3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/1

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-26/00 Królestwo Niderlandów przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Reżim prawny stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich - Przywóz cukru i mieszanek cukru i kakao - Rozporządzenie (WE) nr 2423/1999 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki ochronne - Proporcjonalność)

(2005/C 217/01)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-26/00, Królestwo Niderlandów (pełnomocnicy: M. Fierstra i J. van Bakel) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. van Rijn i C. van der Hauwaert), popieranej przez Królestwo Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, wniesioną w dniu 29 stycznia 2000 r., Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, R. Schintgen (sprawozdawca), G. Arestis i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Skarga zostaje oddalona.

2.	Królestwo Niderlandów zostaje obciążone kosztami postępowania.

3.	Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 149 z 27.05.2000.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/1

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-180/00 Królestwo Niderlandów przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Reżim prawny stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich - Przywóz cukru i mieszanek cukru i kakao - Rozporządzenie (WE) nr 465/2000 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki ochronne - Proporcjonalność)

(2005/C 217/02)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-180/00, Królestwo Niderlandów (pełnomocnicy: M. Fierstra i J. van Bakel) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. van Rijn i C. van der Hauwaert), popieranej przez Królestwo Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad) i przez Republikę Francuską (pełnomocnicy: G. de Bergues i D. Colas), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, wniesioną w dniu 12 maja 2000 r., Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, R. Schintgen (sprawozdawca), G. Arestis i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Skarga zostaje oddalona.

2.	Królestwo Niderlandów zostaje obciążone kosztami postępowania.

3.	Królestwo Hiszpanii i Republika Francuska ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 211 z 22.07.2000.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/2

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-452/00 Królestwo Niderlandów przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Reżim prawny stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich - Przywóz cukru i mieszanek cukru i kakao - Rozporządzenie (WE) nr 2081/2000 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki ochronne - Proporcjonalność)

(2005/C 217/03)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-452/00, Królestwo Niderlandów (pełnomocnik: J. van Bakel) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. van Rijn i C. van der Hauwaert), popieranej przez Królestwo Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, wniesioną w dniu 6 grudnia 2000 r., Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, R. Schintgen (sprawozdawca), G. Arestis i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Skarga zostaje oddalona.

2.	Królestwo Niderlandów zostaje obciążone kosztami postępowania.

3.	Królestwo Hiszpanii ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 45 z 10.02.2001.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/2

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-57/02 P Compañía española para la fabricación de aceros inoxidables SA (Acerinox) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Traktat EWWiS - Kartele - Dopłata do stopu - Zbieżność zachowań - Zmniejszenie grzywny - Współpraca w trakcie postępowania administracyjnego - Prawo do obrony)

(2005/C 217/04)

Język postępowania: angielski

W sprawie C-57/02 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 49 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło do Trybunału w dniu 22 lutego 2002 r., wniesione przez Compañía española para la fabricación de aceros inoxidables SA (Acerinox), reprezentowaną przez adwokatów A. Vandencasteele i D. Waelbroecka, w której drugą stroną postępowania była Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: A. Whelan, wspierany przez J. Flynna, barrister), Trybunał Sprawiedliwości (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, A. Rosas, R. Silva de Lapuerta, K. Lenaerts i S. von Bahr (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger; sekretarz: R. Grass, wydal w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie T-48/98 Acerinox przeciwko Komisji zostaje uchylony w zakresie, w jakim oddalono zarzut podniesiony przez Compañía española para la fabricación de aceros inoxiydables SA (Acerinox), oparty na braku uzasadnienia odnoszącego się do zarzucanego jej udziału w kartelu na rynku hiszpańskim

2.	W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez Compañía española para la fabricación de aceros inoxidables SA (Acerinox) w zakresie, w jakim została oparta na zarzucie wskazującym na naruszenie prawa przez Komisję Wspólnot Europejskich poprzez przyznanie mocy dowodowej faksowi z dnia 14 stycznia 1994 r. skierowanego przez Avesta Sheffield AB do swych oddziałów, zostaje oddalona.

Compañía española para la fabricación de aceros inoxidables SA (Acerinox) zostaje obciążona kosztami postępowania w niniejszej instancji. Koszty związane z postępowaniem w pierwszej instancji, zakończonej wydaniem wyroku Sądu wspomnianym w pkt 1 niniejszej sentencji ponoszą strony zgodnie ze sposobem określonym w pkt 3 sentencji wspomnianego wyroku.

(1) Dz.U. C 109 z 4.5.2002.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/3

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawach połączonych C-65/02 P i C-73/02 P ThyssenKrupp Stainless GmbH i inni przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołania - Traktat EWWiS - Kartele - Dopłata do stopu - Zmniejszenie grzywny - Współpraca w trakcie postępowania administracyjnego - Możliwość przypisania naruszenia - Prawa do obrony)

(2005/C 217/05)

Język postępowania: niemiecki i włoski

W sprawach połączonych C-65/02 P i C-73/02 mających za przedmiot odwołanie w trybie art. 49 Statutu EWWiS Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 28 lutego 2002 r, ThyssenKrupp Stainless GmbH, uprzednio Krupp Thyssen Stainless GmbH, (pełnomocnik: M. Klusmann), ThyssenKrupp Acciai speciali Terni SpA, uprzednio Acciai speciali Terni SpA (pełnomocnicy: A. Giardina i G. Di Tommaso) w których drugą stroną postępowania jest Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: A. Whelan i H.-J. Freund oraz A. Whelan, V. Superti i A. Dal Ferro), Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, A. Rosas, R. Silva de Lapuerta, K. Lenaerts i S. von Bahr (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie i odwołanie wzajemne zostają oddalone.

2)	ThyssenKrupp Stainless GmbH, ThyssenKrupp Acciai speciali Terni SpA i Komisja Wspólnot Europejskich ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 109 z 04.05.2002

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/3

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 12 lipca 2005 r.

w sprawie C-304/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Rybołówstwo - Zobowiązania do kontroli nałożone na Państwa Członkowskie - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Niewykonanie - Artykuł 228 WE - Ryczałt - Okresowa kara pieniężna)

(2005/C 217/06)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-304/02, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 228 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 27 sierpnia 2002 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: M. Nolin, H. van Lier i T. van Rijn) przeciwko Republice Francuskiej (pełnomocnicy: G. de Bergues i A. Colomb), Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann (sprawozdawca) i C. W. A. Timmermans, prezesi izb, C. Gulmann, J.-P. Puissochet i R. Schintgen, N. Colneric, S. von Bahr i J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie; rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: M. Múgica Arzamendi, główny administrator, następnie M.-F. Contet, główny administrator, i H. v. Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 12 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

—	Nie zapewniając w stopniu wymaganym w przepisach wspólnotowych kontroli działalności połowowej i

—	nie zapewniając w stopniu wymaganym na podstawie przepisów wspólnotowych ścigania naruszeń ustawodawstwa w dziedzinie rybołówstwa,

Republika Francuska nie podjęła wszystkich kroków niezbędnych do wykonania wyroku z dnia 11 czerwca 1991 r. w sprawie C-64/88 Komisja przeciwko Francji i tym samym uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 228 WE.

Republika Francuska jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Komisji Wspólnot Europejskich, na rachunek „Dochody własne Wspólnoty Europejskiej”, okresowej kary pieniężnej w wysokości 57 761 250 euro za każdy okres półroczny, licząc od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, na koniec którego ww. wyrok z dnia 11 czerwca 1991 r. w sprawie Komisja przeciwko Francji nie będzie w pełni wykonany.

3)	Republika Francuska jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Komisji, na rachunek „Dochody własne Wspólnoty Europejskiej”, ryczałtu w kwocie 20 000 000 euro.

4)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 247 z 12.10.2002

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/4

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 2 czerwca 2005 r.

w sprawie C-378/02: Waterschap Zeeuws Vlaanderen przeciwko Staatssecretaris van Financiën (wniosek Hoge Raad o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Podatek VAT - Dobro inwestycyjne nabyte przez podmiot prawa publicznego - Władza publiczna - Transakcja dokonana przez podmiot działający w charakterze podatnika i transakcja dokonana przez podmiot niedziałający w charakterze podatnika - Prawo do odliczenia i do korekty)

(2005/C 217/07)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-378/02, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad (Niderlandy) postanowieniem z dnia 18 października 2002 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 21 października 2002 r., w postępowaniu Waterschap Zeeuws Vlaanderen przeciwko Staatssecretaris van Financiën, Trybunał (trzecia izba) w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet, S. von Bahr (sprawozdawca), J. Malenovský i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: M. Múgica Arzamendi, główny administrator, wydał w dniu 2 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, a zatem nie działając w charakterze podatnika i który następnie sprzedaje to dobro działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty na podstawie art. 20 tej dyrektywy na potrzeby odliczenia naliczonego podatku VAT zapłaconego przy nabyciu tego dobra.

(1) Dz.U. C 7 z 11.1.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/4

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie C-418/02 Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte AG (1) (wniosek Bundespatentgericht o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Znaki usługowe - Rejestracja - Usługi świadczone w ramach handlu detalicznego - Wskazanie zakresu usług - Podobieństwo między przedmiotowymi usługami a towarami i innymi usługami)

(2005/C 217/08)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C- 418/02, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundespatentgericht (Niemcy) postanowieniem z dnia 15 października 2002 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 20 listopada 2002 r., w postępowaniu: Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte AG, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, C. Gulmann (sprawozdawca), R. Schintgen, N. Colneric i J. N. Cunha Rodrigues sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M. Múgica Arzamendi, główny administrator, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Pojęcie „usługi” występujące w pierwszej dyrektywie Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, w szczególności w jej art. 2, obejmuje usługi świadczone w ramach handlu detalicznego towarami.

2)	Dla celów rejestracji znaku towarowego w odniesieniu do takich usług nie jest konieczne dokładne określenie przedmiotowej usługi lub usług. Jest ono natomiast niezbędne w odniesieniu do towarów lub typów towarów, których dotyczą te usługi.

(1) Dz.U. C 19 z 25.01.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/5

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-135/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Uregulowanie wspólnotowe w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych - Ustawodawstwo krajowe zezwalające na użycie oznaczenia „bio” w stosunku do produktów niepochodzących z ekologicznej produkcji)

(2005/C 217/09)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-107/04 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 26 marca 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Berscheid, B. Doherty i F. Jimeno Fernandez, jak również S. Pardo Quintillán) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnicy: N. Díaz Abad i E. Braquehais Conesa), Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann (sprawozdawca), prezes izby, K. Lenaerts, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 146 z 21.6.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/5

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie C-147/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Artykuły 12 WE, 149 WE i 150 WE - Przesłanki dostępu do kształcenia na poziomie uniwersyteckim - Dyskryminacja)

(2005/C 217/10)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-147/03 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 31 marca 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: W. Bogensberger i D. Martin), popierana przez Republikę Finlandii, (pełnomocnicy: A. Guimaraes-Purokoski i T. Pynnä) przeciwko Republice Austrii, (pełnomocnicy: H. Dossi, E. Riedl, C. Ruhs i H. Kasparovsky), Trybunał (druga izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes piątej izby pełniąca obowiązki prezesa drugiej izby, C. Gulmann, J. Makarczyk (sprawozdawca), P. Kūris i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Republika Austrii, nie podejmując kroków niezbędnych w celu zagwarantowania osobom posiadającym dyplom ukończenia szkoły średniej uzyskany w innych Państwach Członkowskich dostępu do kształcenia na poziomie wyższym i uniwersyteckim w tym państwie na takich samych warunkach jak osobom posiadającym dyplom ukończenia szkoły średniej uzyskany w Austrii, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 12 WE, 149 WE i 150 WE.

2.	Republika Austrii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 112 z 10.5.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/6

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-149/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - System kwot połowowych - Lata połowowe 1991 do 1996)

(2005/C 217/11)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-149/03, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, złożoną dnia 1 kwietnia 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. van Rijn) przeciwko Królestwu Belgii (pełnomocnik: A. Snoecx wspierana przez H. Gilliamsa), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet (sprawozdawca), S. von Bahr, J. Malenovský i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Zaniechawszy:

—	ustanowienia odpowiednich sposobów wykorzystania kwot, które mu zostały przyznane na każde z lat połowowych 1991 do 1996;

—	pieczy nad przestrzeganiem w każdym z lat połowowych przepisów wspólnotowych dotyczących ochrony żywych zasobów wodnych poprzez kontrolę połowów, właściwą kontrolę wyładunków oraz rejestrację połowów;

—	ustanowienia we właściwym czasie w każdym z lat połowowych przejściowego zakazu połowów przez statki rybackie pływające pod jej banderą lub zarejestrowane na jej terytorium, gdy przyznane jej kwoty uznane były za wyczerpane;

—	podjęcia wszelkich środków administracyjnych lub karnych wobec osób odpowiedzialnych za połowy dokonywane po wejściu w życie zakazów,

Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 170/83 z dnia 25 stycznia 1983 r. w sprawie ochrony i gospodarowania zasobami połowowymi, art. 9 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3760/92 z dnia 20 grudnia 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy system rybołówstwa i akwakultury, art. 1 i art. 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2241/87 z dnia 23 lipca 1987 r. ustanawiającego określone środki kontroli w odniesieniu do działalności połowowej, a także art. 2, art. 21 ust. 1 i 2 oraz art. 31 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli nad wspólną polityką rybołówstwa.

2.	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 7.6.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/6

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 12 lipca 2005 r.

w sprawie C-198/03 P Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko CEVA Santé Animale SA, Pfizer Enterprises Sàrl, International Federation for Animal Health (IFAH) (1)

(Odwołanie - Rozporządzenie (EWG) nr 2377/90 - Weterynaryjne produkty lecznicze - Ustalanie maksymalnego limitu pozostałości dla progesteronu - Przesłanki odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty)

(2005/C 217/12)

Język postępowania: angielski

W sprawie C-198/03 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 12 maja 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich, (pełnomocnicy: T. Christoforou i M. Shotter), w której drugą stroną są: CEVA Santé Animale SA, z siedzibą w Libourne (Francja), (adwokaci: D. Waelbroeck, N. Rampal i U. Zinsmeister), Pfizer Enterprises Sàrl, dawniej Pharmacia Enterprises SA i jeszcze wcześniej Pharmacia & Upjohn SA, z siedzibą w Luksemburgu (Luksemburg), (adwokaci: D. Waelbroeck, N. Rampal i U. Zinsmeister) popierana przez International Federation for Animal Health (IFAH), dawniej Fédération européenne de la santé animale (Fedesa), z siedzibą w Brukseli (Belgia), (adwokat: A. Vandencasteele), Trybunał w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann (sprawozdawca), C. W. A. Timmermans i A. Borg Barthet, prezesi izb, J.-P. Puissochet, R. Schintgen, N. Colneric, S. von Bahr, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič, J. Malenovský, U. Lõhmus oraz E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 26 lutego 2003 r. w sprawach połączonych T-344/00 i T 345/00 CEVA i Pharmacia Enterprises przeciwko Komisji zostaje uchylony w zakresie, w jakim stwierdzono w nim bezczynność Komisji Wspólnot Europejskich pomiędzy dniem 1 stycznia 2000 r. a dniem 25 lipca 2001 r., która mogła spowodować powstanie odpowiedzialności Wspólnoty.

2)	Skargi zostają oddalone.

3)	CEVA Santé Animale SA i Pfizer Enterprises Sàrl zostają obciążone kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich oraz kosztami postępowania poniesionymi w niniejszej instancji.

4)	International Federation for Animal Health pokrywa własne koszty poniesione w postępowaniu przed Sądem, jak i w niniejszej instancji.

(1) Dz.U C 213 z 6.9.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/7

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie C-208/03 P Jean-Marie Le Pen przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (1)

(Odwołanie - Wybory posłów do Parlamentu Europejskiego - Brak jednolitej procedury wyborczej - Zastosowanie prawa krajowego - Utrata mandatu posła do Parlamentu Europejskiego wskutek wyroku skazującego - Akt, w drodze którego ten ostatni „odnotowuje” tę utratę - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt nie podlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność)

(2005/C 217/13)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-208/03, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 10 maja 2003 r. przez Jeana-Marie Le Pena, zamieszkałego w Saint-Cloud (Francja), (adwokat: F. Wagner), w której pozostałymi uczestnikami byli Parlament Europejski (pełnomocnicy: H. Krück i C. Karamarcos) i Republika Francuska (pełnomocnicy: R. Abraham, G. de Bergues i L. Bernheim), interwenient w pierwszej instancji, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans (sprawozdawca), prezes izby, R. Silva de Lapuerta, J. Makarczyk, P. Kūris i G. Arestis, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	J.-M. Le Pen zostaje obciążony kosztami postępowania w niniejszej instancji, w tym także kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie środków tymczasowych.

3)	Republika Francuska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 275 z 15.11.2005

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/7

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-231/03 (wniosek Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Consorzio Aziende Metano (Coname) przeciwko Comune di Cingia de' Botti (1)

(Artykuły 43 WE, 49 WE i 81 WE - Koncesja na świadczenie publicznych usług w zakresie dystrybucji gazu)

(2005/C 217/14)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-231/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia (Włochy) postanowieniem z dnia 14 lutego 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 28 maja 2003 r., w postępowaniu Consorzio Aziende Metano (Coname) przeciwko Comune di Cingia de' Botti, przy udziale: Padania Acque SpA, Trybunał (wielka izba) w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans (sprawozdawca), A. Rosas, R. Silva de Lapuerta i A. Borg Barthet, prezesi izb, R. Schintgen, S. von Bahr, J. N. Cunha Rodrigues, G. Arestis, M. Ilešič, J. Malenovský i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

W okolicznościach, jakie występują w sprawie głównej, udzielenie przez gminę w sposób bezpośredni koncesji na świadczenie usług publicznych w zakresie dystrybucji gazu spółce z przewagą kapitału publicznego, w której gmina ta posiada udziały w wysokości 0,97 % kapitału zakładowego, jeżeli udzielenie tej koncesji nie odbyło się w warunkach przejrzystości pozwalających w szczególności przedsiębiorstwom mającym siedzibę w Państwach Członkowskich innych niż to, na terytorium którego leży owa gmina, na dostęp do odpowiednich informacji dotyczących koncesji przed jej udzieleniem i ewentualne wyrażenie zainteresowania jej otrzymaniem, co niekoniecznie oznacza obowiązek przeprowadzenia przetargu, jest sprzeczne z art. 43 WE i 49 WE.

(1) Dz.U. C 226 z 20.09.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/8

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawach połączonych C-259/03, C-260/03 i C-343/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Danii (1)

(System kwot połowowych - Lata połowowe 1988, 1990-1992 i 1994 oraz 1995-1997)

(2005/C 217/15)

Język postępowania: duński

W sprawach połączonych C-259/03, C-260/03 i C-343/03, mających za przedmiot trzy skargi o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesione w dniach 17 czerwca i 4 sierpnia 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: H.-P. Hartvig) przeciwko Królestwu Danii (pełnomocnik: J. Molde), Trybunał (trzecia izba), w składzie A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet (sprawozdawca), S. von Bahr i J. Malenovský, sędziowie, rzecznik generalny: Ch. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Królestwo Danii,

—	nie określając odpowiednich szczegółowych zasad wykorzystania kwot połowowych, które zostały mu przyznane dla każdego roku połowowego w latach 1988, 1990-1992 i 1994 oraz 1995-1997,

—	nie czuwając — w tych wszystkich latach połowowych — nad przestrzeganiem uregulowań wspólnotowych w zakresie ochrony zasobów połowowych poprzez kontrolowanie działalności połowowej i sprawowanie stosownego nadzoru nad wyładunkami i ewidencją połowów,

—	nie zakazując przejściowo, w odpowiednim czasie, w tych wszystkich latach połowowych połowów przy użyciu statków pływających pod jego banderą lub zarejestrowanych na jego terytorium, gdy mająca do niego zastosowanie kwota połowowa została uznana za wyczerpaną oraz

—	nie informując Komisji Wspólnot Europejskich o wprowadzeniu zakazów połowów w 1988 r.,

uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 170/83 z dnia 25 stycznia 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system ochrony i zarządzania zasobami połowowymi (lata połowowe przed 1993 r.), art. 9 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3760/92 z dnia 20 grudnia 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy system rybołówstwa i akwakultury (lata połowowe po 1993 r.), art. 1 i 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2241/87 z dnia 23 lipca 1987 r. ustanawiającego określone środki kontroli w odniesieniu do działalności połowowej (lata połowowe przed 1993 r.) oraz art. 2 i 21 ust. 1 i 2, jak również art. 31 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (lata połowowe po 1993 r.).

2)	Skargi zostają oddalone w pozostałej części.

3)	Królestwo Danii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 200 z 23.8.2003.

Dz.U. C 239 z 4.10.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/9

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

W sprawie C-349/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 77/799/EWG - Wzajemna pomoc właściwych władz - Dziedzina podatku VAT i podatków akcyzowych - Niepełna transpozycja - Terytorium Gibraltaru)

(2005/C 217/16)

Język postepowania: angielski

W sprawie C-349/03, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 7 sierpnia 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: R. Lyal) popierana przez Królestwo Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad) przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (pełnomocnicy: K. Manji oraz R. Caudwell, wspierani przez D. Wyatta, QC), Trybunał (wielka izba) w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, A. Rosas, R. Silva de Lapuerta i A. Borg Barthet, prezesi izb, R. Schintgen, N. Colneric (sprawozdawca), S. von Bahr, J. N. Cunha Rodrigues, G. Arestis, M. Ilešič, J. Malenovský i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie stosując na terytorium Gibraltaru w dziedzinie podatku VAT oraz podatków akcyzowych dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w zakresie podatków pośrednich i bezpośrednich, zmienionej dyrektywami Rady 79/1070/EWG z dnia 6 grudnia 1979 r. oraz 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy Traktatu WE.

2)	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zostaje obciążone kosztami postępowania.

3)	Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 239 z 4.10.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/9

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie C-364/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 84/360/EWG - Zanieczyszczenie powietrza - Zakłady przemysłowe - Elektrociepłownia)

(2005/C 217/17)

Język postępowania: grecki

W sprawie C-364/03 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 22 sierpnia 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Valero Jordana i M. Konstantinidis) przeciwko Republice Greckiej (pełnomocnik: E. Skandalou), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, R. Schintgen (sprawozdawca), P. Kūris i G. Arestis, sędziowie, rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie określając polityk ani strategii w celu stopniowego przystosowania do najlepszych dostępnych technologii bloków turbin parowych i bloków turbin gazowych elektrociepłowni Dimosia Epicheirisi Ilektrismou (publicznego przedsiębiorstwa energetycznego), znajdującej się w Linoperamacie na Krecie, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 13 dyrektywy Rady 84/360/EWG z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie zwalczania zanieczyszczeń powietrza z zakładów przemysłowych.

2.	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 251 z 18.10.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/10

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-370/03 Republika Grecka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(EFOGR - Skutki finansowe, które należy wywieść w ramach rozliczania rachunków wydatków [przezeń] finansowanych)

(2005/C 217/18)

Język postępowania: grecki

W sprawie C-370/03 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, wniesioną w dniu 27 sierpnia 2003 r., Republika Grecka (pełnomocnicy: G. Kanellopoulos i V. Kontolaimos) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: M. Condou-Durande, wspierana przez N. Korogiannakisa), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas (sprawozdawca), prezes izby, J.-P. Puissochet, S. von Bahr, U. Lõhmus i A. Ó Caoimh, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji nr 2003/481/WE z dnia 27 czerwca 2003 r. w sprawie skutków finansowych, które w pewnych przypadkach popełnienia nieprawidłowości przez podmioty gospodarcze należy wywieść w ramach rozliczania rachunków wydatków finansowanych przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), w części, w jakiej decyzja ta dotyczy kwoty 14 272 278 GRD (41 884,90 EUR) określonej w jej załączniku I zatytułowanym „Nieściągalne kwoty obciążające budżet Państwa Członkowskiego”.

2)	Każda ze stron ponosi swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 251 z 18.10.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/10

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie C-373/03 Ceyhun Aydinli przeciwko Land Baden-Württemberg (1) (wniosek Verwaltungsgericht Freiburg o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Stowarzyszenie EWG-Turcja - Swobodny przepływ pracowników - Decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Artykuły 6 i 7 - Wyrok skazujący - Kara pozbawienia wolności - Wpływ na prawo pobytu)

(2005/C 217/19)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C- 373/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Verwaltungsgericht Freiburg (Niemcy) postanowieniem z dnia 12 marca 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 5 września 2003 r., w postępowaniu: Ceyhun Aydinli przeciwko Land Baden-Württemberg, Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, R. Schintgen (sprawozdawca) i P. Kūris, sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Obywatel turecki, który korzysta ze swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej na podstawie art. 7 akapit pierwszy tiret drugie decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia wydanej przez Radę Stowarzyszenia utworzoną na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, nie traci tego uprawnienia ani z powodu długotrwałej nieobecności na rynku pracy spowodowanej nawet kilkuletnim pozbawieniem wolności i następującym po nim długotrwałym leczeniem odwykowym, ani ze względu na okoliczność, że w chwili wydania decyzji o wydaleniu był on już pełnoletni i nie zamieszkiwał już wspólnie z pracownikiem tureckim, od którego wywodził swoje uprawnienia, lecz usamodzielnił się i prowadził życie niezależne od tego pracownika.

(1) Dz.U. C 21 z 24.01.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/11

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie C-383/03 (wniosek Verwaltungsgerichtshof o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Ergül Dogan przeciwko Sicherheitsdirektion für das Bundesland Vorarlberg (1)

(Stowarzyszenie EWG — Turcja - Swobodny przepływ pracowników - Decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Art. 6 ust. 1 trzecie tiret i art. 6 ust. 2 - Legalne zatrudnienie na rynku pracy Państwa Członkowskiego - Wyrok skazujący - Kara pozbawienia wolności - Wpływ na prawo pobytu)

(2005/C 217/20)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-383/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) postanowieniem z dnia 4 września 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 12 września 2003 r., w postępowaniu: Ergül Dogan przeciwko Sicherheitsdirektion für das Bundesland Vorarlberg, Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, R. Schintgen (sprawozdawca) i P. Kūris, sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Obywatel turecki, który korzysta, zgodnie z art. 6 ust. 1 trzecie tiret decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia, wydanej przez Radę Stowarzyszenia utworzoną na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, z prawa swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej, nie traci tego uprawnienia z powodu braku działalności zawodowej podczas okresu pozbawienia wolności, nawet trwającego wiele lat, ponieważ jego nieobecność na legalnym rynku pracy przyjmującego Państwa Członkowskiego jest tylko tymczasowa.

Uprawnienia w dziedzinie zatrudnienia, a co za tym idzie, pobytu, przyznane obywatelowi tureckiemu przez ten przepis mogą zostać ograniczone tylko z powodów uzasadnionych względami porządku, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego na podstawie art. 14 ust. 1 tej decyzji lub z powodu przekroczenia przez niego rozsądnego terminu na znalezienie nowej pracy najemnej po zakończeniu okresu pozbawienia wolności

(1) Dz.U. C 35 z 7.2.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/11

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-386/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Porty lotnicze - Obsługa naziemna - Dyrektywa 96/67/WE)

(2005/C 217/21)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C- 386/03 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 12 września 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: M. Huttunen i M. Niejahr) przeciwko Republice Federalnej Niemiec (pełnomocnicy: W.-D. Plessing i A. Tiemann), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca), C. Gulmann, R. Schintgen, J. Klučka, sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M.-F. Contet, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Przyjmując środki niezgodne z art. 16 i art. 18 dyrektywy Rady 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty w ramach § 8 ust. 2 i § 9 ust. 3 Verordnung über Bodenabfertigungsdienste auf Flugplätzen (rozporządzenie dotyczące usług obsługi naziemnej w portach lotniczych) z dnia 10 grudnia 1997 r., Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami.

(1) Dz.U. C 264 z 1.11.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/12

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 12 lipca 2005 r.

w sprawie C-403/03 Egon Schempp przeciwko Finanzamt München V (1) (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof)

(Obywatelstwo Unii - Artykuły 12 WE i 18 WE - Podatek dochodowy - Możliwość odliczenia od dochodu podlegającego opodatkowaniu alimentów płaconych przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Niemczech na rzecz byłej małżonki mającej miejsce zamieszkania w Austrii - Zaświadczenie o opodatkowaniu alimentów w tym Państwie Członkowskim)

(2005/C 217/22)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-403/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) postanowieniem z dnia 22 lipca 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 29 września 2003 r., w postępowaniu: Egon Schempp przeciwko Finanzamt München V, Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans i A. Rosas, prezesi izb, C. Gulmann, J.-P. Puissochet, A. La Pergola, R. Schintgen, N. Colneric, J. Klučka, U. Lõhmus, E. Levits i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 12 akapit pierwszy WE oraz art. 18 ust. 1 WE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, aby podatnik mający miejsce zamieszkania w Niemczech nie mógł na podstawie przepisów tego rodzaju jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie Członkowskim alimentów płaconych na rzecz byłej małżonki mającej miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim, w którym nie podlegają one opodatkowaniu, chociaż byłby on do tego uprawniony, gdyby jego była małżonka miała miejsce zamieszkania w Niemczech.

(1) Dz.U. C 304 z 13.12.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/12

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-433/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Rokowania, zawarcie, ratyfikacja i wprowadzenie w życie umów dwustronnych przez Państwo Członkowskie - Transport rzeczy lub osób żeglugą śródlądową - Kompetencje zewnętrzne Wspólnoty - Artykuł 10 WE - Rozporządzenia (EWG) nr 3921/91 i (WE) nr 1356/96)

(2005/C 217/23)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-433/03 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 10 października 2003, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. Schmidt oraz W. Wils i A. Manville) przeciwko Republice Federalnej Niemiec (pełnomocnik: W.-D. Plessing, adwokat: G. Schohe), Trybunał (druga izba), w składzie C. W. A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca), C. Gulmann, J. Makarczyk i P. Kūris, sędziowie; rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Ratyfikując i wprowadzając w życie:

—	umowę międzynarodową pomiędzy rządem Republiki Federalnej Niemiec a rządem Rumunii o żegludze śródlądowej, podpisaną w Bonn dnia 22 października 1991 r.,

—	umowę międzynarodową pomiędzy rządem Republiki Federalnej Niemiec a rządem Rzeczypospolitej Polski o żegludze śródlądowej, podpisaną w Warszawie dnia 8 listopada 1991 r.,

—	umowę międzynarodową pomiędzy rządem Republiki Federalnej Niemiec a rządem Ukrainy o żegludze śródlądowej, podpisaną w Bonn dnia 14 lipca 1992 r.

bez współpracy lub uzgodnienia z Komisją Wspólnot Europejskich, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 10 WE.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich i Republika Federalna Niemiec ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 289 z 29.11.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/13

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-434/03 (wniosek Hoge Raad der Nederlanden o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): P. Charles, T. S. Charles-Tijmens przeciwko Staatssecretaris van Financiën (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Odliczenie podatku naliczonego - nieruchomość używana częściowo w ramach przedsiębiorstwa, a częściowo do celów prywatnych)

(2005/C 217/24)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-434/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) postanowieniem z dnia 10 października 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 13 października 2003 r., w postępowaniu P. Charles, T. S. Charles-Tijmens przeciwko Staatssecretaris van Financiën, Trybunał (wielka izba) w składzie: M. V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas, R. Silva de Lapuerta, K. Lenaerts i A. Borg Barthet, prezesi izb, S. von Bahr (sprawozdawca), J. N. Cunha Rodrigues, J. Makarczyk, P. Kūris, E. Juhász i G. Arestis, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuły 6 ust. 2 oraz 17 ust. 2 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. powinny być interpretowane w ten sposób, że sprzeciwiają się one ustawodawstwu krajowemu, takiemu jak w sprawie przed sądem krajowym, przyjętemu przed wejściem w życie tej dyrektywy, które nie pozwala podatnikowi na zaliczenie do aktywów jego przedsiębiorstwa całego dobra inwestycyjnego używanego w części do celów przedsiębiorstwa, a w części do celów innych niż związane z jego działalnością, oraz w takim przypadku na pełne i natychmiastowe odliczenie podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego dobra.

(1) Dz.U. C 304 z 13.12.2003.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/13

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-435/03 British American Tobacco International Ltd, Newman Shipping & Agency Company NV przeciwko Belgische Staat (1) (wniosek hof van beroep te Antwerpen o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 2 i art. 27 ust. 5 - Podatek obrotowy - Zakres stosowania - Zdarzenie podatkowe i podstawa opodatkowania - Świadczona odpłatnie dostawa towarów - Kradzież towarów na terenie składu podatkowego)

(2005/C 217/25)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C- 435/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez hof van beroep te Antwerpen (Belgia), postanowieniem z dnia 7 października 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 14 października 2003 r., w postępowaniu: British American Tobacco International Ltd, Newman Shipping & Agency Company NV przeciwko Belgische Staat, Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, A. La Pergola, J.-P. Puissochet (sprawozdawca) i J. Malenovský, sędziowie; rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Kradzież towarów nie stanowi „świadczonej odpłatnie dostawy towarów” w rozumieniu art. 2 szóstej dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku i w związku z tym nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Okoliczność, że towary tego rodzaju, jak w postępowaniu przed sądem krajowym, opodatkowane są podatkiem akcyzowym nie ma wpływu na powyższy wniosek.

Udzielone Państwu Członkowskiemu na podstawie art. 27 ust. 5 szóstej dyrektywy 77/388 upoważnienie do stosowania środków ułatwiających kontrolę poboru podatku od wartości dodanej nie uprawnia tego państwa do opodatkowania tym podatkiem czynności, które nie zostały wymienione w art. 2 tej dyrektywy. Upoważnienie takie nie stanowi zatem podstawy prawnej dla uregulowań krajowych wiążących powstanie obowiązku podatkowego z kradzieżą towarów na terenie składu podatkowego.

(1) Dz.U. C 304 z 13.12.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/14

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 16 czerwca 2005 r.

w sprawie C-456/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 98/44/WE - Ochrona prawna wynalazków biotechnologicznych - Dopuszczalność - Brak transpozycji - Artykuł 3 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 2 oraz art. 8-12)

(2005/C 217/26)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-456/03 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 27 października 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: K. Banks) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnik: I. M. Braguglia, wspierany przez P. Gentiliego, avvocato dello Statto), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet, S. von Bahr, U. Lõhmus i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 16 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do art. 3 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 2 oraz art. 8-11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/44/WE z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie ochrony prawnej wynalazków biotechnologicznych, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 15 tej dyrektywy.

2.	Skarga zostaje oddalona w pozostałym zakresie.

3.	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania w całości.

(1) Dz.U. C 7 z 10.01.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/14

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 26 maja 2005 r.

w sprawie C-465/03 (wniosek Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Linz o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Świadczenia odpłatne - Emisja akcji - Wprowadzenie spółki na giełdę - Dopuszczalność odliczenia podatku VAT)

(2005/C 217/27)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C- 456/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Linz (Austria) postanowieniem z dnia 20 października 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 5 listopada 2003 r., w postępowaniu: Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts (sprawozdawca), J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič oraz E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 26 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Emisja nowych akcji nie stanowi transakcji należącej do zakresu przedmiotowego art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r.

Artykuł 17 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą 95/7, przyznaje prawo do odliczenia całości podatku od wartości dodanej obciążającego wydatki poniesione przez podatnika w związku z różnymi świadczeniami wykonanymi na jego rzecz w ramach emisji akcji, o ile wszystkie transakcje dokonane przez tego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej są opodatkowane.

(1) Dz.U. C 47 z 21.2.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/15

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-515/03 Eichsfelder Schlachtbetrieb GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas (wniosek Finanzgericht Hamburg o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Refundacje wywozowe - Przesłanki przyznania - Przywóz produktu do państwa przeznaczenia - Pojęcie - Formalności celne związane z dopuszczeniem do spożycia w państwie trzecim - Istotne przetworzenie lub obróbka - Powrotny przywóz do Wspólnoty - Nadużycie prawa)

(2005/C 217/28)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-515/03, Eichsfelder Schlachtbetrieb GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg Jonas, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Finanzgericht Hamburg (Niemcy) postanowieniem z dnia 12 listopada 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 9 grudnia 2003 r., Trybunał (trzecia izba), w składzie, A. Rosas, prezes izby, J. P. Puissochet (sprawozdawca), S. von Bahr, J. Malenovský i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz Jarabo Colomer, sekretarz: K Sztranc, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Przewidziana w art. 17 ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3665/87 z dnia 27 listopada 1987 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych, w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1384/95 z dnia 19 czerwca 1995 r. w sprawie zmian niezbędnych dla wykonania porozumienia rolnego zawartego w ramach Rundy Urugwajskiej, przesłanka uzyskania refundacji zróżnicowanej, polegająca na dopełnieniu formalności celnych w zakresie dopuszczenia danego produktu do spożycia w państwie trzecim przywozu, jest spełniona, gdy produkt ten, po zapłaceniu w tym państwie należności celnych przywozowych, został tam poddany istotnemu przetworzeniu lub obróbce w rozumieniu art. 24 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, również wówczas, jeżeli po dokonaniu tego przetworzenia lub obróbki produkt został następnie powrotnie wywieziony do Wspólnoty za zwrotem należności celnych pobranych w tym państwie i zapłatą należności celnych przywozowych we Wspólnocie.

W tych okolicznościach można jednakże zażądać zwrotu refundacji wywozowych, jeżeli sąd krajowy stwierdzi, że zgodnie z przepisami prawa krajowego wykazano, iż eksporter dopuścił się praktyk stanowiących nadużycie.

(1) Dz.U. C 59 z 06.03.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/15

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-30/04 Ursel Koschitzki przeciwko Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) (1) (wniosek Tribunale di Bolzano o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Emerytura - Obliczenie teoretycznej wysokości świadczenia - Uwzględnienie kwoty niezbędnej do wyrównania do wysokości świadczenia minimalnego przewidzianego przez krajową ustawę)

(2005/C 217/29)

Język postępowania: włoski

W sprawie C- 30/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunale di Bolzano (Włochy) postanowieniem z dnia 9 stycznia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 28 stycznia 2004 r. w postępowaniu: Ursel Koschitzki przeciwko Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), Trybunał (pierwsza izba) w składzie: K. Lenaerts, prezes czwartej izby, pełniący funkcję prezesa pierwszej izby, N. Colneric (sprawozdawca), K. Schiemann, E. Juhász i Ilešič, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 46 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r., w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2001/83 z dnia 2 czerwca 1983 r., zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 3096/95 z dnia 22 grudnia 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że dla ustalenia teoretycznej wysokości emerytury stanowiącej podstawę do obliczenia emerytury proporcjonalnej, właściwa instytucja nie ma obowiązku uwzględnienia dodatku wyrównawczego do wysokości emerytury minimalnej przewidzianej przez ustawodawstwo krajowe w sytuacji, gdy z powodu przekroczenia limitów dochodów ustalonych przez ustawodawstwo krajowe dotyczące wyżej wskazanego dodatku, ubezpieczony, który całą swą działalność zawodową wykonywał w przedmiotowym Państwie Członkowskim nie mógłby się takiego dodatku domagać.

(1) Dz.U. C 85 z 03.04.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/16

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-71/04 Administración del Estado przeciwko Xunta de Galicia (1) (wniosek Tribunal Supremo o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Pomoc państwa - Artykuł 93 ust. 3 Traktatu WE (obecnie art. 88 ust. 3 WE) - System pomocy państwa dla budowy i przebudowy statków nieobjęty zakresem zastosowania dyrektywy 90/684/EWG - Brak uprzedniego zgłoszenia - Artykuł 92 ust. 1 Traktatu WE (obecnie art. 87 ust. 1 WE) - Pojęcie pomocy państwa - Wpływ na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi)

(2005/C 217/30)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-71/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania), postanowieniem z dnia 22 grudnia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 16 lutego 2004 r., w postępowaniu: Administración del Estado przeciwko Xunta de Galicia, Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet, S. von Bahr, U. Lõhmus oraz A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

System pomocy dla budowy i przebudowy statków, jaki został ustanowiony przez dekret nr 217/1994 z dnia 23 czerwca 1994 r., który nie podlega zakresowi zastosowania dyrektywy Rady 90/684/EWG z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie pomocy dla przemysłu stoczniowego powinien — jeżeli zostanie ustalone, iż w jego ramach następuje przyznanie pomocy państwa w rozumieniu art. 92 ust. 1 Traktatu (obecnie, po zmianie, art. 87 ust. 1 WE) — zostać uprzednio zgłoszony do Komisji Wspólnot Europejskich na mocy art. 93 ust. 3 Traktatu (obecnie art. 88 ust. 3 WE). W przypadku naruszenia tego przepisu do sądów krajowych należy, zgodnie z jego prawem krajowym, wyciągnięcie wszystkich należnych konsekwencji, tak w odniesieniu do ważności aktów wykonawczych dla środków pomocowych, jak i w odniesieniu do ewentualnego zwrotu wsparcia finansowego przyznanego z naruszeniem tego przepisu.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/16

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-107/04 Comité Andaluz de Agricultura Ecológica przeciwko Administración General del Estado, Comité Aragonés de Agricultura Ecológica (1) (wniosek Tribunal Supremo o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Uregulowanie wspólnotowe w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych - Ustawodawstwo krajowe zezwalające na użycie oznaczenia „bio” w stosunku do produktów niepochodzących z ekologicznej produkcji)

(2005/C 217/31)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-107/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania), postanowieniem z dnia 1 grudnia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 1 marca 2004 r., w postępowaniu: Comité Andaluz de Agricultura Ecológica przeciwko Administración General del Estado, Comité Aragonés de Agricultura Ecológica, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych, zmienionego, w celu włączenia produkcji zwierzęcej, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1804/1999 z dnia 19 lipca 1999 r., należy interpretować w ten sposób, iż nie zakazywał on dla produktów niepochodzących z ekologicznej produkcji stosowania na etykiecie, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych oznaczenia „biológico” lub jego przedrostka „bio”.

2.	Ten sam art. 2, w wersji rozporządzenia Rady nr 392/2004 z dnia 24 lutego 2004 r., należy interpretować w ten sposób, iż zakazuje on odtąd dla takich produktów stosowania na etykiecie, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych oznaczenia „biológico” lub jego przedrostka „bio”.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/17

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-114/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Artykuł 28 WE - Środki o skutku równoważnym - Odebranie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu fito-farmaceutycznego produktu odniesienia - Brak okresu przejściowego dla importerów równoległych pozwalającego im na upłynnienie zapasów)

(2005/C 217/32)

język postępowania: niemiecki

W sprawie C-114/04 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego wniesioną w dniu 3 marca 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich, (pełnomocnik: B. Schima) przeciwko Republice Federalnej Niemiec, (pełnomocnicy: W.-D. Plessing i M. Lumma) Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Nie ustanowiwszy dla importerów równoległych rozsądnego terminu pozwalającego im na upłynnienie zapasów w przypadku odebrania pozwolenia na wprowadzenie do obrotu fito-farmaceutycznego produktu odniesienia Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 28 WE.

2.	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 106 z 30.04.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/17

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 16 czerwca 2005 r.

w sprawie C-138/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Danii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 83/183/EWG - Zmiana miejsca stałego pobytu z jednego Państwa Członkowskiego na inne - Podatek związany z rejestracją samochodu - Zwolnienie od podatku)

(2005/C 217/33)

Język postępowania: duński

W sprawie C-138/04 Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: R. Lyal i T. Fich) przeciwko Królestwu Danii (pełnomocnicy: J. Molde i A. Rahbøl Jacobsen), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 15 marca 2004 r., Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Lenaerts (sprawozdawca), J. N. Cunha Rodrigues, E. Juhász i M. Ilešič, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 16 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Skarga zostaje oddalona.

2.	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 168 z 26.6.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/18

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-141/04 (wniosek Symvoulio tis Epikrateias o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Michail Peros przeciwko Techniko Epimelitirio Ellados (1)

(Dyrektywa 89/48/EWG - Pracownicy - Uznawanie dyplomów - Inżynier mechanik)

(2005/C 217/34)

język postępowania: grecki

W sprawie C-141/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Symvoulio tis Epikrateias (Grecja) postanowieniem z dnia 30 grudnia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 17 marca 2004 r., w postępowaniu Michail Peros przeciwko Techniko Epimelitirio Ellados, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric i K. Schiemann (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Wobec braku przyjęcia przepisów transponujących w terminie wyznaczonym w art. 12 dyrektywy Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata, w brzmieniu, które obowiązywało do dnia 31 lipca 2001 r., obywatel Państwa Członkowskiego ma prawo powołać się na art. 3 akapit pierwszy lit. a) tej dyrektywy w celu uzyskania w przyjmującym Państwie Członkowskim zezwolenia na wykonywanie zawodu regulowanego, takiego jak zawód inżyniera mechanika.

Możliwości tej nie można uzależnić od zatwierdzenia przez właściwe władze krajowe dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji przez zainteresowanego.

(1) Dz.U. C 106 z 30.04.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/18

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-142/04 (wniosek Symvoulio tis Epikrateias o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) Maria Aslanidou przeciwko Ypourgos Ygeias & Pronoias (1)

(Dyrektywa 92/51/EWG - Pracownicy - Uznawanie dyplomów - Terapeuta zajęciowy)

(2005/C 217/35)

Język postępowania: grecki

W sprawie C-142/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Symvoulio tis Epikrateias (Grecja) postanowieniem z dnia 30 grudnia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 17 marca 2004 r., w postępowaniu: Maria Aslanidou przeciwko Ypourgos Ygeias & Pronoias, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric i K. Schiemann (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

W przypadku braku transpozycji w terminie przewidzianym w art. 17 dyrektywy Rady 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG, obywatel Państwa Członkowskiego może powoływać się na art. 3 akapit pierwszy lit. a) tej dyrektywy w celu uzyskania w przyjmującym Państwie Członkowskim zezwolenia na wykonywanie zawodu regulowanego, jakim jest zawód terapeuty zajęciowego.

Możliwość ta nie może być uzależniona od oficjalnego uznania dyplomów zainteresowanego przez właściwe władze krajowe.

Przedsięwzięcie środków kompensujących, o których mowa w art. 4 ust. 1 dyrektywy 92/51, może być wymagane od zainteresowanego jedynie wtedy, gdy są one przewidziane przez prawo krajowe obowiązujące w czasie rozpatrywania odnośnego wniosku.

(1) Dz.U C 106 z 30.04.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/19

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 12 lipca 2005 r.

w sprawach połączonych C-154/04 i C-155/04 The Queen, Alliance for Natural Health i in. przeciwko Secretary of State for Health oraz The Queen, National Association of Health Stores i in. przeciwko Secretary of State for Health i in. (1) [wnioski High Court of Justice (England and Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym]

(Zbliżenie ustawodawstw - Suplementy żywnościowe - Dyrektywa 2002/46/WE - Zakaz sprzedaży produktów niezgodnych z dyrektywą - Ważność - Podstawa prawna - Artykuł 95 WE - Artykuły 28 WE i 30 WE - Rozporządzenie (WE) nr 3285/94 - Zasady pomocniczości, proporcjonalności oraz równego traktowania - Prawo własności - Swobodne prowadzenie działalności gospodarczej - Obowiązek uzasadnienia)

(2005/C 217/36)

Język postępowania: angielski

W sprawach połączonych C-154/04 i C-155/04 mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez High Court of Justice (England and Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) postanowieniami z dnia 17 marca 2004 r., które wpłynęły do Trybunału w dniu 26 marca 2004 r., w postępowaniach: The Queen, na wniosek Alliance for Natural Health (C-154/04), Nutri-Link Ltd przeciwko Secretary of State for Health oraz The Queen, na wniosek National Association of Health Stores (C-155/04), Health Food Manufacturers Ltd przeciwko Secretary of State for Health, National Assembly for Wales, Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas et K. Lenaerts (sprawozdawca), prezesi izb, C. Gulmann, A. La Pergola, J. P. Puissochet, R. Schintgen, J. Klučka, U. Lõhmus, E. Levits i A. Ó Caoimh, sędziowie; rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: K. Sztranc, wydał w dniu 12 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Analiza zadanego pytania przepisy art. 3, 4 ust. 1 oraz art. 15 akapit drugi lit. b) dyrektywy 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych.

(1) Dz.U. C 118 z 30.4.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/19

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-192/04 Lagardère Active Broadcast przeciwko Société pour la perception de la rémunération équitable (SPRE) i in. (1) (wniosek Cour de cassation o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Prawo autorskie i prawa pokrewne - Transmisja fonogramów - Godziwe wynagrodzenie)

(2005/C 217/37)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-192/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Cour de cassation (Francja) postanowieniem z dnia 17 lutego 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 26 kwietnia 2004 r., w postępowaniu Lagardère Active Broadcast, będąca następcą prawnym Europe 1 communication SA, przeciwko Société pour la perception de la rémunération équitable (SPRE), Gesellschaft zur Verwertung von Leistungsschutzrechten mbH (GVL), przy udziale Compagnie européenne de radiodiffusion et de télévision Europe 1 SA (CERT), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, S. von Bahr, J. Malenovský (sprawozdawca) i U. Lõhmus, sędziowie, rzeczni generalny: A. Tizzano, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

W przypadku przekazu takiego jak przekaz będący przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, dyrektywa Rady 93/83 z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową nie zakazuje, aby wynagrodzenie za wykorzystanie fonogramów było regulowane nie tylko przez prawo Państwa Członkowskiego, na terytorium którego ma siedzibę spółka nadawcza, lecz również przez ustawodawstwo Państwa Członkowskiego, w którym ze względów technicznych znajduje się nadajnik naziemny transmitujący te programy w kierunku pierwszego państwa.

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy Rady 92/100/EWG z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że w celu określenia godziwego wynagrodzenia, o którym mowa w tym przepisie, spółka nadawcza nie jest uprawniona do jednostronnego potrącenia z kwoty wynagrodzenia za wykorzystanie fonogramów należnej w Państwie Członkowskim, gdzie ma ona siedzibę, kwoty wynagrodzenia pobranej lub wymaganej w Państwie Członkowskim, na terytorium którego znajduje się nadajnik naziemny transmitujący programy w kierunku pierwszego państwa.

(1) Dz.U. C 156 z 12.06.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/20

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-203/04 Gebrüder Stolle GmbH & Co. KG przeciwko Heidegold Geflügelspezialitäten GmbH (1) (wniosek Landgericht Frankfurt am Main o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Mięso drobiowe - Normy handlowe - Zakaz wskazywania na etykietach niektórych oznaczeń dotyczących rodzaju hodowli - Rozporządzenie (EWG) nr 1538/91)

(2005/C 217/38)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-203/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 7 maja 2004 r., w postępowaniu: Gebrüder Stolle GmbH & Co. KG przeciwko Heidegold Geflügelspezialitäten GmbH, Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet (sprawozdawca), A. La Pergola, U. Lõhmus i A. Ó Caoimh, sędziowie; rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 10 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1538/91 z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (EWG) nr 1906/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu zmienionego przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 1321/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. należy interpretować w ten sposób, że określenie „chów kontrolowany” („kontrollierte Aufzucht”) stanowi oznaczenie rodzaju hodowli („Haltungsform”) i w związku z tym przepis ten zabrania umieszczenia tego określenia na etykiecie produktu objętego zakresem stosowania wskazanego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 190 z 24.7.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/20

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-207/04 (wniosek Commissione tributaria provinciale di Novara o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Paolo Vergani przeciwko Agenzia delle Entrate, Ufficio di Arona (1)

(Polityka społeczna - Równość wynagrodzenia i traktowania kobiet i mężczyzn - Odprawa emerytalna - Opodatkowanie związane z wiekiem - Ulga podatkowa)

(2005/C 217/39)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-207/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Commissione tributaria provinciale di Novara (Włochy) postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 maja 2004 r., w postępowaniu Paolo Vergani przeciwko Agenzia Entrate Ufficio Arona, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca), K. Schiemann, E. Juhász i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer; sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Dyrektywę Rady nr 76/207/EWG z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy należy interpretować w taki sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu przed sądem krajowym, na podstawie którego pracownikom, którzy osiągnęli wiek 50 lat w wypadku pracowników płci żeńskiej oraz 55 lat w wypadku pracowników płci męskiej, przyznaje się, tytułem zachęty do dobrowolnego odejścia z pracy, ulgę polegającą na opodatkowaniu obniżoną o połowę stawką należności wypłacanych w związku z ustaniem stosunku pracy.

(1) Dz.U. C 179 z 10.07.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/21

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawach połączonych C-304/04 i 305/04 Jacob Meijer BV, Eagle International Freight BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst (1) (wniosek Gerechtshof te Amsterdam o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Wspólna Taryfa Celna - Klasyfikacja taryfowa kart dźwiękowych do komputerów - Ważność rozporządzeń (WE) nr 2086/97 oraz 2261/98)

(2005/C 217/40)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawach połączonych C-304/04 i 305/04 mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez Gerechtshof te Amsterdam (Niderlandy) postanowieniem z dnia 13 lipca 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 19 lipca 2004 r., w postępowaniach: Jacob Meijer BV (C-304/04), Eagle International Freight BV (C-305/04) przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst — Douanedistrict Arnhem, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric i M. Ilešič (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2086/97 z dnia 4 listopada 1997 r. oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 2261/98 z dnia 26 października 1998 r., obydwa zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej są nieważne w zakresie, w jakim klasyfikują karty dźwiękowe do komputerów osobistych, jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym, w podpozycji 8543 89 79 Nomenklatury Scalonej.

(1) Dz.U. C 228 z 11.9.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/21

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 21 lipca 2005 r.

w sprawie C-449/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/51/WE - Brak transpozycji w zakreślonym terminie)

(2005/C 217/41)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-449/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 27 października 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. O'Reilly i A.-M. Rouchaud-Joët ) przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (pełnomocnik: S. Schreiner), Trybunał (szósta izba) w składzie: A. Borg Barthet, prezes izby, J.-P. Puissochet i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: M. R. Grass., wydał w dniu 21 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie wydając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniającej postanowienia art. 26 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r., Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 314 z 18.12.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/22

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-79/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Rozporządzenie (WE) nr 2037/2000 - Substancje zubożające warstwę ozonową - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2005/C 217/42)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-79/05, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: U. Wölker i A. Aresu) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnik: I. M. Braguglia wspierany przez G. Fiengo) mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 17 lutego 2005 r., Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca), prezes izby, C. Gulmann i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie podejmując w wyznaczonym terminie wszelkich wykonalnych środków zapobiegawczych mających na celu eliminację i minimalizację wycieków substancji regulowanych, w szczególności w zakresie obowiązku corocznej kontroli stacjonarnych urządzeń zawierających płyn chłodniczy w ilości powyżej 3 kg celem weryfikacji istnienia wycieków, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową.

2.	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 93 z 16.04.2005.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/22

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 21 czerwca 2005 r. r.

w sprawach połączonych C-162/03, C-185/03, C-44/04, C-45/04, C-223/04, C-224/04, C-271/04 i C-272/04 Azienda Agricola Balconi (ex Guido) przeciwko Regione Lombardia i in., Azienda Agricola Schnabl Rosa i in. przeciwko Agenzia per le Erogazioni in Agricultura i in. (wnioski Tribunale di Milano o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Mleko i produkty mleczne - Opłata dodatkowa od mleka - Rozporządzenia (EWG) nr 856/84 i 3950/92 - Ilość referencyjna - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Kary administracyjne - Przesłanki)

(2005/C 217/43)

Język postępowania: włoski

W sprawach połączonych C-162/03, C-185/03, C-44/04, C-45/04, C 223/04, C 224/04, C-271/04 i C-272/04, mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczeń w trybie prejudycjalnym, złożone przez Tribunale di Milano (Włochy) (C-162/03) postanowieniem z dnia 21 lutego 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 7 kwietnia 2003 r., Tribunale di Tolmezzo (Włochy) (C-185/03, C-271/04 i C-272/04) postanowieniami z dnia 16 kwietnia 2003 r. i 16 czerwca 2004 r., które wpłynęły do Trybunału odpowiednio w dniu 5 maja 2003 r. i 25 czerwca 2004 r., Tribunale di Gorizia (Włochy)(C-44/04, C-45/04, C-223/04 i C-224/04) postanowieniami z dnia 18 grudnia 2003 r. i 7 kwietnia 2004 r., które wpłynęły do Trybunału odpowiednio w dniu 4 lutego 2004 r. i 28 maja 2004 r., w postępowaniach: Azienda Agricola Andrea (ex Guido)(C-162/03) przeciwko Regione Lombardia, Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA) i Azienda Agricola Schnabl Rosa (C-185/03), Azienda Agricola Bogar Roberto e Andrea (C-44/04 i C-224/04), Azienda Agricola Bressan Aldo (C-45/04 i C-223/04), Azienda Agricola Di Doi Elena (C-271/04), Azienda Agricola Piemonte Franco (C-272/04) przeciwko Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Cospalat FVG, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i M. Ilešič, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 21 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Opłata dodatkowa ustanowiona w sektorze mleka i przetworów mlecznych na mocy art. 5c rozporządzenia Rady (EWG) nr 804/68 z dnia 27 czerwca 1968 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 856/84 z dnia 31 marca 1984 r., oraz na mocy art. 1-4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/02 z dnia 28 grudnia 1992 r. ustanawiającego opłatę dodatkową w sektorze mleka i przetworów mlecznych, nie ma charakteru kary administracyjnej w rozumieniu art. 5 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich.

(1) Dz.U. C 135 z 07.06.2003

Dz.U. C 146 z 21.06.2003

Dz.U. C 85 z 03.04.2004

Dz.U. C 228 z 11.09.2004

Dz.U. C 201 z 07.08.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/23

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-52/04 Personalrat der Feuerwehr Hamburg przeciwko Leiter der Feuerwehr Hamburg (wniosek Bundesverwaltungsgericht o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Artykuł 104 § 3 regulaminu - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywy 89/391/EWG i 93/104/WE - Zakres stosowania - Siły interwencyjne publicznej straży pożarnej - Włączenie - Przesłanki)

(2005/C 217/44)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-52/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundesverwaltungsgericht postanowieniem z dnia 17 grudnia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 lutego 2004 r., w postępowaniu: Personalrat der Feuerwehr Hamburg przeciwko Leiter der Feuerwehr Hamburg, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, C. Gulmann, R. Schintgen (sprawozdawca) J. Makarczyk i J. Klučka, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 2 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r., w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy oraz art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że:

—

działalność wykonywana przez siły interwencyjne publicznej służby straży pożarnej, takiej jak ta w postępowaniu przed sądem krajowym, normalnie objęta jest zakresem stosowania wyżej wskazanych dyrektyw, tak że co do zasady art. 6 pkt 2 dyrektywy 93/104 nie pozwala na przekroczenie pułapu 48 godzin przewidzianego dla maksymalnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, włączając w to pełnienie dyżuru;

—

przekroczenie takie jest jednakże możliwe w wyjątkowych sytuacjach o takim ciężarze i rozmiarze, że cel, jakim jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania służb niezbędnych dla ochrony interesu publicznego, jakim jest porządek, zdrowie i bezpieczeństwo publiczne, musi tymczasowo przeważać nad celem polegającym na zagwarantowaniu bezpieczeństwa i zdrowia pracowników przypisanych do ekip interwencyjnych i ratowniczych; jednakże nawet w takiej wyjątkowej sytuacji realizacja celów dyrektywy 89/391 winna być zapewniona w sposób jak najszerszy.

(1) Dz.U. C 94 z 17.04.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/23

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 12 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-80/04 P DLD Trading Co. przeciwko Radzie Unii Europejskiej (1)

(Odwołanie - Odpowiedzialność pozaumowna - Związek przyczynowy pomiędzy zarzucanym zachowaniem a rzekomą szkodą - Brak - Przedmiot sporu - Oczywista niedopuszczalność)

(2005/C 217/45)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-80/04 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło w dniu 18 lutego 2004 r., wniesione przez DLD Trading Co. z siedzibą w Brnie (Republika Czeska), (adwokaci: J. Hintermayr, F. Haunschmidt, G. Minichmayr, P. Burgstaller i G. Tusek), w której pozostałymi uczestnikami były: Rada Unii Europejskiej (pełnomocnicy: M.-C. Giorgi Fort, A.-M. Colaert i J.-P. Hix), popierana przez Republikę Austrii (pełnomocnicy: C. Pesendorfer, W. Okresek i H. Dossi), Komisję Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: J. Schiefer) oraz Republikę Finlandii (pełnomocnicy: T. Pynnä i A. Guimaraes-Purokoski), Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, R. Schintgen (sprawozdawca) i P. Kūris, sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 kwietnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	DLD Trading Co. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/24

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 14 czerwca 2005 r.

w sprawie C-358/04 Caseificio Valdagnese Srl przeciwko Regione Veneto (wniosek Tribunale di Vincenza o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Niedopuszczalność)

(2005/C 217/46)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-358/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunale di Vicenza (Włochy) postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 17 sierpnia 2004 r., w postępowaniu Caseificio Valdagnese Srl przeciwko Regione Veneto, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i J. N. Cunha Rodrigues, sedziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunale di Vicenza postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2004 r., jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U C 273 z 06.11.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/24

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 14 lipca 2005 r.

w sprawie C-420/04 P: Georgios Gouvras przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Urzędnicy - Wyznaczenie miejsce służbowego - Oddelegowanie w interesie służby - Zmiana ze skutkiem wstecznym miejsca służbowego i związanych z tym roszczeń finansowych - Żądanie zwrotu nienależnie wypłaconych kwot)

(2005/C 217/47)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-420/04 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 29 września 2004 r., Georgios Gouvras, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich (avocat: J.-N. Louis), w której drugą stroną postępowania jest Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i L. Lozano Palacios), Trybunał (szósta izba), w składzie: A. Borg Barthet, prezes izby (sprawozdawca), J.-P. Puissochet i S. von Bahr, sędziowie, rzecznik generalny: Ch. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 lipca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Odwołanie zostaje oddalone.

2.	G. Gouvras zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 284 z 20.11.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/24

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie T-106/04 Raffaele Dipace przeciwko Republice Włoskiej, wniesione przez Raffaela Dipaca w dniu 23 lipca 2004 r. (przesłane faksem w dniu 14 lipca 2004 r.)

(Sprawa C-315/04 P)

(2005/C 217/48)

Język postępowania: włoski

W dniu 23 lipca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło przesłane faksem w dniu 14 lipca 2004 r. odwołanie Raffaele Dipace od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie T-106/04 Raffaele Dipace przeciwko Republice Włoskiej.

Postanowieniem z dnia 3 marca 2005 r. Trybunał (szósta izba) odrzucił odwołanie i obciążył Raffaele Dipace kosztami postępowania.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hoge Raad der Nederlanden z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie Twoh International BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst

(Sprawa C-184/05)

(2005/C 217/49)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 25 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie Twoh International BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst.

Hoge Raad der Nederlanden zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy wykładni art. 28c część A ab initio oraz lit. a) szóstej dyrektywy (1) w związku z dyrektywą dotyczącą wzajemnej pomocy (2) oraz rozporządzeniem (3), należy dokonywać w ten sposób, że jeżeli Państwo Członkowskie przeznaczenia nie przedstawia z własnej inicjatywy odpowiednich informacji, wówczas Państwo Członkowskie wysyłki lub transportu towarów powinno wystąpić do wskazanego Państwa Członkowskiego przeznaczenia tych towarów o dostarczenie informacji oraz uwzględnić rezultaty tego wniosku podczas oceny dowodów wysyłki lub transportu towarów?

(1) Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145 z 13.06.1977, str. 1)

(2) Dyrektywa Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotycząca wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich (Dz.U. L 336 z 27.12.1977, str. 15 w brzmieniu nadanym dyrektywą 92/12/WE, Dz.U. L 76 z dnia 23 marca 1992 r. str. 1)

(3) Rozporządzenie Rady EWG nr 218/92 z dnia 27 stycznia 1992 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków pośrednich (VAT)(Dz.U. L 24 z 01.02.1992, str. 1)

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hof van Beroep te Brussel z dnia 30 maja 2005 r. w sprawie B.V.B.A. Management, Training en Consultancy przeciwko Benelux-Merkenbureau

(Sprawa C-239/05)

(2005/C 217/50)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 3 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hof van Beroep te Brussel z dnia 30 maja 2005 r. w sprawie B.V.B.A. Management, Training en Consultancy przeciwko Benelux-Merkenbureau.

Hof van Beroep te Brussel zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy urząd ds. znaków towarowych, po dokonaniu badania wszystkich istotnych okoliczności faktycznych z punktu widzenia zaistnienia bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji, zobowiązany jest do przedstawienia, w decyzji tymczasowej lub ostatecznej w sprawie zgłoszenia, wniosków odrębnie w odniesieniu do każdego z towarów i każdej z usług, dla których wniesiono o ochronę znaku towarowego?

Czy istotne okoliczności faktyczne brane pod uwagę przez sąd w przypadku skargi na decyzję urzędu ds. znaków towarowych mogą różnić się z uwagi na upływ czasu pomiędzy datami orzekania, czy też sąd zobowiązany jest orzec jedynie na podstawie stanu faktycznego istniejącego w chwili wydania decyzji przez urząd ds. znaków towarowych?

Czy wykładnia dokonana przez Sąd w wyroku w sprawie Postkantoor (1) wyklucza taką wykładnię przepisów prawa krajowego dotyczących uprawnień sądu, że sąd ten nie może uwzględnić istotnych okoliczności faktycznych, które uległy zmianie, ani też orzec co do charakteru odróżniającego znaku towarowego dla każdego z towarów i każdej z usług samych w sobie?

(1) Wyrok z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie C-363/99 Koninklijke KPN Nederland

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/26

Skarga wniesiona w dniu 9 czerwca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-247/05)

(2005/C 217/51)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 9 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Minasa Konstantinidisa i Michela van Beeka, działających w charakterze pełnomocników, przeciwko Królestwu Niderlandów.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że dokonując nieprawidłowej transpozycji dyrektywy Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 2 ust. 6 i 11, art. 5 ust. 1, art. 9 ust. 3-6 włącznie, art. 13 ust. 2 tiret drugie, art. 14 tiret drugie oraz załączników III i IV tej dyrektywy (1).

—	obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Rząd niderlandzki ustanowił w terminie dyrektywy przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne w celu zastosowania się do dyrektywy, zaś przygotowywany projekt ustawy ma wyłącznie na celu wyjaśnienie i doprecyzowanie poszczególnych części dyrektywy.

Komisja wskazuje na fakt, że sposób, w jaki Państwa Członkowskie powinny dokonywać transpozycji dyrektyw do ich krajowego porządku prawnego często opisywany był przez Trybunał przy pomocy standardowej formuły. W wyroku z dnia 30 maja 1991 r. w sprawie C-361/88 Komisja przeciwko Niemcom (Rec. str. I-2567, pkt 15) Trybunał posłużył się następująca formułą:

„(…) transpozycja dyrektywy do prawa krajowego niekoniecznie oznacza dokonanie formalnego i literalnego powtórzenia przepisów tej dyrektywy w treści konkretnej i ustanowionej w tym celu normy prawnej. W zależności od treści dyrektywy, wystarczający może okazać się ogólny kontekst prawny, jeśli zapewnia on zastosowanie dyrektywy w pełni w sposób dostatecznie jasny i precyzyjny, tak by w sytuacji, w której dyrektywa stanowi źródło praw dla jednostek, uprawnieni byli w stanie określić w całości zakres przysługujących im praw oraz ewentualnie dochodzić ich przed sądem krajowym”.

Zdaniem Komisji transpozycja ww. dyrektywy do niderlandzkiego porządku prawnego pod wieloma względami nie jest „wystarczająca”.

(1) Dz.U. L 40, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hessisches Finanzgericht z dnia 14 kwietnia 2005 r. w sprawie Turbon International GmbH — jako sukcesor uniwersalny Kores Nordic Deutschland GmbH — przeciwko Oberfinanzdirektion Koblenz

(Sprawa C-250/05)

(2005/C 217/52)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 15 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hessisches Finanzgericht z dnia 14 kwietnia 2005 r. w sprawie Turbon International GmbH — jako sukcesor uniwersalny Kores Nordic Deutschland GmbH — przeciwko Oberfinanzdirektion Koblenz

Hessisches Finanzgericht zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy sprzecznie z przyjętym w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 7 lutego 2002 r. w sprawie C-276/00 (1) rozstrzygnięciem, że załącznik I rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (2) z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej w brzmieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 1734/96 (3) z dnia 9 września 1996 r. należy interpretować w ten sposób, że wkład atramentowy niezintegrowany z głowicą drukującą, składający się z obudowy plastikowej, tworzywa piankowego, sita metalowego, uszczelek, folii zgrzewanej, naklejki, atramentu i materiału opakowaniowego, które zarówno w odniesieniu do naboju, jak też atramentu mogą być zastosowane wyłącznie w drukarce posiadającej takie same właściwości jak drukarka atramentowa marki Epson Stylus Color, należy zaklasyfikować do podpozycji 3215 90 80 Nomenklatury Scalonej, nie jest słuszniej zaklasyfikować wspomniany wkład atramentowy jako część lub akcesorium drukarki do pozycji 8473 CN 8473 CN, ponieważ mechaniczne i elektroniczne działanie drukarki zależy od obecności takiego wkładu?

(1) Dotychczas nieopublikowany w Recueil, Dz.U. C 84, 2000, str. 27.

(2) Dz.U. L 256, str. 1.

(3) Dz.U. L 238, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/27

Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-257/05)

(2005/C 217/53)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 17 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Enrico Traversa i Wolfganga Bogensbergera, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Austrii.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1)	stwierdzenie, że ustanawiając w § 21 ust. 4 Kesselgesetz (1), że jedynie wnioskodawcy mający siedzibę w Austrii mogą zostać upoważnieni do wykonywania zadań inspekcji kotłów (Kesselprüfstelle) Republika Austrii uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 49 WE;

2)	obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W myśl art. 49 WE ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Wspólnoty są zakazane w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w państwie Wspólnoty innym niż Państwo odbiorcy świadczenia.

Paragraf 21 Kesselgesetz Republiki Austrii reguluje warunki udzielenia upoważnienia do wykonywania zadań inspekcji kotłów. Zgodnie z ustępem 4 tego paragrafu upoważnienie może zostać udzielone tylko tym wnioskodawcom, którzy mają siedzibę w Austrii. Inspekcja urządzeń ciśnieniowych mająca siedzibę w innym Państwie Członkowskim, która chciałoby oferować swoje usługi w Austrii musi w związku z tym po pierwsze utworzyć oddział w Austrii.

Uregulowanie to stanowi zdaniem Komisji ograniczenie swobodnego świadczenia usług w rozumieniu art. 49 WE. Komisja argumentuje, że również z orzecznictwa Trybunału wynika, iż wymóg posiadania siedziby w danym Państwie Członkowskim jest bezpośrednio sprzeczny ze swobodnym świadczeniem usług, ponieważ czyni niemożliwym świadczenie usług przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w innych Państwach Członkowskich.

Zdaniem Komisji podniesione przez Republikę Austrii zarzuty — jak np. ochrona bezpieczeństwa publicznego lub ochrona pracowników i konsumentów — nie mogą usprawiedliwić tego ograniczenia swobodnego świadczenia usług. W myśl orzecznictwa Trybunału ograniczenie swobodnego świadczenia usług może bowiem zostać usprawiedliwione jedynie, o ile interes ogólny nie jest już chroniony przez przepisy, które znajdują zastosowanie do usługodawcy w Państwie Członkowskim, w którym ma on swoją siedzibę. Wymóg posiadania siedziby w danym państwie jest zważywszy interesy, które miałby chronić nieproporcjonalny do zagwarantowania jakości nadzoru, ponieważ ochrona bezpieczeństwa publicznego, względnie ochrona pracowników i konsumentów może zostać zrealizowana już za pomocą przewidzianego w Kesselgesetz systemu udzielania inspekcjom upoważnień i nadzoru nad nimi, bez konieczności wprowadzania wymogu posiadania przez przedsiębiorstwo siedziby w danym Państwie Członkowskim.

(1) BGBl. nr 211/1992

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/27

Skarga wniesiona w dniu 23 czerwca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-263/05)

(2005/C 217/54)

Język postępowania: włoski

W dniu 23 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez M. Kontantinidisa i L. Cimaglię, członków Służby Prawnej Komisji, przeciwko Republice Włoskiej.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że przyjmując i utrzymując w mocy przepis (art. 14 decreto legge [dekretu — ustawy] nr 138 z dnia 8 lipca 2002 r., który został następnie zatwierdzony przez ustawę nr 178 z dnia 8 sierpnia 2002 r.) wyłączający z zakresu zastosowania decreto legislativo [dekretu — ustawy] nr 22 z 1997 r. — stanowiącego transpozycję do włoskiego porządku prawnego dyrektywy Rady nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (1)„zmieniającą dyrektywę 75/442/EWG (2) w sprawie odpadów” — substancje i przedmioty przeznaczone do unieszkodliwiania lub regeneracji, które nie zostały wyraźnie wyszczególnione w załącznikach B i C do decreto legislativo nr 22/97, a także rzeczy, substancje i materiały stanowiące pozostałości z produkcji, które posiadacz zdecydował się usunąć lub ciąży na nim obowiązek takiego usunięcia, w sytuacji gdy te rzeczy, substancje i materiały mogą być — lub rzeczywiście są — ponownie wykorzystywane w cyklu produkcyjnym lub konsumpcyjnym pod warunkiem, że nie są poddane wcześniejszej obróbce i nie stanowią one zagrożenia dla środowiska, jak również po wcześniejszej obróbce, która jednak nie stanowi działania [polegającego na] regeneracji takiego jak te, które zostały wyszczególnione w załączniku C do decreto legislativo nr 22/97, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 1 lit. a) dyrektywy 75/442/EWG o odpadach, zmienionej przez dyrektywę 91/156/EWG.

2)	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Odesłanie zawarte w tekście art. 14 ust. 1 pkt a) i b) ustawy nr 178/2002, odpowiednio do „unieszkodliwiania lub regeneracji” oraz do „działań [polegających na] unieszkodliwianiu lub regeneracji” jest w obu przypadkach uzupełnione wyjaśnieniem: „zgodnie z załącznikami B i C do decreto legislativo nr 22”.

Wyjaśnienie to, którego nie występuje w pozostałej części tekstu pkt c) tego samego artykułu, wydaje się rozróżniać, z jednej strony, ogólnie rozumiane działania [polegające na] unieszkodliwianiu lub regeneracji oraz, z drugiej strony, szczególne działania tego rodzaju przewidziane w załącznikach B i C do decreto legislativo nr 22/97.

W kontekście tego rozróżnienia z art. 6 ust. 1 lit. a) decreto legislativo nr 22/97 w zw. z art. 14 pkt. a) i b) ustawy nr 178/2002 wyraźnie wynika, że ten ostatni przepis skutkuje ograniczeniem zakresu pojęcia odpadu, pojęcia, które nie może obejmować wszystkich materiałów, substancji i przedmiotów zaliczających się do kategorii określonych w załączniku A i w stosunku do których posiadacz podejmuje — lub zamierza podjąć — jakiekolwiek działania [polegające na] unieszkodliwianiu lub regeneracji i zawarcia w tym pojęciu jedynie tych materiałów, substancji i rzeczy, wobec których podjęto lub zamierzano podjąć działania [polegające na] unieszkodliwieniu lub regeneracji takie jak te, które wyraźnie zostały wyszczególnione w załącznikach B i C do decreto legislativo nr 22/97.

W określonym przez włoskiego ustawodawcę systemie, w którym pojęcie odpadu zostało uzależnione w sposób ograniczający od spełnienia ww. wymogów, ewentualne uznanie za odpady, a w konsekwencji poddanie wymogom przepisów regulujących gospodarkę odpadami, zostałoby wykluczone w odniesieniu do wszystkich materiałów, substancji i rzeczy, których dotyczy załącznik A i wobec których posiadacz podejmuje lub zamierza podjąć działania [polegające na] unieszkodliwianiu, które nie zostałyby wyszczególnione w załączniku B do decreto legislativo nr 22/97 lub też działania [polegające na] regeneracji, które nie zostałyby wyszczególnione w jego załączniku C.

Komisja jest zdania, że takie wyłączenie stanowi nieuzasadnione ograniczenie pojęcia odpadu, a zatem zakresu zastosowania włoskich przepisów regulujących gospodarkę odpadami. Wykładnia zaproponowana przez prawodawcę włoskiego skutkuje ograniczeniem zastosowania przepisów dyrektywy jedynie do przypadków określonych w prawodawstwie włoskim, wyłączając z zakresu jego zastosowania inne przypadki, niemożliwe do przewidzenia, które mogłyby w przeciwnym przypadku podlegać jego wymogom i wobec których niezbędne okazuje się zastosowanie wykładni rozszerzającej — takiej, o jakiej mowa w pkt 36 wyroku w sprawie Palin Granit. Takie stanowisko ustawodawcy włoskiego jest sprzeczne z przepisami dyrektywy, które to przepisy nie mogą zostać uchylone przez normę prawa krajowego.

(1) Dz.U. L 78 z 26.3.1991, str.32

(2) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str.39

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony orzeczeniem Cour de cassation (Francja) z dnia 21 czerwca 2005 r., w sprawie José Perez Naranjo przeciwko Caisse régionale d'assurance maladie (CRAM) Nord-Picardie

(Sprawa C-265/05)

(2005/C 217/55)

Język postępowania: francuski

W dniu 27 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony orzeczeniem z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie José Perez Naranjo przeciwko Caisse régionale d'assurance maladie (CRAM) Nord-Picardie

Cour de cassation (Francja) zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy wykładni prawa wspólnotowego należy dokonywać w ten sposób, iż będący przedmiotem sporu dodatkowy zasiłek, wpisany do załącznika IIA rozporządzenia 1408/71 (1), ma charakter specjalny i nieskładkowy, co zgodnie z art. 10a i 95b rozporządzenia nr 1408/71 wyklucza jego przyznanie wnioskodawcy, nie mającemu miejsca zamieszkania w danym państwie, który na dzień 1 czerwca 1992 r. nie spełniał warunku wieku, bądź też w ten sposób, iż stanowi on świadczenie z ubezpieczenia społecznego i w konsekwencji, na podstawie art. 19 ust. 1 tego rozporządzenia, winien być wypłacony zainteresowanej osobie, która spełnia warunki jego przyznania bez względu na to w jakim Państwie Członkowskim osoba ta ma swoje miejsce zamieszkania.?

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. U L 149, str. 2

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/29

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Areios Pagos z dnia 9 czerwca 2005 r., w sprawie Athinaϊki Chartopoiϊa AE przeciwko L. Panagiotidis i in.

(Sprawa C-270/05)

(2005/C 217/56)

język postępowania: grecki

W dniu 1 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Areios Pagos (Grecja) z dnia 9 czerwca 2005 r. w sprawie Athinaϊki Chartopoiϊa AE przeciwko L. Panagiotidis i in.

Areios Pagos zwrócił się do Trybunału Wspólnot europejskich o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy zakład, wobec personelu którego pracodawca zastosował grupowe zwolnienia bez zastosowania procedur informowania i konsultacji z przedstawicielami pracowników przewidzianych w art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 75/129, art. 2 ust. 4 dyrektywy 92/56 i art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/59, wchodzi w zakres wspólnotowego pojęcia „przedsiębiorstwa” dla potrzeb zastosowania wyżej wskazanych dyrektyw Rady i ustawy 1387/1983 w sprawie „kontroli zwolnień grupowych i innych przepisów”?

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hof van beroep te Antwerpen z dnia 30 czerwca 2005 r. w postępowaniu karnym przeciwko 1. …, 2. …, 3. Wernerowi Bouwensowi

(Sprawa C-272/05)

(2005/C 217/57)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 5 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hof van beroep te Antwerpen z dnia 30 czerwca 2005 r. w postępowaniu karnym przeciwko 1. …, 2. …, 3. Wernerowi Bouwensowi.

Hof van beroep te Antwerpen zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

„1.

Czy wykładni art. 54 (1) Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 19 czerwca 1990 r. w związku z art. 71 tej Konwencji należy dokonywać w ten sposób, że czyn karalny posiadania w celu wywozu i przywozu tych samych środków odurzających i substancji psychotropowych, ścigany odpowiednio z tytułu wywozu i przywozu w różnych państwach, które podpisały Konwencję wykonawczą do układu w Schengen, jest uważany za” ten sam czyn „w rozumieniu wspomnianego art. 54?”

(1) Konwencja wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, Dz.U. L 239 z 22.09.2000 r., str. 19.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Oberster Gerichtshof z dnia 24 maja 2005 r. w sprawie The Wellcome Foundation Ltd. przeciwko Paranova Pharmazeutika Handels GmbH

(Sprawa C-276/05)

(2005/C 217/58)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 6 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Oberster Gerichtshof z dnia 24 maja 2005 r. w sprawie The Wellcome Foundation Ltd. przeciwko Paranova Pharmazeutika Handels GmbH.

Oberster Gerichtshof zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy art. 7 dyrektywy Rady 89/104/EWG (1) z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, jak również dotyczące go dotychczasowe orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości należy interpretować w ten sposób, że dowód, na podstawie którego powołanie się na prawa ze znaku towarowego prowadziłoby do sztucznego rozgraniczania rynku, należy przedłożyć nie tylko w przypadku przepakowywania jako takiego, ale również w przypadku stworzenia nowego opakowania?

W przypadku udzielenia na powyższe pytanie odpowiedzi przeczącej:

b)	Czy stworzenie nowego opakowania należy oceniać w świetle zasady najmniejszej możliwej ingerencji, czy też (jedynie) z uwagi na to, czy jest ono zdolne zaszkodzić dobremu imieniu właściciela znaku towarowego i samemu znakowi towarowemu?

Czy art. 7 dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, jak również dotyczące go dotychczasowe orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości należy interpretować w ten sposób, że równoległy importer spełnia swój obowiązek powiadomienia jedynie wtedy, gdy informuje właściciela znaku towarowego o państwie wywozu i bardziej szczegółowych przyczynach przepakowania?

(1) Dz.U. L 40, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/30

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie T-28/03, Holcim (Deutschland) AG, dawniej Alsen AG, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Holcim (Deutschland) AG, dawniej Alsen AG, w dniu 13 lipca 2005 r. (faks: 12.07.05)

(Sprawa C-282/05 P)

(2005/C 217/59)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 13 lipca 2005 r. (faks: 12.07.05) do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Holcim (Deutschland) AG, dawniej Alsen AG, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie T-28/03, Holcim (Deutschland) AG, dawniej Alsen AG, reprezentowanej przez adwokatów dr. Petera Niggemanna i dr. Frederika Wiemera, Freshfields Bruckhaus Deringer, Feldmühleplatz 1, D-40545 Düsseldorf, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (trzecia izba) z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie T-28/03 Holcim (Deutschland) AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1);

2.	nakazanie pozwanej zapłaty na rzecz skarżącej kwoty w wysokości 139 002,21 euro wraz z odsetkami w wysokości stopy ryczałtowej wynoszącej 5,75 % za okres od dnia 15 kwietnia 2000 r. do dnia całkowitej zapłaty;

3.	pomocniczo o przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem stanowiska Trybunału;

4.	obciążenie pozwanej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca podnosi w odwołaniu trzy zarzuty:

Uznając roszczenie o zwrot za częściowo przedawnione w zakresie roszczeń powstałych przed dniem 31 stycznia 1998 r., Sąd naruszył art. 46 statutu Trybunału. Wbrew stanowisku Sądu okres przedawnienia rozpoczął się nie od wystawienia gwarancji, lecz dopiero od wydania wyroku w sprawie Cement w dniu 15 marca 2000 r., ponieważ dopiero po stwierdzeniu nieważności decyzji w sprawie Cement mógł być skutecznie dochodzony obowiązek pozwanej naprawienia szkody. W szczególności w chwili wystawienia gwarancji szkoda nie była dostatecznie skonkretyzowana, ponieważ nie można było przewidzieć, jak długo potrwa postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności. Ponadto poprzez wystawienie gwarancji nie powstała większa ilość z dnia na dzień kolejno występujących szkód, lecz chodzi raczej o pojedynczą i jednolitą szkodę. Pomocniczo okres przedawnienia został przerwany na podstawie art. 46 zd. drugie statutu Trybunału przez wniesienie skargi o stwierdzenie nieważności.

Sąd niesłusznie zbadał i zaprzeczył istnieniu „dostatecznie kwalifikowanego naruszenia” w ramach art. 288 akapit drugi WE. Po pierwsze, ta dodatkowa przesłanka roszczenia o zwrot została rozwinięta przez orzecznictwo jedynie dla normatywnego, a nie administracyjnego działania Wspólnoty — jak wydanie decyzji o nałożeniu kar pieniężnych w zakresie prawa konkurencji. Nawet gdyby kryterium „dostatecznie kwalifikowanego naruszenia” obowiązywało także w niniejszej sprawie, takie naruszenie miałoby miejsce, ponieważ pozwana przy wydawaniu niezgodnej z prawem decyzji w sprawie Cement nie dysponowała swobodnym uznaniem; nie może zatem chodzić o złożoność sprawy. Jednakże nawet gdyby złożoność miała zostać dodatkowo zbadana, sprawa ta nie mogłaby być określona jako złożona, przynajmniej w odniesieniu do skarżącej lub jej poprzedników prawnych. W postępowaniu w sprawie Cement dotyczyło ich jedynie badanie niektórych środków dowodowych i proste pytanie, czy miał miejsce prawnie dopuszczalny kartel wywozowy; połączenie postępowania przeciwko wielu innym przedsiębiorstwom w jedno postępowanie nie może obciążać skarżącej.

Także kwestia związku przyczynowego pomiędzy bezprawnością a szkodą została niewłaściwie oceniona przez Sąd. Gdyby pozwana nie obciążyła skarżącej niezgodną z prawem decyzją o nałożeniu kary pieniężnej, nie wystąpiłyby po stronie skarżącej żadne szkody w postaci kosztów gwarancji. Wystawienie gwarancji bankowych nie przerwało związku przyczynowego. Obie formy wystawienia zabezpieczeń — tymczasowy przelew kwoty kary pieniężnej i wystawienie gwarancji — należy jednakowo zakwalifikować pod względem skutków prawnych.

(1) Dz.U. C 155 z 25.6.2005, str. 14.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/31

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji

(Sprawa C-294/05)

(2005/C 217/60)

Język postępowania: szwedzki

W dniu 20 lipca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez L. Ström van Lier i G. Wilmsa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwu Szwecji.

Komisja wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że nie ustalając oraz nie zapisując na rachunek środków własnych Wspólnot pochodzących z przywozu materiałów wojennych i towarów przeznaczonych do użytku cywilnego i wojskowego oraz nie dokonując zapłaty odsetek należnych za zwłokę za okres od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2000 r., Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM) nr 1552/89 z dnia 29 maja 1989 r. wykonującego decyzję 88/376/EWG, EURATOM w sprawie systemu środków własnych Wspólnot, w brzmieniu z dnia 31 maja 2000 r., a w okresie późniejszym, rozporządzenia Rady (WE, EURATOM) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonującego decyzję 94/728/WE, EURATOM w sprawie systemu środków własnych Wspólnot,

2.	obciążenie Królestwa Szwecji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty–

Królestwo Szwecji nie ustaliło oraz nie zapisało na rachunek środków własnych Wspólnot pochodzących z przywozu materiałów wojennych i towarów przeznaczonych do użytku cywilnego i wojskowego w okresie od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2002 r. oraz nie dokonało zapłaty odsetek należnych za zwłokę. Rząd Szwecji twierdzi, że art. 296 ust. 1 lit. b) WE uprawnia Państwa Członkowskie do podjęcia jednostronnej decyzji o zwolnieniu z cła przywozowego materiałów wojennych i towarów przeznaczonych do użytku jednocześnie cywilnego i wojskowego z powodów związanych z obroną narodową, a także do zachowania tajemnicy wojskowej oraz przestrzegania umów międzynarodowych zawartych w zakresie gwarancji bezpieczeństwa wojskowego. Komisja twierdzi, że Państwa Członkowskie nie mogą powoływać się na art. 296 ust. 1 lit. b) WE w celu wycofania środków własnych z budżetu Wspólnoty. W każdym razie to na Państwach Członkowskich spoczywa obowiązek udowodnienia, że zwolnienie z cła materiałów wojennych i towarów przeznaczonych do użytku jednocześnie cywilnego i wojskowego, a w konsekwencji, nieustalenie oraz niezapisanie środków własnych na rachunek jest konieczne w celu ochrony podstawowych interesów jego bezpieczeństwa. Komisja jest zdania, że Królestwo Szwecji nie udowodniło tego w dostatecznym stopniu.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/35

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 5 lipca 2005 r.

w sprawie T-387/02, Dorte Schmidt-Brown przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Skarga o uchylenie - Oskarżenia w stosunku do urzędnika - Artykuł 24 regulaminu pracowniczego - Oddalenie wniosku o pomoc finansową)

(2005/C 217/78)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-387/02, Dorte Schmidt-Brown, były urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkała w Wellen (Niemcy), reprezentowana przez adwokatów A. Coolena, J.-N. Louisa, E. Marchala i S. Orlandiego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i L. Lozano Palacios, wspierani przez adwokata D. Waelbroecka, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji Komisji z dnia 26 kwietnia 2002 r. oddalającej wniosek skarżącej zmierzający w szczególności do uzyskania od tej instytucji pomocy finansowej w związku z procesem o zniesławienie wszczętym przez skarżącą przed High Cour of Justice (England & Wales) przeciwko pewnej spółce, Sąd Pierwszej Instancji (pierwsza izba), w składzie J. D. Cooke, prezes izby, I. Labucka i V. Trstenjak, sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 5 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 70 z 22.3.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/35

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 28 czerwca 2005 r.

w sprawie T-158/03 Industrias Químicas del Vallés SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Dyrektywa 91/414/EWG - Środki ochrony roślin - Substancje czynne - Metalaksyl - Procedura udzielania zezwoleń - Dokumentacja skrócona i dokumentacja kompletna - Terminy - Zasada proporcjonalności - Nadużycie władzy)

(2005/C 217/79)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie T-158/03 Industrias Químicas del Vallés SA, z siedzibą w Mollet del Vallés (Hiszpania), początkowo reprezentowana przez adwokatów C. Fernández Vicién, J. Sabatera Marotiasa i P. González-Espejo, a następnie przez adwokatów C. Fernández Vicién, J. Sabatera Marotiasa i I. Moreno-Tapia Rivas, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: S. Pardo Quintillán i B. Doherty, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/308/CE z dnia 2 maja 2003 r. dotyczącej niewłączania metalaksylu do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną (Dz.U. L 113, str. 8), Sąd Pierwszej Instancji (druga izba), w składzie: J. Pirrung, prezes, N.J. Forwood i S. Papasavvas, sędziowie; sekretarz: J. Palacio González, główny administrator, wydał w dniu 28 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Industrias Químicas del Vallés SA, ponosi koszty niniejszej instancji, włączając w to koszty poniesione w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego.

(1) Dz.U. C 158 z 5.7.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/36

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 30 czerwca 2005 r.

w sprawie T-190/03 Sanni Olesen przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Dodatek zagraniczny - Artykuł 4 ust. 1 lit. a) Załącznika VII do regulaminu pracowniczego - Usługi świadczone dla innego państwa lub organizacji międzynarodowej - Pojęcie państwa - Główna działalność zawodowa)

(2005/C 217/80)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-190/03 Sanni Olesen, urzędniczki Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkałej w Brukseli (Belgia), reprezentowanej przez adwokatów S. Orlandiego, A. Coolena, J.-N. Louisa i É. Marchala, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i L. Lozano Palacio, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot, po pierwsze, wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 kwietnia 2002 r. odmawiającej skarżącej przyznania dodatku zagranicznego, o którym mowa w art. 4 Załącznika VII do Regulaminu Pracowniczego Urzędników Wspólnot Europejskich oraz po drugie, wniosek o wypłatę tego świadczenia, powiększonego o odsetki za zwłokę, od dnia objęcia stanowiska przez skarżącą, Sąd (piąta izba), w składzie: M. Vilaras, prezes, M.E. Martins Ribeiro i K. Jürimäe, sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 30 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 184 z 2.8.2003 r.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/36

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 28 czerwca 2005 r.

w sprawie T-301/03 Canali Ireland Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Znak graficzny CANAL JEAN CO. NEW YORK - Sprzeciw uprawionego z tytułu krajowego słownego znaku towarowego CANALI - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd)

(2005/C 217/81)

Język postępowania: angielski

W sprawie T-301/03 Canali Ireland Ltd, z siedzibą w Dublinie (Irlandia), reprezentowana przez adwokatów C. Gielena i O. Schmutzera, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez A. Apostolakis i S. Laitinen, działające w charakterze pełnomocników, w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest Canal Jean Co. Inc., z siedzibą w Nowym Jorku (Stany Zjednoczone), reprezentowana przez M. Covera, solicitor, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 czerwca 2003 r. (sprawa R 103/2002-2) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu 78859 między Canali S.p.A. i Canal Jean Co. Inc., Sąd (pierwsza izba), w składzie J. D. Cooke, prezes, I. Labucka i V. Trstenjak, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 28 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami.

(1) Dz.U. C 275 z 15.11.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/37

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 30 czerwca 2005 r.

w sprawie T-347/03, Eugénio Branco, Lda przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Europejski Fundusz Społeczny - Zmniejszenie pomocy finansowej - Podwykonawstwo - Prawa nabyte - Rozsądny termin)

(2005/C 217/82)

Język postępowania: portugalski

W sprawie T-347/03, Eugénio Branco, Lda, z siedzibą w Lizbonie (Portugalia), reprezentowanej przez adwokata B. Belchiora, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: początkowo A. Alves Vieira i A. Weimar, a następnie P. Andrade i A. Weimar, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2002) 3455 z dnia 23 października 2002 r. zmniejszającej kwotę pomocy finansowej w ramach EFS, udzielonej na podstawie wniosku nr 870302 P3, Sąd Pierwszej Instancji (piąta izba), w składzie: M. Vilaras, prezes izby, F. Dehousse i D. Šváby, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 30 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Skarga zostaje oddalona.

2.	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 7 z 10.1.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/37

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 5 lipca 2005 r.

w sprawie T- 370/03 Jacques Wunenburger przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Stanowisko dyrektora w Biurze Współpracy Komisji EuropeAid - Ogłoszenie o wakacie - Odrzucenie kandydatury - Skarga o uchylenie - Interes prawny - Uzasadnienie - Oczywisty błąd w ocenie)

(2005/C 217/83)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-370/03 Jacques Wunenburger, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Zagrzebiu (Chorwacja), reprezentowany przez É. Boigelota, avocat, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i G. Berscheid, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot, po pierwsze, wniosek o uchylenie decyzji Komisji odmawiającej mianowania skarżącego na stanowisko dyrektora Dyrekcji Afryka, Karaiby Pacyfik Biura Współpracy EuropeAid, oraz po drugie decyzję o mianowaniu innego kandydata na to stanowisko, Sąd Pierwszej Instancji (pierwsza izba), w składzie J.D. Cooke, prezes, R. García-Valdecasas i I. Labucka sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator,wydał w dniu 5 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Każda ze stron ponosi własne koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 21 z 24.1. 2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/38

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 7 lipca 2005 r.

w sprawie T-385/03 Miles Handelsgesellschaft International mbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego element słowny „Biker Miles” - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy MILES - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2005/C 217/84)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-385/03 Miles Handelsgesellschaft International mbH z siedzibą w Norderstedt (Niemcy), reprezentowanej przez adwokatów F. Dettmanna i A. Deutscha przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: T. Eichenberg i G. Schneider), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta była Biker Miles Motorrad Handels- und Vertriebsgesellschaft mbH z siedzibą w Berlinie (Niemcy), reprezentowana przez adwokata G. Malchartzecka, mającej za przedmiot skargę na decyzję drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 września 2003 r. (sprawa R 174/2002-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Biker Miles Motorrad Handels- und Vertriebsgesellschaft mbH a Miles Handelsgesellschaft International mbH, Sąd (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, P. Lindh i V. Vadapalas, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 7 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Decyzja drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 9 września 2003 r. (sprawa nr R 174/2002-2) jest nieważna.

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez skarżącą.

3)	Interwenient poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 35 z 7.2.2004 r.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/38

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 30 czerwca 2005 r.

w sprawie T- 439/03, Ulrike Eppe przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (1)

(Konkurs otwarty - Niedopuszczenie do testów - Wymagane dyplomy)

(2005/C 217/85)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-439/03, Ulrike Eppe, zamieszkała w Hanowerze (Niemcy), reprezentowana przez adwokata W. Klöbera, przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (pełnomocnicy: J. de Wachter i N. Lorens, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot uchylenie, po pierwsze, decyzji komisji konkursowej w konkursie EUR/A/167/02 z dnia 24 lutego i 28 kwietnia 2003 r. oraz, po drugie, decyzji organu powołującego z dnia 17 września 2003 r., Sąd Pierwszej Instancji (piąta izba), w składzie: M. Vilaras, prezes, F. Dehousse i D. Šváby, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 30 czerwca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty, w tym także koszty związane z postępowaniem w przedmiocie środków tymczasowych.

(1) Dz.U. C 94 z 17.04.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/39

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 5 lipca 2005 r.

w sprawie T-9/04 Luigi Marcuccio przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Zabezpieczenie społeczne - Wypadek - Artykuł 73 regulaminu pracowniczego - Dopuszczalność - Uzasadnienie)

(2005/C 217/86)

Język postępowania: włoski

W sprawie T-9/04 Luigi Marcuccio przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i C. Berardis-Kayser, wspierani przez adwokata A. Dal Ferro, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za główny przedmiot wniosek o uchylenie domniemanej decyzji Komisji oddalającej wniosek złożony przez skarżącego w dniu 3 grudnia 2002 r. o uznanie wypadku na podstawie art. 73 Regulaminu Pracowniczego Urzędników Wspólnot Europejskich, Sąd (pierwsza izba), w składzie: J. D. Cooke, prezes, I. Labucka i V. Trstenjak, sędziowie; sekretarz: J. Palacio González, główny administrator, wydał w dniu 5 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Decyzja Komisji oddalająca wniosek złożony przez skarżącego w dniu 3 grudnia 2002 r. o uznanie wypadku na podstawie art. 73 Regulaminu Pracowniczego Urzędników Wspólnot Europejskich zostaje uchylona.

2)	Wnioski o zastosowanie środków dowodowych zostają oddalone.

3)	W pozostałym zakresie skarga jest niedopuszczalna.

4)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 85 z 3.4.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/39

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 6 lipca 2005 r.

w sprawie T-148/04 TQ3 Travel Solutions Belgium SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Wspólnotowa procedura przetargowa - Usługi biura podróży służbowych urzędników i pracowników instytucji)

(2005/C 217/87)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-148/04 TQ3 Travel Solutions Belgium SA, z siedzibą w Mechelen (Belgia), początkowo reprezentowana przez adwokatów R. Ergeca i K. Mörica, a następnie przez adwokata B. Lissoira, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: L. Parpala i E. Manhaeve, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), popieranej przez Wagon-Lits Travel SA, z siedzibą w Brukseli (Belgia), reprezentowaną przez adwokatów F. Herberta i H. Van Peera oraz M. D. Harrisona, solicitor, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, mającej za przedmiot, po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji o udzieleniu części nr 1 zamówienia na usługi biura podróży stanowiącego przedmiot ogłoszenia 2003/S 143 129409 nie skarżącej, lecz innemu przedsiębiorstwu, oraz po drugie, żądanie odszkodowania z tytułu szkody poniesionej przez skarżącą w związku z odrzuceniem jej oferty, Sąd (druga izba), w składzie: J. Pirrung, prezes, N. J. Forwood i S. Papasavvas, sędziowie; sekretarz: J. Palacio González, główny administrator, wydał w dniu 6 lipca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję oraz interwenienta, w tym kosztami postępowania w sprawie środków tymczasowych.

(1) Dz.U. C 179 z 10.7.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/40

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 20 czerwca 2005 r.

w sprawie T-361/02 Deutsche Bahn AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Pomoc państwa - Skarga do Komisji o stwierdzenie naruszenia reguł konkurencji - Skarga na bezczynność - Zajęcie stanowiska - Oczywista niedopuszczalność)

(2005/C 217/88)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-361/02 Deutsche Bahn AG, z siedzibą w Berlinie (Niemcy), reprezentowana przez adwokata M. Schütte'a, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: V. Kreuschitz i V. Di Bucci, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), popieranej przez Radę Unii Europejskiej (pełnomocnicy: A.-M. Colaert i F. Florindo Gijón), mającej za przedmiot skargę na bezczynność zmierzającą do stwierdzenia, że Komisja bezprawnie zaniechała działania w sprawie wniesionej do niej przez skarżącą w dniu 5 lipca 2002 r. skargi o stwierdzenie naruszenia reguł konkurencji, Sąd (pierwsza izba w powiększonym składzie), w składzie: B. Vesterdorf, prezes, J.D. Cooke, R. García-Valdecasas, I. Labucka i V. Trstenjak, sędziowie, sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 20 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	Skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 44 z 22.2.2003

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/40

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 27 czerwca 2005 r.

w sprawie T-384/03 Reti Televisive Italiane SpA (RTI) przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

(2005/C 217/89)

Język postępowania: włoski

W sprawie T-384/03 Reti Televisive Italiane SpA (RTI), z siedzibą w Rzymie (Włochy), reprezentowana przez adwokatów G. Floridię i R. Floridię przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: O. Montalto i M. Luce Capostagno), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była Microarea SpA, z siedzibą w Genui (Włochy), reprezentowana przez adwokata E. Itriego, mającej za przedmiot skargę na decyzję pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 września 2003 r. (sprawa R 894/2002-1), wydaną w postępowaniu w sprawie sprzeciwu między Reti Televisive Italiane a Microaerea SpA, Sąd (trzecia izba), w składzie: M. Jaeger, prezes, J. Azizi i E. Cremona, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 27 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Postępowanie zostaje umorzone.

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 21 z 24.1.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/41

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 28 czerwca 2005 r.

w sprawie T-158/04 Erich Drazdansky przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego znaku towarowego „UUP'S” - Wcześniejsze krajowe słowne znaki towarowe UP - Odrzucenie wniosku o przywrócenie do stanu poprzedniego - Artykuł 78 ust. 1 rozporządzenia (WE) nro 40/94 - Skarga wyraźnie pozbawiona podstawy prawnej)

(2005/C 217/90)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-158/04 Erich Drazdansky, zamieszkały w Wiener Neustadt (Austria), reprezentowany przez adwokata A.M. Leeba przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnik: G. Schneider), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta jest The Concentrate Manufacturing Company of Ireland (Seven-Up International), z siedzibą w Hamilton (Bermudy), reprezentowana przez adwokata M. de Justo Baileya, mającej za przedmiot skargę na decyzję drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 marca 2004 r. (sprawa R 611/2003–2), wydaną w postępowaniu w sprawie sprzeciwu między M. Drazdanskim a spółką The Concentrate Manufacturing Company of Ireland, Sąd (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, P. Lindh i V. Vadapalas, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 28 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżący zostaje obciążony kosztami.

(1) Dz.U. C 217 z 28.8.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/41

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 28 czerwca 2005 r.

w sprawie T-170/04 FederDoc i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Rozporządzenie (WE) nr 316/2004 - Wspólna organizacja rynku wina - Uregulowania dotyczące tradycyjnych oznaczeń - Osoby prawne - Osoby indywidualnie zainteresowane - Niedopuszczalność)

(2005/C 217/91)

Język postępowania: włoski

W sprawie T-170/04 Confederazione nazionale dei consorzi volontari per la tutela delle denominazioni di origine e delle indicazioni geografiche tipiche dei vini italiani (FederDoc), z siedzibą w Rzymie (Włochy), Consorzio per la tutela dei vini Valpolicella, z siedzibą w San Floriano (Włochy), Consorzio tutela denominazione Frascati Soc. consortile coop. rl, z siedzibą w Frascati (Włochy), Consorzio del vino Brunello di Montalcino, z siedzibą w Montalcino (Włochy), Cantina cooperativa di Montefiascone Soc. coop. rl, z siedzibą w Montefiascone (Włochy), Azienda agricola Ruggiero Giuseppa „Masseria Felicia” Snc, z siedzibą w Carano di Sessa A. (Włochy), Michele Moio dawniej Luigi Srl, z siedzibą w Mondragone (Włochy), Consorzio vino Chianti Classico, z siedzibą w Radda in Chianti (Włochy), Consorzio tutela vini DOC Colli Piacentini, z siedzibą w Plaisance (Włochy), Cantine grotta del sole Srl, z siedzibą w Quarto (Włochy), Val Calore Soc. coop. rl, z siedzibą w Castel San Lorenzo (Włochy), Consorzio tutela Morellino di Scansano, z siedzibą w Scansano (Włochy), Consorzio tutela vini Gambellara DOC, z siedzibą w Gambellara (Włochy), Consorzio tutela dei vini Soave e Recioto di Soave, z siedzibą w Soave (Włochy), Azienda vitivinicola eredi Ing. Nicola Guglierame, z siedzibą w Pornassio (Włochy), Cooperativa agricola di Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza i Monterosso, z siedzibą w Riomaggiore (Włochy), Consorzio per la tutela dei vini di Valtellina, z siedzibą w Sondrio (Włochy), Consorzio tutela vini DOC „Breganze”, z siedzibą w Breganze (Włochy), Consorzio volontario per la tutela del vino Marsala, z siedzibą w Marsala (Włochy), Consorzio vini Valdichiana, z siedzibą w Arezzo (Włochy), Consorzio del vino nobile di Montepulciano, z siedzibą w Montepulciano (Włochy), reprezentowani przez L. Spagnuolę Vigoritę, P. Tanoniego i R. Gandina, avvocati, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: M. Nolin i V. Di Bucci, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności w całości lub ewentualnie częściowo rozporządzenia Komisji (WE) nr 316/2004 z dnia 20 lutego 2004 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 753/2002 ustanawiającego niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 odnośnie opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina (Dz.U. L 55, str. 16), Sąd (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, P. Mengozzi i I. Wiszniewska-Białecka, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 28 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Skarżący poniosą własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 179 z 10.7.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/42

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 29 czerwca 2005 r.

w sprawie T-254/04 Spyridon de Athanassios Pappas przeciwko Komitetowi Regionów Unii Europejskiej (1)

(Urzędnicy - Nabór - Stanowisko Sekretarza Generalnego Komitetu Regionów - Wykonanie wyroku Sądu uchylającego decyzję o powołaniu - Unieważnienie przez instytucję zawiadomienia o wolnym stanowisku i otwarcie nowego postępowania rekrutacyjnego)

(2005/C 217/92)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-254/04 Spyridon de Athanassios Pappas, zamieszkały w Kraainem (Belgia), reprezentowany przez adwokata X. Goustę, przeciwko Komitetowi Regionów (pełnomocnik: P. Cervilla, wspierany przez adwokata B. Wägenbaura), mającej za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji Komitetu Regionów z dnia 8 października 2003 r. w sprawie unieważnienia postępowanie rekrutacyjne 2000/C 28 A/01 na stanowisko Sekretarza Generalnego Komitetu Regionów i otwarcia nowego postępowania rekrutacyjnego na to stanowisko, Sąd (trzecia izba), w składzie: M. Jeager, prezes, V. Tiili i O. Czúcz, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 29 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje w części odrzucona jako niedopuszczalna, a w części oddalona jako wyraźnie pozbawiona podstawy prawnej.

2)	Każda ze stron poniesie własne koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 262 z 23.10.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/42

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 27 czerwca 2005 r.

w sprawie T-349/04 Parfümerie Douglas GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHMI) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Wykreślenie znaku wcześniejszego - Umorzenie postępowania)

(2005/C 217/93)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-349/04 Parfümerie Douglas GmbH z siedzibą w Hagen (Niemcy), reprezentowana przez Christopha Schumanna, Rechtsanwalt przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHMI) (pełnomocnik: A. von Mühlendahl), w której stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHMI był również Jürgen Heinz Douglas zamieszkały w Hamburgu (Niemcy), mającej za przedmiot skargę skierowaną przeciwko decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHMI z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie R 795/2002-4 dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Parfümerie Douglas GmbH a Jürgenem Heinzem Douglasem, Sąd (piąta izba), w składzie: M. Vilaras, Prezes, F. Dehousse i D. Šváby, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 27 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Postępowanie zostaje umorzone.

2)	Każda ze stron ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 300 z 4.12.2004

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/43

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 28 czerwca 2005 r.

w sprawie T-386/04 Eridania SpA i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Wspólna organizacja rynków w sektorze cukru - System cen - Regionalizacja - Obszary deficytowe - Zaklasyfikowanie Włoch - Rok gospodarczy 2004/2005 - Rozporządzenie (WE) nr 1216/2004 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne i prawne - Niedopuszczalność)

(2005/C 217/94)

Język postępowania: włoski

W sprawie T-386/04 Eridania Sadam SpA, z siedzibą w Bolonii (Włochy), Italia Zuccheri SpA, z siedzibą w Bolonii, Zuccherificio del Molise SpA, z siedzibą w Termoli (Włochy), CO.PRO. B — Cooperativa produttori bieticoli Soc. coop. rl, z siedzibą w Minerbio (Włochy), SFIR — Società fondiaria industriale romagnola SpA, z siedzibą w Cesena (Włochy), reprezentowane przez adwokatów G. Pittalisa, I. Vigliottiego, G. M. Robertiego, P. Ziottiego i. Franchi, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. Cattabriga i L. Visaggio, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), popieranej przez Radę Unii Europejskiej (pełnomocnik: F. Ruggeri Laderchi), mającej za przedmiot żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 lit. d) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1216/2004 z dnia 30 czerwca 2004 r. ustalającego pochodne ceny interwencyjne dla białego cukru w roku gospodarczym 2004/2005 (Dz.U. L 232, str. 25), Sąd (piąta izba), w składzie: M. Vilaras, prezes, M. E. Martins Ribeiro i K. Jürimae, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 28 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów złożonych przez Associazione nazionale bieticoltori, Consorzio nazionale bieticoltori i Associazione bieticoltori italiani.

3)	Skarżące ponoszą własne koszty, jak również koszty poniesione przez Komisję.

4)	Rada pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 284 z 20.11.2004.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/43

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 1 lipca 2005 r.

w sprawie T-482/04 KOMSA Kommunikation Sachsen AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

(2005/C 217/95)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-482/04 KOMSA Kommunikation Sachsen AG z siedzibą w Hartmannsdorf (Niemcy), reprezentowana przez adwokata F. Hagemann przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), (pełnomocnik: T. Eichenberg), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 września 2004 r. (sprawa R 65/2003-4) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między KOMSA Kommunikation Sachsen AG a Anders + Kern Präsentationssysteme GmbH & Co. KG, Sąd (pierwsza izba), w składzie: J.D. Cooke, prezes, R. García-Valdecasas i I. Labucka, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 1 lipca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Postępowanie zostaje umorzone.

2)	Każda strona ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 57 z 5.3.2005

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/44

POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 22 czerwca 2005 r.

w sprawie T-171/05 R, Bart Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu Wspólnot Europejskich

(Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych - Urzędnicy - Zawieszenie wykonania - Dopuszczalność)

(2005/C 217/96)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-171/05 R, Bart Nijs, urzędnik Trybunału Obrachunkowego Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Bereldange (Luksemburg), reprezentowany przez adwokata F. Rollingera, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. Kennedy, J.-M. Stenier i G. Corstens, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o zawieszenie wykonania decyzji Trybunału Obrachunkowego z dnia 2 grudnia 2004 r. o awansie na stanowisko starszego tłumacza tekstów — z grupą zaszeregowania LA5 — w niderlandzkim dziale służby tłumaczeniowej sekretariatu generalnego Trybunału Obrachunkowego innego urzędnika niż skarżący, Prezes Sądu wydał w dniu 22 czerwca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Wniosek o zarządzenie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/44

Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2005 r. przez Alenia Marconi Systems S.p.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-186/05)

(2005/C 217/97)

Język postępowania: włoski

W dniu 10 maja 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki Alenia Marconi Systems S.p.A., z siedzibą w Rzymie, reprezentowanej przez Francesca Sciaudone, avvocato, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

Skarżąca wnosi do Sądu o:

1)	ustalenie odpowiedzialności deliktowej Komisji wynikającej z przyjęcia przez nią decyzji z dnia 12 lutego 2004 r.;

2)	ustalenie poniesienia przez skarżącą wskutek rzeczonej decyzji szkody oszacowanej na 72,2 miliony euro;

3)	zasądzenie od Komisji świadczenia pieniężnego tytułem naprawienia powyższej szkody wraz z odsetkami i ewentualnymi odsetkami za zwłokę;

4)	obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga zmierza do zasądzenia od Komisji świadczenia pieniężnego celem naprawienia powstałej z tytułu odpowiedzialności deliktowej szkody, którą skarżąca poniosła w wyniku wynikającego z przyjęcia decyzji z dnia 12 lutego 2004 r niewłaściwego wywiązania się przez pozwaną z obowiązków nadzoru ciążących na niej w dziedzinie kontroli stosowania wspólnotowych zasad konkurencji. Mocą tej decyzji nieuwzględnione zostało doniesienie złożone przez ówczesną spółkę Alenia Difesa, będącą oddziałem spółki FINMECCANICA S.p.A., z powodu domniemanego braku przesłanek stosowania wspólnotowych zasad w dziedzinie konkurencji do Eurocontrol oraz braku wystarczających danych stanowiących dowód nadużyć będących przedmiotem doniesienia.

Ta sama decyzja została zaskarżona przez skarżącą w trybie skargi o stwierdzenie nieważności (1).

Na poparcie swych żądań skarżąca powołuje się na naruszenie przepisu art. 82 Traktatu w zakresie oceny jego stosowania do Eurocontrol, na niewywiązanie się przez pozwaną z obowiązków w zakresie kontroli stosowania zasad konkurencji, na naruszenie obowiązku bezstronnego i sumiennego zbadania doniesienia, na naruszenie praw skarżącej jako podmiotu składającego doniesienie oraz na naruszenie zasady rozsądnego czasu trwania postępowania administracyjnego.

(1) Sprawa T-155/04 Alenia Marconi Systems Przeciwko Komisji (Dz.U. C 179, z 10.7.04, str. 11).

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/45

Skarga wniesiona w dniu 9 czerwca 2005 r. przez Francisca Rossiego Ferrerasa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-222/05)

(2005/C 217/98)

Język postępowania: francuski

W dniu 9 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Francisca Rossiego Ferrerasa, zamieszkałego w Luksemburgu, reprezentowanego przez adwokatów Gilles'a Bounéou i Frédérica Frabettiego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji z dnia 22 lipca 2004 r., która potwierdziła sporządzenie sprawozdania z przebiegu kariery za okres od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r., ewentualnie o uchylenie sprawozdania z przebiegu kariery za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r.;

—	zasądzenie na rzecz skarżącego kwoty 100 000 EUR (stu tysięcy euro), z zastrzeżeniem ewentualnych zmian lub zwiększenia tej kwoty, tytułem poniesionej szkody niemajątkowej;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżący, będący urzędnikiem Komisji, kwestionuje sprawozdanie z przebiegu jego kariery za rok 2003 zarzucając naruszenie art. 5, 7 i 43 regulaminu oraz oczywisty błąd w ocenie. Ponadto twierdzi on, że stał się ofiarą mobbingu ze strony jego przełożonego.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/45

Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2005 r. przez CAMAR Srl przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-223/05)

(2005/C 217/99)

Język postępowania: włoski

W dniu 18 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki CAMAR Srl, z siedzibą we Florencji, reprezentowanej przez Wilmę Viscardini, Simonettę Donę i Mariana Paolina, avvocati, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, o zasądzenie od Komisji naprawienia szkody na warunkach proponowanych przez skarżącą bądź według innych kryteriów, które Sąd ewentualnie uzna za właściwsze również w świetle oczekiwanego wyroku w sprawie T-260/97.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącej naprawienia szkody na warunkach proponowanych przez skarżącą bądź według innych kryteriów, które Sąd ewentualnie uzna za właściwsze również w świetle oczekiwanego wyroku w sprawie T-260/97, która to szkoda została wyrządzona skarżącej bezprawnym nieprzyjęciem przez Komisję niezbędnych środków w rozumieniu art. 30 rozporządzenia Rady nr 404/93, co zostało ustalone w wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie T-79/96;

—	obciążenie Komisji wszelkimi kosztami postępowania poniesionymi przez spółkę CAMAR.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca ponownie domaga się odszkodowania, o zasądzenie którego ubiegała się już w ramach postępowania w sprawie T-79/96 CAMAR przeciwko Komisji (1).

Należy przypomnieć w tym względzie, iż w odniesieniu do tej sprawy Sąd Pierwszej Instancji, stwierdzając bezprawność zachowania pozwanej i uwzględniając tym samym skargę w części dotyczącej ustalenia istnienia bezczynności, uznał żądanie odszkodowania za niedopuszczalne z powodu niemożności dokonania w owym czasie oceny rozmiaru przyszłej szkody.

Powoływane tu zarzuty i główne argumenty są w znacznej części tożsame z zarzutami i argumentami powołanymi w ww. sprawie oraz w sprawie T-457/04 CAMAR przeciwko Komisji (2).

(1) Wyrok z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawach połączonych T-79/96, T-260/97 i T-117/98 (Rec. str. II-2173).

(2) Dz.U. C 31 z 5.2.2005, str. 28.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/46

Skarga wniesiona w dniu 23 czerwca 2005 r. przez Nomura Principal Investment plc i Nomura International plc przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-233/05)

(2005/C 217/100)

Język postępowania: angielski

W dniu 23 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółek Nomura Principal Investment plc i Nomura International plc z siedzibą w Londynie, reprezentowanych przez adwokatów C. D. Ehlermanna, F. Louisa, A. Valleriego i G.A. Gutermutha, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżące wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji D(2005) 3507 z dnia 13 kwietnia 2005 r. w całości;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonej decyzji Komisja potwierdziła odmowę udzielenia skarżącym dostępu do kopii jawnej wersji wszystkich dokumentów zebranych podczas postępowania i dochodzenia, w wyniku których wydana została decyzja Komisji z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie pomocy państwa, nr sprawy CZ 46/2003 — Republika Czeska — Investicní a postovní banka, a.s. (IPB)/ Ceskoslovenská obchodní banka, a.s. (CSOB).

Skarżące podnoszą, że Komisja błędnie zastosowała wyjątek zawarty w art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 (1) do wszystkich przedmiotowych dokumentów i że nie dokonała indywidualnej oceny treści dokumentów.

W zakresie dotyczącym dokumentów pochodzących od władz czeskich i wewnętrznych dokumentów Komisji, skarżące podnoszą, że Komisja błędnie zastosowała wyjątki ustanowione w art. 4 ust. 3 akapit 2 i w art. 4 ust. 5 rozporządzenia.

Skarżące podnoszą ponadto, że Komisja naruszyła prawo odmawiając częściowego dostępu do żądanych dokumentów na podstawie art. 4 ust. 6 rozporządzenia i że Komisja nie podała wystarczającego uzasadnienia zgodnie z art. 253 WE.

Wreszcie, skarżące twierdzą, że wyjątki zawarte w art. 4 ust. 2, tiret trzecie i w art. 4 ust. 3 akapit 2 rozporządzenia nie powinny znaleźć zastosowania i że dostęp do dokumentów powinien zostać zapewniony ze względu na przeważający interes publiczny w zakresie ochrony integralności polityk Unii Europejskiej w sferze pomocy państwa i rozszerzenia.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, str. 43).

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/46

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-245/05)

(2005/C 217/101)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 4 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga The Black & Decker Corporation z siedzibą w Townson, Maryland (Stany Zjednoczone), reprezentowanej przez P. Harrisa, Solicitor, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 19 kwietnia 2005 r. (sprawa R 723/2004-1);

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B499 004

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Barwny graficzny znak towarowy w kolorach czarnym i żółtym w kształcie narzędzia, zgłoszony dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane w obrocie we wszystkich Państwach Członkowskich dla narzędzi o napędzie elektrycznym.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej	Stwierdzenie nieważności i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca twierdzi, że sprzeciw winien zostać uznany za niedopuszczalny, ponieważ nie wskazywał jasno wcześniejszych znaków i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1)

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/47

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-246/05)

(2005/C 217/102)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 4 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga The Black & Decker Corporation, z siedzibą w Towson, Maryland (USA), reprezentowanej przez P. Harrisa, solicitor, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 kwietnia 2005 r. w sprawie R 730/2004-1;

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B498 717;

—	obciążenie OHIM kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Kolorowy czarno-żółty graficzny znak towarowy w kształcie narzędzia dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane dla narzędzi z napędem elektrycznym w obrocie handlowym we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do dalszego postępowania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca podnosi, że należało stwierdzić niedopuszczalność sprzeciwu, gdyż nie określał on w sposób wystarczająco czytelny wcześniejszych znaków towarowych i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/48

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-247/05)

(2005/C 217/103)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie R 724/2004-1;

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B497 109;

—	obciążenie OHIM kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Kolorowy, czarno-żółty trójwymiarowy znak towarowy w kształcie narzędzia dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane dla narzędzi z napędem elektrycznym w obrocie handlowym we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do dalszego postępowania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca podnosi, że należało stwierdzić niedopuszczalność sprzeciwu, gdyż nie określał on w sposób wystarczająco czytelny wcześniejszych znaków towarowych i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/49

Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2005 r. przez MP Temporärpersonal GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-248/05)

(2005/C 217/104)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 1 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga MP Temporärpersonal GmbH z siedzibą w Grazu (Austria), reprezentowanej przez adwokata M. Ciresa, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również Manpower Inc, z siedzibą w Milwaukee, Wisconsin (USA).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji czwartej Izby Odwoławczej z dnia 5 kwietnia 2005 r. (sprawa R 124/2004-4);

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Wpisany do rejestru wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie:	Słowny znak towarowy I.T.@MANPOWER dla towarów i usług z klasy 9, 16, 35, 38, 41 i 42 — wspólnotowy znak towarowy nr 861 559
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego:	Manpower Inc.
Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego:	MP Temporärpersonal GmbH
Podstawy unieważnienia:	Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady nr 40/94 w związku z art. 7 ust. 1 lit. b), c), d) i g) rozporządzenia Rady nr 40/94
Decyzja Wydziału Unieważnień:	Odrzucenie wniosku o unieważnienie
Decyzja Izby Odwoławczej:	Oddalenie odwołania
Zarzuty:	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b), c), d) i g) rozporządzenia Rady nr 40/94

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/50

Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2005 r. przez Tineke Duyster przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-249/05)

(2005/C 217/105)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 30 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Tineke Duyster, zamieszkałej w Oetrange (Luksemburg), reprezentowanej przez W. H. A. M. van den Muijsenbergh, Rechtsanwalt, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Tineke Duyster wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

1.	uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 6 kwietnia 2005 r.,

uchylenie decyzji w sprawie przyznania urlopu rodzicielskiego w okresie od 1 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r. lub zaświadczenia o zarobkach za listopad 2004 lub decyzji Komisji z dnia 30 listopada 2004 r., na mocy której nie uwzględniono wniosku o przełożenie lub odwołanie urlopu rodzicielskiego,

orzeczenie, że T. Duyster przysługują wszystkie uprawnienia pracownicze związane z czynnym zatrudnieniem jako urzędnika za okres od 1 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r., i że w związku z tym należy jej wypłacić ze skutkiem wstecznym, między innymi, wynagrodzenie zgodne z jej grupą zaszeregowania i stopniem,

orzeczenie, że nadal możliwe jest udzielenie skarżącej urlopu rodzicielskiego ze względu na syna (również, jeżeli w chwili uprawomocnienia się wyroku Sądu miałby on ukończone lub byłby bliski ukończenia 12 lat), ponieważ odmowne rozpoznanie wniosku należy przypisać Komisji, ewentualnie, w razie nieuwzględnienia tego żądania, jako że niemożność wykorzystania urlopu ze względu na syna należy przypisać Komisji, zasądzenie odszkodowania w wysokości szacowanej na kwotę dwudziestu siedmiu tysięcy euro obejmującej świadczenia związane z urlopem rodzicielskim, ubezpieczeniami, stażem pracy, uprawnieniami emerytalnymi, ocenami i możliwościami awansu, ewentualnie, w dalszej kolejności, w związku z niewykorzystanym urlopem rodzicielskim ze względu na syna, zasądzenie odszkodowania w wysokości 800 euro miesięcznie za utratę świadczeń rodzinnych, 100 euro za utratę ubezpieczenia i 1200 euro za utratę uprawnień emerytalnych,

5.	zasądzenie zadośćuczynienia za wywołanie niepewności co do statusu urzędniczego skarżącej i za wszelkie szkody niematerialne wynikające z tej niepewności w wysokości 2 500 euro,

6.	obciążenie Komisji kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżąca złożyła wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego na okres od 8 listopada 2004 r. do 7 maja 2005 r. Komisja udzieliła skarżącej urlopu rodzicielskiego na okres od 1 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r.

W zakresie dotyczącym wniosku o urlop rodzicielski na okres od 8 listopada 2004 r. do 7 maja 2005 r., skarżąca podnosi, że nie otrzymała formalnej odmowy i wywodzi stąd, że jej wniosek został oddalony w sposób dorozumiany. Ponadto, ponieważ skarżąca nie odwołała się od tej decyzji odmownej i nie złożyła innego wniosku, pozostawała aktywnie zatrudnionym urzędnikiem w czasie od 1 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r. i wobec tego ma prawo do wszystkich przywilejów, które są z tym związane.

Na uzasadnienie swej skargi, skarżąca podnosi również, że decyzja o udzieleniu jej urlopu rodzicielskiego w czasie od 1 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r. została wydana przy naruszeniu zasady równości, zasady pewności prawa, art. 42a regulaminu urzędników oraz art. 25, 26, 35, 36 i 62 regulaminu pracowniczego urzędników.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/50

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2005 r. przez European Dynamics S.A. przeciwko Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-250/05)

(2005/C 217/106)

Język postępowania: angielski

W dniu 24 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga European Dynamics S.A., z siedzibą w Atenach (Grecja), reprezentowanej przez adwokata N. Korogiannakisa, przeciwko Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich (OPOCE).

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji OPOCE, mocą której nie wybrał on oferty skarżącej i udzielił zamówienia wygrywającemu wykonawcy,

—	obciążenie OPOCE kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą, a także innymi kosztami i wydatkami poniesionymi w związku ze skargą, nawet w razie jej oddalenia.

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżąca spółka złożyła w odpowiedzi na ogłoszenie OPOCE o przetargu nr 6019-1 na świadczenie usług związanych z gromadzeniem, wytwarzaniem i rozpowszechnianiem publikacji elektronicznych, a w szczególności suplementu do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (Dz.U. S.). Mocą zaskarżonej decyzji oferta skarżącej została odrzucona, a zamówienie zostało udzielone innemu oferentowi.

Na poparcie swojej skargi skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja podjęta została z naruszeniem zasady niedyskryminacji, ponieważ OPOCE nie podjął stosownych działań, by zbadać i rozwiązać problem, na który zwróciła mu uwagę skarżąca, a który polegał na tym, że tylko niewielka liczba przedsiębiorstw wytwarzających CD-ROMy, usytuowanych w odległości około dwóch godzin drogi od Luksemburga, była w stanie dostarczyć je w ilości zażądanej w ogłoszeniu o przetargu. W związku z powyższym uczestnicy przetargu zmuszeni byli opracować oferty w porozumieniu z tymi przedsiębiorstwami, wskutek czego byli od nich zależni w kwestii ceny i jakości. Zdaniem skarżącej, istniały rozwiązania alternatywne, lecz OPOCE nie podjął żadnych działań. Doprowadziło to do sytuacji, w której tylko jedna oferta mogła być uznana za spełniającą kryteria oceny technicznej.

Skarżąca wskazuje ponadto na dwa oczywiste błędy w ocenie zawarte w sprawozdaniu z oceny, a mianowicie: błędne przyjęcie, że zaproponowana przez skarżącą cena była o jakieś 800 000 EUR wyższa niż w rzeczywistości oraz niesłuszne stwierdzenie, że produkcja nie wydaje się być możliwa do zrealizowania oraz że w ofercie zabrakło informacji dotyczących CD-ROMu.

Wreszcie skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest dotknięta wadą, ponieważ nie dopełniono obowiązku dostarczenia stosownych informacji oraz uzasadnienia.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/51

Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2005 r. przez Mediocurso — Estabelecimento de Ensino Particular, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-251/05)

(2005/C 217/107)

Język postępowania: portugalski

W dniu 1 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Mediocurso — Estabelecimento de Ensino Particular, S.A., z siedzibą w Lizbonie (Portugalia) reprezentowanej przez adwokatów C. Botelho Moniza i E. Maia Cadetę przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

1)	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2005) 1236 z dnia 14 kwietnia 2005 r.„dotyczącej zmniejszenia udziału Europejskiego Funduszu Społecznego w »MEDIOCURSO — Estabelecimento de Ensino Particular, Lda«, zgodnie z decyzją Komisji C (89) 570 z dnia 22 marca 1989 r.”;

2)	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych wskutek braków formalnych procedury decyzyjnej Komisji oraz niedostatecznej podstawy prawnej zaskarżonej decyzji;

Naruszenie zasady pewności prawnej oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja pozostaje w sprzeczności, z negatywnym skutkiem dla skarżącej, z uprzednim zaświadczeniem o zgodności faktycznej i księgowej dokumentów przedstawionych przez skarżącą wraz z jej wnioskiem o uiszczenie różnicy wynikającej z bilansu;

Oczywisty błąd w ocenie przedstawionych przez Mediocurso dokumentów wykazujących wydatki; oraz

Naruszenie zasady proporcjonalności w odniesieniu do podstaw faktycznych i prawnych powołanych dla uzasadnienia zmniejszenia pomocy finansowej będącego przedmiotem zaskarżonej decyzji.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/52

Skarga wniesiona w dniu 8 czerwca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-255/05)

(2005/C 217/108)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 8 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga The Black & Decker Corporation, z siedzibą w Towson, Maryland (USA), reprezentowanej P. Harrisa, solicitor, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Uczestnikiem postępowania przez Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	unieważnienie zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 27 kwietnia 2005 r. (sprawa R 722/2004-1);

—	stwierdzenie niedopuszczalności postępowania w sprawie sprzeciwu B503 468;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą oraz przed Sądem Pierwszej Instancji.

Zarzuty I główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżący
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Czarno-żółty znak graficzny oznaczający towary z klasy 7 (mechaniczne przenośne narzędzia elektryczne itp.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane w obrocie dla oznaczenia narzędzi we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Unieważnienie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania
Podniesione zarzuty:	Skarżący twierdzi, że sprzeciw powinien był zostać uznany za niedopuszczalny, albowiem wbrew zasadzie 18 przewidzianej w rozporządzeniu nr 2868/1995 (1) nie określał on w sposób wystarczająco jasny i precyzyjny wcześniejszych oznaczeń i znaków towarowych, na które się w nim powołano

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/52

Skarga wniesiona w dniu 8 czerwca 2005 r. przez Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-259/05)

(2005/C 217/109)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 8 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Królestwa Hiszpanii, reprezentowanego przez D. Miguela Muñoza Péreza, z adresem do doręczeń w Madrycie, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności w zaskarżonej części decyzji Komisji 2005/354/WE z dnia 29 kwietnia 2005 r. wykluczającej z finansowania wspólnotowego wydatków poniesionych przez Państwa Członkowskie pokrywanych ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji EFOGR (1);

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Niniejsza skarga skierowana jest przeciwko decyzji Komisji 2005/354/CE z dnia 29 kwietnia 2005 r. w zakresie, w jakim decyzja ta wyklucza z finansowania wspólnotowego określone wydatki poniesione przez Państwa Członkowskie i pokrywane z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Konkretne kwestie będące przedmiotem zarzutów są następujące:

—

Zastosowanie korekty o 100 % kosztów zadeklarowanych z tytułu pomocy przyznanej produkcji tkanin lnianych w latach gospodarczych 1998-1999 i 1999/2000. Według Królestwa Hiszpanii nie zachodzą okoliczności uzasadniające taką korektę finansową, zważywszy że:

—	Korekta kosztów o 100 % ma charakter wyjątkowy, którego Komisja nie wykazała;

—	Sprawozdanie OLAF, na którym opiera się Komisja, jest dotknięte istotnymi uchybieniami technicznymi, co nie pozwala na wyciągnięcie wniosków dotyczących całego sektora lnu w Hiszpanii:

—	Komisja nie wzięła pod uwagę podjętych przez władze hiszpańskie działań w tym zakresie; oraz

—	Komisja niewystarczająco uzasadniła ogólny zakres szkody poniesionej przez budżet Wspólnoty w wyniku nieprawidłowości zaistniałych w systemie zarządzania pomocą w sektorze włókien lnianych.

—

Zastosowanie korekty o 25 % kosztów zadeklarowanych z tytułu pomocy przeznaczonej na produkcję włókien lnianych w latach gospodarczych 1996-1997 i 1997-1998. W tym zakresie należy stwierdzić, co następuje:

—

Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych w ramach postępowania, które doprowadziło do zastosowania korekty finansowej, ponieważ zastosowano ją, pomimo iż Państwo Członkowskie nie miało możliwości dostarczenia informacji żądanych przez Komisję przed przeprowadzeniem obowiązkowych rozmów dwustronnych; oraz ewentualnie,

—

Nieistnienie naruszeń, które uzasadniałyby zastosowanie rzeczonej korekty finansowej, gdyż nie może ona opierać się na niedotrzymaniu zobowiązań wynikających ze wspólnej organizacji rynków lnu i konopi, gdy sama Komisja przyznaje, że spełnione zostały wszystkie przesłanki formalne do przyznania pomocy.

—

Zastosowanie w zakresie pomocy na rzecz produkcji konopi korekty odpowiednio o 10 % i o 25 % kosztów dotyczących lat gospodarczych 1996-1997 i 1997/1998. W szczególności podnosi się zarzut naruszenia istotnych wymogów proceduralnych dotyczących obowiązku przeprowadzenia spotkania dwustronnego z zainteresowanym Państwem Członkowskim. Pomocniczo podnosi się również:

—	Nieistnienie uchybienia, które uzasadniałoby zastosowaną korektę, gdyż korekta ta została zastosowana w oparciu o nieposzanowanie celów, będących podstawą wspólnej organizacji rynku lnu i konopi, jak również w oparciu o niezasadne zrównanie sytuacji sektora lnu z sektorem konopi; oraz

—	Brak odpowiedniego uzasadnienia wzrostu stopy procentowej korekty dla roku gospodarczego 1999-2000 w stosunku do roku gospodarczego 1997-1998.

—	Zastosowanie, w zakresie dopłat wyrównawczych do bananów, korekty o 5 % kosztów poniesionych w roku gospodarczym 2000. W tej części skargi skarżąca zaprzecza istnieniu nieprawidłowości, które uzasadniałyby zastosowanie takiej stopy procentowej korekty.

(1) Dz.U. L 112 z 03.05.2004, str. 14.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/53

Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2005 r. przez Procter & Gamble Company przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-262/05)

(2005/C 217/110)

Język postępowania: angielski

W dniu 18 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Procter & Gamble Company z siedzibą w Cincinnatti, Ohio (USA), reprezentowanej przez adwokata G. Kuipersa, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 czerwca 2005 (sprawa R 1184/2004-1) w części, w której stwierdza, że znak towarowy nie spełnia wymogów art. 7 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr 40/94;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Trójwymiarowy znak towarowy składający się z prostokątnej białej tablicy z zielonym sześciolistnym wzorem kwiatowym dla towarów klasy 3 (Środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do mycia, czyszczenia i pielęgnacji naczyń; mydła) — zgłoszenie nr 1 683 168
Decyzja eksperta:	Odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej:	Oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty:	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/54

Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2005 r. przez Procter & Gamble Company przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-263/05)

(2005/C 217/111)

Język postępowania: angielski

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 maja 2005 r. (sprawa R 845/2004-1) w części, w której stwierdza, że znak towarowy nie spełnia wymogów art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Trójwymiarowy znak towarowy składający się z prostokątnej białej tablicy z liliowym czteropłatkowym wzorem kwiatowym dla towarów klasy 3 (Środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do mycia, czyszczenia i pielęgnacji naczyń; mydła; …) — zgłoszenie nr 1 683 713
Decyzja eksperta:	Odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej:	Oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty:	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/54

Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2005 r. przez Procter & Gamble Company przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-264/05)

(2005/C 217/112)

Język postępowania: angielski

W dniu 18 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Procter & Gamble Company z siedzibą w Cincinnati, Ohio (USA), reprezentowanej przez G. Kuipersa, lawyer, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie R 849/2004-1 w zakresie w jakim uznaje, że znak towarowy nie spełnia przesłanek wymienionych w art. 7 ust. 1 lit b) rozporządzenia nr 40/90,

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłoszony znak towarowy	Trójwymiarowy znak w postaci białej kwadratowej tabletki przedstawiającej wzór czteropłatkowego kwiatu koloru zielonego dla towarów klasy 3 (Środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania; mydła; ... — wniosek nr 1 684 059
Decyzja eksperta	Odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej	Nieuwzględnienie odwołania
Zarzut	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit b) rozporządzenia nr 40/90

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/55

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-273/05)

(2005/C 217/113)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 20 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga The Black & Decker Corporation z siedzibą w Townson, Maryland (Stany Zjednoczone), reprezentowanej przez P. Harrisa, Solicitor, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 3 maja 2005 r. (sprawa R 786/2004-1);

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B623 589

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Barwny znak towarowy w kolorach czarnym i żółtym zgłoszony dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane w obrocie we wszystkich Państwach Członkowskich dla narzędzi o napędzie elektrycznym.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej	Stwierdzenie nieważności i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca twierdzi, że sprzeciw winien zostać uznany za niedopuszczalny, ponieważ nie wskazywał jasno wcześniejszych znaków i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1)

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/56

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-274/05)

(2005/C 217/114)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 3 maja 2005 r. (sprawa R 788/2004-1);

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B622 318

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżący
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Barwny znak towarowy w kolorach czarnym i żółtym zgłoszony dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane w obrocie we wszystkich Państwach Członkowskich dla narzędzi o napędzie elektrycznym.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej	Stwierdzenie nieważności i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca twierdzi, że sprzeciw winien zostać uznany za niedopuszczalny, ponieważ nie wskazywał jasno wcześniejszych znaków i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1)

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/56

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-275/05)

(2005/C 217/115)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 3 maja 2005 r. (sprawa R 789/2004-1);

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B622 136

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Barwny znak towarowy w kolorach czarnym i żółtym zgłoszony dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane w obrocie we wszystkich Państwach Członkowskich dla narzędzi o napędzie elektrycznym.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej	Stwierdzenie nieważności i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca twierdzi, że sprzeciw winien zostać uznany za niedopuszczalny, ponieważ nie wskazywał jasno wcześniejszych znaków i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1)

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/57

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-276/05)

(2005/C 217/116)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 3 maja 2005 r. (sprawa R 790/2004-1);

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B623 613

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Barwny znak towarowy w kolorach czarnym i żółtym zgłoszony dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane w obrocie we wszystkich Państwach Członkowskich dla narzędzi o napędzie elektrycznym.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej	Stwierdzenie nieważności i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca twierdzi, że sprzeciw winien zostać uznany za niedopuszczalny, ponieważ nie wskazywał jasno wcześniejszych znaków i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1)

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/58

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-277/05)

(2005/C 217/117)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 20 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga The Black & Decker Corporation, z siedzibą w Towson, Maryland (USA), reprezentowanej przez P. Harrisa, solicitor, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 maja 2005 r. w sprawie R 791/2004-1;

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B623 555;

—	obciążenie OHIM kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Kolorowy czarno-żółty znak towarowy dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane dla narzędzi z napędem elektrycznym w obrocie handlowym we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów w celu dalszego postępowania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca podnosi, że należało stwierdzić niedopuszczalność sprzeciwu, gdyż nie określał on w sposób wystarczająco czytelny wcześniejszych znaków towarowych i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/59

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-278/05)

(2005/C 217/118)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 maja 2005 r. w sprawie R 792/2004-1;

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B623 688;

—	obciążenie OHIM kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Kolorowy czarno-żółty znak towarowy dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane dla narzędzi z napędem elektrycznym w obrocie handlowym we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów w celu dalszego postępowania
Podniesione zarzuty:	Skarżąca podnosi, że należało stwierdzić niedopuszczalność sprzeciwu, gdyż nie określał on w sposób wystarczająco czytelny wcześniejszych znaków towarowych i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/60

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-279/05)

(2005/C 217/119)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 maja 2005 r. w sprawie R 793/2004-1;

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B622 300;

—	obciążenie OHIM kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Kolorowy czarno-żółty znak towarowy dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane dla narzędzi z napędem elektrycznym w obrocie handlowym we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów w celu dalszego postępowania.
Podniesione zarzuty:	Skarżąca podnosi, że należało stwierdzić niedopuszczalność sprzeciwu, gdyż nie określał on w sposób wystarczająco czytelny wcześniejszych znaków towarowych i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/61

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2005 r. przez The Black & Decker Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-280/05)

(2005/C 217/120)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również Atlas Copco Aktiebolag, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 maja 2005 r. w sprawie R 794/2004-1;

—	stwierdzenie niedopuszczalności sprzeciwu nr B622 250;

—	obciążenie OHIM kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Kolorowy czarno-żółty znak towarowy dla towarów z klasy 7 (przenośne narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym itd.)
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Atlas Copco Aktiebolag
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niezarejestrowane znaki towarowe i oznaczenia używane dla narzędzi z napędem elektrycznym w obrocie handlowym we wszystkich Państwach Członkowskich
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu jako niedopuszczalnego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów w celu dalszego postępowania.
Podniesione zarzuty:	Skarżąca podnosi, że należało stwierdzić niedopuszczalność sprzeciwu, gdyż nie określał on w sposób wystarczająco czytelny wcześniejszych znaków towarowych i oznaczeń, na które się powołano, co stanowiło naruszenie zasady 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/1995 (1)

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz. U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

3.9.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 217/65

(2005/C 217/138)

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 205 z 20.8.2005.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 193 z 6.8.2005.

Dz.U. C 182 z 23.7.2005.

Dz.U. C 171 z 9.7.2005.

Dz.U. C 155 z 25.6.2005.

Dz.U. C 143 z 11.6.2005.

Dz.U. C 132 z 28.5.2005.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://europa.eu.int/eur/lex

CELEX: http://europa.eu.int/celex

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 217

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 48 3 września 2005

	III Powiadomienia
2005/C 217/8	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 205 z 20.8.2005.	65