22.12.2004

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 317/1

DECYZJA RADY

z dnia 2 grudnia 2004 r.

zmieniająca decyzję Rady z dnia 27 marca 2000 r. upoważniającą dyrektora Europolu do rozpoczęcia rokowań w sprawie umów z państwami trzecimi oraz instytucjami niepowiązanymi z UE

(2004/C 317/01)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając art. 42 ust. 2, art. 10 ust. 4 i art. 18 Konwencji w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu) (1),

uwzględniając akt Rady z dnia 3 listopada 1998 r. ustanawiający zasady regulujące stosunki zewnętrzne Europolu z państwami trzecimi i instytucjami niepowiązanymi z Unią Europejską (2), w szczególności jego art. 2,

uwzględniając akt Rady z dnia 3 listopada 1998 r. ustanawiający zasady regulujące przyjmowanie przez Europol informacji od stron trzecich (3), w szczególności jego art. 2,

uwzględniając akt Rady z dnia 12 marca 1999 r. przyjmujący zasady regulujące przekazywanie przez Europol danych osobowych państwom trzecim i instytucjom trzecim (4), w szczególności jego art. 2 i 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Uwzględniając wymogi operacyjne i potrzebę skutecznej walki ze zorganizowanymi formami przestępczości za pośrednictwem Europolu, należy dodać Australię do wykazu państw trzecich, z którymi to państwami dyrektor Europolu jest upoważniony do rozpoczęcia rokowań.

(2)	Należy zatem zmienić decyzję Rady z dnia 27 marca 2000 r. (5),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji Rady z dnia 27 marca 2000 r. wprowadza się następujące zmiany:

W art. 2 ust. 1 pod nagłówkiem „Państwa trzecie” do wykazu alfabetycznego dodaje się następujące państwo:

„-	Australia”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej przyjęciu.

Sporządzono w Brukseli, dnia 2 grudnia 2004 r.

W imieniu Rady

P. H. DONNER

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 2.

(2) Dz.U. C 26 z 30.1.1999, str. 19.

(3) Dz.U. C 26 z 30.1.1999, str. 17.

(4) Dz.U. C 88 z 30.3.1999, str. 1.

(5) Dz.U. C 106 z 13.4.2000, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją z dnia 13 czerwca 2002 r. (Dz.U. C 150 z 22.6.2002, str. 1).

22.12.2004

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 317/2

LISTA OSÓB MIANOWANYCH PRZEZ RADĘ

(maj, czerwiec, lipiec i sierpień 2004 r. (dziedzina społeczna))

(2004/C 317/02)

Komitet	Data wygaśnięcia kadencji	Publikacja w Dz.U.	Zastąpiona osoba	Rezygnacja/Mianowanie	Członek/Zastępca członka	Kategoria	Państwo	Mianowana osoba	Przynależność	Data decyzji Rady
Komitet Doradczy ds. Zabezpieczenia Społecznego Pracowników Migrujących	22.9.2004	C 245 z 11.10.2002	—	Mianowanie	Zastępca członka	Pracodawcy	Republika Czeska	Pani Vladimira DRBALOVÁ	Confederation of Industry of the Czech Republic	17.5.2004
Komitet Doradczy ds. Zabezpieczenia Społecznego Pracowników Migrujących	22.9.2004	C 245 z 11.10.2002	Pan Thomas HADLEY	Rezygnacja	Członek	Pracodawcy	Zjednoczone Królestwo	Pan Anthony THOMPSON	CBI	14.6.2004
Komitet Doradczy ds. Zabezpieczenia Społecznego Pracowników Migrujących	22.9.2004	C 245 z 11.10.2002	Pan Nick PAGE	Rezygnacja	Członek	Pracodawcy	Zjednoczone Królestwo	Pani Emmeline OWENS	CBI	14.6.2004
Komitet Doradczy ds. Zabezpieczenia Społecznego Pracowników Migrujących	22.9.2004	C 245 z 11.10.2002	Pan Jamie BELL	Rezygnacja	Zastępca członka	Pracodawcy	Zjednoczone Królestwo	Pan Sumantra PRASAD	CBI	14.6.2004
Rada Administracyjna Europejskiego Centrum na rzecz Rozwoju Kształcenia Zawodowego	5.3.2006	C 64 z 18.3.2003	Pan George KATROUGALOS	Rezygnacja	Członek	Rząd	Grecja	Pan Angelos ANGELIDIS	—	17.5.2004
Rada Administracyjna Europejskiego Centrum na rzecz Rozwoju Kształcenia Zawodowego	5.3.2006	C 64 z 18.3.2003	Pan Alain DUMONT	Rezygnacja	Członek	Pracodawcy	Francja	Pan Bernard FALCK	Medef	17.5.2004
Rada Administracyjna Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy	18.10.2004	Dz.U. C 327 z 20.11.2001	Pan James FOTHERGILL	Rezygnacja	Członek	Pracodawcy	Zjednoczone Królestwo	Pani Kate GROUCUTT	CBI	10.6.2004
Rada Administracyjna Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy	18.10.2004	Dz.U. C 327 z 20.11.2001	Pani Maria Teresa FERRARO	Rezygnacja	Członek	Rząd	Włochy	Pan Paolo REBOANI	Ministero del Lavoro e delle Politiche Sociali	28.6.2004
Rada Administracyjna Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy	18.10.2004	Dz.U. C 327 z 20.11.2001	Pan Michele TIRABOSCHI	Rezygnacja	Zastępca członka	Rząd	Włochy	Pani Francesca PELAIA	Ministero del Lavoro e delle Politiche Sociali	28.6.2004
Rada Administracyjna Europejskiej Agencji na rzecz Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy	2.6.2005	Dz.U. C 161 z 5.7.2002	Pan Mark PLATT	Rezygnacja	Zastępca członka	Pracodawcy	Zjednoczone Królestwo	Pan Bruce M. WARMAN	—	17.5.2004

22.12.2004

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 317/4

DECYZJA RADY

z dnia 13 grudnia 2004 r.

w sprawie mianowania członków oraz zastępców członków Rady Administracyjnej Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy

(2004/C 317/03)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1365/75 z dnia 26 maja 1975 r. w sprawie utworzenia Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (1) ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1947/93 (2), w szczególności jego art. 6,

uwzględniając listy kandydatów przedstawione przez rządy Państw Członkowskich (w odniesieniu do przedstawicieli rządów) oraz listy kandydatów przekazane przez Komisję (w odniesieniu do przedstawicieli organizacji pracowników i pracodawców),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniach 8 listopada 2001 r. (3) i 28 czerwca 2004 r. (4) Rada przyjęła decyzje w sprawie mianowania członków oraz zastępców członków Rady Administracyjnej Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy na okres od 19 października 2001 r. do 18 października 2004 r.

(2)	Należy mianować członków oraz zastępców członków reprezentujących rządy Państw Członkowskich i tych, którzy reprezentują organizacje pracowników i pracodawców na okres trzech lat.

(3)	Komisja mianuje swoich przedstawicieli do Rady Administracyjnej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym mianowani zostają członkami i zastępcami członków Rady Administracyjnej Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy na okres od 19 października 2004 r. do 18 października 2007 r.:

I. PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW

Kraj	Członkowie	Zastępcy członków
Belgia	Pan Michel DE GOLS	Pan Jan BATEN
Republika Czeska	Pan Vlastimil VÁŇA	Pan Josef JIRKAL
Dania	Pan Jonas BERING LIISBERG	Pan Kim TAASBY
Niemcy	Pan Andreas HORST	Pani Eva HÖGL
Estonia	Pan Tiit KAADU	Pan Ivar RAIK
Grecja	Pan Gregorios PELORIADIS	Pan Constantinos PETINIS
Hiszpania	Pani Pilar GONZÁLEZ BAYO	Pani Carmen BRIONES GONZALEZ
Francja	Pan Marc BOISNEL	Pan Emmanuel GREAT
Irlandia	Pan Sean WARD	Pani Ríona NÍ FHLANGHAILE
Włochy	Pan Paolo REBOANI	Pani Francesca PELAIA
Cypr	Pani Lenia SAMUEL	Pan Charalambos KOLOKOTRONIS
Łotwa	Pani Ineta TĀRE	Pani Ineta VJAKSE
Litwa	Pani Rita KAZLAUSKIENE	Pan Evaldas BACEVICIUS
Luksemburg	Pani Nadine WELTER	Pan Jean ZAHLEN
Węgry	Pani Mária LADÓ	Pani Edit VIRÁG
Malta	Pan Noel VELLA	Pani Anna BORG
Niderlandy	Pan C.J. VOS	Pan M. BLOMSMA
Austria	Pan Andreas SCHALLER	Pani Birgit STIMMER
Polska	Pani Agnieszka CHLON-DOMIŃCZAK	Pan Jerzy CIECHAŃSKI
Portugalia	Pan Jorge GASPAR	Pan Fernando RIBEIRO LOPES
Słowenia	Pani Vladka KOMEL	Pani Metka ŠTOKA-DEBEVEC
Słowacja	Pani Elena MICHALDOVÁ	Pani Elena BARTUNKOVÁ
Finlandia	Pani Raila KANGASPERKO	Pan Tuomo ALASOINI
Szwecja	Pani Inger OHLSSON	Pani Gunilla MALMBORG
Zjednoczone Królestwo	Pan Anthony MARTIN	Pan George CLARK

II. PRZEDSTAWICIELE ORGANIZACJI PRACOWNIKÓW

Kraj	Członkowie	Zastępcy członków
Belgia	Pan Herman FONCK	Pan François PHILIPS
Republika Czeska	Pani Hana MÁLKOVÁ	Pan Luděk TOMAN
Dania	Pan Jens WIENE	Pan Niels SORENSEN
Niemcy	Pan Dieter POUGIN	Pan Reinhard DOMBRE
Estonia	Panir Vaike PARKEL	Pan Kalle KALDA
Grecja	Pan Alexandros KALYVIS	Pan Dimitrios MOSHOGIANNIS
Hiszpania	Pani Rosario MORILLO	Pan Iñigo SAGARNA ODRIOZOLA
Francja	Pan Jean VANOYE	Pan Rafaël NEDZYNSKI
Irlandia	Pani Rosheen CALLENDER	Pan Liam BERNEY
Włochy	Pani Giulia BARBUCCI	Pan Angelo MASETTI
Cypr	Pan Petros THEOPHANOUS	Pan Andreas POULIS
Łotwa	Pani Iveta OZOLA	Pani Lolita BURBO
Litwa	Pani Janina MATUIZIENE	Pan Vaidotas PETRONIS
Luksemburg	Pani Viviane GOERGEN	Pan René PIZZAFERRI
Węgry	Pani Erzsébet HANTI	Pan László GYIMESI
Malta	Pan Michael PARNIS	Pan Anthony Micallef DEBONO
Niderlandy	Pan Erik PENTENGA	Pan Arie WOLTMEIJER
Austria	Pani Renate CZESKLEBA	Pan Wolfgang GREIF
Polska	Pan Bogdan OLSZEWSKI	Pani Agata BARANOWSKA-GRYCUK
Portugalia	Pan Joaquim DIONISIO	Pan João de DEUS GOMES PIRES
Słowenia	Pan Pavle VRHOVEC	Pan Jure SNOJ
Słowacja	Pani Eva MEŠŤANOVÁ	Pani Margita ANČICOVÁ
Finlandia	Pani Marjaana VALKONEN	Pani Leila KURKI
Szwecja	Pan Mats ESSEMYR	Pan Sten GELLERSTEDT
Zjednoczone Królestwo	Pan Richard EXELL	Pan Peter COLDRICK

III. PRZEDSTAWICIELE ORGANIZACJI PRACODAWCÓW

Kraj	Członkowie	Zastępcy członków
Belgia	Pan Arnout DE KOSTER	Pan Roland WAEYAERT
Republika Czeska	Pani Vladimira DRBALOVÁ	Pan Josef FORNŮSEK
Dania	Pani Henriette BENNICKE	Pan Nils ANDREASEN
Niemcy	Pan Rainer SCHMIDT-RUDLOFF	Pani Renate HORNUNG-DRAUSS
Estonia	Pani Eve PÄÄRENDSON	Pan Tarmo KRIIS
Grecja	Pani Rena BARDANI	Pan Elias TSAMOUSSOPOULOS
Hiszpania	Pani Maria ANGELES ASENJO	Pani Rosario ESCOLAR POLO
Francja	Pani Florence CORDIER	Pan Emmanuel JULIEN
Irlandia	Pan Liam DOHERTY	Pan Gavin MARIÉ
Włochy	Pan Massimo MARCHETTI	Pani Stefania ROSSI
Cypr	Pan Michael ANTONIOU	Pani Lena PANAYIOTOU
Łotwa	Pani Elīna EGLE	Pan Daiga ERMSONE
Litwa	Pani Laura SIRVYDIENE	Pani Gintare MISKINYTE
Luksemburg	PAN Nicolas WELSCH	Pani Emmanuelle MATHIEU
Węgry	Pan Antal CSUPORT	Pan Attila SZABADKAI
Malta	Pan John B. SCICLUNA	Pani Roselyn BORG
Niderlandy	Pan Jan Willem VAN DEN BRAAK	Pan Gerard A. VAN DER GRIND
Austria	Pan Heinrich BRAUNER	Pan Christoph PARAK
Polska	Pan Michał BONI	Pan Andrzej JANKOWSKI
Portugalia	Pan Heitor SALGUEIRO	Pan Pedro ALMEIDA FREIRE
Słowenia	Pan Marjan RAVNIK	Pani Nina GLOBOCNIK
Słowacja	Pani Viola KROMEROVÁ	Pani Martina KUNÁKOVÁ
Finlandia	Pan Seppo SAUKKONEN	Pani Mirja-Maija TOSSAVAINEN
Szwecja	Pani Marie-Louise THORSEN-LIND	Pan Sverker RUDEBERG
Zjednoczone Królestwo	Pani Kate GROUCUTT	Pan Neil BENTLEY

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 grudnia 2004 r.

W imieniu Rady

B. R. BOT

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 139 z 30.5.1975, str. 1.

(2) Dz.U. L 181 z 23.7.1993, str. 13.

(3) Dz.U. C 327 z 22.11.2001, str. 1.

(4) Decyzja dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

22.12.2004

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 317/8

Kursy walutowe euro (1)

21 grudnia 2004

(2004/C 317/04)

1 euro=

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3394
JPY	Jen	139,85
DKK	Korona duńska	7,4338
GBP	Funt szterling	0,69230
SEK	Korona szwedzka	8,9695
CHF	Frank szwajcarski	1,5403
ISK	Korona islandzka	83,75
NOK	Korona norweska	8,2575
BGN	Lew	1,9559
CYP	Funt cypryjski	0,5788
CZK	Korona czeska	30,493
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	245,05
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6893
MTL	Lir maltański	0,4322
PLN	Złoty polski	4,1021
ROL	Lej rumuński	38 551
SIT	Tolar słoweński	239,79
SKK	Korona słowacka	38,565
TRL	Lir turecki	1 862 000
AUD	Dolar australijski	1,7476
CAD	Dolar kanadyjski	1,6424
HKD	Dolar hong kong	10,4202
NZD	Dolar nowozelandzki	1,8779
SGD	Dolar singapurski	2,1983
KRW	Won	1 413,87
ZAR	Rand	7,5914

(1)

Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

22.12.2004

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 317/10

Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w celu przyjęcia decyzji Rady w sprawie ochrony euro przed fałszowaniem poprzez wyznaczenie Europolu jako centralnego biura ds. walki z fałszowaniem euro

(2004/C 317/06)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 ust. 1 lit. c) i art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając inicjatywę Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (1),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Jako legalna waluta 12 Państw Członkowskich, euro staje się coraz powszechniejszą walutą i wobec tego stało się celem priorytetowym dla międzynarodowych organizacji fałszujących waluty.

(2)	Euro stało się także celem dla fałszerzy z państw trzecich.

(3)	Należy zapobiec dalszemu wzrostowi ilości fałszowanych euro, który zagraża swobodnemu obiegowi banknotów i monet euro.

(4)	Konwencja o zwalczaniu fałszowania pieniędzy, uzgodniona dnia 20 kwietnia 1929 r. w Genewie (zwana dalej „Konwencją Genewską”), powinna być stosowana skuteczniej w warunkach integracji europejskiej.

(5)	Państwa trzecie potrzebują centralnego punktu informacji o sfałszowanych euro i wszystkie informacje o sfałszowanych euro powinny być zebrane w Europolu do celów analizy.

(6)	Biorąc pod uwagę rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (3), Rada uważa za stosowne, aby wszystkie Państwa Członkowskie zostały stronami Konwencji Genewskiej i założyły centralne biura w rozumieniu art. 12 Konwencji.

(7)	Rada uważa za stosowne wyznaczenie Europolu jako centralnego biura ds. walki z fałszowaniem euro w rozumieniu art. 12 Konwencji Genewskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. W stosunku do Państw Członkowskich będących stronami Konwencji o zwalczaniu fałszowania pieniędzy, uzgodnionej dnia 20 kwietnia 1929 r. w Genewie (zwanej dalej „Konwencją Genewską”), mianowicie Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Luksemburga, Niderlandów, Niemiec, Polski, Portugalii, Republiki Czeskiej, Szwecji, Węgier, Włoch i Zjednoczonego Królestwa, Europol, zgodnie z Oświadczeniem załączonym w Załączniku (zwanym dalej „Oświadczeniem”), działa jako centralne biuro ds. walki z fałszowaniem euro w rozumieniu pierwszego zdania art. 12 Konwencji Genewskiej. Dotychczasowe uprawnienia krajowych biur centralnych pozostają w mocy w zakresie zwalczania fałszowania pozostałych walut i funkcji biura centralnego, nieprzekazanych Europolowi stosownie do Oświadczenia.

2. Państwa Członkowskie niebędące jeszcze stronami Konwencji Genewskiej, mianowicie Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Słowacja i Słowenia, przystąpią do niej. Po przystąpieniu do Konwencji Genewskiej, zgodnie z Oświadczeniem, wyznaczają Europol jako centralne biuro ds. walki z fałszowaniem euro, zgodnie pierwszym zdaniem art. 12 Konwencji Genewskiej.

Artykuł 2

1. Rządy Państw Członkowskich będących stronami Konwencji Genewskiej przedkładają Oświadczenie i wyznaczają przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec do przekazania Oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych.

2. Rządy Państw Członkowskich niebędących stronami Konwencji Genewskiej, w chwili przystąpienia niezwłocznie przedładają Oświadczenie i wyznaczają przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec do przekazania Oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w …

W imieniu Rady

Przewodniczący

(1) Dz.U. C …

(2) Opinia wydana dnia … (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dz.U. L 181 z 4.7.2001, str. 6.

ZAŁĄCZNIK

Oświadczenie … dotyczące wyznaczenia Europolu jako centralnego biura ds. walki z fałszowaniem euro

Państwo Członkowskie Unii Europejskiej …… udzieliło Europejskiemu Biuru Policyjnemu (zwanemu dalej „Europolem”) mandatu do walki z fałszowaniem euro.

Aby Konwencja Genewska z 1929 r. działała skuteczniej, ……………………… wypełni w przyszłości swoje zobowiązania jak następuje:

W zakresie fałszowania euro, Europol, w ramach jego celów zgodnie z Konwencją o Europolu (1), wykonuje następujące działania biura centralnego w rozumieniu art. 12–15 Konwencji Genewskiej z 1929 r.

1.1.	Europol centralizuje i przetwarza, zgodnie z Konwencją o Europolu, wszystkie informacje jednego rodzaju w celu ułatwiania śledzenia, zapobiegania i walki z fałszowaniem euro i przekazuje te informacje niezwłocznie do krajowych biur centralnych Państw Członkowskich UE.

1.2.	Zgodnie z Konwencją o Europolu, w szczególności z jej art. 18 i odpowiednimi aktami Rady (2), Europol koresponduje bezpośrednio z biurami centralnymi państw trzecich w celu wykonywania zadań ustanowionych w pkt 1.3, 1.4 i 1.5 niniejszego Oświadczenia.

1.3.	Europol, o ile uzna to za stosowne, przekazuje centralnym biurom państw trzecich komplet anulowanych wzorów faktycznych banknotów euro.

1.4.	Europol regularnie powiadamia centralne biura państw trzecich, przekazując wszelkie niezbędne informacje szczegółowe, o nowych emisjach walut oraz o wycofaniu walut z obiegu.

1.5.

Z wyjątkiem przypadków o wyłącznie lokalnym zasięgu, Europol, jeżeli uzna to za stosowne, powiadamia centralne biura państw trzecich o następujących przypadkach:

—

wykrycia sfałszowanej lub podrobionej waluty euro. Do powiadomienia o sfałszowaniu lub podrobieniu dołącza się opis techniczny fałszerstw, który przekazuje wyłącznie instytucja, której banknoty sfałszowano. Należy przekazać reprodukcję fotograficzną wzoru sfałszowanego banknotu, lub, w miarę możliwości, sam wzór. W przypadkach pilnych powiadomienie oraz krótki opis wykonany przez policję mogą, z zachowaniem dyskrecji, zostać przekazane zainteresowanym biurom centralnym bez uszczerbku dla zasady powiadomienia i opisu technicznego określonej powyżej,

—	szczegółowe informacje dotyczące ujawnienia fałszerstw, określające, czy było możliwe zajęcie całej sfałszowanej waluty dopuszczonej do obiegu.

1.6.	Jako biuro centralne Państw Członkowskich, Europol uczestniczy w konferencjach na temat fałszowania waluty euro w rozumieniu art. 15 Konwencji Genewskiej.

1.7.	W przypadku gdy Europol jest niezdolny do wykonania zadań określonych w pkt 1.1–1.6 zgodnie z Konwencją o Europolu, krajowe biura centralne Państw Członkowskich utrzymują swoje kompetencje.

2.	W zakresie fałszowania wszelkich innych walut, jak również w zakresie funkcji biura centralnego nieprzekazanych Europolowi zgodnie z pkt 1, dotychczasowe uprawnienia biur centralnych pozostają w mocy.

Nazwisko przedstawiciela …………………, dnia ………………………………………

(1) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 1.

(2) Akt Rady z dnia 12 marca 1999 r. przyjmujący zasady regulujące przekazywanie danych osobowych przez Europol państwom trzecim i instytucjom trzecim (Dz.U. C 88 z 30.3.1999 r., str. 1) oraz akt Rady z dnia 28 lutego 2002 r. zmieniający akt Rady z dnia 12 marca 1999 r. przyjmujący zasady regulujące przekazywanie danych osobowych przez Europol państwom trzecim i instytucjom trzecim (Dz.U. C 76 z 27.3.2002, str. 1).

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 317

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 47 22 grudnia 2004

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Informacja
	Rada
2004/C 317/1	Decyzja Rady z dnia 2 grudnia 2004 r. zmieniająca decyzję Rady z dnia 27 marca 2000 r. upoważniającą dyrektora Europolu do rozpoczęcia rokowań w sprawie umów z państwami trzecimi oraz instytucjami niepowiązanymi z UE	1

2004/C 317/2	Lista osób mianowanych przez Radę (maj, czerwiec, lipiec i sierpień 2004 r. (dziedzina społeczna))	2

2004/C 317/3	Decyzja Rady z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie mianowania członków oraz zastępców członków Rady Administracyjnej Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy	4

	Komisja
2004/C 317/4	Kursy walutowe euro	8

2004/C 317/5	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa nr COMP/M.3572 — CEMEX/RMC) ( 1 )	9

	III Powiadomienia
	Europejskie Biuro Selekcji Kadr EPSO
2004/C 317/7	Ogłoszenie dotyczące organizacji otwartych konkursów	13

	II Akty przygotowawcze mocy Tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej
2004/C 317/6	Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w celu przyjęcia decyzji Rady w sprawie ochrony euro przed fałszowaniem poprzez wyznaczenie Europolu jako centralnego biura ds. walki z fałszowaniem euro	10


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG