22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/1

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 28 października 2004 r.

w sprawie C-164/01 P: G. van den Berg przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Skarga o odszkodowanie - Odpowiedzialność pozaumowna - Mleko - Opłata dodatkowa - Ilość referencyjna - Producenci, którzy podjęli zobowiązanie niewprowadzania do obrotu - Producenci SLOM - Zmiana gospodarstwa - Odmowa przyznania specjalnej ilości referencyjnej)

(2005/C 19/01)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-164/01 P, mającej za przedmiot odwołanie na mocy art. 49 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, wniesione do Trybunału dnia 13 kwietnia 2001 r., G. van den Berg, zamieszkały w Dalfsen (Niderlandy) (adwokat: E. H. Pijnacker Hordijk), w której pozostałymi uczestnikami były: Rada Unii Europejskiej (pełnomocnik: A.-M. Colaert) i Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: T. van Rijn), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, J.-P. Puissochet i N. Colneric (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 28 października 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

1)	odwołanie zostaje oddalone.

2)	G. Van den Berg zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 227 z 11.8.2001.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/1

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-41/02: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Art. 30 i 36 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 28 WE i 30 WE) - Środki spożywcze, do których dodano witaminy lub sole mineralne - Przepisy krajowe, uzależniające ich sprzedaż od istnienia potrzeby żywieniowej - Środki o skutku równoważnym - Uzasadnienie - Zdrowie publiczne - Proporcjonalność)

(2005/C 19/02)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-41/02, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: H. van Lier oraz H. M. H. Speyart) przeciwko Królestwu Niderlandów (pełnomocnicy: H. G. Sevenster oraz S. Terstal), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, w trybie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego wniesioną dnia 13 lutego 2002 r., Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet, J. Malenovský (sprawozdawca) i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 2 grudnia 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygniecie:

Stosując praktykę administracyjną polegającą na tym, że środki spożywcze przeznaczone do normalnego spożycia wzbogacone w witaminę A (w postaci retinoidów), witaminę D, kwas foliowy, selen, miedź lub cynk, które są legalnie wyprodukowane lub sprzedawane w innych Państwach Członkowskich nie mogą być sprzedawane w Niderlandach nie będąc substytutami ani środkami uzupełnionymi w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. c) i d) Warenwetbesluit Toevoeging micro-voedingsstoffen aan levensmiddelen (rozporządzenia wykonawczego do Warenwet dotyczącego dodatku mikroelementów do środków spożywczych) z dnia 24 maja 1996 r., jeżeli wzbogacenie to nie spełnia potrzeby żywieniowej ludności niderlandzkiej, a ponadto nie sprawdzając, czy te wzbogacone środki nie są predysponowane do tego, żeby zastąpić już sprzedawane środki, do których obowiązkowo dodaje się te same substancje odżywcze, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 30 Traktatu (obecnie, po zmianie, art. 28 WE).

2)	Królestwo Niderlandów zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 109 z 4.5.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/2

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 11 listopada 2004 r.

w sprawie C-372/02 (wniosek Bundessozialgericht o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Roberto Adanez-Vega przeciwko Bundesanstalt für Arbeit (1)

(Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Określenie ustawodawstwa właściwego - Świadczenia z tytułu bezrobocia - Warunki sumowania okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia - Przepisy krajowe nieuwzględniające okresu obowiązkowej służby wojskowej odbytej w innym Państwie Członkowskim)

(2005/C 19/03)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-372/02, mającej za przedmiot wniosek, który wpłynął do Trybunału dnia 16 października 2002 r., o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym na podstawie art. 234 WE, złożony przez Bundessozialgericht (Niemcy), postanowieniem z dnia 15 sierpnia 2002 r., w postępowaniu: Roberto Adanez-Vega przeciwko Bundesanstalt für Arbeit, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann (sprawozdawca), prezes izby, A. Rosas i S. von Bahr, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 11 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Art. 13 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Rady nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu nadanym przez rozporządzenie Rady (EWG) nr 2001/83 z dnia 2 czerwca 1983 r. zmienione przez rozporządzenie Rady (EWG) nr 2195/91 z dnia 25 czerwca 1991 r. powinno być interpretowane w taki sposób, że osoba mająca miejsce zamieszkania w danym Państwie Członkowskim, w którym pozostaje bezrobotna po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej w innym Państwie Członkowskim, podlega ustawodawstwu państwa miejsca zamieszkania.

Art. 71 ust. 1 lit. b) ii) rozporządzenia nr 1408/71 powinien być interpretowany w taki sposób, że stanowi on przepis szczególny dotyczący określenia ustawodawstwa właściwego w przedmiocie świadczeń z tytułu bezrobocia, co oznacza, że jeżeli przesłanki jego stosowania zostały spełnione, ustawodawstwem właściwym jest ustawodawstwo wskazane przez ten przepis.

W postępowaniu przed sądem krajowym do tego sądu należy ustalenie, czy przesłanki stosowania art. 71 ust. 1 lit. b) ii) zostały spełnione.

Jeżeli w postępowaniu przed sądem krajowym przesłanki stosowania art. 71 ust. 1 lit. b) ii) rozporządzenia nr 1408/71 zostały spełnione, ustawodawstwem właściwym względem osoby mającej miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim, w którym pozostaje bezrobotna po odbyciu służby wojskowej w innym Państwie Członkowskim, na mocy tego przepisu byłoby również ustawodawstwo państwa miejsca zamieszkania.

Okres obowiązkowej służby wojskowej odbywanej w innym Państwie Członkowskim stanowi „[okres zatrudnienia spełniony] w charakterze pracownika najemnego w ramach ustawodawstwa [tego] innego Państwa Członkowskiego” w rozumieniu art. 67 ust. 1 rozporządzenia nr 1408/71 w brzmieniu nadanym przez rozporządzenie nr 2001/83, zmienione przez rozporządzenie nr 2195/91 jeżeli, z jednej strony, jest on określony lub uznany za taki przez ustawodawstwo tego innego Państwa Członkowskiego lub jest zrównany i uznany przez to ustawodawstwo jako okres równorzędny okresowi zatrudnienia, a z drugiej strony, zainteresowany był ubezpieczony w rozumieniu art. 1 lit. a) tego samego rozporządzenia w trakcie swojej służby wojskowej.

Warunek, według którego „zainteresowany ukończył ostatnio […] okresy ubezpieczenia […] zgodnie z przepisami ustawodawstwa, na podstawie których występuje o przyznanie świadczeń” w rozumieniu art. 67 ust. 3 rozporządzenia nr 1408/71 w wersji znowelizowanej, stoi w sprzeczności z obowiązkiem sumowania okresów zatrudnienia wyłącznie w przypadku, gdy okres ubezpieczenia został ukończony w innym Państwie Członkowskim po ostatnim okresie ubezpieczenia zakończonym zgodnie z przepisami ustawodawstwa, na podstawie których występuje się o przyznanie świadczenia.

W okolicznościach sprawy takich, jak w postępowaniu przed sądem krajowym, art. 3 rozporządzenia nr 1408/71 w brzmieniu nadanym przez rozporządzenie nr 2001/83, zmienione przez rozporządzenie nr 2195/91 nie sprzeciwia się temu, aby właściwa instytucja, w celu ustalenia prawa do świadczeń z tytułu bezrobocia, nie uwzględniła przy sumowaniu ukończonych okresów ubezpieczenia okresu obowiązkowej służby wojskowej odbytej w innym Państwie Członkowskim.

(1) Dz.U. C 7 z 11.1.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/3

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 30 listopada 2004 r.

w sprawie C-16/03 Peak Holding AB przeciwko Axolin-Elinor AB (1) (wniosek Hovrätten över Skåne och Blekinge o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Art. 7 ust. 1 - Wyczerpanie prawa przyznanego przez znak towarowy - Wprowadzenie do obrotu w EOG przez właściciela znaku towarowego - Pojęcie - Towary oferowane do sprzedaży, a następnie wycofane - Sprzedaż na rzecz podmiotu gospodarczego z siedzibą w EOG z zobowiązaniem wprowadzenia towarów do obrotu poza EOG - Odsprzedaż towarów innemu podmiotowi gospodarczemu z siedzibą w EOG - prowadzenie do obrotu w EOG)

(2005/C 19/04)

Język postępowania: szwedzki

W sprawie C- 16/03, mającej za przedmiot wniosek, który wpłynął do Trybunału dnia 15 stycznia 2003 r., o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hovrätten över Skåne och Blekinge postanowieniem z dnia 19 grudnia 2002 r., w postępowaniu: Peak Holding AB przeciwko Axolin-Elinor AB, dawna Handelskompaniet Faktory Outlet i Löddeköpinge AB, Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas i R. Silva de Lapuerta, prezesi izb, C. Gulmann (sprawozdawca), J.-P. Puissochet, R. Schintgen i J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie; rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: H. von Holstein, wydał w dniu 30 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Wykładni art. 7 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/CEE z dnia 21 grudnia 1988 r., mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, w wersji zmienionej przez Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r., należy dokonywać w ten sposób, że towary opatrzone znakiem towarowym nie należy uważać za wprowadzone do obrotu w Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli właściciel znaku towarowego dokonał ich przywozu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego w celu ich sprzedaży na tym terytorium lub jeżeli oferował je do sprzedaży we własnych sklepach lub sklepach przedsiębiorstw zależnych dla konsumentów w Europejskim Obszarze Gospodarczym, a towary te nie zostały sprzedane.

W okolicznościach takich jak w postępowaniu przed sądem krajowym, postanowienie w umowie sprzedaży zawartej pomiędzy właścicielem znaku a podmiotem gospodarczym mającym siedzibę w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego w sprawie zakazu odsprzedaży w Europejskim Obszarze Gospodarczym nie wyklucza wprowadzenia do obrotu w Europejskim Obszarze Gospodarczym w rozumieniu art. 7 ust. 1 dyrektywy 89/104 w wersji zmienionej Porozumieniem o Europejskim Obszarze Gospodarczym i dlatego w przypadku odsprzedaży w Europejskim Obszarze Gospodarczym z naruszeniem tego zakazu nie stoi na przeszkodzie wyczerpaniu wyłącznego prawa właściciela.

(1) Dz.U. C 55 z 8.3.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/3

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-42/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Rybołówstwo - Ochrona i gospodarowanie zasobami - Środki kontroli działalności połowowej)

(2005/C 19/05)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-42/03, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. van Rijn i S. Pardo Quintillán) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnik: N. Díaz Abad), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, w trybie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną dnia 4 lutego 2003 r., Trybunał (trzecia izba), w składzie: M. A. Rosas, prezes izby, J.–P. Puissochet (sprawozdawca), S. von Bahr, J. Malenovský i U. Lõhmus, sędziowie; rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 2 grudnia 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

W każdym z lat połowowych 1990-1997, Królestwo Hiszpanii:

—	nie przyjmując właściwych szczegółowych przepisów odnośnie wykorzystania przyznanych mu kwot połowowych oraz nie przeprowadzając inspekcji i innych rodzajów kontroli wymaganych przez mające zastosowanie rozporządzenia wspólnotowe,

—	nie zakazując przejściowo połowów po wyczerpaniu kwot,

—	nie stosując wszelkich sankcji o charakterze karnym bądź administracyjnym - do których zastosowania było ono obowiązane - wobec bądź to kapitanów statków rybackich, którzy naruszyli przepisy tych rozporządzeń, bądź to wszelkich innych osób odpowiedzialnych za takie naruszenie,

uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 170/83 z dnia 25 stycznia 1983 r. w sprawie ochrony i gospodarowania zasobami połowowymi, art. 9 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3760/92 z dnia 20 grudnia 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy system rybołówstwa i akwakultury, art. 1 i art. 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2241/87 z dnia 23 lipca 1987 r. ustanawiającego określone środki kontroli w odniesieniu do działalności połowowej, a także art. 2, art. 21 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 31 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 101 z 26.4.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/4

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 25 listopada 2004 r.

w sprawie C-109/03 (wniosek College van beroep voor het bedrijfsleven o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): KPN Telecom BV przeciwko Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit (OPTA) (1)

(Telekomunikacja - Dyrektywa 98/10/WE - Otwarta sieć w telefonii głosowej - Dostarczanie informacji o abonentach - Ustalanie cen)

(2005/C 19/06)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-109/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy), postanowieniem z dnia 8 stycznia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 marca 2004 r., w postępowaniu KPN Telecom BV przeciwko Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit (OPTA), przy udziale: Denda Multimedia BV, Denda Directory Services, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann (sprawozdawca), prezes izby, A. Rosas, K. Lenaerts, S. von Bahr i K. Schiemann, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 25 listopada 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Art. 6 ust. 3 dyrektywy 98/10/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 1998 r. w sprawie zastosowania zasady otwartej sieci (ONP) w telefonii głosowej oraz powszechnych usług telekomunikacyjnych w środowisku konkurencyjnym należy interpretować w ten sposób, że termin „istotne informacje” oznacza jedynie dane dotyczące abonentów, którzy nie sprzeciwili się umieszczeniu ich w spisie przeznaczonym do publikacji, wystarczające do zidentyfikowania przez użytkowników spisu poszukiwanych abonentów. Dane te to, co do zasady, nazwisko i adres z kodem pocztowym abonenta oraz numer lub numery przydzielone mu przez zobowiązany podmiot. Państwa Członkowskie mogą jednakże postanowić, że udostępnianie użytkownikom będą dodatkowe dane, jeżeli w szczególnych warunkach krajowych wydają się one niezbędne do identyfikacji abonentów.

Art. 6 ust. 3 dyrektywy 98/10, w zakresie, w jakim postanawia, że istotne informacje są udostępnianie osobom trzecim na uczciwych, opartych na kosztach i niedyskryminujących warunkach, należy interpretować w ten sposób, że:

—	w odniesieniu do danych takich, jak nazwisko i adres osoby oraz przydzielony jej numer telefonu, podmiot świadczący usługi powszechne może obciążać osoby trzecie jedynie rzeczywistymi kosztami udostępnienia im tych danych;

—

w odniesieniu do danych dodatkowych, których podmiot ten nie jest zobowiązany udostępniać osobom trzecim, ma on prawo obciążać te osoby, poza kosztami udostępnienia, także kosztami dodatkowymi, jakie sam poniósł w celu uzyskania tych danych, pod warunkiem zapewnienia niedyskryminacyjnego traktowania tych osób trzecich.

(1) Dz.U. C 146 z 21.6.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/5

WYROK TRYBUNAŁU

(drugiej izby)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-226/03 P: José Martí Peix SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Rybołóstwo - Pomoc finansowa Wspólnoty - Zmniejszenie pomocy - Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 - Art. 1 i 3 - Przedawnienie)

(2005/C 19/07)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-226/03 P, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, złożone w dniu 22 maja 2003 r. José Martí Peix SA, z siedzibą w Huelva (Hiszpania) (adwokaci: J.-R. García-Gallardo Gil-Fournier oraz D. Domínguez Pérez), w której drugim uczestnikiem postępowania jest Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: S. Pardo Quintillán, adwokat: J. Guerra Fernández), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A Timmermans, prezes izby, J.-P. Puissochet i N. Colneric (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: M. Múgica Azarmendi, główny administrator, wydał w dniu 2 grudnia 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	José Martí Peix S.A. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 213 z 6.9.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/5

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 17 czerwca 2004 r.

w sprawie C-255/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa - Swobodny przepływ towarów - środki o skutku równoważnym - Znak jakości i znak pochodzenia - „Waloński znak jakości”)

(2005/C 19/08)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-255/03, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. –F. Jurand i F. Simonetti) przeciwko Królestwu Belgii (pełnomocnik: E. Dominkovits), mającej za przedmiot żądanie stwierdzenia, że przyjmując i utrzymując w mocy ustawodawstwo, które przyznaje „waloński znak jakości” produktom gotowym o określonej jakości wytwarzanym lub przetwarzanym w Walonii, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 28 WE, Trybunał (piąta izba), w składzie: C. Gulmann (sprawozdawca), prezes izby, S. von Bahr i R. Silva de Lapeurta, sędziowie; rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 17 czerwca 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

1)	Przyjmując i utrzymując w mocy ustawodawstwo, które przyznaje „waloński znak jakości” produktom gotowym o określonej jakości wytwarzanym lub przetwarzanym w Walonii, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 28 WE;

2)	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 200 z 23.8.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/5

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-398/03 (wniosek Helsingin hallinto-oikeus o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): E. Gavrielides Oy (1)

(Dyrektywa 90/642/EWG - Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów - Liście winogron)

(2005/C 19/09)

Język postępowania: fiński

W sprawie C-398/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Helsingin hallinto-oikeus (Finlandia), postanowieniem z dnia 22 września 2003 r., który wpłynął do Trybunału dnia 24 września 2003 r., w postępowaniu z powództwa E. Gavrielides Oy, Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts (sprawozdawca), prezes izby, J. N. Cunha Rodrigues i K. Schiemann, sędziowie, rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 2 grudnia 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Dyrektywy Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, zmienionej dyrektywą Komisji 2000/42/WE z dnia 22 czerwca 2000 r. nie stosuje się do liści winogron.

(1) Dz.U. C 275 z 15.11.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/6

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 25 listopada 2004 r.

w sprawie C-447/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa - Środowisko naturalne - Gospodarka odpadami - Teren fabryki i składowiska w prowincji Foggia - Dyrektywa 75/442/EWG zmieniona dyrektywą 91/156/EWG - art. 4 i 8)

(2005/C 19/10)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-447/03, Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez R. Amorosiego i M. Konstantidinisa, przeciwko Republice Włoskiej, reprezentowanej przez I. M. Braguglię wspieranego przez M. Fiorillego, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie uchybienia w trybie art. 226 WE wniesioną w dniu 22 października 2003 r., Trybunał (piąta izba) w składzie: C. Gulman, pełniący funkcję prezesa piątej izby, G. Arestis i J. Klučka (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 25 listopada 2004 r. wyrok, zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Nie przyjmując niezbędnych środków w celu zapewnienia, aby odpady magazynowane lub składowane znajdujące się na terenie dawnej fabryki Enichem w Manfredonii ( prowincja Foggia, Włochy) oraz na składowisku odpadów miejskich Pariti I położonym w okolicach Manfredonii były odzyskiwane lub unieszkodliwiane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu i bez stosowania procesów lub metod, które mogłyby szkodzić środowisku naturalnemu oraz nie przyjmując niezbędnych uregulowań, aby posiadacz odpadów magazynowanych lub składowanych znajdujących się na terenie dawnej fabryki Enichem, posiadacz odpadów znajdujących się na składowisku Pariti I, jak również na składowisku odpadów miejskich Conte di Troia, przekazali je prywatnemu lub publicznemu punktowi zbierania odpadów lub przedsiębiorstwu, które wykonuje czynności wymienione w załącznikach II A lub II B dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. lub odzyskiwali lub unieszkodliwiali je na własną rękę, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 4 i 8 tej dyrektywy.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 7 z 10.1.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/6

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 28 października 2004 r.

w sprawie C-16/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 89/654/EWG - Ochrona pracowników - Bezpieczeństwo i ochrona zdrowia pracowników w miejscu pracy - Drzwi ewakuacyjne, okna i świetliki - Brak transpozycji)

(2005/C 19/11)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-16/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego w trybie art. 226 WE, która wpłynęła do Trybunału w dniu 20 stycznia 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: H. Kreppel i D. Martin) przeciwko Republice Federalnej Niemiec (pełnomocnicy: C.-D. Quassowski i M. Lumma), Trybunał (szósta izba), w składzie: A. Borg Barthet (sprawozdawca), prezes izby, J.-P. Puissochet i J. Malenovský, sędziowie, rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 28 października 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się w pełni do dyrektywy Rady 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotyczącej minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (pierwsza szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG), Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 59 z 6.3.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/7

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-48/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2000/76/WE - Spalanie odpadów - Brak transpozycji)

(2005/C 19/12)

Język postępowania: portugalski

W sprawie C-48/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: A. Caeiros i M. Konstantinidis) przeciwko Republice Portugalii (pełnomocnicy: L. Fernandes i F. Andrade), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric, E. Levits (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 2 grudnia 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/76/WE z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów Republika Portugalii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy rzeczonej dyrektywy, w szczególności jej art. 21 ust. 1.

2)	Republika Portugalii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 71 z 20.3.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/7

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 18 listopada 2004 r.

w sprawie C-85/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/17/WE - Reorganizacja i likwidacja zakładów ubezpieczeń - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2005/C 19/13)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-85/04, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: E. Traversa i P. Léouffre) przeciwko Republice Francuskiej (pełnomocnicy: G. de Bergues i O. Christmann), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, w trybie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego wniesioną dnia 23 lutego 2004 r., Trybunał (czwarta izba), w składzie: J. N. Cunha Rodrigues, pełniący funkcje prezesa czwartej izby, M. Ilešič (sprawozdawca) i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: L.A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 18 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygniecie:

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zapewnienia zgodności z dyrektywą 2001/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 85 z 3.4.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/8

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 18 listopada 2004 r.

w sprawie C-87/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/17/WE - Reorganizacja i likwidacja zakładów ubezpieczeń - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2005/C 19/14)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-87/04, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: E. Traversa i P. Léouffre) przeciwko Królestwu Belgii (pełnomocnik: E. Dominkovits), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, w trybie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego wniesioną dnia 23 lutego 2004 r., Trybunał (czwarta izba), w składzie: J. N. Cunha Rodrigues, pełniący funkcje prezesa czwartej izby, M. Ilešič (sprawozdawca) i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: L.A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 18 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zapewnienia zgodności z dyrektywą 2001/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 85 z 3.4.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/8

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 18 listopada 2004 r.

w sprawie C-91/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Szwecji (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2001/29/WE - Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2005/C 19/15)

Język postępowania: szwedzki

W sprawie C-91/04, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: K. Banks i K. Simonsson) przeciwko Królestwu Szwecji (pełnomocnik: A. Kruse), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego w trybie art. 226 WE, Trybunał (szósta izba), w składzie: J.-P. Puissochet, pełniący funkcję prezesa szóstej izby, S. von Bahr, J. Malenovsky (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 18 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Nie przyjmując przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu dostosowania się do dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Królestwo Szwecji zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/8

WYROK TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-97/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2000/76/WE - Spalanie odpadów - Brak transpozycji)

(2005/C 19/16)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-97/04: Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez R. Amorosiego i M. Konstantinidisa działających w charakterze pełnomocników, przeciwko Republice Włoskiej, reprezentowanej przez I. M. Braguglia wspieranego przez G. Fienga, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego w trybie art. 226 WE, która wpłynęła do Trybunału w dniu 26 lutego 2004 r., Trybunał (czwarta izba) w składzie: K. Lenaerts, przez izby, N. Colneric i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał dnia 2 grudnia 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Nie przyjmując przepisów o charakterze ustawowym, wykonawczym i administracyjnym niezbędnych dla zastosowania się do dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy, a w szczególności jej art. 21 ust. 1;

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/9

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 29 października 2004 r.

w sprawie C-360/02 P Carlo Ripa di Meana przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (1)

(Odwołanie - Były poseł Parlamentu Europejskiego - Tymczasowy system emerytalny - Zawieszenie wypłat świadczeń emerytalnych w następstwie wybrania rzeczonego posła na członka rady regionalnej - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt potwierdzający - Niedopuszczalności - Odwołanie oczywiście bezzasadne)

(2005/C 19/17)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-360/02 P, mającej za przedmiot odwołanie na podstawie art. 49 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 2 października 2002 r., Carlo Ripa di Meana, były poseł Parlamentu Europejskiego, zamieszkały w Montecastello di Vibio (Włochy) (adwokaci: W. Viscardini i G. Donà), w której drugim uczestnikiem postępowania był Parlament Europejski (pełnomocnicy: A. Caiola i G. Ricci), strona pozwana w pierwszej instancji, Trybunał (druga izba), w składzie C. W. A. Timmermans (sprawozdawca), prezes izby, C. Gulmann, J. Makarczyk, P. Kūris i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 29 października 2004 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Ripa di Meana zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 305 z 7.12.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/9

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 14 października 2004 r.

w sprawie C-288/03 P: Bernard Zaoui i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna Wspólnoty - Odwołanie w części oczywiście bezzasadne, a w części oczywiście niedopuszczalne)

(2005/C 19/18)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-288/03 P, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, wniesione dnia 3 lipca 2003 r., Bernard Zaoui, zamieszkały w Combs-la-Ville (Francja), Lucien Zaoui, zamieszkały w Netanya (Izrael), Déborah Zaoui, po mężu Stain, zamieszkała w Ramat Gan (Izrael) (adwokat: J. A. Buchinger), w której drugim uczestnikiem postępowania była Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: P. Kuijper, F. Dintilhac i C. Tufvesson), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans (sprawozdawca), prezes izby, C. Gulmann, R. Schintgen, J. Makarczyk i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 14 października 2004 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Bernard i Lucien Zaoui oraz Déborah Zaoui, małżonka Stain, zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 171 z 19.7.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/10

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 1 października 2004 r.

w sprawie C-379/03 P, Rafael Pérez Escolar przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Skarga na bezczynność - Legitymacja do wniesienia skargi - Dopuszczalność skargi)

(2005/C 19/19)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-379/03 P Rafael Pérez Escolar (pełnomocnik: F. Moreno Pardo) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: J. L. Buendía Sierra), mającej za przedmiot odwołanie wniesione na podstawie art. 56 Statutu Trybunału w dniu 10 września 2003 r., Trybunał (piąta izba), w składzie: C. Gulmann (sprawozdawca), prezes izby, R. Schintgen i J. Klucka, sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger; sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 1 października 2004 r. postanowienie zawierające następujące rozstrzygnięcie:

1)	odwołanie zostaje oddalone.

2)	Rafael Pérez Escolar zostaje obciążony kosztami.

(1) Dz.U. C 251 z 18.10.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/10

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 29 października 2004 r.

w sprawie C-18/04 P Grégoire Krikorian i inni przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Unii Europejskiej, Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Odpowiedzialność pozaumowna Wspólnoty - Skarga o odszkodowanie - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

(2005/C 19/20)

Język postępowania: francuski

W sprawie C–18/04 P, mającej za przedmiot odwołanie na podstawie art. 56 Statutu Trybunału, wniesione w dniu 16 stycznia 2004 r., Grégoire Krikorian, zamieszkały w Bouc-Bel-Air (Francja), Suzanne Krikorian, z domu Tatoyan, zamieszkała w Bouc-Bel-Air (Francja), Euro-Arménie ASBL z siedzibą w Marsylii (Francja) (adwokat: P. Krikorian), w której pozostałymi uczestnikami postępowania byli: Parlament Europejski (pełnomocnicy: A. Baas i R. Passos), Rada Unii Europejskiej (pełnomocnicy: S. Kyriakopoulou i G. Marhic) i Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C. Ladenburger i F. Dintilhac), Trybunał (czwarta izba) w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 29 października 2004 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Wnoszący odwołanie zostają obciążeni kosztami postępowania odwoławczego.

(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia, wydanym dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie Agip Petroli SPA przeciwko Capitaneria di Porto di Siracusa, Capitaneria di Porto di Siracusa, Sezione staccata di Santa Panagia, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, z udziałem Arbix Diamone Shipping w charakterze interwenienta

(Sprawa C-456/04)

(2005/C 19/21)

Język postępowania: włoski

W dniu 29 października 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia, wydanym w dniu 20 lipca 2004 r. w sprawie Agip Petroli SPA przeciwko Capitaneria di Porto di Siracusa i innym, z udziałem Arbix Diamone Shipping w charakterze interwenienta. Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

„czy pojęcie ”rejs, który następuje po lub przed rejsem kabotażowym„, o którym mowa w art. 3 ust. 3 rozporządzenia WE nr 3577/92 (1), odnosi się wyłącznie do rejsu ”funkcjonalnie i handlowo autonomicznego, to jest z ładunkiem na pokładzie, gdy portem przeznaczenia lub wypłynięcia jest port zagraniczny, jak wskazano w przepisach zaskarżonych w niniejszym postępowaniu, czy też rozciąga się również na rejsy bez ładunku na pokładzie (tzw. „rejs balastowy”).

(1) Dz.U. L 364 z 12.12.1992, str. 7.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem tribunal administratif de Caen (1 izba) wydanym dnia 5 października 2004 r. w sprawie Chambre de commerce et d'industrie de Flers-Argentan przeciwko Directeur des services fiscaux, Dircofi Ouest

(Sprawa C-458/04)

(2005/C 19/22)

Język postępowania: francuski

Do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich złożony został, postanowieniem tribunal administratif de Caen (1 izba) wydanym dnia 5 października 2004 r. w sprawie Chambre de commerce et d'industrie de Flers-Argentan przeciwko Directeur des services fiscaux, Dircofi Ouest, które wpłynęło do sekretariatu Trybunału w dniu 29 października 2004 r., wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.

Tribunal administratif de Caen (1 izba) zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wewnętrzne transfery finansowe stanowią dla celów obliczania części podlegającej odliczeniu subwencje w rozumieniu art. 19 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. (1)

(1) Szósta dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145 z 13.06.1977, str. 1).

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/11

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Mediolan (Włochy), wydanym dnia 29 września 2004 r., w sprawie Federconsumatori i inni przeciwko Comune di Milano i AEM SpA

(Sprawa C-463/04)

(2005/C 19/23)

Język postępowania: włoski

W dniu 2 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Mediolan (Włochy) wydanym w dniu 29 września 2004 r. w sprawie Federconsumatori i inni przeciwko Comune di Milano i AEM SpA.

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

—

„Czy art. 2449 codice civile, w sposób jaki został zastosowany w postępowaniu przed sądem krajowym, jest zgodny z art. 56 WE, rozumianym w sposób jaki dokonano jego wykładni w wyrokach z dnia 23 maja 2000 r. w sprawie C-58/99, z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawach połączonych C-503/99 i C-483/99 oraz z dnia 13 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-98/01 i C-463/00, jeżeli powołuje się na niego podmiot publiczny, który wprawdzie utracił przysługującą mu z mocy prawa kontrolę nad spółką akcyjną, jednakże zachował znaczne udziały (w niniejszym przypadku 33,4 %) jako wspólnik dysponujący względną większością, uzyskując w ten sposób nieproporcjonalne uprawnienia kontrolne?

—

Czy art. 2449 codice civile w związku z art. 4 decreto-legge nr 332 z dnia 31 maja 1994 r. przekształconego w ustawę nr 474 z dnia 30 lipca 1994 r. jest zgodny z art. 56 WE, rozumianym w sposób jaki dokonano jego wykładni w wyrokach z dnia 23 maja 2000 r. w sprawie C-58/99, z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawach połączonych C-503/99 i C-483/99 oraz z dnia 13 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-98/01 i C-463/00, jeżeli powołuje się na niego podmiot publiczny, który wprawdzie utracił przysługującą mu z mocy prawa kontrolę nad spółką akcyjną, jednakże zachował znaczne udziały (w niniejszym przypadku 33,4 %) jako wspólnik dysponujący względną większością, uzyskując w ten sposób nieproporcjonalne uprawnienia kontrolne?

—

Czy art. 2449 codice civile jest zgodny z art. 56 WE, rozumianym w sposób w jaki dokonano jego wykładni w wyrokach z dnia 23 maja 2000 r. w sprawie C 58/99, z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawach połączonych C-503/99 i C-483/99 oraz z dnia 13 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-98/01 i C-463/00, w zakresie w jakim w wyniku jego konkretnego stosowania wywiera on skutki, które są sprzeczne z innym krajowym przepisem prawnym (w szczególności art. 2 ust. 1 lit. d) decreto-legge nr 332 z dnia 31 maja 1994 r. przekształconym w ustawę nr 474 z dnia 30 lipca 1994 r.), który ze swej strony jest zgodny z art. 56 WE i w odniesieniu do warunków jego wykonywania i przesłanek stosowania odpowiada powołanym w wymienionych wyrokach zasadom w przedmiocie uprawnień szczególnych?”

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/12

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Mediolan (Włochy), wydanym dnia 29 września 2004 r., w sprawie Associazione Azionariato Diffuso dell'AEM i inni przeciwko Comune di Milano i AEM SpA

(Sprawa C-464/04)

(2005/C 19/24)

Język postępowania: włoski

W dniu 2 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Mediolan (Włochy) wydanym w dniu 29 września 2004 r. w sprawie Associazione Azionariato Diffuso dell'AEM i inni przeciwko Comune di Milano i AEM SpA.

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

—

Czy art. 2449 codice civile, w sposób jaki został zastosowany w postępowaniu przed sądem krajowym, jest zgodny z art. 56 WE, rozumianym w sposób jaki dokonano jego wykładni w wyrokach z dnia 23 maja 2000 r. w sprawie C-58/99, z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawach połączonych C-503/99 i C-483/99 oraz z dnia 13 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-98/01 i C-463/00, jeżeli powołuje się na niego przedsiębiorstwo państwowe /urząd /instytucja publiczna, która wprawdzie utraciła kontrolę prawną nad spółką akcyjną, jednakże jako właściciel względnej większości posiada jeszcze znaczne udziały (w niniejszym przypadku 33,4 %), uzyskując w ten sposób nieproporcjonalne uprawnienia kontrolne?

—

Czy art. 2449 codice civile w związku z art. 4 decreto-legge nr 332 z dnia 31 maja 1994 r. w brzmieniu nadanym ustawą nr 474 z dnia 30 lipca 1994 r. jest zgodny z art. 56 WE, rozumianym w sposób jaki dokonano jego wykładni w wyrokach z dnia 23 maja 2000 r. w sprawie C-58/99, z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawach połączonych C-503/99 i C-483/99 oraz z dnia 13 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-98/01 i C-463/00, jeżeli powołuje się na niego przedsiębiorstwo państwowe /urząd /instytucja publiczna, która wprawdzie utraciła kontrolę prawną nad spółką akcyjną, jednakże jako właściciel względnej większości posiada jeszcze znaczne udziały (w niniejszym przypadku 33,4 %), uzyskując w ten sposób nieproporcjonalne uprawnienia kontrolne?

—

Czy art. 2449 codice civile jest zgodny z art. 56 WE, w sposób jaki dokonano jego wykładni w wyrokach z dnia 23 maja 2000 r. w sprawie C 58/99, z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawach połączonych C-503/99 i C-483/99 oraz z dnia 13 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-98/01 i C-463/00, w zakresie w jakim w wyniku jego konkretnego stosowania wywiera on skutki, które są sprzeczne z innym krajowym przepisem prawnym (w szczególności art. 2 ust. 1 lit. d) decreto-legge nr 332 z dnia 31 maja 1994 r. w brzmieniu nadanym ustawą nr 474 z dnia 30 lipca 1994 r.), który ze swej strony jest zgodny z art. 56 WE i w odniesieniu do warunków jego wykonywania i przesłanek stosowania odpowiada powołanym w wymienionych wyrokach zasadom w dziedzinie uprawnień szczególnych?

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunal Superior de Justicia de Cantabria, Sala de lo Social, wydanym dnia 1 października 2004 r., w sprawie pomiędzy Manuelem Aceredą Herrerą a Servicio Cántabro de Salud

(Sprawa C-466/04)

(2005/C 19/25)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 3 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunal Superior de Justicia de Cantabria, Sala de lo Social, wydanym w dniu 1 października 2004 r. w sprawie Manuel Acereda Herrera przeciwko Servicio Cántabro de Salud.

Tribunal Superior de Justicia de Cantabria zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy art. 22 ust. 1 lit. c) 22 ust. 2 oraz 36 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/1971, w brzmieniu nadanym im w tekście jednolitym przyjętym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/1997 (1) należy interpretować w ten sposób, że uzyskanie zgody właściwej instytucji na udanie się na terytorium innego Państwa Członkowskiego w celu uzyskania tam odpowiedniej opieki, pociąga za sobą także prawo uprawnionego do zwrotu kosztów przeniesienia, pobytu lub/oraz utrzymania w Państwie Członkowskim, do którego następuje przeniesienie, na rachunek instytucji, która wydała zgodę?

2)	W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie: Czy z prawa wspólnotowego można wywieść normę lub kryterium, w oparciu o które należy ustalać koszty podlegające zwrotowi, a także ich wysokość?

W przypadku odpowiedzi przeczącej na pierwsze pytanie: Czy pozostaje w zgodzie z systemem podziału kompetencji pomiędzy Państwami Członkowskimi a instytucjami Wspólnoty, o których mowa w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską, a dokładnie w art. 10 (dawniej art. 5), a także z charakterem prawnym rozporządzeń wspólnotowych, o którym mowa w art. 249 TWE (dawniej art. 189), fakt, że Państwo Członkowskie poprzez swoje ustawodawstwo krajowe rozwija przepisy rozporządzenia wspólnotowego, ustanawiając dodatkowe przepisy, które uzupełniają treść rozporządzenia, oraz poprzez które wprowadza się odmienne unormowania dotyczące dyspozycji, mających w rozporządzeniu ten sam reżim prawny, w sposób, który zniechęca obywateli do dochodzenia roszczeń z tytułu określonych uprawnień lub praw przyznanych przez prawo wspólnotowe? W tym konkretnym przypadku: czy pozostaje w zgodzie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską i z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1408/71 okoliczność, iż Królestwo Hiszpanii utrzymuje przepisy prawa krajowego, które przyznają uprawnionym do świadczeń z ubezpieczenia społecznego prawo do świadczeń dodatkowych w stosunku do praw przyznanych art. 22 wymienionego wyżej rozporządzenia, jednakże różnicując dyspozycje w ten sposób, iż przyznanie świadczeń dodatkowych jest możliwe jedynie w przypadku określonym w lit. c) ust. 1 rzeczonego przepisu, przy czym brak jest dla owego zróżnicowania jakiejkolwiek racjonalnego uzasadnienia spełniającego zasady obiektywności, proporcjonalności?

W każdym razie:

czy pozostaje w zgodzie z zasadą niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową, wyrażoną w art. 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską przepis prawa krajowego, taki jak zawarty w art. 5.3 Real Decreto (Dekret Królewski) 63/1995, który uchylając art. 18 ust. 3 Decreto 2766/1967, znosi możliwość uzyskania przez uprawnionych do świadczeń z hiszpańskiego publicznego systemu ubezpieczeń społecznych zwrotu kosztów leczenia świadczonego przez przedsiębiorstwa lub osoby prowadzące działalność w dziedzinie ochrony zdrowia, mające siedzibę na terytorium hiszpańskim w przypadku, gdy świadczenie, do którego mają prawo, nie zostało im udzielone w ramach systemu publicznego w rozsądnym terminie, przy uwzględnieniu ich stanu i prawdopodobnego rozwoju choroby, podczas gdy jednostka zarządzająca systemem ubezpieczeń społecznych ma obowiązek udzielić zgody na to, by uprawniony otrzymał to świadczenie w takich przypadkach od przedsiębiorstw lub osób prowadzących działalność w zakresie ochrony zdrowia mających siedzibę na terytorium innego niż Hiszpania Państwa Członkowskiego?

czy pozostaje w zgodzie z zasadą swobody świadczenia usług, zagwarantowaną w art. 49 i nast. Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską przepis krajowy, taki jak zawarty w art. 5 ust. 3 Real Decreto 63/1995, który uchylając art. 18.. 3 Decreto 2766/1967, znosi możliwość uzyskania przez osoby uprawnione do świadczeń z hiszpańskiego publicznego systemu ubezpieczeń społecznych zwrotu kosztów leczenia świadczonego przez przedsiębiorstwa lub osoby prowadzące działalność w dziedzinie ochrony zdrowia, mające siedzibę na terytorium hiszpańskim, w przypadku, gdy świadczenie, do którego mają prawo, nie zostało im udzielone w ramach systemu publicznego w rozsądnym terminie, przy uwzględnieniu ich stanu i prawdopodobnego rozwoju choroby, podczas gdy jednostka zarządzająca systemem ubezpieczeń społecznych ma obowiązek udzielić zgody na to, by uprawniony otrzymał to świadczenie w takich przypadkach od przedsiębiorstw lub osób prowadzących działalność w zakresie ochrony zdrowia mających siedzibę na terytorium innego niż Hiszpania Państwa Członkowskiego?

czy pozostaje w zgodzie z przepisami dotyczącymi konkurencji zawartymi w art. 81, 82 i 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską przepis krajowy, taki jak zawarty w art. 5 ust. 3 Real Decreto 63/1995, który uchylając art. 18 ust. 3 Decreto 2766/1967, znosi możliwość uzyskania przez uprawnionych do świadczeń z hiszpańskiego publicznego systemu ubezpieczeń społecznych zwrotu kosztów opieki świadczonej przez przedsiębiorstwa lub osoby prowadzące działalność w zakresie ochrony zdrowia mające siedzibę na terytorium hiszpańskim, w przypadku, gdy świadczenie, do którego mają prawo, nie zostało im udzielone w ramach systemu publicznego w rozsądnym terminie, przy uwzględnieniu ich stanu i prawdopodobnego rozwoju choroby, podczas gdy jednostka zarządzająca systemem ubezpieczeń społecznych ma obowiązek udzielić zgody na to, by uprawniony otrzymał to świadczenie w takich przypadkach od przedsiębiorstw lub osób prowadzących działalność w zakresie ochrony zdrowia mających siedzibę na terytorium innego niż Hiszpania Państwa Członkowskiego?

(1) z 2 grudnia 1996 r. zmieniające i uaktualniające rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie oraz rozporządzenie (EWG) nr 574/72 w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (Dz.U. L 28 z 30.1.1997, str. 1.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/14

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Bundesfinanzhof z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie Finanzamt Offenbach Main-Land przeciwko Keller Holding GmbH

(Sprawa C-471/04)

(2005/C 19/26)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 5 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof (Niemcy) z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie Finanzamt Offenbach Main-Land przeciwko Keller Holding GmbH. Bundesfinanzhof zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy regulacja, w myśl której nakłady finansowe osoby prawnej, które pozostają w bezpośrednim związku gospodarczym z nieopodatkowanym w Państwie Członkowskim zyskiem z tytułu udziału w spółce kapitałowej mającej siedzibę w innym Państwie Członkowskim mogą zostać odliczone (od podatku) jako wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie, w jakim nie nastąpiła nieopodatkowana wypłata zysku z tytułu udziału narusza art. 52 w związku z art. 58 i art. 73 b) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską?

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/14

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Hof van Cassatie van Belgie z dnia 22 października 2004 r. w sprawie Plumex przeciwko Young Sports N.V.

(Sprawa C-473/04)

(2005/C 19/27)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 9 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Hof van Cassatie van Belgie (belgijski sąd kasacyjny) z dnia 22 października 2004 r. w sprawie Plumex przeciwko Young Sports N.V. Hof van Cassatie van Belgie zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy doręczanie w rozumieniu art. 4 do 11 [rozporządzenia nr 1348/2000] (1) stanowi główny sposób doręczania, a doręczanie bezpośrednio przez pocztę w myśl art. 14 [rozporządzenia nr 1348/2000] sposób pomocniczy, w tym sensie, że pierwszy sposób doręczania ma pierwszeństwo przed drugim sposobem doręczania, jeżeli obydwa zostały przeprowadzone zgodnie z przepisami prawa?

Czy w przypadku łącznego zastosowania obydwu sposobów doręczania, z jednej strony na podstawie art. 4 do 11 [rozporządzenia 1348/2000] i z drugiej strony bezpośrednio przez pocztę w myśl art. 14 [rozporządzenia 1348/2000], termin w którym adresat doręczonego dokumentu może wnieść środek odwoławczy rozpoczyna bieg z dniem doręczenia dokonanego na podstawie art. 4 do 11 rozporządzenia, a zatem nie z dniem doręczenia dokonanego na podstawie art. 14?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie doręczania sądowych i pozasądowych dokumentów w sprawach cywilnych i handlowych, Dz.U. L 2000 nr 160, str. 37.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/14

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Bundesverwaltungsgericht, wydanym dnia 3 sierpnia 2004 r., w postępowaniu administracyjnym Engin Torun przeciwko miastu Augsburg, uczestnicy: 1. przedstawiciel interesu federalnego przy Bundesverwaltungsgericht, 2. Landesanwaltschaft Bayern

(Sprawa C-481/04)

(2005/C 19/28)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 22 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesverwaltungsgericht, wydanym w dniu 3 sierpnia 2004 r. w postępowaniu administracyjnym Engin Torun przeciwko miastu Augsburg, uczestnicy: 1. przedstawiciel interesu federalnego przy Bundesverwaltungsgericht, 2. Landesanwaltschaft Bayern.

Bundesverwaltungsgericht zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy pełnoletnie dziecko tureckiego pracownika, od ponad trzech lat legalnie zatrudnionego w Republice Federalnej Niemiec, które egzaminem czeladniczym ukończyło wykształcenie w zawodzie wykonawcy konstrukcji z metalu, traci prawo do pobytu, wynikające z prawa do ubiegania się o każdą ofertę pracy zgodnie z art. 7 zd. 2 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG – Turcja, poza przypadkami wskazanymi w art. 14 tej decyzji i przypadkiem opuszczenia przyjmującego Państwa Członkowskiego na znaczny okres czasu bez uzasadnionego powodu, również wówczas gdy:

samo zostało zatrudnione jako pracownik na zwykłym rynku pracy w Republice Federalnej Niemiec i w związku z tym uzyskało samodzielne prawo do pobytu, wynikające z prawa dostępu do zatrudnienia zgodnie z art. 6 ust. 1 tiret drugie lub trzecie decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia i później prawo to utraciło?

Czy utrata tego prawa nastąpiła ze względu na to, że:

aa)	jego stosunek zatrudnienia został przez pracodawcę rozwiązany bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu uzależnienia od narkotyków?

bb)	nie zarejestrowało się ponownie we właściwym urzędzie jako bezrobotny po ponad trzymiesięcznej chorobie w okresie trzech dni roboczych pomiędzy końcem okresu niezdolności do pracy a aresztowaniem związanym z popełnieniem przestępstwa?

cc)

zostało skazane za ciężki rozbój i przestępstwa związane ze środkami odurzającymi na karę łączną trzech lat i trzech miesięcy pozbawienia wolności, a wykonanie kary nie zostało – również w okresie późniejszym – zawieszone na okres próby, cała kara została odbyta poprzez zaliczenie na jej poczet aresztu śledczego i w tym czasie nie uczestniczyło w zwykłym rynku pracy, jednakże po upływie około kwartału po zwolnieniu z aresztu znalazło ponownie zatrudnienie w agencji pracy tymczasowej, nie posiadając przy tym prawa do pobytu według przepisów krajowych?

2)	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1: czy obywatel turecki traci prawo do pobytu, wynikające z prawa dostępu do zatrudnienia zgodnie z art. 6 ust. 1 tiret drugie lub trzecie decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia w okolicznościach wskazanych powyżej w pytaniu 1 b)?

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/15

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 6 września 2004 r. w sprawie T-213/02, SNF S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez SNF S.A.S. w dniu 22 listopada 2004 r.

(Sprawa C-482/04 P)

(2005/C 19/29)

Język postępowania: angielski

W dniu 22 listopada 2004 r. r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 6 września 2004 r. w sprawie T-213/02 (1) SNF S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez SNF S.A.S., z siedzibą w Andrézieux, Francja, reprezentowaną przez K. Van Meldegema i C. Mereu'a, adwokatów.

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

—	stwierdzenie, że niniejsze odwołanie jest dopuszczalne i uzasadnione;

—	uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 6 września 2004 r. w sprawie T-213/02;

—	stwierdzenie, że wniosek wnoszącego odwołanie w sprawie T-213/02 jest dopuszczalny;

—	rozpoznanie sprawy lub ewentualnie skierowanie sprawy do rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji; oraz

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania za obie instancje.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżone postanowienie Sądu Pierwszej Instancji winno zostać uchylone z następujących powodów:

a)	Sąd Pierwszej Instancji nieprawidłowo zinterpretował art. 114 § 1 regulaminu i naruszył zasadę efektywności prawnej i obowiązku uzasadnienia;

b)	Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo przy ocenie stanu faktycznego;

c)	Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji narusza prawo do pełnej i skutecznej ochrony prawnej, a także prawo do bycia wysłuchanym.

(1) Dz.U. C 233 z 28.9.2002, str. 28.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/15

Skarga wniesiona dnia 22 listopada 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-483/04)

(2005/C 19/30)

Język postępowania: włoski

W dniu 22 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Knuta Simonssona i Enrico Traversa, działających w charakterze pełnomocników, przeciwko Republice Włoskiej.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu dostosowania się do dyrektywy 2002/6/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do i/lub wychodzących z portów Państw Członkowskich Wspólnoty, a w każdym razie nie podając ich do wiadomości Komisji, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 7 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Włoskiej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin do wprowadzenia w życie dyrektywy upłynął dnia 9 września 2003 r.

(1) Dz.U. L 67 z 9.3.2002, str. 31.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/16

Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-501/04)

(2005/C 19/31)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 6 grudnia 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Enrico Traversę, Consejero Jurídico i Ramóna Vidala Puiga, członka Służby Prawnej, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Królestwu Hiszpanii.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że przez przyznanie ubezpieczonym prawa do rozwiązania umów w przypadku przeniesienia portfela, gdy dokonujący przeniesienia lub przejmujący jest zakładem ubezpieczeniowym nie mającym siedziby zarządu w Hiszpanii, które prowadzą działalność w ramach swobody przedsiębiorczości lub swobody świadczenia usług, ale nie, gdy przeniesienie ma miejsce pomiędzy zakładami hiszpańskimi, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy

—	art. 12 ust. 6 dyrektywy Rady 92/49/EWG (1) z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG oraz

—	art. 14 ust. 5 dyrektywy 2002/83/WE (2) z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącej ubezpieczeń na życie.

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 12 ust. 6 dyrektywy 92/49 i art. 14 ust. 5 dyrektywy 2002/83 Państwa Członkowskie są uprawnione do udzielenia prawa do rozwiązywania umów, jednakże Państwo Członkowskie narusza wspomniane przepisy, jeżeli, przyznając niniejsze prawo, odmiennie traktuje w sposób bezpośredni lub pośredni zakłady ubezpieczeniowe posiadające siedzibę zarządu we właściwym Państwie Członkowskim i zakłady z innych Państw Członkowskich, które prowadzą działalność w ramach swobody przedsiębiorczości lub swobody świadczenia usług w tym Państwie Członkowskim.

Ustawa hiszpańska jest dyskryminująca, ponieważ traktuje w sposób odmienny i bardziej korzystny hiszpańskie zakłady ubezpieczeniowe w porównaniu z zakładami z innych Państw Członkowskich odnośnie prawa rozwiązywania umów. Ta różnica w traktowaniu nie odpowiada obiektywnym różnicom pomiędzy rozważanymi sytuacjami.

Różnica w traktowaniu nie wydaje się być uzasadniona powodami związanymi z ochroną konsumentów.

(1) Dz.U. L 228 z 11.8.1992, str. 1.

(2) Dz.U. L 345 z 19.12.2002, str. 1.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/19

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 16 grudnia 2004 r.

w sprawach: T-120/01 i T-300/01, Carlo De Nicola przeciwko Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (1)

(Personel Europejskiego Banku Inwestycyjnego - Dopuszczalność - Warunki pracy - Postępowanie dyscyplinarne - Zawieszenie - Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia)

(2005/C 19/42)

Język postępowania: włoski

W sprawach: T-120/01 i T-300/01, Carlo De Nicola, zamieszkały w Rzymie (Włochy), reprezentowany przez adwokata L. Isolę, przeciwko Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (pełnomocnicy: C. Gómez de la Cruz i F. Mantegazza, wspierani przez adwokata C. Camilliego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot – w sprawie T-120/01 – co do istoty, po pierwsze, uchylenie pisma dyrektora ds. personalnych Europejskiego Banku Inwestycyjnego z dnia 6 marca 2001 r. dotyczącego warunków ponownego zatrudnienia skarżącego w związku z wyrokiem Sądu z dnia 23 lutego 2001 r. w sprawie De Nicola przeciwko EBI (T-7/98, T-208/98 i T-109/99, Rec.FP str. I-A-49 i II-185) oraz decyzji prezesa Banku z dnia 22 maja 2001 r. o zawieszeniu w wykonywaniu obowiązków służbowych oraz, po drugie, odszkodowanie, a także mającej za przedmiot – w sprawie T-300/01 – co do istoty, po pierwsze, uchylenie decyzji prezesa Banku z dnia 6 września 2001 r. o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia i bez przyznania odprawy oraz, po drugie, odszkodowanie, Sąd (trzecia izba), w składzie: J. Azizi, prezes, M. Jaeger i A. W. H. Meij, sędziowie; sekretarz: J. Plingers, administrator, wydał w dniu 16 grudnia 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Decyzja pozwanego z dnia 22 maja 2001 r. o zawieszeniu skarżącego zostaje uchylona.

2)	Decyzja pozwanego z dnia 6 września 2001 r. o rozwiązaniu umowy o pracę ze skarżącym zostaje uchylona.

Pozwany wypłaci skarżącemu, z powodu częściowego niewykonania punktu 2 sentencji wyroku z dnia 23 lutego 2001 r., kwotę 3 716 EUR, powiększoną – o ile zachodzi taka potrzeba – o ekwiwalent za dni niewykorzystanego urlopu, a także powiększoną o odsetki za zwłokę począwszy od dnia 1 czerwca 2001 r. do dnia rzeczywistej wypłaty. Wysokość odsetek za zwłokę zostanie obliczona na podstawie stawki ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, stosowanej w danym okresie, powiększonej o dwa punkty procentowe.

Pozwany wypłaci skarżącemu kwotę 2 315 EUR tytułem niewypłaconego wynagrodzenia za okres od dnia 1 marca 2001 r. do dnia 31 sierpnia 2001 r., powiększoną o odsetki za zwłokę począwszy od dnia 1 czerwca 2001 r. do dnia rzeczywistej wypłaty. Wysokość odsetek za zwłokę zostanie obliczona na podstawie stawki ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, stosowanej w danym okresie, powiększonej o dwa punkty procentowe.

Pozwany wypłaci skarżącemu zaległe wynagrodzenie począwszy od dnia 1 września 2001 r., powiększone o odsetki za zwłokę, przy potrąceniu kwoty w wysokości 1 290 EUR wypłaconej skarżącemu tytułem dodatku z tytułu przeniesienia za wrzesień 2001 r. Wysokość odsetek za zwłokę zostanie obliczona na podstawie stawki ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, stosowanej danym okresie, powiększonej o dwa punkty procentowe.

6)	Pozwany zostaje zobowiązany do wypłacenia skarżącemu kwoty w wysokości 10 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę moralną.

7)	Pozwana poniesie swoje własne koszty, w tym koszty w postępowaniach w sprawie zastosowania środków tymczasowych, jak również połowę kosztów poniesionych przez skarżącego w sprawach T-120/01 i T-300/01 oraz podczas postępowania w sprawie zastosowania środków tymczasowych w tych sprawach.

8)	Skargi zostają oddalone w pozostałej części.

(1) Dz.U. C 227 z 11.8.2001. i Dz.U. C 44 z 16.2.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/20

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 18 listopada 2004 r.

w sprawie T-176/01, Ferriere Nord SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Pomoc Państwa - Wspólnotowe wytyczne dotyczące pomocy Państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego - Przedsiębiorstwo hutnicze - Produkty objęte Traktatem WE - Zatwierdzony system pomocowy - Nowa pomoc - Wszczęcie formalnej procedury - Terminy - Prawo do obrony - Uzasadnione oczekiwania - Uzasadnienie - Stosowanie wspólnotowych wytycznych w zasięgu czasowym - Cel środowiskowy inwestycji)

(2005/C 19/43)

Język postępowania: włoski

W sprawie T-176/01, Ferriere Nord SpA, z siedzibą w Osoppo (Włochy), reprezentowana przez adwokatów: W. Viscardini Donà i G. Donà, popierana przez Republikę Włoską (pełnomocnicy: początkowo U. Leanza, następnie I. Braguglia i M. Fiorilli, avvocati dello Stato, z siedzibą do doręczeń w Luksemburgu) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: K. Kreuschitz i V. Di Bucci, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot, z jednej strony, wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2001/829/WE, EWWiS z dnia 28 marca 2001 r. w sprawie pomocy państwa, którą Włochy zamierzają przyznać Ferriere Nord SpA (Dz.U. L 310, str. 22) oraz, z drugiej strony, wniosek o odszkodowanie za szkodę rzekomo poniesioną przez skarżącą wskutek podjęcia powyższej decyzji, Sąd (czwarta izba w składzie powiększonym), w składzie: H. Legal, prezes, V. Tiili, A. W. H. Meij, M. Vilaras i N. J. Forwood, sędziowie, sekretarz: J. Palacio González, główny administrator, wydał w dniu 18 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

1)	Skarga podlega oddaleniu.

2)	Skarżąca zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami Komisji.

3)	Republika Włoska ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 289 z 13.10.2001.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/20

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 16 grudnia 2004 r.

w sprawie T-11/02, Spyridon de Athanassios Pappas przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Odwołanie ze stanowiska - Miesięczne świadczenie zgodnie z art. 50 regulaminu pracowniczego - Okresy zatrudnienia uwzględnione przy obliczaniu wysokości świadczenia - Stanowiska zajmowane przed zatrudnieniem przez Wspólnoty - Przeniesienie praw do świadczeń emerytalnych)

(2005/C 19/44)

Język postępowania: francuski

W sprawie T- 11/02, Spyridon de Athanassios Pappas, były urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Kraainem (Belgia), reprezentowany przez adwokatów K. Adamantopoulosa i V. Akritidisa, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: J. Currall i F. Clotuche-Duvieusart, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji, ustalającej okres otrzymywanego przez skarżącego zgodnie z art. 50 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot europejskich miesięcznego świadczenia z tytułu odwołania ze stanowiska w interesie służby, Sąd Pierwszej Instancji (w składzie jednego sędziego: M. Jaeger); sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 16 grudnia 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygniecie:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron ponosi swoje koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 68 z 16.3.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/21

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 10 listopada 2004 r.

w sprawie T-164/02, Kaul GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Procedura sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ARCOL - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy CAPOL - Zakres badania przeprowadzanego przez Izbę Odwoławczą - Ocena dowodów przedstawionych przed Izbą Odwoławczą)

(2005/C 19/45)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-164/02, Kaul GmbH z siedzibą Elmshorn (Niemcy), reprezentowanej przez adwokatów G. Würtenbergera i R. Kunzego, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: A. von Mühlendahl i G. Schneider), w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była Bayer AG z siedzibą w Leverkusen (Niemcy), mającej za przedmiot skargę na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej OHIM R 782/2000-3 z dnia 4 marca 2002 r. wydaną w postępowaniu toczącym się na skutek sprzeciwu między Kaul GmbH a Bayer AG, Sąd (czwarta izba) w składzie: H. Legal, prezes, M. Vilaras i I. Wiszniewska-Białecka, sędziowie, sekretarz: D. Christensen, administrator, wydał dnia 10 listopada 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 4 marca 2002 r. (sprawa R 782/2000-3) jest nieważna;

2)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 180 z 27.7.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/21

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 9 listopada 2004 r.

w sprawach połączonych T-285/02 i T-395/02, Eva Vega Rodríguez przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Konkurs otwarty - Test wielokrotnego wyboru - Trafność odpowiedzi na formularzu egzaminacyjnym - Kontrola sądowa - Limity)

(2005/C 19/46)

Język postępowania: francuski

W sprawach połączonych T-285/02 i T-395/02, Eva Vega Rodríguez, zamieszkała w Brukseli (Belgia), reprezentowana w sprawie T-285/02 przez adwokata J. Iturriagagoitę Bassasa a w sprawie T-395/02, przez adwokatów, J. Iturriagagoitię Bassasa i K. Delvolvé'a, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (reprezentowanej przez J. Curralla, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot, tytułem roszczenia głównego, skargi o stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursu COM/A/10/01, przyznającej skarżącej ocenę niedostateczną i zbyt niską liczbę punktów by kontynuować konkurs oraz decyzji oddalającej jej odwołanie, i pomocniczo, skargi odszkodowawcze, Sąd Pierwszej Instancji (druga izba), w składzie J. Pirrung, prezes izby, A. W. H. Meij i N. J. Forwood, sędziowie; sekretarz: M. I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 9 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygniecie:

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	Każda ze stron ponosi koszty własne.

(1) Dz.U. C 289 z 23.11.2002.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/22

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 10 listopada 2004 r.

w sprawie T-396/02 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Trójwymiarowy znak towarowy - Kształt cukierka - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Charakter odróżniający uzyskany w następstwie używania - Art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2005/C 19/47)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-396/02, August Storck KG, z siedzibą w Berlinie (Niemcy), reprezentowanej przez adwokatów H. Wrage-Mokenthina, T. Rehera, A. Heisego i I. Robra, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), (pełnomocnicy: Müller i G. Schneider), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 października 2002 r. (sprawa R 187/2001-4), odmawiającej rejestracji trójwymiarowego znaku towarowego, na który składa się kształt cukierka koloru jasnobrązowego, Sąd Pierwszej Instancji (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, V. Tiili i M. Vilaras, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 10 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 55 z 8.3.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/22

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 10 listopada 2004 r.

w sprawie T-402/02 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Graficzny znak towarowy przedstawiający kształt zwiniętego opakowania dla cukierków (kształt papierka od cukierka) - Cel zgłoszenia - Bezwzględna podstawa odmowy - Art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Charakter odróżniający uzyskany w następstwie używania - Art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Prawo do przedstawienia swoich uwag - Art. 73 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Badanie stanu faktycznego z urzędu - Art. 74 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2005/C 19/48)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-402/02, August Storck KG, z siedzibą w Berlinie (Niemcy), reprezentowanej przez adwokatów H. Wrage-Mokenthina, T. Rehera, A. Heisego i I. Robra, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnicy: B. Müller i G. Schneider), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 października 2002 r. (sprawa R 0256/2001-2), odmawiającej rejestracji znaku towarowego przedstawiającego zwinięte opakowanie (kształt papierka od cukierka), Sąd Pierwszej Instancji (czwarta izba), w składzie: H. Legal, prezes, V. Tiili i M. Vilaras, sędziowie; sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza, wydał w dniu 10 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygnięcie:

1)	Skarga zostaje oddalona;

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 55 z 8.3.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/22

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 9 listopada 2004 r.

w sprawie T-116/03, Oreste Montalto przeciwko Radzie Unii Europejskiej (1)

(Urzędnicy - Nabór - Członek personelu tymczasowego - Ogłoszenie o wolnym stanowisku - Procedura naboru)

(2005/C 19/49)

Język postępowania: francuski

W sprawie T-116/03, Oreste Montalto, urzędnik Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), zamieszkały w Alicante (Hiszpania), reprezentowany przez adwokata G. Vandersandena, przeciwko Radzie Unii Europejskiej (pełnomocnicy: B. Hoff-Nielsen i F. Anton), mającej za przedmiot, z jednej strony, skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 23 maja 2002 r. w sprawie mianowania dodatkowego przewodniczącego Izby Odwoławczej, a tym samym przewodniczącego wydziału ds. odwołań OHIM (Dz.U. 202, C 130, str. 2), z drugiej strony, skargę odszkodowawczą, Sąd Pierwszej Instancji (piąta izba), w składzie P. Lindh, prezes, R. García-Valdecasas i J. D. Cooke, sędziowie; sekretarz: I. Natsinas, administrator, wydał w dniu 9 listopada 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygniecie:

1)	Decyzja Rady z dnia 23 maja 2002 r. w sprawie mianowania dodatkowego przewodniczącego Izby Odwoławczej, a tym samym przewodniczącego wydziału ds. odwołań Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) zostaje uchylona.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Rada zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 7.6.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/23

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 10 listopada 2004 r.

w sprawie T-165/03, Eduard Vonier przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Urzędnicy - Konkurs - Niewpisanie na listę rezerw - Etap krajowy - Skład komisji konkursowej - Egzamin ustny - Życie prywatne - Znajomość języków)

(2005/C 19/50)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie T-165/03, Eduarda Voniera, zamieszkałego w Amsterdamie (Niderlandy), reprezentowanego przez W. Schmolke'a, adwokata, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, (pełnomocnik: J. Currall, wspomagany przez B. Wägenbaura, adwokata, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot, po pierwsze - skargę o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 30 lipca 2002 r., mocą której komisja konkursowa konkursu COM/A/6/01 zdecydowała o nie wpisaniu skarżącego na listę rezerw administratorów z dziedziny stosunków międzynarodowych, po drugie zaś żądanie zadośćuczynienia za poniesioną stratę i utracone korzyści z tytułu szkody rzekomo poniesionej, Sąd Pierwszej Instancji (trzecia izba), w składzie: J. Azizi, prezes, F. Dehousse i O. Czúcz, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał dnia 10 listopada 2004 r., wyrok, którego rozstrzygniecie brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Każda ze stron ponosi koszty własne.

(1) Dz.U. C 213 z 6.9.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/23

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 13 lipca 2004 r.

w sprawie T-29/03, Comunidad Autónoma de Andalucía przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) - Sprawozdanie z dochodzenia administracyjnego w sprawie obrotu oliwą z oliwek w Andaluzji (Hiszpania) - Sprzeciw - Niedopuszczalność)

(2005/C 19/51)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie T-29/03, Comunidad Autónoma de Andalucía, reprezentowana przez adwokata C. Carretero Espinosę de los Monterosa, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: C.Ladenburger i S.Pardo Quintillán, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji, zawartej rzekomo w piśmie dyrektora generalnego Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) z dnia 8 listopada 2002 r., w którym poinformował on skarżącego o niemożności nadania biegu jego sprzeciwowi wobec sprawozdania OLAF nr IO/2000/7057 dotyczącego dochodzenia administracyjnego w sprawie obrotu oliwą z oliwek w Andaluzji (Hiszpania), Sąd (pierwsza izba), w składzie: B.Vesterdorf, prezes, P. Mengozzi i M. E. Martins Ribeiro, sędziowie; sekretarz: M. H. Jung, wydał w dniu 13 lipca 2004 r. postanowienie, którego rozstrzygnięcie brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Skarżący ponosi koszty własne oraz koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 70 z 22.3.2003.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/24

POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 9 września 2004 r.

w sprawie T-14/01 Alto de Casablanca SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Reprezentacja przez adwokata - Oczywista niedopuszczalność)

(2005/C 19/52)

Język postępowania: angielski

W sprawie T-14/04, Alto de Casablanca SA, z siedzibą w Casablance (Chile), reprezentowana przez A. Pluckrosa, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnik: O. Montalto), w której uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również Bodegas Julián Chivite SL, z siedzibą w Citruénigo (Hiszpania), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 listopada 2003 r. (sprawa R 18/2003-2), dotyczącej wniosku o rejestrację słownego znaku towarowego VERAMONTE jako wspólnotowego znaku towarowego, Sąd Pierwszej Instancji (piąta izba), w składzie: P. Lindh, prezes, R. García-Valdecasas i J. D. Cooke, sędziowie; sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 9 września 2004 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	Każdy z uczestników ponosi koszty własne.

(1) Dz.U. C 71 z 20.3.2004.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/24

POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

z dnia 7 lipca 2004 r.

W sprawie T-37/04 R, Região autónoma dos Açores przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Procedura w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego - Rybołówstwo - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1954/2003 - Wniosek o zawieszenie wykonania aktu w części i inne środki tymczasowe - Dopuszczalność - Okoliczności niecierpiące zwłoki - Interwencja)

(2005/C 19/53)

Język postępowania: angielski

W sprawie T-37/04 R, Região autónoma dos Açores, reprezentowana przez M. Renoufa, S. Crosby'ego i C. Bryanta, sollicitors i H. Mercera, barrister przeciwko Radzie Unii Europejskiej (pełnomocnicy: J. Monteiro i F. Florindo Gijón), wspieranej przez Komisję Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: T. van Rijn i B. Doherty, z adresem do doręczeń w Luksemburgu) oraz przez Królestwo Hiszpanii (pełnomocnicy: N. Díaz Abad i E. Braquehais Conesa, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot wniosek o zawieszenie wykonania w części rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie zarządzania nakładem połowowym, odnoszącego się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty i zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 685/95 i (WE) nr 2027/95 (Dz.U. L 289, str. 1) w zakresie, w jakim dotyczy ono wód Azorów, a zwłaszcza jego art. 3, art. 5 ust. 1, art. 11, art. 13 lit. b), art. 15 oraz jego załącznika, i/lub zastosowanie wszystkich innych środków tymczasowych uznanych za stosowne, prezes Sądu wydał dnia 7 lipca 2004 r. postanowienie zawierające następujące rozstrzygnięcie:

1)	Porto de Abrigo – Organização de Produtores da Pesca CRL oraz GÊ-Questa – Associação de Defesa do Ambiente zostają, celem poparcia wniosków skarżącej, dopuszczone do sprawy w charakterze interwenientów.

2)	Wniosek WWF – World Wide for Nature i Seas at Risk o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje oddalony.

3)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

4)	Koszty zostaną zasądzone w wyroku kończącym postępowanie w sprawie.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/24

Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2004 r. przez Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-350/04)

(2005/C 19/54)

Język, w którym sporządzono skargę: niemiecki

W dniu 24 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH z siedzibą w Bitburgu (Niemcy) reprezentowanej przez adwokata Michaelę Huth-Dierig przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również Anheuser-Busch, Inc., z siedzibą w St. Louis (Stany Zjednoczone).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie (odwołania) R 453/2002-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Anheuser-Busch, Inc.
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	znak słowny „BUD” dla towarów z klasy 32 (piwo, ale, porter, napoje alkoholowe ze słodu) – zgłoszenie nr 24 711
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	skarżąca
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	niemieckie, słowne i graficzne znaki towarowe „Bit”, „BIT”, „Bitte ein Bit” i „Bitburger” dla towarów i usług z klas 16, 18, 20, 21,24,25, 28, 32, 34 i 42 (między innymi piwo i napoje bezalkoholowe)
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej:	Nieuwzględnienie odwołania skarżącej
Podniesione zarzuty:	brzmienie tych znaków towarowych jest bardzo podobne. art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 został niewłaściwie zastosowany. starsze, ze względu na prawo pierwszeństwa znaki towarowe BIT korzystają z rozszerzonej ochrony zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/25

Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2004 r. przez Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-351/04)

(2005/C 19/55)

Język, w którym sporządzono skargę: niemiecki

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również Anheuser-Busch, Inc., z siedzibą w St. Louis (Stany Zjednoczone).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie (odwołania) R 447/2002-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:

Anheuser-Busch, Inc.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:

słowny znak towarowy „American Bud” dla towarów z klasy 16, 25 i 32 (między innymi papier, tekstylia, piwo, ale, porter, napoje alkoholowe ze słodu i napoje bezalkoholowe) – zgłoszenie nr 398 966

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:

strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:

niemieckie, słowne i graficzne znaki towarowe „Bit”, „BIT” i „Bitte ein Bit” dla towarów i usług z klas 16, 18, 20, 21,24,25, 28, 32, 34 i 42 (między innymi piwo i napoje bezalkoholowe)

Decyzja Wydziału Sprzeciwów:

Odrzucenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej:

Nieuwzględnienie odwołania strony skarżącej

Podniesione zarzuty:

—	brzmienie tych znaków towarowych jest bardzo podobne.

—	art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 został niewłaściwie zastosowany.

—	starsze, (ze względu na prawo pierwszeństwa) znaki towarowe BIT korzystają z rozszerzonej ochrony zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/26

Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2004 r. przez Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa T-352/04)

(2005/C 19/56)

Język, w którym sporządzono skargę: niemiecki

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również Anheuser-Busch, Inc., z siedzibą w St. Louis (Stany Zjednoczone).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie (odwołania) R 451/2002-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Anheuser-Busch, Inc.
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	graficzny znak towarowy „Anheuser Busch Bud” dla towarów z klasy 16, 25 i 32 (między innymi papier, tekstylia, piwo, ale, porter, napoje alkoholowe ze słodu i napoje bezalkoholowe) – zgłoszenie nr 398 867
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie:	strona skarżąca
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie:	niemieckie, słowne i graficzne znaki towarowe „Bit”, „BIT” i „Bitte ein Bit” dla towarów i usług z klas 16, 18, 20, 21,24,25, 28, 32, 34 i 42 (między innymi piwo i napoje bezalkoholowe)
Decyzja Wydziału Sprzeciwów:	Odrzucenie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej:	Nieuwzględnienie odwołania strony skarżącej
Podniesione zarzuty:	- brzmienie tych znaków towarowych jest bardzo podobne. art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 został niewłaściwie zastosowany. starsze, ze względu na prawo pierwszeństwa znaki towarowe BIT korzystają z rozszerzonej ochrony zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/26

Skarga wniesiona w dniu 8 października 2004 r. przez Henkel KGaA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa T-398/04)

(2005/C 19/57)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 8 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Henkel KGaA, z siedzibą w Düsseldorfie (Niemcy), reprezentowanej przez adwokata C. Osterrietha przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 4 sierpnia 2004 r., doręczonej w dniu 9 sierpnia 2004 r., w sprawie R 771/1999-2 dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 941 971;

—	obciążenie Urzędu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy:	Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy:	Graficzny znak towarowy w kształcie dwuwarstwowej/dwukolorowej tabletki do zmywarki z owalnym niebieskim środkiem dla towarów i usług z klas 1 (chemikalia dla celów przemysłowych), 3 (mydła itp.), 21 (gąbki itp.) – zgłoszenie nr 941 971
Decyzja eksperta:	Odmowa rejestracji przez eksperta
Decyzja Izby Odwoławczej:	Nieuwzględnienie odwołania
Podniesione zarzuty:	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 (1). Przekroczenie granic swobody oceny.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11, str. 1).

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/27

Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Arch Chemicals, Inc. i Arch Timber Protection Limited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-400/04)

(2005/C 19/58)

Język postępowania: angielski

Dnia 1 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Arch Chemicals Inc., Norwalk, Connecticut (USA) i Arch Timber Protection Limitem, Castleford (Zjednoczone Królestwo), reprezentowanych przez adwokatów K. Van Maldegema i C. Mereu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnoszą do Trybunału o:

—	nakazanie pozwanej udzielenia odpowiedzi na wniosek skarżących;

—	lub tytułem subsydiarnym, o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (04);

—

nakazanie pozwanej zapłaty odszkodowania na rzecz skarżących w tymczasowej wysokości 1 euro, tytułem szkody poniesionej w wyniku niewykonania przez pozwaną obowiązków ciążących na niej na podstawie prawa wspólnotowego poprzez nieudzielanie odpowiedzi skarżącym, lub subsydiarnie, tytułem szkody powstałej w związku z podjęciem decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (4), wraz z należnymi odsetkami, do czasu dokonania dokładnego wyliczenia i określenia dokładnej wysokości odszkodowania;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący są producentami i sprzedawcami aktywnych substancji biobójczych i produktów biobójczych. Dokonali oni powiadomienia o pewnych substancjach i są uczestnikiem programu przeglądu tych substancji uregulowanym dyrektywą 98/8/EW (1) dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych, rozporządzeniem 1896/2000 (2) w sprawie pierwszej fazy programu określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE oraz rozporządzeniem 2032/2003 (3) ustanawiające drugą fazę programu określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE.

Ponieważ zdaniem skarżących ich prawa i oczekiwania jako uczestników programu przeglądu zostały naruszone, zwrócili się oni do pozwanej z wnioskiem o przyjęcie specjalnych środków celem usunięcia zarzucanych nieprawidłowości. Skarżący zarzucają, że rozporządzenie nr 1896/2000 i rozporządzenie nr 2032/2003 niekorzystnie wpływa na ochronę informacji udzieloną przez dyrektywę 98/8/WE. Skarżący podnoszą ponadto, że przedmiotowe rozporządzenia zezwalają osobom dokonującym oceny, na przeprowadzenie porównawczej oceny pomiędzy aktywnymi substancjami, dając prymat ocenom opartym na niebezpieczeństwie zamiast ocenom opartym na ryzyku, zezwalając na wzięcie pod uwagę danych przedstawionych przez osoby trzecie.

Skarżący po pierwsze zarzucają, iż pozwana nie określiła swojego stanowiska i nie przyjęła niezbędnych środków. Tytułem subsydiarnym skarżący wnoszą o stwierdzenie nieważności pisma pozwanej odrzucającego wniosek skarżących.

Na poparcie swojej skargi skarżący podnoszą, że Komisja naruszyła swój prawny obowiązek polegający na implementacji dyrektywy 98/8/WE wynikający z WE a także z samej dyrektywy, obowiązek polegający na poszanowaniu praw i prawnie uzasadnionych oczekiwań uczestników programu, takich jak skarżący, a także obowiązek zagwarantowania zgodnie z zasadą dobrej administracji, że każda dokonywana przez Państwo Członkowskie implementacja będzie zgodna z TWE i dyrektywą.

(1) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123, str. 1).

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1896/2000 z dnia 7 września 2000 r. w sprawie pierwszej fazy programu określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie produktów biobójczych (Dz.U. L 228, str. 6).

(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2032/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie drugiej fazy 10-letniego programu pracy określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1896/2000.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/28

Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Bactria Industriehygiene-Service Verwaltungs GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-401/04)

(2005/C 19/59)

Język postępowania: angielski

Dnia 1 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Bactria Industriehygiene-Service Verwaltungs GmbH, Kirchheimboladen, Niemcy, reprezentowanej przez adwokatów K. Van Maldegema i C. Mereu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

—	nakazanie pozwanej udzielenia odpowiedzi na wniosek skarżącej;

—	lub tytułem subsydiarnym, o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (04);

—

nakazanie pozwanej zapłaty odszkodowania na rzecz skarżącej w tymczasowej wysokości 1 euro, tytułem szkody poniesionej w wyniku niewykonania przez pozwaną obowiązków ciążących na niej na podstawie prawa wspólnotowego poprzez nieudzielanie odpowiedzi skarżącej, lub subsydiarnie, tytułem szkody powstałej w związku z podjęciem decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (4), wraz z należnymi odsetkami, do czasu dokonania dokładnego wyliczenia i określenia dokładnej wysokości odszkodowania;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podniesione zarzuty są podobne do zarzutów podniesionych w sprawie T-400/04 Arch Chemicals i Arch Timber Protection przeciwko Komisji.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/28

Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Rhodia Consumer Specialties Limited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-402/04)

(2005/C 19/60)

Język postępowania: angielski

Dnia 1 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Rhodia Consumer Specialties Limitem, Watford, Zjednoczone Królestwo, reprezentowanej przez adwokatów K. Van Maldegema i C. Mereu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

—	nakazanie pozwanej udzielenia odpowiedzi na wniosek skarżącej;

—	lub tytułem subsydiarnym, o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (04);

—

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podniesione zarzuty są podobne do zarzutów podniesionych w sprawie T-400/04 Arch Chemicals i Arch Timber Protection przeciwko Komisji.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/29

Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Sumitomo Chemical (UK) PLC przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-403/04)

(2005/C 19/61)

Język postępowania: angielski

Dnia 1 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Sumitomo Chemical (UK) PLC, Londyn (Zjednoczone Królestwo), reprezentowaną przez adwokatów K. Van Maldegema i C. Mereu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

—	nakazanie pozwanej udzielenia odpowiedzi na wniosek skarżącej;

—	lub tytułem subsydiarnym, o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (04);

—

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podniesione zarzuty są podobne do zarzutów podniesionych w sprawie T-400/04 Arch Chemicals i Arch Timber Protection przeciwko Komisji.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/29

Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Troy Chemical Company B.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-404/04)

(2005/C 19/62)

Język postępowania: angielski

Dnia 1 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Troy Chemical Company B.V., Maassluis (Niderlandy), reprezentowanej przez adwokatów K. Van Maldegema i C. Mereu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

—	nakazanie pozwanej udzielenia odpowiedzi na wniosek skarżącej;

—	lub tytułem subsydiarnym, o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej D 341571 (04);

—

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Podniesione zarzuty są podobne do zarzutów podniesionych w sprawie T-400/04 Arch Chemicals i Arch Timber Protection przeciwko Komisji.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/29

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2004 r. przez Republikę Włoską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-410/04)

(2005/C 19/63)

Język postępowania: włoski

W dniu 4 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Republiki Włoskiej, reprezentowanej przez Danila Del Gaizo, Avvocato dello Stato, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności i uznanie za niebyłą zaskarżonej decyzji;

—	ewentualnie, stwierdzenie nieważności i uznanie za niebyłą decyzji w części, w której zmniejsza całkowitą kwotę wsparcia finansowego przyznaną Republice Włoskiej na lata 2000–2006 na podstawie decyzji 1999/659 w brzmieniu zmienionym treścią decyzji 2000/426;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją jest decyzja Komisji z dnia 23 lipca 2004 r. zmieniająca decyzję 1999/659/EWG ustalającą orientacyjny podział między Państwa Członkowskie wsparcia finansowego w ramach Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcja Gwarancji, przeznaczonego na środki wspierające rozwój obszarów wiejskich na okres 2000–2006 r. (1)

Zdaniem skarżącej zmiana zawarta w zaskarżonej decyzji zawiera w sobie nie tylko dostosowanie kwoty wspólnotowego wsparcia finansowego przyznanej Republice Włoskiej na rok 2004 do prognozowanych wydatków przez nią przedłożonych, lecz także ustala na nowo całkowitą kwotę wsparcia jej przyznaną zmniejszając, poprzez przyznanie całkowitej kwoty wynoszącej 4.473,2 miliony Euro, o około 40 milionów Euro kwotę wynikającą z tzw. berlińskiego profilu (wynoszącą 4.512,30 milionów Euro).

W uzasadnieniu swoich roszczeń skarżąca wskazuje na naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz. Skarżąca podnosi, że rozporządzenie nr 817/2004 (2) wydane zostało 20 kwietnia 2004 r., a weszło w życie 7 maja 2004 r. to jest długo po tym, jak upłynął już termin wyznaczony datą 30 września 2003 r., przewidziany w art. 47 ust. 1 rozporządzenia nr 445/2002 celem przedłożenia Komisji przez Państwa Członkowskie zestawienia wydatków poniesionych podczas roku budżetowego 2003 oraz wydatków pozostających do wydatkowania do końca tego roku, jak również prognoz takich wydatków na rok budżetowy 2004 i następne lata budżetowe. A zatem Komisja powinna była ustalić wysokość środków w budżecie na rok budżetowy 2004 na podstawie art. 49 wymienionego wyżej rozporządzenia, które obowiązywało jeszcze w dniu 30 września 2003 r., nie zaś już na podstawie art. 57 rozporządzenia nr 817/2004. W konsekwencji Komisja nie była uprawniona do przyjęcia na rok budżetowy 2004 zaskarżonej decyzji, mającej za podstawę prawną nową regulację zawierająca przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1257/1999 (3) ani też nie miała prawa postanowić o związanym z tym dostosowaniu wstępnej wysokości wsparcia finansowego dla Państw Członkowskich przewidzianych w decyzji 426/2000 zgodnie z powołanym wyżej art. 57.

Nadto, nawet gdyby założyć, że rozporządzenie nr 817/2004, w szczególności zaś jego art. 57, zostało prawidłowo zastosowane również w odniesieniu do prognoz przedłożonych przez Państwa Członkowskie do 30 września 2003 r. przy zastosowaniu rozporządzenia 445/2002, Komisja nie miała prawa zmienić kwoty wsparcia finansowego przyznanej mocą decyzji 1999/659, w brzmieniu zmienionym treścią decyzji 2000/426, choćby nawet poprzez obniżenie całkowitej kwoty wsparcia finansowego wynikającej z tzw. berlińskiego profilu, a w każdym razie nie mogło to dotyczyć Republiki Włoskiej. W tym względzie skarżąca wskazuje na naruszenie art. 46 rozporządzenia nr 1257/1999, jak również art. 57 rozporządzenia nr 817/2004. Skarżąca twierdzi, że całkowity brak rzeczywistej podstawy prawnej, która pozwalałaby na obniżenie kwoty wsparcia finansowego, którego dokonano w zaskarżonej decyzji jest dowodem na to, że wydając zaskarżoną decyzję pozwana całkowicie straciła z oczu cel rozporządzenia będącego jej podstawą, dopuszczając się tym samym również nadużycia władzy.

Wreszcie, skarżąca wskazuje na naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań oraz naruszenie obowiązku uzasadniania aktów prawnych.

(1) Dz.U. L 263 z 10.8.2004, str. 24.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 817/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (Dz.U. L 153 z 30.4.2004, str. 31).

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80).

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/30

Skarga wniesiona w dniu 13 października 2004 r. przez Republikę Francuską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-425/04)

(2005/C 19/64)

Język postępowania: francuski

W dniu 13 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Republiki Francuskiej reprezentowanej przez pełnomocników Ronny'ego Abrahama, Gérauda de Bergues i Stéphanie Ramet, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie w całości nieważności decyzji Komisji nr C(2004) 3060, z dnia 2 sierpnia 2004 r. dotyczącej pomocy państwa przyznanej przez Francję na rzecz France Télécom;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi skarżąca powołuje w pierwszej kolejności naruszenie podstawowych zasad postępowania oraz prawa do obrony. Według skarżącej, Komisja podjęła swoją decyzję na podstawie czynników tj. projektach ministerialnych z dnia 12 lipca 2002 r., niemieszczących się w ramach procedury, w postaci w jakiej została ona określona w decyzji o otwarciu procedury. Skarżąca podnosi, iż Komisja powinna była rozszerzyć procedurę poprzez przyjęcie nowej decyzji o jej otwarciu.

Skarżąca podnosi ponadto zarzut naruszenia prawa poprzez błędne zastosowanie pojęcia pomocy państwa w znaczeniu art. 87 ust. 1 WE. Według skarżącej Komisja błędnie zastosowała test prywatnego inwestora w warunkach ekonomii wolnorynkowej. Zdaniem skarżącej, ponieważ projekty ministerialne nie powodują powstania zobowiązań po stronie państwa i jako takie nie mogą być kwalifikowane jako pomoc państwa, test prywatnego inwestora w warunkach ekonomii wolnorynkowej nie powinien był mieć zastosowania. Skarżąca wskazuje ponadto, iż Komisja doszła do błędnego wniosku o istnieniu pomocy na podstawie dwóch odrębnych zdarzeń, które rozpatrzone z osobna zostały przez nią uznane za niespełniające niezbędnych wymogów by być zakwalifikowanymi jako pomoc państwa. Zdarzeniami, o których mowa, są oświadczenia z lipca 2002 r. i wstępne porozumienie akcjonariuszy z grudnia 2002 r.

Po trzecie, skarżąca podnosi, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie przyjmując, iż analiza treści wywiadu z dnia 12 lipca 2002 r. rzekomo prowadziła do wniosku, iż dotyczył on zaangażowania państwa jako akcjonariusza i mógłby mieć wpływ na sytuację rynkową w grudniu.

Ostatecznie, skarżąca podnosi, iż przyjęta linia rozumowania zawiera w sobie sprzeczności i nieścisłości, które obarczają zaskarżoną decyzję brakami w uzasadnieniu.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/31

Skarga wniesiona w dniu 13 października 2004 r. przez Republikę Francuską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-427/04)

(2005/C 19/65)

Język postępowania: francuski

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	stwierdzenie w całości nieważności decyzji Komisji nr C(2004) 361, z dnia 2 sierpnia 2004 r. dotyczącej pomocy państwa przyznanej przez Francję na rzecz France Télécom;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonej decyzji uznano, iż zastosowany wobec France Télécom (FT) system podatku od działalności gospodarczej za okres od stycznia 1994 r. do grudnia 2002 r. stanowił pomoc państwa niezgodną ze wspólnym rynkiem.

Na poparcie swych zarzutów skarżąca podnosi po pierwsze, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie jak również naruszyła prawo. Skarżąca podważa w tym względzie, dokonaną przez Komisję analizę systemu podatkowego mającego zastosowanie do FT mocą ustawy nr 90-568 z dnia 2 lipca 1990 r. w sprawie organizacji usług publicznych la Poste i France Télécom. Na jej podstawie Komisja uznała po pierwsze, iż kwoty odprowadzone przez FT w latach 1991–1993 mieszany charakter, podczas gdy były one całkowicie podatkowej natury oraz po drugie, że FT w okresie 1991–2002 r. podlegał dwóm różnym systemom podatkowym, podczas gdy był to wyłącznie jeden system podatkowy podzielony na dwa okresy. W konsekwencji strona pozwana była zobowiązana do wypłaty rekompensaty za okres 1991–2002 r.

Strona skarżąca podnosi także na poparcie swych zarzutów okoliczność naruszenia art. 15 rozporządzenia nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE, w zakresie w jakim Komisja winna była uznać, iż dziesięcioletni okres przedawnienia upłynął w okresie pomiędzy dniem 2 lipca 1990 r. – datą, kiedy rzekoma pomoc została przyznana oraz kiedy to mocą ustawy nr 90-568 system podatkowy mający zastosowanie został ustanowiony w sposób całościowy i ostateczny, a dniem 28 czerwca 2001 r., kiedy to strona pozwana po raz pierwszy zwróciła się o informacje w sprawie.

Ponadto, skarżąca powołuje się równocześnie na okoliczność naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, w zakresie w jakim zaskarżona decyzja nakładała obowiązek zwrotu przyznanej FT pomocy, jak również na okoliczność naruszenia prawa do obrony, w zakresie w jakim Komisja stwierdziła istnienie pomocy nie dając władzom francuskim sposobności ustosunkowania się do podstawowej części swej argumentacji, tj. mieszanego charakteru kwot odprowadzonych przez FT w okresie pomiędzy 1991 r. a 1993 r.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/32

Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2004 r. przez Republikę Włoską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-443/04)

(2005/C 19/66)

Język postępowania: włoski

W dniu 5 listopada 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Republiki Włoskiej reprezentowanej przez Antoniego Cingolego, Avvocato dello Stato, przeciwko Komisji Europejskiej.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie nieważności memorandum Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 27 sierpnia 2004 r. (DOCUP Abruzzo), z dnia 3 września 2004 r. (DOCUP Lazio), z dnia 15 września 2004 r. (POR Molise), z dnia 17 września 2004 r. (PON Rozwój lokalnej przedsiębiorczości), z dnia 17 września 2004 r. (DOCUP Veneto), z dnia 20 września 2004 r. (POR Calabria) i z dnia 22 września 2004 r. (DOCUP Liguria), wszystkie zmierzające do uzależnienia uruchomienia procedury wypłaty zaliczek w ramach programów pomocowych od wymogów niewynikających z obowiązującej regulacji prawnej, w celu bezpodstawnego ograniczenia dopuszczalnych wydatków pokrywanych ze środków pochodzących z przedmiotowych funduszy strukturalnych.

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same jak w sprawie T-345/04 Republika Włoska przeciwko Komisji (1).

(1) Dz.U. C 262 z 23.10.2004, str. 55.

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/32

Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2004 r. przez CO-FRUTTA Soc. coop. a r.l. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-446/04)

(2005/C 19/67)

Język postępowania: włoski

W dniu 9 listopada 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga CO-FRUTTA Soc. coop. a r.l. reprezentowanej przez adwokatów Wilmę Viscardini i Gabriela Donà, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca. wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—

stwierdzenie, w trybie art. 230 Traktatu WE, nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich, o której mowa w piśmie Sekretarza Generalnego Komisji z dnia 10 sierpnia 2004 r. (SG/B/2/MM/tf D (2004) 7079), na podstawie której został w istocie oddalony wniosek potwierdzający Co-Frutta, zawarty w piśmie z dnia 3 maja 2004 r., o udzielenie dostępu do dokumentów zawierających dane za lata 1998, 1999 i 2000, dotyczące przedsiębiorców wpisanych we Wspólnocie do rejestru w rubryce obejmującej import bananów (WTO-banany)

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swych twierdzeń skarżąca podnosi, że Komisja nie miała prawa podjęcia zaskarżonej decyzji, albowiem wobec milczenia równoznacznego z odmową w owym czasie została już wydana (dorozumiana) decyzja odmowna w przedmiocie wniosku potwierdzającego.

Ponadto, skarżąca podnosi inne argumenty, analogiczne w swej istocie do argumentów podniesionych w piśmie wszczynającym sprawę T-355/04 (Dz.U. C 262 z dnia 23 października 2004 r.).

22.1.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/32

Skarga na bezczynność wniesiona dnia 18 listopada 2004 r. przez Mediocurso – Estabelecimento de Ensino Particular, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-451/04)

(2005/C 19/68)

Język postępowania: portugalski

W dniu 18 listopada 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga na bezczynność Komisji Wspólnot Europejskich sporządzona przez Mediocurso – Estabelecimento de Ensino Particular, S.A. z siedzibą w Lizbonie (Portugalia), reprezentowaną przez C. Botelha Moniza i E. Maię Cadete, adwokatów, z adresem do doręczeń w Lizbonie.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że Komisja, wbrew postanowieniom art. 233 WE, nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 21 września 2000 r. (C-462/98 P Mediocurso przeciwko Komisji).

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca opiera swoje żądanie na domniemanej bezczynności Komisji, polegającej na zaniechaniu podjęcia środków niezbędnych do wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 21 września 2000 r. (C-462/98 P Mediocurso przeciwko Komisji).

Od czasu wydania wyroku upłynęło więcej niż pięćdziesiąt miesięcy, podczas których Komisja nie podjęła środków niezbędnych do jego wykonania, a w szczególności nie wydała decyzji dotyczącej przedstawionego przez skarżącą wniosku o wypłatę salda.

Pomimo wystosowania przez skarżącego pisma z dnia 19 lipca 2004 r., wzywającego Komisję do działania i wykonania powołanego wyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości, Komisja ograniczyła się do udzielenia odpowiedzi pismem z dnia 31 sierpnia 2004 r., iż jej służby przystąpią do przygotowania nowych decyzji w możliwie najkrótszym terminie. Skarżąca uznaje, że odpowiedź ta jest czynnością postępowania administracyjnego, a nie środkiem wykonania tego wyroku.

W związku z powyższym, Komisja dopuściła się bezprawnej bezczynności, w rozumieniu art. 232 WE, co Trybunał Sprawiedliwości może stwierdzić na podstawie zdania pierwszego tego artykułu.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 19

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 48 22 stycznia 2005

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Informacje
	Trybunał Sprawiedliwości
	TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI
2005/C 019/1	Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 października 2004 r. w sprawie C-164/01 P: G. van den Berg przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich (Skarga o odszkodowanie — Odpowiedzialność pozaumowna — Mleko — Opłata dodatkowa — Ilość referencyjna — Producenci, którzy podjęli zobowiązanie niewprowadzania do obrotu — Producenci SLOM — Zmiana gospodarstwa — Odmowa przyznania specjalnej ilości referencyjnej)	1

2005/C 019/2	Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie C-41/02: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Art. 30 i 36 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 28 WE i 30 WE) — Środki spożywcze, do których dodano witaminy lub sole mineralne — Przepisy krajowe, uzależniające ich sprzedaż od istnienia potrzeby żywieniowej — Środki o skutku równoważnym — Uzasadnienie — Zdrowie publiczne — Proporcjonalność)	1

2005/C 019/3	Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2004 r. w sprawie C-372/02 (wniosek Bundessozialgericht o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Roberto Adanez-Vega przeciwko Bundesanstalt für Arbeit (Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Określenie ustawodawstwa właściwego — Świadczenia z tytułu bezrobocia — Warunki sumowania okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia — Przepisy krajowe nieuwzględniające okresu obowiązkowej służby wojskowej odbytej w innym Państwie Członkowskim)	2

2005/C 019/4	Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 30 listopada 2004 r. w sprawie C-16/03 Peak Holding AB przeciwko Axolin-Elinor AB (wniosek Hovrätten över Skåne och Blekinge o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (Znaki towarowe — Dyrektywa 89/104/EWG — Art. 7 ust. 1 — Wyczerpanie prawa przyznanego przez znak towarowy — Wprowadzenie do obrotu w EOG przez właściciela znaku towarowego — Pojęcie — Towary oferowane do sprzedaży, a następnie wycofane — Sprzedaż na rzecz podmiotu gospodarczego z siedzibą w EOG z zobowiązaniem wprowadzenia towarów do obrotu poza EOG — Odsprzedaż towarów innemu podmiotowi gospodarczemu z siedzibą w EOG — prowadzenie do obrotu w EOG)	3

2005/C 019/5	Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie C-42/03: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Rybołówstwo — Ochrona i gospodarowanie zasobami — Środki kontroli działalności połowowej)	3

2005/C 019/6	Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 listopada 2004 r. w sprawie C-109/03 (wniosek College van beroep voor het bedrijfsleven o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): KPN Telecom BV przeciwko Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit (OPTA) (Telekomunikacja — Dyrektywa 98/10/WE — Otwarta sieć w telefonii głosowej — Dostarczanie informacji o abonentach — Ustalanie cen)	4

2005/C 019/7	Wyrok Trybunału (drugiej izby) z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie C-226/03 P: José Martí Peix SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Rybołóstwo — Pomoc finansowa Wspólnoty — Zmniejszenie pomocy — Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 — Art. 1 i 3 — Przedawnienie)	5

2005/C 019/8	Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie C-255/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii (Uchybienie zobowiązaniom Państwa — Swobodny przepływ towarów — środki o skutku równoważnym — Znak jakości i znak pochodzenia — Waloński znak jakości)	5

2005/C 019/9	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie C-398/03 (wniosek Helsingin hallinto-oikeus o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): E. Gavrielides Oy (Dyrektywa 90/642/EWG — Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów — Liście winogron)	5

2005/C 019/0	Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 listopada 2004 r. w sprawie C-447/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom Państwa — Środowisko naturalne — Gospodarka odpadami — Teren fabryki i składowiska w prowincji Foggia — Dyrektywa 75/442/EWG zmieniona dyrektywą 91/156/EWG — art. 4 i 8)	6

2005/C 019/1	Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 28 października 2004 r. w sprawie C-16/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 89/654/EWG — Ochrona pracowników — Bezpieczeństwo i ochrona zdrowia pracowników w miejscu pracy — Drzwi ewakuacyjne, okna i świetliki — Brak transpozycji)	6

2005/C 019/2	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie C-48/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalii (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2000/76/WE — Spalanie odpadów — Brak transpozycji)	7

2005/C 019/3	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-85/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2001/17/WE — Reorganizacja i likwidacja zakładów ubezpieczeń — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)	7

2005/C 019/4	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-87/04: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2001/17/WE — Reorganizacja i likwidacja zakładów ubezpieczeń — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)	8

2005/C 019/5	Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-91/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Szwecji (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2001/29/WE — Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)	8

2005/C 019/6	Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie C-97/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Dyrektywa 2000/76/WE — Spalanie odpadów — Brak transpozycji)	8

2005/C 019/7	Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 29 października 2004 r. w sprawie C-360/02 P Carlo Ripa di Meana przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (Odwołanie — Były poseł Parlamentu Europejskiego — Tymczasowy system emerytalny — Zawieszenie wypłat świadczeń emerytalnych w następstwie wybrania rzeczonego posła na członka rady regionalnej — Skarga o stwierdzenie nieważności — Akt potwierdzający — Niedopuszczalności — Odwołanie oczywiście bezzasadne)	9

2005/C 019/8	Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 14 października 2004 r. w sprawie C-288/03 P: Bernard Zaoui i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Odpowiedzialność pozaumowna Wspólnoty — Odwołanie w części oczywiście bezzasadne, a w części oczywiście niedopuszczalne)	9

2005/C 019/9	Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 1 października 2004 r. w sprawie C-379/03 P, Rafael Pérez Escolar przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Pomoc państwa — Skarga na bezczynność — Legitymacja do wniesienia skargi — Dopuszczalność skargi)	10

2005/C 019/0	Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 29 października 2004 r. w sprawie C-18/04 P Grégoire Krikorian i inni przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Unii Europejskiej, Komisji Wspólnot Europejskich (Odwołanie — Odpowiedzialność pozaumowna Wspólnoty — Skarga o odszkodowanie — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)	10

2005/C 019/1	Sprawa C-456/04: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia, wydanym dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie Agip Petroli SPA przeciwko Capitaneria di Porto di Siracusa, Capitaneria di Porto di Siracusa, Sezione staccata di Santa Panagia, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, z udziałem Arbix Diamone Shipping w charakterze interwenienta	10

2005/C 019/2	Sprawa C-458/04: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem tribunal administratif de Caen (1 izba) wydanym dnia 5 października 2004 r. w sprawie Chambre de commerce et d'industrie de Flers-Argentan przeciwko Directeur des services fiscaux, Dircofi Ouest	11

2005/C 019/3	Sprawa C-463/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Mediolan (Włochy), wydanym dnia 29 września 2004 r., w sprawie Federconsumatori i inni przeciwko Comune di Milano i AEM SpA	11

2005/C 019/4	Sprawa C-464/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Mediolan (Włochy), wydanym dnia 29 września 2004 r., w sprawie Associazione Azionariato Diffuso dell'AEM i inni przeciwko Comune di Milano i AEM SpA	12

2005/C 019/5	Sprawa C-466/04: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Tribunal Superior de Justicia de Cantabria, Sala de lo Social, wydanym dnia 1 października 2004 r., w sprawie pomiędzy Manuelem Aceredą Herrerą a Servicio Cántabro de Salud	12

2005/C 019/6	Sprawa C-471/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Bundesfinanzhof z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie Finanzamt Offenbach Main-Land przeciwko Keller Holding GmbH	14

2005/C 019/7	Sprawa C-473/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Hof van Cassatie van Belgie z dnia 22 października 2004 r. w sprawie Plumex przeciwko Young Sports N.V.	14

2005/C 019/8	Sprawa C-481/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony postanowieniem Bundesverwaltungsgericht, wydanym dnia 3 sierpnia 2004 r., w postępowaniu administracyjnym Engin Torun przeciwko miastu Augsburg, uczestnicy: 1. przedstawiciel interesu federalnego przy Bundesverwaltungsgericht, 2. Landesanwaltschaft Bayern	14

2005/C 019/9	Sprawa C-482/04 P: Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 6 września 2004 r. w sprawie T-213/02, SNF S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez SNF S.A.S. w dniu 22 listopada 2004 r.	15

2005/C 019/0	Sprawa C-483/04: Skarga wniesiona dnia 22 listopada 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej	15

2005/C 019/1	Sprawa C-501/04: Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii	16

2005/C 019/2	Wykreślenie sprawy C-177/02	16

2005/C 019/3	Wykreślenie sprawy C-330/02	17

2005/C 019/4	Wykreślenie sprawy C-77/03	17

2005/C 019/5	Wykreślenie sprawy C-257/03	17

2005/C 019/6	Wykreślenie sprawy C-340/03	17

2005/C 019/7	Wykreślenie sprawy C-518/03	17

2005/C 019/8	Wykreślenie sprawy C-62/04	17

2005/C 019/9	Wykreślenie sprawy C-86/04	17

2005/C 019/0	Wykreślenie sprawy C-92/04	18

2005/C 019/1	Wykreślenie sprawy C-230/04	18

	SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI
2005/C 019/2	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 grudnia 2004 r. w sprawach: T-120/01 i T-300/01, Carlo De Nicola przeciwko Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (Personel Europejskiego Banku Inwestycyjnego — Dopuszczalność — Warunki pracy — Postępowanie dyscyplinarne — Zawieszenie — Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia)	19

2005/C 019/3	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie T-176/01, Ferriere Nord SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Pomoc Państwa — Wspólnotowe wytyczne dotyczące pomocy Państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego — Przedsiębiorstwo hutnicze — Produkty objęte Traktatem WE — Zatwierdzony system pomocowy — Nowa pomoc — Wszczęcie formalnej procedury — Terminy — Prawo do obrony — Uzasadnione oczekiwania — Uzasadnienie — Stosowanie wspólnotowych wytycznych w zasięgu czasowym — Cel środowiskowy inwestycji)	20

2005/C 019/4	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 16 grudnia 2004 r. w sprawie T-11/02, Spyridon de Athanassios Pappas przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Odwołanie ze stanowiska — Miesięczne świadczenie zgodnie z art. 50 regulaminu pracowniczego — Okresy zatrudnienia uwzględnione przy obliczaniu wysokości świadczenia — Stanowiska zajmowane przed zatrudnieniem przez Wspólnoty — Przeniesienie praw do świadczeń emerytalnych)	20

2005/C 019/5	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie T-164/02, Kaul GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Procedura sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ARCOL — Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy CAPOL — Zakres badania przeprowadzanego przez Izbę Odwoławczą — Ocena dowodów przedstawionych przed Izbą Odwoławczą)	21

2005/C 019/6	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawach połączonych T-285/02 i T-395/02, Eva Vega Rodríguez przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Konkurs otwarty — Test wielokrotnego wyboru — Trafność odpowiedzi na formularzu egzaminacyjnym — Kontrola sądowa — Limity)	21

2005/C 019/7	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie T-396/02 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Trójwymiarowy znak towarowy — Kształt cukierka — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Charakter odróżniający uzyskany w następstwie używania — Art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94)	22

2005/C 019/8	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie T-402/02 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Graficzny znak towarowy przedstawiający kształt zwiniętego opakowania dla cukierków (kształt papierka od cukierka) — Cel zgłoszenia — Bezwzględna podstawa odmowy — Art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Charakter odróżniający uzyskany w następstwie używania — Art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Prawo do przedstawienia swoich uwag — Art. 73 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Badanie stanu faktycznego z urzędu — Art. 74 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94)	22

2005/C 019/9	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie T-116/03, Oreste Montalto przeciwko Radzie Unii Europejskiej (Urzędnicy — Nabór — Członek personelu tymczasowego — Ogłoszenie o wolnym stanowisku — Procedura naboru)	22

2005/C 019/0	Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie T-165/03, Eduard Vonier przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Urzędnicy — Konkurs — Niewpisanie na listę rezerw — Etap krajowy — Skład komisji konkursowej — Egzamin ustny — Życie prywatne — Znajomość języków)	23

2005/C 019/1	Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie T-29/03, Comunidad Autónoma de Andalucía przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) — Sprawozdanie z dochodzenia administracyjnego w sprawie obrotu oliwą z oliwek w Andaluzji (Hiszpania) — Sprzeciw — Niedopuszczalność)	23

2005/C 019/2	Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 września 2004 r. w sprawie T-14/01 Alto de Casablanca SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (Wspólnotowy znak towarowy — Reprezentacja przez adwokata — Oczywista niedopuszczalność)	24

2005/C 019/3	Postanowienie Prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 7 lipca 2004 r. W sprawie T-37/04 R, Região autónoma dos Açores przeciwko Radzie Unii Europejskiej (Procedura w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego — Rybołówstwo — Rozporządzenie Rady (WE) nr 1954/2003 — Wniosek o zawieszenie wykonania aktu w części i inne środki tymczasowe — Dopuszczalność — Okoliczności niecierpiące zwłoki — Interwencja)	24

2005/C 019/4	Sprawa T-350/04: Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2004 r. przez Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	24

2005/C 019/5	Sprawa T-351/04: Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2004 r. przez Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	25

2005/C 019/6	Sprawa T-352/04: Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2004 r. przez Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	26

2005/C 019/7	Sprawa T-398/04: Skarga wniesiona w dniu 8 października 2004 r. przez Henkel KGaA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)	26

2005/C 019/8	Sprawa T-400/04: Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Arch Chemicals, Inc. i Arch Timber Protection Limited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	27

2005/C 019/9	Sprawa T-401/04: Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Bactria Industriehygiene-Service Verwaltungs GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	28

2005/C 019/0	Sprawa T-402/04: Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Rhodia Consumer Specialties Limited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	28

2005/C 019/1	Sprawa T-403/04: Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Sumitomo Chemical (UK) PLC przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	29

2005/C 019/2	Sprawa T-404/04: Skarga wniesiona dnia 1 października 2004 r. przez Troy Chemical Company B.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	29

2005/C 019/3	Sprawa T-410/04: Skarga wniesiona w dniu 4 października 2004 r. przez Republikę Włoską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	29

2005/C 019/4	Sprawa T-425/04: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2004 r. przez Republikę Francuską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	30

2005/C 019/5	Sprawa T-427/04: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2004 r. przez Republikę Francuską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	31

2005/C 019/6	Sprawa T-443/04: Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2004 r. przez Republikę Włoską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	32

2005/C 019/7	Sprawa T-446/04: Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2004 r. przez CO-FRUTTA Soc. coop. a r.l. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	32

2005/C 019/8	Sprawa T-451/04: Skarga na bezczynność wniesiona dnia 18 listopada 2004 r. przez Mediocurso – Estabelecimento de Ensino Particular, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich	32

2005/C 019/9	Wykreślenie sprawy T-259/99	33

	III Powiadomienia
2005/C 019/0	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 6 z 8.1.2005.	34