18.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 148/1

1.

Niniejsze konkluzje dotyczą języków innych niż języki określone w rozporządzeniu nr 1/1958 Rady, którym konstytucja Państwa Członkowskiego przyznaje status języka urzędowego na całości lub części terytorium tego państwa i które zgodnie z prawem mogą być używane jako język narodowy.

2.

Rada uważa, że w ramach wysiłków podejmowanych na rzecz zbliżenia Unii do wszystkich jej obywateli, należy poświęcić więcej uwagi bogactwu, jakie stanowi różnorodność językowa.

3.

Rada uznaje możliwość używania przez obywateli dodatkowych języków w ich kontaktach z instytucjami za ważny czynnik wpływający na silniejsze utożsamianie się przez nich z projektem politycznym Unii Europejskiej.

4.

Zezwolenia na oficjalne użycie w Radzie języków określonych w pkt 1 udziela Rada na podstawie porozumienia administracyjnego zawartego między nią a Państwem Członkowskim składającym wniosek; inne instytucje lub organy Unii wydają takie zezwolenie na podstawie podobnego porozumienia administracyjnego.

5.

Porozumienia te będą zawierane zgodnie z Traktatem oraz przepisami przyjętymi w celu jego wykonania i będą musiały spełniać podane niżej warunki. Bezpośrednie lub pośrednie koszty związane z wprowadzeniem w życie porozumień administracyjnych przez instytucje i organy Unii pokryje Państwo Członkowskie składające wniosek.

a)   Publikacja aktów przyjętych w procedurze współdecydowania przez Parlament Europejski i Radę

Rząd Państwa Członkowskiego będzie mógł wysłać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie uwierzytelnione tłumaczenie aktów przyjętych w procedurze współdecydowania na jeden z języków określonych w pkt 1. Rada umieści to tłumaczenie w archiwach i na wniosek udostępni jego kopię. Rada zapewni publikację tych tłumaczeń na swojej stronie internetowej. W obu przypadkach, należy zwrócić uwagę na fakt, że tłumaczenia, o których mowa, nie będą mieć mocy prawnej.

b)   Wystąpienia ustne podczas posiedzenia Rady i, ewentualnie, posiedzeń innych instytucji lub organów Unii

W stosownych przypadkach, rząd Państwa Członkowskiego może wystąpić do Rady i, ewentualnie, innych instytucji lub organów (Parlamentu Europejskiego i Komitetu Regionów) z wnioskiem o pozwolenie na używanie jednego z języków określonych w pkt 1 w wystąpieniach ustnych (poprzez tłumaczenie ustne bierne) jednego z członków danej instytucji lub organu podczas posiedzenia. Rada zasadniczo przychyli się do takiego wniosku, pod warunkiem przedłożenia go w rozsądnym terminie przed posiedzeniem oraz dostępności niezbędnego personelu i sprzętu.

c)   Korespondencja z instytucjami i organami Unii

Państwa Członkowskie mogą przyjąć akt prawny przewidujący, że w przypadku gdy ich obywatel zamierza zwrócić się do instytucji lub organu Unii w jednym z języków określonych w pkt 1, przekaże korespondencję organowi wyznaczonemu przez to Państwo Członkowskie. Organ ten przekaże korespondencję odpowiedniej instytucji lub organowi wraz z tłumaczeniem na język Państwa Członkowskiego określony w rozporządzeniu Rady nr 1/1958. Ta sama procedura będzie miała zastosowanie mutatis mutandis do odpowiedzi udzielanych przez daną instytucję lub organ.

Jeżeli instytucje lub organy Unii obowiązuje termin na udzielenie odpowiedzi, rozpocznie się on z dniem, w którym dana instytucja lub organ otrzyma od Państwa Członkowskiego tłumaczenie na jeden z języków określonych w rozporządzeniu Rady nr 1/1958. Termin przestaje biec z dniem, w którym dana instytucja lub organ Unii wyśle odpowiedź właściwemu organowi Państwa Członkowskiego w tym ostatnim języku.

Rada wzywa inne instytucje do zawarcia na tej podstawie porozumień administracyjnych.

18.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 148/3

18.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 148/4

(1)

Obowiązujące normy badań dla urządzeń służących do zapobiegania przechodzeniu płomienia do zbiorników ładunkowych w zbiornikowcach do przewozu ropy (dotyczy to tylko zaworów wysokiej szybkości) są ustalone w okólnikach MSC 677 i MSC 1009 Międzynarodowej Organizacji Morskiej, przy czym ostatni z nich odwołuje się do normy międzynarodowej ISO 15364:2000.

(2)

Pismem z dnia 24 lutego 2004 r. Duński Urząd Morski (Danish Maritime Authority) powiadomił Komisję o środkach tymczasowych podjętych przez Urząd w odniesieniu do ciśnieniowych/próżniowych zaworów nadmiarowych modelu NEW-ISO-HV (zwanych dalej „zaworami”) produkowanych przez firmę TANKTECH Co. w Republice Korei (zwaną dalej „producentem”), zgodnie z którymi wszelkie takie zawory zainstalowane na pokładzie statków pływających pod duńską banderą miały zostać usunięte w pozostającym do ustalenia okresie z powodu niespełniania wymagań art. 5 ust. 1 i 2 dyrektywy 96/98/WE oraz nieprawidłowego zastosowania norm badań wymienionych w art. 5 ust. 2 dyrektywy. Pismo Duńskiego Urzędu Morskiego zawierało ostrzeżenie odnośnie do nadciśnienia podczas załadowywania zbiorników wyposażonych w zawory tego modelu.

(3)

Do pisma Duńskiego Urzędu Morskiego dołączona była kopia certyfikatu badania typu WE wydanego w dniu 4 marca 2002 r. przez notyfikowaną jednostkę Bureau Veritas, oznaczonego numerem 11582/A1 EC, dotyczącego zaworów odpowietrzających wysokiej szybkości i próżniowych zaworów nadmiarowych wysokiej szybkości z osłoną płomieniową (modele NEW-ISO-HV-65, NEW-ISO-HV-80, NEW-ISO-HV-100, NEW-ISO-HV-125, NEW-ISO-HV-150, NEW-ISO-HV-200, NEW-ISO-HV-250 oraz NEW-ISO-HV-300 o następujących odpowiednich nominalnych rozmiarach: 65A, 80A, 100A, 125A, 150A, 200A, 250A, 300A).

(4)

Duński Urząd Morski podjął wyżej wymienione środki tymczasowe na podstawie pochodzących ze statków doniesień o znacznych rozbieżnościach pomiędzy rzeczywistym ciśnieniem w zbiorniku a ciśnieniem podanym w danych producenta dotyczących produktu, oraz w wyniku przeprowadzonego następnie szczegółowego badania zaworów usuniętych z duńskiego zbiornikowca, zidentyfikowanego później jako M/T „Orahope”. Zawory pochodzące z duńskiego zbiornikowca nosiły oznaczenie wymienione w art. 11 dyrektywy 96/98/WE (zwane dalej „oznaczeniem”) i zostały później zidentyfikowane jako model NEW-ISO-HV-80.

(5)

Według doniesienia, badanie wspomnianych urządzeń przeprowadzone w imieniu Duńskiego Urzędu Morskiego wykazało znacznie wyższe ciśnienie udarowe niż podane przez producenta zaworów. Duński Urząd Morski uznał różnicę powstałego ciśnienia w zbiorniku za bardzo dużą i, mając na względzie związane z tym aspekty bezpieczeństwa, wystarczającą dla uzasadnienia zakazu używania tych zaworów na pokładzie duńskich statków.

(6)

Duński Urząd Morski stwierdził ponadto na podstawie badania zaworów, że operator nie mógł stwierdzić za pomocą systemu podnoszenia kontrolnego czy zawór był w stanie sprawnym, oraz że brak plastikowej części odległościowej mógłby powodować, że zawór nie byłby samospustowy, czego operator nie byłby w stanie zauważyć.

(7)

Duński Urząd Morski zażądał od producenta pełnej dokumentacji badań. W piśmie do Komisji z dnia 24 lutego 2004 r. Duński Urząd Morski twierdził, że producent dostarczył dokumentację niewystarczającą dla potwierdzenia spełnienia obowiązujących wymagań, zwłaszcza jeśli chodzi o zapisy badań, informacje o produkcie, szczegóły konstrukcyjne oraz certyfikację.

(8)

W swoim piśmie Duński Urząd Morski nie dokonywał oceny potencjalnych braków w samych normach badań, uważając że z obserwowanych problemów nie wynikało, iż normy są niewystarczające.

(9)

Po otrzymaniu pisma od Duńskiego Urzędu Morskiego Komisja podjęła konsultacje z Duńskim Urzędem Morskim, producentem, rządem francuskim jako notyfikującym Państwem Członkowskim oraz jednostką notyfikowaną, która wydała przedmiotowy certyfikat badania typu WE w imieniu tego ostatniego (dalej zwanymi wspólnie „stronami”). Komisja otrzymała również za pośrednictwem stowarzyszenia o nazwie Danish Maritime dokumentację od duńskiego producenta Pres-Vac Engineering A/S.

(10)

Wśród uzupełniających informacji dostarczonych przez Duński Urząd Morski w trakcie procedury przed Komisją znalazły się raporty z badań dotyczące zaworów usuniętych ze statków na skutek podjętych środków tymczasowych. Badania te odnosiły się do zaworów modeli NEW-ISO-HV-80, NEW-ISO-HV-65 i NEW-ISO-HV-100 oraz potwierdzały wnioski przedstawione w piśmie Duńskiego Urzędu Morskiego z dnia 24 lutego 2004 r. W trakcie badań wynikła także kwestia potencjalnego cofania się płomienia, co — gdyby zostało potwierdzone — oznaczałoby szczególnie poważne zagrożenie bezpieczeństwa.

(11)

W swojej odpowiedzi na zapytanie Komisji Bureau Veritas obaliło jeden po drugim punkty, w których Duński Urząd Morski w swoim piśmie z dnia 24 lutego 2004 r. stwierdził, że zawory nie spełniają obowiązujących wymagań. Do odpowiedzi załączona była dokumentacja producenta zawierająca dowody zapisów z badań, zapisów przepływów, prób kalibracyjnych, objaśnienie instrukcji użytkowania, raport z badań zatwierdzenia typu dotyczący prób cofania się płomienia oraz prób trwałości podczas palenia.

(12)

Dokumentacja ta jest wystarczająca do zweryfikowania czy obowiązujące wymagania zostały spełnione, a tym samym odpowiada ust. 7 modułu B w załączniku B do dyrektywy 96/98/WE.

(13)

Odnośnie do wymagań dotyczących zespołu systemu podnoszenia kontrolnego, według opinii wyrażonej przez Duński Urząd Morski powinien on obejmować wszystkie ruchome części zaworów, w tym również przeponę wspomagającą. Jednakże ponieważ obowiązująca norma nakazuje jedynie sprawdzenie, czy zawór łatwo się podnosi i nie pozostaje w położeniu otwartym, należy stwierdzić, iż uznanie, że zawór w zaprojektowanej postaci spełnia wymagania, mieściło się w zakresie swobody decyzji jednostki notyfikowanej. Należy również zauważyć, że Bureau Veritas, należycie uwzględniając interpretację Duńskiego Urzędu Morskiego, zachęciło producentów do zmodyfikowania systemu podnoszenia kontrolnego i należy sądzić, że przygotowywane są procedury mające na celu przyspieszenie modyfikacji oraz stosowną aktualizację certyfikatu badania typu WE.

(14)

Ponadto, instrukcja obsługi dostarczona do serii NEW-ISO-HV, w tym również rysunki części w postaci rozłożonej przedstawione w kolejności rozkładania i ponownego montażu, choć podstawowa pod względem formy i treści, jest wystarczająca dla sumiennego operatora do bezpiecznej eksploatacji zaworów i jest dobrze dostosowana do poziomu biegłości, jakiego należy spodziewać się od personelu dokonującego przeglądów zaworów.

(15)

Dlatego należy uznać, że spełnione są wymagania ISO 15364:2000 dotyczące certyfikacji oraz ręcznych środków weryfikacji.

(16)

Według informacji dostarczonych przez Bureau Veritas, wydany został certyfikat badania typu WE o numerze 11582/A1 EC odnośnie do modelu NEW-ISO-HV-80 dla zaworów o nominalnej średnicy przepony wspomagającej 155 mm na podstawie zbadanego w tym celu prototypu.

(17)

W dniu 15 października 2004 r., w odpowiedzi na zapytanie włoskich władz, Bureau Veritas potwierdziło, że zawory NEW-ISO-HV-80 produkowane do dnia 27 listopada 2002 r. były wyposażane w przeponę wspomagającą o średnicy 150 mm z powodu błędu na rysunku. Zawór z przeponą wspomagającą o średnicy 150 mm został przebadany pod względem cofania się płomienia oraz przepustowości i producent postanowił, aby niezwłocznie powiadomić wszystkich zainteresowanych armatorów mając na uwadze wymianę przepony wspomagającej. Błąd, choć wykryty przez producenta i usunięty z dniem 27 listopada 2002 r., nie został jednak wówczas zgłoszony do Bureau Veritas.

(18)

W zaworze modelu NEW-ISO-HV-80 o numerze seryjnym ISO 20277101, który został usunięty z M/T „Orahope”, rzeczywiście została stwierdzona przez Force Technology w Danii przepona wspomagająca o średnicy 150 mm. Podobnie zawór modelu NEW-ISO-HV-80 o numerze seryjnym ISO 20528101, zbadany przez Force Technology w Danii na żądanie Athenian Sea Carriers Ltd., posiadał przeponę wspomagającą o średnicy 150 mm. Jak można zauważyć z przekazanych oznaczeń na tabliczkach tych urządzeń, oznaczenia na tych zaworach zostały zamieszczone w 2002 r. Natomiast zawór modelu NEW-ISO-HV-80 o numerze seryjnym ISO 1841203, który został usunięty z M/T „Nord Africa”, jak wynika z pomiaru dokonanego przez Force Technology, został skonstruowany z przeponą wspomagającą o średnicy 156 mm, co mieści się w granicach tolerancji stosowanych przez producenta do tego typu, co należy uznać za uzasadnione. Oznaczenie tego zaworu zostało zamieszczone w 2003 r.

(19)

Ustalono więc, że co najmniej do dnia 27 listopada 2002 r. producent wprowadził do obrotu nieokreśloną ilość zaworów modelu NEW-ISO-HV-80 na podstawie certyfikatu badania typu WE o numerze 11582/A1 EC, które nie odpowiadały zatwierdzonemu typowi, oraz że oznaczenie było bezprawnie zamieszczone na tych zaworach.

(20)

W dniu 20 października 2004 r. Bureau Veritas poinformowało Komisję, że dalsze badania przeprowadzone w dniach 6 i 7 października 2004 r. przez Korean Institute of Machinery and Materials, któremu zlecono zbadanie wpływu średnicy przepony wspomagającej (150 mm/155 mm) na krzywą przepływu, potwierdzają wzrost ciśnienia szczytowego (ciśnienia udarowego) oraz potwierdzają wyniki prób cofania się płomienia. Badania wykazały, że zawór z przeponą wspomagającą o średnicy 150 mm ma zupełnie inne ciśnienie udarowe i charakterystykę przepływu niż wykazywane przez urządzenie odpowiadające zatwierdzonemu prototypowi w identycznych warunkach badania.

(21)

Dane dotyczące przepływu muszą być przedstawione w sposób prawdziwy i prawidłowy, ponieważ są one wykorzystywane w celach konstrukcyjnych, zapewnienia integralności zbiornika, wymiarowania rur oraz do określenia maksymalnych szybkości załadowywania i rozładowywania statku. Od listopada 2002 r. producent zdawał sobie w pełni sprawę z tego, że dane dotyczące przepływu, które zostały dostarczone projektantom systemu i wykorzystane przez nich w doborze zaworu o odpowiednim rozmiarze dla statków wyposażonych w nietypowe zawory, były w rzeczywistości błędne biorąc pod uwagę fakt, że dostarczone dane dotyczące przepływu odnosiły się do próby prototypu w ramach wspólnotowego badania typu. Z dokumentacji przekazanej Komisji wynika, że dopiero po komunikacie z dnia 15 października 2004 r. wysłanym przez Bureau Veritas do włoskich władz oraz na żądanie tych ostatnich — w następstwie środków tymczasowych zakomunikowanych przez Duński Urząd Morski — producent postanowił zidentyfikować statki wyposażone w uszkodzone zawory i podjąć działania naprawcze.

(22)

Według doniesienia, działania naprawcze polegają na wymianie przepony wspomagającej bez dalszej modyfikacji zaworu. Nie przedstawiono Komisji dowodów na to, że naprawione w ten sposób zawory spełniają obowiązujące wymagania zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy 96/98/WE i pozwalają na bezpieczną eksploatację dotkniętych tym problemem statków.

(23)

Dostarczone Komisji wyniki badań i raporty z kontroli statków w związku z zaworami objętymi środkami tymczasowymi są w dużej mierze sprzeczne. Istnieje wprawdzie znaczna ilość danych, które sugerują, że zawory NEW-ISO-HV odpowiadające typowi mogą w pewnych warunkach nie spełniać obowiązujących wymagań odnośnie do cofania się płomienia i odbiegać od danych dotyczących przepływu dostarczonych przez producenta. Dane takie nie mogą być jednak uważane za rozstrzygające, biorąc pod uwagę niepewność co do okoliczności badań, jeżeli chodzi między innymi o stan badanych zaworów, które zostały usunięte ze statków, obiekty badawcze, w których zostały przeprowadzone badania oraz kalibrację użytych przyrządów.

(24)

Ponadto wydaje się, że badania te zostały przeprowadzone na różnych stanowiskach badawczych, na skutek różnych interpretacji stosownej normy ISO 15364, która odwołuje się do „uznanej normy krajowej lub międzynarodowej”.

(25)

Za „uznaną normę krajową lub międzynarodową” do celów dyrektywy 96/98/WE należy uważać normę EN 12874:2001, która określa dokładne warunki zamocowania dla badania przedmiotowych urządzeń.

(26)

Oznaczenie ma być zamieszczone na końcu fazy produkcji i ma zawierać ostatnie dwie cyfry roku, w którym zostało zamieszczone.

(27)

Należy dołożyć wszelkich możliwych starań, aby wyeliminować potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa statków wyposażonych w zawory tego modelu,

1.

Środki tymczasowe zgłoszone Komisji przez rząd duński pismem z dnia 24 lutego 2004 r. w odniesieniu do zaworów modelu NEW-ISO-HV produkowanych przez TANKTECH Co. Ltd. są odpowiednie i współmierne dla ochrony bezpieczeństwa morskiego i dlatego są uzasadnione.

2.

Komisja zaleca, ażeby Państwa Członkowskie zapewniły, aby zawory modelu NEW-ISO-HV-80, na których oznaczenie wymienione w art. 11 dyrektywy 96/98/WE (zwane dalej „oznaczeniem”) zostało zamieszczone przed dniem 1 stycznia 2003 r., zostały usunięte z ich rynków.

3.

Komisja zaleca, aby w wypadku, gdy zawory wymienione w ust. 2 są zainstalowane na pokładzie statków pływających pod ich banderą, Państwa Członkowskie zapewniły ich usunięcie.

4.

Komisja zaleca ponadto, ażeby Państwa Członkowskie zapewniły, aby wszystkie zawory modelu NEW-ISO-HV-80 produkowane przez TANKTECH Co. Ltd., na których oznaczenie zostało zamieszczone po dniu 1 stycznia 2003 r., i które zostały zainstalowane na pokładzie statków pływających pod ich banderą, zostały możliwie jak najszybciej zbadane w celu ustalenia, czy odpowiadają typowi. Gdy na podstawie badania stwierdzone zostanie, że zawory te nie odpowiadają typowi, Komisja zaleca, aby zostały one usunięte i aby przypadek został zgłoszony Komisji i innym Państwom Członkowskim.

5.

Jeśli zawory modelu NEW-ISO-HV-80 produkowane przez TANKTECH Co. Ltd. nienoszące oznaczenia otrzymały świadectwo równoważności zgodnie z art. 8 ust. 3 dyrektywy 96/98/WE, stosuje się mutatis mutandis ustępy 2 do 4.

6.

Komisja zaleca, aby w rozsądnym terminie, który zwykle nie powinien przekraczać sześciu miesięcy, strony przeprowadziły wspólnie nowe badanie na reprezentatywnej próbce nowych zaworów modelu NEW-ISO-HV wszystkich rozmiarów, we wspólnie uzgodnionym laboratorium zgodnie z obowiązującymi normami badań, w tym w szczególności z normą europejską EN12874:2001, w celu stwierdzenia, czy typ spełnia obowiązujące minimalne wymagania w normalnych warunkach eksploatacji statku. Powinny one niezwłocznie przekazać wyniki Komisji i Państwom Członkowskim.

7.

Komisja zaleca, aby do czasu uzyskania wyników badania wymienionego w poprzednim ustępie, Państwa Członkowskie podjęły wszelkie inne środki zapobiegawcze, jakie uznają za niezbędne w odniesieniu do zaworów modelu NEW-ISO-HV produkowanych przez TANKTECH Co. Ltd., zainstalowanych na pokładzie statków pływających pod ich banderą.