22.7.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/1

---

Piąte sprawozdanie roczne dotyczące realizacji wspólnego działania Rady z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie wkładu Unii Europejskiej w zwalczaniu destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej (2002/589/WPZiB)

(2006/C 171/01)

WSTĘP

Dążąc do osiągnięcia celów wspólnego działania, UE aktywnie uczestniczyła w Konferencji ONZ na temat nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach (Nowy Jork, w dniach 9-20 lipca 2001 r.), zakończonej przyjęciem programu działania ONZ, jak również w pierwszym z odbywających się co dwa lata spotkań państw w Nowym Jorku, w dniach 7-11 lipca 2003 r. W 2005 r. UE nadal odgrywała aktywną rolę podczas drugiego z takich spotkań w Nowym Jorku w dniach 11-15 lipca 2005 r. UE uczestniczyła także aktywnie w posiedzeniach otwartej grupy roboczej ds. śledzenia broni strzeleckiej i lekkiej, które odbywały się w latach 2004-2005 i doprowadziły w czerwcu 2005 r. do przyjęcia wielostronnego instrumentu ONZ w sprawie śledzenia nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej, zaaprobowanego decyzją 60. Zgromadzenia Ogólnego ONZ. UE uczestniczyła także aktywnie w negocjacjach dotyczących przyjęcia Protokołu przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniającego Konwencję ONZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne ONZ dnia 31 maja 2001 r.

Rada Europejska przyjęła w dniach 15-16 grudnia 2005 r. strategię UE zwalczania nielegalnego gromadzenia i obrotu bronią strzelecką i lekką oraz amunicją do niej (1). Dokument ten podkreśla potrzebę istnienia spójnych polityk UE w zakresie bezpieczeństwa i rozwoju, przy pełnym wykorzystaniu środków dostępnych Unii Europejskiej na szczeblu wielostronnym i regionalnym, wewnątrz Unii i w jej relacjach zewnętrznych. Stanowi wytyczne polityczne dla działań UE na tym polu poprzez różnorakie dostępne instrumenty oraz dla jej państw członkowskich.

Niniejsze sprawozdanie składa się z trzech części.

—	Część I dotyczy działań państw członkowskich mających na celu zaradzenie problemom związanym z bronią strzelecką i lekką;

—	Część II dotyczy międzynarodowych działań wdrożeniowych;

—	W części III omówione zostały priorytety w zakresie bardziej systematycznego podejścia do wsparcia udzielanego przez UE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej jak również wnioski wynikające z doświadczeń.

Sprawozdanie omawia Wspólne działanie Rady 2002/589/WPZiB oraz Program UE na rzecz zapobiegania i zwalczania nielegalnego handlu bronią konwencjonalną przyjęty przez Radę dnia 26 czerwca 1997 r. Skupia się ono na działaniach przeprowadzonych w 2005 r.

1.   KRAJOWE DZIAŁANIA WDRAŻAJĄCE W 2005 R.

1.A   Współpraca, koordynacja i wymiana informacji pomiędzy organami administracji i organami ścigania

Poniżej przedstawiono informacje dostarczone dotychczas przez państwa członkowskie UE odnośnie do przeprowadzonych przez nie działań wdrażających na poziomie krajowym dotyczących poprawy współpracy pomiędzy organami administracji i organami ścigania w 2005 r.

AUSTRIA

W związku ze zbliżającą się prezydencją Austrii w UE doprowadzono do dalszego wzmocnienia współpracy i koordynacji pomiędzy Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, Ministerstwem Gospodarki i Pracy oraz Ministerstwem Obrony.

CYPR

W komendzie głównej cypryjskiej policji utworzono specjalny wydział do spraw prowadzenia rejestrów (krajowe archiwum broni), a elektroniczna baza danych ułatwia wspólne korzystanie z informacji na temat broni strzeleckiej i lekkiej wraz z innymi właściwymi organami w UE, organizacjami regionalnymi i innymi państwami.

IRLANDIA

Jednostka celna ds. ścigania handlu narkotykami (Customs Drugs Law Enforcement Unit — CDLE) jest w zakresie ceł krajowym/międzynarodowym punktem kontaktowym ds. broni palnej i amunicji dla służb celnych administracji skarbowej. Wymiana informacji/danych wywiadowczych dotycząca podejrzanych przypadków przywozu odbywa się regularnie pomiędzy funkcjonariuszami śledczymi służb celnych i mianowanymi funkcjonariuszami tej jednostki oraz mianowanymi funkcjonariuszami departamentu ds. kryminalnych i bezpieczeństwa komendy głównej policji (Garda). Jest to rozwiązanie użyteczne przy określaniu, czy przywóz wiąże się ze zwykłymi przestępstwami w zakresie zezwoleń, czy też ma wymiar przestępczości zorganizowanej.

Wprowadzona została specjalna procedura łącznikowa pomiędzy urzędnikami CDLE i krajowego biura dochodzeń kryminalnych Garda w celu ułatwienia wspólnych działań w zakresie ścigania, takich jak przesyłki niejawnie nadzorowane, w przypadku gdy dane wywiadowcze i dowody sugerują udział przestępczości zorganizowanej. W ciągu ostatnich miesięcy zorganizowano jedną niejawnie nadzorowaną przesyłkę amunicji i jedno wspólne dochodzenie dotyczące przywozu broni automatycznej przez grupy przestępcze zaangażowane w handel narkotykami.

WŁOCHY

W 2005 r. trzykrotnie odbyły się posiedzenia włoskiej grupy roboczej ad hoc ds. broni strzeleckiej i lekkiej, ustanowionej w czerwcu 2000 r. i koordynowanej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, w której skład wchodzą przedstawiciele właściwych ministerstw, organów ścigania oraz zainteresowane krajowe organizacje przemysłowe. Głównym przedmiotem dyskusji były negocjacje na temat wielostronnego instrumentu znakowania i śledzenia broni oraz przygotowań do przypadającego w 2005 r. odbywającego się co dwa lata spotkania państw stron programu działania ONZ z 2001 r. przeciwko nielegalnemu obrotowi bronią strzelecką i lekką. Należną uwagę poświęcono także debacie toczącej się na innych właściwych wielostronnych forach (Komitet Pierwszy Zgromadzenia Ogólnego ONZ, OBWE, Porozumienie z Wassenaar, G8).

LUKSEMBURG

Zadaniem Ministerstwa Spraw Zagranicznych jest współpraca z innymi państwami i organizacjami w zakresie międzynarodowej koordynacji w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej.

MALTA

Malta nie posiada krajowego organu koordynacyjnego odpowiedzialnego za broń strzelecką i lekką. Stworzyła jednakże, zgodnie z programem działania ONZ w sprawie broni strzeleckiej i lekkiej, krajowy punkt kontaktowy współpracujący z innymi właściwymi organami krajowymi, takimi jak, między innymi, Siły Zbrojne Malty czy Departament Ceł i Handlu. Organy policji oraz inne właściwe organy krajowe, takie jak służby celne, Departament Handlu i Siły Zbrojne Malty są odpowiedzialne za kontrolowanie handlu bronią strzelecką i lekką lub jej transferu. Policja zapewnia zawsze, że o każdym transferze jakiejkolwiek broni z Malty natychmiast informowane są właściwe organy policji w państwie przeznaczenia.

PORTUGALIA

Kontynuowane są wysiłki mające na celu wspieranie współpracy, koordynacji i wymiany informacji pomiędzy organami administracji i organami ścigania. Portugalskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych stworzyło grupę koordynującą w celu ustrukturyzowania działań i uniknięcia nakładania się kompetencji pomiędzy portugalskimi organami administracji i organami ścigania w walce przeciwko gromadzeniu i rozpowszechnianiu broni strzeleckiej i lekkiej oraz w zapobieganiu nielegalnemu obrotowi bronią konwencjonalną. Grupa składa się z przedstawicieli Ministerstwa Spraw Zagranicznych (Jednostka ds. Rozbrojenia i Nierozprzestrzeniania), Ministerstwa Obrony (Dyrekcja Generalna ds. Uzbrojenia i Wyposażenia Obronnego), Portugalskich Służb Wywiadowczych, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (Republikańskiej Gwardii Narodowej i policji) oraz Ministerstwa Finansów (Generalna Dyrekcja Ceł).

HISZPANIA

Do celów współpracy/koordynacji i wymiany informacji relacje pomiędzy organami ścigania (służby celne) a organami administracji (urząd ds. wydawania zezwoleń) poddawane są stałemu przeglądowi i ulepszane w celu zapewnienia kontroli w czasie rzeczywistym wszelkich przypadków transferu (wywozu, przywozu itd.) poprzez porównywanie transakcji z wydanymi zezwoleniami. Informacje przekazywane są w postaci zaszyfrowanej w sieci LAN. Z drugiej strony niezbędne jest również prowadzenie dokładnego rejestru transakcji w celu włączenia ich do informacji przekazywanych parlamentowi hiszpańskiemu, a później do statystyk krajowych. Inne interesujące sprawozdania lub zagadnienia, które mogą wystąpić badane są przez dwie wyżej wymienione służby w celu ich wyjaśnienia, zaś w pewnych delikatnych przypadkach prawo przewiduje obowiązkową interwencję Wspólnej Rady (składającej się z przedstawicieli pięciu różnych ministerstw), w której współpraca, koordynacja i wymiana informacji pomiędzy organami administracji i ścigania odbywa się w bardziej formalnych ramach. Wszystkie te mechanizmy są regularnie aktualizowane, zgodnie z doświadczeniami i potrzebami określonymi przez Wspólną Radę.

1.B   Przyjęcie nowych przepisów, przegląd praktycznego funkcjonowania obowiązujących przepisów

Wiele państw członkowskich ustanowiło w 2005 r. nowe przepisy lub poddaje przeglądowi przepisy obowiązujące. Szczegóły omówiono poniżej:

AUSTRIA

W październiku 2005 r. weszła w życie nowa austriacka ustawa o handlu zagranicznym („Aussenhandelsgesetz”). Zastąpiła ona ustawę o handlu zagranicznym z 1995 r. Nowa ustawa wprowadziła również zmiany w ustawie o materiałach wojennych („Kriegsmaterialgesetz”). Doprowadza ona przepisy do zgodności z najnowszymi decyzjami UE. Harmonizuje definicje pośrednictwa w handlu oraz pośredników w ustawie o handlu zagranicznym i ustawie o materiałach wojennych ze Wspólnym stanowiskiem Rady 2003/468/WPZiB z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie kontroli pośrednictwa w handlu bronią.

REPUBLIKA CZESKA

Ustawa o uzbrojeniu (ustawa nr 119/2002 ze zm.) została w 2005 r. zmieniona dwukrotnie. dział 68 ustawy o uzbrojeniu została zmieniony ustawą nr 359/2005 zmieniającą kodeks cywilny ze zm. i kilka innych ustaw o podobnej tematyce. Zmieniony zapis przewiduje, że znaleziona broń i amunicja do niej, znaleziona amunicja i materiały wybuchowe stają się własnością państwa po sześciu (wcześniej — dwunastu) miesiącach od zgłoszenia znaleziska, o ile nie zgłosi się po nie właściciel. Zmiana weszła w życie dnia 1 września 2005 r. Ust. 4 rozdziału 76 ustawy o uzbrojeniu zmieniony został ustawą nr 444/2005 zmieniającą ustawę o lokalnych organach skarbowych ze zm. i kilka innych ustaw o podobnej tematyce. Zmieniony zapis przewiduje, że kary finansowe pobiera lokalny urząd celny (poprzednio urząd skarbowy). Zmiana weszła w życie dnia 1 stycznia 2006 r. W 2005 r. przygotowano kilka innych projektów ustaw dotyczących tego zakresu tematycznego, w tym zmianę do ustawy regulującej handel zagraniczny materiałami wojskowymi (ustawa nr 38/1994 ze zm.), zmianę do ustawy regulującej zagadnienia kopalnictwa, materiałów wybuchowych i Krajową Administrację Kopalnictwa (ustawa nr 61/1998 ze zm.) oraz nową ustawę regulującą posługiwanie się niektórymi przedmiotami, które można stosować do celów obrony lub bezpieczeństwa na terytorium Republiki Czeskiej. Te projekty ustaw są obecnie na różnych etapach procesu legislacyjnego.

DANIA

W październiku 2004 r. weszła w życie nowa ustawa zawierająca zasady transportowania broni pomiędzy państwami trzecimi (tj. państwami innymi niż Dania). Zasady te zakazują transportowania broni itp. do państw, objętych embargiem ONZ, UE lub OBWE. Zakazano także transportu pomiędzy państwami trzecimi, które nie wydały niezbędnych koncesji na wywóz i przywóz.

Dnia 14 czerwca 2005 r. parlament duński przyjął ustawę wprowadzającą m.in. przepisy w kwestii pośrednictwa w handlu bronią. Zgodnie z tą ustawą bez zezwolenia wydanego przez ministra sprawiedliwości lub osobę upoważnioną przez ministra zabronione jest pośredniczenie w negocjacjach lub przygotowywanie transakcji pomiędzy państwami spoza UE obejmujących transfer broni itp. zgodnie z definicjami zawartymi w duńskich przepisach o broni i materiałach wybuchowych. Ponadto zabronione jest kupowanie i sprzedawanie takiej broni itp. w ramach transferu pomiędzy państwami spoza UE oraz przygotowywanie takiego transferu przez właściciela broni itp. Zakaz nie dotyczy działań realizowanych w innym państwie członkowskim UE lub poza UE przez obywateli Danii zamieszkujących za granicą. Ustawa wykonuje wspólne stanowisko Rady Unii Europejskiej 2003/468/WPZiB z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie kontroli pośrednictwa w handlu bronią.

ESTONIA

W 2005 r. nie weszły w życie żadne nowe przepisy prawa. Trwa zapoczątkowany w 2005 r. proces zmieniania i dostosowywania ustawy o broni (która weszła w życie dnia 31 marca 2002 r.). W 2005 r. Zarząd policji Estonii otrzymał 822 sztuki broni skonfiskowanej, przejętej i oddanej dobrowolnie. Zniszczenie tej broni odbędzie się w 2006 r. W 2003 r. Estonia wprowadziła do użycia rejestr broni służbowej i cywilnej. Obecnie rejestr funkcjonuje prawidłowo. Rejestr broni służbowej aktualizowany jest w zależności od potrzeb (ostatnia aktualizacja miała miejsce w połowie 2005 r.).

FRANCJA

Rozporządzenie nr 2004-1374 z dnia 20 grudnia 2004 r. dotyczące części ustawodawczej kodeksu obrony uchyliło dekret z mocą ustawy z dnia 18 kwietnia 1939 r. określający procedurę, której podlega wyposażenie bojowe, broń i amunicja oraz włączyło jego przepisy jako ustanowione prawo do tytułu III księgi III części II kodeksu obrony.

Artykuły tytułu III kodeksu obrony dotyczące wyposażenia bojowego, broni i amunicji, na które należy posiadać zezwolenie, pozostają zatem jedynym punktem odniesienia dla różnych procedur mających zastosowanie do wszystkich przedmiotów uważanych zgodnie z francuskim prawem za broń lub wyposażenie bojowe.

Kodeks obrony klasyfikuje takie wyposażenie w 8 kategoriach, z czego pierwsze 3 stanowią „wyposażenie bojowe” w ścisłym znaczeniu tego pojęcia. Czwarta kategoria, „broń obronna”, obejmuje broń ręczną, której część można uznać za broń bojową.

Kodeks ten zawiera również zasady, mające zastosowanie do nabywania, posiadania, produkcji i handlu bronią i wyposażeniem bojowym, w zależności od kategorii. Definiuje również zasady procedury wywozowej i przywozowej. Określa on wykroczenia oraz sankcje karne i administracyjne za niespełnienie obowiązków, które nakłada.

Przygotowano projekt ustawy ustanawiającej system uprzedniego udzielania zezwoleń na transakcje przeprowadzane przez pośredników. Zmienia ona wniosek z 2001 r. i ma być wkrótce rozpatrzona przez parlament. Ta procedura kontrolna będzie miała zastosowanie wobec osób zamieszkujących Francję lub mających w tym kraju siedzibę i będzie obejmował sankcje karne. Tym samym warunkom podlegają transakcje zakupu i odsprzedaży przeprowadzane za granicą przez osoby zamieszkujące Francję lub mające w tym kraju siedzibę, które unikają procedury kontroli wywozowej.

Sporządzono również projekt dekretu wykonawczego dla tych przepisów.

Procedura uprzedniej kontroli transakcji przeprowadzanych przez pośredników uzupełnia w ten sposób kontrole osób fizycznych i prawnych, działających jako pośrednicy.

Przygotowywany jest obecnie projekt ustawy zmieniającej kodeks karny. Określa ona embargo i sankcje karne w przypadku naruszenia embarga lub przepisów ograniczających.

NIEMCY

W celu wykonania wspólnego stanowiska Unii Europejskiej 2003/468/WPZiB w sprawie kontroli pośrednictwa w handlu bronią, Niemcy zmieniają obecnie przepisy dotyczące wywozu. W odniesieniu do wywozu wojskowej broni strzeleckiej i lekkiej poza NATO, UE i kraje równoważne z krajami NATO, rząd federalny stosuje zasadę „nowe za stare” w celu zapewnienia, że odbiorca w miarę możliwości niszczy broń, która ma zostać zastąpiona przez nową dostawę broni, a nie odsprzedaje jej. Ogólnie rzecz biorąc, zezwolenia na wywóz wojskowej broni strzeleckiej i lekkiej nie są wydawane prywatnym użytkownikom końcowym.

GRECJA

W 2005 r. w Grecji trwał proces przeprowadzania zmian ustawy 2168/1993 w celu włączenia do niej wspólnego stanowiska 468/2003 w sprawie kontroli pośrednictwa w handlu bronią. Ustawa ta jest w pełni zgodna z dyrektywą UE 91/477 oraz z układem z Schengen. Grecja podpisała również protokół C dotyczący broni palnej (dnia 10 października 2002 r.) i podejmuje niezbędne kroki w celu jego ratyfikacji. W drodze dekretu prawnego 176700/E3/26700 z dnia 24 sierpnia 2005 r. Grecja zaktualizowała listy towarów podlegających kontroli transferu, obejmujące środki chemiczne, biologiczne, bakteriologiczne i toksyczne, z uwzględnieniem decyzji przyjętych przez różne międzynarodowe systemy kontrolne. Należy również zauważyć, że Grecja stosuje mechanizmy pełnego wychwytywania (typu catch all) i wymaga certyfikacji użytkownika końcowego w odniesieniu zarówno do środków biologicznych i chemicznych, jak i do broni palnej.

WĘGRY

Nowy dekret rządowy 301/2005 w sprawie wykonywania ustawy nr CIX/2005 w sprawie zezwoleń na produkcję wyposażenia wojskowego i świadczenia pomocy technicznej, ustawa nr CIX/2005, wszedł w życie dnia 23 grudnia 2005 r. Ten dekret rządowy dotyczy regulacji zagadnień związanych z produkcją wyposażenia wojskowego i świadczeniem pomocy technicznej na terytorium Republiki Węgierskiej. Węgierskim organem wydającym zezwolenia jest HTLO. Zezwolenia wydawane są na podstawie ocen ekspertów sformułowanych przez Przemysłową Komisję ds. Towarów Wojskowych.

ŁOTWA

W 2005 r. nie wprowadzono nowych przepisów dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej. Nie dokonano zmian w istniejących przepisach, ponieważ nie stwierdzono potrzeby przeprowadzenia przeglądu.

LITWA

Litwa podpisała Protokół przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniający Konwencję ONZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej. Protokół ratyfikowany został przez parlament litewski (Seimas) w 2004 r. W konsekwencji każda broń palna kategorii B, C i D przywożona do Republiki Litewskiej musi być odpowiednio oznakowana literami „LT”. Przepis ten obowiązuje od stycznia 2005 r.

Nowa ustawa o kontroli towarów strategicznych, zgodna z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1334/2000 zmienionym ostatnio rozporządzeniem Rady (WE) nr 149/2003, weszła w życie w maju 2004 r. Ustawa zawiera definicję „pośrednictwa” i reguluje działalność pośredników. Zgodnie z przepisami ustawy pośrednicy muszą posiadać indywidualne zezwolenia na pośrednictwo, wydawane przez ministerstwo gospodarki dla każdej indywidualnej transakcji pośrednictwa dotyczącą przedmiotów ze wspólnego wykazu uzbrojenia UE. W związku z tym od maja 2004 r. zarówno działalność związana z pośrednictwem w handlu, jak i pojedyncze transakcje pośrednictwa podlegają wydaniu zezwolenia i kontroli.

Ustawa o wdrożeniu sankcji ekonomicznych i innych sankcji międzynarodowych weszła w życie w 2004 r. Celem ustawy jest zapewnienie wdrożenia międzynarodowych sankcji oraz wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE w celu promowania pokoju i bezpieczeństwa na świecie, zwalczania terroryzmu i wspierania ochrony praw człowieka.

Wszelkie działania związane z wywozem broni przeprowadzane są zgodnie ze standardami i kryteriami sformułowanymi w różnych dokumentach międzynarodowych. Litwa zobowiązała się do zastosowania kryteriów i zasad zawartych w Kodeksie postępowania w sprawie wywozu broni (zatwierdzonym przez UE 8 czerwca 1998 r.). Decyzją nr 237 „W sprawie zatwierdzenia listy państw, w odniesieniu do których zakazany jest wywóz, przewóz oraz jakiekolwiek transakcje pośrednictwa dotyczące towarów ze wspólnego wykazu uzbrojenia UE”, wydaną dnia 1 marca 2005 r., rząd Litwy zatwierdził listę krajów, wobec których obowiązuje zakaz wywozu, przewozu oraz transakcji pośrednictwa związanych z bronią. Lista wdraża embargo na broń nałożone przez ONZ, UE i OBWE i jest stale aktualizowana.

LUKSEMBURG

W 2005 r. nie wprowadzono nowych przepisów prawnych.

Obecnie właściwą podstawą prawną w omawianej dziedzinie stanowią ustawa z dnia 15 marca 1983 r. o broni i amunicji oraz rozporządzenie wykonawcze Wielkiego Księcia z dnia 31 października 1995 r. w sprawie przywozu, wywozu i przewozu broni, amunicji i wyposażenia o wyraźnym przeznaczeniu do celów wojskowych oraz związanych z nimi technologii. Zostały one opublikowane w Mémorial, dzienniku urzędowym Luksemburga. Obecnie odbywa się przegląd obowiązujących przepisów.

HOLANDIA

Holandia nie przeprowadziła w 2005 r. zmian w przepisach prawnych dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej.

POLSKA

W celu pełnej realizacji przepisów programu działania Organizacji Narodów Zjednoczonych, dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej Polska ratyfikowała dnia 25 lutego 2005 r. Protokół przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniający Konwencję ONZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej.

Obecnie trwa analiza wykonalności i konieczności wprowadzenia wspólnego systemu znakowania wszystkich istotnych części przez wszystkich producentów broni w Polsce. W Ministerstwie Gospodarki powołano zespół ekspertów mający za zadanie dokonanie przeglądu zmian w rozporządzeniach wykonawczych do Ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz.U. 2001 nr 67 poz. 679 ze zm.). Działanie to ma na celu dostosowanie rejestrów broni strzeleckiej i lekkiej oraz przechowywanych dokumentów do przepisów zawartych w instrumencie. Przewidywane są również szkolenia dotyczące tych zagadnień.

PORTUGALIA

Portugalia kontynuowała proces przyjmowania nowych ram prawnych obejmujących produkcję, montaż, naprawę, przywóz, wywóz, transfer, magazynowanie, obrót, handel, udzielanie zezwoleń i sankcje związane z bronią strzelecką, bronią lekką i amunicją do nich. Projekt ten został już zaakceptowany przez parlament i oczekuje obecnie na zatwierdzenie przez rząd i publikację w portugalskim dzienniku urzędowym. Jego wejście w życie planowane jest na 2006 r.

SŁOWENIA

W 2005 r. Słowenia przyjęła tylko jeden akt prawny. Słowenia wprowadziła zmiany w dekrecie rządowym Republiki Słowenii w sprawie zezwoleń na handel i produkcję broni i wyposażenia wojskowego (Ur. l. RS, nr 18/2003 i 31/2005) przyjętym początkowo w 2003 r. Dekret reguluje pod względem prawnym procedury wydawania zezwoleń na przywóz, wywóz, przechowywanie, przewóz oraz pośredniczenie w handlu bronią i wyposażeniem wojskowym. Dekret przewiduje, że każdy wniosek o wywóz takich towarów powinien być wcześniej przedłożony do rozpatrzenia przez komisję ekspertów wydającą wstępne opinie w procedurze wydawania zezwoleń na handel bronią wojskową i wyposażeniem wprowadzonej przez rząd Republiki Słowenii. Przed wydaniem zezwolenia przez ministerstwo obrony komisja w toku procedury administracyjnej bada każdy wniosek o wywóz wyposażenia wojskowego lub broni i przyjmuje odpowiednią decyzję (pozytywną lub negatywną).

HISZPANIA

W 2005 r. nie przyjęto żadnych nowych przepisów dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej, wprowadzono jednak zmiany w istniejących rozporządzeniach.

Bieżąca sytuacja w związku z nowymi przepisami ustawowymi lub rozporządzeniami jest następująca:

—

Do celów aktualizacji hiszpańskiego prawodawstwa dotyczącego broni i materiałów wybuchowych, dnia 11 marca 2005 r. wydany został nowy dekret królewski. Zmienia on pewne aspekty istniejącego rozporządzenia w sprawie materiałów wybuchowych, ulepszając kontrolę administracyjną działalności związanej z produkcją, obrotem, magazynowaniem, transferem, handlem, posiadaniem i wykorzystywaniem materiałów wybuchowych, przy uwzględnieniu oczywistego ryzyka dla bezpieczeństwa cywilnego w przypadku kradzieży lub przejęcia takich materiałów do celów przestępczych.

—

W październiku 2005 r. parlament hiszpański wezwał rząd do przygotowania, w terminie jednego roku, ustawy o handlu bronią. Ma ona zaktualizować przepisy wyżej wymienionego dekretu królewskiego nr 1782/2004 z dnia 30 lipca. Nowa ustawa powinna być zgodna z programem działania ONZ dotyczącym zapobiegania, zwalczania i eliminowania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach oraz z rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 55/255, jak również z Protokołem przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją („protokół ONZ o broni palnej”), powinna też w wyraźny sposób nawiązywać do powyższych dokumentów.

—	Proces ratyfikacji przez Hiszpanię protokołu ONZ o broni palnej jest zaawansowany.

SZWECJA

W 2005 r. nie przyjęto żadnych nowych przepisów dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej. W interpelacji rządowej zaproponowano m.in. pewne zmiany ustawy o wyposażeniu wojskowym, mające na celu dostosowanie do Kodeksu postępowania w sprawie wspólnego wykazu UE sprzętu obronnego oraz dalsze wyjaśnienie kryteriów przyznawania zezwoleń na wywóz. W celu ratyfikowania protokołu ONZ o broni palnej przedstawiono wniosek dotyczący zmiany szwedzkich przepisów dotyczących znakowania broni strzeleckiej i lekkiej. Jednakże odnotowano również, że protokół o broni palnej jest „porozumieniem mieszanym” i wymaga środków na poziomie nie tylko krajowym, ale również unijnym. Szwecja nie byłaby w stanie wykonać protokołu ONZ o broni palnej wyłącznie na własną rękę.

1. C   Kształcenie pracowników administracji, organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości

Poniżej przedstawione są informacje z państw członkowskich związane z wysiłkami i inicjatywami podejmowanymi przez nie w zakresie szkoleń w ramach administracji krajowej.

IRLANDIA

Jednostka CDLE zaangażowana jest w badanie potrzeb szkoleniowych funkcjonariuszy celnych w zakresie rozpoznawania i bezpiecznego obchodzenia się z bronią palną i jej częściami oraz bronią chemiczną, biologiczną, radiologiczną i jądrową, a także kontynuuje przygotowywanie kursu szkoleniowego we współpracy z Garda Siochana i wojskiem. Oczekuje się, że szkolenie to zostanie ukończone w połowie roku.

POLSKA

W ramach przedsięwziętych kroków administracyjnych powiązanych ze wzmocnieniem kontroli wywozu broni przeprowadzono kilka kursów dla przedsiębiorców zajmujących się handlem towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym, w tym bronią strzelecką i lekką. W latach 2002-2005 przeprowadzono w sumie 150 kursów dla 350 przedsiębiorców. W 2005 r. przeprowadzono ich 45.

Ministerstwo Gospodarki poinformowało przedsiębiorców zajmujących się przenośnymi przeciwlotniczymi zestawami rakietowymi (MANPADS) o przepisach dotyczących zasad kontroli wywozu tych towarów przyjętych w ramach porozumienia z Wassenaar. Doprowadziło to do wprowadzenia przez te przedsiębiorstwa rozwiązań prawnych, organizacyjnych i technicznych, jak również przeprowadzenia kursów dotyczących tych zagadnień.

HISZPANIA

Hiszpańskie organy ścigania nadal, podobnie jak w poprzednich latach, organizują kursy i warsztaty dotyczące stosowania broni palnej i materiałów wybuchowych w celach przestępczych oraz stosowania technologii informacyjnej do kontroli broni i materiałów wybuchowych. Organizowane są regularne seminaria mające na celu rozpowszechnianie informacji o zasadach i przepisach dotyczących zapobiegania i zwalczania nielegalnego handlu bronią w celu bieżącego informowania funkcjonariuszy policji i uzupełniania ich stanu wiedzy na temat odpowiednich podmiotów działających w tej dziedzinie.

1. D   Pozostałe inicjatywy lub działania

REPUBLIKA CZESKA

Dwustronna współpraca w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej kontynuowana jest w szczególności z Niemcami (Urząd ds. Ścigania Przestępstw Celnych w Kolonii) i Słowacją (administracja celna).

DANIA

Duńskie organy ścigania uczestniczą w różnych inicjatywach międzynarodowych i regionalnych dotyczących kontroli uzbrojenia i zagadnień związanych z nielegalnym obrotem bronią. Przykładowo, w maju 2005 r. duńska policja i organy celne uczestniczyły w koordynowanej przez Europol operacji typu high impact (HIO) związanej z bronią palną wysyłaną w przesyłkach pocztowych. Planowanie operacyjne dla HIO przeprowadziły duńskie służby celne przy udziale Agencji ds. ciężkich przestępstw i przestępczości zorganizowanej (SOCA). W trakcie operacji w różnych miejscach w Danii skontrolowano ponad 40 000 przesyłek międzynarodowych.

IRLANDIA

W maju 2005 r. jednostka CDLE we współpracy z departamentem ds. kryminalnych i bezpieczeństwa An Garda Siochana koordynowała przeprowadzaną na wysokim szczeblu operację związaną z przywozem do UE drogą pocztową broni i amunicji. Obydwie agencje uznały, że operacja zakończyła się sukcesem i chociaż nie dokonano żadnego przejęcia w trakcie krótkiego okresu operacyjnego, ustalenia dokonane przez służby celne przed odpowiednimi datami i po nich wskazały na znaczące ryzyko w tym obszarze.

WŁOCHY

W 2005 r. włoskie siły zbrojne zniszczyły następującą broń strzelecką i lekką, którą określono jako nadwyżkę: 31 291 pistoletów Beretta, mod. „34”, 3 869 karabinów Winchester, mod. „M1”, 1 197 karabinów Winchester, mod. „M1-A1” oraz 1 014 sztuk broni lekkiej innych modeli. Ogółem zniszczono 37 371 egzemplarzy broni strzeleckiej i lekkiej.

REPUBLIKA SŁOWACKA

W roku 2005 rząd słowacki udzielił powszechnej amnestii wszystkim osobom posiadającym nielegalną broń strzelecką i lekką. Osoby objęte amnestią mogą zarejestrować broń strzelecką i lekką na posterunku policji i nie podlegają karze lub oskarżeniu, nie jest też konieczne wyjaśnienie pochodzenia broni i sposobu wejścia w jej posiadanie. Sprawdza się, czy broń, która ma być zarejestrowana, nie była użyta w działalności o charakterze przestępczym. Jeśli wynik jest negatywny, zapisuje się do akt wszystkie dane techniczne, cechy charakterystyczne i rodzaj sprawdzanej broni. Dotychczas policji przekazano ponad 30 egzemplarzy broni. Ostateczny termin zgłoszenia niezarejestrowanej broni strzeleckiej i lekkiej wyznaczono na dzień 14 kwietnia 2006 r. Celem tego działania rządu jest umożliwienie rejestracji osobom posiadającym niezarejestrowaną i ukrytą broń, pochodzącą na przykład z I lub II wojny światowej.

HISZPANIA

Siły bezpieczeństwa (Guardia Civil) są w trakcie procesu zmian i uaktualnienia technologii komputerowej (centralna elektroniczna baza danych) stosowanej do kontroli broni i materiałów wybuchowych w celu udoskonalenia istniejących środków kontroli.

Utworzono system wczesnego ostrzegania dotyczący kradzieży, zniknięcia lub braku kontroli nad bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi lub innymi substancjami lub materiałami związanymi z NBQR, które mogą być przekazywanie organizacjom terrorystycznym (Instrukcja nr 4 Sekretarza Stanu ds. Bezpieczeństwa z dnia 14 marca 2005 r.). Ta inicjatywa ma zapobiec ryzyku przekazywania broni organizacjom terrorystycznym dzięki szybkiemu uzyskiwaniu wiedzy i bieżącej wymianie informacji pomiędzy właściwymi agencjami, a tym samym przyczynić się do szybkiego śledzenia i lokalizowania zaginionej broni lub innych przedmiotów budzących niepokój.

W 2005 r. pod kierownictwem Centralnej Inspekcji ds. broni i materiałów wybuchowych Guardia Civil (centralnej hiszpańskiej agencji ds. kontroli administracyjnej broni strzeleckiej), właściwe władze hiszpańskie zabezpieczyły 1 115 nielegalnych egzemplarzy broni. Obecnie hiszpańskie władze zgromadziły łącznie 269 171 egzemplarzy broni różnego rodzaju i typu (zajętych w ramach procedury celnej, zabezpieczonych i skonfiskowanych); 20 811 egzemplarzy zostanie wystawionych na licytację, a pozostałe 43 324 zostaną zniszczone w 2006 r. W 2005 r. władze hiszpańskie przeprowadziły 31 546 kontroli w zakładach, w których produkowana lub składowana była broń lub materiały wybuchowe (w tym w fabrykach, placówkach handlowych, strzelnicach sportowych, prywatnych spółkach ochrony itp.), z czego 8 849 kontroli przeprowadzono w zakładach związanych z bronią palną, a 22 697 w zakładach produkujących lub składujących materiały wybuchowe. Ponadto hiszpańscy urzędnicy celni i skarbowi przeprowadzili szereg wizytacji w portach i na lotniskach stanowiących część programu zwalczania handlu bronią w ramach wywozu.

W 2005 r. Hiszpania uczestniczyła w programach współpracy policyjnej z państwami członkowskimi (Polska), państwami przystępującymi (Bułgaria i Rumunia) i państwami kandydującymi (Turcja).

II.   MIĘDZYNARODOWE DZIAŁANIA WDRAŻAJĄCE W 2005 R.

II.A   Środki na rzecz zwalczania gromadzenia i rozpowszechniania broni strzeleckiej i lekkiej oraz zapobiegania nielegalnemu obrotowi bronią konwencjonalną.

II.A.1   Finansowe, techniczne i inne rodzaje wspierania właściwych programów i projektów realizowanych przez ONZ, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i inne międzynarodowe lub regionalne organizacje i organizacje pozarządowe.

II.A.1.1   Działania i projekty wspierane przez Unię Europejską

Kambodża: ASAC UE

Dnia 7 listopada 2005 r. Rada przyjęła decyzję w związku z wkładem Unii Europejskiej w zwalczanie destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania broni strzeleckiej i lekkiej w Kambodży. Projekt ten ma na celu udzielenie wsparcia siłom zbrojnym Kambodży w kontynuacji i zakończeniu prac związanych z prowadzeniem rejestrów broni, zarządzaniem zapasami broni i ich bezpieczeństwem oraz przy opracowywaniu polityk, wytycznych i najlepszych praktyk. Realizacja projektu rozpoczęła się w 1999 r. Całkowita kwota finansowania wynosi 7,9 mln EUR. Jest to program o charakterze zintegrowanym, obejmujący udzielanie pomocy prawnej w opracowaniu przepisów o broni, gromadzenie i niszczenie broni, budowanie bezpiecznych magazynów na broń oraz szkolenie wojska i policji w zakresie monitorowania i zarządzania bronią, którą legalnie posiadają. Jest to jedyny projekt w zakresie broni strzeleckiej i lekkiej realizowany i zarządzany w całości przez UE. Otrzymuje on silne wsparcie ze strony rządu Kambodży. We współpracy z Ministerstwem Obrony Narodowej realizowany jest program rejestracji i bezpiecznego przechowywania broni, a jego realizacja przebiega zgodnie z harmonogramem. Przyjęcie prawa o broni w 2005 r. można uznać za długoterminowy sukces Kambodży i UE. 600 000 EUR

Ukraina

Dnia 29 listopada 2005 r. Rada przyjęła decyzję w sprawie zniszczenia broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni na Ukrainie poprzez udzielenie wsparcia Agencji NATO ds. Utrzymania Sprzętu i Zaopatrzenia (NAMSA) podczas realizacji pierwszej fazy projektu mającego na celu pozbawienie cech użytkowych broni strzeleckiej i lekkiej, uzbrojenia konwencjonalnego oraz przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (MANPAD). 1 000 000 EUR

ECOWAS (Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej)

W 2005 r. rozpoczęto wdrażanie decyzji przyjętej przez Radę w grudniu 2004 r. w celu wniesienia wkładu Unii Europejskiej do ECOWAS w ramach moratorium dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej. Projekt ma na celu przekształcenie moratorium na Konwencję ECOWAS w sprawie broni strzeleckiej i lekkiej. 515 000 EUR

Indonezja

Jako część Misji Obserwacyjnej w prowincji Aceh (Aceh Monitoring Mission — AMM) do spraw realizacji ustaleń dotyczących bezpieczeństwa (Memorandum w sprawie porozumienia pomiędzy rządem Indonezji a Ruchem Wyzwolenia Aceh (GAM)), przeprowadzono również monitorowanie demobilizacji GAM i jego rozbrojenia. Przemieszczenie nieorganicznych oddziałów wojska i policji odbyło się równolegle z rozbrojeniem. Całkowita kwota finansowania: 9 000 000 EUR

Europejski Fundusz Rozwoju, zarządzany przez Komisję Europejską, wspierał realizację Programu ECOWAS ds. kontroli broni strzeleckiej (ECOSAP), który koncentruje się na utworzeniu i wzmocnieniu krajowych komisji ds. broni strzeleckiej i ich działalności. Realizację programu będzie nadzorować UNDP. 1 450 000 EUR

Ponadto WE finansowała następujące projekty:

—	Wsparcie dla Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża na realizację programu ochrony ludności cywilnej w konfliktach zbrojnych, w tym działania ochronne na rzecz ofiar konfliktów zbrojnych i innych sytuacji przemocy oraz działania przeciwko wcielaniu dzieci do wojska. 4 000 000 EUR

—	Wsparcie dla UNICEF w zakresie gromadzenia danych dotyczących wpływu konfliktów zbrojnych na dzieci, wysiedlenia i wcielania dzieci do wojska. Państwa, w których ten projekt jest realizowany: Angola, Kolumbia, Demokratyczna Republika Konga i Sri Lanka. 1 044 000 EUR

—	Wsparcie dla UNICEF na rzecz wzmocnienia ochrony dzieci i kobiet w sytuacjach kryzysowych, zwłaszcza poprzez wdrożenie Międzyagencyjnego systemu wytycznych Narodów Zjednoczonych dotyczących rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji (Dzieci a rozbrojenie, demobilizacja i reintegracja). 1 800 000 EUR

—

Grant na rzecz UNDP/SEESAC na utworzenie Planu UE w sprawie wspierania kontroli broni strzeleckiej i lekkiej na Bałkanach Zachodnich. Obejmuje on opracowanie krajowych strategii oraz wsparcie społeczeństwa obywatelskiego, jak również środki regulacyjne w zakresie broni strzeleckiej i lekkiej, uzupełniające i łączące programy powiązane z CARDS w regionie. 1 500 000 EUR

—

Chorwacja. Program współpracy twinningowej w celu zwalczania nielegalnego handlu bronią palną, amunicją i materiałami wybuchowymi. Ma on na celu opracowanie prawnych środków ścigania w celu zwiększenia wydolności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w zakresie zapobiegania, zwalczania i eliminowania produkcji broni palnej do działań przestępczych. Drugi komponent „Dostawa” ma na celu udoskonalenie naukowych metod analizy balistycznej i uczynienie z nich „normy” dla policji w UE. 4 000 000 EUR

—	Europa Południowa i Wschodnia, działania regionalne: wsparcie dla organizacji Saferworld w celu zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego w podejmowanie decyzji dotyczących kontroli broni strzeleckiej i lekkiej oraz bezpieczeństwa wspólnotowego. 200 000 EUR

II.A.1.2   Współpraca UE z innymi państwami

W czasie spotkań trojki UE na poziomie ekspertów (globalne rozbrojenie i kontrola zbrojeń) kwestia broni strzeleckiej i lekkiej zajmuje znaczące miejsce w porządku obrad. Stały dialog na ten temat ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Japonią, Chinami, Federacją Rosyjską, Republiką Korei, Ukrainą i Brazylią odbywa się w ramach każdej prezydencji UE (raz w roku). Organizowane są również spotkania ad hoc trojki poświęcone problemowi broni strzeleckiej i lekkiej.

II.A.2   Wsparcie finansowe, techniczne i innego rodzaju udzielone przez państwa członkowskie UE na projekty związane z bronią strzelecką i lekką

Poza projektami finansowanymi przez UE poprzez różne dostępne jej instrumenty państwa członkowskie finansowały również szereg projektów związanych z bronią strzelecką i lekką w ramach współpracy dwustronnej. Dotychczas państwa członkowskie wniosły następujący wkład do niniejszego sprawozdania:

BELGIA

W celu udzielenia wsparcia projektom związanym z adaptacją i reintegracją byłych uczestników walk oraz z gromadzeniem danych i nielegalnym handlem bronią strzelecką i lekką, Belgia przeznaczyła 3 mln EUR na sfinansowanie trzyletniego projektu (w latach 2003-2005) „Odbudowa wspólnoty, reintegracja byłych uczestników walk i program gromadzenia, składowania i niszczenia broni strzeleckiej” w Demokratycznej Republice Konga. Projekt jest nadzorowany i zarządzany przez UNDP.

Belgia wpłaciła 110 000 EUR na rzecz gromadzenia danych w ramach projektu związanego z bronią strzelecką w Afryce Zachodniej i Środkowej w latach 2004-2005. W ramach projektu Europejski Instytut Badawczo-Informacyjny ds.Pokoju i Bezpieczeństwa (GRIP) zamierza przeprowadzić badania w sześciu państwach Afryki Zachodniej i Środkowej (Senegal, Niger, Mali, Demokratyczna Republika Konga, Ruanda i Burundi).

REPUBLIKA CZESKA

Pod koniec 2005 r. Republika Czeska wpłaciła 2 500 000 CZK (około 89 285 EUR) na fundusze celowe UNDDA. Decyzja o określonym wykorzystaniu tej kwoty zostanie podjęta wspólnie przez Republikę Czeską i ONZ; proponowane są różne działania, w tym umocnienie pokoju poprzez praktyczne działania związane z rozbrojeniem w państwach Afryki.

FINLANDIA

W 2005 r. Finlandia wspierała następujące działania związane z bronią strzelecką i lekką:

—	program ECOWAS dotyczący broni strzeleckiej,

—

regionalny projekt kontroli broni strzeleckiej w Gwatemali, Hondurasie, Salwadorze i Nikaragui realizowany przez IEPADES — Instituto de Enseñanza para el Desarrollo Sostenible. Projekt ma na celu ograniczenie nielegalnego handlu bronią strzelecką w strefach przygranicznych wyżej wymienionych państw,

—	badanie statystyczne dotyczące broni strzeleckiej do rocznika broni strzeleckiej z 2005 r.,

—	wsparcie finansowe dla Saferworld na działania związane z procesem grupy konsultacyjnej ds. broni strzeleckiej w ramach projektu Biting the Bullet,

—	organizacja w Dar-es-Salaam w lutym 2005 r., we współpracy z Tanzanią, międzynarodowych warsztatów na temat globalnych zasad transferu broni,

—	wsparcie finansowe międzynarodowych warsztatów na temat globalnych zasad międzynarodowego transferu broni, zorganizowanych przez Sieć Zapobiegania Konfliktom w ramach Społeczeństwa Obywatelskiego (Civil Society Conflict Prevention Network KATU) i Saferworld w Helsinkach w listopadzie 2005 r.

FRANCJA

Francja uczestniczy w działaniach zmierzających do przywrócenia rządów prawa oraz w operacjach rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji prowadzonych po zakończeniu konfliktów. Francja była zaangażowana w tego rodzaju proces w Demokratycznej Republice Konga w kontekście unijnej operacji Artemis w 2003 r. i jest zaangażowana w podobną operację Licorne na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Z uwagi na napięty budżet Francja opowiada się za działaniami dwustronnymi na obszarach, które uważa za priorytetowe (np. w Afryce Zachodniej).

NIEMCY

Niemcy udzieliły wsparcia regionalnej konferencji ONZ państw członkowskich Ligii Arabskiej poświęconej przeglądowi realizacji programu działania, która odbyła się w kwietniu 2005 r. w Algierze, miały one również swój wkład w tę konferencję. Ponadto, Niemcy udzieliły wsparcia regionalnemu punktowi kontaktowemu Ligii Arabskiej, który w grudniu 2005 r. zorganizował, przy wsparciu doradczym i finansowym Niemiec, pierwsze spotkanie arabskich krajowych punktów kontaktowych.

Niemcy wspierają Południowoafrykańską Wspólnotę Rozwoju (SADC) w wykonywaniu protokołu SADC w sprawie kontroli broni palnej, amunicji i podobnych materiałów. W ramach tej współpracy Niemcy wysłały eksperta ds. pokoju i bezpieczeństwa w celu wsparcia tworzenia regionalnego punktu kontaktowego w Sekretariacie SADC.

Niemcy wspierają rozwój ram politycznych, prawnych i instytucjonalnych we Wspólnocie Wschodnioafrykańskiej w celu zwalczania niekontrolowanego rozprzestrzeniania broni strzeleckiej i lekkiej, w tym powołanie regionalnego punktu kontaktowego ds. kontroli broni strzeleckiej.

Niemcy wspierały działania SEESAC poprzez finansowanie projektów SEESAC w Europie Środkowo-Wschodniej.

Niemcy finansują tematyczne fundusze powiernicze Biura ds. Zapobiegania Kryzysom i Odbudowy (BCPR) UNDP, którego prace dotyczą broni strzeleckiej i lekkiej oraz rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji jako kwestii o kluczowym znaczeniu dla zapobiegania konfliktom i budowania pokoju.

Niemcy wspierają krajowe programy reintegracji byłych uczestników walk w Angoli, Burundi, Demokratycznej Republice Konga i Rwandzie. Niemcy wspierają krajowe punkty kontaktowe ds. broni strzeleckiej w Ugandzie w realizacji narodowego planu działania Ugandy. Niemcy wspierają programy na rzecz podwyższania świadomości w odniesieniu do zagrożeń związanych z bronią strzelecką i lekką w Salwadorze i Senegalu, sfinansowały również program szkoleń z zakresu broni strzeleckiej i lekkiej w południowym Sudanie. Ponadto Niemcy opracowały podręcznik dla organizacji pozarządowych w krajach partnerskich określający, w jaki sposób przeprowadzać kampanie zwiększania świadomości na rzecz kontroli broni strzeleckiej. Podręcznik został wydany przez Agencję German Technical Cooperation (GTZ) i zawiera praktyczne wskazówki. Niemcy sfinansowały również opracowanie przez Międzynarodowe Centrum na rzecz Konwersji w Bonn (BICC) modułów, narzędzi i kursów do celów szkoleń i edukacji w zakresie kontroli broni strzeleckiej i lekkiej, które zostały wykorzystane w Kolumbii i południowym Sudanie.

LITWA

Litwa przewodziła w ramach swojej misji Zespołowi ds. Odbudowy Prowincji w prowincji Ghor w Afganistanie. Litewski personel wojskowy jest zaangażowany w niszczenie zapasów zbędnej amunicji, w tym broni strzeleckiej i lekkiej. Dwaj litewscy eksperci pracują w misji UE w Acehu w Indonezji, gdzie zajmują się procesem rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji.

HOLANDIA

W 2005 r. Holandia wniosła wkład do następujących instytucji, projektów i innych działań w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej (SALW). Wymienione poniżej płatności na rzecz działań związanych z bronią strzelecką i lekką zostały sfinansowane z funduszy specjalnych rządu Holandii i wynoszą łącznie 2,55 mln EUR:

—	SaferAfrica, projekt trwałego działania na rzecz zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką w Afryce Południowej, Zachodniej i Wschodniej,

—	SaferAfrica, dodatkowe wsparcie dla konferencji ogólnoafrykańskiej w opracowywaniu wspólnych stanowisk państw afrykańskich w odniesieniu do różnych kwestii związanych z bronią strzelecką i lekką w celu ich przedyskutowania w procesie przeglądu programu działania,

—	wsparcie dla Sekretariatu/RECSA w Nairobi na rzecz wdrażania deklaracji z Nairobi w regionie Wielkich Jezior i Rogu Afryki,

—	NAMSA, wsparcie dla funduszu powierniczego Partnerstwa dla Pokoju NATO na rzecz niszczenia broni strzeleckiej i lekkiej, przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (MANPADS) i amunicji na Ukrainie,

—	HALO Trust, zbieranie i niszczenie broni strzeleckiej i lekkiej w Afganistanie i w Angoli,

—	Asociacion para Politicas Publicas (APP), działania przeciwko rozprzestrzenianiu i nielegalnemu handlowi bronią strzelecką w Argentynie,

—	Saferworld, projekt Biting the Bullet,

—	Badanie na temat broni lekkiej (Small Arms Survey), podstawowe finansowanie,

—	Instytut Studiów nad Bezpieczeństwem (ISS), badania krajów i regionów transgranicznych w Afryce Południowej, Wschodniej i Środkowej w celu wdrożenia i przepływu danych,

—	IANSA, globalna strategia otwarcia na rzecz ograniczenia broni strzeleckiej,

—	UNIDIR, „Rozbrojenie jako akcja humanitarna: doprowadzenie do skuteczności negocjacji wielostronnych”, projekt, który zaowocuje w 2006 r. powstaniem publikacji, do której przedmowę napisał minister spraw zagranicznych Holandii,

—	UNIDIR, wniosek Holandii o przeprowadzenie i wsparcie finansowe badania porównawczego dotyczącego pośrednictwa w handlu bronią, które ma zostać opublikowane przed konferencją przeglądową Organizacji Narodów Zjednoczonych,

—	Geneva Forum, wkład do projektu „Budowanie partnerstwa na rzecz pokoju i bezpieczeństwa”, obejmujące sponsorowanie działań mających na celu bardziej efektywne wielostronne działania dyplomatyczne związane z rozbrojeniem, w których Holandia również uczestniczy,

—	pomoc finansowa dla UNDDA na rzecz kilku szeroko zakrojonych konsultacji w sprawie uregulowania działalności z zakresu pośrednictwa,

—	holenderska organizacja pozarządowa Pax Christi otrzymała dofinansowanie na organizację warsztatów na temat reakcji we Wspólnocie na przemoc z użyciem broni.

HISZPANIA

W listopadzie i grudniu 2005 r. Guardia Civil udzieliła pomocy Republice Zielonego Przylądka w zakresie kontroli broni palnej i materiałów wybuchowych. W ramach pomocy technicznej oraz szkolenia pracowników realizowanego przez ministerstwo spraw zagranicznych i współpracy oraz hiszpańską Agencję ds. Współpracy Międzynarodowej (AECI), Hiszpania zorganizowała od 2004 r. trzy warsztaty/seminaria na temat realizacji programu działania ONZ dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej w Ameryce Łacińskiej. Pierwsze warsztaty odbyły się w Antigui (Gwatemala), a dwa pozostałe w 2005 r. w Cartagena de Indias (Kolumbia).

W warsztatach wzięło udział łącznie około 100 ekspertów z Ameryki Łacińskiej, Hiszpanii, organizacji międzynarodowych (PNUD, CIFTA, itp.) oraz organizacji pozarządowych (SweFOR, Arias Foundation, Intermon/Oxfam, itp.).

SZWECJA

Szwecja wniosła wkład do następujących projektów:

—	wsparcie dla międzyparlamentarnego forum ds. broni strzeleckiej i lekkiej (3 000 000 SEK),

—	wzmacnianie zdolności organizacji pozarządowych w odniesieniu do kwestii związanych z bronią strzelecką i lekką w Ameryce Łacińskiej poprzez UN-LiREC (4 000 000 SEK),

—	zwiększone finansowanie dla badania na temat broni lekkiej, SAS (1 000 000 SEK),

—	wsparcie międzynarodowej sieci działania przeciwko broni strzeleckiej (IANSA) w celu umożliwienia uczestnictwa delegatów z krajów rozwijających się Afryki w komitecie przygotowawczym ds. broni strzeleckiej i lekkiej, Nowy Jork, styczeń 2006 r.,

—	finansowanie SaferAfrica (1 100 000 SEK),

—	finansowanie SaferWorld (800 000 SEK).

Inicjatywa sztokholmska na rzecz rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji (SIDDR) zakończyła swoje prace wydaniem szeregu zaleceń, które mogą być przydatne między innymi w kontekście operacji utrzymywania pokoju ONZ.

Ponadto Szwecja aktywnie uczestniczyła w projekcie Konferencji Współpracy Służb Granicznych Morza Bałtyckiego, której celem jest zwalczanie transgranicznych działań o charakterze przestępczym, takich jak nielegalny obrót m.in. bronią strzelecką i lekką i nielegalne pośrednictwo w tym zakresie. Wspierała również Inicjatywę Sztokholmską na rzecz rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji (SIDDR), wsparcie dla badania na temat broni lekkiej (Small Arms Survey) dotyczącego rozbrojenia w kontekście procesu rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji (DDR).

Szwecja wraz z UNDP/TFCPR uzgodniły szwedzki wkład we wzmocnienie Funduszu Powierniczego w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni strzeleckiej i lekkiej (Linia 4 — ograniczenie, rozbrojenie i demobilizacja) w państwach w regionie OBWE, takich jak Ukraina. Wsparcie to ma zostać wykorzystane w roku budżetowym 2006.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Zjednoczone Królestwo zwalcza podaż, dostępność i popyt na broń strzelecką i lekką poprzez ciągłość polityk i programów oraz jest jednym z największych darczyńców w dziedzinie projektów na rzecz walki z rozprzestrzenianiem i nadużywaniem broni strzeleckiej. Ministerstwo Spraw Zagranicznych (FCO), Departament ds. Rozwoju Międzynarodowego (DFiD) i Ministerstwo Obrony współpracują na rzecz realizacji polityki Zjednoczonego Królestwa, którą uzupełnia strategia dotycząca broni strzeleckiej i lekkiej (2004-2007) o budżecie 13,25 mln GBP w ramach środków na rzecz zapobiegania konfliktom światowym (Global Conflict Prevention Pool). Fundusze przekazywane przez Zjednoczone Królestwo wspierają agendy ONZ, organizacje regionalne, rządy i organizacje pozarządowe w walce z rozprzestrzenianiem i nadużywaniem broni strzeleckiej. W ostatnich latach Zjednoczone Królestwo wspierało programy realizowane przez szereg rządów, organizacji międzynarodowych i organizacji pozarządowych, mające na celu gromadzenie, zagospodarowywanie i niszczenie broni i amunicji, ograniczanie popytu, wdrażanie istniejących porozumień regionalnych, opracowywanie planów działania oraz budowanie potencjału lokalnego społeczeństwa obywatelskiego. Zjednoczone Królestwo kontynuowało działania na rzecz wzmocnienia istniejących inicjatyw w dziedzinie walki z rozprzestrzenianiem i nadużywaniem broni strzeleckiej i lekkiej, w tym w Afryce Południowej, Wschodniej i Zachodniej oraz Ameryce Środkowej i Południowej. W zeszłym roku sfinansowaliśmy niszczenie amunicji oraz szkolenia w Ameryce Łacińskiej, Afryce Wschodniej, na Karaibach, w Afryce Zachodniej i Europie Południowo-Wschodniej.

II.A.3   Omówienie, koordynacja i ocena działań politycznych i praktycznych pomiędzy państwami członkowskimi UE, Komisją i Radą

Posiedzenia Grupy Roboczej Rady ds. Powszechnego Rozbrojenia i Kontroli Zbrojeń odbywają się raz w miesiącu, a problem broni strzeleckiej i lekkiej pojawia się regularnie w porządku obrad. Dwa razy w roku problemowi broni strzeleckiej i lekkiej poświęcona jest specjalna sesja grupy roboczej. Podczas drugiego z odbywających się co dwa lata spotkań państw w sprawie realizacji programu działania ONZ dotyczącego zapobiegania nielegalnemu obrotowi bronią strzelecką i lekką, jego zwalczania i eliminowania we wszystkich aspektach, które odbyło się w Nowym Jorku w dniach 11-15 lipca 2005 r., państwa członkowskie UE i Komisja odbywały regularne spotkania koordynujące.

Komisja i państwa członkowskie udzielające wsparcia ECOWAS koordynowały swoje stanowiska w okresie poprzedzającym oraz podczas konferencji ECOWAS/UNDP w sprawie wsparcia finansowego w 2005 r.

Komisja Europejska i te państwa członkowskie, które należą do Grupy Przyjaciół Regionu Wielkich Jezior oraz zarządu powierniczego koordynowały dwie propozycje projektów zatwierdzone przez konferencję, które dotyczyły „Rozbrojenia i repatriacji wszystkich grup zbrojnych we wschodniej Demokratycznej Republice Konga” oraz „Koordynacji działań i wzmocnienia potencjału w podregionie w celu zwalczania rozprzestrzeniania nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej”. Ten ostatni projekt zmierza w szczególności do zajęcia się pilnymi kwestiami w walce przeciwko rozprzestrzenianiu broni strzeleckiej na obszarze całego regionu (w tym harmonizacji stosowanych podejść, wzmocnienia potencjału regionalnego i krajowego oraz rozbrojenia) i szeroko wykorzystuje regionalną rolę odgrywaną przez Regionalne Centrum ds. Broni Strzeleckiej (RECSA).

II.A.4   Organizowanie i udział w międzynarodowych seminariach i konferencjach

Międzynarodowe dyskusje na temat broni strzeleckiej i lekkiej zdominowały w 2005 r. dwa główne wydarzenia: drugie z odbywających się co dwa lata spotkań państw w sprawie realizacji programu działania Organizacji Narodów Zjednoczonych z 2001 r. dotyczącego zapobiegania, zwalczania i eliminowania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach, które odbyło się w Nowym Jorku w dniach 11-15 lipca 2005 r. oraz dwie ostatnie sesje otwartej grupy roboczej ds. negocjacji nad międzynarodowym instrumentem umożliwiającym państwom identyfikowanie i śledzenie nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej (OEWG). Wszystkie państwa członkowskie UE aktywnie uczestniczyły we wszystkich odnośnych spotkaniach. UE zdecydowanie poparła włączenie amunicji do zakresu instrumentu oraz propozycję stworzenia instrumentu wiążącego prawnie. UE wsparła również utworzenie Grupy Ekspertów Rządowych ONZ w celu rozważenia dalszych kroków zmierzających do wzmocnienia współpracy międzynarodowej w sprawie pośrednictwa w handlu bronią.

Komisja Europejska poparła szereg badań określających zakres, które dotyczyły różnych aspektów polityk odnoszących się do działań i praktyk związanych z bronią strzelecką i lekką, i były zatytułowane „Wzmocnienie działań UE dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej oraz niewypałów wojennych (SALW/ERW)”. W ramach tego projektu, realizowanego pod nadzorem UNIDIR, zorganizowano międzynarodową konferencję międzyparlamentarną (7-8 grudnia 2005 r.). Gospodarzem konferencji był Parlament Europejski z udziałem parlamentów krajowych.

Komisja Europejska uczestniczyła w nieformalnych spotkaniach Paktu Stabilności UE-NATO-OBWE-RACVIAC w Brukseli w sprawie działań związanych z bronią strzelecką i lekką oraz bronią ciężką.

AUSTRIA

Austria wzięła udział w „Międzynarodowym spotkaniu w sprawie uregulowania posiadania broni strzeleckiej i lekkiej przez cywilów” w Rio de Janeiro w marcu 2005 r.

NIEMCY

Niemcy, wraz z Holandią i Zjednoczonym Królestwem, udzieliły wsparcia i wniosły wkład do seminarium na temat broni strzeleckiej i lekkiej, w którym uczestniczyły państwa ASEAN (Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej) w ramach Forum Regionalnego ASEAN.

WŁOCHY

W 2005 r. Włochy aktywnie uczestniczyły w szeregu spotkań na szczeblu regionalnym i światowym poświęconych wymianie informacji w sprawie procedur krajowych oraz określeniu wspólnych rozwiązań dla problemów związanych z nielegalnym obrotem ręczną bronią strzelecką i bronią lekką. Włochy uczestniczyły w szczególności w następujących spotkaniach:

—	konferencja regionalna w sprawie realizacji programu działania ONZ w państwach arabskich (Algier, 11-13 kwietnia 2005 r.),

—	seminarium ONZ na temat broni strzeleckiej i lekkiej (Pekin, 19-21 kwietnia 2005 r.),

—	konferencja w sprawie „Wzmocnienia działań UE dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej” (Bruksela, 7-8 grudnia 2005 r.).

ŁOTWA

W lutym 2005 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Łotwy zorganizowało dla oficjalnych przedstawicieli Republiki Mołdowy i Gruzji seminarium na temat kontroli wywozowych w celu wymiany doświadczeń i informacji na temat norm UE dotyczących kontroli wywozowych. Przedstawiciele tych dwóch państw zapoznali się z istniejącym prawodawstwem i procedurami kontroli zbrojeń w Republice Łotewskiej, odwiedzili służby celne i zapoznali się z procedurami w praktyce.

W październiku 2005 r. ekspert z wydziału ds. kontroli wywozowych towarów strategicznych Ministerstwa Spraw Zagranicznych Łotwy odwiedził w tym samym celu Republikę Mołdowy. Instytucje odpowiedzialne za ściganie współpracują z partnerami z Estonii i Litwy oraz innych państw w sprawach związanych z nielegalnym obrotem bronią konwencjonalną.

LITWA

Litwa regularnie uczestniczy w spotkaniach państw nordyckich i bałtyckich poświeconych kontrolom wywozowym. Uczestnicy tych spotkań dzielą się doświadczeniami w kwestiach związanych z kontrolami wywozowymi, w tym w kwestiach dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej.

LUKSEMBURG

Luksemburg, który sprawował prezydencję w Radzie Unii Europejskiej w pierwszej połowie 2005 r. wziął udział w dwóch sympozjach na temat broni strzeleckiej i lekkiej w Afryce (Algieria) i w Azji (Pekin). Wydarzenia te, mające na celu zapoznanie uczestników z problemami wynikającymi z nagromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej w niektórych regionach Afryki i Azji oraz przygotowanie do drugiego z odbywających się co dwa lata spotkań państw w sprawie realizacji programu działania Narodów Zjednoczonych (Nowy Jork, lipiec 2005 r.), stanowiły dla Luksemburga również okazję do nawiązania nowych i odnowienia istniejących kontaktów dwustronnych przed czerwcową sesją kończącą negocjacje w sprawie znakowania i śledzenia broni strzeleckiej i lekkiej.

MALTA

Na szczycie szefów rządów państw Wspólnoty Narodów (CHOGM), który odbył się na Malcie w listopadzie 2005 r. Malta wraz z innymi szefami rządów przyjęła Komunikat końcowy, odnoszący się między innymi do broni strzeleckiej i lekkiej oraz traktatu o handlu bronią. W Komunikacie końcowym szefowie rządów państw Wspólnoty Narodów zapisali propozycję opracowania wspólnych standardów międzynarodowych dotyczących handlu bronią konwencjonalną oraz poparli apele o rozpoczęcie prac nad traktatem o handlu bronią w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. W odniesieniu do broni strzeleckiej i lekkiej szefowie rządów wyrazili m.in. głębokie zaniepokojenie nielegalną produkcją, nielegalnym handlem oraz niekontrolowanym dostępem do broni strzeleckiej i lekkiej, co przedłuża konflikty, zwiększa poziom przemocy zbrojnej oraz hamuje rozwój, jak również zaapelowali do wszystkich państw członkowskich o wsparcie wzmocnienia programu działania ONZ dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej.

HOLANDIA

Holandia uczestniczyła i wniosła swój udział do seminarium Forum Regionalnego ASEAN na temat broni strzeleckiej i lekkiej, które odbyło się w Phnom Penh w Kambodży.

POLSKA

W ramach współpracy międzynarodowej Ministerstwo Gospodarki zorganizowało, współfinansowało i uczestniczyło w spotkaniach dwustronnych, w czasie których przedstawiano polski system kontroli wywozu broni. Spotkania te miały na celu przekazanie doświadczeń w celu umożliwienia opracowania krajowych systemów kontroli handlu bronią w takich państwach jak Ukraina, Chorwacja i Chiny.

HISZPANIA

Hiszpania brała udział w kilku seminariach lub warsztatach w 2005 r.: m.in. w międzynarodowych warsztatach na temat ogólnych zasad przepływu broni współorganizowanych przez Finlandię i Tanzanię w Dar-es-Salaam (luty), w drugim kursie NATO dotyczącym kontroli zbrojeń i nierozprzestrzeniania („Arms Control Non Proliferation Course”), który koncentrował się na kwestiach związanych z bronią strzelecką i lekką i odbył się w szkole NATO w Oberammergau (marzec), w warsztatach na temat broni strzeleckiej i lekkiej zorganizowanych przez Agencję ds. Redukcji Zagrożeń dla Obronności (DTRA) Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie (kwiecień), w seminarium na temat Traktatu o handlu bronią zorganizowanym przez Zjednoczone Królestwo w Londynie (maj) oraz w warsztatach na temat broni strzeleckiej i lekkiej zorganizowanych przez brytyjską grupę JACIG w Londynie (wrzesień).

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Na odbywającym się co dwa lata spotkaniu państw w lipcu 2005 r. Zjednoczone Królestwo było gospodarzem dwóch spotkań towarzyszących dotyczących potrzeby wzmocnienia kontroli transferu broni, w tym wytycznych, oraz przemocy zbrojnej i ograniczania ubóstwa. Pomogły one zwiększyć świadomość obu tych kwestii i wsparcie dla nich. Zjednoczone Królestwo odgrywało również aktywną rolę w spotkaniu i udzieliło wsparcia finansowego kilku państwom, aby umożliwić udział ich delegacji w tym wydarzeniu.

Zjednoczone Królestwo kontynuowało program warsztatów. Udzielono wsparcia regionalnym warsztatom w Afryce Wschodniej (Kenia), Ameryce Środkowej (Nikaragua), Afryce Północnej (Algieria), w regionie Andów (Lima) i na Karaibach (Nassau), jak również spotkaniom międzynarodowym w Sri Lance i Genewie. Podczas tych warsztatów zachęcano zarówno grupy regionalne, jak i poszczególne kraje do poparcia wspólnych kryteriów i wytycznych dotyczących przewozu broni strzeleckiej i lekkiej w krajowych sprawozdaniach, oświadczeniach i wystąpieniach w okresie poprzedzającym Konferencję Przeglądową w czerwcu 2006 r.

We współpracy z Holandią i Niemcami Zjednoczone Królestwo udzieliło wsparcia finansowego i współprzewodniczyło (jako prezydencja UE) spotkaniu UE/Regionalne Forum Azjatyckie (ARF) w Kambodży w listopadzie 2005 r.

II.A.5   Inne inicjatywy

Działania przeciwko rozprzestrzenianiu nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej w regionie Wielkich Jezior i w Rogu Afryki są związane głównie z dwoma ważnymi forami międzynarodowymi: Międzynarodową Konferencją ds. Regionu Wielkich Jezior (ICGLR), w którą WE jest w pełni zaangażowana jako część Grupy Przyjaciół Regionu Wielkich Jezior oraz Konferencją Deklaracji z Nairobi, w której WE również jest członkiem Grupy Przyjaciół.

We współpracy z państwami członkowskimi Unii Europejskiej Wspólnota Europejska udziela silnego wsparcia „Regionalnemu Centrum ds. Broni Strzeleckiej i Lekkiej” (RECSA), które odpowiada za wdrażanie Deklaracji z Nairobi oraz koordynację działań przeciwko rozprzestrzenianiu broni strzeleckiej i lekkiej w regionie. Ponadto 13 czerwca i 14 października 2005 r. w przedstawicielstwie WE w Nairobi odbyły się dwa nieformalne spotkania pomiędzy WE a RECSA, które miały na celu wzmocnienie wzajemnych stosunków i zbadanie możliwości wzajemnej współpracy.

Na mocy porozumienia o zniszczeniu przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (MANPADS) zawartego pomiędzy Węgrami a Stanami Zjednoczonymi Węgry zadecydowały o zniszczeniu w 2005 r. 1 540 przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (MANPADS), powszechnie określanych jako ręczne wyrzutnie rakietowe, które nie są już niezbędne do celów obronnych Węgier. Węgry i Stany Zjednoczone podpisały umowę o wsparciu finansowym Stanów Zjednoczonych dla tego projektu. Niszczenie broni ma zostać zakończone na początku 2006 r.

W 2005 r. włoskie siły zbrojne uczestniczące w wielostronnych operacjach pokojowych zebrały lub zajęły i zniszczyły następującą broń strzelecką i lekką:

W Iraku zniszczono 335 egzemplarzy broni strzeleckiej i lekkiej: 12 karabinów automatycznych AK 47; 2 karabinki RMO; 6 karabinków pneumatycznych; 9 karabinków; 15 FAL; 12 karabinów własnej produkcji; 9 karabinów półautomatycznych; 9 granatników RPG 5 40 mm; 92 granatniki RPG 7 40 mm; 9 karabinków maszynowych; 4 wielokalibrowe karabiny maszynowe; 12 moździerzy 60 mm; 4 moździerze 82 mm; 14 rewolwerów; 3 karabiny samopowtarzalne; 91 pistoletów półautomatycznych; 1 pistolet maszynowy. W Kosowie zniszczono 81 egzemplarzy broni strzeleckiej i lekkiej: 11 karabinów automatycznych AK47; 23 karabiny kal. 7,62; 6 karabinów kal. 12; 2 karabinki; 1 karabin M59; 13 strzelb myśliwskich; 1 karabin wyborowy Dragunowa; 1 granatnik RPG M80; 1 wyrzutnia rakiet; 3 karabinki maszynowe RPD; 1 RPG 2; 1 moździerz 80 mm; 2 karabinki M81; 2 pistolety Voltran kal. 6,36; 5 pistoletów M57 kal. 7,62; 3 pistolety M70; 4 pistolety półautomatyczne; 1 pistolet maszynowy. W Bośni zniszczono 869 egzemplarzy broni strzeleckiej i lekkiej: 817 karabinów, 12 wyrzutni rakiet; 2 pistoletów maszynowych i 38 pistoletów. Ponadto, włoskie siły zbrojne zaangażowane w operacje w Afganistanie, Bośni i Kosowie zniszczyły również 1 171 egzemplarzy broni lekkiej i 5 wyrzutni rakiet. Ogółem zniszczono 2 461 egzemplarzy broni strzeleckiej i lekkiej.

W ramach unijnej operacji „Althea” w Bośni i Hercegowinie — gdzie rozmieszczono hiszpańskie i francuskie siły zbrojne wraz z Wielonarodowymi Siłami Zadaniowymi „Południe” — która od 2004 r. włączona jest do EUFOR, przeprowadzono kilka operacji w celu zajęcia broni strzeleckiej i lekkiej oraz składów amunicji (operacje Free Entrance Plus). W czasie tych operacji zebrano różne rodzaje uzbrojenia: w różnych miejscowościach (Sarajewo, Rogatica, Citluk, Brijeg, Foca, Bileca, Pale oraz Gorażde) znaleziono 400 000 nabojów, 1 500 egzemplarzy broni, 6 000 granatów ręcznych, 3 200 min i około 200 kilogramów materiałów wybuchowych. Hiszpania jest uczestnikiem programu UE MEDA, mającego na celu wzmocnienie kontroli granicznej w Maroku, członkiem Biura UE ds. Koordynacji Wspierania Policji Palestyńskiej oraz uczestnikiem misji PAMECA wspierającej organizację i wzmocnienie policji albańskiej.

W ramach inicjatywy Zjednoczonego Królestwa pod nazwą „Przemoc z użyciem broni i ubóstwo” (Armed Violence and Poverty) połączone zostały ze sobą zagadnienia dotyczące broni strzeleckiej, bezpieczeństwa i rozwoju. Inicjatywa wykazała w sposób jasny, że o ile wpływ zbrojnej przemocy i dostępności broni na rozwój jest złożony i wieloaspektowy, to jest on prawie zawsze negatywny w kontekście przemieszczania ludności, szkód dla szkolnictwa, zdrowia i rolnictwa, zubożenia znacznych części społeczeństw i ludności. Uważamy, że agencje rozwoju i darczyńcy powinni w ramach swoich programów stale zajmować się przemocą zbrojną i dostępnością broni, a także powinni włączać działania na rzecz zmniejszenia ilości broni do programów dotyczących poszczególnych państw. Przy ocenie postępów w zakresie Milenijnych Celów Rozwoju należy poświęcić większą uwagę roli, jaką dostępność broni odgrywa w hamowaniu rozwoju.

II.B.   Udział w pracach organizacji międzynarodowych i porozumieniach regionalnych w dziedzinie broni konwencjonalnej, w szczególności broni strzeleckiej i lekkiej.

II.B.1.   Organizacja Narodów Zjednoczonych

Unia Europejska była na tym forum bardzo aktywna i odegrała konstruktywną rolę podczas drugiego spotkania państw, które odbyło się w Nowym Jorku w dniach 11-15 lipca 2005 r. w ramach programu ONZ z 2001 r. dotyczącego zapobiegania nielegalnemu obrotowi bronią strzelecką i lekką, jego zwalczania i eliminowania we wszystkich aspektach. Poniżej przedstawiono bliższe informacje na temat niektórych prac i inicjatyw zrealizowanych przez szereg państw członkowskich.

CYPR

Cypr przedstawia Organizacji Narodów Zjednoczonych sprawozdania na temat realizacji programu działania ONZ dotyczącego zapobiegania nielegalnemu obrotowi bronią strzelecką i lekką, jego zwalczania i eliminowania we wszystkich aspektach. Ponadto Cypr przedstawił Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka (w oparciu o decyzję 124/2004) informacje na temat „zapobiegania łamaniu praw człowieka w wyniku dostępności i niewłaściwego wykorzystywania broni strzeleckiej i lekkiej”.

FRANCJA

Pomysły i wyniki uzyskane wskutek realizacji francusko-szwajcarskiej inicjatywy w zakresie znakowania i śledzenia broni strzeleckiej i lekkiej przedstawiono jako wkład w prace grupy ekspertów rządowych powołanej na mocy rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 24 grudnia 2001 r. Francja aktywnie uczestniczyła w pracach grupy ekspertów rządowych, która przedstawiła sprawozdanie ze swojej działalności w dniu 23 czerwca 2003 r. Uczestniczyła również w pracach otwartej grupy roboczej powołanej rezolucją nr 58/241 z dnia 23 grudnia 2003 r. w celu przeprowadzenia negocjacji w sprawie międzynarodowego instrumentu pozwalającego państwom na identyfikację i śledzenie nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej w sposób terminowy i wiarygodny.

NIEMCY

Niemcy, wraz z Francją, wyszły z inicjatywą rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie amunicji, co do której możliwe jest osiągnięcie konsensusu.

IRLANDIA

Irlandia przedstawia sprawozdania roczne do prowadzonego przez Organizację Narodów Zjednoczonych rejestru broni konwencjonalnej, a także przedstawia OBWE sprawozdania na temat wydatków na cele zbrojne.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Prowadząc prace w ramach programu działania ONZ w 2005 r. Zjednoczone Królestwo kontynuowało inicjatywę kontroli transferu, mającą na celu zapewnienie międzynarodowego porozumienia w sprawie wspólnych norm w dziedzinie wywozu, przywozu i przeładunku broni strzeleckiej i lekkiej w czasie konferencji przeglądowej 2006. Działanie takie oparte jest na podejściu oddolnym i regionalnym, odbywa się poprzez dialog, spotkania i warsztaty organizowane na całym świecie w celu określenia konkretnych problemów i ustalenia wspólnych podstaw. Taki konsensus powinien spowodować włączenie tej kwestii do porządku obrad konferencji przeglądowej 2006 i zagwarantować, że zostanie ona uwzględniona w przyszłości w ramach programu działania ONZ po lipcu 2006 roku.

W roku 2005 Zjednoczone Królestwo oddelegowało eksperta do otwartej grupy roboczej w celu opracowania międzynarodowego instrumentu w sprawie znakowania i śledzenia broni. W październiku 2005 r. Zjednoczone Królestwo aktywnie popierało rezolucje w sprawie broni strzeleckiej przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Zjednoczone Królestwo aktywnie popierało koncepcję prowadzonego przez ONZ rejestru broni konwencjonalnej, od czasu jego powstania w 1992 r., i będzie ponownie uczestniczyć w zbliżających się obradach grupy ekspertów rządowych ONZ mającej przeprowadzić analizę dotyczącą stałego funkcjonowania rejestru, w tym priorytet Zjednoczonego Królestwa polegający na rozszerzeniu zakresu rejestru o broń strzelecką i lekką.

II.B.2   Komitet Pierwszy Zgromadzenia Ogólnego ONZ

W sprawie rezolucji dotyczących kwestii związanych z bronią strzelecką i lekką przyjętych przez komitet pierwszy 60-go Zgromadzenia Ogólnego ONZ państwa członkowskie przyjęły następujące stanowiska:

Rezolucja A/Res/60/68 w sprawie reakcji na negatywne oddziaływanie nielegalnej produkcji broni strzeleckiej i lekkiej, jej transferu i handlu nią oraz nadmiernego jej gromadzenia na sytuację ludzi i rozwój, zaproponowana przez Holandię, przyjęta w drodze głosowania i poparta przez wszystkie państwa UE.

Rezolucja A/Res/60/71, zaproponowana przez Mali, w sprawie udzielania pomocy państwom w celu ograniczania nielegalnego obrotu bronią strzelecką i lekką oraz w celu odbierania takiej broni, przyjęta w drodze konsensusu.

Rezolucja A/Res/60/74, zaproponowana przez Francję i Niemcy, w sprawie problemów wynikających z gromadzenia nadmiernych zapasów amunicji konwencjonalnej, przyjęta w drodze konsensusu.

Rezolucja A/Res/60/81 w sprawie nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach, przedstawiona przez Japonię, przyjęta bez głosowania. Jednakże operacyjny ust. 2 przyjęty został w drodze głosowania i przy jednogłośnym poparciu wszystkich państw UE.

Rezolucja A/Res/60/226 w sprawie przejrzystości w zbrojeniach, zaproponowana przez Holandię, przyjęta w drodze głosowania i poparta przez wszystkie państwa UE.

Rezolucja A/Res/60/69, w sprawie krajowych przepisów dotyczących transferu broni, sprzętu wojskowego oraz towarów i technologii podwójnego zastosowania, zaproponowana przez Holandię i przyjęta w drodze konsensusu.

Rezolucja A/Res/60/44, w sprawie obiektywnych informacji w dziedzinie wojskowości, w tym przejrzystości wydatków wojskowych, przedstawiona przez Niemcy i Rumunię (w cyklu półrocznym), przyjęta bez głosowania.

Rezolucja A/Res/60/77 w sprawie przeciwdziałania nielegalnemu transferowi i nieupoważnionemu dostępowi do przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych i ich stosowaniu, zaproponowana przez Australię, przyjęta w drodze konsensusu.

Rezolucja A/Res/60/75 w sprawie kontroli broni konwencjonalnej na szczeblu regionalnym i subregionalnym przyjęta w drodze głosowania, przy jednogłośnym poparciu wszystkich państw UE.

Rezolucja A/Res/60/94 w sprawie wzmacniania bezpieczeństwa i współpracy w regionie Morza Śródziemnego, zaproponowana przez Algierię, przyjęta w drodze konsensusu i popierana przez UE-25.

Decyzja 60/519 w sprawie międzynarodowego instrumentu pozwalającego państwom na identyfikację i śledzenie nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej w sposób terminowy i wiarygodny, zaproponowana przez Szwajcarię, przyjęta w drodze głosowania i przy jednogłośnym poparciu wszystkich państw UE.

II.B.3   OBWE

Państwa członkowskie UE aktywnie uczestniczą w pracach prowadzonych przez OBWE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej.

AUSTRIA

Austria aktywnie wspierała dalsze wdrażanie dokumentów OBWE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej oraz zapasów amunicji konwencjonalnej, ze szczególnym naciskiem na projekty obejmujące ich niszczenie na Białorusi, w Tadżykistanie, Kazachstanie, na Ukrainie i w Federacji Rosyjskiej. Zainicjowała ona również dyskusję na temat sposobu przedstawiania istotnych projektów OBWE dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej w czasie konferencji przeglądowej ONZ. W odniesieniu do kwestii amunicji konwencjonalnej Austria wniosła dobrowolny wkład w wysokości 64 470 EUR na realizację projektu realizowanego w Gruzji, a mającego na celu odzyskanie i przetworzenie środków chemicznych wykorzystywanych do wytwarzania zasłon dymnych.

CYPR

Cypr przedstawił OBWE informacje na temat krajowych praktyk i procedur stosowanych przy wywozie broni konwencjonalnej i technologii pokrewnych (fsc.del/374/05, 15.7.2005), transferu broni konwencjonalnej (FSC.DEL/243/05, 7/6/2005) oraz broni strzeleckiej i lekkiej (FSC.DEL/334/05, 15.7.2005).

DANIA

Dania kontynuowała swój udział w działaniach OBWE, w tym w seminariach i warsztatach oraz innych inicjatywach związanych z bronią strzelecką i lekką. Dania wdraża dokument OBWE w sprawie broni strzeleckiej i lekkiej.

FINLANDIA

—	Oddelegowanie do centrum zapobiegania konfliktom OBWE urzędnika wspierającego FSC (Forum Współpracy w Dziedzinie Bezpieczeństwa) zajmującego się sprawami broni strzeleckiej.

—	Wkład w powstanie ekspertyzy na potrzeby programu OBWE dotyczącego zarządzania kontrolą graniczną w zakresie zwalczania obrotu bronią strzelecką w Azji Centralnej.

—	Wkład w powstanie ekspertyzy i w finansowanie warsztatów regionalnych OBWE dotyczących podręcznika najlepszych praktyk w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej w Azji Centralnej.

—	Przekazanie środków na dobrowolny fundusz administrowany przez misję OBWE w Tadżykistanie. Celem funduszu jest udzielanie pomocy w niszczeniu nadwyżek broni i amunicji oraz zwiększenie bezpieczeństwa zapasów w Tadżykistanie.

—	Przekazanie środków na dobrowolny fundusz administrowany przez misję OBWE w Gruzji. Celem funduszu jest udzielanie pomocy w niszczeniu nadwyżek broni i amunicji w Gruzji.

—	Przekazanie środków na fundusz szybkiego reagowania administrowany przez misję OBWE w Gruzji. Celem funduszu jest udzielanie pomocy społecznościom lokalnym pragnącym dobrowolnie zdać broń.

FRANCJA

W lutym 2005 r. w ramach mechanizmu OBWE mającego na celu zapewnienie pomocy w niszczeniu zapasów broni strzeleckiej i lekkiej oraz nadwyżek amunicji konwencjonalnej Francja uczestniczyła w misji eksperckiej w Rosji w dziedzinie magazynowania i niszczenia amunicji wycofanej z Naddniestrza; w kwietniu 2005 r. Francja sfinansowała misję oceniającą w dziedzinie magazynowania i niszczenia amunicji konwencjonalnej w Obwodzie Kaliningradzkim (Rosja). Podobnie w maju 2005 r., w ramach niszczenia zapasów amunicji oraz broni strzeleckiej i lekkiej, przeprowadzonego przez OBWE w Tadżykistanie, Francja sfinansowała trwającą osiem miesięcy misję czterech ekspertów (obejmującą szkolenie, nadzór procesu tworzenia zapasów, kontrolę operacji niszczenia; koszt: 110 000 EUR).

NIEMCY

W ramach OBWE Niemcy przygotowały projekt rozdziału na temat transportu amunicji mającego się ukazać podręcznika najlepszych praktyk OBWE w dziedzinie amunicji i aktywnie uczestniczyły w opracowywaniu załącznika do podręcznika najlepszych praktyk OBWE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej dotyczącego zarządzania zapasami i bezpieczeństwa przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (MANPADS).

WĘGRY

W ramach Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie Węgry podjęły szereg wiążących politycznie zobowiązań w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej.

WŁOCHY

W 2005 r. Włochy w dalszym ciągu aktywnie wdrażały dokument OBWE dotyczący broni strzeleckiej i lekkiej przyjęty w listopadzie 2000 r. W tym kontekście Włochy dokonały krajowej aktualizacji informacji na temat najważniejszych kwestii związanych z bronią strzelecką i lekką (produkcja, znakowanie, kontrole wywozu, pośrednictwo, techniki niszczenia), podlegających wymianie zgodnie z wyżej wymienionym dokumentem.

LITWA

Litwa wypełnia podjęte zobowiązania w dziedzinie wymiany informacji w ramach dokumentu OBWE dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej, jak również w dziedzinie realizacji programu działania ONZ. W trybie rocznym Litwa przesyła do ONZ i do OBWE informacje na temat broni strzeleckiej i lekkiej skonfiskowanej lub zniszczonej w ramach jurysdykcji krajowej.

HOLANDIA

Holandia sfinansowała projekt w dziedzinie niszczenia i bezpiecznego magazynowania broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji konwencjonalnej w Republice Tadżykistanu.

SŁOWENIA

Słowenia wniosła 65 000 EUR do projektów OBWE dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej w zakresie niszczenia amunicji w Tadżykistanie (9,7 mln SIT — 40 000 EUR) oraz na Ukrainie (6,1 mln SIT — 25 000 EUR). Słoweński dyplomata, Jernej Cimperšek, doradca w stałej misji OBWE w Wiedniu, powołany został na stanowisko koordynatora ds. amunicji konwencjonalnej Forum Współpracy w Dziedzinie Bezpieczeństwa (FSC). Słowenia przekazała sprawozdanie krajowe na temat wdrożenia dokumentu OBWE dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej.

HISZPANIA

Hiszpania, wraz ze Zjednoczonym Królestwem i Szwajcarią, uczestniczyła w latach 2004 i 2005 w projekcie OBWE na Białorusi dotyczącym zarządzania zapasami, niszczenia nadwyżek, warunków bezpieczeństwa przechowywania, magazynów amunicji itp. odnośnie do broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tej broni.

SZWECJA

W 2005 r. Szwecja wspierała następujące programy dotyczące broni strzeleckiej i lekkiej:

—	Porozumienie z UNDP/TFCPR dotyczące projektów wsparcia, realizowanych we współpracy z OBWE, w zakresie niszczenia broni strzeleckiej i lekkiej w państwach regionu OBWE, takich jak Ukraina (25 000 000 SEK)

—	Udzielanie wsparcia, za pośrednictwem OBWE, w zakresie niszczenia broni strzeleckiej i lekkiej w Tadżykistanie (800 000 SEK).

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Jako wiodące państwo w pionierskim projekcie OBWE dostarczyliśmy ekspertyzy i zaproponowaliśmy finansowanie zarządzania zapasami, ich niszczenia oraz prowadzenia rejestrów na Białorusi. Ponadto, w ramach OBWE, Zjednoczone Królestwo w dalszym ciągu wspiera wdrażanie dokumentu OBWE dotyczącego broni strzeleckiej i lekkiej (listopad 2000 r.). Obecnie, w ścisłym porozumieniu z partnerami G8 oraz Szwecją i Turcją, Zjednoczone Królestwo koordynuje prace nad opracowaniem załącznika do podręcznika najlepszych praktyk OBWE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej dotyczącego zarządzania zapasami i bezpieczeństwa MANPADS.

II.B.4.   NATO

AUSTRIA

Austria udzieliła finansowego wsparcia dla projektu niszczenia broni strzeleckiej i lekkiej, MANPADS oraz amunicji na Ukrainie. Umowa o wdrożeniu projektu dowodzonego przez Stany Zjednoczone podpisana została w listopadzie, a niszczenie rozpoczęło się w grudniu.

WĘGRY

Węgry aktywnie uczestniczyły w działaniach prowadzonych w ramach Partnerstwa dla Pokoju NATO.

LITWA

Litwa przyczyniła się do realizacji na Ukrainie administrowanego przez NAMSA (NATO) projektu niszczenia broni strzeleckiej i lekkiej, MANPADS oraz amunicji.

REPUBLIKA SŁOWACKA

Poprzez projekty realizowane w ramach NATO/PdP oraz OBWE Słowacja wniosła wkład finansowy w łącznej wysokości 30 000 EUR na rzecz niszczenia na Ukrainie broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Zjednoczone Królestwo jest również jednym z państw, które w dalszym ciągu wspierają finansowo program niszczenia amunicji realizowany przez NATO w Albanii, mający na celu zniszczenie 11 600 ton amunicji do broni strzeleckiej i lekkiej na przestrzeni kilku lat. Podobnie w lutym 2005 r. Zjednoczone Królestwo ogłosiło zamiar przeznaczenia 400 000 funtów na realizację szeroko zakrojonego i długoterminowego projektu NATO dotyczącego niszczenia na Ukrainie broni strzeleckiej i lekkiej, amunicji oraz rakiet ziemia-powietrze. Zjednoczone Królestwo jest również najważniejszym darczyńcą — z wkładem w wysokości ponad 500 000 funtów — na rzecz projektu mającego na celu niszczenie nadwyżek zapasów broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji w Bośni i Hercegowinie. Wstępnym celem projektu jest zniszczenie ok. 250 000 egzemplarzy broni strzeleckiej (przy czym 75 000 zniszczono już do grudnia 2005), a celem dodatkowym jest zniszczenie ogółem 10 000 ton amunicji. W roku 2005 zniszczyliśmy również kolejne zapasy amunicji w Albanii i przekazaliśmy do Afryki Południowej sprzęt do niszczenia broni strzeleckiej.

II.B.5   ECOWAS

HISZPANIA

W grudniu 2005 roku Hiszpania podpisała protokół ustaleń z Sekretarzem Wykonawczym Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS), w którym zobowiązała się do wniesienia kwoty w wysokości minimum 1 000 000 EUR (która ma zostać rozłożona na lata 2006-2008) jako wkładu w działania i programy realizowane przez ECOWAS, w tym 750 000 EUR na wsparcie dla „Programu kontroli broni strzeleckiej w Afryce Zachodniej”.

II.B.6.   Porozumienie z Wassenaar

W 2005 r. do Porozumienia z Wassenaar przyjęto pięć z sześciu państw członkowskich UE, które dotychczas nie przystąpiły do porozumienia. Kandydatura Cypru jest nadal rozważana. UE jest głęboko przekonana, że włączenie wszystkich państw członkowskich UE gwarantuje wysoki standard efektywnej kontroli wywozu zarówno w ramach Porozumienia z Wassenaar, jak i wewnątrz Unii.

Państwa członkowskie nadal brały udział w działaniach w ramach Porozumienia z Wassenaar, w tym w seminariach i warsztatach oraz innych inicjatywach związanych z bronią strzelecką i lekką. Dania wdraża opracowane w ramach Porozumienia z Wassenaar wytyczne w zakresie najlepszych praktyk w dziedzinie wywozu broni strzeleckiej i lekkiej.

Jako przewodniczący Porozumienia z Wassenaar Austria podkreśliła znaczenie systemu kontroli wywozu dla walki z nielegalną bronią strzelecką i lekką.

Węgry w 2005 r. przewodniczyły grupie ekspertów Porozumienia z Wassenaar. Na wniosek wielu państw roczna kadencja Węgier przedłużona została na rok 2006. W latach 2004 i 2005 Węgry popierały starania Chorwacji o przyjęcie do Porozumienia z Wassenaar.

Zjednoczone Królestwo dalej aktywnie promowało wysiłki związane z rozszerzeniem Porozumienia z Wassenaar, a w szczególności szersze przestrzeganie wytycznych dotyczących najlepszych praktyk w dziedzinie wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz elementów kontroli wywozu MANPADS.

II.B.7   Pozostałe działania

WĘGRY

Węgry wspierają prace Regionalnego Centrum Wspierania Weryfikacji i Wdrażania Kontroli Zbrojeń (RACVIAC). W 2005 r. Węgry zwiększyły swój udział poprzez wysłanie nowego oficera wojskowego do służb RACVIAC. Węgry będą również współprzewodniczyć drugiej grupie roboczej RACVIAC w 2006 roku.

Węgry wspierają prace Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Południowej i Wschodniej (SEESAC). Uczestniczyły także w konferencji w sprawie sektora bezpieczeństwa Zachodnich Bałkanów, która odbyła się w Czarnogórze we wrześniu 2005 r.

IRLANDIA

W kwestii zbrojeń Irlandia, jako członek Sieci Bezpieczeństwa Ludności (Human Security Network), wspiera podejście ukierunkowane na człowieka i ma długą historię finansowania programów rozbrojenia, demobilizacji, reintegracji i rehabilitacji (DDRR). Niedawno Irlandia wydatkowała na pomoc w sytuacji kryzysowej i na odbudowę ogółem kwotę 1 000 000 EUR, która przeznaczona została w latach 2004 i 2005 na działania w zakresie rozbrojenia, demobilizacji, reintegracji i rehabilitacji prowadzone w Liberii w ramach funduszu powierniczego UNDP DDRR. Celem programu UNDP jest zadbanie o to, by programy dotyczące społeczności lokalnych były konstruowane w sposób pozwalający zaspokoić w szczególności potrzeby kobiet i dzieci — byłych uczestników walk.

Irlandia zapewniła finansowanie Geneva Forum — organizacji z siedzibą w Genewie działającej na rzecz tworzenia partnerstwa z rządami państw, organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi oraz pomiędzy nimi w dziedzinie rozbrojenia i kontroli zbrojeń.

HISZPANIA

W październiku 2005 r. Hiszpania uczestniczyła w trzecim dorocznym spotkaniu przedstawicieli parlamentarnego forum w zakresie broni strzeleckiej i lekkiej, które odbyło się w Mexico City.

III.   INNE KOMENTARZE, UWAGI I ISTOTNE INFORMACJE

FRANCJA

Od wielu lat Francja wykazuje zwiększoną przejrzystość dzięki przedstawianemu parlamentowi sprawozdaniu rocznemu na temat wywozu broni, które rozpowszechniane jest nie tylko we Francji, lecz również za granicą (w ambasadach i organizacjach międzynarodowych). Sprawozdanie przedstawia krajowe praktyki kontrolne, jak również międzynarodowe ćwiczenia w zakresie kontroli wywozu, w których Francja uczestniczy. Zawiera również statystyki, obejmujące m.in. wywóz broni strzeleckiej i lekkiej.

NIEMCY

Niemcy opublikowały ostatnio kompleksowe sprawozdanie roczne w sprawie wywozu broni za rok 2004. Sprawozdanie kładzie szczególny nacisk na zwiększoną przejrzystość i otwartość w dziedzinie wywozu broni strzeleckiej. Zawiera m.in. szczegółowe informacje o wydanych indywidualnych zezwoleniach wywozowych na broń strzelecką i amunicję do tej broni, w tym dane dotyczące państwa przeznaczenia, rodzaju broni, jej wartości i liczby egzemplarzy. Kompleksowy przegląd niemieckich aktów prawnych dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej oraz informacje na temat niemieckiej polityki w tej dziedzinie dostępne są na stronie internetowej www.un.org.

LITWA

Litewskie biuro Interpolu ściśle współpracuje z Sekretariatem Generalnym Interpolu i jego biurami krajowymi w zakresie wniosków dotyczących identyfikacji broni oraz ustalenia osób zaangażowanych w nielegalny handel bronią.

SŁOWENIA

W 2005 r. Słowenia po raz pierwszy opublikowała sprawozdanie roczne na temat wywozu i przywozu broni. Sprawozdanie opublikowane zostało na stronie internetowej słoweńskiego Ministerstwa Obrony (www.mors.si).

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

W 2005 r. opublikowane zostało sprawozdanie Zjednoczonego Królestwa obejmujące zezwolenia wydane w roku 2004 oraz bliższe informacje na temat postępów w realizacji polityki w poprzednim roku. Sprawozdania roczne postrzegane są na szczeblu międzynarodowym jako probierz otwartości, a Zjednoczone Królestwo jest jednym z wiodących państw w dziedzinie udostępniania szczegółowych informacji na temat każdego wydanego zezwolenia na broń. Zjednoczone Królestwo sporządza również regularne sprawozdania kwartalne.

III.A   Kryteria oceny wniosków o finansowanie projektów dotyczących broni strzeleckiej i lekkiej

III.A.1   Wytyczne dotyczące priorytetów

Program Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczący zapobiegania nielegalnemu obrotowi bronią strzelecką i lekką, jego zwalczania i eliminowania we wszystkich aspektach, przyjęty dnia 20 lipca 2001 r., potwierdza, że przy jego wdrażaniu niezbędna jest komplementarność na szczeblu światowym, regionalnym i krajowym. Przyjęcie w grudniu 2005 r. strategii UE zwalczania nielegalnego gromadzenia i handlu ręczną bronią strzelecką i broną lekką oraz amunicją do niej dowodzi zaangażowania UE w zapewnienie tej komplementarności, jak również jej zobowiązanie do wniesienia wkładu w tej dziedzinie.

Strategia UE jest obszernym dokumentem, który prezentuje złożony zestaw działań koniecznych do przezwyciężenia zagrożeń wynikających z nielegalnego gromadzenia i handlu bronią strzelecką i lekką oraz amunicją do niej poprzez identyfikację konkretnych działań i praktyk; ma ona na celu dogłębne zbadanie środków, jakimi UE dysponuje na szczeblu wielostronnym i regionalnym, wewnątrz UE i w ramach jej relacji dwustronnych. Strategia opiera się na istniejącej polityce i działaniach UE w tym zakresie i zbiera je we wspólnych ramach, wraz z realizacją wspólnego działania Rady 2002/589/WPZiB.

Strategia zawiera plan działania, a zatem także wytyczne dla inicjatyw UE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej. Regularne spotkania Grupy Roboczej ds. Powszechnego Rozbrojenia i Kontroli Zbrojeń zapewniają realizację strategii UE w dziedzinie broni strzeleckiej i lekkiej. W każdym półroczu przynajmniej jedno posiedzenie grupy roboczej poświęcone jest wyłącznie sprawom broni strzeleckiej i lekkiej.

III.B   Zdobyte doświadczenie

W ramach wspólnego działania Rady 2002/589/WPZiB uruchomiono trzy nowe projekty. Za wcześnie jeszcze, by wyciągać wnioski na temat ich realizacji. Jednakże projekt dotyczący Kambodży pokazał, że skuteczna inicjatywa w tym zakresie zakłada konieczność zapewnienia, aby państwo-beneficjent miało poczucie, iż partner — w tym przypadku UE — stanowi silny autorytet polityczny, który będzie wspierać państwo-beneficjenta w pozyskiwaniu autorytetu moralnego wśród społeczeństwa. Jest to konieczne w celu uzyskania zmiany sposobu postrzegania problemu broni strzeleckiej i lekkiej przez społeczeństwa oraz ich reakcji na działania w zakresie walki z tym problemem.

III.B.1   Kryteria przydziału funduszy

Kryteria te opublikowano w czwartym sprawozdaniu rocznym.

---

(1)  Dokument Rady 5319/06.

---

---

22.7.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/21

---

Oświadczenia do protokołu Rady z dnia 17 lipca 2006 r.

(2006/C 171/02)

A.

Oświadczenie Komisji (art. 7 ust. 3) Aby w pełni wykonać art. 7 ust. 3 zmieniony decyzją Rady zmieniającą decyzję 1999/468/WE, Komisja zobowiązuje się do przyjęcia środków służących zapewnieniu przejrzystości, dzięki którym Parlament Europejski będzie od razu otrzymywał informacje o projektach środków wykonawczych przedłożonych komitetom. Dzięki usprawnieniu funkcji rejestru Komisja powinna umożliwić Parlamentowi Europejskiemu pełne korzystanie z jego uprawnień do kontroli, zwłaszcza poprzez: — jasną identyfikację różnych dokumentów będących przedmiotem tej samej procedury, — wskazanie etapu procedury oraz harmonogramu, — wprowadzenie wyraźnego rozróżnienia między projektem środków, który Parlament Europejski otrzyma tytułem informacji w tym samym czasie, co członkowie komitetów, a projektem końcowym powstałym po zasięgnięciu opinii komitetu i przekazywanym Parlamentowi Europejskiemu. Komisja dopilnuje, zgodnie ze złożonym zobowiązaniem, aby Parlament otrzymywał regularne informacje na temat prac komitetów w dziedzinie usług finansowych. Komisja zobowiązuje się: 1) dopilnować, by po każdym posiedzeniu urzędnik Komisji, który przewodniczy posiedzeniom komitetów, przekazywał Parlamentowi Europejskiemu na jego wniosek informacje o wynikach obrad dotyczących projektów środków wykonawczych przedłożonych komitetom; 2) odpowiadać ustnie lub pisemnie na ewentualne pytania na temat obrad dotyczących projektów środków wykonawczych przedłożonych komitetom; 3) potwierdzić w tym celu zobowiązania zawarte w pkt 1-7 pisma komisarza F. Bolkesteina z dnia 2 października 2001 r. skierowanego do przewodniczącej Komisji Gospodarczej i Monetarnej.

B.	Oświadczenie Komisji (art. 5 i art. 5a) Komisja potwierdza swoje zobowiązanie do stosowania oświadczenia nr 3 załączonego do decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. do środków objętych nową procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą (art. 5a) (1).

---

(1)  Dz.U. C 203 z 17.7.1999, str. 1.

---

22.7.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/22

---

Kursy walutowe euro (1)

21 lipca 2006

(2006/C 171/03)

1 euro=

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,2680
JPY	Jen	146,96
DKK	Korona duńska	7,4600
GBP	Funt szterling	0,68290
SEK	Korona szwedzka	9,2441
CHF	Frank szwajcarski	1,5708
ISK	Korona islandzka	93,18
NOK	Korona norweska	7,9330
BGN	Lew	1,9558
CYP	Funt cypryjski	0,5750
CZK	Korona czeska	28,413
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	276,08
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6960
MTL	Lir maltański	0,4293
PLN	Złoty polski	3,9595
RON	Lej rumuński	3,5774
SIT	Tolar słoweński	239,64
SKK	Korona słowacka	38,348
TRY	Lir turecki	1,9723
AUD	Dolar australijski	1,6833
CAD	Dolar kanadyjski	1,4347
HKD	Dolar hong kong	9,8593
NZD	Dolar nowozelandzki	2,0316
SGD	Dolar singapurski	2,0048
KRW	Won	1 204,54
ZAR	Rand	8,9137
CNY	Juan renminbi	10,1309
HRK	Kuna chorwacka	7,2451
IDR	Rupia indonezyjska	11 597,13
MYR	Ringgit malezyjski	4,665
PHP	Peso filipińskie	66,063
RUB	Rubel rosyjski	34,0930
THB	Bat tajlandzki	48,116

---

(1)  

Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

---

22.7.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/23

---

Komunikat Komisji w ramach wdrażania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/95/WE z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów

(2006/C 171/04)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Publikacja tytułów i odniesień do norm europejskich na mocy dyrektywy)

ESO (1)	Numer i tytuł normy (oraz dokument odniesienia)	Odniesienie do normy zastąpionej	Data ustania domniemania zgodności normy zastąpionej Przypis 1
CEN	EN 581-1:2006 Meble do użytkowania na zewnątrz. Meble do siedzenia i stoły użytkowane na kempingu, na zewnątrz domu i w miejscach publicznych. Ogólne wymagania bezpieczeństwa	—
CEN	EN 913:1996 Sprzęt gimnastyczny — Ogólne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 916:2003 Sprzęt gimnastyczny — Skrzynie do skoków — Wymagania i metody badań obejmujące bezpieczeństwo	—
CEN	EN 957-1:2005 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 1: Ogólne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-2:2003 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 2: Sprzęt do treningu siłowego oraz dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-4:1996 Stacjonarny sprzęt treningowy. Ławy do ćwiczeń siłowych, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-5:1996 Stacjonarny sprzęt treningowy. Urządzenia treningowe z użyciem korb i pedałów, dodatkowe, szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-6:2001 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 6: Bieżnie ruchome, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-7:1998 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 7: Trenażery wioślarskie, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-8:1998 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 8: Pedałowe symulatory chodu, symulatory wchodzenia na schody i pedałowe symulatory wspinania się. Dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-9:2003 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 9: Trenażery eliptyczne, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 957-10:2005 Stacjonarny sprzęt treningowy. Część 10: Rowery treningowe ze stałym kołem lub bez wolnego biegu, dodatkowe szczególne wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 1129-1:1995 Meble — Łóżka chowane — Wymagania bezpieczeństwa i badanie — Wymagania bezpieczeństwa	—
CEN	EN 1129-2:1995 Meble — Łóżka chowane — Wymagania bezpieczeństwa i badanie — Część 2: Metody badania	—
CEN	EN 1130-1:1996 Meble — Łóżeczka i kołyski mieszkaniowe — Wymagania bezpieczeństwa	—
CEN	EN 1130-2:1996 Meble — Łóżeczka i kołyski mieszkaniowe — Metody badań	—
CEN	EN 1400-1:2002 Artykuły dla dzieci — Smoczki do uspokajania dla niemowląt i małych dzieci — Część 1: Ogólne wymagania dotyczące bezpieczeństwa oraz informacji o wyrobie	—
CEN	EN 1400-2:2002 Artykuły dla dzieci — Smoczki do uspokajania dla niemowląt i małych dzieci — Część 2: Wymagania mechaniczne i badania	—
CEN	EN 1400-3:2002 Artykuły dla dzieci — Smoczki do uspokajania dla niemowląt i małych dzieci — Część 3: Wymagania chemiczne i badania	—
CEN	EN 1466:2004 Artykuły dla dzieci — Nosidełka i stojaki — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 1651:1999 Sprzęt paralotniowy — Uprzęże — Wymagania bezpieczeństwa i badania wytrzymałości	—
CEN	EN 1860-1:2003 Urządzenia, paliwa stałe i podpałki do grilla — Część 1: Grille opalane paliwami stałymi — Wymagania i metody badań	—
CEN	EN ISO 9994:2006 Zapalniczki — Wymagania bezpieczenstwa (ISO 9994:2005)	EN ISO 9994:2002	30.9.2006
CEN	EN 12196:2003 Sprzęt gimnastyczny — Konie i kozły — Wymagania funkcjonalności i bezpieczeństwa oraz metody badań	—
CEN	EN 12197:1997 Sprzęt gimnastyczny — Drążki — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 12346:1998 Sprzęt gimnastyczny — Drabinki przyścienne, drabiny kratowe i drabinki do wspinania się — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 12432:1998 Sprzęt gimnastyczny. Równoważnie. Wymagania funkcjonalności i bezpieczeństwa oraz metody badań	—
CEN	EN 12491:2001 Sprzęt paralotniowy — Spadochronowe systemy ratownicze — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 12586:1999 Artykuły do pielęgnowania i użytkowania dla dzieci — Wyrób do mocowania smoczka — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
	EN 12586:1999/AC:2002
CEN	EN 12655:1998 Sprzęt gimnastyczny — Kółka — Wymagania funkcjonalności i bezpieczeństwa oraz metody badań	—
CEN	EN 13138-2:2002 Pomocnicze urządzenia wypornościowe do nauki pływania — Część 2: Wymagania bezpieczeństwa i metody badań pomocniczych urządzeń wypornościowych przeznaczonych do osobistego użytku	—
CEN	EN 13209-1:2004 Artykuły do pielęgnowania i użytkowania przez dzieci. Nosidełka dla dzieci. Wymagania bezpieczeństwa i metody badań. Część 1: Nosidełka z oparciem pod plecy	—
CEN	EN 13319:2000 Sprzęt do nurkowania — Głębokościomierze i przyrządy zespolone do pomiaru głębokości oraz czasu — Wymagania funkcjonalności i bezpieczeństwa oraz metody badań	—
CEN	EN 13899:2003 Sprzęt sportowy rolkowy — Wrotki — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 14059:2002 Dekoracyjne lampy olejowe — Wymagania dotyczące bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 14344:2004 Artykuły do pielęgnowania i użytkowania przez dzieci — Siodełka rowerowe — Wymagania bezpieczeństwa i metody badań	—
CEN	EN 14350-1:2004 Artykuły do pielęgnowania i użytkowania przez dzieci — Sprzęt do picia — Część 1: Wymagania ogólne i mechaniczne oraz badania	—
CEN	EN 14682:2004 Bezpieczna odzież dla dzieci — Sznurki i elementy wyciągane występujące w odzieży dziecięcej — Wymagania	—
CEN	EN 14764:2005 Rowery miejskie i wycieczkowe — Wymagania bezpieczeństwa i metody badania [Norma przyznaje domniemanie zgodności od dnia 1.1.2007.]	—
CEN	EN 14766:2005 Rowery górskie — Wymagania bezpieczeństwa i metody badania [Norma przyznaje domniemanie zgodności od dnia 1.12.2006.]	—
CEN	EN 14781:2005 Rowery wyścigowe — Wymagania bezpieczeństwa i metody badania [Norma przyznaje domniemanie zgodności od dnia 1.12.2006.]	—
CEN	EN 14872:2006 Rowery — Wyposażenie dodatkowe rowerów — Bagażniki [Norma przyznaje domniemanie zgodności od dnia 1.9.2006.]	—

Przypis 1

Data ustania domniemania zgodności jest zasadniczo datą wycofania („dw”) określoną przez europejskie organizacje normalizacyjne. Zwraca się jednak uwagę użytkowników tych norm na fakt, że w niektórych szczególnych przypadkach data ustania i data domniemania mogą nie być tożsame.

UWAGA:

—	Wszelkie informacje na temat dostępności norm można uzyskać w europejskich organizacjach normalizacyjnych lub w krajowych organach normalizacyjnych, których lista znajduje się w załączniku do dyrektywy 98/34/WE (2) Parlamentu Europejskiego i Rady, zmienionej dyrektywą 98/48/WE (3).

—	Publikacja odniesień w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie oznacza, że normy są dostępne we wszystkich językach Wspólnoty.

—	Lista ta zastępuje wszystkie poprzednie listy opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Komisja czuwa nad uaktualnianiem listy.

---

(1)  ESO: Europejskie organizacje normalizacyjne:

—	CEN — Europejski Komitet Normalizacyjny: rue de Stassart 36, B-1050 Brussels, Tel. (32-2) 550 08 11; fax (32-2) 550 08 19 (http://www.cenorm.be)

—	CENELEC — Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki: rue de Stassart 35, B-1050 Brussels, Tel. (32-2) 519 68 71; fax (32-2) 519 69 19 (http://www.cenelec.org)

—	ETSI — Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych: 650, route des Lucioles, F-06921 Sophia Antipolis, Tel. (33) 492 94 42 00; fax (33) 493 65 47 16 (http://www.etsi.org)

(2)  Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37.

(3)  Dz.U. L 217 z 5.8.1998, str. 18.

---

22.7.2006

PL XM

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/27

---

Zawiadomienie dla użytkowników substancji kontrolowanych w Unii Europejskiej oraz w Bułgarii i Rumunii (1) dopuszczonych do niezbędnych zastosowań we Wspólnocie w 2007 r. na mocy rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie „substancji zubożających warstwę ozonową” (2)

(2006/C 171/05)

Niniejsze zawiadomienie dotyczy następujących substancji:

Grupa I:	chlorofluorowęglowodory (CFC) 11, 12, 113, 114 i 115
Grupa II:	inne całkowicie fluorowcowane CFC
Grupa III:	halon 1211, 1301 lub 2402
Grupa IV:	tetrachlorek węgla
Grupa V:	1,1,1-trichloroetan
Grupa VI:	bromek metylu
Grupa VII:	wodorobromofluorowęglowodory (HBFC)
Grupa IX:	bromochlorometan

Niniejsze zawiadomienie skierowane jest do użytkowników zamierzających:

1.	wykorzystywać wymienione substancje we Wspólnocie do produkcji inhalatorów ciśnieniowych z dozownikiem (MDIs),

2.	nabyć wymienione substancje do celów laboratoryjnych i badawczych bezpośrednio od producenta lub w drodze przywozu do Wspólnoty, a nie od dystrybutora tych substancji na terenie Wspólnoty.

Substancje kontrolowane do celów niezbędnych zastosowań można uzyskać w drodze produkcji na terenie Wspólnoty i, w razie potrzeby, w drodze przywozu spoza Wspólnoty.

Decyzja IV/25 stron Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową ustanawia kryteria i procedurę służącą określaniu „niezbędnych zastosowań”, do celu których dozwolona jest ciągła produkcja i konsumpcja po okresie stopniowego wycofywania.

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2038/2000 wymaga określenia ilości potrzebnych do celu niezbędnych zastosowań wyżej wymienionych substancji kontrolowanych, które mogą być dopuszczone we Wspólnocie w 2007 r., zgodnie z decyzją IV/25 stron Protokołu montrealskiego.

W listopadzie 2006 r. strony Protokołu montrealskiego mogą podjąć decyzję dopuszczającą maksymalne poziomy produkcji i konsumpcji na rok 2007 niezbędne do zaspokojenia potrzeb wynikających z niezbędnych zastosowań CFC do inhalatorów ciśnieniowych z dozownikiem służących do leczenia astmy i przewlekłych chorób płuc, wyszczególnione w załączniku I, z zastrzeżeniem warunków ustalonych przez zebrane strony w decyzji VII/28 ust. 2.

Zgodnie z decyzją X/19 stron Protokołu montrealskiego, czystość substancji kontrolowanych do celów laboratoryjnych powinna wynosić co najmniej 99,0 % dla 1,1,1-trichloroetanu i 99,5 % dla CFC i tetrachlorku węgla. Te wysokiej czystości substancje i mieszaniny zawierające substancje kontrolowane powinny być dostarczane wyłącznie w pojemnikach nadających się do powtórnego zamknięcia lub butlach ciśnieniowych o pojemności mniejszej niż trzy litry, lub w 10-mililitrowych lub mniejszych ampułkach szklanych, wyraźnie oznaczonych jako zawierające substancje zubożające warstwę ozonową, ograniczone do użytku laboratoryjnego i do celów badawczych wraz z informacją, że zużyte substancje lub ich nadmiar powinien zostać zebrany i poddany recyklingowi, jeżeli to możliwe. Jeżeli poddanie recyklingowi nie jest możliwe, materiał powinien zostać zniszczony zgodnie z procedurami określonymi w art. 16 ust. 1 rozporządzenia.

Decyzja XV/8 stron Protokołu montrealskiego zezwala na produkcję i konsumpcję niezbędną do zaspokojenia potrzeb wynikających z niezbędnych zastosowań substancji kontrolowanych wymienionych w załącznikach A, B i C (grupa II i III substancji) do Protokołu montrealskiego do celów laboratoryjnych i badawczych wymienionych w załączniku IV do sprawozdania z Siódmego Spotkania Stron, podlegającego warunkom wymienionym w załączniku II do sprawozdania z Szóstego Spotkania Stron.

Decyzja XVII/10 stron Protokołu Montrealskiego przyjęta w grudniu 2005 r. zezwala na produkcję i konsumpcję niezbędną do zaspokojenia potrzeb wynikających z niezbędnych zastosowań bromku metylu, substancji kontrolowanej wymienionej w załączniku E (grupa I substancji) do Protokołu Montrealskiego do celów laboratoryjnych i badawczych wymienionych w załączniku IV do sprawozdania z Siódmego Spotkania Stron, podlegającego warunkom wymienionym w załączniku II do sprawozdania z Szóstego Spotkania Stron. Zastosowania wymienione w decyzji VII/11 ust. 6 lit. a) i c) i w decyzji XI/15 są wyłączone z zastosowań uzgodnionych w decyzji XVII/10 ust. 2.

Więcej informacji włącznie z tekstami odpowiednich decyzji cytowanych powyżej (decyzje IV/25, XI/15, XV/8, XVI/16 i XVII/10) można znaleźć na stronie internetowej http://ec.europa.eu/environment/ozone/pdf/2006_lab.pdf

Procedury przyznawania ilości substancji kontrolowanych do celów wyżej wymienionych niezbędnych zastosowań przeprowadzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000 oraz rozporządzeniem (WE) nr 2038/2000 są następujące:

1.

Przedsiębiorstwo, które w 2006 r. nie miało przyznanego kontyngentu, a które wnioskuje, aby Komisja uwzględniła je w przyznawaniu kontyngentu na cele niezbędnych zastosowań na okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., powinno zgłosić się do Komisji najpóźniej do dnia 1 września 2006 r.: Ozone Layer Protection European Commission Directorate-General Environment Unit ENV.C.4 — Industrial Emissions & Protection of the ozone layer BU-5 2/200 Rue de la Loi 200 B-1049 Brussels Faks: (32-2) 292 06 92 E-mail: env-ods@ec.europa.eu

2.

Wnioski o przyznanie ilości na cele niezbędnych zastosowań mogą być składane przez każdego użytkownika substancji wymienionych na początku niniejszego zawiadomienia. Dla CFC do celu zastosowania w inhalatorach ciśnieniowych, każdy wnioskodawca powinien dostarczyć informacje wymagane w arkuszu dostępnym na stronie internetowej dotyczącej substancji zubażających warstwę ozonową http://ec.europa.eu/environment/ozone/ods.htm. Do celów laboratoryjnych, każdy wnioskodawca powinien dostarczyć informacje wymagane w formularzu na stronie internetowej. Kopia wniosku powinna zostać również wysłana do właściwego organu państwa członkowskiego (patrz załącznik I w celu znalezienia właściwego adresu).

3.	Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000, Komisja uwzględni tylko wnioski otrzymane do dnia 1 września 2006 r.

4.	Komisja przyzna kontyngenty wnioskodawcom i poinformuje ich o zastosowaniu, na które otrzymali pozwolenie, substancji, którą mogą stosować oraz ilości danej substancji kontrolowanej.

5.	Zgodnie z powyższą procedurą, Komisja w drodze decyzji poinformuje wnioskodawców o ilości substancji kontrolowanych dozwolonych we Wspólnocie w 2007 r., na których produkcję i przywóz wydane zostaną pozwolenia.

6.

Użytkownicy posiadający kontyngenty na 2006 r. na substancje kontrolowane przyznane na cele niezbędnych zastosowań będą mogli składać wnioski do wspólnotowych producentów za pośrednictwem strony internetowej dotyczącej substancji zubożających warstwę ozonową lub, jeśli to konieczne, składać do Komisji wnioski o pozwolenie na przywóz substancji kontrolowanej w ilości nie większej niż przyznany kontyngent. Producent musi posiadać pozwolenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym zlokalizowana jest jego produkcja, aby móc produkować substancje kontrolowane w ilościach zaspokajających potrzeby wynikające z pozwoleń. Właściwy organ państwa członkowskiego informuje dużo wcześniej Komisję o wydaniu takich pozwoleń.

---

(1)  Podlega ostatecznej decyzji UE, niezbędnej do potwierdzenia daty 1 stycznia 2007 r. jako daty przystąpienia do UE.

(2)  Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 1, ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 29/2006, Dz.U. L 6 z 11.1.2006, str. 27.

---

---

22.7.2006

PL XM

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/31

---

Zawiadomienie dla eksporterów z Unii Europejskiej oraz z Bułgarii i Rumunii (1) planujących wywóz substancji kontrolowanych zubożających warstwę ozonową w 2007 r., zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie „substancji zubożających warstwę ozonową” (2)

(2006/C 171/06)

Niniejsze zawiadomienie skierowane jest do przedsiębiorstw planujących wywóz z Unii Europejskiej następujących substancji w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r.

Grupa I:	chlorofluorowęglowodory (CFC) 11, 12, 113, 114 lub 115
Grupa II:	inne całkowicie fluorowcowane CFC
Grupa III:	halon 1211, 1301 lub 2402
Grupa IV:	tetrachlorek węgla
Grupa V:	1,1,1-trichloroetan
Grupa VI:	bromek metylu
Grupa VII:	worodobromofluorowęglowodory
Grupa VIII:	wodorochlorofluorowęglowodory
Grupa IX:	bromochlorometan

Zakazuje się wywozu chlorofluorowęglowodorów, innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów, halonów, tetrachlorku węgla, 1,1,1-trichloroetanu oraz wodorobromofluorowęglowodorów i bromochlorometanu lub produktów i urządzeń innych niż rzeczy osobiste, zawierających wymienione substancje lub których funkcjonowanie uzależnione jest od ciągłej dostawy tych substancji. Wyjątkami od powyższego zakazu jest wywóz:

—	substancji kontrolowanych, produkowanych zgodnie z art. 3 ust. 6 w celu zaspokojenia podstawowych krajowych potrzeb stron zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu montrealskiego;

—	substancji kontrolowanych, produkowanych zgodnie z art. 3 ust. 7 w celu zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań niezbędnych lub krytycznych;

—	produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane, produkowane na mocy art. 3 ust. 5 lub przywożonych na mocy art. 7 lit. b) rozporządzenia;

—	produktów i urządzeń zawierających HCFC przeznaczonych do wywozu do krajów, w których stosowanie HCFC w takich produktach jest w dalszym ciągu dozwolone, zgodnie z art. 5 ust. 5 rozporządzenia;

—

halonu odzyskanego, po recyklingu lub generacji, magazynowanego do zastosowań krytycznych w instalacjach, na które wydał pozwolenie lub które obsługiwał właściwy organ w celu zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań krytycznych wymienionych w załączniku VII do dnia 31 grudnia 2009 r. oraz produktów i urządzeń zawierających halon w celu zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań krytycznych wymienionych w załączniku VII;

—	substancji kontrolowanych do zastosowań w charakterze substratów i czynników ułatwiających procesy chemiczne;

—

zużytych produktów i urządzeń, które zawierają sztywne pianki izolacyjne lub pianki o strukturze integralnej, które zostały wyprodukowane z chlorofluorowęglowodorów. Niniejsze wyłączenie nie stosuje się do: — urządzeń i produktów chłodniczych i klimatyzacyjnych; — urządzeń i produktów chłodniczych i klimatyzacyjnych, które zawierają chlorofluorowęglowodory lub których funkcjonowanie uzależnione jest od ciągłej dostawy chlorofluorowęglowodorów używanych jako czynnik chłodniczy w innych urządzeniach i produktach; — pianek i produktów izolacyjnych budynków.

—	Na mocy art. 4 ust. 2 zakazuje się produkcji i przywozu bromku metylu do celów innych niż kwarantanna i zastosowania przed wysyłką.

—	Na mocy art. 11 ust. 2 zakazuje się: — wywozu bromku metylu do dowolnego państwa niebędącego stroną Protokołu.

—	Na mocy art. 11 ust. 3 zakazuje się: — od dnia 1 stycznia 2004 r. wywozu wodorochlorofluorowęglowodorów do dowolnego państwa niebędącego stroną Protokołu, chyba że strona spełnia kryteria określone w decyzji XV/3 Protokołu montrealskiego.

Artykuł 12 wymaga pozwolenia na wywóz substancji wymienionych w grupach od I do IX załącznika I do niniejszego zawiadomienia (por. także załącznik I do rozporządzenia). Pozwolenia na wywóz wydaje Komisja Europejska po sprawdzeniu zgodności z art. 11 (3).

Do celów rozporządzenia, ilości substancji mierzone są w kilogramach ODP w celu odzwierciedlenia potencjału niszczenia ozonu określonej substancji (4).

Użytkownik, który zamierza dokonywać wywozu substancji kontrolowanych wymienionych w grupach od I do IX załącznika I do niniejszego zawiadomienia w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., powinien zgłosić się do Komisji Europejskiej najpóźniej do dnia 1 września 2006 r.

Ozone Layer Protection

European Commission

Directorate-General Environment

BU-5 2/200

Unit ENV.C.4 — Industrial Emissions and Protection of the ozone layer

B-1049 Brussels

Faks: (32-2) 292 06 92

E-mail: env-ods@ec.europa.eu

Inni wnioskodawcy posiadający pozwolenie na wywóz na rok 2006 powinni wypełnić i złożyć odpowiedni(e) formularz(e) w zależności od substancji przeznaczonych do wywozu dostępny(e) na stronie dotyczącej substancji zubożających warstwę ozonową http://ec.europa.eu/environment/ozone/ods.htm w celu otrzymania numeru pozwolenia na wywóz (EAN).

Kopia wniosku powinna zostać również wysłana do właściwego organu państwa członkowskiego (patrz załącznik II).

Jeżeli wniosek spełnia kryteria kwalifikujące do otrzymania numeru pozwolenia na wywóz, numer taki zostanie nadany a wnioskodawca powiadomiony. Użytkownik może dokonywać wywozu substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku I do niniejszego zawiadomienia w 2007 r. pod warunkiem, że posiada numer pozwolenia na wywóz wydany przez Komisję Europejską. Komisja Europejska zastrzega sobie prawo wstrzymania wydania numeru pozwolenia na wywóz, jeżeli otrzymane informacje nie są wystarczające.

---

(1)  Podlega ostatecznej decyzji UE, niezbędnej do potwierdzenia daty 1 stycznia 2007 r. jako daty przystąpienia do UE.

(2)  Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 1, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 29/2006, Dz.U. L 6 z 11.1.2006, str. 27.

(3)  Zmienione rozporządzeniem (WE) 1804/2003 opublikowanym w Dz.U. L 265 z 16.10.2003, str. 1.

(4)  Dla mieszanin: tylko ilość substancji kontrolowanej zawartej w mieszaninie powinna zostać ujęta w obliczeniu potencjału niszczenia ozonu. 1,1,1-trichloroetan jest zawsze wprowadzany do obrotu razem ze stabilizatorem. Eksporterzy powinni ustalić ze swoimi dostawcami, jaki procent stabilizatorów należy odjąć przed obliczeniem wielkości potencjału niszczenia ozonu.

---

---

---

22.7.2006

PL XM

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/38

---

Zawiadomienie dla importerów w Unii Europejskiej oraz w Bułgarii i Rumunii (1) planujących przywóz substancji kontrolowanych zubożających warstwę ozonową w 2007 r. zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie „substancji zubożających warstwę ozonową” (2)

(2006/C 171/07)

I.

Niniejsze zawiadomienie skierowane jest do przedsiębiorstw planujących przywóz do Wspólnoty Europejskiej następujących substancji pochodzących ze źródeł znajdujących się poza terytorium Wspólnoty Europejskiej w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. Grupa I: chlorofluorowęglowodory (CFC) 11, 12, 113, 114 lub 115 Grupa II: inne całkowicie fluorowcowane CFC Grupa III: halon 1211, 1301 lub 2402 Grupa IV: tetrachlorek węgla Grupa V: 1,1,1-trichloroetan Grupa VI: bromek metylu Grupa VII: wodorobromofluorowęglowodory Grupa VIII: wodorochlorofluorowęglowodory Grupa IX: bromochlorometan

II.

Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 wymaga określenia limitów ilościowych oraz przydzielenia kontyngentów producentom i importerom na okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2. w odniesieniu do przywozu substancji wymienionych w grupach od I do IX w załączniku I do niniejszego zawiadomienia (3). Kontyngenty przydziela się dla: a) bromku metylu wykorzystywanego do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką (QPS), zgodnie z definicją przyjętą przez strony Protokołu montrealskiego oraz w przypadku zastosowań krytycznych, zgodnie z decyzjami IX/6, Ex.I/3, Ex.I/4 oraz wszelkimi innymi odnośnymi kryteriami uzgodnionymi przez strony Protokołu montrealskiego oraz art. 3 ust. 2 pkt ii) rozporządzenia; zarówno zastosowania do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką, jak i zastosowania krytyczne podlegają zatwierdzeniu przez Komisję zgodnie z art. 18 rozporządzenia; b) wodorochlorofluorowęglowodorów (HCFC); c) zastosowań niezbędnych zgodnie z kryteriami określonymi w decyzjach IV/25 stron Protokołu montrealskiego i art. 3 ust. 1 rozporządzenia oraz przyjętych przez Komisję, na podstawie art. 18 rozporządzenia. Zawiadomienie dotyczące niezbędnych zastosowań zostało opublikowane osobno; d) zastosowań w charakterze substratów, jako substancje kontrolowane przechodzące transformację w procesie, w którym ulegają całkowitemu przekształceniu ze stanu pierwotnego; e) zastosowań jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, jako substancje kontrolowane wykorzystywane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne w funkcjonujących instalacjach, których emisja jest nieznaczna; f) niszczenia, jako substancji kontrolowanych przeznaczonych do zniszczenia za pomocą technologii zatwierdzonej przez strony Protokołu montrealskiego, w wyniku której cała substancja lub jej znaczna część zostaje trwale przekształcona lub rozłożona. Limit ilościowy, który producenci i importerzy mogą wprowadzić do obrotu i/lub wykorzystać do celów własnych we Wspólnocie Europejskiej w 2007 r. jest obliczony następująco: — w przypadku bromku metylu wykorzystywanego do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką z lat 1996-1998 (średnia) zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt iii). — zgodnie z art. 4 ust. 4 zezwala się na wprowadzanie do obrotu i wykorzystywanie bromku metylu do celów zamówień objętych pozwoleniami w odniesieniu do zastosowań krytycznych przez użytkowników określonych w art. 3 ust. 2. Ilości bromku metylu do zastosowań krytycznych przydziela się osobom posiadającym pozwolenie na przeprowadzanie fumigacji, które mogą zwrócić się do importera/ producenta o dostarczenie takiej ilości bromku metylu, na jaką mają pozwolenie. Nie przydziela się ilości bromku metylu do zastosowań krytycznych bezpośrednio importerom/ producentom; — w przypadku HCFC zgodnie z art. 4 ust. 3 pkt i).

III.

Rolę przedsiębiorstw zajmujących się przywozem HCFC mogą pełnić (4): — importerzy w krajach UE-15 oraz Bułgarii i Rumunii, którzy dokonali przywozu w 1999 r., a w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do UE dnia 1 maja 2004 r., importerzy, którzy dokonali przywozu w latach 2002-2003, którzy chcą wprowadzić HCFC do obrotu we Wspólnocie Europejskiej a którzy nie zajmują się produkcją HCFC, — producenci wspólnotowi w krajach UE-15 oraz Bułgarii i Rumunii, którzy dokonali przywozu w 1999 r., a w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do UE dnia 1 maja 2004 r., producenci, którzy dokonali przywozu w latach 2002-2003 dodatkowych ilości HCFC na własny rachunek w celu wprowadzenie do obrotu we Wspólnocie Europejskiej.

IV.	Ilości przywożone w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. wymagają pozwolenia na przywóz. Zgodnie z art. 6 rozporządzenia przedsiębiorstwa mogą dokonać przywozu substancji kontrolowanych jedynie będąc w posiadaniu pozwolenia na przywóz wydanego przez Komisję.

V.	Na mocy art. 22 rozporządzenia zakazuje się przywozu nowych substancji określonych w załączniku II do rozporządzenia, z wyjątkiem substancji przeznaczonych do zastosowań jako substrat.

VI.	Do celów rozporządzenia ilości substancji są mierzone zgodnie z ich potencjałem niszczenia ozonu (5).

VII.

Niniejszym Komisja zawiadamia, że przedsiębiorstwo nieposiadające kontyngentu na rok 2006, a wyrażające chęć złożenia wniosku do Komisji o kontyngent przywozowy na okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., musi zgłosić się do Komisji najpóźniej do dnia 1 września 2006 r. Ozone Layer Protection European Commission Directorate-General Environment Unit ENV.C.4 — Industrial Emissions & Protection of the ozone layer BU-5 2/200 B-1049 Brussels Faks: (32-2) 292 06 92 E-mail: env-ods@ec.europa.eu

VIII

Przedsiębiorstwa posiadające kontyngent na rok 2006 powinny złożyć deklarację wypełniając i składając odpowiedni(-e) formularz(-e) dostępny(-e) na stronie internetowej portalu EUROPA http://ec.europa.eu/environment/ozone/ods.htm. Komisja weźmie pod uwagę tylko wnioski złożone przed dniem 1 września 2006 r. Kopia wniosku powinna zostać również wysłana do właściwego organu państwa członkowskiego (patrz załącznik II).

IX.

Po otrzymaniu wszystkich wniosków, Komisja Europejska rozpatrzy je i przyzna kontyngenty przywozowe każdemu importerowi i producentowi w porozumieniu z Komitetem Zarządzającym oraz zgodnie z procedurami wymienionymi w art. 18 rozporządzenia. Informacje na temat przyznanych kontyngentów będą dostępne na stronie internetowej na temat substancji zubożających warstwę ozonową http://ec.europa.eu/environment/ozone/ods.htm, a wszyscy wnioskodawcy zostaną listownie poinformowani o podjętej decyzji.

X.

W celu dokonania przywozu substancji kontrolowanych w 2007 r. przedsiębiorstwa, które otrzymały kontyngent muszą złożyć wniosek do Komisji o pozwolenie na przywóz za pośrednictwem strony internetowej na temat substancji zubożających warstwę ozonową. Jeżeli służby Komisji stwierdzą, że wniosek został złożony zgodnie z przyznanym kontyngentem oraz z wymogami rozporządzenia (WE) nr 2037/2000, zostanie wydane pozwolenie na przywóz. Komisja zastrzega sobie prawo wstrzymania wydania pozwolenia na przywóz jeśli substancja, która ma być przywożona jest niezgodna z opisem, lub może zostać wykorzystana do celów innych niż niż te, na które udzielono pozwolenia, lub nie może być przywożona zgodnie z rozporządzeniem.

XI.

Producenci, którzy dokonują przywozu substancji odzyskanych lub regenerowanych są zobowiązani do przedłożenia wraz z każdym wnioskiem o pozwolenie na przywóz dodatkowych informacji na temat źródła i przeznaczenia substancji oraz przewidzianego przetwarzania. Wymagane może być również świadectwo przeprowadzonych badań. Importerzy są zobowiązani posiadać instalacje do niszczenia i w związku z tym od właściciela takiej instalacji oczekuje się złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz substancji zubożających warstwę ozonową przeznaczonych do niszczenia.

---

(1)  Podlega ostatecznej decyzji UE, niezbędnej do potwierdzenia daty 1 stycznia 2007 r. jako daty przystąpienia do UE.

(2)  Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 1, ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 29/2006, Dz.U. L 6 z 11.1.2006, str. 27.

(3)  Substancje kontrolowane lub mieszaniny przywożone w produkcie przemysłowym (innym niż pojemnik wykorzystywany w celach transportu lub składowania substancji) są wyłączone z zakresu niniejszego zawiadomienia.

(4)  Wykorzystanie danych dotyczących przywozu w latach 2002-2003 w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do UE dnia 1 maja 2004 r. zależy od ostatecznego przyjęcia zmiany rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 zmieniającej podstawę obliczeń z roku bazowego 1999 na średnią z lat 2002-2003.

(5)  Dla mieszanin: tylko ilość substancji kontrolowanej zawartej w mieszaninie powinna być ujęta w obliczeniu potencjału niszczenia ozonu. 1,1,1-trichloroetan jest zawsze wprowadzany do obrotu razem ze stabilizatorem. Importerzy powinni ustalić ze swoimi dostawcami, jaki procent stabilizatorów należy odjąć przed obliczeniem wielkości potencjału niszczenia ozonu.

---

---

---

22.7.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/46

---

Informacja przekazywana przez Państwa Członkowskie dotycząca pomocy państwa przyznawanej na mocy rozporządzenia (WE) 2204/2002 z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia

(2006/C 171/08)

(Tekst o znaczeniu dla EOG)

Numer pomocy	XE 22/05
Państwo Członkowskie	Polska
Region	Cały kraj
Nazwa programu pomocy	Zatrudnienie w ramach programu operacyjnego — Program Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL dla Polski 2004-2006
Podstawa prawna	Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 9 sierpnia 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy na zatrudnienie w ramach programu operacyjnego — Program Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL dla Polski 2004-2006. Rozporządzenie wchodzi w życie 1 września 2005 r.
Planowane w ramach programu roczne wydatki	Roczna całościowa kwota	81,52 mln EUR
	Gwarantowane pożyczki
Maksymalna intensywność pomocy	Zgodnie z artykułem 4 ust. 2-5 i art. 5 i 6 rozporządzenia	Tak
Data wykonania	1 września 2005 r.
Okres trwania systemu lub indywidualnej pomocy	Do 31 grudnia 2006 r.
Cel pomocy	Art. 4: Tworzenie zatrudnienia	Tak
	Art. 5: Rekrutacja pracowników znajdujących się w niekorzystnej sytuacji oraz pracowników niepełnosprawnych	Tak
	Art. 6: Zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych	Tak
Sektory gospodarcze, których pomoc dotyczy	— Wszystkie sektory Wspólnoty (1) kwalifikujące się do przyznania pomocy w zakresie zatrudnienia	Tak
	— Cała produkcja (1)
	— Wszystkie usługi (1)
	— Inne
Nazwa i adres władzy przyznającej pomoc	Nazwa: Ministerstwo Gospodarki i Pracy
	Adres: Plac Trzech Krzyży 3/5 PL-Warszawa
Inne informacje	Program pomocy jest współfinansowany przez Europejski Fundusz Społeczny i umożliwi udzielanie pomocy na zatrudnienie w ramach Programu Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL dla Polski 2004-2006
Pomoc podlegająca wymogowi uprzedniej notyfikacji Komisji	Zgodnie z art. 9 rozporządzenia	Tak

Numer pomocy	XE 23/05
Państwo członkowskie	Malta
Nazwa programu pomocy	Reguły dotyczące odliczeń i ulg podatkowych (kwalifikacje ogólne i specjalistyczne) na rok 2005 r. — obwieszczenie (Legal Notice) 335/2005
Podstawa prawna	Legal Notice under the Income Tax Act (Cap.123)
Roczne wydatki planowane w ramach programu	Całkowita kwota roczna pomocy	0,5 mln EUR
	Gwarantowane pożyczki
Maksymalna intensywność pomocy	Zgodnie z art. 4 ust. 2-5, art. 5 i art. 6 rozporządzenia	Tak
Data realizacji	Rok podatkowy 2005
Czas trwania programu	Do 31.12.2008 (2)
Cel pomocy	Art. 4 Tworzenie miejsc pracy	Tak
	Art. 5 Rekrutacja pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oraz pracowników niepełnosprawnych	Nie
	Art. 6 Zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych	Nie
Sektory gospodarki	— Wszystkie sektory Wspólnoty (3) kwalifikujące się do pomocy w zakresie zatrudnienia	Tak
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Nazwa: Malta Enterprise Corporation
	Adres: Enterprise Centre Industrial Estate MT-San Gwann SGN09
Pomoc podlegająca wymogowi wcześniejszego zgłoszenia Komisji	Zgodnie z art. 9 rozporządzenia	Tak

Numer pomocy	XE 24/05
Państwo członkowskie	Malta
Nazwa programu pomocy	Reguły dotyczące odliczeń i ulg podatkowych (badania i rozwój) na rok 2005 r. — obwieszczenie (Legal Notice) 330/2005
Podstawa prawna	Legal Notice under the Income Tax Act (Cap.123)
Roczne wydatki planowane w ramach programu	Całkowita kwota roczna pomocy	0,9 mln EUR
	Gwarantowane pożyczki
Maksymalna intensywność pomocy	Zgodnie z art. 4 ust. 2-5, art. 5 i art. 6 rozporządzenia	Tak
Data realizacji	Rok podatkowy 2005
Czas trwania programu	Do 31.12.2008 (4)
Cel pomocy	Art. 4 Tworzenie miejsc pracy	Tak
	Art. 5 Rekrutacja pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oraz pracowników niepełnosprawnych	Nie
	Art. 6 Zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych	Nie
Sektory gospodarki	— Wszystkie sektory Wspólnoty (5) kwalifikujące się do pomocy w zakresie zatrudnienia	Tak
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Nazwa: Malta Enterprise Corporation
	Address: Enterprise Centre Industrial Estate MT-San Gwann SGN09
Pomoc podlegająca wymogowi wcześniejszego zgłoszenia Komisji	Zgodnie z art. 9 rozporządzenia	Tak

Numer pomocy	XE 28/05
Państwo członkowskie	Włochy
Region	Molise
Nazwa programu pomocy	Pomoc w zakresie zatrudnienia
Podstawa prawna	Avviso pubblico (lex specialis) approvato con determinazione del direttore generale. n. 21 del 25.3.2005. Pubblicato sul bollettino ufficiale della regione molise n. 7 dell'1.4.2005
Planowane roczne wydatki lub całkowita kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi	Całkowita kwota roczna pomocy	(6,5 mln EUR ogółem); 3,0 mln EUR w pierwszym roku; 3,5 mln EUR W drugim roku
Maksymalna intensywność pomocy w rozumieniu następujących artykułów	— art. 4: tworzenie zatrudnienia; — art. 5: rekrutacja pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i niepełnosprawnych; — Pracownicy znajdujący się w szczególnie niekorzystnej sytuacji: 50 % kosztów płac przez okres jednego roku od momentu rekrutacji; — pracownicy niepełnosprawni: 60 % kosztów płac przez okres jednego roku od momentu rekrutacji; — art. 6: dodatkowe koszty zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych maksymalnie 5 000 EUR
Data realizacji	1.6.2005
Czas trwania programu	czerwiec 2007
Cel pomocy	— art. 4: tworzenie zatrudnienia; — art. 5: rekrutacja pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i niepełnosprawnych: WSPIERANIE Zatrudnienia pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytucacji i pracowników niepełnosprawnych majacych trudności z wejściem na rynek pracy; — art. 6: zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych ułatwianie dostosowania miejsca pracy
Sektor(-y) gospodarki	— wszystkie sektory WE (6); wszystkie sektory wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (we) nr 2204/02
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Nazwa: Regione Molise Direzione Generale III — Servizio tutela dell'occupazione e Politiche del lavoro
	Adres: Via Toscana n. 51 I-86100 Campobasso Dirigente dr Carmine Iapalucci Tel. (39) 0874 42 43 68 E-mail: mollavorocb@regione.molise.it
Inne informacje	Rozporządzenie wyłączające obowiązuje do dnia 31 grudnia 2006 r. i zostanie przedłużone na przejściowy okres sześciu miesięcy

---

(1)  Z wyjątkiem sektora stoczniowego i innych sektorów, które podlegają specjalnym zasadom w zakresie rozporządzeń i dyrektyw regulujących pomoc państwa w ramach sektora.

(2)  Zgodnie z regułą 11 zawartą w obwieszczeniu 335/2005, Reguły dotyczące odliczeń i ulg podatkowych (kwalifikacje ogólne i specjalistyczne) na rok 2005 r., program ten zostanie dostosowany zgodnie z zasadami obowiązującymi po zmianie rozporządzenia Komisji (WE) nr 2204/2002.

(3)  Z wyjątkiem sektora budownictwa okrętowego oraz innych sektorów, które podlegają szczególnym przepisom zawartym w rozporządzeniach i dyrektywach regulujących pomoc państwa w ramach sektora.

(4)  Zgodnie z regułą 24 zawartą w obwieszczeniu 330/2005, Reguły dotyczące odliczeń i ulg podatkowych (badania i rozwój) na rok 2005 r., program ten zostanie dostosowany zgodnie z zasadami obowiązującymi po zmianie rozporządzenia Komisji (WE) nr 2204/2002.

(5)  Z wyjątkiem sektora budownictwa okrętowego oraz innych sektorów, które podlegają szczególnym przepisom zawartym w rozporządzeniach i dyrektywach regulujących pomoc państwa w ramach sektora.

(6)  Z wyłączeniem sektora budownictwa okrętowego i innych sektorów objętych przepisami szczególnymi zawartymi w rozporządzeniach i dyrektywach regulujących pomoc państwa w tych sektorach.

---

22.7.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/50

---

Sprostowanie do zawiadomienia dotyczącego środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej: zmiana nazwy przedsiębiorstwa, któremu przyznana została indywidualna stawka cła antydumpingowego

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 106 z dnia 5 maja 2006 r. )

(2006/C 171/09)

Na str. 5 akapit trzeci:

zamiast:

powinno być:

---