		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 171

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 48 9 lipca 2005

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Informacje
	Trybunał Sprawiedliwości
	TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI
2005/C 171/1	Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie C-400/99: Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Skarga o stwierdzenie nieważności — Pomoc państwa — Środki przyjęte wobec przedsiębiorstw świadczących usługi transportu morskiego — Zamówienie na usługi publiczne — Brak pomocy, pomoc nowa lub istniejąca — Wszczęcie postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE — Obowiązek zawieszenia)	1

2005/C 171/2	Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 3 maja 2005 r. w sprawach połączonych C-387/02, C-391/02, C-403/02 (wnioski Tribunale di Milano i Corte d'appello di Lecce o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): postępowania karne przeciwko Silvio Berlusconiemu, Sergio Adelchiemu, Marcello Dell'Utriemu i in. (Prawo spółek — Artykuł 5 Traktatu EWG (po zmianie art. 5 Traktatu WE, a obecnie art.10 WE) i art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu EWG [po zmianie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu WE, obecnie art. 44 ust. 2 lit. g) WE] — Pierwsza dyrektywa 68/151/EWG, czwarta dyrektywa 78/660/EWG i siódma dyrektywa 83/349/EWG — Roczne sprawozdania finansowe — Zasada rzetelnego i prawdziwego obrazu spółki — Kary przewidziane w przypadku nieprawdziwych informacji o spółkach (nieprawdziwe zapisy rachunkowe) — Artykuł 6 pierwszej dyrektywy 68/151 — Wymóg odpowiednich kar za naruszenie prawa wspólnotowego)	1

2005/C 171/3	Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie C-104/03 (wniosek Gerechtshof te Amsterdam o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): St. Paul Dairy Industries NV przeciwko Unibel Exser BVBA (Konwencja Brukselska — Środki tymczasowe i zabezpieczające — Przesłuchanie świadków)	2

2005/C 171/4	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie C-410/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 1999/95/WE — Czas pracy marynarzy na pokładach statków — Brak transpozycji w przepisanym terminie)	2

2005/C 171/5	Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie C-31/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2001/29/WE — Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)	3

2005/C 171/6	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 maja 2005 r. w sprawie C-42/04 Maatschap J. B. en R. A. M. Elshof przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (wniosek College van Beroep voor het bedrijfsleven o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (Pryszczyca — Rozporządzenie WE nr 1046/2001 — Przyznanie pomocy z tytułu dostarczenia zwierząt w celu ich utylizacji — Pułap pomocy ustalony w zależności od średniej wagi zwierząt na partię)	3

2005/C 171/7	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 maja 2005 r. w sprawie C-99/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2001/80/WE — Brak transpozycji)	4

2005/C 171/8	Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie C-157/04, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom Państwa — Gospodarka odpadami — Dyrektywy 75/442/EWG, 91/689/EWG i 1999/31/WE — Składowiska w Punta de Avalos i w Olvera)	4

2005/C 171/9	Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-186/04 (wniosek Conseil d'État o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Pierre Housieaux przeciwko Délégués du conseil de la Région de Bruxelles-Capitale (Dyrektywa 90/313/EWG — Swoboda dostępu do informacji o środowisku — Wniosek o udzielenie informacji — Obowiązek uzasadnienia w przypadku odmowy — Termin wiążący — Brak odpowiedzi ze strony organu władzy publicznej w wyznaczonym terminie — Dorozumiana odmowa — Prawo podstawowe do skutecznej ochrony sądowej)	5

2005/C 171/0	Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie C-335/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii (Uchybienie zobowiązaniom państwa — Dyrektywa 2000/43/WE — Brak transpozycji w przewidzianym terminie)	5

2005/C 171/1	Sprawa C-167/05: Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji	6

2005/C 171/2	Sprawa C-180/05: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga	6

2005/C 171/3	Sprawa C-181/05: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec	7

2005/C 171/4	Sprawa C-186/05: Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Szwecji	8

2005/C 171/5	Sprawy C-187/05, C-188/05, C-189/05 i C-190/05: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Areios Pagos (Grecja), wydanym w dniu 17 marca 2005 r. w sprawach Agorastoudis i in. (C-187/05), Panou i in. (C-188/05), Kotsambougioukis i in. (C-189/05) oraz Akritopoulos i in. (C-190/05) przeciwko Goodyear A.V.E.E	8

2005/C 171/6	Sprawa C-204/05: Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii	9

2005/C 171/7	Sprawa C-208/05: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Sozialgericht Berlin z dnia 11 kwietnia 2005 r. w sprawie ITC Innovative Technology Center GmbH przeciwko Bundesagentur für Arbeit	9

2005/C 171/8	Sprawa C-209/05: Skarga wniesiona w dniu 13 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii	10

2005/C 171/9	Sprawa C-226/05: Skarga wniesiona w dniu 20 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii	11

2005/C 171/0	Sprawa C-232/05: Skarga wniesiona w dniu 26 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej	12

	SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI
2005/C 171/1	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 maja 2005 r. w sprawach połączonych T-111/01 i T-133/01 Saxonia Edelmetalle GmbH i Zeitzer Maschinen, Anlagen Geräte (ZEMAG) GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Pomoc państwa — Restrukturyzacja — Wykorzystanie pomocy niezgodnie z przeznaczeniem — Windykacja pomocy — Artykuł 88 ust. 2 WE — Rozporządzenie (WE) nr 659/1999)	13

2005/C 171/2	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 maja 2005 r. w sprawach połączonych od T-160/02 do T-162/02 Naipes Heraclio Fournier, SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w przedmiocie unieważnienia — Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Graficzny znak towarowy zawierający rysunek przedstawiający miecz związany z grą w karty — Graficzny znak towarowy zawierający rysunek przedstawiający rycerza buław związany z grą w karty — Graficzny znak towarowy zawierający rysunek przedstawiający króla mieczy związany z grą w karty — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 40/94)	13

2005/C 171/3	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie T-359/02 Chum Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Słowny znak towarowy STAR TV — Sprzeciw uprawnionej z międzynarodowego graficznego znaku towarowego STAR TV — Odmowa rejestracji)	14

2005/C 171/4	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 maja 2005 r. w sprawie T-25/03 Marco de Stefano przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Konkurs otwarty — Niedopuszczenie do testów — Wymagane dyplomy)	14

2005/C 171/5	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 maja 2005 r. w sprawie T-31/03 Grupo Sada, pa, SA, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego element słowny GRUPO SADA — Wcześniejszy krajowy znak towarowy zawierający element słowny sadia — Częściowa odmowa rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)	15

2005/C 171/6	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 kwietnia 2005 r. w sprawach połączonych T-110/03, T-150/03 i T-405/03 Jose Maria Sison przeciwko Radzie Unii Europejskiej (Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Dokumenty związane z decyzjami Rady dotyczącymi zwalczania terroryzmu — Wyjątki związane z ochroną interesu publicznego — Bezpieczeństwo publiczne — Stosunki międzynarodowe — Dostęp częściowy — Uzasadnienie — Prawo do obrony)	15

2005/C 171/7	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z 14 kwietnia 2005 r. w sprawie T-141/03 Sniace SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Pomoc państwa — Kredyt z tytułem do udziału w zyskach — Interes prawny — Niedopuszczalność)	16

2005/C 171/8	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie T- 144/03, Nadine Schmit przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Nękanie psychiczne — Obowiązek pomocy — Obowiązek uzasadnienia — Niezłożenie dokumentów do akt osobowych)	16

2005/C 171/9	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie T-193/03 Giuseppe Piro przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Skarga o uchylenie — Sprawozdanie z oceny — Uzasadnienie — Skarga o odszkodowanie — Krzywda)	17

2005/C 171/0	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 maja 2005 r. w sprawie T-390/03 CM Capital Markets Holding SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Wcześniejszy graficzny znak towarowy zawierający wyrażenie capital markets CMCM — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego element CM — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)	17

2005/C 171/1	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 kwietnia 2005 r. w sprawie T- 395/03 Sophie Van Weyenbergh przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Ponowne otwarcie wewnętrznego konkursu — Niewpisanie na listę odpowiednich kandydatów)	18

2005/C 171/2	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie T-398/03 Jean-Pierre Castets przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Artykuł 78 regulaminu pracowniczego — Renta z tytułu niezdolności do pracy — Obliczenie wysokości renty — Wynagrodzenie stanowiące punkt odniesienia)	18

2005/C 171/3	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 kwietnia 2005 r. w sprawie T- 431/03 Liam O'Bradaigh przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Służba publiczna — Ponowne otwarcie wewnętrznego konkursu — Niewpisanie na listę odpowiednich kandydatów)	19

2005/C 171/4	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie T-22/04 Reemark Gesellschaft für Markenkooperation mbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Westlife — Wcześniejszy krajowy znak towarowy West — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo oznaczeń)	19

2005/C 171/5	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie T-30/04 João Andrade Sena przeciwko Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) (Pracownicy EASA — Odrzucenie kandydatury na stanowisko dyrektora zarządzającego — Postępowanie rekrutacyjne — Uzasadnienie — Oczywisty błąd w ocenie — Zasada dobrej administracji)	19

2005/C 171/6	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 marca 2005 r. w sprawach połączonych T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, od T-245/00 do T-248/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-265/00, T-267/00, T-268/00, T-271/00, od T-274/00 do T-276/00, T-281/00, T-287/00 i T-296/00, Gruppo ormeggiatori del porto di Venezia Soc. coop. rl i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Pomoc państwa — Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność ze wspólnym rynkiem bezprawnych systemów pomocy i nakładająca obowiązek windykacji pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem — Wyłączenie z krajowego postępowania windykacyjnego — Skarga o stwierdzenie nieważności — Brak interesu prawnego — Niedopuszczalność)	20

2005/C 171/7	Postanowienie Prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie T-34/05 Makhteshim-Agan Holding BV i inni przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Postępowanie incydentalne — Środki tymczasowe — Skarga na bezczynność — Dopuszczalność — Dyrektywa 91/414/EWG)	22

2005/C 171/8	Sprawa T-122/05: Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2005 r. przez Roberta Benkö i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	22

2005/C 171/9	Sprawa T-128/05: Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2005 r. przez Société des Plantations de Mbanga SPM przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich	23

2005/C 171/0	Sprawa T-151/05: Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez Nederlandse Vakbond Verkenshouders i innych przeciwko Komisja Wspólnot Europejskich	24

2005/C 171/1	Sprawa T-157/05: Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Deutsche Telekom AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	25

2005/C 171/2	Sprawa T-158/05: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Trek Bicycle Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	25

2005/C 171/3	Sprawa T-159/05: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Unipor-Ziegel Marketing GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)	26

2005/C 171/4	Sprawa T-160/05: Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez Daga Johanssona i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	27

2005/C 171/5	Sprawa T-162/05: Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2005 r. przez Dirka Grijseelsa i Anę Lopez Garcíę przeciwko Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu	27

2005/C 171/6	Sprawa T-164/05: Skarga wniesiona w dniu 13 kwietnia 2005 r. przez Johana de Geesta przeciwko Radzie Unii Europejskiej	28

2005/C 171/7	Sprawa T-168/05: Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Arkema przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	28

2005/C 171/8	Sprawa T-169/05: Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2005 r. przez Jeana-Louisa Giraudy'ego przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	29

2005/C 171/9	Sprawa T-170/05: Skarga wniesiona w dniu 21 kwietnia 2005 r. przez Renate AMM i 14 innych skarżących przeciwko Parlamentowi Europejskiemu	30

2005/C 171/0	Sprawa T-172/05: Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2005 r. przez Armacell Enterprise GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	30

2005/C 171/1	Sprawa T-174/05: Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2005 r. przez Elf Aquitaine przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	31

2005/C 171/2	Sprawa T-175/05: Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2005 r. przez Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel AB, Akzo Nobel Chemicals BV, Akzo Nobel Functional Chemicals BV, Akzo Nobel Base Chemicals AB and Eka Chemicals AB przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	32

2005/C 171/3	Sprawa T-181/05: Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2004 r. przez Citicorp i Citibank, N.A. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	33

2005/C 171/4	Sprawa T-183/05: Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2005 r. przez Julie Samnaddę przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	33

2005/C 171/5	Sprawa T-190/05: Skarga wniesiona w dniu 9 maja 2005 r. przez The Sherwin-Williams Company przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	34

2005/C 171/6	Sprawa T-194/05: Skarga wniesiona w dniu 9 maja 2005 r. przez Teletech Holdings Inc. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	34

2005/C 171/7	Wykreślenie sprawy T-398/02	35

2005/C 171/8	Wykreślenie sprawy T-T-441/03	35

2005/C 171/9	Wykreślenie sprawy T-244/04	35

	III Powiadomienia
2005/C 171/0	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 155 z 25.6.2005.	36

I Informacje

Trybunał Sprawiedliwości

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/1

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 10 maja 2005 r.

w sprawie C-400/99: Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Środki przyjęte wobec przedsiębiorstw świadczących usługi transportu morskiego - Zamówienie na usługi publiczne - Brak pomocy, pomoc nowa lub istniejąca - Wszczęcie postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE - Obowiązek zawieszenia)

(2005/C 171/01)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-400/99, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, wniesioną w dniu 18 października 1999 r., Republika Włoska (pełnomocnicy: U. Leanza i I. M. Braguglia wspierani przez P. G. Ferriego i M. Fiorilliego) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: E. De Persio, D. Triantafyllou i V. Di Bucci), Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans i A. Rosas, prezesi izb, J.-P. Puissochet (sprawozdawca) i R. Schintgen, N. Colneric, S. von Bahr i J.N. Cunha Rodrigues, sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 10 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE dotyczącego pomocy państwa C 64/99 (ex NN 68/99), doręczona władzom włoskim pismem SG (99) D/6463 z dnia 6 sierpnia 1999 r. jest nieważna w zakresie, w jakim spowodowała ona zawieszenie — aż do momentu doręczenia władzom włoskim decyzji o zakończeniu postępowania w sprawie przedsiębiorstwa, którego pomoc dotyczy [decyzji Komisji C(2001) 1684 z dnia 21 czerwca 2001 r. lub ostatecznej decyzji Komisji C(2004) 470 z dnia 16 marca 2004 r.] — programu pomocowego o charakterze fiskalnym, z którego Gruppo Tirrenia di Navigazione korzystała przy zaopatrywaniu należących do niej statków w paliwo i olej smarujący.

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa swoje własne koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 20 z 22.01.2000

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/1

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 3 maja 2005 r.

w sprawach połączonych C-387/02, C-391/02, C-403/02 (wnioski Tribunale di Milano i Corte d'appello di Lecce o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): postępowania karne przeciwko Silvio Berlusconiemu, Sergio Adelchiemu, Marcello Dell'Utriemu i in. (1)

(Prawo spółek - Artykuł 5 Traktatu EWG (po zmianie art. 5 Traktatu WE, a obecnie art.10 WE) i art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu EWG [po zmianie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu WE, obecnie art. 44 ust. 2 lit. g) WE] - Pierwsza dyrektywa 68/151/EWG, czwarta dyrektywa 78/660/EWG i siódma dyrektywa 83/349/EWG - Roczne sprawozdania finansowe - Zasada rzetelnego i prawdziwego obrazu spółki - Kary przewidziane w przypadku nieprawdziwych informacji o spółkach (nieprawdziwe zapisy rachunkowe) - Artykuł 6 pierwszej dyrektywy 68/151 - Wymóg odpowiednich kar za naruszenie prawa wspólnotowego)

(2005/C 171/02)

Język postępowania: włoski

W sprawach połączonych C-387/02, C-391/02 i C-403/02 mających za przedmiot wnioski o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez Tribunale di Milano (sprawa C-387/02 i C-403/02) oraz Corte d'appello di Lecce (sprawa C-391/02) (Włochy) postanowieniami z dnia 26, 29 i 7 października 2002 r., które wpłynęły do Trybunału odpowiednio w dniu 28 października, 12 i 8 listopada 2002 r., w postępowaniach karnych przeciwko Silvio Berlusconiemu (sprawa C-387/02), Sergio Adelchiemu (sprawa C-391/02) i Marcello Dell'Utriemu i in. (sprawa C-403/02), Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans (sprawozdawca), A. Rosas i A. Borg Barthet, prezesi izb, J.-P. Puissochet, R. Schintgen, N. Colneric, S. von Bahr, M. Ilešič, J. Malenovský, U. Lõhmus i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 3 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Organy Państwa Członkowskiego nie mogą w okolicznościach tego rodzaju jak w sprawie głównej, powołać wobec oskarżonych w postępowaniu karnym wyłącznie pierwszej dyrektywy Rady 68/151/EWG z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w Państwach Członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności w całej Wspólnocie dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich, albowiem dyrektywa nie może, samoistnie i niezależnie od wewnętrznej ustawy Państwa Członkowskiego wydanej w celu jej wykonania, być podstawą ustalenia lub zaostrzenia odpowiedzialności karnej oskarżonych.

(1) Dz.U C 19 z 25.01.2003.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/2

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 28 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-104/03 (wniosek Gerechtshof te Amsterdam o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): St. Paul Dairy Industries NV przeciwko Unibel Exser BVBA (1)

(Konwencja Brukselska - Środki tymczasowe i zabezpieczające - Przesłuchanie świadków)

(2005/C 171/03)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-104/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie Protokołu z dnia 3 czerwca 1971 r. w sprawie dokonywania przez Trybunał Sprawiedliwości wykładni Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, wniesiony postanowieniem Gerechtshof te Amsterdam (Niderlandy) z dnia 12 grudnia 2002 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 6 marca 2003 r., w postępowaniu St. Paul Dairy Industries NV przeciwko Unibel Exser BVBA Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann (sprawozdawca), prezes izby, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 28 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 24 Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, zmienionej Konwencją z dnia 9 października 1978 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Konwencją z dnia 25 października 1982 r. w sprawie przystąpienia Republiki Greckiej, Konwencją z dnia 26 maja 1989 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Hiszpanii oraz Republiki Portugalii i Konwencją z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii oraz Królestwa Szwecji, należy interpretować w ten sposób, że zarządzenie przesłuchania świadka w celu umożliwienia wnioskodawcy dokonania oceny zasadności podjęcia ewentualnych czynności procesowych, określenia podstaw, na jakich mają być oparte oraz ustalenia słuszności roszczeń, jakie mógłby wysunąć, nie wchodzi w zakres pojęcia „środka tymczasowego lub zabezpieczającego”.

(1) Dz.U. C 101 z 26.04.2003.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/2

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 28 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-410/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 1999/95/WE - Czas pracy marynarzy na pokładach statków - Brak transpozycji w przepisanym terminie)

(2005/C 171/04)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-410/03, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 1 października 2003 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: K. Banks i M. Simonsson) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnik: I. M. Braguglia wspierany przez A. Cingola), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 28 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do art. 3-7, 8 ust. 2 i art. 9 dyrektywy 1999/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 1999 r. dotyczącej egzekwowania przepisów odnoszących się do godzin pracy marynarzy na pokładach statków zawijających do portów Wspólnoty, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 304 z 13.12.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/3

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 28 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-31/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Hiszpanii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/29/WE - Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2005/C 171/05)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-91/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: K. Banks i F. Castillo de la Torre) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnik: M. Muñez Pérez), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, A. La Pergola, J. Malenovský (sprawozdawca) i A. Ó Caoimh, sędziowie, rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 28 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie przyjmując przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu dostosowania się do dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz. U. C 71 z 20.3.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/3

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 12 maja 2005 r.

w sprawie C-42/04 Maatschap J. B. en R. A. M. Elshof przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (1) (wniosek College van Beroep voor het bedrijfsleven o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Pryszczyca - Rozporządzenie WE nr 1046/2001 - Przyznanie pomocy z tytułu dostarczenia zwierząt w celu ich utylizacji - Pułap pomocy ustalony w zależności od średniej wagi zwierząt na partię)

(2005/C 171/06)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-42/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy) postanowieniem z dnia 23 stycznia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 3 lutego 2004 r., w postępowaniu: Maatschap J. B. en R. A. M. Elshof przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts (sprawozdawca), prezes izby, N. Colneric i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 12 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Pojęcie „partia” w rozumieniu art. 4 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1046/2001 z dnia 30 maja 2001 r. przyjmującego nadzwyczajne środki wsparcia dla rynku wieprzowiny i wołowiny w Niderlandach odnosi się do ogółu cieląt dostarczonych, w celu ich utylizacji, przez jednego producenta w ciągu jednego i tego samego dnia w ramach jednej i tej samej czynności sprzedaży.

(1) Dz.U. C 85 z 03.04.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/4

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 12 maja 2005 r.

w sprawie C-99/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/80/WE - Brak transpozycji)

(2005/C 171/07)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-99/04, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Valero Jordana i R. Amorosi) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnik: I. M. Braguglia wspierany przez G. Fiengo), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 26 lutego 2004 r., Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, K. Schiemann i E. Juhász (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, główny administrator, wydał w dniu 12 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/4

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 28 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-157/04, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa - Gospodarka odpadami - Dyrektywy 75/442/EWG, 91/689/EWG i 1999/31/WE - Składowiska w Punta de Avalos i w Olvera)

(2005/C 171/08)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-157/04 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa wniesioną dnia 29 marca 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Galero Jordana i M. Konstantinidis) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnik: L. Fraguas Gadea), Trybunał (piąta izba) w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, C. Gulmann i J. Klučka (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 28 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie przyjmując niezbędnych środków w celu zapewnienia zastosowania art. 4, 8, 9 i 13 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów zmienionej dyrektywą Rady 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991, art. 2 dyrektywy Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych oraz art. 14 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tych dyrektyw w odniesieniu do nienadzorowanego składowiska w strefie Punta de Avalos na wyspie Gomera (Autonomiczna Wspólnota Wysp Kanaryjskich).

Nie przyjmując niezbędnych środków w celu zapewnienia zastosowania art. 4, 8, 9 i 13 dyrektywy Rady 75/442/EWG zmienionej dyrektywą Rady 91/156/EWG Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy w odniesieniu do nienadzorowanego składowiska w Olvera w prowincji Kadyksu (Autonomiczna Wspólnota Andaluzji).

3	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami.

(1) Dz. U. C 106 z 30.4.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/5

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 21 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-186/04 (wniosek Conseil d'État o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Pierre Housieaux przeciwko Délégués du conseil de la Région de Bruxelles-Capitale (1)

(Dyrektywa 90/313/EWG - Swoboda dostępu do informacji o środowisku - Wniosek o udzielenie informacji - Obowiązek uzasadnienia w przypadku odmowy - Termin wiążący - Brak odpowiedzi ze strony organu władzy publicznej w wyznaczonym terminie - Dorozumiana odmowa - Prawo podstawowe do skutecznej ochrony sądowej)

(2005/C 171/09)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-186/4, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Conseil d'État (Belgia) postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 22 kwietnia 2004 r., w postępowaniu: Pierre Housieaux przeciwko Délégués du conseil de la Région de Bruxelles-Capitale, przy udziale: Société de développement régional de Bruxelles (SDRB), Batipont Immobilier SA (BPI), Immomills Louis de Waele Development SA (ILDWD), Trybunał (druga izba), w składzie: C.W.A. Timmermans, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, P. Kūris, G. Arestis i J. Klučka (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 21 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Dwumiesięczny termin przewidziany w art. 3 ust. 4 dyrektywy Rady 90/313/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku jest terminem wiążącym.

Decyzja, o której mowa w art. 4 dyrektywy 90/313, mogąca być przedmiotem zaskarżenia na drodze prawnej czy administracyjnej przez osobę składającą wniosek o udzielenie informacji jest dorozumianą decyzją odmowną wynikającą z trwającego przez okres dwóch miesięcy braku odpowiedzi ze strony władz publicznych właściwych do rozpatrzenia tego wniosku.

Artykuł 3 ust. 4 dyrektywy 90/313 w związku z art. 4 tejże dyrektywy nie sprzeciwia się w sytuacji, jaka ma miejsce w sprawie przed sądem krajowym, przepisom krajowym, zgodnie z którymi, dla celów przyznania skutecznej ochrony sądowej brak odpowiedzi ze strony powyższych władz publicznych w okresie dwóch miesięcy poczytuje się jako skutkujący powstaniem dorozumianej decyzji odmownej mogącej stanowić przedmiot zaskarżenia na drodze prawnej lub administracyjnej zgodnie z obowiązującym w danym państwie systemem prawnym. Jednakże wyżej wymieniony art. 3 ust. 4 sprzeciwia się istnieniu braku uzasadnienia tej decyzji w momencie upływu tego dwumiesięcznego terminu. W tych okolicznościach dorozumiana decyzja odmowna winna być uznana za sprzeczną z prawem.

(1) Dz.U. C 156 z 12.6.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/5

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 4 maja 2005 r.

w sprawie C-335/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa - Dyrektywa 2000/43/WE - Brak transpozycji w przewidzianym terminie)

(2005/C 171/10)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-335/04 Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: D. Martin i H. Kreppel) przeciwko Republice Austrii (pełnomocnik: E. Riedl) mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 30 lipca 2004 r., Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, P. Kūris i J. Klučka (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 4 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie ustanawiając w przewidzianym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2.	Republika Austrii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 239 z 25.9.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/6

Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji

(Sprawa C-167/05)

(2005/C 171/11)

Język postępowania: szwedzki

W dniu 14 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez L. Ström van Liera i K. Grossa, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwu Szwecji.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.	stwierdzenie, że stosując podatki wewnętrzne, za pomocą których w sposób pośredni chronione jest piwo, produkowane głównie w Szwecji, przed winem, przywożonym głównie z innych Państw Członkowskich, Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 90 WE;

2.	obciążenie Królestwa Szwecji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Napoje alkoholowe sprzedawane są w Szwecji indywidualnym konsumentom przez stanowiący własność państwa monopol sprzedaży detalicznej Systembolaget AB. Mocne piwa, to jest piwa o zawierające ponad 3.5 % alkoholu oraz wina sprzedawane są przez Systembolaget AB. Lekkie wina w średnim przedziale cenowym są postrzegane jako produkt zamienny z mocnym piwem.

Piwo podlega podatkowi od napojów alkoholowych, który przeciętnie i procentowo jest znacznie niższy od analogicznego podatku stosowanego do wina. Nie przedstawiono żadnego uzasadnienia takiej różnicy w tym selektywnym podatku. Różnica w podatku wpływa na cenę produktów. Różnica ta jest powiększona przez zastosowanie do tych produktów podatku VAT o stawce 25 %.

Wpływ tego podatku na cenę omawianych produktów może zakłócać konkurencję między towarami, a wewnętrzne podatki o selektywnym charakterze mogą wzmacniać krajowe struktury spożycia, zmniejszać potencjalne spożycie wina i poprzez to mogą w sposób pośredni chronić piwo na niekorzyść wina.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/6

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-180/05)

(2005/C 171/12)

Język postępowania: francuski

W dniu 22 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Woutera Wilsa, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że nie stosując przepisów dotyczących prawa publicznego użyczenia zawartych w dyrektywie Rady 92/100/EWG z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (1) Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 1 i 5 tej dyrektywy;

2)	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Dopóki nie zostanie przyjęty i nie wejdzie w życie règlement grand-ducal w sprawie wykonania art. 65 ustawy z dnia 18 kwietnia 2001 r. o prawie autorskim, wynagrodzenie z tytułu publicznego użyczenia — wymagane przez art. 5 ust. 1 dyrektywy 92/100 jako warunek pozwalający na zastosowanie odstępstwa od wyłącznego prawa, o którym mowa w art. 1 dyrektywy 92/100 — nie będzie skutecznie funkcjonowało. Zatem art. 1 i 5 dyrektywy 92/100 nie są prawidłowo stosowane.

(1) Dz.U. L 346, str. 61

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/7

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-181/05)

(2005/C 171/13)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 22 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez U. Wölkera i M. Konstantinidisa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Federalnej Niemiec.

Komisja wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że nie dokonując prawidłowej transpozycji do prawa niemieckiego przepisów art. 3 ust. 4, art. 5 ust. 4 i art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/53/EG (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tych przepisów.

—	obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

§ 1 ust. 3 zdanie pierwsze Altfahrzeug-Verordnung (rozporządzenie w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji) Republiki Federalnej Niemiec jest sprzeczny z przepisami dyrektywy 2000/53/EG, ponieważ art. 3 ust. 1 tej dyrektywy — w związku z art. 2 pkt 1 — stosuje się do wszystkich pojazdów klas M1 i N1 oraz do pojazdów specjalnego przeznaczenia. Przepisy niemieckiego Altfahrzeug-Verordnung stosuje się natomiast do pojazdów specjalnego przeznaczenia tylko o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Art. 3 ust. 4 dyrektywy wyłącza pojazdy specjalnego przeznaczenia z przepisów o ponownym użyciu i odzysku, ale nie z przepisów o zakazanych substancjach. Należy stwierdzić, że zgodnie z wymienionymi przepisami cechy produktu końcowego jednoznacznie określają zakres stosowania: jeżeli więc pojazd specjalnego przeznaczenia po dostosowaniu spełnia cechy klasy M1, podlega bezwzględnie zakresowi stosowania dyrektywy 2000/53. Ograniczenie stosowania na podstawie masy całkowitej narusza zatem dyrektywę.

§ 1 ust. 3 zdanie trzecie niemieckiego Altfahrzeug-Verordnung wyłącza z zakazu substancji „osprzęt, części pojazdów i inne przedmioty wyposażenia, które są niezbędne do szczególnego przeznaczenia”. Wyjątek ten nie jest objęty dyrektywą, ponieważ jej odpowiedni przepis stosuje się do wszystkich materiałów i części pojazdów, których głównym przeznaczeniem jest wykorzystanie w pojazdach objętych dyrektywą, włącznie z materiałami i częściami pojazdów, które są wymagane do szczególnego przeznaczenia.

Zgodnie z § 3 ust. 4 Altfahrzeug-Verordnung zasada nieodpłatnego zwrotu nie obowiązuje, jeżeli pojazd wycofywany z eksploatacji nie jest lub nie był ostatnio dopuszczony do ruchu zgodnie z przepisami niemieckiej procedury dopuszczenia do ruchu, jeżeli pojazd przed wycofaniem z eksploatacji zgodnie z przepisami niemieckiej procedury dopuszczenia do ruchu był dopuszczony krócej niż jeden miesiąc, jeżeli nie został przekazany dowód rejestracyjny lub jeżeli pojazd wycofywany z eksploatacji jest pojazdem z klasy M1 lub N1, który nie został wyprodukowany i zatwierdzony seryjnie i jednoetapowo. Wyjątki te nie są objęte dyrektywą.

§ 8 ust. 2 Altfahrzeug-Verordnung ogranicza zakaz substancji przewidziany w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy do pojazdów wprowadzonych do obrotu po 1 lipca 2003 r. oraz do materiałów i części tych pojazdów. Ponieważ jednak zakaz substancji przewidziany w dyrektywie obejmuje wszystkie materiały i części pojazdów, które zostały wprowadzone do obrotu po 1 lipca 2003 r., ten przepis niemieckiego rozporządzenia narusza dyrektywę. Fakt, że w decyzjach 2002/525 i 5006/63 obok zawartych początkowo w załączniku II do dyrektywy wyjątków dotyczących części zamiennych przewidziane zostały dodatkowe wyjątki, nie może uzasadniać innej wykładni art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy, ponieważ konieczność wprowadzenia tych wyjątków uwidoczniła się dopiero da przyjęciu dyrektywy. Przedstawiona powyżej sprzeczność regulacji niemieckiej pojawi się na nowo, kiedy upłyną terminy wyjątków ograniczonych czasowo. Cele dyrektyw — zminimalizowanie szkodliwego wpływu pojazdów wycofanych z eksploatacji na środowisko naturalne i ograniczenie do minimum powstawania odpadów — można osiągnąć w najlepszy sposób poprzez jak najbardziej ścisłą wykładnię art. 4 ust. 2 lit. a).

(1) Dz.U. L 269, str. 34.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/8

Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Szwecji

(Sprawa C-186/05)

(2005/C 171/14)

Język postępowania: szwedzki

W dniu 25 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez L. Ström van Lier i S. Pardo Quintillán, działające w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwo Szwecji.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1.	stwierdzenie, że stawiając prywatnemu przywozowi napojów alkoholowych przez niezależnych pośredników lub zawodowych przewoźników przeszkody, które nie mogą być uzasadnione na podstawie art. 30 WE, Królestwo Szwecji uchybiło art. 28 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

2)	obciążenie Królestwa Szwecji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Komisja uważa, że art. 28 WE nie pozwala Szwecji na stawianie przeszkód prywatnemu przewozowi napojów alkoholowych przez niezależnych pośredników lub zawodowych przewoźników. Komisja twierdzi ponadto, że takie przeszkody w handlu nie mogą być uzasadnione na podstawie art. 30 WE względami ochrony zdrowia publicznego z następujących powodów: (1) ograniczanie prywatnych korzyści, (2) ograniczanie dostępu do napojów alkoholowych, (3) potrzeba przeprowadzania kontroli wieku, a w każdym razie środek nie jest ani niezbędny, ani proporcjonalny dla osiągnięcia wyznaczonego celu. Komisja uważa okoliczność, że jedynie handlowy monopol detaliczny ma prawo zajmować się prywatnym przywozem na życzenia klienta za przeszkodę w handlu, która powinna podlegać ocenie w świetle art. 28 i 30 WE. Rząd szwedzki ze swej strony uważa, że zakaz prywatnego przywozu jest częścią istnienia handlowego monopolu detalicznego i jego sposobem działania. Z tego powodu powinien on podlegać ocenie w świetle art. 31 WE i jako taki nie może być uznany za dyskryminujący lub mogący zaszkodzić konkurencji między Państwami Członkowskimi. Alternatywnie rząd ten twierdzi, że zakaz prywatnego przywozu jest odpowiedni dla osiągnięcia celu i proporcjonalny.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Areios Pagos (Grecja), wydanym w dniu 17 marca 2005 r. w sprawach Agorastoudis i in. (C-187/05), Panou i in. (C-188/05), Kotsambougioukis i in. (C-189/05) oraz Akritopoulos i in. (C-190/05) przeciwko Goodyear A.V.E.E

(Sprawy C-187/05, C-188/05, C-189/05 i C-190/05)

(2005/C 171/15)

Język postępowania: grecki

W dniu 27 kwietnia 2005 r. do sekretariatu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Areios Pagos, wydanym w dniu 17 marca 2005 r., w sprawach Agorastoudis i in.(C-187/05), Panou i in. (C-188/05), Kotsambougioukis i in. (C-189/05) oraz Akritopoulos i in. (C-190/05) przeciwko Goodyear ABEE.

Areios Pagos zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Biorąc pod uwagę fakt, iż prawo greckie nie przewiduje, by ostateczne zamknięcie przedsiębiorstwa lub zakładu z wyłącznej inicjatywy pracodawcy było poprzedzone orzeczeniem sądu, czy przepisy dyrektywy 75/129/EWG (1) znajdują, na podstawie jej art. 1 ust. 2 lit. d), zastosowanie do zwolnień zbiorowych z powodu zaprzestania działalności przedsiębiorstwa lub zakładu z przyczyn podyktowanych wolą pracodawcy przy jednoczesnym braku uprzedniego orzeczenia sądu?

(1) Dz.U L 48 z 22.2.1975, str. 29.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/9

Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-204/05)

(2005/C 171/16)

Język postępowania francuski

W dniu 10 maja 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez B. Stromskiego i F. Simonetti, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Królestwu Belgii.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 28 i 30 Traktatu WE, wymagając w Belgii zezwolenia od dystrybutorów materiałów medycznych objętych klasą 1 i mających siedzibę w innym Państwie Członkowskim Wspólnoty oraz nakładając na lekarzy, psychologów, osoby wykonujące zawody paramedyczne i pracowników opieki społecznej w zakresie, w jakim zawodowo prowadzą działalność w wyspecjalizowanym ośrodku, obowiązek zaopatrzenia się w materiały sterylne u farmaceutów lub dystrybutorów, hurtowników, importerów lub producentów zatwierdzonych przez ministerstwo zdrowia;

2.	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Komisja kwestionuje obowiązujące w Belgii ustawodawstwo, które stawia dystrybutorom wymóg posiadania zezwolenia w przypadku sprzedaży materiałów sterylnych z oznakowaniem CE lekarzom, pielęgniarzom, psychologom, osobom wykonującym zawody paramedyczne i pracownikom opieki społecznej. Obowiązek ten dotyczy bez różnicy zarówno dystrybutorów mających siedzibę w Belgii, jak i w innym Państwie Członkowskim. Jednakże może on utrudnić dystrybutorom, którzy nie mają siedziby w Belgii sprzedaż owym szczególnym odbiorcom tych materiałów medycznych.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/9

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Sozialgericht Berlin z dnia 11 kwietnia 2005 r. w sprawie ITC Innovative Technology Center GmbH przeciwko Bundesagentur für Arbeit

(Sprawa C-208/05)

(2005/C 171/17)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 12 maja 2005 r. r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Sozialgericht Berlin z dnia 11 kwietnia 2005 r. w sprawie ITC Innovative Technology Center GmbH przeciwko Bundesagentur für Arbeit.

Sozialgericht Berlin zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

W jakim zakresie wykładnia § 421g ust. 1 zdanie drugie trzeciej księgi Sozialgesetzbuch-Arbeitsförderung (kodeks socjalny — przepisy o promocji zatrudnienia) (SGB III) narusza przepisy prawa wspólnotowego o ochronie swobody przepływu, w szczególności art. 18 i 39 Traktatu WE oraz art. 3 i 7 rozporządzenia EWG nr 1612/68 (1) stanowiąc, że jako zatrudnienie podlegające ubezpieczeniu społecznemu należy rozumieć jedynie zatrudnienie objęte zakresem obowiązywania Sozialgesetzbuch?

a)	W jakim zakresie jest możliwa i konieczna wykładnia tego przepisu zgodnie z prawem wspólnotowym w celu uniknięcia naruszenia opisanego w pytaniu 1?

b)	W przypadku, gdyby nie była możliwa lub konieczna wykładnia tego przepisu zgodnie z prawem wspólnotowym: W jakim zakresie § 421g ust. 1 zdanie drugie SGB III narusza przepisy prawa wspólnotowego o ochronie swobody przepływu?

W jakim zakresie wykładnia § 421g ust. 1 zdanie drugie SGB III narusza przepisy prawa wspólnotowego o ochronie swobody przepływu usług i konkurencji, w szczególności art. 49, 50 i 87 w związku z art. 81, 85 i 86 Traktatu WE lub innymi przepisami prawa wspólnotowego, stanowiąc, że jako zatrudnienie podlegające ubezpieczeniu społecznemu należy rozumieć jedynie zatrudnienie objęte zakresem obowiązywania Sozialgesetzbuch?

a)	W jakim zakresie jest możliwa i konieczna wykładnia tego przepisu zgodnie z prawem wspólnotowym w celu uniknięcia ewentualnego naruszenia opisanego w pytaniu 3?

b)	W przypadku, gdyby nie była możliwa lub konieczna wykładnia tego przepisu zgodnie z prawem wspólnotowym: W jakim zakresie § 421g ust. 1 zdanie drugie SGB III narusza przepisy prawa wspólnotowego, o ile nie jest chroniona swoboda przepływu pracowników?

(1) Dz.U. L 257, str. 2.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/10

Skarga wniesiona w dniu 13 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-209/05)

(2005/C 171/18)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 13 maja 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich reprezentowanej przez Marię Condou i Wolfganga Condou, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Austrii.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że Republika Austrii uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 6 i 8 dyrektywy 64/221/EWG (1), odmawiając wydania wizy obywatelom państw trzecich będących członkami rodziny obywateli Unii Europejskiej, którzy wykonują swoje prawo do swobodnego przepływu osób;

—	nie wskazując powodów dokładnie, dostatecznie szczegółowo ani kompletnie, chociaż nie stały temu na przeszkodzie żadne względy bezpieczeństwa państwa;

—	nie przyznając adresatom decyzji w sprawie odmowy wydania wizy wszystkich środków odwoławczych, jakie przysługują obywatelom tego państwa w stosunku do aktów administracyjnych.

b)	obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W odniesieniu do przepisów wydanych ze względów porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego w stosunku do osób należących do ich podmiotowego zakresu zastosowania dyrektywa 64/221/EWG nakłada na Państwa Członkowskie rozmaite zobowiązania, w szczególności związane z uzasadnianiem decyzji i środkami zaskarżenia przysługującymi od tej decyzji. Na podstawie art. 6 wskazanej dyrektywy dana osoba jest informowana o względach porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego, na których oparta jest decyzja w sprawie odmowy wydania wizy dla członka rodziny obywatela Unii Europejskiej. Na podstawie art. 8 dyrektywy danej osobie, której odmówiono wydania wizy, przysługują od tej decyzji przynajmniej te same środki odwoławcze, które przysługują obywatelom tego państwa w stosunku do aktów administracyjnych.

Komisja jest zdania, że niektóre przepisy austriackiej Fremdengesetz (ustawa o cudzoziemcach) nie odpowiadają powyżej wskazanym wymogom prawa wspólnotowego ustanowionym przez dyrektywę.

Na podstawie § 93 ust. 2 tej ustawy jedynie decyzja wydana na pisemny lub zaprotokołowany wniosek powinna zostać sporządzona pisemnie, a w uzasadnieniu wystarczy wskazać jedynie przepisy ustawowe podlegające zastosowaniu. Na podstawie art. 6 dyrektywy istnieje natomiast automatyczny obowiązek uzasadnienia [decyzji] przez Państwa Członkowskie: uzasadnienie nie może być zależne ani od pilności ani od wniosków danej osoby. Samo wskazanie zastosowanych przepisów zdecydowanie nie wystarcza do spełnienia wymogów dotyczących uzasadnienia: w przypadku decyzji odmownej zwykłe odesłanie do zastosowanych przepisów nie stanowi wystarczającej informacji o powodach udzielenia odmowy. Również z orzecznictwa Trybunału wynika, że dokładne, dostatecznie szczegółowe i kompletne uzasadnienie jest konieczne, aby adresat mógł zwrócić się przeciwko niekorzystnej dla niego decyzji i aby mógł chronić swoje interesy.

Na podstawie § 94 ust. 2 austriackiej Fremdengesetz odwołanie od decyzji odmawiającej wydania wizy lub stwierdzającej jej nieważność jest niedopuszczalne. Przepis ten narusza zobowiązanie wynikające z art. 8 dyrektywy, w myśl którego danej osobie przysługują środki odwoławcze, jakie przysługują obywatelom tego państwa w stosunku do aktów administracyjnych, niezależnie od tego czy chodzi o środki odwołania do organów administracyjnych czy sądowych. Argumentacja Republiki Austrii, jakoby pozbawienie środka odwoławczego w tym wypadku było uzasadnione, ponieważ ani odmowa ani stwierdzenie nieważności wizy nie mają skutku wykraczającego poza granice pojedynczego aktu administracyjnego, a złożenie kolejnego wniosku prowadzi do celu szybciej aniżeli środek odwoławczy, jest niewłaściwa. Ponowne wniesienie wniosku kryje w sobie mianowicie ryzyko, że decyzja błędna merytorycznie zostanie po prostu powtórzona.

(1) Dz.U. L 56, str. 850

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/11

Skarga wniesiona w dniu 20 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-226/05)

(2005/C 171/19)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 20 maja 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich reprezentowanej przez Dr. Bernharda Schima, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Austrii.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o rozstrzygnięcie w następujący sposób:

Republika Austrii uchybiła swojemu zobowiązaniu do pełnego transponowania dyrektywy Rady 96/82/EG z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi (1)

—	nie przyjmując przepisów niezbędnych do wykonania tej dyrektywy w dziedzinie federalnych Mineralrohstoffgesetz i Schieβ- und Sprengmittelgesetz oraz Elektrizitätswirtschaftsgesetz landu Salzburg wbrew art. 24 ust. 1 tej dyrektywy;

—	nie transponując art. 11 tej dyrektywy dotyczącego zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych w odniesieniu do landów Burgenland, Salzburg, Steiermark i Tyrol;

—	nie transponując art. 12 tej dyrektywy w odniesieniu do landu Oberösterreich oraz

—	nie transponując art. 8 ust. 2 lit. b) tej dyrektywy w odniesieniu do landów Burgenland, Górna Austria, Salzburg, Tyrol i Vorarlberg

ewentualnie we wszystkich tych przypadkach nie notyfikowała przyjęcia stosownych przepisów Komisji.

2.	Republika Austrii zostaje obciążona kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 24 ust. 1 dyrektywy Rady 96/82/WE z grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi Państwa Członkowskie są zobowiązane od przyjęcia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż w ciągu 24 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, czyli do dnia 3 lutego 1999 r. Transpozycja dyrektywy zobowiązywała w Austrii w części federację, a w części landy.

Zdaniem Komisji transpozycja dyrektywy w Republice Austrii jest niepełna, względnie niewystarczająca: w ważnych dziedzinach istnieją wciąż luki, a przepisy służące transpozycji nie spełniają w części wymogów ustanowionych przez dyrektywę.

Na poziomie prawa federalnego brak jest transpozycji w zakresie Mineralrohstoffgesetz i Schieβ- und Sprengmittelgesetz, na poziomie krajowym w zakresie Elektrizitätswirtschaftsgesetz landu Salzburg.

Artykuł 11 ust. 1 dyrektywy — Sporządzenie zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych dotyczących środków, jakie należy podjąć poza terenem zakładu — nie został transponowany w odniesieniu do landów Burgenland, Salzburg, Steiermark i Tyrol.

Artykuł 12 dyrektywy nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek uwzględnienia w swojej polityce zagospodarowania przestrzennego lub w innych podobnych politykach założeń odnoszących się do zapobiegania poważnym awariom oraz ograniczania ich skutków. Państwa Członkowskie są zobowiązane do kontroli lokalizacji nowych zakładów i ustalenia odpowiednich procedur konsultacyjnych celem ułatwienia wprowadzenia w życie tych polityk. Komisja nie została powiadomiona o przyjęciu przepisów transponujących art. 12 tej dyrektywy przez land Górnej Austrii.

Artykuł 8 ust. 2 lit. b) dyrektywy wymaga, aby w związku z efektem domina Państwa Członkowskie ustanowiły przepisy dotyczące współpracy przy informowaniu opinii publicznej oraz dostarczania właściwym organom informacji koniecznych do przygotowania zewnętrznych planów operacyjno — ratowniczych. Przepis ten nie został dotychczas transponowany przez landy Burgenland, Górna Austria, Salzburg, Tyrol i Vorarlberg.

(1) Dz.U. L 10, str. 13

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/12

Skarga wniesiona w dniu 26 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-232/05)

(2005/C 171/20)

Język postępowania: francuski

W dniu 26 maja 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Christophe'a Giolita, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Francuskiej.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że nie wykonując w wyznaczonym terminie decyzji Komisji z dnia 12 lipca 2000 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Republikę Francuską na rzecz Scott Paper SA/Kimberly — Clark (pomoc państwa CR 38/1998, dawniej NN 52/1998, opublikowana w Dz.U. L 12 z dnia 15 stycznia 2002 r., str. 1), Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 249 ust. 4. Traktatu WE oraz art. 2 i 3 tej decyzji.

2)	obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Władze francuskie nie podjęły koniecznych środków w celu zapewnienia właściwego, bezzwłocznego i skutecznego wykonania decyzji zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym, co jest sprzeczne z art. 14 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającgo szczegółowe zasady stosowania art. 88 Traktatu WE (1), który przewiduje, że Państwo Członkowskie podejmie wszelkie konieczne środki w celu windykacji pomocy od beneficjenta. Decyzja sędziego krajowego jest sprzeczna z ciążącym na nim obowiązkiem zapewnienia skuteczności prawa wspólnotowego, a prawo francuskie nie stwarza możliwości zastosowania środków tymczasowych, co nie pozwala na zrównoważenie automatycznego skutku zawieszenia postępowania.

Stanowisko władz francuskich wydaje się być sprzeczne ze zobowiązaniem do lojalnej współpracy określonym w art. 10 Traktatu WE. Francja nie odpowiedziała na pismo Komisji z dnia 21 listopada 2003 r. mimo trzech wezwań i podsumowującego spotkania pomiędzy urzędnikami Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji a władzami francuskimi w sprawie francuskich przypadków windykacji pomocy państwa. W szczególności Komisja nigdy nie otrzymała kopii postanowienia o zawieszeniu, mimo że wielokrotnie zwracała się do Francji z takim żądaniem. W konsekwencji Komisja żywi wątpliwości co do do dokładnego przebiegu postępowania windykacyjnego. Wątpliwości te zostały ponadto wzmożone przez fakt, iż z nieoficjalnych informacji otrzymanych przez Komisję w lipcu 2004 r. wynika, że wbrew twierdzeniom władz francuskich postanowienie o zawieszeniu nigdy nie zostało wydane. W tych okolicznościach Komisja nie może postępować w tym przypadku windykacji w duchu lojalnej współpracy, jak stanowi orzecznictwo Trybunału.

(1) Dz.U. L 83, str. 1.

SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/13

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 11 maja 2005 r.

w sprawach połączonych T-111/01 i T-133/01 Saxonia Edelmetalle GmbH i Zeitzer Maschinen, Anlagen Geräte (ZEMAG) GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Pomoc państwa - Restrukturyzacja - Wykorzystanie pomocy niezgodnie z przeznaczeniem - Windykacja pomocy - Artykuł 88 ust. 2 WE - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999)

(2005/C 171/21)

Język postępowania: niemiecki

W sprawach połączonych T-111/01 i T-133/01 Saxonia Edelmetalle GmbH, z siedzibą w Haslbrűcke (Niemcy), reprezentowana przez adwokata P. von Woedtkego i J. Riedemann, działający w charakterze zarządcy sądowego spółki ZEMAG GmbH w likwidacji, z siedzibą w Zeitz (Niemcy), reprezentowany przez adwokata U. Vahlhausa, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: V. Kreuschitz i V. Di Bucci, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mających za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2001/673/WE z dnia 28 marca 2001 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Niemcy na rzecz EFEB Verwaltungs GmbH & Co. Management KG (przekształconej w Lintra Beteiligungsholding GmbH oraz spółkom Zeitzer Maschinen, Anlagen Geräte GmbH, LandTechnik Schlüter GmbH, ILKA MAFA Kältetechnik GmbH, SKL Motoren- und Systembautechnik GmbH, SKL Spezialapparatebau GmbH, Magdeburger Eisengießerei GmbH, Saxonia Edelmetalle GmbH oraz Gothaer Fahrzeugwerk GmbH) (Dz.U. L 236, str. 3), Sąd (pierwsza izba w składzie powiększonym) w składzie: B. Vesterdorf, prezes, M. Jaeger, P. Mengozzi, M.E. Martins Ribeiro i F. Dehousse, sędziowie; sekretarz: D. Christensen, administrator, wydał w dniu 11 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Stwierdza się nieważność art. 3 decyzji Komisji 2001/673/WE z dnia 28 marca 2001 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Niemcy na rzecz EFBE Verwaltungs GmbH & Co. Management KG (przekształconej w Lintra Beteiligungsholding GmbH oraz spółkom Zeitzer Maschinen, Anlagen Geräte GmbH, LandTechnik Schlüter GmbH, ILKA MAFA Kältetechnik GmbH, SKL Motoren- und Systembautechnik GmbH, SKL Spezialapparatebau GmbH, Magdeburger Eisengießerei GmbH, Saxonia Edelmetalle GmbH oraz Gothaer Fahrzeugwerk GmbH), w zakresie w jakim wymaga on od Republiki Federalnej Niemiec windykacji kwoty 3 195 559 DEM włączając w to należne odsetki od spółki Saxonia Edelmetalle GmbH oraz pomocy w całkowitej wysokości 6 496 271 DEM włączając w to należne odsetki od spółki Zeitzer Maschinen, Anlagen Geräte (ZEMAG) GmbH.

2)	Skarga zostaje oddalona w pozostałej części.

3)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania włączając w to koszty postępowania w sprawie zastosowania środka tymczasowego w sprawie T-111/01.

(1) Dz.U. C 227 z 11.8.2001

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/13

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 11 maja 2005 r.

w sprawach połączonych od T-160/02 do T-162/02 Naipes Heraclio Fournier, SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w przedmiocie unieważnienia - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Graficzny znak towarowy zawierający rysunek przedstawiający miecz związany z grą w karty - Graficzny znak towarowy zawierający rysunek przedstawiający rycerza buław związany z grą w karty - Graficzny znak towarowy zawierający rysunek przedstawiający króla mieczy związany z grą w karty - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 40/94)

(2005/C 171/22)

Język postępowania: hiszpański

W sprawach połączonych od T-160/02 do T-162/02, Naipes Heraclio Fournier, SA, z siedzibą w Vitorii (Hiszpania), reprezentowanej przez adwokata E. Armijo Chávarriego przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: J. Crespo Carrillo, a następnie O. Montalto i I. de Medrano Caballero), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta była France Cartes SAS, z siedzibą w Saint Max (Francja), reprezentowana przez adwokata C. de Haasa, mającej za przedmiot skargę na trzy decyzje Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 28 lutego 2002 r. (sprawy R 771/2000-2, R 770/2000-2 i R 766/2000-2) dotyczące postępowań w przedmiocie unieważnienia pomiędzy Naipes Heraclio Fournier SA i France Cartes SAS, Sąd (trzecia izba), w składzie: M. Jaeger, prezes, V. Tiili i O. Czúcz, sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 11 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	Żądania interwenienta o obciążenie skarżącej kosztami zostają odrzucone jako niedopuszczalne w części, w której dotyczą kosztów poniesionych w związku z postępowaniem przed Wydziałem Unieważnień.

3)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(OHIM) oraz pozostałymi kosztami interwenienta.

4)	Pozostałe żądania interwenienta zostają odrzucone.

(1) Dz.U. C 180 z 27.7.2002

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/14

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 4 maja 2005 r.

w sprawie T-359/02 Chum Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy STAR TV - Sprzeciw uprawnionej z międzynarodowego graficznego znaku towarowego STAR TV - Odmowa rejestracji)

(2005/C 171/23)

Język postępowania: angielski

W sprawie T-359/02 Chum Ltd z siedzibą w Toronto (Kanada), reprezentowana przez adwokata M. J. Gilbert przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: P. Bullock i S. Laitinen), w której drugą stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była Star TV AG z siedzibą w Schlieren (Szwajcaria), mającej za przedmiot skargę na decyzję drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 września 2002 r. (sprawa R 1146/2000-2), wydaną w postępowaniu w sprawie sprzeciwu pomiędzy Chum Ltd i Star TV AG, Sąd Pierwszej Instancji (czwarta izba), w składzie: H. Legal, Prezes, P. Mengozzi i I. Wiszniewska-Białecka, sędziowie, sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 4 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje oddalona.

2	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 19 z 25.1.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/14

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 11 maja 2005 r.

w sprawie T-25/03 Marco de Stefano przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Konkurs otwarty - Niedopuszczenie do testów - Wymagane dyplomy)

(2005/C 171/24)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-25/03 Marco de Stefano, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Brukseli (Belgia), reprezentowany przez G. Vandersandena i G. Verbrugge'a, adwokatów, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: H. Tserepa-Lacombe i L. Lozano Palacios, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji komisji konkursowej konkursu o nr EUR/A/166/01 z dnia 8 kwietnia 2002 r. mającego na celu utworzenie listy rezerwowej administratorów (A 7/A6) w dziedzinie audytu, odrzucającej kandydaturę skarżącego, jak również, ewentualnie, wniosek o odszkodowanie, Sąd Pierwszej Instancji (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, P. Mengozzi i I. Wiszniewska-Białecka, sędziowie; sekretarz: Reg. Natsinas, wydał w dniu 11 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje oddalona.

2	Każda ze stron poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 83 z 5.4.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/15

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 11 maja 2005 r.

w sprawie T-31/03 Grupo Sada, pa, SA, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego element słowny „GRUPO SADA” - Wcześniejszy krajowy znak towarowy zawierający element słowny „sadia” - Częściowa odmowa rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2005/C 171/25)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie T-31/03, Grupo Sada, pa, SA, z siedzibą w Madrycie (Hiszpania) reprezentowana przez adwokatów A. Aguilar De Armasa oraz J. Marrero Ortegę przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), (pełnomocnicy: J. García Murillo oraz M. G. Schneider), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta jest Sadia, SA, z siedziba w Concordia (Brazylia), reprezentowana przez adwokatów J. Garcíę del Santo oraz P. Garcíę Cabrerizo, mającej za przedmiot skargę na decyzję drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 listopada 2002 r. (sprawa R 567/2001-1), w przedmiocie postępowania w sprawie sprzeciwu toczącego się pomiędzy Sadia, SA a Grupo Sada, pa, SA, Sąd Pierwszej Instancji (czwarta izba), w składzie: H. Legal, preses, P. Mengozzi oraz I. Wiszniewska-Białecka, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 11 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje oddalona.

2	Strona skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 70 z 22.3.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/15

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 26 kwietnia 2005 r.

w sprawach połączonych T-110/03, T-150/03 i T-405/03 Jose Maria Sison przeciwko Radzie Unii Europejskiej (1)

(Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty związane z decyzjami Rady dotyczącymi zwalczania terroryzmu - Wyjątki związane z ochroną interesu publicznego - Bezpieczeństwo publiczne - Stosunki międzynarodowe - Dostęp częściowy - Uzasadnienie - Prawo do obrony)

(2005/C 171/26)

Język postępowania: angielski

W sprawach połączonych T-110/03, T-150/03 i T-405/03 Jose Maria Sison, zamieszkały w Utrechcie (Niderlandy), reprezentowany przez adwokatów J. Fermona, A. Comte'a, H. Schultza oraz D. Gursesa, przeciwko Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez M. Vitsentzatosa, M. Bauera oraz M. Bishopa, mających za przedmiot stwierdzenie nieważności trzech decyzji Rady z dnia 21 stycznia, 27 lutego i 2 października 2003 r. w sprawie odmowy dostępu do dokumentów związanych z decyzjami Rady 2002/848/WE, 2002/974/WE i 2003/480/WE odpowiednio z dnia 28 października 2002 r., 12 grudnia 2002 r. i 27 czerwca 2003 r., wykonujących art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylających odpowiednio decyzje 2002/460/WE, 2002/848/WE i 2002/974/WE, Sąd Pierwszej Instancji (druga izba), w składzie: J. Pirrug, prezes, N. J. Forwood i S. Papasavvas, sędziowie; sekretarz: J. Plingers, administrator, wydał w dniu 26 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skargi w sprawach T-110/03 i T-150/03 zostają oddalone jako bezzasadne.

2	Skarga w sprawie T-405/03 zostaje w części odrzucona jako niedopuszczalna, w części oddalona jako bezzasadna.

3	Skarżący zostaje obciążony kosztami postępowania w sprawach T-110/03, T-150/03 T-405/03.

(1) Dz.U. C 146 z 21.6.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/16

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z 14 kwietnia 2005 r.

w sprawie T-141/03 Sniace SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Pomoc państwa - Kredyt z tytułem do udziału w zyskach - Interes prawny - Niedopuszczalność)

(2005/C 171/27)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie T-141/03 Sniace, SA, z siedzibą w Madrycie (Hiszpania), reprezentowanej przez adwokata J. Baró Fuentesa, popieranej przez Królestwo Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad, z adresem do doręczeń w Luksemburgu) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: F. Santaolalla Gadea oraz J. Buendía Sierra, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji 2003/284/WE z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Hiszpanię na rzecz Sniace, SA (Dz.U. 2003, L 108, str. 35), Sąd Pierwszej Instancji (trzecia izba w składzie powiększonym), w składzie: J. Azizi, prezes, M. Jaeger, F. Dehousse, E. Cremona i O. Czúcz, sędziowie, sekretarz: J. Palacio González, główny administrator, wydał w dniu 14 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

3	Królestwo Hiszpanii pokrywa koszty własne.

(1) Dz.U. C 171 z 19.7.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/16

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 4 maja 2005 r.

w sprawie T- 144/03, Nadine Schmit przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Nękanie psychiczne - Obowiązek pomocy - Obowiązek uzasadnienia - Niezłożenie dokumentów do akt osobowych)

(2005/C 171/28)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-144/03, Nadine Schmit, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkała w Ispra (Włochy), reprezentowana przez adwokatów P.-P. Van Gehuchten i P. Jadoul, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Curall i L. Lozano Palacios, wspierani przez adwokatów D. Waelbroeck i U. Zinsmeister, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot po pierwsze wniosek o uchylenie decyzji Komisji z dnia 11 lipca 2002 r. odmawiającej usunięcia pewnych, jakoby zniesławiających, dokumentów z akt osobowych skarżącej, zaprzeczającej istnieniu jakiekolwiek oszczerczych pism jej dotyczących i stwierdzającej brak istnienia jakiejkolwiek szkody lub krzywdy wynikającej ze sprawozdań w sprawie oceny i postępowań w sprawie awansu oraz po drugie wniosek o uchylenie, w miarę potrzeby, decyzji Komisji z tego samego dnia w sprawie odmowy zarejestrowania „wniosku poprzedzającego wniesienie skargi” wniesionego przez skarżącą w dniu 28 czerwca 2002 r., Sąd Pierwszej Instancji (trzecia izba), w składzie M. Jaeger, prezes, J. Azizi i E. Cremona, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 4 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda strona poniesie swoje koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 171 z 19.07.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/17

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 10 maja 2005 r.

w sprawie T-193/03 Giuseppe Piro przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Skarga o uchylenie - Sprawozdanie z oceny - Uzasadnienie - Skarga o odszkodowanie - Krzywda)

(2005/C 171/29)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-193/03 Giuseppe Piro, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Wezembeek Oppem (Belgia), reprezentowany przez S. Orlandiego, A. Coolena, J.-N. Louisa, E. Marchala i X. Martina Membielę, adwokatów, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. Berardis-Kayser i H. Tserepa-Lacombe, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot, po pierwsze, wniosek o uchylenie decyzji Komisji dotyczącej przyjęcia ostatecznego sprawozdania z oceny skarżącego za okres 1999/2001 oraz, po drugie, wniosek o odszkodowanie, Sąd Pierwszej Instancji (piąta izba), w składzie: M. Vilaras, prezes, M. E. Martins Ribeiro i K. Jürimäe, sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 10 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Komisja zostaje obciążona wypłaceniem skarżącemu jednego euro tytułem zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.

2	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3	Komisja pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez skarżącego. Skarżący pokrywa połowę własnych kosztów.

(1) Dz.U. C 184 z 2.8.2003 r.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/17

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 11 maja 2005 r.

w sprawie T-390/03 CM Capital Markets Holding SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Wcześniejszy graficzny znak towarowy zawierający wyrażenie „capital markets CM” - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego element „CM” - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2005/C 171/30)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie T-390/03 CM Capital Markets Holding SA, z siedzibą w Madrycie (Hiszpania), początkowo reprezentowana przez adwokat N. Moya Fernández i adwokata J. Calderóna Chavera, a następnie przez adwokata J. Calderóna Chavera i adwokat T. Villate Consonni, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: O. Montalto i I. de Medrano Caballero), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była Caja de Ahorros de Murcia, z siedzibą w Murcji (Hiszpania), mającej za przedmiot skargę na decyzję pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 września 2003 r. (sprawa R 244/2003-1), wydaną w postępowaniu w sprawie sprzeciwu między CM Capital Markets Holding SA a Caja de Ahorros de Murcia, Sąd Pierwszej Instancji (trzecia izba), w składzie: M. Jaeger, prezes, V. Tiili i O. Czúcz, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 11 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje oddalona.

2	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 21 z 24.1.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/18

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 26 kwietnia 2005 r.

w sprawie T- 395/03 Sophie Van Weyenbergh przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Ponowne otwarcie wewnętrznego konkursu - Niewpisanie na listę odpowiednich kandydatów)

(2005/C 171/31)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-395/03 Sophie Van Weyenbergh, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkała w Tervuren (Belgia), reprezentowana przez adwokata C. Mourato, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: H. Tserepa-Lacombe i H. Kraemer, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot po pierwsze wniosek o uchylenie decyzji komisji konkursowej w konkursie wewnętrznym COM/TB/99 o niewpisaniu skarżącej na listę odpowiednich kandydatów stworzoną w wyniku tego konkursu i po drugie wniosek o odszkodowanie, Sąd Pierwszej Instancji (sędzia: J. Pirrung); sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 26 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja poniesie własne koszty oraz połowę kosztów skarżącej, natomiast skarżąca poniesie drugą połowę własnych kosztów.

(1) Dz.U. C 59 z 6.3.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/18

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 4 maja 2005 r.

w sprawie T-398/03 Jean-Pierre Castets przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Artykuł 78 regulaminu pracowniczego - Renta z tytułu niezdolności do pracy - Obliczenie wysokości renty - Wynagrodzenie stanowiące punkt odniesienia)

(2005/C 171/32)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-398/03, Jean-Pierre Castets, były urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Saint-Victor-des-Oules (Francja), reprezentowany przez adwokata G. Crétina, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: J. Currall wspierany przez adwokata B. Wägenbaura, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot skargę o uchylenie decyzji Komisji ustalającej uprawnienia skarżącego do renty z tytułu niezdolności do pracy, Sąd Pierwszej Instancji (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, P. Mengozzi, I. Wiszniewska-Białecka, sędziowie; sekretarz: C. Kristensen, administrator, wydał w dniu 4 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje oddalona.

2	Skarżący poniesie własne koszty oraz koszty stawiennictwa na rozprawie poniesione przez Komisję.

3	Komisja poniesie własne koszty, za wyjątkiem poniesionych przez siebie kosztów stawiennictwa na rozprawie.

(1) Dz.U. C 35 z 7.2.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/19

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 26 kwietnia 2005 r.

w sprawie T- 431/03 Liam O'Bradaigh przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Służba publiczna - Ponowne otwarcie wewnętrznego konkursu - Niewpisanie na listę odpowiednich kandydatów)

(2005/C 171/33)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-431/03 Liam O'Bradaigh, pracownik personelu tymczasowego Komitetu Ekonomiczno-Sspołecznego (KES), zamieszkały w Mechelen (Belgia), reprezentowany przez adwokatów J.-N. Louisa, S. Orlandiego, A. Coolena i E. Marchala, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i H. Kraemer, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji komisji konkursowej w konkursie wewnętrznym COM/TB/99 stawiającej skarżącemu na egzaminie ustnym ocenę niewystarczającą dla wpisania na listę odpowiednich kandydatów stworzoną w wyniku tego konkursu, Sąd Pierwszej Instancji (sędzia: J. Pirrung); sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 26 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda strona poniesie własne koszty.

(1) Dz.U. C 74 z 21.2.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/19

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 4 maja 2005 r.

w sprawie T-22/04 Reemark Gesellschaft für Markenkooperation mbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Westlife - Wcześniejszy krajowy znak towarowy West - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń)

(2005/C 171/34)

Język postępowania: angielski

W sprawie T-22/04 Reemark Gesellschaft für Markenkooperation mbH, z siedzibą w Hamburgu (Niemcy), reprezentowana przez adwokata P. Koch Moreno przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnik: S. Laitinen), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była Bluenet Ltd, z siedzibą w Limerick (Irlandia), mającej za przedmiot skargę na decyzję drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 listopada 2003 r. (sprawa R 238/2002-2), wydaną w postępowaniu w sprawie sprzeciwu właściciela znaku towarowego West wobec zgłoszenia znaku towarowego Westlife, Sąd Pierwszej Instancji (druga izba), w składzie: J. Pirrung, prezes, N.J. Forwood i S. Papasavvas, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 4 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Stwierdza się nieważność decyzji drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 17 listopada 2003 r. (sprawa R 238/2002-2).

2	OHIM pokrywa własne koszty, jak również koszty poniesione przez skarżącą.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/19

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 4 maja 2005 r.

w sprawie T-30/04 João Andrade Sena przeciwko Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) (1)

(Pracownicy EASA - Odrzucenie kandydatury na stanowisko dyrektora zarządzającego - Postępowanie rekrutacyjne - Uzasadnienie - Oczywisty błąd w ocenie - Zasada dobrej administracji)

(2005/C 171/35)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-30/04, João Andrade Sena, zamieszkały w Rhode-Saint-Genèse (Belgia), reprezentowany przez adwokatów G. Vandersandena, L. Levi i A. Finchelstein, przeciwko Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) (pełnomocnicy: M. Junkkari, wspierany przez adwokatów D. Waelbroecka i I. Antypas), mającej za przedmiot, po pierwsze, uchylenie decyzji EASA w sprawie odrzucenia kandydatury skarżącego na stanowisko dyrektora zarządzającego i powołania na to stanowisko innego kandydata oraz, po drugie, przyznanie odszkodowania za szkody materialne oraz zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę, Sąd (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, P. Lindh i V. Vadapalas, sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 4 maja 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1	Skarga zostaje oddalona.

2	EASA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/20

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 10 marca 2005 r.

w sprawach połączonych T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, od T-245/00 do T-248/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-265/00, T-267/00, T-268/00, T-271/00, od T-274/00 do T-276/00, T-281/00, T-287/00 i T-296/00, Gruppo ormeggiatori del porto di Venezia Soc. coop. rl i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Pomoc państwa - Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność ze wspólnym rynkiem bezprawnych systemów pomocy i nakładająca obowiązek windykacji pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem - Wyłączenie z krajowego postępowania windykacyjnego - Skarga o stwierdzenie nieważności - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność)

(2005/C 171/36)

Język postępowania: włoski

W sprawach połączonych T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, od T-245/00 do T-248/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-265/00, T-267/00, T-268/00, T-271/00, od T-274/00 do T-276/00, T-281/00, T-287/00 i T-296/00, Gruppo ormeggiatori del porto di Venezia Soc. coop. rl, reprezentowana przez adwokata F. Munariego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-228/00, Gruppo ormeggiatori del porto di Chioggia Piccola Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów S. Carbone'a, A. Taramassa oraz F. Munariego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-229/00, Compagnia lavoratori portuali Soc. coop. rl, Società cooperativa lavoratori portuali San Marco Venezia Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowane przez adwokatów A. Bortoluzziego oraz C. Montagner, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strony skarżące w sprawie T-242/00, Portabagagli del porto di Venezia Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Bortoluzziego oraz C. Montagner, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-243/00, Abibes SpA, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów G. Orsoniego, G. Simeone'a oraz A. Schmitta, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-245/00, Fluvio Padana Srl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów G. Orsoniego, G. Simeone'a oraz A. Schmitta, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-246/00, Serenissima motoscafi Srl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów G. Orsoniego, A. Pavaniniego oraz A. Schmitta, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-247/00, Integrated Shipping Co. SpA (ISCO), z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów G. Orsoniego, G. Simeone'a oraz A. Schmitta, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-248/00, Società cooperativa veneziana motoscafi, Soc. coop. rl, Cooperativa „San Marco” motoscafi in servizio pubblico Soc. coop. rl, Cooperativa serenissima taxi Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowane przez adwokatów G. Orsoniego, A. Pavaniniego oraz A. Schmitta, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strony skarżące w sprawie T-250/00, Cooperativa ducale fra gondolieri di Venezia, Soc. coop. rl, Gondolieri Bauer Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowane przez adwokata M. Giantina, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strony skarżące w sprawie T-252/00, Sacra Srl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów M. Marinoniego, G. M. Robertiego oraz F. Sciaudone'a, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-256/00, Fondamente nuove servizio taxi e noleggio, Soc. coop. rl, Bucintoro motoscafi servizio taxi e noleggio Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowane przez adwokatów R. Vianello, A. Bortoluzziego oraz C. Montagner, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strony skarżące w sprawie T-257/00, Multiservice Srl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Bortoluzziego oraz C. Montagner, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-258/00, Veneziana di navigazione SpA, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Bortoluzziego oraz C. Montagner, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-259/00, Cooperativa traghetto S. Lucia Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Bortoluzziego, C. Montagner oraz F. Stivanello Gussoniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-265/00, Comitato „Venezia vuole vivere”, z siedzibą w Wenecji, w sprawach T-265/00 i T-267/00 reprezentowana przez adwokatów A. Bortoluzziego, C. Montagner oraz F. Stivanello Gussoniego, a w sprawach od T 274/00 do T 276/00, T 281/00, T 287/00 i T 296/00 przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawach T- 265/00, T-267/00, od T-274/00 do T-276/00, T-281/00, T-287/00 oraz T-296/00, Cooperativa Daniele Manin fra gondolieri di Venezia Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Bortoluzziego, C. Montagnera oraz F. Stivanello Gussoniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-267/00, Conepo servizi Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Biaginiego, S. Scarpa oraz P. Pettinelliego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-268/00, Ligabue Catering SpA, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokatów A. Vianello, M. Merolę oraz A. Sodano, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-271/00, Verde sport SpA, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-274/00, Cooperativa carico scarico e trasporti scalo fluviale Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-275/00, Cipriani SpA, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-276/00, Cooperativa trasbagagli Soc. coop. rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-281/00, Cooperativa fra portabagagli della stazione di Venezia Srl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-287/00, Cooperativa braccianti mercato ittico „Tronchetto” Soc. coop. Rl, z siedzibą w Wenecji, reprezentowana przez adwokata A. Bianchiniego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, strona skarżąca w sprawie T-296/00, popierane w sprawach T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, T-247/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-265/00, T-267/00, T-268/00 i T-271/00 przez Republikę Włoską, reprezentowaną przez U. Leanzę, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, interwenient, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskiej (pełnomocnik: V. Di Bucci wspierany przez adwokata A. Dal Ferro, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mających za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie pomocy dla przedsiębiorstw w Wenecji i Chioggii w drodze obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne na mocy ustaw nr 30/1997 i 206/1995 [tłumaczenie nieoficjalne] (Dz.U. 2000, L 150, str. 50), Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba w składzie powiększonym), w składzie: J. Pirrung, prezes, A. W. H. Meij, N. J. Forwood, I. Pelikánová i M. S. Papasavvas, sędziowie, sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 10 marca 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Sprawy T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, od T-245/00 do T-248/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-265/00, T-267/00, T-268/00, T- 271/00, od T-274/00 do T-276/00, T-281/00, T-287/00 oraz T-296/00 zostają połączone do celów dalszej procedury.

2.	Skargi w sprawach T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, od T-245/00 do T-248/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-267/00, T-268/00, T-271/00, T-275/00, T-276/00, T-281/00, T-287/00 oraz T-296/00 zostają odrzucone jako niedopuszczalne.

3.	Skargi w sprawach T-265/00 oraz T-274/00 zostają w części odrzucone jako niedopuszczalne, w zakresie, w jakim zostały one wniesione przez, odpowiednio: Cooperativa traghetto S. Lucia Soc. coop. rl (sprawa T-265/00) oraz Verde sport SpA (sprawa T-274/00).

4.	W sprawach T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, od T-245/00 do T- 248/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-268/00 i T-271/00 skarżące i Komisja pokrywają koszty własne.

W sprawach T-267/00, T-275/00, T-276/00, T-281/00, T-287/00 i T-296/00 Cooperativa Daniele Manin fra gondolieri di Venezia Soc. coop. rl, Cooperativa carico scarico e trasporti scalo fluviale Soc. coop. rl, Cipriani SpA, Cooperativa trasbagagli Soc. coop. rl, Cooperativa fra portabagagli della stazione di Venezia Srl i Cooperativa braccianti mercato ittico „Tronchetto” Soc. coop. rl pokrywają koszty własne. W tych sprawach Komisja zostaje obciążona kosztami, które poniosła w związku ze skargami w zakresie, w jakim zostały one wniesione przez te spółki. Comitato „Venezia vuole vivere” zostaje, poza własnymi kosztami, obciążony kosztami poniesionymi do chwili obecnej przez Komisję w związku ze skargami w sprawach T-267/00, T-275/00, T-276/00, T-281/00, T-287/00 i T-296/00 w zakresie, w jakim zostały one wniesione przez Comitato „Venezia vuole vivere”.

6.	Skarżące w sprawie T-265/00 — Cooperativa traghetto S. Lucia oraz w sprawie T-274/00 — Verde sport pokrywają koszty własne. W tych dwóch sprawach Komisja zostaje obciążona kosztami, które poniosła do chwili obecnej w związku ze skargami wniesionymi przez te dwie spółki.

7.	Republika Włoska pokrywa koszty własne w sprawach T-228/00, T-229/00, T-242/00, T-243/00, T-247/00, T-250/00, T-252/00, od T-256/00 do T-259/00, T-267/00, T-268/00 i T-271/00, a także w sprawie T-265/00 — w związku ze skargą wniesioną przez Cooperativa traghetto S. Lucia.

8.	Jeśli chodzi o pozostałą część spraw T-265/00 i T-274/00, rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w tych sprawach.

(1) Dz.U. C 302 z 21.10.2000

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/22

POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 27 kwietnia 2005 r.

w sprawie T-34/05 Makhteshim-Agan Holding BV i inni przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Postępowanie incydentalne - Środki tymczasowe - Skarga na bezczynność - Dopuszczalność - Dyrektywa 91/414/EWG)

(2005/C 171/37)

Język postępowania: angielski

W sprawie T-34/05 R, Makhteshim-Agan Holding BV z siedzibą w Amsterdamie (Niderlandy) i inni, reprezentowani przez C. Mereu i K. van Maldegena, adwokatów, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: B. Doherty, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o zastosowanie środków tymczasowych dotyczących oceny endosulfanu z uwagi na jego ewentualne włączenie do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230, str. 1), Prezes Sądu wydał w dniu 27 kwietnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje odrzucony.

2	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/22

Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2005 r. przez Roberta Benkö i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-122/05)

(2005/C 171/38)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 21 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Roberta Benkö zamieszkałego w Kohfidisch (Austria), Nikolausa Draskovicha zamieszkałego w Güssing (Austria), Alexandra Freiherr von Kottwitza Erdödy zamieszkałego w Kohfidisch (Austria), Petera Massera zamieszkałego w Schwanberg (Austria), Alfreda Prinz von und zu Liechtenstein zamieszkałego w Deutschlandsberg (Austria), Marenzi Privatstiftung z siedzibą w Ebergassing (Austria), Marktgemeinde Götzendorf an der Leitha (Austria), Gemeinde Ebergassing (Austria), Ernsta Harracha zamieszkałego w Bruck an der Leitha (Austria), Schlossgut Schönbühel Aggstein AG z siedzibą w Vaduz, Heinrich Rüdiger Fürst Starhemberg'sche Familienstiftung z siedzibą w Vaduz, reprezentowanych przez adwokata M. Schaffgotscha, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

1.	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Komisji w całości, ewentualnie, jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony,

2.	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w odniesieniu do wszystkich terenów austriackich mających znaczenie dla Wspólnoty (Code AT załącznika I do zaskarżonej decyzji), ewentualnie, jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony,

3.	stwierdzenie nieważności objęcia zaskarżoną decyzją terenów AT 1114813, AT 2242000, AT 1220000, AT 1205A00, AT 3122000 i AT 3120000, ewentualnie, jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony,

stwierdzenie nieważności objęcia załącznikiem I do zaskarżonej decyzji określonych terenów jako terenów mających znaczenie dla Wspólnoty dla siedlisk i gatunków o stopniu reprezentatywności i ocenie globalnej B, C i D (pomocniczo C i D, ponownie ewentualnie jedynie D) standardowych arkuszy danych Państw Członkowskich dla

a)	wszystkich terenów objętych zaskarżoną decyzją (według załącznika I), ewentualnie

b)	wszystkich terenów austriackich (Code AT do załącznika I), ewentualnie

c)	tylko terenów AT 1114813, AT 2242000, AT 1220000, AT 1205A00, AT 3122000 i AT 3120000,

5.	w każdym przypadku obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Na mocy decyzji Komisji C(2004) 4031 z dnia 7 grudnia 2004 r. wydanej na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG (1) w sprawie przyjęcia wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty w kontynentalnym regionie biogeograficznym (2), nieruchomości skarżących podlegają systemowi ochrony tej dyrektywy.

Skarżący podnoszą m.in., że podstawy zaskarżonej decyzji nie stanowi wymagane wyważenie interesów pomiędzy nadrzędnym interesem publicznym a prawami obciążonego obywatela i obciążonej organizacji.

Skarżący twierdzą, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z dyrektywą 92/43/EWG, ponieważ nie ustanowiono właściwych podstaw koniecznych dla oceny niezbędnych nakładów finansowych i ponieważ program ramowy przyjmowany na podstawie art. 8 dyrektywy ani nie został opracowany, ani nie byłoby to wystarczające.

Ponadto skarżący zarzucają, że z powodu podziału kompetencji w Austrii nie jest zagwarantowana wymagana przez dyrektywę 92/43/EWG spójność sieci terenów ochrony, przy czym tereny ochrony praktycznie we wszystkich przypadkach faktycznie kończą się na granicach landów, co zdaniem skarżących jest niewłaściwe zarówno pod względem prawnowspólnotowym, jak i ochrony przyrody.

Poza tym skarżący są zdania, że Komisja zaniechała jasnego i wyraźnego ustalenia w zaskarżonej decyzji, dla jakich gatunków i siedlisk tereny wykazane jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty faktycznie takie znaczenie posiadają.

Wreszcie skarżący podnoszą, że w odniesieniu do terenów ich dotyczących dla treści decyzji zostały przyjęte niewłaściwe podstawy merytoryczne i dlatego tereny te zostały niesłusznie uznane za tereny mające znaczenie dla Wspólnoty dla niektórych gatunków i siedlisk.

(1) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, str. 7).

(2) Dz.U. L 382, str. 1.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/23

Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2005 r. przez Société des Plantations de Mbanga „SPM” przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-128/05)

(2005/C 171/39)

Język postępowania: francuski

W dniu 18 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Société des Plantations de Mbanga „SPM” z siedzibą w Douala (Kamerun), reprezentowanej przez adwokata Pierre'a Solera-Couteaux, przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

1.	zobowiązanie Komisji i Rady solidarnie do naprawienia szkody poniesionej przez stronę skarżącą w wysokości 15 163 825 euro wraz z odsetkami i kosztami zastępstwa procesowego

2.	obciążenie Komisji i Rady kosztami postępowania w całości

Zarzuty i główne argumenty:

Strona skarżąca prowadzi na terenie Republiki Kamerunu oraz w innych krajach działalność polegającą na uprawie, przetwórstwie i wprowadzaniu do obrotu bananów przeznaczonych na eksport. Aby móc wprowadzić te banany do obrotu na terenie Wspólnoty skarżąca obowiązana jest uzyskać od importerów pozwolenie na przywóz z uwagi na to, że sama nie posiada statusu importera w rozumieniu uregulowań wspólnotowych, ani też nie jest członkiem europejskiej lub wielonarodowej grupy.

Strona skarżąca twierdzi, że poprzez zawyżone i nieproporcjonalne fakturowanie pozwoleń na przywóz importerzy dopuszczają się przynoszących im korzyść nadużyć przepisów wspólnotowych dotyczących wspólnotowego systemu importu bananów, doprowadzając do objęcia obowiązkiem zapłaty cła przywozowego bananów pochodzących z Państw AKP, do których w normalnych warunkach stosowana jest zerowa stawka celna.

Zdaniem strony skarżącej, zachowanie Komisji i Rady powoduje ich odpowiedzialność pozaumowną ze względu na to, że nie wzięły pod uwagę wyraźnie odznaczającej się kategorii przedsiębiorców działających w sektorze bananów, a mianowicie kategorii „niezależnych” producentów AKP (jako że są to producenci niesklasyfikowani jako podmioty gospodarcze, ani też nie uczestniczą oni w dużych grupach europejskich czy międzynarodowych) oraz nie przedsięwzięły stosownych kroków, by naprawić wynikłe z tego zaniedbania skutki, mimo że Komisja miała obowiązek zapobiegania zakłóceniom normalnych stosunków handlowych pomiędzy osobami zajmującymi różne miejsca w łańcuchu obrotu.

Strona skarżąca wskazuje ponadto na oczywiste przekroczenie przez Radę i Komisję granic swobodnego uznania podając pięć zarzutów:

—	zarzut ustanowienia uregulowań, które sprzyjają praktykom antykonkurencyjnym;

—	zarzut braku środków mających za zadanie złagodzić antykonkurencyjne skutki tych praktyk;

—	zarzut naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz zasady pewności prawa;

—	zarzut naruszenia zasady niedyskryminacji;

—	zarzut naruszenia zasady swobody wykonywania działalności zawodowej.

Strona skarżąca wskazuje ponadto na naruszenie przez importerów art. 81 WE oraz art. 82 WE.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/24

Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez Nederlandse Vakbond Verkenshouders i innych przeciwko Komisja Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-151/05)

(2005/C 171/40)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 14 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Nederlandse Vakbond Verkenshouders z siedzibą w Lunteren (Niderlandy), Mariusa Schepa zamieszkałego w Lopik (Niderlandy) i Nederlandse Bond van Handelaren in Vee z siedzibą w Hadze (Niderlandy), reprezentowanych przez Johannesa Kneppelhout i Monique Charlotte van der Kaden.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną i zasadną,

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżący wnioskują o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 21 grudnia 2004 r. uznającej koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (Sprawa nr IV/M.3605 — SOVION/HMG).

Skarżący zarzucają Komisji naruszenie art. 2, 6 i 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (1) („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”). Zdaniem skarżących Komisja niesłusznie przyjęła, że rzeczona koncentracja nie utrudnia konkurencji na rynku zakupów żywca wieprzowego na ubój oraz że nie prowadzi na odnośnym rynku do utworzenia pozycji dominującej. Skarżący podnoszą, że w określonych rozważaniach zaskarżonej decyzji Komisja przyjęła błędną definicję odnośnego rynku produktu włączając rynek macior do rynku trzody chlewnej. Ponadto zdaniem skarżących Komisja błędnie zdefiniowała rynek geograficzny.

Skarżący wskazują ponadto na naruszenie zasady uzasadnienia i zasady staranności. Zdaniem skarżących Komisja nie dała im wystarczającej sposobności przedstawienia ich stanowiska, jak również nie uwzględniła dostarczonych przez nich informacji.

(1) Dz.U. L 24, str. 1.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/25

Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Deutsche Telekom AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-157/05)

(2005/C 171/41)

Język, w którym sporządzono skargę: niemiecki

W dniu 25 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Deutsche Telekom AG, z siedzibą w Bonn (Niemcy), reprezentowanej przez adwokata J.-C. Gaedertza przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również PCS Systemtechnik GmbH, z siedzibą w Monachium (Niemcy).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 lutego 2005 r. wydanej w postępowaniu odwoławczym R 248/2004-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Strona skarżąca
Zgłoszony znak towarowy:	Słowny znak towarowy „T-PCS” dla towarów i usług z klas 9, 16, 36, 38, 41 i 42 (zgłoszenie nr 1077304).
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	PCS Systemtechnik GmbH
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Słowny znak towarowy „PCS” dla towarów i usług z klas 9, 37 i 42 (wspólnotowy znak towarowy nr 628149).
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Zasadność sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia nr 1077304.
Decyzja Izby Odwoławczej:	Nieuwzględnienie odwołania.
Zarzuty:	Decyzja Izby Odwoławczej stanowi naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) ostatnia część zdania rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, ponieważ pomiędzy konkurującymi znakami nie zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/25

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Trek Bicycle Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-158/05)

(2005/C 171/42)

Język, w którym sporządzono skargę: niemiecki

W dniu 22 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Trek Bicycle Corporation, z siedzibą w Waterloo, Wisconsin (Stany Zjednoczone Ameryki), reprezentowanej przez adwokatów J. Krohera i A. Hettenkofera przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również AUDI AG, z siedzibą w Ingolstadt (Niemcy).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji czwartej Izby Odwoławczej OHIM (sygnatura R 587/2004-4);

—	stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów nr 1716/2004 z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie sprzeciwu nr B 435828 w zakresie, w jakim sprzeciw dotyczący towarów „pojazdy mechaniczne i ich części” został odrzucony;

—	odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 1910256 „ALLTREK” dla towarów „pojazdy mechaniczne i ich części”;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	AUDI AG
Zgłoszony znak towarowy:	Słowny znak towarowy „ALLTREK” dla towarów i usług z klas 9, 12 i 42 (zgłoszenie nr 1910256).
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Strona skarżąca
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Niemiecki słowny znak towarowy „TREK” dla towarów z klas 6, 9, 11, 12 i 21 (nr 2 092 896).
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Częściowe odrzucenie sprzeciwu (w odniesieniu do klasy 12).
Decyzja Izby Odwoławczej:	Nieuwzględnienie odwołania.
Zarzuty:	Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego został błędnie zastosowany. W odniesieniu do spornych znaków istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, ponieważ wykazują one znaczne podobieństwo i wcześniejszy znak posiada charakter wysoce odróżniający.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/26

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Unipor-Ziegel Marketing GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa T-159/05)

(2005/C 171/43)

Język, w którym sporządzono skargę: niemiecki

W dniu 22 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Unipor-Ziegel Marketing GmbH, z siedzibą w Monachium (Niemcy), reprezentowanej przez adwokatów A. Beschorner i B. Glaser, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również Ewald Dörken AG, Herdecke (Niemcy).

Strona wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 18 lutego 2005 r. w sprawie R 491/04-2-DELTA;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wpisany do rejestru wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie:

Słowny znak towarowy DELTA dla towarów z klasy 6 i 19 (Wspólnotowy znak towarowy nr 683458).

Uprawniony z tytułu wspólnotowego znaku towarowego:

Ewald Dörken AG

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego:

Skarżąca

Decyzja Wydziału Sprzeciwów:

Odrzucenie wniosku o unieważnienie

Decyzja Izby Odwoławczej:

Oddalenie odwołania

Zarzuty:

—	Zaskarżona decyzja narusza art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 40/94 Rady z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, ponieważ zarejestrowany znak towarowy nie może być znakiem towarowym;

—	Zaskarżona decyzja narusza art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94, ponieważ zarejestrowany znak towarowy nie posiada charakteru odróżniającego;

—	Zaskarżona decyzja narusza art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94, ponieważ w odniesieniu do tego znaku istnieje zastrzeżenie swobody używania, a rejestracja stanowi bezprawną monopolizację.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/27

Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez Daga Johanssona i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-160/05)

(2005/C 171/44)

Język postępowania: francuski

W dniu 14 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Daga Johanssona, zamieszkałego w Brukseli i trzech innych urzędników reprezentowanych przez adwokatów: Sébastiena Orlandiego, Xaviera Martina, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne'a Marchala, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji o powołaniu skarżących na urzędników Wspólnot Europejskich w zakresie, w jakim ustalają ich grupy zaszeregowania na podstawie art. 12 załącznika XIII regulaminu pracowniczego,

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podnoszone zarzuty i główne argumenty są identyczne z zarzutami i głównymi argumentami w sprawie T-130/05 oraz podobne do zarzutów i głównych argumentów w sprawie T-58/05.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/27

Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2005 r. przez Dirka Grijseelsa i Anę Lopez Garcíę przeciwko Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu

(Sprawa T-162/05)

(2005/C 171/45)

Język postępowania: francuski

W dniu 18 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Dirka Grijseelsa, zamieszkałego w Ternat (Belgia) oraz Any Lopez Garcíi, zamieszkałej w Brukseli, reprezentowanych przez adwokatów: Sébastiena Orlandiego, Xaviera Martina, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne'a Marchala, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu.

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji o powołaniu skarżących na urzędników Wspólnot Europejskich w zakresie, w jakim ustalają ich grupy zaszeregowania na podstawie art. 12 załącznika XIII regulaminu pracowniczego,

—	obciążenie Komitetu Ekonomiczno-Społecznego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podnoszone zarzuty i główne argumenty są identyczne z zarzutami i głównymi argumentami w sprawach T-130/05 i T-160/05 oraz podobne do zarzutów i głównych argumentów w sprawie T-58/05.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/28

Skarga wniesiona w dniu 13 kwietnia 2005 r. przez Johana de Geesta przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa T-164/05)

(2005/C 171/46)

Język postępowania: francuski

W dniu 13 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Johana de Geesta, zamieszkałego w Rhode-St-Genèse (Belgia), reprezentowanego przez adwokatów: Sébastiena Orlandiego, Xaviera Martina, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne'a Marchala, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Radzie Unii Europejskiej.

Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji o powołaniu skarżącego na urzędnika Wspólnot Europejskich w zakresie, w jakim ustala jego grupę zaszeregowania A*6 na podstawie art. 12 załącznika XIII regulaminu pracowniczego,

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący występował w charakterze kandydata w konkursie wewnętrznym CONSEIL/A/273 dotyczącym zatrudnienia lekarza w grupie zaszeregowania A6 lub A7. Będąc laureatem tego konkursu, skarżącemu przyznano grupę zaszeregowania A*6. Skarżący kwestionuje tę decyzję podnosząc, że powinno mu się przyznać grupę zaszeregowania A*8, A*9 lub A*10, które w nowym systemie odpowiadają wcześniejszym grupom zaszeregowania wspomnianym w ogłoszeniu o naborze.

Na poparcie swojej skargi skarżący podnosi, że Rada ustaliła jego grupę zaszeregowania nie uwzględniając ogłoszenia o naborze i naruszyła przez to art. 29 i art. 31 regulaminu pracowniczego, jak również zasadę uzasadnionych oczekiwań. W tych okolicznościach skarżący podnosi również, że art. 12 załącznika XIII regulaminu pracowniczego, który zastosowała Rada ustalając jego grupę zaszeregowania, bezprawnie zmienia ramy prawne procedury naboru.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/28

Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Arkema przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-168/05)

(2005/C 171/47)

Język postępowania: francuski

W dniu 25 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki Arkema z siedzibą w Paryżu (Francja), reprezentowanej przez adwokata M. Debroux, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Strona skarżąca wnosi do Sądu:

—

o stwierdzenie nieważności artykułów 1 lit. d), 2 lit. c) i 4 pkt 9) decyzji Komisji C(2004) 4876 ostatecznej z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie, w jakim dotyczą one Elf Aquitaine i nakładają na nią grzywnę, ze względu na naruszenie prawa oraz istotnych wymogów proceduralnych, a w związku z tym o zmianę art. 2 lit. c) i d) decyzji w zakresie, w jakim nakłada na Arkema zbyt wysoką grzywnę i o ustalenie niższego jej wymiaru;

—	ewentualnie o zmianę art. 2 lit. c) i d) decyzji w zakresie, w jakim nakładają one na Arkema i Elf Aquitaine zbyt wysoką grzywnę i o jej obniżenie

—	w obydwu przypadkach obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonej decyzji Komisja po pierwsze nałożyła na skarżącą oraz jej spółkę dominującą Elf Aquitaine SA solidarnie i łącznie i po drugie na skarżącą samodzielnie grzywnę w wysokości odpowiednio 45 000 000 EUR i 13 500 000 EUR z tytułu udziału wraz z innymi przedsiębiorstwami w porozumieniu dotyczącym sektora kwasu monochlorooctowego.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi po pierwsze, że Komisja kilkakrotnie naruszyła prawo przypisując działania strony skarżącej, których znaczenie i klasyfikacja nie są kwestionowane, Elf Aquitaine. W ten sposób Komisja naruszyła zasady dotyczące odpowiedzialności spółki dominującej za działania spółki zależnej ustanawiając de facto niewzruszalne domniemanie odpowiedzialności wywodząc je z faktu posiadania przez spółkę dominującą większości udziałów w jej spółce zależnej i w związku z tym nie wykazując, w jakim stopniu spółka dominująca brała rzeczywiście udział w tych działaniach. Zdaniem strony skarżącej to niewzruszalne domniemanie stanowi naruszenie zasady prawnej i handlowej autonomii spółki zależnej, zasady osobistej odpowiedzialności za naruszenia prawa konkurencji oraz zasady niedyskryminacji przedsiębiorstw na podstawie kryterium ich organizacji prawnej. Ponadto strona skarżąca podnosi, że Komisja nie dopełniła istotnych wymogów proceduralnych ponieważ nie przedstawiła żadnego uzasadnienia dla zastosowania niewzruszalnego domniemania.

Po drugie strona skarżąca podnosi, że nałożona na nią grzywna jest zbyt wysoka, nieproporcjonalna i dyskryminująca. W uzasadnieniu tego twierdzenia strona skarżąca powołuje się na naruszenie zasady proporcjonalności w odniesieniu do określania początkowej kwoty grzywny, czynników służących określeniu grzywny na poziomie dostatecznie zniechęcającym oraz w odniesieniu do określenia mnożnika w związku z okresem trwania naruszenia.

Ewentualnie strona skarżąca podnosi, że w przypadku gdyby Elf Aquitaine nie miała zostać zwolniona z grzywny podniesiony przez nią zarzut naruszenia zasady proporcjonalności jest wciąż zasadny. Dodatkowo strona skarżąca wskazuje, że dokonując obliczeń Komisja uwzględniła obrót Arkemy dwukrotnie, orzekając w związku z tym podwójną sankcję z tego samego tytułu.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/29

Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2005 r. przez Jeana-Louisa Giraudy'ego przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-169/05)

(2005/C 171/48)

Język postępowania: francuski

W dniu 20 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Jeana Louisa Giraudy'ego, zamieszkałego w Paryżu, reprezentowanego przez adwokata Dominique Voillemota, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji Komisji z dnia 21 lutego 2005 r. w zakresie, w jakim nie uznaje się w niej DG ds. Prasy za winną popełnienia błędów i odrzuca jego skargę;

—	stwierdzenie, że wspomniane błędy spowodowały powstanie pewnej i dającej się oszacować szkody oraz że między tymi błędami a szkodą istnieje związek przyczynowy;

—	stwierdzenie, wobec tego, że za szkodę poniesioną przez skarżącego słusznie należy się mu odszkodowanie pieniężne oraz ustalenie kwoty odszkodowania za poniesioną szkodę niematerialną w wysokości 500.000 euro;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

W czasie gdy miały miejsce okoliczności faktyczne, na które powołuje się skarżący, był on szefem reprezentacji Komisji we Francji. W następstwie wysuniętych przeciwko niemu zarzutów dotyczących rzekomych nieprawidłowości na szkodę budżetu Unii Europejskiej, OLAF podjął w dniu 18 listopada 2002 r. interwencję w siedzibie reprezentacji. Nazajutrz skarżący został przeniesiony do Brukseli z zakazem wszelkich kontaktów zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz Komisji.

Skarżący podnosi również, że wydany w dniu 21 listopada 2002 r. i szeroko rozpowszechniony komunikat prasowy Komisji spowodował znaczne nagłośnienie sprawy w środkach masowego przekazu, ze szkodą dla niego samego. Zdaniem skarżącego, w raporcie OLAF, przedstawionym dnia 6 maja 2003 r., stwierdzono, że zarzuty wobec niego były bezpodstawne.

W niniejszej skardze skarżący domaga się zadośćuczynienia za szkodę, którą poniósł w wyniku tych wydarzeń. Na poparcie swojej skargi podnosi on, że w związku z jego przeniesieniem dopuszczono się nadużycia, było ono nieuzasadnione i dokonano go z naruszeniem zasady domniemania niewinności. Podnosi on również, że rzecznik prasowy Komisji nie dochował poufności dochodzenia i czynił publicznie uwagi mogące zaszkodzić reputacji skarżącego. Wreszcie podnosi on, iż dyrektor generalny DG ds. Prasy kierował pod jego adresem pewne zarzuty, chociaż musiał sobie zdawać sprawę, że mają one wątłe podstawy.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/30

Skarga wniesiona w dniu 21 kwietnia 2005 r. przez Renate AMM i 14 innych skarżących przeciwko Parlamentowi Europejskiemu

(Sprawa T-170/05)

(2005/C 171/49)

Język postępowania: francuski

W dniu 21 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Renate AMM, zamieszkałej w Brukseli i 14 innych urzędników, reprezentowanych przez adwokatów: Sébastiena Orlandiego, Xaviera Martina, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne'a Marchala, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Parlamentowi Europejskiemu.

Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji o powołaniu skarżących na urzędników Wspólnot Europejskich w zakresie, w jakim ustalają ich grupy zaszeregowania na podstawie art. 12 lub 13 akapit drugi załącznika XIII regulaminu pracowniczego;

—	obciążenie Parlamentu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podnoszone zarzuty i główne argumenty są identyczne z zarzutami i głównymi argumentami w sprawach T-130/05, T-160/05 i T-162/05 oraz podobne do zarzutów i głównych argumentów w sprawach T-58/05 i T-164/05.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/30

Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2005 r. przez Armacell Enterprise GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-172/05)

(2005/C 171/50)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 29 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Armacell Enterprise GmbH z siedzibą w Münster (Niemcy), reprezentowanej przez O. Spuhlera, adwokata, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed pierwszą Izbą Odwoławczą była również NMC Société Anonyme z siedzibą w Raeren (Belgia).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie R 552/2004-1;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Armacell Enterprises GmbH
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Słowny znak towarowy ARMAFOAM dla towarów z klasy 20 (produkty piankowe z elastomerów, termoplastów lub duroplastów jako komponenty systemowe lub do końcowego zastosowania) — zgłoszenie nr 2 487 338
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	NMC S.A.
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Słowny wspólnotowy znak towarowy NOMAFOAM dla towarów lub usług z klas 17, 19, 20, 27 i 28 (produkty z półfabrykowanych plastyków, pianka polietylenowa, materiały budowlane (niemetalowe) i in.) wspólnotowy znak towarowy nr 672 816
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie zaskarżonej decyzji i odmowa rejestracji wspólnotowego znaku towarowego
Podniesione zarzuty:	Naruszenie art. 43 ust. 5 zdanie drugie i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94, ponieważ nie zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w stosunku do przedmiotowych znaków towarowych i towarów

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/31

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2005 r. przez Elf Aquitaine przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-174/05)

(2005/C 171/51)

Język postępowania: francuski

W dniu 27 kwietnia do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Elf Aquitaine, z siedzibą w Courbevoie (Francja), reprezentowanej przez adwokatów Erica Morgana de Rivery i Evelyne Friedel, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

po pierwsze stwierdzenie nieważności art. 1 lit. d) decyzji Komisji nr C(2004) 4876 ostatecznej z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie, w jakim stwierdza, że w okresie pomiędzy 1 stycznia 1984 r. a 7 maja 1999 r. Elf Aquitaine naruszyła art. 81 WE i w okresie pomiędzy 1 stycznia 1994 r. a 7 maja 1999 r. art. 53 Porozumienia EOG;

—

w związku z tym stwierdzenie nieważności (i) art. 2 lit. c) decyzji Komisji nr C(2004) 4876 ostatecznej z dnia 19 stycznia 2005 r., w zakresie, w jakim obciąża Elf Aquitaine i Atofina odpowiedzialnością łączną i solidarną z tytułu nałożonej na nie grzywny w wysokości 45 milionów euro, (ii) art. 3 tej decyzji w zakresie, w jakim nakazuje Elf Aquitaine zaprzestania naruszania art. 81 WE i 53 EOG oraz (iii) art. 4 ust. 9 tej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy Elf Aquitaine;

—	ewentualnie stwierdzenie nieważności art. 2 lit. c) decyzji Komisji nr C(2004) 4876 ostatecznej z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie, w jakim obciąża Elf Aquitaine i Atofina odpowiedzialnością łączną i solidarną z tytułu nałożonej na nie grzywny w wysokości 45 milionów euro;

—

ewentualnie zmianę art. 2 lit. c) decyzji Komisji nr C(2004) 4876 ostatecznej z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie, w jakim obciąża Elf Aquitaine i Arkema odpowiedzialnością łączną i solidarną z tytułu nałożonej na nie grzywny w wysokości 45 milionów euro i obniżenie odnośnej grzywny do stosownego poziomu;

—	w każdym wypadku obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, że strona skarżąca uczestniczyła w ustaleniach przedsiębiorstw dokonując przydziału ograniczeń ilościowych i odbiorców, uzgadniając podwyżki cen, ustanawiając system rekompensat, dokonując wymiany informacji o ilościach zbytych produktów i cenach, biorąc udział w regularnych spotkaniach oraz utrzymując inne kontakty celem uzgodnienia i wprowadzenia w życie wymienionych ograniczeń. Z powodu tych naruszeń Komisja nałożyła na stronę skarżącą grzywnę.

Strona skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja przypisuje jej odpowiedzialność za naruszenie popełnione przez jej oddział i wnosi o stwierdzenie jej nieważności powołując następujące zarzuty:

W pierwszym zarzucie strona skarżąca podnosi naruszenie prawa do obrony. Strona skarżąca uważa, że Komisja nie przedstawiła w jasny sposób swoich argumentów w przedstawieniu zarzutów, nie wypełniła spoczywającego na niej obowiązku dowodowego oraz nie uwzględniła okoliczności wynikających z postępowania administracyjnego.

Za pomocą drugiego zarzutu strona skarżąca powołuje się na brak dostatecznego uzasadnienia zaskarżonej decyzji, brak wyjaśnienia zmiany przyjętego stanowiska dotyczącego obciążenia strony skarżącej odpowiedzialnością za jej oddział oraz brak odpowiedzi na odrzucenie zarzutów przez stronę skarżącą.

W ramach trzeciego zarzutu strona skarżąca podnosi sprzeczność pomiędzy z jednej strony obciążeniem jej odpowiedzialnością z tytułu naruszenia, a z drugiej strony stwierdzeniem, że w momencie zakończenia udział jej oddziału był nieznaczny.

Zarzut naruszenia reguł rządzących przypisaniem spółce dominującej odpowiedzialności za naruszenia, których dopuściły się jej oddziały, stanowi czwarty zarzut powołany przez stronę skarżącą.

W piątym zarzucie strona skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja narusza liczne zasady podstawowe uznane przez ogół Państw Członkowskich i stanowiące integralną częścią wspólnotowego porządku prawnego, to znaczy zasady indywidualizacji kary, zasady praworządności oraz ogólnej zasady domniemania niewinności.

Szósty zarzut jest oparty na licznych domniemanych uchybieniach, których dopuściła się Komisja w postępowaniu prowadzącym do wydania zaskarżonej decyzji, uznanych przez stronę skarżącą za naruszające zasadę dobrej administracji.

Strona skarżąca podnosi również za pomocą siódmego zarzutu, że zastosowana w zaskarżonej decyzji zmiana kryteriów, na podstawie których następuje obciążenie spółki dominującej odpowiedzialnością za naruszenia, których dopuściły się oddziały jej grupy, stanowi naruszenie zasady pewności prawa.

W świetle dwóch kolejnych zarzutów strona skarżąca wskazuje, że Komisja błędnie zinterpretowała przedłożone dokumenty i że zaskarżona decyzja stanowi nadużycie prawa swobodnego uznania.

Ewentualnie strona skarżąca wnosi o uchylenie grzywny ze względu na to, że uzasadnienie przedstawione przez Komisję dotyczące jej ustalenia jest pozbawione jakiejkolwiek spójności.

W ramach kolejnego żądania ewentualnego strona skarżąca wnosi o obniżenie grzywny.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/32

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2005 r. przez Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel AB, Akzo Nobel Chemicals BV, Akzo Nobel Functional Chemicals BV, Akzo Nobel Base Chemicals AB and Eka Chemicals AB przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-175/05)

(2005/C 171/52)

Język postępowania: angielski

W dniu 27 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Akzo Nobel NV, z siedzibą w Arnhem (Niderlandy), Akzo Nobel Nederland BV, z siedzibą w Arnhem (Niderlandy), Akzo Nobel AB, z siedzibą w Sztokholmie (Szwecja), Akzo Nobel Chemicals BV, z siedzibą w Amersfoort (Niderlandy), Akzo Nobel Functional Chemicals BV, z siedzibą w Amersfoort (Niderlandy), Akzo Nobel Base Chemicals AB, z siedzibą w Skoghall (Szwecja) i Eka Chemicals AB, z siedzibą w Bohus (Szwecja), reprezentowanych przez adwokatów C. R. A. Swaaka i A. Kayhko, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—	poddanie kontroli na podstawie art. 230 WE legalności decyzji Komisji C(2004)4876 ostatecznej;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji na podstawie art. 231 WE;

—	lub ewentualnie obniżenie grzywny;

—	w obydwu przypadkach obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący kwestionują decyzję Komisji z dnia 19 stycznia 2005 r. dotyczącą postępowania na mocy art. 81 WE i art. 53 Porozumienia EOG (sprawa COMP/E-1/37.773 — MCAA), w której Komisja uznała, że skarżący uczestniczyli w grupie porozumień i ustalonych praktyk polegających na ustalaniu cen, podziale rynku i uzgodnieniu działań względem konkurentów w branży kwasu monochlorooctowego w EOG i nałożyła na skarżących grzywnę.

W uzasadnieniu skargi skarżący podnoszą oczywisty błąd oceny i naruszenie przez Komisję art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 (1) poprzez błędne obciążenie odpowiedzialnością za naruszenie również Akzo Nobel NV, dominującej spółki w koncernie Akzo Nobel group oraz Akzo Nobel AB. Zdaniem skarżących Akzo Nobel NV nie miała decydującego wpływu na politykę handlową jej spółek zależnych.

Ponadto skarżący twierdzą, że wysokość grzywny nałożonej na skarżących łącznie i oddzielnie przekracza w odniesieniu do szwedzkich spółek prowadzących działalność w sektorze MCAA granicę 10 % obrotu określoną przez rozporządzenie nr 1/2003.

Skarżący wskazują również na naruszenie obowiązku uzasadnienia [decyzji] określonego w art. 253 [WE].

Ewentualnie skarżący podnoszą, że Komisja popełniła rozmaite błędy związane z obliczeniem wysokości grzywny. Zdaniem skarżących Komisja pomyliła się w klasyfikacji spółek dokonując oceny ciężaru naruszenia celem ustalenia kwoty podstawowej grzywny, naruszyła zasadę proporcjonalności stosując błędny mnożnik oraz zasadę równego traktowania błędnie stosując komunikat w sprawie współpracy (2) z roku 1996.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str.1).

(2) Komunikat Komisji w sprawie nienakładania lub obniżania grzywien w przypadku karteli (Dz.U. C 207 z 18/07/1996, str. 4).

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/33

Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2004 r. przez Citicorp i Citibank, N.A. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-181/05)

(2005/C 171/53)

Język, w którym sporządzono skargę: angielski

W dniu 10 maja 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Citicorp, z siedzibą w Nowym Jorku (Stany Zjednoczone Ameryki) oraz Citibank, N.A., z siedzibą w Nowym Jorku (Stany Zjednoczone Ameryki), reprezentowanych przez V. v. Bomhard, A. Rencka i A. Polhmanna, lawyers, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą (OHIM) była również Citi, S.L. z siedzibą w Algete, Madryt (Hiszpania).

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 marca 2005 r. w sprawie R 173/2004-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Citi, S.L.
Przedmiotowy wspólnotowy znak towarowy:	Graficzny znak towarowy CITI dla usług należących do klasy 36 (agencje celne, wycena nieruchomości, agencje pośrednictwa w handlu nieruchomościami, wycena i administrowanie majątkiem ruchomym) — zgłoszenie nr 1 430 750
Właściciel znaku towarowego lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Citicorp i Citibank, N.A.
Znak towarowy lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie	Ich odpowiednie krajowe i wspólnotowe słowne i graficzne znaki towarowe dla usług należących do klasy 36 (usługi finansowe i pośrednictwo w handlu nieruchomościami)
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego
Decyzja Izby Odwoławczej:	Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów, uznanie sprzeciwu za zasadny w odniesieniu do „wyceny nieruchomości, agencji pośrednictwa w handlu nieruchomościami, wyceny i administrowania majątkiem ruchomym”, a oddalenie go w odniesieniu do „agencji celnych”
Podniesione zarzuty:	Naruszenie art. 73 rozporządzenia Rady nr 40/94 oraz prawa do bycia wysłuchanym, naruszenie art. 73 i 74 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 40/94 oraz naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 40/94.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/33

Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2005 r. przez Julie Samnaddę przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-183/05)

(2005/C 171/54)

Język postępowania: francuski

W dniu 4 maja 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Julie Samnaddy, zamieszkałej w Brukseli, reprezentowanej przez adwokatów: Sébastiena Orlandiego, Xaviera Martina, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne'a Marchala, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji o powołaniu skarżącej na urzędnika Wspólnot Europejskich w zakresie, w jakim ustala jej grupę zaszeregowania na podstawie art. 12 załącznika XIII regulaminu pracowniczego,

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podnoszone zarzuty i główne argumenty są identyczne z zarzutami i głównymi argumentami w sprawach T-130/05, T-160/05, T-162/05 i T-170/05 oraz podobne do zarzutów i głównych argumentów w sprawach T-58/05 i T-164/05.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/34

Skarga wniesiona w dniu 9 maja 2005 r. przez The Sherwin-Williams Company przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-190/05)

(2005/C 171/55)

Język, w którym sporządzono skargę: hiszpański

W dniu 9 maja 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga The Sherwin-Williams Company, reprezentowanej przez Enrique Armijo Chavarriego i Antonia Castán Pérez-Gómeza, adwokatów, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 lutego 2005 r. wydanej w sprawie R 755/2004-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Słowny znak „TWIST & POUR” — zgłoszenie nr 3.071.041 dla towarów z klasy 21 (przenośne pojemniki z plastyku sprzedawane jako integralna część produktu — farby w płynie z mechanizmem do przechowywania i nakładania).
Decyzja eksperta	Odrzucenie zgłoszenia.
Decyzja Izby Odwoławczej	Nieuwzględnienie odwołania.
Podniesione zarzuty	Niewłaściwe zastosowanie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/34

Skarga wniesiona w dniu 9 maja 2005 r. przez Teletech Holdings Inc. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-194/05)

(2005/C 171/56)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

W dniu 9 maja 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Teletech Holdings Inc., z siedzibą w Englewood, Kolorado (Stany Zjednoczone Ameryki), reprezentowanej przez A. M. Gould, solicitor, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również Teletech International S.A., z siedzibą w Paryżu (Francja).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie R 497/2004-1;

—	przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania i orzeczenia w przedmiocie sprzeciwu TeleTech US wobec wspólnotowego znaku towarowego nr 2 168 409, wniesionego w imieniu Teletech International S.A. i opartego na jej wspólnotowym znaku towarowym nr 134 908 TELETECH GLOBAL VENTURES;

—	obciążenie OHIM kosztami poniesionymi przez TeleTech US w postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji i Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty:

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	TELETECH INTERNATIONAL S.A
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Słowny znak towarowy TELETECH INTERNATIONAL dla usług z klas 35, 38 i 42
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	Strona skarżąca
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	Krajowy znak towarowy „TELETECH” i wspólnotowy znak towarowy „TELETECH GLOBAL VENTURES”
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odmowa rejestracji
Decyzja Izby Odwoławczej:	Stwierdzenie niedopuszczalności odwołania
Podniesione zarzuty:	Strona skarżąca twierdzi, że Sąd Pierwszej Instancji w wyroku z dnia 16 września 2004 r. w sprawie T-342/02 Metro-Goldwyn-Mayer Lion przeciwko OHIM, stwierdzając niedopuszczalność skargi wniesionej w podobnych okolicznościach, orzekł błędnie; pomocniczo podnosi ona, że orzeczenia tego nie trzeba postrzegać jako rozstrzygającego w niniejszej sprawie; wreszcie, podnosi ona, że decyzja Wydziału Sprzeciwów znacznie osłabiła jej pozycję w Stanach Zjednoczonych Ameryki i wobec tego należało stwierdzić dopuszczalność jej odwołania od wspomnianej decyzji.

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/35

Wykreślenie sprawy T-398/02 (1)

(2005/C 171/57)

(Język postępowania: włoski)

Postanowieniem z dnia 2 maja 2005 r. prezes czwartej izby Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy T-398/02 Linea GIG S.r.l. in liquidazione przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

(1) Dz.U. C 44 z 22.2.2003

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/35

Wykreślenie sprawy T-T-441/03 (1)

(2005/C 171/58)

(Język postępowania: francuski)

Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2005 r. prezes czwartej izby Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy T-441/03 Firma Léon Van Parys N.V. i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

(1) Dz.U. C 59 z 6.3.2004

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/35

Wykreślenie sprawy T-244/04 (1)

(2005/C 171/59)

(Język postępowania: niderlandzki)

Postanowieniem z dnia 4 maja 2005 r. prezes drugiej izby Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy T-244/04 Elisabeth Saskia Smit przeciwko Europese Politiedienst (Europol).

(1) Dz.U. C 217 z 28.8.2004

III Powiadomienia

9.7.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/36

(2005/C 171/60)

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 155 z 25.6.2005.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 143 z 11.6.2005.

Dz.U. C 132 z 28.5.2005.

Dz.U. C 115 z 14.5.2005.

Dz.U. C 106 z 30.4.2005.

Dz.U. C 93 z 16.4.2005.

Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://europa.eu.int/eur/lex

CELEX: http://europa.eu.int/celex