	4,08	6,64	7,00	4,08	6,24	4,08	3,96	5,10	7,55	5,81
1.7.2005	31.8.2005	4,08	4,08	7,53	4,05	4,08	4,23	5,50	4,08	4,08	4,08	4,08	8,59	4,08	4,08	6,49	4,08	6,64	7,00	4,08	6,24	4,08	3,96	5,10	7,55	5,81
1.6.2005	30.6.2005	4,08	4,08	7,53	4,05	4,08	4,23	5,50	4,08	4,08	4,08	4,08	8,59	4,08	4,08	6,49	4,08	6,64	7,00	4,08	6,24	4,08	4,69	5,10	7,55	5,81
1.4.2005	31.5.2005	4,08	4,08	7,88	4,05	4,08	4,23	5,50	4,08	4,08	4,08	4,08	8,59	4,08	4,08	6,49	4,08	6,64	7,00	4,08	7,62	4,08	4,69	5,10	7,55	5,81
1.1.2005	31.3.2005	4,08	4,08	7,88	4,86	4,08	4,23	5,50	4,08	4,08	4,08	4,08	8,59	4,08	4,08	6,49	4,08	6,64	7,00	4,08	7,62	4,08	4,69	5,10	7,55	5,81

8.12.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/17

Obwieszczenie Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2006/C 298/11)

I. WSTĘP

(1)

Niniejsze obwieszczenie wytycza ramy nagradzania za współpracę w dochodzeniu Komisji przedsiębiorstw, które są lub były stronami tajnych karteli mających wpływ na Wspólnotę. Kartele to porozumienia i/ lub uzgodnione praktyki co najmniej dwóch konkurentów zmierzające do koordynowania działań konkurencyjnych na rynku i/ lub do wpływania na określone czynniki konkurencji poprzez praktyki takie jak ustalanie cen sprzedaży lub innych warunków handlowych oraz poziomu produkcji lub sprzedaży, podział rynków wraz z ustalaniem ofert przetargowych, ograniczenia przywozu lub wywozu oraz/ lub działania antykonkurencyjne przeciw konkurentom. Praktyki takie należą do najpoważniejszych naruszeń art. 81 TWE (1).

(2)

Ponieważ kartele sztucznie ograniczają konkurencję, która dominowałaby w stosunkach między przedsiębiorstwami, przedsiębiorstwa unikają właśnie tych bodźców, które prowadziłyby do innowacji, zarówno w zakresie rozwoju produktu, jak i wprowadzania wydajniejszych metod produkcji. Praktyki takie prowadzą także do wzrostu cen surowców i części składowych dla przedsiębiorstw Wspólnoty, które nabywają towary od takich producentów. Skutkują one sztucznymi cenami i ograniczonym wyborem dla konsumenta. W dłuższej perspektywie prowadzą one do utraty konkurencyjności i zmniejszają możliwości zatrudnienia.

(3)

Tajne kartele są z natury trudne do wykrycia i zbadania bez współpracy uczestniczących w nich przedsiębiorstw i osób fizycznych. Dlatego też Komisja uważa, że w interesie Wspólnoty leży wynagradzanie przedsiębiorstw uczestniczących w tego rodzaju nielegalnych praktykach, które pragną wycofać się z udziału w nich i współpracować w ramach dochodzenia Komisji, niezależnie od pozostałych przedsiębiorstw uczestniczących w kartelu. Interes konsumentów i obywateli polegający na tym, aby zapewnić, że takie kartele są wykrywane i karane, przeważa nad interesem wynikającym z nakładania grzywien na przedsiębiorstwa, które umożliwiają Komisji wykrycie i zakazanie takich praktyk.

(4)

Komisja uznaje, że współpraca przedsiębiorstwa w wykrywaniu istnienia kartelu ma istotną wartość. Decydujący wkład w rozpoczęcie dochodzenia lub stwierdzenie naruszenia może uzasadniać przyznanie zwolnienia z wszelkich grzywien danemu przedsiębiorstwu, pod warunkiem że spełnione zostaną pewne wymagania dodatkowe.

(5)

Ponadto współpraca jednego lub większej liczby przedsiębiorstw może uzasadniać zmniejszenie grzywny przez Komisję. Każde zmniejszenie grzywny musi odzwierciedlać rzeczywisty wkład przedsiębiorstwa, jeżeli chodzi o czas podjęcia współpracy oraz jej jakość, w ustalenie przez Komisję istnienia naruszenia. Zmniejszenia ograniczają się do tych przedsiębiorstw, które dostarczyły Komisji dowody istotnie zwiększające wartość dowodów będących już w posiadaniu Komisji.

(6)

Oprócz składania wcześniej istniejących dokumentów, przedsiębiorstwa mogą przekazać Komisji dobrowolny opis swojej wiedzy o kartelu i swojego w nim udziału, specjalnie sporządzony w celu przekazania go w ramach tego programu łagodzenia sankcji. Inicjatywy takie okazały się pożyteczne dla skutecznego dochodzenia i likwidacji naruszeń kartelowych i nie powinno się do nich zniechęcać poprzez nakazy ujawnienia informacji wydawane w sprawach cywilnoprawnych. Potencjalni wnioskodawcy ubiegający się o łagodzenie sankcji mogliby być zniechęceni do współpracy z Komisją w ramach niniejszego obwieszczenia, jeżeli współpraca taka mogłaby pogorszyć ich pozycję w postępowaniu cywilnoprawnym w porównaniu z przedsiębiorstwami, które nie podjęły współpracy. Taki niepożądany skutek miałby znaczący negatywny wpływ na interes publiczny polegający na zapewnieniu skutecznego egzekwowania przez organy publiczne art. 81 TWE w sprawach kartelowych, a tym samym późniejszego lub równoległego skutecznego egzekwowania tych przepisów z powództwa prywatnego.

(7)

Zadania nadzorcze w sprawach związanych z konkurencją powierzone Komisji na mocy traktatu nie tylko obejmują obowiązek dochodzenia i karania indywidualnych wykroczeń, ale również obowiązek prowadzenia ogólnej polityki. Ochrona zeznań przedsiębiorstw w interesie publicznym nie oznacza zakazu ich ujawniania innym adresatom pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń w celu zabezpieczenia ich prawa do obrony w ramach postępowania przed Komisją, w zakresie, w jakim jest technicznie możliwe pogodzenie obu interesów poprzez udostępnianie zeznań przedsiębiorstw tylko w siedzibie Komisji i zazwyczaj w jednym terminie po formalnym zgłoszeniu zastrzeżeń. Ponadto przetwarzanie danych osobowych przez Komisję w ramach niniejszego obwieszczenia odbywać się będzie zgodnie z wymaganiami rozporządzenia Rady (WE) nr 45/2001 (2).

II. ZWALNIANIE Z GRZYWIEN

A. Wymogi kwalifikujące do zwalniania z grzywien

(8)

Komisja przyzna zwolnienie z wszelkich grzywien, które w przeciwnym przypadku zostałyby nałożone, przedsiębiorstwu ujawniającemu swój udział w domniemanym kartelu mającym wpływ na Wspólnotę, jeżeli przedsiębiorstwo to jako pierwsze przekazuje informacje i dowody, które w opinii Komisji umożliwią jej:

a)	przeprowadzenie celowej kontroli w związku z domniemaniem istnienia kartelu (3); lub

b)	wykrycie naruszenia art. 81 TWE w związku z domniemaniem istnienia kartelu.

(9)

Aby umożliwić Komisji przeprowadzenie celowej kontroli w rozumieniu pkt 8 lit. a), przedsiębiorstwo musi przekazać Komisji przynajmniej następujące informacje i dowody, w zakresie, w jakim nie będzie to w opinii Komisji stanowić zagrożenia dla kontroli:

oświadczenie przedsiębiorstwa (4) zawierające następujące informacje, o ile znane one są wnioskodawcy w chwili złożenia wniosku:

—

szczegółowy opis domniemanych praktyk kartelowych, obejmujący na przykład jego cele, działania i sposób funkcjonowania; objęty(-ą) nim produkt(-y) lub usługę (usługi), zasięg geograficzny, czas trwania oraz szacowane wielkości rynkowe, na jakie miał wpływ domniemany kartel; dokładne informacje o terminach, miejscach, treści i uczestnikach kontaktów w ramach domniemanego kartelu oraz wszelkie istotne wyjaśnienia w związku z dowodami przekazanymi wraz z wnioskiem;

—	nazwę i adres osoby prawnej składającej wniosek o zwolnienie z grzywien, jak również nazwy i adresy wszelkich innych przedsiębiorstw, które uczestniczą (uczestniczyły) w domniemanym kartelu;

—	nazwiska, stanowiska, adresy służbowe i, gdzie konieczne, adresy domowe osób fizycznych, które według wiedzy wnioskodawcy są lub były zaangażowane w domniemany kartel, w tym osoby które były zaangażowane w imieniu wnioskodawcy;

—	informacje, na podstawie których zwrócono się lub zamierzano się zwrócić do innych organów ochrony konkurencji, na terenie UE lub poza UE, w związku z domniemanym kartelem; oraz

b)	inne dowody związane z domniemanym kartelem będące w posiadaniu wnioskodawcy lub mu dostępne w chwili złożenia wniosku, w tym w szczególności wszelkie dowody pochodzące z okresu zaistnienia danych faktów.

(10)	Zwolnienie z grzywien na mocy pkt 8 lit. a) nie zostanie przyznane, jeżeli w chwili złożenia wniosku Komisja posiadała już wystarczające dowody do podjęcia decyzji o przeprowadzeniu kontroli w związku z domniemanym kartelem lub już przeprowadziła kontrolę.

(11)

Zwolnienie z grzywien w zastosowaniu pkt 8 lit. b) przyznane zostanie tylko wtedy, gdy łącznie zostaną spełnione następujące warunki: Komisja nie posiadała w chwili złożenia wniosku wystarczających dowodów do stwierdzenia istnienia naruszenia art. 81 TWE w związku z domniemanym kartelem; oraz żadnemu przedsiębiorstwu nie przyznano warunkowego zwolnienia z grzywien na mocy pkt 8 lit. a) w związku z domniemanym kartelem. W celu zakwalifikowania się do zwolnienia przedsiębiorstwo musi jako pierwsze przekazać obciążające dowody pochodzące z okresu zaistnienia danych faktów, związane z domniemanym kartelem, jak również oświadczenie zawierające informacje określone w pkt 9 lit. a), które umożliwią Komisji wykrycie naruszenia art. 81 TWE.

(12)

Poza warunkami określonymi w pkt 8 lit. a), pkt 9 i 10 lub w pkt 8 lit. b) i pkt 11, w każdym przypadku muszą być łącznie spełnione następujące warunki w celu zakwalifikowania przedsiębiorstwa do zwolnienia z grzywny:

przedsiębiorstwo współpracuje w sposób prawdziwy (5), pełny i ciągły, natychmiast od momentu złożenia wniosku w ramach procedury administracyjnej prowadzonej przez Komisję. Współpraca obejmuje:

—	bezzwłoczne przekazywanie Komisji wszelkich istotnych informacji i dowodów związanych z domniemanym kartelem, które znajdą się w posiadaniu przedsiębiorstwa lub są mu dostępne;

—	pozostawanie do dyspozycji Komisji w celu bezzwłocznego odpowiadania na wszelkie zapytania, które mogą przyczynić się do ustalenia faktów;

—	umożliwienie Komisji przeprowadzania rozmów z obecnymi (i, o ile to możliwe, byłymi) pracownikami i dyrektorami;

—	nieniszczenie, niefałszowanie oraz nieukrywanie istotnych informacji lub dowodów związanych z domniemanym kartelem; oraz

—	nieujawnienie faktu złożenia wniosku oraz jego treści do czasu wydania przez Komisję pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń w danej sprawie, chyba że uzgodniono inaczej;

b)	przedsiębiorstwo przerywa swój udział w domniemanym kartelu natychmiast po złożeniu wniosku, z wyjątkiem sytuacji, gdy w opinii Komisji, udział taki byłby z uzasadnionych względów konieczny dla zapewnienia skuteczności kontroli;

c)	Nie jest dopuszczalne, aby przedsiębiorstwo, rozważając złożenie wniosku do Komisji, zniszczyło, sfałszowało lub ukryło dowody istnienia domniemanego kartelu ani ujawniło komukolwiek, z wyjątkiem innych organów ochrony konkurencji, zamiar złożenia wniosku lub jego treść.

(13)	Przedsiębiorstwo, które podejmowało kroki w celu nakłonienia innych przedsiębiorstw do przyłączenia się do kartelu lub pozostawania w nim, nie kwalifikuje się do zwolnienia z grzywien. Może ono mimo to kwalifikować się do zmniejszenia grzywien, jeżeli spełnia odpowiednie wymogi i warunki.

B. Procedura

(14)

Przedsiębiorstwo pragnące zwrócić się z wnioskiem o zwolnienie z grzywien powinno skontaktować się z Dyrekcją Generalną ds. Konkurencji w Komisji Europejskiej. Przedsiębiorstwo może najpierw zwrócić się o wydanie poświadczenia kolejności złożenia wniosku albo od razu złożyć do Komisji formalny wniosek o zwolnienie z grzywien w celu spełnienia warunków określonych, odpowiednio, w pkt 8 lit. a) lub pkt 8 lit. b). Komisja może odrzucić każdy wniosek o zwolnienie z grzywien, jeżeli został on złożony po wydaniu pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń.

(15)

Służby Komisji mogą przyznać poświadczenie kolejności złożenia wniosku, zabezpieczające miejsce wnioskodawców ubiegających się o zwolnienie z grzywien w kolejce przez dany okres, ustalony indywidualnie dla każdego przypadku i umożliwiający zgromadzenie koniecznych informacji i dowodów. Aby móc otrzymać poświadczenie kolejności złożenia wniosku, wnioskodawca musi przedstawić Komisji informacje obejmujące jego nazwę i adres, strony domniemanego kartelu, objęty (-e) nim produkt(y) i terytorium (-a), szacowany czas trwania domniemanego kartelu i charakter domniemanych praktyk kartelowych. Wnioskodawca powinien również poinformować Komisję o wnioskach do innych organów, już złożonych lub możliwych w przyszłości, dotyczących złagodzenia sankcji i związanych z domniemanym kartelem, oraz powinien uzasadnić swój wniosek o poświadczenie kolejności złożenia wniosku. W przypadku przyznania poświadczenia kolejności złożenia wniosku służby Komisji ustalają okres, w ciągu którego wnioskodawca musi uzupełnić poświadczenie kolejności złożenia wniosku poprzez przekazanie informacji i dowodów wymaganych do osiągnięcia odpowiedniego poziomu progowego do zwolnienia z grzywien. Przedsiębiorstwa, którym przyznano poświadczenie kolejności złożenia wniosku, nie mogą go uzupełnić poprzez złożenie wniosku w sensie hipotetycznym. Jeżeli wnioskodawca uzupełni poświadczenie kolejności złożenia wniosku w terminie ustalonym przez służby Komisji, przekazane informacje i dowody zostaną uznane za złożone w dniu, w którym przyznano poświadczenie kolejności złożenia wniosku.

(16)

Przedsiębiorstwo składające do Komisji formalny wniosek o zwolnienie z grzywien musi:

a)	przekazać Komisji wszelkie dostępne mu informacje i dowody wiążące się z domniemanym kartelem, określone w pkt 8 i 9, wraz z oświadczeniem przedsiębiorstwa; lub

wstępnie przedstawić te informacje i dowody w sensie hipotetycznym; w tym przypadku przedsiębiorstwo musi przedstawić opisowy wykaz dowodów będących w jego posiadaniu, które mogą zostać ujawnione w późniejszym uzgodnionym terminie. Wykaz ten powinien dokładnie odzwierciedlać charakter i treść dowodów, zabezpieczając jednak hipotetyczny charakter ich ujawnienia. Do zilustrowania charakteru i zawartości dowodów można użyć spreparowanych kopii dokumentów, z których usunięto wrażliwe informacje. Nazwy przedsiębiorstwa składającego wniosek i nazw innych przedsiębiorstw zaangażowanych w domniemany kartel nie trzeba ujawniać do czasu złożenia dowodów opisanych we wniosku. Jednakże należy wyraźnie określić objęty(-ą) domniemanym kartelem produkt lub usługę, zasięg geograficzny i szacowany czas trwania domniemanego kartelu.

(17)	Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji może, na wniosek, przekazać potwierdzenie otrzymania wniosku przedsiębiorstwa o zwolnienie z grzywien, zawierające datę oraz, w odpowiednich przypadkach, godzinę złożenia wniosku.

(18)	Z chwilą gdy Komisja otrzyma informacje i dowody przekazane przez przedsiębiorstwo zgodnie z pkt 16 lit. a) oraz stwierdzi, że spełniają one warunki określone, odpowiednio, w pkt 8 lit. a) lub b), Komisja przyzna przedsiębiorstwu warunkowe zwolnienie z grzywien na piśmie.

(19)

Jeżeli przedsiębiorstwo przedstawi informacje i dowody w formie hipotetycznej, Komisja sprawdzi, czy charakter i zawartość dowodów opisanych w szczegółowym wykazie, o którym mowa w pkt 16 lit. b), spełniają warunki określone, odpowiednio, w pkt 8 lit. a) lub b), a o wynikach ustaleń poinformuje przedsiębiorstwo. Po ujawnieniu dowodów, najpóźniej w ustalonym dniu, oraz po sprawdzeniu, że odpowiadają one opisowi zawartemu w wykazie, Komisja przyzna przedsiębiorstwu warunkowe zwolnienie z grzywien na piśmie.

(20)

Jeżeli staje się oczywiste, że zwolnienie z grzywien nie przysługuje lub że przedsiębiorstwo nie spełniło warunków określonych, odpowiednio, w pkt (8) lit. a) lub b), Komisja poinformuje o tym przedsiębiorstwo na piśmie. W takim przypadku przedsiębiorstwo może wycofać dowody ujawnione do celów wniosku o zwolnienie z grzywien lub zwrócić się do Komisji o rozpatrzenie ich na mocy sekcji III niniejszego obwieszczenia. Nie uniemożliwia to Komisji użycia swoich zwykłych uprawnień dochodzeniowych w celu uzyskania informacji.

(21)

Komisja nie rozpatrzy innych wniosków o zwolnienie z grzywien przed zajęciem stanowiska w sprawie już złożonego wniosku w związku z tym samym domniemanym naruszeniem, niezależnie od tego czy wniosek o zwolnienie z grzywien został złożony w sposób formalny czy w formie zwrócenia się o wydanie poświadczenia kolejności złożenia wniosku.

(22)

Jeżeli na końcu procedury administracyjnej przedsiębiorstwo spełnia warunki określone w pkt 12, Komisja przyzna mu zwolnienie z grzywien w drodze odpowiedniej decyzji. Jeżeli na końcu postępowania administracyjnego przedsiębiorstwo nie spełnia warunków określonych w pkt 12, nie przysługuje mu żadne preferencyjne traktowania w ramach niniejszego obwieszczenia. Jeżeli Komisja po przyznaniu warunkowego zwolnienia z grzywien stwierdzi, że wnioskodawca ubiegający się o zwolnienie z grzywien działał jako strona nakłaniająca, Komisja wstrzyma zwolnienie.

III. ZMNIEJSZENIE GRZYWNY

A. Warunki zmniejszenia grzywny

(23)	Przedsiębiorstwa ujawniające swój udział w domniemanym kartelu mającym wpływ na Wspólnotę, które nie spełniają warunków określonych w sekcji II powyżej, mogą kwalifikować się do skorzystania ze zmniejszenia wszelkich grzywien, które w innym przypadku zostałyby nałożone.

(24)

W celu zakwalifikowania się do zmniejszenia grzywien przedsiębiorstwo musi przedstawić Komisji dowody na istnienie domniemanego naruszenia, które przyczyniają się do znacznego zwiększenia wartości dowodów będących już w posiadaniu Komisji, oraz musi spełnić łącznie warunki określone w pkt 12 lit. a)-c) powyżej.

(25)

Pojęcie „zwiększenia wartości” odnosi się do zakresu, w którym dostarczone dowody zwiększają, poprzez swój charakter oraz/ lub poziom szczegółowości, możliwość udowodnienia przez Komisję istnienia domniemanego kartelu. Przy tej ocenie Komisja zasadniczo uzna dowody pisemne pochodzące z okresu, którego dotyczą fakty, za mające większą wartość niż dowody ustalone później. Dowody bezpośrednio odnoszące się do danego stanu faktycznego zasadniczo zostaną uznane za posiadające większą wartość niż dowody odnoszące się pośrednio. Podobnie na wartość złożonych dowodów wpływ będzie miał zakres, w jakim potwierdzają je materiały pochodzące z innych źródeł, co jest wymagane, aby można było oprzeć się na przekazanych dowodach przeciwko innym przedsiębiorstwom uczestniczącym w danej sprawie, tak że istotnym dowodom przypisywać się będzie większą wartość niż dowodom takim jak oświadczenia, które wymagają potwierdzenia w przypadku ich zakwestionowania.

(26)

Komisja ustali w decyzji przyjętej na końcu procedury administracyjnej poziom zmniejszenia grzywien, z którego skorzysta przedsiębiorstwo, w odniesieniu do grzywien, które w przeciwnym przypadku zostałyby nałożone. Dla:

—	pierwszego przedsiębiorstwa spełniającego warunki pkt 24: zmniejszenie o 30-50 %,

—	drugiego przedsiębiorstwa spełniającego warunki pkt 24: zmniejszenie o 20-30 %,

—	kolejnych przedsiębiorstw spełniających warunki pkt 24: zmniejszenie o wartość do 20 %.

W celu ustalenia poziomu zmniejszenia grzywny w ramach każdego przedziału, Komisja uwzględni moment złożenia dowodów spełniających warunki określone w pkt 24 oraz zakres, w jakim zwiększają one wartość dowodów już posiadanych.

Jeżeli wnioskodawca ubiegający się o zmniejszenie grzywny jako pierwszy złoży istotne dowody w rozumieniu pkt 25, które Komisja wykorzysta do ustalenia dodatkowych faktów zwiększających wagę lub czas trwania naruszenia, Komisja nie uwzględni tych elementów przy ustalaniu grzywien nakładanych na przedsiębiorstwo, które dostarczyło te dowody.

B. Procedura

(27)

Przedsiębiorstwo pragnące skorzystać ze zmniejszenia grzywny musi złożyć formalny wniosek do Komisji oraz przedstawić wraz z nim wystarczające dowody istnienia domniemanego kartelu, aby zakwalifikować się do zmniejszenia grzywny zgodnie z pkt 24 niniejszego obwieszczenia. Wszelkie dobrowolne przekazanie Komisji dowodów, które zgodnie z życzeniem przekazującego przedsiębiorstwa miałyby zostać rozpatrzone pod kątem preferencyjnego traktowania zgodnie z sekcją III niniejszego obwieszczenia, należy wyraźnie określić w momencie złożenia wniosku, jako część formalnego wniosku o zmniejszenie grzywny.

(28)

Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji na wniosek przekaże potwierdzenie otrzymania wniosku przedsiębiorstwa o zmniejszenie grzywny oraz wszelkich późniejszych dowodów, zawierające datę oraz, w odpowiednich przypadkach, godzinę złożenia każdego dokumentu. Komisja nie zajmie stanowiska w sprawie wniosku o zmniejszenie grzywny do czasu zajęcia stanowiska w odniesieniu do wszelkich wcześniej złożonych wniosków o warunkowe zwolnienie z grzywien w odniesieniu do domniemanego kartelu.

(29)

Jeżeli Komisja dojdzie do wstępnego wniosku, że dowody złożone przez przedsiębiorstwo znacznie zwiększają wartość dowodów w rozumieniu pkt 24 i 25 oraz że przedsiębiorstwo spełniło warunki określone w pkt 12 i 27, Komisja poinformuje przedsiębiorstwo na piśmie, najpóźniej w dniu powiadomienia o pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń, o swoim zamiarze zastosowania zmniejszenia grzywny w ramach określonego przedziału podanego w pkt 26. Komisja poinformuje również przedsiębiorstwo na piśmie, w tym samym terminie, jeżeli dojdzie do wstępnego wniosku, że przedsiębiorstwo nie kwalifikuje się do zmniejszenia grzywny. Komisja może odrzucić każdy wniosek o zwolnienie z grzywien, jeżeli został on złożony po wydaniu pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń.

(30)

W decyzji podjętej na końcu postępowania administracyjnego Komisja oceni ostateczną sytuację każdego przedsiębiorstwa, które złożyło wniosek o zmniejszenie grzywny. W takiej ostatecznej decyzji Komisja ustali:

a)	czy dowody przekazane przez przedsiębiorstwo stanowią znaczne zwiększenie wartości dowodów będących już w posiadaniu Komisji;

b)	czy spełnione zostały warunki określone w pkt 12 lit. a)-c) powyżej;

c)	dokładny poziom zmniejszenia grzywny dla przedsiębiorstwa, w ramach przedziałów określonych w pkt 26.

Jeżeli Komisja uzna, że przedsiębiorstwo nie spełniło warunków określonych w pkt 12, nie będzie mu przysługiwać żadne preferencyjne traktowanie w ramach niniejszego obwieszczenia.

IV. OŚWIADCZENIA PRZEDSIĘBIORSTW SKŁADANE CELEM ZAKWALIFIKOWANIA SIĘ DO ZWOLNIENIA Z GRZYWIEN LUB ICH ZMNIEJSZENIA NA MOCY NINIEJSZEGO OBWIESZCZENIA

(31)

Oświadczenie przedsiębiorstwa jest dobrowolnym przedstawieniem Komisji przez przedsiębiorstwo lub w jego imieniu informacji na temat kartelu oraz jego roli w kartelu, sporządzonym specjalnie w celu złożenia tych informacji w ramach niniejszego obwieszczenia. Jakiekolwiek zeznania złożone Komisji w odniesieniu do niniejszego obwieszczenia są włączane do akt Komisji i tym samym mogą zostać wykorzystane w materiale dowodowym.

(32)

Na prośbę wnioskodawcy Komisja może zezwolić, aby oświadczenia przedsiębiorstw były składane ustnie, chyba, że wnioskodawca już ujawnił zawartość oświadczeń osobom trzecim. Ustne oświadczenia przedsiębiorstw będą nagrywane i przepisywane przez Komisję. Zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (6) oraz art. 3 i 17 rozporządzenia Komisji (WE) nr 773/2004 (7), przedsiębiorstwa składające ustne oświadczenia mają prawo, w określonym terminie, sprawdzić dokładność techniczną nagrania, które będzie dostępne w siedzibie Komisji oraz poprawić treści swoich oświadczeń ustnych. Przedsiębiorstwa mogą zrzec się tego prawa w określonym powyżej terminie; w takim przypadku nagranie od tego momentu będzie uznawane za zatwierdzone. Po bezpośrednim lub dorozumianym zatwierdzeniu oświadczeń ustnych lub zamieszczeniu w nich poprawek przedsiębiorstwo w określonym terminie przesłucha nagrania w siedzibie Komisji i sprawdzi dokładność zapisu. Skutkiem niezastosowania się do tego wymogu może być utrata preferencyjnego traktowania określonego w niniejszym obwieszczeniu.

(33)

Oświadczenia przedsiębiorstw są udostępniane jedynie adresatom pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń, pod warunkiem że zobowiążą się oni, wraz z adwokatami uzyskującymi dostęp do oświadczeń w ich imieniu, do powstrzymania się od kopiowania w sposób mechaniczny lub elektroniczny informacji zawartych w udostępnionych oświadczeniach przedsiębiorstwa oraz do zagwarantowania, że informacje uzyskane z oświadczeń przedsiębiorstwa zostaną użyte wyłącznie do celów wymienionych poniżej. Inne strony, na przykład skarżący, nie uzyskają dostępu do oświadczeń przedsiębiorstwa. Komisja uważa, że ta szczególna ochrona oświadczeń przedsiębiorstw nie znajduje uzasadnienia od momentu, kiedy wnioskodawca ujawnił zawartość oświadczeń stronom trzecim.

(34)

Zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie zasad dostępu do akt Komisji (8), akta te udostępnia się jedynie adresatom pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń, pod warunkiem że informacje z nich uzyskane zostaną wykorzystane jedynie na potrzeby sądowego lub administracyjnego postępowania dotyczącego zastosowania wspólnotowych zasad konkurencji będącego przedmiotem pochodnego postępowania administracyjnego. Wykorzystanie takich informacji do innych celów w czasie postępowania może zostać uznane za brak współpracy w rozumieniu pkt 12 i 27 niniejszego obwieszczenia. Ponadto jeżeli takie użycie informacji nastąpi już po przyjęciu przez Komisję, w danym postępowaniu, decyzji o zakazie, Komisja może w ramach postępowania prawnego przed sądami wspólnotowymi wnosić o to, aby sąd zwiększył grzywnę w odniesieniu do odpowiedzialnego za to przedsiębiorstwa. Jeżeli w którymkolwiek momencie zdarzy się, że informacje takie będą wykorzystane do innych celów przy udziale zewnętrznego adwokata, Komisja może zgłosić takie zajście do adwokatury, do której należy dany adwokat, celem uruchomienia działań dyscyplinarnych.

(35)

Oświadczenia przedsiębiorstw złożone na mocy niniejszego obwieszczenia będą przekazywane jedynie organom ochrony konkurencji w państwach członkowskich zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 1/2003, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w obwieszczeniu w sprawie współpracy w ramach sieci (9) oraz pod warunkiem, że poziom ochrony informacji przed ujawnieniem, przyznany przez otrzymujący oświadczenie organ ochrony konkurencji, odpowiada poziomowi zapewnionemu przez Komisję.

V. UWAGI OGÓLNE

(36)

Komisja nie zajmie stanowiska na temat tego, czy przyznać zwolnienie warunkowe lub czy wynagrodzić jakikolwiek wniosek, jeżeli stanie się oczywiste, że wniosek dotyczy naruszeń objętych pięcioletnim okresem przedawnienia w odniesieniu do nakładania kar, określonych w art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 1/2003, ponieważ takie wnioski byłyby pozbawione sensu.

(37)

Z dniem publikacji w Dzienniku Urzędowym niniejsze obwieszczenie zastępuje obwieszczenie Komisji z 2002 r. w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych we wszystkich przypadkach, w których żadne przedsiębiorstwo nie skontaktowało się z Komisją w celu skorzystania z preferencyjnego traktowania określonego w tym obwieszczeniu. Jednakże pkt 31 — 35 niniejszego obwieszczenia będą miały zastosowanie od chwili jego publikacji, do wszystkich oczekujących na rozpatrzenie i nowych wniosków o zwolnienie z grzywien lub o zmniejszenie grzywien.

(38)	Komisja zdaje sobie sprawę, że niniejsze obwieszczenie stworzy uzasadnione oczekiwania, na których przedsiębiorstwa mogą się opierać przy ujawnianiu Komisji istnienia kartelu.

(39)

Zgodnie z praktyką Komisji w każdej decyzji zostanie wskazany fakt, że przedsiębiorstwo współpracowało z Komisją w trakcie prowadzonego przez nią postępowania administracyjnego celem wyjaśnienia powodu zwolnienia z grzywny lub jej zmniejszenia. Fakt przyznania zwolnienia z grzywny lub jej zmniejszenia nie może chronić przedsiębiorstwa od cywilnoprawnych konsekwencji udziału w naruszeniu art. 81 TWE.

(40)

Komisja uważa, że zasadniczo publiczne ujawnienie dokumentów i pisemnych lub nagranych oświadczeń otrzymanych w kontekście niniejszego obwieszczenia naruszyłoby pewne interesy publiczne i prywatne, jak na przykład ochronę celu działań kontrolnych i dochodzeniowych w rozumieniu art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (10), nawet po podjęciu decyzji.

(1) Odniesienie w niniejszym tekście do art. 81 TWE obejmuje również art. 53 porozumienia EOG, gdy Komisja stosuje go zgodnie z zasadami określonymi w art. 56 porozumienia EOG.

(2) Dz.U. L 8, 12.1.2001, str. 1.

(3) Ocena poziomu progowego będzie musiała być dokonana ex ante, tzn. bez uwzględnienia tego, czy dana kontrola była pomyślna czy nie, ani tego, czy kontrola została przeprowadzona czy nie. Ocena zostanie dokonana wyłącznie na podstawie rodzaju i jakości informacji przekazanych przez wnioskodawcę,

(4) Oświadczenia przedsiębiorstw mogą mieć formę dokumentów podpisanych przez przedsiębiorstwo lub w jego imieniu lub mogą być składane ustnie.

(5) To oznacza w szczególności, że wnioskodawca udzieli ścisłych, niewprowadzających w błąd i zupełnych informacji. Zob. Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 29 czerwca 2006 w sprawie C-301/04 Komisja przeciwko SGL Carbon AG, pkt 68-70 i Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2005 w sprawach C-189/02 P, C-202/02 Pm C-205/02 P, C-208/02 P i C-213/02 P, Dansk Rørindustri A/S przeciwko Komisji, pkt 395-399.

(6) Dz.U. L 1 z 4.1.2003, str. 1.

(7) Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 18.

(8) Dz.U. C 325 z 22.12.2005, str. 7.

(9) Obwieszczenie Komisji w sprawie współpracy w ramach sieci organów ochrony konkurencji, Dz.U. C 101 z 27.4.2004, str. 43.

(10) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 298

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 49 8 grudnia 2006

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Informacje
	Rada
2006/C 298/1	Decyzja Rady z dnia 7 listopada 2006 r. w sprawie stanowiska, jakie zajmie Wspólnota w ramach Międzynarodowej Rady ds. Drewna Tropikalnego odnośnie do przedłużenia obowiązywania Międzynarodowej umowy dotyczącej drewna tropikalnego z 1994 r.	1

2006/C 298/2	Decyzja Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie zastąpienia zastępcy członka Rady Zarządzającej Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy	2

2006/C 298/3	Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zgromadzonych w Radzie w sprawie skuteczności edukacji i szkoleń i równego dostępu do nich	3

2006/C 298/4	Decyzja Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie zastąpienia członka oraz zastępcy członka Rady Zarządzającej Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy	7

2006/C 298/5	Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zgromadzonych w Radzie w sprawie przyszłych priorytetów ściślejszej europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego (VET) (Przegląd konkluzji Rady z 15 listopada 2004 r.)	8

	Komisja
2006/C 298/6	Kursy walutowe euro	12

2006/C 298/7	Opinia dotycząca wniosku złożonego na mocy art. 30 dyrektywy 2004/17/WE	13

2006/C 298/8	Informacje przekazane przez Państwa Członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw ( 1 )	14

2006/C 298/9	Obwieszczenie Komisji w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy publicznej i stóp referencyjnych/dyskontowych dla 25 Państw Członkowskich obowiązujących od 1 września 2006 r.— Obwieszczenie opublikowane zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 roku (Dz.U. L 140 z dnia 30 kwietnia 2004 r., str. 1) oraz obwieszczeniem Komisji w sprawie metod określania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 273 z dnia 9 września 1997 r., str. 3)	15

2006/C 298/0	Uprzednie zgłoszenie koncentracji (Sprawa nr COMP/M.4461 — Accor Services France/Groupe Caisse d'Épargne/Accor Emploi Services Universel JV) — Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	16

2006/C 298/1	Obwieszczenie Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych ( 1 )	17

2006/C 298/2	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa nr COMP/M.4390 — PHL/IBFF) ( 1 )	23

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3297
JPY	Jen	152,87
DKK	Korona duńska	7,4554
GBP	Funt szterling	0,67610
SEK	Korona szwedzka	9,0345
CHF	Frank szwajcarski	1,5875
ISK	Korona islandzka	91,85
NOK	Korona norweska	8,0945
BGN	Lew	1,9558
CYP	Funt cypryjski	0,5781
CZK	Korona czeska	27,968
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	256,04
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6986
MTL	Lir maltański	0,4293
PLN	Złoty polski	3,8103
RON	Lej rumuński	3,4270
SIT	Tolar słoweński	239,67
SKK	Korona słowacka	35,460
TRY	Lir turecki	1,9045
AUD	Dolar australijski	1,6827
CAD	Dolar kanadyjski	1,5275
HKD	Dolar hong kong	10,3283
NZD	Dolar nowozelandzki	1,9261
SGD	Dolar singapurski	2,0449
KRW	Won	1 215,21
ZAR	Rand	9,3800
CNY	Juan renminbi	10,4030
HRK	Kuna chorwacka	7,3495
IDR	Rupia indonezyjska	12 063,70
MYR	Ringgit malezyjski	4,7105
PHP	Peso filipińskie	65,727
RUB	Rubel rosyjski	34,8610
THB	Bat tajlandzki	47,293