26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/1

---

Skarga wniesiona dnia 15 marca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Danii

(Sprawa C-138/04)

(2004/C 168/01)

Dnia 15 marca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Danii sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich, reprezentowaną przez R. Lyala i T. Ficha, działających w charakterze pełnomocników.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, że Królestwo Danii, nie zezwalając osobom przenoszącym na stałe ich miejsce zamieszkania do Danii na korzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 1 ust. 1 dyrektywy 83/183/EWG w odniesieniu do „podatku od rejestracji”, odpowiadającemu w rzeczywistości podatkowi konsumpcyjnemu, uchybiło zobowiązaniom na nim ciążącym na mocy art. 249 WE oraz dyrektywy 83/183/EWG (1).

2.	o obciążenie Królestwa Danii kosztami.

Zarzuty i główne argumenty:

Podatek od rejestracji nakładany jest w trakcie pierwszej rejestracji danego samochodu w Danii, tym samym są nim objęte również osoby, które w ramach przenoszenia ich głównego miejsca zamieszkania z innego państwa do Danii, przywożą na stałe swe samochody w celu ich używania w Danii.

—

Komisja jest zdania, że podatek od rejestracji stanowi zarazem „podatek konsumpcyjny” nakładany zwykle na majątek prywatny, przywożony na stałe z innego Państwa Członkowskiego przez osoby fizyczne, od którego każde Państwo Członkowskie, zgodnie z art. 1 ust. 1 dyrektywy, zobowiązane jest przyznać zwolnienie.

Podatek od rejestracji stanowi bez wątpienia „podatek konsumpcyjny”, jako że jest nakładany na towar konsumpcyjny, oblicza się go według wartości ekonomicznej tego towaru i jest pobierany tylko raz.

Nie budzi wątpliwości również fakt, że jest on „nakładany zwykle na majątek prywatny, przywożony na stałe […] przez osoby fizyczne”. Okoliczność, że podatek zostaje nakładany wyłącznie w trakcie rejestracji samochodu nie zmienia faktu, że rejestracja stanowi niezbędny warunek korzystania z samochodu na duńskich drogach. Przywóz pojazdu przez osobę przenoszącą swe miejsce zamieszkania może mieć za cel jedynie korzystanie z niego w sposób zgodny z jego przeznaczeniem.

—	Komisja jest ponadto zdania, że podatek od rejestracji nie może zostać uznany za jedną ze „szczególnych i/ lub okresowych opłat i podatków związanych z korzystaniem z takiego majątku na terenie danego kraju”, które dyrektywa, w art. 1 ust. 2, wyłącza z zakresu zwolnienia.

Wyjątek ten ma zastosowanie wyłącznie do podatków związanych z samym korzystaniem z danego majątku oraz do podatków, które mogą być nakładane w celu zapewnienia dokonywania płatności za świadczenia ściśle związane z korzystaniem z tego majątku.

Art. 1 ust. 2 podaje trzy przykłady podatków niewchodzących w zakres zwolnienia, a mianowicie „opłaty związane z rejestracją samochodu, podatki drogowe i abonament telewizyjny”. Wspólną cechę tych przykładów stanowi okoliczność, iż nie należą one do podatków konsumpcyjnych, lecz odnoszą się do ciągłego korzystania z danego majątku i przyczyniają się do zapewnienia aby władze publiczne nie ponosiły kosztów związanych z korzystaniem z tego majątku.

Odniesienie do podatków nakładanych w trakcie rejestracji samochodów musi więc, zdaniem Komisji, zostać zinterpretowane jako dotyczące wyłącznie podatków związanych z samą rejestracją pojazdu.

Ten punkt widzenia znajduje poparcie w analizie innych wersji językowych art. 1 dyrektywy. Poza tekstami niemieckim i duńskim, które posługują się tym samym terminem zarówno w ust. 1, jak i w ust. 2, a mianowicie odpowiednio „Abgaben” i „afgifter”, wszystkie pozostałe wersje językowe używają w ust. 1 i 2 różnych terminów, a mianowicie odpowiednio „taxes” i „droits” po francusku, „taxes” i „fees” po angielsku, itd. Oczywistym jest, że terminy „droits” i „fees” mogą się odnosić tylko do płatności za świadczenia.

W żadnym wypadku nie można uznać podatku od rejestracji za płatność za świadczenie, jako że jest on obliczany na podstawie wartości pojazdu, obecnie 105 % wartości, do wysokości 57 400 DKK (odpowiadającej kwocie 7 735 EUR) i 180 % wartości rezydualnej samochodu w chwili rejestracji, z uwzględnieniem VAT-u.

---

(1)  Dyrektywa Rady 83/183/EWG z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie zwolnień od podatku stosowanych do przywozu na stałe z Państw Członkowskich majątku prywatnego osób fizycznych (Dz.U. L 105 z 23.4.1983, str. 64).

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/2

---

Skarga wniesiona dnia 16 kwietnia 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-179/04)

(2004/C 168/02)

Dnia 16 kwietnia 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Republice Greckiej sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez Georgiosa Zavvosa, członka służby prawnej Komisji.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

—

orzeczenie, że Republika Grecka, nie podejmując wszelkich niezbędnych środków ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w celu dostosowania się do dyrektywy 2000/64/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 listopada 2000 r., zmieniającej dyrektywy Rady 85/611/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG i 93/22/EWG w odniesieniu do wymiany informacji z państwami trzecimi (1), a w każdym razie nie przekazując Komisji przedmiotowych uregulowań, uchybiła zobowiązaniom, jakie na niej ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenieRepubliki Greckiej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, Państwo Członkowskie nie może powoływać się na okoliczności lub trudności natury wewnętrznej w celu usprawiedliwienia uchybienia obowiązkom i terminom wynikającym z prawa wspólnotowego.

---

(1)  Dz.U. L 290 z dnia 17 listopada 2000 r., str. 27.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/2

---

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony mocą postanowienia Symvoulio tis Epikrateias z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie Elmeka N. E. przeciwko Ministrowi Finansów

(Sprawa C-181/04)

(2004/C 168/03)

Dnia 19 kwietnia maja 2004 r. do sekretariatu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony na podstawie postanowienia Symvoulio tis Epikrateias, wydanego dnia 3 marca 2004 r., w sprawie Elmeka N. E. przeciwko Ministrowi Finansów.

Symvoulio tis Epikrateias zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1.

Czy art. 15 pkt 4 lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, do którego odsyła art. 15 pkt 5 tej dyrektywy, dotyczy czarteru zarówno statków morskich przewożących pasażerów za opłatą, jak również statków używanych do celów handlowych, przemysłowych lub rybołówstwa, czy też dotyczy on wyłącznie czarteru statków morskich, co w ostatnim przypadku oznacza, że przepis art. 22 ust. 1 lit. d) ustawy 1642/1986 dotyczący kategorii statków objętych czarterem ma szerszy zakres niż przepis dyrektywy?

2.

Czy zwolnienie podatkowe na mocy art. 15 pkt 8 Szóstej Dyrektywy zakłada, że usługa świadczona jest na rzecz samego przedsiębiorstwa żeglugowego, czy też zwolnienie przysługuje też przedsiębiorstwu, które świadczy usługę podmiotowi trzeciemu, pod wyłącznym warunkiem, że jest ona przeznaczona dla zaspokojenia bezpośrednich potrzeb statków wymienionych w art. 15 pkt 5, tzn. statków, o których mowa w art. 15 pkt  4 lit. a) i b)?

3.

Czy zgodnie z przepisami i zasadami Wspólnoty dotyczącymi podatku VAT dopuszczalne jest ustalenie zobowiązania podatkowego za okres przeszły – a jeżeli tak, to pod jakimi warunkami – jeżeli podatnik w tym czasie nie naliczył go swojemu partnerowi handlowemu, w wyniku czego nie odprowadził podatku na rzecz skarbu państwa, będąc przekonanym, że nie jest on zobowiązany do naliczenia tego podatku, przy czym przekonanie to zostało wywołane przez zachowanie organów podatkowych?

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/2

---

Skarga Komisji Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej, złożona dnia 22 kwietnia 2004 r.

(Sprawa C-188/04)

(2004/C 168/04)

Dnia 22 kwietnia 2004 r. Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez K. Wiednera i G. Bambara, działających w charakterze pełnomocników, złożyła do Trybunału Wspólnot Europejskich skargę przeciwko Republice Włoskiej.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że ze względu na fakt, iż przedsiębiorstwo ANAS S.p.A. udzieliło koncesji na budowę i zarządzanie autostradą o nazwie „Pedemontana Veneta Ovest” w drodze koncesji bezpośredniej dla Società per l'autostrada Brescia-Verona-Vicenza-Padova p.a., wprowadzonej w życie za pomocą umowy zawartej dnia 7 grudnia 1999 r., nie poprzedzonej ogłoszeniem o zamówieniu, przy braku przesłanek do tego, Republika Włoska naruszyła zobowiązania, jakie ciążą na niej na mocy dyrektywy Rady 93/37/EWG (1) z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, w szczególności art. 3 ust. 1 i art. 11 ust. 3, 6 i 7 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zdaniem Komisji udzielenie koncesji na roboty budowlane i zarządzanie autostradą o nazwie „Pedemontana Veneta Ovest” przez ANAS, bez uprzedniego ogłoszenia o zamówieniu publicznym, jest sprzeczne z postanowieniami dyrektywy 93/37/EWG, w szczególności art. 3 ust. 1 i art. 11 ust. 3, 6 i 7 tej dyrektywy.

Art. 3 dyrektywy przewiduje stosowanie niektórych reguł dotyczących ogłoszeń na poziomie Wspólnoty, jeżeli instytucje zamawiające zawierają umowę dotyczącą koncesji na roboty budowlane, a wartość tej umowy przekracza 5 000 000 euro. W szczególności zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy instytucje zamawiające, które zamierzają udzielić koncesji na roboty budowlane, informują o swoim zamiarze w ogłoszeniu przesyłanym do Urzędu Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich zgodnie z ust. 7 tego artykułu.

Ze względu na to, że umowa o budowę i zarządzanie autostradą o nazwie „Pedemontana Veneta Ovest” opiewa na kwotę około 350 mln euro, bez wątpienia powinna ona była być przedmiotem ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

---

(1)  Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 54.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/3

---

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony mocą postanowienia Special Commissioners z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie Cadbury Schweppes plc i Cadbury Schweppes Overseas Ltd przeciwko Commissioners of Inland Revenue.

(Sprawa C-196/04)

(2004/C 168/05)

Dnia 3 maja 2004 r. do Sekretariatu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony na podstawie postanowienia Special Commissioners wydanego dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Cadbury Schweppes plc i Cadbury Schweppes Overseas Ltd przeciwko the Commissioners of Inland Revenue.

Special Commissioners zwrócił się do Trybunału z wnioskiem o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/3

---

Skarga wniesiona dnia 30 kwietnia 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-197/04)

(2004/C 168/06)

Dnia 30 kwietnia 2004 r. została wniesiona do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich skarga skierowana przeciwko Republice Federalnej Niemiec sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez Kiliana Grossa z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1.

Stwierdzenie naruszenia przez Republikę Federalną Niemiec jej zobowiązań wynikających z art. 4 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady nr 95/59/WE (1) w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych oraz z art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady nr 92/79/ EWG (2) z dnia 19 października 1992 r. w sprawie zbliżenia podatków od papierosów przez zastosowanie stawki podatkowej przewidzianej dla tytoniu drobnokrojonego przeznaczonego do samodzielnego skręcania papierosów do tytoniu zrolowanego sprzedawanego pod nazwą „West Single Packs”.

2.	Obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zdaniem Komisji tytoń zrolowany, sprzedawany na rynku niemieckim pod nazwą „West Single Packs”, który konsument w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki może umieścić w „tutkach” z bibuły papierosowej z filtrem, sprzedawanych osobno, stanowi papierosy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. b) dyrektywy 94/59/WE Rady, i który z tego powodu powinien podlegać takiemu opodatkowaniu jak papierosy.

Przepisy niemieckie poprzez zastosowanie w odniesieniu do „West Single Packs” stawki podatkowej przewidzianej dla tytoniu drobnokrojonego, przeznaczonego do samodzielnego skręcania papierosów, naruszają zatem art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady nr 95/59/WE oraz art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady nr 92/79/EWG.

---

(1)  Dz.U. L 291, str. 40.

(2)  Dz.U. L 316, str. 8.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/4

---

Skarga wniesiona dnia 4 maja 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-198/04)

(2004/C 168/07)

Dnia 4 maja 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Republice Francuskiej sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez M. Patakia i H. Stovlbaeka, w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.	orzeczenie, że Republika Francuska, poprzez niepełne transponowanie dyrektyw 89/48/EWG (1) i 92/51/EWG (2) w części dotyczącej zawodu przewodnika turystycznego, uchybiła zobowiązaniom jakie ciążą na niej na mocy wymienionych dyrektyw oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

2.	obciążenie Rebubliki Francuskiej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty:

Francuskie przepisy dotyczące zawodu przewodnika turystycznego nie przewidują procedury uznawania dyplomów zgodnej z dyrektywami 89/48/EWG i 92/51/EWG.

---

(1)  Dyrektywa Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata (Dz.U. L 19 z dnia 24 stycznia 1989 r., str. 16).

(2)  Dyrektywa Rady 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniająca dyrektywę 89/48/EWG (Dz.U. L 209 z dnia 24 lipca 1992 r., str. 25).

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/4

---

Skarga wniesiona dnia 7 maja 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-205/04)

(2004/C 168/08)

Dnia 7 maja 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Królestwu Hiszpanii wniesiona przez Komisję Wspólnot Europejskich, reprezentowaną przez G. Rozeta, w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału:

—

o stwierdzenie, iż nie uchwalając przepisów ustawodawczych przewidujących w sposób wyraźny w hiszpańskiej służbie cywilnej uznanie, z punktu widzenia skutków o charakterze ekonomicznym, służby pełnionej uprzednio w administracji publicznej w innym Państwie Członkowskim, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 39 WE i art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty;

—	o obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne twierdzenia:

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, art. 39 WE i art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty, nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek uwzględnienia stażu pracy i doświadczenia zawodowego uzyskanego przez obywateli wspólnotowych w urzędach administracji publicznej w innym Państwie Członkowskim do celów ich rekrutacji, ich zaszeregowania i określenia ich wysługi lat w służbie cywilnej. Obecnie nie istnieje w hiszpańskim systemie prawnym żaden przepis ustawodawczy, który zapewniałby, z zachowaniem koniecznego bezpieczeństwa prawnego, uznanie, z punktu widzenia skutków o charakterze ekonomicznym, służby pełnionej uprzednio w administracji publicznej innego Państwa Członkowskiego.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/5

---

Przydzielenie sędziów do izb oraz skład wielkiej izby

(2004/C 168/09)

W następstwie objęcia stanowiska w charakterze sędziów przez Panią Cremonę, Pana Czúcza, Panią Wiszniewską-Białecką, Panią Pelikánová'ą, Pana Šváby, Pana Vadapalasa, Panią Jürimäe, Panią Labucką i Pana Papasavvasa, jak również w następstwie zmiany z dnia 21 kwietnia 2004 r. art. 10 § 1 swojego regulaminu, Sąd Pierwszej Instancji, podczas konferencji plenarnej w dniu 13 maja 2004 r. postanowił w następujący sposób zmienić swoją decyzję z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie przydzielenia sędziów do izb oraz składu wielkiej izby:

Na okres od 13 maja 2004 r. do 31 sierpnia 2004 r. przydziela się

do pierwszej izby, obradującej w składzie trzech sędziów:

Pana Vesterdorfa, Prezesa, Pana Mengozziego, Panią Martins Ribeiro, Panią Labucką, sędziów;

do pierwszej izby w składzie powiększonym, obradującej w składzie pięciu sędziów:

Pana Vesterdorfa, Prezesa, Pana Jaegera, Pana Mengozziego, Panią Martins Ribeiro, Pana Dehousse'a, Panią Labucką, sędziów;

do drugiej izby, obradującej w składzie trzech sędziów:

Pana Pirrunga, prezesa izby, Pana Meija, Pana Forwooda, Panią Pelikánová'ą, Pana Papasavvasa, sędziów;

do drugiej izby w składzie powiększonym, obradującej w składzie pięciu sędziów:

Pana Pirrunga, prezesa izby, Pana Meija, Pana Forwooda, Panią Pelikánová'ą, Pana Papasavvasa, sędziów;

do trzeciej izby, obradującej w składzie trzech sędziów:

Pana Aziziego, prezesa izby, Pana Jaegera, Pana Dehousse'a, Panią Cremona, Pana Czúcza, sędziów;

do trzeciej izby w składzie powiększonym, obradującej w składzie pięciu sędziów:

Pana Aziziego, prezesa izby, Pana Jaegera, Pana Dehousse'a, Panią Cremona, Pana Czúcza, sędziów;

do czwartej izby, obradującej w składzie trzech sędziów:

Pana Legala, prezesa izby, Panią Tiili, Pana Vilarasa, Panią Wiszniewską-Białecką, Pana Vadapalasa, sędziów;

do czwartej izby w składzie powiększonym, obradującej w składzie pięciu sędziów:

Pana Legal, prezesa izby, Panią Tiili, Pana Vilarasa, Panią Wiszniewską-Białecką, Pana Vadapalasa, sędziów;

do piątej izby, obradującej w składzie trzech sędziów:

Panią Lindh, prezesa izby, Pana García-Valdecasasa, Pana Cooke'a, Pana Šváby, Panią Jürimäe, sędziów;

do piątej izby w składzie powiększonym poszerzonej, obradującej w składzie pięciu sędziów:

Panią Lindh, prezesa izby, Pana García-Valdecasasa, Pana Cooke'a, Pana Šváby, Panią Jürimäe, sędziów.

Jeżeli jedna z tych izb składa się z większej liczby sędziów niż ta, w której obraduje ona zgodnie z art. 10 § 1 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, prezes izby wyznacza, w momencie złożenia wstępnego sprawozdania, o którym mowa w art. 52 regulaminu, innego, niż sędzia sprawozdawca, sędziego lub sędziów, którzy nie uczestniczą na przemian w orzekaniu w danej sprawach, uwzględniając porządek wnikający z starszeństwa służbowego sędziów przydzielonych do izby, przewidziany przez art. 6 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji.

Na czas obejmujący okres od 1 czerwca 2004 r. do 31 sierpnia 2004 r. wielka izba ma następujący skład: Pan Prezes Vesterdorf, Pani i Panowie prezesi izb Lindh, Azizi, Pirrung i Legal, sędziowie izby w składzie powiększonym, która miałaby rozstrzygać w danej sprawie w przypadku, kiedy byłaby ona przydzielona izbie w składzie pięciu sędziów, jak również czterech innych sędziów wyznaczonych na przemian przez Prezesa Sądu Pierwszej Instancji z grona sędziów wszystkich pozostałych izb, w porządku obowiązującym tych sędziów w ramach ich izb według starszeństwa służbowego, zgodnie z postanowieniami art. 6 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji.

W odniesieniu do spraw, w których przed dniem 13 maja 2004 r. została zakończona procedura pisemna i w których w ramach procedury ustnej istniał obowiązek przeprowadzenia rozprawy lub została ona już wyznaczona, izby obradują nadal w dotychczasowym składzie dla celów procedury ustnej, podczas narady oraz przy wydaniu wyroku.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/6

---

Skarga wniesiona dnia 31 marca 2004 r. przez Cargo Partner AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory)

(Sprawa T-123/04)

(2004/C 168/10)

Język postępowania: niemiecki

Dnia 31 marca 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Urzędowi Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory) przez Cargo Partner AG, z siedzibą w Fischamend (Austria), reprezentowanego przez M. Wolnera, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie dopuszczenia zgłoszonego znaku towarowego do rejestracji;

—	w przypadku nieuwzględnienia, o zwrot sprawy Urzędowi Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory);

—

oraz o

zasądzenie kosztów od Urzędu Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory).

Zgłoszony znak towarowy:	Słowny znak towarowy CARGO PARTNER – zgłoszenie nr 2697290
Towary lub usługi:	Towary i usługi klasy 36 (ubezpieczenia) i 39 (transport; pakowanie i skład towarów; organizowanie podróży)
Decyzja zaskarżona przed Izbą Odwoław- czą:	Częściowa odmowa zarejestrowania przez eksperta z dziedziny transportu oraz pakowania i składu towarów klasie 39
Decyzja Izby Odwoław- czej:	Odrzucenie odwołania
Zarzuty skargi:	Znak towarowy posiada charakter odróżniający i dlatego spełnia wymogi rejestracji.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/6

---

Skarga wniesiona dnia 1 kwietnia 2004  r. przez Develey Holding GmbH & Co. Beteiligungs KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki towarowe i Wzory)

(Sprawa T-129/04)

(2004/C 168/11)

Język postępowania: niemiecki

Dnia 1 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Urzędowi Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki towarowe i Wzory) przez Develey Holding GmbH & Co. Beteiligungs KG, z siedzibą w Unterhaching (Niemcy), reprezentowanej przez H. P. Kunza-Hallsteina i R. Kunza-Hallsteina, Rechtsanwälte, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki towarowe i Wzory) z dnia 20 stycznia 2004 r.;

—	obciążenie kosztami Urzędu Harmonizacji w Ramach Rynku Wewnętrznego (Znaki towarowe i Wzory).

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony znak towarowy:	Trójwymiarowy znak towarowy dla formy butelki plastikowej – zgłoszenie nr 2579381
Towary lub usługi:	Towary z klasy 29, 30 i 32 (m.in. koncentrat pomidorowy, mleko i produkty mleczne, majonezy, ketchup, napoje owocowe)
Decyzja zaskarżona przed Izbą Odwoławczą:	Odmowa zarejestrowania przez eksperta
Decyzja Izby Odwoławczej:	Odrzucenie odwołania
Uzasadnienie skargi:	Naruszenie art. 74 ust. 1 i art. 45 Rozporządzenia Rady nr 40/94 (1), naruszenie art. 73 Rozporządzenia Rady nr 40/94 poprzez fakt, iż pozwany Urząd oświadcza, że nie jest związany wcześniejszym zarejestrowaniem w Państwie Członkowskim oraz naruszenie art. 7 ust. 1 Rozporządzenia Rady nr 40/94.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11, str. 1).

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/7

---

Skarga wniesiona dnia 2 kwietnia 2004 r. przez André Bonneta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-132/04)

(2004/C 168/12)

Język postępowania: francuski

Dnia 2 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich sporządzona przez André Bonneta, zamieszkałego w Saint Pierre de Vassols (Francja), reprezentowanego przez Hervé de Lepinau, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji z dnia 11 lutego 2004 r. i 4 marca 2004 r. oraz decyzji mianującej inną osobą na stanowisko, które miał objąć skarżący;

—	orzeczenie, iż nabór z dnia 4 lutego 2004 r. staje się w pełni skuteczny od dnia 1 marca 2004 r.;

—	zasądzenie od Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich kwoty 100 000 euro tytułem poniesionej przez niego szkody moralnej oraz sumy 5000 euro miesięcznie począwszy od dnia 1 marca do chwili rzeczywistego podjęcia obowiązków przez skarżącego;

—

ewentualnie, przy założeniu, że Sąd Pierwszej Instancji nie przychyliłby się do żądania skarżącego w zakresie podjęcia przez niego obowiązków, zasądzenie od Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na rzecz skarżącego sumy ogółem 260 000 euro wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia złożenia niniejszej skargi;

—	w każdym przypadku, o obciążenie kosztami Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżący ubiegał się o stanowisko lektora wyroków w gabinecie prezesa Trybunału Sprawiedliwości. Według skarżącego, przeszedł on pozytywnie selekcję, jednak, na podstawie zaskarżonych decyzji, nie został mianowany na to stanowisko.

Na poparcie swej skargi skarżący podnosi brak kompetencji szefa gabinetu w zakresie dotyczącym mianowania pracownika Trybunału. Skarżący powołuje się ponadto na naruszenie zasadniczych wymogów formalnych takich jak zasady paralelizmu form, brak uzasadnienia oraz naruszenie prawa do obrony.

Ponadto, skarżący podnosi naruszenie praw nabytych, zasady niedziałania prawa wstecz oraz zasady bezpieczeństwa prawnego, jak również naruszenie zasady poszanowania życia prywatnego i zasady neutralności politycznej. Wreszcie, skarżący powołuje się na nadużycie władzy.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/7

---

Skarga wniesiona dnia 8 kwietnia 2004 r. przez Kelvina Williama Stephensa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-139/04)

(2004/C 168/13)

Język postępowania: francuski

Dnia 8 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesiona przez Kelvina Williama Stephensa, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez Nicolasa Lhoësta, avocat, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Sądu:

—

o uchylenie decyzji AIPN (organu uprawnionego do mianowania) z dnia 14 kwietnia 2003 r. w zakresie w jakim: — nie zaszeregowała ona skarżącego na stanowisku stopnia A6 szczebel 3 w w chwili jego rekrutacji, — nie przywróciła stopnia awansu zawodowego skarżącego poprzez przyspieszenie terminu jego awansu na stanowiska stopnia A5 i A4, — ograniczyła termin wejścia w życie decyzji w przedmiocie ponownego zaszeregowania jeżeli chodzi o jej skutki o charakterze pieniężnym do 5 października 1995 r.,

—	o uchylenie decyzji AIPN (organu uprawnionego do mianowania) z dnia 15 stycznia 2004 r., doręczonej skarżącemu dnia 30 stycznia 2004 r. oddalającej jego skargę R/521/03;

—	o zasądzenie od pozwanego tymczasowego odszkodowania w kwocie 125 000 euro, w przypadku kiedy nie będzie możliwe przywrócenie awansu zawodowego skarżącego do poprzedniego stopnia;

—	o obciążenie strony pozwanej pełnymi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne twierdzenia:

W niniejszym postępowaniu, skarżący, który w chwili jego rekrutacji w październiku 1985 r. został zaszeregowany na stanowisku stopnia A7, szczebel 3 kwestionuje decyzję AIPN (organu uprawnionego do mianowania) odmawiającą zmiany tego zaszeregowania, plasującą go na stanowisku stopnia A6, szczebel 2 a nie na stanowisku stopnia A6, szczebel 3, odmawiającą przywrócenia jego awansu zawodowego oraz ograniczającą termin wejścia w życie decyzji w przedmiocie jego ponownego zaszeregowania do 5 października 1995 r.

Na poparcie swoich roszczeń skarżący podnosi te same zarzuty, na które powołuje się skarżący w sprawie T-125/04, Rousseaux przeciwko Komisji.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/8

---

Skarga wniesiona dnia 14 kwietnia 2004 r. przez Cargill B.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-142/04)

(2004/C 168/14)

Język postępowania: niderlandzki

Dnia 14 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez spółkę Cargill B.V., z siedzibą w Hadze (Niderlandy), reprezentowaną przez H.J. Bronkhorsta i J.F. van Nouhuysa.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

I.	unieważnienie decyzji z dnia 5 stycznia 2004 r. skierowanej do niej przez Komisję Wspólnot Europejskich;

II.	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżąca twierdzi w oparciu o decyzję Komisji, że umorzenie należności celnych przywozowych nie było w przedmiotowej sprawie uzasadnione. Decyzja ta została przyjęta w konsekwencji unieważnienia przez Trybunał Sprawiedliwości ostatecznej Decyzji Komisji C/2000/485 w związku ze sprawą C-156/00 Królestwo Niderlandów przeciwko Komisji (1).

Skarżąca dokonywała przywozu kukurydzy do WE zgodnie z zasadami dotyczącymi uszlachetniania czynnego. Kukurydza miała zostać przetworzona w glukozę, która z kolei powinna zostać powtórnie wywieziona. Dla tego celu skarżący posiadał odpowiednie upoważnienia dla systemu właściwej rekompensaty. Komisja w zaskarżonej decyzji twierdzi, iż wywożona glukoza nie została uzyskana w całości z kukurydzy, lecz także z pszenicy pochodzącej z rynku WE. Władze niderlandzkie zaraz potem odzyskały należne cła wywozowe. W zaskarżonej decyzji Komisja oddaliła żądanie umorzenia tego długu.

Na poparcie skargi skarżąca podnosi przede wszystkim, że miało miejsce naruszenie prawa do obrony. Ściślej mówiąc, podnosi ona zarzut pogwałcenia zasady audi alteram partem i prawa dostępu do akt.

Skarżąca podnosi dalej, iż miało miejsce naruszenie rozporządzenia nr 1430/79 (2) w sprawie zwrotu lub umarzania należności celnych przywozowych lub wywozowych, jak również naruszenie art. 239 rozporządzenia nr 2913/92 (3) ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, a także art. 905 do 909 włącznie rozporządzenia nr 2454/93 (4) ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92. Skarżąca podnosi również naruszenie obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 253 WE.

Komisja, zdaniem skarżącej, była w błędzie stwierdzając, że skarżąca popełniła oczywiste zaniedbanie nie spełniając warunków dotyczących wydawanych przez Komisję zezwoleń na uszlachetnianie czynne. Jak twierdzi skarżąca, glukoza przeznaczona do wywozu produkowana z pszenicy i kukurydzy miała identyczne cechy, jak glukoza uzyskiwana wyłącznie z kukurydzy. Skarżąca dodaje, że oba produkty objęte są tym samym kodem CN. Twierdzi, że jedynym zarzutem, jaki można jej przedstawić jest zarzut dokonania wywozu części glukozy po upływie sześciomiesięcznego okresu przewidzianego w zezwoleniu.

Skarżąca konkluduje podnosząc, iż miało miejsce naruszenie zasady proporcjonalności.

---

(1)  Wyrok w sprawie C-156/00 Niderlandy przeciwko Komisji [2003] Zb. Orz. str. I-2527.

(2)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1430/79 z dnia 2 lipca 1979 r. w sprawie zwrotu lub umarzania należności celnych przywozowych lub wywozowych (Dz.U. L 175, str. 1).

(3)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 1992 r., str. 1).

(4)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lutego 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 1993 r., str. 1).

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/8

---

Skarga wniesiona dnia 13 kwietnia 2004 r. przez Télévision Française 1 SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(sprawa T-144/04)

(2004/C 168/15)

język postępowania: francuski

Dnia 13 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich złożona przez Télévision Française 1 S.A., z siedzibą w Boulogne (Francja), reprezentowaną przez Jean-Paula Hordiesa, avocat, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—

uchylenie decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 10 grudnia 2003 r. nr C(2003)4497 w sprawie pomocy państwowej przyznanej przez Francję na rzecz „France 2” i „France 3” w latach 1988-1994 w zakresie, w jakim stwierdza ona zgodność tej pomocy ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 86 ust. 2 Traktatu;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Wskutek odwołania skarżącej, Komisja zdecydowała o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia przewidzianej w art. 88 ust. 2 WE przeciwko subwencjom inwestycyjnym jak również dotacjom kapitałowym pobranym przez stacje telewizji francuskiej „France 2” i „France 3” w latach 1988-1994. Komisja, mocą zaskarżonej decyzji, postanowiła zakwalifikować te środki jako pomoc państwową w rozumieniu art. 87 WE, która jest jednak zgodna z TWE na podstawie art. 86 ust. 2.

W ramach swojego pierwszego zarzutu, skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja zawiera błędne uzasadnienie i narusza art. 87 ust. 2 WE oraz postanowienia dotyczące pomocy państwowej. Zaprzecza ona twierdzeniom Komisji w zakresie, w jakim zadania rzeczonych dwóch stacji miałyby stanowić służbę w interesie ogólnym w rozumieniu art. 86 ust. 2, zwracając uwagę, że jej własne, niemalże identyczne zadania nie są uważane za realizację interesu ogólnego. Skarżąca kwestionuje również analizę finansową tej pomocy, przeprowadzoną przez Komisję w zaskarżonej decyzji.

W ramach swojego drugiego zarzutu, skarżąca podnosi, że Komisja dokonała błędnego zastosowania dyrektywy 80/723 (1) decydując, że nie podlegała ona zastosowaniu w stosunku do działalności stacji publicznych przed rokiem 2000, polegającej na transmisji telewizyjnej. Na tej samej podstawie skarżąca podnosi niewłaściwe zastosowanie protokołu w sprawie systemu publicznej transmisji telewizyjnej w Państwach Członkowskich, załączonego do Traktatu WE.

---

(1)  Dyrektywa Komisji 80/723/EWG z dnia 25 czerwca 1980 r. w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi, Dz.U. L nr 195 z dnia 29 lipca 1980 r., str. 35-37.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/9

---

Skarga wniesiona dnia 20 kwietnia 2004 r. przez Koldo Gorostiaga Atxalandabaso przeciwko Parlamentowi Europejskiemu

(Sprawa T-146/04)

(2004/C 168/16)

Język postępowania: francuski

Dnia 20 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Parlamentowi Europejskiemu przez Koldo Gorostiaga Atxalandabaso, zamieszkałego w Saint Pierre d'Irube (Francja), reprezentowanego przez Didier Rougeta, avocat.

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	unieważnienie decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 24 lutego 2004 r. dotyczącej potrąceń z diet wypłacanych skarżącemu do chwili wygaśnięcia jego rzekomego długu wobec Parlamentu;

—	nakazanie stronie pozwanej pokrycia jej własnych kosztów, jak również kosztów poniesionych przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty:

W zaskarżonej decyzji Parlament Europejski stwierdził, iż w braku dokumentów uzasadniających stosowanie zróżnicowanych diet parlamentarnych, skarżący będący deputowanym zalega z płatnością kwoty 118.360,18 euro, w związku z czym dokonał potrącenia z jego diety.

Skarżący kwestionuje tę decyzję, podnosząc, iż Parlament naruszył Przepisy dotyczące wydatków i diet parlamentarzystów europejskich w szczególności ze względu na fakt, iż została ona podjęta przez Sekretarza Generalnego Parlamentu, a nie przez Biuro Parlamentarne, jak przewiduje art. 27 wspomnianej uchwały. Skarżący podnosi także, że zaskarżona decyzja narusza zasady obiektywizmu, bezstronności, równości i niedyskryminacji, jak również zasadę kontradyktoryjności i prawo do obrony. Twierdzi on ponadto, że zaskarżona decyzja nie została w wystarczający sposób uzasadniona i że zważywszy na realizację celów o charakterze czysto politycznym, stanowi ona nadużycie władzy. Skarżący wskazuje wreszcie na popełniony przez Parlament oczywisty błąd w ocenie.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/9

---

Skarga wniesiona dnia 23 kwietnia 2004 r. przez Briana M. Rossa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(sprawa T-147/04)

(2004/C 168/17)

język postępowania: francuski

Dnia 23 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich złożona przez Briana M. Rossa, zamieszkałego w Morpeth (Zjednoczone Królestwo), reprezentowanego przez Erica Boigelota, avocat.

Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie decyzji z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie ostatecznego przyjęcia sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej za okres 2001/2002;

—	uchylenie sprawozdania;

—	uchylenie decyzji odrzucającej w sposób dorozumiany odwołania skarżącego, wniesionego dnia 24 września 2002 r. (R/562/03) i zmierzającego do uchylenia zaskarżonej decyzji;

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego zadośćuczynienia za krzywdę oszacowaną według zasad słuszności na kwotę 10.000 euro, z zastrzeżeniem podwyższenia albo obniżenia tej kwoty w toku postępowania;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i zasadnicze argumenty:

Na poparcie swojej skargi, skarżący podnosi naruszenie art. 25 ust. 2 oraz art. 26 i 43 regulaminu pracowniczy urzędników, jak również Postanowień ogólnych dotyczących stosowania art. 43 w brzmieniu przyjętym przez Komisję dnia 26 kwietnia 2002 r. Skarżący podnosi również nadużycie władzy, naruszenie zasad ogólnych prawa, takich jak poszanowanie prawa do obrony, zasada dobrej administracji oraz zasada równego traktowania, jak również oczywisty błąd w ocenie.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/10

---

Skarga wniesiona dnia 26 kwietnia 2004 r. przez Imre Czigany'ego, Isabel Alves, Georgette Henningsen i Michela Lucasa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-149/04)

(2004/C 168/18)

Język postępowania: francuski

Dnia 26 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich sporządzona przez Imre Czigany'ego, zamieszkałego w Rhode St. Gense (Belgia), Isabel Alves, zamieszkałą w Luksemburgu, Georgette Henningsen, zamieszkałą w Brukseli i Michela Lucasa, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanych przez Gilles Bounéou i Frédéric Frabetti, avocats, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

—	uchylenie, w zakresie dotyczącym skarżących, przeprowadzania oceny za lata 2001 – 2002;

—	ewentualnie, unieważnienie sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej (REC/CDR) skarżących za okres 1.7.2001 r. – 31.12.2002 r.;

—	rozstrzygnięcie w przedmiocie wydatków, kosztów i honorariów oraz zasądzenie ich zapłaty przez Komisję Wspólnot Europejskich.

Zarzuty i główne argumenty:

Zarzuty i główne argumenty powołane w niniejszej sprawie przez skarżących są identyczne jak zarzuty i argumenty powołane w sprawach T-43/04 i T-47/04.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/10

---

Skarga wniesiona dnia 16 kwietnia 2004 r. przez Bernarda Nonata przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-151/04)

(2004/C 168/19)

Język postępowania: francuski

Dnia 16 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Bernarda Nonata, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez Sébastiena Orlandiego, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne Marchal, avocats, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnosi do Sądu:

—	o uchylenie decyzji zawierającej sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej za okres od 1 lipca do 31 grudnia 2002 r.;

—	o zasądzenie kosztów od strony pozwanej.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący w niniejszej sprawie nie zgadza się ze sprawozdaniem z przebiegu kariery zawodowej, sporządzonym za okres od 1 lipca 2002 r. do 31 grudnia 2002 r.

Na poparcie swoich roszczeń skarżący podnosi:

—	uchybienie obowiązkowi uzasadnienia;

—	naruszenie art. 43 statutu, jak również przepisów przejściowych, mających zastosowanie do przeprowadzania oceny w latach 2001-2002;

—	naruszenie art. 45 akapit piąty lit. c) przepisów ogólnych dotyczących wykonania art. 43 statutu;

—	oczywisty błąd w ocenie;

—	naruszenie zasady równego traktowania i niedyskryminacji;

—	sprzeczność między opisem i przyznanymi ocenami.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/11

---

Skarga wniesiona przez Ferriere Nord spa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich dnia 23 kwietnia 2004 r.

(sprawa T-153/04)

(2004/C 168/20)

Język postępowania: włoski

Dnia 23 kwietnia 2004 r. Ferriere Nord spa z adwokatami Wilma Viscardini i Gabrielem Donà wnieśli do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich skargę przeciwko Komisji Europejskiej.

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

unieważnienie w trybie art. 230 Traktatu WE decyzji Komisji Wspólnot Europejskich, stanowiących przedmiot listu poleconego BUDG/C-5/DS. (D2004) / 51138 z dnia 5 lutego 2004 r., doręczonego skarżącej dnia 13 lutego 2004 r. oraz faksu BUDG/C-05/DS. (D2004) 53883, doręczonego skarżącej dnia 13 kwietnia 2004 r., mocą których Ferriere Nord została wezwana do zapłacenia odpowiednio 564.402,26 euro i 341.932,32 euro w związku ze sprawą IV/31.553 dotyczącą metalowej siatki spawanej elektrycznie;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne twierdzenia:

Na poparcie swych zarzutów skarżąca podnosi, że powyższe decyzje, wykonawcze w stosunku do decyzji Komisji z dnia 2 sierpnia 1989 r. (mocą której skarżąca została wezwana do zapłaty grzywny w wysokości 320.000 ECU za naruszenie art. 85 ust. 1 Traktatu EWG) są bezprawne, albowiem nastąpiło przedawnienie wykonania w trybie art. 4 rozporządzenia Rady 2988/74 dotyczącego okresów przedawnień w postępowaniach i wykonywaniu sankcji zgodnie z regułami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej dotyczącymi transportu i konkurencji (1). W szczególności:

—	decyzja Komisji z dnia 2 sierpnia 1989 r. stała się ostateczna mocą wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 lipca 1997 r., a zatem od tej daty rozpoczął się bieg pięcioletniego okresu przedawnienia, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia 2988/74;

—	bieg przedawnienia został przerwany pismem Komisji z dnia 11 września 1997 r., doręczonego skarżącej dnia 18 września 1997 r., od którego to momentu na nowo rozpoczął bieg pięcioletni okres przedawnienia (zgodnie z art. 5 rozporządzenia 2988/74);

—	stąd Komisja powinna była rozpocząć egzekucję decyzji dotyczącej grzywny przed dniem 11 września 2002 r.;

—	przeciwnie, zaskarżone decyzje datują się odpowiednio na dzień 5 lutego 2004 r. (doręczona skarżącej dnia 13 lutego 2004 r.) oraz na dzień 13 kwietnia 2004 r. (doręczona skarżącej drogą faksu dnia 13 kwietnia 2004 r.);

—	z powyższych względów prawo Komisji do wszczęcia postępowania egzekucyjnego decyzji z dnia 2 sierpnia 1989 r. przedawniło się.

---

(1)  Dz.U. L 319 z 29.11.1974, str. 1.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/11

---

Skarga wniesiona dnia 22 kwietnia 2004 r. przez Daniela Bauwensa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

(sprawa T-154/04)

(2004/C 168/21)

Język postępowania: francuski

Dnia 22 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesiona przez Daniela Bauwensa, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez Sébastiena Orlandiego, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne Marchal, avocats, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	unieważnienie decyzji w przedmiocie zamknięcia postępowania dotyczącego ustalania sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej skarżącego, obejmującego okres od 1 lipca 2001 r. do 31 grudnia 2002 r. i odrzucenia wniosku o przedłożenie sprawy komitetowi parytetowemu do spraw oceny;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne twierdzenia:

Skarżący złożył wniosek o przedłożenie sprawy dotyczącej jego sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej w kształcie zatwierdzonym przez osobę zatwierdzającą komitetowi parytetowemu do spraw oceny. Wniosek ten został uznany za spóźniony, albowiem został złożony po upływie pięciu dni roboczych, przewidzianym w art. 7 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 43 i 45 Statutu, ustanowionych przez pozwaną.

Skarżący podważa słuszność decyzji w przedmiocie odrzucenia jego wniosku oraz ostatecznego ustanowienia sprawozdania podnosząc, iż bieg terminu 5 dni roboczych powinien był zostać zawieszony, zgodnie z przypisem do art. 7 ogólnych przepisów, z powodu tego, iż skarżący był na urlopie przez okres dwóch tygodni od dnia następnego po oficjalnym zatwierdzeniu oceny przez osobę zatwierdzającą. W tym samym kontekście skarżący podnosi również oczywisty błąd w ocenie oraz złamanie zasad dobrego zarządzania, dobrej administracji i równości traktowania.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/12

---

Skarga wniesiona dnia 22 kwietnia 2004 r. przez Joëla De Bry przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-157/04)

(2004/C 168/22)

Język postępowania: francuski

Dnia 22 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Joëla De Bry, zamieszkałego w Woluwe-St-Lambert (Belgia), reprezentowanego przez Sébastiena Orlandiego, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne Marchal, avocats, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnosi do Sądu:

—	o uchylenie decyzji zawierającej sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej za okres od 1 lipca do 31 grudnia 2002 r.;

—	o zasądzenie kosztów od strony pozwanej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi skarżący podnosi przede wszystkim, że ocena została przeprowadzona przez osobę zajmującą ten sam stopień awansu zawodowego i konkurującą z nim o awans. Według skarżącego, okoliczność ta miała powodować konflikt interesów po stronie oceniającego. Ten ostatni miał nie powiadomić o tym fakcie AIPN (organu uprawnionego do mianowania), z naruszeniem art. 14 statutu.

Skarżący podnosi następnie niespójność między oceną opisową zawartą w zaskarżonym sprawozdaniu, a ocenami, jakie mu zostały przyznane. Zarzuca także naruszenie obowiązku uzasadnienia, jak również, w odniesieniu do uwagi oceniającego dotyczącej domniemanego nieprzestrzegania przez skarżącego normalnego czasu pracy, prawa do obrony.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/12

---

Skarga wniesiona dnia 26 kwietnia 2004 r. przez Gerasimosa Potamianosa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-160/04)

(2004/C 168/23)

Język postępowania: francuski

Dnia 26 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Gerasimosa Potamianosa, zamieszkałego w Grimbergen (Belgia), reprezentowanego przez Sébastiena Orlandiego, Alberta Coolena, Jean-Noëla Louisa i Etienne Marchal, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnosi do Sądu:

—	o uchylenie decyzji AHHC (organu upoważnionego do zawierania umów) odmawiającej przedłużenia ze skarżącym umowy o pracę na czas określony;

—	o zasądzenie kosztów od strony pozwanej.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący nie zgadza się z odmową ze strony organu upoważnionego do zawierania umów (AHHC) przedłużenia umowy o pracę na czas określony. W uzasadnieniu podaje, że zaskarżona decyzja opiera się wyłącznie na wytycznych dotyczących zatrudniania personelu tymczasowego obowiązujących w DG RTD, której celem jest niedopuszczenie do zatrudniania pracowników posiadających staż w Komisji przekraczający 6 lat, tj. dłuższy niż staż innych pracowników dopuszczonych do ubiegania się o stanowisko.

Według skarżącego to ograniczenie jest sprzeczne z art. 12 b) akapit pierwszy Warunków zatrudniania innych pracowników, zgodnie ze którymi celem każdej rekrutacji jest zapewnienie instytucji udziału pracowników zatrudnionych na czas określony, reprezentujących najwyższy poziom kompetencji, wydajności i uczciwości. Sprzeczna ma być również z decyzją DG ADMIN zezwalającej na przedłużanie z pracownikami czasowymi 2b (budżet działalności) i 2d (budżet badań) umów krótkoterminowych do 30 kwietnia 2004 r.

Na poparcie swoich roszczeń skarżący podnosi ponadto naruszenie zasady niedyskryminacji, a także fakt nadużycia władzy w przedmiotowej sprawie.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/12

---

Skarga wniesiona dnia 26 kwietnia 2004 r. przez Gregorio Valero Jordanę przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-161/04)

(2004/C 168/24)

Język postępowania: hiszpański

Dnia 26 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Gregorio Valero Jordanę, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez Massimo Merolę, letrado, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji:

—	o uchylenie decyzji z dnia 10 lutego 2004 r., którą Komisja Europejska odmówiła skarżącemu dostępu do listy rezerwowej konkursu ogólnego A7/A6 COM/A/637 oraz indywidualnych decyzji o mianowaniu urzędników na stopień A6 począwszy od dnia 5 października 1995 r.;

—	o zasądzenie kosztów od Komisji Wspólnot Europejskich.

Zarzuty i główne argumenty:

Skarżący w niniejszej sprawie nie zgadza się z decyzją pozwanej, odmawiającej mu dostępu do listy rezerwowej konkursu ogólnego A7/A6 COM/A/637, jak również indywidualnych decyzji o mianowaniu urzędników na stopień A6 począwszy od dnia 5 października 1995 r.

Na poparcie swoich roszczeń skarżący podnosi przede wszystkim błędne powołanie się na wyjątek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (1). Wyjątek ten odnosi się do prywatności i integralności osoby fizycznej, w szczególności w odniesieniu do ustawodawstwa Wspólnoty związanego z ochroną danych osobowych. W tym względzie skarżący stoi na stanowisku, że nie można uznać, by udostępnienie żądanych dokumentów mogło zaszkodzić prywatności osób, które są w nich wymienione, albowiem status urzędnika publicznego nie mieści się w zakresie prywatności osoby fizycznej.

Z drugiej strony, doszło do naruszenia art. 5 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (2) w zakresie, w jakim indywidualne decyzji o mianowaniu urzędników są publiczne.

Strona skarżąca podnosi również uchybienie obowiązkowi uzasadnienia i naruszenie zasady dobrej administracji.

---

(1)  Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.

(2)  Dz.U. L 8 z 12.1.2001, str. 1.

---

26.6.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/14

---

(2004/C 168/25)

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 156 z 12.6.2004.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 146 z 29.5.2004.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://europa.eu.int/eur/lex

CELEX: http://europa.eu.int/celex

---