KONWENCJA (1) O PRAWIE WŁAŚCIWYM DLA ZOBOWIĄZAŃ UMOWNYCH OTWARTA DO PODPISU W RZYMIE DNIA 19 CZERWCA 1980 R.

PREAMBUŁA

WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

ZDECYDOWANE kontynuować prace w dziedzinie prawa prywatnego międzynarodowego w zakresie ujednolicenia przepisów prawnych, które zostały wprowadzone w ramach Wspólnoty, w szczególności w dziedzinie jurysdykcji i wykonywania orzeczeń sądowych,

PRAGNĄC ustanowienia jednolitych reguł określania prawa właściwego dla zobowiązań umownych,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

TYTUŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA

Artykuł 1

Zakres zastosowania

1.   Przepisy niniejszej Konwencji stosuje się do zobowiązań umownych w stanach faktycznych, które wykazują związek z prawem różnych państw.

2.   Nie mają one zastosowania do:

a)	stanu cywilnego oraz zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 11;

b)	zobowiązań umownych, dotyczących: — testamentów i dziedziczenia, — majątkowych stosunków małżeńskich, — praw i obowiązków wynikających ze stosunków rodzinnych, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa, włącznie ze zobowiązaniami alimentacyjnymi wobec dzieci pozamałżeńskich;

c)	zobowiązań z weksli, czeków, weksli własnych oraz innych przenaszalnych papierów wartościowych w zakresie, w jakim zobowiązania z tych innych papierów wartościowych wynikają z ich przenaszalności;

d)	zapisów na sąd polubowny i umów o właściwość sądu;

e)

kwestii z zakresu prawa spółek, stowarzyszeń i osób prawnych, takich jak na przykład utworzenie, zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych, wewnętrzny ustrój i rozwiązanie spółek, stowarzyszeń i osób prawnych oraz ustawowa osobista odpowiedzialność wspólników i organów za długi spółki, stowarzyszenia lub osoby prawnej;

f)	kwestii, czy przedstawiciel może wobec osób trzecich zaciągać zobowiązania w imieniu osoby przez siebie reprezentowanej lub czy organ spółki, stowarzyszenia lub osoby prawnej może wobec osób trzecich zaciągać zobowiązania w imieniu tej spółki, tego stowarzyszenia lub tej osoby prawnej;

g)	tworzenia „trustów” oraz powstałych przez to stosunków prawnych pomiędzy założycielami, powiernikami a beneficjentami;

h)	dowodów i postępowania, z zastrzeżeniem art. 14.

3.   Przepisów niniejszej Konwencji nie stosuje się do umów ubezpieczenia, pokrywających ryzyka zlokalizowane na terytoriach Państw Członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. W celu stwierdzenia, czy ryzyko jest zlokalizowane na powyższych terytoriach, sąd stosuje swoje prawo krajowe.

4.   Ust. 3 nie stosuje się do umów reasekuracji.

Artykuł 2

Stosowanie prawa państw nie będących Stronami

Prawo wskazane przez niniejszą Konwencję stosuje się także wówczas, gdy nie jest to prawo Umawiającego się Państwa.

TYTUŁ II

PRZEPISY JEDNOLITE

Artykuł 3

Swoboda wyboru prawa

1.   Umowa podlega prawu wybranemu przez strony. Wybór prawa powinien być wyraźny lub w sposób dostatecznie pewny wynikać z postanowień umowy lub okoliczności sprawy. Strony mogą dokonać wyboru prawa dla całej umowy lub tylko dla jej części.

2.   Strony mogą w każdym czasie umówić się, że umowa podlega prawu innemu niż to, które dla tej umowy było uprzednio właściwe na podstawie wcześniejszego wyboru prawa dokonanego zgodnie z niniejszym artykułem bądź na podstawie innych przepisów niniejszej Konwencji. Zmiana określenia prawa właściwego dokonana przez strony po zawarciu umowy nie narusza ważności umowy ze względu na formę w rozumieniu art. 9 ani praw osób trzecich.

3.   Jeżeli wszystkie inne elementy stanu faktycznego w czasie dokonywania wyboru prawa właściwego są zlokalizowane w jednym i tym samym państwie, to wybór przez strony prawa obcego — niezależnie od tego, czy został on uzupełniony umową o właściwość obcego sądu — nie może naruszać przepisów, których zgodnie z prawem tego państwa nie można wyłączyć w drodze umowy, dalej zwanych „przepisami bezwzględnie obowiązującymi”.

4.   Do oceny istnienia i ważności porozumienia stron w przedmiocie prawa właściwego stosuje się art. 8, 9 i 11.

Artykuł 4

Prawo właściwe w razie braku wyboru prawa

1.   Jeżeli wybór prawa właściwego dla umowy zgodnie z art. 3 nie został dokonany, umowa podlega prawu państwa, z którym wykazuje ona najściślejszy związek. Jeżeli jednak część umowy, która daje się oddzielić od reszty, wykazuje ściślejszy związek z innym państwem, wówczas do tej części można zastosować w drodze wyjątku prawo tego innego państwa.

2.   Z zastrzeżeniem ust. 5 domniemywa się, że umowa wykazuje najściślejszy związek z tym państwem, w którym strona, na której spoczywa obowiązek spełnienia świadczenia charakterystycznego, w chwili zawarcia umowy ma miejsce zwykłego pobytu lub w przypadku spółki, stowarzyszenia lub osoby prawnej, siedzibę zarządu. Jeżeli jednak umowa została zawarta w ramach działalności zawodowej lub gospodarczej tej strony, domniemywa się, że umowa wykazuje najściślejszy związek z państwem, w którym znajduje się jej główne przedsiębiorstwo lub, jeżeli zgodnie z umową świadczenie ma być spełnione przez inne przedsiębiorstwo niż główne z państwem, w którym znajduje się to inne przedsiębiorstwo.

3.   Bez względu na ust. 2, o ile przedmiotem umowy jest prawo rzeczowe na nieruchomości lub prawo do korzystania z nieruchomości, domniemywa się, że umowa wykazuje najściślejszy związek z tym państwem, w którym nieruchomość jest położona.

4.   Domniemania, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do umów przewozu towarów. W przypadku takich umów domniemywa się, że wykazują one najściślejszy związek z tym państwem, w którym w chwili zawierania umowy przewoźnik miał swoje główne przedsiębiorstwo, o ile w państwie tym znajduje się także miejsce załadunku lub miejsce rozładunku albo główne przedsiębiorstwo nadawcy. Na potrzeby stosowania niniejszego ustępu za umowy przewozu towarów uznaje się także umowy czarterowe na jeden rejs i inne umowy, które służą przede wszystkim przewozowi towarów.

5.   Ust. 2 nie stosuje się, jeżeli świadczenie charakterystyczne jest niemożliwe do ustalenia. Domniemania, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, nie mają zastosowania, jeżeli z całokształtu okoliczności wynika, że umowa wykazuje ściślejszy związek z innym państwem.

Artykuł 5

Umowy konsumenckie

1.   Niniejszy artykuł stosuje się do umów, których przedmiotem jest dostarczenie rzeczy ruchomych lub świadczenie usług na rzecz osoby, „konsumenta”, w celu, który nie może być uznany za związany z jej działalnością zawodową lub gospodarczą, jak również umów dotyczących finansowania takiej działalności.

2.   Bez względu na art. 3, wybór prawa właściwego przez strony nie może prowadzić do pozbawienia konsumenta ochrony przysługującej mu na podstawie przepisów bezwzględnie obowiązujących w państwie, w którym ma on miejsce zwykłego pobytu,

—	jeżeli w państwie tym zawarcie umowy zostało poprzedzone specjalnie uczynioną propozycją lub reklamą i konsument dokonał czynności, które w tym państwie są niezbędne do zawarcia umowy, albo

—	jeżeli kontrahent konsumenta lub przedstawiciel kontrahenta otrzymał w tym państwie zamówienie konsumenta, albo

—	jeżeli umowa dotyczy sprzedaży towarów, a konsument wyjechał z tego państwa za granicę i tam złożył zamówienie, o ile wyjazd konsumenta został zorganizowany przez kontrahenta w celu nakłonienia konsumenta do zawarcia umowy.

3.   Bez względu na art. 4 i w braku wyboru prawa właściwego zgodnie z art. 3, do umów zawartych w okolicznościach, o których mowa w ust. 2, stosuje się prawo państwa, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu.

4.   Niniejszego artykułu nie stosuje się do:

a)	umów przewozu;

b)	umów o świadczenie usług, jeżeli usługi należne konsumentowi mają być świadczone wyłącznie w innym państwie niż państwo, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu.

5.   Bez względu na ust. 4, niniejszy artykuł ma zastosowanie do umów o podróż obejmujących kombinowane świadczenia przewozowe i zakwaterowania za wspólną cenę.

Artykuł 6

Indywidualne umowy o pracę

1.   Bez względu na art. 3, w umowach o pracę wybór prawa dokonany przez strony nie może prowadzić do pozbawienia pracownika ochrony, która przysługuje mu na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, które miałyby zastosowanie zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu w przypadku braku wyboru prawa.

2.   Bez względu na art. 4 i w przypadku braku wyboru prawa zgodnie z art. 3, do umów o pracę stosuje się:

a)	prawo państwa, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę w wykonaniu umowy i to nawet wówczas, gdy jest tymczasowo oddelegowany do innego państwa; albo

b)	prawo państwa, w którym znajduje się przedsiębiorstwo, w którym pracownik został zatrudniony, jeżeli zazwyczaj nie świadczy on pracy w jednym i tym samym państwie;

chyba że z całokształtu okoliczności wynika, że umowa o pracę wykazuje ściślejszy związek z innym państwem; w takim przypadku stosuje się prawo tego innego państwa.

Artykuł 7

Przepisy wymuszające swoje zastosowanie

1.   Przy stosowaniu prawa określonego państwa na mocy niniejszej Konwencji, można przyznać skuteczność przepisom prawa innego państwa, z którym stan faktyczny sprawy wykazuje ścisły związek, o ile przepisy te zgodnie z prawem tego innego państwa mają zastosowanie bez względu na to, jakiemu prawu podlega umowa. Przy podejmowaniu decyzji, czy przyznać skuteczność tym bezwzględnie obowiązującym przepisom prawa, należy brać pod uwagę ich charakter i przedmiot, a także skutki, które wystąpiłyby w przypadku ich zastosowania lub niezastosowania.

2.   Niniejsza Konwencja nie narusza stosowania przepisów prawa państwa sądu orzekającego, które w odniesieniu do danego stanu faktycznego wymuszają swoje zastosowanie, bez względu na to, jakie prawo ma zastosowanie do umowy.

Artykuł 8

Istnienie i ważność materialna

1.   Istnienie i ważność umowy lub jednego z jej postanowień ocenia się według prawa, które zgodnie z niniejszą Konwencją byłoby właściwe, gdyby umowa lub jej postanowienie były ważne.

2.   Jeżeli jednak z okoliczności sprawy wynika, że nie byłoby uzasadnione dokonywanie oceny skutków zachowania się jednej ze stron według prawa określonego zgodnie z ust. 1, strona ta w celu ustalenia, że nie wyraziła zgody na zawarcie umowy, może powołać się na prawo państwa swojego miejsca zwykłego pobytu.

Artykuł 9

Forma

1.   Umowa zawarta między osobami, które znajdują się w tym samym państwie, jest ważna ze względu na formę, jeżeli spełnia wymogi dotyczące formy określone przez prawo właściwe dla umowy według niniejszej Konwencji lub przez prawo państwa, w którym umowa została zawarta.

2.   Umowa zawarta między osobami, które znajdują się w różnych państwach, jest ważna, ze względu na formę, jeżeli spełnia wymogi co do formy określone przez prawo właściwe dla umowy według niniejszej Konwencji lub przez prawo jednego z tych państw.

3.   Jeżeli umowa została zawarta przez przedstawiciela, przy stosowaniu ust. 1 i 2 bierze się pod uwagę państwo, w którym znajduje się przedstawiciel w chwili zawarcia umowy.

4.   Jednostronna czynność prawna, która odnosi się do umowy już zawartej albo umowy, która ma być zawarta, jest ważna ze względu na formę, jeżeli spełnione są wymogi co do formy określone w prawie, które zgodnie z niniejszą Konwencją jest lub byłoby właściwe dla umowy, albo wymogi co do formy określone w prawie państwa, w którym ta czynność prawna została dokonana.

5.   Ust. 1 — 4 nie stosuje się do umów, do których zastosowanie ma art. 5 i które zostały zawarte w okolicznościach, o których mowa w art. 5 ust. 2. Do formy tych umów stosuje się prawo państwa, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu.

6.   Niezależnie od ust. 1 — 4 niniejszego artykułu umowy, których przedmiotem jest prawo rzeczowe na nieruchomości lub prawo do korzystania z nieruchomości, należy oceniać na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów dotyczących formy tego państwa, w którym nieruchomość jest położona, o ile przepisy te, zgodnie z prawem tego państwa stosuje się bez względu na miejsce zawarcia umowy i prawo dla tej umowy właściwe.

Artykuł 10

Zakres obowiązywania prawa właściwego dla umowy

1.   Prawo właściwe dla umowy na podstawie art. 3 — 6 i art. 12 niniejszej Konwencji ma zastosowanie w szczególności do:

a)	jej wykładni;

b)	wykonywania wynikających z niej zobowiązań;

c)	skutków całkowitego lub częściowego niewykonania tych zobowiązań, łącznie z określeniem wysokości szkody, w zakresie, w jakim rozstrzygają o tym przepisy prawa oraz w granicach uprawnień przyznanych sądowi przez prawo procesowe,

d)	różnych sposobów wygaśnięcia zobowiązań oraz przedawnienia i utraty praw wynikającej z upływu terminów,

e)	skutków nieważności umowy.

2.   W odniesieniu do sposobu wykonania oraz środków, które może podjąć wierzyciel w przypadku nienależytego wykonania, bierze się pod uwagę prawo państwa, w którym następuje wykonanie.

Artykuł 11

Brak zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych

W przypadku umowy zawartej między osobami, które znajdują się w tym samym państwie, osoba fizyczna, która miałaby zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych na podstawie prawa tego państwa, może powołać się na brak zdolności prawnej lub zdolności do czynności prawnych wynikający z prawa innego państwa jedynie wówczas, gdy w chwili zawierania umowy druga strona umowy wiedziała o tym braku lub nie wiedziała o nim z powodu niedbalstwa.

Artykuł 12

Przelew wierzytelności

1   Dla wzajemnych zobowiązań cedenta i cesjonariusza wierzytelności właściwe jest prawo, które zgodnie z niniejszą Konwencją ma zastosowanie do zawartej pomiędzy nimi umowy.

2.   Prawo, któremu podlega przeniesiona wierzytelność, rozstrzyga o jej zbywalności, stosunku pomiędzy cesjonariuszem a dłużnikiem, przesłankach skuteczności przelewu wobec dłużnika oraz zwalniającym skutku świadczenia przez dłużnika.

Artykuł 13

Przejście wierzytelności z mocy prawa

1.   Jeżeli określonej osobie, „wierzycielowi”, przysługuje wierzytelność z umowy od innej osoby, „dłużnika”, a osoba trzecia jest zobowiązana do zaspokojenia wierzyciela lub zaspokaja go w wykonaniu tego zobowiązania, to prawo właściwe dla zobowiązania osoby trzeciej określa, czy osoba trzecia może dochodzić należności wierzyciela od dłużnika w całości lub w części zgodnie z prawem właściwym dla stosunków między wierzycielem a dłużnikiem.

2.   Przepis powyższy ma zastosowanie także wówczas, gdy kilka osób jest zobowiązanych do zaspokojenia tej samej wierzytelności umownej, a wierzyciel został zaspokojony przez jedną z tych osób.

Artykuł 14

Dowody

1.   Prawo właściwe dla umowy zgodnie z niniejszą Konwencją stosuje się w takim zakresie, w jakim ustanawia ono w odniesieniu do zobowiązań umownych domniemania prawne lub określa rozkład ciężaru dowodu.

2.   Dowód czynności prawnej może być przeprowadzony wszelkimi środkami dopuszczalnymi zgodnie z prawem sądu lub zgodnie z jednym z praw wskazanych w art. 9, według którego czynność prawna jest ważna co do formy, o ile dowód można przeprowadzić w ten sposób przed sądem orzekającym.

Artykuł 15

Wyłączenie odesłania

Za prawo właściwe danego państwa w rozumieniu niniejszej Konwencji uważa się normy prawne obowiązujące w tym państwie z wyłączeniem norm prawa prywatnego międzynarodowego.

Artykuł 16

Porządek publiczny

Zastosowania normy prawa wskazanego przez niniejszą Konwencję można odmówić jedynie wówczas, gdy takie zastosowanie w sposób oczywisty byłoby nie do pogodzenia z porządkiem publicznym państwa sądu orzekającego.

Artykuł 17

Wyłączenie działania wstecznego

Niniejszą Konwencję stosuje się w Umawiającym się Państwie do umów, które zostały zawarte po wejściu w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do tego Umawiającego się Państwa.

Artykuł 18

Jednolita wykładnia

Przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu powyższych jednolitych przepisów bierze się pod uwagę ich międzynarodowy charakter oraz potrzebę osiągnięcia jednolitości wykładni i stosowania tych przepisów.

Artykuł 19

Państwa nie posiadające jednolitego systemu prawnego

1.   Jeżeli państwo składa się z kilku jednostek terytorialnych, z których każda posiada własne normy prawne dotyczące zobowiązań umownych, wówczas dla określenia prawa właściwego na podstawie niniejszej Konwencji każda z tych jednostek terytorialnych uznawana jest za państwo.

2.   Państwo, w którym różne jednostki terytorialne mają własne normy prawne dotyczące zobowiązań umownych, nie jest zobowiązane do stosowania niniejszej Konwencji do kolizji praw występującej wyłącznie między porządkami prawnymi takich jednostek terytorialnych.

Artykuł 20

Pierwszeństwo prawa wspólnotowego

Niniejsza Konwencja nie uchybia stosowaniu norm kolizyjnych dla zobowiązań umownych w kwestiach szczególnych, które są lub będą zawarte w aktach prawnych Wspólnot Europejskich lub w wydanych w wykonaniu takich aktów zharmonizowanych przepisach prawa krajowego.

Artykuł 21

Stosunek do innych konwencji

Niniejsza Konwencja nie uchybia stosowaniu konwencji międzynarodowych, których stronami są lub staną się Umawiające się Państwa.

Artykuł 22

Zastrzeżenia

1.   Każde Umawiające się Państwo może, w czasie podpisywania, ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, zastrzec sobie prawo niestosowania:

a)	art. 7 ust. 1;

b)	art. 10 ust. 1 lit. e).

 (2)

3.   Każde Umawiające się Państwo może w każdym czasie wycofać zastrzeżenie, które złożyło; zastrzeżenie traci moc pierwszego dnia trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po zawiadomieniu o wycofaniu.

TYTUŁ III

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 23

1.   Jeśli po wejściu w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do określonego Umawiającego się Państwa, państwo to zamierza przyjąć nową normę kolizyjną dla określonej kategorii umów, należącej do zakresu zastosowania niniejszej Konwencji, zawiadomi ono o swoim zamiarze inne Państwa Sygnatariuszy za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.

2.   Każde Państwo Sygnatariusz może w ciągu sześciu miesięcy od daty zawiadomienia Sekretarza Generalnego zażądać od niego zwołania konsultacji między Państwami Sygnatariuszami w celu osiągnięcia porozumienia. (…) (3).

3.   Jeżeli żadne z Państw Sygnatariuszy nie zażąda konsultacji w tym terminie lub jeśli w ciągu dwóch lat następujących po zawiadomieniu Sekretarza Generalnego nie zostanie w wyniku konsultacji osiągnięte porozumienie, zainteresowane Umawiające się Państwo może zmienić swoje prawo. Państwo to poinformuje o podjętych przez siebie środkach inne Państwa Sygnatariuszy za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.

Artykuł 24

1.   Jeżeli po wejściu w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do Umawiającego się Państwa, państwo to będzie chciało stać się stroną konwencji wielostronnej, której głównym lub jednym z głównych celów jest ustanowienie norm prawa prywatnego międzynarodowego dotyczących jakichkolwiek spraw regulowanych niniejszą Konwencją, stosuje się w takim przypadku procedurę określoną w art. 23. Jednakże okres dwóch lat, o którym mowa w ust. 3 powyższego artykułu, skraca się do jednego roku.

2.   Procedura, o której mowa w poprzednim ustępie, nie jest wymagana, jeżeli jedno z Umawiających się Państw lub jedna ze Wspólnot Europejskich jest już stroną konwencji wielostronnej lub jeżeli celem konwencji jest rewizja konwencji, której zainteresowane państwo jest już stroną, lub jeżeli jest to konwencja zawarta w ramach Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie.

Artykuł 25

Jeżeli Umawiające się Państwo uzna, że stopień ujednolicenia osiągnięty przez niniejszą Konwencję jest zagrożony zawarciem umów nie objętych art. 24 ust. 1, państwo to może zażądać od Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich zwołania konsultacji między Państwami Sygnatariuszami niniejszej Konwencji.

Artykuł 26

Każde Umawiające się Państwo może zażądać rewizji niniejszej Konwencji. W takim przypadku Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich zwołuje konferencję w sprawie rewizji Konwencji.

Artykuł 27 (4)

Artykuł 28

1.   Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu dla Państw — Stron Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą od dnia 19 czerwca 1980 r.

2.   Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich (5).

Artykuł 29 (6)

1.   Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu siódmego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

2.   Niniejsza Konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Państwa Sygnatariusza, które ją ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi w późniejszym terminie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Artykuł 30

1.   Niniejsza Konwencja obowiązuje przez okres dziesięciu lat od dnia jej wejścia w życie zgodnie z art. 29 ust. 1, także w państwach, w odniesieniu do których wejdzie ona w życie z późniejszą datą.

2.   Jeżeli niniejsza Konwencja nie zostanie wypowiedziana, jej obowiązywanie ulega milczącemu przedłużeniu każdorazowo o pięć lat.

3.   Umawiające się Państwo, które zamierza wypowiedzieć Konwencję, powinno zawiadomić o powyższym, nie później niż na sześć miesięcy przed upływem odpowiednio okresu dziesięciu lat lub pięciu lat, Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. (7).

4.   Wypowiedzenie wchodzi w życie jedynie w stosunku do Państwa, które je notyfikowało. Konwencja pozostaje w mocy między wszystkimi innymi Umawiającymi się Państwami.

Artykuł 31 (8)

Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa — Strony Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą o:

a)	złożonych podpisach;

b)	złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia;

c)	dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji;

d)	zawiadomieniach dokonanych zgodnie z art. 23, 24, 25, 26 i 30 (9);

e)	zastrzeżeniach i wycofaniu zastrzeżeń, o których mowa w art. 22.

Artykuł 32

Protokół załączony do niniejszej Konwencji stanowi jej integralną część.

Artykuł 33 (10)

Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, duńskim, francuskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne, zostanie złożona w archiwach Sekretariatu Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekazuje Rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszą Konwencją.

---

(1)  Tekst zmieniony Konwencją z dnia 10 kwietnia 1984 r. o przystąpieniu Republiki Greckiej, w dalszej części zwaną „Konwencją o przystąpieniu z 1984 r.”, Konwencją z dnia 18 maja 1992 r. o przystąpieniu Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej, w dalszej części zwaną „Konwencją o przystąpieniu z 1992 r.”, Konwencją z dnia 29 listopada 1996 r. o przystąpieniu Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji, w dalszej części zwaną „Konwencją o przystąpieniu z 1996 r.” oraz Konwencją z dnia 14 kwietnia 2005 r. o przystąpieniu Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej, w dalszej części zwaną „Konwencją o przystąpieniu z 2005 r.” .

(2)  Ustęp skreślony przez art. 2 ust. 1 Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.

(3)  Zdanie skreślone przez art. 2 ust. 1 Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.

(4)  Artykuł skreślony przez art. 2 ust. 1 Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.

(5)  Ratyfikacja konwencji o przystąpieniu regulowana jest następującymi przepisami tych konwencji:

—	w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - art. 3 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 3 Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich.”,

—	w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - art. 4 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 4 Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich.”,

—	w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 5 Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej.”,

—	w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - art. 4 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 4 Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej.”.

(6)  Wejście w życie konwencji o przystąpieniu regulowane jest następującymi przepisami tych konwencji:

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - art. 4 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 4 Niniejsza Konwencja wchodzi w życie, w stosunkach między Państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego przez Republikę Grecką oraz przez siedem Państw, które ratyfikowały Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikuje ją w późniejszym terminie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.”,

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 5 Niniejsza Konwencja wchodzi w życie, w stosunkach między Państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego przez Królestwo Hiszpanii lub Republikę Portugalską i jedno z Państw, które ratyfikowały Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikowało ją w późniejszym terminie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.”,

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - art. 6 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 6 1.   Niniejsza Konwencja wchodzi w życie w stosunkach między Państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego przez Republikę Austrii, Republikę Finlandii lub Królestwo Szwecji i jedno z Umawiających się Państw, które ratyfikowały Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. 2.   Niniejsza konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikuje ją w późniejszym terminie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.”,

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 5 1.   Niniejsza konwencja wchodzi w życie dla państw, które ją ratyfikowały pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu drugiego dokumentu ratyfikacyjnego. 2.   Po tej dacie niniejsza Konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Państwa Sygnatariusza, które ją ratyfikuje, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.”

(7)  Zdanie skreślone na mocy Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.

(8)  Powiadomienie dotyczące konwencji o przystąpieniu regulowane jest następującymi przepisami tych konwencji:

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 5 Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy: a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego; (b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.”,

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - art. 6 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 6 Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy: a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego; b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.”,

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - art. 7 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 7 Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej powiadamia Państwa Sygnatariuszy: a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego; b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.”,

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - art. 6 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 6 Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy: a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego; b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.”

(9)  Lit. d) zmieniona Konwencją o przystąpieniu z 1992 r.

(10)  Wskazanie autentycznych tekstów konwencji o przystąpieniu można znaleźć w następujących przepisach:

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - w art. 2 i 6 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 2 Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich przekazuje uwierzytelniony odpis Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych w językach: angielskim, duńskim, francuskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim Rządowi Republiki Greckiej. Tekst Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych sporządzony w języku greckim stanowi Załącznik do niniejszej Konwencji. Tekst sporządzony w języku greckim jest autentyczny na tych samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych.” „Artykuł 6 Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekazuje rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis.”

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - w art. 3 i 7 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 3 1.   Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich przekazuje uwierzytelniony odpis Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim Rządom Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej. 2.   Tekst Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych sporządzony w językach hiszpańskim i portugalskim przedstawiony jest w załącznikach I i II do niniejszej Konwencji. Teksty sporządzone w językach hiszpańskim i portugalskim są autentyczne na tych samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych.” „Artykuł 7 Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekazuje rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis.”

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - w art. 4 i 8 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 4 1.   Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej przekazuje uwierzytelnione odpisy Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r. oraz Konwencji z 1992 r. w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim Rządom Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji. 2.   Tekst Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r. oraz Konwencji z 1992 r. w językach fińskim i szwedzkim jest autentyczny na tych samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r. oraz Konwencji z 1992 r.” „Artykuł 8 Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej. Sekretarz Generalny przekazuje rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis.”

—

w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - w art. 3 i 7 tej Konwencji w brzmieniu: „Artykuł 3 1.   Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej przekazuje uwierzytelniony odpis Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r., Konwencji z 1992 r. oraz Konwencji z 1996 r. w językach: angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim Rządom Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej. 2.   Tekst Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r., Konwencji z 1992 r. oraz Konwencji z 1996 r., w języku czeskim, estońskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, słowackim, słoweńskim i węgierskim jest autentyczny na takich samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r., Konwencji z 1992 r. oraz Konwencji z 1996 r.” „Artykuł 7 Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty w liczbie 21 są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej. Sekretarz Generalny przekazuje Rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis.”

PROTOKÓŁ (1)

Wysokie Umawiające się Strony przyjęły następujące postanowienia, które dodaje się do Konwencji jako Załącznik:

„Bez względu na postanowienia Konwencji, Dania, Szwecja i Finlandia mogą utrzymać krajowe przepisy dotyczące prawa właściwego dla spraw związanych z przewozem towarów drogą morską oraz mogą zmienić powyższe przepisy bez stosowania procedury przewidzianej w art. 23 Konwencji Rzymskiej. Przepisami krajowymi właściwymi w tym przypadku są:

—	w Danii, ust. 252 i 321 pkt 3 i 4 »Sølov« (prawo morskie),

—	w Szwecji, rozdział 13, art. 2 ust. 1 i 2 oraz rozdział 14, art. 1 ust. 3 »sjölagen« (prawo morskie),

—	w Finlandii, rozdział 13, art.2 ust. 1 i 2 oraz rozdział 14, art.1 ust. 3 »merilaki«/»sjölagen« (prawo morskie).”

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem.

---

(1)  Tekst zmieniony Konwencją o przystąpieniu z 1996 r.

WSPÓLNE OSWIADCZENIE

Podpisując Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych rządy Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

I.

Mając na celu uniknięcie w możliwie najszerszym zakresie rozproszenia norm kolizyjnych pomiędzy liczne akty prawne oraz różnic między powyższymi normami, wyrażają życzenie, aby instytucje Wspólnot Europejskich, wykonując swoje uprawnienia wynikające z Traktatów, na mocy których zostały utworzone, o ile powstanie taka potrzeba, dążyły do przyjmowania norm kolizyjnych, które będą, tak dalece jak to możliwe, zgodne z normami niniejszej Konwencji;

II.	Deklarują wolę, od daty podpisania niniejszej Konwencji do czasu związania się art. 24, wzajemnego konsultowania się, w przypadku gdy jedno z Państw Sygnatariuszy wyrazi swój zamiar stania się stroną jakiejkolwiek konwencji, do której miałaby zastosowanie procedura określona w art. 24;

III.	Uwzględniając wkład Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych w ujednolicenie norm kolizyjnych w ramach Wspólnot Europejskich, wyrażają opinię, że każde Państwo, które stanie się członkiem Wspólnot Europejskich powinno przystąpić do niniejszej Konwencji.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Wspólnym Oświadczeniem.

WSPÓLNE OŚWIADCZENIE

Rządy Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

Podpisując Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych;

Dążąc do zapewnienia jak najbardziej efektywnego stosowania niniejszej Konwencji;

Chcąc zapobiec negatywnemu wpływowi różnic w wykładni Konwencji na jej ujednolicający charakter;

Deklarują swoją gotowość do:

1.	rozważenia możliwości przyznania jurysdykcji w niektórych sprawach Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich oraz, o ile zajdzie taka potrzeba, wynegocjowania umowy w tym celu;

2.	organizowania w regularnych odstępach czasu spotkań swoich przedstawicieli.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Wspólnym Oświadczeniem.

Wspólne oświadczenie Wysokich Umawiających się Stron dotyczące terminów ratyfikacji Konwencji o przystąpieniu

Oświadczenie Państw Członkowskich dotyczące terminu przedłożenia wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych

Wspólne oświadczenie Państw Członkowskich dotyczące wymiany informacji

„Rządy Królestwa Belgii, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

Podpisując Konwencję z 2005 r. o przystąpieniu do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., oraz do Pierwszego i Drugiego Protokołu w sprawie jej wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, z późniejszymi zmianami,

Dążąc do zapewnienia jak najbardziej efektywnego i jednolitego stosowanie Pierwszego Protokołu,

Deklarują swoją gotowość do zorganizowania, we współpracy z Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, wymiany informacji na temat wyroków, które korzystają z powagi rzeczy osądzonej i które zostały wydane przy zastosowaniu Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych przez sądy wymienione w art. 2 tego Protokołu. Wymiana informacji będzie obejmować:

—	przekazywanie Trybunałowi Sprawiedliwości przez właściwe organy krajowe wyroków wydanych przez sądy wymienione w art. 2 lit. a) Pierwszego Protokołu, a także istotnych wyroków wydanych przez sądy określone w art. 2 lit. b) tego Protokołu,

—	klasyfikowanie i opracowywanie dokumentacji tych wyroków przez Trybunał Sprawiedliwości, w tym, w miarę potrzeby, sporządzenie streszczeń i tłumaczeń, a także publikację wyroków o szczególnym znaczeniu,

—	przekazywanie przez Trybunał Sprawiedliwości informacji dotyczących wszelkiej dokumentacji właściwym organom krajowym Państw — Stron Protokołu, a także Komisji i Radzie Wspólnot Europejskich.”

PIERWSZY PROTOKÓŁ (1) W SPRAWIE WYKŁADNI PRZEZ TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH KONWENCJI O PRAWIE WŁAŚCIWYM DLA ZOBOWIĄZAŃ UMOWNYCH, OTWARTEJ DO PODPISU W RZYMIE DNIA 19 CZERWCA 1980 R. (WERSJA SKONSOLIDOWANA)

WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO EUROPEJSKĄ WSPÓLNOTĘ GOSPODARCZĄ,

UWZGLĘDNIAJĄC Wspólne Oświadczenie załączone do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r.,

ZDECYDOWAŁY przyjąć Protokół przyznający jurysdykcję Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do dokonywania wykładni powyższej Konwencji, i w tym celu wyznaczyły swoich pełnomocników:

[Pełnomocnicy wyznaczeni przez Państwa Członkowskie]

KTÓRZY, zebrawszy się w Radzie Wspólnot Europejskich i wymieniwszy się posiadanymi pełnomocnictwami, które zostały uznane za odpowiednie oraz sporządzone w należytej formie,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich posiada jurysdykcję do dokonywania wykładni:

a)	Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., zwanej dalej „Konwencją Rzymską”;

b)	Konwencji o przystąpieniu do Konwencji Rzymskiej przez państwa, które stały się członkami Wspólnot Europejskich po jej otwarciu do podpisu;

c)	niniejszego Protokołu.

Artykuł 2

Każdy z niżej wymienionych sądów może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie orzeczenia wstępnego w przedmiocie zagadnienia, które powstało w rozpoznawanej przez niego sprawie i które dotyczy wykładni postanowień zawartych w aktach, o których mowa w art. 1, jeżeli sąd ten uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna dla wydania wyroku:

a)

— w Belgii: „la Cour de cassation” („het Hof van Cassatie”) i „le Conseil d'État” („de Raad van State”), — w Republice Czeskiej: „Nejvyšší soud České republiky” i „Nejvyšší správní soud”, — w Danii: „Højesteret”, — w Republice Federalnej Niemiec: „die obersten Gerichtshöfe des Bundes”, — w Estonii: „Riigikohus”, — w Grecji: „Ôá áíþôáôá ÄéêáóôÞñéá”, — w Hiszpanii: „el Tribunal Supremo”, — we Francji: „la Cour de cassation” i „le Conseil d'État”, — w Irlandii: „the Supreme Court”, — we Włoszech: „la Corte suprema di cassazione” i „il Consiglio di Stato”, — na Cyprze: „Ανώτατο Δικαστήριο”, — na Łotwie: „Augstākās Tiesas Senāts”, — na Litwie: „Lietuvos Aukščiausiasis Teismas” i „Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas”, — w Luksemburgu: „la Cour Supérieure de Justice”, orzekający jako „Cour de cassation”, — na Węgrzech: „Legfelsõbb Bíróság”, — na Malcie: „Qorti ta' l-Appell”, — w Austrii: „Oberste Gerichtshof”, „Verwaltungsgerichtshof'” i „Verfassungsgerichtshof'”, — w Niderlandach: „de Hoge Raad”, — w Polsce: „Sąd Najwyższy” i „Naczelny Sąd Administracyjny”, — w Portugalii: „o Supremo Tribunal de Justiça” i „o Supremo Tribunal Administrativo”, — w Słowenii: „Ustavno sodišče Republike Slovenije”, „Vrhovno sodišče Republike Slovenije”, — na Słowacji: „Najvyšší súd Slovenskej republiky”, — w Finlandii: „korkein oikeus/högsta domstolen”, „korkein hallinto-oikeus/högsta förvaltningsdomstolen”, „markkinatuomioistuin/marknadsdomstolen” i „työtuomioistuin/arbetsdomstolen”, — w Szwecji: „Högsta domstolen”, „Regeringsrätten”, „Arbetsdomstolen” i „Marknadsdomstolen”, — w Zjednoczonym Królestwie: „the House of Lords” i inne sądy, od wyroków których nie przysługuje środek odwoławczy;

b)	sądy Umawiających się Państw, działające jako sądy odwoławcze.

Artykuł 3

1.   Właściwy organ Umawiającego się Państwa może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie orzeczenia w przedmiocie wykładni postanowień zawartych w aktach wymienionych w art. 1, jeśli wyroki wydawane przez sądy tego państwa pozostają w sprzeczności z wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości albo przyjętą w wyroku jednego z sądów innego Umawiającego się Państwa, o których mowa w art. 2. Postanowienia niniejszego ustępu stosuje się tylko do wyroków, które korzystają z powagi rzeczy osądzonej.

2.   Wykładnia dokonana przez Trybunał Sprawiedliwości w odpowiedzi na taki wniosek pozostaje bez wpływu na wyroki, z powodu których skierowany został wniosek o wykładnię.

3.   Prokuratorzy generalni przy sądach kasacyjnych Umawiających się Państw lub inne organy wyznaczone przez Umawiające się Państwa są uprawnione do występowania z wnioskiem do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie orzeczenia w przedmiocie wykładni zgodnie z ust. 1.

4.   Sekretarz Trybunału Sprawiedliwości notyfikuje wniosek Umawiającym się Państwom, Komisji oraz Radzie Wspólnot Europejskich; mają one w takim przypadku prawo do przedstawienia Trybunałowi w ciągu dwóch miesięcy od dnia notyfikacji stanowisk w sprawie lub pisemnych uwag.

5.   Postępowanie przewidziane w niniejszym artykule jest wolne od opłat i nie zasądza się w nim zwrotu żadnych kosztów ani wydatków.

Artykuł 4

1.   O ile niniejszy Protokół nie stanowi inaczej, postanowienia Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą oraz Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości, załączonego do Traktatu, które stosuje się w przypadku skierowania do Trybunału wniosku o wydanie orzeczenia wstępnego, mają zastosowanie również do wszelkich postępowań dotyczących wykładni aktów, o których mowa w art. 1.

2.   Regulamin Trybunału Sprawiedliwości zostaje, w miarę potrzeby, dostosowany i uzupełniony zgodnie z art. 188 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą.

Artykuł 5 (2)

Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich.

Artykuł 6 (3)

1.   Aby wejść w życie, niniejszy Protokół musi zostać ratyfikowany przez siedem państw, w stosunku do których obowiązuje Konwencja Rzymska. Niniejszy Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego przez ostatnie państwo, które dopełni tej formalności. Jeśli jednak Drugi Protokół przyznający Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich niektóre uprawnienia do dokonywania wykładni Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., przyjęty w Brukseli dnia 19 grudnia 1988 r. (4), wejdzie w życie w późniejszym terminie, niniejszy Protokół wejdzie w życie w dniu wejścia w życie Drugiego Protokołu.

2.   Każda ratyfikacja mająca miejsce po dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu wywiera skutki od pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, pod warunkiem, że ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie Konwencji Rzymskiej przez dane państwo stało się skuteczne.

Artykuł 7 (5)

Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy o:

a)	złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego;

b)	dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu;

c)	każdym wyznaczeniu zakomunikowanym zgodnie z art. 3 ust. 3;

d)	wszelkich zawiadomieniach dokonanych zgodnie z art. 8.

Artykuł 8

Umawiające się Państwa przekażą Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich teksty wszystkich swoich przepisów prawnych, które powodują potrzebę zmiany listy sądów zawartej w art. 2 lit. a).

Artykuł 9

Niniejszy Protokół pozostaje w mocy tak długo, jak długo obowiązuje Konwencja Rzymska zgodnie z warunkami określonymi w art. 30 tej Konwencji.

Artykuł 10

Każde Umawiające się Państwo może wnioskować o rewizję niniejszego Protokołu. W takim przypadku Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich zwołuje konferencję zmieniającą.

Artykuł 11 (6)

Niniejszy Protokół, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim przy czym wszystkie 10 tekstów jest jednakowo autentycznych, zostanie złożony w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekaże jego uwierzytelnioną kopię rządowi każdego Państwa Sygnatariusza.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem.

---

(1)  Tekst zmieniony Konwencją o przystąpieniu z 2005 r.

(2)  Patrz przypis 1 na str. 12.

(3)  Patrz przypis 3 na str. 12.

(4)  Patrz str. 14.

(5)  Patrz przypis 1 na str. 13.

(6)  Patrz przypis 2 na str. 14.

WSPÓLNE OŚWIADCZENIA

---

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/28

---

Kursy walutowe euro (1)

29 grudnia 2005

(2005/C 334/02)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1825
JPY	Jen	139,43
DKK	Korona duńska	7,4587
GBP	Funt szterling	0,68830
SEK	Korona szwedzka	9,4104
CHF	Frank szwajcarski	1,5585
ISK	Korona islandzka	75,34
NOK	Korona norweska	8,0165
BGN	Lew	1,9558
CYP	Funt cypryjski	0,5735
CZK	Korona czeska	29,010
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	252,51
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6966
MTL	Lir maltański	0,4293
PLN	Złoty polski	3,8602
RON	Lej rumuński	3,6915
SIT	Tolar słoweński	239,51
SKK	Korona słowacka	37,870
TRY	Lir turecki	1,5963
AUD	Dolar australijski	1,6197
CAD	Dolar kanadyjski	1,3796
HKD	Dolar hong kong	9,1681
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7348
SGD	Dolar singapurski	1,9685
KRW	Won	1 194,92
ZAR	Rand	7,4997
CNY	Juan renminbi	9,5438
HRK	Kuna chorwacka	7,3750
IDR	Rupia indonezyjska	11 629,89
MYR	Ringgit malezyjski	4,470
PHP	Peso filipińskie	62,690
RUB	Rubel rosyjski	34,0560
THB	Bat tajlandzki	48,431

---

(1)  

Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/29

---

Uprzednie zgłoszenie koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4044 — Tietoenator/Tietoenator Government/SAAB/ELESCO/Tietosaab Systems JV)

Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(2005/C 334/03)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

1.

W dniu 20 grudnia 2005 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo SAAB AB (Szwecja) wraz ze swoja spółką zależną Elesco Oy („TientoEnator”, Finlandia) przejmie w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady wspólną kontrolę nad Tietosaab Systems JV („TSS”), nowo utworzoną spółką typu joint venture, w drodze zakupu udziałów.

2.

Obszary działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji obejmują: — SAAB: spółka zbrojeniowa, działająca za pośrednictwem Elesco w branży systemów dowodzenia, kontroli oraz łączności informatycznej (C2i) oraz walki podwodnej, — TientoEnator: systemy technologii informatycznych, — TSS: systemy dowodzenia i kontroli oraz walka podwodna.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie procedury uproszczonej stosowanej do niektórych koncentracji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta kwalifikuje się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych stron trzecich o zgłoszenie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać te uwagi nie później niż w ciągu 10 dni od daty niniejszej publikacji. Uwagi można przesyłać faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.4044 — Tietoenator/SAAB/Tietosaab Systems JV), do Rejestru połączeń przedsiębiorstw w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji w Komisji Europejskiej na następujący adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry J-70 B-1049 Bruxelles/Brussel

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, str 1.

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, str. 32.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/30

---

Uprzednie zgłoszenie koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4074 — Magna/CTS)

Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach uproszczonej procedury

(2005/C 334/04)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

1.

W dniu 19 grudnia 2005 r. zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Magna International Inc. („Magna”, Kanada) przejmie w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady całkowitą kontrolę nad przedsiębiorstwem CTS Fahrzeug-Dachsysteme GmbH („CTS”, Niemcy) w drodze zakupu udziałów.

2.	Obszary działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji są następujące: — Magna: światowy dostawca pojazdów prowadzący zróżnicowaną działalność, — CTS: opracowuje i produkuje na potrzeby przemysłu samochodowego systemy stosowane w opuszczanych dachach.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta kwalifikuje się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych stron trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi nie później niż w ciągu 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.4074 — Magna/CTS, na następujący adres Rejestru przypadków połączeń przedsiębiorstw w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry J-70 B-1049 Bruxelles/Brussel

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, str. 1.

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, str. 32.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/31

---

Uprzednie zgłoszenie koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4089 — Gilde/Heiploeg)

(2005/C 334/05)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

1.

W dniu 22 grudnia 2005 r. zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Gilde Buy-out Management Holding B.V. („Gilde”, Królestwo Niderlandów) przejmuje w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady całkowitą kontrolę nad przedsiębiorstwem Heiploeg Beheer B.V. („Heiploeg”, Królestwo Niderlandów) w drodze zakupu udziałów.

2.

Obszary działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji są następujące: — Gilde: prywatny inwestor kapitałowy specjalizujący się w zarządzaniu inwestycjami z przeznaczeniem na wykup przedsiębiorstw, — Heiploeg: wyszukiwanie źródeł zaopatrzenia w krewetki, przetwarzanie, dystrybucja i sprzedaż krewetek.

3.	Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych stron trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi nie później niż w ciągu 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.4089 — Gilde/Heiploeg, na następujący adres Rejestru przypadków połączeń przedsiębiorstw w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry J-70 B-1049 Bruxelles/Brussel

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, str. 1.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/32

---

Podsumowanie decyzji Wspólnoty w sprawie pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych w okresie od dnia 1 listopada 2005 r. do dnia 19 listopada 2005 r.

(opublikowane na mocy Artykułu 12 lub Artykułu 34 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93 (1))

(2005/C 334/06)

—   Zmiana pozwolenia na dopuszczenie do obrotu (Artykuł 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93): Przyjęte

Data podjęcia decyzji	Nazwa produktu leczniczego	Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu	Numer kolejny we wspólnotowym rejestrze	Data powiadomienia
7.11.2005	Abilify	Otsuka Pharmaceutical Europe Ltd, Commonwealth House, 2 Chalkhill Road, Hammersmith, London W6 8DW, United Kingdom	EU/1/04/276/001-032	9.11.2005
7.11.2005	Kivexa	Glaxo Group Ltd, Berkeley Avenue, Greenford, Middlesex UB6 0NN, United Kingdom	EU/1/04/298/001-002	9.11.2005
7.11.2005	Ziagen	Glaxo Group Ltd, Greenford, Middlesex UB6 0NN, United Kingdom	EU/1/99/112/001-002	9.11.2005
7.11.2005	Rapamune	Wyeth Europa Limited, Huntercombe Lane South, Taplow, Maidenhead, Berkshire, SL6 0PH, United Kingdom	EU/1/01/171/001-012	9.11.2005
7.11.2005	Xagrid	Shire Pharmaceutical Contracts Ltd, Hampshire International Business Park, Chineham, Basingstoke, Hampshire RG24 8EP, United Kingdom	EU/1/04/295/001	9.11.2005
7.11.2005	Emend	Merck Sharp & Dohme Ltd, Hertford Road, Hoddesdon, Hertfordshire EN11 9BU, United Kingdom	EU/1/03/262/001-006	9.11.2005
15.11.2005	Levitra	Bayer AG, D-51368 Leverkusen	EU/1/03/248/001-012	18.11.2005
15.11.2005	Cialis -	Lilly ICOS Limited, St Bride's House — 10 Salisbury Square — London EC4Y 8EH — United Kingdom	EU/1/02/237/001-005	18.11.2005
15.11.2005	Taxotere	Aventis Pharma SA, 20 avenue Raymond Aron, F-92165 Antony Cedex	EU/1/95/002/001-002	18.11.2005
15.11.2005	NeuroBloc	Solstice Neurosciences Ltd, Fitzwilton House, Wilton Place, Dublin 2, Ireland	EU/1/00/166/001-003	21.11.2005
15.11.2005	Vivanza —	Bayer AG, D-51368 Leverkusen	EU/1/03/249/001-012	18.11.2005
15.11.2005	Viagra	Pfizer Limited, Sandwich, Kent CT13 9NJ, United Kingdom	EU/1/98/077/001-012	18.11.2005
15.11.2005	PegIntron	Schering Plough Europe, Rue de Stalle, 73, B-1180 Bruxelles — Stallestraat, 73 — B-1180 Brussel	EU/1/00/131/001-050	18.11.2005
15.11.2005	CellCept	Roche Registration Limited, 6 Falcon Way, Shire Park, Welwyn Garden City, AL7 1TW, United Kingdom	EU/1/96/005/001-006	18.11.2005
15.11.2005	Ebixa	H. Lundbeck A/S, Ottiliavej 9, DK-2500 Valby	EU/1/02/219/001-013	18.11.2005
15.11.2005	Arava	Aventis Pharma Deutschland GmbH, D-65926 Frankfurt am Main	EU/1/99/118/001-010	18.11.2005
15.11.2005	Avandamet	SmithKline Beecham plc, 980 Great West Road, Brentford, Middlesex,TW8 9GS United Kingdom	EU/1/03/258/001-014	18.11.2005
15.11.2005	Xigris	Eli Lilly Nederland BV, Grootslag 1-5, 3991 RA Houten, Nederland	EU/1/02/225/001-002	18.11.2005
15.11.2005	Emtriva	Gilead Sciences International Limited, Cambridge CB1 6GT United Kingdom	EU/1/03/261/001-003	18.11.2005
15.11.2005	Viramune	Boehringer Ingelheim International GmbH, Binger Strasse 173- D — 55216 Ingelheim am Rhein	EU/1/97/055/001-003	18.11.2005
15.11.2005	Tracleer	Actelion Registration Ltd, BSI Building 13th Floor, 389 Chiswick High Road, London W4 4AL, United Kingdom	EU/1/02/220/001-005	18.11.2005
15.11.2005	Viraferonpeg	Schering Plough Europe, Rue de Stalle, 73, B-1180 Bruxelles — Stallestraat, 73 — B-1180 Brussel	EU/1/00/132/001-050	18.11.2005
15.11.2005	Zevalin	Schering AG, Müllerstrasse 170-178, D — 13342 Berlin	EU/1/03/264/001	18.11.2005
15.11.2005	Ariclaim	Boehringer Ingelheim International GmbH, Binger Strasse 173, D-55216 Ingelheim am Rhein	EU/1/04/283/001-007	18.11.2005
15.11.2005	Mabthera	Roche Registration Limited, 6 Falcon Way, Shire Park, Welwyn Garden City, AL7 1TW, United Kingdom	EU/1/98/067/001-002	18.11.2005
15.11.2005	Advate	Baxter AG, Industriestraße 67, A-1221 Wien	EU/1/03/271/001-004	18.11.2005
15.11.2005	Temodal	Schering Plough Europe, Rue de Stalle, 73, B-1180 Bruxelles	EU/1/98/096/001-008	18.11.2005
15.11.2005	Somavert	Pfizer Limited, Sandwich, Kent, CT13 9NJ, United Kingdom	EU/1/02/240/001-004	23.11.2005
15.11.2005	Axura	Merz Pharmaceuticals GmbH, Eckenheimer Landstr. 100-104, D-60318 Frankfurt/Main	EU/1/02/218/001-011	18.11.2005
16.11.2005	NovoSeven	Novo Nordisk A/S, Novo Allé, DK-2880 Bagsvaerd	EU/1/96/006/001-003	21.11.2005
16.11.2005	Truvada	Gilead Sciences International Limited, Granta Park Abington Cambridge CB1 6GT United Kingdom	EU/1/04/305/001	18.11.2005
17.11.2005	Lyrica	PFIZER Ltd, Ramsgate Road, Sandwich, Kent CT 13 9NJ, United Kingdom	EU/1/04/279/001-032	18.11.2005
17.11.2005	Integrilin	Glaxo Group Ltd, Berkeley Avenue, Greenford, Middlesex UB6 0NN, United Kingdom	EU/1/99/109/001-002	21.11.2005
17.11.2005	Yentreve	Eli Lilly Nederland BV, Grootslag 1-5, 3991 RA Houten, Nederland	EU/1/04/280/001-007	21.11.2005
17.11.2005	NeoRecormon	Roche Registration Limited, 6 Falcon Way, Shire Park, Welwyn Garden City, AL7 1TW, United Kingdom	EU/1/97/031/001-003 EU/1/97/031/019-046	21.11.2005
17.11.2005	REYATAZ	Bristol — Myers Squibb Pharma EEIG, 141-149 Staines Road, Hounslow TW3 3JA, United Kingdom	EU/1/03/267/001-007	21.11.2005
17.11.2005	Panretin	Ligand Pharmaceuticals UK Ltd, Innovis House, 108 High Street, Crawley, West Sussex RH10 1BB, United Kingdom	EU/1/00/149/001	21.11.2005
17.11.2005	Agenerase	Glaxo Group Ltd, Greenford, Middlesex UB6 0NN, United Kingdom	EU/1/00/148/001-004	21.11.2005
17.11.2005	Infanrix Hexa	GlaxoSmithKline Biologicals SA, rue de l'Institut 89, B-1330 Rixensart	EU/1/00/152/001-018	21.11.2005
17.11.2005	Infanrix Penta	GlaxoSmithKline Biologicals SA, rue de l'Institut 89, B-1330 Rixensart	EU/1/00/153/001-010	21.11.2005
17.11.2005	Emselex	Novartis Europharm Limited, Wimblehurst Road, Horsham, West Sussex RH12 5AB, United Kingdom	EU/1/04/294/001-028	21.11.2005

—   Zawieszenie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu (Artykuł 18 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93)

Data podjęcia decyzji	Nazwa produktu leczniczego	Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu	Numer kolejny we wspólnotowym rejestrze	Data powiadomienia
17.11.2005	Hexavac	Sanofi Pasteur MSD, SNC, 8, rue Jonas Salk, F-69007 Lyon	EU/1/00/147/001-012	21.11.2005

—   Zmiana pozwolenia na dopuszczenie do obrotu (Artykuł 34 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93): Przyjęte

Data podjęcia decyzji	Nazwa produktu leczniczego	Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu	Numer kolejny we wspólnotowym rejestrze	Data powiadomienia
17.11.2005	Pruban	Intervet International BV, Wim de Körverstraat 35, 5831 AN Boxmeer, Nederland	EU/2/00/024/001	21.11.2005

Osoby chcące się zapoznać z sprawozdaniami oceniającymi produkty lecznicze, o których mowa oraz odnoszącymi się do nich decyzjami mogą zwrócić się do:

Europejska Agencja ds. Oceny Produktów Leczniczych

7 Westferry Circus, Canary Wharf

London E14 4HB

United Kingdom

---

(1)  Dz.U. L 214 z 24.8.1993, str. 1.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/35

---

Podsumowanie decyzji wspólnotowych w sprawie pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych w okresie od dnia 1 listopada 2005 r. do dnia 19 listopada 2005 r.

(Decyzje przyjęte na mocy Artykułu 34 dyrektywy 2001/83/WE (1) lub Artykułu 38 dyrektywy 2001/82/WE (2))

(2005/C 334/07)

Wydawanie, przedłużanie oraz zmiany krajowych pozwoleń na dopuszczenie do obrotu

Data podjęcia decyzji	Nazwa(nazwy) produktu leczniczego	Posiadacz(e) pozwolenia na dopuszczenie do obrotu	Zainteresowane Państwo Członkowskie	Data powiadomienia
7.11.2005	Coversyl	Patrz załącznik	Patrz załącznik	24.11.2005

---

(1)  Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 67.

(2)  Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 1.

---

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/38

---

Zestawienie decyzji wspólnotowych w sprawie pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych w okresie od dnia 20 listopada 2005 r. do dnia 30 listopda 2005 r.

(decyzje podjęte na mocy art. 34 dyrektywy 2001/83/EC (1) lub art. 38 dyrektywy 2001/82/WE (2))

(2005/C 334/08)

Wydanie, utrzymanie lub zmiana krajowego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Data wydania decyzji	Nazwa(y) produktu leczniczego	Posiadacz(e) pozwolenia na dopuszczenie do obrotu	Zainteresowane Państwo Członkowskie	Data notyfikacji
28.11.2005	Celocoxib	Patrz załączniki I	Patrz załączniki I	29.11.2005
28.11.2005	Etoricoxib	Patrz załączniki II	Patrz załączniki II	29.11.2005
28.11.2005	Lumiracoxib	Patrz załączniki III	Patrz załączniki III	29.11.2005

---

(1)  Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 67

(2)  Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 1

---

---

---

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/58

---

Podsumowanie decyzji Wspólnoty w sprawie pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych w okresie od dnia 15 grudnia 2004 r. do dnia 15 stycznia 2005 r.

(opublikowane na mocy Artykułu 12 lub Artykułu 34 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93 (1))

(2005/C 334/09)

—   Wydawanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu (Artykuł 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2309/93): Przyjęte

Data podjęcia decyzji	Nazwa produktu leczniczego	Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu	Numer kolejny we wspólnotowym rejestrze	Data powiadomienia
12.1.2005	Avastin	Roche Registration Limited 40, Broadwater Road Welwyn Garden City, Hertfordshire AL7 3AY United Kingdom	EU/1/04/300/001-002	14.1.2005

---

(1)  Dz.U. L 214 z 24.8.1993, str. 1.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/59

---

Publikacja wniosku o rejestrację w znaczeniu art. 6 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 w sprawie ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

(2005/C 334/10)

Niniejsza publikacja daje prawo do wyrażenia sprzeciwu w znaczeniu art. 7 i art. 12d wymienionego rozporządzenia. Każdy sprzeciw wobec tego wniosku musi być wniesiony za pośrednictwem właściwych władz Państwa Członkowskiego, państwa będącego członkiem WTO lub państwa trzeciego zatwierdzonego, zgodnie z art. 12 trzecie tiret w terminie sześciu miesięcy od tej publikacji. Publikacja jest uzasadniona następującymi elementami, szczególnie punktem 4.6, w związku z którymi uważa się, że wniosek jest uzasadniony w znaczeniu rozporządzenia (EWG) nr 2081/92.

ZESTAWIENIE STRESZCZAJĄCE

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2081/92

„SANGUEIRA DE BARROSO — MONTALEGRE”

NR WE: PT/00236/16.05.2002

CHNP ( ) CHOG ( X )

Niniejsze zestawienie jest streszczeniem sporządzonym dla celów informacyjnych. W celu uzyskania wyczerpujących informacji osoby zainteresowane, w szczególności producenci wyrobów objętych daną chronioną nazwą pochodzenia (CHNP) lub chronionym oznaczeniem geograficznym (CHOG), proszone są o zapoznanie się z pełną wersją specyfikacji produktu udostępnianą na szczeblu krajowym lub przez służby Komisji Europejskiej (1).

1.   Właściwy organ Państwa Członkowskiego:

Nazwa:	Instituto de Desenvolvimento Rural e Hidráulica
Adres:	Av. Afonso Costa, n.o 1949 — P-002 Lisboa
Telefon:	(351-21) 844 22 00
Faks:	(351-21) 844 22 02
E-mail:	idrha@idrha.min-agricultura.pt

2.   Grupa składająca wniosek:

2.1   Nazwa: Cooperativa Agrícola dos Produtores de Batata para Semente de Montalegre, CRL

2.2   Adres:

Rua General Humberto Delgado 5470 — P-247 Montalegre

Telefon: (351-276) 512 253

Faks: (351-276) 512 528

E-mail: quadrimonte@iol.pt

2.3   Skład: producenci/przetwórcy (x) inni( )

3.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.2 — Produkty mięsne

4.   Opis:

(podsumowanie warunków określonych w art. 4 ust. 2)

4.1   Nazwa: „SANGUEIRA DE BARROSO — MONTALEGRE”

4.2   Opis: Wyrób wędliniarski wędzony z mięsa, tłuszczu i krwi wieprzowej zwierząt rasy „bísara” lub zwierząt pochodzących z krzyżówek tej rasy i posiadających co najmniej 50 % krwi rasy „bísara”, w formie miękkiej i suchej masy z widocznymi kawałkami mięsa, w osłonce z jelita cienkiego wieprzowego. Składniki przyprawia się solą, czosnkiem, czerwonym lub białym winem z regionu Trás-os-Montes, ostrą papryką (lokalnie zwaną „pimento”) i słodką papryką (lub „pimentão”), natką pietruszki, cebulą i oliwą z regionu Trás-os-Montes. Wędlina ma czarny kolor, pomarszczoną skórkę, posiada część cylindryczną o średnicy około 3 cm, i jest związana na końcach dwoma pojedynczymi węzłami jednym odcinkiem nici bawełnianych, przez co uzyskuje kształt podkowy.

4.3   Obszar geograficzny: biorąc pod uwagę specyfikę produkcji wspomnianych wyrobów, ich właściwości organoleptyczne, wiedzę fachową wytwarzającej je ludności oraz warunki klimatyczne regionu, obszar geograficzny przetwarzania i pakowania jest w sposób naturalny ograniczony do gminy Montalegre w okręgu Vila Real. Ze względu na tradycyjny sposób żywienia trzody chlewnej i występującą produkcję rolniczą, obszar geograficzny produkcji mięsa i tłuszczu jest w sposób naturalny ograniczony do gmin Boticas, Chaves i Montalegre w okręgu Vila Real. Obszar, który stanowią wymienione trzy gminy, jest znany i określany jako Barroso.

4.4   Dowód pochodzenia: Gospodarstwa rolne, zakłady uboju, rozbioru i przetwórstwa mięsa muszą posiadać zezwolenie przyznane przez Zrzeszenie Hodowców na podstawie wstępnej opinii organu kontrolnego (OPC) i znajdować się odpowiednio na wyżej wymienionym obszarze produkcji lub przetwarzania. Całość procesu produkcji, od gospodarstw rolnych produkujących surowiec aż po miejsce sprzedaży wyrobu, podlega ścisłemu procesowi kontroli, umożliwiającemu pełne śledzenie wyrobu. Świnie hoduje się w gospodarstwach rolno-hodowlanych na obszarze odpowiadającym tradycyjnym systemom produkcji semi-ekstensywnym, będącym w stanie produkować tradycyjną paszę dla zwierząt. Oznaczenie kontrolne, jakim opatrzona jest każda wędlina, posiada numer umożliwiający pełne prześledzenie wyrobu aż do gospodarstwa rolnego, w którym rozpoczęto produkcję. Dowód pochodzenia można uzyskać w każdym momencie i na każdym etapie łańcucha produkcji na podstawie numeru serii, wchodzącego obowiązkowo w skład oznaczenia kontrolnego.

4.5   Metoda produkcji: Tłuste mięso kroi się na małe kawałki. Do krwi świńskiej po upuszczeniu dodaje się wodę, dobrze mieszając, aby zapobiec koagulacji, doprawia się ją solą i czosnkiem i odstawia. Chleb pszenny kroi się na cienkie kromki. Mięso doprawia się solą, czerwonym lub białym winem regionalnym i czosnkiem, odstawiając na około 3 dni w chłodne i mało wilgotne miejsce. Do mieszanki mięs wyjętej z marynaty (zwanej regionalnie „sorsa”), chleba i krwi dodaje się ostrą paprykę i/lub słodką paprykę, posiekaną natkę pietruszki, cebulę i surową oliwę. Następnie przystępuje się do napełniania jelit wieprzowych (jelito cienkie). Potem wędliny związuje się bawełnianymi nićmi i kroi do pożądanej wielkości. Obydwa końce są następnie związywane ze sobą dwoma pojedynczymi węzłami, dzięki czemu wędlina uzyskuje formę podkowy. Wędzenia dokonuje się na słabym ogniu, w komorze wędzarniczej, wędzarni lub w tradycyjnej wędzarce i trwa ono około 3 do 4 dni. Dym uzyskiwany jest bezpośrednio ze spalenia drewna otrzymywanego w tym regionie, przede wszystkim z dębu. Wyrób wprowadzany jest na rynek w postaci całych sztuk, zawsze oryginalnie pakowanych. Ze względu na charakter i skład wyrobu, jego krojenie lub plasterkowanie nie jest możliwe. Pakowanie odbywa się przy użyciu materiału nieszkodliwego i obojętnego dla wyrobu, w atmosferze normalnej lub kontrolowanej, albo w próżni. Czynności związane z pakowaniem mogą być przeprowadzane wyłącznie na obszarze geograficznym przetwarzania, tak aby nie dopuścić do zakłócenia możliwości śledzenia wyrobu, do niemożności kontroli oraz do zmiany jego właściwości smakowych i mikrobiologicznych.

4.6   Związek: Ze względu na uwarunkowania klimatyczne, geograficzne, społeczno-gospodarcze i na trudności w komunikacji z resztą kraju, sposób odżywiania się w Barroso ograniczał się do produktów lokalnych i składał głównie z chleba, ziemniaków i wieprzowiny. O tradycji i znaczeniu hodowli trzody chlewnej świadczą wzmianki w licznych edyktach królewskich, takich jak edykt z Montalegre, dotyczące danin z trzody chlewnej i produktów wieprzowych. Aby umożliwić spożywanie mięsa wieprzowego przez cały rok, wynaleziono sposoby jego konserwowania, które szybko stały się sztuką przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Przygotowywanie tych wyrobów wynika i w dużym stopniu zależy od zimnego i suchego klimatu w tym regionie, który sprawia, że w każdym domu zawsze pali się kominek, co stwarza wyjątkowe warunki do wędzenia, charakteryzujące się mało intensywnym i łagodnym dymem. To dzięki potrzebie wykorzystania i zakonserwowania mięsa wieprzowego otrzymanego z tradycyjnego uboju („matança”) powstały rozmaite wędliny o zróżnicowanej postaci i składzie, różnych kolorach i smakach, ale zawsze związane ze specyfiką regionu i jego mieszkańców. Podsumowując, wyrób jest związany z obszarem geograficznym poprzez rasę zwierząt (autochtoniczną), ich odżywianie miejscowymi produktami, fachową wiedzę dotyczącą wyboru części wieprzowych, wędzenie dymem z drewna z tego regionu i dojrzewanie w bardzo zimnym i suchym środowisku, sprzyjającym konserwacji produktów.

4.7   Organ kontrolny:

Nazwa:	Tradição e Qualidade — Associação Interprofissional para Produtos Agro-Alimentares de Trás-os-Montes
Adres:	Av. 25 de Abril, 273 S/L P-5370 Mirandela
Telefon:	(351-278) 26 14 10
Faks:	(351-278) 26 14 10
E-mail:	tradicao-qualidade@clix.pt

Organ „Tradição e Qualidade” uznano za spełniający wymogi Normy 45011:2001.

4.8   Etykietowanie: Na etykiecie widnieje obowiązkowo napis „Sangueira de Barroso — Montalegre — Indicação Geográfica Protegida”, odpowiednie logo wspólnotowe i logo produktów z Barroso-Montalegre, którego wzór przedstawiono poniżej, opatrzone dodatkowo napisami „Montalegre” i „sangueira”. Na opakowaniu znajduje się również oznaczenie kontrolne zawierające obowiązkowo nazwę wyrobu i odpowiedni napis, nazwę organu kontrolnego i numer serii (kod cyfrowy lub alfanumeryczny umożliwiający śledzenie wyrobu).

4.9   Krajowe wymogi ustawodawcze: —

---

(1)  Komisja Europejska — Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa — Jednostka ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych — B-1049 Bruksela.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/62

---

Uprzednie zgłoszenie koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4067 — Blackstone/Lion Capital/CSEB)

Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach uproszczonej procedury

(2005/C 334/11)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

1.

W dniu 20 grudnia 2005 r. zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa Blackstone Group („Blackstone”, USA) i Lion Capital General Partner LLP („Lion Capital”, Zjednoczone Królestwo) przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady kontrolę nad European Beverages Division of Cadbury Schweppes plc („CSEB”, Francja) w drodze zakupu udziałów.

2.	Obszary działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji są następujące: — Blackstone: prywatny fundusz kapitałowy, — Lion Capital: prywatny fundusz kapitałowy, — CSEB: produkcja, marketing i dystrybucja napojów bezalkoholowych.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta kwalifikuje się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych stron trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi nie później niż w ciągu 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M. 4067 — Blackstone/Lion Capital/CSEB, na następujący adres Rejestru przypadków połączeń przedsiębiorstw w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry J-70 B-1049 Bruxelles/Brussel

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, str. 1.

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, str. 32.

---

30.12.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 334/63

---

Komunikat w sprawie przepisów finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego

(2005/C 334/12)

Rada Sterująca Europejskiej Agencji Obrony dnia 16 grudnia 2005 r. postanowiła wprowadzić zmiany do tytułu III (Zamówienia) przepisów finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Agencji (Załącznik do decyzji Rady 2004/658/WPZiB z dnia 13 września 2004 r., Dz.U. L 300 z 25.9.2004, str. 52). Poprawiony tekst opublikowano pod następującym adresem:

http://www.eda.eu.int/procurement/procurement.html

---