Konwencja berneńska

STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:

Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk

Decyzja 82/72/EWG dotycząca zawarcia Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk

JAKIE SĄ CELE KONWENCJI I DECYZJI?

• Celem konwencji, przyjętej w Bernie 19 września 1979 r., jest promowanie współpracy pomiędzy państwami sygnatariuszami w zakresie ochrony dzikiej flory i fauny oraz ich siedlisk przyrodniczych, a także w zakresie ochrony zagrożonych gatunków wędrownych.
• Na mocy decyzji zatwierdza się umowę w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (obecnie: UE).

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• UE jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk.
• Dzika flora i fauna stanowią naturalne dziedzictwo o wielkiej wartości, które powinno być zachowane i przekazane przyszłym pokoleniom. Oprócz narodowych programów ochrony strony konwencji uważają, że należy nawiązać współpracę na poziomie europejskim.
• Strony zobowiązują się do:
  • wdrożenia krajowej polityki ochrony dzikiej flory i fauny oraz siedlisk przyrodniczych;
  • włączenia ochrony dzikiej flory i fauny do krajowych polityk dotyczących planowania, rozwoju oraz ochrony środowiska;
  • wspierania edukacji i rozpowszechniania informacji o potrzebie ochrony dzikiej flory i fauny oraz ich siedlisk.
• Strony zgadzają się wdrożyć odpowiednie środki ustawodawcze i administracyjne, aby chronić gatunki dzikiej flory wymienione w załączniku I (Ściśle chronione gatunki roślin). Konwencja zakazuje umyślnego zrywania, zbierania, ścinania lub wyrywania takich roślin.
• Trzeba również przyjąć odpowiednie środki ustawodawcze i administracyjne, aby chronić gatunki dzikiej fauny wymienione w załączniku II (Ściśle chronione gatunki zwierząt). Zakazuje się:
  • wszystkich form umyślnego chwytania, przetrzymywania i umyślnego zabijania;
  • umyślnego uszkadzania lub niszczenia miejsc rozrodu lub odpoczynku;
  • umyślnego niepokojenia dzikich zwierząt, zwłaszcza w okresie rozrodu, wychowu młodych lub snu zimowego;
  • umyślnego niszczenia lub wybierania jaj oraz posiadania jaj;
  • posiadania i handlu wewnętrznego tymi zwierzętami, żywymi lub martwymi, włączając w to zwierzęta wypchane oraz części zwierząt lub produkty z nich pochodzące.
• Wszelka eksploatacja dzikiej fauny, wymienionej w załączniku III (Chronione gatunki zwierząt), powinna być regulowana przepisami tak, aby populacja nie była zagrożona (tymczasowy lub lokalny zakaz eksploatacji, uregulowanie transportu lub sprzedaży itp.). Stronom zakazuje się używania niewybiórczych metod chwytania i zabijania mogących spowodować zanik populacji tych gatunków lub poważne szkody w ich populacjach.
• Konwencja przewiduje pewne wyjątki od powyższego zakazu:
  • ochrona flory i fauny;
  • zapobieganie poważnym szkodom w uprawach, pogłowiu żywego inwentarza, lasach, gospodarstwach rybnych, wodach i innych formach własności;
  • ochrona zdrowia publicznego i bezpieczeństwa publicznego, bezpieczeństwa ruchu powietrznego oraz inne nadrzędne interesy publiczne;
  • ze względu na potrzeby prac badawczych i dydaktycznych, ponowne zasiedlanie, reintrodukcję i hodowlę;
  • w celu zezwolenia, w ściśle kontrolowanych warunkach, na pozyskiwanie, przetrzymywanie lub inne rozsądne wykorzystywanie niewielkiej liczby niektórych dzikich zwierząt i roślin.
• Umawiające się strony podejmą się koordynować swoje działania mające na celu ochronę wymienionych w załącznikach II i III gatunków wędrownych, których zasięg występowania rozciąga się na terytoria tych stron.
• Ustanowiono Stały Komitet odpowiedzialny za sprawdzanie przestrzegania postanowień niniejszej konwencji.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

Konwencja berneńska weszła w życie 6 czerwca 1982 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

• Konwencja berneńska (Rada Europy).

GŁÓWNE DOKUMENTY

Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (Dz.U. L 38 z 10.2.1982, s. 3–32)

Decyzja Rady 82/72/EWG z 3 grudnia 1981 r. dotycząca zawarcia Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (Dz.U. L 38 z 10.2.1982 r., s. 1–2)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Decyzja Rady 98/746/WE z dnia 21 grudnia 1998 r. dotycząca zatwierdzenia, w imieniu Wspólnoty, zmian w załącznikach II i III do konwencji berneńskiej o ochronie dzikiej fauny i flory europejskiej oraz siedlisk przyrodniczych, przyjętych na siedemnastym posiedzeniu Stałego Komitetu konwencji (Dz.U. L 358 z 31.12.1998, s. 114)

Ostatnia aktualizacja: 15.05.2020