WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-416/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywy 75/442/EWG i 91/156/EWG - Pojęcie „odpadów” - Dyrektywy 85/337/EWG i 97/11/WE - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne - Dyrektywa 80/68/EWG - Ochrona wód gruntowych przed zanieczyszczeniami niektórymi groźnymi substancjami - Dyrektywa 91/271/EWG - Oczyszczanie ścieków komunalnych - Dyrektywa 91/676/EWG - Ochrona wód przed zanieczyszczeniem azotanami pochodzącymi z produkcji rolniczej - Zanieczyszczenie wywołane przez gospodarstwo hodowli świń)

(2005/C 271/01)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-416/02, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 19 listopada 2002 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: G. Valero Jordana) popierana przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (pełnomocnicy: K. Manji, a następnie C. White, wspierani przez D. Wyatta, QC) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet (sprawozdawca), S. von Bahr, U. Lõhmus i A. Ó Caoimh, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: M. M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie zapewniwszy, by ścieki komunalne pochodzące z aglomeracji Vera poddane były oczyszczaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 dyrektywy Rady 91/271 z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, tj. oczyszczaniu bardziej rygorystycznemu, niż przewidziane w art. 4 tej dyrektywy oraz nie zakwalifikowawszy Rambla de Mojácar jako strefy podatnej z naruszeniem przepisów art. 3 ust. 1, 2 i 4 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy ww. dyrektyw.

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone dwiema trzecimi wszystkich kosztów. Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona pozostałymi kosztami w wysokości jednej trzeciej.

4)	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej pokrywa koszty własne.

---

(1)  Dz.U. C 31 z 8.2.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 15 września 2005 r.

w sprawie C-37/03 P BioID AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Słowny i graficzny znak towarowy - „BioID” - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy pozbawiony charakteru odróżniającego)

(2005/C 271/02)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-37/03 P, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło do Trybunału w dniu 3 lutego 2003 r., wniesione przez BioID AG w likwidacji, z siedzibą w Berlinie (Niemcy), reprezentowana przez A. Nordemanna, Rechtsanwalt, w której drugą stroną był Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: A. von Mühlendahl oraz G. Schneider), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J. P. Puissochet, S. von Bahr, J. Malenovský i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 15 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie T-91/01 BioID przeciwko OHIM (Rec. str. II 5159) zostaje uchylony.

2)	Skarga na decyzję drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 20 lutego 2001 r. zostaje oddalona.

3)	Wnosząca odwołanie zostaje obciążona kosztami postępowania w obu instancjach.

---

(1)  Dz.U. C 70 z 22.3.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-121/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywy 75/442/EWG i 91/156/EWG - Pojęcie „odpadów” - Dyrektywy 85/337/EWG i 97/11/WE - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne - Dyrektywa 80/68/EWG - Ochrona wód gruntowych przed zanieczyszczeniami niektórymi groźnymi substancjami - Dyrektywa 80/778/EWG - Jakość wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi)

(2005/C 271/03)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-121/03, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 19 marca 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: G. Valero Jordana) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet (sprawozdawca), S. von Bahr, U. Lõhmus i A. Ó Caoimh, sędziowie; rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: M. M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie przeprowadziwszy przed realizacją przedsięwzięć polegających na utworzeniu gospodarstw hodowli świń na terenie regionu Baix Ter, lub przed wprowadzeniem zmian do tych przedsięwzięć, uprzedniej oceny skutków środowiskowych z naruszeniem przepisów art. 2 i 4 ust. 2 dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne i przekroczywszy w kilku publicznych sieciach rozprowadzających wodę dla regionu Baix Ter maksymalne stężenie dopuszczalne dla parametru „azotany”, które określone zostało w załączniku I C, pkt 20 do dyrektywy Rady 80/778/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. odnoszącej się do jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, z naruszeniem art. 7 ust. 6 tej dyrektywy, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tych dyrektyw.

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone dwiema trzecimi wszystkich kosztów. Komisja zostaje obciążona pozostałymi kosztami w wysokości jednej trzeciej.

---

(1)  Dz.U. C 135 z 7.6.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 26 maja 2005 r.

w sprawie C-132/03 Ministero della Salute przeciwko Coordinamento delle associazioni per la difesa dell'ambiente e dei diritti degli utenti e dei consumatori (Codacons), Federconsumatori (1) (wniosek Consiglio di Stato o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Rozporządzenie (WE) nr 1139/98 - Artykuł 2 ust. 2 lit. b) - Dodatkowy wymóg w zakresie etykietowania środków spożywczych - Obowiązkowa informacja dotycząca obecności materiału wytworzonego z określonych organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) - Genetycznie zmodyfikowane nasiona soi i kukurydzy - Zwolnienie z wymogu w razie przypadkowej obecności w ilości nieprzekraczającej określonego poziomu tolerancji - Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego - Niemowlęta i małe dzieci - Możliwość stosowania zwolnienia - Zasada ostrożności)

(2005/C 271/04)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-132/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) postanowieniem z dnia 28 stycznia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 25 marca 2003 r. w postępowaniu: Ministero della Salute przeciwko Coordinamento delle associazioni per la difesa dell'ambiente e dei diritti degli utenti e dei consumatori (Codacons), Federconsumatori, przy udziale Lega delle Cooperative, Associazione Italiana Idustrie Prodotti Alimentari (AIIPA), Adusbef, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans (sprawozdawca), prezes izby, C. Gulmann i R. Schintgen, sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M. Múgica Arzamendi, główny administrator, wydał w dniu 26 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Wykładni art. 2 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 1139/98 z dnia 26 maja 1998 r. dotyczącego obowiązkowego oznaczania na etykietach umieszczonych na niektórych środkach spożywczych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie innych danych niż przewidziane w dyrektywie 79/112/EWG, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 49/2000 z dnia 10 stycznia 2000 r. należy dokonać w ten sposób, iż przewidziane w nim zwolnienie z obowiązku określonego w art. 2 ust. 1 i 3 tego rozporządzenia dotyczącego zamieszczenia na etykiecie środków spożywczych informacji o obecności materiału otrzymanego z określonych GMO, w przypadku gdy obecność ta spowodowana jest przypadkowym zanieczyszczeniem i nie przekracza minimalnego poziomu 1 %, stosuje się również do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia dla niemowląt i małych dzieci.

---

(1)  Dz.U. C 135 z 7.6.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 15 września 2005 r.

w sprawie C-199/03 Irlandia przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Europejski Fundusz Społeczny - Obniżenie dofinansowania wspólnotowego - Oczywisty błąd w ocenie - Proporcjonalność - Pewność prawa - Uzasadnione oczekiwania)

(2005/C 271/05)

Język postępowania: angielski

W sprawie C-199/03, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, wniesioną w dniu 13 maja 2003 r., Irlandia przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca), R. Schintgen, G. Arestis i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 15 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Irlandia zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 200 z 23.8.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 15 września 2005 r.

w sprawach połączonych C-281/03 i C-282/03 Cindu Chemicals BV i in. przeciwko College voor de toelating van bestrijdingsmiddelen (1) (wniosek College van Beroep voor het bedrijfsleven o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Dyrektywa 76/769/EWG - Substancje niebezpieczne - Uprawnienie Państw Członkowskich do ustalania dodatkowych warunków wprowadzania do obrotu i stosowania produktów biobójczych, których substancja czynna podlega ograniczeniom zawartym w tej dyrektywie - Produkty do impregnacji drewna zawierające destylaty smoły węglowej (karbolineum i olej kreozotowy) - Produkty do impregnacji drewna zawierające miedź, chrom i arsen)

(2005/C 271/06)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawach połączonych C-281/03 i C-282/03, mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczeń w trybie prejudycjalnym, złożone przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy), postanowieniami z dnia 26 czerwca 2003 r., które wpłynęły do Trybunału w dniu 30 czerwca 2003 r., w postępowaniach Cindu Chemicals BV (C-281/03), Rütgers VFT AG, Touwen & Co. BV, Pearl Paint Holland BV, Elf Atochem Nederland BV, Zijlstra & Co. Verf BV, Chemische Producten Struyk & Co. BV, Van Swaay Schijndel BV, Houtbereiding G. Rozendaal BV, Arch Timber Protection BV (C-282/03) przeciwko College voor de toelating van bestrijdingsmiddelen, przy udziale Stichting Behoud Leefmilieu en Natuur Maas en Waal, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, J. Makarczyk, P. Kūris i G. Arestis (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 15 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Dyrektywę Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 94/60/WE z dnia 20 grudnia 1994 r. należy interpretować w ten sposób, że nie upoważnia ona Państw Członkowskich do uzależniania wprowadzenia do obrotu lub stosowania danego produktu biobójczego, którego substancja czynna figuruje w załączniku I do tej dyrektywy od spełnienia warunków w tej dyrektywie niewymienionych, bez uszczerbku dla stosowania innych odpowiednich przepisów wspólnotowych ustanawiających szczególne warunki w odniesieniu do tego produktu.

---

(1)  Dz.U. C 251 z 18.10.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 15 września 2005 r.

w sprawie C-372/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 91/439/EWG - Prawo jazdy - Minimalny wiek wymagany do uzyskania dostępu do prowadzenia niektórych pojazdów - Możliwość prowadzenia pojazdów innej kategorii niż ta, na którą prawo jazdy zostało wydane - Obowiązkowa rejestracja i wymiana prawa jazdy)

(2005/C 271/07)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-372/03, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Braun oraz W. Wils) przeciwko Republice Federalnej Niemiec (pełnomocnik: M. Lumma), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 2 września 2003 r., Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, C. Gulmann, R. Schintgen (sprawozdawca), G. Arestis i J. Klučka, sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 15 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Przyjmując i utrzymując w mocy § 6 ust. 3 pkt 6 i § 6 ust. 4, § 10 ust. 2 zdanie pierwsze, § 29 ust. 1 i 3 oraz § 47 ust. 2 Verordnung über die Zulassung von Personen zum Strassenverkehr (rozporządzenia w sprawie dopuszczenia osób do ruchu drogowego) z dnia 18 sierpnia 1998 r. Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 1 ust. 2, art. 3, 5 ust. 2 lit. b), art. 6 ust. 1 lit. b) tiret trzecie oraz art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy, zmienionej dyrektywą Rady 96/47/WE z dnia 23 lipca 1996 r.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 275 z 15.11.2003.

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 5 lipca 2005 r.

w sprawie C-376/03 D przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst/Particulieren/Ondernemingen buitenland te Heerlen (wniosek Gerechtshof te 's-Hertogenbosch o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Ustawodawstwo podatkowe - Podatek majątkowy - Prawo do odliczenia - Odmienne traktowanie rezydentów i nierezydentów - Konwencja w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu)

(2005/C 271/08)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C- 376/03, mającej za przedmiot wniosek, wpisany do rejestru w dniu 8 września 2003 r., o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Gerechtshof te 's-Hertogenbosch postanowieniem z dnia 24 lipca 2003 r. w postępowaniu: D przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst/Particulieren/Ondernemingen buitenland te Heerlen, Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas i A. Borg Barthet, prezesi izb, J.-P. Puissochet, R. Schintgen, N. Colneric, S. von Bahr (sprawozdawca) M. Ilešič, J. Malenovský, J. Klučka i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 5 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Artykuły 56 i 58 WE nie sprzeciwiają się regulacji, na podstawie której Państwo Członkowskie odmawia podatnikom nierezydentom, którzy posiadają zasadniczą część swojego majątku w państwie, którego są rezydentami, możliwości skorzystania z odliczeń przyznanych podatnikom rezydentom.

2)

Artykuły 56 i 58 WE nie sprzeciwiają się temu, aby zasada przewidziana przez konwencje dwustronną zmierzającą do zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, taka jak ta rozpatrywana w postępowaniu przed sądem krajowym, w takiej sytuacji i okolicznościach, jak w postępowaniu przed sądem krajowym, nie była rozciągana na rezydentów Państwa Członkowskiego niebędącego stroną tej konwencji.

---

(1)  Dz.U. C 289 z 29.11.2003

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 15 września 2005 r.

w sprawie C-495/03 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden): Intermodal Transports BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën (1)

(Wspólna Taryfa Celna - Pozycje taryfowe - Klasyfikacja w Nomenklaturze Scalonej - Pozycja 8709 - Ciągnik „Magnum ET120 Terminal Tractor” - Artykuł 234 WE - Obowiązek sądu krajowego do zadania pytania prejudycjalnego - Przesłanki - Wiążąca informacja taryfowa wydana na rzecz osoby trzeciej przez organy celne innego Państwa Członkowskiego dotycząca pojazdu podobnego)

(2005/C 271/09)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-495/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) postanowieniem z dnia 21 listopada 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 24 listopada 2003 r., w postępowaniu Intermodal Transports BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts, K. Schiemann (sprawozdawca), E. Juhász i M. Ilešič, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 15 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Artykuł 234 WE powinien być interpretowany w ten sposób, że gdy w ramach sporu zawisłego przed sądem krajowym w przedmiocie klasyfikacji taryfowej określonego towaru przedłożona zostanie wiążąca informacja taryfowa odnosząca się do towaru podobnego, wydana przez organy celne innego Państwa Członkowskiego na rzecz osoby trzeciej względem tego sporu i sąd ten uzna, że klasyfikacja taryfowa zawarta w tej informacji jest błędna, to te dwie okoliczności: — nie mogą skutkować powstaniem zobowiązania sądu, którego orzeczenia podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, do skierowania do Trybunału pytań o interpretację; — nie mogą, same w sobie, automatycznie skutkować powstaniem zobowiązania sądu, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, do skierowania do Trybunału pytań o interpretację. Jednakże sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, ma obowiązek, w przypadku zaistnienia pytania dotyczącego prawa wspólnotowego, zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym, chyba że stwierdzi, że pytanie to nie jest istotne lub że Trybunał dokonał już wykładni danego przepisu wspólnotowego, lub że prawidłowe zastosowanie prawa wspólnotowego jest tak oczywiste, że brak jest co do tego jakichkolwiek racjonalnych wątpliwości. Ocena zaistnienia takiej możliwości powinna zostać dokonana przy uwzględnieniu charakterystyki prawa wspólnotowego, szczególnych trudności przy jego interpretacji i ryzyka wystąpienia różnic w orzecznictwie wewnątrz Wspólnoty. W tym zakresie istnienie wskazanej wiążącej informacji taryfowej powinno skłonić sąd do zachowania szczególnej uwagi przy dokonywaniu oceny dotyczącej ewentualnego braku racjonalnych wątpliwości co do prawidłowego stosowania Nomenklatury Scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, zmienionej rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2261/98 z dnia 26 października 1998 r., mając na uwadze w szczególności trzy elementy oceny wskazane powyżej.

2.

Pozycja 8709 Nomenklatury Scalonej powinna być interpretowana w ten sposób, że nie obejmuje ona pojazdu wyposażonego w silnik Diesla o mocy 132 kW przy 2 500 obrotach na minutę oraz w automatyczną skrzynię biegów z czterema biegami do przodu i jednym biegiem wstecznym, posiadającego zamkniętą kabinę oraz podnoszoną platformę o możliwej wysokości 60 cm, charakteryzującego się maksymalnym ciężarem ładunku wynoszącym 32 000 kg, bardzo małym promieniem skrętu i przeznaczonym do holowania naczep w obszarach i budynkach przemysłowych. Taki pojazd nie jest bowiem ani pojazdem mechanicznym używanym do przewozu towarów, ani ciągnikiem typu stosowanego na peronach kolejowych w rozumieniu wskazanej pozycji.

---

(1)  Dz.U. C 21 z 24.01.2004

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-500/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 98/34/WE - Normy i przepisy techniczne - Krajowe uregulowanie dotyczące statków rekreacyjnych)

(2005/C 271/10)

Język postępowania: portugalski

W sprawie C-500/03, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: A. Caeiros) przeciwko Republice Portugalskiej (pełnomocnicy: L. I. Fernandes i M. J. Lois), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 26 listopada 2003 r., Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, R. Schintgen i P. Kūris (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Przyjmując zarządzenie ministerialne nr 783/98 z dnia 19 września 1998 r. bez uprzedniego przekazania jego projektu Komisji Wspólnot Europejskich, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 8 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz przepisów dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r.

2.	Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 21 z 24.1.2004.

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawach połączonych C-544/03 i C-545/03 (wnioski Conseil d'État o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Mobistar SA przeciwko Commune de Fléron i Belgacom Mobile SA przeciwko Commune de Schaerbeek (1)

(Artykuł 59 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 49 WE) - Usługi telekomunikacyjne - Dyrektywa 90/388/EWG - Artykuł 3c - Usunięcie wszelkich ograniczeń - Gminne opłaty od słupów, masztów i anten nadawczych GSM)

(2005/C 271/11)

Język postępowania: francuski

W sprawach połączonych C-544/03 i C-545/03, mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez Conseil d'État (Belgia) postanowieniami z dnia 8 grudnia 2003 r., które wpłynęły do Trybunału w dniu 23 grudnia 2003 r., w postępowaniach Mobistar SA (C-544/03) przeciwko Commune de Fléron i Belgacom Mobile SA (C-545/03) przeciwko Commune de Schaerbeek, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts, N. Colneric (sprawozdawca), E. Juhász i M. Ilešič, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Wykładni art. 59 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 49 WE) należy dokonać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu władz krajowych lub jednostki samorządu terytorialnego nakładającemu, bez rozróżnienia na usługodawców krajowych i pochodzących z pozostałych Państw Członkowskich, opłatę od infrastruktury łączności ruchomej i osobistej użytkowanej w ramach wykonywania działalności objętej koncesjami i zezwoleniami, dotyczącą w tym samym stopniu świadczenia usług wewnątrz jednego Państwa Członkowskiego i świadczenia usług między Państwami Członkowskimi.

2)

Przepisy podatkowe mające zastosowanie do infrastruktury łączności ruchomej nie są objęte zakresem art. 3c dyrektywy Komisji 90/388/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie konkurencji na rynkach usług telekomunikacyjnych, zmienionej w zakresie wprowadzenia pełnej konkurencji na rynkach telekomunikacyjnych dyrektywą Komisji 96/19/WE z dnia 13 marca 1996 r., z wyjątkiem przypadków, w których stawiają w bardziej korzystnej sytuacji, w sposób bezpośredni lub pośredni, operatorów, którym przysługują lub przysługiwały prawa specjalne lub wyłączne ze szkodą dla nowych operatorów z nimi konkurujących, i zakłócają konkurencję w znacznym stopniu.

---

(1)  Dz.U. C 47 z 21.2.2004.

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-40/04 (wniosek Korkein oikeus o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Syuichi Yonemoto (1)

(Zbliżanie ustawodawstw - Maszyny - Dyrektywa 98/37/WE - Zgodność z prawem wspólnotowym przepisów krajowych nakazujących importerowi przeprowadzenie kontroli bezpieczeństwa maszyny zaopatrzonej w deklarację zgodności WE)

(2005/C 271/12)

Jezyk postępowania: fiński

W sprawie C-40/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Korkein oikeus (Finlandia) postanowieniem z dnia 30 stycznia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 3 lutego 2004 r., w postępowaniu karnym przeciwko Syuichi Yonemoto Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts, J. N. Cunha Rodrigues (sprawozdawca), E. Juhász i M. Ilešič, sędziowie, rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/37/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn stoją na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych stanowiących, że podmiot dokonujący importu do Państwa Członkowskiego maszyny wyprodukowanej w innym Państwie Członkowskim zaopatrzonej w oznaczenie CE oraz deklarację zgodności WE ma obowiązek zapewnić, by maszyna ta odpowiadała zasadniczym wymaganiom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonym w tej dyrektywie.

2)

Przepisy wspomnianej dyrektywy nie stoją na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych nakazujących podmiotowi dokonującemu importu do Państwa Członkowskiego maszyny wyprodukowanej w innym Państwie Członkowskim: — upewnić się, przed dostarczeniem maszyny użytkownikowi, że jest ona zaopatrzona w oznaczenie CE oraz deklaracje zgodności WE wraz z jej tłumaczeniem na język lub języki Państwa Członkowskiego importu, a także instrukcję wraz z tłumaczeniem na język lub języki tego państwa, — udzielić, po dostarczeniu maszyny użytkownikowi, wszelkich niezbędnych informacji oraz wszelkiej pomocy krajowym organom kontrolnym, jeżeli okaże się, że maszyna stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, pod warunkiem, że wymaganie to nie oznacza nałożenia na importera obowiązku osobistego upewnienia się o zgodności maszyny z zasadniczymi wymogami bezpieczeństwa i ochronny zdrowia określonymi w dyrektywie.

3)

Artykuły 10 WE i 249 akapit trzeci WE należy interpretować w ten sposób, że nie zabraniają one Państwu Członkowskiemu stosować sankcji karnych niezbędnych do zapewnienia przestrzegania obowiązków nałożonych w dyrektywie 98/37, pod warunkiem, że ustanowione sankcje są analogiczne do stosowanych w przypadku naruszenia przepisów krajowych o podobnym charakterze i szkodliwości oraz w każdym razie skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

---

(1)  Dz.U. C 85 z 03.04.2004.

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 15 września 2005 r.

w sprawie C-58/04 [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy)] (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Miejsce dokonania transakcji opodatkowanych - Dostawa towarów dokonana na pokładzie statku rejsowego - Transport dokonywany wewnątrz Wspólnoty - Wyłączenie opodatkowania w przypadku zatrzymania na terytorium państwa trzeciego - Zakres wyłączenia)

(2005/C 271/13)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-58/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) postanowieniem z dnia 23 października 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 11 lutego 2004 r., w postępowaniu Antje Köhler przeciwko Finanzamt Düsseldorf-Nord, Trybunał (pierwsza izba) w składzie: P. Jann, prezes izby, N. Colneric, K. Schiemann (sprawozdawca), E. Juhász i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 15 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Przystanki statku w portach państw trzecich, w których trakcie podróżni mogą opuścić statek, nawet na krótki okres czasu, stanowią „zatrzymani[e] na terytorium państwa trzeciego” w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w wersji wynikającej z dyrektywy Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r. zmieniającej dyrektywę 77/388 i wprowadzającej środki upraszczające w odniesieniu do podatku od wartości dodanej.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.4.2004

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-129/04 Espace Trianon SA Espace Trianon SA i Société wallonne de location-financement SA (Sofibail) przeciwko Office communautaire et régional de la formation professionnelle et de l'emploi (FOREM) (1) (wniosek Conseil d'État o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Zamówienia publiczne - Dyrektywa 89/665/EWG - Procedury odwoławcze w zakresie udzielania zamówień publicznych - Osoby, którym powinny być dostępne procedury odwoławcze - Stowarzyszenie oferentów ad hoc - Zakaz wnoszenia indywidualnego odwołania przez jednego z członków stowarzyszenia ad hoc - Pojęcie interesu w uzyskaniu danego zamówienia publicznego)

(2005/C 271/14)

Język postępowania: francuski

W sprawie C- 129/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Conseil d'État (Belgia), postanowieniem z dnia 25 lutego 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 9 marca 2004 r., w postępowaniu: Espace Trianon SA i Société wallonne de location-financement SA (Sofibail) przeciwko Office communautaire et régional de la formation professionnelle et de l'emploi (FOREM), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, C. Gulmann (sprawozdawca), R. Schintgen, G. Arestis i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Wykładni art. 1 dyrektywy 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącą się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi, należy dokonywać w ten sposób, iż przepis ten nie sprzeciwia się temu, aby zgodnie z prawem krajowym nie jeden z tych członków indywidualnie, lecz jedynie wszyscy razem członkowie stowarzyszenia ad hoc, nieposiadającego jako takie osobowości prawnej, którzy uczestniczyli w postępowaniu udzielenia zamówienia publicznego i nie uzyskali tego zamówienia, mogli wnieść odwołanie od decyzji udzielenia zamówienia.

2.	Podobnie jest w przypadku gdy wszyscy członkowie takiego stowarzyszenia ad hoc działają wspólnie, lecz działanie jednego z nich jest następnie uznane za niedopuszczalne.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.4.2004

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-278/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywy 2001/88/WE oraz 2001/93WE - Ochrona świń - Policja sanitarna - Brak transpozycji)

(2005/C 271/15)

język postępowania: niemiecki

W sprawie C-278/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie uchybienia Państwa Członkowskiego na podstawie art. 226 WE, wniesioną w dniu 29 czerwca 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Braun i A. Bordes) przeciwko Republice Federalnej Niemiec (pełnomocnik: A. Tiemann), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, M. Ilešič i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2001/88/WE z dnia 23 października 2001 r. oraz dyrektywy Komisji 2001/93/WE z dnia 9 listopada 2001 r., obie zmieniające dyrektywę 91/630/EWG ustanawiającą minimalne normy ochrony świń, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tych dyrektyw.

2.	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz. U. C 228 z 11.9.2004

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-288/04 (wniosek Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Wien o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): AB przeciwko Finanzamt für den 6., 7. und 15. Bezirk (1)

(Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich - Regulamin pracowniczy urzędników - Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot - Członek personelu miejscowego świadczący pracę na rzecz przedstawicielstwa Komisji w Austrii - System podatkowy)

(2005/C 271/16)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-288/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Wien (Austria), postanowieniem z dnia 28 czerwca 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 6 lipca 2004 r., w postępowaniu AB przeciwko Finanzamt für den 6., 7. und 15. Bezirk, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts, K. Schiemann, E. Juhász (sprawozdawca) i M. Ilešič, sędziowie, rzecznika generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

W celu zastosowania art. 13 i art. 16 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich decyzja instytucji wspólnotowej określająca status członka jej personelu i warunki, na jakich jest zatrudniony ma charakter wiążący wobec krajowych władz administracyjnych i sądowych tak, że w związku z tym nie mogą one przystąpić do samodzielnej kwalifikacji rozpatrywanego stosunku zatrudnienia.

---

(1)  Dz.U. C 251 z 09.10.2004 r.

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-427/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/16/WE - Sieci transeuropejskie - Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych - Brak transpozycji)

(2005/C 271/17)

Język postępowania: grecki

W sprawie C-427/04 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 5 października 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: W. Wils i G. Zavvos) przeciwko Republice Greckiej (pełnomocnik: N. Dafniou), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, M. Ilešič i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2001/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych, a w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2.	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 6 z 08.01.2005

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-448/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/40/WE - Wzajemne uznawanie decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2005/C 271/18)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-448/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 27 października 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. O'Reilly i A.-M. Rouchaud-Joët) przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (pełnomocnik: S. Schreiner), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, J. N. Cunha Rodrigues i M. Ilešič (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich, za wyjątkiem art. 7 tejże dyrektywy, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2.	Skarga zostaje oddalona w pozostałym zakresie.

3.	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U C 314 z 18.12.2004.

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-462/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/40/WE - Wzajemne uznawanie decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich - Brak transpozycji w przewidzianym terminie)

(2005/C 271/19)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-462/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 29 października 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. O'Reilly i E. de March) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnik: I. M. Braguglia, wspierany przez A. Cingolo, avvocato), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenarts, prezes izby, J. N. Cunha Rodrigues i M. Ilešič (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie ustanawiając w przewidzianym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich — za wyjątkiem art. 7 rzeczonej dyrektywy — Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Skarga zostaje oddalona w pozostałej części.

3)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 6 z 8.1.2005

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-31/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywy 2002/19/WE, 2002/20/WE i 2002/21/WE - Sieć i usługi - Łączność elektroniczna - Brak transpozycji w przepisanym terminie)

(2005/C 271/20)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-31/05, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: M. Shotter) przeciwko Republice Francuskiej (pełnomocnicy: G. de Bergues i S. Ramet), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 28 stycznia 2005 r., Trybunał (piąta izba) w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, P. Kūris (sprawozdawca) i G. Arestis, sędziowie; rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektyw 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie), 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach) i 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tych dyrektyw.

2)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 82 z 02.04.2005

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 8 września 2005 r.

w sprawie C-57/05: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2002/46/WE - Zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych - Brak transpozycji w przepisanym terminie)

(2005/C 271/21)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-57/05 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 9 lutego 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: J.-P. Keppenne) przeciwko Republice Francuskiej (pełnomocnicy: G. de Bergues, E. Belliard i R. Loosli-Surrans), Trybunał (szósta izba), w składzie: A. Borg Barthet, prezes izby, S. von Bahr i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 8 września 2005 wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2.	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 21 czerwca 2005 r.

w sprawach połączonych: C-483/00, od C-485/00 do C-488/00, od C-492/00 do C-94/00, C-496/00, C-500/00 i C-21/01: Azienda Agricola Nardoni di Benedetto Nardoni przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-483/00), Azienda Agricola Antonio Tonon przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA), przy udziale Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-485/00), Azienda Agricola Beniamino Brutti i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA), przy udziale Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica i in. (C-486/00), Cooperativa Nuova Latte Srl przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero delle Politiche Agricole e Forestali (C-487/00), Azienda Agricola Fermo e Gabriele Borini ss przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-488/00), Giuseppe De Marchi i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-492/00), Ferdinando Pavan i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-493/00), Associazione dei Produttori di Latte delle Terre del Granducato i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA), Ministero delle Politiche Agricole e Forestali oraz Regione Toscana (C-494/00), Associazione Agricola Produttori Castellani Soc. coop. arl i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C 496/00), Azienda Agricola Pietro Baita i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero delle Politiche Agricole e Forestali (C-500/00) oraz Giorgio Accarini i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-21/01) (wnioski Tribunale amministrativo regionale del Lazio o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Rolnictwo - Wspólna organizacja rynku - Mleko i przetwory mleczne - Dodatkowa opłata wyrównawcza do mleka - Rozporządzenia (EWG) nr 3950/92 i 536/93 - Ilości referencyjne - Późniejsza korekta)

(2005/C 271/22)

Język postępowania: włoski

W sprawach połączonych: C-483, od C-485/00 do C-488/00, od C-492/00 do C-94/00, C-496/00, C-500/00 i C-21/01, mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez Tribunale administrativo regionale del Lazio (Włochy) postanowieniami z dnia 6 lipca 2000 r., które wpłynęły do Trybunału w dniu 29 grudnia 2000 r., a w sprawie C-21/01 — w dniu 18 stycznia 2001 r. — w postępowaniach: Azienda Agricola Nardoni di Benedetto Nardoni przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-483/00), Azienda Agricola Antonio Tonon przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA), przy udziale Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-485/00), Azienda Agricola Beniamino Brutti i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA), przy udziale Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica i in. (C-486/00), Cooperativa Nuova Latte Srl przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero delle Politiche Agricole e Forestali (C-487/00), Azienda Agricola Fermo e Gabriele Borini ss przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-488/00), Giuseppe De Marchi i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-492/00), Ferdinando Pavan i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-493/00), Associazione dei Produttori di Latte delle Terre del Granducato i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA), Ministero delle Politiche Agricole e Forestali oraz Regione Toscana (C-494/00), Associazione Agricola Produttori Castellani Soc. coop. arl i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C 496/00), Azienda Agricola Pietro Baita i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero delle Politiche Agricole e Forestali (C-500/00) oraz Giorgio Accarini i in. przeciwko Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (AIMA) i Ministero del Tesoro, del Bilancio e della Programmazione Economica (C-21/01) Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 21 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuły 1 i 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 grudnia 1992 r., ustanawiającego dodatkową opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych, a także art. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 536/93 z dnia 9 marca 1993 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dodatkowej opłaty wyrównawczej w sektorze mleka i przetworów mlecznych należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, aby Państwo Członkowskie w następstwie przeprowadzonych kontroli dokonało korekty przydzielonych każdemu z producentów indywidualnych ilości referencyjnych i wskutek tego — po ponownym przydzieleniu niewykorzystanych ilości referencyjnych — ponownie obliczyło należne dodatkowe opłaty wyrównawcze, już po upływie terminu wypłaty tych opłat dla danego roku gospodarczego w tym sektorze.

---

(1)  Dz.U. C 118 z 21.04.2001

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii

(Sprawa C-284/05)

(2005/C 271/23)

Język postępowania: fiński

W dniu 15 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich reprezentowanej przez G. Wilmsa i P. Aalta, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Finlandii.

Komisja wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, że wskutek odmowy obliczenia i dokonania płatności środków własnych, których — sprzecznie z art. 26 WE i art. 20 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, a zatem i wspólnotową taryfą celną — nie ustaliła i nie udostępniła Komisji, w związku ze zwolnieniem z należności celnych przywozu sprzętu wojskowego w latach 1998-2002, oraz wskutek odmowy zapłaty odsetek za zwłokę związanych z brakiem udostępnienia środków własnych Komisji, Republika Finlandii uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 2, 9, 10 oraz 11 rozporządzenia (EWG, EURATOM) nr 1552/89 (1) oraz rozporządzenia (WE, EURATOM) nr 1150/2000 (2), jak również

2.	obciążenie Republiki Finlandii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Do środków własnych Wspólnoty należą między innymi należności wynikające ze wspólnej taryfy celnej i inne należności celne. Państwa Członkowskie zobowiązane są do ustalenia wysokości należności celnych niezwłocznie po uzyskaniu niezbędnych, dostępnych im informacji i przekazania tych funduszy w przewidzianym terminie na poczet środków własnych Wspólnoty. W ustawodawstwie wspólnotowym przewidziano, że w razie zwłoki w przekazaniu środków Państwa Członkowskie zobowiązane są do zapłaty odsetek. Art. 296 WE dotyczy ściśle wskazanych, wyjątkowych sytuacji i z powodu swego ograniczonego charakteru nie może podlegać szerokiej interpretacji. Państwo Członkowskie pragnąc powołać się na te wyjątki w celu uzasadnienia okoliczności niewypełnienia ciążących na nim obowiązków musi przedstawić dowód, że jego działania nie przekraczają granic powyżej wskazanych sytuacji. Rozporządzenie (WE) nr 150/2003 (3) zawieszające cła na sprzęt wojskowy jest stosowane dopiero od daty jego wejścia w życie i nie może być stosowane z mocą wsteczną przed tą datą.

Finlandia kwestionuje w całości zarówno obowiązek przedstawienia informacji, jak i zapłaty, jak również obowiązek zapłaty odsetek za zwłokę.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG, EURATOM) nr 1552/89 z dnia 29 maja 1989 r. wykonujące decyzję 88/376/EWG, EURATOM w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (Dz.U. L 155 z 7.6.1989, str. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (EWG, EURATOM) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujące decyzję 94/728/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (Dz.U. L 130 z 31.5.2000, str. 1).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszające należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.U. L 25 z 30.1.2003, str. 1)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Rovaniemen hallinto-oikeus z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie Länsstyrelsen i Norrbottens län przeciwko Lapin liitto

(Sprawa C-289/05)

(2005/C 271/24)

Język postępowania: fiński

W dniu 19 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Rovaniemen hallinto-oikeus (Finlandia), z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie Länsstyrelsen i Norrbottens län przeciwko Lapin liitto.

Rovaniemen hallinto-oikeus zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na pytanie o wykładnię punktu 1.7 zasady nr 1 załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1685/2000 (1) (po zmianie punktu 1.8 zasady nr 1 załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1145/2003) (2).

---

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1685/2000 z dnia 28 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 w odniesieniu do warunków, jakie muszą spełniać wydatki na działania współfinansowane z funduszy strukturalnych, Dz.U. L 193 z 29.07.2000, str. 39.

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1145/2003 z dnia 27 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie nr 1685/2000 ustanawiające szczegółowe zasady w odniesieniu do warunków, jakie muszą spełniać wydatki na działania współfinansowane z funduszy strukturalnych, Dz.U. L 160 z 28.06.2003, str. 48.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht Münster z dnia 5 lipca 2005 r. w sprawie Columbus Container Services B.V.B.A. & Co. przeciwko Finanzamt Bielefeld-Innenstadt

(Sprawa C-298/05)

(2005/C 271/25)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 26 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht Münster z dnia 5 lipca 2005 r. w sprawie Columbus Container Services B.V.B.A. & Co. przeciwko Finanzamt Bielefeld-Innenstadt.

Finanzgericht Münster zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy uregulowania § 20 ust. 2 i 3 Außensteuergesetz (ustawa o opodatkowaniu przedsiębiorstw z kontaktami zagranicą) w brzmieniu nadanym przez Missbrauchsbekämpfungs- und Steuerbereinigungsgesetz (ustawa o zwalczaniu nadużyć oraz aktualizująca przepisy prawa podatkowego) z dnia 21 grudnia 1993 r. (BGBl 1993 I, str. 2310) zwalniające z podwójnego opodatkowania dochody mające charakter lokaty kapitału w zagranicznym zakładzie podmiotu podlegającego w danym kraju nieograniczonemu opodatkowaniu, które podlegałyby opodatkowaniu jako przychody pośrednie, gdy zakład ten jest spółką zagraniczną, wbrew umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania między Republiką Federalną Niemiec a Królestwem Belgii z dnia 11 kwietnia 1967 r., nie w drodze zwolnienia tych dochodów z opodatkowania w tym kraju lecz w drodze zaliczenia pobranego zagranicznego podatku dochodowego na poczet podatku pobieranego w tym kraju jest sprzeczny z postanowieniami art. 52 Traktatu WE (TWE), obecnie art. 43 WE oraz art. 73 b-73 d TWE, obecnie art. 56-58 WE?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Cour d'arbitrage (Belgia) z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie a.s.b.l. Advocaten voor de wereld przeciwko Conseil des ministres

(Sprawa C-303/05)

(2005/C 271/26)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 29 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Cour d'arbitrage (Belgia) z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie a.s.b.l. Advocaten voor de wereld przeciwko Conseil des ministres.

Cour d'arbitrage (Belgia) zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1.

Czy decyzja ramowa Rady Unii Europejskiej 2002/584/WSiSW (1) z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi jest zgodna z art. 34 ust.2 lit. b) Traktatu o Unii Europejskiej, który stanowi, że decyzje ramowe mogą być podejmowane jedynie w celu zbliżania przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich?

2.

Czy art. 2 ust. 2 decyzji ramowej Rady Unii Europejskiej 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi jest zgodny z art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, a dokładniej z gwarantowanymi tym przepisem zasadą legalności w sprawach karnych oraz zasadą równości i niedyskryminacji w zakresie, w jakim znosi wymóg weryfikacji podwójnej odpowiedzialności karnej w przypadku wymienionych w nim czynów?

---

(1)  Dz.U. L 190 str.1

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 15 czerwca 2005 r. w sprawie T-17/02 Fred Olsen, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, popieranej przez Królestwo Hiszpanii, wniesione przez Fred Olsen, S.A. w dniu 22 sierpnia 2005

(Sprawa C-320/05 P)

(2005/C 271/27)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 22 sierpnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie (spółki) Fred Olsen, S.A., reprezentowanej przez adwokata R. Marína Correę, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 15 czerwca 2005 r. w sprawie T-17/02 Fred Olsen, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, popieranej przez Królestwo Hiszpanii.

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uchylenie zaskarżonego wyroku w związku z naruszeniem prawa wnoszącej odwołanie do przeprowadzenia dowodów na poparcie swoich żądań lub

2.	alternatywnie, uchylenie zaskarżonego wyroku i wydanie nowego wyroku stwierdzającego nieważność decyzji Komisji z dnia 25 lipca 2001 r. (1) (dotyczącej przyznania pomocy państwa NN/48/2001 w sposób zgodny z żądaniami przedstawionymi w skardze wniesionej przez Fred Olsen, S.A.,

3.	w pozostałym zakresie, o orzeczenie w sposób zgodny z przepisami prawa, w szczególności przy rozstrzyganiu o kosztach postępowania w pierwszej instancji o obciążenie nimi Komisji Wspólnot Europejskich.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Po pierwsze, zarzuca się naruszenie prawa do przeprowadzenia dowodów służących poparciu żądań, stanowiącego część prawa do rzetelnego procesu, chronionego przez art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, łącznie z naruszeniem prawa przy ocenie dopuszczonych dowodów. Naruszenie tego prawa polega na odmowie dopuszczenia licznych dowodów z dokumentów mających istotne znaczenie dla uzasadnienia skargi o stwierdzenie nieważności, która została oddalona w zakresie istotnych zarzutów, w szczególności z powodu braku ich udowodnienia lub uzasadnienia. Zarzuca się również to, że Sąd nie uwzględnił lub wynaturzył środki dowodowe mające istotne znaczenie dla uzasadnienia skargi o stwierdzenie nieważności.

2.

Po drugie, zarzuca się naruszenie art. 253 Traktatu WE poprzez niewystarczające uzasadnienie zaskarżonej decyzji w zakresie jej istotnych kwestii, w szczególności zaś w zakresie poruszonej we wnioskach, które doprowadziły do wydania decyzji, istotnej kwestii dotyczącej braku podstawy umownej dla dokonania wypłat na rzecz Transmediterránea w celu pokrycia wydatków na restrukturyzację kadr.

3.

Trzeci zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 88 WE i art. 19 rozporządzenia 659/1999. Opiera się on na tym, że właściwe środki zawarte w decyzji Komisji z dnia 3 grudnia 1997 r. wydanej w związku z umową świadczenia usług połączeń morskich zawartej pomiędzy Transmediterránea a Królestwem Hiszpanii w 1978 r. polegały na zniesieniu systemu pomocy zawartego w tej umowie i zakazywały jego przedłużenia w odniesieniu do linii pomiędzy Wyspami Kanaryjskimi.

4.

Czwarty zarzut dotyczy naruszenia art. 86 ust. 2 Traktatu WE, połączonego z naruszeniem art. 173 tego Traktatu, w ten sposób, że Sąd przekroczył swoje zadania i kompetencje sądu odwoławczego rozpatrując skargę o stwierdzenie nieważności i potwierdzając ważność zaskarżonej decyzji. Zarzuca się również naruszenie art. 263 Traktatu. W rzeczywistości Sąd w zaskarżonym wyroku potwierdzając ważność określonych płatności za świadczenie rzekomo publicznych usług, nie dość, że naruszył postanowienia art. 86 ust. 2 Traktatu oraz orzecznictwo dotyczące jego wykładni (ponieważ nie zostały spełnione przesłanki przewidziane w tym przepisie dla dopuszczalności tych płatności), to ponadto przekroczył swoje kompetencje opierając takie rozstrzygnięcie na motywach i powodach innych, niż te które zostały zawarte wcześniej w tej decyzji, w wyniku czego przedstawiona argumentacja i dopuszczone dowody okazują się wątpliwe.

---

(1)  Dz.U. 2002, C 96, str.4.

Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

(Sprawa C-323/05)

(2005/C 271/28)

Język postępowania: angielski

W dniu 24 sierpnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Antonia Aresu i Nicolę Yerrell, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Zjednoczonemu Królestwu.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (1), a w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji, Zjednoczone Królestwo uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy Traktatu WE.

2)	obciążenie Zjednoczonego Królestwa kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin do dokonania transpozycji dyrektywy do krajowego porządku prawnego upłynął w dniu 15 stycznia 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 11 z 15.01.2002, str. 4.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie T-158/03 Industrias Químicas del Vallés, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Industrias Químicas del Vallés, S.A. w dniu 26 sierpnia 2005 r.

(Sprawa C-326/05 P)

(2005/C 271/29)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 26 sierpnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Industrias Químicas del Vallés, S.A., reprezentowanej przez adwokatów C. Fernández Vicién, I. Moreno-Tapię Rivas i J. Sabatera Marotiasa, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie T-158/03 Industrias Químicas del Vallés, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną,

2.	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 28 czerwca 2005 r.,

3.	uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji, mających na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/308/WE (1) z dnia 2 maja 2003 r. dotyczącej niewłączania metalaksylu do załącznika I do dyrektywy Rady nr 91/414/EWG (2),

4.	lub ewentualnie przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpatrzenia,

5.	w każdym razie obciążenie Komisji całością kosztów niniejszego postępowania oraz całością kosztów postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji, a także odpowiednio kosztami postępowania w sprawie środków tymczasowych.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Po pierwsze, Industrias Químicas del Vallés, S.A. (dalej zwana IQV) uznaje, że Sąd Pierwszej Instancji wypaczył dowody przedstawione w sprawie badając opinię prawną Komisji w przedmiocie konsekwencji wycofania się z procedury oceny metalaxylu jedynego powiadamiającego, który przedstawił kompletną dokumentację.

2.	Po drugie, IQV uznaje, że Sąd naruszył prawo oddalając zarzut IQV jedynie na podstawie wyciągu z dokumentu, do którego, jak sam Sąd przyznał, IQV nie miała wcale dostępu w toku postępowania administracyjnego.

3.	Po trzecie, IQV uważa, że Sąd popełnił naruszył prawo dokonując niewłaściwej wykładni i niewłaściwego zastosowania do tej sprawy zasad ostrożności i proporcjonalności oraz przyjmując za podstawę uzasadnienia pierwotnie zaskarżonej decyzji Komisji względy zdrowia publicznego.

4.

Po czwarte, IQV uważa, że Sąd naruszył prawo dokonując wykładni odpowiednich przepisów i stosując je do tej sprawy, w szczególności w odniesieniu do przepisów dyrektywy 91/414/EWG oraz rozporządzenia 3600/92 w sprawie procedury oceny substancji czynnych zawartych w środkach ochrony roślin. W szczególności IQV uznaje, że Sąd (i) pomylił pojęcia „dokumentacja kompletna” i „informacje dodatkowe”; (ii) błędnie ocenił, że w przypadku większej ilości powiadamiających dla tej samej substancji każdy z nich musi dysponować kompletną dokumentacją; (iii) błędnie ocenił rolę Państwa Członkowskiego sprawozdawcy na dalszych etapach opracowania monografii.

5.

Po piąte, IQV przypisuje Sądowi naruszenie prawa przy uznaniu, że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie odmawiając przedłużenia terminu w celu kontynuacji procedury oceny metalaksylu: w tej kwestii Sąd oparł się na błędnych przesłankach, a uzasadnienie w odniesieniu do przedłużeń terminów udzielanych przez Komisję w omawianej dziedzinie jest wewnętrznie sprzeczne.

6.	Po szóste, IQV uważa, że Sąd w sposób wewnętrznie sprzeczny i przesadny uzasadnił oddalenie zarzutu IQV powołując się na takie podstawy decyzji, które w zaskarżonej decyzji nie figurują.

7.	Wreszcie, IQV uznaje, że Sąd naruszył przepisy postępowania nie uwzględniając części przedstawionych przez IQV na piśmie uwag do sprawozdania na rozprawę sporządzonego przez sędziego sprawozdawcę, a w dodatku nie uzasadniając tego w żaden sposób w wyroku.

---

(1)  Dz.U. L 113, z 7.5.2003, str. 8

(2)  Dz.U. L 230, z 19.8.1991, str. 1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie Finanzamt Dinslaken przeciwko Geroldowi Meindlowi. Uczestnik: Christine Meindl-Berger

(Sprawa C-329/05)

(2005/C 271/30)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 2 września 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie Finanzamt Dinslaken przeciwko Geroldowi Meindlowi. Uczestnik: Christine Meindl-Berger.

Bundesfinanzhof zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy zachodzi naruszenie art. 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jeżeli podatnikowi będącemu rezydentem odmówiono wspólnego rozliczenia podatkowego z małżonkiem mieszkającym w Austrii, z którym nie zamieszkuje on osobno, na tej podstawie, że małżonek ten uzyskał ponad 10 % wspólnych przychodów, jak również ponad 24 000 DEM, oraz że zgodnie z prawem austriackim przychody te są zwolnione z podatku?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hovrätten för Övre Norrland, wydanym w dniu 22 sierpnia 2005 r. w sprawie Fredrik Granberg przeciwko Lokal Åklagaren I Haparanda

(Sprawa C-330/05)

(2005/C 271/31)

Język postępowania: szwedzki

W dniu 6 września 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hovrätten för Övre Norrland, wydanym w dniu 22 sierpnia 2005 r. w sprawie Fredrik Granberg przeciwko Lokal Åklagaren I Haparanda.

Hovrätten för Övre Norrland zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1.

Czy art. 9 ust. 3 dyrektywy 92/12 zezwala Państwom Członkowskim na wyłączenie mazutu za pomocą przepisu o charakterze generalnym, z zakresu stosowania art. 8 dyrektywy z takim skutkiem, że Państwo Członkowskie może postanowić, iż osoba prywatna, która sama i dla własnego użytku nabyła mazut w innym Państwie Członkowskim, gdzie produkt ten został dopuszczony do obrotu, i która sama przetransportowała go do Państwa Członkowskiego przeznaczenia jest zobowiązana do zapłacenia podatku akcyzowego w tym ostatnim Państwie Członkowskim niezależnie od sposobu, w jaki mazut został przetransportowany?

2.

W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy art. 9 ust. 3 dyrektywy jest zgodny z podstawowymi zasadami Traktatu dotyczącymi swobodnego przepływu towarów, jak również z zasadą proporcjonalności wobec tego, że celem art. 9 ust. 3 dyrektywy wydaje się być zniechęcanie osób prywatnych do transportowania olejów mineralnych poprzez ustanowienie wyjątku od zasady ogólnej, zgodnie z którą w przypadku towarów nabytych przez osoby prywatne dla własnego użytku i przetransportowane przez nich samych podatek akcyzowy jest pobierany w Państwie Członkowskim, gdzie towary te zostały nabyte? Czy taki cel jest zgodny z podstawą prawną dyrektywy wskazaną przez Radę, czy też art. 9 ust. 3 jest niezgodny z prawem?

3.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy dokonany przez osobę prywatną transport 3 000 litrów mazutu w trzech kontenerach IBC (na produkty płynne luzem), które mogłyby być dopuszczone do transportu substancji niebezpiecznych, zwłaszcza płynnych, w ramach wykonywania działalności gospodarczej, umieszczonych na ciężarówce stanowi nietypowy środek transportu w rozumieniu art. 9 ust. 3 dyrektywy 92/12?

4.

Czy jest zgodne z art. 7 ust. 4 dyrektywy 92/12, wydanie przez Państwo Członkowskie przepisu, na podstawie którego osoba prywatna, która sama nabyła dla własnego użytku mazut w innym Państwie Członkowskim, gdzie produkt ten został dopuszczony do obrotu, i która sama przetransportowała do docelowego Państwa Członkowskiego nietypowym środkiem transportu w rozumieniu art. 9 ust. 3 dyrektywy, jest zobowiązana do ustanowienia zabezpieczenia zapłaty podatku akcyzowego, jak również do posiadania w trakcie dokonywania transportu uproszczonego dokumentu towarzyszącego oraz dowodu ustanowienia zabezpieczenia zapłaty podatku akcyzowego?

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie T-294/04 Internationaler Hilfsfonds e.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Internationaler Hilfsfonds e.V. w dniu 6 września 2005 r.

(Sprawa C-331/05 P)

(2005/C 271/32)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 6 września 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Internationaler Hilfsfonds e.V. od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie T-294/04 Internationaler Hilfsfonds e.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (trzecia izba) z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie T-294/04 (1) i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji albo orzeczenie zapłaty przez pozwaną na rzecz skarżącego 54.037,00 euro;

2.	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie od postanowienia Sadu Pierwszej Instancji w uzasadnieniu powołuję się na błędną ocenie i błędne zastosowanie przepisów proceduralnych i prawa wspólnotowego oraz nieprzestrzeganie orzeczeń sądów wspólnotowych:

1.	Sąd przeoczył, że pod względem prawnym i rzeczowym istnieje różnica między kosztami postępowania związanymi z postępowaniem sądowym oraz kosztami, które dochodzone są w drodze skargi o odszkodowanie.

2.

Sąd nie podał prawnie zasadnego wyjaśnienia wyłączenia niejako z urzędu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniach w sprawie skargi przed Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich z kosztów, które mogą być dochodzone w skardze o odszkodowanie. Sad nie zbadał rzeczowej i prawnej zasadności konieczności skorzystania z adwokata w postępowaniach w sprawie skargi wszczętych przez wnoszącego odwołanie.

3.	Sąd rozpatrzył w sposób powierzchowny i błędnie ocenił związek przyczynowy pomiędzy bezprawnym zachowaniem Komisji a podnoszoną szkodą.

4.

Sąd błędnie powołał się na orzeczenie Trybunału w celu uzasadnienia swojego niesłusznego twierdzenia, że postępowanie przed Rzecznikiem Praw Obywatelskich nie wymaga zasadniczo korzystania z usług adwokata. Wspomniane orzeczenie dotyczyło przypadku urzędnika Komisji, który należało oceniać na podstawie kryteriów prawa urzędniczego i który nie miał żadnego związku z niniejszym przypadkiem.

---

(1)  Dz.U. C 229 z 17.9.2005.

Wykreślenie sprawy C-360/01 (1)

(2005/C 271/33)

Język postępowania: włoski

Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-360/01 Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich i Radzie Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. C 331 z 24.11.2001

Wykreślenie sprawy C-108/04 (1)

(2005/C 271/34)

Język postępowania: hiszpański

Postanowieniem z dnia 3 maja 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-108/04 Divina Cortiñas Yáñez przeciwko Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS) i Tesorería General de la Seguridad Social (TGSS) (wniosek Tribunal Superior de Justicia o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym).

---

(1)  Dz.U. C 94 z 17.04.2004

Wykreślenie sprawy C-425/04 (1)

(2005/C 271/35)

Język postępowania: włoski

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-425/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej.

---

(1)  Dz.U. C 300 z 4.12.2004.

Wykreślenie sprawy C-458/04 (1)

(2005/C 271/36)

Język postępowania: francuski

Postanowieniem z dnia Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-458/04 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Caen) Chambre de commerce et d'industrie de Flers-Argentan przeciwko Directeur des services fiscaux de la DIRCOFI Ouest.

---

(1)  Dz.U. C 19 z 22.1.2005

Komunikat

(2005/C 271/37)

Dnia 6 października 2005 r. zakończył pracę Hans Jung, sekretarz Sądu Pierwszej Instancji, a Emmanuel Coulon, który został mianowany sekretarzem Sądu Pierwszej Instancji decyzją Sądu z dnia 5 lipca 2005 r., zgodnie z art. 224 akapit czwarty Traktatu WE, art. 14 akapit czwarty Traktatu EWEA oraz art. 20 i 7 § 3 regulaminu Sądu, złożył ślubowanie i objął to stanowisko na okres sześciu lat, do dnia 5 października 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2005 r.– Republika Cypru przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-300/05)

(2005/C 271/38)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Cypru [Przedstawiciel: Petros Kliridis]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 651/2005 (1)

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżone rozporządzenie zmienia rozporządzenie nr 60/2004 (2) ustanawiające środki przejściowe w sektorze cukru w następstwie przystąpienia nowych Państw Członkowskich. Skarżąca wnosi o stwierdzenie jego nieważności powołując się w pierwszej kolejności na brak kompetencji Komisji do jego wydania. W szczególności skarżąca utrzymuje, że na mocy art. 41 Aktu o Przystąpieniu z 2003 r. Komisja jest upoważniona do przyjmowania środków przejściowych, które są niezbędne do ułatwienia przejścia z istniejącego w nowych Państwach Członkowskich systemu na system wynikający z zastosowania wspólnej polityki rolnej. Jednak, zdaniem skarżącej, Komisja nie wykazała, że przyjęte środki tego rodzaju były niezbędne, a zatem nie miała kompetencji do ich przyjęcia. Ponadto skarżąca podnosi, że art. 41 należy dokładnie tak rozumieć, że dopuszcza jedynie przyjęcie środków, które są korzystne dla nowych Państw Członkowskich. Jednak zdaniem skarżącej środki przyjęte w nowym rozporządzeniu nie są korzystne dla nowych Państw Członkowskich, lecz przeciwnie — są dla nich ciężarem.

W podobnym kontekście skarżąca powołuje się na niewystarczające uzasadnienie, ponieważ nie wyjaśniono w dostateczny sposób, jakie powody doprowadziły do przyjęcia omawianego rozporządzenia. Oprócz tego skarżąca podnosi, że została naruszona zasada proporcjonalności, ponieważ, w jej opinii, Komisja nie wykazała, że w ogóle było niezbędne przyjęcie jakichkolwiek środków, podczas gdy Komisja mogła w każdym razie przyjąć inne środki, aby uniknąć powstania nadwyżek cukru w nowych Państwach Członkowskich bez potrzeby przyjmowania takich środków, jakie zawiera wspomniane rozporządzenie.

Skarżąca twierdzi ponadto, iż rozporządzenie narusza została zasadę niedziałania prawa wstecz, ponieważ nakłada obowiązki w zakresie ilości cukru zgromadzonych przed jego wejściem w życie.

Wreszcie Skarżąca zarzuca Komisji naruszenie zasady równego traktowania oraz zakazu niedyskryminacji, ponieważ, jak utrzymuje, omawiane rozporządzenie przewiduje zróżnicowane traktowanie przedsiębiorstw z nowych Państw Członkowskich i ze starych Państw Członkowskich, jeśli chodzi o konsekwencje wynikające z analogicznej, jeśli nie z identycznej sytuacji.

---

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 651 z dnia 28 kwietnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 60/2004 ustanawiające środki przejściowe w sektorze cukru w następstwie przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, Dz.U. L 108 z 29.4.2005, str. 3

(2)  Dz.U. L 9, str. 8.

Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2005 r. — Guigard/Komisja

(Sprawa T-301/05)

(2005/C 271/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Philippe Guigard (Paryż, Francja) [Przedstawiciele: S. Rodrigues, avocat, A. Jaume, avocat]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty Europejskiej za zawinione działanie Komisji w związku z niezgodnym z prawem nieprzedłużeniem umowy o pracę zawartej przez Komisję ze skarżącym,

—	zobowiązanie strony pozwanej do zapłaty odszkodowania wraz z odsetkami za szkody poniesione w sferze zawodowej (we wskazanej początkowo wysokości 350 000 EUR) oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (w wysokości pozostawionej słusznej i bezstronnej ocenie Sądu),

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga ma na celu naprawienie szkody, jaką zdaniem skarżącego poniósł on w wyniku nieprzedłużenia umowy o pracę, zawartej przez niego ze stroną pozwaną w ramach współpracy technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Republiki Nigru, które w opinii skarżącego nastąpiło w sposób niezgodny z prawem.

W tym względzie skarżący przypomina, że od 1992 r. wykonywał liczne powierzone mu zadania jako zatrudniony przez Komisję na podstawie umowy o pracę specjalista w ramach EuropAid. Dnia 7 marca 2002 r. skarżący podpisał z Komisją umowę o pracę na okres dwunastu miesięcy na stanowisku asystenta technicznego w ministerstwie zaopatrzenia i transportu w Niamey. Skarżący podkreśla, że odpowiednio wykonywał powierzane mu zadania. Przedłużenie tej umowy było przedmiotem urzędowego wniosku ze strony wspomnianego ministerstwa jako Krajowego Urzędnika Zatwierdzającego Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR).

Na poparcie swych żądań skarżący wskazuje po pierwsze na naruszenie przez Komisję czwartej Konwencji z Lomé poprzez nieprzestrzeganie przez Komisję zasad podziału kompetencji między Krajowym Urzędnikiem Zatwierdzającym EFR i szefem delegacji, który nie mógł sprzeciwić się przedłużeniu umowy, ponieważ art. 313.2 lit. k) Konwencji przyznaje Krajowemu Urzędnikowi Zatwierdzającemu EFR kompetencję wyłączną specjalistów zakresie naboru specjalistów pomocy technicznej, z obowiązkiem powiadomienia o tym szefa delegacji. Ponadto, zdaniem skarżącego, Komisja w każdym razie nie dotrzymała wymaganego terminu 30 dni, wyznaczonego w art. 314 Konwencji, na udzielenie odpowiedzi na wniosek Krajowego Urzędnika Zatwierdzającego w sprawie przedłużenia umowy.

Skarżący wskazuje ponadto na naruszenie zasady dobrego administrowania, obowiązku uwzględniania interesów urzędników oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań.

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2005 r. — Balabanis i Le Dour/Komisja

(Sprawa T-305/05)

(2005/C 271/40)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Panagiotis Balabanis (Bruksela, Belgia), Olivier Le Dour (Bruksela, Belgia) [Przedstawiciele: X. Martin M., S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, avocats]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Komisji dotyczącej nieuwzględnienia zasług skarżących w ramach postępowania w sprawie awansu w 2004 r. oraz decyzji o odmowie awansowania skarżących do wyższej grupy zaszeregowania w ramach ich kategorii,

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie skarżący, którzy zostali powołani na urzędników w okresie próbnym w dniu 16 marca 2002 r. i zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 45 regulaminu pracowniczego w dniu 16 marca 2004 r. wykazali minimalny wymagany staż pracy w swojej grupie zaszeregowania w wysokości dwóch lat, sprzeciwiają się odmowie ze strony organu powołującego uznania ich za kwalifikujących się do awansu w 2004 r. oraz awansowania ich do wyższej grupy zaszeregowania w tej kategorii.

Na poparcie swych żądań skarżący wskazują na naruszenie art. 45 regulaminu pracowniczego. Skarżący twierdzą w istocie, że zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu okres próbny należy uwzględnić w celu obliczenia minimalnego stażu pracy w danej grupie zaszeregowania.

Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2005 r. przez I. Scippacercolę i I. Terezakisa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-306/05)

(2005/C 271/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Skarżący: Izabela Scippacercola i Ioannisa Terezakisa (Bruksela, Belgia) [reprezentowana przez A. Krystallidisa, lawyer]

Pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Wnioski strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 maja 2005 r., doręczonej skarżącym w dniu 31 maja 2005 r., odmawiającej wszczęcia szczegółowego śledztwa dotyczącego kosztów i dochodów AIA S.A. związanych ze świadczeniem usług ochrony pasażerów, usług w zakresie urządzeń obsługi pasażerów oraz usług w zakresie udostępniania miejsc parkingowych, w celu stwierdzenia, czy opłaty nakładane przez Athens International Airport S.A. stanowiły nadużycie pozycji dominującej;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący są indywidualnymi użytkownikami Athens International Airport of Spata. Kwestionują oni ostateczną decyzję Komisji opartą o art. 7 ust. 2 rozporządzenia 773/2004 (1) w przedmiocie braku wszczęcia szczegółowego śledztwa dotyczącego rzekomo zawyżonych opłat nakładanych przez Athens International Airport, związanych z ochroną pasażerów, urządzeniami obsługi pasażerów oraz usługami w zakresie udostępniania miejsc parkingowych.

Skarżący podnoszą, że Komisja naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego poprzez uznanie, że kontrole bezpieczeństwa pasażerów nie stanowią działalności ekonomicznej w rozumieniu art. 82 WE i że usługi w zakresie udostępniania miejsc parkingowych nie stanowią rynku odniesienia.

Skarżący podnoszą ponadto, że Komisja nie dokonała należytego porównania kosztów i dochodów Athens International Airport of Spata związanych ze świadczeniem usług ochrony pasażerów, usług w zakresie urządzeń obsługi pasażerów oraz usług w zakresie udostępniania miejsc parkingowych, nie weryfikując poprawności i podstaw informacji przedstawionych przez Athens International Airport of Spata.

Ponadto, skarżący podnoszą, że Komisja naruszyła prawo poprzez brak zidentyfikowania a) różnych stawek opłat za urządzenia obsługi pasażerów w przypadku lotów międzynarodowych i krajowych oraz b) opłat za urządzenia obsługi pasażerów i opłat za usługi związane z bezpieczeństwem w przypadku lotów regularnych, które nie są nakładane w przypadku lotów czarterowych.

Wreszcie, skarżący podnoszą naruszenie przez Komisję art. 253 WE poprzez brak wskazania kosztów i dochodów Athens International Airport of Spata, na których oparła swój wniosek, że Athens International Airport of Spata nie stosowało zawyżonych cen.

---

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 Traktatu WE, Dz. U. L 123 z dnia 27 kwietnia 2004 r., str. 18

Skarga wniesiona w dniu 12 sierpnia 2005 r. — ASTEC Global Consultancy przeciwko Komisji

(Sprawa T-310/05)

(2005/C 271/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ASTEC Global Consultancy Limited (Dublin, Irlandia) [Przedstawiciel: B. O'Connor, solicitor i I. Carreño, prawnik]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 25 lipca 2005 r. (nr AIDCO/F3/ACH D (2005) 19574) oddalającej wniosek skarżącej u udział w części 3 procedury przetargowej Komisji EuropeAid//119860/C/SV multi;

—	Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca działając w charakterze lidera konsorcjum złożyła w dniu 15 kwietnia 2005 r. zgłoszenie udziału w części 3 umowy ramowej w kontekście reedycji procedury przetargowej EuropeAid//119860/C/SV/multi. Jednym z członków konsorcjum strony skarżącej była Austroconsult Ges.m.b.H. Spółka ta była również partnerem w innym konsorcjum składającym zgłoszenie na tą samą część. W dniu 31 maja 2005 r. Austroconsult formalnie wystąpiła z tego drugiego konsorcjum.

W zaskarżonej decyzji Komisja odmówiła umieszczenia na liście skróconej zgłoszenia skarżącej ze względu na to, że nie było ono zgodne z zawiadomieniem o przetargu, ponieważ Austroconsult występowała również w innym zgłoszeniu.

W uzasadnieniu swojego żądania stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła podstawowe wymogi proceduralne dotyczące przetargów, ponieważ jakikolwiek konflikt interesów wynikający z udziału Austroconsult w dwóch konsorcjach został rozwiązany wraz z jej wystąpieniem z drugiego konsorcjum. W tym samym względzie skarżąca utrzymuje pomocniczo, że Austroconsult nie mogła być uważana za prawnie ważnego członka drugiego konsorcjum, ponieważ jej formalne pismo zawarte w dokumentach zgłoszeniowych nie było datowane.

Skarżąca utrzymuje ponadto, że Komisja naruszyła zasady równego traktowania, dobrej administracji i należytej staranności, ponieważ nie sprawdziła wystąpienia Austroconsult z drugiego konsorcjum, jeżeli miała co do tego wątpliwości, oraz nie poinformowała skarżącej o swoich zastrzeżeniach. Skarżąca uważa, że jej wykluczenie bez dokładnego sprawdzenia było nieproporcjonalne i naruszyło zasadę dobrej administracji.

Wreszcie skarżąca utrzymuje, że sporządzając listę skróconą obejmującą jedynie sześciu kandydatów i kontynuując procedurę przetargową, Komisja naruszyła zasady ustanowione w zawiadomieniu o przetargu wymagające minimum ośmiu kandydatów. Skarżąca uważa też, że była dyskryminowany, ponieważ zarówno w pierwszym przetargu, jak i w pierwszej reedycji procedury przetargowej, w których została uwzględniona, zachowany został wymóg co najmniej ośmiu kandydatów na liście skróconej, natomiast nie miało to miejsca w drugiej reedycji, z której skarżąca została wykluczona.

Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2005 r. — Rounis przeciwko Komisji

(Sprawa T-311/05)

(2005/C 271/43)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Georgios Rounis (Bruksela, Belgia) [Przedstawiciel(-e): E. Boigelot, avocat]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	uchylenie decyzji Komisji, na podstawie której odmówiono przelewu części wynagrodzenia skarżącego przeznaczonej na pokrycie kosztów studiów jego córki w roku uniwersyteckim 2003-2004;

—

odszkodowanie za szkodę materialną i zadośćuczynienie za krzywdę z uwagi na wielorakie istotne błędy popełnione na różnych szczeblach administracji, ocenione ex aequo et bono na kwotę 13.582,88 EUR, powiększoną o odsetki w wysokości 5,25 % do chwili wypłacenia całej kwoty, z zastrzeżeniem zmiany tej kwoty w trakcie postępowania;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący, który występuje również jako strony skarżąca w sprawie T-17/01 (1), sprzeciwia się decyzji organu powołującego odmawiającej przelewu kwoty stanowiącej 35 % jego miesięcznego wynagrodzenia netto do Zjednoczonego Królestwa, przeznaczonej na pokrycie kosztów związanych ze studiami uniwersyteckimi jego córki.

W tym zakresie należy doprecyzować, że przekazał on dowód faktycznych kosztów w Zjednoczonym Królestwie i że prawo dokonania takiego przelewu zostało stwierdzone na podstawie wyroku z dnia 16 maja 2002 r. oraz wyroku z dnia 30 września 2003 r., wydanych w przywołanej wyżej sprawie.

Na poparcie swoich roszczeń skarżący podnosi naruszenie art. 62 i 67 regulaminu pracowniczego, jak również art. 17 załącznika VII i art. 17 załącznika XIII tego aktu, także w brzmieniu po wejściu w życie nowego regulaminu pracowniczego w dniu 1 maja 2004 r. Podnosi on również naruszenie ogólnych zasad prawa, takich jak zasada dobrej administracji oraz rozsądnego zarządzania, zasada poszanowania legalnie nabytych praw oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań, jak również naruszenie obowiązku staranności oraz zasad, zgodnie z którymi organ powołujący wydaje decyzję jedynie w oparciu o słuszne motywy, które nie są dotknięte oczywistym błędem w ocenie.

---

(1)  Wyrok z dnia 16 maja 2002 r. (RecFP str. IA-63; FP II-301) oraz wyrok z dnia 30 września 2003 r. (RecFP IA-221; FP II-1079).

Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2005 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko E. Alexiadou

(Sprawa T-312/05)

(2005/C 271/44)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich [pełnomocnicy: Dimitrios Triantafyllou i Dimos Nikolopoulos, adwokaci]

Strona pozwana: Effrosyni Alexiadou

Żądania strony skarżącej

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz Komisji kwoty 26 068,11 euro, w tym 23 036,31 euro z tytułu należności głównej oraz 3 031,80 euro z tytułu odsetek za zwłokę za okres od dnia 1 marca 2003 r. do 31 sierpnia 2005 r.;

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz Komisji odsetek w wysokości 3,31 euro dziennie aż do dnia całkowitej spłaty długu;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wspólnota Europejska, reprezentowana przez Komisję Europejską, zawarła z pozwaną, będącą członkiem konsorcjum, umowę nr G1ST-CT-2002-50227-PLASAMALEATHER, której przedmiotem był specyficzny program badań i rozwoju technologicznego dotyczący obróbki nieprzepuszczalnych skór zimną plazmą.

Umowa przewidywała, że Komisja przyczyni się finansowo do właściwego wykonania omawianego projektu poprzez wypłatę sumy nieprzekraczającej 832 362 euro. W związku z tym Komisja wypłaciła pozwanej za pośrednictwem koordynatorki konsorcjum zaliczkę w wysokości 23 036,31 euro.

Jednak natychmiast po otrzymaniu tej kwoty pozwana oświadczyła koordynatorce, że zaprzestaje produkcji artykułów ze skóry, że zdecydowała nadać inny kierunek swojej działalności, że nie może zapewnić pomyślnej realizacji programu i że uważa za korzystniejsze zaniechanie programu na samym początku.

Chociaż pozwana wielokrotnie została wezwana do zapłaty, nie zwróciła zaliczki, mimo że, jak potwierdziła koordynatorka, nie brała udziału w badaniach i nie przeznaczyła kwoty zaliczki na ten cel.

W skardze Komisja żąda zapłaty należnej kwoty, o której mowa powyżej, wraz z naliczonymi od niej odsetkami.

Skarga wniesiona w dniu 12 sierpnia 2005 r. — Republika Cypru przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-316/05)

(2005/C 271/45)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Cypru (przedstawiciel: Petros Kliridis)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 832/2005 (1);

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca podnosi te same zarzuty i główne argumenty jak w sprawie T-300/05.

---

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 832/2005 z dnia 31 maja 2005 r. w sprawie określenia nadwyżkowych ilości cukru, izoglukozy i fruktozy dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz.U. L 138 z 1.6.2005, str. 3)

Skarga wniesiona w dniu 16 sierpnia 2005 r. — Kustom Musical Amplification Inc. przeciwko OHIM

(Sprawa T-317/05)

(2005/C 271/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kustom Musical Amplification Inc. (Cincinnati, Stany Zjednoczone Ameryki) [Przedstawiciele: M. Edenborough, barrister i T. Bamford, solicitor]

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej nr 1035/2004-04 lub, pomocniczo, stwierdzenie jej nieważności w części tak, aby specyfikacja towarów ograniczała się do „instrumentów strunowych, w szczególności profesjonalnych gitar elektrycznych” z klasy 15;

—	przekazanie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 3 206 372 Urzędowi w celu jego publikacji;

—	obciążenie OHIM kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu, a także w postępowaniach przed Izbą Odwoławczą oraz przed ekspertem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: trójwymiarowy znak przedstawiający pudło akustyczne tak zwanej „Beast guitar” dla towarów z klasy 15 (instrumenty strunowe, a w szczególności gitary) (zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 3 206 372)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: nieuwzględnienie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94

Skarga wniesiona w dniu 25 sierpnia 2005 — AstraZeneca przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-321/05)

(2005/C 271/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AstraZeneca AB (Sodertalje, Szwecja) i AstraZeneca plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo) [Przedstawiciele: M. Brealey, QC, M. Hoskins, barrister i F. Murphy, sollicitor]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 15 czerwca 2005 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 82 Traktatu WE oraz art. 54 porozumienia EOG (sprawa nr COMP.A..37.507/F3 — AstraZeneca

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonej decyzji Komisja nałożyła na skarżące grzywnę w wysokości 46 milionów EUR, a ponadto na pierwszą z nich — grzywnę dodatkową w wysokości 14 milionów EUR, za naruszenie art. 82 WE oraz art. 54 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Komisja stwierdziła, że począwszy od 1993 r. skarżące świadomie składały przed rzecznikami patentowymi, sądami krajowymi i urzędami patentowymi niezgodne z prawdą oświadczenia mające na celu uzyskanie dla swego towaru opatentowanego jako „omeprazol” — zawartej w produkowanym przez nie produkcie leczniczym Losec substancji czynnej, dodatkowych świadectw ochronnych, do których — jak same wiedziały — nie były one uprawnione. Komisja stwierdziła ponadto, że w latach 1998 i 1999 skarżące stosowały strategię wybiórczego wycofywania produkowanych przez nie kapsułek Losec, zastępując je tabletkami Losec i składając wnioski o cofnięcie zezwoleń na wprowadzenie kapsułek do obrotu w Danii, Norwegii i Szwecji. W decyzji stwierdzono, że obydwa te naruszenia popełniono z zamiarem stanowiącego nadużycie ograniczenia konkurencji ze strony produktów leczniczych tzw. generycznych oraz przywozu równoległego.

Skarżące opierają swe zarzuty wobec decyzji Komisji na różnego rodzaju podstawach. W pierwszej kolejności podnoszą one, że Komisja niesłusznie określiła rozpatrywany rynek jako ograniczający się do inhibitorów pompy protonowej, stosowanych w przypadku schorzeń związanych z nadkwaśnością przewodu pokarmowego i wyłączając z niego antagonistów receptorów histaminowych. Ma to także wpływ to także na dokonaną przez Komisję ocenę w przedmiocie pozycji dominującej, skoro, zdaniem skarżących, w zaskarżonej decyzji nie przeanalizowano, czy skarżące zajmowałyby nadal pozycję dominującą, gdyby rozpatrywany rynek obejmował antagonistów receptorów histaminowych.

Ponadto stwierdzeniom Komisji, że doszło do naruszeń, spółki skarżące przeciwstawiają zarzuty natury prawnej i faktycznej. Jeśli chodzi o zarzucane niezgodne z prawdą oświadczenia w przedmiocie patentów, skarżące twierdzą, że takich wprowadzających w błąd oświadczeń, złożonych w ramach wniosku o przyznanie prawa własności intelektualnej, nie można uznać za nadużycie w sensie prawnym, dopóki uzyskane wskutek oszustwa uprawnienia nie zostaną wykorzystane lub nie będą mogły zostać wykorzystane. Twierdzą one ponadto, że prawidłowo interpretowany art. 82 WE nie nakłada na nie obowiązku dalszego posiadania zezwolenia na wprowadzanie do obrotu towaru, którego już nie sprzedają z tego tylko względu, iż umożliwiłoby to łatwiejszą konkurencję ze strony produktów leczniczych tzw. generycznych oraz importerów równoległych.

Skarżące podważają także ustalenia faktyczne Komisji dotyczące obu naruszeń. Twierdzą one, że Komisja nie przedstawiła dowodów potwierdzających w sposób prawnie skuteczny zarzucane nadużycie praw własności intelektualnej oraz że nie istniała ponadto żadna strategia wybiórczego zastępowania kapsułek Losec tabletkami oraz wycofywania zezwoleń na wprowadzenie kapsułek do obrotu.

Skarga wniesiona w dniu 25 sierpnia 2005 r. — Estonia przeciwko Komisji

(Sprawa T-324/05)

(2005/C 271/48)

Język postępowania: estoński

Strony

Strona skarżąca: Republika Estonii [Przedstawiciel: Lembit Uibo, pełnomocnik rządu]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 832/2005 (Dz.U. L 138 z 1.6.2005, str. 3)

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) z dnia 31 maja 2005 r. w sprawie określenia nadwyżkowych ilości cukru, izoglukozy i fruktozy dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (1).

Skarżąca podnosi następujące argumenty:

—	Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych przy wydaniu rozporządzenia WE nr 832/2005, naruszenie zasady kolegialności, ponieważ do członka Komisji Fischera Boela zwrócono się o ustalenie przed wydaniem rozporządzenia ilości cukru, która miała zostać wyeliminowana z rynku.

—

Odnośnie do rozporządzeń wykonawczych do Traktatu WE niezgodność rozporządzenia WE nr 832/2005 z rozporządzeniem WE nr 60/2004, który stanowi jego podstawę prawną, ponieważ: a) rozporządzenie (WE) nr 832/2005 jest sprzeczne z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 60/2004, ponieważ przy określeniu nadwyżkowych ilości cukru uwzględnia ilości cukru składowane w gospodarstwach domowych; b) Komisja niezgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 60/2004 nie wzięła pod uwagę szczególnych okoliczności, w których w Estonii powstały zapasy.

—

Naruszenie obowiązku uzasadnienia, o którym mowa w art. art. 253 WE, ponieważ nie ma w rozporządzeniu nr 832/2005 uzasadnienia, dlaczego zapasy cukru w gospodarstwach domowych zostały zaliczone do nadwyżkowych ilości cukru oraz dlaczego okoliczności, w których powstały zapasy nie zostały uwzględnione.

—	Naruszenie zasady dobrej administracji, ponieważ Komisja przy wydaniu rozporządzenia (WE) nr 832/2005 nie uwzględniła szczególnych okoliczności, w których w Estonii powstały zapasy, między innymi przyczynienia się Unii Europejskiej do zwiększenia importu cukru.

—	Naruszenie zasady dobrej wiary, ponieważ nie podjęte zostały żadne środki, aby zapobiec zwiększeniu eksportu z Unii Europejskiej do Estonii, natomiast podjęte zostały środki przeciwko środkom zaradczym Estonii.

—

Naruszenie zasady niedyskryminacji, ponieważ wskutek określenia nadwyżek cukru zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 832/2005 Estonia znalazła się w gorszej sytuacji w porównaniu z tzw. starymi Państwami Członkowskimi, a ewentualne środki wykonawcze do rozporządzenia (WE) nr 832/2005 skutkowałyby dyskryminacją estońskich przedsiębiorstw i gospodarstw domowych w porównaniu z odpowiednimi grupami lub przedsiębiorstwami w starych Państwach Członkowskich.

—	Naruszenie praw własności przedsiębiorstw lub gospodarstw domowych, ponieważ ewentualne środki wykonawcze do rozporządzenia (WE) nr 832/2005 nakładałyby na nie ograniczenia, co nie byłoby usprawiedliwione uzasadnionymi celami i stanowiłoby nieproporcjonalną ingerencję w ich prawa.

—

Naruszenie zasady proporcjonalności, ponieważ wynikające z rozporządzenia (WE) nr 832/2005 zobowiązanie do wyeliminowania z rynku ilości cukru, odpowiadającej ilościom cukru zgromadzonego w gospodarstwach domowych, nie służy żadnemu prawnie uzasadnionemu celowi i stanowi nieproporcjonalną ingerencję w ich prawa.

---

(1)  Dz.U. L 138 z 1.06.2005, str. 3.

Skarga wniesiona w dniu 8 września 2005 r. — Królestwo Hiszpanii/ Komisja Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-341/05)

(2005/C 271/49)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii [Przedstawiciel: Juan Manuel Rodríguez Cárcamo, abogado del Estado]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności zaliczenia Ceuty i Melilli do kategorii L 01 załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 909/2005 z dnia 16 czerwca 2005 r. ustalającego refundacje wywozowe w sektorze mleka i przetworów mlecznych.

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga skierowana jest przeciwko rozporządzeniu Komisji (WE) nr 909/2005 z dnia 16 czerwca 2005 r. ustalającemu refundacje wywozowe w sektorze mleka i przetworów mlecznych (1) w zakresie, w jakim wyklucza się w nim Ceutę i Melillę z kategorii miejsc przeznaczenia, dla których przysługują refundacje wywozowe dla przetworów mlecznych w ogóle. Wykluczenie to ma w zamyśle położyć kres pewnym nieprawidłowym działaniom handlowym, polegającym na wywozie na te dwa obszary określonych produktów, pobieraniu za nie odpowiednich refundacji wywozowych, a następnie ich przetwarzaniu i przywozie z powrotem na obszar Wspólnoty, bez ponoszenia przy tym opłat celnych.

Na poparcie swoich żądań strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

—

naruszenia art. 31.3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (2) bądź ze względu na to, że sporne unormowanie nie znajduje uzasadnienia w żadnej z wymienionych w tym artykule przesłanek, bądź ewentualnie ze względu na to, że przyjęto je na podstawie nieudowodnionych faktów.

—

naruszenia art. 31.2 tego rozporządzenia ze względu na to, że nie wzięto pod uwagę natury produktu. Strona skarżąca podnosi, że nawet, jeśli przyjąć, że zwalczanie nadużyć może uzasadniać zniesienie refundacji w odniesieniu do danego miejsca przeznaczenia, to sporne rozwiązanie przyjęto z uwzględnieniem wyłącznie miejsca przeznaczenia wywozu, co miało konsekwencje dla wszystkich produktów, którym przysługiwała refundacja za wywóz do Ceuty i Melilli, bez czynienia żadnych rozróżnień. Skarżąca podnosi również, że naruszenie tego przepisu stanowi nierówne traktowanie producntów, wprowadzona przez tę regulację.

—	naruszenia zasady niedyskryminacji.

—	nadużycia władzy w niniejszej sprawie.

---

(1)  Dz.U.. L 154, z 17.6.2005, str. 10.

(2)  Dz.U.. L 160, z 26.6.1999, str. 48.

Złożenie ślubowania przez nowych sędziów Sądu do spraw Służby Publicznej

(2005/C 271/50)

Mianowani decyzją Rady z dnia 22 lipca 2005 r. (1) sędziami Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej od dnia 1 października 2005 r.: Irena Boruta, Stéphane Gervasoni, Heikki Kanninen, Horstpeter Kreppel, Paul J. Mahoney, Haris Tagaras i Sean van Raepenbusch, złożyli w dniu 5 października 2005 r. ślubowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości.

---

(1)  Decyzja Rady Unii Europejskiej z dnia 22 lipca 2005 r. w sprawie mianowania sędziów Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (Dz.U. L 197 z 28.7.2005, str. 28)

Wybór prezesa Sądu do spraw Służby Publicznej

(2005/C 271/51)

Na posiedzeniu w dniu 6 października 2005 r. sędziowie Sądu do spraw Służby Publicznej wybrali na okres trzech lat, zgodnie z art. 3 decyzji Rady z dnia 22 lipca 2005 r. (1) i art. 4 ust. 1 załącznika I do Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości (2), Paula J. Mahoneya na stanowisko prezesa tego Sądu, na okres od 6 października 2005 r. do 5 października 2008 r.

---

(1)  Decyzja Rady Unii Europejskiej z dnia 22 lipca 2005 r. w sprawie mianowania sędziów Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (Dz.U. L 197 z 28.7.2005, str. 28)

(2)  Dz.U. L 333 z 9.11.2004, str. 9

(2005/C 271/52)

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 257 z 15.10.2005.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 243 z 1.10.2005.

Dz.U. C 229 z 17.9.2005.

Dz.U. C 217 z 3.9.2005.

Dz.U. C 205 z 20.8.2005.

Dz.U. C 193 z 6.8.2005.

Dz.U. C 182 z 23.7.2005.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://europa.eu.int/eur/lex

CELEX: http://europa.eu.int/celex